Ψαλμός ριη’ (118ος) (17-24)

[…]
17 ᾿Ανταπόδος τῷ δούλῳ σου· ζήσομαι καὶ φυλάξω
τοὺς λόγους σου. 18 ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς
μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου
σου. 19 πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ· μὴ ἀποκρύψῃς
ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου. 20 ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή
μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ
καιρῷ. 21 ἐπετίμησας ὑπερηφάνοις· ἐπικατάρατοι
οἱ ἐκκλίνοντες ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου. 22 περίελε
ἀπ᾿ ἐμοῦ ὄνειδος καὶ ἐξουδένωσιν, ὅτι τὰ μαρτύριά
σου ἐξεζήτησα. 23 καὶ γὰρ ἐκάθισαν ἄρχοντες καὶ
κατ᾿ ἐμοῦ κατελάλουν, ὁ δὲ δοῦλός σου ἠδολέσχει
ἐν τοῖς δικαιώμασί σου. 24 καὶ γὰρ τὰ μαρτύριά
σου μελέτη μού ἐστι, καὶ αἱ συμβουλίαι μου τὰ
δικαιώματά σου.
[…]
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση

[…]
17 Ἀνταπόδος εἰς ἐμὲ τὸν δοῦλον σου τὰς δωρεάς
σου ἀνάλογα μὲ τὸν ζῆλον, ποὺ ἔχω πρὸς μελέτην
τῶν ἐντολῶν σου. Ἔτσι θὰ ζήσω καὶ θὰ φυλάξω
ἐγὼ τοὺς λόγους σου. 18 Ἀπομάκρυνε κάθε
ἐπισκίασμα καὶ κάμε καθαροὺς καὶ φωτεινοὺς
τοὺς ὀφθαλμοὺς τῆς ψυχῆς μου, καὶ τότε ἐγὼ θὰ
κατανοήσω βαθύτερον τὸ θαυμάσιον
περιεχόμενον τοῦ Νόμου σου. 19 Προσωρινὸς καὶ
παρεπίδημος εἶμαι ἐγὼ εἰς τὴν γῆν αὐτήν. Μὴ
ἀποκρύψῃς, λοιπόν, ἀπὸ ἐμὲ τὰς ἐντολάς σου. 20
Ἀπὸ φλογερὸν πόθον πλημμυρίζει ἡ ψυχή μου, εἰς
τὸ νὰ ἐπιθυμῇ νὰ γνωρίζῃ, νὰ ἐφαρμόζῃ καὶ νὰ
ἀπολαμβάνῃ τὴν μελέτην τῶν ἐντολῶν σου εἰς
ὅλας τὰς περιστάσεις τῆς ζωῆς της. 21 Ἐπέπληξες
τοὺς ἀλαζόνας καὶ ὑπερηφάνους, ποὺ δὲν
καταδέχονται νὰ γνωρίσουν καὶ ἐφαρμόσουν τὸν
Νόμον σου. Κατηραμένοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι
παρεκκλίνουν ἀπὸ τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν σου.
22 Ἀφαίρεσε καὶ ἀπομάκρυνε ἀπὸ ἐμὲ ὀνειδισμοὺς
καὶ ἐξευτελισμοὺς ἐκ μέρους τῶν ἐχθρῶν μου,
διότι ἐγώ μὲ πόθον πολὺν ἀνεζήτησα καὶ ἠθέλησα
νὰ γνωρίσω τὰς ἐντολάς σου. 23 Διότι πονηροὶ
ἄρχοντες ἐκάθησαν εἰς συνέδριον καὶ εἰς σύσκεψιν,
καὶ κατεφέρθησαν ἐναντίον μου. Ἐγὼ ὅμως ὁ
δοῦλος σου μὲ ἐνδιαφέρον καὶ εὐλάβειαν
ἐμελετοῦσα συνεχῶς τὰ προστάγματά σου. 24
Πράγματι, εὐλαβὴς πάντοτε μελέτη μου ἔχουν
γίνει αἱ μαρτυρίαι, τὰς ὁποίας ἡ Γραφὴ μᾶς δίδει
διὰ σέ, τὰ δὲ προστάγματά σου εἶναι οἱ πολύτιμοι
σύμβουλοί μου.
[…]

Ἑρμηνεία Ὁσίου Ἀρσενίου Καππαδόκου

Ὁ Ψαλμὸς ριη’ διαβάζεται γιὰ νὰ πατάξει ὁ Θεὸς

τοὺς βαρβάρους, καὶ νὰ ταπεινώσει τὴν δράση
τους, ὅταν σφάζουν ἀθῶα γυναικόπαιδα.