Ιρλανδία

Ιρλανδία, γνωστή επίσης και

ως Δημοκρατία της Ιρλανδίας (Republic
of Ireland) είναι το όνομα του κράτους που
καλύπτει κατά προσέγγιση τα 5/6 της
νήσου της Ιρλανδίας, στις Βορειοδυτικές
ακτές της Ευρώπης. Είναι μέλος
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διαθέτει
ανεπτυγμένη οικονομία και πληθυσμό 5.01
1.500 κατοίκων, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2021. Το υπόλοιπο 1/6 της
νήσου είναι γνωστό ως Βόρεια Ιρλανδία και αποτελεί τμήμα του Ηνωμένου
Βασιλείου.

Ονομασία του κράτους

Το Σύνταγμα προβλέπει ότι το όνομα του Κράτους είναι «Έιρε ή στην αγγλική
γλώσσα, Ιρλανδία». Ωστόσο, το κράτος αναφέρεται ως «Δημοκρατία της
Ιρλανδίας», προκειμένου να διακρίνεται από το νησί Ιρλανδία. Το
όνομα Δημοκρατία της Ιρλανδίας άρχισε να χρησιμοποιείται μετά το Νομοθετικό
Διάταγμα που το καθόριζε ως επίσημη περιγραφή του κράτους κατά
το 1949 (σκοπός του διατάγματος ήταν περισσότερο η διακήρυξη του κράτους
ως δημοκρατία και όχι ως συνταγματικής μοναρχίας). Είναι επίσης το αποδεκτό
νόμιμο όνομα του κράτους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σήμερα, παρόλο που
το “Δημοκρατία της Ιρλανδίας» είναι ο έγκυρος όρος για την περιγραφή του
κράτους, το όνομα Ιρλανδία χρησιμοποιείται σε συμφωνίες, στην κυβέρνηση και
τα κρατικά έγγραφα και στους διεθνείς οργανισμούς.

Σημαία
Τα χρώματα που χρησιμοποιούνται στην Ιρλανδική σημαία έχει το καθένα τον
συμβολισμό του, το πράσινο για τους καθολικούς, το πορτοκαλί για τους
προτεστάντες και το άσπρο για να εκφράσει την ανάγκη για ειρήνη και ενότητα
μεταξύ τους.

Γλώσσα
Τα ιρλανδικά είναι ουσιαστικά η πρώτη επίσημη γλώσσα στην χώρα και όχι η
αγγλική, παρόλο που μόνο το 2% του πληθυσμού τα μιλάει σε καθημερινή βάση.
Και δεν είναι το μόνο παράδοξο αυτό, αφού στο σπίτι περισσότεροι μιλούν
πολωνικά παρά ιρλανδικά.
Υπάρχουν εκατοντάδες προφορές και σχεδόν κάθε πόλη έχει την δική της.

Γεωγραφία της Ιρλανδίας

Η νήσος Ιρλανδία έχει έκταση 84.421 τετραγωνικά χιλιόμετρα, εκ της οποίας το
83% ανήκουν στην Ιρλανδική Δημοκρατία (70.280 τ.χλμ.) και τα υπόλοιπα
αποτελούν τη Βόρεια Ιρλανδία. Δυτικά βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό,
βορειοανατολικά από το Βόρειο Κανάλι, ενώ ανατολικά από την Ιρλανδική
θάλασσα.
Η δυτική ακτή της Ιρλανδίας αποτελείται από βράχους (Οι βράχοι στο νησί Achill
της Ιρλανδίας είναι οι δεύτεροι υψηλότεροι βράχοι στην Ευρώπη και βρίσκονται
688 μέτρα πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό) με γκρεμούς, λόφους και χαμηλά
βουνά (η ψηλότερη κορυφή είναι στα 1.041 μέτρα). Πεδιάδες διασχίζονται από
ποτάμια, όπως ο Σάνον ( μεγαλύτερος ποταμός στην Ιρλανδία) , και μεγάλες
λίμνες. Το τοπικό κλίμα επηρεάζεται από το Ρεύμα του Βόρειου Ατλαντικού κι
είναι σχετικά ήπιο. Τα καλοκαίρια σπάνια είναι πολύ ζεστά, ενώ περιστασιακά
μόνο παρατηρείται πάγος τον χειμώνα. Συχνές είναι οι βροχοπτώσεις: σε ορισμένα
τμήματα της χώρας παρατηρούνται μέχρι και 275 μέρες βροχόπτωσης.
Πρωτεύουσα
Το Δουβλίνο είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας και η
μεγαλύτερη πόλη στο νησί στην εκβολή του ποταμού Λίφεϋ.
Αρχικά ιδρύθηκε σαν κέντρο για το εμπόριο
σκλάβων των Βίκινγκς και είναι η κύρια πόλη
της Ιρλανδίας από την εποχή του Μεσαίωνα. Ο πληθυσμός της μητροπολιτικής
περιοχής είναι 1.661.000 κάτοικοι.
Το όνομα της πόλης προέρχεται από τις ιρλανδικές λέξεις “Dubh linn” και
σημαίνουν μαύρος βάλτος ή μαύρη λίμνη. Η πρώτη γραπτή αναφορά για την πόλη
προέρχεται από τον Έλληνα αστρονόμο και χαρτογράφο Κλαύδιο Πτολεμαίο, το
έτος 140 π.Χ., στα γραπτά του οποίου αναφέρεται ως Eblana Civitas. Ωστόσο
θεωρείται ότι η πόλη ιδρύθηκε με το τωρινό της όνομα το έτος 988 μ.Χ.

Διακυβέρνηση
Το πολίτευμα της χώρας είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, με πρωθυπουργό τον
Τίσεχ (ιρλανδικά: Taoiseach). Δικαίωμα ψήφου αποκτούν όλοι οι πολίτες στην
ηλικία των 18 ετών. Η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Μεγάλη Βρετανία στις 6
Δεκεμβρίου 1921, ενώ το σημερινό Σύνταγμα ψηφίστηκε στις 29 Δεκεμβρίου
1937. Σύμφωνα με το Σύνταγμα επικεφαλής της χώρας είναι ο πρόεδρος της
Δημοκρατίας, ο οποίος εκλέγεται για επτά χρόνια απευθείας από το λαό με γενικές
εκλογές και έχει δικαίωμα εκλογής μόνο για δύο θητείες. Η νομοθετική εξουσία
ασκείται από δύο νομοθετικά σώματα, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη
Γερουσία. Η Βουλή των Αντιπροσώπων αποτελείται από 166 μέλη που εκλέγονται
με γενικές εκλογές για πέντε χρόνια. Η Γερουσία αποτελείται από 60 μέλη, 43 από
τα οποία εκλέγονται απευθείας από το λαό με γενικές εκλογές, 6 εκλέγονται από
τον πανεπιστημιακό χώρο και τα υπόλοιπα 11 διορίζονται από την κυβέρνηση. 

Διοικητική διαίρεση
Κομητείες
Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας έχει 26 κομητείες σε πολιτικά, πολιτιστικά και
αθλητικά πλαίσια. Οι εκλογικές περιφέρειες ακολουθούν τα σύνορα των
κομητειών. Ωστόσο, σαν μονάδες τοπικής αυτοδιοίκησης, ορισμένες κομητείες
έχουν αναδιαρθρωθεί όπως η κομητεία του Δουβλίνου (3 επιμέρους κομητείες) και
η κομητεία Τιπερέρι (2 κομητείες), με αποτέλεσμα να υπάρχουν 29 διοικητικές
κομητείες και 5 πόλεις, οι οποίες διοικούνται ξεχωριστά από τις αντίστοιχες
κομητείες που ανήκουν: το Δουβλίνο, το Κορκ, το Γκάλγουεϊ, το Λίμερικ και
το Γουότερφορντ.
Οικονομία της Ιρλανδίας
Η Ιρλανδία είναι μια χώρα με μεικτή, ανοιχτή αναπτυσσόμενη οικονομία. Μέλος
της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 1973, η χώρα, αν και στερείται μεγάλου ορυκτού
πλούτου, διαθέτει αξιόλογη βιομηχανία και αναπτυγμένη αγροτική οικονομία. Το
2002 η χώρα παρήγαγε ακαθάριστο εγχώριο προϊόν 111,3 δισεκατομμυρίων
δολαρίων και το κατά κεφαλή Α.Ε.Π. ήταν 28.500 δολάρια.
Νομισματική μονάδα της χώρας είναι το ευρώ, που αντικατέστησε την ιρλανδική
λίρα. Τον Ιανουάριο του 2002 η ισοτιμία με το δολάριο ήταν 1 δολάριο Η.Π.Α. =
1,1324 ευρώ.

Παράγοντες ανάπτυξης οικονομίας

 Γεωργία (Υλοτομία – Αλιεία) – Κτηνοτροφία
Ο ευρύτερος πρωτογενής τομέας συμμετέχει με ποσοστό 4% στο σχηματισμό του
εγχώριου ακαθάριστου προϊόντος.
Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις αποτελούν μόλις το 14% των εδαφών της χώρας, ενώ
τα λιβάδια και οι βοσκότοποι καταλαμβάνουν το 70,5% των συνολικών εδαφών
της. Η γεωργία αποτελεί τη βάση της οικονομίας. Τα σημαντικότερα αγροτικά
προϊόντα είναι οι πατάτες, τα ζαχαρότευτλα,
τα δημητριακά, τα γογγύλια και το κριθάρι. Η αγροτική παραγωγή καλύπτει το
85% των εγχώριων αναγκών.
Σημαντική είναι η και κτηνοτροφική παραγωγή που ευνοείται από τα πλούσια
βοσκοτόπια.

 Ορυκτός πλούτος
Αν και ο ορυκτός πλούτος είναι γενικά περιορισμένος σε ποσότητα, η Ιρλανδία
διαθέτει σε μικρές ποσότητες ψευδάργυρο, βαρύτη, φυσικό αέριο, θαλάσσια
κοιτάσματα πετρελαίου, μολύβι, γύψο, ασήμι, ασβεστόλιθο. Ακόμα διαθέτει
πλούσια κοιτάσματα τύρφης και χαλκού, αναγκάζεται όμως να καταφύγει σε
εισαγωγές για να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες σε πετρέλαιο και καύσιμα.

 Βιομηχανία
Μεγάλο μέρος της βιομηχανίας ανήκει σε ιδιώτες, το κράτος όμως ελέγχει τα μέσα
μαζικής μεταφοράς και επικοινωνίας, τα διυλιστήρια πετρελαίου, τα εργοστάσια
παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και πολλές από τις σημαντικότερες βιομηχανίες,
όπως της επεξεργασίας ζάχαρης και τροφίμων, τα ορυχεία τύρφης κ.ά.
Η Ιρλανδία διαθέτει βιομηχανίες χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων,
υφαντουργίες και βιομηχανίες ειδών ρουχισμού, ζυθοποιίες, βιομηχανίες
μηχανημάτων και εξοπλισμού μεταφορών και βιομηχανίες κρυστάλλου και
γυαλιού.
Το 2000 η χώρα παρήγαγε 22,285 δισεκατομμύρια κιλοβατώρες ηλεκτρικής
ενέργειας. Η βιομηχανία συμμετέχει με ποσοστό 36% στο σχηματισμό του
ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.

 Εμπόριο
Ο ευρύτερος τριτογενής τομέας συμμετέχει με ποσοστό 60% στο σχηματισμό του
ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Τα κυριότερα εξαγώγιμα προϊόντα της Ιρλανδίας είναι χημικά προϊόντα,
συστήματα επεξεργασίας δεδομένων, βιομηχανικός εξοπλισμός, κτηνοτροφικά και
γαλακτοκομικά προϊόντα, ηλεκτρικές μηχανές, είδη υαλουργίας, φαρμακευτικά
προϊόντα, μπίρα και άλλα τρόφιμα. Εισάγει καταναλωτικά αγαθά, χημικά
προϊόντα, ζωοτροφές, πετρέλαιο και πετρελαιοειδή, σίδηρο και χάλυβα,
μηχανήματα, υφάσματα και είδη ρουχισμού.

 Τουρισμός
Ο τουρισμός έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Πόλο έλξης των τουριστών αποτελούν τα μεγαλιθικά μνημεία της 4ης χιλιετίας
π.Χ. που βρίσκονται διασκορπισμένα σε ολόκληρη τη χώρα, οι γοτθικοί ναοί και
τα μοναστήρια του Μεσαίωνα (Ναός Σεντ Πάτρικ, καθεδρικοί του Κάσελ και του
Κιλκένι), καθώς και τα μεσαιωνικά φρούρια.

Ιστορία της Ιρλανδίας

Προ-χριστιανική περίοδος
Οι πρώτες γραπτές αναφορές προέρχονται από τους κλασσικούς ελληνο-ρωμαίους
γεωγράφους. Ο Πτολεμαίος ονομάζει το νησί «Μικρή Βρετανία». Στο έργο
του Γεωγραφική Υφήγησις («Γεωγραφία») ονομάζει την Αγγλία Αλβιόνα και την
Ιρλανδία Ιouernia. Οι Ρωμαίοι την ονόμαζαν Hibernia ή Scotia.
Οι Κέλτες της Ιρλανδίας είχαν αναπτύξει έναν αξιόλογο πολιτισμό, τον οποίο
βρήκε και ο Άγιος Πατρίκιος όταν πήγε να διαδώσει το χριστιανισμό στους
Κέλτες.
Πέντε κελτικά βασίλεια – στο Ωλστερ, το Λένστερ του Βορρά, το Λένστερ του
Νότου, στο Μάνστερ και το Κώτον – πέντε ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο
βασιλιάδες διοικούσαν την Ιρλανδία, που διοικούνταν από το σύστημα των φυλών
αλλά όλες αναγνώριζαν την πόλη της Τάρα σαν το κέντρο –τη πρωτεύουσα τους.
Εκεί στέφονταν οι βασιλιάδες της κάθε φυλής, εκεί συγκροτούσαν τη συνέλευση
των προκρίτων ολόκληρης της Ιρλανδίας, όταν έπρεπε να συζητήσουν για θέματα
γενικού ενδιαφέροντος, για να εγκρίνουν τους υποχρεωτικούς για όλους νόμους,
κ.α. Αλλά και κάθε πρωτεύουσα των χωριστών βασιλείων είχε το δικό της
επαρχιακό συμβούλιο, στο οποίο συζητούσαν τα τοπικά θέματα.

Στις γιορτές τραγουδιστές, παραμυθάδες, ποιητές, μίμοι, ακροβάτες, γελωτοποιοί

διασκέδαζαν το κοινό ενώ συγχρόνως γίνονταν αθλητικοί και παλαιστικοί αγώνες.
Οι Ιρλανδοί είχαν αλφάβητο, είχαν εκτενή ποιητική και μυθολογική φιλολογία.

Η θρησκεία τους ήταν ένας ανιμιστικός πολυθεϊσμός, στον οποίο τις ιεροπραξίες
τις έκαναν οι λευκοντυμένοι Δρυίδες τους, που σαν όλες τις ιερατικές τάξεις
παντού, είχαν αυξημένες δραστηριότητες και συντόνιζαν σχεδόν τα πάντα, δίπλα
στους βασιλιάδες.
Η κοινωνική οργάνωση στηριζόταν στην οικογένεια. Πολλές οικογένειες
αποτελούσαν τη φατρία, πολλές φατρίες το γένος και πολλά γένη τη φυλή. Όλα τα
μέλη μιας φυλής –θεωρητικά τουλάχιστον- κατάγονταν από έναν κοινό πρόγονο.
Τον 7ο αιώνα , το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους ήταν κοινή ιδιοκτησία των
γενών ενώ η ατομική ιδιοκτησία περιορίζονταν στα είδη ατομικής χρήσης. Από
τότε και μετά, σιγά- σιγά αναπτύχθηκε η τοπική αριστοκρατία που κατείχε
μεγάλες εκτάσεις γης ενώ απέναντι της είχε τη τάξη των ελεύθερων χωρικών, των
εκμισθωτών των αγρών και των δούλων.

Ο χριστιανισμός, έφτασε στην Ιρλανδία, το 431 μ.Χ. κατ’ αρχήν με τον επίσκοπο
Παλλάδιο, τον πρώτο διορισμένο – από τον πάπα Σελεστίνο -επίσκοπο της
Ιρλανδίας, αλλά ουσιαστικά με τον Άγιο Πατρίκιο, έναν Κέλτη της Βρετανίας, το
432. Παρόλο που ούτε ο βασιλιάς, ούτε και οι δρυϊδες προσηλυτίστηκαν, ωστόσο
του επέτρεψαν να κηρύξει, και ο λαός τον ακολούθησε με μεγάλο ζήλο.
Χειροτόνησε λοιπόν ιερείς, έχτισε εκκλησίες, ίδρυσε μοναστήρια και πεθαίνοντας
το 461 είχε αφήσει πολλούς συνεχιστές του έργου του καθώς και τη φήμη του
αγίου.

ΟΙ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΩΝ ΒΙΚΙΝΓΚΣ

Οι Νορβηγοί και οι Δανοί πειρατές μαθαίνοντας τα πλούτη των ιρλανδικών
μοναστηριών άρχισαν δειλές στην αρχή αποβάσεις. Η πρώτη κατεγραμμένη
νορβηγική επιδρομή το 795, ήταν περισσότερο κατασκοπευτική.

Ακολούθησε η επιδρομή του 798 στην ακτή της Μπρέγκα και το 807 στην ακτή
του Κόναχτ. Το 825 όμως, η επιδρομή ήταν μεγαλύτερη και από τότε οι επιδρομές
πύκνωναν. Ακολούθησαν επιδρομές του 837 (60 μακρόστενα πλοία με 1500
άντρες), του 845, του 847.

Νορμανδοί εγκαταστάθηκαν μόνιμα, κοντά στην ακτή και ίδρυσαν το Δουβλίνο,

το Γουότερφορντ, το Γουέξφορντ, το Λίμερικ, το Κορκ και άλλες μεγάλες πόλεις
και έκαναν φόρου υποτελές το βόρειο τμήμα του νησιού. Οι Ιρλανδοί βασιλιάδες
πολεμώντας συγχρόνως τους εισβολείς αλλά και τους άλλους Ιρλανδούς
βασιλιάδες δεν κατάφεραν να τους αποκρούσουν αποτελεσματικά. Οι Νορβηγοί
χρησιμοποιούσαν και τους ποταμούς, κυρίως τον Σάνον για να χτυπάνε μέχρι την
ενδοχώρα.
Το 853 ο Όλαφ ο Λευκός γεννημένος στην Ιρλανδία, έγινε βασιλιάς του
Δουβλίνου.
Στον νότο ένας από τους Ιρλανδούς βασιλιάδες ο Μπράιαν Μπορούμπα ή
Μπόροου (941-1014) –αφού εγκαθίδρυσε τη κυριαρχία του στο βασίλειο του
Μύνστερ, νίκησε τους Νορβηγούς στο Λίμερικ, το 977, και τον Ιρλανδό αντίπαλό
του, το 978. Μετά προσπάθησε να επεκτείνει τη κυριαρχία του. Τα επόμενα 20
χρόνια πέρασαν ανάμεσα σε εμφύλιες διαμάχες, και το 997 οι αντίπαλοι του
αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν τη κυριαρχία του στο νότιο μέρος της χώρας και
η χώρα χωρίστηκε σε 2 βασίλεια.

Το 1013 αναγνωρίστηκε μονάρχης όλης Ιρλανδίας και οι ιστορικοί τον θεωρούν το

πρώτο βασιλιά της Ιρλανδίας. Τότε ανοικοδομήθηκαν οι εκκλησίες και τα
μοναστήρια, ιδρύθηκαν σχολεία, επισκευάστηκαν οι δρόμοι και οι γέφυρες,
αποκαταστάθηκε η τάξη και κατεστάλη το έγκλημα. 

Καθολική Εκκλησία στην Ιρλανδία

Η Ιρλανδική Καθολική Εκκλησία, ή Καθολική Εκκλησία στην Ιρλανδία, είναι
μέρος της παγκόσμιας Καθολικής Εκκλησίας σε συνεργασία με την Αγία Έδρα.
Με 3,7 εκατομμύρια μέλη, είναι η μεγαλύτερη χριστιανική εκκλησία στην
Ιρλανδία.
Στην απογραφή της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας το 2016, το 78% του πληθυσμού
χαρακτηρίστηκε Καθολικό, το οποίο αντιπροσωπεύει μείωση 6% από το 2011.
Αντίθετα, το 41% της Βόρειας Ιρλανδίας χαρακτηρίστηκε Καθολικό στην
απογραφή του 2011, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί κατά τα επόμενα έτη.
Ο Αρχηγός της Ιρλανδίας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Armagh. Ο Αρχηγός της
Ιρλανδίας είναι ο Αρχιεπίσκοπος του Δουβλίνου. Η εκκλησία διοικείται σε όλη
την Ιρλανδία. Η Διάσκεψη των Ιρλανδικών Καθολικών Επισκόπων είναι ένα
συμβουλευτικό όργανο για τα τακτικά στην Ιρλανδία.

Ο χριστιανισμός υπάρχει στην Ιρλανδία από τον 5ο αιώνα και έφτασε από τη
Ρωμαϊκή Βρετανία (πιο γνωστά συνδέεται με τον Άγιο Πάτρικ), σχηματίζοντας
αυτό που είναι σήμερα γνωστό ως Γαελικός Χριστιανισμός. Σταδιακά κέρδισε
έδαφος και αντικατέστησε τις παλαιές ειδωλολατρικές παραδόσεις.
Η Καθολική Εκκλησία στην Ιρλανδία αναφέρει την
προέλευσή της σε αυτήν την περίοδο και θεωρεί τον
Παλλάδα ως τον πρώτο επίσκοπο που στάλθηκε στο
Γκάελ από τον Πάπα Celestine Ι. Ωστόσο, κατά τη
διάρκεια του 12ου αιώνα επιβλήθηκε μια αυστηρότερη
ομοιομορφία στη Δυτική Εκκλησία, με την επισκοπή
Σύνοδος του Ráth Breasail το 1111 και κορυφώθηκε με
τη Γρηγοριανή Μεταρρύθμιση που συνέπεσε με τη
Νορμανδική εισβολή στην Ιρλανδία. Μετά την
κατάκτηση του Τούντορ από την Ιρλανδία, η Καθολική
Εκκλησία απαγορεύτηκε. Το αγγλικό στέμμα
προσπάθησε να εξαγάγει την προτεσταντική
μεταρρύθμιση στην Ιρλανδία.
Τον 16ο αιώνα, η ιρλανδική εθνική ταυτότητα συνενώθηκε γύρω από τον
ιρλανδικό καθολικισμό. Για αρκετούς αιώνες, η ιρλανδική καθολική πλειοψηφία
καταργήθηκε, αλλά τελικά η Εκκλησία και η Βρετανική Αυτοκρατορία κατέληξαν
προσέγγιση. Η χρηματοδότηση για το Maynooth College συμφωνήθηκε όπως και
η Καθολική χειραφέτηση για την αποτροπή του επαναστατικού δημοκρατισμού.
Μετά την Ανατολή του Πάσχα του 1916 και τη δημιουργία του Ιρλανδικού
Ελεύθερου Κράτους, η Εκκλησία απέκτησε σημαντική κοινωνική και πολιτική
επιρροή.

Πολιτισμός
Παρά τον σχετικά μικρό πληθυσμό της χώρας, ο πολιτισμός της
Ιρλανδίας έχει μεγάλη σημασία για την παγκόσμια κληρονομιά. Ως επί το
πλείστον, οι Ιρλανδοί είναι πολύ μορφωμένοι και ευγενικοί. Και, όπως
κάθε έθνος, έχουν τις δικές τους παραδόσεις και έθιμα.

Οι παραδόσεις της Ιρλανδίας προστατεύονται προσεκτικά από τους

κατοίκους. Τις αγαπούν και τις τιμούν, και τις λένε περήφανα στους
φιλοξενούμενους της χώρας τους.

Οι χοροί κατέχουν ένα ιδιαίτερο μέρος στη ζωή τους. Ιρλανδικό χορό
παντού. Λατρεύουν θορυβώδη πανηγύρια και γιορτάζουν κάθε γιορτή με
μεγάλο τρόπο. Σε όλες τις διακοπές μπορείτε να δείτε τον εθνικό τους
χορό, όπου κινούνται γρήγορα και ενεργά τα πόδια τους.

Μια άλλη αγαπημένη παράδοση στην Ιρλανδία είναι δίκαιη. Μόλις

αρχίσει αυτή η διασκέδαση, συλλαμβάνει ολόκληρη την πόλη. Οι μάγοι,
οι μουσικοί, οι ηθοποιοί, οι ακροβάτες διασκεδάζουν τους ανθρώπους
από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οι διασκέδαση και οι θορυβώδεις εορτασμοί
δεν τελειώνουν μέχρι αργά το βράδυ.

Μια άλλη συνήθεια του Ιρλανδικού λαού αναφέρεται στο νέο έτος. Την
παραμονή των διακοπών, οι πόρτες του κάθε σπιτιού παραμένουν
ανοιχτές έτσι ώστε όποιος έρθει να επισκεφθεί μπορεί να αισθανθεί σαν
στο σπίτι του.

Παρεμπιπτόντως, το έθιμο, όταν το αγόρι γενεθλίων αντιμετωπίζει τους

επισκέπτες, είναι θεμελιωδώς διαφορετικό από το δικό μας. Εδώ είναι το
αντίθετο. Αυτοί είναι οι φιλοξενούμενοι και οι φίλοι που παλεύουν τον
ήρωα της περίστασης.

Σε μια συζήτηση με έναν Ιρλανδό, μπορείτε να θίξετε οποιοδήποτε θέμα

εκτός από τη θρησκεία και τις πολιτικές σχέσεις με την Αγγλία.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο σημείο - οι Ιρλανδοί δεν αγαπούν πραγματικά τις

σωματικές επαφές. Μη σκαρφαλώνετε με τα χέρια για να τα
συναντήσετε. Αυτό ισχύει μόνο στο ποδόσφαιρο ή σε κάποια παγκόσμια
φεστιβάλ.
Εθνική φορεσιά

Η εθνική φορεσιά ενός ιρλανδού άνδρα θεωρείται ότι είναι κλωστή σε

ένα κελί, αδιάβροχο ή πουλόβερ. Ωστόσο, αυτές οι ρόμπες έχουν υποστεί
σημαντικές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου. Κανείς δεν θα θυμάται
ακριβώς την πραγματική Ιρλανδική εθνική φορεσιά. Εξάλλου, η ιστορία
της ξεκινάει κάπου στον 6-7 αιώνα. Τότε ήταν πολύ απλά ρούχα: ένα
μακρύ πουκάμισο με λινό και ένα μάλλινο μανδύα, σίγουρα με μια
μεγάλη κουκούλα.

Παρ 'όλα αυτά, διακοσμήσεις ήταν ακόμα εκεί, αλλά μόνο ανάμεσα στα
πλούσια στρώματα του πληθυσμού. Κατά κανόνα, αποτελούσαν το
κέντημα του ανώτερου χιτώνα. Ήταν μέσα από αυτό ότι οι πλούσιοι θα
μπορούσαν να διακριθούν από τους φτωχούς, και ακόμη και η σφαίρα της
ανθρώπινης δραστηριότητας θα μπορούσε να καθοριστεί.

Οι σημερινές φορεσιές είναι σε μεγάλο βαθμό εξευρωπαϊσμένες. Τα

παντελόνια εμφανίστηκαν, τα πουλόβερ, οι φούστες συντομεύθηκαν. Τα
φορέματα των γυναικών είναι διακοσμημένα με εθνοτικές μορφές, και
kilt - κυρίως στο κελί. Το κύριο χρώμα των ρόμπων (και όχι μόνο) είναι
πράσινο. Επιπλέον χρώματα - λευκό και πορτοκαλί.

Μαγειρικές προτιμήσεις

Η κουζίνα είναι πολύ απλή και μη διακοσμητική. Θα μπορούσαμε ακόμη

να πούμε ότι η ιρλανδική κουζίνα είναι οι ίδιοι οι Ιρλανδοί. Απλή. Και,
φυσικά, νόστιμο. Ιδιαίτερη προτίμηση φαίνεται να έχουν οι πατάτες και
το κρέας. Είναι στιφάδο, κοκκάνon, champ, fudge, πίτα μπύρας Guinness,
γεμισμένη ρέγγα, τσάι, μπύρα και πραγματικό ιρλανδικό ουίσκι.

Δεν χρειάζεται να πάτε σε ένα εστιατόριο για να απολαύσετε ένα καλό

γεύμα. Τρεφλός τροφοδοτείται παντού. Ακόμα και σε μια κανονική παμπ,
μπορείτε να σερβίρετε φρεσκοψημένο ψωμί και μαύρη πουτίγκα. Αλλά
μην πιστεύετε ότι εάν τα πιάτα είναι απλά, είναι άγευστα. Αυτή είναι μια
μεγάλη εσφαλμένη αντίληψη.
Ημέρα του Αγίου Πατρικίου
Μια ξεχωριστή μέρα για τον πολιτισμό της Ιρλανδίας - 17 Μαρτίου-. Τα
πάντα μετασχηματίζονται γύρω, παίρνοντας ένα σταθερό πράσινο χρώμα.
Οι άνθρωποι, τα ρούχα, τα κοσμήματα, οι διακοσμήσεις και ακόμη και η
μπύρα γίνονται πράσινα.

Ημέρα του Αγίου Πατρικίου - τι είδους διακοπές είναι;

Αυτή η γιορτή του κράτους σηματοδοτεί την άφιξη της άνοιξης και
θεωρείται η πιο σημαντική στην Ιρλανδία.

Οι κάτοικοι της χώρας είναι καλά προετοιμασμένοι για να απολαύσουν

πλήρως τα υπόλοιπα και τη διασκέδαση αυτή τη μέρα. Συνοδεύεται από
καρναβάλια, εκθέσεις, γιορτές, μουσική και χορό. Αν και πριν ήταν λίγο
διαφορετικό. Οι κάτοικοι πήγαν στη μαζική εκκλησία, γιορτάζοντας πιο
ήρεμα τις διακοπές.

Ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό κάθε Ιρλανδού σε αυτή την ημέρα

θεωρείται ένα καπέλο των πιο διαφορετικών μορφών. Το κυριότερο είναι
ότι πρέπει να είναι πράσινο και να έχει το ίδιο σύμβολο της Ιρλανδίας -
το τρίφυλλο.

Γαελικός Αθλητισμός
Ο γαελικός αθλητισμός περιλαμβάνει όλο το φάσμα των γηγενών αθλημάτων
στην Ιρλανδία, τα οποία βρίσκονται υπό την αιγίδα της Γαελικής Αθλητικής
Ομοσπονδίας (GAA).\
Το γαελικό ποδόσφαιρο και το χέρλινγκ είναι τα δύο βασικά αθλήματα. Άλλα
αθλήματα που διεξάγονται από την GAA είναι το ιρλανδικό χάντμπολ και το
ράουντερς.
Η γυναικεία έκδοση του χέρλινγκ είναι το καμόγκι, για το οποίο είναι υπεύθυνη η
Ομοσπονδία Καμόγκι της Ιρλανδίας και το γαελικό ποδόσφαιρο γυναικών, με
αρμόδια τη Γαελική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Γυναικών. Ενώ για τις
διοργανώσεις των γυναικών δεν είναι υπεύθυνη η GAA, εντούτοις συνδέονται
στενά μ' αυτή.
Σήμερα, τα γαελικά αθλήματα είναι τα πιο δημοφιλή στην Ιρλανδία όσον αφορά
την προσέλευση φιλάθλων σε σημαντικά παιχνίδια.
Τέχνη/Κουλτούρα
Ο πολιτισμός της Ιρλανδίας περιλαμβάνει τη γλώσσα, τη λογοτεχνία, τη μουσική,
την τέχνη, τη λαογραφία, την κουζίνα και τον αθλητισμό που συνδέονται με την
Ιρλανδία και τον ιρλανδικό λαό. Για το μεγαλύτερο μέρος της καταγεγραμμένης
ιστορίας του, ο ιρλανδικός πολιτισμός ήταν πρώτιστα γαελικός (βλ. Γαελική
Ιρλανδία). Έχει επίσης επηρεαστεί από την αγγλο-νορμανδική, αγγλική και
σκωτσέζικη κουλτούρα. Οι Αγγλο-Νορμανδοί εισέβαλαν στην Ιρλανδία τον 12ο
αιώνα και η κατάκτηση του 16ου/17ου αιώνα και ο αποικισμός της Ιρλανδίας
είδαν την εμφάνιση του αγγλικού πολιτισμού Tudor να επαναχρησιμοποιηθεί σε
ιρλανδικό st.

Μουσική
Η ιρλανδική μουσική είναι μουσική που έχει δημιουργηθεί σε διάφορα είδη στο
νησί της Ιρλανδίας.

Η εγχώρια μουσική του νησιού ονομάζεται ιρλανδική παραδοσιακή μουσική. Έχει

παραμείνει ζωντανή κατά τη διάρκεια του 20ου και του 21ου αιώνα, παρά την
παγκοσμιοποίηση των πολιτιστικών δυνάμεων. Παρά τη μετανάστευση και την
καλά αναπτυγμένη σύνδεση με μουσικές επιρροές από τη Βρετανία και τις
Ηνωμένες Πολιτείες, η ιρλανδική παραδοσιακή μουσική έχει διατηρήσει πολλά
από τα στοιχεία της και έχει επηρεάσει πολλές μορφές μουσικής, όπως η κάντρι
και η μουσική ρoυτς στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες με τη σειρά τους είχαν
κάποια επιρροή στη σύγχρονη ροκ μουσική. Έχει κατά καιρούς συγχωνευθεί με
ροκ εν ρολ, punk rock και άλλα είδη. Μερικοί από αυτούς τους καλλιτέχνες
σύντηξης έχουν επιτύχει την κύρια επιτυχία, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.
Στη μουσική τέχνης, η Ιρλανδία έχει μια ιστορία που φθάνει πίσω στα γρηγοριανά
τραγούδια στο Μεσαίωνα, τη χορωδιακή και άρπα μουσική της αναγέννησης, τη
μουσική δικαστηρίων της μπαρόκ και πρόωρης κλασικής περιόδου, καθώς επίσης
και πολλά ρομαντικά, τελευταία ρομαντική και μοντερνιστική μουσική του
εικοστού αιώνα. Εξακολουθεί να είναι ένα ζωντανό είδος με πολλούς συνθέτες και
σύνολα να γράφουν και να εκτελούν πρωτοποριακή μουσική τέχνης στην κλασική
παράδοση.

Κάποιοι γνωστοί μουσικόι είναι:

 Bono

 Hozier

 Ρόρυ Γκάλαχερ
 Μπομπ Γκέλντοφ

 Ένια (τραγουδίστρια)

 Τζόνι Λόγκαν

 Σάρα ΜακΤέρναν
 Λίντα Μάρτιν
 Γκάρι Μουρ
 Μπρένταν Μάρεϊ

 Νίαμ Κάβανο
 Ντάννυ Ο'Ντόναχιου
 Ντάνα

 Σινέντ Ο' Κόνορ

 Ντολόρες Ο' Ρίορνταν
 Μορίν Ο'Χάρα
  Ράιαν Ο'Σόγκνεσι

 Στέφαν Καρλ Στέφανσον

 Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν

 Τζέραλντιν Φιτζέραλντ

 Ρίτσαρντ Χάρις
 Νάιαλ Χόραν

Αξιοθέατα της Ιρλανδίας

Είναι δύσκολο να περιορίσουμε τα υπέροχα αξιοθέατα, τα οποία
μπορούμε να επισκεφτούμε στην Ιρλανδία, επειδή η χώρα είναι γεμάτη με
τόσα πολλά διάσημα αξιοθέατα. Υπάρχει το τραχύ τοπίο των βουνών και
των φυσικών θαυμάτων όπως το απόκοσμο Burren και οι εντυπωσιακοί
βράχοι του Moher, καθώς και ιστορικά κάστρα και αρχαία μοναστήρια.
Εδώ είναι οι 5 από τις πολλές καταπληκτικές τοποθεσίες που είναι από τα
πιο παγκοσμίως αγαπημένα μέρη της Ιρλανδίας για να δείτε.

1. Οι λίμνες του Killarney και το δαχτυλίδι του

Κέρι
Αν θέλετε να ζήσετε θεαματικά παραθαλάσσια τοπία, εκπληκτικά ορεινά
τοπία, αρχαία μνημεία και την ήρεμη γοητεία του παλιού κόσμου των
λιμνών, των κάστρων και των
σπιτιών του Killarney, αυτό είναι το
μέρος για να πάτε. Λάβετε υπόψη
ότι χιλιάδες τουρίστες θα έχουν την
ίδια ιδέα. Η καλύτερη εποχή να
επισκευτείτε το μέρος αυτό είναι η
άνοιξη ή το φθινόπωρο (προκειμένου να αποφευχθεί η συντριβή των
ανθρώπων που φτάνουν το καλοκαίρι). Το Killarney βρίσκεται στην
κομητεία Kerry, μέρος της ιρλανδικής επαρχίας Munster.. Το
πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι το αεροδρόμιο του Κορκ ή το Killarney
(αν και αυτό έχει μόνο ευρωπαϊκές πτήσεις).

2. Οι βράχοι του Μόχερ

Όταν το κυματιστό τοπίο ξαφνικά τελειώνει σε μια καθαρή πτώση πάνω

από 650 πόδια, κατευθείαν στον Ατλαντικό, τότε ξέρετε ότι έχετε φτάσει
στους βράχους του Moher. Μια από τις πιο θεαματικές παράκτιες
περιοχές στην Ευρώπη, οι βράχοι είναι
καλύτεροι όταν οι άνεμοι είναι χαμηλοί,
έτσι ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να
κάνουν μια βόλτα κατά μήκος της
(δεμένη) άκρης. Το κέντρο επισκεπτών
έχει ανοικοδομηθεί σε μεγάλη κλίμακα
και τώρα υπάρχει υψηλότερο τίμημα
εισόδου για να δείτε το εθνικό αξιοθέατο
για τον εαυτό σας. Οι βράχοι του Moher
βρίσκονται στην κομητεία Clare, στην
επαρχία Munster της Ιρλανδίας. Το πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι το
αεροδρόμιο Shannon.

3. Newgrange and Bru na Boinne

Αντί για ένα μόνο θέαμα, ένα από τα απαραίτητα
αξιοθέατα για επίσκεψη της Ιρλανδίας είναι ένα
σύνθετο ιστορικό τοπίο στις όχθες του Boyne,
διάστικτο με προϊστορικά μνημεία. Τα μεγαλύτερα είναι οι Νιούγκρανζ,
Νόουθ και Ντάουθ. Το Newgrange και το Knowth μπορούν να
επισκεφθούν μόνο με μια περιήγηση, η οποία ξεκινά από το σύγχρονο
κέντρο επισκεπτών. Να είστε εκεί νωρίς και να σκοπεύετε να μείνετε για
μισή μέρα (τουλάχιστον) για να πάρετε όλη την εμπειρία. Το Newgrange
βρίσκεται στην κομητεία Meath, στην επαρχία του Leinster. Το
πλησιέστερο αεροδρόμιο είναι το αεροδρόμιο του Δουβλίνου.

4. Πόλη του Δουβλίνου

Το Δουβλίνο είναι μια σχετικά μικρή πόλη που μερικές φορές μπορεί να
μοιάζει περισσότερο με ένα συνονθύλευμα χωριών παρά με μια μεγάλη
πρωτεύουσα. Είναι, ωστόσο, πλούσιο σε ιστορία, καθώς και γεμάτο
αξιοθέατα και μουσεία που
εξερευνώνται καλύτερα σε μια
μέρα με τα πόδια. Τα κορυφαία
αξιοθέατα του Δουβλίνου και μόνο
μπορούν να κρατήσουν τον
τουρίστα απασχολημένο για μια
ολόκληρη εβδομάδα! Μεταξύ
ζωντανής μουσικής, τέχνης,
πολιτισμού, ακόμη και κάστρου, το
Δουβλίνο είναι η πιο δημοφιλής
στάση της Ιρλανδίας (ακόμη και
για ιρλανδούς επισκέπτες, οι οποίοι συχνά κατευθύνουν στην πόλη τα
Σαββατοκύριακα).
Το αεροδρόμιο του Δουβλίνου είναι έξω από τα όρια της πόλης, αλλά
μια διαδρομή με το λεωφορείο προς την πόλη θα διαρκέσει μόνο μισή
ώρα.

5. Λόφος της Τάρας

Η αρχαία έδρα των Υψηλών Βασιλέων της Ιρλανδίας και μία από τις
ιρλανδικές βασιλικές τοποθεσίες, μπορεί να
μοιάζει λίγο περισσότερο από ένα ανάχωμα
καλυμμένο με γρασίδι όταν βλέπετε την
περιοχή για πρώτη φορά. Ωστόσο, υπάρχει
μια εξαιρετική οπτικοακουστική έκθεση στην πρώην εκκλησία που θα
βοηθήσει τους επισκέπτες να κατανοήσουν τη σημασία αυτού του χώρου.
Μόλις οπληθούν με λίγες πληροφορίες, οι επισκέπτες σύντομα θα δουν
γιατί ο λόφος της Τάρα είναι συναρπαστικός.
Αυτή η τοποθεσία βρίσκεται επίσης στην κομητεία Meath, στην επαρχία
Leinster, σε μικρή απόσταση από το Navan. Το πλησιέστερο αεροδρόμιο
είναι το αεροδρόμιο του Δουβλίνου.