Sa isang rehiyon sa mga dalisdis ng Mayon ay nakalatag ang isang nayon.

Nag-tuldok ito ng mga kubo na

gawa sa bubong nipa, pati na rin sa isang bilang ng mga bahay na bato. Sa nayon ay isang simbahan, at
sa loob ng kampanaryo ay isang Golden Bell. Napakaganda ng kampanilya na kapag tumunog, ang tunog
ay maririnig mula sa milya ang layo. Ang tunog ay maaaring maabot ang lupain ng mga Moro. Ang mga
Moro, na pinag-usisa ng tunog ng kampanilya, ay nagpadala ng mga tiktik upang malaman nila kung
anong uri ng kampanilya ang gumagawa ng napakalakas at kakaibang tunog. Namangha at nagulat ang
mga espiya nang malaman na ang mga taong bayan ay tumunog ay gawa sa purong ginto. Bumalik sila sa
lupain ng mga Moro na sabik na iulat ang kanilang natuklasan sa kanilang mga nakatataas. Na-uudyok ng
kasakiman, nagtipon ang mga Moro ng isang pulutong upang mandarambong ng kampanilya. Pagdating
nila sa baryo, sinamsam nila ang pamayanan at nagsindi ng mga bahay. Tinangka nilang pilitin ang mga
tao na sabihin sa kanila kung nasaan ang Golden Bell. Nabigo ang kanilang mga pagtatangka. Marami pa
ang nakatakas. Alam ng tumatakas na bayan kung nasaan ang kampanilya, at itinago nila ang kampanilya
sa ilalim ng mga ugat ng mga puno. Gayunpaman, isang matandang lalaki ang naiwan sa nayon. Si Asos
lamang ang naiwan sa bayan, pinahirapan siya ni Moros upang sabihin niya sa mga sumalakay kung
nasaan ang Golden Bell. Gayunpaman, hindi alam ng matanda. Walang nahanap na magamit para sa
matandang lalaki, pinatay siya ng mga Moro. Sinubukan nilang ituloy ang mga tao, ngunit napakalayo
nila upang mahuli. Sa halip, nagtungo sila sa kakahuyan upang maghanap ng Golden Bell. Inalis nila ang
bawat puno sa ilalim na pinaniniwalaan nilang nakatago ang Golden Bell. Ang kanilang pagsisikap ay
napatunayang walang saysay. Samakatuwid, na may walang laman na kamay ang mga Moro ay bumalik
sa kanilang lupain, habang ang mga mamamayan ay bumalik sa nayon upang muling itayo ang kanilang
buhay, na palaging nasa ilalim ng banta mula sa mga Moro pillager at natural na kalamidad; mula sa
masamang ani at mapang-api encomienderos. Pinananatiling ligtas din ng mga mamamayan ang
pinahahalagahang Golden Bell mula sa sinumang nagtangkang magnakaw nito. Nang makita ang mga
nabunot na puno, pinangalanan ng mga tao ang kanilang lugar na "Guinobatan" nangangahulugang
"isang lugar kung saan ang mga puno ay nabunot." Kaya natapos ang alamat.[5]Encyclopedia.
site:wikigtl.icu