Oto Ja-Klasa2-Przewodnikmetodyczny-3

przewodnik metodyczny cz.
3 Klasa 2
OTJ_kl2_cz3_całość.indd 1 26.10.2018 10:34:32

Autorki Redaktor prowadzący
Bożena Kotulska Marzena Czarnowska-Mazurek
Małgorzata Brudzewska
Izabela Kornecka Redakcja merytoryczna
Marianna Polasińska Klaudia Cebula
Scenariusze zajęć z muzyki Korekta

Katarzyna Kiwior Krystyna Bajor
Joanna Kozub
Rozkłady materiału
Karina Mucha Skład i łamanie
Izabela Kornecka Rafał Kulig / Oficyna wydawnicza Pegaz
Anna Stalmach-Tkacz
Opracowanie graficzne
Joanna Wosianek
Magdalena Pilch
Magdalena Ziółkowska
Katarzyna Kiwior Projekt okładki
Marianna Polasińska Magdalena Pilch
Porady logopedyczne Koordynator przewodnika metodycznego

Łucja Skrzypiec Bożena Kotulska
Porady psychologiczne Dostosowanie treści

Paweł Pienkiewicz do podstawy programowej z 14.02.2017
Bożena Kotulska
Wydawca oświadcza, że dołożył wszelkich starań, aby dotrzeć do wszystkich właścicieli i dysponentów praw
autorskich.
Książka, którą nabyłeś, jest dziełem twórcy i wydawcy. Prosimy, abyś przestrzegał praw, jakie im przysługują.
Jej zawartość możesz udostępnić nieodpłatnie osobom bliskim lub osobiście znanym. Ale nie publikuj
jej w internecie. Jeśli cytujesz jej fragmenty, nie zmieniaj ich treści i koniecznie zaznacz, czyje to dzieło.
A kopiując jej część, rób to jedynie na użytek osobisty.
ISBN 978-83-8108-513-7
© Grupa MAC S.A. 2018
Grupa MAC S.A.

25-561 Kielce, ul. Witosa 76
tel. 41 366 55 55; faks 41 366 33 02
e-mail: mac@mac.pl; www.mac.pl

Ikony występujące w przewodniku
czytanie
spostrzeganie
pisanie, grafomotoryka
słuchanie
mówienie
myślenie
liczenie
prace plastyczne
zajęcia techniczne, wycinanie
zabawy ruchowe
scenki dramowe, improwizacje
zabawy muzyczno-ruchowe
śpiew, ćwiczenia emisyjne
taniec
ćwiczenia rytmiczne, gra na instrumentach

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 19
POLSKIE LEGENDY ZNANE I MNIEJ ZNANE. DZIEŃ I NOC. PORÓWNYWANIE R
EDUKACJA POLONISTYCZNO-SPOŁECZNA
• słuchanie i opowiadanie polskich legend
• wyodrębnianie postaci, zdarzeń i miejsca akcji legend
• elementy zaproszenia, nauka pisania tekstu zaproszenia
• tworzenie planu legendy o poznańskich koziołkach
• pisanie wyrazów z ó wymiennym
• rozróżnianie liczby pojedynczej i mnogiej
• czytanie ze zrozumieniem
• ćwiczenia kaligraficzne
• pisanie z pamięci i ze słuchu: zdania zawierające poznane wyrazy z ó, rz, ż, ch
EDUKACJA MATEMATYCZNO-PRZYRODNICZA
• doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych na porównywanie
różnicowe
• odczytywanie danych z tabeli
• uzupełnianie ciągów liczbowych
• porównywanie liczb zgodnie z podanym warunkiem
• doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania
• sprawdzanie dodawania za pomocą odejmowania
• wyjaśnianie następstwa nocy i dnia
• wyjaśnianie wpływu światła słonecznego na rozwój roślin i zwierząt na Ziemi
• nazwy zwierząt żyjących aktywnie nocą
• wykonywanie prostych doświadczeń
TOŻSAMOŚĆ I PATROTYZM
Uczeń:
− zna tradycje kulturowe swojego regionu,
− potrafi wymienić legendy dotyczące wybranych polskich miast,
− wie, jak wygląda i co przedstawia godło Polski, jak wygląda polska flaga oraz zna
polski hymn,
− potrafi krótko opowiedzieć o swojej ojczyźnie, rozumie słowo patriota,

NIE RÓŻNICOWE. DODAWANIE I ODEJMOWANIE W ZAKRESIE 100
EDUKACJA MUZYCZNA EDUKACJA PLASTYCZNA

• poznanie trąbki – budowa • wykonanie kukiełek do
i brzmienie przedstawienia klasowego – praca
• wysłuchanie hejnału mariackiego w parach
• obejrzenie prezentacji krakowiaka • projektowanie i wykonywanie
• nauka podstawowych figur kukiełek z różnych materiałów
Krakowiaka
TEMATY DNI EDUKACJA TECHNICZNA WYCHOWANIE FIZYCZNE

1. Co to jest legenda • montaż obwodu • zabawy i gry ruchowe
2. Jak napisać elektrycznego na śniegu
zaproszenie? • montowanie obwodu • ćwiczenia i gry
3. Polskie legendy elektrycznego z sankami
składającego się • wyskok na skrzynię
4. Piszemy
z żarówki i baterii z rozbiegu na wprost
zaproszenie płaskiej i zeskok do przysiadu
5. Teatr w klasie • wykonywanie prostych
ćwiczeń wzmacniają-
cych mięśnie brzucha
i obręczy barkowej
−− chętnie korzysta z dostępnych źródeł informacji, by poszerzać swoją wiedzę o Polsce

– jej kulturze i historii,
−− zna legendę o Lechu, Czechu i Rusie,
−− potrafi opowiedzieć inne legendy,
−− czyta i opisuje ilustracje związane z legendą,
−− wyróżnia i charakteryzuje bohaterów legendy,
−− korzysta z internetu, wyszukując potrzebnych informacji o Polsce, jej historii,
kulturze i zabytkach,
−− potrafi odnaleźć w narzędziach komunikacyjnych informacje związane
z wydarzeniami kulturalnymi odpowiednimi dla swojego wieku i zainteresowań.

6
Projekt nr 19 Polskie legendy znane i mniej znane. Dzień i noc. Porównywanie różnicowe. Dodawanie i odejmowanie w zakresie 100
OTJ_kl2_cz3_całość.indd 6
Rodzaj Zapis Oczekiwane
Treści programowe Materiał
edukacji w dzienniku osiągnięcia ucznia
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 109 Polskie le- • rozwijanie u dzieci patriotyzmu, miłości do ojczyzny, podr. polonist.- I • uważnie słucha czytane teksty
gendy znane • ważne dla historii miasta Polski – Kraków, -społ. 1.3) legend,
i mniej znane. • wdrażanie do odbioru przekazów ludowych – legend, cz. 2, s. 3–5 2.3) • czyta tekst z podziałem na role,
• rozmowy nauczyciela z uczniami na podstawie ich przeżyć ćw. polonist.- 3.1) stosując odpowiednią intonację,
i doświadczeń oraz utworów literackich i wycieczek, -społ. 3.3) • wyodrębnia postaci i wydarzenia,
• uważne słuchanie polskich legend, cz. 3, s. 3 4.1) wskazuje miejsce akcji,
• słuchanie wypowiedzi nauczyciela, koleżanek, kolegów – III • stara się określić przybliżony czas
w związku z doświadczeniami związanymi ze zwiedzaniem 2.1) akcji legendy,
miejsc występujących w legendach, • wypowiada się na temat pojęcia
polonistyczno-społeczna
• określanie postaci i zdarzeń, miejsca i czasu akcji, chronologii legenda,
wydarzeń, wydarzeń realistycznych i fantastycznych, • rozróżnia wydarzenia i postaci
• odgadywanie i zapisywanie nazw postaci z polskich legend, fantastyczne i realistyczne,
• czytanie tekstu z podziałem na role, • bierze udział w przygotowaniu
• przygotowanie przedstawienia kukiełkowego – podział na przedstawienia,
grupy, wybór scen, • ćwiczy swoją rolę,
• wypowiada się na temat emocji
2 110– Przygotowu- • przygotowanie przedstawienia kukiełkowego – przydział ról podr. polonist.- I
związanych z przedstawieniem
111 jemy klasowe w grupach, -społ. 1.3)
teatralnym,
przedstawie- • ćwiczenia aparatu artykulacyjnego i dykcji, cz. 2, s. 3–5 2.3)
• na podstawie przeczytanego
nie kukiełko- • rozmowy nauczyciela z uczniami na podstawie ich przeżyć ćw. polonist.- 3.1)
tekstu wskazuje zdania prawdzi-
we. i doświadczeń związanych z uczestniczeniem w przedstawie- -społ. 4.3)
we i fałszywe,
Zapoznanie niach teatralnych, cz. 3, s. 4–5
• wie, jak zbudowany jest tekst
z nową formą • doskonalenie techniki cichego czytania ze zrozumieniem,
zaproszenia,
wypowiedzi, • czytanie zaproszenia jako formy wypowiedzi,
• potrafi wymienić elementy za-
jaką jest • wyróżnianie elementów składowych zaproszenia,
proszenia,
zaproszenie.
• tworzy plan legendy o poznań-
skich koziołkach,
• potrafi dopasować do planu
legendy odpowiednie ilustracje,
• pisze wyrazy z ó wymiennym,
• potrafi wskazać wyrazy, w któ-
rych ó wymienia się na o,
26.10.2018 10:34:33
1 112 Legenda • określanie postaci i zdarzeń, miejsca i czasu akcji, chronologii ćw. polonist.- I • opowiada legendę zgodnie
o poznań- wydarzeń, wydarzeń realistycznych i fantastycznych, -społ. 1.3) z kolejnością wydarzeń,
skich kozioł- • doskonalenie wypowiedzi ustnych – opowiadanie legendy, cz. 2, s. 6–7 2.3) • wykorzystuje informacje z tekstu
kach. • wspólne czytanie innych legend dotyczących znanych miejsc ćw. polonist.- 3.1) w celu odnalezienia błędnych
w Polsce, -społ. 3.3) odpowiedzi i wskazania prawi-
• przepisywanie uporządkowanych chronologicznie zdań, cz. 3, s. 6–7 4.1) dłowych,
• doskonalenie umiejętności ortograficznych – pisownia 4.4) • rozróżnia liczbę pojedynczą
wyrazów z ó, 4.9) i mnogą rzeczownika,
• rozwijanie umiejętności opowiadania legendy zgodnie III • wykonuje zadania zgodnie
z ułożonym planem wydarzeń, 2.1) z poleceniem,
• rozróżnia zaproszenie napisane
1 113 Redagujemy • rozmowy nauczyciela z uczniami na podstawie ich przeżyć ćw. polonist.- I
poprawnie od zaproszenia napi-
i piszemy i doświadczeń związanych z legendami i podaniami ludowymi -społ. 1.3)
sanego błędnie,
własne za- dobieranie właściwych form komunikowania się w różnych cz. 3, s. 8–9 2.3)
• redaguje tekst zaproszenia,
proszenia. sytuacjach społecznych, 3.1)
• kształtnie i zgodnie z zasadami
• uważne słuchanie polskich legend, 4.1)
kaligrafii pisze tekst zaproszenia,
• doskonalenie techniki cichego czytania ze zrozumieniem, 4.3)
• pisze poprawnie zdania zawiera-
• ćwiczenia w kształtnym i czytelnym pisaniu: poprawne łączenie 4.4)
jące poznane wyrazy z trudno-
liter w wyrazach, zachowanie odpowiednich proporcji pomię- 5.4)
ściami ortograficznymi,
dzy wielkimi i małymi literami, właściwe rozmieszczenie liter
• dokonuje samooceny własnej
i wyrazów w liniaturze, stosowanie odstępów między wyrazami
pracy,
w zdaniu, odpowiednie rozmieszczenie tekstu na stronie,
• występuje w klasowym przedsta-
• wdrażanie do rozumienia pojęcia liczby pojedynczej i mnogiej
wieniu kukiełkowym,
rzeczowników bez wprowadzenia pojęcia,
• animuje kukiełką i daje jej głos
• utrwalenie elementów występujących w zaproszeniu,
zgodnie z przydzieloną wcześniej
• pisanie wyrazów i zdań z pamięci po dokładnej obserwacji
rolą,
wzoru,
• wie, jak się zachować podczas
1 114 Klasowe • klasowe przedstawienie kukiełkowe, I przedstawienia;
przedstawie- • doskonalenie pięknej i wyrazistej recytacji, 2.6)
nie • kształcenie umiejętności poruszania kukiełką;
kukiełkowe.
1 19 Dzień i noc. • doskonalenie umiejętności odkodowania rysunku, podr. matem.- IV • wie, że Ziemia wiruje wokół
Wpływ świa- • wyjaśnienie skutków ruchu wirowego Ziemi – następstwo nocy -przyr. 3.6) własnej osi,
tła słonecz- i dni, cz. 2, s. 3–5 1.1) • zna skutki ruchu wirowego
nego na życie • objaśnienie wpływu światła słonecznego na rozwój roślin ćw. matem.- 1.6) Ziemi,
roślin i zwie- i życie zwierząt na Ziemi, --przyr. • rozumie, że światło słoneczne ma
-przyrodnicza
matematyczno-
rząt. • przybliżenie informacji na temat trybu życia zwierząt, cz. 2, s. 3–4 wpływ na życie zwierząt i rozwój
• wdrażanie do przeprowadzania prostych doświadczeń, roślin na Ziemi,
• wymienia nazwy trzech zwierząt
żyjących aktywnie nocą,
• odkodowuje rysunek,
26.10.2018 10:34:33
8
1 91 Rozwiązy- • doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych podr. matem.- II • rozwiązuje zadania tekstowe na
wanie zadań na porównywanie różnicowe, -przyr. 2.1) porównywanie różnicowe,
tekstowych • doskonalenie umiejętności dodawania i odejmowania liczb, cz. 2, s. 6 2.4) • dodaje i odejmuje liczby
na porówny- • wdrażanie do logicznego myślenia, ćw. matem.- 3.1) w poznanym zakresie liczbowym,
wanie różni- • kształcenie umiejętności odczytywania danych w zadaniu, -przyr. 4.1) • myśli logicznie,
cowe. cz. 2, s. 5 6.4) • wykorzystuje wiadomości
przyrodnicze na matematyce,
1 92 Rozwiązy- • doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych ćw. matem.- II
• odczytuje dane z tabeli,
wanie zadań na porównywanie różnicowe, -przyr. 2.1)
• porządkuje liczby zgodnie
tekstowych • doskonalenie dodawania i odejmowania liczb, cz. 2, s. 6 2.4)
z podanym warunkiem,
na porówny- • porządkowanie liczb zgodnie z podanym warunkiem, 3.1)
• porównuje liczby zgodnie
wanie różni- • uzupełnianie ciągów liczbowych zgodnie z podanym warunkiem, 4.1)
z podanym warunkiem,
cowe. • kształcenie umiejętności samodzielnego układania tekstów
• uzupełnia ciągi liczbowe,
zadań do podanych liczb,
• układa zadania matematyczne
1 93 Rozwiązy- • doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych, ćw. matem.- II do ilustracji i działania,
wanie zadań • sprawdzanie odejmowania za pomocą dodawania, -przyr. 2.4) • sprawdza odejmowanie za
tekstowych. • wdrażania do rozumienia wzajemnej odwrotności dodawania cz. 2, s. 7 3.1) pomocą dodawania,
Sprawdzanie i odejmowania, 4.1) • rozwiązuje nietypowe zadania
odejmowania • rozwijanie logicznego myślenia, 6.8) matematyczne;
za pomocą
dodawania.
1 94 Dodawanie • rozwijanie myślenia matematycznego, podr. matem.- II
i odejmowa- • doskonalenie techniki dodawania i odejmowania liczb, -przyr. 2.3)
nie w zakre- • doskonalenie uzupełniania ciągów liczbowych zgodnie z poda- cz. 2, s. 7 3.1)
sie 100. nym warunkiem, 4.1)
1 95 Zadania • doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych, II

różne. • kształcenie umiejętności samodzielnego układania tekstów 2.1)
zadań do podanych działań i ilustracji, 2.3)
• rozwiązywanie łamigłówek matematycznych, 3.1)
• rozwijanie myślenia matematycznego, 3.4)
• doskonalenie rachunku pamięciowego; 6.8)
1 19 Montaż • kształcenie umiejętności montowania obwodu elektrycznego VI • uważnie słucha instrukcji
obwodu elek- składającego się z żarówki i baterii, 1.1) nauczyciela,
trycznego. • wdrażanie do bezpiecznego zachowania się w czasie pracy, 1.2) • zachowuje zasady bezpieczeń-
1.4) stwa w czasie pracy,
techniczna
2.2)d • montuje prosty obwód elek-
tryczny składający się z baterii
i żarówki,
• sprawdza, jak działa zbudowany
obwód elektryczny;
26.10.2018 10:34:33
1 19 Z wizytą • poznanie trąbki – budowa i brzmienie, Karta pracy VIII ważne • rozróżniania brzmienie trąbki od
w Krakowie. • rozróżnianie brzmienia trąbki od innych instrumentów, nr 16. 1.4) jest przy- innych instrumentów,
Poznajemy • wysłuchanie hejnału mariackiego, 1.1) gotowa- • potrafi pokazać podstawowe
muzyczna
trąbkę • poznanie krakowiaka – nauka podstawowych figur tanecznych, 3.7) nie w sali figury taneczne krakowiaka,
i tańczymy • poznanie elementów tradycyjnego stroju regionu miejsca • wie, jak wygląda i z czego
krakowiaka. krakowskiego; do ćwi- zbudowana jest trąbka,
czeń ru- • rozpoznaje tradycyjny strój
chowych regionu krakowskiego;
i tańca
1 19 Wykonanie • wykorzystywanie materiałów papierniczych i tekstylnych V • projektuje kukiełkę z różnych
kukiełek do do wykonania kukiełek, 2.6) materiałów papierniczych i tek-
przedstawie- • realizowanie prostych form przestrzennych; 3.1) stylnych,
plastyczna
nia klasowe- • wykorzystuje pomysły nauczycie-
go – praca la w swoich projektach kukiełek,
w parach. • wykonuje kukiełkę i się nią po-
sługuje,
• doskonali swoją sprawność
manualną,
• zachowuje porządek w miejscu
pracy,
• potrafi powiedzieć, na co musi
zwracać uwagę aktor, który poru-
sza kukiełką i użycza jej głosu;
3 55– 55. Zabawy • wykonywanie prób mięśni brzucha, IX • kształtuje ogólną sprawność
57 i gry ruchowe • rozwijanie sprawności poprzez ćwiczenia na przyrządzie bez 1,2) fizyczną,
na śniegu. przyboru, 1.4) • kształtuje wytrzymałość,
56. Wskok • kształtowanie motywacji do uprawiania sportów zimowych, 2.2) • wdraża się do wspólnej zabawy
na skrzynię • zachowanie bezpieczeństwa w czasie zabaw zimowych, 2.3) i współpracy,
z rozbiegu na • wdrażanie do wspólnych zabaw na śniegu i do współpracy, 3.4) • zna ćwiczenia ruchowe
wprost • doskonalenie umiejętności podań i chwytów piłki prawą pozwalające utrzymać
wychowanie fizyczne
57. Doskona- i lewą ręką. prawidłową postawę ciała,
lenie techniki • zna i wykonuje proste ćwiczenia
kozłowania wzmacniające mięśnie brzucha
piłki prawą i obręczy barkowej,
i lewą ręką. • potrafi z rozbiegu wskoczyć
na skrzynię gimnastyczną
i zeskoczyć do przysiadu,
• doskonali podania piłki.
26.10.2018 10:34:33
Dzień 1
TEMAT DNIA: Co to jest legenda?

(1 godz . eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Polskie legendy znane i mniej znane. Dzień i noc. Wpływ światła sło-
necznego na życie roślin i zwierząt. Rozwiązywanie zadań tekstowych na porównywanie
różnicowe.
Powiązanie lekcji z wcześniejszą wiedzą ucznia
Potraficie uporządkować historyjkę na podstawie obrazków. Wskazujecie wyrazy o po-
dobnym znaczeniu. Układacie i zapisujecie zdania oznajmujące i pytające. Staracie się
przestrzegać kultury wypowiedzi. Opisujecie postaci, wykorzystując podane słownictwo.
Znacie zasadę pisowni zakończeń -arz w nazwach zawodów. Poprawnie zapisujecie tytuły
książek. Wiecie, jak zwierzęta przystosowują się do zimy. Dodajecie i odejmujecie w zakre-
sie 100. Wykonujecie obliczenia pieniężne.
Cele nauczyciela. Uczeń: Nacobezu
−− uważnie słucha legend, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− czyta tekst z podziałem na role, stosując −− wyjaśnić, co to jest legenda,
odpowiednią intonację, −− współpracować w grupie,
−− wyodrębnia postaci i wydarzenia, −− odpowiadać na pytania na podstawie
wskazuje miejsce akcji, przeczytanego tekstu,
−− stara się określić przybliżony czas −− opisać postacie na podstawie ilustracji,
legendy, −− przyporządkować postacie do legendy,
−− mówi, czym jest legenda, −− poprawnie dodawać i odejmować
−− rozróżnia wydarzenia i postaci liczby,
fantastyczne i realistyczne, −− wyciągać wnioski na podstawie
−− wie, że Ziemia wiruje wokół własnej osi, doświadczenia,
−− zna skutki ruchu wirowego Ziemi, −− wyjaśnić, w jaki sposób dzień i noc
−− rozumie, że światło słoneczne ma wpływają na życie zwierząt i roślin,
wpływ na życie zwierząt i rozwój roślin −− uzupełnić brakujące liczby zgodnie
na Ziemi, z podanym warunkiem.
−− wymienia nazwy trzech zwierząt, które
są aktywne nocą,
−− rozwiązuje zadania tekstowe na
porównywanie różnicowe,
−− dodaje i odejmuje liczby w poznanym
zakresie liczbowym,
−− odkodowuje rysunek,
−− uzupełnia ciągi liczbowe,
−− porównuje liczby zgodnie z podanym
warunkiem,
−− wykorzystuje wiadomości przyrodnicze
w edukacji matematycznej.
Cele w języku ucznia
Dzisiaj na zajęciach przypomnicie, co to jest legenda i opowiecie te, które znacie. Poznacie
legendę o smoku innym niż wawelski. Dowiecie się, dlaczego na Ziemi występuje zjawisko
10

dnia i nocy. Dowiecie się, na czym polega ruch wirowy Ziemi. Skorzystacie z ilustracji jako
źródła informacji. Poznacie zwierzęta, które prowadzą nocny tryb życia. Będziecie rozwią-
zywać zadania tekstowe. Wskażecie warunek, zgodnie z którym zapisane są liczby. Będzie-
cie uzupełniać brakujące liczby w podanym zapisie.
Pytania kluczowe
• Po co tworzono legendy?
• W jaki sposób dzień i noc wpływają na życie zwierząt i roślin?
• W jaki sposób wiedza przyrodnicza może być wykorzystana do rozwiązywania zadań
matematycznych?
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. pol.-społ. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, podr. mat.-przyr.
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; trzy kartki formatu A3, arkusz papieru pakowego, kartki w trzech
kolorach (zielonym, żółtym, niebieskim) z działaniami i sylabami do odkodowania hasła
(patrz pkt 3), kartki z wyrazami (patrz pkt 4), książki z polskimi legendami, mapa Polski,
lampa, globus, książki i albumy o planetach, kartki formatu A4 (po jednej dla każdego
dziecka), miarki krawieckie na parę, klamerki do bielizny, kartka z domkiem do samooceny
dla każdego dziecka (patrz pkt 19). Oto ja. Płyta muzyczna CD 1.
Przebieg zajęć
1. Czarodziejskie buty – zabawa ruchowa na dobry początek dnia.

• Dzieci stoją obok ławek. Nauczyciel czyta tekst. Dzieci wykonują odpowiednie ruchy
pod kierunkiem nauczyciela.
Mam tutaj czarodziejskie buty, – dzieci udają zakładanie butów

każdy jedną parę dostanie.
Z boku wystają cztery guziki,
macie chęć na ich przetestowanie?
Szybko pierwszy guzik teraz naciskamy
i nagle stopami dziwnie poruszamy.
Najpierw powoli, potem szybciej coraz
biegają obie, lecz tylko w miejscu teraz.
Lepiej więc nacisnąć ten guzik raz jeszcze
– stopy się uspokoiły, to o wiele lepsze. – naciskają wyimaginowany guzik na
bucie i zatrzymują się
Co wydarzy się więc przy guziku drugim? – naciskają wyimaginowany guzik
Spróbujmy, czy zaczniemy tańczyć
boogie-woogie.
I nagle stopami poruszamy dziwnie znowu:
najpierw powoli skaczemy na obu.
Skaczą nasze stopy, ojej, szybciej coraz,
lecz nie uciekniemy, skaczemy w miejscu teraz.
– stopy się uspokoiły, to o wiele lepsze.
Co wydarzy się teraz przy guziku trzecim?
Spróbujemy znowu, co wy na to, dzieci?
11

I nagle stopami poruszamy znowu: – pokazują najpierw powoli, potem
szybciej
tańczymy na obu.
Tańczą nasze stopy, ojej, szybciej coraz.
Tańczą wywijają, ale w miejscu teraz.
Co wydarzy się teraz przy guziku czwartym?
Spróbujemy znowu, choć to już nie żarty.
I nagle stopami poruszamy znowu:
powoli, potem szybciej, kręcimy się na obu.
Kręcimy się w kółko, ojej, szybciej coraz.
Kręcimy, kręcimy, ale w miejscu teraz.
Chyba będzie lepiej, jak buty zdejmiemy. – pokazują w formie pantomimy
Może je do domu ze sobą zabierzemy?
J. Bläsius, 3 minuty ruchu, Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2009
2. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu.
3. Legendy – odkodowywanie informacji.

• Nauczyciel zawiesza na tablicy kolorowe kartki z działaniami. Na odwrocie są zapisane
sylaby. Wyznaczone dzieci zapisują na kartkach wyniki działań. Kartki układają w ko-
lejności rosnącej (od najmniejszego do największego wyniku). Następnie odwracają
kartki w kolejności od ostatniej do pierwszej. Odczytują hasła: Polskie legendy znane
i mniej znane. Poznańskie koziołki. Bajka o smoku innym niż wawelski.
Kartki zielone
2+5 3+6 9+2 8+4 15 – 2 17 – 3 7+8 20 – 4 12 + 5 16 + 2 17 + 2
POL SKIE LE GEN DY ZNA NE I MNIEJ ZNA NE
Kartki żółte
19 – 7 7+6 9+5 20 – 5 9+7 8+9
POZ NAŃ SKIE KO ZIOŁ KI
Kartki niebieskie
17 – 12 18 – 11 20 – 11 17 – 7 8+3 9+4 19 – 4 8+8 20 – 3 11 + 8
BAJ KA O SMO KU IN NYM NIŻ WA WEL SKI
Nauczyciel wyjaśnia, że hasło Polskie legendy znane i mniej znane to temat zajęć (dzieci
zapisują go w zeszycie). Dwa następne hasła to tytuły legend, o których dzieci będą
rozmawiać w bieżącym tygodniu.
4. Co to jest legenda? – skojarzenia, wzbogacanie słownictwa, ćwiczenia w czytaniu.
• Dzieci podają skojarzenia związane ze słowem: legenda. Nauczyciel zapisuje je na za-
wieszonej na tablicy kartce formatu A3. Dzieci głośno czytają zapisane wyrazy i wyra-
żenia, wyjaśniają ich znaczenie. Skreślają te, które nie pasują do legendy.
12

• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartki. Na ich odwrocie zapisane są dużą czcionką wy-
razy: fantazja opowieść; wydarzenia historyczne; podania ludowe; bajka; nadprzy-
rodzone zjawiska; prawda miesza się z fantazją (fikcją); plotka, cudowne, zjawiska,
niezwykłe zjawiska; magiczne przedmioty, rośliny itp.; historia miast; historia państw;
przekazywana ustnie.
• Dzieci odwracają kartki i odczytują zapisane na nich wyrazy, zwroty i wyrażenia. Jeśli
są już zapisane na kartce formatu A3, to zawieszają kartkę obok danego wyrazu (zapi-
sanego tak samo, podobnie lub znaczącego to samo). Jeżeli nie, zawieszają kartkę pod
zapisanymi wyrazami.
• Dzieci, korzystając ze zgromadzonego słownictwa, wyjaśniają, co to jest legenda;
co przekazuje, po co ludzie tworzą legendy.
• Nauczyciel pisze na tablicy: legenda mapy. Dzieci wyjaśniają, jak rozumieją to wyraże-
nie. Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci. Pokazuje legendę na mapie Polski.
• Dzieci opowiadają, jakie legendy znają, wymieniają ich tytuły lub krótko opowiadają treść.
Uwaga! W zależności od zespołu klasowego dzieci mogą przygotować rebusy
dotyczące nazw polskich legend.
5. Czy znasz te legendy? – opowiadanie na podstawie ilustracji, ćwiczenia w pisa-

niu (ćw. pol.-społ. s. 3).
• Dzieci siedzą w kręgu i oglądają przyniesione przez nauczyciela książki z biblioteki.
Na podstawie okładek oraz ilustracji mówią, o czym może opowiadać legenda. Na-
uczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci, a tytuły legend zapisuje na tablicy. Dzieci pod-
kreślają te, które są im znane, i przepisują je do zeszytu.
• oglądają ilustracje postaci z polskich legend i odczytują ich nazwy z ramki. Wskazują
postacie i opisują wygląd każdej z nich. Mówią, w jakich legendach ci bohaterowie
występują. Wpisują nazwy postaci pod kropkami w odpowiednim kolorze (ćw. 1).
Uwaga! Przed zapisaniem nazw postaci nauczyciel zwraca uwagę na poprawne
zapisanie wyrazów. Dzieci przypominają te zasady pisowni, które już znają.
6. Zdarzenia fantastyczne i realistyczne – słuchanie legend, wzbogacanie słownictwa.
• Nauczyciel czyta fragmenty różnych legend. Dzieci mówią, które zdarzenia w tych le-
gendach są fantastyczne, a które realistyczne. Uzasadniają swoje wypowiedzi.
• Nauczyciel zachęca dzieci do przeczytania wybranej nieznanej legendy. Zapowiada, że
za dwa dni poprosi o przyniesienie książek i przeczytanie najciekawszych fragmentów.
• Dzieci przypominają treść legendy o smoku wawelskim. Wskazują Kraków na mapie
Polski. Wypowiadają się na temat innych miejsc w Polsce, w których były i z którymi
wiąże się jakaś znana im legenda.
7. W królestwie legend – zabawa ruchowa, reagowanie na słowo.
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, w jaki sposób mają się poruszać w czasie słuchania tek-
stu: król – stanie na baczność, królewna – ukłon, smok – chodzenie w miejscu, z koły-
saniem się na boki, rycerz – machanie mieczem, lud – brawa.
Propozycja tekstu
Legendy to historie o fantastycznej treści. Bohaterami legend często są królowie, kró-
lewny i rycerze, którzy walczą ze smokami. Smoki są okrutne, zieją ogniem i wyrządza-
ją szkody w królestwie. Legendy są tworzone przez ludzi wywodzących się z prostego
13

ludu, którzy przekazywali je sobie ustnie. W utworach tych lud ciężko pracuje, a król
dba o swoje królestwo i jego mieszkańców. Jeżeli lud w jakimś królestwie nękany jest
przez smoki, król wzywa rycerzy z całego kraju i prosi o pomoc. W zamian za uwolnie-
nie kraju i jego mieszkańców od złego smoka, obiecuje rękę swojej córki – królewny.
W legendach występują różni królowie, różne królewny i różne smoki. Czy znacie le-
gendę o smoku wawelskim? A znacie legendę o smoku, królu, królewnie, rycerzu i...?
B. Kotulska
8. Bajka o smoku i… – czytanie z podziałem na role, ćwiczenia logicznego myślenia,
współpraca w grupie (podr. pol.-społ. s. 3–5).
• Dzieci cicho czytają informację Uli. Szukają w Bajce o smoku, królu, królewnie, rycerzu
i… nie zgadniecie, o kim jeszcze postaci, które w niej występują. Zapisują nazwy postaci
na tablicy.
• Nauczyciel dzieli dzieci na sześcioosobowe grupy. Każda siada w wyznaczonym miej-
scu i czyta baśń o smoku z podziałem na role.
• Dzieci ustalają w grupach, jakie są różnice i podobieństwa w treści baśni o smoku i le-
gendy o smoku wawelskim. Zapisują je na kartkach kolorem wyznaczonym przez na-
uczyciela (jedno podobieństwo lub różnica na jednej kartce – polecenie 1).
• Dzieci odczytują zapisane informacje i przyklejają je odpowiednich kartkach formatu
A3 z napisami: podobieństwa, różnice.
• Każda grupa ustala, która z postaci występujących w utworze wydaje im się najśmiesz-
niejsza i zapisują jej nazwę na kartce. Zawieszają kartki na tablicy i uzasadniają swój
wybór (polecenie 2).
• Dzieci rozmawiają na temat nastroju w przedstawieniu. Podają odpowiednie określe-
nia (polecenie 3).
9. Damy i rycerze – swobodna interpretacja ruchowa.
• Nauczyciel włącza Menuet. Dzieci swobodnie poruszają się po klasie w rytmie utworu.
10. Tożsamość i patriotyzm – tworzenie mapy pamięci.
• Nauczyciel wiesza na tablicy arkusz papieru pakowego i pisze na nim TOŻSAMOŚĆ
I PATRIOTYZM. Wyjaśnia dzieciom, że przez najbliższe trzy tygodnie będą poznawać te
wartości i tworzyć ich mapę.
• Dzieci wyjaśniają, jak rozumieją te wartości, co się z nimi wiąże, co jest w nich ważne,
jaka jest ich rola w życiu człowieka, w jaki sposób należy je pielęgnować, co to jest
postawa patriotyczna.
• Dzieci zapisują na mapie informacje dotyczące wartości, np. Warto znać legendy pol-
skie. Warto znać legendę o swojej miejscowości.
Uwaga! Mapa wartości będzie zawieszona w widocznym miejscu w klasie przez
3 tygodnie. Dzieci codziennie będą ją uzupełniać.
11. Układ Słoneczny – ilustracja jako źródło informacji, czytanie ze zrozumieniem
(podr. mat.-przyr. s. 3).
• Dzieci czytają tekst o Układzie Słonecznym. Odczytują z rysunku nazwy planet. Okre-
ślają ich położenie względem Ziemi. Oglądają książki i albumy o planetach. Sprawdza-
ją, ile księżyców mają niektóre planety Układu Słonecznego (polecenie 1).
• Dzieci w parach zastanawiają się, dlaczego w niektóre noce Księżyc jest widoczny na
niebie, a w inne go nie widać. Podają swoje odpowiedzi. Nauczyciel je uzupełnia.
14

• Dzieci czytają Ciekawostkę Przyrodnika i odpowiadają na pytania: Jak się nazywa plane-
ta, która jest największa w Układzie Słonecznym? Na której z planet Układu Słonecznego
istnieje życie? Jak wygląda Mars, a jak – Wenus?
Uwaga! Nauczyciel może pokazać dzieciom prezentację multimedialną o Ukła-
dzie Słonecznym.
12. Nasza Ziemia – kolorowanie zgodnie z kodem matematycznym, nazywanie kon-
tynentów, wzbogacanie słownictwa (ćw. mat.-przyr. s. 3).
• Dzieci oglądają globus. Czytają nazwy kontynentów, mórz i oceanów. Zwracają uwa-
gę na niebieski kolor oznaczający wodę. Nauczyciel informuje, jaką powierzchnię na
Ziemi zajmuje woda (oceany, morza, jeziora, rzeki), a jaką – lądy.
• Dzieci wykonują obliczenia i kolorują rysunek zgodnie z podanym kodem.
13. Dzień czy noc? – doświadczenie, uzupełnianie tekstu, tworzenie opisu ilustracji,
korzystanie z informacji (ćw. mat.–przyr. s. 4,podr. mat.-przyr. s. 4).
• Nauczyciel przygotowuje lampę i globus. Wykonuje ćwiczenie, na podstawie którego
dzieci mówią, jak to się dzieje, że jest noc i dzień. Informuje, że Ziemia na obrót wokół wła-
snej osi potrzebuje 24 godzin. Na tej części Ziemi, która jest zwrócona do Słońca, panuje
dzień, a na drugiej części globu – nieoświetlonej przez Słońce – jest w tym czasie noc.
• Dzieci oglądają zdjęcia i czytają głośno tekst. Opowiadają, czego dowiedziały się
o Słońcu i Ziemi. Wyjaśniają, dlaczego w różnych częściach świata są różne pory dnia
i nocy. Na podstawie zdjęć mówią, jak się zmienia położenie domu na kuli ziemskiej
wskutek ruchu wirowego Ziemi, jaka jest pora dnia na tej części Ziemi, na której znaj-
duje się dom (polecenie 1).
• Dzieci kolorują kulę ziemską zgodnie z poleceniem (zad. 1).
• Nauczyciel rozdaje kartki formatu A4. Dzieci dzielą kartkę na pół. W jednej części rysu-
ją to, co ludzie mogą robić w domu w dzień, a w drugiej – w nocy. Spacerują po klasie
i porównują swoje rysunki (polecenie 1).
• Dzieci czytają Ciekawostkę Przyrodnika.
Uwaga! Nauczyciel może opowiedzieć o Mikołaju Koperniku.
14. Ziemia wiruje – zabawa ruchowa.

• Dzieci stoją obok ławek, na hasło: Ziemia wiruje obracają się wokół własnej osi. Na hasło
Noc – zatrzymują się, kucają, chowają głowę w ramionach i zasypiają. Na hasło Dzień
dzieci skaczą w miejscu, śmieją się, klaszczą w ręce.
15. Pory dnia – korzystanie z ilustracji jako źródła informacji (podr. mat.-przyr. s. 5).
• Dzieci oglądają ilustracje i opowiadają, co się na nich znajduje, wskazują na zachowa-
nia zwierząt i roślin w zależności od tego czy jest noc, czy dzień. Wymieniają nazwy
zwierząt prowadzących nocny tryb życia. Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci
(polecenie 2).
• Dzieci, korzystając z ilustracji i uzyskanych informacji, uzupełniają tekst (zad. 4).
16. Matematycy, na start! – rozwiązywanie zadań tekstowych, rozwijanie logicznego
myślenia, praca w parach (podr. mat.-przyr. s. 8).
• Dzieci czytają zadania Cezarego i ustalają odpowiedzi. Zapisują je w zeszycie. Wskaza-
na para wyjaśnia, w jaki sposób rozwiązała zadania (polecenia 1 i 2).
15

• Nauczyciel zaprasza na środek klasy pięcioro dzieci, wręcza im kartki i mówi treść
zadania. Dzieci zapisują dane na swoich kartkach. Pozostałe osoby słuchają. Przykła-
dowe zadanie: Przez tydzień obserwowałam wschody i zachody Słońca. Ty (zwraca się
po imieniu do dzieci), Aniu, prowadziłaś obserwacje o 5 dni dłużej ode mnie. Ty, Karolu
– o 2 dwa dni krócej niż Ania. Gabrysiu, prowadziłaś obserwacje 2 dni krócej ode mnie.
Lucynko, a ty prowadziłaś obserwacje o 5 dni dłużej od Ani. Sławku, ty prowadziłeś ob-
serwacje najkrócej. Ile dni mogłeś prowadzić obserwacje? Obliczcie i powiedzcie, ile dni
prowadziliście swoje obserwacje.
• Dzieci dobierają się w pary. Na przemian układają dla siebie zadania typu: Obserwo-
wałem wschody i zachody Słońca przez tydzień, a ty o 5 dni dłużej – ile dni prowadziłeś
obserwacje? Obserwowałam wschody i zachody Słońca przez tydzień, a ty o 4 dni mniej.
Ile dni prowadziłaś obserwacje? Nauczyciel spaceruje po klasie, przysłuchuje się zada-
niom i odpowiedziom dzieci.
• Dzieci czytają pytania i zapisują odpowiedzi w zeszycie. Łączą się w czwórki i spraw-
dzają, czy zapisały takie same odpowiedzi (polecenie 6).
17. Uzupełnianie tekstu – korzystanie z tabeli jako źródła informacji (ćw. mat.-przyr. s. 5)
• Dzieci odczytują dane z tabeli i wykonują obliczenia. Głośno je odczytują. Uzupełniają
informacje na podstawie informacji zawartych w tabeli (zad. 1).
18. Liczymy – dodawanie i odejmowanie liczb, porównywanie różnicowe (podr. mat.-
-przyr. s. 6, ćw. mat.-przyr. s. 5).
• Dzieci w parach przygotowują miarki krawieckie i klamerki. Czytają treść zadania i za-
znaczają liczby na miarce. Wpisują liczby w okienka (zad. 2).
• Dzieci podają liczby do 30 co 2, co 3 i co 4 (polecenie 3).
• Dzieci czytają liczby zapisane na paskach. Podają zasadę, według której zostały zapi-
sane (polecenie 4).
• Dzieci w parach rysują w zeszytach zegary. Czytają treść zadania, a następnie przygo-
towują małe kwadraty i trójkąty. Czytają treść zadania i poszukują odpowiedzi. Wska-
zane pary podają odpowiedzi (polecenie 5).
19. Podsumowanie zajęć.
• Samoocena – dzieci otrzymują od nauczyciela kartkę z narysowanym domkiem i ją
podpisują. Domek ma 5 pięter – 5 dni tygodnia. Na każdym piętrze są 4 okna. W każ-
dym dniu tygodnia, dzieci będą kolorowały okna na każdym piętrze zgodnie z legendą:
−− OKNA: pierwsze – współpraca w grupie, drugie – aktywność na zajęciach (zgłaszanie
się, udział w dyskusjach, odpowiadanie na pytania), trzecie – zachowanie na zajęciach,
czwarte – wykonywanie zadań na zajęciach.
−− KOLORY OKIEN: żółty (brawo), niebieski
(muszę poćwiczyć, więcej się zgłaszać,
nauczyciel upominał mnie), czarny (nie
potrafię, nie odrobiłem/łam pracy, nie
zachowywałem/łam się dobrze).
Zadanie domowe
Zastanowię się, w jaki sposób przygotu-
jemy w klasie przedstawienie teatralne,
w jaki sposób możemy wykonać kukiełki?
16

Dowiem się, co to są komety i asteroidy (podr. mat.-przyr. s. 3, polecenie 3).
Przyniosę małą żarówkę do latarki i baterię płaską 4,5 V, miedziany drut ok. 25 cm
z izolacją.
Dzień 2
TEMAT DNIA: Jak napisać zaproszenie?

(2 godz . eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. eduk. techn.)
Zapis w dzienniku: Przygotowujemy klasowe przedstawienie kukiełkowe. Zapoznanie
z nową formą wypowiedzi, jaką jest zaproszenie. Rozwiązywanie zadań tekstowych na po-
równywanie różnicowe. Montaż obwodu elektrycznego.
Wiecie, co to jest legenda. Uważnie słuchacie i potraficie logicznie myśleć. Umiecie korzy-
stać z różnych źródeł informacji. Potraficie współpracować podczas rozwiązywania zada-
nia tekstowego. Poprawnie liczycie. Wiecie, jak wykonać lampion z gotowych elementów
zgodnie z instrukcją.
−− bierze udział w przygotowaniu Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
przedstawienia, −− wymienić elementy zaproszenia,
−− uczy się swojej roli, −− wskazać zdania fałszywe i prawdziwe
−− wypowiada się na temat emocji związa- w legendzie o smoku wawelskim i bajce
nych z przedstawieniem teatralnym, o smoku, królu i…,
−− na podstawie przeczytanego tekstu −− wpisać brakujące liczby, gdy znana jest
wskazuje zdania prawdziwe i fałszywe, zasada ich zapisu,
−− wie, jak wygląda tekst zaproszenia, −− ułożyć treść zadania do podanych
−− potrafi wymienić elementy zaproszenia, informacji,
−− myśli logicznie, −− zmontować obwód elektryczny zgodnie
−− porządkuje liczby zgodnie z podanym z instrukcją.
warunkiem,
−− uzupełnia ciągi liczbowe,
−− układa zadania tekstowe do ilustracji,
−− dokonuje samooceny swojej pracy,
−− uważnie słucha instrukcji nauczyciela,
−− zachowuje zasady bezpieczeństwa
w czasie pracy,
−− montuje prosty obwód elektryczny
składający się z baterii i żarówki,
−− sprawdza, jak działa zbudowany obwód
elektryczny.
Dzisiaj na zajęciach zaplanujecie przedstawienie klasowe. Nauczycie się płynnie czytać
przydzielone role. Dowiecie się, z jakich elementów składa się zaproszenie. Będziecie ukła-
dać zadania tekstowe do określonych danych. Uzupełnicie liczby zgodnie z podanymi wa-
runkami.
17

Pytania kluczowe
• Dlaczego piszemy zaproszenia?
• Jakie umiejętności ma dobry matematyk?
• Jak bezpiecznie zbudować obwód elektryczny?
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. pol.-społ. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. mat.-przyr. cz. 2;
kartki z wyrazami (patrz pkt 3), ilustracje z różnymi rodzajami kukiełek, kartki ze zdaniami
o smoku wawelskim (patrz pkt 5), kartki z bloku, kartki w różnych kolorach z pięcioramien-
ną gwiazdą (po jednej dla każdego dziecka), nagranie skocznej muzyki, kredki, kartki z licz-
bami w trzech kolorach: niebieskim (0–8), żółtym (9–15), zielonym (16–25), na ich odwrocie
mogą być zapisane sylaby (patrz pkt 9), kartki z bloku, dzwoneczek, domek samooceny,
płaskie baterie, żarówki, miedziany drut z izolacją dla każdego dziecka, cytryna.
Przebieg zajęć
1. Czarodziejskie buty – zabawa ruchowa (patrz D1).
2. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu
3. Kto pracuje w teatrze? – wzbogacanie słownictwa związanego z teatrem.

• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartki z wyrazami: dramaturg, reżyser, aktor, scenograf,
scenografia, scena, kurtyna, sufler, charakteryzator, garderobiana, inspicjent, choreo-
graf, operator świateł, rekwizytor. Dzieci wyjaśniają, za co odpowiadają w teatrze wy-
mienione osoby, co należy do ich obowiązków.
4. Przygotowanie klasowego przedstawienia – burza mózgów, klasowa debata (podr.
pol.-społ. s. 3–5).
• Dzieci w grupach (tych, co w dniu poprzednim) planują klasowe przedstawienie. Pro-
jektują kukiełki i scenografię. Prezentują swoje pomysły. Opowiadają, co czuły, przygo-
towując przedstawienie (polecenie 4).
• Dzieci zastanawiają się, które z propozycji są najciekawsze i możliwe do zrealizowania
w klasie. Dzielą się na grupy: aktorów, scenografów (stworzą dekoracje), inspicjentów
(2–3 osoby), operatorów świateł (2 osoby), rekwizytorów (pomogą w wykonaniu deko-
racji, kukiełek, zadbają o rekwizyty i przechowanie lalek), garderobiane i charakteryzato-
rów (wykonają kukiełki). Wybierają suflera. Nauczyciel zostaje reżyserem.
Dzieci w poszczególnych grupach planują wykonanie przez siebie zadań:
AKTORZY (6 osób) – dzielą się rolami i uczą się ich.
SUFLER – uczy się płynnego i poprawnego czytania, dobrze zaznajamia się z tekstem.
SCENOGRAFOWIE – dyskutują nad przygotowaniem dekoracji, robią projekty, zapisu-
ją, jakie materiały będą im potrzebne.
REKWIZYTORZY, GARDEROBIANE I CHARAKTERYZATORZY – dyskutują nad rodzajem
i sposobem wykonania kukiełek, robią projekty, zapisują, jakie materiały będą im po-
trzebne.
OPERATORZY ŚWIATŁA – ustalają z nauczycielem, w jaki sposób oświetlą scenę.
REŻYSER (nauczyciel) – koordynuje i nadzoruje pracę wszystkich grup.
18

Uwaga! W związku z tym, że prace nad przygotowaniem przedstawienia będą
trwały kilka dni, nie wszystkie prace zostaną wykonane od razu. Nauczyciel tak
organizuje pracę, również na innych zajęciach, aby przedstawienie było przygo-
towane w piątym dniu zajęć. Liczebność grup – zależna od liczby dzieci w klasie.
5. Aktorzy ćwiczą – ćwiczenie aparatu artykulacyjnego aktorów, ćwiczenia w czy-

taniu.
• Nauczyciel przygotowuje krótkie wierszyki. Dzieci je powtarzają za nauczycielem
w różny sposób – wesoło, smutno, wolno, szybko, w danym rytmie klaszcząc w dłonie).
Propozycja: B. Broszkiewicz, J. Jarek, Teatr szkolny. Głoski, sylaby, wyrazy, Wydawnictwo
Europa, Wrocław 2003.
6. Prawda czy fałsz – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia w pisaniu, rozwijanie lo-
gicznego myślenia (ćw. pol.-społ. s. 4).
• Nauczyciel zawiesza na tablicy (lub pisze) zdania dotyczące legendy o smoku wawel-
skim. Dzieci czytają je, a następnie zdejmują (skreślają) nieprawdziwe, np. Smok wa-
welski mieszkał w zamku. Smoka pokonał cieśla. Smok mieszkał w smoczej jamie. Smok
zjadł owieczkę i utonął. Ludzie ucieszyli się, że smok już im nie zagraża.
• Dzieci czytają Bajka o smoku, królu i… Podkreślają wyrazy oznaczające bohaterów ba-
śni. Obok zdań piszą prawda lub fałsz. Przepisują do zeszytu zdania prawdziwe (ćw. 1).
7. W królestwie legend – zabawa ruchowa, reagowanie na słowo (patrz pkt 7 D1).
8. Jak napisać zaproszenie? – zaproszenie jako forma wypowiedzi pisemnej, ćwi-

czenia w pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 4–5).
• Dzieci wypowiadają się na temat zaproszeń: Czy otrzymaliście kiedyś zaproszenie? Od
kogo je otrzymaliście i z jakiej okazji? Jakie informacje zawierało zaproszenie? Czy napisa-
liście kiedyś zaproszenie? Do kogo ono było skierowane i z jakiej okazji? Jakie informacje
umieściliście w zaproszeniu?
• Dzieci podają propozycje uroczystości, na które można kogoś zaprosić (ćw. 4).
• Dzieci czytają zaproszenie na klasowe przedstawienie oraz znajdujące się obok pyta-
nia. Odpowiadają na nie i wskazują odpowiednie fragmenty zaproszenia. Przygoto-
wują kredki o takich kolorach jak pytania do zaproszenia. Podkreślają nimi odpowiedzi
do pytań zgodnie z kolorem.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z pięcioramienną gwiazdą. Dzieci wycinają ją i przy-
klejają na kartkę z bloku. Czytają informację Zapamiętaj! Tworzą gwiazdę pytań do za-
proszenia. Wpisują w środku gwiazdy wyraz ZAPROSZENIE, a na jej ramionach pytania:
kogo? na co? kiedy? gdzie? kto? – pytania pomocnicze do napisania zaproszenia.
• Dzieci czytają zaproszenie i piszą do niego pytania (ćw. 3). Korzystają z zaproszenia
w ćw. 2.
• Dzieci układają ustnie zaproszenia do swoich propozycji (ćw. 4).
9. Rób to, co ja – zabawa ruchowa przy muzyce.
• Nauczyciel włącza skoczną muzykę. Dzieci tańczą w jej rytm. W dowolnym miejscu
w klasie leży dzwoneczek. Na przerwę w muzyce nauczyciel wyznacza dziecko, które
dzwoni dzwoneczkiem. Wtedy wszystkie dzieci zwracają się w tę stronę i robią to, co
pokazuje dziecko z dzwoneczkiem. Gra muzyka i zabawa trwa dalej.
19

10. Matematyczne zabawy ruchowe – wykonywanie zadań zgodnie z podanymi wa-
runkami.
• Ustaw się tak… Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z liczbami od 0 do 25 w trzech kolo-
rach. Po drugiej stronie kartek są sylaby do utworzenia haseł, np. Umiem liczyć. Wiem, co
potrafię. Radzę sobie coraz lepiej, Jestem świetnym matematykiem (decyduje nauczyciel,
w zależności od liczby dzieci w klasie). Gra skoczna muzyka. Gdy milknie, nauczyciel
wydaje różne polecenia, np.: Ustawcie się w grupy trzyosobowe. Ustawcie się w kolejności
malejącej. Ustawcie się w grupy pięcioosobowe. Gdy grupy są już utworzone, nauczyciel
mówi: Ustawcie się w kolejności rosnącej itd. (Realizacja zgodnie z inwencją nauczyciela).
Uwaga! Nauczyciel decyduje, czy grupy mają się ustawiać zgodnie z kolorami
kartek i czy kolory mają być wymieszane. Dzieci mogą podawać również sumy
liczb w ich grupach. Sylaby zapisane na kartkach będą potrzebne na zakończe-
nie zabaw matematycznych. Nauczyciel decyduje, w którym momencie zakoń-
czy zabawy i dzieci ułożą hasła.
• Niech przyjdzie do mnie… Gra skoczna muzyka i dzieci tańczą po całej sali. Gdy muzy-
ka milknie, nauczyciel mówi: Ustawcie się w grupach zgodnie z kolorami. Niech przyjdzie
do mnie liczba o 2 większa od liczby 6, o 3 mniejsza od liczby 15 i o 4 większa od liczby 11.
Dzieci podchodzą do nauczyciela i mówią: Jestem liczbą 8 – jestem o 2 większa od liczby
6. Jestem liczbą 12 – jestem o 3 mniejsza od liczby 15. Jestem liczbą 15 – jestem o 4 więk-
sza od liczby 11. Teraz dzieci stojące obok nauczyciela mówią, kto ma do nich podejść.
Podają warunki dla liczb zgodnie z ich kolorem. Dzieci z liczbami stoją w rzędzie, trzy-
mając liczbę przed sobą.
• Zgłaszam się… Jestem liczbą… Nauczyciel włącza muzykę. Dzieci tańczą. Gdy mu-
zyka milknie, nauczyciel mówi: Zróbmy wielkie koło i bawmy się dalej z liczbami wesoło.
Dzieci tworzą koło, nauczyciel staje w jego środku i mówi: Jeżeli od 25 odejmę liczbę 8
– to jaka liczba do mnie przyjdzie? Dziecko z wywołanym numerem podchodzi do na-
uczyciela i mówi: Zgłaszam się. Jestem liczbą 17. Nauczyciel podaje inne warunki i wy-
wołane liczby przychodzą do środka koła. W ten sposób zostaje wywołanych 8 dzieci.
Teraz nauczyciel mówi: Liczby w środku koła niech ustawią się w ten sposób, aby na po-
czątku była najmniejsza liczba, a każda następna była o 4 większa. Czy to możliwe? Jeżeli
jakiejś liczby brakuje, poproście o pomoc dzieci stojące w kole.
• Łańcuszki z liczb. Nauczyciel mówi: Jestem liczbą 5. Chcę utworzyć łańcuszek z liczb tak,
aby każda następna liczba była o 5 większa od poprzedniej. Do nauczyciela podchodzą
dzieci z odpowiednimi liczbami.
• Kolorowe hasła. Dzieci dobierają się w grupy zgodnie z kolorami kartek. Układają z sy-
lab hasła. Czytają je i przyklejają na kartkach z bloku.
11. Matematycy myślą – doskonalenie logicznego myślenia, pisanie liczb zgodnie
z podanym warunkiem (ćw. mat.-przyr. s. 6).
• Dzieci łączą strzałkami pola z liczbami tak, aby każda następna była większa o 2 od
poprzedniej. Odczytują hasło i zapisują je (zad. 1).
• Dzieci uzupełniają liczby w ciągach liczbowych (zad. 2).
12. Zadania tekstowe – doskonalenie układania zadań tekstowych (ćw. mat.-przyr. s. 6).
• Nauczyciel pisze na tablicy różne działania, do których dzieci układają treść zadań tek-
stowych. Wymieniają elementy, które muszą zawierać treść dobrze sformułowanego
zadania.
20

• Dzieci w parach układają zadania do podanych informacji. Zapisują treść, piszą działa-
nia i obliczenia. Chętne pary czytają swoje zadania (zad. 3).
13. Obwód elektryczny – wykonanie obwodu zgodnie z instrukcją nauczyciela.
• Dzieci przygotowują warsztat pracy do wykonania obwodu elektrycznego: płaską ba-
terię, żarówkę do latarki i miedziany drut. Nauczyciel opowiada: Obejrzyjcie baterie,
które leżą na ławce pod tablicą. Jakie są ich kształty i rozmiary? Czy wiecie, do czego wy-
korzystujemy te baterie? Opowiedzcie, co wiecie na ich temat (dzieci opowiadają na pod-
stawie swojej wiedzy i doświadczeń, wskazują na wykorzystanie baterii w zegarkach,
aparatach słuchowych, zabawkach i kalkulatorach). Baterie mają w sobie zgromadzoną
energię elektryczną. Elektryczności nie można zobaczyć, ale można zobaczyć, że dzięki
niej działają różne urządzenia. Po jednej stronie baterii zbierają się ujemne ładunki elek-
tryczne, a po przeciwnej – dodatnie (nauczyciel pokazuje dzieciom baterię i zaznaczone
na niej znaki + i –). Oznacza się je znakami plus i minus na obudowie baterii. Zrobimy
teraz doświadczenie, dzięki któremu zrozumiecie, dlaczego cytryna działa jak bateria.
• Nauczyciel przygotowuje cytrynę, spinacz biurowy i kawałek miedzianego drutu. Wbi-
ja koniec miedzianego drucika i spinacza w cytrynę tak, aby znajdowały się blisko sie-
bie, ale się nie dotykały. Wybiera dziecko, które podejdzie do tak przygotowanej cytry-
ny i dotknie językiem końców drutu oraz spinacza. Powie innym o swoich odczuciach
(dziecko powinno poczuć elektryczne mrowienie na języku).
• Nauczyciel zachęca do wykonania tego doświadczenia z rodzicami w domu. Wyjaśnia,
że między drucikiem a sokiem z cytryny zaszły reakcje chemiczne. Spowodowały wy-
tworzenie elektryczności w podobny sposób jak w baterii.
• Dzieci przygotowują płaską baterię, żarówkę do latarki i miedziany drut.
• Nauczyciel wyjaśnia: Przewody są zrobione z metalu, który przewodzi prąd. Wasze dru-
ciki pokryte są plastikiem, który zapobiega wydostaniu się elektryczności na zewnątrz,
ponieważ plastik nie przewodzi prądu. Najbardziej przydatne do naszych doświadczeń
są baterie 4,5 woltów, które przynieśliście na zajęcia. Końcówki baterii (dzieci pokazują
je) nazywa się biegunami. Przewody podłączymy do biegunów spinaczami. Żarówka to
szklana bańka, wypełniona specjalnym gazem, przyczepiona do metalowego korpusu
i mająca przewody. Prąd wpływa do żarówki jednym przewodem, dalej wzdłuż drucika
zwanego żarnikiem i wypływa drugim przewodem. Żarnik wykonany jest z cienkiego dru-
tu (dzieci oglądają żarówkę i pokazują poszczególne jej części, o których opowiada
nauczyciel). Dla prądu przeciśnięcie się przez niego jest bardzo trudne. Wstrzymywanie
przepływu prądu nazywamy oporem elektrycznym, który powoduje, że żarnik bardzo się
rozgrzewa i zaczyna się jarzyć – w ten sposób w żarówce powstaje światło.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom oprawki do żarówek, dwa spinacze biurowe i wyjaśnia, co
kolejno mają zrobić. Jednocześnie pokazuje wszystkie czynności.
Instrukcja wykonania obwodu elektrycznego
−− Jeden koniec przewodu podłączcie do dodatniego bieguna baterii, drugi zaś koniec
połóżcie przy żarówce.
−− Drugi przewód podłączcie jednym końcem do ujemnego bieguna baterii, a drugi koniec
tego przewodu połóżcie obok żarówki, tak by nie zetknął się z pierwszym przewodem.
−− Dotknijcie metalowej oprawy żarówki dwoma przewodami, ale tak, aby przewody się
nie dotykały. Żarówka powinna się teraz zaświecić. Jeżeli tak się nie stało, sprawdźcie,
czy wszystkie podłączenia są dobrze umocowane.
21

Nauczyciel wyjaśnia: Prąd elektryczny wypływa przewodem z ujemnego bieguna baterii
i, przez żarówkę oraz drugi przewód, dobiega do dodatniego bieguna. Takie połączenie
przewodów nazywa się obwodem. Jeżeli obwód nie jest podłączony prawidłowo, prąd nie
może przepłynąć przez przewody i żarówka się nie zaświeci.
• Dzieci kolorują w domku samooceny okna zgodnie z legendą.
• Nauczyciel czyta nacobezu, uczniowie gestem dłoni wskazują ocenę swoich umie-
jętności.
Zadanie domowe
Zapytam rodziców, czy z moją miejscowością związana jest jakaś legenda.
Przyniosę książkę z legendą, którą już znam.
Dzień 3
TEMAT DNIA: Polskie legendy

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem.)
Zapis w dzienniku: Legenda o poznańskich koziołkach. Rozwiązywanie zadań teksto-
wych. Sprawdzanie odejmowania za pomocą dodawania.
Wiecie, z jakich elementów składa się zaproszenie. Potraficie wymienić osoby pracujące
w teatrze i opowiedzieć, czym się zajmują. Czytacie ze zrozumieniem i potraficie znaleźć
w tekście potrzebne informacje. Potraficie ułożyć zadanie tekstowe do podanych informa-
cji. Zapisujecie liczby zgodnie z podanym warunkiem.
−− tworzy plan legendy o poznańskich Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
koziołkach, −− zaprezentować wybraną przez siebie
−− potrafi dopasować do planu legendy legendę,
odpowiednie ilustracje, −− napisać wydarzenia z legendy
−− pisze wyrazy z ó wymiennym, o poznańskich koziołkach we właściwej
−− potrafi wskazać wyrazy, w których ó kolejności,
wymienia się na o, −− bezbłędnie napisać z pamięci 4 pary
−− opowiada legendę zgodnie wyrazów, w których ó wymieniło się na
z kolejnością wydarzeń, o,
−− myśli logicznie, −− zapisać działanie odwrotne do
−− rozwiązuje zadania tekstowe, odejmowania,
−− sprawdza odejmowanie za pomocą −− rozwiązać zadanie tekstowe.
dodawania,
−− dokonuje samooceny swojej pracy.
Dzisiaj na zajęciach poznacie legendę o poznańskich koziołkach. Opowiecie, co wydarzyło
się w Poznaniu. Ocenicie zachowanie bohatera legendy. Przypomnicie znane wam zasady
pisowni z ó. Będziecie pisać z pamięci wyrazy z ó. Będziecie sprawdzać poprawność wyko-
nanych działań na odejmowanie za pomocą dodawania. Rozwiążecie zadania tekstowe.
22

Pytania kluczowe
• Jaka legenda wiąże się z miejscowością, w której mieszkam?
• Jak rozwiązać zadanie o klockach?
mapa Polski, książki z polskimi legendami, słowniczki ortograficzne wykonane przez dzie-
ci, kartki z wyrazami z ó wymiennym na o (jedno-, dwu- i trzysylabowe), kartka formatu A4
z planszą do zabawy Milczek (patrz pkt 9), kartoniki z cyframi od 0 do 9, trzy pudełka, klocki
zielone, czerwone i żółte po 40 z każdego koloru (mogą być papierowe kulki), liczmany lub
liczydła, domek samooceny.
Przebieg zajęć
1. Jakim jestem zwierzęciem? – zabawa ruchowa.

• Dzieci stoją w kręgu. Do środka wchodzi wybrane przez nauczyciela dziecko, które
głosem, mimiką i gestem pokazuje dowolne zwierzę. Pozostali odgadują, co to za
zwierzę. Osoba, która odgadnie, wchodzi do środka i naśladuje kolejne zwierzę.
3. Legenda z Poznania – doskonalenie czytania ze zrozumieniem, ćwiczenia w mó-

wieniu (podr. pol.-społ. s. 6–7).
• Dzieci opowiadają legendę związaną z ich miejscowością (zadanie domowe i polece-
nie 4).
Uwaga! Jeżeli z miejscowością nie wiąże się żadna legenda, dzieci mogą spróbo-
wać ją wymyślić.
• Nauczyciel informuje dzieci, że Cezary i Bartek znaleźli w bibliotece książkę o poznań-
skich koziołkach. Wskazuje Poznań na mapie Polski. Pokazuje zdjęcia Poznania w pod-
ręczniku oraz w innych źródłach. Opowiada ciekawostki o Poznaniu (polecenie 1).
• Dzieci cicho czytają legendę o poznańskich koziołkach. Opowiadają, co się wydarzyło
w Poznaniu. Głośno odczytują fragmenty dotyczące ilustracji. Oceniają zachowanie
Pietrka. Mówią, co sądzą o takim zachowaniu. Wskazują elementy humorystyczne
w legendzie (polecenia 2 i 3).
4. Poznańskie koziołki – porządkowanie zdarzeń legendy, ćwiczenia w pisaniu
(ćw. pol.-społ. s. 6).
• Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające zdarzenia w legendzie i czytają zdania za-
pisane w ramce. Piszą zdania obok właściwych ilustracji. Chętne dzieci opowiadają
legendę na podstawie planu wydarzeń i ilustracji (ćw. 1).
5. Bardzo dawno – ćwiczenia uwagi dowolnej.
• Nauczyciel mówi dzieciom treść wierszyka, modulując głos. Dzieci słuchają uważnie
i powtarzają ostatnie dwa wyrazy z każdego wersu dwa razy.
23

Bardzo dawno bajarze legendy tworzyli
Kiedy was jeszcze na świecie nie było, i wszystko spisywali, co wypatrzyli.
wiele na świecie się wydarzyło. W książkach te legendy są spisane
Byście o tym dowiedziały się na pewno, i przez dzieci chętnie czytane.
co się przytrafiło nie tylko królewnom, Dzisiaj legendy czytać będziemy,
a niektóre opowiemy.
B. Kotulska
6. Legendy, które czytam – czytanie fragmentów legend znanych i mniej znanych.

• Dzieci wyjmują książki, które przyniosły z domu lub wypożyczyły w bibliotece. Na-
uczyciel dzieli dzieci na pięcioosobowe grupy. Dzieci opowiadają: Legenda (tytuł) doty-
czy miasta... Bohaterami tej legendy są… Zaciekawiła mnie, bo… .
• Dzieci czytają dowolne fragmenty legend.
7. Litera ó – zabawy ortograficzne, ćwiczenia w czytaniu i pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 7).
• Dzieci otwierają swoje słowniczki ortograficzne i czytają wyrazy z ó, które mają w nich
zapisane. Przypominają zasady pisowni wyrazów z ó, które znają.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z wyrazami z ó. Wyrazy muszą być jedno-, dwu- lub
trzysylabowe. Dzieci stoją w kole. Każdy po kolei czyta swój wyraz. Następnie nauczy-
ciel wydaje polecenia:
Połączcie się w grupy wyrazów jednosylabowych, dwusylabowych i trzysylabowych. Prze-
czytajcie w grupie wyrazy i sprawdźcie, czy każdy jest we właściwej grupie. Spróbujcie
utworzyć łańcuszki z wyrazów, gdzie każdy następny wyraz rozpocznie się literą, którą
kończy się wyraz poprzedni. Np. wóz – znów – wół – łódź; lód– dół – łódź. W której grupie
było to możliwe? Przeczytajcie te łańcuszki wyrazowe.
Zabierzcie puste kartki i napiszcie na nich, do każdego wyrazu z ó wyraz, w którym ó wy-
mieniło się na o.
• Dzieci oglądają ilustrację. Podają nazwy elementów na ilustracji i uzupełniają brakują-
ce litery w wyrazach. Przepisują te wyrazy pod ilustracją i dopisują do nich takie wyra-
zy, aby ó wymieniło się na o (ćw. 2).
Uwaga! Dzieci sprawdzają, czy te wyrazy zapisane są w słowniczkach ortogra-
ficznych. Jeżeli nie, zapisują je.
8. Wyrazy z ó – ćwiczenia w pisaniu z pamięci, rozwijanie logicznego myślenia

• Dzieci podkreślają ó i o w parach wyrazów. Przepisują pary wyrazów z pamięci do ze-
szytu (ćw. 2). Uczniowie podpisują obrazki. Mówią, co zauważyły (jest to liczba poje-
dyncza i mnoga – ćw. 3).
9. Milczek – zabawa matematyczna, doskonalenie
liczenia. 7
1 4
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę formatu A4 planszą
do zabawy Milczek, która odbywać się będzie w milczeniu. 5 9
+ –
Dzieci mają przygotowane kartoniki z cyframi od 0 do 9. 8 3
Nauczyciel pokazuje na planszy działanie, np. 5 + 3, 19 – 9,
33 – 4; dzieci wykonują obliczenia i podnoszą kartonik z wy- 2 6
nikiem.
24

10. Dodaję i odejmuję – doskonalenie odejmowania liczb.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy w kolumnach działania na odejmowanie (liczba w za-
leżności od liczby tablic w klasie). Do tablicy podchodzi tyle dzieci, ile działań jest na
tablicy. Uczniowie wykonują obliczenia, zapisują wynik i wręczają kredę sąsiadowi ze
swojej ławki, który wykonuje sprawdzenie – zapisuje działanie na dodawanie. Dzieci
siedzące w ławkach sprawdzają wyniki, jeżeli w którymś z działań jest błąd, wstają.
Wyznaczone dziecko poprawia wyniki.
• Dzieci piszą w zeszycie dowolne działanie na odejmowanie, wymieniają się z sąsiadem
z ławki zeszytami i wpisują wynik działania. Ponownie wymieniają się zeszytami i spraw-
dzają poprawność wyniku (w miarę potrzeby korzystają z liczydła lub liczmanów).
Uwaga! Nauczyciel decyduje, ile takich działań dzieci piszą na kartce. Liczbę
działań można też pozostawić do decyzji dzieci, w zależności od ich możliwości
intelektualnych.
11. Zadania tekstowe – doskonalenie umiejętności rozwiazywania zadań (ćw. mat.-
-przyr. s. 7).
• Nauczyciel dzieli dzieci na trzyosobowe zespoły. Każdy otrzymuje trzy pudełka i kloc-
ki w trzech kolorach po 40 z każdego koloru (lub papierowe kulki). Nauczyciel czyta
dzieciom treść zadania (zad. 1).
• Dzieci wkładają klocki do pudełek zgodnie z danymi w zadaniu. Głośno wyjaśniają,
co robią i dlaczego, posługując się treścią zadania. Wspólnie analizują treść kolejnych
zadań zadania tekstowego. Wykonują kolejne części zadania 3.
• Domek samooceny. Dzieci dokonują samooceny na trzecim piętrze domku.
Dzień 4
TEMAT DNIA: Piszemy zaproszenie

Zapis w dzienniku: Redagujemy i piszemy własne zaproszenia. Dodawanie i odejmowa-
nie w zakresie 100.
Rozumiecie czytane przez siebie teksty. Potraficie ułożyć przebieg wydarzeń i przyporząd-
kować do nich ilustracje. Znacie zasadę pisowni wyrazów z ó wymiennym na o i stosujecie
ją w czasie pisania. Poprawnie odejmujecie liczby i sprawdzacie wynik za pomocą doda-
wania. Radzicie sobie z układaniem treści zadań do działań i ilustracji.
−− rozróżnia liczby pojedynczą i mnogą Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
rzeczownika, −− napisać zaproszenie,
−− wykorzystuje informacje z tekstu w celu −− rozróżniać liczby pojedynczą i mnogą
odnalezienia błędnych odpowiedzi wyrazów,
i wskazania poprawnych, −− wskazać błędy w podanej wersji
−− redaguje tekst zaproszenia, legendy o poznańskich koziołkach,
25

−− odróżnia zaproszenie napisane −− poprawnie wykonać obliczenia na
poprawnie od zaproszenia napisanego dodawanie i odejmowanie.
błędnie,
−− pisze tekst zaproszenia kształtnie
i zgodnie z zasadami kaligrafii,
−− sprawdza odejmowanie za pomocą
dodawania,
−− dodaje i odejmuje liczby w poznanym
zakresie liczbowym,
−− myśli logicznie,
−− uzupełnia ciągi liczbowe.
Dzisiaj na zajęciach napiszecie zaproszenie na klasowy występ. Przeczytacie legendę o po-
znańskich koziołkach i wskażecie w zdaniach wyrazy, które nie powinny się tam znaleźć.
Napiszecie poprawne wyrazy do każdego zdania. Nauczycie się rozróżniać liczbę mnogą
i liczbę pojedynczą wyrazów. Będziecie ćwiczyć piękne, kształtne pismo. Udoskonalicie
umiejętność liczenia.
Pytania kluczowe
• Jakie znaczenie w zdaniu ma liczba pojedyncza lub mnoga wyrazów? Uzasadnij.
• Jakie kolejne kroki trzeba wykonać, aby sprawdzić, czy wynik w odejmowaniu jest po-
prawny?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3, podr. mat.-przyr. cz. 2; gwiazda (wykona-
na w D2), sześć kopert z zadaniami (patrz pkt 8), domek samooceny.
Przebieg zajęć
1. Witam wszystkie wyrazy z ó – zabawa ortograficzna.

• Dzieci otwierają słowniczki ortograficzne na stronie z wyrazami z ó. Nauczyciel wita
dzieci: Witam wyrazy z ó wymiennym, witam wszystkie wyrazy z ó niewymiennym, witam
wszystkie wyrazy z ó niewymiennym, które rozpoczynają się literą k itd. Dzieci zgłaszają
się i czytają te wyrazy ze swojego słowniczka (lub mówią z pamięci). Nie wolno powtó-
rzyć podanego już wyrazu. Kto się pomyli, wychodzi na środek sali.
3. Legenda o poznańskich koziołkach – czytanie ze zrozumieniem (podr. pol.-społ.

s. 6, 7, ćw. pol.-społ. s.8).
• Dzieci cicho czytają legendę Poznańskie koziołki. Odpowiadają na pytania nauczycie-
la: Jak miał na imię mistrz? Co wykonał dla ratusza mistrz Bartłomiej? Jak miał na imię
kuchcik? Kto przygotowywał danie z sarny? Co się stało z mięsem? Co zrobił Pietrek? Gdzie
uciekły koziołki?
• Nauczyciel podaje zdarzenie z legendy o poznańskich koziołkach, a wskazane dzieci
opowiadają, co się wydarzyło.
• Dzieci czytają legendę opowiedzianą przez Stasia. Skreślają w zdaniach błędny wyraz
i piszą obok zdania wyraz właściwy (ćw. 1).
26

4. Liczba pojedyncza i mnoga – ćwiczenie logicznego myślenia (ćw. pol.-społ. s. 8).
• Nauczyciel wskazuje w klasie różne pojedyncze przedmioty, np. pióro, ołówek, a dzieci
mówią nazwy tak, jakby było ich więcej: pióra, ołówki.
• Dzieci czytają informację Zapamiętaj! Samodzielnie wymyślają pary wyrazów w liczbie
pojedynczej i mnogiej oznaczające ludzi, rzeczy, rośliny i zwierzęta. Kolorują nazwy
odpowiednim kolorem (ćw. 2).
5. Zaproszenie – doskonalenie umiejętności pisania zaproszenia (ćw. pol.-społ. s. 9).
• Dzieci wyjmują wykonane na poprzednich zajęciach gwiazdy. Wyjaśniają, jak napisać
dobre zaproszenie. Czytają pytania i mówią, jakie informacje muszą się znaleźć w za-
proszeniu.
• Dzieci czytają dwa teksty. Wyjaśniają, dlaczego te zaproszenia są źle napisane. Otacza-
ją pętlą te pytania, na które nie ma odpowiedzi w tekstach zaproszeń (ćw. 3).
• Dzieci wyjmują kartki w linie i piszą zaproszenie dla wybranej przez siebie osoby: bab-
ci, dziadka, mamy lub dzieci z sąsiednich klas na przedstawienie klasowe Poznańskie
koziołki. Nauczyciel sprawdza, czy dzieci nie popełniły błędów. Te zaproszenia, które
zostały napisane dla uczniów z sąsiednich klas, są zanoszone do adresatów. Pozostałe
zaproszenia dzieci wręczą wybranym przez siebie osobom w domu (ćw. 4).
Uwaga! Zaproszenie dla dzieci z sąsiednich klas pomaga wykonać nauczyciel.
6. Wesoła kózka – doskonalenie umiejętności pisania z pamięci.

• Dzieci czytają zdania zapisane przez nauczyciela na tablicy. Przykładowe zdania: Mała
kózka z białą bródką wesoło skakała. Zobaczyła na łące krówkę. Stanęły obok brzózki i po-
dziwiały swoje nóżki. Potem obie poszły dróżką do domu.
• Dzieci analizują po kolei każde zdanie i napisane w nim wyrazy. Liczą wyrazy w zdaniu.
Dzieci czytają pierwsze zdanie (skupiają swoją uwagę tylko na tym). Zamykają oczy
i mówią pierwsze zdanie z pamięci. Nauczyciel prosi, aby dzieci, z zamkniętymi ocza-
mi, w myślach napisały zdanie.
• Nauczyciel zasłania zdanie, które dzieci mają napisać, dzieci mówią to zdanie, a na-
stępnie piszą je w zeszytach. W ten sam sposób dzieci postępują z każdym zdaniem.
• Dzieci samodzielnie sprawdzają wszystkie napisane przez siebie zdania.
7. Kopertowy domek – zabawy matematyczne, rozwijanie logicznego myślenia.
• Nauczyciel układa na tablicy domek z sześciu kopert. Koperty są ponumerowane od
1 do 6. W każdej z nich jest zadanie. Nauczyciel mówi działanie, np. 4 + 6 – 3 + 4 = ...
Dzieci zgłaszają się i podają wynik. To dziecko, które jako pierwsze poda dobry wynik,
podchodzi do tablicy i wyjmuje zadanie z dowolnej koperty.
Koperta 1. Dzieci, których imiona rozpoczynają się literą A, wyjdą na środek klasy. Policzą
litery w swoich imionach. Otrzymane liczby zapiszą na tablicy i dodadzą je do siebie.
Koperta 2. Ułóżcie jak najwięcej liczb dwucyfrowych z cyfr 8, 2, 4 i zapiszcie je na tablicy.
Koperta 3. Napiszcie w zeszycie dowolną liczbę dwucyfrową. Poszukajcie osób, które
napisały taką samą liczbę. Kto napisał największą liczbę dwucyfrową? Kto napisał naj-
mniejszą liczbę dwucyfrową?
Koperta 4. Kózka pasła się na łące. Kiedy policzyła wszystkie rogi u swoich koleżanek,
było ich 20. Ile kóz pasło się na łące?
27

Koperta 5. Koza ma 4 nogi. A człowiek ma ich dwie. Ile kóz i ilu chłopców jest na łące,
jeżeli razem jest 12 nóg?
Koperta 6. Napiszcie dwie dowolne liczby dwucyfrowe i zapiszcie z nimi działanie na
dodawanie i odejmowanie. Dodajcie wyniki. Jaką liczbę otrzymaliście?
8. Jaką liczbę wpisać? – doskonalenie uzupełniania ciągów liczbowych zgodnie
z podanym warunkiem.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy 3 ciągi liczbowe, w których brakuje liczb. Dzieci przepi-
sują je do zeszytu, uzupełniając brakujące liczby. Podają warunek, według którego je
uzupełniły.
6, …, 18, 24, …, …, 36 10, …, …, 40, …3, 6, …, …, …, 18, 21
• Dzieci w parach przygotowują kartkę z bloku i zapisują na niej 3 dowolne ciągi liczbowe,
w których brakuje trzech liczb. Tworzą czteroosobowe grupy i wymieniają się kartkami.
Każda grupa podaje warunki, według których uzupełniały liczb. Odczytuje ciągi liczbowe.
• Dzieci zawieszają kartki z liczbami na tablicy. Podkreślają na nich te ciągi liczbowe,
które mają warunek niewystępujący w innych ciągach liczbowych (lub powtarza się
on tylko 2 lub 3 razy).
9. Liczby dwucyfrowe – doskonalenie techniki dodawania i odejmowania liczb
• Dzieci oglądają ilustracje i czytają zapisy liczbowe. W parach przedstawiają te dzia-
łania na patyczkach i wyjaśniają sobie, w jaki sposób były wykonywane obliczenia.
Mówią, który z tych sposobów jest dla nich najlepszy (polecenie 1).
• Dzieci przepisują do zeszytu działania i obliczają je wybranym przez siebie sposobem
(polecenie 2).
• Dzieci oglądają ilustracje i czytają zapisy liczbowe. W parach przedstawiają te dzia-
łania na patyczkach i wyjaśniają sobie, w jaki sposób były wykonywane obliczenia.
Przepisują działania na odejmowanie do zeszytu i wykonują obliczenia (polecenie 3).
• Dzieci dokonują samooceny na domku – kolorują okna na czwartym piętrze zgodnie
z legendą.
Zadanie domowe
• Przyniosę niezbędne materiały do przedstawienia Bajki o smoku, królewnie…
Uwaga! Dzieci przyniosą wykonaną przez siebie dekorację, kukiełki i inne po-
trzebne materiały, czyli to, co zostało ustalone wspólnie w klasie.
Dzień 5
TEMAT DNIA: Teatr w klasie

(1 godz. eduk. pol.-społ., dzień bez podręcznika)
Zapis w dzienniku: Klasowe przedstawienie kukiełkowe.
Potraficie określić/ustalić liczbę pojedynczą i mnogą wyrazów. Potraficie pisać zdania z pa-
mięci. Umiecie napisać zaproszenie.
28

−− występuje w klasowym Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
przedstawieniu kukiełkowym, −− zachować się grzecznie w czasie
−− animuje kukiełkę i gra zgodnie przedstawienia,
z przydzieloną rolą, −− odegrać swoje role (aktorzy, sufler,
−− wie, jak się zachować podczas operator).
przedstawienia,
−− dokonuje samooceny swojej pracy.
Dzisiaj na zajęciach zamienicie salę lekcyjną w teatr. Przedstawicie bajkę O smoku, królu,
królewnie, rycerzu i… jako przedstawienie kukiełkowe.
Pytania kluczowe
• Co zrobić, aby nasze przygotowania i przedstawienie spotkały się z uznaniem gości?
Środki dydaktyczne: materiały potrzebne do przedstawienia teatralnego ustalone indy-
widualnie przez każdy zespół organizujący przedstawienie (elementy dekoracji, kurtyna,
oświetlenie, kukiełki itd.), instrument – talerze, kartka z napisem Wpisy gości.
Przebieg zajęć
1. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i ncobezu.

2. Jestem aktorem – przygotowania do przedstawienia.
• Dzieci przygotowują salę na przedstawienie. Ustawiają w rzędach krzesła, przygoto-
wują scenę i scenografię w sposób wcześniej zaplanowany.
3. Powitanie gości.
4. Bajka zaczyna się… – przedstawienie kukiełkowe.

• Nauczyciel wita wszystkich. Wybrane dziecko (może to być sufler) przypomina tytuł
bajki. Wymienia postaci, które będą się pojawiały na scenie. W tym czasie każda wy-
mieniona postać (kukiełka) pokazuje się na scenie.
• Nauczyciel prosi, aby brawami zachęcić małych aktorów do występu. Słychać gong
i zaczyna się spektakl.
• Po zakończeniu przedstawienia i brawach widzów aktorzy wychodzą ze swoimi ku-
kiełkami przed kurtynę i kłaniają się widowni. Przedstawiają siebie i postać, jakiej uży-
czali głosu.
• Nauczyciel wymienia wszystkich twórców przedstawienia i role, jakie grali. Chwali za
grę aktorską i właściwe operowanie kukiełkami. Prosi gości o wpisy na pamiątkową
kartę – podziękowań, pochwał, refleksji, spostrzeżeń.
• Dzieci kolorują w domku samooceny okna na piątym piętrze zgodnie z legendą. Dzieci
oglądają wszystkie domki i wypowiadają się na temat swojej aktywności na zajęciach.
Mówią, czego się nauczyły, a nad czym muszą jeszcze popracować.
Zadanie domowe
Przyniosę latarkę oraz zdjęcia przedstawiające najpiękniejsze miejsca w Polsce.
29

EDUKACJA MATEMATYCZNA – SCENARIUSZ DODATKOWY
TEMAT ZAJĘĆ: Zadania różne.

Cele nauczyciela. Uczeń:
−− rozwiązuje zadania tekstowe na porównywanie różnicowe,
−− rozwiązuje nietypowe zadania matematyczne,
−− układa zadania matematyczne do ilustracji i działania,
−− dodaje i odejmuje w poznanym zakresie liczbowym.
Środki dydaktyczne: kartki z dowolnymi liczbami dwucyfrowymi (patrz pkt 1), cztery
kartki A4 w różnych kolorach, kartki z zadaniami dla grup (patrz pkt 4), kartka A3 z napisem
Dzisiaj najłatwiejsze dla mnie było… małe kartki dla dzieci do samooceny, klej.
Przebieg zajęć
1. Posłuszne liczby – rozwijanie myślenia matematycznego.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z dowolnymi liczbami dwucyfrowymi (nauczyciel
organizuje zabawę, dostosowując ją do własnego zespołu klasowego). Następnie
umieszcza w różnych miejscach sali 5 kolorowych kartek A4. Podchodzi do każdej
kartki i wydaje polecenia, np.: Poproszę do tej kartki dzieci z liczbami, które są o 15 mniej-
sze od 30. Poproszę do tej kartki dziecko z liczbą mniejszą od 38, a większą od 46. Nauczy-
ciel wydaje polecenia dostosowane do rozdanych dzieciom liczb tak, aby przy każdej
kolorowej kartce stała równa liczba dzieci.
• Dzieci w grupach odczytują swoje liczby i wymyślają zadanie tekstowe, działania, za-
gadkę lub zabawę matematyczną, w której wystąpią ich liczby.
2. Które liczby nie pasują? – rozwijanie logicznego myślenia.
• Nauczyciel pisze na tablicy ciągi liczbowe, przykłady:
5, 7, 9, 10, 11, 15 11, 12, 13, 14, 7, 9, 15, 16 22, 34, 44, 56, 69, 68
• Dzieci wskazują liczby, które nie pasują do pozostałych w danym ciągu liczbowym.
Uzasadniają swój wybór. Wymyślają własne ciągi liczbowe i zapisują je na tablicy.
3. Jakich danych brakuje? – rozwiązywanie nietypowych zadań tekstowych.
• Nauczyciel podaje dzieciom zadania tekstowe (może mieć je przygotowane na arku-
szu papieru pakowego lub w zależności od możliwości – na prezentacji multimedial-
nej). Prosi, aby dzieci wskazały, jakich danych w zadaniu brakuje, których danych nie
powinno być w zadaniu, poszukały błędu w treści zadania tekstowego i wskazały, jak
zadanie powinno brzmieć, aby można je było rozwiązać.
Przykładowe zadania:
Antek jechał na rowerze do babci. W koszyku miał 2 jabłka i 3 gruszki. Jakiej firmy był ro-
wer Antka?
Janek włożył do dwóch wazonów róże i tulipany. Ile kwiatów włożył Janek do wazonów?
Karol oglądał telewizję od 9.00 do 10.00. Co Karol oglądał w telewizji?
• Dzieci przekształcają treść zadań tekstowych tak, aby można je było rozwiązać. Zapi-
sują treść wybranego zadania do zeszytu i je rozwiązują.
30

4. Porównywanie różnicowe – rozwiązywanie zadań tekstowych.
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup. Każdej wręcza kartkę z zadaniami. Dzieci wspól-
nie je rozwiązują. Zapisują w zeszycie pytania, działania, a następnie wykonują obli-
czenia.
Przykładowe zadania:
1. Ola miała 23 cukierki. Jej siostra miała ich o 15 mniej. Ile cukierków miała siostra Oli?
2. W akwarium Jacka pływa 29 rybek, a w akwarium Tomka o 15 rybek więcej. Ile
rybek pływa w akwarium Tomka?
3. Kasia znalazła w lesie 51 grzybów, a Jola o 13 mniej. Która dziewczynka znala-
zła więcej grzybów?
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę A3 z niedokończonym zdaniem Dzisiaj na zaję-
ciach najłatwiejsze dla mnie było… Dzieci piszą na małych kartkach zakończenie tego
zdania i przyklejają je na kartce.
• Nauczyciel czyta wszystkie wypowiedzi i podsumowuje pracę dzieci.
EDUKACJA PLASTYCZNA
Uwaga! Dzień przed zajęciami nauczyciel przypomina dzieciom, jakie materiały na-
leży przynieść, aby wykonać dekorację i kukiełki do przedstawienia Bajka o smoku...
W scenariuszu podana jest propozycja przygotowania kukiełek, z której może sko-
rzystać nauczyciel.
TEMAT ZAJĘĆ: Wykonanie kukiełek do przedstawienia klasowego – praca w parach.

Potraficie przedstawić postaci w ruchu. Pamiętacie o właściwym rozmieszczeniu elemen-
tów na kartce.
−− projektuje kukiełkę z różnych Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
materiałów papierniczych i tekstylnych, −− starannie wykonać kukiełki,
−− wykorzystuje pomysły nauczyciela −− poruszać kukiełką zgodnie z odgrywaną
w swoich projektach kukiełek, rolą.
−− wykonuje kukiełkę i posługuje się nią,
−− doskonali swoją sprawność manualną,
−− zachowuje porządek w miejscu pracy,
−− potrafi powiedzieć, na co musi zwracać
uwagę aktor, który porusza kukiełką
i użycza jej głosu.
Dzisiaj na zajęciach przygotujecie kukiełki do klasowego przedstawienia. Będziecie praco-
wać w parach.
Pytania kluczowe
• Jakie kukiełki wykonamy i w jaki sposób?
31

Środki dydaktyczne: kartki z nazwami osób pracujących w teatrze oraz wykonywanymi
przez nich czynnościami (patrz pkt 2), materiały przyniesione przez dzieci do wykonania
kukiełek.
Przebieg zajęć
2. Co to jest teatr? – rozwiązywanie zagadek.

• Dzieci rozwiązują zagadki, które czyta im nauczyciel.
Zgadnijcie proszę, co to za budynek, Ta lalka potrafi mówić, tańczyć też potrafi,
gdzie obejrzycie na scenie aktorów ale nie robi tego sama, bo tego nie potrafi.
i czarodziejski młynek? (teatr) (kukiełka)
Bez tego podpowiadacza, Na scenie występuje, z lalką też sobie radzi.
aktor w teatrze obyć się nie może. Zagra każdą rolę, która w przedstawieniu
Czy i tę zagadkę odgadnąć ktoś mi pomoże? mu przypadnie.
(sufler) Kto to jest? Czy ktoś zgadnie? (aktor)
B. Kotulska
• Dzieci wymieniają nazwy osób, które pracują w teatrze (patrz D1).
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartki z nazwami osób pracującymi w teatrze i czynno-
ściami, które wykonują. Dzieci łączą te kartki w pary.
Aktor gra na scenie Scenograf projektuje dekoracje
Sufler podpowiada aktorom Garderobiana zajmuje się strojami
opiekuje się
Operator ustawia oświetlenie Rekwizytor
rekwizytami
• Dzieci wypowiadają się na temat wrażeń z pobytu w teatrze na podstawie swoich wła-
snych doświadczeń.
3. Wykonywanie kukiełek – praca w parach.
• Dzieci wykonują kukiełki według własnego pomysłu z przyniesionych przez siebie
materiałów.
• Nauczyciel organizuje minikonkurs na najładniejsze kukiełki, które wezmą udział
w przedstawieniu klasowym.
4. Przygotowanie przedstawienia – dyskusja, próba.
• Dzieci stoją w kole i śpiewają dowolną piosenkę. Po zaśpiewaniu piosenki wypowiada-
ją się na temat współpracy w grupie.
Propozycja dla nauczyciela: smok z drewnianej łyżki.
Potrzebne materiały: drewniana łyżka, plastelina, serpentyna czerwona i w innych kolo-
rach, papier kolorowy, klej, 2 małe guziki, nożyczki.
32

Wykonanie:
Wytnij z kolorowego papieru 4 paski w wybranych przez siebie kolorach. Jeden pasek
o szerokości 3 cm, a drugi długości takiej jak trzonek łyżki. Pozostałe paski są o wymiarach
3 x 15 cm. Posmaruj końce pasków klejem i posklejaj je ze sobą tak, aby powstały obręcze.
Przyklej je na pasek papieru znajdujący się na trzonku drewnianej łyżki. Głowę smoka zrób
z plasteliny. Język i ogon smoka zrób z serpentyny. Przymocuj do plasteliny oczy – guziki
i smok gotowy. Z białego papieru możesz smokowi zrobić zęby.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Z wizytą w Krakowie. Poznajemy trąbkę i tańczymy krakowiaka.
Znacie różne instrumenty muzyczne. Potraficie zaśpiewać piosenki, których się uczyliście.
Uważnie słuchacie różnych utworów muzycznych i potraficie określić ich nastrój. Wyko-
nujecie improwizacje ruchowe do słuchanej muzyki. Potraficie zagrać akompaniament do
muzyki na wybranych instrumentach perkusyjnych.
−− potrafi pokazać podstawowe figury Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
taneczne krakowiaka, −− rozpoznać melodię hejnału
−− wie, jak wygląda i z czego zbudowana mariackiego,
jest trąbka, −− rozpoznać dźwięk trąbki.
−− odróżnia brzmienie trąbki od innych
instrumentów,
−− rozpoznaje tradycyjny regionalny strój
krakowskiego.
Dzisiaj na zajęciach wybierzecie się w muzyczną podróż do Krakowa. Poznacie nowy in-
strument – trąbkę. Wysłuchacie hejnału mariackiego oraz zatańczycie krakowiaka.
Pytania kluczowe
• Czym się charakteryzuje krakowiak?
Środki dydaktyczne: zdjęcie trąbki, stroju krakowskiego, osób tańczących krakowiaka,
nagranie krakowiaka, karta pracy nr. 16. Oto ja. Płyta muzyczna ze słuchowiskami CD2, kl. 1,
Płyta muzyczna CD2, kl. 2.
Przebieg zajęć
1. Muzyczne przywitanie.
• Nauczyciel wita się z dziećmi, śpiewając: Dzień dobry, dzieci. Dodatkowo wytupuje
rytm taktu pierwszego, następnie pierwszą ćwierćnutę taktu drugiego klaszcze, a dru-
gą zaznacza wymachem ręki (jak w krakowiaku).
bry, bry,
33

• Dzieci powtarzają po nauczycielu, śpiewając: Dzień dobry, pani/panu oraz tupią i klasz-
czą w ten sam sposób.
2. Zagadka muzyczna – ćwiczenie słuchowe.
• Nauczyciel odtwarza dzieciom melodię hejnału mariackiego i pyta: Czy rozpoznajecie
ten sygnał muzyczny? Skąd pochodzi? Jaki to instrument?
• Nauczyciel zaprasza na muzyczną wycieczkę do Krakowa. Proponuje zaśpiewanie pio-
senki z klasy pierwszej Smocza ballada. Zapowiada, że dzieci poznają obowiązki kra-
kowskiego trębacza oraz jego instrument i zatańczą prawdziwego krakowiaka.
3. Poznajemy trąbkę (hejnał mariacki).
• Nauczyciel zawiesza na tablicy zdjęcie trąbki i omawia jej budowę.
• Dzieci raz jeszcze wysłuchują nagrania.
• Nauczyciel opowiada legendę o hejnale mariackim.
4. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy nr 16 (zagadka muzyczna Czy to trąbka gra?)
• Dzieci kolorują rysunek trąbki (zad. 1).
• Dzieci przygotowują żółtą kredkę. Słuchają muzycznej zagadki. Gdy usłyszą, że gra
trąbka, kolorują kwadrat na żółto. Jeśli nie usłyszą trąbki, to zostawiają rysunek niepo-
kolorowany.
5. Poznajemy kroki krakowiaka (Taniec – krakowiak – zasoby YouTube’a).
• Nauczyciel opowiada: Krakowiak pochodzi z rejonu krakowskiego, odznacza się dość
szybkim tempem i dwudzielnym metrum, czyli liczy się go do dwóch. Ma żywy, energiczny
charakter. Pary tańczące krakowiaka wykonują szereg charakterystycznych dla tego tań-
ca figur, np. cwał, młynek czy hołubce.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom ilustrację przedstawiającą parę tańczącą krakowiaka.
Prezentuje dzieciom nagranie krakowiaka. Zwraca uwagę na kolorowe stroje i cha-
rakterystyczne kroki. Po obejrzeniu filmu prosi, by dzieci wykonały kroki krakowiaka,
które zapamiętały z nagrania.
6. Rozwiązywanie zadania w karcie pracy nr 16.
• Dzieci kolorują ilustrację przedstawiającą parę tańczącą krakowiaka, następnie zazna-
czają w kółeczko cechy charakterystyczne krakowiaka (zad. 3).
7. Tańczymy krakowiaka.
• Nauczyciel uczy dzieci kroków tanecznych krakowiaka.
Uwaga! Nauczyciel może nauczyć tylko podstawowych elementów tańca, naj-
bardziej charakterystycznych kroków lub całego układu tanecznego.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć, mówią, czego się nauczyły, co zapamiętały,
a co było dla nich trudne.
• Nauczyciel mówi: Jeśli zajęcia wam się podobały, to pokażcie najbardziej charaktery-
styczną figurę krakowiaka – rękę wyciągniętą w górę. Jeśli zajęcia się nie podobały, to po-
łóżcie ręce na biodra.
34

WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy i gry ruchowe na śniegu

−− kształtuje ogólną sprawność fizyczną,
−− poznaje zasadę ciągłego ruchu jako ochronę przed przeziębianiem się,
−− potrafi wykonać celny rzut.
Przybory: szarfy.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych na śniegu.
2. Część wstępna – rozgrzewka.

• Chodzenie po śladach pierwszego. Nauczyciel idzie pierwszy drobnymi krokami, a dzie-
ci gęsiego za nim po śladach.
• Wracamy po własnych śladach. Dzieci stoją w szeregu. Nauczyciel wskazuje cel, do któ-
rego dzieci powinny dotrzeć. Następnie powinny wrócić po własnych śladach. Należy
zwrócić uwagę, aby dzieci szły w szeregu (obok siebie), każde własnym śladem.
• Torujemy drogę. Dzieci ustawiają się klinem, jak żurawie w locie, i idą naprzód drobny-
mi kroczkami, udeptując śnieg.
3. Część główna.
• Zjazdy na sankach z niewielkiego wzniesienia. Zjazd z zachowaniem prawidłowej po-
zycji zjazdowej (tułów pochylony lekko do tyłu, nogi wyprostowane, ręce z tyłu trzy-
mają tylną część listew do siedzenia), zjazd z podnoszeniem różnych przedmiotów
umieszczonych z prawej i lewej strony, hamowanie za pomocą nóg oraz podniesienie
przedniej części sanek, kierowanie nogą oraz przez balansowanie ciałem (wychylanie
tułowia w stronę zgodną z zamierzonym kierunkiem skrętu).
• Wyścigi na sankach po płaskim terenie. Kto szybciej przewiezie swoją drużynę ze startu
na metę? Nauczyciel dzieli klasę na 3 lub 4 zespoły. Drużyny ustawiają się w rzędach
przed linią startu, z sankami. Pierwsi uczniowie z rzędów są przygotowani do cią-
gnięcia sanek, drudzy – siadają na sankach. Na dany sygnał sanki ruszają do wyścigu.
Po przekroczeniu mety uczeń, który ciągnął sanki, pozostaje, a ten, który jechał wraca
z sankami, zabiera następnego z rzędu i przewozi go za linię mety. I znowu ciągnący
zostaje, a jadący wraca po kolejnego ucznia itd. Wygrywa drużyna, która pierwsza
przewiozła swoich zawodników do mety.
• Zabawy na sankach. Pchanie pustych sanek na półmetek i z powrotem, pchanie sanek
z siedzącym na nich partnerem na półmetek, następnie zmiana miejsc i powrót do linii
startu, wyścig sposobem hulajnogowym (jedna noga w klęku na sankach, druga od-
biciami przesuwa sanki do przodu) ze zmianą nóg po przekroczeniu linii oznaczającej
połowę dystansu.
• Wyścigi na sankach w terenie pochyłym. Zjazd sztafetowy. Na sygnał nauczyciela ucznio-
wie (po dwie osoby na sankach) zjeżdżają w dół, a kiedy dojadą do ustalonego punk-
tu, zjeżdża następna dwójka. Wygrywa zespół, którego ostatnia dwójka pierwsza do-
jedzie do mety.
35

• Wyścig slalomowy między chorągiewkami. Na sygnał pierwsi zawodnicy zjeżdżają slalo-
mem do ustalonego miejsca, a następnie wracają z sankami najkrótszą drogą na miej-
sce startu i przekazują sanki kolejnym uczestnikom. Wygrywa zespół, który pierwszy
zakończy wyścig.
4. Zbiórka – podsumowanie zajęć.
• Powrót do szkoły na sankach (nauczyciel zwraca uwagę na to, aby dzieci ciągnęły san-
ki na zmianę).
Opracowano na podstawie: K. Wleźnik, Gry i zabawy ruchowe dla dzieci w wieku 6–10 lat,
Wydawnictwo Juka, Warszawa 2002
TEMAT ZAJĘĆ: Wskok na skrzynię z rozbiegu na wprost

−− zna ćwiczenia ruchowe pozwalające utrzymać prawidłową postawę ciała,
−− zna i wykonuje proste ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha i obręczy barkowej,
−− potrafi z rozbiegu wskoczyć na skrzynię gimnastyczną i zeskoczyć do przysiadu.
Przybory: skrzynia gimnastyczna, kozioł gimnastyczny, ławeczki gimnastyczne, materace,
piłki lekarskie, woreczki.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć.

• Zapamiętaj sygnały. Na wstępie nauczyciel zapoznaje dzieci z czterema sygnałami,
po których powinny przyjąć odpowiednią pozycję wysoką. Dzieci biegają na palcach
w różnych kierunkach, wymijają się, obserwują nauczyciela. Kiedy ten podniesie pra-
wą rękę do góry – stają na prawej nodze; lewa ręka w górze – stają na lewej nodze.
Kiedy usłyszą jeden gwizdek – stają w postawie zasadniczej; dwa gwizdki – stają w roz-
kroku. Wygrywają dzieci, które ani razu się nie pomyliły.
• Ćwiczenia kształtujące: krążenia bioder i tułowia po 3 razy w każdą stronę, krążenia
ramion w przód i w tył, następnie prawa w przód, a lewa w tył i odwrotnie, skłony
w przód z pogłębianiem, w przysiadzie podpartym wyrzuty nóg w tył do podporu,
w podporze leżenie przodem – unoszenie raz prawej ręki, raz lewej; w siadzie prostym
podpartym z tyłu nożyce poziome i pionowe; w leżeniu przodem unoszenie prawej
ręki i lewej nogi, a następnie lewej ręki i prawej nogi; pajacyki (10 razy).
• Dzieci ustawione w rzędzie wykonują poszczególne ćwiczenia po pokazie nauczycie-
la. Ćwiczenia do nauki naskoku i odbicia z odskoczni: z marszu – przeskok nad piłką le-
karską z odbicia jednonóż – naskok obunóż na odskocznię; wyskok w górę i lądowanie
do przysiadu podpartego na materacu; z truchtu przeskok nad piłką lekarską z odbicia
jednonóż – naskok obunóż na odskocznię; wyskok podudziami na stertę materaców
– zeskok z podwyższenia do półprzysiadu; z truchtu – naskok obunóż na odskocz-
nię i kilka skoków na odskoczni z prawidłowym ułożeniem rąk na skrzyni i wysokim
wznosem bioder w górę. Wyskok kuczny na skrzynię z rozbiegu na wprost do klęku
36

podpartego, a następnie do przysiadu podpartego i zeskok w głąb do półprzysiadu
(ćwiczenie z asekuracją nauczyciela przytrzymującego nadgarstek i bark wykonują-
cego skok). Po 2 lub 3 seriach skoków nauczyciel dzieli klasę na zastępy i wyznacza im
stanowiska do ćwiczeń. Są to:
1. stanowisko – doskonalenie wyskoku na skrzynię z asekuracją nauczyciela,
2. stanowisko – 3 skoki zajęcze na ścieżce z materaców,
3. stanowisko – w postawie zwieszonej tyłem (zwis) na drabinkach – wznos ugiętych
nóg do poziomu (3 razy),
4. stanowisko – marsz po odwróconej ławeczce z woreczkiem na głowie zakończony
zeskokiem do półprzysiadu,
5. stanowisko – 3 skoki z odbicia obunóż z lądowaniem do przysiadu,
6. stanowisko – podciąganie się w ślizgu na ławeczce zaczepionej na 3 lub 4 szczeblu
drabinki.
4. Ćwiczenia kończące zajęcia.
• Luźny bieg po całej sali, na hasło: żołnierz na warcie dzieci przyjmują postawę zasadni-
czą. Marsz połączony ze spokojnym oddychaniem.
TEMAT ZAJĘĆ: Doskonalenie techniki kozłowania piłki prawą i lewą ręką

Nauczyciel przeprowadza zajęcia z proj. 10.
37

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 20
KOCHAM POLSKĘ! PORY ROKU. OBLICZENIA ZEGAROWE IK
• słownictwo związane z Polską, ojczyzną, patriotyzmem
• doskonalenie techniki czytania i czytania ze zrozumieniem
• czytanie wiersza W. Bełzy Katechizm polskiego dziecka
• zapoznanie z pamiętnikiem jako formą opowiadania
• wprowadzenie zapisu prostego dialogu
• pisownia wielką literą nazw państw i ich mieszkańców
• ćwiczenie umiejętności budowania zdań
• rozróżnianie symboli Polski od symboli narodowych innych państw
• rozwijanie umiejętności społecznych
• doskonalenie umiejętności odczytywania godzin na zegarze
• wprowadzenie pojęć: godzina, pół godziny, kwadrans i ich przeliczników
minutowych
• utrwalenie kolejności nazw miesięcy i pór roku
• wykonywanie prostych obliczeń kalendarzowych
• przygotowanie do mnożenia liczb
• doskonalenie techniki dodawania i odejmowania
• zapoznanie z ruchem Ziemi wokół Słońca
• poszerzanie wiadomości na temat zmian pogodowych i przyrodniczych
• objaśnianie wpływu światła słonecznego na cykliczność życia na Ziemi
TOŻSAMOŚĆ I PATRIOTYZM
Wartości Tożsamość i patriotyzm to dla dziecka w wieku wczesnoszkolnym jedna

z bardziej abstrakcyjnych, a przez to – niezrozumiałych wartości. Tym ważniejsza jest
rola nauczyciela w przybliżeniu dzieciom znaczenia tych pojęć w sposób adekwatny
do wieku i poziomu rozwoju poznawczego. Aby na pytanie rodzica „O czym się dzisiaj
38

WE I KALENDARZOWE. PRZYGOTOWANIE DO MNOŻENIA

• poznanie rodzajów głosów: • Butelkowy bałwanek – kształcenie
sopran, bas umiejętności wykorzystywania
• wysłuchanie fragmentów utworów przedmiotów codziennego użytku
przedstawiających rodzaje głosów do wykonania pracy przestrzennej
ludzkich
• nauka piosenki Kocham Polskę

1. Mali patrioci • makieta osiedla • ćwiczenia wzmacniające
2. Mój pamiętnik domków mięśnie brzucha
3. Znam swój kraj jednorodzinnych i obręczy barkowej
4. Symbole Polski • wypowiadanie się • samoocena siły mięśni
na temat budynków brzucha i ramion
5. Co wiem o Polsce?
mieszkalnych • zabawy na śniegu
• wykonanie domu • kształtowanie szybkości,
zgodnie z instrukcją siły i celności rzutów
pisemną • doskonalenie zmysłu
• wspólne wykonanie równowagi
makiety osiedla
uczyliście?” dziecko nie odpowiedziało „O niczym ważnym”, wyrażając w ten sposób

nie tyle brak szacunku, co raczej brak zrozumienia znaczenia pojęcia patriotyzmu
czy własnej tożsamości narodowej. Dlatego, rozmawiając z dziećmi o pojęciach
abstrakcyjnych, trzeba starać się je przybliżyć i uczynić zrozumiałymi przy pomocy
konkretnych przykładów.
39

40
Projekt nr 20 Kocham Polskę! Pory roku. Obliczenia zegarowe i kalendarzowe. Przygotowanie do mnożenia
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 115 Bardzo ko- • rozwijanie umiejętności komunikacyjnych dzieci poprzez słu- podr. polonist.- I • wie, jak wygląda i co przedstawia
cham swój chanie i mówienie na temat naszej ojczyzny: Co mi się w Polsce -społ. 1.3) godło Polski,
kraj, to zna- podoba? Co wiem o Polsce? Co wiem na temat jej historii itd., cz. 2, s. 8–9 2.3) • wie, jak wygląda polska flaga,
czy Polskę... • tworzenie mapy myśli na temat skojarzeń dzieci ze zdaniem ćw. polonist.- 3.1) • zna polski hymn,
– czytamy „Kocham Polskę!”, -społ. 3.2) • potrafi krótko opowiedzieć
pamiętnik • czytanie fragmentu pamiętnika Magdy (Elżbieta J. Bartosik- cz. 3., s. 10 5.5) o swojej ojczyźnie, rozumie
Magdy. -Trebicka, Jeden plus jedna), III słowo patriota,
• wyszukiwanie w tekście informacji na temat tego, dlaczego 1.1) • czyta ze zrozumieniem fragment
Magda kocha Polskę, odczytywanie odpowiednich pamiętnika i wyszukuje
fragmentów, potrzebne informacje,
• zapoznanie dzieci z formą pamiętnika jako sposobu • potrafi opowiedzieć własnymi
opisywania swoich przeżyć i myśli, słowami treść przeczytanego
• rozwijanie słownika biernego i czynnego – gromadzenie utworu,
wyrazów bliskoznacznych do słów kochać, ojczyzna, • umie wyrazić własną opinię na
układanie zdań, temat utworu, określić, czy coś
• doskonalenie umiejętności czytania ze zrozumieniem – mu się podoba, czy jest łatwe,
określanie, które zdanie jest fałszywe, a które prawdziwe, czy trudne,
• czyta wiersz z podziałem na role,
2 116– Co się u nas • doskonalenie umiejętności czytania przy wykorzystaniu tekstu podr. polonist.- I
• wyszukuje w tekście wyrazy,
117 dzieje? – pamiętnika Magdy – zastosowanie różnych technik czytania -społ. 1.3)
których nie rozumie i stara się
uczymy (czytanie wybranych zdań i fragmentów, czytanie głośne, ciche, cz. 2, s. 8–9 2.3)
objaśnić ich znaczenie z pomocą
się pisać szybkie, wolne itd.), ćw. polonist.- 3.1)
nauczyciela oraz innych uczniów,
pamiętniki, • zapoznanie się z formą pamiętnika (jako formy opowiadania) -społ. 3.2)
• poszerza zasób swoich słów
rozwijamy – czytanie przykładów wpisów do pamiętnika, doskonalenie cz. 3., s. 11–13 4.1)
poprzez właściwe dobieranie
umiejętność umiejętności czytania fragmentów pamiętników dzieci ze
słów i ich definicji,
zapisywania zrozumieniem,
• wyróżnia w tekście zdania py-
dat i pisania • przypomnienie sposobu zapisywania dat, ćwiczenia utrwalają-
tające (zakończone znakiem
kaligraficz- ce i sprawdzające tę umiejętność ze szczególnym zwróceniem
zapytania) oraz oznajmujące
nego. uwagi na zapisywanie nazwy miesiąca pełną nazwą,
(zakończone kropką),
• pisanie własnej kartki z pamiętnika, odczytywanie tekstów
• potrafi stawiać pytania i udzielać
napisanych przez dzieci w klasie,
na nie odpowiedzi,
• zachęcanie i motywowanie dzieci do tworzenia własnych
• potrafi połączyć pytanie
pamiętników,
z właściwą odpowiedzią,
26.10.2018 10:34:35
1 118 Kto ty jesteś? • rozwijanie chęci dziecka do poznawania własnego kraju – podr. polonist.- I • wie, jak zapisujemy dialog,
Polak mały! zabawy integracyjne w podróżowanie po Polsce, -społ. 1.3) • potrafi zapisać prosty dialog,
Poznajemy • czytanie wiersza Władysława Bełzy „Katechizm polskiego cz. 2, s. 10–11 1.5) • potrafi poprawnie zapisać datę
polską histo- dziecka” z podziałem na role, tłumaczenie słów trudnych ćw. polonist.- 2.3) z pełną nazwą miesiąca,
rię i kulturę. w formie zabawy, wyszukiwanie w wierszu pytań i odpowiedzi -społ. 2.6) • potrafi opowiedzieć, co się
– zwracanie uwagi na ich formę zapisu, cz. 3., s. 14–15 3.1) wydarzyło w jego życiu
• wprowadzenie zapisu prostego dialogu: łączenie pytań 3.6) poprzedniego lub tego
z odpowiedzią, zwracanie uwagi na właściwe stawianie znaków 4.1) samego dnia,
interpunkcyjnych w zapisie dialogu, 4.8) • wyróżnia formę pamiętnika,
• rozwijanie umiejętności kaligraficznych dziecka – piękne 5.4) • potrafi samodzielnie stworzyć
przepisywanie wybranego dialogu, własną kartkę z pamiętnika
• utrwalanie zasady ortograficznej mówiącej, że nazwy państw (opisać wybrany dzień),
i ich mieszkańców piszemy wielką literą, • poprawnie zapisuje nazwy
• uczenie się wiersza na pamięć wybraną techniką państw i ich mieszkańców,
mnemotechniczną, • chętnie korzysta z dostępnych
źródeł informacji, by poszerzać
1 119 Rozmawiamy • układanie przez dzieci swobodnych scenek – dialogów na podr. polonist.- I
swoją wiedzę o Polsce – jej
o polskich tematy związane z Polską, jej kulturą i tradycją, -społ. 1.3)
kulturze i historii;
symbolach, • zapisywanie wybranych dialogów wspólnie w klasie cz. 2, s. 10–11 1.5)
takich jak i przepisywanie do zeszytu, ćw. polonist.- 2.3)
flaga, godło • rozwijanie słownika dziecka związanego z obszarem -społ. 3.1)
i hymn. tematycznym nawiązującym do tożsamości narodowej cz. 3., s. 16–17 3.6)
(ojczyzna, flaga, godło, patriota, cudzoziemiec) – łączenie słów 4.1)
z ich właściwą definicją, 4.5)
• utrwalenie umiejętności interpunkcyjnych – stawianie III
właściwego znaku na końcu zdań i wyrażeń w zależności od 2.2)
tego, czy jest to pytanie, czy oznajmienie,
• rozwijanie świadomości kulturowej i historycznej dziecka
poprzez wyróżnianie godła i flagi Polski, rozmowy na ten
temat, odróżnianie symboli Polski od symbolów narodowych
innych państw,
• ćwiczenie umiejętności budowania zdań z rozsypanki
wyrazowej,
1 120 Podróże po • rozwijanie umiejętności społecznych dzieci poprzez wspólne I
Polsce – quiz zabawy tematycznie związane z polskością (konkurs wiedzy 2.1)
z nagrodami. o Polsce), 6.3)
• motywowanie dzieci do wizyty w bibliotece oraz wyszukiwania
w internecie ciekawych wiadomości o naszym kraju,
• zachęcanie dzieci do opisywania swoich przeżyć w formie
pamiętnika;
41
26.10.2018 10:34:35
42
1 20 Krążenie • zapoznanie z ruchem Ziemi wokół Słońca i jego następstwem podr. matem.- IV • rozumie, że następstwem ruchu
Ziemi wokół – porami roku, -przyr. 3.7) obrotowego Ziemi są pory roku,
Słońca – pory • objaśnienie wpływu światła słonecznego na cykliczność życia cz. 2, s. 8–9 • rozumie wpływ światła
roku. na Ziemi, ćw. matem.- słonecznego na cykliczność życia
• poszerzenie wiadomości na temat zmian pogodowych i przy- -przyr. na Ziemi,
rodniczych zachodzących w poszczególnych porach roku, cz. 2, s. 8 • wskazuje warunki pogodowe
w poszczególnych porach roku,
1 96 Obliczenia • wprowadzenie pojęć godzina, pół godziny i kwadrans i ich podr. matem.- II
• wymienia zmiany zachodzące
zegarowe – przeliczników minutowych, -przyr. 3.1)
w przyrodzie w poszczególnych
kwadrans, • wdrażanie do posługiwania się pojęciami godzina, pół godziny cz. 2, s. 10 4.1)
porach roku,
półgodziny, i kwadrans, ćw. matem.- 6.4)
matematyczno-przyrodnicza
• odczytuje godziny na zegarze,
godzina. • doskonalenie umiejętności odczytywania godzin na zegarze, -przyr.
• zaznacza godziny na zegarze,
• wykonywanie prostych obliczeń zegarowych, cz. 2, s. 9
• rozumie i stosuje pojęcia:
1 97 Obliczenia • doskonalenie umiejętności wykonywania prostych obliczeń podr. matem.- II godzina, pół godziny, kwadrans,
kalendarzo- kalendarzowych, -przyr. 2.4) • wykonuje proste obliczenia
we i zegaro- • utrwalenie kolejności nazw miesięcy i pór roku, cz. 2, s. 11, 3.1) zegarowe,
we. • doskonalenie umiejętności wykonywania prostych obliczeń zad. 1 i 2 4.1) • wykonuje proste obliczenia
zegarowych, ćw. matem.- 6.1) kalendarzowe,
• kontynuowanie regularności w szlaczkach, -przyr. 6.4) • wymienia kolejne nazwy
cz. 2, s. 10 miesięcy i pór roku,
• kontynuuje elementy
1 98 Dodawanie • kształcenie umiejętności dodawania tych samych składników, podr. matem.- II
w szlaczkach,
tych samych • rozwiązywanie prostych zadań tekstowych na dodawanie, -przyr. 2.1)
• wykorzystuje znajomość
składników. • przygotowanie do mnożenia liczb, cz. 2, s. 11, 3.1)
kolejności miesięcy
• tworzenie ciągów liczbowych będących wielokrotnością liczb, zad. 3 4.1)
w praktyce,
ćw. matem.-
• dodaje do siebie kilka tych
-przyr.
samych składników,
cz. 2, s. 11,
• podaje wielokrotności liczby
zad. 1
2 i 3,
1 99 Przygotowa- • kształcenie umiejętności dodawania tych samych składników, ćw. matem.- II • liczy w zakresie 100,
nie do nauki • rozwiązywanie prostych zadań tekstowych na dodawanie, -przyr. 2.1) • zapisuje działania matematyczne
mnożenia • przygotowanie do mnożenia liczb, cz. 2, s. 11, 3.1) z podanych liczb,
liczb. • doskonalenie techniki dodawania i odejmowania liczb w pa- zad. 2, 3 i 4 4.1) • układa zadania tekstowe do
mięci, działania,
• układa zadania tekstowe do
1 100 Gry i zabawy • kształcenie umiejętności dodawania tych samych składników, II wykonanej pracy plastycznej
matematycz- • rozwiązywanie prostych zadań tekstowych na dodawanie, 2.1) Bałwankowo,
ne. • układanie zadań tekstowych do podanych działań i sytuacji; 3.1) • bierze udział w zabawach
4.1) matematycznych,
4.2) • wymienia liczby zgodnie
z podanym warunkiem;
26.10.2018 10:34:35
1 20 Wspólne • wypowiadanie się na temat budynków mieszkaniowych, VI • wypowiada się na temat budyn-
wykonanie • wykonanie makiety domu jednorodzinnego, 1.2) ków mieszkalnych,
makiety osie- • wspólne wykonanie makiety osiedla, 2.3) • koloruje dom,
dla domków • zachowywanie ładu i porządku na miejscu pracy; 2.4) • wycina makietę domu po naryso-
techniczna
jednorodzin- 2.2)a) wanych liniach,
nych. • zagina i skleja elementy domu,
• wspólnie z innymi wykonuje
makietę osiedla;
1 20 Sopran, alt, • poznanie rodzajów głosów: sopran i bas, Karta pracy VIII • zna rodzaje głosów ludzkich:
tenor, bas – • odróżnianie śpiewu solowego od chóralnego, nr 17 1.4) sopran i bas,
skale głosu. • wysłuchanie fragmentów utworów: W.A. Mozarta – Aria Królowej 1.1) • odróżnia śpiew solowy od
muzyczna
Nocy z opery Czarodziejski flet, S. Moniuszko – Aria Skołoby 1.5) chóralnego,
z opery Straszny dwór oraz hymnu polskiego w opracowaniu na 1.7) • w skupieniu wysłuchuje
chór, 2.3) przykładów muzycznych,
• poznanie zasad właściwego używania ludzkiego głosu, • opowiada o swoich wrażeniach
• nauka piosenki Kocham Polskę; po wysłuchaniu muzyki,
• śpiewa piosenkę Kocham Polskę;
1 20 Butelkowy • zachęcanie do podejmowania działalności twórczej, V • wie, jak zachować bezpieczeń-
bałwanek. • wdrażanie do posługiwania się różnymi środkami wyrazu, 2.6) stwo w czasie zimowych zabaw,
• kształcenie umiejętności wykorzystywania przedmiotów 3.1) • interpretuje ruchem muzykę
plastyczna
codziennego użytku do wykonania pracy przestrzennej; i tekst wierszyka,
• właściwie wykorzystuje przed-
mioty codziennego użytku do
wykonania bałwanka,
• wykonuje bałwanka zgodnie
z instrukcją słowną,
• utrzymuje porządek w swoim
miejscu pracy;
3 58– 58. Zabawy na • kształtowanie szybkości, siły i celności rzutów, IX • zna ćwiczenia wzmacniające mię-
60 śniegu. • kształtowanie ogólnej siły i sprawności fizycznej, 1.2) śnie brzucha i obręczy barkowej,
59. Ćwi- • doskonalenie zmysłu równowagi, 2.3) • rozwija ogólną sprawność
czenia na • ćwiczenia wzmacniające mięśnie brzucha i obręczy barkowej, 2.4)c fizyczną,
przyrządach • usprawnienie umiejętności kozłowania, rzucania i chwytania 3.4) • poznaje gry i zabawy na śniegu,
rozwijające piłki. • kształtuje szybkość, siłę i celność
sprawność rzutów,
wychowanie fizyczne
fizyczną. • poznaje ćwiczenia przy
60. Rzuty drabinkach,
piłką do celu • doskonali zmysł równowagi
w marszu z wykorzystaniem ławeczek
i w biegu. gimnastycznych,
• kształtuje siłę i sprawność
fizyczną.
43
26.10.2018 10:34:35
Uwaga! Nauczyciel informuje rodziców, że na zakończenie zajęć z projektem nr 20
w klasie odbędzie się quiz o Polsce. Prosi o pomoc w przygotowaniu drobnych na-
gród dla każdego dziecka. Nauczyciel może również przygotować dyplomy lub me-
dale dla dzieci.
Dzień 1
TEMAT DNIA: Mali patrioci

(1 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. eduk. przyr.)
Zapis w dzienniku: Bardzo kocham swój kraj, to znaczy Polskę... – czytamy pamiętnik
Magdy. Krążenie Ziemi wokół Słońca – pory roku. Obliczenia zegarowe: kwadrans, pół go-
dziny, godzina.
Potraficie przygotować przedstawienie teatru lalkowego. Wiecie, co robią osoby pracujące
w teatrze. Staracie się pisać kształtnie i poprawnie. Umiecie korzystać z czytanych tekstów.
Wiecie, jak sprawdzić wynik odejmowania. Układacie zadania tekstowe do podanych dzia-
łań i ilustracji.
−− wie, jak wygląda i co przedstawia Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
godło Polski, −− wymienić symbole Polski i powiedzieć,
−− wie, jak wygląda flaga Polski, co oznaczają,
−− zna polski hymn, −− wskazać dwa argumenty na to, że
−− potrafi opowiedzieć o swojej ojczyźnie, jesteście patriotami,
−− rozumie słowo patriota, −− wypowiadać się spójnymi zdaniami,
−− czyta ze zrozumieniem fragment −− zmienić zdanie fałszywe na prawdziwe,
pamiętnika i wyszukuje potrzebne −− wskazać zmiany, jakie zachodzą
informacje, w przyrodzie w poszczególnych porach
−− umie wyrazić własną opinię na temat roku,
utworu, określić, czy mu się podoba, czy −− wyjaśnić, w jaki sposób Słońce wpływa
jest łatwy, czy trudny, na powstawanie pór roku,
−− rozumie, że następstwem ruchu −− poprawnie rozwiązywać zadania
obiegowego Ziemi są pory roku, tekstowe,
−− rozumie wpływ światła słonecznego na −− pokazać na zegarze: kwadrans, pół
cykliczność życia roślin, godziny i godzinę.
−− wskazuje warunki pogodowe
w poszczególnych porach roku,
−− wymienia zmiany zachodzące w przyro-
dzie w poszczególnych porach roku,
−− odczytuje i zaznacza godziny na zegarze,
−− rozumie i stosuje pojęcia: godzina, pół
godziny, kwadrans,
−− wykonuje proste obliczenia zegarowe.
Dzisiaj na zajęciach opowiecie o naszej ojczyźnie na podstawie przeczytanego tekstu i wła-
snych doświadczeń. Przypomnicie, jakie są symbole Polski i jak wyglądają. Wyjaśnicie, co
44

dla was znaczy słowo patriota. Wymienicie zmiany, jakie zachodzą w przyrodzie w poszcze-
gólnych porach roku. Dowiecie się, dlaczego w Polsce są 4 pory roku. Będziecie odczytywać
godziny na zegarze. Rozwiążecie zadania tekstowe dotyczące obliczeń zegarowych.
Pytania kluczowe
• Kogo możemy nazwać patriotą?
• Dlaczego zimą zamieszkiwana przez nas cześć Ziemi jest najsłabiej oświetlona, a la-
tem – najmocniej?
• Ile godzin upłynie w ciągu 360 minut?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; albumy o Polsce, zdjęcia, ilustracje przedstawiające piękne
miejsca w Polsce (przyniesione przez dzieci), kartki samoprzylepne po jednej dla każde-
go dziecka, mapa Polski, 10 kartek formatu A4, 3 arkusze papieru pakowego z napisami:
Polska jest…, patriota; czerwone kartki w kształcie prostokątów (cegiełek) dla każdego
dziecka (patrz pkt 3), muzyka relaksacyjna, latarki, obrazki przedstawiające 4 pory roku,
kartki z bloku, kartki formatu A4 z napisami: wiosna, lato, jesień, zima, 4 mazaki: czerwony,
zielony, czarny, niebieski, kartki z zegarami (patrz pkt 13), domek samooceny dla każdego
dziecka z napisem Polska to mój dom. Oto ja. Płyta muzyczna CD2.
Przebieg zajęć
1. Gdy myślę Polska… – zabawa integracyjna.

• Dzieci piszą na kartkach zakończenie zdania: Gdy myślę Polska, to… Następnie spa-
cerują po sali i łączą się w grupy z osobami, które napisały takie same lub podobne
zakończenie (nauczyciel pomaga im w razie potrzeby). Każda grupa czyta to, co zapi-
sała, a nauczyciel pisze teksty dzieci na kartkach formatu A4 zawieszonych na tablicy
(na każdej kartce pisze jedno zakończenie). Każda grupa przykleja na odpowiednich
kartkach kartki samoprzylepne.
• Dzieci uzasadniają, dlaczego napisały właśnie takie zakończenie – jak je rozumieją.
Uwaga! Kartki A4 wiszą w widocznym miejscu w klasie do końca tygodnia.
3. Znam swoją ojczyznę – wypowiadanie się na temat Polski na podstawie własnej

wiedzy i doświadczeń, przeczytanych/ znanych książek i zdjęć.
• Dzieci wypowiadają się na temat Polski: Co o niej wiedzą? Jakie są symbole ich ojczy-
zny? Jakie znają legendy związane z tymi symbolami i Polską? Co wiedzą o historii
kraju? Które miejsca odwiedziły i co im się szczególnie podobało, utkwiło w pamięci?
Uczniowie wyjmują przyniesione do klasy zdjęcia i ilustracje przedstawiające najpięk-
niejsze, ich zdaniem, miejsca w Polsce. Mówią, gdzie te miejsca (obiekty) się znajdują.
Opowiadają, co wiedzą na ich temat, czy tam byli, jakie wrażenia na nich wywarły.
Wskazują te miejsca na mapie Polski (nauczyciel pomaga w razie potrzeby).
Uwaga! Ważne jest, aby wskazane były miejsca w różnych częściach Polski.
Dzieci powinny wysnuć wniosek, że w każdej części kraju jest wiele ciekawych
miejsc, które warto zobaczyć, że wielu tych miejsc jeszcze nie znają, że Polska
jest piękna.
45

• Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego z narysowanym konturem
domu i z napisem na dachu Polska jest… Rozdaje dzieciom małe czerwone kartki
w kształcie prostokąta (cegiełki), na których wszyscy piszą, jaka ich zdaniem jest Polska.
• Dzieci podchodzą do planszy i przyklejają w konturach domku swoje kartki – cegiełki.
Czytają, co zapisały. Nauczyciel kończy zapisane na dachu zdanie: Polska jest… naszym
domem.
4. Mazurek Dąbrowskiego – słuchanie hymnu.
• Dzieci słuchają hymnu Polski w postawie na baczność. Opowiadają, co wiedzą na te-
mat hymnu (nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci). Wyjaśniają, dlaczego podczas
słuchania i śpiewania hymnu stoi się na baczność.
• Dzieci otwierają zeszyty i zapisują temat: Polska – moja ojczyzna, mój dom.
5. Z pamiętnika Magdy – czytanie ze zrozumieniem, wzbogacenie słownictwa (podr.
pol.-społ. s. 8, 9).
• Nauczyciel pisze na tablicy wyraz pamiętnik. Uczniowie rozmawiają w parach o tym,
co to jest pamiętnik, co w nim zapisujemy, kto pisze pamiętniki, dlaczego ludzie je
piszą, czy sami też piszą pamiętniki lub chcieliby je pisać w przyszłości. Wskazane pary
wypowiadają się na temat pamiętnika. Nauczyciel podsumowuje wypowiedzi i uzu-
pełnia je w razie potrzeby. Zapisuje na tablicy zdanie: Nie wolno czytać pamiętnika bez
zgody autora (polecenia 3–5).
• Dzieci cicho czytają tekst zamieszczony obok zdjęcia Magdy. Wyjaśniają, kim jest Pio-
trek dla Magdy, czego dowiedzą się z jej pamiętnika.
• Nauczyciel głośno czyta tekst z pamiętnika Magdy, a dzieci śledzą uważnie tekst, za-
znaczając zakładką kolejne linijki. W czasie czytania nauczyciel zadaje dzieciom pytania,
a wybrane osoby odpowiadają i odczytują odpowiednie fragmenty: Jak często Magda
kłóci się ze swoim bratem Piotrkiem? Kiedy kłótnie rodzeństwa nie będą miały znaczenia? Co
razem zrobi rodzeństwo? Dlaczego Magda kocha swój kraj? Co się jej w nim najbardziej po-
doba? (polecenie 1) Dlaczego Magda nazwała siebie patriotką? Wskażcie wyrazy, którymi
Magda określa Polskę (najlepsza, najładniejsza, najpiękniejsza). Dlaczego Magda w taki
sposób mówi o Polsce? Co Magda pisze o Polsce i innych krajach? (polecenie 3) Magda jest
bardzo mądrą dziewczynką, powiedziała: Polska jest najlepsza, ale inne kraje też mogą być
dobre… Co myślicie o tym stwierdzeniu? Czy wy też tak uważacie? Dlaczego? Co zrobiłaby
Magda i jej brat Piotrek, gdyby zaatakowano Polskę? Wyjaśnij dlaczego? (polecenie 2).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy zdania: Mieszkam w Polsce. Dla mnie to najpiękniejszy
kraj na świecie. Dzieci przepisują zdania do zeszytów.
6. Kto to jest patriota? – wzbogacanie słownictwa biernego i czynnego.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego z napisem patriota i zada-
je dzieciom pytania: Czy spotkałyście się kiedyś ze słowem patriotyzm? Jak rozumiecie
to słowo? Kto to jest patriota? Kogo możemy nazwać patriotą? Co to znaczy, że ktoś jest
patriotą? Jak zachowuje się ktoś, kto uważa się za patriotę? Czy wy uważacie się za patrio-
tów? Uzasadnijcie. Nauczyciel zapisuje wszystkie wypowiedzi dzieci.
• Dzieci słuchają wyjaśnienia nauczyciela, który odnosi je do wypowiedzi zapisanych na
arkuszu.
7. „Kochać”, „ojczyzna” – czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia w układaniu zdań,
wyrazy bliskoznaczne (ćw. pol.-społ. s. 10).
46

• Dzieci czytają wyrazy w ramkach. Te, którymi można zastąpić wyraz Polska, kolorują na
niebiesko, a pola z wyrazami, które mają podobne znaczenie do wyrazu kochać – na
czerwono. Głośno odczytują wyrazy zaznaczone na niebiesko i czerwono. Zmieniają
zdanie Magda kocha Polskę na takie, w którym używają wyrazów z pokolorowanych
pól i zapisują je w zeszycie. Głośno je odczytują (ćw. 1).
• Dzieci cicho czytają zdania. Obok zdań prawdziwych zaznaczają P, a obok fałszywych
– F. Nauczyciel głośno czyta zdania; gdy jest to zdanie fałszywe, dzieci podnoszą ręce,
gdy prawdziwe – biją brawo. Dzieci zmieniają zdania fałszywe tak, aby stały się one
prawdziwe i zapisują je w zeszycie (ćw. 2).
Psycholog radzi – Jak rozmawiać z dziećmi o miłości do ojczyzny?

Rozmawiając z dziećmi o patriotyzmie, trzeba pamiętać, aby unikać patosu. Nie dlate-
go, żeby patos sam w sobie miał być czymś nagannym. Chodzi o coś innego. Zgodnie
z klasycznymi badaniami J. Piageta nad rozwojem poznawczym dziecko między 7 a 11
rokiem życia znajduje się w stadium operacji konkretnych. Oznacza to, że wprawdzie
potrafi już dokonywać operacji umysłowych, ale jego myślenie ma charakter konkret-
no-obrazowy i dziecko nie rozumie jeszcze pojęć abstrakcyjnych. Dlatego dzieci czę-
sto definiują na tym etapie pojęcia według schematu: Miłość do ojczyzny to jest wtedy,
gdy człowiek… czyli posługują się przykładem, obrazem, a nie abstraktem pojęcio-
wym czy ideologicznym. Rozmawiając z dziećmi o pojęciach abstrakcyjnych, trzeba
starać się je przybliżyć i uczynić zrozumiałymi za pomocą konkretnych przykładów.
8. Cztery pory roku – zabawa ruchowa, rozwijanie inwencji twórczej.
• Nauczyciel pokazuje dzieciom w różnej kolejności obrazki przedstawiające cztery
pory roku. Zadaniem dzieci będzie wykonywanie różnych czynności charakterystycz-
nych dla danej pory roku.
9. Pory roku i Słońce – korzystanie z ilustracji jako źródła informacji, odgrywanie
scenek, doświadczenia (podr. mat.-przyr. s. 8).
• Dzieci oglądają ilustracje. Wyjaśniają, w jakiej porze roku Słońce jest najwyżej na nie-
bie i jaki to ma wpływ na cykliczność pór roku. Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzie-
ci (polecenie 1).
• Dzieci wyjmują latarki, włączają je i unoszą nad stolikiem coraz wyżej. Mówią, co za-
uważyły (polecenie 2).
• Dzieci w parach czytają informację o Ziemi i Słońcu. Odgrywają scenki pokazujące, jak
Ziemia krąży wokół Słońca (polecenie 3).
• Nauczyciel dzieli klasę na cztery grupy zgodnie z nazwami pór roku. Wręcza każdej
grupie kartkę formatu A4 z nazwą odpowiedniej pory roku i mazak (czerwony, zielony,
czarny lub niebieski). Dzieci zapisują na kartce jak najwięcej wyrazów i wyrażeń zwią-
zanych z ich porą roku. Następuje zamiana kartek. Dzieci czytają, jakie wyrazy zapisali
poprzednicy i dopisują inne. Kartki zamieniane są co 2, 3 minuty na sygnał nauczyciela
tak długo, aż każda grupa otrzyma swoją kartkę. Dzieci głośno czytają wyrazy i wyra-
żenia. Ustnie układają z nimi zdania. Kartki zawieszają w klasie.
• Dzieci w grupach przedstawiają sytuacje, które mają miejsce w ich porze roku. Za po-
mocą latarki pokazują miejsce Słońca nad Ziemią. Wyjaśniają, w jaki sposób Słońce
oświetla naszą planetę i jaka może być wtedy na niej temperatura (polecenie 4).
47

• Dzieci odczytują rebus i piszą rozwiązanie w zeszycie wędrówka Słońca. Przygotowują
kartkę z bloku i dzielą ją na pół. Na jednej części rysują elementy pasujące do zimy,
a na drugiej – do lata. Zawieszają kartki na tablicy i oglądają swoje prace, sprawdzając,
czy wszyscy prawidłowo wykonali zadanie (polecenia 5 i 6).
• Dzieci czytają Ciekawostkę Przyrodnika i mówią, co wiedzą o Mikołaju Koperniku.
10. Mały Przyrodnik – doskonalenie czytania ze zrozumieniem, wykorzystanie wie-
dzy w praktyce (ćw. mat.-przyr. s. 8).
• Nauczyciel czyta zdania o porach roku. Wstaje grupa, której to zdanie dotyczy. Następ-
nie dzieci łączą zdania z nazwą właściwej pory roku (zad. 1).
• Dzieci czytają zdania i uzupełniają ją wyrazami podanymi w ramce (zad. 2).
11. Zegary – zabawa ruchowa, twórczość dziecięca.
• Dzieci w grupach wymyślają dowolną zabawę z wykorzystaniem zegarów. Na wyko-
nanie zadania mają trzy minuty. Wyjaśniają pozostałym grupom, na czym polega za-
bawa i wszyscy się w nią bawią.
12. Minuty, kwadranse, godziny – ćwiczenia praktyczne (podr. mat.-przyr. s. 10,
ćw. mat.-przyr. s. 9).
• Dzieci wyjmują tekturowe zegary. Pokazują na nich godziny wskazane przez nauczy-
ciela. Pokazują na zegarze kolejne minuty – upływający co 5 minut czas i mówią, ile
w sumie minut upłynęło – 5, 10, 15 itd. Stwierdzają, że 60 minut to 1 godzina. Pół
godziny to 30 minut, a kwadrans to 15 minut. Zapisują w zeszytach informacje z tabe-
li. Pokazują na tekturowych zegarach godziny i minuty wskazane przez nauczyciela,
np. 15.20, 13.15, 12.55.
• Dzieci uzupełniają zdania, korzystając z rysunków zegarów (zad. 1). Rysują na zega-
rach brakujące wskazówki zgodnie z podaną informacją. Zapisują godziny (zad. 2).
• Dzieci odczytują popołudniowe godziny na zegarach. Zapisują je w zeszycie (pole-
cenie 1). Dzieci w parach pokazują na swoich zegarach podane godziny. Zapisują je
w zeszytach według wzoru (polecenie 2).
13. Kwadranse i godziny – utrwalenie wiadomości w zabawie.
• Dzieci przypominają, ile minut ma kwadrans, pół godziny, godzina. Spacerują po sali
w rytm muzyki. Podczas przerwy w muzyce nauczyciel pokazuje kartki z zegarami. Jeżeli
na zegarze jest kwadrans, dzieci mówią: Kwadrans ma 15 minut. Potem mówią to zdanie,
wyklaskując je jednocześnie w różnych rytmach zaprezentowanych przez nauczyciela.
Dzieci postępują w ten sam sposób, gdy na zegarze jest pół godziny lub godzina.
14. Obliczenia zegarowe – rozwiązywanie zadań tekstowych, praca w parach (ćw. mat.-
-przyr. s. 9, podr. mat.-przyr. s. 10).
• Dzieci, korzystając z papierowych zegarów, wykonują obliczenia i odpowiadają na py-
tania. Odpowiedzi zapisują w zeszycie (polecenie 3).
• Dzieci czytają treść zadania i zapisują odpowiedzi w zeszycie (zad. 3).
• Dzieci siadają w kręgu. Nauczyciel czyta pytanie i zadanie, a dzieci odczytują odpowiedzi.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć: Co było dla nich najciekawsze? Co ich zaskoczy-
ło? Czego nie wiedziały? Co koniecznie muszą zapamiętać?
48

• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki, na których jest nary-
sowany domek z cegiełek. Na dachu pisze Polska to mój POLSKA
TO TWÓJ
dom. Informuje dzieci, że w tym tygodniu będą ocenia- DOM
ły swoje postępy w nauce i sukcesy, kolorując cegiełki
w domku (osiągnięcia w czytaniu i pisaniu, układaniu
zdań, liczeniu, rozwiązywaniu zadań itd.). Dzieci będą
kolorowały cegiełki codziennie po zajęciach (lub w ich
trakcie) pod kierunkiem nauczyciela, zgodnie z zapropo-
nowanym kodem: na czerwono – jeżeli dzieci osiągnęły
sukces i nie miały problemów z wykonywaniem zadań, na pomarańczowo – jeżeli osią-
gnęły sukces, ale np. wykonały zadanie z pomocą kolegi/ koleżanki lub nauczyciela,
nie kolorują cegiełki – jeżeli mimo pomocy nie potrafiły wykonać zadania, na czarno
– złe zachowanie, na zielono – dobre zachowanie.
Uwaga! Nauczyciel zwraca uwagę na różne umiejętności i wiedzę, aktywność na
zajęciach, tak aby każdego dnia dziecko mogło pokolorować całe piętro. Jeżeli
nie będzie to możliwe, w następnym dniu dziecko postara się wykazać swoimi
umiejętnościami i pokoloruje więcej cegiełek. Ważne jest, aby po całym tygo-
dniu każdy uczeń pokolorował wszystkie cegiełki w domku. Wtedy może poma-
lować na wybrany przez siebie kolor drzwi.
Zadanie domowe
Przeprowadzę wywiad z jak największą liczbą osób w szkole, w domu itd. Zadam py-
tania: W jakiej porze roku Słońce świeci najwyżej? Jak nazywał się polski astronom, który
wstrzymał Słońce ruszył Ziemię? Zanotuję, ilu osobom zadam te pytania, ile osób udzieliło
poprawnych odpowiedzi.
Dzień 2
TEMAT DNIA: Mój pamiętnik

(2 godz. eduk. pol.-społ. + 1 godz. eduk. matem. + 1 godz. eduk. techn.)
Zapis w dzienniku: Co się u nas dzieje? – uczymy się pisać pamiętniki, rozwijamy umie-
jętność zapisywania dat i pisania kaligraficznego. Obliczenia kalendarzowe i zegarowe.
Wspólne wykonanie makiety osiedla dla domków jednorodzinnych.
Wiecie, jak należy się zachowywać w czasie słuchania lub śpiewania hymnu narodowego.
Potraficie powiedzieć, kogo można nazwać patriotą. Potraficie wymienić kilka najpiękniej-
szych polskich miast. Prawidłowo odczytujecie godziny na zegarze. Wykonujecie proste
obliczenia zegarowe. Potraficie zmontować prosty obwód elektryczny składający się z ba-
terii i żarówki.
−− potrafi opowiedzieć własnymi słowami Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
treść przeczytanego utworu, −− wyjaśnić, co to jest pamiętnik,
−− umie wyrazić własną opinię na temat −− czytać płynnie i poprawnie,
utworu, określić, czy mu się podoba, −− poprawnie zapisywać daty,
czy jest łatwy, czy trudny, −− napisać notatkę do swojego pamiętnika,
49

−− poszerza zasób słownictwa przez −− podać datę swoich urodzin
prawidłowe dobieranie słów i definicji, i powiedzieć, jaka to pora roku,
−− czyta ze zrozumieniem fragment −− współpracować w grupie.
pamiętnika i wyszukuje potrzebne
informacje,
−− potrafi stawiać pytania i udzielać na nie
odpowiedzi,
−− potrafi połączyć pytanie z właściwą
odpowiedzią,
−− wie, jak wygląda pamiętnik,
−− potrafi samodzielnie stworzyć własną
kartkę z pamiętnika,
−− potrafi prawidłowo zapisać datę z pełną
nazwą miesiąca,
−− potrafi opowiedzieć, co się wydarzyło
poprzedniego lub tego samego dnia,
−− wykonuje proste obliczenia
kalendarzowe i zegarowe,
−− wymienia kolejne nazwy miesięcy i pór
roku,
−− wykorzystuje znajomość kolejności
nazw miesięcy w praktyce,
−− wypowiada się na temat budynków
mieszkalnych,
−− wycina makietę domu po narysowanych
liniach,
−− zagina i skleja elementy domu,
−− wspólnie z innymi wykonuje makietę
osiedla.
Dzisiaj na zajęciach przeczytacie ponownie pamiętnik Magdy. Będziecie tworzyć karty do
własnego pamiętnika. Ułożycie pytania do odpowiedzi i odpowiedzi do pytań. Wykorzy-
stacie znajomość nazw miesięcy i pór roku w rozwiązywaniu zadań tekstowych. Rozwią-
żecie zadanie, korzystając z danych w tabeli. Będziecie wykonywać obliczenia związane
z czasem. Wykonacie makietę osiedla domków jednorodzinnych.
Pytania kluczowe
• Dlaczego ludzie piszą pamiętniki?
• Jak może wyglądać szlaczek złożony z trzech dowolnych figur? Narysuj go.
• Jak będą wyglądały domy w przyszłości?
cz. 2. ćw. mat.-przyr. cz. 2; plansze wykonane przez dzieci na papierze pakowym poprzed-
niego dnia, małe kartki w kształcie książki z wyrazami (patrz pkt 3), kartka z napisem:
Gdy piszesz pamiętnik, pamiętaj o… (patrz pkt 6), kostka do gry, papierowe zegary dzieci,
domek samooceny, duża tektura do wykonania makiety osiedla.
50

Przebieg zajęć
1. Jestem patriotą, bo… – zabawa integracyjna.

• Dzieci stoją w kręgu i kończą rozpoczęte zdanie Jestem patriotą, bo… Wykorzystują
wyrazy i wyrażenia zapisane na arkuszach papieru Patriota i na kartkach: Gdy myślę
Polska, to… w poprzednim dniu.
3. Zabawy z czytaniem – doskonalenie techniki czytania (podr. pol.-społ. s. 8–10).
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy pięcioosobowe. Rozdaje im małe książeczki. Na każ-
dej z nich zapisany jest jeden spośród wyrazów: Polska, kraj, ojczyzna, region, miasto.
Dzieci spacerują po sali i szukają osób, które mają ten sam wyraz.
• Nauczyciel dzieli tekst Z pamiętnika Magdy na krótkie fragmenty. Przydziela każdej gru-
pie jeden (po 3, 4 zdania w zależności od liczby dzieci w klasie). Dzieci w grupie cicho
czytają (każdy indywidualnie) przydzielony im fragment. Następnie dzielą się tekstem
wewnątrz grupy. Jeżeli zdanie jest dłuższe, może je czytać kilkoro dzieci. Dzieci czytają
swoje fragmenty w wyznaczony sposób, np. bardzo wolno, radośnie, szybko, ze zdzi-
wieniem, z zaciekawieniem, pytająco, rozkazująco. Następuje wymiana fragmentów
i dzieci ponownie czytają teksty, w inny sposób. Zamiana następuje raz jeszcze, z tym,
że każda grupa czyta swój fragment w dowolny, wybrany przez siebie sposób.
• Dzieci wybierają z pamiętnika Magdy zdania o Polsce, które podobały im się najbar-
dziej. Przepisują je do zeszytu (liczba zależy od możliwości uczniów). Chętne dzieci
odczytują zapisane zdania.
Uwaga! Jeżeli w bibliotece szkolnej jest książka Jeden plus Jedna E.J. Bartosik-
-Trebickiej, nauczyciel przynosi ją do klasy i zachęca do jej przeczytania.
4. Co to jest pamiętnik? – doskonalenie cichego czytania ze zrozumieniem (ćw. pol.-
-społ. s. 11).
• Dzieci przypominają, co to jest pamiętnik. Otwierają i czytają notatkę o pamiętniku.
Następnie cicho czytają dwa fragmenty z pamiętników. Podpisują je imionami dzie-
ci: Hania, Marek. Podkreślają w tekście pamiętnika wyrazy, które pomogły im określić
płeć autora.
• Dzieci czytają pytania dotyczące notatek z pamiętnika. Odpowiadają na nie i zapisują
odpowiedzi.
• Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Dlaczego ludzie piszą pamiętniki? Czy
podoba ci się pisanie pamiętników? W jaki sposób zapisywane są informacje w pamięt-
nikach? Czy ty prowadzisz pamiętnik? Czy chcesz w przyszłości pisać pamiętniki? Jeżeli
znajdziesz czyjś pamiętnik, czy wolno ci przeczytać to, co jest tam napisane? Dlaczego
możemy czytać pamiętnik Magdy?
5. Rok miesięcy ma dwanaście – ćwiczenie koncentracji uwagi, zabawa ruchowa, ćwi-
czenia w pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 12).
• Dzieci wymieniają kolejne nazwy miesięcy. Nauczyciel przydziela każdemu dziecku
nazwę miesiąca oraz ruch: 1, 2 – podskok, 3 – obrót wokół własnej osi, 4 – machanie
rękami, 5, 6 – przysiad, 7 – przeciąganie się, 8 – zatoczenie rękami dużych kół, 9 – paja-
cyk, 10 – maszerowanie w miejscu, 11 – kręcenie głową w lewo i w prawo, 12 – masze-
rowanie w miejscu z wysokim unoszeniem kolan.
51

• Nauczyciel wymienia nazwy miesięcy oraz wyraz miesiąc i rok. Dzieci, które usłyszą na-
zwę swojego miesiąca, wstają z ławki i wykonają przydzielony im ruch. Jeżeli usłyszą
wyraz miesiąc, klaszczą w ręce, a gdy wyraz rok – pstrykają palcami.
Nauczyciel: Rok miesięcy ma dwanaście i o tych miesiącach wam opowiem właśnie. Wy-
mieńcie głośno nazwy tych miesięcy. Mówcie je powoli, aby każdy miesiąc mógł nam się
zaprezentować.
Dzieci: wymieniają wolno nazwy miesięcy, kolejne „miesiące” wstają i wykonują przy-
dzielone im ruchy.
N: Teraz, kiedy nazwy miesięcy wymieniłyście ładnie, powiecie nam, ile dni ma każdy mie-
siąc. Styczeń ma dni…
Dziecko, które jest tym miesiącem, wykonuje odpowiedni ruch, a pozostałe dzieci gło-
śno mówią liczbę dni. Podobnie w pozostałych miesiącach.
N: Rok cieszy się bardzo, moje drogie dzieci, że znacie nazwy miesięcy i wiecie, ile dni ma
każdy miesiąc. Teraz będę wymieniać nazwy miesięcy, ale nie będzie wstawał miesiąc, któ-
ry wymienię, ale ten, który występuje za wymienionym miesiącem, np. gdy powiem „luty”,
wstaje marzec i głośno podaje swoją nazwę, wykonując określony ruch.
Dzieci postępują zgodnie z poleceniem nauczyciela.
N: Teraz rok sprawdzi, czy wiecie, który z kolei jest w roku dany miesiąc, np. gdy powiem
„piąty miesiąc” wstanie maj, przedstawi się nam – mówiąc „maj” – i wykona swój ruch.
Uwaga! Nauczyciel może wymyślić inne polecenia, zgodnie z własną inwencją
twórczą.
• Dzieci porządkują nazwy miesięcy (ćw. 4). Dzieci piszą inne formy nazw miesięcy zgod-
nie ze wzorem (ćw. 2).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy różne daty, np. 5.12, 3.04. Dzieci mówią, w jaki sposób
należy je odczytywać (piątego grudnia, trzeciego kwietnia). Dzieci zapisują poprawnie
podane daty (ćw. 3).
• Dzieci głośno odpowiadają na pytania nauczyciela: Wymieńcie: nazwę miesiąca, która
ma jedną sylabę (maj); nazwy miesięcy, na końcu których jest głoska -ń (zapisuje je na
tablicy); nazwę miesiąca, w którym obchodzimy Boże Narodzenie; nazwę miesiąca, w któ-
rym zaczyna się wiosna itp.
6. Mój pamiętnik – ćwiczenia w mówieniu, rozwijanie słownictwa (ćw. pol.-społ. s. 13).
• Dzieci piszą nazwy miesięcy według wzoru, a następnie czytają zdania (ćw. 4).
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę formatu A4 z napisem: Gdy piszesz pamiętnik,
pamiętaj o…
Napisz koniecznie datę! Możesz też dopisać porę dnia.
Adresatem pamiętnika jesteś TY!
Pamiętnik piszemy w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Używamy takich sformuło-
wań, jak: zrobiłam, przydarzyło mi się, myślę, czuję, wydaje mi się itd.
Opisujemy to, co się nam przydarzyło, co czujemy i myślimy na dany temat.
Znaki interpunkcyjne (!, ?, …) pomogą nam w wyrażeniu emocji.
• Dzieci cicho czytają informacje. W parach słownie opisują wybrany dzień (poprzedni
lub tego samego dnia), wykorzystując rady: Gdy piszesz pamiętnik, pamiętaj o…
7. Matematycy, na start! – zabawy ruchowe, zadania z kalendarzem, praca w gru-
pach (podr. mat.-przyr., s. 11).
• Nauczyciel przydziela dzieciom liczby od 1 do 12. Każda z nich oznacza jeden z mie-
sięcy. Dzieci spacerują po klasie i śpiewają dowolną piosenkę. Gdy słyszą klaśnięcie,
52

zatrzymują się. Nauczyciel rzuca kostką do gry i pokazuje liczbę wyrzuconych oczek.
Dzieci ustawiają się w tylu licznych grupach. Mówią, jakie miesiące znajdują się w ich
grupie. Zabawa odbywa się kilka razy, dzieci za każdym razem ustawiają się w innych
grupach.
• Dzieci ustawiają się w tylu licznych grupach, ile razy nauczyciel klaśnie w ręce. Podają
datę swoich urodzin. Mówią, jaka to pora roku. Czytają treść zadania i podają datę,
w której dzieci dokonywały obliczeń. Wyjaśniają, w jaki sposób rozwiązały zadanie
(polecenie 1).
• Dzieci czytają treść zadania. Podają datę wyjazdu kl. II na wycieczkę. Wskazują tę datę
w kalendarzu. Nauczyciel podaje inne zadania podobnego typu jak w poleceniu 1 i 2,
zmieniając daty.
8. Matematycy i zegary – korzystanie z tabeli jako źródła informacji (ćw. mat.-
-przyr. s. 10).
• Dzieci wyjmują papierowe zegary i pokazują godziny, które nauczyciel zapisał na ta-
blicy. Przypominają, ile minut ma godzina, ile minut ma pół godziny, a ile – kwadrans.
W parach (w ławce) dzieci pokazują sobie różne godziny na zegarze i odczytują je (jeżeli
mają wątpliwość co do poprawności odczytanej godziny, proszą nauczyciela o pomoc).
• Dzieci mówią, ile godzin ma doba i uzupełniają tabelę. Na jej podstawie odpowiadają
na pytania. Wyjaśniają, jakie działania należy zapisać i dlaczego (zad. 1).
• Nauczyciel czyta dzieciom zadanie o Uli i Wojtku. Prosi o pokazanie na zegarach, ile
godzin śpi Ula, a ile Wojtek. Dzieci samodzielnie podkreślają odpowiedź. Najpierw
wstają z ławek dzieci, które podkreśliły pierwszą odpowiedź: Dłużej śpi Ula. Potem te,
które podkreśliły drugą odpowiedź: Dłużej śpi Wojtek. Następnie wstają dzieci, które
uważają, że Ula i Wojtek śpią po tyle samo. Wspólnie decydują, kto poprawnie pod-
kreślił odpowiedź i wyjaśniają dlaczego. Dzieci podają pytania, które można zadać do
zadania (zad. 5).
9. Szlaczki – rozwijanie inwencji twórczej (ćw. mat.-przyr. s. 10).
• Dzieci oglądają szlaczek. Kończą go i kolorują według własnego pomysłu.
• Dzieci wyjmują kartki z bloku i rysują szlaczek składający się z trzech dowolnych figur.
Zawieszają kartki na tablicy i wypowiadają się na ich temat.
10. Nasze osiedle – makieta domków jednorodzinnych.
• Dzieci wypowiadają się na temat budynków teraz i w przyszłości – opisują ich wygląd.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z narysowanym wzorem domu. Dzieci kolorują
domy, wycinają, zaginają i sklejają. Na tekturze przygotowanej przez nauczyciela usta-
wiają domki w taki sposób, aby powstało osiedle. Projektują otoczenie osiedla we-
dług własnej inwencji twórczej: rysują drogi i trawniki, z papieru kolorowego wycinają
kwiaty, robią drzewa (np. na wykałaczkę przyklejają korony drzew wycięte z kolorowe-
go papieru, drzewa mocują na tekturze plasteliną), z bibuły pociętej na drobne kawał-
ki mogą zrobić trawę itd.
• Dzieci wyjmują swoje domki samooceny i kolorują na drugim piętrze cegiełki na poma-
rańczowo lub czerwono w zależności od oceny swoich umiejętności. Nauczyciel wskazu-
je, kto może po dzisiejszych zajęciach pokolorować kratkę na zielono, a kto – na czarno.
• Dzieci mówią, co zapisać na mapie pamięci TOŻSAMOŚĆ I PATRIOTYZM.
53

Zadanie domowe
Napiszę w zeszycie pytania. Odpowiedzi znajdę w pamiętniku Hani oraz Marka i pod-
kreślę je (ćw. pol.-społ. s. 11, ćw. 3).
Napiszę kartkę z pamiętnika zgodnie ze wzorem (ćw. pol.-społ. s. 13, ćw. 4).
Przyniosę książkę o dowolnym państwie. Może to być również ilustracja z kolorowego
czasopisma.
Uwaga! Nauczyciel proponuje, aby przez kolejne dni tygodnia pisać kartki do
klasowego pamiętnika, które można będzie czytać w klasie za zgodą autorów.
Dzień 3
TEMAT DNIA: Znam swój kraj

Zapis w dzienniku: Kto ty jesteś? Polak mały! Poznajemy polską historię i kulturę. Doda-
wanie tych samych składników.
Wiecie, co to jest pamiętnik i dlaczego warto go pisać. Potraficie wymienić ciekawe miejsca
znajdujące się w naszym kraju. Czytacie ze zrozumieniem. Wiecie, ile minut ma kwadrans,
pół godziny i godzina. Potraficie korzystać z kalendarza. Samodzielnie rozwiązujecie zada-
nia tekstowe.
−− czyta wiersz z podziałem na role, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− wyszukuje w tekście wyrazy, których −− wymienić symbole Polski,
nie rozumie i stara się objaśnić ich −− zapisać poprawnie nazwę państw i ich
znaczenie, mieszkańców,
−− potrafi stawiać pytania i udzielać na nie −− uzupełniać zdania wyrazami
odpowiedzi, w odpowiedniej formie,
−− potrafi połączyć pytanie z właściwą −− poprawnie liczyć w pamięci,
odpowiedzią, −− wyjaśnić, w jaki sposób wykonaliście
−− wie, jak zapisać prosty dialog, dodawanie tych samych liczb.
−− poprawnie zapisuje nazwy państw i ich
mieszkańców,
−− wyróżnia formę pamiętnika,
−− potrafi samodzielnie napisać kartkę
z pamiętnika (opisać wybrany dzień),
−− dodaje do siebie kilka tych samych
składników,
−− podaje wielokrotności liczb 2 i 3,
−− liczy w zakresie 100,
−− bierze udział w zabawach
matematycznych.
Dzisiaj na zajęciach będziecie czytać wiersz Katechizm polskiego dziecka. Nauczycie się
tego wiersza na pamięć. Nauczycie się dodawać te same liczby. Będziecie rozwiązywać
zadania tekstowe.
54

Pytania kluczowe
• Jak zapisać nazwę państwa i jego mieszkańców?
• Co jeszcze sprawia mi trudność na zajęciach z matematyki?
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. pol.-społ. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. mat.-przyr.
cz. 2; plansze z dnia 1., gwizdek, kartki i koperty z nazwami: Kraków, Warszawa, Katowice,
Poznań, Toruń, Gdańsk (w kopertach znajdują się wyrazy i obrazki dotyczące tych miast
– patrz pkt 3.), zdjęcia z wakacji z podróży po Polsce i innych po krajach Europy, patycz-
ki, kartki z bloku, 4 papierowe talerze, 12 plastikowych opakowań z jajek niespodzianek,
spokojna muzyka, papierowa teczka do gromadzenia kart z pamiętników dzieci, domek
samooceny.
Przebieg zajęć
1. Powitanka – zabawa integracyjna.

• Nauczyciel wita dzieci słowami: Witam wszystkich, którzy wiedzą: kto to jest patriota.
jak inaczej można powiedzieć ojczyzna, co to jest pamiętnik, jak się nazywa stolica Polski,
jak się nazywa najdłuższa rzeka w Polsce itd. Za każdym razem dzieci, które czują się
powitane, machają do nauczyciela i się uśmiechają. Nauczyciel wybiera jedno dziecko,
które mówi np. Stolicą Polski jest Warszawa.
3. Podróż po Polsce – zabawy w wyobraźni.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartki z nazwami sześciu miast, w taki sposób, aby na-
zwy nie były widoczne. Proponuje dzieciom, aby wsiadły do bardzo szybkiego pociągu
i wyruszyły w podróż po Polsce. Dzieci ustawiają się za nauczycielem jedno za drugim.
Posuwają się do przodu najpierw powoli, potem coraz szybciej, robiąc małe kroczki.
Kręcą przy tym dwiema rękami i naśladują dźwięki jadącego pociągu, najpierw wolno,
potem coraz szybciej. Na dźwięk gwizdka się zatrzymują. Nauczyciel dzieli dzieci na
sześć grup i mówi: Każda grupa dzieci przyjechała do innego miasta.
Grupa 1. Przyjechaliście do dawnej stolicy Polski. Tutaj na Wawelu mieszkali królowie. Jak
się nazywa to miasto? Dzieci podają nazwę. Nauczyciel odwraca pierwszą z kartek (Kra-
ków) i wręcza dzieciom.
Grupa 2. Przyjechaliście do stolicy Polski. Tutaj znajduje się zamek królewski. Jak się nazy-
wa to miasto? Dzieci podają nazwę. Nauczyciel odwraca kolejną z kartek (Warszawa)
i wręcza dzieciom.
Grupa 3. Przyjechaliście do miasta, gdzie wydobywa się węgiel. Możecie tu spotkać hałdy
i kopalnie węgla. Jak się nazywa to miasto? Dzieci podają nazwę. Nauczyciel odwraca
kolejną kartkę (Katowice) i wręcza dzieciom.
Grupa 4. Przyjechaliście do miasta, gdzie mieszkał Mikołaj Kopernik. Wypieka się tu pysz-
ne pierniki. Jak się nazywa to miasto? Dzieci podają nazwę. Nauczyciel odwraca kartkę
(Toruń) i wręcza dzieciom.
Grupa 5. Przyjechaliście do miasta, gdzie na wieży ratusza można zobaczyć dwa koziołki.
Wiąże się z nimi znana wam legenda. Jak się nazywa to miasto? Dzieci podają nazwę.
Nauczyciel odwraca kartkę (Poznań) i wręcza dzieciom.
Grupa 6. Przyjechaliście do miasta położonego nad naszym polskim morzem, gdzie mo-
żecie spotkać pomnik Neptuna. Jak się nazywa to miasto? Dzieci podają nazwę. Nauczy-
ciel odwraca ostatnią z kartek (Gdańsk) i wręcza dzieciom.
55

• Nauczyciel wyznacza każdej grupie miejsce w klasie i wręcza koperty z obrazkami i wy-
razami (w każdej kopercie musi znaleźć się wyraz i obrazek, który nie będzie pasował
do tego miasta – wyrazy zaznaczone kolorem). Zadaniem dzieci jest wybranie tych,
które pasują do danego miasta i przyklejenie ich na kartce z nazwą miasta. Nauczyciel
informuje dzieci, że na wykonanie zadania mają pięć minut.
Przykłady: Kraków (król, smok, smocza jama, Sukiennice, Syrenka, statki); Warszawa
(Syrenka, pomnik Chopina, Zamek Królewski, smok, statki); Toruń (Mikołaj Kopernik,
pierniki, Wisła, Neptun, górnicy); Gdańsk (morze, statki, kutry, turyści, fontanna Nep-
tuna, latarnia morska, Sukiennice, koziołki); Katowice (wianek, Ślązaczka, górnicy, ko-
palnie, kombajn, skarbnik, smok, statki); Poznań (koziołki, zegar, dzwon, kucharz, Bar-
tłomiej, Pietrek, Syrenka, górnicy).
Uwaga! Wyrazy i obrazki nauczyciel dostosowuje do umiejętności i wiadomości
swoich uczniów.
• Dzieci zawieszają na tablicy kartki z nazwami miast i przyklejonymi obrazkami i wyra-
zami. Odczytują wyrazy i omawiają, co jest na obrazkach.
• Dzieci ponownie tworzą pociąg i wracają do klasy.
4. Kto ty jesteś? – czytanie wiersza Katechizm polskiego dziecka (podr. pol.-społ.
s. 10, 11).
• Nauczyciel opowiada: Przeczytacie za chwilę wiersz, który ma już ponad sto lat – to cały
wiek temu. Ponieważ został napisany tak dawno, znajdują się w nim wyrazy, których
obecnie się nie używa. Dzieci cicho czytają wiersz i odszukują w nim wyrazy oznaczone
gwiazdkami: czem, dziecię, swemi. Odczytują ich objaśnienia.
• Nauczyciel wyjaśnia: Wiersz napisany jest w formie pytań i odpowiedzi. Taki zapis nazywa
się dialogiem. Czyta dzieciom pytania, a dzieci czytają odpowiedzi. Potem odwrotnie.
Dzieci czytają również w inny sposób, np. pytania – chłopcy, odpowiedzi – dziewczynki.
• Dzieci wypowiadają się na temat treści wiersza. Odpowiadają na pytania: Jak myślicie,
dlaczego w wierszu na pytanie: „Czym zdobyta?” odpowiadamy – „Krwią i blizną”, a na
pytanie: „Coś jej winien?” – „Oddać życie”. Nauczyciel zwraca uwagę dzieci na obrazki
wokół wiersza. Opowiada krótko o historii Polski.
5. Pytania i odpowiedzi – ćwiczenia w czytaniu i w pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 14).
• Dzieci czytają pytania z wiersza z odpowiednią intonacją. Zwracają uwagę na znaki
interpunkcyjne. Czytają tylko odpowiedzi i wskazują znaki interpunkcyjne. Mówią, jaki
znają jeszcze znak, który zapisują na końcu zdań (!). Wyjaśniają, kiedy go stosują.
• Dzieci czytają pytania i odpowiedzi. Łączą pytanie z pasującą odpowiedzią (ćw. 1).
Czytają informację Zapamiętaj! Przepisują wybrany dialog.
6. Za co kocham Polskę? – ćwiczenia w pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 15).
• Dzieci w parach wypowiadają się na temat Polski: Co w niej jest piękne? Jakie miejsca
są ciekawe? Co im się w Polsce najbardziej podoba? Zapisują sześć argumentów (ćw. 2).
• Dzieci oglądają przyniesione zdjęcia i ilustracje z różnych państw. Mówią, z czym ko-
jarzą im się te państwa. Oglądają i przyporządkowują pastwa do flag zawieszonych na
tablicy.
• Dzieci czytają informację Zapamiętaj! Uzupełniają zapisy w ramkach i zapisują nazwy
państw i ich mieszkańców (ćw. 3).
• Dzieci czytają zdania i uzupełniają je wyrazami w odpowiedniej formie (ćw. 4).
56

7. Matematycy, na start! – zabawy doskonalące pamięciowe liczenie.
• Dzieci liczą w pamięci działania podane im przez nauczyciela i zapisują w zeszycie
wynik. Potem nauczyciel zapisuje wyniki na tablicy. Każdy dobry wynik dzieci podkre-
ślają, nieprawidłowy – skreślają. Kto miał pięć poprawnych wyników, koloruje cegiełkę
w domku samooceny na czerwono, kto popełnił 1–3 błędy, koloruje na pomarańczo-
wo. Jeżeli ktoś popełnił więcej błędów, nie koloruje cegiełki.
8. Liczę i myślę – wprowadzenie do mnożenia (podr. mat.-przyr. s. 11, ćw. mat.-
-przyr. s. 11).
• Nauczyciel prosi na środek klasy ośmioro dzieci i ustawia je w parach. Pyta: Jak mo-
żemy policzyć, ile dzieci jest na środku klasy? Dzieci podają działanie, które nauczyciel
zapisuje na tablicy 2 + 2 + 2 + 2 = 8. Teraz nauczyciel prosi dzieci, aby ustawiły się przed
nim czwórkami i pyta: Jakie teraz zapiszemy działanie? 4 + 4 = 8. Następnie prosi na
środek klasy dziesięcioro dzieci, potem sześcioro, dwanaścioro i postępuje podobnie.
Zapisuje działania: 2 + 2 + 2 + 2 + 2 = 10, 5 + 5 = 10, 2 + 2 + 2 = 6, 3 + 3 = 6, 2 + 2 + 2 +
2 + 2 + 2 = 12, 6 + 6 = 12.
• Dzieci przygotowują kartkę z bloku i składają ją dwa razy (raz w pionie, raz w pozio-
mie). Rozkładają kartkę i rozcinają ja na zagięciach. Dzieci kładą na każdej kartce po
dwa patyczki i mówią, jak obliczą, ile jest wszystkich patyczków. Działanie zapisują
w zeszytach. Opowiadają, co zostało wykonane po kolei (polecenie 3).
• Dzieci podobnie postępują, gdy kładą na kartkach po 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 liczmanów.
• Dzieci wykonują podobne obliczenia na trzech kartkach, zmieniając liczbę patyczków
(polecenie 1).
• Nauczyciel kładzie na ławce cztery papierowe talerzyki. Prosi na środek klasy dwoje
dzieci i wręcza im dwanaście plastikowych opakowań po jajkach niespodziankach.
Prosi, aby na każdym talerzyku położyły po trzy plastikowe opakowania. Pyta: Ile jest
talerzyków? Ile opakowań położyłyście na każdym talerzyku? W jaki sposób policzycie, ile
jest opakowań na wszystkich talerzykach?
• Dzieci samodzielnie wykonują zadanie. Zapisują obliczenia i wyjaśniają, co wykony-
wały po kolei. Wpisują w okienka brakujące liczby (zad. 1).
9. Liczymy w pamięci – doskonalenie dodawania tych samych składników.
• Nauczyciel podaje przykłady, np. 2 + 2 + 2 + 2; 3 + 3 + 3; 4 + 4 + 4; 5 + 5. Dzieci pokazują
na palcach, ile razy nauczyciel wymienia daną liczbę, a potem w pamięci dodają liczby
po 2, po 3, po 4, po 5.
• Dzieci dokonują samooceny w domkach, zgodnie z przyjętymi zasadami.
Zadanie domowe
Nauczę się z mamą, tatą lub rodzeństwem na pamięć wiersza Katechizm polskiego
dziecka.
Zapytam dorosłych, co wiedzą o symbolach Polski (informacje mogę zapisać na kart-
ce, zapamiętać lub poprosić rodziców o zapisanie). Poszukam w dostępnych mi źró-
dłach informacji na temat symboli Polski.
57

Dzień 4
TEMAT DNIA: Symbole Polski

Zapis w dzienniku: Rozmawiamy o polskich symbolach, takich jak flaga, godło i hymn.
Przygotowanie do nauki mnożenia liczb.
Potraficie ułożyć dialog i wiecie, jak go zapisać. Wiecie, dlaczego ludzie piszą pamiętniki
i jakie informacje są w nich zawarte. Dobrze opanowaliście zasadę pisowni nazw państw
i ich mieszkańców. Starannie zapisujecie zdania. Dobrze radzicie sobie w pracy zespołowej.
Potraficie poprawnie konstruować dłuższą wypowiedź. Potraficie dodawać w pamięci te
same liczby.
−− wie, jak wyglądają i co przedstawiają Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
polskie symbole: godło i flaga, −− wymienić symbole Polski,
−− zna hymn Polski, −− współpracować w grupie przy
−− chętnie korzysta z dostępnych źródeł tworzeniu scenki na temat Polski,
informacji, by poszerzyć swoją wiedzę −− wykorzystać wiedzę o Polsce
o Polsce – jej kulturze i historii, w scenkach,
−− dodaje do siebie kilka tych samych −− ułożyć zdania z rozsypanek,
składników, −− poprawnie dodawać jednakowe liczby.
−− podaje wielokrotności liczb 2 i 3,
−− bierze udział w zabawach
matematycznych.
Dzisiaj na zajęciach będziecie tworzyć scenki o Polsce. Wykorzystacie w nich swoją wiedzę.
Wybierzecie dialogi, które najbardziej wam się podobały, i zapiszecie je w zeszytach. Wska-
żecie symbole Polski i opowiecie, co wiecie na ich temat. Ułożycie zdania z rozsypanek
wyrazowych. Będziecie doskonalić umiejętność dodawania kilku tych samych liczb.
Pytania kluczowe
• Jakie znaczenie mają symbole narodowe dla Polski?
• Jakie znaczenie ma umiejętność sprawnego dodawania jednakowych liczb?
wesoła muzyka, domki samooceny, kartki formatu A4 z zapisanymi na nich pionowo wy-
razami: godło, hymn, flaga, kartka dla każdego dziecka, mapa Polski, plansze D1, papier
pakowy z napisem Za co kocham swoją ojczyznę.
Przebieg zajęć
1. Powitanka – zabawa integracyjna.

• Dzieci spacerują po sali w rytm wesołej muzyki i witają się z napotkanymi dzieć-
mi w dowolny sposób, np. uściskiem ręki, poklepaniem po ramieniu, klaśnięciem
w otwarte dłonie, dotknięciem pięściami.
58

2. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu
3. Symbole Polski – wzbogacanie słownictwa.

• Dzieci słuchają hymnu Polski w postawie na baczność. Swobodnie wypowiadają się na
temat jego treści, mówią, jak rozumieją jego słowa.
• Nauczyciel wiesza na tablicy kartki z wyrazami tak, aby tekst nie był widoczny. Mówi:
Na odwrocie każdej kartki są nazwy symboli Polski. Powiedzcie, jakie to wyrazy? (dzieci je
wymieniają). Na pierwszej kartce jest nazwa symbolu, który ma cztery litery. Jaki to sym-
bol? (hymn – nauczyciel odwraca kartkę). Na dwóch następnych kartkach nazwy mają
po pięć liter. Te symbole mają barwy biało-czerwone. Ułóżcie i powiedzcie zagadki o tych
symbolach (dzieci mówią ułożone zagadki). Wezmę teraz do ręki jedną z kartek. Zadajcie
mi tak pytanie, abym mógł odpowiedzieć na nie: tak lub nie. Jeżeli odpowiem: tak, odwró-
cę kartkę. Nie wolno wam w pytaniu użyć nazwy tego symbolu.
• Dzieci wypowiadają się na temat symboli Polski: co o nich wiedzą, co wiedzą o ich
historii. Wykorzystują informacje, które uzyskały od rodziców, starszego rodzeństwa,
znalezione w różnych źródłach (mówią, z jakich źródeł skorzystały). Korzystają również
z wiersza i ilustracji w podręczniku. Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel wiesza na tablicy kartkę formatu A4 z zapisanymi na nich pionowo wyra-
zami: godło, hymn, flaga. Dzieci wraz z nauczycielem tworzą akrostychy. Nauczyciel
zapisuje w odpowiednich miejscach propozycje dzieci (przykłady poniżej).
ODWAGA HISTORIA OFIARNOŚĆ
ODPOWIEDZIALNOŚĆ RYCERSKOŚĆ POLSKA
DUMA MIŁOŚĆ KRAJ
ORZEŁ OJCZYZNA REGION
OBOWIĄZEK PATRIOTA
4. Tworzymy definicje – wykorzystanie wiedzy w praktyce (ćw. pol.-społ. s. 16).
• Dzieci czytają kolejne wyrazy. Cicho czytają objaśnienia zapisane w ramkach i przypo-
rządkowują im wyrazy (ćw. 1).
• Nauczyciel proponuje, aby dzieci w podobny sposób spróbowały wyjaśnić znacze-
nie wyrazów Polska, Polak, Polka, hymn, patriotyzm, mapa, tworząc proste definicje.
Dzieci korzystają ze swojej wiedzy oraz słownictwa zgromadzonego na zawieszonych
w klasie planszach i kartkach (wypracowanych w ciągu poprzednich dni). Dzieci mogą
podawać również inne zaproponowane przez siebie wyrazy.
• Dzieci uzupełniają zdania właściwymi wyrazami (ćw. 2).
5. Poznaj mój kraj – tworzenie scenek z dialogami.
• Dzieci dobierają się w dowolne grupy, ale nie większe niż czteroosobowe. Układają
dialogi o Polsce, które przedstawiają w formie scenek. Nauczyciel wyjaśnia, że mają
to być dialogi, w których zaprezentują swoją wiedzę o Polsce – co wiedzą o symbo-
lach, patriotyzmie, kulturze, zwyczajach, historii, o najpiękniejszych miejscach Polski.
Scenka może odbywać się w różnych miejscach, np. może to być rozmowa pasażerów
pociągu, klienta z pracownikami w biurze podróży.
• Dzieci prezentują scenki. Wyjaśniają, gdzie się odbywają i kto z kim rozmawia.
Uwaga! Nauczyciel może nagrywać dialogi i zaprezentować je dzieciom następ-
nego dnia.
59

6. Sprawdzamy swoją wiedzę o Polsce – ćwiczenia interpunkcyjne, rozpoznawanie
symboli Polski, układanie zdań z rozsypanek wyrazowych (ćw. pol.-społ. s. 16).
• Dzieci cicho czytają zdania i stawiają na ich końcu kropkę lub znak zapytania. Głośno
odczytują zdania z odpowiednią intonacją (ćw. 2).
• Dzieci wymieniają symbole Polski. Oglądają flagi i godła różnych państw. Otaczają fla-
gę i godło Polski (ćw. 3).
• Dzieci czytają wyrazy, układają z nich zdania i je zapisują. Głośno odczytują zdania (ćw. 4).
7. W Krainie matematyki – zabawy doskonalące liczenie (ćw. mat.-przyr. s. 11),
• Dzieci bawią się w zabawę Milczek.
• Dzieci wykonują obliczenia typu Myślę i liczę (patrz D3).
• Dzieci liczą, ile liter a jest w każdym z podanych imion i piszą ich liczbę pod imionami.
Liczą, ile liter a jest we wszystkich imionach (zad. 2).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy różne imiona, dzieci liczą odpowiednio litery: o, e, b, k.
• Dzieci dodają jednakowe liczby i zapisują wyniki (zad. 3).
• Dzieci zapisują liczby zgodnie z podaną zasadą (zad. 4).
• Dzieci dokonują samooceny, korzystając z domków (patrz D1).
• Nauczyciel zawiesza papier pakowy z napisem Za co kocham swoją ojczyznę? Dzieci
piszą na kartkach w kształcie domku odpowiedź na pytanie, odczytują ją i przyklejają
w dowolnym miejscu na arkuszu.
• Dzieci wspólnie z nauczycielem decydują, co zapiszą na mapie pamięci TOŻSAMOŚĆ
I PATROTYZM.
Dzień 5
TEMAT DNIA: Co wiem o Polsce?
Zapis w dzienniku: Podróże po Polsce – quiz z nagrodami.
Znacie symbole narodowe i wiecie, jaka historia się z nimi wiąże. Potraficie odróżnić wła-
sne symbole narodowe od symboli innych państw europejskich. Rozumiecie, jak ważne
jest poczucie własnej tożsamości i znajomość polskiej historii/ tradycji. Potraficie zakoń-
czyć zdania właściwymi znakami interpunkcyjnymi. Dobrze radzicie sobie z układaniem
zdań z rozsypanek wyrazowych.
−− chętnie korzysta z dostępnych źródeł Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
informacji, by poszerzyć swoją wiedzę −− odpowiedzieć na pytania dotyczące
o Polsce – jej kulturze i historii, Polski.
−− zna formę pamiętnika,
−− potrafi samodzielnie stworzyć własną
kartkę z pamiętnika,
−− wie, jak wygląda i co przedstawia godło
Polski,
−− potrafi krótko opowiedzieć o swojej
ojczyźnie.
60

Dzisiaj na zajęciach odbędzie się konkurs wiedzy o Polsce. Wykażecie się wiedzą oraz umie-
jętnościami czytania, słuchania, pisania i wyszukiwania informacji ze wskazanych źródeł.
Pytania kluczowe
• Dlaczego warto pisać/ prowadzić pamiętnik?
Środki dydaktyczne: kartki formatu A4, kredki, klej, nożyczki, papier kolorowy, wykałacz-
ki, zielona bibuła, plastelina, strona tytułowa do klasowego pamiętnika, dziurkacz, zszy-
wacz, znaczki do podziału na grupy – małe kartki z obrazkami: mapa Polski, flaga, godło,
orzeł biały, dąb, smok, nagrody dla dzieci przygotowane przez rodziców, dyplomy i me-
dale przygotowane przez nauczyciela, koperty z zadaniami dla każdej grupy (patrz pkt 4).
Uwaga! W tym dniu dzieci będą pracować w grupach zadaniowych. Nauczyciel
ustawia stoliki zgodnie z propozycją. Środek klasy musi zostać pusty.
Aranżacja sali
Stoliki do pracy w grupach
1 2 3 4 5 6
Środek klasy pusty.
Krzesła, na których będą położone zadania.
Stacja 1. Stacja 2. Stacja 3. Stacja 4. Stacja 5.
Przebieg zajęć
1. Śpiewana powitanka – powitanie w grupie.

• Dzieci łączą się w trójki. Wymyślają śpiewaną powitankę, którą witają się ze wszystkimi.
3. Klasowy quiz o Polsce – sprawdzenie wiadomości i umiejętności.

• Nauczyciel mówi: Skoro dzisiaj z ochotą do nauki przystępujecie, na pewno o Polsce dużo
już wiecie. Zapraszam Was do podróży. I niech nikt nie tchórzy. Bo po Polsce będziecie po-
dróżować, a swoje sukcesy będziecie musieli odnotować. To konkurs, po którym nagrody
dostaniecie, więc chyba chętnie udział w nim weźmiecie.
• Nauczyciel wyjaśnia: Na ławkach rozłożone są kartki z różnymi znaczkami, które za chwi-
lę dostaniecie. Każdy z was przyklei swoją małą kartkę na tej dużej.
Znaczek grupy: np. smok

Miejsce na małe znaczki członków grupy
Hasło grupy: …
• Nauczyciel: Potem wymyślicie hasło dla swojej grupy, które musi być związane z tym
znaczkiem. Hasło zapiszecie na kartce. Z tyłu klasy stoją 4 krzesła – stacje, na których
61

znajdziecie w kopertach różne zadania. Wykonajcie je, a ja sprawdzę poprawność i przy-
dzielę punkty, które zapiszecie na otrzymanej kartce punktacji.
Znaczek grupy: np. smok

Hasło grupy: …
Stacja 1.
Stacja 2.
Stacja 3.
Stacja 4.
Suma punktów: …
• Nauczyciel: Na wykonanie każdego zadania macie 5 minut. Pamiętajcie, że pracujecie

wspólnie. Umiejętnie zaplanujcie swoją pracę i dobrze wykorzystajcie czas. Powodzenia!
Uwaga! Nauczyciel mocno akcentuje potrzebę pracy zespołowej. Prosi, aby zwra-
cać uwagę na poprawne zapisywanie odpowiedzi.
• Dzieci otrzymują kartki ze znaczkami – obrazkami – do podziału na grupy: flaga, go-
dło, orzeł biały, dąb. Siadają przy tych stolikach, na których leży kartka z takim samym
obrazkiem. Postępują zgodnie z poleceniem nauczyciela.
Hasło grupy, odnalezienie swojej grupy, przyklejenie znaczków, wymyślenie i napisa-
nie hasła, przeczytanie go i zawieszenie kartki na tablicy.
(wymyślenie hasła: 1–2 pkt.; poprawne zapisanie hasła: 1 pkt)
Stacja 1. – uzupełnianie brakujących wyrazów w wierszu Katechizm polskiego dziecka.
Koperta, w której znajduje się wiersz Katechizm polskiego dziecka z lukami. Dzieci uzu-
pełniają brakujące pytania lub odpowiedzi (każdy wpisany poprawnie wyraz – 1 pkt).
Stacja 2. – odpowiadanie na pytania. W kopercie znajduje się kartka z pytaniami:
Jakie znacie symbole Polski? Jak się nazywa stolica Polski? Jak się nazywa miasto, z któ-
rym związana jest legenda o koziołkach? Jak się nazywa miasto, w którym mieszkał Miko-
łaj Kopernik? Jak się nazywa miasto, z którym związana jest legenda o smoku? Kto to jest
patriota? (każda poprawnie wpisana nazwa miasta – 1 pkt; poprawna odpowiedź na
pytanie: Kto to jest patriota? 1–2 pkt).
Stacja 3. – zdjęcia miast, najpiękniejsze miejsca w Polsce. W kopercie znajduje się kart-
ka z obrazkami przedstawiającymi charakterystyczne miejsca, o których dzieci mówiły
na zajęciach (Katowice, Gdańsk, Kraków, Warszawa, Poznań, Toruń). Zadaniem dzieci
jest napisanie pod obrazkami nazw miast oraz odpowiedź na pytanie: Jakie są waszym
zdaniem trzy najpiękniejsze miejsca w Polsce? (każda poprawnie zapisana nazwa mia-
sta – 1 pkt; najpiękniejsze miejsca w Polsce – po 1 pkt za każde wymienione miejsce).
Stacja 4. – uzupełnianie zdań: W kopercie znajduje się dla każdej grupy kartka i tekst
z lukami: Flaga Polski ma kolory… W godle Polski jest… Hymn Polski to…
4. Ogłoszenie wyników konkursu.
• Dzieci wieszają swoje karty punktacji na tablicy. Wszyscy wszystkim biją brawo. Na-
uczyciel podsumowuje prace dzieci i ogłasza zwycięzców. Wręcza przygotowane na-
grody.
• Dzieci kolorują cegiełki na domku samooceny.
62

TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy matematyczne

−− zapisuje działania matematyczne z podanych liczb,
−− układa zadania tekstowe do działania,
−− bierze udział w zabawach matematycznych,
−− wymienia liczby zgodnie z podanym warunkiem,
−− zgodnie współpracuje w grupie.
Środki dydaktyczne: kartki z dowolnymi liczbami (tyle, ile dzieci jest w klasie), 5 arku-
szy papieru pakowego, 5 mazaków w różnych kolorach, 5 kartek formatu A4, klej, kartki
w kratkę, skoczna muzyka.
Przebieg zajęć
1. Liczby się zapraszają – zabawa matematyczna.

• Dzieci ustawiają krzesła w kręgu. Jedno miejsce jest puste (mogą też siedzieć w ław-
kach, ale w jednej z ławek siedzi tylko jedno dziecko). Nauczyciel rozdaje dzieciom
kartki z dowolnymi liczbami od 0 do 50. Dziecko, obok którego jest puste krzesło,
mówi: Miejsce po mojej prawej/lewej stronie jest puste i zapraszam tu liczbę o (np.) 5 więk-
szą od mojej (podaje tę liczbę). Dziecko, które ma kartkę z liczbą spełniającą ten waru-
nek, siada obok osoby, która go zaprosiła. Teraz ono mówi, jaką liczbę zaprasza.
Uwaga! Jeżeli żadne dziecko nie ma kartki z liczbą spełniającą podany warunek,
osoba zapraszająca na krzesło obok siebie, podaje inny warunek.
2. Wędrujący arkusz – rozwijanie współpracy w grupie, doskonalenie układania

i rozwiązywania zadań tekstowych.
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy zgodnie z wylosowanym kolorem. Każdej grupie
wręcza arkusz papieru pakowego i mazak w kolorze danego zespołu. Tym mazakiem
każda grupa będzie zapisywała odpowiedź na pytania podane w tabeli na arkuszu.
Wpiszcie dowolne działanie: Ułóżcie i napiszcie treść zadania do podanego działania:
Przeczytajcie działanie i treść

Zapiszcie działanie i wynik do Zapiszcie odpowiedź do
zadania. Napiszcie pytanie do
działania: zadania:
zadania:
• Każda grupa rozpoczyna zadanie od wypełniania pierwszego pola: zapisuje dowolne

działanie. Potem arkusz przekazywany jest zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
• Kiedy arkusz wróci do grupy wyjściowej, następuje sprawdzenie przez każdą z grup,
czy zadanie wykonane jest poprawnie.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć: Co sprawiło wam najwięcej trudności? Co było
łatwe? O czym musicie pamiętać? Jak wam się współpracowało w grupie?
63

EDUKACJA PLASTYCZNA
Uwaga! Dwa dni przed zajęciami nauczyciel mówi dzieciom, co będzie im potrzebne
na lekcji: gazety jako podkładki, butelka szklana lub plastikowa dowolnego kształtu
i wielkości, rolka białego papieru toaletowego, biała kula ze styropianu, skarpeta,
czerwona plastelina, papier kolorowy, gałązki, klej.
TEMAT ZAJĘĆ: Butelkowy bałwanek

Wiecie, kto pracuje w teatrze i jakie są jego obowiązki. Potraficie samodzielnie wykonać
kukiełkę do swojego przedstawienia. Starannie wykonujecie prace plastyczne. Potraficie
utrzymać porządek w swoim miejscu pracy.
−− wie, jak zachować bezpieczeństwo Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
w czasie zimowych zabaw, −− wykonać bałwanka zgodnie z instrukcją
−− interpretuje ruchem muzykę i tekst słowną.
wierszyka,
−− właściwie wykorzystuje przedmioty
codziennego użytku do wykonania
bałwanka,
−− wykonuje bałwanka zgodnie
z instrukcją słowną,
−− utrzymuje porządek w swoim
miejscu pracy.
Dzisiaj na zajęciach wykonacie bałwanka z przyniesionych przedmiotów codziennego
użytku i materiałów papierniczych.
Pytania kluczowe
• W jaki sposób zrobić bałwana z butelki?
Środki dydaktyczne: obrazki (narty, łyżwy, sanki, kij hokejowy, bałwan), gazety, butelka
szklana lub plastikowa dowolnego kształtu i wielkości, rolka białego papieru toaletowego,
biała kula ze styropianu, skarpeta, papier kolorowy, gałązki z drzewa, czerwona plastelina,
klej, kolorowe pinezki, szpilki, różnokolorowa bibuła karbowana, taśma klejąca, 3–4 białe
bibuły lub białe prześcieradło, pudełka różnej wielkości, nagranie Cztery pory roku. Zima
A. Vivaldiego.
Przebieg zajęć
1. Zabawy na śniegu – zabawa ruchowa.

• Nauczyciel włącza muzykę. Dzieci poruszają się w jej rytmie. Gdy nauczyciel pokazuje
im obrazek (narty, łyżwy, kij do hokeja lub sanki), zatrzymują się i ruchem naśladują
zimowy sport. Gdy nauczyciel pokaże obrazek bałwana, stoją nieruchomo.
64

2. Bezpiecznie na śniegu – rozmowa o bezpieczeństwie w czasie zabaw zimowych.
• Nauczyciel mówi: Zimą na podwórku można nie tylko jeździć na sankach. W co jeszcze
można się bawić na podwórku zimą? (jazda na nartach biegówkach; robienie orłów na
śniegu; lepienie bałwana i różnych budowli, zabawy śnieżkami, spacery). Dzieci wypo-
wiadają się na temat bezpieczeństwa w czasie zabaw zimowych.
3. Lepimy bałwana – zabawa w wyobraźni, ilustrowanie ruchem.
• Nauczyciel mówi wierszyk. Dzieci ilustrują go ruchem.
Rzecz się stała niesłychana.
Śnieg padał od wieczora do samego rana. (pokazują rękami padający śnieg)
Dzieci radośnie zawołały: „Cudownie! Ulepimy bałwana”. (biją brawo, skaczą)
Włożyły kurtki, szale i czapki na głowę. (naśladują ubieranie się)
Kozaki na nogi, rękawiczki na ręce – na dzisiejszą modę. (naśladują wkładanie butów
i rękawiczek)
Na podwórko wybiegły i śniegiem się zachwyciły. (biegną w miejscu)
Zawołały: „Nie czekajmy ani chwili.
Lepmy białego, wielkiego bałwana.
Możemy go lepić nawet do samego rana!”
Dzieci najpierw ze śniegu dwie kule ulepiły
Wielce się przy tym natrudziły.
Położyły mniejszą kulę na tę dużą
i już mają brzuch bałwana i głowę niedużą.
Dzieci wśród śniegu poszukały kamyków
Zrobiły z nich bałwanowi oczy i osiem guzików.
Na głowę kapelusz wielki mu włożyły,
i szalik wokół szyi okręciły.
Potem pobiegły do domu po marchewki,
zrobiły z niej uśmiech i nos wielki.
Dwa patyki po bokach bałwanowi na głowę włożyły.
Potem na patyki rękawiczki nasadziły.
Stoi teraz na podwórku bałwan dumny.
Mimo że tak naprawdę nie jest to człek ani nikt rozumny.
Dzieci tańczą wesoło wokół bałwana.
Tak dzisiaj na podwórku bawiła się dziatwa uradowana.
Uwaga! Dzieci naśladują pozostałe czynności zgodnie z własną inwencją.
4. Butelkowy bałwanek – praca twórcza dzieci.

• Dzieci przygotowują warsztat pracy i słuchają wyjaśnień nauczyciela.
• Nauczyciel objaśnia, że poda ogólną instrukcję wykonania butelkowego bałwanka,
ale sposób wykończenia będzie zależał od ich inwencji twórczej. Następnie przygoto-
wuje kolorową karbowaną bibułę, szpilki, kolorowe pinezki, taśmę klejącą – te przed-
mioty, które mogą być potrzebne dzieciom w czasie ich pracy.
• Uczniowie pod kierunkiem nauczyciela wykonują tułów i głowę bałwanka. Oczy, nos,
uśmiech, guziczki i miotłę robią zgodnie z własnym pomysłem.
65

Jak wykonać bałwanka z butelki?
Tułów: owinąć butelkę białym papierem toaletowym; przykleić koniec papieru z tyłu
butelki.
Głowa: w kuli styropianowej zrobić mały otwór i nałożyć kulę na butelkę.
Oczy: wyciąć z papieru kolorowego lub ulepić z plasteliny.
Usta: uformować z bibuły.
Nos: ulepić z plasteliny lub przyczepić kolorową pinezkę.
Kapelusz: uformować ze skarpety, wyciąć z papieru kolorowego lub bibuły.
Uwaga! Dzieci mogą ozdobić bałwanka według własnego pomysłu.
5. Bal bałwanków – zimowy taniec.

• Dzieci porządkują swoje stanowiska pracy. Biorą do ręki butelkowe bałwanki i tańczą
z nimi w rytm muzyki.
• Nauczyciel przygotowuje na ławce „śnieżny plac”. Kładzie na ławce pudełka różnej
wielkości i wysokości. Przykrywa je bibułą lub białym prześcieradłem. W ten sposób
powstają wzniesienia, na które dzieci postawią wybrane przez siebie bałwany (np. te
z najciekawszą czapką). Pozostałe bałwany będą stały w różnych miejscach „śnieżnego
placu”.
Uwaga! Dzieci mogą układać opowiadania W Bałwankowie.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdanie: Dzisiejsze zajęcia były jak…
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Sopran, alt, tenor, bas – skale głosu

Wiecie, jak wygląda trąbka i potraficie rozpoznać jej dźwięk wśród dźwięku innych instru-
mentów. Znacie podstawowe kroki krakowiaka.
−− zna rodzaje głosów: sopran i bas, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− odróżnia śpiew solowy od chóralnego, −− rozpoznać rodzaje głosów,
−− w skupieniu wysłuchuje utworów −− zaśpiewać piosenkę Kocham Polskę.
muzycznych,
−− opowiada o swoich wrażeniach po
wysłuchaniu muzyki,
−− śpiewa piosenkę Kocham Polskę.
Dzisiaj na zajęciach porozmawiacie o jednym z najpiękniejszych instrumentów, który
stworzyła natura, czyli o ludzkim głosie. Poznacie jego możliwości na przykładzie różnych
utworów muzycznych. Zaśpiewacie piosenkę Kocham Polskę.
Pytania kluczowe
• Jakie znacie rodzaje głosu ludzkiego?
66

Środki dydaktyczne: karta pracy numer 17, nagrania utworów: W.A. Mozart – aria Królo-
wej Nocy z opery Czarodziejski flet (przykład sopranu). S. Moniuszko – aria Skołuby z opery
Straszny dwór (przykład basu). Oto ja. Płyta muzyczna CD 2.
Przebieg zajęć
1. Śpiewne przywitanie.
• Nauczyciel wita się z dziećmi, śpiewając na dowolnej melodii słowa: Dzień dobry,
dzieci.
• Dzieci powtarzają, śpiewając: Dzień dobry, Pani/Panu. Nauczyciel wykonuje przywita-
nie trzy razy. Najpierw śpiewa normalnie, następnie wysokim głosem, a na końcu –
niskim głosem. Dzieci za każdym razem powtarzają, intonując głos dokładnie tak jak
nauczyciel.
3. Mój głos – mój instrument.

• Nauczyciel mówi: Na dzisiejszych zajęciach porozmawiamy o jednym z najpiękniejszych
instrumentów na świecie – ma go każdy z nas. To głos! Na pewno znacie głosy wielu róż-
nych ludzi, które bezbłędnie rozróżniacie po charakterystycznej barwie.
• Nauczyciel zadaje dzieciom pytania: Co to znaczy ładnie śpiewać? Co trzeba zrobić, aby
nauczyć się ładnie śpiewać? Jak należy właściwie dbać o swój głos?
4. Ćwiczenia oddechowe i emisyjne.
• Nauczyciel wyjaśnia: Tak jak sportowiec przed treningiem powinien rozgrzać swoje ciało,
tak i wokalista przed występem musi rozgrzać swój głos. W tym celu wykonuje szereg ćwi-
czeń oddechowych i głosowych, które – prócz pełnienia funkcji typowej rozgrzewki – mają
również duży wpływ na technikę śpiewania. Spróbujmy takie ćwiczenia wykonać.
• Nauczyciel wykonuje z dziećmi ćwiczenia emisyjne poznane w klasie pierwszej.
• Nauczyciel mówi: Czy ktoś z was potrafi wymyślić ćwiczenie oddechowe lub emisyjne?
Zastanówcie się przez chwilę. Kilka najciekawszych propozycji wykonamy wspólnie z całą
klasą.
5. Jakie to głosy? – wykonywanie zadań w karcie pracy nr 17.
• Dzieci oglądają obrazki. Przekreślają te, które przedstawiają sytuacje, gdzie dzieci nie
dbają o swój głos. Uzasadniają swoje wybory (zadanie 1).
• Dzieci czytają, co mówi muzyk. Mówią, jakim głosem śpiewa jego tata, a jakim mama.
• Dzieci słuchają trzech przykładów muzycznych. Określają głos lub głosy, które wyko-
nują te utwory.
6. Słuchanie hymnu Polski w wykonaniu chóru.
• Po wysłuchaniu utworów uczniowie wypowiadają się na temat głosów oraz charakte-
ru muzyki, której wysłuchali. Nauczyciel tłumaczy: Usłyszeliście hymn Polski, który jest
przykładem muzyki patriotycznej. Do muzyki patriotycznej należą także wojskowe pieśni
i piosenki, marsze oraz hymny nawołujące do walki za ojczyznę lub wyrażające wielką
miłość do swojego kraju i narodu. Dzisiaj poznamy nową piosenkę, a ze względu na jej
tematykę, ją również możemy zaliczyć do muzyki patriotycznej.
67

7. Nauka piosenki Kocham Polskę (płyta muzyczna, cz. 2 – Kocham Polskę).
Słowa: R. Ragan
Muzyka: M. Ziółkowska
1. Kocham Polskę – to mój dom. 2. Dzieje Polski poznać chcę.

Każdą chwilę spędzam z nią. Znać historię – ważna rzecz!
Tutaj mieszkam, uczę się. A gdy zwiedzę cały świat,
Coraz więcej o niej wiem! wiem, gdzie zawsze wracać mam!
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagranie piosenki. Po wysłuchaniu uczniowie wypo-

wiadają się na jej temat: O czym była piosenka? Ile ma zwrotek? Jakie słowa zapamięta-
liście? Jaki charakter ma piosenka? Co to znaczy „kochać Polskę”?
• Nauczyciel mówi słowa piosenki po jednym wersie – dzieci powtarzają.
• Dzieci słuchają nagrania kolejny raz – próbują nucić lub śpiewać zapamiętany tekst.
Uwaga! W celu utrwalenia piosenki można śpiewać ją głosem wysokim, niskim,
solo lub w zespole.
8. Śpiewana lista obecności – podsumowanie zajęć.

• Zadaniem uczniów jest muzyczne przedstawienie się. W tym celu należy zaśpiewać
lub wypowiedzieć swoje imię dwa razy w ustalonej kolejności: naturalnym głosem,
a za drugim razem – głosem zmodyfikowanym (wysoko, nisko, głośno, cicho, na melo-
dię znanej piosenki, z przerwami lub jeszcze inaczej).
• Nauczyciel mówi: Na zakończenie zajęć proszę, abyście jeszcze raz zaśpiewali piosenkę
Kocham Polskę, zachowując wszystkie zasady prawidłowej postawy ciała oraz emisji gło-
su podczas śpiewu. Dlatego teraz proszę, abyście wyszli z ławek i ustawili się w dwóch
szeregach: w jednym chłopcy, w drugim dziewczynki. Zaśpiewamy jak prawdziwy chór.
68

WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy na śniegu

−− poznaje gry i zabawy na śniegu,
−− kształtuje szybkość, siłę i celność rzutów,
−− hartuje organizm,
−− przestrzega zasad bezpiecznego korzystania z sanek.
Przybory: sanki, pachołki, szarfy.
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych na śniegu.

• Kto szybciej usiądzie na sanki. Dzieci biegają między sankami (sanki na 2 dzieci). Na-
uczyciel w tym czasie zabiera jedne sanki. Na sygnał dzieci w parach zajmują miejsca
na sankach. Osoby, dla których zabraknie sanek, wykonują 10 przysiadów i wracają do
zabawy. Wygrywają dzieci, które nie robiły przysiadów.
• Ćwiczenia przygotowujące do części głównej zajęć: krążenia ramion, tułowia i głowy;
rozcieranie dłoni i palców; lepienie śnieżek, podrzuty w górę i próby złapania; rzuty
śnieżkami do celu; 10 pajacyków.
• Kto pierwszy utoczy kulę śniegową. Lepienie kuli śniegowej do wysokości kolan na czas,
z krótkiego rozbiegu przeskakiwanie nad kulą dowolnym sposobem.
• Lepienie bałwana w parach na czas. Każda dwójka lepi bałwana składającego się z czte-
rech kul o różnej wielkości, sięgającego lepiącym co najmniej do barków. Wygrywa
para, która wykona zadanie najszybciej.
• Wyścigi sanek. Na sygnał nauczyciela jedno z dzieci ciągnie na sankach swojego part-
nera do półmetka, gdzie następuje zmiana i powrót na linię startu, jedno z dzieci usta-
wia się za sankami i na sygnał nauczyciela pcha sanki z partnerem do półmetka, gdzie
następuje zmiana i powrót na linię startu.
• Kto dalej przesunie sanki. Wszystkie sanki znajdują się na linii startu. Na sygnał nauczy-
ciela pierwsze dziecko z każdej pary układa obie ręce z tyłu sanek i stara się wypchnąć
swoje sanki jak najdalej w przód. Kiedy wszystkie sanki zatrzymają się, drugie dziecko
z pary podchodzi do swoich sanek i wykonuje to samo zadanie. Wygrywa para, której
sanki dotarły najdalej.
• Traf w sanki. Każda para ustawia pionowo sanki w odległości 8 metrów od linii rzutów.
Dzieci przygotowują po trzy śnieżki i na sygnał nauczyciela rzucają w swoje sanki. Za
każdy celny rzut otrzymują punkt. Wygrywa dwójka, która w trzech seriach rzutów
uzbiera najwięcej punktów.
4. Część końcowa.
• Trzymaj – puść. Dzieci siedzą na sankach twarzami do siebie. Na hasło nauczyciela Trzy-
maj! dzieci powinny przestać trzymać się za ręce. Z kolei na hasło Puść! powinny się
trzymać za ręce. Wygrywa para, która się nie pomyli.
69

TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia na przyrządach rozwijające sprawność fizyczną
• poznaje ćwiczenia przy drabinkach,
• doskonali zmysł równowagi z wykorzystaniem ławeczek gimnastycznych,
• kształtuje siłę i sprawność fizyczną.
Przybory: ławeczki i drabinki gimnastyczne, materace, odskocznia.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć ruchowych.

• Lawina. Wyznaczony berek goni pozostałe dzieci. Kiedy uda mu się kogoś schwytać,
wówczas bierze tę osobę za rękę i razem łapią kolejne dzieci. Wygrywa ostatni schwy-
tany, który rozpoczyna kolejną gonitwę.
• Ćwiczenia kształtujące: trucht przodem, tyłem, bokiem (krok odstawno-dostawny
z krzyżowaniem rąk przed sobą), bieg z krążeniem ramion w przód i w tył; marsz z wy-
padami co 3 kroki, raz na prawą nogę, raz na lewą nogę; stanie w rozkroku, ramiona
w bok – skręty tułowia w prawą i lewą stronę; siad rozkroczny – skłony z pogłębianiem
do prawej i lewej nogi; siad skulny z rękami na podudziach – kołyska na plecy i po-
wrót do siadu; leżenie przodem, ramiona wyprostowane przed sobą – równoczesne
unoszenie prawej ręki i lewej nogi, a następnie lewej ręki i prawej nogi; leżenie tyłem
z oparciem na przedramionach – nożyce poziome i pionowe; przysiad podparty – wy-
rzuty prostych nóg w tył do podporu, leżąc przodem/ w leżeniu przodem.
Stanowisko 1. Ustawienie tyłem do drabinki, nogi złączone – schodzenie rękoma po
szczeblach do głębokiego skłonu w tył.
Stanowisko 2. Przejście po odwróconej ławeczce z wymijaniem się na środku ze współ-
ćwiczącym.
Stanowisko 3. Z krótkiego rozbiegu naskok obunóż na odskocznię i odbicie z lądowa-
niem w przysiadzie podpartym na materacu.
Stanowisko 4. Przejście bokiem po odwróconej ławeczce.
Stanowisko 5. Przejście wzdłuż drabinek na wysokości czwartego szczebelka, zejście
z drabinek tylko z pomocą rąk do klęku na materacu.
• Ćwiczenia korekcyjne: leżenie tyłem – przyciąganie na zmianę prawej i lewej nogi do
klatki piersiowej; leżenie tyłem, ramiona w bok ułożone na podłodze – głębokie wde-
chy nosem i wydechy ustami.
5. Zbiórka w dwuszeregu – podsumowanie zajęć.
TEMAT ZAJĘĆ: Rzuty piłką do celu w marszu i w biegu

70

71

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 21
DUŻO WIEM O POLSCE. ŻYCIE NA BIEGUNIE PÓŁNOCNYM.
• uświadamianie uczniom upływu czasu
• przypomnienie poznanych legend, wyróżnianie ich charakterystycznych
elementów
• rozwijanie umiejętności słuchania
• rozwijanie umiejętności opowiadania na podstawie tekstu i obrazu
• doskonalenie umiejętności stawiania pytań i odpowiadania na nie
• nadawanie tytułów ilustracjom
• wyróżnianie w świecie historycznym i współczesnym nazw ludzi i przedmiotów
• rozwiązywanie zadań tekstowych
• zastępowanie dodawania jednakowych składników mnożeniem liczb i odwrotnie
• wprowadzenie mnożenia
• przygotowanie do wprowadzenia zasady przemienności mnożenia
• zapoznanie z warunkami atmosferycznymi występującymi na biegunie północnym
• zapoznanie z fauną i florą bieguna północnego
• poznanie warunków życia Inuitów
PATRIOTYZM I TOŻSAMOŚĆ
Rozwój mowy drugoklasisty

Drugoklasista powinien poprawnie wypowiadać wszystkie głoski języka polskiego,
zachowywać właściwy akcent, rytm i melodię wypowiedzi, budować zdania zgodnie
regułami gramatyki języka polskiego, tworzyć coraz dłuższe wypowiedzi. Uczeń
klasy drugiej doskonali umiejętność budowania złożonych zdań i swobodnego
wypowiadania się na różne tematy oraz wzbogaca zasób słownictwa.
72

WPROWADZENIE MNOŻENIA

• wypowiadanie się na temat • informacje na temat strojów prze-
słuchanej muzyki znaczonych do używania w niskich
• porównanie świata muzycznego temperaturach
dawnych czasów i współczesnych • projektowanie strojów na różne
okazje dla mieszkańców Grenlandii
z wykorzystaniem materiałów
papierniczych i tekstylnych

1. Legenda o Polsce • rozpoznawanie • ćwiczenia
2. Historia Polski i omawianie budowy ogólnorozwojowe
3. Ważne miasta pojazdów śnieżnych z wykorzystaniem lasek
w Polsce • określanie cech gimnastycznych
użytkowych pojazdów • wzmacnianie mięśni
4. W mediach
śnieżnych klatki piersiowej
o Polsce • projektowanie pojazdu • doskonalenie celności
5. Już tyle potrafię! śnieżnego własnego • tor przeszkód
pomysłu
• omawianie zasad
działania zaprojektowa-
nego pojazdu
73

74
Projekt nr 21 Dużo wiem o Polsce. Życie na biegunie północnym. Wprowadzenie mnożenia
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 121 Jak powsta- • budzenie w uczniach świadomości upływu czasu (wydarzenia podr. polonist.- I • zna legendę o Lechu, Czechu
ła Polska? bliskie, wydarzenia odległe w czasie), ukazywanie historii jako -społ. 1.3) i Rusie,
Poznajemy opowieści o przeszłości, cz. 2, s. 12–13 1.5) • zna legendy o miastach polskich,
legendę o Le- • przypomnienie poznanych legend, wyróżnianie jej charaktery- ćw. polonist.- 2.1) • potrafi opowiedzieć legendy
chu, Czechu stycznych elementów, -społ. 2.2) związane z miastami polskimi,
i Rusie. • rozwijanie umiejętności słuchania i opowiadania przez dziecko cz. 3, s. 18–19 2.3) • czyta i opisuje ilustracje związane
na podstawie tekstu i obrazu legendy o Lechu, Czechu i Rusie, 2.4) z legendą,
• wyróżnianie głównych bohaterów legendy, opisywanie ich 3.1) • wyróżnia i charakteryzuje
przymiotów (Lech – rolnik, Czech – myśliwy, Rus – rybak), 3.2) bohaterów legendy,
• rozwijanie umiejętności opowiadania legendy zgodnie z chro- 3.3) • nadaje tytuły ilustracjom zgodnie
nologią zdarzeń, 4.9) z chronologią zdarzeń,
• nadawanie tytułów poszczególnym ilustracjom zgodnie z tre- III • czyta ze zrozumieniem tekst
ścią legendy, 2.1) informacyjny na temat Polski,
2 122– Świat dawniej • rozwijanie świadomości historycznej dzieci poprzez inscenizo- podr. polonist.- I • potrafi wyszukać potrzebne infor-
123 i świat dziś – wane podróże przez dzieje Polski i zabawy teatralne pozwalają- -społ. 1.1) macje w tekście i na ilustracji,
co się zmieni- ce na wcielanie się w rolę dawnych królów, chłopów, artystów cz. 2, s. 12–13 1.3) • przedstawia scenki dramowe,
ło, co pozosta- itp., ćw. polonist.- 1.5) • korzysta z internetu, wyszukując
ło takie samo? • kształtowanie umiejętności opisywania ilustracji od ujęcia -społ. 2.1) potrzebne informacje o Polsce, jej
Rozbudzanie całościowego aż po detale, rozwijanie języka dziecka poprzez cz. 3, s. 20–21 2.3) historii, kulturze i zabytkach,
świadomości ćwiczenia gromadzenia słownictwa związanego z opisywanym 3.1) • potrafi odnaleźć w narzędziach
historycznej zdjęciem lub ilustracją, 4.1) komunikacyjnych informacje
dzieci. • rozwijanie umiejętności stawiania pytań do ilustracji oraz odpo- 6.2) związane z wydarzeniami
wiadania na nie, kulturalnymi odpowiednimi dla
• uczenie porównywania dwóch ilustracji – dostrzeganie różnic swojego wieku i zainteresowań,
i podobieństw, • umie opisać ilustrację, również
• budzenie świadomości językowej – dopasowywanie odpo- porównując ją do innej, wskazać
wiednich słów, eliminacja słów niepasujących, układanie zdań podobieństwa i różnice,
z rozsypanek wyrazowych, • uzupełnia dialog właściwymi
• wyróżnianie w świecie historycznym i współczesnym nazw ludzi wypowiedziami zgodnymi
i przedmiotów, z logiką tekstu,
• szukanie informacji o historii Polski i jej legendach w bibliotece • samodzielnie układa proste
szkolnej, muzeum, spotkanie z ciekawym gościem, dialogi do ilustracji,
26.10.2018 10:34:37
1 124 Czytamy tek- • przypomnienie w formie zabawy podstawowych faktów zwią- podr. polonist.- I • pisze kaligraficznie, zwracając
sty informa- zanych z symbolami narodowymi, historią i kulturą Polski, -społ. 1.1) uwagę na ortografię
cyjne o Polsce, • wyszukiwanie informacji na temat polskich stolic i największych cz. 2, s. 14 1.3) i interpunkcję,
jej stolicach, miast naszego kraju z krótkich notek informacyjnych, ćw. polonist.- 2.1) • potrafi wstawić odpowiedni
największych • wyróżnianie słów charakterystycznych dla współczesnego -społ. 2.3) znak interpunkcyjny na końcu
miastach. języka oraz słów, które mogły być znane w dawnych wiekach – cz. 3, s. 22–23 3.1) wypowiedzi: kropkę, wykrzyknik
ukazywanie, jak język się zmienia, 3.2) lub pytajnik – w zależności od
• utrwalanie umiejętności tworzenia dialogów i ich poprawnego 4.1) rodzaju zdania,
zapisywania, 4.2) • potrafi intuicyjnie wyróżniać
• tworzenie tekstów własnych do ilustracji, dbanie o ich popraw- 4.4) rzeczownik i podawać własne
ność ortograficzną i interpunkcyjną, 4.5) przykłady poprzez nazywanie
• rozwijanie umiejętności właściwego posługiwania się wyrazami 6.2) ludzi, zwierząt, roślin i rzeczy,
określającymi położenie w przestrzeni typu: nad, pod, obok, • układa zdania z rozsypanek
• wzajemne dzielenie się „odkryciami” związanymi z poszukiwa- wyrazowych,
niami ciekawostek o Polsce, • potrafi napisać zaproszenie;
1 125 Gdzie szukać • rozwijanie umiejętności szukania informacji w różnych środ- podr. polonist.- I
informacji kach przekazu, -społ. 6.2)
o Polsce? • prezentacja portali internetowych dla dzieci ukazujących polską cz. 2, s. 15 1.1)
Edukacja kulturę, tradycje, sztukę, ćw. polonist.- 1.3)
medialna • uczenie korzystania z internetu dla wyszukania ciekawych -społ. 2.3)
w praktyce. wydarzeń kulturalnych, w których mogą brać udział dzieci, cz. 3, s. 24–25 3.1)
• rozwijanie umiejętności opisywania ilustracji i nazywania osób, 4.1)
zwierząt, roślin, rzeczy – intuicyjne przygotowanie do rozumie- 5.4)
nia rzeczownika,
• wyróżnianie wokół siebie osób i rzeczy, ćwiczenia utrwalające
pojęcie rzeczownika jako nazwy osób, zwierząt, roślin i rzeczy,
1 126 Czy już • utrwalanie zdobytych informacji o Polsce poprzez konkursy ćw. polonist.- I
potrafisz? i zabawy, -społ. 1.3)
Podsumowa- • powtórzenie umiejętności zdobytych w ostatnich trzech cz. 3, s. 26–27 3.1)
nie wartości projektach: opowiadanie polskich legend, stosowane 4.1)
TOŻSAMOŚĆ. wykrzyknika, pytajnika i kropki w dialogach, poprawne 4.3)
zapisywanie nazw państw i ich mieszkańców, rozpoznawanie 4.4)
intuicyjne rzeczownika jako nazwy osób, zwierząt, roślin 4.5)
i rzeczy, pisanie zaproszenia;
1 21 Warunki życia • zapoznanie z warunkami atmosferycznymi na biegunie podr. matem.- IV • wskazuje na globusie Grenlandię,
na biegunie północnym, -przyr. 1.3) • rozpoznaje i nazywa 3 lub
północnym. • zapoznanie z fauną i florą bieguna północnego, cz. 2, s. 12–15 1.4) 4 zwierzęta egzotyczne
• poznanie warunków życia Inuitów, ćw. matem.- występujące na Grenlandii,
• budzenie zainteresowań przyrodniczych i geograficznych, -przyr. • zna warunki pogodowe na
-przyrodnicza
matematyczno-
cz. 2, s. 12 biegunie północnym,
75
26.10.2018 10:34:37
76
1 101 Wprowadze- • rozwiązywanie zadań tekstowych na dodawanie, podr. matem.- II • wymienia 2 lub 3 rośliny występu-
nie mnożenia • wprowadzenie mnożenia jako skróconego zapisu dodawania -przyr. 2.1) jące na Grenlandii,
liczb jako tych samych składników, cz. 2, s. 16 3.10 • wymienia zajęcia kobiet
skróconego • wprowadzenie mnożenia liczb przez 2, ćw. matem.- 4.1) i mężczyzn w wiosce na biegunie
zapisu doda- • wdrażanie do zastępowania dodawania jednakowych -przyr. północnym,
wania. składników mnożeniem liczb, cz. 2, s. 13 • dodaje te same składniki,
1 102 Mnożenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na dodawanie, podr. matem.- II • zastępuje dodawanie tych
liczb przez • wdrażanie do zastępowania dodawania jednakowych -przyr. 2.4) samych składników mnożeniem
3 i 4 w zakre- składników mnożeniem liczb, cz. 2, s. 17 3.1) liczb,
sie 20. • pogłębianie rozumienia mnożenia liczb, ćw. matem.- 4.1) • rozumie, na czym polega
• wprowadzenie mnożenia liczb przez 3 i 4 w zakresie 20, -przyr. mnożenie liczb,
cz. 2, s. 14 • mnoży na konkretach przez 2, 3, 4
i 5 w zakresie 30,
1 103 Mnożenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na dodawanie, ćw. matem.- II
• zastępuje dodawanie tych
liczb przez 5 • wdrażanie do zastępowania dodawania jednakowych składni- -przyr. 1.4)
samych składników mnożeniem
w zakresie 30. ków mnożeniem liczb, cz. 2, s. 15 3.1)
i odwrotnie,
• pogłębianie rozumienia mnożenia liczb, 4.1)
• uzupełnia ciągi liczbowe,
• wprowadzenie mnożenia liczb przez 5 w zakresie 30,
• dostrzega przemienność liczb
1 104 Utrwalenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na dodawanie, ćw. matem.- II w mnożeniu,
wiadomości • wdrażanie do zastępowania dodawania jednakowych -przyr. 2.4) • rozwija logiczne myślenie,
składników mnożeniem liczb i odwrotnie, cz. 2, s. 16–17 3.1) • wykonuje ilustracje do podanych
• pogłębianie rozumienia mnożenia liczb, 3.3) działań,
• doskonalenie obliczeń zegarowych, 4.1) • układa i zapisuje tekst zadania,
• utrwalenie nazw miesięcy, 6.4) • współpracuje w grupie,
• uzupełnianie ciągów liczbowych zgodnie z podanym • stosuje pojęcia: godzina, pół
warunkiem, godziny, kwadrans,
• rysowanie figur w powiększeniu, • wykonuje proste obliczenia
1 105 Mnożenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie i dodawanie, II zegarowe,
w zakresie • doskonalenie mnożenia liczb przez 2, 3, 4, 5 na konkretach 2.4) • zna kolejność nazw miesięcy,
20 – zadania i w pamięci, 3.1) • rysuje figury w powiększeniu,
rozmaite. 3.3)
4.1)
1 21 Pojazd śnież- • rozpoznawanie i omawianie budowy pojazdów śnieżnych, VI • rozpoznaje pojazdy śnieżne,
ny – własny • określanie cech użytkowych pojazdów śnieżnych, 1.2) • wymienia cechy charakterystycz-
projekt • projektowanie pojazdu śnieżnego własnego pomysłu, 1.3) ne pojazdów śnieżnych,
• omawianie zasad działania zaprojektowanego pojazdu, 1.4) • projektuje pojazd śnieżny
techniczna
2.2)a) własnego pomysłu,
2.2)b) • przedstawia zaprojektowany
pojazd na forum klasy,
• objaśnia działanie
zaprojektowanego pojazdu,
26.10.2018 10:34:37
1 21 Muzyka daw- • wysłuchanie i porównanie cech charakteru dwóch utworów . VIII ważne • wypowiada się na temat
niej i dziś. muzycznych – L. Boccheriniego Menuet (przykład muzyki 1.1) jest przy- słuchanej muzyki,
dawnej) oraz S. Joplina The Entertainer (przykład muzyki 1.6) gotowa- • porównuje muzykę dawną
muzyczna
rozrywkowej), 1.7) nie w sali ze współczesną,
• wypowiadanie się na temat słuchanej muzyki, 3.7) miejsca • ilustruje ruchem charakter
• porównanie świata muzycznego w dawnych czasów oraz tego do ćwi- muzyki,
współczesnego, czeń ru- • wykonuje układ taneczny
• nauka tańca Tańczące rączki; chowych Tańczące rączki;
i tańca
1 21 Stroje • wypowiadanie się na temat mody, V • wypowiada się na temat mody,
mieszkańców • zapoznanie z wymogami strojów przeznaczonych do używania 1.1)b) • wymienia cechy strojów
Grenlandii. w niskich temperaturach, 2.3) przeznaczonych dla Inuitów,
plastyczna
• projektowanie strojów na różne okazje dla mieszkańców • wymienia materiały, z których
Grenlandii z wykorzystaniem materiałów papierniczych możne te stroje wykonać,
i tekstylnych; • projektuje stroje według
własnego pomysłu
z wykorzystaniem materiałów
papierniczych i tekstylnych;
61– 61. Ćwiczenia • wykonywanie ćwiczeń równoważnych bez przyboru, IX • rozciąga i wzmacnia mięśnie
63 ogólnorozwo- • doskonalenie umiejętności współpracy w zabawach i w zespole, 1.2) klatki piersiowej,
jowe z wyko- • kształtowanie ogólnej sprawności fizycznej, 2.1) • poznaje różnorodne ćwiczenia
rzystaniem • doskonalenie celności rzutów, 2.2) ogólnorozwojowe,
lasek gimna- • ćwiczenia wzmacniające mięśnie klatki piersiowej, 2.3) • zwraca uwagę na bezpieczeństwo
stycznych. • rozwijanie aktywności ruchowej zimą. 2.4)a swoje i współćwiczących,
62. Budujemy 3.4) • współpracuje w zespole, wyrabia
wychowanie fizyczne
domki ze poczucie odpowiedzialności za
śniegu. wspólne wykonywanie zadania,
63. Tor prze- • doskonali celność rzutów
szkód – wy- śnieżkami,
konywanie • wie, jakie znaczenie dla zdrowia
ćwiczeń rów- ma aktywność fizyczna,
noważnych • doskonali ogólną sprawność
bez przyboru. fizyczną,
• kształtuje siłę, zwinność
i skoczność,
• potrafi samodzielnie
zorganizować bezpieczne miejsca
do ćwiczeń fizycznych,
• wie, jak należy się zachować
w sytuacjach zwycięstwa.
77
26.10.2018 10:34:37
Uwaga! W tym tygodniu nauczyciel przygotuje dla dzieci kartę samooceny – kolo-
rowe kartki formatu A4, na których zapisane są na śniegowych gwiazdkach różne
umiejętności, np.: Potrafię opowiedzieć legendę o Lechu, Czechu i Rusie. Wiem, czym się
zajmowali dawniej Inuici. Potrafię wymienić cztery nazwy zwierząt, które żyją na Gren-
landii. Potrafię mnożyć przez 2. Potrafię odpowiednio zapisać dialog zgodnie z celami
zajęć w tym tygodniu. Po każdym dniu dziecko pokoloruje odpowiednią gwiazdkę.
Dzień 1
TEMAT DNIA: Legenda o Polsce

Zapis w dzienniku: Jak powstała Polska? Poznajemy legendę o Lechu, Czechu i Rusie.
Warunki życia na biegunie północnym. Wprowadzenie mnożenia jako skróconego zapisu
dodawania.
Znacie symbole narodowe Polski. Wiecie, kogo można nazwać patriotą. Układacie proste
definicje do podanych wyrazów. Wiecie, co to jest pamiętnik, i potraficie napisać kartkę do
swojego pamiętnika. Rozumiecie zjawiska zachodzące w przyrodzie. Potraficie posługiwać
się zegarem i kalendarzem. Aktywnie uczestniczycie w zajęciach.
−− zna legendę o Lechu, Czechu i Rusie, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− potrafi opowiedzieć inne legendy, −− opowiedzieć legendę na podstawie
−− czyta i opisuje ilustracje związane ilustracji,
z legendą, −− ułożyć do ilustracji tytuły zdarzeń
−− wyróżnia i charakteryzuje bohaterów legendy o Lechu, Czechu i Rusie,
legendy, −− ocenić bohaterów legendy,
−− nadaje tytuły ilustracjom zgodnie −− przyporządkować nazwę zwierzęcia do
z chronologią zdarzeń, ilustracji,
−− wskazuje na globusie Grenlandię, −− korzystać z tekstów i ilustracji jako
−− rozpoznaje i nazywa 3–4 zwierzęta źródła informacji,
występujące na Grenlandii, −− wyjaśnić, jak się buduje igloo,
−− zna warunki pogodowe bieguna −− mnożyć przez 2 w pamięci,
północnego, −− wyjaśnić, na czym polega mnożenie
−− wymienia 2–3 rośliny występujące na liczb.
Grenlandii,
−− wymienia zajęcia kobiet i mężczyzn
zamieszkujących Grenlandię,
−− dodaje te same składniki,
−− zastępuje dodawanie tych samych
składników mnożeniem liczb,
−− rozumie, na czym polega mnożenie
liczb,
−− mnoży na konkretach przez 2.
78

Dzisiaj na zajęciach wysłuchacie legendy o Lechu, Czechu i Rusie. Opowiecie, jak powstało
państwo polskie. Dokonacie charakterystyki postaci występujących w tej legendzie. Nada-
cie tytuły ilustracjom zgodnie z treścią legendy. Poznacie florę, faunę i warunki atmos-
feryczne panujące na Grenlandii. Dowiecie się, jakie są warunki życia Inuitów. Będziecie
rozwiązywać zadania tekstowe i nauczycie się mnożyć liczby.
Pytania kluczowe
• Jak powstała nasza ojczyzna?
• Czym się zajmują kobiety i mężczyźni na Grenlandii?
• Dlaczego posiadanie umiejętności mnożenia może ułatwiać liczenie?
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, podr. mat.-przyr. cz. 2, ćw.
mat.-przyr. cz. 2; arkusz papieru pakowego z konturami mapy Polski i napisem Polska koja-
rzy mi się z…, małe prostokątne kartki dla każdego dziecka, koperty z wyrazami do ułoże-
nia zdań (patrz pkt 3), obrazki ośmiu zwierząt (w tym 3–4 żyjące na Grenlandii), kartki z na-
zwami tych zwierząt, globus, książki o Grenlandii, o zwierzętach żyjących na Grenlandii,
gazety, nagranie wesołej muzyki, duże kartonowe pudło, kartki z liczbami: 2, 4, 6, 7, kartki
do samooceny – kolorowe kartki formatu A4 dla każdego dziecka.
Przebieg zajęć
1. Polska kojarzy mi się z… – zabawa integracyjna.

• Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego, na którym narysowane są
kontury Polski z napisem Polska kojarzy mi się z… Rozdaje małe prostokątne kartki.
Dzieci kończą zdanie i kolorują kartki kolorami flagi polskiej.
• Dzieci czytają z arkusza początek zdania i swoje zakończenie zdania. Przyklejają kartki
w wyznaczonych przez nauczyciela miejscach.
3. Jak powstała Polska? – czytanie ze zrozumieniem (podr. pol.-społ. s. 12–13).

• Dzieci podają tytuły znanych im legend i krótko o nich opowiadają.
• Dzieci cicho czytają legendę o powstaniu państwa polskiego. Odpowiadają na py-
tania: Ilu było braci i jakie mieli imiona? Czym zajmowali się bracia? Dlaczego wyruszyli
w świat? Gdzie się po kolei zatrzymywali i dlaczego? (polecenia 1 i 2); Dlaczego Lech po-
stanowił utworzyć państwo polskie w miejscu, gdzie rósł potężny dąb, który był domem
białego orła? Dlaczego w godle naszego państwa jest biały orzeł na czerwonym tle? Jakie
państwa według legendy założyli Czech i Rus? Podają ich nazwy (polecenie 3).
• Nauczyciel rozdaje parom dzieci koperty z wyrazami. Dzieci układają z nich zdania i za-
pisują w zeszytach. Zastanawiają się, jakie cechy mogą przypisać braciom. Podają je,
a nauczyciel zapisuje je na tablicy, np.: odważni, pomysłowi, wytrwali, przedsiębiorczy,
pracowici.
Lech Czech Rus był myśliwym. był rybakiem. był rolnickiem
Zatrzymał się w krainie pełnej lasów i puszcz.
79

Zatrzymał się w krainie pełnej jezior i rzek.
Zatrzymał się na polanie pod starym dębem.
Założył państwo Czechy. Założył państwo Rosję. Założył państwo Polskę.
4. Legenda o powstaniu Polski – nadawanie tytułów ilustracjom, praca w parach,

ćwiczenia w pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 18–19, podr. pol.-społ. s. 12–13).
• Dzieci oglądają ilustracje do legendy o Lechu, Czechu i Rusie. Nadają tytuły każdej
z nich i zapisują go obok ilustracji (ćw. 1).
• Dzieci w parach siadają w kręgu. Odczytują zapisane tytuły. Chętne pary opowiadają
legendę zgodnie z treścią obrazka (każda para jedno zdarzenie).
• Dzieci w parach wymyślają nazwy dwóch zwierząt i cechę, którą one symbolizują. Za-
pisują je na tablicy, np.: lis – przebiegłość, sowa – mądrość, gołąb – miłość, gęś – głu-
pota, lew – siła, odwaga, jaskółka – radość, wiosna, pies – wierność (polecenie 4).
5. Klasowe przedstawienie – rozwijanie inwencji twórczej, współpraca w grupie
(podr. pol.-społ. s. 12–13).
• Dzieci oglądają ilustracje obok tekstu legendy i zastanawiają się, w jaki sposób mogą
w klasie zrobić przedstawienie. Mówią, ile osób jest potrzebnych do występu. Usta-
lają, że niektóre dzieci mogą być drzewami, zwierzętami, stworzyć gród (trzymając
się za ręce, robiąc ze swoich rąk daszki domów) itd. Przygotowują rekwizyty według
własnych pomysłów, wybierają narratora, aktorów i zaczynają przedstawienie – insce-
nizację improwizowaną.
6. Czy potrafię? – przyporządkowywanie wyrazów do obrazków.
• Dzieci opowiadają, z iloma osobami przeprowadziły wywiad i ile osób udzieliło im po-
prawnej odpowiedzi na pytania (patrz zadanie domowe w proj. 20 D1).
Uwaga! Nauczyciel proponuje dzieciom, aby wyniki swoich wywiadów zapisały
wraz z pytaniami na arkuszu papieru pakowego i wywiesiły na korytarzu szkol-
nym. Chętne dzieci zgłaszają się do wykonania tego zadania. Dzieci mogą to
zrobić po zajęciach szkolnych następnego dnia (wcześniej informując rodziców
o późniejszym zakończeniu zajęć).
7. Grenlandia, wyspa lodowa – wzbogacania wiedzy i słownictwa (podr. mat.-przyr.
s. 12–13).
• Nauczyciel pokazuje dzieciom na globusie Grenlandię i określa jej położenie na kuli
ziemskiej. Wyjaśnia, jaki panuje tam klimat.
• Dzieci cicho czytają tekst o Grenlandii i opowiadają, czego się dowiedziały o tej wy-
spie. Oglądają ilustracje zwierząt i odczytują ich nazwy (polecenie 1).
• Dzieci oglądają zgromadzone w klasie książki o Grenlandii. Wyszukują na ilustracjach
zwierzęta i rośliny. Podają ich nazwy. Wypowiadają się na temat przystosowania zwie-
rząt i roślin do trudnych warunków zimowych. Nauczyciel uzupełnia wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy obrazki różnych zwierząt. Dzieci przyporządkowują do
nich kartki z ich nazwami. Mówią, które z tych zwierząt żyją na Grenlandii, zdejmują
z tablicy obrazki innych zwierząt.
80

8. Jak zimno… – zabawy słowno-ruchowe.
• Zimowe wyrazy. Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel mówi wyrazy, wyrażenia i zwroty
związane z zimą (zima, zima trzyma, śnieżne kule, płatki śniegu, bałwanki itp.), a dzieci
kolejno powtarzają je – wolno, coraz szybciej; cicho, coraz głośniej; radośnie, smutno;
wyklaskując je rytmicznie tak, jak pokazał nauczyciel.
• Rzucanie się śnieżkami. Nauczyciel włącza nagranie wesołego utworu, w rytm muzyki
dzieci gniotą gazety. Gdy kule są już gotowe, stają naprzeciw siebie i rzucają kule do
siebie. Kto nie złapie papierowej kuli, wrzuca ją do przygotowanego kartonowego pu-
dła, mówi wyraz związany z Grenlandią i siada na miejsce.
Uwaga! Nauczyciel nie wyrzuca papierowych kul. Będą jeszcze potrzebne w in-
nych dniach.
• Niedźwiedzie polarne – gra muzyka, dzieci naśladują chodzenie niedźwiedzia, potem
skaczą na jednej nodze, na drugiej, otrzepują się ze śniegu i siadają.
9. Inuici – opisywanie zajęć Inuitów na podstawie ilustracji (podr. mat.-przyr. s. 14–15,
• Dzieci czytają informacje o Grenlandii. W oparciu o tekst i ilustrację opowiadają o ży-
ciu mieszkańców Grenlandii, np.: łowili ryby, suszyli skóry, wyrabiali ze skór ubrania,
budowali igloo (polecenie 2).
• Dzieci zapisują w tabeli, czym na Grenlandii w dawnych czasach zajmowały się kobie-
ty, a czym – mężczyźni (zad. 1).
• Dzieci szukają w zgromadzonych w klasie książkach informacji o tym, jak Inuici budo-
wali igloo (nauczyciel może przygotować prezentację multimedialną).
• Dzieci w parach opowiadają o tym, jakie problemy mogły wynikać z mieszkania w ta-
kich domach. Zapisują je w liniaturze i odczytują (zad. 1).
• Nauczyciel przedstawia dzieciom ciekawostki o Inuitach. Wyjaśnie, dlaczego nie po-
winno się nazywać ich Eskimosami.
10. Jak Inuici – zabawy ruchowe, integracja w grupie (ćw. mat.-przyr. s. 12).
• Dzieci naśladują, wymieniane przez nauczyciela, zajęcia mężczyzn i kobiet.
• Dzieci szukają dwóch identycznych obrazków igloo (zad. 2).
11. Liczbowa musztra – zabawa, przygotowanie do mnożenia (podr. mat.-przyr. s. 16).
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z liczbami: 2, 4, 6, 7 (kartek z każdą liczbą jest po
kilka). Dzieci łączą się w grupy. Mówią, jakie działanie na dodawanie mogą zapisać.
Podają wynik. Działania zapisują na tablicy. Nauczyciel pyta: Ile mamy liczb 2? (np. 5).
Zapisuje na tablicy działanie na dodawanie, a dzieci podają wynik i go zapisują. Zastę-
puje dodawanie działaniem na mnożenie i mówi: Mamy 5 razy po 2, a to równa się 10.
Podobnie postępuje z pozostałymi liczbami. Wyjaśnia, że takie działania nazywamy
mnożeniem.
• Dzieci ustnie uzupełniają zdanie do przedstawionej ilustracji. Czytają pytania i działa-
nia. Wyjaśniają, na czym polega mnożenie liczb (polecenie 1).
• Dzieci oglądają rysunki kulek i odczytują działanie. Zapisują w zeszycie działanie i wy-
konują do niego ilustrację. Układają działania do kulek przedstawionych w pętlach
tego samego koloru. Wykonują w zeszycie rysunki i zapisują do nich działania (pole-
cenie 2).
81

• Nauczyciel mówi, ile razy należy pomnożyć liczbę 2. Dzieci przedstawiają działanie na
patyczkach. Podają działania na dodawanie i mnożenie oraz wynik.
12. Rozwiązywanie zadań – doskonalenie umiejętności mnożenia liczb (ćw. mat.-
-przyr. s. 13).
• Dzieci czytają treść zdania i dokonują analizy danych. Zapisują działanie, wykonują
obliczenia i podają wynik (zad. 1).
• Dzieci oglądają ilustracje, podają liczbę klocków i kredek. Uzupełniają zapisy i piszą
działanie na mnożenie. Podają wyniki (zad. 2).
• Nauczyciel pisze na tablicy działania 2 · 5, 2 · 4, 2 · 6, 2 · 3. Dzieci przedstawiają je na
patyczkach. Rysują w pętlach koraliki do działań i podają wyniki (zad. 3).
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kolorowe kartki formatu A4 do samooceny. Dzieci podpi-
sują je i każdego dnia kolorują na nich odpowiednią śniegową gwiazdkę.
Uwaga! Przed tymi zajęciami nauczyciel planuje wycieczkę do biblioteki szkol-
nej. Ustala z bibliotekarzem, jakie książki ma przygotować, i o co zapytają dzieci.
Uwaga! 2–3 dni przed zajęciami nauczyciel informuje dzieci, że na zajęciach
technicznych będą wykonywały pojazd śnieżny wg własnego pomysłu. Prosi,
aby zastanowiły się, w jaki sposób mogą go wykonać i z jakich materiałów. Mogą
skorzystać z różnych źródeł informacji: pomocy rodziców, informacji znalezio-
nych w internecie, czasopism dziecięcych lub książek.
Dzień 2
TEMAT DNIA: Historia Polski

Zapis w dzienniku: Świat dawniej i świat dziś – co się zmieniło, co pozostało takie samo?
Rozbudzanie świadomości historycznej dzieci. Mnożenie liczb przez 3 i przez 4 w zakresie
20. Pojazd śnieżny – projekt własny.
Potraficie wypowiedzieć się pełnymi zdaniami na podany temat, korzystając z przeczyta-
nego tekstu i ilustracji. Rozumiecie, na czym polega mnożenie.
−− potrafi wyszukać potrzebne informacje Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
w tekście i na ilustracji, −− wskazać podobieństwa i różnice między
−− umie opisać ilustrację, również miastem współczesnym a miastem
porównując ją do innej, wskazać z dawnych czasów,
podobieństwa i różnice, −− dokończyć zdania podanymi wyrazami
−− przedstawia scenki dramowe, tak, aby pasowały do ilustracji,
−− układa zdania z rozsypanek −− sprawnie dodawać jednakowe składniki,
wyrazowych, −− przedstawić dodawanie jednakowych
−− dodaje te same składniki, liczb na patyczkach,
−− zastępuje dodawanie tych samych −− wykonać pojazd śnieżny wg własnego
składników mnożeniem liczb, projektu.
82

−−rozumie, na czym polega mnożenie,
−−mnoży na konkretach przez 3 i 4,
−−rozpoznaje pojazdy śnieżne,
−−wymienia cechy charakterystyczne
pojazdów śnieżnych,
−− projektuje pojazd śnieżny własnego
pomysłu,
−− przedstawia zaprojektowany pojazd na
forum klasy,
−− objaśnia działanie zaprojektowanego
pojazdu.
Dzisiaj na zajęciach opowiecie na podstawie ilustracji, jak wyglądało miasto dawniej, a jak
wygląda dziś. Wskażecie podobieństwa i różnice między nimi. Będziecie uzupełniać zda-
nia o tych miastach odpowiednimi wyrazami. Ułożycie zdania z rozsypanek wyrazowych.
Będziecie doskonalić swoje umiejętności mnożenia liczb. Wskażecie źródła informacji na
temat pojazdów śnieżnych i wykonacie je według własnych projektów.
Pytania kluczowe
• Dlaczego orzeł biały jest symbolem Polski?
• Kiedy mnożenie liczb nie sprawia problemów?
• Co to jest pojazd śnieżny?
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, podr. mat.-przyr. cz. 2, ćw.
mat.-przyr. cz. 2; mapa Polski, kartki z wyrazami (patrz pkt 3), rękawiczki, czapki, szaliki,
materiały do wykonania pojazdu śnieżnego (przyniesione przez dzieci).
Przebieg zajęć
1. Wyjeżdżam z Polski – spacer w wyobraźni.

• Dzieci zamykają oczy i wyobrażają sobie, że muszą na stałe opuścić Polskę. Mówią, co
czują, za czym najbardziej by tęskniły, czego najbardziej by im brakowało, jaką polską
książkę zabrałyby ze sobą, jakie wspomnienia o Polsce byłyby dla nich najmilsze, które
ze zwyczajów polskich pielęgnowałyby za granicą.
2. Przedstawienie przebiegu zajęć w języku ucznia i nacobezu.
3. Badacze historii Polski – wycieczka do biblioteki szkolnej.

• Dzieci odwiedzają bibliotekę szkolną (nauczyciel wcześniej ustalił z bibliotekarzem
godzinę i cel wizyty). Oglądają książki o historii Polski, słuchają opowiadań nauczycie-
la bibliotekarza. Oglądają zdjęcia, słuchają czytanych przez nauczyciela fragmentów
opowiadań o historii Polski. (W miarę możliwości nauczyciel może również zorgani-
zować wycieczkę do muzeum lub zaprosić do klasy ciekawego gościa, który mógłby
opowiedzieć o historii Polski).
4. Zabawy w teatr – historia Polski – utrwalenie wiadomości o polskich stolicach.
• Dzieci dobierają się w grupy zgodnie z podziałem podanym przez nauczyciela. Wy-
bierają dowolną legendę lub opowieść związaną z Polską, którą słyszały w bibliotece
szkolnej. Przedstawiają scenki.
83

5. Miasta dawniej i dziś – porównywanie ilustracji, doskonalenie spostrzegawczo-
ści, wzbogacenie słownictwa (ćw. pol.-społ. s. 20–21).
• Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające miasto dawniej i dziś. Opowiadają, co przed-
stawiają, wskazują różnice i podobieństwa (ćw. 1 i 5).
• Dzieci dopasowują wyrazy z ramek do zdań o dawnym i współczesnym mieście. Zapi-
sują zdania i odczytują je głośno (ćw. 2 i 6).
• Dzieci czytają zdania i skreślają w nich te wyrazy, które nie pasują do zdania na temat
miast – dawnego lub współczesnego (ćw. 3 i 7).
• Dzieci układają zdania z rozsypanek wyrazowych i zapisują je w liniaturze (ćw. 4 i 8).
• Dzieci w parach opowiadają o wyglądzie miast dawniej i dziś, wykorzystują zgroma-
dzone słownictwo i ilustracje.
6. Matematycy, na start! – doskonalenie mnożenia.
• Dzieci wyjmują swoje rękawiczki i zakładają je na ręce. Nauczyciel wskazuje pięcioro
dzieci i prosi, aby wyszły na środek klasy. Mówi zadanie: Pięcioro dzieci założyło rękawicz-
ki i poszło na podwórko ulepić bałwana. Ile rękawiczek założyły dzieci? Dzieci rozwiązują
zadanie i zapisują działanie na tablicy. Następnie samodzielnie podają treści różnych
zadań z rękawiczkami. Na środek wychodzi tyle dzieci w rękawiczkach, ile podanych
jest w treści zadań. W podobny sposób dzieci układają zadania z szalikami i czapkami.
• Dzieci zapisują w zeszytach działania na mnożenie liczb przez 1 i 2.
• Nauczyciel mówi, ile razy należy pomnożyć liczbę 3, a następnie 4. Dzieci przedsta-
wiają działania na patyczkach. Podają działanie na dodawanie i mnożenie oraz wynik.
• Nauczyciel pisze na tablicy działania: 4 · 6, 4 · 2, 3 · 3, 3 · 6, 3 · 7. Dzieci rysują w zeszytach
pętle i dowolne elementy. Zapisują działania na dodawanie i mnożenie. Wykonują ob-
liczenia i podają wyniki.
7. Matematycy potrafią mnożyć – mnożenie liczb przez 3 i 4 (podr. mat.-przyr. s. 17,
• Dzieci przerysowują do zeszytów pętle wraz z kulami. Pod każdym rysunkiem pętli
w tych samych kolorach zapisują działania na dodawanie i mnożenie. Podają wyniki
(polecenie 1).
• Dzieci omawiają ilustracje, podają do nich działania i zapisują je w zeszycie (polecenie 2).
• Dzieci przerysowują pętle do zeszytów i rysują w nich śnieżne kule zgodnie z podany-
mi działaniami (polecenie 3).
• Dzieci rysują elementy zgodnie z podanymi działaniami. Uzupełniają działania i wyko-
nują obliczenia na mnożenie (zad. 1–3).
8. Memory matematyczne – doskonalenie tabliczki mnożenia, praca w parach
(podr. mat.-przyr. s. 17, ćw. mat.-przyr. s. 14).
• Dzieci wykonują obliczenia i podają wyniki (zad. 1).
• Dzieci wykonują matematyczne memory według podanego wzoru i w nie grają (po-
lecenie 4).
9. Pojazd śnieżny – praca twórcza dzieci.
• Dzieci opowiadają, z jakich źródeł informacji skorzystały, szukając informacji o pojaz-
dach śnieżnych. Czy pomogli im rodzice i w jaki sposób. Wyjmują przyniesione ma-
teriały i wykonują pojazdy śnieżne wg własnego pomysłu. Nauczyciel spaceruje po
klasie, pomaga dzieciom, zwraca uwagę na bezpieczeństwo w czasie pracy.
84

• Dzieci porządkują swoje stanowiska. Przedstawiają zaprojektowane pojazdy na forum
klasy, objaśniają ich działanie. Umieszczają pojazdy w wyznaczonym przez nauczycie-
la miejscu w klasie, np. obok bałwanków.
• Uczniowie wypełniają kartki z samooceną.
Zadanie domowe
Poszukam ciekawostek o Polsce w różnych źródłach informacji.
Dzień 3
TEMAT DNIA: Ważne miasta w Polsce

Zapis w dzienniku: Czytamy teksty informacyjne o Polsce, jej stolicach, największych mia-
stach. Mnożenie liczb przez 5 w zakresie 30.
Potraficie wskazać na mapie stolicę Polski. Wiecie, dlaczego orzeł biały jest w godle pań-
stwa polskiego. Potraficie wymienić największe miasta w Polsce i wskazać je na mapie.
Poprawnie układacie zdania z rozsypanek. Wskazujecie różnice i podobieństwa na obraz-
kach. Opowiadacie na podstawie ilustracji o wyglądzie miast dawnych i współczesnych.
Radzicie sobie z mnożeniem liczb.
−− potrafi wyszukać potrzebne informacje Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
w tekście, −− opowiedzieć wybraną legendę
−− potrafi opowiedzieć legendy związane związaną z miastem polskim,
z miastami polskimi, −− ułożyć i zapisać dialog,
−− uzupełnia dialog właściwymi −− pisać poprawnie i bezbłędnie zdania,
wypowiedziami zgodnie z logiką tekstu, −− wykorzystać posiadaną wiedzę
−− samodzielnie układa proste dialogi do i umiejętności w scenkach o Polsce,
ilustracji, −− sprawnie dodawać jednakowe liczby,
−− pisze kaligraficznie, zwracając uwagę na −− mnożyć w pamięci liczby przez 2, 3, 4.
ortografię i interpunkcję,
−− potrafi wstawić odpowiedni znak
interpunkcyjny na końcu wypowiedzi:
kropkę, wykrzyknik lub pytajnik
w zależności od rodzaju zdania,
−− dodaje te same składniki,
−− zastępuje dodawanie tych samych
składników mnożeniem liczb,
−− rozumie, na czym polega mnożenie
liczb,
−− mnoży na konkretach przez 5
w zakresie 20.
85

Dzisiaj na zajęciach przeczytacie tekst Polskie ABC. Dowiecie się, jak się nazywały dawne
stolice Polski, jakie były ich symbole i legendy z nimi związane. Przedstawicie je w postaci
scenek. Ułożycie dialog do ilustracji. Będziecie doskonalić swoją umiejętność mnożenia.
Pytania kluczowe
• Jakie fakty historyczne dotyczące Polski warto zapamiętać?
• Ile razy trzeba dodać do siebie 5, aby otrzymać 50?
mapa Polski, arkusz papieru pakowego z napisem: CENNE DLA MNIE W POLSCE JEST…,
kartki samoprzylepne, puzzle z symbolami miast (patrz pkt 3), kartki formatu A4, albumy
zabytków w Polsce, kartki z nazwami miast, dzwonek, 10 szarf, kule z gazet (wykonane
w D1), kartki z działaniami na dodawanie i odpowiadającymi im działaniami na mnożenie
(patrz pkt 10), nagrania wesołej muzyki, pudełko kartonowe, plansza do zabawy Milczek,
kartoniki z cyframi od 0 do 9.
Przebieg zajęć
1. Cenne dla mnie w Polsce jest… – zabawy językowe.

• Dzieci otrzymują od nauczyciela kartki samoprzylepne, na których piszą, co jest dla
nich najcenniejsze w Polsce. Mogą to być: miasto, rzecz, tradycja, potrawa, piosen-
ka itd. Przyklejają kartki na arkuszu papieru pakowego z napisem CENNE DLA MNIE
W POLSCE JEST… (nauczyciel grupuje tematycznie kartki przyklejane przez dzieci).
Nauczyciel odczytuje zapisane na nich informacje.
3. Polskie ABC – słuchanie i czytanie tekstu informacyjnego (podr. pol.-społ. s. 14).

• Nauczyciel wskazuje dzieci, które czytają fragmenty tekstu Polskie ABC.
• Dzieci wymieniają największe miasta w Polsce i wskazują je na mapie. Opowiadają, co
o nich wiedzą (polecenie 3).
• Dzieci wymieniają nazwy miast, które były stolicami Polski, i nazwę obecnej stolicy
Polski. Wskazują je na mapie. Opowiadają, co o nich wiedzą (polecenie 1).
• Dzieci zapisują nazwy miast w zeszytach. Przypominają pisownię nazw geograficz-
nych. Podają nazwy innych znanych im miast polskich i wskazują je na mapie. Opowia-
dają, co o nich wiedzą (polecenie 4).
• Dzieci sprawdzają swoją wiedzę o Polsce w parach, odpowiadając na pytania: Jaki ptak
jest w godle państwa polskiego? Dlaczego? (polecenie 1) Jak się nazywa miasto, które
jest stolicą Polski? Co jest symbolem tego miasta? Jak się nazywają miasta, które były
wcześniej stolicami naszej ojczyzny? Jakie są symbole tych miast? Które z tych miast było
pierwszą stolicą Polski? Jak nazywają się największe miasta polskie? Nauczyciel kładzie
na ławkę pod tablicą kartki z wyrazami: Warszawa, Syrenka, Kraków, smok, Gniezno,
orzeł, symbol męstwa, legenda, wydarzenia prawdziwe, wydarzenia baśniowe, Łódź,
Wrocław, Poznań, Gdańsk. Dzieci, odpowiadając na pytania, podchodzą do tablicy i za-
wieszają na niej odpowiedni wyraz – odpowiedź na pytanie (lub wskazują wyraz, który
już jest na tablicy, np. Gniezno). Wyrazy powinny być odpowiedziami na pytania.
86

Uwaga! Po każdym pytaniu i odpowiedzi nauczyciel wyznacza parę, która poda-
je poprawną odpowiedź. Wszyscy mogą wtedy sprawdzić, czy udzielili właściwej
odpowiedzi.
4. Polskie ABC– korzystanie z tekstu jako źródła informacji, utrwalanie zdobytej

wiedzy (podr. pol.-społ. s. 14, ćw. pol.-społ. s. 22).
• Dzieci w parach odpowiadają sobie nawzajem na pytania zapisane na tablicy przez
nauczyciela. Wskazują fragmenty tekstu zawierające odpowiedzi: Co to jest legenda?
Dlaczego orzeł biały jest symbolem Polski? Za co ludzie podziwiają orły? Jak nazywała
się pierwsza stolica Polski? Dlaczego pierwsza stolica Polski miała nazwę Gniezno? Jak
nazywała się druga stolica Polski? Co możesz powiedzieć o Krakowie? Jak się nazywa trze-
cia, obecna stolica Polski? Co możesz o niej powiedzieć? Jakie znasz legendy związane
ze stolicami polskimi? Co przedstawiają ilustracje? Jakie miejsca w Polsce znajdują się na
tych ilustracjach?
• Dzieci wskazują na mapie stolice Polski (dawne i dzisiejszą) oraz największe miasta
Polski. Pokazują miejscowość, w której mieszkają. Wskazują inne miasta Polski (z po-
mocą nauczyciela), które odwiedziły z rodzicami, były tam na wycieczce, znają z opo-
wiadań, filmów itd. Mówią, co o nich wiedzą.
• Dzieci oglądają zdjęcia i mówią, co one przedstawiają. Odczytują nazwy stolic Polski
i numerują je we właściwej kolejności. Opowiadają w parach o wybranej legendarnej
postaci, która jest symbolem danego miasta (ćw. 2).
5. Czy znasz te miasta i ich historię? – rozwijanie twórczej postawy, scenki dramo-
we (ćw. pol.-społ. s. 22).
• Dzieci czytają wyrazy zapisane w ramkach. Kolorują na niebiesko te wyrazy, których
na pewno nie znali ludzie żyjący w dawnych grodach. W parach wyjaśniają znaczenie
wyrazów: samochód, spaliny, komputer, drukarka (ćw. 1).
• Nauczyciel rozdaje dzieciom puzzle z symbolami miast, są to: syrenka, smok, orzeł bia-
ły, Neptun, koziołki. Dzieci dobierają się w grupy, składając kawałki obrazków w całość.
Przyklejają puzzle na przygotowanej kartce. Po ułożeniu puzzli siadają przy stoliku
z nazwą miasta, którego symbol ułożyły.
• Dzieci w każdej grupie przygotowują scenkę związaną z miastem Polski, które repre-
zentują. Może to być np. oprowadzanie turystów w wyobrażonej przestrzeni, przed-
stawienie legendy, porady w biurze podróży, do którego miasta pojechać i dlaczego.
• Dzieci nagradzają każdą grupę brawami. Wypowiadają się na temat przedstawionych
sytuacji, oceniają odegrane role i wybierają najlepszą i najciekawszą, ich zdaniem,
scenkę. Uzasadniają swój wybór.
6. Dialogi – ćwiczenia w pisaniu, wzbogacanie słownictwa (ćw. pol.-społ. s. 22–23).
• Nauczyciel przypomina dzieciom, w jaki sposób zapisujemy dialogi. Dzieci czytają py-
tania i piszą na nie odpowiedzi (ćw. 3).
• Dzieci w parach piszą dwa dowolne pytania i wskazują parę, która na nie odpowiada.
Dobierają się w grupy czteroosobowe i rozmawiają ze sobą na podany przez nauczy-
ciela temat – planujemy wycieczkę po Polsce.
• Dzieci szukają informacji na temat zamku, którego model dziewczynka przyniosła
z domu. Szukają zdjęcia zamku w albumie zabytków, aby dowiedzieć się, w jakim mie-
ście znajduje się ten zamek.
87

• Dzieci w parach zastanawiają się, o czym mogą rozmawiać przedstawione na ilustracji
osoby. Układają i zapisują dialog między dziećmi. Głośno odczytują swoje dialogi (ćw. 4).
• Dzieci opowiadają ciekawostki o Polsce. Mówią, w jakich źródłach je znalazły. W czym
pomogli im rodzice.
7. Widzę i opisuję – rozwijanie umiejętności właściwego posługiwania się wyrazem
określającym położenie w przestrzeni (ćw. pol.-społ. s. 23).
• Dzieci opisują ilustrację i uzupełniają zdania, używając wyrazów określających położe-
nie przedmiotów w przestrzeni (ćw. 5).
• Dzieci w parach zapisują na kartce dwa zdania z lukami, w które należy wpisać jeden
z wyrazów z ramki w ćw. 5. Wymieniają się kartkami z sąsiednią parą i uzupełniają
zdania. Głośno je odczytują.
8. Dziwne kroki – zabawa ruchowa.
• Nauczyciel mówi dzieciom, że za chwilę będą podróżowały po Polsce dziwnymi kro-
kami, które same zaproponują. Nauczyciel idzie tip-topami do dowolnego dziecka,
klepie go dwa razy w ramię i dziecko też idzie tip-topem do innego dziecka itd. Na-
uczyciel staje z boku i obserwuje dzieci. Na sygnał dzwonka dzieci się zatrzymują.
Zabawa rozpoczyna się od nowa. Dotknięte przez nauczyciela dziecko wymyśla inny
ruch i przekazuje go napotkanym osobom. Inne dzieci, które nie zostały dotknięte
przez nauczyciela, dalej spacerują tip-topami. Nauczyciel włącza dzwonek kilka razy.
9. Matematycy, na start! – zabawy doskonalące mnożenie.
• Nauczyciel odsłania zapisane na tablicy działania na mnożenie. Pyta, czy ktoś potrafi
z pamięci, bez liczmanów obliczyć te działania. Dzieci wstają, wskazane przez nauczy-
ciela podaje wynik.
• Milczek. Nauczyciel pokazuje działania na mnożenie przez 2, 3, 4, 5, a dzieci pokazują
wyniki na kartonikach.
• Nauczyciel rozkłada na podłodze dowolną liczbę szarf, np. cztery. Dzieci wkładają do
nich kule z gazet zgodnie z warunkiem podanym przez nauczyciela, np. w każdej szar-
fie mają być cztery kule.
• Nauczyciel wskazuje dziecko i mówi: Ile jest wszystkich papierowych kul? Zapisz na tablicy
działanie i podaj odpowiedź. Jeżeli zadanie wykonane jest dobrze, wszyscy biją brawo
(działanie musi być zapisane jako mnożenie). Jeżeli wykonane jest błędnie, dzieci kucają.
Nauczyciel dzwoni dzwoneczkiem i dzieci zabierają papierowe kule z szarf. Nauczyciel
powtarza zabawę, zmieniając liczbę szarf na podłodze i warunek dotyczący liczby pa-
pierowych kul w szarfie. Zabawa przeprowadzana jest kilka razy, aby jak najwięcej dzieci
mogło samodzielnie zapisać działanie do sytuacji i udzielić odpowiedzi na pytanie.
10. Zapisz działanie, narysuj – doskonalenie umiejętności mnożenia (ćw. mat.-przyr.
s. 15).
• Dzieci uzupełniają zapisy, rysują śniegowe kule i wykonują działania (zad. 1 i 2).
11. Połącz – doskonalenie rozumienia mnożenia jako dodawania jednakowych skład-
ników (ćw. mat.-przyr. s. 15).
• Dzieci otrzymują od nauczyciela kartki z działania na dodawanie i odpowiadającymi im
działaniami na mnożenie (może być kilka tych samych). Dzieci tańczą po sali w rytm we-
sołej muzyki. Podczas przerwy w muzyce każde z nich szuka osoby z odpowiadającym
88

działaniem, np.: 2 + 2 + 2 + 2 i 4 · 2; 4 + 4 + 4 i 3 · 4. Na dźwięk dzwonka dzieci wrzucają do
pudełka wszystkie kartki. Nauczyciel włącza muzykę i dzieci tańczą po sali. Nauczyciel
miesza kartki i spaceruje wśród tańczących dzieci, które losują kartkę z działaniem. Kie-
dy wszystkie dzieci mają już kartki (stoją w miejscu), rozpoczynają poszukiwania swojej
pary. Zabawa trwa tak długo, dopóki nauczyciel nie zdecyduje o jej zakończeniu.
• Dzieci siadają do ławek i samodzielnie wykonują zad. 3.
• Dzieci wyjmują swoje kolorowe kartki formatu A4 z samooceną. Kolorują na nich od-
powiednie śniegowe gwiazdki zgodnie z poleceniem nauczyciela.
Dzień 4
TEMAT DNIA: W mediach o Polsce

Zapis w dzienniku: Gdzie szukać informacji o Polsce? Edukacja medialna w praktyce.
Utrwalenie wiadomości.
Wzbogaciliście swoje słownictwo o nowe wyrazy. Potraficie wyjaśniać znaczenie wyrazów
kolegom i koleżankom w klasie. Ładnie piszecie i poprawnie łączycie litery. Potraficie uło-
żyć i zapisać dialog. Staracie się stosować poznane zasady ortograficzne w czasie pisania
tekstów. Coraz lepiej mnożycie w pamięci.
−− korzysta z internetu, wyszukując Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
potrzebne informacje o Polsce, jej −− wyszukiwać w internecie informacje
historii, kulturze i zabytkach, o Polsce,
−− potrafi intuicyjnie wyróżnić rzeczownik −− podzielić się zdobytymi informacjami
i podawać własne przykłady nazw osób, o Polsce z koleżankami i kolegami,
zwierząt, roślin i rzeczy, −− wymienić nazwy osób, zwierząt, roślin
−− zastępuje dodawanie tych samych i rzeczy występujących na ilustracji,
składników mnożeniem i odwrotnie, −− samodzielnie wykonać zadania Czy już
−− mnoży na konkretach, potrafisz,
−− uzupełnia ciągi liczbowe, −− dokonać samooceny umiejętności
−− dostrzega przemienność czynników dotyczących znajomości nazw miesięcy,
w mnożeniu, obliczeń zegarowych, mnożenia.
−− rozróżnia pojęcia: godzina, pół godziny,
kwadrans,
−− wykonuje proste obliczenia zegarowe,
−− zna kolejność nazw miesięcy.
Dzisiaj na zajęciach opowiecie, czego można się dowiedzieć o Polsce na różnych stronach
internetowych. Obejrzycie ilustracje przedstawiającą współczesne polskie miasteczko. Na-
zwiecie i zapiszecie nazwy znajdujących się tam osób, zwierząt, roślin i rzeczy. Sprawdzicie
swoje umiejętności w zakresie rozumienia poleceń, obliczeń zegarowych, nazw miesięcy,
mnożenia.
89

Pytania kluczowe
• Dlaczego warto umieć korzystać z internetu?
• W jaki sposób można udoskonalić swoje umiejętności matematyczne?
kartki z nazwami miast (patrz pkt 1).
Przebieg zajęć
1. Powiedz, jakie to miasto – kształcenie logicznego myślenia, praca w grupach.

• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy, odliczając do 4, i wręcza każdej grupie kartkę z na-
zwą miasta, np.: Warszawa, Kraków, Poznań, Gniezno. Grupa układa zagadkę o tym
mieście i głośno ją odczytuje. Pozostałe grupy zapisują nazwę miasta na odwrocie
swojej kartki, a potem głośno wołają zapisaną nazwę miasta.
• Nauczyciel wręcza dzieciom ponownie kartki, na którym są wyrazy związane ze szkołą
(tablica, dzwonek, uczniowie, przerwa, pióro, ławki, książki itp.), morzem (statek, plaża,
leżak, okulary przeciwsłoneczne, lato itp.), z lasem (grzyby, drzewa, trawa, mech itp.).
Każda grupa otrzymuje inne wyrazy. Dzieci czytają je cicho, a następnie mówią, z czym
im się kojarzą te wyrazy.
3. Nasza ojczyzna – ćwiczenia w czytaniu i korzystania ze źródeł informacji (podr.
pol.-społ. s. 15).
Uwaga! Nauczyciel realizuje ten punkt z rozkładu nauczania, jeżeli ma w klasie
dostęp do internetu. Może też poprosić dzień wcześniej dzieci, aby w domu po-
szukały w internecie informacji o Polsce.
• Dzieci szukają na stronach internetowych informacji o Polsce. Opowiadają, co można
na nich znaleźć, czego się dowiedziały, co je najbardziej zaciekawiło. Szukają innych
stron, z których można skorzystać, opowiadają o nich pozostałym dzieciom (polecenia
1, 2, 3 i 4).
4. Polskie miasteczko – ćwiczenia spostrzegawczości, przygotowanie do intuicyj-
nego rozumienia pojęcia rzeczownika (ćw. pol.-społ. s. 24–25).
• Dzieci opowiadają, co przedstawia ilustracja i jakie uczucia w nich wywołuje. Wymie-
niają osoby, które się na niej znajdują. Mówią, co robią te osoby, określają miejsce ich
położenia, układają o nich zdania. Podobnie omawiają zwierzęta, rośliny i rzeczy. Zapi-
sują po pięć nazw osób, zwierząt, roślin, rzeczy do odpowiednich ramek (ćw. 1).
• Dzieci wymieniają nazwy osób, które znajdują się w klasie, szkole, w domu oraz te, któ-
re można spotkać na ulicy. Wymieniają również znane im nazwy zawodów. Podobnie
postępują z nazwami zwierząt, roślin i rzeczy. Wymieniają najpierw te, które są w ich
klasie, potem w szkole, w domu i na ulicy.
• Dzieci wymyślają zagadki w formie słownej i pantomimicznej o osobach i zwierzętach
znajdujących się na ilustracji.
5. Czy już potrafię? – samoocena umiejętności matematycznych (ćw. mat.-przyr.
s. 16–17).
• Dzieci samodzielnie wykonują zadania 1–8 w wyznaczonym przez nauczyciela czasie.
Nie wykonują tych zadań, których nie potrafią – kolorują kółko obok tego zadania na
czerwono.
90

• Nauczyciel czyta polecenia do zadań. Dzieci wyjaśniają, co należało zrobić, i podają
odpowiedzi. Dzieci, które nie popełniły błędów, kolorują kółko obok zadań na zielono,
te, które zrobiły błąd, kolorują kółko na żółto.
• Dzieci w parach dokonują samooceny swoich umiejętności, kończąc zdania: Już
umiem… Muszę poćwiczyć... Potrzebuję pomocy... Podają propozycje doskonalenia
swoich umiejętności.
• Dzieci wyjmują swoje kolorowe kartki formatu A4 z samooceną. Kolorują na nich śnie-
gowe gwiazdki zgodnie z poleceniem nauczyciela.
Dzień 5
TEMAT DNIA: Już tyle potrafię!

(1 godz. eduk. pol.-społ.)
Zapis w dzienniku: Czy już potrafisz? Podsumowanie wartości TOŻSAMOŚĆ I PATRIOTYZM.
Jesteście spostrzegawczy. Potraficie dostrzec wiele szczegółów na ilustracjach. Układacie
poprawnie zdania. Poznaliście wiele nowych wyrazów. Rozumiecie, co to znaczy być pa-
triotą. Wiele wiecie o Polsce, jej stolicach, symbolach, legendach i historii. Potraficie poka-
zać na mapie największe i najważniejsze miasta w Polsce.
−− potrafi wstawić odpowiedni znak Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
interpunkcyjny na końcu wypowiedzi: −− uzupełnić zdania o legendach polskich,
kropkę, wykrzyknik lub pytajnik −− podać po dwa przykłady nazw: osób,
w zależności od rodzaju zdania, zwierząt, roślin, rzeczy,
−− potrafi intuicyjnie wyróżniać −− napisać zaproszenie,
rzeczowniki i podawać własne przykłady −− wpisać znaki interpunkcyjne kończące
nazw osób, zwierząt, roślin i rzeczy, zdania w dialogach,
−− pisze kaligraficznie, zwracając uwagę na −− poprawnie napisać nazwy państw.
ortografię i interpunkcję,
−− potrafi napisać zaproszenie,
−− zna legendy o polskich miastach.
Dzisiaj na zajęciach wykażecie się wiedzą na temat swojej ojczyzny. Opowiecie, czego na-
uczyliście się o wartości TOŻSAMOŚĆ I PATRIOTYZM przez ostatnie trzy tygodnie
Pytania kluczowe
• W jaki sposób mogę wykorzystać swoją wiedzę o Polsce?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3; mapa pamięci TOŻSAMOŚĆ I PATRIO-
TYZM, wszystkie plansze, które dzieci zgromadziły w ciągu trzech tygodni pobytu w tej
wartości, nagrania: odgłosów samolotu, szumu fal, wiatru, burzy, krakowiaka, muzyki
greckiej (np. z filmu Grek Zorba), hiszpańskiego tańca (bolero).
91

Przebieg zajęć
1. Echo – zabawa wprowadzająca w temat dnia.

• Nauczyciel pyta, a dzieci odpowiadają jak echo: Wszyscy są? – Wszyscy są. Jesteście goto-
wi? – Jesteśmy gotowi. Chcecie się bawić? – Chcemy się bawić. A uczyć się chcecie? – Chce-
my się uczyć. O Polsce opowiecie, co wiecie? – O Polsce opowiemy, co wiemy. O tożsamości
i patriotyzmie opowiedzieć chcecie? – O tożsamości i patriotyzmie opowiedzieć chcemy.
3. Co wiem? – podsumowanie wartości TOŻSAMOŚĆ I PATRIOTYZM na podstawie
mapy pamięci.
• Nauczyciel informuje dzieci, że będą podróżować różnymi pojazdami od stacji do sta-
cji i wykonywać różne zadania. Aby rozpocząć swoją podróż, muszą jednak przypo-
mnieć sobie, o czym mówiły w ciągu ostatnich trzech tygodni. Nauczyciel wskazuje na
mapę pamięci TOŻSAMOŚĆ I PATRIOTYZM.
• Dzieci czytają zgromadzone na mapie wyrazy i wyrażenia, oglądają ilustracje. Mówią,
kto to jest patriota, co to znaczy: znać swoją tożsamość.
• Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy – chłopców i dziewczynek. Dzieci recytują
wiersz Katechizm polskiego dziecka.
• Dzieci wypowiadają się na temat tego, czego się dowiedziały i nauczyły w minionych
tygodniach w szkole, co w czasie pobytu w wartości TOŻSAMOŚĆ I PATRIOTYZM było
dla nich najważniejsze, co zapamiętały, o czym na pewno nie zapomną. Wykorzystują
informacje zapisane na opracowanych przez siebie planszach.
4. Wyruszamy w podróż – powtórzenie i utrwalenie poznanych wiadomości (ćw.
pol.-społ. s. 26).
• Dzieci rozkładają na boki ręce i naśladują lot samolotu, słuchając nagrania jego odgło-
sów. Nauczyciel mówi: Kucamy i rozkładamy ręce na boki, podnosimy się powoli, stratu-
jemy, lecimy coraz wyżej, stajemy na palcach, przechylamy się na lewo, na prawo, a teraz
lecimy prosto, dolatujemy na miejsce, powoli obniżamy lot, kucamy i z głośnym szszszsz
zatrzymujemy się.
Stacja 1. Dzieci czytają zdania o legendach, uzupełniają je właściwymi wyrazami (ćw. 1).
Wsiadają do samolotu i lecą dalej.
Stacja 2. Nauczyciel informuje, że znalazły się na stacji, gdzie mieszkańcy nie potra-
fią pisać zaproszeń. Dzieci przypominają, jakie elementy ma zaproszenie, jak je na-
pisać. Samodzielnie redagują tekst zaproszenia na urodziny (ćw. 2, s. 26). Nauczyciel
informuje, że dalszą podróż odbędą łódką i włącza nagranie szumu fal. Dzieci siadają
na krzesłach i naśladują czynność wiosłowania. Przykładają rękę do czoła, wypatrują
brzegu, przyjaznej przystani.
Stacja 3. Dzieci wykonują ćw. 3. Nauczyciel włącza nagranie odgłosów burzy i informuje,
że rozszalała się straszna burza. Dzieci kręcą się wokół siebie. Burza była tak wielka, że za-
mieniła się w trąbę powietrzną i je porwała (dzieci ciągle się kręcą). Gdy wiatr ucichł, oka-
zało się, że trąba przeniosła je do kraju oliwek i kraju corridy. Dzieci mówią, co to za kraje.
Stacja 4. Dzieci słuchają melodii tańców bolera i z filmu Grek Zorba. Wykonują ćw. 4.
Nauczyciel mówi: Trudno nam się rozstać z przyjaznymi Grekami i Hiszpanami. Ale co
to? Słychać melodię krakowiaka. Musimy już wracać do Polski. Zamykamy oczy, a gdy je
otworzymy, będziemy znowu w klasie.
Stacja 4. Dzieci wykonują ćw. 5.
92

• Dzieci wyjmują kolorowe kartki A4 z samooceną. Kolorują na nich odpowiednie
gwiazdki śniegowe – zgodnie z poleceniem nauczyciela.
• Dzieci omawiają karty samooceny. Mówią, czego się nauczyły. Czy wszystkim udało
się pokolorować wszystkie gwiazdki śniegowe.
TEMAT ZAJĘĆ: Mnożenie w zakresie 20 – zadania rozmaite

−− zastępuje dodawanie tych samych składników mnożeniem i odwrotnie,
−− mnoży na konkretach i w pamięci przez 2, 3, 4 i 5 w zakresie 20,
−− rozwija myślenie logiczne,
−− wykonuje ilustracje do podanych działań,
−− układa i zapisuje tekst zadania,
−− współpracuje w grupie.
Środki dydaktyczne: kartki z działaniami na dodawanie i odpowiadającymi im działa-
niami na mnożenie, 4 arkusze papieru pakowego z zadaniami (patrz pkt 3), cztery mazaki:
zielony, czerwony, czarny, niebieski.
Przebieg zajęć
1. Liczby się zapraszają – zabawa matematyczna.

• Dzieci ustawiają krzesła w kręgu. Jedno miejsce jest puste. Nauczyciel rozdaje dzieciom
kartki z działaniami na dodawanie i odpowiadającymi im działaniami na mnożenie.
Dziecko, obok którego jest puste krzesło, mówi: Jestem działaniem 3 + 3 i zapraszam
tutaj odpowiadające mi działanie na mnożenie, lub: Jestem działaniem 4 · 5 i zapraszam
tutaj odpowiadające mi działanie na dodawanie. Dziecko, które ma kartkę z odpowied-
nim działaniem spełniającym ten warunek, siada obok osoby, która je zaprosiła. Dzieci
sprawdzają, czy na wolne krzesło przyszła właściwa zaproszona osoba, i zabawa toczy
się dalej. Teraz zaprasza osoba, obok której krzesło jest puste.
2. Matematycy liczą – doskonalenie mnożenia.
• Nauczyciel podaje działanie na mnożenie, a dzieci zapisują w zeszytach wynik. Na-
uczyciel zapisuje wynik na tablicy. Dzieci, które mają poprawny wynik, podkreślają go,
jeśli wynik jest niepoprawny – skreślają go. Nauczyciel podaje jeszcze sześć działań na
mnożenie i dzieci postępują tak samo jak poprzednio.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy wszystkie działania (z wynikami), które mówił dzieciom.
Kto ma wszystkie wyniki zapisane poprawnie, wstaje i kłania się wszystkim. Otrzy-
muje głośne brawa. Następnie wstają dzieci, które popełniły jeden lub dwa błędy. Te
również się kłaniają i otrzymują brawa. Następnie zapisują w zeszytach te działania,
w których popełniły błędy. Dzieci, które popełniły trzy i więcej błędów, wstają i mówią:
Muszę jeszcze poćwiczyć. Otrzymują cichsze brawa. Przepisują do zeszytów poprawną
wersję działań, które niepoprawnie obliczyły.
93

3. Wędrujący arkusz – rozwijanie współpracy w grupie, doskonalenie mnożenia.
• Nauczyciel prosi na środek klasy czworo dzieci, które losują kolor mazaka. Są to kapi-
tanowie drużyn, którzy wybiorą dzieci do swoich drużyn.
• Nauczyciel wręcza każdej grupie arkusz papieru, na którym jest tabela z zadaniami.
Każda grupa będzie zapisywała swoim kolorem rozwiązania w odpowiedniej rubryce
w tabeli.
Wpiszcie 5 dowolnych działań na mnożenie

Zapiszcie wynik do każdego działania na
i zapiszcie odpowiadające im działania na
mnożenie.
dodawanie.
Narysujcie ilustrację do 3 wybranych działań Ułóżcie i zapiszcie zadanie tekstowe do

i zapiszcie pod nimi te działania. wybranego działania.
• Każda grupa rozpoczyna zadanie od wypełniania pierwszego pola. Zapisuje dowolne

działania. Potem arkusz przekazywany jest zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Każ-
da grupa wykonuje polecenie w następnej rubryce.
• Kiedy wszystkie zadania są już wykonane, każda grupa sprawdza, czy zostały one po-
prawnie wykonane.
• Dzieci wypowiadają się na temat zajęć: co sprawiło im najwięcej trudności, co było
łatwe, o czym muszą pamiętać, jak im się współpracowało w grupie.
Uwaga! Kilka dni przed edukacją plastyczną nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że
na tych zajęciach będą wykonywać strój Inuity. Mówi, jakie materiały tekstyl-
ne mogą im być potrzebne. Prosi o ich gromadzenie i przyniesienie materiałów
w wyznaczonym dniu. Dodatkowo dzieci przyniosą rolkę tekturową po papierze
toaletowym lub ręczniku papierowym, klej, nożyczki, papier kolorowy. Nauczy-
ciel zachęca do wpisania w Google hasła Inuici.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Stroje mieszkańców Grenlandii

Chętnie wykonujecie prace plastyczne. Staracie się, aby były estetyczne. Pamiętacie o przy-
noszeniu na zajęcia potrzebnych materiałów. Dbacie o porządek w czasie i po wykonaniu
pracy na swoim stanowisku.
−− wypowiada się na temat mody, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− wymienia cechy strojów Inuitów, −− wymienić cechy strojów Inuity,
−− wymienia materiały, z których można te −− zaprojektować stroje według własnego
stroje wykonać, pomysłu z wykorzystaniem materiałów
−− projektuje stroje według własnego papierniczych i tekstylnych.
pomysłu z wykorzystaniem materiałów
papierniczych i tekstylnych.
94

Dzisiaj na zajęciach wykonacie strój dla Inuity zgodnie z własną inwencją twórczą.
Pytania kluczowe
• Jakiego stroju nie może nosić Inuita i dlaczego?
Środki dydaktyczne: materiały tekstylne i papiernicze, klej, nożyczki, gazety, kartki z blo-
ku, ok. 5 szablonów postaci człowieka z tektury, rolki tekturowe po papierze toaletowym
lub ręczniku papierowym, koperty z puzzlami (patrz pkt 1), książki o Grenlandii ze zdjęcia-
mi strojów Inuitów, tektura lub bloki techniczne, wesoła muzyka.
Przebieg zajęć
1. To już wiem – quiz na temat Grenlandii.

• Nauczyciel pisze na tablicy drukowanymi literami TAK/NIE. Czyta pytania. Dzieci odpo-
wiadają na nie TAK (wstają z ławek) lub NIE (siedzą na krzesłach). Nauczyciel wskazuje
właściwą odpowiedź zapisaną na tablicy.
Przykładowe pytania do quizu: Czy Grenlandia jest największą wyspą na świecie? Czy
na Grenlandii żyją pingwiny? Czy na Grenlandii jest bardzo zimno? Czy na Grenlandii żyją
niedźwiedzie brunatne? Czy lodowiec to lód w lodówce?
• Nauczyciel rozdaje dzieciom koperty (jedną na parę) z puzzlami (obrazki Inuitów w róż-
nych strojach). Dzieci układają je i przyklejają na kartkę, którą zawieszają na tablicy.
2. Jak się ubiera Inuita? – ćwiczenia w opowiadaniu na podstawie obrazków.
• Dzieci wypowiadają się na temat ubioru Inuitów na podstawie obrazków ułożonych
z puzzli, własnych informacji wyszukanych w internecie oraz zdjęć.
• Nauczyciel wzbogaca informacje dzieci o ubiorze Inuity.
3. Strój Inuity – praca twórcza dzieci.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom tekturowe szablony postaci.
• Dzieci odrysowują kontury postaci na kawałkach tektury lub na kartkach z bloku tech-
nicznego. Wycinają je. „Ubierają” swoje postacie wg własnego pomysłu, wykorzystują
różne materiały tekstylne i papiernicze. Rysują postaciom oczy i usta.
• Nauczyciel włącza nagranie wesołej muzyki. Dzieci urządzają rewię mody. Spacerują
po klasie i prezentują ubiory Inuitów.
• Dzieci przyklejają lub przymocowują postacie do tekturowych rolek papieru. Teraz po-
stacie można ustawić na klasowej wystawie.
• Dzieci opowiadają o swojej pracy. Wybierają najpiękniejsze, ich zdaniem, ubiory wy-
konane podczas zajęć.
95

EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Muzyka dawniej i dziś

Znacie rodzaje głosów ludzkich – sopran i bas. Potraficie słuchać muzyki. Śpiewacie znane
wam piosenki.
−− wypowiada się na temat słuchanej Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
muzyki, −− przedstawić muzykę ruchem,
−− porównuje muzykę dawną z muzyką −− równo wykonać ćwiczenie rytmiczne.
współczesną,
−− ilustruje ruchem charakter muzyki.
Dzisiaj na zajęciach będziecie słuchać muzyki bardzo starej i współczesnej. Opowiecie, jak
wyglądało życie muzyczne dawniej i dziś. Będziecie grać na instrumentach. Nauczycie się
nowego tańca.
Pytania kluczowe
• Czy taniec może sprawiać przyjemność? Uzasadnij swoje zdanie.
Środki dydaktyczne: bębenek, tamburyn, karta pracy nr 18. Oto ja. Płyta muzyczna ze
słuchowiskami, kl. 1 CD 2. Oto ja. Płyta muzyczna kl. 2 CD 1 i CD 2.
Przebieg zajęć
• Dzieci stoją na obwodzie koła. Nauczyciel wita się z dziećmi w różny sposób, a dzieci
powtarzają na zasadzie echa, np. elegancki ukłon, przybicie piątki, lekkie dygnięcie.
3. Spacer do muzyki dawnej – improwizacja ruchowa do muzyki (L. Boccherini Me-

nuet – Oto ja. Płyta muzyczna CD 1; S. Joplin The Entertainer – Oto ja. Płyta mu-
zyczna CD 2).
• Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie, że czas się cofnął. Znajdujecie się w pięknej balowej
sali w zamku. Dziewczynki są damami, a chłopcy rycerzami. Spacerujecie po balowej sali.
Kiedy uderzę w bębenek, zatrzymujecie się i witacie się ze sobą – dostojnie i elegancko.
• Nauczyciel mówi: Znów przenosimy się w czasie – tym razem do czasów współczesnych.
Spacerujecie, a gdy usłyszycie dźwięk tamburynu, to przywitajcie się ze sobą w znany nam
sposób – przybiciem piątki, podaniem ręki, klepnięciem w ramię.
4. Echo rytmiczne.
• Nauczyciel gra rytm w takcie na 4, a dzieci powtarzają go na zasadzie echa. Jeśli na-
uczyciel zagra na bębenku, dzieci klaszczą. Jeśli zagra na tamburynie, dzieci tupią.
• Nauczyciel gra rytm jak poprzednio. Dzieci ilustrują rytm całym ciałem. Jeśli zostanie
zagrany na bębenku – wykonują ładne, eleganckie ruchy. Jeśli zostanie zagrany na
tamburynie – wykonują ruchy tańca dyskotekowego.
96

5. O czym opowiada muzyka? – rozwiązywanie zadań w karcie pracy nr 18.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat dwóch kontrastujących utworów muzycz-
nych, których wysłuchały. Dzieci wymieniają cechy charakterystyczne muzyki – na-
uczyciel zapisuje je na tablicy.
• Nauczyciel pyta: Który utwór bardziej się wam podobał? Który utwór słyszeliście już kie-
dyś? Z czym kojarzy się wam wysłuchana muzyka?
• Dzieci wykonują zad. 1.
6. Śpiewamy piosenkę dawną i współczesną (Smocza ballada – Oto ja. Płyta mu-
zyczna ze słuchowiskami, kl. 1 CD 2; oraz dowolna piosenka o rozrywkowym
charakterze).
• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania dwóch piosenek – Smocza ballada oraz do-
wolna piosenka o charakterze rozrywkowym. Pyta: Która z tych piosenek kojarzy się
wam z muzyką dawną? Dzieci śpiewają obie piosenki.
• Dzieci dokonują samooceny umiejętności (nacobezu) i udziału w zajęciach. Wykonują
ukłon – jeśli zajęcia się podobały; wysoko machają rękami – jeśli wszystkie zadania
udało się wykonać; nisko – jeśli uważają, że zajęcia były trudne.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia ogólnorozwojowe z wykorzystaniem lasek gimnastycznych

• rozciąga i wzmacnia mięśnie klatki piersiowej,
• poznaje różnorodne ćwiczenia ogólnorozwojowe,
• zwraca uwagę na bezpieczeństwo swoje i współćwiczących.
Przybory: laski gimnastyczne, kocyki.
Przebieg zajęć

• Walka kogutów (według pomysłu nauczyciela).
• Ćwiczenia z laskami gimnastycznymi. Nauczyciel dzieli klasę na 6 zastępów.
Stanowisko 1. Jedno dziecko leży przodem na kocyku, drugie stoi tyłem przed nim,
wspólnie trzymają dwie laski – dziecko stojące idzie powoli do przodu, ciągnąc współ-
ćwiczącego. Zmiana co 2 m w miejscach zaznaczonych przez nauczyciela.
Stanowisko 2. Leżenie tyłem z laską trzymaną na brzuchu – przeniesienie laski za gło-
wę z jednoczesnym głębokim wdechem, a w momencie opuszczenia laski długi wy-
dech (2 serie po 10 razy).
Stanowisko 3. Marsz na palcach z mocno wyciągniętymi rękami trzymającymi laskę –
wdech; opuszczenie laski – wydech.
97

Stanowisko 4. Leżenie tyłem, laska trzymana w rękach za głową – przenoszenie laski
pod głową, klatką piersiową, biodrami i nogami i powrót do pozycji wyjściowej (3 serie
po 5 razy).
Stanowisko 5. Leżenie przodem, ramiona wyciągnięte w przód trzymają laskę – uniesie-
nie ramion lekko w górę (należy policzyć do 10) i powrót do pozycji wyjściowej (3 razy).
Stanowisko 6. Leżenie przodem, w dłoniach laska, pod brzuchem zrolowany kocyk –
przenoszenie laski raz pod brodę, raz za głowę do wyprostu rąk (2 serie po 10 razy).
• Ćwiczenia oddechowe.
5. Zbiórka w dwuszeregu, podsumowanie zajęć.
TEMAT ZAJĘĆ: Budujemy domki ze śniegu

−− współpracuje w zespole, wyrabia poczucie odpowiedzialności za wspólne
wykonywanie zadania,
−− doskonali celność rzutów śnieżkami,
−− wie, jakie znaczenie dla zdrowia ma aktywność fizyczna.
Przybory: 8 chorągiewek.
Przebieg zajęć
1. Przygotowanie dzieci do zajęć na śniegu.

• Kto dalej i wyżej rzuci? Po dwóch kolejkach dzieci rzucają śnieżkami w górę, a nauczy-
ciel wyróżnia dzieci, które rzuciły najwyżej.
• Skoki z nogi na nogę po śniegu. Dzieci na sygnał skaczą z nogi na nogę do oddalonej
o 15 metrów linii mety.
• Budowanie śniegowych domków. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Każda grupa
w odległości 5–6 metrów od siebie buduje domek ze śniegu na wyznaczonym przez
nauczyciela okręgu (średnica koła 3–4 kroki). Część dzieci z każdej grupy toczy kule
śniegowe, inne układają je na obwodzie wyznaczonego koła, a dwoje lub troje dzieci
uzupełnia śniegiem szczeliny między ułożonymi kulami. Po upływie 12–15 minut na-
uczyciel ocenia, który domek jest wyższy i okazalszy.
• Celowanie do chorągiewek – zabawa rzutna. Na każdym domku nauczyciel zatyka po 4
chorągiewki. W tym czasie każda grupa przygotowuje po 3 śnieżki dla każdego uczest-
nika. Na sygnał nauczyciela dzieci starają się celnymi rzutami przewrócić chorągiewki
zatknięte w sąsiednim domku. Wygrywa grupa, która pierwsza przewróci wszystkie
chorągiewki lub w określonym czasie przewróciła więcej chorągiewek.
4. Część końcowa – podsumowanie zajęć.
98

TEMAT ZAJĘĆ: Tor przeszkód – wykonywanie ćwiczeń równoważnych bez przyboru
−− doskonali ogólną sprawność fizyczną,
−− kształtuje siłę, zwinność i skoczność,
−− potrafi samodzielnie zorganizować bezpieczne miejsca do ćwiczeń fizycznych.
−− wie, jak się należy zachować, gdy się zwycięża.
Przybory: skrzynia gimnastyczna, materace, pachołki.
Przebieg zajęć
1. Czynności porządkowo-organizacyjne.

• Pożar, powódź, lawina (patrz kl. 1).
• Ćwiczenia indywidualne wykonywane po przekątnej sali gimnastycznej: bieg przo-
dem; bieg tyłem; bieg z krążeniem ramion w przód; bieg z krążeniem ramion w tył;
bieg z wysokim unoszeniem kolan; bieg z uderzaniem piętami o pośladki; cwał bocz-
ny z krzyżowaniem rąk przed sobą; skoki na prawej, a następnie na lewej nodze; marsz
na czworakach.
• Ćwiczenia w luźnej rozsypce: postawa w rozkroku – krążenia bioder, a następnie tuło-
wia, po 2 razy w każdą stronę; postawa w rozkroku – skłony tułowia z pogłębianiem,
po 3 razy do każdej nogi; przysiad podparty – wyrzuty nóg w tył do podporu w leżeniu
przodem 8 razy; podskoki w miejscu z dotykaniem kolanami dłoni.
• Nauczyciel z pomocą dzieci ustawia na sali gimnastycznej tor przeszkód. Dzieci stoją
w rzędzie i na sygnał nauczyciela pokonują tor 2 lub 3 razy: ślizg przodem na ławecz-
ce; bieg na czworakach na odcinku 6 metrów; wejście na 5 części skrzyni i zeskok na
materac do przysiadu; z kilku kroków rozbiegu odbicie obunóż z odskoczni z prze-
skokiem nad ułożonym wszerz materacem i lądowaniem do przysiadu na kolejnym
materacu; przejście bokiem po listwie odwróconej ławeczki; przeskoki zawrotne przez
ławeczkę (obunóż, ręce oparte o ławeczkę); przewrót w przód z marszu; wejście na
czworakach po ławeczce zaczepionej o czwarty szczebel drabinki; przejście wzdłuż
drabinek na wysokości czwartego szczebla i zejście na samych rękach do klęku; turla-
nie się po dwóch materacach; bieg slalomem do mety.
• Marsz, wspięcie na palce, ramiona w górze – wdech nosem.
5. Zbiórka w dwuszeregu, podsumowanie zajęć.
99

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 22
NA JLEPIEJ W DOMU! WIOSENNE ZMIANY. TERMOMETR.
• czytanie ze zrozumieniem tekstu
• czytanie tekstu z właściwą intonacją
• opowiadanie własnymi słowami przeczytanego tekstu
• opisywanie głównych bohaterów tekstu
• tworzenie rodziny wyrazów
• wskazywanie wyrazów o znaczeniu przeciwnym
• posługiwanie się poprawną formą wyrazów w liczbie pojedynczej i mnogiej
• poznanie i wyjaśnianie znaczenia przysłów o domu
• pisanie kaligraficzne zgodnie z poznanymi zasadami ortograficznymi
• odczytywanie i zapisywanie temperatury
• zaznaczanie temperatury na termometrze
• porównanie podanych temperatur
• wykonanie prostych obliczeń związanych z temperaturą
• rozwiązanie zadań na porównywanie różnicowe
• zapisanie działania na mnożenie w oparciu o ilustrację
• dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie wczesną wiosną
• omawianie warunków pogodowych występujących na początku wiosny
• poznanie wiosennych kwiatów
• prowadzenie obserwacji pogody
MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA
Uczeń:
− rozumie pojęcie: mądrość
− rozumie, co to jest dom, słucha opowieści o różnych domach
− opowiada o wymarzonym domu
− potrafi pracować z innymi dziećmi, cechuje się otwartością i chęcią do wspólnego
działania
100

MNOŻENIE W ZAKRESIE 30

• nauka gry na dzwonkach • Bocian – wykonanie ptaka z papieru
chromatycznych akompaniamentu zgodnie z instrukcją
do utworu S. Joplina The Enterteiner
• ćwiczenia doskonalące grę na
instrumencie

1. Rodzina • urządzenia techniczne • doskonalenie skoczności
2. Rodziny są różne w domu i w szkole • doskonalenie odbijania
3. Mój dom • zna i wymienia balonika
4. Domy są różne urządzenia techniczne • doskonalenie
w domu i w szkole koordynacji
5. Mój wymarzony
• zna zasady • doskonalenie rzutów
dom bezpiecznego i chwytów ringo
korzystania z urządzeń • doskonalenie siły
technicznych mięśniowej nóg
• układa instrukcję
obsługi dowolnego
urządzenia
−− opowiada o swoich ulubionych daniach, nietypowych daniach i przeżyciach

związanych z gotowaniem
−− potrafi rozmawiać z innymi na aktualne tematy, słucha uważnie innych osób
−− jest kreatywny – potrafi ułożyć przepis kulinarny
−− zna zasady dobrego zachowania się przy stole
−− potrafi rozmawiać i brać udział w dyskusji na tematy dotyczące jego życia oraz
przeczytanych przez niego tekstów
−− wie, jak się nazywają poszczególni członkowie rodziny, posługuje się tymi nazwami
101

102
Projekt nr 22 Najlepiej w domu. Wiosenne zmiany. Termometr. Mnożenie w zakresie 30
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 127 Wybieramy • czytanie tekstu Głowa rodziny, podr. polonist.- I • czyta ze zrozumieniem dłuższy
najważniejszą • odpowiadanie na pytania dotyczące tekstu, -społ. 1.3) fragment tekstu z podręcznika,
osobę • zapoznanie z biografią Pawła Beręsewicza, cz. 2, s. 16–18 2.3) • potrafi wyróżnić i krótko opisać
w rodzinie. • uzupełnianie informacji na podstawie biografii autora, ćw. polonist.- 3.1) głównych bohaterów występują-
-społ. 3.2) cych w przeczytanym tekście,
cz. 3, s. 28 3.3) • odpowiada na pytania,
4.1) • umie opowiedzieć własnymi sło-
2 128– Słuchamy • czytanie wybranych fragmentów tekstu Głowa rodziny, podr. polonist.- I wami tekst, który przeczytał,
• wyszukuje informacje w biografii
129 argumen- • kształtowanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem – -społ. 1.3)
tów innych odtwarzanie kolejności pojawiania się w słuchanym tekście cz. 2, s. 16–18 2.3) autora,
i pomagamy bohaterów, ćw. polonist.- 3.1) • uzupełnia informacje o autorze na
wyjaśnić • kształtowanie wrażeń estetycznych na podstawie okładek -społ. 3.3) podstawie dostępnych informacji,
problem. książek, cz. 3, s. 29–31 • słucha ze zrozumieniem tekstu,
• tworzenie wypowiedzi pisemnej na temat okładki, • wymienia bohaterów w kolejno-
• tworzenie rodziny wyrazów: pisarz, książka, ści, w jakiej występują w tekście,
• nadawanie imion członkom rodziny, • wybiera najładniejszą, według
• zapisywanie podobieństw i różnic rodzin, siebie, okładkę książki,
• dopasowywanie przysłów do pasujących ilustracji, • pisze, o czym może opowiadać
• uzupełnianie dialogu według własnego pomysłu, książka, na podstawie okładki,
• tworzy nowe rodziny wyrazów,
1 130 Przysłowia • tworzenie mapy myśli o domu, zabawy w skojarzenia – co to podr. polonist.- I
• nazywa członków rodziny
i powiedzenia jest dom, co to jest bezpieczeństwo, -społ. 1.3)
wymyślonej przez siebie,
o domu – roz- • poznawanie przysłów i frazeologizmów związanych z domem, cz. 2, s. 19 2.3)
• zapisuje podobieństwa i różnice
wijanie języka byciem w domu, bezpieczeństwem domu, ćw. polonist.- 2.4)
członków rodzin,
dziecka. • uczenie się kategoryzowania – poznawanie i nazywanie -społ. 3.1)
• zna powiedzenia i potrafi
różnych rodzajów domów, wyróżnianie ich cech wspólnych cz. 3, s. 32–33 3.2)
dopasować je do ilustracji,
oraz różnic, 4.1)
• wpisuje powiedzenia do dialogu,
• rozwijanie umiejętności wykorzystywania zdobytej wiedzy 5.5)
• zna przysłowia i związki frazeolo-
w praktyce – uzupełnianie tekstu właściwymi wyrazami,
giczne związane z domem,
objaśnianie, w jakich sytuacjach możemy użyć określonych
• zna nazwy różnych domów,
przysłów i powiedzeń,
• wymienia różnice i podobieństwa
pomiędzy domami na
ilustracjach;
26.10.2018 10:34:39
1 131 Nasze domy • rozwijanie umiejętności dzieci do nazywania i kategoryzowania: podr. polonist.- I
to nasze miej- np. wyróżnianie przedmiotów, sprzętów, które są potrzebne -społ. 1.3)
sca na świecie w domu do sprzątania, które służą do odpoczynku, które są cz. 2, s. 19 1.5)
– praca ze potrzebne do przygotowywania posiłku, ćw. polonist.- 2.3)
słownictwem • zabawy językowe związane ze słownictwem i frazeologią z pola -społ. 2.4)
związanym semantycznego związanego z domem, cz. 3, s. 32–33 3.1)
z domem. • utrwalanie pojęcia rodziny wyrazów, ćwiczenia sprawdzające, 4.1)
Ćwiczenia • rozwijanie świadomości gramatycznej poprzez zabawy 5.5)
gramatyczne i ćwiczenia polegające na dopasowywaniu liczby pojedynczej
– intuicyjne i mnogiej,
rozróżnie- • ćwiczenia gramatyczno-ortograficzne związane
nie liczby z zapisywaniem poprawnej formy wyrazów w liczbie
pojedynczej pojedynczej i mnogiej,
i mnogiej.
1 132 Mój wymarzo- • słuchanie opowieści o różnych domach, o marzeniach I
ny dom – opi- innych ludzi na temat domów, oglądanie różnych rodzajów 1.3)
suję, tworzę, domów, w których mieszkają ludzie, wyróżnianie ich cech 2.3)
rysuję, opo- charakterystycznych, 2.5)
wiadam... • rozwijanie wyobraźni dziecka oraz jego umiejętności współpra- 4.1)
cy z innymi dziećmi – opowiadanie o wymarzonym wspólnym
domu, wspólne rysowanie oraz prezentowanie swoich prac,
• utrwalanie intuicyjnego rozumienia liczby pojedynczej i mnogiej;
1 22 Pierwsze • wdrażanie do obserwowania zmian zachodzących wczesną podr. matem.- IV • dostrzega zmiany zachodzące
wiosenne wiosną w pogodzie i w przyrodzie, -przyr. 1.1) wczesną wiosną w przyrodzie
zmiany • omówienie zmian zachodzących w przyrodzie na początku cz. 2, s. 18–19 1.2) wśród ptaków, owadów i roślin,
w przyrodzie. wiosny, ćw. matem.- 2.8) • omawia warunki pogodowe wy-
• omówienie zmian pogodowych w pierwszych dniach wiosny, -przyr. s. 18 stępujące na początku wiosny,
• uwrażliwienie na piękno przyrody, • wymienia nazwy wiosennych
kwiatów,
• wie, że większość wiosennych
kwiatów jest pod ochroną,
• odczytuje i zapisuje temperaturę
w °C,
• posługuje się termometrem,
• zaznacza temperaturę na termo-
metrze,
• porównuje podane temperatury,
• wykonuje proste obliczenia zwią-
zane z podaną temperaturą,
• rozwiązuje zadania na porówny-
wanie różnicowe,
103
26.10.2018 10:34:39
104
1 106 Odczytywanie • doskonalenie umiejętności posługiwania się termometrem, podr. matem.- II • rozwiązuje zadania tekstowe na
temperatury • doskonalenie umiejętności odczytywania i zapisywania -przyr. 2.4) mnożenie,
na termome- temperatur w °C, cz. 2, s. 20 3.1) • mnoży liczby w zakresie 30,
trach. • porównywanie wskazań temperatur na termometrach, ćw. matem.- 6.5) • dobiera zapis mnożenia do
• dokonywanie prostych obliczeń związanych z odczytaną -przyr. s. 19 ilustracji,
temperaturą, • zapisuje działanie na mnożenie
• rozwiązywanie zadań na porównywanie różnicowe, do podanej ilustracji,
1 107 Mnożenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie, podr. matem.- II • dostrzega przemienność
liczb przez 6 • pogłębianie rozumienia mnożenia liczb, -przyr. 2.4) mnożenia w oparciu o ilustrację,
i 7 w zakresie • wprowadzenie mnożenia liczb przez 6 i 7 w zakresie 30, cz. 2, s. 21, zad. 3.1) • wie, jak liczby 0 i 1 wpływają
30. • dobieranie zapisu mnożenia liczb do ilustracji, 1i2 3.3) na wynik mnożenia,
4.1) • myśli logicznie;
1 108 Mnożenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie, podr. matem.- II
liczb w zakre- • pogłębianie rozumienia mnożenia liczb, -przyr. 2.1)
sie 30. Liczby • mnożenie liczb w zakresie 30, cz. 2, s. 21, 3.1)
1 i 0 w mno- • zapisywanie działań na mnożenie liczb do ilustracji, zad. 3 3.3)
żeniu. • dobieranie zapisu mnożenia liczb do ilustracji, ćw. matem.- 4.1)
• wdrażanie do dostrzegania i wykorzystywania przemienności -przyr. s. 20
mnożenia w praktyce,
• zastępowanie dodawania mnożeniem i odwrotnie,
• wprowadzenie mnożenia liczb przez 0 i 1 w zakresie 20,
1 109 Ćwiczenia • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie, ćw. matem.- II
dotyczące • dobieranie działań na mnożenie liczb do ilustracji, -przyr. s. 21 2.1)
mnożenia • zapisywanie mnożenia do ilustracji i odwrotnie, 3.1)
liczb. • doskonalenie techniki mnożenia liczb – ćwiczenie liczenia 3.3)
w pamięci, 4.1)
1 110 Mnożenie – • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie, 2.1)
powtórzenie • doskonalenie techniki mnożenia w poznanym zakresie liczbowym, 3.1)
materiału. • doskonalenie mnożenia w pamięci, 3.3)
• rozwijanie logicznego myślenia; 6.9)
1 22 Urządzenia • przybliżenie urządzeń technicznych wykorzystywanych VI • wymienia urządzenia techniczne
techniczne w domu i w szkole, 1.2) używane w domu i w szkole,
w domu • objaśnianie sposobu działania popularnych urządzeń 1.4) • wie, jak działają podstawowe
i w szkole. technicznych, 3.2) urządzenia techniczne,
techniczna
• układanie instrukcji obsługi wybranego urządzenia • układa instrukcję obsługi
technicznego wykorzystywanego w klasie, wybranego przez siebie
• wdrażanie do bezpiecznego posługiwania się urządzeniami urządzenia technicznego
technicznymi; używanego w klasie,
• zna zasady bezpiecznego używa-
nia urządzeń technicznych;
26.10.2018 10:34:39
1 22 Gramy na • ćwiczenia rytmiczne doskonalące grę na instrumencie, Karta pracy VIII • wykonuje ćwiczenia
dzwonkach • nauka gry na dzwonkach akompaniamentu do utworu nr 19 4.1) doskonalące grę na dzwonkach
chromatycz- S. Joplina The Entertainer; 4.3) chromatycznych,
muzyczna
nych 4.7) • potrafi zagrać na dzwonkach
fragmenty akompaniamentu do
utworu muzycznego;
1 22 Bocian – • doskonalenie umiejętności wycinania po liniach prostych V • wycina po liniach prostych
wykonanie i krzywych, 1.1)b) i krzywych,
ptaka • wykonanie ptaka zgodnie z instrukcją, 2.3) • projektuje model bociana
plastyczna
z papieru. • dbanie o bezpieczeństwo i porządek w czasie pracy; zgodnie z instrukcją nauczyciela
• dba o bezpieczeństwo i porządek
w czasie pracy;
3 64– 64. Zabawy • doskonalenie koordynacji, • doskonali podbijanie balonika,
66 z balonikami. • doskonalenie umiejętności współpracy w zabawach i w zespole, • kształtuje koordynację ,
65. Zabawy • kształtowanie ogólnej sprawności fizycznej, • współpracuje w zespole,
i ćwiczenia • ćwiczenia z wykorzystaniem materaców • kształtuje wyobraźnię,
z akcentem • ćwiczenia wzmacniające mięśnie nóg, • zachowuje zasady
nóg. • doskonalenie skoczności. bezpieczeństwa,
66. Gry i ćwi- • wykonuje ćwiczenia
wychowanie fizyczne
czenia z wy- z wykorzystaniem materaców,
korzystaniem • doskonali skoczność,
materacy. • kształtuje siłę mięśniową nóg.
105
26.10.2018 10:34:39
Uwaga! Podobnie jak w poprzednich wartościach, przez 3 tygodnie pobytu dzie-
ci w wartości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA w klasie będzie wisiała mapa
pamięci (arkusz papieru pakowego z nazwą tej wartości). Dzieci po każdych za-
jęciach zdecydują, co na niej zapiszą.
Dzień 1
TEMAT DNIA: Rodzina

Zapis w dzienniku: Wybieramy najważniejszą osobę w rodzinie. Pierwsze wiosenne zmia-
ny w przyrodzie. Odczytywanie temperatury na termometrach.
Potraficie opowiedzieć o swojej ojczyźnie. Poznaliście florę, faunę oraz warunki atmosfe-
ryczne panujące na Grenlandii. Potraficie opowiedzieć o trybie życia Inuitów. Wiecie, na
czym polega mnożenie liczb. Potraficie mnożyć w zakresie 30.
−− czyta ze zrozumieniem dłuższy Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
fragment tekstu z podręcznika, −− odpowiedzieć na pytania dotyczące
−− potrafi wyróżnić i krótko opisać tekstu Głowa rodziny,
głównych bohaterów występujących −− powiedzieć, kim jest Paweł Beręsewicz,
w przeczytanym tekście, −− napisać odpowiedzi na pytania na
−− odpowiada na pytania, podstawie tekstu o Pawle Beręsewiczu,
−− umie opowiedzieć własnymi słowami −− wskazać 3–4 zmiany zachodzące
tekst, który przeczytał, w przyrodzie wczesną wiosną,
−− wyszukuje informacje w biografii autora, −− podać nazwy 5 zwiastunów wiosny,
−− uzupełnia informacje o autorze, −− wymienić nazwy 2–3 kwiatów pod
−− dostrzega zmiany zachodzące wczesną ochroną,
wiosną w przyrodzie wśród ptaków, −− poszukać informacji podanych na mapie
owadów i roślin, pogody,
−− omawia warunki pogodowe −− odczytać na termometrze temperaturę,
występujące na początku wiosny, −− wykorzystać mapę pogody i termo-
−− wymienia nazwy wiosennych kwiatów, metry wskazujące temperaturę jako
−− wie, że większość wiosennych kwiatów źródła informacji do uzupełnienia zdań
jest pod ochroną, i rozwiązania zadań.
−− prowadzi obserwacje pogody
w portfolio,
−− odczytuje i zapisuje temperaturę w °C,
−− posługuje się termometrem,
−− zaznacza temperaturę na termometrze,
−− porównuje podane temperatury,
−− wykonuje proste obliczenia związane
z podaną temperaturą,
−− rozwiązuje zadania na porównywanie
różnicowe.
106

Dzisiaj na zajęciach przeczytacie tekst Głowa rodziny. Odpowiecie na pytania dotyczące
tego tekstu. Dowiecie się, kto to jest Paweł Beręsewicz. Wskażecie warunki pogodowe wy-
stępujące wczesną wiosną. Dowiecie się, co się dzieje wczesną wiosną w świecie roślin
i zwierząt. Będziecie odczytywać temperaturę wskazaną na termometrach. Rozwiążecie
zadania tekstowe związane z podaną temperaturą. Porównacie temperatury. Wejdziecie
w rolę prezenterów pogody.
Pytania kluczowe
• Jaką rolę odgrywa rodzina w naszym życiu?
• Co zachwyca w przyrodzie wczesną wiosną?
• Kiedy korzystamy z termometrów?
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, podr. mat.-przyr. cz. 2, ćw. mat.-
-przyr. cz. 2; arkusz papieru pakowego z napisem MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA, ar-
kusz papieru pakowego, gałązka forsycji lub jej zdjęcie, rysunki wiosennych kwiatów, atlasy
kwiatów, termometry: pokojowy, lekarski, do mierzenia temperatury na dworze (naturalne
lub na ilustracjach); mapa Polski, symbole pogodowe, nagranie piosenki B. Lewandowskiej
Wkrótce wiosna (zasoby YouTube’a).
Przebieg zajęć
1. Plecak – zabawa integracyjna, ćwiczenie pamięci.

• Uczniowie wybierają się na wycieczkę. Każdy uczeń zabiera ciekawe przedmioty.
Pierwsza osoba mówi: Pakuję do plecaka skakanki i szybko podaje „plecak” kolejnej
osobie, pokazując jednocześnie, jak wygląda ten przedmiot lub do czego służy. Na-
stępna osoba mówi: Pakuję do plecaka... powtarza to, co powiedziała i pokazała pierw-
sza osoba, dodaje swój przedmiot itd.
Logopeda radzi – Stymulacja rozwojowa

Ta zabawa integracyjna ćwiczy pamięć sekwencyjną (uczniowie muszą zapamiętać
kolejne przedmioty pakowane do plecaka) i stymuluje lewą półkulę mózgu, która
u większości z nas odpowiada między innymi za mówienie oraz czytanie.
3. Co to jest mądrość? – wypowiadanie się na temat mądrości, mapa pamięci.

• Dzieci odpowiadają na pytania: Co to znaczy być mądrym człowiekiem? Na czym polega
mądrość? Co to znaczy, że ktoś jest mądry? Kiedy powiemy do kogoś, że postąpił mądrze?
• Nauczyciel wyjaśnia, że mądrość to umiejętność wykorzystywania swojej wiedzy i swo-
jego doświadczenia. Proponuje, aby wspólnie zredagować szerszą definicję pojęcia
mądrość. Na początek dzieci podają wyrazy i związki wyrazów, które im się z mądro-
ścią kojarzą, np.: sowa, głowa, myśliciel, rozwiązywanie problemów, doświadczenia,
podejmowanie decyzji, odpowiadanie na pytania, eksperymenty, rozumne postępo-
wanie, umiejętne planowanie swoich działań, logiczne myślenie, kreatywność, rebusy,
zagadki. Nauczyciel zapisuje je na tablicy.
• Dzieci tworzą definicję, wykorzystując zapisane na tablicy skojarzenia (zapiszą ją po-
tem na mapie pamięci).
107

• Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego z napisem MĄDROŚĆ I CIE-
KAWOŚĆ POZNAWCZA i mówi: Dziś rozpoczynamy podróż po kolejnej krainie – po war-
tości MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA. Przez najbliższe trzy tygodnie będziemy two-
rzyć mapę pamięci, czyli – tak jak poprzednio – notować na niej wszystko, co jest ważne,
co należy zapisać i zapamiętać.
• Dzieci zapisują na mapie swoje propozycje, np. stworzoną definicję mądrości.
4. Rodzina – uważne słuchanie, doskonalenie czytania cichego ze zrozumieniem
(podr. pol.-społ. s. 16–18).
• Dzieci w parach wypowiadają się na temat swoich rodzin. Mówią, czy rodzina jest dla
nich ważna i dlaczego. Nauczyciel wskazuje dzieci, które opowiadają, czego się dowie-
działy od swojego sąsiada.
• Dzieci wyjaśniają, jak rozumieją powiedzenia głowa rodziny i włożyć kij w mrowisko.
Mówią, kto ich zdaniem jest głową rodziny w ich domu. Uzasadniają dlaczego (pole-
cenie 2).
• Dzieci cicho czytają tekst Pawła Beręsewicza Głowa rodziny. Odpowiadają na pytania
(polecenia 1 i 3).
• Dzieci odczytują fragmenty tekstu jako odpowiedzi na pytania: Co się wydarzyło
w domu Kasi podczas próby odpowiedzi na pytanie, kto jest głową rodziny? Jakie argu-
menty miała mama na to, że jest głową rodziny, a jakie argumenty na to miał tata? (po-
lecenia 3 i 4).
• Nauczyciel czyta ostatnie zdanie z tekstu Głowa rodziny i prosi o wyjaśnienie, o jakie
„dwugłowe rodziny” chodzi. Dzieci mówią, dlaczego ich zdaniem dzieci z „dwugło-
wych rodzin” nie miały odrobionego zadania domowego (polecenie 5).
5. Rodzina – ćwiczenia manualne, wzmacnianie więzi rodzinnych.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki formatu A4, podzielone na pół (kartka ułożona po-
ziomo). Prosi, aby dzieci na jednej połowie narysowały swój dom, a na drugiej – swoją
rodzinę w czasie wspólnego wykonywania jakichś czynności lub podczas zabawy.
• Dzieci siedzą w kręgu, trzymają przed sobą swoje prace i je oglądają. Odgadują, co nary-
sowały inne osoby – jakie czynności, jakie zabawy – mówią, co sądzą o tych rodzinach.
6. Poznajemy znanego pisarza – ćwiczenia w czytaniu (ćw. pol.-społ. s. 28).
• Dzieci odczytują krótką biografię pisarza Pawła Beręsewicza. Nauczyciel czyta pyta-
nia, a dzieci ustnie na nie odpowiadają. Następnie samodzielnie zapisują odpowiedzi
w ćwiczeniach. Przed rozpoczęciem pracy przypominają o zasadzie pisania zdań wiel-
ką literą.
7. Witamy wiosnę – śpiewanie dowolnej piosenki o wiośnie.
8. Co wiemy o wiośnie? – skojarzenia rozgrzewkowe, wykorzystanie wiedzy w praktyce.

• Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego i pisze na nim: Wkrótce wio-
sna. Zapisuje pytanie: Co wiemy o wiośnie? Dzieci podają skojarzenia ze słowem wiosna,
a nauczyciel zapisuje je na arkuszu. Następnie dzieci wypowiadają się na temat wiosny:
Jak zmienia się pogoda? Jakie rośliny i zwierzęta zwiastują wiosnę? Co robią ludzie wiosną?
Jak zachowują się wtedy zwierzęta? Zapisują wszystkie informacje pod pytaniem.
• Nauczyciel zapisuje na arkuszu pytanie: Czego chcemy dowiedzieć się o wiośnie? Zapi-
suje podane przez dzieci pytania.
108

9. Zwiastuny wiosny – wypowiedzi o oznakach wiosny na podstawie tekstu piosen-
ki i ilustracji (podr. mat.-przyr. s. 18–19).
• Dzieci oglądają ilustracje i na ich podstawie opowiadają, co się dzieje w świecie roślin
i zwierząt. Wymieniają nazwy roślin i zwierząt, które rozpoznają. Opowiadają o wio-
sennej pogodzie (polecenie 1).
• Nauczyciel zapisuje na arkuszu pytanie: Co zwiastuje wiosnę?
• Dzieci wymieniają zwiastuny wiosny i wypowiadają się na ich temat.
• Dzieci słuchają piosenki B. Lewandowskiej Wkrótce wiosna (zasoby YouTube’a). Wy-
mieniają nazwy roślin i zwierząt występujących w piosence. Wyjaśniają znaczenie wy-
razu chochoły.
• Nauczyciel zapisuje na arkuszu pytanie: Czego dowiedzieliśmy się o wiośnie? Dzieci za-
pisują informacje o wiośnie zdobyte w czasie zajęć.
• Dzieci odpowiadają na pytania: O jakich zmianach w przyrodzie dowiadujemy się z tek-
stu piosenki?
• Dzieci czytają Ciekawostkę Przyrodnika o forsycji. Oglądają naturalną gałązkę forsycji
i ją opisują.
10. Oznaki wiosny – utrwalenie poznanych wiadomości (ćw. mat.-przyr. s. 18).
• Dzieci czytają informacje zapisane na arkuszu Wkrótce wiosna. W parach uzupełniają
tabelę. Łączą się w czwórki i odczytują zapisane informacje (zad. 1).
• Nauczyciel zawiesza na tablicy ilustracje z wiosennymi kwiatami. Dzieci wskazują te,
które zwiastują wiosnę. Przyporządkowują nazwy do ilustracji. Szukają w internecie
lub w książkach informacji o tym, które z tych kwiatów są pod ochroną (zad. 2).
11. Co nas zachwyca w przyrodzie? – współpraca w grupie, uwrażliwienie na piękno
przyrody.
• Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy w wybrany przez siebie sposób. Każda grupa
wykonuje zadanie, korzystając z informacji zapisanych na arkuszu Wkrótce wiosna.
Grupa 1: Jakie zmiany w świecie roślin zauważamy wczesną wiosną? Dlaczego świat ro-
ślin jest piękny? Podaj 3 przykłady tego piękna.
Grupa 2: Jakie zmiany w świecie zwierząt zauważamy wczesną wiosną? Dlaczego świat
zwierząt jest piękny? Podaj 3 przykłady tego piękna.
Grupa 3: Jakie zmiany w pogodzie zauważamy wczesną wiosną? Jak pogoda wpływa na
przyrodę? Podaj 3 przykłady.
• Dzieci prezentują efekty swojej pracy w wybrany przez siebie sposób (opowiadanie,
dialog, scenka, ilustracje).
12. Pogoda – utrwalenie wiadomości o pogodzie.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Gdzie możemy uzyskać informacje na temat pogody
w nadchodzącym dniu lub w dalszych dniach? Czy warto korzystać z tych informacji?
Dlaczego? Komu najbardziej potrzebne są takie wiadomości? Czy oglądaliście kiedyś pro-
gnozę pogody w telewizji? Za pomocą jakich symboli była ona przedstawiona?
13. Prezenter pogody – zabawa, odczytywanie danych z mapy pogodowej (podr. mat.-
-przyr. s. 20).
• Nauczyciel wchodzi w rolę prezentera, podchodzi do mapy Polski, umieszcza na niej
symbole pogodowe i zapowiada pogodę. Potem chętne dzieci prezentują prognozę
pogody.
109

• Dzieci odczytują z mapy Polski temperaturę w poszczególnych miastach Polski. Odpo-
wiadają na pytania i zapisują je w zeszytach (polecenie 1).
• Dzieci cicho czytają w parach treść zadania. Dokonują analizy danych. Przedstawiają
sposób rozwiązania zadania. Obliczenia zapisują w zeszytach (polecenie 2).
14. Wiosenny masażyk – zabawa.
• Nauczyciel czyta wierszyk. Jedno dziecko siedzi zwrócone do kolegi plecami, a drugie
wykonuje odpowiednie ruchy. Nauczyciel zwraca uwagę, aby dzieci delikatnie drapały
i stukały w plecy kolegi.
Wieje wietrzyk: f... f... f... (dmuchamy w jedno i drugie ucho kolegi/koleżanki)
Kropi deszczyk: kap, kap, kap (delikatnie stukamy palcami)
Deszcz ze śniegiem: plum, plum, plum (uderzamy dłońmi zwiniętymi w łódeczki)
A grad w szyby: stuk, stuk, stuk (lekko uderzamy pięściami w plecy)
Świeci słonko (ruchem okrężnym gładzimy plecy dłonią)
Wieje wietrzyk (dmuchamy we włosy)
Pada deszczyk (stukamy palcami)
Czujesz dreszczyk? (leciutko szczypiemy w kark)
I. Kornecka
15. Termometr – wykorzystanie wiedzy w praktyce (ćw. mat.-przyr. s. 19. zad. 1).
• Nauczyciel wymienia i pokazuje rodzaje termometrów: pokojowy, lekarski, do mie-
rzenia temperatury na dworze (naturalne lub na ilustracji). Przypomina: Na termome-
trze jest skala, dzięki której można odczytać temperaturę. Na środku skali oznaczony jest
punkt 0. W specjalnej rurce jest płyn, który podnosi się pod wpływem ciepła. Jeżeli płyn
zejdzie poniżej punktu 0, woda zamienia się w lód. Mówimy wtedy, że temperatura jest
ujemna.
• Dzieci odczytują temperatury wskazywane na termometrach i je zapisują. Uzupełniają
zdania na podstawie informacji ze wskazań termometru. Zaznaczają temperatury na
termometrach zgodnie z podaną informacją. Zapisują te temperatury i je odczytują.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki, na których jest narysowana
walizka. Informuje, że w tym tygodniu będą oceniały swoje postę-
py i sukcesy w nauce, kolorując kratki w walizce (osiągnięcia w czy-
taniu i pisaniu, układaniu zdań, liczeniu, rozwiązywania zadań itd.).
Dzieci będą kolorowały kratki codziennie po zajęciach (lub w ich
trakcie) pod kierunkiem nauczyciela: na czerwono – jeżeli osią-
gnęły sukces i nie miały problemów z wykonywaniem zadań w każdej edukacji; na
pomarańczowo – jeżeli osiągnęły sukces, ale np. wykonały zadanie z pomocą kole-
gi/ koleżanki lub nauczyciela; nie kolorują kratki – jeżeli nie potrafiły, mimo pomocy,
wykonać zadania.
Zadanie domowe
Nauczę się czytać fragment opowiadania Głowa rodziny, napisany czcionką w wybra-
nym kolorze (podr. pol.-społ. s. 18. polecenie 6).
110

Dzień 2
TEMAT DNIA: Rodziny są różne

Zapis w dzienniku: Słuchamy argumentów innych osób i pomagamy wyjaśnić problem.
Mnożenie liczb przez 6 i 7 w zakresie 30. Urządzenia techniczne w domu i w szkole.
Rozumiecie samodzielnie przeczytany tekst i potraficie wypowiedzieć się na jego temat.
Umiecie odpowiedzieć na pytania dotyczące krótkiego tekstu biograficznego. Potraficie
posługiwać się termometrem, porównać podane temperatury oraz wykonać proste obli-
czenia związane z podaną temperaturą.
−− słucha ze zrozumieniem tekstu, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− wymienia bohaterów w kolejności, −− wymyślać opowiadania na podstawie
w jakiej występują w tekście, ilustracji,
−− wybiera najładniejszą, według niego, −− tworzyć rodziny wyrazów,
okładkę książki, −− odszukać podobieństwa i różnice na
−− wnioskuje i pisze, na podstawie okładki, ilustracjach,
o czym może opowiadać książka, −− ułożyć dialog, korzystając z podanego
−− tworzy nowe rodziny wyrazów, słownictwa,
−− nazywa członków rodziny wymyślonej −− sprawnie dodawać do siebie tę samą
przez siebie, liczbę,
−− zapisuje podobieństwa i różnice −− zapisać pasujące do ilustracji działania
członków rodzin, na dodawanie i mnożenie,
−− zna powiedzenia i potrafi dopasować je −− wymienić urządzenia techniczne
do ilustracji, znajdujące się w domu i w szkole,
−− wpisuje powiedzenia do dialogu, −− wymienić zasady bezpiecznego
−− rozwiązuje zadania tekstowe na korzystania z urządzeń technicznych.
mnożenie,
−− mnoży liczby przez 6 i 7 w zakresie 30,
−− dobiera zapis mnożenia do ilustracji,
−− zapisuje działanie na mnożenie do
podanej ilustracji,
−− wymienia urządzenia techniczne
używane w domu i w szkole,
−− wie, jak działają podstawowe urządzenia
techniczne,
−− układa instrukcję obsługi wybranego
przez siebie urządzenia technicznego
używanego w klasie,
−− zna zasady bezpiecznego używania
urządzeń technicznych.
111

Dzisiaj na zajęciach ustalicie kolejność pojawiania się bohaterów w tekście Głowa rodziny.
Będziecie tworzyć rodziny wyrazów: pisarz, książka. Wymyślicie imiona członkom rodziny
przedstawionym na ilustracji. Wskażecie na podstawie tych ilustracji podobieństwa i różni-
ce między tymi rodzinami. Uzupełnicie dialogi według własnego pomysłu. Utrwalicie umie-
jętność mnożenia w zakresie 30. Wzbogacicie wiadomości o znanych wam urządzeniach
technicznych. Powiecie, jakie znacie zasady bezpiecznego korzystania z urządzeń technicz-
nych. Ułożycie instrukcję obsługi dowolnego urządzenia.
Pytania kluczowe
• Na czym polega uważne czytanie i słuchanie?
• W jakich sytuacjach życiowych przydaje się umiejętność mnożenia?
• Dlaczego podczas korzystania z urządzeń technicznych musimy pamiętać o ich bez-
piecznym użytkowaniu?
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, podr. mat.-przyr. cz. 2; gazety,
gwizdek, piłka, patyczki, działania na mnożenie zapisane na kartonikach, wiersz C. Janczar-
skiego Pożyteczne urządzenia (zasoby internetu), arkusz papieru pakowego.
Przebieg zajęć
1. Moja rodzina – zabawa integracyjna.

• Dzieci tworzą czteroosobowe grupy. Każda przedstawia czynność, którą wspólnie wy-
konuje rodzina.
3. Głowa rodziny – słuchanie ze zrozumieniem (podr. pol.-społ. s. 16–18).
• Chętne dzieci czytają fragmenty opowiadania, których nauczyły się czytać płynnie
i poprawnie (zadanie domowe).
• Dzieci w parach zapisują na kartkach imiona kolejnych postaci pojawiających się w opo-
wiadaniu. Łączą się w grupy i sprawdzają, czy ich kolejność jest taka sama.
• Nauczyciel czyta nazwę postaci. Wskazane dziecko opowiada, czego się dowiedziało
o tej postaci.
4. Książki Pawła Beręsewicza – rozwijanie zainteresowań czytelniczych, praca w pa-
rach (ćw. pol.-społ. s. 29).
• Dzieci oglądają okładki książek. Na ich podstawie mówią, o czym może opowiadać
dana książka. Zapisują zdania (ćw. 2).
Uwaga! Jeżeli nauczyciel ma dostęp do tych książek, może przeczytać ich frag-
menty.
5. Rodziny są różne – tworzenie rodzin wyrazów, rozwijanie słownictwa, ćwiczenia

w pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 29–30).
• Dzieci tworzą rodziny wyrazów dom, podróż, przyjaciel, bajka. Dzieci tworzą rodziny
wyrazów pisarz, książka i zapisują je w odpowiednich miejscach (ćw. 3).
• Dzieci oglądają ilustracje rodzin i wymyślają dla ich członków imiona rozpoczynające
się zgodnie z podanym warunkiem. Odczytują swoje propozycje (ćw. 1).
112

• Dzieci opisują rodziny przedstawione na ilustracjach. Mówią, czym się różnią, a w czym
są podobne. Zapisują podobieństwa i różnice (ćw. 2).
• Dzieci dobierają się w czteroosobowe grupy i oglądają obrazki swoich rodzin, wyko-
nane przez nie poprzedniego dnia. Opowiadają, czym się różnią ich rodziny, a w czym
są podobne.
6. Powiedzenia – ćwiczenia logicznego myślenia, rozwijanie wyobraźni, ćwiczenia
w pisaniu (ćw. pol.-społ. s. 31).
• Dzieci czytają powiedzenia i wyjaśniają ich znaczenie. Podają sytuacje, w których sto-
sujemy te powiedzenia. Oglądają ilustracje i łączą je z odpowiednimi powiedzeniami
(ćw. 3).
• Dzieci wpisują powiedzenia do rodzinnych dialogów i głośno je odczytują (ćw. 4).
• Dzieci w parach układają i zapisują dialogi, wykorzystując powiedzenia z ćw. 3. Chętne
pary prezentują dialogi.
7. W mojej rodzinie… – kończenie zdań.
8. Matematyczne zabawy – doskonalenie rachunku pamięciowego, ćwiczenia w do-

dawaniu jednakowych liczb.
• Ćwicz pamięć. Nauczyciel w wolnym tempie podaje kilka działań. Dzieci mają obliczyć
je w pamięci i podać wyniki, np.: 20 + 5 – 10 – 5 + 12 = 22.
• Dodawaj lub odejmuj tę samą liczbę. Dzieci ustawiają się w kręgu. Na początku zabawy
nauczyciel podaje liczbę, którą będą dodawać lub odejmować, np. 4. Nauczyciel rzuca
piłkę do dowolnego dziecka i mówi np.: 4 + 4. Dziecko podaje wynik (8), następnie
rzuca piłkę do następnego dziecka (bez podawania działania). Kolejne dziecko mówi
wtedy 12 (dodaje 4 do 8) i szybko rzuca piłkę dalej. Kolejne dziecko mówi 16 (znów
dodaje 4) itd. Nauczyciel zmienia polecenia i dzieci dodają 5, 6, 7.
• Który iloczyn jest większy? Dzieci chodzą po sali, nauczyciel pokazuje działania (mnoże-
nie) napisane na kartonikach, trzymając jeden kartonik w prawej, a drugi w lewej ręce.
Dzieci muszą ustawić się po stronie większego wyniku. Nauczyciel wskazuje dziecko,
które podaje wyniki.
• Zapisz mnożenie. Dzieci zapisują na kartce dowolne działanie na dodawanie jednako-
wych liczb, mnożenie lub wynik mnożenia. Spacerują po klasie i dobierają się w grupy
tak, aby działania na ich kartkach dawały ten sam wynik. W grupie znajdzie się również
kartkę z liczbą oznaczającą wynik. Dzieci zapisują w zeszytach różne działania wymy-
ślone przez siebie i rysują do nich ilustracje według wzoru zapisanego na tablicy, np.:
5 + 5 + 5 + 5 = 4 · 5 = 20
9. Mnożenie liczb przez 6 i 7 – pogłębianie rozumienia mnożenia liczb, układanie
zadań (podr. mat.-przyr. s. 21).
• Dzieci przygotowują patyczki i przedstawiają na nich zapisane na tablicy działania
(6 + 6, 6 + 6 + 6, 6 + 6 + 6 + 6, 6 + 6 + 6 + 6 + 6). Zapisują na tablicy wynik. Obok działań
na dodawanie zapisują odpowiadające im działania na mnożenie i wyniki. Działania
przepisują do zeszytów (nauczyciel zmazuje wyniki).
• Dzieci w ten sam sposób postępują z mnożeniem przez 7 w zakresie 30.
113

• Dzieci czytają działania i oglądają ilustracje. Wskazują przykłady i ilustracje, które do
siebie pasują (polecenie 1).
• Dzieci czytają działania na dodawanie i podają odpowiadające im przykłady na mno-
żenie. Zapisują je na tablicy (polecenie 2).
• Dzieci w parach wybierają dowolny przykład na mnożenie i układają do niego treść
zadania. Każda para prezentuje swoje zadanie i wskazuje parę, która zapisuje na tabli-
cy rozwiązanie.
10. Pożyteczne urządzenia – wypowiedzi na temat wiersza.
• Nauczyciel czyta wiersz C. Janczarskiego Pożyteczne urządzenia (zasoby internetu)
• Dzieci wymieniają urządzenia występujące w wierszu. Wyjaśniają, dlaczego te urzą-
dzenia nazwano pożytecznymi.
11. Urządzenia techniczne w domu i w szkole – wzbogacanie wiedzy.
• Dzieci zapisują na arkuszu papieru pakowego nazwy urządzeń technicznych występu-
jących w domu i w szkole. Każdy wybiera sobie jedno i opisuje jego wygląd i działanie
(można wykonać ilustrację).
• Nauczyciel pyta: Jakie urządzenia znajdują się w waszych domach? Jakie urządzenia
techniczne znajdują się w szkole? Z jakich urządzeń korzystacie?
• Nauczyciel omawia z dziećmi przestrzeganie zasad bezpieczeństwa przy korzystaniu
z różnych urządzeń, o czym należy pamiętać podczas korzystania z urządzeń technicz-
nych. Dzieci zapisują je na arkuszu: Nie wyrywamy wtyczki. Nie dotykamy urządzeń mo-
krymi rękami. Nie wkładamy nic do gniazdka. Każde uszkodzenie kabla zgłaszamy osobie
dorosłej.
12. Korzystam z urządzeń technicznych – scenki dramowe, zabawa tematyczna.
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy czteroosobowe. Każdej grupie mówi cicho nazwy
dwóch urządzeń technicznych.
• Każda grupa prezentuje swoje urządzenie, a pozostałe dzieci zapisują nazwę na kart-
kach. Po zakończeniu wszystkich prezentacji każda grupa podaje nazwy swoich urzą-
dzeń, a pozostałe osoby sprawdzają, czy dobrze odgadły.
• Dzieci w grupach przedstawiają krótką scenkę, w której występuje jedno z wybranych
urządzeń w szkole lub w domu.
13. Instrukcja obsługi – rozwijanie logicznego myślenia.
• Dzieci układają instrukcję obsługi dowolnego urządzenia, z którego korzystają w kla-
sie. Najpierw pokazują obsługę odtwarzacza CD. Wymieniają kolejne czynności, a na-
uczyciel zapisuje je na kartce formatu A3.
• Dzieci kolorują trzy kratki na walizce samooceny w zakresie różnych umiejętności.
Pierwsza kratka dotyczy umiejętności polonistycznych, druga kratka – matematycz-
nych, trzecia – technicznych.
114

Dzień 3
TEMAT DNIA: Mój dom

Zapis w dzienniku: Przysłowia i powiedzenia o domu – rozwijanie języka dziecka. Mnoże-
nie liczb w zakresie 30. Liczby 1 i 0 w mnożeniu.
Potraficie opowiedzieć o swojej rodzinie i wiecie, jakie znaczenie ma rodzina w waszym
życiu. Umiecie mnożyć w zakresie 30. Potraficie ułożyć treść zadania do wybranego dzia-
łania na mnożenie.
−− zna przysłowia i związki frazeologiczne Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
związane z domem, −− wskazać podobieństwa i różnice domów
−− zna nazwy różnych domów, przedstawionych na fotografiach,
−− wymienia różnice i podobieństwa −− opisać swój dom,
pomiędzy domami na ilustracjach, −− wyjaśnić znaczenie przysłów
−− rozwiązuje zadania tekstowe na i powiedzeń o domach,
mnożenie, −− mnożyć w pamięci przez 2, 3 i 4,
−− mnoży liczby przez 8 i 9 w zakresie 30, −− wskazać, jak mnożenie przez 1 i przez 0
−− dostrzega przemienność mnożenia wpływa na wynik mnożenia.
w oparciu o ilustrację,
−− wie, jak liczby 0 i 1 wpływają na wynik
mnożenia,
−− myśli logicznie.
Dzisiaj na zajęciach wykonacie mapę myśli o domu. Wyjaśnicie znaczenie przysłów i po-
wiedzeń o domu. Wskażecie, w jakich sytuacjach możemy ich użyć. Będziecie doskonalić
swoje umiejętności mnożenia liczb. Dowiecie się, jak mnożenie liczb przez 1 i 0 wpływa na
wynik.
Pytania kluczowe
• Co to znaczy, że przysłowia są mądrością narodu?
• Jaki wynik otrzymamy, gdy pomnożymy milion przez zero, a jaki – gdy pomnożymy
przez jeden? Uzasadnij.
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, podr. mat.-przyr. cz. 2, ćw. mat.-
-przyr. cz. 2; arkusz papieru pakowego, paski papieru (jako cegiełki), patyczki, kostka do gry.
Przebieg zajęć
1. Zaproszenie – zabawa integracyjna.

• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel mówi: Zapraszam dzieci, które się bawią ze swoimi rodzi-
cami – dzieci robią krok do przodu; zapraszam dzieci, które lubią się bawić z rodzeństwem
– dzieci robią krok do przodu; zapraszam dzieci, które mają w domu klocki – krok do przo-
du; zapraszam dzieci, które lubią jeździć na rowerze – krok do przodu itd. Zabawa trwa
do momentu, kiedy wszystkie dzieci znajdą się blisko siebie i będą mogły się przywitać.
Każde z dzieci uśmiecha się do osoby po swojej prawej stronie.
115

3. Dom – mapa myśli, praca z tekstem.

• Nauczyciel przygotowuje arkusz papieru pakowego i umieszcza na nim napis DOM
oraz kontury domu. Zadaniem dzieci jest narysowanie, napisanie na paskach papieru
(cegiełkach) związków frazeologicznych, zwrotów, haseł, które kojarzą się z tym sło-
wem. Następnie przyklejają cegiełki na mapie myśli i odczytują umieszczone tam in-
formacje.
4. Opisujemy domy – ćwiczenia w mówieniu i pisaniu, ćwiczenie spostrzegawczo-
ści, logiczne myślenie (ćw. pol.-społ. s. 32).
• Dzieci oglądają domy przedstawione na ilustracjach, opisują ich wygląd. Czytają nazwy
domów zapisane w ramce i wpisują je pod odpowiednimi domami. Opisują dom, w któ-
rym mieszkają, mówią, do którego domu przedstawionego na ilustracji jest podobny.
• Dzieci otaczają pętlą dwa dowolne domy. Zapisują różnice i podobieństwa między
tymi domami. Łączą się w grupy dzieci, które wybrały te same domy, i odczytują to, co
zapisały (ćw. 1).
Uwaga! Warto przynieść na zajęcia książki na temat budownictwa.
5. Różne są domy – uzupełnianie zdań (ćw. pol.-społ. s. 33).

• Dzieci oglądają rysunki domów i czytają ich nazwy. Wypowiadają się na ich temat:
Z czego są zbudowane? Kto w nich mieszka lub mieszkał? Wspólnie uzupełniają zdania,
wpisując nazwy domów (ćw. 3).
6. Przysłowia i powiedzenia o domu – ćwiczenia słownikowe (podr. pol.-społ. s. 19,
ćw. pol.-społ. s. 33).
• Nauczyciel pisze na tablicy litery: KPKRKZKYKSKŁKOKWKIKA. Dzieci skreślają powta-
rzającą się literę i odczytują hasło: przysłowia. Próbują wyjaśnić, co to jest przysłowie.
Nauczyciel odczytuje im znaczenie tego słowa ze słownika języka polskiego.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy działania. Pod każdym z nich znajduje się sylaba. Dzieci
wykonują obliczenia, układają wyniki malejąco i odczytują z sylab hasło: Przysłowia są
mądrością narodu. Dzieci wyjaśniają, jak rozumieją to stwierdzenie.
Oblicz i wpisz do tabelki wyniki wraz z cząstkami wyrazów w kolejności malejącej. Do-
pisz do każdego wyniku odpowiednią sylabę.
5 . 4 = ... PRZY 4 . 4 = ... WIA 2 . 4 = ... RO
3 4 = ... DROŚ
.
3 3 = ... NA
.
2 . 7 = ... MĄ
2 9 = ... SŁO
.
3 5 = ... SĄ
.
3 . 2 = ... DU
2 5 = ... CIĄ
.
• Dzieci wpisują hasło do mapy pamięci MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA.

• Dzieci cicho czytają przysłowia i powiedzenia o domu. Głośno odczytują kolejno te,
w których są wyrazy: dom, rodzina, mama (polecenie 1).
• Dzieci rozmawiają w parach, co znaczą poszczególne przysłowia i powiedzenia. Chęt-
ne pary wypowiadają się na temat wniosków ze swoich rozmów (polecenie 2).
116

• Dzieci układają z każdym przysłowiem i powiedzeniem zdanie, np.: Mama od rana
ciężko pracuje, ma cały dom na głowie. Babcia ucieszyła się, że wróciła już do domu, bo
wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej.
• Każde dziecko samodzielnie czyta przysłowia, wybiera to, które najbardziej mu się
podoba, i je zapamiętuje. Dzieci zamykają podręczniki i mówią z pamięci przysłowia,
które wybrały.
• Dzieci czytają fragmenty przysłów i łączą je w całość. W parach opowiadają sobie, co
znaczą te przysłowia. Wybierają to, które najbardziej im się podoba i je przepisują (ćw. 2).
• Dzieci siadają w kręgu i czytają przysłowie, które przepisały. Kończą zdanie: To przysło-
wie mi się podoba, bo…
7. Matematycy, na start! – ćwiczenia rachunkowe.
• Dzieci w parach rzucają kostką do gry. Wyrzuconą przez siebie liczbę oczek mnożą
przez liczbę wymienioną przez nauczyciela – od 2 do 7 (nauczyciel podaje takie liczby,
aby wynik mnożenia mieścił się w przedziale 30–35).
• Dzieci zapisują w zeszytach sześć dowolnych działań na mnożenie i wykonują oblicze-
nia. Słuchają pytań nauczyciela i wstają, gdy mają taki wynik, np.: Kto ma wśród swoich
wyników liczbę 18? Dzieci czytają swoje działania z takim wynikiem: 2 ∙ 9; 9 ∙ 2; 3 ∙ 6; 6 ∙ 3.
Nauczyciel zadaje inne pytania i dzieci postępują tak samo.
8. Mnożenie przez 1 i przez 0 – doskonalenie rozumienia mnożenia (podr. mat.-
-przyr. s. 21).
• Dzieci układają osiem patyczków w jednej wiązce. Nauczyciel pyta: Jakie ułożycie dzia-
łanie? 1 ∙ 8; Ułóżcie 8 patyczków – jeden obok drugiego – oddzielnie. Jakie ułożycie dzia-
łanie? 8 ∙ 1 lub 1 + 1 + 1 + 1 + 1 + 1 + 1 + 1; Potem układają w ten sam sposób 6, 4, 7,
5 patyczków w jednej wiązce i oddzielnie. Do ułożonych wiązek układają działania
(1 ∙ 6, 6 ∙ 1, 1 ∙ 4, 4 ∙ 1, 1 ∙ 7, 7 ∙ 1, 1 ∙ 5, 5 ∙ 1).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy działania: 1 ∙ 0, 2 ∙ 0, 3 ∙ 0, 4 ∙ 0, 5 ∙ 0, 6 ∙ 0, 7 ∙ 0. Prosi dzieci,
aby zobrazowały działania na patyczkach. Dzieci podają swoje wnioski i zapisują na
tablicy wyniki działań.
• Dzieci oglądają ilustracje i zapisane pod nimi działania. Mówią, co zauważyły. Podają
działanie, jakie należy zapisać do trzeciego rysunku w miejsce znaków zapytania (po-
lecenie 3).
9. Doskonalimy mnożenie – ćwiczenia rachunkowe, zabawy (ćw. mat.-przyr. s. 20).
• Dzieci układają patyczki w dwóch rzędach po osiem i układają działania: 8 + 8 = 16,
2 ∙ 8 = 16. Następnie układają patyczki w dwóch rzędach po 9 i układają działania:
9 + 9 = 18, 2 ∙ 9 = 18.
• Matematyczne zabawy (patrz D2).
10. Mnożenie liczb przez 8 i 9 – pogłębianie rozumienia mnożenia liczb, dostrzega-
nie przemienności mnożenia
• Dzieci wykonują działania na patyczkach, tak jak w dniu poprzednim (patrz D2).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy działania: 3 ∙ 5, 5 ∙ 3; 7 ∙ 4, 4 ∙ 7; 9 ∙ 2, 2 ∙ 9; 8 ∙ 1, 1 ∙ 8. Dzieci
przedstawiają te działania na patyczkach i mówią, co zauważają. Przepisują w parach
działania do zeszytów. Wykonują obliczenia.
• Dzieci zapisują w zeszytach pięć par innych działań na przemienność mnożenia.
117

11. Rozwiązywanie zadań – doskonalenie mnożenia, rozwijanie logicznego myśle-
nia (ćw. mat.-przyr. s. 20).
• Dzieci analizują treść zadania i je rozwiązują. Wskazane dziecko wyjaśnia, w jaki spo-
sób rozwiązało zadanie. Podaje liczbę żonkili w doniczkach Grażyny i Faustyny (zad. 1).
• Dzieci czytają działania, wykonują obliczenia i łączą ilustracje z odpowiednim działa-
niem (zad. 2).
• Dzieci w parach wybierają dowolny przykład na mnożenie i układają do niego treść
zadania. Każda para prezentuje swoje zadanie i wskazuje parę, która zapisuje na tabli-
cy rozwiązanie.
• Dzieci kolorują dwie kratki na walizce samooceny w zakresie umiejętności: pierwsza
kratka – polonistycznych, druga kratka – matematycznych.
Zadanie domowe
Zaznaczę kropką dom, który najbardziej mi się podoba. Napiszę jego opis w zeszycie
(ćw. pol.-społ. s. 32. ćw. 1).
Dzień 4
TEMAT DNIA: Domy są różne
Zapis w dzienniku: Nasze domy to nasze miejsca na świecie – wykorzystanie słownictwa
związanego z domem. Ćwiczenia gramatyczne – intuicyjne rozróżnienie liczby pojedyn-
czej i mnogiej. Ćwiczenia dotyczące mnożenia liczb.
Wiecie, co to są przysłowia i dlaczego mówi się, że są mądrością narodów. Wiecie, jak mno-
żenie liczb przez 1 i przez 0 wpływa na wynik. Potraficie zapisać dodawanie jako mnożenie
i mnożenie jako dodawanie. Potraficie ułożyć treść zadania do przykładu na mnożenie.
−− tworzy wypowiedzi ustne i pisemne Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
związane z domem, −− wypowiadać się na temat przedmiotów
−− pisze kaligraficznie i zgodnie z zasadami i urządzeń znajdujących się w domu,
ortografii pojedyncze wyrazy i zdania, −− pogrupować wyrazy należące do tych
−− umie wyróżnić wyrazy w liczbie samych rodzin wyrazów,
pojedynczej i liczbie mnogiej, −− tworzyć liczbę pojedynczą i mnogą
−− słucha ze zrozumieniem wypowiedzi wyrazów,
innych osób na temat domu, −− poprawnie mnożyć w pamięci
−− potrafi wybrać wyrazy z jednej rodziny w zakresie 30.
wyrazów,
mnożenie,
−− mnoży liczby w zakresie 30,
−− dostrzega przemienność mnożenia.
118

Dzisiaj na zajęciach wypowiecie się na temat swoich domów i ich znaczenia w waszym
życiu. Pogrupujecie wyrazy należące do tych samych rodzin wyrazów. Wskażecie wyrazy
i przedmioty w liczbie pojedynczej i utworzycie liczbę mnogą. Będziecie doskonalić swoją
umiejętność mnożenia w pamięci w zakresie 30. Rozwiążecie zadania tekstowe.
Pytania kluczowe
• Dlaczego lubimy swoje domy?
• Jaki jest sposób na zapamiętanie tabliczki mnożenia?
kartki z wyrazami oznaczającymi przedmioty, urządzenia domowe lub budowlę (patrz pkt 8).
Przebieg zajęć
2. Dom – rozwijanie słownictwa.

• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel wypowiada początek zdania, dzieci kolejno po-
wtarzają początek zdania i je kończą: Dom to miejsce, w którym jest… Dom to miejsce,
w którym lubię… Dom daje mi… W domu czuję się… Dom jest dla mnie… Dom to miej-
sce, w którym mogę…
3. Co mamy w domu? – kategoryzowanie przedmiotów.
• Dzieci siedzą w kręgu. Każde wymyśla znajdujący się w domu przedmiot z przedsta-
wionej przez nauczyciela kategorii. Zabawa toczy się w rytmie na „trzy”. Na „raz”, na
„dwa” dzieci pstrykają palcami, na „trzy” klaszczą w dłonie i każde po kolei podaje
słowo związane z wymienioną przez nauczyciela kategorią: odpoczynek (kanapa, sy-
pialnia, łóżko, telewizja); zabawa (klocki, książki, zabawki, siostra, brat, rodzice); nauka
i praca (biurko, lampa, komputer, książki, zeszyty, przybory); porządek (mycie, odku-
rzacz, ścierka); wspólnie spędzony czas (gra, telewizja, stół).
4. Dom to nasze miejsce na świecie – skojarzenia rozgrzewkowe.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy lub na mapie pamięci MĄDROŚĆ proponowane przez
dzieci wyrażenia, zwroty i wyrazy dotyczące ich domów, np.: żyjemy ze sobą w zgo-
dzie, nie kłócimy się, szanujemy się, pomagamy sobie nawzajem, opiekujemy się zwie-
rzętami, dbamy o wszystko, co się w nim znajduje, sprzątamy, odkurzamy, przygotowu-
jemy posiłki, upiększamy, kochamy się, troszczymy się. Dzieci układają zdania z tymi
wyrażeniami.
5. Rodziny wyrazów – ćwiczenia w czytaniu, w logicznym myśleniu (ćw. pol.-społ. s. 34).
• Dzieci czytają wyrazy zapisane na domach oraz wokół nich. Tworzą rodziny wyrazów,
przyporządkowując wyrazy zapisane wokół domów do odpowiednich domów.
• Dzieci wybierają dwa dowolne wyrazy i je podkreślają. Układają z nimi zdania i je zapi-
sują. Wskazane dzieci odczytują swoje zdania.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy wyrazy: książka, rower, zabawa, bohater. Przydziela te
wyrazy parom dzieci, które zapisują w zeszytach rodziny tych wyrazów. Po wyznaczo-
nym czasie dzieci łączą się w grupy tych samych wyrazów i odczytują, jakie wyrazy
zapisały.
119

6. Liczba pojedyncza i mnoga – ćwiczenia utrwalające, ćwiczenie spostrzegawczo-
ści (ćw. pol.-społ. s. 34).
• Nauczyciel przypomina, że wyrazy mogą oznaczać jedną rzecz, osobę, zwierzę, roślinę
albo kilka rzeczy, osób, zwierząt, roślin. Wymienia wyrazy w liczbie pojedynczej, a dzie-
ci tworzą liczbę mnogą, potem – odwrotnie (ćw. 1).
• Dzieci łączą wyrazy w pary. Sprawdzają z sąsiadem z ławki, czy tak samo wykonały
zadanie. Zaznaczają kredką różnice między wyrazami w parach i mówią, co zauważyły
(ćw. 2).
7. Myśliciele – zabawa rozwijająca myślenie (ćw. pol.-społ. s. 35).
• Wybrane przez nauczyciela dziecko losuje kartkę z nazwą przedmiotu, urządzenia
w domu lub budowli. Podaje kategorię, np.: przedmiot, urządzenie, budowla. Dzieci
zadają pytania tak sformułowane, by dziecko z kartką mogło odpowiedzieć tylko TAK
lub NIE. Próbują odgadnąć, o które narzędzie lub budowlę chodzi, np.: Czy jest wyko-
nane z metalu? Czy pomaga w domu w pracach domowych? Czy mieszkają w nich ludzie?
• Dzieci w parach oglądają ilustrację i wypowiadają się na jej temat. Zaznaczają na niej
te przedmioty, które występują pojedynczo. Uzupełniają zdania.
8. Rozwiązywanie zadań tekstowych – doskonalenie logicznego myślenia (ćw. mat.-
-przyr. s. 21).
• Dzieci w parach rozwiązują zadania o domach. Zapisują działania i wykonują oblicze-
nia. Łączą się w czwórki i sprawdzają, czy tak samo je rozwiązały (zad. 1).
• Dzieci samodzielnie rozwiązują zadanie o kwiatach Hani i Uli. Mówią, co zauważyły
(zad. 2).
9. Zabawa z liczbami – doskonalenie rachunku pamięciowego (ćw. mat.-przyr. s. 21).
• Matematyczny łańcuszek. Nauczyciel mówi łańcuszek działań, np.: 14 + 5 –7 – 6 = ...
Dzieci zgłaszają się i podają wynik. To dziecko, które jako pierwsze poda dobry wynik,
zdobywa punkt. Łańcuszek działań nauczyciel powtarza wielokrotnie. Osoby, które
zdobyły najwięcej punktów, otrzymują brawa.
• Matematyczne zagadki. Nauczyciel zadaje zagadki: Ile nóg mają razem gęś, gąsior
i czwórka gąsiątek? Ile nóg razem ma czteroosobowa rodzina i pies Rożek? Ile kół mają trzy
rowery? Ile nóg razem mają dwa psy i dwoje ich właścicieli? Ile kół razem mają autobus,
dwa samochody osobowe i cztery rowery, w tym jeden trójkołowy rowerek małego Jasia?
Po każdym rozwiązaniu zagadki wybrane przez nauczyciela dziecko podchodzi do ta-
blicy, zapisuje działanie i wyjaśnia, dlaczego takie działanie jest rozwiązaniem zagadki.
• Dzieci zapisują w zeszytach dowolne działanie na mnożenie i wykonują do niego ilu-
strację. Następnie układają i zapisują do działania treść zadania tekstowego i przedsta-
wiają go pozostałym dzieciom.
• Dzieci obliczają działania i zapisują wyniki – zad. 3.
• Czy to ten wynik? Nauczyciel mówi 10 działań na mnożenie, a dzieci zapisują w zeszy-
tach wynik. Nauczyciel ponownie podaje działania i zapisuje na tablicy wyniki. Dzieci
podkreślają poprawne wyniki, błędne skreślają. Zapisują w zeszytach działania i po-
prawione wyniki przykładów, w których popełniły błędy.
kratka – polonistycznych, druga kratka – matematycznych.
120

Zadanie domowe
Napiszę w zeszycie, co w moim pokoju występuje pojedynczo, a co podwójnie (ćw. pol.-
-społ. s. 35).
Dzień 5
TEMAT DNIA: Mój wymarzony dom

Zapis w dzienniku: Mój wymarzony dom – opisuję, tworzę, rysuję, opowiadam…
Potraficie wyjaśnić, jaką rolę spełnia w waszym życiu dom. Potraficie tworzyć rodziny wy-
razów. Potraficie wskazać wyrazy w liczbie pojedynczej i mnogiej.
−− tworzy wypowiedzi ustne i pisemne Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
związane z wymarzonym domem, −− opowiedzieć o swoim wymarzonym
−− umie wyróżniać słowa w liczbie domu.
pojedynczej i mnogiej,
−− wymienia urządzenia techniczne
używane w domu i w szkole.
Dzisiaj na zajęciach porównacie różne domy. Opiszecie swój dom. Wymienicie cechy wy-
marzonego domu. Wykonacie pracę plastyczną przedstawiającą wasz wymarzony dom.
Pytania kluczowe
• Jaki może być wymarzony dom?
Środki dydaktyczne: patyczki dla każdego dziecka, kartki z nazwami zawodów: architekt,
murarz, tynkarz, elektryk, hydraulik, glazurnik, dekarz (patrz pkt 4); arkusz papieru pako-
wego z narysowanym domkiem, kartki-cegiełki, kartki formatu A3, papier pakowy.
Przebieg zajęć
1. Historia tak długa jak moje imię – zabawa na powitanie dnia.

• Dzieci dzielą się na czteroosobowe grupy. Każde dziecko ma za zadanie wymyślić hi-
storyjkę składającą się z tylu zdań, ile liter ma jego imię. Każde zdanie rozpoczyna się
od wyrazu, którego początek stanowi kolejna litera imienia dziecka.
3. Mamy różne domy – wypowiadanie się, słuchanie, wzbogacanie słownictwa.
• Dzieci siedzą w kręgu i odpowiadają na pytania nauczyciela: Jakie znacie rodzaje do-
mów dla ludzi? (domek jednorodzinny, kamienica, blok, wieżowiec, igloo, szałas, wi-
gwam, tipi). Co łączy te wszystkie domy? Czym one się różnią? (materiałem, z którego
zostały wykonane, sposobem budowy, wyglądem, miejscem, w którym się znajdują).
Czy tylko ludzie mają domy? Z czego zwierzęta budują swoje domy? (ptaki budują gniaz-
da z gałęzi, patyczków, gliny, słomy, piór; niektóre zwierzęta kopią nory w ziemi; zwie-
rzętom hodowlanym ludzie budują obory, stajnie, budy).
121

• Nauczyciel proponuje, aby dzieci spróbowały naśladować ruchem, gestem czynności
ludzi związanych z budowaniem domów. Nauczyciel rozdaje chętnym dzieciom kart-
ki z nazwą zawodu (architekt, murarz, tynkarz, elektryk, hydraulik, glazurnik, dekarz).
Dzieci próbują pokazać te zawody, a pozostałe dzieci odgadują, jaki to zawód.
4. Opowieść o moim domu – uzupełnianie zdań.
• Dzieci opowiadają o swoich domach, odpowiadając na pytania nauczyciela: Jak wy-
gląda twój dom? Kto w nim mieszka? Jaka atmosfera panuje w twoim domu? Jak się czu-
jesz w swoim domu? Co ci się w nim najbardziej podoba? Co byś w nim zmienił i dlaczego?
• Nauczyciel zapisuje na tablicy zdania z lukami oraz propozycje wyrazów, którymi na-
leży je uzupełnić.
Mój… to miejsce, do którego chętnie… To nie tylko budynek, ale…

i… Panuje w nim serdeczna i… atmosfera. Tam, gdzie mieszkam, czuję się…
dom, przychodzę, rodzina, bliscy, przyjazna, bezpiecznie
• Dzieci samodzielnie uzupełniają zdania i przepisują je do zeszytów.
5. Cechy wymarzonego domu – rozwijanie logicznego myślenia, wzbogacanie słow-

nictwa.
• Nauczyciel wiesza na tablicy arkusz papieru pakowego z narysowanymi konturami
domu. Dzieci otrzymują kartki-cegiełki, na których zapiszą jedną cechę swojego
wymarzonego domu. Nauczyciel zwraca uwagę, że cecha ta może dotyczyć domu
jako budynku lub domu jako ogniska domowego.
• Dzieci czytają wyrazy i przyklejają kartki na konturze domu.
6. Mój wymarzony dom – praca plastyczna.
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy czteroosobowe. Na połowie arkusza papieru pako-
wego wykonują pracę plastyczną Mój wymarzony dom.
Każdy z grupy może umieścić na arkuszu to, co ma się znaleźć w jego wymarzonym
domu. Następnie dzieci tworzą galerię domów, spacerują po klasie i oglądają, co
przedstawiają ich wymarzone domy.
kratka – polonistycznych, druga kratka – technicznych.
TEMAT ZAJĘĆ: Mnożenie – powtórzenie materiału

−− rozwiązuje zadania tekstowe na mnożenie,
−− mnoży w zakresie 30,
−− dostrzega przemienność mnożenia,
−− rozwija logiczne myślenie.
122

Środki dydaktyczne: kartki do gry – czarodziejski kwadrat (dla każdego dziecka), nagra-
nie dowolnej muzyki, kartki z działaniami (patrz pkt 1), pasek papieru z zapisanymi liczba-
mi (patrz pkt 2), domino dla każdej pary.
Przebieg zajęć
1. Matematyczna rozgrzewka – zabawy na dobry początek zajęć.
9 0 4 6 34
6 3 9 29 31
9 12 15 24 27
9 14 18 21 29
12 18 18 23 30
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartkę z kwadratem z liczbami i z trzema domkami, wy-

jaśnia: Waszym zadaniem jest odkryć domek, w którym mieszka wasz przyjaciel. Musicie
poruszać się po czarodziejskim kwadracie – począwszy od wejścia zaznaczonego strzałką
i kolejno na pole z liczbą o 3 większą. Przechodzić możecie tylko na sąsiadujące pola w pio-
nie lub poziomie. A więc do dzieła! Znajdźcie domek i otoczcie go niebieską pętlą.
• Nauczyciel daje każdemu dziecku kartkę z działaniem, np.: 2 ∙ 6; 6 ∙ 2; 3 ∙ 4; 4 ∙ 3; 2 + 2
+ 2 + 2 + 2 + 2; 4 + 4 + 4; 3 + 3 + 3 + 3 + 6 + 6; 2 ∙ 9; 9 ∙ 2; 3 ∙ 6; 6 ∙ 3; 9 + 9; 2 + 2 + 2 + 2
+ 2 + 2 + 2 + 2 + 2; 6 + 6 + 6; 3 + 3 + 3 + 3 + 3 + 3; 3 ∙ 5; 5 ∙ 3; 5 + 5 + 5; 3 + 3 + 3 + 3 + 3;
2 ∙ 8; 8 ∙ 2; 2 + 2 + 2 + 2 + 2 + 2 + 2 + 2; 8 + 8; 4 ∙ 4; 4 + 4 + 4 + 4 i włącza muzykę. Dzieci
poruszają się w jej rytmie. Gdy muzyka milknie, dobierają się w grupy. Każda grupa to
dzieci, których wynik działania znajdującego się na kartkach jest taki sam.
2. Zabawy z tabliczką mnożenia – rozwijanie myślenia matematycznego.
• Dzieci w parach wyjmują domino. Odkładają kostki z liczbą oczek 6 i 6; 5 i 6; 5 i 5; 6 i 4,
pozostałe układają w odwrotną stronę. Następnie na przemian odkrywają po jednym
klocku i wykonują mnożenie liczby oczek przedstawionych na dwóch polach, np. 2 i 3.
Dziecko, które wykona mnożenie poprawnie, zdobywa punkt. Każda osoba w parze
liczy swoje punkty. Po odkryciu wszystkich kostek domina w każdej parze zostaje wy-
łoniony zwycięzca. Zwycięzcy wstają, a pozostali biją im brawo.
Uwaga! Podczas gry dzieci mogą korzystać z tabliczki mnożenia, aby sprawdzić,
czy dokonały poprawnego obliczenia.
• Każda para otrzymuje pasek papieru z wypisanymi na nim kolejno liczbami: 0, 1, 2, 3,
4, 5, 6, 8, 9, 10, 12, 15, 16, 18, 20. Zadaniem każdej pary jest ułożenie nad liczbą takiej
kostki domina, której wynik mnożenia liczby oczek na dominie jest jej równy.
• Dzieci w parach otrzymują trzy dowolne liczby. Ich zadaniem jest wykonanie w zeszy-
tach wszystkich możliwych działań z tymi liczbami. Im więcej, tym lepiej, np.: 10, 2, 4
(10 – 4; 10 – 2; 10 – 2 – 4; 10 + 4; 10 + 2; 2 + 4; 10 + 2 + 4; 10 ∙ 2; 2 ∙ 4 i wszystkie działania
przemienne).
123

3. Myśliciele, na start! – rozwiązywanie zadań z treścią.
• Nauczyciel przedstawia treść zadań.
a. Nad morzem o godzinie 8.00 temperatura powietrza wynosiła 10°C. Kasia poinfor-
mowała mamę, że zgodnie z prognozą temperatura o 14.00 będzie wyższa o 6°C.
Jaka temperatura zapowiadana jest na godz. 14.00?
b. W bloku Kasi są 2 garaże. W każdym garażu są 4 samochody. Ile samochodów jest
w obu garażach?
c. W bloku jest 5 pięter i parter. Na każdym piętrze znajdują się 3 mieszkania. Ile miesz-
kań jest w tym bloku?
Zadania b. i c. (dotyczące mnożenia) dzieci zapisują w zeszytach. Wykonują ilustracje,
zapisują działanie i odpowiedź.
• Dzieci opowiadają, które zadania były dla nich łatwe, a które trudne.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Bocian – wykonanie ptaka z papieru

noszeniu na zajęcia potrzebnych materiałów. Dbacie o porządek na swoich stanowiskach
w czasie pracy i po jej zakończeniu.
−− czyta instrukcję wykonania ptaka, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− projektuje ptaka zgodnie z jego −− pokolorować ptaka zgodnie z jego
rzeczywistym wyglądem, rzeczywistym wyglądem,
−− wycina ptaka po narysowanych liniach, −− dokonać próbnych lotów wykonanego
−− zagina ptaka w miejscu przerywanych bociana.
linii,
−− dokonuje próbnych lotów wykonanego
bociana.
Dzisiaj na zajęciach wykonacie model bociana zgodnie z instrukcją. Pokolorujecie go
zgodnie z jego rzeczywistym wyglądem i starannie go wytniecie. Wykonacie próbne loty.
Pytania kluczowe
• Jak wygląda bocian i jakiego koloru ma upierzenie?
Środki dydaktyczne: globus, ilustracje przedstawiające bociana, elementy bociana do
wycinania (zasoby internetu).
Przebieg zajęć
1. Poznajemy bociana – wprowadzenie do tematu zajęć.

• Dzieci rozwiązują zagadkę: Co to za ptak do nas na wiosnę przylatuje i gniazda na komi-
nie buduje? (I. Kornecka)
124

• Nauczyciel wiesza na tablicy ilustrację przedstawiającą bociana, stawia obok globus
i pyta: Jakie znacie gatunki bocianów, które przylatują do Polski? Gdzie bociany budują
swoje gniazda? Czym się żywią bociany? Kiedy przylatują? Kiedy i dokąd odlatują z Polski?
Wskażcie ich drogę do Afryki. Opiszcie wygląd bociana. Nauczyciel uzupełnia informacje
dzieci, korzystając z informacji znalezionych w książkach, albumach lub internecie.
2. Jesteśmy bocianami – zabawa ruchowa.
• Dzieci wchodzą w role bocianów. Na hasło dzień – dzieci fruwają i klekoczą, na hasło
noc – stają na jednej nodze.
3. Bocian – wykonanie ptaka według instrukcji nauczyciela.
• Nauczyciel rozdaje materiały do utworzenia bociana. Dzieci wycinają go po zaznaczo-
nych liniach.
4. Podsumowanie zajęć – ocena wykonanej pracy.
• Dzieci dokonują samooceny swojej pracy, zgodnie z nacobezu.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Gramy na dzwonkach chromatycznych

Potraficie zatańczyć krakowiaka oraz zaśpiewać piosenkę Kocham Polskę. Odróżniacie mu-
zykę dawną od muzyki nowoczesnej. Znacie układ taneczny Tańczące rączki.
−− wykonuje ćwiczenia doskonalące grę Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
na dzwonkach chromatycznych, −− zagrać dźwięki szybkie – wolne, wysokie
−− potrafi zagrać na dzwonkach fragmenty – niskie, ciche – głośne.
akompaniamentu do utworu
muzycznego.
Dzisiaj na zajęciach będziecie grać akompaniament na dzwonkach chromatycznych do
różnych utworów muzycznych. Wykonamy również wiele ćwiczeń, które pomogą wam le-
piej grać na dzwonkach.
Pytania kluczowe
• O czym może opowiadać muzyka?
Środki dydaktyczne: dzwonki chromatyczne dla każdego dziecka, bębenek, karta pracy nr 19.
Przebieg zajęć
• Nauczyciel gra na dzwonkach chromatycznych muzyczne przywitanie i śpiewa, np.:
125

Dzieci wypowiadają na dowolnej melodii słowa: Dzień dobry pani/panu. Nauczyciel
mówi: Przypomnijmy sobie gamę C-dur – zaśpiewajmy ją. Dzieci śpiewają solmizacją
gamę C-dur, a następnie grają ją na dzwonkach.
• Nauczyciel gra na dźwiękach gamy C-dur muzyczne przywitanie w dowolnym rytmie
– dzieci powtarzają na zasadzie echa, np.:
2. Pałeczkowe rytmy – ćwiczenie rytmiczne.

• Nauczyciel gra na dzwonkach dowolny rytm (na jednym dźwięku), a dzieci powtarzają
na zasadzie echa, uderzając pałeczką o pałeczkę.
• Dzieci powtarzają rytm za nauczycielem, uderzając w dowolne czarne sztabki.
3. Zagraj różne dźwięki.
• Dzieci grają różne dźwięki: wysokie – niskie, szybkie – wolne, głośne – ciche.
Uwaga! Ćwiczenie to warto wykonać w jednym pulsie, grając ustaloną liczbę
dźwięków lub jeden wspólny rytm.
• Nauczyciel przypomina dzieciom sposoby taktowania: 2|4, 3|4 i 4|4. Dzieli dzieci na
trzy grupy. Jeśli taktuje na dwa – to pierwsza grupa gra dźwięk mi, jeśli taktuje na trzy
– to druga grupa gra sol. Jeśli taktuje na cztery – to trzecia grupa gra do.
Uwaga! Ćwiczenie to można spróbować wykonać bez podziału na grupy.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy rytm. Wymienia dźwięk – a, zadaniem dzieci jest zagrać
na podanym dźwięku ten rytm.
• Dzieci samodzielnie układają melodię do podanego rytmu i prezentują swój pomysł.
4. Gramy akompaniament do muzyki S. Joplina (S. Joplin The Entertainer).
Pierwszy etap
• Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy. Po kolei uczy grać każdą grupę osobną partię:
I:
II:
III:
Nauczyciel podaje puls na bębenku. Wymienia cyfrę od 1 do 3. Wybrana grupa dzieci

musi zagrać swoją partię.
126

Uwaga! Ćwiczenie to przeprowadzamy w różnych tempach oraz w różnej kolej-
ności. Docelowo ćwiczymy kolejność: I, II, I, III.
Drugi etap
• Nauczyciel uczy wszystkie dzieci grać melodię:
Uwaga! Pomocne jest mówienie w rytmie: biały, czarny, biały, czarny, sol, sol, sol,
sol, do. W wersji łatwiejszej możemy zagrać:
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że najpierw będą grać w kolejności: I, II, I, III, I, II, a na-
stępnie wszyscy razem zagrają zakończenie. Dzieci grają wspólnie melodię najpierw
bez akompaniamentu, a po chwili z nagraniem utworu S. Joplina The Entertainer.
5. Odczytywanie, granie melodii (karta pracy nr 19).
• Dzieci czytają nuty. Podpisują dźwięki na pięciolinii. Zaznaczają melodię, którą grały
(zad. 1).
• Nauczyciel wyjaśnia: W ćwiczeniu drugim znajdują się nuty melodii drugiej części nasze-
go utworu. Spróbujcie zagrać ją na swoich dzwonkach (zad. 2).
Uwaga! Zanim dzieci przystąpią do grania melodii, nauczyciel wyjaśnia, jak się
gra gliss oraz wspólnie z dziećmi gra rytm.
6. Gramy akompaniament do muzyki S. Joplina (S. Joplin Entertainer).
Trzeci etap
• Dzieci grają część II – wg zapisu z karty pracy:
Uwaga! Nauczyciel wyjaśnia dzieciom zapis nutowy z taktu 5. Krzyżyki zamiast nut
oznaczają, że nie gra się melodii, tylko sam rytm, uderzając pałeczką o pałeczkę.
Czwarty etap
Połączenie wszystkich części w całość: cz. A – grają grupami, cz. B – zapis nutowy z kar-
ty pracy, cz. A – grają grupami.
Uwaga! Jeśli dzieci mają problem z zagraniem utworu w całości, to nauczyciel
może wydzielić czwartą grupę, która będzie grać tylko część B.
• Klasowy koncert – wspólne wykonanie akompaniamentu do utworu.
127

WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy z balonikami
−− doskonali odbijanie balonika,
−− kształtuje koordynację,
−− współpracuje w zespole,
−− kształtuje wyobraźnię,
−− zachowuje zasady bezpieczeństwa w czasie wykonywania ćwiczeń.
Przybory: baloniki – dla każdego dziecka po jednym, mazaki, pachołki.
Przebieg zajęć

• Berek w parach z balonem.
• Dzieci poruszają się w truchcie w kole i wykonują następujące ćwiczenia: naprzemian-
stronne krążenia ramion w przód, naprzemianstronne krążenia ramion w tył; podskoki
z uniesieniem prawego kolana i lewej ręki w górę, następnie lewego kolana i prawej
ręki; skip A; skip C; grzybki; krok odstawno-dostawny przodem do środka sali; marsz
na czworakach; przeplatanka. Na gwizdek – zmiana kierunku poruszania się. Dzieci
wykonują ćwiczenia: dalej przeplatanka; marsz, co trzeci krok uniesienie wyprostowa-
nej raz prawej, raz lewej nogi w górę; wieloskoki.
• Spadające balony. Dzieci stoją w rozsypce, każde z balonem, poza jedną wybraną lo-
sowo osobą. Na sygnał nauczyciela wszystkie dzieci podbijają balonik jak najwyżej
w górę i łapią dowolny inny balonik. W tym momencie osoba bez balonika stara się
złapać czyjś balonik. Zabawa toczy się do momentu, aż wszystkie balony zostaną zła-
pane, a jedna osoba zostanie bez balonu. Zabawę powtarzamy parę razy.
• Wyścig. Dzieci podzielone na kilka zespołów stoją w rzędach na wyznaczonej linii.
Na sygnał nauczyciela pierwsze osoby z rzędów, na czworakach, podbijają balon gło-
wą do pachołka, następnie przy pachołku chwytają balon i biegną do swojego rzędu.
Przekazują balon następnej osobie i idą na koniec swojego rzędu. Zabawa trwa do
momentu, aż wszyscy wrócą do początkowych ustawień. Wygrywa zespół, który wy-
kona zadanie szybciej.
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy i ćwiczenia z akcentem na siłę nóg

−− doskonali skoczność,
−− kształtuje siłę mięśni nóg,
−− współpracuje w zespole.
128

Przybory: kreda, kocyki, skakanki, ławeczka.
Przebieg zajęć

• Dzieci ustawiają się na szerokość sali i maszerują na drugą stronę zgodnie z polecenia-
mi: marsz ze wspięciem na palcach, marsz na piętach, uderzanie pięt o pośladki, skip
A, grzybki, trucht, na sygnał skłon tułowia w przód, dzieci starają się dotknąć rękami
podłoża, trucht, na sygnał – przysiad i wyskok w górę, marsz na czworakach, marsz
w przysiadzie, dzieci trzymają się za pięty, do połowy boiska, od połowy – trucht, bieg
na drugą stronę z jak najmniejszą liczbą kroków (wieloskok), luźne przeskoki z nogi na
nogę na drugą stronę, każde dziecko mocno zaciska dłonie i otwiera szeroko (ok. 10
powtórzeń), krążenia nadgarstków i stawów skokowych.
• Wagoniki. Nauczyciel dobiera dzieci w dwójki, zwracając uwagę na podobne parame-
try wagowe. Pary ustawiają się na linii końcowej w rzędach i trzymają się za ręce. Oso-
ba z przodu wykonuje skip A, jak najwyżej podnosząc kolana w górę i poruszając się
do przodu. Osoba z tyłu trzyma ją za pas i lekko oporuje, na połowie boiska następuje
zamiana ról. W miejscu – osoba z przodu wykonuje podskoki obunóż do góry, kolega
z tyłu trzyma ręce na barkach i dociska ją w dół – oporowanie.
• Koniki. Dzieci zostały podzielone na zespoły trzyosobowe. Jedna osoba z zespołu
wykonuje siad klęczny na kocyku i trzyma skakankę za środek, pozostałe dwie oso-
by trzymają za końce skakanki. Na sygnał nauczyciela, hasło Koniki!, jak najszybciej
przemieszczają się do wyznaczonej linii, ciągnąc kolegę na kocyku. Na linii następuje
zamiana w trójkach. Każdy zespół wykonuje trzy długości (każda osoba z zespołu musi
być raz na kocyku). Wygrywa zespół, który wykona zadanie szybciej.
• Przeskoki obunóż przez ławeczkę – ręce na ławeczce, tułów pochylony – to samo tylko
przeskoki na zewnętrznych nogach (asekuracja).
• Kto dalej. Dwa zespoły stają w rzędach na wyznaczonej linii. Pierwsze osoby z rzędu
mają kredę. Na polecenie nauczyciela wykonują skok obunóż w przód tak, aby wylą-
dować na dwie stopy. Następnie zaznaczają linię za stopami (powinny być to pięty),
podchodzi kolejna osoba z rzędu, zabiera kredę i wykonuje skok itd. Wygrywa zespół,
którego ostatnia linia będzie najdalej od początku startu.
• Dzieci leżą na plecach z nogami na drugim lub trzecim szczeblu drabinki, rozluźniają
nogi.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i ćwiczenia z wykorzystaniem materacy

129

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 23
DOMOWE BEZPIECZNE PRZESTRZENIE. HODOWLA ROŚLIN.
• uważne słuchanie fragmentu tekstu Zaczarowana kredka
• uważne słuchanie fragmentu tekstu J. Papuzińskiej Jak nasza mama zreperowała
księżyc
• wyszukiwanie określonych wyrazów w tekstach
• ustalenie chronologii zdarzeń
• opowiadanie własnymi słowami przeczytanego tekstu
• wyodrębnianie w tekstach wydarzeń realnych i fantastycznych
• intuicyjne wprowadzenie przymiotnika na podstawie pytań: jaki?, jaka?, jakie?
• ćwiczenia w określaniu liczby wyrazów w zdaniach
• mnożenie w poznanym zakresie liczbowym
• wprowadzenie dzielenia
• sprawdzanie wyniku dzielenia za pomocą mnożenia
• doskonalenie logicznego myślenia
• wskazywanie liczb parzystych i nieparzystych
• rozwiązywanie zadań tekstowych na dzielenie
• prowadzenie prostej hodowli i obserwacji przyrodniczych
• wyjaśnianie zależności rozwoju roślin od pór roku
MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWCZA
Zarówno mądrość, jak i ciekawość poznawcza to wartości silnie związane z rozwojem

dziecka. Dziecko, które poznawczo rozwija się prawidłowo, jest ciekawe świata
i posiada naturalną tendencję do gromadzenia wiedzy. Przyglądając się wzajemnym
relacjom obu wartości, można powiedzieć, że ciekawość poznawcza dzieci jest
130

WPROWADZENIE DZIELENIA. LICZBY PARZYSTE

• poznanie klarnetu – budowa • Oznaki wiosny w przyrodzie – kolaż
i brzmienie • realizowanie tematu z wykorzysta-
• nauka piosenki Fantazja niem różnych materiałów
• dobieranie odpowiednich
materiałów do wykonania pracy na
podany temat

1. Niezwykłe • przybliżenie urządzeń • doskonalenie rzutów
przedmioty technicznych wykorzysty- i chwytów
2. Zaczarowany kot wanych w domu • doskonalenie
3. Wspaniała mama • objaśnianie sposobu kozłowania
działania odkurzacza • doskonalenie
4. Przymiotniki
• czytanie instrukcji obsługi współpracy w zespole
5. Jesteśmy odkurzacza i próba użycia • przestrzeganie
twórcami go zgodnie z instrukcją zasad bezpieczeństwa
• wdrażanie do bezpiecz- w czasie ćwiczeń
nego posługiwania się • wdrażanie do przestrze-
urządzeniami technicz- gania zasad fair play
nymi
obserwowalnym przejawem ich wewnętrznej mądrości, która kieruje ich rozwojem

i prowadzi w stronę dorosłości. Warto więc nie tylko rozwijać w dzieciach ciekawość
poznawczą, ale też rozmawiać z nimi o zaletach takiej postawy w życiu człowieka
we współczesnym świecie, gdzie wiedza i zrozumienie procesów mają coraz większą
wartość.
131

132
Projekt nr 23 Domowe bezpieczne przestrzenie. Hodowle roślin. Dzielenie. Liczby parzyste
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 133 Zaczarowana • czytanie fragmentu książki Zaczarowana kredka, podr. polonist.- I • potrafi wspólnie pracować
kredka i na- • rozwijanie umiejętności związanych z porównywaniem, -społ. 1.3) z innymi dziećmi, cechuje się
rysowana nią • ustalanie chronologii zdarzeń, cz. 2, s. 20–21 2.3) otwartością i chęcią do wspólne-
postać. • rozwijanie umiejętności wyrażania swojej opinii na określony ćw. polonist.- 3.1) go działania,
Wyróżniamy temat w wypowiedzi ustnej i pisemnej (wolę, podoba mi się -społ. 3.2) • potrafi czytać cicho i głośno
elementy bardziej), cz. 3, s. 36–37 3.3) fragmenty tekstów,
fantastyczne • rozumie sens przeczytanych
i realistyczne. tekstów,
• potrafi odnaleźć w tekście ele-
2 134– W domu • czytanie tekstu Zaczarowana kredka i pogłębianie rozumienia podr. polonist.- I
menty fantastyczne i realistyczne,
135 zaczarowane tekstu – wyszukiwanie określonych wyrazów, -społ. 1.3)
• rozumie, co to znaczy, że bohater,
mogłyby • rozwijanie umiejętności czytania ze zrozumieniem, cz. 2, s. 20–21 2.3)
przedmiot lub wydarzenie jest
być… ćw. polonist.- 3.1)
fantastyczne, a co znaczy reali-
Rozwijanie -społ. 3.2)
styczne,
umiejętności cz. 3, s. 38–39 3.3) • rozwiązuje test czytania ze zrozu-
wypowia- mieniem,
dania się na • potrafi odwołać się przy poszcze-
określony gólnych pytaniach do właściwych
temat. elementów tekstu,
1 136 Wspaniała • utrwalanie umiejętności dzieci dotyczących odróżniania osób, podr. polonist.- I • potrafi rozmawiać z innymi na
mama i bied- sytuacji fantastycznych i realistycznych, podawanie swoich -społ. 1.1) aktualne tematy,
ny księżyc przykładów zaczerpniętych z tekstów literackich oraz własnej cz. 2, s. 22–23 1.3) • słucha uważnie innych osób,
– wprowa- wyobraźni, ćw. polonist.- 2.3) • potrafi wyróżnić przymiotnik
dzenie przy- • czytanie opowiadania Joanny Papuzińskiej, Jak nasza mama -społ. 3.1) na podstawie pytań jaki?, jaka?,
miotnika jako zreperowała księżyc – wyróżnianie elementów fantastycznych cz. 3, s. 40–41 3.3) jakie?, podaje własne przykłady
nazwy cechy i realistycznych w tekście, 4.1) do pytań,
osób i rzeczy. • wyszukiwanie w utworze i zapisywanie w zeszycie wyrazów z ó, 4.4) • opisuje za pomocą przymiot-
rz, ż, układanie zdań z wybranymi wyrazami, 5.4) ników osoby, zwierzęta, rośliny
• intuicyjne wprowadzenie przymiotnika na podstawie pytań: i rzeczy w rodzaju męskim, żeń-
jaki?, jaka?, jakie?, jacy?, opisywanie przymiotnikiem cech osób, skim i nijakim,
zwierząt, roślin i rzeczy, • pisze poprawnie pod względem
• wprowadzenie zabaw i zagadek utrwalających pojęcie przy- ortograficznym i interpunkcyjnym,
miotnika, • pisze dyktanda, zwraca uwagę na
kaligrafię;
26.10.2018 10:34:44
1 137 Opisujemy, • zabawy językowe związane z przymiotnikiem – utrwalanie podr. polonist.- I
jaki ktoś jest pytań przymiotnika (jaki, jaka, jakie, jacy), -społ. 1.3)
lub jakie coś • rozwijanie umiejętności czytania ze zrozumieniem – cz. 2, s. 22–23 2.3)
jest za pomo- wyszukiwanie zakończeń zdań zgodnych z tekstem Joanny ćw. polonist.- 3.1)
cą przymiot- Papuzińskiej, Jak mama zreperowała księżyc, -społ. 3.2)
nika. • kształtowanie świadomości gramatycznej związanej ze cz. 3, s. 42–43 3.3)
zgodnością rodzaju rzeczownika i przymiotnika (np. mama, 3.4)
jaka? pomysłowa), 4.1)
• porządkowanie wydarzeń fantastycznych i realistycznych, 4.9)
• ćwiczenia w kaligraficznym zapisywaniu zdań,
• rozwijanie umiejętności społecznych dzieci poprzez zabawy
dotyczące okazywania sobie pomocy i wsparcia,
1 138 Jaki? Jaka? Ja- • rozwijanie zdolności dzieci do opisywania osób, zwierząt, roślin I
kie? – zabawy i przedmiotów poprzez zabawy językowe, 1.3)
z przymiotni- • utrwalanie umiejętności uczniów dotyczących wyróżniania 2.3)
kiem. elementów fantastycznych i realistycznych, 3.1)
• rozwijanie umiejętności pisania z pamięci; 3.3)
4.1)
4.4)
1 23 Hodowla • prowadzenie prostych przyrodniczych, podr. matem.- IV • wie, w których porach roku
roślin. • wyjaśnia zależność rozwoju roślin od pór roku, -przyr. 1.1) kwitną i owocują drzewa,
• opisywanie owoców, cz. 2, s. 22–23 1.5) • podaje trzy przykłady drzew
• klasyfikowanie roślin ze względu na miejsce ich uprawy, ćw. matem.- 1.6) owocowych hodowanych
• utrwalenie i poszerzenie widomości na temat hodowli roślin, -przyr. w Polsce,
• prowadzenie prostej hodowli roślin, cz. 2, s. 22 • podaje przykłady miejsce hodowli
1 111 Wprowadze- • wprowadzenie pojęcia dzielenia liczb jako mieszczenia, podr. matem.- II drzew owocowych, ziół, krzewów
nie dzielenia • dokonywanie podziału elementów zgodnie z poleceniem, -przyr. 3.1) i roślin ozdobnych,
liczb. • zapisywanie dzielenia za pomocą symboli, cz. 2, s. 24 • wie, jak poprawnie założyć własną
hodowlę roślin,
1 112 Dzielenie liczb • rozwiązywanie zadań tekstowych na dzielenie liczb, ćw. matem.- II
• wymienia elementy potrzebne
i sprawdzanie • doskonalenie zrozumienia pojęcia dzielenia liczb jako -przyr. 3.1)
roślinie do życia,
wyników mieszczenia, cz. 2, s. 23-24 4.1)
• prowadzi prostą hodowlę roślin,
za pomocą • wprowadzenie pojęcia dzielenia jako podziału,
• mnoży w poznanym zakresie
mnożenia. • sprawdzanie wyników dzielenia za pomocą mnożenia,
liczbowym,
1 113 Utrwalenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na dzielenie liczb, podr. matem.- II • rozumie pojęcie dzielenia liczb,
pojęć: liczby • doskonalenie umiejętności dzielenia liczb, -przyr. 3.1) • wykonuje proste działania na
parzyste, • sprawdzanie wyników dzielenia za pomocą mnożenia, cz. 2, s. 25, zad. 4.1) dzielenie,
liczby niepa- • utrwalenie pojęć pary liczb, 3i4 • sprawdza wynik dzielenia za
rzyste. • wprowadzenie pojęć liczby parzyste i liczby nieparzyste, ćw. matem.- pomocą mnożenia,
-przyr. • rozumie pojęcie pary liczb,
cz. 2, s. 25, • wskazuje liczby parzyste
zad. 3 i nieparzyste,
133
26.10.2018 10:34:44
134
1 114 Rozwiązy- • rozwiązywanie zadań tekstowych na dzielenie liczb, podr. matem.- II • rozwiązuje proste zadania
wanie zadań • doskonalenie umiejętności dzielenia liczb, -przyr. 3.1) tekstowe na dzielenie liczb,
tekstowych na • sprawdzanie wyników dzielenia za pomocą mnożenia, cz. 2, s. 25, zad. 4.1) • myśli logicznie;
dzielenie. • utrwalenie pojęć liczby parzyste i liczby nieparzyste, 1i2 6.9)
• rozwijanie logicznego myślenia, ćw. matem.-
-przyr.
cz. 2, s. 25, zad.
1i2
1 115 Zadania różne • rozwiązywanie zadań tekstowych, II
rozwijające • utrwalenie mnożenia i dzielenia w poznanym zakresie 3.1)
umiejętność liczbowym, 4.1)
mnożenia • utrwalenie pojęć liczby parzyste i liczby nieparzyste,
i dzielenia • rozwijanie logicznego myślenia;
liczb.
1 23 Zasada dzia- • przybliżenie urządzeń technicznych wykorzystywanych VI • wymienia urządzenia techniczne
łania odkurza- w domu, 1.2) używane w domu,
cza – czytanie • objaśnianie sposobu działania odkurzacza, 3.2) • wie, jak działa odkurzacz,
instrukcji. • czytanie instrukcji obsługi odkurzacza i próba użycia go • czyta instrukcję obsługi
techniczna
zgodnie z instrukcją, odkurzacza,
• wdrażanie do bezpiecznego posługiwania się urządzeniami • obsługuje odkurzacz zgodnie
technicznymi; z instrukcją,
• zna zasady bezpiecznego używa-
nia urządzeń technicznych;
1 23 Kolory i smaki • poznanie klarnetu – budowa i brzmienie, VIII ważne • wie, jak wygląda klarnet,
muzyki. • rozróżnianie brzmienia klarnetu od innych instrumentów, 1.1) jest przy- • potrafi odróżnić jego
Poznajemy • wysłuchanie utworu G. Gershwina Błękitna rapsodia, 1.4) gotowa- brzmienie od brzmienia innych
muzyczna
klarnet. Nauka • wypowiadanie się na temat muzyki i jej kolorów, 1.7) nie w sali instrumentów,
piosenki • nauka piosenki pt. Fantazja; 2.3) miejsca • wypowiada się na temat
Fantazja. do ćwi- słuchanej muzyki,
czeń ru- • dobiera kolor do słuchanej
chowych muzyki,
i tańca, • śpiewa piosenkę Fantazja i tańczy;
1 23 Oznaki wiosny • podejmowanie działalności twórczej, V • dobiera materiały do wykonania
w przyrodzie • posługiwanie się barwą, kształtem i fakturą na płaszczyźnie, 1.1)a pracy,
– kolaż. • realizowanie tematu z wykorzystaniem różnych materiałów 1.1)b • wykonuje pracę plastyczną na
plastyczna
papierowych i tekstylnych – kolaż; 2.3) podany temat,
• wykorzystuje wybrane materiały,
• posługuje się różnorodną fakturą,
kształtem i barwą,
• wykonuje ciekawą pracę
plastyczną;
26.10.2018 10:34:44
3 67– 67. Gry • doskonalenie umiejętności współpracy w zabawach i w zespole, IX • współpracuje w zespole,
69 i zabawy • kształtowanie ogólnej sprawności fizycznej, 1.1) • przestrzega zasad fair play,
z piłką ręczną. • doskonalenie rzutów i chwytów, 1.3) • zachowuje zasady
68. Gry • doskonalenie kozłowania, 2.3) bezpieczeństwa,
i zabawy • wdrażanie do przestrzegania zasad fair play, 3.1) • doskonali chwyt i podania
oparte na • wdrażanie do radzenia sobie z porażkami. 3.4) jednorącz,
różnych 3.5) • potrafi rzucić piłkę jednorącz,
wychowanie fizyczne
dyscyplinach. • współpracuje w zespole,
69. Gry • doskonali kozłowanie piłki,
i zabawy • potrafi godnie ponieść porażkę.
kopne.
135
26.10.2018 10:34:44
Uwaga! Dwa dni przed tymi zajęciami nauczyciel mówi dzieciom, że będą potrzebne:
gazeta, doniczka, ziemia, nasiona (sadzonki lub cebulki). Dzień wcześniej nauczyciel
prosi, aby dzieci przyniosły dowolny przepis kulinarny i jabłka.
Dzień 1
TEMAT DNIA: Niezwykłe przedmioty

Zapis w dzienniku: Zaczarowana kredka i narysowana nią postać. Wyróżniamy elementy
fantastyczne i realistyczne. Hodowla roślin. Wprowadzenie dzielenia liczb.
Potraficie opisać swój dom oraz dom swoich marzeń. Wiecie, jak zapisać wyrazy w liczbie
pojedynczej i mnogiej. Potraficie opowiedzieć, co się dzieje w przyrodzie, gdy nadchodzi
wiosna. Potraficie mnożyć w zakresie 30.
−− potrafi wspólnie pracować z innymi Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
dziećmi, cechuje się otwartością −− wskazać w tekście elementy realistyczne
i chęcią do wspólnego działania, i fantastyczne,
−− potrafi czytać cicho i głośno fragmenty −− ułożyć plan wydarzeń do opowiadania,
tekstów, −− podać tytuły baśni, w których występują
−− potrafi odnaleźć w tekście elementy magiczne przedmioty,
fantastyczne i realistyczne, −− wskazać różnicę między krzewem
−− rozumie i odróżnia pojęcia fantastyczne, a drzewem,
realistyczne – bohater, przedmiot lub −− wymienić nazwy pięciu drzew
wydarzenie, owocowych,
−− wie, w których porach roku kwitną −− wymienić nazwy trzech krzewów
i owocują drzewa, owocowych,
−− podaje trzy przykłady drzew −− zilustrować działania na dzielenie,
owocowych hodowanych w Polsce, −− ułożyć zadanie do ilustracji
−− podaje przykłady miejsc hodowli drzew przedstawiającej dzielenie.
owocowych, ziół, krzewów i roślin
ozdobnych,
−− wie, jak poprawnie założyć hodowlę
roślin,
−− wymienia elementy potrzebne roślinie
do życia,
−− prowadzi swoją hodowlę roślin,
−− mnoży w poznanym zakresie
liczbowym,
−− rozumie pojęcie dzielenia liczb,
−− rozwiązuje proste działania tekstowe na
dzielenie liczb,
136

Dzisiaj na zajęciach wysłuchacie opowiadania Zaczarowana kredka. Wskażecie w opo-
wiadaniu elementy fantastyczne i realistyczne. Posłużycie się swoją wyobraźnią i nadacie
zwykłym przedmiotom magiczne właściwości. Opowiecie o zmianach, jakie występują
w sadzie w różnych porach roku. Opiszecie wybrany przez siebie owoc. Przypomnicie, co
jest potrzebne roślinie do życia. Założycie hodowlę roślin w klasie. Dowiecie się, co to jest
dzielenie liczb.
Pytania kluczowe
• Kiedy przydaje się wyobraźnia?
• Co stałoby się z roślinami, gdyby wyginęły owady?
• W jakich sytuacjach życiowych wykorzystuje się dzielenie?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 3; dzwoneczek, arkusz papieru pakowego, kartki z bloku, książki
i albumy przyrodnicze o drzewach i krzewach owocowych, roślinach ozdobnych, kilka-
naście kartek formatu A4 podzielonych na pół, kartoniki z liczbami od 0 do 30, patyczki,
nagrania spokojnej muzyki.
Przebieg zajęć
1. Wesoła zabawa na początek dnia – zabawa integracyjna.

• Dzieci poruszają się po sali zgodnie z instrukcją: Powiedz cześć każdej osobie, którą spo-
tkasz na drodze. Patrz w dół, gdy idziesz. Idź tyłem. Idź z zamkniętymi oczami. Idź powoli. Idź
prosto do celu. Idź w sposób najbardziej skomplikowany (np. ma wybrać najdłuższą drogę).
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę z nacobezu. Dzieci będą na niej dokonywać sa-
mooceny w trakcie zajęć.
Muszę jeszcze
Nacobezu Już umiem Potrzebuję pomocy
poćwiczyć
3. Zaczarowane przedmioty – rozwijanie wyobraźni, rozmowa w kręgu (podr. pol.-

-społ. s. 20–21).
• Dzieci zamykają oczy. Nauczyciel mówi: Wyobraźcie sobie dowolny przedmiot, którego
używacie na co dzień. Do czego jest wam potrzebny? Co nim robicie? Wyobraźcie sobie
teraz, że ten niezwykły przedmiot nabiera magicznej mocy. Co teraz potraficie nim zrobić?
Kiedy usłyszycie dzwoneczek, otwórzcie oczy.
• Dzieci opowiadają, jakie przedmioty sobie wyobraziły i jaką magiczną moc one posia-
dały (polecenie 5).
4. Zaczarowana kredka – słuchanie fragmentu książki Marii Krüger Witaj, Karolciu!,
wypowiadanie się na podstawie wysłuchanego tekstu, wzbogacanie słownictwa
(podr. pol.-społ. s. 20–21, ćw. pol.-społ. s. 36).
• Dzieci śledzą tekst opowiadania czytany przez nauczyciela. Opowiadają, co je zasko-
czyło, zdziwiło, rozśmieszyło. Podają imiona bohaterów opowiadania.
137

• Dzieci odpowiadają na pytania: Jaki przedmiot pokazał Piotr Karolci? Co Karolcia zrobiła
z kredką? Co się stało potem? (polecenia 1 i 2).
• Dzieci mówią, dlaczego Karolcia i Piotr byli zaskoczeni tym, czego dowiedzieli się od
kota. Odczytują odpowiednie fragmenty opowiadania (polecenie 3).
• Dzieci czytają wyrazy z ramek i kolorują te, które pasują do niebieskiej kredki Karolci
i Piotra. Zapisują trzy z nich (ćw. 1).
5. Zaczarowane kredki – ćwiczenia manualne, rozwijanie wyobraźni (podr. pol.-
-społ. s. 20–21).
• Dzieci przygotowują błękitną kredkę i wyobrażają sobie, że jest czarodziejska. Wyko-
nują nią rysunek, który chciałyby, aby ożył. Wszystkie prace przyklejają na arkuszu pa-
pieru pakowego. Uzasadniają, dlaczego właśnie to narysowały.
6. Zwykłe i niezwykłe – ciche czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia w pisaniu, ukła-
danie planu wydarzeń (ćw. pol.-społ. s. 36–37).
• Dzieci czytają zapisane w ramce wydarzenia i zastanawiają się, które z nich jest realne,
a które – fantastyczne. Nauczyciel głośno czyta wydarzenia, jeżeli jest realne, dzieci
biją brawo, jeżeli niezwykłe – śmieją się.
• Dzieci zapisują wydarzenia w odpowiednich miejscach w ramce. Dopisują po jednym
wydarzeniu realistycznym i fantastycznym. Głośno je odczytują (ćw. 2).
• Dzieci cicho czytają opowiadanie Zaczarowana kredka. Układają w parach plan wyda-
rzeń i zapisują go w liniaturze. Chętne pary odczytują swoje plany (ćw. 3).
7. Magiczne przedmioty w literaturze – rozwijanie wyobraźni, ćwiczenia manual-
ne, układanie opowiadań, wyrażanie opinii (ćw. pol.-społ. s. 37).
• Dzieci oglądają rysunki magicznych przedmiotów i mówią, z jakich baśni i opowieści
pochodzą. Wpisują ich tytuły pod rysunkami (ćw. 4).
• Dzieci wymyślają magiczne przedmioty i rysują je w zeszytach. Łączą się w czterooso-
bowe grupy i wymyślają baśnie, w których występują te przedmioty.
• Dzieci siedzą w kręgu i wypowiadają się na temat baśni wymyślonych przez siebie.
Uzasadniają swoje zdania. Zapisują w zeszytach zdanie Najbardziej podobała mi się
baśń wymyślona przez… Uzasadniają swój wybór.
8. W sadzie – drzewa i krzewy owocowe, układanie zagadek, czytanie ze zrozumie-
niem, poszukiwanie informacji (podr. mat.-przyr. s. 22).
• Dzieci siedzą w półkręgu przed tablicą. Wymieniają owoce drzew i krzewów rosnących
w sadach.
• Nauczyciel zapisuje wszystkie podane nazwy drukowanymi literami na przygotowa-
nych prostokątnych kartkach (1/2 kartki formatu A4) i zawiesza je na tablicy.
• Dzieci przypominają, jakie są charakterystyczne cechy drzew i krzewów, a następnie
grupują nazwy zapisane na kartkach na drzewa owocowe i krzewy owocowe. Wymie-
niają owoce zbierane latem i zbierane jesienią.
• Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające owoce w książkach i w albumach przyrod-
niczych. Wymieniają nazwę drzewa lub krzewu i ich owoce, np. jabłoń – jabłko, grusza
– gruszka, malina – malina, śliwa – śliwka.
• Dzieci oglądają zdjęcia i cicho czytają o nich informacje. Pokazują palcami lewej i pra-
wej ręki informację i zdjęcie, które do niej pasuje. Opowiadają, w których porach roku
kwitną i owocują drzewa owocowe (polecenie 1).
138

Uwaga! Jeżeli istnieje taka możliwość, dzieci szukają informacji na temat ho-
dowli innych drzew owocowych (polecenie 2).
• Nauczyciel mówi zdania. Dzieci wstają, jeżeli zdanie jest prawdziwe, pochylają głowy,
jeżeli zdanie jest fałszywe. Przykładowe zdania: Owoce jabłoni najczęściej zbieramy je-
sienią. Z jabłek robimy różne przetwory. Gruszki rosną na jabłoni. Z agrestu można zrobić
kiszonki. Maliny są owocami wiśni. Kwiaty na kwitnącej wiśni są białe.
9. Od ziarenka do roślinki – zabawa ruchowa, nazywanie roślin ozdobnych (podr.
mat.-przyr. s. 22, ćw. mat.-przyr. s. 22).
• Dzieci oglądają ilustracje roślin i je nazywają. Szukają ich nazw w książkach przyrod-
niczych lub w internecie. Sprawdzają, do której grupy: ziół, krzewów lub roślin ozdob-
nych, należą te rośliny. Wypowiadają się na temat uprawy roślin w domu i w szkole
(polecenie 3).
• Nauczyciel wybiera dwoje dzieci. Jednemu przydziela rolę ogrodnika, drugie będzie
słonkiem. Pozostałe dzieci zaprasza, aby sobie wyobraziły, że są nasionkami kwiatów,
które ogrodnik wsadził do ziemi. Gdy słychać muzykę, „nasionka” w jej rytmie zaczyna-
ją rosnąć. Unoszą ręce, wywijając nimi w różne strony. Powolutku unoszą się do góry,
rozchylają ręce na boki. Podczas wzrostu roślinek zbliża się do nich słonko i roślinki są
zadowolone – uśmiechają się. Ogrodnik też podchodzi do nich, podlewa wodą na-
sionka i stają się piękną roślinką (podnoszą ręce do góry). Ogrodnik zapomniał podlać
roślinki i listki opadają na dół (ręce w dół, dzieci kucają), do tego jeszcze słonko jest za-
słonięte. Roślinki wyschły (kładą się). Dopiero ponowne pojawienie się ogrodnika i sło-
neczka powoduje, że roślinki na nowo ożywiają wstają i wysoko unoszą ręce do góry.
• Dzieci mówią, co jest potrzebne do życia roślinie i uzasadniają dlaczego. Oglądają
zdjęcia i je podpisują. Mówią, których z nich nie wymieniły (zad. 2).
10. Zakładanie swojej hodowli – czytanie instrukcji, ćwiczenia w eksperymentowa-
niu, praca w grupach (podr. mat.-przyr. s. 23, ćw. mat.-przyr. s. 22).
• Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy: A i B. Każda z grup czyta instrukcję dotyczącą
hodowli roślin i numeruje według odpowiedniej kolejności zadania. Dzieci łączą się
w grupy czteroosobowe (grupa A i B) i sprawdzają instrukcje. Jeżeli uważają, że są po-
prawne, wstają. Mówią, która grupa popełniła błąd (B – brakuje punktu: Zrób dołki w zie-
mi i wsadź w nie rośliny. Dzieci uzupełniają instrukcje odpowiednio grupy A i B. Każda
czteroosobowa grupa podaje nazwy roślin, które mogły siać grupa A i grupa B (zad.1).
• Dzieci oglądają ilustracje przedstawiające przykłady zakładania domowej hodowli ro-
ślin. Wypowiadają się na temat każdej z nich (polecenie 4).
• Dzieci w grupach zakładają hodowlę ziół. Będą przez miesiąc obserwować wzrost ro-
ślin i zapisywać obserwacje w zeszytach. Po miesiącu przyniosą rośliny i zaprezentują
swoją hodowlę. Powiedzą, jakie zioło hodowali.
11. Matematyczna rozgrzewka – doskonalenie pamięciowego mnożenia liczb, uważ-
ne słuchanie.
• Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z liczbami od 0 do 30. Dzieci spacerują po klasie,
trzymając kartoniki przed sobą. Słuchają poleceń nauczyciela i wykonują je, np.: Niech
podejdą do mnie osoby, których liczby po pomnożeniu dadzą wynik 16, 15, 12, 18, 20, 21,
27, 30. Niech podejdzie do mnie osoba, która ma liczbę będącą wynikiem mnożenia 3 razy
4, 5 razy 6 itd.
139

• Dzieci zapisują w zeszytach 10 działań na mnożenie podanych przez nauczyciela. Wy-
konują obliczenia. Dobierają się w pary (nie może to być sąsiad z ławki) i sprawdzają
wyniki.
12. Zawsze po równo – przygotowanie do dzielenia.
• Dzieci stoją w kole i odliczają kolejno. Następnie maszerują w kole w rytm muzyki.
Na przerwę w muzyce wykonują polecenia: Do środka niech wejdzie dziesięć osób. Na-
uczyciel wybiera dowolną osobę i prosi: Podziel te 10 osób na grupy, w każdej po 5 osób.
Zilustruj to na tablicy (10 kresek w pętelki po 5). Do środka niech wejdzie 12 osób. Podziel
te 12 osób na grupy, po 3 osoby w każdej. Zilustruj to na tablicy (12 kresek w pętelki po
3). Do środka niech wejdzie 16 osób. Podziel te 16 osób na grupy, po 4 osoby w każdej.
Zilustruj to na tablicy itd.
• Dzieci wyjmują patyczki i układają je zgodnie z poleceniem nauczyciela: Ułóżcie 14
patyczków i podzielcie je na wiązki, po 7 w wiązce. Ile macie wiązek? Ułóżcie 18 patyczków
i podzielcie je na wiązki, po 6 w wiązce. Ile macie wiązek? Itd.
13. Wprowadzenie dzielenia – doskonalenie liczenia (podr. mat.-przyr. s. 24).
• Dzieci przygotowują patyczki i trzy kartki. Rozkładają po równo patyczki na kartkach.
Korzystają z podanych zdań opowiadają, co i jak wykonywały. Wykonują to samo za-
danie z inną liczbą patyczków i kartek (polecenie 1).
• Dzieci układają zadanie do pytania. Korzystają z ilustracji. Zapisują w zeszytach działa-
nia na dzielenie i przepisują formułę matematyczną. Mówią, co oznaczają liczby w za-
pisanym przykładzie na dzielenie (polecenie 2).
• Dzieci zapisują wszystkie działania na dzielenie, które wykonywały.
14. Rozwiązywanie i układanie zadań – doskonalenie myślenia matematycznego
• Dzieci czytają treść zadania. Rysują w zeszytach kamienie zgodnie z poleceniem. Piszą
do rysunku działanie do narysowanej sytuacji i odpowiadają na pytanie w zadaniu
(polecenie 3).
• Dzieci piszą działania na dzielenie zapisane przez nauczyciela na tablicy. Wykonują do
nich rysunki i zapisują wyniki dzielenia. W parach układają zadania do dwóch wybra-
nych działań. Przedstawiają je.
• Dzieci dokonują analizy tabeli z nacobezu. Osoby, które muszą jeszcze nad czymś po-
pracować, mówią, w jaki sposób będę to robiły. Osoby, które potrzebują pomocy, mó-
wią jakiej i od kogo.
Zadanie domowe
Przez miesiąc będę prowadzić obserwację założonej przez siebie hodowli rośliny
(podr. mat.-przyr. s. 23, polecenie 4).
Przyjrzę się, jak wygląda odkurzacz w moim domu.
140

Dzień 2
TEMAT DNIA: Zaczarowany kot

Zapis w dzienniku: W domu zaczarowane mogłyby być… Rozwijanie umiejętności wypo-

wiadania się na określony temat. Dzielenie liczb i sprawdzanie wyników za pomocą mno-
żenia. Zasada działania odkurzacza – czytanie instrukcji.
Potraficie wyrazić swoją opinię w formie ustnej i pisemnej. Rozumiecie, na czym polega dzie-
lenie liczb. Znacie urządzenia techniczne wykorzystywane w domu i w szkole.
−− potrafi czytać cicho i głośno fragmenty Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
tekstów, −− policzyć sylaby w wyrazach,
−− rozumie sens przeczytanych tekstów, −− ułożyć opis zaczarowanego kota,
−− potrafi rozmawiać z innymi na aktualne −− napisać życzenie do koralika,
tematy, −− poprawnie liczyć w pamięci,
−− słucha uważnie innych osób, −− sprawdzić wynik dzielenia za pomocą
−− wykonuje proste działania na dzielenie, mnożenia,
−− sprawdza wynik dzielenia za pomocą −− wyjaśnić, w jaki sposób należy
mnożenia, rozwiązać zdanie tekstowe.
−− rozwiązuje proste działania tekstowe na −− wyjaśnić, jak należy obsługiwać
dzielenie liczb, odkurzacz,
−− myśli logicznie, −− powiedzieć, na czym polega bezpieczne
−− wymienia urządzenia techniczne korzystanie z urządzeń technicznych.
używane w domu,
−− wie, jak działa odkurzacz,
−− czyta instrukcję obsługi odkurzacza,
−− obsługuje odkurzacz zgodnie
z instrukcją,
−− zna zasady bezpiecznego używania
urządzeń technicznych,
Dzisiaj na zajęciach ponownie przeczytacie opowiadanie Zaczarowana kredka. Opiszecie
kota, którego wyczarowała Karolcia. Wykonacie dzielenie i sprawdzicie wynik działaniem
na mnożenie. Obsłużycie odkurzacz zgodnie z odczytaną instrukcją.
Pytania kluczowe
• Co wspólnego mają ze sobą zaczarowana kredka i zaczarowany koralik? Podaj przy-
najmniej trzy związki.
• Dlaczego trzeba dobrze znać tabliczkę mnożenia?
• Dlaczego należy korzystać z instrukcji obsługi podczas użytkowania urządzeń tech-
nicznych?
książki Marii Krüger: Karolcia, Witaj, Karolciu!, piłka, patyczki, linijki.
141

Przebieg zajęć
1. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu (patrz D1).

2. Zaczarowana kredka – doskonalenie techniki czytania (podr. pol.-społ. s. 20–21,
ćw. pol.-społ. s. 37).
• Dzieci czytają głośno opowiadanie Zaczarowana kredka. Wskazują fragmenty, które
odnoszą się do ilustracji.
• Dzieci w parach wyszukują fragmentów, które odnoszą się do planu wydarzeń zapisa-
nych w dniu poprzednim. Głośno je odczytują (ćw. 3).
3. Zaczarowany kot – ćwiczenia słownikowe, ćwiczenia w pisaniu, ćwiczenia orto-
graficzne (ćw. pol.-społ. s. 38).
• Nauczyciel pisze na tablicy wyraz kot i pytania jaki? co robi? co lubi? Zapisuje podawa-
ne przez dzieci wyrazy.
• Dzieci czytają wyrazy w ramce i liczą w nich sylaby. Wskazują wyrazy z u, ó, rz, ż, ch.
Zapisują wyrazy w odpowiednich miejscach tabeli.
• Dzieci wykorzystują wyrazy z tabeli i opisują zaczarowanego kota – ustnie, a następnie
pisemnie (ćw. 1). Wykonują ćw. 2.
4. Zaczarowany koralik – ćwiczenia w czytaniu i pisaniu, ćwiczenia językowe (ćw. pol.-
-społ. s. 39).
• Dzieci oglądają okładki książek Marii Krüger: Karolcia, Witaj, Karolciu! Chętne dzieci
czytają krótkie fragmenty z książki.
• Nauczyciel odczytuje tekst dotyczący serii książek o Karolci. Każde dziecko zapisuje swo-
je życzenie do koralika. Potem wszystkie dzieci odczytują swoje pomysły i porównują je
między sobą. Wypowiadają się na temat swoich życzeń: czego dotyczą, czy są dla nich
czy dla kogoś, jaka jest ich przydatność w życiu, jakie jest ich przeznaczenie (ćw. 3).
5. Niebieski obrazek – ćwiczenia manualne (ćw. pol.-społ. s. 39).
• Dzieci rysują cztery obrazki, które narysowałyby zaczarowaną kredką dla siebie lub
swoich najbliższych. Wypowiadają się na ich temat i uzasadniają swój wybór (ćw. 4).
6. Matematyczna rozgrzewka – doskonalenie rachunku pamięciowego.
• Matematyczne łańcuszki. Nauczyciel w wolnym tempie podaje działanie. Dzieci liczą
w pamięci i zapisują w zeszytach wynik, np. 2 ∙ 8 + 4 – 7 – 6 =. Nauczyciel zapisuje na ta-
blicy działanie i dzieci liczą głośno. Wskazane dziecko zapisuje wynik na tablicy i wszy-
scy sprawdzają, czy tak samo policzyli. Kto wyliczył dobrze, podkreśla wynik, kto źle,
skreśla go. Nauczyciel podaje jeszcze cztery działania i dzieci liczą w ten sam sposób.
• Podaj wynik. Dzieci siedzą w kręgu, nauczyciel rzuca piłkę do wybranego dziecka i po-
daje działanie na mnożenie lub wynik mnożenia. Dziecko odrzuca piłkę do nauczy-
ciela i podaje wynik lub działanie na mnożenie. Zabawa musi przebiegać w szybkim
tempie. Jeżeli dziecko nie potrafi odpowiedzieć, przekazuje piłkę osobie po swojej
lewej lub prawej stronie.
7. Dzielenie sprawdzamy mnożeniem – ćwiczenia rachunkowe, zadania tekstowe,
ilustrowanie dzielenia (ćw. mat.-przyr. s. 23).
• Nauczyciel czyta zadania, np.: Mama kupiła 12 ciasteczek i podzieliła je po cztery dla każ-
dego swojego dziecka. Ile dzieci jest w tej rodzinie? Janek miał 30 cukierków. Włożył je do
papierowych torebek, po 5 cukierków do każdej. Ile papierowych torebek miał Janek?
142

• Dzieci ilustrują zadanie za pomocą patyczków i zapisują działanie w zeszytach. Podają
wynik. Nauczyciel rysuje na tablicy sposób podzielenia patyczków.
• Dzieci w parach rozmawiają o tym, w jaki sposób sprawdzić, czy dobrze podzieliły.
Podają swoje propozycje.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy działania na dzielenie. Dzieci wykonują obliczenia i za-
pisują sprawdzenie – działanie na mnożenie. Zapisują działania w zeszytach.
• Dzieci czytają treść zadania i je ilustrują. Zapisują działanie i wykonują obliczenia.
Wskazane dziecko wyjaśnia sposób rozwiązania zadania i podaje odpowiedź (zad. 1).
Następnie wykonują zadanie 2.
8. Dzielenie jako podział – rozwiązywanie zadań (ćw. mat.-przyr. s. 24).
• Dziecko wskazane przez nauczyciela czyta głośno tekst (zad. 3). Dzieci zaznaczają na
rysunku podział taśmy po 2 cm i obliczają liczbę kawałków. Następnie zapisują działa-
nie i sprawdzenie.
• Kolejne dziecko czyta głośno treść (zad. 4). Dzieci dokonują analizy treści zadania. Za-
znaczają miejsce przecięcia kolorowego paska i zapisują pod nimi imiona dzieci. Zapi-
sują działanie, sprawdzenie i uzupełniają odpowiedź.
• Dzieci rysują w zeszytach pasek o długości 12 cm. Dzielą go na 3 równe części. Zasta-
nawiają się, jak inaczej można podzielić ten pasek, by wszystkie kawałki były tej samej
długości. Podają odpowiedź (zad. 4).
• Dzieci rysują w zeszytach paski o długościach 15, 18, 21 i postępują tak jak poprzednio.
9. Urządzenia techniczne w domu i w szkole – utrwalenie wiadomości.
• Dzieci czytają zapisane na arkuszu papieru pakowego nazwy urządzeń technicznych
znajdujących się w domu i w szkole. Przypominają, do czego służą (patrz proj. 22).
• Dzieci wymieniają zasady bezpiecznego korzystania z urządzeń technicznych.
10. Co by było, gdyby nie było urządzeń technicznych w domu? – próba odpowiedzi
na pytanie problemowe.
11. Żywa rzeźba – przedstawienie urządzenia w postaci żywej rzeźby, współpraca

w grupie.
• Nauczyciel dokonuje podziału uczniów na cztery zespoły poprzez odliczanie do 4. Za-
daniem każdego zespołu jest stworzenie ,,żywej rzeźby” przedstawiającej urządzenie
techniczne zgodnie z instrukcją: Wybierzcie dowolne urządzenie techniczne. Stwórzcie
„żywą rzeźbę” tego urządzenia. Pamiętajcie, że tworzyć ją muszą wszyscy członkowie ze-
społu. Urządzenie ma mieć etykietę z nazwą i przeznaczeniem. Urządzenie musi działać,
tzn. po „włączeniu” wykonać zaplanowaną pracę. Podczas pracy urządzenie ma wyda-
wać odpowiednie dźwięki.
• Zespoły prezentują swoje urządzenia.
12. Instrukcja obsługi – czytanie instrukcji, prezentowanie działania.
• Dzieci opowiadają, jakie odkurzacze mają w domu i kto ich najczęściej używa (warto
zwrócić uwagę, że mamy różnego rodzaju odkurzacze – bezworkowe, piorące, małe,
wielkie, energooszczędne itp. – i zaprezentować zdjęcia odkurzaczy).
• Nauczyciel prezentuje dowolny odkurzacz, nazywa jego części i je omawia. Czyta in-
strukcję użytkowania. Chętne dzieci przygotowują odkurzacz do pracy.
13. Podsumowanie zajęć (patrz D1).
143

Dzień 3
TEMAT DNIA: Wspaniała mama

Zapis w dzienniku: Wspaniała mama i biedny księżyc – wprowadzenie przymiotnika jako
nazwy cech osób i rzeczy. Utrwalenie pojęć: liczby parzyste, liczby nieparzyste.
Czytacie płynnie i poprawnie. Odszukujecie w tekście fragmenty odpowiadające wskaza-
nym wydarzeniom i ilustracjom. Potraficie opisać zaczarowanego kota. Potraficie spraw-
dzić wynik dzielenia za pomocą mnożenia. Wiecie, na czym polega analiza treści zadania
tekstowego.
−− potrafi wspólnie pracować z innymi Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
dziećmi, cechuje się otwartością i chęcią −− wyszukać w tekście fragmentów
do wspólnego działania, będących odpowiedzią na pytania,
−− potrafi czytać cicho i głośno fragmenty −− poprawnie przepisać wyrazy z ó, rz, ż,
tekstów, −− ułożyć zagadki, wykorzystując ilustracje,
−− rozumie sens przeczytanych tekstów, −− podać przykłady postaci i zdarzeń
−− potrafi odnaleźć w tekście elementy realnych i fantastycznych,
fantastyczne i realistyczne, −− sprawdzić za pomocą dzielenia, czy
−− rozumie i odróżnia pojęcia fantastyczne, liczba jest parzysta, czy nieparzysta,
realistyczne – bohater, przedmiot lub −− wymienić liczby parzyste i nieparzyste.
wydarzenie,
−− potrafi wyróżnić przymiotnik na
podstawie pytań: jaki? jaka? jakie?,
podaje własne przykłady do pytań,
−− opisuje za pomocą przymiotników
osoby, zwierzęta, rośliny i rzeczy
w rodzaju męskim, żeńskim i nijakim,
−− rozwiązuje proste działania tekstowe na
dzielenie liczb,
−− wykonuje proste działania na dzielenie,
−− sprawdza wynik dzielenia za pomocą
mnożenia,
−− rozumie pojęcie pary liczb,
−− wskazuje liczby parzyste i nieparzyste.
Dzisiaj na zajęciach wysłuchacie fragmentu książki Joanny Papuzińskiej Nasza mama
czarodziejka. Wyszukacie w nim fragmentów będących odpowiedziami na pytania. Wska-
żecie osoby i wydarzenia realne i fantastyczne. Ułożycie zdania z wybranymi wyrazami
z ó, rz, ż, które znajdziecie w opowiadaniu Jak nasza mama zreperowała księżyc. Opiszecie
cechy wskazanych osób, zwierząt, roślin i rzeczy. Będziecie układać zagadki. Wykonacie
działania na dzielenie i sprawdzicie je za pomocą mnożenia. Wskażecie liczby parzyste
i nieparzyste.
144

Pytania kluczowe
• W jakich sytuacjach przydaje się znajomość cech osób, rzeczy, roślin, zwierząt?
• Jak rozpoznać liczby parzyste i nieparzyste?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; książka J. Papuzińskiej Nasza mama czarodziejka, kartki formatu
A3, kolorowe szarfy, arkusz papieru pakowego z napisem KRAINA FANTAZJI.
Przebieg zajęć
1. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu – patrz D1.

2. Czarodziejskie ruchy – zabawa wprowadzająca w temat, ćwiczenia pamięci wzro-
kowej.
• Dzieci stoją w kręgu. Dziecko będące czarodziejem wstaje, mówi głośno abrakadabra
i wykonuje jakiś prosty ruch, np. kręci palcem. Wszystkie dzieci powtarzają ten ruch.
Kolejne dziecko pokazuje inny ruch i wszyscy je powtarzają.
3. W krainie fantazji – odróżnienie faktów i osób prawdziwych od fantastycznych.
• Dzieci układają z szarf kontury krainy fantazji, w środku kładą arkusz papieru pakowe-
go z napisem KRAINA FANTAZJI. Zastanawiają się, jakie pamiętają fantastyczne wyda-
rzenia, osoby z literatury, które powinny znaleźć się w ich krainie fantazji.
• Dzieci dobierają się w grupy czteroosobowe. Każda grupa zapisuje jedno wydarzenie
i jedną osobę na kartce. Przedstawia je w formie scenek. Pozostałe grupy odgadu-
ją, o jakie wydarzenie i o jaką osobę chodzi. Dzieci przyklejają kartki z wydarzeniami
i osobami na arkuszu KRAINA FANTAZJI.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Czym wypisane przez was osoby, wydarzenia fanta-
styczne różnią się od prawdziwych? Gdzie najczęściej spotykacie się z osobami, sytuacjami
fantastycznymi? Gdzie w literaturze (w bajkach, legendach, wierszach, opowiadaniach)
spotykacie wydarzenia i osoby fantastyczne?
4. Jak nasza mama zreperowała księżyc – słuchanie fragmentu książki Joanny Papu-
zińskiej, doskonalenie płynnego czytania (podr. pol.-społ. s. 22–23).
• Nauczyciel czyta wypowiedź Faustyny. Prezentuje książkę Joanny Papuzińskiej. Krótko
o niej opowiada i pokazuje znajdujące się w książce ilustracje. Zachęca do przeczyta-
nia tej książki.
• Nauczyciel czyta opowiadanie Jak nasza mama zreperowała księżyc. Dzieci uważnie
śledzą tekst. Wypowiadają się na temat wysłuchanego tekstu. Odczytują fragmenty,
które je rozśmieszyły, które są fantastyczne lub które najbardziej je zaciekawiły. Od-
powiadają na pytania: Dlaczego mama obudziła się w nocy? Dlaczego księżyc płakał?
Dlaczego księżyc miał obtłuczony rożek? Czego obawiał się księżyc? Gdzie mama zapro-
siła księżyc? Co wymyśliła mama, aby pomóc księżycowi? Jakich produktów użyła do zre-
perowania księżyca? Jakie rady na przyszłość przekazała księżycowi mama? Odczytują
odpowiednie fragmenty tekstu (polecenia 1, 2, i 3).
• Dzieci w parach rozmawiają na temat zdarzeń w opowiadaniu (polecenie 4).
145

5. Litery ó, rz, ż – ćwiczenia ortograficzne, ćwiczenia w pisaniu (podr. pol.-społ.
s. 22–23).
• Nauczyciel dzieli tekst Jak nasza mama zreperowała księżyc na trzy części, a dzieci – na
trzy grupy. Przydziela grupom po jednym fragmencie tekstu. Dzieci szukają w nich
wyrazów z ó, rz, ż. Zapisują je w zeszytach.
• Dzieci odczytują swoje wyrazy, a nauczyciel zapisuje je na tablicy w kolumnach: wyra-
zy z ó, wyrazy z rz, wyrazy z ż.
• Dzieci w parach układają zdania z wybranymi wyrazami z rz, ż, ó i zapisują je w zeszy-
tach. Głośno je odczytują.
6. Przymiotnik – wprowadzenie tej części mowy na podstawie pytań: jaki? jaka? ja-
kie?, układanie zagadek (ćw. pol.-społ. s. 40–41).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy wyrazy i pytania: mama – jaka?, ławka – jaka?, piórnik
– jaki?, blok – jaki?, szkiełko – jakie?, jajko – jakie? Wskazane dzieci podają cechy, które
pasują do wypisanych nazw.
• Dzieci oglądają ilustrację. Wymieniają osoby, rzeczy, rośliny i zwierzęta, które się na niej
znajdują. Mówią, co robią poszczególne osoby, jak wyglądają te osoby i przedmioty
oraz pies. Czytają pytania, odpowiadają na nie ustnie i zapisują właściwy wyraz (ćw. 1).
• Dzieci wymieniają elementy, o które pytamy: Jaki? – pies, pan, dom, chłopiec, miś, rower;
jakie? – drzewo, spodnie, okulary, zakupy, dziecko; jaka? – mama, piłka, ławka, kokarda,
pani, sukienka.
• Dzieci ustnie układają zagadki o osobach przedstawionych na ilustracji.
7. Rozgrzewka matematyczna – ćwiczenia rachunkowe.
• Piramidka. Nauczyciel prosi na środek klasy po dwoje dzieci. Każda para wybiera karto-
nik z cyfrą od 1 do 5 i staje obok siebie. Kolejne wybrane przez nauczyciela dzieci wy-
konują mnożenie tych liczb i stają z tyłu swojej pary, podnosząc kartonik z wynikiem
(kartoniki z liczbą oznaczającą wyniki zabierają z ławki).
• Matematyczne szeregi. Nauczyciel dzieli dzieci na trzy drużyny. Każda drużyna ustawia
się w szeregu. Nauczyciel podaje działanie do obliczenia (mnożenie lub dzielenie). Od-
powiedzi udzielają tylko dzieci stojące na początku szeregu. Dziecko, które jako pierw-
sze poda poprawną odpowiedź, przesuwa się na koniec szeregu. Wygrywa ta drużyna,
w której zaczynający gracz jako pierwszy znajdzie się ponownie na początku szeregu.
8. Liczby parzyste i liczby nieparzyste – doskonalenie mnożenia i dzielenia (podr.
mat-przyr. s. 25, ćw. mat.-przyr. s. 25).
• Dzieci czytają polecenia i je wykonują. Wskazane dziecko kończy zdania (polecenie 3).
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Dzieci przygotowują kartki i zapisują na nich licz-
by (każda liczba na jednej kartce) gr. I. – parzyste do 20, gr. II – parzyste od 21 do 40, gr. III
– nieparzyste do 20, gr. IV – nieparzyste od 21 do 40. Dzieci sprawdzają w grupach, czy
zapisały liczby zgodnie z poleceniem. Zastanawiają się, w jaki sposób mogą to sprawdzić.
Podają swoje propozycje. Kolorują liczby parzyste na zielono, a nieparzyste – na żółto.
• Dzieci łączą się w dwie grupy. Gr. I z gr. III – układają kartki z liczbami od najmniejszej
do największej i przyklejają na kartce formatu A3. Gr. II z gr. IV. układają kartki z liczba-
mi od największej do najmniejszej i przyklejają na kartce formatu A3.
• Dzieci podają liczbę osób w dniu dzisiejszym. Mówią, czy jest to liczba parzysta, czy
nieparzysta. Liczą przedmioty w klasie, mówią, która liczba przedmiotów jest parzysta,
a która – nieparzysta.
146

• Dzieci przepisują do zeszytów dwie wybrane liczby parzyste (polecenie 4) i trzy zapi-
sane na kartce formatu A3. Ilustrują parzystość tych liczb.
• Dzieci sprawdzają za pomocą dzielenia, czy liczba jest parzysta, czy nieparzysta (po-
lecenie 4).
• Dzieci sprawdzają, czy liczby 6, 12, 10 są parzyste. Zapisują trzy dowolne liczby parzy-
ste i trzy nieparzyste (nauczyciel może podać warunek: liczby większe od 40). Dzieci
w parach sprawdzają, czy poprawnie zapisały liczby.
• Dzieci kończą zdania: Dzisiaj nauczyłam/nauczyłem się. Łatwe było dla mnie… Trudność
sprawiło mi… Dokonują samooceny na kartce z nacobezu.
Dzień 4
TEMAT DNIA: Przymiotniki

Zapis w dzienniku: Opisujemy, za pomocą przymiotnika, jaki ktoś jest lub jakie coś jest.
Rozwiązywanie zadań tekstowych na dzielenie.
Potraficie uważnie słuchać. Potraficie odpowiedzieć na pytania do przeczytanego tekstu,
wyszukać w nim odpowiednich fragmentów. Wskazujecie osoby oraz wydarzenia realne
i fantastyczne. Potraficie układać zdania i zagadki. Opisujecie cechy osób, zwierząt, roślin
i rzeczy. Potraficie rozwiązać i ułożyć zadania tekstowe. Potraficie sprawdzić, czy liczba jest
parzysta, czy nieparzysta. Potraficie mnożyć i dzielić w zakresie 30.
−− rozwiązuje test czytania ze Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
zrozumieniem, −− wskazać właściwe zakończenie zdania
−− potrafi odwołać się przy poszczególnych dotyczące przeczytanego tekstu,
pytaniach do właściwych fragmentów −− wskazać w opowiadaniu wydarzenia
tekstu, fantastyczne i realistyczne,
−− potrafi rozmawiać na aktualne tematy, −− zapisać odpowiedź pełnym zdaniem,
−− słucha uważnie innych osób, −− wyjaśnić koledze/koleżance, jak się
−− potrafi wyróżnić przymiotnik na nauczyć tabliczki mnożenia,
podstawie pytań: jaki? jaka? jakie?, −− współpracować w grupie.
mnożenia,
−− wskazuje liczby parzyste i nieparzyste,
−− rozwiązuje proste zadania tekstowe na
dzielenie liczb,
147

Dzisiaj na zajęciach samodzielnie przeczytacie tekst Jak mama zreperowała księżyc. Upo-
rządkujecie wydarzenia z opowiadania. Wskażecie w tekście wydarzenia realne i fantasty-
czne. Będziecie rozwiązywać zadania tekstowe.
Pytania kluczowe
• Dlaczego czytanie ze zrozumieniem jest ważne?
• Które liczby dwucyfrowe większe od 50, a mniejsze od 80 są liczbami parzystymi?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; szalik, jabłko, marchew, wachlarz, tamburyn, kwiat, kartki z licz-
bami od 1 do 30, skoczna muzyka, dla każdego dziecka kartka z liczbami od 1 do 30.
Przebieg zajęć
1. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu – patrz D1.
2. Wielozmysłowe poznanie otoczenia – poznanie świata za pomocą zmysłów, wzbo-

gacanie słownictwa.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel wybiera jedno z nich, zaprasza do środka i zawiązuje
mu oczy. Dziecko próbuje rozpoznać przedmiot, roślinę, owoce, warzywa, za pomocą
różnych zmysłów (słuchu, dotyku, smaku, węchu). Po rozpoznaniu go wymienia jego
cechy. Ważne, aby nauczyciel zadał pytanie: jaki jest? jaka jest? jakie jest? Następnie
dziecko odsłania oczy i wymienia cechy, które można zaobserwować wzrokiem. Na-
uczyciel zaprasza do środka kręgu kilkoro dzieci i postępuje w ten sam sposób.
3. Minitest czytania ze zrozumieniem – praca z tekstem, czytanie ze zrozumieniem
(podr. pol.-społ. s. 22–23, ćw. pol.-społ. s. 42–43).
• Dzieci cicho czytają tekst Jak nasza mama zreperowała księżyc. Czytają zdania i ich
zakończenia. Podkreślają właściwe zakończenie. Głośno czytają poprawne zdania
(ćw. 1).
• Dzieci czytają z ramki wydarzenia z opowiadania. Mówią, które wydarzenia są fanta-
styczne, a które realistyczne. Zapisują je w odpowiednich kolumnach (ćw. 3).
4. Zabawy ze słowami – ćwiczenia gramatyczne (ćw. pol.-społ. s. 42–43).
• Dzieci łączą się w pary. Nauczyciel przydziela każdej parze wyrazy: długa, długi, dłu-
gie; gruby, gruba, grube lub żółta, żółte, żółty (wyrazy w parach powtarzają się). Każ-
da z par pisze nazwy przedmiotów, które mają tę samą cechę, np. długi (dzień, nos,
dystans); gruba (książka, teczka); grube (rękawiczki, spodnie, zwierzę); żółte (liście,
słońce); żółta (spódnica, tasiemka, farba); żółty (słonecznik, pokrowiec) itd. Pary, które
pisały nazwy przedmiotów do tych samych przymiotników, łączą się i sprawdzają, co
napisały. Odczytują zapisane wyrazy.
• Dzieci czytają wyrazy i łączą je w pary wyrazów, które do siebie pasują. Zapisują je
w ramce. Piszą obok nich odpowiednie napisy: ta, te, to, ci. Podkreślają w parach przy-
miotniki (ćw. 2).
• Dzieci cicho czytają pytania. Zapisują do nich odpowiedzi pełnym zdaniem. Głośno je
odczytują (ćw. 4).
148

5. Liczymy – zabawy z liczbami, rozwijanie logicznego myślenia.
• Matematyczny łańcuszek (patrz D2).
• Zadanie ze zwierzątkami. Nauczyciel pisze zadanie tekstowe na tablicy: Zosia, Kasia,
Asia i Ania hodują zwierzątka. Każda z nich ma w domu jedno zwierzątko spośród na-
stępujących: kot, papużka, kanarek, pies. Jakie zwierzątko hoduje każda z dziewcząt, jeśli
wiadomo, że: Kasia nie lubi ptaków, Asia nie hoduje kanarka, Zosia ma zwierzątko z dłu-
gimi wąsami. Wiadomo również, że każda z dziewcząt ma inne zwierzątko. Nauczyciel
podaje propozycje zapisania imion dziewczynek i zapisanie przy nich nazw zwierząt
po wspólnej analizie zadania: Zosia – kot – wynika z treści, Kasia – pies – bo nie lubi pta-
ków, a właścicielem kota jest Zosia, Asia – papużka – bo nie hoduje kanarka, a pies i kot już
mają właściciela, Ania – kanarek.
• Niech stanie na środku… Nauczyciel rozdaje dzieciom kartoniki z liczbami od 1 do 30.
Gra skoczna muzyka i dzieci tańczą po całej sali. Gdy muzyka milknie, nauczyciel
mówi: Ustawcie się w kole. Niech wyjdą na środek liczby nieparzyste większe od 10. Dzieci
wychodzą na środek i mówią: Jestem liczbą 11 – jestem liczbą nieparzystą, Jestem liczbą
23 – jestem liczbą nieparzystą itd. Dzieci ponownie tańczą. Gdy muzyka milknie, na-
uczyciel mówi: Niech wyjdą na środek wyniki parzyste: 3 ∙ 3, 4 ∙ 3, 4 ∙ 5, 4 ∙ 4, 2 ∙ 8, 3 ∙ 6, 9 ∙ 2.
Dzieci wychodzą na środek i mówią: 4 ∙ 3 = 12 jestem liczbą parzystą. 4 ∙ 5 = 20 – jestem
liczbą parzystą itd.
• Ilustrowane zadanie. Dzieci zapisują w zeszytach dowolne działanie na mnożenie
i wykonują do niego ilustrację. Następnie ustnie układają treść zadania tekstowego
i przedstawiają go pozostałym dzieciom.
• Dzieci otrzymują kartkę z liczbami od 1 do 30 i przygotowują kredkę zieloną i czerwo-
ną. Nauczyciel podaje działania na mnożenie lub dzielenie. Dzieci zakreślają na kartce
liczbę, która jest wynikiem podanego przez nauczyciela działania (wynik mnożenia
otaczają kółkiem czerwonym, mnożenia zielonym).
6. Matematycy myślą – doskonalenie logicznego myślenia i liczenia (ćw. mat.-przyr.
s. 25).
• Dzieci czytają treść zadania. Zaznaczają na rysunku podział cebulek, zapisują działa-
nie, sprawdzenie i odpowiedź. Wskazane dziecko wyjaśnia sposób rozwiązania zada-
nia (zad. 1).
• Dzieci wykonują dzielenie i rysunki pomocnicze. Zapisują sprawdzenie (zad. 2).
• Nauczyciel wyznacza dzieci, które czytają wyniki (zad. 2). Wskazują, które z nich to licz-
by parzyste, a które – nieparzyste.
7. Matematycy współpracują – rozwiązywanie i układanie zadań (podr. mat.-przyr.
s. 25).
• Dzieci wykonują dzielenie i odczytują wyniki na bluzkach dzieci na ilustracji. Mówią,
jakiego koloru doniczkę miało każde z dzieci (polecenie 1).
• Dzieci w parach układają treść zadania do rysunku doniczek zgodnie z poleceniem.
Zapisują treść zadań w zeszytach. Rozwiązują zadania i piszą odpowiedź. Chętne pary
czytają treść swoich zadań (polecenie 2).
• Dzieci kończą rozpoczęte zdania: Dzisiaj na zajęciach nauczyłam/nauczyłem się…
Zapamiętam, że… Dokonują samooceny na karcie z nacobezu.
149

Dzień 5
TEMAT DNIA: Jesteśmy twórcami

Zapis w dzienniku: Jaki? Jaka? Jakie? – zabawy z przymiotnikiem.
Rozumiecie samodzielnie przeczytane teksty. Potraficie określić cechy ludzi, roślin, zwie-
rząt i rzeczy.
−− potrafi wyróżnić przymiotnik na Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
podstawie pytań: jaki? jaka? jakie?, −− napisać poprawnie zdania z pamięci.
−− pisze poprawnie pod względem
ortograficznym i interpunkcyjnym,
−− pisze dyktanda, zwraca uwagę na
kaligrafię.
Dzisiaj na zajęciach napiszecie zdania z pamięci. Będziecie opisywać osoby, rośliny, zwie-
rzęta, przedmioty, stosując pytania: jaki? jaka? jakie?
Pytania kluczowe
• Wyjaśnij, jaki związek mają ze sobą pytania: jaki? jaka? jakie? z wyrazami ten, ta, to?
Środki dydaktyczne: dwie kule z papieru – niebieska i zielona.
Przebieg zajęć
1. Jesteśmy wyjątkowi – zabawa na powitanie.

• Dzieci stoją w kręgu. Każde wymienia swoje imię i dodaje do niego przymiotnik – ce-
chę na tę samą literę, np. Wojtek wesoły, Magda miła, Hubert hałaśliwy, Zosia zabawna,
Ola opiekuńcza, Ania ambitna itp.
3. Kolorowe kule – zabawa wprowadzająca do tematu.

• Nauczyciel przygotowuje dwie kule z papieru w dwóch kolorach. Dzieci siedzą w krę-
gu. Do wybranego ucznia nauczyciel rzuca kulę niebieską (rzeczownik), mówiąc: Wy-
mień dowolną rzecz, ...roślinę, ...zwierzę, ...osobę. Do innego ucznia rzuca kulę zieloną,
mówiąc: Wymień cechę pasującą do wymienionej rzeczy, ...rośliny, ...osoby, ...wymienio-
nego zwierzęcia. Następną rundę rozpoczyna dziecko z kulą niebieską, rzucając ją do
wybranego kolegi i mówiąc tak jak nauczyciel: Wymień dowolną rzecz (roślinę, zwierzę,
osobę). Drugi uczeń rzuca kulę zieloną do innego dziecka, mówiąc: Wymień cechę pa-
sującą do wymienionej rośliny (osoby, rzeczy, wymienionego zwierzęcia). Zabawa to-
czy się dalej, aż nauczyciel zdecyduje o jej zakończeniu.
150

4. Ubarwiamy opis – wypowiadanie się, słuchanie, oglądanie.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy rzeczowniki (książka, okno, drzewo, zegar, klasa, piór-
nik, piłka). Dzieci podają do nich jak najwięcej określeń wskazujących na kształt, kolor,
wielkość, materiał, przeznaczenie, czyli odpowiadających na pytania: jaki? jaka? jakie?
5. Opowieść o... – układanie zdań.
• Dzieci wybierają jeden wyraz zapisany na tablicy i układają jak najwięcej mówiących
o nim zdań. Zapisują je w zeszytach, a następnie głośno odczytują, np.: Koło szkoły
rośnie młode drzewo. Jest smukłe i wysokie. Jego korona jest obecnie różowa.
6. Pisanie z pamięci – ćwiczenia ortograficzne i kaligraficzne.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy zdania, np.: Karolina wkłada do wazonu czerwoną różę.
Marzena pożyczyła ciekawą książkę o wróżkach. Jagoda je smaczne jabłko. Robert pod-
rzuca gumową piłeczkę.
• Dzieci dokonują analizy zdań i zapisują je z pamięci.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Co dla was było najtrudniejsze na zajęciach? Co było dla
was łatwe? O czym będziecie pamiętać? Dokonują samooceny.
TEMAT ZAJĘĆ: Zadania różne rozwijające umiejętność mnożenia i dzielenia liczb

−− mnoży w poznanym zakresie liczbowym,
−− sprawdza wynik dzielenia za pomocą mnożenia,
−− wskazuje liczby parzyste i liczby nieparzyste,
−− rozwiązuje proste zadania tekstowe na mnożenie i dzielenie liczb,
Środki dydaktyczne: kartoniki z liczbami od 0 do 30, kartka z działaniami (patrz pkt 2),
kostka do gry na parę dzieci, tamburyn, małe karteczki dla każdego dziecka.
Uwaga! W tym dniu dzieci bawią się we wszystkie zabawy matematyczne pozna-
ne w tym tygodniu.
Przebieg zajęć
1. Matematyczna rozgrzewka – zabawy na dobry początek, rozwijanie matema-

tycznego myślenia.
• Pomieszały się liczby. Dzieci otrzymują od nauczyciela kartoniki z liczbami od 0 do 30
(każde dziecko otrzymuje jeden kartonik). Dzieci spacerują po klasie w rytmie granym
przez nauczyciela na tamburynie. Gdy muzyka milknie, dzieci zatrzymują się i słuchają
polecenia nauczyciela, np.: Liczby parzyste i liczby nieparzyste ustawią się po przeciw-
nych stronach klasy. Liczby parzyste ustawiają się od najmniejszej do największej. Liczby
nieparzyste ustawiają się od największej do najmniejszej. Wszystkie liczby ustawiają się
151

w szyku rosnącym.
• Matematyczne zagadki. Nauczyciel czyta dzieciom matematyczne zagadki. Dzieci zapi-
sują odpowiedzi na małych kartkach i podnoszą je do góry. Nauczyciel sprawdza po-
prawność odpowiedzi. Przykładowe zagadki: Jestem liczbą parzystą. Mam dwie pary. Jaką
jestem liczbą? (4) Nie jestem liczbą parzystą, mam dwie pary. Jaką jestem liczbą? (5) Moimi
sąsiadkami są 10 i 8. Jaką jestem liczbą? (9) Jestem najmniejszą liczbą nieparzystą. Jaką je-
stem liczbą? (1) Jestem liczbą parzystą większą od 5, a mniejszą od 7. Jaką jestem liczbą? (6)
2. Zabawa z kostką do gry – doskonalenie mnożenia, logiczne myślenie.
• Dzieci otrzymują od nauczyciela kartki z działaniami zapisanymi w dwóch słupkach
oraz kostkę do gry, jedną na parę.
1 ∙ ... = 6 ∙ ... =
2 ∙ ... = 7 ∙ ... =
3 ∙ ... = 8 ∙ ... =
4 ∙ ... = 9 ∙ ... =
5 ∙ ... = 10 ∙ ... =
• Dzieci w parach na zmianę rzucają kostką do gry. Za każdym razem podejmują de-
cyzję, do którego działania zapisanego na kartce dopisać liczbę wyrzuconych oczek.
Decyzji tej nie można już potem zmienić. Kostką do gry dzieci rzucają 10 razy tyle, ile
zapisanych działań. Dzieci wykonują obliczenia. Głośno odczytują działania i ich wyni-
ki. Odszukują działania na swoich kartkach i sprawdzają poprawność obliczeń.
3. Rozwiązujemy zadania z treścią – doskonalenie umiejętności rozwiązywania za-
dań, uważne słuchanie.
• Nauczyciel mówi treść zadań. Dzieci słuchają i zapisują w zeszytach działania i wyniki.
Wskazane dzieci podają odpowiedzi. Przykładowe zadania: Na stole stoi 6 wazonów.
W każdym z nich są 4 tulipany. Ile tulipanów jest we wszystkich wazonach?; W stołówce szkol-
nej przy 8 stolikach siedzi po 4 uczniów. Ilu uczniów jest w stołówce szkolnej?; Ekspedientka
rozdziela 27 główek kapust do 9 skrzynek. Po ile główek kapusty będzie w każdej skrzynce?
• Dzieci opowiadają, które zadania były dla nich łatwe, a które – trudne, które zabawy im
się podobał. Uzasadniają swoje wypowiedzi.
EDUKACJA PLASTYCZNA
Uwaga! Dwa dni przed zajęciami z plastyki nauczyciel informuje dzieci, jaką pracę
będą wykonywały i jaką techniką. Prosi, aby zastanowiły się, jakie materiały wyko-
rzystają w swojej pracy, i przyniosły je na zajęcia z plastyki.
TEMAT ZAJĘĆ: Oznaki wiosny w przyrodzie – kolaż

noszeniu na zajęcia potrzebnych materiałów. Dbacie o porządek w czasie i po wykonaniu
pracy na swoim stanowisku. Potraficie wykonać prace zgodnie z instrukcją.
152

−− dobiera materiały do wykonania pracy, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− wykonuje pracę plastyczną na podany −− prawidłowo wykonać kolaż.
temat,
−− wykorzystuje wybrane materiały,
−− posługuje się różnorodną fakturą,
kształtem i barwą,
−− wykonuje ciekawą pracę plastyczną.
Dzisiaj na zajęciach wykonacie kolaż Oznaki wiosny. Samodzielnie dobierzecie materiały
do przedstawienia swoich pomysłów.
Pytania kluczowe
• Na co należy zwrócić uwagę, wykonując kolaż Oznaki wiosny?
Środki dydaktyczne: materiały, które wybrały dzieci i przyniosły na zajęcia, nagranie
utworu Wiosna Vivaldiego.
Przebieg zajęć
1. Wiosna tuż-tuż – wprowadzenie do tematu.

• Nauczyciel mówi wiosenną rymowankę.
Przez okno dzieweczka patrzała
i wiosenki wypatrywała.
Pierwsze ptaki i kwiatuszki ujrzała
i zaraz się zaśmiała.
I. Kornecka
• Dzieci mówią, jakie znają pierwsze wiosenne kwiaty i przylatujące wiosną ptaki.
• Dzieci wypowiadają się na temat oznak wiosny, zwracają uwagę na: pogodę – kapry-
śna, dżdżysta, trochę zimowa, trochę wiosenna, zmienna; dni – dłuższe, cieplejsze,
szare, ponure, czasem deszczowe, czasem pada śnieg, czasem zaświeci słońce; słońce
– coraz wyżej na niebie, przygrzewa, gaśnie, topi śnieg; drzewa i krzewy – brunatne,
szare, sczerniałe, pierwsze pąki; pola – brunatne, szare, zaczynają się zielenić, rolnicy
przystępują do wiosennych prac polowych; ulice i drogi – toną w błocie, piasku, lu-
dzie je porządkują; ptaki zwiastujące wiosnę – bocian, szpak, skowronek, kraska, wil-
ga, jaskółka, rudzik, kukułka, żuraw, pliszka, słowik; kwiaty – pierwiosnek, przebiśnieg,
krokus; ogólne wrażenie – w powietrzu czuć zapach, na leszczynach, wierzbach wi-
dać już pierwsze listki, lada dzień zawita, rozgości się zielona, pachnąca wiosna.
Uwaga! Nauczyciel może zapisać słownictwo na tablicy. Może być pomocne dzie-
ciom w projektowaniu pracy plastycznej.
2. Kwiaty budzą się do życia – zabawa ruchowa.

• Nauczyciel włącza nagranie utworu Wiosna Vivaldiego i mówi: Skulcie się w kłębek i wy-
obraźcie sobie, że jesteście małymi paczkami kwiatów. Wychodzi słonko, bo nadchodzi
wiosna. Rośniecie, rozwijacie się, rozchylacie swoje płatki i wyciągacie listki do słońca. Ko-
łyszecie się na wiosennym wietrze.
153

3. Oznaki wiosny – kolaż.
• Dzieci siadają w kręgu. Zamykają oczy i wyobrażają sobie, jakie oznaki wiosny chciały-
by umieścić na swojej pracy, w jaki sposób wykonają swój kolaż Oznaki wiosny.
• Dzieci siadają w ławkach, wyjmują przyniesione przez siebie materiały i rozpoczynają
wykonywanie pracy plastycznej.
• Po wykonaniu pracy porządkują swoje stanowiska i oglądają prace innych. Omawiają
je, biorąc pod uwagę pomysłowość, oryginalność i staranność. Wywieszają swoje pra-
ce w galerii klasowej.
• Nauczyciel podsumowuje pracę dzieci. Zwraca uwagę na to, czy prace wykonane są
zgodnie z techniką kolażu.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Kolory i smaki muzyki. Poznajemy klarnet. Nauka piosenki Fantazja
Potraficie grać akompaniament do muzyki na dzwonkach chromatycznych.
−− wie, jak wygląda klarnet, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− potrafi rozróżnić brzmienie klarnetu od −− odróżnić brzmienie klarnetu od innych
brzmienia innych instrumentów, instrumentów,
−− wypowiada się na temat słuchanej −− nucić piosenkę Fantazja.
muzyki,
−− dobiera kolor do słuchanej muzyki,
−− śpiewa i tańczy piosenkę Fantazja.
Dzisiaj na zajęciach poznacie nowy instrument – klarnet. Wysłuchacie piosenki Fantazja
i nauczycie się jej śpiewać.
Pytania kluczowe
• Dźwięki którego z poznanych instrumentów podobają mi się najbardziej? Dlaczego?
Środki dydaktyczne: szarfa dla każdego dziecka, dowolne instrumenty perkusyjne, arku-
sze papieru pakowego i pastele, kartki formatu A4 dla każdego dziecka, zdjęcie klarnetu,
płyta Taniec, karta pracy nr 20, tamburyn, bębenek, marakas, trójkąt, kolorowe szarfy, po
jednej dla każdego dziecka, nagranie: G. Gershwin Błękitna rapsodia (zasoby YouTube’a).
Oto ja. Płyta muzyczna ze słuchowiskami, kl. 1, CD 1. Płyta muzyczna, kl. 2, CD 2.
Przebieg zajęć
• Dzieci śpiewają i tańczą piosenkę Przywitanie (kl. 1).
2. Gramy w kolory.
• Dzieci siedzą na krzesłach na obwodzie koła. W środku koła znajduje się stolik, na nim
154

nauczyciel rozkłada różne instrumenty. Każde dziecko wybiera sobie jeden, na którym
chce grać.
• Nauczyciel pyta dzieci: Czy muzyka może mieć kolor? Jakie kolory może mieć muzyka?
Od czego zależy kolor muzyki? Dzieci opowiadają, co sobie wyobrażały, podając kon-
kretne kolory.
• Dzieci zamykają oczy i wyobrażają sobie kolor podany przez nauczyciela. Chętne dzie-
ci próbują zagrać go na swoim instrumencie. Nauczyciel wymienia różne kolory, chęt-
ne dzieci próbują je przedstawić dźwiękiem.
Uwaga! Najlepiej wymieniać kolory, zestawiając je kontrastowo: biały – czarny,

zielony (niebieski) – czerwony (żółty) itp.
• Nauczyciel ponownie pyta dzieci: Czy muzyka może mieć kolor? Jakie kolory może mieć
muzyka? Od czego zależy kolor muzyki? Dzieci opowiadają o swoich przemyśleniach.
Mówią, co sobie wyobrażały, wygrywając kolory, czy było to trudne, czy łatwe.
• Nauczyciel rozkłada na podłodze duże arkusze papieru pakowego oraz pastele. Dzieli
dzieci na kilka grup tak, żeby każde miało miejsce przy arkuszu. Mówi: Teraz wsłuchaj-
cie się w muzykę. Będziecie rysować różne kolorowe plamy. Wybierzcie ten kolor pasteli,
jaki kojarzy się wam ze słuchaną muzyką.
Uwaga! Nauczyciel włącza fragmenty różnych utworów muzycznych. Najlepiej,

jeśli prezentuje je kontrastowo pod względem charakteru, wtedy dzieciom jest
łatwiej dobierać odpowiednie kolory.
• Dzieci wypowiadają się na temat doboru kolorów i skojarzeń związanych z wysłucha-

ną muzyką.
3. Błękitna rapsodia – aktywne słuchanie muzyki (G. Gershwin Błękitna rapsodia.
zasoby YouTube’a).
• Dzieci siadają do ławek. Każde otrzymuje kartkę formatu A4 i pastele. Nauczyciel
mówi: Wiecie już, że muzyka może kojarzyć się z jakimś kolorem. Za chwilę wysłuchacie
pewnego utworu, który w tytule ma kolor. Jaki, dowiecie się później. Teraz – słuchając mu-
zyki – rysujcie na kartce różne plamy. Wyobraźcie sobie, że kolory to instrumenty, które
grają ten utwór.
• Dzieci wysłuchują nagrania utworu G. Gershwina i rysują plamy. Po skończeniu pracy
przedstawiają rysunki klasie.
• Nauczyciel mówi: Utwór nosi tytuł „Błękitna rapsodia”. Komu muzyka skojarzyła się z od-
cieniami niebieskiego? Kto ma najwięcej niebieskiego koloru na swoim rysunku?
• Nauczyciel naprowadza dzieci: Posłuchajcie początku tego utworu raz jeszcze. Wsłu-
chajcie się uważnie w instrument, który gra wstęp. Po wysłuchaniu fragmentu wstępu
utworu nauczyciel pyta: Może ktoś z was wie, co to za instrument? (klarnet); Czy melodia
wznosiła się do góry, czy opadała w dół? Jak myślicie, czy mógłby to być instrument, który
ma struny? Jak sobie wyobrażacie ten instrument? Z jakim kolorem kojarzy się wam jego
brzmienie?
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich odczuć wywołanych wysłuchaną muzyką.
155

4. Poznanie klarnetu.
• Nauczyciel wyjaśnia: Wstęp do „Błękitnej rapsodii” został zagrany na klarnecie. Klarnet
jest instrumentem dętym drewnianym, podobnie jak flet. Spójrzcie, jak wygląda. Nauczy-
ciel prezentuje dzieciom zdjęcie klarnetu i opisuje jego wygląd. Wyjaśnia, że osoba
grająca na klarnecie to klarnecista.
5. Zagadki muzyczne – wykonywanie zadań w karcie pracy nr 20.
• Dzieci czytają informację Muzyka w dymku. Kolorują klarnet (zad. 1).
• Dzieci słuchają zagadki muzycznej. Gdy usłyszą klarnet, kolorują odpowiedni kwadra-
cik na czarno. Jeśli nie jest to klarnet, to zostawiają kwadracik niezamalowany (zad. 2).
Nauczyciel pyta: Jakie instrumenty grały w zagadce oprócz klarnetu? Czy wiecie, jak się
nazywają? Z jakim kolorem kojarzy się wam ich brzmienie? (zad. 3)
6. Wysłuchanie piosenki Fantazja.
• Nauczyciel mówi: Potraficie dobierać kolor do muzyki. A czy muzyka może mieć smak?
Pofantazjujmy na ten temat. Jakie znacie smaki? Jaki smak jest dla nas najprzyjemniej-
szy? Mówi się, że coś jest zrobione ze smakiem, co to znaczy? Nauczyciel mówi: Pofanta-
zjowaliśmy na temat muzycznych kolorów i smaków. Teraz posłuchajcie piosenki. Dzieci
słuchają nagrania piosenki, a następnie wypowiadają się na jej temat. Nauczyciel za-
daje pytania: O czym była piosenka? Z jakim smakiem się wam kojarzyła?
Fantazja
156

Tu się wiersze rodzą Pędzle tańczą walca
nuty ciszę słodzą z ciastem bez zakalca
tu latają rymy tu wszystko się uda
jak z kominów dymy stąd ucieka nuda!
Tęcza rośnie w chmurach Kwitną piękne łąki

fruwa złota kura słodko pachną pąki
znosi złote jajka sroka głośno skrzeczy:
w każdym jajku - bajka – fantastyczne rzeczy
Fantazja fantazja - to jest ta kraina Fantazja fantazja...

Fantazja fantazja - gdzie się baśń zaczyna?
Fantazja fantazja - to kraina złota
Fantazja fantazja - otwórz do niej wrota!
7. Interpretacja ruchowa piosenki, z kolorowymi szarfami.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom kolorowe szarfy – po jednej dla każdego. Podczas wstę-
pu instrumentalnego dzieci wykonują dowolne ruchy, wykorzystując do tego szarfy.
Podczas zwrotek poruszają się w małych kołach, wymachując kolorowymi szarfami.
Podczas refrenów wykonują ustalone wcześniej kroki:
8. Muzyczne kolory – zabawa ruchowa podsumowująca zajęcia.
• Dzieci swobodnie poruszają się po sali w rytm piosenki. Tańczą z szarfami. Nauczyciel
gra na czterech instrumentach, które oznaczają kolory i zadania:
tamburyn (czerwony) – kręcą szarfą kółka, bębenek (brązowy) – maszerują w dużym
kole, marakas (biały) – kręcą się wokół własnej osi, trójkąt (żółty) – wymachują szarfą
na dwie strony (w rytm trójkąta).
• Dzieci ponownie tańczą swobodnie do muzyki. Gdy nauczyciel wyłączy nagranie, mu-
szą wykonać ciekawą figurę (stanąć nieruchomo). W tym czasie nauczyciel mówi imię
wybranego dziecka i zadaje mu pytanie, np.: Jaki instrument dzisiaj poznaliśmy? Jak ma
na imię wujek Muzyka? Jakiego koloru jest klarnet? Jakiego koloru są włosy Klastera? Jaki
kolor wystąpił w tytule Rapsodii? Jakie instrumenty grały w muzycznej zagadce? O czym
była piosenka, której słuchaliśmy na zajęciach? Czy muzyka może mieć kolor? Czy muzyka
może mieć smak?
• Dzieci za pomocą szarf pokazują, czy podobały im się dzisiejsze zajęcia.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z piłką ręczną
−− doskonali chwyt i podania jednorącz,
−− potrafi rzucić piłkę jednorącz,
−− doskonali kozłowanie piłki.
Przybory: piłki do piłki ręcznej, pachołki, szarfy, hula-hoop.
157

Przebieg zajęć

• Krążące piłki. Dzieci ustawiają się na obwodzie koła. Piłki trzyma dwoje dowolnych
dzieci, które stoją naprzeciwko siebie. Na sygnał nauczyciela dzieci podają piłki w wy-
znaczonym kierunku. Na kolejny gwizdek dwie osoby, które mają piłkę, wychodzą
z koła, biegną wokół niego i wracają na swoje miejsce. Wygrywa osoba, która wykona
zadanie szybciej.
• Celnie i szybko. Dzieci zostają podzielone na dwa zespoły i stają w rzędach na wyznaczo-
nych liniach. Naprzeciwko każdego zespołu w odległości około 2 m wisi hula-hoop (np.
przywiązany do obręczy kosza). Na sygnał dany przez nauczyciela pierwsi z zespołów
wykonują rzut jednorącz tak, aby piłka przeszła przez obręcz. Następnie biegną po piłkę,
wracają jak najszybciej, przekazują ją jak najszybciej następnej osobie i idą na koniec
rzędu. Zespół, który wykonał zadanie szybciej, zdobywa 2 pkt. Natomiast za każde tra-
fienie do obręczy otrzymuje się 1 pkt. Wygrywa zespół, który zdobył więcej punktów.
• Rzuty do bramki jednorącz z wyznaczonej linii. Dzieci stoją w jednym lub dwóch rzę-
dach i po kolei oddają rzut do bramki. Aby uatrakcyjnić zabawę, dodajemy rywalizację
– nauczyciel może bronić rzuty, kto strzeli gola, zdobywa punkt.
• Gra do pięciu podań. Dzieci podzielone na dwa zespoły, na boisku do piłki ręcznej. Dru-
żyna, która poda sobie piłkę pięć razy, zdobywa punkt.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy oparte na różnych dyscyplinach

−− potrafi godnie ponieść porażkę,
−− zachowuje zasady bezpieczeństwa,
−− przestrzega zasady fair play.
Przybory: tyczki, pachołki, piłeczki, piłeczki palantowe, kijki do unihokeja, kręgle, ringo,
szarfy.
Przebieg zajęć

• Berek w podporze tyłem.
• Dzieci ustawiają się na szerokość boiska i maszerują na drugą stronę: marsz ze wspię-
ciem na palcach; marsz na piętach; uderzanie pięt o pośladki; skip A; „grzybki”; trucht,
158

na sygnał skłon tułowia w przód, dzieci starają się dotknąć rękami podłoża; trucht, na
sygnał przysiad i wyskok w górę; marsz na czworakach; marsz w przysiadzie, dzieci
trzymają się za pięty, do połowy boiska od połowy trucht; bieg na drugą stronę z jak
najmniejszą liczbą kroków (wieloskok); luźne przeskoki z nogi na nogę na drugą stro-
nę; każde dziecko mocno zaciska dłonie i otwiera szeroko (ok. 10 powtórzeń); krążenia
nadgarstków i stawów skokowych.
• Kręgle. Na sygnał nauczyciela dzieci zbijają kręgle, tocząc piłeczki po podłożu. Za każ-
dy zbity kręgiel dzieci otrzymują 1 punkt.
• Minihokej.
• Golf. Przed każdym zespołem rozstawione są szarfy po kolei niebieska, żółta, czerwo-
na. Na sygnał nauczyciela pierwsze osoby z drużyny wykonują uderzenie piłeczki jak
w golfie. Jeśli piłeczka znajduje się bliżej niebieskiej linii, drużyna zdobywa 1 punkt,
jeśli żółtej – 2 punkty, jeśli czerwonej – 3 punkty.
• Ringo. Zasady takie jak w siatkówce rzucanej.
• Zwis na drabinkach plecami (maks. trzeci szczebel; maks. minutę).
• Nauczyciel opowiada: Oprócz zachowywania się fair play, bardzo ważną cechą jest umie-
jętność pogodzenia się z porażką. Najprostszym zachowaniem, które pokazuje tę umiejęt-
ność, jest podanie przeciwnikowi ręki po jego wygranej, pogratulowanie mu zwycięstwa.
• Zbiórka – podsumowanie zajęć.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy kopne

159

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 24
ŚWIAT NA NAS CZEKA Z OTWARTYMI RAMIONAMI. KRAJOBRAZ N
• uważne słuchanie fragmentu tekstu książki Ulfa Starka Jak tata pokazał
mi wszechświat
• słuchanie ze zrozumieniem wypowiedzi dzieci o swoich ojcach
• opisywanie swojego taty lub opiekuna
• wprowadzenie zasady ortograficznej wymiana ó na e
• uważne słuchanie baśni Kopciuszek
• inscenizowanie baśni
• wyróżnianie w baśni bohaterów, opisywanie ich cech charakteru
• wyróżnianie w dialogach z komiksu wypowiedzeń oznajmujących, rozkazujących
i pytających
• doskonalenie mnożenia i dzielenia w poznanym zakresie liczbowym
• sprawdzanie wyniku dzielenia za pomocą mnożenia
• doskonalenie logicznego myślenia
• utrwalenie pojęcia liczb parzystych i nieparzystych
• dzielenie liczb przez
• poznaje charakterystyczne elementy
• krajobrazu nizinnego
• poznaje rośliny i zwierzęta charakterystyczne dla tego krajobrazu
MĄDROŚĆ I CIEKAWOŚĆ POZNAWACZA
Praca nad opanowaniem umiejętności poprawnego pisania powinna być systematyczna

i zaplanowana. Kształtując ją, najpierw zapoznajemy uczniów z materiałem ortograficz-
nym, następnie utrwalamy go w różnorodnych ćwiczeniach. Ilość ćwiczeń zależy od
stopnia trudności materiału oraz umiejętności uczniów. Dopiero po nich sprawdzamy
opanowanie materiału. Uczniowie, którzy popełnili błędy, powinni wykonać dodatkowe
ćwiczenia utrwalające – poprawkowe. Pamiętać należy, że ćwiczony materiał ortograficzny
160

NIZINNY – ROŚLINY, ZWIERZĘTA. DZIELENIE W ZAKRESIE 30

• nauka gry na dzwonkach • krajobraz twojej okolicy – akwarela
chromatycznych melodii Kurki trzy • posługiwanie się barwą w oddawa-
• doskonalenie techniki gry na niu klimatu obrazu
instrumencie • przedstawianie krajobrazu na
płaszczyźnie za pomocą akwareli
• realizowanie projektu w celu
kształtowania wizerunku otoczenia

1. Poznaję • robot własnego pomy- • wykonywanie ćwiczeń
wszechświat słu – praca z odpadów równoważnych
2. Nasza rodzina • dobieranie materiałów • doskonalenie zmysłu
3. Inscenizacja do wykonania robota równowagi
• wykonywanie robota • doskonalenie skoczności
Kopciuszka
zgodnie z własnym i gibkości wzmacnianie
4. Kopciuszek pomysłem siły mięśni nóg i rąk
smutny i wesoły • rozwijanie umiejętności • doskonalenie
5. To już umiem montowania elementów współpracy w zabawach,
i potrafię z tworzyw sztucznych grach i ćwiczeniach
i papierowych
najpierw uczniowie powinni przepisywać, następnie pisać z pamięci i wreszcie pisać

ze słuchu. Pisanie z pamięci polega na czytaniu i zapamiętywaniu graficznego obrazu
wyrazu, wyrażenia lub zdania oraz na zapisaniu go. W ćwiczeniu tym wyróżniamy
trzy etapy. W pierwszym odczytujemy materiał, omawiamy występujące trudności
ortograficzne (możemy je zaznaczyć kolorem) i ponownie odczytujemy. Etap drugi
to dokonanie zapisu przez uczniów. Na koniec odsłaniamy materiał i sprawdzamy po-
prawność zapisu oraz dokonujemy korekty. Bardzo ważnym warunkiem skuteczności
tej formy ćwiczeń jest nauczenie uważnego zapamiętywania ortogramu, analizy
występującej trudności oraz umiejętności sprawdzania zapisu i dokonywania korekty.
161

162
Projekt nr 24 Świat czeka na nas z otwartymi ramionami. Krajobraz nizinny – rośliny, zwierzęta. Dzielenie w zakresie 30
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 139 Mądry tata • wprowadzenie do tekstu i zogniskowanie uwagi poprzez podr. polonist.- I • potrafi rozmawiać i brać udział
pokazuje sy- rozwijanie umiejętności dzieci w zakresie tłumaczenia pojęć -społ. 1.3) w dyskusji na tematy dotyczące
nowi wszech- na przykładzie takich wyrazów, jak: kosmos, wszechświat, cz. 2, s. 24–25 1.5) jego życia oraz przeczytanych
świat. przestrzeń, niebo itd., ćw. polonist.- 2.3) tekstów,
• czytanie fragmentu powieści Ulfa Starka, Jak tata pokazał -społ. 3.1) • czyta teksty ze zrozumieniem –
mi wszechświat, swobodne wypowiedzi dzieci na temat cz. 3, s. 44 3.2) potrafi rozwiązać quiz do tekstu,
przeczytanego tekstu, 3.3) na podstawie opisu zdjęcia wy-
• słuchanie ze zrozumieniem wypowiedzi dzieci o swoich 4.1) różnić poszczególne osoby,
ojcach – dopasowywanie zdjęcia taty do opisu podanego • wyszukuje potrzebnych informa-
przez syna, cji w tekście,
• rozwijanie umiejętności pisarskich – opisywanie swojego taty • słucha ze zrozumieniem wypo-
lub opiekuna zgodnie ze wzorem, wiedzi dzieci o ich ojcach,
2 140– Nasza rodzina • rozwijanie umiejętności wyszukiwania w tekście o rodzinie podr. polonist.- I • potrafi wyróżnić, o którym ojcu
141 to największy potrzebnych informacji – dopasowywanie imion do postaci na -społ. 1.3) opowiadają poszczególne dzieci
skarb. zdjęciu, wyróżnianie poszczególnych osób w opisie zgodnie ze cz. 2, s. 24–25 2.3) na podstawie zdjęć tych osób,
wskazówkami nauczyciela, ćw. polonist.- 3.1) • potrafi opowiedzieć o swoim ojcu
• powtórzenie zasad pisania imion wielką literą, utrwalenie -społ. 3.2) lub opiekunie zgodnie z podany-
alfabetu, cz. 3, s. 45–47 3.3) mi kryteriami,
• czytanie z podziałem na role tekstu Ulfa Starka, Jak tata pokazał 4.1) • redaguje tekst na temat swojego
mi wszechświat, 4.4) ojca lub opiekuna,
• rozwiązywanie testu na czytanie ze zrozumieniem, 4.6) • zna pisownię wyrazów z ó, rów-
• wprowadzenie zasady ortograficznej wymiany ó na e, ćwiczenia 4.8) nież ó wymiennym na e, potrafi
utrwalające i wdrażające do tej zasady, podać przykłady wyrazów do
• rozwijanie słownika dziecka związanego z tematem rodziny każdej z zasad pisowni ó zamknię-
– nazwy poszczególnych członków rodziny oraz ukazywanie tego,
wzajemnych zależności, • zapisuje ortograficznie wyrazy
• rozwiązywanie krzyżówek zawierających nazwy członków i całe zdania, sprawdza interpunk-
rodziny, cję w zapisanych przez siebie
tekstach: wielką literę na począt-
ku zdania, kropkę na końcu, prze-
cinek przy wyliczaniu,
26.10.2018 10:34:48
1 142 Zabawa w te- • czytanie lub słuchanie baśni Kopciuszek, czytanie komiksu podr. polonist.- I • wie, jak nazywają się poszczególni
atr – insceni- w podręczniku, -społ. 1.3) członkowie rodziny, posługuje
zujemy baśń • rozwijanie umiejętności współpracy między dziećmi – głośne cz. 2, s. 26–27 2.3) się tym słownictwem w mowie
o Kopciuszku. czytanie z podziałem na role, ćw. polonist.- 3.1) i piśmie,
• wyróżnianie w baśni bohaterów, opisywanie ich cech -społ. 3.2) • zna baśnie, w tym baśń o Kop-
charakteru, cz. 3, s. 48–49 3.3) ciuszku, potrafi opowiedzieć jej
• wyróżnianie w dialogach z komiksu wypowiedzeń 4.1) treść,
oznajmujących, rozkazujących i pytających, 4.5) • potrafi utworzyć plan wydarzeń,
• inscenizowanie Kopciuszka według pomysłów dzieci zainspiro- 4.9) • uczestniczy w zabawach te-
wanych scenkami i dialogami w podręczniku, atralnych inscenizujących baśń
• nadawanie tytułów ilustracjom związanym z baśnią oraz ich o Kopciuszku,
poprawne zapisywanie, • wie, jak należy zapisywać dialog,
• rozwijanie umiejętności czytania ze zrozumieniem: wyszukiwa- tworzy własne dialogi,
nie właściwych tekstów do ilustracji, wyszukiwanie w tekstach • wyróżnia w baśniach elementy
wybranych wyrazów, fantastyczne i realistyczne,
1 143 Kopciuszek • zabawy dramowe i teatralne nawiązujące do baśni Kopciuszek, podr. polonist.- I • wie, jak należy zapisywać tytuły
smutny • rozwijanie świadomości językowej dziecka: łączenie sylab w wy- -społ. 1.1) książek, opowiadań i baśni,
i Kopciuszek razy, zaznaczanie wyrazów, które najlepiej opisują Kopciuszka, cz. 2, s. 26–27 1.3) • wie, co to jest rodzina wyrazów,
szczęśliwy – • wyróżnianie elementów fantastycznych i realistycznych w baśni, ćw. polonist.- 2.3) • potrafi podać przymiotniki do
bawimy się • tworzenie i zapisywanie dialogów: utrwalenie formy dialogu, -społ. 3.1) rzeczowników,
w teatr. kształtowanie samooceny dziecka, cz. 3, s. 50–51 3.3) • rozróżnia liczbę pojedynczą
• przypomnienie i utrwalenie umiejętności zapisywania tytułów 4.1) i mnogą,
książek, opowiadań i baśni (cudzysłów, wielka litera na początku 4.5) • rozumie czytany tekst,
tytułu oraz w imionach), 4.6) • nadaje tytuł do ilustracji,
• opowiada historyjkę obrazkową,
1 144 Czy już po- • zabawy rozwijające sprawności komunikacyjne dzieci: ćw. polonist.- I
• podaje argumenty na to, że mą-
trafisz? Pod- mówienie, słuchanie, czytanie i pisanie, -społ. 1.3)
drość i ciekawość poznawcza są
sumowanie • powtórzenie i utrwalenie umiejętności zdobytych w ostatnich cz. 3, s. 52–53 2.3)
ważne w życiu człowieka;
wartości trzech projektach: wyszukiwanie rodziny wyrazów, tworzenie 3.1)
Mądrość liczby pojedynczej i mnogiej, opowiadanie treści popularnych 3.2)
i ciekawość baśni i legend, opisywanie, jakie coś jest za pomocą 4.1)
poznawcza przymiotników, tworzenie planu wydarzeń na podstawie 4.4)
historyjki obrazkowej; 4.5)
5.4)
1 24 Krajobraz • poznaje charakterystyczne elementy krajobrazu nizinnego, podr. matem.- IV • łączy opisy z elementami krajo-
nizinny. • poznaje rośliny i zwierzęta charakterystyczne dla tego -przyr. 1.1) brazu nizinnego,
krajobrazu, cz. 2, s. 26–29 1.2) • rozpoznaje zwierzęta i rośliny
ćw. matem.- 3.2) występujące na nizinach,
-przyr. • odczytuje informacje na temat
-przyrodnicza
matematyczno-
cz. 2, s. 26 zwierząt żyjących na nizinach,
• dzieli i mnoży w poznanym zakre-
sie liczbowym,
163
26.10.2018 10:34:48
164
116 Dzielenie liczb • doskonalenie umiejętności mnożenia i dzielenia liczb, ćw. matem.- II • sprawdza wynik dzielenia za
przez jeden. • dzielenie liczb przez jeden, -przyr. 3.1) pomocą mnożenia,
• rozwiazywanie zadań tekstowych na dzielenie liczb, cz. 2, s. 27 3.3) • rozwiązuje proste zadania teksto-
1 117 Dzielenie • doskonalenie umiejętności dzielenia liczb, podr. matem.- II we na dzielenie,
liczb. • sprawdzanie wyników dzielenia za pomocą mnożenia, -przyr. 3.1) • dzieli liczby przez jeden,
cz. 2, s. 30 3.3) • wskazuje liczby parzyste i niepa-
ćw. matem.- rzyste
-przyr. • układa test zadania do podanej
cz. 2, s. 28 ilustracji, działania i sytuacji,
• myśli logicznie;
1 118 Dzielenie • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia liczb w poznanym podr. matem.- II
liczb. zakresie liczbowym, -przyr. 3.1)
• sprawdzanie wyników dzielenia za pomocą mnożenia, cz. 2, s. 31 3.3)
• układanie tekstu zadania do ilustracji, ćw. matem.-
-przyr.
cz. 2, s. 29
1 119 Utrwalenie • rozwiazywanie zadań tekstowych na dzielenie, ćw. matem.- II
materiału. • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia liczb w poznanym -przyr. 3.1)
zakresie liczbowym, cz. 2, s. 30–31 3.3)
• sprawdzanie wyników dzielenia za pomocą mnożenia, 4.1)
• utrwalenie pojęcia liczb parzystych i nieparzystych, 6.9)
• układanie tekstu zadania do podanej ilustracji,
• rozwijanie logicznego myślenia i umiejętności wnioskowania,
1 120 Zadania • rozwiązywanie zadań tekstowych, II
rozwijające • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia liczb w poznanym 3.1)
logiczne zakresie liczbowym, 3.3)
myślenie. • utrwalenie pojęć liczby parzyste i liczby nieparzyste, 4.1)
• układanie tekstu zadania do podanej sytuacji lub działania, 6.9)
• rozwijanie logicznego myślenia i umiejętności wnioskowania;
1 24 Robot • przedstawianie własnego pomysłu na wykonanie robota, VI • przedstawia własny pomysł na
własnego • dobieranie materiałów (puszki, butelki, kartony) do wykonania 1.2) wykonanie robota,
pomysłu robota, 1.3) • dobiera odpowiednie materiały
– praca • wykonywanie robota zgodnie z własnym pomysłem, 2.2)a potrzebne do wykonania robota
techniczna
z odpadów. • rozwijanie umiejętności montowania elementów z tworzyw (puszki, butelki, kartony),
sztucznych i papierowych, • montuje i łączy elementy,
• bezpieczne posługiwanie się narzędziami, • wykazuje się kreatywnością
• zachowywanie ładu i porządku w miejscu pracy; i pomysłowością w czasie pracy,
• bezpiecznie posługuje się
narzędziami,
• zachowuje ład i porządek
w miejscu pracy;
26.10.2018 10:34:48
1 24 Gramy na • nauka gry na dzwonkach chromatycznych melodii Kurki trzy, VII • wykonuje ćwiczenia
dzwonkach • doskonalenie techniki gry na instrumencie, 2.2) udoskonalające grę na
chromatycz- • nauka gry akompaniamentu do piosenki Fantazja; 4.6) dzwonkach,
muzyczna
nych. • stara się zagrać na dzwonkach
chromatycznych fragment
melodii Kurki trzy,
• gra akompaniament do piosenki
Fantazja;
1 24 Krajobraz • podejmowanie działalności twórczej, V • wykonuje pracę na podany temat
mojej okolicy • posługiwanie się barwą w oddawaniu klimatu obrazu, 1.1)b za pomocą akwareli,
– akwarela. • przedstawianie krajobrazu na płaszczyźnie za pomocą akwareli, 2.2) • wykorzystuje barwę do oddania
plastyczna
• realizowanie projektu w celu kształtowania wizerunku klimatu pracy,
otoczenia; • rozumie, jak ważne jest
prezentowanie najbliższego
otoczenia;
3 70– 70.Gry i zaba- • wykonywanie ćwiczeń równoważnych, IX • doskonali skoczność,
72 wy z mocowa- • doskonalenie zmysłu równowagi, 1.1) • kształtuje gibkość,
niem. • doskonalenie skoczności i gibkości, 1.3) • współpracuje w parach
71. Ćwiczenia • wzmacnianie siły mięśni nóg i rąk, 2.1) i w zespole,
równoważne. • doskonalenie współpracy podczas zabaw, gier i ćwiczeń. 2.2) • zachowuje zasady
72. Ćwiczenia 2.6) bezpieczeństwa,
zwinnościowe 3.1) • kształtuje siłę rąk, nóg,
wychowanie fizyczne
na torze prze- • kształtuje zdolność równowagi.
szkód.
165
26.10.2018 10:34:48
Dzień 1
TEMAT DNIA: Poznaję wszechświat

Zapis w dzienniku: Mądry tata pokazuje synowi wszechświat. Krajobraz nizinny. Dziele-
nie liczb przez jeden.
Potraficie opisać swój dom. Wiecie, jak zapisać wyrazy w liczbie pojedynczej i mnogiej.
Wiecie, jakie zmiany zachodzą w sadzie w różnych porach roku. Potraficie mnożyć w za-
kresie 30.
−− potrafi rozmawiać i brać udział Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
w dyskusji na tematy dotyczące jego −− wyszukać w opowiadaniu odpowiedzi
życia oraz przeczytanych tekstów, na podane pytania,
−− wyszukuje w tekście potrzebne −− wysłuchać uważnie słuchowiska
informacje, i wskazać, o którym ojcu mówią dzieci,
−− słucha ze zrozumieniem wypowiedzi −− wymienić 2–3 cechy krajobrazu
dzieci o ich ojcach, nizinnego,
−− potrafi określić, o którym ojcu −− podać nazwy dwóch roślin i trzech
opowiadają poszczególne dzieci na zwierząt występujących na terenach
podstawie zdjęć tych osób, nizinnych,
−− potrafi opowiedzieć o swoim ojcu −− poprawnie mnożyć liczby,
lub opiekunie zgodnie z podanymi −− poprawnie dzielić liczby.
kryteriami,
−− redaguje tekst na temat swojego ojca
lub opiekuna,
−− łączy opisy z elementami krajobrazu
nizinnego,
−− rozpoznaje zwierzęta i rośliny
występujące na nizinach,
−− odczytuje informacje na temat zwierząt
żyjących na nizinach,
−− dzieli i mnoży w poznanym zakresie
liczbowym,
−− dzieli liczby przez jeden,
mnożenia,
dzielenie.
Dzisiaj na zajęciach wysłuchacie fragmentu książki Ulfa Starka Jak tata pokazał mi wszech-
świat. Wyjaśnicie pojęcia związane ze wszechświatem. Wyszukacie w tekście potrzebne in-
formacje. Zredagujecie tekst na temat swojego ojca. Dowiecie się, jakie są cechy krajobra-
zu nizinnego. Przeczytacie informacje na temat zwierząt żyjących na terenach nizinnych.
Wykonacie dzielenie i sprawdzicie je za pomocą mnożenia. Rozwiążecie zadania tekstowe.
166

Pytania kluczowe
• Co to jest wszechświat?
• Jakie cechy są charakterystyczne dla krajobrazu nizinnego?
• Co zrobić, aby liczenie nie sprawiało kłopotu?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; książki Ulfa Starka (np. Jak mama została Indianką); Oto ja. Słu-
chowiska – Nasi tatusiowie, nagranie spokojnej muzyki, mapa fizyczna Polski, arkusz papie-
ru pakowego, książki przyrodnicze o zwierzętach żyjących na terenach nizinnych, kartki
z bloku, kartoniki z liczbami od 1 do 20 (komplet na parę), patyczki, piłka.
Przebieg zajęć
1. Witam – zabawa integracyjna.

• Dzieci stoją w kręgu. Nauczyciel mówi: Witam tych, którzy mają niebieskie oczy, ...mają
psa, ...lubią jeść czekoladę, ...lubią czytać baśnie. Dzieci, których zdanie dotyczy, wcho-
dzą do kręgu. Pozostałe dzieci biją im brawo.
• Dzieci łączą się w pary i opowiadają sobie, co lubią robić ze swoim tatą.
3. Wszechświat – zabawy wprowadzające w temat, spacer w wyobraźni, ćwiczenia
językowe.
• Gwiazdy na niebie. Dzieci zajmują dowolne miejsca. Nauczyciel puszcza nagranie spo-
kojnej muzyki. Po usłyszeniu hasła: Zapada noc dzieci wykonują przysiad, a na hasło:
Na niebie pojawiają się gwiazdy, które zaczynają świecić coraz mocniej – dzieci powo-
li przechodzą do pozycji stojącej i naśladują migocącą gwiazdę. Wykonują dowolne
improwizacje ruchowe gwiazdek. Muzyka cichnie – Nadchodzi dzień, gwiazdy nikną
– dzieci siadają w siadzie skrzyżnym i pochylają głowy.
• Spacer z tatą. Dzieci dobierają się parami (przydzielają sobie role – jedno jest dziec-
kiem, drugie – tatą), chwytają się za ręce i przy muzyce spacerują, podskakują po całej
sali. Podczas przerwy w muzyce wykonują polecenia: Zaczął padać deszcz – tato okry-
wa płaszczem dziecko i razem uciekają przed deszczem pod ścianę. Dziecko odgania
komary od taty. Dziecko płacze – tato je pociesza. Dziecko się skaleczyło – tata robi mu
opatrunek na ranę. Dziecko i tata oglądają gwiazdy na niebie.
• Skojarzenia. Dzieci swobodnie wypowiadają się na temat pojęć: wszechświat, kosmos,
gwiazdy, rakieta, meteor, planeta, niebo, słońce.
4. Jak tata pokazał mi wszechświat – wypowiedzi na podstawie wysłuchanego tek-
stu (podr. pol.-społ. s. 24–25).
• Nauczyciel czyta dzieciom pytania dotyczące opowiadania Jak tata pokazał mi wszech-
świat. Dzieci cicho czytają tekst i szukają na pytania odpowiedzi. Odczytują odpowied-
nie fragmenty opowiadania (polecenia 1–5).
• Nauczyciel pokazuje książki Ulfa Starka i wyjaśnia, dlaczego podobają się młodym czy-
telnikom. Zachęca dzieci do ich przeczytania.
5. Nasi tatusiowie – ćwiczenia w uważnym słuchaniu, wzbogacanie czynnego słow-
nictwa, ćwiczenia manualne (ćw. pol.-społ. s. 44).
• Dzieci oglądają zdjęcia. Słuchają, jak dzieci opisują swoich tatusiów. Wpisują cyfry od
1 do 4 zgodnie z kolejnością opisów. Po kolejnym wysłuchaniu opisów piszą pod zdję-
ciami imiona dzieci, które mówiły o swoich ojcach (ćw. 1).
167

• Dzieci opowiadają o swoich ojcach, dziadkach lub opiekunach w taki sposób, jak
w wysłuchanym słuchowisku.
• Dzieci wyjmują kartki z bloku i wykonują portret taty, dziadka lub opiekuna. Starają
się uwzględnić ich charakterystyczne cechy. Uzupełniają zdania o narysowanej osobie
(ćw. 2).
6. Krajobrazy – obserwacja, legenda mapy (podr. mat.-przyr. s. 26).
• Nauczyciel wiesza mapę fizyczną Polski. Wspólnie z dziećmi omawia kolory występu-
jące na mapie i co one oznaczają.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy nazwy: krajobraz górski, krajobraz nadmorski, krajobraz
nizinny. Dzieci wskazują miejsca na mapie, gdzie znajdują się takie krajobrazy, odczy-
tują nazwy miejscowości, rzek itp. Mówią, czym mogą się cechować tereny o takich
krajobrazach.
• Dzieci wskazują na mapie swoją miejscowość. Mówią, jaki krajobraz występuje w tym
obszarze (polecenie 2).
7. Krajobraz nizinny – wzbogacenie informacji, obserwacje, poszukiwanie infor-
macji, ćwiczenia w czytaniu (podr. mat.-przyr. s. 26– 29).
• Dzieci wypowiadają się na temat przedstawionego krajobrazu nizinnego – wymienia-
ją cechy charakterystyczne przedstawione na ilustracji (polecenie 1).
• Dzieci czytają opisy i oglądają zdjęcia. Przyporządkowują opisy do zdjęć (polecenie 4).
• Nauczyciel zwraca uwagę, że na krajobraz składa się nie tylko przyroda ożywiona (czyli
rośliny i zwierzęta), ale również przyroda nieożywiona (czyli skały oraz wytwory człowie-
ka). Dzieci wymieniają wytwory człowieka, które mogłyby się znaleźć na przedstawio-
nych zdjęciach (most, droga, budynki). Zapisują cechy krajobrazu nizinnego w zeszytach.
• Dzieci szukają zdjęć krajobrazów nizinnych w Polsce lub w innych krajach w różnych
źródłach zgromadzonych w klasie: w książkach, czasopismach (jeżeli to możliwe rów-
nież w internecie).
8. Zwierzęta terenów nizinnych – ćwiczenia w czytaniu, wzbogacenie informacji
(ćw. mat.-przyr. s. 26).
• Dzieci siedzą w kręgu i oglądają w książkach przyrodniczych zdjęcia: orlika, żmii, bo-
ciana białego, padalca zwyczajnego. Opowiadają, co o nich wiedzą. Czytają wybrane
informacje z książek.
• Dzieci oglądają zdjęcia tych zwierząt (zad. 1). Czytają o nich informacje i kolorują kółka
obok zdjęć zwierząt zgodnie z kolorem ramki z informacją.
• Dzieci czytają informację o żmii i padalcu. Przyglądają się ich zdjęciom, porównują te
zwierzęta (zad. 2).
• Nauczyciel wymienia i zapisuje na tablicy nazwy innych zwierząt żyjących na terenach
nizinnych, np. bobry, jelenie, łosie, żubry. Dzieci oglądają zdjęcia tych zwierząt w książ-
kach przyrodniczych. Czytają i o nich opowiadają.
9. Niziny – mapa pamięci, utrwalenie wiadomości.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy arkusz papieru pakowego i zapisuje na nim krajobraz
nizinny.
• Dzieci wykonują mapę pamięci. Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każda grupa
przygotowuje na kartkach z bloku informacje tekstowe i rysunki dotyczące krajobrazu
nizinnego.
168

Uwaga! Aby rysunki i informacje się nie powtarzały, dzieci z nauczycielem usta-
lają, o jakich elementach krajobrazu ma napisać każda z grup.
10. Zawsze po równo – liczby parzyste i nieparzyste, zabawa ruchowa.
• Dzieci stoją w kole i odliczają kolejno. Następnie maszerują w kole w rytm muzyki.
Podczas przerwy w muzyce wykonują polecenia, np.: Liczby parzyste uklękną. Liczby
nieparzysty stoją na baczność. Dzieci głośno wypowiadają liczby parzyste, a następne
nieparzyste. Muzyka znowu gra i dzieci maszerują w kole w jej rytmie. Gdy muzyka
milknie, słuchają poleceń i wykonują je, np.: Liczby parzyste większe od 10 wykonują
siad skrzyżny. Liczby parzyste między 8 a 21 staną na jednej nodze.
11. Rozwiązywanie zadań – doskonalenie logicznego myślenia i umiejętności dzie-
lenia (ćw. mat.-przyr. s. 27).
• Dzieci czytają treść zadania. Dokonują analizy treści – wskazują dane i szukane. Przed-
stawiają dane na patyczkach. Uzupełniają danymi zdania i wykonują obliczenie na dzie-
lenie. Sprawdzają wynik za pomocą mnożenia. Ilustrują działanie na patyczkach – zad. 1.
• Dzieci czytają zadanie i dokonują analizy jego treści. Rozwiązują zadanie, ilustrując
dane i rozwiązanie na patyczkach (zad. 2).
12. Dzielenie przez 1 – doskonalenie liczenia, sprawdzanie wyniku dzielenia, wysu-
wanie wniosków (ćw. mat.-przyr. s. 27).
• Podaj wynik (patrz D2).
• Dzieci wykonują obliczenia i zapisują wynik. Sprawdzają go za pomocą mnożenia.
W każdym działaniu kolorują liczbę, która oznacza wynik. Mówią, co zauważyły (zad. 3).
• Dzieci kończą zdania: Potrafię… Rozumiem… Sprawiało mi trudność… Nie potrafię
jeszcze…
Zadanie domowe
Wykonam polecenie 3 (podr. mat.-przyr. s. 27).
Dzień 2
TEMAT DNIA: Nasza rodzina

Dwa dni przed zajęciami nauczyciel mówi dzieciom, co będzie im potrzebne na za-
jęcia techniczne (butelki, kubki, pojemniki plastykowe, papierowe pudełka, taśma,
klej). Mają też poszukać informacji o różnych robotach w książkach lub w internecie.
Zapis w dzienniku: Nasza rodzina to największy skarb. Dzielenie liczb. Robot z odpadów
– praca według własnego pomysłu.
Potraficie odpowiedzieć na pytania dotyczące przeczytanego tekstu. Wiecie, co to jest
wszechświat. Potraficie odpowiedzieć na pytania na podstawie wysłuchanego słucho-
wiska. Potraficie wymienić cechy krajobrazu nizinnego. Sprawnie wykonujecie dzielenie.
Znacie urządzenia techniczne znajdujace się w domu i w szkole.
169

−− czyta teksty ze zrozumieniem – potrafi Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
rozwiązać quiz na temat tekstu, −− ułożyć wyrazy w kolejności
−− na postawie opisu zdjęcia potrafi alfabetycznej,
wyróżnić poszczególne osoby, −− zapisać imiona wielką literą,
−− wyszukuje w tekście potrzebne −− rozwiązać krzyżówkę,
informacje, −− zastosować zasadę ortograficzną –
−− zna pisownię wyrazów z ó, również wymienić ó na e,
z ó wymiennym na e, potrafi podać −− wykonać działanie na dzielenie
przykłady wyrazów do każdej z zasad i sprawdzić wynik za pomocą mnożenia,
pisowni ó, −− wykonać robota z odpadów według
−− zapisuje ortograficznie wyrazy własnego pomysłu.
i całe zdania, sprawdza interpunkcję
w zapisanych przez siebie tekstach:
wielką literę na początku zdania, kropkę
na końcu, przecinek przy wyliczaniu,
liczbowym,
mnożenia,
dzielenie,
−− układa tekst zadania do podanej
ilustracji, działania i sytuacji,
−− przedstawia swój pomysł na wykonanie
robota,
−− dobiera odpowiednie materiały
potrzebne do wykonania robota,
−− montuje i łączy elementy,
−− wykazuje się kreatywnością
i pomysłowością w czasie pracy,
−− bezpiecznie posługuje się
narzędziami,
−− zachowuje ład i porządek w miejscu
pracy.
Na dzisiejszych zajęciach przeczytacie tekst Jak tata pokazał mi wszechświat z podziałem
na role. Rozwiążecie krótki test. Rozpoznacie na zdjęciu członków rodziny Eryka na podsta-
wie załączonej informacji. Rozwiążecie krzyżówkę. Poznacie kolejną zasadę ortograficzną
dotyczącą ó. Rozwiążecie zadania tekstowe na dzielenie. Wykonacie robota.
Pytania kluczowe
• Jaką rolę w życiu człowieka odgrywa rodzina?
• Jak nauczyć się tabliczki mnożenia?
• W jaki sposób roboty ułatwiają ludziom życie?
170

cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 3; dla każdej grupy: arkusz papieru pakowego z narysowanym
konturem domu oraz kilkanaście (czerwonych, żółtych, pomarańczowych, zielonych)
kartoników (cegiełek); kartki z nazwami członków rodziny (pkt 3), słowniczek ortogra-
ficzny wykonywany przez dzieci, ankieta dla każdego dziecka, kartoniki z różnymi dzia-
łaniami na mnożenie (po dwa dla dziecka), materiały przyniesione przez dzieci do wy-
konania robota.
Przebieg zajęć

2. Rodzina – skojarzenia, czytanie ze zrozumieniem, utrwalenie alfabetu, pisownia
imion wielką literą, współpraca w grupie (ćw. pol.-społ. s. 45).
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każdej wręcza arkusz papieru pakowego z na-
rysowanym konturem domu oraz kilkanaście kartoników – cegiełek (każdej grupie w in-
nym kolorze). Zadaniem dzieci jest napisanie jak najwięcej wyrazów, które kojarzą im się
ze słowem: rodzina. Dzieci przyklejają kartoniki na fundamencie domu i je odczytują.
• Nauczyciel przypina na tablicy kartki z nazwami członków rodziny. Dzieci wyjaśniają
powiązania rodzinne, a następnie porządkują nazwy według schematu: rodzina bli-
ska, rodzina dalsza.
• Dzieci wymieniają w grupach imiona osób w ich rodzinach. Przygotowują kartki i na
każdej piszą jedno imię. Układają kartki z imionami w kolejności alfabetycznej. Odczy-
tują je i przyklejają pod konturami domu.
• Dzieci oglądają zdjęcie rodziny. Cicho czytają znajdującą się pod nim informację i za-
pisują imiona wybranych członków rodziny. Nauczyciel wyznacza dzieci do czytania
kolejnych zdań. Po każdym zdaniu dzieci wskazują palcem, gdzie na zdjęciu znajduje
dana osoba. Podkreślają w tekście imiona dzieci i zapisują je w kolejności alfabetycz-
nej (ćw. 3).
3. Krzyżówka z hasłem – wzbogacanie słownictwa (ćw. pol.-społ. s. 47).
• Dzieci rozwiązują krzyżówkę i zapisują hasło: Spędzamy czas razem.
• Nauczyciel wręcza każdej grupie kartkę w kształcie trójkąta. Dzieci w grupach opowia-
dają, w jaki sposób spędzają czas z rodziną, i zapisują to na dachu domu. Odczytują
zapisane informacje. Arkusze z domem zawieszają w wyznaczonym miejscu.
4. Spacer z tatą – czytanie z podziałem na role, czytanie ze zrozumieniem (podr.
pol.-społ. s. 24–25, ćw. pol.-społ. s. 46).
• Wyznaczone przez nauczyciela dzieci czytają fragmenty, które wypowiada tata, a póź-
niej fragmenty, które wypowiada Ulf.
• Dzieci w grupach czytają opowiadanie z podziałem na role. Przypominają, co to jest
wszechświat. Uważnie czytają pytania i otaczają pętlą poprawną odpowiedź.
• Nauczyciel czyta pytanie i podane odpowiedzi. Dzieci podnoszą rękę, gdy usłyszą po-
prawną odpowiedź.
5. Ortografia wokół nas – poznanie nowej zasady pisowni z ó (ćw. pol.-społ. s. 46).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy wyrazy, a dzieci dopisują wyrazy uzasadniające ich pi-
sownię: bór, obóz, wieczór, ogród, strój, stół, dziób itd. Dzieci przypominają zasadę
pisowni wyrazów z ó wymiennym na o.
171

• Dzieci czytają informację ZAPAMIĘTAJ! Wykonują ćwiczenie (ćw. 2).
• Dzieci wyjmują swoje słowniczki ortograficzne, zapisują poznaną zasadę i kilka wyra-
zów, w których ó wymienia się na e: szóstka – sześć, niósł – niesie, przyjaciół – przyja-
ciele, piórka – pierze.
6. Moja rodzina – ankieta.
• Dzieci otrzymują kartki z ankietą – mają dokończyć zdania.
Moja rodzina
Moja mama lubi ...........................................................................................................................................................
Mój tato lubi ..................................................................................................................................................................
W swojej pracy tato ceni ...........................................................................................................................................
W swojej pracy mama ceni ......................................................................................................................................
Wspólnie wykonujemy ..............................................................................................................................................
Mój tato wymaga ode mnie, abym .......................................................................................................................
Moja mama wymaga ode mnie przede wszystkim, abym ...........................................................................
Najważniejsze zasady w mojej rodzinie to: ........................................................................................................
Jestem szczęśliwy, gdy ..............................................................................................................................................
Moja mama jest szczęśliwa, gdy ............................................................................................................................
Mój tato jest szczęśliwy, gdy ...................................................................................................................................
Dla swojej rodziny życzyłbym sobie najbardziej .............................................................................................
Marzeniem mojej rodziny jest ................................................................................................................................
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich odczuć w czasie wypełniania tej ankiety.
Uwaga! Dzieci mogą wypełnić ankietę w domu.
7. Matematyczna rozgrzewka – zabawy, doskonalenie rachunku pamięciowego.

• Ćwicz pamięć (patrz proj. 22 D2).
• Który iloczyn jest większy? (patrz proj. 22 D2)
8. Dzielenie – doskonalenie tabliczki mnożenia, wprowadzenie do przemienności
mnożenia (ćw. mat.-przyr. s. 28).
• Dzieci czytają informacje w ramkach i oglądają rysunki. Otaczają pętlami elementy na
rysunkach zgodnie z zasadami podanymi w ramkach. Sprawdzają z sąsiadem z ławki
poprawność wykonania zadania. Zapisują w zeszytach działania na dzielenie i mnoże-
nie np. 2 · 7 = 14; 7 · 2 = 14 (zad. 1).
9. Spostrzegawczy matematyk – doskonalenie dzielenia, rozwiązywanie i układa-
nie zadań (podr. mat.-przyr. s. 30).
• Dzieci czytają działania na dzielenie i liczą kwiaty na ilustracjach. Wskazują zapisy licz-
bowe pasujące do odpowiednich obrazków. Przepisują te i pozostałe działania do ze-
szytów. Wykonują do nich ilustracje (polecenie 1).
• Dzieci czytają treść zadania i przedstawiają je na patyczkach. Opowiadają, w jaki spo-
sób Marek wykonał zadanie z klockami. Przygotowują 12 patyczków i pokazują, jak to
zadanie mogła wykonać Ula. Zapisują w zeszytach wszystkie możliwości (12 : 12, 12 : 1,
12 : 6, 12 : 4, 12 : 3). Podobnie postępują z liczbą 15 (polecenie 2).
• Dzieci wskazują nieparzystą liczbę klocków i układają do niej dwa zadania na dzielenie
(polecenie 2).
172

10. Robot – wykorzystanie odpadów do wykonania urządzenia.
• Dzieci opowiadają, z jakich źródeł informacji korzystały, szukając informacji o robo-
tach. Nauczyciel pyta: Czy dużo jest robotów? O jakich robotach przeczytaliście? Jakiego
robota chcecie wykonać?
• Dzieci przygotowują warsztat pracy do wykonania robota – wyjmują przyniesione
materiały. Wykonują roboty według swoich pomysłów. Nauczyciel spaceruje po klasie,
pomaga dzieciom w razie potrzeby, zwraca uwagę na bezpieczeństwo w czasie pracy.
• Dzieci porządkują swoje stanowiska. Przedstawiają zaprojektowane roboty na forum
klasy, objaśniają ich działanie. Umieszczają roboty w wyznaczonym przez nauczyciela
miejscu w klasie. Dokonują samooceny.
• Nauczyciel czyta nacobezu, a dzieci dokonują samooceny swoich umiejętności i wiedzy.
• Dzieci kończą zdania: Dziś nauczyłem(łam) się… Jeszcze nie potrafię…
Dzień 3
TEMAT DNIA: Inscenizacja Kopciuszka

Zapis w dzienniku: Zabawa w teatr – inscenizujemy baśń o Kopciuszku. Dzielenie liczb.
Potraficie przeczytać tekst z podziałem na role. Pamiętacie o pisaniu imion wielką literą.
Potraficie ułożyć imiona w kolejności alfabetycznej. Potraficie rozwiązać krzyżówkę. Zna-
cie zasadę ortograficzną – wymiana ó na e. Rozwiązujecie i układacie zadania tekstowe.
Coraz lepiej znacie tabliczkę mnożenia.
−− zna baśnie, w tym baśń o Kopciuszku, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
potrafi ją opowiedzieć, −− opowiedzieć baśń Kopciuszek na
−− potrafi utworzyć plan wydarzeń, podstawie ilustracji i dialogów
−− uczestniczy w zabawach teatralnych w dymkach,
polegających na inscenizacji baśni −− nadać tytuły ilustracjom do baśni
Kopciuszka, Kopciuszek,
−− dzieli i mnoży w poznanym zakresie −− zapisać działanie na dzielenie na
liczbowym, podstawie ilustracji i informacji
−− sprawdza wynik dzielenia za pomocą w pytaniu,
mnożenia, −− sprawdzić wynik dzielenie za pomocą
−− rozwiązuje proste zadania tekstowe na mnożenia.
dzielenie,
Dzisiaj na zajęciach przeczytacie komiks Kopciuszek z podziałem na role. Wskażecie w ba-
śni postaci i opiszecie ich cechy charakteru. Wyróżnicie w dialogach z komiksu wypowie-
dzenia oznajmujące, rozkazujące i pytające. Ułożycie tytuły do wydarzeń i je zapiszecie.
Wyszukacie właściwe teksty do ilustracji. Wykonacie inscenizację do baśni. Będziecie mno-
żyć i dzielić liczby. Zapiszecie działania do ilustracji i pytania.
173

Pytania kluczowe
• Dlaczego wróżka pomogła Kopciuszkowi?
• W jaki sposób wykorzystujemy umiejętność mnożenia i dzielenia?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; kartki z działaniami na jednej stronie i z sylabami na drugiej (pkt
4), książki H. Januszewskiej i Ch. Perraulta, portrety autorów, dzwoneczek, dworska muzy-
ka, rekwizyty do przedstawienia Kopciuszek (pantofelek, miotła, wiadro, różdżka, korona,
fartuszek itp.), kartoniki z liczbami od 0 do 30.
Przebieg zajęć
2. Wróżka czaruje – zabawa wprowadzająca w temat.

• Dzieci stoją w kręgu. Dziecko-wróżka trzyma różdżkę, wstaje, mówi głośno: hokus-po-
kus i wykonuje jakiś prosty „magiczny” ruch z użyciem różdżki, np. zakreśla w powie-
trzu małe kółko. Kolejne dziecko otrzymuje od wróżki różdżkę, powtarza magiczne
zaklęcie i ruch poprzednika i dodaje swój ruch, np. dotknięcie różdżką w ramię. Każde
dziecko dodaje następny element (wcześniej powtarzając ruchy poprzedników). Kto
pominie podczas pokazywania jakiś element, wpada w pułapkę – wchodzi do środka.
3. W krainie baśni – słuchanie baśni i wypowiedzi na jej temat.
• Nauczyciel wiesza na tablicy kartki z działaniami. Dzieci wykonują obliczenia i układa-
ją kartki z wynikami rosnąco. Odwracają kartki i odczytują z sylab hasło: H. Januszew-
ska Kopciuszek.
2.5 3.6 10 . 2 4.4 3.2 2.7 4.3 5.3 4.2
JA CIU SZEK KOP HAN SZEW NU SKA NA
• Nauczyciel wyjaśnia, dlaczego mówimy o dwóch autorach baśni Kopciuszek – to Char-

les Perrault i Hanna Januszewskiej.
• Dzieci oglądają wystawkę – książki H. Januszewskiej i Ch. Perraulta oraz ich portrety.
• Nauczyciel czyta baśń Kopciuszek Hanny Januszewskiej.
• Nauczyciel pyta: Jak się zachowywały siostry Kopciuszka? Dlaczego źle traktowały Kop-
ciuszka? Jak się zachowywał Kopciuszek w stosunku do sióstr i macochy? Dlaczego? Jak
oceniasz postępowanie bohaterów? Jak skończyła się historia Kopciuszka?
Uwaga! Nauczyciel może zwrócić uwagę na różnice w baśni Kopciuszek H. Janu-
szewskiej i Ch. Perraulta.
4. Baśń o Kopciuszku – doskonalenie czytania cichego i głośnego, czytanie z po-
działem na role, wyodrębnianie postaci (podr. pol.-społ. s. 26–27).
• Nauczyciel czyta głośno baśń o Kopciuszku.
• Dzieci oglądają ilustracje i czytają cicho komiks Kopciuszek (polecenie 1).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy podane przez dzieci postaci występujące w baśni. Chęt-
ne dzieci głośno odczytują wypowiedzi sióstr, wróżki, królewicza, sługi, Kopciuszka.
Zwracają uwagę na zdania oznajmujące, rozkazujące i pytające. Czytają je z odpo-
wiednią intonacją.
174

• Dzieci w parach opowiadają baśń o Kopciuszku na podstawie ilustracji i wypowiedzi
w dymkach (polecenie 2).
• Nauczyciel przydziela dzieciom role. Dzieci czytają komiks z podziałem na role.
5. Ocena postaci – ćwiczenia w mówieniu, ćwiczenia słownikowe (podr. pol.-społ.
s. 26–27).
• Nauczyciel podaje wyrazy, a zadaniem dzieci jest odszyfrowanie, do której postaci,
występującej w bajce pasują: pantofelek, różdżka, korona, północ, złośliwość.
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup przez wymienienie postaci: Kopciuszek, siostry,
macocha, królewicz, wróżka. Dzieci łączą się w grupy tych samych postaci. Rozma-
wiają na temat cech swojej postaci i zapisują je na kartce, np.: Kopciuszek – uczynny,
dobry, pracowity, skromny, posłuszny, łagodny; macocha – okrutna, zła, władcza, nie-
sprawiedliwa, kochała tylko swoje córki; siostry – złośliwe, leniwe, kapryśne, chciwe;
królewicz – sprawiedliwy, mądry; wróżka – życzliwa, opiekuńcza, sprawiedliwa. Zapisu-
ją wyrazy, wyrażenia i zwroty pasujące do danej postaci, np.: Kopciuszek – służy pomo-
cą, pantofelek, bal, północ, karoca; siostry – kochają swoją mamę, brzydkie, kapryśne;
królewicz – zamek, korona, bal, pantofelek, poszukiwania; wróżka – dobro, różdżka,
dynia, karoca; macocha – złośliwość, mało wymagająca wobec swoich córek.
• Dzieci czytają zapisane wyrazy i cechy postaci. Uzasadniają, w jakich sytuacjach są one
widoczne w baśni.
• Dzieci siedzą w kręgu i opowiadają, jak mógł czuć się Kopciuszek – w domu podczas
wizyty wróżki, na balu, gdy książę poprosił ją o rękę (polecenie 3).
6. Nadanie wydarzeniom tytułów – ćwiczenia w pisaniu, czytanie ze zrozumieniem,
wyszukiwanie rzeczowników (ćw. pol.-społ. s. 48–49).
• Dzieci w parach oglądają ilustracje. Nadają im tytuły i zapisują je obok ilustracji. Wska-
zane pary głośno je odczytują, np.:
1. Kopciuszek sprząta dom. Sprzątanie domu. Złość macochy. Rozkazy macochy.
2. Wróżka wyprawia Kopciuszka na bal. Wizyta wróżki. Czary wróżki.
3. Kopciuszek tańczy z królewiczem. Na balu. Taniec z królewiczem.
4. Kopciuszek gubi pantofelek. Zgubienie pantofelka. Ucieczka z balu.
5. Królewicz poślubia Kopciuszka. Wesele królewicza i Kopciuszka.
• Dzieci czytają fragmenty baśni. Wpisują numery ilustracji obok pasujących do nich tek-
stów. Dzieci ponownie czytają fragmenty baśni i podkreślają w nich rzeczowniki kred-
kami w podanych kolorach. Odczytują nazwy osób, przedmiotów i zwierząt (ćw. 1).
7. Inscenizowanie zdarzeń – przygotowanie i prezentacja baśni (podr. pol.-społ.
s. 26–27, ćw. pol.-społ. s. 49).
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup, każda z nich losuje numer scenki (patrz komiks)
w domu – ilustracje 1 i 2 , z wróżką – ilustracja 3, na balu – ilustracje 4 i 5, poszukiwanie
– ilustracje 6 i 7, wesele – ilustracja 8.
• Dzieci przygotowują krótkie scenki, uwzględniają dialogi, ruch i mimikę. Mogą zorga-
nizować rekwizyty z przygotowanych przez nauczyciela materiałów. Mogą wykorzy-
stać tekst komiksu. Prezentują scenki.
Uwaga! Dzieci mogą odpowiednio zaaranżować salę lekcyjną, by przygotować
scenę i widownię.
175

8. Rozgrzewka matematyczna – ćwiczenia rachunkowe, zabawy.
• Zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Dzieci losują kartonik z liczbą od 0 do 30,
swobodnie spacerują po sali. Na hasło: parzyści dzieci, które wylosowały kartoniki
z liczbą parzystą, ustawiają się pod tablicą, a z liczbą nieparzystą – zastygają w bez-
ruchu. Następnie powracają do zabawy. Na hasło: nieparzyści dzieci z liczbami niepa-
rzystymi unoszą ręce do góry, a z liczbami parzystymi – kucają. Dzieci dobierają się
w pary i samodzielnie proponują działania związane ze swoimi liczbami (mnożenie,
dzielenie, dodawanie, odejmowanie) i podają wyniki. Np.: 3 i 6; 6 – 3, 3 · 6, 3 + 6, 6 : 3.
• Który iloczyn jest większy? (patrz proj. 22 D2).
9. Dzielenie liczb – ćwiczenia praktyczne (podr. mat.-przyr. s. 31).
• Dzieci oglądają ilustracje i czytają pytania. Przedstawiają sytuację matematyczną na
patyczkach i wykonują obliczenia. Podają odpowiedzi i wyniki (polecenie 1).
• Dzieci omawiają rozmieszczenie oczek na kostce domina. Przerysowują je do zeszy-
tów i zapisują pod każdą kostką działanie na dzielenie. Wykonują obliczenia.
• Dzieci rysują w zeszytach inne kostki domina w taki sposób, aby na każdej połowie
było po tyle samo oczek. Zapisują dzielenie i wykonują obliczenia (polecenie 2).
10. Dzielenie – zapisywanie działań do ilustracji, układanie zadań (ćw. mat.-przyr.
s. 29).
• Dzieci oglądają rysunki i piszą działania pokazujące, jak zostały podzielone elementy
na obrazkach. Sprawdzają wyniki dzielenia za pomocą mnożenia.
• Dzieci układają zadanie tekstowe do dowolnej ilustracji. Zapisują w zeszytach treść,
obliczenie i odpowiedź.
• Dzieci dokonują samooceny (odnoszą się do nacobezu) ustalonym przez nauczyciela
sposobem. Każde dziecko kończy jedno ze zdań zapisanych na tablicy: Dzisiaj nauczy-
łam się/nauczyłem się... Łatwe było... Trudność sprawiło mi... Najbardziej podobało mi się...
Dzień 4
TEMAT DNIA: Kopciuszek smutny i wesoły

Zapis w dzienniku: Kopciuszek smutny i Kopciuszek szczęśliwy – bawimy się w teatr.
Utrwalenie materiału.
Potraficie uważnie wysłuchać cytowanych przez nauczyciela tekstów. Umiecie ocenić bo-
haterów baśni. Potraficie nadać tytuły ilustracjom z baśni. Potraficie przyporządkować
fragmenty tekstu baśni do odpowiednich ilustracji. Potraficie wykonać działania na mno-
żenie i dzielenie w poznanym zakresie.
−− uczestniczy w zabawach teatralnych Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
polegających na inscenizacji baśni −− uczestniczyć w zabawach,
o Kopciuszku, −− wymienić elementy fantastyczne
−− wie, jak należy zapisywać dialog, i realistyczne w baśni o Kopciuszku,
176

−− tworzy własne dialogi, −− poprawnie mnożyć,
−− wyróżnia w baśniach elementy −− poprawnie dzielić.
fantastyczne i realistyczne,
−− wie, jak należy zapisywać tytuły książek,
opowiadań i baśni,
liczbowym,
mnożenia,
dzielenie,
−− wskazuje liczby parzyste,
Dzisiaj na zajęciach będziecie uczestniczyć w zabawach teatralnych. Ułożycie i zapiszecie
dialogi. Będziecie zapisywać tytuły książek. Będziecie doskonalić umiejętność mnożenia
i dzielenia w poznanym zakresie liczbowym. Ułożycie treść zadania do wybranej ilustracji.
Pytania kluczowe
• Co to jest dialog i jak się go zapisuje?
• Dlaczego wynik dzielenia można sprawdzić za pomocą mnożenia?
nagrania muzyki dworskiej, kartki z bloku, kartki wielkości kart do gry (na jednej stronie
działanie, na drugiej wynik), kartki z liczbami od 1 do 30 będącymi wynikami mnożenia,
kartki z działaniami na dzielenie (patrz pkt 10).
Przebieg zajęć

2. Zabawy dramowe i teatralne – ćwiczenia ruchowe, reagowanie na sygnał słowny.
• Wesołe komendy. Dzieci poruszają się po całej sali, maszerując w różnych kierunkach. Na
komendy podawane przez prowadzącego łączą się w podgrupy, podając sobie ręce odpo-
wiednio do hasła, np. w pary – na komendę: dwa, w czwórki – na komendę: cztery. Akcje
łączenia się w podgrupy przedzielają sekwencje wędrowania po sali. Osoby, które w ko-
lejnych akcjach nie zmieszczą się w żadnej podgrupie, wypadają z gry i siadają z boku.
• Zgadnij kto? Nauczyciel wybiera dziecko, które będzie zgadywać. Staje ono przodem
do pozostałych dzieci. Nauczyciel pokazuje za jego plecami kartkę z imieniem postaci
(należy ustalić, z których baśni będziemy korzystać). Osoba zgadująca może zadawać
tylko takie pytania, na które można odpowiadać tak lub nie.
• Jesteś aktorem. Nauczyciel wymienia postaci z różnych baśni, a dzieci przedstawiają je
mimiką, gestem i ruchem itp., np.: czarownica z baśni Jaś i Małgosia, wilk z baśni Czer-
wony Kapturek, macocha, Kopciuszek na balu.
3. Wywiad z Kopciuszkiem.
• Jedno z dzieci jest Kopciuszkiem, siedzi na krześle. Pozostałe dzieci to dziennikarze za-
dający pytania. Kopciuszek musi na nie odpowiadać. Pytania mają skłonić Kopciuszka
do zastanowienia się nad swoim zachowaniem. Na koniec Kopciuszek powinien powie-
dzieć, że nie należy dać się wykorzystywać, że trzeba szukać pomocy u życzliwych osób.
177

4. Zabawy ze słowami – ćwiczenia gramatyczne, zabawa ruchowa (ćw. pol.-społ. s. 50).
• Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy. Dzieci z gr. 1 stają w kole i wymyślają wyrazy
określające szczęśliwego Kopciuszka. Spacerują po sali i wyklaskują sylaby z tych wy-
razów (każde dziecko jeden wyraz). Dzieci z gr. 2 spacerują między nimi i odgadują te
wyrazy. Jeżeli znajdą osobę, której wyraz odgadły, zatrzymują się z nią i trzymają za
rękę. Każda para głośno mówi wyraz. Dzieci z gr. 2 stają w kole i wymyślają wyrazy,
które określają Kopciuszka smutnego. Zabawa przebiega w ten sam sposób jak po-
przednio.
• Dzieci czytają sylaby i łączą je w wyrazy. Kolorują te, które określają szczęśliwego Kop-
ciuszka (ćw. 1).
5. W krainie fantazji – odróżnienie faktów i osób prawdziwych od fantastycznych
• Dzieci czytają zdarzenia i decydują, które z nich mogły wydarzyć się naprawdę, a które
występują tylko w baśniach. Zapisują te zdarzenia w odpowiednich miejscach, pamię-
tając o przecinkach (ćw. 2).
• Dzieci podają przykłady innych zdarzeń, które mogły się wydarzyć naprawdę, a które
– tylko w baśniach.
• Dzieci wybierają jedno ze zdarzeń i ilustrują je na kartce z bloku.
6. Układamy dialog – ćwiczenia w pisaniu (podr. pol.-społ. s. 26– 27, ćw. pol.-społ.
s. 51).
• Dzieci czytają cicho komiks Kopciuszek, zwracają uwagę na sposób zapisywania dia-
logów.
• Dzieci w parach dzielą się rolami (jedna osoba to wróżka, druga – Kopciuszek) i prze-
prowadzają rozmowę. Zapisują te dialogi. Chętne dzieci odczytują je (ćw. 3).
7. Jak napisać tytuł książki? – przypomnienie zasady pisowni, ćwiczenia w pisaniu
• Dzieci czytają tytuły baśni, które lubi Cezary. Krótko o nich opowiadają.
• Dzieci podają tytuły baśni, które lubią. Krótko o nich opowiadają i zapisują tytuły w li-
niaturze. Uzupełniają zdanie o zasadzie pisowni tytułów książek (ćw. 4).
8. Liczymy – zabawy z liczbami.
• Zgłaszam się… Jestem liczbą… (patrz proj. 19 D2, nauczyciel dostosowuje zabawę do
mnożenia i dzielenia).
• Matematyczny łańcuszek. Nauczyciel mówi łańcuszek działań, np.: 2 · 6 + 3 – 5 – 4 · 3 = ...
Dzieci zgłaszają się i podają wyniki. Wskazane dzieci (5 do 6), które jako pierwsze po-
dadzą dobry wynik, zdobywają po 1 pkt. Łańcuszek działań nauczyciel powtarza wie-
lokrotnie. Osoby, które zdobyły najwięcej punktów, otrzymują brawa.
• Matematyczne karty. Dzieci otrzymują od nauczyciela kartki wielkości kart do gry dla
każdej pary (na każdej kartce z jednej strony działanie na mnożenie i dzielenie, z dru-
giej strony – wynik). Biorą sobie po tyle samo kart i na zmianę każde z nich pokazuje
przeciwnikowi kartkę z działaniem. Samo patrzy na stronę z wynikiem. Gdy przeciwnik
poda poprawny wynik, otrzymuje kartkę i kładzie ją obok siebie. Gdy się pomyli, kart-
ka pozostaje u pytającego, który pokazuje poprawną odpowiedź. Wygrywa dziecko,
które uzbierało najwięcej kartek.
178

9. Czy już potrafisz? – doskonalenie logicznego myślenia i liczenia, liczby parzyste
(ćw. mat.-przyr. s. 30–31).
• Nauczyciel zaprasza dzieci w podróż matematyczną. Dzieci ustawiają się jedno za dru-
gim, poruszają się po sali i śpiewają piosenkę Jedzie pociąg. Docierają do kolejnych
„stacji”, zatrzymują się i wykonują zadania.
Jedzie pociąg z daleka, na nikogo nie czeka.
Do pociągu wsiadamy,
po zadania ruszamy.
Stacja 1 – zadania tekstowe
Nauczyciel mówi treść 2–3 zadań tekstowych. Dzieci słuchają uważnie, zapisują w ze-
szytach działania i podają rozwiązania. Dzieci samodzielnie rozwiązują zad.1.
Stacja 2 – logiczne myślenie, spostrzegawczość
Nauczyciel czyta dzieciom treść zadania. Zwraca uwagę na dołączoną do zadania in-
strukcję. Dzieci samodzielnie „tworzą wieże” i zapisują obliczenie (zad. 2).
Stacja 3 – dzielenie
Nauczyciel rozdaje dzieciom kartki z działaniami na dzielenie. Dzieci zapisują wynik
i szukają osoby (osób), które mają taki sam wynik. Sprawdzają poprawność. Dzieci wy-
konują obliczenia na dzielenie (zad. 3).
Stacja 4 – liczby parzyste
Dzieci zapisują w zeszytach liczby parzyste zgodnie z poleceniami: dowolne dwie liczby
parzyste; trzy liczby parzyste mniejsze od 15, a większe od 7; pięć liczb parzystych dwucy-
frowych. Dzieci szukają wyjścia z ogrodu, kolorując kamienie z liczbami parzystymi.
Stacja 5 – mnożenie
Dzieci uzupełniają liczby w domkach zgodnie z poleceniem (zad. 5).
Uwaga! Po wykonaniu ćwiczeń na każdej stacji nauczyciel podaje poprawne od-
powiedzi. Dzieci dokonują samooceny. Zaznaczają kółka obok zadań: na zielono
– już umiem, na żółto – muszę poćwiczyć, na czerwono – potrzebuję pomocy.

• Nauczyciel czyta nacobezu, a dzieci podnoszą kredkę w kolorze kółka. Opowiadają,
w jaki sposób mogą się nauczyć tego, nad czym muszą popracować. Dzieci w klasie
proponują pomoc osobom, które jej potrzebują.
Dzień 5
TEMAT DNIA: To już umiem i potrafię

Zapis w dzienniku: Czy już potrafisz? Podsumowanie wartości Mądrość i ciekawość po-
znawcza.
Potraficie brać aktywny udział w zabawach teatralnych. Umiecie ułożyć wyrazy z rozsy-
panki sylabowej i wskazać te, które najbardziej odpowiadają postaci Kopciuszka. Potraficie
wyróżnić w baśni wydarzenia i postaci realne i fantastyczne. Umiecie ułożyć dialog. Wiecie,
jak piszemy tytuły.
179

−− rozumie polecenia pisemne i ustne, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− samodzielnie wykonuje ćwiczenia −− powiedzieć, co jest ważnego
zgodnie z poleceniem, w wartościach: mądrość i ciekawość
−− wie, co to jest rodzina wyrazów, poznawcza,
−− potrafi podać przymiotniki do −− utworzyć rodzinę wyrazów,
rzeczowników, −− podać liczbę pojedynczą lub mnogą do
−− rozróżnia liczby pojedynczą i mnogą, podanych wyrazów,
−− rozumie czytany tekst, −− określić, które zdanie jest prawdziwe,
−− potrafi zapisać tytuł do ilustracji, a które nie jest,
−− potrafi opowiedzieć historyjkę −− napisać cechy przedmiotów i zwierząt,
obrazkową, −− napisać tytuł do ilustracji.
−− zgodnie bawi się w grupie,
−− podaje argumenty na to, że wartości
mądrość i ciekawość poznawcza są
ważne w życiu człowieka.
Dzisiaj na zajęciach weźmiecie udział w różnych zabawach. Powtórzycie i utrwalicie wia-
domości i umiejętności zdobyte w ostatnich trzech tygodniach. Dokonacie samooceny.
Pytania kluczowe
• Dlaczego wartość Mądrość i ciekawość poznawcza jest ważna w życiu człowieka?
Środki dydaktyczne: Oto ja – ćw. pol.-społ. cz. 3; mapa pamięci mądrość i ciekawość po-
znawcza, kartki z rodzinami wyrazów: książka, lód.
Przebieg zajęć
1. Wesoła zabawa na początek dnia – zabawa integracyjna (patrz proj. 23 D1).

3. Tyle wiem i potrafię – podsumowanie wartości.

• Nauczyciel wskazuje mapę pamięci wartości Mądrość i ciekawość poznawcza wykona-
ną przez dzieci w ciągu ostatnich trzech tygodni nauki. Dzieci czytają zapisane na niej
informacje, oceniają, czego się nauczyły, dowiedziały. Wyjaśniają, dlaczego wartości
mądrość i ciekawość poznawcza są ważne w życiu człowieka.
4. Podróż po wiedzę – utrwalamy i powtarzamy wiadomości (ćw. pol. społ. s. 52–54).
• Dzieci ustawiają się jedno za drugim, podróżują po sali i śpiewają piosenkę Jedzie po-
ciąg. Docierają do kolejnych „stacji”, zatrzymują się i wykonują zadania.
Stacja 1 – rzeczowniki i przymiotniki
Na tablicy zapisane są rzeczowniki. Dzieci mają za zadanie podać do nich jak najwięcej
wyrazów odpowiadających na pytania: jaki? jaka? jakie?
baśń –…, Karolcia –…, kredka –…, dom –..., rodzina –..., Kopciuszek – …, kareta – ...,
wróżka –… Dzieci nazywają obrazki i dopisują po dwie odpowiedzi do pytań (ćw. 4).
Stacja 2 – rodziny wyrazów
Na tablicy zawieszone są kartki z wyrazami z rodzin: książka, lód. Dzieci je grupują. Czy-
tają wyrazy w ramkach i tworzą z nich rodziny do wyrazów: kuchnia, kochany (ćw. 1).
180

Stacja 3 – liczba pojedyncza i liczba mnoga
Nauczyciel podaje wyrazy, a dzieci mówią je w innej liczbie – pojedynczej lub mnogiej,
w zależności od usłyszanego wyrazu. Dzieci czytają wyrazy i dopisują do nich odpo-
wiednią liczbę.
Stacja 4 – prawda i fałsz
Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Przydziela im teksty: gr. 1 – Zaczarowana
kredka; gr. 2 – Jak nasza mama zreperowała księżyc; gr. 3 – Jak tata pokazał mi wszech-
świat; gr. 4 – Kopciuszek. Każda grupa układa do swoich tekstów pięć pytań. Muszą
się znaleźć wśród nich zdania prawdziwe i fałszywe. Dzieci odczytują zdania, a grupy
przeciwne mówią: Tak (prawda) lub Nie (fałsz). Przed udzieleniem odpowiedzi mogą
się naradzić. Dzieci czytają zdania i określają, które z nich są prawdziwe (P), a które
fałszywe (F) (ćw. 3).
Stacja 5 – historyjka obrazkowa
Każda para ogląda ilustracje. Nadają im tytuły i je zapisuje (ćw. 5).
Uwaga! Po wykonaniu ćwiczeń na każdej stacji nauczyciel podaje poprawne od-
powiedzi. Dzieci dokonują samooceny. Zaznaczają kółka obok zdań: na zielono
– już umiem, na żółto – muszę poćwiczyć, na czerwono – potrzebuję pomocy.
• Nauczyciel czyta nacobezu, a dzieci podnoszą kredkę w kolorze kółka. Opowiadają,
w jaki sposób mogą się nauczyć tego, nad czym muszą popracować. Dzieci w klasie
proponują pomoc osobom, które jej potrzebują.
TEMAT ZAJĘĆ: Zadania rozwijające logiczne myślenie

−− sprawdza wynik dzielenia za pomocą mnożenia,
−− rozwiązuje proste zadania tekstowe na mnożenie i dzielenie liczb,
Środki dydaktyczne: kartoniki z liczbami od 0 do 30.
Przebieg zajęć
1. Matematyczna rozgrzewka – zabawy na dobry początek.

• Szybko liczę. Nauczyciel pokazuje działania (mnożenie, dzielenie) napisane na karto-
nikach. Unosi do góry dwa kartoniki – jeden trzyma w prawej, a drugi w lewej ręce.
Zadaniem dzieci jest ustawić się po tej stronie, po której wynik jest większy.
• Matematyczny łańcuszek (patrz D4).
• Zagadki: Jaka to liczba parzysta – między 17 a 19? Jaka to liczba parzysta – 4 . 5? Jaka to
liczba parzysta mniejsza niż 3 . 1? Wymień liczby parzyste w przedziale liczb od 5 do 15.
181

2. Zabawy na logiczne myślenie.
• Nauczyciel podaje dzieciom zadania. Dzieci rozwiązują je w parach i podają odpowiedzi.
 W moim gospodarstwie mam różne zwierzątka: wszystkie oprócz dwóch to kaczusz-
ki, wszystkie oprócz dwóch to króliki, wszystkie oprócz dwóch to kociątka. Ile zwierząt
jest w moim gospodarstwie?
Uwaga! Zadanie nie ma rozwiązania.
W pewnej rodzinie jest 5 synów, każdy z nich ma siostrę. Ile dzieci jest w rodzinie? (6)

Marysia, Asia, Szymon i Tomek zbierali gruszki. Położyli je oddzielnie na stole. Podpisz-

cie, które gruszki są czyje, jeżeli: najwięcej owoców nazbierała Marysia, Asia nazbiera-
ła więcej gruszek niż Szymon, Tomek zebrał o 6 gruszek mniej niż Marysia.
4 gruszki 6 gruszek 8 gruszek 10 gruszek
…………… …………… …………… ……………
3. Mnożymy, dzielimy, dodajemy i odejmujemy – doskonalimy technikę liczenia.
• Każde dziecko otrzymuje jeden lub dwa kartoniki z liczbą od 0 do 30.
• Dzieci chodzą po sali, na sygnał nauczyciela ustawiają się trójkami i układają wszystkie
możliwe działania, jakie można z nich ułożyć. Podchodzą do stolika, zapisują działania
na kartce i je odczytują. Pozostali uważnie słuchają i sprawdzają poprawność wykona-
nia działań.
• Dzieci wykonują to samo ćwiczenie, ale układają tylko takie działania, których wynik
będzie liczbą parzystą. Prezentują swoje działania.
• Dzieci opowiadają, które zadania były dla nich łatwe, a które okazały się trudne.
EDUKACJA PLASTYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Krajobraz mojej najbliższej okolicy – akwarela

Wiecie, na czym polega kolaż i potraficie go wykonać.
−− wykonuje pracę na podany temat za Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
pomocą akwareli, −− wykorzystać odpowiednie barwy do
−− wykorzystuje barwę do oddania klimatu oddania klimatu swojej miejscowości.
pracy,
−− rozumie, jak ważne jest prezentowanie
najbliższego otoczenia.
Dzisiaj na zajęciach wykonacie akwarelami pracę – Krajobraz mojej najbliższej okolicy.
Pytania kluczowe
• Na co należy zwrócić uwagę, wykonując akwarelami pracę Krajobraz mojej najbliższej
okolicy?
Środki dydaktyczne: kartki z bloku, podkładki, farby, pędzle różnej grubości i szerokości,
zdjęcia, widokówki miejscowości.
182

Przebieg zajęć
1. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nauczyciela
2. Krajobraz mojej najbliższej okolicy – wprowadzenie do tematu.

• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Grupy zastanawiają się nad cechami charaktery-
stycznymi krajobrazu ich miejscowości. Dzieci pokazują przyniesione zdjęcia i wido-
kówki przedstawiające najbliższą okolicę, wskazują elementy przyrody ożywionej
i nieożywionej.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Jakie są główne elementy krajobrazu w mojej najbliższej
okolicy? Jakie są tu elementy przyrody ożywionej i nieożywionej? Czy w mojej miejsco-
wości występują obszary zmienione przez działalność człowieka? Jak wyglądają budynki?
3. Krajobraz mojej najbliższej okolicy – akwarela.
• Dzieci przygotowują warsztat pracy: podkładki, wodę, farby, kartkę z bloku i różne
pędzle.
• Dzieci zamykają oczy. Zastanawiają się, co chciałyby umieścić na swojej pracy, wy-
obrażają sobie, jak będzie wyglądała. Otwierają oczy i malują (nauczyciel może włą-
czyć muzykę).
• Po wykonaniu prac dzieci wieszają je w wyznaczonym miejscu. Mówią, co przedsta-
wiają, rozpoznają miejsca w swojej miejscowości pokazane na obrazkach.
• Dzieci dokonują oceny koleżeńskiej: Które prace są wykonane zgodnie z tematem? Jaki
krajobraz przedstawiają? Które prace są bogate w szczegóły? Czy zachowane są w pra-
cach proporcje? Jakie kolory zostały użyte?
• Dzieci wypowiadają się na temat swoich umiejętności plastycznych. Oceniają swoją
pracę.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Gramy na dzwonkach chromatycznych

Wiecie, jak wygląda i jak brzmi klarnet. Potraficie śpiewać poznane piosenki. Rozwiązuje-
cie zagadki muzyczne.
−− wykonuje ćwiczenia udoskonalające Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
grę na dzwonkach, −− zagrać akompaniament na dzwonkach
−− stara się zagrać na dzwonkach chromatycznych do znanych wam
chromatycznych fragment melodii piosenek.
Kurki trzy,
−− gra akompaniament do piosenki
Fantazja.
Dzisiaj na zajęciach będziecie grać na dzwonkach chromatycznych melodię pt. Kurki trzy.
183

Pytanie kluczowe
• Jakie są zasady grania w zespole na dzwonkach chromatycznych?
Środki dydaktyczne: dzwonki chromatyczne dla każdego dziecka, instrumenty perkusyj-
ne, karta pracy nr 21. Oto ja. Płyta muzyczna CD 2, Kurki trzy. Fantazja.
Przebieg zajęć
• Nauczyciel gra na dzwonkach chromatycznych muzyczne przywitanie i śpiewa, np.:
Dzień dobry, dzieci.
• Dzieci odpowiadają na dowolnej melodii: Dzień dobry pani/panu…
• Nauczyciel śpiewa gamę C-dur, dzieci ją powtarzają.
• Dzieci śpiewają solmizacją gamę C-dur, a następnie grają ją na dzwonkach.
3. Pałeczkowe rytmy – ćwiczenie rytmiczne, zabawa w echo.
• Nauczyciel gra na dzwonkach dowolny rytm (na jednym dźwięku), a dzieci powtarzają
na zasadzie echa, uderzając pałeczką o pałeczkę.
• Dzieci powtarzają rytm za nauczycielem, uderzając w czarne sztabki (obojętnie które).
4. Gramy melodię Kurki trzy.
Etap pierwszy (takty 1–4)

• Nauczyciel śpiewa solmizacją melodię piosenki Kurki trzy (po jednym takcie) – dzieci
powtarzają, grając na dzwonkach (takty 1–4).
• Nauczyciel śpiewa solmizacją po dwa takty – dzieci powtarzają.
• Dzieci grają melodię taktów 1–4.
Uwaga! W tej części pomaga dzieciom śpiewanie melodii na słowach: Raz dwa,
raz dwa, raz dwa, raz.
• Dzieci grają melodię po kolei lub parami, a następnie wspólnie.
Etap drugi (takty 5–8)
Nauczyciel śpiewa i pokazuje dzieciom od dźwięku sol: Po kolei idziesz na dół – dzieci
powtarzają.
Etap trzeci (takty 9–12)
Nauczyciel wyjaśnia, że na koniec gramy to samo, co na początku.
184

Utrwalenie całości
• Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy – pierwsza gra takty 1–4 i 9–12, a druga grupa
gra część środkową melodii (takty 5–8).
• Zagranie melodii wspólnie, a następnie z akompaniamentem muzyki.
• Dzieci cicho czytają zdanie w dymku wypowiedziane przez Muzyka. Słuchają piosenki
Kurki trzy.
• Dzieci czytają nuty do piosenki Kurki trzy, a następnie grają melodię na dzwonkach
chromatycznych (zad. 1).
• Dzieci rysują ilustrację do piosenki Kurki trzy (zad. 2).
6. Piosenka Fantazja – gramy i śpiewamy.
• Dzieci śpiewają piosenkę Fantazja, której słuchały na poprzednich zajęciach. Grają na
dzwonkach akompaniament do piosenki.
• Dzieci wybierają instrumenty perkusyjne, których brzmienie pasuje do charakteru
piosenki (np. marakasy i trójkąty). Grają na wybranych przez siebie instrumentach
akompaniament do piosenki.
Przykładowy akompaniament
Instrumentalny wstęp – grają marakasy puls ósemkowy, a dzwonki chromatyczne –
dźwięk c2.
Zwrotki – trzy ćwierćnuty: e e e, następnie: d d d, c c c, h h h (dwa razy).
Refreny – na słowa: fantazja, fantazja grają dzwonki chromatyczne w rytmie trzech ćwierć-
nut kolejne dźwięki: a a a, g g g, f f f, e e e. Na pozostałych słowach refrenu grają trójkąty.
• Dzieci wspólnie z nauczycielem organizują klasowy koncert gry na dzwonkach chro-
matycznych. Grają kolejno utwory: Kurki trzy, Entertainer oraz piosenkę Fantazja.
Uwaga! Jeśli dzieci pamiętają, to mogą zagrać również piosenkę Abecadło oraz
Wady i zalety.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy z mocowaniem
−− kształtuje siłę rąk, nóg,
−− zachowuje zasady bezpieczeństwa.
Przybory: piłki, materace, szarfy, lina, kręgle.
Przebieg zajęć

• Berek w parach.
185

• Nauczyciel łączy materace i tworzy z nich ścieżkę. Dzieci ustawione w rzędzie wykonu-
ją podane ćwiczenia i wracają bokiem w truchcie: trucht po materacu, krążenia ramion
w przód, krążenia ramion w tył, skip A, skip C, cwał bokiem przodem do drabinek, cwał
bokiem przodem do okien, marsz na czworakach, marsz w podporze tyłem – raczki;
marsz – ręce w bok z unoszeniem wysoko kolana (jak bociany) i wspięciem na palce,
ręce na materacu, nogi z boku poza materacem poruszają się w przód z przeskakiwa-
niem co parę kroków na drugą stronę materaca; dzieci kładą się wszerz materaca tak,
aby głowa i stopy były poza nim, wykonują przetoczenie maks. przez trzy materace,
wstają i biegną do końca ścieżki; to samo przetoczenie, ale kładą się z drugiej strony,
aby kręcić się w odwrotną stronę; luźne przeskoki co drugi materac, wyskok w górę,
dzieci starają się dotknąć kolanami klatki piersiowej.
• Pomost. Nauczyciel tworzy pary, dobierając dzieci o podobnych warunkach fizycz-
nych. Każda dwójka stoi na materacu. Na sygnał nauczyciela pomost się chwieje. Dzie-
ci rywalizują w dwójkach, próbując się wypchnąć poza materac. Używają tylko rąk.
Na hasło: pomost stoi, dzieci przestają się wypychać. Zabawę powtarzamy trzy razy.
Wygrywa osoba, która więcej razy zepchnęła kolegę/koleżankę z materaca.
• Ruchomy ring. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły 4-osobowe i dobiera je w taki spo-
sób, aby w każdym zespole znajdowały się osoby o podobnych warunkach fizycznych.
Zawodnicy naciągają związaną linkę z czterech stron, tworząc ruchomy „ring”. W jed-
nakowych odległościach, np. 3 kroków, ustawiony jest kręgiel. Na sygnał nauczyciela
każdy uczestnik ciągnie linkę, starając się podnieść kręgiel. Kto dokona tego pierwszy,
wygrywa, pozostała trójka walczy o drugie miejsce.
• Nauczyciel dzieli grupę na dwa równe zespoły. Zespoły ustawiają się bokiem do siebie
i trzymają jednorącz linę. Na środku liny związana jest szarfa. Po obu stronach linii
środkowej, w ustalonej odległości, prowadzący wyznacza linię kończącą przeciąganie.
Gra się kończy, gdy jedna drużyna przeciągnie linę (miejsce z szarfą) za wyznaczoną
linię po swojej stronie, drużyna ta wygrywa.
• Kamień, nożyczki, papier.
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia równoważne

−− kształtuje zdolność równowagi,
−− kształtuje siłę mięśni,
Przybory: ławeczki, szarfa, woreczki.
Przebieg zajęć
186

• Berek beczka. Dzieci dobrane są losowo w pary. Nauczyciel wybiera jednego berka. Po-
zostałe pary rozstawiają się po całym boisku, trzymają się za obie ręce i tworzą „becz-
kę”. Nauczyciel przechodzi po całym boisku i dotyka jedną beczkę, w tym momencie
para rozbiega się i ucieka przed berkiem. Uciekający mogą wejść do którejś beczki
pod rękami innych dzieci. Wchodząc do beczki, staje twarzą przed jedną osobą z pary
i w ten sposób osoba ta musi uciekać, a wchodzący do beczki łapie drugą osobę, two-
rząc nową. Uciekający złapany staje się berkiem.
• Dzieci ustawione w rozsypce: naprzemianstronne wymachy rąk, w górę w dół; krąże-
nia ramion w przód, następnie w tył; skrętoskłony w rozkroku do nogi prawej i lewej,
następnie wyprost tułowia; krążenia bioder; ręce na kolanach, zgięcie nóg w stawach
kolanowych – wyprost; siad prosty, leżenie przewrotne; siad prosty, skłony tułowia
w przód z dotknięciem palców u nóg – nogi proste; w siadzie stopy złączone kola-
na na zewnątrz, dzieci trzymają rękami stopy, odchylają kolana na zewnątrz; leżenie
przodem, skłon tułowia w tył, dzieci patrzą na sufit; 12 podskoków w miejscu, co trzeci
skok dzieci starają się dotknąć kolanami klatki piersiowej; ręce w górę, dzieci mocno
zamykają i otwierają dłonie.
• Ciuciubabka (3 min).
• Ćwiczenia równoważne w rozsypce (według uznania nauczyciela).
• Wyścig w parach.
• Dzieci „zaczepiają” nogi o ławeczkę tak, aby naprzeciwko siedział partner, i wykonują
10 brzuszków, przybijając piątkę z kolegą.
TEMAT ZAJĘĆ: ćwiczenia zwinnościowe na torze przeszkód.

187

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 25
LENISTWO NIE POPŁACA. KRAJOBRAZ NADMORSKI – ROŚLINY
• ilustrowanie czynności za pomocą gestów
• czytanie i interpretacja poezji dziecięcej
• wskazywanie głównej myśli przedstawionej historii i jej puenty
• rozpoznawanie czasowników
• pisanie dialogów
• redagowanie tekstu – zapisu planów na „dzień bez nudy”
• autokontrola tekstów
• tworzenie własnych komiksów
• pisanie wyrazów z ó i zakończonych na -uję, -ujesz
• korzystanie ze słownika ortograficznego
• wykonywanie prostych pomiarów za pomocą linijki, miary krawieckiej i stolarskiej
• odczytywanie i zapisywanie wyników pomiarów w cm i m
• porównywanie wyników pomiarów
• układanie zadań tekstowych
• doskonalenie umiejętności dzielenia
• wymienianie elementów krajobrazu nadmorskiego
• rozpoznawanie roślin i zwierząt występujących nad morzem
• poznanie jak wygląda wydma
• porównanie krajobrazu nadmorskiego z krajobrazem nizinnym
AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ
Uczeń:
− rozwija umiejętność prawidłowej oceny sytuacji
− redaguje rady dla kogoś w potrzebie
− planuje dzień bez nudy
188

I ZWIERZĘTA. MIERZENIE DŁUGOŚCI – METR. DZIELENIE

• wprowadzenie pauzy ćwierćnutowej • wykonanie wycinanek na wzór
• nauka piosenki Ciasteczkowa wycinanek kurpiowskich
poleczka • bezpieczne posługiwanie się
nożyczkami

1. Praca wre • wyrabianie masy solnej • kształtowanie szybkości
2. Wokół nas zgodnie z podanym reakcji
3. Lekarstwo na przepisem • doskonalenie celności
nudę • planowanie kolejnych • wykonywanie prostych
czynności ćwiczeń z kijem do
4. Nasz wolny czas
• wykonanie ciasteczek unihokeja
5. Tworzymy według instrukcji • manipulowanie
komiksy słownej przyborem w pozycjach
• ozdabianie ciasteczek równoważnych
według własnego • utrzymywanie prawi-
pomysłu dłowej postawy ciała
podczas ćwiczeń
−− dba o kulturę wypowiedzi

−− rozwija świadomość czytelniczą
−− wie, co to jest odwaga
−− wie, jak odpowiednio zachować się w różnych sytuacjach
−− potrafi zwrócić się o pomoc do właściwych osób
−− jest aktywny i przedsiębiorczy
−− wykazuje właściwą postawę wobec osób niepełnosprawnych
189

190
Projekt nr 25 Lenistwo nie popłaca. Krajobraz nadmorski – rośliny, zwierzęta. Mierzenie długości za pomocą metra. Dzielenie
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 145 W kuchni • ćwiczenia wprowadzające do projektu – zabawy podr. polonist.- I • potrafi za pomocą ruchu i gestu
praca wre – wykorzystujące kontrast: działanie (ruch, wiele czynności -społ. 1.3) zilustrować czynność lub kilka
gromadzenie następujących szybko po sobie) – brak działania (zatrzymanie, cz. 2, s. 28–29 2.3) czynności następujących po sobie,
czasowników, niewykonywanie żadnych działań), zabawy o charakterze ćw. polionist.- 3.1) • czyta poezję dziecięcą i ją inter-
poprawna naśladowczym wykorzystujące możliwości ilustrowania różnych -społ. 3.2) pretuje,
pisownia czynności ruchem, nazywanie tych czynności, cz. 3, s. 54–55 3.3) • wyróżnia w tekście wiersza okre-
czasowników • czytanie głośne z właściwą dykcją i intonacją wiersza Agnieszki 3.4) ślone wyrazy zgodnie ze wska-
zakończonych Frączek, Pewien pieróg, 4.1) zówkami nauczyciela,
na -uję. • wyszukiwanie w wierszu nazw czynności, czytanie ich szybko, 4.4) • uzupełnia teksty właściwą formą
wolno, cicho, głośno itp., czasownika,
• rozwijanie świata pojęć dzieci poprzez ćwiczenia • dokonuje przekształceń czasow-
w definiowanie różnych słów, praca ze słownikiem języka nika – z bezokolicznika na liczbę
polskiego, pojedynczą lub mnogą w zależ-
• kształtowanie świadomości gramatycznej – zamiana ności od instrukcji oraz miejsca
bezokoliczników na formę czasu teraźniejszego z końcówką w zdaniu,
–uje, -ują, • zna zasady pisowni czasowników
• ćwiczenia utrwalające poznaną zasadę, dyktando zakończonych na -uję, -ujesz,
wykorzystujące formy czasowników zakończonych na –uję, poprawnie zapisuje takie formy
-ujesz, pojedynczo i w zdaniach,
2 146– Tyle się • wprowadzenie do czasownika na poziomie zaangażowania podr. polonist.- I • potrafi przekształcić czasownik
147 dzieje wokół emocjonalnego – zabawy pantomimiczne i parateatralne insce- -społ. 1.3) z formy bezokolicznikowej na
nas – wpro- nizujące działanie, różne czynności następujące po sobie, cz. 2, s. 28–29 2.3) czasownik z zakończeniem -uję,
wadzenie • wyszukiwanie w wierszu Agnieszki Frączek nazw czynności ćw. polonist.- 3.1) -ujesz,
czasownika zgodnie z odpowiednim kluczem, na przykład: odszukaj wyrazy -społ. 3.2) • czyta komiks,
na podstawie na k, odszukaj wyrazy dwusylabowe, cz. 3, s. 56–57 3.4) • potrafi opisać bohaterów komiksu
pytań: co robi? • wprowadzenie czasownika na podstawie pytania: co robi? 4.1) • umie wskazać główną myśl przed-
co się z nim przy wykorzystaniu planszy w ćwiczeniach: wyszukiwanie 4.4) stawionej historii i jej puentę,
dzieje? osób zgodnie z ilustracją, wpisywanie czasowników, 5.4) • umie wnioskować na podstawie
układanie pełnych zdań wykorzystujących podany czasownik, tekstu,
zapisywanie zdań w zeszycie, • potrafi wskazać w tekście wyrazy,
• rozwijanie świadomości liczby pojedynczej i mnogiej które oznaczają czynność na
czasownika – przekształcanie form liczby pojedynczej na liczbę podstawie pytań: co robi?, co się
mnogą i odwrotnie, z nim dzieje?,
26.10.2018 10:34:52
• wprowadzenie czasownika na podstawie pytania: co się • umie samodzielnie podać przy-
z nim dzieje? przy wykorzystaniu planszy w ćwiczeniach: kłady nazw czynności (czasow-
odszukiwanie roślin, przedmiotów, budynków itd., i określanie ników),
ich stanu, np. co się dzieje z drzewem? – rośnie, stoi, zieleni się, • poprawnie zapisuje dialogi, po-
co się dzieje z autobusem? jedzie, stoi, trąbi itd., trafi uzupełnić dialog brakującymi
• zabawy utrwalające czasowniki – odgadywanie, co kto robi, odpowiedziami zgodnie z wła-
nazywanie sekwencji czynności, snym pomysłem,
• rozwijanie aktywności dzieci – zachęcanie do opowiadania • redaguje krótkie teksty będące
o tym, co robią w poszczególnych sytuacjach życia radą dla kogoś lub zapisem pla-
codziennego – np. jakie czynności wykonują, wstając rano nów na dzień bez nudy,
do szkoły, będąc na boisku, w domu itd., • potrafi przeprowadzić autokon-
1 148 Nie warto • rozwijanie aktywności dzieci poprzez wspólne zastanawianie podr. polonist.- I trolę swoich tekstów: prawidłowe
tracić czasu się, jak sobie radzić ze stanami nudy i lenistwa, objaśnianie, -społ. 1.3) zapisywanie zdań, interpunkcja,
– czytanie czym jest lenistwo, cz. 2, s. 30–31 1.5) pisownia wyrazów z trudnością
komiksu o wy- • praca z idiomami – wyróżnianie powiedzeń, które wiążą się ćw. polonist.- 2.3) ortograficzną,
nalezieniu z nudą i lenistwem, a które z aktywnością i działaniem, -społ. 2.4) • potrafi narysować własny komiks
lekarstwa na • czytanie komiksu Tomasza Leśniaka i Rafała Skarżyńskiego, cz. 3, s. 58–59 3.1) tak, jak podpowiada mu to wy-
nudę. Tymek i Mistrz pomagają królewiczowi, 3.2) obraźnia,
• rozwijanie umiejętności rozmawiania na temat przeczytanego 3.3) • zna wyrazy z ó niewymiennym,
komiksu: co mi się podobało, czego nie rozumiem, co było 4.2) potrafi je prawidłowo zapisać,
śmieszne, a co jest na serio itd., 4.4) • pracuje ze słownikiem ortogra-
• ćwiczenia redakcyjne – uzupełnianie dialogów, pisanie po 6.2) ficznym oraz słownikiem języka
przecinku zgodnie z poleceniem, polskiego;
• rozwijanie świadomości ortograficznej dziecka: pisownia
wyrazów z ó niewymiennym, przypomnienie zasad pisowni
z ó, układanie zdań do zeszytu z wyrazami z ó niewymiennym,
powtarzanie wyrazów z pamięci,
1 149 Jak możemy • rozwijanie umiejętności prowadzenia dialogów w parach lub podr. polonist.- I
spędzać trójkach – dzielenie się planami spędzania wolnego czasu, -społ. 1.3)
wolny czas? dbanie o kulturę wypowiedzi: kiedy zadaję pytanie czekam, aż cz. 2, s. 30–31 2.4)
Tworzenie druga osoba odpowie do końca, nie przerywam, staram się jak ćw. polonist.- 3.1)
krótkich najwięcej zapamiętać z wypowiedzi innej osoby itd., -społ. 4.2)
opowiadań • rysowanie, co ciekawego planują dzieci robić w wolnym cz. 3, s. 60–61 4.5)
zawierających czasie, 5.4)
wiele czasow- • ćwiczenia redakcyjne – zapisywanie swoich planów spędzania
ników. wolnego czasu tak, aby się nie nudzić z użyciem wielu
czasowników,
• rozwijanie umiejętności dzieci w zakresie prawidłowej oceny
sytuacji – redagowanie rad dla dzieci, które znalazły się w jakimś
kłopocie,
191
26.10.2018 10:34:53
192
1 150 Nasza aktyw- • rozwijanie świadomości czytelniczej dziecka poprzez wizytę I
ność: czytamy w bibliotece szkolnej lub miejskiej w celu poznania różnych 1.3)
różne komiksy dostępnych dla dzieci komiksów, czytanie i wypożyczanie 1.5)
i tworzymy komiksów, przygotowywanie rankingu ulubionych komiksów, 2.3)
swój własny dzielenie się własnymi przeżyciami i odczuciami na temat 2.4)
komiks. oglądanych i czytanych komiksów, 3.1)
• samodzielne tworzenie komiksu według własnego pomysłu – 4.2)
przenoszenie na formę obrazkowo-tekstową znanej baśni lub
opowiadania lub tworzenie całkowicie samodzielnego tekstu;
1 25 Krajobraz • wskazywanie charakterystycznych elementów krajobrazu podr. matem.- IV • wymienia elementy krajobrazu
nadmorski. nadmorskiego, -przyr. 1.1) nadmorskiego,
• wskazywanie roślin i zwierząt charakterystycznych dla tego cz. 2, s. 32–33 1.2) • rozpoznaje rośliny i zwierzęta
krajobrazu, ćw. matem.- 3.2) występujące nad morzem,
• przybliżenie różnic pomiędzy krajobrazem nadmorskim -przyr. • wie, jak wygląda wydma,
a nizinnym, cz. 2, s. 32 • porównuje krajobraz nadmorski
1 121 Mierzenie • wykonywanie pomiarów za pomocą linijki, podr. matem.- II z nizinnym,
za pomocą • odczytywanie i zapisywanie wyników pomiaru w centymetrach -przyr. 2.4) • wskazuje przedmioty służące do
linijki. – cm, cz. 2, s. 34 3.1) mierzenia długości, szerokości
5.3) i wysokości,
• dokonuje prostych pomiarów za
1 122 Wprowadze- • wprowadzenie metra jako jednostki miary i jego zapisu skróto- ćw. matem.- II pomocą linijki, miary krawieckiej
nie metra wego – m, -przyr. 2.4) i stolarskiej,
jako jednostki • wykonywanie pomiarów za pomocą metra krawieckiego i sto- cz. 2, s. 33 3.1) • odczytuje i zapisuje wyniki
pomiaru. larskiego, 5.3) pomiarów w cm i m,
• zapisywanie wyników pomiaru, • porównuje wyniki pomiarów,
• porównywanie wyników pomiaru, • rozwiązuje zadanie tekstowe,
• rozwijanie logicznego myślenia, • mnoży i dzieli w zakresie 30,
1 123 Dzielenie • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia, podr. matem.- II • rozwiązuje zadania tekstowe na
w zakresie 30. • rozwiazywanie zadań tekstowych, -przyr. 3.1) podstawie ilustracji,
• układanie zadań do ilustracji, cz. 2, s. 35 3.3) • dopełnia parzystą liczbę do 10,
4.1) • układa zadania tekstowe do
4.2) podanych działań i sytuacji;
1 124 Mnożenie • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia, ćw. matem.- II
i dzielenie • rozwiązywanie zadań tekstowych, -przyr. 3.1)
w zakresie 30. • układanie zadań tekstowych do ilustracji, cz. 2, s. 34–35 3.3)
• dopełnianie parzystej liczby do 10, 4.1)
4.2)
1 125 Układanie • układanie zadań tekstowych do podanych działań i sytuacji, II
i rozwiązy- • rozwiązywanie zadań tekstowych, 3.1)
wanie zadań • doskonalenie techniki liczenia w poznanym zakresie liczbowym; 3.2)
tekstowych. 3.3)
4.1)
26.10.2018 10:34:53
1 25 Ciasteczka • przybliżenie pracy cukiernika, VI • wypowiada się na temat pracy
z masy solnej. • planowanie kolejnych czynności, 1.1) cukiernika,
• przygotowanie masy solnej zgodnie z podanym przepisem, 1.2) • bierze udział w zabawie ruchowej,
• formowanie ciasteczek i nadawanie im pożądanych kształtów, 1.3) • planuje kolejne czynności wyko-
techniczna
• ozdabianie ciasteczek według własnego pomysłu, 2.4) nania ciasteczek z masy solnej,
• dbanie o ład i porządek w miejscu pracy; • wyrabia masę solną zgodnie
z podanym przepisem,
• formuje ciasteczka,
• ozdabia ciasteczka według wła-
snego pomysłu;
1 25 Wprowadze- • poznanie znaczenia słowa pauza, VIII ważne • zna znaczenie słowa pauza,
nie pauzy • realizacja pauzy ćwierćnutowej w ćwiczeniach muzyczno- 2.2) jest przy- • potrafi prawidłowo realizować
ćwierćnuto- ruchowych, 3.2) gotowa- pauzę w zadaniach muzycznych,
muzyczna
wej. Nauka • nauka piosenki Ciasteczkowa poleczka; nie w sali • zna słowa i melodię piosenki
piosenki miejsca Ciasteczkowa poleczka;
Ciasteczkowa do ćwi-
poleczka. czeń ru-
chowych
i tańca
1 25 Wycinanki • przybliżenie kurpiowskiej kultury ludowej, • wypowiada się na temat
kurpiowskie. • wypowiadanie się na temat placówek kulturalnych – izb rze- V kurpiowskich wycinanek,
mieślniczych, domów kultury, 1.2) • zauważa charakterystyczne
plastyczna
• wykonanie wycinanek na wzór wycinanek kurpiowskich, 2.3) elementy tych wycinanek,
• bezpieczne posługiwanie się nożyczkami; 3.1) • wie, na czym polega działalność
domów kultury,
• właściwie i bezpiecznie posługuje
się nożyczkami,
• wycina wzory na złożonej kartce
papieru;
3 73– 73. Ćwiczenia • kształtowanie zdolności równowagi, IX • zwinnie pokonuje przeszkody,
75 równoważne • doskonalenie umiejętności posługiwania się nietypowymi 1.2) • kształtuje ogólną sprawność
z różnymi przyborami, 2.1) fizyczną,
przyborami. • rozwijanie zręczności manualnej w czasie ćwiczeń 2.2) • wykazuje orientację przestrzenną,
74. Zabawy równoważnych, 2.5) • doskonali skoczność,
i ćwiczenia • rozwijanie umiejętności posługiwania się w zabawach 2.6) • wykonuje przysiad po skoku,
z kijem do i ćwiczeniach kijem do unihokeja, • sprawnie porusza się, prowadząc
wychowanie fizyczne
unihokeja. • doskonalenie celności, piłkę,
75. Przewrót • kształtowanie wyobraźni, • zachowuje zasady bezpieczeń-
w przód na • wdrażanie do stosowania zasad bezpieczeństwa podczas stwa.
materacu ćwiczeń,
z przysiadu. • rozwijanie umiejętności współpracy w zespole.
193
26.10.2018 10:34:53
Dzień 1
TEMAT DNIA: Praca wre

Zapis w dzienniku: W kuchni praca wre – gromadzenie czasowników, poprawna pisownia
czasowników zakończonych na -uję. Krajobraz nadmorski. Mierzenie za pomocą linijki.
Znacie popularne baśnie i legendy. Tworzycie plan wydarzeń na podstawie historyjki ob-
razkowej. Wiecie, czym się charakteryzuje krajobraz nizinny. Mnożycie i dzielicie liczby
w poznanym zakresie liczbowym.
−− potrafi za pomocą ruchu Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
i gestu zilustrować czynność lub kilka −− wskazać w wierszu wyrazy oznaczające
czynności następujących po sobie, czynności,
−− czyta poezję dziecięcą i ją interpretuje, −− korzystać ze słownika języka polskiego,
−− wyróżnia w tekście wiersza określone by wyjaśnić znaczenie wyrazów,
wyrazy zgodnie ze wskazówkami −− podać przynajmniej jeden sposób
nauczyciela, radzenia sobie z nudą,
−− uzupełnia teksty właściwą formą −− wymienić 3–4 elementy krajobrazu
czasownika, nadmorskiego,
−− dokonuje przekształceń czasownika −− podać nazwy trzech zwierząt żyjących
(bez wprowadzenia pojęcia czasownik) okolicach nadmorskich,
z bezokolicznika na liczbę pojedynczą −− mierzyć za pomocą linijki.
lub mnogą w zależności od instrukcji
oraz miejsca w zdaniu,
−− zna zasady pisowni czasowników
zakończonych na -uję, -ujesz,
−− poprawnie zapisuje takie formy
pojedynczo i w zdaniach,
−− potrafi przekształcić czasownik z formy
bezokolicznikowej na czasownik
z zakończeniem -uję, -ujesz,
−− redaguje krótkie teksty będące radą dla
kogoś lub zapisem planów na „dzień bez
nudy”,
−− wymienia elementy krajobrazu
nadmorskiego,
−− rozpoznaje rośliny i zwierzęta
występujące w okolicach nadmorskich,
−− wie, jak wygląda wydma,
−− porównuje krajobrazy nadmorski
i nizinny,
−− wskazuje przedmioty służące do mierze-
nia długości, szerokości i wysokości,
−− odczytuje i zapisuje w cm wyniki
pomiarów,
−− porównuje wyniki pomiarów.
194

Dzisiaj na zajęciach przeczytacie wiersz Agnieszki Frączek Pewien pieróg. Poznacie słow-
nictwo związane z przygotowywaniem potraw. Będziecie uzupełniać tekst wyrazami
oznaczającymi czynności. Poznacie zasadę pisowni wyrazów oznaczających czynności
z końcówką -uje. Dowiecie się, czym się charakteryzuje krajobraz nadmorski. Poznacie
zwierzęta tam żyjące. Dowiecie się, co to jest wydma. Będziecie mierzyć przy pomocy
linijki i zapisywać wyniki pomiarów.
Pytania kluczowe
• Co znaczy przysłowie Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść?
• Czym charakteryzuje się krajobraz nadmorski?
• W jaki sposób dokładnie zmierzyć długość, szerokości i wysokość?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; arkusz papieru pakowego z napisem AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘ-
BIORCZOŚĆ, małe kartonowe pudełko, kilkadziesiąt kartek z nazwami czynności, dowol-
ne książki A. Frączek, książki kucharskie ze zdjęciami pierogów, słownik języka polskiego,
słowniczki ortograficzne tworzone przez dzieci, widokówki i zdjęcia znad morza, muzyka
relaksacyjna, książki i czasopisma przyrodnicze o zwierzętach żyjących w morzu i w okoli-
cach nadmorskich, linijki.
Przebieg zajęć
1. O czym myślę? – rozwijanie wyobraźni, ćwiczenie słownikowe.

• Dzieci stoją w kole. Wymieniają elementy zgodnie z poleceniem nauczyciela: Widzę coś,
czego wy nie widzicie. Jest koloru czerwonego. Dotykam czegoś, czego wy nie widzicie. Jest
zimne. Widzę coś, czego wy nie widzicie. Jest duże. Smakuję coś, czego nie widzicie. Jest słodkie.
• Nauczyciel umieszcza w widocznym miejscu w klasie arkusz papieru pakowego z na-
pisem: AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ. Informuje, że – tak jak przy poprzednich
wartościach – przez kolejne trzy tygodnie będą tworzyć mapę pamięci dla wartości
aktywność i przedsiębiorczość.
3. Nasze czynności – zabawy naśladowcze.
• Nauczyciel przygotowuje pudełko z kartkami, na których zapisane są nazwy różnych
czynności. Do pudełka podchodzi wybrane dziecko i losuje jedną z kartek. Czyta wy-
raz i przy pomocy ruchów i gestów przedstawia jego ilustrację. Wszyscy zgadują, jaka
to czynność. Zapisują jej nazwę na tablicy.
4. Powiedz, co robię – zgaduj-zgadula.
• Nauczyciel mówi kilka nazw rzeczy, a dzieci zgadują, z jakimi czynnościami się wiążą,
np.: zupa, łyżka, talerz (je); szczotka, szufelka, śmieci (zamiata); buty, szczotka, pasta
(czyści); słońce, plaża, leżak (opala się); instrument, nuty, melodia (gra); pranie, sznu-
rek, klamerki (rozwiesza); ogród, kwiaty, konewka (podlewa).
5. W świecie pierogów – ciche czytanie ze zrozumieniem, doskonalenie głośnego
czytania, wzbogacanie słownictwa (podr. pol.-społ. s. 28–29).
• Dzieci oglądają, wcześniej zgromadzone w klasie, książki autorstwa A. Frączek. Odczy-
tują ich tytuły, na podstawie rysunków na okładkach i w książce opowiadają, o czym
195

może opowiadać książka. Czytają informację w podręczniku o książkach tej autorki.
Nauczyciel informuje, że pisarka Agnieszka Frączek napisała już ponad sto książek dla
dzieci. Bohaterami jej książek często są zwierzęta.
• Dzieci oglądają zdjęcia pierogów w książkach kucharskich. Opowiadają, jakie znają ro-
dzaje pierogów, jak i z czego przygotowuje się pierogi, co to jest farsz, z czego można
go zrobić, czy lubią pierogi, jakie najbardziej im smakują. Nauczyciel uzupełnia wypo-
wiedzi dzieci. Opowiada o pierogach w różnych rejonach Polski i na świecie. Zwraca
uwagę na to, jak się robi pierogi leniwe (polecenie 1).
• Dzieci cicho czytają wiersz Pewien pieróg. Wyjaśniają znaczenie wyrazów: siekać, paniero-
wać, pitrasić, marynować, drylować, krasić (mogą korzystać ze słowników języka polskie-
go). Czytają wyrazy zaznaczone kolorami – szybko, wolno, cicho, głośno (polecenie 3).
6. Sposób na nudę – ćwiczenia w czytaniu i pisaniu (podr. pol.-społ. s. 28–29).
• Dzieci opowiadają, o czym marzy pieróg, czego ma już dosyć, co chciałby robić, dla-
czego nie chce być leniwym pierogiem. Odczytują odpowiednie fragmenty wiersza
Pewien pieróg (polecenie 2).
• Dzieci w parach opowiadają, czy i kiedy się nudzą. Podają swoje sposoby na nudę
i zapisują je na kartkach (jeden sposób na jednej kartce). Łączą się w czteroosobowe
grupy i odczytują swoje sposoby. Odkładają kartki, na których zapisane są te same
sposoby. Łączą się w grupy ośmioosobowe i postępują tak samo. Nauczyciel zawiesza
na tablicy kartkę formatu A4 i pisze na niej Nasze sposoby na nudę. Każda grupa czyta
swoje sposoby na nudę i przykleja je na kartce.
7. Kulinarne eksperymenty – wzbogacanie słownictwa, ćwiczenia w pisaniu (ćw. pol.-
-społ. s. 54).
• Dzieci czytają wyrazy z wiersza o leniwym pierogu oraz ich objaśnienia. Łączą każdy
wyraz z właściwym objaśnieniem (ćw. 1).
• Dzieci uzupełniają przepis na kotleciki z kurczaka wyrazami z ćw. 1. Odczytują go gło-
śno i przepisują do zeszytów (ćw. 2).
Uwaga! Dzieci mogą napisać w zeszytach swoje własne przepisy na smaczny
obiad.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy przysłowie Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść.
Dzieci mówią, jak rozumieją to przysłowie. Podają przykłady z własnych doświadczeń.
8. Uje się nie kreskuje – ćwiczenia ortograficzne (ćw. pol.-społ. s. 55).
• Dzieci czytają wyrazy: gotować, próbować, miksować, marynować, kupować, paniero-
wać. Zamieniają wyrazy zapisane w bezokolicznikach na właściwe formy w liczbie po-
jedynczej i mnogiej i zapisują je pod tymi wyrazami lub obok obrazków kucharek. Pod-
kreślają w każdym wyrazie cząstkę -uje lub -ują. Czytają informację Zapamiętaj! (ćw. 3).
• Dzieci czytają głośno bezokoliczniki zapisane w ramce. Wpisują je w odpowiedniej for-
mie do właściwych zdań. Podkreślają w wyrazach cząstki -uje, -ują. Głośno odczytują
zdania (ćw. 4).
• Dzieci czytają zapisane na tablicy wyrazy oznaczające czynności (patrz pkt 3). Podają
ich liczbę pojedynczą i mnogą.
• Dzieci wyjmują swoje słowniczki ortograficzne. Zapisują w nich wyrazy z -uje i -ują.
• Nauczyciel podaje nazwę czynności, a dzieci naśladują je ruchem i gestem.
196

9. Elementy krajobrazu nadmorskiego – ćwiczenie spostrzegawczości, opowiada-
nie na podstawie ilustracji (podr. mat.-przyr. s. 32–33).
• Dzieci, które były już nad morzem (lub tam mieszkają), wypowiadają się na temat cha-
rakterystycznych cech dla krajobrazu nadmorskiego. Zapisują te cechy na tablicy.
• Nauczyciel rozkłada w różnych miejscach w klasie widokówki i zdjęcia znad morza.
Włącza nagranie muzyki relaksacyjnej (lub szumu morza). Dzieci spacerują po klasie
i starają się zapamiętać jak najwięcej elementów znajdujących się na oglądanych wi-
dokówkach i zdjęciach. Gdy muzyka milknie, siadają w ławkach i opowiadają, jakie
elementy zapamiętały. Sprawdzają na tablicy, czy wszystkie z nich są tam zapisane.
Dopisują te brakujące.
• Dzieci oglądają w podręczniku zdjęcia przedstawiające krajobraz nadmorski. Wymie-
niają charakterystyczne cechy tego krajobrazu. Nauczyciel zapisuje na tablicy te, które
jeszcze nie zostały wymienione. Dzieci przepisują cechy krajobrazu nadmorskiego do
zeszytów (polecenie 1).
• Dzieci opowiadają o podobieństwach lub różnicach między krajobrazem nadmorskim
a tym, który jest charakterystyczny dla miejsca, w którym mieszkają (polecenie 2).
• Dzieci szukają w książkach zgromadzonych w klasie lub internecie zdjęć i obrazów
przedstawiających krajobraz nadmorski w Polsce lub w innych krajach
10. Roślinność nadmorska – czytanie informacji (ćw. mat.- przyr. s. 32, podr. mat.-
-przyr. s. 32–33).
• Dzieci oglądają ilustracje i czytają informacje o roślinności nadmorskiej. Wymieniają
rośliny rosnące blisko brzegu morza. Wyjaśniają, co to są wydmy.
• Nauczyciel opowiada, jakie znaczenie mają wydmy dla krajobrazu morskiego. Dlacze-
go wydmy porośnięte są roślinnością? Jakie rośliny rosną na wydmach?
• Dzieci podkreślają w informacjach obok zdjęć elementy krajobrazu nadmorskiego
i porównują je z tymi, które są widoczne na zdjęciach w podręczniku (zad. 1).
11. Zwierzęta krajobrazu nadmorskiego – oglądanie zdjęć, poszukiwanie informacji
(ćw. mat.-przyr. s. 32).
• Dzieci oglądają zdjęcia zwierząt i czytają ich nazwy. Łączą nazwę ze zdjęciem zwierzę-
cia. Otaczają pętlą te nazwy i zwierzęta, które już znają. Opowiadają, co o nich wiedzą
(zad. 2).
• Dzieci wyszukują w zgromadzonych książkach, czasopismach i internecie informacje
o tych zwierzętach. Czytają te informacje.
• Nauczyciel czyta w książkach przyrodniczych ciekawostki o rybitwie, morświnie
i mewach.
12. Matematyczna rozgrzewka – doskonalenie liczenia pamięciowego – zabawy.
• Ćwicz pamięć (patrz proj. 22 D2).
• Zgłaszam się… Jestem liczbą…(patrz proj. 19 D2).
13. Mierzenie za pomocą linijki – wykonywanie pomiarów (podr. mat.-przyr. s. 34).
• Dzieci w parach oglądają zdjęcia przedmiotów, podają ich nazwy i mówią, do czego
służą. Zastanawiają się, którymi z nich można wykonywać pomiary, zmierzyć długość,
wysokość i szerokość. Wskazane dzieci mówią, co można zmierzyć za pomocą tych
przedmiotów. Podają przykłady (polecenie 1).
197

• Dzieci wyjmują linijki i dokonują pomiarów przyborów szkolnych. Mierzą kredki
i ołówki. Podają wymiary i porównują ich długości. Mówią, która kredka (kolor) jest
najdłuższa, a która – najkrótsza. Zapisują te wymiary w zeszytach.
• Dzieci mierzą szerokość i długość kawałka drewna przedstawionego na zdjęciu. Poda-
ją je i zapisują w zeszytach (polecenie 2).
• Dzieci mierzą wysokość zamku z piasku i łopatki. Zapisują pomiary w zeszytach. Mówią,
która to jest długość, która – szerokość, a która – wysokość przedmiotów (polecenie 3).
14. Mierzenie – współpraca w grupie, stoliki zadaniowe, ćwiczenia praktyczne, po-
równywanie pomiarów.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy. Każde dziecko przygotowuje kartkę i linijkę.
W kątach sali stoją krzesła z różnymi przedmiotami. Każda grupa staje przy jednym
z krzeseł i dokonuje pomiarów znajdujących się na nim przedmiotów. Dzieci zapisu-
ją na kartkach nazwy przedmiotów i wyniki pomiarów. Na sygnał nauczyciela grupy
przemieszczają się od krzesła do krzesła, zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
• Dzieci siadają w kręgu i odczytują wyniki pomiarów. Sprawdzają, czy są takie same.
• Dzieci mówią, czy wszystko na dzisiejszych zajęciach było dla nich zrozumiałe, z czym
miały problem, czego nowego się nauczyły, o czym chciałyby się dowiedzieć więcej.
• Dzieci przygotowują kredki: czerwoną, zieloną i żółtą. Nauczyciel czyta nacobezu,
a dzieci dokonują samooceny, podnosząc kredkę w odpowiednim kolorze.
Zadanie domowe
Przyniosę na zajęcia techniczne: 1 szklankę mąki, 1 szklankę soli, kolorowe koraliki
i guziczki, miseczkę, deskę, fartuszek.
Dzień 2
TEMAT DNIA: Wokół nas

Zapis w dzienniku: Tyle się dzieje wokół nas – wprowadzenie czasownika na podstawie
pytań: co robi? co się z nim dzieje? Wprowadzenie metra jako jednostki pomiaru. Ciastecz-
ka z masy solnej.
Potraficie podać wyrazy oznaczające czynności. Potraficie zapisać je w zdaniach w odpo-
wiedniej formie. Poznaliście zasadę pisowni wyrazów z końcówkami -uje, -ujesz. Znacie
sposoby na nudę. Potraficie dokonać pomiarów i je zapisywać.
−− potrafi za pomocą ruchu Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
i gestu zilustrować czynność lub kilka −− nazwać czynności przedstawione na
czynności następujących po sobie, ilustracji,
−− wyróżnia w tekście wiersza określone −− ułożyć zdania z podanymi wyrazami,
wyrazy zgodnie ze wskazówkami −− podać jeden argument na to, że
nauczyciela, lenistwo nie popłaca,
198

−− potrafi wskazać w tekście wyrazy, które −− wykonywać pomiary linijką, miarą
oznaczają czynność na podstawie krawiecką i stolarską,
pytań: co robi? co się z nim dzieje?, −− zapisywać wyniki pomiarów w m i cm,
−− umie samodzielnie podać przykłady −− wykonać masę solną,
wyrazów oznaczających czynności −− uformować i udekorować ciasteczka
(czasowników), z masy solnej.
−− dokonuje prostych pomiarów za pomo-
cą linijki, miary krawieckiej i stolarskiej,
−− odczytuje i zapisuje wyniki pomiarów
w cm i m,
−− porównuje wyniki pomiarów,
−− wypowiada się na temat pracy cukiernika,
−− bierze udział w zabawie ruchowej,
−− planuje kolejne czynności przy
wykonywaniu ciasteczek z masy solnej,
−− wyrabia masę solną zgodnie z podanym
przepisem,
−− formuje ciasteczka,
−− ozdabia ciasteczka według własnego
pomysłu.
Dzisiaj na zajęciach będziecie przedstawiać scenki. Odgadniecie pokazywane czynności.
Obejrzycie ilustrację. Opowiecie, co przedstawia. Dopiszecie wyrazy oznaczające czynno-
ści do osób, roślin, zwierząt i rzeczy przedstawionych na tej ilustracji. Będziecie układać
i zapisywać zdania z tymi czynnościami. Będziecie mierzyć różne przedmioty za pomocą
linijki, metra krawieckiego i stolarskiego. Zapiszecie wyniki pomiarów. Poznacie jednostkę
miary – metr. Zrobicie masę solną według instrukcji. Wykonacie z niej ciasteczka.
Pytania kluczowe
• Jakie czynności wykonują ludzie różnych zawodów?
• Jakie są różnice w dokonywaniu pomiarów przy pomocy linijki, metra krawieckiego
i stolarskiego?
• Jakie umiejętności musi posiadać cukiernik, aby wypiekać smaczne ciasteczka?
muzyka relaksacyjna, kartki z zadaniami dla grup (patrz pkt 3), koszyk, kartki z nazwami
zawodów (tyle, ile dzieci w klasie; mogą się powtarzać), linijki, miarki krawieckie, miarki
stolarskie, mąka, sól, kolorowe koraliki i guziczki, pisaki żelowe z brokatem, miseczki, de-
seczki, fartuszki kuchenne, drewniane klocki w kształcie walca, obrus (z ceraty lub folii),
tacki papierowe, kruche ciasteczka.
Przebieg zajęć
2. Urządzamy przyjęcie – odgrywanie scenek dramowych, stop-klatka.

• Nauczyciel dzieli dzieci w dowolny sposób na cztery grupy. Każda grupa otrzymuje
kartkę z zadaniem. Dzieci przygotowują scenki tematyczne.
199

Gr. 1. – Oczekujecie gości. Zacznijcie od gruntownego sprzątania waszego mieszkania.
Gr. 2. – Oczekujecie gości. Musicie zrobić odpowiednie zakupy. Idźcie do sklepu i kup-
cie to, co jest potrzebne na przyjęcie.
Gr. 3. – Oczekujecie gości. Upieczcie pyszne ciasta.
Gr. 4. – Oczekujecie gości. Przygotujcie smaczne potrawy.
• Grupy po kolei przedstawiają przygotowane scenki. Nauczyciel w trakcie ich wystę-
pu klaszcze w dłonie, mówiąc: stop-klatka. Występująca grupa staje nieruchomo. Na-
uczyciel zwraca się kolejno do występujących osób: Kim jesteś? Co robisz? Dlaczego to
robisz? Jak się z tym czujesz?
3. Marzenia pieroga – czytanie z podziałem na role, ćwiczenia w pisaniu (podr. pol.-
-społ. s. 28–29).
• Nauczyciel wyznacza dzieciom role kucharza (dziewczynki) i pieroga (chłopcy). Nauczy-
ciel czyta wiersz – czasowniki czytają wszystkie dzieci. Potem następuje zamiana ról.
• Wskazane dzieci czytają głośno wyrazy oznaczające czynności zgodnie z odpowied-
nim kluczem: wyrazy na literę p (panierować, prażyć, piec, pitrasić, przyrumieniać, prze-
mielać), wyrazy jednosylabowe (trzeć, mleć, piec, drzeć), wyrazy składające się z czterech
sylab (panierować, kucharzować, marynować, przyrumieniać), wyrazy z literą ż (prażyć,
smażyć), wyrazy z literą u (kucharzować, przyrumieniać, dusić), wyrazy z ostatnią sylabą
-sić (pitrasić, krasić, dusić).
• Dzieci zapisują w zeszytach wyrazy tak, jakby one to wykonywały: panieruję, prażę, trę
itd. Podkreślają czasownik, w którym wystąpiło -uję.
4. Czasownik – intuicyjne rozumienie pojęcia czasownika (ćw. pol.-społ. s. 56–57).
• Dzieci oglądają ilustrację i opowiadają, kogo i co przedstawia. Następnie odszukują na
niej postaci zamieszczone z boku ilustracji na s. 56–57. Odpowiadają na zamieszczone
obok nich pytania, podając kilka czynności, np.: Co robi kobieta w kapeluszu? (stoi, cze-
ka, macha, patrzy). Wybierają 1–2 wyrazy i wpisują je w liniaturze pod odpowiednią
postacią. Zwracają uwagę na liczbę pojedynczą i mnogą czasowników.
• Wskazane dzieci wybierają dowolną postać lub postaci i układają zdania z czasownikami.
• Nauczyciel zwraca uwagę dzieci na rośliny i przedmioty widoczne na ilustracji i pyta:
Co się z nimi dzieje? Co robią? Dzieci odszukują je, podają do nich czasowniki i zapisują
je na tablicy, np.: owoce – leżą, pachną, wyglądają, lśnią, dojrzewają; kwiaty – rosną,
pachną, mokną, piją, zdobią, ozdabiają; drzewa – szumią, rosną, zdobią, zielenią się;
ławki – stoją, zapraszają; samochody – jadą, trąbią, mijają się, przewożą, podjeżdżają,
zatrzymują się; budynki – stoją, informują, sąsiadują; piłka – toczy się, ucieka, znika,
oddala się, podskakuje. Dzieci zapisują wszystkie czasowniki na tablicy.
• Dzieci zapisują w zeszytach 2–4 zdania (w zależności od swoich możliwości). Wykorzy-
stują zapisane w ćwiczeniach i na tablicy czasowniki. Podkreślają w zdaniach czasowniki.
5. Leżę, leżą – ćwiczenia w pisaniu, rozwijanie umiejętności rozróżniania liczby po-
jedynczej i mnogiej czasownika, ćwiczenia dramowe.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy w kolumnie wyrazy: leżeć, patrzeć, widzieć, nudzić się, ba-
wić się. Dzieci dopisują do nich liczbę pojedynczą i mnogą, odpowiadając na pytania:
co robię? co robisz? co robi? co robią? co robimy? co robicie? Dzieci mówią, co zauważyły.
• Dzieci naśladują czynności, jakie wykonują: rano, kiedy budzą się do szkoły, gdy bawią
się na podwórku, pomagają mamie, kąpią się, idą do biblioteki.
200

6. Księżycowe rogaliki – zabawa ruchowa, wzbogacanie słownictwa, ćwiczenia języ-
kowe.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat pracy cukiernika. Dzieci wypowiadają się
w oparciu o własne doświadczenia, a nauczyciel uzupełnia ich wiadomości. Podają
czynności, które wykonuje cukiernik, i zapisują je na tablicy.
• Dzieci wymieniają nazwy ciastek, które można kupić w cukierni. W miarę możliwości
oglądają ich zdjęcia. Wymieniają się informacjami na ich temat: jakiego są kształtu, jak
smakują, jak wyglądają, z czego są upieczone.
• Nauczyciel zaprasza do wykonania księżycowych rogalików. Włącza nagranie muzyki re-
laksacyjnej. Dzieci słuchają przepisu na rogalik podanego przez nauczyciela i naśladują
czynności.
7. Ciasteczka z masy solnej – przygotowanie masy solnej, praca twórcza dzieci.
• Dzieci, zgodnie z instrukcją i pokazem nauczyciela, przygotowują masę solną z przy-
niesionych materiałów.
Przygotujcie 1 szklankę mąki i 1 szklankę soli.
Wlejcie partiami 1 i ¼ szklanki zimnej wody.
Całość wymieszajcie i wyrabiajcie, aż do otrzymania jednolitej i gładkiej masy.
Uwaga! Nauczyciel na bieżąco sprawdza konsystencję masy, w razie potrzeby
poleca dzieciom dodanie odpowiednich składników.
Oderwijcie kawałki masy i wałkujcie ją na desce, uformujcie koło.
Uformujcie ciasteczka.
Połóżcie je na papierowych tackach.
Ozdóbcie ciasteczka koralikami, guziczkami i pisakami żelowymi z brokatem, według wła-
snego pomysłu.
• Dzieci kładą tacki w wyznaczonym miejscu, wykonują czynności porządkowe i myją ręce.
• Nauczyciel ocenia pracę dzieci, chwali je za aktywność i wykonanie ciasteczek. Częstu-
je dzieci kruchymi ciasteczkami.
• Dzieci rozmawiają o umiejętnościach, które musi posiadać cukiernik, aby wypiekać
smaczne ciasteczka.
8. Matematyczna rozgrzewka (patrz D1).
9. Mierniczowie do dzieła – mierzenie linijką.

• Dzieci spacerują po klasie i mierzą przy pomocy linijki dowolne drobne przedmioty.
W trakcie realizacji zadania porównują wyniki pomiarów z wynikami kolegów.
10. Metr jako jednostka pomiaru – wykonywanie pomiarów miarą krawiecką i sto-
larską (ćw. mat.-przyr. s. 33).`
• Nauczyciel prezentuje miary krawiecką i stolarską, pokazuje na nich długość 1 metra.
Dzieci zapisują w zeszytach: 100 centymetrów = 1 metr oraz zapis w skrócie: 100 cm = 1 m.
• Dzieci wykonują w parach pomiary przy pomocy miar krawieckiej i stolarskiej. Mierzą
swoje części ciała oraz przedmioty w klasie zgodnie z instrukcją na obrazkach. Zapisu-
ją wyniki pomiarów (zad. 1).
• Dzieci wybierają w klasie dowolny przedmiot i stają przy nim. Mierzą jego długość
i zapisują wyniki pomiarów. Sprawdzają, czy wszyscy, którzy mierzyli ten przedmiot,
mają ten sam wynik. Dzieci wybierają inny przedmiot i postępują tak samo (zad. 2).
201

11. Mierzenie – współpraca w grupie, porównywanie wyników pomiarów (ćw. mat.-
-przyr. s. 33).
• Nauczyciel dzieli dzieci na 4 grupy poprzez odliczanie nazwami zwierząt morskich.
• Każda grupa wybiera dwa przedmioty i je mierzy. Zapisuje wyniki pomiarów, zestawia-
jąc je parami. W ten sam sposób postępuje z trzema wybranymi parami przedmiotów.
• Dzieci siadają w kręgu. Każda grupa prezentuje wyniki pomiarów. Porównuje, co jest
wyższe, co niższe, dłuższe, a co krótsze, co jest węższe, a co szersze.
• Dzieci łączą się w pary i mierzą nawzajem swoje ubrania (długość i szerokość). Zapisu-
ją je na rysunkach pomocniczych w zeszytach (zad. 2).
• Nauczyciel rozpoczyna zdania, a dzieci je kończą: Dzisiaj na zajęciach… Z zajęć zapa-
miętam… Potrafię… Muszę jeszcze popracować nad…
• Dzieci proponują wpis do mapy pamięci. Jeżeli mają problem, nauczyciel proponuje
i zapisuje zdanie: Wokół nas wiele się dzieje.
Dzień 3
TEMAT DNIA: Lekarstwo na nudę

Zapis w dzienniku: Nie warto tracić czasu – czytanie komiksu o wynalezieniu lekarstwa
na nudę. Dzielenie w zakresie 30.
Rozpoznajecie wyrazy oznaczające czynności. Potraficie układać zdania z tymi wyrazami.
Umiecie mierzyć za pomocą linijki, miary krawieckiej i stolarskiej. Znacie jednostkę miary
– metr.
−− czyta komiks, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− potrafi opisać bohaterów komiksu, −− wyjaśnić znaczenie dwóch z podanych
−− umie wskazać główną myśl powiedzeń o nudzie,
w przedstawionej historii i jej puentę, −− poprawnie pisać wyrazy z ó,
−− umie wnioskować na podstawie tekstu, −− wskazać liczby parzyste i nieparzyste,
−− zna wyrazy z ó niewymiennym, potrafi −− poprawnie ułożyć zadanie tekstowe do
je poprawnie zapisać, działania na dzielenie.
−− pracuje ze słownikiem ortograficznym,
−− rozwiązuje zadania tekstowe,
−− układa zadania tekstowe do podanych
działań i sytuacji,
−− dzieli w zakresie 30.
Dzisiaj na zajęciach przeczytacie komiks pt. Tymek i Mistrz pomagają królewiczowi. Opo-
wiecie, co można zrobić, aby pozbyć się nudy i lenistwa. Zastosujecie zasadę pisowni wy-
razów z ó w napisanym tekście. Będziecie rozwiązywać zadania tekstowe. Ułożycie zadania
do podanych działań. Będziecie doskonalić umiejętność dzielenia.
202

Pytania kluczowe
• Dlaczego lenistwo nie popłaca?
• Który wynik dzielenia jest liczbą parzystą, a który – nieparzystą?
cz. 2; wiersz J. Brzechwy Leń, kartka formatu A3, słowniki: synonimów, języka polskiego,
słowniczki ortograficzne tworzone przez dzieci, pudełko, kartki z różnymi działaniami na
dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie, nagranie skocznej muzyki, kartki do sa-
mooceny – zdania dotyczące zajęć i nacobezu.
Przebieg zajęć
1. Powitanki – zabawy na powitanie.

• Dzieci stoją w rozsypce przodem do nauczyciela. Nauczyciel wypowiada różne słowa
powitania: Witam wszystkie dzieci, które: lubią się bawić, lubią czytać książki, lubią czytać
komiksy, wiedzą, jak się nie nudzić, nie lubią leniuchować itd. Nauczyciel dostosowuje
powitanki do tematyki zajęć. Dzieci, które uważają, że powitanie ich dotyczy, machają
ręką do nauczyciela.
Uwaga! Nauczyciel może zadawać pytania wybranym dzieciom, które do niego
machają, np.: Jaka jest twoja ulubiona zabawa? Co robisz, by się nie nudzić?
3. Lenistwo nie popłaca – ćwiczenia w mówieniu, ćwiczenia słownikowe, rozmowy

w parach.
• Nauczyciel czyta wiersz J. Brzechwy Leń. Dzieci wypowiadają się na temat bohatera.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę formatu A3 i zapisuje wyraz leniuchować. Dzieci
mówią skojarzenia związane z tym słowem, a nauczyciel zapisuje je wokół wyrazu.
• Dzieci szukają wyrazu leniuchować w słowniczkach synonimów i języka polskiego. Od-
czytują wyjaśnienia. Zapisują je na kartce formatu A3 oraz w zeszytach.
• Dzieci w parach rozmawiają o tym, kiedy zdarza im się leniuchować, dlaczego tak się
dzieje. Nauczyciel wskazuje dzieci, które opowiadają, czego się dowiedziały od kole-
gów, koleżanek.
• Dzieci odczytują sposoby na nudę z mapy pamięci. Przedstawiają ruchem dwie wy-
brane. Wypowiadają się na temat: Dlaczego lenistwo nie popłaca?
4. Powiedzenia o nudzie i lenistwie – wzbogacanie słownictwa, uzupełnianie dialo-
gów, stosowanie przecinków (ćw. pol.-społ. s. 58).
• Dzieci czytają cicho powiedzenia w ramkach. Kolorują te, które – ich zdaniem – mają
związek z nudą i lenistwem. Uzasadniają swój wybór. W każdej z ramek podkreślają
wyraz oznaczający czynność, zakończony na -ć. Uzupełniają dialogi wybranymi po-
wiedzeniami (ćw. 1).
• Dzieci piszą, co robią, by się nie nudzić. Mogą skorzystać z mapy pamięci.
• Dzieci w parach opowiadają, jak spędzają wolny czas. Zapisują trzy sposoby na kart-
kach (na każdej kartce jednej).
• Nauczyciel pisze na mapie pamięci AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ zdanie: Tak spę-
dzam wolny czas. Dzieci głośno odczytują zapisane przez siebie sposoby i przyklejają
kartki pod tym zdaniem. Pozostałe kartki przyklejają na kartce formatu A4 z tym samym
203

zdaniem, przygotowanej przez nauczyciela. Dzieci rozmawiają o tym, czy sposób na
nudę, a sposób na spędzanie wolnego czasu oznacza to samo.
5. Na pomoc dzieciom – czytanie komiksu, udzielanie rad (podr. pol.-społ. s. 30–31).
• Dzieci cicho czytają komiks pt. Tymek i Mistrz pomagają królewiczowi. Wymieniają bo-
haterów komiksu, odpowiadają na pytania nauczyciela (polecenia 1 i 2).
• Dzieci mówią, jakie sytuacje w komiksie je rozśmieszyły, co mogło się wydarzyć na-
prawdę, jak postąpiłyby na miejscu Tymka.
6. Nuda i leniuchowanie na scenie – dyskusje w kręgu.
• Dzieci odpowiadają na pytania: Kiedy dzieci się nudzą? Dlaczego się nudzą? Co zrobić,
aby dzieci nie nudziły się i nie leniuchowały, kiedy pada deszcz? Co zrobić, aby dzieci nie
nudziły się i nie leniuchowały w czasie wakacji? Co zrobić, aby zimą dzieci nie nudziły się
i nie leniuchowały? Co zrobić, aby w niedziele dzieci nie nudziły się i nie leniuchowały?
• Dzieci podają wnioski z dyskusji, które nauczyciel zapisuje na mapie pamięci.
7. Ortograficzne zmagania – wyrazy z ó, ćwiczenie spostrzegawczości (ćw. pol.-społ.
s. 59).
• Dzieci oglądają ilustrację przedstawiającą posprzątany pokój. Odpowiadają na pyta-
nie: Jak myślicie, dlaczego królewiczowi poprawił się humor, kiedy posprzątał swój pokój?
• Dzieci zgadują nazwy przedmiotów i zwierząt zgodnie z informacją zapisaną pod ilu-
stracją. Głośno czytają wszystkie zapisane wyrazy i podkreślają w nich literę ó. Wyja-
śniają pisownię niektórych z nich: samochód – samochody, stół – stoły.
• Dzieci układają z tymi wyrazami zdania. Wybierają 2–3 z nich i zapisują je w zeszytach.
Podkreślają wyrazy z ó.
• Dzieci wyjmują swoje słowniczki ortograficzne i sprawdzają, czy zapisane są już w nich
te wyrazy. Jeżeli ich nie mają, zapisują je.
• Dzieci wyjmują słowniczki ortograficzne i piszą w nich zapamiętane wyrazy z ó.
8. Wędrujące pudełko – ćwiczenia dotyczące rachunku pamięciowego.
• Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel włączą skoczną muzykę. Dzieci przekazują sobie w jej
rytmie pudełko z działaniami. Gdy muzyka milknie, dziecko trzymające pudełko oraz
dwoje dzieci siedzące po jego lewej i prawej stronie wyjmują kartkę, odczytują działa-
nie i wykonują obliczenia.
9. Dzielenie – ćwiczenia dotyczące rachunku pamięciowego (podr. mat.-przyr. s. 35).
• Dzieci w parach, w określonym przez nauczyciela czasie zapisują w zeszytach w dwóch
kolumnach działania na dzielenie według zapisanego na tablicy wzoru.
wyniki – liczby parzyste wyniki – liczby nieparzyste
np. 10 : 5 = 2 np. 21 : 3 = 9
• Dzieci głośno odczytują zapisane działania i zapisują je na tablicy.
• Dzieci przepisują do zeszytów działania i wykonują obliczenia. Podkreślają na zielono
wyniki będące liczbami parzystymi, a na różowo – będące liczbami nieparzystymi (po-
lecenie 2).
10. Rozwiązywanie zadań – czytanie ze zrozumieniem, analiza danych (podr. mat.-
-przyr. s. 35).
• Dzieci czytają treść zadania. Dokonują analizy treści i wykonują w zeszytach rysunek
pomocniczy. Zapisują działania i wykonują obliczenia. Podają odpowiedź i przedsta-
wiają sposób rozwiązania zadania (polecenie 1).
204

• Dzieci rozwiązują w zeszytach zadanie o naklejkach Doroty. Ilustrują je w dowolny
sposób. Prezentują rozwiązanie i podają odpowiedź (polecenie 4).
11. Układanie treści zadań – logiczne myślenie (podr. mat.-przyr. s. 35).
• Dzieci układają zadania do przedstawionej sytuacji i działania. Zapisują treści zadań
w zeszytach i rozwiązują je (polecenia 3 i 5).
• Nauczyciel przygotowuje w pudełku kartki ze zdaniami do samooceny (w tym na-
cobezu), np.: Znam treść komiksu pt. Tymek i Mistrz pomagają królewiczowi. Wiem, jak
napisać wyraz królewicz. Znam liczby parzyste.
• Wybrane dziecko losuje kartkę i czyta tekst. Dzieci podnoszą kredkę w odpowiednim
kolorze – zielonym, żółtym lub czerwonym.
Dzień 4
TEMAT DNIA: Nasz wolny czas

Zapis w dzienniku: Jak możemy spędzać wolny czas? Tworzenie krótkich opowiadań za-
wierających wiele czasowników. Mnożenie i dzielenie w zakresie 30.
Potraficie wskazać sposób na nudę. Potraficie wyjaśnić znaczenie powiedzeń o nudzie. Po-
prawnie piszecie wyrazy z ó. Potraficie poprawnie dzielić. Układacie i rozwiązujecie zada-
nia tekstowe na dzielenie.
−− poprawnie zapisuje dialogi, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− potrafi uzupełnić dialog brakującymi −− prowadzić dialog, dbając o kulturę
odpowiedziami według własnego wypowiedzi,
pomysłu, −− zapisać kilka zdań o swoich planach
−− redaguje krótkie teksty będące radą dla związanych z czasem wolnym,
kogoś lub zapisem planów na dzień bez −− układać zadania tekstowe do ilustracji.
nudy,
−− rozwiązuje zadania tekstowe,
−− układa zadania tekstowe do podanych
działań i sytuacji,
−− dzieli i mnoży w zakresie 30,
−− dopełnia liczbę parzystą do 10.
Dzisiaj na zajęciach narysujecie ilustrację na temat swoich planów spędzania wolnego
czasu. Opiszecie ją, wykorzystując podane wyrazy oznaczające czynności. Obejrzycie ilu-
stracje przedstawiające dzieci w różnych sytuacjach. Opowiecie, w jakich kłopotliwych
sytuacjach znalazły się te dzieci. Zapiszecie dla nich rady, jak mają postąpić. Będziecie roz-
wiązywać i układać zadania tekstowe. Będziecie doskonalić umiejętność pamięciowego
mnożenia i dzielenia liczb.
205

Pytania kluczowe
• Co to znaczy kultura wypowiedzi?
• Dodaj do siebie trzy dowolne liczby jednocyfrowe tak, aby otrzymać liczbę podzielną
przez 2 i 4. Jakie liczby trzeba dodać? Jaki to będzie wynik? Czy jest tylko jedna taka
możliwość?
kartki z liczbami od 1 do 20 (jedna dla każdego dziecka, liczby mogą się powtarzać), kartki
do samooceny – zdania dotyczące zajęć i nacobezu.
Przebieg zajęć
1. Alfabetyczne koło – zabawa ruchowa, ćwiczenia w mówieniu.

• Dzieci stoją w rozsypce. Nauczyciel mówi pierwszą literę alfabetu. Wówczas dzieci,
których imiona zaczynają się od litery A, stają po jego prawej stronie. Ostatnie dziecko
mówi kolejną literę alfabetu i dołączają do nich kolejne dzieci. Jeżeli nie ma nikogo
z imieniem na tę literę, wówczas zostaje podana następna litera alfabetu. Zabawa trwa
tak długo, aż wszystkie dzieci utworzą koło z ustalonym porządkiem alfabetycznym.
• Nauczyciel wyznacza dzieci, które opowiadają, w jaki sposób spędzały wolny czas po-
przedniego dnia.
3. Nasze rozmowy – ustalenie zasad kulturalnej wypowiedzi.
• Dzieci mówią, z kim najczęściej rozmawiają i co jest tematem ich rozmów. Opowiada-
ją, jak przebiegają ich rozmowy, czy słuchają się wzajemnie, czy nie przerywają swoich
wypowiedzi.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę formatu A3 i pisze na niej: kulturalna rozmo-
wa. Ustala z dziećmi zasady kulturalnej rozmowy i zapisuje je na kartce, np.: Słucham
uważnie swojego rozmówcy. Nie przerywam wypowiedzi swojego rozmówcy. Nie okazuję
zniecierpliwienia. Gdy zadam pytanie, czekam cierpliwie na odpowiedź. Podają argumen-
ty za stosowaniem tych zasad.
4. Dzień bez nudy – ćwiczenia w mówieniu i w słuchaniu, ilustrowanie planów dotyczą-
cych spędzania wolnego czasu, opisywanie własnych ilustracji (ćw. pol.-społ. s. 61).
• Dzieci dobierają się w dowolny sposób po dwie, trzy osoby. Prowadzą dialog na temat
spędzania wolnego czasu. Opowiadają, co planują robić w wolnym czasie: w najbliż-
szą sobotę lub niedzielę. Wypowiadają się na temat prowadzonych przez siebie dialo-
gów, odnosząc się do zapisanych zasad kulturalnej rozmowy.
• Dzieci przedstawiają to, co planują robić w wolnym czasie. Spacerują po klasie i oglądają
swoje prace. Mówią, które propozycje spędzania wolnego czasu uważają za najciekawsze.
• Dzieci czytają wyrazy z ramki. Opisują na podstawie ilustracji i podanych wyrazów
swoje plany. Głośno je odczytują.
5. Radzimy kolegom – rozwijanie spostrzegawczości, ćwiczenia w pisaniu (ćw. pol.-
-społ. s. 60).
• Dzieci w parach oglądają ilustracje i opowiadają sobie, jakie problemy mają postaci
na nich przedstawione. Wskazane dzieci opisują problem wybranego dziecka i podają
propozycje jego rozwiązania (ćw. 1).
206

• Dzieci czytają informację Zapamiętaj! i samodzielnie piszą rady dla Marka, Dorotki
i Olka. Korzystają z propozycji rozpoczynania zdań. Wybrane dzieci czytają, jakich rad
udzieliły.
• Dzieci siedzą w kręgu. Mówią, czy spotkała je kiedyś sytuacja podobna do przedsta-
wionych w ćwiczeniu 1. Opisują uczucia z nimi związane, opowiadają, jak sobie z nimi
poradziły. Udzielają sobie rad, co zrobić, gdy mają jakiś problem.
6. Problem królewicza – ćwiczenia w mówieniu (podr. pol.-społ. s. 30–31).
• Dzieci odpowiadają na pytania: Jaki problem miał królewicz? Jaki problem miał Tymek?
Jaki problem miał mistrz? Jaki problem miał król? Jak te osoby rozwiązały te problemy?
Odszukują odpowiednich fragmentów w komiksie.
7. Zabawy matematyczne – doskonalenie pamięciowego liczenia, rozwijanie lo-
gicznego myślenia (ćw. mat.-przyr. s. 35).
• Wędrujące pudełko (patrz D3).
• Który iloczyn jest większy? (proj. 22 D2).
• Parzyści i nieparzyści (proj. 24 D3).
• Dzieci oglądały kostki domina. Uzupełniają kropki na dominie zgodnie z podanym
warunkiem (zad. 1).
• Dzieci wykonują w pamięci mnożenie i dzielenie i łączą działania z wynikami. Otaczają
pętlami niebieskimi wyniki, które są liczbami parzystymi (zad. 2).
8. Rozwiązywanie zadań – czytanie ze zrozumieniem, analiza danych (ćw. mat.-
-przyr. s. 34).
• Dzieci czytają treść zadań. Dokonują analizy treści i wykonują obliczenia. Podają od-
powiedzi. Przedstawiają sposób rozwiązania dowolnym sposobem – rysunek, patycz-
ki, inny sposób (zad. 2 i 3).
Uwaga! Dzieci mogą zilustrować dane w zadaniu i rozwiązanie na patyczkach lub
wybranym przez siebie sposobem.
9. Układanie treści zadań – logiczne myślenie (podr. mat.-przyr. s. 35).
• Dzieci układają zadania do rysunku. Zapisują treść zadania w zeszytach, rozwiązują je,
piszą obliczenie i sprawdzenie. Podają odpowiedź (zad. 3).
Zadanie domowe
Przeprowadzę rozmowę z mamą lub tatą na temat spędzania przez nich wolnego cza-
su, kiedy byli mali.
Przyniosę swój ulubiony komiks. Włączę stoper i jak najszybciej wykonam działania
(ćw. mat.-przyr. s. 34, zad.1).
207

Dzień 5
TEMAT DNIA: Tworzymy komiksy

Zapis w dzienniku: Nasza aktywność – czytamy różne komiksy i tworzymy własny komiks.
Umiecie w kulturalny sposób prowadzić dialog. Poprawnie układacie i zapisujecie zdania.
Wiecie, jak się zachować w kłopotliwej sytuacji.
−− potrafi narysować własny komiks tak, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
jak podpowiada mu wyobraźnia, −− stworzyć komiks według własnego
−− zna zasady pisowni wyrazów pomysłu.
zakończonych na -uję, -ujesz,
−− poprawnie zapisuje takie formy
pojedynczo i w zdaniach,
−− zna wyrazy z ó niewymiennym, potrafi
je poprawnie zapisać,
Dzisiaj na zajęciach odwiedzicie bibliotekę. Obejrzycie komiksy napisane dla dzieci. Ustali-
cie listę ulubionych komiksów. Będziecie tworzyć własne komiksy.
Pytania kluczowe
• O czym należy pamiętać przy tworzeniu komiksu?
Środki dydaktyczne: komiksy zgromadzone w klasie przez dzieci i nauczyciela, kartka
formatu A3, słowniczki ortograficzne dzieci, kredki, mazaki, zszywacz, dziurkacz, tasiemka
o długości 30 cm, kartka formatu A4 z napisem NASZE KOMIKSY.
Przebieg zajęć

• Chętne dzieci zdają relację z przeprowadzonych z rodzicami rozmów na temat ich
sposobów spędzenia wolnego czasu w dzieciństwie.
2. Na półce z komiksami – wizyta w bibliotece (szkolnej lub miejskiej).
• Dzieci wspólnie z nauczycielem odwiedzają bibliotekę. Oglądają komiksy znajdujące
się w jej zbiorach. Czytają ich fragment.
• Dzieci oglądają komiksy, czytają ich fragmenty, rozmawiają o komiksach z biblioteka-
rzem, dzielą się wiadomościami na temat ich treści.
• Dzieci rozmawiają o komiksach, które według nich warto przeczytać. Podają argu-
menty za.
3. Komiksy, które lubimy – ćwiczenia w mówieniu, prezentacje, czytanie fragmentów.
• Dzieci oglądają komiksy, które przyniosły do klasy. Wypowiadają się swobodnie na ich
temat.
• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę formatu A3 i pisze na niej NASZE ULUBIONE KO-
MIKSY. Dzieci zapisują na niej tytuły ulubionych komiksów.
208

4. Tworzymy własne komiksy – rozwijanie wyobraźni, twórczego myślenia, ćwicze-
nia w pisaniu.
• Nauczyciel zwraca uwagę dzieci na cechy charakterystyczne komiksu – forma obraz-
kowo-tekstowa, przewaga grafiki nad tekstem, dialogi zapisywane w dymkach, infor-
macje dotyczące sytuacjach w komiksie zapisywane nad obrazkami.
• Dzieci tworzą komiksy – przekładają na formę obrazkowo-tekstową znaną baśń lub
opowiadanie albo tworzą całkowicie samodzielny tekst. Przygotowują strony tytuło-
we (tytuł, autor, ilustracja).
• Dzieci prezentują efekty swojej pracy – podają autora, tytuł komiksu i czytają jego
fragment.
• Dzieci łączą się w grupy zgodnie z tematyką komiksów, np. fantastyka, historia, przy-
goda, baśnie, bajki. W każdej grupie przygotowują kartkę z bloku i piszą na niej NASZE
KOMIKSY oraz nazwiska autorów. Na stronie wewnętrznej wypisują tytuły komiksów.
Nauczyciel pomaga dzieciom zrobić w kartkach otwory dziurkaczem, a dzieci prze-
platają przez nie tasiemki. Tak przygotowane komiksy dzieci kładą w wyznaczonym
miejscu w klasie.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć. Oceniają swoją pracę. Mówią, jak
im się pracowało, co im się udało, z czym miały problem.
TEMAT ZAJĘĆ: Układanie i rozwiązywanie zadań tekstowych

−− układa zadania tekstowe do podanych działań i sytuacji,
−− rozwiązuje zadania,
−− wyciąga wnioski,
Środki dydaktyczne: kartki z cyframi od 0 do 9 (dla każdego dziecka), arkusze papieru
pakowego, mazaki, materiały na stoliki zadaniowe.
Przebieg zajęć
1. Matematyczny milczek – ćwiczenia w rachunku pamięciowym.

• Nauczyciel mówi działania, np.: 3 · 5 =; 30 : 6 =; 20 + 16 =; 50 – 20 =. Dzieci obliczają
podane działanie i kładą na ławkę kartkę/kartki z liczbą, która jest wynikiem działania.
Nauczyciel sprawdza na bieżąco poprawność wykonywania działań.
2. W cukierni – rozwiązanie zadania tekstowego.
• Nauczyciel czyta dzieciom treść zadania tekstowego: W cukierni pracowało troje cu-
kierników. Każdy wykonał tyle samo wypieków. Wszyscy zrobili 12 pączków, 6 rogalików,
18 bez. Ile wypieków zrobił każdy cukiernik?
• Dzieci rozwiązują zadanie w parach. Podają sposób rozwiązania zadania. Zapisują w ze-
szytach pytanie, działanie i wykonują obliczenia. Podają wynik i zapisują odpowiedź.
209

3. Obliczenia cukiernicze – stoliki zadaniowe, współpraca w grupie.
• Nauczyciel przygotowuje cztery stoliki zadaniowe.
Stolik 1 – 4 papierowe tacki z ciasteczkami z masy solnej (po 6 ciasteczek na każdej),
arkusz papieru pakowego podzielony na cztery części, mazak.
Stolik 2 – działanie zapisane na kartce (12 : 3 =), arkusz papieru pakowego podzielony
na cztery części, mazak.
Stolik 3 – kartki z nazwami produktów spożywczych (mąka 20 dag, cukier 10 dag, wiór-
ki kokosowe 5 dag, mak 10 dag), arkusz papieru pakowego podzielony na cztery czę-
ści, mazak.
Stolik 4 – na kartce rysunek talerza z 25 pączkami, w tym 15 przekreślonych, arkusz
papieru pakowego podzielony na 4 części, mazak.
• Dzieci w grupach siadają przy stolikach. Nauczyciel wyznacza czas na analizę dostęp-
nych materiałów, ułożenie i zapisanie treści działania, obliczenia i napisanie odpowie-
dzi na załączonych arkuszach papierów pakowych.
• Po wykonaniu zadania grupy biorą arkusze papieru pakowego i przemieszczają się do
następnych stolików zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Rozwiązują kolejne zadania.
• Kiedy grupy wykonają zadania przy każdym stoliku, przedstawiciele grup przypinają
magnesami do tablicy arkusze papieru pakowego i kolejno przedstawiają wykonane
przez grupę zadania.
• Dzieci opowiadają o współpracy w grupie. Dokonują analizy swoich umiejętności.
EDUKACJA PLASTYCZNA
Uwaga! Przed zajęciami nauczyciel informuje dzieci, jakie materiały, potrzebne do
do wykonania pracy plastycznej, mają przynieść.
TEMAT ZAJĘĆ: Wycinanki kurpiowskie.
Znacie różne techniki plastyczne. Potraficie malować farbami, wykonać kolaż.
−− wypowiada się na temat kurpiowskich Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
wycinanek, −− wykonać wycinankę na wzór wycinanki
−− zauważa charakterystyczne elementy kurpiowskiej.
tych wycinanek,
−− wie, na czym polega działalność domów
kultury,
−− właściwie i bezpiecznie posługuje się
nożyczkami,
−− wycina wzory na złożonej kartce
papieru.
Dzisiaj na zajęciach poznacie cechy kurpiowskich wycinanek i je wykonacie.
Pytania kluczowe
• Czym charakteryzuje się kurpiowska wycinanka?
210

Środki dydaktyczne: mapa Polski, papier kolorowy, nożyczki, książki z wycinankami pol-
skimi z Łowicza i Kurpiowszczyzny, zdjęcia wycinanek łowickich i kurpiowskich.
Przebieg zajęć
1. Nożyce, kamień, papier – zabawa dłońmi.

• Dzieci dobierają się parami. Na umówiony sygnał szybko wystawiają przed siebie dłoń,
pokazującą symbol papieru, kamienia lub nożyc: Kamień – dłoń zamknięta w pięść, no-
życe – dwa rozstawione palce (wskazujący i środkowy), papier – płasko otwarta dłoń.
• Dziecko, które pokazało silniejszy symbol – wygrywa (nożyce są silniejsze od papieru,
ponieważ go tną, kamień jest silniejszy od nożyc, ponieważ je tępi, papier jest silniej-
szy od kamienia, ponieważ go owija).
• Pokazanie tego samego symbolu oznacza remis.
3. Wycinanki ludowe – wprowadzenie do tematu.

• Nauczyciel opowiada dzieciom o wycinankach ludowych. Informuje, że najstarsze pol-
skie wycinanki pochodzą z okolic Łowicza, Kołbieli oraz Kurpiowszczyzny. Pokazuje na
mapie Polski te regiony.
• Dzieci oglądają wycinanki ludowe z różnych regionów Polski. Wypowiadają się na te-
mat ich kształtów, kompozycji, motywów i kolorystyki. Szczególną uwagę zwracają na
wycinanki kurpiowskie.
• Nauczyciel wyjaśnia, co to jest: kompozycja wycinanek. Przypomina, co to jest oś sy-
metrii. Dzieci wskazują w wycinankach kurpiowskich osie symetrii.
• Nauczyciel przybliża dzieciom ideę domów kultury, izb rzemieślniczych itp. instytucji
eksponujących twórczość ludową.
4. Wycinanki kurpiowskie – wycinanie wzorów (YouTube – film Jak wyciąć kurpiow-
ską wycinankę).
• Nauczyciel objaśnia sposób składania papieru i wycinania wzorów.
• Dzieci wykonują wycinankę według własnego pomysłu, korzystają z wzorów wycina-
nek kurpiowskich.
5. Klasowa galeria prac.
• Wykonane prace dzieci eksponują w wyznaczonym przez nauczyciela miejscu, two-
rząc wystawę.
• Dzieci oglądają prace i wypowiadają się na ich temat. Opowiadają, jakie charaktery-
styczne motywy przedstawiły w swojej wycinance. Informują, jak im się pracowało i co
sprawiało im trudność.
211

EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Wprowadzenie pauzy ćwierćnutowej. Nauka piosenki Ciasteczkowa

poleczka
Potraficie zagrać różne melodie na dzwonkach chromatycznych. Gracie akompaniamen-
ty do piosenek na instrumentach perkusyjnych. Znacie nazwy dźwięków, takty i wartości
rytmiczne nut.
−− zna znaczenie pojęcia pauza, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− potrafi poprawnie realizować pauzę −− zaśpiewać piosenkę Ciasteczkowa
w zadaniach muzycznych, poleczka.
−− zna słowa i melodię piosenki
Ciasteczkowa poleczka.
Dzisiaj na zajęciach poznacie muzykę ciszy. Jest nią pauza. Zobaczycie, jaka jest jej rola
i jak zmienia się muzyka z jej udziałem. Nauczycie się śpiewać piosenkę Ciasteczkowa
poleczka.
Pytania kluczowe
• Dlaczego pauza nazywana jest muzyką ciszy?
Środki dydaktyczne: kartki z cyframi 1 i 2 (po dwie), karta pracy nr 22. Oto ja. Płyta mu-
zyczna CD 2.
Przebieg zajęć

2. Eksperyment z ciszą.
• Nauczyciel zachęca dzieci do wzięcia udziału w dwóch eksperymentach z ciszą. Pyta:
Co to jest cisza?
Eksperyment 1
Dzieci, na umówiony sygnał (odliczanie nauczyciela: 3, 2, 1 i... start!) są bardzo cicho
i nasłuchują, jakie odgłosy dochodzą ze szkoły. Próbują je zapamiętać. Po kilkudzie-
sięciu sekundach nauczyciel informuje dzieci, że eksperyment się zakończył. Dzieci
odpowiadają na pytania: Jakie odgłosy zapamiętałyście w trakcie trwania ciszy? Czy to
było ciekawe zadanie? Czy to było trudne zadanie? Dlaczego?
Eksperyment 2
Dzieci grają na przyborach szkolnych. Mogą to być zeszyty, piórniki, linijki, ołówki
uderzane o siebie, kartki wzajemnie pocierane itp. Nauczyciel jest dyrygentem. Kie-
dy mówi: Uwaga, stop!, wszyscy przestają grać i są bardzo cicho. Kiedy mówi: Dalej!
– dzieci znowu grają. Zmiany pojawiają się coraz częściej.
• Dzieci opowiadają o eksperymentach: Który eksperyment z ciszą był dla was trudny
i dlaczego? Które elementy eksperymentów były dla was trudne? (Na przykład: nagłe za-
trzymanie gry, wytrzymanie w bezruchu krótkiego odcinka czasowego i precyzyjne
rozpoczęcie gry, szybkie i bardzo szybkie tempo).
212

• Nauczyciel podsumowuje: Były to dwa eksperymenty z ciszą. W muzyce cisza to pau-
za. Pauza to dźwięk ubrany w ciszę, to STOP w muzyce. Prawidłowe zrealizowanie pau-
zy przez grającego muzyka nie jest łatwym zadaniem. Wymaga wielu ćwiczeń i precyzji
wykonawczej. Wymaga również dużej koncentracji uwagi, czego doświadczyliście przed
chwilą w ławkowej orkiestrze.
• Nauczyciel rysuje na tablicy pauzę ćwierćnutową i prosi dzieci, by powiedziały, z czym
im się kojarzy.
7. Słodki rytm – ćwiczenie rytmiczne.
• Nauczyciel pisze na tablicy cztery ćwierćnuty w takcie na 4/4. Dzieci wyklaskują rytm.
Nauczyciel zmazuje wybraną ćwierćnutę i w jej miejsce wpisuje na kolorowo pauzę.
Dzieci wyklaskują rytm, gdy jest pauza, mówią: sza.
• Nauczyciel rytmizuje słowa: Mniam, mniam, słodko tam – dzieci powtarzają.
Mniam mniam sło-dko tam

• Nauczyciel rozkłada na podłodze cztery kartki z numerami 1 i 2. Mówi w rytmie słowa
i wskazuje odpowiednią miarę taktu:
1 2 1 2
Mniam mniam słodko tam
• Dzieci razem z nauczycielem rytmizują słowa. Gdy nauczyciel odwróci jedną kartecz-
kę, oznacza to, że jest tam pauza (może być narysowana) – wtedy nie wolno nic po-
wiedzieć, np.:
1 1 2 lub 2 2
Mniam Słodko tam Mniam tam
• Nauczyciel zachęca dzieci do aktywnego udziału w rozmowie. Pyta: Czy pauzę spoty-
kamy tylko w muzyce, czy też można ją spotkać w życiu codziennym? Jakie sytuacje w ży-
ciu mogłyby zilustrować pauzę, czyli „nic nierobienie”?
5. Ciasteczkowe figurki – ćwiczenie słuchowo-ruchowe (CD 2 – piosenka Ciasteczko-
wa poleczka).
• Dzieci stoją w kole. Słuchają piosenki Ciasteczkowa poleczka. Nauczyciel wyjaśnia za-
bawę.
• Dzieci poruszają się w pulsie muzyki po obwodzie koła. Gdy usłyszą pauzę, przyjmują
kształt ciasteczkowych figurek i zastygają w bezruchu. Figurka ożywa i maszeruje, gdy
tylko ponownie dzieci słyszą muzykę.
• Nauczyciel realizuje pauzę, „stopując” muzyczne nagranie piosenki Ciasteczkowa po-
leczka.
213

6. Nauka piosenki Ciasteczkowa poleczka.
Ciasteczkowa poleczka
słowa: R. Ragan
muzyka: M. Ziółkowska
1. Zaprosiły mnie ciasteczka

na wizytę do miasteczka.
A miasteczko całe z kremu,
z ciasta, cukru, no i dżemu.
Ref.: Mniam, mniam, słodko tam.
Ach, jak pysznie, mówię wam!
Mniam, mniam, słodko tam.
Ach, jak pysznie, mówię wam!
2. Budyniowe zoo i kino,
piernikowe gra pianino.
Teatr cały jest z rodzynków,
z marcepanu dach budynku.
3. Z herbatników są tramwaje.
Bardzo słodkie tu zwyczaje!
Przyjeżdżajcie do nas wiosną,
zamiast kwiatów – lody rosną.
• Dzieci słuchają nagrania piosenki Ciasteczkowa poleczka. Odpowiadają na pytania:

O czym była piosenka? Jaki charakter miała muzyka? Jakie słowa zapamiętałyście? Ile
było zwrotek? Czy potraficie zaśpiewać refren?
• Nauczyciel rytmizuje słowa zwrotek (po jednym wersie), dzieci powtarzają.
• Nauczyciel śpiewa po jednym wersie piosenki – dzieci powtarzają.
7. Wspólne zaśpiewanie piosenki.
• Nauczyciel mówi: Dzisiaj mówimy o pauzie, więc teraz do naszej piosenki zawita pauza.
Kiedy klasnę w ręce, trzeba przestać śpiewać, kiedy klasnę dwa razy – można śpiewać dalej.
214

• Dzieci cicho czytają tekst w dymku wypowiadany przez Muzyka.
• Dzieci łączą liczby od 1 do 10 i mówią, co powstało na rysunku. Rysują kilka takich
samych pauz.
• Dzieci oglądają ilustracje. W parach opowiadają, co się na nich znajduje. Otaczają pę-
tlami ilustracje, które przedstawiają pauzę. Wyjaśniają, dlaczego tak uważają.
9. Interpretacja ruchowa piosenki Ciasteczowa Poleczka
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że melodia piosenki Ciasteczkowa poleczka to polka.
Polka to rodzaj tańca. Prosi, by dzieci ustawiły się parami i wykonały kroki taneczne:
cwał parami po kole, haczyki, cwał w dużym kole.
• Dzieci tańczą Ciasteczkową poleczkę.
• Nauczyciel prosi o zrobienie przez klasę pauzy generalnej – czyli wszyscy jednocze-
śnie muszą być bardzo cicho. W czasie trwania pauzy nauczyciel tworzy różne odgło-
sy, wykorzystując najbliższe otoczenie, np.: potrząsa kluczami, kartką papieru, prze-
suwa krzesła, tupie, zamyka drzwi, stuka ołówkiem w blat ławki. Dzieci odgadują, co
to za dźwięk.
• Nauczyciel pyta: Co to jest pauza? Dlaczego pauza nazywana jest muzyką ciszy?
• Dzieci swobodnie chodzą po sali. Na hasło pauza osoby, którym zajęcia się podobały,
zatrzymują się (wykonują pauzę), a dzieci, którym zajęcia się nie podobały, chodzą dalej.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia równoważne z różnymi przyborami

−− kształtuje zdolność równowagi,
−− manipuluje przyborem w pozycjach równoważnych,
−− utrzymuje prawidłową postawę ciała podczas ćwiczeń,
Przybory: ławeczki, piłki, woreczki, ringo, balony, siatka do piłki siatkowej.
Przebieg zajęć

• Berek w parach z balonem. Każda para obejmuje się za ręce i pomiędzy głowami trzy-
ma balon. Jedna para jest berkiem. Jeśli którejś parze spadnie balon, staje się berkiem.
• Dzieci ustawiają się w rogu boiska. Biegnąc po przekątnej na drugą stronę, wykonują:
krążenia ramion w przód; krążenia ramion w tył; starają się dotknąć kolanami klatki
(skip A); uderzają piętami o pośladki (skip C); marsz na czworakach; „grzybki”; marsz,
co 3 kroki wyrzut nogi w przód – raz prawa, raz lewa; podskoki obunóż, ręce na bio-
drach; bieg tyłem.
• Dzieci ustawiają się w rozsypce i wykonują ćwiczenia: naprzemianstronne wymachy
rąk (raz w górę, raz w dół); krążenia ramion w przód, następnie w tył; skrętoskłony
215

w rozkroku – do nogi prawej i do lewej – następnie wyprost tułowia; krążenia bioder;
ręce na kolanach, zgięcie nóg w stawach kolanowych, wyprost; siad prosty, leżenie
przewrotne; siad prosty, skłony tułowia w przód z dotknięciem palców u nóg – nogi
proste; w siadzie: stopy złączone, kolana na zewnątrz, dzieci trzymają rękami za stopy,
łokciami wypychają kolana na zewnątrz; leżenie przodem, skłon tułowia w tył, dzieci
patrzą na sufit; 12 podskoków w miejscu, co 3 skok – dzieci starają się dotknąć kolana-
mi klatki piersiowej; ręce w górę, dzieci mocno zamykają i otwierają dłonie; stanie na
jednej nodze, pochylenie tułowia w przód (tzw. jaskółka).
• Marsz po ławeczce z asekuracją: marsz z woreczkiem na głowie; marsz z woreczkiem na
głowie i trzymaniem piłki oburącz przed sobą; to samo, tylko podrzuty piłki oburącz;
to samo, tylko podrzuty piłki z prawej do lewej ręki; marsz z woreczkiem na głowie,
trzymanie piłki oburącz przed sobą, na piłce leży woreczek; marsz z woreczkiem na
głowie i piłką pod jedną pachą, druga ręka wyprostowana w bok; marsz z woreczkami
na stopach i woreczkiem na głowie.
• Ryby i rybacy. Fragment boiska stanowi powierzchnię jeziora. Dzieci podzielone na dwa
zespoły: ryby i rybacy. Rybacy trzymają siatkę do piłki siatkowej i starają się w określo-
nym czasie schwytać w sieć uciekające po całym jeziorze ryby. Ryby starają się unik-
nąć schwytania i biegają w różnych kierunkach. Złapaną rybę rybacy odprowadzają do
przystani, gdzie pozostaje do końca ustalonego na połów czasu. Po jego upływie na-
stępuje liczenie złowionych ryb oraz zamiana ról między zespołami. Wygrywa zespół,
który w czasie połowu schwyta więcej ryb.
• W dwójkach naprzeciwko siebie: stanie na jednej, lekko zgiętej nodze, podania piłki
oburącz na boki, lekko w górę, lekko w dół; to samo – na drugiej nodze; trzymanie
piłki oburącz nad głową, stanie na jednej nodze, skłon tułowia w przód jak do pozycji
jaskółki, wyprost i podanie do drugiej osoby, która wykonuje tę samą czynność; to
samo – tylko na drugiej nodze; skoki na jednej nodze w przód i tył, rzut ringo do dru-
giej osoby, która stoi na jednej nodze i łapie ringo.
• Dzieci wykonują siad równoważny na jednej linii i starają się wytrzymać minutę.
TEMAT ZAJĘĆ: Zabawy i ćwiczenia z kijem do unihokeja

−− potrafi wykonać proste ćwiczenia z kijem do unihokeja,
−− kształtuje koordynację,
−− współpracuje w zespole.
Przybory: kije do unihokeja, piłeczki tenisowe.
Przebieg zajęć

• Berek w parach z kijkiem unihokejowym. Dzieci dobrane losowo w pary łapią za dwa
216

końca kija. Jedna z par jest berkiem. Zadaniem par jest tak się poruszać, aby ciągle
trzymać kij i uciekać przed berkiem. Para złapana staje się automatycznie berkiem.
• Berek w trójkach z obroną – zabawa orientacyjno-porządkowa. Nauczyciel dzieli dzie-
ci na zespoły trzyosobowe. Jedno z dzieci staje pomiędzy pozostałą dwójką i stara się
nie dopuścić, aby jedno dziecko dotknęło drugiego. Nauczyciel zwraca uwagę dzie-
ciom, aby zachowały pozycję na ugiętych nogach.
• Dzieci stoją w rozsypce twarzą do nauczyciela i wykonują ćwiczenia rozciągające. Pa-
miętamy, że przy skłonach nie pogłębiamy ruchów, jedynie utrzymujemy daną pozy-
cję: skręty głową w przód, w tył, w lewo, w prawo; wspięcia na palce, wznos rąk w górę,
wdech; ugięcie nóg w stawach kolanowych, ręce w dół, wydech; skrętoskłony w roz-
kroku; skręt do nogi lewej i prawej – w rozkroku z wytrzymaniem pozycji; leżenie przo-
dem, odchylenie tułowia w tył, dzieci patrzą na sufit (niebo); siad klęczny, skłon tułowia
w przód, dzieci sięgają jak najdalej rękoma w przód; siad rozkroczny, skrętoskłony tuło-
wia do prawej i lewej nogi; siad prosty, przejście do leżenia przewrotnego, dzieci starają
się przełożyć nogi za głowę; na sygnał nauczyciela – przysiad, wyskok w górę.
• Czarownice. Dzieci dobrane w pary, stoją obok siebie, tworząc koło. Każda z par dosta-
je numer. Nauczyciel wypowiada głośno dowolny numer. W tym momencie wywołane
dzieci wkładają kijki między nogi na wysokości kolan (końcowa część z tyłu), biegną
dookoła i wracają na swoje miejsce. Czarownica, która wygrała, zdobywa punkt dla
swojej pary. Wygrywa para, która zdobyła więcej punktów.
• Dzieci stoją w parach naprzeciwko siebie i wykonują następujące ćwiczenia: podają
sobie piłeczkę tenisową kijami tak, aby piłka toczyła się po nawierzchni. Przyjęcie po-
dania. Kładą piłkę na końcówce kija i podrzucają piłkę do drugiego dziecka, które łapie
ją ręką i wykonuje tę samą czynność; to samo – tylko podrzut do siebie, chwyt drugą
ręką i podanie do kolegi; toczenie piłki kijkiem do kolegi i z powrotem, następnie po-
danie (toczenie tak, aby piłka cały czas stykała się z kijkiem); podanie po ziemi, drugie
dziecko podkłada koniec kijka pod piłką tak, aby wyskoczyła w górę.
• Minihokej. Dzieci podzielone na kilka zespołów stoją w rzędach na wyznaczonej linii.
Pierwsi z zespołów trzymają kij do minihokeja w ręce, przed nimi leży piłeczka palan-
towa. Na sygnał nauczyciela prowadzą piłeczkę przy kijku tak, aby im nie uciekała,
okrążają tyczkę, przekazują następnym kijek, piłkę i idą na koniec rzędu. Zespół, który
wykona zadanie szybciej i dokładniej, wygrywa zabawę.
• Dzieci stoją w rzędach na wyznaczonej linii. W odległości ok. 5 m stoją plastikowe bu-
telki. Dzieci starają się zbić piłką przy pomocy kija do unihokeja postawione butelki.
Po każdym zbiciu stawiamy butelki na nowo. Wygrywa zespół, który zbije łącznie wię-
cej butelek.
• Dzieci układają z kijków dwie litery – W F.
TEMAT ZAJĘĆ: Przewrót w przód na materacu z przysiadu

217

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 26
ODWAGA NA CO DZIEŃ. KRAJOBRAZ GÓRSKI – ROŚLINY I ZWIERZĘTA. DO
• czytanie i słuchanie ze zrozumieniem
• wyciąganie wniosków z przeczytanego tekstu
• rozwijanie słownictwa dziecka – wyrazy bliskoznaczne
• definiowanie idiomów
• pisownia imion z H
• porządkowanie zdarzeń
• uzupełnianie dyktanda ortograficznego – wyrazy z h
• opisywanie postaci
• dodawanie i odejmowanie z przekroczeniem progu dziesiątkowego
• zastępowanie dodawania takich samych składników mnożeniem
• rozwiązywanie zadań tekstowych dowolnym sposobem
• wskazywanie charakterystycznych elementów krajobrazu górskiego
• rozpoznawanie roślin i zwierząt występujących w górach
Z perspektywy psychologicznej o ważności aktywności i przedsiębiorczości stanowi

fakt, że ich rozwinięcie w życiu człowieka traktuje się jako przejaw właściwie przebie-
gającego rozwoju psychospołecznego zgodnie z koncepcją Erika Eriksona. Z drugiej
strony bierność i poczucie bezradności, jako przeciwieństwa omawianych wartości,
218

A. DODAWANIE I ODEJMOWANIE W ZAKRESIE 100. ZADANIA RÓŻNE

• poznanie rodzajów dynamiki forte • wskazywanie cech charakterystycz-
i piano nych dla regionu górskiego
• wysłuchanie utworu P. Czajkowskiego • przedstawienie dowolną techniką
Walc kwiatów z baletu Dziadek do plastyczną kultury góralskiej i piękna
orzechów polskich gór
• posługiwanie się kształtem, barwą
i fakturą na płaszczyźnie

1. Odwaga na co • wykonanie żonkili • doskonalenie umie-
dzień z bibuły jętności pokonywania
2. Dbamy o honor • uważne słuchanie przeszkód w terenie
3. Opisujemy postaci instrukcji wykonania • kształtowanie ogólnej
żonkila sprawności fizycznej
4. Opisujemy
• odmierzanie potrzebnej • wyrabianie orientacji
swojego ilości materiału przestrzennej
przyjaciela • cięcie bibuły po linii • doskonalenie umiejętno-
5. Radzimy sobie prostej i krzywej ści skoku w dal z miejsca
w trudnych • łączenie elementów • rozwijanie umiejętności
sytuacjach kwiatka sprawnego poruszania
się z piłką
posiadają konotację negatywną i świadczą o zablokowaniu naturalnej siły sprawczej

w człowieku, co jest przejawem niewłaściwego funkcjonowania psychologicznego.
Aktywność i przedsiębiorczość powinny być wspierane i nagradzane, aby mogły
rozwijać się u dzieci. Wydaje się to oczywiste, ale jest warte podkreślenia wobec
faktu funkcjonowania wśród rodziców „mądrości ludowych” w rodzaju: „lepiej się nie
wychylać”, „nie wychodź przed szereg”, i innych, które oddziałują na dzieci i niszczą ich
naturalną potrzebę aktywności i działania.
219

220
Projekt nr 26 Odwaga na co dzień. Krajobraz górski – rośliny, zwierzęta. Dodawanie i odejmowanie w zakresie 100. Zadania różne
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 151 Odwaga • wprowadzenie do tematu tygodnia – budowanie wspólnej podr. polonist.- I • wie, co to jest odwaga,
to bardzo mapy myśli na temat słowa odwaga, swobodne wypowiedzi -społ. 1.3) • potrafi podać przykłady odwagi
poważna dzieci, praca wspólna, podawanie przykładów odwagi znanych cz. 2, s. 32–33 2.3) w codziennych sytuacjach,
sprawa... z życia i przekazów kultury, ćw. polonist.- 3.1) • wie, jak radzić sobie w sytuacjach,
Rozwijanie • czytanie tekstu o odwadze na co dzień – Barbara Stenka, Oj, -społ. 3.2) kiedy ktoś zachowuje się
umiejętności Hela! (fragment rozdziału Pesteczka), wyróżnianie bohaterów, cz. 3, s. 62–63 3.3) nieodpowiednio,
czytania ze omówienie kolejności zdarzeń, 4.1) • potrafi zwrócić się o pomoc do
zrozumie- • rozwijanie umiejętności uważnego czytania i wyciągania wnio- 4.4) właściwych osób i opowiedzieć
niem. sków z przeczytanego tekstu, 4.8) im o swoim problemie,
• budowanie słownika dziecka – wyszukiwanie słów bliskoznacz- 5.5) • uczestniczy w zabawach dramo-
nych, definiowanie idiomów występujących w tekście, układa- wych i teatralnych,
nie z nimi zdań, • czyta fragmenty i całe książki
• ćwiczenia ortograficzne – pisownia imion żeńskich i męskich z H, będące przykładem współczesnej
2 152– Jak na co • czytanie tekstu Pesteczka z podziałem na role, oddawanie gło- podr. polonist.- I literatury dziecięcej,
153 dzień dbać sem nastroju w utworze, -społ. 1.3) • potrafi skorzystać z biblioteki
o honor? • rozwijanie umiejętności porządkowania zdarzeń na podstawie cz. 2, s. 32–33 2.3) szkolnej, by wyszukać
Poznawanie przeczytanego tekstu, ćw. polonist.- 3.1) odpowiednią dla siebie lekturę,
zasad orto- • ćwiczenia w sprawnym przepisywaniu tekstu – zwrócenie -społ. 3.3) • potrafi wyróżnić bohaterów,
graficznych szczególnej uwagi na formę i poprawność ortograficzno-inter- cz. 3, s. 64–65 4.1) • potrafi ustalić kolejność zdarzeń,
dotyczących punkcyjną, 4.4) • umie przedstawić własnymi
pisowni h. • rozwijanie świadomości społecznej dziecka – gromadzenie słowami ogólny sens
przykładów zachowań, które są honorowe i można je nazwać przeczytanego fragmentu tekstu,
odwagą na co dzień, • potrafi wnioskować, korzystając
• poznawanie słów, w których piszemy h, pisanie dyktanda orto- z tekstu, wyszukuje informacje,
graficznego, które zawiera wyrazy z h, które są potrzebne do
wnioskowania (np. na temat
154 Opisujemy • rozmowa z dziećmi na temat różnych sytuacji, kiedy ktoś wobec podr. polonist.- I
odwagi),
wygląd posta- drugiej osoby wykorzystuje przemoc, nazywanie swoich uczuć -społ. 1.3)
• wykorzystuje efekty swojego
ci – gromadzi- i emocji w takich momentach, cz. 2, s. 34–35 1.5)
wnioskowania w praktyce
my potrzebne • czytanie fragmentu książki Patrycji Zarawskiej, Asy z naszej klasy, ćw. polonist.- 2.3)
– w innych sytuacjach
informacje rozmowa na temat „starszych kolegów” oraz sposobu, w jaki -społ. 2.4)
ćwiczeniowych i życiowych,
i piszemy krót- chłopcy (Maciek, Kuba i Julek) sobie poradzili w trudnej dla nich cz. 3, s. 66–67 3.1)
• potrafi opisać osobę, korzystając
kie opisy. sytuacji, 3.3)
z pytań pomocniczych,
26.10.2018 10:34:57
1 • wprowadzenie w tematykę opisu postaci – gromadzenie 3.4) • uzupełnia opis osoby właściwymi
słownictwa, opisującego wygląd poszczególnych części ciała 4.2) określeniami,
i elementów ubioru (włosy, oczy, ubrania, buty itd.), 4.4) • tworzy samodzielny opis cech
• ćwiczenia redakcyjne wprowadzające do całościowego opisu wyglądu wybranej osoby,
wyglądu – uzupełnianie brakujących informacji w opisie, • korzysta ze zgromadzonego
opisywanie wybranych elementów, słownictwa oraz wzorów opisu
• tworzenie przez dziecko własnego opisu postaci na podstawie w ćwiczeniach,
ćwiczeń przygotowawczych i słów pomocniczych, • potrafi zadawać pytania
1 155 Opisujemy • zabawy wprowadzające do pogłębionego opisu postaci – zagad- podr. polonist.- i zwięźle zapisywać uzyskane
wygląd i inne ki dotyczące wyglądu znanych dzieciom postaci, zabawa w „de- -społ. I odpowiedzi dotyczące wyglądu,
ważne cechy tektywa” – wyróżnianie postaci spełniających określone kryteria cz. 2, s. 3435 1.3) zainteresowań i cech charakteru
swojego wyglądu, by odkryć postać, o którą pyta kolega lub koleżanka, ćw. polonist.- 2.3) przyjaciela, przyjaciółki,
przyjaciela lub • rozwijanie umiejętności opisywania postaci – gromadzenie -społ. 2.4) • wie, jak zapisujemy imiona,
przyjaciółki. informacji o prawdziwej osobie na podstawie „węża” pytań cz. 3, s. 66–67 3.1) potrafi wymienić kilka imion na H,
(praca w parach), 4.2) • pamięta pisownię wyrazów z h
• redagowanie krótkiego opisu wyglądu, charakteru 4.4) typu: helikopter, herbata,
i zainteresowań osoby, o którą pytało dziecko przy • pisze poprawnie dyktanda
wykorzystaniu pozyskanych informacji, ortograficzne, wykorzystując
• czytanie opisów w klasie, wspólne nagradzanie się brawami, zapamiętane wyrazy;
1 156 Jak radzić • rozwijanie poczucia własnej wartości dziecka poprzez I
sobie w trud- ukazywanie mu w zabawie i ćwiczeniach dramowych, że nikt 1.3)
nych sytu- nie ma prawa go krzywdzić, przezywać, obrażać, być wobec 1.5)
acjach, kiedy niego niemiłym, 2.3)
ktoś nas nie • ukazywanie dróg pomocy w sytuacjach, kiedy ktoś będzie 2.4)
szanuje tak, próbować zastraszyć, upokorzyć lub w inny sposób skrzywdzić 4.1)
jak na to za- dziecko,
sługujemy? • przygotowanie klasowego kodeksu odwagi, będącego pomocą
dla dzieci, które mogą stanąć wobec trudnej sytuacji, by
wiedziały, jak sobie pomóc;
1 26 Krajobraz • poznaje charakterystyczne elementy krajobrazu górskiego, podr. matem.- IV • wymienia elementy krajobrazu
górski. • poznaje rośliny i zwierzęta charakterystyczne dla tego -przyr. 1.1) górskiego,
krajobrazu, cz. 2, s. 36–37 1.2) • rozpoznaje rośliny i zwierzęta
• przybliżenie różnic pomiędzy krajobrazem górskim a nizinnym, ćw. matem.- 3.2) występujące w górach,
-przyr. • porównuje krajobraz górski
cz. 2, s. 36 z nizinnym,
1 126 Dodawanie • doskonalenie techniki dodawania liczb w zakresie 60, podr. matem.- II • wypisuje trzy różnice miedzy
liczb dwu- • dodawanie liczb dwucyfrowych w zakresie 60 typu 21+30=, -przyr. 3.1) porównywanymi krajobrazami,
cyfrowych • rozwiązywanie zadań tekstowych, cz. 2, s. 38 3.2) • dodaje i odejmuje w zakresie 60,
w zakresie 60 3.3) • dodaje i odejmuje liczby dwucy-
typu 21 + 30 = 4.1) frowe w zakresie 60 typu 21+ 20 =,
30 + 21. 48 – 18 =,
221
26.10.2018 10:34:57
222
1 127 Dodawanie • doskonalenie techniki dodawania liczb w zakresie 100, ćw. matem.- II • wyciąga wnioski,
liczb dwucy- • dodawanie liczb dwucyfrowych w zakresie 60 typu 21+30=, -przyr. 3.1) • rozwiązuje zadania tekstowe
frowych w za- • rozwiązywanie zadań tekstowych, cz. 2, s. 37 3.2) dowolnym sposobem;
kresie 60 typu 3.3)
21 + 30 =. 4.1)
1 128 Odejmowanie • doskonalenie odejmowania liczb w zakresie 100, podr. matem.- II
liczb dwu- • odejmowanie liczb dwucyfrowych w zakresie 100 typu -przyr. 3.1)
cyfrowych 48 – 18=, 80 – 24, 96 – 50, cz. 2, s. 39 3.2)
w zakresie 100 • wdrażanie do umiejętności wyciągania wniosków, ćw. matem.- 3.3)
typu 48 – 18=, • rozwiązywanie zadań tekstowych, -przyr. 4.1)
96 – 50, cz. 2, s. 38
80 – 24 =.
1 129 Dodawanie • doskonalenie techniki dodawania i odejmowania liczb ćw. matem.- II
i odejmowa- w zakresie 100, -przyr. 3.1)
nie liczb dwu- • wdrażanie do umiejętności wyciągania wniosków, cz. 2, s. 39 3.2)
cyfrowych • rozpoznawanie liczb parzystych, 3.3)
w zakresie 100. 4.1)
1 130 Rozwiązy- • rozwiązywanie zadań tekstowych, I
wanie zadań • układanie zadań tekstowych do podanych działań, 3.1)
tekstowych. • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia; 3.2)
4.1)
1 26 Wykonanie • uważne słuchanie instrukcji wykonania żonkila, VI • uważnie słucha instrukcji wykona-
żonkili z bi- • odmierzanie potrzebnej ilości materiału, 1.1) nia kwiatka,
buły. • cięcie bibuły po linii prostej i krzywej, 1.2) • odmierza potrzebne ilości bibuły
• łączenie elementów kwiatka; 2.2)a w odpowiednim kolorze,
techniczna
2.2)b • składa bibułę i wycina płatki,
potem środek żonkila,
• łączy wycięte elementy,
• owija drut lub wykałaczkę zieloną
bibułą,
• owija drutem końcówkę kwiatka
i dokleja wycięty liść;
1 26 Kwiecień, • poznanie rodzajów dynamiki forte i piano, VIII ważne • zna znaczenie słów forte i piano,
plecień, po- • rozróżnianie słuchowe dynamiki, 1.1) jest przy- • właściwie rozróżnia dynamikę
przeplata, • wysłuchanie utworu P. Czajkowskiego Walc kwiatów z baletu 1.6) gotowa- w muzyce,
muzyczna
trochę zimy, Dziadek do orzechów, 1.7) nie w sali • zgodnie z charakterem muzyki
trochę lata • poznanie elementów walca; 2.2) miejsca potrafi zatańczyć prostego walca;
– czyli dyna- 3.7) do ćwi-
mika w mu- czeń ru-
zyce. chowych
i tańca;
26.10.2018 10:34:57
1 26 Prezentacja • przybliżenie kultury góralskiej – strojów, instrumentów V • nazywa instrumenty muzyczne
kultury góral- muzycznych, tańców i piosenek, 1.1)b charakterystyczne dla regionu,
skiej i piękna • przybliżenie cech krajobrazu górskiego i górskiej architektury, 2.1) • rozpoznaje taniec, melodię
plastyczna
polskich gór. • wykonanie pracy plastycznej na podany temat, 2.2) i piosenkę góralską,
• posługiwanie się kształtem, barwą i fakturą na płaszczyźnie; 3.1) • wskazuje cechy charakterystyczne
architektury regionu,
• wykonuje pracę na podany temat
wybraną przez siebie techniką
plastyczną,
• posługuje się kształtem, barwą
i fakturą na płaszczyźnie,
3 76– 76. Tor prze- • doskonalenie umiejętności pokonywania przeszkód w terenie, IX • zwinnie pokonuje przeszkody,
78 szkód • kształtowanie ogólnej sprawności fizycznej, 1.1) • kształtuje ogólną sprawność
w terenie. • wyrabianie orientacji przestrzennej, 2.1) fizyczną,
77. Skok w dal • doskonalenie umiejętności skoku w dal z miejsca, 2.2) • wykazuje orientację przestrzenną,
z miejsca. • rozwijanie umiejętności utrzymania równowagi, • doskonali skoczność,
78. Ćwiczenia • wdrażanie do stosowania zasad bezpieczeństwa podczas • wykonuje przysiad po skoku,
równoważne ćwiczeń. • sprawnie porusza się, zachowując
wychowanie fizyczne
na ławeczkach równowagę,
z wykorzysta- • zachowuje zasady
niem worecz- bezpieczeństwa podczas ćwiczeń.
ków.
223
26.10.2018 10:34:57
Uwaga! Po każdych zajęciach nauczyciel pisze na mapie pamięci Aktywność i przed-
siębiorczość informacje ważne dla tej wartości, np.: Największej odwagi potrzeba
w codziennych, zwyczajnych sytuacjach! Trzeba mieć odwagę przyznać się… Wiem, jak
postąpić w sytuacji zagrożenia. Wiem, do kogo się zwrócić o pomoc.
Dzień 1
TEMAT DNIA: Odwaga na co dzień
Zapis w dzienniku: Odwaga to bardzo poważna sprawa. Rozwijanie umiejętności czy-
tania ze zrozumieniem. Krajobraz górski. Dodawanie liczb dwucyfrowych w zakresie 60,
typu 21 + 30 =.
Znacie różne komiksy dla dzieci. Stworzyliście komiksy według własnego pomysłu. Znacie
zasady pisowni wyrazów z ó. Wiecie, czym się charakteryzuje krajobraz nadmorski. Coraz
lepiej znacie tabliczkę mnożenia. Potraficie współpracować w grupie, wykonując różne za-
dania.
−− wie, co to jest odwaga, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− potrafi podać przykłady odwagi −− wyjaśnić znaczenie wyrażeń
w codziennych sytuacjach, dotyczących odwagi,
−− czyta fragmenty i całe książki będące −− omówić zdarzenia w opowiadaniu
przykładem współczesnej literatury Pesteczka,
dziecięcej, −− podać zdrobnienia do imion na literę H,
−− potrafi wyróżnić bohaterów, ustalić −− wymienić 3–4 cechy krajobrazu
kolejność zdarzeń, górskiego,
−− umie przedstawić własnymi słowami −− podać nazwy dwóch roślin chronionych
ogólny sens przeczytanego fragmentu , występujących w Tatrzańskim Parku
tekstu, Narodowym,
−− potrafi wnioskować na podstawie tekstu, −− wyjaśnić, na czym polega przemienność
−− wyszukuje informacje, które są liczb w dodawaniu.
potrzebne do wnioskowania (np. na
temat odwagi),
−− wie, jak zapisujemy imiona, potrafi
wymienić kilka imion na literę H,
−− wymienia elementy krajobrazu
górskiego,
−− rozpoznaje rośliny i zwierzęta
występujące w górach,
−− porównuje krajobraz górski z nizinnym,
−− wypisuje trzy różnice między
porównywanymi krajobrazami,
−− dodaje liczby dwucyfrowe w zakresie 60,
−− rozwiązuje zadania tekstowe dowolnym
sposobem,
−− wyciąga wnioski.
224

Dzisiaj na zajęciach przeczytacie opowiadanie Pesteczka. Wskażecie bohaterów i wydarze-
nia w tym opowiadaniu. Będziecie rozmawiać o odwadze na co dzień. Wyjaśnicie wyra-
żenia związane z odwagą. Zapiszecie imiona na literę H i podacie do nich zdrobnienia.
Dowiecie się, czym się charakteryzuje krajobraz górski. Poznacie rośliny i zwierzęta cha-
rakterystyczne dla krajobrazu górskiego. Wskażecie różnice między krajobrazem górskim
i nizinnym. Będziecie doskonalić umiejętność dodawania liczb dwucyfrowych.
Pytania kluczowe
• W jakich sytuacjach dzieci mogą wykazać się odwagą we współczesnym świecie?
• Dlaczego niektóre rośliny i zwierzęta górskie są pod ochroną?
• Co to znaczy: dokonać analizy treści zadania tekstowego?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2; słowniczki ortograficzne dzieci, mapa Polski, rekwizyty lub ilu-
stracje związane z górami, nagranie muzyki góralskiej, ilustracja przedstawiająca dudy,
książki i albumy o polskich górach i ich mieszkańcach, roślinach i zwierzętach, kartki z dzia-
łaniami na dodawanie i odejmowanie (patrz pkt 11), patyczki.
Przebieg zajęć
1. Nasze powitanie – zabawa ruchowa.

• Dzieci spacerują po obwodzie koła. Na sygnał nauczyciela zatrzymują się i stają przo-
dem do środka koła. Wskazane dziecko wita wszystkich w dowolny sposób, np. woła:
halo! Dzieci odpowiadają w taki sam sposób. Zabawę powtarzamy kilka razy.
3. Nasze imiona – ćwiczenia ortograficzne, ćwiczenia słownikowe (ćw. pol.-społ. s. 62).
• Dzieci wymieniają kolejno swoje imiona i podają do nich zdrobnienia. Osoby, w któ-
rych imionach jest u, ó, ż, rz, ch lub h, zapisują swoje imiona na tablicy. Nauczyciel
podkreśla imiona z literą h.
• Dzieci podają zdrobnienie do imienia Hela i uzupełniają zdanie (ćw. 1).
• Dzieci układają z sylab imiona dla dziewczynek i chłopców i zapisują je w odpowied-
niej kolumnie (ćw. 2). Dzieci otwierają swoje słowniczki ortograficzne i zapisują w nich
imiona na literę H w kolejności alfabetycznej.
4. Co to jest odwaga? – burza mózgów, ćwiczenia słownikowe.
• Nauczyciel pisze na tablicy rozsypankę literową: w, a, O, g, d, a. Dzieci układają z liter
hasło Odwaga i zapisują je w zeszytach. Mówią, z czym im się kojarzy odwaga, podają
przykłady odwagi znane im z życia, a także z literatury lub filmu.
• Dzieci zapisują w zeszytach synonimy słowa odwaga, np.: waleczność, bohaterstwo,
męstwo.
5. Pesteczka – czytanie ciche ze zrozumieniem, wypowiedzi na podstawie tekstu
(podr. pol.-społ. s. 32–33, ćw. pol.-społ. s. 63).
• Nauczyciel czyta informację zamieszczoną nad opowiadaniem Pesteczka. Dzieci czy-
tają cicho opowiadanie i odpowiadają na pytania: Jakie postaci występują w opowia-
daniu? Czego bała się Hela? Jak zachowała się dziewczynka? Co powiedział Heli tata? Kto
poszedł z Helą na badania? Jak zachowała się Hela i dlaczego? (polecenie 1).
225

• Dzieci zastanawiają się, czy były kiedyś w podobnej sytuacji jak Hela i jak się wtedy
zachowały. Chętne dzieci opowiadają o sytuacjach, w których wykazały się odwagą.
Dzieci podają przykłady zachowania dorosłych i dzieci, które ich zdaniem miał na
myśli tata Heli, mówiąc: Największej odwagi potrzeba w codziennych, zwyczajnych sytu-
acjach (polecenia 3 i 4).
• Dzieci układają zdanie z rozsypanki wyrazowej i zapisują je w liniaturze (ćw. 4).
6. Wyrazy bliskoznaczne – rozwijanie pojęć, ćwiczenia w pisaniu (ćw. pol.-społ.
s. 62–63).
• Dzieci zastanawiają się, jak inaczej mogą określić, że zadanie jest łatwe lub trudne.
Podają swoje skojarzenia. Następnie czytają podane wyrazy i łączą je odpowiednio
z wyrazami: łatwy, trudny. Wyjaśniają znaczenie podanych wyrazów: skomplikowany,
żmudny, męczący (ćw. 3).
• Dzieci przygotowują kredkę zieloną i niebieską. Czytają pytania oraz wyrazy w ram-
kach, kolorują wyrażenia odpowiednimi kolorami. Oglądają ilustracje i opowiadają,
co się na nich dzieje. Uzupełniają wypowiedzi obok ilustracji właściwymi wyrazami
i głośno odczytują zdania (ćw. 5).
7. Nasze polskie góry – wzbogacenie wiedzy, rozwijanie umiejętności posługiwa-
nia się mapą.
• Dzieci słuchają nagrania muzyki góralskiej. Próbują określić, z jakich rejonów Polski ta
muzyka pochodzi. Nauczyciel pokazuje na ilustracji dudy, instrument góralski, i pyta,
co to jest i do czego służy. Uzupełnia wypowiedzi dzieci.
• Nauczyciel pokazuje na mapie Polski góry. Dzieci podchodzą do mapy i odczytują ich
nazwy. Nauczyciel odczytuje nazwy najwyższych szczytów górskich. Opowiada, co to
jest Korona Gór Polski.
8. Elementy krajobrazu górskiego – ćwiczenia spostrzegawczości, ilustracje jako
źródło informacji (podr. mat.-przyr. s. 36–37, ćw. mat.-przyr. s. 36).
• Dzieci, które były już w górach (lub tam mieszkają) wypowiadają się na temat charak-
terystycznych cech krajobrazu górskiego. Zapisują te cechy na tablicy.
• Nauczyciel rozkłada w różnych miejscach sali widokówki przedstawiające krajobraz
górski, rekwizyty lub ilustracje związane z górami, takie jak np.: ciupaga, kierpce, ka-
pelusz góralski, oscypki, szarotka alpejska. Włącza nagranie muzyki góralskiej. Dzieci
spacerują po klasie i starają się zapamiętać jak najwięcej elementów znajdujących się
na oglądanych widokówkach i zdjęciach.
• Gdy muzyka milknie, dzieci siadają w ławkach i opowiadają, jakie elementy zapamiętały.
Sprawdzają na tablicy, czy wszystkie z nich są tam zapisane. Dopisują te, których brakuje.
• Dzieci oglądają w podręczniku zdjęcie przedstawiające krajobraz górski. Wymienia-
ją charakterystyczne cechy tego krajobrazu. Nauczyciel zapisuje na tablicy te, które
jeszcze nie zostały wymienione. Dzieci przepisują cechy krajobrazu górskiego do ze-
szytów. Opowiadają o podobieństwach lub różnicach między krajobrazem górskim
a tym, w którym mieszkają (polecenie 1).
• Dzieci oglądają ilustracje krajobrazu górskiego i nizinnego. Wymieniają występujące
miedzy nimi różnice i je zapisują (zad. 1).
9. Mieszkańcy gór – poszukiwanie informacji w różnych źródłach, doskonalenie
czytania ze zrozumieniem (podr. mat.-przyr. s. 36).
226

• Dzieci czytają informację na temat górali i ich zwyczajów. Piszą w zeszytach odpowiedzi
na pytania zapisane na tablicy: Jak się nazywają ludzie mieszkający w górach? Jak się nazy-
wają łąki znajdujące się wysoko w górach? Jakie zwierzęta wypasają górale na tych łąkach?
Jak się nazywa pasterz owiec? Jak się nazywa ser, który górale robią z owczego mleka?
• Dzieci szukają ludowych strojów górali w internecie lub w książkach. Wypowiadają się
na ich temat.
• Dzieci czytają Ciekawostkę przyrodnika o zwierzętach, które można spotkać w Tatrach.
10. Rośliny i zwierzęta gór – ilustracja jako źródło informacji, ćwiczenia w czytaniu,
wzbogacanie wiedzy (podr. mat.-przyr. s. 37, ćw. mat.-przyr. s. 36).
• Dzieci oglądają ilustracje roślin występujących w Tatrzańskim Parku Narodowym i je
opisują. Czytają zamieszczone pod roślinami informacje. Otaczają pętlą rośliny chro-
nione. Wyjaśniają, dlaczego niektóre rośliny i zwierzęta muszą być objęte ochroną.
Uwaga! Dzieci powinny obejrzeć również duże zdjęcia tych roślin w albumach
przyrodniczych.
• Nauczyciel dzieli dzieci na trzy grupy. Każdej przydziela jedno z następujących zwie-
rząt: kozica górska, niedźwiedź, świstak. Dzieci oglądają je na zdjęciach oraz czytają
na ich temat informacje zamieszczone w zad. 3. Szukają innych informacji w albumach
i książkach przyrodniczych. Każda grupa pokazuje zdjęcie przydzielonego zwierzęcia
i opowiada o nim na podstawie pytań zapisanych na tablicy: Jak się nazywa to zwierzę?
Gdzie mieszka w górach? Jak wygląda jego „mieszkanie?”. Co jest jego charakterystyczną
cechą? W jaki sposób poluje? Czym się żywi?
• Dzieci w grupach tworzą plakat zatytułowany Tatry – tajemnice świata zwierząt. Wyko-
rzystują informacje, które znalazły w czasie poszukiwań.
11. Matematycy, na start! – doskonalenie rachunku pamięciowego, ćwiczenie kon-
centracji, ruchowe zabawy matematyczne.
• Górale liczą. Nauczyciel rozkłada w różnych miejscach sali kartki z działaniami na do-
dawanie i odejmowanie liczb. Dzieci spacerują pomiędzy kartkami w rytm góralskiej
muzyki. Kiedy muzyka ucichnie, stają obok dowolnej kartki. Nauczyciel wskazuje 3 lub
4 dzieci, które czytają działanie i wynik. Osoby, których wynik jest taki sam, wołają hej!
i odczytują swoje działanie. Zabawa powtarza się 4–5 razy.
• Owieczki i baca. Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup. Każda zapisuje na kartkach dzia-
łania na dodawanie lub odejmowanie tak, aby wynik był ten sam (wyniki podaje na-
uczyciel, aby się nie powtarzały). Nauczyciel miesza kartki i rozdaje je dzieciom. W każ-
dej grupie wybiera bacę. Gra muzyka, pozostałe dzieci to owieczki, spacerują po całej
sali, a baca wykonuje obliczenie ze swojej kartki i szuka wśród dzieci owieczek z kartką
o takim samym wyniku.
12. Dodawanie w zakresie 60 – wykonywanie obliczeń według podanego wzoru, do-
bieranie działań w pary (podr. mat.-przyr. s. 38).
• Dzieci przedstawiają na patyczkach sytuację pokazaną na rysunku. Podają brakujące
liczby i wyjaśniają, w jaki sposób to obliczyły. Przepisują działania do zeszytów. Mówią,
co zauważyły (polecenie 1).
• Dzieci czytają działania i dobierają je w pary według wzoru. Przepisują pary działań do
zeszytów i wykonują obliczenia. Wyjaśniają, na czym polega przemienność dodawa-
nia (polecenie 2).
227

13. Dodawanie w zakresie 60 – rozwijanie logicznego myślenia, praca w parach, do-
skonalenie liczenia.
• Dzieci zapisują w zeszytach cztery dowolne działania według wzoru w poleceniu 2 tak,
aby można z nich było utworzyć pary o tych samych wynikach. Przykłady muszą być
inne niż w poleceniach 1 i 2. Głośno odczytują zapisane działania.
14. Rozwiązywanie zadań tekstowych – czytanie ze zrozumieniem, analiza treści za-
dań tekstowych (podr. mat.-przyr. s. 38).
• Dzieci czytają treść zadania i analizują dane (polecenie 4).
• Dzieci czytają zadanie Olka. Analizują dane i rozwiązują zadanie w zeszytach. Podają
odpowiedź i uzasadniają sposób rozwiązania zadania (polecenie 3).
• Nauczyciel czyta treść zadania (polecenie 5). Dzieci odpowiadają na pytania i zapisują
na tablicy dane pod imionami dziewczynek: Grażyna, Faustyna. Ile dni Grażyna ćwiczy
grę na pianinie? Kiedy Faustyna rozpoczęła naukę gry na skrzypcach? Ile to dni – dwa ty-
godnie? Jak obliczycie, ile dni Faustyna uczy się grać na skrzypcach?
• Dzieci przygotowują kredki – czerwoną, zieloną, żółtą. Nauczyciel czyta nacobezu,
a dzieci dokonują samooceny, podnosząc kredkę w odpowiednim kolorze.
Zadanie domowe
Przyniosę na jutrzejsze zajęcia techniczne: żółtą i zieloną bibułę, miękkie druciki o dłu-
gości 20–25 cm, klej, nożyczki.
Dzieci poszukują informacji o roślinach i zwierzętach chronionych. Umieszczają je na
klasowej gazetce (ćw. mat.-przyr. s. 36 zad. 2).
Dzień 2
TEMAT DNIA: Dbamy o honor
Zapis w dzienniku: Jak na co dzień dbać o honor? Poznawanie zasad ortograficznych
dotyczących pisowni wyrazów z h. Dodawanie liczb dwucyfrowych w zakresie 60 typu
21 + 30 =. Wykonanie żonkili z bibuły.
Potraficie wyjaśnić, co to jest odwaga. Potraficie podać przykłady odważnego zachowania.
Poprawnie zapisujecie imiona na literę H. Sprawnie dodajecie liczby dwucyfrowe.
−− potrafi wyróżnić bohaterów, ustalić Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
kolejność zdarzeń, −− ułożyć wydarzenia w opowiadaniu
−− potrafi wnioskować, korzystając Pesteczka w kolejności zgodnej
z tekstu, z tekstem,
−− wyszukuje informacje, które są −− bezbłędnie przepisywać teksty,
potrzebne do wnioskowania, −− podać dwa przykłady swojej odwagi
−− pamięta pisownię wyrazów z h, w życiu codziennym,
−− pisze poprawnie dyktanda
ortograficzne, wykorzystując
zapamiętane wyrazy,
228

−− dodaje liczby dwucyfrowe w zakresie 60, −− bezbłędnie dodawać liczby
−− rozwiązuje zadania tekstowe dowolnym dwucyfrowe,
sposobem, −− wykonać żonkile na podstawie pokazu
−− uważnie słucha instrukcji wykonania i instrukcji słownej.
kwiatka,
−− odmierza potrzebne ilości bibuły
w odpowiednim kolorze,
−− składa bibułę i wycina płatki, potem
środek żonkila,
−− łączy wycięte elementy,
−− owija drut lub wykałaczkę zieloną
bibułą,
−− owija drutem końcówkę kwiatka
i dokleja wycięty liść.
Dzisiaj na zajęciach będziecie czytać opowiadanie Pesteczka z podziałem na role. Uporząd-
kujecie wydarzenia w tym opowiadaniu. Przepiszecie je w uporządkowanej kolejności.
Uzupełnicie dyktando obrazkowe właściwymi wyrazami z h. Przepiszecie tekst do zeszy-
tów. Sporządzicie listę zachowań, które można nazwać odważnymi. Będziecie doskona-
lić umiejętność dodawania liczb dwucyfrowych. Wykonacie żonkile zgodnie z instrukcją
słowną nauczyciela.
Pytania kluczowe
• Co to znaczy: zachować się honorowo?
• Jakie umiejętności są przydatne w liczeniu?
• Czym się różni żonkil od narcyza?
kartka formatu A3 z napisami: Jesteśmy odważni, bo… Zachowujemy się honorowo, gdy…,
kartki z działaniami na dodawanie i odejmowanie (patrz pkt 9), patyczki, mazak, kartki for-
matu A3, żółta i zielona bibuła, miękkie druciki o długości 20–25 cm, klej, nożyczki, koszy-
czek wiklinowy, żonkil wykonany przez nauczyciela, rysunki kwiatów: żonkile, kaczeńce,
narcyzy, bratki, żywe żonkile.
Przebieg zajęć
2. Nastrój w utworze Pesteczka – czytanie z podziałem na role, sprawdzenie techni-

ki czytania (podr. pol.-społ. s. 32–33).
• Dzieci wymieniają postaci występujące w opowiadaniu Pesteczka: Hela, tata, pielę-
gniarka. Opowiadają, co sądzą o ich zachowaniu.
• Nauczyciel dzieli tekst na części. Przydziela dzieciom role narratora, Heli, taty i pielę-
gniarki. Przypomina o znakach przestankowych i sposobie ich odczytywania. Zwraca
uwagę dzieci na zachowanie Heli i konieczność oddania głosem nastroju, który towa-
rzyszył dziewczynce przed wizytą i w trakcie wizyty w gabinecie pielęgniarki.
• Wyznaczone dzieci czytają opowiadanie w przydzielonych częściach. Nauczyciel oce-
nia ich technikę czytania i umiejętność oddania emocji.
229

3. Kolejność wydarzeń w opowiadaniu – rozwijanie umiejętności porządkowania,
czytanie ze zrozumieniem, ćwiczenia w przepisywaniu (ćw. pol.-społ. s. 64).
• Dzieci czytają po cichu wydarzenia z opowiadania Pesteczka. Porządkują je, pisząc
obok zdań cyfry od 1 do 6. Wybrane dzieci czytają zdania we właściwej kolejności.
• Dzieci podkreślają w każdym zdaniu czasowniki i odczytują je, sprawdzając, czy każdy po-
prawnie wykonał polecenie (ćw.1). Dzieci przepisują wydarzenia w ustalonej kolejności.
4. Mam odwagę się przyznać – odgrywanie scenek dramowych, ćwiczenia w pisa-
niu, ćwiczenia ortograficzne i słownikowe (ćw. pol.-społ. s. 65).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy wyrazy: honor, bohaterstwo. Dzieci wyjaśniają, jak ro-
zumieją te słowa. Podają sytuacje, kiedy zachowały się – ich zdaniem – honorowo lub
wykazały bohaterstwem.
• Dzieci kończą wyrazami honor, bohaterstwo zdania podane przez nauczyciela, np.:
Jarek zachował się jak prawdziwy… Wykazał się… Kasia przyznała się do winy, więc za-
chowała się… Kiedy idę do dentysty, zachowuję się jak prawdziwy…
Uwaga! Nauczyciel może napisać te zdania na tablicy. Dzieci dopiszą do nich wy-
razy honor, bohaterstwo w odpowiedniej formie.
• Dzieci czytają wyrazy honor, bohaterka i uzupełniają nimi podane zdania (ćw. 2).
• Dzieci podają przykłady swojej odwagi i honorowego zachowania w sytuacjach co-
dziennych. Nauczyciel zapisuje je na przygotowanej kartce formatu A3 z napisami:
Jesteśmy odważni, bo… Zachowujemy się honorowo, gdy…
• Nauczyciel mówi: Ludzie robią czasem rzeczy, do których niechętnie się przyznają. Trzeba
odwagi, aby powiedzieć, jak było naprawdę. Trzeba umieć zachować się honorowo i przy-
znać się do błędu. Czy zdarzyło wam się kiedykolwiek przyznać do czegoś, co zrobiłyście
i nie było to dla was łatwe?
• Dzieci w parach wymieniają się uwagami i przygotowują scenki. Zgłaszające się dzie-
ci odgrywają scenki. Po każdym występie omawiają przedstawione w nich sytuacje
i oceniają zachowanie bohaterów, np.: Pożyczyłeś od kolegi zeszyt i nie oddałeś go na
czas. W szkole kolega dostał uwagę za brak zeszytu. Nie było łatwo, ale przyznałeś się na-
uczycielowi, że ty masz zeszyt kolegi; Pożyczyłeś od kolegi kredki. Rysowałeś nimi. Jedna ci
się złamała. Oddając kredki, przyznałeś się do tego; W szkole dostałeś uwagę za złe zacho-
wanie. Mama podpisuje i pyta, co się wydarzyło. Wyjaśniasz, że to twoja wina.
5. Dyktando obrazkowe – wyrazy z h, ćwiczenie spostrzegawczości, ćwiczenia w pi-
saniu (ćw. pol.-społ. s. 65).
• Dzieci czytają informację Zapamiętaj! Przepisują wyrazy z h do zeszytów.
• Dzieci nazywają obrazki w dyktandzie obrazkowym i każde z nich wskazuje palcem
odpowiedni wyraz napisany w zeszycie. Następnie samodzielnie uzupełniają tekst na-
zwami obrazków. Przepisują tekst do zeszytów (ćw. 3).
6. Mim pokazuje – zabawa w parach, utrwalenie wyrazów z h.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy wyrazy z h: herbata, hokej, bohater, hulajnoga, hipopo-
tam, hamuję, hamak, huśtawka, herbatnik, humor. Wskazuje różne wyrazy, dzieci czy-
tają je cicho i pokazują za pomocą ruchu.
centracji, zabawy matematyczne ruchowe (patrz D1, nauczyciel zmienia kartki
z działaniami).
230

8. Dodawanie w zakresie 60 – wykonywanie obliczeń według podanego wzoru, do-
bieranie działań w pary (ćw. mat.-przyr. s. 37).
• Dzieci przedstawiają na patyczkach sytuację pokazaną na rysunku. Wpisują brakujące
liczby i wyjaśniają, w jaki sposób to obliczyły (zad.1).
• Dzieci czytają działania zapisane na żaglówkach. Kolorują tym samym kolorem żagle
na tych łódkach, na których wyniki są takie same. Zapisują dwie pary wybranych dzia-
łań według podanego wzoru. Dopisują brakujące działanie na żaglu (zad. 2).
9. Dodawanie w zakresie 60 – rozwijanie logicznego myślenia, praca w parach, do-
skonalenie liczenia.
• Dzieci zapisują w zeszytach cztery dowolne działania według wzoru z zad. 2 tak, aby
można z nich było utworzyć pary o takich samych wynikach. Przykłady nie mogą być
takie same jak w zad. 2. Dzieci odczytują głośno zapisane działania.
10. Rozwiązywanie zadań – czytanie ze zrozumieniem (ćw. mat.-przyr. s. 37).
• Dzieci przypominają, jakie znają miary długości. Czytają treść zadania, dokonują ana-
lizy danych i zapisują obliczenie. Podają odpowiedź i uzasadniają sposób rozwiązania
zadania (zad. 3).
11. Czy znam te kwiaty? – nazywanie kwiatów, opis żonkila.
• Dzieci oglądają zdjęcia kwiatów i nazywają je: żonkil, narcyz, bratki, mlecze, róże, ka-
czeńce. Wskazują różnice miedzy narcyzami i żonkilami.
• Dzieci oglądają naturalne żonkile i je opisują. Wskazują elementy jego budowy.
12. Wykonanie żonkili z bibuły – praca twórcza dzieci.
• Dzieci przygotowują materiały potrzebne do wykonania żonkili.
• Nauczyciel demonstruje wykonany wcześniej kwiat i omawia, z jakich części się składa.
Przedstawia słownie instrukcję wykonania kwiatu i wykonuje kolejne elementy razem
z dziećmi:
Wycinamy z żółtej bibuły kwadrat o boku 8 cm. Tniemy kwadrat w paski szerokości 1 cm.
Każdy pasek skręcamy tak, aby powstały pręciki.
Odcinamy pasek żółtej bibuły o wymiarach 5 x 12 cm. Z jednej strony go ząbkujemy.
Odcinamy drugi pasek żółtej bibuły o wymiarach 7 x 15 cm. Ząbkujemy go z jednej strony
tak, aby powstały większe ząbki.
Z zielonej bibuły wycinamy 4 niewielkie i 2 duże liście.
Na drucik nakładamy naokoło pręciki.
Pręciki owijamy luźno mniejszym kawałkiem bibuły z ząbkami.
Wszystko owijamy paskiem bibuły z większymi ząbkami.
Wokół korony rozmieszczamy liście.
Cienkim paskiem zielonej bibuły owijamy łodygę.
Do łodygi przyklejamy duże liście.
Delikatnie wyginamy łodygę.
• Nauczyciel przygotowuje koszyczek wiklinowy z gąbką w środku. Dzieci wkładają żon-
kile do koszyczka.
• Nauczyciel rozpoczyna zdanie, a dzieci je kończą: Z dzisiejszych zajęć zapamiętam…
• Dzieci przygotowują kredki – czerwoną, zieloną, żółtą. Nauczyciel czyta nacobezu,
a dzieci dokonują samooceny, podnosząc kredki w odpowiednim kolorze.
231

Dzień 3
TEMAT DNIA: Opisujemy postaci
Zapis w dzienniku: Opisujemy wygląd postaci – gromadzimy potrzebne informacje i pi-
szemy krótkie opisy. Odejmowanie liczb dwucyfrowych w zakresie 100 typu 48 – 18 =,
96 – 50 =, 80 – 24 =.
Potraficie ułożyć we właściwej kolejności wydarzenia z przeczytanego opowiadania. Coraz
lepiej czytacie. Uważnie przepisujecie teksty. Znacie pisownię wyrazów z h. Bezbłędnie
dodajecie liczby dwucyfrowe.
−− wie, jak radzić sobie Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
w sytuacjach, kiedy ktoś zachowuje się −− ocenić zachowanie bohaterów
nieodpowiednio, opowiadania Asy z naszej klasy,
−− potrafi zwrócić się o pomoc do −− opisać wybraną postać, korzystając
właściwych osób i opowiedzieć im z pytań i zgromadzonego słownictwa,
o swoim problemie, −− wyjaśnić, jak odejmować liczby
−− uzupełnia opis osoby właściwymi dwucyfrowe od liczb dwucyfrowych,
określeniami, −− podać przykłady różnych sposobów
−− tworzy samodzielny opis wyglądu odejmowania liczb dwucyfrowych.
wybranej osoby, korzysta ze
zgromadzonego słownictwa oraz
wzorów opisu w ćwiczeniach,
−− odejmuje liczby dwucyfrowe
w zakresie 100,
sposobem,
−− wyciąga wnioski.
Dzisiaj na zajęciach przeczytacie fragment opowiadania Asy z naszej klasy. Powiecie, jak
radzić sobie w sytuacji, gdy ktoś zachowuje się wobec was nieodpowiednio i do kogo
zwrócić się o pomoc. Będziecie gromadzić wyrazy i opisywać postaci. Będziecie doskonalić
odejmowanie liczb dwucyfrowych w zakresie 100. Rozwiążecie zadania tekstowe dowol-
nym sposobem.
Pytania kluczowe
• Jak radzić sobie, gdy ktoś zachowuje się wobec nas nieodpowiednio?
• Co można zauważyć, odejmując liczby dwucyfrowe?
rysunek smutnej buźki na kartce formatu A3, karteczki samoprzylepne, słowniczek orto-
graficzny, nagranie muzyki relaksacyjnej, kartki z działaniami na dodawanie i odejmowa-
nie (patrz pkt 9), patyczki.
232

Przebieg zajęć
1. Pokaż… – zabawa na powitanie.

• Dzieci stoją w rozsypce przodem do nauczyciela. Nauczyciel przekazuje informacje,
a dzieci zachowują się zgodnie z tym, co usłyszą: Jesteście bardzo senni, zmęczeni, bra-
kuje wam sił. Jesteście niespokojni, spieszycie się na autobus, zostało wam kilka sekund
do odjazdu. Jesteście zakłopotani, znaleźliście się na innej planecie, rozglądacie się wo-
kół, wszystko was dziwi i ciekawi. Jesteście zdenerwowani, boicie się, ktoś was goni, grozi
wam, uciekacie.
3. Gdy ktoś krzywdzi – ćwiczenia w mówieniu.
• Nauczyciel nawiązuje do zabawy na powitanie, podczas której dzieci naśladowały
zdenerwowanie i pyta: Dlaczego byłyście zdenerwowane? Co było tego powodem?
• Nauczyciel przypina do tablicy kartkę ze smutną buźką i mówi: To na szczęście była
tylko zabawa. Powiedzcie, czy w życiu zdarzyło się wam, że ktoś chciał was skrzywdzić?
Jeśli ktoś tego doświadczył, niech przyklei kartkę samoprzylepną ze swoim imieniem do
smutnej buźki.
• Dzieci, które chcą opowiedzieć o sytuacji, która je spotkała, wypowiadają się na ten
temat. Mówią, jak się wtedy czuły, jakie uczucia i emocje im wtedy towarzyszyły.
Psycholog radzi – Odwaga i radzenie sobie w trudnych sytuacjach

Ważne jest, aby dokładnie wyjaśniać dzieciom, że odwaga wymaga poradzenia sobie
ze strachem. Strach jest czymś najbardziej naturalnym dla człowieka, który jest świa-
domy zagrożenia. Najważniejsze to nauczyć dzieci, jak radzić sobie ze strachem, jak
przejąć kontrolę nad własnym lękiem. Dziecko powinno również uczyć się, jak ocenić
własne możliwości radzenia sobie w danej sytuacji i jakie może podjąć kroki, by roz-
wiązać problem.
4. Czy to była odwaga? – czytanie ze zrozumieniem, ocena bohaterów opowiada-
nia (podr. pol.-społ. s. 34–35).
• Dzieci cicho czytają fragment książki Patrycji Zarawskiej Asy z naszej klasy. Nauczyciel
zadaje pytania do tekstu (polecenia 1–4).
• Dzieci wypowiadają się na temat zachowania Julka, Maćka i Kuby. Mówią, czy ich za-
chowanie można nazwać odwagą. Uzasadniają swoje zdanie (polecenie 5).
5. O kim mówię? – zgaduj-zgadula.
• Nauczyciel opisuje jedno wybrane dziecko. Mówi, jakie ma włosy, oczy, czy jest szczu-
płe, jakiego jest wzrostu, w co jest ubrane. Na podstawie tego opisu dzieci zgadują,
o którym dziecku mówi nauczyciel.
6. Jak opisać postać – gromadzenie słownictwa, ćwiczenia w pisaniu, ćwiczenia
słownikowe (ćw. pol.-społ. s. 66).
• Nauczyciel ustala z dziećmi, jakie informacje należy przekazać, aby opisać postać. Za-
pisuje na tablicy wyrazy i zadaje pytania, np.: oczy – jakie?, ubranie – jakie?, włosy – ja-
kie?, nos – jaki?, twarz – jaka?, sweter – jaki?, sukienka – jaka? Dzieci podają określenia
do tych wyrazów.
233

• Dzieci dopasowują określenia do wyrazów stanowiących elementy opisu postaci:
ubranie, oczy, włosy, buty. Głośno je odczytują (ćw. 1).
• Dzieci oglądają ilustrację i wypowiadają się na temat wyglądu Julka. Uzupełniają opis,
korzystając ze zgromadzonych wyrazów (ćw. 2).
• Nauczyciel pyta: Co można jeszcze dodać do opisu Julka? Dzieci w parach rozmawiają
na temat wyrazu twarzy Julka i zastanawiają się, dlaczego Julek czuje się silny i jest
zadowolony. Zapisują swoją odpowiedź. Chętne dzieci ją odczytują.
7. Jesteśmy do siebie podobni? – zabawa ruchowa, ćwiczenie spostrzegawczości,
integracja w zespole.
• Dzieci spacerują po sali w rytmie wesołej muzyki i szukają osoby (osób) zgodnie z po-
leceniem – ma taką samą cechę, znak szczególny, kolor ubrania itp.
8. Opis postaci – rozwijanie spostrzegawczości, ćwiczenia w pisaniu (ćw. pol.-społ.
s. 67).
• Dzieci w parach uważnie oglądają ilustracje przedstawiające Maćka i Kubę. Zwracają
uwagę na kolor oczu, włosów, ubranie i zapisują ich cechy. Łączą się w czwórki i czy-
tają, co zapisały. Na podstawie rekwizytów ustalają, czym się chłopcy interesują i co
lubią robić w wolnym czasie. Zapisują te zainteresowania w liniaturze (ćw. 3).
• Dzieci w parach opisują wygląd Maćka i Kuby, korzystają z informacji z ćw. 3 oraz z pro-
pozycji zapisanych w ramce. Łączą się w czwórki i czytają swoje opisy (ćw. 4).
• Dzieci w parach przyglądają się sobie uważnie i opisują siebie nawzajem.
• Dzieci łączą się w grupy sześcioosobowe – po trzy pary. Wymieniają się zeszytami i ci-
cho czytają opisy. Wskazują w grupie dziecko, którego dotyczy opis.
9. Matematycy, na start! – doskonalenie rachunku pamięciowego, ćwiczenia kon-
centracji, zabawy matematyczne ruchowe (patrz D1 – nauczyciel zmienia kartki
z działaniami).
10. Odejmowanie w zakresie 60 – wykonywanie obliczeń według podanego wzoru

• Dzieci przedstawiają na patyczkach sytuacje pokazane na rysunkach. Podają wyniki.
Wyjaśniają, co zauważyły, odejmując liczbę dwucyfrową od liczby dwucyfrowej. Wska-
zują dziesiątki i jedności. Zapisują w zeszytach działania (polecenie 1).
• Dzieci w parach zapisują dwa podobne przykłady działań na odejmowanie. Łączą się
w grupy czteroosobowe i odczytują działania. Rozmawiają o umiejętnościach, które
pomagają w tych obliczeniach.
11. Odejmowanie w zakresie 100 – doskonalenie odejmowania, wyciąganie wniosków
• Dzieci łączą się w trójki. Czytają działania i wykonują obliczenia. Zapisują działania na
kartkach z bloku w trzech słupkach (polecenie 2).
• Dzieci zawieszają kartki z działaniami na tablicy. Sprawdzają, czy tak samo pogrupo-
wały działania. Wyjaśniają, dlaczego właśnie w taki sposób zapisały działania. Mówią,
co zauważyły. Wskazują dziesiątki i jedności w liczbach dwucyfrowych. Wyjaśniają, ja-
kie umiejętności będą im przydatne w tego typu obliczeniach.
234

45 – 15 = 45 – 30 = 80 – 24 =
84 – 24 = 67 – 40 = 80 – 56 =
75 – 45 = 96 – 50 =
67 – 27 = 75 – 30 =
96 – 46 = 84 – 60 =
Uwaga! Nauczyciel może przygotować kartki z działaniami z podręcznika, zawie-
sić je na tablicy i wspólnie z dziećmi dokonać ich analizy.
12. Odejmowanie w zakresie 60 – doskonalenie liczenia, wykorzystanie wiedzy

i umiejętności matematycznych, wyciąganie wniosków (ćw. mat.-przyr. s. 38).
• Dzieci oglądają rysunki i zapisują do nich działania (zad. 1).
• Dzieci obliczają działania na kolorowych tablicach (zad. 2).
• Dzieci rozmawiają w trójkach na temat działań. Mówią, co się zmieniało, a co zostawa-
ło bez zmian w kolejnych działaniach na kolorowych tablicach.
13. Rozwiązywanie zadań tekstowych – czytanie ze zrozumieniem, analiza treści za-
dań tekstowych (ćw. mat.-przyr. s. 38, podr. mat.-przyr. s. 39).
• Dzieci rozwiązują zadanie Zuzy. Wykonują obliczenia w zeszytach i podają odpowiedź.
Wyjaśniają sposób rozwiązania zadania (polecenie 3).
• Dzieci czytają treść zadania o owcach. Przepisują do zeszytów pytanie. Wykonują obli-
czenia i podają odpowiedź. Wyjaśniają sposób rozwiązania zadania (polecenie 4).
• Dzieci czytają zadanie o kolejce wysokogórskiej. Podają sposób obliczenia kursów,
które kolejka odbyła w środę. Uzasadniają odpowiedź (zad. 3).
14. Odejmowanie w zakresie 100 – doskonalenie umiejętności liczenia, wykorzysta-
nie umiejętności matematycznych, praca w parach.
• Dzieci zapisują w zeszytach po pięć działań według wzoru (zad. 2). Wykorzystują liczby
dwucyfrowe od 50 do 99.
15. Podsumowanie zajęć (patrz D1, D2).
Dzień 4
TEMAT DNIA: Opisujemy swojego przyjaciela

Zapis w dzienniku: Opisujemy wygląd i inne ważne cechy swojego przyjaciela lub przyja-
ciółki. Dodawanie i odejmowanie liczb dwucyfrowych w zakresie 100.
Wiecie, jak poradzić sobie w sytuacjach, kiedy ktoś zachowuje się nieodpowiednio. Potra-
ficie opisać osobę, korzystając z pytań pomocniczych oraz zgromadzonego słownictwa.
Potraficie odejmować liczby dwucyfrowe. Wykorzystujecie swoją wiedzę i umiejętności
matematyczne w doskonaleniu liczenia i wyciąganiu wniosków w wykonywaniu obliczeń
na odejmowanie.
235

−− tworzy samodzielnie opis cech Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
wyglądu wybranej osoby, −− opisać kolegę lub koleżankę,
−− korzysta ze zgromadzonego −− ułożyć działania na odejmowanie
słownictwa oraz wzorów opisu i dodawanie, wykorzystując podane
w ćwiczeniach, liczby dwucyfrowe,
−− potrafi zadawać pytania i zwięźle −− wpisać brakujące liczby w działaniach
zapisywać odpowiedzi dotyczące tak, aby obliczenia były poprawne.
wyglądu, zainteresowań i cech
charakteru przyjaciela, przyjaciółki,
−− dodaje i odejmuje liczby dwucyfrowe
w zakresie 100,
sposobem.
Dzisiaj na zajęciach będziecie ćwiczyć spostrzeganie i umiejętność uwagi. Zgromadzicie
informacje i na ich podstawie opiszecie swoją koleżankę lub kolegę. Będziecie doskonalić
umiejętność dodawania i odejmowania liczb dwucyfrowych.
Pytania kluczowe
• O czym należy pamiętać, opisując postać?
• Kiedy liczenie może sprawiać przyjemność?
nagranie muzyki relaksacyjnej, kartki formatu A3 z nazwami postaci (patrz pkt 3), kartki
z wyrazami i wyrażeniami po 2 lub 3 dla każdego dziecka (patrz pkt 3), cenówki, kartki
z działaniami na dodawanie i odejmowanie (patrz pkt 5), miarki krawieckie, klamerki do
bielizny, liczydła.
Przebieg zajęć
1. Kto to jest? – zabawa na spostrzeganie.

• Dzieci stoją w dowolnym miejscu w klasie, słuchają uważnie słów nauczyciela i klasz-
czą za każdym razem, jeśli zdanie pasuje do ich osoby: Jestem uczniem drugiej klasy.
Mam jasne, kręcone włosy. Często się uśmiecham. Interesuję się sportem. Lubię kolor nie-
bieski. Noszę okulary.
• Nauczyciel czyta opisy osób, które dzieci napisały w zeszytach poprzedniego dnia.
Po wysłuchaniu dzieci wskazują osobę, do której pasuje opis.
3. Opis przyjaciela – wykorzystanie zgromadzonych informacji (ćw. pol.-społ.

s. 68–69).
• Dzieci czytają pytania i zapisują odpowiedzi dotyczące przyjaciela lub przyjaciółki: Jak
ma na imię? Ile ma lat? Gdzie mieszka? Jaki ma kolor włosów? Jaki ma kolor oczu? Kiedy
się poznaliście? Jakie ma marzenie? Co lubicie robić razem? Co lubi robić? Jakie lubi kolo-
ry? Co lubi jeść? (ćw. 1). Dzieci opowiadają o przyjacielu lub przyjaciółce, wykorzystując
zapisane informacje.
236

centracji, zabawy matematyczne ruchowe (patrz D1 – nauczyciel zmienia kartki
z działaniami).
5. Dodawanie i odejmowanie w zakresie 100 – doskonalenie liczenia, rozwijanie lo-
gicznego myślenia (ćw. mat.-przyr. s. 39).
• Dzieci uważnie czytają polecenie i wyjaśniają, o czym muszą pamiętać (wyniki na sty-
kających się bokach mają ten sam wynik). Czytają działania i uzupełniają brakujące
liczby, mogą liczyć z pomocą liczydła lub miarki krawieckiej, zaznaczając na niej liczby
klamerkami (zad. 1).
• Dzieci czytają działania i wpisują w kratki brakujące liczby (zad. 2).
• Dzieci w parach układają i zapisują z podanych liczb możliwe działania na odejmowa-
nie i dodawanie (zad. 3).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy inne liczby i dzieci zapisują działania.
• Dzieci siedzą w kręgu i rozmawiają na temat zajęć. Opowiadają, w jakich sytuacjach
dzisiaj współdziałały, jakie poznały nowe wiadomości, jakie zdobyły nowe umiejętno-
ści, czy i w jaki sposób wykorzystały wiadomości i umiejętności, które już posiadają.
• Nauczyciel czyta nacobezu, a dzieci gestem dłoni wskazują ocenę swoich umiejęt-
ności.
Dzień 5
TEMAT DNIA: Radzimy sobie w trudnych sytuacjach

Zapis w dzienniku: Jak radzić sobie w trudnych sytuacjach, kiedy ktoś nas nie szanuje tak,
jak na to zasługujemy?
Potraficie opisać wybraną przez siebie osobę z klasy.
−− wie, jak radzić sobie w sytuacjach, kiedy Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
ktoś się zachowuje nieodpowiednio, −− powiedzieć, do kogo możecie się
−− potrafi zwrócić się o pomoc do zwrócić o pomoc w razie potrzeby.
właściwych osób i opowiedzieć im
o swoim problemie,
−− uczestniczy w zabawach dramowych
i teatralnych.
Na dzisiejszych zajęciach będziecie rozmawiać o tym, jak sobie radzić, kiedy ktoś zacho-
wuje się wobec was niewłaściwie. Dowiecie się, do kogo możecie zwrócić się o pomoc.
Ułożycie klasowy kodeks dobrych rad.
Pytania kluczowe
• Jak przeciwstawić się nieodpowiedniemu traktowaniu przez innych?
237

Środki dydaktyczne: sylweta człowieka na papierze pakowym z napisem Nie wolno!, tekst
wiersza M. Brykczyńskiego O prawach dziecka (zasoby internetu).
Przebieg zajęć
1. Dzieci mają głos – zabawy na powitanie.

• Dzieci stoją w rozsypce. Nauczyciel wita się z dziećmi i proponuje, aby dziś one zdecydo-
wały, jaką zabawą rozpocząć zajęcia. Wybiera dwoje dzieci, które poprowadzą zabawę.
3. Mamy swoje prawa – wypowiedzi dzieci.

• Nauczyciel czyta dzieciom wiersz Marcina Brykczyńskiego O prawach dziecka (zasoby
internetu).
• Dzieci wypowiadają się na temat wiersza. Mówią, jak rozumieją swoje prawa. Nauczy-
ciel uzupełnia wypowiedzi dzieci i tłumaczy w razie potrzeby przekazywane informa-
cje (może umieścić na tablicy listę praw dziecka).
4. Mamy poczucie własnej wartości – rozwijanie wyobraźni, ćwiczenia dramowe
i słownikowe.
• Nauczyciel dzieli dzieci na grupy 2–3 osobowe i mówi: Pamiętajcie! Nikt nie ma prawa
was krzywdzić, przezywać, obrażać, poniżać. Takiemu traktowaniu możecie się zdecydo-
wanie sprzeciwić.
• Dzieci przedstawiają krótkie scenki, w których pokazują sytuacje problemowe i sygna-
lizują swój sprzeciw wobec złego traktowania.
• Nauczyciel przypina do tablicy narysowaną na papierze sylwetę człowieka z napisem
Nie wolno! Dzieci podają propozycje i zapisują obok sylwety, czego nie wolno robić
innym, np. krzywdzić, bić, poniżać, wyśmiewać się, zastraszać, okłamywać, zmuszać do
robienia złych rzeczy, dręczyć, upokarzać.
5. Zwracam się o pomoc – rozwijanie twórczego myślenia, ćwiczenia w pisaniu.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy i każdej wręcza jedną z kartek w formacie A3
z napisami: W szkole, W domu, Na ulicy, Nad wodą.
• Dzieci dyskutują w grupach, do kogo mogą i powinny zwrócić się o pomoc w sytuacji
zagrożenia. Wpisują swoje propozycje na kartkę.
• Grupy kolejno przedstawiają efekty swojej pracy i czytają, kogo można poprosić o po-
moc w różnych miejscach.
6. Klasowy kodeks dobrych rad – ćwiczenia redakcyjne.
• Dzieci tworzą wspólnie z nauczycielem Klasowy kodeks dobrych rad. Dzieci proponują,
a nauczyciel pisze na kartce formatu A3 np.: Nie pozwól się krzywdzić! Powiedz stanow-
czo – nie! Nie ukrywaj problemu. Poproś o pomoc dorosłego.
• Dzieci wypowiadają się swobodnie na temat zajęć. Oceniają swoją pracę. Mówią, jak
im się pracowało, co im się udało, z czym miały problem.
• Nauczyciel przypina do mapy pamięci AKTYWNOŚĆ I PRZEDSIĘBIORCZOŚĆ kartki for-
matu A3 z informacją, do kogo należy zwrócić się o pomoc.
238

TEMAT ZAJĘĆ: Rozwiązywanie zadań tekstowych

−− układa zadania tekstowe do podanych działań,
−− rozwiązuje zadania tekstowe dowolnym sposobem,
−− doskonali technikę mnożenia i dzielenia,
Środki dydaktyczne: kartki z działaniami na dzielenie, koszyczek, kartki formatu B5,
mazaki, koszyczek z działaniami na dzielenie (po jednym dla każdego dziecka), karteczki
w pięciu kolorach, arkusze papieru pakowego z zapisanymi poleceniami (patrz pkt 3), ma-
zaki w pięciu kolorach. Oto ja. Płyta muzyczna CD 2.
Przebieg zajęć
1. Matematyczny milczek – ćwiczenia w rachunku pamięciowym.

• Nauczyciel zapisuje na tablicy sześć działań na mnożenie i dzielenie. Dzieci liczą w pa-
mięci i zapisują wynik w zeszytach. Wskazane dzieci podchodzą do tablicy i zapisują
wyniki. Wszyscy sprawdzają poprawność. Jeżeli wynik jest poprawny, dzieci podkre-
ślają go, jeżeli niepoprawny – skreślają go i przepisują do zeszytów całe działanie.
2. Ten sam wynik – doskonalenie liczenia.
• Dzieci losują z koszyczka po jednej kartce z zapisanym działaniem na dzielenie. Spacerują
po klasie i śpiewają znaną im piosenkę, np. Fantazja. Podczas przerwy w muzyce szukają
osób, które mają ten sam wynik działania. Przerwa jest krótka i dzieci znowu śpiewają.
Jeżeli ktoś znajdzie osobę z tym samym wynikiem, spacerują razem, trzymając się za ręce.
• Dzieci wrzucają kartki do koszyka, nauczyciel miesza je i rozdaje ponownie. Zabawa
przebiega w ten sam sposób.
3. Wędrujący arkusz – rozwijanie współpracy w grupie, doskonalenie umiejętności
układania i rozwiązywania zadań tekstowych.
• Nauczyciel dzieli dzieci na pięć grup zgodnie z wylosowanym kolorem. Każdej grupie
wręcza arkusz papieru pakowego i mazak w kolorze każdej z grup. Tym mazakiem
każda grupa będzie dokonywała wpisów w tabeli na arkuszu zgodnie z poleceniami.
1. Wpiszcie dowolne działanie

2. Ułóżcie i napiszcie treść zadania do podanego działania.
na mnożenie lub dzielenie.
3. Przeczytajcie działanie
4. Zapiszcie działanie, 5. Ułóżcie i napiszcie
i treść zadania. Napiszcie
obliczcie je i napiszcie wynik. odpowiedź do zadania.
pytanie do zadania.
• Każda grupa rozpoczyna zadanie od wypełnienia pierwszego pola, zapisuje dowolne

działanie. Potem arkusz papieru przekazywany jest zgodnie z ruchem wskazówek zegara.
• Kiedy arkusz wróci do grupy wyjściowej, następuje sprawdzenie przez każdą z grup,
czy zadanie ułożone jest i rozwiązane poprawnie.
• Nauczyciel pyta dzieci, jak pracowało im się na zajęciach, czy zadania były dla nich
łatwe, z czym miały problem, jak oceniają swoją pracę w grupie.
239

EDUKACJA PLASTYCZNA
Uwaga! Przed zajęciami nauczyciel informuje dzieci, jakie materiały mają przynieść,
by wykonać pracę plastyczną.
TEMAT ZAJĘĆ: Prezentacja kultury góralskiej i piękna polskich gór
Potraficie wykonać wycinankę na wzór wycinanki kurpiowskiej. Sprawnie posługujecie się
nożyczkami.
−− nazywa instrumenty muzyczne Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
charakterystyczne dla regionu, −− zaprezentować kulturę góralską
−− rozpoznaje taniec, melodię i piosenkę w formie pracy plastycznej.
góralską,
−− wskazuje cechy charakterystyczne
architektury regionu,
−− wykonuje pracę na podany temat
wybraną przez siebie techniką plastyczną,
−− posługuje się kształtem, barwą i fakturą
na płaszczyźnie.
Dzisiaj na zajęciach zaprezentujecie kulturę góralską lub piękno polskich gór wybraną
przez siebie techniką plastyczną.
Pytania kluczowe
• Co to są plastyczne środki wyrazu?
Środki dydaktyczne: mapa Polski, widokówki przedstawiające krajobraz górski, nagranie
muzyki góralskiej, ciupaga, kartki z bloku, materiały plastyczne przyniesione przez dzieci,
zdjęcia, ilustracje gór, oscypek, góralskie melodie ludowe.
Przebieg zajęć
1. Na góralską nutę – taniec w kręgu przy muzyce.

• Dzieci stoją w kręgu, ręce trzymają oparte o biodra. Nauczyciel włącza nagranie góral-
skiej muzyki do piosenki W murowanej piwnicy.
• Dzieci wykonują po dwa kroki dostawne w lewą, a następnie w prawą stronę.
2. Piękno polskich gór – wprowadzenie do tematu.
• Nauczyciel pokazuje na mapie Polski góry i nazywa je: Tatry, Beskidy, Sudety, Pieniny.
• Dzieci oglądają zgromadzone przez nauczyciela materiały związane z górami: wido-
kówki, zdjęcia, ilustracje gór, ciupaga, oscypek i słuchają góralskich melodii ludowych.
Dzieci wypowiadają się na temat charakterystycznych elementów krajobrazu górskie-
go: zabudowy, góralskich strojów ludowych, kapel góralskich i instrumentów.
3. Prezentacja kultury góralskiej i polskich gór – praca plastyczna.
• Nauczyciel tłumaczy, co to są plastyczne środki wyrazu. Podaje temat pracy plastycz-
nej. Pozostawia dowolność przy wyborze techniki plastycznej.
• Dzieci wykonują prace według własnego pomysłu, starają się oddać piękno kultury
góralskiej, wykorzystując plastyczne środki wyrazu.
240

4. Galeria klasowych prac.
rząc wystawę. Grupują je zgodnie z przedstawionym elementem kultury góralskiej.
• Dzieci oglądają prace i wypowiadają się na ich temat. Opowiadają, jaką wybrały tech-
nikę i jakie charakterystyczne elementy przedstawiły w swojej pracy. Informują, jak im
się pracowało i co sprawiało im trudność. Zwracają uwagę na plastyczne środki wyra-
zu, które wykorzystały w swoich pracach.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Kwiecień, plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata – czyli dyna-
mika w muzyce
Potraficie grać na dzwonkach chromatycznych. Znacie różne instrumenty. Potraficie słu-
chać muzyki. Wiecie, że muzyka potrafi zachwycać i być bardzo różnorodna.
−− zna znaczenie słów forte i piano, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− właściwie rozróżnia dynamikę w muzyce, −− zaśpiewać piosenkę Lustrzana
−− zgodnie z charakterem muzyki potrafi wyliczanka,
zatańczyć walca, −− wyjaśnić, co to jest piano i forte.
−− śpiewa i pokazuje piosenkę Lustrzana
wyliczanka.
Dzisiaj na zajęciach poznacie taniec – walc. Dowiecie się, co oznacza dynamika w muzyce.
Pytania kluczowe
• Co oznacza forte i piano w muzyce?
Środki dydaktyczne: instrumenty perkusyjne: trójkąt, tamburyn, szeroka guma (ok. 6 me-
trów, związane końce), karta pracy nr 23. Oto ja. Płyta muzyczna CD 2. Walc kwiatów z baletu
Dziadek do orzechów P. Czajkowskiego.
Przebieg zajęć
1. Muzyczny spacer – ćwiczenie ruchowe.

• Dzieci poruszają się swobodnie po sali (w ciszy lub do podkładu muzycznego w umiar-
kowanym tempie). Gdy nauczyciel zagra głośno na tamburynie, dzieci ruchem rąk
wzniesionych w górę naśladują promyki słońca. Gdy nauczyciel zagra cicho na trójką-
cie – palcami rąk naśladują spadające krople wiosennego deszczu.
• Nauczyciel pyta dzieci: Prócz dwóch odmiennych instrumentów, czym jeszcze różniły się
dźwięki deszczu od dźwięków słońca?
• Nauczyciel wyjaśnia i zapisuje określenia muzyczne na tablicy: Dźwięki grane cicho – to
w muzyce piano. Dźwięki grane głośno – to w muzyce forte. Piano i forte – to w muzyce
dynamika, czyli siła, z jaką wykonywany jest dźwięk. Zastanówcie się i powiedzcie, w jakich
241

sytuacjach z życia codziennego zauważacie zmiany dynamiki. Dzieci wymieniają różne
przykłady i przy pomocy nauczyciela klasyfikują je pod właściwe pojęcie: forte lub piano.
Uwaga! Nauczyciel może zadawać pytania pomocnicze: Jakie zwierzę porusza się
piano, a jakie – forte? Jakie pojazdy wydają dźwięki piano, a jakie forte?
2. Rozwiązywanie zadań w karcie pracy nr 23.
• Dzieci czytają słowa w dymkach: forte, piano. Nauczyciel dzieli dzieci na dwie grupy
i na jego znak (na zmianę) mówią : forte, piano.
• Nauczyciel pyta: Co oznaczają słowa forte i piano? Wyjaśnia, że słowa pochodzą z języ-
ka włoskiego.
• Dzieci oglądają obrazki i mówią, co przedstawiają. Łączą obrazki z odpowiednią na-
zwą dynamiki (zad. 1).
• Dzieci wpisują słowo fortepian w puste kratki (zad. 2).
3. Walczyk z kałuży – ćwiczenie muzyczno-ruchowe (P. Czajkowski Walc kwiatów
z baletu Dziadek do orzechów).
• Nauczyciel wprowadza uczniów w temat zabawy z muzyką. Mówi: Kwietniowa pogo-
da bywa bardzo kapryśna. Raz świeci słońce, to znów pada deszcz. Na środku naszej sali
powstała wielka kałuża. Zróbmy wokół niej wielkie koło. Dzieci formują koło przy użyciu
szerokiego pasa z gumy. Nauczyciel mówi: Nauczymy się prostego wierszyka z dostoso-
wanymi do niego ruchami. Dzieci powtarzają każdy wers za nauczycielem, jednocze-
śnie naśladują każdy jego ruch, wynikający z tekstu:
Do przodu, do tyłu, krok do przodu, krok do tyłu
w górę i w dół. uniesienie gumy w górę i opuszczenie w dół,
na wysokości
I w prawo, i w lewo, wychylenie się na prawą, następnie na lewą
nogę – na boki
i prosto stój. stanie prosto
Do środka wejdź, do tyłu wróć, wejście pod gumą do środka koła, powrót na
swoje miejsce bez wypuszczania gumy z ręki
obróć się w miejscu i ukłon zrób. obrót wokół własnej osi, z przytrzymaniem
B. Kotulska za plecami paska gumy i ukłon w kierunku
środka koła.
• Dzieci wspólnie z nauczycielem wykonują wierszyk z gumą w rytm muzyki (środkowy
fragment – forte – utworu Walc kwiatów z baletu Dziadek do orzechów P. Czajkowskie-
go), a w pozostałych częściach utworu swobodnie improwizują.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat utworu. Pyta: Jaki charakter miała muzyka?
Z czym się kojarzyła? Czy można do tej muzyki tańczyć?
• Nauczyciel wyjaśnia dzieciom: Ten utwór jest walcem. Walc jest tańcem. Dzieci słuchają
fragmentu utworu i wspólnie z nauczycielem taktują na trzy.
4. Zabawa muzyczno-ruchowa do utworu Walc kwiatów.
• Początek utworu (piano, harfa): dzieci swobodnie poruszają się na palcach po sali, na-
śladując delikatnym ruchem taniec motyli, które po deszczu wyfrunęły na spacer.
• Charakterystyczny puls walca – gdy go usłyszymy w dźwiękach harfy, podchodzi-
my spokojnie do gumy i trzymając ją delikatnie w rękach, bujamy się z nogi na nogę
(w prawo – w lewo) w puls muzyki.
• Część forte – rozpoczynamy realizacje wierszyka z tańcem z gumą – Walc z kałuży.
242

• Nauczyciel prosi dzieci, by zaklaskały forte, jeśli temat zajęć się podobał albo piano –
jeśli się nie podobał.
• Nauczyciel czyta nacobezu, a dzieci dokonują samooceny.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Tor przeszkód w terenie

−− zwinnie pokonuje przeszkody,
−− wykazuje orientację przestrzenną,
Przybory: kamienie, patyki, piłki, szarfy, drzewa.
Przebieg zajęć

• Ratujące drzewa. Nauczyciel wybiera jednego berka, który na wyznaczonym terenie
goni pozostałych uczestników. Dzieci uciekające mogą dobrać się w dwójki i objąć
drzewo, wtedy nie mogą być złapane. Pary przy drzewkach mogą stać maksymalnie
pięć sekund. Dziecko złapane staje się berkiem.
• Dzieci ustawione w szeregu wykonują ćwiczenia do wyznaczonego miejsca i wracają:
bieg przodem; bieg tyłem; bieg z krążeniem ramion w przód; bieg z krążeniem ramion
w tył; przeplatanka; marsz, co trzeci krok – kolano do klatki piersiowej – raz lewe, raz pra-
we; marsz, co trzeci krok – pięta do pośladka – raz lewa raz prawa; skip A; marsz z wykro-
kami, prawa i lewa noga; skip C; marsz na czworakach; marsz w podporze tyłem; podsko-
ki obunóż w miejscu – 5 razy, następnie przeskoki z nogi na nogę do wyznaczonej linii.
• Nauczyciel przygotowuje tor przeszkód i pokazuje dzieciom, w jaki sposób go pokonać.
Dzieci pojedynczo w odstępach pokonują tor: bieg slalomem między kamyczkami; skoki
obunóż przez rozłożone równolegle patyczki; okrążenie drzewka; marsz na czworakach;
marsz po kamyczkach z jednego na drugi (małe i płaskie kamyczki) z utrzymaniem rów-
nowagi; okrążenie drzewka w stronę przeciwną niż poprzednio; skoki z lewej na prawą
nogę między patykami; przełożenie szarfy przez tułów z góry na dół; bieg do miejsca,
w którym są ułożone kamyczki i rzut jednym z nich w drzewo z wyznaczonego miejsca.
• Gra do pięciu podań. Na wyznaczonym terenie (boisku) nauczyciel dzieli dzieci na dwa
zespoły. Każdy zespół stara się pięć razy podać piłkę. Zespół bez piłki stara się ją ode-
brać. Osoba z piłką nie może biegać. Za pięć celnych podań bez upuszczenia piłki na
podłoże drużyna zdobywa jeden punkt. Gra toczy się do kilku punktów.
• Dzieci w kilkuosobowych zespołach układają z kamyczków i patyczków zwierzątka.
243

TEMAT ZAJĘĆ: Skok w dal z miejsca
−− doskonali skoczność,
−− wykonuje przysiad po skoku,
Przybory: szarfy, kredy, piłki.
Przebieg zajęć

• Przyjaciel skoczek – berek. Nauczyciel wybiera jednego berka, który goni pozostałych
uczestników na wyznaczonym boisku. Dziecko złapane staje z rękami wyciągniętymi
w przód. Aby je wybawić, uciekające dzieci łapią skutego za ręce i podskakują obunóż
w górę. Zadaniem berka jest złapać wszystkich. Po pewnym czasie nauczyciel dodaje
drugiego berka.
• Dzieci w truchcie po kole wykonują ćwiczenia: marsz na palcach, ręce w górę; marsz
na piętach; bieg przodem, krążenia ramion w przód; bieg tyłem, krążenia ramion w tył;
marsz z wymachami nóg w przód, raz prawą raz lewą; skip A; skip C; przeplatanka; marsz
na czworakach; marsz w podporze tyłem; skoki obunóż w przód; wypady nóg w przód,
raz prawą, raz lewą; skoki obunóż tyłem; jaskółka w miejscu; skoki z nogi na nogę.
• Skoczek. Dzieci ustawiają się w kole jeden za drugim (z jednym z boków do jego środ-
ka). Każdy stoi w rozłożonej szarfie w odległości od następnej osoby około pół me-
tra. Jedno dziecko stoi w środku. Na hasło nauczyciela: hop! wszystkie dzieci skaczą
w przód do środka następnej szarfy. Zadaniem dziecka w środku jest wskoczyć do
szarfy i zająć czyjeś miejsce. Dziecko, które nie wskoczyło, wchodzi do środka i czeka
na kolejny sygnał, aby zająć miejsce.
• Konkurs skoków w dal. Nauczyciel pokazuje poprawny skok w dal z miejsca – z przysia-
du do przysiadu, bez podparcia rękami. Dzieci wykonują pojedynczo skok z miejsca
z wyznaczonej linii. Nauczyciel mierzy długość skoków i je zapisuje. Każde dziecko
wykonuje dwa skoki. Następnie w zależności od długości skoków nauczyciel wyłania
dzieci, które zdobyły pierwsze, drugie i trzecie miejsce.
• Skoki rzędami. Nauczyciel dzieli dzieci na zespoły, które stają w rzędach na wyznaczo-
nej linii. Na sygnał nauczyciela pierwsze osoby z rzędu wykonują skok w dal z miejsca.
Drugie osoby z rzędu podchodzą i zaznaczają kredą (szarfą) miejsce oddanego skoku
(od pięty). Następnie z tego miejsca wykonują skok. I tak kolejne osoby z rzędu. Zaba-
wa toczy się do momentu, aż każde dziecko z rzędu odda jeden skok. Wygrywa zespół,
którego ostatnia linia będzie najdalej położona od startu.
• Niebezpieczne kule. Dzieci stoją w rzędzie na linii końcowej, jedno za drugim, i poru-
szają się na drugą linię końcową w kierunku nauczyciela, który stoi na środku. Jeśli
nauczyciel toczy piłkę, dziecko musi ją przeskoczyć, jeśli rzuca w górę, musi przebiec
pod nią, zanim dotknie parkietu. Osoba, która dotknie piłkę, odpada. Zabawa toczy
się do momentu, aż zostanie jedno dziecko. Zabawę można utrudnić: dodając drugą
piłkę, szybciej tocząc, rzucając.
244

• Dzieci maszerują, wykonując krótkie stanie na jednej nodze (3 sekundy) – utrzymują
równowagę w tej pozycji – noga stojąca lekko zgięta, ręce skrzyżowane na piersiach,
dłonie na barkach.
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia równoważne na ławeczce z wykorzystaniem woreczków.

245

JA – ŚWIAT
Projekt
nr 27
ŚWIAT NAS CIĄGLE ZASKAKUJE. KRA JOBRAZY POLSKI.
• czytanie i słuchanie ze zrozumieniem
• określanie charakteru czytanego utworu
• dopasowanie do grupy przedmiotów ich ogólnej nazwy
• dobieranie nazwy do określonej kategorii
• rodziny wyrazów
• opis przedmiotu
• stopień wyższy przymiotnika
• pisownia wyrazów z rz,
• pisanie tekstów poprawnych pod względem ortograficznym i interpunkcyjnym
• stosowanie prawa przemienności dodawania i mnożenia
• mnożenie i dzielenie w poznanym zakresie liczbowym
• odczytywanie danych w tabeli
• rozwiązywanie zadań tekstowych dowolnym sposobem
• wykonywanie pomiarów i rysowanie linii za pomocą linijki
• rysowanie figur w powiększeniu i w pomniejszeniu
• utrwalenie wiadomości dotyczących poznanych krajobrazów
• wdrażanie do posługiwania się mapą fizyczną Polski
Uczeń klasy drugiej to dziecko ciągle uczące się czytać. Stale doskonali technikę i tempo
czytania, a także ćwiczy rozumienie czytanych tekstów. Pamiętajmy, jeśli doskonalimy
technikę czytania, ćwiczenia powinny być prowadzone na prostym materiale języko-
wym (wyraz, zdanie, tekst). Doskonaląc tempo i rozumienie czytanych tekstów, stopień
trudności materiału językowego dostosowujemy do umiejętności ucznia.
246

MNOŻENIE I DZIELENIE W ZAKRESIE 50

• poznanie określeń muzycznego • Statki na morzu – praca techniką kolaż
tempa: wolno, szybko, umiarkowanie • wykazanie się kreatywnością
• rozróżnianie i nazywanie tempa w doborze materiałów
słuchanych utworów • wykonanie pracy techniką kolaż
• improwizacje ruchowe do muzyki • posługiwanie się barwą i różnymi
ilustrujące domowe porządki rodzajami faktury

1. Humor • Łódka z papieru – • kształtowanie gibkości
w literaturze składanie i zaginanie dolnego odcinka
2. Opis zabawy papieru kręgosłupa
3. Różnimy się • środki transportu • wyrabianie ogólnej
wodnego i ich sprawności fizycznej
4. Stopniujemy
wykorzystanie • wdrażanie do
przymiotniki • wykonanie łódki stosowania zasad
5. Wiem, potrafię z papieru według bezpieczeństwa
instrukcji słownej podczas ćwiczeń
247

248
Projekt nr 27 Świat nas ciągle zaskakuje. Krajobrazy Polski. Mnożenie i dzielenie w zakresie 50
Uwagi
o realizacji
programowej
Liczba godzin
Numer jednostki
gółowe podstawy
Wymagania szcze-
1 157 Co to znaczy • utrwalenie pojęcia sylaby – budowanie z sylab nazw przedmio- podr. polonist,- I • jest aktywny i przedsiębiorczy
być przed- tów znajdujących się w domu, podawanie nazw przedmiotów -społ. 1.3) – potrafi aktywnie podejmować
siębiorczym? na określoną liczbę sylab, cz. 2, s. 36–38 2.3) zadania indywidualne i grupowe
Rozwijanie • rozwijanie umiejętności czytania ze zrozumieniem na pod- ćw. polonist.- 3.1) zaproponowane przez nauczycie-
pomysłowości stawie tekstu Zabawa w sklep – wskazanie zdań prawdziwych -społ. 3.2) la, inne dziecko lub samego siebie,
poprzez litera- i fałszywych, cz. 3, s. 70–71 3.3) • potrafi docenić inność drugiego
turę dziecięcą. • dzielenie się wrażeniami z przeczytanego tekstu, wskazanie 3.4) człowieka, docenia ją, jest dla
w tekście nietypowych wydarzeń oraz wyszukiwanie w tekście 4.1) niego wartością,
elementów humorystycznych, 4.4) • czyta ze zrozumieniem dłuższy
• wskazywanie różnych pomysłów na zabawę, 5.4) tekst prozatorski,
• rozwijanie słownika biernego i czynnego dziecka poprzez za- • wskazuje zdania prawdziwe
bawy w kategoryzowanie: szukanie nazwy obejmującej daną i fałszywe
grupę przedmiotów, • odszukuje w tekście potrzebne
informacje, potrafi wnioskować
2 158– Opisujemy za- • czytanie tekstu Nasza Zabawa w sklep z podziałem na role, podr. polonist,- I na podstawie tekstu,
159 bawy – nazwę, czytanie ulubionych fragmentów, ćwiczenia głośnego czytania -społ. 1.3) • rozumie znaczenie dosłowne
przedmioty czystego i wyrazistego, cz. 2, s. 36–38 2.3) i przenośne symbolów
potrzebne do • rozwijanie umiejętności opisywania zabaw – gromadzenie słow- ćw. polonist.- 2.4) wykorzystywanych w literaturze
zabawy, miej- nictwa dotyczącego zabawy: miejsce, potrzebne przedmioty, -społ. 3.1) dziecięcej (np. symbol
sce oraz ilość • redagowanie opisów swoich ulubionych zabaw za pomocą cz. 3, s. 72–73 3.2) czterolistnej koniczynki),
dzieci w niej pytań pomocniczych 3.4) • potrafi określić charakter czyta-
uczestniczą- • czytanie i wspólne uzupełnianie opisów, rozwijanie swoich 4.2) nego utworu (humorystyczny,
cych. opisów, wprowadzenie zasady pisowni rz po spółgłoskach b, p, 4.4 poważny itd.),
d, t, g, k, ch, j, w, ćwiczenia utrwalające poznane zasady, 5.4)) • ma bogaty słownik: potrafi prze-
1 160 Czy wszyscy • wprowadzenie symbolu zajęć – czterolistnej koniczynki, podr. polonist,- I prowadzić kategoryzację – dopa-
muszą być rozmowa z dziećmi na temat tego, co znaczy czterolistna -społ. 1.3) sować do grupy przedmiotów ich
tacy sami? koniczynka, jakie wartości ze sobą niesie, cz. 2, s. 39 1.5) ogólną nazwę oraz potrafi doko-
Rozwijanie • czytanie wiersza Agnieszki Frączek, Czterolistna koniczyna ćw. polonist.- 2.3) nać operacji przeciwnej – dobrać
poczucia – rozwijanie wrażliwości dzieci na inność na podstawie -społ. 3.1) nazwy do określonej kategorii,
własnej swobodnego dzielenia się przeżyciami po przeczytaniu utworu cz. 3, s. 74–75 3.4) • ma bogate słownictwo – potrafi
wartości oraz pytaniami kierunkowymi, 4.1) opisać dokładnie dane przedmio-
i godności • rozwijanie wrażliwości poetyckiej – dobieranie rymów w pary 5.7) ty, podać ich charakterystyczne
dzieci w klasie. i ich przepisywanie, cechy,
26.10.2018 10:35:00
• ćwiczenia społeczne: pozytywne „wyjaśnianie” koniczynce, co to • umie dzielić wyrazy na sylaby,
znaczy być inną, wyjątkową, • tworzy opis zabawy na podstawie
• rozwijanie właściwych postaw wobec osób niepełnosprawnych, pytań pomocniczych,
opisywanie, jak dzieci pomagają sobie wzajemnie w klasie, • potrafi porównywać osoby
• kształtowanie umiejętności słuchania ze zrozumieniem – i przedmioty, stosując stopień
wypowiedzi dzieci na temat tego, czym się wyróżniają, jak sobie wyższy przymiotnika (np. wyższy
nawzajem pomagają, niż, mniejszy niż),
1 161 Wojtek jest • zabawy w wyszukiwanie przymiotników, którymi możemy podr. polonist,- I • pisze kaligraficznie,
większy od opisać czyjś wygląd, typu: wysoki, młody, szczupła itd., -społ. 1.3) • potrafi dokonać analizy
Adama... • intuicyjne wprowadzenie stopniowania przymiotników, typu: cz. 2, s. 39 1.5) napisanego tekstu i poprawić
Stopniowanie wysoki, wyższy, ćw. polonist.- 2.3) jego usterki,
przymiotnika • szukanie przymiotników, którymi możemy opisać poszczególne -społ. 2.4) • pisze poprawnie ortograficznie
w stopniu przedmioty oraz określić, czym się od siebie różnią, np. ta lampa cz. 3, s. 76–77 3.1) i interpunkcyjnie teksty
wyższym. jest niższa od tamtej, 3.4) stworzone przez siebie jak
• układanie zdań z przymiotnikami w stopniu wyższym, 4.1) również dyktowane przez
porównywanie wielkości, 4.4) nauczyciela,
• powtórzenie umiejętności dzielenia wyrazów na sylaby, 5.1) • wie, że po spółgłoskach b, p, d, t,
g, k, ch, j, w piszemy rz, stosuje tę
1 162 Czy już • rozwijanie swojej przedsiębiorczości i aktywności w zabawie ćw. polonist.- I
zasadę w praktyce,
potrafisz? i twórczym działaniu, -społ. 1.3)
• potrafi podać wyrazy,
Podsumowa- • powtórzenie umiejętności zdobytych w ostatnich trzech cz. 3, s. 78–79 2.3)
w których występuje rz po wyżej
nie wartości projektach: określanie prawdy lub fałszu w zdaniach 3.1)
wymienionych spółgłoskach,
AKTYWNOŚĆ dotyczących zachowań społecznych, tworzenie wyrazów 4.1)
• potrafi zapisać wyrazy
I PRZEDSIĘ- z cząstką -uję, -ują, pisownia wyrazów z h i rz, redagowanie 4.4)
oznaczające czynności,
BIORCZOŚĆ. opisu postaci; 4.5)
• wie, jak zapisać wyrazy z -uje,
• pisze poprawnie wyrazy z h,
• tworzy opis postaci na podstawie
pytań pomocniczych;
1 27 Krajobrazy • utrwalenie wiadomości dotyczących poznanych krajobrazów, podr. matem.- IV • wyróżnia cechy poznanych
Polski – quiz. • wdrażanie do posługiwania się mapą fizyczną Polski, -przyr. 1.1) krajobrazów,
• wykorzystywanie poznanej wiedzy w praktyce, cz. 2, s. 40–41 1.2) • zaznacza na mapie wskazane
ćw. matem.- 3.2) elementy krajobrazu,
-przyr. • rozumie i stosuje prawo
cz. 2 s. 40 przemienności mnożenia liczb,
1 131 Przemienność • utrwalenie przemienności dodawania liczb, podr. matem.- II • rozwiązuje zadania tekstowe na
mnożenia • wprowadzenie przemienności mnożenia liczb, -przyr. 3.1) mnożenie i dzielenie liczb,
liczb. • doskonalenie mnożenia i dzielenia, cz. 2, s. 42 3.3) • mnoży i dzieli w poznanym
Dzielenie • rozwiązywanie zadań tekstowych, ćw. matem.- 4.1) zakresie liczbowym,
odwrotnością -przyr. • dodaje i odejmuje w poznanym
mnożenia. cz. 2 s. 41 zakresie liczbowym,
• myśli logicznie,
249
26.10.2018 10:35:00
250
1 132 Mnożenie • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia liczb, podr. matem.- II • zapisuje właściwe działania i ich
i dzielenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie i dzielenie, -przyr. 3.1) wyniki,
liczb. • doskonalenie umiejętności dzielenia liczb, cz. 2, s. 43 3.3) • ilustruje podane działania na
• ilustrowanie działań na dzielenie, ćw. matem.- 4.1) dzielenie,
-przyr. • dokonuje analizy treści zadań
cz. 2 s. 42 tekstowych;
1 133 Mnożenie • rozwiązywanie zadań tekstowych dowolnym sposobem, ćw. matem.- II
i dzielenie • doskonalenie techniki mnożenia i dzielenia w poznanym -przyr. 3.1)
liczb. zakresie, cz. 2 s. 43 3.3)
4.1)
1 134 Powtórzenie • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie i dzielenie, ćw. matem.- II
materiału – • rozwijanie logicznego myślenia, -przyr. 3.1)
zadania różne. • doskonalenie umiejętności dodawania, odejmowania, cz. 2 s. 44–45 3.2)
mnożenia i dzielenia, 3.3)
4.1)
1 135 Gry i zabawy • rozwiązywanie zadań tekstowych na mnożenie i dzielenie, II
matema • doskonalenie umiejętności dodawania, 3.1)
tyczne. • rozwijanie logicznego myślenia, 3.2)
• doskonalenie umiejętności mnożenia i dzielenia liczb; 3.3)
4.1)
5.2)
1 27 Środki • poznanie środków transportu wodnego i sposobów ich VI • rozpoznaje poznane środki
transportu wykorzystywania przez człowieka, 1.1) transportu wodnego,
wodnego • rozpoznawanie środków transportu wodnego, 1.2) • wie, jak człowiek wykorzystuje
techniczna
– składana • wykonanie łódki składanej z papieru; 1.4) środki transportu wodnego,
łódka 2.2)c • pod kierunkiem nauczyciela
z papieru. składa łódkę z papieru;
1 27 Tempo • poznanie określeń muzycznego tempa: wolno, szybko, Karta pracy VIII ważne • rozpoznaje i określa tempo
w muzyce. umiarkowanie, nr 24 1.1) jest przy- słuchanej muzyki,
• rozróżnianie i nazywanie tempa w słuchanych utworach 1.6) gotowa- • śpiewa znane piosenki w różnych
muzyczna
muzycznych: J. Pachelbela Canon, F. Chopina Walc Des-dur op; 1.7) nie w sali tempach,
64 no; 1 zwany minutowym oraz J. Brahmsa Taniec węgierski, 3.1) miejsca • dostosowuje ruch do tempa
• improwizacje ruchowe do muzyki ilustrujące domowe porządki, 3.2) do ćwi- muzyki,
• interpretacja ruchowa utworu J. Brahmsa Taniec węgierski – czeń ru- • wykonuje Taniec sprzątaniec;
Taniec sprzątaniec; chowych
i tańca
26.10.2018 10:35:00
1 27 Statki na • wypowiadanie się na temat środków transportu wodnego , V • wymienia poznane środki
morzu – pra- • przybliżenie rodzajów jednostek pływających po morzu, 1.1)a transportu wodnego,
ca techniką • wykonanie pracy plastycznej techniką kolaż, 1.1)b • wykonuje pracę plastyczną na
plastyczna
kolaż. • wykorzystywanie barwy i faktury w kompozycji na płaszczyźnie; 2.1) podany temat techniką kolaż,
2.2) • wykorzystuje barwę i różne
2.3) rodzaje faktury;
3 79– 79. Ćwiczenia • kształtowanie gibkości dolnego odcinka kręgosłupa, IX • kształtuje gibkość dolnego
81 i próby gib- • kształtowanie siły, 1.1) odcinka kręgosłupa,
kości. • doskonalenie koordynacji ruchowej, 1.2) • kształtuje siłę,
80. Toczenie • rozwijanie umiejętności współpracy w zespole podczas 2.1) • współpracuje w zespole podczas
przedmiotów wykonywania ćwiczeń, 2.2) wykonywania ćwiczeń i zabaw,
przed sobą • wdrażanie do stosowania zasad bezpieczeństwa podczas 2.3) • kształtuje koordynację ruchową,
z wykorzy- ćwiczeń. 2.4)e • zachowuje zasady
wychowanie fizyczne
staniem 3.4) bezpieczeństwa.
piłki lekarskiej
i obręczy.
81. Rzuty do
celu rucho-
mego.
251
26.10.2018 10:35:00
Uwaga! Po każdych zajęciach nauczyciel pisze na mapie pamięci Aktywność i przed-
siębiorczość informacje ważne dla tej wartości, np.: Bądź przedsiębiorczym – działaj!
Bycie innym nie oznacza bycia gorszym, Jesteśmy wrażliwi, pomagamy sobie wzajem-
nie. Wygląd człowieka nie świadczy o tym, że jest lepszy lub gorszy od innych.
Dzień 1.
TEMAT DNIA: Humor w literaturze

Zapis w dzienniku: Co to znaczy być przedsiębiorczym? Rozwijanie poczucia humoru po-
przez literaturę dziecięcą. Krajobrazy Polski – quiz. Przemienność mnożenia liczb. Dziele-
nie odwrotnością mnożenia.
Poznaliście swoje prawa. Wiecie, do kogo możecie zwrócić się o pomoc, kiedy ktoś za-
chowuje się wobec was niewłaściwie. Uważnie przepisujecie teksty. Potraficie zgromadzić
informacje do opisania wybranej postaci. Potraficie wskazać różnice miedzy krajobrazem
górskim i nizinnym. Znacie różne sposoby dodawania i odejmowania liczb dwucyfrowych.
−− jest aktywny i przedsiębiorczy, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− czyta ze zrozumieniem dłuższy tekst −− zamienić zdania fałszywe na prawdziwe
prozatorski, tak, aby pasowały do opowiadania
−− potrafi wnioskować na podstawie Zabawa w sklep,
tekstu, −− podać jedno określenie do podanych
−− potrafi określić charakter czytanego grup wyrazów,
utworu, −− zaproponować zabawę, w którą może
−− potrafi przeprowadzić kategoryzację się bawić kilkoro dzieci,
– dopasować do grupy przedmiotów −− wyróżnić cechy poznanych krajobrazów,
ich ogólną nazwę oraz potrafi dokonać −− wyjaśnić znaczenie kolorów na mapie
operacji przeciwnej – dobrać nazwy do Polski,
określonej kategorii, −− wyjaśnić, na czym polega przemienność
−− wyróżnia cechy poznanych mnożenia,
krajobrazów, −− zilustrować na liczmanach
−− zaznacza na mapie wskazane elementy przemienność mnożenia.
krajobrazu,
−− rozumie i stosuje prawo przemienności
mnożenia liczb,
−− mnoży i dzieli w poznanym zakresie
liczbowym,
−− zapisuje właściwe działania i ich wyniki.
Dzisiaj na zajęciach przeczytacie opowiadanie Zabawa w sklep. Będziecie wskazywać
wśród zdań dotyczących opowiadania te, które są prawdziwe. Zamienicie zdania fałszywe
na prawdziwe i je zapiszecie. Opowiecie o zabawach, w które lubicie się bawić. Będziecie
układać pytania dotyczące poznanych krajobrazów. Poznacie zasadę przemienności liczb
w mnożeniu. Przedstawicie przemienność mnożenia za pomocą liczmanów.
252

Pytania kluczowe
• W jakich sytuacjach przydatna jest przedsiębiorczość?
• Które z elementów poszczególnych krajobrazów najbardziej mnie zachwycają? Uza-
sadnię swój wybór.
• Dlaczego własność przemienności mnożenia jest przydatna w liczeniu?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2, mapa fizyczna Polski, kartka formatu A3 z zapisanymi w polach
nacobezu, cenówki – po trzy dla każdego dziecka, kartka formatu A3, kartonowe pudło
z przedmiotami (patrz pkt 5), 4 kartki formatu A4 z nazwami (patrz pkt 8), nagranie muzyki
relaksacyjnej, liczmany, kartki z działaniami, w kolorach: niebieskim, zielonym, pomarań-
czowym (patrz pkt 9).
Przebieg zajęć

• Nauczyciel zawiesza na tablicy kartkę formatu A3 z narysowanymi polami, w których
zapisane są nacobezu.
2. Nasze zabawy – ćwiczenia w mówieniu, przykłady przedsiębiorczości, czytanie
ze zrozumieniem, współpraca w grupach (podr. pol.-społ. s. 38, ćw. pol.-społ.
s. 71).
• Dzieci rozmawiają w parach na temat sytuacji, w których wykazały się przedsiębior-
czością. Nauczyciel wskazuje dzieci, które opowiadają, czego dowiedziały się od swo-
jego kolegi lub koleżanki.
• Dzieci siadają w kręgu i kończą zdanie: Jestem przedsiębiorczy, przedsiębiorcza, bo…
• Dzieci opowiadają, jakie są ich ulubione pomysły na zabawy. Z kim najczęściej się ba-
wią (polecenie 3).
• Nauczyciel wiesza na tablicy kartkę formatu A3 i pisze na niej Nasze zabawy. Dzieli
dzieci na czteroosobowe grupy. Każda grupa podaje swoją propozycję najciekawszej
zabawy. Prezentują swoje pomysły: podają nazwę zabawy (nauczyciel zapisuje ją na
kartce), zasady, potrzebne materiały. Kończą prezentację zdaniem Uważamy, że to bar-
dzo ciekawa zabawa, bo…
• Każde dziecko otrzymuje trzy cenówki i głosuje na najciekawszą, według niego, za-
bawę (nie głosuje na propozycję zabawy swojej grupy). Można oddać (przykleić ce-
nówkę): wszystkie trzy głosy na jedną zabawę, dwa głosy na jedną i jeden na inną lub
oddać po jednym głosie na trzy różne zabawy.
Uwaga! Kartka będzie potrzebna w następnym dniu.
• Nauczyciel czyta głośno opowiadanie Zabawa w sklep. Dzieci wymieniają postaci wy-
stępujące w opowiadaniu. Mówią, jaki pomysł na zabawę miały dzieci i jak w zabawie
pomogła im babcia. Opowiadają, co nietypowego się wydarzyło, kiedy dzieci bawiły
się z babcią (polecenia 1 i 2).
• Dzieci czytają wyrazy w ramkach i kolorują pola pasujące do dzieci z opowiadania (ćw. 5).
3. Prawda – fałsz – doskonalenie czytania, wyszukiwanie informacji w tekście opo-
wiadania Zabawa w sklep, ćwiczenia w pisaniu (podr. pol.-społ. s. 36–38, ćw. pol.-
-społ. s. 70).
253

• Dzieci czytają sylaby i tworzą z nich nazwy przedmiotów z opowiadania. Zapisują je
obok rozsypanki i mówią, jakie znaczenie miały te przedmioty dla bohaterek opowia-
dania (ćw. 1).
• Dzieci czytają zdania dotyczące opowiadania Zabawa w sklep. Oznaczają zdania praw-
dziwe i fałszywe. W parach wyszukują w opowiadaniu te fragmenty i je odczytują.
Zmieniają zdania fałszywe na prawdziwe i zapisują je w zeszycie. Głośno je odczytują
(ćw. 2).
4. Pudło rozmaitości – grupowanie i nazywanie przedmiotów (ćw. pol.-społ. s. 71).
• Dzieci siadają w kole. Nauczyciel kładzie do środka kartonowe pudło, w którym znaj-
dują się różne przedmioty: kredka, cukierek, piłka, lizak, skakanka, pomadka, krem,
piórnik, linijka, wafelek, perfumy, szarfa. Dzieci oglądają i nazywają przedmioty. Na-
stępnie grupują je i nadają grupom przedmiotów wspólną nazwę: przybory szkolne
(kredka, piórnik, linijka), słodycze (cukierek, lizak, wafelek), przybory sportowe (piłka,
skakanka, szarfa), kosmetyki (pomadka, krem, perfumy).
• Nauczyciel podaje wyrazy, a dzieci nadają im ogólną nazwę, np. (chleb, bułka, rogal)
– pieczywo, (gumowce, klapki, sandały) – obuwie, (koło, kwadrat, trójkąt) – figury geo-
metryczne, (lalka, pajac, samochód) – zabawki.
• Dzieci czytają zapisane w pętlach grupy wyrazów. Zapisują pod pętlą ogólną nazwę
dla tych wyrazów: słodycze, meble, ubrania, naczynia (ćw. 3).
• Dzieci w parach wymyślają różne wyrazy i głośno je podają. Wskazują parę, która ma
podać dla tych wyrazów ogólną nazwę.
• Nauczyciel podaje ogólną nazwę dla grupy przedmiotów (inne niż podały dzieci),
a dzieci mówią, jakie przedmioty, rośliny, zwierzęta, osoby mogą należeć do tej grupy.
5. Mapa Polski – wykorzystanie wiedzy w praktyce (podr. mat.-przyr. s. 40–41).
• Dzieci odczytują z mapy w podręczniku nazwy geograficzne. Mówią, na jakie grupy
można je podzielić. Przypominają, co oznaczają kolory na mapie Polski.
• Dzieci wskazują na mapie Polski zawieszonej w klasie niziny, wyżyny, góry. Odczytują:
nazwy gór, szczytów i miast w górach; nazwy jezior i miast na Pojezierzu Mazurskim
i Pomorskim; nazwy miast nadmorskich.
• Dzieci przypominają, jakie są charakterystyczne elementy dla krajobrazu górskiego,
a jakie dla nizinnego. Odczytują informacje na temat krajobrazów nizinnego i górskie-
go, oglądają zdjęcia. Przyporządkowują opisy do poszczególnych krajobrazów (pole-
cenie 1).
• Dzieci wymieniają elementy krajobrazu nadmorskiego i zapisują w zeszycie zdania
(polecenie 2).
6. Krajobraz górski – obrazek jako źródło informacji (ćw. mat.-przyr. s. 40).
• Dzieci kolorują obrazek według wskazówek nauczyciela. Numerują na nim elementy
zgodnie z opisem (zad. 1).
• Dzieci piszą nazwy krajobrazów, które poznały.
7. Krajobrazy Polski – quiz, współpraca w grupie, wykorzystanie wiedzy w praktyce.
• Nauczyciel dzieli dzieci na cztery grupy, które zajmują miejsca w czterech różnych
miejscach sali. Każdej wręcza kartkę formatu A4 z nazwą: krajobraz górski, krajobraz
nadmorski, krajobraz nizinny lub mapa Polski. Kartka podzielona jest liniami na tyle
pól, ile pytań zapiszą dzieci.
254

• Dzieci piszą 2–3 pytania dotyczące nazwy na kartce. Na znak nauczyciela wymieniają
się kartkami zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Czytają pytania zapisane przez po-
przednią grupę i zapisują ułożone pytania przez swoją grupę.
• Dzieci siadają w kole. Nauczyciel rozcina kartki wzdłuż linii. Wkłada je do pudełka
i kładzie je w środku koła. Chętne dzieci losują pytania i na nie odpowiadają. Wszyscy
mogą pomagać.
• Dzieci w grupach tworzą album polskich krajobrazów (podr. mat.-przyr. s. 41).
Uwaga! Tworzenie albumu wymaga czasu i odpowiednich przygotowań, również
organizacyjnych. Nauczyciel może zaplanować przygotowanie albumu na zaję-
ciach technicznych lub edukacji plastycznej. Może też połączyć te zajęcia, aby
dzieci miały dostateczną ilość czasu na poszukiwanie informacji, przygotowanie
materiałów i staranne wykonanie albumu.
8. Kolorowe działania – doskonalenie rachunku pamięciowego, ćwiczenia koncen-

tracji.
• Nauczyciel rozkłada w różnych miejscach sali kartki w kolorach w kolorach niebieskim,
zielonym, pomarańczowym (kolory krajobrazów na mapie Polski) z działaniami na do-
dawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie w poznanym zakresie liczbowym. Kartek
powinno być więcej niż dzieci, może być po kilka w jednym miejscu w tym samym
kolorze.
• Nauczyciel włącza nagranie muzyki relaksacyjnej. Dzieci spacerują po sali w jej rytmie.
Kiedy muzyka cichnie, nauczyciel mówi wyraz lub wyrażenie związane z poznanym
krajobrazem, np. górale. Dzieci zbliżają się do kartki we właściwym kolorze. Wskazane
przez nauczyciela dziecko wybiera kartkę z działaniem, odczytuje je głośno i podaje
wynik.
9. Mnożenie jest przemienne – poznanie prawa przemienności, doskonalenie licze-
nia, rozwiązywanie zadań (podr. mat.-przyr. s. 42).
• Dzieci oglądają, w jaki sposób Lena i Tymek porządkowali zdjęcia z wycieczki. Przygo-
towują liczmany i przedstawiają ich sposoby porządkowania zdjęć. Opowiadają, jak
porządkowała zdjęcia Lena, a jak Tymek. Wyjaśniają, czym różni się sposób Tymka od
sposobu Leny. Zapisują na tablicy i w zeszycie sposób ich obliczeń. Czytają informację
Zapamiętaj! i wyjaśniają, na czym polega przemienność mnożenia (polecenie 1).
• Dzieci czytają treść zadania. Analizują dane i przedstawiają działanie za pomocą licz-
manów. Zapisują działania w zeszycie i podają wyniki (polecenie 2).
• Dzieci oglądają ilustrację do zadania i zapisują do nich działania w zeszycie. Porównu-
ją zapisy działań z wybraną osobą w klasie (polecenie 3).
10. Dzielenie jako działanie odwrotne do mnożenia – doskonalenie tabliczki mnoże-
nia, rozwiązywanie zadań (ćw. mat.-przyr. s. 41).
• Nauczycie zapisuje na tablicy kilkanaście działań na mnożenie. Wskazane dzieci za-
pisują wyniki i dopisują dzielenie, działanie odwrotne do mnożenia. Mogą korzystać
z zawieszonej w klasie tablicy demonstracyjnej z tabliczką mnożenia.
• Dzieci uzupełniają tabelkę, wykonując mnożenie i dzielenie zgodnie z kierunkiem
strzałek (zad. 1).
• Dzieci wykonują obliczenia i zapisują wyniki podanych działań. Wymyślają cztery wła-
sne działania i zapisują je w pustych ramkach (zad. 4).
255

• Dzieci cicho czytają treść zadania. Odpowiadają na pytania nauczyciela dotyczące
danych i szukanych w zadaniu. Zapisują obliczenie i sprawdzenie. Podają odpowiedź
(zad. 2).
• Dzieci przygotowują patyczki. Czytają treść zadania i wykonują obliczenia różnymi
sposobami, np. 30 : 5, 30 : 2, 30 : 6, 30 : 10 (zad. 3).
• Dzieci przygotowują kredkę czerwoną, zieloną i żółtą. Nauczyciel czyta nacobezu z pól
na kartce formatu A3. Dzieci dokonują samooceny, rysując w danym polu mały trójkąt
czerwony, zielony lub żółty.
Uwaga! Nauczyciel analizuje z dziećmi ich umiejętności. Decydują, co powinny
zrobić, aby je udoskonalić. Kartki będą wisieć w klasie do D4 i D5.
Dzień 2
TEMAT DNIA: Opis zabawy

Zapis w dzienniku: Opisujemy zabawy – nazwę, przedmioty potrzebne do zabawy, miej-
sce oraz ilość dzieci w niej uczestniczących. Mnożenie i dzielenie liczb. Środki transportu
wodnego – składana łódka z papieru.
Rozumiecie czytany wam tekst. Potraficie nadać wspólną nazwę grupom przedmiotów.
Znacie zasadę przemienności mnożenia.
−− ma bogate słownictwo – potrafi opisać Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
dokładnie dane przedmioty, podać ich −− opisać zabawę, korzystając z pytań,
charakterystyczne cechy, −− wyszukać w zdaniach wyrazy
−− tworzy opis zabawy na podstawie pytań oznaczające czynność,
pomocniczych, −− podać spółgłoski, po których piszemy rz,
−− wie, że po spółgłoskach b, p, d, t, g, k, −− zilustrować działania na dzielenie,
ch, j, w piszemy rz, stosuje tę zasadę −− mnożyć i dzielić liczby w pamięci,
w praktyce, −− wykonać łódkę z papieru według
−− mnoży i dzieli w poznanym zakresie instrukcji słownej.
liczbowym,
−− potrafi podać wyrazy, w których
występuje rz po wyżej wymienionych
spółgłoskach,
mnożenie i dzielenie liczb,
mnożenia liczb,
−− ilustruje podane działania na dzielenie,
−− rozpoznaje poznane środki transportu
wodnego,
256

−− wie, jak człowiek wykorzystuje środki
transportu wodnego,
−− pod kierunkiem nauczyciela składa
łódkę z papieru.
Dzisiaj na zajęciach opiszecie swoją ulubioną zabawę. Poznacie spółgłoski, po których
piszemy rz. Wyszukacie na ilustracji elementów, w których nazwach jest rz i je zapisze-
cie. Będziecie wykonywać obliczenia na mnożenie i dzielenie. Poznacie środki transpor-
tu wodnego. Dowiecie się, jak człowiek wykorzystuje transport wodny. Wykonacie łódki
z papieru według instrukcji słownej.
Pytania kluczowe
• Dlaczego warto bawić się w wymyślone zabawy?
• Dlaczego ilustrowanie działania na dzielenie pomaga w liczeniu?
• Co może pomóc w wykonaniu łódki z papieru?
cz. 2, ćw. mat.-przyr. cz. 2, kartka formatu A3 z zapisanymi w polach nacobezu, kartka for-
matu A3 z napisem Nasze zabawy, słowniczki orograficzne dzieci, słowniki ortograficzne,
paski papieru dla każdego dziecka – ¼ kartki A4, mazaki, nagrania muzyki relaksacyjnej
i muzyki skocznej, ilustracje, zdjęcia i książki dotyczące pojazdów wodnych, kolorowe kart-
ki formatu A4.
Przebieg zajęć
1. Jesteś jak… – zabawa rozwijająca wyobraźnię.

• Dzieci stoją w rozsypce. Nauczyciel opisuje dowolny przedmiot, np. Może być mała, lub
duża, gumowa, do siatkówki, albo koszykówki (piłka). Po wysłuchaniu opisu dzieci stają
lub poruszają się jak opisany przez nauczyciela przedmiot.
• Nauczyciel podaje kolejne opisy: Może być czarny, lub kolorowy, ma wiele drutów i na-
pięty na nich materiał, chroni przed deszczem (parasol). Dzieci pokazują, jak rozkładają
i trzymają parasol nad głową. Może być twarde lub wyściełane, można na nim siedzieć
(krzesło). Uginają nogi, prostują plecy, naśladując krzesło.
3. Zabawa w sklep – doskonalenie techniki czytania (podr. pol.-społ. s. 36–38).

• Dzieci czytają opowiadanie Zabawa w sklep z podziałem na role. Nauczyciel wyznacza
dzieci do odczytywania kolejnych fragmentów.
• Każde dziecko wyszukuje fragment, który mu się najbardziej podoba. Wskazane przez
nauczyciela dzieci odczytują te fragmenty.
4. O jakiej zabawie myślę? – uważne słuchanie, czytanie ze zrozumieniem (ćw. pol.-
-społ. s. 72).
• Nauczyciel opowiada o zabawach, które dzieci zaproponowały poprzedniego dnia
(bez podawania nazwy). Dzieci mówią, o jakiej zabawie opowiada nauczyciel.
• Dzieci czytają opisy zabaw podanych przez Bartka i Ulę. Podają nazwy zabaw i rysują
do nich odpowiednie obrazki (ćw. 1).
257

5. Moja ulubiona zabawa – ćwiczenia w pisaniu, rozmowy w parach (ćw. pol.-społ.
s. 72).
• Dzieci czytają pytania i korzystając z nich, ustnie opisują swoją ulubioną zabawę. Na-
stępnie zapisują jej opis, mogą skorzystać z przykładu opisu podanego przez Bartka
i Ulę (ćw. 2).
• Wskazane dzieci głośno czytają swoje opisy, a pozostali zgadują, jaka to zabawa.
6. Wyrazy z rz po spółgłoskach – ćwiczenia ortograficzne (ćw. pol.-społ. s. 73).
• Dzieci czytają wyrazy w ramkach i zaznaczają w nich na kolorowo litery poprzedzające
rz (ćw. 3).
• Dzieci głośno czytają informację Zapamiętaj! Przepisują ją do swojego słowniczka or-
tograficznego. Przepisują wyrazy z rz.
• Dzieci oglądają ilustrację i szukają na niej elementów, które zawierają w swej nazwie
rz. Zapisują nazwy w zeszycie i głośno odczytują (ćw. 3).
• Dzieci szukają w słownikach ortograficznych innych wyrazów, które spełniają poznaną
zasadę pisowni i przepisują kilka do swoich słowniczków ortograficznych.
• Dzieci czytają wyrazy i podają do nich wyrazy przeciwne. Zapisują je i podkreślają
w nich spółgłoski poprzedzające rz (ćw. 4).
• Dzieci czytają zdania i podkreślają w nich wyrazy oznaczające czynności. Przepisują je
do zeszytu i podkreślają w nich rz i spółgłoski przed tym dwuznakiem (ćw. 5).
7. Już liczenie zaczynamy – doskonalenie rachunku pamięciowego, ćwiczenia kon-
centracji, zabawy matematyczne.
• Matematyczny wąż. Nauczyciel mówi działanie na mnożenie lub dzielenie liczb w za-
kresie 100. Wskazuje dziecko, które podaje wynik. Jeśli udzieli prawidłowej odpowie-
dzi, mówi działanie i wskazuje osobę, która wymyśla działanie. Zasada podawania
działań: wynik jest pierwszą liczbą w następnym działaniu, np. 4 · 6 = 30, 30 : 5 = 6,
6 · 6 = 36, 36 : 3 = 12, 12 · 2 = 24, 24 : 3 = 8. Działania mogą się powtarzać.
• Wymyśl działanie. Dzieci piszą mazakiem na paskach papieru dowolne działanie na
mnożenie. Nauczyciel włącza muzykę relaksacyjną. Dzieci spacerują w jej rytmie i szu-
kają osób, które napisały takie samo działanie. Łączą się w pary lub grupy. Gdy muzyka
milknie, dzieci podają działania i ich wyniki. Przepisują wszystkie działania do zeszytu.
Do działań dopisują działanie odwrotne na dzielenie.
8. Dzielenie liczb – rozwiązywanie zadań tekstowych, ilustrowanie działań na dzie-
lenie (podr. mat.-przyr. s. 43).
• Dzieci cicho czytają zadanie o figurkach Adama i Szymona. Odpowiadają na pytania
nauczyciela dotyczące danych i szukanych. Przedstawiają rozwiązanie zadania za
pomocą liczmanów. Przedstawiają sposoby rozwiązania zadania i zapisują oblicze-
nia w zeszycie (polecenie 1).
• Dzieci czytają działania i oglądają ilustracje. Wskazują działania, które do nich pasują.
Wykonują obliczenia. Ilustrują w zeszycie działania 48 : 6, 36 : 6, 32 : 4 (polecenie 2).
9. Mnożenie liczb – doskonalenie tabliczki mnożenia, rozwiązywanie zadań (ćw. mat.-
-przyr. s. 42).
• Dzieci wykonują obliczenia i dopasowują rysunki do działań kolorując pole z działa-
niem kolorem rysunku. Wskazują pary działań (zad. 1).
258

• Dzieci czytają treść zadania i przedstawiają sposoby rozwiązania zadań. Zapisują obli-
czenia i odpowiedzi. Sprawdzają poprawność z sąsiadem z ławki (zad. 2).
• Dzieci wykonują obliczenia i podają wyniki (zad. 3).
10. Płyniemy kajakiem – zabawy naśladowcze.
• Nauczyciel włącza skoczną muzykę. Dzieci siadają w parach (jedno za drugim) i naśla-
dują wiosłowanie na kajakach.
11. Środki transportu wodnego i ich wykorzystanie przez człowieka.
• Dzieci opowiadają, jakie znają pojazdy, które pływają po wodzie. Zapisują ich nazwy na
tablicy, np.: prom, barka, łódka, statek, żaglówka, kajak, skuter, kontenerowiec. Ogląda-
ją zgromadzone w klasie ilustracje, zdjęcia, książki przedstawiające środki transportu
wodnego. Dopisują inne nazwy pojazdów pływających.
• Dzieci dzielą wszystkie pojazdy na środki transportu wodnego, pojazdy komunikacyj-
ne, rekreacyjne.
12. Łódka z papieru – składanie i zaginanie papieru.
• Dzieci przygotowują kolorowe kartki formatu A4. Nauczyciel demonstruje wykonaną
wcześniej łódkę i przedstawia słownie instrukcję jej wykonania. Rozkłada łódkę i po-
kazuje, jak składać kartkę.
• Dzieci wykonują łódkę z papieru zgodnie z instrukcją nauczyciela.
• Dzieci łączą się w grupy tych samych kolorów łódek i wymyślają zabawy. Proponują je
pozostałym grupom.
13. Podsumowanie zajęć – patrz D1.
Dzień 3
TEMAT DNIA: Różnimy się

Zapis w dzienniku: Czy wszyscy muszą być tacy sami? Rozwijanie poczucia własnej war-
tości i godności dzieci w klasie. Mnożenie i dzielenie liczb.
Potraficie opisać swoją ulubioną zabawę. Wiecie, po jakich spółgłoskach należy napisać rz.
Mnożycie i dzielicie liczby w zakresie 100. Potraficie ilustrować rozwiązanie zadania teksto-
wego. Znacie prawa matematyczne dotyczące mnożenia i dzielenia liczb.
−− potrafi docenić inność drugiego Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
człowieka, docenia ją, jest dla niego −− wskazać rymujące się wyrazy,
wartością, −− podać 2 argumenty na to, że inność
−− rozumie znaczenie dosłowne może być wartością,
i przenośne symbolów −− sprawnie podawać wyniki mnożenia
wykorzystywanych w literaturze i dzielenia.
dziecięcej (np. symbol czterolistnej
koniczynki),
259

−− potrafi dokonać analizy napisanego
tekstu i poprawić jego usterki,
liczbowym,
mnożenia liczb,
−− zapisuje właściwe działania i ich wyniki,
Dzisiaj na zajęciach przeczytacie wiersz pt. Czterolistna koniczyna. Będziecie rozmawiać
o tym, czym różnicie się między sobą, a w czym jesteście do siebie podobni. Powiecie, jak
pomagacie sobie wzajemnie. Będziecie doskonalić umiejętność mnożenia liczb.
Pytania kluczowe
• Czym różnisz się od innych? Czy jesteś wyjątkowy/wyjątkowa? Uzasadnij dlaczego.
• Jaka zabawa może pomóc w nauce tabliczki mnożenia? Zaproponuj ją kolegom i ko-
leżankom.
Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. mat.-przyr. cz. 2, kartka
formatu A3 z zapisanymi w polach nacobezu, zdjęcia różnych postaci z gazet (w tym nie-
pełnosprawnych ruchowo), ilustracje trzy- i czterolistnej koniczyny (lub naturalne okazy),
czterolistne koniczynki z zielonego papieru – po jednej dla każdego dziecka, połowa arku-
sza papieru pakowego z napisem Różnimy się między sobą, nagranie muzyki relaksacyjnej,
domino, liczmany. Oto ja. Słuchowiska.
Przebieg zajęć
1. Witam was, dzieci – integracja w zespole.

• Nauczyciel zwraca się do dzieci Witam was wszystkie bardzo serdecznie. Pomachajcie do
mnie prawą ręką, jeśli: macie niebieskie oczy. Urosły wam długie włosy. Lubicie się uśmie-
chać. Nosicie okulary. Jesteście niskiego wzrostu. Potraficie pięknie malować. Macie długie
palce u rąk. Potraficie skakać na skakance. Nauczyciel wita się z dziećmi przez podanie
dłoni. W taki sam sposób dzieci witają się nawzajem.
3. Ludzie się różnią – rozwijanie spostrzegawczości, ćwiczenia w mówieniu, wzmac-
nianie poczucia własnej wartości.
• Dzieci oglądają zgromadzone w klasie wycinki z gazet przedstawiające postaci w róż-
nym wieku. Rozmawiają o wyglądzie ludzi, ich zewnętrznych charakterystycznych ce-
chach. Porównują je i mówią, czym różnią się między sobą.
• Dzieci łączą się w czteroosobowe grupy i mówią sobie, czym się różnią, a w czym są
do siebie podobne. Szukają swoich mocnych stron. Wskazują swoje wyjątkowe cechy.
• Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel wymienia imię osoby. Dzieci zgłaszają się i mówią,
dlaczego ta osoba jest wyjątkowa, np. Kasia jest wyjątkowa, bo…, Kazik jest wyjątkowy,
bo… (może odpowiedzieć kilkoro dzieci, należy jednak zadbać o to, aby o każdym
dziecku było powiedziane przynajmniej jedno zdanie).
260

4. Czterolistna koniczyna – czytanie wiersza, ćwiczenia w czytaniu, rozwijanie dzie-
cięcej wrażliwości (podr. pol. -społ. s. 39, ćw. pol.–społ. s. 74).
• Nauczyciel zawiesza na tablicy ilustrację trzy- i czterolistnej koniczny (lub pokazuje na-
turalne okazy). Dzieci odpowiadają na pytania: Ile listków mają te koniczyny? Ile listków
ma zazwyczaj koniczyna? Czy łato jest znaleźć na łące czterolistną koniczynę? Czy komuś
z was udało się znaleźć taką koniczynę? Czego symbolem jest czterolistna koniczyna?
Czy przyniosła wam szczęście? Jakie inne przedmioty podobno przynoszą szczęście? (po-
lecenia 2, 5 i 6).
• Dzieci cicho czytają wiersz Agnieszki Frączek Czterolistna koniczyna. Odpowiadają na
pytania: Co robiła koniczynka? Co miała na myśli, gdy powiedziała: Czemu spotkał mnie
taki pech? Co koniczynka chce zrobić z czwartym listkiem? Odczytują głośno odpowied-
nie fragmenty wiersza (polecenie 1 i 3).
• Nauczyciel pyta: Czy bycie innym powinno być powodem do smutku, czy powodem do
radości? Co powiedzielibyście koniczynce?
• Dzieci kolorują pola z określeniami, których można użyć w celu wyjaśnienia koniczyn-
ce, że jest inna. Następnie piszą w liniaturze trzy określenia mówiące o tym, że koni-
czynka jest wyjątkowa (ćw. 4).
• Dzieci czytają wyrazy z wiersza i łączą je w pary. Przepisują pary rymujących się wyra-
zów (ćw. 1).
5. Inny nie znaczy gorszy – rozwijanie wyobraźni i myślenia (ćw. pol.-społ. s. 75).
• Dzieci oglądają ilustrację. Opowiadają, czym różnią się przedstawione na ilustracji
dzieci. Obok zdjęcia każdego dziecka piszą, czym się wyróżnia. Mówią także, co łączy
dzieci z ilustracji (ćw. 3).
• Nauczyciel przygotowuje papierowe czterolistne koniczynki (cztery na kartce o for-
macie A4) i rozdaje po jednej każdemu dziecku. Dzieci piszą na każdym z czterech
płatków, co ich wyróżnia spośród innych. Wskazane przez nauczyciela i zgłaszające
się dzieci czytają, co napisały na koniczynkach. Wypełnione koniczynki przyklejają na
połowie papieru pakowego z napisem Różnimy się między sobą.
6. Pomagamy sobie wzajemnie – słuchanie ze zrozumieniem (Słuchowiska – Wypo-
wiedzi dzieci na temat uzyskanej pomocy).
• Dzieci nazywają dzieci na zdjęciach. Słuchają rozmów tych dzieci na temat uzyskanej
pomocy. Obok każdego zdjęcia piszą imię osoby, która mu pomogła (ćw. 4).
• Dzieci dzielą się informacjami na temat wzajemnej pomocy w klasie. Podają przykłady,
w jakich okolicznościach same pomagały i takie, kiedy im ktoś pomagał.
• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat właściwych postaw wobec osób niepełno-
sprawnych.
7. Matematyczne zabawy – ćwiczenia w rachunku pamięciowym (patrz D2).
8. Zabawy z dominem – doskonalenie mnożenia i dzielenia (ćw. mat.-przyr. s. 43).

• Dzieci liczą kropki na kostkach domina i mnożą je przez podane liczby (zad. 1).
• Dzieci wpisują brakujące liczby w działaniach i dorysowują kropki na kostkach domina
– zad. 2.
• Dzieci łączą się w grupy czteroosobowe. Każda otrzymuje kostki domina, siada wo-
kół nich. Dzieci w grupie kolejno losują kostkę domina (są odwrócone kropkami do
podłogi) i mnożą liczbę kropek przez liczbę podaną przez sąsiada. Jeżeli wynik jest
261

poprawny, dziecko zabiera kostkę, jeżeli nie – odkłada kostkę. Gdy wszystkie kostki są
już zabrane, dzieci zliczają, kto podał największą ilość poprawnych wyników.
Uwaga! Podobną zabawę można przeprowadzić z kartami do gry.
• Dzieci czytają treść zadania i rysują w zeszycie różne sposoby ustawienia samocho-
dów. Zapisują działania. Zapisują wszystkie możliwości ułożenia samochodów (zad. 3).
• Nauczyciel zapisuje na tablicy liczbę 54. Dzieci w parach zapisują różne działania na
dzielenie, np. 54 : 1, 54 : 54, 54 : 2.
Dzień 4
TEMAT DNIA: Stopniujemy przymiotniki

Zapis w dzienniku: Wojtek jest wyższy od Adama. Stopniowanie przymiotnika – stopnień
wyższy. Powtórzenie materiału – zadania różne.
Potraficie słuchać i czytać ze zrozumieniem. Potraficie wyjaśnić, co to znaczy być wyjątko-
wą osobą. Umiecie wykonać różne zadania matematyczne, wykorzystując swoją wiedzę
i umiejętności.
−− potrafi porównywać osoby i przedmioty, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
stosując stopień wyższy przymiotnika, −− porównywać osoby i przedmioty,
−− ma bogate słownictwo – potrafi tworzyć −− tworzyć rodziny wyrazów,
rodziny wyrazów, −− dokonać samooceny swoich
−− pisze kaligraficznie, umiejętności matematycznych.
−− potrafi dokonać analizy napisanego
tekstu i poprawić jego usterki
interpunkcyjnie,
−− zapisuje właściwe działania i ich wyniki,
liczbowym.
Dzisiaj na zajęciach porównacie różne osoby i przedmioty. Zapiszecie cechy tych osób
i przedmiotów. Będziecie liczyć sylaby w wyrazach i je zapisywać według podanego wa-
runku. Sprawdzicie swoje umiejętności w zakresie mnożenia, dzielenia i rozwiązywania
zadań tekstowych.
Pytania kluczowe
• Jakich wyrazów użyć, porównując osoby i przedmioty?
• Jakiego typu zadania sprawiają najwięcej trudności?
262

Środki dydaktyczne: Oto ja – podr. pol.-społ. cz. 2, ćw. pol.-społ. cz. 3, ćw. mat.-przyr. cz. 2,
kartka formatu A3 z zapisanymi w polach nacobezu, zdjęcia różnych postaci z czasopism,
różne przedmioty lub ich ilustracje (patrz pkt 4).
Przebieg zajęć
1. Witam was, dzieci – integracja w zespole (patrz D3).
2. Przedstawienie celów w języku ucznia i nacobezu (patrz D1).
3. Postaci z gazety – rozwijanie spostrzegawczości, określanie wyglądu.

• Nauczyciel rozkłada na podłodze zdjęcia postaci z gazet. Dzieci wybierają po jednym
i na podstawie obserwacji określają przy pomocy przymiotników, jaka jest postać, np.
wysoka, szczupła, zgrabna, młoda.
• Nauczyciel wybiera po jednym dziecku, które mają zdjęcia osoby młodej, grubej, tę-
giej, chudej, szczupłej, wysokiej, niskiej. Pokazuje na zdjęcie i mówi To jest młoda oso-
ba? Kto ma zdjęcie osoby młodszej? To jest gruba osoba? Kto ma zdjęcie osoby grubszej?
To jest chuda osoba? Kto ma zdjęcie osoby chudszej? itd.
• Dzieci zapisują na tablicy w parach przymiotniki opisujące osoby: gruba – grubsza,
niska – niższa, chuda – chudsza, wysoka – wyższa itd.
4. Stopniowanie przymiotników – wzbogacanie słownictwa, ćwiczenia w pisaniu
• Dzieci czytają wyrazy i łączą je według podanego wzoru. Nauczyciel mówi: Przymiotnik
– krótki, a dzieci podają go w stopniu wyższym: krótszy. Dzieci samodzielnie dopisują
wyrazy do podanych przymiotników. Wskazane dziecko czyta głośno pary przymiot-
ników: smaczny – smaczniejszy, ważna – ważniejsza, młoda – młodsza, słodkie – słodsze
(ćw. 1).
• Dzieci przyglądają się ilustracjom. Na ich podstawie uzupełniają zdania właściwymi
wyrazami (ćw. 2).
• Nauczyciel pokazuje różne przedmioty (lub ich ilustracje), a dzieci porównują je. Na-
uczyciel mówi np.:. Ta sznurówka jest krótsza. Pokazuje inną sznurówkę i dzieci mówią:
Ta sznurówka jest krótsza. Nauczyciel pokazuje również cytryny (kwaśna), orzech (twar-
dy), cukierek (słodki), gąbkę (miękka), lew (groźny).
5. Sylaby – wykorzystanie umiejętności w praktyce (ćw. pol.-społ. s. 77).
• Dzieci czytają wyrazy zapisane w ramce. Liczą sylaby w każdym z nich i wpisują je
w odpowiednie miejsce na koniczynce.
• Na każdym listku koniczyny dzieci dopisują po jednym wyrazie, zachowując kryterium
ilości sylab. Kilkoro wybranych dzieci czyta zapisane wyrazy. Dzieci wybierają dwa wyra-
zy spośród zapisanych na koniczynce, układają z nimi jedno zdanie i je zapisują (ćw. 3).
• Dzieci w parach wybierają po dwa różne wyrazy i postępują jak poprzednio. Zdania
zapisują w zeszycie i głośno je odczytują.
6. Czy już potrafię? – samoocena umiejętności matematycznych (ćw. mat.-przyr.
s. 44–45).
• Dzieci samodzielnie wykonują zadania 1–5 w wyznaczonym przez nauczyciela czasie.
Jeżeli nie potrafią wykonać zadania kolorują kółko obok tego zadania na czerwono.
263

• Nauczyciel czyta polecenia do zadań. Dzieci wyjaśniają, w jaki sposób rozwiązały za-
danie, czytają odpowiedzi i wyniki. Nauczyciel podaje prawidłowe odpowiedzi. Dzieci,
które nie popełniły błędów, kolorują kółko obok zadań na zielono, kto popełnił błąd
– na żółto.
• Dzieci w parach dokonują samooceny swoich umiejętności, kończąc zdania: Już
umiem…, Muszę poćwiczyć…, Potrzebuje pomocy… Podają propozycje udoskonalenia
swoich umiejętności.
• Dzieci czytają nacobezu z bieżącego dnia i dokonują samooceny w taki sposób, jak
w dniach poprzednich. Dokonują analizy wszystkich umiejętności.
Dzień 5
TEMAT DNIA: Wiem, potrafię

(1 godz. eduk. pol.-społ.)
Zapis w dzienniku: Czy już potrafisz? Podsumowanie wartości Aktywność i przedsiębiorczość.
Potraficie czytać ze zrozumieniem.
−− jest aktywny i przedsiębiorczy, Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
−− potrafi aktywnie podejmować zadania −− wykonać zadania zgodnie z poleceniem,
indywidualne i grupowe, −− zastosować wiedzę i umiejętności
−− potrafi zapisać wyrazy oznaczające w praktyce.
czynności,
−− wie, jak zapisać wyrazy z zakończe-
niem -uje,
−− wskazuje zdania prawdziwe
i fałszywe,
−− pisze poprawnie wyrazy z h,
−− stosuje zasadę pisowni z rz po
spółgłoskach w praktyce,
−− pisze poprawnie wyrazy z h,
−− tworzy opis postaci na podstawie pytań
pomocniczych.
Dzisiaj na zajęciach podsumujemy wiadomości i umiejętności, które zdobyliście, omawia-
jąc wartość Aktywność i przedsiębiorczość. Dokonacie samooceny swojej wiedzy i umie-
jętności w zakresie czytania i pisania.
Pytania kluczowe
• Na co należy zwracać uwagę, sprawdzając swoją wiedzę i umiejętności?
Środki dydaktyczne: ćw. pol.-społ. cz. 3, mapa pamięci Aktywność i przedsiębiorczość,
kartka formatu A3 z nacobezu.
264

Przebieg zajęć
1. Dzień dobry – zabawy na powitanie, integracja w zespole (patrz D3).

3. Czy już potrafisz? – sprawdzamy swoje wiadomości i umiejętności (ćw. pol.-społ.
s. 78–79).
• Dzieci samodzielnie czytają polecenia i wykonują zadania. Po zakończonej pracy na-
uczyciel czyta kolejno polecenia do każdego zadania. Podaje prawidłowe odpowiedzi,
a dzieci sprawdzają, czy tak samo je wykonały. Zaznaczają kółko obok każdego zada-
nia na kolor czerwony, zielony lub żółty – w zależności od wykonania zadania.
Uwaga! Nauczyciel pomaga dzieciom w dokonaniu samooceny.
4. Co wiem? – podsumowanie wartości Aktywność i przedsiębiorczość.

• Dzieci przypominają, o czym mówiły w ciągu ostatnich trzech tygodni. Czytają infor-
macje zgromadzone na mapie pamięci wartości Aktywność i przedsiębiorczość. Wska-
zują, co jest bardzo ważne, o czym nie powinny zapominać. Wyjaśniają, w jaki sposób
zachowywanie się zgodnie z ideą tej wartości pomoże im na co dzień, w osiąganiu
sukcesów i radzeniu sobie z problemami, które mogą napotkać w życiu.
• Dzieci dokonują samooceny zgodnie z nacobezu. Następnie w parach dokonują sa-
mooceny swojej wiedzy i umiejętności na podstawie sprawdzianu To już potrafię.
• Dzieci siadają w kręgu i mówią, o czym powinny pamiętać, czego muszą się jeszcze
nauczyć, nad czym i w jaki sposób popracować.
TEMAT ZAJĘĆ: Gry i zabawy matematyczne

−− rozwiązuje zadania tekstowe dowolnym sposobem,
−− rozumie i stosuje przemienność mnożenia,
Środki dydaktyczne: karty do gry, domino – tyle, ile grup, 15 kartek formatu B5 z nary-
sowanymi kostkami domina, kartki formatu A3 z tekstami zadań dla grup, mazaki, kartki
z liczbami do zabaw matematycznych (patrz pkt 2).
Przebieg zajęć
1. Matematyczne zabawy– ćwiczenia w rachunku pamięciowym.

• Który iloczyn jest większy? (patrz proj. 22 D2).
• Matematyczny wąż (patrz D2).
• Wymyśl działanie (patrz D2).
265

• Zgłaszam się… Jestem liczbą… Nauczyciel włącza muzykę. Dzieci tańczą. Gdy muzyka
milknie, nauczyciel mówi: Zróbmy wielkie koło i bawmy się dalej z liczbami wesoło. Dzie-
ci tworzą koło, nauczyciel staje w jego środku i mówi: Jeżeli pomnożę liczbę 6 przez licz-
bę 7, to jaka liczba do mnie przyjdzie? Dziecko, które ma kartkę z wynikiem, podchodzi
do nauczyciela i mówi: Zgłaszam się. Jestem liczbą 42. Nauczyciel podaje inne działania
na mnożenie i dzielenie i zabawa przebiega w ten sam sposób.
2. Wybierz zadanie – doskonalenie rozwiązywania zadań tekstowych, rozwijanie
współpracy w grupie.
• Nauczyciel dzieli dzieci w dowolny sposób na kilka grup – w zależności od liczby
uczniów w klasie. Każda grupa zajmuje wyznaczone przez nauczyciela miejsce przy
stoliku. Na stoliku znajduje się mazak i kartka formatu A3 z tekstami zadań:
W wyścigach żaglówek startowały 4 drużyny. W każdej drużynie było 5 zawodników. Ile
osób brało udział w wyścigach?
Dzieci zaprosiły rodziców na przedstawienie. Na występ przygotowały 30 krzeseł, które
ustawiły w 6 rzędach. Po ile krzeseł było w każdym rzędzie?
Weronika miała w skarbonce 50 zł. W sklepiku szkolnym kupiła 2 zeszyty po 4 zł. i farby za
24 zł. Ile zapłaciła? Ile otrzymała reszty?
• Dzieci w grupach czytają zadania i wspólnie decydują, które zadanie rozwiążą. Na-
stępnie analizują treść. Zapisują dane i szukane. Ustalają sposób rozwiązania. Zapisują
działania, wykonują obliczenia. Podają odpowiedź.
• Dzieci kończą rozpoczęte zdania: Dobrze radzę sobie z… Przypomniałem sobie… Muszę
jeszcze popracować… W grupie pracowało mi się…
EDUKACJA PLASTYCZNA
Przed zajęciami nauczyciel informuje dzieci, jakie materiały mają przynieść do wy-
konania pracy plastycznej.
TEMAT ZAJĘĆ: Statki na morzu – praca techniką kolaż

Wiecie, czym charakteryzuje się krajobraz górski. Wykonaliście ciekawe prace ukazujące
piękno polskich gór. Umiecie posługiwać się różnymi technikami plastycznymi.
−− wymienia poznane środki transportu Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
wodnego, −− wykazać się kreatywnością w doborze
−− wykonuje pracę plastyczną na podany materiałów do wykonania swojej pracy
temat techniką kolaż, plastycznej,
−− wykorzystuje barwę i różne rodzaje
faktury.
Na dzisiejszych zajęciach wykonacie techniką kolaż pracę przedstawiającą statki na morzu.
266

Pytania kluczowe
• Jaką techniką plastyczną można przedstawić morze i pływające po nim statki? Uzasadnij.
Środki dydaktyczne: chusta animacyjna, kartki formatu A3, kilka krótkich sznurków
o długości 30 cm, paski papieru o szerokości 2 cm i różnej długości, kredki świecowe, farby
plakatowe, materiały przyniesione przez dzieci.
Przebieg zajęć
1. Na morzu – zabawy z chustą animacyjną.

• Dzieci stoją w kole i trzymają za brzegi chustę animacyjną. Poruszają chustą na zmia-
nę, robiąc małe, średnie i wielkie fale.
• Chusta leży na podłodze. Dzieci naśladują dmuchanie pontonów i kładą je na chustę.
Następnie siadają do pontonów i kołysząc się na boki, płyną po morzu.
2. Przedstawienie celów w języku ucznia i nacobezu.
3. Środki transportu wodnego – wprowadzenie do tematu.

• Nauczyciel rozmawia z dziećmi na temat środków transportu, poruszających się po
wodach. Dzieci przypominają ich nazwy i opowiadają, jak wyglądają: łódka, statek,
żaglówka, kajak.
4. Statki na morzu – wykonanie pracy plastycznej.
• Dzieci przypominają, na czym polega technika kolażu. Przygotowują przyniesione
materiały i wykonują prace zgodnie z własnym pomysłem.
Uwaga! Sznurek i zwinięte paski papieru dzieci układają dowolnie pod kartką.
Następnie rysują tło kredkami świecowymi odpowiednich kolorów (sznurek i pa-
ski papieru odcisną się, tworząc fale).
• Dzieci mogą wykonać łodzie (patrz D2) w mniejszym formacie i przykleić je do kartki.
5. Galeria klasowych prac.
rząc wystawę.
• Dzieci oglądają prace swoje i kolegów. Wypowiadają się na temat własnych prac. Opo-
wiadają, jakich materiałów użyły do ich wykonania. Mówią, jak im się pracowało, z cze-
go są zadowolone i dokonują samooceny.
EDUKACJA MUZYCZNA
TEMAT ZAJĘĆ: Tempo w muzyce

Znacie wartości rytmiczne i pauzę ćwierćnutową. Potraficie grać na dzwonkach chroma-
tycznych i zaśpiewać kilka piosenek.
267

−− rozpoznaje i określa tempo słuchanej Będę zwracać uwagę na to, czy potraficie:
muzyki, −− dostosować tempo poruszania się do
−− śpiewa znane piosenki w różnych muzyki,
tempach, −− śpiewać znane piosenki w różnych
−− dostosowuje ruch do tempa muzyki, tempach.
−− wykonuje Taniec sprzątaniec,
Dzisiaj na zajęciach będziecie rozmawiać o tempie w muzyce.
Pytania kluczowe
• Jak określamy tempo w muzyce?
Środki dydaktyczne: bębenek, rolka papierowych ręczników, rekwizyty potrzebne do
wykonania tańca (gąbki, miotełki do kurzu, ściereczki, spryskiwacze, mopy, miotły), karta
pracy nr 24. Oto ja. Płyta muzyczna CD 2.
Przebieg zajęć
1. Muzyczne przywitanie – zabawa ruchowa.

• Dzieci wykonują zabawę, w trakcie której nauczyciel mówi: Śpiewajcie i witajcie się bar-
dzo wolno,... a teraz bardzo szybko (patrz proj. 1).
3. Wolno – szybko – ćwiczenie słuchowo-ruchowe.

• Nauczyciel gra na bębenku puls muzyczny w wolnym tempie. Dzieci naśladują ru-
chem wchodzenie pod górę. Gdy tempo gry na bębenku zmieni się na szybkie – dzieci
improwizują zbieganie z górki.
• Nauczyciel, po przeprowadzonej zabawie z bębenkiem, pyta dzieci: Czym różniły się
dwa sposoby gry na bębenku? Nauczyciel wyjaśnia: Zarówno w muzyce jak i w otaczają-
cym nas świecie tempo wykonywania różnych czynności może być bardzo różne. Muzyka
może mieć wolne tempo, umiarkowane, czyli średnie oraz szybkie. Pyta: Powiedzcie, co
w otaczającym nas świecie porusza się wolno, co umiarkowanie, a co szybko.
• Dzieci cicho czytają słowo Muzyka. Mówią, kto – lub co jeszcze – potrafi poruszać się
szybko, a kto – lub co – bardzo wolno.
• Dzieci oglądają zdjęcia zwierząt i je nazywają. Mówią, które z nich potrafią się poru-
szać szybko, a które wolno. Otaczają zwierzęta kolorowymi pętlami zgodnie z polece-
niem (zad. 1).
5. Śpiewamy w różnym tempie.
• Nauczyciel zapisuje na tablicy nazwy piosenek i dzieci je śpiewają. W trakcie śpiewania
nauczyciel mówi, jak mają ją zaśpiewać – szybko, wolno lub umiarkowanie.
6. Muzyczne sprzątanie – aktywne słuchanie muzyki (J. Pachelbel Canon, F. Chopin
Walc Des-dur op. 64 no. 1 Minutowy, J. Brahms Taniec węgierski), improwizacje
ruchowe do muzyki.
268

• Nauczyciel prezentuje dzieciom nagrania trzech fragmentów muzycznych. Po wysłu-
chaniu wszystkich trzech dzieci określają, jakie było ich tempo: szybkie, wolne, czy
umiarkowane.
• Dzieci stoją w rozsypce. Każdy otrzymuje kawałek papierowego ręcznika. Nauczyciel
włącza wolną muzykę (Canon J. Pachelbela) i mówi: Teraz pobawimy się w muzyczne
porządki. Wyobraźcie sobie, że pomagacie rodzicom w myciu dużych okien ogrodowych.
Musicie starannie je wypolerować, a przy tym uważać, by nie zbić szyby. Jak to zrobić –
podpowie wam muzyka.
• Nauczyciel włącza kolejny fragment muzyczny (F. Chopin Walc) i mówi: Proszę, abyście
słuchając aktywnie muzyki, pomogli rodzicom w domu w wycieraniu ściereczką kurzy.
Gdy usłyszycie wysokie dźwięki – ścieramy kurze z wysokich półek. Gdy niskie – z półek
blisko ziemi.
• Nauczyciel włącza ostatni fragment muzyczny (J. Brahms Taniec węgierski) i mówi:
Ostatnie zadanie przed wami – trzeba pozamiatać podłogę. Wsłuchajcie się uważnie
w muzykę. Ona wam podpowie, gdzie sprzątać i w jakim tempie.
Uwaga! Przed każdą improwizacją należy zwrócić dzieciom uwagę, by dostoso-
wały ruch do tempa muzyki.
7. Taniec sprzątaniec – interpretacja ruchowa utworu J. Brahmsa Taniec węgierski.

• Nauczyciel rozdaje dzieciom rekwizyty potrzebne do wykonania „sprzątającego” tań-
ca: gąbki, ściereczki (lub papierowe ręczniki), miotełki do kurzu, spryskiwacze, mopy
oraz miotły. Dzieci wykonują ustaloną interpretację ruchową.
• Dzieci stoją na obwodzie koła. Nauczyciel pyta: Jakie tempo może mieć muzyka? Z czym
kojarzyła się wam muzyka, której słuchaliśmy na dzisiejszych zajęciach? Który utwór po-
dobał się wam najbardziej?
• Nauczyciel prosi dzieci, by poruszały się szybko – jeśli zajęcia się podobały; umiarko-
wanie – jeśli zajęcia były przeciętne; wolno – jeśli zajęcia się nie podobały (informacja
zwrotna dla nauczyciela).
• Nauczyciel czyta nacobezu, a dzieci gestem dłoni pokazują ocenę swoich umiejętności.
WYCHOWANIE FIZYCZNE
TEMAT ZAJĘĆ: Ćwiczenia i próby gibkości

−− kształtuje gibkość dolnego odcinka kręgosłupa,
−− współpracuje w zespole podczas wykonywania ćwiczeń i zabaw,
Przybory: tyczki, szarfy, krzesła.
Przebieg zajęć
269

• Berek – rowerek. Osoba złapana przez berka kładzie się na plecach, unosi nogi i wyko-
nuje ruch jak do pedałowania na rowerze.
• Dzieci poruszają się jeden za drugim po przekątnej – z jednego narożnika na drugi
narożnik – i wykonują następujące ćwiczenia: marsz na palcach; marsz na piętach; krą-
żenia ramion w przód; krążenia ramion w tył; krok odstawno-dostawny; wypad nóg
w przód z pogłębieniem; skip A; skip C; przeplatanka; bieg tyłem.
• Dzieci ustawiają się dwójkami w rozsypce i wykonują następujące ćwiczenia: naprze-
ciwko siebie w lekkim rozkroku wykonują skłon tułowia w przód i kładą ręce na barkach
partnera; tyłem do siebie, przez skręty tułowia w prawo i w lewo, przybijają sobie „piąt-
kę”; leżenie przodem – przez skłon tułowia w tył przybijają „piątkę”; leżenie na plecach
nogi zgięte splecione z nogami partnera. Równocześnie wykonują brzuszki i przybijają
sobie „piątki” obiema rękami; jedna osoba wykonują leżenie na plecach – jedna noga
zgięta do klatki piersiowej, druga osoba dociska lekko kolano do klatki, zmiana nogi.
Następnie następuje zamiana ról; jedna osoba leży na brzuchu, jedną piętą dotyka po-
śladka, druga osoba dociska piętę, zmiana nogi. Potem następuje zamiana ról.
• Nauczyciel wyznacza: kurnik, podwórko i gniazdo jastrzębia. Pisklęta wychodzą na po-
dwórko, (dzieci naśladują ruchy grzebania nóżką w ziemi). Na zapowiedź: Jastrząb leci
wybrane przez nauczyciela dziecko wybiega i goni pisklęta, które uciekają do kurnika.
Gdy jastrząb złapie umówioną liczbę piskląt, można zakończyć zabawę lub złapane
pisklę staje się jastrzębiem.
• Próba gibkości. Nauczyciel demonstruje próbę gibkości tj. skłon tułowia w przód o no-
gach prostych. Pokazuje 5 stopni zasięgu gibkości uczniów. 1 – dotknięcie kolan ręka-
mi. 2 – dotknięcie piszczeli rękami. 3 – dotknięcie palców stóp. 4 – dotknięcie rękami
podłoża przed sobą. 5 – dotknięcie głową kolan. Następnie dzieci po kolei przystępują
do próby gibkości, nauczyciel ocenia uczniów.
• Samoloty. Nauczyciel dzieli dzieci na 2 lub 4 grupy (w zależności od liczby dzieci). Wy-
znacza hangary kolorowymi szarfami i tyczkami. Na sygnał lotnicy zapuszczają mo-
tory, okręcając przed sobą młynka rękami, naśladują warkot motoru. Potem biegną
z rozłożonymi ramionami, omijając się zręcznie, aby „nie zderzyć się w locie”. Na zapo-
wiedź: Lotnicy wracać – samoloty kierują się do swoich hangarów. Wygrywa ta grupa,
która najszybciej powróci, najsprawniej się ustawiła i nie zepsuła żadnej maszyny (nie
zderzyła się w locie).
• Dzieci wykonują zwis na drabinkach.
TEMAT ZAJĘĆ: Toczenie przedmiotów przed sobą z wykorzystaniem piłki lekarskiej

i obręczy
−− kształtuje siłę,
−− kształtuje koordynację ruchową.
270

Przybory: obręcz gimnastyczna, piłki lekarskie, tyczki.
Przebieg zajęć

• Berek beczka (patrz proj. 24).
• Dzieci poruszają się dookoła sali i wykonują następujące ćwiczenia: bieg przodem; bieg
tyłem; marsz ze wspięciem na palcach; marsz na piętach; skip A; skip C; marsz z wy-
rzutem nóg w przód na przemian raz prawa, raz lewa, dzieci starają się nie zginać nóg
w stawie kolanowym; cwał twarzą do koła, to samo plecami do koła; marsz z wypadami
nóg w przód – raz lewa, raz prawa noga; bieg, a na sygnał – 3 pajacyki w miejscu.
• Nauczyciel dzieli dzieci na dwa rzędy ustawione naprzeciwko siebie. Pierwsza osoba
wykonuje zadanie i idzie na koniec swojego rzędu. Wykonują toczenie piłki lekarskiej
oburącz – pozycja rozkroczna; toczenie piłki lekarskiej tyłem między nogami; tocze-
nie piłki lekarskiej oburącz raz na wykroku prawą nogą, raz lewą; pchnięcie piłki pra-
wą nogą (podeszwowa część stopy); pchnięcie piłki lewą nogą (podeszwowa część
stopy); toczenie obręczy w pionowej pozycji jednorącz; podrzut obręczy jedną ręką
chwyt i toczenie w pionowej pozycji; podkręcenie obręczy w pozycji pionowej, tak
aby nadać jej rotację wsteczną i toczenie jednorącz w pionowej pozycji do osoby na
wprost; toczenie obręczy jednorącz tyłem.
• Ciężkie kamienie. Nauczyciel dzieli dzieci na dwa zespoły, które ustawiają się w rzę-
dach na wyznaczonej linii. Przed każdym zespołem stoi piłka lekarska. Na sygnał
nauczyciela pierwsze osoby z rzędu toczą rękoma piłkę za pachołek i przekazują ją
następnej osobie, idą na koniec rzędu. Wygrywa zespół, który wykona zadanie szyb-
ciej i wróci do ustawienia początkowego.
• Kto mocniej, kto celniej. Dzieci zostają podzielone na zespoły, które ustawiają się w rzę-
dach na wyznaczonej linii. Przed każdym zespołem znajduje się piłka lekarska. Na
końcu sali jest obręcz gimnastyczna (hula-hoop). Pierwsza osoba z rzędu wykonuje
pchnięcie piłki w kierunku obręczy i idzie na koniec rzędu, przybijając „piątkę” następ-
nej osobie. Jeśli piłka nie trafi do środka obręczy, każda następna osoba wykonuje
jedno pchnięcie w jej kierunku. Jeśli natomiast trafi piłką do środka, drużyna zdobywa
punkt, a osoba która trafiła, zabiera piłkę na początek rzędu. Gra trwa na czas 3–4 mi-
nuty. Wygrywa zespół, który więcej razy trafił piłką do środka obręczy.
• W kilku zespołach dzieci wykonują rzut obręczą tak, aby piłka lekarska, która leży od-
dalona o kilka metrów, znalazła się w jej środku.
TEMAT ZAJĘĆ: Rzuty do celu ruchomego.

271


Oto Ja-Klasa2-Przewodnikmetodyczny-3

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Oto Ja-Klasa2-Przewodnikmetodyczny-3

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

przewodnik metodyczny cz.

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 1 26.10.2018 10:34:32

Scenariusze zajęć z muzyki Korekta

Porady logopedyczne Koordynator przewodnika metodycznego

Porady psychologiczne Dostosowanie treści

© Grupa MAC S.A. 2018

Grupa MAC S.A.

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 2 26.10.2018 10:34:32

zajęcia techniczne, wycinanie

scenki dramowe, improwizacje

śpiew, ćwiczenia emisyjne

ćwiczenia rytmiczne, gra na instrumentach

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 3 26.10.2018 10:34:32

POLSKIE LEGENDY ZNANE I MNIEJ ZNANE. DZIEŃ I NOC. PORÓWNYWANIE R

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 4 26.10.2018 10:34:33

EDUKACJA MUZYCZNA EDUKACJA PLASTYCZNA

TEMATY DNI EDUKACJA TECHNICZNA WYCHOWANIE FIZYCZNE

−− chętnie korzysta z dostępnych źródeł informacji, by poszerzać swoją wiedzę o Polsce

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 5 26.10.2018 10:34:33

1 95 Zadania • doskonalenie umiejętności rozwiązywania zadań tekstowych, II

TEMAT DNIA: Co to jest legenda?

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 10 26.10.2018 10:34:33

1. Czarodziejskie buty – zabawa ruchowa na dobry początek dnia.

Mam tutaj czarodziejskie buty, – dzieci udają zakładanie butów

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 11 26.10.2018 10:34:33

2. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu.

3. Legendy – odkodowywanie informacji.

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 12 26.10.2018 10:34:33

5. Czy znasz te legendy? – opowiadanie na podstawie ilustracji, ćwiczenia w pisa-

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 13 26.10.2018 10:34:33

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 14 26.10.2018 10:34:33

14. Ziemia wiruje – zabawa ruchowa.

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 15 26.10.2018 10:34:33

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 16 26.10.2018 10:34:33

TEMAT DNIA: Jak napisać zaproszenie?

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 17 26.10.2018 10:34:33

1. Czarodziejskie buty – zabawa ruchowa (patrz D1).

2. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i nacobezu

3. Kto pracuje w teatrze? – wzbogacanie słownictwa związanego z teatrem.

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 18 26.10.2018 10:34:33

5. Aktorzy ćwiczą – ćwiczenie aparatu artykulacyjnego aktorów, ćwiczenia w czy-

8. Jak napisać zaproszenie? – zaproszenie jako forma wypowiedzi pisemnej, ćwi-

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 19 26.10.2018 10:34:33

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 20 26.10.2018 10:34:34

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 21 26.10.2018 10:34:34

TEMAT DNIA: Polskie legendy

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 22 26.10.2018 10:34:34

1. Jakim jestem zwierzęciem? – zabawa ruchowa.

3. Legenda z Poznania – doskonalenie czytania ze zrozumieniem, ćwiczenia w mó-

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 23 26.10.2018 10:34:34

6. Legendy, które czytam – czytanie fragmentów legend znanych i mniej znanych.

8. Wyrazy z ó – ćwiczenia w pisaniu z pamięci, rozwijanie logicznego myślenia

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 24 26.10.2018 10:34:34

TEMAT DNIA: Piszemy zaproszenie

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 25 26.10.2018 10:34:34

1. Witam wszystkie wyrazy z ó – zabawa ortograficzna.

3. Legenda o poznańskich koziołkach – czytanie ze zrozumieniem (podr. pol.-społ.

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 26 26.10.2018 10:34:34

6. Wesoła kózka – doskonalenie umiejętności pisania z pamięci.

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 27 26.10.2018 10:34:34

TEMAT DNIA: Teatr w klasie

OTJ_kl2_cz3_całość.indd 28 26.10.2018 10:34:34

1. Przedstawienie celów zajęć w języku ucznia i ncobezu.