ZAGRZYBIENIE TAPET

Początkowy wzrost drobnoustrojów następuje na powierzchni tapety. Dopiero w

późniejszym okresie strzępki grzybni wnikają do włókien tapety papierowej lub do
papierowego podkładu tapety winylowej i zmiękczają je. W fazie rozkładu celulozy następuje
wydzielenie wody i wytworzenie się śluzu, co objawia się wyraźnymi zmianami właściwości
papieru.
Procesom tym może towarzyszyć zapach stęchlizny i przebarwienia na tapecie.
Przyczyną przebarwień są barwniki migrujące grzybni do tapety. W przypadku pleśnienia
tapet winylowych przebarwienia mogą się ujawniać dopiero po oderwaniu ich ze ściany, zaś
sygnałem może być tylko sam zapach stęchlizny.
Typowe barwy plan na tapecie mogą być w zależności od grzybów następujące:
- jasnoróżowe i różowordzawe (Aspergillus, Chaetoimium, Rhodotorula, Fusarium i
Penicilium)
- żółte (Chaetoimium, Penicilium, Trichoderma )
- szare (Chaetomium, Helminthosporium, Epicoccum )
- szarozielone (Alternaria, Ulocladium)
- szarobrązowe ( Cladosporium, Stachyboryts atra)
- śliwkowe (Acrothecium, Chaetomium)
- ceglaste (Verticullum cinnabarium)
- czarne (Aureobasidium pullulans)

Najważniejszym czynnikiem wzrostu tych szkodników biologicznych na tapecie jest

wilgotność papieru. Jeżeli papier na wilgotność od 8 do 10% mogą się rozwinąć grzyby
niektórych gatunków, a powyżej wilgotności 10% rozwijają się wszystkie. Podobnie poniżej
wilgotności ok 60% nie dochodzi do rozwoju grzybów na tapetach pod warunkiem, że na
sufitach, ścianach i podłogach nie ma wilgotnych miejsc.
Dla likwidacji zagrzybienia oprócz stosowania środków chemicznych należy:
-zlikwidować źródło zawilgocenia (przemarzające ściany, wyciekli z instalacji itp.)
-odbić tynki pod tapetami
-odkazić odsłoniętą cegłę wodą wapienną i innymi chemicznymi środkami
odkażającymi
-otynkować odsłonięte cegły zaprawa murarską
-po wyschnięciu pomalować farbami z dodatkami grzybobójczymi.

Nie należy kłaść tapet w miejscach pierwotnie zakażonych przez okres dwóch lat1.

1
„Zagrożenia biologiczne w budynku”, Bronisław Zyska, Arkady 1999, str.78, „Konserwacja
domu”, P. Koziarski, Polskie Stowarzyszenie Mykologów Budownictwa, Wrocław 1997