INIEKCJA OWADOBÓJCZA

Metoda iniekcji stosowana przeciwko insektom w drewnie polega na wprowadzeniu

preparatu owadobójczego za pomocą strzykawki lekarskiej lub weterynaryjnej. Wykorzystuje
się do tego wszelkie otwory już istniejące czyli spękania lub otwory wylotowe po owadach.
Po wykonanym zabiegu owadobójczym należy szczelnie okryć miejsce iniekcji na co
najmniej 48 godzin folią polietylenową.
W przypadku szerokiego zainfekowania owadami należy wykonać dodatkowe otwory.
Rozmieszcza się je w odstępach ok 5 cm. Po wykonaniu otworu należy wbić igłę, z
umieszczonym wewnątrz drucikiem, aby igła nie zapychała się trocinami. Następnie po
wyjęciu drucika wykonuje się iniekcję (rys.1).
W przypadku elementów o większych powierzchniach należy nawiercić więcej
otworów, rozmieszczając je regularnie. Przykłady zaprezentowano dla belki stropowej (rys.2)
i słupa (rys.3). Dla tych elementów otwory mogą być większe, ok 5-10 mm, lecz nie powinny
obniżać wytrzymałości danego elementu. Powinny być ułożone w szeregu w kierunku osi
podłużnej belki. Odległości między szeregami otworów nie powinny być większe niż 5 cm, a
odstępy pomiędzy otworami w jednym szeregu powinny wynosić od 3 do 5 cm i tak
rozmieszczone, aby w jednej linii w kierunku poprzecznym belki był tylko jeden otwór.
Otwory powinny być przesunięte względem siebie w poszczególnych szeregach. Odległość
otworów od skrajnego brzegu elementu konstrukcyjnego nie może być większa niż 2,5 cm,
ponieważ preparat owadobójczy rozchodzi się łatwo w kierunku równoległym (zgodnie z
włóknami), a gorzej w poprzek włókien. Głębokość otworów jest zależna od grubości belki,
lecz powinna być tak duża, aby dno było oddalone o 2 cm od przeciwległej strony belki. W
belkach poziomych otwory powinny być pionowe, a w słupach skierowane ukośnie ku
dołowi.
Aplikacja środka owadobójczego do otwory powinna być wykonywana 3-5 razy,
dopóki drewno przyjmuje ciecz. Przerwy pomiędzy kolejnymi wstrzyknięciami nie powinny
być dłuższe niż 3-5 dni. Po ostatniej aplikacji otwory należy zakołkować.
 Rys.11

„Konserwacja domu”, Piotr Koziarski, Polskie Stowarzyszenie Mykologów Budownictwa,

1

Wrocław 1997, str.163

 Rys.22

„Konserwacja domu”, Piotr Koziarski, Polskie Stowarzyszenie Mykologów Budownictwa,

2

Wrocław 1997, str.166

 Rys.33

„Konserwacja domu”, Piotr Koziarski, Polskie Stowarzyszenie Mykologów Budownictwa,

3

Wrocław 1997, str.167