ლაბორატორიული მედიცინა

ლაბორატორიული მედიცინა
1. ლაბორატორიის ხარისხის კონტროლი არის:

ა) თანამშრომლების მუშაობის შემოწმება;
ბ) გამოკვლევების შედეგების შედარება;
*გ) ლაბორატორიული გამოკვლევების სისწორის რაოდენობრივი შეფასების
სისტემა, ლაბორატორიის შეცდომების აქტიური და სისტემატური გამოვლენა
მათი მაქსიმალურად შემცირების მიზნით;
დ) სიზუსტის რაოდენობრივი შეფასება;
ე) ყველა ჩამოთვლილი პასუხი სწორია.
2. საკონტროლო შრატიდან მუშაობის დროს შეცდომა შეიძლება განაპირობოს:

ა) ამპულის გახსნის დროს შრატის ნაწილის დაკარგვამ;
ბ) სინჯის გახსნისათვის აუცილებელი დროს დარღვევამ;
გ) საკონტროლო შრატის შენახვამ ოთახის ტემპერატურის პირობებში;
დ) საკონტროლო შრატის მრავალჯერადმა გაყინვა-გალღობამ;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილმა.
3. ჰემატოლოგიური გამოკვლევების ხარისხის კონტროლისათვის იყენებენ:

ა) ჰემოგლობინციანიდის სტანდარტულ ხსნარს;
ბ) კონსერვირებულ ან სტაბილიზებულ სისხლს;
გ) სისხლის ფიქსირებულ უჯრედებს;
დ) საკონტროლო ნაცხებს;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი პასუხი სწორია.
4. შარდის ქიმიური შემადგენლობის კონტროლისათვის იყენებენ:

ა) შარდში შემავალი ნივთიერებების წყალხსნარებს;
ბ) კონსერვირებულ შარდს;
გ) შარდის ხელოვნურ ხსნარებს, რომლებსაც ემატება შარდში შემავალი
ნივთიერებები;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი პასუხი სწორია;
5. ხარისხის კონტროლის ფორმებია:

ა) შიდალაბორატორული;
ბ) ლაბორატორიათაშორისი;
გ) საერთაშორისო;
დ) კონტროლი ადგილზე;
6. გამოკვლევის სისწორეში იგულისხმება:

ა) შედეგების სიახლოვე გამოსაკვლევი სიდიდეების ჭეშმარიტ
მნიშვნელობასთან;
ბ) ერთნაირ პირობებში შესრულებული გამოკვლევების შედეგების
თანხვედრა;
გ) სხვადასხვა პირობებში შესრულებული გამოკვლევების შედეგების
სიახლოვე;
*დ) მიღებული შედეგების სისტემატიური შეცდომების მიახლოება ნულთან;
7. გამოკვლევათა თანხვედრაში იგულისხმება:

ა) შედეგების სიახლოვე გამოსაკვლევი სიდიდეების ჭეშმარიტ
*ბ) ერთნაირ პირობებში შესრულებული გამოკვლევების შედეგების
დ) მიღებული შედეგების სისტემატური შეცდომების მიახლოება ნულთან;
8. გამოკვლევათა სიზუსტეში იგულისხმება:

*ა) შედეგების სიახლოვე გამოსაკვლევი სიდიდეების ჭეშმარიტ
ბ) ერთნაირ პირობებში შესრულებული გამოკვლევების შედეგების
დ) მიღებული შედეგების სისტემატური შეცდომების მიახლოება ნულთან;
9. ხარისხის კონტროლის შესრულების დროს თანხვედრისა და

შესრულებადობის სტატისტიკურ კრიტერიუმს შეადგენს:
ა) საშუალო არითმეტიკული;
ბ) შეცდომის დასაშვები ზღვარი;
*გ) ვარიაციის კოეფიციენტი;
დ) საიმედოობის კრიტერიუმები;
10. ლაბორატორიული კვლევის მეთოდის საიმედოობის კრიტერიუმია:

ა) სპეციფიურობა;
ბ) შესრულებადობა;
გ) სისწორე;
დ) მგრძნობელობა;
11. გამოკვლევის სისწორის კონტროლი ტარდება:

ა) თუ საკონტროლო მასალის გამოკვლევის შედეგები სცილდება 2
სტანდარტულ გადახრას;
ბ) ახალი მეთოდის აწყობისას;
გ) ახალი აპარატურის გამოყენებისას;
დ) ახალი რეაქტივების გამოყენებისას;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ შემთხვევაში.
12. შიდალაბორატორული ხარისხის კონტროლის ჩატარების პრინციპებია:

ა) სისტემატურობა და ყოველდღიურობა;
ბ) ტესტის ყველა შესაძლო ცვლილებების გათვალისწინება;
გ) კონტროლის ჩართვა მუშაობის ჩვეულ რითმში;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი პასუხი სწორია.
ე) სწორი პასუხი არ არის.
13. თხიერი საკონტროლო მასალის გამოყენების უპირატესობას მშრალ

მასალასთან შედარებით შეადგენს:
ა) შეცდომის აცილება გახსნის დროს;
ბ) მასალის გამოყენება წინასწარი მომზადების გარეშე;
გ) დროის ეკონომია;
*დ) სწორია ყველა ზემოთჩამოთვლილი პასუხი;
14. ლაბორატორიული ტესტირების შედეგებზე გავლენა შეიძლება მოახდინოს

შემდეგმა გარეშე ფაქტორებმა
ა) ბიოლოგიურმა რითმმა, აღების დრომ
ბ) ავადმყოფის მდგომარეობამ
გ) ავადმყოფის ფიზიკურმა და ემოციურმა დატვირთვმამ
დ) მედიკამენტებისა და საკვების მიღებამ
*ე) ყველა ჩამოთვლილმა
15. ლაბორატორიული გამოკვლევის შედეგებზე შეიძლება გავლენა მოახდინოს

შემდეგმა შიდა ლაბორატორიულმა ფაქტორებმა:
ა) არასწორი დოზირებით გამოწვეულმა შეცდომამ
ბ) გაუმართავმა აპარატურამ
გ) სინჯის შენახვის პირობებმა
დ) გამოყენებულმა მეთოდებმა
*ე) ყველა ჩამოთვლილმა
16. ბიოქიმიური გამოკვლევის ხარისხის კონტროლისათვის

რეკომენდირებულია გამოვიყენოთ
ა) სუბსტრატების წყალხსნარი
ბ) დონორის სისხლი
*გ) სტანდარტული შრატები თხიერი ან ლიოფიზირებული ქარხნული წესით
დამზადებული
დ) ცნობილი ფირმების რეაქტივები
ე) მეთოდური მითითებები საკონტროლო მასალების მომზადების შესახებ
17. საკონტროლო მასალა ფიზიკო-ქიმიური თვისებებით უნდა შეესაბამებოდეს

ა) საპასპორტო მონაცემებს
*ბ) კლინიკურ მასალას
გ) არ იყინებოდეს
დ) ყველა ზემოაღნიშნული სწორია
ე) სწორი პასუხი არ არის
18. ღვიძლიდან სისხლში არ გადადის

*ა) კონიუგირებული ბილირუბინი
ბ) ჰემოსტაზის პლაზმური ფაქტორები
გ) გლუკოზა
დ) ალბუმინები
ე) ფერმენტები
19. შემომფარგვლელი მემბრანა არ გააჩნია

ა) უჯრედს
ბ) ბირთვს
*გ) ბირთვაკს
დ) მიტოქონდრიებს
ე) ლიზოსომებს
20. რიბოსომების ძირითად ფუნქციას წარმოადგენს

*ა) ცილების სინთეზი
ბ) ენერგიის წარმოქმნა
გ) გენეტიკური ინფორმაციის შენახვა
დ) ბარიერული ფუნქცია
ე) აპოფტოზის ჩართვა
21. მიტოქონდრიების ძირითად ფუნქციას წარმოადგენს

ა) ცილების სინთეზი
*ბ) ენერგიის წარმოქმნა
გ) გენეტიკური ინფორმაციის შენახვა
22. ქრომოსომების ძირითად ფუნქციას წარმოადგენს

ა) ცილების სინთეზი
ბ) ენერგიის წარმოქმნა
*გ) გენეტიკური ინფორმაციის შენახვა
23. სათესლე მილაკებში საყრდენ და მკვებავ ფუნქციებს ასრულებენ

*ა) სერტოლეს უჯრედები
ბ) სპერმატოგენეზის პირველი რიგის უჯრედები
გ) სპერმატოგენეზის მეორე რიგის უჯრედები
დ) სპერმატიდები
ე) სპერმატიგონიები
24. სათესლე მილაკის რომელი უჯრედი არ წარმოადგენს სპერმატოზოიდის

წინამორბედს
*ა) სერტოლეს უჯრედი
ბ) სპერმატოგენეზის პირველი რიგის უჯრედები
გ) სპერმატოგენეზის მეორე რიგის უჯრედები
დ) სპერმატიდები
ე) სპერმატიგონიები
25. კუჭის რომელ ნაწილში ხდება გასტრომუკოპროტეინის სეკრეცია
ა) მცირე სიმრუდეზე
ბ) კუჭის სხეულში
*გ) კუჭის თაღში
დ) პრეპილორულ ნაწილში
ე) პილორუსში
26. სასუნთქი სისტემის სხვადასხვა ნაწილის ლორწოვანი შეიძლება

დაფარული იყოს:
ა) მრავალშრიანი პრიზმული მოციმციმე ეპითელიუმით;
ბ) მრავალრიგიანი ბრტყელი ეპითელიუმით;
გ) ორშრიანი პრიზმული წამწამიანი ეპითელიუმით;
დ) ერთშრიანი კუბური წამწამიანი ეპითელიუმით;
27. ნეფრონის შემადგენლობაში შედის:

*ა) თირკმლის გორგალი და მილაკები;
ბ) იუქსტაგლომერულარული აპარატი;
გ) გორგალი და შარდის შემგროვებული მილი;
დ) გორგალი და იუქსტაგლომერულური აპარატი;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი.
28. თირკმლის გორგლის უჯრედოვანი ელემენტებია:

ა) კაპილარების ენდოთელიუმი;
ბ) პოდოციტი;
გ) მეზენქიმის უჯრედები;
დ) პერეციტი;
29. თირკმლის მილაკების უჯრედოვანი ელემენტებია:

ა) კუბური ეპითელიუმი;
ბ) ცილინდრული ეპითელიუმი;
გ) პოდოციტები;
*დ) კუბური და ცილინდრული ეპითელიუმი
30. შარდის გამომტანი გზების ლორწოვანი გარსი ამოფენილია:

ა) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმით;
ბ) გარდამავალი ეპითელიუმით;
გ) ცილინდრული ეპითელიუმით;
31. თირკმელები მონაწილეობენ რეგულირებაში:

ა) არტერიული წნევის;
ბ) ელექტროლიტური შემადგენლობის;
გ) ერითროპოეზის;
დ) მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის;
32. თირკმელები არ ახდენენ პროდუცირებას:

ა) ვაზოტონური ნივთიერებების (რენინი);
ბ) პროსტაგლანდინების;
გ) ერითროპოეტინების;
დ) ერითროპოეზის ინჰიბიტორების;
*ე) ანტიდიურეზული ჰორმონის.
33. თირკმელები ახორციელებენ:

ა) წყლის რეაბსორბციას;
ბ) მჟავე ვალენტობების სეკრეციას;
გ) ჰიალურონიდაზის სეკრეციას;
დ) ელექტროლიტების რეაბსორბციას;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ ფუნქციას.
34. ღვიძლის უჯრედებს მიეკუთვნება:

ა) ჰეპატოციტები;
ბ) კუპფერის უჯრედები;
გ) სტრომის უჯრედები;
35. ჰეპატოციტების ფუნქციებს მიეკუთვნება:

ა) პორფირინების სინთეზი;
ბ) კონიუგირებული ბილირუბინის წარმოქმნა;
გ) ლიპოპროტეინების სინთეზი;
დ) ელექტროლიტების რეაბსორბცია;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფუნქცია.
36. ღვიძლში არ წარმოიქმნება:

ა) ალბუმინები;
ბ) შარდოვანა;
*გ) პროტოპორფირინი;
დ) ჰემოსტაზის ფაქტორები;
ე) ნაღვლის მჟავები.
37. კუჭის ლორწოვანი გარსის და ჯირკვლების შემადგენლობაში შედის

შემდეგი უჯრედები:
ა) მთავარი უჯრედები;
ბ) ცილინდრული ეპითელიუმი;
გ) მუკოციტები;
დ) პარიეტალური უჯრედები;
*ე) ყველა ზემოჩამოთვლილი უჯრედები.
38. სეროზულ ღრუებს მიეკუთვნება:
ა) პლევრალური;
ბ) პერიკარდიალური;
გ) პერიტონეალური;
დ) სინოვიალური;
39. სეროზული გარსების უჯრედოვანი ელემენტებია:

ა) ცილინდრული ეპითელიუმი;
ბ) ნეიტროფილები;
გ) ლიმფოციტები;
*დ) მეზოთელური უჯრედები;
ე) მაკროფაგები.
40. სათესლე ჯირკვლის უჯრედოვანი ელემენტებია:

ა) სპერმატოგენეზის უჯრედები;
ბ) სერტოლეს უჯრედები;
გ) ლეიდიგის უჯრედები;
დ) ცილინდრული ეპითელიუმის უჯრედები;
41. წინამდებარე ჯირკვლის უჯრედოვანი ელემენტებია:

*ა) ცილინდრული ეპითელიუმის უჯრედები;
ბ) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმის უჯრედები;
გ) გარდამავალი ეპითელიუმის უჯრედები;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი უჯრედები;
42. საშოს მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმის უჯრედების ტიპებია:

ა) ზედაპირული;
ბ) შუამდებარე;
გ) პარაბაზალური;
დ) ბაზალური;
43. ციტოპლაზმურ სუბუჯრედულ ორგანელებს მიეკუთვნებიან, გარდა:

ა) მიტოქონდრიებისა;
*ბ) ბირთვაკებისა;
გ) ლიზოსომებისა;
დ) გოლჯის აპარატისა;
ე) ენდოპლაზმატური რეტიკულუმისა.
44. მემბრანების ჰიდროფობულ არეს, რომელიც განაპირობებს მათ ბარიერულ

ფუნქციას, ქმნიან:
ა) ტრანსმემბრანული ცილები;
*ბ) ფოსფოლიპიდური ორმაგი შრე;
გ) გლიკოკალიქსის შრე;
დ) მემბრანის პოტენციალი;
ე) ზედაპირული ანტიგენები.
45. უჯრედის დაზიანების დროს არასპეციფიურ ცვლილებებს მიეკუთვნება:

*ა) გლიკოლიზური პროცესების გააქტიურება;
ბ) ფეტალური ჰემოგლობინის სინთეზი;
გ) ფიბრინოლიზის ინჰიბირება;
დ) ლიპოლიზის გაძლიერება;
ე) ტრანსამინაზების სინთეზი.
46. უჯრედის დაზიანებისას შეუქცევად ცვლილებებს მიეკუთვნება:

ა) ფოსფორილირების დარღვევა;
ბ) გრანულების წარმოქმნის პროცესის ცვლილება;
გ) გლიკოლიზის აქტივირება;
*დ) ლიზოსომების მემბრანის დაშლა და ლიზოსომური ფერმენტების
გააქტივება;
ე) უჯრედოვანი მემბრანის განვლადობის მომატება.
47. მიტოქონდრიები ახორციელებენ:

ა) ცილების დაშლას;
*ბ) ადენოზინტრიფოსფატის სინთეზს;
გ) ანაერობულ გლიკოლიზს;
დ) დეტოქსიკაციას;
ე) სეკრეციას.
48. უჯრედის ლიზოსომების ძირითადი ფუნქციაა:

ა) ცილების ბიოსინთეზი;
ბ) ადენოზინტრიფოსფატის სინთეზი;
გ) სეკრეტის დაგროვება და გამოყოფა;
დ) უჯრედის დაყოფა კომპარტმენტებად;
*ე) უჯრედშიდა გადახარშვა.
49. უჯრედში ბირთვის ფუნქციაა:

ა) ადენოზინტრიფოსფატის სინთეზი;
ბ) ცილის სინთეზი;
*გ) გენეტიკური ინფორმაციის შენახვა და რეალიზაცია;
დ) ფერმენტების გააქტიურება;
ე) უჯრედის გარსის განვლადობის რეგულირება.
50. გოლჯის აპარატის ფუნქციაა ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

*ა) ჟანგვითი ფოსფორირებისა;
ბ) გრანულოგენეზისა;
გ) ფერმენტების სინთეზისა პროფერმენტებიდან;
დ) გლიკოპროტეინების და გლიკოკალიქსის სინთეზისა;
51. გლიკოკალიქსი არ ასრულებს შემდეგ ფუნქციას:

ა) კავშირი სხვა უჯრედებთან;
ბ) უჯრედშორისი კონტაქტების შექმნა;
გ) რეცეპტორული ფუნქცია;
*დ) იმუნოგლობულინების სინთეზი;
52. პლაზმოლემა ახორციელებს:

ა) ფსევდოპოდიების წარმოქმნას;
ბ) ნივთიერებათა დიფუზიას;
გ) ეკზოციტოზს;
დ) პინოციტოზს;
53. ლიზოსომები არ მონაწილეობენ:

ა) ქსოვილების რეგენერაციაში;
ბ) ანთების განვითარებაში;
*გ) იმუნოგლობულინების წარმოქმნაში;
დ) ალერგიული რეაქციების განვითარებაში;
54. ერითროციტის სპეციფიური კომპონენტია:

ა) გლიკოგენი;
ბ) ადენოზინტრიფოსფატი;
*გ) ჰემოგლობინი;
დ) გლუტატიონ-რედუქტაზა;
55. რიბოსომებზე ხდება სინთეზი:

ა) დნმ-ის;
ბ) რნმ-ის;
*გ) ცილის;
დ) ამინომჟავების;
56. ჰიპოქრომული ერითროციტი ეწოდება

ა) ერითროციტს ჰემოგლობინის ნორმალური შემცველობით
*ბ) ერითროციტს ჰემოგლობინის შემცირებული შემცველობით
გ) ერითროციტს ჰემოგლობინის მომატებული შემცველობით
დ) ყველა პასუხი სწორეა
57. ჰიპერქრომული ერითროციტი ეწოდება

ა) ერითროციტს ჰემოგლობინის ნორმალური შემცველობით
ბ) ერითროციტს ჰემოგლობინის შემცირებული შემცველობით
*გ) ერითროციტს ჰემოგლობინის მომატებული შემცველობით
დ) ყველა პასუხი სწორეა
58. „მარცხნივ გადახრა“ ეწოდება
*ა) ნეიტროფილების ახალგაზრდა ფორმების რაოდენობის მატებას
ბ) ნეიტროფილის ბირთვის სეგმენტების რაოდენობის მომატებას
გ) ნეიტროფილის ბირთვის ვაკუოლიზაციას
დ) დეგენერაციული ცვლილებების გამოვლენას ნეიტროფილის ციტოპლასმაში
ე) ტოქსოგენურ მარცვლოვანებას ნეიტროფილში
59. მეგაკარიოციტებს ახასიათებს

ა) ენდომიტოზები
ბ) დიდი ზომა
გ) ბირთვის ფორმის ვარიაბელურობა
*დ) ყველა პასუხი სწორეა
60. მონოციტებიდან წარმოიქმნება

ა) თრომბოციტები
*ბ) მაკროფაგები
გ) ერითროციტები
დ) ნეიტროფილები
ე) ლიმფოციტები
61. ერითროციტების დათვლისას გორიაევის კამერაში შეცდომის მიზეზი

შეიძლება იყოს:
ა) კამერის დატვირთვის შემდეგ უჯრედების დათვლა ერთ წუთზე ადრე;
ბ) კოლტის წარმოქმნა;
გ) დათვლილი კვადრატების ნაკლები რაოდენობა;
დ) საფარი მინის არასწორი მორგება კამერაზე;
62. ერითროციტების დალექვის განსაზღვრისას შეცდომის მიზეზი შეიძლება

იყოს:
ა) ნატრიუმის ციტრატის და სისხლის არასწორი შეფარდება;
ბ) კოლტის წარმოქმნა;
გ) პანჩენკოვის შტატივში კაპილარის არასწორი დაყენება;
დ) ტემპერატურის რეჟიმის დაუცველობა;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მიზეზი.
63. ერითროციტების დალექვის აჩქარებას არ იწვევენ:

ა) ფიბრინოგენის რაოდენობის მომატება;
ბ) გლობულინის ფრაქციების მომატება;
გ) ჰაპტოგლობინის და ალფა-2-მაკროგლობულინის რაოდენობის შეცვლა
სისხლში;
დ) პათოლოგიური იმუნოგლობულინების კონცენტრაციის მომატება სისხლში;
*ე) ნაღვლის პიგმენტების კონცენტრაციის მომატება.
64. პრაის-ჯონსის მრუდი მიკროსფეროციტოზის დროს:

ა) იხრება მარჯვნივ;
*ბ) იხრება მარცხნივ;
გ) აღინიშნება რამოდენიმე პიკი;
დ) არ იცვლება;
65. ოვალოციტოზის და მეგალოციტოზის დროს იცვლება:

ა) ერითროციტების დიდი დიამეტრი;
ბ) ერითროციტების მცირე დიამეტრი;
გ) სხვაობა დიდ და მცირე დიამეტრს შორის;
*დ) ორივე დიამეტრი;
66. ერითროციტების მემბრანის თანდაყოლილი დეფექტი იწვევს:

ა) მიკროსფეროციტოზს;
ბ) ოვალოციტოზს;
გ) სტომატოციტოზს;
დ) აკანტოციტოზს;
67. ერითროპოეტინების ჭარბი წარმოქმნით გამოწვეული ერითროციტოზი

ახასიათებს:
ა) ანემიებს;
ბ) მწვავე სისხლის დაკარგვას;
*გ) იცენკო-კუშინგის დაავადებას და სინდრომს;
დ) ჰიპერჰიდრატაციას;
ე) ყველა ჩამოთვლილ მდგომარეობას.
68. რეტიკულოციტების მარცვლოვან-ბადისებური სუბსტანციის გამოსავლენად

რეკომენდებულია ჩამოთვლილი საღებავებიდან:
*ა) ბრილიანტ-კრეზილ ლურჯი;
ბ) აზურ I;
გ) აზურ II;
დ) ყველა ჩამოთვლილი საღებავი.
69. რეტიკულოციტების რაოდენობის მომატებას ადგილი აქვს:

ა) აპლაზიური ანემიის დროს;
ბ) ჰიპოპლაზიური ანემიის დროს;
*გ) ჰემოლიზური სინდრომების დროს;
დ) ძვალში კიბოს მეტასტაზის დროს;
70. პერიფერიულ სისხლში რეტიკულოციტების რაოდენობის მომატება არ

ა) ჰემოლიზურ ანემიებს;
ბ) სისხლის დენებს;
*გ) სხივურ დაავადებას;
დ) ვიტამინ B12 დეფიციტით გამოწვეულ ანემიას მკურნალობის დროს;
71. პერიფერიული სისხლის რეტიკულოციტებში ყველაზე ხშირად გვხვდება:

ა) გვირგვინისებური სუბსტანცია;
ბ) გორგლისებური სუბსტანცია;
გ) სრული ბადისებური სუბსტანცია;
*დ) არასრული ბადისებური სუბსტანცია;
72. სისხლის ნაცხების ფიქსაციისათვის არ გამოიყენება:

ა) მეთილის სპირტი;
ბ) მაი-გრუნვალდის ფიქსატორ-მღებავი;
გ) 96% ეთილის სპირტი;
*დ) 70% ეთილის სპირტი;
ე) ყველა ჩამოთვლილი რეაქტივი.
73. ჰემოგლობინის განსაზღვრისათვის ქვემოთ ჩამოთვლილი მეთოდებიდან

გამოიყენება:
*ა) კოლორიმეტრიის;
ბ) გაზომეტრიის;
გ) რკინის რაოდენობის განსაზღვრა ჰემოგლობინის მოლეკულაში;
დ) ყველა ჩამოთვლილი მეთოდით;
ე) ჩამოთვლილიდან არცერთი მეთოდით.
74. ჰემოგლობინის მომატება სისხლში აღინიშნება:

*ა) პირველადი და მეორადი ერითროციტოზის დროს;
ბ) მეგალობლასტური ანემიის დროს;
გ) ვიტამინ B12 დეფიციტური ანემიის დროს;
დ) ჰიპერჰიდრატაციის დროს;
75. ლეიკოციტების აბსოლუტურ რაოდენობად ითვლება:

ა) ლეიკოციტების რაოდენობა პერიფერიულ სისხლის ნაცხში;
*ბ) ლეიკოციტების რაოდენობა 1 ლიტრ სისხლში;
გ) სხვა და სხვა სახის ლეიკოციტების პროცენტული რაოდენობა;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი პასუხი სწორია.
ე) არც ერთი პასუხი არ არის სწორი.
76. "შეფარდებითი ნეიტროფილოზი" არის:

*ა) ნეიტროფილების პროცენტული რაოდენობის მომატება, აბსოლუტური
რიცხვები ნორმის ფარგლებშია;
ბ) ნეიტროფილების პროცენტული და აბსოლუტური რაოდენობის მომატება;
გ) ნეიტროფილების პროცენტული რაოდენობის მომატება;
დ) ნეიტროფილების აბსოლუტური რაოდენობის მომატება;
ე) ნეიტროფილების პროცენტული რაოდენობის შემცირება.
77. ლეიკოპენია თეთრი რიგის ერთეული ბლასტური უჯრედებით
პერიფერიულ სისხლში დამახასიათებელია:
ა) მეგალობლასტური ანემიისათვის;
ბ) ღვიძლის და თირკმლების დაავადებებისათვის;
გ) სისხლის გადასხმის შემდგომი პერიოდისათვის;
*დ) მწვავე ლეიკოზისათვის;
78. "მარჯვნივ გადახრა" ახასიათებს:

ა) მწვავე ინფექციურ დაავადებებს;
ბ) ქრონიკულ ლეიკოზებს;
გ) მწვავე ლეიკოზებს;
*დ) მეგალობლასტურ ანემიებს;
79. ჰემოგლობინის მოლეკულა შედგება:

ა) პორფირინისა და რკინისაგან;
ბ) პროტოპორფირინისა და რკინისაგან;
*გ) ჰემისა და გლობინისაგან;
დ) გლობინისა და რკინისაგან;
ე) პროტოპორფირინისა და გლობინისაგან.
80. ჰემი წარმოადგენს რკინის შენაერთს:

*ა) პროტოპორფირინთან;
ბ) პორფირინთან;
გ) ცილასთან;
დ) პორფირინთან და ცილასთან;
ე) პროტოპორფირინთან და ცილასთან.
81. ჰემატოკრიტის მომატება აღინიშნება:

*ა) ერითროციტოზების დროს;
ბ) ანემიების დროს;
გ) ჰიპერჰიდრატაციის დროს;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი პასუხი სწორია;
ე) ჩამოთვლილი არ არის სწორი.
82. ლეიკოციტოზი გვხვდება:

ა) ძვლის ტვინის აპლაზიის და ჰიპოპლაზიის დროს;
ბ) ჰიპერსპლენიზმის დროს;
*გ) ლეიკოზების დროს;
დ) სხივური დაავადების დროს;
83. ძვლის ტვინის ანალიზისათვის აუცილებელია დათვლა:

ა) კამერაში მიელოკარიოციტების;
ბ) მიელოგრამის;
გ) კამერაში მეგაკარიოციტების;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი პასუხი სწორია;
84. სისხლის წარმოქმნის ღეროვან უჯრედს ახასიათებს:

ა) პოლიპოტენტურობა, დიფერენციაციის უნარი სისხლის წარმოქმნის ყველა
მიმართულებით;
ბ) ციტოქიმიური ინერტულობა
გ) სისხლის წარმოქმნის რეგულაციის თვისება;
დ) თვითშენარჩუნების თვისებები;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი თვისებები.
85. ღეროვან უჯრედს აქვს მორფოლოგია:

*ა) მცირე ლიმფოციტის;
ბ) ბლასტური უჯრედის;
გ) მონოციტის;
დ) ფიბრობლასტის;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი უჯრედის.
86. ძვლის ტვინის სტრომის ელემენტებს მიეკუთვნება:

ა) რეტიკულური უჯრედი;
ბ) პლაზმური უჯრედი;
გ) ფიბრობლასტები;
დ) ოსტეობლასტები;
*ე) რეტიკულური უჯრედები და ფიბრობლასტები.
87. ძვლის ტვინის სტრომის უჯრედები ასრულებენ:

ა) ჰემოპოეტურ ფუნქციას;
ბ) საყრდენ ფუნქციას (მექანოციტები);
გ) მიკროგარემოცვის ფუნქციას;
დ) ტროფიკულ ფუნქციას;
*ე) ყველა ჩამოთვლილ ფუნქციას.
88. ძვლის ტვინის პუნქტატის უჯრედებს შორის ერითროიდული ელემენტები

შეადგენენ საშუალოდ:
ა) 5-10%;
ბ) 10-20%;
*გ) 20-30%;
დ) 30-40%;
ე) 40% მეტი.
89. ლეიკო-ერითრობლასტური ინდექსი არის:

*ა) ძვლის ტვინის ყველა სახის ლეიკოციტების რაოდენობის შეფარდება
ერითროიდული რიგის ყველა უჯრედთან;
ბ) ლეიკოციტების მომწიფებული ფორმების შეფარდება ერითროიდული
რიგის ყველა უჯრედთან;
გ) მოუმწიფებელი ლეიკოციტების შეფარდება ერითროიდული რიგის ყველა
უჯრედთან;
დ) პერიფერიული სისხლში ერითროციტების რაოდენობის შეფარდება
ლეიკოციტებთან;
90. ლეიკო-ერითრობლასტური ინდექსი ნორმაში შეადგენს:

ა) 1:1;
ბ) 1:2;
*გ) 3 :1;
დ) 10:1;
ე) შეფარდება არ ნორმირდება.
91. ჰიპერუჯრედული ძვლის ტვინის ფონზე ბლასტური უჯრედების მომატება

პოლიმორფული მახინჯი ფორმების გამოჩენით ახასიათებს:
ა) ფოლიუმმჟავადეფიციტურ ანემიას;
ბ) მწვავე სისხლისდენას;
*გ) მწვავე ლეიკოზს;
დ) ინფექციურ მონონუკლეოზს;
ე) ყველა ჩამოთვლილ დაავადებას.
92. ტერმინი ანიზოციტოზი ნიშნავს:

ა) ერითროციტების ფორმის შეცვლას;
*ბ) ერითროციტების დიამეტრის შეცვლას;
გ) ერითროციტების შეღებვას სხვადასხვა ინტენსიობით;
დ) ერითროციტების მცირე რაოდენობას;
ე) ერითროციტების წინამორბედი უჯრედების გამოჩენას სისხლში.
93. ერითროციტების ანიზოციტოზი მატულობს:

ა) მაკროციტული ანემიების დროს;
ბ) მიელოდისპლაზიური სინდრომების დროს;
გ) ძვლის ტვინის დისპლაზიის დროს;
დ) ძვალში სიმსივნის მეტასტაზირების დროს;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს.
94. მეგალობლასტური ერითროპოეზი გვხვდება:

ა) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემიების კრიზის დროს;
ბ) ორსულობის დროს;
*გ) ვიტამინ B12-ისა და ფოლიუმმჟავა დეფიციტური ანემიების დროს;
დ) ძვლის ტვინში კიბოს მეტასტაზის დროს;
ე) ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს.
95. მეგალობლასტური რიგის უჯრედები განსხვავდებიან ერითრობლასტური

რიგის უჯრედებისაგან:
ა) დიდი ზომით;
ბ) ბირთვის რადიალური სტრუქტურის არ ქონით;
გ) დიდი ციტოპლაზმით;
დ) ციტოპლაზმის ნაადრევი ჰემოგლობინიზაციით;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ნიშნებით.
96. გრანულოციტები წარმოიქმნებიან:
ა) ელენთაში;
*ბ) ძვლის ტვინში;
გ) ლიმფურ კვანძებში;
დ) ელენთაში და ლიმფურ კვანძებში;
ე) ღვიძლში.
97. პერიფერიული სისხლში სიდეროციტების და ძვლის ტვინში

სიდერობლასტების მომატება აღინიშნება:
ა) ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო პრეპარატების მიღებისას;
*ბ) ტყვიით მოწამვლისას;
გ) რკინადეფიციტური ანემიის დროს;
დ) ერითრომიელოზის დროს;
ე) ჰემოლიზურ ანემიის დროს.
98. ეოზინოპენია დამახასიათებელია:

ა) ალერგიული დაავადებებისათვის;
ბ) პარაზიტული დაავადებებისათვის;
გ) მწვავე ლეიკოზისათვის;
*დ) სტრესებზე (ტრავმები, დამწვრობა, სეფსისი) რეაქციისათვის;
99. ბაზოფილური ლეიკოციტოზი დამახასიათებელია:

ა) მწვავე ლეიკოზისათვის;
ბ) ქრონიკული მიელოპროლიფერაციული დაავადებებისათვის;
გ) ალერგიული მდგომარეობისათვის;
დ) ესტროგენებით მკურნალობისათვის;
100. ნეიტროფილოზი ახასიათებს:

ა) აპლაზიურ ანემიას;
ბ) ციტოსტატიკებით მკურნალობას;
*გ) სეფსისს;
დ) ქრონიკულ ბაქტერიულ ინფექციებს;
101. შეფარდებითი რეაქტიული ლიმფოციტოზი ახასიათებს:

*ა) ტოქსოპლაზმოზს;
ბ) პანციტოპენიას;
გ) კორტიკოსტეროიდების მიღებას;
დ) მეორად იმუნოდეფიციტებს;
ე) ავთვისებიან სიმსივნეებს.
102. მონოციტოზი დამახასიათებელია:

ა) ბაქტერიულ ინფექციებისათვის;
ბ) უმარტივესებით გამოწვეულ დაავადებებისათვის;
გ) კოლაგენოზებისათვის;
დ) მონოციტურ და მიელო-მონოციტური ლეიკოზებისათვის;
103. თრომბოციტოპენია ახასიათებს:

ა) ახალშობილების წითურას;
ბ) სხივურ დაავადებას;
გ) დისემინირებულ სისხლძარღვთაშიდა შედედების სინდრომს;
დ) ვიტამინ B12 დეფიციტურ ანემიას;
104. პლაზმოციტები პერიფერიულ სისხლში გვხვდებიან:

ა) ვირუსული ინფექციების დროს;
ბ) დასხივების შემდეგ;
გ) კოლაგენოზების დროს;
დ) ახალწარმონაქმნების დროს;
105. ბერეზოვსკი-შტერნბერგის და ხოჩკინის უჯრედები ლიმფურ კვანძში

ძირითადი დიაგნოსტიკური ელემენტებია:
*ა) ლიმფოგრანულომატოზისათვის;
ბ) ჰისტოციტოზისათვის;
გ) სარკოიდოზისათვის;
დ) მწვავე ლეიკოზისათვის;
106. ჰემოგრამაში: ჰემოგლობინი 100 გრ/ლ, ერითროციტები

3,4*10**12/ლ, ლეიკოციტები 3,6*10**9/ლ ბლასტური უჯრედები - 42%,
მიელოციტები - 5%, მეტამიელოციტები - 1%, ჩხირბირთვიანი
ნეიტროფილები - 2%, სეგმენტბირთვიანი 20%, ლიმფოციტები - 12%,
მონოციტები - 8%. ეს ჰემოგრამა დამახასიათებელია ქრონიკული
მიელოლეიკოზის სტადიისათვის:
ა) დასაწყისი;
ბ) გაშლილი;
გ) გამწვავების;
*დ) ბლასტური კრიზის;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი სტადიისათვის.
107. ჰემოგრამაში: ჰემოგლობინი - 130 გრ/ლ, ერითროციტები -

3,9*10**12/ლ, ლეიკოციტები - 20,0*10**9/ლ, მიელოციტები - 3%,
მეტამიელოციტები - 1%, ჩხირბირთვიანი ნეიტროფილები - 5%, სეგმენტ
ბირთვიანი ნეიტროფილები - 60%, ეოზინოფილები - 5%, ლიმფოციტები -
21%, ბაზოფილები - 1%, მონოციტები - 6%. ეს ჰემოგრამა
დამახასიათებელია ქრონიკული მიელოლეიკოზისათვის:
*ა) დასაწყისში;
ბ) გაშლილი სტადიისათვის;
გ) გამწვავების დროს;
დ) ბლასტური კრიზისათვის;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი სტადიისათვის.
108. ჰემოგრამაში: ჰემოგლობინი - 110გრ/ლ, ერითროციტები -

3,7*10**12/ლ, ლეიკოციტები - 250,0*10**9/ლ, მიელობლასტები - 4%,
პრომიელოციტები - 2%, მიელოციტები - 22%, მეტამიელოციტებიი - 7%,
ჩხირბირთვიანი ნეიტროფილები 16%, სეგმენტბირთვიანი ნეიტროფილები -
35%, ეოზინოფილები - 5%, ბაზოფილები - 2%, ლიმფოციტები - 4%,
მონოციტები - 3%, ერითრობლასტი - 2:100 ლეიკოციტზე. ეს ჰემოგრამა
დამახასიათებელია ქრონიკული მიელოლეიკოზის სტადიისათვის:
ა) საწყისი;
*ბ) გაშლილი;
გ) ბლასტური კრიზის;
დ) ყველა სტადია;
ე) ჩამოთვლილთაგან არცერთი.
109. ჰემოგრამაში: ჰემოგლობინი 120 გრ/ლ, ერითროციტები

3,7*10**12/ლ, ლეიკოციტები - 140*10**9/ლ, მიელობლასტები - 2%,
მიელოციტები - 25%, მეტამიელოციტები - 14%, ჩხირბირთვიანი
ნეიტროფილები - 17%, სეგმენტბირთვიანი - 21%, ეოზინოციტები - 7%,
ბაზოფილები - 6%, ლიმფოციტები - 6%, მონოციტები - 2%. ეს ჰემოგრამა
ახასიათებს ქრონიკული მიელოლეიკოზის სტადიას:
ა) საწყისი;
*ბ) გაშლილი;
გ) ბლასტური კრიზის;
დ) ყველა სტადია;
ე) არც ერთი სტადია.
110. ლეიკოციტოზი, ბლასტური უჯრედები 60%, გამოხატული

ნორმოქრომული ანემია, თრომბოციტოპენია - პერიფერიულ სისხლში და
ჰიპერუჯრედული ძვლის ტვინი ბლასტების დიდი რაოდენობით
დამახასიათებელია:
*ა) მწვავე ლეიკოზისათვის;
ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზისათვის;
გ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზისათვის;
დ) ლიმფოგრანულომატოზისათვის;
ე) მიელომური დაავადებისათვის.
111. ჰიპერლეიკოციტოზი, აბსოლუტური ლიმფოციტოზი, ზომიერი

ნორმოქრომული ანემია, თრომბოციტების რაოდენობა ნორმის ფარგლებში.
ძვლის ტვინში - ლიმფოიდური ელემენტები 70%. ეს ჰემოგრამა
*ბ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზისათვის;
გ) ლიმფოგრანულომატოზისათვის;
დ) მიელომური დაავადებისათვის;
ე) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზისათვის.
112. გამოხატული ანემია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, ერთეული პლაზმური
უჯრედი პერიფერიულ სისხლში. ძვლის ტვინში პლაზმობლასტები (20%
მეტი). ჰემოგრამა დამახასიათებელია:
*გ) მიელომური დაავადებისათვის;
დ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზისათვის;
ე) ლიმფოგრანულომატოზისათვის.
113. ჰიპერლეიკოციტოზი (160,0*10**9/ლ), ნეიტროფილოზი გადახრით

ბლასტებამდე, თრომბოციტების რაოდენობა ნორმის ფარგლებშია. ძვლის
ტვინში გრანულოციტები მომატებულია, მათ შორის ჭარბობს მიელოციტები
და მეტამიელოციტები. ჰემოგრამა დამახასიათებელია:
*ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზისათვის;
გ) ერითრემიისათვის;
დ) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზისათვის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისათვის.
114. ნორმოქრომული ტიპის პროგრესირებადი ანემია, ლეიკოციტების

რაოდენობა ნორმალური, ლეიკოგრამაში - მიელობლასტები. ძვლის ტვინში -
დიდი რაოდენობით ერითრობლასტები, მეგალობლასტები, მიელობლასტები.
მიელოგრამა დამახასიათებელია:
ა) ლიმფოგრანულომატოზისათვის;
*ბ) ერითრომიელოზისათვის;
დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზისათვის;
ე) მიელომური დაავადებისათვის.
115. ძვლის ტვინში ლეიკო/ერითრობლასტური ინდექსი 1:2, ერითროპოეზი

ნორმობლასტური, ერითრობლასტების მომწიფების ინდექსი =0,4
ნეიტროფილების მომწიფების ინდექსი =0,8. ძვლის ტვინის ასეთი სურათი
ა) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემიისათვის ძვლის ტვინთან კომპენსაციის
ფაზაში;
*ბ) ქრონიკული პოსტჰემორაგიული ანემიისათვის;
გ) ვიტამინ B12 დეფიციტური ანემიისათვის;
დ) ჰემოლიზური ანემიისათვის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ანემიისათვის.
116. ძვლის ტვინში ლეიკო/ერითრობლასტური ინდექსი 1:2,

ერითრობლასტების გამოხატული ჰიპერპლაზია. სისხლწარმოქმნის
ნორმობლასტური ტიპი. ერითრობლასტების მომწიფების ინდექსი =0,9.
მეგაკორიოციტული შტო უცვლელია. ასეთი ძვლის ტვინის პუნქტატი
*ა) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემიისათვის ძვლის ტვინოვან კომპენსაციის
ფაზაში;
ბ) რკინადეფიციტული ანემიისათვის;
გ) ვიტამინ B12 და ფოლიუმის მჟავა დეფიციტური ანემიისათვის;
დ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემიის საწყისი ფაზისათვის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ანემიისათვის.
117. მწვავე ლეიკოზის დროს პერიფერიული სისხლისათვის

ა) ერითროციტოზი;
ბ) ნეიტროფილოზი;
გ) თრომბოციტოზი;
*დ) ბლასტური უჯრედების არსებობა;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ნიშნები.
118. მწვავე ლეიკოზის დროს ძვლის ტვინისათვის დამახასიათებელია:

ა) ბლასტური მეტაპლაზია;
ბ) ერითროციტების შტოს შემცირება;
გ) მეგაკარიოციტების რაოდენობის შემცირება;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ნიშანი;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი ნიშნებიდან.
119. მწვავე ლეიკოზის ალეიკემიური ფორმის დიაგნოსტიკა ხდება:

ა) პერიფერიული სისხლის ნაცხით;
*ბ) მენჯის ძვლის ტრეპანობიოფსიით;
გ) ლიმფური კვანძის პუნქტატით;
დ) ციტოქიმიური გამოკვლევებით;
ე) ყველა ჩამოთვლილი მეთოდით.
120. მწვავე მიელობლასტური ლეიკოზისათვის დამახასიათებელია

ციტოქიმიური განსაზღვრა:
*ა) მიელოპეროქსიდაზის;
ბ) გლიკოგენის;
გ) ლიპიდების;
დ) არასპეციფიური ესტერაზის;
ე) არ არის სარწმუნო ტესტი.
121. მწვავე მონობლასტური ლეიკოზისათვის მნიშვნელოვანია ციტოქიმიური

გამოკვლევა:
ა) გლიკოგენის;
ბ) მიელოპეროქსიდაზის;
*გ) არასპეციფიური ესტერაზის;
დ) ლიპიდების;
ე) ყველა მეთოდი ტოლფასია.
122. ერითრომიელოზს ახასიათებს ძვლის ტვინში პროლიფერაცია:

ა) ლიმფობლასტების;
ბ) მიელობლასტების;
*გ) ერითრობლასტების;
დ) მეგაკარიოციტების;
ე) ჩამოთვლილიდან არც ერთის.
123. მწვავე ერითრომიელოზისათვის პერიფერიულ სისხლში

ა) ლეიკოპენია;
ბ) ანემია;
გ) ერითროკარიოციტები;
დ) მიელობლასტები;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი.
124. მწვავე ლეიკოზის ალეიკემიური ფორმის დროს პერიფერიული

სისხლისათვის დამახასიათებელი ყველაფერი, გარდა:
ა) ანემიისა;
*ბ) ჰიპერლეიკოციტოზისა;
გ) ლეიკოპენიისა;
დ) თრომბოციტოპენიისა;
ე) ლიმფოციტოზისა.
125. პრომიელოციტური ლეიკოზის დროს ლეიკოზურ უჯრედებს ახასიათებს:

ა) ანიზოციტოზი;
ბ) უხვი მარცვლოვანება ციტოპლაზმაში;
გ) უცნაური ფორმის ბირთვი;
დ) ბაზოფილური ციტოპლაზმა;
126. ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს ლეიკოგრამას ახასიათებს

ყველაფერი ჩამოთვლილი, გარდა:
*ა) ლიმფოციტების და პლაზმობლასტების რაოდენობის მომატება;
ბ) გადახრა მარცხნივ მიელოციტებამდე;
გ) ბაზოფილურ-ეოზინოფილური ასოციაცია;
დ) მიელობლასტების მომატება;
ე) არცერთი პასუხი არ არის სწორი.
127. ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზის დიაგნოსტიკისათვის სისხლის

სურათში წამყვანი მნიშვნელობა აქვს:
ა) ლეიკოციტოზს;
*ბ) აბსოლუტურ მონოციტოზს;
გ) გადახრას მიელობლასტებამდე;
დ) მომწიფებული და მოუმწიფებელი გრანულოციტების ურთიერთ-
შეფარდებას;
ე) ყველა ჩამოთვლილს.
128. ქრონიკული მიელოლეიკოზის გამწავავებისას ლეიკოგრამისათვის

დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:
*ა) ბლასტური ელემენტების რაოდენობის შემცირების;
ბ) ბლასტური ელემენტების რაოდენობის მომატების;
გ) მომწიფებული გრანულოციტების შემცირების;
დ) თრომბოციტების რაოდენობის შემცირების;
ე) ჩამოთვლილიდან არცერთი.
129. ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის დროს უფრო ხშირად, ვიდრე სხვა

ლეიკოზების დროს აღინიშნება:
*ა) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია;
ბ) აპლაზიური ანემია;
გ) არეგენერატორული ანემია;
დ) პერნიციოზული ანემია;
ე) არცერთი პასუხი არ არის სწორი.
130. მწვავე ლეიკოზის დროს პერიფერიული სისხლისათვის დამახასიათებელი

მაჩვენებლებია:
*ა) ანემია, თრომბოციტოპენია, ჰიპერლეიკოციტოზი ბლასტური ფორმებით;
ბ) ზომიერი ანემია, თრომბოციტოზი, ჰიპერლეიკოციტოზი გადახრით
მარცხნივ მიელოციტებამდე;
გ) ზომიერი ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოციტოზი, ლიმფოციტოზით;
დ) ერითროციტოზი, თრომბოციტოზი, უმნიშვნელო ლეიკოციტოზი
ნეიტროფილოზით;
ე) ერითროციტების და თრომბოციტების ნორმალური რაოდენობა,
უმნიშვნელო ლეიკოპენია ლეიკოგრამაში მნიშვნელოვანი გადახრის გარეშე.
131. ერითრომიელოზისათვის დამახასიათებელია:

ა) ერითროციტების, თრომბოციტების და ნეიტროფილების ნორმალური
რაოდენობა;
ბ) ანემია, თრომბოციტოპენია, ჰიპერლეიკოციტოზი;
გ) ზომიერი ანემია, რეტიკულოციტოზი, თრომბოციტების ნორმალური
რაოდენობა, უმნიშვნელო ლეიკოპენია ლიმფოციტოზით;
*დ) ნორმო- ან ჰიპერქრომული ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია და
ერითრობლასტოზი;
132. ქრონიკული მიელოლეიკოზის გაშლილი სტადიისათვის

ა) ლეიკოპენია გრანულოციტოპენიით;
ბ) უმნიშვნელო ლეიკოციტოზი, ნეიტროფილოზი, გადახრით მარცხნივ
ჩხირბირთვიანებამდე;
*გ) ჰიპერლეიკოციტოზი, გრანულოციტოზი, გადახრით მარცხნივ
მიელოციტებამდე, პრომიელოციტებამდე, მიელობლასტებამდე;
დ) ლეიკოციტოზი ლიმფოციტოზით;
ე) ანემია, ერითრობლასტოზი, რეტიკულოციტოზი.
133. ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის ტიპიური მიმდინარეობისათვის

ა) ლეიკოპენია უმნიშვნელო ლიმფოციტოზით;
ბ) ლეიკოციტოზი ნეიტროფილოზით;
გ) ლეიკოციტების ნორმალურ, რაოდენობა უმნიშვნელო ლიმფოციტოზით;
*დ) ლეიკოციტოზი, აბსოლუტური ლიმფოციტოზით;
ე) ლეიკოპენია ლიმფოციტოპენიით.
134. გამოხატული თრომბოციტოპენია ჰემორაგიული დიათეზის მოვლენებით

ხშირად თან ახლავს:
*ა) მწვავე ლეიკოზს;
ბ) ქრონიკულ მიელოლეიკოზს;
გ) ერითრემიას;
დ) ლიმფოგრანულომატოზს;
ე) ქრონიკულ მონოციტურ ლეიკოზს.
135. ბლასტური უჯრედების მორფოლოგიით მწვავე ლეიკოზი შეიძლება იყოს

დიაგნოსტირებული როგორც:
ა) მიელობლასტური;
ბ) მონობლასტური;
გ) მიელომონობლასტური;
*დ) პრომიელოციტური;
ე) ლიმფობლასტური.
136. მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზისათვის დამახასიათებელია შემდეგი

დადებითი ციტოქიმიური რეაქციები:
ა) მიელოპეროქსიდაზაზე;
ბ) ლიპიდებზე;
გ) არასპეციფიურ ესტერაზაზე;
დ) გლიკოგენზე დიფუზური რეაქცია;
*ე) გლიკოგენზე გრანულური რეაქცია.
137. მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზის დროს ბლასტებს ახასიათებს

შემდეგი ციტოქიმიური რეაქციები:
ა) გრანულური რეაქცია გლიკოგენზე;
ბ) მჟავე ფოსფატაზაზე;
გ) არასპეციფიურ მჟავე ესტერაზაზე;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი რეაქცია;
138. მწვავე პრომიელოციტური ლეიკოზის მარკერია ციტოქიმიური რეაქცია:

ბ) ალფა-ნაფთილესტერაზაზე;
*გ) მჟავე სულფატირებულ მუკოპოლისახარიდებზე;
დ) მჟავე ფოსფატაზაზე;
ე) ყველა ჩამოთვლილი რეაქცია.
139. მწვავე პრომიელოციტური ლეიკოზის დროს უჯრედები განსხვავდებიან

ნორმალურ პრომიელოციტებისაგან:
ა) ბირთვში ქრომატინის ბადისებური განლაგებით;
ბ) ბირთვების პოლიმორფიზმით;
გ) მახინჯი გადაკეცილი უჯრედების არსებობით;
დ) ციტოპლაზმაში აუერის ჩხირების "კონების" არსებობით;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი პასუხი სწორია..
140. მწვავე მიელომონობლასტურ ლეიკოზს ახასიათებს დადებითი

ციტოქიმიური რეაქციები:
ა) ალფა-ნაფტილესტერაზაზე;
გ) დიფუზური რეაქცია გლიკოგენზე;
*დ) ყველაფერი ჩამოთვლილი;
ე) ჩამოთვლილიდან არც ერთი.
141. აღნიშნეთ პათოლოგიური გადახრა შემდეგ მაჩვენებლებში:

ა) ჰემოგლობინი 120 გრ/ლ;
*ბ) ერითროციტები 3,1*10**12/ლ;
გ) ფერადობის მაჩვენებელი 1,05;
დ) ლეიკოციტები 5,6*10**9;
ე) ედს - 12 მმ/ო.

ბ) ერითროციტები 4,0*10**12/ლ;
*დ) ლეიკოციტები 18*10**9/ლ;
ე) ედს - 9 მმ/ო.
143. აღნიშნეთ პათოლოგიური გადახრა ქვემოთ ჩამოთვლილ მაჩვენებლებში:

ბ) ერითროციტები 3,9X10**12/ლ;
დ) ლეიკოციტები 7,2X10**9/ლ;
*ე) ედს - 40 მმ/სთ-ში.
144. აღნიშნეთ პათოლოგიური გადახრა ქვემოთ ჩამოთვლილ მაჩვენებლებში:

*ა) ჩხირბირთვიანი ნეიტროფილები - 10%;
ბ) სეგმენტბირთვიანი ნეიტროფილები - 58%;
გ) ეოზინოფილები - 4%;
დ) მონოციტები - 5%;
ე) ლიმფოციტები - 23%.

ა) ჩხირბირთვიანი ნეიტროფილები - 2%;
*ბ) სეგმენტბირთვიანი ნეიტროფილები - 73%;

*გ) ეოზინოფილები - 10%;
147. აღნიშნეთ პათოლოგიური გადახრა ლეიკოციტურ ფორმულაში:

*დ) მონოციტები - 16%;
148. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს დაბალი

ედს?
ა) მიელომური დაავადება;
ბ) მწვავე ლეიკოზი;
გ) კრუპოზული პნევმონია;
*დ) ერითრემია;
ე) წითელი მგლურა.
149. ქვემოთ ჩამოთვლილ დაავადებებიდან რომელი მიმდინარეობს

ერითროციტოზით?
*ა) თანდაყოლილი გულის მანკი და ფილტვისმიერი გული;
ბ) მიელომური დაავადება;
გ) რკინადეფიციტური ანემია;
დ) მწვავე ლეიკოზი;
ე) ფილტვისმიერი გული;
150. ვიტამინ B12 დეფიციტური ანემიისათვის დამახასიათებელია:

*ა) ჰიპერქრომია;
ბ) ჰიპოქრომია;
გ) ლეიკოციტოზი;
დ) ნეიტროფილოზი;
ე) ეოზინოფილია.
151. რკინადეფიციტურ ანემიას ახასიათებს:

ა) ჰიპერქრომია;
*ბ) ჰიპოქრომია;
გ) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარცხვნივ;
დ) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარჯვნის;
ე) ბაზოფილია.
152. რკინადეფიციტურ ანემიას ახასიათებს:

ა) ჰემოგლობინის დაბალი მაჩვენებლები;
ბ) დაბალი ფერადობის მაჩვენებელი;
გ) ერითროციტების ანიზოციტოზი;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ნიშანი;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი ნიშანი.
153. რა სახის ცვლილებები ახასიათებს პერიფერიულ სისხლში

რკინადეფიციტურ ანემიას?
*ა) ჰიპოქრომული მიკროციტული ანემია;
ბ) ჰიპერქრომული მიკროციტული ანემია;
გ) ნორმოქრომული მიკროციტული ანემია;
დ) ჰიპერქრომული მიკროციტული ანემია;
ე) ჩამოთვლილიდან არც ერთი.
154. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს

ლეიკოციტოზი:
ა) ქრონიკული ლეიკოზები;
ბ) კრუპოზული პნევმონია;
გ) მიოკარდიუმის ინფარქტის 1-2 დღეს;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ დაავადებას;
ე) ჩამოთვლილ დაავადებებიდან არც ერთს.
155. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს ლეიკოპენია:

ა) ვირუსული დაავადებები;
ბ) წითელი მგლურა;
გ) ჰიპერსპლენიზმი;

თრომბოციტოზი?
ა) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
ბ) ერითრემია;
გ) სუბლეიკემიური მიელოზი;
157. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს თრომბოციტოპენია?

ა) იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურა;
ბ) ბენზოლით ინტოქსიკაცია;
გ) მძიმედ მიმდინარე ინფექციები;
158. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომლის დროს აღინიშნება

ერითროციტების დალექვის აჩქარება:
ბ) პერნიციოზული ანემია;
გ) ავთვისებიანი სიმსივნეები რღვევის სტადიაში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს;
ე) ჩამოთვლილ დაავადებებიდან არც ერთის დროს.
159. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომლის დროს აღინიშნება

ერითროციტების დალექვის შენელება:
ა) მექანიკური სიყვითლის დროს;
ბ) ერითროციტოზების დროს;
გ) ერითრემიის დროს;
ე) ჩამოთვლილი დაავადებებიდან არც ერთის დროს.
160. ქვემოთ ჩამოთვლილ უჯრედებიდან რომელს აქვს შემდეგი

მორფოლოგიური თავისებურებები: ზომა 20-25 მკმ, ბირთვი დიდია
მაქმანისებური შენების, შეიძლება ჰქონდეს 1-2 ღია ცისფერი ბირთვაკი.
ციტოპლაზმა ღია ბაზოფილური, ხშირად უსწორ-მასწორო კიდეებით:
*ა) რეტიკულური უჯრედი;
ბ) მიელობლასტი;
გ) ლიმფობლასტი;
დ) პრომიელოციტი;
ე) მიელოციტი.
161. ქვემოთ ჩამოთვლილ უჯრედებიდან რომელს აღენიშნება შემდეგი

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი12-20 მკმ, მსხვილბადისებური
შენების პოლიმორფული უცნაური ფორმის ბირთვი, ბირთვაკები არ
აღენიშნება. ციტოპლაზმა მონაცრისფრო - მოცისფრო?
ა) ლიმფობლასტი;
ბ) პროლიმფოციტი;
გ) ლიმფოციტი;
*დ) მონოციტი;
ე) მიელობლასტი.
162. ქვემოთ ჩამოთვლილი უჯრედებიდან რომელს აქვს შემდეგი

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი 7-9 მკმ (ზოგჯერ 15 მკმ),
კომპაქტური უხეში ბირთვი, ბირთვაკები არ აღენიშნება. ციტოპლაზმა
ბაზოფილური ვიწრო:
*გ) ლიმფოციტი;
დ) მონოციტი;
163. ქვემოთ ჩამოთვლილი უჯრედებიდან რომელს აღენიშნება შემდეგი

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი 12 მკმ, ბირთვი უხეში
სტრუქტურის, ბირთვში შეიძლება იყოს ბირთვაკი, ციტოპლაზმა
ბაზოფილური?
*ბ) პროლიმფოციტი;

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი12-15 მკმ, ბირთვი იკავებს
უჯრედის დიდ ნაწილს, ნაზი შენების, შეიცავს 1-2 ბირთვაკს?
*ა) ლიმფობლასტი;
დ) პრომონოციტი;
ე) მონოციტი.
165. ქვემოთ ჩამოთვლილი უჯრედებიდან რომელს ახასიათებს შემდეგი

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი 9-12 მკმ, ბირთვი უხეში
სტრუქტურის, დაყოფილია სეგმენტებად, ციტოპლაზმა ვარდისფერი,
სპეციფიური მარცვლოვანებით?
ა) მეტამიელოციტი;
ბ) ჩხირბირთვიანი გრანულოციტი;
*გ) სეგმენტბირთვიანი გრანულოციტი;
დ) ლიმფოციტი;
166. ქვემოთ ჩამოთვლილი უჯრედებიდან რომელს ახასიათებს შემდეგი

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი 9-12 მკმ, ციტოპლაზმა
ვარდისფერი, იკავებს უჯრედის დიდ ნაწილს, ბირთვი ჩხირის ფორმის,
უხეში შენების, ბირთვაკები არ აღენიშნება. ციტოპლაზმაში - სპეციფიური
მარცვლოვანება:
ა) პრომონოციტი;
ბ) მონოციტი;
გ) მეტამიელოციტი;
*დ) ჩხირბირთვიანი გრანულოციტი;
ე) მიელოციტი.
167. რომელ უჯრედს ახასიათებს შემდეგი მორფოლოგია: დიამეტრი 12-15

მკმ, ბირთვი ნალისებური ფორმის, უხეში შენების, ბირთვაკები არ აქვს.
ციტოპლაზმა ვარდისფერი სპეციფიური მარცვლოვანებით?
ა) მიელობლასტი;
ბ) პრომიელოციტი;
გ) მიელოციტი;
*დ) მეტამიელოციტი;
ე) ჩხირბირთვიანი გრანულოციტი.

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი15 მკმ, ბირთვი იკავებს
უჯრედის დიდ ნაწილს, ხშირად ოვალური ან მრგვალი ფორმის. ბირთვაკები
არ აღენიშნება, ციტოპლაზმა ვარდისფერი, შეიცავს სპეციფიურ მარცვლებს?
*გ) მიელოციტი;
დ) მეტამიელოციტი;
ე) სეგმენტბირთვიანი გრანულოციტი.

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი 20მკმ, ბირთვი იკავებს დიდ
ადგილს უჯრედში, ციტოპლაზმაც დიდია ცისფერი, შეიცავს მარცვლოვანებას
სპეციფიურს და არასპეციფიურს. ბირთვში აღინიშნება 1-2 ბირთვაკი?
*ბ) პრომიელოციტი;

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი16-20მკმ. ბირთვი იკავებს
უჯრედის დიდ ნაწილს, თანაბარი ნაზი ბადისებური სტრუქტურით.
აღენიშნება 2-3 ბირთვაკი. ციტოპლაზმა ბაზოფილურია, შეიძლება ჰქონდეს
აზუროფილური მარცვლები?
*ა) მიელობლასტი;

მორფოლოგიური თავისებურებები: ზომა 8-15მკმ, მრგვალი ან ოვალური
ბირთვი ბორბლისებური შენების ლოკალიზირებული ექსცენტრულად.
ციტოპლაზმა ინტენსიურად ლურჯი, განათების პერინუკლეალური ზონით,
ხშირად ვაკუოლიზირებული
ბ) ლიმფოციტი;
*გ) პლაზმოციტი;
ე) პლაზმობლასტი.

მორფოლოგიური თავისებურებები: დიამეტრი 40-50 მკმ, წილაკოვანი უხეში
სტრუქტურის ბირთვი, ფართო ღია ცისფერი ციტოპლაზმა, რომელიც შეიცავს
დიდი რაოდენობით აზუროფილურ მარცვლებს, პერიფერიაზე ჩანს
მოწყვეტილი ფირფიტები:
ა) რეტიკულური უჯრედი;
ბ) პლაზმოციტი;
*გ) მეგაკარიოციტი;
დ) თრომბოციტი;
173. ქვემოთ ჩამოთვლილ უჯრედებიდან რომელს ახასიათებს დიამეტრი15-25

მკმ, მუქი ლურჯი ციტოპლაზმა, დიდი ნაზი შენების ბირთვი, რომელიც
შეიცავს 1-3 ნუკლეოლას:
*ა) ერითრობლასტი;
ბ) ნორმობლასტი ბაზოფილური;
გ) ნორმობლასტი პოლიქრომატოფილური;
დ) ნორმობლასტი ოქსიფილური;
ე) პრონორმობლასტი.
174. რომელ უჯრედს ახასიათებს შემდეგი მორფოლოგიური თვისებები:

დიამეტრი 9-12 მკმ, ნაცრისფერი ციტოპლაზმა, კომპაქტური რადიალური
შენების ბირთვი, რომელშიც ბირთვაკები არ აღინიშნება:
ა) ერითრობლასტი;
ბ) ნორმობლასტი ბაზოფილური;
*გ) ნორმობლასტი პოლიქრომატოფილური;
დ) ნორმობლასტი ოქსიფილური;
ე) პრონორმობლასტი.
175. ქვემოთ ჩამოთვლილი უჯრედებიდან რომელს ახასიათებს ბაზოფილური

სუბსტანცია ციტოპლაზმაში?
*ა) რეტიკულოციტი;
ბ) ერითროციტი;
გ) მეგალოციტი;
დ) მაკროციტი;
ე) მიკროციტი.
176. ქვემოთ ჩამოთვლილ უჯრედებიდან რომელს ვავლენთ შეღებვის

სუპრავიტალური მეთოდი?
*ა) რეტიკულოციტები;
ბ) ერითროციტები;
გ) მეგალოციტები;
დ) ნორმობლასტები;
ე) მეგალობლასტები.
177. ქვემოთ ჩამოთვლილი რა ნიშნები ახასიათებს რკინადეფიციტურ ანემიას?

ა) გამოხატული ნორმოქრომია;
ბ) ჰიპერქრომია;
გ) მაკროციტოზი;
*დ) მიკროციტოზი;
ე) ოვალოციტოზი.
178. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი ახასიათებს

პროტოპორფინების სინთეზის დარღვევით გამოწვეულ ანემიას?
*ა) ჰიპოქრომია პლაზმაში რკინის ნორმალური რაოდენობით;
ბ) ჰიპოქრომია პლაზმაში რკინის შემცირებული რაოდენობით;
გ) ჰიპერქრომია პლაზმაში რკინის რაოდენობის მომატებით;
დ) ჰიპერქრომია პლაზმაში რკინის ნორმალური რაოდენობით;
ე) ნორმოქრომია პლაზმაში რკინის ნორმალური რაოდენობით.
179. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელია დამახასიათებელი ვიტამინ

B12 და ფოლიუმის მჟავა დეფიციტური ანემიისათვის?
ა) ჰიპოქრომია;
*ბ) ჰიპერქრომია;
გ) მიკროსფეროციტოზი;
დ) მიკროციტოზი;
ე) ანულოციტოზი.
180. ქვემოთ ჩამოთვლილ ნიშნებიდან რომელია დამახასიათებელი ვიტამინ

B12 და ფოლიუმის მჟავა დეფიციტური ანემიისათვის?
ა) ჰიპოქრომია;
ბ) მიკროსფეროციტოზი;
გ) მიკროციტოზი;
*დ) მეგალოციტოზი;
ე) ანულოციტოზი.
181. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელი ახასიათებს ჰემოლიზურ

კრიზს?
*ა) გამოხატული რეტიკულოციტოზი;
ბ) ანიზოციტოზი;
გ) პოიკილოციტოზი;
დ) ჰიპოქრომია;
ე) ჰიპერქრომია.
182. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს S ჰემოგლობინოპათიას?

ა) ჰიპოქრომია მიკროციტოზით;
*ბ) ჰიპოქრომია, ნამგლისებური ერითროციტები დიდი რაოდენობით;
გ) ჰიპოქრომია ნორმოციტოზით;
დ) ჰიპოქრომია მიკროსფეროციტოზით;
ე) ჰიპოქრომია პლანოციტოზით.
183. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს მინკოვსკი-შოფარის

დაავადებას?
ა) ნორმოციტოზი;
ბ) მეგალოციტოზი;
გ) მაკროციტოზი;
*დ) მიკროსფეროციტოზი;
ე) დრეპანოციტოზი.
184. ქვემოთ ჩამოთვლილ ანემიებიდან რომელს ახასიათებს ნორმოქრომია,

ნორმოციტოზი, რეგენერაციის ფორმების მომატება?
ა) რკინადეფიციტური;
ბ) ქრონიკული პოსტჰემორაგიული;
*გ) მწვავე პოსტჰემორაგიული;
დ) B12 (ფოლიუმის) დეფიციტური;
ე) აპლაზიური.
185. რომელ ანემიას ახასიათებს ნორმოჰიპოქრომია (უფრო იშვიათად

ჰიპერქრომია) რეგენერაციის ფორმების მკვეთრი მომატება?
*ა) ჰემოლიზური;
ბ) B12 (ფოლიუმის) დეფიციტური;
გ) რკინადეფიციტური;
დ) აპლაზიური;
ე) ქრონიკული პოსტჰემორაგიული.
186. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რომელ ანემიას ახასიათებს ნორმოქრომია,

ნორმოციტოზი, რეგენერაციის ფორმების მკვეთრი დაკლებით ან სრული
გაქრობით?
ა) B12 (ფოლიუმის) დეფიციტური;
ბ) მწვავე პოსტჰემორაგიული;
გ) ჰემოლიზური;
დ) რკინადეფიციტური;
*ე) აპლაზიური.
187. პერიფერიული სისხლის მაჩვენებლებიდან რა არის დამახასიათებელი

მწვავე ლეიკოზისათვის?
*ა) გამოხატული ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოციტოზი, ბლასტური
უჯრედები;
ბ) გამოხატული ანემია, თრომბოციტოზი, ჰიპერლეიკოციტოზი გადახრით
მარცხვნივ ლეიკოგრამაში მიელოციტებამდე;
გ) ზომიერი ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოციტოზი, გამოხატული
ლიმფოციტოზით;
დ) ერითროციტოზი, თრომბოციტოზი, ლეიკოციტოზი ნეიტროფილოზით;
ე) ერითროციტების და თრომბოციტების ნორმალური რაოდენობა
უმნიშვნელო ლეიკოპენია, ცვლილებების გარეშე ლეიკოგრამაში.
188. რა ახასიათებს ერითრომიელოზს?

ა) ერითროციტების და თრომბოციტების ნორმალური რაოდენობა
ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი;
ბ) გამოხატული ანემია, თრომბოციტოპენია, ჰიპერლეიკოციტოზი;
გ) ერითროციტოზი, თრომბოციტოზი, ლეიკოციტოზი;
დ) ზომიერი ანემია, თრომბოციტების ნორმალური რაოდენობა ლეიკოპენია
ლიმფოციტოზით;
*ე) ნორმო- (ჰიპერქრომული) ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია,
ნორმობლასტოზი.
189. რა ახასიათებს ქრონიკულ მიელოლეიკოზს გაშლილ სტადიაში?

ა) ლეიკოპენია გრანულოციტოპენიით;
ბ) უმნიშვნელო ლეიკოციტოზი ფორმულის გადახრით ჩხირბირთვიანებამდე;
*გ) ჰიპერლეიკოციტოზი, გრანულოციტოზით მარცხნივ გადახრით
მიელოციტებამდე და პრომიელოციტებამდე;
დ) ლეიკოციტოზი ლიმფოციტოზით;
ე) ლეიკოპენია, ლიმფოციტოზით.
190. რა ახასიათებს ქრონიკულ ლიმფოლეიკოზს?

ა) ლეიკოპენია უმნიშვნელო ლიმფოციტოზით;
ბ) ლეიკოციტოზი ნეიტროფილოზით;
გ) ლეიკოციტების ნორმალური რაოდენობა უმნიშვნელო ლიმფოციტოზით;
*დ) ლეიკოციოტოზი მნიშვნელოვანი ლიმფოციტოზით (80% და მეტი);
ე) ლეიკოპენია ლიმფოციტოპენიით.
191. ქვემოთ ჩამოთვლილი ვარიანტებიდან რომელია დამახასიათებელი

ერითრემიისთვის:
ა) ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოციტოზი;
ბ) ერითროციტების და თრომბოციტების რაოდენობა ნორმალური,
გომოხატული ლეიკოციტოზი;
გ) ერითროციტების და თრომბოციტების რაოდენობა ნორმალური,
ლეიკოპენია;
დ) ზომიერი ანემია, თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია;
*ე) ერითროციტოზი, თრომბოციტოზი, ლეიკოციტოზი.

ლეიკოციტოზი, ბლასტები 60%, გამოხატული ნორმოქრომული ანემია,
თრომბოციტოპენია?
*ა) მწვავე ლეიკოზი;
ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
გ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი;
დ) ლიმფოგრანულომატოზი;
ე) მიელომური დაავადება.

ლეიკოციტოზი (80,0*10**9/ლ) ლიმფოციტოზით (80%) ზომიერი
ნორმოქრომული ანემია, თრომბოციტების რაოდენობა ნორმის ფარგლებშია
ძვლის ტვინში ლიმფოიდური ელემენტები 70%:
ა) მწვავე ლეიკოზი;
*ბ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი;
გ) ლიმფოგრანულომატოზი;
დ) მიელომური დაავადება;
ე) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზი.
194. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასითებს გამოხატული

ანემია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, ძვლის ტვინში პლაზმური უჯრედები 20%
მეტი:
*გ) მიელომური დაავადება;
დ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი;
ე) ლიმფოგრანულომატოზი.

პარაპროტეინემია?
გ) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზი;
*დ) მიელომური დაავადება;
ე) ერითრემია.
196. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს გამოხატული

თრომბოციტოპენია ჰემორაგიული დიათეზის მოვლინებით?
*ა) მწვავე ლეიკოზი;
გ) ერითრემია;
197. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს დროსაა ზოგჯერ ძვლის

ტვინის პუნქტატი ღარიბი:
ა) მწვავე ლეიკემიური ლეიკოზი;
*ბ) ძვლის ტვინის აპლაზია;
დ) მიელომური დაავადება;
ე) ქრონიკული მიელოლეიკოზი.
198. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს შემდეგი

ჰემატოლოგიური სურათი: ლეიკოციტების ნორმალური რაოდენობა,
ნეიტროფილოზი გადახრით ჩხირ ბირთვიანებამდე, უმნიშვნელო
ეოზინოფილია, ლიმფოციტოპენია, ზომიერი ანემია, ლიმფური კვანძის
პუნქტატში ნანახია ბერეზოვსკი-შტერნბერგის უჯრედები:
ა) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი;
*ბ) ლიმფოგრანულომატოზი;
გ) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზი;
დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
199. რომელ დაავადებას ახასიათებს ერითროციტების რაოდენობა

6,0*10**12/ლ, ლეიკოცოტების რაოდენობა 11,0*10**9/ლ,
თრომბოციტების რაოდენობა 500,0*10**9/ლ, ჰისტოლოგიური კვლევისას
გამოვლინდა ძვლის ტვინში პანმიელოზი:
ბ) მწვავე ლეიკოზი;
გ) ლიმფოგრანულომატოზი;
ე) ერითრომიელოზი.
200. ქვემოთ ჩამოთვლილ დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს

ლეიკოციტოზი 160,0*10**9/ლ, გადახრით მარცხნივ მიელოციტებამდე და
პრომიელოციტებამდე. თრომბოციტების რაოდენობა ნორმალურია ძვლის
ტვინში მომატებულია ბირთვის შემცველი ელემენტები გრანულოციტების
ხარჯზე, ჭარბობს მიელოციტები და მეტამიელოციტები:
*ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
201. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს შემდეგი

სურათი: პროგრესირებადი ნორმოქრომული ტიპის ანემია, ლეიკოგრამაში
მიელობლასტები და ერითრობლასტები. ძვლის ტვინის პუნქტატში დიდი
რაოდენობით ერითრობლასტები, მეგალობლასტების ტიპის უჯრედები,
მიელობლასტები:
ა) ლიმფოგრანულომატოზი;
*ბ) ერითრომიელოზი;
დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;

ადგილობრივი სიმსივნური ზრდა?
*ა) ლიმფოგრანულომატოზი;
ბ) ერითრემია;
გ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
დ) ქრონიკული მონოციდური ლეიკოზი;
ე) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი.
203. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომლის დროს შეიძლება იყოს

ლეიკოციტოზი 300,0-400,0*10**9/ლ
*ა) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
ბ) მიელომური დაავადება;
დ) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზი;
ე) ოსტეომიელოფიბროზი.
204. რომელი დაავადების დროს აღინიშნება პერიფერიულ სისხლში

პანციტოზი?
ა) ლიმფოგრანულომატოზი;
ბ) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზი;
გ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი;
ე) ერითრომიელოზი.
205. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს ძვლის
ტვინში ერითრონორმობლასტების მომატება, პერიფერიაზე ანემია?
*ბ) ერითრომიელოზი;
206. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს S-ჰემოგლობინოპათიას?

ა) ნორმოციტოზი, პოლიქრომატოფილია;
*ბ) ნამგლისებური ერითროციტები;
გ) მიკროსფეროციტოზი;
დ) სამიზნისებური ერითროციტები;
ე) ჰიპოქრომია, მიკროციტოზი.
207. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს მინკოვსკი-შოფარის

ა) ჰიპოქრომია, მიკროციტოზი;
ბ) სამიზნისებური ერითროციტები;
გ) ნამგლისებური ერითროციტები;
*დ) მიკროსფეროციტები;
ე) ნორმოციტები, პოლიქრომატოფილია.
208. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს თალასემიას?

ა) ნორმოციტები, პოლიქრომატოფილია;
ბ) ნამგლისებური ერითროციტები;
გ) მიკროსფეროციტები;
*დ) სამიზნისებური ერითროციტები;
209. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს მწვავე პოსტჰემორაგიულ

ანემიას?
*ა) ნორმოციტოზი, პოლიქრომატოფილია;
210. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს ქრონიკულ პოსტჰემორაგიულ

ანემიას?
ა) ნორმოციტოზი, პოლიქრომატოფილია;
*ე) ჰიპოქრომია, მიკროციტოზი.
211. რა გვხვდება პერიფერიულ სისხლში ინფექციური მონონუკლეოზის
დროს:
ა) ეოზინოფილია;
ბ) ლეიკოპენია, გამოხატული ნეიტროპენია, შეფარდებითი ლიმფოციტოზი;
*გ) ატიპიური მონონუკლეარები;
დ) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი;
ე) გამოხატული ლეიკოციტოზი, აბსოლუტური ლიმფოციტოზი.
212. რა არის დამახასიათებელი პერიფერიულ სისხლში

აგრანულოციტოზისათვის?
*ბ) ლეიკოპენია, გამოხატული ნეიტროპენია, შეფარდებითი ლიმფოციტოზი;
გ) ატიპიური მონონუკლეარები;
213. ბრონქული ასთმის დროს რა შეიძლება იყოს პერიფერიულ სისხლში?

*ა) ეოზინოფილია;
214. რა ახასიათებს პერიფერიულ სისხლში მწვავე ანთებით პროცესს?

გ) ლიმფომონოციტოზი (ატიპიური მონონუკლეარები);
*დ) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი;
ე) გამოხატული ლეიკოციტოზი, აბსოლუტური ლიმფოციტოზით.
215. რით ხასიათდება პერიფერიული სისხლი ინფექციური ლიმფოციტოზის

დროს:
*ე) გამოხატული ლეიკოციტოზი, აბსოლუტური ლიმფოციტოზით.
216. რა არის დამახასიათებელი პერიფერიული სისხლისათვის ინფექციური,

ანთებადი, ტოქსიური მდგომარეობის დროს:
ა) ლეიკოციტების ანიზოციტოზი, ბირთვების ჰიპერსეგმენტაცია;
*ბ) ტოქსოგენური მარცვლოვანება, ვაკუოლიზაცია, ბირთვების პიკნოზი და
ფრაგმენტოზი;
გ) გრანულოციტები ერთ-ორ წილაკოვანი ბირთვებით;
ე) ნამგლისებური ერითროციტები.
217. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა არის დამახასიათებელი პერნიციოზული
ანემიისათვის?
*ა) ლეიკოციტების ანიზოციტოზი, ბირთვების ჰიპერსეგმენტაცია,
უჯრედების გიგანტიზმი;
ბ) ტოქსოგენური მარცვლოვანება;
გ) ერთ-ორ წილაკოვანი გრანულოციტები;
218. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს თალასემიას?

ა) ლეიკოციტებში ტოქსოგენური მარცვლოვანება;
ბ) ლეიკოციტებში ჰიპერსეგმენტაცია;
გ) ერთ-ორ წილაკოვანი გრანულოციტები;
*დ) სამიზნისებური ერითროციტები;
219. რომელ დაავადებას ახასიათებს ბლასტური უჯრედები უხეში

მარცვლოვანებით ციტოპლაზმაში ?
ა) მწვავე მიელობლასტური ლეიკოზი;
ბ) ერითრომიელოზი;
გ) მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზი;
*დ) მწვავე პრომიელოციტური ლეიკოზი;
ე) მწვავე მონობლასტური ლეიკოზი.
220. რომელ ლეიკოზს ახასიათებს სისხლში ერითრობლასტების,

ნორმობლასტების და მიელობლასტების არსებობა?
ა) მწვავე მონობლასტური ლეიკოზი;
ბ) მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზი;
დ) მწვავე პრომიელოციტური ლეიკოზი;
*ე) ერითრომიელოზი.
221. სისხლის შედედების დროის გაგრძელება, ჰემოკოაგულაციის პირველი

ფაზის ტესტების გაგრძელება. შეარჩიეთ შესაფერისი პათოლოგია:
*ა) ჰემოფილია;
ბ) ჰემორაგიული ვასკულიტი;
გ) თრომბოციტოპენიები;
დ) თრომბოციტოპათიები;
ე) მოშკოვიციის დაავადება.
222. თრომბოციტების ადჰეზიურ-აგრეგაციული, რეტრაქციული თვისებების

დარღვევა, მათი ნორმალური რაოდენობის დროს. შეარჩიეთ შესაფერისი
პათოლოგია:
ა) ჰემოფილია;
*დ) თრომბოციტოპათიები;
ე) მოშკოვიცის დაავადება.
223. თრომბოციტების ნორმალური რაოდენობა. სისხლის შედედების და

სისხლის დენის ხანგრძლივობის ნორმალური დრო, კოლტის რეტრაქცია
ნორმალური, ვლინდება ცვლილებები პარაკოაგულაციურ ტესტებში. შეარჩიეთ
შესაფერისი პათოლოგია:
*ბ) ჰემორაგიული ვასკულიტი;
დ) თრომბოციტოპათიები;
ე) მოშკოვიცის დაავადება.
224. ჰემოგლობინის რაოდენობა - 60 გ/ლ არის:

ა) ნორმალური რაოდენობა;
*ბ) შემცირებული რაოდენობა;
გ) მომატებული რაოდენობა;
დ) მაკროციტოზი;
ე) მიკროციტოზი.
225. ჰემოგლობინის რაოდენობა 140 გ/ლ არის:

*ა) ნორმალური რაოდენობა;
ბ) შემცირებული რაოდენობა;
გ) მომატებული რაოდენობა;
226. ჰემოგლობინის რაოდენობა 200 გრ/ლ არის:

ა) ნორმალური რაოდენობა;
ბ) შემცირებული რაოდენობა;
*გ) მომატებული რაოდენობა;
227. ერითროციტების დიამეტრი 10 მკმ-ზე მეტია. რა ეწოდება ასეთ

ერითროციტს?
ა) ნორმალური;
ბ) ჰიპოქრომული;
გ) ჰიპერქრომული;
*დ) მაკროციტი;
ე) მიკროციტი.
228. ერითროციტების დიამეტრი 6 მკმ-ზე ნაკლებია. რა ეწოდება ასეთ

ერითროციტს?
ა) ნორმოციტი;
ბ) პოლიქრომატოფილი;
გ) რეტიკულოციტი;
დ) მაკროციტი;
*ე) მიკროციტი.
229. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რომელი ცილა ასრულებს რკინის

ტრანსპორტს?
ა) ცერულოპლაზმინი;
*ბ) ტრანსფერინი;
გ) იმუნოგლობულინი;
დ) გაპტოგლობინი;
ე) ალბუმინი.
230. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რომელი ცილა უკავშირდება ჰემოგლობინს?

ა) ცერუპლაზმინი;
ბ) ტრანსფერინი;
*დ) ჰაპტოგლობინი;
231. ქვემოთ ჩამოთვლილი ცილებიდან რომელი ასრულებს სპილენძის

ტრანსპორტს?
*ა) ცერუპლაზმინი;
232. ქვემოთ ჩამოთვლილი ცილებიდან რომელი მონაწილეობს ალერგიული

რეაქციების მექანიზმში?
ა) ცერუპლაზმინი;
*გ) იმუნოგლობულინი;
233. ჰემოგლობინის ფიზიოლოგიურ სახესხვაობად ითვლება:

ა) ჰემოგლობინი A;
ბ) ჰემოგლობინი F;
გ) ჰემოგლობინი A2;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილიდან.
234. ერითროციტების დასათვლელად გამხსნელ სითხედ ითვლება:

ა) მარილმჟავას 10%-იანი ხსნარი;
*ბ) ნატრიუმის ქლორიდის 3% ხსნარი;
გ) ნატრიუმის ქლორიდის 0,5% ხსნარი;
დ) ძმარმჟავას 3% ხსნარი;
ე) ლიმონმჟავას 5% ხსნარი.
235. ლეიკოპენია დამახასიათებელია:
ა) კრუპოზული პნევმონიისათვის;
*გ) აგრონულოციტოზისათვის;
დ) ყველაფერი ჩამოთვლილი სწორია;
ე) ჩამოთვლილიდან არც ერთი პროცესის დროს.
236. თრომბოციტოზი დამახასიათებელია:

ა) ჰიპერსპლენიზმისათვის;
*ბ) სპლენექტომიის შემდგომ სინდრომისათვის;
გ) მწვავე ლეიკოზისათვის;
დ) ჰემოლიზური ანემიისთვის;
ე) ძვლის ტვინის ჰიპოაპლაზიური მდგომარეობისათვის.
237. თრომბოციტოპენია დამახასიათებელია

ბ) სხივური დაავადებისათვის;
გ) ვიტამინ B12 დეფიციტური მდგომარეობისათვის;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისათვის;
ე) ჩამოთვლილ დაავადებიდან არც ერთისათვის.
238. ერითროციტების დალექვის აჩქარებას ხელს უწყობს:

ა) გლობულინების რაოდენობის მომატება;
ბ) პარაპროტეინების რაოდენობის მომატება;
გ) ერითროციტების რაოდენობის შემცირება;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ პროცესი;
ე) ჩამოთვლილიდან არც ერთი პროცესი.
239. გრანულოციტოპოეზის ელემენტებს მიეკუთვნებიან:

ა) ერითრობლასტები, პრონორმოციტები;
ბ) ნორმოციტები ბაზოფილური, პოლიქრომატოფილური, ოქსიფილური;
გ) რეტიკულოციტები;
*დ) მიელობლასტები, პრომიელოციტები, მიელოციტები, ჩხირბირთვიანი
და სეგმენტბირთვიანი გრანულოციტები;
ე) რეტიკულური უჯრედები.
240. ერითროპოეზის უჯრედებს მიეკუთვნებიან:

ა) ერითრობლასტები, პრონორმოციტები;
ბ) ბაზოფილური, პოლიქრომატოფილური და ოქსიფილური ნორმოციტები;
გ) რეტიკულოციტები;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედები;
ე) ჩამოთვლილ უჯრედებიდან არც ერთი.
241. ნუკლეოლები ბირთვში არსებობენ:

ა) ერითრობლასტებში;
ბ) მიელობლასტებში;
გ) ლიმფობლასტებში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ უჯრედებში;
ე) ჩამოთვლილ უჯრედებიდან არც ერთში.
242. ციტოპლაზმის ბაზოფილური შეფერვა ახასიათებს:

ა) მიელობლასტს;
ბ) ერითრობლასტს;
გ) ლიმფობლასტს;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ უჯრედებს;
ე) ჩამოთვლილ უჯრედებიდან არც ერთს.
243. ადისონ-ბირმერის ანემიის დროს ნეიტროფილების უფრო მეტად

დამახასიათებელი ფორმებია:
ა) ნეიტროფილები ტოქსოგენური მარცვლოვანებით;
*ბ) ნეიტროფილების გიგანტიზმი და ბირთვის ჰიპერსეგმენტაცია;
გ) ციტოპლაზმის ვაკუოლიზაცია;
დ) ქრომატინოლიზისი;
ე) კარიოლიზისი.
244. წითელი მგლურას უჯრედების აღმოსაჩენად სისხლში იყენებენ:

ა) სისხლის როტირებას მინის მძივებით;
ბ) ვენური სისხლის ლეიკოკონცენტრატის გამოკვლევას;
გ) "ბეჭდის" მეთოდს;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ მეთოდს;
ე) არც ერთი მეთოდს ჩამოთვლილიდან.
245. წითელი მგლურას უჯრედები შეიძლება აღმოჩნდეს:

ა) სკლეროდერმიის დროს;
ბ) რევმატოიდური ართრიტის დროს;
გ) წითელი მგლურას დროს;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ დაავადების დროს.
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი დაავადების დროს
246. ძვლის ტვინის ერითროკარიოციტებს, მწვავე ერითრომიელოზის დროს,

ახასიათებთ დადებითი რეაქცია:
ა) მჟავე სულფატირებულ მუკოპოლისახარიდებზე;
გ) ქლორაცეტატესტერაზაზე;
*დ) სიდერობლასტებზე და სიდეროციტებზე;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილზე.
247. სტერნალური პუნქცია შეიძლება არ იყოს ინფორმატიული მიელომური

დაავადებების შემდეგი ფორმის დროს:
*ა) სოლიტური მიელომა;
ბ) გენერალიზებული დიფუზური ფორმა;
გ) მრავლობითი კვანძოვანი ფორმა;
დ) დიფუზურ-კერობრივი ფორმა;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი სწორია.
248. პლაზმური უჯრედების მაღალი პროცენტი ძვლის ტვინში აღნიშნება:
ა) კოლაგენოზების დროს;
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზის დროს;
*გ) მიელომური დაავადების დროს;
დ) ვალდენსტრემის დაავადების დროს;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადებების დროს.
249. მწვავე ლეიკოზის დროს მიელოგრამის დამახასიათებელ ნიშანთვისებად

ითვლება:
*ა) ბლასტოზი;
ბ) მეგაკარიოციტების რაოდენობის მომატება;
გ) მიელოფიბროზი;
დ) აპლაზია;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი.
250. მწვავე ლეიკოზის დროს მიელოგრამისათვის დამახასიათებელია:

ა) ერითროპოეზის რედუქცია;
ბ) უხვუჯრედიანობა;
გ) ბლასტოზი;
დ) მეგაკარიოციტების რაოდენობის შემცირება;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი.
251. მწვავე ლეიკოზის დროს მიელოგრამას არ ახასიათებს:

ა) გრანულოციტების ნორმალური დიფერენცირება;
ბ) მეგაკარიოციტების მომატება;
გ) ბაზოფილურ-ეოზინოფილური ასოციაცია;
*დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი;
252. მწვავე ლეიკოზის დროს ჰემოგრამას არ ახასიათებს:

ა) ლეიკოციტოზი;
ბ) ნეიტროპენია;
*გ) თრომბოციტოზი;
დ) ბლასტემია;
ე) არც ერთი ზემოთჩამოთვლილიდან.
253. გრანულოციტებს ახასიათებს:

ა) ნეიტროფილური სპეციფიური მარცვლოვანება;
ბ) ნეიტროფილური და ბაზაფილური სპეციფიური მარცვლოვანება;
გ) ბაზოფილური სპეციფიური მარცვლოვანება;
დ) ეოზინოფილური სპეციფიური მარცვლოვანება;
254. ბლასტური უჯრედების ციტოპლაზმას ახასიათებს:

ა) ოქსიფილური შეღებვა;
*ბ) ბაზოფილური შეღებვა;
გ) ოქსიფილური და ბაზოფილური შეღებვა;
დ) პოლიქრომატოფილური შეღებვა;
255. ბირთვში ბირთვაკები ახასიათებს:

ა) ეოზინოფილებს;
ბ) ბაზოფილებს;
გ) სეგმენტბირთვიან ნეიტროფილებს;
დ) მონოციტებს;
*ე) ბლასტურ უჯრედებს.
256. ბლასტური უჯრედებისათვის დამახასიათებელია ბირთვისა და

ციტოპლაზმის ურთიერთშეფარდება:
ა) ციტოპლაზმის სასარგებლოდ;
*ბ) ბირთვის სასარგებლოდ;
გ) არა აქვს მნიშვნელობა;
დ) სხვადასხვა ურთიერთშეფარდება;
257. რომელ უჯრედს ახასიათებს ერითროიდულ რიგში, ბირთვში

ბირთვაკები და ბირთვის ირგვლივ მკვეთრად გამოხატული განათების
პერინუკლეარული ზონა:
*ა) ერითრობლასტს;
ბ) პრონორმობლასტს;
გ) ბაზოფილურ ნორმობლასტს;
დ) პოლიქრომატოფილურ ნორმობლასტს;
ე) ოქსიფილურ ნორმობლასტებს.
258. რომელ ბლასტს ახასიათებს ბაზოფილური ციტოპლაზმა "ყურისმაგვარი"

გამონაზარდებით
ა) მიელობლასტს;
ბ) მეგაკარიობლასტს;
გ) მონობლასტს;
*დ) ერითრობლასტს;
ე) ლიმფობლასტს.
259. მიელობლასტს არჩევენ შემდეგი მორფოლოგიური თვისებებით:

ა) სწორი მომრგვალო ფორმა;
ბ) ბირთვის სტრუქტურა ნაზი;
გ) ბირთვში ნუკლეოლების არსებობით;
დ) ციტოპლაზმაში - აზუროფილური მარცვლებით და აუერის ჩხირებით;
*ე) ყველა ნიშანთვისების ერთობლიობით.
260. მეგაკარიოციტული აპარატის ჰიპერპლაზია აღინიშნება:

ა) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის დროს;
*ბ) ერითრემიის დროს;
გ) ქრონიკული მონოციტური ლეიკოზის დროს;
დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს;
261. ქრონიკული მიელოლეიკოზის გაშლილ სტადიაში, ძვლის ტვინში

სისხლწარმოქმნისათვის არ არის დამახასიათებელი:
*ა) მიელოკარიოციოტების შემცირება;
ბ) ლეიკო-ერითრობლასტური ინდექსი 3/1;
გ) ლეიკო-ერითრობლასტური ინდექსი 10/1;
დ) მეგაკარიოციტების მომწიფების შენელება;
ე) ერითროკარიოციტების ჰემოგლობინიზაციის შენელება.
262. ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს ნეიტროფილებს ახასიათებს შემდეგი

მორფოლოგიური და ციტოქიმიური თავისებურებები:
ა) სუსტად გამოხატული ან ძალიან უხეში მარცვლოვანება;
ბ) უჯრედების ანიზოციტოზი;
გ) ბირთვისა და ციტოპლაზმის მომწიფების ასინქრონიზმი;
*დ) უარყოფითი რეაქცია ტუტე ფოსფატაზაზე;
263. ქრონიკული მიელოლეიკოზის ტერმინალურ სტადიაში ბლასტური

კრიზის უჯრედულ სუბსტრატად ითვლება:
ა) მიელობლასტები;
ბ) მონობლასტები;
გ) ერითრობლასტები, მეგაკარიობლასტები;
დ) მეგაკარიობლასტები;
264. სუბლეიკემიური მიელოზისა და ოსტეომიელოსკლეროზის დიფერენციულ

დიაგნოსტიკაში მნიშვნელობა აქვს:
ა) ლეიკოგრამის გამოკვლევას;
ბ) ნეიტროფილებში ტუტე ფოსფატაზის გამოკვლევას;
გ) ციტოგენეტიკურ გამოკვლევას;
*დ) ტრეპანობიოპტატის გამოკვლევას;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილს.
265. პერიფერიული სისხლის ნაცხში ბოტკინ-გუმპრეხტის ჩრდილები

აღინიშნება:
*ა) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის დროს;
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზის დროს;
გ) პელგერის ანომალიის დროს;
დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადების დროს.
266. ფილადელფიური ქრომოსომა დამახასიათებელია:

ა) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზისათვის;
*ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზისათვის;
დ) მონობლასტური ლეიკოზისათვის;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადებისათვის.
267. სეზარის დაავადების დროს ლიმფოციტებს აქვთ შემდეგი სახის

სტრუქტურა:
ა) ბორბლისებური სტრუქტურა ქრომატინისა;
*ბ) ე.წ. "მიკოზური" უჯრედები;
გ) ქრომატინის სტრუქტურა ჰომოგენურია;
დ) ბირთვს არა აქვს დამახასიათებელი ცვლილებები;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი ნიშანთვისება.
268. ბეწვუჯრედოვანი ლეიკოზისათვის სპეციფიურად ითვლება ციტოქიმიურ

რეაქცია:
*ბ) მჟავე ფოსფატაზაზე, რომელიც არ განიცდის ნატრიუმის ტარტრატის
გავლენას;
გ) ალფა-ნაფტილესტერაზაზე, რომელიც არ განიცდის ნატრიუმის გავლენას;
დ) გლიკოგენზე დიფუზურ-გრანულარული სახით;
269. ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს მიელოგრამისათვის

ა) აბსოლუტური ლიმფოციტოზი;
*ბ) გრანულოციტების მომატება;
გ) ერითრობლასტოზი;
დ) პლაზმობლასტოზი;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი თვისება.
270. ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს ჰემოგრამისათვის

ა) მოუმწიფებელი გრანულოციტების მომატება;
ბ) ბაზოფილურ-ეოზინოფილური ასოციაცია;
გ) შეფარდებითი ლიმფოპენია;
დ) ნეიტროფილოზი;
271. ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს მიელოგრამისათვის

*ა) უხვუჯრედიანობა;
ბ) ბლასტოზი;
გ) ერითრობლასტოზი;
დ) აპლაზია;
ე) ყველაფერი ზემოთჩამოთვლილი.
272. ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს შესაძლო გამოსავალია:

ა) ბლასტური კრიზი;
ბ) ჰემატოსარკომა;
გ) აპლაზია;
დ) ოსტეომიელოსკლეროზი;
273. ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის დროს ჰემოგრამისათვის

ა) აბსოლუტური ლიმფოციტოზი;
ბ) შეფარდებითი ნეიტროპენია;
გ) ციტოლიზის უჯრედები;
*დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი;
274. რა არ ახასიათებს ქრონიკულ ლიმფოლეიკოზს:

ა) ბოტკინ-გუმპრეხტის ჩრდილები;
ბ) აბსოლუტური ლიმფოციტოზი;
*გ) აბსოლუტური ნეიტროფილოზი;
დ) აბსოლუტური ნეიტროპენია;
275. ერითრემიის შესაძლო გამოსავალი შეიძლება იყოს:

გ) მიელოფიბროზი;
დ) თრომბოზი;
276. ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის შესაძლო გამოსავალი შეიძლება იყოს:

*ა) ჰემატოსარკომა;
ბ) მიელოფიბროზი;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი;
ე) არც ერთი ზემოთჩამოთვლილი.
277. მიელოფიბროზის შესაძლო გამოსავალი:

დ) ოსტეოსკლეროზი;
278. მიელოფიბროზის დროს ჰემოგრამას ახასიათებს:

ა) ეოზინოფილურ-ბაზოფილური ასოციაცია;
ბ) შეფარდებითი ლიმფოციტოზი;
გ) მონოციტოზი;
დ) ერიტროციტოზი;
*ე) ანემია, ზომიერი ნეიტროფილოზი, ედს-ის მომატება.
279. მიელოფიბროზის დროს მიელოგრამისათვის დამახასიათებელია:
ა) ბლასტოზი;
ბ) ერითრობლასტოზი;
*გ) მეგაკარიოციტების რიცხვის მომატება;
დ) ლიმფოიდური ელემენტების მომატება;
ე) გრანულოციტების რიცხვის შემცირება.
280. ქრონიკული მიელოლეიკოზის გამწვავება ხასიათდება:

ა) მიელემიით;
ბ) ანემიით;
გ) თრომბოციტოპენიით;
დ) ლეიკოციტების რაოდენობის ვარიაბილურობით;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ნიშნით.
281. ანიზოციტოზი - ეს არის ცვლილება:

ა) ერითროციტების ფორმის;
ბ) ერითროციტების რაოდენობის;
გ) ჰემოგლობინის რაოდენობისა ერითროციტში;
*დ) ერითროციტების ზომების;
ე) ყველა ჩემოთვლილი პარამეტრის.
282. პოიკილოციტოზი - ეს არის ცვლილება:

*ა) ერითროციტების ფორმის;
ბ) ერითროციტების ზომის;
გ) ერითროციტების შეღებვის ინტენსივობის;
დ) ერითროციტების მოცულობის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი პარამეტრის.
283. მიკროსფეროციტოზი შეიძლება განვითარდეს შემდეგი მიზეზით:

*ა) ერითროციტების მემბრანაში ცილების თანდაყოლილი დეფექტით;
ბ) ერითროციტული მემბრანის დაზიანებით ერითროციტული
ანტისხეულებით;
გ) ერითროციტული ელემენტების თანდაყოლილი დეფიციტით;
დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია;
ე) ყველა ჩამოთვლილი არასწორია.
284. ოქსიფილური ნორმობლასტიდან ბირთვის დაკარგვა შეიძლება მოხდეს:

ა) ენუკლეაციით;
ბ) კარიორექსისით;
გ) კარიოლიზისით;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი გზით;
285. უფრო დიდი მნიშვნელობა იმუნური და თანდაყოლილი

მიკროსფერიციტოზის დიფერენციალურ დიაგნოსტიკაში ენიჭება:
ა) ერითროციტების ოსმოსური რეზისტენტობის განსაზღვრას;
ბ) ერითროციტომეტრულ გამოკვლევას;
*გ) კუმბსის სინჯს;
დ) ყველა ჩამოთვლილს;
ე) არც ერთს ზემოთჩამოთვლილიდან.
286. დაბალი ფერადობის მაჩვენებელი აღინიშნება შემდეგი დაავადების

დროს:
ა) ერითროციტოპათია;
*ბ) თალასემია;
გ) იმუნური ჰემოლიზური ანემია;
დ) ფოლიუმის მჟავის დეფიციტით გამოწვეული ანემია;
ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში.
287. დაბალი ფერადობის მაჩვენებელი დამახასიათებელია:

ა) ტყვიით მოწამვლის დროს;
ბ) რკინადეფიციტური ანემიის დროს;
გ) პაროქსიზმული ღამის ჰემოგლობინურიისათვის;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისათვის;
288. ფერადობის მაჩვენებელი 1,0 ან ერთთან მიახლოებული აღინიშნება

შემდეგი დაავადების დროს:
ა) აპლაზიური ანემია;
ბ) ერითროციტოპათია;
გ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემია;
289. მაღალი ფერადობის მაჩვენებელი აღინიშნება:

ა) ვიტამინ B12-დეფიციტური ანემიის დროს;
ბ) ფოლიუმის მჟავის დეფიციტით გამოწვეული ანემიის დროს;
გ) ტრანსკობალამინის თანდაყოლილი არარსებობისას;
ე) არცერთი ზემოთჩამოთვლილიდან.
290. ჰემოგლობინის საშუალო შემცველობა ერითროციტში მომატებულია:

*ა) მეგალობლასტური ანემიის დროს;
ბ) რკინადეფიციტური ანემიის დროს;
გ) ავთვისებიანი სიმსივნეების დროს არსებული ანემიის შემთხვევში;
დ) ყველა ჩამოთვლილის დროს;
291. ერითროციტის საშუალო მოცულობა მომატებულია:

ა) რკინადეფიციტური ანემიის დროს;
ბ) თალასემიის დროს;
*გ) ვიტამინ B12-დეფიციტური ანემიის დროს;
დ) ჰემოგლობინოპათიის დროს;
ე) ყველა ჩამოთვლილი სწორია.
292. ერითროციტის საშუალო მოცულობა შემცირებულია:
ა) ვიტამინ B12-დეფიციტით გამოწვეული ანემიის დროს;
ბ) ფოლიუმის მჟავის დეფიციტით გამოწვეული ანემიის დროს;
გ) თანდაყოლილი მიკროსფეროციტოზის დროს;
*დ) რკინადეფიციტური ანემიის დროს;
ე) არც ერთი ზემოთჩამოთვლილი დაავადების დროს.
293. თანდაყოლილი მიკროსფერიციტოზის დროს ერითროციტებს ახასიათებთ:

ა) საშუალო დიამეტრის შემცირება;
ბ) საშუალო მოცულობის მომატება;
გ) ჰიპერქრომია;
დ) სისქის მომატება;
294. ვიტამინ B12-დეფიციტური ანემიისათვის დამახასიათებელია:

ა) თრომბოციტოზი;
ბ) ანიზოქრომია;
გ) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი მარცხნივ გადახრით;
*დ) ლეიკოპენია ნეიტროპენიით და შეფარდებითი ლიმფოციტოზი;
ე) ყველა ჩამოთვლილი.
295. ნეიტროფილების ჰიპერსეგმენტაციის მიზეზად ითვლება ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:
ა) ფოლიუმის მჟავის დეფიციტი;
ბ) ვიტამინ B12 დეფიციტი;
გ) ნეიტროფილების სეგმენტაციის თანდაყოლილი ანომალია;
*დ) რკინის დეფიციტი;
296. ვიტამინ B12-დეფიციტური ანემიისათვის დამახასიათებელია:

ა) თრომბოციტოზი;
ბ) ანიზოქრომია;
გ) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი მარცხნივ გადახრით;
*დ) ლეიკოპენია, ნეიტროპენიით და ნეიტროფილების ჰიპერსეგმენტაციით;
ე) ანიზოციტოზი, მიკროციტების ხარჯზე.
297. მიელოკარიოციტების რაოდენობის მომატება აღინიშნება:

*ა) ქრონიკული მიელოპროლიფერაციული დაავადებების დროს;
ბ) იმუნური თრომბოციტოპენიის დროს;
გ) აპლაზიური ანემიების დროს;
დ) ჰემოფილიების დროს;
ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს.
298. მიელოკარიოციტების მკვეთრი შემცირება აღინიშნება:

ა) ფანკონის ანემიის დროს;
ბ) ციტოსტატიკური დაავადების დროს;
გ) მიელოტოქსიური აგრანულოციტოზების დროს;
ე) არც ერთის დროს ჩამოთვლილიდან.
299. მეგალობლასტური სისხლწარმოქმნის ნიშნები შეიძლება აღინიშნებოდეს:

ა) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემიის დროს;
ბ) ერითრომიელოზის დროს;
გ) დიფილობოტრიოზის დროს;
დ) კუჭის კიბოს დროს;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს.
300. ერითროპოეზის მეგალობლასტოიდური ნიშნები ჰემოლიზური ანემიის

დროს განპირობებულია:
ა) ვიტამინ B12-დეფიციტით;
ბ) ვიტამინ B12 და ფოლიუმის მჟავის აბსორბციის დარღვევით ნაწლავებში;
გ) ვიტამინ B12 აქრესტიული მდგომარეობით;
*დ) ფოლიუმის მჟავის მოთხოვნის გაზრდით ინტენსიური ერითროპოეზის
გამო;
ე) ყველა ჩამოთვლილი მიზეზით.
301. ძვლის ტვინის ნაცხში ლეიკო-ერითრობლასტური ინდექსია 1:2,

ერითროკარიოციტების მომწიფების ინდექსი 0,4. ეს დამახასიათებელია:
ა) მწვავე ერითრომიელოზისათვის;
*ბ) რკინადეფიციტური ანემიისათვის;
გ) ჰიპოპლაზიური ანემიისათვის;
დ) ლეიკემოიდური რეაქციისათვის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობისათვის.
302. ქრონიკული მიელოლეიკოზის და ნეიტროფილური ტიპის

ლეიკემოიდური რეაქციის დიფერენცირებაში მნიშვნელობა ენიჭება:
ა) ლეიკოციტოზის დონეს;
ბ) ლეიკოგრამაში მარცხვნივ გადახრის ხარისხს;
გ) ტუტე-ფოსფატაზის აქტივობის განსაზღვრას ნეიტროფილებში;
დ) ტოქსოგენურ მარცვლოვანებას ნეიტროფილებში;
*ე) ყველა ჩამოთვლილს.
303. ჰემოგლობინი ასრულებს ფუნქციას:

ა) მეტაბოლიტების ტრანსპორტის;
ბ) პლასტიურს;
*გ) ჟანგბადის და ნახშირორჟანგის ტრანსპორტის;
დ) ენერგეტიკულს;
ე) მიკროელემენტების ტრანსპორტის.
304. ჰემოგლობინის ცილოვან ნაწილად ითვლება:

ა) ალბუმინი;
გ) ცერულოპლაზმინი;
*დ) გლობინი;
ე) გაპტოგლობინი.
305. მოზრდილი ჯანმრთელი ადამიანში ელექტროფორეზის მეთოდით

შეიძლება მივიღოთ შემდეგი სახის ჰემოგლობინები:
ა) Hb-H და Hb-F;
*ბ) Hb-A, Hb-A2, Hb-F;
გ) Hb-A, Hb-E;
დ) Hb-S, Hb-A, Hb-F
ე) Hb-A, Hb-D, Hb-S
306. მოზრდილი ადამიანის ჰემოგლობინის ძირითად ტიპად ითვლება:

ა) Hb-B;
ბ) Hb-F;
*გ) HB-A;
დ) Hb-S;
ე) Hb-D.
307. ჰემოგლობინის პათოლოგიურ ტიპად არ ითვლება:

*ა) Hb-F;
ბ) Hb-S;
გ) Hb-M;
დ) Hb-C;
308. ჰემოგლობინების გაყოფა შეიძლება მოხდეს:

ა) ქიმიური მეთოდით;
*ბ) ელექტროფორეზით და ქრომატოგრაფიით;
გ) ჰიდროლიზით;
დ) პროტეოლიზით;
ე) გამომარილებით.
309. ჰემოგლობინის წარმოებულად ითვლება ყველა ჩამოთვლილი

ნივთიერება, გარდა:
ა) ოქსიჰემოგლობინი;
*ბ) ოქსიმიოგლობინი;
გ) სულფოჰემოგლობინი;
დ) მეტჰემოგლობინი;
ე) კარბოქსიჰემოგლობინი.
310. Hb"A"-ს ცილოვანი ნაწილი შედგება პეპტიდური ჯაჭვებისაგან:

*ა) ალფა და ბეტა;
ბ) ალფა;
გ) ბეტა;
დ) ბეტა და გამა;
ე) ალფა და გამა;
311. ანომალურ ჰემოგლობინად იწოდება:
ა) ჰემოგლობინი ჰემის შეცვლილი სტრუქტურით;
ბ) ჰემოგლობინი ლიპიდების ჩანართებით;
*გ) ჰემოგლობნი გლობინის შეცვლილი სტრუქტურით;
დ) ჰემოგლობინი ჟანგბადთან დაკავშირების შემცირებით;
ე) ჰემოგლობინი ჟანგბადის მიერთების მომატებით.
312. ანომალიური ჰემოგლობინის შემცველი ერითროციტებისათვის

ა) ჟანგბადის მიერთების ცვლილება;
ბ) რეზისტენტობის მომატება;
გ) ჰემოგლობინის ხსნადობის ცვლილება;
დ) გარემო ფაქტორების მიმართ გამძლეობის შეცვლა;
313. თალასემია - ეს არის:

ა) თვისობრივი ჰემოგლობინოპათიები;
ბ) ანომალური ჰემოგლობინების არსებობა;
*გ) რაოდენობრივი ჰემოგლობინოპათიები;
დ) სტრუქტურული ჰემოგლობინოპათიები;
ე) ჰემოგლობინურია.
314. ბეტა-თალასემიის დროს აღინიშნება:

ა) გლობინის ბეტა-ჯაჭვების სინთეზის მომატება;
*ბ) გლობინის ბეტა-ჯაჭვების სინთეზის დაქვეითება;
გ) გლობინის გამა-ჯაჭვების სინთეზის მომატება;
დ) გლობინის ალფა-ჯაჭვების სინთეზის დაქვეითება;
ე) ჰემოგლობინის სინთეზის დაქვეითება.
315. ალფა-თალასემიის დროს აღინიშნება:

*ა) გლობინის ალფა-ჯაჭვების სინთეზის დაქვეითება;
ბ) გლობინის ალფა-ჯაჭვების სინთეზის მომატება;
გ) ჰემოგლობინურია;
დ) გლობინის ბეტა-ჯაჭვების სინთეზის დაქვეითება;
ე) გლობინის გამა-ჯაჭვების სინთეზის დაქვეითება.
316. თალასემიები შეიძლება მიმდინარეობდეს ანემიის შემდეგი ტიპით:

ა) ჰიპერქრომული ანემია;
ბ) ჰიპოპლაზიური ანემია;
გ) აუტოიმუნური ანემია;
*დ) ჰემოლიზური ანემია;
ე) მეტაპლაზიური ანემია.
317. ერითროციტული ენზიმოპათიები ხასიათდებიან:

ა) გლობინის შეცვლილი სტრუქტურით;
ბ) ჰემის შეცვლილი სტრუქტურით;
გ) გლობინის სინთეზის დარღვევით;
*დ) ფერმენტული სისტემების დეფიციტით;
318. მთავარ ენერგეტიკულ სუბსტრატად ერითროციტებში ითვლება:

*ა) გლუკოზა;
ბ) ფრუქტოზა;
გ) ლიპიდები;
დ) გლუტატიონი;
ე) გლიკოგენი.
319. ერითროციტულ ენზიმოპათიებს შორის უფრო ხშირად გვხვდება

დეფიციტი:
ა) პირუვატკინაზის;
ბ) ჰექსოკინაზის;
*გ) გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის;
დ) ალდოლაზის;
ე) ენოლაზის.
320. გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზის უკმარისობა მიმდინარეობს

ანემიის შემდეგი ტიპით:
*ა) ჰემოლიზური ანემია;
ბ) ჰიპერქრომული ანემია;
გ) აპლაზიური ანემია;
დ) რკინადეფიციტური ანემია;
ე) სიდეროაქრესტიული ანემია.
321. ნაყოფის ერითრობლასტოზი მიმდინარეობს ანემიის შემდეგი ტიპით:

ა) რკინადეფიციტური ანემია;
გ) სიდეროაქრესტიული ანემია;
*დ) ჰემოლიზური ანემია;
ე) მეტაპლაზიური ანემია.
322. ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს ნაყოფის

ერითრობლასტოზის მსგავსი ცვლილებები პერიფერიულ სისხლში:
ა) მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზს;
ბ) ქრონიკულ მიელოლეიკოზს;
გ) ჰიპოპლაზიური ანემიას;
*დ) მწვავე ერითრომიელოზს;
ე) მწვავე პოსტჰემორაგიულ ანამიას.
323. ძვლის ტვინის პუნქტატში შემცირებულია უჯრედული ელემენტების

რაოდენობა. მიელოკარიოციტები თითქმის არ გვხვდება. არ აღინიშნება
სტრომის რეტიკულური უჯრედები, ლიმფოციტები, პლაზმური უჯრედები.
ასეთი სურათი დამახასიათებელია:
ა) ინფექციური მონონუკლეოზისათვის;
*გ) ჰიპოპლაზიური ანემიისათვის;
დ) ვალდენსტრემის დაავადებისათვის;
ე) რკინადეფიციტური ანემიისათვის.
324. 52 წლის მამაკაცი უჩივის ძვლების ტკივილს. სისხლში აღენიშნება

მონოციტოზი (20%) ედს-ი - 80მმ/სთ/ რენტგენოგრამაზე თავის ქალაზე
აღენიშნება მრავლობითი წვრილ-წვრილი დეფექტები. მკერდის ძვლის
პუნქტატში პლაზმური უჯრედების რაოდენობა მომატებულია 50%-მდე,
სავარაუდო დიაგნოზად შეიძლება მივიჩნიოთ:
ბ) რკინადეფიციტური ანემია;
*გ) მიელომური დაავადება;
დ) აგრანულოციტოზი;
ე) მიკროსფეროციტოზი.
325. 10 წლის ბიჭი მოთავსებული იქნა კლინიკაში მწვავე ლეიკოზზე საეჭვო

დიაგნოზით, მძიმე მდგომარეობაში. კანი მკრთალი მოყვითალო, სკლერები
იქტერული, კოშკისებური თავი, მაგარი სასა მაღალი მდებარეობის. ღვიძლი
და ელენთა გადიდებული. სისხლის სურათში: გამოხატული ნორმოქრომული
ანემია, მიკროანიზოციტოზი, რეტიკულოციტოზი - 8%, ლეიკოციტები -
19*10**/ლ, გადახრა მიელოციტებამდე - 3%, თრომბოციტები ნორმაში
მიელოგრამაში განსაკუთრებული ცვლილებები არ აღინიშნება. სავარაუდო
დიაგნოზად შეიძლება ჩაითვალოს:
*გ) მიკროსფეროციტული ჰემოლიზური ანემია;
დ) ინფექციური მონონუკლეოზი;
326. ავადმყოფი 22 წლის, აღენიშნება მწვავე მუცლის კლინიკა. სისხლის

ანალიზი: ჰემოგლობინი - ცოტათი შემცირებულია, ედს-ი ნორმის
ფარგლებში, ლეიკოციტები - 25*10**9/ლ, ლეიკოციტურ ფორმულაში
ბლასტური უჯრედები - 87%. ასეთი სისხლის სურათი დამახასიათებელია:
ა) ინფექციური მონონუკლეოზისათვის;
ბ) მწვავე პერიტონიტისათვის;
გ) აპლაზიური ანემიისათვის;
*დ) მწვავე ლეიკოზისათვის;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადებისათვის.
327. 6 წლის ავადმყოფი ბიჭი მოთავსებული იქნა კლნიკაში მძიმე

მდგომარეობაში. კანზე აღენიშნებოდა ჰემორაგიები. ავადმყოფი კახექსიური,
ადინამიური, აპათიური. სისხლის სურათში ჰემოგლობინი - საგრძნობლად
დაქვეითებული ედს-ი - 40 მმ/სთ-ში. ლეიკოციტები - 6*10**9/ლ,
თრომბოციტები - 60*10**9/ლ. ლეიკოციტურ ფორმულაში ბლასტური
უჯრედები - 27%. სავარაუდო დიაგნოზად შეიძლება ჩაითვალოს:
ა) ნორმოქრომული ანემია;
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზი;
*გ) მწვავე ლეიკოზი;
დ) ვერლჰოფის დაავადება;
ე) არც ერთი ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
328. ავადმყოფს პერიფერიულ სისხლში აღენიშნება ჰიპერლეიკოციტოზი

200*10**9/, ლეიკოგრამაში მკვეთრი გადახრით მარცხნივ. სავარაუდო
დიაგნოზად შეიძლება ჩაითვალოს:
გ) მიელომური დაავადება;
დ) ქრონიკული პნევმონია;
329. ძვლის ტვინში ლეიკოერითრობლასტური შეფარდების ინდექსი არის

10/1. რაზე შეიძლება ვიფიქროთ:
ა) ინფექციური მონონუკლეოზი;
ბ) მიელომური დაავდება;
*გ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
დ) ჰემოლიზური ანემია;
330. ავადმყოფს პერიფერიულ სისხლში აღენიშნება ლეიკოგრამაში მკვეთრი

გადახრა მარცხნივ, ეოზინოფილებისა და ბაზოფილების მომატება
ჰიპერლეიკოციტოზის ფონზე. სავარაუდო დიაგნოზად შეიძლება მივიჩნიოთ:
ა) ბრონქული ასთმა;
გ) ქრონიკული პნევმონია;
*დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
331. ავდამყოფს ძვლის ტვინის ტრეპანატში აღენიშნება მიელოფიბროზი,

დიდი რაოდენობით მიელოკარიოციტები. სავარაუდო დიაგნოზად შეიძლება
ჩაითვალოს:
*ბ) სუბლეიკემიური მიელოზი;
გ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი;
332. რომელი დაავადების დიაგნოსტიკისათვის არის უფრო ინფორმატიული

ტრეპანობიოფსია, ვიდრე ძვლის ტვინის პუნქტატის გამოკვლევა?
*გ) მიელოფიბროზი;
დ) მიელომური დაავდება;
333. 55 წლის ავადმყოფს ჰიპერლეიკოციტოზის ფონზე ლეიკოგრამაში
აღენიშნება მაღალი ლიმფოციტოზი, მათ შორის პროლიმფოციტებიც და
იშვიათად ლიმფობლასტები. სავარაუდო დიაგნოზად შეიძლება ჩაითვალოს:
*გ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზი;
დ) ინფექციური ლიმფოციტოზი;
334. 60 წლის ავადმყოფს აღენიშნება პანციტოპენია პერიფერიულ სისხლში,

დიდი რაოდენობით ლიმფოციტები, რომელთაც აქვთ ექსცენტრულად
განლაგებული წაგრძელებული ბირთვი, ციტოპლაზმაზე დამახასიათებელი
წანაზარდებით. რა დაავადებაზე შეიძლება ვიფიქროთ?
ა) ინფექციური ლიმფოციტოზი;
ბ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის პროლიმფოციტური ვარიანტი;
*გ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის ბეწვუჯრედოვანი ფორმა;
დ) ინფექციური მონონუკლეოზი;
335. ალეიკემიური ფორმის მწვავე ლეიკოზის დიაგნოსტიკაში ჩამოთვლილი

მეთოდებიდან უფრო ინფორმატიულად ითვლება:
ა) პერიფერიული სისხლის ნაცხის გამოკვლევა;
ბ) ტრეპანობიოპტატის გამოკვლევა;
*გ) ძვლის ტვინის პუნქტატის გამოკვლევა;
დ) ციტოქიმიური მეთოდი;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი მეთოდებიდან.
336. სხივური დაავადების დროს იცვლება მორფოლოგია:

ა) ნეიტროფილების;
ბ) ლიმფოციტების;
გ) მონოციტების;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედების;
ე) უჯრედები არ იცვლება.
337. სხივური დაავადების დროს ძვლის ტვინში აღინიშნება:

*ა) მიელოკარიოციტების რაოდენობის შემცირება;
ბ) თრომბოციტოზი;
გ) გრანულოციტების და ერითროიდული რიგის უჯრედების
ურთიერშეფარდების ცვლილება;
დ) გრანულოციტოზი;
ე) ერითროციტოზი.
338. სხივური დაავადების დროს სისხლში იცვლება:

ა) ალბუმინი;
ბ) ამილაზის აქტივობა;
გ) ტრანსამინაზის აქტივობა;
დ) კრეატინინი;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი პარამეტრი.
339. მწვავე სხივური დაავადების დროს ცილოვანი ცვლის მაჩვენებლებიდან

უფრო დამახასიათებელია:
ა) გამა-გლობულინების მომატება;
ბ) პარაპროტეინემია;
*გ) შარდოვანას და კრეატინინის მომატებული ექსკრეცია;
დ) ჰიპერპროტეინემია;
ე) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
340. სხივური დაავადების დროს კუნთოვანი ქსოვილის დაზიანება

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილის ცვლილებებით, გარდა:
*ა) ამილაზისა;
ბ) კრეატინაზისა;
გ) კრეატინისა, კრეატინინისა;
დ) ამიდაციდურიისა;
ე) შარდმჟავასი.
341. კრეატინის და კრეატინინის დარღვევა დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი დაავადებისათვის, გარდა:
ა) კრაშ-სინდრომი;
ბ) სხივური დაავადება;
გ) მიოდისტროფია;
დ) ალიმენტურ-ტოქსიური მიოგლობინურია;
*ე) შაქრიანი დიაბეტი.
342. სხივური დაავადების დროს ირღვევა:

ა) პროთრომბინაზის წარმოქმნა;
ბ) ფიბრინის კოლტის წარმოქმნა;
გ) ანტიტრომბინის აქტივობა;
დ) თრომბოციტების აგრეგაცია;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორი.
343. აგრანულოციტოზის დროს პერიფერიული სისხლი ხასიათდება

პრაქტიკულად სრული არარსებობით:
ა) მონოციტების;
ბ) ლიმფოციტების;
*გ) ნეიტროფილების;
დ) ერითროციტების;
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილის
344. რა შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს აგრანულოციტოზი:

ა) ინფექციური დაავადების;
ბ) აუტოიმუნური პროცესების;
გ) სხივური დაავადების;
დ) ალიმენტურ-ტოქსიური ალეიკიის;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში.
345. აგრანულოციტოზის უფრო ხშირი გართულებაა:
*ა) ინფექციური დაავადებები;
ბ) ჰემორაგიები, სისხლისდენები;
გ) ანემია;
დ) ლეიკემოიდური რეაქცია;
ე) სისხლძარღვთა თრომბოზი.
346. აგრანულოციტოზისა და მწვავე ლეიკოზის დიფერენციალურ

დიაგნოსტიკაში პერიფერიული სისხლის მხრივ მნიშვნელობა ენიჭება:
ა) ნეიტროპენიის ხარისხს;
ბ) ლეიკოპენიის არსებობას;
გ) ნეიტროფილებში ტოქსოგენური მარცვლოვანების არსებობას;
დ) ბლასტების არარსებობას;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილს.
347. აგრანულოციტოზი შეიძლება განვითარდეს:

ა) კოლაგენოზების დროს;
ბ) სეფსისის დროს;
გ) მედიკამეტოზური მკურნალობის დროს;
დ) ძვლის ტვინში მეტასტაზების დროს;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს.
348. აგრანულოციტოზის დროს ჰემოგრამაში აღინიშნება:

ა) ნეიტროპენია;
ბ) შეფარდებითი ლიმფოციტოზი;
გ) იშვიათად მონოციტოზი;
დ) მოუმწიფებელი გრანულოციტების არ არსებობა;
349. სისხლწარმოქმნის ნორმალიზაცია აგრანულოციტოზის დროს ხასიათდება:

ა) ნეიტროფილების მომატებით;
ბ) მონოციტების მომატებით;
გ) პლაზმური უჯრედების მომატებით;
დ) მიელოციტების გამოჩენით;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ნიშნით.
350. აგრანულოციტოზის მძიმე ფორმის დროს შესაძლებელია:

ა) ძვლის ტვინში მიელოციტების რაოდენობის შემცირება;
ბ) მიელოციტური ან პრომიელოციტური ძვლის ტვინი;
გ) ერითრობლასტოპენია;
დ) მეგაკარიოციტოპენია;
351. იმუნური აგრანულოციტოზის დროს პერიფერიულ სისხლში ჭარბობს:

ა) ეოზინოფილები;
ბ) მონოციტები;
*გ) ლიმფოციტები;
დ) პლაზმური უჯრედები;
352. მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზის განვითარების მიზეზად შეიძლება

ა) სამკურნალო პრეპარატების მიღება;
ბ) მაიონიზირებელი რადიაცია;
გ) მეტასტაზი ძვლის ტვინში;
დ) ლეიკოზები;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი.
353. რომელი ნიშანთვისება არ არის დამახასიათებელი იმუნური

აგრანულოციტოზისათვის:
ა) მომწიფებული ნეიტროფილების რაოდენობის შემცირება;
ბ) ნეიტროფილების ფაგოციტური და კინეტიკური აქტივობის შემცირება;
გ) ციტოქიმიური გამოკვლევით ნეიტროფილური გრანულოციტების
გაღარიბება გლიკოგენით;
*დ) შეფარდებითი ლიმფოპენია;
354. მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზის დროს პერიფერიულ სისხლში

შეიძლება შემცირებული იყოს:
ა) გრანულოციტების რაოდენობა;
ბ) ლიმფოციტების რაოდენობა;
გ) ერითროციტების რაოდენობა;
დ) თრომბოციტების რაოდენობა;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილის.
355. რომელი თვისება არ ახასიათებს მიელოტოქსიკურ აგრანულოციტოზს:

*ა) ნეიტროფილოზი;
ბ) ნეიტროპენია;
გ) ლიმფოპენია;
დ) ერითროპენია;
ე) თრომბოციტოპენია.
356. მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზისათვის დამახასიათებელია ყველა

თვისება გარდა ერთისა:
ა) გრანულოციტოპენია;
ბ) ერითროციტოპენია;
გ) ლიმფოპენია;
*დ) ერითროციტოზი;
357. მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზისათვის დამახასიათებელია ყველა

თვისება გარდა ერთოსა:
*ა) თრომბოციტოზი;
ბ) გრანულოციტოპენია;
გ) ერითროციტოპენია;
დ) ლიმფოპენია;
358. მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზის დროს ძვლის ტვინის პუნქტატში

დამახასიათებელია ყველა თვისება გარდა ერთისა:
ა) გრანულოიციტების რაოდენობის შემცირება;
ბ) ერითროიდული რიგის უჯრედების შემცირება;
გ) მეგაკარიოციტული რიგის უჯრედების შემცირება;
დ) ლიმფოციტებისა და პლაზმური უჯრედის ნორმალური რიცხვი;
*ე) ერითროიდული რიგის უჯრედების მომატება.
359. დაავადება დაიწყო მწვავედ. t-ის მკვეთრი მომატებით, ნეკროზული

ანგინით, სტომატიტით. პერიფერიულ სისხლში აღინიშნება მკვეთრი
ლეიკოპენია, ნეიტროპენიით, შეფარდებითი ლიმფოციტოზი, მონოციტოზი,
ერთეული რეტიკულური და პლაზმური უჯრედები. თრომბოციტებისა და
ერითროციტების რაოდენობა - ნორმა. სავარაუდო დიაგნოზია:
*ბ) იმუნური აგრანულოციტოზი;
გ) მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზი;
ე) აპლაზიური ანემია.
360. ავადმყოფს აქვს შემცივნებები, ანგინა, სტომატიტი, ღრძილებიდან

სისხლისდენა, ცხვირიდან სისხლისდენა, კანქვეშა სისხლჩაქცევები.
პერიფერიულ სისხლში აღინიშნება მკვეთრი ლეიკოპენია - 0,8*10**9/ლ,
ნეიტროპენია - 0,065/6,5%), შეფარდებითი ლიმფოციტოზი,
თრომბოციტოპენია, ანემია. სავარაუდო დიაგნოზი:
ა) იმუნური აგრანულოციტოზი;
*ბ) მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზი;
გ) ინფექციური მონონუკლეოზი;
დ) აპლაზური ანემია;
ე) მწვავე ლეიკოზი.
361. ავადმყოფი უჩივი ყელის ტკივილს, მაღალ ტემპერატურას, კისრის

ლიმფური კვანძები გადიდებული აქვს, ლეიკოციტოზი - 12*10**9/ლ,
ლიმფოციტოზი, ძირითადად ფართოციტოპლაზმინი ლიმფოციტების ხარჯზე.
აღინიშნება ატიპიური მონონუკლეარები, ერთეული პლაზმური უჯრედები,
მონოციტოზი, ანემია არ აღინიშნება, თრომბოციტები ნორმაშია. სავარაუდო
დიაგნოზი:
ა) იმუნური აგრანულოციტოზი;
ბ) მიელოტოქსიური აგრანულოციტოზი;
*გ) ინფექციური მონონუკლეოზი;
ე) აპლაზიური ანემია.
362. დაავადება დაიწყო მწვავაედ, t-ის მომატებით. საერთო სისუსტით,
თავბრუსხვევით, კანი და ხილული ლორწოვანი მკრთალი. აღნიშნება
ტაქიკარდია - პერიფერიულ სისხლში გამოხატული ნორმოქრომული ანემია,
უმნიშვნელო ანიზო-პოიკილოციტოზი, ლეიკოპენია ნეიტროპენიით,
შეფარდებითი ლიმფოციტოზი, თრომბოციტოპენია. სავარაუდო დიაგნოზი:
*ბ) აპლაზიური ანემია;
გ) იმუნური აგრანულოციტოზი;
დ) მიელოტოქსიური აგრანულოციტოზი;
ე) მწვავე ლეიკოზი.
363. მიელოტოქსიკური აგრანულოციტოზის დროს ძვლის ტვინის პუნქტატში

დამახასიათებელია ყველა თვისება, გარდა ერთისა:
ა) გრანულოციტების რაოდენობის შემცირება;
ბ) ერითროიდული რიგის უჯრედების შემცირება;
*გ) მეგაკარიოციტული რიგის უჯრედების მომატება;
დ) ლიმფოციტების და პლაზმური უჯრედების ნორმალური რაოდენობა;
ე) მეგაკარიოციტული რიგის უჯრედების შემცირება.
364. თალასემიის მიზეზი არის:

*ა) გლობინის ერთი ჯაჭვის სინთეზის დარღვევა;
ბ) პროტოპორფორინის წარმოქმნის დარღვევა;
გ) ხანგრძლივი, მუდმივი სისხლის კარგვა;
დ) სისხლის საერთო მოცულობის შემცირება;
ე) პორფირინების სინთეზის დარღვევა.
365. თალასემიის დროს ერითროციტები ხასიათდება:

ა) ნორმოქრომიით;
ბ) ჰიპოქრომიით;
გ) მაკროციტოზით;
*დ) გამოხატული ჰიპოქრომიით, სამიზნისებური ერითროციტებით
ბაზოფილური პუნქტაციით, ნორმობლასტემიით;
ე) მეგალოციტოზით.
366. რითი ხასიათდება სისხლის სურათი ქრონიკული მიელოლეიკოზის

დროს?
ა) ძვლის ტვინში პლაზმური უჯრედების ავთვისებიანი პროლიფერაციით;
*ბ) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრით პრომიელოციტებამდე და
მიელობლასტებამდე, ბაზოფილურ-ეოზინოფილული ასიოციაციით;
გ) აბსოლუტური მონოციტოზით;
დ) ძვლის ტვინში ბლასტური უჯრედების რაოდენობის მომატებით;
ე) ძვლის ტვინის ლიმფური მეტაპლაზიით.
367. ქვემოთჩამოთვლილი მეთოდებიდან რომლით ისაზღვრება ჰემატოკრიტის

სიდიდე?
ა) ვისკოზიმეტრიით;
ბ) სუხარევის მეთოდით;
გ) დუკეს მეთოდით;
*დ) ცენტრიფუგირებით;
ე) კამერული მეთოდით.
368. რომელი მეთოდით ისაზღვრება ერითროციტების ოსმოსური

რეზისტენტობა:
ა) დუკეს;
*ბ) ლიმბეკის და რიბიერის;
გ) სუხარევის;
დ) ვისკოზიმეტრიით;
ე) ცენტრიფუგირებით.
369. რომელი მეთოდით ისაზღვრება თრომბოციტების რაოდენობა

პერიფერიული სისხლში:
ა) ავტომატური აღმრიცხველით;
ბ) პერიფერიული სისხლის ნაცხებით;
გ) კამერული მეთოდით;
დ) ფონოს მეთოდით;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მეთოდით.
370. ქვემოთჩამოთვლილ მეთოდებიდან რომლით ისაზღვრება ჰემოგლობინის

რაოდენობა პერიფერიულ სისხლში:
ა) ჰემოგლობინომეტრის საშუალებით;
ბ) ფეკის საშუალებით;
გ) სალის ჰემომეტრის საშუალებით;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი მეთოდით;
ე) ჩამოთვლილიდან არც ერთი მეთოდით.
371. ქვემოთჩამოთვლილი მეთოდებიდან რომლით ისაზღვრება

ერითროციტების დალექვის სიჩქარე:
ა) ავტომატური აღმრიცხველით;
ბ) პერიფერიული სისხლის ნაცხით;
*გ) ლიმონმჟავა ნატრიუმის 5% ხსნარით;
დ) კამერული მეთოდით;
ე) სალის ჰემომეტრით.
372. ქვემოთჩამოთვლილი მეთოდებიდან რომელი გამოიყენება პერიფერიულ

სისხლში ლეიკოციტების რაოდენობის განსაზღვრისათვის:
ა) კამერული მეთოდი;
ბ) ავტომატური სათვლელი;
გ) ძმარმჟავას 3-5% ხსნარი;
*დ) ყველა პასუხი სწორია;
373. ქვემოთჩამოთვლილ მეთოდებიდან რომელი გამოიყენება პერიფერიულ

სისხლში ერითროციტების რაოდენობით განსაზღვრისათვის
ა) კამერული მეთოდი;
ბ) ავტომატური სათვლელი;
გ) NaCl 3% ხსნარი;
*დ) ყველაფერი ჩამოთვლილი სწორია;
ე) ჩამოთვლილიდან არც ერთი არ არის სწორი.
374. შეღებვის რომელი მეთოდი გამოიყენება რეტიკულოციტების

განსაზღვრისათვის:
ა) მეთილენის ლურჯის 1% ხსნარი (ფრეიფელდით);
ბ) შეღებვა ბერლინის ლაჟვარდით;
გ) შეღებვა რომანოვსკი-გიმზას მეთოდით;
*დ) სუპრავიტალური შეღებვა;
ე) მეთილენ იისფერის 1% წყალხსნარი ფიზიოლოგიურ ხსნარში (დეიჩით).
375. შეღებვის რომელი მეთოდი გამოიყენება სისხლის ნაცხებისთვის:

ა) შეღებვა რეაქციით ბერლინის ლაჟვარზე;
ბ) მეთილენის ლურჯის 1% ხსნარი (ფრეიფელდით);
გ) სუპრავიტალური შეღებვა;
*დ) შეღბვა რომანოვსკი-გიმზის მეთოდით;
ე) მეთილენ იისფერი 1% წყალხსნარი ფიზიოლოგიურ ხსნარში (დეიჩით).
376. შეღებვის რომელი მეთოდი გამოიყენება ერითროციტებში ბაზოფილური

მარცვლების გამოსავლენად:
*ა) მეთილენის ლურჯის 1% ხსნარი (ფრეაფელდით);
ბ) შეღებვა რეაქციით ბერლინის ლაჟვარზე;
გ) შეღებვა რომანოვსკი-გიმზის მეთოდით;
დ) სუპრავიტალური შეღბვა;
ე) მეთილენ იისფერი 1% წყალხსნარი ფიზიოლოგიურ ხსნარში (დეიჩით).
377. შეღებვის რომელი მეთოდი გამოიყენება სიდეროციტების გამოსავლენად:

*ბ) შეღებვა რეაქციით ბერლინის ლაჟვარზე;
დ) სუპრავიტალური შეღებვა;
ე) მეთილენ იისფერი 1% წყალხსნარი ფიზიოლოგიური ხსნარში (დეიჩით).
378. შეღებვის რომელი მეთოდი გამოიყენება ჰაინც-ერლიხის სხეულაკების

გამოსავლენად:
ბ) შეღებვა რეაქციით ბერლინის ლაჟვაერდზე;
დ) სუპრავიტალური შეღბვა;
*ე) მეთილენ იისფერი 1% წყალხსნარი ფიზიოლოგიურ ხსნარში (დეიჩით).
379. ზომიერად გამოხატული ნორმოქრომული ანემია, გამოხატული

ანიზოციტოზი, რეტიკულოციტოზი, ზომიერი ბილირუბინემია (არაპირდაპირი
ბილირუბინის ხარჯზე) ავადმყოფს აღენიშნება ჰეპატო-სპლენომეგალია.
რომელ ანემიაზე უნდა ვიფიქროთ?
ა) მწვავე პოსტჰემორაგიული;
ბ) ქრონიკული პოსტჰემორაგიული;
*გ) ქრონიკული ჰემოლიზური;
დ) რკინადეფიციტური;
ე) ვიტამინ B12 დეფიციტური.
380. ჰიპოქრომული ანემია, ფერადობის მაჩვენებელი 0,5. შრატში რკინის

ნორმალური რაოდენობით. პერიფერიულ სისხლში - სიდეროციტოზი, ძვლის
ტვინში - სიდერობლასტოზი. რომელი ანემიაა სავარაუდო?
ა) მწვავე პოსტჰემორაგიული;
*ბ) ანემია, დაკავშირებული პორფირინის ცვლის დარღვევასთან;
გ) ქრონიკული ჰემოლიზური;
დ) ქრონიკული პოსტჰემორაგიული;
ე) რკინა დეფიციტური.
381. მკვეთრად გამოხატული ნორმოქრომული ანემია, გამოხატული

ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, შეფარდებითი ლიმფოციტოზით,
თრომბოციტოპენია ჰემორაგიული სინდრომით. ძვლის ტვინი მცირე
უჯრედოვანი. რომელ ანემიაზე უნდა ვიფიქროთ?
ა) რკინადეფიციტური;
*ბ) ჰიპო-აპლაზიური;
გ) პორფირინების ცვლასთან დაკავშირებული;
დ) მწვავე პოსტჰემორაგიული;
ე) ქრონიკული ჰემოლიზური.
382. ჰიპოქრომული ტიპის ანემია, ფერადობის მაჩვენებელი0,5-0,4

მიკროციტოზი, ჰიპოქრომია, ანულოციტოზი. შრატში რკინის რაოდენობა
დაქვეითებულია. რომელი ანემია სავარაუდო?
*ა) რკინადეფიციტური;
ბ) მწვავე პოსტჰემორაგიული;
გ) პორფირინების ცვლასთან დაკავშირებული;
დ) ჰიპო-აპლაზიური;
ე) ქრონიკული ჰემოლიზური.
383. სისხლისდენის დროის გახანგრძლივება, სისხლის კოლტის რეტრაქციის

დარღვევა, ლახტის სიმპტომი - მკვეთრად დადებით, თმბოციტების
რაოდენობის შემცირება. სავარაუდოა:
*გ) თრომბოციტოპენია;
დ) თრომბოციტოპათია;
ე) მაშკოვიცის დააავდება.
384. შედედების დროის, ჰემოკოაგულაციის პირველი ფაზის ტესტების

მნიშვნელოვანი გახანგრძლივება. სისხლისდენის დრო და თრომბოციტების
რაოდენობა ნორმალურია. სავარაუდოა:
გ) თრომბოციტოპენია;
ე) მაშკოვსკის დაავადება.
385. სისხლში თრომბოვიტების ნორმალური შემცველობის, ჰემოკოაგულაციის

ტესტების და მიკროცირკულატორული ჰემოსტაზის ნორმალური მდგომარეობის
დროს, ზოგჯერ გადახრა ჰიპერკოაგულაციისაკენ. სავარაუდოა:
*ბ) ჰემორაგიული ვასკულიტი;
ე) მაშკოვიცის დააავდება.
386. თრომბოციტების ინტენსიური აგრეგაცია, მრავლობითი მიკროთრომბების

წარმოქმნა, მეორადი იმუნური ჰემოლიზი. ხარჯვითი (გამოყენებითი)
თრომბოციტოპენია:
*ე) მაშკოვიცის დაავადება.
387. პერიფერიულ სისხლში - ჰიპოქრომია ერითროციტების, ანულოციტოზი,

მიკროციტოზი. ჰიპოსიდეროპენია. ძვლის ტვინი რეგენერატორული,
ნორმობლასტური ერითროპოეზი. სავარაუდოა:
ა) ვიტამინ B12 და ფოლიუმის მჟავის დეფიციტური ანემია;
ბ) რკინა რეფრაქტერული ანემია;
გ) მინკოვსკი-შოფარის დაავადება;
დ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემია;
*ე) რკინადეფიციტური ანემია.
388. რეგენერატორული ძვლის ტვინი. ნორმობლასტური ერითროპოეზი.

პოლიქრომატოფილია, რეტიკულოციტოზი, ზოგჯერ - ნორმობლასტები
პერიფერიულ სისხლში. სავარაუდოა:
ა) ვიტამინ B12 და ფოლიუმის მჟავის დეფიციტური ანემია;
ბ) რკინარეფრაქტერიული ანემია;
გ) მინკოვსკი-შოფარის დაავადება;
*დ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემია;
ე) რკინადეფიციტური ანემია.
389. მიკროსფეროციტები, რეტიკულოციტოზი პერიფერიულ სისხლში,

ერითროციტების ოსმოსური რეზისტენტობის დაქვეითება. რეგენერატორული
ძვლის ტვინი, ნორმობლასტური სისხლწარმოქმნა სავარაუდოა:
ა) ვიტამინ B12-ფოლიუმის მჟავის დეფიციტით გამოწვეული ანემია;
ბ) რკინა რეფრაქტერული ანემია;
*გ) მინკოვსკი-შოფარის დაავადება;
დ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემია;
ე) რკინადეფიციტური ანემია.
390. ჰემოგლობინი 160გრ/ლ ერითროციტები - 4,6*10**12/ლ,

ლეიკოციტები 7,0*10**/ლ, ნეიტროფილები - 55%, ეოზინოფილები - 18%,
ლიმფოციტები - 22%, მონოციტები - 5%, ედს-ი - 10მმ/ს. სავარაუდო
დიაგნოზია:
ა) აგრანულოციტოზი;
*გ) ბრონქული ასთმა;
დ) კრუპოზული პნევმონია;
ე) გახანგრძლივებული სეპტიური ენდოკარდიტი.
391. ჰემოგლობინი 160 გრ/ლ, ერითროციტები 4,6 ტ/ლ ლეიკოციტები

25,0*10**9, ნეიტროფილები - 73% (მეტამიელოციტები 2%, ჩხირბირთვიანი
- 20%, სეგმენტბირთვიანი - 51%) ლიმფოციტები - 16% მონოციტები - 5%,
ეოზინოფილები - 6%, ედს-ი 25მმ/ს. სავარაუდო დიაგნოზია:
გ) ბრონქული ასთმა;
*დ) კრუპოზული პნევმონია;
392. ჰემოგლობინი 128 გრ/ლ, ერითროციტები 4,4 ტ/ლ ლეიკოციტები 1,4

გ/ლ. ნეიტროფილები 8%, ლიმფოციტები - 63%, მონოციტები - 9%, ედს-ი
- 49მმ/ს. სავარაუდო დიაგნოზია:
*ა) აგრანულოციტოზი;
393. ჰემოგლობინი 136 გრ/ლ ერითროციტები - 4,0ტ/ლ ლეიკოციტები -

120გ/ლ, პრომიელოციტები - 0,5%, მიელოციტები - 8,5%,
მეტამიელოციტები - 12%, ჩხირბირთვიანი - 20%, სეგმენტბირთვიანი - 37%,
ეოზინოფილები - 6,5%, ბაზოფილები - 7,0%, ლიმფოციტები - 5,0%,
მონოციტები - 3,5%, ედს-ი 10მმ/ს. სავარაუდო დიაგნოზია:
394. ჰემოგლობინი 120გრ/ლ, ერითროციტები - 3,6ტ/ლ, ლეიკოციტები -

3,8გ/ლ, ჩხირბირთვიანი - 1%, სეგმენტ ბირთვიანი - 43%, ლიმფოციტი -
42%, მონოციტი - 14%, ედს-ი - 30მმ/ს. სავარაუდოა:
*ე) გახანგრძლივებული სეპტიური ენდოკარდიტი.
395. მდიდარუჯრედოვანი ძვლის ტვინი გვხვდება:

ა) ჰიპო-აპლაზიური მდგომარეობის დროს;
*ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს;
გ) მწვავე პოსტჰემორაგიულ ანემიის დროს;
დ) ქრონიკული სხივური დაავადებისას;
ე) მწვავე სხივური დაავადების მძიმე ფორმის დროს.
396. ზომიერუჯრედოვანი ძვლის ტვინი გვხვდება:

ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს;
*გ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემიის დროს;
397. მცირეუჯრედოვანი ძვლის ტვინი გვხვდება:

*ა) ჰიპო-აპლაზიური მდგომარეობის დროს;
გ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემიის დროს;
398. პანმიელოფტიზი გვხვდება:

გ) მწვავე პოსტჰემორაგიული ანემიის დროს;
*ე) მწვავე სხივური დაავადების მძიმე ფორმის დროს.
399. სქელი წვეთი იღებება:

ა) მაი-გრუნვალდის ფიქსატორ-მღებავით
ბ) ლეიშმანის ფიქსატორ მღებავით
გ) სუპრავიტალური მეთოდით
*დ) ფიქსაციის გარეშე რომანოვსკის საღებავით
400. სქელ წვეთში შეიძლება აღმოჩენა

ა) მალარიის პლაზმოდიუმების
ბ) შებრუნებითი ტიფის სპიროქეტების
გ) ეოზიონოფილების
*დ) ყველა პასუხი სწორია
401. სქელ წვეთში შეიძლება აღმოვაჩინოთ ყველა ელემენტი, გარდა:

ა) მალარიის პლაზმოდიუმი
ბ) შებრუნებითი ტიფის სპიროქტები
*გ) ლეიშმანიის გამომწვევის
დ) ეოზინოფილები
402. სისხლის ნაცხის შეღებვისათვის საღებავის განსაზავებლად უნდა

გამოყენებული იქნას გამოხდილი წყალი
*ა) ნეიტრალური რეაქციის
ბ) მჟავე რეაქციის
გ) ტუტე რეაქციის
დ) ყველა პასუხი სწორია
403. სისხლის ნაცხის შეღებვისას გამოყენებულია ტუტე რეაქციის წყალი

საღებავის განზავებისათვის
ა) ერითროციტები იღებება წითლად
*ბ) ერითროციტები იღებება მუქ ნაცრისფრად
გ) სწორია ყველა პასუხი
დ) სწორი პასუხი არ არის
404. სისხლის ნაცხის შეღებვისას საღებავის განზავებისთვის გამოყენებულია

მჟავე რეაქციის წყალი
*ა) ერითროციტები იღებება წითლად
ბ) ერითროციტები იღებება ლურჯად
გ) სწორია ორივე პასუხი
დ) არც ერთი პასუხი სწორი არ არის
405. ერითროციტების დალექვას აჩქარებს ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორი,

გარდა:
ა) დისპროტეინემიისა
*ბ) აციდოზისა
გ) ერითროციტების რაოდენობის შემცირებისა
დ) ერითროციტების მოცულობის მომატებისა
ე) ქოლესტერინის მომატებისა სისხლში
406. ერითროციტების დალექვას ანელებს:

ა) ნაღვლის მჟავების მომატება სისიხლში
ბ) აციდოზი
გ) ერითროციტების რაოდენობის მომატება
დ) ლეციტინის მომატება სისხლში
*ე) ყველა პასუხი სწორია
407. ერითროციტების დალექვა შენელებულია

ა) აბსოლუტური ერითროციტოზების დროს
ბ) შეფარდებითი ერითროციტოზების დროს
გ) ერითრემიის დროს
408. ერითროციტების დალექვა აჩქარებულია
ა) მიელომური დაავადების დროს
ბ) კოლაგენოზების დროს
გ) თირკმელების მძიმე დაზიანების დროს
409. ერითროციტების დალექვის სიჩქარე ისაზღვრება

ა) სუხარევის მეთოდით
ბ) დუკეს მეთოდით
*გ) პანჩენკოვის მეთოდით
410. სისხლის დენის ხანგრძლივობა ისაზღვრება:

ა) პანჩენკოვის მეთოდით
ბ) სუხარევის მეთოდით
*გ) დუკეს მეთოდით
411. აბსოლუტური ერითროციტოზი ვითარდება:

ა) ჰიპოქსიის დროს
ბ) თირკმელების პოლიკისტოზის დროს
გ) თირკმელების სიმსივნეების დროს
412. ერითროპოეტინი წარმოიქმნება

ა) ძვლის ტვინში
ბ) ღვიძლში
*გ) თირკმლებში
413. აბსოლუტური ერითროციტოზის მიზეზი შეიძლება იყოს

ა) ერითროპოეტინების წარმოქმნის შემცირება
*ბ) ერითროპოეტინების წარმოქმნის მომატება
გ) დიდი რაოდენობით სითხის დაკარგვა
414. ფიზიოლოგიური ერითროციტოზი გვხვდება:

ა) გულის მანკის დროს
ბ) ერითრემიის დროს
*გ) ახალშობილებში
დ) ფილტვების დაავადების დროს
415. ჰემოგლობინის კონცენტრაციის კორეგირების მეთოდით განსაზღვრა
საჭიროა:
*ა) პერნიციოზული ანემიის დროს
ბ) ერითროციტოზების დროს
გ) ერითემიის დროს
416. კორეგირების მეთოდი ჰემოგლობინის რაოდენობის განსაზღვრისას

ა) ერითრემიის დროს
ბ) ერითროციტოზების დროს
*გ) სიყვითლეების დროს
417. გრანულოციტოზებს მიეკუთვნება:

ა) ნეიტროფილები
ბ) ეოზინოფილები
გ) ბაზოფილები
*დ) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედი
418. აგრანულოციტებს მიეკუთვნება:

ა) ლმფოციტი
ბ) მონოციტი
გ) სწორი პასუხი არ არის
*დ) ლიმფოციტები და მონოციტები
419. ლეიკოციტურ ფორმულაში ჩხირბირთვიანი ნეიტროფილები შეადგენს

10%-ს; ეს არის:
ა) ნეიტროფილოზი
*ბ) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარცხნივ
გ) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარჯვნივ
420. ლეიკოციტურ ფორმულაში ჩხირბირთვიანი ნეიტროფილები 4%,

მეტამიელოციტები - 5%, მიელოციტები - 2%. რა არის ეს:
ა) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარჯვნივ
*ბ) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარცხნივ
გ) ნეიტროფილოზი
დ) ნეიტროპენია
421. ლეიკოციტური ფორმულის დათვლისას გვხვდება ნეიტროფილები,

რომლებიც შეიცავენ 6-7 სეგმენტს. რა წეოდება ასეთ მდგომარეობას?
ა) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარცხნივ
*ბ) ლეიკოციტური ფორმულის გადახრა მარჯვნივ
გ) ნეიტროფილოზი
422. ქვემოთ ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელია დეგენერაციული

ცვლილებები ლეიკოციტებში?
ა) ბირთვისა და ციტოპლაზმის ვაკუოლიზაცია
ბ) ბირთვის პიკნოზი
გ) ბირთვის ფრაგმენტოზი
423. რომელმა პროცესებმა შეიძლება გამოიწვიოს დეგენერაციული

ცვლილებები ლეიკოციტებში:
ა) ინფექციამ
ბ) ინტოქსიკაციამ
გ) სხივურმა თერაპიამ
424. როდის გვხვდება ნაცხში ნეიტროფილები ტოქსიგენური მარცვლვანებით

ა) ინფექციის დროს
ბ) ინტოქსიკაციების დროს
გ) სხივური თერაპიის დროს
425. რომელი ანემიის დროსაა ფერადობის მაჩვენებელი ნორმის ფარგლებში?

ა) რკინადეფიციტური
ბ) თალასემიის
*გ) აპლაზიური
426. ეოზინოფილიის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა) პარაზიტული ინვაზიები
ბ) ალერგიული დაავადებები
გ) კანის დაავადებები
427. მწვავე ლეიკოზის დიაგნოსტიკაში გამოიყენება ძვლის ტვინის:

ა) მორფოლოგიური გამოკვლევა
ბ) ციტოქიმიური გამოკვლევა
გ) იმუნოფენოტიპირება
*დ) ჩამოთვლილი გამოკვლევების ერთობლიობა
428. გუმპრეხტის ჩრდილები დამახასიათებელია

ა) მწვავე ლეიკოზისათვის
ბ) ერითრემიისათვის
*გ) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზისათვის
დ) ქრონიკული მიელოლეიკოზისათვის
429. თალასემიას ახასიათებს

ა) S ჰემოგლობინის არსებობა
ბ) C ჰემოგლობინის არსებობა
*გ) F ჰემოგლობინის არსებობა
430. პლაზმური უჯრედები პერიფერიულ სისხლში შეიძლება შეგვხვდეს:

ა) შრატისმიერი დაავადების დროს
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზის დროს
გ) წითურას დროს
დ) ჩუტყვავილას დროს
431. პლაზმური უჯრედები სხვადასხვა სიმწიფის ძვლის ტვინში გვხვდება

დიდი რაოდენობით:
ა) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზის დროს
ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზის დროს
*გ) მიელომური დაავადების დროს
432. მიელომური უჯრედები წარმოადგენენ:

*ა) სიმსივნურად ტრანსფორმირებულ პლაზმურ უჯრედებს
ბ) მიელომური რიგის სხვადასხვა სიმწიფის უჯრედებს
გ) პრომონოციტებს
433. ძვლის ტვინის რეგენერაციაზე წარმოდგენას გვაძლევს:

ა) ჰემოგლობინის კონცენტრაცია
ბ) ერითროციტების რაოდენობა
*გ) რეტიკულოციტების რაოდენობა
დ) ლეიკოციტების რაოდენობა
434. ინფექციურ მონონუკლეოზს ახასიათებს:

ა) ნეიტროპენია
ბ) მონოციტოზი
გ) ლიმფოციტოზი
დ) ატიპიური მონონუკლეარების არსებობა
*ე) ყველა ჩამოთვლილი სწორია
435. მალარიის გამომწვევებიდან ჩვენს ქვეყანაში შემოტანისას გავრცელების

უფრო დიდი შანსი აქვს:
ა) pl. ovale;
ბ) pl. malariae;
*გ) pl. vivax;
დ) pl. falciparum;
ე) pl. cunomalgy.
436. უფრო სავარაუდოა pl. ovale შემოტანილი იქნას:

ა) ჩრდილო აფრიკიდან;
*ბ) ტროპიკული აფრიკიდან;
გ) ინდოეთიდან;
დ) ახლო აღმოსავლეთიდან;
ე) ამერიკიდან.
437. მალარიის პლაზმოდიუმის სახის დადგენა აუცილებელია:

ა) მკურნალობის სქემის შესარჩევად;
ბ) ეპიდემიის საწინააღმდეგო ღონისძიებების ჩასატარებლად;
გ) განკურნების შესაძლებლობის პროგნოზირებისათვის;
დ) სასიკვდილო გამოსავლის პროგნოზირებისათვის;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილისათვის.
438. ლაბორატორიის პასუხში აღნიშნული უნდა იყოს მალარიის პარაზიტის

განვითარების რომელი სტადია იქნა აღმოჩენილი?
*ა) საჭიროა ყოველთვის;
ბ) საჭიროა მალარიის ზოგიერთი სახის დროს (განსაკუთრებით ტროპიკული
მალარიის);
გ) საჭიროა დაავადების ზოგიერთი სტადიაზე (ინკუბაციის პერიოდი);
დ) არ არის საჭირო;
ე) არ არის საერთო აზრი.
439. წყლით გადარეცხვის შემდეგ სქელი წვეთი წაიშალა. ეს შეიძლება

გამოწვეული იყოს იმით, რომ:
ა) წვეთი არასაკმარისად იყო გამშრალი;
ბ) გადარეცხვა მოხდა არაფრთხილად;
*გ) წვეთი იყო ძალიან სქელი;
დ) წვეთი იყო ძალიან თხელი;
ე) ყველა პასუხი სწორია.
440. ქვემოთ ჩამოთვლილი ცვლილებებიდან, pl. vivax-ის დროს

ერითროციტებში (სისხლის ნაცხში) დამახასიათებელია:
ა) დაზიანებულ ერითროციტებში მაურერის ლაქები;
ბ) შეუცვლელი ერითროციტები;
გ) გადიდებული ერითროციტები, მკრთალი, ოვალური ფორმის,
დაკბილული ნაპირებით;
*დ) გადიდებული ერითროციტები, მკრთალი, შეიცავს დიდი რაოდენობით
შუფნერის მარცვლებს;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დამახასიათებელია.
441. ავადმყოფს სისხლის გადასხმიდან 1 თვის შემდეგ დაეწყო ციებ-
ცხელება, შეტევები, რომელიც მეორდებოდა ყოველ მეოთხე დღეს. სქელ
წვეთში აღმოჩნდა პატარა, მრგვალი ფორმის კომპაქტური, პიგმენიტის
შემცველი ტროფოზოიტები. ერითროციტების ჩრდილები არ ჩანდა.
აღმოჩენილი იქნა პლაზმოდიუმის სახე:
ა) pl. vivax;
ბ) pl. ovale;
*გ) pl. malariae;
დ) pl. falciparum;
ე) ნებისმიერი ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
442. დისპანსერული გამოკვლევით სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიიდან ჩამოსულ

ავადმყოფს სქელ წვეთში აღმოაჩნდა მალარიის პარაზიტები
ნახევარმთვარისებური ფორმის. პიგმენტის მარცვლები გაფანტულია
ციტოპლაზმაში. აღმოჩენილი პარაზიტი არის:
ა) pl.vivax;
ბ) pl. malariae;
გ) pl. ovale;
*დ) pl. falciparum;
ე) ნებისმიერი ზემოთჩამოთვლილიდან.
443. არაფიქსირებული სქელი წვეთის შეღებვისას ჰემოლიზი არ მოხდა.

პრეპარატი აღმოჩნდა უვარგისი. მიუთითეთ რა მიზეზით არ მოხდა
ჰემოლიზი?
ა) პრეპარატი სქელი წვეთით გააშრეს მზეზე.
*ბ) სისხლი აღებული იქნა თითიდან, რომელზეც დარჩა სპირტის წვეთები;
გ) წვეთი იყო ძალინ სქელი;
დ) წვეთი იყო ძალიან თხელი;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი არასწორია.
444. სისხლის სქელ წვეთში, რომელიც აუღეს მალარიით დაავადებულ

ადამიანს, დაავადებიდან მე-10 დღეს, მხედველობის არე მთლიანად
მოფენილი იყო ბეჭდისებური ტროფოზოიტებით. შეიძლება ვიფიქროთ
პარაზიტის სახეზე:
ა) pl. vivax;
ბ) pl. malariae;
გ) pl. ovale;
*დ) pl. falciparum;
ე) ნებისმიერზე ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
445. ავადმყოფს, რომელსაც აქვს პერიოდულად შეტევები t-ის მომატებით,

სისხლის სქელი წვეთის გამოკვლევით აღმოაჩნდა მკრთალად შეღებილი
იასამნისფერი სპირალისებური პარაზიტები. სავარაუდო დიაგნოზად შეიძლება
ა) ლეიშმანიოზი;
ბ) სამდღიური მალარია;
გ) ოთხდღიური მალარია;
*დ) სპიროქეტოზი (შებრუნებითი ტიფი);
ე) არც ერთი ზემოთ აღნიშნული.
446. ვისცერული ლეიშმანიოზის დიაგნოსტიკაში გადამწყვეტი მნიშვნელობა

ენიჭება:
ა) პერიფერიული სისხლის ნაცხის გამოკვლევას;
ბ) სისხლის სქელი წვეთის შესწავლას;
*გ) ძვლის ტვინის შესწავლას;
დ) არც ერთს ზემოთჩამოთვლილიდან;
ე) ყველას ზემოთჩამოთვლილიდან.
447. კანის ლეიშმანიოზის დიაგნოსტიკაში აუცილებელია გაკეთდეს

ა) პერიფერიული სისხლის ნაცხის;
ბ) სქელი წვეთის;
*გ) წყლულიდან აღებული მასალის;
დ) ძვლის ტვინის;
ე) არცერთის ზემოთჩამოთვლილიდან.
448. გარემო ფაქტორების (მათ შორის სხვადასხვა ქიმიური ნივთიერების)

ზეგავლენის მიმართ უფრო გამძლეა ჰელმინთების კვერცხები:
ა) ჯუჯა სოლიტერის;
*ბ) ასკარიდების;
გ) ბეწვთავა;
დ) ანკილოსტომატიდების;
ე) ზემოთჩამოთვლილებში გამძლე ფორმები არ არსებობს.
449. ამებიაზით ავადმყოფის სისხლიან-ლორწოიან განავალში შეიძლება

აღმოვაჩინოთ:
ა) ცისტები;
ბ) სპორები;
*გ) ჰემატოფაგები;
დ) პოლიფაგები;
ე) არც ერთი ზემოჩამოთვლილიდან.
450. E. Histolitica-ას ცისტები E. Coli-ის ცისტებისაგან

განსხვავდებიან:
ა) ქრომატოიდინის სხეულაკების არსებობით;
ბ) ექტო და ენდოპლაზმად დაყოფით;
გ) ჩაყლაპული ერითროციტების არსებობით;
დ) ბირთვების რაოდენობით (არაუმეტეს 4-სა);
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილით.
451. შიდალაბორატორიული დაინვაზირება შეიძლება მოხდეს:

ა) ასკარიდოზის, დიფილობოტრიოზის დროს;
*ბ) ენტერობიოზის, ცისტიცერკოზის, ჰიმენოლეპიდოზის დროს;
გ) ტენიარინქოზის დროს;
დ) ნეკატოროზის დროს;
ე) ექინოკოკოზის დროს.
452. უმარტივესების ვეგეტაციური ფორმებისა და მათი ცისტების აღმოჩენა

შესაძლებელია:
ა) ფეკალიებში;
ბ) ფეკალიების სისხლიან ლორწოიან მასაში;
გ) ლორწოში და რექტორომანოსკოპიის ჩამონარეცხში;
დ) დუოდენალურ შიგთავსში;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი სწორია.
453. უმარტივესების და მათი ცისტების აღმოსაჩენად განავალში იკვლევენ:

ა) ნატიურ პრეპარატს;
ბ) პრეპარატს ლუგოლის ხსნარით;
*გ) ნატიურს და პრეპარატს ლუგოლის ხსნარით;
დ) ჰაიდენჰაიმით შეღებილ პრეპარატს;
454. მწვავე ნაწლავური ამებიაზის დასადასტურებლად საჭიროა აღმოჩენა:

ა) სანათურის ვეგეტაციური ფორმის;
*ბ) E. Histolitica-ს ვეგეტაციური ქსოვილოვანი ფორმის;
გ) E. Histolitica -ს ცისტებისა;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილისა;
ე) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
455. E. Histolitica-ს ,,გაზრდილი'' ცისტისათვის დამახასიათებელია:

ა) 1 ბირთვი;
ბ) 2 ბირთვი;
*გ) 4 ბირთვი;
დ) 8 ბირთვი;
ე) 16 ბირთვი.
456. პათოგენურ ს. E. Histolitica-ს ახასიათებს:

*ა) აქტიური ბიძგისებური მოძრაობა;
ბ) ნელი, ძნელადშესამჩნევი ბიძგისებური მოძრაობა;
გ) საეჭვო ბიძგისებური მოძრაობა;
დ) უძრაობა;
457. დუოდენალურ შიგთავსში აღმოჩენილია შოლტიანების ვეგეტატიური

ფორმა, რომელიც მიეკუთვნება:
ა) Trichomonas-თა სახეობას;
ბ) Chilomastix-თა სახეობას;
*გ) Lamblia-ს სახეობას.
დ) ყველა ჩამოთვლილი არასწორია;
458. ცისტების არწარმომქნელ უმარტივესებს მიეკუთვნებიან:
ა) Chilomastix;
*ბ) Trichomanas;
გ) Entamoeba;
დ) Lamblia;
ე) Endolimax.
459. ნატიურ პრეპარატში აღმოჩენილია ოვალური ფორმის ცისტები. ეს არის

ლამბლიის ცისტები, რომელიც დასტურდება შემდეგი ნიშანთვისების
საფუძველზე:
ა) ერთკონტურიანი გარსი;
*ბ) ორკონტურიანი გარსი;
გ) შინაგანი შენების არსებობა;
დ) ციტოპლაზმაში ჩანართების არ არსებობა;
ე) ჩამოთვლილი ნიშანთვისებების ჯამი.
460. უმარტივესების ცისტების შინაგანი შენება ჩანს:

ა) ნატიურ პრეპარატში;
ბ) პრეპარატში ლუგოლის ხსნარით;
გ) ჰაიდენჰაინის მეთოდით შეღებილ პრეპარატში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია;
461. ავადმყოფს, რომელსაც პერიოდულად აქვს შემცივნებები t-ის

კრიტიკული მომატებით, სისხლის სურათში აღენიშნება ზომიერი
ლეიკოციტოზი, ზომიერი ჰიპოქრომული ანემია, ედს-ის მომატება. ღვიძლი
და ელენთა მცირედ გადიდებულია. ამ ავადმყოფის სისხლის შეყვანით,
ზღვის გოჭები დაავადნენ. შეიძლება ვიფიქროთ:
ა) სამდღიურ მალარიაზე;
ბ) ოთხდღიურ მალარიაზე;
გ) ტილისმიერ შებრუნებით ტიფზე;
*დ) ტკიპისმიერ შებრუნებით ტიფზე;
ე) არც ერთზე ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
462. ორი წლის ავადმყოფ ბავშვს აღენიშნება მკვეთრად გამოხატული ჰეპატო-

სპლენომეგალია ტემპერატურის მომატებით, ზოგჯერ უეცარი შემცივნებით.
პერიფერიულ სისხლში - ანემია, ლეიკოპენია, ედს-ის მკვეთრი მომატება,
შეფარდებითი ლიმფოციტოზი, ძვლის ტვინის გამოკვლევით აღმოჩენილი იქნა
მცირე ზომის (2-4 მკმ) პარაზიტები. სავარაუდოა:
ა) pl.vivax;
ბ) pl. Malarial;
გ) pl. falciparum;
*დ) L. donovani;
463. ვისცერული ლეიშმანიოზით დაავადებულის სისხლის სურათში

ა) ლეიკოციტოზი, ლიმფოციტოზით;
ბ) ლეიკოციტოზი; ლიმფოპენიით;
გ) ლეიკოციტოზი, ლიმფოციტების ნორმ. რიცხვით;
*დ) ლეიკოპენია, შეფარდებითი ლიმფოციტოზით;
ე) ლეიკოპენია, ლიმფოციტების ნორმალური რიცხვით.
464. ვისცერული ლეიშმანიოზით დაავადებულის სისხლის სურათში

ა) ლეიკოციტოზი, ედს-ის მომატებით;
ბ) ლეიკოციტოზი, ედს-ის შენელებით;
გ) ლეიკოციტოზი, ნორმალური ედს-ით;
*დ) ლეიკოპენია, ედს-ის მკვეთრი მომატებით;
ე) ლეიკოპენია, ედს-ის შენელებით.
465. შარდის ნალექის გამოკვლევისას შეიძლება აღმოვაჩინოთ კვერცხები:

ა) ტრიქოსტრონგილიდეს;
ბ) განიერი სოლიტერის;
გ) (ჰიმენოლეპიდეს) ჯუჯა სოლიტერის;
*დ) კუდმახვილას (ენტერობიუსის);
ე) ბეწვთავა (ტრიქოცეფალუსის).
466. დუოდენალურ შიგთავსში აღმოჩენილია ცოცხალი, პატარა აქტიური

ლარვები:
ა) ლამბლიების ვეგეტატიური ფორმები;
ბ) ასკარიდის ლარვები;
*გ) სტრონგილოიდესის ლარვები;
დ) ფასციოლას ლარვები;
ე) ოპისტორქის ლარვები.
467. ავადმყოფს ფეკალიებში, გამდიდრების მეთოდით აღმოჩენილია ღვიძლის

ორპირას კვერცხები მომწიფების სხვადასხვა სტადიაში. ამ შემთხვევაში
აუცილებელია:
ა) განმეორებითი გამოკვლევის გაკეთება;
*ბ) ერთი კვირის განმავლობაში ავადმყოფმა კვების რაციონიდან გამორიცხოს
მსხვილფეხა ან წვრილფეხა რქოსანი საქონლის ღვიძლი და შემდეგ გაუკეთდეს
განავლის საკონტროლო გამოკვლევა;
გ) დუოდენალური ზონდაჟის გაკეთება;
დ) გამოკითხვის ჩატარება;
ე) არ არის სწორი პასუხი.
468. სტრონგილოიდოზზე საეჭო შემთხვევაში ფეკალიები გამოკვლევული

უნდა იქნას დეფეკაციიდან:
ა) 30 წთ-ის შემდეგ;
ბ) ერთი სთ-ის შემდეგ;
*გ) დაუყოვნებლივ;
დ) გაკეთდეს კონსერვანტი;
469. დუოდენალური შიგთავსის გამოკვლევით, შეიძლება აღმოვაჩინოთ
შემდეგი ჰელმინთების კვერცხები:
ა) ოპისტორქუსის;
ბ) კლონორქუსის;
გ) ფასციოლას;
დ) დიკროცელიუმის;
*ე) ყველა ჩამოთვლილის.
470. ლაბორატორიაში გამოსაკველევად მიტანილია ნახევრადგაფორმებული

ახლადგამოყოფილი ფეკალიები ამებიაზის მწვავე პერიოდის ჩამთავრების
დროს. ამ მასალაში შეიძლება აღმოჩნდეს:
ა) ამების ქსოვილოვანი ფორმები;
ბ) დიდი ვეგეტეტიური ფორმა;
გ) სანათურის ფორმა;
*დ) პრეცისტური სტადია;
471. ავადმყოფს, გამოხატული ჰიპოქრომული ანემიით, ფეკალიებში

აღმოაჩნდა ოვალური ფორმის კვერცხები ჰელმინთებისა, გამჭვირვალე გარსით
მომრგვალებული ბოლოებით, კვერცხი შეიცავს 4 ბლასტომერს. შეიძლება
ვიფიქროთ:
ა) ენტერობიოზზე;
ბ) ასკარიდოზზე;
გ) ტრიქოცეფალოზზე;
*დ) ანკილოსტომიდოზზე;
ე) ზემოთ ჩამოთვლილიდან ნებისმიერზე.
472. საბავშვო ბაღში ბავშვების გამოკვლევით პერანალურ ნაცხში აღმოაჩინეს

მოგრძო, რამდენადმე ასიმეტრიული, გამჭვირვალე, თხელი ორკონტურიანი
გარსით დაფარული კვერცხები, რომლის შიგნით ჩანს ლარვა. აღმოჩენილი
კვერცხი მიეკუთვნება:
ა) ანკილოსტომიდებს;
ბ) ტრიქოსტრონგილიდებს;
გ) ტრიქოცეფალუსს;
დ) ასკარიდას;
*ე) ენტერობიუსს.
473. რომელ ნემატოდას ახასიათებს სხვადასხვა სიდიდის და ზომის კვერცხი

ყავისფერი მაქმანისებური გარსით?
ა) ენტერობიუსს;
*ბ) ასკარიდას;
გ) ტრიქოცეფალუსს;
დ) ანკილოსტომას;
ე) ყველა ჩამოთვლილს.
474. ფეკალიებში აღმოჩენილია მრგვალი და ოვალური ფორმის კვერცხები,
როომელთაგან ზოგს აქვს მაქმანისებური გარსი, მუქი ყვითელი ან ყავისფერი,
ზოგიერთს - გლუვი, ორკონტურიანი, უფერო და გამჭვირვალე. აღმოჩენილი
კვერცხები ეკუთვნის ნემატოდას:
ა) ანკილოსტიმიდებს;
ბ) ტრიქოცეფალუსს;
გ) ენტერობიუსს;
*დ) ასკარიდას;
ე) ზემოთ ჩამოთვლილიდან ნებისმიერს.
475. რომელ ნემატოდას შეიძლება ჰქონდეს 4 სახის კვერცხი?

განაყოფიერებული ცილოვანი გარსით და ცილოვანი გარსის გარეშე,
გაუნაყოფიერებელი ცილოვანი გარსით და ცილოვანი გარსის გარეშე:
ა) ანკილოსტომიდებს;
ბ) ტრიქოცეფალუსს;
გ) ენტერობიუსს;
*დ) ასკარიდას;
ე) ტრიქოსტრონგილიდეს.
476. გამონაყოფები (ნაწლავის) გამოკვლევულია ფლოტაციის მეთოდით.

ჭიქის ფსკერიდან აღებულ მასალაში აღმოჩენილია სხვადასხვა ფორმის და
ზომის კვერცხები გლუვი გარსით, მსხვილმარცვლოვანი შენებით მომწვანო-
მოყვითალო ან ნაცრისფერი. აღმოჩენილია ასკარიდის კვერცხები:
ა) განაყოფიერებული ცილოვანი გარსით;
ბ) განაყოფიერებული ცილოვანი გარსის გარეშე;
გ) გაუნაყოფიერებელი ცილოვანი გარსით;
*დ) გაუნაყოფიერებელი ცილოვანი გარსის გარეშე;
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი.
477. ფეკალიებში აღმოჩენილია ლიმონის ფორმის კვერცხები, ბოლოებში

საცობებით, მომწვანო-მოყავისფრო შეფერილობის. ფეკალიებში აღმოჩენილი
კვერცხები მიეკუთვნება:
ა) ასკარიდას;
ბ) ანკილოსტომიდებს;
გ) კუდმახვილას;
*დ) ბეწვთავას;
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილს.
478. ავადმყოფი უჩივის მუდმივად პროგლოტიდების გამოყოფას, დეფეკაციის

გარეშე. პროგლოტიდები გამოიყოფა რამოდენიმე ერთად, დღე-ღამის
ნებისმიერ დროს. შეიძლება ვიფიქროთ:
ა) დიფილობოტრიოზზე;
ბ) ტენიოზზე;
*გ) ტენიარინქოზზე;
დ) ჰიმენოლეპიდოზზე;
479. ბავშვს, განმეორებითი ანალიზით, განავალში აღმოაჩნდა მრგვალი
ფორმის, უფერო, გამჭვირვალე კვერცხები ორკონტურიანი გარსით. გარსებს
შორის ჩანს დახვეული ძაფები-ფილამენტები. ცენტრში მდებარეობს კაუჭების
3 წყვილი. აღმოჩენილი კვერცხები მიეკუთვნებიან:
ა) ასკარიდას;
ბ) ბეწვთავას;
დ) ხარის სოლიტერს;
*ე) ჯუჯა სოლიტერს.
480. ავადმყოფს განავლის გარეცხვით, დეჰელმინთიზაციის შემდეგ აღმოაჩნდა

3 მ სიგრძის ცესტოდა. მაკროსკოპული გამოკვლევით პარაზიტის თავზე
აღმოჩენილია 4 მისაწოვარი და კაუჭების გვირგვინი (22-23 კაუჭი). ამ
ავადმყოფს ჰქონდა:
ა) ტენიარინქოზი;
*ბ) ტენიოზი;
გ) ჰიმენოლეპიდოზი;
დ) დიფილობოტრიოზი;
481. ავადმყოფს დეჰელმინიზაციის შემდეგ აღმოაჩნდა 3 მ-მდე სიგრძის

ცესტოდა. მიკროსკოპიული გამოკვლევით პროგლოტიდები აღმოჩნდა მოკლე,
საშვილოსნოს დატოტიანება 8-12. შეიძლება ვიფიქროთ:
ა) ტენიარინქოზზე;
ბ) პიმენოლეპიდოზზე;
*გ) ტენიოზზე;
დ) დიფილობიტროზზე;
ე) არც ერთზე ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
482. ავადმყოფს, ქრონიკული ანგიოქოლიტით და ჰეპატიტით, დუოდენალურ

შიგთავსში აღმოაჩნდა პატარა, ოვალური, ღია-ყვითელი ფერის კვერცხები,
ცალ მხარეზე სახურავით და მეორე მხარეს ბორცვაკით. შეიძლება ვიფიქროთ:
ა) დიფილობოტრიოზზე;
ბ) ფასციოლოზზე;
გ) დიკროცელიოზზე;
*დ) ოპისტორქოზზე;
483. ავადმყოფი კლინიკაში შემოსვლისას უჩიოდა მაღალ ტემპერატურას და

ტკივილს მარჯვენა ფერდქვეშა მიდამოში. ღვიძლი გადიდებული აქვს.
პერიფერიულ სისხლში აღენიშნება ზომიერი ლეიკოცოტიზი და ეოზინოფილია
20%-მდე. დუოდენალურ შიგთავსში აღმოჩენილია დიდი ზომის ოვალური
ფორმის კვერცხები კარგად გამოხატული გარსით, ერთ მხარეს სახურავით და
მეორე მხარეს ბორცვაკით. ავადმყოფი დაავადებულია:
ა) დიკროცელიოზით;
ბ) ოპისტორქოზით;
*გ) ფასციოლოზით;
დ) დიფილობოტრიოზით;
484. ფეკალიებში აღმოჩენილი იქნა ჰელმინთების კვერცხები, რომლებიც

ფორმით წააგავდა ქათმის კვერცხს, გამჭვირვალე უფერო გარსით, შეიცავს 8
და უფრო მეტ ბლასტომერს. აღნიშნული კვერცხი მიეკუთვნება:
ა) ანკილოსტომიდებს:
ბ) ბეწვთავას;
*დ) ტრიქოსტრონგილიდეს;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილს.
485. ამებების მუდმივ პრეპარატებში (ჰემატოფაგებში), ერითროციტები,

ისევე როგორც ქრომატინის მარცვლები ბირთვში, იღებება:
ა) წითლად;
ბ) ვარდისფრად;
*გ) შავად;
დ) ყავისფრად;
486. ამების დიდი ვეგეტაციური ფორმა გვხვდება:

ა) გაფორმებულ განავალში;
ბ) ავადმყოფის დუოდენალური შიგთავსის გამოკვლევით;
*გ) მწვავე ნაწლავური ამებიაზით ავადმყოფის ახლადგამოყოფილ
ფეკალიებში;
დ) რექტორომანოსკოპიით აღებულ მასალაში;
ე) ყველა შემთხვევაში.
487. მოუმწიფებელი ცისტები განსხვავდებიან მომწიფებულისაგან:

ა) 4 ბირთვით;
ბ) ორკონტურიანი გარსით;
*გ) ქრომოტოიდინის სხეულაკები მოკლე ჯოხის ფორმით და გლიკოგენის
ვაკუოლით;
დ) მრგვალი ფორმით;
488. ადამიანის დაავადებაში ამებური დიზენტერიით წამყვანი როლი

მიეკუთვნება:
ა) ნაწლავის სანათურის ფორმას;
ბ) დიდ ვეგეტატიური ფორმას;
*გ) ცისტურ ფორმას;
დ) პრეცისტურ ფორმას;
ე) ქსოვილოვან ფორმას.
489. ამების ცისტები შეიძლება შეგვხვდეს განავალში:

ა) მწვავე ნაწლავური ამებიაზის რეკონვალესცენტებში;
ბ) ქრ. მარეციდივირებული ამებიაზით ავადმყოფებში რემისიის სტადიაში;
გ) ცისტმტარებლებში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში;
490. გაცივებულ საკვებ პროდუქტებზე, ხილზე, ბოსტნეულზე ამების

ცისტები ცოცხლობენ:
ა) რამდენიმე თვე;
*ბ) რამდენიმე დღე;
გ) რამდენიმე საათი;
დ) რამდენიმე წუთი;
ე) იღუპებიან მომენტალურად.
491. -20 გრადუს ცელსიუს ტემპერატურაზე ამების ცისტები ცოცხლობენ:

ა) რამდენიმე წლის განმავლობაში;
*ბ) რამდენიმე თვე;
გ) რამდენიმე კვირა;
დ) რამდენიმე დღე;
ე) რამდენიმე წუთი.
492. ამების ცისტები მომეტნალურად იღუპებიან:

ა) მაღალტემპერატურაზე;
ბ) დაბალ ტემპერატურაზე;
გ) წყალში;
დ) ტენიან ადგილას;
*ე) გამოშრობით.
493. ამებიაზის გავრცელების ფაქტორებიდან ყველაზე დიდი როლი ენიჭება:

ა) წყალს;
*ბ) ხილს და ბოსტნეულს;
გ) საყოფაცხოვრებო საგნებს;
დ) თეთრეულს;
ე) სათამაშოებს.
494. ნაწლავთა ამებიაზის დროს ნაკლებად სავარაუდოა ამებების

ლოკალიზაცია:
ა) ბრმა ნაწლავში;
ბ) აღმავალ კოლინჯში;
*გ) თეძოს ნაწლავში;
დ) სიგმოიდურ კოლინჯში;
ე) სწორ ნაწლავში.
495. ამებომა - ეს არის:

ა) კისტოზური წარმონაქმნი;
ბ) პოლიპი;
გ) სიმსივნური წამორნაქმნი;
*დ) სიმსივნისმაგვარი წარმონაქმნი მსხვილი ნაწლავის კედელში, რომელიც
შედგება გრანულაციური ქსოვილის, ფიბრობლასტებისა და ეოზინოფილური
ლეიკოციტებისაგან;
496. ამებური აბსცესები შეიძლება აღმოჩნდეს:

ა) ღვიძლში;
ბ) ფილტვებში;
გ) კანში;
დ) თავის ტვინში;
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ ორგანოში.
497. ამებიაზის ძირითადი ფორმებია:

ა) ნაწლავთა ამებიაზი;
ბ) ნაწლავისგარეშე ამებიაზი;
გ) კანის ამებიაზი;
498. ამებიაზის ინკუბაციური პერიოდი გრძელდება:

ა) 2 დღიდან ერთ კვირამდე;
ბ) 2 დღიდან 10 დღემდე;
გ) ერთი კვირიდან 2 კვირამდე;
*დ) 1-2 კვირიდან 3 თვემდე და მეტხანს;
ე) 1 თვიდან 6 თვემდე.
499. ამებიაზი მკურნალობის შემთხვევაში მიმდინარეობს:

ა) მძიმე ფორმით;
ბ) საშუალო ფორმით;
გ) მსუბუქი ფორმით;
*დ) შეიძლება იყოს სამივე ვარიანტი;
ე) მთავრდება ლეტალობით.
500. ამებიაზის კარდინალურ სიმპტომად ითვლება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის

მოშლა. დეფეკაცია და ნაწლავთა გამონაყოფები შეიძლება იყოს:
ა) დღე-ღამეში 2-3-ჯერ თხიერი, ლორწოიანი;
ბ) დღე-ღამეში 4-6-ჯერ, აქაფებული;
გ) დღე-ღამეში 4-6-ჯერ, ფაფისებური;
*დ) დღე-ღამეში 10-20-ჯერ სისხლიან-ლორწოიანი, მალინის ჟელეს
მსგავსი.
501. ამებიაზის ხანგრძლივი მიმდინარეობის შემთხვევაში ჰემოგრამაში

ა) ანემია;
ბ) ეოზინოფილია;
გ) მონოციტოზი;
დ) ლიმფოციტოზი;
502. ამებიაზის ნაწლავურ გართულებებს მიეკუთვნება:

ა) პერიკოლიტი;
ბ) პერიტონიტი;
გ) მწვავე სპეციფიკური აპენდიციტი;
დ) ამებომა;
503. ღვიძლის ამებური აბსცესისათვის დამახასიათებელია:

ა) სიყვითლე;
ბ) ტემპერატურის მომატება;
გ) ჰეპატომეგალია;
დ) ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა მიდამოში;
504. ღვიძლის ამებური აბსცესისათვის დამახასიათებელია ყველაფერი, გარდა

ერთისა:
ა) ტკივილი მარჯვენა ფერდქვეშა მიდამოში;
ბ) სიყვითლე;
გ) ტემპერატურის მომატება;
*დ) ლეიკოპენია ჰემოგრამაში;
ე) ჰეპატომეგალია.
505. რა არის დამახასიათებელი ჰემოგრამისათვის ღვიძლის ამებური აბსცესის

დროს?
ა) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი;
ბ) ლეიკოგრამაში მარცხნივ გადახრა;
გ) ედს-ის მომატება;
დ) ჰიპოქრომული ანემია;
506. ღვიძლის ამებური აბსცესის გაგლეჯვის შემთხვევაში შეიძლება

განვითარდეს:
ა) ჩირქოვანი პერიტონიტი;
ბ) პლევრიტი;
გ) პერიკარდიტი;
დ) მედიასტინიტი;
507. ფილტვის ამებური აბსცესის დროს ნახველის შეფერილობა შეიძლება

იყოს:
ა) მოწითალო;
ბ) მოყვითალო;
*გ) შოკოლადისფერი;
დ) მოყვითალო-მომწვანო;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი.
508. რა არ ახასიათებს თავის ტვინის ამებურ აბსცესს?
ა) თავის ტკივილი;
ბ) სუბფებრილური ტემპერატურა;
*გ) ჰემოგრამაში ლეიკოპენია;
დ) გულისრევა;
ე) ღებინება.
509. ტკიპისმიერი შებრუნებითი ტიფის დროს ჰემოგრამისათვის

დამახასიათებელია, გარდა:
ა) ზომიერი ლეიკოციტოზი;
ბ) ლეიკოგრამაში - ლიმფოცოტიზი, მონოციტოზი;
გ) ედს-ის მკვეთრი მომატება;
*დ) ჰიპერქრომული ანემია;
ე) ეოზინოპენია.
510. ტკიპისმიერი შებრუნებითი ტიფის დიაგნოზის დასასმელად საჭიროა

გამოვიკვლიოთ:
ა) პერიფერიული სისხლის ნაცხი;
*ბ) სისხლის სქელი წვეთი;
გ) ძვლის ტვინის ნაცხი;
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი;
511. ადამიანის ტრანსმისიულ დაავადებებს მიეკუთვნებიან, გარდა ერთისა:

ა) მალარია;
ბ) სპიროქეტოზი;
*გ) ამებიაზი;
დ) კანის ლეიშმანიოზი;
ე) ვისცერული ლეიშმანიოზი.
512. ვისცერული ლეიშმანიოზის გამომწვევია:

ა) Leishmania tropica;
*ბ) Leishmania donovani;
გ) Leishmania brasiliansis viana;
დ) ყველა ჩამოთვლილი;
513. კანის ლეიშმანიოზის გამომწვევია:

ა) Leishmania donovani;
*ბ) Leishmania tropica;
გ) Leishmania brasiliansis viana;
დ) ყველა ჩამოთვლილი;
514. ვისცერულ ლეიშმანიოზში გამოყოფენ:

ა) ინდური კალა-აზარი;
ბ) ხმელთაშუა ზღვის ვისცერული ლეიშმანიოზი;
გ) აღმოსავლურ-აფრიკული ვისცერული ლეიშმანიოზი;
515. კალა-აზარი წარმოადგენს:

*ა) ანთროპონოზულ დაავადებას;
ბ) ზოონოზურს;
გ) ზოოანთროპონოზულს;
ე) არც ერთს ჩამოთვლილიდან.
516. ხმელთაშუა ზღვის ვისცერული ლეიშმანიოზი წარმოადგენს:

ა) ანთროპონოზულ დაავადებას;
ბ) ზოონოზურს;
*გ) ზოოანთროპონოზულს;
ე) არც ერთს ჩამოთვლილიდან.
517. ლეიშმანიოზის რომელი ფორმის დროს არის კანის საფარველი შავი?

ა) კანის ლეიშმანიოზის დროს;
ბ) ხმელთაშუა ზღვის ვისცერული ლეიშმანიოზის დროს;
*გ) კალა-აზარის დროს;
დ) კანისა და ლორწოვანის;
ე) აღმოსავლურ-აფრიკული ვისცერული ლეიშმანიოზის დროს.
518. კანის ლეიშმანიოდი არ ვითარდება ლეიშმანიოზის მხოლოდ ერთი

ფორმის დროს:
ა) კალა-აზარის შემთხვევაში;
ბ) კანის ლეიშმანიოზის დროს;
*გ) ხმელთაშუა ზღვის ვისცერული ლეიშმანიოზის დროს;
დ) კანისა და ხილული ლორწოვანის ლეიშმანიოზის დროს;
ე) არც ერთ შემთხვევაში ჩამოთვლილიდან.
519. ვისცერული ლეიშმანიოზით ავადმყოფის პერიფერიულ სისხლში წითელი

სისხლის მხრივ აღინიშნება:
ა) ერითროციტებისა და ჰემოგლობინის შემცირება;
ბ) ანიზოციტოზი, პოიკილოციტოზი;
გ) ფერადობის მაჩვენებლის შემცირება;
520. განსაკუთრებით მკვეთრად გამოხატულია ვისცერული ლეიშმანიოზის

დროს:
ა) ჰეპატომეგალია;
*ბ) სპლენომეგალია;
გ) ლიმფური კვანძების გადიდება;
დ) პნევმონია;
ე) დიაფრაგმის მაღლა დგომა.
521. მწვავედ მიმდინარე ვისცერული ლეიშმანიოზი, უმკურნალოდ დარჩენის

დროს მთავრდება:
ა) ოდნავ გაუმჯობესებით;
ბ) ნაწილობრივ გაჯანსაღებით;
გ) სრული გაჯანსაღებთ;
დ) მიმდინარეობს რემისიებით და რეციდივებით;
*ე) ლეტალობით.
522. ლეიშმანიოზის დიფერენციალური დიაგნოსტიკა უნდა გატარდეს:

ა) გრიპთან;
ბ) მალარიასთან;
გ) ტიფებთან;
დ) ბრუცელოზთან;
*ე) ყველა ჩამოთვლილიდან.
523. კანის ლეიშმანიოზის დროს, სპეციფიური გრანულომა (ლეიშმანიომა)

შედგება:
ა) მაკროფაგებისაგან;
ბ) ენდოთელური უჯრედებისაგან;
გ) პლაზმური და ლიმფოიდური უჯრედებისაგან;
დ) ფიბრობლასტებისაგან;
*ე) ყველა ჩამოთვლილისაგან.
524. ვისცერული ლეიშმანიოზით ავადმყოფის ჰემოგრამაში გვხვდება

ყველაფერი, გარდა ერთისა:
ა) ჰიპოქრომული ანემია;
ბ) ლეიკოპენია, ნეიტროპენიით;
გ) შეფარდებით ლიმფოციტოზი;
*დ) ეოზინოფილია;
ე) ედს-ის მკვეთრი მომატება.
525. ანთროპონოზული ტიპის კანის ლეიშმანიოზის დროს წყლულები

ლოკალიზდება:
*ა) სახეზე და ზემო კიდურებზე;
ბ) ქვემო კიდურებზე;
გ) მუცელზე;
დ) ზურგზე;
ე) მთელ სხეულზე.
526. ვისცერული ლეიშმანიოზის დროს ინფექციის წყაროდ ითვლებიან:

ა) მღრღნელები;
ბ) შინაური ძაღლები;
გ) მელიები, მგლები, ტურები;
დ) ადამიანები;
527. მალარიის პარაზიტების სპოროგონიას მიეკუთვნება:

ა) ზიგოტა
ბ) ოოცისტი
გ) ოოკინეტი
დ) სპოროზოიტი
*ე) ყველა ჩამოთვლილი
ვ) არც ერთი ჩამოთვლილთაგან
528. მალარიის პარაზიტების შიზოგონიას მიეკუთვნება:

ა) ზიგოტა
ბ) ოოცისტი
გ) ოოკინეტი
დ) სპოროზოიტი
ე) ყველა ჩამოთვლილი
*ვ) არც ერთი ჩამოთვლილთაგან
529. ტრიქოცეფალუსის კვერცხებს ახასიათებს:

ა) მაქმანისებური ცილოვანი გარსი
ბ) გამჭირვალე გარსი და ბლასტომები
გ) ოკონტურიანი გარსი
*დ) ლიმონისებური კვერცხი ბოლოში საცობისმაგვარი წარმონაქმნით
ე) არც ერთი ჩამოთვლილთაგან
530. მალარიის პლაზმოდიუმების სქესობრივი განვითარება ხდება

ა) ადამიანის ორგანიზმში
*ბ) კოღოს ორგანიზმში
გ) გარემოში
დ) ყველგან ჩამოთვლილიდან
531. მალარიის პლაზმოდიუმის განვითარების უსქესო ფაზა მიმდინარეობს:

ა) კოღოს ორგანიზმში
*ბ) ადამიანის ორგანიზმში
გ) გარემოში
532. ოპისტორქოზი მიეკუთვნება:

ა) ნემატოდას
ბ) ცესტოდას
*გ) ტრემატოდას
დ) არც ერთს ჩამოთვლილთაგან
533. ექინოკოკოზი მიეკუთვნება:

ა) ნემატოდას
*ბ) ცესტოდას
გ) ტრემატოდას
დ) კონტაგიოზურ ჰელმინთოზებს
ე) არც ერთს ზემოთ ჩამოთვლილიდან
534. ვისცერული ლეიშმანიიოზის დროს პერიფერიულ სისხლში აღინიშნება:

ა) ჰიპერქრომია
ბ) ლეიკოციტოზი
*გ) ლიმფოციტოზი
დ) თრომბოციტოზი
535. ენტერობიოზი მიეკთვნება:

ა) ბიოჰელმინთებს
ბ) გეოჰელმინთებს
*გ) კონტაგიოზურ ჰელმინთებს
დ) არც ერთს ჩამოთვლილიდან
536. გეოჰელმინთებია:
ა) ასკარიდა
ბ) ტრიქოცეფალუსი
გ) ანკილოსტომა
დ) სტრონგილოიდეს
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი
*ვ) ყველა ჩამოთვლილი
537. ფასციოლოზი მიეკუთვნება:

*ა) ბიოჰელმინთებს
ბ) გეოჰელმინთებს
გ) კონტაგიოზურ ჰელმინთებს
დ) ნემატოდას
538. ტრიქინელოზი მიეკუთვნება:

ა) გეოჰელმინთებს
*ბ) ბიოჰელმინთებს
დ) ტრემატოდას
539. ასკარიდა მიეკუთვნება:

ა) ბიოჰელმინთებს
*ბ) გეოჰელმინთებს
დ) ტრემატოდას
540. ფასციოლოზით ავადდებიან:

ა) ადამიანები
ბ) მსხვილფეხა რქოსანი საქონელი
გ) წვრილფეხა რქოსანი საქონელი
დ) მღრნელები
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი
541. ავადმყოფს დეჰელმითიზაციის შემდეგ აღმოაჩნდა 7 მ ზომის ცესტოდა,

რომელსაც სკოლექსზე ჰქონდა 4 მისაწოვარი, 16-20 მმ სიგრძის
პროგლოტიდები საშვილოსნოს ხშირი დატოტვიანებით (17-35 ტოტი)
ა) ტენიოზი
ბ) ჰიმენოლეპიდოზი
*გ) ტენიარინქოზი
დ) დიფილობოტრიოზი
ე) არც ერთი ჩამოთვლილიდან
542. პროტოზოებს მიეკუთნება:

ა) შისტოსომოზი
ბ) სტრონგილოიდზი
*გ) ბალანტიდიაზი
დ) ენტერობიოზი
ე) არც ერთი ჩამოთვლილთაგან
543. ვისცერული ლეიშმანიოზის დროს პერიფერიულ სისხლში აღინიშნება:

ა) ანემია
ბ) ლეიკოპენია
გ) ნეიტროპენია
დ) ედს-ის მომატება
ე) თრომბოციტოპენია
544. რომელი შეუცვლელი ამინომჟავებისაგან სინთეზირდება ჰომოცისტეინი

ა) ლიზინისაგან
*ბ) მეთიონინისაგან
გ) ფენილ–ალანინისაგან
დ) ტრიფტოფანისაგან
545. რა გარეგანი ფაქტორები უწყობენ ხელს ჰიპერჰომოცისრეინემიას

ა) არასრულფასოვანი კვება
ბ) ალკოჰოლი, ყავა
გ) B- ავიტამინოზი
546. რა არის ჰომოცისტეინურიის მიზეზი

ა) ჰომოცისტეინის ცვლაში მონაწილე ფერმენტების უკმარისობა
ბ) ფოლიუმის მჟავას უკმარისობა
გ) B-6, B-12 ავიტამინიზი
547. რომელი ვიტამინები იღებენ მონაწილეობას ჰომოცისტეინის

რემეთილირებაში
ა) ფოლიუმის მჟავა
ბ) ვიტამინი B-6
გ) ვიტამინი B-12
548. ჰიპერჰომოცისტეინემია იწვევს

*ა) სისხლძარღვების დაზიანებას
ბ) გლიკოლიზის გაძლიერებას
გ) ლიპონეოგენეზს
დ) ცხიმოვანი მჟავების დაჟანგვას
ე) ლეიკოციტოზს
549. აზოტის ოქსიდი სინთეზირდება ამინომჟავა

*ა) არგინინიდან
ბ) ცისტეინიდან
გ) თიმინიდან
550. ფერმენტ NO-სინთაზას გააქტიურება ხდება შემდეგი იონების სიჭარბის

დროს
ა) Cu
ბ) Na
*გ) Ca
551. აზოტის ოქსიდის წარმოწმნისას აქტიურდება შემდეგი ფერმენტი

*ა) გუანილატ ციკლაზა
ბ) ტრანსფერაზები
გ) იზომერაზები
552. აზოტის ოქსიდის ბიოსინთეზი მიმდინარეობს შემდეგი ფერმენტების

მეშვეობით
ა) ენდოთელური NO-სინთაზა
ბ) ნეირონული NO-სინთაზა
გ) მაკროფეგული NO-სინთაზა
553. მჟავა-ტუტოვანი მდგომარეობის შესაფასებლად აუცილებელია

გამოვიყენოთ:
ა) იმუნოფერმენტული მეთოდი
ბ) რადიოიზოტოპული მეთოდი
*გ) პოტენციომეტრული მეთოდი
დ) ალიანი ფოტომეტრია
ე) ელექტროფორეზი
554. სისხლის შრატის ფერმენტების გამოსაკვლევად გამოიყენება შემდეგი

მეთოდი:
ა) სპექტროფოტომეტრული მეთოდი
ბ) ფოტოელექტროკოლორიმეტრული მეთოდი
გ) კონდუქტომეტრული მეთოდი
დ) ელექტროფორეტული მეთოდი
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მეთოდი
555. თრომბოელასტოგრამა - ეს არის:

ა) თრომბოციტების აგრეგაციის განსაზღვრის მეთოდი
ბ) თრომბოციტების ადგეზიის განსაზღვრის მეთოდი
*გ) სისხლის შედედების პროცესის გრაფიკული რეგისტრაცია
დ) ჰემოსტაზის თრომბოციტალური რგოლის დასახასიათებლად მეთოდების
სისტემა
ე) ერითროციტების მემბრანის ელასტიურობის განსაზღვრა
556. სისხლის შრატის ცილოვანი ფრაქციები შეიძლება დაიყოს ყველა

შემდეგი მეთოდით, გარდა:
ა) გამომარილება
ბ) ელექტროფორეზი
გ) ქრომატოგრაფია
დ) იმუნოპრეციპიტაცია
*ე) გატიტვრა
557. ცილების ელექტროფორეზს აწარმოებენ:

ა) პოლიაკრილამიდის გელზე
ბ) აგარის გელზე
გ) ქაღალდზე
დ) ცელულოზოაცეტატის ფირფიტაზე
*ე) ყველა ჩამოთვლილზე
558. მეტროლოგიურ კონტროლს ექვემდებარება:

ა) სპექტროფოტომეტრები
ბ) ცენტრიფუგები
გ) აგრეგომეტრები
*დ) გამზომი ხელსაწყოები
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ხელსაწყოები
559. ნეფელომეტრია - არის გაზომვა:

ა) სინათლის გამტარებლობის
*ბ) სინათლის გაბნევის
გ) შთანთქმის სინათლის
დ) გამოსხივების სინათლის
ე) პოლარიზებული სინათლის ბრუნვის
560. ფოტოელექტროკოლორიმეტრებში საჭირო ტალღის სიგრძეს აყენებენ:

ა) დიფრაქციული ღობით ან პრიზმებით
ბ) კიუვეტის სისქით
*გ) შუქფილტრებით
დ) ხვრელის სიგანით
ე) სინათლის წყაროს ტიპით
561. სისხლის შრატში პლაზმისაგან განსხვავებით არ არის:

*ა) ფიბრინოგენი
ბ) ალბუმინი
გ) კომპლემენტი
დ) კალიკრეინი
ე) ანტითრომბინი
562. რეფრაქტომეტრიას საფუძვლად უდევს - გაზომვა:

ა) სინათლის შთანთქმის
ბ) სინათლის გამტარებლობის
*გ) ფაზების გამყოფ საზღვარზე სინათლის გარდატეხვის კუთხის
დ) სინათლის განბნევის
ე) პოლარიზებული სხივის ბრუნვის
563. პოლარიმეტრია - არის მეთოდი, რომელსაც საფუძვლად უდევს -

გაზომვა:
ა) სინათლის გამტარებლობის
ბ) სიმღვრივის
გ) სინათლის განბნევის
დ) სინათლის გარდატეხვის
*ე) პოლარიზებული სხივის ბრუნვის
564. ცილების გამოყოფისა და გასუფთავებისათვის გამოიყენება:

ა) ადსორბციული ქრომატოგრაფია
ბ) გამანაწილებელი ქრომატოგრაფია
გ) იონურცვლადი ქრომატოგრაფია
დ) აფინური ქრომატოგრაფია
565. სუბსტრატისა და ფერმენტის ფოტომეტრიული განსაზღვრა რეალიზდება

მეთოდებით:
ა) საბოლოო წერტილი
ბ) კინეტიკური გამოკვლევა
გ) საწყისი სიჩქარის გაზომვა
*დ) ნებისმიერი ზემოთ ჩამოთვლილი
ე) არც ერთი ზემოთ ჩამოთვლილი მეთოდი
566. ფლუორომეტრიას საფუძვლად უდევს:

ა) სინათლის გარდატეხის კუთხის გაზომვა
*ბ) მეორადი სინათლის ნაკადის გაზომვა
გ) ნივთიერების მიერ ელექტრომაგნიტური გამოსხივების შთანთქმა
დ) ნივთიერების მიერ სინათლის განბნევა
ე) სინათლის ბრუნვის კუთხის გაზომვა
567. ატომურ - ემისიონური ანალიზით (ალიანი ფოტომეტრია) იზომება:

ა) მოლეკულების მიერ გამოსხივების შთანთქმა
*ბ) ატომების მიერ სინათლის გამოსხივება
გ) ატომების მიერ გამოსხივების შთანთქმა
დ) სინათლის გამტარებლობა
ე) ელექტროგამტარებლობა
568. ბიოქიმიური ანალიზატორები საშუალებას გვაძლევეს მექანიზირებულ და

დაჩქარებულ იქნას:
ა) მეთოდიკის შესრულებისას გამოსაკვლევი მასალის შერჩევა
ბ) აუცილებელი რეაქტივების დამატება
გ) ფოტომეტრია, ანგარიშები
დ) ხარისხის კონტროლის ჩატარება
569. კლინიკურ ქიმიაში დენსიტომეტრები გამოიყენება:

*ა) ცილოვანი ფრაქციების ელექტროფორეტული დაყოფის შედეგად
მიღებული შედეგების შეფასებაში
ბ) იზოფერმენტების აქტივობის განსაზღვრაში
გ) ბიოლოგიურ სითხეებში მარილების შემცველობის განსაზღვრაში
დ) ხსნარების სიმკვრივის განსაზღვრაში
ე) ხსნარების კონცენტრაციის განსაზღვრაში
570. იმუნოლოგიურ მეთოდებში საკვანძო მომენტს წარმოადგენს რეაქცია:

ა) ჰიდროლიზი
ბ) კომპლემენტის ჩართვა
*გ) ურთიერთქმედება ანტიგენისა ანტისხეულთან
დ) ფოსფორილირება
ე) ყველა პასუხი სწორია
571. რის ხარჯზე ახდენს ციტრატი და ოქსალატი პლაზმის

სტაბილიზირებას?
*ა) კალციუმის იონების შეკავშირება
ბ) ანტითრომბინის აქტივაცია
გ) ჰაგემანის ფაქტორის აქტივობის შეფერხება
დ) თრომბოპლასტინის ინჰიბირება
ე) აქცელერატორის ინჰიბირება
572. ფიზიკური სიდიდეების ერთეულთა საერთაშორისო სისტემის

უპირატესობა მდგომარეობს:
ა) სისტემის უნივერსალობა
ბ) ერთეულთა უნიფიკაცია
გ) ერთეულთა გამოყენება, რომლებსაც აქვთ ეტალონი
დ) სისტემის კოგერენტობა
573. გრ%-ში გამოხატული ნივთიერების კონცენტრაციის

გადაანგარიშებისათვის მ მოლ/ლ-ში, აუცილებელია ვიცოდეთ:
*ა) გამოსაკვლევი პარამეტრის შედარებითი მოლეკულური მასა
ბ) ბიოლოგიური სითხის მოცულობა
გ) გრამის მილიგრამში გადაყვანა
დ) ბიოლოგიური მასალის დახასიათება
ე) გამოსაკვლევი პარამეტრის ტემპერატურა
574. ცილის სტრუქტურის საფუძველს შეადგენს:

*ა) პოლიპეპტიდური ჯაჭვი
ბ) ნეკლეინის მჟავების ჯაჭვი
გ) ამინომჟავების ნახშირწყლებთან ნაერთი
დ) კეტომჟავების ნაერთი
ე) სუბერთეულები
575. ცილების მეორად სტრუქტურას არ აფორმირებს:

*ა) დისულფიდური კავშირები
ბ) ჰიდროფილურ - ჰიდროფობური ურთიერთმოქმედება
გ) ელექტროსტატიკური ურთიერთქმედება
დ) იონური კავშირები
ე) ვან - დერ ვაალსის ძალები
576. ცილების პირველად სტრუქტურაში იგულისხმება:

*ა) პოლიპეპტიდურ ჯაჭვში ამინომჟავების თანმიმდევრობა
ბ) ახლოს განლაგებული ამინომჟავების სტერილური ურთიერთკავშირი
გ) ცალკეული პოლიპეპტიდური ჯაჭვის დომენების უბნების
ურთიერთგანლაგება
დ) ცილის ორგანიზაცია რამდენიმე პოლიპეპტიდური ჯაჭვისაგან
ე) ყველა ჩამოთვლილი სწორია
577. გენეტიკურად დამოუკიდებლად კონტროლირდება:

*ა) ცილების პირველადი სტრუქტურის ორგანიზაცია
ბ) ცილების მეორადი სტრუქტურის ორგანიზაცია
გ) ცილების მესამეული სტრუქტურის ორგანიზაცია
დ) ცილების მეოთხეული სტრუქტურის ორგანიზაცია
ე) ცილების ორგანიზაციის ყველა დონე
578. ხსნად ცილებს წარმოადგენს:

ა) კოლაგენი
ბ) ფიბრინი
გ) კერატინი
*დ) გლიკოპროტეიდი
ე) ოსეინი
579. უხსნადი ცილებია:

ა) იმუნოგლობულინები
*ბ) სკლეროპროტეიდები
გ) ფიბრინოგენი
დ) ლიპოპროტეიდები
ე) გაპტოგლობინი
580. ცილების დენატურაცია - ეს არის:

*ა) მეოთხეული, მესამეული და ნაწილობრივ მეორადი სტრუქტურის დაშლა
ბ) ყველა სტუქტურის დაშლა
გ) ხსნადობის შემცირება
დ) ცილების დაშლა პეპტიდებად
ე) ცილის მუხტის შეცვლა
581. ცილების დენატურაციას იწვევს:

ა) დეჰიდრატაცია
*ბ) ძლიერი ელექტროლიტების ზემოქმედება
გ) pH-ის ცვლილება 5,5 -8,5 საზღვრებში
დ) ლიოფილიზაცია
ე) ნეიტრალური მარილების ზემოქმედება
582. შეუცვლადი ამინომჟავებია:

*ა) ლიზინი, ტრიპტოფანი, ფენილალანინი
ბ) სერინი, გლიცინი, ჰისტიდინი
გ) ასპარაგინის მჟავა, ასპარაგინი
დ) გლუტამინის მავა, გლუტამინი
ე) პროლინი, ოქსიპროლინი
583. სისხლის შრატში ამინომჟავების შემცველობის განსაზღვრა წარმოადგენს

მნიშვნელოვან დიაგნოსტიკურ ტესტს:
*ა) ამინომჟავეების ცვლის მემკვიდრული პათოლოგიისას:
ბ) ნეოპლასტიურ პროცესებში
გ) ჰეპატიტებში, ციროზებში
დ) გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიისას
ე) ინფექციურ დაავადებებში
584. ალფა1 და ალფა 2-გლობულინების ფრაქციებში არ შედის:

*ა) ფიბრინოგენი
ბ) ჰაპტოგლობინი
გ) ალფა-მაკროგლობულინი
დ) ალფა-ფეტოპროტეინი
ე) ტუტე-ფოსფატაზა
585. ბეტა-გლობულინის ფრაქციის შემადგენლობაში არ შედის:

ა) ფიბრინოგენი
ბ) ლიპოპროტეიდები
*გ) იმუნოგლობულინი-G
დ) ტრანსფერინი
ე) ბეტა-2-მაკროგლობულინი
586. დისპროტეინემია - ეს არის:

ა) საერთო ცილის მომატება
ბ) საერთო ცილის შემცირება
გ) ფიბრინოგენის შემცირება
*დ) პლაზმის ცილების ფრაქციების თანაფარდობის დარღვევა
587. ალფა-ფეტოპროტეინის განსაზღვრას აქვს დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა

შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ა) ღვიძლის ექინოკოკოზი
*ბ) ღვიძლის პირველადი კიბო
გ) ინფექციური ჰეპატიტი
დ) კუჭის კიბო
ე) მიოკარდიუმის ინფარქტის გართულება
588. უჯრედებს, რომლებიც გამა-გლობულინების პროდუცირებაში

მონაწილეობენ, ეკუთვნის:
*ა) პლაზმური უჯრედები
ბ) მონოციტები
გ) ბაზოფილები
დ) მაკროფაგები
ე) თრომბოციტები
589. ლიმფოიდური უჯრედები ასინთეზებენ:

ა) IgG
ბ) IgA
გ) IgM
დ) IgD
*ე) ყველა ჩამოთვლილ იმუნოგლობულინს
590. გამა- გლობულინი კლებულობს:

ა) გულის იშემიური დაავადებისას
ბ) გასტრიტებისას
*გ) სხივური დაავადებისას
დ) საყლაპავი მილის სიმსივნეებისას
ე) რევმატოიდული ართრიტებისას
591. პარაპროტეინემიის შედეგი არ შეიძლება იყოს:

ა) პარაამილოიდოზი
ბ) ჰემორაგიული დიათეზი
*გ) ჰიპერგლიკემია
დ) მომატებული წებოვნების სინდრომი
ე) დისპროტეინემია
592. სისხლში ფიბრინოგენი მცირდება:

ა) მიოკარდის ინფარქტის დროს
*ბ) ღვიძლის ქრონიკული დაავადების დროს
გ) რევმატიზმის დროს
დ) ურემიის დროს
ე) მწვავე ანთების დროს
593. ფიბრინოგენი მატულობს:

*ა) დაავადების დროს, რომელიც გამოწვეულია სტაფილოკოკური ინფექციით
ბ) დიაბეტის დროს
გ) ქრონიკული ჰეპატიტის დროს
დ) პანკრეატიტის დროს
ე) დშშ-სინდრომის დროს
594. პროტეინურიის დროს შარდში შეიძლება გაჩნდეს:

ა) ალბუმინები
ბ) ბეტა-გლობულინები
გ) ტრანსფერინი
დ) გამა-გლობულინი
595. სისხლში ჰაპტოგლობინის შემცირებისას შეინიშნება:

*ა) ჰემოგლობინურია
ბ) მიოგლობინურია
გ) ჰიპოკალიემია
დ) ჰიპერბილირუბინემია
ე) აზოტემია
596. ტრანსფერინი - ეს არის გლობულინის ნაერთი:

ა) ცინკთან
*ბ) რკინასთან
გ) ნატრიუმთან
დ) კობალტთან
ე) კალიუმთან
597. ნარჩენი აზოტის ფრაქციების გამოსაყოფად ცილები ილექება:

ა) ვოლფრამის მჟავით
ბ) ნატრიუმის ტუტით
გ) სულფოსალიცილის მჟავით
დ) სამქლორძმარმჟავათი
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ნივთიერებებით
598. არათირკმლოვანი რეტენციული აზოტემია აღინიშნება შენდეგი

მდგომარეობის დროს:
ა) გასტრიტები
ბ) წყლულოვანი დაავადებები
გ) ყურის ანთება
*დ) ვრცელი დამწვრობა
ე) პნევმონია
599. პროდუქციული აზოტემიისას ჭარბობს:

ა) ინდიკანი
ბ) კრეატინი
გ) შარდოვანა
დ) კრეატინინი
*ე) ამინომჟავები
600. პროდუქციული აზოტემია არ წარმოიშვება:

ა) ციებ-ცხელების
ბ) ღვიძლის დაავადებების
გ) თირეოტოკსიკოზების
დ) აბსცესების
*ე) ექსიკოზების დროს
601. შარდოვანა არ მატულობს:

*ა) წყლულოვანი დაავადების
ბ) ვრცელი დამწვრობის
გ) თირკმლის მწვავე უკმარისობის
დ) ქრონიკული ნეფრიტების
ე) პიელონეფრიტების დროს
602. ნარჩენი აზოტი მატულობს შარდოვანას აზოტის ხარჯზე:

ა) მწვავე ჰეპატიტის
ბ) გულის იშემიური დაავადების
*გ) ნეფრიტის, თირკმლის მწვავე და ქრონიკული უკმარისობის
დ) ღვიძლის ციროზის
ე) ღვიძლის მწვავე ყვითელი ატროფიის დროს
603. კრეატინს უმეტესი კონცენტრაციით შეიცავს ქსოვილები:

ა) ღვიძლი
*ბ) კუნთი
გ) ფარისებრი ჯირკვალი
დ) ნერვული სისტემა
ე) კუჭქვეშა ჯირკვალი
604. სისხლში კრეატინი არ მატულობს:
ა) რეტენციული აზოტემიისას
ბ) პროგრესული კუნთოვანი დისტროფიისას
გ) კრუნჩხვითი მდგომარეობისას
დ) ხანგრძლივი ზეწოლის სინდრომისას
*ე) გასტრიტის დროს
605. კრეატინურია არ შეინიშნება:

ა) ფიზიკური გადატვირთვის შემდეგ
ბ) მწვავე სხივური დაავადებისას
*გ) როცა პლაზმაში კრეატინის კონცენტრაცია ნორმას არ აჭარბებს
დ) პროგრესული კუნთოვანი დისტროფიისას
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი მდგომარეობისას
606. კრეატინინი წარმოადგენს:

ა) ოსმოსურ დიურეტიკს
ბ) ცენტრალური ნერვული სისტემის რეგულატორს
*გ) ცილების ცვლის საბოლოო პროდუქტს
დ) შუალედური რეაქციების კატალიზატორს
607. სისხლში და შარდში კრეატინინი ისაზღვრება:

ა) დღე-ღამის დიურეზის საკონტროლოდ
ბ) აზოტური ბალანსის შესაფასებლად
*გ) თირკმლოვანი ფილტრაციის დასახასიათებლად
დ) ოსმოსური კონცენტრაციის გამოსაანგარიშებლად
608. სისხლში კრეატინინის შემადგენლობა მატულობს:

*ა) თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს
ბ) ჰეპატიტის დროს
გ) გასტრიტის დროს
დ) წყლულოვანი კოლიტის დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს
609. ენდოგენური კრეატინინის კლირენსი მიუღებელია:

ა) მილაკების სეკრეტორული ფუნქციის შესაფასებლად
ბ) თირკმლის კონცენტრაციული ფუნქციის შესაფასებლად
გ) ფუნქციონირებადი ნეფრონების რაოდენობის შესაფასებლად
*დ) თირკმლოვანი ფილტრაციის სიდიდის განსასაზღვრავად
ე) არც ერთი ჩამოთვლილისათვის
610. აზოტემიამდე მივყავართ:

*ა) გორგლოვანი ფილტრაციის შემცირებას
ბ) ორგანიზმში ნატრიუმის შეკავებას
გ) გლუკოზურიას
დ) ცილების გაძლიერებულ სინთეზს
ე) კალიუმის დეფიციტს
611. შარდოვანა არ მატულობს:

ა) ორგანიზმის გამოშრობის (პროფუზული ფაღარათი, შეუჩერებელი
ღებინება)
ბ) თირკმლის მწვავე უკმარისობის
გ) ნაწლავების გაუვალიბის
*დ) ოსტეოქონდროზის
ე) სისხლის დენის დროს
612. საჭმლის მომნელებელი სისტემის პროტეოლიზური ფერმენტებია:

*ა) პეპსინი
ბ) კატეპსინი
გ) კალიკრეინი
დ) პლაზმინი
ე) პეროქსიდაზა
613. ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებების - ამინონჟავების

წარმოებულებია:
ა) სეროტონინი
ბ) ნორადრენალინი
გ) დოფამინი
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ნივთიერება
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი ნივთიერება
614. შარდოვანას სინთეზს აკატალიზებს:

ა) არგინაზა
ბ) ორნიტინკარბამოილტრანსფერაზა (ოკტ)
გ) არგინინსუქცინატსინთეტაზა
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ფერმენტები
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი ფერმენტები
615. ჰიპერპროტეინემია არ ახლავს:

ა) მიელომურ დაავადებას
ბ) დეჰიდრატაციას
*გ) პარენქიმულ ჰეპატიტს
დ) ვალდენსტრემის დაავადებას
ე) ყველა ჩამოთვლილ დაავადებას
616. ჰიპოპროტეინემია არ ახლავს:

ა) ღვიძლის დაავადებას
*ბ) მიელომურ დაავადებას
გ) თირკმლის დაავადებას
დ) გასტროენტეროპათიას
ე) ყველა ჩამოთვლილ დაავადებას
617. უარყოფითი აზოტური ბალანსი შეინიშნება, თუ:

ა) აზოტის მიღება აღემატება მის გამოყოფას
ბ) ადგილი აქვს ახალი ქსოვილის წარმოქმნას
*გ) აზოტის გამოყოფა აღემატება მის მიღებას
დ) აზოტის მიღება ტოლია მისი მიღების
ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში
618. ჰიპერპროტეინემიამდე მივყავართ:

*ა) პათოლოგიური ცილების (პარაპროტეინების) სინთეზს
ბ) ჰიპერჰიდრატაციას
გ) ნაწლავებში ცილების შეწოვის დაქვეითებას
დ) სისხლძარღვოვანი მემბრანების განვლადობის გაზრდას
ე) ყველა ჩამოთვლილ ფაქტორებს
619. სისხლში ამიაკის რაოდენიბა მატულობს:

ა) ორნიტინკარბოილტრანსფერაზის თანდაყოლილი დეფიციტის დროს
ბ) ღვიძლის მძიმე დაავადების დროს
*გ) დეკომპენსირებული შაქრიანი დიაბეტის დროს
დ) კარბამოილფოსფატსინთეტაზის უკმარისობის დროს
620. ანტიპროტეაზული აქტივობა გააჩნიათ შემდეგ სისხლის ცილებს:

ა) ალფა-1-ანტიტრიპსინს
ბ) ალფა-2-მაკროგლობულინს
გ) ანტითრომბინ III-ს
*დ) ყველა ჩამოთვლილს
ე) არც ერთ ჩამოთვლილს
621. თირკმლის დაავადებისას დამახასიათებელია პროტეინოგრამა:

ა) ალბუმინი დაქვეითებულია, ალფა-1-გლობულინი - ნორმა, ალფა-2-
გლობულინი - ნორმა, ბეტა-გლობულინი - მომატებული, გამა -
გლობულინი მომატებული
ბ) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - მომატებული, ალფა-
2-გლობულინი - მნიშვნელოვნად მომატებული, ბეტა-გლობულინი -ნორმა,
გამა - გლობულინი - ნორმა
*გ) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - ნორმა, ალფა-2-
გლობულინი - მნიშვნელოვნად მომატებული, ბეტა-გლობულინი -
მომატებულია, გამა - გლობულინი - დაქვეითებულია
დ) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - ნორმა, ალფა-2-
გლობულინი - მომატებულია, ბეტა-გლობულინი -ნორმა, გამა -
გლობულინი -მომატებულია
ე) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - მომატებული, ალფა-
2-გლობულინი - მნიშვნელოვნად მომატებული, ბეტა-გლობულინი -
მომატებულია, გამა - გლობულინი - მომატებული
622. ღვიძლის პარენქიმის დაზიანებისას დამახასიათებელია პროტეინოგრამა:

*ა) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - ნორმა, ალფა-2-
გლობულინი - ნორმა, ბეტა-გლობულინი - მომატებული, გამა -
გლობულინი მომატებულია
ბ) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - მომატებული, ალფა-
2-გლობულინი - მნიშვნელოვნად მომატებული, ბეტა-გლობულინი -ნორმა,
გამა - გლობულინი - ნორმა
გ) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - ნორმა, ალფა-2-
გლობულინი -მნიშვნელოვნად მომატებული, ბეტა-გლობულინი -
მომატებულია, გამა - გლობულინი -დაქვეითაბული
დ) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - ნორმა, ალფა-2-
გლობულინი - მომატებული, ბეტა-გლობულინი - ნორმა, გამა -
გლობულინი მომატებული
ე) ალბუმინი დაქვეითებული, ალფა-1-გლობულინი - მომატებული, ალფა-
2-გლობულინი - მნიშვნელოვნად მომატებული, ბეტა-გლობულინი -
მომატებული, გამა - გლობულინი მომატებული
623. სისხლში შარდოვანას და კრეატინინის მომატება, დისპროტეინემია

ალფა-2 - და ბეტა-გლობულინების შედარებითი მომატებით, პროტეინურია
ა) პარენქიმატოზული ჰეპატიტი
ბ) მიოკარდის ინფარქტი
*გ) გლომერულონეფრიტი
დ) პერიტონიტი
ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადება
624. ფერმენტული აქტვობის შეუქცევადი დანაკარგი გამოწვეულია:

*ა) დენატურაციით
ბ) კონფორმაციული ცვლილებებით
გ) ფერმენტის ხსნარის გაცივებით
დ) სუბსტრატის კონცენტრაციის მომატებით
ე) ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორებით
625. ალატ-ის უმეტესი აქტივობა აღმოჩენილია უჯრედებში:

ა) მიოკარდის
*ბ) ღვიძლის
გ) ჩონჩხის კუნთების
დ) თირკმლის
ე) კუჭქვეშა ჯირკვალის
626. კრეატინკინაზის უმეტესი აქტივობა დამახასიათებელია:

ა) ერითროციტების
ბ) ღვიძლის
*გ) კუნთების
დ) თირკმელის
ე) კუჭქვეშა ჯირკვალის
627. კარდიომიოციტში უმეტეს რაოდენობას შეადგენს იზოფერმენტი:

*ა) ლდგ-1
ბ) ლდგ-2
გ) ლდგ-3
დ) ლდგ-4
ე) ლდგ-5
628. ჰეპატოციტებში უმეტეს რაოდენობას შეადგენს იზოფერმენტი:

ა) ლდგ-1
ბ) ლდგ-2
გ) ლდგ-3
დ) ლდგ-4
*ე) ლდგ-5
629. მიხაელის-მენტენის კონსტანტის სიდიდე გამოხატავს:

ა) სუბსტრატთან ფერმენტის მსგავსებას
*ბ) რეაქციის სიჩქარის დამოკიდებულებას ფერმენტის კონცენტრაციაზე
გ) რეაქციის სიჩქარის დამოკიდებულებას ტემპერატურაზე
დ) კოფერმენტებისა და კოფაქტორების ეფექტებს ფერმენტებზე
630. სისხლის აღების დროს ფერმენტების აქტივობა შეიძლება შეიცვალოს:

ა) გახანგრძლივებული ვენოზური სტაზის დროს
ბ) ტრავმატიზაციის დროს
გ) ერითროციტების მიკროჰემოლიზის დროს
დ) ჰემოსტაზის სისტემის აქტივაციის დროს
*ე) ყველა ჩამოთვლილის დროს
631. სისხლის ტრანსპორტირებისას ფერმენტების აქტივობა შეიძლება

შეიცვალოს:
ა) პლაზმის პროტეოლიტური აქტივობის
ბ) ფერმენტების მეოთხეული სტრუქტურის დაშლის
გ) pH-ის ცვლილებისას
დ) ერითროციტების ნაწილობრივი ჰემოლიზის
632. ოპტიმალურ პირობებში ფერმენტების აქტივობის განსაზღვრისათვის

მიზანშეწონილია სტანდარტირება:
ა) pH-ის
ბ) ტემპერატურის
გ) ბუფერის ბუნების და კონცენტრაციის
დ) სუბსტრატის კონცენტრაციის
*ე) ყველა ჩამოთვლილის
633. ფერმენტების აქტივობის განსაზღვრისას ანალიზური შეცდომის წყარო

ა) სუბსტრატის კონცენტრაცია, გაუჯერებელი ფერმენტი
ბ) საინკუბაციო არის pH-ის ცვლილება
გ) ინკუბაციის მსვლელობისას ტემპერატურის არასტაბილურობა
დ) ვადაგასული რეაქტივების გამოყენება
634. ავადმყოფი უჩივის მწვავე შეტევით ტკივილებს მკერდის უკან ან

მუცლის არეში, მომატებული აქვს შრატისმიერი აქტივობა
კკ>ასტ>ალტ>>გგტპ>ამილაზაზე. მიზანშეწონილია დიაგნოზი:
ა) მწვავე პანკრეატიტი
ბ) მწვავე ვირუსული ჰეპატიტი
გ) თირკმლის ჭვალი
*დ) მიოკარდიუმის ინფარქტი
ე) მწვავე პლევრიტი
635. ავადმყოფი უჩივის მწვავე შეტევით ტკივილებს მკერდის უკან ან

მუცლის არეში, მომატებული აქტივობა
ტრანსამინიდაზა>ამილაზაზე>>ალტ>ასტ>>კკ მიზანშეწონილია დიაგნოზი:
*ა) მწვავე პანკრეატიტი
ბ) მწვავე ვირუსული ჰეპატიტი
გ) თირკმლის ჭვალი
დ) მიოკარდის ინფარქტი
ე) მწვავე პლევრიტი
636. ძვლოვანი სისტემის დაავადების დიაგნოსტიკისათვის მნიშვნელოვან

მახასიათებელს წარმოადგენს შემდეგი ფაქტორის შრატისმიერი აქტივობის
განსაზღვრა:
ა) მჟავე ფოსფატაზები
ბ) ამინოტრანსფერაზები
გ) ამილაზები
*დ) ტუტე ფოსფატაზები
ე) ლაქტატდეჰიდროგენაზები
637. კუჭუკანა ჯირკვლის დაავადებების დიაგნოსტიკისათვის მნიშვნელოვან

მახასიათებელს ჭარმოადგენს შრატისმიერი აქტივობის განსაზღვრა:
ა) ქოლინესთერაზა
*ბ) ალფა-ამილაზა
გ) კკ
დ) ლდგ
ე) გგტპ
638. ღვიძლის დაავადების დროს უპირატესად მატულობს შრატისმიერი

აქტივობა:
ა) კკ
ბ) ქოლინესთერაზები
*გ) გგტპ
დ) ლდგ-1
ე) ლიპაზა
639. წინამდებარე ჯირკვლის კიბოს დროს უპირატესად მატულობს
შრატისმიერი აქტივობა:
ა) ალფა-ამილაზები
ბ) კრეატინინკინაზები
გ) ტუტე ფოსფატაზები
*დ) მჟავე ფოსფატაზები
ე) ალტ
640. მწვავე პანკრეატიტით დაავადების პირველი დღის დიაგნოსტიკისათვის

მიზანშეწონილია განისაზღვროს ალფა-ამილაზების აქტივობა:
ა) შარდში
*ბ) სისხლში
გ) ნერწყვში
დ) კუჭის შიგთავსში
ე) განავალში
641. მწვავე პანკრეატიტით დაავადების მე-3-4 დღის დიაგნოსტიკისათვის

მიზანშეწონილია განისაზღვროს ალფა-ამილაზების აქტივობა:
ა) სისხლში
*ბ) შარდში
გ) ნერწყვში
დ) დუოდენალურ შიგთავსში
ე) განავალში
642. ობტურაციული სიყვითლის დიაგნოსტიკისათვის მიზანშეწონილია

განისაზღვროს აქტიურობა შრატში:
ა) ქოლინესთერაზები
ბ) იზოფერმენტები ლდგ-სი
გ) ამინოტრანსფერაზები
*დ) გამა-გლუტამინოტრანსფერაზები
ე) კრეატინინკინაზის იზოფერმენტები
643. ობტურაციული სიყვითლის დიაგნოსტიკისათვის ძვალში მეტასტაზებიანი

ავადმყოფებისათვის ან რაქიტიანი ავადმყოფებისათვის მიზანშეწონილია
განისაზღვროს აქტიურობა შრატში:
ა) ტუტე ფოსფატაზები
*ბ) 5'-ნუკლეოტიდაზები
გ) ამინოტრანსფერაზები
დ) სორბიტოლდეჰიდროგენაზები
ე) გლუტამატდეჰიდროგენაზები
644. ღვიძლის ალკოჰოლური დაზიანების ეჭვის დროს მიზანშეწონილია

განისაზღვროს:
ა) ქოლინესთერაზა
ბ) იზოფერმენტები ლდგ-სი
გ) კკ
*დ) გგტპ
ე) მჟავე ფოსფატაზა
645. ღვიძლის სიმსივნის დროს მიზანშეწონილია განისაზღვროს აქტიურობა

შრატში:
ა) ტუტე ფოსფატაზები
ბ) ლდგ
გ) გლუტამატდეჰიდროგენაზები
დ) გგტპ
646. ჩონჩხის კუნთების დაზიანების დროს დამახასიათებელია შრატისმიერი

აქტივობის მომატება:
*ა) კრეატინკინაზები
ბ) ალდოლაზები
გ) ლდგ
დ) ამინოტრანსფერაზები
ე) ყველა ჩამოთვლილი ფერმენტები
647. კრეატინკინაზების შრატისმიერი აქტივობის მომატება შეიძლება მოხდეს:

ა) კუნთების ტრამვის
ბ) პოლიმიოზიტის
გ) დიუშენის მიოდისტროფიის
დ) მძიმე ფიზიკური დატვირთვის
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს
648. ქოლესტაზის მარკერებად გვევლინება:

ა) ამინოტრანსფერაზები
ბ) ლდგ-ს იზოფერმენტები და კრეატინკინაზები
გ) ჰისტიდაზა, უროკანინაზა
*დ) 5'-ნუკლეოტიდაზა, გგტპ, ტუტე ფოსფატაზა, ამინოპეპტიდაზები
ე) ყველა ჩამოთვლილი ფერმენტები
649. ჰეპატოციტების დაზიანების მარკერულ ფერმენტებს წარმოადგენს:

ა) უროკანინაზა, ჰისტიდაზა, სორბიტოლდეჰიდროგენაზა
ბ) ამინოტრანსფერაზები
გ) გგტპ, გლუტამატდეჰიდროგენაზა
დ) ტუტე ფოსფატაზა
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფერმენტები
650. ასტ/ალტ აქტივობის შეფარდება (დე-რიტისის კოეფიციენტი) იკლებს:

*ა) პერსისტენტული და მწვავე ვირუსული ჰეპატიტებში
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზის დროს
გ) ღვიძლის შიდა ქოლესტაზის დროს
დ) ღვიძლის მძიმე, ცხიმოვანი დისტროფიის დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილის დროს
651. ასტ აქტივობა პრაქტიკულად არ იცვლება:

ა) ჰეპარინიზებულ სისხლის პლაზმაში
ბ) ედტა-ს შემცველ პლაზმაში
გ) ერთი დღე-ღამის განმავლობაში მაცივარში შენახულ შრატში
დ) 3 დღე-ღამის განმავლობაში მაცივარში შენახულ შრატში
652. ალტ-ს აქტივობა შრატში არსებითად იცვლება:

ა) 2 დღის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე შრატის შენახვისას
ბ) 1 კვირის განმავლობაში მაცივარში შრატის შენახვისას
გ) ნიმუშების გაყინვის 2-ჯერ მეტად
დ) ჰემოლიზის
653. კუჭქვეშა ჯირკვლის დაავადების სადიაგნოსტიკოდ მნიშვნელოვან

მაჩვენებელს წარმოადგენს შრატისმიერი აქტივობის განსაზღვრა:
ა) კრეატინკინაზის
ბ) ქოლინესთერაზის
გ) ლდგ
*დ) ლიპაზის
ე) ტუტე ფოსფატაზის
654. ამინოტრანსფერაზების გაზრდილი აქტივობა არ არის დამახასიათებელი:

ა) ვირუსული ჰეპატიტის დროს
ბ) მიოკარდის ინფარქტის დროს
გ) მიოდისტროფიის დროს
*დ) გაფანტული სკლეროზის დროს
ე) პანკრეატიტის დროს
655. სისხლში ალფა-ამილაზის მომატება არ არის დამახასიათებელი:

ა) 12-გოჯა ნაწლავის წყლულის პერფორაციისათვის
ბ) პაროტიტისათვის
გ) მეთანოლით მოწამვლისათვის
დ) მწვავე პანკრეატიტისათვის
*ე) მიოკარდის ინფარქტისათვის
656. სისხლის შრატში ქოლინესტერაზის აქტივობის განსაზღვრას არა აქვს

დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა:
ა) ღვიძლის ფუნქციური მდგომარეობის შესაფასებლად
*ბ) ძვლების დაავადების სადიაგნოსტიკოდ
გ) ფოსფორორგანული ნივთიერებებით მოწამვლის სადიაგნოსტიკოდ
დ) ატიპიური (მუტანტური) ქოლინესთერაზის გამოსავლენად
ე) ქოლესტაზის დიფერენცირებული დიაგნოსტიკისათვის
657. იზოფერმენტების ლდგ-1 და ლდგ-2 პროცენტული შემადგენლობა

უმეტესად მაღალია:
*ა) გულის
ბ) ჩონჩხის კუნთების
გ) ღვიძლის
დ) ახალწარმონაქმნების უჯრედებში
ე) ყველა ჩამოთვლილ ორგანოსა და ქსოვილში
658. იზოფერმენტები ლდგ-4 და ლდგ-5 უპირატესად გვხვდება:

ა) თირკმლის
*ბ) ჩონჩხის კუნთების
გ) ლეიკოციტების
დ) გულის
ე) ყველა ჩამოთვლილ ორგანოსა და ქსოვილში
659. კუჭქვეშა ჯირკვალში სინთეზირდება ფერმენტები, გარდა:

ა) ლიპაზა
ბ) ტრიფსინი
გ) ალფა-ამილაზა
დ) ტრანსამინიდაზა
*ე) სტრეპტოკინაზა
660. მჟავე ფოსფატაზის აქტივობა მატულობს სისხლის შრატში:

*ა) წინამდებარე ჯირკვლის ავთვისებიანი სიმსივნის
ბ) შარდკენჭოვანი დაავადების
გ) ქოლეცისტიტის
დ) თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის
ე) ბრუცელოზის დროს
661. ალდოლაზის, ამინოტრასფერაზის და ლდგ-5 მომატება, მაშინ როცა

კრეატინკინაზის აქტივობა ნორმალურია, დამახასიათებელია:
ა) მწვავე პანკრეატიტის
ბ) მიოკარდის ინფარქტის
გ) ფილტვის არტერიის ემბოლიის
დ) მიოდისტროფიის
*ე) ვირუსული ჰეპატიტის
662. შარდთან ერთად ამილაზის გამოყოფა დაქვეითებულია:

ა) კუჭქვეშა ჯირკვლის კიბოს დროს
ბ) ნაღველ-კენჭოვანი დაავადების დროს
გ) პაროტიტის დროს
*დ) გლომერულონეფრიტის დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილ დაავადების დროს
663. გლუტამატდეჰიდროგენაზა - ორგანოსპეციფიური ფერმენტია:

ა) ფილტვის
*ბ) ღვიძლის
გ) გულის
დ) კუჭქვეშა ჯირკვლის
ე) თირკმლის
664. შრატში 5'-ნუკლეოტიდაზის აქტივობა მატულობს:
ა) მექანიკური სიყვითლის დროს
ბ) ღვიძლის ქოლესტაზის დროს
გ) ღვიძლის ციროზის დროს
დ) ღვიძლში მეტასტაზების დროს
665. ტუტე ფოსფატაზის ნაწლავის იზოფერმენტის აქტივობის გაზრდა

*ა) ღვიძლის ციროზის დროს
ბ) ღვიძლის პირველადი და მეორადი ახალწარმონაქმნების დროს
გ) ღვიძლის ქოლესტაზის დროს
დ) პედჯეტის დაავადების დროს
ე) ძვლის კიბოს დროს
666. ნახშირწყლების გახლეჩაში არ მონაწილეობს:

ა) ალფა-ამილაზა
ბ) გამა- ამილაზა
*გ) ტრიპსინი
დ) ლაქტაზა
ე) მალტაზა
667. ნახშირწყლების შეწოვა ხდება უმთავრესად:

ა) პირის ღრუში
ბ) კუჭში
*გ) წვრილ ნაწლავში
დ) მსხვილ ნაწლავში
668. ნახშირწყლები შეიწოვება შემდეგი სახით:

ა) სახამებელი
ბ) უჯრედოვანა
გ) ოლიგოსაქარიდები
*დ) მონოსაქარიდები
ე) პოლისაქარიდები
669. ძირითად ორგანოს, რომელიც მონაწილეობს სისხლის გლუკოზის

ჰომეოსტაზში წარმოადგენს:
ა) ნაწლავები
ბ) ჩონჩხის კუნთები
*გ) ღვიძლი
დ) თირკმელზედა ჯირკვალი
ე) თირკმელები
670. უჯრედში გლუკოზის მეტაბოლიზმის საკვანძი შენაერთი:

ა) გლიკოგენი
ბ) გლუკოზა
*გ) გლუკოზო-6-ფოსფატი
დ) გლუკოზო-1-ფოსფატი
ე) ფრუქტოზო-1-6-დიფოსფატი
671. გლუკოზის ძირითადი რაოდენობა უტილიზირდება პროცესში

ა) პროტეოლიზი
ბ) ლიპოლიზი
*გ) გლიკოლიზი
დ) ფიბრინოლიზი
ე) დეზამინირება
672. ნახშირწყლების დეპონირებულ ფორმად გვევლინება:

ა) გლუკოზო-6-ფოსფატი
*ბ) გლიკოგენი
გ) ოლიგოსახარიდები
დ) გლუკოზო-1-ფოსფატი
ე) პირუვატი
673. ჰიპერგლიკემიის დროს გლუკოზა შეიძლება გამოიყოს:

ა) კანით
ბ) ნერწყვით
გ) თირკმლებით
დ) ნაღვლის წვენით
674. ჰიპოგლიკემიურ ეფექტს ახორციელებს:

ა) ადრენალინი
ბ) გლუკოკორტიკოიდები
*გ) ინსულინი
დ) სომატოტროპული ჰორმონი
ე) ყველა ჩამოთვლილი ჰორმონი
675. ხანგრძლივი შიმშილისას გლუკოზის ჰომეოსტაზი მიიღწევა:

ა) გლიკოგენოლიზის გაძლიერებით
*ბ) გლუკონეოგენეზის აქტივაციით
გ) გლუკოგენოგენეზის მომატებით
დ) გლიკოლიზის ხარჯზე
ე) პროტეოლიზის გავლით
676. გლუკოზურია გვხვდება:

ა) ნორმოგლიკემიის დროს
*ბ) მნიშვნელოვანი ჰიპერგლიკემიის დროს
გ) უმნიშვნელო ჰიპერგლიკემიის დროს
დ) ჰიპოგლიკემიის დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილ მდგომარეობაში
677. სისხლში გლუკოზის შემცირებას შეიძლება დავაკვირდეთ:

ა) ჰიპერპარათირეოზის დროს
*ბ) ინსულომის დროს
გ) ფეოქრომოციტომის დროს
დ) ჰიპერთირეოზის დროს
ე) იცენკო-კუშინგის სინდრომის დროს
678. ჰიპერგლიკემიას და გლუკოზურიას შეიძლება დავაკვირდეთ:

ა) ფეოქრომოციტომის
ბ) იცენკო-კუშინგის სინდრომის
გ) აკრომეგალიის
დ) თირეოტოკსიკოზის
*ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს
679. ავადმყოფს გლუკოზა სისხლში აქვს ასაკობრივი ნორმის ფარგლებში,

შარდში კი აქვს, აუცილებელია გამოვრიცხოთ:
ა) მანიფესტური შაქრიანი დიაბეტი
ბ) ტოლერანტობის დარღვევა გლუკოზის მიმართ
*გ) თირკმლოვანი დიაბეტი
დ) იცენკო-კუშინგის დაავადება
ე) არც ერთი დაავადების გამორიცხვა არ შეიძლება
680. ჰიპერგლიკემიური კომისათვის დამახასიათებელია:

ა) ჰიპერგლიკემია
ბ) კეტოზი
გ) ჰიპეროსმოლარობა
დ) გლუკოზურია
681. ამინოპოლისაქარიდები - არის:

ა) ფრუქტოზების შენაერთები ცილებთან
*ბ) მუკოპოლისახარიდები
გ) გლიკოზილირებული ალბუმინი
დ) გლიკოლიპიდები
682. ლიპიდებს მიეკუთვნება:

ა) ქოლესტერიდები
ბ) ტრიგლიცერიდები
გ) ფოსფოლიპიდები
დ) ცხიმოვანი მჟავები
683. ადამიანის ორგანიზმში ლიპიდები ასრულებენ ფუნქციებს:

ა) სტუქტურულს
ბ) ენერგეტიკულს
გ) დამცავს
დ) ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებების წინამორბედს
*ე) ყველა ჩამოთვლილს
684. ლიპიდების შეწოვა ძირითადად ხდება:

ა) პირის ღრუში
გ) 12-გოჯა ნაწლავში
*დ) წვრილ ნაწლავში
ე) მსხვილ ნაწლავში
685. ნაწლავებში ტრიგლიცერიდების რეზორბციისათვის გადამწყვეტი

მნიშვნელობა აქვს:
ა) ემულგირებას
ბ) ჰიდროლიზს
გ) მიცელის წარმოქმნას
დ) ნაღვლის გამოყოფას
686. პროსტაგლანდინები სინთეზირდება:

ა) ტრიგლიცერიდებისაგან
ბ) ქოლესტერინისაგან
გ) კეტონური სხეულებისაგან
დ) გაჯერებული ცხიმოვანი მჟავებისაგან
*ე) პოლიგაუჯერებელი ცხიმოვანი მჟავებისაგან
687. პროსტაგლანდინების ბიოლოგიური როლი:

ა) ცენტრალურ ნერვულ სისტემაზე ზემოქმედება
ბ) უჯრედოვანი მეტაბოლიზმის რეგულაცია
გ) სისხლძარღვთა ტონუსის რეგულაცია
დ) კუმშვად მუსკულატურაზე ზემოქმედება
688. ტრიგლიცერიდების ბიოლოგიური როლი დაიყვანება შემდეგზე:

ა) მარეგულირებელი როლი
*ბ) ენერგეტიკული როლი
გ) ლიპოტროპული როლი
დ) სატრანსპორტო როლი
ე) ფერმენტების აქტივაცია
689. ენდოგენური ტრიგლიცერიდების ძირითად სატრანსპორტო ფორმად

გვევლინება:
ა) ქილომიკრონები
ბ) ლიპოპროტეიდები დაბალი სიმკვრივის
*გ) ლიპოპროტეიდები ძალიან დაბალი სიმკვრივის
დ) ლიპოპროტეიდები მაღალი სიმკვრივის
ე) არაესტერიფიცირებული ცხიმოვანი მჟავები
690. შრატის სიმღვრივე გამოწვეულია სიჭარბით:

ა) ქოლესტერინის
ბ) ფოსფოლიპიდების
*გ) ტრიგლიცერიდების
დ) ცხიმოვანი მჟავების
ე) პროსტაგლანდინების
691. სისხლში ქოლესტერინის დონეზე მოქმედებს:

ა) სქესი
ბ) ასაკი
გ) ჰორმონალური სტატუსი
დ) კვების ხასიათი
692. ორგანოები, რომლებიც მონაწილეობენ ორგანიზმიდან ქოლესტერინის

გამოყოფაში:
*ა) ღვიძლი
ბ) ნერწყვი
გ) თირკმელები
დ) კანი
693. ქოლესტერინის ესთერიფიკაცია ძირითადად ხდება:

*ა) ღვიძლში
ბ) სისხლის პლაზმაში
გ) სისხლძარღვის კედელში
დ) თირკმელზედა ჯირკვლებში
ე) ყველა ჩამოთვლილ ადგილებში
694. მდგომარეობა და დაავადება, რომელიც თან ახლავს

ჰიპოქოლესტერინემიას:
ა) ნეფროტიული სინდრომი
ბ) კლიმაქსი
*გ) მძიმე ფიზიკური სამუშაო
დ) ინსულინის დეფიციტი
ე) ფეოქრომოციტომა
695. კეტონურ სხეულებს მიეკუთვნება:

ა) აცეტონი
ბ) აცეტოძმარმჟავა
გ) ბეტა-ოქსი ცხიმოვანი მჟავა
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ნივთიერებები
ე) არცერთი ჩამოთვლილი ნივთიერებები
696. აპოლიპოპროტეიდების შემცველობა ხშირად იცვლება:

ა) გულის იშემიური დაავადების დროს
ბ) შაქრიანი დიაბეტის დროს
გ) ოჯახური ჰიპერლიპიდემიის დროს
დ) გასუქების დროს
697. ჰიპერტრიგლიცერიდემია დამახასიათებელია:

ა) გასუქების
ბ) ალკოჰოლიზმის
გ) შაქრიანი დიაბეტის
დ) მემკვიდრეობითი ჰიპერლიპიდემიის
*ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისთვის
698. ფოსფოლიპიდების ბიოლოგიური როლი:

ა) სტრუქტურული
ბ) ტრანსპორტული
გ) ლიპოტროპული
დ) ლიპოპროტეიდების სტაბილიზაცია
699. არტერიული კედლის ლიპოიდოზს ხელს უწყობს:

ა) გადიდება დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების
ბ) გაზრდა ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების
გ) დაქვეითება მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების
დ) ანტისხეულების წარმოქმნა ლიპოპროტეიდების წინააღმდეგ
700. ცხიმოვანი ჰეპატიტი ვითარდება:

ა) ალკოჰოლიზმის დროს
ბ) დიაბეტის დროს
გ) გასუქების დროს
დ) თირეოტოქსიკოზის დროს
*ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევის დროს
701. თავისუფალი ცხიმოვანი მჟავები სისხლში მატულობს:

ა) ინსულინის შეყვანის დროს
*ბ) შაქრიანი დიაბეტის დროს
გ) ათეროსკლეროზის დროს
დ) გულის იშემიური დაავადების დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევის დროს
702. ტრიგლიცერიდების დონე შეიძლება გაიზარდოს:

ა) ლეიკოზების დროს
გ) ჰეპატიტების დროს
დ) თირეოტოქსიკოზის დროს
ე) შიმშილის დროს
703. ლიპურია შეიძლება შეგვხვდეს:

ა) ლულოვანა ძვლების მოტეხილობისას, ძვლის ტვინის გაჭყლეტის დროს
ბ) ცხიმოვანი ქსოვილის ვრცელი ფართის ტრამვის დროს
გ) მემკვიდრული ჰიპერლიპიდემიის დროს
დ) ლიპოიდური ნეფროზის დროს
704. ავადმყოფი 40 წლისაა, პლაზმა გამჭირვალე, ქოლესტერინი 5,2

მმოლ/ლ , ქოლესტერინი- მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდებში - 0,94
მმოლ/ლ, ათეროგენურობის ინდექსი 4,5 ერთ., ლიპიდური სპექტრის
მდგომარეობა შეიძლება შეფასდეს, როგორც:
*ა) ნორმალური
ბ) ჰიპერლიპიდემია
გ) ჰიპოქოლესტერინემია
დ) ათეროგენული ხასიათის სპექტრი
705. ქალი 50 წლისაა, სისხლის პლაზმა მღვრიე. საერთო ქოლესტერინი

7,5მმოლ/ლ, ტრიგლიცერიდები-3მმოლ/ლ, ალფა-ქოლესტერინი-
1,5მმოლ/ლ, შეიძლება ვივარაუდოთ ჰიპერლიპოპროტეიდემიის არსებობა:
ა) I ტიპი
ბ) II ტიპი
გ) III ტიპი
*დ) IV ტიპი
ე) V ტიპი
706. 15 წლის მსუქანი ბიჭი, ქილოზური პლაზმა, ჰიპერტრიგლიცერიდემია,

შეიძლება ვიფიქროთ ჰიპერლიპოპროტეიდემიაზე:
*ა) I ტიპი
ბ) II ტიპი
გ) III ტიპი
დ) IV ტიპი
ე) V ტიპი
707. ავადმყოფი 46 წლისაა, კლინიკაში შემოვიდა სტენოკარდიის ხშირი

შეტევის ჩივილით, რომელიც აღმოცენდება მოსვენების და დატვირთვისას ,
შეტევებს ბოჭავდნენ ნიტროგლიცერინით. გამოკვლევის გეგმაში უნდა
ჩავრთოთ განსაზღვრა:
*ა) ქოლესტერინი, ალფა- ქოლესტერინი, ტრიგლიცერიდები
ბ) ქოლესტერინი, ქოლესტერინის ეთერები, საერთო ლიპიდები
გ) ქოლესტერინი, საერთო ლიპიდები, ფოსფოლიპიდები
დ) ქოლესტერინი, კეტონური სხეულები, არაესტერიფიცირებული ცხიმოვანი
მჟავები
ე) ყველა გეგმა თანაბარმნიშვნელოვანია
708. გამოსაკვლევ სისხლის შრატში I და Vტიპის ჰიპერლიპოპროტეიდების

გამოსარიცხავად საკმარისია:
ა) განისაზღვროს მასში ლიპოპროტეიდები
ბ) გამოვიკვლიოთ ქოლესტერინის შემცველობა და ათეროგენობის ინდექსი
გ) დამუშავდეს ქლორიანი მარგანეცით დაცენტრიფუგირდეს, ნალექის ზედა
სითხეში განისაზღვროს ქოლესტერინი
*დ) 16 სთ.-ის განმავლობაში მაცივარში დადგომის შემდეგ შრატის ზედა
ნაწილში ნაღების მსგავსი შრე აღმოვაჩინოთ
ე) ჩავატაროთ ყველა ჩამოთვლილი ოპერაცია
709. ნახშირწყლოვანი დიეტის დროს ცილოვან დიეტასთან შედარებით წყლის

მოხმარება:
ა) მატულობს
ბ) არ იცვლება
*გ) მცირდება
დ) დამოკიდებულია ნახშირწყლების სახეობაზე
ე) არაერთმნიშვნელოვნად იცვლება
710. ორგანიზმში წყლის გადაადგილება განისაზღვრება:

ა) ოსმოსური წნევით
ბ) ონკოტური წნევით
გ) ჰიდროსტატიკული წნევით
დ) სისხლძარღვთა კედლის გამჭოლობით
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორით
711. ბიოლოგიური სითხეების ხასიათი განისაზღვრება:

ა) ელექტროლიტების რაოდენობით
ბ) არაელექტროლიტების რაოდენობით
გ) ნაწილაკების მოლეკულური რაოდენობით
*დ) გახსნილი ნაწილაკების სუმარული რაოდენობით
ე) გახსნილი შენაერთების ქიმიური ბუნებით
712. ფაქტორები, რომლებიც განსაზღვრავენ წყლის განაწილებას თხევად

სივრცეებს შორის:
ა) ოსმოსური წნევა
ბ) სისხლის ჰიდროდინამიური წნევა (სტარლინგის მექანიზმი)
გ) იონების აქტიური ტრანსპორტი პლაზმატური მემბრანის გავლით
დ) სპეციფიური მარეგულირებელი ორგანოების (თირკმლები, ფილტვები და
სხვა)მოქმედება
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორი
713. ჰორმონებს, რომლებიც სპეციფიურად არეგულირებენ ორგანიზმში წყალ-

ელექტროლიტურ ცვლას, მიეკუთვნებიან:
ა) ალდოსტერონი
ბ) ვაზოპრესინი
გ) ნატრიურეტიული ფაქტორი
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ჰორმონი
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი ჰორმონი
714. ალდოსტერონოს მოქმედება წყალ-მარილოვან ცვლაზე:

ა) ორგანიზმში წყლის შეკავება
ბ) ნატრიუმის თირკმლოვანი რეაბსორბციის გადიდება
გ) კალიუმის თირკმლოვანი ექსკრეციის გადიდება
დ) უჯრედებში ნატრიუმის შემცველობის გაზრდა
715. ვაზოპრესინის მოქმედება წყალ-მარილოვან ცვლაზე:

*ა) თირკმლებში ნატრიუმის და წყლის რეაბსორბციის გაზრდა
ბ) სისხლის შრატში ოსმოლარობის შემცირება
გ) უჯრედგარე სითხის გაზრდა
დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია
ე) ყველა ჩამოთვლილი არასწორია
716. პოლიურიით მიმდინარეობს:

ა) კისტოზური თირკმელი
ბ) უშაქრო დიაბეტი
გ) შაქრიანი დიაბეტი
დ) კუშინგის დაავადება
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობა
717. დეჰიდრატაცია შეიძლება წარმოიქმნას ყველა მომდევნო სიტუაციაში,

გარდა:
ა) წყლის არასაკმარისი მოხმარება
*ბ) ანტიდიურეტული ჰორმონის ჭარბი წარმოქმნა
გ) დიურეტიკების გავლენით
დ) ზღვის წყლის სმის დროს
ე) უხვი ოფლდენის დროს
718. ძირითად იონს, რომელიც განსაზღვრავს ორგანიზმში წყლის გადატანას,

წარმოადგენს:
ა) კალიუმი
*ბ) ნატრიუმი
გ) კალციუმი
დ) ქლორი
ე) ცილების პოლიელექტროლიტები
719. ხსნარის მოლარობა ეს არის:

ა) 1ლიტრ ხსნარში გახსნილი ნივთიერებების მოლეკულების რაოდენობა
ბ) ელექტროლიტების დისოციაციის დროს წარმოქმნილი ანიონების და
კათიონების რაოდენობა
*გ) 1ლიტრ ხსნარში გახსნილი ნივთიერებების მოლების რაოდენობა
დ) 1კგ გამხსნელში გახსნილი ნივთიერებების მოლების რაოდენობა
ე) 1ლიტრ ხსნარში გახსნილი ნაწილაკების ჯამური რაოდენობა
720. ჰიპერჰიდრატაცია შეიძლება დადგეს ყველა შემდეგი მდგომარეობისას

გარდა:
ა) სისხლის მიმოქცევის უკმარისობა, რომელსაც თან ახლავს ვენოზური
შეგუბება
ბ) ვაზოპრესინის ჰიპერსეკრეცია
*გ) ჰიპოალდოსტერონიზმი
დ) წყლით ინტოქსიკაცია
ე) ღვიძლის დეკომპენსირებული ციროზი
721. წყლის ბალანსის დარღვევას შეიძლება თან ახლდეს ცვლილებები:

ა) ჰემატოკრიტის
ბ) ჰემოგლობინის
გ) მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის
დ) საერთო ცილის
722. შეშუპების სინდრომის დროს პრაქტიკულად არ ხდება:

ა) უჯრედშორის სივრცეში სითხის მომატება
ბ) კოლოიდო-ოსმოსური წნევის შემცირება
*გ) ჰიპერპროტეინემია
დ) ჰიდროსტატიკული წნევის მომატება
ე) ჰიპონატრიემია
723. ორგანიზმში წყლის სიუხვეს თან ახლავს შემდეგი პროცესები, გარდა:

ა) პლაზმის მოცულობის გადიდება
ბ) გლომერულარული ფილტრაციის აჩქარება
გ) რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის აჩქარება
დ) ნატრიუმის გამოყოფის გაზრდა
*ე) კალიუმის გამოყოფის გაზრდა
724. ორგანიზმში წყლის დეფიციტს მივყავართ:

ა) პლაზმის მოცულობის გადიდებამდე
ბ) თირკმლოვანი სისხლის მიმოქცევის გაზრდამდე
*გ) რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის სტიმულაციამდე
დ) პლაზმის ოსმოლარობის დაქვეითებამდე
725. ''შიმშილოვანი'' შეშუპებები დაკავშირებულია:

ა) ორგანიზმში ნატრიუმის შეკავება
*ბ) ცილოვანი გამოფიტვა
გ) შრატში ალდოსტერონის მომატება
დ) ჰიპერჰიდრატაცია
726. ნატრიუმის როლი მდგომარეობს:

ა) ოსმოსური წნევის შენარჩუნებაში
ბ) წყლის ცვლის რეგულაციაში
გ) მჟავა-ტუტოვანი მდგომარეობის რეგულაციაში
დ) ნერვული იმპულსის ფორმირებაში
727. სისხლში ნატრიუმის დონეს არეგულირებს:
*ა) ალდოსტერონი
ბ) პარატჰორმონი
გ) ადრენალინი
დ) პროსტაგლანდინები
ე) კაიციტონონი
728. კალიუმის დონე შრატში უმეტესად დამოკიდებულია:

*ა) ალდოსტერონზე
ბ) თირეოკალციტონინზე
გ) პარათირინზე
დ) თიროქსინზე
ე) გლუკოკორტიკოიდებზე
729. ორგანიზმიდან კალიუმის გამოყოფის ძირითად გზას წარმოადგენს:

ა) ნაღველი
*ბ) შარდი
გ) განავალი
დ) ოფლი
ე) ნერწყვი
730. ჰიპერკალიემია შეიძლება შეგვხვდეს:

ა) ჰემოლიზური კრიზების
ბ) ადრენალექტომიის
გ) შოკის
დ) ადისონის დაავადების
731. ჰიპერკალიემიის კლინიკური ნიშნები შემდეგში გამოიხატება:

ა) კიდურების პარესთეზია
ბ) დამბლა
გ) მიოკარდის ფუნქციის მოშლა(ეკგ ცვლილება)
დ) საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის ფუნქციის მიშლა
732. ნაწლავებში კალციუმის შეწოვას ასუსტებს:

*ა) ოქსალატები
ბ) ლიმონმჟავა
გ) ნაღვლის მჟავეების მარილები
დ) ვიტამინი ''დ''
ე) ტუტე არე
733. სისხლში კალციუმის დონეს არეგულირებს ჰორმონი:

ა) კალციტონინი
ბ) პარათჰორმონი
გ) კალციტრეოლი
*დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია
ე) ყველა ჩამოთვლილი არ არის სწორი
734. სისხლში ფოსფორის დონის ძირითად რეგულატორს წარმოადგენს:

ა) პარაფარისებრი ჯირკვლები
ბ) ვიტამინი ''D''
გ) ნაწლავი
დ) თირკმელი
735. ჰიპოქსიის დროს უჯრედებში:

ა) მატულობს Na და K
*ბ) მატულობს Na, მცირდება K
გ) მცირდება Na და K
დ) მცირდება Na, მატულობს K
736. კალციუმის იონიზაცია იზრდება:

ა) ალკალოზის
*ბ) აციდოზის
გ) კომპლექსონების შეყვანის
დ) ჰიპოქსიის
ე) ''D'' ავიტამინოზის დროს
737. . კალციუმის და ფოსფორის ცვლის დარღვევის მიზეზის გამოსავლენად

რეკომენდირებულია განისაზღვროს შემდეგი, გარდა:
ა) მჟავე და ტუტე ფოსფატაზის აქტივობა
ბ) pH და პლაზმის ტუტე რეზერვი
გ) ნაწლავის ფუნქციის გამოკვლევა
*დ) კუჭის წვენის მჟავიანობა
ე) ფარისებრი და პარაფარისებრი ჯირკვლების ფუნქცია
738. მაგნიუმის ნაკლებობა გამოვლინდება:

*ა) დეპრესიული მდგომარეობით
ბ) ტუტე რეზერვის ცვლილებით
გ) ჰიპოთირეოზით
დ) თირკმლოვანი ქვების წარმოქმნით
ე) ანემიით
739. ორგანიზმში იონები არ მონაწილეობენ:

ა) ოსმოსური წნევის რეგულაციაში
*ბ) ონკოტური წნევის შექმნაში
გ) მჟავე-ტუტოვანი მდგომარეობის რეგულაციაში
დ) საყრდენი ქსოვილების შენებაში
ე) ფერმენტების აქტივობის რეგულაციაში
740. ჰიპოქლორემია გვხვდება:

ა) ჰიპოვენტილაციის
ბ) დიაბეტური კეტოაციდოზის
გ) ქრონიკული დიარეის
დ) თირკმლის უკმარისობის, როცა ადგილი აქვს ფოსფატების და
სულფატების შეკავებას
741. პლაზმაში ბიკარბონატის ანიონის შემცველობის ცვლილება უმეტესად

*ა) მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის გადახრის
ბ) ჰიპოკალიემიის
გ) ჰიპერკალიემიის
დ) დისპროტეინემიის
ე) ჰიპერლიპიდემიის დროს
742. შრატში ალუმინის კონცენტრაციის მომატება შეინიშნება:

ა) დიალიზის შემდგომი ენცეფალოპათიის
ბ) დიალიზის შემდგომ ოსტეომალაციის
გ) ანურიის
*დ) ყველა ჩამოთვლილის დროს
ე) არც ერთი ჩამოთვლილის დროს
743. შარდში კალიუმის გამოყოფის გაზრდა შეინიშნება:

ა) იცენკო-კუშინგის სინდრომის
ბ) თირკმლის დაავადებისას, რომელსაც თან ახლავს ოლიგურია
*გ) ადისონის დაავადების
დ) პროფიზული ფაღარათის
ე) ყველა ჩამოთვლილის დროს
744. შრატში საერთო კალციუმის განსაზღვრის შედეგების ინტერპრეტაციისას

მხედველობაში მისაღებია:
ა) ალბუმინის კონცენტრაცია
ბ) ფოსფატის კონცენტრაცია
გ) ციტრატის მონაწილეობა
დ) pH
745. ლითიუმის გადაჭარბებული დოზის მაჩვენებელია:

ა) ატაქსია, მოუსვენრობა, მოთენთილობა, გულის რევის შეგრძნება
ბ) თირკმლოვანი დიაბეტი
გ) არატოქსიური გამონაყარი
დ) ლეიკოციტოზი
*ე) ყველა ჩამონათვალი სწორია
746. ტყვიით მძიმე მოწამვლისას რეკომენდირებულია შემდეგი გამოკვლევები:

ა) ერითროციტებში ბაზოფილური მარცვლოვანობის გამოვლენა
ბ) ერითროციტებში პროტოპორფირინი
გ) შარდში კოპროპორფირინი
დ) დელტა-ამინოლევულინის მჟავა შარდში
747. დიფერენციალურ დიაგნოსტიკაში სისხლის შრატში რკინის

კონცენტრაციის განსაზღვრა მიზანშეწონილია:
ა) პარენქიმატოზული ჰეპატიტის
ბ) ტყვიით მიწამვლის
გ) ანემიის
*დ) ყველა ჩამოთვლილის დროს
ე) არც ერთი ჩამოთვლილის დროს
748. ადამიანის ორგანიზმში რკინა წარმოდგენილია შემდეგი ფორმით:

ა) ჰემოგლობინის რკინა
ბ) მიოგლობინის რკინა
გ) ჰემისიდერინი
დ) ფერიტინი
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფორმით
749. ფერიტინს შეიცავს უპირატესად:

*ა) ღვიძლი
ბ) კუჭქვეშა ჯირკვალი
დ) კუჭი
ე) თირკმელები
750. ფერიტინს არ შეიცავს:

ა) ელენთა
ბ) ძვლის ტვინი
გ) კუნთები
დ) ღვიძლი
*ე) შემაერთებელი ქსოვილი
751. კარგად შეითვისება შემდეგი რკინა:

ა) ორგანული
*ბ) ორვალენტიანი
გ) კვებითი
დ) სამვალენტიანი
ე) ნაღვლის მჟავეებთან კომპლექსში მყოფი
752. რკინის შეწოვა აღწევს მაქსიმუმს:

ა) კუჭის ანტრალურ ნაწილში
ბ) კუჭის პილორულ ნაწილში
*გ) 12-გოჯა ნაწლავში
დ) წვრილ ნაწლავში
ე) მსხვილ ნაწლავში
753. ორგანიზმიდან რკინა არ გამოიყოფა:

ა) განავლით
ბ) შარდით
*გ) ნერწყვით
დ) კანის, თმის, ფრჩხილების დესკვამაციით
754. რკინის შეწოვას ხელს უწყობს:

*ა) ასკორბინის მჟავა
ბ) ტრიპსინი
გ) ვიტამინი A
დ) ვიტამინი B12
ე) ნაღვლის მჟავეები
755. სისხლის პლაზმაში რკინის წყაროს წარმოადგენს:

ა) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტით შეწოვილი რკინა
ბ) დაშლილი ერითროციტების რკინა
გ) დეპონირებული რკინა
დ) ჰემოგლობინის რკინა
756. რკინა დეფიციტური ანემიის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა) ავიტამინოზი
ბ) პორფირინების სინთეზის დარღვევა
გ) ფოლიუმის მჟავას დეფიციტი
დ) ვიტამინ B12 დეფიციტი
*ე) ფერიტინის უკმარისობა
757. რკინის ნორმალურ ბალანსს არღვევს:

ა) სისხლის დაკარგვა
ბ) ფეხმძიმობა
გ) კუჭის რეზექცია
დ) პორფირინების სინთეზის ბლოკადა
758. რკინადეფიციტური ანემიის დიაგნოსტიკა დაფუძნებულია შემდეგის

განსაზღვრაზე:
ა) სისხლის პლაზმის რკინა
ბ) საერთო რკინა შეკავშირების უნარი
გ) ერითროციტების ჰოპოქრომია
დ) ტრანსფერინით გაჯერებული რკინა
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მაჩვენებელი
759. რკინის ფარული დეფიციტი დიაგნოსტირდება:

*ა) ერითროციტების პროტოფორფირინების გაზრდით
ბ) ერითროციტების პროტოფორფირინების დაქვეითებით
გ) ჰემოგლობინის დაქვეითებით
დ) ერითროციტების რაოდენობის შემცირებით
ე) რეტიკულოციტების რაოდენობით
760. ორგანიზმში რკინის გაზრდილი მოთხოვნილების დროს პირველ რიგში

ა) ჰემოგლობინის რკინა
ბ) მიოგლიბინის რკინა
გ) ფერმენტების რკინა
*დ) დეპონირებული რკინა
761. ანემიის დროს, რომელიც დაკავშირებულია პორფირინების სინთეზის

დარღვევასთან, დიაგნოსტიკისათვის გადამწყვეტს წარმოადგენს:
ა) შრატისმიერი რკინის დაქვეითება
ბ) ერითროციტების ჰიპერქრომია
*გ) შრატისმიერი რკინის მომატება
დ) ძვლის ტვინის სიდერობლასტების დაქვეითება
ე) ჰემოგლობინოპათია
762. პირველადი ჰემოქრომატოზის ძირითადი კლინიკური ნიშნები:

ა) ღვიძლის ციროზი
ბ) კანის პიგმენტაცია
დ) ჰეპატოსპლენომეგალია
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ნიშანი
763. ჰემოქრომატოზის ძირითად ლაბორატორიულ ნიშნებს არ მიეკუთვნება:

ა) შრატისმიერი რკინის მაღალი დონე
ბ) ტრანსფერინის რკინით გაჯერების მაღალი კოეფიციენტი
გ) ჰიპერგლიკემია
*დ) ჰემოგლობინის მაღალი კონცენტრაცია
ე) ელენთის ჰემოსიდეროზი
764. მეორად ჰემოქრომატოზამდე შეიძლება მიგვიყვანოს:

ა) ჰიპერვიტამინოზმა
*ბ) ინექციებში რკინის ხანგრძლივმა გამოყენებამ
გ) ერითროციტოზმა
დ) პერორალურად რკინის ხანგრძლივმა გამოყენებამ
ე) ცილებით ღარიბმა დიეტამ
765. შრატისმიერი რკინის მომატებული დონე გვხვდება:

*ა) მწვავე ჰეპატიტის დროს
ბ) ობტურაციული სიყვითლის დროს
გ) ენტეროკოლიტის დროს
დ) ლიმფოგრანულემატოზის დროს
ე) კუჭქვეშა ჯირკვლის კიბოს დროს
766. ფერიტინისათვის მართებულია შემდეგი, გარდა:

ა) ეს არის წყალში ხსნადი კომპლექსი რკინის ჰიდროზეჟანგისა
აპოფერიტინთან
ბ) არსებობს ორგანიზმის ყველა ქსოვილსა და სითხეში
გ) შრატში ფერიტინის შემცირება - პირველი მაჩვენებელია ორგანიზმში
რკინის მარაგის შემცირებისა
დ) მისი განსაზღვრა გამოიყენება ანემიის დიფერენციალურ
დიაგნოსტიკისათვის
*ე) შრატში შემცველობა მომატებულია რკინადეფიციტური ანემიის დროს
767. ნახშირორჟანგის პარციალურ წნევასა და წყალბადის იონების

კონცენტრაციას შორის:
ა) დამოკიდებულება არ არსებობს
*ბ) პირდაპირპროპორციული დამოკიდებულებაა
გ) უკუპროპორციული დამოკიდებულებაა
დ) ლოგარითმული დამოკიდებულებაა
768. pH და წყალბადის იონების კონცენტრაციას შორის:

ა) დამოკიდებულება არ არსებობს
ბ) პირდაპირპროპორციული დამოკიდებულებაა
გ) უკუპროპორციული დამოკიდებულებაა
დ) ეს ერთი და იგივე ცნებაა
*ე) ლოგარითმული დამოკიდებულებაა
769. ორგანიზმში წყალბადის იონების წყაროდ გვევლინება:

ა) პერეამინირების რეაქცია
ბ) დეზამინირების ჟანგვითი რეაქცია
*გ) ნახშირმჟავას დისოციაცია
დ) გლუტამინის სინთეზი
770. ბიკარბონატული ბუფერული სისტემის როლი მდგომარეობს შემდეგში:

*ა) ძლიერი მჟავების შეცვლა სუსტით
ბ) ორგანიზმში ორგანული მჟავების წარმოქმნა
გ) ფოსფორის იონების წყარო
დ) ორგანიზმიდან ფოსფტების გამოდევნა
ე) ოსმოსური წნევის შენარჩუნება
771. სისხლის მუდმივი pH შენარჩუნებაში ჰემოგლობინი მონაწილეობს

იმიტომ, რომ:
ა) მეტჰემოგლობინი აკავშირებს H+
*ბ) ფლობს ბუფერული სისტემის თვისებებს
გ) ოქსიჰემოგლობინი ათავისუფლებს H+
დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია
ე) ყველა პასუხი არასწორია
772. მჟავურ-ტუტოვანი მდგომარეობის მუდმივობას ხელს უწყობს:

ა) სინოვიალური სითხე
ბ) ლიმფატური სითხე
*გ) თირკმლები
დ) ძვლის ქსოვილი
ე) მიოკარდი
773. აციდოზი ხასიათდება:

ა) სისხლის pH-ის მომატებით
ბ) სისხლში OH-კონცენტრაციის მომატებით
*გ) სისხლში pH-ის შემცირებით
დ) პლაზმაში H+ -ის შემცირებით
ე) სისხლის ლაქტატის შემცირებით
774. ალკალოზი ხასიათდება:

ა) სისხლის pH-ის შემცირებით
ბ) სისხლში OH-კონცენტრაციის შემცირებით
გ) სისხლიში ლაქტატის მომატებით
*დ) სისხლის pH-ის მომატებით
ე) სისხლში H+ -ის კონცენტრაციის მომატებით
775. მეტაბოლური აციდოზი ვითარდება:

ა) ისტერიის დროს
გ) პილორუსის სტენოზის დროს
დ) ჰიპოკალიემიის დროს
ე) შეშუპების დროს
776. რესპირატორული აციდოზი ვითარდება:

ა) შიმშილის
ბ) ნეფრიტის
*გ) ქრონიკული პნევმონიის
დ) დიზენტერიის
ე) ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის დროს
777. მეტაბოლური ალკალოზი ვითარდება:

ა) ნახშირმჟავების შეკავებისას
ბ) ორგანული მჟავების შეკავებისას
*გ) ორგანიზმიდან კალიუმის დაკარგვისას
დ) კეტონური სხეულების წარმოქმნისას
ე) ფილტვების ჰიპოვენტილაციის დროს
778. რესპირატორული ალკალოზი ვითარდება:

*ა) ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის დროს
ბ) ხშირი ღებინების
გ) ტრაქეის სიმსივნის
დ) სოდიანი ხსნარების გადასხმისას
ე) ფილტვების ჰიპოვენტილაციის დროს
779. თირკმელები მონაწილეობს მეტაბულირი ალკალოზის კომპენსაციაში
შემდეგი გზებით:
ა) ერთჩანაცვლებული ფოსფატის გამოდევნა
ბ) ამინიოგენეზის გაძლიერება
*გ) კარბოანჰიდრაზის აქტივობის შემცირება
დ) ამონიუმის ქლორიდის გამოდევნის გაზრდა
ე) ყველა ჩამოთვლილი ხერხებით
780. დეკომპენსირებული მეტაბოლური აციდოზისათვის დამახასიათებელია:

ა) სისხლის pH-ის მომატება
ბ) ნახშირორჟანგის პარციალური წნევის მომატება
*გ) ფუძეების (BE) დეფიციტის მაჩვენებლის შემცირება
დ) ბუფერული ფუძეების (BB) მომატება
781. დეკომპენსირებული მეტაბოლური ალკალოზი ხასიათდება:

ა) pH-ის შემცირება
ბ) ნახშირორჟანგის პარციალური წნევის შემცირება
*გ) ფუძეების (BE) რაოდენობის გაზრდა
დ) ბუფერული ფუძეების (BE) შემცირება
782. დეკომპენსირებული რესპირატორული ალკალოზისათვის

ა) pH-ის შემცირება
ბ) ნახშირორჟანგის პარციალური წნევის მომატება
*გ) აქტუალური ბიკარბონატების (AB) მომატება
დ) აქტუალური ბიკარბონატების (AB) შემცირება
783. დიურეტიკები ხელს უწყობენ მეტაბოლური ალკალოზის განვითარებას ,

ვინაიდან ისინი:
ა) აკავებენ კალიუმს ორგანიზმში
*ბ) გამოჰყავთ კალიუმი ორგანიზმიდან
გ) აძლიერებენ ქლორიდების გამადევნას
დ) ადიდებენ ნატრიუმის რეაბსორბციას
ე) აძლიერებენ წყლის რეაბსორბციას
784. მეტაბოლური ალკალოზის დროს შარდის ტუტე რეაქციას განაპირობებს:

ა) ტიტრაციული მჟავიანობის მომატება
ბ) კალიუმის გამოყოფის შემცირება
გ) ნატრიუმის გამოყოფის შემცირება
*დ) ბიკარბონატების გამოყოფის მომატება
785. რესპირატორული აციდოზის დროს ყველაზე მეტად იცვლება:

ა) ბუფერული ფუძეები (BB)
*ბ) ნახშირორჟანგის პარციალური წნევა
გ) ფუძეების დეფიციტი (BE)
დ) აქტუალური ბიკარბონატები (AB)
786. აციდოზის დროს:

ა) საერთო კალციუმი მატულობს
*ბ) იონიზირებული კალციუმი მატულობს
გ) საერთო კალციუმი კლებულობს
დ) იონიზირებული კალციუმი კლებულობს
ე) მცირდება საერთო და იონიზირებული კალციუმი
787. ჰემოგლობინის ჟანგბადით ნაჯერობის მაჩვენებელია:

*ა) პროცენტული თანაფარდობა ოქსიჰემოგლობინისა საერთო ჰემოგლობინის
შემცველობასთან
ბ) 1გრ ჰემოგლობინთან დაკავშირებული ჟანგბადის მოცულობა
გ) თანაფარდობა ფიზიკურად ხსნადი ჟანგბადისა ოქსიჰემოგლობინის
ჟანგბადთან
დ) ჟანგბადის დაძაბულობა, როცა მთელი ჰემოგლობინი იმყოფება
ოქსიჰემოგლობინის ფორმაში
788. სისხლის ცილების ბუფერული თვისებები განპირობებულია:

ა) ამინომჟავების დისოციაციის უნარით
ბ) კონფორმაციის ცვლილებების შესაძლებლობით იონიზირებული ჯგუფების
ზედაპირზე გამოსვლისას
გ) დენატურაციის უნარით
დ) მარილების წარმოქმნის უნარით
*ე) ცილის მოლეკულაში შემავალი ამინომჟავების იონიზირების უნარით
(ამფოტურობა)
789. სისხლის ძირითად ბუფერულ სისტემებს არ მიეკუთვნება:

ა) ბიკარბონატული
ბ) ცილოვანი
გ) ფოსფატური
დ) ჰემოგლობინური
*ე) აცეტატური
790. მეტაბოლური ალკალოზის განვითარება შეიძლება დაკავშირებული იყოს:

ა) ბიკარბონატების დაგროვებასთან ორგანული მჟავეების მეტაბოლიზაციისას
ბ) კუჭის მჟავე შიგთავსის დიდი რაოდენობის დაკარგვასთან
გ) ჰიპოკალიემიასთან
დ) დიურეტული საშუალებების მიღებასთან, რომელსაც მივყავართ
ჰიპოკალიემიამდე
791. მეტაბოლური აციდოზი შეიძლება განვითარდეს შემდეგი მიზეზების
შედეგად, გარდა:
ა) აცეტონური სხეულების დაგროვება
ბ) რძის მჟავას კონცენტრაციის გაზრდა
*გ) ჰიპოკალიემია
დ) ცირკულირებული სისხლის მოცულობის შემცირება
ე) ჰიპოქსია
792. სუნთქვითი აციდოზის კომპენსაცია ხორციელდება:

ა) CO2-ის გაძლიერებული გამოყვანით
*ბ) ღვიძლით მჟავე რადიკალების მეტაბოლიზაციით
გ) თირკმლებით ამონიუმის მარილების გაძლიერებული გამოყვანით
დ) თირკმლებით პროტონების ექსკრეციის შემცირებით
ე) ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორებით
793. მეტაბოლური აციდოზი შეიძლება წარმოიშვას:

*ა) პროქსიმალურ მილაკებში ბიკარბონატის რეაბსორბციის შემცირებისას
ბ) დისტალურ მილაკებში წყალბადის იონების გამოყვანის გადიდებისას
გ) პროქსიმალურ მილაკებში ბიკარბონატის რეაბსორბციის მომატებისას
დ) საჭმლის მომნელებელი სისტემის მიერ HCl-ის გაძლიერებული
დაკარგვისას
ე) ყველა ჩამოთვლილ პირობებში
794. მეტაბოლური აციდოზის კომპენსაცია შეიძლება წარიმართოს შემდეგი

გზით:
ა) ფილტვებით CO2-ის გამოყვანის შეკავებით
*ბ) ჰიპერვენტილაციით
გ) pCO2-ის გადიდებით
დ) თირკმლებით ბიკარბონატის გამოყვანის გაძლიერებით
ე) ქლორიდების გამოყვანის შემცირებით
795. სუნთქვითი ალკალოზის კომპენსაცია შეიძლება მოხდეს შემდეგი გზით:

ა) სისხლის ბიკარბონატის კონცენტრაციის შემცირებით
*ბ) თირკმლებით H+ ექსკრეციის შემცირება
გ) pCO2-ის გადიდება
დ) AB-ს სიდიდის გაზრდა
ე) BE სიდიდის გაზრდა
796. მეტაბოლური ალკალოზის კომპენსაცია შეიძლება მოხდეს შემდეგი

გზით:
*ა) სისხლიში ბიკარბონატის კონცენტრაციის დაკლებით
ბ) სისხლიში ბიკარბონატის კონცენტრაციის გაზრდით
გ) BE-ს გადიდებით
დ) pCO2-ის დაკლებით
ე) საერთო ცილის კონცენტრაციის ცვლილებით
797. მჟავე-ტუტოვანი მდგომარეობის გამოსაკვლევად სისხლის აღებისას
აუცილებელია შესრულდეს შემდეგი პირობები:
ა) არტერიული სისხლი აღებულ იქნას ჰეპარინიანი შპრიცით
ბ) სისხლის აღებისას არ გადავჭიმოთ სისხლძარღვი
გ) არ გამოვწუროთ კაპილარული სისხლი
დ) თავიდან ავიცილოთ სისხლის ჰაერთან კონტაქტი
798. pO2 მაჩვენებელი ასახავს:

ა) სისხლში ჟანგბადის საერთო შემცველობას
ბ) ჰემოგლობინთან დაკავშირებულ ჟანგბადს
*გ) ხსნადი ჟანგბადის ფრაქციას
დ) ჰემოგლობინის გაჯერებას ჟანგბადით
799. Hbo sat მაჩვენებელი ახასიათებს:

*ა) ჰემოგლობინის ჟანგბადით გაჯერების ხარისხს
ბ) შრატში ოქსიჰემოგლობინის კონცენტრაციას
გ) ჰემატოკრიტს
დ) სისხლში ჟანგბადის დაძაბულობას
800. კატექოლამინები განისაზღვრება ფლუორომეტრიული მეთოდით:

ა) შრატში
ბ) პლაზმაში
გ) მთლიან სისხლში
*დ) შარდში
ე) გარეცხილ ერითროციტებში
801. ორგანიზმში კატექოლამინების მეტაბოლურ ეფექტს წარმოადგენს:

ა) ჟაანგვითი პროცესების სტიმულაცია
ბ) გლიკოგენის ფოსფორიდაზის აქტივაცია
გ) პლაზმის აქტივაცია
დ) ჰიპოკალიემია
802. სეროტონინის მეტაბოლიზმის პროდუქტი, რომელიც განისაზღვრება

შრდში, არის:
ა) სერომუკოიდი
ბ) ჰომოვანილინის მჟავა
გ) ვანილილ-მინდალის მჟავა
*დ) 5-ოქსიინდოლილძმარმჟავა
ე) დიოქსიფენილალანინი
803. კატექოლამინების მეტაბოლიზმის მოშლა, რომელსაც მივყავართ

ჰიპერტონულ კრიზამდე, გამოვლინდება დაავადებებში:
*ა) ფეოქრომოციტომა
ბ) იცენკო-კუშინგის დაავადება
გ) მიქსედემა
დ) აკრომეგალია
ე) ადისონოს დაავადება
804. ჰიპოთალამუსის ჰორმონები პირდაპირ მოქმედებენ:

ა) ფარისებრ ჯირკვალზე
ბ) კუჭქვეშა ჯირკვალზე
*გ) ჰიპოფიზზე
დ) თირკმელზედა ჯირკვალზე
ე) სასქესო ჯირკვალზე
805. ჰიპოფიზის წინა წილში წარმოიქმნება:

ა) ვაზოპრესინი
ბ) თიროქსინი
*გ) ადენოკორტიკოტროპული ჰორმონი
დ) ადრენალინი
ე) კორტიზოლი
806. ფარისებურ ჯირკვალში წარმოიქმნება:

*ა) ტრიიოდტირონინი, თიროქსინი
ბ) თირეოტროპული ჰორმონი
გ) თირეოლიბერინი
დ) თირეოგლობულინი
ე) ტიროზინი
807. ადგილობრივი მოქმედებით ხასიათდება:

*ა) გასტრინი
ბ) ინსულინი
გ) ალდოსტერონი
დ) ვაზოპრესინი
ე) გლუკაგონი
808. გლუკოკრტიკოიდებს მიეკუთვნება:

*ა) კორტიზოლი
ბ) ადენოკორტიკოტროპული ჰორმონი
გ) კორტიკოლიბერინი
დ) გლუკაგონი
ე) ინსულინი
809. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქზე მოქმედებენ:

ა) ჰიპოფიზის თირეოტროპული ჰორმონი
*ბ) ადენოკორტიკოტროპული ჰორმონი
გ) პარათჰორმონი
დ) ოქსიტოცინი
ე) ალდოსტერონი
810. გლუკონეოგენეზი ძლიერდება:
ა) ადრენალინით
ბ) თიროქსინით
*გ) კორტიზოლით
დ) ინსულინით
ე) ყველა ჩამოთვლილი ჰორმონით
811. კატექოლამინს წარმოადგენს:

ა) სეროტონინი
*ბ) დოფამინი
გ) ვანილილ-მინდალის მჟავა
დ) ჰისტამინი
ე) ჰეპარინი
812. ადრენალინი აძლიერებს:

ა) ლიპოგენეზს
*ბ) გულის კუნთების შეკუმშვას
გ) არტერიული წნევის დაცემას
დ) გლიკონეოგენეზს
ე) ბრონქოსპაზმს
813. სისხლში და შარდში კატექოლამინები მატულობს:

ა) ფეოქრომოციტომის
ბ) სიმპათიკონეირობლასტომის
გ) ალკოჰოლური დელირიის
დ) მანიაკალურ-დეპრესიული ფსიქოზის მანიაკალური ფაზის დროს
814. ფეოქრომოციტომის სადიაგნოსტიკოდ საჭიროა განისაზღვროს შარდში:

ა) კატექოლამინები
ბ) ნორადრენალინი / ადრენალინის თანაფარდობა
გ) ვანილინმინდალის მჟავა
815. თირკმელზედა ჯირკვლის გლუკოკორტიკოიდულ ფუნქციას ახასიათებს:

*ა) 17-, 11-ოქსიკორტიკოსტეროიდი
ბ) ჰომოვანილინის მჟავა
გ) 5-ოქსიინდოლძმარმჟავა
დ) 1-დეზოქსიკორტიკოსტეროიდი
816. სისხლში გლუკოკორტიკოიდების შემცველობა მატულობს:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლის ქრონიკული უკმარისობისას
ბ) ფეოქრომოციტომის
გ) ადისონის დაავადება
*დ) იცენკო-კუშინგის დაავადება
ე) აკტჰ-ს ხანგრძლივი მიღების დროს
817. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ჰიპოფუნქციამდე მივყავართ:

ა) ინსულომას
*ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ტუბერკულოზს
გ) იცენკო-კუშინგის სინდრომს
დ) ალდოსტერომას
ე) ღვიძლის დაავადებებს
818. შარდში 17-კეტოსტეროიდის გამოყოფა :

*ა) დამოკიდებულია სქესზე
ბ) არ არის დამოკიდებულია სქესზე
გ) დამოკიდებულია სქესზე მხოლოდ ხანშიშესულ ადამიანებში
დ) არ არის დაკვირვებები
819. იცენკო-კუშინგის სინდრომის დროს ჰიპერკორტიციზმს თან ახლავს

ყველა შემდეგი სიმპტომი, გარდა:
ა) სიმსუქნე, რომელიც ხასიათდება ცხიმის დაგროვებით სახეზე, კისერზე,
ტანზე
ბ) ჰიპერგლიკემია და გლუკოზურია
გ) ცილების გაძლიერებული დაშლა
დ) შეშუპებები, Na-ს და წყლის შეკავების შედეგად
*ე) ჰიპოტენზია
820. შარდში 17-კეტოსტეროიდის შემცველობისათვის მართებულია შემდეგი,

გარდა:
ა) გამოყოფა მატულობს ფეხმძიმობისას და აკტჰ-ს მიღებისას
ბ) 17-კს განსაზღვრისას ავადმყოფებში თირკმლის უკმარისობით, აქვს
საეჭვო დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა
გ) 17-კს დონის მიხედვით არ შეიძლება შეფასდეს ტესტოსტერონის
სინთეზის სიდიდე
*დ) შარდში 17-კს დონე იკლებს ვირილიზებული სიმსივნეებისას
თირკმელზედა ჯირკვალში
ე) შარდში 17-კს დონე მატულობს იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს
821. 17-ოქსიპროგესტერონისათვის მართებულია შემდეგი:

ა) ადრენოგენიტალური სინდრომის მეტად სპეციფიური მაჩვენებელი
ბ) კორტიზოლის წინამორბედი
გ) გააჩნია ნატრიურეტული მოქმედება
დ) მატულობს შრატში თირკმელზედა ჯირკვლის თანდაყოლილი
ჰიპერპლაზიის დროს
822. შარდში 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდის გამოყოფა მატულობს:

*ა) აკტჰ -ით მკურნალობისას
ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის პირველადი და მეორადი ჰიპოფუნქციის დროს
გ) კახექსიის დროს
დ) ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპოფუნქციის დროს
823. შრატში ალდოსტერონის შემცველობა მატულობს:

ა) კონის სინდრომისას
ბ) ჰიპერტონული დაავადებისას (ავთვისებიანი ფორმა)
გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ჰიპერპლაზიის
*დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისას
ე) არც ერთ ჩამოთვლილ დაავადებისას
824. პარათჰორმონი მოქმედებს:

*ა) ძვლებზე და თირკმლებზე
ბ) თირკმელზედა ჯირკვალზე
გ) კუჭქვეშა ჯირკვალზე
დ) ღვიძლზე
ე) გულზე
825. ჰიპერპარათირეოზს თან ახლავს:

*ა) ჰიპერკალციემია
ბ) ჰიპოკალციემია
გ) ჰიპერნატრიემია
დ) ჰიპოფოსფატურია
ე) გლუკოზურია
826. შრატში პარათირეოიდული ჰორმონის მომატება ერთდროული

ჰიპერკალციემიით შეინიშნება:
ა) პარაფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერპლაზიის დროს
ბ) პარაფარისებრი ჯირკვლის კიბოს დროს
გ) ახალწარმონაქმნების უჯრედების მიერ პარათირეოიდული ჰორმონის
მსგავსი სუბსტანციის ექტოპიური გამოყოფის (ფილტვებისკიბოს, გულის,
თირკმელზედა ჯირკვლის კიბოს ) დროს
827. კალციტონონი:
*ა) აქვეითებს სისხლში Ca-ის დონეს
ბ) ზრდის Ca-ის დონეს სისხლში
გ) ზრდის შრატში ფოსფორის დონეს
დ) არ მოქმედებს შრატში Ca-ის და P-ის დონეზე
ე) ხელს უშლის შარდში Ca-ის და P-ის გამოყოფას
828. შრატში კალციტონინის მომატება შეინიშნება:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის მოდულარული კიბოს დროს
ბ) პარათირეოიდული ჯირკვლის პირველადი ჰიპერფუნქციის დროს
გ) ვიტამინ D-ს დიდი რაოდენობით მიღების დროს
დ) თირკმლის უკმარისობისას
829. კალციტრიოლისათვის მართებულია შემდეგი, გარდა:

ა) ჰორმონი- ვიტამინ D-ს მეტაბოლიტი
ბ) სინთეზირდება თირკმლებში
გ) Ca-ის და P-ის შეწოვის ძირითადი ბიოლოგიური სტიმულაცია
*დ) მატულობს ძვლის ახალწარმონაქმნებში ოსტეოლიზის დროს
ე) მატულობს პარაფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციის დროს
830. ინსულინის დეფიციტის დროს:

*ა) ქვეითდება გლუკოზის დაჟანგვა
ბ) იზრდება უჯრედებში K-ისა და P-ის იონების შემოსვლა
გ) მატულობს გრძელჯაჭვიანი ცხიმოვანი მჟავების სინთეზი (ლიპოგენეზი)
დ) კავდება კეტოგენეზი
831. ფეხმძიმობის დროს სისხლში მატულობს:

*ა) პროგესტერონი
ბ) ტესტოსტერონი
გ) ადრენალინი
დ) გლუკოკორტიკოიდები
832. სომატოტროპინის სეკრეციის მომატებისას ვითარდება:

*ა) აკრომეგალია
ბ) იცენკო-კუშინგის სინდრომი
გ) ნანიზმი
დ) ბაზედოვის დაავადება
ე) მიქსედემა
833. შრატში სომატოტროპული ჰორმონის მომატება შეინიშნება:

ა) გიგანტიზმის
ბ) თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის
გ) პორფირიის
დ) ალკოჰოლიზმის დროს
834. ჰიპოფიზის უკანა წილში წარმოიქმნება:

ა) გონადოტროპული ჰორმონი
*ბ) ვაზოპრესინი
გ) აკტჰ
დ) გლუკოკორტიკოიდები
835. ლიბერინები და სტატინები ( რელიზინგ ფაქტორები) წარმოიქმნება:

ა) ჰიპოფიზში
*ბ) ჰიპოთალამუსში
გ) თირკმელზედა ჯირკვლებში
დ) სასქესო ჯირკვლებში
ე) ლიმფურ კვანძებში
836. პროლაქტინისათვის მართებულია შემდეგი, გარდა:

ა) ჰიპოფიზის წინა წილის ჰორმონი, მისი გამოყოფა სტიმულირდება
ჰიპოთალამუსის მიერ
ბ) საკვერცხეებში სტეროიდების სეკრეციას აფერხებს
გ) უნაყოფობის მიზეზი შეიძლება იყოს ჰიპერპროდუქტი
*დ) ფეხმძიმობისას შრატში მისი კონცენტრაცია თანდათან მცირდება
ე) შრატში მომატებას იწვევს ოპიატები (მორფინი, ჰეროინი)
837. მალუთეინიზირებული ჰორმონისათვის მართებულია შემდეგი, გარდა:

*ა) ჰორმონი არ სინთეზირდება კაცებში
ბ) საკვერცხეებში ესტროგენის სინთეზს ააქტივებს
გ) სისხლში კონცენტრაცია მაქსიმუმს აღწევს ოვულაციის წინ, 12-14 სთ-ით
ადრე
დ) შარდში გამოკვლევა გამიოყენება ენდოკრინული დარღვევების
სადიაგნოსტიკოდ ბავშვებში, რომლებშიც შეინიშნება ადრეული სქესობრივა
მომწიფება
ე) არარეგულარული ოვულაციური ციკლის შემთხვევაში ოვულაციური
ციკლის განსაზღვრისათვის სისხლი იღება ყოველდღე, მენსტრუაციის წინ 8-
18 დღეებს შორის
838. ტესტოსტერონისათვის მართებულია შემდეგი , გარდა:

ა) ანდროგენული ჰორმონი, რომელიც აპირობებს კაცებში მეორად სასქესო
ნიშნებს
ბ) წარმოადგენს ანაბოლიტურ ჰორმონს სომატური ქსოვილებისათვის
გ) მატულობს სისხლში კაცებში კარიოტიპით-XXY
დ) მცირდება პირველადი და მეორადი ჰიპოგონადიზმის დროს
*ე) 60 წლის შემდეგ ხდება სისხლში პროგრესული მომატება
839. ფოლიკულომასტიმულირებელი ჰორმონი მატულობს შარდში:

ა) სემინომის დროს
ბ) მენოპაუზის დროს, რომელიც გამოწვეულია საკვერცხეების ფუნქციის
დარღვევეით
გ) კასტრაციის დროს
დ) შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომის დროს
840. ესტრადიოლ-17 ბეტასათვის მართებულია შემდეგი, გარდა:

ა) აქტიური ესტროგენია
ბ) განისაზღვრება სისხლში საკვერცხეების ფუნქციის შესაფასებლად
მენსტრუალური ციკლის დარღვევისას
*გ) კლებულობს ფეხმძიმობის დროს
დ) კლებულობს პლაზმაში გინეკომასტიების, საშვილოსნოს სისხლდენების
დროს
ე) ორალური კონტრაცეპტივები ზრდიან კონცენტრაციას სისხლში
841. უშაქრო დიაბეტი ვითარდება:

ა) გლუკაგონის უკმარისობისას
ბ) სომატოტროპული ჰორმონის მომატებისას
*გ) ვაზოპრესინის უკმარისობისას
დ) გლუკოკორტიკოიდების სეკრეციის მომატებისას
ე) მიქსედემის დროს
842. მშრალი კვების სინჯი უშაქრო დიაბეტის დროს გვიჩვენებს:

ა) საერთო ცილის შემცირებას სისხლის შრატში
ბ) ჰემატოკრიტის შემცირებას
გ) შარდის ოსმოლიარობის და შეფარდებითი სიმკვრივის მომატებას
*დ) შარდის ჰიპოტონურობას
ე) შარდის მოცულობის შემცირებას
843. ანგიოტენზინ-II-თვის მართებულია შემდეგი:

ა) სისხლში მომატებას მივყავართ თირკმლოვან ჰიპერტონიამდე
ბ) წარმოიქმნება აგიოტენზინ-I -გან რენინის მოქმედებით
გ) ასტიმულირებს ალდოსერონის სეკრეციას
დ) მცირდება კონის სინდრომის დროს
844. C-პეპტიდისათვის მართებულია შემდეგი, გარდა:

ა) წარმოადგენს პროინსულინის გარდაქმნის საბოლოო პროდუქტს
ბ) C-პეპტიდ/ინსულინის თანაფარდობა სისხლში ნორმაში შეადგენს 5:1
გ) სისხლში განსაზღვრა საშუალებას გვაძლევს დავახასიათოთ კუჭქვეშა
ჯირკვლის ბეტა-უჯრედების სინთეტური ფუნქცია
*დ) მატულობს წარმოქმნა შაქრიანი დიაბეტის I ტიპით დაავადებულებში
ე) მატულობს შრატში ინსულინომის დროს
845. საერთო თიროქსინი მომატებულია:

ა) მიქსედემის
ბ) ტრიიოდთირონინით მკურნალობის დროს
*გ) ჰიპერთირეოზის დროს
დ) იოდის მნიშვნელოვანი დეფიციტის დროს
846. ტრიიოდთირონინი მატულობს შრატში:

ა) ესტროგენებით მკურნალობისას
ბ) გლუკოკორტიკოიდებით მკურნალობისას
გ) ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპოფუნქციისას
*დ) თირეოტოკსიკოზისას
847. თირეოტოქსიკოზის დროს:

ა) მცირდება ძირითადი ცვლა
ბ) მატულობს სისხლის შრატში ქოლესტერინი და ფოსფოლიპიდები
*გ) შარდში მატულობს აზოტი, ფოსფორი, კალციუმი, კრეატინინი,
ზოგჯერ გლუკოზურია
დ) მცირდება ფარისებრი ჯირკვლის I-131 შთანთქმა
ე) კლებულობს სისხლში თიროქსინის და ტრიიოდთირონინის დონე
848. პირველადი მიქსედემის დროს:

ა) მატულობს ფარისებრ ჯირკვალში I-131 დაგროვება
ბ) კლებულობს სისხლის შრატში ქოლესტერინი
გ) მატულობს შარდში 17- კეტოსტეროიდები
დ) მატულობს ძირითადუ ცვლა
*ე) მატულობს თირეოტროპული ჰორმონი
849. წყალში ხსნად ვიტამინებს მიეკუთვნება:

ა) ვიტამინი B1
ბ) ვიტამინი B2
გ) ვიტამინი B6
850. ცხიმში ხსნადს მიეკუთვნება:

ა) ვიტამინი A
ბ) ვიტამინი D
გ) ვიტამინი E
დ) ვიტამინი K
851. დაავადება ბერი-ბერი ვითარდება ალიმენტალური უკმარისობისას:

*გ) ვიტამინი B1
ე) ვიტამინი B6
852. პელაგრა ვითარდება უკმარისობისას:

*ე) ვიტამინი PP
853. ქსეროფტალმია ვლინდება ალიმენტალური უკმარისობისას:

*ა) ვიტამინი A
854. ქათმის სიბრმავე ვითარდება ალიმენტალური უკმარისობისას:
*ა) ვიტამინი A
დ) ვიტამინი C
855. სკორბუტი ვითარდება უკმარისობისას:

*დ) ვიტამინი C
856. მეგალობლასტური ანემია ვითარდება უკმარისობისას:

*ე) ვიტამინი B12
857. რაქიტი ვითარდება უკმარისობისას:

*ბ) ვიტამინი D
858. ჰემორაგიული სინდრომი ვითარდება დეფიციტის დროს:

ა) ვიტამინი B1
ბ) ვიტამინი B6
გ) ვიტამინი E
დ) ვიტამინი D
*ე) ვიტამინი K
859. დერმატიტი, სტომატიტი, კონიუნქტივიტი ვითარდება დეფიციტის

დროს:
*ბ) ვიტამინი B2
გ) ვიტამინი D
დ) ვიტამინი E
ე) ვიტამინი C
860. გლიკოლიზი - ეს არის რეაქცია:

ა) გლიკოგენის სინთეზის
ბ) გლიკოგენის დაჟანგვა ლაქტატამდე
გ) გლუკოზის დაჟანგვა აცეტილ -კო A-მდე
*დ) გლუკოზის დაჟანგვა ლაქტატამდე
ე) გლუკოზის დაჟანგვა ნახშირორჟანგამდე და წყლამდე
861. ენერგეტიკული ცვლის სუბსტრატად შეიძლება გამოიყენებოდეს ყველა

ჩამოთვლილი ნივთიერება, გარდა:
*ა) კატექოლამინები
ბ) ნახშირწყლები
გ) ლიპიდები
დ) კეტონური სხეულები
ე) ამინომჟავები
862. ცხიმოვანი მჟავეების ბეტა- ჟანგვის შედეგად წარმოიქმნება:

*ა) აცეტილ -კო A
ბ) ლაქტატი
გ) კეტონური სხეულები
დ) ტრიგლიცერიდები
ე) ატფ
863. მაკროერგულ შენაერთებს მიეკუთვნება:

ა) გლუკოზა
ბ) HAD
გ) გლიკოგენი
დ) ცხიმოვანი მჟავები
*ე) ატფ
864. მიტოქონდრიების სუნთქვითი ჯაჭვის შემადგენლობაში შედის:

*ა) ციტოქრომები
ბ) ტრიკარბონის მჟავები
გ) გლიკოფოსფატები
დ) ამინომჟავები
ე) ვიტამინები
865. ქსოვილოვან ჰიპოქსიაზე მეტყველებს:

ა) ჰიპოალბუმინემია
*ბ) შრატში ლაქტატის მომატება
გ) ალტ, ასტ აქტივობის მომატება
დ) ჰიპერკოაგულაცია
ე) ჟანგბადის მოხმარების დაქვეითება
866. ჰიპოქსია ვლინდება ყველა შემდეგი მდგომარეობისას, გარდა:

ა) შოკი
ბ) გულის დეკომპენსაცია
გ) ანემია
დ) ფილტვის უკმარისობა
*ე) თირკმლის უკმარისობა
867. სუნთქვითი კოეფიციენტი - ეს არის შეფარდება:
ა) ჩასუნთქვის და ამოსუნთქვის ხანგრძლივობა
ბ) სუნთქვის სიხშირე და გულის შეკუმშვა
*გ) მოხმარებული ჟანგბადის მოცულობა და ამოსუნთქული ნახშირმჟავები
დ) ჟანგბადის ძაბვა არტერიებში და ვენებში
ე) ჟანგბადის ძაბვა ჰაერში და არტერიულ სისხლში
868. პორფირინები ორგანიზმში შეკავშირებულია:

*ა) მეტალებთან
ბ) ნახშირწყლებთან
გ) მჟავებთან
დ) ლიპიდებთან
ე) ფუძეებთან
869. პორფირინები უპირატესად სინთეზირდება:

ა) ელენთაში, ლიმფურ კვანძებში
ბ) ნაწლავებში
*გ) ძვლის ტვინში, ღვიძლში
დ) თირკმლებში
ე) ფილტვებში
870. მზით დასხივების მიმართ გაზრდილი მგრძნობელობა შეინიშნება:

ა) მწვავე ჩანაცვლებადი პორფირიისას
*ბ) გუნტერის დაავადებისას
გ) ტყვიით მოწამვლისას
დ) ბენზოლით მოწამვლისას
ე) ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობისას
871. ერითროპოეტური პორფირიის დროს პორფირინები განისაზღვრება:

ა) სისხლში
ბ) შარდში
გ) ნაღველში
*დ) ერითროციტებში
ე) ლეიკოციტებში
872. მწვავე ხანგამოშვებითი პორფირია გვხვდება შედარებით ხშირად:

ა) ბავშვობის ასაკში
*ბ) 16-დან 35 წლამდე
გ) 40-დან 50 წლებში
დ) 50 წლის ზევით
ე) ნებისმიერ ასაკში
873. მწვავე ხანგამოშვებითი პორფირიის დროს პროვოცირების ფაქტორს

ა) ინექციები
ბ) ენდოკრინული პრეპარატები
გ) ბარბიტურატები
დ) ნარკოტიკი, ალკოჰოლი
874. პორფირინების ცვლის დარღვევა შესაძლებელია:

*ა) ტყვიით მოწამვლისას დროს
ბ) ჰიპერბილირუბინემიის დროს
გ) გაზრდილი შიდა სისხლძრღვოვანი ჰემოლიზის დროს
დ) ვიტამინების დეფიციტის დროს
ე) ნეფრიტების დროს
875. მწვავე ხანგამოშვებითი პორფირიის მიმდინარეობისას თავისებურებას

ა) გამწვავება შემოდგომა- ზაფხულის პერიოდში
*ბ) აბდომინალური სიმპტომატიკა
გ) მგრძნობელობა მზის სხივების მიმართ
დ) ერითროციტებში პორფირინების შემცველობის ცვლილება
ე) ჰემოლიზი
876. მწვავე ხანგამოშვებითი პორფირიის დროს პორფირინების წინამორბედი

განისაზღვრება:
ა) ნაღველში
ბ) ერითროციტებში
გ) განავალში
*დ) შარდში
ე) ლიმფოციტებში
877. ერითროციტების პორფირინების სინთეზის დარღვევის ძირითად

დიაგნოსტიკურ თივისებას წარმოადგენს:
ა) ერითროციტოპენია
ბ) რეტიკულოციტოზი
გ) რკინის დეფიციტი
*დ) ერითროციტების ფლუორესცენცია ულტრაიისფერ სინათლეში
ე) ლეიკოპენია
878. ჰეპატოციტებში არაკონიუგირებული ბილირუბინი ექვემდებარება:

ა) გოგირდის მჟავასთან შეერთებას
ბ) დეკარბოქსილირებას
*გ) გლუკურონის მჟავასთან შეერთებას
დ) დეზამინირებას
ე) ყველა ჩამოთვლილ გარდაქმნას
879. კონიუგირებული ბილირუბინი ძირითადად გადადის:

*ა) ნაღველგამომტან კაპილარებში
ბ) სისხლში
გ) ლიმფურ სისტემაში
დ) ნერწყვში
880. ჯანმრთელი ადამიანის შარდი შეიცავს:
ა) ბილივერდინს
*ბ) სტერკობილინოგენს
გ) მეზობილირუბინს
დ) ბილირუბინს
ე) ყველა ჩამოთვლილი ნივთიერება
881. შარდში დადებითი რეაქცია ნაღვლის პიგმენტებზე გამოვლინდება:

ა) ჟილბერის სინდრომის დროს
*ბ) ობტურაციული სიყვითლის დროს
გ) აუტოიმინური ჰემოლიზური ანემიის დროს
დ) ბირთვული სიყვითლის დროს ახალშობილებში
882. ტუტე ფოსფატაზის აქტივობა მნიშვნელოვანია დიაგნოსტიკაში:

ა) ვირუსული ჰეპატიტის
ბ) ობტურაციული სიყვითლის
გ) ტოქსიური ჰეპატიტის
დ) ღვიძლის კიბოს
883. სისხლში კონიუგირებული ბილირუბინის ფრაქცია ჭარბობს:

*ა) ვირუსული ჰეპატიტის
ბ) პოსტტრანსფუზიული ჰემოლიზის
გ) ახალდაბადებულთა ფიზიოლოგიური სიყვითლის
დ) ჟილბერის სინდრომის დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობისას
884. მწვავე ვირუსული ჰეპატიტის ადრეული დიაგნოსტიკისათვის

მიზანშეწონილია გამოვიკვლიოთ:
ა) ბილირუბინის ფრაქციები
*ბ) ამინოტრანსფერაზები
გ) შრატისმიერი რკინა
დ) ტუტე ფოსფატაზა
ე) ყველა ჩამოთვლილი შენაერთი
885. ჰემოლიზური და ობტურაციული სიყვითლის დიფერენცირება შეიძლება

გამოკვლევებით:
ა) ბილირუბინის ფრაქციების
ბ) რეტიკულოციტების რაოდენობის
გ) შრატისმიერი რკინის
დ) ტუტე ფოსფატაზის
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მაჩვენებლით
886. ნაღვლის პიგმენტების ცვლა ირღვევა:

ა) ჰემოგლობინოპათიის
*ბ) ჟილბერის სინდრომის
გ) პორფირიის
დ) მიოგლობინურიის
ე) ყველა ჩამოთვლილიდაავადების დროს
887. მწვავე ვირუსული ჰეპატიტის სიყვითლის ფორმის დროს გამოვლინდება:

ა) ურობილინურია
*ბ) ბილირუბინემია
გ) ლდგ აქტივობის მომატება
დ) ალტ აქტივობის მომატება
888. ღვიძლის ალკოჰოლური დაზიანების დროს უფრო ინფორმაციულია

განსაზღვრა:
ა) ბილირუბინის ფრაქციების
ბ) განავლის სტერკობილინზე
*გ) გგტპ-ის
დ) ამილაზების
889. არაკონიუგირებული ბილირუბინის ფრაქცია მატულობს:

ა) ღვიძლის ბილირული ციროზის დროს
*ბ) ჟილბერის სინდრომის დროს
გ) პარენქიმატოზული ჰეპატიტის დროს
დ) ობტურაციული სიყვითლის დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს
890. მიოგლობინი შედის

ა) ღვიძლში
*ბ) კუნთებში
გ) ზურგის ტვინში
დ) ნერვულ სისტემაში
ე) ერითროციტებში
891. მეორად მიოგლობინურიებს იწვევენ:

ა) ქსოვილების ხანგრძლივი სრესვის სინდრომი
ბ) ეგზოგენური ტოქსიური ნივთიერებების მოქმედება
გ) თრომბოზები, ემბოლიები
892. მიოგლობინურიის ლაბორატორიული ნიშნები:

ა) წითელი შარდი
ბ) ცილა შარდში
გ) შარდის მჟავე რეაქცია
დ) შარდის ნალექებში დეტრიტების, ცილინდრების და თირკმლის
ეპითელიუმის არსებობა
893. სისხლის შრატში მიოგლობინის განსაზღვრა გამოიყენება ადრეული

დიაგნოსტიკისათვის:
*ა) მიოკარდის ინფარქტის დროს
ბ) ვირუსული ჰეპატიტის დროს
გ) ჰემოლიზური ანემიის დროს
დ) ძვლის პათოლოგიის დროს
ე) მიოზიტის დროს
894. ანთების კერაში ჰისტამინი ხვდება:

ა) სისხლიდან
ბ) ქსოვილოვანი სითხიდან
გ) ეოზინოფილებიდან
*დ) მასტოციტებიდან
ე) მაკროფაგებიდან
895. ბრადიკინინი- გვევლინება აქტივაციის პროდუქტად:

ა) ფიბრინოლიზის
ბ) პლაზმური ჰემოსტაზის
*გ) კალიკრეინ-კინინური სისტემის
დ) კომპლემენტის სისტემის
ე) თრომბოციტების
896. უმთავრეს ლიზოსომალურ ფერმენტებად გვევლინება:

*ა) კატეპსინები
ბ) ატფ-აზები
გ) ციკლოოქსიგენაზები
დ) ტრანსამინაზები
ე) ლაქტატდეჰიდროგენაზები
897. ანთების მწვავე ფაზის ცილად გვევლინება:

ა) ადრენალინი
*ბ) ფიბრინოგენი
გ) ჰისტამინი
დ) აპო-ბეტა-ცილა
ე) სეროტონინი
898. რევმატიზმის და რევმატოიდული ართრიტის ქვემწვავე და

გახანგრძლივებული ფორმებისათვის დამახასიათებელია:
*ა) ჰიპერ- გამა-გლობულინემია
ბ) ჰიპო- გამა-გლობულინემია
გ) ჰიპერ- გამა-ალბუმინემია
დ) ჰიპო- გამა-ალბუმინემია
ე) ჰიპო-ალფა-2- გლობულინემია
899. მწვავე ანთების დროს დისპროტეინემიას თან ახლავს:

ა) ალბუმინების მკვეთრი მომატება
ბ) გამა-გლობულინების მნიშვნელოვანი დაქვეითება
გ) გამა-გლობულინების მნიშვნელოვანი მომატება
*დ) ალფა-2- გლობულინების მომატება
ე) ალფა-2- გლობულინების დაქვეითება
900. სერომუკოიდის განსაზღვრა გვაძლევს დადებითი შედეგების მაღალ

პროცენტს:
*ა) რევმატიზმის მწვავე ფაზაში
ბ) ვირუსული ჰეპატიტის დროს
გ) პანკრეატიტის დროს
დ) პერიტონიტის დროს
ე) მიოკარდიტის დროს
901. სისხლის შრატში სიალის მჟავების დონე გამოხატავს:

ა) ფიბრინოლიზის აქტივაციას
*ბ) ანთებითი-დესტრუქციული პროცესების ხარისხს
გ) ჰემოლიზის ხარისხს
დ) თრომბოციტების აგრეგაციის ხარისხს
ე) ფიბრობლასტების პროლიფერაციას
902. ''C'' რეაქტიული ცილა:

ა) ნორმაში არსებობს, მაგრამ ანთებითი პროცესების დროს მცირდება
*ბ) გამოვლინდება ანთების , ქსოვილის ნეკროზის დროს
გ) მატულობს ანთებითი პროცესების რემისიის დროს
დ) გამოვლინდება ქრონიკული ანთების დროს
ე) დაავადების გამწვავებისას იკარგება
903. ალანინამინოტრანსფერაზების აქტივობის მომატება გამოხატავს პირველ

რიგში:
ა) ნეფროპათიის ხარისხს
ბ) რევმატოიდული ართრიტის გამწვავებას
*გ) ღვიძლის პარენქიმატოზული უჯრედების დაზიანებას
დ) დისპროტეინემიას
ე) დისბაქტერიოზს
904. გამა-გლუტამილტრანსფერაზების მომატება შეინიშნება:

ა) მიოკარდის ინფარქტის
ბ) ამილოიდოზის
გ) კარდიომიოპათიების
*დ) ნაღვლის გზების დაავადებისას, რომელსაც თან ახლავს ობტურაცია
ე) გლიკოგენოზების დროს
905. ''B'' ჰეპატიტისათვის სპეციფიკურ ტესტს წარმოადგენს:

ა) ტრანსამინაზის აქტივობის განსაზღვრა
ბ) მჟავე ფოსფატაზის აქტივობის განსაზღვრა
გ) სორბიტდეჰიდროგენაზის აქტივობის განსაზღვრა
*დ) HBs-ანტიგენის განსაზღვრა
ე) ბილირუბინის მომატება
906. როცა საეჭვოა ანთებითი პროცესი, რეკომენდირებულია ჩატარდეს

ა) ლეიკოციტალური ფორმულა
ბ) ცილების ფრაქციები
გ) ''C'' რეაქტიული ცილა
დ) ედსი
907. კალიკრეინ-კინინის სისტემა:

ა) ახორციელებს სისხლში ლიპიდების ტრანსპორტს
ბ) ააქტივებს თრომბოციტების ადჰეზიას
*გ) ასრულებს რეგულატორის როლს სისხლის პროტეოლიზურ სისტემაში
დ) მონაწილეობს პეპტიდების ჰიდროლიზში საჭმლის მომნელებელ სისტემაში
ე) ააქტივებს ბილირუბინის სინთეზს
908. კომპლემენტის სისტემის აქტივაციას ადგილი აქვს:

*ა) სისტემური წითელი მგლურას დროს
გ) ჰემოფილია A-ს დროს
დ) ჰიპერქოლესტერინემიის დროს
ე) დაგროვების დაავადების დროს
909. ცილები იხსნებიან რა წყალში, გვაძლევენ:

ა) ჭეშმარიტ ხსნარებს
*ბ) კლოიდურ ხსნარებს
გ) ნაჯერ ხსნარებს
დ) მიცელებს
910. პლაზმის ცილებს მიეკუთვნება:

*ა) ალბუმინები, გლობულინები, ფიბრინოგენი
ბ) კერატინი
გ) ელასტინი
დ) სკლეროპროტეიდები
911. პლაზმის ცილების ფუნქციებია:

ა) კოლოიდო-ოსმოსური წნევის მდგრადობის შენარჩუნება
ბ) ჰემოსტაზში მონაწილეობა
გ) იმუნურ პასუხში მონაწილეობა
დ) ტრანსპორტული
912. სად ფორსფორილდება კრეატინი

ა) ღვიძლში
ბ) ტვინში
*გ) კუნთებში
დ) ელენთაში
ე) ერითროციტებში
913. შარდმჟავა წარმოიქმნება:

ა) ცილების ბაქტერიოლოგიური გადამუშავებისას
ბ) კრეატინის ფოსფორილებისას
გ) ღვიძლში ტოქსიური ნივთიერებების გაუვნებელყოფისას
*დ) პურინის ცვლის დროს, როგორც საბოლოო პროდუქტი
914. სისხლში შარდმჟავა იმატებს

ა) პოდაგრისას
ბ) თირკმელების კენჭოვანი დაავადების დროს
გ) გულის ინფარქტის შემთხვევაში
დ) შაქრიანი დიაბეტისას
*ე) ყველა ჩამოთვლილის შემთხვევაში
915. შარდში შარდმჟავას მომატება შეინიშნება

ა) პოდაგრისას
ბ) ლეიკოზებისას
გ) ტყვიით მოწამვლისას
დ) ალკოჰოლიზმისას
*ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევებისას
916. ჰიპოურიკემია აღინიშნება:

ა) თირკმელების დაავადებისას
ბ) სალიცილატების მიღებისას
გ) კუნთების პროგრესული დისტროფიისას
დ) ფოლიუმის მჟავას ცვლის დარღვევისას
*ე) ყველა ჩამოთვლილი შემთხვევევისას
917. კრეატინფოსფოკინაზის BB იზოფერმენტი რომელ ორგანოში გვხვდება:

ა) გულში
*ბ) ტვინში
გ) კუნთში
დ) ღვიძლში
918. ექსკრეტორულ ფერმენტებს მიეკუთვნება:

*ა) ტუტე ფოსფატაზა
ბ) ლიპოპროტეინლიპაზა
გ) ცელულოპლაზმინი
დ) ქოლინესთერაზა
919. ინსულინი მოქმედებს გლუკოზის უტილიზაციაზე:
ა) აძლიერებს ქსოვილების მიერ გლუკოზის ასიმილაციას
ბ) ხელს უწყობს გლუკოზის გარდაქმნას გლიკოგენად
გ) ამუხრუჭებს გლუკონეოგენეზს
დ) ხელს უწყობს გლუკოზის დაჟანგვას
920. ჰიპერგლიკემიურ ეფექტს ახდენს:

ა) თიროქსინი
ბ) სომატოტროპული ჰორმონი
გ) გლუკოკორტიკოიდები
დ) ადრენალინი
921. გლუკოზა სისხლში შეიძლება განისაზღვროს:

ა) გლუკოოქსიდაზური მეთოდით
ბ) ორთოტოლოიდური მეთოდით
გ) ჰექსოკინაზური მეთოდით
922. ინსულინდამოკიდებული დიაბეტის დასადგენად ისაზღვრება:

ა) გლუკოზის რაოდენობა სისხლში
ბ) გლუკოზის რაოდენობა შარდში
გ) კეტონური სხეულები შარდში
დ) C პეპტიდის რაოდენობა სისხლსა და შარდში
923. სისხლში ქილონომიკრონების ჰიდროლიზში მონაწილეობს:

*ა) ლიპოპროტეინლიპაზა
ბ) ქოლესტერინესთერაზა
გ) ფოსფოლიპაზა
დ) ჰიდროგენაზა
ე) გლუტამატდეჰიდროგენაზა
924. ქოლესტერინის ძირითად ტრანსპორტულ ფორმას წარმადგენს:

ა) ქილომიკრონები
*ბ) დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდები
გ) ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდები
დ) მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდები
925. ქოლესტერინის ბიოლოგიური როლი ვლინდება - წინამორბედად:

ა) D ვიტამინის
ბ) სასქესო ჰრმონების
გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ჰორმონების
დ) ნაღვლის მჟავების
926. სად სინთეზირდება ქილომიკრონები

ა) გულში
*გ) ნაწლავში
დ) კუნთში
ე) ელენთაში
927. მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების შემცირება აღინიშნება:

ა) ათეროსკლეროზისას
გ) მწვავე ქოლეცისტიტისას
დ) გაცხიმოვნებისას
*ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევებისას
928. ქოლესტერინის დონის გაზრდა აღინიშნება:

ა) პირველადი ბილიარული ციროზისას
ბ) გულის იშემიური დაავადებისას
გ) ქრონიკული პანკრეატიტისას
დ) ალკოჰოლიზმის დროს
*ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში
929. ათეროგენულ ეფექტს ფლობს:

*ა) ლიპოპროტეიდები ძალიან დაბალი სიმკვრივის
ბ) ლიპოპროტეიდები მაღალი სიმკვრივის
გ) ქილომიკრონები
დ) ფოსფოლიპიდები
ე) პოლიგაუჯერებელი ცხიმოვანი მჟავეები
930. ათეროსკლეროზის დროს ქოლესტერინის რაოდენობა რომელ ფრაქციაში

იმატებს:
ა) ალფალიპოპროტეიდებში
*ბ) ბეტალიპოპროტეიდებში
გ) ქილომიკრონებში
დ) პრებეტალიპოპროტეიდებში
ე) ყველა ჩამოთვლილში
931. სისხლის ონკოზურ წნევას ქმნის

ა) ნახშირწყლები
ბ) ლიპიდები
*გ) ცილები
დ) ფერმენტები
ე) ელექტროლიტები
932. იონიზირებული კალციუმი მონაწილეობას იღებს:

ა) კუნთების შეკუმშვაში
ბ) სისხლის შედედებაში
გ) ძვლოვანი ქსოვილის ცვლაში
დ) ნერვული იმპულსების გატარებაში
933. შრატში მაგნიუმის მომატება აღინიშნება:

ა) თირკმლის მწვავე და ქრონიკული უკმარისობისას
ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის მწვავე და ქრონიკული უკმარისობისას
გ) ესენციური ჰიპერტონიისას
დ) პროგრესირებული ათეროსკლეროზის დროს
*ე) ყველა შემთხვევაში
934. შრატში მაგნიუმის რაოდენობა მცირდება:

ა) ნაწლავში მისი შწოვის დარღვევისას
ბ) მწვავე და ქრონიკული პანკრეატიტებისას
გ) ღვიძლის ციროზის დროს
დ) ქრონიკული ალკოჰოლიზმის დროს
935. შრატში სპილენძის შემცირება აღინიშნება:

ა) ნეფროზული სინდრომისას
ბ) ვილსონის დაავადებისას
გ) დამწვრობისას
დ) ქრონიკული გულის იშემიური დაავადებისას
936. სისხლში ჰისტამინის მომატება აღინიშნება:

ა) ალერგიული დაავადებიებისას
ბ) რევმატოიდული ართრიტისას
გ) კუჭის წყლულისას
დ) ავთვისებინი მასტოცისტომისას
*ე) ყველა ჩამოთვლილი შემთხვევების დროს
937. . შედედების სისტემის ფაქტორებს შეიცავენ:

ა) პლაზმა;
ბ) ერითროციტები;
გ) თრომბოციტები;
დ) სისხლძარღვთა ენდოთელიუმი;
938. ვიტამინი "k" ზემოქმედებს შემდეგის სინთეზზე:

*ა) პროთრომბინის;
ბ) ფიბრინოგენის;
გ) ფაქტორი III;
დ) ფაქტორი XII;
ე) პრეკალიკრეინის.
939. თრომბინის წარმოქმნა მიმდინარეობს შემდეგის ზეგავლენით:
ა) ფაქტორი I;
ბ) ფაქტორი VII;
გ) ფაქტორი IX;
*დ) ფაქტორი Xა;
ე) ფაქტორი XIII.
940. თრომბოციტარულ სისხლძარღვოვან ჰემოსტაზს მიეკუთვნება ფუნქცია:

ა) პროტეოლიზის;
*ბ) ადჰეზიურ-აგრეგაციული;
გ) ჰიდროლიზის;
დ) ლიზისის;
ე) ფიბრინოლიზის.
941. თრომბოციტებში მნიშვნელოვანი რაოდენობით სინთეზირდება:

ა) პროსტაციკლინი;
*ბ) თრომბოქსანი;
გ) პროტეინი "C";
დ) ფაქტორი VII
ე) პროთრომბინი.
942. ანტიკოაგულანტური თვისებით ხასიათდება:

ა) პლაზმინოგენი;
*გ) ანტითრომბინი III;
დ) სტრეპტოკინაზა
ე) ადფ.
943. ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტები იწვევს:

ა) პროტეოლიზს;
ბ) ფაქტორი III სინთეზს;
*გ) ფიბრინის წარმოქმნის ბლოკადას;
დ) ფაქტორი XII აქტივაციას;
ე) ფიბრინოლიზის აქტივობას.
944. სისხლის კოლტის რეტრაქცია დამოკიდებულია ფუნქციაზე:

ა) პლაზმური ფაქტორების;
*ბ) თრომბოციტარული ფაქტორების;
გ) კინინის სისტემის;
დ) კომპლემენტის სისტემის;
ე) პროტეოლიზური სისტემების.
945. პროთრომბინის წარმოქმნა საჭიროა გაკონტროლდეს:

ა) თრომბოციტების აგრეგაციით;
ბ) ფიბრინოგენით;
*გ) რეკალციფიკაციის აქტიური დროით;
დ) პროთრომბინის დროით;
ე) სისხლდენის დროით.
946. თრომბინის დროის განსაზღვრა გამოიყენება:

*ა) ჰეპარინოთერაპიაზე დაკვირვებისათვის;
ბ) არაპირდაპირ კოაგულიანტებზე კონტროლისათვის;
გ) ფიბრინის წარმოქმნის განსაზღვრისაღვის;
დ) დისფიბრინოგემიის სადიაგნოსტიკოდ;
ე) ყველა ჩამოთვლილისათვის.
947. ჰემოსტაზის პლაზმური რგოლის სამ კომპლექსში არ შედის:

*ა) თრომბოციტების ფაქტორი 3;
ბ) ფაქტორი V;
გ) ფაქტორი VIII;
დ) ფაქტორი IX;
ე) ფაქტორი XI.
948. პათოლოგიურ მდგომარეობას, რომელიც მიმდინარეობს უპირატესად

ჰიპოკოაგულაციასთან ერთად, მიეკუთვნება:
ა) ათეროსკლეროზი;
*ბ) ვილებრანტის დაავადება;
გ) მაობლიტირებელი ენდარტერიტი;
დ) ავთვისებიანი ახალწარმონაქმნები;
ე) თრომბოფლებიტი.
949. პრეთრომბოზული მდგომარეობისათვის დამახასიათებელია:

ა) ფიბრინოლიზური აქტივობის მომატება;
ბ) ჰიპოკოაგულაცია;
გ) ჰიპოფიბრინოგენემია;
*დ) თრომბოციტების ადგეზიის და აგრეგაციის მომატება;
ე) თრომბოციტოპათია.
950. ფიბრინოლიზის აქტივატორს წარმოადგენს:

ა) კოლაგენი;
ბ) ანტითრომბინი III;
გ) ლიპოპროტეიდები;
*დ) სტრეპტოკინაზა;
ე) კინინოგენი.
951. არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულიანტები შეიძლება

გაკონტროლდეს:
ა) შედედების დროით;
ბ) თრომბინის დროით;
*გ) პროთრომბინის დროით;
დ) ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტებით;
ე) ანტითრომბინი III-ით.
952. დ.ს.შ.-ს სინდრომის მწვავე ფორმის დროს:
*ა) ფიბრინოგენი იკლებს;
ბ) ფიბრინოგენი მატულობს;
გ) თრომბინის დრო მოკლდება;
დ) ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტები არ აღმოჩნდება;
ე) თრომბოციტების რაოდენობა მატულობს.
953. დ.ს.შ.-ს სინდრომის ქრონიკული ფორმის სადიაგნოსტიკოდ შედარებით

ინფორმაციულია განსაზღვრა:
ა) ფიბრინოგენის;
ბ) თრომბინის დროის;
გ) პროთრომბინის დროის;
*დ) ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტების;
ე) ეუგლობულინის კოლტის ლიზისის დროით.
954. თრომბოციტოპენიის გამოსაკვლევად აუცილებელია განისაზღვროს:

ა) თრომბოციტების ადპეზიურ-აგრეგაციული ფუნქცია;
*ბ) თრომბოციტების რაოდენობა;
გ) ფიბრინოგენი;
დ) თრომბინის დრო;
ე) ბეტა-თრომბიგლობულინი.
955. თრომბოციტოპათიის გამოსავლენად აუცილებელია განისაზღვროს:

ა) თრომბოციტების აგრეგაციული ფუნქცია;
ბ) თრომბოციტების ადჰეზიური ფუნქცია;
გ) თრომბოციტების ფაქტორი 3;
დ) სისხლდენის დრო;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი სწორია.
956. ჭარბი მოხმარების კოაგულოპათია ვითარდება:

ა) ჰემოფილიის დროს;
*ბ) დსშ სინდრომის დროს;
გ) ვილებრანტის დაავადების დროს;
დ) გლანცმანის თრომბოსტენიის დროს;
ე) ჰაგემანის დაავადების დროს.
957. ჰემოფილიისათვის დამახასიათებელია

*ა) აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინური დროის (ანთდ)
გაგრძელება;
ბ) ანთდ დამოკლება;
გ) პროთრომბინის დროის გაგრძელება;
დ) ფიბრინოგენის შემცირება;
ე) დადებითი ეტალონური ტესტი.
958. ანტითრომბინი III-ის შემცირება დამახასიათებელია:

*ა) გულის იშემიური დაავადებისათვის;
ბ) კატარაქტების;
გ) მწვავე რინიტის;
დ) დისპეპსიის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი შემთხვევის დროს.
959. ჰეპატოციტების დაზიანებისათვის უფრო ტიპიურია:

ა) ფიბრინოგენის მომატება;
*ბ) ფაქტორების II, VII, IX, X აქტივობის შემცირება;
გ) ფაქტორი VIII-ის შემცირება;
დ) ანტითრომბინ III-ის მომატება;
960. ვიტამინ K-ს ცვლა დარღვეულია:

ა) მენორაგიების დროს;
ბ) თირკმლის დაავადებისას;
გ) ცხვირიდან სისხლდენისას;
დ) მიოკარდიუმის ინფარქტის დროს;
*ე) პარენქიმატოზული ჰეპატიტის დროს.
961. პროთრომბინის დროის გახანგრძლივება არ შეინიშნება:

ა) K-ავიტამინოზის დროს;
ბ) პარენხიმატოზული ჰეპატიტის დროს;
გ) არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტებით მკურნალობის დროს;
*დ) "A" ჰემოფილიის დროს;
ე) ჰიპოფიბრინოგენემიის დროს.
962. ჭარბი მოხმარების კოაგულოპათიას არ ახლავს მოხმარება:

ა) ფაქტორ I-ის;
ბ) ფაქტორ V-ის;
გ) თრომბოციტების;
დ) ფაქტორ VIII-ის;
*ე) კალციუმის იონების.
963. გლანცმანის დაავადების დროს ზიანდება:

ა) ღვიძლი;
ბ) სისხლძარღვთა ენდოთელი;
გ) ვიტამინი "K"-ს შეწოვა;
*დ) თრომბოციტები;
ე) კალოკრეინ-კინინის სისტემა.
964. ვილებრანტის დაავადება დაკავშირებულია:

*ა) ანტიგენის დეფექტთან ფაქტორ VIIIვ-ში;
ბ) ფაქტორ VIIIკ დეფექტთან;
გ) ღვიძლის პათოლოგიასთან;
დ) ფიბრინოგენის შემცირებასთან;
ე) თრომბოციტების გრანულების დეფექტთან.
965. ჰემოფილიის დროს გვაქვს ფაქტორების დეფიციტი:

*ა) პლაზმაში;
ბ) თრომბოციტებში;
გ) ლეიკოციტებში;
დ) სისხლძარღვთა ენდოთელიუმში;
ე) ფიბრინოლიზში.
966. ანტიკოაგულანტური მოქმედებით ხასიათდება:

ბ) თრომბინი;
*გ) პროტეინი "C";
დ) პლაზმინოგენის ქსოვილოვანი აქტივატორი;
ე) ასკორბინის მჟავა.
967. სისხლძარღვთა ენდოთელიუმში სინთეზირდება:

ა) პროთრომბინი;
*ბ) პროსტაციკლინი;
გ) თრომბოქსანი;
დ) ფაქტორი IX;
ე) ვიტამინი "K".
968. პროტეინ "C"-ს განსაზღვრის დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა:

ა) თრომბოემბოლიის რისკის გამოვლენაში;
ბ) ტაბლეტირებული ანტიკოაგულიანტების დოზების გაზრდის და
შემცირების კრიტერიუმში;
გ) ღვიძლის დისფუნქციის ხარისხის შეფასებაში;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია.
969. თრომბოციტების აქტივაციაზე მეტყველებს შრატში მომატება:

ბ) ანტითრომბინ III-ის;
*გ) ბეტათრომბოგლობულინის;
დ) კომპლემენტის;
970. პროთრომბინის დრო მატულობს შემდეგ შემთხვევებში, გარდა:

ა) II, V, VII, X, ფაქტორების თანდაყოლილი დეფიციტის დროს;
ბ) ღვიძლის პარენქიმის ქრონიკული დაავადებისას;
გ) ვიტამინ "K"-ს დეფიციტის დროს;
*დ) თრომბოზის, ჰიპერკოაგულაციის დროს ;
ე) ჰიპოფიბრინოგენეზისას.
971. სისხლდენის გაგრძელებული დრო დამახასიათებელია:

ა) სხვადასხვა გენეზის თრომბოციტოპენიისათვის;
ბ) თრომბოციტოპათიისათვის;
გ) დსშ სინდრომისათვის;
დ) დეზაგრეგანტებით-ასპირინით, ჰეპარინით მკურნალობისათვის;
*ე) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
972. ფიბრინოლიზის აქტივაცია (ეუგლობულინის ლიზისის დრო
შემოკლებულია) შეინიშნება შემდეგ შემთხვევებში:
ა) დსშ სინდრომი;
ბ) ღვიძლის ციროზი;
გ) ოპერაციული ჩარევა პროსტატაზე, ფილტვის ქსოვილზე;
დ) შოკი;
*ე) სისხლის წარმოქმნის ჰიპოაპლასტიური პროცესი.
973. მწვავე და ქვემწვავე დსშ თითქმის მუდმივი მახასიათებელი არის:

*ა) თრომბოციტოპენია;
ბ) თრომბოციტოზი;
გ) თრომბოციტოპათია;
დ) ჰიპერფიბრინოგენემია.
974. დსშ-ის დროს სისხლისდენის პათოგენეზში წამყვანია:

ა) თრომბოციტების ანგიოტროფიკული ფუნქციის დარღვევა;
ბ) მოხმარების თრომბოციტოპენია;
გ) თრომბოციტების აგრეგაციული ფუნქციის დარღვევა;
975. დსშ სინდრომის მაპროვოცირებელია პირველადი აქტივაცია:

*ა) სისხლის შედედების I ფაზის;
ბ) აქტივაცია ხდება სისხლის შედედების II ფაზაში;
გ) ხდება ფიბრინოლიზური სისტემის პირველადი აქტივაცია;
დ) შედედების III ფაზაში.
976. დსშ-ის დროს ჰიპოკოაგულაციას ზოგჯერ სრულ შეუდედებლობამდე

განაპირობებს გაძლიერებული მოხმარება ფაქტორისა:
ა) II ფაქტორი
*ბ) ფიბრინოგენის;
გ) პროტრომბინული კომპლექსის;
დ) ფიბრინაზის.
977. სისხლის უჯრედებიდან ჰეპარინს შეიცავს:

ა) ერითროციტი;
*ბ) ბაზოფილური ლეიკოციტი;
გ) ეოზინოფილი;
დ) მონოციტი.
978. თრომბინემია რომ განვასხვავოთ ინტენსიური სისხლძარღვშიდა

შედედებისგან საჭიროა ჩავატაროთ:
ა) საერთო კოაგულაციური მაჩვენებლები;
ბ) თრომბინის დრო;
გ) თრომბოციტების განსაზღვრა;
დ) თრომბოციტების სპონტანური აგრეგაცია;
ე) ფიბრინოგენის დეგრადაციის პროდუქტები და ანტითრომბინ III
განსაზღვრა;
*ვ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია.
979. ჰეპატოგენური დსშ-ისათვის დამახასიათებელია:

ა) პროტრომბული კომპლექსის დეფიციტი;
ბ) დისფიბრინოგენემია;
გ) თრომბინის დრო გახანგრძლივებულია;
დ) თრომბოციტოპენია;
980. სუბენდოთელის გენეტიკური დეფექტით, როცა ხდება განლევა და

გაღარიბება კოლაგენით, ხასიათდება:
ა) რანდიუ-ოსლერის დაავადება;
ბ) მეზენ-ქიმიური დისპლაზიები;
გ) ჰემორაგიული ვასკულიტი;
დ) ჰემოფილია;
*ე) რანდიუ-ოსლერის დაავადება და მეზენ-ქიმიური დისპლაზიები;
ვ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია.
981. თრომბოციტული ფაქტორი 4-ის (ანტიჰეპარინული) აქტიურობის

გაზრდა არის:
*ა) ჰიპერკოაგულაციის და თრომბოზის განვითარების წინაპირობა;
ბ) ჰიპოკოაგულაციის მაჩვენებელი;
გ) მოხმარების კოაგულოპათიის მაჩვენებელი;
დ) კოლტის რეტრაქციის დარღვევის მაჩვენებელი.
982. გლანცმანის თრომბასტენიის დროს:

*ა) ადფ-ით აგრეგაციის ორივე ტალღის არარსებობა;
ბ) ადგეზია კოლაგენთან დარღვეულია;
გ) თრომბოციტების მორფოლოგიურად არ განსხვავდება ნორმალურისგან;
დ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია.
983. გლანცმანის თრომბასტენიის დროს:

ა) თრომბოციტების ფ.3 და ფ 4. ნორმალურია;
ბ) თრომბოციტებში ადრენალინი და სეროტონინი ნორმალურია;
გ) თრომბოციტებში "ატფ" და "ადფ" ნორმალურია;
დ) ალფაგრანულები თრომბოციტებში ნორმაშია;
ე) თრომბოციტების გარსში არ არის გლიკოპროტეინები;
*ვ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია;
984. გლანცმანის თრომბასტენიის დროს არის სისხლისდენის:

*ა) მიკროცირკულატორული ტიპი;
ბ) ჰემატომური ტიპი;
გ) ანგიომატოზური ტიპი
დ) ვასკულიტურ-პურპურული ტიპი.
985. ნაცრისფერი თრომბოციტების სინდრომი ანუ:
ა) გლანცმანის თრომბასტენია;
*ბ) ალფაგრანულების დეფიციტი;
გ) ესენციალური ათრომბია;
დ) ვილლებრანტის დაავადება,
986. ფიბრინოლიზის ინჰიბიტორია:

ა) თრომბოქსანი;
*ბ) ანტიპლაზმინი;
გ) ფიბრონექტინი;
დ) კოლაგენი.
987. ფიბრინოლიზის ინჰიბიტორია გარდა:

ა) ალფა2-მაკროგლობულინი;
ბ) ანტიტრიფსინი;
*გ) პლაზმინოგენი;
დ) ანტიპლაზმინი.
988. K ვიტამინზე დამოკიდებულია სინთეზი:

ა) ფაქტორი II;
ბ) ფაქტორი X;
გ) ფაქტორი IX;
დ) ფაქტორი VII;
ე) პროტეინი C და S
*ვ) ყველა ჩამოთვლილი სწორია;
ზ) სწორია ა და დ.
989. ციტოსტატიკური პრეპარატები (ვინბლასტინი, ვინკრისტინი):

ა) ამცირებენ თრომბოციტების ადგეზიურ ფუნქციას;
ბ) ამცირებენ თრომბოციტების აგრეგაციულ ფუნქციას;
გ) ამცირებენ სისლის კოლტის რეტრაქციას;
990. პენიცილინის და კარბენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების დიდი

დოზებით მკურნალობისას:
ა) ირღვევა თრომბოციტების ფუნქციები;
ბ) იწვევს სისხლდენებს;
გ) ირღვევა თრომბოციტების აგრეგაცია;
991. თრომბოციტების ადფ-აგრეგაციას ამცირებს სანარკოზო პრეპარატებიდან:

ა) ეთერი;
ბ) ციკლოპროპანი;
გ) აზოტის ქვეჟანგი;
დ) ფენობარბიტალი;
992. ჰემორაგიული ანგიომატოზების ჯგუფში შედის შემდეგი პათ.
მდგომარეობები გარდა:
ა) ტელეანგიექტაზიები;
ბ) ინფექციური ვასკულიტები;
გ) რანდიუ-ოსლერის დაავადება;
დ) C-ავიტამინოზი.
*ე) ჰემოფილია.
993. ჰემოსტაზის სისტემის გამოსაკვლევად პლაზმაზე მუშაობა უნდა

ხდებოდეს:
ა) 18-23 გრადუსი ცელსიუსი;
*ბ) 37 გრადუსი ცელსიუსი;
გ) 0-4 გრადუსი ცელსიუსი;
დ) 30 გრადუსი ცელსიუსი;
994. სისხლის დეკალცინაციისათვის უპირატესობა ენიჭება ნატრიუმის

ციტრატს, რადგან:
*ა) მჟაუნმჟავას და ედტა-ს მარილები იერთებენ კალციუმს მეტი ხარისხით,
ვიდრე ციტრატი, რასაც მივყავართ V და VIII ფაქტორების აქტიურობის
დაქვეითებამდე;
ბ) რეაქტივის მომზადების ტექნოლოგიის სიმარტივის გამო;
გ) რეაქტივის დაბალი ღირებულების გამო;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
995. თრომბოციტებით მდიდარი ან ღარიბი პლაზმის დასამზადებლად

საჭიროა:
ა) სწორად შეირჩეს ანტიკოაგულანტები;
ბ) შეიცვალოს თანაფარდობა აღებულ სისხლის რაოდენობას და
ანტიკოაგულანტის რაოდენობას შორის;
*გ) დაცული იყოს ცენტრიფუგირების სწორი რეჟიმი;
996. დ-დიმერის მომატება სისხლში ხდება:

ა) მასიური სისხძარღვშიდა შედედების დროს;
ბ) თრომბოზების დროს;
გ) ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიების დროს;
997. დ-დიმერის განსაზღვრა შეიძლება, გარდა:

ა) თრომბოციტებით ღარიბ ციტრატულ პლაზმაში;
ბ) შრატში;
გ) შარდში;
*დ) თრომბოციტებით მდიდარ პლაზმაში.
998. მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის და თრომბოზების დროს ავადმყოფების

მკურნალობა ხდება ფიბრინოლიზის აქტივატორებით (სტრეპტოკინაზა,
პლაზმინოგენის ქსოვილოვანი აქტივატორები, აველიზინი) ამ დროს დ-
დიმერის კონცენტრაცია:
ა) არ იცვლება;
*ბ) მცირდება;
გ) იზრდება;
დ) ნორმაშია.
999. პროტეინ C-ს შეძენილი უკმარისობა შეიძლება გამოწვეული იყოს,

გარდა:
ა) ვიტამინ K-ს დეფიციტით;
ბ) არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების მიღებისას;
გ) ღვიძლის მძიმე პათოლოგიების დროს;
დ) დსშ-სინდრომის დროს;
*ე) ვიტამინ C-ს დეფიციტის დროს.
1000. თრომბინის დროს გახანგრძლივება შეიძლება გამოწვეული იყოს

მიზეზებით, გარდა:
ა) ჰიპოფიბრინოგენემიით;
ბ) დისფიბრინოგენემიით;
გ) პლაზმაში ფიბრინოგენის და ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტების
გაჩენით;
დ) პირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტების არსებობისას სისხლში;
*ე) ჰიპერფიბრინოგენემიით.
1001. ნიკოტინის მჟავას ახასიათებს:

ა) არის ფიბრინოლიტიკი;
ბ) არის ვაზოდილატატორი;
გ) აფერხებს პროსტაგლანდინების სინთეზს;
დ) მონაწილეობს ნად-ის სინთეზში;
1002. ალფა-ტოკოფეროლს ახასიათებს, გარდა:

ა) არის ანტიოქსიდანტი;
ბ) ხელს უწყობს პროსტაციკლინის სინთეზს;
გ) აფერხებს თრომბოციტების სისხლძარღვშიგა შედედებას;
*დ) ხელს უშლის პროსტაციკლინის სინთეზს.
1003. დსშ-ის დროს ჰიპერკოაგულაციურ ფაზაში თრომბინემიის

გამოსავლენად სპეციფიურია შემდეგი განსაზღვრის ჩატარება;
ა) ბეტა-ნაფტოლის სინჯი;
ბ) ეტანოლის სინჯი;
გ) პროტამინსულფატის სინჯი;
*დ) ფიბრინოპეპტიდ ა-ს განსაზღვრა.
1004. ფენანტროლინური ტესტის უპირატესობა სხვა პარაკოაგულაციურ

ტესტებთან შედარებით არის:
ა) მაღალი მგრძნობელობის ხარისხი;
ბ) იძლევა საშუალებას ხსნადიფიბრინ-მონომერული კომპლექსების
რაოდენობრივი განსაზღვრისა პლაზმაში;
გ) გამოკვლევის შედედებაზე არ მოქმედებს მიმდინარე გეპარინოთერაპია
(სისხლში ჰეპარინის არსებობა);
1005. ჰემოსტაზის სისტემის ლაბორატორიული გამოკვლევის სიზუსტე და

ინფორმაციულობა დამოკიდებულია:
ა) სისხლის აღების წესის დაცვაზე;
ბ) პლაზმის მიღების და შენახვის წესების დაცვაზე;
გ) რეაქტივების და ჭურჭლის ხარისხზე;
დ) გამოკვლევისათვის ოპტიმალური მეთოდების (სქემის) შერჩევაზე;
1006. თრომბოციტების თვისებას, სხვადასხვა მიზეზების დროს, მათ შორის

სისხლის შედედების სისტემის ფაქტორების გავლენით, "მიეწებონ"
ერთმანეთს, ახასიათებს ტერმინი:
ა) აგლუტინაცია;
*ბ) აგრეგაცია;
გ) ადგეზია;
დ) კონსოლიდაცია.
1007. თრომბოციტების თვისებას "მიეწებონ" უცხო ზედაპირს და

დაზიანებულ სისხლძარღვის კედელს, ახასიათებს ტერმინი:
ა) აგლუტინაცია;
ბ) აგრეგაცია;
*გ) ადგეზია;
დ) კონსოლიდაცია.
1008. აგლუტინაცია არის:

*ა) თრომბოციტების უნარი "მიეწებონ" ერთმანეთს ანტითრომბოციტარული
ანტისხეულების გავლენით;
ბ) "მიეწებონ" ერთმანეთს სისხლის შედედების ფაქტორების გავლენით;
გ) "მიეწებონ" დაზიანებული სისხლძარღვის კედელს;
1009. ჩამოთვლილიდან რა ახასიათებს ყველაზე მეტად ვერლჰოფის

დაავადებას:
ა) სპლენომეგალია;
ბ) ძვლის ტვინის აპლაზია;
გ) მეგაკორიოციტების რაოდენობის შემცირება;
დ) ანტიტრომბოციტური ანტისხეულების არსებობა;
ე) სისხლდენის ჰემატოგენური ტიპი;
1010. VIII და XI ფაქტორის განსაზღვრა არ შეიძლება ვაწარმოოთ:

ა) ორსულობის დროს;
ბ) ჩასახვის საწინააღმდეგო აბების მიღებისას;
გ) ოპერაციის შემდგომ პერიოში;
დ) არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების მკურნალობის დროს;
*ე) ორსულობის დროს და ჩასახვის საწინააღმდეგო აბების მიღებისას;
1011. მე-VIII და IX ფაქტორის განსაზღვრისას შეცდომის მიზეზი შეიძლება

იყოს:
ა) თირკმლის პათოლოგიები;
ბ) ჰიპერგლიკემია;
გ) სტაფილოკოკური ინფექციები;
*დ) ღვიძლის დაავადების მძიმე ფორმები.
1012. ღვიძლის დაავადებების მძიმე ფორმების დროს:

*ა) VIII ფაქტორი იზრდება და IX მცირდება;
ბ) VIII ფაქტორი არ იცვლება და IX იზრდება;
გ) VIII ფაქტორი მცირდება და IX ფაქტორი მცირდება;
დ) VIII ფაქტორი იზრდება და IX იზრდება.
1013. VIII ფაქტორი ვილებრანტის და ჰემოფილიის დროს:

*ა) შემცირებულია;
ბ) მომატებულია;
გ) ნორმალურია;
დ) არ განისაზღვრება.
1014. "მწვავე ფაზის" ცილებს ეკუთვნის:

*ა) ფიბრინოგენი;
ბ) ფიბრონექტინი;
გ) ბეტა-თრომბოგლობულინი;
დ) ყველა ჩამოთვლილის.
1015. სისხლის შედედების არაფერმენტული ფაქტორებია:

ა) II ფაქტორი;
ბ) ფიბრინაზა;
*გ) ვილლებრანტის ფაქტორი;
დ) XII ფაქტორი.
1016. ფიბრინოლიზური სისტემის მთავარი კომპონენტია ფერმენტი:

ა) სტრეპტოკინაზა;
ბ) უროკინაზა;
*გ) პლაზმინი;
1017. ფიბრინოლიზინი პლაზმაში არის პროფერმენტის სახით:

ა) კინინოგენი;
*ბ) პლაზმინოგენი;
გ) კრეატინკინაზა;
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი არ არის სწორი.
1018. ალფა2-მაკროგლობულინი არის:
*ა) ძირითადი ფიზიოლოგიური ანტიკოაგულანტი;
ბ) თრომბოციტული ფაქტორი;
გ) პროტეოლიზის პროცესში წარმოქმნილი ანტიკოაგულანტი;
დ) პლაზმური ფაქტორი.
1019. VIII ფაქტორის განსაზღვრისას შეიძლება გამოვიყენოთ:

ა) ჰემოლიზური შრატი;
ბ) უზმოზე აღებული შრატი;
გ) ოქსალატური პლაზმა;
*დ) ციტრატული პლაზმა;
ე) ბიოლოგიური მასალა, აღებული ავადმყოფისგან რომლებმაც მიიღო
ასკორბინის მჟავა.
1020. სისხლში შედედების პლაზმური ფაქტორების გამოკვლევისას შეცდომის

წყარო შეიძლება იყოს:
ა) ჰემოლიზური პლაზმის გამოყენება;
ბ) პლაზმის შენახვა 2 საათზე მეტი ხნით;
გ) სტაბილიზატორსა და სისხლის შორის დადგენილი თანაფარდობის
დარღვევა;
1021. K ავიტამინოზის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა) ნაწლავიდან ვიტამინ K-ს შეწოვის დარღვევა მექანიკური სიყვითლის
დროს;
ბ) წვრილი ნაწლავების გავრცობითი რეზექცია;
გ) მწვავე ენტერიტების დროს;
1022. არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტები:

*ა) აფერხებენ პროთრომბინული კომპლექსის ფაქტორების ბიოსინთეზს;
ბ) აფერხებენ შედედების ფაქტორების სინთეზს უშუალოდ სისხლის
მიმოქცევაში;
გ) აფერხებენ XI და IX ფაქტორის სინთეზს;
დ) აფერხებენ XII-ფაქტორის სინთეზს.
1023. პარაჰემოფილია ნიშნავს დეფიციტს:

ა) VIII ფაქტორის;
ბ) კრისტმას ფაქტორის;
*გ) V ფაქტორის;
დ) თრომბოპლასტინის პლაზმური წინამორბიდის.
1024. ჰეპატოციტებში სინთეზირებულ ფაქტორებს შორის K ვიტამინზე არ

არის დამოკიდებული:
ა) ფაქტორი II;
*გ) ფაქტორი V;
დ) ფაქტორი IX.
1025. პირველი რიგის განთავისუფლების რეაქციის დროს თრომბოციტებიდან

გამოიყოფა:
ა) სეროტონინი;
ბ) ადრენალინი;
გ) ადფ;
*დ) ატფ.
1026. თრომბოციტებში არის აქტომიოზინის მსგავსი ცილა:

ა) არგინინი;
*ბ) თრომბოსტენინი;
გ) ჰისტონი;
დ) კოლაგენი;
1027. პლაზმაში ამფ იშლება და წარმოიქმნება:

ა) ინოზინმონოფოსფატი;
ბ) ინოზინი;
გ) ჰიპოქსანტინი;
1028. თრომბოციტების აგრეგაციას აფერხებს დეფიციტი:

*ა) ფიბრინოგენის;
ბ) კოლაგენის;
გ) ფიბრინაზის;
დ) გლუკოზის.
1029. თრომბოციტებს ფსევდოპოდიები უნჩნდებათ შემდეგის მოქმედებით:

*ბ) თრომბინი;
გ) ადფ;
დ) ამფ.
1030. ანტიჰეპარინული სუბსტანციები აღმოჩენილია:

ა) თრომბოციტების მე-4-ე ფაქტორში;
ბ) თრომბოციტების მე-3-ე ფაქტორში;
გ) თრომბოციტების მე-6-ე ფაქტორში;
დ) ერითროციტებში;
*ე) თრომბოციტების მე-4-ე ფაქტორში და ერითროციტებში.
1031. პლაზმინოგენის ქსოვილოვანი აქტივატორები წარმოიქმნებია

ორგანოებში, გარდა:
ა) საშვილოსნო;
ბ) წინამდებარე ჯირკვალი;
გ) გული;
დ) ფილტვი;
*ე) ღვიძლი
1032. უროკინაზა სინთეზირდება:

ა) ღვიძლი;
ბ) წინამდებარე ჯირკვალი;
*გ) თირკმელი;
დ) გული.
1033. ფიბრინოგენის დეგრადაციის პროდუქტებს უპირატესად აქვთ:

*ა) ანტიკოაგულანტური მოქმედება;
ბ) პროტეოლიზური ეფექტი;
გ) ანტიაგრეგანტული მოქმედება;
დ) ანტიფიბრინოლიზური თვისება.
1034. პლაზმინი ააქტიურებს კომპლემენტის კომპონენტებს C1 და C3-ს რამაც

შეიძლება გამოიწვიოს:
ა) ჰისტამინის განთავისუფლება;
ბ) თრომბოციტების იმუნური შეწებება;
გ) ლეიკოციტების დეგრანულაცია;
დ) ფაგოციტოზი;
ე) ციტოლიზი;
1035. თრომბოციტების ადჰეზიურობა და აგრეგაცია დარღვეულია, რეტრაქცია

დარღვეულია, სისხლის ფირფიტების რაოდენობა ნორმალურია. სავარაუდოა:
*დ) თრომბოციტოპათია;
ე) მაშკოვიცის დაავადება.
1036. შედედების დრო გახანგრძლივებულია, ჰემოკოაგულაციის პირველი

ფაზის ტესტები მნიშვნელოვნად გახანგრძლივებულია. სისხლის დენის დრო
და თრომბოციტების რაოდენობა ნორმალურია:
დ) თრომბოციტოპათია.
1037. მოხმარების კოაგულოპათიის ძირითადი მაჩვენებლებია:

ა) ფიბრინოგენის კონცენტრაციის დაქვეითება;
ბ) პროთრომბინის რაოდენობის დაქვეითება;
გ) თრომბოციტების რაოდენობის შემცირება;
*დ) ჩამოთვლილიდან ყველა;
ე) ჩამოთვლილიდან არცერთი.
1038. ჰემოსტაზის სისტემის თრომბოციტარული რგოლის ძირითადი
ფუნქცია:
ა) მიკროსისხლძარღვების კედლების ნორმალური ფუნქციის და სტრუქტურის
შენარჩუნება;
ბ) დაზიანებელი სისხლძარღვებში პირველადი თრომბოციტარული საცობის
წარმოქმნა;
გ) დაზიანებელი სისხლძარღვის სპაზმის შენარჩუნება;
*დ) მიკროსისხლძარღვების კედლების ნორმალური ფუნქციის და
სტრუქტურის შენარჩუნება და დაზიანებელი სისხლძარღვებში პირველადი
თრომბოციტარული საცობის წარმოქმნა;
ე) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
1039. სისხლის შედედების დრო (ლი-უაიტის) მეთოდით ნორმაში არის:

ა) 2-4 წუთი;
ბ) 5-7 წუთი;
გ) 8-10 წუთი;
*დ) 5-10 წუთი;
ე) სწორია ჩამოთვლილიდან ყველა.
1040. არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულიანტების დანიშვნის დროს

აუცილებელია ლაბორატორიული კონტროლი:
ა) პროთრომბინის ინდექსის;
ბ) თრომბოციტების ხარისხის;
გ) მიკრო ჰემატურიის;
*დ) პროთრომბინის ინდექსის და მიკრო ჰემატურიის;
ე) სწორია ყველა ჩამოთვლილი.
1041. თრომბოზის დროს ძირითადი სამკურნალო ღონისძიებებია:

ა) ანტიბიოტიკი;
ბ) სპაზმოლიტიკები;
*გ) ანტიკოაგულიანტები;
დ) აქტიური მოძრაობა;
ე) დიდი რაოდენობით სითხეების პარენტელარული შეყვანა.
1042. დისემინირებული სისხლძარღვთა შიდა შედედების მკურნალობის

მიზნით ყველაზე ეფექტურია:
ა) კალციუმის ქლორიდი;
ბ) ვიკასოლი;
გ) ეფსილონ-ამინოკაპრონის მჟავა;
*დ) ჰეპარინი ანტითრომბინით;
ე) ჰეპარინი და გაყინული პლაზმა.
1043. დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების სინდრომის I სტადიას

არ ახასიათებს:
*ა) ჰიპოკოაგულაცია;
ბ) ჰიპერკოაგულაცია;
გ) ფორმიანი ელემენტების სისხლძარღვთა შიდა აგრეგაცია;
დ) მიკროცირკულაციის ბლოკირება.
1044. სისხლის შედედების დრო ხანგრძლივდება:

*ა) ჰიპოკოაგულაციის დროს;
ბ) ჰიპერკოაგულაციის დროს;
გ) ანემიის დროს;
დ) სისხლში ფიბრინოგენის მომატების დროს;
ე) დამწვრობის დროს.
1045. ფიბრინოგენი B-ს გამოჩენა მოწმობს:

*ა) პრეთრომბოზული მდგომარეობა და ჰიპერკოაგულაციას;
ბ) ჰიპოფიბრინოგენემიას;
გ) ჰიპერფიბრინოგენემიას;
დ) ჰიპოკოაგულაციას;
ე) პროთრომბინის ფაქტორის დეფიციტს.
1046. ფიბრინოგენის დეგრადაციის პროდუქტები:

ა) არ ახდენს გავლენას სისხლის შედედებაზე;
ბ) აქვთ ანტიკოაგულენტური თვისებები;
გ) იწვევენ ჰიპერკოაგულაციას;
*დ) მოწმობენ ფიბრინოგენის კონცენტრაციის დაქვეითებას;
ე) მოწმობენ თრომინის დროს დაქვეითებას.
1047. ჰემოსტაზის სისტემის ფიბრინოლიზური რგოლი უზრუნველყოფს:

ა) ფიბრინის ლიზისს სისხლის კალაპოტში;
ბ) თრომბების ლიზისს;
გ) პლაზმინოგენის გარდაქმნას ფიბრინად;
დ) სისხლძარღვების გამტარიანობის აღდგენას;
*ე) ყველა პასუხი სწორია;
ვ) ყველა პასუხი არასწორია.
1048. სისხლის შედედების გარეგანი გზის ძირითადი რგოლებია:

ა) კონტაქტ-ფაქტორის აქტივაცია;
ბ) XI, IX, X ფაქტორების ურთიერთ გააქტივების კასკადური რეაქცია;
გ) VIII, IX ფაქტორების ურთიერთქმედება;
დ) VII, VIII-ფაქტორების ურთიერთქმედება;
ე) ყველა ჩამოთვლილი სწორია;
*ვ) ყველა პასუხი არასწორია.
1049. დსშ სინდრომის მწვავე და ქვემწვავე ფორმების კლინიკური

სიმპტომებია:
ა) კანზე პეტეხიური სისხლჩაქცევები ინექციის ადგილას;
ბ) მაგისტრალური სისხლძარღვების თრომბოზი;
გ) ოლიგურია და ანურია;
დ) ეიფორია;
*ე) ყველა პასუხი სწორია.
1050. მოხმარების კოაგულოპათიის ძირითადი მაჩვენებლებია:
ა) ფიბრინოგენის კონცენტრაციის დაქვეითება;
ბ) პროთრომბინის კონცენტრაციის დაქვეითება;
გ) თრომბოციტების რაოდენობის შემცირება;
დ) დარღვეულია პროთრომბინის მოხმარება შრატში;
1051. ჰემოფილიის დროს დარღვეულია პროთრომბინის მოხმარება შრატში,

რომლის მიზეზი შეიძლება იყოს:
ა) VIIIფაქტორის დეფიციტი;
ბ) IX ფაქტორის დეფიციტი;
გ) XI ფაქტორის დეფიციტი;
დ) თრომბოციტების ნაკლოვანება;
1052. ვერლჰოფის დაავადების დროს დარღვეულია სისხლში პროთრომბინის

მოხმარება შრატში, რომლის მიზეზიც შეიძლება იყოს:
ა) VIII ფაქტორის დეფიციტი;
ბ) IX ფაქტორის დეფიციტი;
გ) მე-XI ფაქტორის დეფიციტი;
*დ) თრომბოციტების ნაკლოვანება;
1053. რა ადასტურებს ჰემოფილიის დიაგნოზს:

ა) ოჯახური ანამნეზი;
ბ) ნორმალური პროთრომბინის დრო;
გ) სისხლდენის არსებობა ოპერაციის შემდეგ;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი.
1054. ლიკ-სინდრომის ჰიპოკოაგულაციური ფაზისათვის დამახასიათებელია:

ა) თრომბინის დროის გახანგრძლივება;
ბ) ჰიპოფიბრინოგენემია;
გ) ანტითრომბინის III დონის დაქვეითება;
დ) პროტამინ C-დონის დაქვეითება;
1055. ვენური თრომბოზის სამკურნალოდ იხმარება ყველა ჩამოთვლილი

მეთოდი, გარდა:
ა) ჰეპარინოთერაპია;
ბ) ახლადგაყინული პლაზმის შეყვანისა ფიზიოლოგიური
ანტიკოაგულიანტების შესაძლო დეფიციტის თავიდან აცილების მიზნით;
*გ) დაზიანებულ ვენაში მასკლეროზებელი პრეპარატის შეყვანისა;
დ) არაპირდაპირი ანტიკოაგულიანტების შეყვანა პროთრომბინის დროის
კონტროლით;
ე) ფიბრინოლიზური პრეპარატების შეყვანა.
1056. თუ ჰემორაგიული ინსულტის მიმდინარეობა რთულდება
დისემინირებული სისხლძარღვთა შიდა შედედების სინდრომით, დამატებით
ინიშნება:
ა) ალფა-ტოკოფეროლი და რუტინი;
ბ) ფიბრინოლიზინი და კალი-კრეინ დეპო;
გ) ეფსილონამინო-კაპრონის მჟავა;
*დ) ჰეპარინი და გაყინული პლაზმა;
1057. ჰეპარინით მკურნალობისას საკონტროლო ტესტად ითვლება:

ა) პროთრომბინის დონე;
ბ) ფიბრინოგენის დონე;
გ) სისხლის შედედების დრო;
*დ) ლი და უაიტის მეთოდი.
1058. ჰეპარინოთერაპიის დროს რომელი კოაგულოგრამის მაჩვენებლების

კონტროლია აუცილებელი ეფექტის შესაფასებლად;
ა) მთლიანი სისხლის შედედების დრო;
ბ) პარციალური თრომბოპლასტინის დრო;
გ) ანტითრომბინი III;
ე) არცერთი ჩამოთვლილიდან.
1059. ჩამოთვლილი მაჩვენებლებიდან რომლის კონტროლი არის საჭირო

ფიბრინოლიზური პრეპარატებით მკურნალობისათვის?
ა) თრომბინის დრო;
ბ) ფიბრინოგენის კონცენტრაცია;
გ) ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტების კონცენტრაცია;
დ) პლაზმინოგენის კონცენტრაცია;
1060. ჰემოფილიის მოგვიანებით შესაძლო გართულებებს მიეკუთვნება:

ა) სახსრების პროგრესიული დეფორმაცია;
*ბ) VIII ფაქტორის იმუნური ინჰიბიტორების გაჩენა;
გ) ჰეპატიტი;
დ) შიდსი;
1061. ვილებრანტის დაავადებისათვის დამახასიათებელია:

ა) დაავადების აუტოსომურ-დომინანტური გადაცემა;
ბ) კაპილარული სისხლდენის დროის გახანგრძლივება;
გ) ვილებრანტის ფაქტორის დაქვეითება;
დ) თრომბოციტების აგრეგაციის შენარჩუნება ხარის VIII-ფაქტორის
გამოყენებით;
ე) თრომბოციტების რისტომინ-აგრეგაციის დაქვეითება;
1062. ლიკ-სინდრომის დროს ჰეპარინოთერაპიის უარყოფითი მხარეა:
ა) ჰეპარინო თერაპია უეფექტოა ლიკ-სინდრომის ჰიპერკოაგულაციის
ფაზაში;
ბ) პლაზმაში ანტითრომბინ III რაოდენობის შემცირება;
*გ) ჰეპარინი იწვევს თრომბოციტოზს;
დ) არცერთი ჩამოთვლილიდან;
1063. ფიბრინოლიზის დამამუხრუჭებელ საშუალებებს მიეკუთვნება:

ა) ჰეპარინი;
ბ) რეკომბინანტული ანტითრომბინი III;
*გ) ამინოკაპრონის მჟავა;
დ) ტიკლიდი;
ე) ფიბრინოლიზინი.
1064. A ტიპის ჰემოფილიის დროს აღინიშნება სისხლის შედედების შემდეგი

ფაქტორების მემკვიდრული დეფიციტი:
ა) X;
ბ) IX;
*გ) VIII;
დ) VII;
ე) V.
1065. დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების (დსშ-სინდრომის)

პათოგენური ფაქტორებია:
ა) ქსოვილოვანი თრომბოპლასტინის გამოთავისუფლება და აქტივაცია
უჯრედების დაშლისას;
ბ) ანტისხეულების გაჩენა სისხლის შედედების VIII და IX ფაქტორების
მიმართ;
გ) პარაკოაგულაციის ფენომენის განვითარება;
*დ) ქსოვილოვანი თრომბოპლასტინის გამოთავისუფლება და აქტივაცია
უჯრედების დაშლისას და პარაკოაგულაციის ფენომენის განვითარება;
ე) ანტისხეულების გაჩენა სისხლის შედედების VIII და IX ფაქტორების
მიმართ და პარაკოაგულაციის ფენომენის განვითარება;
1066. დსშ-სინდრომის სხვადასხვა სტადიაზე კლინიკური სურათი ხასიათდება

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა:
ა) ჰემოკოაგულაციური შოკი;
ბ) სისხლდენადობის ჰემატოგენური ტიპის სიჭარბე;
გ) სხვადასხვა ორგანოს (ღვიძლი, თირკმელები და სხვა) ფუნქციური
უკმარისობა;
*დ) რესპირატორული დისტრეს-სინდრომის განვითარება.
1067. დსშ-სინდრომის ვარაუდისას ავადმყოფის მკურნალობის პრინციპებია:

ა) მკურნალობა ტარდება სასიცოცხლო მაჩვენებლებით დსშ-სინდრომის
ლაბორატორიული დადასტურების მიღებამდე;
ბ) დსშ-სინდრომის დიაგნოსტირება საჭიროა უფრო ადრე, ვიდრე იგი
გამომეღავნებოდეს კლინიკურად;
გ) დიაგნოსტიკა ემყარება პარაკოაგულაციის-ფიბრინოგენის დეგრადაციის
პროდუქტების და სწრაფი ფიბრინ-მონომერული კომპლექსების აღმოჩენას;
დ) სწორია ყველა ჩამოთვლილი;
*ე) დსშ-სინდრომის დიაგნოსტირება საჭიროა უფრო ადრე, ვიდრე იგი
გამომჟღავნებოდეს კლინიკურად და დიაგნოსტიკა ემყარება პარაკოაგულაციის-
ფიბრინოგენის დეგრადაციის პროდუქტების და სწრაფი ფიბრინ-მონომერული
კომპლექსების აღმოჩენას
1068. ჰიპერფიბრინოგენემია ვითარდება:

ა) K-ავიტამინოზის დროს;
ბ) მიელომური დაავადების დროს;
გ) თრომბოზების დროს;
დ) მწვავე რესპირატორული დაავადების დროს;
*ე) თრომბოზების და მწვავე რესპირატორული დაავადების დროს.
1069. Ca++-იონების ინაქტივაცია ხდება:

ა) ლიმონმჟავა ნატრიუმით;
ბ) ფიზიოლოგიური ხსნარით;
გ) გამოხდილი წყლით;
დ) ნატრიუმის ოქსალატით;
*ე) ლიმონმჟავა ნატრიუმით და ნატრიუმის ოქსალატით.
1070. K ჰიპოავიტამინოზის დროს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტებით

თერაპიის შედეგად ყველაზე ადრე ქვეითდება:
ა) VII ფაქტორის დონე;
ბ) IX ფაქტორის დონე;
გ) Xფაქტორის დონე;
დ) II ფაქტორის დონე;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორის დეპრესია ვითარდება ერთდროულად.
1071. ერითრემიის სადიაგნოზო ნიშნებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ცირკულაციაში მყოფი ერითროციტების მასის გაზრდა;
ბ) ძვლის ტვინის ტრეპანატში სამივე შტოს ჰიპერპლაზია;
*გ) ფიბრინოლიზის პროცესის დაქვეითება;
დ) სპლენომეგალია.
1072. მიკროსისხლძარღვების რეზისტენტობის გამოსაკვლევი მეთოდებია:

*ა) კონჩალოვსკის სინჯი;
ბ) დიუკეს სინჯი;
გ) ლი-უაიტის მიხედვით შედედების დროს განსაზღვრა;
დ) პროთრომბინის დროს (კვიკის დროს) განსაზღვრა.
1073. სისხლის შედედების ფაქტორების დეფიციტის განმსაზღვრელი

მეთოდებია:
*ა) ავადმყოფის სისხლის პლაზმის შერევა წინასწარ ცნობილი ფაქტორის
დეფიციტიან პლაზმასთან პროთრომბინის დროის და ნაწილობრივ
აქტივირებული თრომბოპლასტინის დროის ტესტების საფუძველზე;
ბ) აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დროს განსაზღვრა;
გ) პროთრომბინის ინდექსის განსაზღვრა;
დ) ფიბრინოგენის დონის განსაზღვრა.
1074. დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების (დსშ) სინდრომის

ექსპრეს-დიაგნოსტიკას არ მიეკუთვნება:
ა) ფიბრინ მონომერების კომპლექსების რაოდენობრივი განსაზღვრა;
ბ) აქტივირებული ნაწილობრივი თრომბოპლასტინის დროს განსაზღვრა;
*გ) პროთრომბინის ინდექსის განსაზღვრა;
დ) ეუგლობულინური ლიზისის განსაზღვრა;
ე) თრომბოსპინდინის დონის განსაზღვრა.
1075. იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური ჰურპურის განვითარების

პათოგენეზური მექანიზმია:
ა) კომპლემენტის სისტემის აქტივაცია;
ბ) იმუნიკომპლექსის სინდრომი;
*გ) თრომბოციტების საწინააღმდეგო აუტოანტისხეულის გაჩენა;
დ) თრომბომოდულინის დეფიციტი;
ე) კომპლემენტის C3 მემკვიდრული დეფიციტი.
1076. ქვემოთჩამოთვლილი სახსრებიდან ჰემოფილიის დროს რომელი

ზიანდება ყველაზე მეტად:
ა) კოჭ-წვივის;
ბ) ცხივ-მაჯის;
*გ) მუხლის;
დ) გავა-თეძოს;
ე) იდაყვის.
1077. K ვიტამინის დეფიციტის დამახასიათებელი ლაბორატორიული

ნიშნებია:
ა) სისხლის შედედების დროის გახანგრძლივება სისხლდენის ნორმალური
დროის ფონზე;
ბ) VIII ფაქტორის დეფიციტი;
გ) პროთრომბინის დეფიციტი;
დ) ედს-ის აჩქარება;
ე) ჰიპოქრომული ანემია;
1078. თრომბოციტოპენია დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი

დაავადებისთვის, გარდა ერთისა:
ა) ვერლჰოფის დაავადება;
ბ) სისტემური წითელი მგლურა;
გ) ღვიძლის ციროზი;
*დ) სტენოკარდია;
ე) დ.ს.შ. სინდრომი.
1079. რა ადასტურებს ჰემოფილიის დიაგნოზს:

*ა) ოჯახური ანამნეზი;
ბ) სისხლდენის შემთხვევების არარსებობა ანამნეზში;
გ) ნორმალური პროთრომბინის დრო;
დ) სისხლდენის არარსებობა ოპერაციის შემდეგ.
1080. სიხლძარღვოვან-თრომბოციტურ ფაზაში სისხლძარღვის კედლისა და

თრომბოციტების მონაწილეობით წარმოიქმნება საცობი, რომელი ტესტი
გვაძლევს ამის განსაზღვრას:
ა) შედედების დროის განსაზღვრა ლი და უაიტით;
ბ) ჰაგემნის ფაქტორის განსაზღვრა;
გ) ფოსფორ ლიპიდების განსაზღვრა;
*დ) კაპილარულ სისხლდენის ხანგრძლივობის განსაზღვრა.
1081. სისხლის დენის ხანგრძლივობას საზღვრავენ:

ა) მორავიტის მეთოდით;
*ბ) დუკეს მეთოდით;
გ) აქტიური თრომბოპლასტინის დრთი;
დ) ყველა ჩამოთვლილი.
1082. სისხლის დენის ხანგრძლივობის მომატება აღინიშნება:

*ა) ვერლჰოფის დაავადებისას;
ბ) კოლაგენოზის;
გ) B12 დეფიციტური ანემიისას;
დ) კაპილარულ ტოქსიკოზის დროს.
1083. სისხლის ძარღვის კედლის დაზიანების პირველადი თრომბოციტალური

მიკროცირკულაციური ჰემოსტაზი იწყება:
ა) 5 წთ;
ბ) 9 წთ;
*გ) 2-5 წმ;
დ) 30 წთ.
1084. კოლაგენი ეს არის:

ა) XII ფაქტორის აქტივატორი;
ბ) თრომბოციტების აგრაგაციის ინდუქტორი;
გ) თრომბოციტების აგრაგაციის აქტივატორი;
ე) ყველა ჩამოთვლილი არ არის სწორი.
1085. თრომბოქსანი წარმოადგენს:

ა) თრომბოციტების აგრეგაციის ინდუქტორს;
ბ) მძლავრ ვაზოკონსტრიქტორს;
გ) ხელს უწყობს Ca++ იონების მობილიზაციას, იმ რაოდენობით რომელიც
აძლიერებს მის გამონთავისუფლებას და სეკრეციას ციტოპლაზმაში;
1086. ადფ წარმოადგენს:

*ა) თრომბოციტების აგრეგაციის ინდუქტორს;
ბ) ვაზოდილატატორს;
გ) თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორს;
დ) ყველა ჩამოთვლილი არა სწორია;
1087. ჰეპარინის ინჰიბიტორა:

*ა) პროტამინ სულფატი;
ბ) ანტითრომბინი;
გ) ადფ
1088. დ.ს.შ-სინდრომის დროს ფიბრინული თრომბების გართულება

შეიმჩნევა:
ა) იმ ავადმყოფებზე რომლებსაც სისხლის გადასხმის თერაპიული
მკურნალობა არ სჭირდებათ;
*ბ) ავადმყოფებს რომლებსაც უტარდებათ გადასხმა ფიბრინოგენის და E-
ამინოკაპრონის მჟავა;
გ) ვირუსული ინფექციების დროს;
დ) ყველა ჩამოთვლილი არ არის სწორი.
1089. დ.ს.შ-სინდრომის დროს ჰიალინური თრომბები გვხდება:

ა) მსხვილ არტერიებში;
ბ) მიკროცირკულაციურ რგოლში, ხშირად კაპილარებში;
გ) ვენებში;
1090. დ.ს.შ-სინდრომის დროს გლობულარული თრომბი გვხდება:

*ა) ერითროციტული;
ბ) ლეიკოციტული;
გ) თრომბოციტული;
დ) ენდოთელიუმში;
1091. ლეიკოციტარული თრომბი გვხდება დ.ს.შ-ის დროს:

ა) ლეიკოზით დაავადებულებებში, კანის ვენულებში;
ბ) ლეიკოზით დაავადებულებებში, რომლებსაც შოკი აქვთ გადატანილი;
გ) მენინგოკოკსაემიის დროს;
1092. დ.ს.შ-სინდრომის III ფაზაში ხდება:

ა) ფიბრინოგენის მომატება;
ბ) ფიბრინოგენის შემცირება;
*გ) დისფიბრინოგენემია;
დ) პროთრომბინის წარმომქმნელი კომპლექსების II, V, IX, X
გახანგრძლივებით.
1093. დ.ს.შ-სინდრომის დროს სისხლის დენა გამოწვეულია:

*ა) შედედების სისტემის ფაქტორების დეფიციტით;
ბ) ფუნქციონალური არასრულფასოვნებით შედედების სისტემის;
გ) მომატებული აგრეგაციის უნარით.
1094. დ.ს.შ-სინდრომის დროს გვაქვს მომატებული თრომბოციტების

აგრეგაცია-ადგეზიობა მომატებულია ფიბრინოგენის დეგრადაციის
პროდუქტები. მომატებულია ფიბრინოგენი. რომელ ფაზაზეა ლაპარაკი:
ა) ჰიპოკოაგულაციური;
ბ) დეფიბრინაცია;
*გ) ჰიპერკოაგულაციური;
დ) აღდგენითი.
1095. დ.ს.შ-სინდრომის დროს. ავადმყოფს დარღვეული აქვს ადგეზიურ-

აგრეგაციულ ფუნქცია. სისხლი თითქმის არ დედდება. გვაქვს
აფიბრინოგენემია. გახანგრძლივებულ დუკე რომელი ფაზაა დარღვეული:
ა) I;
ბ) II;
*გ) III;
1096. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: თრომბოციტოპენია.

დარღვეული რეტრაქცია, პროტრომბინის მოხმარება შრატში. პეტექიალური
სისხლჩაქცევები. ეჭვია დაავადებაზე:
ა) ვილებრანტი;
ბ) პოლიციტემია;
გ) ჰემოფილია;
*დ) ვერლჰოფი.
1097. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: ლი უაიტი ნორმა.

რეტრაქცია ნორმა. მოხმარება დარღვეული. დუკე გახანგრძლივებული.
ახასიათებს ჰემატომები. VIII3 ფაქტორის ნაკლებობაა. ეჭვია დაავადებებზე:
*ა) ვილებრანტის (ანგიოჰემოფილია);
ბ) ვერჰოფი;
გ) კაპილარული ტოქსიკოზი;
დ) გლანცმანი.
1098. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: დუკე

გახანგრძლივებული. რეტრაქცია არ ხდება. თრომბოციტები ნორმაშია,
ჩაქცევები. აგრეგაცია დარღვეული. მოხმარება დარღვეული, ადჰეზიობა
შენარჩუნებული. ეჭვია დაავადებაზე:
*ა) გლანცმანი;
გ) ვერჰოფი;
დ) პოლიციტემია;
1099. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: წებოვნება

მომატებული. ფიბრინოლიზი მაღალი. რეტრაქცია შენელებული. ადგეზიობა
მაღალი. VII ფაქტორი მომატებული. ეჭვია დაავადებაზე:
*ა) პოლიციტემია;
ბ) გლანცმანი;
გ) კაპილარული ტოქსიკოზი;
დ) ვერჰოფი;
ე) ვილებრანტი.
1100. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: ლი და უაიტი

გახანგრძლივებული. მოხმარება დარღვეული. რეტრაქცია ნორმა. დუკე
ნორმა. VIII ფაქტორის დეფიციტი. ეჭვია დაავადებაზე:
*ა) ჰემოფილია A;
ბ) გლანცმანი;
გ) ვერჰოფი;
დ) კაპილარული ტოქსიკოზი.
1101. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: IX ფაქტორის

დეფიციტი. ლი და უაიტი გახანგრძლივებული. მოხმარება დარღვეული.
პარციალური თრომბობლასტის დრო გახანგრძლივებული. ეჭვია:
*ა) ჰემოფილია B;
ბ) ჰემოფილია A;
გ) პოლიციტემია;
დ) ჰემოფილია C.
1102. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: XI ფაქტორის

ნაკლებობა. V ფაქტორი დაქვეითებული. პროთრომბინი დაქვეითებული.ათნდ
დაქვეითებული. ეჭვია:
*ა) ჰემოფილია C;
გ) ჰემოფილია B;
1103. ავადმყოფს აქვს შემდეგი სახის კოაგულოგრამა: V ფაქტორის

დეფიციტი. პროთრომბინის ინდექსი დარღვეული. კეფალინ-კაოლინის დრო
გახანგრძლივებული. სისხლის დენა ცხვირიდან, საშვილოსნოდან. ეჭვია:
*ა) პარაჰემოფილია;
გ) ჰემოფილია C;
1104. დისემინირებული სისხლძარღვშიდა შედედების პათოგენეზური

ფაქტორებია:
ა) ქსოვილოვანი თრომბოპლასტინის გამოთავისუფლება და აქტივაცია
უჯრედების დაშლისას;
ბ) ანტისხეულების გაჩენა სისხლის შედედების VIII და IX ფაქტორების
მიმართ;
გ) პარაკოაგულაციის ფენომენის განვითარება;
*დ) ქსოვილოვანი თრომბოპლასტინის გამოთავისუფლება და აქტივაცია
უჯრედების დაშლისას და პარაკოაგულაციის ფენომენის განვითარება;
ე) არცერთი ჩამოთვლილი არ არის სწორი.
1105. თრომბოფილიური მდგომარეობის დიაგნოსტიკა ემყარება ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა:
ა) ეუგლობულინური ლიზისის სიჩქარის გამოკვლევა;
*ბ) ანტითრომბოციტული ანტისხეულების შემცველობისა და პლაზმინოგენის
კონცენტრაციის განსაზღვრისა;
გ) ფიზიოლოგიური ანტიკოაგულანტების დონის განსაზღვრა;
დ) რისტომიცინზე დამოკიდებული თრომბოციტების აგრეგაციის გამოკვლევა.
1106. ვენური თრომბოზების ეტიოპათოგენეზური ფაქტორებია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:
ა) სისხლის ნაკადის შენელება;
*ბ) მოცირკულირე იმუნური კომპლექსების სინთეზი;
გ) სისხლის რეოლგიური თვისებების დარღვევა;
დ) ვენის კედელზე ტრავმულ ზემოქმედება.
1107. მშობიარობის შემდგომი თრომბოზებისა და ემბოლიების პათოგენეზური

ფაქტორებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:
*ა) ახალშობილის ჰემორაგიული დაავადებისა;
ბ) პლაცენტის ნაადრევი მოცილებისა;
გ) სანაყოფე წყლებით ემბოლიისა;
დ) ნაყოფის მუცლადყოფნის პერიოდში დაღუპვისა.
1108. შედედების სისტემაში მონაწილეობს:

ა) სისხლძარღვის კედელი;
ბ) შედედების ფაქტორები (ფორმიანი ელემენტები, თრომბოციტები);
გ) პლაზმის ფაქტორები;
1109. XIII ფაქტორის როლი ჰემოსტაზში:

ა) პროთრომბინაზა გადაყავს პროთრომბინში;
*ბ) ხსნადი ფიბრინოგენი გადაყავს უხსნად ფიბრინში;
გ) პროთრომბინი გადაყავს თრომბინში;
დ) არცერთი ჩამოთვლილი არ არის სწორი;
1110. ბეტა ფიბრინოგენი არის:

*ა) შუამავალი პროდუქტი, რომელიც გამოჩნდება ფიბრინოგენის გადასვლის
დროს ფიბრინში:
ბ) სისხლძარღვთა შიდა დისემინირებული პროცესის დროს;
გ) ფერმენტი რომელიც იწვევს კოლტის რეაქციას;
დ) პლაზმინოგენის აქტივატორი.
1111. ფიბრინოლიზის აქტივობა მომატებულია:

*ა) მძიმე ფიზიკური დატვირთვის დროს;
ბ) სტენოკარდიის დროს;
გ) ფიზიკური ორსულობის დროს;
დ) ყველა ჩამოთვლილი არ არის სწორი.
1112. ფიბრინოლიზის აქტივობა დაქვეითებულია:

ა) ფიზიოლოგიური ორსულობის დროს;
ბ) სტენოკარდიის დროს;
გ) სისხლძარღვთა შიდა დისემინირებული შედედების I სტადიის დროს;
1113. ანტითრომბინის III დაქვეითებისას:

*ა) ჰეპარინიზაცია უშედეგოა;
ბ) ჰეპარინიზაცია შედეგიანია;
გ) ჰემორაგიის რისკ ფაქტორია;
დ) V ფაქტორის ნაკლებობის სადიაგნოსტიკოდ.
1114. თირკმელზედა ჯირკვლის ჰორმონები ჰემოსტაზზე ახდენს შემდეგ

გავლენას- ის იწვევს:
*ა) ჰიპერკოაგულაციას;
ბ) ჰიპოკოაგულაციას;
გ) ფიბრინული დაავადება;
1115. ესტროგენული და ჰონადოტროპული ჰორმონები ჰემოსტაზზე ახდენს

შემდეგ გავლენას:
ა) ჰიპერკოაგულაციას;
*ბ) ჰიპოკოაგულაციას;
გ) ფიბრინოლიზის მომატებას;
1116. ენდოთელს ახასიათებს:

*ა) გამოიმუშაოს პროსტაციკლინი;
ბ) გამოიმუშაოს ფიბრინოლიზური ქსოვილოვანი აქტივატორი;
გ) შექმნას ანტიკოაგულანტური პოტენციალი ენდოთელზე კომპლექს
გეპარინ-ანტითრომბინ III-ის ფიქსაციით;
ე) არცერთი ჩამოთვლილი არ არის სწორი.
1117. დიაპედეზური სისხლდენა ძლიერდება:

ა) თრომბოციტების რიცხვის შემცირების დროს;
ბ) თრომბოციტების ხარისხობრივი არასრულფასოვნების დროს;
გ) როცა მანჟეტის სინჯი დადებითია;
1118. სხლის შედედების სტიმულატორებია:

*ა) ადრენალინი, ნორადრენალინი, ადფ;
ბ) ფაქტორ XII;
გ) ფაქტორ VIII;
1119. ჰემოსტაზი ხორციელდება შემდეგი სტრუქტურული ფუნქციონალური

კომპონენტებით, გარდა:
ა) სისხლძარღვის კედელი;
ბ) სისხლის ფორმიანი ელემენტები;
გ) შედედების პლაზმური ფაქტორები;
დ) კალიკრეინ-კინინის და კომპლემენტის სისტემა;
*ე) ჰორმონები.
1120. თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორია:

*ა) პროსტოგლანდინი I2;
ბ) თრომბომოდულიზინი;
გ) პლაზმინოგენის ქსოვილოვანი აქტივატორი;
1121. რანდუ-ოსლერის დაავადების მიზეზებია:

*ა) სუბენდოთელის გაღარიბება კოლაგენის ბოჭკოებით;
ბ) შედედების პლაზმური ფაქტორების დეფიციტი;
გ) ფიბრინოლიზური სისტემის აქტივობა;
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი.
1122. მემბრანული გლიკოპროტეინის დეფიციტით მიმდინარეობს:

*ბ) ბერნარ-სულიეს დაავადება;
გ) ჰემორაგიული ვასკულიტი;
დ) მოშკოვიცის დაავადება.
1123. აგრეგაციის ინდუქტორია:

*ა) თრომბოქსანი;
ბ) პროსტაციკლინი;
გ) პროსტაგლანდინი I2;
დ) პროსტაგლანდინი PGI2;
1124. ფიიბრინოგენისაგან A და B ფიბრინოპეპტიდების მოხლეჩას

ახორციელებენ:
*ა) თრომბინი;
ბ) II-ფაქტორი;
გ) ანტითრომბინი III;
დ) არცერთი ჩამოთვლილი.
1125. პლაზმაში ფიბრინოპეპტიდების A და B შემცველობის მომატება

მიუთითებს:
*ა) თრომბინემიაზე;
ბ) ფიბრინოლიზის გააქტივებაზე;
გ) სისხლის კოლტის რეტრაქციის დაქვეითებაზე;
დ) არცერთი არაა სწორი.
1126. ფიბრინის კოლტის წარმოქმნასა და მის სტაბილიზაციაში

მონაწილეობს:
ა) XII-ფაქტორი;
ბ) პროთრომბინი;
*გ) ფაქტორი XIII;
დ) თრომბოციტები.
1127. თრომბინის ტესტი ახასიათებს სისხლის შედედების:

ა) სისხლძარღვოვან თრომბოციულ ფაზას;
ბ) III-ფაზას;
გ) ფიბრინოლიზს;
*დ) II-ფაზას.
1128. გახანგრძლივებულია პროთრომბინის დრო (აქტივირებული,

ნაწილობრივი თრომბობლასტინის დრო ნორმაშია, თრომბინის დრო ნორმაშია)
მოსალოდნელია დეფიციტი:
ბ) მე-XIII ფაქტორის;
*გ) მე-VII ფაქტორის;
დ) ანტითტრომბინიIII.
1129. გახანგრძლივებულია თრომბინის ტესტი სხვა ტესტები ნორმაშია,

სავარაუდოა:
*ა) დისფიბრინოგენემია;
ბ) თრომბოციტოპათია;
გ) ფიბრინოლიზური აქტივობის მომატება;
დ) არცერთი არ არის სწორი.
1130. ფიბრინოლიზის გარე გზით აქტივაცია ხორციელდება ქსოვილოვანი

ტიპის ცილოვანი აქტივატორით, რომელიც სინთეზირდება:
ა) თრომბოციტებში;
*ბ) სისხლძარღვის ენდოთელში;
გ) ერითროციტები;
დ) ღვიძლში.
1131. სტრეპტოკინაზა და უროკინაზის შეყვანა, პლაზმინოგენის
კონცენტრაციას სისხლში:
ა) უმნიშვნელოდ ცვლის;
*ბ) ძალიან დაბლა სწევს;
გ) ძალიან ზრდის;
დ) ინარჩუნებს ერთ დონეზე.
1132. პქა (პლაზმის ქსოვილოვანი აქტივატორი) უროკინაზა სინთეზირდება:

ა) ღვიძლში;
*ბ) თირკმელებში;
გ) გულში;
დ) რეტიკულო-ენდოთელიარულ სისტემაში.
1133. უროკინაზა გამოიყენება როგორც სამკურნალო პრეპარატი შემდეგი

მოქმედების:
ა) ანტიკოაგულანტური მოქმედების;
*ბ) თრომბოლიზური მოქმედების;
გ) ანტიდეპრესანტი;
დ) სომატოტროპული.
1134. ფიბრინოლიზის ინჰიბიტორი ანტიპლაზმინი ეკუთვნის:

ა) ბეტა-გლობულინებს;
*ბ) ალფა2-გლობულინს;
გ) გამა-გლობულინს;
დ) ალბუმინს.
1135. ჰემოსტაზის სისტემის გამოსაკვლევად სისხლის და სტაბილიზატორის

შეფარდება უნდა იყოს:
ა) 1 : 9;
*ბ) 9 : 1;
გ) 1 : 1;
დ) 9 :9.
1136. ანალიზის ჩატარება შესაძლებელია პლაზმაზე გარდა:

ა) ციტრატულ პლაზმაზე;
ბ) ოქსალატურ პლაზმაზე;
*გ) ჰემოლიზურ პლაზმაზე;
დ) ყინულის აბაზანაში მოთავსებულ პლაზმაზე.
1137. ჰემოფილია A და B-ს დროს არის სისხლდენის:

ა) პეტეხიალური ტიპი;
ბ) შერეული ტიპი;
გ) ვასკულარილი ტიპი;
დ) ანგომატოზური ტიპი;
*ე) ჰემატომური ტიპი.
1138. ინფექციური და იმუნური ვასკულიტების დროს არის სისხლდენის
ტიპი:
ა) ანგიომატოზური;
ბ) შერეული;
გ) ჰემატომური ტიპი;
*დ) ვასკულიტური.
1139. სისხლდენის ანგიომატოზური ტიპი გვხვდება:

ა) ჰემოფილიის;
ბ) ჰიპო - და დისფიბრინოგენემიის;
*გ) ტელეანგიოექტაზიების;
დ) დსშ დროს.
1140. მიკროსისხლძარღვების მსხვრევადობის გაძლიერებაზე მიუთითებს

მანჟეტის სინჯში პეტეხიების რიცხვი:
ა) 10-ზე ნაკლები;
ბ) 5-ზე ნაკლები;
*გ) 10-ზე მეტი;
დ) 7-10.
1141. თრომბოციტების სპონტანიური აგრეგაცია ნორმაში:

*ა) არ აღემატება 20%-ს;
ბ) არ აღემატება 40%-ს;
გ) არ აღემატება 100%-ს;
დ) არცერთი არ არის სწორი.
1142. გლანცმანის თრომბასთენიის დროს აგრეგაცია შენახულია:

ა) ადფ-ით;
ბ) კოლაგენით;
*გ) რისტომიცინით;
დ) თრომბინით.
1143. სისხლის კოლტის რეტრაქციას იკვვლევენ:

ა) ოქსალატურ პლაზმაში;
ბ) ციტრატულ პლაზმაში;
*გ) შრატში;
დ) ჰემოლიზურ პლაზმაში.
1144. სისხლის კოლტის რეტრაქციის ცრუ შემცირება აღინიშნება:

ა) თრომბოციტოპენიური პურპურების;
ბ) ლეიკოზების;
*გ) პოლიციტემიის;
დ) გლანცმანის თრომბასთენიის დროს.
1145. ჰემოფილიის გენი ლოკალიზებულია:

ა) Y ქრომოსომაზე;
*ბ) X ქრომოსომაზე;
გ) აუტოსომაზე;
დ) ყველა ჩამოთვლილზე.
1146. პროტეოლიზის პროცესში წარმოქმნილი მეორადი ანტიკოაგულანტებია

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:
ა) ანტითრომბინი I;
*ბ) ანტითრომბინი III;
გ) ფიბრინის დეგრადაციის პროდუქტები;
1147. . ორგანიზმის დაცვის არასპეციფიური ფაქტორები წარმოადგენს

ა) კომპლემენტის სისტემა
ბ) ინტერფერონი
გ) ლიზოციმი
*დ) ყველა ჩამოთვლილი
ე) არც ერთი
1148. მაკროფაგების ძირითადი ფუნქციები გულისხმობს:

ა) ფაგოციტოზში მონაწილეობას
ბ) კომპლემენტის კომპონენტების სინთეზს.
გ) ანტიგენის წარდგინებაში მონაწილეობას.
*დ) ყველა ჩამოთვლილს.
ე) არც ერთ ჩამოთვლილს.
1149. . იმუნიტეტის B რგოლის ფუნქცია დაკავშირებულია:

*ა) იმუნოგლობულინების სინთეზთან.
ბ) ტრანსპლანტაციულ იმუნიტეტში მონაწილეობასთან.
გ) სიმსივნის საწინააღმდეგო იმუნიტეტში მონაწილეობასთან.
დ) ვირუსის საწინააღმდეგო იმუნიტეტში მონაწილეობასთან.
1150. იმუნიტეტის T რგოლი დაკავშირებულია:

ა) იმუნოგლობულინების სინთეზთან.
ბ) ფაგოციტოზთან.
გ) ანტიბაქტერიულ იმუნიტეტში მონაწილეობასთან.
*დ) ციტოტოქსიურ ფუნქციასთან.
1151. T ლიმფოციტების ძირითად სუბპოპულაციებს წარმოადგენს:

ა) T ჰელპერები.
ბ) T სუპრესორები.
გ) Tკილერები.
დ) T ამპლიფაერები.
*ე) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედი.
1152. იმუნოგლობულინები სინთეზირდება და სეკრეტირდება:

ა) T ლიმფოციტების მიერ.
ბ) ნეიტროფილების მიერ.
*გ) პლაზმური უჯრედების მიერ.
დ) მაკროფაგების მიერ.
ე) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედის მიერ.
1153. იმუნოგლობულინის მოლეკულა შედგება

*ა) 2 მძიმე და 2 მსუბუქი ჯაჭვისაგან.
ბ) ორი მძიმე ჯაჭვისაგან.
გ) ორი მსუბუქი ჯაჭვისაგან.
დ) ოთხი მძიმე ჯაჭვისაგან.
ე) ოთხი მსუბქი ჯაჭვისაგან.
1154. კომპლემენტს აქვს უნარი მიიერთოს:

*ა) IgM და IgG.
ბ) IgA.
გ) IgD.
დ) IgE.
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი იმუნიგლობულინი.
1155. პლაცენტარული ბარიერის გავლის უნარი აქვს:

ა) IgM .
*ბ) IgG.
გ) IgA .
დ) IgD .
ე) არც ერთ ჩამოთვლილ იმუნოგლობულინს.
1156. ანტი-რეზის ანტისხეულები მიეკუთვნება:

ა) IgM .
*ბ) IgG .
გ) IgA .
დ) IgD.
ე) არც ერთ ჩამოთვლილ იმუნოგლობულინს.
1157. IgM მონაწილეობს:

ა) პირველად იმუნურ პასუხში.
ბ) კომპლემენტის შებოჭვასი.
გ) ბაქტერიების ნეიტრალიზაციაში.
1158. IgA მონაწილეობს:

ა) ადგილობრივ იმუნიტეტში.
ბ) ბაქტერიების ნეიტრალიზაციაში.
გ) კომპლემენტის შებოჭვაში.
*დ) ადგილობრივ იმუნიტეტში და ბაქტერიების ნეიტრალიზაციაში.
1159. IgE მონაწილეობს:
ა) ადგილობრივ იმუნიტეტში .
ბ) კომპლემენტის შებოჭვაში.
*გ) ალერგიულ რეაქციებში.
დ) პირველად იმუნურ პასუხში .
1160. ბენს-ჯონსის ცილას შეადგენს:

ა) იმუნოგლობულინის მძიმე ჯაჭვები.
*ბ) იმუნოგლობულინის მსუბუქი ჯაჭვები.
გ) იმუნოგლობულინის მოლეკულა.
დ) იმუნოგლობულინის FaB-ფრაგმენტი.
ე) ყველა ჩამოთვლილი ერთად.
1161. ახალშობილების ჰემოლიზური ავადმყოფობის ყველაზე ხშირი მიზეზი

შეიძლება იყოს ანტისხეულები:
ა) ABO-სისტემის ანტიგენების მიმართ.
*ბ) რეზუს სისტემის ანტიგენების მიმართ.
გ) M-ანტიგენების მიმართ.
1162. ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსი არ აზიანებს:

ა) ნეიტროფილებს.
ბ) მაკროფაგებს.
გ) T-ჰელპერებს.
*დ) ერითროციტებს.
ე) არც ერთ ზემოთ ჩამოთვლილს.
1163. პირველი რამდენიმე კვირის განმავლობაში ახალშობილი დაცულია:

*ა) IgG -ხარჯზე.
ბ) IgM -ხარჯზე.
გ) IgA -ხარჯზე.
დ) IgD -ხარჯზე.
ე) ყველა ჩამოთვლილი იმუნოგლობულინის ხარჯზე.
1164. სეკრეტორული IgA სინთეზირდება პლაზმური უჯრედების მიერ:

ა) ლიმფურ ჯირკვლებში.
ბ) ელენთაში.
*გ) ლორწოვან გარსებში.
დ) ძვლის ტვინში.
ე) ყველა ჩამოთვლილ ორგანოებში.
1165. პლაზმური უჯრედები წარმოიქმნება:

*ა) B ლიმფოციტებისაგან.
ბ) T ლიმფოციტებისაგან.
გ) მაკროფაგებისაგან.
დ) ფიბრობლასტებისაგან.
ე) ნებისმიერი ზემოთ ჩამოთვლილი უგრედისაგან.
1166. არასპეციფიკური დაცვის ფაქტორებს წარმოადგენს:

ა) T ლიმფოციტები.
ბ) იმუნოგლობულინები.
*გ) ფაგოციტოზი.
დ) ინტერლეიკინები.
1167. იმუნოგლობულინის დეფიციტი აღინიშნება:

ა) ბრუტონის აგამაგლობულინემიის დროს.
ბ) იმუნოდეპრესანტული თერაპიის დროს.
გ) დამწვრობის დროს.
*დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს.
ე) არც ერთის დროს.
1168. IgA-ს მომატება შესაძლებელია გვქონდეს:

ა) ლიმფოსარკომის დროს.
ბ) მიელომური დაავადების დროს.
გ) აუტოიმუნური დაავადების დროს.
*დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს
ე) არცერთის დროს.
1169. IgG-ს მომატება სისხლში არ არის დამახასიათებელი:

ა) ვირუსული ჰეპატიტებისათვის.
*ბ) მაკროგლობულინემიისათვის.
გ) მიელომური დაავადებისათვის.
დ) ლიმფოსარკომისათვის.
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი დაავადებისათვის.
1170. IgM-ის მომატება სისხლში აღინიშნება:

ა) წითელას დროს.
*ბ) ვალდენსტრემის მაკროგლობულინემიის დროს.
გ) ციტომეგალოვირუსული ინფექციის დროს.
დ) ნეფროზული სინდრომის დროს.
1171. ბრონქულ ასთმას თან სდევს გაზრდა:

ა) IgA.
ბ) IgM.
გ) IgG.
*დ) IgE.
ე) იმუნოგლობულინების მომატება არ აღინიშნება.
1172. ვალდენსტრემის მაკროგლობულინემიისათვის დამახასითებელია

გაზრდა:
ა) IgA
*ბ) IgM
გ) IgG
დ) IgE
1173. ვირუსული ჰეპატიტის მწვავე პერიოდისათვის დამახასიათებელია

გაზრდა:
*ა) IgM
ბ) IgG
გ) IgA
დ) IgD
1174. სისტემური წითელი მგლურასათვის დამახასიათებელია გაზრდა:

ა) IgM
ბ) IgA
გ) IgG
*დ) ყველა ჩამოთვლილი იმუნოგლობულინის
1175. აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემიებისას აღინიშნება:

ა) ოფსონონები.
*ბ) აგლუტინინები.
გ) ციტოტოქსინები.
დ) პრეციპიტინები.
ე) ყველა ჩამოთვლილი ანტისხეულები.
1176. სისხლძარღვშიდა ჰემოლიზი ვითარდება შემდეგი ეფექტორების

არსებობის დროს:
ა) ანტიენზიმების.
*ბ) ჰემოლიზინების.
გ) აგლუტინინების.
დ) პრეციპიტინების.
ე) ყველა ჩამოთვლილი ეფექტორების არსებობის დროს.
1177. პათოლოგიური ჰემოლიზი განპირობებულია:

ა) ოფსონონებით.
ბ) ანტიენზიმებით.
გ) ციტოტოქსინებით.
*დ) აგლუტინინებით.
ე) ციტოლიზინებით.
1178. სისხლის ჯგუფობრიობის განსაზღვრას საფუძვლად უდევს რეაქცია:

*ა) აგლუტინაციის.
ბ) პრეციპიტაციის.
გ) იმუნოდიფუზიის.
დ) აგრეგაციის.
1179. სტანდარტული შრატებით სისხლის ჯგუფის განსაზღვრა არ შეიძლება:

ა) შუახნის მამაკაცებისთვის.
ბ) ახალგაზრდისათვის.
გ) მოზარდისათვის.
*დ) ახალშობილისათვის.
ე) ორსული ქალისათვის.
1180. სისხლის რეზუს ფაქტორის განსაზღვრის საფუძველს წარმოადგენს

რეაქცია:
*ა) აგლუტინაცია.
ბ) პრეციპიტაცია.
გ) იმუნოდიფუზია.
დ) აგრეგაცია.
ე) ოფსონიზაცია.
1181. რეზუს ფაქტორის განსაზღვრის დროს ცდომილებას არ იძლევა:

ა) ABO- სისტემით ერითროციტების მოკუთვნების გაუთვალისწინებლობა.
ბ) ერითროციტების და შრატის ურთიერთშეფარდების დარღვევა.
*გ) მაღალ ტიტრიანი შრატების გამოყენება.
დ) დაბალ ტიტრიანი შრატების გამოყენება.
ე) დონორის საკონტროლო ერითროციტების გამოუყენებლობა.
1182. ანტიერითროციტალურ რეზუს ანტისხეულების განსაზღვრისათვის

ა) რეზუს უარყოფითი ერითროციტები.
ბ) რეზუს დადებითი ერითროციტები.
გ) გამოსაკვლევი სისხლის საკუთარი ერითროციტები.
1183. არასრული ანტისხეულები რეზუს ფაქტორის მიმართ არ შეიძლება

გამოვავლინოთ მეთოდით:
*ა) მარილოვანი აგლუტინაციის.
ბ) კონგლუტინაცია ჟელატინის გამოყენებით სინჯარებში.
გ) კონგლუტინაცია პეტრის ფინჯანში.
დ) კუმბსის სინჯის
1184. კუმბსის პირდაპირი სინჯის პრინციპი მდგომარეობს გამოვლენაში:

ა) სისხლში მოცირკულირე ანტისხეულებისა.
*ბ) ერითროციტებზე ფიქსირებული ანტისხეულებისა.
გ) სისხლში მოცირკულირე ანტისხეულებისა და ერითროციტებზე
ფიქსირებული ანტისხეულებისა
დ) სრული ანტისხეულებისა.
1185. არაპირდაპირი კუმბსის სინჯით შეიძლება გამოვლინდეს:

*ა) მოცირკულირე არასრული ანტიერითროციტული ანტისხეულები.
ბ) ერითროციტებზე ფიქსირებული არასრული ანტისხეულები.
გ) სრული ანტიერითროციტული ანტისხეულები.
დ) აგლუტინინები.
ე) ჰემოლიზინები.
1186. მცდარი აგლუტინაცია სისხლის ჯგუფობრიობის განსაზღვრის დროს

შეიძლება მოგვცეს:
*ა) სტანდარტული შრატის პანაგლუტინინებმა.
ბ) შრატის სუსტმა ტიტრმა.
გ) ერითროციტების დაბალმა აგლუტინაბელურობამ.
დ) სტანდარტული შრატის მაღალმა ტიტრმა
ე) ყველა აღნიშნულმა მიზეზმა.
1187. აგლუტინაციის არარსებობა სისხლის ჯგუფის განსაზღვრისას

შესაძლებელია:
*ა) ერითროციტების ჰემოლიზის დროს.
ბ) სინჯის 37 გრადუსზე ჩატარების დროს.
გ) სტანდარტული შრატის მაღალი ტიტრის დროს.
დ) მაღალი აგლუტინაბელურობის დროს.
ე) ყველა ჩამოთვლილი ფაქტორების დროს.
1188. დადებითი პირდაპირი კუმბსის სინჯი შესაძლებელია:

ა) პნევმონიის დროს.
ბ) გასტრიტის დროს
*გ) სიფილისის დროს.
დ) მიელოლეიკოზის დროს.
ე) ოსტეოქონდროზის დროს.
1189. კომპლემენტის სისტემისათვის დამახასიათებელია შემდეგი:

ა) კომპლემენტი შედგება ოცზე მეტი იმუნოლოგიურად განსხვავებული
ცილისაგან.
ბ) კომპლემენტის კომპონენტები სინთეზირდება ღვიძლში.
გ) კლასიკური აქტივაცია უზრუნველყოფილია ანტიგენ-ანტისხეულის
კომპლექსით.
დ) აქტიურ კომპლემენტს აქვს უნარი ვირუსის და ბაქტერიების ლიზისისა.
1190. C4 კომპლემენტის კომპონენტი იზრდება:

ა) მწვავე აუტოიმუნური გლომერულონეფრიტის დროს.
*ბ) ანთების მწვავე ფაზაში
გ) იმუნური კომპლექსების დაავადების დროს
დ) სისტემური წითელი მგლურას დროს.
ე) თანდაყოლილი დეფიციტის დროს.
1191. იმუნიტეტის მედიატორია
ა) გასტრინი
ბ) იმუნოგლობულინები
*გ) ინტერლეიკინები
დ) B-ლიმფოციტები
ე) T-ლიმფოციტები
1192. იმუნოკომპლექსები წარმოიშობიან შემდეგი კლასის ანტისხეულების

მონაწილეობით:
ა) IgA
ბ) IgE IgM
*გ) IgG IgM
დ) IgD
1193. მიკრობულ იმუნომოდულატორებს მიეკუთვნება:

ა) ჰისტამინი;
ბ) დეკარისი;
*გ) ბაქტერიული ტოქსინი;
დ) ჰეპარინი;
ე) სპლენინი.
1194. იმუნომოდულატორებს მიეკუთვნება:

ა) ჰეპარინი;
ბ) B ლიმფოციტი;
გ) T ლიმფოციტი;
დ) იმუნოგლობულინი;
*ე) ჰისტამინი.
1195. ფაგოციტურ უჯრედებს მიეკუთვნება:

ა) მონოციტები;
ბ) ნეიტროფილები;
გ) მაკროფაგები;
1196. მიუთითეთ დაავადება- რომელიც მიმდინარეობს

ჰიპერეოზინოფილიით:
ა) ათეროსკლეროზი;
ბ) გლომერულონეფრიტი;
გ) დიაბეტი;
დ) პიელონეფრიტი;
*ე) ბრონქული ასთმა.
1197. მიუთითეთ დაავადება, რომელიც მიმდინარეობს

ჰიპერეოზინოფილიით:
ა) პნევმონია;
*ბ) ტრიქინელოზი;
გ) ათეროსკლეროზი;
დ) დიაბეტი;
ე) პიელონეფრიტი.
1198. დაუყოვნებელი ტიპის ალერგიული რეაქციების მედიატორებია:

ა) აცეტილქოლინი;
ბ) ბრადიკინინი;
გ) სეროტონინი;
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი;
1199. რომელი დებულება არის მართებული ნატურალურ (ბუნებრივ)

კილერებთან (NK) მიმართებაში:
ა) წარმოადგენენ B-უჯრედებს;
ბ) წარმოადგენენ ციტოტოქსიურ T-უჯრედებს;
გ) მათი რაოდენობა მატულობს იმუნიზაციის შემდეგ;
*დ) შეუძლიათ ვირუს-ინფიცირებული უჯრედების სიკვდილი წინასწარი
სენსიბილიზაციის გარეშე.
1200. რომელი იმუნოგლობულინის მძიმე ჯაჭვები სინთეზირდება პირველად

B ლიმფოციტებისმომწიფების პროცესში:
*ა) IgM;
ბ) IgG;
გ) IgE;
დ) IgA.
1201. ქვემოთ ჩამოთვლილი სტრუქტურებიდან ყველა იმუნოგლობულინური

ბუნებისაა- გარდა:
ა) T-ლიმფოციტების რეცეპტორები;
ბ) MHC-I მოლეკულები;
გ) IgM;
*დ) ინტერლეიკინი - 2.
1202. რა არის დამახასიათებელი ციტოტოქსიური ანუ II ტიპის

რეაქციებისათვის:
ა) ანტისხეულდამოკიდებული კომპლემენტით განპირობებული
ციტოტოქსიური რეაქცია;
ბ) T-ლიმფოციტებით განპირობებული ციტოტოქსიური რეაქცია;
გ) ანტისხეულდამოკიდებული უჯრედებით განპირობებული რეაქცია;
დ) NK-ით განპირობებული რეაქციები;
1203. მძიმე ბრონქული ასთმის დროს ბავშვებში რომელი მაჩვენებელია

პირდაპირ დამოკიდებულებაში დაავადებასთან:
ა) კანის დადებითი სინჯის ზომა;
ბ) დამძიმებული მემკვიდრეობა;
გ) მედიკამენტებზე მოთხოვნილების რაოდენობა;
დ) ასთმის სიმპტომების სიხშირე;
1204. რომელი მდგომარეობები ხასიათდება T-ლიმფოციტების

ჰიპოფუნქციით:
ა) X-აგამაგლობულინემია;
ბ) ქრონიკული გრანულომატოზური დაავადებები ბავშვებში;
*გ) დი-ჯორჯის სინდრომი;
დ) პრე-შიდს-ი;
ე) თანდაყოლილი ანგიონევროზული შეშუპება.
1205. რასთან ასოცირდება თანდაყოლილი ჰიპოგამაგლობულინემია:

ა) T-უჯრედულ დეფიციტთან;
*ბ) B-უჯრედულ დეფიციტთან;
გ) ორივესთან;
დ) არც ერთთან.
1206. რასთან ასოცირდება დი-ჯორჯის სინდრომი:

*ა) T-უჯრედულ დეფიციტთან;
ბ) B-უჯრედულ დეფიციტთან;
გ) ორივესთან;
დ) არც ერთთან.
1207. პროფესიული ბრონქული ასთმა შეიძლება განპირობებული იყოს:

ა) IgE-თი;
ბ) არაიმუნოლოგიური მექანიზმებით;
გ) ბრონქების უშუალო გაღიზიანებით;
*დ) ყველა ჩამოთვლილით;
ე) არცერთი ჩამოთვლილით.
1208. ზემო სასუნთქი გზების სეკრეტში ძირითადი იმუნოგლობულინებია:

ა) IgG;
*ბ) სეკრეტორული IgA;
გ) სეკრეტორული IgM;
დ) IgE.
1209. შეიძლება თუ არა თუნდაც ერთი ქვემოთ ჩამოთვლილი

ლაბორატორიული გამოკვლევის მაჩვენებლის საფუძველზე
ვიწინასწარმეტყველოთ ორსულობის გავლენა ბრონქული ასთმის
მიმდინარეობაზე:
ა) შრატის IgM;
*ბ) შრატის IgE;
გ) ეოზინოფილების რაოდენობა;
დ) ლეიკოციტოზი.
1210. ფილტვების ძირითადი დამცველი მექანიზმები შეიცავენ ყველა ქვემოთ
ჩამოთვლილს- გარდა:
*ა) ფილტრაცია ბრონქიოლებში დიდი ნაწილაკების გაჭედვის გზით;
ბ) მუკოცილიარული ტრანსპორტი;
გ) ფილტვის მაკროფაგები;
დ) IgA.
1211. მწვავედ განვითარებული ექსუდაციური პერიკარდიტი არის

დამახასიათებელი:
ა) მიოკარდიუმის ინფარქტისათვის;
ბ) სისტემური წითელი მგლურასათვის;
*გ) მრავალფორმიანი ექსუდაციური ერითემისთვის;
დ) სიმონდსის სინდრომისათვის;
ე) მიქსედემისათვის;
ვ) ჩამოთვლილათაგან არც ერთისთვის.
1212. ლიმფოციტების სუბპოპულაციების შეფასება მოიცავს:

ა) T-ჰელპერების და T-სუპრესორების რაოდენობრივ შეფასებას;
ბ) K და NK უჯრედების ციტოტოქსიური აქტივობის შეფასებას;
გ) T-ჰელპერების ფუნქციურ შეფასებას;
დ) T-სუპრესორების ფუნქციურ შეფასებას;
*ე) ყველა ჩამოთვლილს;
ვ) არც ერთ ჩამოთვლილს.
1213. ლიმფოციტების სუბპოპულაციების შეფასება მოიცავს ყველა ქვემოთ

*ა) ლეიკოციტების მიგრაციის დათრგუნვის რეაქციისა;
ბ) T-სუპრესორების ფუნქციური შეფასებისა;
გ) T-ჰელპერების ფუნქციური შეფასებისა;
დ) K და NK უჯრედების ციტოტოქსიური აქტივობის შეფასებისა;
1214. რომელი უჯრედები გამოყოფენ IL-1-ს

ა) ერითროციტები
*ბ) მაკროფაგები
გ) თრომბოციტები
დ) კუნთოვანი უჯრედები
1215. ატოპიური ბრონქული ასთმის სპეციფიკური დიაგნოსტიკის მეთოდებს

მიეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი გარდა:
ა) სკარიფიკაციული სინჯებისა არაინფექციური ალერგენებით;
ბ) პროვოკაციული ტესტებისა არაინფექციური ალერგენებით;
გ) სპეციფიკური ანტისხეულების განსაზღვრისა;
*დ) საერთო IgE რაოდენობის განსაზღვრისა.
1216. ატოპიური ბრონქული ასთმის სპეციფიკური დიაგნოსტიკის მეთოდებს

მიეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი- გარდა:
ა) ბაზოფილების დეგრნულაციის ტესტის;
*ბ) ლიმფოციტების ბლასტტრანსფორმაციის რეაქციის;
გ) სპეციფიკური IgE განსაზღვრის RAST-ის მეთოდით;
დ) შელის ბაზოფილური პირდაპირი და არაპირდაპირი რეაქციის;
1217. იმუნოგლობულინების ჩამოთვლილი კლასებიდან რეაგინებს

წარმოადგენენ:
*ა) IgE;
ბ) IgD;
გ) IgM;
დ) IgG;
ე) IgA;
1218. კლინიკურ პრაქტიკაში კონტაქტური ალერგიის სადიაგნოსტიკო

მეთოდია:
ა) კანის სკარიფიკაციული სინჯი;
ბ) კანქვეშა სინჯები;
გ) ლეიკოციტების მიგრაციის დამუხრუჭების რეაქცია;
*დ) აპლიკაციური სინჯი.
1219. კვებითი ალერგიის სპეციფიკური დიაგნოსტიკა ემყარება ყველა

ა) ალერგოლოგიურ ანამნეზის;
ბ) ელიმინაციურ დიეტის;
*გ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რენტგენოსკოპიის;
დ) კანის ალერგიულ სინჯს.
1220. ცნება "შრატისმიერი დაავადება" მოიცავს:

ა) ალერგიულ რეაქციას მედიკამენტებზე;
ბ) ტოქსიურ რეაქციას მედიკამენტებზე;
გ) ტოქსიურ რეაქციას ცხენის შრატის ცილაზე;
*დ) ალერგიულ რეაქციას უცხო შრატის ცილაზე.
1221. შრატისმიერი დაავადების განვითარების მექანიზმში მონაწილეობს:

ა) IgD;
*ბ) IgG- IgM და კომპლემენტის სისტემა;
გ) IgA;
დ) IgE და კომპლემენტის სისტემა.
1222. ყვავილის მტვრისმიერ ბრონქულ ასთმას ახასიათებს:

*ა) გამწვავება გაზაფხულ-ზაფხულის პერიოდში;
ბ) გამწვავება ბინის დალაგების დროს;
გ) გამწვავება აღინიშნება მთელდი წლის განმავლობაში;
დ) გამწვავება ზამთრის პერიოდში.
1223. პოლინოზის დიაგნოსტიკა მოიცავს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ ტესტს-

გარდა:
ა) მტვრის ალერგენებით სკარიფიკაციული ტესტის;
ბ) მტვრის ალერგენებით პროვოკაციული ტესტის;
*გ) IgA-ს დონის განსაზღვრის სისხლის შრატში;
დ) ალერგენსპეციფიკური IgE-ს განსაზღვრის.
1224. პოლინოზის სპეციფიკური დიაგნოსტიკა მოიცავს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილ ტესტს- გარდა:
ა) ალერგენსპეციფიკური IgE-ს განსაზღვრის;
ბ) პოხიერი უჯრედების დეგრანულაციის ტესტის;
*გ) ეოზინოფილების განსაზღვრის სისხლში;
დ) მტვრის ალერგენებით სკარიფიკაციული ტესტის.
1225. CD3 რეცეპტორი გააჩნია ჩამოთვლილი სუბპოპულაციებიდან ყველას-

გარდა:
ა) T-ჰელპერების;
ბ) T-სუპრესორების;
გ) T-კილერების;
დ) შენელებული ზემგრძნობელობის T ლიმფოციტების;
*ე) ბუნებრივი კილერების.
1226. CD8 რეცეპტორი გააჩნია ქვემოთ ჩამოთვლილი

სუბპოპულაციებიდანმხოლოდ ერთს:
ა) T-ჰელპერებს;
*ბ) T-სუპრესორებს;
გ) შენელებული ზემგრძნობელობის T ლიმფოციტებს;
დ) B-ლიმფოციტებს;
ე) ბუნებრივ კილერებს.
1227. ჩამოთვლილი ლიმფოციტების სუბპოპულაციებიდან მხოლოდ ერთს აქვს

CD4 რეცეპტორი:
*ა) T-ჰელპერებს;
ბ) T-სუპრესორებს;
გ) ციტოტოქსიურ T ლიმფოციტებს;
დ) შენელებული ზემგრძნობელობის T ლიმფოციტებს;
ე) ნატურალურ კილერებს.
1228. ორგანიზმის დაცვის არასპეციფიკურ ფაქტორებს მიეკუთვნება ყველა

ქვემოთჩამოთვლილი- გარდა:
ა) ფაგოციტოზისა და კომპლემენტის სისტემისა;
*ბ) ანტისხეულების გენეზისა;
გ) ინტერფერონისა და ლიმფოკინებისა;
დ) ქსოვილების ბაქტერიოციდული სუბსტანციების ჰიდროლიზული
ფერმენტების;
ე) ლიზოციმისა და NK უჯრედებისა.
1229. ორგანიზმის დაცვის არასპეციფიკურ ფაქტორებს მიეკუთვნება ყველა

ქვემოთჩამოთვლილი- გარდა:
*ა) იმუნოგლობულინებისა;
ბ) ლიმფოკინებისა;
გ) ლიზოციმისა;
დ) ფაგოციტოზის სისტემისა;
ე) ინტერფერონისა.
1230. იმუნოკმპეტენტური უჯრედებია:

ა) T-ლიმფოციტები;
ბ) B-ლიმფოციტები;
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი.
1231. იმუნური სისტემის ორგანოებს მიეკუთვნება:

ა) ძვლის ტვინი;
ბ) თიმუსი;
გ) ლიმფური კვანძები;
1232. იმუნური სისტემის ორგანოებს მიეკუთვნება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი- გარდა:
ა) თიმუსის;
ბ) ელენთის;
გ) კუჭ-ნაწლავის ლიმფური ფოლიკულების;
*დ) გულის.
1233. იმუნური სისტემის ორგანოებს მიეკუთვნება ყველა ქვემოთ

ა) ლიმფური კვანძების;
ბ) ელენთის;
*გ) ფილტვების;
დ) თიმუსის.
1234. იმუნური სისტემის უჯრედებს მიეკუთვნება:

ა) ლიმფოციტები;
ბ) მაკროფაგები;
გ) მონოციტები;
დ) გრანულოციტები;
ე) არც ზემოთ ჩამოთვლილი;
*ვ) ყველა ჩამოთვლილი.
1235. იმუნური სისტემის უჯრედებს მიეკუთვნება ყველა ქვემოთ

ა) ეოზინოფილების;
ბ) ბაზოფილების;
გ) პოხიერი უჯრედების;
დ) ნეიტროფილების;
*ე) ნეირონის.
1236. ქვემოთ ჩამოთვლილი უჯრედებიდან იმუნურ სისტემას მიეკუთვნება

ყველა- გარდა:
ა) მონოციტების;
ბ) გრანულოციტების;
*გ) ეპითელიალური უჯრედების;
დ) ეოზინოფილების.
1237. იმუნური პასუხი ჰუმორული იმუნიტეტის დროს ხორციელდება:

ა) მკერდუკანა ჯირკვლის ჰუმორული ფაქტორებით;
ბ) უჯრედების ფუნქციური აქტივობის გამაძლიერებელი და შემასუსტებელი
ფაქტორებით;
გ) მაკროფაგების ჰუმორული ფაქტორებით;
*დ) ყველა ჩამოთვლილით;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილით.
1238. ადამიანის ორგანიზმში ჰისტოთავსებადობის მთავარი გენი აღინიშნება

შემდეგნაირად:
*ა) HLA;
ბ) IPLA;
გ) DLA;
დ) RLA;
ე) RhLA.
1239. თუ ახალშობილის ორივე მშობელი შეპყრობილია რომელიმე მწვავე

ალერგიული დაავადებით- მაშინ მოსალოდნელია:
*ა) ბავშვის ასაკთან ერთად მოცირკულირე IgE ანტისხეულების ტიტრის
თანდათან მატება;
ბ) ბავშვის ასაკთან ერთად მოცირკულირე IgE ანტისხეულების ტიტრის
თანდათან კლება;
გ) ახალშობილებში IgE ანტისხეულების მაღალი ტიტრების გამოვლენა
მშობლების მსგავსად;
დ) პენიცილინის პირველივე მიღებისას ანაფილაქსიური რეაქციის
განვითარების რისკი.
1240. იმუნური სისტემის რომელი რგოლია პასუხისმგებელი ლიმფოკინების

სეკრეციაზე:
ა) B ლიმფოციტები;
ბ) ეოზინოფილები;
დ) ნეიტროფილები;
*ე) T ლიმფოციტები.
1241. ლიმფოკინებს მიეკუთვნება:

*ა) ინტერლეიკინები;
ბ) B ლიმფოციტები;
დ) ნეიტროფილები.
1242. ლიმფოკინებს მიეკუთვნება:

ა) ეოზინოფილები;
ბ) პლაზმური უჯრედები;
*გ) გამა - ინტერფერონი;
დ) ნეიტროფილები.
1243. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან ფაგოციტურ უჯრედებს მიეკუთვნება ყველა-

გარდა:
ა) ეოზინოფილების;
ბ) ნეიტროფილების;
*გ) B ლიმფოციტების;
დ) მაკროფაგების.
1244. ჩამოთვლილთაგან რა ახასიათებს გუდპასჩერის სინდრომს:

ა) რკინა-დეფიციტური ანემია;
ბ) სისხლისდენა ფილტვებიდან;
გ) ფილტვებში ინფილტრატების რენტგენოლოგიური ნიშნები;
დ) პროგრესირებადი გლომერულონეფრიტი;
1245. მაკროფაგების ფუნქციაა:

ა) ოფსონიზაცია და ფაგოციტოზი;
ბ) სეკრეტორული ფაქტორების პროდუცირება- რომლებიც ხელს
უწყობენუჯრედების ზრდასა და დიფერენცირებას;
გ) ანტიგენების პროდუცირება და მათი T უჯრედებისადმი პრეზენტაცია
დ) ქსოვილებში ანთების გამოწვევა და მათი დაზიანება;
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი;
1246. ნეიტროფილების აქტივაციის დროს ადგილი აქვს ყველა ქვემოთ

ა) უჯრედების ადჰეზიისა (შეწებების);
*ბ) უჯრედების მოძრაობის შეზღუდვისა;
გ) სუნთქვის აქტივაციისა;
დ) CR3 და Fc რეცეპტორების დარღვევისა;
1247. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელი არ მიეკუთვნება ლიმფოკინებს:

ა) IL-1;
ბ) IL-2;
გ) ალფა-ინტერფერონი;
*დ) PGE (პროსტაგლანდინი E);
ე) გამა-ინტერფერონი.
1248. რომელი ჩამოთვლილი მდგომარეობისათვის არის დამახასიათებელი T-
ლიმფოციტის ფუნქციის სრული არარსებობა:
ა) X-ქრომოსომასთან შეჭიდული აგამაგლობულინემია;
ბ) ბავშვთა ქრონიკული გრანულომატოზი;
*გ) მძიმე კომბინირებული იმუნოდეფიციტი;
დ) შიდსის პრემდგომარეობა.
1249. ქვემოთ ჩამოთვლილ დაავადებათაგან რომელი ხასიათდება

იმუნოლოგიური ეტიოლოგიით:
ა) გრეივსის დაავადება;
ბ) ჰაშიმოტოს დაავადება;
გ) ადისონის დაავადება;
დ) I ტიპის შაქრიანი დიაბეტი;
ე) მშობიარობის შემდგომი თირეოიდიტი;
1250. ანტიგენის დამახასიათებელი ძირითადი ნიშანია:

ა) უცხო წარმოშობა;
ბ) ანტიგენობა;
გ) იმუნოგენობა;
დ) სპეციფიკურობა;
1251. ორგანიზმში არასრული ანტისხეულების აღმოჩენა შეიძლება:

ა) კუმბსის არაპირდაპირი რეაქციით;
ბ) კუმბსის პირდაპირი რეაქციით;
გ) კომპლემენტის შებოჭვის რეაქციით;
დ) იმუნოფლუორესცენციის რეაქციით;
*ე) ყველა ჩამოთვლილით.
1252. I ტიპის დაუყოვნებელი ჰიპერმგრძნობელობის განვითარებაში ძირითად

სამიზნე უჯრედს წარმოადგენს:
ა) მონოციტი;
*ბ) ბაზოფილი;
გ) T ლიმფოციტი;
დ) ერითროციტი;
ე) თრომბოციტი.
1253. ციტოტოქსიური-II ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის განვითარებაში

სამიზნე უჯრედს წარმოადგენს:
ა) ბაზოფილი;
ბ) ეოზინოფილი;
*გ) ერითროციტი;
1254. დაყოვნებული ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის განვითარებაში

მონაწილეძირითადი უჯრედია:
ა) ბაზოფილი;
ბ) მაკროფაგი;
გ) B ლიმფოციტი;
*დ) T ლიმფოციტი;
1255. ალერგიის დიაგნოსტიკაში გამოიყენება:

ა) კანის ალერგიული სინჯი;
ბ) IgE-ს რაოდენობრივი განსაზღვრა;
გ) რადიოალერგოსორბენტული ტესტი;
1256. ნაწილობრივი იმუნური ტოლერანტობის განვითარება დაკავშირებულია:

ა) T ჰელპერებთან;
ბ) B ლიმფოციტებთან;
*გ) T სუპრესორებთან;
დ) T კილერებთან;
ე) მაკროფაგებთან.
1257. პირველად (თანდაყოლილ) იმუნოდეფიციტს განეკუთვნება:

ა) კომბინირებული იმუნოდეფიციტი- გამოწვეული უჯრედული და
ჰუმორული იმუნიტეტის დაზიანებით;
ბ) იმუნოდეფიციტი T სისტემის უპირატესი დეფექტით;
გ) იმუნოდეფიციტი B სისტემის უპირატესი დეფექტით;
დ) არც ერთ ჩამოთვლილი;
1258. პირველად (თანდაყოლილ) იმუნოდეფიციტს განეკუთვნება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი- გარდა:
ა) ბავშვთა ქრონიკული გრანულომატოზის;
ბ) თანდაყოლილი ანგიონევროზული შეშუპების;
გ) დი-ჯორჯის სინდრომის;
დ) ატაქსია-ტელეანგიექტაზიის;
*ე) შიდსის.
1259. ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსით დაინფიცირებისას

განითარებული იმუნოდეფიციტი დაკავშირებულია:
*ა) T ჰელპერებთან;
ბ) NK უჯრედებთან;
გ) T სუპრესორებთან;
დ) B ლიმფოციტებთან;
ე) მაკროფაგებთან.
1260. აუტოიმუნური დაავადებების განვითარებაში წამყვანი როლი ენიჭება:

ა) B ლიმფოციტებს;
ბ) მაკროფაგებს;
*გ) T სუპრესორებს;
დ) T კილერებს;
ე) T ჰელპერებს.
1261. უჯრედული იმუნიტეტი თამაშობს მნიშვნელოვან როლს ყველა

ქვემოთჩამოთვლილ რეაქციაში- გარდა შემდეგისა:
ა) დაყოვნებული ტიპის ალერგიული რეაქციები;
ბ) ტრანსპლანტატის მოცილების რეაქციები;
*გ) IgE-თი განპირობებული რეაქციებისა
დ) უჯრედშიდა პარაზიტებისაგან ორგანიზმის დაცვა;
ე) სიმსივნის საწინააღმდეგო იმუნიტეტი
1262. ქვემოთ ჩამოთვლილი პირველადი იმუნოდეფიციტებიდან ყველაზე

ხშირად გვხვდება:
*ა) ჰუმორული იმუნიტეტის დეფიციტი;
ბ) უჯრედული იმუნიტეტის დეფიციტი;
გ) ჰუმორული და უჯრედული იმუნიტეტის კომბინირებული უკმარისობა;
დ) ფაგოციტოზის უკმარისობა;
ე) კომპლემენტის სისტემის უკმარისობა.
1263. თივის ცხელების- ეგზემის- ბრონქული ასთმის ზოგიერთი ფორმების

და პარაზიტული ინვაზიების (ჰელმინთოზების) დროს ქვემოთ
ჩამოთვლილთაგან რომელი იმუნოგლობულინი ჭარბობს:
ა) IgG;
ბ) IgA;
გ) IgM;
*დ) IgE.
1264. აუტოიმუნური დაავადებების (სისტემური წითელი მგლურა-

ქრონიკული აქტიური ჰეპატიტი) დროს ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელი
იმუნოგლობულინი ჭარბობს:
ა) IgD;
*ბ) IgG
გ) IgA;
დ) IgE.
1265. ნაწლავების დაავადების (კრონის დაავადება)- სასუნთქი გზების

დაავადებების (ტუბერკულოზი- ბრონქოექტაზია)- ღვიძლის ადრეული
ციროზის დროს ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელი იმუნოგლობულინი
ჭარბობს:
ა) IgG;
*ბ) IgA;
გ) IgM;
დ) IgE.
1266. პირველადი ბილიარული ციროზის- ვირუსული ჰეპატიტის და
განსაკუთრებით პარაზიტული ინვაზიების დროს ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან
რომელი იმუნოგლობულინი ჭარბობს:
ა) IgG;
ბ) IgA;
*გ) IgM;
დ) IgE.
1267. ქვემოთ ჩამოთვლილი იმუნოგლობულინებიდან რომელი უკავშირდება

Fc-რეცეპტორებით პოხიერი უჯრედების მაღალ აფინურ რეცეპტორებს:
ა) IgG;
ბ) IgA;
გ) IgM;
*დ) IgE;
ე) IgD.
1268. ქვემოთ ჩამოთვლილი იმუნოგლობულინებიდან რომელი აფიქსირებს

ყველაზე ეფექტურად კომპლემენტს:
ა) IgG;
ბ) IgA;
*გ) IgM;
დ) IgE;
ე) IgD.
1269. ქვემოთ ჩამოთვლილი იმუნოგლობულინებიდან რომელი გვხვდება

უპირატესად სეკრეტებში:
ა) IgG;
*ბ) IgA;
გ) IgM;
დ) IgE;
ე) IgD.
1270. ქვემოთ ჩამოთვლილი იმუნოგლობულინებიდან რომელს გააჩნია 4

ქვეკლასი და თითოეული განსხვავდება ერთმანეთისაგან მძიმე ჯაჭვების
სტრუქტურით:
*ა) IgG;
ბ) IgA;
გ) IgM;
დ) IgE;
ე) IgD.
1271. რომელი ქვემოთ ჩამოთვლილი განაპირობებს ჰიპოსენსიბილიზაციის

ეფექტს (მაბლოკირებელი ანტისხეულები):
ა) ჰისტამინი;
ბ) ბრადიკინინი;
*გ) IgG და IgM;
დ) სეროტონინი.
1272. ქვემოთ ჩამოთვლილი იმუნოლოგიური ფენომენიდან რომელია
მიზეზობრივად დაკავშირებული ტრანსპლანტანტის მოცილებასთან:
ა) C8;
*ბ) T უჯრედები;
გ) IgD;
დ) IgM;
ე) IgE.
1273. ქვემოთ ჩამოთვლილ იმუნოლოგიურ ფენომენთაგან რომელია

მიზეზობრივად დაკავშირებული არტიუსის ფენომენთან:
ა) C8;
ბ) T-უჯრედები;
გ) IgD;
*დ) IgG და IgM
ე) IgE.
1274. ქვემოთ ჩამოთვლილი იმუნოლოგიური ფენომენთაგან რომელია

მიზეზობრივად დაკავშირებული მულტიფორმულ მიელომასთან:
ა) C8;
ბ) T უჯრედები;
გ) IgD;
*დ) IgG;
ე) IgE.
1275. B უჯრედების დიფერნციაციის საბოლოო შედეგს წარმოადგენს:

ა) M უჯრედები;
ბ) K უჯრედები;
*გ) პლაზმური უჯრედები;
1276. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელ აუტოანტისხეულებთან არის

დაკავშირებული ჰაშიმოტოს თირეოიდიტი:
ა) ანტილანგერჰანსული უჯრედები;
ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ზრდის მასტიმულირებელი იმუნოგლობულინები;
გ) ანტიადრენალური უჯრედები;
დ) ანტიქოლინერგიული რეცეპტორები;
*ე) ანტითირეოგლობულინი.

დაკავშირებული ადისონის დაავადება:
ა) ფარისებრი ჯირკვლის ზრდის მასტიმულირებელი იმუნოგლობულინებთან;
ბ) ანტილანგერჰანსული;
გ) ანტითირეოგლობულინი;
*დ) ანტიადრენალური;
ე) ანტიქოლინერგიული.
დაკავშირებული პირველი ტიპის შაქრიანი დიაბეტი:
ა) ანტიქოლინერგიული რეცეპტორები;
*ბ) ანტილანგერჰანსული;
გ) ფარისებრი ჯირკვლის ზრდის მასტიმულირებელი იმუნოგლობულინები;
დ) ანტიადრენალური;
ე) ანტითირეოგლობულინი.
1279. ქვემოთ ჩამოთვლილ რომელ აუტოანტისხეულებთან არის

დაკავშირებული გრავის მიასთენია:
ა) ანტითირეოგლობულინი;
ბ) ანტიადრენალური;
გ) ანტილანგერჰანსული;
დ) ფარისებრი ჯირკვლის ზრდის მასტიმულირებელი იმუნოგლობულინები;
*ე) ანტიქოლინერგიული.
1280. თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობის დროს რომელი ჰორმონის ან

მედიატორის რეცეპტორის მიმართ წარმოიქმნება ანტისხეულები:
ა) მელანომასტიმულირებელი ჰორმონის;
ბ) გასტრინის;
*გ) აკტჰ-ის;
დ) ნაწლავის ჰორმონების- გლუკოზის- ინსულინის;
ე) აცეტილქოლინის.
1281. ვალდენსტრემის პურპურას ახასიათებს:

ა) მოცირკულირე თრომბოციტების გაძლიერებული დაშლა- IgG
ანტისხეულების აღმოჩენა- განსაკუთრებით ელენთაში;
*ბ) ჰიპერგამაგლობულინემიას თან სდევს პერიოდული წვრილლაქოვანი
პურპურა- განსაკუთრებით ქვედა კიდურებზე;
გ) დესტრუქციულ-პროდუქციული კაპილარიტი- პროდუქციულ-ნეკროზული
ალვეოლიტი- გლომერულონეფრიტი;
დ) კოლაგენური ბოჭკოების ატროფია; სისხლძარღვთა კედლების
მსხვრევადობის მომატება;
ე) თრომბოვასკულიტი- მიკროანევრიზმები- ფიბრინოიდული ნეკროზი.
1282. ინფექციური მონონუკლეოზის დროს როგორია სისხლის ანალიზი:

*ა) პერიფერიულ სისხლში გამოხატული ლიმფოციტოზი;
ბ) დაზიანებული ქსოვილის ეოზინოფილებით ინფილტრაცია სისხლში
ეოზინოფილიის გარეშე;
გ) გამოხატული ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი მნიშვნელოვანი
ჩხირბირთვიანი გადახრით;
დ) სისხლში ზომიერი ეოზინოფილია;
ე) სისხლში გამოხატული ეოზინოფილია.
1283. ყველა ჩამოთვლილი დაავადება საკუთრივ პროფესიული ხასიათისაა-

გარდა:
ა) სილიკოზის;
*ბ) ასპერგილოზის;
გ) კარბოკონიოზის;
დ) ბარიტოზის;
ე) სილიკატოზის.
1284. ჩამოთვლილი ნივთიერებებიდან რომელი ავლენს ვირუსების

საწინააღმდეგო მოქმედებას:
ა) პენიცილინი;
*ბ) ინტერფერონი;
გ) ერითრომიცინი;
დ) კომპლემენტი;
ე) ლიზოციმი.
1285. ქვემოთ ჩამოთვლილი დებულებებიდან HLA სისტემის ანტიგენებთან

დაკავშირებით რომელია მართებული:
ა) აკონტროლებს იმუნური პასუხის ძალას;
ბ) მნიშვნელობა აქვს ქსოვილების გადანერგვაში;
გ) ასოცირებული არიან დაავადების სიხშირესთან;
დ) ასოცირებული არიან წამლების მიღებით გამოწვეულ გვერდით
რეაქციებთან;
1286. ჩამოთვლილი ნივთიერებებიდან რომელი მიეკუთვნება ეპიდერმულ

ალერგენებს:
ა) ქრომი;
ბ) A ვიტამინი;
*გ) ქერტლი;
დ) ოთახის მტვერი;
ე) სტაფილოკოკური ანატოქსინი.
1287. აუტოიმუნური რეაქციების განვითარების შესახებ ყველა მოსაზრება

სწორია- გარდა შემდეგის:
ა) ადგილი აქვს T-უჯრედების რეგულატორული ფუნქციის დარღვევას;
ბ) ადგილი აქვს ქსოვილების ფიზიოლოგიური იზოლაციის დარღვევას;
გ) ადგილი აქვს ე.წ. "აკრძალული" კლონების წარმოქმნას ლიმფოიდური
უჯრედების კლონების მუტაციის შედეგად;
დ) მნიშვნელობა აქვს მიკრობებსა და ქსოვილებს შორის საერთო ანტიგენური
თვისებების არსებობსა;
*ე) B უჯრედები აუტოიმუნურ რეაქციებში მონაწილეობას არ იღებენ.
1288. ქვემოთ ჩამოთვლილი დებულებებიდან რომელი არ არის მართებული:

*ა) იმუნოდეფიციტური მდგომარეობის დროს ავთვისებიანი სიმსივნის
განვითარების სიხშირე კლებულობს;
ბ) IgA სინთეზის დარღვევისას ხშირია ატოპიური დაავადებები;
გ) ვარიაბილურ ჰიპოგამაგლობულინემიას საფუძვლად უდევს
იმუნოგლობულინების ერთი ან მეტი კლასის სელექციური დეფიციტი;
დ) აგამაგლობულინემიად განიხილება ისეთი შემთხვევები- როდესაც
იმუნოგლობულინების საერთო დონე სისხლის შრატში 1 გ/ლ-ზე ნაკლებია;
ე) ჰაშიმოტოს თირეოიდიტი აუტოიმუნური დაავადებაა.

ა) აივ-ინფექცია გადაეცემა სქესობრივი კონტაქტით;
*ბ) აივ-ინფექცია გადაეცემა საყოფაცხოვრებო კონტაქტების შედეგად;
გ) აივ-ინფექცია გადაეცემა ინფიცირებული სისხლის გადასხმით;
დ) აივ-ინფექცია ხშირია ინტრავენურად ნარკოტიკების მიმხმარებლებში;
ე) აივ-ინფექცია გადაეცემა ინფიცირებული დედისაგან ნაყოფზე.

ა) შიდსი აივ-ინფექციის ბოლო სტადიაა;
*ბ) აივ ვირუსი პირველ რიგში აზიანებს T სუპრესორებს;
გ) აივ ვირუსი პირველ რიგში აზიანებს T ჰელპერებს;
დ) ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსი რეტროვირუსების ჯგუფს
მიეკუთვნება;
ე) აივ-ინფექციის ძირითადი გამოვლინება იმუნოდეფიციტური მდგომარეობის
განვითარებაა.
1291. ქვემოთ ჩამოთვლილი მტკიცებებიდან რომელი არ არის მართებული

შიდსთან დაკავშირებით:
ა) ავადმყოფებს ხშირად ემართებათ კაპოშის სარკომა;
ბ) ავადმყოფებს აქვთ მიდრეკილება ტუბერკულოზისადმი;
გ) ხშირად ვითარდება საყლაპავის კანდიდოზი;
დ) არა-ჰოჯკინის ლიმფომები ხშირია;
*ე) აივ-ინფექცია გადაეცემა მწერების კბენით.
1292. T ლიმფოციტების ძირითადი მემბრანული მარკერებია ყველა ქვემოთ

ა) CD4-ის;
ბ) CD8-ის;
გ) CD5-ის;
*დ) CD19-ის.
1293. NK უჯრედების ძირითადი მემბრანული მარკერებია:

ა) CD16-ის;
ბ) CD56-ის;
*გ) ორივე;
დ) არც ერთი.
1294. იმუნური რეაქციების დროს მაკროფაგების ფუნქციას წარმოადგენს:

ა) ფაგოციტოზი;
ბ) ანტისხეულების დამუშავება;
გ) იმუნური დაცვის ფაქტორების წარმოქმნა;
1295. ინტერლეიკინ 1-თვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი-
დებულება- გარდა შემდეგის:
ა) მათი ძირითადი წყაროა მაკროფაგები;
ბ) მონაწილეობენ იმუნურ და ანთებით რეაქციებში;
გ) ასტიმულირებენ ცილის პროდუქციას ანთების მწვავე ფაზაში;
*დ) მათი ძირითადი წყაროა T ლიმფოციტები და ისინი იწვევენ მათ
რაოდენობის ზრდას.
1296. ინტერფერონ ალფასთვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი დებულება- გარდა შემდეგის:
ა) მათი ძირითადი წყაროა ლეიკოციტები და მაკროფაგები;
*ბ) მათი ძირითადი წყაროა T-ლიმფოციტები;
გ) მათ გამოხატული აქვთ ვირუსებისა და სიმსივნეების საწინააღმდეგო
აქტივობა;
დ) ასტიმულირებენ მაკროფაგებსა და NK-ლიმფოციტებს.
1297. ინტერფერონ ბეტასთვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი დებულება- გარდა შემდეგის:
ა) მათი ძირითადი წყაროა ფიბრობლასტები და ეპითელური უჯრედები;
*ბ) მათი ძირითადი წყაროა ლეიკოციტები- მაკროფაგები და T-
ლიმფოციტები;
გ) მათ გამოხატული აქვთ ვირუსებისა და სიმსივნეების საწინააღმდეგო
აქტიობა;
დ) ისინი ზრდიან მე-2 კლასის HLA ანტიგენების ექსპრესიას მაკროფაგებში.
1298. ინტერფერონ გამასთვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

დებულება- გარდა შემდეგის:
*ა) მათი ძირითადი წყაროა ფიბრობლასტები და ეპითელური უჯრედები;
ბ) მათი ძირითადი წყაროა T-ლიმფოციტები;
გ) ისინი არიან ინტერლეიკინ 4-ის ანტაგონისტები;
დ) ისინი თრგუნავენ CD23-ის ექსპრესიას და IgE სინთეზს;
ე) ისინი არიან მაკროფაგების ძლიერი აქტივატორები.
1299. HLA -არის

ა) ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსი
ბ) ჰეპატიტის ერთ-ერთი მარკერი
გ) ნეიტროფილური ლეიკოციტის აქტივირებული ფორმა
*დ) ჰისტოშეთავსებადობის მთავარი გენი
1300. რომელი ვირუსით ინფიცირების ბოლო სტადიაა შიდსი?

ა) HCV
ბ) HAV
გ) HBV
*დ) HIV
1301. რევმატიულ სინჯებს მიეკუთვნება

ა) C რეაქტიული ცილა
ბ) ანიტისტრეპტოლიზინი
გ) რევმატოიდული ფაქტორი
1302. აგლუტინაციის რეაქციით შეიძლება აღმოვაჩინოთ;

ა) სისხლის ჯგუფი
ბ) C რეაქციული ცილა
გ) ჰეტეროფილური ანტისხეულები
დ) არც ერთი
1303. ნიტრო-ლურჯი ტეტრაზოლით ნეიტროფილების ფაგოციტური აქტიობის

გამოკვლევისას, სპონტანური და სტიმულირებული მაჩვენებლების ერთნაირი
დაბალი დონე მიუთითებს:
ა) ტესტის შესრულებაში შეცდომაზე
*ბ) ნეიტროფილების ფუნქციურ პათოლოგიაზე
გ) საღებავის უვარგისობაზე
დ) ნეიტროფილების ნორმალირ მდგომარეობაზე
1304. ლიმფოციტების სუბპოპულაციების განსაზღვრა შეიძლება:

ა) როზეტების მეთოდით
ბ) მონოკლონალური ანტისხეულების გამოყენებით
გ) ციტოტოქსიური ტესტით
*დ) ყველა ჩამოთვლილით
1305. ლიმფოციტების სუბპოპულაციების განსაზღვრისათვის,ვენური სისხლი

აღებული უნდა იყოს:
ა) ანტიკოაგულანტის გარეშე
*ბ) ანტიკოაგულანტით
გ) ჭამამდე
დ) ჭამის შემდეგ
1306. ჰელპერებისა და სუპრესორების თანაფარდობა ნორმაში უნდა იყოს:

ა) ერთის ტოლი
ბ) ერთზე ნაკლები
*გ) ერთზე მეტი
დ) არ არის სწორი პასუხი
1307. ნიტრო-ლურჯი ტეტრაზოლით ნეიტროფილების ფაგოციტური აქტიობის

გამოკვლევა გამიზნულია,როგორც დამხმარე საშუალება:
ა) ნეიტროფილების მეტაბოლური დეფექტების აღმოსაჩენად
ბ) ბაქტერიული და არაბაქტერიული პროცესების დიფერენცირებისთვის
გ) ანტიბიოტიკოთერაპიის პასუხის განსაზღვრისათვის
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილისათვის
ე) არც ერთი ზემოთჩამოთვლილისათვის
1308. ანტინუკლეარული ანტისხეულები ნიშნავს :
ა) ანტიბირთვულ ანტისხეულებს
ბ) ანტინეიტრალურ ანტისხეულებს
გ) ანტინეიტროფილურ ანტისხეულებს
დ) აუტოიმუნური დაავადებისათვის დამახასიათებელ ანტისხეულებს
*ე) ანტიბირთვულ და აუტოიმუნური დაავადებისათვის დამახასიათებელ
ანტისხეულებს
1309. რომელი დაავადების აუტოანტისხეულებთანაა დაკავშირებული

ანტითირეოგლობულინი:
ა) ადისონის დაავადების
*ბ) ჰაშიმოტოს თირეოიდიტის

ანტილანგერჰანსული უჯრედები:
ა) ადისონის დაავადების
ბ) ჰაშიმოტოს თირეოიდიტის
*გ) შაქრიანი დიაბეტის

ანტიადრენალური უჯრედები:
*ა) ადისონის დაავადების
ბ) ჰაშიმოტოს თირეოიდიტის
1312. ინტერფერონი მოქმედებს:

*ა) ვირუსის საწინააღმდეგოდ
ბ) პარაზიტის საწინააღმდეგოდ
გ) ალერგიის საწინააღმდეგოდ
1313. ახალგაზრდა ასაკში კაპოშის სარკომა არ ახასიათებს შემდეგ ვირუსულ

დაავადებებს გარდა:
ა) A ჰეპატიტისა
ბ) B ჰეპატიტისა
*გ) შიდსისა
1314. აუტოიმუნურ დაავადებებს მიეკუთვნება ყველა გარდა:

ა) სკლეროდერმია
ბ) წითელი მგლურა
გ) ჰაშიმოტოს დაავადება
*დ) წითელი ქარი
1315. აუტოიმუნური დაავადების დიაგნოსტიკისათვის შეიძლება

გამოვიყენოთ:
ა) იმუნოფერმენტული ანალიზი
ბ) აგლუტინაციის მეთოდი
გ) პერიფერიული სისხლის ნაცხის გამოკვლევა მიკროსკოპიულად
*დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
1316. ცნს-ის რომელი ნაწილები ზიანდება ბოტულიზმის დროს:

*ა) ქალა-ტვინის ნერვების ბირთვები, რეტიკულური ფორმაცია.
ბ) ზურგის ტვინის რუხი ნივთიერება.
გ) ნათხემი, პარკუჭებშორისი სივრცე.
დ) მგრძნობელობის სფერო.
ე) თავის ტვინის მაგარი გარსი.
1317. ამოარჩიეთ ბოტულიზმისათვის დამახასიათებელი სიმპტომი:

*ა) ყლაპვის გაძნელება.
ბ) ოლიგურია.
გ) ყაბზობა.
დ) ჰიპოთერმია.
ე) ბრადიკარდია.
1318. რომელი მასალა უნდა შეგროვდეს ბოტულიზმით დაავადებულისაგან

ტოქსინის აღმოსაჩენად:
ა) ნახველი.
ბ) შარდი.
გ) განავალი.
*დ) სისხლი.
ე) თავ-ზურგტვინის სითხე.
1319. რომელია ბოტულიზმის გამომწვევი:

ა) შიგელა.
ბ) სალმონელა.
*გ) კლოსტრიდია.
დ) პასტერელა.
1320. გრიპის ვირუსის კულტურის მისაღებად აუცილებელი მასალაა:

*ა) ცხვირ-ხახის ჩამონარეცხი.
დ) ნახველი.
1321. პარაგრიპის დიაგნოსტიკისათვის რომელი მეთოდია ინფორმაციული

პირველსავე დღეებში:
*ა) ცხვირ-ხახის ნაცხის იმუნოფლუორესცენცია.
ბ) სისხლის გამოკვლევა ჰემაგლუტინაციის მეთოდით.
გ) სისხლის გამოკვლევა კომპლემენტის შებოჭვის მეთოდით.
1322. დიფთერიის კრუპს ახასიათებს:

ა) უეცარი დაწყება, სტენოზის სწრაფი განვითარება.
ბ) მწვავე დასაწყისი, მაღალი ცხელება, კატარალური მოვლენები ზემო
სასუნთქი გზების მხრივ.
გ) მოხრჩობის გრძნობა დაავადების პირველ საათებშივე.
*დ) დაავადების თანდათანობითი განვითარება, სიმპტომთა გამოვლენა
შემდეგი თანმიმდევრობით: ჩახლეჩილი ხმა, მყეფავი ხველა, სტენოზური
სუნთქვა.
1323. რომელი მოსაზრებაა მართებული დიფთერიისათვის:

ა) ვაქცინოპროფილაქტიკა უზრუნველყოფს ანტიტოქსინურ იმუნიტეტს.
ბ) ვაქცინაცია ტარდება ანატოქსინით (ტოქსოიდით)
გ) ვაქცინაცია იწყება 2 თვის ასაკიდან.
ე) არც ერთი.
1324. რომელი მეთოდია წამყვანი დიფთერიის ლაბორატორიულ

დიაგნოსტიკაში:
*ა) ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევა.
ბ) პასიური ჰემაგლუტინაციის რეაქცია.
გ) ანტისხეულების ნეიტრალიზაციის რეაქცია.
დ) პასიური ჰემაგლუტინაციის შეკავების რეაქცია.
ე) იმუნოფერმენტული ანალიზი.
1325. A ჰეპატიტის შესახებ რომელი დებულება არ არის სწორი:

ა) ციტოპატიური ეფექტი გამოვლინდება ვირუსის უშუალო ზემოქმედებით
ჰეპატოციტებზე.
*ბ) ტრანსამინაზების აქტიურობა ნორმას უბრუნდება სიყვითლის გამოვლენის
პირველ დღეებში.
გ) პროდრომულ პერიოდში ბილირუბინის დონე შრატში ნორმის
ფარგლებშია.
დ) დამახასიათებელია სისხლში ლეიკოპენია და ლიმფოციტოზი.
1326. რომელი დებულება არ არის მართებული A ჰეპატიტის შესახებ:

ა) ტრანსამინაზების აქტიურობის მატება წინ უსწრებს ბილირუბინის დონის
მატებას.
ბ) პროთრომბინის დონე ნორმის ფარგლებშია, თუ ღვიძლის ფუნქცია
შენახულია.
გ) ტრანსამინაზების ვარდნა და ბილირუბინის სწრაფი ზრდა სისხლში ცუდი
პროგნოზული ნიშანია პროთრომბინის ინდექსის დაბალ მაჩვენებელთან
ერთად.
*დ) ვირუსს აქვს არა ციტოპათიური, არამედ იმუნური პასუხით
გამოწვეული ჰეპატოციტების დაზიანების ეფექტი.
1327. რომელი მტკიცებაა B ჰეპატიტის შესახებ ჭეშმარიტი:

ა) B ვირუსს არ ახასიათებს მუტანტური შტამების წარმოქმნა.
*ბ) B ჰეპატიტის დასაწყისში სეროლოგიური გამოკვლევებით აღმოჩნდება
HBs ანტიგენი.
გ) ინკუბაციური პერიოდი გრძელდება 3-6 კვირა.
დ) B ჰეპატიტის დიაგნოსტიკა დამყარებულია სისხლში მხოლოდ
ანტისხეულების აღმოჩენაზე.
1328. რომელი მსჯელობა არის მართებული B ჰეპატიტის შესახებ:

*ა) B ვირუსს ახასიათებს იმუნური პასუხით გამოწვეული ღვიძლის
უჯრედების დაზიანება.
ბ) შემთხვევათა უმრავლესობაში ვითარდება ქრონიკული აქტიური ჰეპატიტი
(80-90%).
გ) B ჰეპატიტის მწვავე პერიოდში სისხლში აღმოჩნდება HBsAg და ანტი-HBs
დ) B ჰეპატიტის მწვავე პერიოდში სისხლში აღმოჩნდება HBcAg და ანტი-
HBs.
1329. ვირუსული ჰეპატიტების გამომწვევებიდან დნმ ვირუსია:

ა) HAV.
*ბ) HBV.
გ) HEV.
დ) HDV.
1330. ჩამოთვლილიდან რომელია სწორი დებულება D ჰეპატიტისათვის:

ა) B ვირუსისაგან განსხვავებით მას აქვს ციტოპათიური ეფექტი.
ბ) ქრონიკული D ჰეპატიტის დროს ხშირია მძიმე ფორმების განვითარება.
გ) D ჰეპატიტი იწვევს ფულმინანტური ჰეპატიტის შემთხვევათა 40%-ს.
*დ) ყველა დებულება მართებულია.
1331. რომელი მსჯელობა არ არის მართებული C ჰეპატიტის შესახებ:

ა) C ვირუსი B ვირუსთან შედარებით უფრო ხშირად იწვევს ქრონიკულ
ჰეპატიტს.
ბ) C ვირუსი რნმ-ის შემცველი ვირუსია.
გ) ვირუსს გააჩნია ციტოტოქსიური ეფექტი.
*დ) ხშირია C ჰეპატიტის ფულმინანტური ფორმები.
1332. რომელი მოსაზრებაა მართებული პარაგრიპზე:

*ა) იმუნიტეტი ტიპოსპეციფიურია, ხანგრძლივობა რამოდენიმე თვიდან 1
წლამდეა.
ბ) იმუნიტეტი მყარია მთელი სიცოცხლის განმავლობაში.
გ) იმუნიტეტი საერთოდ არ ვითარდება.
დ) არც ერთი ზემოაღნიშნული.
1333. რომელი დებულება არ არის მართებული ადენოვირუსის მიმართ:

*ა) გამომწვევი რნმ-ის შემცველი ვირუსია.
ბ) გამომწვევი დნმ-ის შემცველი ვირუსია.
გ) გამომწვევი კარგად იტანს გაყინვას.
დ) სადეზინფექციო ხსნარების ზემოქმედებით გამომწვევი სწრაფად იღუპება.
1334. რომელი დებულება არ არის მართებული პარაგრიპის ვირუსის შესახებ:

ა) გამომწვევი რნმ-ის შემცველი ვირუსია.
*ბ) გამომწვევი დნმ-ის შემცველი ვირუსია.
გ) -600 C-ზე ძლებს რამდენიმე წლის განმავლობაში.
დ) გამომწვევი ოთახის ტემპერატურაზე 4-5 დღეში იღუპება.
1335. როგორი სახის იმუნიტეტი ვითარდება პარაგრიპის გადატანის შემდეგ:

ა) მყარი.
ბ) არ ვითარდება.
გ) ხანმოკლე, ჯვარედინი.
*დ) ტიპოსპეციფიური, ხანმოკლე.
1336. ქვემოთ ჩამოთვლილი რომელი სეროლოგიური მარკერების არსებობა

ადასტურებს A ჰეპატიტის მწვავე პერიოდს:
*ა) ანტი HAV Ig M-ის აღმოჩენა.
ბ) ანტი HAV Ig G-ის აღმოჩენა.
გ) HAV-Ag-ის აღმოჩენა.
1337. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რომელი მარკერის აღმოჩენა ადასტურებს A

ჰეპატიტის მწვავე პერიოდს:
ა) ანტი HAV IgG-ის აღმოჩენა შრატში.
*ბ) HAV-Ag-ის აღმოჩენა განავალში.
გ) ანტი HAV IgM-ის აღმოჩენა განავალში.
დ) HAV-Ag-ის აღმოჩენა სისხლში.
1338. ჩამოთვლილიდან რომელი გამოსავალი არ არის დამახასიათებელი A

ჰეპატიტისათვის:
ა) სრული გამოჯანმრთელება.
ბ) გამოჯანმრთელება ნარჩენი მოვლენებით.
გ) ჯილბერის სინდრომის გამოვლინება.
*დ) ქრონიკული აქტიური ჰეპატიტის განვითარება.
1339. ჩამოთვლილი კლინიკური ნიშნებიდან რომელია ყველაზე ნაკლებად

მოსალოდნელი A ჰეპატიტის დროს:
*ა) კერატო-კონიუქტივიტის არსებობა.
ბ) გულისრევა და ღებინება.
გ) ხანმოკლე ცხელება პროდრომულ პერიოდში.
დ) ტკივილი და სიმძიმის შეგრძნება ეპიგასტრიუმსა და მარჯვენა ფერდქვეშა
არეში:
1340. რომელია გრიპის გამომწვევი ტიპები:

ა) ფლექსნერი, ზონე, ბოიდი.
*ბ) A, A1, A2, B, C
გ) A, B, C, D, E, F.
დ) კლასიკური, ელ-ტორი.
ე) არც ერთი ზემოაღნიშნული.
1341. როგორია იმუნიტეტი გრიპის გადატანის შემდეგ:

ა) მყარი.
ბ) ხანმოკლე, ჯვარედინი.
გ) არ ვითარდება.
*დ) ხანმოკლე. ტიპოსპეციფიკური.
1342. . ჩამოთვლილიდან რომელ მეთოდს ემყარება გრიპის ექსპრეს-

დიაგნოსტიკა:
ა) ხახის ჩამონარეცხის ვირუსოლოგიურ გამოკვლევას.
ბ) სისხლში სპეციფიკური ანტისხეულების გამოკვლევას ELISA მეთოდით.
გ) რინოცისტოსკოპიას.
*დ) ცხვირ-ხახის ნაცხის გამოკვლევას იმუნოფლუორესცენტული მეთოდით.
1343. ჩამოთვლილიდან რომელი დაავადებისთვისაა საუკეთესო

სადიაგნოსტიკო მეთოდი ჰემოკულტურა:
ა) დიფთერია.
ბ) შიგელოზი.
გ) ქოლერა.
*დ) მუცლის ტიფი.
ე) ბოტულიზმი.
1344. ჩამოთვლილიდან რომელი დაავადების გადატანის შემდეგ არ

ვითარდება მყარი იმუნიტეტი:
*ა) ბოტულიზმი.
ბ) მენინგოკოკური ინფექცია.
გ) წითელა.
დ) მუცლის ტიფი.
1345. რომელი დაავადების გამომწვევი შედის Herpesviridae-ს ოჯახში:

ა) ჩუტყვავილას.
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზის.
გ) ციტომეგალოვირუსის.
1346. დიაგნოსტიკის რომელი მეთოდი გამოიყენება ციტომეგალოვირუსული

ინფექციის სადიაგნოსტიკოდ:
ა) ციტოლოგიური.
ბ) ვირუსოლოგიური.
გ) სეროლოგიური.
დ) მოლეკულურ-ბიოლოგიური.
1347. სეროლოგიური კვლევისას სისხლში რომელი კლასის ანტისხეულების

გამოვლენა მიუთითებს ახალ ინფიცირებაზე ან ლატენტური და პერსისტული
ფორმის რეაქტივაციაზე:
ა) IgA ანტი CMV-ს აღმოჩენა.
*ბ) IgM ანტი CMV-ს აღმოჩენა.
გ) IgG ანტი CMV-ს აღმოჩენა.
დ) IgE ანტი CMV-ს აღმოჩენა.
1348. კვლევის რომელი მეთოდითაა შესაძლებელი ორგანიზმის ნებისმიერ

უჯრედში ვირუსის დნმ-ის აღმოჩენა:
ა) ციტოლოგიური.
ბ) ვირუსოლოგიური.
გ) სეროლოგიური.
*დ) პოლიმერიზაციის ჯაჭვური რეაქცია
1349. I და II ტიპის ჰერპესულ ინფექციას ახასიათებს შემდეგი ორგანოს

დაზიანება:
ა) კანის.
ბ) ლორწოვანი გარსების.
გ) შინაგანი ორგანოების.
დ) ც.ნ.ს.
*ე) ყველა ჩამოთვლილის.
1350. ჰერპესული (I და II ტიპის) ინფექციით ინფიცირების გზაა:

ა) კონტაქტური.
ბ) ჰაერ-წვეთოვანი.
გ) ვერტიკალური.
1351. რომელი ტიპის ჰერპესვირუსია ინფექციური მონონუკლეოზის

გამომწვევი:
ა) I ტიპის.
ბ) II ტიპის.
გ) III ტიპის.
*დ) IV ტიპის.
ე) V ტიპის.
1352. წითურით დაავადებულთან კონტაქტიდან 10-12 დღის შემდეგ

ორსულის სისხლის შრატში აღინიშნა ანტიჰემაგლუტინინების ტიტრის ზრდა.
თქვენი ტაქტიკა:
*ა) აუცილებელია კონტაქტიდან 20 დღის ფარგლებში სისხლში
განისაზღვროს IgM კლასის ანტისხეულები.
ბ) აუცილებელია მაშინვე სისხლში IgM კლასის ანტისხეულების განსაზღვრა.
გ) აუცილებელია კონტაქტიდან 1 კვირაში სისხლში IgG კლასის
ანტისხეულების განსაზღვრა.
დ) აუცილებელია მაშინვე სისხლში IgG კლასის ანტისხეულების
განსაზღვრა.
1353. ტოქსოპლაზმოზის დროს ინფექციის წყაროა (ეპიდემიოლოგიურად

ყველაზე საშიში):
ა) ძაღლი.
*ბ) კატა.
გ) დაავადებული ადამიანი.
დ) ღორი.
1354. ადამიანის დასნებოვნება ტოქსოპლაზმოზის დროს შეიძლება მოხდეს

შემდეგი გზით:
ა) ალიმენტური.
ბ) კონტაქტის.
გ) კანის და ლორწოვანის.
დ) ტრანსპლანტაციური.
1355. რომელ სისტემისადმი ახასიათებს ტროპიზმი ინფექციური

მონონუკლეოზის გამომწვევს:
ა) სასუნთქი.
*ბ) ლიმფოიდურ-რეტიკულური
გ) ნერვული.
დ) საჭმლის მომნელებელი.
1356. რომელი დაავადების დიაგნოსტიკური ნიშანია სისხლში ატიპიური

მონონუკლეარების მომატება 10-15%-ით და მეტი:
ა) A ჰეპატიტი.
*ბ) ინფექციური მონონუკლეოზი.
გ) ეპიდემიური პაროტიტი.
დ) ადენოვირუსული ინფექცია.
1357. ჩამოთვლილიდან რომელი ვირუსისათვის არაა დამახასიათებელი

თანდაყოლილი ინფექციის განვითარება:
ა) ციტომეგალოვირუსი.
ბ) წითურას ვირუსი.
გ) HBV.
დ) HIV.
*ე) როტავირუსი.
1358. HBsAg შეიძლება აღმოჩნდეს:

ა) მხოლოდ სისხლში.
ბ) მხოლოდ შარდსა და განავალში.
*გ) ორგანიზმის ყველა სეკრეტში.
დ) მხოლოდ ნერწყვში.
1359. რომელი სეროლოგიური მარკერები აღმოჩნდება შრატში B ჰეპატიტის

მწვავე პერიოდში:
*ა) HBsAg და ანტი HBcIgM.
ბ) HBcAg და ანტი HBs.
გ) HBcAg და ანტი HBsIgG.
1360. რომელი დებულებაა მართებული A ჰეპატიტზე:

ა) გამომწვევი რეტროვირუსია.
*ბ) გადაცემის მექანიზმი ფეკალურ-ორალურია და კონტაქტურ-
საყოფაცხოვრებო გზით ხორციელდება.
გ) ხშირად ავადდებიან ერთ წლამდე ასაკის ბავშვები.
დ) დაავადების შემთხვევები მატულობს გაზაფხულ-ზაფხულში.
1361. სისხლში ანტი HAV IgM-ის აღმოჩენა მიუთითებს HAV ინფექციის :

*ა) მწვავე პერიოდზე.
ბ) ქრონიკულ ფორმაზე.
გ) ჯანმრთელ მტარებლობაზე.
დ) პროტექტურ იმუნიტეტზე.
1362. სისხლში ანტი HAV IgG-ის აღმოჩენა მიუთითებს HAV ინფექციის:

ა) მწვავე პერიოდზე.
*გ) პროტექტულ იმუნიტეტზე.
დ) ყველა ზემოაღნიშნულზე.
1363. სისხლში ანტი HBs-ის აღმოჩენა მიუთითებს HBV ინფექციის:

ა) მწვავე პერიოდზე.
გ) ფულმინანტურ ფორმაზე
*დ) პროტექტულ იმუნიტეტზე.
1364. ჩამოთვლილიდან რომელია არასწორი HCV ინფექციის შესახებ:

ა) მწვავე პერიოდი ხშირად მსუბუქად და უსიყვითლოდ მიმდინარეობს.
ბ) პათოლოგიური პროცესის ქრონიზაცია ვითარდება შემთხვევათა 50-80%-
ში.
გ) გამომწვევი რნმ-ის შემცველი ვირუსია.
*დ) HCV-ვირუსმტარებლობა ჰეპატოციტების გენომში მის ინტეგრაციასთან
არის დაკავშირებული.
1365. HBV და HCV ინფექციებს აქვს მსგავსი ეპიდემიოლოგიური ნიშნები,

გარდა შემდეგისა:
ა) ინტრავენული ინექციებით გავრცელება
ბ) სექსუალური კონტაქტით გავრცელება.
*გ) ქრონიკული ფორმების 5-8%-ში განვითარება.
დ) ქრონიკულ ინფექციის დროს ციროზის მაღალი რისკი.
1366. ჩამოთვლილიდან რომელი ვირუსული ინფექციის გავრცელებაა

შესაძლებელი სექსუალური კონტაქტით:
ა) B ჰეპატიტი.
ბ) ციტომეგალოვირუსული ინფექცია.
გ) აივ-ინფექცია.
დ) ჰერპესინფექცია.
*ე) ყველა ზემოთ აღნიშნული.
1367. რომელია აივ_ინფექციის გამომწვევი ვირუსი:
ა) პიკორნავირუსი.
ბ) არბოვირუსი.
გ) როტავირუსი.
*დ) რეტროვირუსი.
ე) არც ერთი ზემოთ აღნიშნული.
1368. რომელია აივ-ინფექციის გადაცემის გზები:

ა) სქესობრივი. /ჰომოსექსუალური./
ბ) სქესობრივი. /ჰეტეროსექსუალური/
გ) პარენტერალური.
დ) ვერტიკალური დედიდან ახალშობილზე.
*ე) ყველა ზემოაღნიშნული.
1369. რომელი კლინიკური მასალის გამოკვლევას ემყარება აივ-ინფექციის

დიაგნოსტიკა:
ა) ცხვირ-ხახის ჩამონარეცხის.
ბ) შარდის.
*გ) სისხლის.
დ) სპერმის.
ე) ყველა ზემოაღნიშნულის.
1370. აშშ-ში მცხოვრები 30 წლის ჰეტეროსექსუალური ორიენტაციის მამაკაცი

2 წელია ინტრავენულად იღებს კოკაინს. თავს დამაკმაყოფილებლად გრძნობს.
ჩატარებული ლაბორატორიული გამოკვლევებით სისხლში ანტი HIV არ
აღმოჩნდა. ჩამოთვლილიდან რომელი ახსნაა ყველაზე ნაკლებად სავარაუდო:
ა) არ არის ინფიცირებული აივ-ინფექციით და გამოკვლევის შედეგი
ჭეშმარიტად უარყოფითია.
ბ) მას ჰქონდა კონტაქტი HIV-თან, მაგრამ არ დაინფიცირდა და ამიტომ
გამოკვლევის შედეგი ჭეშმარიტად უარყოფითია.
*გ) HIV-თან კონტაქტიდან გასულია ცოტა დრო და ამიტომ ჯერ რეაქცია
უარყოფითია, უფრო მგრძნობიარე ტესტებით შესაძლებელია დიაგნოზის
ადრეული დასმა.
დ) ავადმყოფს აქვს აივ-ინფექცია და ანტი-HIV არ აღმოაჩნდა გამოხატული
იმუნოდეპრესიის გამო.
1371. C ჰეპატიტის დროს ინკუბაციური პერიოდი შეადგენს:

ა) 14 დღეს
*ბ) 1 თვიდან 6 თვემდე
გ) 21 დღეს
1372. შეარჩიეთ სწორი დებულება:

ა) დელტა ფაქტორი რნმ შემცველი სრულყოფილი ვირუსია.
ბ) დელტა ფაქტორი დნმ შემცველი დეფექტური ვირუსია.
გ) დელტა ფაქტორი რეპლიცირდება დამოუკიდებლად
*დ) დელტა ფაქტორი რეპლიცირდება B ვირუსთან სიმბიოზში.
ე) დელტა ფაქტორი არ შეიცავს ნუკლეინის მჟავას.
1373. B ჰეპატიტის მწვავე პერიოდში სისხლში აღმოჩნდება:
ა) HBsAg და anti HBs.
ბ) HBcAg და anti HBe.
გ) HBcAg და anti HBc.
*დ) HBsAg და anti HBc.
ე) HBcAg და anti HBs.
1374. რომელი ბიოლოგიური მასალა გამოიყენება B ჰეპატიტის

ლაბორატორიული დიაგნოსტიკისათვის:
ა) ცხვირ-ხახის ჩამონარეცხი.
ე) სპერმა.
1375. B ჰეპატიტის ვირუსის ზედაპირული ანტიგენის ტესტირებისათვის

ყველაზე მგრძნობიარე მეთოდია:
ა) გელში პრეციპიტაცია.
ბ) შემხვედრი იმუნოელექტროფორეზი.
*გ) იმუნოფერმენტული ანალიზი.
დ) პასიური ჰემაგლუტინაცია.ა. შებრუნებითი პასიური ჰემაგლუტინაცია.
1376. როპმელია A ჰეპატიტის გამომწვევი

ა) ქლამიდია
ბ) ლეპტოსპირა
*გ) ვირუსი
დ) ბაქტერია
ე) რიკეტსია
1377. რომელი ვირუსი შეიცავს ორმაგსპირალიან დეზოქსირიბონუკლეინის

მჟავას და ფერმენტ დნმ - პოლიმერაზას:
ა) ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსი.
*ბ) B ჰეპატიტის ვირუსი.
გ) D ჰეპაიტიტის ვირუსი.
დ) C ჰეპატიტის ვირუსი.
ე) E ჰეპატიტის ვირუსი.
1378. რომელი ტიპის ჰერპესვირუსებს მიეკუთვნება ციტომეგალოვირუსი:

ა) ადამიანის პირველი ტიპის ჰერპესვირუსი.
ბ) ადამიანის მეორე ტიპის ჰერპესვირუსი.
გ) ადამიანის მესამე ტიპის ჰერპესვირუსი.
დ) ადამიანის მეოთხე ტიპის ჰერპესვირუსი.
*ე) ადამიანის მეხუთე ტიპის ჰერპესვირუსი.
1379. C ჰეპატიტის ვირუსი მიეკუთვნება:

ა) ჰეპადნავირუსებს.
ბ) ენტეროვირუსებს.
*გ) ფლავივირუსებს
დ) არბოვირუსებს.
ე) როტა-ვირუსებს.
1380. C ჰეპატიტი უპირატესად საქართველოში გვხვდება შემდეგ ასაკობრივ

ჯგუფში:
ა) 1 წლამდე ასაკში.
ბ) სკოლამდელ ასაკში.
გ) სკოლის ასაკში.
*დ) 30-40 წლის ასაკში.
ე) 50 წლის ზემოთ.
1381. რომელი მოსაზრება არ არის მართებული C ჰეპატიტის შემთხვევაში:

ა) 80-%-ში ახასიათებს ქრონიზაცია
*ბ) ხშირია ფულმინანტური ფორმების არსებობა
გ) დაინფიცირების მექანიზმი პარენტერულია
დ) კლინიკურად მსუბუქად მიმდინარე დაავადებაა
ე) ნარკოტიკის ინტრავენური მომხმარებლები წარმოადგენენ მაღალ რისკ
ჯგუფს.
1382. რომელია ჩუტყვავილას გამომწვევი ვირუსი:

ა) ადამიანის I ტიპის ჰერპესვირუსი.
ბ) ადამიანის II ტიპის ჰერპესვირუსი.
*გ) ადამიანის III ტიპის ჰერპესვირუსი.
დ) ადამიანის IV ტიპის ჰერპესვირუსი.
ე) ადამიანის V ტიპის ჰერპესვირუსი.
1383. ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსი პირველადად აზიანებს:

ა) ჰეპატოციტებს.
ბ) სისხლის წითელ ბურთულებს.
გ) მიოკარდიოციტებს.
*დ) T ლიმფოციტებს.
ე) რეტიკულო-ენდოთელურ უჯრედებს.
1384. ოპორტუნისტული ეწოდება ინფექციას:

ა) რომლის გამომწვევი ზეპათოგენური მიკრობია
ბ) როდესაც ძირითადი დაავადება რთულდება სხვა გამომწვევით.
*გ) როცა გამომწვევი ჯანმრთელ ორგანიზმშიც ბინადრობს და
იმუნოკომპრომეტირებულ პირებში იწვევს დაავადებას.
1385. აივ ანტიგენის p24-ის აღმოჩენა შესაძლებელია:

ა) ინფიცირებიდან 2-3 წლის შემდეგ
*ბ) ადრეულ სტადიაზე, ინფიცირებიდან პირველი 2 თვე.
გ) მთელი დაავადების პერიოდში.
დ) მხოლოდ ინფექციის უსიმპტომო მიმდინარეობის დროს.
1386. აივ ინფიცირებული დედის ახალშობილის აივ ინფიცირების
დიაგნოსტიკაში უპირატესობა ენიჭება:
ა) აივ ანტისხეულების განსაზღვრას.
*ბ) აივ-ის გენომის გამოვლენას პოლიმერიზაციის ჯაჭვური რეაქციის
მეთოდით (PCR).
გ) აივ-ის p24-ის განსაზღვრას.
დ) იმუნობლოტინგის მეთოდს.
1387. არანამკურნალევ ორსულებში დედიდან ბავშვზე ვირუსის გადაცემის

რისკი:
ა) 10%-მდეა
ბ) 10-20%-ია
*გ) 30%-ია
დ) 50%-მდეა
1388. Chlamidia Trachomatis უპირატესად იწვევს:

ა) ორნითოზს.
ბ) ფარინგიტს.
გ) სინუსიტს.
*დ) უროგენიტალურ ინფექციას
ე) პნევმონიას.
1389. რომელ ჰეპატიტზე არ ხდება დონორთა გამოკვლევა:

*ა) A ჰეპატიტზე
ბ) B ჰეპატიტზე
გ) C ჰეპატიტზე
დ) არცერთი პასუხი სწორი არ არის
1390. როდესაც აივ-ით ინფიცირებულთა სისხლში CD4 ლიმფოციტების

რაოდენობა 50/მმ3--ზე ნაკლებია, მიუთითებს:
ა) ადრეულ დაავადებაზე
ბ) შუალედურ დაავადებაზე
გ) გვიანდელ დაავადებაზე
*დ) შორსწასულ დაავადებაზე
1391. აივ-ით ინფიცირებულებში ოპორტუნისტული ინფექციებიდან გვხვდება:

ა) პნევმოცისტური პნევმონია
ბ) კანდიდოზი
გ) ტოქსოპლაზმოზი
დ) ტუბერკულოზი
*ე) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
1392. აივ ინფექციის დიაგნოსტიკაში გადამწყვეტია:

ა) პათოგნომური კლინიკური ნიშნები
*ბ) ლაბორატორიული გამოკვლევა
გ) არცერთი პასუხი სწორი არ არის
1393. რომელი ვირუსული ჰეპატიტის საწინააღმდეგოდ არ არსებობს აცრა?
ა) A ჰეპატიტის
ბ) B ჰეპატიტის
*გ) C ჰეპატიტის
დ) არცერთი პასუხი არ არის სწორი.
ე) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
1394. ქვემოთ ჩამოთვლილიდან რომლის მიზეზი შეიზლება გახდეს C

ჰეპატიტის ვირუსი?
ა) ღვიძლის პარენქიმის ანთება
ბ) ღვიძლს ციროზი
გ) ჰეპატოცელულალური კარცინომა
დ) ჰეპატოენცეფალოპათია
*ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
1395. C ჰეპატიტის ტრანსმისიის ქვემოთ ჩამოთვლილი გზიდან რომელია

ნაკლებად საშიში:
*ა) სქესობრივი კონტაქტი
ბ) ჰომოსექსუალური კონტაქტი
გ) ე.წ. ''მეგობრობის ნემსი"
დ) სამედიცინო მანიპულაციები გაუსტერილებელი იარაღებით
ე) შეუმოწმებელი სისხლის გადასხმა
1396. C ჰეპატიტის გამომწვევი ვირუსის რამდენი გენოტიპია

გამოყოფილი,რომლებიც განსხვავდებიან თავისი გენეტიკური შენებით:
ა) 2
ბ) 3
გ) 4
დ) 5
*ე) 6
1397. ქრონიკული ჰეპატიტი არის ღვიძლის პარენქიმის ანთება, რომელიც

გრძელდება:
ა) 1 თვის განმავლობაში
ბ) 3 თვის განმავლობაში
გ) 4 თვის განმავლობაში
*დ) 6 და მეტი თვის განმავლობაში
1398. ესენციალური ამინომჟავები არის ცილის შემადგენელი

კომპონენტები,რომლებიც:
ა) გამომუშავდება ორგანიზმში
*ბ) არ გამომუშავდება ორგანიზმში
გ) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
1399. მუტაციის გამომწვევი ვირუსებიდან რომელ ვირუსს ახასიათებს

ყველაზე ხშირი მუტაცია
ა) A ვირუსს
ბ) B ვირუსს
*გ) C ვირუსს
დ) D ვირუსს
ე) E ვირუსს
1400. HbsAg სისხლში აღმოჩნდება ინფიცირებიდან

*ა) 3-5 კვირის შემდეგ
ბ) 10-12 კვირის შემდეგ
1401. PCR-ით ჰეპატიტის გამომწვევი ვირუსის რნმ-ის სისხლში აღმოჩენა

ხდება ინფიცირებიდან
*ა) 1-2 კვირის შემდეგ
ბ) 3-4 კვირის შემდეგ
გ) 4-5 კვირის შემდეგ
1402. რა არის იმუნური კომპლექსი

*ა) ანტიგენ-ანტისხეულის კომპლექსი
ბ) ლეიკოციტის და ერითროციტის კომპლექსი
გ) ცილების კომპლექსი
1403. იმუნოფერმენტული ანალიზი არის

*ა) მყარფაზიანი
ბ) თხევადფაზიანი
გ) აგარის გელზე
1404. კონფირმაციული ტესტი არის

*ა) მიღებული დადებითი შედეგის დამადასტურებელი მეთოდი
ბ) უარყოფითი პასუხის დამადასტურებელი მეთოდი
გ) დნმ-ის პოლიმერიზაციის აღმოსაჩენი მეთოდი
1405. კოინფიცირება არის:

*ა) ერთდროული დაავადება ორი ან მეტი გამომწვევით
ბ) დაავადების განმეორება რამდენჯერმე
გ) დაავადება ერთი გამომწვევით
1406. მონოკლონური ანტისხეული არის:

*ა) ანტისხეული, რომელიც პროდუცირდება ერთი კლონის ლიმფოციტების
მიერ
ბ) ანტისხეული, რომელიც პროდუცირდება ორი ან მეტი კლონის მიერ
გ) ანტისხეული, რომელიც მონაწილეობს უჯრედის გენეტიკური
ინფორმაციის შენახვაში.
1407. მუტაცია არის:

ა) უჯრედში ანტიგენის შეჭრის გამო აწეული მგძნობელობა
*ბ) უჯრედის გენეტიკური ინფორმაციის შემცველი სტრუქტურის უეცარი
ცვლილება, რომელიც წარმოიქმნება სპონტანურად ან გარეფაქტორის
ზემოქმედებით
გ) უჯრედის მიერ სხვადასხვა ნაწილაკების შთანთქმა და მონელება
1408. აგლუტინაცია არის:

*ა) სპეციფიური ანტისხეულების ზემოქმედებით უჯრედული ანტიგენების
შეწებება კონგლომერატის წარმოქმნით
ბ) განსაზღვრული სპეციფიურობის მქონე ანტისხეულების მოცილება
ნარევისგან
1409. პრეციპიტაციის რეაქცია არის

*ა) რეაქცია ხსნად ანტიგენსა და ანტისხეულს შორის, რომლის დროსაც
წარმოიქმნება პრეციპიტატი
ბ) რეაქცია ხსნად ანტიგენსა და ანტისხეულს შორის რომლის დროსაც არ
წარმოიქმნება პრეციპიტატი
გ) რეაქცია რომის დროსაც ხდება პრეციპიტატის დაშლა
1410. ვირუსის რეპლიკაციას შეესაბამება შემდეგი ფაზა:

ა) ვირუსის მიმაგრება უჯრედის ზედაპირზე
ბ) უჯრედის მემბრანაში გასვლა
გ) ვირუსის ნუკლეინისმჟავების სინთეზი
დ) ვირუსის სპეციფიერი ცილების სინთეზი
ე) ახალი ვირიონების გამოსვა დაზიანებული უჯრედიდან
*ვ) ყველა პასუხი სწორია
1411. სუპერინფექცია არის:

*ა) თანამიმდევრული დაინფიცირება ორი ან რამოდენმე გამომწვევით
ბ) ერთდროული დაინფიცირება ორი ან რამოდენიმე გამომწვევით
გ) დაავადება ერთი გამომწვევით
1412. მყარფაზიანი იმუნოფერმენტული ანალიზია ანტიგენის და ანტისხეულის

განსაზღვრის მეთოდი როცა:
*ა) ანტიგენი ან ანტისხეული მიმაგრებულია მყარ ფაზაზე
ბ) ანტიგენი ან ანტისხეული მიმაგრებულია თხევად ფაზაზე
1413. ფულმინანტური ჰეპატიტი არის:
*ა) განსაკუთრებულად მძიმე ფორმა
ბ) განსაკუთრებულად მსუბუქი ფორმა
გ) ქრონიკული ფორმა
დ) საშუალო სიმძიმის ფორმა
1414. პოლიმერიზაციის ჯაჭვური რეაქცია PCR ხასიათდება:

ა) მაღალი მგრძნობელობით
ბ) მაღალი სპეციფიურობით
*გ) ორივე პასუხი სწორია
1415. ჰუმორული იმუნიტეტი არის:

*ა) ორგანიზმში მოხვედრილი ანტიგენის მიმართ იმუნური პასუხი, რაც
გამოიხატება საწინააღმდეგო ანტისხეულების წარმოქმნაში
ბ) სენსიბილიზებული ლმფოციტების წარმოქმნა
1416. უჯრედული იმუნიტეტი არის:

*ა) ორგანიზმში მოხვედრილი ანტიგენის საპასუხოდ სენსიბილიზირებული
ლიმფოციტების წარმოქმნა
ბ) ანტიგენის საწინააღმდეგო ანტისხეულის წარმოქმნა
1417. A ჰეპატიტის სპეციფიური სადიაგნოზო ლაბორატორიული მეთოდია;

ა) სისხლში ლეიკოციტების მომატება
ბ) შარდში ერითროციტების აღმოჩენა
*გ) დაავადების მე-2_მე-4 კვირაში IgM კლასის იმუნოგლობულინების
აღმოჩენა
დ) სისხლში ალფა-ლიპოპროტეიდების აღმოჩენა
ე) არცერთი პასუხი სწორი არ არის
1418. ანტისხეული არის:

ა) პათოგენური მიკრობი, რომელსაც შესუსტებული აქვს ვირულენტობა
ბ) ლიმფოციტი, რომელიც სტიმულირებულია სპეციფიური ანტიგენით
*გ) იმუნოგლობულინური ბუნების პროტეინი, რომელიც წარმოიქმნება
ორგანიზმშიანტიგენის შეყვანის საპასუხოდ
1419. ანტისხეულების პროდუქციას აწარმოებს;

ა) ანტიგენი
ბ) ძვლის ტვინი და ელენთა
*დ) პლაზმური უჯრედები
1420. ანტიგენი არის;

ა) შრატის ცილის გლობულინების ერთ-ერთი ფრაქცია
ბ) პოლიმორფულბირთვიანი ერითროციტი
*გ) ნივთიერება, რომელიც ორგანიზმში შეჭრისას იწვევს ანტისხეულების
წარმოქმნას
1421. PCR -ით განისაზღვრება ანტიგენის:

*ა) დნმ ან რნმ
ბ) სპეციფიური ცილები
გ) საწინააღმდეგო ანტისხეულები
1422. ჩამოთვლილთაგან, რომელია შრატისმიერი ჰეპატიტი:

*ა) B და C
ბ) A და B
გ) A და C
დ) A და D
ე) E და A
ვ) არცერთი პასუხი სწორი არ არის
1423. სისხლის პლაზმაში PCR-ის გამოყენებით HCV ვირუსული დატვირთვის

განსაზღვრისათვის საკვლევ მასალას წარმოადგენს:
*ა) HCV რნმ
ბ) HCV დნმ
გ) ჰეპატოციტის ბორთვში სინთეზირებული რნმ
1424. სისხლის პლაზმაში PCR-ის მეთოდის გამოყენებით HCV-ს თვისობრივი

გამოვლენისათვის საკვლევ მასალას წარმოადგენს:
*ა) HCV-რნმ
ბ) HCV-დნმ
გ) ჰეპატოციტის ბირთვში სინთეზირებული რიბოსომული რნმ
1425. სისხლის პლაზმაში PCR-ის მეთოდის გამოყენებით HBV-ს თვისობრივი

გამოვლენისათვის საკვლევ მასალას წარმოადგენს:
*ა) HBV-დნმ
ბ) ჰეპატოციტის ბირთვში არსებული საინფორმაციო რნმ
გ) HBV-რნმ
1426. იმუნობლოტინგი წარმოებს შემდეგი მიზნით:

*ა) ვირუსის ცილების საიდენტიფიკაციოდ
ბ) კოფერმენტების გასააქტივებლად
გ) დაბალ მოლეკულური შრეებიდან ცილების გამოსაყოფად
დ) არცერთი პასუხი არ არის სწორი
1427. ვერტიკალური გადაცემის გზებია:

ა) პრენატალური
ბ) ინტრანატალური
გ) პოსტნატალური
*დ) ყველა სწორია
1428. რომელი ფორმის ჰეპატიტის ვირიონს ჰქვია ''დეინის ნაწილაკი''

ა) C ჰეპატიტის
*ბ) B ჰეპატიტის
გ) D ჰეპატიტის
დ) A ჰეპატიტის
1429. A ჰეპატიტის გამომწვევი ვირუსის გენომი წარმოდგენილია:

*ა) ერთჯაჭვიანი რნმ-ით
ბ) ორჯაჭვიანი დნმ-ით
გ) არცერთი პასუხი არ არის სწორი.
1430. C ჰეპატიტის გამომწვევი ვირუსის გენომი წარმოდგენილია:

*ა) ერთჯაჭვიანი რნმ-ით
ბ) ორჯაჭვიანი დნმ-ით
გ) არცერთი პასუხი არ არის სწორი
1431. რომელია C ჰეპატიტის გამომწვევი ვირუსის გენომის სტროქტურული

ზონები:
*ა) C და E
ბ) NS_1 და NS_2
გ) NS_3 და NS_4
დ) NS_4 და NS_5
1432. რომელი ვირუსის ანტიგენთან ერთად გვხვდება HD Ag

ა) A ჰეპატიტი
*ბ) B ჰეპატიტი
გ) C ჰეპატიტი
დ) ყველგან გვხვდება
1433. ელიმინაცია არის :

ა) ანტიგენების წარმოქმნა
ბ) ანტისხეულების წარმოქმნა
*გ) ვირუსის გაქრობა
დ) დნმ-ს სინთეზი
1434. სეროკონვერსია არის :

ა) ანტიგენ-ანტისხეულის კომპლექსის წარმოქმნა
*ბ) ანტიგენების საწინააღმდეგო ანტისხეულების წარმოქმნა
გ) ვირუსის მუტანტური ფორმების წარმოქმნა
დ) არცერთი პასუხი არ არის სწორი
1435. რომელი გადაცემის მექანიზმია დამახასიათებელი E ჰეპატიტის
გამომწვევი ვირუსისათვის:
ა) პარენტერალური
*ბ) ფეკალურ-ორალური
დ) ორივე პასუხი სწორია
1436. რომელი გადაცემის მექანიზმია დამახასიათებელი G ჰეპატიტისთვის:

*ა) პარენტერალური
ბ) ფეკალურ-ორალური
დ) ორივე პასუხი სწორია
1437. სადღეისოდ არსებული თეორიებით სიმსივნის აღმოცენება

დაკავშირებულია:
ა) ონკოვირუსის ზეგავლენასთან
ბ) მაიონიზირებელი რადიაციის გავლენასთან
გ) ქიმიური ნივთიერებების ზეგავლენასთან
დ) ორგანიზმის მემკვიდრეობით ფაქტორებთან
*ე) ყველა ჩამოთვლილ მიზეზთან
1438. კეთილთვისებიანი სიმსივნის ციტოლოგიური ნიშნებია:

ა) მრავალბირთვიანი უჯრედები
*ბ) მონომორფული უჯრედები
გ) მიტოზური გაყოფის ფიგურები
დ) ბირთვების პოლიმორფიზმი
ე) ჰიპერქრომია
1439. ავთვისებიანი სიმსივნის ციტოლოგიური ნიშნებია:

ა) გიგანტური უჯრედები
ბ) პოლიმორფული ბირთვები
გ) მიტოზური ან ამიტოზური გაყოფის ფიგურები
დ) ჰიპერქრომული შეღებვა
1440. ლიმფურ კვანძიდან განვითრებულ სიმსივნეს ეწოდება:

ა) ოსტეომა
ბ) ჰემანგიომა
*გ) ლიმფომა
დ) ლიპომა
ე) ხონდრომა
1441. კიბოს რომელ ფორმას ახასიათებს სიმსივნური უჯრედების წრიული

განლაგება?
ა) ბრტყელუჯრედულ გარქოვანებულ კიბოს
ბ) ბრტყელუჯრედულ გაურქოვანებულ კიბოს
*გ) ცილინდრულუჯრედულ ჯირკვლოვან კიბოს
დ) არადიფერენცირებულ წვრილუჯრედულ კიბოს
ე) გარდამავალუჯრედოვან კიბოს
1442. სიმსივნურ უჯრედებს ახასიათებს შემდეგი ნიშნები:

ა) უჯრედული სტრუქტურების მრავალფეროვნება
ბ) უჯრედების უწესრიგო განლაგება
გ) ზომებში მკვეთრი სხვაობა
დ) უჯრედების დიფერენცირების სხვაობა
*ე) ყველა აღნიშნული ნიშანი
1443. რისი შედეგია უჯრედების სინციტიუმების შექმნა:

ა) მიტოზური გაყოფის
*ბ) ამიტოზური გაყოფის
გ) უჯრედების ურთიერთკავშირების დარღვევის
დ) უჯრედების შერწყმის
ე) ყველა აღნიშნული პროცესის
1444. უჯრედის პოლიმორფიზმი გულისხმობს ერთ პრეპარატში:

ა) უჯრედების განსხვავებას სიდიდეში
ბ) უჯრედების განსხვავებას ფორმაში
გ) ბირთვში ქრომატინის განლაგების თავისებურებას
დ) უჯრედების შეღებვის ინტენსივობის სხვაობას
*ე) ყველა ჩამოთვლილ ნიშანს
1445. ბრონქული ეპითელის ბრტყელუჯრედული მეტაპლაზია ხასიათდება:

ა) ფიალისებური უჯრედებით
*ბ) ჰიპერქრომულ ბირთვიან მრგვალ, ან პოლიგონალურ ეპითელით
გ) მოციმციმე ცილინდრულ ეპითელის უჯრედებით
დ) ბრტყელი ეპითელის უჯრედებით
ე) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედით
1446. ავთვისებიანი სიმსივნეები ხასიათდებიან:

ა) პროცესის სწრაფი განვითარებით
ბ) ინფილტრაციული, ინვაზიური ზრდით
გ) პროცესის მეტასტაზირებით
დ) რეციდივების გაჩენით
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ნიშნით
1447. კეთილთვისებიანი სიმსივნეები ხასიათდებიან:

ა) პროცესის ხანგრძლივი მიმდინარეობით
ბ) ექსპანსიური ზრდით
გ) სიმსივნის ლოკალურობით
დ) ორგანიზმში ზოგადი რეაქციის უქონლობით
1448. შემაერთებელი ქსოვილის უჯრედებიან წარმოშობილ ავთვისებიან
სიმსივნეს ეწოდება:
ა) მელანომა
ბ) კიბო
*გ) სარკომა
დ) ნევრინომა
ე) ქოლანგიომა
1449. სარკომის უჯრედებს ახასიათებთ:

ა) პერიფერული სისხლის ელემენტების სიჭარბე
ბ) სარკომული უჯრედების ცალკეული განლაგება
გ) სარკომული უჯრედების კონებად დალაგება
დ) წაგრძელებული უჯრედების სიხშირე
1450. ფილტვების სიმსივნეების დიაგნოსტიკაში ყველაზე ინფორმაციულია:

ა) ნახველის ციტოლოგიური გამოკვლევა
ბ) რენტგენოლოგიური გამოკვლევა
გ) ენდოსკოპიური ვიზუალური დათვალიერება
*დ) ენდოსკოპიით მიღებული მასალის ციტოლოგიური შესწავლა
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი მეთოდიდან
1451. ტრანთორაკალურ პუნქციურ მასალაში ატიპური მეზოთელიოციტების

არსებობა მიუთითებს:
ა) მსხვილი დიამეტრის ნემსის გამოყენებაზე
*ბ) მეზოთელიომის არსებობაზე
გ) იმუნური სისტემის სისუსტეზე
დ) უჯრედშორისი კავშირების შესუსტებაზე
ე) დასაშვებია ყველა პუნქციის დროს
1452. საყლაპავ მილში შესაძლოა განვითარდეს:

ა) ადენოკარცინომა
ბ) ჯირკვლოვან-ბრტყელუჯრედული კიბო
გ) არადიფერენცირებული კიბო
დ) ლეიომიომა, ლეიმიოსარკომა
*ე) ყველა ჩამოთვლილი სიმსივნე
1453. სხვა სიმსივნეებზე შედარებით ხშირია საყლაპავ მილში:

*ბ) ბრტყელუჯრედული კიბო
გ) გარდამავალუჯრედული კიბო
დ) არადიფერენცირებული კიბო
ე) ლეიომიოსარკომა
1454. კუჭში შესაძლებელია განვითარდეს

ა) კარცინოიდი
ბ) ბრტყელუჯრედული კიბო
დ) ლეიომიომა, ან ლიმფოსარკომა
*ე) ყველა ჩამოთვლილი სიმსივნე
1455. კიბოს რომელი ფორმის დროს ვლინდება ერთდროულად ბრტყელი და

ცილინდრული ეპითელის ანაპლაზიური უჯრედები:
ა) ბრტყელუჯრედული კიბოს დროს
ბ) ცილინდრულუჯრედული კიბოს დროს
*გ) გარდამავალუჯრედული კიბოს დროს
დ) ტვინოვანი კიბოს დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილი შემთხვევაში
1456. კიბოს რომელი ფორმა იძლევა ნატიურ პრეპარატში ე.წ.

"მარგალიტებს"
ა) გარდამავალუჯრედული კიბო
ბ) ცილინდრულუჯრედული კიბო
*გ) ბრტყელუჯრედული კიბო გარქოვანებით
დ) ჯირკვლოვანი კიბო
ე) არადიფერენცირებული კიბო
1457. მელანომის დიაგნოზისათვის სიმსივნურ უჯრედებში უნდა

გამოვლინდეს:
ა) აზუროფილური მარცვლები
ბ) ბაზოფილური მარცვლები
*გ) მელანინის მარცვლები
დ) ჰემოსიდერინის მარცვლები
ე) ბილირუბინის მარცვლები
1458. საყლაპავი მილის გამონარეცხ წყლებში ციტოლოგიურად ვლინდება:

ა) ცილინდრულუჯრედული კიბო
ბ) გარდამავალუჯრედული კიბო
*გ) გაურქოვანებელ ბრტყელუჯრედული კიბო
დ) გარქოვანებულ ბრტყელუჯრედული კიბო
ე) კუბურ უჯრედული კიბო
1459. ხალიდან განვითარებულ სისხლის ძარღვებით მდიდარ სიმსივნეს

ეწოდება:
ა) კაპილარული ანგიომა
*ბ) მელანომა
გ) სირინგომა
დ) ცილინდრომა
ე) ჰემანგიომა
1460. ლიმფოგრანულომატოზიან ავადმყოფს ჰემოგრამაში ახასიათებს:

ა) ზომიერი ლეიკოციტოზი
ბ) ნეიტროფილოზი მარცხნივ გადახრით
გ) ნეიტროფილებში ტოქსოგენური მარცვლოვანება
დ) ე.დ.ს. მკვეთრი აჩქარება
1461. ლიმფოგრანულომატოზის საწყის სტადიაში პუნქციურ მასალაში

ციტოლოგიურად დამახასიათებელია:
*ა) ლიმფური უჯრედების ჰიპერპლაზია
ბ) დიდი რაოდენობით ლიზირებული ნეიტროფილები
გ) ჭრელი უჯრედული სურათი
დ) წვრილმარცვლოვანი უსტრუქტურო მასა
ე) დიდი რაოდენობით მონოციტები
1462. ლიმფოგრანულომატოზის ციტოლოგიურ დიაგნოზისათვის

სავალდებულოა:
ა) ლანგჰანსის გიგანტური უჯრედის ნახვა
*ბ) შტერნბერგის გიგანტური უჯრედის ნახვა
გ) ტუტონის უჯრედის ნახვა
დ) მრავალბირთვიან უცხო სხეულის გიგანტური უჯრედის ნახვა
ე) დიდი რაოდენობით ლაბროციტების აღმოჩენა
1463. ლიმფოგრანულომატოზისათვის დამახასიათებელი უჯრედია:

ა) პლაზმობლასტი
ბ) ეპითელიოიდური უჯრედი
*გ) ხოჩკინის უჯრედი
დ) მეზოთელიუმის უჯრედი
ე) ლიმფობლასტი
1464. შტერნბერგის გიგანტური უჯრედი სავალდებულოა:

ა) ლიმფობლასტურ ლიმფოსარკომისათვის
ბ) რეტიკულოსარკომისათვის
*გ) ლიმფოგრანულომატოზისათვის
დ) მიელომისათვის
ე) მაკროფაგალური ლიმფომისათვის
1465. ავთვისებიანი სიმსივნის დიაგნოზი ისმება, თუ:

ა) ბევრია ატიპური უჯრედი
ბ) ბევრია უბირთვო ციტოპლაზმური ქერცლები
*გ) გამოვლინდა პათოლოგიური მიტოზის ფიგურები
დ) ციტოპლაზმაში უჩვეულო ჩანართებია
ე) ციტოპლაზმა ვაკუოლიზირებულია
1466. თუ პუნქციურ მასალაში ნანახია მოგრძო უჯრედები ინტენსიურად

ბაზოფილური ციტოპლაზმით, რომლის ერთი პოლუსი ფართე და
ვაკუოლიზირებულია, ხოლო მეორე - ვიწროა, შეიცავს ბორბლისებურ
ქრომატინიან ბირთვს 1-2 ბირთვაკით, რა უჯრედებია?
ა) ოსტეობლასტები
ბ) მაკროფაგები
გ) პლაზმობლასტები
*დ) მიელომის უჯრედები
ე) ლიმფოლასტები
1467. როგორ ხდება ლიმფობლასტური, პროლიმფოციტური,

იმუნობლასტური ლიმფოსარკომების დიფერენცირება?
ა) უჯრედების ბირთვ-ციტოპლაზმური შეფასებებით
ბ) ბირთვების ქრომატინის სტრუქტურით
გ) ბირთვაკ-ბირთვული კოეფიციენტის შეფარდებით
დ) მიტოზური აქტივობის მაღალი ინტენსივობით
1468. რომელი სიმსივნის უჯრედებში ვლინდება ცხიმის წვეთები?

ა) ფიბრომის, ფიბროსარკომის
ბ) ოსტეომის, ოსტეოსარკომის
*გ) ლიპომის, ლიპოსარკომის
დ) ხონდრომის, ხონდროსარკომის
ე) ყველა ჩამოთვლილი სიმსივნის დროს
1469. არადიფერენცირებული კიბოს ციტოლოგიური დიაგნოზი ისმება, თუ

ა) ქაოტურად განლაგებულია კუბური ეპითელის მსგავსი სიმსივნური
უჯრედები
ბ) გააქტივებულია პათოლოგიური მიტოზური გაყოფის ფიგურები
*გ) აშკარად გამოხატულია მორფოლოგიური და ქიმიური ანაპლაზია
დ) ატიპური ეპითელის ჯირკვლოვანი სტრუქტურებია
ე) უმრავლესად პოლიმორფული უჯრედების გროვებია
1470. ღვიძლის ორგანოსპეციფიურ სიმსივნეს მიეკუთვნება:

ა) ჯირკვლოვანი კიბო
ბ) ბრტყელუჯრედული კიბო
*გ) ჰეპატოცელულარული კიბო
დ) მელანომა
ე) გიგრომა
1471. ჰეპატოცელულარული კიბო ღვიძლში ვითარდება:

ა) ციროზის შედეგად
ბ) ქრონიკული ჰეპატიტის შედეგად
გ) ალკოჰოლური ინტოქსიკაციის შედეგად
*დ) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების შედეგად
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი მიზეზით
1472. ღვიძლის ორგანოსპეციფიურ სიმსივნეს მიეკუთვნება:

ა) ფიბრომა
ბ) ჯირკვლოვანი კიბო
*გ) ქოლანგიოცელულარული კიბო
დ) ლიმფოგრანულომატოზი
ე) ლიმფოსარკომა
1473. ადენოკარცინომას ციტოლოგიურად ახასიათებს შემდეგი ნიშნები:
*ა) ატიპიური უჯრედების ჯირკვლოვანი კომპლექსები
ბ) გაწელილი ატიპიური ეპითელიუმის კომპლექსები
გ) "ხახვის ბოლქვისნაირი" უჯრედების კომპლექსები
დ) "ფარშევანგის თვალის" ფენომენი
ე) ყველა ჩამოთვლილი ნიშანი
1474. ლორწოვან კიბოს ციტოლოგიურად ახასიათებს:

ა) ჯირკვლოვანი უჯრედული სტრუქტურები
ბ) მსხვილი ვაკუოლები ციტოპლაზმაში
*გ) პოლიმორფული ბეჭდისებური უჯრედები ექსცენტრული ბირთვით
დ) ბილიკებად დალაგებული უჯრედები
1475. სარძევე ჯირკვალის პეჯეტის კიბოს ახასიათებს შემდეგი

ლოკალიზაცია:
ა) სარძევე ჯირკვალის წილაკებში
ბ) სარძევე ჯირკვალის მილაკებში
*გ) დვრილზე და მის მიმდებარე ზონაში
დ) ლატერალურ ზედა კვადრატში
ე) ნებისმიერი ლოკალიზაცია
1476. ლეიკოპლაკიას საშოს ნაცხებში ახასიათებს:

ა) დიდი რაოდენობით ნათელ ციტოპლაზმიანი უჯრედები
*ბ) გარქოვანებული უბირთვო ქერცლები
გ) მეტაპლაზიური უჯრედები
ე) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედი
1477. რომელ ჰემობლასტომას ახასიათებს ანომალური პროტეინურია?

ა) ლიმფოსარკომას
ბ) რეტიკულოსარკომას
*გ) მიელომას
დ) ლიმფოგრანულომატოზს
ე) არც ერთს ჩამოთვლილიდან
1478. რომელ ჰემობლასტომას ახასიათებს კანის დაზიანება?

ა) ლიმფოსარკომას
*ბ) სეზარის დაავადებას
გ) მიელომას
დ) რეტიკულოსარკომას
ე) ლიმფოგრანულომატოზს
1479. საშვილოსნოს ყელში შედარებით ხშირია

დ) ლორწოვანი კიბო
ე) ყველა ჩამოთვლილი სიმსივნე
1480. საშვილოსნოში სიმსივნეებიდან ხშირია:

*ა) ადენოკარცინომა
ბ) ლეიომიოსარკომა
გ) ბრტყელუჯრედული კიბო
დ) ჯირკვლოვან-ბრტყელუჯრედული კიბო
ე) არადიფერენცირებული კიბო
1481. საშვილოსნოს ასპირატის გამოკვლევისას ენდომეტრიუმის კიბოს

არაპირდაპირ ნიშნად ითვლება
ა) ნეიტროფილების აღმოჩენა
ბ) სისხლის ელემენტების აღმოჩენა
*გ) ჰისტიოციტების აღმოჩენა
დ) ლიმფოციტების აღმოჩენა
1482. საშვილოსნოს ადენოკარცინომას ციტოლოგიურად ახასიათებს:

ა) პაპილარული სტრუქტურები
ბ) სეკრეციის უნარის მქონე ელემენტები
*გ) ჯირკვლოვანი სტრუქტურები
დ) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი ელემენტებიდან
1483. ფარისებრი ჯირკვლის კიბოსწინარე პროლიფერაციას ახასიათებს:

ა) მსხვილი C - უჯრედები
ბ) აშკინაზის უჯრედები
გ) ფოლიკულარული ეპითელის უჯრედები
დ) მსხვილი უჯრედები ჯირკვლისმსგავსი განლაგებით
1484. პირის ღრუში შედარებით ხშირია:

ა) სარკომა
გ) მელანომა
დ) ჯირკვლოვანი კიბო
ე) ლორწოვანი კიბო
1485. სანერწყვე ჯირკვლის მუკოეპიდერმოიდულ სიმსივნეში ციტოლოგიურად

გვხვდება:
ა) ლორწოვანი უჯრედები
ბ) ჯირკვლოვანი უჯრედები
გ) არადიფერენცირებული უჯრედები
დ) ბრტყელიეპითელის უჯრედები
*ე) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედი
1486. მელანინზე სპეციფიკურ რეაქციას იძლევა:

ა) პაპენჰეიმით შეღებვა
ბ) ჰემატოქსილინ-ეოზინით შეღებვა
გ) სუდან-შავით შეღებვა
დ) ბერლინის ლაჟვარდით შეღებვა
*ე) დოპა-რეაქცია
1487. ანგიოსარკომას ციტოლოგიურად ახასიათებს:

ა) ხრტილის უჯრედები
*ბ) სისხლის კაპილარებთან ძეწკვებად და სინციტიუმებად მდებარე
გ) ფიბრობლასტები
დ) კუნთოვან უჯრედების ბოჭკოები
ე) ოსტეობლასტები
1488. ხონდრომა და ხონდროსარკომა ვითარდება:

ა) ეპითელური უჯრედიდან
*ბ) ხრტილოვანი უჯრედიდან
გ) სისხლძარღვოვანი უჯრედიდან
დ) ნერვული უჯრედიდან
ე) ძვლოვანი უჯრედიდან
1489. ხონდროსარკომა ციტოლოგიურად განსხვავდება ხონდრომისაგან:

ა) სიმსივნური უჯრედების სიმრავლით
ბ) სიმსივნური უჯრედების სხვადასხვა ზომებით
გ) სიმსივნური უჯრედების პოლიმორფიზმით
დ) ბირთვ-ციტოპლაზმური კოეფიციენტის გაზრდით
1490. პოლიმორფულუჯრედულ სარკომას ახასიათებს:

ა) მკვეთრად გამოხატული პოლიმორფიზმი
ბ) სიმსივნურ უჯრედების ცალ-ცალკე მდებარეობა
გ) 1-2 ბირთვიანი დიდი უჯრედები ბირთვაკებით
დ) 5-8 ბირთვიანი გიგანტური უჯრედებით
1491. ფიბროსარკომას ციტოლოგიურად ახასიათებს:

ა) ეპითელიუმის უჯრედები
ბ) ხრტილის უჯრედები
გ) ოსტეობლასტები
*დ) მსხვილი, გაწელილი, პოლიმორფული უჯრედები დიდი ბირთვებით
1492. ლიმფოსარკომას ციტოლოგიურად ახასიათებს:

ა) მსხვილი ლიმფოიდური პოპულაციის მონომორფული უჯრედები
ბ) მიტოზური გაყოფის გააქტივება
გ) ლიმფოიდურ ელემენტებში ბირთვ-ციტოპლაზმურ კოეფიციენტის გაზრდა
დ) სხვა უჯრედულ ელემენტების გაქრობა
1493. მეზოთელიომა ვითარდება:

ა) ძვლის ქსოვილიდან
ბ) შემაერთებელი ქსოვილიდან
*გ) სეროზული ღრუების შიდა გარსებდან
დ) მყესებიდან
ე) კუნთოვან ქსოვილიდან
1494. თირკმლის ნათელუჯრედულ კიბოს ახასიათებს:

ა) უჯრედების მოგროვება ოქსიფილური ნივთიერების ირგვლივ
ბ) უჯრედების პოლიმორფული ბირთვით
გ) სიმსივნური უჯრედების ციტოპლაზმაში მრავალი წვრილი ვაკუოლით
დ) ბირთვების ჰიპერქრომია
1495. გინეკოლოგიაში ციტოლოგიური სკრინინგის ძირითად ამოცანას

ა) ჰორმონალური სტატუსის დადგენა
*ბ) კიბოსწინარე მდგომარეობის და კიბოს ადრეული გამოვლენა
გ) უშვილობის არიდება
დ) საშვილოსნოს ყელის გავრცელებული კიბოს ფორმების გამოვლენა
ე) ყველაფერი ჩამოთვლილი საჭიროა
1496. საშვილოსნოს ყელის დისპლაზიის ხარისხის დადგენა შესაძლებელია:

ა) უჯრედული მასალის სიჭარბით
*ბ) უჯრედების და მათი ბირთვების ატიპური ცვლილებებით
გ) ეპითელის ბაზალური შრის ყოფნა, არ ყოფნით
დ) ზედაპირულ შრის უჯრედების ყოფნა, არ ყოფნით
ე) ყველა ჩამოთვლილი ნიშნით
1497. ენდომეტრიუმის ჯირკვლოვანი პოლიპი განიჩევა:

ა) დამახასიათებელი ციტოლოგიური სურათით
*ბ) ჯირკვლოვანი ჰიპერპლაზიის მსგავსი ციტოგრამით
გ) უჯრედების შემადგენლობის ნაირგვაროვნებით
დ) ყველა ჩამოთვლილი ნიშნით
ე) ჩამოტვლილიდან ყველაფერი მცდარია
1498. ლიმფური კვანძის გადიდება ხშირია:

ა) ტუბერკულოზის დროს
ბ) რეაქტიული პროცესების დროს
გ) ლიმფოგრანულომატოზის დროს
1499. კაზეოზის აღმოჩენას დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა აქვს:

ა) სარკოიდოზის დროს
*ბ) ტუბერკულოზის დროს
გ) ათაშანგის დროს
დ) ინფექციური მონონუკლეოზის დროს
ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს
1500. საერთაშორისო კლასიფიკაციით ლიმფოგრანულომატოზის სტადიის

დადგენა ხდება:
ა) დაზიანებული ლიმფური კვანძების ლოკალიზაციით დიაფრაგმის ერთ,
თუ ორივე მხარეზე
ბ) ინტოქსიკაციის ხარისხით
გ) პროცესში ჩათრეული ლიმფური კვანძების რიცხვით
დ) ელენთის, ფილტვების, თირკმელების და ღვიძლის დაზიანების
მიხედვით
1501. ავთვისებიანობის ციტოლოგიურ ნიშნებს მიეკუთვნებიან:

ა) ბირთვის სპეციფიკური ცვლილებები
ბ) ციტოპლაზმის სპეციფიკური ცვლილებები
გ) უჯრედთაშორის კონტაქტების სპეციფიკური ცვლილებები
დ) უჯრედების გიგანტიზმით და პოლიმორფიზმით
1502. სიმპლასტები და სინციტიუმები წარმოიშვებიან:

ა) მიტოზური გაყოფის შედეგად
*ბ) ამიტოზური გაყოფით
გ) მეიოზით
დ) ციტოპლაზმის დაზიანებით
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი პროცესით
1503. გენეტიკურ ინფორმაციას შეიცავს

ა) ბირთვის მემბრანა
*ბ) ბირთვის დნმ
გ) ბირთვაკი
დ) ნუკლეოპლაზმა
ე) ბირთვის ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი
1504. ბირთვაკი უპირატესად შეიცავს

*ა) რნმ-ს
ბ) დნმ-ს
გ) გლიკოგენს
დ) ცხიმს
ე) პროტეოლიზურ ფერმენტებს
1505. უჯრედის ლიზოსომების ძირითადი ფუნქციაა

ა) ცილის ბიოსინთეზი
ბ) ატფ - ის სინთეზი
გ) სეკრეტის დაგროვება და გამოყოფა
დ) უჯრედის დაყოფა კომპარტმენტებად
*ე) უჯრედშიდა მონელება
1506. მეზენქიმიდან ვითარდება

ა) ხრტილი, ძვალი, მყესი, ფასციები
ბ) სისხლის ფორმიანი ელემენტები, გული, სისხლძარღვები
გ) ნერვული ქსოვილი
*დ) ხრტილი, ძვალი, მყესი, ფასციები, სისხლის ფორმიანი ელემენტები,
გული, სისხლძარღვები
ე) ყველა პასუხი არასწორია
1507. კაზეოზი არის

ა) ნეიტროფილური ლეიკოციტების დაშლის პროდუქტი
ბ) პიროგოვ-ლანგჰანსის უჯრედების მიერ გამომუშავებული ნივთიერება
გ) ეპითელიოიდური უჯრედების მიერ გამომუშავებული ნივთიერება
*დ) ლიმფოციტების დაშლის პროდუქტი
ე) პიროგოვ-ლანგჰანსის უჯრედების მიერ გამომუშავებული ნივთიერება და
ეპითელიოიდური უჯრედების მიერ გამომუშავებული ნივთიერება
1508. ანთების დროს ჩირქი წარმოიქმნება

*ა) ნეიტროფილების დაშლის შედეგად
ბ) ლიმფოციტების დაშლის შედეგად
გ) ჰისტიოციტების დაშლის შედეგად
დ) ანთებით კერაში მონოციტების მიგრაციის შედეგად
ე) ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში
1509. გრანულომის წარმოქმნა დამახასიათებელია

ა) ტუბერკოლოზისათვის
ბ) სიფილისისათვის
გ) სარკოიდოზისათვის
დ) ბრუცელოზისათვის
*ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისათვის
1510. მასალის აღებამდე, უჯრედთა დაღუპვის ციტოლოგიურ ნიშნად

ა) ბირთვის ფრაგმენტაცია
ბ) კარიოლიზისი
გ) პიკნოზი და კარიორექსისი
დ) ციტოპლაზმის ვაკუოლიზაცია
1511. ბრუცელოზური ინფექციის დროს ციტოლოგიური დასკვნა ჩვეულებრივ

არის
*ა) გრანულომატოზური პროცესი
ბ) ფიბრინოზული პროცესი
გ) ჩირქოვანი პროცესი
დ) რეტიკულოენდოთელური ჰიპერპლაზია
1512. რომელი სიმსივნე ვითარდება სიმპათიკური ნერვული ქსოვილის

კამბიალური ელემენტებიდან
ა) სიმპათოგონიომა
ბ) სიმპათობლასტომა
გ) განგლიონეირობლასტომა
დ) განგლიონევრომა
*ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადება
1513. სარკომისათვის ყველაზე მეტად დამახასიათებელია

*ა) ჰემატოგენური დისემინაცია
ბ) ლიმფოგენური დისემინაცია
გ) ადგილობრივ დესტრუქციული ზრდა დისემინაციის გარეშე
დ) არც ერთი ზემოთ ჩამოთვლილი
1514. მალიგნიზაციისათვის ყველაზე მეტად დამახასიათებელია უჯრედთა

გაყოფის შემდეგი თავისებურებები
ა) ენდომიტოზი
ბ) ყოველ ათას უჯრედზე 4-ზე მეტი უჯრედის გაყოფის ფიგურების
არსებობა
გ) აბორტული მიტოზები
დ) ასიმეტრიული მიტოზები
1515. ბირთვების ატიპია განმსაზღვრელ ნიშანს წარმოადგენს კიბოს შემდეგი

ფორმებისათვის
ა) ჯირკვლოვანისთვის
ბ) ბრტყელუჯრედოვანისთვის
გ) ანაპლაზიურისათვის
დ) გარქოვანებულისათვის
*ე) ყველა ჩამოთვლილისათვის
1516. ციტოლოგიურ პრეპარატებში მალიგნიზაციის დროს "შიშველი

უჯრედების" არსებობა დაკავშირებულია
ა) ბირთვის ზომების გადიდებასთან
ბ) მრავალბირთვიანობასთან
*გ) სიმსივნურ ქსოვილში გაძლიერებულ დისტროფიულ პროცესებთან
დ) უჯრედთა გაძლიერებულ (სწრაფ) გამრავლებასთან
ე) ყველა ჩამოთვლილთან
1517. ავთვისებიანობის ყველაზე უტყუარ ნიშნად რომელი ითვლება

ა) მიკროციტოზი
ბ) მაკრონუკლეოზი
*გ) ბირთვების პოლიმორფიზმი
დ) ციტოპლაზმის დისტროფიული ცვლილებები
1518. რომელი ნიშანი გვეხმარება ბუშტნამქერის და ქორიონეპითელიომის
დიფერენცირებისას
*ა) ტუბულარული სტრუქტურები
ბ) ბირთვულ-უჯრედული პოლიმორფიზმი
გ) ქორიოგონინის მომატება
დ) უჯრედთა სიმრავლე
1519. რომელი ციტოლოგიური ნიშანი მოწმობს დაბალ ქსოვილურ

დიფერენცირებაზე
ა) ადენომატოზური სტრუქტურები
ბ) პაპილური სტრუქტურები
გ) დიდი რაოდენობით შუამდებარე ნივთიერება
*დ) სიმსივნური უჯრედების სოლიდური განლაგება (ფენებად,
განცალკევებით)
1520. რომელი ნიშნის მიხედვით შეიძლება ზომიერი და მკვეთრი

დისპლაზიის დიფერენცირება
*ა) გამოხატული ბირთვული პოლიმორფიზმით
ბ) ბირთვის უსწორმასწორო მემბრანით
გ) ბირთვების ჰიპერქრომიით
დ) ბირთვაკების ჰიპერტროფიით
1521. სასქესო ორგანოების ლორწოვანი გარსი ნორმაში არ შეიცავს

ა) მრავალშრიან ბრტყელ ეპითელს
ბ) ცილინდრულ ეპითელს
გ) ცილინდრულ მოციმციმე ეპითელს
*დ) ბრტყელ გარქოვანებულ ეპითელს
1522. სასუნთქი სისტემის ძირითადად სტრუქტურულ და ფუნქციურ

ერთეულს წარმოადგენს
ა) ბრონქები
ბ) ბრონქიოლები
*გ) ალვეოლური ხე (აცინუსი)
დ) სასუნთქი ბრონქიოლები
ე) ალვეოლური ტომრები
1523. მრავალრიგიანი პრიზმული მოციმციმე ეპითელით არის ამოფენილი

სასუნთქი სისტემის ყველა განყოფილების ლორწოვანი, გარდა
ა) ცხვირის ღრუს
ბ) ხორხის
*გ) ხმოვანი იოგების
დ) ტრაქეის
ე) ბრონქების და ბრონქიოლების
1524. თირკმლის არხების უჯრედული ელემენტებია

*ა) კუბური ეპითელი
ბ) ცილინდრული ეპითელი
გ) ბრტყელი ეპითელი
დ) კუბური ეპითელი, ცილინდრული ეპითელი და ბრტყელი ეპითელი
ე) არც ერთი პასუხი არ არის სწორი
1525. საშარდე გზების ლორწოვანი ამოფენილია

ა) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმით
*ბ) გარდამავალი ეპითელიუმით
გ) ცილინდრული ეპითელიუმით
დ) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმით, გარდამავალი ეპითელიუმით და
ცილინდრული ეპითელიუმით
ე) არ ერთი პასუხი არ არის სწორი
1526. ღვიძლის ძირითადი ფუნქციებია

ა) ჰემოსტაზური
ბ) ჰემოპოეზური
გ) ექსკრეტორული
დ) სინთეზური
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ფუნქცია
1527. კუჭის ლორწოვანი გარსისა და ჯირკვლების უჯრედულ

შემადგენლობაში შედის
ა) ცილინდრული ეპითელის უჯრედები
ბ) მთავარი უჯრედები
გ) მუკოციტები (დამატებითი უჯრედები)
დ) პარიეტული უჯრედები
1528. საჭმლის მომნელებელი სისტემის ორგანოთა ლორწოვანი გარსის

დამახასიათებელი სტრუქტურებია
ა) ეპითელის ღრმულები ლორწოვანში (ორმოები, კრიპტები)
ბ) ნაოჭები
გ) ჯირკვლები
დ) ხაოები
*ე) ყველა ჩამოთვლილი სტრუქტურა
1529. სათესლე ჯირკვლის ძირითადად სტრუქტურულ-ფუნქციურ ერთეულს

წარმოადგენს
ა) წილაკი
ბ) კაფსულა
გ) ტიხარი
*დ) ხვეული სათესლე არხი
ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი
1530. სათესლე ჯირკვლის უჯრედული ელემენტებია

ა) სპერმატოგენური ეპითელი
ბ) საყრდენი უჯრედები (სერტოლის უჯრედები)
გ) ინტერსტიციული (ლეიდიგის) უჯრედები
დ) ცილინდრული ეპითელი
1531. სპერმატოგენური ეპითელის შემადგენლობაში არ შედის

ა) სპერმატოგონიები
ბ) სპერმატოციტები
გ) სპერმატიდები
დ) სპერმატოზოიდები
*ე) ლეიდიგის უჯრედები
1532. წინამდებარე ჯირკვლის უჯრედული ელემენტებია

*ა) ცილინდრული ეპითელი
ბ) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელი
გ) გარდამავალი ეპითელი
დ) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედი
1533. საკვერცხის სტრუქტურისათვის დამახასიათებელია

ა) წყვილი ორგანო
ბ) გააჩნია ინტერსტიციული ქსოვილი
გ) ფოლიკულები
დ) ყვითელი სხეული
1534. სასქესო ორგანოების სტრუქტურა არ შეიცავს

ა) მრავალშრიან ბრტყელ ეპითელს
ბ) ცილინდრულ ეპითელს
გ) ცილინდრულ მოციმციმე ეპითელს
*დ) ბრტყელ გარქოვანებულ ეპითელს
ე) ყველა ჩამოთვლილ ელემენტს
1535. ფაგოციტოზის მორფოლოგიურ სუბსტრატს წარმოადგენს

ა) მიტოქონდრიები
*ბ) ლიზოსომები
გ) რიბოსომები
დ) გოლჯის კომპლექსი
ე) ყველა უჯრედული ორგანელა
1536. პროლიფერაციის ფაზაში ანთებითი ინფილტრაციის უჯრედთა

რაოდენობის მომატების მიზეზია
ა) ანთების კერაში სისხლიდან მონოციტების გადასვლა
ბ) ანთების კერაში შემაერთებელი ქსოვილის უჯრედთა გამრავლება
გ) მონონუკლეური ფაგოციტების რაოდენობის ზრდა
დ) ადგილობრივი ქსოვილიდან ანთების კერაში მოხვედრილი
მონონუკლეური ფაგოციტების გამრავლება
*ე) ყველა ჩამოთვლილი მიზეზი
1537. ტუბერკულოზის მიკრობაქტერიებით გამოწვეული ანთებითი
ექსუდატისათვის დამახასიათებელია
ა) ლიმფოციტები
ბ) ეპითელიოიდური უჯრედები
გ) ლანგჰანსის უჯრედები
დ) პლაზმური უჯრედები
*ე) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედული ელემენტები
1538. ავთვისებიანი სიმსივნეებისათვის ყველაზე მეტად დამახასიათებელია

ა) ნელი ზრდა
ბ) ექსპანსიური ზრდა
*გ) ინფილტრაციული ზრდა
დ) არც ერთი მათგანი
1539. კეთილთვისებიანი სიმსივნეებისათვის დამახასიათებელია

ა) ნელი ზრდა
ბ) ექსპანსიური ზრდა
გ) ინფილტრაციული ზრდა
*ე) ნელი ექსპანსიური ზრდა
1540. ავთვისებიანი სიმსივნის უჯრედებს ყველაზე მეტად ახასიათებს

ა) დიფერენცირების დარღვევა
*ბ) უჯრედულ-ბირთვულ-ბირთვაკული პოლიმორფიზმი
გ) ანიზოქრომია
დ) პათოლოგიური მიტოზები
1541. კიბოს უჯრედთა კომპლექსებს ახასიათებს შემდეგი ნიშნები

ა) უჯრედთა საზღვრების წაშლა
ბ) უჯრედთა ერთმანეთზე დახვავება
გ) უჯრედული პოლიმორფიზმი
დ) ბირთვულ-ბირთვაკული პოლიმორფიზმი
1542. უჯრედთა პოლიმორფიზმის მორფოლოგიური ნიშნებია

ა) უჯრედთა ფორმის ნაირგვარობა
ბ) უჯრედთა განსხვავებული ზომები
გ) ცალკეულ უჯრედთა მომწიფების სხვადასხვა ხარისხი
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ნიშანი
ე) არც ერთი ნიშანი
1543. ტრაქეის და მსხვილი ბრონქების ლორწოვანი გარსი ნორმაში შეიცავს

ა) ერთრიგიან კუბურ ეპითელს
*ბ) მრავალრიგიან ცილინდრულ ეპითელს
გ) მრავალშრიან ბრტყელ ეპითელს
ე) ერთრიგიან კუბურ ეპითელს, მრავალრიგიან ცილინდრულ ეპითელს და
მრავალშრიან ბრტყელ ეპითელს
1544. წვრილი ბრონქების ლორწოვანი გარსი ნორმაში შეიცავს

ა) მრავალშრიან ბრტყელ ეპითელიუმს
ბ) მრავალრიგიან ცილინდრულ ეპითელს
*გ) ერთრიგიან კუბურ ეპითელს
დ) გარდამავალ ეპითელს
1545. კეთილთვისებიანი სიმსივნეების ციტოგრამებისათვის დამახასიათებელია

ა) უჯრედთა ფორმის ერთგვაროვნება
ბ) საწყის ქსოვილთან დიდი მსგავსება
გ) უჯრედთა საზღვრების შენარჩუნება
*დ) უჯრედთა ფორმის ერთგვაროვნება, საწყის ქსოვილთან დიდი მსგავსება
და უჯრედთა საზღვრების შენარჩუნება
1546. ოსტეობლასტოკლასტომას ახასიათებს

ა) გიგანტური მრავალბირთვიანი უჯრედები, მონომორფული ბირთვებით
ბ) გიგანტური მრავალბირთვიანი უჯრედები პოლიმორფული ბირთვებით
გ) ხრტილოვანი უჯრედები
დ) ოსტეობლასტის ტიპის ერთბირთვიანი უჯრედები
*ე) გიგანტური მრავალბირთვიანი უჯრედები, მონომორფული ბირთვებით
და ოსტეობლასტის ტიპის ერთბირთვიანი უჯრედები
1547. ფიბროსარკომის ციტოგრამისათვის დამახასიათბელია

ა) ეპითელური უჯრედები
ბ) ხრტილოვანი უჯრედები
გ) ოსტეობლასტები
*დ) მსხვილი გაწელილი პოლიმორფული უჯრედები
1548. რომელი უჯრედები არ არის ნორმალურ ლიმფურ კვანძში

ა) ლიმფოციტები
ბ) ლიმფობლასტები
*გ) ეპითელური უჯრედები
დ) ენდოთელური უჯრედები
ე) პოხიერი უჯრედები
1549. ჩამოთვლილიდან რომელია ძვლის კეთილთვისებიანი სიმსივნე

*ა) ოსტეომა
ბ) ქონდრომა
გ) ეოზინოფილური გრანულომა
დ) ქონდრობლასტომა
1550. ძვლოვანი ქსოვილისაგან განვითარებული რომელი სიმსივნური
წარმონაქმნის პუნქტატს ახასიათებს უკიდურესად მწირი უჯრედული
შემადგენლობა ციტოგრამაში
ა) ოსტეობლასტოკლასტომას
*ბ) ოსტეომას
გ) ოსტეოსარკომას
დ) ოსტეოიდ-ოსტეომას
1551. როგორი ციტოლოგიური სურათია დამახასიათებელი კეთილთვისებიანი

ოსტეობლასტოკლასტომისათვის
ა) ოსტეოკლასტების ტიპის უჯრედთა სიჭარბე
ბ) ოსტეოკლასტის ტიპის უჯრედებში ბირთვების დიდი რაოდენობა
გ) ოსტეოკლასტის ტიპის უჯრედთა სიმცირე
*დ) ოსტეოკლასტების ტიპის უჯრედთა სიჭარბე მათში ბირთვების დიდი
რაოდენობით
1552. რომელია რბილი ქსოვილების ავთვისებიანი სიმსივნის ყველაზე ხშირი

ფორმა
*ა) ავთვისებიანი ფიბროზული ჰისტიოციტომა
ბ) ანგიოსარკომა
გ) ლეიომიოსარკომა
დ) ნეიროგენური სარკომა
1553. რომელია არადიფერენცირებული მეზენქიმისაგან განვითარებული

სიმსივნე
ა) ანგიომა
ბ) სინოვიომა
*გ) მიქსომა
დ) ლიპომა
1554. რომელია ჰისტიოციტოზ - X-ის ყველაზე მძიმე ფორმა

ა) ეოზინოფილური გრანულომა
ბ) ჰენდ-შიულერ-კრისჩენის დაავადება
*გ) ლეტერერ-სივეს დაავადება
დ) ეოზინოფილური გრანულომა და ჰენდ-შიულერ-კრისჩენის დაავადება
1555. რომელი ტიპის უჯრედები პროლიფერირებენ ჰისტიოციტოზ - X-ის

შემთხვევაში
*ა) მაკროფაგები
ბ) ფიბროციტები
გ) ენდოთელური უჯრედები
დ) პლაზმური უჯრედები
1556. რომელია სეზარის სინდრომის კომპონენტი

ა) ერითროდერმია
ბ) გენერალიზებული ლიმფადენოპათია
გ) პერიფერულ სისხლში 10-15%-ზე მეტი ატიპური მონონუკლეარების
1557. რომელი ტიპის ლიმფომა იწყება კანის დაზიანებით

*ა) ფუნგოიდური მიკოზი
ბ) MALT-ლიმფომა
გ) ბერკიტის ლიმფომა
დ) ლიმფოპლაზმოციტური ლიმფომა
1558. რომელ ლიმფომებს ეკუთვნის ფუნგოიდური მიკოზი

ა) B-უჯრედოვანს
ბ) ხოჯკინის ლიმფომებს
*გ) T-უჯრედოვანს
დ) არც ერთს
1559. რომელი ლიმფომის უჯრედთა ნორმალურ ანალოგად ითვლება

პერიფერიული CD4+T უჯრედი, რომელსაც ახასიათებს ეპიდერმოტროპიზმი
ა) B-ლიმფობლასტური ლიმფომის
ბ) მანტიის ზონის ლიმფომის
გ) ხოჯკინის ლიმფომის
*დ) ფუნგოიდური მიკოზის
1560. რომელი დაავადება ითვლება ფუნგოიდური მიკოზის ლეიკემიურ

ვარიანტად
ა) ქრონიკული ლიმფოლეიკემია
*ბ) სეზარის სინდრომი
გ) ლენერტის დაავადება
დ) T- ლიმფობლასტური ლეიკემია
1561. რომელ ლიმფომას ახასიათებს ლუტცნერის უჯრედთა არსებობა

ა) ლიმფოგრანულომატოზს
ბ) ანგიოცენტრულ ლიმფომას
*გ) ფუნგოიდურ მიკოზს
დ) მარგინალური ზონის ლიმფომას
1562. რომელ ლიმფომად შეიძლება განიცადოს ტრანსფორმაცია ფუნგოიდურმა

მიკოზმა
ა) ხოჯკინის ლიმფომად
ბ) ლიმფობლასტურ ლიმფომად
*გ) მსხვილუჯრედოვან ლიმფომად
დ) ლიმფოპლაზმოციტურ ლიმფომად
1563. რეკლინგჰაუზენის დაავადებისათვის დამახასიათებელია

ა) ნევრინომა
ბ) სოლიტარული ნეიროფიბრომა
*გ) მრავლობითი ნეიროფიბრომა
დ) განგლიონევრომა
1564. ლიპოსარკომის უპირატესად რომელი ჰისტოლოგიური ფორმის

დადგენაა შესაძლებელი კვლევის ციტოლოგიური მეთოდით
ა) მიქსოიდური
ბ) მრგვალუჯრედოვანი
გ) პოლიმორფული (დაბალდიფერენცირებული)
*დ) მიქსოიდური, მრგვალუჯრედოვანი
1565. მიქსოიდური ლიპოსარკომის ციტოლოგიური სურათისათვის

დამახასიათებელია
ა) მიქსოიდური ნივთიერების სტრუქტურულობა
ბ) თითისტარაუჯრედოვანი ელემენტების არსებობა
გ) სისხლძარღვების არსებობა
1566. რომელია გლუვი კუნთოვანი ქსოვილისაგან განვითარებული

კეთილთვისებიანი სიმსივნე
*ბ) ლეიომიომა
გ) ანგიომა
დ) შვანომა
1567. ნეკროზის მორფოლოგიური ნიშანია

ა) პიკნოზი
ბ) კარიორექსისი
გ) ბირთვების ლიზისი
1568. რომელია ანგიოცენტრული ლიმფომის უპირატესი ლოკალიზაცია

ა) საზარდულის არე
*ბ) ცხვირის არე
გ) კუჭ-ნაწლავის არე
დ) ელენთა
1569. რომელი ლიმფომის განვითარებას განაპირობებს HTLV-1 (ადამიანის T-

ლიმფოტროპული ვირუსი)
ა) ხოჯკინის ლიმფომის
ბ) MALT-ტიპის ლიმფომის
*გ) მოზრდილთა T-უჯრედოვანი ლიმფომა-ლეიკემიის
დ) ფოლიკულური ლიმფომის
1570. რომელი ტიპის ლიმფომისათვისაა დამახასიათებელი უჯრედთა

უკიდურესი პოლიმორფიზმი (ცერებრიფორმული, მრავალწილაკოვანი
ბირთვებით)
*ა) მოზრდილთა T-უჯრედოვანი ლიმფომა-ლეიკემიისათვის
ბ) ბერკიტის ტიპის ლიმფომისათივს
გ) ფოლიკულური ლიმფომისათვის
დ) MALT-ტიპის ლიმფომისათვის
1571. მიკროსოპული გამოკვლევის გარდა რომელი დამატებითი გამოკვლევა

გვეხმარება მოზრდილთა T- უჯრედოვანი ლიმფომა-ლეიკემიის დიაგნოსტიკაში
ა) სისხლის საერთო ანალიზი
ბ) სეროლოგიური რეაქცია
გ) იმუნოფენოტიპირება
1572. ლიმფოგრანულომატოზის დიაგნოზის დასადგენად ლიმფური კვანძის

პუნქტატში მნიშვნელოვანია
ა) ეპითელიოიდური უჯრედები
ბ) ლიმფოიდური უჯრედები
გ) პიროგოვ-ლანგჰანსის უჯრედები
*დ) ბერეზოვსკი-შტერნბერგის უჯრედები
ე) ეოზინოფილები
1573. პუნქციით ან ოპერაციის შედეგად მიღებულ სითხეს შედედებისაგან

დაცვის მიზნით ვამატებთ
*ა) ლიმონმჟავა ნატრიუმს, ჰეპარინს
ბ) მეთანოლს
გ) ფიზიოლოგიურ ხსნარს
დ) ჩამოთვლილი ხსნარებიდან ნებისმიერს
ე) ეთანოლს
1574. ძვლის ტვინში სიმსივნის მეტასტაზის შემთხვევაში ციტოგრამას

ახასიათებს
ა) უჯრედული ელემენტების სიჭარბე
ბ) ბლასტური უჯრედების არსებობა
*გ) პოლიმორფულ უჯრედთა კომპლექსები
დ) უჯრედთა სიმცირე
ე) მეგაკარიოციტების რიცხვის გაზრდა
1575. ციტოლოგიური გამოკვლევისათვის მასალის აღება შესაძლებელია

ა) პათოლოგიური კერიდან ანაფხეკით
ბ) პუნქციით
გ) პათოლოგიური კერის მოცილებით
დ) ჩამორეცხვით
*ე) ყველა ჩამოთვლილი საშუალებით
1576. ფილტვის სიმსივნის პუნქტატის ციტოგრამაში მრავალბირთვიანი

უჯრედების არსებობა შეიძლება მოწმობდეს
ა) ტუბერკულოზს
ბ) ლიმფოგრანულომატოზს
გ) კიბოს
დ) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
*ე) ტუბერკულოზს, ლიმფოგრანულომატოზს
1577. ბრონქის კარცინოიდს ახასიათებს უჯრედთა განლაგება

ა) "მარგალიტებად"
ბ) ჯირკვლოვან კომპლექსებად
გ) კონებად
*დ) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ნიშანი
ე) არც ერთი ჩამოთვლილი ნიშანი
1578. ბრონქის კარცინოიდს ახასიათებს (ციტოგრამაში)

ა) უჯრედთა განცალკევებით განლაგება
ბ) უჯრედთა განლაგება "როზეტებად"
გ) ქრომატინის კოლტისებური სტრუქტურა
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი ნიშანი
*ე) უჯრედთა განცალკევებით განლაგება, უჯრედთა განლაგება
"როზეტებად" და ქრომატინის კოლტისებური სტრუქტურა
1579. კვლევის ციტოლოგიური მეთოდის უპირატესობას წარმოადგენს

ა) ავთვისებიან სიმსივნეთა ადრეული დიაგნოსტიკის შესაძლებლობა
ბ) მასალის სწრაფად აღება, დამუშავება და დიაგნოზის ინტერპრეტაცია
მასალის აღებიდან მინიმუმ 0.5 სთ-ში
გ) მეთოდის არატრავმულობა და მასალის განმეორებითი აღების
შესაძლებლობა
დ) თხიერი მასალების გამოკვლევის შესაძლებლობა (რომლებიც არ
ექვემდებარება ჰისტოლოგიურ დამუშავებას)
1580. ნახველში სიმსივნური უჯრედების მოხვედრის ალბათობა ფილტვის

რომელი კიბოს შემთხვევაშია ყველაზე უფრო მეტი
ა) პერიფერიული კიბოს შემთხვევაში
*ბ) ცენტრალური კიბოს შემთხვევაში, ატელექტაზის გარეშე
გ) ცენტრალური კიბოს შემთხვევაში, ატელექტაზით
დ) კიბოს შორსწასული ფორმის შემთხვევაში
1581. რა დროის განმავლობაში უნდა გამოიკვლიოს ციტოლოგმა ნახველი,

მასალის აღების მომენტის გათვალისწინებით
ა) დღიური ნახველის დაუყონებლივ გამოკვლევა
ბ) საუზმის შემდეგ აღებული დილის ნახველი, 1 საათის შემდეგ
*გ) უზმოზე ნახველის აღებიდან 1 საათის შემდეგ
დ) უზმოზე ნახველის აღებიდან 6 საათის შემდეგ
ე) ნახველის გამოკვლევა არ არის დამოკიდებული მასალის აღების ვადებზე
1582. რომელი პათოლოგიის დიაგნოსტიკისათვის აქვს დიდი მნიშვნელობა

ნახველის ნატივური პრეპარატების ციტოლოგიურ გამოკვლევას
ა) ტუბერკულოზისათვის
ბ) არასპეციფიური ბრონქოპნევმონიისათვის
*გ) ბრტყელუჯრედოვანი გარქოვანებული კიბოსათვის
დ) ბრონქის ცილინდრომისათვის
1583. კარცინოიდი არის ნაირსახეობა

ა) ბრტყელუჯრედოვანი კიბოს
ბ) ჯირკვლოვანი კიბოს
*გ) აპუდ-სისტემის სიმსივნის
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი სიმსივნის
ე) ბრტყელუჯრედოვანი კიბოს, ჯირკვლოვანი კიბოს და აპუდ-სისტემის
სიმსივნის
1584. სიმსივნურ უჯრედებს ჰგავს ნახველის შემდეგი უჯრედული

ელემენტები
ა) ჰისტიოციდები
ბ) მცენარეული უჯრედები
გ) მეტაპლაზიური ეპითელის უჯრედები
1585. ბრტყელუჯრედოვანი გარქოვანებული კიბოს ციტოგრამისათვის

დამახასიათებელია
ა) ნატივურ პრეპარატებში "მარგალიტის" არსებობა
ბ) უცნაური ფორმის უჯრედები
გ) უჯრედთა უპირატესად განცალკევებით განლაგება
დ) მინისებური ციტოპლაზმა და "მელნის ლაქის"" მაგვარი ბირთვები
1586. ბრტყელუჯრედოვან გაურქოვანებელ კიბოს ახასიათებს

ა) უჯრედთა უპირატესად პლასტებად განლაგება
ბ) უჯრედთა მომრგვალო-ოვალური ფორმა
გ) არაჰომოგენური ციტოპლაზმა და მსხვილი სტრუქტურული ბირთვები
დ) მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმის ღრმა შრეების უჯრედების
მსგავსი სიმსივნური უჯრედები
1587. ფილტვის წვრილუჯრედოვან კიბოს ახასიათებს

ა) ლიმფოციტისმაგვარი წვრილი უჯრედების "ძეწკვები"
ბ) სიმსივნურ უჯრედთა მიწებების სინდრომი
გ) "ფასეტები"
დ) შიშველბირთვიანობა და ბირთვების პოლიმორფიზმი
1588. ბრონქების რომელ სიმსივნეს ახასიათებს ციტოლოგიურ პრეპარატებში

ერთგვაროვანი უჯრედებით გარშემორტყმული ჰომოგენური სუბსტანციის
სფეროების არსებობა
ა) ქონდრომას
*ბ) ცილინდრომას
გ) ლორწოვან კიბოს
დ) არადიფერენცირებულ კიბოს
ე) ყველა ჩამოთვლილ სიმსივნეს
1589. სიმსივნეებიდან საყლაპავში ყველაზე ხშირად გვხვდება

*ბ) ბრტყელუჯრედოვანი კიბო
დ) ლეიომიოსარკომა
1590. საყლაპავის რომელ ნაწილში გვხვდება ჯირკვლოვანი კიბო

ა) ზედა ნაწილში
ბ) შუა ნაწილში
*გ) ქვედა ნაწილში
დ) არ გვხვდება საყლაპავში
ე) ერთნაირი სიხშირით გვხვდება ყველა ნაწილში
1591. კუჭის სიმსივნეების შემთხვევაში მასალის მიღების ყველაზე

რაციონალური საშუალებაა
*ა) გასტრობიოფსური მასალა
ბ) ამონარეცხი წყლები
გ) კუჭის წვენი
დ) კუჭის პუნქცია
ე) ნახველი
1592. გასტრობიოფსიის შედეგად მიღებული მასალის ციტოლოგიურ

პრეპარატებში ნორმაში გვხვდება
ა) მფარავ-ამომფენი ეპითელის უჯრედები
ბ) პარიეტული უჯრედები
გ) მთავარი უჯრედები
დ) მფარავ-ამომფენი ეპითელის უჯრედები და პარიეტული ჯრედები
1593. კუჭის ჯირკვლების მთავარ უჯრედებს ახასიათებს

ა) ნათელი ოქსიფილური ციტოპლაზმა
ბ) მაქმანისებრი ციტოპლაზმა
*გ) მუქი ფერის ბაზოფილური გრანულები
დ) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ნიშანი
ე) არც ერთი ნიშანი
1594. კუჭის მფარავ-ამომფენი ეპითელის ნაწლავურ მეტაპლაზიაზე

მიუთითებს
ა) მფარავ-ამომფენი ეპითელის პროლიფერაცია
ბ) უჯრედთა ატიპია
*გ) აპიკალურ ნაწილში გაზრდილი ციტოპლაზმის მქონე უჯრედების
დ) დიდი რაოდენობით ჯირკვლების ეპითელის უჯრედები
1595. სიმსივნეებიდან კუჭში ყველაზე ხშირად ვხვდებით

ა) ბრტყელუჯრედოვან კიბოს
*ბ) ადენოკარცინომას
გ) ჯირკვლოვან-ბრტყელუჯრედოვან კიბოს
დ) არადიფერენცირებულ კიბოს
ე) ყველა ჩამოთვლილს ერთნაირი სიხშირით
1596. ადენოკარცინომის ციტოგრამას უპირატესად ახასიათებს

ა) უჯრედთა ფენები (ჭიმები)
*ბ) პოლიმორფულ უჯრედთა ადენომატოზური სტრუქტურები
გ) კიბოს "მარგალიტები"
დ) "ჩიტის თვალი"
1597. ლორწოვანი კიბოს ციტოგრამას უპირატესად ახასიათებს

ა) ჯირკვლოვანი უჯრედები
ბ) უჯრედთა პლასტები
გ) "მარგალიტები"
*დ) პოლიმორფული ბეჭდისებრი უჯრედები
ე) უჯრედთა განლაგება ბილიკებად, ძეწკვებად
1598. შარდის ბუშტში ყველაზე ხშირად გვხვდება

*ა) გარდამავალუჯრედოვანი სიმსივნეები
ბ) შემაერთებელქსოვილოვანი სიმსივნეები
გ) ბრტყელუჯრედოვანი სიმსივნეები
დ) სისხლძარღვოვანი სიმსივნეები
1599. შარდის ბუშტის პაპილური შენების სიმსივნის შემთხვევაში შარდში

ვხვდებით
ა) გარდამავალი ეპითელიუმის უჯრედებს
*ბ) ქსოვილის ნაწილებს და პაპილურ სტრუქტურებს, სისხლძარღვებით
გ) ჯირკვლოვან სტრუქტურებს
დ) "მარგალიტებს"
ე) უჯრედთა ფენებს
1600. სარძევე ჯირკვლის ინტრადუქტიული პაპილომის დიაგნოზის დადგენა

შესაძლებელია, თუ დვრილიდან გამონადენის ციტოგრამაში გვხვდება
ა) პრიზმული ეპითელის უჯრედების პაპილური კომპლექსები
ბ) მაკროფაგები ჰემოსიდერინის ჩანართებით
გ) შეცვლილი ერითროციტები
დ) პრიზმული ეპითელის უჯრედების პაპილური კომპლექსები და
მაკროფაგები ჰემოსიდერინის ჩანართებით
1601. სარძევე ჯირკვლის პეჯეტის კიბოსათვის დამახასიათებელი
ლოკალიზაციაა
ა) სარძევე ჯირკვლის წილაკები
ბ) სარძევე ჯირკვლის სადინარები
*გ) დვრილის და მისი მიმდებარე არე
დ) ნებისმიერი ჩამოთვლილი ლოკალიზაცია
ე) ზედა გარეთა კვადრანტი
1602. ვულვა, საშოს კედელი და საშვილოსნოს ყელის ვაგინალური ნაწილი

დაფარულია
ა) მრავალშრიანი ბრტყელი გარქოვანებული ეპითელით
*ბ) მრავალშრიანი ბრტყელი გაურქოვანებელი ეპითელით
გ) კუბური ეპითელით
დ) ცილინდრული ეპითელით
ე) გარდამავალი ეპითელით
1603. ცერვიკალური არხის ნაცხებში ნორმაში გვხვდება

ა) ბრტყელი ეპითელიუმის უჯრედები
*ბ) ცილინდრული ეპითელიუმის უჯრედები
გ) კუბური ეპითელიუმის უჯრედები
დ) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი უჯრედი
ე) ბრტყელი და ცილინდრული ეპითელიუმის უჯრედები
1604. ენდოცერვიკოზის შემთხვევაში მასალა უნდა იქნას აღებული

ა) საშვილოსნოს ყელის ვაგინალური ნაწილიდან
*ბ) ცერვიკალური არხის იმ ნაწილიდან, სადაც ბრტყელი ეპითელი გადადის
ცილინდრულში
გ) ცერვიკალური არხიდან
დ) ყველა ჩამოთვლილი ადგილიდან
1605. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელს ახასიათებს სისხლიანი ხველა

ა) ფილტვის ტუბერკულოზს
ბ) ფილტვის ინფარქტს
გ) ბრონქოგენულ კიბოს
დ) ფილტვის ტუბერკულოზს და ინფარქტს
1606. გამოკვლევის რომელი მეთოდია ყველაზე უფრო ინფორმატიული

ფილტვის ცენტრალური კიბოს დროს
ა) რენტგენოლოგიური, ტომოგრაფიით
ბ) კომპიუტერული ტომოგრაფია
გ) სონოგრაფია
დ) რადიოზიოტოპიური გამოკვლევა
*ე) ბრონქოსკოპია, ბიოპტატის მორფოლოგიური კვლევით
1607. სისხლიანი ხველა ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომლისათვის არ
არის დამახასიათებელი
ა) ბრონქოგენური კიბოსათვის
*ბ) ბრონქული ასთმისათვის
გ) ბრონქოექტაზიური დაავადებებისათვის
დ) ფილტვის ინფარქტისათვის
ე) ფილტვის ტუბერკულოზისათვის
1608. ყველაზე ხშირად რომელი კეთილთვისებიანი სიმსივნე გვხვდება

საყლაპავში
ბ) ნევრინომა
*გ) ლეიომიომა
დ) ანგიომა
ე) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი ნიშანი
1609. კუჭის კიბოს პათოგენეზში რომელ მიკრობს აქვს მნიშვნელობა

ა) მიკრობაქტერიებს
*ბ) ჰელიკობაქტერიებს
გ) ფუზობაქტერიებს
დ) ეუბაქტერიებს
ე) პეპტობაქტერიებს
1610. რა არის მერი ჯოზეფის სიმპტომი

*ა) კუჭის კიბოს მეტასტაზი ჭიპში
ბ) კუჭისა და პანკრეასის კიბოს მეტასტაზი საზარდულში
გ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი საკვერცხეში
დ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი დუგლასის ფოსოში
ე) კუჭ-ნაწლავის კიბოს მეტასტაზი მარცხენა ლავიწზედა ფოსოში
1611. ყველაზე ხშირად რომელი გენეტიკური დარღვევები გვხვდება კუჭის

სიმსივნიან ავადმყოფებში
ა) კუჭის კიბოს დროს გენეტიკური დარღვევები არ არის დაფიქსირებული
ბ) ცვლილებებია მე-7 და მე-9 ქრომოსომებში
*გ) ცვლილებებია სიმსივნეების სუპრესორ გენებში (მე-17 და მე-18
ქრომოსომებში)
დ) ზიანდება მე-13 ქრომოსომა
ე) ცვლილებებია 47-ე ქრომოსომაში
1612. რა არის კრუკენბერგის სიმსივნე

*ა) კუჭის კიბოს მეტასტაზი საკვერცხეში
ბ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის სიმსივნის მეტასტაზი ჭიპში
გ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი დუგლასის ფოსოში
დ) კუჭისა და საკვერცხის პირველადად მრავლობითი სიმსივნე
ე) კუჭის კიბოს მეტასტაზი საშვილოსნოში
1613. რა არის შნიცლერის მეტასტაზი

*ა) კუჭის კიბოს მეტასტაზი დუგლასის ფოსოში
ბ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი საკვერცხეში
გ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი საშვილოსნოში
დ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი სწორ ნაწლავში
ე) კუჭის კიბოს მეტასტაზი შარდის ბუშტში
1614. რა არის ვირხოვის მეტასტაზი

*ა) კუჭის კიბოს მეტასტაზი მარცხენა ლავიწზედა ფოსოში მკერდ-ლავიწ-
დვრილისებრი კუნთის ფეხთა შორის
ბ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი მარცხენა იღლიის ფოსოში
გ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი ფილტვში
დ) კუჭის კიბოს მეტასტაზი მარცხენა საზარდულში
ე) კუჭის კიბოს მეტასტაზი მარჯვენა ლავიწზედა ფოსოში
1615. შარდში რომელი მეტაბოლიტის არსებობით გამოვლინდება

კარცინოიდული სინდრომის არსებობა
ა) ჰიდროქსიტრიპტამინით
ბ) სეროტონინით
გ) მეტანეფრინით
*დ) ჰიდროქსიინდოლაცეტატის მჟავით
ე) ბომბეზინით
1616. რომელი მარკერია დამახასიათებელი კარცინოიდული სინდრომისათვის

*ა) S - ჰიდროქსიინდოლის მჟავა
ბ) CEA
გ) PSA
დ) CA - 19-9
ე) CA - 15-3
1617. რომელი ავთვისებიანი სიმსივნე გვხვდება ყველაზე ხშირად წვრილ

ნაწლავში
ა) ადენომა
*ბ) ადენოკარცინომა
გ) კარცინოიდი
დ) ლიმფომა
ე) ლეიომიომა
1618. რომელი მტკიცებულებაა სწორი წვრილი ნაწლავის სარკომებთან

მიმართებაში
ა) ჰისტომორფოლოგიურად ყველაზე ხშირად დგინდება ლეიომიოსარკომა
ბ) ყველაზე ხშირად ავადდებიან 50-70 წლის მამაკაცები
გ) დამახასიათებელია ტკივილი მუცელში, გულისრევა-პირღებინება,
ნაწლავთა გაუვალობა
დ) ნაწლავთა პერფორაციით გართულება გვხვდება 10%-მდე
1619. ყველაზე ხშირად რომელი სიმსივნე იძლევა მეტასტაზებს წვრილ
ნაწლავში
ა) ფარისებრი ჯირკვლის და თიმუსის კიბო
*ბ) მელანომა და ჰიპერნეფრომა
გ) კუჭის კიბო და პანკრეასის კიბო
დ) ღვიძლის და ნაღვლის ბუშტის კიბო
ე) ფილტვის და სარძევე ჯირკვლის კიბო
1620. მიუთითეთ უპირატესი ჰისტოლოგიური ფორმა მსხვილი ნაწლავის

კიბოს დროს
ა) ავთვისებიანი კარცინოიდული სიმსივნე
*ბ) ადენოკარცინომა
გ) ბრტყელუჯრედოვანი კიბო
დ) სარკომა
ე) მელანომა
1621. ყველაზე ხშირად რომელი პოლიპი განიცდის მალიგნიზაციას

ა) პოლიპი ფეხზე
*ბ) ხაოიანი სიმსივნე
გ) პოლიპოიდური ადენომა
დ) იუვენილური პოლიპი
ე) ფსევდოპოლიპი
1622. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელ შემთხვევაშია მსხვილი ნაწლავის

კიბოს განვითარების მაღალი რისკი
ა) მსხვილი ნაწლავის გრანულომატოზის დროს
ბ) პერიანალური ფისტულის და აბსცესის დროს
*გ) ქრონიკული წყლულოვანი კოლიტი
დ) ქრონიკული დივერტიკულიტის დროს
ე) პეიტც-ეგერსის სინდრომის დროს
1623. რომელი დიაგნოსტიკური გამოკვლევაა ყველაზე ინფორმატიული

კოლინჯის კიბოს რეციდივის გამოსავლენად
ა) სიგმოიდოსკოპია
ბ) განავლის გამოკვლევა ფარულ სისხლდენაზე
გ) განავლის ციტოლოგიური გამოკვლევა
*დ) კარცინოემბრიონული ანტიგენის განსაზღვრა
ე) კოლონოსკოპია
1624. კარცინოემბრიონული ანტიგენი მატულობს

ა) კოლინჯის კიბოს დროს
ბ) მიელომური დაავადების დროს
გ) ურემიის დროს
*დ) კოლინჯის კიბოს და ურემიის დროს
ე) კოლინჯის კიბოს, მიელომური დაავადების და ურემიის დროს
1625. სწორი ნაწლავის რომელი ნაწილი ზიანდება უფრო ხშირად კიბოთი

ა) ანალური არხი
ბ) ქვედა ამპულარული ნაწილი
*გ) შუა ამპულარული ნაწილი
დ) ზემო ამპულარული ნაწილი
ე) ერთნაირად ყველა ნაწილი
1626. რომელ ასაკობრივ ჯგუფში გვხვდება სწორი ნაწლავის კიბო ყველაზე

ხშირად
ა) 20 წლამდე
ბ) 20-40 წლის ასაკში
გ) 40-50 წლის ასაკში
*დ) 50-70 წლის ასაკში
ე) 70 წლის ასაკში და ზევით
1627. ღვიძლის კეთილთვისებიანი სიმსივნეებია

ა) ადენომა
ბ) პაპილომატოზი
გ) ჰემანგიომა
დ) ჰამარტომა
1628. ღვიძლის ავთვისებიანი სიმსივნეებია

ა) ჰეპატოცელულური კარცინომა
ბ) ქოლანგიოკარცინომა
გ) ცისტადენოკარცინომა
დ) ჰემანგიოენდოთელიომა
1629. ღვიძლის რომელი სიმსივნეები გამოვლინდება ხშირად სიმსივნის

მუცლის არეში გარღვევით
ა) ჰემანგიომა
*ბ) ჰეპატოცელულარული კიბო
გ) ჰემანგიოსარკომა
დ) ჰემანგიოენდოეთილიომა
ე) ქოლანგიოცელულური კიბო
1630. სისხლის შრატში ალფაფეტოპროტეინის მომატება დამახასიათებებლია

*ა) ღვიძლის კიბოსათვის
ბ) მსხვილი ნაწლავის კიბოსათვის
გ) კრონის დაავადებისათვის
დ) კუჭქვეშა ჯირკვლის კიბოსათვის
ე) ნაღვლის ბუშტის კიბოსათვის
1631. ჩამოთვლილი მაჩვენებლებიდან რომელი მათგანი მიუთითებს ღვიძლის

ჰეპატოცელულური კარცინომის არსებობაზე
ა) ჰეპატომეგალია კარცინოემბრიონული ანტიგენის მომატებით სისხლში
ბ) ჰეპატომეგალია ტუტე ფოსფატაზის მომატებით სისხლში
*გ) ერითროციტოზი და ალფა-ფეტოპროტეინის მომატება სისხლში
დ) ასციტი და მრავლობითი დეფექტები ღვიძლის რადიოზოტოპური
სცინტიგრაფიით
ე) ღვიძლის ციროზის ფიზიკალური სიმპტომების არსებობა
ჰიპერქოლესტერინიემიასთან და ლ ჰეპატიტის ანტიგენემიასთან ერთად
1632. 50 წლის ავადმყოფს დადგენილი ღვიძლის ციროზის დიაგნოზით

ქრონიკული ალკოჰოლიზმის ფონზე აღენიშნება ღვიძლის მარჯვენა წილში
დიდი ზომის მოცულობითი წარმონაქმნი და სისხლში მომატებული აქვს
ალფა-ფეტოპროტეინის შემცველობა . რომელი დიაგნოზია ყველაზე სარწმუნო
ა) ჰეპატოცელულური ადენომა
*ბ) ჰეპატოცელულური კარცინომა
გ) მსხვილი ნაწლავის კარცინომის მეტასტაზი
დ) ციროზული რეგენერატი
ე) ფოკალური კვანძოვანი ჰიპერპლაზია
1633. ყველაზე ხშირად რომელი უჯრედებიდან ვითარდება პანკრეასის კიბო

*ა) სადინარების ეპითელიდან
ბ) ლანგერჰანსის უჯრედებიდან
გ) არასეკროტორული უჯრედების კუნძულაკებიდან
დ) კისტოზური ეპითელის უჯრედებიდან
ე) ყველა ჩამოთვლილი უჯრედიდან თანაბრად
1634. დაასახელეთ პანკრეასის კიბოს მეტასტაზირების ყველაზე ხშირი

ადგილები
*ა) ღვიძლი და პერიტონიუმი
ბ) ფილტვები
გ) საკვერცხეები
დ) თირკმელზედა ჯირკვალი
ე) თავის ტვინი
1635. ჩამოთვლილი ნიშნებიდან რომელია დამახასიათებელი ნაღვლის ბუშტის

კიბოსათვის
ა) ხშირად ავადდებიან ქალები
ბ) 90%-ში ნაღვლის ბუშტში აღინიშნება კონკრემენტები
გ) იძლევა მეტასტაზებს ღვიძლის კარსა და პარენქიმაში
დ) სიყვითლე ვითარდება თანდათანობით, უმტკივნეულოდ
1636. როგორია პანკრეასში სიმსივნის უპირატესი ლოკალიზაცია

*ა) თავში
ბ) სხეულში
გ) კუდში
დ) ტოტალური დაზიანება
ე) ერთნაირად ყველა ნაწილში
1637. რომელი დაავადება უნდა გამოირიცხოს პირველ რიგში
მაკროჰემატურიის დროს
ა) პიელონეფრიტი
ბ) ცისტიტი
გ) ნეფროფტოზი
*დ) თირკმლის სიმსივნე
ე) თირკმლის ტუბერკულოზი
1638. თირკმლის სიმსივნის ყველაზე ხშირი ჰისტოლოგიური ტიპი

ა) საპკომატოზული
ბ) ჯირკვლოვანი
*გ) ნათელუჯრედოვანი
დ) მუქუჯრედოვანი
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი თანაბარი სიხშირით
1639. თირკმლის მენჯში ყველაზე ხშირად რომელი ავთვისებიანი სიმსივნე

ვითარდება
ა) ბრტყელუჯრედოვანი კიბო
*ბ) პაპილარული გარდამავალუჯრედოვანი კიბო
გ) სარკომა
დ) ლორწოვან-ჯირკვლოვანი კიბო
ე) ანგიოფიბრომა
1640. ჩამოთვლილი ჰისტოლოგიური ფორმებიდან რომელი შეესაბამება

თირკმლის პარენქიმის ავთვისებიან სიმსივნეს
ა) ნათელუჯრედოვანი, ალვეოლური, ჰიპერნეფროიდული
ბ) მუქუჯრედოვანი, მარცვლოვანუჯრედოვანი, სოლიდურ-ტუბულარული
გ) თითისტარუჯრედოვანი, პოლიმორფულუჯრედოვანი, სარკომისებური
დ) ჯირკვლოვანი, ადენოკარცინომა
1641. ჩამოთვლილი ჰისტოლოგიური ფორმებიდან რომელი შეესამება

თირკმლის მენჯის სიმსივნეებს
ა) გარდამავალ-უჯრედოვანი პაპილომა
ბ) გარდამავალუჯრედოვანი კარციონომა
გ) ბრტყელუჯრედოვანი კარცინომა
დ) ადენოკარცინომა
1642. შარდის ბუშტის სიმსივნეების დროს ყველაზე ხშირია

ა) ფეოქრომოციტომა
ბ) ენდომეტროიდული სისივნე
გ) ქორიონეპითელიომა
*დ) ეპითელური სიმსივნეები
ე) სარკომები
1643. შარდის ბუშტის კეთილთვისებიანი სიმსივნეა

*ა) ფიბრომა
ბ) ადენოკარცინომა
გ) გარდამავალუჯრედოვანი კარცინომა
დ) ჰიპერნეფრომა
ე) ანგიოენდოთელიომა
1644. ყველაზე ხშირად შარდის ბუშტის კიბოს მეტასტაზები ჩამოთვლილი

ორგანოებიდან ვითარდება
ა) მიოკარდში
ბ) თირკმელში
გ) ღვიძლში
*დ) ფილტვებში
ე) სასქესო ასოს კავერნოზულ სხეულში
1645. შარდის ბუშტის პაპილომის დროს სავარაუდო ინსტრუმენტალური და

ლაბორატორიული მონაცემებია
ა) სისხლის ნორმალური სურათი
*ბ) ცისტოსკოპიურად ხაოიანი სიმსივნე ვიწრო ფეხზე
გ) ნარჩენი აზოტისა და შარდოვანას მაჩვენებლების მომატება სისხლის
შრატში
დ) შარდის ხვედრითი წონის შემცირება ნალექში ლეიკოციტების დიდი
რაოდენობით მხედველობის არეში
ე) შარდის ნორმალური სურათი
1646. რომელ დაავადებებთან უნდა გატარდეს დიფერენცირება სასქესო ასოს

კიბოს დროს
ა) ტუბერკულოზთან
ბ) სხივურ წყლულთან
გ) რბილ და მაგარ შანკრთან
დ) აქტინომიკოზთან
1647. სასქესო ასოს კიბოს დროს ყველაზე ხშირად რომელი

ჰისტომორფოლოგიური ფორმა გვხვდება
*ბ) ბრტყელუჯრედოვანი კიბო
გ) გარდამავალუჯრედოვანი კიბო
დ) კარცინოსარკომა
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
1648. პროსტატის კიბოს დიაგნოსტიკისათვის ქვემოთ ჩამოთვლილი

მეთოდებიდან ყველაზე ოპტიმალურია
ა) ცისტოსკოპია
ბ) არტერიოგრაფია
*გ) მჟავე ფოსფატაზის განსაზღვრა სისხლში
დ) ქორიონული გონადროტროპინის განსაზღვრა სისხლში
ე) რეტროგრადული პიელოგრაფია
1649. რომელი იმუნური ონკომარკერი გამოიყენება წინამდებარე ჯირკვლის
კიბოს სადიაგნოსტიკოდ
ა) CEA
*ბ) PSA
გ) CA-19.9
დ) CA-125
ე) b-HCG
1650. რაზე მიუთითებს მჟავე ფოსფატაზის დონის მომატება სისხლში

წინამდებარე ჯირკვლის კიბოს დროს
ა) დაავადების რეგრესიაზე
ბ) მდგომარეობის სტაბილიზაციაზე
*გ) მეტასტაზების არსებობაზე რეგიონალურ ლიმფურ კვანძებში და ძვლებში
დ) ღვიძლის იზოლირებულ მეტასტაზურ დაზიანებაზე
ე) დაავადების ადგილობრივ რეციდივზე
1651. პროსტატის კიბოს რომელ შემთხვევებში არის ტუტე-ფოსფატაზის

აქტივობა უფრო მეტად მომატებული
ა) მეტასტაზების არარსებობისას
ბ) მეტასტაზირებისას ლიმფურ კვანძებში
*გ) მეტასტაზირებისას ძვლებში
დ) მეტასტაზირებისას ფილტვებში
ე) მეტასტაზირებისას ღვიძლში
1652. რომელ ორგანოში იძლევა მეტასტაზებს უფრო ხშირად წინამდებარე

ჯირკვლის კიბო
ა) მცირე მენჯის ლიმფურ კვანძებში
*ბ) მენჯის ძვლებში და წელის მალებში
გ) ფილტვებში
დ) ღვიძლში
ე) ზურგის ტვინში
1653. რომელი კეთილთვისებიანი მეზენქიმური სიმსივნე გვხვდება შედარებით

ხშირად სათესლე ჯირკვალში
*ა) ფიბრომა
ბ) ანგიომა
გ) ლეიომიომა
დ) ნეიროფიბრომა
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი თანაბრად
1654. ყველაზე ხშირად რომელი მეორადი სიმსივნე გვხვდება სათესლე

ჯირკვალში
*ა) ლიმფომა
ბ) ანგიოსარკომა
გ) შვანომა
დ) ანგიოსარკომა და შვანომა
1655. რაზე მიუთითებს სათესლე ჯირკვლის სიმსივნების დროს სისხლის

შრატში ლაქტატდეჰიდროგენაზას მომატება
ა) ღვიძლის ფუნქციის დაქვეითებაზე
ბ) ანაერობული მეტაბოლური პროცესების გაძლიერებაზე
*გ) გავრცელებული ან მეტასტაზური პროცესის არსებობაზე
დ) სიმსივნური პროცესის უკუგაწოვაზე
ე) ღვიძლ-თირკმლის უკმარისობაზე
1656. სათესლე ჯირკვლის გერმინოგენული სიმსივნეები წარმოიშობა

ა) ცხიმოვანი ქსოვილიდან
ბ) ლეიდიგის უჯრედებიდან
გ) სერტოლის უჯრედებიდან
დ) შემაერთებელი ქსოვილიდან
*ე) სპერმატოგენული ეპითელიდან
1657. სათესლე ჯირკვლის არაგერმინოგენული სიმსივნეები წარმოიშობა

*ა) სერტოლის და ლეიდიგის უჯრედებიდან
ბ) სისხლძარღვოვანი ქსოვილიდან
გ) შემაერთებელი ქსოვილიდან
დ) ცხიმოვანი ქსოვილიდან
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი უჯრედიდან
1658. სათესლე ჯირკვლის კიბოს დიაგნოსტიკისათვის ქვემოთ ჩამოთვლილი

მეთოდებიდან ყველაზე ოპტიმალურია
ა) ტუტე ფოსფატაზის განსაზღვრა სისხლში
ბ) ცისტოსკოპია
გ) არტერიოგრაფია
*დ) ქორიონული გონადროტროპინის განსაზღვრა სისხლში
ე) რეტროგრადული პიელოგრაფია
1659. სათესლე ჯირკვლის კიბოსათვის სპეციფიკური სიმსივნური მარკერია

ა) CEA
ბ) CA - 19-9
გ) CA - 15-3
*დ) ქორიონული გონადოტროპინი
ე) CA - 125
1660. ახალგაზრდა ასაკში ყველაზე ხშირად სათესლე ჯირკვლის რომელი

სოლიდური სიმსივნეები გვხვდება
ა) სათესლე ჯირკვლის სტრომის სიმსივნეები
*ბ) სასქესო უჯრედებიდან განვითარებული სიმსივნეები
გ) კარცინოიდები
დ) გრანულომები
ე) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი თანაბრად
1661. რა არის არასემინომური სიმსივნე
ა) არასემინომური ეწოდება სხვა ორგანოს სიმსივნიდან სათესლე ჯირკვალში
განვითარებულ მეტასტაზს
ბ) არასემინომური ეწოდება სათესლე ჯირკვალში არსებულ ყველა
კეთილთვისებიან სიმსივნეს
*გ) არასემინომური სიმსივნეა ემბრიონული კარცინომა, ტერატომა,
ქორიოკარცინომა და ყვითრის პარკიდან განვითარებული სიმსივნე
იზოლირებულად ან მათი კომბინაცია
დ) არასემინომური ეწოდება სხვა ორგანოს სიმსივნიდან სათესლე ჯირკვალში
განვითარებულ მეტასტაზს და სათესლე ჯირკვლის ლიმფომებს
1662. რა იგლისხმება სათესლე ჯირკვლის შერეული სიმსივნის ქვეშ

ა) როდესაც სათესლე ჯირკვალში ერთდროულად ვითარდება სხვა
ორაგნოებიდან განვითარებული კიბო და ლიმფომა
ბ) როდესაც სათესლე ჯირკვალში ერთროულად ვითარდება სათესლე
ჯირკვლის კიბო და ლიმფომა
*გ) როდესაც სათესლე ჯირკვლის სიმსივნე წარმოდგენილია გერმინოგენული
სიმსივნეების ერთზე მეტი ელემენტით
დ) როდესაც სათესლე ჯირკვალში არის როგორც კეთილთვისებიანი
სიმსივნე, ისე სხვა ორგანოს სიმსივნის მეტასტაზი
ე) როდესაც სათესლე ჯირკვალში ერთდროულად ვითარდება სხვა
ორაგნოებიდან განვითარებული კიბო და ლიმფომა ან სათესლე ჯირკვლის
კიბო და ლიმფომა
1663. ტერატომებთან მიმართებაში სწორია

ა) ტერატომა არის სიმსივნე, რომელიც შეიცავს ერთზე მეტი ჩანასახოვანი
შრის (მეზოდერმა, ექტოდერმა, ენდოდერმა) უჯრედებს
ბ) მომწიფებული ტერატომა შეიცავს კეითლთვისებიანი დიფერენცირებული
სტრუქტურებისათვის დამახასიათებელ ქსოვილებს
გ) უმწიფარი ტერატომა შედგება სამივე ჩანასახოვანი შრის
არადიფერენცირებული ქსოვილებისაგან
1664. გამოიმუშავებს თუ არა გონადური სტრომის სიმსივნეები კლინიკურად

მნიშვნელოვან ონკომარკერებს
ა) გონადური სრომის სიმსივნეები არ გამოიმუშავებს ალფაფეტოპროტეინს და
ქორიონულ გონადროპინს
ბ) ზოგიერთი სიმსივნე (ლეიდიგის უჯრედებიდან განვითარებული)
გამოიმუშავებს ესტროგენებს და მის მეტაბოლიტებს
გ) გონადური სტრომის სიმსივნეები გამოიმუშავებს ალფაფეტოპროტეინს
*დ) გონადური სრომის სიმსივნეები არ გამოიმუშავებს ალფაფეტოპროტეინს
და ქორიონულ გონადროპინს, ლეიდიგის უჯრედებიდან განვითარებული
სიმსივნეები გამოიმუშავებენ ესტროგენებს და მის მეტაბოლიტებს
1665. ლიმფომებზე ეჭვის დროს რომელი ლიმფური კვანძის ბიოფსია უნდა

გაკეთდეს
ა) ყველაზე მცირე ზომის ლიმფური კვანძის
*ბ) ყველაზე დიდი ლიმფური კვანძის
გ) მოძრავი ლიმფური კვანძის
დ) სასურველია საზარდულის მიდამოს ლიმფური კვანძის
ე) ფიქსირებული ლიმფური კვანძის
1666. როგორ იგზავნება ლიმფური კვანძი პათომორფოლოგიურ

ლაბორატორიაში
ა) ფიქსირებულ ფორმალინში
ბ) ფიქსირებული რექტიფიცირებულ სპირტში
*გ) ფიქსაციის გარეშე უმოკლეს დროში
დ) კარბოლის მჟავით სათანადო დეზინფექციის შემდეგ
ე) ნებისმიერი სახით
1667. რა ინფორმაციას იძლევა ლიმფომების იმუნოლოგიურ მარკერებზე

გამოკვლევა
ა) იძლევა დიფერენცირების საშუალებას ავთვისებიან ლიმფომასა და
დაბალდიფერენცირებულ კარცინომას შორის
ბ) ატიპიური ლიმფოიდური პროლიფერაცია ავთვისებიანია თუ რეაქტიული
გ) იძლევა დამატებით ინფორმაციას (იმუნოფენოტიპირებით) ლიმფომების
უფრო ზუსტი მორფოლოგიური კლასიფიკაციისათვის
დ) იძლევა დიფერენცირების საშუალებას ავთვისებიან ლიმფომასა და
დაბალდიფერენცირებულ კარცინომას შორის და იძლევა დამატებით
ინფორმაციას ლიმფომების უფრო ზუსტი მორფოლოგიური
კლასიფიკაციისათვის
1668. რა არის იმუნოგლობულინებისა და T-უჯრედოვან რეცეპტორთა

გენების რეარანჟირების ფენომენი
*ა) უჯრედების მომწიფების ადრეულ სტადიაში წარმოიშობა სპეციფიკური
მოლეკულები, რომლებიც ეხმარებიან ორგანიზმს მთელი ცხოვრების მანძილზე
მათთან შეხებაში არსებული ანტიგენების მიმართ გამოავლინონ
იმუნოლოგიური პასუხი
ბ) ხდება იმუნოგლობულინებისა და T-უჯრედოვან რეცეპტორთა
მოგვიანებითი ტრანსფორმაცია, რომელიც დასაბამს აძლევს ლიმფომის
წარმოშობას
გ) ლიმფომების დროს იცვლება უჯრედის გენეტიკა იმდაგვარად, რომ ხდება
დაავადების თვითლიკვიდაცია
დ) ხდება იმუნოგლობულინებისა და T-უჯრედოვან რეცეპტორთა
მოგვიანებითი ტრანსფორმაცია, რომელიც დასაბამს აძლევს ლიმფომის
წარმოშობას, ლიმფომების დროს იცვლება უჯრედის გენეტიკა იმდაგვარად,
რომ ხდება დაავადების თვითლიკვიდაცია
1669. ჩამოთვლილი გამოკვლევებიდან რომელი გამოიყენება არაჰოჯკინის

ლიმფომების დროს
ა) ექსციზიური ბიოფსია მასალის პათომორფოლოგიური კვლევით
ბ) სისხლში ტუტე ფოსფატაზის განსაზღვრა
გ) გულმკერდის რენტგენოგრაფია
დ) ძვლის ტვინის ბილატერალური ბიოფსია
1670. ქვემოთ ჩამოთვლილი პოსტულატებიდან რომელია ბერკიტის

ლიმფომასთან მიმართებაში სწორი
ა) ბერკიტის ლიმფომა არის ლიმფომის ძალზე ავთვისებიანი ვარიანტი,
რომელიც შედგება გაუხლეჩავბირთვიანი წვრილი უჯრედებისაგან და
ახასიათებს ძალზე აგრესიული მიმდინარეობა
ბ) ბერკიტის ლიმფომას იწვევს ეპშტეინ-ბარის ვირუსი
გ) ბერკიტის ლიმფომა არის არის ენდემური (აფრიკული) და სპორადიული
(გავრცელებულია აშშ და სხვა ქვეყნებში)
დ) ენდემური ლიმფომის დროს ზიანდება ზედა ყბა და ორბიტა,
სპორადიული ლიმფომის დროს - მუცელი, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი და ძვლის
ტვინი
*ე) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი პოსტულატი
1671. რა არის დამახასიათებელი "რიხტერის ტრანსფორმაციისთვის"

ა) ქრონიკული ლიმფოლეიკოზისაგან დაბალი ავთვისებიანობის
(მაღალდიფერენცირებული) ლიმფომის ფონზე განვითარებული დიფუზური
მსხვილუჯრედოვანი ლიმფომის წარმოშობის ფენომენი
ბ) ტრანსფორმირებული მსხვილუჯრედოვანი ლიმფომები კლინიკურად უფრო
აგრესიული მიმდინარეობისაა, ვიდრე სხვა მსხვილუჯრედოვანი ლიმფომები
გ) პროგნოზი ტრანსფორმირებული მსხვილუჯრედოვანი ლიმფომების დროს
ცუდია
დ) ტრანსფორმირებული მსხვილუჯრედოვანი ლიმფომები კლინიკურად
უფრო აგრესიული მიმდინარეობისაა, ვიდრე სხვა მსხვილუჯრედოვანი
ლიმფომები და პროგნოზი უფრო ცუდია
1672. როგორი ხდება სხვა B- და T-უჯრედოვანი კანის ლიმფომების

(რომლებიც არ მიეკუთვნება სოკოსებრ მიკოზს) დიაგნოსტიკა
ა) სიმსივნის ადეკვატური ბიოფსიით
ბ) იმუნოფენოტიპირებით
გ) ძვლის ტვინის ბიოფსიით
დ) შინაგანი ორგანოების სრული გამოკვლევებით, მათ შორის
კომპიუტერული ტომოგრაფიის გამოყენებით
1673. რომელ დაავადებას უწოდებენ ბენიე-ბეკ შაუმანის დაავადებას

ა) პირველად მაკროგლუბულინემიას
*ბ) სარკოიდოზს
გ) მიელომურ დაავადებას
დ) თვალბუდის ქსანტომას
ე) სანერწყვე და საცრემლე ჯირკვლების ლიმფომატოზს
1674. რომელ დაავადებას უწოდებენ კრისტიან-შიულერის დაავადებას
ა) პირველად მაკროგლობულინემიას
ბ) სარკოიდოზს
*დ) თვალბუდის ქსანტომას
ე) სანერწყვე და საცრემლე ჯირკვლების ლიმფომატოზს
1675. რომელ დაავადებას ჰქვია მიკულიჩის დაავადება

ა) პირველად მაკროგლობულინემიას
ბ) სარკოიდოზს
დ) თვალბუდის ქსანტომას
*ე) სანერწყვე და საცრემლე ჯირკვლების ლიმფომატოზს
1676. ჩამოთვლილი ლაბორატორიული მონაცემებიდან რომელია

დამახასიათებელი მიელომური დაავადებისათვის
ა) შარდში უროპეპტიდის - ბენს-ჯონსის ცილის არსებობა
ბ) სისხლში საერთო ცილის მომატება
გ) ძირითადად IgG ან IgA-ს მომატება სისხლში
დ) თავისუფალი ანოიონების (ქლორიდები, ბიკარბონატები) და ნატრიუმის
იონების შემცირება
1677. მიელომური დაავადების დროს რომელი ძვლები ზიანდება

ა) მხოლოდ ბრტყელი ძვლები
ბ) მხოლოდ ლულოვანი ძვლები
გ) ლულოვანი ძვლების მეტაფოზები
დ) ლულოვანი ძვლების დიაფიზები
*ე) უპირატესად ბრტყელი ძვლები
1678. რა დამატებითი სისხლის ანალიზები ტარდება მიელომური დაავადების

დროს
ა) სისხლის სრული ანალიზი
ბ) სისხლის შრატში კალციუმის განსაზღვრა
გ) სისხლის შრატში კრეატინინისა და შარდის მჟავის განსაზღვრა
დ) ლაქტატდეჰიდროგენაზის და ბეტა-მიკრობულინის განსაზღვრა
1679. რა კრიტერიუმები გამოიყენება მიელომური დაავადების

დიაგნოსტიკისათვის
ა) ძვლის ტვინის ბიოფსია და ტრეპანბიოფსიით ვლინდება პლაზმოციტომა
ბ) ძვლის ტვინში პლაზმაციტოზი (უჯრედების 30%)
გ) შრატის ცილის ელექტროფორეზით მონოკლონური იმუნოგლობულინების
(IgG, IgA) პიკი
დ) შარდის ელექტროფორეზით კაპა და ლამბდა ჯაჭვების ექსკრეციის
1680. როგორ განვასხვავოთ ვალდენსტრემის მაკროგლობულინემია
მიელომური დაავადებისაგან
ა) სისხლში მომატებულია IgM
ბ) ბენს-ჯონსის ცილა შარდში უარყოფითია
გ) ხშირია ლიმფადენოპათია და ჰეპატოსპლენომეგალია
დ) იშვიათია ძვლებისა და თირკმელთა დაზიანება
1681. ქრონიკული ლიმფოლეიკოზისაგან განსხვავებით ვალდენსტრემის

მაკროგლობულენიმიისათვის
ა) არ არის ლიმფოციტოზი
ბ) დამახასიათებელია IgM- ის უფრო მაღალი მაჩვენებელი
გ) დამახასიათებელია ძვლის ტვინში პლაზმოციტოიდური ლიმფოციტების
დ) დამახასიათებელია ძვლის ტვინში პოხიერი უჯრედების რაოდენობის
მომატება
1682. ჩამოთვლილი სიმპტომებიდან რომელია დამახასიათებლი

ლიმფოგრანულომატოზისთვის
ა) კანის ქავილი
ბ) პროფუზული ოფლიანობა
გ) დაუდგენელი გენეზის ცხელება
დ) წონის დეფიციტი - 6 თვეში 10%-ზე მეტი
1683. ადამიანის იმუნოდეფიციტის ვირუსით (აივ) ინფიცირებულ

პაციენტებში როგორია ლიმფოსარკომით დაავადების რისკი
ა) მხოლოდ მამაკაც-ჰომოსექსუალიტებში
ბ) მხოლოდ მცირეწლოვან ბავშვებში
გ) ქალებში
დ) ხანშიშესულთა და მოხუცთა ასაკში
*ე) განურჩევლად სქესისა და ასაკისა, თუკი ინფიცირებულია აივ-ით
1684. რომელ სიმსივნეს გააჩნია სპონტანური რეგრესიის ტენდენცია

ა) ფილტვის კიბოს
ბ) ჰიპერნეფრომას
გ) ვილმსის სიმსივნეს
დ) შარდის ბუშტის კიბოს
*ე) ნეირობლასტომას
1685. რომელი ქსოვილიდან ვითარდება ვილმსის სიმსივნე

ა) თირკმლის კაფსულიდან
ბ) ტუბულარული ნაწილიდან
გ) მენჯის ეპითელიდან
დ) თირკმლის ქერქოვანი შრიდან
*ე) თირკმლის ფეტალური ქსოვილიდან
1686. თირკმლის რომელი ავთვისებიანი სიმსივნე გვხვდება ყველაზე ხშირად

ბავშვებში
ბ) სარკომა
*გ) ემბრიონული ადენოკარცინომა
დ) ჰიპერნეფროიდული კიბო
ე) დესმოიდი
1687. რომელი ჰისტოლოგიური შენება ითვლება ვილმსის სიმსივნის დროს

ყველაზე ცუდ პროგნოზულ მაჩვენებლად
ა) ნეფრობლასტომა მეზენქიმური კომპონენტით
*ბ) ანაპლაზიური ვარიანტი
გ) ნეფრობლასტომა ეპითელური კომპონენტით
დ) ნეფრობლასტომა მეზენქიმური და ეპითელური კომპონენტით
1688. სად ლოკალიზდება ნეირობლასტომა

ა) ნებისმიერ ნეიროექტოდერმულ ქსოვილში
ბ) შემთხვევათა 50%-ში წარმოიშობა თირკმელზედა ჯირკვლის ტვინოვანი
შრიდან
გ) მუცლისა და შუასაყრის სიმპატიკური ღეროების გაყოლებით
დ) ნებისმიერ ნეიროექტოდერმულ ქსოვილში და მუცლისა და შუასაყრის
სიმპატიკური ღეროების გაყოლებით
1689. ბავშვთა ასაკში ყველაზე ხშირად სათესლე ჯირკვლის რომელი სიმსივნე

გვხვდება
ა) სემინომა
ბ) შერეული სიმსივნე
*გ) ყვითრის პარკის სიმსივნე
დ) ქორიოკარცინომა
ე) ლეიდიგომა
1690. სათესლე ჯირკვლის რომელი სიმსივნე იწვევს ბავშვებში ნაადრევ

სქესობრივ მომწიფებას
ა) ტერატომა
*ბ) ლეიდიგომა
გ) იუვენილური გრანულოზურუჯრედოვანი სიმსივნე
დ) სემინომა
ე) ყვითრის პარკის სიმსივნე
1691. ყველაზე ხშირად სად ლოკალიზდება ოსტეოგენური სარკომა

ა) თეძოს ძვლებში
ბ) ნეკნებში
გ) ხერხემალში
*დ) ლულოვანი ძვლის მეტაფიზურ ნაწილში
ე) ლულოვანი ძვლის დიაფიზურ ნაწილში
1692. რომელ ძვლებში ვითარდება ყველაზე ხშირად იუინგის სარკომა

ა) თავის ქალაში
ბ) ნეკნებში
*გ) მენჯის ძვლებში და ხერხემლის მალებში
დ) ტერფის ძვლებში
ე) სხივის ძვალში
1693. ყველაზე ხშირად თავის ტვინის სიმსივნეების რომელი ტიპები

გვხვდება ბავშვებში
ა) პინეოციტომები
*ბ) ასტროციტომები
გ) გლიომები
დ) ნევრილემომა
ე) პოთალამური ჰამარტომა
1694. რომელი უჯრედი დევს "თავისუფლად" სარძევე ჯირკვლის სადინარში

ა) ფიბრობლასტი
*ბ) ხსენის მაკროფაგი
გ) სადინარის გამომფენი ეპითელის უჯრედი
დ) მიოეპითელური უჯრედი
1695. რა ეწოდება მამაკაცებში არასიმსივნურ დისჰორმონულ დაავადებას

ა) მასტოპათია
ბ) მაზოპლაზია
გ) მასტოდინია
*დ) გინეკომასტია
1696. როგორი ტიპის სეკრეცია ახასიათებს სარძევე ჯირკვლის უჯრედებს

ა) ჰოლოკრინული
ბ) მეროკრინული
*გ) აპოკრინული
დ) შიგა სეკრეცია
1697. რას ნიშნავს ტერმინი "მეტაპლაზია"

ა) ეპითელის ჩაზრდას
ბ) დეგენერაციულ ცვლილებებს
*გ) ერთი სახის ეპითელის ჩანაცვლებას მეორეთი
დ) ატროფიას
1698. ჩამოთვლილი სიმსივნეებიდან რომელს ახასიათებს სტრომის

მალიგნიზაცია
ა) სკირს (ფიბროზულ კიბოს)
*ბ) ფოთლისებურ სიმსივნეს
გ) კომედოკარცინომას
დ) სკლეროზირებად ადენოზს
1699. სარძევე ჯირკვლის რომელ პათოლოგიას ეწოდება "რეკლიუს

დაავადება"
ა) სკლეროზირებად ადენოზს
ბ) კისტოზურ გადაგვარებას
*გ) მიოეპითელურ ჰიპერპლაზიას
დ) ეპითელურ ჰიპერპლაზიას
1700. როგორ გამოიყურება ფიბროზულ - კისტოზური მასტოპათიის

შემთხვევაში ნაოპერაციები მასალის მაკროპრეპარატი
ა) აქვს მღვიმოვანი ფორმა
ბ) ჰომოგენური ფორმა
*გ) მარმარილოსებრი (მოზაიკური) ფორმა
დ) ბოჭკოვანი ფორმა
1701. სარძევე ჯირკვლის კიბოს რომელ კლინიკურ ფორმას ახასიათებს კანის

ჰიპერემია დაცხრილული კიდეებით
ა) მასტიტისებრ კიბოს
ბ) სკირს
*გ) ერიზიპელოიდური (წითელქარისებრი) ფორმის კიბოს
დ) კომედოკარცინომას
1702. სარძევე ჯირკვლის რომელი პათოლოგიური პროცესის შემთხვევაში

ჭარბობს ეპითელური ჰიპერპლაზია, ადენოზი
ა) პეჯეტის დაავადების
*ბ) შიმელბუშის დაავადების
გ) რეკლიუს დაავადების
დ) გინეკომასტიის
1703. რა არის კომედოკარცინომა

ა) გიგანტურუჯრედოვანი კიბო
ბ) კრიბროზული კიბო
გ) პაპილური კიბო
*დ) "ფერიჭამიასებრი" კიბო
1704. კომედოკარცინომის მაკროპრეპარატს ახასიათებს

ა) ფართო კისტოზური ღრუები
*ბ) ხელით დაჭერისას, სიმსივნის ზედაპირიდან სქელი მასების გამოყოფა
გ) უხეშბოჭკოვანი ლაქები
დ) მარმარილოსებრი ზედაპირი
1705. სარძევე ჯირკვლის რომელი სიმსივნის მაკროპრეპარატის განაკვეთი

ჰგავს ფოთოლს
ა) ადენომის
ბ) კომედოკარცინომის
გ) კარცინოსარკომის
*დ) გიგანტური ინტრაკანალიკულური ფიბროადენომის
1706. სარძევე ჯირკვლის რომელ დაავადებას ახასიათებს ციტოლოგიურ

პრეპარატებში მრავალბირთვიანი ტუტონის უჯრედები
ა) ეპიდერმოიდულ კისტას
ბ) ეგზემას
*გ) ქსანტოგრანულომას
დ) მიომას
1707. მედულურ კიბოს ახასიათებს

*ა) სტრომის არარსებობა
ბ) ნაპრალოვანი სივრცეები
გ) შიშველბირთვიანობა
დ) მედულური ზონრები
1708. სკირს (ფიბროზულ კიბოს) ახასიათებს

ა) პარენქიმის გაზრდა
ბ) კისტოზური გადაგვარება
გ) ჰიალინიზაცია
*დ) სტრომის გაზრდა
1709. ბეჭდისებურ სიმსივნეებს ახასიათებს

ა) გიგანტური მრავალბირთვიანი უჯრედები
ბ) კრიბროზული სტრუქტურები
გ) ლორწოს დაგროვება უჯრედის გარეთ
*დ) ლორწოს დაგროვება უჯრედში
1710. სარძევე ჯირკვლის რომელი დაავადებისათვის არის დამახასიათებლი

პიროგოვ-ლანგჰანსის უჯრედების არსებობა
ა) აქტინომიკოზის
ბ) ქრონიკული არასპეციფიური ანთებითი პროცესისათვის (მასტიტი)
*გ) ტუბერკულოზის
დ) გიგანტურუჯრედოვან კარცინომის
1711. სარძევე ჯირკვლის კიბოს რომელი ჰისტოლოგიური ფორმის

შემთხვევაში იქმნება სოლიდური ჭიმების მრავალრიცხოვანი ხვრელებისაგან
ხარიხისმაგვარი სტრუქტურები
ა) ადენოკისტოზური კიბოს შემთხვევაში
*ბ) კრიბროზული კიბოს შემთხვევაში
გ) ლორწოვანი კიბოს
დ) მედულური კიბოს
1712. რომელი არასიმსივნური დაავადების დროს ხდება სარძევე ჯირკვლის

დვრილის ჩაზნექა, იღლიის ლიმფური კვანძების გადიდება, კლინიკურად კი
საეჭვო კიბო
ა) ეკზემის
ბ) გინეკომასტიის
*გ) პლაზმურუჯრედოვანი მასტიტის
დ) სადინარის პაპილომა
1713. რომელი კლინიკური ნიშანი ახასიათებს დვრილის ეკზემასაც და

პეჯეტის კიბოსაც
ა) შეშუპება
ბ) ტკივილი
*გ) დვრილის დაწყლულება
დ) ჩირქოვანი გამონადენი
1714. ვისთან და რომელ ასაკში გვხვდება მაზოპლაზია

ა) გოგონებში
*ბ) ახალგაზრდა ქალებში
გ) ხნიერ ქალებში
დ) მამაკაცებში
1715. უფრო ხშირად სარძევე ჯირკვლის რომელი სიმსივნე ვითარდება

ორსულობისას და უწოდებენ ორსულთა სიმსივნეს
ა) პაპილური ცისტადენომა
ბ) დვრილის ადენომა
*გ) სარძევე ჯირკვლის ადენომა
დ) ინტრადუქტული პაპილომა
1716. უფრო ხშირად სარძევე ჯირკვლის რომელ პათოლოგიას უწოდებენ

"ისტერიულ სიმსივნეს"
ა) ფიბროადენომას
ბ) პლაზმურუჯრედოვან მასტიტს
გ) გალაქტოცელეს
*დ) მასტოდინიას
1717. რომელი სიმსივნის უჯრედების ბირთვებს აქვს "მელნის ლაქების"

ფორმა
ა) მელანომის
ბ) ქორიონეპითელიომის
*გ) ბრტყელუჯრედოვანი გარქოვანებული კიბოს
დ) მასტოციტომის
1718. გადიდებული ლიმფური კვანძების პალპაციისას რომელი დაავადების

შემთხვევაში იყენებენ ტერმინს "კარტოფილი ტომარაში"
ა) ლიმფოსარკომის
*ბ) ლიმფოგრანულომატოზის
გ) ბეკის სარკოიდოზის
დ) ლიმფადენოპათიისნაწლავის, გენიტალიების სიმსივნეები
1719. ჰეპატოცელულური კიბოსათვის დამახასიათებელია

*ა) მსხვილი პოლიგონური უჯრედების კომპლექსები
ბ) ჰემოსიდერინის გრანულების არსებობა
გ) მწირი ციტოპლაზმა ლორწოს წარმოქმნის ნიშნებით
დ) ფართო მარცვლოვანი ციტოპლაზმა
ე) მსხვილი პოლიგონური უჯრედების კომპლექსები და ჰემოსიდერინის
გრანულების არსებობა
1720. ენდოცერვიკოზი შეიძლება ვივარაუდოთ შემდეგი ნიშნების არსებობისას

ა) ახალი სისხლის ელემენტების
*ბ) საშვილოსნოს ყელის ვაგინალური ნაწილის ნაცხის ციტოგრამებში
პროლიფერირებადი ცილინდრული ეპითელიუმის უჯრედთა გროვებით
გ) ცერვიკალური არხის ნაცხებში ბრტყელი ეპითელიუმის უჯრედებით
დ) ცილინდრული ეპითელის განცალკავებული უჯრედებით
ე) ყველა ჩამოთვლილი ნიშნით
1721. საშვილოსნოს ღრუს ასპირატის გამოკვლევისას ენდომეტრიუმის კიბოს

არაპირდაპირ ნიშნად შეიძლება ჩაითვალოს
ა) ნეიტროფილური ლეიკოციტების არსებობა
ბ) სისხლის ელემენტების არსებობა
*გ) ჰისტიოციტების არსებობა
დ) ლიმფოციტების არსებობა
1722. საშვილოსნოს ტანის ადენოკარცინომის ციტოგრამას ახასიათებს

ა) პაპილური სტრუქტურები
ბ) მოსეკრეტირე ელემენტები
*გ) ჯირკვლოვანი სტრუქტურები
დ) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
ე) არც ერთი მათგანი
1723. რომელ უჯრედებს აქვს დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა ლეიკოპლაკიის

ა) ბაზალურ უჯრედებს
*ბ) ბრტყელი ეპითელის რქოვან ქერცლებს
გ) სარეზერვო უჯრედებს
დ) გარდამავალი შრის უჯრედებს
1724. კანის რომელი დაავადების შემთხვევაში გვხვდება ციტოლოგიურ

პრეპარატებში აკანთოლიზური უჯრედები
ა) პაპილომის
ბ) პიოგენური გრანულომის
*გ) კერატოაკანთომის
დ) პემფიგუსის
1725. რომელი კრისტალები შეინიშნება დიდი რაოდენობით, ექინოკოკის

ა) ცხიმოვანი მჟავების კრისტალები
*ბ) ქოლესტერინის კრისტალები
გ) შარკო-ლეიდენის კრისტალები
დ) ჰემატოიდინის კრისტალები
1726. რომელი სიმსივნის უჯრედებს აქვს ჰომოგენური მინისებრი

ციტოპლაზმა
*ა) ბრტყელუჯრედოვან გარქოვანებულ კიბოს
ბ) სოლიდურ კიბოს
გ) შვანომის
დ) ჰემანგიოპერიციტომის
1727. რომელი უჯრედები ჭარბობს ვაგინალური ნაცხის ციტოგრამაში

მენსტრუალური ციკლის შუა პერიოდში
*ა) პიკნოზურბირთვიანი ზერელე შრის უჯრედები
ბ) მრავალბირთვიანი ზერელე შრის უჯრედები
გ) გარდამავალი შრის უჯრედები
დ) პარაბაზალური უჯრედები
1728. რომელ უჯრედებს ახასიათებს მომრგვალო - ოვალური ფორმა,

ექსცენტრულად განლაგებული ბირთვი, ქრომატინის "ბორბლისებრი"
სურათით, ბაზოფილური ციტოპლაზმით, პერინუკლეარული ნათელი ზონით
ა) მონოციტებს
ბ) ოსტეობლასტებს
გ) ენდოთელურ უჯრედებს
*დ) პლაზმურ უჯრედებს
1729. სარძევე ჯირკვლის კიბო ყველაზე ხშირად ვითარდება

*ა) ზედა ლატერალურ კვადრანტში
ბ) ზედა მედიალურ კვადრანტში
გ) ქვედა ლატერალურ კვადრანტში
დ) ქვედა მედიალურ კვადრანტში
ე) ცენტრალურად, დვრილის ირგვლივ
1730. 55 წლის ქალს მარცხენა სარძევე ჯირკვლის ზედა ლატერალურ

კვადრანტში აღმოაჩნდა ინფილტრატი, რომელიც პალპაციისას მოძრავი და
უმტკივნეულოა. წარმონაქმნიდან წვრილი ნემსით ასპირაციისას სითხე ვერ
იქნა მიღებული. თქვენი შემდგომი ნაბიჯი
*ა) პუნქციური ბიოფსიის ჩატარება ციტოლოგიური გამოკვლევით
ბ) განმეორებითი ასპირაციული ბიოფსია 6 თვის შემდეგ
გ) ავადმყოფის მომზადება მოდიფიცირებული მასტექტომიისათვის
დ) ოპერაციული ბიოფსია მასალის ჰისტომორფოლოგიური შესწავლით
ე) მამოგრაფიის ჩატარება სიმსივნის ავთვისებიანობის ან
კეთილთვისებიანობის დიფერენცირებისათვის
1731. 35 წლის ქალს, რომელსაც არ უდგინდება პალპირებადი სიმსივნური

წარმონაქმნი სარძევე ჯირკვალში, აქვს სისხლიანი გამონადენი დვრილიდან,
რაც გამოწვეულია
ა) ფიბროზულ-კისტოზური მასტოპათიით
ბ) სარძევე ჯირკვლის აბსცესით
*გ) ინტრადუქტული პაპილომით
დ) მაინფილტრირებელი კარცინომით
ე) სარძევე ჯირკვლის კიბოთი რღვევის ფაზაში
1732. ქალის სასქესო ორგანოების ავთვისებიანი სიმსივნეების სტრუქტურაში

რომელს უკავია პირველი ადგილი
ა) საკვერცხეების კიბოს
*ბ) საშვილოსნოს ყელის კიბოს
გ) საშვილოსნოს ტანის კიბოს
დ) ტროფობლასტურ დაავადებას
ე) საშვილოსნოს სარკომას
1733. რას ემყარება ჰისტოლოგიური დიფერენციალური დიაგნოზი

საშვილოსნოს ყელის ინვაზიურ კარცინომასა და Carcinoma in situ-ს
შორის?
*ა) ეპითელური სიმსივნური უჯრედებით ბაზალური მემბრანის დაზიანების
არარსებობას
ბ) პაპ-ტესტის მონაცემებს
გ) ეოზინოფილური ციტოპლაზმის მქონე უჯრედებისა და
ბრტყელუჯრედოვანი მეტაპლაზიის არსებობა
დ) მთელი ბრტყელი ეპითელი შეცვლილია არადიფერენცირებული
პათოლოგიური უჯრედებით
ე) ზედაპირული ეპითელი ტოლუიდინის საღებავით იღებება ლურჯად
1734. ლეიკოპლაკია ჩამოთვლილთაგან რომელი ლოკალიზაციის სიმსივნის

რისკ-ფაქტორს წარმოადგენს
ა) კვერცხსავლის
ბ) საკვერცხის
გ) საშვილოსნოს ტანის
*დ) საშვილოსნოს ყელის, ვულვის
ე) მხოლოდ ვულვის
1735. ჯირკვლოვანი კიბო უპირატესად დამახასიათებელია

ა) საშვილოსნოს ყელისათვის
ბ) ვულვისათვის
გ) საშოსათვის
*დ) საკვერცხეებისათვის
ე) ყველა ლოკალიზაციისათვის
1736. საშვილოსნოს ტანის კიბოს მორფოლოგიური ვერიფიკაციისათვის

ყველაზე მიზანშეწონილი მეთოდია
*ა) საშვილოსნოს გამოფხეკა შემდგომი ჰისტოლოგიური გამოკვლევით
ბ) ყველა მეთოდი თანაბარმნიშვნელოვანია
გ) გამონადენის ციტოლოგიური გამოკვლევა
დ) ჰისტეროსკოპია დამიზნებითი ბიოფსიით
1737. საკვერცხეების ყველაზე გავრცელებული სიმსივნეა
*ა) პაპილარული ადენოკარცინომა
ბ) ფსევდომუცინოზური ადენოკარცინომა
გ) ტერატომა
დ) მეორადი ბლასტომა
ე) სარკომა
1738. საკვერცხეების რომელი სიმსივნე გვხვდება ყველაზე ხშირად გოგონებში

ა) გრანულოზურუჯრედოვანი სიმსივნე
ბ) დისგერმინომა
*გ) ტერატომა
დ) ადენობლასტომა
ე) მეზონეფრომა
1739. ჩამოთვლილი სიმსივნეებიდან რომელი გვხვდება ბავშვთა, ყმაწვილთა

და ახალგაზრდა ასაკში
ა) საკვერცხეების სეროზული ცისტადენოკარცინომა
ბ) საკვერცხეების მუცინოზური ცისტადენოკარცინომა
გ) ბრენერის სიმსივნე
*დ) ტერატობლასტომა
1740. საკვერცხის რომელი სიმსივნეები ვითარდება გერმინოგენული

ქსოვილებიდან
*ა) გონადობლასტომა
ბ) კეთილთვისებიანი კისტური ტერატომა
გ) საკვერცხეების სტრუმა (მონოდერმული სიმსივნე)
დ) ბრენერის სიმსივნე
ე) გონადობლასტომა, კეთილთვისებიანი კისტური ტერატომა და
საკვერცხეების სტრუმა
1741. ყელ-ყურ-ცხვირის ავთვისებიანი სიმსივნეებით უფრო ხშირად

ზიანდება
*ა) ხორხი
ბ) ცხვირი მისი დანამატი წიაღებით
გ) ხახა
დ) ყური
ე) საყლაპავის კისრის ნაწილი
1742. რომელი სიმსივნისათვისაა დამახასიათებელი პუნქტატის მონომორფული

სურათი
ა) ავთვისებიანი ფიბროზული ჰისტიოციტომისათვის
ბ) ოსტეობლასტოკლასტომისათვის
*გ) იუინგის სარკომისათვის
დ) ოსტეოსარკომისათვის
1743. სანერწყვე ჯირკვლის რომელი სიმსივნის ციტოგრამაში ჭარბობს
უჯრედები ფართო ვაკუოლიზებულ-ქაფისებრი ციტოპლაზმით,
ეოზინოფილური მარცვლოვანი ჩანართებით
ა) პლეომორფული ადენომის
ბ) მუკოეპიდერმოიდული სიმსივნის
*გ) აცინოზურუჯრედოვანი სიმსივნის
დ) ცილინდრომის
1744. სანერწყვე ჯირკვლის რომელ ავთვისებიან სიმსივნეს ახასიათებს

ციტოლოგიურ პრეპარატებში ოქსიფილური ჰომოგენური სფეროსებრი მასების
ა) ადენოკარცინომას
*ბ) ცისტადენოიდურ კარცინომას (ცილინდრომას)
გ) ეპიდერმოიდულ კარცინომას
დ) არადიფერენცირებულ კარცინომას
1745. თირეოდიტის რომელი ტიპისათვის არის დამახასიათებელი

ციტოგრამაში დიდი რაოდენობით ლიმფოიდური ელემენტების არსებობა
ა) მწვავე თირეოდიტი
*ბ) ჰაშიმოტოს სტრუმა
გ) რიდელის თირეოდიტი
დ) კერვენის თირეოდიტი
1746. ყველაზე მეტად რომელი ნიშნით ხასიათდება კერვენის თირეოდიტი

ა) ფოლიკულური ეპითელის პროლიფერაციით
*ბ) გიგანტური მრავალბირთვიანი უჯრედებით
გ) ლიმფოიდური ელემენტებით
დ) B - უჯრედების პროლიფერაციით
1747. კიბოს რომელი ფორმისათვის არის დამახასიათებელი პრეპარატებში

წვრილი ლიმფოციტისმაგვარი ჰიპერქრომულბირთვიანი უჯრედების არსებობა
ა) არადიფერენცირებული თითისტარუჯრედოვანი
*ბ) არადიფერენცირებული წვრილუჯრედოვანი
გ) ფოლიკულური
დ) მედულური
1748. რომელი ადენომებისათვის არის დამახასიათებელი კოლოიდით სავსე

მაღალდიფერენცირებული ფოლიკულების არსებობა
*ა) მარტივი ადენომებისათვის
ბ) ემბრიონულისათვის
გ) ონკოციტურისათვის
დ) აპუდომისათვის
1749. ფარისებრი ჯირკვლის კიბოს რომელ ფორმას ახასიათებს ხანგრძლივი

და შედარებით კეთილთვისებიანი მიმდინარეობა
ა) ფოლიკულურს
*ბ) პაპილურს
გ) ბრტყელუჯრედოვანს
დ) არადიფერენცირებულს
1750. ფარისებრი ჯირკვლის კარცინომის რომელი ფორმისათვის არის

დამახასიათებელი ამილოიდის არსებობა
ა) ფოლიკულური კიბო
ბ) პაპილური კიბო
*გ) მედულური კიბო
დ) არადიფერენცირებული კიბო
1751. ფარისებრი ჯირკვლის კიბოს რომელი ფორმის ნაირსახეობაა

ნათელუჯრედოვანი კიბო
ა) B - უჯრედებიდან განვითარებულის
*ბ) ფოლიკულური კარცინომის
გ) არადიფერენცირებული კიბოს
დ) მედულური კიბოს
1752. რომელი სტრუქტურების არსებობით ხასითდება პაპილური კიბო

ა) ფოლიკულების
*ბ) დვრილისებური სტრუქტურების
გ) კიბოს მარგალიტის
დ) სოლიდური ფენების
1753. ცხვირის და ცხვირის წიაღის რომელი ავთვისებიანი სიმსივნე გვხვდება

ყველაზე ხშირად
*ა) ჰაიმორის წიაღის
ბ) ცხვირის ძგიდის
გ) ცხვირის ღრუს
დ) შუბლის წიაღის
ე) სოლისებრი წიაღის
1754. ყურის კიბოს უპირატესი ლოკალიზაცია

*ა) ყურის ნიჟარა
ბ) სასმენი ხვრელი
გ) შუა ყური
დ) შიგა ყური
1755. პირ-ხახაში ყველაზე ხშირად სად ვითარდება ავთვისებიანი სიმსივნე

ა) ენის ძირზე
ბ) ნაქზე
*გ) ნუშურებზე
დ) რბილ სასაზე
ე) საყლაპავის უკანა კედელზე
1756. ენის რომელი ნაწილი ზიანდება ყველაზე ხშირად ავთვისებიანი

სიმსივნით
ა) დორზალური ზედაპირი
ბ) ქვედა ზედაპირი
*გ) გვერდითი კიდე
დ) ენის ძირი
1757. როგორ დიაგნოსტირდება ფეოქრომოციტომა

ა) რენტგენოლოგიურად
*ბ) სისხლში ან შარდში კატექოლამინების დონის განსაზღვრით
გ) იმუნოლოგიური ტესტებით
დ) სისხლის კლინიკური ანალიზით
ე) რენტგენოლოგიურად, იმუნოლოგიური ტესტებით და სისხლის
კლინიკური ანალიზით
1758. რა არის შმინკეს დაავადება

ა) ყბა-ყურა ჯირკვლის ადენომა
*ბ) ნუშურას ლიმფოეპითელიომა
გ) ენის ძირის კიბო
დ) ზედა ტუჩის ბაზალურუჯრედოვანი კიბო
ე) ნაქის პაპილომა
1759. ყველაზე ხშირად კიბოთი ტუჩების რა ნაწილი ზიანდება

ა) ზედა ტუჩი
ბ) ტუჩის კუთხეები
*გ) ქვედა ტუჩი
დ) ტუჩის ყაეთნისა და ლორწოვანის საზღვარი
ე) ტუჩის ყველა ნაწილი თანაბრად
1760. ყველაზე ხშირად რომელი სანერწყვე ჯირკვლები ზიანდება

სიმსივნურად
ა) ყბისქვეშა
*ბ) ყბაყურა
გ) ენისქვეშა
დ) მცირე სანერწყვე ჯირკვლები
ე) თანაბრად ყველა სანერწყვე ჯირკვალი
1761. ყველაზე ხშირად ხორხის რომელი ნაწილი ზიანდება სიმსივნურად

*ა) ჭეშმარიტი მბგერავი იოგები
ბ) ვესტიბულური ნაოჭები
გ) ჭეშმარიტი მბგერავი იოგები და ნაოჭქვეშა არე
დ) სწორია ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი თანაბრად
1762. ხორხის კიბოს დროს ჩამოთვლილი მორფოლოგიური ვარიანტებიდან

ყველაზე ხშირია
*ა) ბრტყელუჯრედოვანი გარქოვანებული კიბო
ბ) ბრტყელუჯრედოვანი არაგარქოვანებული კიბო
გ) ბაზალურუჯრედოვანი კიბო
დ) სარკომა
ე) ადენოკარცინომა
1763. ხორხის კიბოს დიფერენციალური დიაგნოსტიკა უნდა გატარდეს

*ა) ხორხის ტუბერკულოზთან
ბ) ხორხის ათაშანგთან
გ) ხორხის კეთილთვისებიან სიმსივნეებთან
დ) ხორხის დამბლასთან
ე) ყველა ჩამოთვლილ დაავადებასთან
1764. კანისა და ლორწოვანის რომელ დაავადებას ახასიათებს ბუშტუკების

ა) ბრტყელუჯრედოვან გარქავებულ კიბოს
ბ) ბაზალურუჯრედოვან კიბოს
*გ) პემფიგუსს
დ) გრანულაციური ტიპის ანგიომას
1765. როგორი ციტოლოგიური სურათი ახასიათებს პემფიგუსს

ა) უჯრედებში პერინუკლეური ნათელი არე
ბ) ციტოპლაზმის არასწორი კონტურები
გ) შედარებით მონომორფული სურათი
1766. მიკროსკოპულად რომელი წარმონაქმნებისაგან სჭირდება

დიფერენცირება გლომანგიომას
ა) ჰემანგიოპერიციტომისაგან
ბ) კაპილარული ანგიომისაგან
გ) ჰემანგიოენდოთელიომისაგან
1767. მეორადი ფლორის შესასწავლად ნახველის პრეპარატები იღებება

ა) პაპენჰეიმის მეთოდით
ბ) ცილ–ნილსენის მეთოდით
*გ) გრამის მეთოდით
1768. პრერენალურ პროტეინურიას განაპირობებს:

ა) ბაზალური მემბრანის დაზიანება;
*ბ) ქსოვილოვანი ცილების გაძლიერებული დაშლა;
გ) შარდის გამომტანი გზების ანთებით გამოწვეული ექსუდატის მოხვედრა
შარდში;
დ) თირკმელების მილაკების დაზიანება;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი ფაქტორი.
1769. რენალურ პროტეინურიას განაპირობებს:

*ა) ცილების ფილტრაციისა და რეადსორბციის დარღვევა;
ბ) დისპროტეინემია;
გ) შარდსაწვეთების ანთებით გამოწვეული ექსუდატის მოხვედრა შარდში;
დ) თირკმლის კენჭი;
1770. პოსტრენალური პროტეინურია განპირობებულია:

ა) დაბალი მოლეკულური მასის მქონე ცილების გავლით დაუზიანებელი
თირკმლის ფილტრში;
ბ) პლაზმის ნორმალური ცილების ფილტრაციით დაზიანებული თირკმლის
ფილტრში;
გ) ცილის რეაბსორბციის დარღვევით პროქსიმალურ მილაკებში;
*დ) შარდის გამომტანი გზების დაავადებით გამოწვეული ექსუდატის
მოხვედრით შარდში;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი ფაქტორით.
1771. პროტეინურიის ხარისხი ასახავს:

ა) თირკმელების ფუნქციურ უკმარისობას;
*ბ) ნეფრონის დაზიანების ხარისხს;
გ) რეაბსორბციის დარღვევის ხარისხს;
დ) ყველა პასუხი სწორია;
1772. 3-ჭიქიანი სინჯის დროს სისხლის აღმოჩენა სამივე ჭიქაში მიუთითებს,

რომ სისხლის დენა აღინიშნება:
*ა) ზედა საშარდე გზებში და თირკმელებში;
ბ) ქვედა საშარდე გზებში;
გ) შარდის ბუშტში;
დ) ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი სწორია;
1773. შარდის 3-ჭიქიანი სინჯის დროს სისხლის არსებობა პირველ ჭიქაში

მიუთითებს სისხლდენაზე:
ა) თირკმელებიდან;
ბ) ზედა საშარდე გზებიდან;
*გ) ურეთრიდან;
დ) შარდის ბუშტიდან;
ე) ნებისმიერი ზემოთჩამოთვლილი სწორია.
1774. შარდის ნალექის ელემენტებს შორის მხოლოდ თირკმლისმიერი

წარმოშობა აქვს:
ა) ერითროციტებს;
ბ) ლეიკოციტებს;
*გ) ცილინდრებს;
დ) ბრტყელ ეპითელურ უჯრედებს;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ ელემენტებს.
1775. შარდის შეფარდებითი სიმკვრივის განსაზღვრა გვაძლევს წარმოდგენას:

ა) თირკმელების გამომყოფ ფუნქციაზე;
*ბ) თირკმელების კონცენტრაციულ ფუნქციაზე;
გ) თირკმელების საფილტრაციო ფუნქციაზე;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილ ფუნქციაზე;
1776. თუ თირკმელების დაავადების დროს წამყვანია გორგლების დაზიანება,

ა) კონცენტრაციის უნარის დარღვევა;
*ბ) ფილტრაციის დაქვეითება;
გ) რეაბსორბციის დარღვევა;
დ) სეკრეციის დარღვევა;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი ფუნქციის დარღვევა.
1777. ცილინდრების არსებობა და მათი რაოდენობა შარდში:

ა) შეესაბამება ცილის შემცველობას შარდში;
ბ) არ შეესაბამება ცილის შემცველობას შარდში;
გ) შეესაბამება თირკმელების დაზიანების ხარისხს;
დ) დამოკიდებულია პროტეინურიის სახეობაზე;
*ე) სწორი პასუხი არ არის;
1778. სადიაგნოზო მნიშვნელობა არა აქვს, თუ პრეპარატში გვხდება

ერთეული:
ა) მარცვლოვანი ცილინდრი;
ბ) ცვილისებური ცილინდრი;
*გ) ჰიალინური ცილინდრი;
დ) ერითროციტული ცილინდრი;
ე) ლეიკოციტური ცილინდრი.
1779. ერითროციტული ცილინდრები წარმოიქმნება:

ა) თირკმლისმიერი ლეიკოციტურიის დროს;
*ბ) თირკმლისმიერი ერითროციტურიის დროს;
გ) კენჭის არსებობისას შარდსაწვეთში;
დ) კენჭის არსებობისას შარდის ბუშტში;
ე) ყოველივე ზემოჩამოთვლილი სწორია.
1780. თირკმლის ეპითელის ცხიმოვანი გადაგვარება მიუთითებს:

ა) მწვავე ნეფრიტზე;
*ბ) ამილოიდურ ნეფროზზე;
გ) ამილოიდოზზე;
დ) პიელონეფრიტზე;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ დაავადებაზე.
1781. ცილინდრურია პროტეინურიის გარეშე შესაძლებელია, თუ შარდის pH

მილაკებში არის:
*ა) მჟავე;
ბ) სუსტი ტუტე;
გ) ტუტე;
დ) ნეიტრალური;
1782. ცილინდრები სწრაფად იშლება, თუ შარდის pH არის:

ა) მჟავე;
ბ) ძლიერ მჟავე;
*გ) ტუტე;
დ) ნეიტრალური;
ე) ცილინდრების დაშლა არ არის დამოკიდებული სიმჟავეზე.
1783. ცხიმოვანი ცილინდრები გვხვდება:

ა) მწვავე ნეფრიტის დროს;
ბ) თირკმელებიდან სისხლის დენის დროს;
გ) ამილოიდური ნეფროზის დროს;
დ) პიელონეფრიტის დროს;
*ე) ლიპოიდური ნეფროზის დროს.
1784. ერთროციტული ცილინდრები გვხვდება ყველა ქვემოთჩამოთვლილი

დაავადების დროს, გარდა:
ა) მწვავე ნეფრიტისა;
ბ) თირკმელების ტრავმული დაზიანებისა;
*გ) თირკმელების ამილოიდოზისა;
დ) თირკმლის ინფარქტისა;
1785. 3-ჭიქიანი სინჯის დროს სამივე სინჯში შარდი მღვრიეა, ამასთან

ბოლო უფრო მღვრიეა, ვიდრე პირველი. სავარაუდოა:
*ა) ცისტიტი;
ბ) პიელონეფრიტი;
გ) მწვავე გლომერულონეფრიტი;
დ) შარდკენჭოვანი დაავადება;
ე) ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი.
1786. ბილირუბინი აღმოჩნდება შარდში ყველა ქვემოჩამოთვლილი

დაავადებისას, გარდა:
ა) ნაღველკენჭოვანი დაავადებისა;
ბ) პარენქიმატოზული ჰეპატიტისა;
*გ) ჰემოლიზური ანემიებისა;
დ) პანკრეასის თავის სიმსივნისა;
ე) ინფექციური ჰეპატიტისა.
1787. თუ შარდში არ არის ურობილინი, სავარაუდოა:

ა) ჰემოლიზური სიყვითლე;
*ბ) ობტურაციული სიყვითლე;
გ) პარენქიმატოზული სიყვითლე;
დ) ყოველივე ზემოჩამოთვლილი;
1788. ურობილინი შარდში აღინიშნება ყველა ქვემოჩამოთვლილი დაავადების

დროს, გარდა:
ა) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემიისა;
*ბ) ახალშობილთა ფიზიოლოგიური სიყვითლისა და ობტურაციული
სიყვითლისა;
გ) ინფექციური ჰეპატიტისა;
დ) პარენქიმატოზული სიყვითლისა;
ე) მიკროსფეროციტული ჰემოლიზური ანემიისა.
1789. თირკმლის და გარდამავალი ეპითელიუმი შარდში იფერება:

ა) ურობილინით;
*ბ) ბილირუბინით;
გ) ინდიკანით;
დ) მიოგლობინით და ჰემოგლობინით;
1790. თუ ნაღველი არ გადადის ნაწლავში, შარდში აღინიშნება:

ა) ურობილინურია;
*ბ) ურობილინურიის გაქრობა;
გ) სტერკობილინურია;
დ) ჰემოსიდერინურია;
ე) მიოგლობინურია.
1791. ურობილინის გამოჩენა შარდში ობტურაციული სიყვითლის დროს

შეიძლება ნიშნავდეს:
*ა) სანაღვლე გზების განვლადობის აღდგენას;
ბ) სანაღვლე გზების გადაკეტვას;
გ) ღვიძლის პარენქიმის დაზიანებას;
დ) ღვიძლის ფუნქციის აღდგენას;
ე) არაკონიუგირებული ბილირუბინის მომატებას.
1792. მხოლოდ ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში შარდში გვხდება:

ა) გლუკოზა;
*ბ) ლაქტოზა;
გ) ფრუქტოზა;
დ) გალაქტოზა;
ე) ყველა ზემოჩამოთვლილი ნივთიერება.
1793. ღამის დიურეზის მომატებას ეწოდება:

ა) პოლიურია;
ბ) ოლიგურია;
გ) ანურია;
დ) პოლაკიზურია;
*ე) ნიკტურია.
1794. რენალური გლუკოზურიის მიზეზი შეიძლება იყოს:
*ა) გლუკოზის რეაბსორბციის დარღვევა პროქსიმალურ მილაკებში;
ბ) დაუზიანებელ თირკმლის ფილტრში გლუკოზის ფილტრაციის დარღვევა;
გ) გლუკოზის რეაბსორბციის დარღვევა დისტალურ მილაკებში;
დ) თირკმლის ეპითელიუმის მიერ გლუკოზის სეკრეცია;
ე) ყოველივე ზემოჩამოთვლილი.
1795. რენალური გლუკოზურიის დროს თირკმლის ზღურბლი:

ა) აწეულია;
*ბ) დაწეულია;
გ) შეუცვლელია;
დ) მნიშვნელოვნად აწეულია;
1796. შარდში გლუკოზის რაოდენობასა და პოლიურიის ხარისხს შორის:

*ა) არის პარალელიზმი;
ბ) პარალელიზმი არ არის;
გ) უკუდამოკიდებულია;
დ) ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი სწორია.
1797. კეტონური სხეულაკების არსებობა შარდში შაქრიანი დიაბეტის დროს

*ა) დაავადების სიმძიმეს;
ბ) თერაპიის ეფექტურობას;
გ) დაავადების ხანგრძლივობას;
დ) თირკმელების დაზიანების ხარისხს;
ე) ანგიოპათიის ხარისხს.
1798. ნაწლავებში ცილების ინტენსიური ლპობის დროს შარდში მატულობს:

ა) ბილირუბინი;
*ბ) ინდიკანი;
გ) ურობილინი;
დ) ალბუმინი;
ე) სტერკობილინი.
1799. შარდში თეთრი ნალექი წარმოიქმნება:

ა) ჰემატურიის დროს;
*ბ) ფოსფატურიის დროს;
გ) ურიკემიის დროს;
დ) ლიპიდურიის დროს;
ე) ოქსალატურიის დროს.
1800. ფოსფატები შარდში იხსნება:

ა) ტუტის დამატებისას;
*ბ) მჟავას დამატებისას;
გ) გათბობისას;
დ) კალციუმის დამატებისას;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ შემთხვევაში.
1801. ცხიმი შარდში იხსნება:

*ა) ეთერის დამატებისას;
ბ) მარილმჟავას დამატებისას;
გ) გათბობისას;
დ) ტუტის დამატებისას;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ შემთხვევაში.
1802. თუ მარილმჟავას დამატების შემდეგ შარდის სიმღვრივე გაქრა, ეს

მიუთითებს, რომ შარდში არის:
ა) შარდმჟავა;
*ბ) ოქსალატები;
გ) ურატები;
დ) ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი;
1803. თუ 10% ტუტის დამატების შემდეგ შარდში სიმღვრივე გაქრა, ეს

მიუთითებს, რომ შარდში არის:
ა) შარდმჟავა;
ბ) ფოსფატები;
გ) ოქსალატები;
*დ) ურატები;
ე) ლიპიდები.
1804. შარდის სიმღვრივის მატება გათბობისას მიუთითებს, რომ შარდში

არის:
ა) ურატები;
*ბ) ფოსფატები;
გ) შარდმჟავა;
დ) ქოლესტერინი;
ე) ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი.
1805. შარდის ტუტე რეაქცია უფრო ხშირად გვხდება:

*ა) ცისტიტის დროს;
ბ) პიელონეფრიტის დროს;
გ) მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს;
დ) შარდკენჭოვანი დაავადების დროს;
ე) ამილოიდოზის დროს.
1806. "ხორცის ნარეცხის" ფერი შარდი აღინიშნება:

*ა) მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს;
ბ) პიელონეფრიტის დროს;
გ) შაქრიანი დიაბეტის დროს;
დ) თირკმელების ამილოიდოზის დროს;
ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისას.
1807. შარდს აქვს მოყავისფრო-მომწვანო (ლუდის) ფერი:
ა) მწვავე გლომერულონეფრიტის დროს;
ბ) თირკმელების ტუბერკულოზის დროს;
*გ) პარენქიმატოზული ჰეპატიტის დროს;
დ) ჰემოლიზური სიყვითლის დროს;
ე) შარდკენჭოვანი დაავადების დროს.
1808. დღეღამეში 3 ლიტრზე მეტი შარდის გამოყოფა ახასიათებს:

ა) ცისტიტს;
*ბ) უშაქრო დიაბეტს;
გ) პიელონეფრიტს;
დ) მწვავე გლომერულონეფრიტს;
ე) თირკმელების მწვავე უკმარისობა.
1809. პრერენალური პროტეინურია არ აღინიშნება:

ა) სისხლძარღვშიდა ჰემოლიზის დროს;
*ბ) თირკმლის გორგლების დაზიანების დროს;
გ) მიელომის დროს;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს;
1810. თირკმლის მწვავე უკმარისობას ახასიათებს:

ა) დღეღამის დიურეზის მატება;
*ბ) შარდის გამოყოფის შემცირება ან სრული შეწყვეტა;
გ) ღამის დიურეზის მატება;
დ) ხშირი შარდვა;
ე) მტკივნეული შარდვა.
1811. შარდის შეფარდებით სიმკვრივეს მნიშვნელოვნად ზრდის:

ბ) ცილა;
გ) მარილები;
*დ) გლუკოზა;
ე) ლორწო.
1812. ჰემოლიზური სიყვითლის დროს შარდის ფერია:

ა) მუქი-ყვითელი;
ბ) რუხი;
გ) მომწვანო-მოყვითალო;
დ) ღია-ყვითელი;
*ე) მუქი, თითქმის შავი.
1813. შარდის ვარდისფერი ან წითელი შეფერვა ახასიათებს:

ა) ერითროციტურიას;
ბ) ჰემოგლობინურიას;
გ) პორფირინურიას;
დ) მიოგლობინურიას;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ მდგომარეობას.
1814. ლიმფის დიდი მინარევი შეფერავს შარდს:

ა) წითლად;
ბ) რუხად;
გ) ღია-ყვითლად;
დ) მომწვანო-ყვითლად;
*ე) რძისფრად.
1815. მწვავე ნეფრიტის დროს შარდის სიმღვრივე გამოწვეულია:

ა) მარილებით;
*ბ) ერითროციტებით;
გ) ლეიკოციტებით;
დ) ეპითელური უჯრედებით;
ე) ბაქტერიებით.
1816. მჟაუნმჟავა კალციუმის კრისტალებს შარდის ნალექში აქვთ:

*ა) ოქტაედრების და მრგვალი წარმონაქმნების ფორმა;
ბ) გამჭვირვალე წვრილი ნემსების ფორმა;
გ) მოყვითალო-მოყავისფრო ნემსების ფორმა;
დ) დიდი გამჭვირვალე ფირფიტების ფორმა;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი ფორმა.
1817. შარდის ბუშტის ანთების დროს შარდში გვხდება დიდი რაოდენობით:

ა) ბრტყელი ეპითელის უჯრედები;
*ბ) ლეიკოციტები;
გ) პიროგოვ-ლანგჰანსის უჯრედები;
დ) მალბინის უჯრედები;
ე) თირკმლის ეპითელიუმის უჯრედები.
1818. შარდის ფერი პირამიდონის მიღების შემდეგ შეიძლება გახდეს:

ა) მწვანე;
ბ) მომწვანო-მოყვითალო;
*გ) წითელი;
დ) ლურჯი;
ე) თეთრი.
1819. შარდს აქვს ხილის სუნი:

ა) პიელონეფრიტის დროს;
*ბ) დიაბეტური კომის დროს;
გ) შეგუბებითი თირკმლის დროს;
დ) ნეფროტული სინდრომის დროს;
ე) ცისციტის დროს.
1820. გლუკოზურიის მიზეზია:

ა) შაქრის დიდი რაოდენობით მიღება;
ბ) თიროქსინის ჰიპერსეკრეცია;
გ) სტრესული სიტუაციები;
დ) ადრენალინის შეყვანა;
*ე) ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი.
1821. მწვავე ნეფრიტის დროს შარდში აღინიშნება:

ა) ლეიკოციტურია;
ბ) ცილინდრურია;
გ) შარდმჟავას კრისტალები დიდი რაოდენობით;
დ) გლუკოზურია;
*ე) მიკროჰემატურია.
1822. პიურია ახასიათებს:

ა) ქრონიკულ ნეფრიტს;
*ბ) პიელონეფრიტს;
გ) ნეფროტულ სინდრომს;
დ) თირკმლის მწვავე უკმარისობას;
ე) თირკმლის ქრონიკულ უკმარისობას;
1823. ქოლესტერინის კრისტალები შარდის ნალექში გამოიყურება, როგორც:

ა) გრძელი წვრილი უფერო ნემსები;
ბ) წვრილი ამორფული ბურთულები;
*გ) უფერო რომბისებრი ფირფიტები წაკვეთილი კუთხეებით და კიბისებური
კიდით;
დ) რომბისებური პრიზმები;
ე) კონვერტის მსგავსი ოქტაედრები.
1824. ცილინდრურია (3-5 ცილინდრი მხედველობის არეში) აღინიშნება:

*ა) ნეფრიტის, ნეფროზის დროს;
ბ) ჰეპატიტის დროს;
გ) ცისტიტის დროს;
დ) შაქრიანი დიაბეტის დროს;
ე) ურეთრიტის დროს.
1825. თირკმლის ეპითელი შარდის ნალექში გვხდება დიდი რაოდენობით:

ა) ცისტიტის დროს;
ბ) პიელიტის დროს;
*გ) ნეფროზის დროს;
დ) ურეთრიტის დროს;
ე) პროსტატიტის დროს.
1826. შარდის რეაქცია მჟავეა ყველა ჩამოთვლილი დაავადების დროს,

გარდა:
*ა) ცისტიტისა;
ბ) მწვავე ნეფრიტისა;
გ) დიაბეტური კომისა;
დ) შეგუბებითი თირკმლისა;
ე) თირკმლის მწვავე უკმარისობისა,
1827. ამორფული ფოსფატების და ტრიპელფოსფატების დიდი რაოდენობა

გვხდება შარდში:
ა) შეგუბებითი თირკმლის დროს;
*ბ) ცისტიტის დროს;
გ) მწვავე ნეფრიტის დროს;
დ) ნეფროტული სინდრომის დროს;
ე) თირკმლის კენჭოვანი დაავადების დროს.
1828. ჰემოგლობინურია ახასიათებს:

ა) მწვავე ნეფრიტის;
ბ) თირკმლის კენჭოვან დაავადებას;
გ) ცისტიტს;
*დ) ჰემოლიზურ სიყვითლეს;
ე) პარენქიმულ სიყვითლეს.
1829. ტერმინი იზოსტენურია ნიშნავს:

ა) იშვიათ შარდვას;
ბ) დღეღამის დიურეზის მომატებას;
გ) შარდის გამოყოფის სრულ შეწყვეტას;
*დ) შარდის ოსმოსური კონცენტრაციის გაიგივებას სისხლის ოსმოსურ
კონცენტრაციასთან;
ე) შარდის ოსმოსური კონცენტრაციის დაქვეითებას სისხლის ოსმოსურ
კონცენტრაციასთან შედარებით.
1830. იზოსტენურია შეიძლება აღინიშნებოდეს:

ა) პიელონეფრიტის დროს;
ბ) შაქრიანი დიაბეტის დროს;
გ) მწვავე ნეფრიტის დროს;
*დ) შეჭმუხნული თირკმლის დროს;
ე) თირკმლის მწვავე უკმარისობის დროს.
1831. დროებითი ბილირუბინურია ახასიათებს:

ა) დუოდენიტს;
ბ) ჰემოლიზურ სიყვითლეს;
გ) პანკრეატიტს;
დ) შეგუბებით თირკმელს;
*ე) ვირუსულ ჰეპატიტს.
1832. შარდის ნალექის პრეპარატებს ღებავენ ცილ-ნილსენის მეთოდით, თუ

ეეჭვებათ:
ა) თირკმლის სიმსივნე;
ბ) ცისტიტი;
*გ) თირკმლის ტუბერკულოზი;
დ) შარდ-კენჭოვანი დაავადება;
ე) შაქრიანი დიაბეტი;
1833. კეტონური სხეულაკები გამოვლინდება შარდში:
ა) მწვავე ნეფრიტის დროს;
ბ) კენჭოვანი დაავადების დროს;
გ) თირკმელების ქრონიკული უკმარისობის დროს;
დ) თირკმელების ტუბერკულოზის დროს;
*ე) შაქრიანი დიაბეტის დროს.
1834. ზიმნიცკის სინჯის მეშვეობით შეიძლება ვიმსჯელოთ:

ა) ენდოგენური კრეატინინის კლირენსზე;
ბ) კალიუმის რეაბსორბციაზე;
გ) ინულინის კლირენსზე;
*დ) თირკმელების კონცენტრაციის უნარზე;
ე) რენინის სინთეზზე.
1835. ზიმნიცკის სინჯის დროს თირკმელების კონცენტრაციის უნარის

დაქვეითება ყველა ულუფაში გვხდება:
ა) თირკმლის სიმსივნის დროს;
ბ) თირკმელების კენჭოვანი დაავადების დროს;
*გ) თირკმელების ქრონიკული უკმარისობის დროს;
დ) თირკმელების ტუბერკულოზის დროს;
ე) პიელიტის დროს.
1836. ჰემოსიდერინი შარდის ნალექში გვხდება:

ა) ჰიპოპლაზიური ანემიის დროს;
ბ) B-12-დეფიციტური ანემიის დროს;
გ) რკინადეფიციტური ანემიის დროს;
დ) ცისტიტის დროს;
*ე) ჰემოლიზური ანემიის დროს.
1837. ჰემოლიზური სიყვითლის სადიფერენციაციო ნიშანია:

ა) პროტეინემია;
ბ) ცილინდრურია;
*გ) ურობილიბინურია;
დ) პიურია;
ე) კეტონურია.
1838. ობტურაციული სიყვითლის დროს შარდში აღინიშნება:

*ა) კონიუგირებული ბილირუბინი;
ბ) ინდიკანი;
გ) ცილინდრურია;
დ) პროტეინურია;
ე) ლაქტოზურია.
1839. შარდში ჰემოსიდერინის გამოსავლენად უნდა გამოკვლეულ იქნას:

ა) დღე-ღამის შარდი;
*ბ) შარდის ნალექი;
გ) დილის შარდი;
დ) ნალექის ზედა სითხე;
ე) გაფილტრული შარდი.
1840. შარდში ჰემოსიდერინი გამოვლინდება შემდეგი დაავადების დროს:

ა) ჰემოლიზური ანემია;
ბ) მარკიაფავა-მიკელის დაავადება;
გ) ნაყოფის ერითრობლასტოზი;
*დ) ყველა ზემოჩამოთვლილი სწორია;
1841. ფოსფატები შარდში შეიძლება დაიშალოს:

ა) ნალექისათვის გამოხდილი წყლის დამატებით;
ბ) შეთბობით;
გ) ეთერის შერევით;
დ) ნალექისათვის ტუტის დამატებით;
*ე) ნალექისათვის მჟავას დამატებით.
1842. კუჭის სეკრეციას იკვლევენ:

ა) ზონდირების ფრაქციული მეთოდით, წვრილი ზონდით;
ბ) ინტრაგასტრალური pH-მეტრიით;
გ) უზონდო მეთოდებით;
დ) უროპეფსინის განსაზღვრით, ტუგოლუკოვის მეთოდით;
*ე) ყველა ზემოჩამოთვლილი მეთოდით.
1843. კუჭის შიგთავსის საერთო სიმჟავე შედგება:

ა) თავისუფალი მარილმჟავისაგან;
ბ) თავისუფალი და შეკავშირებული მარილმჟავისაგან;
გ) თავისუფალი მარილმჟავისა და მჟავე ნარჩენისაგან;
*დ) თავისუფალი მარილმჟავის, შეკავშირებული მარილმჟავის და მჟავე
ნარჩენისაგან;
ე) ყველა ზემოჩამოთვლილი სწორია.
1844. კუჭის წვენის მჟავე კომპონენტების განსაზღვრისათვის გამოიყენება

ყველა მეთოდი, გარდა:
ა) მიხაელისის ტიტრაციის მეთოდისა;
ბ) ტეპფერის ტიტრაციის მეთოდისა;
*გ) ტიტრაციის მეთოდისა საღებავის გამოყენებით;
დ) ტიტრაციის მეთოდისა ფენოლფტალეინის, დიმეთილამიდოაზობენზოლის
და ალიზარინსულფონმჟავა ნატრიუმის გამოყენებით;
1845. თავისუფალ მარილმჟავას გამოავლენს:

ა) ფენოლფტალეინი;
*ბ) დიმეთილამიდოაზობენზოლი;
გ) ალიზარინსულფონმჟავა ნატრიუმი;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი ნივთიერება;
ე) არც ერთი ზემოთჩამოთვლილ ნივთიერება.
1846. ალიზარინსულფონმჟავა ნატრიუმის მეშვეობით იტიტრება:

ა) საერთო სიმჟავე;
ბ) თავისუფალი მარილმჟავა;
*გ) თავისუფალი მარილმჟავა და მჟავე ნარჩენი;
დ) შეკავშირებული მარილმჟავა;
ე) შეკავშირებული მარილმჟავა და მჟავე ნარჩენი.
1847. ტეპფერის მეთოდით გატიტვრის დროს იხმარება:

ა) ფენოლფტალეინი და ალიზარინსულფონმჟავა ნატრიუმი;
ბ) ალიზარინსულფონმჟავა ნატრიუმი;
გ) ფენოლფტალეინი და დიმეთილამიდოაზობენზოლი;
*დ) ფენოლფტალეინი, დიმეთილამიდოაზობენზოლი და
ალიზარინსულფონმჟავა ნატრიუმი;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი პასუხი სწორია.
1848. ტეპფერის მეთოდი გამოიყენება, თუ კუჭის წვენში უნდა

განისაზღვროს:
ა) თავისუფალი მარილმჟავა;
ბ) შეკავშირებული მარილმჟავა და მჟავე ნარჩენი;
გ) მხოლოდ მჟავე ნარჩენი;
დ) შეკავშირებული მარილმჟავა;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი.
1849. კუჭის წვენის მჟავე ნარჩენის შემადგენლობაში შედის:

ა) რძის მჟავა;
ბ) რძის, ერბოს, ვალერიანის, ძმრის და სხვა ორგანული მჟავები;
*გ) ორგანული მჟავები და მჟავე რეაქციის ფოსფატები;
დ) მარილმჟავა;
1850. ნერწყვის ჯირკვლები გამოჰყოფს:

ა) მალტაზას;
ბ) ენტეროკინაზას;
გ) ლიპაზას;
*დ) ამილაზას;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ ფერმენტს.
1851. კუჭის წვენის მჟავე რეაქციას ჰქმნის შემდეგი უჯრედები:

ა) კუჭის ლორწოვანი გარსის მთავარი უჯრედები;
*ბ) კუჭის ლორწოვანი გარსის ამომფენი უჯრედები;
გ) კუჭის ლორწოვანი გარსის ზედაპირული ეპითელიუმი;
დ) კუჭის ლორწოვანი გარსის დამატებითი უჯრედები;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი უჯრედები.
1852. ლორწოს წარმომქმნელი უჯრედებია:

ა) კუჭის ლორწოვანი გარსის მთავარი უჯრედები;
ბ) კუჭის ლორწოვანი გარსის ამომფენი უჯრედები;
*გ) კუჭის ლორწოვანი გარსის საფარველი უჯრედები;
დ) კუჭის ლორწოვანი გარსის არგენტოფილური უჯრედები;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი უჯრედები.
1853. აქილია დამახასიათებელია:

ა) ქრონიკული ატროფიული გასტრიტისათვის;
ბ) ავთვისებიანი სიმსივნეებისათვის;
გ) ვიტამინ B-12 და ფოლიუმმჟავა დეფიციტური ანემიებისათვის;
დ) ინტოქსიკაციებისათვის;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი მდგომარეობისათვის.
1854. გასტრინის ძირითადი დანიშნულებაა:

ა) კუჭქვეშა ჯირკვლის ფერმენტების გააქტივება;
ბ) კუჭში პეპსინოგენის გარდაქმნა პეპსინად;
*გ) კუჭის წვენის სეკრეციის სტიმულირება;
დ) კუჭქვეშა ჯირკვლის სეკრეციის სტიმულირება;
1855. პეპსინის მომატება კუჭის წვენში აღინიშნება:

ა) კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების დროს;
ბ) ჰიპერთირეოზის დროს;
გ) შაქრიანი დიაბეტის დროს;
დ) ადენოკორტიკოტროპული ჰორმონის შეყვანის საპასუხოდ;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი სწორია.
1856. უხსნადი ცხიმოვანი მჟავები კუჭ-ნაწლავის სისტემაში გარდაიქმნება

ხსნად მჟავებად:
ა) პანკრეასის წვენის ლიპაზის ზეგავლენით;
*ბ) ნაღვლის მჟავების ზეგავლენით;
გ) კუჭის წვენის მარილმჟავას ზეგავლენით;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილის ზეგავლენით;
1857. ცილების გაჯირჯვებას კუჭ-ნაწლავის სისტემაში ხელს უწყობს:

ა) ფერმენტები;
ბ) ნაღველი;
*გ) მარილმჟავა;
დ) ნაწლავის წვენი;
1858. კუჭის წვენის მარილმჟავას ფუნქციაა:

ა) საკვების ცილების გაჯირჯვება;
ბ) ცილების მომზადება პროტეოლიზისათვის;
გ) ბაქტერიციდული ზემოქმედება;
დ) პეპსინოგენის გააქტიურება;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი სწორია.
1859. ნაღვლის მწვანე შეფერვა განპირობებულია ბილირუბინის გარდაქმნით

ბილივერდინად. ამის მიზეზია:
ა) დუოდენიტი;
*ბ) ქოლეცისტიტი;
გ) ქოლანგიტი;
დ) კუჭის წვენის ნაღველთან შერევა;
1860. ბილირუბინის ბილივერდინად გარდაქმნას ხელს უწყობს:

ა) ნაღვლის ტუტე რეაქცია;
ბ) ნაღვლის ნეიტრალური რეაქცია;
*გ) ნაღვლის მჟავე რეაქცია;
დ) ნაღვლის რეაქციას მნიშვნელობა არა აქვს;
1861. დუოდენალური ნაღვლის მოცულობის შემცირება აღინიშნება:

ა) ღვიძლის ციროზის დროს;
ბ) ნაღვლკენჭოვანი დაავადების დროს;
გ) ქოლეცისტიტის დროს;
დ) ინფექციური ჰეპატიტის დროს;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადების დროს.
1862. კუჭის ბიოპტატის შეღებილ ანაბეჭდებში Helicobacter pylori-ის

ვეძებთ:
ა) ცილინდრული ეპითელის უჯრედების ციტოპლაზმაში;
ბ) ბრტყელი ეპითელის უჯრედების ციტოპლაზმაში;
*გ) უჯრედთაშორის ქსოვილოვან სითხეში;
1863. ნაღვლის მიკროსკოპიისას ქოლეცისტიტის დროს აღმოჩნდება:

*ა) მაღალი პრიზმატული წამწამიანი ეპითელიოციტები;
ბ) წვრილი პრიზმატული «მძიმისებური» ეპითელიოციტები;
გ) ცილინდრული ეპითელიოციტები;
დ) ბრტყელი ეპითელიოციტები;
1864. ნაღვლის მიკროსკოპიისას ქოლანგიტების დროს გვხვდება:

ა) მაღალი პრიზმატული წამწამიანი ეპითელიოციტები;
*ბ) წვრილი პრიზმატული «მძიმისებრი» ეპითელიოციტები;
გ) ცილინდრული ეპითელიოციტები;
1865. თუ პათოლოგიური პროცესი თორმეტგოჯა ნაწლავშია ნაღვლის
მიკროსკოპიისას გვხვდება:
ა) მაღალი პრიზმატული ეპითელიოციტები;
ბ) წვრილი პროზმატული «მძიმისმიერი» ეპითელიოციტები;
*გ) ცილინდრული ეპითელიოციტები;
1866. ნაღვლის მიკროსკოპიის დროს ლეიკოციტებისა და ლეიკოციტოიდების

დიფერენცირებისათვის გამოიყენება:
ა) შეღებვა ლუგოლით;
*ბ) რეაქცია პეროქსიდაზაზე;
გ) შეღებვა სუდან III-ით;
დ) შეღებვა სუდან შავით;
1867. თორმეტგოჯას შიგთავსის მიკროსკოპიისას ეოზინოფილური

გრანულოციტები აღინიშნება:
ა) ალერგიული ქოლეცისტიტების დროს;
ბ) ალერგიული ქოლანგიტების დროს;
გ) ჭიებით ინვაზიის დროს;
*დ) ყველა პასუხი სწორია;
1868. ნაღვლის კოლოიდური სტაბილურობის დარღვევაზე მიუთითებს:

ა) ქოლესტერინის კრისტალების დიდი რაოდენობა;
ბ) კალციუმის ბილირუბინატის დიდი რაოდენობა;
გ) მიკროლიტები;
*დ) ყველა პასუხი სწოეია;
1869. ნაღველკენჭოვანი დაავადების დროს ნაღვლის კენჭები შეიძლება

შედგებოდეს:
ა) ქოლესტერინისაგან;
ბ) ნაღვლის პიგმენტებისაგან;
გ) იყოს შერეული;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი სწორია;
1870. ნაღვლის მიკროსკოპიის დროს ვხვდებით მოყვითალო, გამჭვირვალე,

ხშირად ოთხკუთხედი ფორმისფირფიტებს, ზოგჯერ ჩამოტეხილი კუთხით. ეს
არის:
ა) ცხიმოვანი მჟავების კრისტალები;
ბ) კალციუმის ბილირუბინატი;
*დ) ქოლესტერინის კრისტალები;
1871. ნაღვლის ნალექში ან ლორწოში შეიძლება აღმოვაჩინოთ მუქი
მომრგვალო ან წახნაგოვანი წარმონაქმნები. შედგებიან კალციუმის მარილების,
ქოლესტერინისა და ლორწოსაგან. ეს არის:
ა) ცხიმოვანი მჟავების კრისტალები;
*გ) მიკროლიტები;
დ) ქოლესტერინის კრისტალები;
1872. თუ ნაღვლის ნატიურ პრეპარატში აღმოჩნდება ნემსისებური ფორმის

გამჭვირვალე კრისტალები, ესენია:
*ა) ცხიმოვანი მჟავების კრისტალები;
დ) ქოლესტერინის კრისტალები;
1873. ნაღველში კალციუმის ბილირუბინატის დასადგენად პრეპარატი უნდა

დამზადდეს:
ა) ნაღვლის ნებისმიერი წვეთისაგან;
*ბ) ნაღვლის ნალექიდან;
გ) ლორწოვანი ფიფქებიდან;
1874. ნორმალური (ყავისფერი) შეფერვა განავლისა განპირობებულია:

ა) ნახშირწყლებით;
ბ) ცილოვანი საკვებით;
გ) ცხიმებით;
*დ) სტერკობილინით;
ე) სტერკობილინოგენით.
1875. ნორმალურად ითვლება განავლის რეაქცია:

ა) მჟავე;
ბ) ტუტე;
გ) მკვეთრადტუტე;
*დ) ნეიტრალური;
1876. განავლის მასების ნორმალურ რეაქციას განაპირობებს:

ა) ცილოვანი საკვები;
ბ) ცხიმები;
გ) ნახშირწყლები;
*დ) მსხვილი ნაწლავის ბაქტერიული ფლორის ცხოველქმედება;
1877. განავლის მჟავე რეაქციას განაპირობებს:
ა) საკვების სწრაფი ევაკუაცია ნაწლავებში;
ბ) კოლიტი;
*გ) ნახშირწყლების დაშლის დარღვევა;
დ) ცილოვანი საკვების მოჭარბება;
ე) ცხიმების მოჭარბება.
1878. მკვეთრი ტუტე რეაქცია განავლისა, აღინიშნება ყველა ჩამოთვლილ

შემთხვევაში, გარდა:
ა) ნახშირწყლოვანი საკვების მოჭარბება;
ბ) აქლორჰიდრია;
*გ) ჰიპერქლორჰიდრია;
დ) ნაწლავებში ლპობითი პროცესების დროს;
1879. განავალში სტერკობილინზე რეაქცია უარყოფითია:

ა) დუოდენიტის დროს;
ბ) დუღილის კოლიტის დროს;
*გ) ფატერის დვრილის კიბოს დროს;
დ) მწვავე პანკრეატიტის დროს;
ე) ყველა ჩამოთვლილი დაავადებისას.
1880. ყველაზე უფრო მგრძნობიარე სინჯად განავალში სისხლის აღმოსაჩენად

ა) სინჯი გვაიაკის;
*ბ) ბენზიდინის სინჯი;
გ) პირამიდონის სინჯი;
დ) ორთოტოლუიდინის სინჯი;
1881. ნაწლავის ლორწოვანის ღრმა დაზიანებაზე მიუთითებს:

ა) დადებითი რეაქცია ძმარმჟავით;
*ბ) დადებითი რეაქცია სამქლორიანი ძმარმჟავით;
გ) დადებითი რეაქცია სულემით;
დ) უარყოფითი რეაქცია სამქლორიანი ძმარმჟავით და სულემით;
1882. დუღილის კოლიტისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) თხელი ქაფიანი განავალი;
ბ) მალამოსებური განავალი;
გ) ფაფისებური განავალი;
*დ) გაფორმებული განავალი;
1883. სპასტიური კოლიტისათვის დამახასიათებელია განავლის მასების

ფორმა:
ა) ზონრისებური ფორმა;
ბ) ფანქრისებური;
გ) მსხვილი ქვების სახით;
დ) ცხვრისებური განავალი;
1884. ლპობითი კოლიტის დროს აღინიშნება:

ა) ფაფისებური განავალი;
ბ) ქაფისებური განავალი;
გ) მალამოსებური;
*დ) წყლისებური განავალი;
1885. ჩვილ ბავშვებში განავლის ღია-ყვითელი შეფერილობა

განპირობებულია:
*ა) ბილირუბინით;
ბ) ბილივერდინით;
გ) სტერკობილინოგენით;
დ) სტერკობილინით;
ე) არც ერთით ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
1886. ახალშობილებში მეკონიუმის მწვავე ფერი განპირობებულია:

ა) ბილირუბინით;
*ბ) ბილივერდინით;
გ) სტერკობილონოგენით;
დ) სტერკობილინით;
ე) არც ერთით ზემოთჩამოთვლილიდან.
1887. როგორ შეფერილობას აძლევს განავალს კალომელი და ბისმუტის

ნიტრატი:
ა) მწვანე ფერს;
*ბ) შავი;
გ) ყვითელი;
დ) მომწვანო შავი;
ე) წითელი.
1888. ფენოლფთალეინის გავლენით როგორ შეფერილობას იღებს განავალი:

ა) ღია ყვითელი;
*ბ) მოწითალო;
გ) მწვანე;
დ) შავი;
ე) მომწვანო-მოყავისფრო.
1889. ბარიუმის სულფატი როგორ შეფერილობას აძლევს განავალს:

ა) მუქი ყვითელი;
*ბ) ღია ყვითელი ან თეთრი;
გ) წითელი;
დ) მწვანე;
ე) შავი.
1890. სანაღვლე გზების ობტურაციის დროს განავლის შეფერილობა ხდება:

ა) მუქი ყვითელი;
*ბ) ნაცრისფერი;
გ) მწვანე;
დ) მომწვანო-მოყავისფრო;
ე) მოწითალო.
1891. პანკრეატიტის დროს განავლის კონსისტენცია ხდება:

ა) ფაფისებური;
ბ) წყლისებური;
*გ) მალამოსებური;
დ) ცხვრისებური (პატარა კენჭების მსგავსი);
ე) გაფორმებული.
1892. მუცლის ტიფის დროს განავალი იღებს:

ა) მოყვითალო შეფერილობას;
ბ) მომწვანო-მოშავო ფერს;
*გ) მუხუდოს სუპის შეფერილობას;
დ) ნაცრისფერ შეფერილობას;
ე) არც ერთს ზემოთ ჩამოთვლილიდან.
1893. ქოლერის დროს განავალი არის:

*ა) უფერო, წყლისებური;
ბ) ქაფიანი;
გ) მუხუდოს სუპის მსგავსი;
დ) მომწვანო-მოყავისფრო;
1894. რომელი დაავადების დროს გვხვდება შავი ფერის განავალი?

ა) სანაღვლე გზების ობტურაციის დროს;
*ბ) კუჭიდან სისხლდენის დროს;
გ) ბუასილის კვანძებიდან სისხლდენის დროს;
დ) ლპობითი კოლიტის დროს;
ე) არც ერთის დროს ჩამოთვლილიდან.
1895. ბრონქიტის დროს ნახველში შეიძლება აღმოჩენილ იქნას:

ა) ჰემატოიდინის კრისტალები;
ბ) ელასტიური ბოჭკოები;
გ) კურშმანის სპირალები;
*დ) მოციმციმე ცილინდრული ეპითელი;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტები.
1896. ფილტვის აბსცესის დროს ნახველისათვის დამახასიათებელია:

ა) ჩაკირული ელასტიკური ბოჭკოები;
ბ) ნეკროზული ქსოვილის ნაწილები;
*გ) კაზეოზური ნეკროზი;
დ) შარკო-ლეიდენის კრისტალები;
1897. ბრონქოპნევმონიის დროს ნახველში შეიძლება აღმოჩენილ იქნას:

ა) მარჯნისებური ელასტიური ბოჭკოები;
*ბ) ალვეოლური მაკროფაგები ცხიმოვანი დეგენერაციით;
დ) ეოზინოფილები;
1898. ბრონქული ასთმის დროს ნახველში გვხვდება:

ა) კურშმანის სპირალები;
ბ) შარკო-ლეიდენის კრისტალები;
გ) ეოზინოფილების გროვა;
*დ) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი;
ე) სწორი პასუხი არცერთი არ არის.
1899. ელასტიური ბოჭკოები ნახველში გვხვდება ქვემოთჩამოთვლილი ყველა

დაავადების დროს გარდა:
ა) ტუბერკულოზის;
ბ) კიბოსი;
*გ) ბრონქული ასთმის;
დ) ბრონქოპნევმონიის;
ე) არცერთი ჩამოთვლილი დაავადების დროს.
1900. ფილტვების აქტინომიკოზის დროს ნახველში შეიძლება აღმოჩენილ

იქნას:
ა) ჰემატოიდინის კრისტალები;
ბ) ჩაკირული ელასტიური ბოჭკოები;
გ) კაზეოზური ნეკროზი;
*დ) აქტინომიცეტების დრუზები;
1901. კრუპოზული პნევმონიის დროს ნახველისათვის დამახასიათებელია

ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი, გარდა:
ა) ელასტიური ბოჭკოების;
ბ) ალვეოლური მაკროფაგების ცხიმოვანი დეგენერაციით;
*გ) კაზეოზური ნეკროზის;
დ) ქოლესტერინის კრისტალების;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტის.
1902. ბრონქიტის დროს ნახველში არ შეიძლება აღმოვაჩინოთ:

ა) ერითროციტები;
ბ) ალვეოლური მაკროფაგები;
*გ) მარჯნისებური ელასტიური ბოჭკოები;
დ) ცილინდრული ეპითელის უჯრედები;
1903. ნახველში ჩაკირული ელასტიური ბოჭკოების აღმოჩენა შეიძლება:

ა) ბრონქოპნევმონიის დროს;
*ბ) ტუბერკულოზის დროს;
გ) კიბოს დროს;
დ) აქტინომიკოზის დროს;
ე) ბრონქული ასთმის დროს.
1904. ჩაკირული ტუბერკულოზური კერის რღვევისათვის დამახასიათებელია:

ბ) ჰემატოიდინის კრისტალები;
დ) ეოზინოფილების გროვა;
*ე) ჩაკირული ელასტიური ბოჭკოები.
1905. ნახველში ასპერგილოზის დროს სოკოს ახასიათებს:

ა) ცრუ მიცელიუმი;
ბ) წვრილი არასეპტირებული მიცელიუმი;
გ) სეპტირებული მიცელიუმი;
*დ) ფუნჯის მსგავსი კანდიალური სპორები;
1906. ბრონქიტის დროს ნახველში შეიძლება აღმოჩენა ყველა ჩამოთვლილი

ელემენტისა, გარდა:
ა) ლეიკოციტების;
ბ) ერითროციტების;
გ) ქოლესტერინის კრისტალების;
*დ) ჩაკირული ელასტიური ბოჭკოების;
ე) ალვეოლური მაკროფაგების.
1907. ფილტვის აბსცესისათვის ნახველში დამახასიათებელია:

ა) ელასტიური ბოჭკოები;
*ბ) დიტრიხის საცობები;
დ) კაზეოზური რღვევა;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი..
1908. ჩაკირული ტუბერკულოზური კერის რღვევისას ნახველში შეიძლება

ვნახოთ:
ა) დიტრიხის საცობები;
ბ) შარკო-ლეიდენის კრისტალები;
გ) ელასტიური ბოჭკოები;
დ) ჰემატოიდინის კრისტალები;
*ე) ქოლესტერინის კრისტალები.
1909. ბრონქოპნევმონიის დროს ნახველში შეიძლება აღმოჩნდეს:

ა) მოციმციმე ცილინდრული ეპითელის უჯრედები;
ბ) ლეიკოციტები;
გ) ელასტიური ბოჭკოები;
დ) ჰემატოიდინის კრისტალები;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი.
1910. ბრონქული ასთმის დროს ნახველში შეიძლება აღმოვაჩინოთ:

ა) დიტრიხის კრისტალები;
ბ) ჰემატოიდინის კრისტალები;
*გ) შარკო-ლეიდენის კრისტალები;
დ) ფიბრინი;
ე) მარჯნისებური ბოჭკოები.
1911. მარჯნისებური ბოჭკოები ნახველში გვხვდება:

ა) კიბოს დროს;
ბ) კრუპოზული პნევმონიის დროს;
გ) ბრონქიტის დროს;
*დ) ფიბროზულ-კავერნოზული ტუბერკულოზის დროს.
ე) ბრონქული ასთმის დროს.
1912. ბრონქიტის დროს ნახველში შეიძლება აღმოჩნდეს:

ბ) ეოზინოფილები;
*გ) მოციმციმე ცილინდრული ეპითელის უჯრედები;
დ) ნეკროზული ნაწილაკები ნახშირის პიგმენტით;
1913. ფილტვის აბსცესის დროს ნახველში გვხვდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი ელემენტი, გარდა:
ბ) ერითროციტების;
გ) ალვეოლური მაკროფაგების;
დ) ქოლესტერინის კრისტალების;
*ე) მარჯნისებური ელასტიური ბოჭკოების.
1914. ერლიხის ტეტრადას მიეკუთვნება:

ა) ქოლესტერინის კრისტალები;
ბ) ჩაკირული დეტრიტი;
გ) ტუბერკულოზის მიკობაქტერიები;
დ) ჩაკირული ელასტიური ბოჭკოები;
*ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტი.
1915. კრუპოზული პნევმონიის დროს ნახველში შეიძლება აღმოვაჩინოთ

ყველა ელემენტი, გარდა:
ბ) მოციმციმე ცილინდრული ეპითელის;
გ) დიტრიხის საცობების;
*დ) მარჯნისებური ელასტიური ბოჭკოების;
ე) ყველა ჩამოთვლილი ელემენტის.
1916. ფიბროზულ-კავერნოზული ტუბერკულოზის დროს ნახველში გვხვდება:

ა) ჩაკირული კაზეოზური ნეკროზი;
*ბ) მარჯნისებური ელასტიური ბოჭკოები;
გ) ნეკროზული ქსოვილის ნაწილაკები ნახშირის პიგმენტით;
დ) ჩაკირული ელასტიური ბოჭკოები;
1917. ქოლესტერინის კრისტალები ნახველში გვხვდება:

ა) ბრონქიტის დროს;
ბ) კრუპოზული პნევმონიის დროს;
გ) ბრონქული ასთმის დროს;
*დ) აბსცესის დროს;
1918. ჰემატოიდინის კრისტალები ნახველში შეიძლება შეგვხვდეს:

*ბ) ფილტვის განგრენის დროს;
დ) ბრონქიტის დროს;
1919. ფილტვების პენიცილინოზის დროს ნახველში აღმოჩენილ სოკოს

ა) ძაბრის მსგავსად განლაგებული კანდიალური თავი;
ბ) ფართო არასეპტიური მიცელიუმი;
გ) სპორანციები, რომლებიც ამოვსებულია ოვალური სპორებით;
*დ) ფუნჯის მსგავსად განლაგებული კანდიალური სპორები;
ე) დაკვირტული საფუარა უჯრედები.
1920. პნევმომიკოზებს შეიძლება მიეკუთვნოს:

ა) ფავუსი;
*ბ) კანდიდოზი;
გ) ეპიდერმოფიტია;
დ) რუბრომიკოზი;
1921. ქვემოთ ჩამოთვლილი მეთოდებიდან რომელი გამოიყენება ნახველში

ტუბერკულოზის ჩხირების აღმოსაჩენად?
ა) გრამის;
*ბ) ცილ-ნილსენის;
გ) პაპენჰეიმის;
დ) რომანოვსკის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი მეთოდი.
1922. ქვემოთ ჩამოთვლილი მეთოდებიდან რომელი გამოიყენება ნახველში
ფლორის შესასწავლად?
ა) რომანოვსკის;
ბ) ცილ-ნილსენის;
გ) პაპენჰეიმის;
*დ) გრამის;
ე) ყველა ჩამოთვლილი მეთოდი.
1923. ნახველს ჟანგის ფერი აღენიშნება:

ა) მწვავე ბრონქიტის დროს;
ბ) ქრონიკული ბრონქიტის დროს;
დ) ბრონქოპნევმონიის დროს;
*ე) კრუპოზული პნევმონიის დროს.
1924. სამშრიანი ნახველი დამახასიათებელია:

ა) ფილტვების ტუბერკულოზის დროს;
ბ) მწვავე ბრონქიტისათვის;
გ) ფილტვის აბსცესისათვის;
*დ) ბრონქოექტაზური დაავადებისათვის;
ე) ქრონიკული ბრონქიტისათვის.
1925. ლორწოვანი ხასიათის ნახველი გვხვდება:

*ბ) ბრონქული ასთმის დროს;
გ) ფილტვის ტუბერკულოზის დროს;
დ) ფილტვის აბსცესის დროს;
ე) ფილტვის კიბოს დროს.
1926. პლევრის ღრუდან პუნქციით მიღებული სითხე ქარვის ფერისაა, მისი

შეფარდებითი სიმკვრივე 1010, ცილის რაოდენობა 1,5%, რივალტის სინჯი
უარყოფითია. მიკროსკოპულად ჭარბობს მეზოთელიუმის უჯრედები
დისტროფულ-დეგენერაციული ცვლილებებით. ეს სითხე არის:
ა) ჩირქოვანი ექსუდატი;
ბ) სეროზული ექსუდატი;
*გ) ტრანსუდატი;
დ) ჰემორაგიული ექსუდატი;
ე) ეოზინოფილური ექსუდატი.
1927. პლევრის ღრუდან პუნქციით მიღებული სითხე ქარვის ფერისაა, მისი

შეფარდებითი სიმკვრივე 1020, ცილის რაოდენობა 3%, რივალტის სინჯი
დადებითია, მიკროსკოპულად ჭარბობს ლიმფოციტები, გვხვდება
მეზოთელიუმის უჯრედები. ეს სითხე არის:
ა) ჩირქოვანი ექსუდატი;
*ბ) სეროზული ექსუდატი;
გ) ტრანსუდატი;
დ) ჰემორაგიული ექსუდატი;
ე) ეოზინოფილური ექსუდატი.
1928. მუცლის ღრუდან პარაცენტეზის შედეგად მიღებულია მოყვითალო-

მომწვანო სითხე, შეფარდებითი სიმკვრივით 1025, ცილის რაოდენობით
2,5%, დადებითი რივალტის სინჯით. მიკროსკოპულად დიდი რაოდენობითაა
ნეიტროფილები. ეს სითხე:
ა) ტრანსუდატია;
ბ) სეროზული ექსუდატია;
*გ) ჩირქოვანი ექსუდატია;
დ) ჰემორაგიული ექსუდატია;
ე) ეოზინოფილური ექსუდაცია.
1929. მუცლის ღრუდან ამოღებული იქნა წითელი ფერის სითხე,

შეფარდებითი სიმკვრივით 1020, ცილა - 2,5%. მიკროსკოპულად - დიდი
რაოდენობითაა ერითროციტები, გვხვდება მეზოთელიუმის უჯრედები. ეს
სითხე:
ა) ტრანსუდაცია;
ბ) სეროზული ექსუდაცია;
გ) ჩირქოვანი ექსუდაცია;
*დ) ჰემორაგიული ექსუდაცია;
ე) ეოზინოფილური ექსუდაცია.
1930. პლევრის ღრუდან პუნქციით მიღებულია მცირე რაოდენობით

მოყავისფრო სქელი სითხე, სადაფის ელფერით. მიკროსკოპულად ნანახია
დიდი რაოდენობით ქოლესტერინის კრისტალები. სავარაუდოა, რომ ეს
სითხე:
ა) ჩირქოვანი ექსუდაცია;
ბ) ტრანსუდაცია;
*გ) ქოლესტერინური ექსუდაცია;
დ) ჰემორაგიული ექსუდაცია;
ე) სეროზული ექსუდაცია.
1931. სპერმაში ფრუქტოზის შემცირებას მოჰყვება:

ა) სპერმატოზოიდების რაოდენობის შემცირება;
ბ) სპერმატოზოიდების რაოდენობის მომატება;
*გ) სპერმატოზოიდების მოძრაობის დაქვიეთება;
დ) სპერმატოზოიდების პათოლოგიური ფორმების მომატება;
ე) სპერმატოზოიდების ახალგაზრდა ფორმების მომატება.
1932. ქრონიკული პროსტატიტის დროს პროსტატის სეკრეტის მიკროსკოპიით

აღმოჩნდება:
ა) ერითროციტები;
ბ) ლეიკოციტები;
გ) ეპითელური უჯრედები;
1933. ამილოიდური სხეულაკები პროსტატის სეკრეტში შეიძლება
გამოვლინდეს:
ა) პროსტატის კიბოს დროს;
ბ) მწვავე პროსტატიტის დროს;
გ) ქრონიკული პროსტატის დროს;
დ) პროსტატის ადენომის დროს;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადების დროს.
1934. მამაკაცების უშვილობის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა) სათესლე ჯირკვლების დაავადებები;
ბ) ურეთრის დაავადებები;
გ) სათესლეების დანამატების დაავადებები;
დ) თესლის გამომტანი სადინარების გაუვალობა;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადება.
1935. სპერმატოზოიდების მოძრაობის დაქვეითება აღინიშნება ტერმინით:

ა) ოლიგოსპერმია;
ბ) ნეკროზოოსპერმია;
გ) პოლისპერმია;
დ) აზოოსპერმია;
*ე) ასტენოზოოსპერმია.
1936. სპერმატოზოიდების მორფოლოგიის ცვლილებას აღნიშნავენ ტერმინით:

*ა) ტერატოზოოსპერმია;
ბ) ნეკროზოოსპერმია;
გ) ასტენოზოოსპერმია;
დ) პოლისპერმია;
ე) ოლიგოსპერმია.
1937. პიოსპერმია ნიშნავს, რომ ეაკულატში არის:

ა) ერითროციტების დიდი რაოდენობა;
*ბ) ნეოტროფილების დიდი რაოდენობა;
გ) სპერმინის კრისტალები;
დ) მაკროფაგები;
ე) ლიმფოციტების დიდი რაოდენობა.
1938. ლიქვორში ცილის ნორმალური რაოდენობაა:

ა) 0,033-0,1 გ/ლ;
*ბ) 0,2-0,3 გ/ლ;
გ) 0,3-0,5 გ/ლ;
დ) 0,5 გ/ლ-ზე მეტი;
ე) ლიქვორში ცილა არ აღინიშნება.
1939. ლიქვორში ცილის ფრაქციების შეფარდების დარღვევა აღინიშნება

ტერმინით:
ა) ჰიპერგლუკორაქია;
*ბ) დისპროტეინორაქია;
გ) ჰიპოქლორემია;
დ) დისპროტეინემია;
ე) დისპროტეინოზი.
1940. ნონე-აპელტის რეაქციით დგინდება:

*ა) გლობულინების მომატება ლიქვორში;
ბ) გლუკოზის მომატება ლიქვორში;
გ) ქლორიდების დაკლება ლიქვორში;
დ) ქლორიდების მომატება ლიქვორში;
1941. ანთების ტიპის ტაკატა-არას რეაქცია აღინიშნება:

*ა) მენინგიტების დროს;
ბ) ტვინის სიმსივნეების დროს;
გ) ტვინის ტრავმული დაზიანების დროს;
დ) ყველა ზემოჩამოთვლილის დროს;
1942. ცილოვან-უჯრედოვან დისოციაციას შეიძლება მივაკუთვნოთ:

ა) ლიქვორში პლეოციტოზისა და ცილის შეხამებული შემცველობა;
ბ) ლიქვორში ცილის არ არსებობა;
გ) ლიქვორში ცილისა და გლუკოზის მომატება;
*დ) პლეოციტოზი ცილის მომატების გარეშე;
ე) ყოველივე ზემოჩამოთვლილი.
1943. ლიქვორის ქსანტოქრომიის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ბ) სამკურნალო პრეპარატები;
გ) ჰემოგლობინის დაშლა;
*დ) ყოველივე ზემოჩამოთვლილი;
1944. ლიქვორში ცილის მომატების მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა) ზეწოლა სუბარაქნიოდალურ სივრცეებზე;
ბ) სიმსივნური უჯრედების დაშლა;
გ) ექსუდაცია მენინგიალური გარსების ანთების დროს;
*დ) ყოველივე ზემოჩამოთვლილი;
1945. გლუკოზის შემცველობა ლიქვორში ქვეითდება:

ა) ტვინის სიმსივნეების დროს;
ბ) ტვინის ტრავმის დროს;
*გ) მენინგიტების დროს;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადების დროს;
ე) არასოდეს არ იცვლება.
1946. ჰემორაგიულ ლიქვორში ციტოზის ზუსტ განსაზღვრას ხელს უშლის:

ა) სისხლის მინარევი;
ბ) სხვადასხვა სათვლელი კამერების გამოყენება;
გ) რეაქტივისა და ლიქვორის შეფარდების დარღვევა;
*დ) ყველა ზემოჩამოთვლილი ფაქტორი;
ე) არ არის დამოკიდებული აღნიშნულ ფაქტორებზე.
1947. ლიქვორის დგომის შედეგად ფიბროზული აპკის გაჩენის მიზეზია:

ა) ლიქვორში გახსნილი ცილის გამოლექვა;
ბ) ჰაერიდან მოხვედრილი ბაქტერიების მინარევი;
*გ) ფიბრინი, რომელიც წარმოიქმნება ლიქვორის სივრცეებში ცილების
ექსუდაციის დროს;
დ) ლიქვორში პლაზმინის მაღალი აქტივობა;
1948. მოზრდილი ჯანმრთელი ადამიანის ლუმბალური ლიქვორის ციტოზი

შეადგენს:
ა) 0 უჯრედი 1 მკლ-ში;
*ბ) 1-5 უჯრედი 1 მკლ-ში;
გ) 10 უჯრედი 1 მკლ-ში;
დ) 10-50 უჯრედი 1 მკლ-ში;
ე) 50 უჯრედზე მეტი 1 მკლ-ში.
1949. ერითროციტების რაოდენობას ლიქვორში ითვლიან:

ა) თუ პუნქციის დროს ლიქვორში მოხვდა სისხლი;
ბ) ერითროციტების ჰემოლიზის დროს;
*გ) სუბარაქნოიდალური სისხლჩაქცევების დროს;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილ შემთხვევაში;
1950. ტუბერკულოზური მენინგიტის დიაგნოზს ადასტურებს ლიქვორში:

ა) ფიბრინის აპკში ტუბერკულოზის მიკობაქტერიების აღმოჩენა;
ბ) პლეოციტოზი;
გ) გლობულინების მომატება;
დ) ლიმფოციტების სიჭარბე ლიქვოროგრამაში;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი ფაქტორი.
1951. ლიქვორში ქსანტოქრომიის მექანიზმი მდგომარეობს:

ა) ბილირუბინის წარმოქმნაში ერითროციტების ჰემოლიზის დროს;
ბ) სისხლიდან ლიქვორში ბილირუბინის გადასვლაში ჰემატო-ენცეფალური
ბარიერის გავლით;
გ) ტვინის სისხლძარღვებში სისხლის შეგუბებაში;
1952. პლეოციტოზი გვხვდება:

ა) ტუბერკულოზური მენინგიტის დროს;
ბ) ცერებროსპინალური მენინგიტის დროს;
გ) სეროზული მენინგიტის დროს;
1953. ჰიპოქლორრაქია ლიქვორში აღინიშნება:

ა) მენინგიტის დროს;
ბ) ენცეფალიტის დროს;
*გ) სუბარაქნოიდალური სისხლჩაქცევის დროს;
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი დაავადების დროს;
ე) არც ერთი აღნიშნული დაავადების დროს.
1954. ცერებროსპინალური მენინგიტის გამომწვევი შეიძლება იყოს:

ა) ტუბერკულოზის მიკობაქტერიები;
ბ) მენიგოკოკები;
გ) პნევმოკოკები;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი მიკროორგანიზმი;
ე) სწორია პასუხი არ არის.
1955. მყარი პროტეინორაქია გვხვდება:

ა) ჰემორაგიული ინსულტის დროს;
ბ) თავის ტვინის სისხლძარღვების თრომბოზის შედეგად განვითარებული
ინსულტის დროს;
*გ) ტვინის სიმსივნის დროს;
ე) სწორია პასუხი არ არის.
1956. ლიქვორის მუქი-შინდისფერი ან რუხი შეფერვა ახასიათებს:

ა) სიყვითლეებს;
ბ) კისტებს;
*გ) ჰემატომებს;
დ) მენინგიტებს;
ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ შემთხვევას.
1957. ლიქვორის სიმღვრივე ახასიათებს:

ა) ჩიროქვან მენინგიტებს;
ბ) პოლიომიელიტს;
გ) აბსცესის გახსნას სუბარაქნოიდალურ სივრცეში;
*დ) ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი სწორია;
1958. ლიქვორის ხვედრითი წონა დაქვეითებულია:

ა) ტვინის გარსების ანთების დროს;
ბ) თავის ტვინის ტრავმების დროს;
*გ) ჰიდროცეფალიის დროს;
1959. ეოზინოფილები ლიქვორში გვხვდება:
ა) სუბარაქნოიდური სისხლჩაქცევების დროს;
ბ) ათაშანგური მენინგიტების დროს;
გ) თავის ტვინის ცისტიცერკოზის დროს;
დ) თავის ტვინის სიმსივნეების დროს;
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილ შემთხვევაში.
1960. პლაზმური უჯრედები ლიქვორში გვხვდება:

ა) ენცეფალიტის დროს;
ბ) ტუბერკულოზური მენინგიტის დროს;
გ) ოპერაციის შემდგომი ჭრილობის შეხორცების გახანგრძლივების დროს;
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილ შემთხვევაში;
1961. ტერმინი აზოსპერმია აღნიშნავს ეაკულატში

ა) ლეიკოციტების რაოდენობის მომატებას
ბ) სპერმატოზოიდების და სპერმატოგენეზის უჯრედების არ არასებობას
გ) სპერმატოგენეზის უჯრედების არ არასებობას
*დ) ეაკულატში არ არის სპერმატოზოიდები, არის მხოლოდ
სპერმატოგენეზის უჯრედები
1962. ტერმინი ნორმოპოზია ნიშნავს რომ

ა) შემცირებულია ეაკულატის მოცულობა
*ბ) ეაკულატის მოცულობა ნორმაშია
გ) ეაკულატის pH ნორმაშია
დ) ეაკულატში სპერმატოზოიდების რაოდენობა ნორმაშია
1963. ტერმინი უროსპერმია ნიშნავს, რომ ეაკულატში არის

ა) სისხლი
ბ) ჩირქი
გ) ბაქტერიები
*დ) შარდი
1964. ტემინი აზოსპერმია ნიშნავს, რომ ეაკულატში არის:

ა) სპერმატოგენეზის უჯრედები დიდი რაოდენობით
ბ) სპერმატოზოიდები და ლეიკოციტები დიდი რაოდენობით
გ) სპერმატოზოიდები და ბაქტერიები დიდი რაოდენობით
*დ) არ არის სპერმატოზოიდები, არის მხოლოდ სპერმატოგენეზის
1965. ასტენოსპერმია ნიშნავს, რომ ეაკულატში არის:

ა) სპერმატოგენეზის უჯრედები დიდი რაოდენობით
ბ) პათოლოგიური ფორმის სპერმატოზოიდები დიდი რაოდენობით
*გ) მნიშვნელოვანი რაოდენობით უძრავი სპერმატოზოიდები
1966. პოლისპერმია ნიშნავს, რომ ეაკულატში არის

ა) ნეიტროფილების დიდი რაოდენობა
ბ) ლიმფოციტების დიდი რაოდენობა
გ) ლეციტინის მარცვლები
*დ) სპერმატოზოიდების რაოდენობა 1 მლ-ში 200 მილიონზე მეტია
1967. ცოცხალი და მკვდარი სპერმატოზოიდების დიფერენცირებისათვის

საჭიროა შეღებვა
ა) პაპა-ნიკოლაუს მეთოდით
ბ) გიმზა-რომანოვსკის მეთოდით
*გ) ბლუმის მეთოდით
დ) მეთილენის ლილით
1968. ტერმინი - ტერატოსპერმია აღნიშნავს ეაკულატში

*ა) სპერმატოგენეზის უჯრედების არსებობას
ბ) ლეიკოციტების რაოდენობის მომატებას
გ) სპერმატოგენეზის უჯრედების მომატებას
დ) სპერმატოზოიდებისა და სპერმატოგენეზის უჯრედების არარსებობას
1969. ტემინი ასპერმია ნიშნავს ეაკულატში

ა) სპერმატოზოიდების უჯრედების არსებობას
ბ) ლეიკოციტების რაოდენობის მომატებას
გ) სპერმატოგენეზის უჯრედების მომატებას
*დ) სპერმატოზოიდებისა და სპერმატოგენეზის უჯრედების არ არასებობას
1970. ტერმინი - ოლიგოსპერმია აღნიშნავს ეაკულატში

ა) სპერმატოზოიდების რაოდენობის მომატებას
*ბ) სპერმატოზოიდების რაოდენობის შემცირებას
გ) სპერმატოგენეზის უჯრედების გაქრობას
დ) სპერმატოზოიდების მოძრაობის დაქვეითებას
1971. ტერმინი - ასპერმატიზმი აღნიშნავს

ა) სათესლე სითხის დიდ რაოდენობას
ბ) სათესლე სითხის ნორმალურ რაოდენობას
*გ) სათესლე სითხის სრულ არარსებობას
1972. ბლუმის მეთოდით შეღებვისას მკვდარი სპერმატოზოიდები იღებება:

ა) მწვანედ
ბ) ლურჯად
გ) არ იღებება
*დ) წითლად
1973. ოლიგოპოზია ნიშნავს, რომ

ა) ეაკულატში შემცირებულია უძრავი სპერმატოზოიდების რაოდენობა
ბ) ეაკულატში შემცირებულია მოძრავი სპერმატოზოიდების რაოდენობა
გ) ეაკულატის pH შემცირებულია
*დ) ეაკულატის მოცულობა შემცირებულია
1974. Chlamydia trachomatis ანტისხეულების IgM, IgG ის განსაზღვა
ხდება
ა) სისხლის საერთო ანალიზით
ბ) შარდის საერთო ანალიზით
*გ) იმუნოფერმენტული მეთოდით
დ) ნახველის საერთ ანალიზით
1975. უროგენტალური ქლამიდიოზის გამომწვევია

ა) Chlamydia psitachi
ბ) Chlamydia pneumoniae
*გ) Chlamydia trachomatis
დ) Chlamydia pecorum
1976. Chlamydia trachomatis -ის რეტიკულარული სხეუკალები

ლოკალიზირდება ცილინდრული ეპითელიუმის
ა) ბირთვში
*ბ) ციტოპლაზმაში
გ) ბირთვსა და ციტოპლაზმაში
დ) გარსის ზედა მემბრანაზე
1977. რას ასახავს ბაქტერიების ბინალური სახელწოდება?

ა) ორ სახელს.
*ბ) გვარს და სახეს.
გ) ოჯახს და გვარს.
დ) სახეობას და სახეს.
1978. ტაქსონომია არის ბიოლოგიის ნაწილი. რომელიც სწავლობს:

ა) ორგანიზმების სისტემატიკას.
ბ) ორგანიზმების ნომენკლატურას და იდენტიფიკაციას.
*გ) ორგანიზმების სისტემატიკას, ნომენკლატურას და იდენტიფიკაციას.
დ) მეტაბოლიზმის თავისებურებას.
1979. რომელი სახის მიკროსკოპიისათვის მზადდება ნატიური შეუღებავი

პრეპარატები?
ა) სტანდარტული მიკროსკოპიისათვის.
ბ) ელექტრონული მიკროსკოპიისათვის.
*გ) „ბნელ ველში“ მიკროსკოპიისათვის.
დ) ლუმინესცენტური მიკროსკოპიისათვის.
1980. დაასახელეთ ლუმინესცენტური მიკროსკოპიის ძირითადი მეთოდები,

რომლებიც გამოიყენება სამედიცინო ბაქტერიოლოგიაში. 1) პირდაპირი
ფლუოროქრომირება. 2) იმუნოფლუორესცენციის პირდაპირი რეაქცია 3)
იმუნოფლუორესცენციის არაპირდაპირი რეაქცია. 4) კოლონიების სპონტანური
ფლუორესცენციის გამოკვლევა.
ა) სწორია 1), 2),
*ბ) სწორია 2), 3);
გ) სწორია 3); 4);
1981. მიკროორგანიზმების შესაღებად ბაქტერიოლოგიაში ყველაზე ხშირად

გამოიყენება შემდეგი საღებავები: 1) ფუქსინი. 2) გენციან-ვიოლეტი. 3)
მეთილენის ლილა. 4) ერითროზინი.
ა) სწორია 1), 4);
*ბ) სწორია 1), 2),
1982. რომელი მეთოდითაა უკეთესი ნაცხის ფიქსაციის ჩატარება?

ა) სპირტქურის ალზე გატარებით.
*ბ) 96%-ან სპირტში.
გ) 5%-ან აცეტონში.
დ) 2%-ან ფორმალინში.
1983. როგორ უნდა შეფასდეს გრამის წესით შეღებილი ნაცხის ხარისხი?

ა) ლეიკოციტების ბირთვი შეღებილია იისფრად.
ბ) ლეიკოციტების ბირთვი შეღებილია წითლად.
*გ) ლეიკოციტების ბირთვების პერიფერია შეღებილია ღია იისფრად, ხოლო
ცენტრი მუქ იისფრად.
დ) ბირთვი შეღებილია მოწითალო-მოლურჯო ფერში.
1984. ბაქტერიების შეღებვის ყველაზე გავრცელებული სადიფერენციაციო

მეთოდია:
ა) ცილ-ნილსენის წესი.
ბ) გიმზას წესი.
*გ) გრამის წესი.
დ) ჰინს-ბურის მეთოდი
1985. მიუთითეთ შეღებვის რომელი მეთოდია მოწოდებული ბაქტერიების

კაფსულის შესაღებად:
ა) ცილ-ნილსენის.
ბ) ჰინსის.
*გ) ბურის.
დ) რომანოვსკი-ჰიმზას.
1986. რომელი მეთოდია მოწოდებული ბაქტერიების სპორების შესაღებად:

*ა) ოჟეშკას.
ბ) გრამის.
გ) ბურის.
დ) ნეისერის.
1987. რომელი მორფოლოგიური სტრუქტურები და მათი თავისებურებანი

განაპირობებენ შეღებვას?
*ა) უჯრედული კედელი.
ბ) ციტოპლაზმატური მემბრანა.
გ) ციტოპლაზმა.
დ) კაფსულა.
1988. რას ეწოდება ანტისეპტიკები?

ა) ქიმიურ სადეზინფექციო საშუალებებს შენობების და სხვა საგნებისათვის.
*ბ) ცოცხალი ქსოვილების სადეზინფექციო ქიმიურ საშუალებებს.
გ) სეფსისის საწინააღმდეგო საშუალებებს.
დ) ჰერბიციდებს.
1989. რომელია სტერილიზაციის უფრო ეფექტური მეთოდი?

*ა) ავტოკლავირება.
ბ) ფილტრაცია.
გ) დასხივება.
დ) პასტერიზაცია.
1990. რას ეწოდება დეზინფექცია?

*ა) მიკრობების გაუვნებელყოფას გარემოში ქიმიური საშუალებებით.
ბ) მიკრობების შესუსტებას.
გ) მიკრობების შერჩევით გამრავლებას.
დ) მიკრობების შერევას ერთმანეთთან.
1991. თანაარსებობის რომელი ფორმაა მიკრობებისათვის ყველაზე ურთიერთ

სასარგებლო?
ა) კომენსალიზმი.
*ბ) მუტუალიზმი.
გ) ენდოსიმბიოზი.
დ) ანტაგონიზმი.
1992. მიუთითეთ მიკრობთა კვების ორი ძირითადი ჯგუფი: 1)

საპროფიტები. 2) ჰეტეროტროფები. 3) ფოტოტროფები. 4) აუტოტროფები.
5) მიქსოტროფები.
*ბ) სწორია 2), 4);
1993. პათოგენურ მიკრობებში სუნთქვის ყველაზე ხშირი ტიპებია?

ა) ობლიგატური აერობები.
ბ) ობლიგატური ანაერობები.
*გ) ფაკულტატური ანაერობები.
დ) ჟანგბადის მიმართ განსაკუთრებით მგრძნობიარე.
1994. რომელი ამინომჟავა უნდა იყოს საკვებ ნიადაგში ბაქტერიის მიერ

ინდოლის წარმოშობის განსაზღვრისათვის?
ა) მეთიონინი.
ბ) არგინინი.
*გ) ტრიფტოფანი.
დ) ლიზინი.
1995. რომელი ფერმენტებია აუცილებელი ბაქტერიების არსებობისათვის? 1)
გლიკოლიზური. 2) სუნთქვითი. 3) პეპტიდაზები. 4) პროტეაზები.
ა) სწორია 3); 4);
*ბ) სწორია 1), 2);
1996. რომელია დნმ-ის ძირითადი შემადგენელი სტრუქტურები: 1)

აზოტური ფუძეები, ადენინი, ციტოზინი, თიმინი და ფოსფორის სიმჟავე. 2)
აზოტური ფუძეები პურინის და პირიმიდინის რიგის. 3) დეზოქსირიბოზა და
ფოსფორის სიმჟავის ნაშთი. 4) აზოტური ფუძეები, პენტოზა და ფოსფორის
სიმჟავე. 5) ადენინი, გუანინი, თიმინი, ურაცილი, რიბოზა და ფოსფორის
მჟავა.
*ბ) სწორია 3); 4);
გ) სწორია 2), 3);
1997. რომელი ნუკლეინის მჟავები შედიან მიკრობულ უჯრედში?

ა) რნმ.
ბ) დნმ.
*გ) დნმ და რნმ.
დ) ერთძაფიანი დნმ.
1998. რომელი ტერმინი ასახავს ინფექციის ყველაზე ფართო გავრცელებას?

ა) ეპიდემია.
*ბ) პანდემია.
გ) ენდემია.
დ) კეროვანი ინფექცია.
1999. სამედიცინო პროცედურების ჩატარებით გამოწვეულ ინფექციას რა

ეწოდება?
ა) ნოზოკომიალური.
ბ) ოპორტუნისტული.
გ) სუპერინფექცია.
*დ) იატროგენული.
2000. რომელი ღონისძიებები ტარდება საავადმყოფოსშიდა ინფექციების

პროფილაკტიკისათვის ?
*ა) სამედიცინო პერსონალს შორის ბაქტერიომტარებლებთან ბრძოლა.
ბ) პაციენტების ნივთების და სტაციონარის შენობის დეზინფექცია.
გ) ჭრილობების დამუშავება ასეპტიკის და ანტისეპტიკის წესების დაცვით.
დ) ანტიბიოტიკების პროფილაქტიკური გამოყენება.
2001. ვირულენტობის ძირითადი ფაქტორებია: 1) აგრესინები. 2)

ადჰეზიურობა. 3) ტოქსინები. 4) კაფსულა. 5) მოძრაობა.
ა) სწორია 1), 3); 5);
*ბ) სწორია 2), 3); 4);
გ) სწორია 3); 4); 5);
2002. რას ეწოდება მიკროორგანიზმთა ვირულენტობა?
ა) იმუნიტეტის წარმოქმნის მაღალ დონეს.
*ბ) პათოგენობის ხარისხს.
გ) ტოქსინების წარმოქმნის უნარს.
დ) L-ფორმების წარმოქმნის უნარს.
2003. ბაქტერიალური უჯრედის კედლის რომელი სტრუქტურები

განაპირობებენ მათ მიმაგრებას (ადჰეზიას) უჯრედის კედელზე?
ა) კაფსულები.
ბ) შოლტები.
*გ) წამწამები (პილი).
დ) მეზოსომები.
2004. რომელი მიკროორგანიზმი იწვევს გრამუარყოფით ბაქტერიემიას

ყველაზე უფრო ხშირად?
ა) Pseudomonas aeruginosa.
ბ) Bacteroides fragilis.
გ) Neisseria meningitidis.
*დ) Escherichia coli.
2005. მეხანძრემ მიიღო II-III ხარისხის დამწვრობა. თერმული

დაზიანებიდან ორი კვირის შემდეგ პაციენტს განუვითარდა სეფსისი. რომელ
მიკროორგანიზმს შეეძლო სეფსისის გამოწვევა?
ა) Nocardia asteroides.
ბ) Stophylococcus aureus.
*გ) Pseudomonas aeruginosa.
დ) Streptococcus pneumoniae.
2006. მენინგოკოკცემიისათვის დამახასიათებელი სიმპტომებია: 1)

პეტეხიალური ჰემორაგიული გამონაყარი. 2) არტრალგია. 3) საერთო
სისუსტე. 4) სიყვითლე.
ა) სწორია 2), 3); 4);
*ბ) სწორია 1), 2), 3);
გ) სწორია 1), 3); 4);
2007. რომელი მიკროორგანიზმი იწვევს კვებით ტოქსიკოინფექციას ბრინჯის

პროდუქტების გამოყენებისას?
*ა) Bacillus cereus.
ბ) Clostridium perfringens.
გ) Bacillus stearothermophilus.
დ) Bacillus subtilis.
2008. 79 წლის მამაკაცს, ბარძაყის მოტეხილობით, წოლითი რეჟიმის დროს,

უეცრად მოემატა სიცხე 39,6 გრად.C-მდე. აღინიშნებოდა სისხლიანი ხველა,
შემცივნებითა და გულმკერდის არეში ტკივილით. რომელი მიკროორგანიზმია
ამ სურათის გამომწვევი?
ა) Legoinella pneumoniae.
*ბ) Streptococcus pneumoniae.
გ) ადენოვირუსი
დ) Mycoplasma pneumoniae.
2009. პაციენტი უჩივის შემცივნებას, ტკივილს გულმკერდის არეში,

ხველებას სისხლნარევი ნახველით. ნახველის გრამის წესით შეღებვისას
აღმოჩნდა გრამდადებითი დიპლოკოკები. რეკომენდირებულია
ანტიპნევმოკოკური ქიმიოთერაპიის კურსი. რომელი პრეპარატით მიიღება
ოპტიმალური კლინიკური ეფექტი:
*ა) პენიცილინი.
ბ) ტეტრაციკლინი.
გ) პენტამიდინი.
დ) ერითრომიცინი.
2010. მამაკაცი 63 წლის. გადაიტანა თიაქარის ოპერაცია. ოპერაციის შემდეგ

განვითარდა ანთება ნაოპერაციევი ჭრილობის ირგვლივ და ცელულიტი.
მიუთითეთ ცელულიტის აღმძვრელებზე: 1) გრამუარყოფითი ბაქტერიები. 2)
მიკროაეროფილური სტრეპტოკოკები. 3) სტაფილოკოკები. 4)
კლოსტრიდიები.
*ბ) სწორია 2), 4);
2011. პაციენტს ოპერაციის შემდეგ დიფუზურ ცელულიტთან ერთად გაუჩნდა

მრავლობითი ლიმფადენიტები, თხიერი ჩირქგროვა. გამონადენიდან
გამოყოფილი იქნა გრამდადებითი კოკები მოკლე ძეწკვებად დალაგებული.
მიუთითეთ შესაძლებელ ინფექციურ წყაროზე? 1) პაციენტის ან პერსონალის
კანის საფარველი. 2) პაციენტის კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი. 3) პერსონალთა
შორის მტარებლების ცხვირხახა. 4) პაციენტის ან პერსონალის პირის ღრუს
ლორწოვანი გარსი.
*ა) სწორია 1), 4);
ბ) სწორია 1), 3);
2012. რომელი მეთოდია ოპტიმალური თერმოლაბილური მასალების

დეზინფექციისათვის? 1) სტერილიზაცია ეთილენის ჟანგით. 2)
პასტერიზაცია. 3) 3%-იანი H2O2-ის ხსნარით დამუშავება 4) ეთანოლით
დამუშავება. 5) ულტრაიისფერი დასხივება.
ა) სწორია 3); 4);
*ბ) სწორია 1), 2),
2013. რომელი მეთოდი გვაძლევს საშუალებას ყველაზე სწრაფად

დავადგინოთ საკვებით მოწამვლის ბოტულინური ბუნება?
ა) ბაქტერიოლოგიური.
*ბ) ტოქსინების აღმოჩენა ნეიტრალიზაციის რეაქციით.
გ) ტოქსინების გამოყოფა პასიური ჰემაგლუტინაციის რეაქციით.
დ) სეროლოგიური.
2014. რომელი პირობებია ხელშემწყობი ბოტულინური ტოქსინის

დაგროვებისათვის საკვებ პროდუქტებში? 1) ოთახის ტემპერატურა. 2)
ანაერობული პირობები. 3) PH < 4,0 - 6. 4) PH > 5,0 - 5. 5) NaCL-ის
აწეული კონცენტრაცია.
*ბ) სწორია 2), 4);
2015. რომელი ნიადაგებია გათვალისწინებული Clostridium perfringens-

ის გამოსაყოფად პროდუქტებიდან კვებითი ინტოქსიკაციის დროს? 1) კიტ-
ტაროცის ნიადაგი. 2) მარტენის ბულიონი. 3) ცეისლერის ნიადაგი. 4)
ვილსონ-ბლერის ნიადაგი.
*ბ) სწორია 1), 4);
2016. როგორია ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მოქმედების მექანიზმი?

ა) მიკრორიბოსომების ფუნქციების დათრგუნვა.
ბ) მაკრორიბოსომების ფუნქციების დათრგუნვა.
*გ) უჯრედის კედლის სინთეზის დათრგუნვა.
2017. როგორია ამინოგლიკოზიდების მოქმედების მექანიზმი?

ა) უჯრედის კედლის ფუნქციის დათრგუნვა.
ბ) მიკრორიბოსომების ფუნქციის დარღვევა.
*გ) მაკრორიბოსომების ფუნქციის დარღვევა.
2018. როგორია რეზისტენტობის ძირითადი მექანიზმი ბეტა-ლაქტამური

ანტიბიოტიკების მიმართ?
ა) უჯრედის მიერ ინჰიბიტორების პროდუცირება.
*ბ) ანტიბიოტიკების დამშლელი ფერმენტების პროდუქცია.
გ) უჯრედის კედლის სტრუქტურის შეცვლა.
დ) რიბოსომის დონეზე სამიზნეს სტრუქტურის შეცვლა.
2019. როგორია რეზისტენტობის ძირითადი მექანიზმი ტეტრაციკლინისა და

ლევომიცეტინის მიმართ?
ა) ანტიბიოტიკების დამშლელი ფერმენტების პროდუქცია.
ბ) უჯრედის მიერ ინჰიბიტორების პროდუქცია.
*გ) უჯრედის კედლის სტრუქტურის შეცვლა.
2020. როგორია ამინოგლიკოზიდების მიმართ რეზისტენტობის ძირითადი

მექანიზმი?
ა) ანტიბიოტიკების დამშლელი ენზიმების პროდუქცია.
*ბ) უჯრედის მიერ ინჰიბიტორების პროდუქცია.
2021. როგორია მაკროლიდების მიმართ რეზისტენტობის ძირითადი

მექანიზმი?
ა) ანტიბიოტიკების დამშლელი ენზიმების პროდუქცია.
ბ) უჯრედის მიერ ინჰიბიტორების პროდუქცია.
*დ) რიბოსომის დონეზე სამიზნეს სტრუქტურის შეცვლა.
2022. რას იძლევა აგარში დიფუზიის დისკების მეთოდით მიკრობთა

მგრძნობელობის განსაზღვრა?
ა) ანტიბიოტიკების კონცენტრაციას სისხლის შრატში.
ბ) ანტიბიოტიკების მინიმალური საინჰიბიციო დოზის დადგენას.
*გ) ბაქტერიების მგრძნობელობის განსაზღვრას ანტიბიოტიკის მიმართ.
2023. რომელი პრეპარატია აქტიური ანაერობული ბაქტერიების მიმართ?

*ა) მეტრონიდაზოლი.
ბ) პოლიმიქსინი.
გ) ვანკომიცინი.
დ) ტრიმეტოპრიმი.
2024. რას ითვალისწინებს ტერმინი ანტიბიოტიკოთერაპიის გვერდითი

მოქმედება? 1) ალერგიას. 2) თირკმელებში კრისტალიზაციას. 3)
დისბაქტერიოზს. 4) რეზისტენტული შტამების შერჩევას. 5) არავითარ
მოქმედებას.
*ბ) სწორია 1), 2), 3), 4);
2025. რას ნიშნავს სიტყვა ბაქტერიოფაგი?

ა) ბაქტერიის დამშლელს.
*ბ) ბაქტერიის მშთანთქმელს.
გ) ბაქტერიის გამაძლიერებელს.
დ) ბაქტერიის შემბოჭველს.
2026. რომელ იმუნოლოგიურ ფაქტორებს აქვთ მნიშვნელობა სეროლოგიური

გამოკვლევებისათვის?
ა) იმუნოლოგიური მეხსიერება.
ბ) სწრაფი ტიპის ჰიპერმგრძნობელობა.
გ) შენელებული ტიპის ჰიპერმგრძნობელობა.
*დ) ანტისხეულების გამომუშავება.
2027. რა დაავადებებს იწვევს იმუნური ტოლერანტობის დარღვევა?

ა) იმუნოდეფიციტს.
*ბ) აუტოიმუნურ დაავადებებს.
გ) ფაგოციტოზის აქტივაციას.
დ) კანის ბარიერული ფუნქციის მოშლას.
2028. რას ეწოდება ქემოტაქსისი?

ა) ფაგოციტების გამრავლებას.
*ბ) ფაგოციტების მიგრაციას ანტიგენისაკენ.
გ) ფაგოციტებში ლიზოსომების აქტივაციას.
დ) ფაგოციტებში ფსევდოპოდიების მომატებას.
2029. რას ნიშნავს ტერმინი „ოპსონიზაცია“?

ა) გამომწვევის ანტიგენის ურთიერთქმედება იმუნოკომპეტენტური
უჯრედების რეცეპტორებთან.
ბ) კომპლემენტის კომპონენტის ურთიერთქმედება გამომწვევთან.
*გ) ურთიერთქმედება ანტისხეულებისა გამომწვევის ანტიგენურ
დეტერმინანტებთან მისი შემდგომი შთანთქმით ფაგოციტით.
დ) გამომწვევის დაშლა ცალკეულ ანტიგენურ დეტერმინანტებად.
2030. რას ნიშნავს სიტყვა დესენსიბილიზაცია?

ა) შესუსტებას.
*ბ) მგრძნობელობის დაქვეითებას.
გ) მგრძნობელობის აწევას.
დ) მგრძნობელობის არ არსებობას.
2031. რას ნიშნავს სიტყვა ვაქცინა?

ა) დამცავს.
*ბ) ძროხის ყვავილს.
გ) ასაცრელს.
დ) იმუნიტეტის გამომწვევს.
2032. როგორ იმუნიტეტს გამოიმუშავებენ ვაქცინები?

ა) პასიურს-შეძენილს.
ბ) თანდაყოლილს.
*გ) აქტიურს-შეძენილს.
დ) ბუნებრივს.
2033. რომელი ვაქცინაა „ცოცხალი“? 1) ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო. 2)

დიფტერია-ტეტანუსის ბივაქცინა. 3) შავი ჭირის საწინააღმდეგო. 4)
ყბაყურის საწინააღმდეგო.
ა) სწორია 2), 3), 4), ;
*ბ) სწორია 1), 3), 4);
გ) სწორია 1), 2), 3);
2034. რას ეწოდება ჯგუფობრივი ანტიგენი?

ა) დამწვრობის ანტიგენს.
*ბ) სისხლის იზოანტიგენებს.
გ) ბეტაგლობულინებს.
დ) გამაგლობულინებს.
2035. ბაქტერიის რომელი მორფოლოგიური სტრუქტურები არიან ანტიგენები?
1) შოლტები. 2) კაფსულა. 3) უჯრედული კედელი. 4) ციტოპლაზმატური
მემბრანა. 5) გენოფორი.
ა) სწორია 1), 4), 5);
*ბ) სწორია 1), 2), 3);
გ) სწორია 3), 4), 5);
2036. რა სხვაობაა ანტიგენსა და ალერგენს შორის?

ა) არავითარი.
*ბ) ანტიგენი იწვევს იმუნურ პასუხს, ალერგენი - იმუნურ პასუხს
მგრძნობელობის მომატებით.
გ) ანტიგენი - „უცხოა“, ალერგენი - არა.
დ) ალერგენი - „უცხოა“, ანტიგენი - არა.
2037. მიუთითეთ დაცვის კონსტიტუციონალური ფაქტორების ძირითადი

ნიშნები: 1) ჰუმორალური და უჯრედული იმუნური პასუხი. 2)
არასპეციფიური დამცავი ეფექტი გამოვლენა. 3) გამომწვევზე სპეციფიური
ინჰიბირებული მოქმედება.
*ბ) სწორია 1), 2);
2038. რაში გამოიხატება აქტიური იმუნიზაციის ძირითადი უპირატესობა

პასიურის წინააღმდეგ?
ა) ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციის განვითარების რისკს ამცირებს.
ბ) უზრუნველყოფს ეფექტურ გამძლეობას მრავალი ორგანიზმის მიმართ.
*გ) უზრუნველყოფს უფრო ხანგრძლივ გამძლეობას და უფრო ეფექტურია.
დ) უზრუნველყოფს უფრო სპეციფიური იმუნური რეაქციების განვითარებას.
2039. ქვემოჩამოთვლილი ღონისძიებებიდან რომელს შეუძლია შეაჩეროს

ტეტანუსის განვითარება? 1) ჰიპერიმუნური Ig-ის შეყვანა. 2) ტეტანური
ანტიტოქსინით იმუნიზაცია. 3) კლოსტრიდიების სპეციალური
ქიმიოპრეპარატების გამოყენება.
*ბ) სწორია 1), 2);
2040. რომელი დაავადების სამკურნალოდ გამოყენება ანტიტოქსიური შრატი:

ა) ლისტერიოზი.
ბ) ნოკარდიოზი.
გ) ერიზიპელოიდი.
*დ) დიფტერია.
2041. რომელი ბაქტერიოლოგიური მაჩვენებლები უნდა დავადგინოთ

არასტერილურ სამკურნალო საშუალებებში? 1) მიკრობების საერთო
რაოდენობა. 2) ნაწლავის ჩხირის ჯგუფის ბაქტერიები. 3) ობის სოკო. 4)
ლურჯ-მწვანე დაჩირქების ჩხირი.
*ბ) სწორია 1), 2),
2042. ძირითადი ნიშნები, რომლებიც ახასიათებს სტაფილოკოკის გვარს? 1)

პლაზმის კოაგულაცია. 2) ჰემოლიზური აქტივობა. 3) გლუკოზის
ანაერობული ფერმენტაცია. 4) პიგმენტის წარმოქმნა. 5) ზრდა მარილის 10%
კონცენტრაციის დროს. 6) ლეციტინაზური აქტივობა.
*ბ) სწორია 3), 5);
2043. სტაფილოკოკებით გამოწვეული დაავადებების მიკრობიოლოგიური

დიაგნოსტიკის ძირითადი პრინციპებია: 1) პათოლოგიური მასალის
პირდაპირი მიკროსკოპია. 2) სუფთა კულტურის გამოყოფა და შესწავლა. 3)
ფერმენტული აქტივობის შესწავლა. 4) მორფოლოგიური ტინქტორიალური
ნიშნების შესწავლა. 5) სეროლოგიური გამოკვლევების შესწავლა.
ა) სწორია 1), 4), 5);
*ბ) სწორია 2), 3), 4);
გ) სწორია 3), 4), 5);
2044. ძირითადი კრიტერიუმები, რომელიც დამახასიათებელია

სტაფილოკოკების მტარებლობის დროს? 1) სტაფილოკოკების
ანტიბიოტიკორეზისტენტული შტამების გამოყოფა. 2) ოქროსფერი
სტაფილოკოკების გამოყოფა ცხვირიდან 3) ეპიდერმალური სტაფილოკოკების
მასიური გამოყოფა. 4) S. aureus-ის გამნეორებითი მასიური ამოთესვა. 5)
გამნეორებითი მასიური გამოყოფა S. aureus-ის იდენტური ფაგოტიპის.
ა) სწორია 1), 3), 5);
*ბ) სწორია 2), 4), 5);
გ) სწორია 3), 4), 5);
2045. ფოსფატაზის დადებითი ტესტი რომელი სახის სტაფილოკოკებისათვის

არის დამახასიათებელი?
ა) S. aureus
*ბ) S. epidermidis
გ) S. saprophyticus
დ) S. hominis.
2046. ძირითადი ნიშნები, რომლებიც ახასიათებს საპროფიტულ

სტაფილოკოკებს:
*ა) რეზისტენტობა ნოვობიოცინის მიმართ.
ბ) პლაზმაკოაგულაცია.
გ) მანიტის დაჟანგვა
დ) ჰემოლიზური აქტივობა.
2047. რომელ ტესტებს იყენებენ S. aureus-ის სადიფერენციაციოდ სხვა
სტაფილოკოკებისაგან? 1) მანოზის ფერმენტაცია. 2) კოაგულაზის ტესტი. 3)
ერითროციტების ჰემოლიზი. 4) სინჯი დნმ-ზე.
ა) სწორია 2), 3), 4);
*ბ) სწორია 1), 2), 4);
გ) სწორია 1), 3), 4);
2048. ლაბორატორიული ტესტი, რომლიც მიუთითებს S. pyogenes

ინფექციაზე: 1) ნაცხში გრამდადებითი ძეწკვებად დალაგებული კოკების
არსებობა. 2) მგრძნობელობა ბაციტრაცინისადმი. 3) ბეტა-ჰემოლიზი
სისხლიან აგარზე. 4) ესკულინის ჰიდროლიზი ნაღვლის მჟავების მარილების
არსებობით.
ა) სწორია 1), 2), 4);
*ბ) სწორია 1), 2), 3),
გ) სწორია 2), 3), 4);
2049. სტრეპტოკოკების დიფერენცირების ძირითადი პრინციპები: 1)

მორფოლოგიის შესწავლა. 2) სეროლოგიური გამოკვლევები. 3) ჰემოლიზი.
4) ნაღვლის ნიადაგებზე ზრდა.
ა) სწორია 1), 3), 4);
*ბ) სწორია 2), 3), 4);
გ) სწორია 1), 2), 3);
2050. რა პათოგენობის ფაქტორები მონაწილეობენ სტრეპტოკოკურ

ინფექციებში? 1) ერითროგენული ტოქსინი. 2) სტრეპტოლიზინი. 3)
ჰიალურონიდაზა. 4) სტრეპტოკინაზა.
*ბ) სწორია 3), 4),
2051. ძირითადი პრინციპები, რომლებიც საფუძვლად უდევს

სტრეპტოკოკების დაყოფას სეროლოგიურ ჯგუფებად:
ა) ჰემოლიზური აქტივობა.
ბ) ზრდა უბრალო ნიადაგებზე.
გ) პიგმენტის წარმოქმნა.
*დ) სპეციფიკური ჯგუფური პოლისაქარიდის აღმოჩენა.
2052. რომელი საკვები ნიადაგები უნდა გამოვიყენოთ უპირატესად

სტრეპტოკოკების A ჯგუფის ამოსათესად კლინიკური მასალიდან: 1)
ხორცპეპტონიანი აგარი. 2) სისხლიანი აგარი. 3) სისხლიანი აგარი
გენციანვიოლეტით. 4) სისხლიანი აგარი გენციანვიოლეტით და
პოლიმიქსინით. 5) ნაღველიან-სისხლიანი აგარი.
ა) სწორია 1), 4), 5);
*ბ) სწორია 2), 3), 4);
გ) სწორია 3), 4), 5);
2053. რომელი თხიერი საკვები ნიადაგები გამოიყენება A ჯგუფის
სტრეპტოკოკების გამოსაყოფად კლინიკური მასალიდან: 1) შაქრიანი
ბულიონი. 2) მარტენის ბულიონი. 3) კიტ-ტაროცის ნიადაგი. 4)
ხოტინგერის ბულიონი. 5) მარტენის ბულიონი შრატით.
*ბ) სწორია 1), 5);
2054. აღნიშნეთ A ჯგუფის სტრეპტოკოკებისათვის დამახასიათებელი ნიშნები:

1) ზრდა უბრალო ნიადაგებზე. 2) კატალაზა. 3) ურეაზა. 4) (-
გალაქტოზიდაზა. 5) თხიერ საკვებ ნიადაგებში ზრდა ძირზე და კედელზე
აყოლებით.
*ბ) სწორია 4), 5);
2055. A ჯგუფის სტრეპტოკოკების პათოგენობის ფაქტორებია: 1) ურეაზა.

2) ცილა M. 3) კოლაგენაზა. 4) კაფსულა.
*ბ) სწორია 2), 4);
2056. როგორი კოლონია არის დამახასიათებელი A ჯგუფის

სტრეპტოკოკებისათვის? 1) მუკოიდური. 2) ხორკლიანი დაკბილულ
კიდეებიანი. 3) სადა, წვრილი, პრიალა. 4) დიდი მარცვლოვანი
კოლონიები.
*ბ) სწორია 1), 2);
2057. B ჯგუფის სტრეპტოკოკების პათოგენობის ძირითადი ფაქტორებია: 1)

ადჰეზინები. 2) კაფსულა. 3) ჰემოლიზინები. 4) ერითროგენური ტოქსინი.
5) ნეირამინიდაზა.
*ბ) სწორია 2), 5);
2058. ენტეროკოკების რომელი წარმომადგენელი იწვევს ადამიანის

ა) E. faecium.
ბ) E. bovis.
გ) E. equlinus.
*დ) E. faecalis.
2059. S. pneumoniae-ს პათოგენობის ფაქტორებია: 1) წამწამები. 2)

კაფსულა. 3) ჰემოლიზინები. 4) ნეირამინიდაზა. 5) სუბსტანცია C.
*ბ) სწორია 2), 5);
2060. როგორ მოქმედებს Streptococcus pneumoniae-ზე ნიადაგში ნაღვლის

არსებობა?
ა) ინახებიან.
*ბ) იშლებიან.
გ) მრავლდებიან.
დ) ინტენსიურად მრავლდებიან.
2061. რომელი ზემოჩამოთვლილი თვისება იძლევა ენტეროკოკების და

სტრეპტოკოკების დიფერენცირების საშუალებას?
*ა) 6% NaCl-იან ნიადაგში ზრდა.
ბ) ესკულინის ჰიდროლიზი 40% ნაღვლის მჟავების მარილის თანდასწრებით.
გ) მომთხოვნელობა საკვები ნიადაგის მიმართ.
დ) კატალაზა დადებითობა.
2062. ნეისერიების გვარიდან რომელი წარმომადგენლები იწვევენ ყველაზე

ხშირად ადამიანის დაავადებას? 1) მენინგოკოკი. 2) პიგმენტის წარმომქმნელი
ნეისერიები. 3) ლორწოვანი ნეისერიები. 4) გონოკოკი.
*ბ) სწორია 1), 4);
2063. რომელი მასალა ისინჯება ყველაზე ხშირად მენინგოკოკური ინფექციის

დროს? 1) ნაცხი ხახიდან. 2) ზურგის ტვინის სითხე. 3) სისხლი. 4)
მასალა როზეოლებიდან.
*ბ) სწორია 1), 2);
2064. ნეისერიების ძირითადი ბიოლოგიური და მორფოლოგიური ნიშნებია:

1) გრამუარყოფითი კოკები. 2) გრამდადებითი კოკები. 3) აერობები. 4)
ანაერობები. 5) ფაკულტატური ანაერობები.
ა) სწორია 1), 2), 4);
*ბ) სწორია 1), 3), 5);
გ) სწორია 2), 4), 5);
2065. რომელი თვისებები გამოიყენება მენინგოკოკების

დიფერენცირებისათვის? 1) ოქსიდაზური აქტივობა. 2) უშრატო აგარზე
ზრდა 37 გრად. 3) კატალაზური აქტივობა. 4) შრატიან აგარზე ზრდა 20
გრად. 5) პიგმენტის წარმოშობა. 6) შრატიან აგარზე ზრდა 37 გრად.
ა) სწორია 1), 2), 4);
*ბ) სწორია 1), 3), 6);
გ) სწორია 2), 4), 5);
2066. რომელი ნიადაგები უნდა გამოვიყენოთ უპირატესად მენინგოკოკების
გამოსაყოფად?
ა) ნახევრად-თხიერი ნიადაგი შრატით.
*ბ) შრატიანი აგარი ლინკომიცინით.
გ) შრატიანი აგარი რისტომიცინით.
დ) სისხლიანი აგარი.
2067. Neisseria gonorrhoeae-ს რომელი ფაქტორი განაპირობებს ურეთრის

ეპოთელიუმის ინფიცირების უნარს?
ა) ფერმენტის წარმოქმნა, რომელიც შლის Ig მოლეკულას.
ბ) პოლისაქარიდული კაფსულის ანტიფაგოციტური მოქმედება.
გ) ბაქტერიების უჯრედშიგა არსებობა და გამრავლება.
*დ) პილი, რომლებიც განაპირობებენ ბაქტერიების ადჰეზიას ეპითელიარულ
უჯრედებზე.
2068. რას თვლიან მენინგოკოკების ვირულენტობის მთავარ ფაქტორად?

ა) ლპს ენდოტოქსინს.
*ბ) კაფსულის ანტიფაგოციტურ თვისებას.
გ) უჯრედის კედლის პროტეინებს.
დ) უჯრედშიგა სიცოცხლისუნარიანობას.
2069. რა არის ლაქოვანი გამონაყარის და პეტეხიალური ჰემორაგიის მიზეზი

მენინგიტის გენერალიზირებული ფორმის დროს?
ა) კაფსულური პოლისაქარიდები.
ბ) ცილოვანი ეგზოტოქსინი.
*გ) ლიპოპოლისაქარიდები.
დ) ჰიალურონიდაზა.
2070. მენინგოკოკის რომელი შტამები იწვევენ დაავადებას ბავშვებში 5

წლამდე?
ა) სეროჯგუფი A.
*ბ) სეროჯგუფი B.
გ) სეროჯგუფი C.
დ) სეროჯგუფი X.
2071. რომელი მიკროორგანიზმები იწვევენ მენინგიტს? 1) ნაწლავის ჩხირი.

2) ინფლუენციის ჩხირი. 3) მენინგოკოკი. 4) პნევმოკოკი. 5)
ტუბერკულოზის ჩხირი.
ა) სწორია 1), 3), 4),
*ბ) სწორია 2), 3), 4),
გ) სწორია 1), 4), 5),
2072. რომელ ანტიბიოტიკს ენიჭება უპირატესობა ქუნთრუშის

მკურნალობაში?
*ა) პენიცილინის ჯგუფი.
ბ) ამინოგლიკოზიდები.
გ) ტეტრაციკლინები.
დ) ლევომიცეტინი.
2073. რომელ სტადიაშია ყივანახველა უფრო მეტად გადამდები?

*ა) კატარალური პერიოდი.
ბ) კონვულსიური პერიოდი.
გ) ინკუბაციის პერიოდი.
დ) გამოჯანმრთელების პერიოდი.
2074. რომელი ნიშნებია დამახასიათებელი ყივანახველას გამომწვევისათვის?

ა) ზრდა უბრალო აგარზე.
ბ) პიგმენტის წარმოშობა (ტიროზინაზა).
გ) შარდოვანას ფერმენტაცია.
*დ) კაფსულის წარმოქმნა.
2075. რომელი საკვები ნიადაგია უკეთესი ყივანახველას ბაქტერიის

გამოსაყოფად? 1) სისხლიანი აგარი. 2) კაზეინ-ნახშირიანი აგარი 3) ბორდე-
ჟანგუს აგარი. 4) შრატიანი აგარი. 5) სისხლიანი აგარი ტელურიტით.
*ბ) სწორია 2), 3),
გ) სწორია 4), 5),
2076. რა კომპონენტი გამოარჩევს ბორდე-ჟანგუს ნიადაგს?

ა) ნაღვლის მჟავის მარილები.
ბ) გლიცერინი.
გ) სახამებელი.
2077. რომელი საკვები ნიადაგებით უნდა ვისარგებლოთ B. pertussis

ამოსათესად? 1) კარტოფილ-გლიცერინიანი აგარი. 2) სისხლიანი აგარი. 3)
რძიან-სისხლიანი აგარი. 4) კაზეინ-ნახშირის აგარი.
ა) სწორია 1), 2), 4),
*ბ) სწორია 1), 3), 4),
გ) სწორია 2), 3), 4),
2078. B. pertussis ვირულენტობის ფაქტორებია: 1) ყივანახველას

ტოქსინი. 2) შოლტები. 3) ჰისტამინ-მასენსიბილიზირებელი ფაქტორი. 4)
ენდოტოქსინი. 5) ჰემოლიზინი.
ა) სწორია 1), 2), 4), 5),
*ბ) სწორია 1), 2), 3), 4),
გ) სწორია 2), 3), 4), 5),
2079. B. pertussis რომელი ანტიგენებია ცნობილი?

ა) შოლტების.
ბ) ფიმრიალური.
*გ) კაფსულოვანი.
დ) უჯრედული კედლის ანტიგენი.
2080. დიფტერიის დროს ფიბრინოზული აპკის დამახასიათებელი თვისებებია:
1) ადვილად სცილდება ლორწოვან გარსს. 2) უნარი აქვთ გავრცელდნენ
ხორხამდე. 3) წარმოიქმნებიან დაავადების პაროქსიზმალური სტადიის დროს.
4) მჭიდროდ მიმაგრებულია პირხახის ეპითელიუმზე.
*ბ) სწორია 2), 4),
2081. ტუბერკულოზის მიკობაქტერიის შეღებვის მეთოდია:

ა) ჰინს-ბურით.
ბ) რომანოვსკი-გიმზათი.
*გ) ცილ-ნილსენით.
დ) გრამით.
2082. რომელი სტრუქტურული კომპონენტები განაპირობებენ ტუბერკულოზის

მიკობაქტერიის მჟავაგამძლეობას? 1) კაფსულა. 2) პოლისაქარიდები. 3)
ლიპიდები. 4) ცილები. 5) მაღალმოლეკულური მჟავები.
ა) სწორია 1), 2), .
*ბ) სწორია 3), 5),
2083. ქვემოჩამოთვლილი ტებერკულოზის საწინააღმდეგო პრეპარატებიდან

რომელია პირველი რიგის?
ა) ეტამბუტოლი.
ბ) სტრეპტომიცინი.
*გ) იზონიაზიდი.
დ) რიფამპიცინი.
2084. ქვემოჩამოთვლილი Haemophilus გვარის ბაქტერიებიდან რომელია

ეპიგლოსიტების ძირითადი გამომწვევი?
*ა) Haemophilus influenzae.
ბ) Haemophilus influenzae ბიოვარი aegyptius.
გ) Haemophilus parainfluenzae.
დ) Haemophilus haemolyticus.
2085. Haemophilus გვარის ბაქტერიების ძირითადი ბიოლოგიური

თვისებებია: 1) გრამდადებითი ჩხირები. 2) გრამუარყოფითი ჩხირები. 3)
მომთხოვნი არიან კულტივირების პირობებისადმი 4) არ არიან მომთხოვნი
საკვები ნიადაგის მიმართ.
*ბ) სწორია 2), 3),
2086. Haemophilus გვარის მიკროორგანიზმების ძირითადი კულტურალური

თავისებურებებია:
*ა) მოითხოვენ ნიადაგში ზრდის ფაქტორების შეტანას.
ბ) მოითხოვენ ნიადაგში შრატის შეტანას.
გ) მოითხოვენ ნიადაგში ნახშირის ან მეტაბოლიზმის სხვა ადსორბენტების
შეტანა.
დ) მოითხოვენ კულტივირებისათვის ანაერობული პირობების შექმნას.
2087. ჰემოფილების გამოსაყოფად გამოყენებული სელექტიური ნიადაგებია:

1) სისხლიანი აგარი. 2) შრატიანი აგარი. 3) შოკოლადის აგარი. 4)
ამინოპეპტიდიანი აგარი.
*ბ) სწორია 1), 3),
2088. რომელი ნახშირწყლების დაშლაა ობლიგატური

ენტერობაქტერიებისათვის?
ა) მანიტის ფერმენტაცია.
*ბ) გლუკოზის ფერმენტაცია.
გ) ლაქტოზის ფერმენტაცია.
დ) სორბიტის ფერმენტაცია.
2089. Enterobacteriaceae-ს ოჯახი აერთიანებს: 1) გრამუარყოფით

ბაქტერიებს, რომლებიც ბინადრობენ ადამიანისა და ცხოველის ნაწლავებში.
2) გრამუარყოფით ფაკულტატურ ანაერობებს, რომლებიც შლიან გლუკოზას
და არ წარმოშობენ ციტოქრომოქსიდაზას. 3) გრამუარყოფით აერობულ
ბაქტერიებს, რომლებიც წარმოშობენ ციტოქრომოქსიდაზას. 4) უსპორო
გრამუარყოფით ფაკულტატურ ანაერობებს, რომლებიც შლიან გლუკოზას,
აღადგენენ ნიტრატებს ნიტრიტებამდე, არ წარმოშობენ ციტოქრომოქსიდაზას.
5) გრამუარყოფით აერობულ ბაქტერიებს, რომლებიც კარგად იზრდებიან
უბრალო საკვებ ნიადაგებზე, ვარიაბილური არიან ნახშირწყლების მიმართ, არ
წარმოშობენ პიგმენტს.
*ბ) სწორია 2), 4),
2090. ენტერობაქტერიების გვარის დაყოფას საფუძვლად უდევს: 1)

კულტურალური ნიშნები. 2) საქაროლიზური თვისებები. 3) ანტიგენური
სტრუქტურის თავისებურებები. 4) ამინომჟავების მეტაბოლიზმის
თავისებურებები. 5) ბიოქიმიური თვისებები.
ა) სწორია 1), 3), 4),
*ბ) სწორია 2), 4), 5),
გ) სწორია 1), 3), 5),
2091. ენტერობაქტერიების პლაზმიდებია?

ა) ციტოპლაზმური გენეტიკური მასალა, რომელიც აკონტროლებს
ენტერობაქტერიების სახეების თვისებებს.
ბ) ენტერობაქტერიების დნმ, რომელიც აკონტროლებს ენტერობაქტერიების
ზოგიერთ თვისებას.
*გ) ციტოპლაზმური გენეტიკური მასალა, რომელიც აკონტროლებს
ენტერობაქტერიების სიცოცხლისათვის არააუცილებელ თვისებებს.
დ) ენტერობაქტერიების ციტოპლაზმური დნმ, რომელსაც აქვს ავტონომიური
რეპლიკის უნარი და აკონტროლებს „არააუცილებელ“ თვისებების
მემკვიდრეობით გადაცემას.
2092. უპირატესად რომელ ორგანოთა დაავადებებს იწვევენ

ენტერობაქტერიები? 1) ნაწლავთა ტრაქტის. 2) შარდსადენის ტრაქტის. 3)
სანაღვლე გზების. 4) გენერალიზებულ ინფექციას. 5) ადგილობრივ ანთებას.
*ბ) სწორია 1), 2),
2093. რა არის ეშერიხიოზი? 1) ადამიანისა და ცხოველის ინფექციური

დაავადება, რომელიც დაკავშირებულია ეშერიხიის გვართა მიკრობებთან. 2)
ადამიანისა და ცხოველის გენერალიზებული ინფექცა, გამოწვეული
ეშეროხიებით. 3) ნაწლავური ინფექცია, რომელიც იწვევს პათოგენური
ეშერიხიები. 4) ადგილობრივი ინფექციური პროცესი, გამოწვეული
ეშერიხიებით.
*ბ) სწორია 1), 3),
2094. რას ექცევა ყურადღება Sh. zonnei-ს ბაქტერიოლოგიური

დიაგნოსტიკის დროს? 1) ბიოქიმიურ თვისებებს. 2) სეროლოგიურ
თვისებებს. 3) კოლიცინოგენოვარებს. 4) ფაგოვარებს. 5)
ანტიბიოტიკოგრამებს.
*ბ) სწორია 1), 3),
2095. რომელი მარკერით ვსარგებლობთ უპირატესად Sh. flexner-ის

ეპიდემიოლოგიური ანალიზის დროს ბავშვთა დაწესებულებებში?
ა) ბიოვარები.
*ბ) სეროვარები.
გ) ფაგოვარები.
დ) კოლიცინოვარები.
2096. რომელ კლინიკურ მასალაშია უფრო მოსალოდნელი შიგელების

აღმოჩენა?
ა) სისხლში.
ბ) შარდში.
*გ) განავალში.
2097. შიგელების იდენტიფიკაციაში შედის:

ა) ბიოქიმიური თვისებების შესწავლა.
ბ) ჯგუფური ანტისხეულების განსაზღვრა.
*გ) ბიოქიმიური თვისებების და სპეციფიური ანტიგენების განსაზღვრა.
დ) სახაროლიზური თვისებები და ანტიგენური სტრუქტურის განსაზღვრა.
2098. Shigella-ს და Hafnia-ს გვარის სადიფერენციაციო პირობაა:
*ა) კულტივირება 22 გარად.C და 37გრად.C -ზე.
ბ) კულტივირება სპეციალურ ნიადაგებზე.
გ) სორბიტის ფერმენტაცია.
დ) გლუკოზის ფერმენტაცია.
2099. Enterobacteriaceae-ს ოჯახის რომელი გვარის

წარმომადგენლისათვის არის დამახასიათებელი კატალაზის უარყოფითი ტესტი?
ა) Escherichia.
ბ) Providencia.
გ) Morganella.
*დ) Shigella.
2100. ენტერობაქტერიების ოჯახიდან რომელი გვარი უნდა განვასხვავოთ

სალმონელებისაგან:
ა) ეშერიხიები.
*ბ) ციტრობაქტერიები.
გ) პროტეუსი.
დ) ედვარდსიელები.
2101. გარემოს რომელი ობიექტები უნდა გაისინჯოს ბაქტეროლოგიურად

საავადმყოფოშიდა სალმონელოზის დროს?
ა) წყალი.
ბ) ხორცის პროდუქტები.
*გ) გარემოს ობიექტების ჩამონარეცხი.
დ) რძის პროდუქტები.
ე) კვერცხები.
2102. რომელი მასალის გასინჯვაა უფრო მიზანშეწონილი მუცლის ტიფზე

დაავადების მე-3 კვირაში? 1) ნაღველი. 2) სისხლი. 3) განავალი. 4)
შარდი. 5) ჩირქი აბსცესიდან.
*ბ) სწორია 3), 4),
2103. Serratia-ს გვარის მიკრობების საიდენტიფიკაციო ნიშანია:

*ა) „სისხლიანი ლაქა“ (წითელი პიგმენტი).
ბ) მწვანე პიგმენტი.
გ) ჰემოლიზინები.
დ) ჰემაგლუტინინები.
2104. Serratia-ს გვარის ბაქტერიების დამახასიათებელი კულტურალული

თავისებურებებია;
*ა) იზრდებიან დაბალ ტემპერატურაზე.
ბ) არ იზრდებიან 35 გრად. C-ზე დაბალ ტემპერატურაზე.
გ) მომთხოვნი არიან საკვები ნიადაგების მიმართ.
დ) ინ ვიტრო-დ გამორჩევიან ნელი ზრდით.
2105. E. cloacea-ს და E.. aerogenes-ის ძირითადი განმასხვავებელი

ორი კარდინალური ტესტია: 1) ინოზიტი. 2) ადონიტი. 3)
ლიზინდეკარბოქსლაზა. 4) არგინინდეჰიდროლაზა.
*ბ) სწორია 3), 4),
2106. ფენილალანინის დადებითი ტესტი Enterobacteriaceae-ს ოჯახის

რომელი გვარისათვის არის დამახასიათებელი: 1) Escherichia. 2)
Shigella. 3) Proteus. 4) Providencia.
*ბ) სწორია 3), 4),
2107. Morganella-ს გვარის ბაქტერიების დამახასიათებელი კულტურალური

თვისებებია: 1) ურეაზულ აქტივობა. 2) ინდოლის წარმოშობა. 3)
ჰემოლიზი. 4)ფენილალანინდეზამინაზური აქტივობა. 5)
არგინინდიჰიდროლაზური აქტივობა.
ა) სწორია 2), 3), 4),
*ბ) სწორია 1), 2), 4),
გ) სწორია 3), 4), 5),
2108. Yersinia-ს რომელი სახე იწვევს ყველაზე ხშირად ადამიანის

დაავადებებს:
ა) Y. pestis.
*ბ) Y. enterocolitica.
გ) Y. pseudotuberculosis.
2109. Edwardsiella-ს გვარის ბაქტერიების ძირითადი თვისებებია: 1)

აფერმენტირებენ ლაქტოზას. 2) აფერმენტირებენ გლუკოზას. 3)
აფერმენტირებენ სახაროზას. 4) წარმოშობენ ინდოლს. 5) წარმოშობენ
გოგირდწყალბადს.
ა) სწორია 1), 3), 4),
*ბ) სწორია 2), 4), 5),
გ) სწორია 2), 3), 5),
2110. ქოლერის ბაქტერიის ძირითადი კულტურალური თავისებურებებია: 1)

მომთხოვნია საკვები ნიადაგებისადმი. 2) არ არის მომთხოვნი კულტივირების
პირობებისადმი. 3) აქვს სიცივეში გაზრდის უნარი. 4) აქვს სწრაფი ზრდის
უნარი.
*ბ) სწორია 2), 4),
2111. ქოლერის ვიბრიონის პათოგენობის ძირითადი ფაქტორია:

ა) მოძრაობა.
ბ) ნეირამინიდაზა.
გ) ენდოტოქსინი.
*დ) ეგზოტოქსინი.
ე) ჰემოლიზინი.
2112. Vibrionaceae -ს ოჯახიდან რომელი გვარები იწვევენ უხშირესად

დიარეას:
*ა) Vibrio
ბ) Aeromonas.
გ) Plesiomonas.
დ) Lucibacterium.
2113. რომელი მიკროორგანიზმი იწვევს ქოლერას: 1) კლასიკური ქოლერის

ვიბრიონი. 2) ქოლერის ვიბრიონი ელ-ტორი. 3) ქოლერის ვიბრიონი არა
01. 4) ჰალოფილური ვიბრიონი
*ბ) სწორია 1), 2),
2114. ქოლერის ლაბორატორიული დიაგნოსტიკის მეთოდებია:

*ა) სუფთა კულტურის ამოთესვა და იდენტიფიკაცია.
ბ) სეროლოგიური მეთოდები.
გ) ქოლერის ბაქტერიოფაგის გამოყოფა ფეკალიებიდან.
დ) ბიოლოგიური ცდის დადგმა.
2115. რომელი ფაქტორები განაპირობებენ დიარეას ქოლერის დროს:

ა) ნაწლავის ეპითელში ინვაზია.
ბ) ნაწლავის კედლის დეფექტი.
*გ) ეგზოტოქსინის მოქმედება.
დ) ენდოტოქსინის მოქმედება.
2116. Vibrionaceae-ს ოჯახის რომელი წარმომადგენლები იწვევენ

არანაწლავური ლოკალიზაციის პათოლოგიას:
ა) Phothobacterium.
*ბ) Aeromonas.
გ) ქოლერის ვიბრიონი.
დ) ჰალოფილური ვიბრიონი.
2117. რომელ პიგმენტს წარმოქმნის უფრო ხშირად P. aeruginosa :

*ა) პიოციანინი.
ბ) პიოვეზინინი.
გ) პიორუბინი.
დ) პიომელანინი.
2118. P. aeruginosa -ს ვირულენტობის ფაქტორებია: 1) კოლაგენაზა. 2)

ეგზოტოქსინი A. 3) ელასტაზა. 4) ჰიალურონიდაზა.
ა) სწორია 1), 2), 4),
*ბ) სწორია 1), 2), 3),
გ) სწორია 1), 3), 4),
2119. რომელი ფსევდომონადები იწვევენ უფრო ხშირად საავადმყოფოსშიგა

ინფექციებს?
ა) P. malei.
ბ) P. fluorescens.
*გ) P. aeruginosa.
დ) P. maltophilia.
ე) P. putrefaciens.
2120. Moraxella-ს გვარის ბაქტერიების ძირითადი ბიოლოგიური

თვისებებია:
ა) გრამდადებითი ჩხირები.
*ბ) გრამუარყოფითი ჩხირები.
გ) არ არიან მომთხოვნი კულტივირების პირობებისადმი.
დ) მომთხოვნი არიან კულტივირების პირობებისადმი.
2121. Pseudomonas aeruginosa-ს ძირითადი პათოგენური თვისებაა:

ა) მიკროორგანიზმი მაღალი პათოგენური თვისებებით.
ბ) მიკროორგანიზმი ზომიერი პათოგენური თვისებებით.
გ) ავირულენტური საპროფიტი.
*დ) ოპორტუნისტული პათოგენი.
2122. Pseudomonas aeruginosa-ს კულტურალური თავისებურებებია: 1)

მომთხოვნია რთული საკვები ნიადაგებისადმი, რომლებიც გამდიდრებულია
ნატიური შრატით. 2) იზრდება სინთეზურ უცილო ნიადაგებზე. 3)
მომთხოვნია რთული გამამდიდრებელი ნიადაგისადმი, რომელიც შეიცავს ხის
ნახშირის სახით. 4) იზრდება მარტივ ნიადაგებზე.
*ბ) სწორია 2), 4),
2123. პსევდომონადებისათვის დამახასიათებელი ძირითადი ნიშნებია: 1)

სპორების უქონლობა. 2) მოძრაობა. 3) ოქსიდაზას დადებითი რეაქცია. 4)
კაფსულა. 5) შოლტების არსებობა. 6) გლუკოზის დაჟანგვა.
ა) სწორია 1), 4), 5), 6),
*ბ) სწორია 2), 3), 5), 6),
გ) სწორია 2), 3), 4), 6),
2124. P.aeruginosa-ს ძირითადი დამახასიათებელი ნიშნებია: 1)

გრამუარყოფითობა. 2) ოქსიდაზის დადებითი რეაქცია. 3) ლურჯი
პიგმენტის არსებობა (პიოციანინი). 4) მწვანე პიგმენტის არსებობა
(ფლუორესცეინი). 5) ზრდა დაბალ pH 5,6 ნიადაგზე
ა) სწორია 2), 3), 4), 5),
*ბ) სწორია 1), 2), 3), 5),
გ) სწორია 1), 2), 3), 4),
2125. Helicobacter pylori-ს ჯგუფის ძირითადი ბიოქიმიური თვისებაა:

ა) შლიან ნახშირწყლებს სიმჟავის წარმოქმნით.
ბ) აღადგენენ ნიტრატებს.
*გ) შლიან შარდოვანას.
დ) შლიან აცეტონს.
2126. Helicobacter pylori-ს კულტივირების ოპტიმალური პირობაა:

ა) აერობული პირობები, ტემპერატურა 37გრადC.
ბ) ანაერობული პირობები, ტემპერატურა 37გრადC.
*გ) მიკროაეროფილური პირობები, ტემპერატურა 37გრადC.
დ) აერობული პირობები, ტემპერატურა 20გრადC.
ე) ანაერობული პირობები, ტემპერატურა 20გრადC.
2127. Campylobacter jejuni-ს კულტივირების ოპტიმალური პირობებია:

ა) აერობული პირობები, ტემპერატურა 37გრადC.
ბ) ანაერობული პირობები, ტემპერატურა 37გრადC.
*გ) მიკროაეროფილური პირობები, ტემპერატურა 42გრადC.
დ) აერობული პირობები, ტემპერატურა 20გრადC.
ე) ანაერობული პირობები, ტემპერატურა 20გრადC.
2128. რომელი თვისებები იძლევა საშუალებას ბაქტეროიდების სხვადასხვა

სახის დიფერენცირებისათვის:
ა) კულტურალური თვისებები.
ბ) ანტიგენური სტრუქტურა.
*გ) ბიოქიმიური თვისებები.
დ) მორფოლოგია.
2129. რომელი ძირითადი მიზეზები განაპირობებენ ბაქტეროიდებით

გამოწვეულ დაავადებებს: 1) ტრავმები. 2) ქირურგიული ჩარევა. 3)
საშვილოსნოს შიგნით ინფიცირება. 4) დასნებოვნება ალიმენტარული გზით.
*ბ) სწორია 1), 2),
2130. Bacteroides fragilis ძირითადი ნიშნებია: 1) ჰიპურატის

ჰიდროლიზი. 2) მგრძნობიარე არიან ნაღვლის მჟავის მარილებისადმი. 3)
რეზისტენტული არიან კანამიცინისადმი. 4) რეზისტენტული არიან
ვანკომიცინისადმი. 5) შლიან ჟელატინს.
ა) სწორია 1), 2), 5),
*ბ) სწორია 3), 4), 5),
გ) სწორია 2), 4), 5),
2131. Bacteroides fragilis ძირითადი თვისებები:

ა) წარმოშობენ პიგმენტურ კოლონიებს.
ბ) სისხლიან ნიადაგზე იძლევიან ჰემოლიზს.
*გ) იზრდებიან ნაღვლის მჟავის მარილების არსებობისას.
დ) ლაბილურია ნაღვლის მჟავის მარილების მოქმედებისადმი.
2132. Clostridium perfringens-ის ძირითადი ბიოლოგიური თვისებებია:

1) გრამდადებითი ჩხირები. 2) გრამუარყოფითი ჩხირები. 3) წარმოქმნიან
სპორებს. 4) არ წარმოქმნიან სპორებს. 5) წარმოქმნიან კაფსულას.
ა) სწორია 1), 2), 4),
*ბ) სწორია 1), 3), 5),
გ) სწორია 2), 4), 5),
2133. მეთოდები, რომელთა საშუალებით ყველაზე უფრო მკაფიოდ შეიძლება

კლოსტრიდიების დიფერენცირება:
ა) ბაქტერიოსკოპული მეთოდი.
ბ) საცდელი ცხოველების დასნებოვნება.
*გ) ტოქსინის ნეიტრალიზაცია ანტიტოქსინით.
დ) ბიოქიმიური მეთოდი.
2134. კლოსტრიდიების გვარის რომელი სახეები წარმოქმნიან

განსაკუთრებული ძალის ტოქსინს: 1) Cl. perfringens. 2) Cl.
oedematiens. 3) Cl. septicum. 4) Cl. botulinum. 5) Cl. tetani.
*ბ) სწორია 4), 5),
2135. რომელი ნიადაგებია გამოყენებული კლოსტრიდიების

ულტივირებისათვის? 1) კიტ-ტაროცის ნიადაგი. 2) მარტენის ბულიონი. 3)
ხოტინგერის ბულიონი. 4) კლოდნიცკის ნიადაგი. 5) ცეისლერის ნიადაგი.
6) თიოგლიკოლატის ნიადაგი.
ა) სწორია 2), 3), 5),
*ბ) სწორია 1), 5), 6),
გ) სწორია 2), 3), 4),
2136. რომელი მიკროორგანიზმისათვის არის დამახასიათებელი სპორის

ტერმინალური განლაგება?
ა) Clostridium botulinum.
ბ) Clostridium perfringens
გ) Bacillus subtilis
*დ) Clostridium tetani.
2137. კლოსტრიდიის რომელი სახე იწვევს ფსევდო-მემბრანოზულ კოლიტის

განვითარებას ანტიბიოტიკოთერაპიის ფონზე?
ა) Clostridium bifermentans.
*ბ) Clostridium difficile.
გ) Clostridium sporogenes.
დ) Clostridium sordelli.
2138. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რომელი დაავადება ვითარდება Clostridium
botulinum -ის სპორის გაზრდის შედეგად:
ა) ფსევდო-მემბრანოზული კოლიტი.
ბ) მანეკროტიზირებელი ენტერიტი.
გ) ტეტანუსი.
*დ) ახალშობილთა ბოტულიზმი.
2139. Clostridium histoliticum-ის და Clostridium perfringens-ის

გარდა რომელი კლოსტრიდიებია განგრენის გამომწვევები: 1) Clostridium
difficile. 2) Clostridium septicum. 3) Clostridium chavoei. 4)
Clostridium novyi.
*ბ) სწორია 2), 4),
2140. რომელი კლოსტრიდია იწვევს ხშირად ბაქტერიემიას?

ა) Clostridium tetani.
ბ) Clostridium septicum.
გ) Clostridium difficile.
*დ) Clostridium perfringens.
2141. Aeromonas გვარის ბაქტერიების ძირითადი ბიოლოგიური თვისებებია:

1) გრამუარყოფითი ჩხირებია. 2) გრამდადებითი ჩხირებია. 3) ოქსიდაზა
დადებითია. 4) ოქსიდაზა უარყოფითია.
*ბ) სწორია 1), 3),
2142. რომელი ბრუცელებია პათოგენური ადამიანისათვის? 1) Brucella

abortus. 2) Brucella melitensis. 3) Brucella suis. 4) Brucella
canis.
*ბ) სწორია 1), 2), 3), 4),
2143. რომელი მასალა ისინჯება ბრუცელოზზე?

*ა) სისხლი.
გ) ზურგის ტვინის სითხე.
ე) ფეკალური მასა.
2144. რომელი საკვები ნიადაგები გამოიყენება Bacillus -ის გვარის

ბაქტერიების გამოსაყოფად? 1) ხორც-პეპტონიანი აგარი. 2) სისხლიანი
აგარი. 3) შრატიანი აგარი. 4) ბისმუტ-სულფიტ აგარი. 5) კიტ-ტაროცის
ნიადაგი.
ა) სწორია 2), 3), 5),
*ბ) სწორია 1), 2), 3),
გ) სწორია 3), 4), 5),
2145. აღნიშნეთ შავი ჭირის გამომწვევის გვარი და კოლონიების ტიპები: 1)

მიეკუთვნება Pasteurella-ს გვარს. 2) მიეკუთვნება Yersinia-ს გვარს. 3)
S-კოლონიები. 4) R-კოლონიები.
*ბ) სწორია 2), 4),
2146. რომელი ცხოველები ავადდებიან შავი ჭირით ბუნებრივ პირობებში?

ა) აქლემები.
*ბ) მღრღნელები.
გ) ველური მტაცებელი ცხოველები.
დ) ძროხები.
2147. შავი ჭირის სადიაგნოსტიკოდ რომელი მასალა ისინჯება უფრო

ხშირად? 1) ფეკალიები. 2) ბუბონის შიგთავსი. 3) შეშუპებითი სითხე. 4)
ნახველი. 5) სისხლი.
*ბ) სწორია 2), 3),
2148. რომელი თვისებებია ყველაზე მნიშვნელოვანი შავი ჭირის ბაქტერიის

იდენტიფიკაციისათვის:
*ა) კაფსულის ანტიგენები.
ბ) სომატური ანტიგენები.
გ) ფაგოლიზაბელობა.
დ) ფერმენტაციული აქტივობა.
ე) ჰემოლიზური აქტივობა.
2149. რა განაპირობებს შავი ჭირის ბაქტერიის ინფექციურ თვისებებს: 1)

ტოქსინები. 2) კაფსულის ანტიგენი. 3) ფერმენტაციული აქტივობა. 4)
მოძრაობა.
*ბ) სწორია 1), 2),
2150. რომელი მეთოდი იძლევა სწრაფ პასუხს შავი ჭირის დიაგნოსტიკაში?

1) კლასიკური მეთოდი. 2) ლუმინესცენტურ-სეროლოგიური მეთოდი. 3)
არაპირდაპირი ჰემაგლუტინაციის მეთოდი. 4) იმუნო-ალერგიული მეთოდი.
ა) სწორია 1), 3), 4),
*ბ) სწორია 2), 3),
გ) სწორია 3), 4).
2151. ბიოლოგიური ცდის რომელი მეთოდები იხმარება ყველაზე ხშირად

შავი ჭირის დიაგნოსტიკაში? 1) თაგვების კანქვეშა დასნებოვნება. 2) ზღვის
გოჭების კანქვეშა დასნებოვნება. 3) თაგვების კანზედა დასნებოვნება. 4)
კურდღლის კანქვეშა დასნებოვნება.
*ბ) სწორია 1), 2),
2152. რომელი ანტიბიოტიკია საუკეთესო ჯილეხის სამკურნალოდ?

ა) სტრეპტომიცინი.
ბ) ლევომიცეტინი.
*გ) პენიცილინი.
დ) ნეომიცინი.
2153. რომელი კლინიკური ფორმა გვხვდება ყველაზე ხშირად ტულარემიის

დროს?
ა) ბუბონური.
*ბ) წყლულოვან-ბუბონური.
გ) აბდომინალური.
დ) ფილტვის.
2154. რომელი ტესტებია ყველაზე სპეციფიური ათაშანგის

დიაგნოსტიკისათვის? 1) ვასერმანის რეაქცია. 2) პლაზმის რეაგინის ტესტი.
3) მკრთალი სპიროქეტის იმობილიზაციის რეაქცია. 4)
იმუნოფლუორესცენციის რეაქცია ადსორბირებული შრატით.
*ბ) სწორია 3), 4),
2155. ათაშანგის რომელი სტადია ექვემდებარება ანტიბიოტიკოთერაპიას? 1)

თანდაყოლილი. 2) პირველადი. 3) მეორადი. 4) მესამე.
ა) სწორია 1), 2), 4),
*ბ) სწორია 1), 2), 3),
გ) სწორია 2), 3), 4),
2156. როგორია ადამიანის ლეპტოსპირებით დაავადების ძირითადი გზები?

ა) ტკიპებისა და რწყილების კბენით.
ბ) ინფიცირებული საკვების მიღებით.
*გ) ავადმყოფი ცხოველის შარდთან კონტაქტისას.
დ) სისხლმწოვი მწერების კბენით.
2157. რომელი სპიროქეტები გადადის ტრანსოვარიალურად მწერები-

გადამტანების პოპულაციებში?
ა) ფრამბეზიები.
*ბ) შემბრუნებითი ტიფის.
გ) ვასილიევ-ვეილის დაავადება.
დ) ბედჯელის.
2158. რომელი მასალა ისინჯება უფრო ხშირად ლეპტოსპიროზზე ეჭვის
დროს?
*ა) სისხლი.
ბ) ზურგის ტვინის სითხე.
გ) შარდი.
2159. რომელი მეთოდები გამოიყენება ლეპტოსპიროზის ადრეული

დიაგნოსტიკისათვის? 1) სეროლოგიური მეთოდი. 2) ციტრატული სისხლის
მიკროსკოპია. 3) ლეპტოსპირების სუფთა კულტურის გამოყოფა. 4)
ოქროსფერ ზაზუნაზე ბიოლოგიური სინჯი.
*ბ) სწორია 1), 2),
2160. გარემოს რომელი ობიექტებიდან გამოიყოფა უფრო ხშირად

ლეგიონელები? 1) სხვადასხვა წყაროდან მიღებული წყალი. 2) ნიადაგი. 3)
კონდიციონერები. 4) შხაპის თავიდან მიღებული წყალი. 5) საკვები
პროდუქტები.
ა) სწორია 1), 2), 5),
*ბ) სწორია 1), 3), 4),
გ) სწორია 2), 4), 5),
2161. რომელი მასალები ისინჯება უფრო ხშირად ლეგიონელების

დაავადებაზე ეჭვის მიტანის დროს? 1) ნახველი. 2) სისხლი. 3) შარდი. 4)
პლევრის სითხე.
*ბ) სწორია 1), 2),
2162. რომელი თვისებები აქვთ ლეგიონელებს ? 1) გრამუარყოფითი

შეღებვა. 2) გრამდადებითი შეღებვა. 3) ზრდა აგარზე. 4) ზრდა სისხლიან
აგარზე. 5) ზრდა სისხლიან აგარზე ცისტეინითა და ვიტამინების
კომპლექსით. 6) პიგმენტის წარმოქმნა. 7) ოქსიდაზის დადებითი რეაქცია.
8) ჰისის ნიადაგზე ნახშირწყლების დაშლა.
ა) სწორია 2), 3), 7), 8),
*ბ) სწორია 1), 5), 6), 7),
გ) სწორია 3), 4), 6), 7),
2163. რომელ დაავადებებს იწვევენ ლეგიონელები უფრო ხშირად?

ა) მწვავე რესპირატორული დაავადება.
*ბ) პნევმონიები.
გ) დიარეა.
დ) მენინგიტი.
ე) რბილი ქსოვილების დაჩირქება.
2164. ლეგიონელების დაავადებისას რომელი სეროლოგიური მეთოდები
გამოიყენება უფრო ხშირად?
*ა) არაპირდაპირი იმუნოფლუორესცენციის მეთოდი.
ბ) პირდაპირი იმუნოფლუორესცენციის მეთოდი.
გ) აგლუტინაციის რეაქცია.
დ) ფერმენტებით ნიშნული რეაქცია (იფა).
2165. რომელ დაავადებებს იწვევენ ადენოვირუსები?

ა) გასტროენტერიტებს.
*ბ) ფარინგოკონიუნქტივიტს.
გ) ენცეფალიტს.
დ) მენინგიტს.
2166. რით შეიძლება გართულდეს ყვავილის საწინააღმდეგო აცრა?

*ა) ვაქცინური ეგზემით.
ბ) გიგანტოუჯრედული პნევმონიით.
გ) ორქიტით.
დ) ენცეფალიტით.
2167. რა ახასიათებს ჩუტყვავილას ვირუსს?

ა) ყვავილის ვირუსების ოჯახის წევრობა.
ბ) იწვევს ყბაყურას.
*გ) ქრონიკული პერსისტენცია.
დ) კოპლიკ-ფილატოვის ლაქების გაჩენა.
2168. რით ხასიათდება მწვავე რესპირატორული ინფექცია, რომელსაც იწვევს

ადენოვირუსები? 1) მწვავე მიმდინარეობით. 2) „მოხუცთა დაავადებით“. 3)
პნევმონიის გართულებით. 4) არა აქვს სპეციფიკური პროფილაქტიკის
საშუალება.
ა) სწორია 1), 2), 4),
*ბ) სწორია 1), 3), 4),
გ) სწორია 2), 3), 4),
2169. რომელი დაავადებებისათვისაა დამახასიათებელი ბაბეშ-ნეგრის

უჯრედოვანი ჩანართები?
*ა) ცოფისთვის.
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზის.
გ) წითურასათვის.
დ) პაროტიტისათვის.
2170. ციტომეგალოვირუსული ინფექციის კლინიკისათვის დამახასიათებელია:

1) ტიპიური უჯრედშიგნითა ფორმები. 2) ლატენტური ფორმების აქტივაცია
იმუნოდეფიციტების დროს. 3) ცხოველებში მოდელირება არ ხერხდება. 4)
კარგ შედეგებს იძლევა რნმ-პოლიმერაზა.
ა) სწორია 1), 3), 4),
*ბ) სწორია 1), 2), 3),
გ) სწორია 2), 3), 4),
2171. შიდსის ვირუსის გავრცელების გზებია: 1) სქესობრივი. 2) სისხლის
პრეპარატებით. 3) დაბინძურებული შპრიცებით. 4) ძუძუთი კვების დროს.
ა) სწორია 1), 3), 4),
*ბ) სწორია 1), 2), 3), 4)
გ) სწორია 2), 3), 4),
2172. რომელი უჯრედები ზიანდება ყველაზე მეტად შიდსით

ინფიცირებისას? 1) T-ჰელპერები. 2) ენდოთელიოციტები. 3)
მაკროფაგალურ-მონოციტარული სისტემა. 4) ჰეპატოციტები.
*ბ) სწორია 1), 3),
2173. რომელი თვისებებია საერთო ყველა ვირუსისათვის? 1) ობლიგატური

უჯრედშიგნითა პარაზიტიზმი. 2) მრავლდებიან ბინარული გაყოფით. 3)
შეიცავენ ნუკლეინის მჟავის მხოლოდ ერთ ტიპს.
*ბ) სწორია 1), 3),
2174. რომელი სიმპტომებია დამახასიათებელი კლასიკური

რიკეტსიოზებისათვის? 1) თავის ტკივილი. 2) ციება. 3) ვასკულიტი. 4)
გამონაყარი.
*ბ) სწორია 1), 2), 3), 4),
2175. რომელი ქლამიდიოზი გამოირჩევა დისემინირებისაკენ მიდრეკილებით?

*ა) ვენერიული ლიმფოგრანულომა.
ბ) ორნიტოზი.
გ) ტრაქომა.
დ) უროგენიტალური ქლამიდიოზი.
2176. რომელი სტრუქტურა უზრუნველყოფს ქლამიდიების ინფექციურობას?

ა) ჩანართები.
ბ) გლიკოგენები.
*გ) ელემენტარული სხეულები.
დ) ინიციალური სხეულები.
2177. რით შეიძლება Candida-ს გვარის დიფერენცირება ობის სოკოებისაგან?

1) კოლონიის ხასიათით. 2) ფსევდომიცელიუმების არსებობით. 3)
ჭეშმარიტი მიცელიუმის არსებობით. 4) ქლამიდოსპორების არსებობით.
*ბ) სწორია 1), 2),
2178. რით შეიძლება Candida-ს გვარის დიფერენცირება ჭეშმარიტი
საფუარებისაგან?
ა) „ზრდის მილების“ არსებობით.
ბ) ფილამენტაციით.
*გ) ქლამიდოსპორების არსებობით.
დ) ასკოსპორების არსებობით.
2179. რომელი პრეპარატი გამოიყენება სისტემური მიკოზების სამკურნალოდ?

ა) ნისტატინი.
ბ) კლოტრიმაზოლი.
*გ) ამფოტერიცინი B.
დ) 5 - ფტორციტოზინი.
2180. რომელი ობის სოკოები იწვევენ ხშირად ასპერგილოზს?

ა) A. niger.
ბ) A. flavus.
*გ) A. fumigatus.
დ) A. gypseum.
2181. რომელი Candida-ს გვარის სოკოები იწვევენ უფრო ხშირად

დაავადებებს?
*ა) C. albicans.
ბ) C. krusei.
გ) C. tropicalis.
დ) C. parapsilosis.
2182. რა მიზეზები განაპირობებენ პირობით-პათოგენური მიკრობების მიერ

დაავადებათა გამოწვევას? 1) მიკროორგანიზმების ტოქსინები. 2)
პათოგენობის ფერმენტების წარმოქმნა. 3) მაკროორგანიზმის დამცველი
ძალების შესუსტება. 4) ინფექციური დოზის მასიურობა. 5) ბაქტერიების
კოლონიზაციის უნარი.
ა) სწორია 1), 2), 4),
*ბ) სწორია 3), 4), 5),
გ) სწორია 2), 4), 5),
2183. რომელი ნიადაგები უნდა ვიხმაროთ პირველ რიგში ნახველის

დასათესად? 1) უბრალო აგარი. 2) ნაღვლის-მარილიანი აგარი. 3) შაქრიანი
ბულიონი. 4) სისხლიანი აგარი. 5) შოკოლადის აგარი.
*ბ) სწორია 4), 5),
2184. რომელი მიკროორგანიზმები აღმოჩნდება უფრო ხშირად ჯანმრთელი

თვალის კონიუქტივაზე? 1) დიფტეროიდები. 2) ენტერობაქტერიები. 3)
ოქროსფერი სტაფილოკოკები. 4) ეპიდერმალური სტაფილოკოკები. 5)
სტრეპტოკოკები. 6) ნეისერიები.
*ბ) სწორია 1), 4),
2185. მიუთითეთ თვალის რეზიდენტული მიკროფლორის ლოკალიზაციაზე?

1) კონიუქტივა. 2) ქუთუთოს კიდე. 3) რქოვანა გარსი. 4) ცრემლის
პარკი. 5) სკლერა.
*ბ) სწორია 1), 2),
2186. აერობული მიკროორგანიზმების რომელი ჯგუფები გვხვდება უფრო

ხშირად ხახის რეზიდენტულ მიკროფლორაში? 1) A-ჯგუფის სტრეპტოკოკები.
2) მომწვანო სტრეპტოკოკები. 3) ნეისერიები. 4) სტაფილოკოკები. 5)
ენტერობაქტერიები. 6) კორინებაქტერიები.
ა) სწორია 1), 4), 5),
*ბ) სწორია 2), 3), 6),
გ) სწორია 4), 5), 6),
2187. მიუთითეთ ძირითად კრიტერიუმებზე ჭრილობიდან მიღებული

პირობით- პათოგენური ბაქტერიების ეტიოლოგიურ მნიშვნელობაზე: 1)
მიკროორგანიზმების მასიური გამოყოფა. 2) ავადმყოფის სისხლის შრატში
ანტისხეულების ტიტრის მატება გამოყოფილი მიკრობის მიმართ. 3)
იდენტური მიკრობის განმეორებითი გამოყოფა. 4) ანტიბიოტიკოგრამა. 5)
მიკროორგანიზმების გამოყოფა გამამდიდრებელ ნიადაგზე.
ა) სწორია 2), 4), 5),
*ბ) სწორია 1), 2), 3),
გ) სწორია 3), 4), 5),
2188. რომელი მიკროორგანიზმები იწვევენ ყველაზე ხშირად ჭრილობების

დაჩირქებას? 1) ენტერობაქტერიები. 2) სტაფილოკოკები. 3) გრამუარყოფითი
ფაკულტატური ანაერობები. 4) მკაცრი ანაერობები. 5) სტრეპტოკოკები.
*ბ) სწორია 1), 2),
2189. რომელი მასალა უნდა გაისინჯოს პნევმონიის დროს? 1) ხახის

ნაცხები. 2) ნახველი. 3) ცხვირ-ხახის ლორწო. 4) ბრონქების ამონარეცხი
წყალი. 5) სისხლი.
*ბ) სწორია 2), 4),
2190. რომელი მიკროორგანიზმები იწვევენ ყველაზე ხშირად პნევმონიას? 1)

სტაფილოკოკები. 2) სტრეპტოკოკები. 3) ენტერობაქტერიები. 4) ვირუსები.
5) ჰემოფილები. 6) მიკროორგანიზმების ასოციაციები.
*ბ) სწორია 2), 4),
2191. რომელი მიკროორგანიზმი იწვევს პნევმონიას „წითელი ჟელეს“ მსგავსი

ნახველით?
ა) Streptococcus pneumoniae.
ბ) Klebsiella pneumoniae.
*გ) Mycoplasma pneumoniae.
დ) Neisseria meningitidis.
2192. რომელი მიკროორგანიზმი იწვევს პნევმონიას, რომელიც ადვილად

ვრცელდება ჰაერ-წვეთოვანი გზით?
ა) Ureaplasma urealyticum.
ბ) Mycoplasma hominis.
*გ) Mycoplasma pneumoniae.
დ) Mycoplasma fermentans.
2193. ნაღვლის ბუშტის ანთების ეტიოლოგიის დასადგენად რომელი მასალა

უნდა გამოიკვლიოს?
ა) დუოდენალური შიგთავსი.
ბ) ნაღვლის A-პორცია.
*გ) ნაღვლის B-პორცია.
დ) ნაღვლის C-პორცია.
2194. რომელი მიკროორგანიზმები იწვევენ ყველაზე ხშირად საშარდე

სისტემის დაავადებებს?
ა) სხვადასხვა სახის სტაფილოკოკები.
ბ) მიკობაქტერიები.
*გ) პირობით პათოგენური ენტერობაქტერიები.
დ) სტრეპტოკოკები.
ე) სალმონელები.
ვ) ლურჯ-მწვანე დაჩირქების ჩხირები.
2195. მიუთითეთ ურეთრის ქვემო მესამედისათვის დამახასიათებელი

აერობული მიკროორგანიზმების ჯგუფებზე: 1) ოქროსფერი სტაფილოკოკები.
2) ენტერობაქტერიები. 3) ლურჯ-მწვანე დაჩირქების ჩხირი. 4)
დიფტეროიდები. 5) ფეკალური სტრეპტოკოკები. 6) ეპიდერმალური
სტაფილოკოკები.
*ბ) სწორია 5), 6),
2196. რომელი მიკროორგანიზმები იწვევენ უფრო ხშირად საშარდე სისტემის

აღმავალ ინფექციებს?
ა) Klebsiella pneumoniae.
ბ) Serratia marcescens.
გ) Citrobacter freundi.
*დ) Escherichia coli.
2197. რომელი ქვემოჩამოთვლილ გრამუარყოფით კოკებს შეუძლიათ
გამოიწვიონ გონორეის მსგავსი ურეთრიტები?
*ა) Moraxella catarrhalis.
ბ) Neisseria meningitidis.
გ) Neisseria sicca.
დ) Neisseria flavescens.
2198. ჩამოთვლილი ბაქტერიებიდან ყველაზე ხშირად რომელი გამოიყოფა

ზურგის ტვინის სითხიდან ახალშობილებში მენინგიტის დროს? 1)
Escherichia coli. 2) Streptococcus agalactiae. 3) Haemophilus
influencae. 4) Listeria monocytogenes. 5) Streptococcus
pneumoniae.
ა) სწორია 2), 3), 4),
*ბ) სწორია 1), 2), 3),
გ) სწორია 3), 4), 5),
2199. გინეკოლოგიური საავადმყოფოს პაციენტი უჩიოდა ტკივილს წელის

არეში და ქვედა მუცელში. დაენიშნა კუნთებში ამპიცილინის კურსი, მაგრამ
სიმპტომატიკა დარჩა უცვლელი. შარდის გამოყოფისას აღმოჩნდა
ლეიკოციტები და კალციუმის მარილის კრისტალები. შარდის დათესვისას
გამოიყო გრამუარყოფითი ოქსიდაზა დადებითი ჩხირის ფორმის ბაქტერიები,
მომწვანო ფერის მუკოიდური. ქვემოჩამოთვლილ ბაქტერიებიდან რომელი
შეესაბამება მოცემულ ნიშნებს?
ა) Escherichia coli.
ბ) Klebsiella pneumoniae.
გ) Proteus mirabilis.
*დ) Pseudomonas aeruginosa.
2200. ინფექციურ საავადმყოფოში მოვიდა მამაკაცი, რომელიც ასტრახანის

სტეპში ნადირობის შემდეგ უჩიოდა თავის ტკივილს და შემცივნებას.
ფიზიკური გამოკვლევით გამოვლინდა იღლიაში ლიმფური კვანძების
გადიდება. ზოგიერთი მათგანი ძლიერ ანთებადი, ფლუქტუირებადი იყო, რაც
მიუთითებს მათი გაჭრის შესაძლებლობას. მიუთითეთ რომელი დაავადების
სიმპტომებზე მიგვითითებს ჩამოთვლილი ნიშნები: 1) ბრუცელოზი. 2)
ტულარემია. 3) პასტერელოზი. 4) შავი ჭირი.
*ბ) სწორია 2), 4),
2201. ქვემოთჩამოთვლილი მიკროორგანიზმებიდან რომელია რბილი შანკრის

გამომწვევი?
ა) Haemophylus influenzae.
ბ) Gardnerella vaginalis.
გ) Yersinia pseudotuberculosis.
*დ) Haemophylus ducreyi.
2202. რომელი ქვემოთჩამოთვლილი ფაქტორები განაპირობებენ Cardnerella
vaginalis პათოგენობას?
ა) შოლტები.
ბ) კაფსულა.
გ) სიალიდაზა.
*დ) პროტეოლიზური ფერმენტები.
2203. რომელი ქვემოჩამოთვლილი მიკროორგანიზმები იწვევენ ნაყოფის

ინფიცირებას მენინგიალური სინდრომით სამშობიარო გზების გავლის დროს?
ა) Staphylococcus epidermidis.
ბ) Staphylococcus aureus.
გ) Streptococcus pyogenes.
*დ) Streptococcus agalactiae.
2204. რომელ მიკოზს მიეკუთვნება „ჭრელი პიტირიაზი“?

ა) ღრმა მიკოზებს.
ბ) კანდიდოზა.
*გ) კერატომიკოზებს.
დ) ტრიქოფიტიას.
2205. რას ნიშნავს რ. ვირხოვის მიერ შემოღებული ტერმინი „მიკოზი“?

ა) ნიადაგის სოკოებს.
ბ) სოკოვან ინტოქსიკაციას.
გ) სოკოვან ალერგიას.
*დ) სოკოვან დაავადებას.
2206. რომელ მიკოზს მიეკუთვნება მიკროსპორია?

ა) კერატომიკოზებს.
*ბ) დერმატომიკოზებს.
გ) ვისცერალურ მიკოზებს.
დ) კანდიდოზს.
2207. რომელი სოკოები იწვევენ დერმატომიკოზებს?

*ა) არასრულფასოვანი სოკოები.
ბ) საფუარისებური სოკოები.
გ) ასკომიცეტები.
დ) ბაზიდიომიცეტები.
2208. რომელი სოკოები იწვევენ საზარდულის ეპიდერმოფიტიას?

ა) C. albicans.
ბ) T. rubrum.
*გ) Ep. inguinale-flucosum.
დ) Cr. neoformans.
2209. რას ეწოდება ონიხომიკოზი?

ა) ტერფის სოკოვან დაავადებას.
ბ) პნევმომიკოზს.
*გ) ფრჩხილების სოკოვან დაავადებას.
დ) თმების სოკოვან დაავადებას.
2210. სოკოების რომელ კლასს მიეკუთვნება საკვები სოკოები?

ა) დერმატოფიტებს.
ბ) ასკომიცეტებს.
*გ) ბაზიდიომიცეტებს.
დ) საფუარებს.
2211. რას ეწოდება მიკოტოქსიკოზები?

ა) სოკოვან ინვაზიას.
ბ) სოკოვან ალერგიას.
*გ) სოკოვან ინტოქსიკაციას.
დ) სოკოვან სეფსისს.
2212. რომელია ამ პრეპარატებიდან ანტიმიკოტიკი?

ა) პენიცილინი.
ბ) სულფამონომეტოქსინი
*გ) კლოტრიმაზოლი.
დ) ლინკომიცინი.
2213. რომელი ნიადაგი გამოიყენება სოკოვანი ინფექციების დიაგნოსტიკაში?

ა) ენდოს აგარი.
ბ) რაპოპორტის ნიადაგი.
*გ) საბუროს დექსტროზიანი აგარი.
დ) სისხლიანი აგარი.
2214. რომელი ობის სოკო გამოიმუშავებს აფლატოქსინს?

ა) A. niger.
ბ) A. fumigatus.
*გ) A. flavum.
დ) Pen. notatum.
2215. რას ეწოდება სოკოს - ჰიფა?

ა) სოკოს უჯრედის ციტოპლაზმას
ბ) სოკოს ქლამიდიო-სპორებს
*გ) მილისებურ სეპტირებულ სტრუქტურას
2216. რა ხასიათის შეიძლება იყოს სოკოს მიცელიუმები?

ა) ხარვერდისებური
ბ) ღინღლოვანი
გ) თაბაშირისებური
დ) ქერქოვანი
2217. რა მეთოდებით ხდება სოკოების გამრავლება?

ა) მიცელიუმიდან გვერდითი წანაზარდებით
ბ) დაკვირტვით
გ) სპორების წარმოქმნით
2218. რა ფერის ჰიგმენტს წარმოქმნის Tr.violaerum?

ა) მწვანე
ბ) წითელი
*გ) იისფერი
2219. რა ფერის ჰიგმენტს წარმოქმნის Tr.rubrum?

ა) ყავისფერი
ბ) ყვითელი
*გ) წითელი
2220. რა გამოიყენება თმების, ფრჩხილების და კანის ჩამონაფხეკის

კერატოლიზური დამუშავებისათვის სოკოების მიკროსკოპული შესწავლის
დროს?
ა) მარილმჟავას 5% ხსნარი
ბ) 5% ქლოროფორმის ხსნარი
*გ) 10% KOH ან NaOH
2221. რომელი სოკოები შედიან კერატომიკოზებში?

*ა) კანდიდოზები და დერმატოფიტები
ბ) ჭრელი პიტირიაზი და ტრიხოსპორია
გ) ბლასტომიცეტები
2222. რა დაავადებებს იწვევს სოკო E.Flaeeosum?

ა) ტერფების მიკოზებს
ბ) თავის თმიანი ნაწილის მიკოზებს
*გ) საზარდულის ეპიდერმოფიტიას
2223. რომელი სოკო იწვევს თითების შუა ტრიხოფიტიას?

ა) Tr. verucosum
ბ) Tr. rubrum
გ) Mic berrugineum
*დ) Tr. mentagrophytey
2224. რა ეწოდება Tr. rubrum-ით გამოწვეულ მიკოზს?

ა) კერატომიკოზი
*ბ) რუბრომიკოზი
გ) ფაუსი
2225. რომელ დაავადებებს იწვევს სოკო Tr. violaeeum?

ა) კერატომიკოზს
ბ) მიკროსპორებს
*გ) ქრონიკულ და ფრჩხილების ტრიხოფიტიას
2226. რა დაავადებას იწვევს სოკო Tr. verucosum?

ბ) ღრმა მიკოზს
*გ) ინფილტრატულ ჩირქოვან ტრიხოფიტიას
2227. რა დაავადებას იწვევს სოკო Mic canis?

*გ) ზოო-ანტიროპონოზულ მიკოზს
2228. რომელ მიკოზებს მიეკუთვნება ბლასტომიკოზები?

ა) კერატომიკოზებს
ბ) დერმატომიკოზებს
*გ) ღრმა მიკოზებს
2229. რა სხვაობაა დერმატომიკოზებსა და კერატომიკოზებს შორის?

ა) კერატომიკოზები აზიანებენ კანს და კანის დანამატებს
ბ) დერმატომიკოზები აზიანებენ ეპიდერმისის ზედა შრეებს
*გ) კერატომიკოზები აზიანებენ ეპიდერმისის ზედაპირულ შრეებს ხოლო
დერმატომიკოზები აზიანებენ კანს და კანის დანამატებს
2230. რა დაავადებებს იწვევენ კანდიდები?

ა) კერატომიკოზებს
ბ) დერმატომიკოზებს
*გ) ზედაპირულ და ვისცერალურ მიკოზებს
2231. რა დაავადებებს იწვევს სოკო Histoplusma capsulatum?

ა) დერმატომიკოზს
ბ) კერატომიკოზს
*გ) ვისცერალურ მიკოზს
2232. რა დაავადებებს ეწოდება კოქციდიომიკოზი?

ბ) კანდიდოზს
2233. რა დაავადებებს იწვევს სოკო Sporotrichum sehenekii?

2234. რას ეწოდება მიცეტომები?

*გ) სოკოვან სიმსივნეებს
2235. რომელ დაავადებას მიეკუთვნება კელოიდური მიკოზი?

*ა) ვისცერალურ მიკოზს
გ) დერმატომიკოზს
2236. რა წამყვანი კლინიკური ნიშანი აქვს პიედრას?

ა) თმების ცვენა
ბ) ჩირქოვანი ინფილტრატი კანზე
*გ) თმის ღეროზე თეთრი და შავი კვანძების გაჩენა
2237. რა დაავადებებს იწვევს სოკო Pitirospolum orhiculari?

*გ) ჭრელ პიტირიაზს
2238. რომელ სოკოს ახასიათებს ფსევდომიცელიუმის წარმოქმნა?

ა) ტრიხოვიტონებს
ბ) მიკროსპორებს
*გ) კანდიდებს
2239. რომელ ნახშირწყლებს შეიცავს სოკოს კეზელი?

ა) გლუკოზას
ბ) რამანოზას
*გ) ხიტინს
2240. რა ქვია ჰიფების ტიხრებს?

ა) მიცელიუმი
ბ) ტალუსი
*გ) სეპტა
2241. რას ნიშნავს მიკოლოგიაში ტერმინი დიმორფიზმი?

ა) მორფოლურ ცვლილებებს
*ბ) მიცელიალურ ან საფუარისებრ ფორმებს
გ) ნივთიერებათა ცვლის მოშლას
2242. როგორ მოქმედებენ სოკოებზე ნისტატინი და ლევორინი?

ა) იწვევენ ციტოპლაზმის ვაკუოლიზაციას
ბ) შლიან სოკოს ბირთვებს
*გ) იწვევენ მენმარინული სტრუქტურის დაშლას
2243. რომელი სოკოვანი დაავადების სამკურნალოდ გამოიყენება პრეპარატი

ფლუკონაზოლი-დიფლუკანი?
ა) დერმატომიკოზების
ბ) ჭრელი პიტირიაზის
*გ) ვისცერული კანდიდოზის
2244. რომელი სოკოვანი დაავადების სამკურნალოდ გამოიყენება პრეპარატი

კლოტრიმაზოლი?
ა) ღრმა მიკოზების
*ბ) დერმატომიკოზის
გ) ჭრელი პიტირიაზის
2245. რას ეწოდება "ვირიონი"?
ა) ვირუსთა პოპულაციას
ბ) ვირუსის ცილოვან შალითას
*გ) ვირუსის ერთეულს
2246. როგორ იყოფიან ვირუსები ნუკლეოიდის მიხედვით?

*ა) დნმ-ვირუსები და რნმ-ვირუსები
ბ) მარტივბირთვიანი და რთულბირთვიანი
გ) ერთბირთვიანი და მრავალბირთვიანი
2247. რას ეწოდება ვირიონის კაპსიდი?

ა) ვირუსის ნუკლენის მჟავას
*ბ) ვირუსის ცილოვან შალითას
გ) ვირუსის კაფსულას
2248. რას ეწოდება ვირიონის კაფსომერი?

ა) ვირუსის ერთ ერთეულს
*ბ) ვირუსის ცილოვანი შალითის კომპონენტს
გ) ვირუსის ნუკლენის მჟავას ფორმას
2249. რას ეწოდება ვორიონის ნუკლეოკაფსიდი?

ა) ნუკლეინის მჟავას ერთეულს
*ბ) ნუკლეინის მჟავისა და კაფსიდის ერთობლიობას
გ) ვირიონის ზედაპირს
2250. რას წარმოადგენს “წვეტები“ ვირიონის ზედაპირზე?

ა) კაპსიდს
ბ) მემბრანას
*გ) სუპერკაპსიდის გლიკოპროტეიდებს
2251. კაპსომესურის მიხედვით რომელ ჯგუფს მიეკუთვნება თამბაქოს

მოზაიკის ვირუსი?
ა) კუპოიდერ სიმეტრიას
*ბ) სპირალურ სიმეტრიას
გ) შერეულ სიმეტრიას
2252. რომელ ჯგუფს მიეკუთვნებიან ადენოვირუსული კაპსომერის მიხედვით?

*ა) კუბოიდურს
ბ) სპირალურს
გ) შერეულს
2253. რატომ ქვიათ ვირუსებს “ფილტრში გამავალი“?

ა) იფილტრებიან ქაღალდის ფილტრში
*ბ) გადიან ბაქტერიების დამჭერ ფილტრში
გ) იფილტრებიან ბამბის ფილტრში
2254. რას ნიშნავს ტერმინი ვირიონის დეზინტეგრაცია - “გახდა“?

ა) შთანთქმას
*ბ) ცილოვანი შალითის მოცილებას
გ) პინოციტოზსს
2255. რას ნიშნავს ტერმინი ვირუსის რეპროდუქციის ციკლი?

*ა) ვირუსის გამრავლებას დინამიკას უჯრედში
ბ) ვირუსის გამრავლებას უჯრედის გარეთ
გ) ვირუსის შენახვას უჯრედის შიგნით
2256. ვინ შემოიღო ყვავილის საწინააღმდეგო ვაქცინა?

ა) პასტერმა
ბ) კოხმა
*გ) ჯენერმა
2257. როგორი ფორმა აქვს ჰერპეს ვირუსს?

ა) მრგვალი
ბ) ძაფისებური
*გ) იკოსაედრული
2258. რომელი ნუკლეინის მჟავას შეიცავს ჰერპესვირუსი?

ა) რნმ
*ბ) დნმ
გ) ორივეს
2259. უჯრედის რომელ ნაწილში ხდება ჰერპესვირუსის რეპროდუქცია?

*ა) ბირთვში
ბ) ციტოპლაზმაში
გ) უჯრედის გარსზე
2260. რომელ ჯგუფში შედის ჩუტყვავილას ვირუსი?

ა) ყვავილის ვირუსების ჯგუფში
ბ) მიქსო ვირუსების ჯგუფში
*გ) ჰერპეს ვირუსების ჯგუფში
2261. რომელ ნუკლეონის მჟავას შეიცავს ჩუტყვავილას ვირუსი?

ა) რნმ
*ბ) დნმ
2262. რომელ ჯგუფს მიეკუთვნება ციტომეგალოვირუსი?

ა) მიქსოვირუსებს
ბ) ტოგავირუსებს
*გ) ჰერპეს ვირუსებს
2263. რომელ ნუკლეონის მჟავას შეიცავს ციტომეგალოვირუსი?

ა) რნმ
*ბ) დნმ
2264. რომელ ნუკლეონის მჟავას შეიცავს ადენოვირუსები?
ა) რნმ
*ბ) დნმ
გ) ორივე
2265. რომელ ნუკლეონის მჟავას შეიცავს გრიპის ვირუსი?

*ა) რნმ
ბ) დნმ
2266. როგორი ფორმა აქვს გრიპის ვირუსს?

*ა) სფერული
ბ) აგურის ფორმის
გ) ძაფისებური
2267. რისგან შედგება გრიპის ვირუსის ზედაპირული “წვეტები“?

ა) ფოსფატაზებისაგან
*ბ) ნეირამინიდაზისაგან
გ) საქაროლიზური ფერმენტებისაგან
2268. რომელ ჯგუფს მიეკუთვნება გრიპის ვირუსი?

ა) პარა მიქსოვირუსებს
*ბ) ორთო მიქსოვირუსებს
გ) პიკორნავირუსებს
2269. რომელ ჯგუფს მიეკუთვნება პარაგრიპის ვირუსი?

*ა) პარამიქსოვირუსებს
ბ) ორთომიქსოვირუსებს
გ) პიკორნავირუსებს
2270. რომელ ჯგუფში შედის ყბა-ყურას ვირუსი?

*ა) პარამიქსოვირუსი
ბ) ორთომიქსოვირუსი
გ) პიკორნავირუსი
2271. რომელ ჯგუფში შედის წითელას ვირუსი?

*ა) პარამიქსოვირუსი
ბ) ორთომიქსოვირუსი
გ) პიკორნავირუსი
2272. რომელ ნუკლეონის მჟავას შეიცავს წითელას ვირუსი?

*ა) რნმ
ბ) დნმ
2273. რომელ ნუკლეონის მჟავას შეიცავს ცოფის ვირუსი?

*ა) რნმ
ბ) დნმ
2274. როგორი ფორმა აქვს ცოფის ვირუსს ელექტრონულ მიკროსკოპში?

ა) სფეროსებური
ბ) იკოსაედრული
*გ) ტყვიისებური
2275. რომელ ჯგუფში შედის ცოფის ვირუსი?

ა) ადენოვირუსებში
ბ) ჰერპეს ვირუსებში
*გ) რაბდო ვირუსებში
2276. რომელ ჯგუფში შედის პოლიომიელიტის ვირუსი?

ა) მაქსოვირუსებში
ბ) ჰერპესვირუსებში
*გ) პიკორნავირუსებში
2277. რას ნიშნავს ტერმინი პიკორნა ვირუსები?

ა) დიდ რნმ-ის შემცველ ვირუსებს
*ბ) პატარა რნმ-ის შემცველ ვირუსებს
გ) რნმ-ის არ შემცველ ვირუსებს
2278. რომელი ნუკლეონის მჟავას შეიცავს პოლიომიელიტის ვირუსი?

*ა) რნმ
ბ) დნმ
2279. სად ხდება პოლიომიელიტის ვირუსის რეპროდუქცია?

ა) უჯრედის ბირთვში
*ბ) ციტოპლაზმაში
გ) უჯრედის გარსზე
2280. რომელი ნუკლეონის მჟავას შეიცავს ჰეპატიტ A-ს ვირუსი?

*ა) რნმ
ბ) დნმ
2281. რომელ ჯგუფს მიეკუთვნება ჰეპატიტ A-ს ვირუსი?

ა) დნმ-ის შემცველ ვირუსებს
ბ) მიქსოვირუსებს
*გ) პიკორნავირუსებს
2282. რომელ ვირუსებს ეწოდება არბოვირუსები?

ა) ნაწლავური ინფექციების ვირუსებს
*ბ) ფეხსახსრიანებით გადამცემ ნეიროინფექციების ვირუსებს
გ) რესპირატორული პათოლოგიებით გამომწვევ ვირუსებს
2283. რომელ ნუკლეინის მჟავას შეიცავს ჰეპატიტ B-ს ვირუსი?
ა) რნმ
*ბ) დნმ
2284. ვინ მიიღო ნობელის პრემია 1962 წ. ნუკლეინის მჟავეების

მოლეკულური სტრუქტურის და მისი როლის, როგორც გენეტიკური
ინფორმაციის შემნახველი და გადამცემი მოლეკულის დადგენისათვის?
ა) სევერო ოჩოა და არტურ კორენბერგი
*ბ) ფრენსის კრიკი და ჯეიმს უოტსონი
გ) ფილიპ შარპი
დ) ბარბარა მაკკლინტოკი
2285. მემკვიდრულობის ქრომოსომული თეორიის ძირითადი დებულებებია:

ა) გენი მოთავსებულია ქრომოსომის გარკვეულ უბანში-ლოკუსში
ბ) გენები ქრომოსომაში ხაზობრივად არიან განლაგებული
გ) ერთ ქრომოსომაში ლოკალიზებული გენები ქმნიან შეჭიდულ გენთა
ჯგუფს,რომლებიც შთამომავლობას ერთობლივად გადაეცემა
2286. ადამიანის კარიოტიპის რომელ ქრომოსომებს აქვთ "თანამგზავრი"?

ა) მეტაცენტრულს
*ბ) აკროცენტრულს
გ) სუბმეტაცენტრულს
დ) სასქესოს
2287. ქრომოსომის რომელი ნაწილი შეიცავს უფრო მეტ გენეტიკურ

ინფორმაციას?
ა) ჰეტეროქრომატინი
*ბ) ეუქრომატინი
გ) ცენტრომერა
დ) ტელომერა
2288. ჩამოთვლილთაგან რომელია ქრომოსომათა სტრუქტურული დარღვევა?

ა) ტრანსლოკაციები
ბ) ინვერსიები
გ) დელეციები
2289. რა არის ქრომოსომული მოზაიციზმი?

ა) ერთ ინდივიდში ერთი კარიოტიპის მქონე უჯრედული ხაზის არსებობა
*ბ) ერთ ინდივიდში ორი ან მეტი განსხვავებული კარიოტიპის მქონე
უჯრედული ხაზების არსებობა
გ) ერთ ინდივიდში მხოლოდ ტრისომიული კარიოტიპის მქონე უჯრედული
ხაზის არსებობა
დ) არც ერთ ზემოთჩამოთვლილი
2290. ჩამოთვლილთაგან რომელია ქრომოსომათა რიცხობრივი ანომალია?
ა) ტრისომია
ბ) მონოსომია
გ) პოლიპლოიდია
*დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი
2291. ქრომოსომული ანალიზის მეთოდის გამოყენებით შესაძლებელია ყველა

ჩამოთვლილი საკითხის გადაწყვეტა გარდა
ა) კარიოტიპის დადგენა
ბ) გენეტიკური სქესის დადგენა
გ) ქრომოსომულ დაავადებათა პრენატალური დაიგნოსტიკა
*დ) ფერმენტ 21-ჰიდროქსილაზის აქტივობის განმსაზღვრელი გენის
მუტაციის დადგენა
2292. ქრომოსომათა გაუთიშველობა მეიოზში იწვევს უჯრედის ერთ პოლუსზე

ორივე წყვილის არსებობას და უჯრედის მეორე პოლუსზე ამ ქრომოსომული
წყვილიდან არც ერთის არ არსებობას.ასეთი უჯრედიდან წარმოშობილი
გამეტები, ნორმალური განაყოფიერების შემთხვევაში გვაძლევენ შემდეგი სახის
ზიგოტას
ა) ტრანსლოკაციურს
ბ) დელეციურს
გ) ინვერსიულს
*დ) ანეუპლოიდურს
2293. ქრომოსომათა სტრუქტურული ანომალია ბალანსირებულია თუ

სტრუქტურული ანომალია:
ა) ზრდის არსებულ საწყის გენეტიკური მასალის რაოდენობას
*ბ) არ არღვევს თვით ქრომოსომის და ქრომოსომათაშორის არსებული
საწყისი გენეტიკური მასალის რაოდენობას
გ) ამცირებს არსებული საწყისი გენეტიკური მასალის რაოდენობას
დ) არც ერთი ზემოთ ჩამოთვლილი
2294. ქრომოსომული სტრუქტურული ანომალია არაბალანსირებულია, თუ

ქრომოსომული ანომალია
ა) არ არღვევს საწყის გენეტიკური მასალის რაოდენობას
*ბ) არღვევს საწყის გენეტიკური მასალის რაოდენობას-ზრდის ან ამცირებს
გ) საწყის გენეტიკურ მასალას მხოლოდ ამცირებს
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი
2295. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,რომელი ქრომოსომული ანომალიის

აღმოსაჩენად გამოიყენება ფლუორესცენტული ინ-სიტუ ჰიბრიდიზაცია ანუ
ე,წ, Fish მეთოდი?
ა) მიკროდელეციების
ბ) ანეუპლოიდიის
გ) მარკერული ქრომოსომები
2296. მიკროდელეციური სინდრომებია ყველა გარდა
ა) ვილიამსის
ბ) პრადერ-ვილის
გ) ვოლფ-ჰირშჰორნის
*დ) ტერნერის
2297. რომელი სინდრომის დიაგნოზს შეესაბამება მოცემული აღწერილობა-

ბავშვს აღენიშნება გონებრივი ჩამორჩენა, გულის და სისხლძარღვთა მანკები,
მონგოლოიდური თვალების ჭრილი სქელი ენა,ბრტყელი სახე,უნაგირისებრი
ცხვირი, ეპიკანტი დაბლა განლაგებული ყურები და ა.შ
*ა) დაუნის სინდრომი
ბ) ედვარდსის სინდრომი
გ) პატაუს სინდრომი
დ) კლაინფელტერის სინდრომი
2298. რომელი ქრომოსომის ტრისომიის მატარებელი ინდივიდია

არასიცოცხლისუნარიანი?
ა) ტრისომია 13
*ბ) ტრისომია 1
გ) ტრისომია 18
დ) ტრისომია 21
2299. რამდენ ქრომოსომას შეიცავს ადამიანის სომატური კარიოტიპი

ა) 45
*ბ) 46
გ) 43
დ) 40
2300. რომელია ანდროგენთა ბიოსინთეზის მემკვიდრულ დეფექტებით

განპირობებული სინდრომი, რომელიც ორივე სქესის წარმომადგენლებს
აზიანებს: მამკაცებში ნაადრევ სქესობრივ მომწიფებას იწვევს,ხოლო ქალებში-
მეორეული სასქესო ნიშნების ვირილიზაციას და ცრუ ჰერმაფროდიტიზმს
ა) ტერნერის სინდრომი
*ბ) ადრენო-გენიტალური სინდრომი
გ) შტეინ-ლევენტალის სინდრომი
2301. გენეტიკურად განპირობებული შტეინ-ლევენტალის (პოლიკისტოზური

საკვერცხეების) სინდრომისათვის დამახასიათებელია
ა) ჰირსუტიზმი
ბ) სიმსუქნე
გ) მენსტრუაციული ციკლის დარღვევები
2302. სპერმატოგენეზის დარღვევის რომელი ტიპია ყველაზე ხშირი

კლაინფელტერის სინდრომის მქონე პაციენტებში
*ა) აზოოსპერმია
ბ) ოლიგოზოოსპერმია
გ) ტერატოსპერმია
დ) ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი
2303. რომელი სინდრომის აღწერილობაა მოცემული თუ ქალს აღენიშნება

გონადების დისგენეზია საშვილოსნოსა და ფალოპის მილების
ჰიპოპლაზია,მეორეული სასქესო ნიშნების განუვითარებლიბა,პირველადი
ამენორეა, უნაყოფობა,კისერზე ფრთისებრი ნაოჭები,კანზე პიგმენტური
ლაქები,სასქესო ქრომატინის არ არსებობა ბუკალურ ნაცხში
ა) დაუნის სინდრომი
*ბ) ტერნერის სინდრომი
გ) კლაინფელტერის სინდრომი
დ) ედვარდსის სინდრომი
2304. რა არის პლეიოტროპია?

*ა) ერთი გენის მიერ განსხვავებული ნიშან-თვისებათა განსაზღვრა
ბ) გენის გამოვლენის სიხშირე
გ) ერთნაირი გენოტიპის ინდივიდებში გენის გამოვლენის სხვადასხვა
ხარისხი
დ) რამდენიმე არააალელურ გენთა მიერ ერთი და იმავე ნიშნის განვითარება
2305. რა არის გენის პენეტრანტულობა?

ა) ერთი გენის მიერ განსხვავებული ნიშან-თვისებათა განსაზღვრა
*ბ) გენის გამოვლენის სიხშირე
გ) ერთნაირი გენოტიპის ინდივიდებში გენის გამოვლენის სხვადასხვა
2306. რა არის გენის ექსპრესიულობა?.

ა) ერთი გენის მიერ განსხვავებული ნიშან-თვისებათა განსაზღვრა
ბ) გენის გამოვლენის სიხშირე
*გ) ერთნაირი გენოტიპის ინდივიდებში გენის გამოვლენის სხვადასხვა
2307. რას ნიშნავს გენის დომინანტურობა?

ა) გენის ორივე ალელი ავლენს თავის მოქმედებას
ბ) გენის ერთი ალელი ნაწილობრივ თრგუნავს მეორე ალელის მოქმედებას
გ) გენის არც ერთი ალელი არ ავლენს თავის მოქმედებას
*დ) გენის ერთი ალელის მიერ მეორის სრული დათრგუნვა
2308. რას ნიშნავს არასრული დომინანტობა?

*ბ) გენის ერთი ალელი ნაწილობრივ თრგუნავს მეორე ალელის მოქმედებას
დ) გენის ერთი ალელის მიერ მეორის სრული დათრგუნვა
2309. რა არის კოდომინანტობა?

*ა) გენის ორივე ალელი ავლენს თავის მოქმედებას
2310. რას ნიშნავს გენის რეცესიულობა?

*გ) გენის თვისება არ გამოავლინოს თავისი მოქმედება ჰეტეროზიგოტულ
მდგომარეობაში
2311. მრავლობით ალელიზმს ადგილი აქვს ,როდესაც

*ა) ერთ გენს ორზე მეტი ალელური გენი აქვს
ბ) ერთ გენს ერთი ალელური გენი აქვს
გ) ერთი გენის ალელის მიერ მეორე გენის მეორე ალელის დათრგუნვა
დ) არც ერთი ჩამოთვლილი
2312. რა არის გენოტიპი?

ა) გენეტიკური და ეგზოგენური ფააქტორების ურთიერთქმედების შედეგი
ბ) ინდივიდის გარეგან ნიშან-თვისებათა ერთობლიობა
*გ) ინდივიდის გენთა ერთობლიობა
2313. რა არის ფენოტიპი?

*ა) ინდივიდის გარეგან და შინაგან ნიშან -თვისებათა ერთობლიობა
ბ) ინდივიდის გარეგან ნიშან-თვისებათა ერთობლიობა
გ) ინდივიდის გენთა ერთობლიობა
2314. დინამიურია მუტაცია თუ იგი გამოწვეულია

ა) გენეტიკური კოდის ათვლის ჩარჩოს გადაადგილიბით
*ბ) განმეორებითი ტრინუკლეოტიდური თანმიმდევრობის გაფართოებით
გ) პურინის ფუძეთა შეცვლით პირიმიდინის ფუძით
დ) ნონსენს ტრიპლეტის ჩანაცვლებით
2315. ანტიციპაცია ანუ წინა თაობებთან შედარებით მომდევნო თაობებში

მემკვიდრული დაავადებების უფრო ადრეულ ასაკში გამოვლინება,
დამახასიათებელია იმ შემთხვევებისათვის, რომლებიც გამოწვეულია
ა) მიკროდელეციებით
ბ) მიტოქონდრიული მემკვიდრეობით
გ) გენომური იმპრინტინგით
*დ) განმეორებით ტრინუკლეიტიდური თანმიმდევრობის გაფართოვებით
2316. რა არის ალელი?

ა) არაჰომოლოგიურ ქრომოსომებში განლაგებული გენები
ბ) ჰომოლოგიური ქრომოსომების არაიდენტურ ლოკუსებში განლაგებული
გენები
*გ) ჰომოლოგიური ქრომოსომების იდენტურ ლოკუსებში განლაგებული
გენები
დ) არაჰომოლოგიურ ქრომოსომათა ტერმინალურ ლოკუსებში განლაგებული
გენები
2317. როგორი ურთიერთკავშირია გენთა შორის მანძილსა და კროსინგოვერს

შორის?
ა) რაც უფრო მცირეა მანძილი გენთა შორის,მით უფრო მეტი სიხშირით
ხდება კროსინგოვერი მათ შორის
*ბ) რაც უფრო დიდია მანძილი გენთა შორის კროსინგოვერი უფრო მეტი
სიხშირით მიმდინარეობს.
გ) რაც უფრო დიდია მანძილი გენთა შორის კროსინგოვერი უფრო ნაკლები
სიხშირით ხდება
2318. ორი გენი შეჭიდულია თუ მათი ლოკუსები

*ა) იმდენად ახლოსაა ერთმანეთთან,რომ მეიოზში მათი სეგრეგაცია ხდება
ერთად და არა დამოუკიდებლად
ბ) იმდენად შორსაა ერთმანეთისაგან,რომ მეიოზში მათი სეგრეგაცია
ჩვეულებრივ ხდება დამოუკიდებლად
გ) თანაბრად არიან დაშორებული ცენტრომერიდან
2319. ჩამოთვლილი გენეტიკური დაავადებების ტიპებიდან რომელი გვხვდება

ყველაზე ხშირად?
ა) აუტოსომურ-დომინანტური
ბ) აუტოსომურ-რეცესიული
გ) ქრომოსომული
*დ) მულტიფაქტორული
2320. მიტოქონდრიულ მემკვიდრეობას ახასიათებს ყველა ჩამოთვლილი ,

გარდა
ა) დაავადებული დედის ყველა შვილი სქესის მიუხედავად ,დაავადებულია
ბ) დაავადებული მამის ყველა შვილი ,ნორმალურია
გ) მიტოქონდრიული დაავადებები მემკვიდრეობს კვერცხუჯრედში არსებული
მიტოქონდრიული დნმ-ს მეშვეობით
*დ) მიტოქონდრიული მემკვიდრეობა დაკავშირებულია ბირთვულ დნმ-სთან
2321. რა განაპირობებს მულტიფაქტორულ მემკვიდრეობას?

ა) მრავალ გენთა ერთობლივი ,კუმულაციური მემკვიდრეობა
ბ) ერთ გენის მემკვიდრეობა
გ) მემკვიდრეობა პრინციპით ერთი გენი-ერთი ფერმენტი
*დ) მემკვიდრეობა,რომელიც განპირობებულია გენეტიკური და გარემო
ფაქტორების კომბინაციით
2322. რა არის პოლიგენური მემკვიდრეობა?
*ა) მრავალ გენთა ერთობლივი, კუმულაციური მემკვიდრეობა
ბ) ერთ გენის მემკვიდრეობა
გ) მემკვიდრეობა პრინციპით ერთი გენი-ერთი ფერმენტი
დ) მემკვიდრეობა,რომელიც განპირობებულია გენეტიკური და გარემო
ფაქტორების კომბინაციით
2323. რა არის ციტოპლაზმური მემკვიდრეობა?

ა) უჯრედის ციტოპლაზმური სტრუქტურების მონაწილეობა უჯრედის
გაყოფაში
ბ) უჯრედის ყველა ციტოპლაზმური ორგანელების მონაწილეიბა
მემკვიდრეობაში
*გ) ციტოპლაზმაში არსებული დნმ-ს შემცველი სტრუქტურებით
განსაზღვრულ მემკვიდრეობის სახეს
2324. რომელია არამემკვიდრული ცვალებადობა?

ა) მუტაციები
*ბ) მორფოზები
გ) ქრომოსომული ანომალიები
2325. ჩამოთვლილთაგან რომელს ახასიათებს მიტოქონდრიული

მემკვიდრეობა?
ა) მიოტონურ დისტროფიას
ბ) ჰემოფილიას
*გ) ლებერის ოპტიკურ ნეიროპათიას
დ) ჰანტინგტონის დაავადებას
2326. რომელი დაავადება მემკვიდრეობს მულტიფაქტორულად

მოზრდილებში?
ა) ჰანტინგტონის ქორეა
*ბ) გულის იშემიური დაავადება
გ) ფენილკეტონურია
დ) ჰემოფილია
2327. რომელი დაავადებები მემკვიდრეობენ მულტიფაქტორულად

ახალშობილებში განვითარების თანდაყოლილი მანკების სახით?
ა) პოლისინდაქტილია
ბ) მეკელის სინდრომი
*გ) ზურგის ტვინის თიაქარი
2328. ჩამოთვლილთაგან რომელი არ არის მულტიფაქტორულ დაავადებათა

მახასიათებელი?
ა) დაავადებები ოჯახური ხასიათისაა,მაგრამ არ ავლენენ მონოგენური
დაავადებებისათვის დამახასიათებელ ნიშნებს
ბ) დაავადებები ვლინდება უფრო ხშირად ერთი სქესის ინდივიდებში
გ) დაავადების განმეორებითი რისკი ყველა პირველი ხარისხის
ნათესავისათვის დაახლოებით ერთი და იგივეა
*დ) მამის მომატებული ასაკი შეიძლება დაკავშირებული იყოს ამ
დაავადების სიხშირის მატებასთან ოჯახში
2329. აღნიშნეთ მემკვიდრეობის ის ტიპი, რომელიც ვლინდება მხოლოდ

მამკაცებში და გადაეცემა მამიდან მხოლოდ ვაჟებს
ა) მიტოქონდრიული მემკვიდრეობა
*ბ) ჰოლანდრიული მემკვიდრეობა
გ) ციტოპლაზმური მემეკვიდრეობა
2330. ერითროციტის ფერმენტთა მემკვიდრულ დეფექტებს მიეკუთვნებიან

ა) გლუკოზა-6 ფოსფატ დეჰიდროგენაზას დეფეციტი;
ბ) პირუვატ-კინაზა დეფეციტი;
გ) გლუტათიონ რედუქტაზას დეფიციტი;
2331. ერითროციტის ფერმენტთა მემკვიდრულ დეფექტებს არ მიეკუთვნება

ა) გლუკოზა-6 ფოსფატ დეჰიდროგენაზას დეფეციტი;
ბ) პირუვატ-კინაზა დეფეციტი;
გ) გლუტათიონ რედუქტაზას დეფიციტი;
*დ) ჰემოგლობინოპათიები
2332. რისთვის გამოიყენება ჰარდი-ვეინბერგის კანონი?

*ა) ერთეულ მენდელურ ლოკუსებში გენოტიპების სიხშირისა და
პოპულაციაში ფენოტიპების სიხშირეს შორის კავშირის დასადგენად
ბ) მულტიფაქტორული მემკვიდრეობისას გენოტიპთა სიხშირის დასადგენად
გ) მიტოქონდრიული მემკვიდრეობისას ფენოტიპთა სიხშირის დასადგენად
2333. ადამიანის საგვარტომო ნუსხაში ქალი აღინიშნება

ა) კვადრატით
*ბ) წრით
გ) რომბით
დ) არც ერთით
2334. ადამიანის საგვარტომო ნუსხაში მამაკაცი აღინიშნება

*ა) კვადრატით
ბ) წრით
გ) რომბით
2335. ადამიანის საგვარტომო ნუსხაში ინდივიდი,რომლის სქესი

დაუდგენელია აღინიშნება
ა) კვადრატით
ბ) წრით
*გ) რომბით
2336. ადამიანის გენეტიკის კვლევის მეთოდებია ყველა,გარდა

ა) ტყუპთა მეთოდი
ბ) გენეალოგიური
გ) პოპულაციური
*დ) ჰისტოლოგიური ანათლების მიკროსკოპული კვლევა
2337. ოჯახის საგვარტომო ნუსხა უნდა მოიცავდეს შემდეგი სახის

ინფორმაციას,გარდა
ა) პრობანდის შესახებ კლინიკური და ლაბორატორიული კვლევის მონაცემებს
და დაავადების დიფერენციალური დიაგნოზს
ბ) პრობანდის ნათესავების ჯვარედინი გამოკითხვის შედეგებს
გ) პრობანდის დაავადებული და ჯანმრთელი ნათესავების შემოწმების
შედეგებს
*დ) დაავადებული ბავშვის დაბადების ალბათობის გაანგარიშებებს
2338. ჰარდი-ვეინბერგის კანონი სამართლიანია იმ პოპულაციისათვის,

რომელთათვისაც ასეთი დაშვება არსებობს
ა) არ არის მუტაცია ამ ლოკუსისთვის
ბ) არ არსებობს სელექცია
გ) ქორწინება შემთხვევითია
დ) არ არის მიგრაცია პოპულაციის შიგნით და გარეთ
*ე) ყველა ზემოთჩამოთვლილი
2339. ადამიანის პოპულაციის გენეტიკური ტვირთია

ა) დომინანტური ალელები ჰომოზიგოტურ მდგომარეობაში
*ბ) რეცესიული ალელები ჰეტეროზიგოტურ მდგომარეობაში
გ) დომინანტური ალელები ჰეტეროზიგოტულ მდგომარეობაში
დ) რეცესიული ალელები ჰომოზიგოტურ მდგომარეობაში
2340. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან, რომელი მემკვიდრეობს აუტოსომურ-

რეცესიული ტიპით?
*ა) ფენილკეტონურია
ბ) მარფანის სინდრომი
გ) დუშენის კუნთოვანი გასტროფია
დ) ჰემოფილია
2341. მონოგენურია მემკვიდრეობა,როდესაც

ა) მრავალ მუტანტურ გენს აქვს დაავადების გამოწვევის ეფექტი
ბ) მუტანტურ გენს არა აქვს ეფექტი დაავადების გამოწვევაში
*გ) ერთ მუტანტურ გენს ან გენთა წყვილს აქვს ეფექტი ადამიანის
ჯანმრთელობაზე
2342. მენდელის კანონებია
ა) პირველი თაობის ჰიბრიდთა ერთგვარობის კანონი
ბ) დათიშვის კანონი
გ) ნიშანთა დამოუკიდებლად კომბინირების კანონი
2343. მენდელისეულ მემკვიდრულ კანონზომიერებებს ემორჩილებიან

მემკვიდრეობის შემდეგი ტიპები, გარდა
ა) აუტოსომურ-დომინანტური
ბ) აუტოსომურ-რეცესიული
გ) სქესთან შეჭიდული
*დ) მიტოქონდრიული
2344. ჩამოთვლილი დაავადებებიდან რომელი მემკვიდრეობს აუტოსომურ -

დომინანტური ტიპით?
ა) თეი-საქსის დაავადება
ბ) დუშენის კუნთოვანი დისტროფია
გ) ჰემოფილია
*დ) ჰანტინგტონის დაავადება
2345. რომელი აუტოსომურ-რეცესიული დაავადებაა აღწერილი, თუ ბავშვს

დაბადებიდან რამოდენიმე კვირის ასაკში აღენიშნება აგზნებადობა, კუნთთა
მომატებული ტონუსი, ტრემორი,უფრო მოგვიანებით კი გონებრივი ჩამორჩენა
,მიკროცეფალია,სისხლში მაღალია ფენილალანინის შემცველობა
ა) გალაქტოზემია
*ბ) ფენილკეტონურია
გ) ალკაპტონურია
დ) ალბინიზმი
2346. რომელი აუტოსომურ-რეცესიული დაავადებაა აღწერილი თუ ბავშვს

აღენიშნება კატარაქტა, ჰეპატომეგალია,სეფსისი, რძის პროდუქტების
მიღებისას აღინიშნება ღებინება , ფაღარათი და ა.შ.
ა) ჰომოცისტინურია
*ბ) გალაქტოზემია
გ) კისტური ფიბროზი
დ) ფენილკეტონურია
2347. რომელი აუტოსომურ-რეცესიული დაავადებაა აღწერილი,თუ ბავშვს

აღენიშნება ქრონიკული რესპირატორული ინფექცია,განვითარების
შეფერხება,ნაწლავებისა და ფილტვების სეკრეტის გასქელება
ა) მარფანის სინდრომი
*ბ) კისტური ფიბროზი
გ) ბლუმის სინდრომი
დ) ჰანტინგტონის დაავადება
2348. რომელი აუტოსომურ-დომინანტური დაავადებაა აღწერილი,თუ
პაციენტს აღენიშნება სქოლიოზი,არაქნოდაქტილია,მიტრალური და
აორტალური სარქველების გამოვარდნა,ბროლის დისლოკაცია და ა.შ.
ა) ბლუმის სინდრომი
*ბ) მარფანის სინდრომი
გ) დაუნის სინდრომი
დ) კლაინფელტერის სინდრომი
2349. რომელი აუტოსომურ დომინანტური დაავადებაა აღწერილი,თუ

პაციენტს აღენიშნება უნებლიე მოძრაობები, განწყობის დარღვევები,გონებრივი
აქტივობის პროგრესული დაკარგვა და ა.შ.
*ა) ჰანტინგტონის დაავადება
ბ) ბლუმის სინდრომი
გ) ფანკონის ანემია
დ) მარფანის სინდრომი
2350. პრენატალური დიაგნოსტიკის რომელი მეთოდითაა საჭირო 36 წლის

ჯანმრთელი ქალის გამოკვლევა ორსულობის მე-14 კვირაზე
ა) დედის სისხლის შრატში ალფა-ფეტოპროტეინის სკრინინგი
*ბ) ამნიოცენტეზი
გ) ქორიოცენტეზი
დ) ყველა ზემოთჩამოთვლილი
2351. პრენატალური დიაგნოსტიკის კვლევის რომელი მეთოდით ესაჭიროება

გამოკვლევა 25 წლის ქალს პირველი ორსულობით, 16 კვირის ვადაზე,
რომელსაც ანამნეზი არა აქვს დატვირთული, მაგრამ აქვს დაუნის დაავადებით
ბავშვის გაჩენის შემაწუხებელი შიში
ა) ამნიოცენტეზი
*ბ) დედის სისხლის შრატში ალფა-ფეტოპროტეინის სკრინინგი
გ) ქორიოცენტეზი
2352. პრენატალური დიაგნოსტიკის კვლევის რომელი მეთოდით ესაჭიროება

გამოკვლევა ორსულ ქალს, ორსულობის მე-11 კვირაზე, რომლის ოჯახური
ანამნეზი დატვირთულია დუშენის კუნთოვანი დისტროფიით.ამასთან ქალი
მუტანტური გენის ჰეტეროზიგოტული მატარებელია
*ა) ქორიონის ბუსუსების ნიმუშების კვლევა
ბ) ამნიოცენტეზი
გ) ნაყოფის სისხლის ნიმუშის კვლევა
დ) დედის სისხლის შრატში ალფა-ფეტოპროტეინის სკრინინგი
2353. ჩამოთვლილთაგან, რომელი ფერმენტები აწარმოებს რნმ-ს სინთეზს

დნმ-ს მატრიცაზე?
ა) ლიგაზები
*ბ) პოლიმერაზები
გ) ჰელიკაზები
დ) ნუკლეაზები
2354. ჩამოთვლილთაგან,რომელი ფერმენტები შლიან დნმ- მოლეკულას
სპეციფიკურ უბნებში
ბ) პოლიმერაზები
*გ) რესტრიქტაზები
2355. ჩამოთვლილთაგან, რომელი ფერმენტი აწარმოებს დნმ-ს ძაფების

განცალკევებას
*გ) ჰელიკაზები
2356. ჩამოთვლილთაგან, რომელი ფერმენტი აწარმოებს დნმ-ს ფრაგმენტთა

შემაკავშირებელ ფუნქციას?
*ა) ლიგაზები
2357. ჩამოთვლილთაგან, რომელი ფერმენტი აწარმოებს ნუკლეინის მჟავების

დაშლას?
*დ) ნუკლეაზები
2358. რა ეწოდება გენური მუტაციის იმ ტიპს ,რომლის დროსაც პურინის

ფუძე იცვლება პირიმიდინის ფუძით
ა) ტრანზიცია
*ბ) ტრანსვერსია
გ) ნონსენსი
დ) მისენსი
2359. რა ეწოდება გენური მუტაციის იმ ტიპს, რომლის დროსაც პურინის

ერთი ფუძე იცვლება პურინის მეორე ფუძით
*ა) ტრანზიცია
ბ) ტრანსვერსია
დ) მისენსი
2360. რა ეწოდება გენური მუტაციის იმ ტიპს, რომლის დროსაც

მაკოდირებელი ტრიპლეტის შეცვლის გამო პოლიპეპტიდში ერთი ამინომჟავა
იცვლება მეორეთი?
ა) ტრანზიცია
ბ) ტრანსვერსია
*დ) მისენსი
2361. რა ეწოდება გენური მუტაციის იმ ტიპს, რომელიც კოდონის

ინფორმაციის შეცვლას არ იწვევს?
ა) მისენსი
*ბ) სეიმსენსი
დ) ფრეიმშრიფ ტი
2362. რა ეწოდება გენური მუტაციის იმ ტიპს, როდესაც წარმოიქმნება ისეთი

კოდონი , რომელიც არც ერთ ამინიმჟავას არ კოდირებს
ბ) სეიმსენსი
*გ) ნონსენსი
დ) ფრეიმშრიფტი
2363. რა ეწოდება გენური მუტაციის იმ ტიპს, როდესაც იცვლება

ტრიპლეტის აზრი
ბ) სეიმსენსი
*დ) ფრეიმშიფტი
2364. პოლიმერაზულ ჯაჭვურ რეაქციას იყენებენ

ა) გენეტიკური პოლიმორფიზმის დასადგენად
ბ) ინფექციურ და გენეტიკურ დაავადებათა დიაგნოსტიკისათვის
გ) პიროვნების იდენტიფიკაციისათვის
2365. შესაძლო მემკვიდრეობის ტიპის მიხედვით არსებობს მუტაციის შემდეგი

ტიპები
ა) მემკვიდრული- სასქესო უჯრედებში მომხდარი მუტაცია
ბ) არამემეკვიდრული ანუ სომატური-სომატურ უჯრედებში მომხდარი
მუტაცია
*გ) ორივე ჩამოთვლილი
2366. რა სიდიდით იზომება გენთა შორის მანძილი?

ა) ანგსტრემი
ბ) მილიმეტრი
*გ) სენტიმორგანი
დ) სანტიმეტრი
2367. ადამიანის გენთა რუკების შედგენა აუცილებელია, ვინაიდან ისინი

შეიცავენ ინფორმაციას
ა) ადამიანის გენეტიკური დაავადებების ჰეტეროზიგოტულობის და
სეგრეგაციის შესახებ
ბ) გენური თერაპიის ოპტიმალური სტრატეგიისათვის
გ) გენთა შეჭიდულობის შესახებ
2368. გენის კარტირება ნიშნავს ,ზუსტად განისაზღვროს ქრომოსომაზე

*ა) ამა თუ იმ ნორმალური ან მუტანტური გენის ლოკალიზაცია
ბ) კონსტიტუციურ-ჰეტეროქრომატინული უბნები
გ) ფაკულტატიურ-ჰეტეროქრომქტინული უბნები
დ) ეუქრომატინული უბნები
2369. ადამიანის ქრომოსომთა კარტირების და შეჭიდულ გენთა შესწავლის

მეთოდებია
ა) გენეალოგიური
ბ) სომატურ უჯრედთა ჰიბრიდიზაცია
გ) ნუკლეინის მჟავათა ჰიბრიდიზაცია
2370. "ადამიანის გენომის" პროექტის ამოცანები იყო ყველა, გარდა

ა) ადამიანის დნმ-ს 30 000-მდე გენის იდენტიფიცირება
ბ) 3 ბილიონი ნუკლეოტიდური წყვილის-ადამიანის მთელი გენომის
გაშიფვრა
*გ) ადამიანის კლონირების გენეტიკური ასპექტების შემუშავება
დ) იმ მეთოდთა ძიება და დანერგვა, რომლებიც მიღებული ინფორმაციის
ანალიზისთვისაა საჭირო
2371. გენეტიკური სკრინინგის საშუალებით დაავადების ეფექტურად

მკურნალობის მაგალითია
ა) ტერფმრუდობის მკურნალობა
ბ) მენჯ-ბარძაყის ამოვარდნილობის მკურნალობა
*გ) ახალშობილებში ფენილკეტონურიის მკურნალობა დიეტოთერაპიით
2372. გენეტიკური რისკის გამოთვლა ქრომოსომული დაავადების დროს

ემყარება რისკის გამოთვლის ყველა ტიპს გარდა
ა) მშობლების ნორმალური კარიოტიპისას ანეუპლოიდიის განმეორებითი
რისკის გამოთვლა
ბ) ერთერთ მშობელში მოზაიციზმის დადგენისას ანეუპლოიდიის რისკის
გამოთვლა
გ) რისკის გამოთვლა იმ ოჯახებში სადაც ქრომოსომის სტრუქტურული
ანომალია დადგინდა
*დ) ფენილკეტონურიის განმეორებითი რისკის გამოთვლა
2373. შთამომავლობაში რისკის გამოთვლა -სამედიცინო-გენეტიკური

კონსულტირების მეორე ეტაპი - ტარდება
ა) მონოგენური პათოლოგიის დროს
ბ) ქრომოსომული დაავადებების დროს
გ) მულტიფაქტორული დაავადებების დროს,ემპირიული ცხრილების
საშუალებით
დ) ნათესაური ქორწინებისას
2374. დნმ-ს პოლიმორფიზმის დადგენა ხდება

ა) რესტრიქციულ ფრაგმენტთა სიგრძის პოლიმორფიზმის დადგენით
ბ) ტანდემურ განმეორებათა ვარიაბელური რიცხვის დადგენით
გ) პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქციით
2375. ვექტორების გამოყენება გენურ თერაპიის ერთ-ერთი გავრცელებული

მეთოდია, ვინაიდან ვექტორებს აქვთ უნარი
ა) მიიკავშირონ "უცხო" უჯრედთა გენები
ბ) გადაიტანონ "მასპინძელ" უჯრედში "უცხო" უჯრედთა გენები
*გ) მიიკავშირონ და გადაიტანონ გენები ერთი უჯრედიდან მეორეში
2376. რა სახის ბიოლოგიურ ვექტორებს იყენებენ ადამიანის გენურ

თერაპიაში?
ა) ქიმიურ ვექტორებს
*ბ) ვირუსულს
გ) ფიზიკურ ვექტორები
2377. ადამიანის "ხელოვნური ქრომოსომა"შედგება შემდეგი ნუკლეოტიდური

თანმიმდევრობებისაგან
ა) ადამიანის დნმ-ს თანმიმდევრობა,რომელიც უნდა შეიცვალოს
ბ) ცენტრომერული
გ) ტელომერული
2378. აღნიშნეთ ის ვირუსები,რომელთაც იყენებენ ადამიანის მემკვიდრულ

და შეძენილ დაავადებათა სამკურნალოდ გენურ თერაპიაში ვექტორებად
ა) რეტროვირუსები
ბ) ადენოვირუსები
გ) ადენო-ასოცირებული
2379. ქვემოთ მოყვანილი მსჯელობებიდან გენეტიკური დაავადებათა

მკურნალობის შესახებ რომელია სწორი?
ა) გენეტიკურ დაავადებათა მკურნალობა შეუძლებელია,რადგან ისინი
თანდაყოლილია
ბ) შესაძლებელია მხოლოდ იმ დაავადებათა მკურნალობა რომელთა
შემთხვევე ბშიც დაზიანება დადგენილია ბიოქიმიურ დონეზე
გ) გენეტიკურ დაავადებათა მკურნალობა მოითხოვს გენის სწორი
რეგულაციის მექანიზმის ცოდნას
*დ) შესაძლებელია მხოლოდ იმ დაავადებათა მკურნალობა რომელთა
შემთხვევებშიც დადგენილია ზუსტი დიაგნოზი
2380. გენეტიკური დაავადებების სიმპტომური მკურნალობის მაგალითებია

ყველა,გარდა
ა) სასმენი აპარატის გამოყენება მემკვიდრული სიყრუისას
*ბ) ფენილკეტონურიის მქონე პაციენტების დიეტაში ფენილალანინის
შეზღუდვა
გ) სასის ნაპრალის მქონე ბავშვის მეტყველების გაუმჯობესება სპეციალური
მეთოდებით
დ) კისტური ფიბროზისას პულმონალური ინფექციების მკურნალობა
ანტიბიოტიკებით
2381. ბუკალური ნაცხის ფიქსირებულ პრეპარატში სასქესო ქრომატინის

შეღებვის დოკუმოვისეული მეთოდი საჭიროებს შემდეგი პროცედურების
ჩატარებას
ა) ფიქსირება ეთილის სპირტში
ბ) მარილმჟავას ხსნარში დამუშავება
გ) შეღებვა გიმზას საღებავში
2382. ადამიანში მიტოქონდრიული მემკვიდრეობის განმსაზღვრელ

მოლეკულას წარმოადგენს
*ა) ორძაფიანი, რგოლოვანი დნმ- მოლეკულა
ბ) ერთძაფიანი, რგოლოვანი დნმ-ს მოლეკულა
გ) ერთძაფიანი, ხაზობრივი რნმ-ს მოლეკულა
დ) ერთძაფიანი,რგოლოვანი რნმ-ს მოლეკულა
2383. ადამიანის ქრომოსომებში ცენტრომერული ჰეტეროქრომატინის

გამოსავლენად გადამწყვეტ ეტაპს წარმოადგენს პრეპარატის ბარიუმის
ჰიდროოქსიდის ნაჯერ ხსნარში დამუშავება. რაზე მიუთითებს პრეპარატზე
ერთგვაროვნად შეღებილი ქრომოსომები და C-ბლოკების არ არსებობა?
ა) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში ხანგრძლივ დამუშავებას
*ბ) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში ხანმოკლე დამუშავებას
გ) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში ოპტიმალური დროით დამუშავებას
დ) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში კრიტიკული დროით დამუშავებას
2384. ადამიანის ქრომოსომებში ცენტრომერული ჰეტეროქრომატინის

გამოსავლენად გადამწყვეტ ეტაპს წარმოადგენს პრეპარატის ბარიუმის
ჰიდროოქსიდის ნაჯერ ხსნარში დამუშავება. რაზე მიუთითებს პრეპარატზე
კონტურებზე შეღებილი ქრომოსომები და C-ბლოკების არ არსებობა?
*ა) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში ხანგრძლივ დამუშავებას
ბ) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში ხანმოკლე დამუშავებას
გ) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში ოპტიმალური დროით დამუშავებას
დ) ბარიუმის ჰიდროოქსიდში კრიტიკული დროით დამუშავებას
2385. რომელი საღებავით ღებავენ ძირითადად ქრომოსომებს ლუმინესცენტურ
მიკროსკოპში ანალიზისათვის
ა) გიმზას
*ბ) აკრიხინი
გ) აცეტ-ორსეინი
დ) ყველა ჩამოთვლილი
2386. რომელი საღებავით ღებავენ ძირითადად ქრომოსომებს სინათლის

მიკროსკოპში ანალიზისათვის
*ა) გიმზას
ბ) აკრიხინით
გ) და-დაპით
2387. რომელი X-ქრომოსომასთან შეჭიდული დაავადებაა აღწერილი:თუ

დაავადება ვლინდება მხოლოდ ვაჟებში, სიცოცხლის პირველ
წელს,პროგრესული სისუსტით და კუნთთა განლევით,სიკვდილი გამოწვეულია
გულისა და სუნთქვის უკმარისობის გამო 18-20 წლის ასაკში
*ა) დუშენის კუნთოვანი დისტროფია
ბ) გალაქტოზემია
გ) ფენილკეტონურია
დ) ბლუმის სინდრომი
2388. ადამიანში ფერებისადმი სიბრმავე-დალტონიზმი- განპირობებულია

რეცესიული გენით.,ნორმალური მხედველობა კი მისი ალელით.ასევე
ცნობილია,რომ დალტონიზმის გენი ლოკალიზებულია X-ქრომოსომაში.
როგორ აღიქვამენ ფერს დალტონიზმით დაავადებული ქალისა და ნორმალური
მხედველობის მქონე მამაკაცის ვაჟები?
*ა) ექნებათ დალტონიზმი
ბ) ექნებათ ნორმალური მხედველობა
გ) ექნებათ ასტიგმატიზმი
2389. დნმ-ს მოლეკულის გენეტიკური როლი, როგორც მემკვიდრული

ინფორმაციის შემნახველი და გადამცემი მოლეკულა, დადასტურებულ იქნა
ტრანსფორმაციის მოვლენით ბაქტერიებში. რაში მდგომარეობს ამ მოვლენის
არსი?
ა) ბაქტერიოფაგის მიერ დნმ-ს ფრაგმენტის (გენის), გადატანა ერთი
გენოტიპის მქონე ბაქტერიული უჯრედიდან მეორეში
*ბ) ერთი ბაქტერიული უჯრედის (დონორის) დნმ-ს გადასვლა მეორე
ბაქტერიულ უჯრედის (რეციპიენტი) ქრომოსომაში,რასაც მოჰყვება გენების
რეკომბინაცია.რეკომბინაციის შედეგად კი ტრანსფორმაციას განიცდის დონორი
უჯრედის ნიშან-თვისებები
გ) ახალი გენეტიკური მარკერის მიღება ეუკარიოტული უჯრედის მიერ
ეგზოგენური დნმ-ს გენომში ჩართვის ხარჯზე
2390. დნმ-ს მოლეკულის გენეტიკური როლი, როგორც მემკვიდრული
ინფორმაციის შემნახველი და გადამცემი მოლეკულა, დადასტურებულ იქნა
ტრანსდუქციის მოვლენით ბაქტერიებში.რაში მდგომარეობს ამ მოვლენის
არსი?
*ა) ბაქტერიოფაგის მიერ დნმ-ს ფრაგმენტის (გენის), გადატანა ერთი
გენოტიპის მქონე ბაქტერიული უჯრედიდან მეორეში
ბ) ერთი ბაქტერიული უჯრედის (დონორის) დნმ-ს გადასვლა მეორე
ბაქტერიულ უჯრედის (რეციპიენტი) ქრომოსომაში,რასაც მოჰყვება გენების
რეკომბინაცია.რეკომბინაციის შედეგად კი ტრანსფორმაციას განიცდის დონორი
უჯრედის ნიშან-თვისებები
გ) ახალი გენეტიკური მარკერის მიღება ეუკარიოტული უჯრედის მიერ
ეგზოგენური დნმ-ს გენომში ჩართვის ხარჯზე
2391. რა არის ცენტრომერა?

ა) ქრომოსომის "პირველადი სარტყელი" ,რომელიც ერთმანეთთან
აკავშირებს ქრომოსომის ქრომატიდებს
ბ) იგი ჰყოფს ქრომოსომას ორ ნაწილად,რომელსაც " ქრომოსომის მხრები"
ეწოდებათ
გ) ეს არის მექანიკური ცენტრი რომელზეც ემაგრება თითისტარას ძაფები
მიტოზისა და მეიოზის დროს
2392. რას ნიშნავს გენეტიკური კოდის სპეციფიკურობა?

*ა) ერთი და იგივე კოდონი კოდირებს მხოლოდ ერთ ამინომჟავას
ბ) ზოგიერთ ამინომჟავას რამდენიმე ტრიპლეტი შეესაბამება
გ) კოდი ყველა სახის ცოცხალ ორგანიზმში ,პროკარიოტსა თუ ეუკარიოტში
პრინციპულად ერთნაირია
დ) კოდური ტრიპლეტები მთლიანად ტრანსკრიბირდებიან ისე რომ
მომდევნო ტრიპლეტებში მოცემული ნუკლეოტიდი, მეზობელი ტრიპლეტის
შენებაში არ მონაწილეობს
2393. რას ნიშნავს გენეტიკური კოდის "გადაგვარებულობა"?

ა) ერთი და იგივე კოდონი კოდირებს მხოლოდ ერთ ამინომჟავას
*ბ) ზოგიერთ ამინომჟავას რამდენიმე ტრიპლეტი შეესაბამება
გ) კოდი ყველა სახის ცოცხალ ორგანიზმში ,პროკარიოტსა თუ ეუკარიოტში
2394. რას ნიშნავს გენეტიკური კოდის უნივერსალურობა?

ა) ერთი და იგივე კოდონი კოდირებს მხოლოდ ერთ ამინომჟავას
ბ) ზოგიერთ ამინომჟავას რამდენიმე ტრიპლეტი შეესაბამება
*გ) კოდი ყველა სახის ცოცხალ ორგანიზმში ,პროკარიოტსა თუ ეუკარიოტში
2395. რა ფუნქცია აკისრია ქრომოსომათა ტელომერულ უბნებს? ისინი

განაპირობებენ ქრომოსომათა
*ა) მდგრადობას
ბ) სეგრეგაციას
გ) კონიუგაციას
დ) რეკომბინაციას
2396. მოყვანილი ჩანაწერებიდან რომელი აღნიშნავს მე3 ქრომოსომის გრძელი

მხრის დელეციას:
ა) 47, XX, +3
ბ) 45, XX, -3
გ) 46, XX, 3q+
*დ) 46, XX, 3q-
2397. მოყვანილი ჩანაწერებიდან რომელი აღნიშნავს მე-8 ქრომოსომის

გრძელი მხრის დუპლიკაციას:
ა) 47, XY, +8
ბ) 47, XY, -8
*გ) 46, XY, 8q+
დ) 46, XY, 8q-
2398. მოყვანილი დაავადებებიდან რომელი არაა მონოგენური:

ა) ჰანტინგტონის ქორეა
*ბ) შიზოფრენია
გ) ცისტური ფიბროზი
დ) ალკაპტონურია
2399. ჩამოთვლილი კარიოტიპებიდან რომელია მამაკაცის ნორმალური

კარიოტიპი:
ა) 46, XX
ბ) 47, XXY
გ) 45, X
*დ) 46, XY
2400. ჩამოთვლილი კარიოტიპებიდან რომელია ქალის ნორმალური

კარიოტიპი:
*ა) 46, XX
ბ) 47, XXY
გ) 45, X
დ) 46, XY
2401. ჰარდი-ვაინბერგის კანონის მიხედვით რას აღნიშნავს q2 X-თან

შეჭიდული რეცესიული მდგომარეობისთვის:
ა) გენის სიხშირე
ბ) დაავადების სიხშირე მამაკაცებში
*გ) დაავადების სიხშირე ქალებში
დ) ჰემოზიგოტების სიხშირე
2402. რომელი ქრომოსომული ცვლილების დროს არის ფილადელფიური

ქრომოსომა:
ა) t (8;14)
ბ) t (15; 17)
*გ) t (9; 22)
დ) del 17q
2403. როგორია იმის ალბათობა, რომ რეზუს უარყოფით მამაკაცს და რეზუს

უარყოფით ქალს ეყოლოს რეზუს დადებითი შვილი:
ა) 50%
ბ) 25%
გ) 10%
*დ) 0
2404. როგორია იმის ალბათობა, რომ რეზუს დადებით მამაკაცს და რეზუს

დადებით ქალს ეყოლოს რეზუს უარყოფითი შვილი:
ა) 100%
ბ) 50%
*გ) 25%
დ) 0
2405. როგორია იმის ალბათობა, რომ რეზუს დადებით ქალის შვილს ექნება
Rh კონფლიქტით გამოწვეული ჰემოლიზური დაავადება:
ა) 100%
ბ) 50%
გ) 25%
*დ) 0
2406. როგორია იმის ალბათობა, რომ რეზუს უარყოფითი ქალის და რეზუს

დადებითი (ჰეტეროზიგოტა) მამაკაცის შვილს ექნება Rh კონფლიქტით
გამოწვეული ჰემოლიზური დაავადება:
ა) 100%
*ბ) 50%
გ) 25%
დ) 0
2407. როგორია იმის ალბათობა, რომ რეზუს უარყოფითი ქალის და რეზუს

დადებითი მამაკაცის (ჰომოზიგოტა) შვილს ექნება Rh კონფლიქტით
გამოწვეული ჰემოლიზური დაავადება:
*ა) 100%
ბ) 50%
გ) 25%
დ) 0
2408. ქალი და მამაკაცი ორივე რეზუს უარყოფითია. მათ შვილს აქვს Rh

კონფლიქტით გამოწვეული მძიმე ჰემოლიზური დაავადება. რით ახსნით ამ
სიტუაციას?
ა) დედა ჰეტეროზიგოტაა Rh-ის გენით
ბ) მამა ჰეტეროზიგოტაა Rh-ის გენით
*გ) ადგილი აქვს ცრუ მამობას
დ) ყველა ჩამოთვლილი
2409. რომელ მუტაციას აქვს მნიშვნელობა შთამომავლობისათვის:

*ა) მუტაცია სასქესო უჯრედში
ბ) მუტაცია სომატურ უჯრედში
2410. ქალის სისხლის ჯგუფის ფენოტიპი ABO სისტემით არის A, მამაკაცის

B, მათი შვილის O. ასეთი სიტუაცია:
*ა) შესაძლებელია
ბ) შეუძლებელია
გ) მონაცემები არაა საკმარისი დასკვნის გასაკეთებლად
დ) მონაცემები საკმარისი რომ იყოს დასკვნის გასაკეთებლად აუცილებელია
გენეალოგიური კვლევაც
2411. რომელი კარიოტიპია დამახასიათებელი შერიშევსკი-ტერნერის

სინდრომისთვის
ა) 47, XXY
*ბ) 45, X
გ) 46, XX, 5p-
დ) 46, XX
2412. რას წარმოადგენს ბარის სხეულაკი:

ა) ინაქტივირებული Y ქრომოსომა
ბ) ინაქტივირებული აუტოსომა
*გ) ინაქტივირებული X ქრომოსომა
2413. რას აღნიშნავს ტერმინი - ანეუპლოიდია:

*ა) ქრომოსომების რიცხვის ცვლილება
ბ) ქრომოსომების სტრუქტურის ცვლილება
2414. რა ეწოდება ქრომოსომაზე გენის ფიზიკური განლაგების ადგილს:

ა) ალელი
*ბ) ლოკუსი
გ) საიტი
დ) სატელიტი
2415. ბირთვის გარეთ მდებარე რომელი უჯრედული კომპონენტი შეიცავს

დნმ-ს:
*ა) მიტოქონდრია
ბ) ლიზოსომა
გ) ვაკუოლი
2416. ზიგოტის პირველი მიტოზური გაყოფისას ციტოპლაზმა არ გაიყო და

წარმოქმნა მხოლოდ ერთი შვილეული უჯრედი. როგორი იქნება ნაყოფის
ქრომოსომული კომპლექსი:
ა) ჰაპლოიდური
ბ) დიპლოიდური
გ) ტრიპლოიდური
*დ) ტეტრაპლოიდური
2417. რა არის ტერნერის სინდრომის გენეტიკური საფუძველი:

ა) ტრიპლოიდია
ბ) ტრისომია
*გ) მონოსომია
დ) ტეტრასომია
2418. რა არის ედვარდსის სინდრომის გენეტიკური საფუძველი:

ა) ტრიპლოიდია
*ბ) ტრისომია
გ) მონოსომია
დ) ტეტრასომია
2419. რა არის ვოლფ-ჰირშჰორნის სინდრომის გენეტიკური საფუძველი:

ა) ტრისომია
ბ) მონოსომია
*გ) დელეცია
დ) დუბლიკაცია
2420. რომელ ქრომოსომაზეა განლაგებული HLA ანტიგენური კომპლექსი:

ა) 1
*ბ) 6
გ) 15
დ) X
2421. მოყვანილი ტერმინებიდან, რომელი აღნიშნავს ქრომოსომის ნაწილის

დაკარგვას:
*ა) დელეცია
ბ) დუპლიკაცია
გ) ინვერსია
დ) ტრანსლოკაცია
2422. მოყვანილი ტერმინებიდან, რომელი აღნიშნავს ქრომოსომის უბნის
გაორმაგებას:
ა) დელეცია
*ბ) დუპლიკაცია
გ) ინვერსია
დ) ტრანსლოკაცია
2423. ჩამოთვლილიდან რა შეიძლება იყოს დელეციის მიზეზი:

ა) ქრომოსომის სპონტანური ან ინდუცირებული გაწყვეტა
ბ) არათანაბარი კროსინგოვერი
გ) ინვერსიის, ან ტრანსლოკაციისას ქრომოსომათა სეგრეგაცია მეიოზში
*დ) ყველა
2424. ჩამოთვლილიდან რა შეიძლება იყოს დუპლიკაციის მიზეზი:

ა) არათანაბარი კროსინგოვერი
ბ) ინვერსიის მტარებლის მეიოზისას ქრომოსომების სეგრეგაცია
გ) არც ერთი
2425. ადამიანის სასქესო უჯრედში რამდენი ქრომოსომა, ქრომატიდი და დნმ

ჯაჭვია პირველი მეიოზური გაყოფის ბოლოს?
ა) 23 ქრომოსომა, 23 ქრომატიდი, 23 დნმ ჯაჭვი.
ბ) 23 ქრომოსომა,23 ქრომატიდი, 46 დნმ ჯაჭვი.
*გ) 23 ქრომოსომა, 46 ქრომადიტი, 92 დნმ ჯაჭვი.
დ) 46 ქრომასომა, 46 ქრომატიდი, 92 დნმ ჯაჭვი.
2426. რა ეწოდება დნმ-ცილის კომპლექსს რომლისგანაც შედგება ქრომოსომა?

ა) ქრომონემა
ბ) ქრომოსომა
გ) ქრომატიდი
*დ) ქრომატინი
2427. რა ეწოდება ორგანიზმში ერთდოულად ორი ან მეტი სხვადასხვა

კარიოტიპის მქონე უჯრედული ხაზის არსებობას?
ა) დუპლიკაცია
ბ) დისომია
*გ) მოზაიციზმი
დ) პოლიპლოიდია.
2428. მოყვანილი ინდივიდებიდან რომელს ექნება უჯრედში ორი ბარის

სხეულაკი?
ა) 48, XXXY მამაკაცი
ბ) 49, XXXYY მამაკაცი
გ) 47, XXX ქალი
*დ) ყველას
2429. ჩამოთვლილთაგან რომელი კარიოტიპი არ შეესაბამება კლაინფელტერის
სინდრომის მქონე მამაკაცს?
ა) 47, XXY
*ბ) 46, XY
გ) 48, XXYY
დ) 48 XXXY
2430. ჩამოთვლილიდან რომელი კარიოტიპი შეესაბამება ტერნერის

სინდრომის მქონე ქალს?
ა) 45, X
ბ) 45, X/46, XX
გ) 46, X, i (Xq)
2431. მოყვანილი კარიოტიპების მქონე ინდივიდებიდან რომელს ექნება

დაუნის სინდრომი?
ა) 47, XX, +21
ბ) 46,XX, -21, +t (21q ;21q)
გ) 46, XX,-14, +t (14q; 21q)
*დ) ყველა.
2432. მოყვანილი კარიოტიპებიდან რომელი ეკუთვნის გოგონას კატის

კნავილის სინდრომით?
ა) 46, XX, 4p-
ბ) 46, XXq-
*გ) 46, XX, 5p-
დ) 45, X.
2433. მოყვანილი კარიოტიპებიდან რომელი ეკუთვნის ვაჟს პრადერ-ვილის

სინდრომით?
ა) 46, XY, 4p-
ბ) 46,XY, 5p-
გ) 46, XY, del (15) (q 11 ;q 13) mat
*დ) 46, XY, del (15) (q 11 ;q13) pat.
2434. მოყვანილი კარიოტიპებიდან რომელი ეკუთვნის ვაჟს ანგელმანის

ა) 46, XY, 4p-
ბ) 46, XY, 5p-
*გ) 46, XY, del (15) (q 11; q13) mat
დ) 46, XY, del (15) (q 11; q 13) pat.
2435. მოყვანილი კარიოტიპებიდან რომელი ეკუთვნის გოგონას ვოლფ-

ჰირშჰორნის სინდრომით?
*ა) 46,XX, 4 p-
ბ) 46, XXq-
გ) 46, XX, 5p-
დ) 46, X.
2436. მოყვანილი კარიოტიპებიდან რომელი ეკუთვნის ვაჟს ედვარდსის

ა) 46, XY, 5p-
ბ) 47, XY, +13
*გ) 47, XY, +18
დ) 47, XXY.
2437. მოყვანილი კარიოტიპებიდან რომელი ეკუთვნის გოგონას პატაუს

*ა) 47, XX, +13
ბ) 47, XX, +21
გ) 47, XX, +18
დ) 47, XXX.
2438. ანეუპლოდია ეკუთვნის

*ა) გენომურ მუტაციას
ბ) ქრომოსომულ მუტაციას
გ) გენის მუტაციას
დ) არცერთს.
2439. ტრანსლოკაცია ეკუთვნის

ა) გენომურ მუტაციას
*ბ) ქრომოსომულ მუტაციას
გ) გენის მუტაციას
დ) არცერთს.
2440. წერტილოვანი მუტაცია ეკუთვნის

ა) გენომურ მუტაციას
ბ) ქრომოსომულ მუტაციას
*გ) გენურ მუტაციას
დ) არც ერთი.
2441. მამაკაცს, რომლის მამა და ორი ქალიშვილი დაავადებული არიან

მარფანის სინდრომით, ამ დაავადების ნიშნები არ აქვს. ეს სიტუაცია ასახავს
ა) ალელურ პეტეროგენობას
ბ) ლოკოსურ პეტეროგენობას
*გ) დაქვეითებულ პენეტრანტობას
დ) პოლიგენობას.
2442. თეი-საქსის დაავადება მაღალი სიხშირით გვხვდება კვებეკის

პოპულაციაში, რომლის წევრთა უმეტესობა რამოდენიმე ფრანგი ემიგრანტის
შთამომავალია. ეს ფაქტი შეიძლება აიხსნას
ა) ალელური ჰეტეროგენობით
ბ) ლოკუსური ჰეტეროგენობით
*გ) ნათესაური ქორწინებით
დ) პლეიოტროპიით.
2443. ქონდრისკაცი ბავშვის მშობელი კონსულტანტმა დაარწმუნა, რომ

შემდეგი ორსულობისას რისკი არაა გაზრდილი, რადგან დედაც და მამაც
ფენოტიპურად ნორმალურია. მიუხედავად ამისა მათი მეორე შვილიც
ანალოგიური დეფექტით დაიბადა. მოყვანილი მტკიცებებიდან რომელი ვერ
ხსნის აღწერილ სიტუაციას.
ა) მდგომარეობა აუტოსომურ რეცესიულია და ორივე მშობელი
ჰეტეროზიგოტაა.
ბ) მდგომარეობა აუტოსომურ დომინანტურია და ადგილი აქვს დაქვეითებულ
პენეტრანტობას.
გ) მდგომარეობა X-ქრომოსომასთან შეჭიდულია და ორივე ბავშვი ვაჟია.
*დ) პირველ ბავშვს აქვს ახალი დომინანტური მუტაცია.
2444. მოყვანილი ტერმინებიდან რომელი აღნიშნავს კავშირს გენის

მატარებლობასა და მის გამოვლენას შორის?.
ა) პლეიოტროპია
ბ) ანტიციპატია
*გ) პენეტრანტობა
დ) ჰეტეროგენობა
2445. მოყვანილი ტერმინებიდან რომელი აღნიშნავს იმ ფაქტს, რომ ერთმა

და იგივე ანომალურმა გენმა შეიძლება განაპირობოს სხვადასხვა ფენოტიპური
ეფექტი?
ა) ჰეტეროგენობა
*ბ) პლეიოტროპია
გ) პოლიმორფიზმი
დ) პოლიგენობა.
2446. მოყვანილი ტერმინებიდან რომელი აღნიშნავს იმ ფაქტს, რომ ერთი

ნიშანი შეიძლება განპირობებული იყოს რამოდენიმე გენის ერთობლივი
ზემოქმედებით.
ა) ჰეტეროგენობა
ბ) პლეიოტროპია
გ) პოლიმორფიზმი
*დ) პოლიგენობა.
2447. მოყვანილი ტერმინებიდან რომელი აღნიშნავს საგვარტომოს ყოველ

თაობაში დაავადების უფრო ადრე და უფრო მძიმე ფორმით გამოვლენას
ა) პენეტრანტობა
ბ) პლეიოტროპია
*გ) ანტისიპაცია
დ) იმპრინტინგი.
2448. ანგელმანის სინდრომის მიზეზი დედისაგან მიღებული მე-15

ქრომოსოსმის q11-q13 უბნის დელეციაა, პრადერ-ვილის სინდრომის მიზეზი
კი მამისაგან მიღებული მე-15 ქრომოსომის q11-q13 უბნის დელეციაა. ეს
ფაქტი ასახავს
ა) პოლიმორფიზმს
ბ) უნიპარენტალურ დისომიას
*გ) იმპრინტინგს
დ) პენეტრანტობას
2449. აუტოსომურ რეცესიული დაავადების მქონე მამაკაცის გამოკვლევით

დადგინდა, რომ მას ამ დაავად ების მატარაებელი აუტოსომის ორივე ასლი
მიღებული აქვს დედისაგან, მამისგან მას ეს აუტოსომა საერთოდ არ მიუღია.
ეს ფაქტი ასახავს
*ა) უნიპარენტალურ დისომიას
ბ) იმპრინტინგს
გ) პოლიმორფიზმს
დ) ჰეტეროგენობას.
2450. არსებობს მიოპათიის ერთ-ერთი ტიპი,რომელიც ვლინდება

დაავადებული დედის ყველა შვილში, როგორც ქალიშვილებში ისე ვაჟებში,
მაგრამ იგი არასოდე არ გადადის დაავადებული დედის ვაჟების შვილებზე. ეს
ფაქტი ასახავს
ა) კვაზიდომინანტურ დამემკვიდრებას
ბ) აუტოსომურ რეცესიულ დამემკვიდრებას
გ) ჰოლანდიულ დამემკვიდრებას
*დ) მიტოქონდრიულ დამემკვიდრებას.
2451. ვაჟი დაზიანებულია უცნობი სინდრომით. მისი მშობლები არ არიან

ნათესავები და არც ერთ მათგანს არ აქვს მსგავსი მდგომარეობის ოჯახური
ისტორია. აღწერილ შემთხვევაში ადგილი შეიძლება ჰქონდეს:
ა) აუტოსომურ დომინანტურ დამემკვიდრებას ახალი მუტაციით.
ბ) აუტოსომურ დომინანტურ დამემკვიდრებას დაქვეითებული პენეტრანტობის
არსებითობით.
გ) აუტოსომურ რეცესიულ დამემკვიდრებას.
*დ) ყველა შესაძლოა.
2452. დამემკვიდრების რომელი ტიპისათვის არის დამახასიათებელი ყველა

თაობაში ორივე სქესის დაზიანებული ინდივიდების არსებობა
*ა) აუტოსომურ დომინანტური
ბ) აუტოსომურ რეცესიული
გ) X- ქრომოსომასთან შეჭიდული რეცესიული
დ) ყველა.
2453. პოპულაციაში არსებობს გენის სამი ალელი A; B და C. ამასთან A -

ალელი ნორმალურია, ხოლო B და C მუტანტურები. როგორია იმ პიროვნების
გენოტიპი, რომელსაც აღნიშნული გენის ლოკუსებში B და C ალელები აქვს?
*ა) რთული ჰეტეროზიგოტური
ბ) ორმაგი ჰეტეროზიგოტური
გ) ჰემიზიგოტური
დ) ჰომოზიგოტური
2454. რა ეწოდება პირს, რომელიც ოჯახიდან პირველი მიმართავს

გენეტიკურ კონსულტაციას?
ა) სიბსი
*ბ) პრობანდი
გ) მატარებელი
დ) არცერთი.
2455. ვის უწოდებენ სიბსებს?

ა) ბიძაშვილებს
ბ) დეიდაშვილებს
*გ) დედმამიშვილებს
დ) მშობლებს.
2456. ჩამოთვლილი ინდივიდებიდან რომელია ადამიანისთვის პირველი

ხარისხის ნათესავები?
ა) მშობლები
ბ) დედმამიშვილები
გ) შვილები
ე) არცერთი.
2457. ალბინოსი ვაჟის მშობლები ფენოტიპურად ნორმალურები არიან, თუმცა

მამის მამა ალბინოსია. გამოკვლევით დადგინდა, რომ ვაჟის დედა არ არის
ალბინიზმის გენის მატარებელი. რით შეიძლება აიხსნას მოყვანილი
სიტუაცია?
ა) ვაჟის დედისეულ აუტოსომას ალბინიზმის გენის ლოკუსის დელეცია
აქვს, მამისგან კი ბავშვს მიღებული აქვს მუტანტური ალელის მატარებელი
აუტოსომა.
ბ) ვაჟის მამისეული აუტოსომა შეიცავს ალბინიზმის გენს, ხოლო ამავე
აუტოსომის დედისეული ჰომოლოგის ალბინიზმის ლოკუსში ადგილი აქვს
ახალ მუტაციას.
*გ) ორივე შესაძლოა.
დ) ვერც ერთი ზემოთმოყვანილი შესაძლებლობა ვერ ხსნის ვაჟის
ალბინიზმის ფაქტს.
2458. მოყვანილი დახასიათებიდან რომელი შეესაბამება მულტიფაქტორულ

ა) დაავადება უფრო ხშირია ქალებში.
ბ) დაავადება უფრო ხშირად ვლინდება დაზიანებული ინდივიდის შვილებში
და გაცილებით ნაკლები სიხშირით მის შვილიშვილებში.
გ) დაავადების განმეორებითი რისკი მატულობს თუ ორივე მშობელი
დაზიანებულია.
ე) არც ერთი.
2459. მოყვანილი მტკიცებებიდან რომელი არ არის მართებული?
ა) სიმსივნის დროს ხდება ონკოგენის აქტივაცია.
ბ) სიმსივნის დროს ხდება სიმსივნის სუპრესორი გენის დაკარგვა.
გ) სიმსივნის პროცესს ახასიათებს კლონალური ევოლუცია.
*დ) სიმსივნე მემკვიდრეობს როგორც მენდელური ნიშანი.
2460. როგორია ჰემოფილიით დაავადების რისკი იმ ქალის მომავალი

ვაჟისათვის, რომლის ორი ძმა ჰემოფილიითაა დაზიანებული?
ა) ფაქტიურად 0. (მხოლოდ ახალი მუტაციის რისკი)
ბ) 1/6
*გ) 1/4
დ) 1/3
ე) 1/2

ვაჟისთვის, რომელსაც უკვე ჰყავს ჰემოფილიით დაავადებული ორი
ვაჟიშვილი, თვითონ კი ფენოტიპურად ნორმალურია?
ა) ფაქტიურად 0 (მხოლოდ ახალი მუტაციის რისკი)
ბ) 1/6
გ) 1/4
დ) 1/3
*ე) 1/2

ვაჟიშვილისთვის, რომელსაც ჰემოფილიით დაავადებული ორი მამიდაშვილი
ჰყავს, თვითონ კი ფენოტიპურად ნორმალურია?
*ა) ფაქტიურად 0 (მხოლოდ ახალი მუტაციის რისკი)
ბ) 1/6
გ) 1/4
დ) 1/3
ე) 1/2
2463. აუტოსომურ რეცესიული დაავადების გენის მატარებელი ქალის და

ამავე დაავადების გენის მატარებელი მამაკაცის შთამომავლობის რა ნაწილი
იქნება დაზიანებული ამ დაავადებით?
ა) 1/2
ბ) 2/3
გ) 3/4
*დ) 1/4
2464. აუტოსომურ რეცესიული დაავადებების გენის მატარებელი ქალის და

ამავე დაავადების გენის მატარებელი მამაკაცის შთამომავლობის რა ნაწილი
იქნება ფენოტიპურად ნორმალური?
ა) 1/2
ბ) 2/3
*გ) 3/4
დ) 1/4
2465. აუტოსომურ რეცესიული დაავადებების გენის მატარებელი ქალის და
ამავე დაავადების გენის მატარებელი მამაკაცის ფენოტიპურად ნორმალური
შთამომავლობის რა ნაწილი იქნება დაავადების გენის მტარებელი?
ა) 1/2
*ბ) 2/3
გ) 3/4
დ) 1/4
2466. ჩამოთვლილი ფუძეებიდან რომელი არ შედის დნმ-ის

შემადგენლობაში?
ა) ადენინი
*ბ) ურაცილი
გ) თიმინი
დ) ციტოზინი.
2467. მიუთითეთ ციტოგენეტიკური სტრუქტურა, რომელიც არ

გამოვლინდება ქრომოსომების რუტინული შეღებვით.
ა) ქრომატიდი
ბ) ცენტრომერა
გ) ტელომერა
*დ) ფრაჯილური საიტი.
2468. მიუთითეთ, ქრომოსომის რეპლიცირებული წყვილი სტრუქტურიდან

ერთ -ერთი, რომელიც იყოფა მიტოზის დროს.
*ა) ქრომატიდი
ბ) ცენტრომერა
დ) ფრაგილური საიტი.
2469. მიუთითეთ ქრომოსომული სტრუქტურა, რომლიც გარშემორტყმულია

კონსტიტუციური ჰეტეროქრომატინით და იღებება C-ბენდინგით შეღებვისას.
ა) ქრომატიდა
*ბ) ცენტრომერა
დ) ფრაგილური საიტი.
2470. ლეიკოზის რომელი ფორმისთვის არის დამახასიათებელი t (8; 21)?

ა) მწვავე ლიმფობლასტური ლეიკოზი.
ბ) მწვავე მიელობლასტური ლეიკოზი M1.
*გ) მწვავე მიელობლასტური ლეიკოზი M2.
დ) მწვავე მონობლასტური ლეიკოზი.
2471. დარღვევები რომელ უჯრედში არ გამოვლინდება ციტოგენეტიკური,

სისხლის სისტემური დაავადებების დროს?
ა) სისხლის.
ბ) ძვლის ტვინის.
*გ) ფიბრობლასტებში.
დ) ლიმფური ჯირკვლის.
2472. რომელი ქრომოსომული დარღვევებია უფრო მეტად დამახასიათებელი

რადიაციული დაზიანებისათვის?
ა) ანეუპლოიდია.
*ბ) დიცენტრიული ქრომოსომები.
გ) დელეციები.
დ) ტრანსლოკაცია.
2473. ჩამოთვლილი სიტუაციებიდან რომელ შემთხვევაშია მომატებული

პათოლოგიის გამეორების რისკი შემდეგი ორსულობისას?
ა) სპონტანური აბორტი ტრიპლოიდიით.
ბ) ცოცხალშობილი მე-18 ქრომოსომის ტრისომიით.
*გ) ცოცხალშობილი 21-ე ქრომოსომის ტრისომიით (დედის ასაკი 23
წელი).
დ) ცოცხალშობილი 21-ე ქრომოსომის ტრისომიით (დედის ასაკი 40
წელი).
2474. მითითებული გენებიდან, რომლის ფუნქციის დაკარგვა იწვევს

სიმსივნის განვითარებას?
ა) პროტოონკოგენები
*ბ) სიმსივნური სუპრესორული გენები
დ) არცერთი
2475. მითითებული გენებიდან რომლებს შეუძლიათ განიცადონ აქტივიზაცია,

ამპლიფიკაცია ტრანსლოკაციის ან მუტაციის შედეგად?
*ა) პროტოონკოგენები
ბ) სიმსივნური სუპრესორული გენები
დ) არცერთი
2476. ქალი, რომელსაც დაბადებისას ჰქონდა Rh კონპლიქტით

განპირობებული ჰემოლიზური დაავადება გათხოვდა მამაკაცზე, რომელსაც
დაბადებისას ეს დაავადება არ აღენიშნებოდა, მაგრამ მისი უფროსი ძმა და
და ავად იყვნენ ამ დაავადებით. როგორია იმის ალბათობა, რომ მოცემულ
წყვილს ეყოლოს შვილი, რომელსაც ექნება Rh კონფლიქტით გამოწვეული
ჰემოლიზური დაავადება
*ა) 0
ბ) 25%
გ) 50%
დ) 100%
2477. ფერთა სიბრმავით (X-თან შეჭიდული რეცესიული ნიშანი)

დაავადებული, A სისხლის ჯგუფის მქონე ქალი ორჯერ იყო გათხოვილი. მას
ჰყავს ფერთა სიბრმავით დაავადებული B სისხლის მქონე ქალიშვილი.
მიუთითეთ ქალიშვილის მამა.
*ა) ფერთა სიბრმავით დაავადებული AB სისხლის ჯგუფის მქონე მამაკაცი.
ბ) ნორმალური მხედველობის B სისხლის ჯგუფის მქონე მამაკაცი.
გ) არც ერთი.
დ) ორივე შესაძლებელია
2478. ფერთა სიბრმავის ზოგადი ტიპი X-თან შეჭიდული რეცესიული ნიშანია

მუტანტური ალელია g. ქალს შეიძლება ჰქონდეს GG; Gg და gg. გენოტიპები
კაცს კი Gy ან gy. მიუთითეთ წყვილი, რომლისთვისაც დაავადებული
ქალიშვილების ყოლის რისკის 50%-ია.
ა) GG x Gy
ბ) GG x gy
გ) Gg x Gy
*დ) Gg x gy
ე) gg x Gy
ვ) gg x gy
2479. ფერადი სიბრმავის ზოგადი ტიპი X-თან შეჭიდული რეცესიული

ნიშანია. მუტანტური ალელია g. ქალს შეიძლება ჰქონდეს GG; Gg და gg,
გენოტიპები კაცს კი Gy ან gy. მიუთითეთ წყვილი, რომელსაც შეუძლია
ჰყავდეს ნორმალური და დაავადებული ვაჟები და ნორმალური ჰომოზიგოტა
და ჰეტეროზიგოტა ქალიშვილები
ა) GG x Gy
ბ) GG x gy
*გ) Gg x Gy
დ) Gg x gy
ე) gg x Gy
ვ) gg x gy

ნიშანია. მუტანტური ალელია g. ქალს შეიზლება ჰქონდეს GG; Gg და gg.
გენოტიპები კაცს კი Gy ან gy. მიუთითეთ წყვილი, რომლის ყველა შვილი
დაზიანებული იქნება.
ა) GG x Gy
ბ) GG x gy
გ) Gg x Gy
დ) Gg x gy
ე) gg x Gy
*ვ) gg x gy

ნიშანია. მუტანტური ალელია g. ქალს შეიძლება ჰქონდეს GG; Gg და gg.
გენოტიპები კაცს კი Gy ან gy. მიუთითეთ წყვილი, რომლის ყველა
ქალიშვილი ნორმალური ჰომოზიგოტა იქნება.
*ა) GG x Gy
ბ) GG x gy
გ) Gg x Gy
დ) Gg x gy
ე) gg x Gy
ვ) gg x gy

ნიშანია. მუტანტური ალელია g. ქალს შეიზლება ჰქონდეს GG; Gg და gg.
გენოტიპები კაცს კი Gy ან gy. მიუთითეთ წყვილი, რომლის ყველა შვილი
იქნება ნორმალური, მაგრამ ყველა ქალიშვილი იქნება ჰეტეროზიგოტა
ა) GG x Gy
*ბ) GG x gy
გ) Gg x Gy
დ) Gg x gy
ე) gg x Gy
ვ) gg x gy

ნიშანია. მუტანტური ალელია g. ქალს შეიძლება ჰქონდეს GG; Gg და gg.
გენოტიპები კაცს კი Gy ან gy. მიუთითეთ წყვილი რომლის ყველა
ქალიშვილი იქნება ჰეტეროზიგოტა, ხოლო ყველა ვაჟიშვილი დაზიანებული.
ა) GG x Gy
ბ) GG x gy
გ) Gg x Gy
დ) Gg x gy
*ე) gg x Gy
ვ) gg x gy
2484. ცისტური ფიბროზი აუტოსომურ რეცესიული დაავადებაა სიხშირით

1/2500. როგორია მოცემულ პოპულაციაში დაავადებული ბავშვის დაბადების
რისკი, თუ დედაც და მამაც ამ პოპულაციიდან არიან და არც ერთს ოჯახურ
ანამნეზში ცისტური ფიბროზი არ აღენიშნება.
ა) 1/25
ბ) 1/50
გ) 1/400
*დ) 1/2500.
2485. ცისტური ფიბროზი აუტოსომურ რეცესიული დაავადებაა სიხშირით

1/2500. როგორია მოცემულ პოპულაციაში ჰეტეროზიგოტული მატარებლების
სიხშირე?
*ა) 1/25
ბ) 1/25
გ) 1/50
დ) 1/2500.
2486. ქალი დაავადებულია აუტოსომურ რეცესიული დაავადებით,

პოპულაციაში ჰეტეროზიგოტების სიხშირეა 1/30. ოჯახში დაავადების სხვა
შემთხვევები და ნათესაური ქორწინება არ აღინიშნება. როგორია იმის
ალბათობა, რომ მუტანტური გენის მატარებელია პრობანდის ქალიშვილი.
ა) 1/30
ბ) 1/4
გ) 1/2
დ) 2/3
*ე) 1

ალბათობა, რომ პრობანდის შვილიშვილი მუტანტური გენის მატარებელია.
ა) 1/30
ბ) 1/4
*გ) 1/2
დ) 2/3
ე) 1.
2488. ქალი დაავადებულია აუტოსომურ - რეცესიული დაავადებით,

ალბათობა, რომ პრობანდის ჯანმრთელი ძმა მუტანტური გენის მატარებელია.
ა) 1/30
ბ) 1/4
გ) 1/2
*დ) 2/3
ე) 1

ალბათობა, რომ პრობანდის ქმრის ძმა მუტანტური გენის მატარებელია
*ა) 1/30
ბ) 1/4
გ) 1/2
დ) 2/3
ე) 1.
2490. ქვემოთ მოყვანილი დაავადებათა ტიპებიდან რომელი შეესაბამება იმ

სიტუაციას,როდესაც ოჯახში დედის ორი ბიძა და ვაჟი ერთი და იგივე
დაავადებითაა დაზიანებული.
ა) აუტოსომურ რეცესიული დააავადება
ბ) ტრანსლოკაცია
დ) ახალი დომინანტური მუტაცია
*ე) X-შეჭიდული დაავადება.
2491. რომელი დაავადების რისკი იზრდება ოჯახში, სადაც მამას აქვს
ხანდაზმული ასაკი?
ბ) ტრანსლოკაცია
*დ) ახალი დომინანტური მუტაცია
ე) X-შეჭიდული დაავადება.
2492. რომელი დაავადების რისკი იზრდება ოჯახში სადაც სადაც დედას აქვს
ხანდაზმული ასაკი?
ბ) ტრასლოკაცია
*გ) ტრისომია 21
2493. ქვემოთ მოყვანილი პათოლოგიებიდან, რომელია მოსალოდნელი

ოჯახში, სადაც დედას აღენიშნება ბალანსირებული ტრანსლოკაცია?
ბ) აუტოსომურ დომინანტური დააავადება
გ) X-შეჭიდული დაავადება.
*დ) ქრომოსომული პათოლოგია
2494. ქვემოთ მოყვანილი პათოლოგიებიდან, რომელია უფრო მოსალოდნელი

ოჯახში, სადაც ადგილი აქვს ნათესაურ ქორწინებას?
*ა) აუტოსომურ -რეცესიული დააავადება
ბ) ტრასლოკაცია
2495. აქონდროპლაზია იშვიათი აუტოსომურ- დომინანტური დაავადებაა

მაღალი პენეტრანტობით, ის განაპირობებს ქონდრისკაცობას. ქონდრისკაცს
ჰყავს ფენოტიპურად ნორმალური ძმა. როგორია იმის ალბათობა, რომ ეს
უკანასკნელი მუტანტური ალელის მტარებელია.
*ა) 0
ბ) 1/2
გ) 1
დ) 1,5
2496. რომელი პუნქტი არ შეესაბამება X-თან შეჭიდულ დამემკვიდრებას.

ა) მამაკაცი ზიანდება ჰეტეროზიგოტი დედისაგან.
*ბ) მამაკაცი ნიშან-თვისებას გადასცემს ვაჟიშვილს.
გ) ქალები იშვიათად ზიანდებიან
დ) ჰეტეროზიგოტა ქალს შეიძლება ეყოლოს დაზიანებული ვაჟები და
მტარებელი ქალები.
2497. პრობანდს აქვს აუროსომურ რეცესიული დაავადება. როგორია იმის
ალბათობა რომ მისი ფენოტიპურად ნორმალური სიბსები იქნებიან
ჰეტეროზიგოტები.
ა) 0
ბ) 1/2
გ) 1/3
*დ) 2/3
2498. დამემკვიდრების რომელ ტიპს მიეკუთვნება ჰანტინგტონის ქორეა?

ა) აუტოსომურ რეცესიული
*ბ) აუტოსომურ დომინანტური
გ) X-თან შეჭიდული
დ) ჰოლანდრიკული
ე) მიტოქონდრიალური
2499. ლეიკოზის რომელი ფორმისათვის არის დამახასიათებელი t (15;17)

ა) მწვავე მიელობლასტური ლეიკოზი
ბ) ქრონიკული მიელოლეიკოზი
*გ) მწვავე პრომიელოციტური ლეიკოზი
დ) მწვავე მეგაკარიობლასტური ლეიკოზი
2500. “A" ჰეპატიტისგან განკურნების შემდეგ პაციენტის სისხლში ვლინდება

შემდეგი მარკერი:
ა) “HAV RNA"
ბ) ანტი-“HAV IgM" კლასის ანტისხეულები
*გ) ანტი-“HAV IgG" კლასის ანტისხეულები
დ) “HAV DNA"
2501. რომელი კლინიკური ფორმა არ არის დამახასიათებელი “A"

ჰეპატიტისათვის?
ა) მწვავე ჰეპატიტი
ბ) ფულმინანტური ჰეპატიტი
*გ) ქრონიკული ჰეპატიტი
დ) სიყვითლით მიმდინარე ჰეპატიტი
2502. რომელი ლაბორატორიული მარკერი არ გამოიყენება “B" ჰეპატიტის

ვირუსით ინფექციის ლაბორატორიული დიაგნოსტიკისათვის?
ა) “HBsAg"
*ბ) “HBnAg"
გ) “HBcAg"
დ) “HBeAg"
2503. რომელი ლაბორატორიული მაჩვენებელი წარმოადგენს “B" ჰეპატიტის

მწვავე ფორმის საუკეთესო მარკერს?
ა) “HBsAg"
*ბ) “Anti-HBc-IgM" ანტისხეულები
გ) “Anti-HBc-total" ანტისხეულები
დ) “Anti-HBe" ანტისხეულები
2504. პაციენტს სისხლის სეროლოგიური გამოკვლევით აღენიშნება შემდეგი

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: “HBsAg" უარყოფითია, “Anti-HBcAg"
ანტისხეულები უარყოფითია, “Anti-HBsAg" ანტისხეულები დადებითია,
“HBV-DNA" უარყოფითია. რომელ კლინიკურ სტატუსს შეესაბამება აღნიშნული
ლაბორატორიული პროფილი?
ა) გადატანილი / განკურნებული “B" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექცია
ბ) “B" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის მწვავე ფორმა
გ) “B" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის ქრონიკული ფორმა
*დ) “B" ჰეპატიტის მიმართ შეძენილი იმუნიტეტი იმუნიზაციის შედეგად
2505. პაციენტს სისხლის სეროლოგიური გამოკვლევით აღენიშნება შემდეგი

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: “HBsAg" დადებითია, “Anti-HBcAg"
ანტისხეულები დადებითია, “Anti-HBsAg" უარყოფითია, “HBV-DNA"
დადებითია. რომელ კლინიკურ სტატუსს შეესაბამება აღნიშნული
ა) გადატანილი / განკურნებული “B" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექცია
ბ) “B" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის მწვავე ფორმა
*გ) “B" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის ქრონიკული ფორმა
დ) “B" ჰეპატიტის მიმართ შეძენილი იმუნიტეტი იმუნიზაციის შედეგად
2506. რომელი ლაბორატორიული მაჩვენებელი წარმოადგენს ქრონიკული “B"

ჰეპატიტის განსაკუთრებულად მძიმე მიმდინარეობის მარკერს, რომლის
გაქრობაც მიუთითებს “B" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის ინვაზიურობის
შემცირებას?
ა) “HBV DNA"
ბ) “HBcAg"
*გ) “HBeAg"
დ) “Anti-HBc-IgM" ანტისხეულები
2507. პაციენტს სისხლის სეროლოგიური გამოკვლევით აღენიშნება “C"

ჰეპატიტის საწინააღმდეგო ანტისხეულების არსებობა, ხოლო ერთი წლის
ინტერვალით ჩატარებული “C" ჰეპატიტის გენეტიკური მასალის „HCV RNA"
ორჯერადი ტესტი პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქციით (“HCV PCR")
უარყოფითია. რომელ კლინიკურ სტატუსს შეესაბამება აღნიშნული
*ა) “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის მწვავე ფორმა
ბ) “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის ქრონიკული ფორმა
გ) “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის აქტიური/აგრესიული ფორმა
დ) გადატანილი / განკურნებული “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექცია
2508. პაციენტს სისხლის სეროლოგიური გამოკვლევით აღენიშნება “C"

ჰეპატიტის საწინააღმდეგო ანტისხეულების არსებობა, ხოლო ერთი წლის
ინტერვალით ჩატარებული “C" ჰეპატიტის გენეტიკური მასალის „HCV RNA"
ორჯერადი ტესტი პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქციით (“HCV PCR")
დადებითია ორივე გამოკვლევის მიხედვით. რომელ კლინიკურ სტატუსს
შეესაბამება აღნიშნული ლაბორატორიული პროფილი?
ა) “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის მწვავე ფორმა
*ბ) “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის ქრონიკული ფორმა
2509. პაციენტს სისხლის სეროლოგიური გამოკვლევით არ აღენიშნება “C"

ჰეპატიტის საწინააღმდეგო ანტისხეულების არსებობა (ნეგატიური “Anti-HCV"
ანტისხეულების ტესტი), ხოლო “C" ჰეპატიტის გენეტიკური მასალის „HCV
RNA" ტესტი პოლიმერაზული ჯაჭვური რეაქციით (“HCV PCR") დადებითია.
რომელ კლინიკურ სტატუსს შეესაბამება აღნიშნული ლაბორატორიული
პროფილი?
*ა) “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის მწვავე ფორმა
ბ) “C" ჰეპატიტის ვირუსით ინფექციის ქრონიკული ფორმა
2510. რომელი ჰეპატიტის დამძიმების პროგნოზული მარკერია სისხლში “D"

ჰეპატიტის საწინააღმდეგო “IgM" კლასის ანტისხეულების გაჩენა?
ა) “A" ჰეპატიტი
*ბ) “B" ჰეპატიტი
გ) “C" ჰეპატიტი
დ) “E" ჰეპატიტი
2511. რომელი კლინიკური მანიფესტაცია მიმდინარეობს “I" ტიპის

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციით?
ა) კონტაქტური ალერგია
*ბ) ალერგიული რინოკონიუნქტივიტი
გ) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია
დ) ალერგიული ალვეოლიტი
2512. რომელი კლინიკური მანიფესტაცია მიმდინარეობს “II" ტიპის

ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციით?
ბ) ალერგიული რინოკონიუნქტივიტი
*გ) აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია
2513. რომელი კლინიკური მანიფესტაცია მიმდინარეობს “III" ტიპის

ჰიპერმგრძნობელობის რექციით?
*დ) ალერგიული ალვეოლიტი
2514. რომელი კლინიკური მანიფესტაცია მიმდინარეობს “IV" ტიპის
ჰიპერმგრძნობელობის რექციით?
*ა) კონტაქტური ალერგია
2515. რომელი კლასის ანტისხეულების საერთო დონის განსაზღრას ეფუძნება

ალერგიული დაავადებების დიაგნოსტიკა?
ა) “IgA" კლასის ანტისხეულები
ბ) “IgM" კლასის ანტისხეულები
*გ) “IgE" კლასის ანტისხეულები
დ) “IgG" კლასის ანტისხეულები
2516. ალერგენ-სპეციფიკური “IgE" კლასის ანტისხეულების განსაზღვრის

ჩვენებებს წარმოადგენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობა გარდა:
ა) სავარაუდოა “IgE" კლასის ანტისხეულებით განპირობებული
დაუყოვნებელი ტიპის ალერგიული რექციის არსებობა
ბ) კანის სინჯის ჩატარება შეუძლებელია კანის დაავადებების (ეგზემა,
დერმატიტი და სხვ.) არსებობის გამო
*გ) სავარაუდოა სიმსივნური პროცესის არსებობა
დ) ანტიალერგიული თერაპიის შეწყვეტა არ არის მიზანშეწონილი
2517. რომელი ციტოკინი განსაზღვრავს “Th0" ლიმფოციტებიდან “Th1"

სუბპოპულაციის ჩამოყალიბებას?
ა) “IFN-gamma"
*ბ) “IL-12"
გ) “IL-4"
დ) “IL-15"
2518. რომელი ციტოკინი განსაზღვრავს “Th0" ლიმფოციტებიდან “Th2"

სუბპოპულაციის ჩამოყალიბებას?
ა) “IFN-gamma"
ბ) “IL-12"
*გ) “IL-4"
დ) “IL-15"
2519. “T" ჰელპერების რომელი პოპულაცია ახდენს გამა-ინტერფერონის

გამომუშავებას?
ა) “Th0"
*ბ) “Th1"
გ) “Th2"
დ) “Th3"
2520. რომელი ანტიგენები მიეკუთვნება “I" კლასის ჰისტოთავსებადობის

კომპლექსს?
ა) “HLA-DR"
ბ) “HLA-DQ"
*გ) “HLA-C"
დ) “HLA-DP"
2521. რომელი ანტიგენები მიეკუთვნება “II" კლასის ჰისტოთავსებადობის

კომპლექსს?
ა) “HLA-A"
ბ) “HLA-B"
გ) “HLA-C"
*დ) “HLA-DR"
2522. ანემიის ფორმის განსაზღვრისათვის იყენებენ შემდეგ მაჩვენებლებს:

ერითროციტების საშუალო მოცულობა “MCV", ჰემოგლობინის საშუალო
შემცველობა ერითროციტებში “MCH" და ჰემოგლობინის საშუალო
კონცენტრაცია ერითროციტებში “MCHC". ნორმოქრომული ნორმოციტური
ანემია ხასიათდება აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი პროფილით:
ა) ნორმალური “MCV", მომატებული “MCH", მომატებული “MCHC"
ბ) დაქვეითებული “MCV", მომატებული “MCH", მომატებული “MCHC"
*გ) ნორმალური “MCV", ნორმალური “MCH", ნორმალური “MCHC"
დ) მომატებული “MCV", დაქვეითებული “MCH", დაქვეითებული “MCHC"

კონცენტრაცია ერითროციტებში “MCHC". ნორმოციტური ჰიპერქრომული ანემია
ხასიათდება აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი პროფილით:
*ა) ნორმალური “MCV", მომატებული “MCH", მომატებული “MCHC"
გ) ნორმალური “MCV", ნორმალური “MCH", ნორმალური “MCHC"

კონცენტრაცია ერითროციტებში “MCHC". მძიმე თანდაყოლილი სფეროციტოზი
*ბ) დაქვეითებული “MCV", მომატებული “MCH", მომატებული “MCHC"

კონცენტრაცია ერითროციტებში “MCHC". ანემია რეგენერაციის ფაზაში (მაგ.
რკინადეფიციტური ანემიის ადექვატური მკურნალობის დასაწყისში)
*დ) მომატებული “MCV", დაქვეითებული “MCH", დაქვეითებული “MCHC"

კონცენტრაცია ერითროციტებში “MCHC". რკინადეფიციტური ანემიის საწყისი
ფაზა ხასიათდება აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი პროფილით:
*ა) ნორმალური “MCV", დაქვეითებული “MCH", ნორმალური “MCHC"
ბ) დაქვეითებული “MCV", დაქვეითებული “MCH", ნორმალური “MCHC"
გ) მომატებული “MCV", ნორმალური “MCH", ნორმალური ან დაქვეითებული
“MCHC"
დ) მომატებული “MCV", მომატებული “MCH", მომატებული “MCHC"

კონცენტრაცია ერითროციტებში “MCHC". რკინადეფიციტური ან „B6"
ვიტამინოდეფიციტური ანემა ხასიათდება აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი
პროფილით:
ა) ნორმალური “MCV", დაქვეითებული “MCH", ნორმალური “MCHC"
*ბ) დაქვეითებული “MCV", დაქვეითებული “MCH", ნორმალური “MCHC"
გ) მომატებული “MCV", ნორმალური “MCH", ნორმალური ან დაქვეითებული
“MCHC"

კონცენტრაცია ერითროციტებში “MCHC". ფოლიუმის მჟავას დეფიციტით
განპირობებული ან „B12" ვიტამინოდეფიციტური ანემია, ასევე ღვიძლის
ციროზი ხასიათდება აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი პროფილით:
ა) ნორმალური “MCV", დაქვეითებული “MCH", ნორმალური “MCHC"
ბ) დაქვეითებული “MCV", დაქვეითებული “MCH", ნორმალური “MCHC"
*გ) მომატებული “MCV", ნორმალური “MCH", ნორმალური ან
დაქვეითებული “MCHC"
2529. ანემიის კლასიფიკაციისათვის იყენებენ შემდეგი მაჩვენებლების

კომბინაციას: ერითროციტების საშუალო მოცულობა “MCV" და
ერითროციტების განაწილების ფართი “RDW". რკინადეფიციტური ან
სიდერობლასტური ანემია ხასიათდება აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი
ა) დაქვეითებული “MCV", ნორმალური “ RDW"
*ბ) დაქვეითებული “MCV", მომატებული “ RDW"
გ) ნორმალური “MCV", ნორმალური “ RDW"
დ) ნორმალური “MCV", მომატებული “ RDW"

ერითროციტების განაწილების ფართი “RDW". თალასემია ან მეორადი
ქრონიკული ანემიები ხასიათდება აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი
*ა) დაქვეითებული “MCV", ნორმალური “ RDW"
ბ) დაქვეითებული “MCV", მომატებული “ RDW"

ერითროციტების განაწილების ფართი “RDW". ქრონიკული დაავადებების ან
მწვავე სისხლდენის დროს დამახასიათებელია აღნიშნული მაჩვენებლების
შემდეგი პროფილი:
*გ) ნორმალური “MCV", ნორმალური “ RDW"

ერითროციტების განაწილების ფართი “RDW". ოსტემიელოფიბროზის,
მიელოდისპლაზიური სინდრომის, ძვლის ტვინის მეტაპლაზიის დროს
დამახასიათებელია აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი პროფილი:
*დ) ნორმალური “MCV", მომატებული “ RDW"

ერითროციტების განაწილების ფართი “RDW". აპლაზიური ანემიისათვის
დამახასიათებელია აღნიშნული მაჩვენებლების შემდეგი პროფილი:
*გ) მომატებული “MCV", ნორმალური “ RDW"
დ) მომატებული “MCV", მომატებული “ RDW"

ერითროციტების განაწილების ფართი “RDW". მეგალობლასტური, “B12"
დეფიციტური, პერნიციოზული ანემიისათვის დამახასიათებელია აღნიშნული
მაჩვენებლების შემდეგი პროფილი:
გ) მომატებული “MCV", ნორმალური “ RDW"
*დ) მომატებული “MCV", მომატებული “ RDW"
2535. ჰემოგლობინის საერთო რაოდენობის მომატება აღინიშნება შემდეგი

ა) ჰემოლიზური ანემია
ბ) აპლაზიური ანემია
*გ) ჭეშმარიტი პოლიციტემია
დ) მწვავე ან ქრონიკული სისხლდენა
2536. ჰემოგლობინის საერთო რაოდენობის დაქვეითება აღინიშნება შემდეგი

ა) ჭეშმარიტი პოლიციტემია
ბ) კომპენსაციური ერითროციტოზი (მაგ. მაღალ მთებში, თვითმფრინავში
ყოფნისას)
*გ) სხვადასხვა სახეობის ანემია
დ) დეჰიდრატაცია, დამწვრობა
2537. კარბოქსიჰემოგლობინის “COHb" მომატება შეიძლება განვითარდეს

ყველა ქვემოჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს გარდა:
ა) “CO"-თი მოწამვლა
*ბ) რკინადეფიციტური ანემია
გ) ნაწლავიდან სისხლდენა
დ) ჰემოლიზი
2538. მეთჰემოგლობინის მომატებას იწვევს ყველა ზემოჩამოთვლილი გარდა:

ა) მეთჰემოგლობინრედუქტაზას მემკვიდრეობითი დეფიციტი
ბ) სიგარეტის მოხმარება
*გ) “B12" ვიტამინოდეფიციტური ანემია
დ) მაიონიზებელი გამოსხივება
2539. ჰემატოკრიტის მნიშვნელობის მომატება აღინიშნება შემდეგი

ბ) ორსულობა
გ) თრომბოლიზური თერაპია
*დ) პოლიციტემია
2540. ჰემატოკრიტის მნიშვნელობის დაქვეითება აღინიშნება შემდეგი

*ა) ანემია
ბ) კომპენსაციური ერითროციტოზი
გ) ჰემოკონცენტრაცია განპირობებული მაღალ მთებში ყოფნით
დ) პოლიციტემია
2541. ჰიპოქრომია - ფერადობის მაჩვენებლის დაქვეითება აღინიშნება
ა) “B12"-დეფიციტური ანემია
ბ) დიფილობოტრიოზი
*გ) თალასემია
დ) ორსულთა პერნიციოზულის მსგავსი ანემია
2542. ფერადობის მაჩვენებლის მომატება აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის

დროს:
ა) რკინადეფიციტური ანემია
ბ) “B12"-დეფიციტური ანემია
*გ) კუჭის სიმსივნე
დ) თალასემია
2543. რეტიკულოციტოზი ანუ რეტიკულოციტების სიჭარბე აღინიშნება

ა) აპლაზიური ანემია
*გ) ჰემოლიზური ანემია
დ) სიდერობლასტური ანემია
2544. რეტიკულოციტების ნაკლებობა აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის

დროს:
ა) სისხლდენის შემდეგ
ბ) ჰემოლიზური ანემია
გ) მკურნალობა ერითროპოეტინებით
*დ) აპლაზიური ანემია
2545. ერითროციტების დალექვის სიჩქარე “ESR" მომატებულია შემდეგი

ა) ერითრემია (ვაკეზის დაავადება)
ბ) ვირუსული ჰეპატიტი და მექანიკური სიყვითლე
*გ) ანთებითი პროცესები
დ) კორტიკოსტეროიდების მიღება
2546. ერითროციტების დალექვის სიჩქარე “ESR" დაქვეითებულია შემდეგი

ა) ავთვისებიანი სიმსივნეები
*ბ) ერითრემია (ვაკეზის დაავადება)
გ) ანემიები
დ) მიოკარდიუმის ინფარქტი
2547. ლეიკოციტოზი - ლეიკოციტების რაოდენობის მომატება ითვლება

ფიზიოლოგიურად თუ ის გვხვდება შემდეგ მდგომარეობებში, გარდა:
*ა) დამწვრობის დროს
ბ) საკვების მიღებიდან 2-3 სთ-ის შემდეგ
გ) ღებინების შემდეგ
დ) ორსულობის მეორე ნახევარში
2548. ლეიკოციტოზი - ლეიკოციტების რაოდენობის მომატება გვხვდება

ა) ვირუსული ინფექცია
*ბ) მიოკარდიუმის ინფარქტი
გ) სისტემური წითელი მგლურა
დ) რადიაციული გამოსხივების ზემოქმედება
2549. ლეიკოციტოზი - ლეიკოციტების რაოდენობის მომატება გვხვდება

ა) აკრომეგალია
გ) ღვიძლის ციროზი
*დ) ბაქტერიული მენინგიტი
2550. ლეიკოპენია - ლეიკოციტების რაოდენობის შემცირება გვხვდება

ა) ბაქტერიული ინფექციები
*ბ) ვირუსული ინფექციები
გ) მიოკარდიუმის ინფარქტი
დ) სისხლდენის შემდეგ
2551. ლეიკოპენია - ლეიკოციტების რაოდენობის შემცირება გვხვდება

ა) ფილტვის ინფარქტი
ბ) ბაქტერიული პნევმონია
*გ) რადიაციული გამოსხივების ზემოქმედება
დ) სპლენექტომიის შემდეგ
2552. ნეიტროფილოზი - ნეიტროფილების რაოდენობის მომატება აღინიშნება

ა) ვირუსული ჰეპატიტი
ბ) აპლაზიური ანემია
*გ) ქრონიკული მიელოლეიკემია
დ) რკინადეფიციტური ანემია
2553. ნეიტროპენია - ნეიტროფილების რაოდენობის შემცირება აღინიშნება

ა) ბაქტერიული გენეზის ანთებითი პროცესები
*ბ) გრიპი
გ) კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობა
დ) პოლიციტემია
2554. ნეიტროპენია - ნეიტროფილების რაოდენობის შემცირება აღინიშნება

ა) ურემიული კომა
ბ) კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობა
*გ) ანალგინით მკურნალობა
2555. ეოზინოფილია აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:

ა) “B12"-დეფიციტური ანემია
ბ) მშობიარობა
გ) ბაქტერიული ბრონქიტი
*დ) ასკარიდოზი
2556. ეოზინოფილია ყველაზე ნაკლებად არის დამახასიათებელი შემდეგი

ა) კვინკეს შეშუპება
ბ) ტრიქინელოზი
*გ) “B12"-დეფიციტური ანემია
დ) ქრონიკული მიელოლეიკემია
2557. ბაზოფილია აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:

ა) ჰიპერთირეოზი
*გ) მიქსედემა
დ) კუშინგის სინდრომი
2558. ბაზოპენია - ბაზოფილების ნაკლებობა აღინიშნება შემდეგი

*ა) ჰიპერთირეოზი
ბ) მიქსედემა
გ) წყლულოვანი კოლიტი
დ) ჰოჯკინის დაავადება
2559. ლიმფოციტოზი აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:

ა) აგამაგლობულინემია
*ბ) ვირუსული ჰეპატიტი
გ) კუშინგის სინდრომი
დ) მილიარული ტუბერკულოზი
2560. ლიმფოპენია აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:

ა) ბრუცელოზი
ბ) ვირუსული ჰეპატიტი
*გ) შიდსი
დ) ტოქსოპლაზმოზი
2561. მონოციტოზი - მონოციტების მომატებული რაოდენობა

დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი მდგომარეობისათვის გარდა:
ა) ინფექციური მონონუკლეოზი
ბ) ინფექციური პაროტიტი
*გ) აპლაზიური ანემია
დ) სარკოიდოზი
2562. თრომბოციტოზი დამახასითებელია შემდეგი მდგომარეობისათვის:

ა) წითურა ახალშობილებში
ბ) ვერლჰოფის დაავადება
გ) ჰისტიოციტოზი
*დ) ტუბერკულოზი
2563. თრომბოციტოზი დამახასითებელია ყველა შემდეგი მდგომარეობისათვის

გარდა:
ა) ერითრემია
*ბ) დისემინირებული ინტრავასკულური კოაგულაციის (დიკ) სინდრომი
გ) მაიონიზირებელი რადიაციის ზემოქმედება
დ) ტუბერკულოზი
2564. თრომბოციტოპენია დამახასითებელია შემდეგი მდგომარეობისათვის:

ა) ერითრემია
*ბ) აპლაზიური ანემია
გ) ტუბერკულოზი
დ) მწვავე ჰემოლიზი
2565. ერითროციტების ოსმოსური რეზისტენტობის მომატება

დამახასითებელია შემდეგი მდგომარეობისათვის:
ა) რკინადეფიციტური ანემია
*ბ) მიკროსფეროციტოზი (მინკოვსკი-შოფარის დაავადება)
გ) თალასემია
დ) სპლენექტომიის შემდგომი მდგომარეობა
2566. ერითროციტების ოსმოსური რეზისტენტობის დაქვეითება

ა) აუტოჰემოლიზური ანემია
ბ) მიკროსფეროციტოზი (მინკოვსკი-შოფარის დაავადება)
*გ) თალასემია
დ) მემკვიდრული სტომატოციტოზი
2567. ჰიპოპროტეინემია - ცილის საერთო რაოდენობის დაქვეითება

ა) დეჰიდრატაცია
ბ) ანაბოლური სტეროიდების გამოყენება
გ) ქოლერა
*დ) ნეფროზული სინდრომი
2568. ჰიპერპროტეინემია - ცილის საერთო რაოდენობის მომატება

ა) მალაბსრობციის სინდრომი
ბ) ციროზი
*გ) დეჰიდრატაცია
დ) ნეფროზული სინდრომი
2569. ჰიპოალბუმინემია დამახასითებელია ყველა შემდეგი

მდგომარეობისათვის გარდა:
ა) ღვიძლის ქრონიკული დაავადება
*ბ) ჰიპოვოლემია
გ) ამილოიდოზი
2570. ე.წ. „სეკრეტორული“ “IgA" კლასის ანტისხეულების საერთო

რაოდენობის მომატება დამახასითებელია შემდეგი მდგომარეობისათვის:
*ა) ღვიძლის ქრონიკული დაავადება
ბ) თანდაყოლილი ან შეძენილი იმუნოდეფიციტი
გ) “IgA" სელექტიური დეფიციტი
დ) ქრონიკული ლიმფოიდური ლეიკემია
2571. ე.წ. „სეკრეტორული“ “IgA" კლასის ანტისხეულების საერთო

რაოდენობის შემცირება დამახასითებელია შემდეგი მდგომარეობისათვის:
ა) ღვიძლის ქრონიკული დაავადება
ბ) ვისკოტ-ოლდრიჩის სინდრომი
გ) ქრონიკული ინფექციები
*დ) “IgA" თანდაყოლილი დეფიციტი
2572. “IgD" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის შემცირება

ა) შემაერთებელი ქსოვილის დაავადებები
ბ) ქრონიკული ინფექციები
გ) ღვიძლის ქრონიკული დაავადებები
*დ) “IgD" თანდაყოლილი დეფიციტი
2573. “IgE" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის მომატება

*ა) ასთმა
ბ) პროგრესირებადი სიმსივნეები
გ) ატაქსია-ტელეანგიექტაზია
დ) აგამაგლობულინემია
2574. “IgE" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის მომატება

ა) პროგრესირებადი სიმსივნეები
ბ) ატაქსია-ტელეანგიექტაზია
გ) აგამაგლობულინემია
*დ) ასპერგილოზი
2575. “IgE" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის შემცირება
ა) ალერგიული დაავადებები
*ბ) ატაქსია-ტელეანგიექტაზია
გ) “IgA" კლასის ანტისხეულების დეფიციტი
დ) პარაზიტული დაავადებები
2576. “IgG" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის მომატება

ა) შიდსი
ბ) დაბადებიდან მე-2-4 თვეს
გ) “IgG" კლასის ანტისხეულების დეფიციტი
*დ) აუტოიმუნური დაავადებები
2577. “IgG" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის შემცირება

ა) აუტოიმუნური დაავადებები
ბ) სარკოიდოზი
*გ) შიდსი
დ) პარაზიტული დაავადებები
2578. “IgG" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის შემცირება

ა) აუტოიმუნური დაავადებები
ბ) სარკოიდოზი
გ) პარაზიტული დაავადებები
2579. “IgM" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის მომატება

ა) ქრონიკული ლიმფოიდური ლეიკემია
ბ) იმუნოსუპრესია
*გ) მწვავე ინფექცია
დ) შეძენილი იმუნოდეფიციტები
2580. “IgM" კლასის ანტისხეულების საერთო რაოდენობის დაქვეითება

ა) მწვავე ვირუსული ინფექციები
ბ) მწვავე ბაქტერიული ინფექციები
გ) რევმატოიდული ართრიტი
*დ) იმუნოსუპრესია
2581. “C"-ცილის (“CRP") მომატება დამახასიათებელია შემდეგი

მდგომარეობისათვის:
ა) მწვავე ანთებითი პროცესები
ბ) ქრონიკული ანთებითი პროცესები
გ) მიოკარდიუმის ინფარქტი
დ) რევმატოიდული ართრიტი
2582. ანტისტრეპტოლიზინ - “O"-ს (“ASLO") მომატება დამახასიათებელია

ყველა შემდეგი მდგომარეობისათვის გარდა:
ა) რევმატიზმი
ბ) ქუნთრუშა
გ) გლომერულონეფრიტი
*დ) გრიპი
2583. რევმატოიდული ფაქტორის (“RF") მომატება დამახასიათებელია ყველა

შემდეგი მდგომარეობისათვის გარდა:
ა) რევმატიზმი
ბ) რევმატოიდული ართრიტი
გ) სისტემური წითელი მგლურა
*დ) იმუნოსუპრესია
2584. „ალფა“-ფეტოპროტეინის მომატება დამახასიათებელია ყველა შემდეგი

მდგომარეობისათვის გარდა:
ა) ჰეპატოცელულური კარცინომა
ბ) სათესლეს სიმსივნეები
*გ) მწვავე ვირუსული ჰეპატიტი
დ) ციროზი
2585. ორსულებში „ალფა“-ფეტოპროტეინის დონის მომატება

დაკავშირებულია შემდეგ მდგომარეობასთან:
ა) ორსულობის შეწყვეტა
ბ) ნაყოფის სიკვდილი
*გ) ანენცეფალია
დ) დაუნის დაავადება
2586. ორსულებში „ალფა“-ფეტოპროტეინის დონის დაქვეითება

დაკავშირებულია შემდეგ მდგომარეობასთან:
ა) ნაყოფის ნერვული ღეროს ღია დეფექტი
*ბ) მე-18 ქრომოსომის ტრისომია
გ) ნაყოფის ღვიძლის ნეკროზი
დ) ჭიპის თიაქარი
2587. სისხლში შარდოვანას დონის მომატება დაკავშირებულია შემდეგ

მდგომარეობასთან:
ა) პარენტერალური კვება
ბ) ცელიაკია
*გ) შარდგამომტანი გზების ობსტრუქცია
დ) ღვიძლის დაავადებები
2588. სისხლში შარდოვანას დონის დაქვეითება დაკავშირებულია შემდეგ
ა) გულის ქრონიკული უკმარისობა
*ბ) აკრომეგალია
გ) შარდგამომტანი გზების ობსტრუქცია
დ) ფაღარათი
2589. სისხლში ნარჩენი აზოტის მომატების რეტენციული ფორმა, ე.წ.

„რეტენციული“ აზოტემია განპირობებული შეიძლება იყოს შემდეგი
მდგომარეობით:
*ა) ქრონიკული გლომერულონეფრიტი
ბ) ცხელებით მიმდინარე დაავადებები
გ) სიმსივნის დესტრუქცია
დ) ცილის შემცველი საკვების ჭარბი გამოყენება
2590. სისხლში ნარჩენი აზოტის მომატების პროდუქტიული ფორმა, ე.წ.

„პროდუქტიული აზოტემია“ განპირობებული შეიძლება იყოს შემდეგი
მდგომარეობით:
ა) ქრონიკული გლომერულონეფრიტი
ბ) ზეწოლის სინდრომი
გ) შარდკენჭოვანი დაავადების ობსტრუქციული ფორმა
*დ) ცილის შემცველი საკვების ჭარბი გამოყენება
2591. სისხლში კრეატინინის კონცენტრაცია მომატებულია შემდეგი

ა) თირკმლის მწვავე და ქრონიკული ანთებითი პროცესები
ბ) შარდგამომტანი გზების ობსტრუქცია
გ) ჰიპერთირეოზი
დ) ნეფროტოქსიური პრეპარატების მიღება
2592. სისხლში შარდმჟავას კონცენტრაცია მომატება (ჰიპერურიკემია)

აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ა) ჰეპატოცერებრული დისტროფია (ვილსონის დაავადება)
ბ) ფანკონის დაავადება
გ) პურინული ნივთიერებებით ღარიბი საკვების გამოყენება
*დ) შაქრიანი დიაბეტი
2593. სისხლში შარდმჟავას კონცენტრაციის მომატება (ჰიპერურიკემია)

აღინიშნება ყველა შემდეგი მდგომარეობის დროს გარდა:
ა) პოდაგრა (ნიკრისის ქარი)
*ბ) ქსანტურია
გ) პოლიციტემია
დ) შაქრიანი დიაბეტი
ე) ორსულთა ტოქსიკოზი
2594. სისხლში შარდმჟავას კონცენტრაციის დაქვეითება აღინიშნება შემდეგი
ა) პოდაგრა (ნიკრისის ქარი)
ბ) შაქრიანი დიაბეტი
*გ) ჰეპატოცერებრული დისტროფია (ვილსონის დაავადება)
დ) თირკმლის პოლიკისტოზი
2595. სისხლში გლუკოზის დონის მომატება (ჰიპერგლიკემია) აღინიშნება

ა) ხანგრძლივი შიმშილი
ბ) ინსულინომა
*გ) პანკრეატიტი
დ) ადისონის დაავადება
ე) ჰიპოთირეოზი
2596. სისხლში გლუკოზის დონის მომატება (ჰიპერგლიკემია) აღინიშნება

ა) ხანგრძლივი შიმშილი
*ბ) ფეოქრომოციტომა
გ) ადისონის დაავადება
დ) ჰიპოთირეოზი
2597. სისხლში გლუკოზის დონის დაქვეითება (ჰიპოგლიკემია) აღინიშნება

ა) თირეოტოქსიკოზი
ბ) ფეოქრომოციტომა
გ) პანკრეატიტი
*დ) ჰიპოთირეოზი
2598. სისხლში გლუკოზის დონის დაქვეითება (ჰიპოგლიკემია) აღინიშნება

გ) პანკრეატიტი
*დ) „ბეტა“-ადრენობლოკატორების მიღება
ე) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილი
2599. გლუკოზოტოლერანტობის მომატების მიზეზი შეიძლება იყოს შემდეგი

მდგომარეობა:
*ა) ადისონის დაავადება
ბ) ჰიპერთირეოზი
გ) ჰიპერლიპიდემია
დ) კუშინგის სინდრომი
2600. გლუკოზოტოლერანტობის დაქვეითების მიზეზი შეიძლება იყოს

შემდეგი მდგომარეობა:
ა) ადისონის დაავადება
ბ) ჰიპოპიტუიტარიზმი
გ) უიპლის დაავადება
*დ) ჰიპერთირეოზი
2601. გლუკოზოტოლერანტობის დაქვეითების მიზეზი შეიძლება იყოს

შემდეგი მდგომარეობა:
*ა) ვაგოტომია
ბ) ადისონის დაავადება
გ) ჰიპოპიტუიტარიზმი
დ) ნაწლავთა დაავადებები
2602. გლუკოზოტოლერანტობის დაქვეითების მიზეზი შეიძლება იყოს ყველა

შემდეგი მდგომარეობა გარდა:
ა) გასტრექტომია
ბ) გლუკოზის ჭარბად გამოყენება
გ) ჰიპერლიპიდემია
*დ) ადისონის დაავადება
ე) ჰიპერთირეოზი
2603. გლიკოზირებული ჰემოგლობინის (“HBA1C") დონის მომატება

ა) ურემია
ბ) ჰემოლიზური ანემია
*გ) ჰიპერგლიკემია
დ) ჰემორაგიები
2604. ლიპიდური სპექტრის შეფასების ერთ-ერთ მაჩვენებელს სისხლში

ნეიტრალური ცხიმების - ტრიგლიცერიდების (“TG") დონის განსაზღვრა
წარმოადგენს. პირველადი ჰიპერტრიგლიცერიდემია ვითარდება შემდეგი
ა) სიმსუქნე
ბ) ჰიპოთირეოზი
*გ) ლიპოპროტეინლიპაზას დეფიციტი
დ) პანკრეატიტი

წარმოადგენს. პირველადი ჰიპერტრიგლიცერიდემია ვითარდება შემდეგი
ა) შაქრიანი დიაბეტი
დ) დაუნის სინდრომი
*ე) ლიპოპროტეინლიპაზას კოფაქტორის „ApO-C2“ დეფიციტი

წარმოადგენს. ჰიპოტრიგლიცერიდემია ვითარდება შემდეგი მდგომარეობის
დროს:
*ა) ჰიპერპარათირეოზი
ბ) თირკმლის უკმარისობა
გ) ჰიპოთირეოზი

წარმოადგენს. ჰიპერტრიგლიცერიდემია ვითარდება შემდეგი მდგომარეობის
დროს:
ა) ჰიპერპარათირეოზი
ბ) ჰიპერთირეოზი
*გ) ჰიპოთირეოზი
დ) მალაბსორბციის სინდრომი

საერთო ქოლესტერინის განსაზღვრა წარმოადგენს. ჰიპერქოლესტერინემია
ვითარდება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ა) ღვიძლის უჯრედების ნეკროზი
ბ) მეგალობლასტური ანემია
*გ) ნეფროზული სინდრომი
დ) მალაბსორბციის სინდრომი

ვითარდება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
*ა) დიაბეტი
ბ) აბეტალიპოპროტეინემია
დ) დამწვრობა

ა) დიაბეტი
*გ) ჰიპერთირეოზი
დ) ალკოჰოლიზმი
ე) კომბინირებული ჰიპერლიპიდემია

საერთო ქოლესტერინის განსაზღვრა წარმოადგენს. ჰიპოქოლესტერინემია
ა) „ალფა“- ლიპოპროტეინის დეფიციტი
ბ) აბეტალიპოპროტეინემია
გ) ღვიძლის ავთვისებიანი სიმსივნეები
*დ) გლომერულონეფრიტი
ე) მალაბსორბციის სინდრომი

ა) დიაბეტი
ბ) ნეფროზული სინდრომი
გ) გლომერულონეფრიტი
*დ) ჰიპერთირეოზი

ა) გლიკოგენოზები
ბ) იდიოპათიური ჰიპერკალცემია
გ) ნევროგენული ანორექსია
*დ) ღვიძლის უჯრედების ნეკროზი

ა) ჰიპოთირეოზი
ბ) ჰიპერლიპოპროტეინემიები
გ) დიაბეტი
*დ) დამწვრობა
ე) ალკოჰოლიზმი
2615. ლიპოპროტეინები ათეროგენობის მიხედვით იყოფა ორ ჯგუფად:

ათეროგენული და არაათეროგენული. არაათეროგენულ ლიპოპროტეინებს
მიეკუთვნება შემდეგი ლიპოპროტეინი:
ა) ძალიან დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები “VLDL"
ბ) დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები “LDL"
*გ) მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები "HDL"
დ) არცერთი ზემოთ აღნიშნული
2616. ლიპოპროტეინები ათეროგენობის მიხედვით იყოფა ორ ჯგუფად:

ათეროგენული და არაათეროგენული. ათეროგენულ ლიპოპროტეინებს
მიეკუთვნება შემდეგი ლიპოპროტეინი:
ა) ძალიან მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები “VHDL"
ბ) მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები "HDL"
*გ) დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები “LDL"
დ) ყველა ზემოთ აღნიშნული
2617. თუ გამოვიყენებთ შემდეგ აღნიშვნებს: ძალიან დაბალი სიმკვრივის

ლიპოპროტეინები - “VLDL", დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები -
“LDL", მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები "HDL", ქოლესტერინი - “CT",
მაშინ ათეროგენობის ინდექსის გამოთვლა მოხდება შემდეგნაირად:
ა) (“CT"-“VLDL") / “HDL"
ბ) (“LDL"-“VLDL") / “HDL"
*გ) (“CT"-“HDL") / “HDL"
დ) (“HDL"-“LDL") / “CT"
2618. თუ გამოვიყენებთ შემდეგ აღნიშვნებს: ძალიან დაბალი სიმკვრივის

ლიპოპროტეინები - “VLDL", დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები -
“LDL", მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინები "HDL", ქოლესტერინი - “CT",
ტრიგლიცერიდები - “TG", მაშინ როოომელი ტოლობა იქნება სწორი?
*ა) “LDL" = “CT" – “HDL" – “TG"
ბ) “LDL" = “CT" – “HDL"
გ) “HDL" = “CT" – “TG"
დ) “VLDL" = “CT" – “HDL" – “LDL"
2619. სახეზეა შემდეგი კლინიკური სურათი: განავლის ფერი ნორმალურია,

ბილირუბინი შარდში - ნორმა, ურობილინოგენი შარდში - მკვეთრად
მომატებული, პირდაპირი ბილირუბინი სისხლის შრატში - ნორმა,
არაპირდაპირი ბილირუბინი სისხლის შრატში - მკვეთრად მომატებული.
რომელ მდგომარეობასთან გვაქვს საქმე?
ა) ინტრაჰეპატური სიყვითლე
ბ) ობსტრუქციული სიყვითლე
*გ) ჰემოლიზური სიყვითლე
დ) ალიმენტური სიყვითლე
2620. სახეზეა შემდეგი კლინიკური სურათი: განავლის ფერი - აქოლიური,

ბილირუბინი შარდში - მკვეთრად მომატებული, ურობილინოგენი შარდში -
ზომიერად მომატებული, პირდაპირი ბილირუბინი სისხლის შრატში -
მომატებული, არაპირდაპირი ბილირუბინი სისხლის შრატში - მომატებული.
რომელ მდგომარეობასთან გვაქვს საქმე?
*ა) ინტრაჰეპატური სიყვითლე
ბ) ობსტრუქციული სიყვითლე
გ) ჰემოლიზური სიყვითლე
2621. სახეზეა შემდეგი კლინიკური სურათი: განავლის ფერი - აქოლიური,

ბილირუბინი შარდში - მკვეთრად მომატებული, ურობილინოგენი შარდში -
ნორმა, პირდაპირი ბილირუბინი სისხლის შრატში - მკვეთრად მომატებული,
არაპირდაპირი ბილირუბინი სისხლის შრატში - ნორმა. რომელ
მდგომარეობასთან გვაქვს საქმე?
ა) ინტრაჰეპატური სიყვითლე
*ბ) ობსტრუქციული სიყვითლე
გ) ჰემოლიზური სიყვითლე
2622. საერთო ბილირუბინის რაოდენობა, ჩვეულებრივ, მომატებულია
შემდეგი მდგომარეობების დროს გარდა:
ა) ჰემოლიზური ანემია
*ბ) პოსტჰემორაგიული ანემია
გ) “B12"-დეფიციტური ანემია
დ) ჰემორაგიები
2623. საერთო ბილირუბინის რაოდენობა, ჩვეულებრივ მომატებულია

შემდეგი მდგომარეობების დროს გარდა:
ბ) მალარია
გ) ფილტვის ინფარქტი
*დ) ალიმენტური დისტროფია
2624. მემკვიდრეობით ჰიპერბილირუბინემიებს განეკუთვნება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი გარდა:
*ა) ჰანტინგტონის დაავადება
ბ) კრიგლერ-ნაიარის სინდრომი
გ) ჟილბერის დაავადება
დ) დაბინ-ჯონსონის სინდრომი
2625. პირდაპირი ბილირუბინის მომატება აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის

დროს:
ა) ჰემოლიზური სიყვითლე
ბ) ახალშობილთა ფიზიოლოგიური სიყვითლე
გ) ჟილბერის დაავადება
*დ) მექანიკური სიყვითლე
2626. პირდაპირი ბილირუბინის მომატება აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის

დროს:
ა) ჟილბერის დაავადება
ბ) კრიგლერ-ნაიარის სინდრომი
*გ) დაბინ-ჯონსონის სინდრომი
დ) ახალშობილთა ფიზიოლოგიური სიყვითლე
2627. არაპირდაპირი ბილირუბინის მომატება აღინიშნება შემდეგი

*ა) ჰემოლიზური სიყვითლე
ბ) დაბინ-ჯონსონის სინდრომი
გ) ქოლესტაზის გამომწვევი პრეპარატების მიღება
დ) მექანიკური სიყვითლე
2628. ასპარტატამინოტრანსფერაზა “AST" და ალანინამინოტრანსფერაზა “ALT“

მომატებულია შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ა) ღვიძლის უჯრედების ნეკროზი
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზი
გ) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
დ) გულის უკმარისობა
2629. ასპარტატამინოტრანსფერაზასა “AST" და ალანინამინოტრანსფერაზას

“ALT“ დონეთა თანაფარდობა გამოიყენება ღვიძლის დაზიანების ხასიათისა და
პროგნოზის შესაფასებლად. აღნიშნული თანაფარდობის როგორი მაჩვენებელი
შეესაბამება ალკოჰოლური ჰეპატიტის კლინიკურ სურათს?
ა) “AST" / “ALT“ = 1
ბ) “AST" / “ALT“ = 0
*გ) “AST" / “ALT“ > 1
დ) “AST" / “ALT“ < 1

შეესაბამება მწვავე ვირუსული ჰეპატიტის კლინიკურ სურათს?
ა) “AST" / “ALT“ = 1
ბ) “AST" / “ALT“ = 0
გ) “AST" / “ALT“ > 1
*დ) “AST" / “ALT“ < 1

შეესაბამება ღვიძლის ციროზის კლინიკურ სურათს?
ა) “AST" / “ALT“ = 1
ბ) “AST" / “ALT“ = 0
*გ) “AST" / “ALT“ > 1
დ) “AST" / “ALT“ < 1

პროგნოზის შესაფასებლად, თუმცა ეს მაჩვენებელი მნიშვნელოვანია ასევე სხვა
პათოლოგიათა მიმდინარეობის შეფასების თვალსაზრისითაც. აღნიშნული
თანაფარდობის როგორი მაჩვენებელი შეესაბამება მიოკარდიუმის მწვავე
ინფარქტის კლინიკურ სურათს?
ა) “AST" / “ALT“ = 1
ბ) “AST" / “ALT“ = 0
*გ) “AST" / “ALT“ > 1
დ) “AST" / “ALT“ < 1
2633. საერთო ლაქტატდეჰიდროგენაზას “LDH" მომატება აღინიშნება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს გარდა:
ა) მიოკარდიუმის ინფარქტი
ბ) ფილტვის ინფარქტი
გ) ჰემოლიზური და ნამგლისებურ-უჯრედოვანი ანემია
*დ) “LDH" სუბერთეულების გენეტიკური დეფიციტი
ე) ლეიკოზები
2634. ლაქტატდეჰიდროგენაზას “LDH" იზოფერმენტების “LDH1" და “LDH2"

მომატება აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ბ) ჰეპატიტი
გ) ღვიძლის სიმსივნეები
*დ) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
2635. ლაქტატდეჰიდროგენაზას “LDH" იზოფერმენტების “LDH2", “LDH3"

და “LDH4" მომატება აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ბ) ჰემოლიზი
*გ) მიოპათიები
დ) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
2636. ლაქტატდეჰიდროგენაზას “LDH" იზოფერმენტების “LDH2", “LDH3"

და “LDH4" მომატება ყველაზე ნაკლებად მოსალოდნელია შემდეგი
ა) ინფექციური მონონუკლეოზი
ბ) ფილტვის არტერიის ემბოლია
*გ) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
დ) მასიური ჰემოტრანსფუზია
ე) ჩონჩხის კუნთების დაზიანება
2637. ლაქტატდეჰიდროგენაზას “LDH" იზოფერმენტების “LDH4" და “LDH5"

მომატება აღინიშნება შემდეგი მდგომარეობის დროს:
*ა) ღვიძლის ციროზი
ბ) ჰემოლიზი
გ) მიოპათიები
დ) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
2638. კრეატინკინაზა-1-ის (“BB" ფრაქცია) მომატება უპირატესად

ა) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
*ბ) თავის ტვინის ტრავმა
გ) კუნთოვანი დისტროფიები
დ) დერმატომიოზიტი
2639. კრეატინკინაზა-2-ის (“MB" ფრაქცია) მომატება უპირატესად

*ა) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
ბ) თავის ტვინის ტრავმა
გ) კუნთოვანი დისტროფიები
დ) მიოპათიები
2640. კრეატინკინაზა-3-ის (“MM" ფრაქცია) მომატება უპირატესად
ა) მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი
ბ) თავის ტვინის ტრავმა
*გ) კუნთოვანი დისტროფიები
დ) ნეიროქირურგიული ჩარევა
2641. ამილაზას აქტივობის მომატება უპირატესად აღინიშნება შემდეგი

ა) მუკოვისციდოზი
ბ) ღვიძლის მძიმე დაზიანება
*გ) მწვავე პანკრეატიტი
დ) პანკრეასული უკმარისობა
2642. ამილაზას აქტივობის დაქვეითება უპირატესად აღინიშნება შემდეგი

ა) პანკრეასის სიმსივნე
*ბ) მუკოვისციდოზი
გ) მწვავე პანკრეატიტი
დ) ეპიდემიური პაროტიტი
2643. „გამა“-გლუტამილტრანსპეპტიდაზას - “GGT" მომატება უპირატესად

ბ) “C" ვიტამინის დიდი რაოდენობით მოხმარება
*გ) ვირუსული ჰეპატიტები
დ) არცერთი ზემოთ ჩამოთვლილი
2644. „გამა“-გლუტამილტრანსპეპტიდაზას - “GGT" დაქვეითება უპირატესად

*ბ) “C" ვიტამინის დიდი რაოდენობით მოხმარება
გ) ვირუსული ჰეპატიტები
დ) ალკოჰოლის ჭარბად მოხმარება
2645. „გამა“-გლუტამილტრანსპეპტიდაზას - “GGT" დაქვეითება უპირატესად

ა) პანკრეატიტი
ბ) ინფექციური მონონუკლეოზი
*დ) ჰიპოთირეოზი
2646. ტუტე ფოსფატაზას - “ALP" საერთო აქტივობის მომატება უპირატესად

ბ) კვაშიორკორი
*გ) ჰიპერპარათირეოიდიზმი
დ) კრეტინიზმი
2647. ტუტე ფოსფატაზას - “ALP" საერთო აქტივობის მომატება აღინიშნება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს გარდა:
ა) ძვლის მოტეხილობის შეხორცება
*ბ) ანემია
გ) კუშინგის სინდრომი
დ) ჰეპატიტები
ე) წყლულოვანი კოლიტი
2648. ტუტე ფოსფატაზას - “ALP" საერთო აქტივობის დაქვეითება

ა) ოსტეოგენური სარკომა
*ბ) კვაშიორკორი
გ) ბავშვის აქტიური ზრდა
დ) ღვიძლის აბსცესი
2649. რომელი მდგომარეობის დროს არის უპირატესად მოსალოდნელი

ლიპაზას აქტივობის ნორმალური დონე?
ა) პანკრეატიტი
*ბ) პაროტიტი
გ) პანკრეასის კისტა
დ) პერიტონიტი
2650. სისხლის შრატში კალიუმის მომატების მიზეზი უპირატესად შეიძლება

იყოს:
ა) ხანგრძლივი ღებინება
*ბ) ოლიგურია
გ) ფაღარათი
დ) ალდოსტერონიზმი
2651. სისხლის შრატში კალიუმის დაქვეითების მიზეზი უპირატესად

*ა) კუშინგის სინდრომი
ბ) აციდოზი
გ) დეჰიდრატაცია
დ) ადისონის დაავადება
2652. სისხლის შრატში კალციუმის მომატების მიზეზი უპირატესად შეიძლება

იყოს:
ა) “D" ვიტამინის დეფიციტი
ბ) მწვავე პანკრეატიტი
გ) ჰიპოალბუმინემია
*დ) ფეოქრომოციტომა
2653. სისხლის შრატში კალციუმის მომატების მიზეზი შეიძლება იყოს ყველა

ზემოთ ჩამოთვლილი გარდა:
ა) ავთვისებიანი სიმსივნეები
ბ) თირეოტოქსიკოზი
გ) დეჰიდრატაცია
*დ) ღვიძლის ციროზი
2654. სისხლის შრატში კალციუმის დაქვეითება უპირატესად შეიძლება

ასოცირებული იყოს შემდეგ მდგომარეობასთან:
გ) სარკოიდოზი
*დ) ოსტეომალაცია
2655. სისხლის შრატში მაგნიუმის დონის მომატება უპირატესად შეიძლება

ა) მწვავე პანკრეატიტი
ბ) დიაბეტური აციდოზი
*გ) თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა
დ) ანტიდიურეზული ჰორმონის სეკრეციის დაქვეითება
2656. სისხლის შრატში მაგნიუმის დონის დაქვეითება უპირატესად შეიძლება

ა) შაქრიანი დიაბეტი
*გ) მწვავე პანკრეატიტი
დ) ჰიპოთიროიდიზმი
2657. სისხლის შრატში ფოსფორის დონის მომატება უპირატესად შეიძლება

ა) ოსტეომალაცია
ბ) მძიმე ჰიპერკალცემია
*გ) ჰიპოპარათიროიდიზმი
დ) რესპირაციული ალკალოზი
2658. სისხლის შრატში ფოსფორის დონის დაქვეითება უპირატესად შეიძლება

ა) სარკოიდოზი
ბ) მოტეხილობის შეხორცების პროცესი
გ) აკრომეგალია
*დ) სომატოტროპული ჰორმონის დეფიციტი
2659. სისხლის შრატში რკინის დონის მომატება უპირატესად შეიძლება

ა) ნეფროზული სინდრომი
ბ) ჰიპოთირეოიდიზმი
გ) ინფექციური დაავადებები
*დ) “B6" ვიტამინის დეფიციტი
2660. სისხლის შრატში რკინის დონის შემცირება უპირატესად შეიძლება
ა) პერნიციოზული ანემია
*ბ) ჰიპოთიროიდიზმი
გ) მწვავე ლეიკემია
2661. სისხლში თრომბოციტების რაოდენობის დაქვეითება -

თრომბოციტოპენია უპირატესად შეიძლება ასოცირებული იყოს შემდეგ
ა) ლიმფოგრანულომატოზი
ბ) სისხლდენის შემდგომი პერიოდი
*გ) ღვიძლის ციროზი
დ) ტეტანუსი
2662. სისხლში თრომბოციტების რაოდენობის დაქვეითება აღინიშნება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს გარდა:
ა) აუტოიმუნური თრომბოციტოპენია
ბ) “B12"-ვიტამინოდეფიციტური ანემია
გ) ლეიკოზები
*დ) პოლიციტემია
ე) სისტემური წითელი მგლურა
2663. სისხლში თრომბოციტების რაოდენობის მომატება აღინიშნება შემდეგი

ბ) “B12"-ვიტამინოდეფიციტური ანემია
*გ) მეგაკარიოციტული ლეიკოზი
დ) სისტემური წითელი მგლურა
2664. თრომბოციტების ადჰეზიის უნარის დაქვეითება აღინიშნება შემდეგი

ა) გულის იშემიური დაავადება
ბ) შაქრიანი დიაბეტი
*გ) მაკროციტული თრომბოციტოდისტროფია
დ) შედედების მე-7 ფაქტორის დეფიციტი
2665. თრომბოციტების ადჰეზიის უნარის მომატება აღინიშნება შემდეგი

ა) ვილებრანდის დაავადება
*ბ) გულის იშემიური დაავადება
გ) ასპირინის მიღება
დ) თრომბასთენია (გლანცმანის დაავადება)
2666. თრომბოციტების აგრეგაციის უნარის მომატება აღინიშნება შემდეგი

*ბ) ათეროსკლეროზი
გ) ურემია
დ) ქრონიკული ლეიკოზი
2667. თრომბოციტების აგრეგაციის უნარის შემცირება აღინიშნება შემდეგი

ა) ჰიპერლიპიდემია
ბ) ათეროსკლეროზი
*დ) ქრონიკული ლეიკოზი
2668. სისხლის შედედების დროის შემცირება აღინიშნება შემდეგი

ა) ჰემოფილია
ბ) ღვიძლის ციროზი
*გ) მშობიარობის შემდგომი პერიოდი
დ) პლაზმური ფაქტორების დეფიციტი
2669. სისხლის შედედების დროის გახანგრძლივება აღინიშნება შემდეგი

ა) სისხლძარღვშიდა დისემინირებული შედედების სინდრომის 1-ლი სტადია
*ბ) სისხლძარღვშიდა დისემინირებული შედედების სინდრომის მე-2, 3
სტადიები
გ) პოსტოპერაციული პერიოდი
დ) მასიური სისხლდენა
2670. აქტივირებული პარციალური თრომბოპლასტინური დროის (“APTT")

შემცირება ასოცირებულია უპირატესად შემდეგ მდგომარეობასთან:
*ბ) სისხლძარღვშიდა დისემინირებული შედედების სინდრომის 1-ლი
სტადია
გ) სისხლძარღვშიდა დისემინირებული შედედების სინდრომის მე-2 სტადია
დ) ანტიკოაგულანტების გამოყენება
2671. პროთრომბინის დრო (“PT") და მისგან წარმოებული პროთრომბინის

ინდექსი - საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება (“INR") გამოიყენება
სისხლის შედედების მახასიათებლების სახით. პროთრომბინის ინდექსის
დაქვეითება შეიძლება მიუთითებდეს შემდეგი მდგომარეობის არსებობაზე:
ა) პოლიციტემია
ბ) პერორალური კონტრაცეპტივების მიღება
*გ) ღვიძლის ციროზი
დ) ალკოჰოლის ქრონიკული მიღება
2672. პროთრომბინის დრო (“PT") და მისგან წარმოებული პროთრომბინის

ინდექსი - საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდება (“INR") გამოიყენება
სისხლის შედედების მახასიათებლების სახით. პროთრომბინის ინდექსის
მომატება შეიძლება მიუთითებდეს შემდეგი მდგომარეობის არსებობაზე:
*ა) პოლიციტემია
ბ) თანდაყოლილი კოაგულოპათიები
გ) ღვიძლის ციროზი
2673. პროთრომბინის (მე-2 ფაქტორი) აქტივობის დაქვეითება აღინიშნება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ მდგომარეობაში გარდა:
ა) ღვიძლის დაზიანებები
ბ) “K" ვიტამინის დეფიციტი
გ) სისხლძარღვთა დისემინირებული შედედების სინდრომი
*დ) ორალური კონტრაცეპტივების გამოყენება
ე) პერორალური ანტიკოაგულანტების გამოყენეა
2674. სისხლის მე-8 ფაქტორის (ანტიჰემოფილური გლობულინი) დეფიციტი

აღინიშნება უპირატესად შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ა) ღვიძლის დაავადებები
ბ) ორსულობის ბოლო ტრიმესტრი
გ) მძიმე მუშაობის შემდეგ
*დ) ფონ ვილებრანდის დაავადება
2675. სისხლის მე-8 ფაქტორის (ანტიჰემოფილური გლობულინი) აქტივობის

მომატება აღინიშნება უპირატესად შემდეგი მდგომარეობის დროს:
ბ) ფონ ვილებრანდის დაავადება
*გ) თირკმლის უკმარისობა
დ) ორგანიზმში სტრეპტოკინაზას შეყვანა
2676. სისხლის მე-9 ფაქტორის (კრისტმასის ფაქტორი) აქტივობა

დაქვეითებულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობის დროს გარდა:
ა) ჰემოფილია “B"
ბ) “K" ვიტამინის დეფიციტი
*გ) ესტროგენების გამოყენება
2677. ფიბრინოგენის კონცენტრაცია მომატებულია უპირატესად შემდეგი

*ა) თრომბოზული მდგომარეობები
ბ) ღვიძლის ციროზი
გ) ანაბოლური სტეროიდების გამოყენება
დ) ჰიპერჰეპარინემია
2678. ფიბრინოგენის კონცენტრაცია დაქვეითებულია უპირატესად შემდეგი

ა) თრომბოზული მდგომარეობები
*ბ) ღვიძლის ციროზი
გ) ფილტვის სიმსივნე
დ) ესტროგენების / კონტრაცეპტივების გამოყენება
2679. სადღეღამისო დიურეზის მომატება დაკავშირებულია უპირატესად
შემდეგ მდგომარეობასთან:
ა) გულის უკმარისობა
*ბ) უშაქრო დიაბეტი
გ) მწვავე დიფუზური ნეფრიტი
დ) ხშირი პირღებინება
2680. სადღეღამისო დიურეზის შემცირება დაკავშირებულია უპირატესად

*ა) გულის უკმარისობა
დ) თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა
2681. შარდის ხვედრითი წონის მომატება დაკავშირებულია უპირატესად

ა) ცილის ნაკლებობა საკვებ რაციონში
*გ) ფაღარათი
დ) შეშუპების დაცხრომის ფაზა
2682. შარდის ხვედრითი წონის დაქვეითება დაკავშირებულია უპირატესად

*ა) ქრონიკული გლომერულონეფრიტი თირკმლის უკმარისობით
ბ) ფაღარათი, ოფლიანობა, პირღებინება
დ) ორსულთა ტოქსიკოზი
2683. შარდის “pH"-ის მომატება დაკავშირებულია უპირატესად შემდეგ

ა) მეტაბოლური აციდოზი
ბ) ტუბერკულოზი
გ) ფიზიკური დატვირთვა
*დ) რესპირატორული ალკალოზი
2684. შარდის “pH"-ის დაქვეითება დაკავშირებულია უპირატესად შემდეგ

*ა) მეტაბოლური აციდოზი
ბ) მცენარეული საკვების ჭარბად მიღება
გ) ძლიერი ღებინება
დ) რესპირატორული ალკალოზი
2685. შარდით შარდოვანას გამოყოფა შემცირებულია უპირატესად შემდეგი

ა) დიდი რაოდენობით ცილოვანი საკვების მიღება
*ბ) თირკმლის ფილტრაციის დარღვევა
გ) ქსოვილების ნეკროზი
2686. შარდით შარდოვანას გამოყოფა მომატებულია უპირატესად შემდეგი

*ა) ქსოვილების ნეკროზი
ბ) თირკმლის ფილტრაციის დარღვევა
გ) ღვიძლის მძიმე დაავადებების დროს
დ) შარდოვანას ბიოსინთეზის დარღვევა
2687. შარდით ნატრიუმის გაძლიერებული გამოყოფა აღინიშნება უპირატესად

ბ) ჰიპერკორტიციზმი
*გ) ჰიპოალდოსტერონიზმი
დ) ოლიგურია
2688. შარდით ნატრიუმის დაქვეითებული გამოყოფა აღინიშნება უპირატესად

ა) ჰიპერტონული ხსნარის შეყვანა ორგანიზმში
*გ) შეშუპება
დ) ჰიპოალდოსტერონიზმი
2689. შარდით კალიუმის დაქვეითებული გამოყოფა აღინიშნება უპირატესად

ა) პოლიურია
ბ) ჰიპერალდოსტერონიზმი
*გ) ნეფროსკლეროზი
დ) შაქრიანი დიაბეტი
2690. შარდით კალიუმის გაძლიერებული გამოყოფა აღინიშნება უპირატესად

ა) ადისონის დაავადება
*ბ) ჰიპერალდოსტერონიზმი
გ) საფაღარათო საშუალებების გამოყენება
დ) ხშირი პირღებინება
2691. შარდით ქლორიდების გაძლიერებული გამოყოფა აღინიშნება

უპირატესად შემდეგი მდგომარეობის დროს:
*ბ) კრუპოზული პნევმონია
გ) ჭარბი ოფლიანობა
2692. შარდით ქლორიდების შემცირებული გამოყოფა აღინიშნება უპირატესად

ა) საკვებში დიდი რაოდენობით სუფრის მარილის გამოყენება
ბ) კრუპოზული პნევმონია
გ) ალიმენტური დისტროფია
2693. სისხლში პროლაქტინის კონცენტრაციის დაქვეითება აღინიშნება

ა) ჰიპოფიზის ადენომა
ბ) საკვერცხეების პოლიკისტოზი
გ) თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა
*დ) ჰიპოფიზის აპოპლექსია
2694. სისხლში პროგესტერონის კონცენტრაციის დაქვეითება აღინიშნება

*ა) ჰიპოგონადიზმი
ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ჰიპერპლაზია
გ) საკვერცხეების ლიპოიდური სიმსივნე
დ) საკვერცხეების ქორიონეპითელიომა
2695. სისხლში მალუთეინიზებელი ჰორმონის (“LH") დაქვეითება

დაკავშირებულია უპირატესად შემდეგ მდგომარეობასთან:
ა) საკვერცხეების პოლიკისტოზი
ბ) ჰიპოფიზის ადენომა
*გ) ჰიპოთალამუსის ფუნქციის დარღვევა
დ) პოსტმენოპაუზური პერიოდი
2696. სისხლში ფოლიკულის მასტიმულირებელი ჰორმონის (“FSH")

დაქვეითება დაკავშირებულია უპირატესად შემდეგ მდგომარეობასთან:
*ა) ჰიპოფიზის წინა წილის ჰიპოფუნქცია
ბ) პირველადი ჰიპოგონადიზმი
გ) მენოპაუზა
დ) ჰიპოფიზის გონადოტროპინ-მაპროდუცირებელი სიმსივნე
2697. სისხლში თირეოტროპული ჰორმონის (“TSH") მომატება

ა) პირველადი ჰიპერთიროიდიზმი
*ბ) პირველადი ჰიპოთირეოიდიზმი
გ) ეუთირეოიდული ჩიყვი
დ) ჰიპოფიზური ჰიპოთირეოიდიზმი
2698. თავისუფალი ტრიიოდთირონინის (“FT3") დაქვეითება სისხლში

ა) ჰიპერთიროიდიზმი
ბ) T3 ტოქსიკოზი
გ) მთაში ყოფნა
*დ) ჰიპოთირეოიდიზმი
2699. თავისუფალი თიროქსინის (“FT4") მომატება სისხლში
*ა) ჰიპერთიროიდიზმი
ბ) ტრიიოდთირონინით ნამკურნალები ჰიპოთიროიდიზმი
გ) გვიანი ორსულობა
დ) ჰიპოთირეოიდიზმი
2700. თიროქსინის (“T4") დაქვეითება სისხლში დაკავშირებულია

უპირატესად შემდეგ მდგომარეობასთან:
ა) პირველადი ბილიარული ციროზი
ბ) მწვავე თირეოიდიტი
გ) ორსულობა
*დ) თიროქსინის შემაკავშირებელი გლობულინის დაქვეითება
2701. ტრიიოდთირონინის (“T3") დაქვეითება სისხლში დაკავშირებულია

უპირატესად შემდეგ მდგომარეობასთან:
ა) ჰიპერთირეოზი
ბ) “T3" თირეოტოქსიკოზი
*გ) ჰიპოთირეოზი
დ) იოდდეფიციტური ჩიყვი
2702. სომატოტროპული ჰორმონის (“hGH") დაქვეითება სისხლში

ა) აკრომეგალია
*ბ) ჰიპოპიტუიტარიზმი
გ) თირკმლის უკმარისობა
დ) არაკონტროლირებადი შაქრიანი დიაბეტი

ლაბორატორიული მედიცინა

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ლაბორატორიული მედიცინა

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ლაბორატორიული მედიცინა

1. ლაბორატორიის ხარისხის კონტროლი არის:

2. საკონტროლო შრატიდან მუშაობის დროს შეცდომა შეიძლება განაპირობოს:

3. ჰემატოლოგიური გამოკვლევების ხარისხის კონტროლისათვის იყენებენ:

4. შარდის ქიმიური შემადგენლობის კონტროლისათვის იყენებენ:

5. ხარისხის კონტროლის ფორმებია:

6. გამოკვლევის სისწორეში იგულისხმება:

7. გამოკვლევათა თანხვედრაში იგულისხმება:

8. გამოკვლევათა სიზუსტეში იგულისხმება:

9. ხარისხის კონტროლის შესრულების დროს თანხვედრისა და

10. ლაბორატორიული კვლევის მეთოდის საიმედოობის კრიტერიუმია:

11. გამოკვლევის სისწორის კონტროლი ტარდება:

12. შიდალაბორატორული ხარისხის კონტროლის ჩატარების პრინციპებია:

13. თხიერი საკონტროლო მასალის გამოყენების უპირატესობას მშრალ

14. ლაბორატორიული ტესტირების შედეგებზე გავლენა შეიძლება მოახდინოს

15. ლაბორატორიული გამოკვლევის შედეგებზე შეიძლება გავლენა მოახდინოს

16. ბიოქიმიური გამოკვლევის ხარისხის კონტროლისათვის

17. საკონტროლო მასალა ფიზიკო-ქიმიური თვისებებით უნდა შეესაბამებოდეს

18. ღვიძლიდან სისხლში არ გადადის

19. შემომფარგვლელი მემბრანა არ გააჩნია

20. რიბოსომების ძირითად ფუნქციას წარმოადგენს

21. მიტოქონდრიების ძირითად ფუნქციას წარმოადგენს

22. ქრომოსომების ძირითად ფუნქციას წარმოადგენს

23. სათესლე მილაკებში საყრდენ და მკვებავ ფუნქციებს ასრულებენ

24. სათესლე მილაკის რომელი უჯრედი არ წარმოადგენს სპერმატოზოიდის

26. სასუნთქი სისტემის სხვადასხვა ნაწილის ლორწოვანი შეიძლება

27. ნეფრონის შემადგენლობაში შედის:

28. თირკმლის გორგლის უჯრედოვანი ელემენტებია:

29. თირკმლის მილაკების უჯრედოვანი ელემენტებია:

30. შარდის გამომტანი გზების ლორწოვანი გარსი ამოფენილია:

31. თირკმელები მონაწილეობენ რეგულირებაში:

32. თირკმელები არ ახდენენ პროდუცირებას:

33. თირკმელები ახორციელებენ:

34. ღვიძლის უჯრედებს მიეკუთვნება:

35. ჰეპატოციტების ფუნქციებს მიეკუთვნება:

36. ღვიძლში არ წარმოიქმნება:

37. კუჭის ლორწოვანი გარსის და ჯირკვლების შემადგენლობაში შედის

39. სეროზული გარსების უჯრედოვანი ელემენტებია:

40. სათესლე ჯირკვლის უჯრედოვანი ელემენტებია:

41. წინამდებარე ჯირკვლის უჯრედოვანი ელემენტებია:

42. საშოს მრავალშრიანი ბრტყელი ეპითელიუმის უჯრედების ტიპებია:

43. ციტოპლაზმურ სუბუჯრედულ ორგანელებს მიეკუთვნებიან, გარდა:

44. მემბრანების ჰიდროფობულ არეს, რომელიც განაპირობებს მათ ბარიერულ

45. უჯრედის დაზიანების დროს არასპეციფიურ ცვლილებებს მიეკუთვნება:

46. უჯრედის დაზიანებისას შეუქცევად ცვლილებებს მიეკუთვნება:

47. მიტოქონდრიები ახორციელებენ:

48. უჯრედის ლიზოსომების ძირითადი ფუნქციაა:

49. უჯრედში ბირთვის ფუნქციაა:

50. გოლჯის აპარატის ფუნქციაა ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

51. გლიკოკალიქსი არ ასრულებს შემდეგ ფუნქციას:

52. პლაზმოლემა ახორციელებს:

53. ლიზოსომები არ მონაწილეობენ:

54. ერითროციტის სპეციფიური კომპონენტია:

55. რიბოსომებზე ხდება სინთეზი:

56. ჰიპოქრომული ერითროციტი ეწოდება

57. ჰიპერქრომული ერითროციტი ეწოდება

59. მეგაკარიოციტებს ახასიათებს

60. მონოციტებიდან წარმოიქმნება

61. ერითროციტების დათვლისას გორიაევის კამერაში შეცდომის მიზეზი

62. ერითროციტების დალექვის განსაზღვრისას შეცდომის მიზეზი შეიძლება

63. ერითროციტების დალექვის აჩქარებას არ იწვევენ:

64. პრაის-ჯონსის მრუდი მიკროსფეროციტოზის დროს:

65. ოვალოციტოზის და მეგალოციტოზის დროს იცვლება: