16. yy’da İtalya’da ortaya çıktı.

Rönesans sanat geleneklerine uygun resim yapma anlayışının hakim olduğu bir sanat akımıdır.

Eserlerde eski Yunan ve Lâtin sanatı örnek alındı.

Gerçekçilik ön plandadır. Yine de detaylar ve dokular göreceli olarak daha basit yapılıdır.

Perspektif, ölçü, plan, kompozisyon ve ışık-gölge gibi ana kurallara bağlı kalınır.

Figürler ve şekiller duygusal olarak tarafsız bir şekilde ele alınır.

Antik Yunan ve Roma döneminde görülen paganizm kaynaklı çok Tanrıcılığın izleri de eserlerde
kendine yer bulur.

Temel öğeleri: Kendi içinde soyluluk, akılcılık, uyum, açıklık, sınırlılık, evrensellik, idealizm, denge,
ölçülülük, güzellik, görkemliliktir.

Temsilcileri: Leonardo da Vinc, Michelangelo, Buonarroti, Raffaello

Juan Joaquin Agrasot, William Adolphe Bouguereau, Giovanni Boldini, Eugene de Blaas, Francois Leon
Benouville, Leon Belly, Friedrich von Amerling