Η ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΕΑΣ

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο ΕΛΕΑΤΗΣ (515? – 450? π.Χ. περίπου)

Η αληθής οδός του Είναι απέναντι στην απατηλή οδός του Φαίνεσθαι
Μονισμός = Το Είναι αγέννητο = άφθαρτο = άτμητο = δίχως κίνηση = δίχως
Γίγνεσθαι
Όριο = Καθοριστικότητα
Όμοιόμορφο, αναλλοίωτο και ομοιογενές
Οι φαινομενικές αντιθέσεις αποτελούν ανθρώπινες συμβάσεις και όχι την
αντικειμενική αλήθεια του ομοιόμορφου Είναι
Ταύτιση αίσθησης – σκέψης – γνώσης – ιδιότητας

Νοητά αποκαθίσταται η αληθινή ενότητα και ακινησία του Είναι

Η Παρμενίδειος έμπνευση = η πρώτη αποκλειστικά λογική /οντολογική
αντίληψη της αλήθειας

Kirk – Raven - Schofield

W. K. C. Guthrie
Γλωσσικές σημασίες του «είναι» = Υπαρκτικό/Συνδετικό/Κατηγορηματικό
Κ. Καστοριάδης
ΖΗΝΩΝ Ο ΕΛΕΑΤΗΣ (490? – 425? π.Χ.)

Παράδοξα της πολλαπλότητας και της κίνησης

Η ρητορική χρήση της γλώσσας – τα παράδοξα του Ζήνωνα εμπνέουν τους
διττούς λόγους των σοφιστών – από την οντολογική στη γλωσσολογική
διάσταση του είναι και του φαίνεσθαι