ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΜΥΩΝ

Οι μύες διακρίνονται σε: 1) σκελετικούς 2) λείους 3) καρδιακό μυ

Οι σκελετικοί μύες προσφύονται στα οστά του σκελετού. Η σύσπαση (συστολή)

των σκελετικών μυών κινεί τα οστά στα οποία αυτοί προσφύονται, επιτρέποντας στο
σώμα να κινείται. Στους σκελετικούς μυς περιλαμβάνονται και οι μύες που είναι
σημαντικοί για τη μάσηση και την κατάποση της τροφής, καθώς και οι
αναπνευστικοί. Επίσης, οι μυϊκές συσπάσεις παράγουν θερμότητα και
διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Οι
λείοι μύες εντοπίζονται στα τοιχώματα των κοίλων οργάνων. Η ελεγχόμενη σύσπαση
των λείων μυών ρυθμίζει την κυκλοφορία του αίματος στα αιμοφόρα αγγεία, την
προώθηση της τροφής στον γαστρεντερικό σωλήνα, την κίνηση του αέρα στους
αεραγωγούς και την εξώθηση των ούρων στο εξωτερικό περιβάλλον. Ο καρδιακός
μυς εντοπίζεται μόνο στα τοιχώματα της καρδιάς, της οποίας η συστολή ρυθμίζει την
κυκλοφορία του αίματος στο σώμα.

Οι μύες διακρίνονται σε γραμμωτούς (σκελετικοί, καρδιακός) ή σε μη γραμμωτούς

(λείοι) καθώς και σε εκούσιους (σκελετικοί) ή ακούσιους (λείοι, καρδιακός).

Οι σκελετικοί μύες αποτελούν το 40% του σωματικού βάρους των ανδρών και το
32% του σωματικού βάρους των γυναικών. Οι λείοι μύες και ο καρδιακός μυς
αποτελούν το 10%.

Τα κύτταρα του μυϊκού ιστού λέγονται μυϊκές ίνες και είναι μεγάλα κυλινδρικά
κύτταρα που διατάσσονται παράλληλα σχηματίζοντας μια δέσμη που περιβάλλεται
από συνδετικό ιστό*. Κατά την εμβρυϊκή ηλικία παράγονται από κύτταρα που
λέγονται μυοβλάστες και γι' αυτό παρατηρούνται διάφοροι πυρήνες κατα μήκος τους
αλλά και μιτοχόνδρια. Κάθε μυϊκή ίνα περιέχει μυϊκά ινίδια τα οποία μπορούν να
συστέλλονται. Αυτά με την σειρά τους αποτελούνται από παχέα νημάτια (πρωτεϊνη
μυοσίνη) και λεπτά νημάτια ( κυρίως πρωτεϊνη ακτίνη και λιγότερη τροπονίνη).

Μυς---> Μυϊκή ίνα---> Μυϊκό ινίδιο---> Παχέα και λεπτά νημάτια---> Μυοσίνη και
ακτίνη(και τροπονίνη)

*Ο συνδετικός ιστός που περιβάλλει τις μυϊκές δέσμες εκτείνεται πέρα από τα
άκρα του μυός σχηματίζοντας τους τένοντες που συνδέουν τον μυ με τα οστά.
Τα σημεία όπου ο τένοντας ενώνεται με το οστό λέγονται πρόσφυση. Η πρόσφυση η
οποία βρίσκεται στο οστό που δεν κινείται (ή κινείται ελάχιστα) λέγεται έκφυση ενώ
αυτή που βρίσκεται στο “κινητό” οστό λέγεται κατάφυση.

ΣΥΣΤΟΛΗ
-Άρχεται δυναμικό ενέργειας στον κινητικό νευρώνα το οποίο στη νευρομυϊκή
σύναψη προκαλεί την απελευθέρωση ακετυλοχολίνης (νευροδιαβιβαστής).
-Η ακετυλοχολίνη συνδέεται με υποδοχείς της τελικής κινητικής πλάκας και
ενεργοποιεί την αντλία Νa+ K+ (νατρίου-καλίου) με αποτέλεσμα να εισέρχονται
ιόντα νατρίου στο κύτταρο ενώ εξέρχονται ιόντα καλίου.
-Δημιουργείται ένα δυναμικό ενέργειας στην κυτταρική μεμβράνη που μεταδίδεται
κατά μήκος και μέσα στη μυϊκή ίνα που οδηγεί στην απελευθέρωση ασβεστίου.
-Το ασβέστιο προκαλεί μετακίνηση δομικών συστατικών και πρωτεϊνών που
προκαλούν την συνολική σύσπαση του μυός. Διασπάται ATP και η απελευθέρωση
ενέργειας που προκύπτει χρησιμοποιείται για τις αλλαγές αυτές.
-Το ασβέστιο σιγά σιγά απομακρύνεται και η μυϊκή ίνα ηρεμεί (χάλαση).
 ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΙ ΟΡΟΙ
Αγωνιστής - είναι ο µυς που η ενεργητική σύσπαση του παράγει τη
πρωταρχική και κύρια δύναµη που προκαλεί µια κίνηση ή διατήρει µια στάση του
σώµατος
Ανταγωνιστής - είναι ο µυς που κατά την κίνηση του αγωνιστή ούτε βοηθά
ούτε αντιστέκεται, αλλά παθητικά επιµηκύνεται ή συστέλλεται ώστε να επιτρέψει
την εκτέλεση της κίνησης του αγωνιστή. Συνήθως, αλλά όχι πάντα, οι ανταγωνιστές
επιτελούν την αντίθετη κίνηση του αγωνιστή στην ίδια άρθρωση.
Συνεργοί µύες - µπορούν να θεωρηθούν όσοι µύες ενεργητικά συσπώνται
ταυτόχρονα µε τον αγωνιστή. Η ενέργειά τους µπορεί να είναι ταυτόσηµη µε αυτή
του αγωνιστή, παρόµοια, συµπληρωµατική ή τέλος διαρθωτική.
Τέτανος - παρατεταμένη σύσπαση μέγιστης ισχύς.
Κάματος - ολική ή μερική ανικανότητα μυός για συστολή.
Κόπωση - ο ασκούμενος μυς δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην διέγερση με την
ίδια ισχύος συστολή
Θλάση – ρήξη μυϊκών ινών
Ατροφία - 1) αχρηστείας 2) απονεύρωσης 3) γεροντική (σαρκοπενία)

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Το ATP (ενέργεια) χρειάζεται για την μετακίνηση δομών της μυϊκής ίνας στην αντλία
νατρίου-καλίου κατά την συστολή και στην αντλία ασβεστίου κατά την χάλαση.

1) Φωσφορική κρεατίνη: Αποθηκεύεται στους μύες όταν βρίσκονται σε χάλαση

και είναι η πρώτη πηγή των μυών για την παραγωγή ATP. Η αρχική
κατανάλωση ενέργειας στην άσκηση προέρχεται από την φωσφορική κρεατίνη
που είναι ήδη αποθηκευμένη στους μύες αλλά εξαντλείται γρήγορα.
2) Οξειδωτική φωσφορυλίωση: Προϋποθέτει οξυγόνο (αερόβια), παράγει ATP
βραδύτερα από τις άλλες δύο διαδικασίες και διασπά γλυκόζη και λιπαρά οξέα.
Χρησιμοποιείται για σχετικά ήπια παρατεταμένης διάρκειας άσκηση.--->
αερόβια άσκηση (αντοχής)
3) Γλυκόλυση: Δεν προϋποθέτει οξυγόνο (αναερόβια), διασπά γλυκόζη και
παράγει ταχύτατα ATP. Xρησιμοποιείται σε αναερόβια άσκηση (υψηλής
έντασης).

Με την γλυκόλυση παράγεται γαλακτικό οξύ που συσσωρεύται στους μύες που
προκαλεί μυϊκό πόνο κατά την διάρκεια της άσκησης. Αυτό απομακρύνεται από τους
μύες με οξυγόνο (λαχάνιασμα). Ο πόνος και η δυσκαμψία την επόμενη μέρα της
σωματικής άσκησης συνήθως οφείλεται σε αντιστρεπτές δομικές βλάβες των μυών.

ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ΑΝΔΡΟΓΟΝΑ ΣΤΕΡΟΕΙΔΗ

Η τεστοστερόνη οφείλεται για την αυξημένη μυϊκή μάζα των ανδρών. Τα
αναβολικά είναι παρεμφερείς ουσίες. Αυξάνουν την μυΪκή μάζα σε συνδυασμό με
έντονη άσκηση. Παρενέργειες:
1) Συρρίκνωση όρχεων, αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο όρχεων και προστάτη
(άνδρες)
2) Αρρενοποίηση (αύξηση τριχοφυϊας προσώπου, τράχυνση φωνής), μείωση
μεγέθους μαστών, διαταραχές έμμηνου ρύσεως.
3) Αυξημένη πιθανότητα εμφράγματος μυοκαρδίου και αγγειακών εγκεφαλικών
επεισοδίων.
4) Ηπατική βλάβη, καρκίνος ήπατος
5) Επιθετική συμπεριφορά, τάση εθισμού (όχι ξεκάθαρο)