Policealna Szkola

Surowce kosmetyczne stosowane w

kosmetyce pochodzenia zwierzęcego

Kierunek: Technik Uslug Kosmetycznych

Semestr 1

Kraków 2022
 Kosmetyczna branża obecnie rozwija się bystrym tempem. Szczególną uwagę
przyciągają towary, otrzymane z naturalnego surowca. Dla produkcji kosmetycznych
wyrobów wykorzystują różne tłuszczowe podstawy, a mianowicie zwierzęce, roślinne
i mineralne tłuszcze, a także substancje. Ich wykorzystują jak w czystym, tak i w
kombinowanym wyglądzie. Zwierzęce tłuszcze są surowcem dla wyrobu produkcji
różnego skierowywania : spożywczego, medycznego, kosmetycznego, a także
technicznego. Charakterystyczną właściwością każdego tłuszczu jest jego skład i
właściwości, co zależy od pochodzenia, racji zwierzęcia i jej wieku.
Jednym z najbardziej rozpowszechnionych komponentów zwierzęcego
pochodzenia w recepturach kosmetycznych wyrobów jest lanolina, znana jak
wełniany tłuszcz, że otrzymują podczas wyrobu owczej sierści. Barani tłuszcz źródło
przyrodniczej lanoliny od dawna znany swoimi pożytecznymi właściwościami,
zwłaszcza курдючний tłuszcz, co różni się wysoką czystością i jest cennym
spożywczym i farmaceutycznym surowcem. Kurdyuczny tłuszcz nie tylko świetny
produkt.
Tłuszcze zwierzęcego pochodzenia to unikalne przyrodnicze, zupełnie
naturalne substancje, które formują się w organizmie zwierząt. Ich pozytywny wpływ
na organizm cłowieka okazuje się w leczniczym i kosmetologii działaniu na skórę,
włosy i ciało, oni podwyższają immunitet organizmu i aktywizują jego ochronne siły.
Zwierzęce tłuszcze od dawna są stosowane przez ludzkość również dla leczenia i
profilaktyki różnych chorób. Głównym zakresem użycia zwierzęcych tłuszczów,
niewątpliwie, zostaje spożywczy przemysł. Lecz, oprócz produkcji artykułów
żywnościowych, tłuszcze są surowcem w medycznych, kosmetycznych i technicznych
branżach. Ich stosują jak w czystym wyglądzie, tak i w wyglądzie.
I Mówiąc w szczególności o kosmetologii, ważnym również jest to, że
zwierzęce tłuszcze charakteryzują się dosyć silnymi przyrodniczymi antyoksydantami
właściwościami. To wykorzystuje się w kosmetycznej nauce przy stworzeniu, na
przykład, efektywnych środków dla wznowienia prężnej skóry oblicza, strefy pod
oczami, szyi, strefy dekoltu, a także środków dla umocnienia i uzdrowienia włosów i
paznokci. Przewagą zwierzęcych tłuszczów jest hipoalergiczny, ponieważ oni (z
wyjątkiem wypadków indywidualistycznego niemożność utrzymania) nie wywołują
reakcji z boku skóry. Temperatura-lepkość charakterystyki zwierzęcych tłuszczów
pozwalają otrzymywać na ich podstawie całe spektrum produkcji leczniczego i
kosmetycznego mianowania mazi, kremy, maski, balsamy.
 I to tylko znikoma część potencjalnych możliwości stosowania tłuszczów
zwierzęcego pochodzenia. Aktualnym kierunkiem naukowej kosmetologii jest
poszukiwanie efektywnego naturalnego surowca i stworzenie nowych kosmetyków z
jej użyciem.
Celem badań było przeanalizować światowe doświadczenie użycia zwierzęcych
tłuszczów w kosmetologii i ustalić celowość stosowania курдючного tłuszczu dla
otrzymania kosmetycznych kremów.

Wyniki i ich omawiania

Z dużej masy znanych i nieźle zbadanych dziś twardych tłuszczów szczególnej

uwagi zasługuje barani. To unikalny, przede wszystkim, spożywczy produkt,
najbardziej rozpowszechniony w kulturach Kaukazu i Średniej Azji. Odmienne od
innych właściwości baraniego tłuszczu wyznaczają się jego szczególnym składem. On
zawiera nasycone (palmitynowy 26 stearynowy - 14 mirystynowy - 3
jednonienasycony (oleinowy - 47 palmitooleinowy - 3 i wielonienasycony (linolowy -
3 linolenowy - 1 tłuszczowy kwasy. Topione baranie sadło charakteryzuje się
Korzyść baraniego tłuszczu w tym, że nie zważając na wysoką kaloryczność
(blisko 900 kkal na 100 g), on pięknie przyswaja się, przy czym szybko zasila
energetyczny zapas organizmu, podwyższa immunitet, sprzyja szybkiemu gojeniu
ran, aktywizuje mózgową i krwionośną działalność, polepsza pamięć i procesy
myślenia, tonizuje fundatorstwo żołądka, pracę układu nerwowego, przedłuża
młodość, pozytywnie działa na stan skóry, paznokci i włosów, a także nawet w nasz
czas zostaje doskonałym samodzielnym środkiem przy zaziębieniu i kaszlu, pomaga
w leczeniu chorych stawów, tłuszczaków i żylaków.
Barani tłuszcz jest charakterystycznym rodzynkiem dań kaukaskiej i
wschodniej kuchni, tymczasem jak Europejczycy rzadko jego wykorzystują. Ten
produkt otrzymują z wewnętrznego sadła i курдюка tłuszczowego odkładania pod
postacią worka w tylnej części tuszy owiec i baranów szczególnej (kurdyucznoj) rasy.
Produkcja hodowli owiec zadowalała główne gospodarcze potrzeby ludzi,
dawała brutalną wełnę dla produkcji domowego sukna, mięso, tłuszcz, wyroby
mleczarskie i użyźniania do gleby.
 Głuchy tłuszcz i wnętrzowe (wewnętrzne) sadło - nie jedno i też. Specyficzna
właściwość baraniego tłuszczu krnąbrność (temperatura topienia 50 oС) i swoisty
zapach, lecz kurduyk jest bardziej łatwo topliwy z przyjemnym aromatem i smakiem.
Sadło jest świetnym środkiem dla wsparcia piękności i zdrowia powłok, ponieważ
wzbogacone o przyrodniczą lanolinę. Pożyteczne właściwości danej tłuszczowy
substancji były odkryte przez dawnych Greków i Rzymian jeszcze. Oni w te czasy
wykorzystywali nieoczyszczoną lanolinę, co i było ich błędem, przecież ta substancja
implikowała brud i inne szkodliwe substancje. Współczesne technologie pozwalają
otrzymać czysty produkt, że również nazywają zwierzęcym
Tłuszcz i tłuszcz trzewny to nie to samo. Specyficzną cechą tłuszczu baraniego
jest jego niska temperatura topnienia (temperatura topnienia 50 oC) i specyficzny
zapach, ale kurdyuk jest łatwiej topiący się z przyjemnym aromatem i smakiem.
Kurdyuchne smalec jest doskonałym narzędziem do zachowania piękna i zdrowia
skóry, ponieważ jest wzbogacony naturalną lanoliną. Przydatne właściwości tej
substancji tłuszczowej odkryli starożytni Grecy i Rzymianie. Używali wówczas
surowej lanoliny, co było ich błędem, ponieważ substancja ta zawierała brud i inne
szkodliwe substancje. Nowoczesne technologie pozwalają na uzyskanie czystego
produktu, zwanego również woskiem zwierzęcym.
Jednym z największych składników pochodzenia zwierzęcego w recepturach
produktów kosmetycznych jest lanolina, czyli tłuszcz wełniany, który pozyskuje się
podczas produkcji wełny owczej.
Lanolin ma lepką konsystencję. On może być różnych odcieni, od jasnożółtego
do темно- brunatnego. Ponieważ lanolina jest tłuszczem, zapach jego nie wolno
nazwać przyjemnym. 10% składu lanoliny to sterole, w tym cholesterol. Pod
względem właściwości fizycznych lanolina przypomina łój ludzkiej skóry (dokładniej
wielowarstwową strukturą lanoliny charakteryzują się ciekłe kryształy ludzkiej
skóry), co tłumaczy jej skuteczność jako kosmetyku. Temperatura topnienia lanoliny
jest niska, od 36 do 42 oС. Jest również dobrym emulgatorem, ponieważ może
utrzymać w wodzie dwa razy więcej niż sam waży.
Jednym ze współczesnych światowych trendów są produkty ekologiczne, a
także ekologiczny styl życia, w którym dominują naturalne ubrania, żywność, meble i
kosmetyki. Pojęcie „organic” wywodzi się z przemysłu spożywczego, gdzie produkty
lub ich składniki nazywane są organicznymi, które są nie tylko pochodzenia
naturalnego, ale również uprawiane bez użycia jakichkolwiek nawozów sztucznych w
warunkach przyjaznych dla środowiska. Proces przetwarzania produktów
ekologicznych musi spełniać surowe normy, dlatego nie każdy naturalny produkt,
zarówno spożywczy, jak i kosmetyczny, można nazwać ekologicznym.
Charakterystyczną odznaką organicznej kosmetyki są znaki "Organic" i "Bio",
co oznacza nieobecność w składzie syntetycznych i wątpliwych co do przydatności
komponentów. Etykietka оrgkosmetyki musi zawierać pełną listę ingredientów i
zaznaczanie certyfikata. Dziś nie ma uzgodnionej opinii światowych producentów
kosmetyki w przyjęciu jedynego standardu, który wyznaczył by pojęcie organicznej,
еko- albo biо- kosmetyki, toż w różnych krajach jest swoja certyfikacja. Ciekawy
zaznaczyć, że europejska kosmetyka klasy "Organic" nie pozwala użycia zwierzęcych
tłuszczów i ich komponentów. Jednak kosmetyczne wyroby, w skład których wchodzą
tłuszcze zwierzęcego pochodzenia, z każdym rokiem zdobywają coraz większej
popularności i otrzymują przychylne odzewy.
Obecnie w kosmetycznym przemyśle duża ilość urozmaiconej kosmetyki, i cała
ona ma swój wpływ na skórę. Przy wyborze środków trzeba przykładać uwaga do nie
tylko swoje problemy, ale i podbierać towar z uwzględnieniem samej skóry. Cała
kosmetyka z zwierzęcymi tłuszczami jest skierowana na osiągnięcie głównych
pozytywnych charakterystyk : zwilżenie, zmiękczenie, żywienie i obrona. Środki po
opiece za skórą, w podstawie których - tłuszcz, tymczasem należą do nowych
tendencji, ponieważ pojawiły się nie tak dawno (w przemysłowej produkcji).
W ostatnim czasie w branży kosmetycznej popularny jest trend powrotu do
korzeni, prostych komponentów i nieinwazyjnych procedur. Spowodował on zainte-
resowanie surowcami pozyskiwanymi wprost z natury, z których wytwarzane
są kosmetyki naturalne.
Kosmetykami naturalnymi nazywane są wyroby, które zawierają wyłącznie
surowce naturalne – czyli surowce mineralne oraz składniki pochodzenia
roślinnego lub zwierzęcego. Ponadto powinny być one otrzymywane w wyniku
takich procesów, jak: filtracja, ekstrakcja, suszenie, destylacja, tłoczenie, mielenie,
liofilizacja i przesiewanie. Pozyskiwanie surowców naturalnych przy użyciu powyż-
szych metod fizycznych, które w niewielkim stopniu przetwarzają materiał,
pozwala zachować jego wartości odżywcze, witaminy i dobroczynne substancje w nim
występujące.
 Składniki pochodzenia zwierzęcego mogą być wykorzystywane do produkcji
kosmetyków naturalnych tylko wtedy, gdy nie jest to szkodliwe dla zdrowia lub życia
zwierząt. Takimi surowcami są między innymi miód, propolis, lanolina oraz mleko.

Surowce kosmetyczne pochodzenia zwierzęcego

Wśród surowców pochodzenia zwierzęcego wyróżniamy wyciągi z łożyska i

grasicy, hydrolizaty białek ze skóry wołowej, mleczko pszczele oraz kit pszczeli
(propolis). Niektóre surowce pochodzenia zwierzęcego spełniają rolę utrwalaczy
zapachów w produkcji perfum. Należą do nich piżmo, cybet (cywet), ambra oraz
kastoreum.
Wyciągi z łożyska i grasicy pozyskiwane są z organów krów, cieląt, świń i
owiec. Łożysko jest narządem rozwijającym się w czasie ciąży i zapewnia embrionowi
pożywienie i tlen. W kosmetyce wykorzystuje się pozbawione hormonów wyciągi z
łożysk krów i świń z 3-4 miesiąca ciąży. Zawierają one aminokwasy, węglowodany,
lipidy i fosfolipidy, kwasy nukleinowe, enzymy, witaminy, sole mineralne oraz
pierwiastki śladowe. Wyciągi rozpuszczalne w wodzie są szczególnie bogate w
enzymy, a rozpuszczalne w tłuszczach zawierają lipidy i witaminy rozpuszczalne w
tłuszczach.
Wyciągi z łożysk pobudzają krążenie krwi i dzięki temu przyspieszają procesy
metaboliczne w skórze. Ich zadaniem jest także zwiększenie elastyczności włókien
tkanki łącznej. Surowce te wykorzystywane są przede wszystkim do produkcji
kremów, ampułek i miękkich masek do skóry atroficznej i źle ukrwionej.
Dzięki pobudzaniu procesów metabolicznych oraz nawilżaniu naskórka
wyciągi z grasicy cieląt, owiec i świń mają opóźniać procesy starzenia się skóry. W
medycynie wyciąg z komórek grasicy wykorzystywany do leczenia osób podatnych na
zakażenia, reumatyzmu oraz niektórych nowotworów, a także chorób wieku
podeszłego. Działaniem dodatkowym tego zastosowania okazał się świeży wygląd
skóry, przyspieszone gojenie ran i lepszy wzrost włosów. Dzięki tym właściwościom
wyciągi z grasicy zaczęto wykorzystywać również w produkcji kosmetyków, ale ich
działanie kosmetyczne jest słabo udokumentowane.
 Miód i wosk pszczeli

Na temat miodu weganie są podzieleni. Niektórzy go nie spożywają ze względu

na eksploatację pszczół przez człowieka. Inni za to zwracają uwagę na jego wartości
odżywcze i jedzą miód z ekologicznych pasiek. Jest bogaty w mikroelemety takie jak
witaminy, potas, magnez czy żelazo. Ma działanie antybakteryjne i wzmacniające.
Dlatego jest również wykorzystywany w kosmetyce jako dodatek pielęgnacyjny.
Warto zaznaczyć, że te właściwości dotyczą tylko prawdziwego miodu, a nie jego
podróbek. Zawsze należy weryfikować jego pochodzenie. Najlepiej jest się
zaopatrywać w lokalny miód od sprawdzonych pszczelarzy.
Wosk pszczeli używany jest do produkcji kosmetyków o stałej konsystencji jak
pomadki czy kremy i balsamy w sztyfcie. Jest również zamiennikiem wosku
sojowego, wykorzystywanego do produkcji ekologicznych i nieszkodzących zdrowiu
świec.

Kozie mleko

W pożywieniu jest alternatywą dla osób uczulonych na laktozę, która znajduje

się w mleku krowim. Dotyczy to również jego przetworów jak np. sery. W kosmetyce
kozie mleko ma właściwości nawilżające i odżywiające. Szczególnie polecane jest dla
osób z cerą suchą, szorstką, zniszczoną, na której pojawiają się drobne zmarszczki.
Jest używane do produkcji mydeł, kremów i balsamów do ciała.

Jedwab

To jeden z najbardziej delikatnych i pięknych materiałów. Dobrze

przechowywany może służyć przez lata. Nie jest wegański, bo pochodzi
od jedwabnika, a dokładniej wytwarza się go z włókien kokonu tego motyla.
Używany w kosmetyce sprawdza się w pielęgnacji. Nawilża, liftinguje i odbudowuje
zniszczoną skórę. Stosowany na włosy widocznie je nabłyszcza, chroni i zapobiega
przesuszaniu.
 Karmin

Zwany również koszeliną. To barwnik używany w kosmetyce i barwieniu

tkanin, jednak najczęściej dodawany jest do żywności (E120). Ma intensywny,
czerwony kolor i pochodzi od owadów nazywanych czerwcami. Barwnik to po prostu
wygotowane, wysuszone i zmiażdżone owady, które sprzedaje się w formie proszku.
Na rynku mamy wiele lepszych i zdrowszych barwników pochodzenia roślinnego,
które mogą łatwo zastąpić karmin, np. sok z buraka lub jagód.

Piżmo

To jeden z najbardziej popularnych surowców używanych do produkcji

perfum. Niewiele osób wie, że prawdziwe piżmo to wydzielina okołoodbytnicza
pozyskiwana od różnych zwierząt, m.in. piżmowca (rodzaj dużego ssaka), piżmaka
(rodzaj szczura) skunksa lub woła piżmowego. Ma bardzo intensywny zapach i
jeszcze większą cenę, dlatego częściej stosuje się piżmo syntetyczne. Do uzyskania
prawdziwego piżma nie jest konieczne zabicie zwierząt, jednak wiąże się z ich
niewolniczą hodowlą, często w bardzo złych warunkach.

Lanolina
To wosk pochodzenia zwierzęcego. Pozyskuje się ją główne od owiec, które
gromadzą lanolinę między skórą a wełną, w ramach dodatkowej ochrony przed
warunkami atmosferycznymi. Oba surowce, lanolina i wełna, wiążą się z
przymusowym strzyżeniem owiec, transportem, stresem i eksploatacją owiec.