Redaktor:.

Abdylazis Islami

Titulli i origjinalit
ERNEST HEMINGWAY
THE OLD MAN AND THE SEA
Perktheu nga anglishtja:
Ylber Pinjolli

JaaHa 61-16m10TeKa - CTpyra ·. . . • .. ~ ~! ; :

HHs. -fl 5-17-/o3A2o.3 Ai ishte nje plak qe peshkonte i vetem me barke mbi Gulf
Strim dhe. qe kish tetedhjete e kater dite pa kapur asnje peshk.
--
542..'!:> ~G.3'1
·'
Redaktor teknik:
Argjend Bexheti
10 Dyzet ditet e para, me. te shkonte edhe nje djale. Por, kur
kaluan dyzet <lite pa·kapur asnje peshk, prinderit i thane djalit
se plaku ish bere tani perfundimisht salao, qe do te thote me
tersi nder te pafatet dhe e kishin urdheruar djalin te shkonte ne
Ilustrimi i kopertines nje barke tjeter e cila kapi tre peshq te mire qe javen e pare.
Rifat ~eliku
Djali pikellohej kur shihte plakun qe kthehej \:do dite me
harken bosh dhe zbriste gjithmone ne breg per ta ndihmuar te
\:Onte ne shtepi veglat e peshkimit ose fuzhnjen dhe litaret dhe
pelhuren e mbeshtjelle pas direkut. Pelhura ishte arnuar me
copa thasesh dhe, ashtu e mbeshtjelle, dukej si nje flamur
disfatash te perhereshme.
Plaku ishte thatanik dhe i rraskapitur, me rrudha te thella
. · .~:mitneburim
, ,, , -.;.::ka Kombetare dhe Universi1arc-Shkup ne qafe. Ne faqe kish njolla boje kafe kanceri te parrezikshem
821.18(497.17)-1 te lekures, shkaktuar nga reflektimi i diellit mbi detin tropikal.
HEMINGUEJ, Ernest
Plaku dhe deti/Ernest Heminguej
Njollat zbrisnin nga faqet deri ne qafe dhe ne duar kishte
Ken;ove: Feniks bb & <;abej, 2003. - 84 shenja te thella plagesh, te bera nga litari, kur kishte terhequr
fq.;20cm ndonje peshk te madh. Por asnje nga keto shenja s'ishte e
ISBN 9989-9669-2 & ISBN 9989-636-92-3 fresket. Ato ishin aq te vjetra sa plasat e nje shkretetire pa uje.
<;do gje e kish te vjeter, perve\: syve, dhe syte e tij kishin
po ate ngjyre qe kishte deti dhe ishin gazmore dhe te pa epur.

HM6 ,,,lJ.lllMMTp11Ja 11
HoHcTaHrnH M1-rnaAlllHOB1'1t'
Crpyra
3
 -Ate te gjej sardele? Une e di ku mund te gjej edhe kater.
karreme.
- Kam akoma ato qe kapa sot. I kam vene ne nje qoshe,
ne kripe.
- Leme te te gjej kater karrema te fresketa.
- Nje, tha plaku. Ai nuk e humbte kurre shpresen dhe
besimin. Dhe tani ato i ishin perteritur ashtu si nje thellim kur
fryn nga deti.
- Dy, tha djali.
- Dy, pranoi plaku. Ti nuk i ke vjedhur?
- Mund t'i vidhja, tha djali. Po keto i kam blere.
- Faleminderit, tha plaku. Ai kishte nje shpirt aq te thjeshte
sa qe nuk e kish kuptuar as vete qe nga c;'kohe kish filluar te
perulej. Por e dinte se tani perulej shpejt dhe se perulja nuk
kish sjelle me vete as turpin dhe as humbjen e krenarise qe ka
njeriu.
- Neser do te jete dite e bukur, ne qofte se nuk ndryshon
rryma.
-Nga dote shkosh neser?
- Sa me larg, dhe do te kthehem kur era te ndroje drejtim.
Dua te dal ne det pa gdhire.
- Do te perpiqem ta bind dhe une peshkatarin tim te
shkoje sa me larg. Pastaj, ne qofte se do te kapesh, ndonje
peshk vertet te madh, ne do te vime te te ndihmojme.
- Ai nuk do te peshkoje kaq larg bregut.
- Jo, tha djali. Por une do te shikoj ne det dic;ka qe ai te
mos e dalloje dot, per shembull, ndonje lumbardhe, dhe do t'i
them ta ndjekim sepse eshte makreli i arte.
- Vertet kaq keq i ka syte?
- Ai pothuajse eshte i verber.
- <:;udi, tha plaku. Ai s'ka gjuajtur kurre breshka. Nga ato
te verbohen syte.
- Po ti kaq vjet ke shkuar per breshka ne bregun e
Mosquitos dhe syte s'te jane prishur.
6 7
- Une jam plak i c;uditshem.
- Po ti tani a je kaq i forte, sa te zesh nje peshk fare te
madh?
- Besoj se po. Ketu ka te beje edhe shkathtesia.
-T'i shpiem takemet ne shtepi, tha djali. Pastaj une mund
te marr rjeten dhe te shkoj per sardele.
I nxuarren veglat e peshkimit nga barka. Plaku mbante
direkun mbi sup dhe djali mbante arken e drunjte me litaret dhe
lemshet e fillit te forte boje kafe dhe fuzhnjen me kanxhen.
Arken me karrema e lane nen kic;in e barkes bashke me
shkopin qe perdorej per te trullosur peshkun e madh kur e
nxirrnin perbri barkes. Asnjeri s'mund te vidhte gjerat e plakut,
por ishte me mire qe pelhuren dhe litaret e rende t'i c;onte ne
shtepi sepse i demtonte vesa. Megjithese ishte i sigurt, se asnje
nga njerezit e ketushem nuk do ta vidhte, plaku mendoi se
fuzhnja dhe kanxha, mund te ishin nje tundim i keq per mekate,
po t'i linte ne barke.
Ju ngjiten udhes qe c;onte tek kasollja e plakut dhe hyne ne
kasolle nga dera e hapur. Plaku e mbeshteti direkun me
pelhuren e mbeshtjelle rreth tij mbi mur dhe djali vuri arken
dhe veglat e tjera aty prane. Direku ishte pothuaj aq i gjate sa
kasollja. Kasollja ishte ndertuar me dege palmash mbreterore
qe quhen guano dhe ne kasolle kishte nje shtrat, nje tryeze, nje
karrige, dhe ne dyshemene prej balte, nje vend per te gatuar me
qymyr druri. Ne muret ngjyre kafe, te thurura me gjethe te
dendura dhe me fibra te guanos, ishin vene piktura me ngjyra,
njera zemra e shenjte e Jezuit dhe tjetra Shen Merla e Virgjer e
Kobres. Me pare aty ne mur varej nje fotografi me ngjyra e
gruas se tij por ai e kishte hequr andej sepse kur e shihte e
ndjente veten shume te vetmuar dhe e kishte vene ne raftin e
goshes, nen kemishen e lare.
- <:;'ke sonte per darke? - pyeti djali.
- Nje vorbe oriz te verdhe me peshk. A do te hash ca?
- Jo une dote ha ne shtepi. A do ta ndez zjarrin?