Οδυσσέας Γκιλής. Αρχαία ΑΤΤΑΛΕΙΑ. Αποσπάσματα Από Αρχαία Κείμενα.θεσσαλονίκη 2020.

1
Οδυσσέας Γκιλής
Επιμέλεια
ΑΤΤΑΛΕΙΑ
Αποσπάσματα από αρχαία κείμενα
Θεσσαλονίκη 2020
2
3
Περιεχόμενα
Από τη Βικιπαίδεια, Η Αττάλεια...............................................................................................3

Ιστορία..................................................................................................................................4
Αποσπάσματα από αρχαία κείμενα.........................................................................................5
Ἀγρόειρα ἢ Ἀλλόειρα............................................................................................................45
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟΝ...........................................................................................................................49
Από τη Βικιπαίδεια, Η Αττάλεια
Από τη Βικιπαίδεια, Η Αττάλεια (τουρκικά: Αντάλγια και παλιότερα

Αντάλια) είναι μεγάλη παραθαλάσσια πόλη χτισμένη στα παράλια της
Μεσογείου, στη νότια ακτή της Τουρκίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης
επαρχίας. Είναι η όγδοη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας σε πληθυσμό με
1.194.204 κατοίκους (2018)[1]. Ιδρύθηκε κατά τους ελληνιστικούς
χρόνους και περιβάλλεται από πολλούς αξιόλογους αρχαιολογικούς
χώρους.
Συνδυάζοντας παραλίες, αρχαιότητες και πολιτιστικά δρώμενα, η

Αττάλεια θεωρείται «η πρωτεύουσα του τουρκικού τουρισμού». Η παλιά
πόλη, το Καλέ Ιτσί, βρίσκεται εντός των αρχαίων τειχών. Τα παλιά
ελληνικά σπίτια της έχουν κριθεί ως ιδιαιτέρου κάλλους και είναι πλέον
πολιτιστική κληρονομιά υπό προστασία. Από τα σωζόμενα ρωμαϊκά
4
τείχη αξιοσημείωτη είναι η πύλη του αυτοκράτορα Αδριανού, ο οποίος

επισκέφτηκε την Αττάλεια το 130 μ.Χ. Άλλα σημαντικά αξιοθέατα είναι
το σελτζουκικό τζαμί Γιβλί Μιναρέ (με τον τον ανάγλυφο μιναρέ του,
ύψους 38 μέτρων) και το αρχαιολογικό μουσείο, από τα μεγαλύτερα της
Τουρκίας, όπου φιλοξενούνται ευρήματα των πολιτισμών που άνθισαν
στην περιοχή. Οι παραλίες Κόνιαλτι και Λάρα είναι πασίγνωστες για τα
κρυστάλλινα νερά τους. Σε απόσταση ημερήσιας εκδρομής βρίσκονται οι
καταρράκτες Κουρσουνλού και Ντουντέν, οι αρχαίες πόλεις Τερμησσός
(σε ορεινή περιοχή με σημαντική θέα), Άσπενδος (με εντυπωσιακό
θέατρο), Σίδη, Πέργη, Σέλγη και Κορακήσιον (η σημερινή Αλάνια), ενώ
οι αρχαίες πόλεις Φασηλίδα, Όλυμπος, και η γραφική νήσος Δολίχη
(τουρκικά: Κέκοβα) είναι προσβάσιμες με πλοίο. Από το 1964 και κάθε
Οκτώβριο πραγματοποιείται στην Αττάλεια το φεστιβάλ του Χρυσού
Πορτοκαλιού (Αλτίν Πορτακάλ) που είναι το σημαντικότερο φεστιβάλ
κινηματογράφου στην Τουρκία.
Ιστορία
Η επαρχία Αττάλειας περιλαμβάνει περιοχές της Μικράς Ασίας που

στην αρχαιότητα ήταν γνωστές ως Λυκία (στα δυτικά), Παμφυλία (στα
ανατολικά) και Πισιδία (στα βόρρεια της πόλης). Η ίδια η Αττάλεια
ιδρύθηκε από τον Ατταλο Β', βασιλιά της Περγάμου τον 2ο αιώνα π.Χ., ο
οποίος έχτισε επίσης την περίφημη Στοά του Αττάλου στην Αθήνα. Κατά
τη βυζαντινή περίοδο η Αττάλεια ήταν η σημαντικότερη πόλη του
ναυτικού θέματος Κιβυρραιωτών ή Καραβησιάνων και πιθανότατα
πατρίδα του ιστορικού Μιχαήλ Ατταλειάτη. Η πόλη κατακτήθηκε από
τους Σελτζούκους το 1207 και τον 14ο αιώνα έγινε η έδρα των μπέηδων
του Τεκέ. Το 1361 την κατέλαβε ο βασιλιάς Πέτρος Α' της Κύπρου της
δυναστείας των Λουζινιάν, αλλά το 1373 ο γιος του, Πέτρος Β' της
Κύπρου, αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει. Το 1423 οι Οθωμανοί
κακέκτησαν το μπεϊλίκι του Τεκέ, διατηρώντας όμως την ονομασία για
την επαρχία (σαντζάκι) της Αττάλειας. Με τη συνθήκη των Σεβρών η
Αττάλεια βρέθηκε υπό την προσωρινή κατοχή της Ιταλίας. Με τη
συνθήκη της Λωζάνης η πόλη περιήλθε ξανά σε τουρκική κυριαρχία και
ο χριστιανικός πληθυσμός της την εγκατέλειψε. Η τουριστική ανάπτυξη
της σύγχρονης Αττάλειας άρχισε από τη δεκαετία του 1970 και οδήγησε
σε δεκαπλασιασμό του πληθυσμού της (από 100.000 τη δεκαετία του '70
σε ένα εκατομμύριο σύμφωνα με την απογραφή του 2012). Στη σημερινή
ακτογραμμή δεσπόζουν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες ενώ στην
ευρύτερη περιοχή έχει εγκατασταθεί σημαντικός αριθμός ξένων πολιτών
(κυρίως Γερμανών, Σκανδιναβών και Ρώσων).[2]
5
Περιοχή που σήμερα ονομάζεται Antalya στη νότια ακτή της Τουρκίας
και που ονομάστηκε Αττάλεια στους ελληνιστικούς χρόνους επι Άτταλου
-αντιστοιχεί στην αρχαία Λυκία και στο δυτικό τμήμα της αρχαίας
Παμφυλίας
Αποσπάσματα από αρχαία κείμενα
Πλούταρχος. Pompeius “Plutarch's lives, vol. 5”, Ed. Perrin,

B.Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1917, Repr. 968.Chapter
76, section 1, line 4.
...ἀντιλέγων εἴη. ἐπεὶ τὸ μὲν ἐρέσθαι τὸν Πομπήϊον ἦν ὑπὲρ τῆς προνοίας,
τὸν δ' ἀποφαίνεσθαι ὅτι τοῖς πράγμασιν ἤδη μοναρχίας ἔδει διὰ τὴν
κακοπολιτείαν· ἐρέσθαι δέ· “Πῶς, ὦ Πομπήϊε, καὶ τίνι τεκμηρίῳ
πεισθῶμεν ὅτι βέλτιον ἂν σὺ τῇ τύχῃ Καίσαρος ἐχρήσω κρατήσας;” ἀλλὰ
ταῦτα μὲν ἐατέον ὥσπερ ἔχει, τὰ τῶν θεῶν.

Ἀναλαβὼν δὲ τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς φίλους ἐκομίζετο, προσίσχων ὅρμοις
ἀναγκαίοις ὕδωρ ἢ ἀγορὰν ἔχουσιν. εἰς δὲ πόλιν εἰσῆλθε πρώτην
Ἀττάλειαν τῆς Παμφυλίας. ἐνταῦθα δὲ αὐτῷ καὶ τριήρεις τινὲς
ἀπήντησαν ἐκ Κιλικίας καὶ στρατιῶται συνελέγοντο καὶ τῶν συγκλητι-
κῶν πάλιν ἑξήκοντα περὶ αὐτὸν ἦσαν. ἀκούων δὲ καὶ τὸ ναυτικὸν ἔτι
συνεστάναι, καὶ Κάτωνα πολλοὺς στρατιώτας ἀνειληφότα περαιοῦν εἰς
Λιβύην, ὠδύρετο πρὸς τοὺς φίλους, καταμεμφόμενος ἑαυτὸν
ἐκβιασθέντα τῷ πεζῷ συμβαλεῖν, τῇ δὲ κρείττονι ἀδηρίτως δυνάμει πρὸς
μηδὲν ἀποχρήσασθαι μηδὲ περιορμίσαι τὸ ναυτικόν, ὅπου κατὰ γῆν
σφαλεὶς εὐθὺς ἂν εἶχεν ἀντίπαλον
Καινή Διαθήκη. , Acta apostolorum “The Greek New Testament, 2nd

6
edn.”, Ed. Aland, K., Black, M., Martini, C.M., Metzger, B.M., Wikgren,
A.Stuttgart: Württemberg Bible Society, 1968.Chapter 14, section 25,
line 2
χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς κατ'

ἐκκλησίαν πρεσβυτέρους προσευξάμενοι μετὰ νηστειῶν
παρέθεντο αὐτοὺς τῷ κυρίῳ εἰς ὃν πεπιστεύκεισαν.
καὶ διελθόντες τὴν Πισιδίαν ἦλθον εἰς τὴν Παμφυλίαν,
καὶ λαλήσαντες ἐν Πέργῃ τὸν λόγον κατέβησαν εἰς
Ἀττάλειαν.
κἀκεῖθεν ἀπέπλευσαν εἰς Ἀντιόχειαν,
ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇ χάριτι τοῦ θεοῦ εἰς τὸ ἔργον
ὃ ἐπλήρωσαν.
παραγενόμενοι δὲ καὶ συναγαγόντες τὴν
ἐκκλησίαν ἀνήγγελλον ὅσα ἐποίησεν ὁ θεὸς μετ' αὐτῶν
καὶ ὅτι ἤνοιξεν τοῖς ἔθνεσιν θύραν πίστεως.
διέτριβον δὲ χρόνον οὐκ ὀλίγον σὺν τοῖς μαθηταῖς.

Periplus Maris Magni, Stadiasmus sive periplus Maris Magni

“Geographi Graeci minores, vol. 1”, Ed. Müller, K.
Paris: Didot, 1855, Repr. 1965.Section 215, line 1
Ἀπὸ Αὐγῶν ἐπ' ἀκρωτήριον Λευκόθειον στάδιοι νʹ. Ἀπὸ Λευκοθείου εἰς
Κίβυραν στάδιοι νʹ. Ἀπὸ Κιβύρας ἐπὶ Ἀρτέμιδος ναὸν στάδιοι νʹ.
Ἀπὸ Ἀρτέμιδος ναοῦ ἐπὶ ποταμὸν πλωτὸν Μέλανα στάδιοι θʹ.
Γίνονται οὖν οἱ πάντες ὁμοῦ ἀπὸ Κιλικίων πυλῶν
ἕως τοῦ Μέλανος ποταμοῦ στάδιοι ͵δνʹ.
ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΜΦΥΛΙΑ.
Ἀπὸ τοῦ Μέλανος ποταμοῦ εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.

Ἀπὸ Σίδης εἰς Ἀττάλειαν στάδιοι τνʹ· ἀπὸ Ἀτταλείας εἰς τὸ [Κωρύκιον]
ἐμπόριον στάδιοι τʹ, ἀπὸ δὲ
[τοῦ] Κωρυκίου [ἐμπορίου] εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.
Ἀπὸ Σίδης εἰς τὸν Ἀκάμαντα στάδιοι ͵αϛʹ.
Ἀπὸ Σίδης εἰς Σελεύκειαν στάδιοι πʹ.
Ἀπὸ Σελευκείας εἰς ποταμὸν πλωτὸν καλούμενον Εὐρυμέδοντα στάδιοι
ρʹ.
[Ἀπ' Εὐρυμέδοντος εἰς Κυνοσάριον στάδιοι*]
7
Ἀπὸ Κυνοσαρίου ἐπὶ ποταμὸν καλούμενον Κέστρον στάδιοι ξʹ.

Ἀναπλεύσαντι τὸν ποταμὸν πόλις ἐστὶ Πέργη.

Section 215, line 2
ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΜΦΥΛΙΑ.
Ἀπὸ τοῦ Μέλανος ποταμοῦ εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.

Ἀπὸ Σίδης εἰς Ἀττάλειαν στάδιοι τνʹ· ἀπὸ Ἀτταλείας εἰς τὸ [Κωρύκιον]
ἐμπόριον στάδιοι τʹ, ἀπὸ δὲ
[τοῦ] Κωρυκίου [ἐμπορίου] εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.
Ἀπὸ Σίδης εἰς τὸν Ἀκάμαντα στάδιοι ͵αϛʹ.
Ἀπὸ Σίδης εἰς Σελεύκειαν στάδιοι πʹ.
Ἀπὸ Σελευκείας εἰς ποταμὸν πλωτὸν καλούμε-
νον Εὐρυμέδοντα στάδιοι ρʹ.
Ἀπὸ Κυνοσαρίου ἐπὶ ποταμὸν καλούμενον Κέστρον στάδιοι ξʹ.
Ἀναπλεύσαντι τὸν ποταμὸν πόλις ἐστὶ Πέργη. [ἀπὸ] τοῦ Κέστρου ἐπὶ
Ῥουσκόποδα [στά
Ἀπὸ Ῥουσκόποδος ἐπὶ Μάσουραν καὶ τοὺς Κα-
ταράκτας στάδιοι νʹ.
Ἀπὸ Μασούρας εἰς Μυγδάλην στάδιοι οʹ.
Ἀπὸ Μυγδάλων εἰς Ἀττάλειαν στάδιοι ιʹ.
Ἀπὸ Ἀτταλείας ἐπὶ χωρίον Τένεδον στάδιοι κʹ.
Ἀπὸ Τενέδου εἰς Λύρναντα χωρίον στάδιοι ξʹ.
[Ἀπὸ Λύρναντος εἰς Φάσηλιν στάδιοι ροʹ·]
ὑπὲρ τῆς πόλεως ὄρος μέγα ὑπέρκειται (Φάσηλις).
Ἐκ δὲ Φασήλιδος εἰς Κώρυκον στάδιοι*.
Ἀπὸ Κωρύκου ἐπὶ τὸν Φοινικοῦντα στάδιοι λʹ.
ὑπὲρ [αὐτοῦ] μέγα ὄρος ὑψηλὸν κεῖται Ὄλυμπος κα-
λούμενον.
[Ἀπὸ Φοινικοῦντος εἰς Κράμβουσαν στάδιοι
νʹ·] ἐκ δὲ Φασήλιδος ἐπ' εὐθείας εἰς Κράμβουσαν στά

Section 224, line 1

Ἀπὸ Κυνοσαρίου ἐπὶ ποταμὸν καλούμενον Κέ-
8
στρον στάδιοι ξʹ. Ἀναπλεύσαντι τὸν ποταμὸν πόλις

ἐστὶ Πέργη.
[ἀπὸ] τοῦ Κέστρου ἐπὶ Ῥουσκόποδα [στά-
διοι*].
Ἀπὸ Ῥουσκόποδος ἐπὶ Μάσουραν καὶ τοὺς Κα-
ταράκτας στάδιοι νʹ.
Ἀπὸ Μασούρας εἰς Μυγδάλην στάδιοι οʹ.
Ἀπὸ Μυγδάλων εἰς Ἀττάλειαν στάδιοι ιʹ.
Ἀπὸ Ἀτταλείας ἐπὶ χωρίον Τένεδον στάδιοι κʹ.
Ἀπὸ Τενέδου εἰς Λύρναντα χωρίον στάδιοι ξʹ.
[Ἀπὸ Λύρναντος εἰς Φάσηλιν στάδιοι ροʹ·]
ὑπὲρ τῆς πόλεως ὄρος μέγα ὑπέρκειται (Φάσηλις).
Ἐκ δὲ Φασήλιδος εἰς Κώρυκον στάδιοι*.
Ἀπὸ Κωρύκου ἐπὶ τὸν Φοινικοῦντα στάδιοι λʹ.
ὑπὲρ [αὐτοῦ] μέγα ὄρος ὑψηλὸν κεῖται Ὄλυμπος κα-
λούμενον.
[Ἀπὸ Φοινικοῦντος εἰς Κράμβουσαν στάδιοι
νʹ·] ἐκ δὲ Φασήλιδος ἐπ' εὐθείας εἰς Κράμβουσαν στάδιοι ρʹ.
Αιλιος Ηρωδιανός. (0087: 001)“Grammatici Graeci, vol. 3.1”, Ed.

Lentz, A.Leipzig: Teubner, 1867, Repr. 1965.Part+volume 3,1, page 263,
line 26
... Δηϊάνειρα, Θυάτειρα, Σάπφειρα, ἔθειρα, Σάμψειρα

πόλις Αἰγύπτου, Ταύχειρα πόλις Λιβύης ἀπὸ Ταυχείρας τῆς Ἀντάν-
δρου θυγατρός. θηλυκῶς καὶ οὐδετέρως ὡς Στάγειρα. Αἴγειρα πόλις
Ἀχαΐας, ἣν Ὅμηρος Ὑπερησίην φησίν. τὸ δὲ ὄνομα τὸ νῦν, ὥς φη-
σιν Παυσανίας ἑβδόμῳ (c. 2, 6), ἐγένετο ἐπ' αἰτίᾳ τοιᾷδε. Σικυωνίων
στρατὸς ἀφίξεσθαι ἔμελλεν αὐτοῖς· οἱ δὲ ἀθροίζουσιν αἶγας καὶ πρὸς
τοῖς κέρασιν ἔδησαν δᾷδας καὶ ἐξάπτουσι διὰ τῆς νυκτός· νομίσαντες
οὖν τὴν φλόγα τοῦ ἐπικουρικοῦ πυρὸς ἔφυγον, Ὑπερησιεῖς δὲ Αἴγει-
ραν τὴν πόλιν ὠνόμασαν. ἔνιοι δὲ ἀπὸ Αἰγιαλέως τὴν χώραν Αἰγιαλόν
φασι τό τε Αἴγιον καὶ ἔτι Αἴγειραν. Ἀγρόειρα ἢ Ἀλλόειρα ἡ ὕστε-
ρον Ἀττάλεια καλουμένη πόλις Λυδίας.
Τὰ εἰς ρα ὑπὲρ δύο συλλαβὰς βραχὺ ἔχοντα τὸ α καὶ πρὸ τέλους
ἔχοντα ου προπαροξύνεται, ἄρουρα, Ἄργουρα πόλις Θεσσαλίας ἡ
πρότερον Ἄργισσα. ἔστι καὶ τόπος τῆς Εὐβοίας Ἄργουρα, ὅπου δοκεῖ
τὸν Πανόπτην Ἑρμῆς πεφονευκέναι. μέμνηται Δημοσθένης λέγων «ἐξ
Ἀργούρας τῆς Εὐβοίας». Κυνόσουρα ἐπὶ τῆς ἄρκτου
οἳ τὴν μὲν κυνόσουραν ἐπίκλησιν καλέουσιν (Arat. Phaen. 36).
καὶ ἐπὶ τῇ Λακωνικῇ φυλακῇ καὶ ἄκρα Μαραθῶνος οὕτως καλεῖται. ἔστι
δὲ καὶ ἄκρα Ἀρκαδίας. Κόλουρα· ἔστι δὲ πόλεως ὄνομα ὡς Ἑκαταίῳ
9
»δοκέω δὲ μάλιστα παρὰ Κόλουραν, ἵνα Πριηνέες ἕζοντο». Ἴουρα·

μέμνηται Μνασέας. Ὄλουρα· μέμνηται Ἐρατοσθένης. Αἴβουρα...
Αιλιος Ηρωδιανός. Part+volume 3,1, page 276, line 12
Τρινέμεια· οὕτως Καλλίμαχος Ἑκάλῃ τὸν δῆμον τῆς

Κεκροπίδος φυλῆς, ὃν Διόδωρος καὶ Δίδυμος Τρινεμεῖς ἀναγράφουσιν.
Βουνόμεια καὶ Βούνομος ἐκαλεῖτο ἡ Μακεδονίας Πέλλα. Οἰάνθεια
πόλις Λοκρῶν, Ἑλλάνικος, ἣν Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ Οἰάνθην καλεῖ. Ἀφύ-
τεια πόλις Θρᾴκης, ἣ καὶ Ἀφύτη καὶ Ἄφυτις καὶ Ἄφυτος. Δέλβεια·
οὕτως λέγουσί τινες Δέρβην φρούριον Ἰσαυρίας καὶ λιμένα. ἔστι δὲ τῇ
τῶν Λυκαόνων φωνῇ ἄρκευθος. Ἀντιγόνεια πόλις Χαονίας ἐν Ἠπείρῳ.
ἔστι καὶ πόλις Ἀρκαδίας ἡ πρότερον Μαντίνεια. τρίτη Μακεδονίας, Ἀν-
τιγόνου κτίσμα τοῦ Γονατοῦ. τετάρτη Βιθυνίας πρὸς τῷ Δασκυλίῳ.
πέμπτη ἐν τῇ Συρίᾳ πλησίον Ἀντιοχείας. ἔστι καὶ φρούριον Κυζικηνῆς
ἀπέχον τῆς προσεσπέρου θαλάσσης ὡς σταδίους νʹ. Ἀττάλεια πόλις
Λυδίας πρότερον Ἀγρόειρα ἢ Ἀλλόειρα καλουμένη. οἱ δὲ τὴν Κιλικίας
Κώρυκον οὕτω φασὶ λέγεσθαι, ὡς Δημήτριος, ἀπὸ Ἀττάλου Φιλαδέλφου
κτίσαντος. Ἀδράστεια μεταξὺ Πριάπου καὶ Παρίου ἀπὸ Ἀδράστου
βασιλέως, ὃς καὶ πρῶτος ἱδρύσατο τὸ Νεμέσεως ἱερόν. ἐκαλεῖτο δὲ
καὶ ἡ χώρα Ἀδράστεια καὶ Ἀδραστείας πεδίον καὶ ἡ πόλις οὕτως. ἔστι
καὶ Τρωάδος Ἀδράστεια τόπος ἀπὸ Ἀδραστείας θυγατρὸς Μελίσσου,
τοῦ Ἴδης τῆς πρῶτον βασιλευσάσης ἐν Τροίᾳ, ὡς Χάραξ Ἑλληνικῶν
δευτέρᾳ. Ἀκούτεια πόλις Ἰβηρίας καθὰ Στράβων ἐν τῷ τρίτῳ (p. 15).
Ἀμφιγένεια πόλις Μεσσηνιακή. Στράβων ὀγδόῃ (p. 349). ἔστι δὲ κατὰ
μὲν Ἀπολλόδωρον τῆς Μακιστίας, κατὰ δὲ Ἀντίμαχον τῆς Μεσσηνίας.
Πυράμου. ἑβδόμη Πιερίας, ἣν Ἄραδον οἱ Σύροι καλοῦσιν. ὀγδόη ἡ ἐπὶ

τῆς Καλλιρρόης λίμνης. ἐνάτη ἐπὶ τῷ Ταύρῳ ἐν Κομμαγηνῇ, δεκάτη ἐν
Σκυθίᾳ. ἑνδεκάτη Καρίας, ἥτις καὶ Πυθόπολις ἐκαλεῖτο. «Ἀντιόχῳ γὰρ
τῷ Σελεύκου τρεῖς γυναῖκες ἐπέστησαν ὄναρ, κτίσαι πόλιν ἐν Καρίᾳ
ἑκάστη λέγουσα. ὁ δὲ ὑπολαβὼν τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν
ἀδελφήν, κτίζει τρεῖς πόλεις ἀπὸ μὲν τῆς ἀδελφῆς Λαοδίκης Λαοδίκειαν,
ἀπὸ δὲ τῆς γυναικὸς Νύσης Νῦσαν, ἀπὸ δὲ τῆς μητρὸς Ἀντιοχίδος
Ἀντιόχειαν». δωδεκάτη ἐν τῇ Μαργιανῇ Παρθυαίων. Στράβων ἑνδεκάτῃ
(p. 516). τρισκαιδεκάτη ἡ Ταρσός. τεσσαρεσκαιδεκάτη Ἰσαυρίας ἡ Λαμ-
πωτὶς λεγομένη. Ἀσπαλάθεια πόλις Ταφίων. Νίκανδρος ἑτεροιουμέ-
νων πρώτῃ «Ἀσπαλάθεια βοήροτος». Ἀττάλεια πόλις Λυδίας. Ἁγνώ-
νεια πόλις Θρᾴκης πλησίον Ἀμφιπόλεως, Ἅγνωνος κτίσμα τοῦ
10
στρατηγοῦ
τῶν Ἀθηναίων. Αἰξώνεια πόλις Μαγνησίας. Ἀκαδήμεια γυμνάσιον
Ἀθήνησιν ἀπὸ Ἀκαδήμου. γράφεται καὶ διὰ τοῦ ε Ἐκαδήμεια· οἱ δ' ὅτι
Ἔχεμος ὁ Ἀρκὰς συστρατεύσας τοῖς Διοσκούροις ὑποχείριον ἔσχε τὴν
Ἀττικήν, ἐξ οὗ Ἐχεδήμειάν φασιν. μὴ βουλόμενοι δὲ σώζεσθαι τὸ ὄνομα
Ἀκα-δήμειαν ἔφασαν. ἀκρώρεια ἄκρον ὄρους. Ἀλύζεια πόλις
Ἀκαρνανίας ἀπὸ τοῦ παιδὸς Ἰκαρίου κληθεῖσα Ἀλύζου. Ἀμάσεια πόλις
Ποντική.
Ἄμφεια πόλις Μεσσήνης. Παυσανίας τετάρτῳ (5, 8). Ἁρπαλύκεια πό-
λις Φρυγίας κτίσμα Γορδιοτειχιτῶν. Βάλκεια πόλις περὶ τὴν Προποντίδα.
Βατίεια τόπος τῆς Τρωάδος ὑψηλὸς ἀπὸ Βατείας τινός, ὡς Ἑλλάνικος
Στράβων Γεωγραφικά. Geographica “Strabonis geographica, 3 vols.”,

Ed. Meineke, A.Leipzig: Teubner, 1877, Repr. 1969.Book 14, chapter 4,
section 1, line 5
τῷ Σαρπηδόνι, μετὰ δὲ ταῦτα Λυκίους ἀπὸ Λύκου τοῦ

Πανδίονος, ὃν ἐκπεσόντα τῆς οἰκείας ἐδέξατο Σαρπη-
δὼν ἐπὶ μέρει τῆς ἀρχῆς, οὐχ ὁμολογούμενα λέγουσιν
Ὁμήρῳ· βελτίους δ' οἱ φάσκοντες λέγεσθαι Σολύμους
ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τοὺς νῦν Μιλύας προσαγορευομέ-
νους, περὶ ὧν εἰρήκαμεν.
Μετὰ Φασήλιδα δ' ἔστιν ἡ Ὁλβία, τῆς Παμφυλίας
ἀρχή, μέγα ἔρυμα, καὶ μετὰ ταύτην ὁ Καταράκτης λε-
γόμενος ἀφ' ὑψηλῆς πέτρας καταράττων ποταμὸς πο-
λὺς καὶ χειμαρρώδης ὥστε πόρρωθεν ἀκούεσθαι τὸν
ψόφον. εἶτα πόλις Ἀττάλεια, ἐπώνυμος τοῦ κτίσαντος
Φιλαδέλφου καὶ οἰκίσαντος εἰς Κώρυκον, πολίχνιον
ὅμορον, ἄλλην κατοικίαν καὶ μείζω περίβολον περι-
θέντος. φασὶ δ' ἐν τῷ μεταξὺ Φασήλιδος καὶ Ἀτταλείας
δείκνυσθαι Θήβην τε καὶ Λυρνησσόν, ἐκπεσόντων ἐκ
τοῦ Θήβης πεδίου τῶν Τρωικῶν Κιλίκων εἰς τὴν Παμφυλίαν ἐκ μέρους,
ὡς εἴρηκε Καλλισθένης.
Εἶθ' ὁ Κέστρος ποταμός, ὃν ἀναπλεύσαντι στα-
δίους ἑξήκοντα Πέργη πόλις καὶ πλησίον ἐπὶ μετεώρου
τόπου τὸ τῆς Περγαίας Ἀρτέμιδος ἱερόν, ἐν ᾧ πανή-
γυρις κατ' ἔτος συντελεῖται. εἶθ' ὑπὲρ τῆς θαλάττης
Στράβων Γεωγραφικά. Geographica Book 14, chapter 4, sect 1, line 8
Ὁμήρῳ· βελτίους δ' οἱ φάσκοντες λέγεσθαι Σολύμους

ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τοὺς νῦν Μιλύας προσαγορευομέ-
11
νους, περὶ ὧν εἰρήκαμεν.

Μετὰ Φασήλιδα δ' ἔστιν ἡ Ὁλβία, τῆς Παμφυλίας
ἀρχή, μέγα ἔρυμα, καὶ μετὰ ταύτην ὁ Καταράκτης λε-
γόμενος ἀφ' ὑψηλῆς πέτρας καταράττων ποταμὸς πο-
λὺς καὶ χειμαρρώδης ὥστε πόρρωθεν ἀκούεσθαι τὸν
ψόφον. εἶτα πόλις Ἀττάλεια, ἐπώνυμος τοῦ κτίσαντος
Φιλαδέλφου καὶ οἰκίσαντος εἰς Κώρυκον, πολίχνιον
ὅμορον, ἄλλην κατοικίαν καὶ μείζω περίβολον περι-
θέντος. φασὶ δ' ἐν τῷ μεταξὺ Φασήλιδος καὶ Ἀτταλείας
δείκνυσθαι Θήβην τε καὶ Λυρνησσόν, ἐκπεσόντων ἐκ
τοῦ Θήβης πεδίου τῶν Τρωικῶν Κιλίκων εἰς τὴν Παμ-
φυλίαν ἐκ μέρους, ὡς εἴρηκε Καλλισθένης.
Εἶθ' ὁ Κέστρος ποταμός, ὃν ἀναπλεύσαντι στα-
δίους ἑξήκοντα Πέργη πόλις καὶ πλησίον ἐπὶ μετεώρου
τόπου τὸ τῆς Περγαίας Ἀρτέμιδος ἱερόν, ἐν ᾧ πανή-
γυρις κατ' ἔτος συντελεῖται. εἶθ' ὑπὲρ τῆς θαλάττης
ὅσον τετταράκοντα Σύλλιον πόλις ἐστὶν ὑψηλὴ τοῖς ἐκ
Πέργης ἔποπτος· εἶτα λίμνη εὐμεγέθης Καπρία καὶ
μετὰ ταῦτα ὁ Εὐρυμέδων ποταμός, ὃν ἀναπλεύσαντι
Κλαύδιος Πτολεμαίος. Geographia (lib. 4–8) “Claudii Ptolemaei

geographia, vols. 1–2”, Ed. Nobbe, C.F.A.Leipzig: Teubner, 1:1843;
2:1845, Repr. 1966.Book 5, chapter 5, section 2, line 4
Κιλικίᾳ καὶ μέρει Καππαδοκίας κατὰ γραμμὴν τὴν

ἀπὸ τοῦ πρὸς τῇ Γαλατίᾳ πέρατος μέχρι νοῦ Παμ-
φυλίου πελάγους, ἧς τὸ ἐπὶ θαλάσσῃ πέρας ἐπέχει
μοίρας ................... ξγ 𐅵ʹγ λϛ 𐅵ʹδ
ἀπὸ δὲ μεσημβρίας αὐτῷ τῷ Παμφυλίῳ πελάγει κατὰ περιγραφὴν
τοιαύτην·
μετὰ Φασήλιδα πόλιν Λυκίας
Παμφυλίας παράλιοι
Ὀλβία ................ ξβ λϛ 𐅵ʹιβʹ
Ἀττάλεια ............· ξβ δʹ λϛ 𐅵ʹ
Καταῤῥάκτου ποταμοῦ ἐκ βολαί .............. ξβ 𐅵ʹ λϛ 𐅵ʹιβʹ
Μάγυδος ............. ξβ γοʹ λϛ 𐅵ʹγ
Κέστρου ποταμοῦ ἐκβολαί .. ξβ 𐅵ʹγ λϛ 𐅵ʹγιβʹ
Εὐρυμέδοντος ποταμοῦ ἐκ βολαί .............. ξγ λϛ 𐅵ʹιβʹ
Σίδη ................ ξγ γʹ λϛ γʹ.
Κιλικίας Τραχείας παράλιοι
Κορακήσιον ........... ξγ 𐅵ʹιβʹ λϛ γοʹ
Σύσδρα .............. ξγ 𐅵ʹγ λϛ 𐅵ʹδ
12
Καλλισθενης ιστορικός. Fragmenta (0534: 002)“FGrH #124”.

Volume-Jacobyʹ-F 2b,124,F, fragment 32, line 2
κλείσασα Ἀλέξανδρον καὶ βίαι ληφθεῖσα, καθάπερ καὶ Ἁλικαρνασσός·

ἔτι δὲ πρότερον ὑπὸ Περσῶν· καί φησί γε Καλλισθένης ὑπ' Ἀθηναίων
χιλίαις δραχμαῖς ζημιωθῆναι Φρύνιχον τὸν τραγικόν, διότι δρᾶμα ἐποίησε
Μιλήτου ἅλωσιν ὑπὸ Δαρείου.
SCHOL. T EUST. HOM. Il. Ν 29: ὅπου γε Καλλισθένης
τὸ Παμφύλιον πέλαγος Ἀλεξάνδρου παριόντος εἰ καὶ μὴ γηθόσυνον δια-
στῆναι, ὡς ἐν Ὁδοποιίαι, ἀλλ' ἐξυπαναστῆναι λέγει αἰσθόμενον οἷον τῆς
ἐκείνου πορείας καὶ οὐδ' αὐτὸ ἀγνοῆσαι τὸν ἄνακτα, ἵνα ἐν τῶι ὑπο-
κυρτοῦσθαί πως δοκῆι προσκυνεῖν.
STRABON XIV 4, 1: φασὶ δ' ἐν τῶι μεταξὺ Φασηλίδος
καὶ Ἀτταλείας δείκνυσθαι Θήβην τε καὶ Λυρνησσόν, ἐκπεσόντων ἐκ τοῦ
Θήβης πεδίου (F 28) τῶν Τρωικῶν Κιλίκων εἰς τὴν Παμφυλίαν ἐκ
μέρους, ὡς εἴρηκε Καλλισθένης.
– XIII 4, 6: Καλλισθένης δ' ἐγγὺς τοῦ Καλυκάδνου καὶ
τῆς Σαρπηδόνος ἄκρας παρ' αὐτὸ τὸ Κωρύκιον ἄντρον εἶναι τοὺς
Ἀρίμους,
ἀφ' ὧν τὰ ἐγγὺς ὄρη λέγεσθαι Ἄριμα.
Phot. Suid. s. Σαρδαναπάλους· ἐν β Περσικῶν δύο φησὶ γεγονέναι
Ἑλλάνικος (4 F 63), ὡσαύτως δὲ καὶ Καλλισθένης, ἕνα μὲν δραστήριον
καὶ
γενναῖον, ἄλλον δὲ μαλακόν. ἐν Νίνωι δ' ἐπὶ τοῦ μνήματος αὐτοῦ τοῦτ'
ἐπιγέγραπται·
’Ἀνακυνδαράξου παῖς Ταρσόν τε καὶ Ἀγχιάλην ἔδειμεν ἡμέρηι μιῆι.
ἔσθιε πῖνε
ὄχευε, ὡς τά γε ἄλλα οὐδὲ τούτου ἐστὶν ἄξια’, τουτέστι τοῦ τῶν
δακτύλων ἀπο
Έφορος ιστορικός. Fragmenta (0536: 003)“FGrH #70”.Volume-

Jacobyʹ-F 2a,70,F, fragment 27, line 2
STEPH. BYZ. s. Ἀθῆναι ... ϛ Εὐβοίας, Δίαντος κτίσμα,

ὡς Ἔφορος γ· «Ἄβαντος δὲ γίγνονται παῖδες Ἄλκων καὶ
Δίας καὶ Ἀρέθουσα, ὧν ὁ μὲν Δίας κτίσας πόλιν οὕτως
ἀπὸ τῆς πατρίδος ὠνόμασεν.» ὁ πολίτης Ἀθηναῖος καὶ Ἀθηναι-
κός. ταύτας δ' Ἀθήνας καὶ Διάδας λέγεσθαι.
STEPH. BYZ. s. Λάμψος· μοῖρα τῆς Κλαζομενίων χώρας,
ἀπὸ Λάμψου παιδὸς † Κυδρίδου, ὡς Ἔφορος γ.
13
– – s. Σκυφία· πολίχνιον Κλαζομενίων, ὡς Ἔφορος ἐν γ·

«ἐν Σκυφίαι κατώικει». τινὲς δὲ διὰ τοῦ π.
PHOT. SUID. s. Κωρυκαῖος ... Κώρυκος γὰρ τῆς Παμφυλίας
ἀκρωτήριον, παρ' ὧι πόλις Ἀττάλεια. ἐνταῦθα οἱ ἀπὸ τῆς πόλεως
ἵνα μηδὲν αὐτοὶ κακῶς πάσχωσιν ἀπὸ τῶν ἐφορμούντων ἐπὶ τὴν ἄκραν
ληιστῶν, ὑπαλλαττόμενοι πρὸς τοὺς ἐν ἄλλοις λιμέσιν ὁρμοῦντας
κατηκρο-
ῶντο καὶ τοῖς ληισταῖς ἀπήγγελλον καὶ τίνες εἰσὶν καὶ ποῖ πλέουσιν· ὅθεν
καὶ ἡ παροιμία ‘τοῦ δ' ἆρ' ὁ Κωρυκαῖος ἠκροάζετο’ ... ὁ δ' Ἔφορος
ἐν γ· «ὑπ' ἄκραι» φησίν «ὤικουν οἱ καλούμενοι Κωρυκαῖοι
ἀνατεινούσηι εἰς πέλαγος, σύμμικτοί τινες κατασκευα-
σάμενοι πολισμάτιον, γείτονες Μυονήσωι. τοῖς οὖν ὁρ-
μοῦσιν ἐμπόροις προσήιεσαν, ὡς ἐωνούμενοι ἢ σύμ-
πλοοι· εἶτα μαθόντες τί τε κομίζουσι καὶ ποῖ πλέουσι,
τοῖς Μυονησίοις ἀπήγγελλον, κἀκεῖνοι ἐπετίθεντο αὐ
Ιστορία Μεγάλου Αλεξάνδρου. Recensio V (cod. Vind. theol. gr. 244)

(1386: 014)“Der byzantinische Alexanderroman nach dem Codex Vind.
Theol. gr. 244”, Ed. Mitsakis, K.Munich: Institut für Byzantinistik und
neugriechische Philologie der Universität, 1967; Miscellanea Byzantina
Monacensia 7.Page 57, line 16
τοῦ Μενελάου τοῦ βασιλέως. Ὁ βασιλεὺς ὁ Πρίαμος ἦτον βασιλεὺς

τῆς Φρυγγίας καὶ εἶχεν υἱὸν τὸν Ἀλέξανδρον, τὸν Πάριν· καὶ
ὑπῆγεν εἰς τὸν θεόν τους τὸν Ἀπόλλωνα εἰς τὴν Λακιδαιμονίαν
νὰ προσκυνήση καὶ ὡς εἶδεν τὴν ὡραιοτάτην καὶ πάντερπνον
Ἑλένη, ἔδραξέν την καὶ ἤφερέν την εἰς τὴν Τρωάδα· καὶ οὔτε τὸν
βασιλέα τὸν Πρίαμον οὔτε τοὺς Τρωαδίτες ἐφάνη καλὸν διὰ τὴν
ἅρπαξιν τῆς Ἑλένης καὶ ἀνευχάριστον ἐδέκτηκαν τὸν Πάριν.
Ὡς ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς ὁ Μενέλαος τὴν ἅρπαξιν τῆς συμβίου
αὐτοῦ, ἔμασεν τὸ φουσάτο του καὶ ἔστειλεν ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς
ὅλους τῶν Ἑλλήνων τῆς Κιλικίας καὶ τῆς Λαττωνίας καὶ τῆς Ἀτταλείας·
καὶ ἐσύναξαν οἱ βασιλεῖς ὅλοι τὰ φουσάτα τους καὶ
ἦλθαν εἰς βοήθειάν του εἰς τὸν τόπον τῆς Φρυγγίας καὶ ἐκούρ-
σευσεν καὶ ἐχάλασεν τὸν τόπον τῆς Τρωάδος. Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ
οἱ πρωτοκαβαλλαραῖοι τῆς Τρωάδος ἐσκοτώθησαν ἀπὸ τὸ χέρι
τῶν Ἑλλήνων καὶ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας διὰ μίαν γυναῖκα μαγαρι-
σμένη. Ὁ προπάππους μας Ἀδὰμ διὰ γυναῖκα ἐξεβλήθη τῆς
τρυφῆς τοῦ παραδείσου. Ὁ Σαμψὼν ὁ θαυμαστὸς καὶ ἀνδρειω-
μένος διὰ γυναῖκα κακὴ ἐχάθη. Ὁ Σολομὼν ὁ θαυμαστὸς καὶ [f. 36r] παμ-
14
φρόνιμος τῆς οἰκουμένης ὅλης διὰ γυναῖκα τὸν Ἀδάνην

ἀκολούθησε τὸν βασιλέα καὶ ἐξέπεσεν. Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ εἰς τὴν
περιφούμιστον Τρωάδα οἱ ἀνδρειωμένοι ἔπεσαν διὰ μίαν γυναῖκα·
Παυσανίας Αττικός. Ἀττικῶν ὀνομάτων συναγωγή (1569: 001)

“Untersuchungen zu den attizistischen Lexika”, Ed. Erbse, H.
Berlin: Akademie–Verlag, 1950; Abhandlungen der deutschen Akademie
der Wissenschaften zu Berlin, Philosoph.–hist. Kl..
Alphabetic letter kappa, entry 60, line 3
Κυνάδρα· κρήνη ἐν Ἄργει, ἐξ ἧς ἔπινον οἱ ἐλευθερούμενοι τῶν οἰκετῶν,

ὅθεν τὸ ‘ἐν Κυνάδρᾳ ἐλευθέριον ὕδωρ’ παροιμιακῶς ἐπὶ τῆς κατ'
ἐλευθερίαν ζωῆς. ἐκλήθη δὲ οὕτως ἡ κρήνη διὰ τὸ τὸν Κέρβερον κύνα
ταύτῃ διαδρᾶναι καὶ ἐλευθερωθῆναι.
κυνοῦχος· θυλάκιον, μαρσίππιον. κύρβεις· τρίγωνοι πίνακες, ἐν οἷς οἱ
περὶ τῶν ἱερῶν νόμοι ἐγγεγραμμένοι ἦσαν καὶ οἱ πολιτικοί, ἄξονες δὲ
τετράγωνοι, ἐν οἷς οἱ περὶ τῶν ἰδιωτικῶν. τινὲς δὲ ἀδιάφορα ταῦτά φασιν.
κωλακρέται (cf. Ar. B. p. 191, fr. 36 N.)· ταμίαι τοῦ δικαστικοῦ μισθοῦ,
οἳ καὶ
τὰ εἰς θεοὺς ἀναλισκόμενα παρεῖχον.
Κωρυκαῖος ἠκροάζετο· Κωρυκαῖον θεόν τινα παρεισάγουσιν οἱ κωμικοὶ
ἐπ-
ακροώμενον ἀπὸ παροιμίας τινός. Κώρυκος γὰρ τῆς Παμφυλίας
ἀκρωτήριον, παρ' ᾧ πόλις Ἀττάλεια· ἐνταῦθα οἱ ἀπὸ τῆς πόλεως, ἵνα
μηδὲν αὐτοὶ κακῶς πάσχωσιν ἀπὸ τῶν ἐφορμούντων τὴν ἄκραν
λῃστῶν, ὑπαλλαττόμενοι πρὸς τοὺς ἐν ἄλλοις λιμέσιν ὁρμοῦντας
κατηκροῶντο καὶ τοῖς λῃσταῖς
ἀπήγγελλον, καὶ τίνες εἰσὶ καὶ ποῖ πλέουσιν· ὅθεν καὶ ἡ παροιμία·
’τοῦ δ' ἆρ' ὁ Κωρυκαῖος ἠκροάζετο’, Μένανδρος Ἐγχειριδίῳ (fr. 137
Kö.). οἱ δὲ κωμικοὶ
τὸν Κωρυκαῖον καὶ θεὸν εἰσάγουσιν· Διώξιππος Θησαυρῷ (IV 542 M. =
fr. 2 K.)·
’μὴ κατακούσειεν δέ μου
ὁ Κωρυκαῖος. – Β. ἀλλὰ μὴν κατακήκοεν
σοῦ κατακολουθῶν ἔνδοθεν’.
ὁ δὲ Ἔφορος ἐν γʹ (FG Hist 70, 27)· ‘ὑπ' ἄκρᾳ, φησίν, ᾤκουν οἱ
καλούμενοι Κωρυκαῖοι ἀνατεινούσῃ
εἰς πέλαγος, σύμμεικτοί τινες κατασκευασάμενοι πολισμάτιον, γείτονες
Μυοννήσῳ. τοῖς οὖν
ὁρμοῦσιν ἐμπόροις προσῄεσαν ὡς ἐωνούμενοι ἢ σύμπλοοι. εἶτα
μαθόντες, τί τε κομίζουσι καὶ
15
Επιφάνιος. Notitiae episcopatuum [Sp.] (2021: 027)

“Ungedruckte und ungenügend veröffentlichte Texte der Notitiae
Episcopatuum, ein Beitrag zur byzantinischen Kirchen– und
Verwaltungsgeschichte”, Ed. Gelzer, H.Munich: Franz, 1901;
Abhandlungen der philosophisch–philologischen Classe der königlich
bayerischen Akademie der Wissenschaften 21.3.Line 164
τὸν Γόρδης
τὸν Τράλλης
τὸν Σάλων
τὸν Σιλάνδου
τὸν Μαιονίας
τὸν Ἀπόλλωνος ἱεροῦ
τὸν Ὑρκανίδος
τὸν Μουστίνης
τὸν Ἀκρασοῦ
τὸν Ἀπολλωνιάδος
τὸν Ἀτταλείας
τὸν Βαγῆς
τὸν Βλάνδου
τὸν Μεσοτυμόλου
τὸν Ἱεροκαισαρείας
τὸν Δαλδῆς
τὸν Κερασέων
τὸν Στρατονικείας
τὸν Γαβάλων
τὸν Σαττάλων
τὸν Ἑρμουκαπηλείας
Ιωάννης Χρυσόστομος. In Acta apostolorum (homiliae 1–55) (2062:

154); MPG 60.Vol 60, pg 229, ln 41
Ποία προτροπή; πῶς ἔπειθον ἐν προ-

οιμίοις θλίψεις λέγοντες; Εἶτα καὶ ἄλλη παραμυθία.
Χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς πρεσβυτέρους κατ'
Ἐκκλησίαν, προσευξάμενοι μετὰ νηστειῶν, παρ-
έθεντο αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ, εἰς ὃν πεπιστεύκεισαν.
Εἶδες θερμότητα Παύλου; Προσευξάμενοι, φησὶ,
μετὰ νηστειῶν παρέθεντο αὐτοὺς τῷ Κυρίῳ.
Ὅρα, μετὰ νηστειῶν αἱ χειροτονίαι. Πάλιν νηστεία, τὸ
16
καθάρσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν. Καὶ διελθόντες τὴν

Πισιδίαν, ἦλθον εἰς Παμφυλίαν· καὶ λαλήσαντες
ἐν Πέργῃ τὸν λόγον, κατήντησαν εἰς Ἀττάλειαν.
Ἵνα γὰρ μὴ καταπέσῃ τὰ φρονήματα τῶν μαθη-
τῶν, ὅτι οἱ νομιζόμενοι θεοὶ τοιαῦτα πάσχουσιν, εἰσῆλ-
θον πρὸς αὐτοὺς, καὶ διελέχθησαν. Καὶ ὅρα· πρῶτον
εἰς Δέρβην ἐξέρχεται, διδοὺς αὐτοῖς ἀναπνεῦσαι τοῦ
θυμοῦ, καὶ τότε πάλιν εἰς Λύστραν καὶ Ἰκόνιον καὶ
Ἀντιόχειαν, θυμουμένοις μὲν αὐτοῖς εἴκων, πεπαυμένοις
δὲ ἐπιτιθέμενος. Ὁρᾷς, ὅτι οὐ πάντα χάριτι, ἀλλὰ
καὶ οἰκείᾳ σπουδῇ διῴκουν; Κἀκεῖθεν ἀπέπλευσαν
εἰς Ἀντιόχειαν, ὅθεν ἦσαν παραδεδομένοι τῇ χάριτι
τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργον, ὃ ἐπλήρωσαν.
Ιππόλυτος. Chronicon (2115: 036)

“Hippolytus Werke, vol. 4, 2nd edn.”, Ed. Helm, R. (post A. Bauer)
Berlin: Akademie–Verlag, 1955; Die griechischen christlichen
Schriftsteller 46.Section 469, line 2
(211) Ἀπὸ Λευκοθείου εἰς Κύβερναν στάδιοι νʹ.

(212) Ἀπὸ Κυβέρνης ἐπὶ Ἀρτέμιδος ναὸν στάδιοι νʹ.
(213) Ἀπὸ
Ἀρτέμιδος ναοῦ ἐπὶ ποταμὸν πλωτὸν Μέλανον στάδιοι θʹ. Γίνονται
οὖν οἱ πάντες ὁμοῦ ἀπὸ Κιλικίων πυλῶν ἕως τοῦ Μέλανος ποταμοῦ
στάδιοι ͵δνʹ.
[Λοιπὸν Παμφυλία]
(214) Ἀπὸ Μέλανος ποταμοῦ εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.

(215) Ἀπὸ
Σίδης εἰς Ἀττάλειαν στάδιοι τνʹ. ἀπὸ Ἀτταλείας εἰς τὸ Κωρύκιον ἐμπό-
ριον στάδιοι τʹ, ἀπὸ δὲ τοῦ Κωρυκίου ἐμπορίου εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.
ἀπὸ Σίδης εἰς τὸν Ἀκάμαντα στάδιοι ͵ασʹ.
(216) ἀπὸ Σίδης εἰς
Σελεύκειαν στάδιοι πʹ.
(217) Ἀπὸ Σελευκείας εἰς ποταμὸν πλωτὸν
καλούμενον Εὐρυμέδοντα καὶ Κυνοσάριον στάδιοι ρʹ.
(219) Ἀπὸ
Κυνοσαρίου ἐπὶ ποταμὸν καλούμενον Κέστρον στάδιοι ξʹ. ἀναπλεύσαντι
17
τὸν
ποταμὸν πόλις ἐστὶ Πέργη.
Ιππόλυτος. Chronicon Section 476, line 1
(219) Ἀπὸ

Κυνοσαρίου ἐπὶ ποταμὸν καλούμενον Κέστρον στάδιοι ξʹ. ἀναπλεύσαντι
τὸν ποταμὸν πόλις ἐστὶ Πέργη.
(220) Ἀπὸ τοῦ Κέστρου ἐπὶ Ῥουσκό-
ποδα στάδιοι*.
(221) Ἀπὸ Ῥουσκόποδος ἐπὶ Μάσουραν καὶ τοὺς
Καταράκτας στάδιοι νʹ.
(222) Ἀπὸ Μασούρας εἰς Μυγδάλην στάδιοι
οʹ.
(223) Ἀπὸ Μυγδάλων εἰς Ἀττάλειαν στάδιοι ιʹ.
(224) Ἀπὸ Ἀτταλείας ἐπὶ χωρίον Τένεδον στάδιοι κʹ.
(225) Ἀπὸ Τενέδου εἰς Λύρναντα χωρίον στάδιοι ξʹ.
(226) Ἀπὸ Λύρναντος εἰς Φάσηλιν
στάδιοι*· ὑπὲρ τῆς πόλεως ὄρος μέγα [ὑπερ]κεῖται [Φάσηλις].
(227)
Ἐκ δὲ Φασίλιδος εἰς Κώρυκον στάδιοι*.
(228) Ἀπὸ Κωρύκου ἐπὶ
τὸν Φοινικοῦντα στάδιοι λʹ· ὑπὲρ αὐτοῦ μέγα ὄρος ὑψηλὸν κεῖται
Ιππόλυτος. Chronicon Section 477, line 2
ποταμὸν πόλις ἐστὶ Πέργη.

(220) Ἀπὸ τοῦ Κέστρου ἐπὶ Ῥουσκό-
ποδα στάδιοι*.
(221) Ἀπὸ Ῥουσκόποδος ἐπὶ Μάσουραν καὶ τοὺς
Καταράκτας στάδιοι νʹ.
(222) Ἀπὸ Μασούρας εἰς Μυγδάλην στάδιοι
οʹ.
(223) Ἀπὸ Μυγδάλων εἰς Ἀττάλειαν στάδιοι ιʹ.
(224) Ἀπὸ
Ἀτταλείας ἐπὶ χωρίον Τένεδον στάδιοι κʹ.
(225) Ἀπὸ Τενέδου εἰς
Λύρναντα χωρίον στάδιοι ξʹ.
(226) Ἀπὸ Λύρναντος εἰς Φάσηλιν
στάδιοι*· ὑπὲρ τῆς πόλεως ὄρος μέγα [ὑπερ]κεῖται [Φάσηλις].
18
(227)
Ἐκ δὲ Φασίλιδος εἰς Κώρυκον στάδιοι*.
(228) Ἀπὸ Κωρύκου ἐπὶ
τὸν Φοινικοῦντα στάδιοι λʹ· ὑπὲρ αὐτοῦ μέγα ὄρος ὑψηλὸν κεῖται Ὄλυμ-
πος καλούμενον.
(229) Ἀπὸ Φοινικοῦντος εἰς Κράμβουσαν στάδιοι
Άννα Κομνηνή. Αλεξιάς. (2703: 001)“Anna Comnène. Alexiade, 3

vols.”, Ed. Leib, B.Paris: Les Belles Lettres, 1:1937; 2:1943; 3:1945,
Repr. 1–2:1967.Book 14, chapter 1, section 2, line 6
Καταλαβὼν οὖν τὴν ἰδίαν παρεμβολὴν καὶ παραδοὺς τὸ

στράτευμα τοῖς ἐπ' αὐτῷ τούτῳ ἀπεσταλμένοις παρὰ τοῦ
αὐτοκράτορος, εἰς μονῆρες εἰσελθὼν τὴν Λογγιβαρδίαν
κατέλαθεν. Οὐ πλείω δὲ τῶν ἓξ μηνῶν ἐπιβιοὺς τὸ κοινὸν
ἀπεδεδώκει χρέος.
Ὁ δὲ αὐτοκράτωρ τῆς τῶν Κελτῶν
ἔτι φροντίδος εἴχετο· καὶ τὰ κατ' αὐτοὺς εὖ διαθέμενος
τῆς πρὸς τὸ Βυζάντιον φερούσης ἥψατο. Ἐπανελθὼν δὲ
οὐ πρὸς ἀνέσεις καὶ ἀναπαύλας ἀνέκλινεν ὅλως, ἀλλὰ λογι-
ζόμενος αὖθις ὅπως τὰ κατὰ τὴν παραλίαν τῆς Σμύρνης
καὶ μέχρις αὐτῆς Ἀτταλείας οἱ βάρβαροι τελείως ἠρίπω-
σαν, ἐν δεινῷ ἐποιεῖτο εἰ μὴ καὶ τὰς πόλεις αὖθις ἐς τὴν
προτέραν ἐπαναγάγοι κατάστασιν καὶ τὸν πρῴην ἀποδοίη
κόσμον καὶ τοὺς ἁπανταχῆ σκεδασθέντας ἐποίκους αὐταῖς
ἐπανασώσοιτο. Οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ περὶ τῆς τοῦ Ἀττάλου
ἀμεριμνίαν εἶχεν, ἀλλὰ πολλὴν ἐποιεῖτο τὴν περὶ αὐτῆς
φροντίδα.
Ὁ Φιλοκάλης οὖν Εὐμάθιος (ἀνὴρ δὲ οὗτος
ἐπηβολώτατος καὶ τῶν ἐπιφανῶν οὐ γένει μόνον, ἀλλὰ καὶ
φρονήσει τῶν πολλῶν διαφέρων, ἐλευθέριος καὶ γνώμην καὶ
χεῖρα, πιστὸς μὲν πρὸς Θεὸν καὶ τοὺς φίλους,
Άννα Κομνηνή. Αλεξιάς. Book 14, chapter 1, section 3, line 10
Ὁ Φιλοκάλης οὖν Εὐμάθιος (ἀνὴρ δὲ οὗτος

ἐπηβολώτατος καὶ τῶν ἐπιφανῶν οὐ γένει μόνον, ἀλλὰ καὶ
φρονήσει τῶν πολλῶν διαφέρων, ἐλευθέριος καὶ γνώμην καὶ
χεῖρα, πιστὸς μὲν πρὸς Θεὸν καὶ τοὺς φίλους, πρὸς δὲ
τοὺς δεσπότας εὔνους εἴπερ τις ἄλλος, τῆς μέντοι στρα-
τιωτικῆς παιδείας πάμπαν ἀμύητος· οὔτε γὰρ τόξον καὶ
19
νευρὰν ἐπὶ μαζὸν ἕλκειν ᾔδει οὔτε θυρεῷ σκέπεσθαι· τἆλλα

δὲ δεινότατος, λόχους τε ἐφιστᾶν καὶ διὰ παντοίων μη-
χανημάτων τοὺς πολεμίους ἡττᾶν) οὗτος προσελθὼν τῷ
αὐτοκράτορι τὴν τῆς Ἀτταλείας φρουρὰν ἐπιμελῶς ᾐτεῖτο.
Γινώσκων οὖν τὸ ποικίλον τῶν αὐτοῦ νοημάτων τε καὶ
ἐγχειρήσεων ὁ αὐτοκράτωρ καὶ τὴν συμπαρομαρτοῦσαν
αὐτῷ εὐτυχίαν, ἥτις ποτέ ἐστί τε καὶ λέγεται, οὐδὲ γὰρ
οἱᾳδήτινι ἐπιβαλών ποτε πράξει διημάρτηκε τοῦ σκοποῦ,
πείθεται διὰ ταῦτα καὶ δυνάμεις ἀποχρώσας αὐτῷ δίδωσι,
πολλὰ ὑποθέμενος καὶ ἐντειλάμενος ἐν πᾶσι νουνεχεῖς τὰς
ἐπιχειρήσεις ποιεῖσθαι.
Ὁ δὲ καταλαβὼν τὴν Ἄβυδον
αὐτίκα τὸν ἀναμεταξὺ διαπλῳσόμενος πορθμὸν καταλαμ-
βάνει τὸ Ἀτραμύτιον.
Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum (3018: 001)

“Georgius Cedrenus Ioannis Scylitzae ope, 2 vols.”, Ed. Bekker, I.
Bonn: Weber, 1:1838; 2:1839; Corpus scriptorum historiae Byzantinae.
Volume 2, page 424, line 2
τοῦ δουκὸς Ἀντιοχείας τοῦ Βούρτζη πρῶτον ἐκκλίναντος, εἴτε

διὰ δειλίαν εἴτε διὰ κακουργίαν· ἐλέγετο γὰρ ἀμφότερα. κατέσχε
δὲ καὶ τὸ στρατόπεδον ἅπαν σὺν τῇ ἀποσκευῇ, καὶ πλοῦτον ἐντεῦ-
θεν περιεβάλετο ἄπειρον. ἐκεῖθεν αὖθις ἐπὶ τὸ λεγόμενον ἔρχεται
Τζαμανδόν· πόλις δὲ ἡ Τζαμανδὸς ἐν ἀποκρήμνῳ πέτρᾳ κειμένη,
πολυάνθρωπος καὶ πλούτῳ περιβριθής. ἥντινα παρ' ἑκόντων
λαβὼν τῶν ἐντοπίων πλοῦτον συνέλεξεν οὐκ ὀλίγον. αὕτη ἡ νίκη
πολλοὺς τῶν τῷ βασιλεῖ προσκειμένων κατέσεισε καὶ αὐτομολῆσαι
πρὸς τὸν Σκληρὸν ἠνάγκασεν· ὅ τε γὰρ Βούρτζης πρῶτος αὐτο-
μολεῖ τῷ Σκληρῷ καὶ ὁ πατρίκιος Ἀνδρόνικος καὶ δοὺξ ὁ Λυδὸς
σὺν τοῖς υἱέσι. καὶ Ἀτταλεῖς δεσμὰ περιθέντες τῷ ναυάρχῳ τοῦ
βασιλέως τῷ Κουρτίκῃ Μιχαὴλ προσχωροῦσι μετὰ παντὸς τοῦ
στόλου, στρατηγεῖν παρὰ τοῦ Σκληροῦ πεμφθέντι τῶν Κιβυρ-
ραιωτῶν.
Ὧν ἀγγελθέντων τῷ βασιλεῖ καὶ τῷ παρακοιμωμένῳ, βου-
λῆς προτεθείσης ἔδοξε τῶν τῷ βασιλεῖ ᾠκειωμένων τινὰ ἰσοτύραν-
νον εἰληφότα ἀρχὴν καὶ ἀνεύθυνον, καὶ ἐξουσίαν ἔχοντα τιμαῖς τε
προβιβάζειν καὶ δώροις καταπλουτίζειν τοὺς προσχωροῦντας, χω-
ρῆσαι κατὰ τοῦ τυράννου. ἤρεσεν ἡ γνώμη, καὶ πέμπεται Λέων
ὁ τοῦ βασιλέως πρωτοβεστιάριος, σύμβουλον εἰληφὼς καὶ Ἰωάν-
νην τινὰ πατρίκιον, ἄνδρα ἐπίσημον καὶ ἐπὶ λόγων
20
Κωνσταντίνος 7ος Ποφυρογέννητος. De administrando imperio

(3023: 008)“Constantine Porphyrogenitus. De administrando imperio,
2nd edn.”, Ed. Moravcsik, G.Washington, D.C.: Dumbarton Oaks, 1967;
Corpus fontium historiae Byzantinae 1 (= Dumbarton Oaks Texts
1).Chapter 50, line 170
σταντίνου, τοῦ φιλοχρίστου δεσπότου, τοῦ τὸ πρῶτον, συνούσης αὐτῷ

καὶ Ζωῆς τῆς μητρὸς αὐτοῦ, γέγονεν ἡ Λυκανδὸς στρατηγίς, καὶ πρῶτος
Λυκανδοῦ στρατηγὸς ὠνομάσθη ὁ πατρίκιος Μελίας, δηλονότι τῷ τότε
καιρῷ αὐτοῦ κλεισουράρχου ἐν Λυκανδῷ τυγχάνοντος. Ὁ δὲ αὐτὸς
Μελίας – διά τε τὴν συνοῦσαν αὐτῷ πρὸς τὸν βασιλέα τῶν Ῥωμαίων
πίστιν καὶ τὰς πολλὰς καὶ ἀπείρους αὐτοῦ κατὰ Σαρακηνῶν ἀνδραγαθίας
– μετέπειτα μάγιστρος ἐτιμήθη.
Ἰστέον, ὅτι ἡ Ἄβαρα τοῦρμα ἦν ὑπὸ τὸ θέμα Σεβαστείας, ἐπὶ δὲ
Ῥωμανοῦ δεσπότου γέγονεν κλεισοῦρα.
Ἰστέον, ὅτι τύπος ἐκράτησεν παλαιὸς τὸν κατεπάνω Μαρδαϊτῶν
Ἀτταλείας παρὰ τοῦ βασιλέως δηλονότι προβάλλεσθαι, διὸ καὶ παρὰ
Λέοντος, τοῦ μακαριωτάτου βασιλέως, κατεπάνω προεβλήθη Σταυράκιος
ὁ Πλατὺς ἐπονομαζόμενος, ὃς χρόνους μὲν διέπρεψεν ἱκανούς, οὐχὶ

καλῶς δὲ καὶ τὰ τέλη διέθηκεν. Τοῦ γὰρ πρωτοσπαθαρίου Εὐσταθίου
καὶ ἀσηκρῆτις ἐν τῷ τῶν Κιβυρραιωτῶν θέματι ἐκ προσώπου
ἀποσταλέντος, φθόνοι τινὲς ἀναμεταξὺ τούτων καὶ μάχαι γεγόνασιν· ὅ τε
γὰρ Σταυράκιος ὁ Πλατὺς εἰς τὸν πατρίκιον Ἡμέριον καὶ λογοθέτην
τοῦ δρόμου θαρρῶν, ὡς ἅτε παρ' αὐτοῦ εἰς τὸν βασιλέα μεσιτευθείς,
τῷ ἐκ προσώπου Εὐσταθίῳ ἀντέπιπτεν, καὶ μάλιστα ἐναντίως εἶχεν,
ἐν οἷς αὐτὸν ἑώρα ἔξω τοῦ δέοντός τι διαπραττόμενον ἢ καὶ
προστάττοντα,

Chapter 50, line 214
πατρικίου Δαμιανοῦ δοῦλος, ἐπεὶ πολλὴν παρρησίαν εἶχεν τῷ τότε καιρῷ

ὁ πρωτοσπαθάριος οὗτος Χασὲ πρὸς τὸν κύριν Ἀλέξανδρον, τὸν βασιλέα,
ὡσαύτως καὶ ὁ πρωτοσπαθάριος Νικήτας, ὁ ἀδελφὸς τοῦ Χασέ, ὁ καὶ

τῶν Κιβυρραιωτῶν στρατηγὸς γεγονὼς παρὰ αὐτοῦ τοῦ κυροῦ Ἀλεξάν-
δρου βασιλέως, ὁ Νικήτας οὖν οὗτος, ὁ ἀδελφὸς τοῦ προρρηθέντος
21
Χασέ, τὸν βασιλέα ᾐτήσατο, ὅτι· «Ὡς ἀρχαῖόν σου φίλον εὐεργετεῖν με
πρέπον ἐστίν, ἓν δὲ πρὸς τὴν βασιλείαν σου αἴτημα ἔχω, καὶ δίκαιόν
ἐστιν
εἰσακοῦσαί μου». Τοῦ δὲ βασιλέως διαπορουμένου καὶ ἀντερωτῶντος,
τί ἂν εἴη τοῦτο τὸ αἴτημα, καὶ ὅπερ ἐάν ἐστιν, ὑπακοῦσαι ὑποσχομένου,
ὁ προρρηθεὶς Νικήτας ᾐτήσατο, ὅτι· «Τὸν υἱόν μου, αἰτοῦμαι, ἵνα ποιήσῃ
ἡ βασιλεία σου κατεπάνω τῶν Μαρδαϊτῶν Ἀτταλείας», οὕτινος ὁ βασι-

λεὺς τῇ αἰτήσει πεισθείς, ἐπὶ προελεύσεως εἰσαγαγὼν ἐπὶ τοῦ Χρυσο-
τρικλίνου τὸν υἱὸν τοῦ πρωτοσπαθαρίου Νικήτα, τὸν
σπαθαροκανδιδᾶτον
Ἀβέρκιον, προεβάλετο αὐτὸν κατεπάνω τῶν Μαρδαϊτῶν Ἀτταλείας,
καθὼς καὶ ὁ μακάριος Λέων ὁ βασιλεὺς πρότερον Σταυράκιον τὸν
Πλατὺν
ἐπονομαζόμενον. Καὶ ὁ ἐξ ἀρχῆθεν παλαιὸς ἔχων τύπος, καθὼς ἐν
ἀρχαῖς εἴρηται, ὑπὸ τοῦ βασιλέως προβάλλεσθαι τὸν κατεπάνω Μαρ-
δαϊτῶν.
Ἰστέον, ὅτι ἐπὶ βασιλέως τοῦ Θεοφίλου παρακοιμώμενος γέγονεν
Σχολαστίκιος ὀστιάριος, ἐπὶ δὲ Μιχαήλ, υἱοῦ Θεοφίλου, παρακοιμώμενος

Chapter 50, line 217
τῶν Κιβυρραιωτῶν στρατηγὸς γεγονὼς παρὰ αὐτοῦ τοῦ κυροῦ Ἀλεξάν-

δρου βασιλέως, ὁ Νικήτας οὖν οὗτος, ὁ ἀδελφὸς τοῦ προρρηθέντος
Χασέ,
τὸν βασιλέα ᾐτήσατο, ὅτι· «Ὡς ἀρχαῖόν σου φίλον εὐεργετεῖν με πρέπον
ἐστίν, ἓν δὲ πρὸς τὴν βασιλείαν σου αἴτημα ἔχω, καὶ δίκαιόν ἐστιν
εἰσακοῦσαί μου». Τοῦ δὲ βασιλέως διαπορουμένου καὶ ἀντερωτῶντος,
τί ἂν εἴη τοῦτο τὸ αἴτημα, καὶ ὅπερ ἐάν ἐστιν, ὑπακοῦσαι ὑποσχομένου,
ὁ προρρηθεὶς Νικήτας ᾐτήσατο, ὅτι· «Τὸν υἱόν μου, αἰτοῦμαι, ἵνα ποιήσῃ
ἡ βασιλεία σου κατεπάνω τῶν Μαρδαϊτῶν Ἀτταλείας», οὕτινος ὁ βασι-

λεὺς τῇ αἰτήσει πεισθείς, ἐπὶ προελεύσεως εἰσαγαγὼν ἐπὶ τοῦ Χρυσο-
τρικλίνου τὸν υἱὸν τοῦ πρωτοσπαθαρίου Νικήτα, τὸν
σπαθαροκανδιδᾶτον
Ἀβέρκιον, προεβάλετο αὐτὸν κατεπάνω τῶν Μαρδαϊτῶν Ἀτταλείας,
καθὼς καὶ ὁ μακάριος Λέων ὁ βασιλεὺς πρότερον Σταυράκιον τὸν
Πλατὺν
ἐπονομαζόμενον. Καὶ ὁ ἐξ ἀρχῆθεν παλαιὸς ἔχων τύπος, καθὼς ἐν
ἀρχαῖς εἴρηται, ὑπὸ τοῦ βασιλέως προβάλλεσθαι τὸν κατεπάνω Μαρ-
δαϊτῶν.
22
Ἰστέον, ὅτι ἐπὶ βασιλέως τοῦ Θεοφίλου παρακοιμώμενος γέγονεν

Σχολαστίκιος ὀστιάριος, ἐπὶ δὲ Μιχαήλ, υἱοῦ Θεοφίλου, παρακοιμώμενος
Δαμιανὸς πατρίκιος, καὶ μετὰ τοῦτον ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ γέγονεν παρακοιμώ-
μενος Βασίλειος, ὁ φιλόχριστος βασιλεύς. Ἐπὶ δὲ Βασιλείου, τοῦ φιλο-
χρίστου δεσπότου, παρακοιμώμενος οὐ γέγονεν δι' ὅλης τῆς αὐτοῦ
Κωνσταντίνος 7ος Ποφυρογέννητος. De thematibus (3023: 009)

“Costantino Porfirogenito. De thematibus”, Ed. Pertusi, A.
Vatican City: Biblioteca Apostolica Vaticana, 1952; Studi e Testi 160.
Asia-Europe Asia, chapter 1, line 15
ᾗ κατοικοῦσιν Ἰνδοὶ καὶ Αἰθίοπες καὶ Αἰγύπτιοι, λέγεται δυτικὸν μέσον

καὶ Ἀσία μικρά· ἡ γὰρ Ἀνατολή, καθώσπερ ἔφημεν, Ἰνδῶν ἐστι καὶ
Αἰθιόπων καὶ Αἰγυπτίων καὶ τῶν λοιπῶν τῶν Ἀνατολὴν κατοικούντων.
Ὅμως ἵνα μὴ μακρολογῶμεν καὶ δοκῶμέν τισι τερατεύεσθαι περὶ τῆς τῶν
θεμάτων ὀνομασίας, συντομώτερον ἐροῦμεν ὡς ἔχει αὐτὴ ἡ ἀλήθεια.

Τὸ τοίνυν Ἀνατολικὸν θέμα, ὡς νῦν ὀνομάζεται, ἐκ πέντε ἐθνῶν τὴν
ὅλην κατοικίαν ἔσχηκεν. Ἀρχὴν γὰρ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς κωμοπόλεως τῆς ὀνο-
μαζομένης Μηροῦ πεποίηται, καὶ λέγεται Φρυγία Σαλουταρία ἕως τοῦ
Ἰκονίου. Τὰ δὲ πρόσοικα τῶν Ἰσαύρων τὰ πρὸς τὸν Ταῦρον καλεῖται
Λυκαονία. Τὰ δὲ πρὸς θάλασσαν καὶ τὸν νότον καὶ τὰ τοῦ καλουμένου
Ψυχροῦ ὄρη καὶ ἕως αὐτῆς Ἀτταλείας καλεῖται Παμφυλία. Τὰ δὲ ἄνω
καὶ μεσόγαια καλεῖται Πισιδία. Τὰ δὲ ἀπὸ τοῦ Ἀκροϊνοῦ καὶ μέχρι τοῦ
Ἀμωρίου καλεῖται Φρυγία Καπατιανή. Τὰ δὲ πρὸς θάλασσαν νεύοντα
καὶ διορίζοντα τὴν Καρίαν καλεῖται Λυκία. Ὅσα μὲν οὖν εἰσι μεσόγαια
καὶ πρόσοικα τῷ Ταύρῳ καὶ διήκοντα μέχρι τῶν ὁρίων Καππαδοκίας κα-
λεῖται Ἀνατολικά· μέρη γάρ εἰσι τοῦ Ἀνατολικοῦ θέματος. Ἐνταῦθα
τοίνυν τὸ τοῦ Ἀνατολικοῦ θέματός ἐστι πέρας, ἀρχὴν μὲν ἔχον ἀπὸ τῆς
Μηροῦ, ἥ ἐστι τέλος τοῦ Ὀψικίου, τερματίζον δὲ μέχρι τῶν ὁρίων Ἰσαυ-
ρίας πρὸς μῆκος· πρὸς δὲ πλάτος ἔχει μὲν ἐξ ἀριστερῶν μέρη τινὰ τοῦ
Βουκελλαρίου καὶ τὴν ἀρχὴν τῆς Καππαδοκίας· πρὸς δὲ δεξιὰν τήν τε
Ἰσαυρίαν καὶ τὴν ἀρχὴν τῶν μερῶν τοῦ Κιβυρραιώτου.
Ιωάννης Σκυλίτζης Synopsis historiarum (3063: 001)

“Ioannis Scylitzae synopsis historiarum”, Ed. Thurn, J.
Berlin: De Gruyter, 1973; Corpus fontium historiae Byzantinae 5. Series
Berolinensis.Emperor life Bas2+Const8, section 4, line 38
τοὺς μισθοφόρους, τρέπει τε εἰς φυγὴν καὶ πολὺν ἐργάζεται φόνον, τοῦ
δουκὸς Ἀντιοχείας τοῦ Βούρτζη πρῶτον ἐγκλίναντος, εἴτε διὰ δειλίαν
23
εἴτε διὰ κακουργίαν. ἐλέγετο γὰρ ἀμφότερα. κατέσχε δὲ καὶ τὸ

στρατόπεδον ἅπαν σὺν τῇ ἀποσκευῇ, καὶ πλοῦτον ἐντεῦθεν περιεβάλετο
ἄπειρον. ἐκεῖθεν αὖθις ἐπὶ τὸ λεγόμενον ἔρχεται Τζαμανδόν. πόλις δὲ ἡ
Τζαμανδὸς ἐν ἀποκρήμνῳ πέτρᾳ κειμένη, πολυάνθρωπος καὶ πλούτῳ
περιβριθής.
ἥντινα παρ' ἑκόντων λαβὼν τῶν ἐγχωρίων πλοῦτον συνέλεξεν οὐκ
ὀλίγον.
αὕτη ἡ νίκη πολλοὺς τῶν τῷ βασιλεῖ προσκειμένων κατέσεισε καὶ
αὐτομολῆσαι πρὸς τὸν Σκληρὸν ἠνάγκασεν. ὅ τε γὰρ Βούρτζης πρῶτος
αὐτομολεῖ τῷ Σκληρῷ καὶ ὁ πατρίκιος Ἀνδρόνικος καὶ δοὺξ ὁ Λυδὸς σὺν
τοῖς υἱέσι. καὶ Ἀτταλεῖς δεσμὰ περιθέντες τῷ ναυάρχῳ τοῦ βασιλέως τῷ
Κουρτικίῳ Μιχαὴλ προσχωροῦσι μετὰ παντὸς τοῦ στόλου, στρατηγεῖν

παρὰ τοῦ Σκληροῦ πεμφθέντι τῶν Κιβυρραιωτῶν.
Ὧν ἀγγελθέντων τῷ βασιλεῖ καὶ τῷ παρακοιμωμένῳ, βουλῆς
προτεθείσης ἔδοξε τῶν τῷ βασιλεῖ ᾠκειωμένων τινὰ ἰσοτύραννον εἰλη-
φότα ἀρχὴν καὶ ἀνεύθυνον, καὶ ἐξουσίαν ἔχοντα τιμαῖς τε προβιβάζειν
καὶ δώροις καταπλουτίζειν τοὺς προσχωροῦντας, χωρῆσαι κατὰ τοῦ
τυράννου. ἤρεσεν ἡ γνώμη, καὶ πέμπεται Λέων ὁ τοῦ βασιλέως πρωτο-
βεστιάριος, σύμβουλον εἰληφὼς καὶ Ἰωάννην τινὰ πατρίκιον, ἄνδρα
ἐπίσημον καὶ ἐπὶ λόγων ἕξει βεβοημένον, ἐξουσίαν ἐκ βασιλέως
Leo Diaconus Hist., Historia (3069: 001)

“Leonis diaconi Caloënsis historiae libri decem”, Ed. Hase, K.B.
Bonn: Weber, 1828; Corpus scriptorum historiae Byzantinae.
Page 170, line 13
ὃς πρὸς τῶν κρατούντων τὸ τοῦ Δομεστίκου τῶν Σχολῶν ὑποζω-

σάμενος ἀξίωμα, ἀντίπαλος τῷ Σκληρῷ κατὰ τὴν Παγκάλειαν
παρετάξατο. ἱππήλατον τοῦτο πεδίον, τῷ Ἀμωρίῳ προσέγγιον.
ὅπου δὴ καὶ παρὰ τὸ μεταίχμιον ῥάβδῳ κατὰ τοῦ κρανίου πληγεὶς
ὁ Φωκᾶς, τοῦ ἵππου τε κατενέχθη καὶ εἰς γῆν κατεβλήθη· καὶ κἂν
ἥλω τῶν ἐναντίων καὶ ἀκλεῶς παραπώλετο, εἰ μὴ ὡς εἷς τῶν πολ-
λῶν παρώφθη παρὰ τῶν δυσμενῶν, ἠγνοηκότων αὐτὸν, ἐπελθοῦ-
σα δὲ ἡ νὺξ τοῦτον διέσωσεν. ὁ δὲ Σκληρὸς, ταῖς τοιαύταις νί-
καις ἐπαρθείς τε καὶ φρενωθεὶς, ἀνυπόστατός τις καὶ ἀκαταγώνι-
στος ἐνομίζετο. ἐντεῦθεν τήν τε Νίκαιαν, καὶ Ἄβυδον, καὶ
Ἀττάλειαν τῷ πολεμεῖν παρεστήσατο, καὶ τὴν τῆς Ἀσίας ἐπε-
ποιήσατο Ῥωμαϊκὴν ἐπικράτειαν· καὶ πλείστας τριήρεις προσεί-
ληφε, καὶ θαλασσοκρατῶν μεγάλα τοὺς ἐμπόρους ἐσίνετο, καὶ
αὐτὴν ἤδη τὴν βασιλεύουσαν, τὰς σιτηγοὺς φορτίδας οὐκ ἐῶν εἰς
24
αὐτὴν ἀναπλέειν κατὰ τὸ πρότερον· ἕως οὗ ἐκ Βυζαντίου πυρφόροι

νῆες πρὸς τῶν κρατούντων λαθραίως ἐξαπεστάλησαν. ἃς Βάρδας
Μάγιστρος ὁ Παρσακουτηνὸς ἄγων, αἰφνίδιον τῇ Ἀβύδῳ προς-
ορμισθεὶς, τάς τε τριήρεις τοῦ τυράννου κατέφλεξε, καὶ τὴν τῶν
στρατιωτῶν κατηκόντισε φάλαγγα, καὶ τὸ φρούριον εἴληφεν. αὖθις
δὲ ὁ Φωκᾶς, χεῖρα περὶ αὑτὸν πλείστην στρατιωτῶν ἠθροικὼς,
τῷ Σκληρῷ ἐπιτίθεται, καὶ τοῦτον τρεψάμενος ἐν Ἐκβατάνοις
Μιχαήλ Ατταλειάτης. Historia (3079: 001)“Michaelis Attaliotae

historia”, Ed. Bekker, I.Bonn: Weber, 1853; Corpus scriptorum historiae
Byzantinae.Page 3, line 3t
ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΦΩΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΦΩΝΗΘΕΙΣ ΠΑΡΑ ΜΙΧΑΗΛ

ΜΑΓΙΣΤΡΟΥ ΒΕΣΤΟΥ ΚΑΙ ΚΡΙΤΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΑΛΕΙΑΤΟΥ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΟΝ ΒΟΤΑΝΕΙΑΤΗΝ.
Σὺ μέν, ὦ θειότατε βασιλεῦ, πᾶσαν παιδείαν ἔν τε στρα-

τιωτικοῖς ὅπλοις καὶ μάχαις καὶ στρατηγίαις παντοδαπαῖς
καὶ ἀνδραγαθίαις καὶ πρὸ τῆς βασιλείας ἐξησκηκώς, καὶ φιλ-
άνθρωπος πᾶσι καὶ γαληνὸς καὶ παντὸς τύφου φαινόμενος
ὑψηλότερος, ποθεινότατος ἐλογίζου καὶ τῆς πρώτης καὶ βα-
σιλικῆς ἀξίας ἐπάξιος· βασιλεύσας δὲ ψήφῳ θεοῦ καὶ ἱκε-
σίᾳ πάντων ὁμοῦ καὶ συνθήκῃ τῶν τὰ σὰ γινωσκόντων ὑπερ-
φυῆ προτερήματα, τὸν πλοῦτον τῆς σῆς ἀγαθότητος ἔτι μᾶλ-
λον τοῖς πᾶσιν ἐξέχεας ἀφθονώτατα, ὅσῳ καὶ τὴν τιμὴν
Μιχαήλ Ατταλειάτης. Historia Page 7, line 4t
ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΤΕΘΕΙΣΑ ΠΑΡΑ ΜΙΧΑΗΛ, ΑΙΔΕΣΙΜΩΤΑΤΟΥ

ΚΡΙΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΗΛΟΥ, ΤΟΥ
ΑΤΤΑΛΕΙΑΤΟΥ.
Τὸ τῆς ἱστορίας χρῆμα πολλοῖς τῶν πάλαι σοφῶν σπου-

δασθὲν οὐ παρέργως, χρήσιμον ἐς τὰ μάλιστα κατεφάνη τῷ
βίῳ, τοὺς τῶν ἀρίστων καὶ μὴ τοιούτων βίους ἀνακαλύπτον,
καὶ πράξεις ἐπιφανεῖς ἐξ ἀνεπιλήπτου βουλῆς καὶ σπουδῆς
διαγράφον, καὶ ἀδοξίας αὖ πάλιν ἐκ δυσβουλίας ἢ ὀλιγωρίας
25
τῶν προεστώτων τοῖς πράγμασιν, ἐξαιρέτως δὲ τῶν ἀρχικὴν

μετιόντων ἀξίαν, ὅπως ἄλλοι μὲν ἐξ ἐπιμελοῦς στρατηγίας
προφανεῖς κινδύνους κατηγωνίσαντο, καὶ ὅπως ἕτεροι, τῆς νί-
κης ἤδη προσμειδιᾶν ἐπειγομένης αὐτοῖς, διέφθειραν τὰς ἐπὶ
τὸ κρεῖττον ἐλπίδας, μὴ συνετῶς χρησάμενοι τοῖς ἐμπίπτουσι.
Νικήτας Χωνιάτης. Historia (= Χρονικὴ διήγησις) (3094: 001)“Nicetae

Choniatae historia, pars prior”, Ed. van Dieten, J.Berlin: De Gruyter,
1975; Corpus fontium historiae Byzantinae 11.1. Series
Berolinensis.Reign Halosis,pt1, page 639, line of page 27
... ψυχήν μου, ἀνελῶ τῇ μαχαίρᾳ μου, κυριεύσει ἡ χείρ μου.”

Πολλοὶ τοίνυν μέτριον συγκροτήσαντες στόλον καὶ ἱππότας βραχεῖς
μισθωσάμενοι Ῥωμαϊκαῖς ἐγκατεκολπίζοντο νήσοις ὡς πάντῃ πάντως
ἐρημαζούσαις τοῦ ἐπαρήξοντος. ὅθεν πειραταί τινες Γενουῖται, περι-
ψήματα ἀνδρῶν καὶ ἀμβλώματα, οὐ κατὰ τοῦτο μέν τινος ὑπερφέροντες,
κατὰ δ' ἐκεῖνο τὰ δεύτερα φέροντες, ἀλλ' ἁπανταχῇ πονήρως πράτ-
τοντες καὶ δυσδαιμόνως, στρογγύλων πέντε νηῶν ὁθενοῦν εὐπορή-
σαντες καὶ σκάφη τρίκροτα κατηρτικότες πρὸς τοῖς εἴκοσι τέσσαρα ἐς
τὴν Κρήτην διαπλωΐζονται· καὶ πλασάμενοι τοὺς ἐμπόρους, εἶτα ἐπι-
θέμενοι ὡς πολέμιοι, τῆς νήσου ξυμπάσης κατίσχυσαν εὐμαρέστατα.
Τότε καὶ ὁ κρατῶν Ἰκονίου Καϊχοσρόης κατὰ τῆς Ἀτταλείας ἐστρά-
τευσεν, αὐτοβοεὶ τὴν πόλιν ἑλεῖν φανταζόμενος ὡς οὐχ ἱκανὴν οὖσαν
ἑαυτὴν διασώσασθαι. τὴν δ' ἐκείνου ἔφοδον προεγνωκότες ὅ τε πολί-
αρχος Ἀλδεβραντῖνος καὶ οἳ σὺν αὐτῷ τοῖς κοινοῖς ἐπεστάτουν πράγ-
μασι πέμψαντες ἐς Κύπρον συμμαχίαν ἐκεῖθεν εἰλήφασι πεζικοῦ στρα-
τεύματος, ἐς διακοσίους ἀριθμουμένην Λατίνους. κἀπειδήπερ εἰς χεῖρας
ὁ πόλεμος ἐγεγόνει καὶ περιείληφε τὴν πόλιν τὸ Περσικὸν στράτευμα,
οἱ ἐκ Λατίνων ἐς φάλαγγα πυκνωθέντες καὶ τοῖς Πέρσαις ἐποφθέντες
ἀπρόοπτοι τοῖς Ἀτταλεῦσιν ἐπήμυναν, καὶ οὕτω τῶν βαρβάρων
καταστάντων ἐς δέος, ἔκ τε τοῦ σφῶν στρατεύματος πολλοὶ διαφθεί-
ρονται καὶ Καϊχοσρόης ἐκεῖθεν μεθίσταται, μὴ πλείους ἡμερῶν τῶν
Ιωάννης Ζωναράς. ., Epitome historiarum (lib. 1–12) (3135:

001)“Ioannis Zonarae epitome historiarum, 3 vols.”, Ed. Dindorf,
L.Leipzig: Teubner, 1:1868; 2:1869; 3:1870.Volume 2, page 363, line 9
κείμενον ἀποθανοῦσα, σώφρων δὲ μετ' ἐκεῖνον,

ὥσπερ ὥρμησα, τὸν ἑαυτῆς προεμένη βίον. ἐσωζό-
26
μην δὲ καὶ σοί, Πομπήιε Μάγνε, γενήσεσθαι συμ-

φορά.” ὁ δὲ πρὸς ταῦτα “μίαν ἄρα, Κορνηλία, τύχην
ᾔδεις” ἔφη “τὴν ἀμείνονα, ἣ καὶ σὲ ἴσως ἐξηπάτησεν,
ὅτι μοι πλέον τοῦ συνήθους παρέμεινεν. ἀλλὰ καὶ
ταῦτα δεῖ φέρειν ἀνθρώπους ὄντας, καὶ τῆς τύχης ἔτι
πειρατέον. οὐ γὰρ ἀνέλπιστον ἐκ τούτων εἰς ἐκεῖνα
μεταπεσεῖν τὸν ἐξ ἐκείνων ἐν τούτοις γενόμενον.”
Ἀναλαβὼν δὲ τὴν γυναῖκα καὶ τοὺς φίλους ἐκομίζετο. καὶ εἰς Ἀττάλειαν
ἐλθών, πόλιν τῆς Παμφυλίας, εὗρε καὶ τριήρεις ἐκ Κιλικίας καὶ στρατιώ-
τας, καὶ πολλοὶ τῶν συγκλητικῶν περὶ αὐτὸν συνε-
λέγησαν. πολλῶν δὲ γενόμενος λογισμῶν, ἐνίκησε
τελευταῖον φεύγειν εἰς Αἴγυπτον. καὶ μαθὼν Πτο-
λεμαῖον διάγειν εἰς τὸ Πηλούσιον, ἐκεῖ κατηνέχθη.
Πτολεμαίου δὲ ὄντος κομιδῇ νέου διεῖπε τὰ πράγματα
Ποθεινὸς ὁ εὐνοῦχος. καὶ μαθὼν περὶ Πομπηίου
ἤθροισε βουλὴν τῶν παρ' αὐτῷ δυναμένων τὰ μέ-
γιστα. καὶ οἱ μὲν ἀπελαύνειν Πομπήιον συνεβού-
λευον, οἱ δὲ δέχεσθαι· ὁ δὲ Χῖος Θεόδοτος ὁ ῥήτωρ
Ιωάννης Ζωναράς. Lexicon “Iohannis Zonarae lexicon ex tribus

codicibus manuscriptis, 2 vols.”, Ed. Tittmann, J.A.H.Leipzig: Crusius,
1808, Repr. 1967.Alphabetic letter alpha, page 334, line 15
(Θηλυκόν.)
Ἀταυρώτη. ἁγνὴ, ἄμικτος. ταῦρος γὰρ τὸ αἰ-

δοῖον τοῦ ἀνδρός.
Ἀτασθαλία. κυρίως ἡ περὶ τὴν θαλείαν ἤτοι
τὴν εὐωχίαν ἄτη· ὡς παροινία ἡ περὶ τὸν οἶ-
νον ἀταξία. [ἢ παρὰ τὸ ἄτῃ θάλλειν καὶ αὔ-
ξεσθαι.]
Ἀττάλεια. πόλις Λυδίας. ἀπὸ Ἀττάλου Φιλαδέλφου κτίσαντος αὐτήν.
Ἀταλῇσιν. ἁπαλαῖς, νεογναῖς.
Ἀττικάς. στεριζούσας τοῦ καιροῦ.
Ἀτεκνία. ἡ ἀπαιδία καὶ ἡ λήθη. Δαβίδ· καὶ
ἀτεκνίαν τῇ ψυχῇ μου. ὡς διὰ τῶν τέκνων φυ-
λαττομένης τῆς μνήμης.
27
Ἀτέλεια. ἀλειτουργησία.
Ἀτημέλεια. καταφρόνησις.
Ἄτη. ἡ βλάβη. παρὰ τὸ τῶ τὸ λαμβάνω. [οἷον·
Κύκλωψ, τῆ, πίε οἶνον –
Γεώργιος Παχυμέρης. Συγγραφικαὶ ἱστορίαι (libri vii de Andronico

Palaeologo) “Georgii Pachymeris de Michaele et Andronico Palaeologis
libri tredecim, vol. 2”, Ed. Bekker, I.Bonn: Weber, 1835; Corpus
scriptorum historiae Byzantinae.Page 8, line 26
των Λατίνων, καὶ ὁποῖα ἔδρασαν. 13. περὶ Μιχαὴλ τοῦ δεσπότου,
ὅπως ὑποπτευθεὶς ἐπεσχέθη. 14. μάχη Κατελάνων καὶ Γεννουϊτῶν,
καὶ φόνος τοῦ μεγάλου δρουγγαρίου. 15. περὶ τοῦ κατὰ τὴν Μαγνη-
σίαν τεραστικοῦ θαύματος. 16. περὶ τοῦ κατὰ τὰς Σάρδεις τῶν ἡμετέ-
ρων ἐκ περινοίας ἀνδραγαθήματος. 17. περὶ τῆς τοῦ βασιλέως Μιχαὴλ
εἰς τὴν πόλιν ἐπανελεύσεως. 18. περὶ τῆς καταδρομῆς κατὰ τὸν Αἷμον
τοῦ Σφεντισθλάβου. 19. περὶ τῆς καταδίκης τοῦ δεσπότου Μιχαὴλ τοῦ
Ἀγγέλου. 20. περὶ τῆς εἰρήνης τῶν ἀποσχισθέντων ἀρχιερέων διὰ τὸν
Ἀθανάσιον. 21. περὶ τῶν καταλαβόντων τὴν περαίαν δεινῶν, καὶ
ἔτι τῶν ὁπηδήποτε, ἐξαγγελία. 22. θάνατος τοῦ πορφυρογεννήτου.
23. περὶ τοῦ μεγάλου καὶ ἔτι δουκός. 24. περὶ τοῦ Ἀτταλειώτου καὶ
τῶν Μαγνησιωτῶν καὶ τοῦ δούκα Νοστόγγου. 25. περὶ τῶν κατὰ τὴν
Τρίπολιν τὴν κατὰ Μαίανδρον συμβάντων. 26. περὶ τοῦ μεγάλου καὶ
ἔτι δουκὸς καὶ τῶν περὶ τὸν Ἀτταλειώτην. 27. περὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ
Χοιροβοσκοῦ τοῦ καὶ Ματζουκάτου λεγομένου. 28. ἐκστρατεία τοῦ βα-
σιλέως Μιχαὴλ εἰς τὰ περὶ δύσιν. 29. ἀνδραγαθία κατὰ Γεννουϊτῶν
τοῦ τῶν Λαζῶν ἄρχοντος Ἀλεξίου. 30. τὰ κατὰ τὴν Ἄννην τὴν κατὰ
δύσιν βασίλισσαν. 31. ἀπόδρασις Ἀλανῶν ἐκ τοῦ μεγάλου δουκός, καὶ
ἀνδραγαθία περὶ τὰς Πηγάς. 32. τεράστιον τελεσθὲν παρὰ τῆς ἁγίας
ὁσιομάρτυρος Θεοδοσίας.
ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ. πρόλογος. 1. περὶ τοῦ τῶν ἀνατολικῶν Τοχάρων

Palaeologo) Page 8, line 29
σίαν τεραστικοῦ θαύματος. 16. περὶ τοῦ κατὰ τὰς Σάρδεις τῶν ἡμετέ-
ρων ἐκ περινοίας ἀνδραγαθήματος. 17. περὶ τῆς τοῦ βασιλέως Μιχαὴλ
εἰς τὴν πόλιν ἐπανελεύσεως. 18. περὶ τῆς καταδρομῆς κατὰ τὸν Αἷμον
τοῦ Σφεντισθλάβου. 19. περὶ τῆς καταδίκης τοῦ δεσπότου Μιχαὴλ τοῦ
Ἀγγέλου. 20. περὶ τῆς εἰρήνης τῶν ἀποσχισθέντων ἀρχιερέων διὰ τὸν
Ἀθανάσιον. 21. περὶ τῶν καταλαβόντων τὴν περαίαν δεινῶν, καὶ
28
ἔτι τῶν ὁπηδήποτε, ἐξαγγελία. 22. θάνατος τοῦ πορφυρογεννήτου.

23. περὶ τοῦ μεγάλου καὶ ἔτι δουκός. 24. περὶ τοῦ Ἀτταλειώτου καὶ
τῶν Μαγνησιωτῶν καὶ τοῦ δούκα Νοστόγγου. 25. περὶ τῶν κατὰ τὴν
Τρίπολιν τὴν κατὰ Μαίανδρον συμβάντων. 26. περὶ τοῦ μεγάλου καὶ
ἔτι δουκὸς καὶ τῶν περὶ τὸν Ἀτταλειώτην. 27. περὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ
Χοιροβοσκοῦ τοῦ καὶ Ματζουκάτου λεγομένου. 28. ἐκστρατεία τοῦ βα-
σιλέως Μιχαὴλ εἰς τὰ περὶ δύσιν. 29. ἀνδραγαθία κατὰ Γεννουϊτῶν
τοῦ τῶν Λαζῶν ἄρχοντος Ἀλεξίου. 30. τὰ κατὰ τὴν Ἄννην τὴν κατὰ
δύσιν βασίλισσαν. 31. ἀπόδρασις Ἀλανῶν ἐκ τοῦ μεγάλου δουκός, καὶ
ἀνδραγαθία περὶ τὰς Πηγάς. 32. τεράστιον τελεσθὲν παρὰ τῆς ἁγίας
ὁσιομάρτυρος Θεοδοσίας.
ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ. πρόλογος. 1. περὶ τοῦ τῶν ἀνατολικῶν Τοχάρων
Κάνι τοῦ Καζάνη. 2. δημηγορία τοῦ βασιλέως πρὸς τοὺς σχιζομένους,
καὶ ἀπολογία ἐκείνων. 3. διαπεραίωσις τοῦ μεγάλου δουκὸς σὺν τοῖς
Κατελάνοις πρὸς δύσιν. 4. περὶ τῆς ἐπιδημίας τοῦ Μπυριγερίου Τέντζα

καὶ εὐφημίσθη, μὴ ἄξιον ὂν τοσοῖσδε καὶ οὕτω παρασκευῆς ἔχου-

σιν. αὐτὸς δὲ σὺν τοῖς ἀμφ' αὑτὸν ἐντεῦθεν τρεμούσῃ καρδίᾳ
(καὶ θάνατος γὰρ ἐκ τῆς πληγῆς τῷ Ἀλισύρᾳ ἐπεφήμιστο) τἀκεῖ
διελθών, καὶ ὡς ἔδει κατασφαλισάμενος, ἔρχεται πρὸς τὸ
Ἀμούριον.
24. Ὁ δέ γε μέγας δοὺξ ἐπ' ὀλίγον τῇ Φιλαδελφείᾳ ἐν-
διατρίψας, καὶ ἱκανὰ χρήματα συλλεξάμενος, νόστου ἐμέμνητο.
καὶ δὴ τἀκεῖσε πάντα φρούρια κατασφαλισάμενος τοῖς κατὰ τὸν
Ἕρμον Μαγνησιώταις παραγίνεται. καὶ τότε ὁ μὲν πρότερον καὶ
ἀποστάτης δόξας ἐγγύς, εἷς τῶν βασιλικῶν ἱπποκόμων, Ἀτταλειώτης
τοὐπίκλην, ἅτε παρ' εἴδησιν βασιλέως καὶ προσταγὴν
κατασχὼν Μαγνησίαν καὶ ἰδίαις τισὶ θελήσεσι συνάμα τοῖς αὐτό-
χθοσι διοικῶν, μηδ' αὐτοῦ τοῦ εἰς κεφαλὴν ὄντος τοῦ Νοστόγ-
γου καὶ Δούκα φροντίζων, μηδὲ τῆς πρὸς τὴν πόλιν εἰσόδου
παραχωρῶν, ὁ γοῦν τοιοῦτος ἐξελθὼν καὶ λόγοις καὶ ὑποπτώσεσι
παραυτίκα τὸν μέγαν δούκα ἐκμειλιξάμενος καὶ γαμικῷ κήδει
δεξιωσάμενος, ἅμα τε δι' ἐκείνου πιστὸς ἔδοξε βασιλεῖ, καὶ
ἅμα ὅλως ἦν ἐκείνῳ ὑποταττόμενος καὶ ὑπείκων ἐς ὃ καὶ προστά-
ξειε. τῷ γοῦν Νοστόγγῳ Δούκᾳ, ὃν καὶ ἐς μέγαν ἑταιρειάρχην
κρατῶν ἔταττε γράφων πριμικήριον τῆς αὐλῆς ὄντα,
29

πλέον τῶν ἄλλων καὶ παρὰ τοῦτο ἀποτεταμιεῦσθαι καὶ ἵππους

τῇδε καὶ χρήματα, ἃ δὴ ἐκ τόσης ἀλαστορίας συνέλεγε, φθά-
νει σφαλῆναι προνοίᾳ τῶν οἰκητόρων. τὰ γὰρ τοῖς ἄλλοις συμ-
βαίνοντα καὶ αὐτοὶ κατὰ τὸ ἀναγκαῖον δείσαντες, καὶ μάλιστα
προπαθόντες καὶ ὡς γεύματος τὸ πᾶν προμαθόντες, πρὸς ἀπο-
στασίαν ἀφορῶσι. τὸ δ' ἦν εὐχερὲς ἐννοῆσαι σφίσιν, ἐκ τοῦ
πρὶν καθ' αὑτοὺς εἶναι καὶ διοικεῖσθαι πιστεύοντας τῷ πολίσμα-
τι, ἕρμαιον εἶναι τούτοις, οὐ θησαυροὺς καὶ μόνον ἐκείνους καὶ
ἵππους, ἀλλὰ καὶ πλῆθος μάχιμον εἰσελθὸν καὶ μοῖραν οὐκ ὀλί-
γην τῶν Ἀλανῶν καὶ σιτῶνας πλήρεις, οὓς ἐπὶ χρόνον ἀρκέσον-
τας ὑπελάμβανον. ταῦτα καὶ τῷ Ἀτταλειώτῃ συνέδοξε περὶ
ἑαυτῷ τὰ μάλιστα δεδιότι. καὶ πίστεις διδόντες τε καὶ λαβόντες
ἀλλήλοις καὶ παρ' ἀλλήλων τοὺς ἐντὸς Ἰταλοὺς τοὺς μὲν ἔργον
μαχαίρας ποιοῦσι τοὺς δὲ καὶ ἀσφαλῶς καθειργνῦσιν. ἑαυτοὺς
δὲ τὰ μάλιστα συγκροτήσαντες ὡς θανουμένους πάντως εἰ καθυ-
φεῖεν (οὐ γὰρ ἦν ἐλπίζειν ἄλλο, εἰ ὑπὸ χεῖρας τῷ μεγάλῳ δουκὶ
γένοιντο), τὰς πύλας ἐν ἀσφαλεῖ θέμενοι δῆλοι ἦσαν ἀποστα-
τοῦντες. ὡς γοῦν ἀνάπυστα γεγόνει τἀκείνων, καὶ οὐκ ἦν κα-
ταπέψαι τὴν χλεύην ὄντα Ἰταλὸν καὶ οὕτως ἀπηνῆ καὶ φρονημα-
τίαν, τἆλλα θέμενος ἐν δευτέρῳ, παραλαβὼν τὰς δυνάμεις
ἐκεῖσε γίνεται, χρώμενος μὲν καὶ παντὶ τῷ Ἰταλικῷ συμμαχοῦντι,

τες ἐν εἰρήνῃ διῆγον. ὕστερον δὲ τοῦ δεσπότου Ἰωάννου τὴν τῆς

πόλεως ἀρχὴν ἐπανῃρημένου ἐπ' ὀλίγον τὰ κατ' αὐτοὺς ἐταρά-
χθησαν, ὅτε καί τινος μοναχοῦ Κουβουκλεισίου τὸν νεκρόν, ὃν
αὐτοὶ ὡς ἀδιάφθορον ἐπὶ χρόνοις μείναντα ἐν ὁσίοις εἶχον καὶ ὡς
ἁγίῳ προσεῖχον, εἰς τὴν τῆς Περιβλέπτου μονὴν ἐνέγκαντες οἷς
ἦν προστεταγμένον ἔθαψαν. αὐτοῖς δὲ φυλακὰς ἐφιστᾶσι τοῦ
μηδένα σφίσι παραβάλλειν ἀνέδην καὶ παρασυνάγεσθαι τῆς κα-
θολικῆς ἐκκλησίας ἀπεσχισμένους. ἀλλὰ τὰ μὲν κατὰ τούτους
τόνδ' ἔσχε τὸν τρόπον.
3. Ὁ μέντοι γε μέγας δοὺξ τὰ πλεῖστα περὶ Μαγνησίαν
πονέσας καὶ περικαθήμενός τε τὴν πόλιν καὶ τῷ Ἀτταλειώτῃ ἀν-
τιφερόμενος καὶ πολλοὺς ἀποβαλών, ἐπεὶ οὐκ ἦν ἀνυστὰ τἀκεῖ,
οὐδ' ἴκταρ, τὸ τοῦ λόγου, βάλλοντι, μετὰ τὴν ἐν ταῖς πόλεσι
πλείστην ἀλαστορίαν, καθ' ἣν ἐξηργυρολόγει μετ' ἀπηνείας χρή-
30
ματα, ὑποστρέψας αὖθις κατὰ Μιτυλήνην γίνεται, τοὺς μὲν

ἐπὶ τῶν νηῶν ἄγων, τοὺς δὲ πεζῇ κελεύσας ἐπὶ τῆς Καλλίου βα-
δίζειν. καὶ ἡ αἰτία ὅτι βασιλεὺς γράφων ἐκέλευε τῆς κατὰ Μα-
γνησίαν μὲν πολιορκίας ἀποσχέσθαι, ἐξ αὐτῶν δὲ παραλαβόντα
τοὺς κρείττους τὴν ἐπὶ τὸν Αἷμον ἰέναι, ὅπου καὶ βασιλεὺς Μι-
χαὴλ ἐστρατοπεδευμένος κατὰ τὴν Ἀνδριανοῦ ἔνθεν μὲν ἐπεῖχεν
Ἐλτιμηρῇ, ἐκεῖθεν δὲ Ὀσφεντίσθλαβον τῆς ὁρμῆς τῶν ὅρων

κλήσεως μέμψασθαι, ὧν δ' ἀποσταίη, μοῖραν οὐ τὴν τυχοῦσαν

βοηθείας ἐδόκει προσαφαιρεῖσθαι. διεξῄει δὲ καὶ τὰ κατὰ τὴν
Σικελίαν, καὶ ὅτι μετὰ χρόνιον πόλεμον εἰρήνης τοῖς ἐκεῖ ξυμ-
βάσης αὐτὸς εἰθισμένον ἔχων μελέταις ἀσχολεῖσθαι πολεμικαῖς
πέμψαι τε πρὸς βασιλέα, καὶ προσαμῦναι τῇ χώρᾳ τούτου κινδυ-
νευούσῃ, εἰ καὶ αὐτὸς βούλοιτο, ἀξιοίη, καὶ μέντοι γε καὶ δε-
χθείη αὐτίκα, καὶ γραμμάτων ἀξιοῖτο βασιλικῶν κῆδος βρα-
βευόντων ἐκ τῶν πρὸς αἵματος καὶ τὸ τοῦ μεγάλου δουκὸς ἀξίω-
μα, κἀντεῦθεν ἄξοι ὀλίγους ἢ ὅσους μετεκαλεῖτο γράφων ὁ βα-
σιλεύς, καὶ πολλὰ μὲν πάθοι κατ' ἀνατολήν, εἰ καὶ μὴ Πέρσαις
συσταλεῖσιν ἐκ δέους, ἀλλ' οὖν τῷ Ἀτταλειώτῃ μαχόμενος, καὶ
πολλοὺς ἀποβάλοι γενναίους ἄνδρας, ᾧ καὶ ὡς ἀντιπάλῳ ἐπέχειν
ὁρμῴη, καὶ ὡς ἐν ὑπηκόοις βασιλέως λογιζομένου τὸ πάλαι καὶ
ἀφηνιάσαντος ἤδη, τῶν πρὸς ἐκεῖνον μὴ ἀφειδοίη ἀγώνων. καὶ
τέλος ἐλθὼν τὸ πόλισμα παραστήσασθαι, βασιλικὰς ἐξεπίτηδες
διακωλύοντος τὴν παράστασιν δέξαιτο συλλαβάς, ἐπισπευδούσας
τὴν τοῦ Ἑλλησπόντου διαπεραίωσιν, ὡς αὐτίκα ἑτοίμων ὄντων
καὶ ἵππων καὶ πάσης δαπάνης καὶ μισθωμάτων, ἐφ' ᾧ ἐπὶ Μυ-
σίας πρὸς βασιλέα Μιχαὴλ παραγένοιντο μηδὲν προσαργήσαντες.
οἱ δὲ καὶ περαιωθεῖεν ἐπιστάντες, καὶ τῶν μισθωμάτων

κατὰ σφᾶς ἁρμαμάξαις, αἷς δὴ καὶ διεκομίζοντο. γύναια δὲ

καὶ παιδάρια καὶ πᾶσαν ἄλλην περιουσίαν ἐκεῖ συγκλείσαντες,
ἐντεῦθεν αὐτοὶ ὡς ἐπὶ βεβαίῳ τῆς ἱδρύσεως ἐξορμώμενοι τὰ πάν-
δεινα διετίθουν Ῥωμαίους, μόνον δὲ φειδωλοὶ περὶ τὰς σφαγὰς
ἦσαν. καὶ ταῦτ' ἠκούετο εἰργασμένος Κουτζίμπαξις, εἰ καὶ ὁ
31
κρατῶν ἐπ' ἐκείνῳ ἔτι πληροφορούμενος οὐδ' ὅλως τὰ τῆς φήμης

παραδεκτέα ἡγεῖτο· καὶ γὰρ κἀκεῖνος περιεβουκόλει τὰς ἐλπίδας
τῷ βασιλεῖ, ὡς οὐκ ἐπὶ πονήρῳ Ῥωμαίων ταῦτα πράττοι, ἐξ
ὧν ἠκούετο πρός τινας τῶν τοῦ βασιλέως ἀπολογούμενος. ἑτέ-
ρωθεν δὲ κατ' ἀνατολὴν καὶ ὁ Ἀτταλειώτης ἀποστατῶν ἐκηρύς-
σετο, καὶ γράμματα ἀφικνούμενα τὴν ἀποστασίαν ἐδήλουν.
ταῦτα μὲν οὐ λίαν, ὡς ἐῴκει, ὠδύνα τὸν βασιλέα, τὰ δὲ κατὰ
δύσιν διὰ φροντίδος ποιούμενος οὐκ ἀνίει, καὶ μάλισθ' ὅτι καὶ
τοῦ στρατιωτικοῦ τοῦ περὶ τὸν βασιλέα Μιχαὴλ διασκεδασθέντος,
καὶ διὰ ταῦτα μηδὲν ἔχων ἐκεῖνος πράττειν, τὸν πατέρα καὶ βα-
σιλέα πέμπων ἐξώτρυνεν, εἰ δυνατά οἱ εἴη, αὐτὸν ἐκστρατεύειν
ἐκεῖνον καὶ κατὰ δύσιν περί που Ῥαιδεστὸν καὶ πρόσω στρατο-
πεδεύεσθαι. ὁρμὴ δ' ἦν πρὸς τοῦτο, ὁπόθεν δέ οἱ δυνάμεις
συγκροτηθήσονται σκοπουμένῳ (οὐδὲ γὰρ ἐκ τοῦ κοινοῦ ταμιείου
ταύτας γενέσθαι ἐπιτελεῖς διὰ τὴν τῶν χρημάτων ἀπορίαν,
Δούκας ιστορικός. Historia Turcobyzantina (3146: 001)

“Ducas. Istoria Turco–Bizantină (1341–1462)”, Ed. Grecu, V.
Bucharest: Academia Republicae Popularis Romanicae, 1958; Scriptores
Byzantini 1.
Chapter 43, section 14, line 8
λαί σοι, κύριε; Ἐπνίγησαν μέρος Τούρκων καὶ πάντες ἦσαν ἔνοχοι
θανάτου καὶ
δικαίως ἀπώλοντο.” – Τότε Χαμζᾶς παύσας τὰς ἀποκρίσεις, ὁ τύραννος
κατὰ τῆς
Χίου μάχην ἄσπονδον ἐκήρυξεν.
Ὁ δὲ ῥηθεὶς Φραντζῆσκος παριστὰς ἐν τῷ βήματι ἠρωτήθη παρὰ τοῦ
τυράννου· “Ποῦ αἱ τεσσαράκοντα χιλιάδες, τὰ νομίσματα, ὦ
Φραντζήσκω;” –
Ἦν γὰρ χρεωστῶν ταῦτα πρὸς τὸν τύραννον. Ὁ δέ· “Ὕπαγε, ἔσο ἀπὸ τοῦ
νῦν
τοῦ χρέους ἐλεύθερος· ἐγὼ γὰρ τοιοῦτός εἰμι, ὡς ἐπὶ τὸ διπλοῦν
ἀπαιτῆσαι τὸ
ἐμὸν παρὰ τῶν Χίων καὶ τὴν τιμὴν τοῦ αἵματος τῶν Τούρκων.” – Ὁ μὲν
Φραν-
τζῆσκος ἀσπασάμενος τὴν χεῖρα τοῦ τυράννου καὶ λαβὼν ἔγγραφον
ἀποφλητικόν, ἐξῆλθεν. Ὁ δὲ Χαμζᾶς ἐξεβλήθη τῆς Καλλιουπόλεως καὶ
ἐστάλθη ἐν Ἀτταλείᾳ τῆς Παμφυλίας τοῦ ἡγεμονεύειν ἐκεῖ. Κατὰ δὲ τῆς
Χίου ἐκήρυξεν ἔχθραν καὶ μάχην ἄσπονδον.
Ἐν δὲ τῷ ἔτει τούτῳ, Ἰουνίῳ λʹ τοῦ ἑξακισχιλιοστοῦ ἑνακοσιόστου
ἑξικοστοῦ τρίτου, τέθνηκεν ὁ ἡγεμὼν τῆς νήσου Λέσβου, Δόρινος ὁ
32
Γατελοῦζος. Καὶ
τῇ πρώτῃ τοῦ Αὐγούστου ἐστάλθην ἐγὼ παρὰ τοῦ νέου ἡγεμόνος, τοῦ
υἱοῦ αὐτοῦ, Δο-
μινίκου τοῦ Γατελούζου, ἐν Ἀδριανουπόλει τοῦ δοῦναι τοὺς κατ' ἔτος
διδομένους φό-
ρους, τρισχίλια νομίσματα διὰ τὴν νῆσον Λέσβον καὶ δισχίλια τριακόσια
εἴκοσι πέντε
διὰ τὴν νῆσον Λῆμνον. Ἦν γὰρ παρὰ τοῦ τυράννου δοθεῖσα ἡ νῆσος
αὕτη τῷ ἡγεμόνι
Λέσβου, τοῦ διδόναι κατ' ἔτος τὸν γεγραμμένον φόρον, τῷ δὲ ἡγεμόνι
Αἴνου
τὴν νῆσον Ἴμβρον, τοῦ διδόναι καὶ αὐτὸς διὰ τὴν αὐτὴν νῆσον χίλια
διακόσια
χρυσᾶ νομίσματα. Ἐλθὼν οὖν καὶ κατὰ τὸ ἔθος προσκυνήσας τὸν
ἡγεμόνα
Pseudo-Codinus Hist., Patria Constantinopoleos (3168: 005)

“Scriptores originum Constantinopolitanarum, pt. 2”, Ed. Preger, T.
Leipzig: Teubner, 1907, Repr. 1975.Book 2, section 73, line 11
(c155, m75) Περὶ τοῦ Ἱπποδρομίου. Ὅτι ἀπὸ

Ῥώμης πολλὰς ἐνεχθέντα εἴδωλα ἔστησαν ἐν τῷ Ἱπποδρομίῳ,
ἐξαίρετα δὲ ἑξήκοντα, ἐν οἷς καὶ τὸ τοῦ Αὐγούστου. Ἀπὸ
δὲ Νικομηδείας στῆλαι πολλαὶ ἥκασιν, ὅθεν καὶ Διοκλητι-
ανοῦ ἐν τῷ Ἱπποδρομίῳ σώζεται ἕως νῦν, ἐπίκυφος
οὖσα ἀναμέσον τοῦ καθίσματος ἱσταμένη τοῦ βασιλικοῦ.
Ὁμοίως καὶ ἀπὸ Ἀθήνας καὶ Κυζίκου καὶ Καισαρείας καὶ
Τράλλης καὶ Σάρδης καὶ Μωκησοῦ καὶ ἀπὸ Σεβαστείας
καὶ Σατάλων καὶ Χαλδείας καὶ Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης καὶ
Κύπρου καὶ ἀπὸ Κρήτης καὶ Ῥόδου καὶ Χίου καὶ Ἀτταλείας καὶ Σμύρνης
καὶ Σελευκείας καὶ ἀπὸ Τυάνων καὶ
Ἰκονίου καὶ ἀπὸ Βιθυνῶν Νικαίας καὶ ἀπὸ Σικελίας καὶ
ἀπὸ πασῶν τῶν πόλεων ἀνατολῆς καὶ δύσεως ἥκασι διά-
φοραι στῆλαι παρὰ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου, αἳ καὶ
ἐτέθησαν καὶ ἐστηλώθησαν, ἐν ᾧ οἱ διερχόμενοι ταῦτα καὶ
πεπειραμένοι ἔχωσιν τὸ ἀλάθητον τῶν ἐσχάτων.
(c155, m75) Ἀρτέμιδος δὲ ἡ στήλη ἐν τῷ Ἱππικῷ
ἐστιν· ἔνθα οἱ παλαίοντες δοκιμάζονται.
(c155, m75) Οἱ δὲ τέσσαρες κεχρυσωμένοι ἵπποι οἱ
ὕπερθεν τῶν καγκέλλων ὁρώμενοι ἐκ τῆς Χίου ἥκασιν ἐπὶ
Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ.
33
Στέφανος γραμματικός. Εθνικά. (epitome) (4028: 001)

“Stephan von Byzanz. Ethnika”, Ed. Meineke, A.
Berlin: Reimer, 1849, Repr. 1958.Page 144, line 4
Ἀτρία, πόλις Τυρρηνίας, Διομήδους κτίσμα. χειμῶνος

πλεύσαντος καὶ μετὰ τὸ διασωθῆναι καλέσαι Αἰθρίαν. καὶ
παρεφθάρη παρὰ τοῖς βαρβάροις τὸ ὄνομα. ἔστι καὶ ἄλλη
πόλις Βοιῶν, ἔθνους Κελτικοῦ. τὸ ἐθνικὸν Ἀτριανός καὶ
Ἀτριεύς καὶ Ἀτριάτης. ἄμεινον δὲ τὸ πρῶτον· συνήθης γὰρ
Ἰταλῶν ὁ τύπος ὁ διὰ τοῦ ανος.
Ἀτροπατία καὶ Ἀτροπάτιος, ἡ τῆς Μηδίας δευτέρα
μερίς· ἡ γὰρ προτέρα, καθ' ἣν ἦν τὰ Ἐκβάτανα, ἡ μητρό-
πολις καὶ τὸ βασίλειον τῆς Μηδίας. ἀπὸ τοῦ ἡγεμόνος
Ἀτροπάτου. τὸ ἐθνικὸν Ἀτροπατηνός καὶ Ἀτροπατηνή.
Ἀττάλεια, πόλις Λυδίας, πρότερον Ἀγρόειρα ἢ Ἀλλόειρα καλουμένη.
οἱ δὲ τὴν Κιλικίας Κώρυκον οὕτω φασὶ λέγεσθαι, ὡς Δημήτριος, ἀπὸ
Ἀττάλου Φιλαδέλφου κτίσαντος αὐτήν. τὸ ἐθνικὸν Ἀτταλεύς. καὶ
Ἀτταλικός κτητικὸν καὶ θηλυκόν.
Ἀτταλίς, φυλὴ τῆς Ἀττικῆς, ἣν Ἀττάλῳ ἀνέθηκαν
Ἀθηναῖοι. ὁ φυλέτης Ἀτταλεύς.
Ἀττάλυδα, πόλις Λυδίας, κτισθεῖσα ὑπὸ Ἄττυος καὶ
μετὰ θάνατον αὐτοῦ ὑπὸ Λυδοῦ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ. τὸ ἐθ-
νικὸν Ἀτταλυδεύς.
Στέφανος γραμματικός. Εθνικά. (epitome) Page 704, line 14
τὴν νῆσον. Κρατῖνος “Ψύρα τὸν Διόνυσον ἄγοντες”. καὶ ἐν

Νεμέσει “Ψύρα τε τὴν Σπάρτην ἄγεις”.
Ψυττάλεια, νῆσος περὶ Σαλαμῖνα. Ἡρόδοτος “εἰς τὴν
νησῖδα τὴν Ψυττάλειαν, τὴν μεταξὺ Σαλαμῖνος κειμένην καὶ
τῆς ἠπείρου”. Ἡρωδιανὸς μέντοι Ψυττάλην αὐτὴν καλεῖ.
ἔοικε δὲ τὸ Ψυττάλεια πρωτότυπον εἶναι, ὡς [Ἀγάμμεια]
Μαντίνεια Ἐρύθεια Ζέλεια, ἀφ' οὗ κατὰ συναλοιφὴν ἐγέ-
νετο, ὡς Ἀγάμμη Μαντίνη Ζέλη Ἐρύθη, περὶ ὧν κατὰ τοὺς
οἰκείους εἰρήκαμεν τόπους. τὸ ἐθνικὸν Ψυτταλεύς, ὡς Ἀττα-
λεύς Μαντινεύς Ἀντιοχεύς. ἔστι γὰρ ἡ Ψυττάλεια ὡς Ἀττάλεια. κέκληται
δὲ ἀπὸ Ψυττάλου.
Ψύχιον, τόπος Κρήτης, ἐν ᾧ πόλις ἦν ὁμώνυμος. τὸ
ἐθνικὸν Ψυχιεύς, ὡς τοῦ Νότιον Νοτιεύς καὶ τοῦ Δουλίχιον
Δουλιχιεύς.
34
Ψωφίς, πόλις Ἀρκαδίας. κέκληται ἀπὸ Ψώφιδος τοῦ

Λυκάονος, ὑφ' οὗ φασι τὸ παλαιὸν ἐκτίσθαι αὐτήν, ἢ ἀπὸ
Ψωφῖδος τῆς Ἔρυκος θυγατρός. ἔστι καὶ ἑτέρα πόλις Ψωφίς
Ἀκαρνανίας, ἡ παλαιά λεγομένη ..... ἔστι καὶ τρίτη τῆς
Ἀχαΐας. ὁ πολίτης ὤφειλεν εἶναι Ψωφίτης, τῷ τύπῳ τῶν εἰς
ις ληγόντων. ἀλλὰ γέγονεν ἀπὸ τῆς γενικῆς, ὡς τῆς Ἀρκάδος
Ἀρκάδιος καὶ τῆς Αὐλίδος Αὐλίδιος, οὕτω Ψωφῖδος
Ευστάθιος. Commentarii ad Homeri Iliadem (4083: 001)“Eustathii

archiepiscopi Thessalonicensis commentarii ad Homeri Iliadem
pertinentes, vols. 1–4”, Ed. van der Valk, M.Leiden: Brill, 1:1971;
2:1976; 3:1979; 4:1987.Volume 1, page 501, line 29
Βρισηΐδῃ, ἣν κόρην καὶ ἐνταῦθά φησιν οὔτε ὡς θυγατέρα τινὸς οὔτε ὡς

παρθένον,
ἀλλ' ἁπλῶς ὡς νεάνιδα. [(v. 689) Τὸ δέ «κούρης χωόμενος» λείπεται τοῦ
ἕνεκεν ἢ τῆς ὑπέρ προθέσεως ὁμοίως τῷ «χωόμενον κατὰ θυμὸν
ἐϋζώνοιο
γυναικός», ἵνα ᾖ χωόμενος ὑπὲρ τῆς δεῖνος.] (v. 691) Τὸ δέ «Λυρνησσὸν
διαπορθήσας» ἐφερμηνευτικόν ἐστι τοῦ ἐξείλετο ἐκ Λυρνησσοῦ, ἵνα μὴ
νοηθῇ
τυχόν, ὡς ἐκ Λυρνησσοῦ τὴν Βρισηΐδα ἐξελέξατο, [λόγῳ ἐμπορίας] ἢ
συμβάσεως,
ἀλλὰ ὅτι πολέμου νόμῳ ταύτην ἔσχεν. ἔοικε δὲ καὶ ἐπαναλήψει τὸ
τοιοῦτον·
ἐπανελήφθη γὰρ ἡ Λυρνησσός, ἵνα συμπαρατεθῇ ταύτῃ καὶ ἡ τῆς, ὡς
προεγρά-
φη, Ἀτραμυτηνῆς Θήβης ἅλωσις, περὶ ὧν, εἰ καὶ προερρέθη, ἀλλὰ
κἀκεῖνο
εἰδέναι οὐ περιττόν, ὅτι οὐ μόνον Ἀτραμυτηνὴ Θήβη, ἀλλὰ καὶ ἐν
Παμφυλίᾳ. οὕτω δὲ καὶ Λυρνησσός. Φησὶ γοῦν ὁ Γεωγράφος, ὅτι πόλις
Ἀττάλεια, ἐπώνυμος τοῦ κτίσαντος Φιλαδέλφου. δείκνυται δὲ μέσον
Φασήλιδος καὶ Ἀτταλείας Θήβη καὶ Λυρνησσὸς Τρωϊκῶν ἀνδρῶν ἐκεῖ
ἐκπεσόντων. ἐθνικὸν τῆς Ὁμηρικῆς Λυρνησσοῦ φασιν εὑρῆσθαι παρ'
Αἰσχύλῳ «Λυρναῖος», καὶ τάχα κατὰ συκοπήν. μία δέ, φασί, καὶ αὕτη
τῶν ἕνδεκα πόλεων, ἃς πεζὸς εἷλεν
ὁ Ἀχιλλεύς, αἳ ἦσαν Λυρνησσός, Πήδασος, Θήβη, Ζέλεια, Ἀδράστεια,
Πιτύα,
Περκώτη, Ἀρίσβη, Ἄβυδος καὶ . Περὶ δὲ Θηβῶν ὁ Γεωγράφος
καὶ Λυρνησσοῦ φησι καί, ὅτι τοῦ Θήβης πεδίου ἔχουσι νῦν Ἀδραμυτηνοὶ
τὸ
πλεῖον. ἐνταῦθα γὰρ ἡ Θήβη καὶ ἡ Λυρνησσός, ἐρυμνὸν χωρίον. ἔρημοι
δ'
35
ἀμφότεραι διέχουσαι Ἀδραμυτίου σταδίους, ἡ μὲν ἑξήκοντα, ἡ δὲ

ὀγδοήκοντα.
ἐν δὲ τῇ Ἀδραμυτηνῇ ἐστι, φησί, καὶ ἡ Χρῦσα. ἐπεὶ δὲ καὶ Ὑποπλάκιοι ἐν
Ευστάθιος. Commentarii ad Homeri Iliadem Volume 1, page 501, line

31
ἕνεκεν ἢ τῆς ὑπέρ προθέσεως ὁμοίως τῷ «χωόμενον κατὰ θυμὸν

ἐϋζώνοιο
γυναικός», ἵνα ᾖ χωόμενος ὑπὲρ τῆς δεῖνος.] (v. 691) Τὸ δέ «Λυρνησσὸν
διαπορθήσας» ἐφερμηνευτικόν ἐστι τοῦ ἐξείλετο ἐκ Λυρνησσοῦ, ἵνα μὴ
νοηθῇ
τυχόν, ὡς ἐκ Λυρνησσοῦ τὴν Βρισηΐδα ἐξελέξατο, [λόγῳ ἐμπορίας] ἢ
συμβάσεως,
ἀλλὰ ὅτι πολέμου νόμῳ ταύτην ἔσχεν. ἔοικε δὲ καὶ ἐπαναλήψει τὸ
τοιοῦτον·
ἐπανελήφθη γὰρ ἡ Λυρνησσός, ἵνα συμπαρατεθῇ ταύτῃ καὶ ἡ τῆς, ὡς
προεγράφη, Ἀτραμυτηνῆς Θήβης ἅλωσις, περὶ ὧν, εἰ καὶ προερρέθη,
ἀλλὰ κἀκεῖνο εἰδέναι οὐ περιττόν, ὅτι οὐ μόνον Ἀτραμυτηνὴ Θήβη, ἀλλὰ
καὶ ἐν Παμφυλίᾳ.
οὕτω δὲ καὶ Λυρνησσός. Φησὶ γοῦν ὁ Γεωγράφος, ὅτι πόλις Ἀττάλεια,
ἐπώνυμος τοῦ κτίσαντος Φιλαδέλφου. δείκνυται δὲ μέσον Φασήλιδος
καὶ Ἀτταλείας Θήβη καὶ Λυρνησσὸς Τρωϊκῶν ἀνδρῶν ἐκεῖ ἐκπεσόντων.
ἐθνικὸν τῆς Ὁμηρικῆς Λυρνησσοῦ φασιν εὑρῆσθαι παρ' Αἰσχύλῳ
«Λυρναῖος», καὶ τάχα κατὰ συγκοπήν. μία δέ, φασί, καὶ αὕτη τῶν ἕνδεκα
πόλεων, ἃς πεζὸς εἷλεν ὁ Ἀχιλλεύς, αἳ ἦσαν Λυρνησσός, Πήδασος, Θήβη,
Ζέλεια, Ἀδράστεια, Πιτύα, Περκώτη, Ἀρίσβη, Ἄβυδος καὶ . Περὶ δὲ
Θηβῶν ὁ Γεωγράφος καὶ Λυρνησσοῦ φησι καί, ὅτι τοῦ Θήβης πεδίου
ἔχουσι νῦν Ἀδραμυτηνοὶ τὸ πλεῖον. ἐνταῦθα γὰρ ἡ Θήβη καὶ ἡ
Λυρνησσός, ἐρυμνὸν χωρίον. ἔρημοι δ' ἀμφότεραι διέχουσαι Ἀδραμυτίου
σταδίους, ἡ μὲν ἑξήκοντα, ἡ δὲ ὀγδοήκοντα.
ἐν δὲ τῇ Ἀδραμυτηνῇ ἐστι, φησί, καὶ ἡ Χρῦσα. ἐπεὶ δὲ καὶ Ὑποπλάκιοι ἐν
τοῖς ἑξῆς που αἱ τοιαῦται λέγονται Θῆβαι, φησὶν ὁ Πορφύριος, ὅτι
Ὑποπλακία ἡ ἐν τῷ Θήβης πεδίῳ πόλις, ὃ σημαίνει ὑπόπεδος καὶ λεῖος.
τοῦτο γὰρ δηλοῖ,
Ευστάθιος. Commentarium in Dionysii periegetae orbis

descriptionem (4083: 006)“Geographi Graeci minores, vol. 2”, Ed.
Müller, K.Paris: Didot, 1861, Repr. 1965.Section 855, line 16
λις Παμφύλων τόποι.» Ἀλλαχοῦ δέ φησι· «Κώρυκος αἰγιαλὸς περὶ

Λυκίαν. Εἶτα Φάσηλις λίμνη καὶ πόλις ἀξιόλογος ἔχουσα τρεῖς λιμένας.
36
Ταύτης ὑπέρκειται τὰ Σόλυμα· καὶ Τερμησσὸς πόλις Πισιδικὴ ἐπικειμένη

τοῖς στενοῖς τοῖς περὶ τὴν Φασηλίδα θάλασσαν, ἅπερ Ἀλέ-
ξανδρος ἀνοίξας διήγαγε τὴν στρατιάν. Ἔνθα καὶ Κλί-
μαξ ὄρος, φησὶν, ἐπικείμενον τῷ Παμφυλίῳ πελάγει.
Ἐνταῦθα νηνεμίας μὲν γυμνοῦται τοῖς παροδεύουσιν ὁ
αἰγιαλὸς, πλημμύροντος δὲ τοῦ πελάγους ὑπὸ τῶν κυ-
μάτων καλύπτεται τὸ πολύ. Μέσον δὲ Φασήλιδος καὶ
Ἀτταλείας Θήβη πόλις καὶ Λυρνησσὸς, ὁμώνυμοι ταῖς
Τρωικαῖς.» Τὴν δὲ Ἀττάλειαν ὁμώνυμον ὁ Γεωγράφος
εἶναι λέγει τοῦ κτίσαντος, ὃς καὶ Κώρυκον πολίχνιον
ᾤκισεν. Ἐν ἄλλοις δέ φησιν ὁ αὐτὸς, ὅτι Κώρυκος ἄκρα
Κιλικίας, μετὰ τὴν ἄκραν τὸ Ἀνεμούριον, ὑπὲρ ἧς
ἄντρον τὸ Κωρύκιον, ἐν ᾧ ἀρίστη κρόκος φύεται.
Ἰστέον δὲ ὅτι ἡ παροιμία ἡ λέγουσα «τοῦ δ' ἆρ' ὁ
Κωρυκαῖος ἠκροάζετο», οὐκ ἀπὸ ταύτης τῆς Κωρύκου
εἴρηται, ἀλλ' ἀπὸ νησίου τινὸς καὶ λιμένος ὄντος πλη-
σίον τῆς Τέω (νήσου) καὶ τῶν Ἐρυθρῶν, ἔνθα λῃστήριον
ἦν τῶν ἐκεῖ Κωρυκαίων ὠτακουστούντων περιέργως τὰ
Ευστάθιος. Commentarium in Dionysii periegetae orbis descriptionem

Section 855, line 17
γιαλὸς περὶ Λυκίαν. Εἶτα Φάσηλις λίμνη καὶ πόλις ἀξιό-

λογος ἔχουσα τρεῖς λιμένας. Ταύτης ὑπέρκειται τὰ Σό-
λυμα· καὶ Τερμησσὸς πόλις Πισιδικὴ ἐπικειμένη τοῖς
στενοῖς τοῖς περὶ τὴν Φασηλίδα θάλασσαν, ἅπερ Ἀλέ-
ξανδρος ἀνοίξας διήγαγε τὴν στρατιάν. Ἔνθα καὶ Κλί-
μαξ ὄρος, φησὶν, ἐπικείμενον τῷ Παμφυλίῳ πελάγει.
Ἐνταῦθα νηνεμίας μὲν γυμνοῦται τοῖς παροδεύουσιν ὁ
αἰγιαλὸς, πλημμύροντος δὲ τοῦ πελάγους ὑπὸ τῶν κυ-
μάτων καλύπτεται τὸ πολύ. Μέσον δὲ Φασήλιδος καὶ
Ἀτταλείας Θήβη πόλις καὶ Λυρνησσὸς, ὁμώνυμοι ταῖς
Τρωικαῖς.» Τὴν δὲ Ἀττάλειαν ὁμώνυμον ὁ Γεωγράφος
εἶναι λέγει τοῦ κτίσαντος, ὃς καὶ Κώρυκον πολίχνιον
ᾤκισεν. Ἐν ἄλλοις δέ φησιν ὁ αὐτὸς, ὅτι Κώρυκος ἄκρα
Κιλικίας, μετὰ τὴν ἄκραν τὸ Ἀνεμούριον, ὑπὲρ ἧς
ἄντρον τὸ Κωρύκιον, ἐν ᾧ ἀρίστη κρόκος φύεται.
Ἰστέον δὲ ὅτι ἡ παροιμία ἡ λέγουσα «τοῦ δ' ἆρ' ὁ
Κωρυκαῖος ἠκροάζετο», οὐκ ἀπὸ ταύτης τῆς Κωρύκου
εἴρηται, ἀλλ' ἀπὸ νησίου τινὸς καὶ λιμένος ὄντος πλη-
σίον τῆς Τέω (νήσου) καὶ τῶν Ἐρυθρῶν, ἔνθα λῃστήριον
37
ἦν τῶν ἐκεῖ Κωρυκαίων ὠτακουστούντων περιέργως τὰ

κατὰ τοὺς ἐμπόρους καὶ οὕτως ἐπιβουλευόντων αὐτοῖς.
Οικουμενική Σύνοδος. Concilium universale Ephesenum anno 431

(5000: 001)“Acta conciliorum oecumenicorum, vol. 1.1.1–1.1.7”, Ed.
Schwartz, E.Berlin: De Gruyter, 1.1.1–1.1.3:1927; 1.1.4:1928;
1.1.5:1927; 1.1.6:1928; 1.1.7:1929, Repr. 1.1.1:1965; 1.1.6:1960;
1.1.7:1962.Tomëvolumëpart 1,1,7, page 113, line 33
Σιλβανὸς ἐπίσκοπος πόλεως Χερετάπων ὑπέγραψα: –

Κόμοδος ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος Τριπόλεως ὑπέγραψα: –
Κωνστάντιος ἐπίσκοπος τῆς Διοκλητιανῶν πόλεως ὑπέγραψα: –
Νεστόριος ἐπίσκοπος Σιὼν ὑπέγραψα: –
Ἀφόβιος ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος Κολόης ὑπέγραψα: –
**
Παῦλος ἐπίσκοπος τῆς Δαλδιανῶν πόλεως ὑπέγραψα: –
Λιμένιος ἐπίσκοπος τῆς Σεττηνῶν πόλεως ὑπέγραψα: –
Δωρόθεος ἐπίσκοπος πόλεως Μυρίνης ὑπέγραψα: –
Θεόδωρος ἐπίσκοπος πόλεως Ἀτταλείας ὑπέγραψα: –
Ἀφθόνητος ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος τῆς Ἡρακλεωτῶν Λάτμου πόλεως
ὑπέγραψα: –
Σπουδάσιος ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος Κεράμου ὑπέγραψα: –
Φιλητὸς ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος Ἀμυζόνος ὑπέγραψα: –
Δοκιμάσιος ἐπίσκοπος πόλεως Μαρωνείας ὑπέγραψα: –
Ἐννέπιος ἐπίσκοπος πόλεως Μαξιμιανουπόλεως ὑπέγραψα: –
Εὐθάλιος ἐπίσκοπος πόλεως Κολοφῶνος ὑπέγραψα: –
Λουκιανὸς ἐπίσκοπος πόλεως Τοπείρου ὑπέγραψα: –
Ῥουφῖνος ἐπίσκοπος πόλεως Γαβῶν ὑπέγραψα: –
Ῥωμανὸς ἐπίσκοπος πόλεως Ῥαφείας ὑπέγραψα: –
Φίδος ἐπίσκοπος Ἰόππης ὑπέγραψα: –
Οικουμενική Σύνοδος. Concilium universale Chalcedonense anno

451 (5000: 003)“Acta conciliorum oecumenicorum, vol. 2.1.1–2.1.3”, Ed.
Schwartz, E.Berlin: De Gruyter, 2.1.1–2.1.2:1933; 2.1.3:1935, Repr.
2.1.1–2.1.2:1962; 2.1.3:1965.Tomëvolumëpart 2,1,1, page 61, line 38
Μενεκράτους Κιράσσων
Κοσσινίου Ἱεροκαισαρείας ἐπέχοντος καὶ τὸν τόπον Ἀνδρέου Σατάλων
Ἠλία Βλανδοῦ
Πολυκάρπου Ταβάλων
Πατρικίου Ἀκρασσοῦ
38
Παύλου Τριπόλεως
Ἀμαχίου Σεττῶν
Λευκίου Ἀπόλλωνος ἱεροῦ
Γεμέλλου Στρατονικείας
Ἀλκιμήδους Σιλάνδου
Διονυσίου Ἀτταλείας
Νικολάου Ἀκαρασσέων ἐπέχοντος καὶ τὸν τόπον Στεφάνου Λιμύρων
Ζηνοδότου Τελμισσοῦ
Φρόντωνος Φασηλιτῶν
Φιλίππου Βαλβουρέων
Θεοδώρου Ἀντιφέλλου
Λεοντίου Ἀράξων
Ἀντιπάτρου Καύνου
Ἀνδρέου Τλωέων
Ῥωμανοῦ Βουβονέων
Νικίου Μεγάρων
Οικουμενική Σύνοδος. Concilium universale Chalcedonense anno 451

Tomëvolumëpart 2,1,2, page 6, line 3
Γενεθλίου Κρατείας
Φιλίππου Θεοδοσιουπόλεως
Βασιλικοῦ [Θεοδοσιουπολιτῶν]
Παυλίνου Ἀπαμείας Πισιδίας
Βασιλείου Νακωλείας
Ἡρακλείου Κομάνων
Ῥουφίνου Σαμοσάτων
Μενεκράτους Κιρασσέων
Κοσσινίου Ἱεροκαισαρείας
Πατρικίου Ἀκμάσου
Διονυσίου Ἀτταλείας Λυδίας
Μαιονίου Νύσης
Ἡσαίου Ἐλαιτῶν
Ἑσπέρου Πιτάνης
Κοίντου Φωκαίας
Εὐστοχίου Δοκιμίου
Μουσωνίου Νύσης
Ἀριστομάχου Κολωνείας
Ῥήνου Ἰουνοπόλεως
39

Βασίλειος Νακωλείας
Ἰωάννης Γερμανικείας
Κεκρόπιος Σεβαστοπόλεως
Ἀκάκιος Ἀριαραθείας
Ἰωάννης Νικοπόλεως
Ῥουφῖνος Σαμοσάτων
Σεβαστιανὸς Βεροίας
Μενεκράτης Κερασσέων
Κοσσίνιος Ἱεροκαισαρείας
Πατρίκιος Ἀκμασσοῦ
Διονύσιος Ἀτταλείας
Παῦλος Τριπόλεως
Γέμελλος Στρατονικείας
Μαιόνιος Νύσης
Ἡσαίας Ἐλαιτῶν
Ἕσπερος Πιτάνης
Κόιντος Φωκέων
Εὐστόχιος Δοκιμέων
Μουσώνιος Νύσης
Ῥῆνος Ἰουνοπόλεως
Παῦλος Μαριάμμης

Γεννάδιος Ἀκμονέων [ΡΠΕ et ΣΚϛ]

Δημήτριος λαπετων [ΡΠϛ]
Εὐφρατᾶς Ἐλευθέρνης [ΡΠΔ]
Κωνσταντῖνος Δημητριάδος
Παῦλος Δέρβης [ΡΠΗ]
Πλούταρχος Λύστρων [ΡΠΘ]
Εὐγένιος Κάνων [ΡϞ]
Ῥοῦφος Ὕδης [ΡϞΑ]
Τύραννος Οὐμανάσδων [ΡϞΒ]
Ἀχόλιος Λαράνδων [ΡϞΓ]
Διονύσιος Ἀτταλείας [ΡΚϛ]
Φίλιππος Λυσιάδος [ΡΚΓ]
40
Στρατήγιος Πολυβότων [ΡΝ]

Κυριακὸς Τροκνάδων [ΣΜϛ]
Διόδοτος Λυσινέων [ΣΜΖ]
Διονύσιος Ἀντιόχου [ΣΓ]
Ἰωάννης Ἀλίνδων [ΣΔ]
Τυγχάνιος Ἀπολλωνιάδος [ΣΒ]
Μένανδρος Ἡρακλείας [ΣΘ]
Ἰωάννης Ἀμαζόνος [ΣΗ]
Θεόδωρος Ἀλαβάνδων [ΣΖ]

Μενεκράτους Κηράσσων
Κοσσινίου Ἱεροκαισαρείας ἐπέχοντος τὸν τόπον καὶ Ἀνδρέου Σατάλων
Ἡλία Βλανδοῦ
Νικολάου Ἀκαρασσέων ἐπέχοντος καὶ αὐτοῦ τὸν τόπον Στεφάνου
Λιμύρων
Ζηνοδότου Τερμισσοῦ
Ῥωμανοῦ Βουβονέων

Μενεκράτους Κηράσσων
Κοσσινίου Ἱεροκαισαρείας ἐπέχοντος καὶ τὸν τόπον Ἀνδρέου Σατάλων
41
Ἡλία Βλανδοῦ
Νικολάου Ἀκαρασσέων ἐπέχοντος τὸν τόπον καὶ Στεφάνου Λιμύρων
Ζηνοδότου Τελμισσοῦ
Ῥωμανοῦ Βουβωνέων

Ἰούλιος ὁ εὐλαβέστατος ἐπίσκοπος Κελενδέρεως ἐπαρχίας Ἰσαυρίας

εἶπεν·
Πιστεύομεν κατὰ τὴν πίστιν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν παρὰ τῶν τιη πατέρων
ἡμῶν τῶν ἐν
Νικαίαι καὶ τῶν ρν καὶ ταῖς ἐπιστολαῖς τοῦ ἁγιωτάτου τῆς Ἀλεξανδρέων
πόλεως Κυρίλλου
καὶ τοῦ ὁσιωτάτου καὶ θεοφιλεστάτου πάπα Λέοντος Ῥώμης. καὶ
ὑπέγραψα ἐν αὐτῆι. Πατρίκιος ὁ εὐλαβέστατος ἐπίσκοπος πόλεως
Ἀκρασσοῦ ἐπαρχίας Λυδίας εἶπεν· Καθὼς ἐδιδάχθημεν τῆι ἐκθέσει τῶν
ἁγίων πατέρων τῶν ἐν Νικαίαι συναχθέντων τιη καὶ τῶν ρν συναχθέντων
ἐν τῆι βασιλευούσηι Κωνσταντινουπόλει καὶ τῆι ἐπιστολῆι
τοῦ ὁσιωτάτου καὶ θεοφιλεστάτου ἀρχιεπισκόπου Λέοντος, ἐν ἧι καὶ
ὑπέγραψα, ἐχούσαις
συνωιδὰ πιστεύω.
Διονύσιος ὁ εὐλαβέστατος ἐπίσκοπος πόλεως Ἀτταλείας ἐπαρχίας
Λυδίας
εἶπεν· Κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν φωνὴν ἐξέθεντο τὴν πίστιν βεβαίαν καὶ
ἀσάλευτον οἱ
τιη οἱ ἐν Νικαίαι συναχθέντες καὶ οἱ ρν οἱ ἐν τῆι βασιλευούσηι
42
Κωνσταντινουπόλει, καὶ
ἡ ἐπιστολὴ δὲ τοῦ μακαριωτάτου Κυρίλλου καὶ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ
ὁσιωτάτου καὶ ἁγιω-
τάτου ἀρχιεπισκόπου τῆς μεγάλης Ῥώμης Λέοντος, ἐν ἧι καὶ ὑπέγραψα,
συνάιδουσι
πᾶσιν.
Ἡλίας ὁ εὐλαβέστατος ἐπίσκοπος πόλεως Βλανδοῦ Λυδίας εἶπεν· Τῆι
ἐκθέσει
τῶν ἁγίων πατέρων τῶν ἐν Νικαίαι τιη καὶ τῆι παρὰ τῶν ρν καὶ τῆι
ἐπιστολῆι τοῦ μακα-
ριωτάτου Κυρίλλου συνάιδει ἡ ἐπιστολὴ τοῦ ὁσιωτάτου καὶ
θεοφιλεστάτου πάπα
Λέοντος Ῥώμης, ἐν ἧι καὶ ὑπέγραψα διὰ τοῦ κυρίου Κωνσταντίνου.
Ῥωμανὸς ὁ εὐλαβέστατος ἐπίσκοπος Μύρων Λυκίας εἶπεν· Ὅτι αἱ δύο

Μενεκράτους Κιράσσων
Κοσσινίου Ἱεροκαισαρείας ἐπέχοντος τὸν τόπον Ἀνδρέου Σατάλων
Ἡλία Βλάνδου
Νικολάου Ἀκρασέων ἐπέχοντος τὸν τόπον καὶ Στεφάνου Λιμύρων
Ζηνοδότου Τελμησσοῦ
Ῥωμανοῦ Βουβωνέων
43

Νεοπτόλεμος ἐπίσκοπος Κόρνων ἐπαρχίας Λυκαονίας ὁρίσας ὑπέγραψα

Παῦλος ἐπίσκοπος πόλεως Δέρβης ὁρίσας ὑπέγραψα
Πλούταρχος ἐπίσκοπος πόλεως Λύστρων ὁρίσας ὑπέγραψα
Εὐγένιος ἐπίσκοπος πόλεως Κάνων ὁρίσας ὑπέγραψα
Ῥοῦφος ἐπίσκοπος πόλεως Ὕδης ὁρίσας ὑπέγραψα
Ἀχόλιος ἐπίσκοπος Λαράνδων ὁρίσας ὑπέγραψα
Τύραννος ἐπίσκοπος Οὐμανάδων ὁρίσας ὑπέγραψα
Θωμᾶς ἐπίσκοπος Πορφυρέων ὁρίσας ὑπέγραψα
Εὔανδρος ἐπίσκοπος πόλεως Διοκλείας ὁρίσας ὑπέγραψα
Ἰωάννης ἐπίσκοπος πόλεως Βαργυλίου ὁρίσας ὑπέγραψα
Διονύσιος ἐπίσκοπος πόλεως Ἀτταλείας τῶν Λυδῶν ὁρίσας ὑπέγραψα
Ἀνδρέας ἐπίσκοπος πόλεως σαγάλων ὁρίσας ὑπέγραψα διὰ Διονυσίου
ἐπισκόπου
Σάβας ἐπίσκοπος πόλεως Πάλτου ὁρίσας ὑπέγραψα διὰ Ἀχολίου
ἐπισκόπου πόλεως
Λαράνδων
Μεῖρος ἐπίσκοπος τῆς κατὰ Εὔλανδρα ἁγίας τοῦ θεοῦ ἐκκλησίας
ὑπέγραψα χειρὶ ἐμῆι
Ἀβέρκιος ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος τῆς Ἱεραπολιτῶν πόλεως Φρυγίας
Σαλουταρίας
ὁρίσας ὑπέγραψα
Κυριακὸς ἐπίσκοπος τῆς Εὐκαρπιέων ὁρίσας ὑπέγραψα
Ἀκύλας ὁ ἐλάχιστος ἐπίσκοπος Αὐρόκρων ὁρίσας ὑπέγραψα
Εὐλόγιος ἐπίσκοπος Φιλαδελφείας ὁρίσας ὑπέγραψα
Ἀλέξανδρος ἐπίσκοπος πόλεως Σεβαστῆς ὁρίσας ὑπέγραψα
Scholia In Aristophanem, Commentarium in plutum (recensio 1)

(scholia recentiora Tzetzae) (5014: 015)“Jo. Tzetzae commentarii in
Aristophanem”, Ed. Massa Positano, L.Groningen: Bouma, 1960; Scholia
in Aristophanem 4.1.Argumentum-dramatis personae-scholion sch plut,
verse 287, line 32
οἱ Φρύγες δ' ἀναρπάξαντες ποιοῦσι βασιλέα·

ἄνακτος γὰρ χηρεύοντες συνέθεντο συνθήκας
τὸν πρώτως διερχόμενον ποιῆσαι βασιλέα.
οὕτω τὸ κράτος δὲ λαβὼν Μίδειαν πόλιν κτίζει,
ἣν δι' ἰῶτα γράφειν σε χρεὼν σὺν τῇ διφθόγγῳ,
Μήδειαν τὴν Αἰήτου δὲ ἦτα σὺν τῇ διφθόγγῳ,
44
Μηδίαν Μήδων χώραν δὲ ἦτα σὺν τῇ ἰῶτα·

αἱ πόλεις διφθογγίζονται, αἱ χῶραι δι' ἰῶτα·
“Μηδία χώρα” λέγεις γάρ, “Μίδεια δὲ ἡ πόλις”,
ὡς Ἰταλία λέγεται τῶν Καλαυρῶν ἡ χώρα,
Ἀττάλεια τυγχάνει δὲ πόλις τῆς Παμφυλίας.
Φιλόξενον τὸν διθυραμβοποι-
ὸν ἢ τραγῳδοδιδάσκαλον διασύρει,
ὅστις ἐν Σικελίᾳ ἦν παρὰ Δωριεῦσι·
λέγεται δὲ ὅτι ποτὲ Γαλατείᾳ τινὶ
παλλακίδι Διονυσίου προσέβαλε, καὶ
μαθὼν Διονύσιος ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς
λατομίαν. φεύγων δ' ἐκεῖθεν εἰς τὰ
μέρη τῶν Κυθήρων ἦλθε καὶ ἐκεῖ
δρᾶμα τὴν Γαλάτειαν ἐποίησεν, ἐν ᾧ
εἰσήγαγε τὸν Κύκλωπα ἐρῶντα τῆς
Σούδα. (9010: 001)“Suidae lexicon, 4 vols.”, Ed. Adler, A.

Leipzig: Teubner, 1.1:1928; 1.2:1931; 1.3:1933; 1.4:1935, Repr.
1.1:1971; 1.2:1967; 1.3:1967; 1.4:1971; Lexicographi Graeci 1.1–1.4.
Alphabetic letter alpha, entry 4315, line 1
Ἀταλὰ φρονέων: νήπια, ἁπαλά.

Ἀταλαίπωρον: ἄπονον. ἢ τὸ ἐξ ἑτοίμου λεγόμενον καὶ οὐ
μετὰ ἀποδείξεως. ἢ τὸ εὐχερὲς καὶ φανερόν. Αἰλιανός· εἴ τι τοῦ
προτέρου λόγου ὑγιὲς ἦν. ἀλλ' ἐκεῖνός τε ἀβασανίστῳ γραφῇ, ἀταλαι-
πώρῳ τῆς ἀληθείας ἀκοῇ διεσπαρμένος ἐς τὸ πλῆθος ἀλᾶται ἄλλως.
ὁ δέ μοι ἀληθὴς ἔστω. καὶ Ἀταλαιπώρως, ῥᾳθύμως, ὀλιγώρως.
Ἀριστοφάνης Δαναΐσιν· οὕτως αὐτοῖς ἀταλαιπώρως ἡ ποίησις διέκειτο.
Ἀταλῇσιν: ἁπαλαῖς, νεογναῖς. καὶ Ἀταλόψυχος. ἐν
Ἐπιγράμμασι· ἠϊθέοις οὐκ ἔστι τόσος πόνος, ὁππόσος ἡμῖν ταῖς
ἀταλοψύχοις ἔχραε θηλυτέραις.
Ἀττάλεια, Ἰταλία δέ.
Ἄτταλος, βασιλεὺς, ἀδελφὸς Εὐμενοῦς· ᾧ ἄλλο οὐδὲν ἐφό-
διον ὑπῆρξε πρὸς βασιλείαν τῶν ἐκτὸς, πλοῦτος δὲ μόνον, ὃς μετὰ
νοῦ μὲν καὶ τόλμης χειριζόμενος ἀληθῶς μεγάλην παρέχεται χρείαν
πρὸς πᾶσαν ἐπιβολήν, ἄνευ δὲ τῶν προειρημένων τοῖς πλείστοις κακῶν
παραίτιος πέφυκε γίνεσθαι καὶ συλλήβδην ἀπωλείας. καὶ γὰρ φθόνους
γεννᾷ καὶ ἐπιβουλὰς καὶ πρὸς διαφθορὰν σώματος καὶ ψυχῆς μεγάλας
ἔχει ῥοπάς. ὀλίγαι δέ τινές εἰσι ψυχαὶ, αἱ ταῦτα δυνάμεναι διωθεῖσθαι
τῇ τοῦ πλούτου δυνάμει. ὁ δὲ πρὸς οὐδὲν ἄλλο ἐπεβάλετο χρήσασθαι
τοῖς χορηγίοις ἀλλ' ἢ πρὸς βασιλικὴν ἀνάκτησιν, οὗ μεῖζον οὐδὲ
κάλλιον οὐδὲν οἷόν τε ἐστὶν εἰπεῖν· ὃς τὴν ἀρχὴν ἐνεστήσατο τῆς
45
Σούδα. Alphabetic letter iota, entry 735, line 1
αὖθις· ἰσχυρῶς εἴχετο τοῦ ἀνδρός. ἐρωτικῶς. καὶ Αἰλιανός φησιν·

οὕτως ἄρα αἱ ἰσχυραὶ τιμωρίαι πολλάκις εἰς τοὺς εὑρόντας αὐτὰς
περιτρέπονται, καὶ ὅσα προσέταξαν παθεῖν ἕτερον, αὐτοὶ πεπόνθασιν.
Ἰσχυρότατος.
Ἰσχύς· ἰσχύς ἐστι συμμετρία τῶν ὁμοιομερῶν, νεύρων τε καὶ
ὀστῶν καὶ πνεύματος. τὰ χωρία ἰσχυρῶς ὄρθια ἦν καὶ λίθων
περιβολαῖς ὠχύρωτο.
Ἰταβύριον: ὄρος οὕτω καλούμενον.
Ἰταλιώδης: ὁ ἀλαζών. ἀπὸ τῶν Πυθαγορικῶν. διὰ τὴν Σύβα-
ριν, ὁ λάγνος.
Ἰταλία ἡ Ῥώμη. Ἀττάλεια δέ.
Ἰταμός: ἀναιδής, σκληρός, ὠμός· παρὰ τὸ ἵεσθαι, ὅ ἐστιν ὁρμᾶν·
τοιοῦτοι γὰρ καὶ οἱ ἀναιδεῖς. ἡ δὲ νῦν μὲν ἐγέλα ἰταμόν τε καὶ
ἀναίσχυντον ἢ ἀκόλαστον γέλωτα, νῦν δὲ ἐφθέγγετο ῥήματα αὐθάδη.
καὶ αὖθις· τὸ γὰρ μὴ ἐρυθριᾶν ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις πάσης ἰταμότητος
καὶ ἀναισχυντίας. ὁ αὐτὸς μένων ἐπὶ τὸ χρῶμα οὐκ ἐρυθριᾷ. καὶ
Ἰταμώτατα.
Ἴτε: δεῦτε, ἢ ἀπέλθετε. Σοφοκλῆς· ἴτε, ὦ ταχεῖαι ποίνιμοί
τ' Ἐριννύες.
Ἰτέα, ἀφ' ἧς ὁ δημότης Ἰτεαῖος.
Ἰτεαῖς: δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος.
Σούδα. Alphabetic letter kappa, entry 2299, line 3
ἔστι δὲ καὶ πόλις ὁμώνυμος.

Κωπάς: πόλις.
Κώπη: ἡ λαβὴ τοῦ ξίφους, ἡ κόπτειν δυναμένη. καὶ
Κωπῆεν καὶ Κωπήεις, κωπήεντος, ἀπὸ τῆς κώπης.
Κωπηλασία καὶ Κωπηλατῶ.
Κωπῆρες πλοῖον: ὡς ἡμεῖς· καὶ Θουκυδίδης ἐν δʹ. καὶ
ἡ δοτικὴ τῷ κωπήρει.
Κωπώνιος: ὄνομα κύριον.
Κωρυκαῖος: θεόν τινα παρεισάγουσιν οἱ κωμικοὶ ἐπακροώμε-
νον, ἀπὸ παροιμίας τινός. Κώρυκος γὰρ τῆς Παμφυλίας ἀκρωτήριον,
παρ' ᾧ πόλις Ἀττάλεια· ἐνταῦθα οἱ ἀπὸ τῆς πόλεως, ἵνα μηδὲν
αὐτοὶ κακῶς πάσχωσιν ἀπὸ τῶν ἐφορμούντων τὴν ἄκραν λῃστῶν,
ὑπαλλαττόμενοι πρὸς τοὺς ἐν ἄλλοις λιμέσιν ὁρμῶντας κατηκροῶντο,
καὶ τοῖς λῃσταῖς ἀπήγγελλον καὶ τίνες εἰσὶ καὶ ποῖ πλέουσιν. ὅθεν
καὶ ἡ παροιμία· τοῦ δ' ἆρα ὁ Κωρυκαῖος ἠκροάζετο. οἱ δὲ κωμικοὶ
Κωρυκαῖον τὸν θεὸν εἰσάγουσι. Μένανδρος Ἐγχειριδίῳ. Διώξιππος
46
Θησαυρῷ· μὴ κατακούσειεν δέμας ὁ Κωρυκαῖος. ἀλλὰ μὴν κατακήκοα

κατακολουθῶν ἔνδοθέν σου. ὁ δὲ Ἔφορος ἐν γʹ, ὑπ' ἄκρᾳ, φησίν,
ᾤκουν οἱ καλούμενοι Κωρυκαῖοι, ἀνατεινούσῃ εἰς πέλαγος, σύμμικτοί
τινες κατασκευασάμενοι πολισμάτιον, γείτονες Μυοννήσῳ. τοῖς οὖν
ὁρμῶσιν ἐμπόροις προσῄεσαν, ὡς ἐωνούμενοι ἢ σύμπλοοι·
Ἀγρόειρα ἢ Ἀλλόειρα
Αιλιος Ηρωδιανός. (0087: 001)“Grammatici Graeci, vol. 3.1”, Ed.

Lentz, A.Leipzig: Teubner, 1867, Repr. 1965.Part+volume 3,1, page 263,
line 25
Τὰ διὰ τοῦ ειραὑπὲρ δύο συλλαβὰς προπαροξύνονται, ἀγρώ-

τειρα, Δηϊάνειρα, Θυάτειρα, Σάπφειρα, ἔθειρα, Σάμψειρα
πόλις Αἰγύπτου, Ταύχειραπόλις Λιβύης ἀπὸ Ταυχείρας τῆς Ἀντάν-
δρου θυγατρός. θηλυκῶς καὶ οὐδετέρως ὡς Στάγειρα. Αἴγειραπόλις
Ἀχαΐας, ἣν Ὅμηρος Ὑπερησίην φησίν. τὸ δὲ ὄνομα τὸ νῦν, ὥς φη-
σιν Παυσανίας ἑβδόμῳ (c. 2, 6), ἐγένετο ἐπ' αἰτίᾳ τοιᾷδε. Σικυωνίων
στρατὸς ἀφίξεσθαι ἔμελλεν αὐτοῖς· οἱ δὲ ἀθροίζουσιν αἶγας καὶ πρὸς
τοῖς κέρασιν ἔδησαν δᾷδας καὶ ἐξάπτουσι διὰ τῆς νυκτός· νομίσαντες
οὖν τὴν φλόγα τοῦ ἐπικουρικοῦ πυρὸς ἔφυγον, Ὑπερησιεῖς δὲ Αἴγει-
ραν τὴν πόλιν ὠνόμασαν. ἔνιοι δὲ ἀπὸ Αἰγιαλέως τὴν χώραν Αἰγιαλόν
φασι τό τε Αἴγιον καὶ ἔτι Αἴγειραν. Ἀγρόειρα ἢ Ἀλλόειρα ἡ ὕστε-
ρον Ἀττάλεια καλουμένη πόλις Λυδίας.
Τὰ εἰς ραὑπὲρ δύο συλλαβὰς βραχὺ ἔχοντα τὸ ακαὶ πρὸ τέλους
ἔχοντα ουπροπαροξύνεται, ἄρουρα, Ἄργουραπόλις Θεσσαλίας ἡ
πρότερον Ἄργισσα. ἔστι καὶ τόπος τῆς Εὐβοίας Ἄργουρα, ὅπου δοκεῖ
τὸν Πανόπτην Ἑρμῆς πεφονευκέναι. μέμνηται Δημοσθένης λέγων «ἐξ
Ἀργούρας τῆς Εὐβοίας». Κυνόσουραἐπὶ τῆς ἄρκτου
οἳ τὴν μὲν κυνόσουραν ἐπίκλησιν καλέουσιν (Arat. Phaen. 36).
καὶ ἐπὶ τῇ Λακωνικῇ φυλακῇ καὶ ἄκρα Μαραθῶνος οὕτως καλεῖται. ἔστι
δὲ καὶ ἄκρα Ἀρκαδίας. Κόλουρα>· ἔστι δὲ πόλεως ὄνομα ὡς Ἑκαταίῳ
»δοκέω δὲ μάλιστα παρὰ Κόλουραν, ἵνα Πριηνέες ἕζοντο». Ἴουρα>·
Κεκροπίδος φυλῆς, ὃν Διόδωρος καὶ Δίδυμος Τρινεμεῖς ἀναγράφουσιν.

Βουνόμειακαὶ Βούνομος ἐκαλεῖτο ἡ Μακεδονίας Πέλλα. Οἰάνθεια
47
πόλις Λοκρῶν, Ἑλλάνικος, ἣν Ἑκαταῖος Εὐρώπῃ Οἰάνθην καλεῖ. Ἀφύ-

τειαπόλις Θρᾴκης, ἣ καὶ Ἀφύτη καὶ Ἄφυτις καὶ Ἄφυτος. Δέλβεια>·
οὕτως λέγουσί τινες Δέρβην φρούριον Ἰσαυρίας καὶ λιμένα. ἔστι δὲ τῇ
τῶν Λυκαόνων φωνῇ ἄρκευθος. Ἀντιγόνειαπόλις Χαονίας ἐν Ἠπείρῳ.
ἔστι καὶ πόλις Ἀρκαδίας ἡ πρότερον Μαντίνεια. τρίτη Μακεδονίας, Ἀν-
τιγόνου κτίσμα τοῦ Γονατοῦ. τετάρτη Βιθυνίας πρὸς τῷ Δασκυλίῳ.
πέμπτη ἐν τῇ Συρίᾳ πλησίον Ἀντιοχείας. ἔστι καὶ φρούριον Κυζικηνῆς
ἀπέχον τῆς προσεσπέρου θαλάσσης ὡς σταδίους νʹ. Ἀττάλεια πόλις
Λυδίας πρότερον Ἀγρόειρα ἢ Ἀλλόειρα καλουμένη. οἱ δὲ τὴν Κιλικίας
Κώρυκον οὕτω φασὶ λέγεσθαι, ὡς Δημήτριος, ἀπὸ Ἀττάλου Φιλαδέλ-
φου κτίσαντος. Ἀδράστειαμεταξὺ Πριάπου καὶ Παρίου ἀπὸ Ἀδράστου
βασιλέως, ὃς καὶ πρῶτος ἱδρύσατο τὸ Νεμέσεως ἱερόν. ἐκαλεῖτο δὲ
καὶ ἡ χώρα Ἀδράστεια καὶ Ἀδραστείας πεδίον καὶ ἡ πόλις οὕτως. ἔστι
καὶ Τρωάδος Ἀδράστεια τόπος ἀπὸ Ἀδραστείας θυγατρὸς Μελίσσου,
τοῦ Ἴδης τῆς πρῶτον βασιλευσάσης ἐν Τροίᾳ, ὡς Χάραξ Ἑλληνικῶν
δευτέρᾳ. Ἀκούτειαπόλις Ἰβηρίας καθὰ Στράβων ἐν τῷ τρίτῳ (p. 15).
Ἀμφιγένειαπόλις Μεσσηνιακή. Στράβων ὀγδόῃ (p. 349). ἔστι δὲ κατὰ
μὲν Ἀπολλόδωρον τῆς Μακιστίας, κατὰ δὲ Ἀντίμαχον τῆς Μεσσηνίας.
Μενέλαος δέ φησι καὶ Ἀμφιγένειον εἰρῆσθαι. Ἀνεμώρεια πόλις
Στέφανος γραμματικός. Εθνικά. (epitome) (4028: 001)

“Stephan von Byzanz. Ethnika”, Ed. Meineke, A.
Berlin: Reimer, 1849, Repr. 1958.Page 144, line 5
πλεύσαντος καὶ μετὰ τὸ διασωθῆναι καλέσαι Αἰθρίαν. καὶ

παρεφθάρη παρὰ τοῖς βαρβάροις τὸ ὄνομα. ἔστι καὶ ἄλλη
πόλις Βοιῶν, ἔθνους Κελτικοῦ. τὸ ἐθνικὸν Ἀτριανός καὶ
Ἀτριεύς καὶ Ἀτριάτης. ἄμεινον δὲ τὸ πρῶτον· συνήθης γὰρ
Ἰταλῶν ὁ τύπος ὁ διὰ τοῦ ανος>.
Ἀτροπατίακαὶ Ἀτροπάτιος,ἡ τῆς Μηδίας δευτέρα
μερίς· ἡ γὰρ προτέρα, καθ' ἣν ἦν τὰ Ἐκβάτανα, ἡ μητρό-
πολις καὶ τὸ βασίλειον τῆς Μηδίας. ἀπὸ τοῦ ἡγεμόνος
Ἀτροπάτου. τὸ ἐθνικὸν Ἀτροπατηνός καὶ Ἀτροπατηνή.
Ἀττάλεια,πόλις Λυδίας, πρότερον Ἀγρόειρα ἢ Ἀλ-
λόειρα καλουμένη. οἱ δὲ τὴν Κιλικίας Κώρυκον οὕτω φασὶ
λέγεσθαι, ὡς Δημήτριος, ἀπὸ Ἀττάλου Φιλαδέλφου κτίσαν-
τος αὐτήν. τὸ ἐθνικὸν Ἀτταλεύς. καὶ Ἀτταλικός κτητικὸν
καὶ θηλυκόν.
48
Ἀτταλίς,φυλὴ τῆς Ἀττικῆς, ἣν Ἀττάλῳ ἀνέθηκαν

Ἀθηναῖοι. ὁ φυλέτης Ἀτταλεύς.
Ἀττάλυδα, πόλις Λυδίας, κτισθεῖσα ὑπὸ Ἄττυος καὶ
μετὰ θάνατον αὐτοῦ ὑπὸ Λυδοῦ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ. τὸ ἐθ-
νικὸν Ἀτταλυδεύς.
Ιστορία Ελληνικού Ένους. - Τόμος 6 - Σελίδα 254 1978 - Από τους 70

περίπου , μικρούς ως επί το πλείστον , οικισμούς , που μπορούν με
βεβαιότητα να αποδοθούν στην Παμφυλία , ξεχωρίζουν η " Άσπενδος ,
η ' Αττάλεια , η Μάγυδος , ή ' Ολβία , η Πέργη , η Σελεύκεια , η Σίδη
και το Σίλλυο , οι οποίες ...
ΑΤΤΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΤΤΑΛΕΙΩΤΕΣ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ-

ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΣΗ) ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ .
Αρχαίες πόλεις και ερείπια αρχαιοτήτων
Πάταρα
Αρχαία Ξάνθος
Αρχαία Πίναρα - Αρχαία Τλως
Αρχαία Λίμυρα
Αρχαία Όλυμπος
Αρχαία Φάσηλις
Αρχαία Τρίσσα
Αρχαία Τερμησός
Το Καρα-ίν (Μαύρη Σπηλιά)
Αρχαία Πώγλα ή Τσώκλα
Αρχαία Σέλγη
Αρχαία Πέργη
Αρχαίο Σύλλαιον
Αρχαία Άσπενδος
Αρχαία Σίδη
Π. Χρήστος Μπαλόγλου. Πέργαμος - Αττάλεια: Η πολιτιστική και

οικιστική πολιτική των Ατταλιδών βασιλέων στον ανταγωνισμό των
ελληνιστικών βασιλείων της Ανατολής. Βυζαντινός Δόμος.
Θεσσαλονίκη, 2020.
49
Σύλλογος "Φιλόθρησκος Αδελφότης", Αττάλεια Ο σύλλογος

«Φιλόθρησκος Αδελφότης» στην Αττάλεια Η «Φιλόθρησκος
Αδελφότης» ιδρύθηκε το 1906 στην Αττάλεια. Στόχος της ήταν η «διά
της συστάσεως νυκτερινής σχολής μετάδοσις των θρησκευτικών και
ωφελίμων γνώσεων παρά τω λαώ διά συνδιαλέξεων και εν γένει η
υποστήριξις της παιδείας».1Πρόεδρος του συλλόγου είχε οριστεί ο
μητροπολίτης Πισιδίας και αναπληρωτής ο αντιπρόεδρος της εφορείας
της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Αττάλειας. Τα ιδρυτικά μέλη του
συλλόγου αποτελούσαν και το διοικητικό του συμβούλιο. Σε περίπτωση
διάλυσης του συλλόγου, η περιουσία του, σύμφωνα με τον κανονισμό,
περιερχόταν στην εφορεία.
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟΝ
Ἀγρόειρα, 8, 9, 33, 45, 46, 47 Δούκας ιστορικός, 31
Αδριανού, 3 Επιφάνιος, 14
Αιλιος Ηρωδιανός, 8, 9, 45, 46 Ευστάθιος, 33, 34, 35, 36
Ἀκρασσοῦ ἐπαρχίας Λυδίας, 41 Έφορος ιστορικός, 12
Αλάνια, 4 Ιππόλυτος, 16, 17
Ἀλλόειρα, 8, 9, 33, 45, 46 Ιστορία Μεγάλου Αλεξάνδρου, 13
Άννα Κομνηνή, 18 Ιωάννης Ζωναράς, 25, 26
Αντάλια, 3 Ιωάννης Σκυλίτζης, 22
Αρχαία Φάσηλις, 48 Ιωάννης Χρυσόστομος, 15
Άσπενδος, 4, 47, 48 Καινή Διαθήκη, 5
Αττάλεια, 3, 4, 5, 48 Καλλισθενης ιστορικός., 11
Ἀττάλεια καλουμένη πόλις Λυδίας, 8, 46 Κέκοβα, 4
Ἀττάλεια πόλις, 9, 46 Κέστρος ποταμός, 10, 11
Ἀττάλεια πόλις Λυδίας, 9 Κιλικίας, 5, 9, 11, 13, 25, 33, 36, 46, 47
Ἀττάλεια τυγχάνει δὲ πόλις, 43 Κλαύδιος Πτολεμαίος, 11
Ἀττάλεια, ἐπώνυμος τοῦ κτίσαντος Κορακήσιον, 4, 11
Φιλαδέλφου, 34 Κωνσταντίνος 7ος Ποφυρογέννητος., 19,
Ἀττάλεια. πόλις Λυδίας, 26 20, 21
Ἀττάλειαν, 5, 6, 7, 8, 15, 16, 17, 23, 25, Κωρυκίου, 6, 7, 16
35, 36 Κώρυκον, 7, 8, 9, 10, 11, 17, 33, 36, 47
Αττάλειας, 4, 48 Λυκία, 4, 5, 22
Ἀτταλείας, 6, 7, 8, 10, 11, 12, 13, 15, 16, Μάγυδος, 11, 48
17, 18, 19, 20, 21, 22, 25, 32, 34, 35, 36, Μαρδαϊτῶν Ἀτταλείας, 21
37, 38, 39, 40, 41, 42, 43 Μιχαήλ Ατταλειάτης, 23, 24
Ἀτταλειώτῃ μαχόμενος, 30 Μυγδάλων, 7, 8, 17
Ἀτταλειώτης ἀποστατῶν, 30 Νικήτας Χωνιάτης, 24
Ἀτταλεύς., 33, 47 Ξάνθος, 48
Ἀττάλου Φιλαδέλφου κτίσαντος, 9, 26, 33 Οικουμενική Σύνοδος, 36, 37, 38, 39, 40,
Ἀττάλυδα, πόλις Λυδίας, 33 41, 42
Ἀττάλυδα, πόλις Λυδίας, κτισθεῖσα ὑπὸ Ὀλβία, 11
Ἄττυος, 33, 47 Ὁλβία, 10
Γεώργιος Παχυμέρης, 26, 27, 28, 29, 30 Όλυμπος, 4, 48
Δολίχη, 4 Παμφυλία, 4, 16, 22, 47
50
Παμφυλίᾳ, 34, 35 Σελεύκειαν, 6, 7, 16

Παμφυλίαν, 6, 10, 12, 15 Σίδη, 4, 11, 48
Παμφυλίας, 5, 10, 11, 12, 14, 25, 31, 43, Σίδην, 6, 7, 16
45 Σίδης, 6, 7, 16
παρ' ᾧ πόλις Ἀττάλεια, 14, 45 Σμύρνης, 18, 32
Πάταρα, 48 Σούδα, 44, 45
Παυσανίας Αττικός, 14 Στέφανος γραμματικός, 32, 33, 47
Περγαίας Ἀρτέμιδος ἱερόν, 10, 11 Στράβων, 9, 10, 47
Πέργη, 4, 6, 7, 10, 11, 16, 17, 48 Σύλλαιον, 48
Πέργῃ, 6, 15 Τερμησός, 48
περὶ τὸν Ἀτταλειώτην, 27 Τερμησσός, 4
περὶ τοῦ Ἀτταλειώτου, 27 Τρίσσα, 48
Πίναρα, 48 Φασηλίδα, 4, 35, 36
Πισιδία, 4, 22 Φασήλιδα, 10, 11
Πισιδίαν, 6, 15 Φασήλιδος, 7, 8, 10, 11, 34, 35, 36
Πλούταρχος, 5, 39, 42 Φάσηλις λίμνη, 35, 36
πόλεως Βλανδοῦ Λυδίας, 41 Φιλαδέλφου καὶ οἰκίσαντος, 10, 11
πόλις Ἀττάλεια, ἐπώνυμος, 10, 11 Ψυττάλεια ὡς Ἀττάλεια, 33
Πώγλα, 48
Σέλγη, 4, 48
TLG Texts doing_search Αλλοειρ tlg Go
UTF-8 search TLG Texts
TLG Texts doing_search Ατταλει tlg Go
UTF-8 search TLG Texts

Οδυσσέας Γκιλής. Αρχαία ΑΤΤΑΛΕΙΑ. Αποσπάσματα Από Αρχαία Κείμενα.θεσσαλονίκη 2020.

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Οδυσσέας Γκιλής. Αρχαία ΑΤΤΑΛΕΙΑ. Αποσπάσματα Από Αρχαία Κείμενα.θεσσαλονίκη 2020.

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

1

Από τη Βικιπαίδεια, Η Αττάλεια...............................................................................................3

Από τη Βικιπαίδεια, Η Αττάλεια

Από τη Βικιπαίδεια, Η Αττάλεια (τουρκικά: Αντάλγια και παλιότερα

Συνδυάζοντας παραλίες, αρχαιότητες και πολιτιστικά δρώμενα, η

τείχη αξιοσημείωτη είναι η πύλη του αυτοκράτορα Αδριανού, ο οποίος

Η επαρχία Αττάλειας περιλαμβάνει περιοχές της Μικράς Ασίας που

Αποσπάσματα από αρχαία κείμενα

Πλούταρχος. Pompeius “Plutarch's lives, vol. 5”, Ed. Perrin,

ταῦτα μὲν ἐατέον ὥσπερ ἔχει, τὰ τῶν θεῶν.

Καινή Διαθήκη. , Acta apostolorum “The Greek New Testament, 2nd

χειροτονήσαντες δὲ αὐτοῖς κατ'

Periplus Maris Magni, Stadiasmus sive periplus Maris Magni

Ἀπὸ τοῦ Μέλανος ποταμοῦ εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.

Ἀπὸ Κυνοσαρίου ἐπὶ ποταμὸν καλούμενον Κέστρον στάδιοι ξʹ.

Periplus Maris Magni, Stadiasmus sive periplus Maris Magni

Ἀπὸ τοῦ Μέλανος ποταμοῦ εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.

Periplus Maris Magni, Stadiasmus sive periplus Maris Magni

[Ἀπ' Εὐρυμέδοντος εἰς Κυνοσάριον στάδιοι*]

στρον στάδιοι ξʹ. Ἀναπλεύσαντι τὸν ποταμὸν πόλις

Αιλιος Ηρωδιανός. (0087: 001)“Grammatici Graeci, vol. 3.1”, Ed.

... Δηϊάνειρα, Θυάτειρα, Σάπφειρα, ἔθειρα, Σάμψειρα

»δοκέω δὲ μάλιστα παρὰ Κόλουραν, ἵνα Πριηνέες ἕζοντο». Ἴουρα·

Αιλιος Ηρωδιανός. Part+volume 3,1, page 276, line 12

Τρινέμεια· οὕτως Καλλίμαχος Ἑκάλῃ τὸν δῆμον τῆς

Αιλιος Ηρωδιανός. Part+volume 3,1, page 277, line 12

Πυράμου. ἑβδόμη Πιερίας, ἣν Ἄραδον οἱ Σύροι καλοῦσιν. ὀγδόη ἡ ἐπὶ

Στράβων Γεωγραφικά. Geographica “Strabonis geographica, 3 vols.”,

τῷ Σαρπηδόνι, μετὰ δὲ ταῦτα Λυκίους ἀπὸ Λύκου τοῦ

Στράβων Γεωγραφικά. Geographica Book 14, chapter 4, sect 1, line 8

Ὁμήρῳ· βελτίους δ' οἱ φάσκοντες λέγεσθαι Σολύμους

νους, περὶ ὧν εἰρήκαμεν.

Κλαύδιος Πτολεμαίος. Geographia (lib. 4–8) “Claudii Ptolemaei

Κιλικίᾳ καὶ μέρει Καππαδοκίας κατὰ γραμμὴν τὴν

Καλλισθενης ιστορικός. Fragmenta (0534: 002)“FGrH #124”.

κλείσασα Ἀλέξανδρον καὶ βίαι ληφθεῖσα, καθάπερ καὶ Ἁλικαρνασσός·

Έφορος ιστορικός. Fragmenta (0536: 003)“FGrH #70”.Volume-

STEPH. BYZ. s. Ἀθῆναι ... ϛ Εὐβοίας, Δίαντος κτίσμα,

– – s. Σκυφία· πολίχνιον Κλαζομενίων, ὡς Ἔφορος ἐν γ·

Ιστορία Μεγάλου Αλεξάνδρου. Recensio V (cod. Vind. theol. gr. 244)

τοῦ Μενελάου τοῦ βασιλέως. Ὁ βασιλεὺς ὁ Πρίαμος ἦτον βασιλεὺς

φρόνιμος τῆς οἰκουμένης ὅλης διὰ γυναῖκα τὸν Ἀδάνην

Παυσανίας Αττικός. Ἀττικῶν ὀνομάτων συναγωγή (1569: 001)

Κυνάδρα· κρήνη ἐν Ἄργει, ἐξ ἧς ἔπινον οἱ ἐλευθερούμενοι τῶν οἰκετῶν,

Επιφάνιος. Notitiae episcopatuum [Sp.] (2021: 027)

Ιωάννης Χρυσόστομος. In Acta apostolorum (homiliae 1–55) (2062:

Ποία προτροπή; πῶς ἔπειθον ἐν προ-

καθάρσιον τῶν ἡμετέρων ψυχῶν. Καὶ διελθόντες τὴν

Ιππόλυτος. Chronicon (2115: 036)

(211) Ἀπὸ Λευκοθείου εἰς Κύβερναν στάδιοι νʹ.

(214) Ἀπὸ Μέλανος ποταμοῦ εἰς Σίδην στάδιοι νʹ.

Ιππόλυτος. Chronicon Section 476, line 1

(219) Ἀπὸ

Ιππόλυτος. Chronicon Section 477, line 2

ποταμὸν πόλις ἐστὶ Πέργη.

Άννα Κομνηνή. Αλεξιάς. (2703: 001)“Anna Comnène. Alexiade, 3

Καταλαβὼν οὖν τὴν ἰδίαν παρεμβολὴν καὶ παραδοὺς τὸ

Άννα Κομνηνή. Αλεξιάς. Book 14, chapter 1, section 3, line 10

Ὁ Φιλοκάλης οὖν Εὐμάθιος (ἀνὴρ δὲ οὗτος

νευρὰν ἐπὶ μαζὸν ἕλκειν ᾔδει οὔτε θυρεῷ σκέπεσθαι· τἆλλα

Georgius Cedrenus Chronogr., Compendium historiarum (3018: 001)

τοῦ δουκὸς Ἀντιοχείας τοῦ Βούρτζη πρῶτον ἐκκλίναντος, εἴτε

Κωνσταντίνος 7ος Ποφυρογέννητος. De administrando imperio

σταντίνου, τοῦ φιλοχρίστου δεσπότου, τοῦ τὸ πρῶτον, συνούσης αὐτῷ