ยุทธภพออนไลน์

ตอนที่ 31 เอาคืน (ตอนที่ 1)

โรงเตี้ยมหน้าเมืองเริ่ มต้น ห้องพักชั้นบน                    

ปิ งปิ งพยายามดิ้นให้หลุดเก้าอี้ ฉางฟงฝูกเธอให้นงั่ เก้าอี้ติดกับเสาข้างเตียง พร้อมกับเอาผ้ามา

ปิ ดปากของเธอไว้เพื่อไม่ให้ตะโกนโวกเวกร้องขอความช่วยเหลือในขณะเขาไปทำธุระสำคัญ

“ ปิ งปิ ง ฉันขอเวลาสัก 3 ชัว่ โมงนะ แล้วจะรี บกลับมาปล่อยเธอ “ ฉางฟงพูด ปิ งปิ งมองฉางฟงตา

เขียวก่อนจะ

สบัดหน้าไปอีกทาง

“ หวังว่าคงจะไม่ได้เจอกันอีกนะปิ งปิ ง ฉันไปละ “ พูดจบก็เดินออกจากห้องไป 

เมืองเริ่ มต้น
      
หลังจากมาถึงเมืองเริ่ มต้นฉางฟงได้แวะไปเอาบัตรเคดิต กับ พวกส้มโอที่ร้านทำผม

“ร้านนี้ ผชู้ ายห้ามเข้านะค่ะ “ พนักงานของร้านพูดกับฉางฟงที่ก ำลังจะเปิ ดประตูเข้าไปในร้าน

“ งั้นเหรอครับ คือผมมาหาคนนะครับ “

“ที่นี่มีแต่คนนะค่ะ “  พนักงานหญิงตอบยิม้ ๆ

“ คือผมพูดผิดผมมาหาผูห้ ญิงนะครับ “ ฉางฟงพูด

“งั้นก็มาหาฉันสิ ค่ะเนี่ย “ พนักงานตอบยิม้ ๆและทำทีเขิน  ทำให้ฉางฟงถึงกับอึงเลย

“ ขอโทษครับคือผมมาหาคนชื่อส้มโอ นะครับ “

“ชื่อส้มโอหรื อ อืมรอสักครู่ นะคะจะไปตามออกมาให้ค่ะ “ พนักงานสาวพูดก่อนหัวเราะ คิ คิ

“ ขอบคุณมากครับ “  ฉางฟงกล่าวขอบคุณ ไม่นานส้มโอก็เดินออกมา

“มีอะไรหรื อค่ะ พีฟ่ ง “ 

“ คือพีม่ ีธุระจะต้องใช้บตั รเคดิตนะ ช่วยไปเอากับ อินดี้มาให้หน่อยสิ “

“อยูท่ ี่ส้มโอนี่ค่ะ ส้มโอรู ดออกมาไว้ให้ อินดี้ 10,000 หยวนเปลี่ยว นะค่ะ “ ฉางฟงพยักหน้า

“งั้นพี่ไม่รบกวนพวกเธอแล้ว ค่อยเจอกันตอนค่ำนะ “

“ค่ะพีฟ่ ง “ พอคุยกันจบฉางฟงก็เดินทางไปยังที่นดั หมายกับ สามหนุ่มทันที  

ครึ่ งชัว่ โมงต่อมาที่หน้าโรงแรมหม่าเยีย่ หู

“ ตกลงทำตามแผนสำเร็ จไหม “ ฉางฟงถามขึ้น

“ สำเร็ จเรี ยบร้อย  ไม่น่ามีปัญหา “ เคย์มะพูด

“ ต่อไปก็ถึงทีฉนั แล้วละ  เออ…..แล้วเพื่อนนายอีกคนมาถึงยัง “ ฉางฟงถามต่อ

“ นัดกันแล้ว  คงอีกไม่เกิน 1 ชัว่ โมง “ เอียนพูด

“ งั้นฉันไปจัดการเรื่ องให้มนั จบๆไปก่อน แล้วค่อยเจอกัน “ พูดจบก็เดินจากกลุ่ม เคย์มะไป

“ ฉันว่าไอ้ฉางฟงมันโหดไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะ เล่นแบบนี้ เลย “ ซาอิพดู ขึ้น

“ ส้มน้ำหน้ามัน พวกนี้ ชอบฉวยโอกาสจากคนไม่รู้เรื่ องมันสมควรแล้วที่ตอ้ งโดนแบบนี้ “ เคย์

มะพูดก่อนจะพากันสนทนาเรื่ องอื่นๆเพื่อนัง่ รอเพื่อนอีกคนที่จะมาหาและฉางฟง 
ร้านขายยาเถ้าแก่อู NPC           

ฉางฟงก้าวเดินเข้าร้านไป

“ มีอะไรมาให้กระผมรับใช้หรื อคุณลูกค้า “

“อ้าว…..เถ้าแก่เจ้าผมไม่ได้หรื อผมได้รับภาระกิจของเถ้าแก่ให้ไปเอา ดอกมังกร เถาวัลย์หอม 

กับ    ใบเมาพันวันไง “

“ อ๋ ายหญ๋ าาาาา……เป็ นลื้อนี่เอง “ ฉางฟงยิม้ ก่อนเอาเถาวัลย์หอมออกจากระเป๋ ามาหนึ่งเครื อ กับ

ใบเมาพันวันหนึ่งถุง  เถ้าแก่อูยนื มองฉางฟงอย่างตื่นเต้น ฉางฟงค่อยๆเอาถังเก็บวัตถุออกมา
ก่อนจะเปิ ดผาหยิบดอกมังกรออกมาหนึ่งดอก เถ้าแก่อูเห็นในถังเก็บวัตถุเต็มๆสองตาถึงกับตาโต
อ้าปากค้าง            

‘ โอ……ให้เราหนึ่งดอกเจ้าหนุ่มนี่ยงั มีอีก 5 ดอกเชี่ยว ‘

“ นี่ครับของทั้งหมด ผมทำตามภาระกิจสำเร็ จแล้วครับขอรางวัลด้วยครับ “ เถ้าแก่ยมิ้ ก่อนจะเดิน

ไปหยิบหนังสื อเล่มหนึ่งยืน่ ให้ฉางฟง

“ มันคืออะไรหรื อเถ้าแก่ “

“มันเป็ นตำราลับ ผลิตยาเพิ่มพลังในพริ บตา “ เถ้าแก่พดู ยิม้ ๆ

“ หมายความว่าไงหรื อครับเถ้าแก่ “

“หมายความว่า เมื่อผลิตยาสำเร็ จแล้ว 1 เม็ดเมื่อผูใ้ ช้กินเข้าไปมันจะยกระดับพลังโจมตีข้ึน 1 เท่า

ตัว ของคนที่ได้กินยาเพิ่มพลัง  แต่ละใช้ได้ 5 นาทีเท่านั้น และมีขอ้ แม้วา่
ไม่สามารถทานติดต่อกันได้ จนกว่าเวลาจะผ่านไปแล้ว 10 นาที ถึงจะใช้ได้อีกครั้ง “

“แล้วถ้ากินยาเพิม่ พลังในขณะที่ยงั ไม่ถึง 5 นาทีละครับ “

“ก็ไม่มีผลอะไรเพียงแต่เปลืองยาเท่านั้นเอง “ เถ้าแก่ร้านขายยาพูด
“ เอาละครับขอบคุณมาครับผมต้องรี บเอาดอกมังกรไปขายให้กบั ผูเ้ ล่นแล้วละครับ นี่กข็ ายไป
สองดอกแล้ว เห็นว่าจะมีคนมาซื้ ออีกผมต้องขอตัวก่อนครับ “ เถ้าแก่ตกใจรี บอ้าปากห้ามอย่าง
รวดเร็ ว

“ เดี๋ยวๆลื้อ จะรี บไปไหนกินน้ำกินท่าก่อน พูดจบก็รีบลากฉางฟงไปนัง่ ก่อนวิง่ ไปเปิ ดน้ำอัดลม

มาให้ฉางฟงเพื่อเอาใจ “

“เรื่ องดอกมังกรนะ ผูเ้ ล่นให้ราคาลื้อเท่าไหรเหรอ “

“ผมขายให้ผเู้ ล่นสองคนที่เสนอราคาให้ผม 60,000 นะครับ ตอนนี้ ได้ยนิ ว่ามีความต้องการสูงผม

ก็กระว่าจะขึ้นราคาซักหน่อย แต่กแ็ ล้วแต่สถานะการณ์ครับ เสร็ จจากที่นี่กจ็ ะไปรอที่ท่าเรื อ
เพื่อรอขายดอกมังกรนะครับเห็นผูซ้ ้ื อบอกว่าจะพาคนมาชื้อผมนะครับ แต่โชคร้ายไม่ได้บอก
เวลาและสถานที่ไว้คงต้องเดินหาสักพักละครับ “ ฉางฟงพูดพร้อมกันกินน้ำอัดลมไปด้วย         

‘ หกหมื่น มันมี ตั้ง 5 ดอก เราก็ขอซื้อต่อจากมันแล้วขายให้ผเู้ ล่นสองคนนั้น 2 ดอก อีก 3 เอาไป

เก็งราคาขึ้นอีกสักหมื่น งานนี้ ก ำไรรอดพื้น ‘ เถ้าแก่อูก ำลังคิดเพลินๆฉางฟงก็พดู ขึ้น 

“เถ้าแก่ของคุณสำหรับน้ำอัดลมนะผมไปละครับ “ ฉางฟงพูดเถ้าแก่อูรีบคว้ามือฉางฟงจับไว้
แน่นราวกับตัวเงินตัวทองจะหลุดมือไป ฉางฟงหันมาแกล้งทำหน้าซื่อๆ ถามว่า

“ มีอะไรหรื อครับเถ้าแก่ “

“เออ…….เอาเป็ นว่าฉันถือว่าเป็ นบริ การพิเศษให้กบั ลื้อที่ปฏิบตั ิภาระกิจสำเร็ จ ข้ายินดีจะรับซื้ อ

ดอกมังกรของเจ้าในราคา 60,000 หยวนเงิน โดนที่เจ้าไม่ตอ้ งไปหาคนซื้ อเอง
“

“ผมขอบใจเถ้าแก่มากเลย แต่ผมไม่อยากลบกวนเถ้าแก่ เป็ นภาระเถ้าแก่เฉยๆ“

“ โอ….ไม่เป็ นไรหรอก ข้าเต็มใจและยินดีรับภาระนี้ อย่างยิง่ “

“ไม่ดี มั้งเถ้าแก่ “
“อัว๊ บอกว่าดีกด็ ีสิวะ่ ลื้ออย่างเรื่ องมากเลยน่า“  เถ้าแก่เริ่ มขึ้นเสี ยงกลัวจะไม่ได้ดอกมังกร

“ เอาจริ งนะเถ้าแก่ “ 

“บ่ะ….ไอ้หนุ่มนี่ จริ งสิ โว้ย เอาออกมาเร็ วๆเข้า “ ฉางฟงทำหน้าซื่อค่อยๆเปิ ดกระเป๋ ามิติหยิบ

กล่องใส่ วตั ถุออกมาพอฉางฟงเปิ ดฝาเถ้าแก่กร็ ี บรวบดอกมังกร 5 ดอกที่เหลือทั้งหมดในลังขึ้น
มาถืออย่างหวงแหน
“

“คือ…..เถ้าแก่…ครับ “

“ลื้อไม่ตอ้ งพูดแล้ว ตั้งแต่น้ ีดอกมังกร 5 ดอกนี้เป็ นขออัว๊ แล้ว ลื้อบอกว่าจะขายให้อวั๊ แล้วห้ามผิด

คำพูด “

“ เอาเถอะครับ เมื่อเถ้าแก่พดู แบบนี้ แล้ว ผมก็คงต้องยอม “ เถ้าแก่เห็นฉางฟงพูดแบบนี้ ถึงกับยิม้

แก้มปริ บ

“ งั้นรี บเอาบัตรลื้อมาเลยอัว๊ จะได้รีบโอนเงินให้ “ ฉางฟงตีหน้าเศร้าส่ งบัตรให้เถ้าแก่       

‘  หุ หุ หุ  ไอ้เจ้าหมอนี่มนั โง่จริ งๆ  โดนข้าหลอกตั้งสองครั้งได้ ฮ่าๆๆๆ เกิดมันรู ้วา่ ข้าหลอก

มันๆจะทำหน้ายังไงว่ะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ ‘   เถ้าแก่อู คิดในใจ 

“ เอาเรี ยบร้อยแล้ว ขอบใจลื้อมากที่ขายให้กบั อัว๊ “

“ ผมต่างหากที่ตอ้ งขอบใจเถ้าแก่ที่ใจดีรับดอกมังกรไปขายแทนผม “

“ไม่เป็ นไร ลื้อจะรี บไปไม่ใช่เหรอ อัว๊ ไม่ขวางลื้อแล้วละที่น้ ี “ เถ้าแก่รีบพูดไล่ ฉางฟงทันทีเมื่อ

ได้ของที่ตอ้ งการแล้ว

“ งั้นผมไปก่อนนะครับเถ้าแก่ “ ฉางฟงพูดก่อนเดินออกจากร้านไป

“ งานนี้อวั๊ หยิบชิ้นปลามันอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ “ เถ้าแก่หวั เราะเสี ยงดัง…………………       

หน้าโรงแรมหม่าเยีย่ หู เมืองเริ่ มต้น

“ เพือ่ นนายมาหรื อยังเคย์มะ “ ฉางฟงถาม

“ มาแล้ว ขอแนะนำให้รู้จกั หมอนี่ชื่อเล่นในเกมส์วา่ เด่น เล่นมาพร้อมกับพวกฉัน “ เคย์มะ

แนะนำ

“ ฉัน ฉางฟงยินดีที่รู้จกั นายคงรู ้จากเคย์มะแล้วว่าจะต้องทำอย่างไร “

“ ไม่มีปัญหาของง่ายๆ ตอนนี้ จ ำบทขึ้นใจแล้ว “ เด่น พูดขึ้น

“ OK……ถึงเวลานายไปซื้ อดอกมังกรตามที่ได้ตกลงกันไว้  เคย์มะ“

“ทำไมต้องไปซื้ อด้วยละ  ปล่อยไปเลยไม่ดีกว่าหรื อ “ เคย์มะถามขึ้น

“ ไม่ได้หรอกเราต้องเอาทุนคืนด้วย ต้องทำให้เงินที่เราลงทุนไปขาดทุนน้อยที่สุด “ ฉางฟงพูด

ก่อนหยิบบัตรเคดิตจากเคย์มะมาโอนเงินให้ 60000 หยวนเปลียว  แล้วส่ งคืนให้
เคย์มะอีกครั้ง

“ OK…….งั้นทุกคนรอที่นี่เดี๋ยวฉันไปไม่นานหรอก “ เคย์มะพูดก่อนจะเดินจากไป 

ร้านขายยาเถ้าแก่อู 

“ อ้าว….ท่านลูกค้ามาพอดีเลย ดอกมังกรที่ลื้อสัง่ อัว๊ หาได้แล้วนะ “

“เยีย่ มเลยเถ้าแก่  นี่ครับบัตรเคดิต “ เคย์มะส่ งให้ เถ้าแก่รับไปรู ดเอาเงินอย่างรวดเร็ ว

“ เรี ยบร้อยไหมครับ “

“ไม่มีปัญหาครับ “   เถ้าแก่รีบส่ งดอกมังกรให้ เคย์มะทันที เคย์มะรี บเอาดอกเก็บเข้าถังเก็บวัตถุ

ของตน
“ ตีดๆ  ตีดๆๆ “

“อ้าว……..ว่าไงเอียน  ฉันได้ดอกมังกรแล้วนะโว้ย “

“จริ งเหรอว่ะได้ที่ไหนเนี่ย ตอนนี้ ทวีปหลักราคาดอกมังกรพุง่ ขึ้นไปถึง 80,000  แล้วนะ “ เอียน

พูดผ่านโทรศัพท์มา            

‘  โห……ตอนนี้ ที่ทวีปหลักดอกละ 80,000 เลยหรื อเนี่ย ‘ เถ้าแก่คิดในขณะที่หูก ำลังฟังเคย์มะคุย

กับเอียน

“ งั้นเราก็โชคดีสิเนี่ยซื้ อได้ในราคา 65,000 เอง “

“ แม่งไปซื้ อที่ไหนว่ะ บอกหน่อยเพื่อน “ เอียนพูดตามสายมา

“ ร้านขายยาเถ้าแก่หูนะสิ ถ้าจะมารี บมานะโว๊ย เดี๋ยวหมดฉันไม่รู้ดว้ ยนะ “ เคย์มะพูดตอบไป

“ เออๆ  เดี๋ยวจะขึ้นเรื อเมืองเริ่ มต้นเที่ยวนี้ แหละ  ตอนนี้ เรื่ องดอกมังกรเริ่ มดังแล้วว่ะ คนเริ่ ม
รู ้มาก ฉันต้องรี บไปซื้ อแล้วเดี๋ยวราคาจะขึ้นมากกว่านี้ แค่นี่ก่อนนะโว้ย
เรื อจะออกแล้ว “

“เออ…..แล้วเจอกัน เอียน “ เคย์มะพูดจบก็วางสายไป

“ ผมไปก่อนนะครับเถ้าแก่ ขอบคุณมากจริ งๆครับ “ พูดจบเคย์มะก็เดินออกจากร้านไป

“ โอโห……..ภายในไม่กี่ชวั่ โมงขึ้นไปเป็ น 80,000 แล้ว เกิดทิ้งไว้อีกหลายวันงานนี้ เป็ นแสน

แน่ๆๆ อัว๊ ไม่รวยตอนนี้แล้วจะไปรวยตอนไหนว่ะ อูยคิดแล้วสุ ขใจจริ งๆ “ พูดจบก็หวั เราะเสี ยง
ดัง 

หน้าโรงแรมหม่าเยีย่ หู

“ เป็ นไงสำเร็ จไหม “ ฉางฟงถาม

“ เรี ยบร้อยตรงตามแผนทุกอย่าง “ เคย์มะตอบ

“ งั้นถึงเวลาของนายแล้ว เด่น หวังว่าจะแสดงได้คมุ ้ กับเงิน 5,000 หยวนเปลียวนะโว้ย “ ฉางฟง
พูด

“ ฮ่าๆ เรื่ องจิบๆ “  พูดจบก็ใช้มีดกรี ดแขนตัวเองสองสามแผล ทำให้อีกสี่ หนุ่มมองหน้า เด่น งง 

เด่นมองเพื่อนๆก่อนพูดว่า

“ถ้าจะแสดงละครให้สมจริ งก็ตอ้ งลงทุนหน่อย อย่าลืมบวกค่าน้ำเลือดให้ดว้ ยแล้วกันนะ ฉางฟง

“

“ไม่มีปัญหา ฉันยินดีจ่ายให้นาย สองขวดเลย “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ งั้นฉันต้องไปแล้วละ เดี๋ยวเลือดหมดตัวก่อน “ พูดจบเด่นก็เดินออกไป  

ร้านขายยาเถ้าแก่อู

“เถ้าแก่ขอซื้อเลือด กับ น้ำยาเพิ่มพลังสักขวดหน่อยสิ   “  เด่นเดินโซเซไปมาเข้ามาในร้าน พูดกับ

เถ้าแก่อู

“ครับๆ “   เถ้าแก่อูรีบเอายาเพิ่มพลัง และ เลือดส่ งให้ เด่นกินอย่างรวดเร็ว ไม่นานร่ างกายเขาก็

เรื องแสงแผลต่างๆก็ค่อยๆหายไป

“ค่อยยังชัว่ หน่อย “

“ลื้อไปทำอะไรมาถึงเลือดโทรมกายขนาดนี้ ละ “

“ฉันตั้งกลุ่มไปเอาดอกมังกรนะสิ   ไปกันเป็ น 10 ตายหมดเหลือแค่ฉนั คนเดียว ได้ดอกมังกรมา

แค่ดอกเดียว ว่าจะเอาไปขายให้กบั ผูเ้ ล่นทวีปหลักคงจะได้หลายเงินอยู่ “

“หา…..ลื้อได้ดอกมังกรมาด้วยหรื อ ขายให้อวั๊ สิ “

“ไม่ดีม้ งั   ผมตั้งราคาไว้สูงเหมือนกันนะเพราะจะต้องเอาเงินไปแบ่งให้กบั ทุกคนด้วย “

“ลื้อตั้งไว้เท่าไหร่ “

“75,000 หยวนเปลียว  เถ้าแก่จะซื้อไหมละห้ามต่อนะเดี๋ยวหารไม่ลงตัว “     

‘  75,000  เอาไปขาย 80,000 ยังไงก็ก ำไรเห็นๆตั้ง 5000  ดีกว่ามานัง่ ขายเลือดตั้งเยอะ ‘ เถ้าแก่คิด

ก่อนพูดว่า

“ ตกลงอัว๊ ซื้อ “

“งั้นโอนเงินให้ผมเลยนะครับ “  เด่นพูดขึ้นพร้อมส่ งบัตรเคดิตให้เถ้าแก่ๆ รับไปทำการโอนเงิน

เข้าสู่บตั รก่อนส่ งคืนให้ เด่น

“ ขอบคุณมากครับเถ้าแก่ผมคงรี บต้องไปแล้ว ผมกลัวจะกลับไม่ทนั เรื อที่จะออกไปทวีปหลัก

เย็นนี้ “

“เอาละถ้ารี บก็ไปได้แล้ว    ขอบใจลื้อมากเช่นกัน “ เด่นยิม้ ก่อนเดินออกจากร้านไป

“ ฮ่าๆๆๆๆ รวยๆ  งานนี้ รวยอย่างเดียว รวยแบบไม่บนั ยะบันยัง ฮ่าๆๆๆ  หยุดยาว หยุดยาว ฮ่าๆ
ๆๆ “  

หน้าโรงแรมหม่าเยีย่ หู

“ ขอบใจมากนะ ฉางฟงงานสบายๆแบบนี้ วนั หลังเรี ยกมาทำอีกนะ “ เด่นพูดขึ้น

“ ใช่ๆ แต่นายนี่มนั เหลือร้ายจริ งๆ งานนี้ เถ้าแก่ร้านนั้นซวยสุ ดๆเลย “ เคย์มะพูด   

“ งานนี้เรี ยกว่าหนามยอกเอาหนามบ่งเพื่อสัง่ สอนเถ้าแก่นนั่ ด้วยแต่นี่แค่ยกแรกนะเดี๋ยวยกสอง

ฉันจัดการเอง“ ฉางฟงพูด 

“ เถ้าแก่ร้านนั้นโกงนายแค่นิดเดียวเองแต่นายเล่นซะแรงเลยนะเนี่ย  แถมยังจะต่ออีกเหรอ “ ซาอิ

พูดขึ้น ส่ วนคนอื่นๆอ้าปากค้างไม่คิดว่าฉางฟงจะแกล้งเถ้าแก่ร้านต่ออีก
“ หุ หุ หุ เขาเรี ยกว่าจะเล่นทั้งทีตอ้ งให้จ ำไปหลายปี เลย ฮ่าๆๆๆๆ “ ฉางฟงหัวเราะแบบโรคจิต
หน่อยๆ สี่ หนุ่มที่มองขนลุกเกลียวทันที เคย์มะ ซาอิ กับ เอียนรอบกลืนน้ำลายพร้อมกับคิดว่า  

‘  สงสัยเรื่ องที่คิดจะแกล้งมันคงต้องเลิกแล้ว เพราะถ้าไม่เลิกมันเล่นเราถึงตายแน่งานนี้คิดแล้ว

เสี ยวว่ะ ‘        

สามหนุ่มกำลังเหมอลอยคิดเพลินๆ ฉางฟงก็พดู ขึ้นว่า

“ เอาละทุกคนงานเสร็ จสิ้ นแล้ว  ฉันคงต้องขอตัวก่อนนะ   เอยเคย์มะนายจะไปหาส้มโออยูใ่ ช่

ไหม “

“ อืม…..เห็นว่าทำผมแต่งตัวกันครึ่ งวันตามด้วยไปช๊อปปิ้ งอีกตอนนี้ อยูท่ ี่ตลาดนะ “

“ ช่วยบอกให้ส้มโอ พา อินดี้มาหาฉันที่หอ้ งอาหารในโรงแรมหม่าเยีย่ หูดว้ ยนะ เอาสักเวลา ทุ่ม

หนึ่งแล้วกันนี่กห็ า้ โมงแล้วฉันต้องไปทำธุระสุ ดท้ายจะสัง่ ลาเจ้าของร้านขายยาซะ
หน่อย……………..  

ตอนที่ 32 เอาคืน (ตอนที่ 2)

ฉางฟงออกเดินทางกับมาที่โรงเตี้ยมหน้าเมืองเริ่ มต้นอีกครั้งในระหว่างทางฟิ งเกอร์ที่เงียบหาย

ไปก็โผ่ข้ ึนมาจากกระเป๋ ามิติ

“ นี่ฉางฟงฉันหิวข้าวแล้ว “

“ ฟิ งเกอร์นายไปมุดอยูช่ ่องไหนขอกระเป๋ ามิติเนี่ย  แล้วทำไมถึงโผ่เอามาป่ านนี้ “

“ ฉันขี้เกียจออกมานะสิ ตอนนี้ หิวแล้ว “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ฉันขอไปทำธุระสุ ดท้ายก่อนแล้วเดี๋ยวเราไปกินข้าวที่โรงแรมหม่าเยีย่ หูกนั “ ฉางฟงพูด

“ นายจะไปทำอะไรหรื อ ฉางฟง “

“นายเงียบๆไว้แล้วฟังอย่างเดียวใกล้จะถึงที่หมายแล้ว “ ฟิ งเกอร์พยักหน้าก่อนนอนเล่นบนหัว
ฉางฟง            

ฉางฟงมาถึงหน้าโรงเตี้ยมที่ขงั ปิ งปิ ง ไว้ในห้องชั้นสอง เขาเดินเข้าไปก่อนจะเรี ยก เสี่ ยวเอ้อมา

หา

“ นี่เสี่ ยวเอ้อ  ฉันขอถามหน่อยถ้าฉันจ้างนายทำอะไรสักอย่างด้วยเงิน มันจะผิดกฏของเกมส์

ไหม “

“ไม่ผดิ ครับ ดีซะอีกผมจะได้เงินเยอะๆ ตอนนี้ ผมก็รับจ้างส่ งจดหมายรักอยูแ่ ล้ว นอกจากนี้ ยงั

รับจ้างเลี้ยงม้าทำความสะอาดม้าหรื ออื่นๆ แต่การรับจ้างต้องจำกัดอยูภ่ ายในบริ เวณโรงเตี้ยมแห่ง
นี้ครับ
“

“ งั้นค่าจ้างต่อหนึ่งครั้งคิดเท่าไหร่ “ ฉางฟงเอยถาม

“ หนึ่งครั้งตามแต่ความยากง่ายของงานครับ “ เสี่ ยวเอ้อโรงเตี้ยมเริ่ มตอบกลับมาอย่างเจ้าเล่ห์

“ งานนี้จะว่ายาก ก็ ยาก จะว่าง่ายก็ ง่าย รายรับ ได้ท้ งั จากฉัน และจากอีกฝ่ าย “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

จ้องตาเสี่ ยวเอ้อโรงเตี้ยมที่นิ่งคิดก่อนพูดว่า

“ ขอทราบรายละเอียดงานครับและค่าจ้างครับ “

“ ค่าจ้างฉันจ่าย 2,000  หยวนเปลียว ส่ วนที่นายจะไปเรี ยกร้องอีกฝ่ ายขึ้นอยูก่ บั นายกำหนดเอง

นายคิดว่างานนี้น่าสนใจไหมละ  “ เสี่ ยวเอ้อมองฉางฟงก่อนพยักหน้า

“ งั้นเรามาฟังแผนกันเลยแล้วกัน…………………………….”  
“แค่น้ ีหรื อคุณลูกค้า……”

“แค่น้ ีละนายทำให้ฉนั ได้ไหมละ “

“ ถึงไม่รู้เหตุผล แต่งานง่ายๆ แถมเงินดีแบบนี้ ไม่มีปัญหาครับเดี๋ยวผมจัดการตามแผนของคุณ

ลูกค้าให้ “ ฉางฟงฉี กยิม้ พูดว่า

“ เป็ นอันว่านายตกลง  งั้นเอาบัตรนี้ ไปรู ดเงินได้เลย “ เสี่ ยวเอ้อยิม้ รับบัตรของฉางฟงไปเบิก

เงิน     สักพักก็กลับเอาบัตรมาคืนฉางฟงพร้อมสคิปเงินคงเหลือ

“จะให้เริ่ มงานตามแผนตอนไหนครับ “

“หลังจากฉันก้าวผ่านพ้นประตูน้ ี ไป “ พูดจบฉางฟงลุกขึ้นยิม้ ก่อนเดินออกนอกประตูไป 

ห้องพักที่ฉางฟงมัดปิ งปิ งอยู ่             

เสี่ ยวเอ้อเปิ ดประตูเข้ามาก่อนรี บเดินไปแกะผ้าปิ ดปากปิ งปิ งออก

“ ไอ้บา้ ฉางฟงมันไปไหน มันใช้ให้นายมาปล่อยฉันใช่ไหม “ ปิ งปิ งเอยถาม  เสี่ ยวเอ้อยิม้ ไม่ตอบ

แต่รีบแกะเชือกที่มดั ปิ งปิ งออกจนหมด

“ อูยยังเจ็บมืออยูเ่ ลย “  ปิ งปิ งบิดข้อมือไปมา  ก่อนหันมาย้ำคำถามเดิมกับเสี่ ยวเอ้ออีกครั้ง

“ ไอ้คนที่ใช้นายมาปล่อยฉันมันไปไหน “

“คุณคนนั้นไม่ให้ผมบอกครับ “

“ บอกฉันมาเถอะรับรองฉันไม่บอกหมอนัน่ หรอกว่านายบอกฉัน “

“ไม่ได้หรอกครับ ถ้าผมบอกก็เท่ากับให้คุณลูกค้ารู ้ที่ซ่อนตัวของเขา “ ปิ งปิ งตาลุกวาวเมื่อได้ยนิ

เสี่ ยวเอ้อพูด

“ นายมีเงื่อนไขอะไรไหมถ้าฉันต้องการข่าวสารนี้ “ ปิ งปิ งพูดยิม้ ๆ 

“ โอ…..งั้นแสดงว่าคุณลูกค้ารู ้กฏดี…….ถ้างั้นก็…………..” เสี่ ยวเอ้อไม่พดู ต่ออีกแต่แบมืออยู่
หน้า ปิ งปิ ง เธอมองถอนหายใจก่อนพูดว่า

“ ค่าข่าวคิดเท่าไหร่ “

“ ข่าวนี้สำคัญมาก ดังนั้นต้องมีราคาสูงหน่อยนะครับ มิฉะนั้นผมคงไม่อาจบอกได้ “

“เอาว่ามาเลย เสี่ ยวเอ้อ  ฉันยินดีรับข้อเสนอเรื่ องเงินของนาย “

“ 2,000 หยวนเปลียวครับ “

“ ตั้ง 2,000 หยวนเปลียว  นายจะไม่บา้ เลือดเกินไปหน่อยหรื อ “

“ไม่เลยครับนี่เป็ นราคามิตรภาพแล้วสำหรับข่าวสำคัญของคุณ “

“นายนี่ฉลาดหาเงินง่ายๆนะ “

“มันเป็ นหน้าที่ๆผมต้องทำอยูแ่ ล้ว เงินมาข่าวไป “

“ได้ เอานี่บตั รเคดิต  ปิ งปิ งส่ งบัตรให้  “  เสี่ ยวเอ้อที่ยมิ้ แก้มปริ บ รับไปก่อนวิ่งลงไปจากห้องเพื่อ
ไปถอนเงิน 2,000 หยวนเปลียว             

ไม่นานเสี่ ยวเอ้อก็ข้ ึนมาที่ขา้ งบนพร้อมส่ งบัตรคือให้ ปิ งปิ ง

“ ตกลงบอกได้ยงั ว่า ไอ้หมอนัน่ ไปไหน “

“ผมเลียบเคียงถามดู ได้ความว่า คุณคนนัน่ ได้ไปส่ งภาระกิจที่ ร้านเถ้าแก่หู พอดี เถ้าแก่เชิญเขา

พักที่นนั่ ด้วย เห็นว่าผูเ้ ล่นคนนั้นบอกว่าดีเหมือนกันและปลอยภัยด้วย
และกำชับไม่ให้บอกเรื่ องนี้ กบั ใครเด็ดขาด เพราะเขามีศตั รู เยอะ เห็นว่าเถ้าแก่หูจะช่วยโกหกคน
ที่มาถามถึงเขาให้ดว้ ย เรื่ องที่ผมเลียบเคียงถามได้กม็ ีแค่นี่แหละครับแต่จะจริ งหรื อเท็จนี่ไม่อาจรู ้
ได้ครับ
“
“เป็ นข่าวดีจริ งๆ ไม่ผดิ แน่ เพราะหมอนั้นต้องไปส่งภาระกิจ ดังที่พวกซวงซวงเคยพูดให้ฟัง 
เรื่ องที่หมอนั้นไปแอบพักอยูท่ ี่นนั่ ต้องเป็ นเรื่ องจริ งร้อยเปอร์เซ็นต์ 
นี่เจ้าฉางฟงมันคิดหรื อว่าจะสามารถหลบรอดจากการตามฆ่าของ ปิ งปิ ง คนนี้ ได้ งานนี้ จะจับมา
ทรมานซะให้เข็ดเลย “ พูดจบปิ งปิ ง ก็สะบัดหน้าลงจากห้องไป 

ที่หน้าโรงเตี้ยมนอกเมืองเริ่ มต้น 

“ แหวนฉัน…..ไอ้ฉางฟงมันเอาแหวนไว้ไหนกระเป๋ าเรานี่ “       ปิ งปิ งค้นหาในกระเป๋ าเสื้ อจน

เจอเธอสวมมันอย่างรวดเร็ว

“ ปลดผนึกสัตว์เลี้ยงของข้าจงปรากฏ ไกก้า   เดฟ “  ทันทีที่พดู จบก็มีแสงสี ขาวนวลพุง่ ออกมา

จากแหวน

“ โฮก….. กรร…..โฮก “ สัตว์อสูรเสื อดำระดับ 35 และสัตว์อสูรเสื อขาวระดับ 38 คำรามดังลัน่

“ พวกนายตามฉันมา     เราจะไปที่ สมาคมฝึ กสัตว์หากำลังเสริ มกันก่อน แล้วพวกเราค่อยไป

ถล่มศัตรู ของเราด้วยกัน “            

ร่ างปิ งปิ ง ที่หน้าโรงเตี้ยม เริ่ มออกวิ่งตรงไปยังเมืองเริ่ มต้นอย่างรวดเร็ ว มี สัตว์เลี้ยงคู่หูวิ่งตามไม่

ห่าง และในเงามืดด้านตรงข้ามภายในพุม่ ไม้สูงจากพื้นมีเงาสี ด ำของชายคนหนึ่งนัง่ ยิม้ อยูก่ บั สัตว์
อีกตัวที่เอาแต่บ่นหิ วข้าวตลอด

“ เอาละไปกันเถอะคู่หู ไปทานข้าวกันได้แล้วงานสำเร็ จด้วยดี “

“ ฉันไม่รู้นายวางแผนทำอะไรนะ แต่ดูเหมือนนายจะหลอกใช้ยายนัน่ สิ ท่า “ ฟิ งเกอร์พดู

“ นายคิดว่างั้นเหรอ  ไม่รู้สิ มันต้องดูอารมณ์ของยายนั้นด้วยถ้าฉันปลุกอารมณ์บา้ ๆนัน่ ได้ งานนี้

สำเร็ จแต่ถา้ ไม่สำเร็ จ ก็ชวดฉลูขาลเถาะ   กินแฮ้วแน่นอน “ ฉางฟงพูด

“ แต่ที่ฉนั เห็นเมื่อกี้ ฉันว่ามันสำเร็ จไป 90 เปอร์เซ็นต์แล้วนะนัน่ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ เอาเถอะ เอาเถอะ ไม่นานก็รู้ผลแล้ว พวกเราเดินทางเข้าเมืองกันเถอะบ่นว่าหิ วข้าวไม่ใช่เหรอ “
ฉางฟงพูดก่อนเริ่ มวิ่งกลับเมืองเริ่ มต้น ส่วนเจ้าฟิ งเกอร์กน็ อนชมวิวของมันบนหัวฉางฟงเหมือน
เดิม 

ที่โรงแรมหม่าเยีย่ หู            

โต๊ะอาหารโต๊ะใหญ่ถูกต่อกันไว้ยาวในโต๊ะประกอบได้ดว้ ยกลุ่มเคย์มะและเพื่อนที่มาใหม่ 1 คน
ไม่ใช่ใครที่ไหน เด่น นั้นเอง  ส่ วนสาวๆก็  ส้มโอ  ซิ่วจู่ อินดี้ และ
ส้มเช้ง ส่วนสัตว์กค็ งเป็ นเจ้าเดิม ฟิ งเกอร์

“ วันนี้ เดี๋ยวฉันจะออฟไลน์แล้วนะ เรื่ องอาหารมือนี้ ฉนั เลี้ยงพวกเธอแล้วกัน “ ฉางฟงพูด

“ ขอบคุณมากครับ “ สี่ หนุ่มดูเหมือนจะถูกใจฉางฟงเข้าแล้วตอบรับขอบคุณเจ้าภาพอย่างนพ

นอบ ไม่ถูกใจได้ไงให้สัง่ อาหารตามสบายอยากกินอะไรให้กินเต็มที่ไม่มีย้งั   ส้มโอ
กับ ซิ่วจู่ มองสามหนุ่มที่เปลี่ยนนิสยั ที่มีต่อฉางฟงยังกับหน้ามือเป็ นหลังเท้าที่เดียว

“ พี่ฟงทำได้ไงเนี่ย  พวกสามตัวนี้ ถึงดูจะสนิดกับพี่ข้ ึนเป็ นคนละคนเลย”  ซิ่วจู่เอยถามฉางฟง

“ ไม่มีอะไรหรอกน่า คนเราก็เปลี่ยนกันได้ วันนี้ เป็ นศัตรู พรุ่ งนี้เป็ นมิตรในโลกนี้มีเยอะแยะไป “

เคย์มะเอยขึ้น พร้อมกับเสี ยงสนับสนุนของอีกสองเสี ยงที่ประสานกันรับลูกกันเหมือนนกแก้ว
ไม่มีผดิ

“ ฉางฟงขอแลกชื่อหน่อยนะ เข้ามาอีกอย่างลืมโทรหาพวกเราด้วยละ “ ซาอิ เดินเข้ามา

คะยั้นคะยอให้ฉางฟงระบุชื่อพวกเขาเป็ นเพื่อนสนิทลงไปในช่องสื่ อสาร ฉางฟงปฏิเสธไม่ได้ 
ได้แต่ยอมรับกดชื่อคนทั้งสี่ ลงในช่องด้วย

“ นี่นายเป็ นสัตว์จริ งๆเหรอเนี่ย “ เด่นกำลังนัง่ คุยอยูก่ บั ฟิ งเกอร์ที่ก ำลัง เมาได้ที่

“ จริ งสิ มีส่วนไหนที่ไม่ใช่สตั ว์ ว่ะไอ้เด่น “

“ก็แกเสื อกพูดได้นะสิ ฉันเห็นมาตั้งเยอะไม่เห็นมีตวั ไหนจะพูดได้สกั ตัวเลย “ เด่นเริ่ มเมาเหมือน

กันพูดรั่วๆ
“ ข้ามันสุ ดยอดสัตว์โว้ย ในโลกนี้ ขา้ ว่าข้านี่แหละเจ๋ งที่สุดแล้ว “ ฟิ งเกอร์พดู

“ เจ๋ งตรงไหนว่ะ “ เด่นถามขึ้นตาเริ่ มเบลอ

“ เจ๋ งดิ  ใครเจอข้าเป็ นอันตะลึงทุกคน แค่นี่เจ๋ งพอเปล่า “ ฟิ งเกอร์ทิ้งตัวลงนอนหงายท้องพูด

“ เออ…..จริ งว่ะแกเจ๋ งจริ งๆ แม้แต่เหล้าแก่กด็ ื่มเป็ น สุ ดยอดสุ ดยอดฟิ งเกอร์ “ เด่นฟุบหน้าลงบน

โต๊ะสติแทบจะไม่มีแล้ว

“ โอ๊ยๆ……ฉันไม่ไหวแล้วขอไปนอนก่อนนะทุกคน “ ฟิ งเกอร์เดินโซเซไปมา สาวๆต่างมอง

ตามหัวเราะเสี ยงดัง

ฟิ งเกอร์พอมันมาถึงมือฉางฟงที่สวมแหวนอยูร่ ่ างมันก็เปล่งแสงก่อนหายไป ฉางฟงมองมันอย่าง

งง หันไปถามอินดี้ทนั ที

“ อินดี้ เจ้าฟิ งเกอร์มนั เข้าไปในแหวนฉันแล้วเหรอ “

“ใช่  มันเป็ นตัวเดียวที่มีอิสระที่สุดในหมู่พวกเรานะ จะเข้าและออกมาตอนไหนก็ได้ “ อินดี้พดู

“ เออ….วันนี้เป็ นวันสุ ดท้ายแล้วสิ เธอคงต้องเข้าไปในแหวนแล้วสิ นะ “ ฉางฟงพูด ส้มโอ กับ

ซิ่วจู่มองและฟังการสนทนาของสองคนอย่างสนใจ ส่ วน ส้มเช้งเล่นกับฉางฟงจนหลับไปบนตัก
เขาแล้ว

“ ใช่วนั นี้ ฉนั จะต้องเข้าไปอยูใ่ นแหวนแล้ว  ฉันสนุกกับช่วงเวลานี้มากเลย โดยเฉพาะวันนี้ นะ 

แถมได้ของอีกหลายชิ้นที่ส้มโอ กับ ซิ่วจู่พาไปซื้ อด้วยนายไม่ตอ้ งห่วงเหรอน่า…..ถึงเข้าไปใน
แหวนฉันก็ไม่เหงาแล้วละ
“ ดูเหมือน อินดี้จะรู ้วา่ ฉางฟงเป็ นห่วงเรื่ องอะไรจึงได้เอยปากขึ้น

“ อืม……เธอสนุกก็ดีแล้วละ “ ฉางฟงพูด

“ นี่ฉางฟง ภูติคนต่อไปที่ออกมาแทนฉันๆฝากดูแล้วเขาด้วยนะ “  อินดี้พดู ขึ้น

“ เธอหมายถึงใคร ซามีน หรื อ ซีเรี ย “

“ ซามีน หรื อ  ซีเรี ยก็ไม่อาจรู ้ได้ เพราะนายจะเข้ามาโลกนี่อีกเมื่อไหร่ ไม่มีใครรู ้  มันอาจมาตก
วันที่ฉนั ได้ออกมาอีกก็ได้ใครจะไปรู ้  แต่ถา้ เป็ น ซามีน นายต้องดูแลเธอดีๆด้วยถ้ารู ้วา่ แกล้งซา
มีน
ฉันเอาเรื่ องนายแน่ๆ

“ เถอะน่า ฉันไม่ท ำอะไรเพื่อนเธอเหรอ “ ฉางฟงพูด อินดี้ยมิ้ พยักหน้า  สองสาวมองดูท้ งั สอง

สนทนากัน ส้มโอคันปากจึงถามขึ้น

“ ซามีน คือภูติอีกคนของพีฟ่ งใช่ไหมค่ะ “

“ ถูกต้องแล้วจ้าา   ส้มโอ  “

“พี่จะออนไลน์อีกวันไหนค่ะ “ ซิ่วจู่ถามบ้าง

“ ถ้าเป็ นเวลาข้างนอกคงอีกสักวันสองวันไม่แน่นอนนะ แต่ ถ้าเป็ นเวลาในเกมส์คงอีก หลายวัน

ทีเดียวละ “ ฉางฟงตอบ

“ โห งั้นก็ไม่ได้เจอกันพักใหญ่เชียวนะเนี่ย “ ซิ่วจู่พดู ขึ้น

“ เอาน่าเดียวก็เจอกันเองนั้นแหละ “ ฉางฟงพูดก่อนที่ทุกคนจะนัง่ คุยกันต่อ 

บริ เวณที่ห่างออกไปจากร้านขายยาเถ้าแก่อูประมาณ 400 เมตร      

ปิ งปิ ง มาพร้อมกับฝูงสัตว์สิบกว่าตัว เธอรี บออกคำสัง่ สัตว์อสูรอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้เกิดการ

สงสัยขึ้นและพลาดพิงมาถึงเธอเวลามีปัญหาหลังจากงานสำเร็ จ          

“ ไรก้า เดฟ ฟังฉันนะพอฉันสัง่     ให้พวกนายพาพวกสัตว์อสูรเข้าถล่มร้านขายยานั้นเลย  และ

ให้ลากคนที่อยูใ่ นร้านทั้งหมดออกมาข้างนอกฉันให้เวลา 10 นาที พอถล่มร้านเสร็ จให้
พวกนายพากันวิง่ ออกไปนอกเมืองก่อนพรุ่ งนี้ฉนั จะไปรับที่ป่านอกเมือง พวกนายได้ยนิ แล้วใช่
ไหม “
“โฮกๆ  โฮกๆๆ  “ ไกก้า กับ เดฟ ส่งเสี ยงรับคำ ปิ งปิ งมองอย่างพอใจ

“ เริ่ มถล่มได้ “ ปิ งปิ ง พูดโดยไม่มีการลังเล เพราะเธอคิดว่า เถ้าแก่อู สบคบกับฉางฟง ต้องสัง่

สอนด้วย เมื่อเสี ยงคำสัง่ ลุยออกจากปาก ปิ งปิ ง ร้านเถ้าแก่อู ก็ตอ้ งรับศึกหนักทันที   
เสี ยงระเบิดจากสัตว์อสูรที่พน่ ไฟ พ่นระเบิดเพลิงยิงกระหน่ำใส่ ร้านขายยาเถ้าแก่อูแบบไม่ย้งั เมื่อ
ประตูร้านพัง ไรก้า กับ เดฟ และสัตว์อสูรอีกสองตัวก็พงุ่ เข้าไปก่อกวนอาระวาด
ผูเ้ ล่นที่อยูใ่ กล้ๆร้านขายยาและอยูร่ ้านข้างเคียงต่างแตกฮื่อ  ออกไปยืนดูไกลๆ เพราะกลัวลูกหลง

ไม่นานไรก้าก็คาบร่ างเถ้าแก่อูโยนออกมาจากร้านขายยากลิ้งไปตามท้องถนน   ร่ างอ้วนกลมใน

ชุดนอนสี แดงลายหมีพลูเจ้าของร่ างเถ้าแก่อู ลุกขึ้นนัง่ สัน่ งกๆด้วยความกลัวสุ ดจะบรรยาย   
พวกสัตว์พอมันทำลายร้านจนหมดแล้วก็พากันวิง่ หนีไปตามคำสัง่ อย่างรวดเร็ว  ปิ งปิ ง ยืนมอง
งง  พร้อมกับเบิกตาค้างด้วยความสงสัย             

‘  ทำไมไม่เห็นร่ างของฉางฟงเลยละ มันหายไปไหนกัน ทำไมไม่เห็นมันที่นี่  หรื อว่าเจ้าเสี่ ยวเอ้อ

นั้นมันรับเงินฉางฟงมาหลอกเราเหมือนกัน ‘ ปิ งปิ งคิด 

“ ไอ้บา้ ฉางฟง มันหลอกเรา…..ใช่แล้วต้องเป็ นแบบนี้ แน่ๆมันหลอกเรา….เจ็บใจจริ งๆเลย ตั้งแต่

ฉันเล่นเกมส์มาไม่มีใครกล้ากลัน่ แกล้งฉันขนาดนี้ เลยทำเหมือนกับฉันเป็ นของเล่น…..นายจำไว้
เลยฉันจะตามหานายให้เจอ
ไม่วา่ นายจะข้ามไปเล่นทวีปไหน….. หึ “     ปิ งปิ ง พูดเบาๆ ก่อนหันกลับกระทืบเท้าเดินกลับ
สมาคมฝึ กสัตว์ไป โดยไม่สนใจเถ้าแก่อูนงั่ งง จับเรื่ องราวไม่ถูกว่าตัวเองโดนอะไร 

“ อะไรว่ะ นี่มนั เกิดอะไรขึ้นกับอั้วกันเนี่ย  ฝูงสัตว์บา้ ๆนัน่ มันมาจากไหนเนี่ย อูยยังเจ็บไม่หาย

เลย “ เถ้าแก่อูบ่นพร้อมกับเอามือบีบไปตามร่ างกายพร้อมกับส่ ายหัวด้วยความเซง
 

“ ร้านอัว๊ เละหมดเลย  นี่อวั๊ ต้องเสี ยเวลานอนนัง่ รอร้านพื้นสภาพอีกตั้งนาน ใครมันแกล้งอัว๊ ว่ะ “

ร้านขายยาเถ้าแก่อูเนื่องจากเป็ นสมบัติของ   NPC  เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก สภาพร้านที่เสี ยหาย

และของต่างๆภายในร้านก็กลับคืนสู่ สภาพเดิม 
“ นี่เถ้าแก่เวลานอนของเถ้าแก่ชอบใส่ ชุดแบบนี้ เหรอ ฉันขอถ่ายภาพสักภาพเป็ นที่ระลึกหน่อย
นะ “ พูดจบเสี ยงกดชัตเตอร์จากกล้องถ่ายรู ปจากมือผูเ้ ล่นก็ดงั ขึ้น เถ้าแก่อูไม่สนใจคนอื่นเท่า
ไหร่
เลยไม่ตอบคำถาม  ตอนนี้ เขาเพียงอยากได้ยาเพิม่ พลังสักขวดกินเพื่อรักษาอาการเคล็ดขัดยอก
ของตัวเอง  โบกมือแบบเซงให้กบั ผูเ้ ล่นที่ถ่ายรู ปก่อนเดินเข้าร้านตัวเองไป 

โรงแรมหม่าเยีย่ หู เมื่องเริ่ มต้น

“ ข่าวใหญ่ ข่าวใหญ่ ในเมืองเกิดเรื่ องใหญ่เมื่อกี้น้ ีมีฝงู สัตว์ฝงู ใหญ่เข้าถล่มร้านขายยาเถ้าแก่อู เละ

เห็นโจ๊กเลย “ พนักงานวิ่งเข้ามาพูดกับเพื่อน สามหนุ่มกำลังกินไก่ถึงกับค้างหันหน้ามามองฉาง
ฟงเป็ นตาเดียว

“ ฝูงสัตว์พวกนั้นมาจากไหนเนี่ย ร้านขายยานั้นคงจะซวยหน้าดู “ ซิ่วจู่พดู ขึ้น  สามหนุ่มหันไป

มองหน้ากันกลืนน้ำลาย เคย์มะกระซิบ ซาอิเบาๆว่า

“ ไอ้ฉางฟงมันโหดจริ งๆเลยว่ะ ต้มเงินเถ้าแก่อูน้ นั จนสุ กแล้วยังเอาฝูงสัตว์ไปถล่มอีก “  มัน

ทำได้ยงั ไงว่ะ

“ ไม่รู้วะ่ งานนี้ บอกคำเดียวหน้ากลัวอ่ะ “ ซาอิพดู เบาๆ ส่ วนเจ้าเอียนนัง่ กินนิ่งๆเพียงชำเรื องหาง

ตาไปยังฉางฟงเป็ นระยะแววตาเต็มไปด้วยความสงสัยว่า ฉางฟงทำอย่างไร
จึงให้ฝงู สัตว์ไปถล่มร้านเจ้านั้นได้

“ เอาละถึงเวลาที่ฉนั จะ ออฟไลน์แล้วนะ  ส้มเช้งตื่นได้แล้วพี่ชายจะต้องออฟไลน์แล้ว “

“อืม……” ส้มเช้งงัวเงียตืนขึ้นลุกขึ้นนัง่ บนตักฉางฟงพูดว่า

“ แล้วเมื่อไหร่ พี่ชายยจะเข้ามาเล่นอีกค้าาาาา “

“ไม่รู้เหมือนกันจ้าาาส้มเช้ง เอาไว้พี่เข้ามาจะโทรไปหาน้าาาา “

“ค้าาาา…..พี่ชายย” พูดจบเด็กสาวก็กระโดดลงจากตักฉางฟงเดินไปนัง่ ข้างส้มโอ

“ ส้มโอ  ซิ่วจู่ พี่ไปก่อนนะ”

“  ค่ะพี่ “

“เฮ้……สามหนุ่มฉันไปก่อนนะ “ สามหนุ่มพยักหน้า ส่ วนเจ้าเด่นสลบหลับไปแล้ว

“ พร้อมยังอินดี้ “ ฉางฟงหันไปหาอินดี้ที่ถือของเต็มสองมือ ทำให้ฉางฟงอดขำไม่ได้

“ ตาบ้า…..ขำอะไรรี บผนึกฉันได้แล้ว ของนี้ ขอฉันนะต้องเอาเข้าไปด้วยสิ “  อินดี้พดู

“OK…….ผนึกอินดี้ “ แสงสี ขาวเกิดขึ้นรอบตัวของอินดี้ร่างของเธอค่อยๆกลายเป็ นแสงพุง่

เข้าไปในแหวนอย่างรวดเร็ว   หลังจากนั้นฉางฟงจึงเดินจากไป  

ตอนที่ 33 ชีวติ นอกเกม

(กุมภา    เดชาชาญ ลูกชายคนเดียวของ นายเอกชัย   เดชาชาญ   นักธุระกิจชื่อดัง มีเชื้อสายผสม

หลายชาติท้ งั ไทย – จีน – อิตาลี ทำธุระกิจหลายอย่างไม่วา่ จะเป็ นสิ่ งทอ
อาหารกระป๋ อง รวมถึงธุระกิจเกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์ ส่ วนใหญ่ท ำงานอยูต่ ่างประเทศ  ส่ วนแม่
ของ กุมภา ชื่อ  ลินดา เดชาชาญ   เป็ นนางแบบชื่อดังของเอเชียลูกครึ่ ง
ไทย – จีน – อเมริ กา – สเปน

พ่อของ กุมภา สามารถพูดภาษาได้ถึง 5 ภาษา  ได้แก่ ไทย จีน อังกฤษ อิตาลี และ ดินเดีย  ส่ วน
แม่ได้ ของกุมภาพูดได้ 5 ภาษาเช่นกัน ได้แก่ ไทย จีน  อังกฤษ สเปน และ
รัสเซีย ปัจจุบนั ลินดาหันมาทำธุระกิจช่วยเอกชัย )          

กุมภา ตื่นจากเล่นเกมส์กเ็ กือบ 5 โมงเย็นแล้ว เขาออกมาจากเครื่ องบิดขี้เกียจ  ก่อนจะเดินไปนัง่ ดู

โทรทัศน์แก้เซง

“ กรี้ งๆๆๆ กรี๊ งๆๆ “ เสี ยงโทรศัพท์ดงั ขึ้น กุมภา เดินไปรับสาย

“ สวัสดีครับผมกุมภา พูดสายครับ “

“กุมภา หรื อลูกนี่แม่เองนะ “

“แม่ครับ  ดีใจจังเลยที่แม่โทรมา “

“ไปไหนมานะลูกแม่โทรหาหลายครั้งแล้วนะแต่ไม่มีคนรับสายเลย “

“ผมเข้าไปเล่นเกมส์นะครับแม่ “

“เหรอจ๊ะ อย่าเล่นหักโหมเกินไปละ ที่แม่โทรมานี่เพราะพ่อมาสารภาพผิดแล้ว ที่โกหกลูกนะ “

“ไม่เป็ นไรหรอกครับแม่ ผมรู ้แผนพ่อดี แต่แม่เถอะจะกลับมาวันไหนครับ “

“พ่อไม่ยอมให้แม่กลับนะสิ แม่คงต้องตามใจพ่อ ลูกไม่วา่ อะไรนะจ๊ะ “

“ไม่วา่ อะไรหรอกครับแม่ พ่อนะหวงแม่จะตาย หึง ไปหมดแม้แต่ลูกตัวเอง  งานนี้ กต็ ามใจท่าน

พ่อหน่อยแล้วกันนะครับแม่ เดี๋ยวจะหาว่าผมโทรมาแย่งแม่กลับมาอยูก่ บั ผมอีก
“

“ แหม พูดประชดหรื อไงจ๊ะลูกคนนี้ “

“ไม่หรอกครับ ผมนะรักแม่ รักพ่อจะตาย ยิง่ อยากให้คนที่ผมรักมีความสุ ขสิ ครับ  ไม่ตอ้ งห่วงผม

เที่ยวให้สนุกนะครับ แม่ “

“เออ…..ที่จริ งแม่โทรมานี่อย่างจะให้ลูกช่วยไปงานการกุศลให้แม่หน่อยสิ “

“หา……งานการกุศล ทำไมผมต้องไปด้วย ไม่ไปไม่ได้เหรอครับ “

“งานนี้ แม่ขอร้องนะจ๊ะลูกรัก รับปากแม่ได้ไหม “

“โธ่  แม่กร็ ู ้ผมเคย ปฏิเสธแม่ได้สกั ครั้งไหม “

“คิ คิ     ดีแล้วจ๊ะ งานค่ำนี้ 4  ทุ่ม ที่โรงแรมแกรนโฮเทลห้องทับทิมนะจ๊ะ  และอีกอย่างไปห้าง
เซ็นทรัลหาป้ าแมรี่ ดว้ ยนะไปให้ถึงก่อน 6 โมงครึ่ งวันนี้ จ๊ะ   แม่เตรี ยมชุดและ
เสื้ อสูทให้เรี ยบร้อยแล้วที่ร้านป้ าแมรี่   ส่ วนรถแม่จดั การส่ งรถ เบนซ์ ของแม่ไปจอดหน้าคอนโด
ลูกเรี ยบร้อยแล้ว ฝากกุญแจไว้ที่เค้าเตอร์จ๊ะ “

“ แค่นี่นะจ๊ะ ลูกคงต้องรี บแล้วตอนนี้ หา้ โมงกว่าแล้วนะจ๊ะ “

“ครับแม่ผมละไปเดี๋ยวนี้ และครับ “

“ งั้นแค่นี่นะจ๊ะ กุมภาลูกรัก “

“ ครับแม่ “ หลังจากวางสาย กุมภาก็รีบเปลี่ยนชุดแล้วออกไปจากห้องพักอย่างรวดเร็ ว  

เช้าวันใหม่เมืองเริ่ มต้นหลังจาก ฉางฟงออฟไลน์

“ อ๊ากๆๆๆ ไอ้บา้ ที่ไหนว่ะเอารู ปอัว๊ ใส่ ชุดนอนลายหมีพลู ขึ้นหนังสื อพิมพ์หน้าหนึ่ง แล้วอัว๊ จะ

เอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย”

เถ้าแก่อู มองหนังสื อพิมพ์เช้านี้ ตาค้าง

“ แล้วใครมันตัดต่อภาพเอาตุ๊กตาหมีมาให้อวั๊ กอดว่ะเนี่ยทุเรศฉิ บหายเลย “  ที่หน้าร้านเถ้าแก่อู

เริ่ มมีคนมามุ่งดู

“ เฮๆ  ใครมาอยูห่ น้าร้านอัว๊ เต็มไปหมดเลยว่ะ  “ เถ้าแก่อูเดินออกไปหน้าร้านผูเ้ ล่นต่างชี้มาที่

เถ้าแก่พร้อมกับกางหนังสื อพิมพ์เทียบเมื่อรู ้วา่ เป็ นคนเดี๋ยวกัน
ก็พากันระเบิดเสี ยงหัวเราะดังลัน่ ไปทัว่

“ โธ่…..หมดกันชื่อเสี ยงของฉัน ไอ้หนังสื อพิมพ์เวรนัน่ ใครเป็ นคนเขียนว่ะ “  เถ้าแก่อูฟาด

หนังสื อพิมพ์ลงพื้นอย่างโมโห  เหล่าผูเ้ ล่นที่เห็นยิง่ หัวเราะกันใหญ่

“โอ้ย ทำไมวันนี้ มนั ถึงซวยจังเลยว่ะ จะมีเรื่ องดีไหมเนี่ย “ เถ้าแก่อูบ่นอุบ๊ ก่อนเดินเข้าร้านไป  

คอนโดชั้น  3
“ อะไรนะค่ะแม่จะให้หนูไปงานการกุศลแทนหรื อค่ะ โธ่แม่งานน่าเบื่อจะตายต้องปั้ นหน้าเป็ น
ชัว่ โมง อีกอย่างพรุ่ งนี้ หนูตอ้ งไปงานเลี้ยงตอนรับอาจารย์ใหม่ดว้ ยนะค่ะ”

“โธ่ลูกแม่ ไปให้แม่หน่อยนะจ๊ะ เอาเพื่อนไปด้วยก็ได้ งานจัดที่โรงแรมแกรนโฮเทลห้องทับทิม

นะ“

“นี่หนูตอ้ งไปจริ งๆเหรอค่ะ “

“จ๊ะ ช่วยแม่หน่อยนะลูก “

“ก็ได้ค่ะ แต่แม่อย่าให้หนู ไปงานแบบนี้ บ่อยนะค่ะหนูไม่ชอบเลยค่ะ “

“เอาเถอะ ถือว่าทำเพื่อพ่อกับแม่แล้วกัน นะ อ้อม ( หยกหอมในเกมส์ )(น.ส. หยกนภา   เทพ

ดัสกร ลูกสาว รัฐมนตรี กระทรวงการต่างประเทศ โสภณ – เกศริ น  เทพดัสกร )

“ ค่ะ แม่ตกลงหนูตอ้ งไปแต่งหน้าทำผมร้านเดิมใช่ไหมค่ะ “

“ใช่จ๊ะ แค่น้ ีนะจ๊ะแม่ติดธุระ บอกหนูธารทิพย์ ด้วยน่ะว่าแม่เธอบอกให้ไปงานนี้ พร้อมหนูดว้ ย

ตอนนี้แม่เขาติดธุระอยูเ่ ดี๋ยวจะโทรคุยกับทิพย์อีกครั้ง “

“ค่ะแม่ “ หลังจาก อ้อมว่าสายก็มองไปทาง ทิพย์ (ซวงซวงในเกมส์) (น.ส. ธารทิพย์   มณี สมุทร 

ลูกสาวสุ ดหวงนักธุระกิจอัญมณี ส่งออกต่างประเทศ    พัตพงษ์ – เกสร    
มณี สมุทร  )

“ นี่ๆมองมาหาฉันแบบนี้ เป็ นข่าวร้ายแน่ๆ “ ทิพย์บ่นอุบ๊

“ ร้ายไม่ร้ายเธอก็ตอ้ งไปกลับฉัน แม่เธอสัง่ มาบอกแล้ว “ อ้อมพูดขึ้น           

ทั้งสองสาวหันไปหาเพื่อนอีกสองคนที่นงั่ อ่านหนังสื ออยูพ่ ร้อมพูดว่า

“ ฟางฟาง  ส้มจีน “ สองสาวเงยหน้าขึ้นมอง ฟางฟางพูดขึ้นว่า

“ งานนี้ไม่ตอ้ งมาทำหน้าอ้อนเลย ฉันไม่ไปด้วยเหรอ  รอบนี้ พอ่ ฉันไปเองย่ะ  ฟางฟาง (ฟางฟาง
ชื่อในเกมส์ )

(น.ส. เจนจิรา   ธำรงค์รัตน์   ลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจรถยนต์   สมคิด – ปราริ ชาติ   ธำรงค์

รัตน์  เป็ นผูป้ ระกอบการนำเข้ารถยนต์ในเครื อสมคิดมอเตอร์ “         

เมื่ออ้อมพลาดหวังจาก ฟางฟาง ก็หนั ไปทาง ส้มจีน

“ ไม่ตอ้ งหันมาทางฉันเลยยายอ้อม งานนี้ พอ่ แม่ฉนั ไปเองเหมือนกัน “  ส้มจีนพูด (ฉิงอี้ในเกมส์ )

( น.ส. สายพิน  อินทระพรม ลูกสาวนายกสมาคมโรงสี ขา้ วแห่งประเทศไทย
ทรงเกียร -  จุรีมาศ  อินทระพรม ) 

“ หมายความว่างานนี้ ฉนั ต้องไปกันแค่สองคนนะสิ เนี่ย “ อ้อมบ่นอย่างเซงๆ

“ ไปกันเถอะฟางฟาง พวกเราไปหาซื้ อชุดที่เซ็นทรัลกันดีกว่า งานนี้ ปล่อยสองสาวไปโชว์แล้ว

กัน ไว้งานหน้าจะไปเป็ นเพื่อนจ้าาาา “ พูดจบสองสาวก็วงิ่ จูดหายไปเลย  ปล่อยให้สองสาวที่
เหลือต้องรับกรรมไปงานอย่างเซงๆ   

ห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวชั้นสี่ กุมภา  เดินเข้าไปในร้านของป้ าแมรี่    (เรื่ องนี้เป็ นเรื่ องแต่งนะครับ

ไม่ตอ้ งไปตามหาร้านนี่นะครับ หุ หุ หุ ) 

“ อ้าว…..กุมภา มาแล้วเหรอ เชิญข้างในเลยจ้าาา นึกว่าจะเบี้ยวไม่มาแล้วนะเนี่ย “

“ โธ่ป้าแมรี่ ไม่มาพอดีโดนคาดโทษหนักแน่ครับ “ กุมภาพูด

“ เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดลำลองก่อนนะ เดี๋ยวนะจะไปทำผมให้ที่หลัง “

“ครับป้ าแมรี่ “ ฉางฟงรับปากก่อนเดินเข้าไปด้านใน ด้วยความที่เป็ นคนหล่อ ทำให้มีสายตา

สาวๆในร้านมองตามเป็ นแถวที่เดียว  

ห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวชั้นสาม ส้มจีน กับ ฟางฟาง กำลังเลือกซื้ อเสื้ อผ้ากันอยู ่

“ นี่ฟางฟาง ตกลงจะเอาแบนเนมเปล่า “

“โอ้ยไม่เอาหรอก แพงจะตาย นี่ ตัวนี้ 99 บาท  ก็ใช้ได้แล้ว “ ส้มจีนพูด

“ แหมเธอนี่สมกับเชื้อสายจริ งๆโคตรตะหนี่เลย “ ฟางฟางพูด

“ ฉันไม่ได้ตะหนี่ แต่เรี ยกว่าซื้อของเป็ นย่ะ “

“จ้าาาๆแม่คุณ ไม่ตอ้ งพูดเลือกเร็ วๆเข้าฉันหิวจนแสบไส้แล้วนะเนี่ย ส้มจีน“

“ อ้าว….เอาตัวนี้ แหละทันสมัยดี “ ส้มจีนพูดจบก็เดินออกไปพร้อมกับฟางฟางเพื่อไปจ่ายเงิน   

ร้านเสริ มสวย ป้ าแมรี่            

กุมภา อาบน้ำเสร็ จใส่ ชุดลำลองไปนัง่ ที่โต๊ะทำผม พนักงานสาวๆต่างหันมามองกุมภา พร้อมส่ ง

ตาหวานให้ กุมภาไม่รู้จะทำไงได้แต่ยมิ้ และพยักหน้าให้ ทำให้พนักงานต่างหน้าแดงเป็ นแถวๆ

“ นี่ๆกุมภา เลิกหว่านเสน่าห์ ในร้านป้ าได้แล้วนะ ดูสิ เด็กไม่เป็ นอันทำงานทำการแล้ว  มาๆเดี๋ยว

ป้ าทำผมให้ “

“แหม   ป้ าแมรี่ กพ็ ดู ไป   ผมไม่ได้หว่านเสน่าห์สกั หน่อย แค่ยมิ้ เฉยๆ “ กุมภาพูด

“ เธอนี่นา้    ก็รู้วา่ ตัวเองหล่อก็ท ำหน้าบึงมัง่ สิ   ยิม้ แบบนี้ ตลอดเวลามันไม่ดีนะ “ ป้ าแมรี่ พดู ยิม้ ๆ
ในขณะทำผมให้กมุ ภาไปด้วย

“ โธ่ ป้ าแมรี่ ผมทำหน้าบึงไม่เป็ นนี่ครับ “ กุมภาตอบ

“ อืม…..จะโทษ กุมภา ก็ไม่ได้นะ ต้องโทษ พ่อ กับ แม่เธอ ดันทำยังไงถึงได้คลอดเทพบุตรสุ ด

หล่อออกมาได้ “

“ โอ…….จะขอบคุณป้ าแมรี่ คนสวยดีเปล่าเนี่ย  ที่เทียบผมกับเทพบุตรเลย “

“นัน่ ……ได้นิสยั พ่อมาอีกด้วย ปากหวานซะไม่มี “  ฉางฟงไม่ได้พดู อะไรเพียงแต่
อมยิม้                  

ในขณะที่ท ำผมก็มีพนักงานและลูกค้าสาวๆแอบมองกุมภา     ถ้ากุมภาเห็นเข้าก็จะโบกมือให้

หรื อไม่กข็ ยิบตาให้ ทำให้ท้ งั พนักงานและลูกค้าปั่นป่ วนไปหมด

“ นี่กมุ ภา  ถ้าไม่หยุดทักทายพนักงานและลูกค้า ป้ าจะคิดเงินเพิม่ จากแม่เธอนะ โทษฐานทำให้

พนักงานไม่เป็ นอันทำงานและลูกค้าไม่อยูเ่ ฉยๆ เห็นด้านโน้นไหมลูกค้าเด็กสาวนั้นอายเธอจน
ก้มหน้าพนักงานป้ าทำผมไม่ได้แล้ว
“

“โธ่ป้า นิดๆหน่อยๆเอง “ กุมภาพูดยิม้ ๆป้ าแมรี่ ได้แต่ส่ายหน้ากับความซุกซนของกุมภา  

ที่ร้านอาหาร lovery ชั้นสองห้างเซ็นทรัล   ( ขอเตือนผูอ้ ่านไม่ตอ้ งไปหาร้านนี้ นะไม่มีมนั คือ

นิยายแต่ง ) 

“ ฉันเอาไอศครี มสตอเบอรี่    ส้มจีน จะกินอะไร “ ฟางฟางถามขึ้น

“ ไอศครี มวนิลา หน้าทุเรี ยนจ้าาาาา “ ส้มจีนพูด

“เอาตามนี่นะค่ะ ขอน้ำส้ม กับ น้ำมะนาวอย่างละแก้วด้วยค่ะ “ ฟางฟางพูดกับพนักงาน

“ ไม่รู้ยายทิพย์ กับ ยายอ้อม  เป็ นไงบ้าง งานนี้ งานการกุศลด้วย ต้องไปนัง่ แบบมีมารยาทตั้ง 2-3
ชัว่ โมง กินก็กินไม่ได้เต็มอิ่ม สู้กินที่คอนโดพวกเราก็ไม่ได้
“ ส้มจีนพูดขึ้น

“ ใช่ๆ   แต่งานหน้าพวกเราก็ตอ้ งไปอยูด่ ีท ำใจไว้เถอะยังไงชีวิตพวกเราก็หนีงานแบบนี้ ไม่พน้

หรอกเชื่อฉันสิ “

ฟางฟางพูดขึ้น

“ โอ้ยๆๆ เลิกๆ    มาคุยเรื่ องจะทำยังไงกับไอ้บา้ ฉางฟงดีกว่า “ พอได้ยนิ ฟางฟางหน้าขึ้นสี แดง

ทันที ส้มจีนเห็นยิม้ แซวเพื่อนรักทันที
“ โห…..ดูเธอจะผูกพันกับนายนัน่ จังนะ พอพูดถึงฉางฟงปับหน้าแดงปุบเลย แบบนี้ มนั ยังไงยัง
ไงแล้วนะ “ ส้มจีนพูดขี้นมองฟางฟางหลี่ตายัว่ ๆเพื่อนสาว

“ ไม่ตอ้ งมาพูดยัว่ เลย จะวางแผนอะไรว่ามา “  ฟางฟางเอยตัดบท ทัง่ สองจึงเริ่ มคุยถึงหนุ่มนาม

ฉางฟงในเกมส์อีกครั้ง 

ร้านเสริ มสวยสวาน่า ย่านสี ลม  ( ไม่ตอ้ งไปตามหานะไม่มีจริ งหรอก ) 

“ มาแล้วเหรอค่ะคุณหนูท้ งั สอง  ช่างผมมารอพวกคุณหนูอยูน่ านแล้วค่ะ เชิญข้างในเลยค่ะ”

เจ้าของร้าน สวาน่า  สมศรี พูดขึ้น

“ แม่บอกว่าน้าสมศรี ได้เตรี ยมชุดให้พวกเราด้วยใช่ไหมค่ะ “  อ้อมถามขึ้น

“ ถูกต้องแล้วค่ะคุณหนูออ้ ม ชุดทั้งสองได้ถูกเตรี ยมไว้แล้ว  ไปอาบน้ำได้เลยนะค่ะจะได้เริ่ มแต่ง

หน้ากัน “ สมศรี พดู ยิม้ ๆ

“ ค่ะคุณน้าสมศรี “ อ้อมพูด พร้อมกับดึงมือ ทิพย์ตามเข้าไปด้วย 

ตอนที่ 34 กุมภา (ฉางฟง) เจอกับ สองสาว

ร้านเสริ มสวยป้ าแมรี่

กุมภาหลังจากแต่งผมเสร็ จก็เข้าไปสวมชุดทักสิ โดสี ด ำในห้องแต่งตัวของร้าน เมื่อก้าวออกมา
จากห้องแต่งตัว ทุกคนในร้านต่างหันมองที่กมุ ภา  เป็ นตาเดียว ไม่เว้นแม้แต่ป้าแมรี่
ด้วยความสูงถึง 185  ในหน้าคมเข้ม ผิวขาวจัด  จมูกโด่งเป็ นสัน  ดวงตาสี ด ำแวววาวระยับเล่น
แสงไฟและเต็มไปด้วยความซุกซนขี้เล่นและขี้ออ้ น   คิว้ ดำเรี ยวยาว มุมปากมีลกั ยิม้ ทำให้ดูมีเส
น่าห์ต่อเพศตรงข้าม  
“ ผมมีอะไรแปลกไปเหรอครับ ป้ าแมรี่ ทำไมทุกคนต้องจ้องมองผมค้างแบบนั้นครับ “ ฉางฟง
พูดพร้อมกับยิม้  

“ นี่ถา้ ป้ าสาวอีกสัก 20 ปี ป้ าไม่ปล่อยให้ กุมภา รอดมือไปได้แน่ๆ “ ฉางฟงเดินเข้าไปกอดเอวป้ า

แมรี่ พดู ว่า

“ ป้ าจะจีบผมก็ได้นะครับผมให้บตั รคิวป้ าแมรี่ คนแรกเลย “  ป้ าแมรี่ หวั เราะก่อนพูดว่า 

“ แหม   คารมณ์เหลือร้ายจริ งๆ ชอบหลอกคนแก่ ไม่ผดิ กับ เอกชัย ตอนหนุ่มๆเลย แต่ความหล่อ

นี่กินขาดชนิดที่ไม่เห็นฝุ่ นเลยละ “ ป้ าแมรี่ พดู

“ โห…..ป้ ายอผมจนจะลอยได้แล้วนะครับ ตกลงผมไปได้ยงั ครับป้ าแมรี่ คนสวยของผม“  ป้ า

แมรี่ ยมิ้ พูดว่า

“ ยังจ๊ะ เดี๋ยวป้ าจะเอาดอกไม้สีขาว ติดที่กระเป๋ าเสื้ อสูทให้ กุมภา ก่อนนะ “ พูดจบก็เดินไปเอา

ดอกไม้ที่แม่ของกุมภา ชื้อเตรี ยมไว้มาติดให้พร้อมทั้งหยิบการ์ดเชิญไปงานการกุศลใส่ กระเป๋ า
ให้
กุมภา

“ อะ นี่สุดท้ายแล้วนะ “ ป้ าแมรี่ ส่งแว่นตาสี ชาให้กมุ ภา “ กุมภามองยิม้ ที่มุมปากถามว่า

“ ทำไมต้องใส่ ดว้ ยหรื อครับป้ าแมรี่ “ 

“ป้ าว่า กุมภาใส่ น่าจะดีกว่านะ จะได้ออกจากห้างได้ ในสภาพที่สมบูรณ์ “  ฉางฟงตาโต

“ หมายความว่ายังไงครับป้ าแมรี่ “

“ เรื่ องนี้ป้าก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ออกจากร้านป้ าแล้วก็รีบขึ้นรถไปงานเลยแล้วกัน อย่ามัวไปเดิน

เล่นในห้างละเดี๋ยวหาว่าไม่เตือน “  

“ ยิง่ พูดยิง่ งง นะครับเนี่ย เอาเถอะครับป้ าให้มาผมก็ใส่ แล้วกัน”    หลังจากฉางฟงใส่

หันไปมองรอบๆร้าน พบว่าสายตาทุกคู่ไม่วา่ ของพนักงานของลูกค้าต่างหยุดทำทุกอย่างจ้องมา
ที่เขาหมดทุกคน

“เออ………คือขอโทษนะครับที่ท ำให้ทุกคนไม่ได้ท ำงาน ผมไปก่อนนะครับทุกคน กุมภา โค้ง

ให้ทุกคนพร้อมกับยิม้ โปรยไปทัว่ ร้าน ทันใดเสี ยงกรี ด แทบร้านแตกก็ดงั ขึ้น

“ กรี ดๆๆๆๆๆ โคตรหล่อเลยค้าาาาา  “  เด็กสาวคนหนึ่งร้องดังลัน่ ร้านตามด้วยเสี ยงอีกหลาย

เสี ยงกุมภา ถึงกับต้องปิ ดหูรีบเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็ วเพราะถ้าอยูถ่ ูกลุมทึ้งแน่ๆๆ            

พอก้าวออกจากร้านมา   กุมภาในชุดที่หล่อสุ ดๆใส่ แว่นมองไปยังทางเดินเห็นกลุ่มเด็กสาวมัธยม

กลุ่มหนึ่งเกือบ 15 คนกำลังเดินมาทางเขา เด็กสาวทุกคนมองมาที่กมุ ภา เป็ นตาเดียว
กุมภารี บเดินหลีกทางให้พร้อมยิม้ ให้  กุมภา คิดว่าเด็กพวกนั้นจะเดินผ่านไป ผิดคลาดเด็กสาว
กับมาหยุดอยูห่ น้าเข้าจ้องเขานิ่ง

“ มีอะไรหรื อครับน้องๆ “ กุมภาพูดได้แค่น้ นั ก็มีเด็กสาวคนหนึ่งถามขึ้น

“ พี่เป็ นดาราใหม่หรื อเปล่าค่ะ “ 

“โอ……..ไม่ใช่หรอกครับน้องหน้าตาอย่างพี่ไม่หล่อถึงขนาดเป็ นดาราได้หรอกครับ “ ยังไม่ทนั

พูดจบเด็กสาวอีกคนก็ถามขึ้น

“ พี่มีแฟนยังค่ะ “ กุมภาถึงกับอึงไปเลย

“ เออ…..ยังครับหน้าตาอย่างพี่หาแฟนยากครับ “ พอพูดจบไม่ทนั ไรกุมภาก็แทบอุดหูไม่ทนั

“  กรี ดๆๆๆๆ…..ยังไม่มีแฟนด้วยพี่ชื่ออะไรค่ะ เรี ยนที่ไหน ชอบอะไร ชอบผูห้ ญิงแบบไหน  “ 

เด็กสาวกลุ่มนี่รั่วคำถามๆเขาชนิดที่เขาตอบไม่ทนั เลยที่เดียว มองไปอีกทางดันมี
สาวๆอีกกลุ่มกำลังวิ่งตรงมาคงคิดว่าเขาเป็ นดาราเป็ นแน่ งานนี้ ตอ้ งวิง่ ซะแล้ว พูดจบก็วงิ่ หนี
ทันที  เป็ นไปตามคาดหมายกลุ่มสาวๆวิ่งตาม

“ โอ…..อะไรเนี่ย คิดผิดหรื อเปล่าเนี่ยมาทำผมที่หา้ ง “ ฉางฟงวิ่งลงบันไดเลื่อนอย่างรวดเร็ วผ่าน

จากชั้นสี่ มาถึงชั้นสอง เขามองซ้ายมองขวาก่อนตัดสิ นใจวิ่งไปทางซ้าย
กลุ่มสาวๆยังตามมาไม่ลดละ 

ร้าน lovery

“ เสี ยง กรี ดร้องของสาวๆพวกนี้ มนั อะไรกันเนี่ย “ ส้มจีนพูดขึ้น

“ ก็อาจจะมีดาราสักคนมาที่หา้ งนะสิ ส้มจีน “

“ฉันละเบื่อ ดาราพวกนี้ จงั รู ้อยูว่ า่ ตัวเองเป็ นจุดสนใจ ยังมาเที่ยวห้างอีก “ ส้มจีนพูดต่อ

“ คิก คิก ๆๆ เธอก็พดู ไปเขาอาจมีธุระสำคัญ หรื ออาจมาถ่ายละครก็ได้นะ “ ฟางฟางพูดออก

ความเห็นต่อ  ในขณะที่สองสาวกำลังสนทนากัน ด้านนอก  ห่างจากร้านไปไม่ไกลร่ างชายหนุ่ม
คนหนึ่งกำลังวิง่ ตรงมา           
         

ร้าน lovery      กุมภา หันไปมองก่อนวิ่งเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ ว

“ ตายแน่ตูจะไปหลบที่ไหนเนี่ย “ พูดจบก็มองซ้ายมองขวาเห็นหญิงสาวสองคนกำลังนัง่ กินไอศ

ครี มและคุยกันอยูด่ า้ นข้างของหญิงสาวมีถุงกระดาษถุงใหญ่อยู่ ด้านหลังของหญิงสาวมีที่แคบๆ
ติดกับผนังพอที่เขาจะไปหลบ
เร็ วเท่าความคิดร่ างกายขยับพุง่ ไปก้มลงหลบอยูห่ ลังพนักพิงของหญิงสาวหนึ่งในสองอย่าง
รวดเร็ ว หญิงสาวทั้งสองถึงกับตกใจหันมามองกุมภาที่กม้ หัวหลบอยู่

“ ขอบโทษนะครับที่มาลบกวน  ขอผมหลบแค่แป๊ บเดียวครับ ยังไงช่วยผมด้วยนะครับ “ กุมภา

พูดก้มหน้านิ่งเพราะกลัวกลุ่มสาวๆภายนอกเห็น  สองสาวที่นงั่ กินไอศครี มมองหน้ากัน
ก่อนจะถอนหายใจนัง่ กินต่อ  เวลาผ่านไปเกือบ 10 นาที  สองสาวที่นงั่ กินไอศครี มก็คือ ฟางฟาง
กับ ส้มจีนนั้นเอง

“ นี่พวกนั้นไปหมดแล้วออกมาได้แล้ว “ ส้มจีนพูดขึ้น กุมภา ไม่เชื่อค่อยๆเงยหน้าขึ้นกลืน

น้ำลาย ก่อนหันไปยิม้ กับ ส้มจีน และ ฟางฟาง ที่หนั มามองพอดี ทำให้สองสาวถึงกับหน้าขึ้นสี ที่
เดียว       
‘  หมอนี่หล่อจริ งๆแฮะ ‘  สองสาวคิด       

‘ วาว……. สองสาวนี่สวยไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย ‘  กุมภาคิด 

“ เออ……ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยผม “ กุมภาพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นมานัง่ ข้างฟางฟาง

“ ไม่เป็ นไรค่ะ คุณเป็ นดาราเหรอ “ ฟางฟางถามขึ้น

“ เปล่า…..ผมไม่ได้เป็ นดารา “ กุมภาตอบ           

สองสาวหันไปมองหน้ากัน ก่อนที่ ส้มจีนจะพูดขึ้น

“ อย่ามาโกหกเลย  ถ้าไม่เป็ นพวกนั้นวิง่ ไล่นายมาทำไม “

“เรื่ องนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกเขาอาจคิดว่าผมเป็ นดารา งานนี้ ซวยสุ ดๆเลย พูดจบก็ถอด

แว่นตาออก ก่อนจะมองสบตากับ ส้มจีน ที่จอ้ งกุมภาอยู ่                

‘ ก็หล่อซะขนาดนี้   ใครๆก็คิดว่าเป็ นดาราทั้งนั้นแหละ ‘  ส้มจีนคิด                

‘  วาว……สาวคนนี้ ผวิ ดีหน้าตาคม สวยมากเลย    ‘  กุมภาคิดพร้อมมองทั้งสองสลับกัน 

“ นี่มองอะไรฉัน หันไปทางอื่นได้แล้ว   “  ส้มจีนหน้าขึ้นสี พดู ขึ้น กุมภา ยิม้ แหย่ๆหันหน้าไป

มองฟางฟางแทน

“ อ้าว……ทำไมมามองฉันละที่น้ี “ ฟางฟางพูดเบ้ปาก

“โครก……..โครก……” เสี ยงร้องจากท้องกุมภาดังขึ้น สองสาวต่างหันไปมองหน้ากันหัวเราะ

เสี ยงดัง กุมภาได้แต่ยมิ้ แหย่ๆพูดว่า

“ คือผมรี บไปหน่อยยังไม่ได้กินข้าวเลยครับ  และตอนนี้ ไม่มีเงินด้วยเอาไว้ในรถนะครับแต่ผม

อยากกิน…… “      พูดจบก็มองไปยัง ไอศครี มบนโต๊ะ   ฟางฟาง สบตากับ ส้มจีน
ที่พยักหน้า ฟางฟางจึงพูดขึ้นว่า
“ งั้นฉันจะยกไอศครี มให้นายสักแก้วแล้วกัน “ ฟางฟางพูดขึ้น     เร็วเหนือเสี ยง แก้วของฟาง
ฟางตกในมือของ กุมภาเรี ยบร้อย ฟางฟางกำลังจะสัง่ ไอศครี มให้ถึงกับอ้าปากค้าง 
พริ บตา ไม่ถึง 5 วินาที ไอศครี มของ ฟางฟางก็เกลี้ยงแก้ว 

“ นี่นายมากินไอศครี มแก้วของฉันทำไม “ ฟางฟาง ตาเขียวมอง กุมภา

“ อ้าว…..ก็คุณอนุญาติแล้วนี่ครับ “

“หา……ฉันไม่ได้หมายความถึงแก้วฉันนะ “

“ เหรอครับ…..ขอโทษด้วยครับ งั้นผมไม่ขดั ศรัทธา แล้วกัน ครับ “ พูดจบก็คว้าถ้วยไอศครี ม

ของ ส้มจีนมากินอย่างรวดเร็ ว ส้มจีน กับ ฟางฟางถึงกับอ้าปากค้าง

“ อ้าว……แล้วนายมาเอาไอศครี มถ้วยของฉันไปกินทำไม “ ส้มจีนพูดขึ้น

“ เอ๋   ก็คุณคนนี้ บอกว่าให้เอาถ้วยด้านโน้นไม่ใช่เหรอ “  คำตอบของ กุมภา สองสาวแทบจะเอา

หัวโขกกันตาย คิดว่านายนี่ซื่อบื้อหรื อแกล้งกันแน่  

“ ฉันหมายความว่าจะสัง่ ให้กินใหม่ “ ฟางฟางพูดอย่างเซงๆ

“หา…..สัง่ ให้กินใหม่เหรอครับ  “ กุมภา ที่กินแก้วของ ส้มจีนหมดแล้วหันไปจ้องตา ฟางฟางตา

แป๋ ว ฟางฟางเมื่อโดนจ้องนานๆหน้าขึ้นสี ทนั ที

“ นายมาจ้องฉันทำไม “ ฟางฟางพูดรี บหันหน้าหนีสายตากุมภา

“ยังไม่อ่ิมครับ “ กุมภาตอบเบาๆ

“หา………นายนี่มนั บ้าจริ งๆเลย “ ส้มจีน ที่นัง่ ตรงข้ามพูดขึ้น กุมภาได้แต่ยมิ้ แห้งๆ

“ โอ๊ย…..ทำไมฉันต้องมาเจอคนอย่างนายด้วยเนี่ย “  ฟางฟางบ่นในขณะยกมือเรี ยกพนักงานมา

หา
“ ต้องการอะไรเพิ่มค่ะ “ เด็กสาวพนักงานถามก่อนหันมามอง กุมภา ที่ก ำลังมองเธออยู่ เด็กสาว
ถึงกับตะลึงจ้องหน้ากุมภานิ่ง

“ ขอไอศรี ม อะไรก็ได้เพิ่ม 1 แก้วค่ะ “ ฟางฟางพูดในขณะที่พนักงานมัวแต่มองกุมภาไม่ได้

สนใจเธอเลย       

ฟางฟาง มอง ไปทางส้มจีนอย่างอ่อนใจ เธอหันมาหา กุมภา ก่อนจะใช้ก ำปั้นทุบใส่ แขนกุมภา

“ ตุบ…..โอ้ย “ กุมภาร้องหันไปมอง ฟางฟางอย่าง งง

“ทุบผมทำไมเนี่ย “ กุมภาพูด

“ นายจะไปจ้องน้องเขาทำไมเห็นไหม เข้าไม่เป็ นอันทำงานแล้ว “ ฟางฟางพูดก่อนหันไปย้ำ

พนักงานที่ก ำลังหน้าแดง

“ น้องขอ ไอศกรี มรสอะไรก็ได้เพิ่ม 1 ถ้วยค่ะ “

“ สี่ ถา้ ยครับ ผมขอสี่ ถว้ ยครับ “  กุมภารี บพูดแทรกขึ้น พนักงานเด็กสาวพยักหน้าก่อนรี บเดิน
จากไปด้วยความอาย  ส่ วนฟางฟางกำลังกำหมัด เส้นเลือดที่ศรี ษะกำลังปูดอยู่

“ นี่นายจะถือวิสาสะเกินไปแล้วนะ  นายจะสัง่ อะไรนะเกรงใจกันบ้าง ฉันต้องจ่ายให้นายนะ “

ฟางฟางพูดขึ้น

“ ขอโทษครับ ผมหิ วนี่ครับ “ กุมภาตอบเสี ยงอ่อยๆ พร้อมกับทำหน้าทำตาให้น่าสงสารที่สุด

สองสาวเห็นถึงกับถอนหายใจยาว

“ เอาละเอาละฉันไม่วา่ นายแล้วเลิกทำหน้าสำนึกผิดแบบนั้นได้แล้ว “ ฟางฟางพูดขึ้น ทันทียงั

กระกิ้งก่าเปลี่ยนสี ใบหน้ากุมภา กลายเป็ นใบหน้ายิม้ แย้มอย่างรวดเร็ ว ทำให้ท้ งั สองที่ก ำลังจ้อง
มองอยูอ่ า้ ปากค้างเลย

“ โอ้ย……ฉันละเชื่อนายเลย ท่าทางบุคลิกนายนี่เปลี่ยนแปลงได้ในพริ บตา “ ส้มจีนพูด ส่ วนฟาง

ฟางได้แต่ส่ายหน้า         
หลังจากที่ไอศครี มมาถึง กุมภา ก็จดั การกินอย่างพายุบุแคม หมดภายใน 5 นาที  สองสาวนัง่ มอง
การกินอดจะหัวเราะไม่ได้ไม่คิดว่านายคนตรงหน้าจะตลกแบบนี้ หลังจากที่กมุ ภา
กินเสร็ จ สองสาวก็จ่ายเงินให้ก่อนจะเก็บถุงเสื้ อผ้าที่ซ้ื อขึ้นถือหันมาบอกกับกุมภาว่า

“ พวกฉันไปก่อนนะ  หวังว่าจะไม่ได้เจอกันอีก “ ฟางฟางพูดขึ้นก่อน ส้มจีนเอาแต่หวั เราะก่อน

จะพากันเดินออกไปแต่กเ็ กือบจะหัวทิ่งเมื่อมีมือมาดึงชายเสื้ อกันหนาวด้านหลังของเธอทั้งสอง
ไว้
สองสาวหันไปมองตาเขียวปัด

“ นายมาถึงเสื้ อพวกฉันไว้ท ำไม เห็นไหมเกือบล้มเลย “ ฟางฟางแวดขึ้น

“ขอโทษครับผมไม่รู้จะไปยังไง    ช่วยไปส่ งผมที่ร้านจอดรถได้ไหมครับ “ กุมภา พูดเสี ยงอ้อนๆ

เบาๆๆ

“นี่นาย  ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ได้คืบจะเอาศอกใช่ไหม “  ฟางฟางพูดขึ้น

“ ไม่ใช่ครับ “

“ ไม่ตอ้ งมาพูดเลย พวกฉันช่วยนายได้แค่นี่แหละ ที่เหลือเอาตัวรอดเอาเอง “ ส้มจีนพูดขึ้น กุมภา

มองสองสาวตาละห้อย พูดเบาๆพอได้ยนิ ว่า

“ ใจร้ายจังเลย”   ก่อนเดินคอตกผ่านพวกเธอ ออกไปหลบอยูท่ ี่หน้าประตู สองสาวมองตามชัก

รู ้สึกสงสารขึ้นมาตะหงิดตะหงิด 

“ อูย……จะสองทุ่มแล้วจะไปทันไหมเนี่ย “  กุมภาพูดเบาๆ มองดูนาฬิกาอย่างหนักใจ นี่คงจะ

เหลือวิธีเดียววิ่งให้เร็ วที่สุด ก่อนที่เขาจะตัดสิ นใจวิ่งก็มีมือมาดึงชายเสื้ อทักสิ โดของเขา
ฉางฟงถึงกับเกือบหัวทิ่มเหมือนกันหันกลับไปมองสองสาวตาเขียว

“ หายกัน  เมื่อกี้นายก็ท ำพวกฉันแบบนี้ “ ฟางฟางพูดขึ้นยิม้ ๆพร้อมกับยักคิว้ เป็ นเชิงล้อเลียน

“ เอาเถอะพวกฉันจะช่วยนายเอาบุญสักครั้ง บอกมาจะให้พวกฉันช่วยยังไง “ ส้มจีนพูด

“ พวกเธอจะช่วยจริ งเหรอ “ กุมภา หันมามองสองสาวทำตาโต พร้อมกับใช้มือทั้งสองดึงถุง
กระดาษจากมือ

ฟางฟาง และ ส้มจีนมาถึงอย่างเอาใจ

“ ฉันถือให้นะ “ กุมภาพูดยิม้ ๆ  สองสาวค้อนวงหนึ่งก่อนที่ฟางฟางจะพูดว่า

“ ตกลงบอกแผนนายมาสิ ”

“ไม่มีอะ  ยังไม่ได้คิดเลย “ กุมภาตอบอย่างชัดเจน สองสาวถึงกับอ้าปากค้างก่อนบ่นขมุบขมิบ

เบาๆ

“ พวกเธอช่วยฉันคิดหน่อยดิ จะทำยังไงให้ไปถึงลานรอดรถในสภาพสมบูรณ์ “ กุมภาพูด

“ ไม่รู้ ไม่เคยเจอ คิดไม่ออก “ ฟางฟางพูด กุมภา ถึงกับอึงในคำตอบเลย ในขณะที่กมุ ภานิ่งคิดอยู่

นานก่อนจะดีดนิ้วเสี ยงดัง

“ ฉันคิดออกแล้ว “ กุมภาพูด

“ ทำยังไงสองสาวพูดพร้อมกัน “  กุมภามองถุงกระดาษที่อยูใ่ นมือก่อนวางถุงทั้งหมดลงพื้นแล้ว

เลือกถุงกระดาษขึ้นมาหนึ่งถุงเอามือล้วงเข้าไปในถุงจับสิ่ งของที่อยูใ่ นถุงออกมา
 สองสาวตาเหลือกร้องห้ามแต่สายไปเสี ยแล้ว  กุมภาถึงกับตะลึงกลืนน้ำลายเอือกกับสิ่ งที่เขาถือ
ออกมา อุทานเสี ยงดัง

“ วาว………คัพ C “ …….  0 o 0………..   

ตอนที่ 35 ร่ วมมือกันครั้งแรก
  หลังจากอุทานเสี ยงดัง  กุมภา ก็มองไปทางสองสาวเผลอมองตาเน้นที่หน้าอกเป็ นพิเศษ สลับ
กับการมองยกทรงที่เขาถืออยู่ สองสาวหน้าแดงก่ำ ก่อนจะยกมือหนึ่งขึ้นปิ ดที่หน้าอกอย่างลืมตัว
ส่ วนอีกมือกำหมัดแน่น พร้อมกับก้าวเข้าหากุมภา               

และแล้วความโชคร้ายก็มาเยือน กุมภาจนได้  กำปั้นของสองสาวทุบลงบนไหล่ซา้ ยขวาของ

กุมภาอย่างพร้อมเพียงกัน

“ ตุบ….ตุบ…..โอ๊ยเจ็บนะ “  กุมภาร้องลัน่

“ดี สมน้ำหน้าลามกดีนกั “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ โธ่   ฉันไม่ได้ต้ งั ใจนี่ “ กุมภาพูดหน้าเบ้

“ แต่พวกเธอนี่ซ่อนรู ปนะเนี่ย “ กุมภา ดันปากเสี ยต่ออีก

“ ไอ้บา้ …….” สองสาวอุทานพร้อมกัน

“ ตุบ…..ตุบ…..โอ้ยเจ็บนะ “  กุมภาร้องเมื่อโดนสองสาวทุบไปอีกคนละตุบ  สองสาวหน้าแดง

ก่ำ ส้มจีนรี บดึงยกทรงที่ฉางฟงถือคืน

“ หา……ของเธอหรื อ “ กุมภาลืมตัวเผลอพูดและจ้องมองที่บริ เวณหน้าอกส้มจีน  เธอหน้าแดง

อยูแ่ ล้วยิง่ แดงหนักเขาไปใหญ่

“ นี่นาย…..นาย….นายบ้าจริ งๆเลย “ ส้มจีนเต้นเป็ นเจ้าเข้ารี บหันตัวหนี    พร้อมพูดว่า

“ ของแม่ ฉันย่ะ อย่าเอามาเทียบกับตัวฉันนะ    นี่ฉนั คงคิดผิดมากๆเลยนะเนี่ยที่คิดจะช่วยนาย

เอาบุญนี่ “  ส้มจีนบ่นอุบ๊                  

กุมภารู ้สึกตัวว่าตัวเองปากเสี ยซะแล้ว รี บขอโทษสองสาวเป็ นการด่วน

“ ขอโทษน้า น้าาาา ฉันมันปากไม่ดี  “ พร้อมกับตีหน้าเศร้า

“ ไม่ตอ้ งมาแสดงละครต่อหน้าพวกฉันเลย ว่ามาจะให้ท ำอะไรจะได้รีบช่วย แล้วพวกฉันอยาก
กลับคอนโดซะที “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ครับๆ เดี๋ยวผมจะเอาถุงที่ใส่ ……….เออ….. “   กุมภาพูดค้างไว้พร้อมหันหน้าไปหา ส้มจีนที่

หันหน้ากลับมา

สบตากันพอดีและกำลังยืนกำยกทรงอยู่ เธอหน้ามุยรี บเดินเข้ามาดึงถุงจากมือของกุมภากลับไป

ใส่ ยกทรงอย่างเดิม

“ อ้าวถุงผม…….!!!!!! “  กุมภาอุทาน

“ ไม่ได้เอาถุงอื่นถุงนี้ ฉนั ไม่ให้ “ ส้มจีนพูดเสี ยงเข้ม

“ ก็ได้ ก็ได้ครับ ฉางฟงคว้าถุงใส่ ของที่พ้ืนขึ้นมาอีกถุง “ ฟางฟางตาเหลือกรี บดึงถุงคืนจาก

กุมภา  พร้อมพูดว่า

“ ถุงนี้กไ็ ม่ได้ “  พูดจบก็หน้าแดงก่ำ  กุมภา ได้แต่มอง งง    ส่ วนส้มจีน หัวเราะท้องแข็ง เรี ยก

สายตาเคืองๆจากฟางฟาง หันไปมอง

“ เอางี้ พวกเธอเลือกถุงกระดาษมาให้ฉนั เลยแล้วกัน “ กุมภาพูด  ฟางฟาง มองค้อนกุมภาก่อน

เลือกถุงกระดาษออกมาถุงหนึ่ง  “

“ นายจะเอาไปทำอะไร “ ฟางฟางถาม

“ คุมหัวอะดิถามได้ “ กุมภาตอบ  สองสาวอ้าปากค้าง    ส้มจีนจะพูดว่า

“ นายบ้าหรื อเปล่ายิง่ นายใช้ถุงคลุมหัว ยิง่ เป็ นจุดสนใจ “

“ใช่เป็ นจุดสนใจไง…แต่ฉนั มีวิธี….พวกเธอสังเกตสิ คนใส่ สูทไม่ใช่มีฉนั คนเดียวนะ เธอมอง

ออกไปข้างนอกสิ ที่เห็นๆนี่กม็ ีสองคนแล้ว ดังนั้นถ้าคลุมหัวด้วยถุงก็จะไม่รู้วา่ เป็ นใครกันแน่ 
แต่ถา้ ใส่ ถุงคลุมหน้า ย่อมเป็ นที่สนใจ แต่เราจะทำให้จุดสนใจเบี่ยงเป็ นประเด็นอื่นแทนละ   ดัง
นั้นขอเพียงมีอุปกรณ์ประกอบฉากอีกสักหน่อยก็ไม่มีปัญหาแล้วแต่พวกเธอก็ตอ้ งช่วยฉันด้วย
“
“แล้วจะให้ช่วยยังไง  ที่นายพูดมาฉันไม่รู้เรื่ องเลย และไม่เข้าใจด้วยนายจะทำอะไรกันแน่  “ ฟาง
ฟางถามขึ้น

“ รอเดี๋ยวไปเอาอุปกรณ์ประกอบฉากมาเสริ มก่อนสิ ….แล้วเธอจะเข้าใจเอง “ กุมภาพูดจบก็เดิน

ไปยังเค้าเตอร์จ่ายเงินของร้าน lovery

“ สวัสดีครับ “ กุมภาดัดเสี ยงให้หล่อที่สุด  เด็กสาวพนักงานสองคนจ้องตากุมภาไม่กระพริ บ

เงียบ…………………….

“ ขอโทษนะครับ   สวัสดีครับ “

เงียบ………………………

“ขอโทษครับ  สวัสดีครับ “  กุมภายิม้ ใช้มือโบกไปมาเรี ยกสติของสองสาวกลับมา

“เออ,….ค่ะ  อะไรหรื อค่ะ “

“ คือว่า….. ผมอยากจะขอยืม ตูบ้ ริ จาคเงินเพื่อเด็กพิการนี้ ได้ไหมครับ ผมอย่างจะช่วยเพิม่ เงินใน

กล่องนี้โดนเดินรับบริ จาคในห้างนี้ นะครับ กุมภาพูดพร้อมดึงบัตรเชิญของสมาคมคุณหญิงทิพย์
พาลักษณ์ที่เชิญเขาไปงานวันนี้ ออกมาให้พนักงานทั้งสองดูเพื่อยืนยันว่าเขาไม่ได้คิดขโมยตู ้
บริ จาคนี้
 พนักงานทั้งสองลังเล  กุมภาเลยต่อโทรศัพท์ให้คุยกับ ป้ าแมรี่ โดยเขาอธิบายให้ป้าแมรี่ ฟังก่อน
จะให้พดู สายกับพนักงานร้าน lovery

“ แหม…..พี่เป็ นลูกชายนักธุระกิจชื่อดังขนาดนั้นก็ไม่บอกเชิญเอาไปได้เลยค่ะ “ พนักงานสาว

พูดอย่างยิม้ แย้ม

“ ขอบคุณมากครับ ไว้วา่ งๆผมจะมารับไปทานข้าวนะครับ “  พนักงานทั้งสองอ้าปากค้างทำตา

โต ก่อนจะทำท่าเอียงอายสุ ดๆ
“ ผมไปก่อนนะครับ “ พูดจบส่ งจูบให้หนึ่งครั้ง ส่ วนมือก็รีบคว้ากล่องบริ จาคเงินมาไว้ยมิ้ ให้
พนักงานสาวทั้งสองก่อนเดินกลับไป                     

ฟางฟาง กับ  ส้มจีน มองดูตบู ้ ริ จาค อย่างอึงๆ ส้มจีนพูดว่า

“ นายเอาตูน้ ้ ี มาทำไม “

“นี่แหละอุปกรณ์เสริ ม  เธอสองคนต้องมีคนหนึ่งเป็ นคนทำหน้าที่เดินร้องขอรับเงินบริ จาคจาก

คนในห้าง ส่ วนอีกคนไปคอยเดินตามห่างๆ “

“หา……ฉันไม่เอาด้วยเหรอ ฉันอายตายเลยแบบนี้ “ ฟางฟางพูด

“ งั้นก็เป็ นเธอก็ได้ “ กุมภาชี้ไปยัง ส้มจีน ที่เอาแต่สนั่ หน้า

“ นะนะ ช่วยฉันหน่อยฉันขอร้องละ  อีกอย่างนี้กเ็ ป็ นการทำประโยชน์ให้กบั เด็กพิการด้อย

โอกาสด้วยนะเป็ นการทำบุญนะ นะ นะ “  กุมภาอ้อนสุ ดฤทธิ์ ในที่สุดก็สำเร็ จ ส้มจีน
จะเป็ นคนชวนคนมาบริ จาค กุมภา ถือกล่อง โดยจะใช้ถุงกระดาษคุมหน้าเจาะรู ้ให้มองเห็น
พร้อมกับรวบผมที่ยาวสลวยไปไว้ในเสื้ อสูททางด้านหลัง                 

หลังจากตะเตรี ยมแผนต่างๆไว้เรี ยบร้อย ก็เริ่ มทำตามแผน เมื่อก้าวออกจากร้าน กุมภามองไปยัง

ทางเดิน กลุ่มนักเรี ยนสาวๆพวกนั้นยังคงรอที่บนั ไดเลื่อนและทางออก แถมส่ งเพื่อนมาเดินดูอีก
ต่างหาก 
 

“ พี่ค่ะ ช่วยทำบุญเพื่อ เด็กพิการด้วยค่ะ “  ส้มจีน เดินเข้าหากลุ่มคน มี กุมภา ที่สวมสูทเดินตาม

ไม่ห่าง  ด้วยความน่ารักของ ส้มจีน จึงมีคนบริ จาคให้ค่อนข้างมากโดยเฉพาะหนุ่มๆ
บ้างคนก็ถามเบอร์โทรด้วย เวลาผ่านไปเกือบครึ่ งชัว่ โมง แผนของกุมภาชักจะไม่เป็ นไปตาม
แผนเสี ยแล้ว   กุมภาก็ยงั ไม่ได้เดินไปไหนเลยยังอยูข่ า้ งร้าน lovery เหมือนเดิม  
กุมภาเลยต้องสะกิด ส้มจีน

“ นี่เธอ  เมื่อไหร่ จะเดินไปสักที่เนี่ย  ฉันมีธุระสำคัญจริ งๆนะ      ไหนว่าอายไง นี่เธอเล่นโปรยเส

น่าห์แล้วไม่เดินแบบนี้ แผนฉันก็ไม่สำเร็ จสิ “
“ อย่าบ่นหน่อยเลยน่า  คิดว่าทำเพื่อเด็กพิการแล้วกัน  “  ส้มจีนมองค้อนเขายิม้ ๆ

“เอ๋ …….นี่หมายความเธอแกล้งฉันเหรอเนี่ย “

“ใช่…..นายจะได้รู้การมัดมือชกนะมันไม่ดี นายเป็ นคนวางแผนฉันกับเพื่อนฉันเป็ นคนซวย โดย

ไม่รู้อิโน่อิเน่เลย ” ส้มจีน พูดขึ้น            

‘  ซวยแล้ว  ยายพวกนี้ ปีศาจในคาบหญิงงามชัดๆเลย ‘  กุมภาคิด

“ อืม……ไปชั้นอื่นดีกว่าแฮะ “ ส้มจีนพูดพร้อมจ้องหน้ากุมภายิม้ ยัว่ ๆ

“ง่าาา…..ฉันขอโทษแล้วกันน้าาา ไปส่ งฉันด้วยนะ น้าาาาา น้าาาาน้าาาาาาาาา “ กุมภา ใช้มือ

กระตุกชายเสื้ อ ส้มจีนเบาๆ ส้มจีนมองดูดวงตาที่รอดผ่านถุงกระดาษ แสดงอารมณ์
ง้อ เธอเต็มที่ ทำให้เธอถึงกับอมยิม้ ที่เดียว 

“ เอาเถอะฉันจะพานายออกไปแล้วแต่ยงั ติดทีเพื่อนฉันที่นงั่ อยูโ่ น้น ไป ง้อ ซะดีๆ ไม่เช่นนั้นไม่

ได้ออกไปจริ งด้วยน้าาาา จะบอกให้ “                  

ส้มจีนหลิ่วตาพร้อมกับพูดยัว่ ต่อ   กุมภาถึงกับกลืนน้ำลายดังเอือก ไม่คิดเลยว่าเขาถึงกับจนมุม

เมื่อเจอยายสองคนนี้ งานนี้ ไม่มีทางเลือกซะด้วย กุมภา ได้แต่เดินคอตกไปหา
ฟางฟาง ที่ก ำลังนัง่ กินน้ำอัดลมอยูท่ ี่พนักนัง่   กุมภานัง่ ลงข้างๆก่อนจะเอามือไปดึงชายเสื้ อกัน
หนาว กระตุกเบาๆ เหมือนกับที่ท ำกับ ส้มจีน

“ นี่เธอพาฉันออกไปน้าาาา น้าาาาา   ฉันขอโทษที่ท ำแบบนี้ กบั เธอ ฉันผิดไปแล้ว อย่างแกล้งฉัน

เลยน้าาาาาา “ กุมภาพูด แต่ฟางฟางยังทำเป็ นไม่สนใจกุมภา แถมยังพูดเฉไฉไปทางอื่น

“อืม…….ฉันว่าเด็กพิการนี่เขาต้องการเงินเยอะๆนะ “ พูดจบก็ลุกขึ้นร้องเรี ยกเพื่อน

“ ส้มจีนมานี่หน่อยสิ “ ฟางฟางเรี ยกส้มจีนที่เดินมาทางนี้ พอดี

“ ส้มจีน ฉันว่าพวกเราไปชั้นอื่นด้วยดีไหม “

“ ดี “  ส้มจีนพูด  กุมภาตกใจอ้าปากค้าง
“ง่าาาา……..อย่างแกล้งผมเลยครับ  ผมมีธุระจริ งๆ เอาไว้อาทิตย์หน้าถ้าอยากแกล้งผมๆยินดีท ำ
ตามทุกอย่างเลย “

“ อาทิตย์หน้าเหรอ  “ ส้มจีนมอง กุมภา นิ่งคิด ก่อนจะยิม้ ออกมาที่มุมปาก พูดว่า

“ แน่ใจนะ ที่พดู แบบนี้ “

“ อือ……แน่ใจอาทิตย์หน้าก็ได้ถา้ พวกเธอต้องการ แต่วนั นี้ส่งฉันออกไปก่อนนะ “ กุมภาพูด

“ งั้นอาทิตย์หน้าวันเสาร์ที่ร้าน lovery นะ ถ้านายไม่มาแปลว่านายเป็ นคน ที่ใช้ไม่ได้  งี่เง่า ขาด

ความรับผิดชอบ

และไม่ใช่ลูกผูช้ าย  ถ้านายยอมตกลงตามนี้ ฉนั จะพานายออกไปเดี๋ยวนี้ เลย  “ ส้มจีนพูดขึ้น

“ตกลง “ กุมภาตอบแบบไม่ตอ้ งคิดเลยเพราะเขาเหลือเวลาแค่ หนึ่งชัว่ โมงเท่านัน่ ยังไงก็ตอ้ งรับ

ไปก่อน

ฟางฟาง มองส้มจีนก่อนลากเพื่อนออกมาคุยห่างๆ

“ นี่เธอไปนัดนายนัน่ ทำไม หรื อว่าเธอจะช………”

“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอกน่า ส้มจีนรี บพูดแทรก จำได้ไหมอาทิตย์หน้า ชมรมเราต้องหาทุนใน

การออกค่ายไว้ตอนเปิ ดเทอมไง “

“ หมายความว่าไง  หรื อว่าเธอจะให้อีตานี่เดินหาเงินบริ จาคด้วยหรื อ “ ฟางฟางพูดขึ้นเบาๆ

“ ใช่…………ที่แล้วมาเราได้แต่เงินบริ จาคของผูช้ ายเป็ นส่ วนใหญ่  แต่เงินที่ได้จากการบริ จาค

ของผูห้ ญิงน้อยแสนจะน้อย  ถ้าเราอยากให้ปีนี่ยอดบริ จาคเพิ่ม งานนี้ หมอนี่อาจช่วยพวกเราได้ 
“ ส้มจีนพูด

“ แล้วเกิดหมอนี่ไม่มาละ “ ฟางฟางถาม
“ ไม่รู้ สิ   ยังไงก็ตอ้ งเสี่ ยง พวกเราไม่ได้เสี ยอะไรนี่ “ ส้มจีนพูด

“ นี่ๆ…….. ตกลงคุยกันเสร็ จยังเนี่ย ผมรี บนะครับ “ กุมภาร้องตะโกนถามอย่างหงุดหงิด สอง

สาวมองหน้ากันหัวเราะเบาๆ

“ หึ หึ……เดินตามมาแล้วกัน “ ส้มจีนพูด สองสาวก็เดินนำไป มีกมุ ภาเดินตามหลังต้อยๆ  เมื่อ

จะเดินผ่านกลุ่มสาวๆ ส้มจีนจะเดินเข้าไปก่อนพูดให้สาวๆนักเรี ยนพากันบริ จาค
กุมภาก็เดินไปติดๆใจเต้นโครมๆ เกิดยาย นี่หกั หลังมีหลังเขาเละเป็ นโจ๊กแน่  ดูเหมือนกลุ่มเด็ก
สาวจะไม่ค่อยสนใจพากันเดินหนีไปที่อื่น ส้มจีนหันมาขยิบตาให้เขา   
ก่อนจะพาเขาเดินลงบันไดเลื่อนไม่นานก็ไปถึงลานจอดรถอย่างง่ายดาย

อ้าว…..ถึงตำแหน่งรถฉันจอดแล้ว นายก็ไปได้แล้วละ “  ส้มจีนพูดขึ้น  กุมภา ดึงถุงคลุมหน้า

ออก ยิม้ ให้ ส้มจีน และ ฟางฟาง ก่อนจะว่างกล่องบริ จาคที่หน้ารถ 

“นี่นาย    หอบของช่วยฉันไปใส่ หลังรถด้วย “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ครับผม “ กุมภาพูดก่อนจะหอบถุงทั้งหมดขึ้น

“ ตุบ……”  เสี ยงถุงกระดาษหล่นลงบนพื้นทำให้เสื้ อผ้าที่อยูใ่ นถุงกระเด็นออกมานอกถุง กุมภา

วางถุงก่อนจะเอื้อมมือไปจับเสื้ อผ้าที่กระเด็นออกมาเพื่อเก็บเข้าถุงตามเดิม

“ อย่าจับเสื้ อตัวนั้นนะ!!!!!!!!”  ฟางฟางร้องเสี ยงหลง ส่ วนส้มจีนตาเหลือกโพร่ ง              

แต่สายไปเสี ยแล้ว คนที่ท ำหล่นไม่ได้สนใจฟังเลย มันเอามือจับขึ้นมากางดู พร้อมกับอุทานเสี ยง

ดัง 

“ วาว……..PADDED BRA  ( แบบเสริ มฟองน้ำ ) “ กุมภาอุทานตาโตพร้อมพูดต่อว่า

“ ไอ้ตวั นี้ ถูกออกแบบมาเพื่อให้หน้าอกดูใหญ่ข้ ึน  บุฟองน้ำมากกว่าแบบดันทรง  ยกทรงแบบนี้

จะออกแบบมาเพื่ออุม้ เต้าไว้ไม่ให้ขยับไปมาและอยูใ่ นตำแหน่งที่มองเห็นได้ชดั เจน
“  กุมภายังคงหมุนยกทรงไปมาอย่างพิจารณาหารู ้ไม่วา่ คนที่เป็ นเจ้าของ ตอนนี้ ก ำลังกัดฟันก๊อ
ดๆ เส้นเลือดปูดที่ศรี ษะใกล้จะแตกแล้ว
“ อืม…..เรื่ องสี และลายเลือกได้มีระดับมาก …..เหมาะกับเธอมากเลย “ กุมภายังวิจารณาต่อ ส้ม
จีนใช้มือทุบศรี ษะตัวเองส่ ายหน้าเอื้อมละอากับชายหนุ่มตรงหน้าสุ ดๆ

“ ไอ้บา้ าา……..หยุดวิจารณ์เดี๋ยวนี้ นะ “ ฟางฟางแวดใส่ กมุ ภาดังลัน่ จนกุมภาสะดุง้ หันไปมอง

“ นายตาย ซะเถอะ “ ฟางฟางร้องตะโกน

“ เดี๋ยวๆ  ฉันขอโทษ ฉันแค่ลืมตัวไปหน่อยเดียวเอง “ กุมภาพูด

“ ฉันไม่สน วันนี้ ตอ้ งทุบนายให้ได้สกั สองสามหมัด “ กุมภาได้ฟังรี บวิง่ หนีทนั ที และ เห็นการณ์
สองหนุ่มสาววิ่งไล่กนั อ้อมรถก็เกิดขึ้น

“ หยุดเดี๋ยวนี้ นะ “ ฟางฟางพูด

“ ไม่หยุด ๆก็โดนทุบอะดิ “

“นายคิดว่าจะหนีฉนั รอดเหรอ “  กุมภามองดูนาฬกา

“ ไม่ไหมแล้ว “ กุมภาวิ่งมาที่ ส้มจีนยัด เสื้ อยกทรงใส่มือให้ ก่อนพูดว่า

“ ฝากส่ งตูบ้ ริ จาคคืนด้วยนะ ผมไปก่อนละ”  พูดจบก็รีบวิ่งเผ่นหนี ไปจากบริ เวณนั้น

“ เฮ้…….นี่นาย….ทำงี้ได้ไง…..ฉันยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะ  “  ส้มจีนร้องเสี ยงหลงกัดฟันก๊อ

ดๆๆ ทุบมือลงกระโปรงรถอย่างลืมตัว

“ ตูม……อูยเจ็บจังเลย  “ ส้มจีนสะบัดมือด้วยความเจ็บ

“ เป็ นเพราะไอ้บา้ นัน่ แทนๆ ลืมตัวทุบเต็มแรงเลย  รถฉันบุบหรื อเปล่าเนี่ย ดูเถอะวันเสาร์หน้า

นายมาจะแกล้งให้เข็ดเลย “ ส้มจีน ปี บมือพร้อมบ่นไปด้วย                    

ฟางฟางวิ่งไล่ตาม กุมภาสักพักก็หยุดเพราะตามไม่ทนั ได้แต่ตะโกนคาดโทษไว้ กุมภาวิ่งสลับไป

มาระหว่างรถไม่นานก็มาถึงรถของเขา 
“ ตายแน่เหลืออีก 45 นาที  “ กุมภาขึ้นรถขับออกไปอย่างรวดเร็ ว…ก่อนจะคิดอะไรได้ขบั รถ
เลี้ยวกลับไปหาสองสาวอีกครั้ง…………

ตอนที่ 36 งานการกุศล

 “ บรื้ นๆๆ……“  กุมภาขับรถมาจอดที่ขา้ งรถสองสาว ก่อนเบรคเสี ยงดัง 

“ เอี๊ยดๆๆ……..”  สองสาวหันไปจ้องมอง กุมภาอย่างกินเลือดกินเนื้อ          

ฉางฟงเปิ ดกระจกออกมา ยิม้ หวานให้ สองสาวพูดว่า

“ ขอบคุณมากนะ สำหรับความช่วยเหลือทั้งหมด  แล้วเจอกันใหม่นะสาวสวยทั้งสอง…

จุ๊บ….จุ๊บ  “  กุมภาพูดยิม้ ๆ

“ ไอ้บา้ …” สองสาวพูดพร้อมกัน ส้มจีนโมโหขว้างของที่อยูใ่ นมือใส่ กุมภา

“ พับ….” ฉางฟงรับสิ่ งที่ขว้างมาอย่างแม่นยำพร้อมทั้งอุทานเสี ยงดัง

“วาว…..OK”

“  ขอบใจนะ………กุมภาชูของที่ ส้มจีน ขว้างมา ยิม้ ๆ พร้อมกับพูดว่า

“ ฉันจะรับไว้เป็ นของหมัน่ หมายระหว่างพวกเราแล้วกันนะสาวๆ “ พูดจบก็ปิดกระจกขับรถ

ออกไป….อย่างรวดเร็ว

“ ยายส้มจีน เมื่อกี้เธอทำอะไรเนี่ย “ ฟางฟางถามหน้าซีด

“ เออ….คือ…ว่าลืมตัวไปหน่อยนะ ฉันขว้างยกทรงของเธอใส่ มนั ไปแล้วอะ “ ส้มจีนพูดเบาๆ

“ แงๆ…..เจ้านั้นมันยึด ยกทรงฉันไปแล้วทำไงละที่น้ ี “ ฟางฟางพูดขึ้นกระทืบเท้าอย่างขัดใจ

“ เอาเถอะน่าเดี๋ยวฉันชื้อให้ใหม่ “ ส้มจีนพูด

“ มันไม่มีแล้วสี น้ นั ลายนั้นหมดแล้วด้วย ฉันหาตั้งนานกว่าจะได้สีถูกใจ “ ฟางฟางพูด

“ งั้นไว้ เสาร์หน้าเจอหมอนัน่ ฉันจะทวงให้แล้วกัน นะๆน้าาาา “ ส้มจีน พูดอ้อน กับ ฟางฟาง ที่

ยืนหน้าบึ่งอยูไ่ ม่นานก็อารมณ์เริ่ มดีข้ ึน เธอนัง่ คิดอยูด่ ีๆก็พดู ขึ้นว่า

“ นี่สม้ จีน  ฉันแปลกใจอยูอ่ ย่างนะ ฉันรู ้สึกคุน้ ๆหน้าหมอนี่ยงั ไงไม่รู้  เหมือนเคยที่ไหนมาก่อน

“ ฟางฟางพูดขึ้น

“ อืม….ฉันก็วา่ มันคุน้ ๆ ทั้งหน้า ทั้งนิสยั   แต่คิดเท่าไหร่ กค็ ิดไม่ออกว่าฉันเคยเจอหมอนี่ที่ไหน “

ส้มจีนพูด

“ หรื อว่าหมอนี่  จะเป็ นเพื่อนเราสมัยเด็กๆนะ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ เธอจะบ้าเหรอ   ฉันไม่เคยมีเพื่อน แปลกประหลาดแบบหมอนี่หรอก   เอาเถอะอย่าเพิ่มไป

สนใจเลย พวกเรากลับคอนโดมิเนียมก่อนดีกว่า  วันนี้ปวดหัวกับนายนั้นมากแล้ว
“ ส้มจีนพูด  

บนท้องถนน        

กุมภาขับรถไปยังโรงแรมแกรนโฮเทลอย่างเร่ งด่วน  ก่อนจะคิดถึงใบหน้าสองสาว

“ เอ๋ …….ทำมันคุน้ ๆหน้าสองคนนี้ จงั ว่ะ   หรื อว่าเราอยูม่ หาลัยเดียวกัน ไม่น่าจะใช่   หรื อว่า
เพื่อนวัยเด็กหว่า โอ้ยช่างมันก่อนว่ะรี บไปดีกว่าเดี๋ยวไปไม่ทนั เปิ ดงานพ่อด่าเปิ งแน่ 
“         

โรงแรมแกรมโฮเทล
สองสาว ขับรถเบนซ์เข้ามาจอดที่หน้าโรงแรม   พนักงานรี บวิง่ ออกมารับกุญแจ  ก่อนจะมอง
สองสาวตาค้าง

“ หน้าฉันมีอะไรติดหรื อ คุณพนักงาน “

“เปล่าครับ คุณทั้งสองสวยมากจริ งๆครับ “

“แหมปากหวานจังเลยนะพนักงานที่นี่ “ พนักงานยิม้ แหย่ๆ รับพวงกุญแจด้วยความนอบน้อม

ก่อนจะเข้าไปในรถขับออกไปในลานจอดรถ

“ ไปกันเถอะ อ้อม งานใกล้จะเริ่ มแล้ว “ ทิพย์พดู ขึ้น         

ธารทิพย์    มณี สมุทร   มาในชุดราตรี สีม่วงเปิ ดไหล่ ผมที่ยาวสลวยปล่อยยาวถึงกลางหลัง 

ใบหน้าแต่งเครื่ องสำอางอ่อนๆ ดวงตาที่คมกริ บ  จมูกโด่งได้รูป ผิวขาวตัดกับชุดราตรี สีม่างเป็ น
อย่างดี 
ทิพย์ สวมใส่ ตุม้ หูเพชร และ สร้อยคอเพชรเป็ นรู ปหงส์หนักหลายกระรัตที่เดียว ชุดที่เธอใส่ เป็ น
แม่เธอเป็ นคนจัดเตรี ยมไว้ให้          

หยกนภา    เทพดัสกร   อยูใ่ นชุดราตรี สีขาวเปิ ดไหล่ เช่นเดียวกับ ชุดของ ธารทิพย์ แต่เน้นไปที่
ลูกไม้ที่ท ำเป็ นดอกตลอดชุด โดนขอบดอกใช้ไหมทองในการทอ เป็ นศิลปะการตัดเย็บชั้นสูง
ผมของหยกนภา เก้าขึ้นสูงเปิ ดไหล่สีขาวนวลเนียนตัดกับแสงไฟที่ส่องกระทบ ใบหน้าแต่ง
เครื่ องสำอางอ่อนๆเช่นเดียวกับ ธารทิพย์  คิว้ เรี ยวงาม  ดวงตาหวาน  เครื่ องประดับเป็ นเพชรรู ป
กระต่าย ที่เป็ นราศีเกิดของเธอ ต่างหูเป็ นรู ปดาวประดับเพชรล้อมลอบอย่างสวยงาม          

สองสาว เดินเข้ามาในโรงแรม เรี ยกสายตาหนุ่มๆ และ คนแก่แต่หวั งู   มองตามเป็ นแถว   นัก
ข่าวหลายคนเดินมาขอถ่ายรู ป  สองสาวตอบรับอย่างเป็ นกันเอง

“ วาว…..วันนี้ สองสาวสองตะกูลนี่แต่งตัวสวยจังเลย ไม่เห็นนานแล้ว “ หญิงสาวนักข่าวคนหนึ่ง

พูดขึ้น

“ แหม….พี่วิภา ก็ เห็นกันอยูป่ ระจำยังว่าไม่เห็นนานแล้วอีก “ ทิพย์ พูดขึ้น

“ จ้าา มาให้พี่ถ่ายรู ปหน่อย  แล้วทั้งสองไม่พาแฟนมาด้วยหรื อจ๊ะ “

“ ยังไม่มีหรอกค่ะ “  อ้อมพูดขึ้น

“ เชื่อได้ไหมเนี่ย “  พี่วิภาพูดขึ้น

“ได้สิค่ะ….เออ…. วันนี้ท ำไมมีชาวต่างชาติเยอะจังเลยค่ะพี่วภิ า “ ทิพย์ถาม

“ วันนี้ เขาเชิญ ทูตจากประเทศต่างๆมาด้วยนะ เห็นว่ามากันหลายประเทศเลยนะ  งานนี้ คุณหญิง

ทิพย์ลกั ษณ์คงได้เงินไปทำบุญเยอะแน่ๆ “

“ นักการเมืองก็มากันหลายคนนะค่ะเนี่ย “ อ้อมพูดขณะมองไปรอบๆ

“ เออ …..เห็นนักการเมืองบ้างคนแล้วพี่จะบ้าตาย ” วิภานักข่าวสาวพูดขึ้น

“ทำไมหรื อค่ะพี่ “ ทิพย์ถามอย่างสงสัย

“ ก็นี่มนั งานการกุศล แต่พวกนั้นมาที่นี่ไม่ได้มีจุดประสงค์มาบริ จาคนะสิ แต่มาขอรับเงินบริ จาค

เข้าพรรค น้องทั้งสองว่าหน้าเกลียดไหมละ “

“ หน้าเกลียดมากเลยพี่วภิ า “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ มาๆเรามาถ่ายรู ปกันดีกว่าอย่าไปสนใจพวกนั้นเลย   ดูสิหนุ่มๆด้านโน้นจ้องมองพวกเธอตา

เห็นมันเลย “ พีว่ ิภาชี้ให้ดูกลุ่มหนุ่มๆที่ก ำลังมองมาทางทั้งสองอยู ่ สองสาวหัวเราะเบาๆไม่ได้
พูดอะไรต่อ 

ที่หน้าโรงแรมแกรนโฮเทล          

กุมภาขับรถเบนซ์เข้ามาจอดหน้างาน ชายหนุ่มเปิ ดประตูลงมายืน พนักงานรี บรับกุญแจจาก

กุมภา เพื่อนำรถไปจอด 

“ อืม…….ถึงซะทีอีก 15 นาที “ กุมภาพูดเบาๆกับตัวเองพร้อมจัดเสื้ อผ้าของตัวเองก่อนเดินเข้า

โรงแรมไป ก้าวแรกที่กมุ ภาเดินเข้าไปเรี ยกสายตาของคนในห้องโถงหันมามอง
โดนเฉพาะกลุ่มสาวๆ กุมภา โปรยยิม้ ให้กบั ทุกคนที่มองเขาก่อนจะเดินขึ้นบันได้ไป
“ อืม………งานจัดอยูช่ ้ นั สอง แล้วอยูต่ รงไหนของโรงแรมว่ะ จะถามใครดีเนี่ย “ กุมภา บ่น
พร้อมสอดส่ องสายตาหาเหยือ่ ที่จะถาม

“ น่าน…..เจอแล้วเหยือ่ ………แหมเจอเหยือ่ สาวสวยหุ่นดีซะด้วย “ กุมภาไม่รอให้โอกาสผ่าน

ไปรี บตรงเข้าไปหาทันที หญิงสาวกำลัง มองหาใครบ้างคนที่ชานชั้นสองเป็ นชานขนาดใหญ่ท ำ
ยืน่ ออกไปด้านนอกสามารถมองเห็นคนที่เดินเข้ามาในโรงแรมได้อย่างชัดเจน

“อะแฮม….เออ……คุณครับ “ หญิงสาวหันมาหา กุมภา          

‘  แหมหุ่นก็ดีแถมน่ารักด้วย ‘  กุมภาคิด   

หญิงสาวเห็นหน้ากุมภา ยิม้ ให้อย่างเป็ นกันเอง  ส่ วนกุมภาก็เริ่ มถามต่อ

“ เออ……กำลังมองหาหัวใจเหรอครับ ผมเห็นคุณยืนมองอยูท่ ี่นี่นานแล้ว   ผมหัวใจยังว่างนะ

ครับ  “ กุมภาเอยเสี ยงหล่อ 

หญิงสาวไม่ตอบ เพียงแต่ยมิ้ หน้าแดงก่ำ พร้อมกันอาการบิดไปบิดมา

“  ผม ชื่อ กุมภา ครับ “ หญิงสาวยังคงหน้าแดงและไม่ยอมพูด

“  คุณมีกระดาษไหมครับ  “  หญิงสาวมองหน้ากุมภายิม้ ก่อนหยิบกระดาษในกระเป๋ าให้ กุมภา

รี บรับมาก่อนทำสี หน้าเศร้า  พร้อมอุทานเบาๆ

“ ว้า…ได้แต่กระดาษเปล่า เบอร์โทร กับ ที่อยู่ ละครับ “ พูดจบก็จอ้ งตากับหญิงสาวสวยคนนั้น

พร้อมกับก้าวเข้าไปใกล้ๆเธอ ทำให้เธอตกใจถอยหลังไปชนกับถังขยะ กุมภารี บใช้มือดึงแขน
เธอไว้ก่อนกระตุกเบาๆ
ร่ างหญิงสาวก็มาอยูใ่ นอ้อมกอดอย่างง่ายดาย หญิงสาวอายจนหน้าแดงก่ำ รี บหลบสายตา กุมภา
เป็ นการใหญ่             

‘  อาการแบบนี้ เสร็ จโจร  ‘  กุมภาคิดในใจ

“ เออ…..คุณชื่ออะไรหรื อครับ “  เธอยังทำท่าเอียงอายไม่ยอมตอบ

“ ไม่ตอ้ งอายหรอกครับบอกผมหน่อยครับผมอย่างรู ้จริ งๆชื่อจะน่ารักเหมือนหน้าตาหรื อเปล่า “
กุมภายังทำเนียนกอดหญิงสาวแน่น  หญิงสาวเงยหน้าจ้องมอง กุมภา ก่อนพูดว่า

“ ชื่อ บอย  ห่ะ พีน่ ี่หล่อระดับเทพเลยถูกใจ บอยมาเลย ห่ะ “ กุมภาถึงกับสะดุง้ ใจหายวาวเมื่อ

ได้ยนิ เสี ยงเธอด้วยปฏิกิริยาของกุมภา เขาปล่อยมือที่กอดหญิงสาวอย่างรวดเร็วพร้อมกระโดด
ถอยหลังไปหลายก้าว 
ร่ างของหญิงสาวลึกลับ ร่ วงลงไปกองกับพื้น แต่กท็ ำตายัว่ กุมภาสุ ดฤทธิ์ กุมภากลืนน้ำลายเอื้อก
พร้อมพูดว่า

“ ขอโทษนะ ฉันทักคนผิดนะ  ฉันติดธุระด่วนต้องรี บไปแล้ว “  พูดจบก็ก่อนจะวิ่งจูดหายไป

อย่างรวดเร็ ว

“เชอะ อุตส่ าได้เหยือ่ หล่อๆแล้วเชี่ยวไม่น่าหลุดพูดออกมาเลยเรา แบบนี้ คงต้องไปผ่าตัดแปลง

เสี ยงก่อนแล้ว “ พูดจบก็ลุกขึ้นปัดตามร่ างกายก่อนเดินแยกไปอีกทาง       

กุมภาวิง่ หนีสุดชีวิต ก่อนจะมาหยุดที่ป้าย ที่เขียนบอกว่าทางไปห้องทับทิม

“ โอ้ยเหนื่อย…..เกือบซวยแล้วเรา จีบใครไม่จีบเสื อกเห็นกระเทยเป็ นผูห้ ญิงไปได้  แต่นายนั้น

สวยจริ งๆ ถ้าไปประกวดกระเทยระดับประเทศสงสัย นายนั้นคว้ารางวัลไปกินแน่ๆๆ 
     ขนาดเรายังดูไม่ออก คนอื่นจะดูออกได้ไงว่ะ “  กุมภาเดินต่อไปไม่นานก็ถึงบริ เวณจัดงาน     

ส่ วนลงชื่อเข้างานการกุศลหน้าห้องทับทิม   กุมภาอ่านก่อนเดินอย่างสง่าไปยังโต๊ะเซ็นชื่อ พร้อม

กับลบเรื่ องราวที่ผดิ พลาดออกจากสมองอย่างรวดเร็ ว

“ ขอปากกาด้วยครับ “ ชายหนุ่มบอกกับพนักงานโรงแรมสาวสี่ คนที่ประจำอยูโ่ ต็ะพวกเธอเงย

หน้าจ้องเขาตาไม่กระพริ บ

“ ค่ะ…..เออ  นี่ค่ะ “ พนักงานสาวคนหนึ่งพูด

“ ขอบคุณมากครับ “ กุมภารับปากกามาส่ งยิม้ หวานให้กบั ทุกคนในโต๊ะ พนักงานสาวหน้าขึ้นสี

จางๆทันที เมื่อเซ็นต์ชื่อเสร็ จโค้งให้พนักงานสาวๆก่อนเดินเข้าห้องไป
“ นี่เธอ คนนั้นใครเหรอ หน้าตาโคตรหล่อเลย “ พนักงานสาวถามหญิงสาวอีกคน     เธอรี บมอง
ดูรายชื่อที่   กุมภาเซ็น

“ กุมภา    เดชาชาญ   ลูกชายนักธุระกิจชื่อดัง เอกชัย เดชาชาญ  โห…..ไม่คิดว่าลูกชายจะหล่อ

แบบนี้ “ 

พนักงานสาวถึงกับหันพรึ บกลับไปมอง กุมภาจนสุ ดสายตาเลยที่เดียว 

ในห้องทับทิมบริ เวณจัดงานการกุศล ที่มีขนาดใหญ่ เต็มไปด้วยโต๊ะอาหารและผูค้ นหลากหลาย

อาชีพและหลากหลายเชื้อชาติ  พอกุมภา เดินเข้าไปก็เป็ นที่สนใจ ทันทีดว้ ยรู ปร่ างหน้าตาที่โดด
เด่น

“ วาว……คนนั้นใครกัน หล่อมากเลย “ พี่วภิ าหันไปเห็นกุมภาพูดขึ้น   เรี ยกสายตาสองสาวหัน

ไปมองด้วย

“ พี่ไปทักทายก่อนนะ เผือ่ จะมีอะไรดีๆ“  พิ่วิภา บอกก่อนชิ่งหนีไป

“ นี่ ทิพย์ เธอว่าหมอนั้นหน้าคุน้ ไหม เหมือนเคยเจอที่ไหน แต่จ ำไม่ได้ “

“ อืม……เธอคิดเหมือนฉันเลย   ฉันมัน่ ใจว่าเคยเจอหมอนี้มาก่อนแต่ไม่รู้วา่ เจอที่ไหน “ ทิพย์พดู

ขึ้น            

กุมภา เห็นนักข่าวกำลังถือกล้องเดินเข้ามาหลายคนก็รู้ทนั ที วันนี้ งานเข้าแน่ กำลังคิดเพลินๆ ก็มี

เสี ยงร้องเรี ยก

“ กุมภา  มานี่หน่อยสิ “  กุมภาหันไปมองตามเสี ยงก่อนยิม้ อย่างดีใจ เรารอดแล้วเผ่นดีกว่า

“ สวัสดีครับ อาชาติชาย “ ผูจ้ บก็เดินแทรกกลุ่มนักการเมืองเข้าไปหาผูเ้ ป็ นอาอย่างรวดเร็ ว ผูส้ ื่ อ

ข่าวหลายคนเดินมาถึงได้แต่ยมิ้ ให้กนั

“ เห็นไหมพวกเธอมาแย่งฉันเลยไม่ได้สมั ภาษณ์หนุ่มหล่อนัน่ สักคนเลย “ พี่วภิ า พูดอย่างหัวเสี ย

“ โธ่ พีพ่ วกผมก็อยากได้รูปเหมือนกันนะครับ   ดูหมอนั้นจะมีความสัมพันธ์กบั นักการเมือง
ระดับสูงของรัฐบาลด้วยนะครับ แบบนี้ คงไม่ธรรมดาแน่ๆๆ “ พี่วภิ านิ่งคิด

“ เป็ นไปได้นะต้น  เด็กนี่ตอ้ งเป็ นลูกของใครคนหนึ่งที่มีชื่อเสี ยงแน่ๆ แต่ท ำไมพวกเราถึงไม่มี

ใครเคยเห็นเลยละ “ พีว่ ิภา พูดขึ้น

“ เรื่ องนี้กไ็ ม่อาจรู ้ได้ครับผม แต่งานนี้พี่ดูสำนักข่าวอื่นๆนอกจากผมกับพี่แล้ว  คนอื่นก็รู้สึกจะ

จ้องหมอนั้นตาเป็ นมันเลยนะ ถ้าช้าพวกนั้นหยิบชิ้นปลามันไปกินแน่ๆ
“

“ เอาอย่างนี้เราจับมือกันสองสำนักแล้วกัน นายคอยสังเกตและถ่ายรู ปหนุ่มคนนั้น ส่ วนฉันจะ

ไปดูประวัติที่หน้างานหน่อยว่าหมอนี่เป็ นใคร  ตกลงไหม “

“ โอ……ตกลงครับยินดีที่ได้ร่วมงานกับนักข่าวสาวสวยรุ่ นพี่ครับ “

“ แหม  ปากหวานจริ งนะฉันไปละ “ พูดจบ วิภา นักข่าวสาวก็เดินออกจากห้องไป 

“ โอ…..อาชาติ  ขอบคุณมากเลยครับ อาช่วยชีวิตผมไว้นะเนี่ย “  กุมภาพูดขึ้น

“ นี่กมุ ภา  จะกลัวพวกนั้นทำไม   นานๆให้เขาถ่ายรู ปสักครั้งไม่เป็ นไรหรอกน่า กลัวดอกพิกลุ จะ

ร่ วงไปได้ “

ชาติชายพูดแหย่ลูกเพื่อนรักของเขา นัน่ คือเอกชัย   เดชาชาญ 

ที่โต๊ะเซ็นชื่อ

“ สวัสดีค่ะ ดิฉนั วิภา จากสำนักข่าวหนังสื อพิมพ์ สยามไทย ค่ะ อยากจะสอบถาม เรื่ องชื่อ ของ
ชายหนุ่มหล่อๆที่เดินเข้าไปเมื่อกี้นะค่ะ

“ คนนั้นเหรอค่ะพี่ “ พนักงานสาวๆพูดอย่างพร้อมเพียงกัน จน วิภา ถึงกับอมยิม้ พูดว่า

“ ค่ะคนนั้นแหละค่ะ “
“ ชื่อ กุมภา ค่ะ   กุมภา    เดชาชาญ “   พนักงานหญิงที่โต๊ะคนหนึ่งพูด

“ กุมภา  เดชาชาญ หรื อ นามสกุลคุน้ ๆนะ…”  วิภา นิ่งคิดก่อนจะตาโต

“ ลูกชายของ เอกชัย – ลินดา    เดชาชาญ   มิน่าละหล่อเทพขนาดนั้น “ วิภาอุทานเสี ยงดัง ก่อน

วิ่งกลับเข้าห้องไป

“ ต้นๆ  ข่าวด่วน หมอนัน่ เป็ นลูกของ เอกชัย กับ ลินดา นักธุระกิจชื่อดังในตอนนี้ “

“ ตายละคราวนี้ ผมจับภาพยังไม่ได้เลย หมอนั้นโดนคุณชายชาติ ดึงตัวไปนัง่ ด้านโน้นแล้ว

บริ เวณนั้นห้ามนักข่าวทุกสำนักเขาด้วย “ ต้นพูด

“ ใช้กล้องดิจิตอลแบบซูมไกลไม่ได้เหรอ  “ วิภาถาม

“ ได้พี่แต่กไ็ ม่ค่อยชัดอะดิ   ถ้าจะถ่ายทั้งทีเอาแบบชัดๆดีกว่ามั้งพี่ พวกเรายังมีเวลานะครับ ใจ

เย็นๆพี่วภิ า “

“ ขอโทษที่ใจร้อนไปหน่อย  นานๆจะได้ข่าวบันเทิงกึ่งการเมืองเด็ดๆ เลยตื่นเต้นไปหน่อย งั้น

พวกเราแยกย้ายกันทำงานเถอะ เรื่ องจับมือกันเป็ นการยกเลิกนะ “

“ โหพี่…..ใช้เสร็ จถีบหัวส่ งเลยเหรอพี่ “

“ เสี ยใจด้วยต้น  งานคืองาน อย่าลืมสิ หนังสื อพิมพ์ที่เราทำงานอยูเ่ ป็ นคู่แข่งกันนะ ไปละจ๊ะ ของ

ใจมากที่ร่วมมือกันตอนแรก “ วิภา พูดเสรจก็ส่งจูบให้รู้นอ้ งก่อนเดินจากไป
ต้นนักข่าวหนุ่มได้แต่อา้ งปากค้างพูดอะไรไม่ออก   

ตอนที่ 37 ใครๆก็อยากได้ ตัวผม

ในงานการกุศลหาเงินช่วยเหลือเด็กพิการ

“ อ้าว……..สองสาวมายืนคุยกับหนุ่มๆอยูแ่ ถวนี้เอง มาๆเข้าไปนัง่ ได้แล้ว น้าจองที่ให้พวกเธอ

แล้วนะ “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ เดินมาคล้องแขน ทั้ง ธารทิพย์ และ หยกนภา

“ อ้าวๆ……หลีกไปก่อนนะค่ะหนุ่มๆน้าต้องเอาสาวๆไปก่อนจ๊ะ แล้วค่อยคุยกันที่หลัง “ คุณ

หญิงทิพย์ลกั ษณ์ พูดกับหนุ่มๆที่ยนื คุยอยูก่ บั ทั้งสอง  เด็กหนุ่มหลายคนดูจะไม่พอใจ
แต่กต็ อ้ งยอมเพราะคุณหญิงเป็ นเจ้าของงานจะตามไปด้วยก็ใช่ที่เพราะพวกเขาไม่ได้ถูกเชิญให้
ไปนัง่ ด้วย

“ ขอบคุณ  น้าลักษณ์ มาเลยนะค่ะ  พวกหนูละขี้เกียจตอบคำถามจะตายถามแต่ค ำซ้ำๆ จะไป

ไหนก็ไม่ได้ “  หยกนภาพูดพร้อมถอนหายใจยาว   คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์หวั เราะเบาๆพูดว่า

“ หลานๆ เป็ นคนสวยก็ตอ้ งมีหนุ่มๆมาดอมดมเป็ นธรรมดา เราทั้งสองก็คุยๆไปเถอะถ้าลำคาญ

เราก็แค่ของตัว แต่อย่าไปยืนเฉยๆแบบนั้นรับรองหลานๆไม่ได้ไปไหนแน่ๆ“  สองสาวกล่าว
ขอบคุณและยกมือไหว้คุณหญิง

“ เอาละ ถึงที่นงั่ แล้วละ หลานสองคนนัง่ ตรงนี้ นะค่ะ เดี๋ยวพ่อแม่ของเพื่อนเธอก็จะมานัง่ อยูท่ ี่นี่

เหมือนกัน “ สองสาวยกมือไหว้อีกครั้ง คุณหญิงรับไว้ ลูบศรี ษะ
สองสาวอย่างเอ็นดู ก่อนจะเดินจากไป 

ที่ไม่ไกลออกไป กุมภานัง่ โต๊ะอยูก่ บั อาชาติชาย เพื่อนพ่อของเขา ตอนนี้ อาชาติชาย ทำหน้าที่

เป็ นเลขาประจำตัวท่านนายกรัฐมนตรี

“ ช่วงนี้ปิดเทอมมาช่วยงานอาหน่อยสิ กุมภา “

“ โธ่……อาชาติชายครับ นานๆทีนะได้ครับแต่บ่อยๆ ผมคงไม่ไหว อีกอย่างผมไม่ค่อยชอบ

การเมืองเท่าไหร่ ครับ เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันครับ “

“ฮาย…….เสี ยดายฝี มือนายจัง  นายช่วยงานเรื่ องข้อมูลการเลือกตั้งและการวางแผนงานพวกอา

ได้เยอะเลยนะ  ท่านเกษม ออกปากเลยนะว่างานวันนี้ ตอ้ งการเจอตัวนาย “
“ ท่านรัฐมนตรี กระทรวง ไอซีที นะเหรอครับ  “

“ใช่ ดูท่านจะสนใจในตัวนายมากนะ “  ชาติชายพูด

“ โอ้ย  อย่าบอกว่าท่านจะชวนผมไปทำงานด้วยนะ งั้นผมไม่เจอท่านแน่ๆ “  ชาติชายหัวเราะพูด

ว่า

“ ไม่เหรอน่า แค่อย่างรู ้จกั นายเท่านั้น “ กุมภาถอนหายใจ 

“ ถ้าเป็ นแบบนี้ กด็ ีครับ….ครั้งที่แล้วไปช่วยอา พ่อด่าเปิ งเลย  “ ชาติชายยิม้ ๆ พูดว่า

“ เอาเถอะพ่อนายคงอยากให้รับช่วงธุระกิจต่อ นายมีเวลาตัดสิ นใจอีกหลายปี “ ชาติชายพูด

“ แต่ตอนนี้ผมขอหนีจากที่นี่ก่อนดูเหมือนผมจะเป็ นจุดสนใจไปแล้วนะครับ “ กุมภามองไปยัง

รอบๆเห็นหลายสายตาที่มองมาทางเขาโดยเฉพาะพวกนักข่าว

“แต่ที่นงั่ มันโดนกำหนดไว้แล้วนะ  ไม่มีใครเปลี่ยนที่นงั่ ได้เหรอ   ถ้านายแน่จริ งหาที่นงั่ ได้ก็

ลองดูสิ “ ชาติชายพูดยิม้ ๆ

“ มันก็ไม่แน่ครับมันขึ้นอยูก่ บั ……เส้น “  กุมภาพูด

“ เส้น “   อาชาติชายพูดย้ำคำของ กุมภา

“ ใช่…..เส้น…..เส้นแบ่งออกเป็ นสองชนิดคือเส้นก๋ วยเตี๋ยวกับเส้นก๋ วยจับ๊ “  กุมภาพูดกวนๆ

“แล้วนายมีเส้นแบบไหนหนุนหลังอยูล่ ะ “ ชาติชายถามต่อแบบนึกสนุก

“ หุ หุ หุ ต้องเส้นก๋ วยจับ๊ นะสิ อาชาติชาย เดี๋ยวอาก็รู้วา่ จะเปลี่ยนที่ได้ไหม หุ หุ หุ “   

โต๊ะของสองสาว

“ นี่ ทิพย์ เธอดูหมอนัน่ สิ ทำไมถึงไปนัง่ ในโต๊ะส่ วนของนักการเมืองได้ละ “

“ คงจะเส้นใหญ่สุดๆมัง่ ไม่ง้นั ก็เป็ นลูกนักการเมืองยิง่ ใหญ่คนใดคนหนึ่ง “ ทิพย์พดู

“ แต่โต๊ะนัน่ มันระดับหัวหน้านะ” อ้อมพูดให้ทิพย์ฟังเบาๆ

“ ไม่ใช่มงั่   นายนั้นยังเป็ นเด็กอยูเ่ ลย  นี่คงจะรู ้จกั กับพวกคนใหญ่คนโตเลยลองไปนัง่ เล่นมั้ง “

ทิพย์ถาม

“ ไม่เหรอ โต๊ะนั้นไม่ใช่วา่ ใครจะไปนัง่ เล่นได้นะ  ใครที่นงั่ โต๊ะนั้น จะต้องมาเพราะได้รับเชิญ

จากคนในโต๊ะ  ฉันเคยได้ยนิ พ่อฉันพูดคุยให้ฟังมาหลายครั้งแล้ว “
อ้อมพูด

“ งั้นก็ดูๆต่อไปแล้วกัน “ ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นไหม แต่ฉนั ว่าไม่นานหมอนัน่ ก็ตอ้ งลุกจากโต๊ะนั้น

เพราะไม่ใช้เจ้าของเก้าอี้ ทิพย์พดู ขึ้น 

โต๊ะสมาคมนักข่าว

“ ต้น  เรื่ องนี้มนั ชักยังไงยังไงแล้วนะ “ วิภานักข่าวสาวถามขึ้น

“ เรื่ องอะไรหรื อพี่ “

“ เรื่ องหนุ่มคนนั้นไง   ทำไม่ถึงได้ไปนัง่ ที่โต๊ะนั้นได้ละ ที่ตรงนั้นมันสำคัญมากเลยนะ ต้องได้

รับเชิญจากคนในโต๊ะเท่านั้นถึงจะได้ไปนัง่ ที่ตรงนั้น  งานนี้ ตอ้ งจับตาเด็กหนุ่มคนนั้นให้ดี 
เราอาจได้หวั ข้อข่าวใหม่ๆก็ได้นะ “

“ที่พพี่ ดู มามันก็ถูก แต่ผมว่าต้องดูไปก่อน มันอาจจะไม่เป็ นอย่างที่พคี่ ิดก็ได้ใครจะไปรู ้ “ ต้นพูด

ขึ้น  วิภาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย 

โต๊ะที่ กุมภานัง่   มีนกั การเมืองมานัง่ อีกสองคน ทั้งสองต่างรู ้จกั กุมภาเป็ นอย่างดีเพราะอาชาติ

ชายดันไปคุยไว้เยอะ   กุมภา โดนซักถามต่างๆจนเริ่ มเซงขึ้นมา ก่อนจะมองหาคนที่จะทำให้เขา
รอดไปจากตรงนี้ และเขาก็เห็นคนๆนั้นแล้ว

“ นั้นเส้นก๋ วยจับ๊ ของผมมาแล้ว อาชาติชาย “ กุมภาพูด 

“ แม่ครับ ผมอยูท่ ี่นี่ครับ “ เหล่าอาๆ ต่างตกใจหันไปมองไปตามเสี ยงที่ กุมภาเรี ยก

“ หาลินดา มาหรื อ “ ชาติชายอุทาน

“ อ้าว…..ว่าไงกุมภามาหลบมานัง่ ที่นี่เอง   แม่เดินตามหาอยูต่ ้ งั นานว่าไปนัง่ โต๊ะไหน โทรศัพท์ก็

ไม่ยอมเปิ ดนะเรา“ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ พูด

“ แม่ครับ  ผมอยากไปนัง่ โต๊ะอื่นครับ อยูก่ บั อาๆๆ ไม่สนุกเลยครับ พูดอะไรไม่รู้มีแต่เรื่ องที่ผม

ไม่เข้าใจ “ เหล่าอาๆได้แต่มอง กุมภาอ้างปากค้าง  กุมภา สวมกอด 
คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์อย่างรักใคร่

“ หมายความว่าไงเนี่ย “ อาชาติชายถามขึ้น

“ อะไรกันชาติชายไม่รู้เหรอ  กุมภา เป็ นลูกบุญธรรมของอาเอง กุมภานะชอบไปนอนบ้านอา

บ่อยๆด้วยนะ ที่บา้ นอายังมีหอ้ งนอนของกุมภาเลยนะ “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์พดู ขึ้ น

“ งั้นเหรอครับ “ ชาติชายกลืนน้ำลาย มิน่าเจ้ากุมภาถึงบอกว่ามันเส้นก๋ วยจับ๊

“ ตกลงจะไปนัง่ ไหนละ แม่จะจัดให้เดี๋ยวนี้ แหละ “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ พูดเบาๆใช้มือลูบหัว

ลูกชายบุญธรรมอย่างรักใคร่

“ ที่ไหนก็ได้ครับแม่ครับ แต่ไม่เอาแถวนี้ครับ  ไปกันดีกว่าครับ ผูใ้ หญ่เขาคุยกันเรื่ องอะไรไม่รู้

ผมละอึดอัดจะตายครับฟังไม่รู้เรื่ องเลย “ กุมภาพูดพร้อมทำตาใสซื่อ 
เหล่าอาๆได้แต่ส่ายหน้ากับลูกเล่นของมันแพรวพราวเหลือร้าย

“ เอาๆๆ เดี๋ยวจะพาไปนัง่ โต๊ะพิเศษรับรองไม่เหงาเหมือนโต๊ะนี่แน่ๆ “ คุณหญิงพูด กุมภา รี บ

กระตุกแขนให้คุณหญิงนำไป กุมภาไม่ลืมหันมายิม้ กับเหล่าอาๆๆ พร้อมโบกมือ
บายๆ ดวงตาฉายแววเจ้าเลห์อย่างเห็นได้ชดั   ชาติชาย อมยิม้ ส่ ายหัวดิกๆๆกับท่าที่ออดอ้อนของ
ลูกเพื่อนรัก      

คุณหญิงพา กุมภามายังโต๊ะ ที่ สองสาวหนังอยู่

“ สาวๆของให้ลูกชายน้านัง่ ด้วยคนนะจ๊ะ “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ พูด กับสองสาวที่นงั่ อยูก่ ่อน
สองสาวเงยหน้ามองถึงกับอ้างปากค้าง

“คือ…..คนนี้ เป็ นลูกน้าลักษณ์เหรอค่ะ “ อ้อมชี้ไปที่ กุมภา ที่ยนื ยิม้ อยู่

“ ใช่ครับ และแม่รักผมมากด้วยครับ พูดจบก็กอดคุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์แน่น “ สองสาวอ้างปาก

ตาค้างต่อไป 

“เอาละ นัง่ นี่แหละ แม่ตอ้ งไปต้อนรับแขกแล้ว  ปล่อยแม่ได้แล้ว อ้อนอยูไ่ ด้เรานะโตแล้วนะ “

คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์พดู   

“ ครับแม่  อย่างลืมมานัง่ ที่นี่นา้ าาา ไม่ได้เจอแม่ต้ งั สองเดือนแล้ว ไปหาก็ไม่อยูท่ ุกทีเลย  เจอแต่

เจ้าลอย กับ ยายเจน   “  คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์หวั เราะพยักหน้า  
กุมภามองสองสาวก่อนเดินไปนัง่ ข้างๆ  อ้อม  คุณหญิงยิม้ ก่อนเดินจากไป

“ เออ……ยินดีที่รู้จกั ครับ ผม กุมภา ครับ คุณสองคนชื่ออะไรครับ “

“พอดี ฉันไม่อยากรู ้จกั กับนายนะ   “ อ้อมพูด  กุมภาอึ่งหันไปมอง ทิพย์ เธอยักไหล่พดู ว่า

“ ฉันก็เหมือนกัน  เอาเป็ นว่าเราคิดซะว่าเป็ นคนนัง่ โต๊ะเดียวกันเท่านั้น ต่างคนต่างนัง่ “ ทิพย์พดู

“ OK………ไม่วา่ กันผูห้ ญิงหยิง่ ๆฉันก็ไม่ชอบเหมือนกัน  เธออยากอยูบ่ นฟ้ าก็อยูไ่ ปเถอะ “

สองสาวหันมองอย่างเอาเรื่ อง แต่กมุ ภายังคงนัง่ เฉยเริ่ มก่อนจะเริ่ มกินอาหารที่เขามาเสริ ฟอย่าง
สบายอารมณ์          

‘  อะไรว่ะ เจอกันก็ไม่เคย แต่ยายสองคนนี้ ทำไมพูดกับเราแบบนี้ วะ่ งง โว๊ย ‘ กุมภาคิด            

‘ เอ๋ …….นี่พวกเราเป็ นอะไรไปเนี่ย เราไม่เคยเจอหมอนี่ แต่ท ำไมรู ้สึกเป็ นศัตรู กนั ยังไงไม่รู้แฮะ ‘
สองสาวคิด 

“ นี่ทิพย์ คุณหญิงมีลูกแบบหมอนี่เมื่อไหร่ เนี่ย ทำไมฉันไม่รู้เลย “  อ้อมพูดกระซิบเบาๆ

“ ไม่รู้ เหมือนกัน รู ้แต่วา่ ไม่ชอบหมอนี่เลย ไม่เข้าใจจริ งๆว่าเพราะอะไร “ ทิพย์พดู ขึ้น ในขณะ
ที่พดู พนักงานก็พาแขกอีก 4  คนเดินเข้ามา อ้อม กับ ทิพย์ พอเห็นเป็ นใครพวกเธอก็รีบลุกขึ้น
ยกมือไหว้ท้งั สอง
กุมภาไม่รู้จะทำไมเลยลุกขึ้นยกมือไหว้บา้ ง เพราะถ้าเขานัง่ เฉยๆน่าเกียจตายเลย สองสาวเห็น
กุมภายกมือไหว้ อ้อมรี บหันไปถาม

“ นายยกมือไหว้พอ่ เพื่อนฉันทำไม “

“อ้าว……นี่ฉนั ไหว้ผใู้ หญ่และอาวุโสกว่านี่มนั ผิดด้วยเหรอ “ อ้อมอ้าปากค้าง ทิพย์ที่ยนื อยูด่ า้ น

ข้างเลยพูดว่า

“ ผิดนายไม่รู้จกั พวกท่านนายคิดสวมรอย ละสิ บอกมานะนายมีแผนอะไร “

“พวกเธอนี่ท่าจะดูหนังมากไปจนเพี้ยนไปหรื อเปล่า “ กุมภาพูด สองสาวโดนว่าทางอ้อมได้แต่

กัดฟันก๊อดๆไม่กล้าโว้ยวาย

“ หยุดๆ อะไรกันเนี่ย พวกเธอเป็ นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ นัง่ ลงคุยกันดีๆซะ “ สมคิด พ่อ ของ ฟาง
ฟาง พูดขึ้น

“ ค่ะ/ครับ  คุณอา “ ทั้งสามพูดพร้อมกัน ทำให้สองสาวหันขวับมามอง กุมภาตาเดียว

“ ยายสองตัวนี่จะเล่นกับฉันเหรอ  ดี ต่อไปจะทำให้หวั ปั่นเลยค่อยดู “ กุมภาพูดเบาๆจบก็เดินไป

เลื่อนเก้าอี้ให้ สมคิด ก่อน 

“ เชิญนัง่ เลยครับคุณอา เดี๋ยวผมบริ การให้เองครับ “ พูดจบก็เลื่อนอี้ให้กบั คู่ สมคิด – ปราริ ชาติ  

พ่อแม่ของฟางฟาง และ ทรงเกียรติ -  จุรีมาศ  พ่อแม่ของ ส้มจีน
พร้อมทั้งเสริ ฟน้ำอย่างเอาใจ เรี ยกสายตาเคืองๆจากสองสาวสุ ดๆ

“ อ้าว…..หนุ่มน้อยมานัง่ ใกล้ๆฉันสิ   สมคิดเรี ยกเด็กหนุ่มไปนัง่ ใกล้ๆ “ กุมภา เดินยิม้ ไปนัง่

ใกล้ๆ สมคิด

“ ฉันสมคิด และ นัน่ ภรรยาฉัน ปราริ ชาติ ส่ วนอีกคนชื่อ คุณทรงเกียรติ และ ภรรยาของคุณทรง
เกียรติ คุณ       จุรีมาศ  กุมภายกมือไหว้อีกครั้งยิม้ ๆ
“ เรานะไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เป็ นเพื่อนของ อ้อม กับ ทิพย์ เหรอ “ กุมภายังไม่ได้ตอบสองสาวก็
สวนขึ้นทันที

“ ไม่ค่ะ  นายนี่ไม่ได้เป็ นเพื่อนของพวกหนู “ สองสาวพูดอย่างพร้อมเพียงกันโดนไปได้นดั

หมาย  สมคิดมองหน้าสองสาวก่อนจะหันมาหา กุมภาที่นงั่ ยิม้ อยู่

“ ถูกครับ ผมไม่รู้จกั สองสาวนี่ครับ พอดีแม่ผมท่านให้ผมมานัง่ โต๊ะนี้นะครับ “ กุมภาตอบ

“ แม่หรื อ “ สมคิด หันไปมอง ทรงเกียรติ  ก่อนจะถามว่าแม่คนไหนหรื อ

“ แม่ผม คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์นะครับ “

“หา…….เออ เธอบอกฉันผิดหรื อเปล่า ฉันเคยเห็นลูกของคุณหญิงแล้วนะมีแค่สองคน แต่ฉนั ไม่

เคยเห็นเธอเลย “ สมคิดพูด  แต่กมุ ภายิม้ พูดว่า

“ ผมเป็ นลูกบุญธรรมของคุณหญิงครับ “

“เออ……ลูกบุญธรรม มิน่าละไม่เคยเห็น “ พูดจบ สมคิด ก็หนั ไปยิม้ กับ ทรงเกียรติ              

ก่อนที่สมคิดจะได้ถามอะไรต่อก็มีเสี ยงหนึ่งดังขึ้น

“ ขอโทษนะครับ “ ชาติชายเดินเข้ามาหา

“ อ้าว…..นึกว่าใคร ท่านชาติชาย โฆษกพรรครัฐบาลนี่เอง “

“สวัสดีครับ คุณสมคิด คุณ ปราริ ชาติ  คุณ ทรงเกียรติ คุณ จุรีมาศ “

“ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งครับ “ สมคิดพูดขึ้น

“ ผมต่างหากละครับที่ตอ้ งยินดี  แต่ตอนนี้ผมขอตัวเดี๋ยวเดียวนะครับ แล้วผมจะมานัง่ คุยด้วยนะ

ครับ “
“ตามสบายเลยคุณชาติชาย แล้วค่อยมาคุยกัน “  พอทุกคนนัง่ ชาติชายก็พดู ขึ้นว่า

“ ลุกได้แล้ว กุมภา  ท่านเกษม   เรี ยกแล้วมัวแต่โอ้เอ้อยูไ่ ด้เดี๋ยวฉันจะโดนเทศอีก “  พอทุกคน

ได้ยนิ ว่า กุมภา ถูกท่านเกษม เรี ยกไปพบก็หนั มามอง กุมภาเป็ นตาเดียว

“ ง่าาาา………ยังกินไม่อ่มิ เลยเรี ยกซะแล้ว  รออีกนิดหน่อยค่อยไปไม่ได้เหรอ  อา “

“ ไม่ได้ตอ้ งไปเดี๋ยวนี้ “

“ ครับไปก็ได้ ….โธ่ยงั กินไม่อ่ิมเลย “ พูดจบก็ลุกขึ้นเดินคอตกตาม ชาติชายไป

สมคิด หันหน้าไป มอง ทรงเกียรติ ก่อนจะพูดว่า

“ เด็กคนนี้ เป็ นใครกัน “

“ แกถามฉันแล้วฉันจะไปถามใครว่ะ สมคิด “ ทรงเกียรติพดู

“ก็ถาม อ้อม กับ ทิพย์ ดูก่อนได้นี่ ปราริ ชาติ พูดขึ้น ก่อนที่สมคิดจะอ้าปากถาม ทิพย์กพ็ ดู ขึ้น
ก่อน

“ ไม่รู้คะอาสมคิด พวกหนูเข้างานมาไม่นาน ก็เห็นนายนั้นนัง่ อยูโ่ ต๊ะ บุคคลสำคัญด้านนั้นแล้ว

ค่ะ “ พูดจบก็ช้ ีไปยังโต๊ะด้านหลังที่ กุมภาเดินไปนัง่ และกำลังคุยกับ
ท่านเกษม

“ เด็กคนนี่แปลกมาก อายุยงั น้อยแต่มีสายสัมพันธ์กบั นักการเมืองระดับสูงหลายคน พ่อ แม่จริ งๆ

ของเด็กคนนี้ เป็ นใครนะชักอยากรู ้แล้วสิ ทรงเกียรติ พูดขึ้น

“ ใช่ น่าสนใจจริ งๆ สมคิดพูด หันไปมอง กุมภา สักพักก่อนจะหันมาคุยกับ สองสาว เพื่อถามถึง

พ่อแม่ของพวกเธอ “            

ไม่นาน ชาติชายก็เดินมานัง่ แทนที่ของ กุมภา

“ อ้าว……มาพอดีเลยมีเรื่ องอย่างจะถามพอดี “ ทรงเกียรติ ถามขึ้น

“ ถามได้เลยครับ ถ้าผมตอบได้จะตอบทันทีครับ “

“เด็กคนเป็ นลูกของใครหรื อครับ “ ทรงเกียรติ ถามขึ้น

“ คนไหนครับ “ ชาติชายถามอย่าง งง

“ คือเด็กหนุ่มที่คุณพาไปเมื่อกี้นะครับ “  สมคิดพูดขึ้น

“ กุมภา นะหรื อ “ ชาติชายถาม

“ ครับเด็กหนุ่มชื่อกุมภา นะครับ “ ทรงเกียรติ ตอบ

“ เออ ……กุมภา  ชื่อจริ งว่า กุมภา   เดชาชาญ ลูกชายนักธุระกิจ เอกชัย – ลินดา เดชาชาญ นะ
ครับ “

“หา…..นี่ลูกของเอกชัยเหรอครับ “ สมคิด กับ ทรงเกียรติ หันหน้าไปทาง กุมภา พร้อมกันอย่าง

ตกใจ

“ มิน่าละค่ะ หน้าตาแก่หล่อแบบสุ ดๆเลย “ คุณปราริ ชาติ พูดขึ้น ส่ วนสองสาวหันไปมองกุมภา

ตาไม่กระพริ บ

“ นิ่ ทิพย์ หมอนัน่ เป็ นลูกนักธุระกิจชื่อดังด้วยสิ “ อ้อมพูดเบาๆ

“ เอกชัย   มันก็เคยบอกผมว่ามีลูกชายอยูค่ น   แต่ไม่ค่อยได้เรื่ อง     มันบอกผมอย่างนี้ผมก็เลยไม่

ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ “ สมคิดพูด

“ ใครว่าไม่ได้เรื่ องละ ลูกชาย  เจ้าเอกชัยมันเป็ นอัจฉริ ยะเลยนะครับ  แต่ค่อนข้างเอาใจยาก และ

มีนิสยั แปลกๆสักหน่อย รวมถึงมีโลกส่ วนตัวสูง ชอบก่อเรื่ องวุน่ วาย 
แต่ถา้ มีใครมีความสามารถที่จะคุมกุมภาได้ละก็  คนนั้นก็คงจะได้รับประโยชน์อย่างมหาศาลเลย
ที่เดียว

“ เด็กนั้นเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ “
“ ถ้าตัดความขี้เล่นสุ ดๆออกไป ตัดความเอาแต่ใจตัวเองออกไป  ถือว่าเก่งมากเลยครับ มีความรู ้
ทางด้านภาษาเป็ นเลิศ พูดได้ถึง 9 ภาษา ได้แก่ ไทย จีน ญี่ปุ่น อังกฤษ
อิตาลี สเปน  อินเดีย  รัสเซีย  และ ฝรั่งเศส  ภาษาส่ วนใหญ่ได้รับการถ่ายทอดมาจากพ่อ กับ แม่
กุมภาเอง เขาสองคนหัดภาษาต่างๆให้กบั กุมภาตั้งแต่เด็กๆทำให้ช ำนาญการใช้ภาษามาก
นอกจากนี้ ยงั ส่ งไปเรี ยนเพิม่ เติมอีก ทำให้ภาษาต่างๆกุมภามีความชำนาญเหมือนกับใช้ภาษาไทย
เลยที่เดียว “ พอชาติชายพูดจบ สองสาวที่แอบฟังถึงกับอ้าปากค้าง พวกเธออย่างมากก็ได้แค่
3 ภาษา แต่หมอนั้นพูดได้ 9 ภาษา

“ นอกจากนี้ ยงั มีความสามารถด้านอื่นๆอีกมากมายซ่อนอยูอ่ ีกเช่น….โอ้ยขอโทษทุกท่านนะ

ครับพ่อดี ผมโดนเรี ยกแล้ว แล้วค่อยคุยกันวันหลังนะครับ  ชาติชายยกมือไหว้ทุกคน

“ ไม่เป็ นไร แล้วค่อยเจอกันคุณชาติชาย “ ชาติชายยิม้ ก่อนจะลุกเดินจากไป                

เวลาผ่านไปสักพัก กุมภา ก็เดินกับมานัง่ ที่ของตัวเอง สองสาวหันไปจ้องมอง กุมภา แต่เขาทำ

เป็ นไม่สนใจ ยังคงนัง่ กินอาหารเงียบๆต่อ

“ นี่กมุ ภา  พ่อเธอสบายดีเหรอเปล่า “ กุมภา เงยหน้ามอง คุณปราริ ชาติ ก่อนพูดว่า

“สบายดีครับ ตอนนี้ อยูท่ ี่ ฮาวายครับ “

“อ้าว…..ช่วงนี้ปิดเทอมไม่ใช่เหรอทำไม กุมภา ไม่ตามไปเที่ยวละ “ คุณปราริ ชาติ ถามต่อ

“ ไม่ได้ไปครับพอดีผมมีธุระนะครับเลยไม่ได้ตามไปด้วย “   (ความจริ งมันโดนทิ้ง)

“ เชื่อตายละ “ เสี ยง ทิพย์แทรกขึ้น กุมภาหันไปมองยิม้ ๆไม่ได้พดู อะไร

“ นี่กมุ ภา อาถามอะไรหน่อยสิ อาอยากรู ้วา่ คนหนุ่มๆสมัยนี้ นะคิดยังไงกันและจะแก้ไขยังไงถาม

มีโอกาสทำในเรื่ องนี้ “ ทรงเกียรติ ถามขึ้นอย่างไม่มีปี่มีข่ยุ

“ ได้ครับ อา ถ้าผมตอบได้ผมก็จะตอบครับ “
“อา….อย่างถามว่าในปัจจุบนั เมื่อเศรษกิจโลกมีปัญหาแบบนี้ ทำให้ประเทศไทยมีปัญหาด้าน
การส่ งออก และกำลังซื้อของประชาชนลดลง   ถ้าเธอเป็ นเจ้าของรัฐบาลเธอจะทำอย่างไร
“ พอจบคำถาม ทุกคนในโต๊ะหันไปมอง ทรงเกียรติ เป็ นตาเดียว  เพราะไม่รู้ท ำไมอยู่ ทรงเกียรติ
ถึงถามเรื่ องการเมืองแบบนี้  

“ กุมภา เงยหน้าขึ้นจากการกินอาหารตอบว่า ถ้าผมเป็ นรัฐบาลเหรอครับ อันดับแรก ต้องมีนโย

บายกระตุน้ การใช้จ่ายของชนชั้นรากหญ้า อาจจะต้องอัดงบประมาณไปยังกองทุนหมู่บา้ น
เพื่อสร้างรายได้เพิม่ ให้แก่ชนชั้นเหล่านั้น สองต้องทำให้เงินบาทอ่อนค่าลงอีกสักหน่อยเรื่ องนี้
สำคัญเป็ นอันดับแรกถ้าจะแก้ไขเรื่ องส่งออก เนื่องจากเงินบาทแข็งเกินไป
การส่ งออกจะเริ่ มชะลอตัว ดังนั้นต้องทำตามมาตรการนี้ ก่อนเพือ่ ช่วยเหลือภาคธุระกิจส่ งออก
และสาม ธนาคารจะต้องรวมมือกันปล่อยเงินกูใ้ ห้กบั ธุระกิจขนาดเล็กจนถึงขนาดกลางให้มาก
ขึ้น
โดยเฉพาะกลุ่มสิ นค้า โอท๊อป  หรื อ สิ้ นค้าพื้นเมือง ที่ก ำลังเติบโตได้ดีในปัจจุบนั

ส่ วนปัญหาเรื่ องผลผลิตสิ นค้าด้านการเกษตรนั้น ตอนนี้รัฐบาลแบกรับปัญหาหนัก ข้าวไม่

สามารถส่ งออกไปขายได้เนื่องจากมีราคาสูงกว่าประเทศข้างเคียง เช่น เวียดนาม และประเท
ศอื่นๆ
ถ้าจะแก้ปัญหานี้ แบบถาวรควรต้องมีการตกลงกันของทุกประเทศที่คา้ ข้าวโดยทำการตั้งกลุ่ม
การค้าข้าวขึ้น และกำหนดราคาข้าวที่เป็ นกลาง

แบบนี้ ถึงจะแก้ปัญหาราคาได้ อย่างถาวร อีกอย่าง ควรหาแหล่งทำ บาเตอร์เทรด โดยมุ่งเน้นทำ

กับสิ นค้าสำคัญที่ตอ้ งใช้ในชีวิตประจำวัน ถ้าเป็ นน้ำมันได้ยงิ่ ดี  ส่ วนแก้ไขแบบอื่นๆยังมีอีกเยอะ
แต่ผมพูดไปก็เท่านั้นแหละครับ เพราะผมไม่ใช่รัฐบาล ครับ “ พอพูดจบ กุมภาก็นงั่ กินอาหารต่อ
ไม่ได้สนใจใคร                    

สองสาวมองอาตัวเองพร้อมซุบซิบกันเบาๆ   ทรงเกียรติ มองหน้า จุรีมาศ ยิม้ ๆ  เธอพยักหน้าให้

สามีก่อนจะถามอะไรที่ท ำให้คนในโต๊ะบ้างคนช็อคไปเลย

“ นี่กมุ ภา อาถามอะไรหน่อยสิ เธอมีแฟนหรื อยัง “ จุรีมาศถามขึ้น สมคิด กับ ปราริ ชาติ หันไป
มอง สมเกียรติอย่างรวดเร็ว สมเกียรติ ยักคิ้วให้เพื่อนเป็ นเชิงล้อเลียน

“ แฟน เหรอครับ “ กุมภาเงยหน้าขึ้นมอง คุณจุรีมาศ

“ อืม……ยังไม่มีเหรอครับ “ กุมภาตอบก่อนจะก้มหน้ากินต่อไป ก่อนที่ทรงเกียรติจะพูดต่อ
เพื่อนรักก็พดู แทรกขึ้น

“ นี่กมุ ภา อย่างไปเที่ยวบริ ษทั อา ไหม “ สมคิดถาม 

“ บริ ษทั รถเหรอครับ "  กุมภาเงยหน้าถาม  เพราะได้ยนิ ชื่อเสี ยงของสมคิดมาพอสมควร

“ใช่ นี่นามบัตรอา ต่อไปไม่ตอ้ งเรี ยกอาสมคิดนะให้เรี ยกว่าพ่อสมคิด มันจะดูสนิดสนมกว่า “

พอสมคิดพูดจบ ทั้งโต๊ะถึงกับอ้างปากค้างเลย โดนเฉพาะสองสาวที่ถึงกลับกลืนน้ำลาย

“ กุมภา เงยหน้ามอง สมคิด ที่ยมิ้ ให้อย่างเป็ นกันเอง “

“ อาจะให้ผมเรี ยกอย่างนั้นจริ งๆเหรอครับ “ กุมภามองอย่าง งง ถามขึ้น

“ จริ งสิ มันจะได้ดูสนิทสนมกันมากขึ้น “ พูดจบก็ไม่วายหันไปยักคิ้วให้กบั ทรงเกียรติ ที่ก ำลัง

กัดฟันก๊อดๆ เขาอุตส่ ากุยทางเตรี ยมเปิ ดประเด็นไว้แล้ว    ไอ้สมคิดมันดันบุกก่อน 
สมคิด ยักไหล่ให้เพื่อนเป็ นเชิงว่า งานนี้ ใครดีใครได้โว้ย ทรงเกียรติ

“ เอางั้นก็ได้ครับพ่อ    มีพอ่ หลายคนยิง่ ดีครับผมชอบ “ กุมภาพูดไม่ได้คิดอะไรมาก

“ เออ…….อย่างลืมเรี ยกอาด้วยนะอาก็อยากมีลูกอีกคนนะพอดีอาไม่มีลูกชายอยากมีสกั คนพอดี

“ ทรงเกียรติพดู ออมแอ้ม… สมคิดหันมามองกัดฟันกรอดๆ บ้างส่ วนทรงเกียรติลอยหน้าลอยตา
ใส่ เพื่อนรัก

“ ตกลงอา ก็จะเป็ นพ่อผมอีกคนเหรอครับ  แต่ตอนนี้ผมมีพอ่ ไปสามคนแล้วนะครับ “ กุมภาพูด

มองหน้าทรงเกียรติ งง ไม่รู้ท ำไมท่าน อาๆทั้งหลายต้องการให้เขาไปเป็ นลูกนัก

“ เถอะน่าเธอไม่เสี ยหายนี่ ไหนบอกว่าพ่อเยอะยิง่ ดีไง มีเพิ่มมาอีกสักคนจะเป็ นไร อีกอย่าง ถึง

เอกชัยพ่อของเธอรู ้กค็ งไม่วา่ อะไรเหรอเชื่อสิ “ ทรงเกียรติเอยขึ้น 
สองสาวตอนนี้ แทบช็อคไปอีกครั้งแล้ว

“ งั้นก็ตกลงครับพ่อ   แต่ผมมีบางอย่างสงสัยครับ “  ทุกคนหันมามองกุมภา

“เมื่อเป็ นพ่อผมแล้วเนี่ย ผมต้องไปนอนบ้านพ่อทั้งสอง เหมือนไปนอนบ้านแม่ลกั ษณ์หรื อเปล่า
ครับ “ สมเกียรติ กับ สมคิด สะดุง้ หันมามองหน้ากันก่อนคิดอะไรได้รีบตอบรับอย่างรวดเร็ว

“ แน่นอน “  เดี๋ยวพ่อ จะจัดห้องไว้รอลูกเลย ทรงเกียรติรีบพูดก่อน 

“ เฮๆ…..ฉันเป็ นพ่อก่อนนะโว้ย ไอ้เกียรติอย่างรัดคิว “ สมคิดพูดขึ้น และการเถียงกันระหว่าง

เพื่อนรักก็เริ่ มขึ้น กุมภาได้แต่มองหน้าสองคนสลับไปมาอย่าง งง นี่เขาอยูด่ ีๆก็มีพอ่ เพิ่มขึ้นมาอีก
สองคนมันอะไรกันเนี่ย

“ อย่าไปสนใจสองคนนั้นเลย เดี๋ยวแม่แกะกุง้ ให้กินนะ จุรีมาศ พูด กุมภายิม้ พยักหน้า หลังจาก

นั้นดูเหมือนเขาจะไม่ได้แกะหรื อตักอาหารเลย มีเพราะมีแม่จุรีมาศ และ
แม่ปราริ ชาติ แม่คนใหม่ของเขาเป็ นคน จัดการให้ทุกอย่าง สองสาวที่นงั่ ดูเหตุการณ์ท้ งั หมดถึง
กับอึงพูดอะไรไม่ออก

“ งานนี้ฉนั ว่า ยาย ส้มจีน กับ ยาย ฟางฟาง เดือดร้อนแน่ๆ “ ทิพย์กระซิบบอกอ้อมเบาๆ

“ ใช่เดือดร้อนหนักซะด้วย ฉันไม่อยากจะคิดเลยเกิดยายนั้นรู ้เรื่ องนี้จะทำไง” อ้อม พูดเบาๆกับ

ทิพย์เช่นกัน

“ ดูหมอนั้นทำหน้าเขาสิ ดูมนั ออดอ้อน อาทั้งสองของเรา  ฉันอยากจะอัดสักหมัด เห็นแล้วขัด

ลูกกระตา “ ทิพย์พดู    กุมภาปรายตาไปยังสองสาวยักคิว้ เป็ นเชิงเยอะเย้อ
ทำให้ท้ งั สองมองตาเขียวปัดแต่ท ำอะไร กุมภาไม่ได้   

ตอนที่ 38 ลูกรักคนใหม่ ของสมคิด

“ กุมภา กินอิ่มยังเสร็ จแล้วมาช่วยงานแม่หน่อยนะ “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์เดินเข้ามาจับที่บ่าของ

กุมภา พร้อมมองดู คุณจุรีมาศ และ คุณปราริ ชาติ กำลังช่วยกันแกะเปลือกกุง้ ให้
กุมภากินอย่างแปลกใจ

“ แม่ลกั ษณ์จะให้ผมทำอะไร “ กุมภาพูด

“ ช่วยไปคุยกับพวกคณะฑูตให้แม่หน่อยสิ   เผือ่ จะได้เงินบริ จาคเพิ่มนะ “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์

พูด

“ ได้ครับแม่ “ พูดจบก็ลุกขึ้นยืนก่อนพูดว่า

“ เออ…..พ่อๆ แม่ๆทุกคนผมขอตัวเดี๋ยวเดียวนะครับ เดี๋ยวผมกลับมา “ พูดจบก็เดินไปยังโต๊ะ

ของคณะฑูต ทิ้งให้คุณหญิงมองดู คุณจุรีมาศ กับ คุณปราริ ชาติอย่าง งง

“ ไม่ตอ้ ง งง หรอกค่ะ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์  พอดีสมคิด กับ ทรงเกียรติ ไม่รู้คิดอะไรของพวกเขา

ดันไปรับ กุมภาเป็ นลูกนะค่ะ “ คุณจุรีมาศพูด คุณหญิงปรายตาไปมอง สมคิด
กับ ทรงเกียรติ ที่ยงั หาข้อตกลงกันไม่ได้  คุณหญิงยิม้ เพราะพอจะรู ้วา่ สองคนนี้ คิดอะไรกับ
กุมภา

“ อื่มก็ดีนะ  กุมภาจะได้มีที่ไปมากขึ้น พ่อแม่เขาก็ไม่ค่อยได้อยูด่ ูแล ปี หนึ่งๆเจอกันอยูไ่ ม่กี่เดือน

ฉันละเป็ นห่วงเด็กคนนี้ ตลอดเลยรับมาเป็ นลูกบุญธรรมเมื่อหลายปี ก่อน
 แต่ กุมภา เป็ นฉลาดนะค่ะ แถมเอาใจเก่งด้วย ลูกชายกับลูกสาวฉันติดแกยังกระตังเม ตอนไป
เรี ยนเมืองนอกก็ไม่ยอมไปต้องให้กมุ ภา ไปกล่อมตั้งนานกว่าจะยอมไป แถมตั้งกฏไว้อีกว่าถ้าพี่
ชายไม่โทรไปหาอาทิตย์ละ
2 วัน จะไม่เรี ยนและกลับมาต่อที่เมืองไทย “

“ มีเพื่อนดิฉนั บอกหลายคนบอกว่าแก่เป็ นเด็กอัจฉริ ยะบ้างละ เก่งเวอร์เกินมนุษย์บา้ งละ แต่ดิฉนั

กับคิดว่าสิ่ งที่เขามีลว้ นได้จากการฝึ กด้วยตัวเขาเองทั้งนั้น เรื่ องภาษาที่เขาพูดได้หลายภาษาเพราะ
อยูใ่ นสภาพแวดล้อมของพ่อแม่ที่พดู ได้หลายภาษาทำให้เด็กเรี ยนรู ้ก่อนคนอื่นหลายปี
พอโตขึ้นหน่อยก็ติดตามพ่อแม่ไปทำธุระกิจต่างประเทศได้คุยกับคนหลายเชื้อชาติ ดังนั้นจึงไม่
แปลกเลยที่กมุ ภาจะเก่งด้านภาษา ส่ วนด้านอื่นๆคงได้จากการเรี ยนรู ้กบั อาชาติชายเพื่อนพ่อเขา
ที่ฉนั รู ้มางานส่ วนหนึ่งได้รับมาทำเป็ นรายได้พิเศษก็ได้จากชาติชายนี่แหละ แต่ไม่รู้เป็ นงานแบบ
ไหน” 

“ แต่ดูกมุ ภาก็คล่องแคล้วจริ งๆนะค่ะ “ คุณจุรีมาศมองไปยังกุมภาที่ก ำลังคุยอยูก่ บั คณะฑูต  

“ เห็นแบบนี้ ตอนเด็กๆนะ ซนมาเลยนะค่ะ  และชอบพูดภาษาที่เราฟังไม่รู้เรื่ อง แถมไปสอนลูก
ดิฉนั พูดต่ออีกแต่กด็ ีนะค่ะ พวกลูกดิฉนั ตอนนี้พดู ได้คนละ 5 ภาษาแล้ว ไม่รู้เขาไปสอนกันอีก
ท่าไหน
เวลาอยูบ่ า้ นคุยกันที อิฉนั ละมึนเลยไม่รู้ภาษาอะไรพูดมัว่ กันไปหมด  พอดิฉนั ถามว่าพูดเรื่ อง
อะไรก็พากันหัวเราะ ก่อนจะอธิบายให้ดิฉนั ฟัง ฉันเคยถามว่าทำไมต้องพูดภาษาที่คนอื่นฟังไม่รู้
เรื่ องด้วย
กุมภาบอกว่าอยากให้นอ้ งพูดได้หลายภาษาเลยคิดวิธีที่จะทำให้นอ้ งทั้งสองเป็ นภาษาได้เร็ ว โดน
การพูดเป็ นประโยคที่แต่ต่างกันไปเรื่ อยๆ ตอนแรกๆ ลูกดิฉนั ก็บ่นกันอุบ๊ ว่าไม่รู้วา่ พี่ชายพูด
อะไรแต่พอนานเขาก็ติดเป็ นนิสยั คราวนี้ แหละพูดสลับภาษากันมัว่ ไปหมดทั้งบ้านเลย
“    

“ เดี๋ยวกุมภา ไปบ้านคุณจุรีมาศ กับ คุณ ปราริ ชาติ รับรองได้สนุกกับภาษาแปลกๆของ กุมภาแน่

ดิฉนั รับรองเลย “ สองสาว อ้อม กับ ทิพย์ดูเหมือนจะตั้งใจฟังเรื่ องของ
กุมภามากจนไม่คุยอะไรกัน คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ยงั นัง่ คุยเรื่ องของกุมภาอีกหลายนาทีจนกุมภา
เดินกับมา

“ คุณแม่ลกั ษณ์ก ำลังเผาอะไรผมเนี่ย “ เด็กหนุ่มเดินเข้ามากอดแม่ลกั ษณ์อย่างสนิดสนม

“ ตกลงเป็ นไงบ้างละ พวกเขาบริ จาคกันเยอะไหม “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ถามกุมภายิม้ ๆ

“ ก็ได้เยอะพอควรครับ แม่ลกั ษณ์โชคดีมากเลยนะครับ บางประเทศเขาให้งบประมาณด้านนี้ มา

ไว้แล้ว เช่น ของ อเมริ กา ญี่ปุ่น  จีน  รัสเซีย  ประเทศพวกนี้ จะบริ จาคให้เราได้เยอะหน่อย
แต่ทางเราก็ตอ้ งออกใบบริ จาคที่ตีตรารับรองโดยรัฐบาลให้ทางเขาด้วย แต่แม่ลกั ษณ์ไม่ตอ้ ง
กังวลนะ ผมให้อาชาติชายช่วยแล้ว ตอนนี้ แม่ได้เพิ่มมาประมาณ 6 ล้านกว่าๆนะครับ
“

“แหมได้ทะลุเป้ าเลยนะเนี่ย ลูกแม่นี่เก่งจริ งๆ “ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ พูดขึ้น

“ โธ่ แม่อย่ายอผมสิ ผมไม่ได้ท ำอะไรเลยนะครับ พวกฑูตเขามีงบประมาณอยูแ่ ล้วเพียงเราบอก

จุดมุ่งหมายของเราให้เขาฟังให้เข้าใจแค่น้ นั ครับ “
“ เอาเถอะชอบถ่อมตัวเองเรื่ อยเลย  เดี๋ยวจะไปขอบคุณพวกเขาอีกครั้ง กุมภา ก็นงั่ เป็ นเพือ่ นกับ
แม่ใหม่ท้ งั สองก็แล้วกันนะ “

“ครับ “  กุมภารับคำนัง่ ลงแทนเก้าอี้ที่ คุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์นงั่ อยูก่ ่อนหน้านี้   ทรงเกียรติ และ

สมคิด มองดูกมุ ภายิม้ ที่มุมปาก ดูเหมือนจะพอใจในลูกคนใหม่มาก
พวกเขารู ้จากประสบการณ์ การพูดให้ฑูตจากประเทศต่างๆที่มีนิสยั แตกต่างกัน คล้อยตามนะมัน
ไม่ใช่เรื่ องง่ายๆเลย ถึงจะบอกว่าการที่ กุมภาเก่งภาษาไม่ใช่พรสวรรค์ เขายังพอฟังได้
แต่การพูดให้คนคล้อยตามนี่แหละคือจุดเด่นของนักธุระกิจ จะขายของได้หรื อไม่  ก็ข้ ึนอยูก่ บั
การพูดนี่แหละ คำนวนจากเวลา ที่กมุ ภาใช้ในการขอรับบริ จาคถือว่ารวดเร็ วเกินความคาดหมาย
ของ
ทั้งสองเยอะที่เดียว

การเจรจาใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที สามารถหาเงินได้ถึง 6 ล้าน ไม่ธรรมดาจริ งๆ

“ เรื่ องนี้ฉนั คงยอมไม่ได้หรอกนะ สมคิด “ ทรงเกียรติ พูดขึ้นเบาๆ

“ ใช่ งานนี้ ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน  “ สมคิดพูดเบาๆ

“ นี่พวกคุณกระซิบกระซาบอะไรกัน “ คุณจุรีมาศ พูด

“ ไม่มีอะไรกันหรอก พวกเราคิดจะหาวันฉลองรับลูกคนใหม่นะจ๊ะ “ ทรงเกียรติ รี บพูดขึ้น

“ ก็ดีนะ  หาวันดีซกั วันเลือกกันว่าจะใช้ ที่บา้ น ทรงเกียรติ หรื อ บ้าน สมคิด  “ คุณจุรีมาศพูดขึ้น

“ นี่กมุ ภา ลูกว่างวันไหนจ๊ะ “ ปราริ ชาติหนั ไปถาม กุมภา

“ แล้วแต่แม่ท้ งั สองครับวันไหนก็ได้ครับ “กุมภา พูดแบบสบายๆ    สองสาวไม่พดู อะไรสักคำ

ตอนนี้ มึนไปหมดแล้ว

“ นี่ทิพย์ งานนี้ จะบอก ฟางฟาง กับ  ส้มจีน ยังไงดีละ “  อ้อมพูดขึ้น

“ ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้ ฉนั ต้องหาวิธีไม่ให้พอ่ ของฉันเจอกับหมอนี่เด็ดขาด “ ธารทิพย์พดู

“ ทำไมหรื อ ๆ เธอกลัวว่าพ่อเธอจะทำแบบคุณอา “ อ้อมพูดขึ้น

“ มันก็ไม่แน่ อาจจะเป็ นพ่อเธอด้วยก็ได้ ถ้าซวยละ งานนี้ ฉันไม่อยากจะคิดเลย เถียงกันบ้านแตก

แน่ๆ ขนาดยังไม่พดู กันยังขนาดนี้ เกิดหมอนี่ยา้ ยไปอยูด่ ว้ ยโห…..ไม่อยากคิดเลย
“ ธารทิพย์พดู ขึ้น

“ เออ……ขอโทษนะครับคุณ ธารทิพย์ใช่ไหมครับ พอดีคุณวิภา อย่างขอเวลาจากคุณสักพักนะ

ครับ พนักงานประจำโรงแรมพูดเบาๆ “

“ เออ……ได้ค่ะ “ ทิพย์ลุกขึ้น บอกให้ อ้อมนัง่ รออยูต่ รงนี้ เธอมอง กุมภา ก่อนพยักหน้า “

“นี่ อ้อมทำไมไม่มาคุยกับลูกคนใหม่อาละจ๊ะ “  คุณ จุรีมาศพูด อ้อมหันไปยิม้ ให้คุณจุรีมาศก่อน

หันไปยังกุมภาที่ก ำลังยักคิว้ ให้อยู ่        

‘ โอ้ย…….กวนจริ งๆเลยหมอนี่ …..อดทนไว้ออ้ ม  อดทนไว้ออ้ ม  ‘

“ อย่าพึ่งดีกว่าคะยังไม่คุน้ เคยกันเท่าไหร่ เลยค่ะ “

“ อายละสิ อ้อม ไม่ตอ้ งอายหรอก นัง่ ติดกันแต่ไม่คุยกันไม่ได้หรอกนะ “ คุณปราริ ชาติพดู ยิม้ ๆ

“ เอางี้แล้วกันเดี๋ยวจะมีการเปิ ดเวที เต้นรำ  เดี๋ยวพวกเธอค่อยไปสร้างความคุน้ เคยกันที่เวทีแล้ว

กันนะ “ คุณจุรีมาศพูดขึ้น   อ้อม ไม่รู้จะทำไง ได้แต่พยักหน้าอย่างจำใจ

“ เต้นรำเหรอครับแม่จุรีมาศ  “ ก่อนจะหันไปทรงเกียรติ กับ สมคิดที่ก ำลังคุยกันอยู่

“ พ่อสมคิด พ่อทรงเกียรติ    เดี๋ยวผมขออนุญาติ เต้นรำกับแม่ท้งั สองได้ไหมครับ “

“ โอ…..ตามสบายเลยลูก วันนี้ พอ่ ยกเวทีให้ลูกแล้วกัน “ สมคิดพูดขึ้น

“ ระวังแม่จะเหยียบเท้านะลูก “ ทรงเกียรติพดู จุรีมาศหันไปทำตาเขียวใส่ ก่อนพูดว่าอย่าไปเชื่อ

ที่พอ่ เขาพูดนะลูก พูดจบทั้งหมดก็หวั เราะอย่างพร้อมเพียงกัน ยกเว้น
หยกนภา ที่คิดว่าพวกอาๆ เข้ากันได้ขนาดนี้ ยายฟางฟาง กับ  ส้มจีน ซวยแน่ๆๆ 
โต๊ะนักข่าว

“ มีอะไรหรื อคะพี่วิภา “ ทิพย์ถามเบาๆ

“ ขอโทษนะที่เรี ยกออกมา  คือพีอ่ ยากได้รูปของคุณ กุมภาหน่อยนะ ช่วยถ่ายให้พี่ซกั รู ปหน่อยส

ิ “ วิภาพูด

“ โอ้ยพีว่ ิภา…..หนูยงิ่ ไม่ถูกกับนายนั้นอยู่ อย่าใช้หนูในเรื่ องนี้ เลยนะ “

“ โธ่….ช่วยพี่หน่อยนะ ขอแค่รูปเดียวเอง นะรู ปเดียวแต่ของแบบชัดๆ “ วิภาพูดต่อ

“ ทำไม พี่ไม่ถ่ายจากกล้องซูมละ “ ทิพย์ถามขึ้น

“ มันไม่ชดั นะสิ   พี่อย่างได้รูปที่ชดั ๆ แถมตอนนัง่ อยูก่ บั พวกเธอ ทิศทางก็หนั หลังให้กลับพวก

เรา “ พีว่ ิภาพูด

“ ตอนแรกนะเสี ยดายจะตายกระว่าได้ถ่ายจังๆแล้ว หมอนั้นก็เดินหนีไปอย่างรวดเร็ ว แสดงว่า

นายคนนี้ ไม่ยอมให้ถ่ายง่ายๆแน่ๆ” พีว่ ิภาพูด

“แล้วมาให้หนูถ่ายรู ปให้นี่นะ ไม่ได้เหรอพี่หนูไม่รู้จะใช้วิธีไหนถ่าย  “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ เอางี้แอบเอากล้องโทรศัพท์แอบถ่ายมาให้พี่กไ็ ด้ “ วิภายังไม่ยอมแพ้พดู ต่อ ทิพย์ส่ายหน้าก่อน

พูดอย่างเซงๆว่า

“ ก็ได้แต่ไม่รับรองนะว่าจะถ่ายได้ “

“ไม่เป็ นไร ขอแค่ ทิพย์ยอมช่วยจะถ่ายได้ไม่ได้ไม่เป็ นไร “ วิภาพูดจบ ทิพย์กข็ อตัวเดินกลับไป  

ที่โต๊ะที่กมุ ภานัง่ อยู ่                  

กุมภายังชวนพ่อใหม่และแม่ใหม่คุยตลอด ทุกคนดูชื่นชอบกุมภาอย่างออกหน้าออกตา มีนกั ธุระ

กิจหลายคนเขามาทักทาย คุณสมคิด และ คุณทรงเกียรติ จะรี บแย่งกันแนะนำลูกชายคนใหม่
กุมภา ให้เพื่อนเขารู ้จกั ทันที   นักธุระกิจชาวจีนเพื่อนของสมคิดที่พดู อังกฤษทักทาย กุมภา แต่ก็
ต้องแปลกใจเมื่อ กุมภา กับพูดภาษาจีนอย่างคล่องแคล้ว นักธุระกิจคนนั้นถึงกับเอยชมว่าพูดได้
เหมือนกับต้นแบบภาษาไม่มีผดิ เพี้ยนเลย
และ กุมภายังได้ โชว์ภาษาระดับสุ ดยอดอีกครั้ งเมื่อเพื่อนชาวญี่ปุ่นเข้ามาทักทาย นักธุระกิจชาว
จีน และแนะนำให้รู้จกั กับ สมคิด และ ทรงเกียรติ ก่อนจะแนะนำให้รู้จกั ลูกบุตรธรรม
กุมภา ๆก็ใช้ภาษาอย่างญี่ปุ่นสื่ อสารกันอย่างคล่องแคล้วสลับไปมาระหว่าง นักธุระกิจชาวจีน
และญี่ปุ่น โดยไม่ใช่ภาษาอังกฤษเลย  ชาวจีนรู ้สึกจะถูกชะตากับ กุมภามากถึงกับขออนุญาติเชิญ
กุมภาไปนัง่ รวมโต๊ะกับเพื่อนของเขาที่พดู ภาษาอังกฤษไม่ได้และอย่างให้
กุมภาช่วยอธิบายจุดมุ่งหมายงานในวันนี้ ให้กบั พวกเขาฟังด้วย  กุมภา หันมาขอความเห็นจาก
พ่อๆของเขา  สมคิด กับ ทรงเกียรติ พยักหน้าเป็ นเชิงอนุญาติ กุมภา จึงตามนักธุระกิจชาวจีนนั้น
ไป

“ หึ หึ หึ   ฮ่าๆๆๆๆ “   สมคิดหัวเราะเสี ยงดังอย่างพอใจ

“หัวเราะอะไรหรื อค่ะ คุณสมคิด “ จุรีมาศถาม 

“ ดีใจนะสิ ครับ คุณจุรีมาศรู ้ไหม คนนักธุรกิจคนจีนที่พา กุมภาไปนัน่ เป็ นใคร นัน่ เป็ นนักธุรกิจ
เจ้าของกิจการส่ งออกรถยนต์ติด 1 ในสิ บเชี่ยวนะ  คนนี้ นะถ้าไม่ถูกใจใครจริ งๆไม่มีทางเรี ยก
ใครไปคุยที่โต๊ะตัวเองหรอกนะ
และที่โต๊ะนั้นล้วนเป็ นนักธุรกิจหัวเก่า ที่เอาใจยากที่สุดเรามาดูกนั สัก 10 นาทีจะเกิดอะไรขึ้น “ 

“ เกิดอะไรขึ้นเหรอค่ะคุณ “ ปราริ ชาติถามสามี

“ ไม่รู้เหมือนกันต้องรอดูผล ฉันก็ไม่อาจคาดเดาได้  แต่กม็ ีความหวังว่ามันจะเป็ นอย่างที่ฉนั คิด

หรื อเปล่า “ สมคิดพูดยิม้ ๆ ส่ วนทรงเกียรติ ก็พอจะรู ้วา่ สมคิด ทดสอบอะไรลูกชายคนใหม่น้ ี
และเขาเองก็อยากรู ้เหมือนกันว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น เวลาผ่านไป 10 กว่านาที กุมภาก็เดินกลับมาที่
โต๊ะ

“ เป็ นไงบ้าง กุมภา พวกนั้นว่ายังไงบ้างละ “ สมคิดถามอย่างสนใจ

“ คือว่า……ผมไม่รู้จะบอกพ่อยังไง “

“คงไม่ได้ไปผิดใจกับเขามานะ ทรงเกียรติ  ถามกุมภายิม้ ๆ “

“ไม่ใช่ครับ เพียงแต่ผมถือวิสาสะนัด หมายให้พอ่ สมคิดโดนไม่ได้ขออนุญาตินะครับ “ กุมภา
ตอบเบาๆกลัวโดน

ด่า

“ มันเรื่ องอะไรละเล่ามาเถอะพ่อไม่วา่ หรอก “

“ คือว่ามีนกั ธุระกิจคนหนึ่งชื่อ ซางอี้  อยากจะทำธุระกิจกับสมคิดมอเตอร์โดยจะให้ผลิตชิ้นส่ วน

อะไหล่ของรถยนต์ที่มีคุณภาพสูงส่ งให้เขานะครับ เขาให้ผมเลือกวันที่เขาจะมาประเทศไทยอีก
ครั้ง
ผมเลยเลือกวันแรกคือวันที่ 30 เวลา 10 โมงเข้า ที่บริ ษทั สมคิดมอเตอร์ยา่ นสุ ทธิสารนะครับ 
พอดีผมไม่รู้สถานที่ต้ งั ของบริ ษทั ของคุณพ่อเขาให้เลือกผมเลยเลือกเอาที่นี่นะครับ
“   สมคิด มองหน้า ทรงเกียรติ  อ้างปากค้าง

“ ผมทำอะไรผิดไหมครับ เอางี้เดี๋ยวผมไปบอกยกเลิกเขาแล้วกันครับ “ กุมภากำลังจะลุกขึ้น

สมคิดรี บคว้าจับมือของ กุมภาไว้แน่น ก่อนจะลุกขึ้นสวมกอดลูกชายคนใหม่ 

“ ฮ่าๆๆๆๆ มันต้องได้อย่างนี้ไอ้ลูกชาย “ สมคิดพูดขึ้น ดึงกุมภานัง่ ลง กุมภามองไปหาสองสาว

แต่ไม่เห็นเลยหันกลับมามองสมคิดที่ก ำลังหัวเราะอย่างพอใจ

“ นี่กมุ ภา วันหลังหาลูกค้ารายใหญ่ๆให้พอ่ สักคนนะ “ ทรงเกียรติ พูดอย่างอิจฉา สมคิด กุมภา

ได้แต่ยมิ้ แหย่ๆ

“ ได้ลูกชายปับ ได้งานปุบ อะไรมันจะสุ ดยอดขนาดนั้น “ สมคิดพูด กุมภาชักเขินเลยหาไปที่อื่น

ชัว่ คราว

“ แม่จะกินผลไม้ไหมครับเดี๋ยวผมไปเอาให้ “ กุมภาพูดหันไปมอง คุณจุรีมาศ และ คุณปราริ ชาติ

“ ก็ดีจ๊ะ แม่ของมะม่วงนะ  ส่ วนแม่ขอแตงโมแล้วกัน คุณสองคนจะเอาละไรบอกลูกไปสิ “

“พ่อขอ ส้มโอแล้วกัน “ ทรงเกียรติพดู

“ ส่ วนพ่อ ไม่เอาอะไร ตอนนี้พอ่ อิ่มแป้ เลยละ ลูกเอย “ พูดจบก็หวั เราะ ทรงเกียรติมองเพื่อนส่ าย
หน้าอย่างอิจฉา     

กุมภาลุกขึ้นเดินไปเอาผลไม้ที่โต๊ะ ร่ วม อาหาร เขาเห็นสองสาวยืนคุยกันอยูไ่ ม่อยากเข้าไปตอน

นี้เลยยืนพิงเส้าต้นหนึ่ง

“ เธอจะถ่ายรู ปหมอนัน่ จริ งๆเหรอ แล้วเธอจะไปถ่ายหมอนัน่ ได้ยงั ไง “ อ้อมถาม

“ไม่รู้เหมือนกันต้องถ่ายตอนหมอนั้นอยูค่ นเดียว ถ่ายตรงๆหมอนั้นคงไม่ยอม “  ทิพย์พดู

“ เธอนี่กบ็ า้ ไปแล้วไปรับปากพี่วภิ าได้ไงว่าจะถ่ายรู ้หมอนัน่ นะ ที่นี่จะทำไง “ อ้อมพูดอย่างหัว

เสี ย

“ เอาเถอะ เอาเถอะ เอาช่วงหมอนัน่ ไปเข้าห้องน้ำ แล้วเราดักถ่ายที่หน้าประตูหอ้ งน้ำเลยเป็ นไง 

รับรองหมอนั้นหนีไม่รอดแน่ ถ่ายเสร็ จเราก็วิ่งหนีไปเลย “  ทิพย์พดู

“เธอจะบ้าเหรอไปถ่ายผูช้ ายหน้าห้องน้ำ “ อ้อมพูด

“ เอางี้พวกเราแกล้งถ่ายรู ปเล่นที่โต๊ะอาหารฉันจะแกล้งทำท่าทางให้เธอถ่ายเป็ นไง “ อ้อมพูดต่อ

“ เธอคิดว่าหมอนัน่ จะหันหน้ามาให้เราถ่ายดีๆหรื อไง พีว่ ิภา บอกว่าด้านข้างก็ไม่เอา ขนาดกล้อง

ซูมยังไม่เอาเลยบอกว่าภาพไม่ชดั   งานนี้ ตอ้ งเต็มๆหน้าเท่านั้น “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ เอาเถอะเอาเถอะ ลองดูก่อนถ้าถ่ายได้กด็ ีไปแต่ถา้ ไม่ได้ ค่อยทำตามวิธีของเธอ โอ้ย ทำไมฉัน

ต้องมาทำอะไรบ้าๆแบบนี้ ดว้ ยเนี่ย “ อ้อมบนอุบ๊

“ ไปกันเถอะ เดี๋ยวหมอนั้นเผ่นกลับบ้านพวกเราจะอด “ ทิพย์พดู ก่อนพากันเดินกลับไปหารู ้ไม่

เจ้าตัวที่โดนหมายหัวได้ยนิ ทุกอย่างแล้ว

“ ยายนี่ รวมหัวกับนักข่าว พวกนั้น ๆจะเอารู ปเราไปทำไมหว่า  ยิง่ ไม่อยากเป็ นข่าวอยูด่ ว้ ย “

กุมภาบ่นอุบ๊
“ แต่เอาเถอะมาสนุกกับยายสองคนนี่หน่อยก็ดี  แต่ยายสองคนนี้ เป็ นใครกันแน่เนี่ยทำไมฉันรู ้สึก
คุน้ เคยจังว่ะ “ กุมภาพูดเบาๆก่อนถอนหายใจ

“ลองดูหน่อยก็ดีพวกยายสองคนนี้ จะมาไม้ไหน “  กุมภาพูดยิม้ ๆ

ตอนที่ 39 ช่ วยป่ าป๊ าและม่ าม๊ า

หลังจากเอาผลไม่ไปให้ พ่อ กับ แม่แล้วกุมภาจึงขอตัวไปทำธุระ         

ห้องพนักงานถือกระเป๋ า

“ พี่ตอนนี้ ที่เลิกงานแล้วมีแค่ 3 คนอะพี่ “ พนักงานคนหนึ่งพูด

“ สามคนก็พอแล้ว ฉันจ่าย คนละพัน ถ้าทำตามแผน จะสำเร็ จหรื อไม่ ฉันก็จ่าย “ กุมภาพูด

“ ทำอะไรหรื อพี่ “ พนักงานคนหนึ่งถาม

“ ตั้งแต่น้ ีเป็ นต้นไป ห้องน้ำริ มสุ ดไกลๆโน้น ของตึกด้านนั้น นายต้องทำหน้าที่    ป้ องกันคนที่

จะเดินไปเข้าห้องน้ำตรงนั้นโดยบอกว่าเต็มและพาไปเข้าที่อื่น และให้ค่อยสังเกต
ฉันให้ดี เมื่อฉันเดินไปผ่านตำแหน่งที่ยนื นี่เพื่อจะไปเข้าห้องน้ำนั้น พวกนายก็สลายตัวกลับบ้าน
ได้เลย “

“อ้าวนี่เงินค่าจ้างพวกนาย  แล้วช่วยซื้อของสิ่ งนี้ให้ฉนั ด้วย วางของนี่ไว้ที่บริ เวณล้างมือ “ กุมภา

ส่ งเงินให้อีก 500 บาท พนักงานสามคนรับเงินไปยิม้ คนหนึ่งเลยพูดว่า

“ รับรองพี่งานทุกอย่างราบรื่ น เงินดีแบบนี้ ผมทำสุ ดตัวครับ “ พูดจบพนักงานทั้งสามก็เริ่ มแยก

กันไปทำงาน                
กุมภายิม้ ก่อนเดินกลับยังโต๊ะงานเลี้ยง แต่กต็ อ้ งชะงักค้างเมื่อเห็นบุคคลคนหนึ่งกำลังนัง่ คุยอยูก่ บั
พ่อคนใหม่ของเขาทั้งสองที่ตอนนี้นงั่ หน้าเครี ยดอยู่

“ ไอ้ปราโมทย์ มันมาคุยอะไรกับพ่อฉันเนี่ย “ กุมภา รี บตั้งมือถือให้อยูใ่ นระบบอัดเสี ยงก่อนเดิน

เข้าไปที่โต๊ะ คุณจุรีมาศ มองเห็นกุมภาเดินเข้ามารี บพูดขึ้ นว่า

“ กุมภา ลูกมานัง่ กับแม่เร็ ว “ กุมภา มองเห็นทุกคนกำลังเครี ยดจึงเดินไปนัง่ แต่โดยดี ปราโมทย์

หันมามองกุมภา สักพักยิม้ ให้ก่อนจะหันไปคุยกับ พ่อทั้งสองของเขาต่อ

“ ว่ายังไงครับ คุณทรงเกียรติ คุณสมคิด ตกลงจะสนับสนุนผมไหมครับ “

“ผมขอเวลาหน่อยได้ไหมครับ เงินที่คุณร้องขอเข้ามามันไม่ใช่นอ้ ยๆเลยนะครับ “ สมคิดพูดหน้า

เครี ยด

“ ผมต้องการเงินนี้ จริ งๆ คุณคิดดูดีๆนะครับว่ามันคุม้ มาก คุณจะได้รับผลประโยชน์อย่าง

มากมายมหาศาลที่เดียว “ ปราโมทย์พดู ขึ้น

“ ผมพูดตามตรงเลยนะคุณปราโมทย์ การทำธุระกิจของผม ใส่ สะอาดไม่เคย โกงกิน หรื อ เล่น

ตุกติกเพื่อหลีกเลี่ยงภาษีที่จะจ่ายให้หลวง   เวลาที่ผมให้เงินสนับสนุนพรรคการเมืองก็ไม่ได้คิด
ว่าจะให้ตอบแทนบุญคุณหรื ออะไรเลยนะครับ 
ผมคิดเพียงเพื่อช่วยสังคมให้ดีข้ ึนเท่านั้นเอง “ สมคิดพูดขึ้น

“ สำหรับผม ก็เป็ นอย่างที่คุณสมคิดพูดทุกอย่างครับ “ ทรงเกียรติ พูดสนับสนุน สมคิดอีกแรง 

ปราโมทย์ตีสีหน้าไม่พอใจพร้อมพูดว่า

“ ผมสามารถทำได้ทุกอย่างนะครับ  พวกท่านก็รู้วา่ ผมมีอ ำนาจขนาดไหน ผมไม่ได้ข่มขู่นะ เพียง

แต่ตอ้ งการเงินสนับสนุนพรรคของผม หวังว่าท่านจะทำตามที่ผมพูดและผมต้องการคำตอบจาก
พวกท่านเดี๋ยวนี้ ดว้ ยครับ
ปราโมทย์พดู ยิม้ ๆอย่างเจ้าเล่ห์

“ท่าน……… “ สมคิดถอนหายใจยาว ส่ วนทรงเกียรติหน้าแดงก่ำ กุมภา มองหน้าแม่ท้ งั สองที่

ตอนนี้ไม่มีรอยยิม้ จากใบหน้าทั้งสองเลย  เพื่อให้ท่านทั้งสี่ สบายใจเขาคงต้องจัดการเองเสี ยแล้ว
                  
กุมภา กดโทรศัพท์ที่อดั เสี ยงไว้เมื่อกี้น้ ีก่อนโยนลงบนโต๊ะเสี ยงดังโครม ทุกคนต่างหันมามอง
เป็ นตาเดียว เสี ยงที่ได้อดั ไว้ถูกเปิ ดให้พอได้ยนิ ทัว่ ทั้งโต๊ะ สมคิด
ทรงเกียรติ ยิม้ ที่มุมปากนิด ส่ วนปราโมทย์ถึงกับจ้องหน้ากุมภา ราวจะกินเลือดกินเนื้อ กุมภาฉี ก
ยิม้ เอนกายพิงกับเก้าอี้จอ้ งตาปราโมทย์นิ่งไม่ไหวติ่ง         

‘ ไอ้เด็กบ้านี่ไม่รู้ใครเป็ นใครเหรอไงว่ะ ‘  ปราโมทย์คิดในใจขณะจ้องมองกุมภาเขม่ง 

“ พ่อทรงเกียรติ พ่อสมคิด ผมขอตกลงกับคุณปราโมทย์ เองนะครับ “ กุมภาจ้องมองคุณทรง

เกียรติ สลับ กับคุณสมคิด  พ่อทั้งสองมองไปหาภรรยาของตัวเองที่ก ำลังส่ ายหน้าเป็ นเชิงว่าอย่าง
ให้กมุ ภาเข้ามายุง่ เลย
กุมภาหันไปมองแม่จุรีมาศ เอามือไปจับมือแม่จุรีมาศไว้เบาๆเธอหันมามอง กุมภา ที่ยิม้ ให้เธอ
อย่างอ่อนโยน ก่อนจะหันไปมองแม่ ปราริ ชาติ ที่ยงั มองกุมภาอย่างเป็ นกังวล

“ ตามใจลูกแล้วกัน พ่อทั้งสองให้ลูกเป็ นคนตัดสิ นใจ “ คุณสมคิดพูดเสี ยงชัดเจน ปราโมทย์ถึง

กับสะดุง้ หันไปมอง กุมภาอย่างค้นหา กุมภาฉี กยิม้ ก่อนพูดว่า

“ ถึงเวลาที่เราต้องตกลงกันแล้วนะครับคุณปราโมทย์ “ ปราโมทย์ยิม้ อย่างเหยียดหยามพร้อมกับ

พยักหน้าช้าๆ

กุมภาเอนกายพิงเก้าอี้อีกครั้งในท่าสบายๆ ฉับพลันสี หน้าที่ข้ ีเล่นก็เปลี่ยนเป็ นเย็นชาและเยือก

เย็น สมคิด กับ ทรงเกียรติ ถึงกับสะดุง้ หันไปมองหน้ากัน  ส่ วนปราโมทย์ถึงกับหุบยิม้       

‘  ไอ้เด็กนี่มนั ไม่ธรรมดาแล้ว แต่ดูซิมนั จะมาไม้ไหน ‘ 

“ ผมไม่รู้เหรอนะครับว่าท่านขอเงินสนับสนุนพ่อผมเท่าไหร่ แต่ผมจะวิเคราะห์พรรคที่คุณว่ายิง่
ใหญ่นกั หนาให้ฟังที่ละอย่างนะครับ แล้วคุณลองคิดตามว่าควรได้เงินสนับสนุนแค่ไหนดี
“ ปราโมทย์จอ้ งมองกุมภาอย่างค้นหา          
“ ผมจะไม่เริ่ มไกลนักนะครับ เมื่อ 6 ปี ที่แล้วตอนนี้ พรรคท่านเป็ นพรรคที่ใหญ่ที่สุด ตัวท่านเองก็
คือหัวหน้าพรรคที่เก่งที่สุดในเวลานั้น ตอนนั้นผมยังเด็กมากผมเห็นท่านเป็ นแบบอย่างนักการ
เมืองที่มีอุดมการณ์อนั แรงกล้าที่จะมาแก้ไข
วิกฤติเศรษฐกิจในช่วงนั้น และแล้วท่านก็ได้รับการเลือกตั้งเข้ามาเป็ นนายกรัฐมนตรี จริ งๆ เมื่อ
ท่านเข้ามาเป็ นผูน้ ำประเทศ    ความคิดผมก็ตอ้ งเปลี่ยนไป  แทนที่ท่านจะช่วยเหลือ
ปากท้องของประชาชน  พวกท่านก็เอาแต่เก็บผลประโยชน์หากำลังจากโครงการต่างๆทัว่ ไป
หมด  ไม่วา่ จะเป็ นบ่อขยะ  ถนนหนทาง การสร้างสถานเริ งรมย์บา้ ๆ การเก็บส่ วย การรุ กที่ป่า
สงวน 
นี่แค่เรื่ องเล็กๆน้อยๆที่พรรคท่านได้ท ำไว้   ตัวท่านเองก็ติดการพนัน เป็ นหนี้ สินมากมาย “

“ไม่จริ ง  ไอ้เด็กน้อย ระวังฉันจะฟ้ องแกหมิ่นประมาทนะ “  ปราโมทย์ตอนนี้โกธรจนหน้าแดง

ลืมตัวจนแสดงอารมณ์โกธรออกมา  ผิดกับกุมภาที่นิ่งสนิทจน คุณสมคิด กับ คุณทรงเกียรติ
หันไปสบตากัน

“ เรื่ องจะฟ้ องร้อง ถ้าคุณมัน่ ใจว่าชนะผม ก็ท ำได้เลยนะครับ ผมมีหลักฐานทั้งหมดขอคุณอยูใ่ น

มือแล้ว ยกตัวอย่างให้ฟังแล้ว กัน คุณกูเ้ งินคุณธนาทิป  150 ล้าน คุณเอกราช
30 ล้าน คุณพรชัย 12 ล้าน เอาแค่น้ ีก่อนนะเดี๋ยวคุณจะช๊อคตายซะก่อน ปราโมทย์ถึงกับอ้าปาก
ตาค้าง มือเย็นเฉี ยบ    

‘  ไอ้เด็กนี่มนั เป็ นใคร มันรู ้ได้ยงั ไง เรื่ องนี้ รู้กนั ไม่กี่คนนี่ ‘ ปราโมทย์คิด พร้อมกับอาการสัน่ เล็ก
น้อย                     

ปราโมทย์ยนื่ มือไปจับแก้วน้ำเพื่อยกขึ้นดื่ม ตอนนี้ คอของเขาแห้งผาดไปหมด น้ำในมือถึงกับสัน่

ไหวไปมาในแก้ว  กุมภายิม้ พูดว่า

“ ใจเย็นๆ ท่านปราโมทย์ ไม่ตอ้ งตื่นเต้นไป  “ เหล่าพ่อแม่บุญธรรมเริ่ มจะเห็นฤทธิ์ ลูกชายคน

ใหม่แล้วต่างรอคอยดูวา่ ลูกชายจะจัดการปัญหานี่อย่างไร 

“ เอาละเลิกพูดถึงเรื่ องส่ วนตัวของท่านให้เสี ยเวลาดีกว่า เรามาพูดเรื่ องพรรคของท่านในปัจจุบนั

หลังการเลือกตั้งครั้งล่าสุ ดแล้วผิดหวังไม่ได้เป็ นรัฐบาลกัน    คุณปราโมทย์
“ กุมภาพูดก่อนฉี กยิม้ ที่มุมปาก ปราโมทย์จอ้ งหน้า กุมภา ถึงกับกลืนน้ำลายคิดไม่ออกว่าทำไม
ไอ้เด็กเวรนี่ถึงรู ้เรื่ องของเขาได้ 
“ พรรคของคุณนี้ ได้แบบกลุ่มออกเป็ น 3 กลุ่มด้วยกัน ได้แก่กลุ่ม พญาเฒ่า ประกอบได้ดว้ ยคนวัย
ใกล้ฝั่ง ราวๆ 40 คน กลุ่มคนหนุ่มไฟแรง ประกอบด้วยคนอีก 35 คน และกลุ่มการเมืองใหม่
คือกลุ่มของท่านอีก 22 คน รวมทั้งสิ้ นก็มีประมาณ 97 คนถูกต้องไหมครับคุณปราโมทย์ “
ปราโมทย์เห็นกุมภาพูดแบบนั้นก็ยมิ้ ทันที 

“ใช่   คิดว่าด้วยคนขนาดนี่พอที่จะลงทุนกับฉันแล้วไหมละ นี่เหลือเวลาแค่ 2 ปี ก็จะเลือกตั้งอีก

ครั้ง ฉันอาจจะหาคนเพิม่ ได้อีกหลายสิ บคน ฉันมัน่ ใจว่าจะได้เป็ นรัฐบาลอีกครั้ง“
ปราโมทย์พดู   และทำเป็ นลืมเรื่ องที่กมุ ภาแฉไปหมาดๆ คุณสมคิด กับ คุณ ทรงเกียรติ  ถึงกับ
ส่ ายหน้า กุมภายิม้ พูดว่า

“ คุณปราโมทย์คงฝันหวานไปแล้วนะครับ เอางี้ เดียวผมพูดให้จบเลยแล้วกันคุณจะได้ถึงบางอ้อ

ซะที “ กุมภาพูดขึ้น ปราโมทย์เมื่อได้ยนิ ถึงกับหยุดพูดทันที

“ ตอนนี้พรรคของคุณใกล้จะแตกแล้ว กลุ่มพญาเฒ่า ก็เริ่ มจะเลิกเล่นการเมืองแล้วทำให้เหลือคน

ไม่ถึง 15 คน ส่ วนกลุ่มคนหนุ่มไฟแรง ทนท่านไม่ไหวเขาจะไปตั้งพรรคใหม่กนั แล้ว
บอกชื่อเอาบุญก็ได้ ชื่อพรรคใหม่คือ 

พรรคชาติประชาไทย ส่ วนกลุ่มของท่านเองก็มียา้ ยไปอยูพ่ รรคใหม่กนั หลายคนนี้ ไม่ตอ้ งให้ผม

บอกละมัง่ เดียวจะอายพ่อผมทั้งสองเฉยๆ “ ถึงตอนนี้ ปราโมทย์ถึงกับอ้างปากค้าง
ไม่คิดว่า ไอ้เด็กคนนี้ จะรู ้มากขนาดนี้ การแตกแยกในพรรคนั้นเกิดขึ้นจริ ง แต่กส็ ามารถตกลงกัน
ได้โดนพวกเขาตกลงร่ วมกันแล้วว่าจะหาเงินกันก่อนแล้วค่อยแยกกัน  ปราโมทย์เหงื่อแตกแต่ก็
ต้องทำใจดีสู้เสื อพูดว่า

“ ที่เจ้าพูดมาไอ้หนู มันไม่เป็ นความจริ งเลย พรรคฉันจะแตกได้ไง ปัจจุบนั ก็ยงั อยูค่ รบนี่ แถมมา
งานนี้ กห็ ลายคนด้วย “ ปราโมทย์พดู

“ คิ  คิ คิ ฮ่าๆๆๆๆ  “ กุมภาหัวเราะเสี ยงดัง

“ หัวเราะอะไรไอ้หนู “ ปราโมทย์ถามเสี ยงดังจนเกือบจะตะโกนทำให้โต๊ะด้านข้างหันมามอง

“ ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ คุณปราโมทย์ อย่างเพิง่ โมโหไป  คุณนี่ใจเย็น มีเล่ห์เหลี่ยมมาทั้งชีวิต อย่ามา

ตายน้ำตื้นแบบนี้ สิ ถ้าคนอื่นรู ้เข้า ผมไม่ตอ้ งบอกคุณก็คงรู ้ชะตากรรมของคุณนะว่าจะเป็ นยังไง
“ ปราโมทย์ถึงกับกลืนน้ำลาย    
‘ ไอ้เด็กนี่ประมาทไม่ได้เล่ห์เหลี่ยมมันแพรวพราวจริ งๆ ‘  

“อืม……นิ่งๆ เงียบๆแบบนี้ค่อยสมกับเป็ นท่านหน่อย “ กุมภาปรายตาไปมองเหล่าพ่อๆ และ

แม่ๆที่ก ำลังกลั้นหัวเราะอย่างเต็มที่อยู่ กุมภาเลยกล่าวต่อไปว่า

“ นัน่ เป็ นหน้าฉากของคุณ ๆ ปราโมทย์ พวกคุณได้ตกลงกันลับๆแล้วว่าเมื่อได้เงินจากการเรี่ ยไร

สนับสนุนพรรคแล้วจะต่างคนต่างไป จริ งไหมครับ “

“แกรู ้ได้ไงไอ้หนู “ ปราโมทย์พดู เสี ยงสัน่

“ ท่านไม่ตอ้ งรู ้หรอก เอาเป็ นว่าผมรู ้เรื่ องมากกว่านี้อีกหลาย 10 เท่าแล้วกัน “ แกเป็ นใครกันแน่
ปราโมทย์พดู ขึ้น

“ ท่านอย่ารู ้ดีกว่ามันจะทำลายสุ ขภาพท่านเฉยๆ  นี่เป็ นเงินที่จะสนับสนุนท่านเป็ นครั้งสุ ดท้าย “

กุมภา วางแบงค์ พันลงบนโต๊ะก่อนเลื่อนไปให้ ปราโมทย์ ที่มองเงินหน้าแดงก่ำ

“ แกจะมากไปแล้วนะไอ้หนู” ปราโมทย์พดู จนเกือบตะคอกทำให้คนโต๊ะข้างๆเริ่ มมองมาอย่าง

สนใจ  ส่ วนพ่อๆแม่ๆต่างรอบมองตากันไปมา คุณจุรีมาศยืน่ มือมากุมมือ กุมภาไว้อย่างเป็ นห่วง

“ ใจเย็นๆคุณปราโมทย์  คุณไม่สมกับเป็ นนักการเมืองเลยนะ คุณคงฉลาดพอที่จะปฏิบตั ิตวั ให้ดี

นะ  ตอนนี้ ถ้าผิดพลาดพวกมาเฟี ยฮ่องกงที่คุณติดค้างเงินพวกมันจะเล่นคุณแน่
“  ปราโมทย์ได้ฟังถึงกับตาเหลือกโพรงอึงไปสักพักจนปรับอารมณ์ได้พดู ขึ้ นเบาๆ

“ เรื่ องนี้แกก็รู้หรื อไอ้หนู  “  ปราโมทย์พดู เสี ยงอ่อนลง

“ ผมขอเตือนคุณไว้อย่างนะครับคุณปราโมทย์ อย่างมายุง่ กับครอบครัวของผมเด็ดขาด ถ้าคุณไม่

เชื่อมาแตะต้องครอบครัวผมไม่วา่ ทางใดก็ตาม ผมจะทำให้คุณไม่สามารถเหยียบแผ่นดินไทยได้
อีกตลอดชีวิตเลย
“  กุมภากล่าวเสี ยงแข็งกราว ดวงตาที่เคยขี้เล่นได้เปลี่ยนเป็ นเข้มแข็งยิง่ ปราโมทย์จอ้ งมองรู ้ได้
ทันที ว่าบุคคลตรงหน้าไม่ได้พดู ล้อเล่นเด็ดขาด ปราโมทย์จอ้ งตา
กุมภาสักพักก่อนจะถอนหายใจยาวมองเงิน 1,000 บาทที่วางบนโต๊ะอย่างเหม่อลอย ทุกคนใน
โต๊ะต่างไม่พดู จากันแม้แต่ค ำเดียว ปราโมทย์เอื้อมมือมาหยิบแบงค์ พัน ไปถือไว้
ก่อนหันไปพูดกับ กุมภา 

“ ฉันยอมแพ้ เด็กอย่างเธอแล้ว เธอชื่ออะไรบอกได้ไหม “ ปราโมทย์ถามขึ้น กุมภายิม้ พูดว่า

“ กุมภา   เดชาชาญ ส่ วนคนที่นงั่ อยูบ่ นโต๊ะทั้งหมดนี้คือพ่อแม่บุญธรรมของผมเอง “  ปราโมทย์

ถึงกับอึงเมื่อได้ยนิ ชื่อของ กุมภา

“ ลูกของ เอกชัย หรื อเนี่ย หึ หึ หึ นิสยั เหมือนพ่อยังกระแกะกันมาเลย “ ปราโมทย์มองขึ้นไปบน

ท้องฟ้ าสักพักหันมาพูดกับ กุมภาว่า

“ วันพรุ่ งนี้ฉนั จะลาออกจากหัวหน้าพรรค และคงหลบไปใช้ชีวิตแบบง่ายๆที่ทางใต้ของ

ประเทศไทย “ ปราโมทย์พดู เสี ยงเบา กุมภายิม้ พยักหน้า

“ ผมจะบอกความลับท่านอีกเรื่ องแล้วกันเป็ นของขวัญที่ท่านลาออกจากหัวหน้าพรรค  มาเฟี ยที่

ตามท่านพรุ่ งนี้มนั จะหายไปจากเมืองไทยตลอดกาลแล้วละรัฐบาลรู ้แหล่งที่อยูข่ องมันจนหมด
แล้วตอนนี้ กเ็ พียงแค่จบั เป็ นหรื อจับตายเท่านั้น
 ผมอยากให้ท่านใช้ชีวิตที่เหลืออยูส่ ำนึกต่อบาปที่ท ำกับประเทศตัวเองใว้ให้มาก  แล้วอย่างคิด
ก่อเรื่ องอีกเลย ท่านควรปล่อยวางได้แล้วละครับ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป 
นี่เป็ นคำพูดจากใจจริ งของผมครับท่าน “ คำพูดสุ ดท้ายกุมภาพูดอย่างนอบน้อมที่สุดพร้อมกับ
แววตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชดั เจน ปราโมทย์มองเด็กหนุ่มก่อนที่จะคลี่ยมิ้ ลุกขึ้นพูดกับ
คุณทรงเกียรติ และ คุณสมคิดว่า

“ ผมขอโทษเรื่ องที่เสี ยมารยาททั้งหมดที่พดู ก่อนหน้านี้ กบั คุณทั้งสองด้วยครับ “ คุณสมคิด ยิม้

พูดว่า

“ ไม่เป็ นไรท่านปราโมทย์ ผมเข้าใจ “ ปราโมทย์หนั ไปทำความเคารพ คนในโต๊ะก่อนหันไป

มองกุมภา

“ เสื อเฒ่าอย่างฉันถึงกับโดนเด็กอย่างเธอสอนมวยจนสำนึกเลย   อนาคต ถ้าเธอคิดเล่นการเมือง 

ฉันอยากเห็นเธอเป็ นนายกนะ   หวังว่าถึงตอนนี้ ฉนั ยังคงมีชีวิตอยูไ่ ด้เห็นอะไรดีๆที่จะเกิดขึ้นกับ
เมืองไทย 
“ พูดจบยกนิ้วโป้ งให้กบั กุมภา  ก่อนจะยิม้ หันหลังเดินจากไป……… 
“ นี่ลูกรู ้ความลับนี้ ได้ไงนะ “ แม่จุรีมาศถามขึ้น ทุกคนต่างหันมองด้วยความสนใจ

“ โธ่  แม่ผมทำงานรวบรวมข้อมูลข่าวสารจากสายลับของรัฐบาลพร้อมกลัน่ กรองให้กบั คุณ

อาชาติชายนะครับ เรื่ องนี้ กม็ ีคนรู ้หลายคนแต่เขายังไม่อยากเปิ ดเผยเท่านั้นครับ
“ กุมภาพูด

“ฉันมีลูกเก่งมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง “ ทรงเกียรติพดู ขึ้นพร้อมหัวเราะ

“เฮๆๆ……ลูกแก่คนเดียวเมื่อไหร่ ลูกฉันด้วยโว้ย”  สมคิดพูดขึ้น เรี ยกเสี ยงหัวเราะจากภรรยา

ของทั้งสองออกมา

“ หัวเราะอะไรกันหรื อค่ะ อาๆๆทุกคน “ ธารทิพย์ เดินเข้ามาพร้อมกับ อ้อม ทั้งหมดมองหน้ากัน

สักพัก คุณจุรีมาศเลยพูดขึ้น

“ ไม่มีเหรออะไรเหรอ แค่เรื่ องตลกที่กมุ ภาเล่าให้ฟังนะจ๊ะ “ จุรีมาศ ไม่อยากจะพูดเรื่ องที่เกิดขึ้น

ให้ท้ งั สองฟังเดี๋ยวเกิดทั้งสองเอาไปเล่าให้ ฟางฟาง กับ ส้มจีน 
ฟังมันจะเป็ นเรื่ องเฉยๆ จึงตัดสิ นใจโกหกไป

ตอนที่ 40 ศึกชิงถ่ ายภาพ

สองสาวมองเห็น อาจุรีมาศ กุมมือกุมภาอยูถ่ ึงกับทำหน้าบึ้ง     กุมภาหันไปเห็นพอดี หลี่ตาลงส่ ง

จูบให้เบาๆ สองสาวสบัดหน้าไปด้านซ้ายอย่างพร้อมเพียงกัน คุณจุรีมาศ
กับ คุณปราริ ชาติเห็นถึงกับใช้มือปิ ดปากหัวเราะเบาๆ

“ นี่กมุ ภา ลูกอย่างไปแกล้ง ทิพย์ กับ อ้อม สิ “ คุณจุรีมาศพูดยิม้ ๆ

“ กุมภากลับไปนัง่ ที่เดินได้แล้วลูก นี่ที่นงั่ ของ ทิพย์เขา “ แฮะๆ  ครับแม่   ผมว่าจะแทนที่แล้ว

เชี่ยว พูดจบก็เดินกลับไปนัง่ ที่ขา้ งๆคุณสมคิดเหมือนเดิม  สองสาวพอนัง่ ลงก็เริ่ มหันไปซุบซิบ
กัน
“ ยายอ้อมเอาเลยตอนนี้ เลยเริ่ มแผนได้แล้ว “ อ้อมพยักหน้า ก่อนที่ทิพย์จะแกล้งพูดเสี ยงดัง

“ มายายอ้อมเดี๋ยวถ่ายรู ปให้นะ เอาไปอวดเพื่อนๆกัน “ ทิพย์ต้ งั ท่าจะถ่าย   

‘ หุ หุ หุ   มาแล้ว แผนยายสองคนนี่   แผนเด็กประถมกระจอก ‘  กุมภาคิด

            
กุมภารี บสบัดผมที่ยาวสลวยมาปิ ดหน้าด้านข้างไว้อย่างรวดเร็ ว
 
‘  ดูสิงานนี้จะทำไงต่อ ฮ่าๆๆ ‘  กุมภาคิด
            
ทิพย์เห็นแบบนั้นถึงกับเซงไปเลยก่อนจะไปสุ มหัวคุยกันใหม่

“ นี่ออ้ ม ถ้าเราถ่ายรู ปแบบนี้ เจ้ากุมภาไม่มีวนั หันหน้ามาแน่ๆ เราต้องคิดแผนใหม่แล้ว “ ทิพย์พดู

“ เอางี้สิ เดี๋ยวฉันแกล้งไปถ่ายรู ปกับอาสมคิด  เธอก็เดินไปถ่ายด้านตรงข้าม   คราวนี้แหละเต็มๆ

ไม่มีวนั หนีพน้ แน่ “

“ อืมเป็ นความคิดที่ดีออ้ ม งั้นเริ่ มเลยแล้วกัน “ ทิพย์พดู อ้อมพยักหน้าก่อนหันไปพูดว่า

“ อาสมคิดค่ะ ขออ้อมถ่ายรู ปด้วยหน่อยนะค่ะ”

“ ได้สิ “ สมคิดพูดขึ้น อ้อมไม่รอช้าก็ลากเก้าอี้ไปแทรกตรงกลางระหว่าง อาสมคิดของเธอ และ

กุมภาทันที    

‘  คิดจะใช้แผนถ่ายด้านตรงข้ามรึ   พวกนี้ประสาทหรื อเปล่าเนี่ย ถ้าเราลุกออกไปดูสิจะทำหน้ายัง

ไง หุ หุ ‘                  

กุมภาคิดก่อนจะลุกเดินออกไปยืนอยูห่ ลังคุณจุรีมาศแม่ของเขา ธารทิพย์เห็นแบบนี้ ถึงกับเซง

เลย  ส่ วนยายอ้อมหลังจากถ่ายกับอาสมคิดเสร็ จก็เดินไปถ่ายกับอาจุรีมาศ กุมภาก็เผ่นไปอยูห่ ลัง
สมคิดแทน
แถมยังยิม้ หน้าระรื่ นให้กบั ทิพย์ที่ก ำลังเซงสุ ดๆ ผลปรากฏว่า ที่ท้ งั สองทำมาเสี ยเที่ยวเฉยๆแทบ
ไม่ได้เห็นตัวของ กุมภาในภาพเลย
“ เอาไงต่อดี  ฉันไม่รู้จะทำไงแล้วนะ “ ทิพย์พดู กระซิบกับ อ้อม

“ มันทำยังกะรู ้ตวั แล้ว “ อ้อมพูดเบาๆ

“ เป็ นไปไม่ได้หรอกตอนนั้นเราอยูก่ นั แค่สองคน ไม่มีคนอื่นอยูด่ ว้ ยนะอ้อม “

“ แล้วจะทำยังไงดีละ นี่ถา้ ฟางฟาง กับ ส้มจีนอยูด่ ว้ ยก็ดีนะสิ จะได้ปรึ กษากัน “ อ้อมพูดขึ้น

“ ฉันว่าอย่าดีกว่า วันนี้ ถา้ ยายพวกนั้นมางานและเห็นพ่อรับลูกใหม่มีหวัง งานแตกแน่วนั นี้ “

ทิพย์พดู เบาๆ

“ โห….ยายพวกนั้นโหดขนาดนัน่ เลยเหรอ “ อ้อมถามอย่างสงสัย

“ ไม่รู้ เดาเอาเอง  หุ หุ ๆ “ ทิพย์พดู เบาๆ

“ นี่ทิพย์ยงั จะมาพูดเล่นอีก เดี๋ยวฉันไม่ช่วยซะเลย “ พูดจบทั้งสองก็นิ่งคิดอยูน่ าน กุมภาเห็นทั้ง

สองนิ่งไปเลยลุกไปยืนอยูร่ ะหว่างกลางของทั้งสองที่นงั่ อยูแ่ ล้วยืน่ หน้าไปใกล้ๆอ้อม

“ นี่คุยอะไรกันเหรอ คุยด้วยคนสิ “ เสี ยงประหลาดดังขึ้นด้านข้างหู อ้อม

“ โอ้ย…..อย่าเพิง่ พูดสิ ทิพย์ก ำลังคิดแผนอยู่ ….เอ๋ ” อ้อมสงสัยเสี ยงเลยหันไปมอง

“ว๊ากๆๆ “ อ้อมร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของกุมภา อยูใ่ กล้เธอแค่คืบเดียว  คนทั้งโต๊ะตกใจ

กันใหญ่ โต๊ะข้างเคียงก็หนั มามองกันหมด อ้อมถึงกับหน้าขึ้นสี แดงแป๋ ดที่เดียว
กุมภารี บกับไปนัง่ ที่อย่างรวดเร็ ว

“ เป็ นอะไรหรื อ อ้อม อยูๆ่ ก็ร้องขึ้นมาอาตกใจหมดเลย “   คุณจุรีมาศถามขึ้น

“หนู ขอโทษค่ะอา หนูลืมตัวไปหน่อย “  พูดจบก็ส่งสายตาโหดๆมอง กุมภาอย่างเอาเรื่ อง กุมภา

หัวเราะจนท้องแข็ง   ส่ วนทิพย์เบ้ปากถอนหายใจ  อ้อมหันไปมองโต๊ะรอบๆ ทุกคนหันมามอง
เธอทั้งนั้น
เธอได้แต่โค้งหัวขอโทษ
เสร็ จแล้วจึงหันมาส่ งสายตาคาดโทษให้กบั กุมภาอีกครั้ง  กุมภากับลอยหน้าลอยตาทำเฉยๆ สร้าง
ความขุ่นเคืองให้กบั เธอสุ ดจะทน ทันทีที่เห็นเท้าของกุมภายืน่ ออกมา เธอยิม้ เล็กน้อยก่อนจะ
สังหารโหดโดยการกระทืบเท้าลงบนหลังเท้าของ
กุมภาสุ ดแรง

“อ๊ากๆๆ “ กุมภาร้องเสี ยงดังลัน่ ทั้งโต๊ะหันมามองกุมภาตาเดียว

“ เป็ นอะไรไปหรื อลูก  สมคิดถามกุมภา  “  กุมภากัดฟันทนความเจ็บเงยหน้าไปมอง ยายอ้อมที่

ทำลอยหน้าลอยตาเยาะเย้อบ้าง  เช่นเดียวกับทิพย์ที่ก ำลังกุมท้องหัวเราะ ก่อนจะหันไปพูดกับ
สมคิดว่า

“ ไม่มีอะไรครับพ่อ ตัวเรื้ อนมันกัดผมนะครับ เน้นครับพ่อ มันคือตัวเรื้ อน รู ้สึกตัวมันจะมีสีขาว

ด้วยพ่อ พวกนี้ มนั ชอบกัดคนไปทัว่ ครับพ่อ “  พูดจบก็หนั ไปยักคิ้วใส่
อ้อมที่ตอนนี้ จอ้ งมองกุมภาตาเขียวปัด ก่อนจะนัง่ กระแทกลงกับเก้าอี้ กุมภาหันไปมองคนรอบ
โต๊ะอื่นๆที่มองมาที่เขา   แต่เขาหน้าด้านซะอย่างไม่อายโว้ย ใครจะทำไม
และยังคงยิม้ อย่างไม่สนใจใคร                 

สมคิดมองปรายตามอง กุมภา กับ อ้อม ก็ถึงบางอ้อ พวกนี้ แกล้งกันนั้นเอง  เขาหันไปมองกุมภา

คิดในใจว่าถึงกุมภาจะมีความคิดและการกระทำบางอย่างจะดูเป็ นผูใ้ หญ่แต่จิตใจลึกๆของลูกคน
นี้กม็ ีความเป็ นเด็กที่ชอบเล่นอยูเ่ หมือนกัน
แบบนี้ สิถึงจะพอฟัดพอเหวีย่ งกับ ฟางฟาง ของเรา หุ หุ หุ   ด้านที่นงั่ ไม่ไกลออกไปก็คิดไม่แต่
ต่างกันเท่าไหร่

“ ฝี มือดี…เหมือนพ่อเลยแฮะ….แหย่สาวใช้ได้ แบบนี้ สิ ถึงจะพอฟัดพอเหวี่ยงกับเจ้าส้มจีนจอม

ดื้อของเรา “ ทรงเกียรติ ยิม้ อย่างถูกใจ 

“ นี่ ทิพย์ ฉันว่าคิดแผนดีๆ ก่อนดีกว่านะ  ค่อยจัดการกับหมอนี่นะ  “ อ้อมเอยเสี ยงอ่อยๆ

“ ไม่คิดแล้วงานนี้ คงต้องรอเวลาที่ กุมภา มันไปเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นแหละมันเสร็ จเราแน่ๆ “ 

อ้อมหันไปด้านข้างเห็นกุมภาทำหน้าทะเล้นอยู่
“ นายไม่ตอ้ งมายุง่ เลยนี่เป็ นเรื่ องของผูห้ ญิงเขาคุยกัน อีกอย่างเรายังไม่สนิทกัน ไสหัวไปซะดีๆๆ
“ อ้อมพูดขึ้น        

กุมภายังจ้องมอง ทิพย์กบั อ้อม ยิม้ ๆ

“ ห้ามยิม้ “ ทิพย์พดู ขึ้น กุมภา รี บเอามือปิ ดปากไว้

“ ห้ามมองด้วย “ ทิพย์พดู ต่อ กุมภาเลยเอามือปิ ดตาไว้

“ ห้ามฟังด้วย “ อ้อมพูด กุมภา เอามือออกทั้งหมดก่อนพูดว่า

“ ฉันมีแค่สองมืออะ  ปิ ดปากหนึ่งมือ   ปิ ดตาหนึ่งมือ  แล้วจะเอามือไหนไปอุดหูละ “  กุมภาพูด

ขึ้น

“ เอานิ้วเท้าไง “ อ้อมพูดยัว่ ๆ กุมภามอง ยายอ้อมก่อนพูดว่าได้

“ แต่ตอ้ งเป็ นนิ้วเท้าเธอนะ เพราะนิ้วเท้าฉันยกขึ้นไม่ได้มนั ไม่ถึง “ กุมภาพูดยิม้ ๆ

“ บ้า……เอ แต่คิดอีกที่ถา้ เป็ นฝ่ าเท้าละไม่แน่ๆอยากได้ไหม “ อ้อมพูดลอยหน้าลอยตา

“อืม…..น่าสนใจนะ แต่ขอแบบว่าอยูส่ องต่อสองได้ปะ จะได้สะดวกๆ ขึ้นนะ “ อ้อมหน้าขึ้นสี

“ ไอ้บา้ กุมภา หันหน้าไปเลยไม่คุยด้วยแล้ว “ อ้อมหน้าแดงก่ำพูดขึ้น  ทิพย์ได้แต่สะกิดเพื่อน

เบาๆพูดว่า

“ อ้อม พวกอาๆๆมองพวกเราอยูน่ ะ ฉันอายอาๆๆนะ “ ทิพย์พดู เบาๆ อ้อมหันไปมองเห็นเหล่า

อาๆๆจ้องมาทางเธอยิม้ ๆหน้าเธอขึ้นสี แดงแป๋ ดอีกครั้ง

“ นี่ลูกกุมภา  อย่าไปรังแก หนูออ้ มสิ มันไม่ดีนะ “ คุณจุรีมาศพูดขึ้น กุมภาหันไปมองแม่จุรีมาศ

ยิม้ แหย่ๆพูดเสี ยงอ่อย

“ ครับแม่ “ ก่อนจะหันไปหาทิพย์ที่แลบลิ้นใส่ เขาเป็ นเชิงสมน้ำหน้า   

‘ โอ….ยายทิพย์ เยอะเย้อต่อหน้าต่อตา เดียวเถอะ ได้โอกาสจะแกล้งให้เข็ดเลย ‘ กุมภาคิด 

กุมภา หันไปบอกแม่จุรีมาศว่า

“ แม่ครับผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ “ คุณจุรีมาศพยักหน้ายิม้ ๆ กุมภาลุกขึ้นปรายตามอง

สองสาวก่อนจะหันหน้าลุกขึ้นเดินออกไป 

‘ หุ หุ หุ   ตามมาเลยยายบ๊อง อ้อม กับ ยายบ๊องทิพย์  ฉันเตรี ยมการณ์ตอนรับพวกเธอแล้ว หุ หุ หุ

‘        

กุมภา เดินตรงตรงไปตามแผนหยุดพักแกล้งทำเป็ นรับโทรศัพท์บา้ งเพื่อรอสองสาวตามมา รอไม่

นานก็เห็นสองสาวกำลังเคลื่อนตัวมา กุมภายิม้ ก่อนเดินต่อไป พนักงานเห็นกุมภา
เดินมาก็ยมิ้ พยักหน้าเป็ นเชิงว่าเรี ยบร้อยแล้ว กุมภารี บส่ งซิกว่าไปได้แล้ว        

‘ หุ หุ หุ   เดี๋ยวจะได้เจอของดี อิ อิ อิ  ‘  กุมภาคิดก่อนเดินตรงไปยังห้องน้ำที่อยูไ่ กลๆ 

“ มันไปห้องน้ำแล้ว อ้อม พวกเราตามไปเถอะ “

“เธอเตรี ยมกล้องพร้อมยัง ทิพย์ “

“พร้อมแล้วไปถึง เธอเป็ นคนเรี ยกชื่อ กุมภา ฉันเป็ นคนถ่ายรู ป OK  ไหม อ้อม “

“ตามนี่แหละ ไปรี บไปกันเถอะ เดี๋ยวหมอนั้นออกมาก่อน งานนี้ เป็ นอันทำไม่สำเร็ จพอดี “ อ้อม

พูดขึ้น       

สองสาวเริ่ มวิ่งตามไปเมื่อใกล้ถึงจุดหมายจึงค่อยๆย่องๆไปแทน

“ พร้อมยังอ้อม “

“พร้อมแล้วลุยเลย “ สองสาวเคลื่อนตัวเขาไปในห้องน้ำชาย แต่กต็ อ้ งชะงัก

“ ไม่เห็นมีใครเลยนี่ “ อ้อมกระซิบถาม ทิพย์

“ ก็ฉนั เห็นมันเดินเขามาในนี้ ชดั ๆนี่น่า แต่วา่ ไฟห้องน้ำนี้มนั ทำไมเปิ ดไม่หมด มืดจะตาย “ ทิพย์
พูดขึ้น          

ยังไม่ทนั ได้พดู อะไรต่อก็ได้ยนิ เสี ยงเทน้ำลงในโถส้วมดังออกมาจากห้องด้านในสุ ด สองสาวฉี ก

ยิม้ อย่างดีใจ

“ กุมภามันอยูห่ อ้ งสุ ดท้าย “ ทิพย์พดู

“ งานนี้ไม่พลาดแน่นอน ไม่คิดว่าจะง่ายอย่างนี้เลย “ อ้อมพูดยิม้ ๆ ทั้งสองส่ งซิกกันจบก็ค่อยๆ

ย่องไปที่หน้าห้องน้ำสุ ดท้ายและเตรี ยมตั้งท่าถ่ายเต็มที สองสาวเริ่ มนับถอยหลังเพื่อรอเวลา
ประตูเปิ ดออก

“แอ๊ดๆๆๆ “ ประตูถูกเปิ ดออกมา ทิพย์ยิม้ มองผ่านกล้องเพื่อถ่ายหน้าชัดๆเต็มๆ และทั้งสองก็

ต้องตกใจสุ ดชีวิต

“ กรี ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผีหลอก “ ใบหน้าเละ เต็มไปด้วยเลือดทำให้ ทิพย์กบั อ้อมถึงกับช็อค

ก้าวขาไปไม่ออกก่อนจะสติดบั วูบล้มลงทั้งยืน โทรศัพท์ตกจากมือแตกกระจายไปคนละทิศละ
ทาง

“ อ้าว…….แล้วกันสลบไปเลยเหรอเนี่ย   นี่เราเล่นแรงไปหรื อเปล่าเนี่ย “ กุมภาดึงหน้ากากผีออก

จากใบหน้ามองซ้ายมองขวาก่อนจะก้มลงเขย่าตัวทั้งสอง 

“ ทิพย์ๆ ……ตื่นๆๆ…. อ้อมๆๆ…. ตื่นๆๆๆ ตายละตูคราวนี้ เล่นแรงไปเกิดแม่ๆๆพ่อๆๆรู ้ด่าตาย

เลย ทำยังไงว่ะคราวนี้“                  

กุมภาวิง่ ออกไปนอกห้องน้ำเห็น ผูม้ าร่ วมงานเดินตรงมาด้านนี้ เพื่อเข้าห้องน้ำ กุมภาถึงกับ

ตาเหลือก งานนี้ ถา้ พวกนัน่ เจอเขา ๆ ซวยแน่จะถูกหาว่าเป็ นโรคจิต ไม่ง้ นั ก็เอาผูห้ ญิงมาข่มขื่น
โดนจับติดคุกหัวโต   งานนี้ ตายแน่ๆเอาไงละที่นี่

“ เอาแบบนี้ ละว่ะแก้สถานะการไปก่อน “ กุมภาลากสองสาวเข้าในนัง่ ที่โถชักโคกในห้องน้ำ

ก่อนวิง่ ไปเก็บโทรศัพท์ ที่แตกกระจายอยูท่ ี่พ้ืน และวิง่ กลับไปเข้าห้องน้ำปิ ดประตูอย่างรวดเร็ว
ในขณะมีเสี ยงเดินเข้ามาในห้องน้ำพอดี กุมภาหัวใจเต้นโครมๆ กลัวยายสองคนนี่ตืนขึ้นมา
โวยวายงานละก็งานนี้ สนุกแน่ๆหน้าหนึ่งหนังสื อพิมพ์ชวั ส์               
กุมภานัง่ มองสองสาวเพื่อดูตลอดเวลาว่าตื่นยังในขณะที่หูกฟ็ ังคนที่มาเข้าห้องน้ำมาทำธุระเสร็ จ
ยัง

เมื่อเสี ยงเงียบแล้ว กุมภาก็ค่อยๆย่องออกมาด้านนอก ไปส่ องดูคนที่จะมาเข้าห้องน้ำใหม่ก่อนจะ

ตาโต

“ โห…..แม่งมาตั้ง 20 กว่าคนซวยแล้วตู “   กุมภาวิ่งเข้าไปในห้องน้ำปิ ดประตูใหม่พร้อมหัวใจที่

เต้นแรงกว่าเดิม                  

เสี ยงคนเข้าห้องน้ำดังตลอดเวลา กุมภา ดูนาฬิกา นี่มนั 15 นาทีเข้าไปแล้ว คนยังไม่ออกไปหมด

เลย งานเข้าแน่ถา้ พวกยายสองสาวนี่พ้ืนขึ้นมา  กุมภาคิด

“ตึงๆๆ คุณๆ มีใครในห้องน้ำนี่ไหมครับ ผมเห็นคุณเข้านานแล้วเป็ นอะไรหรื อเปล่าครับ “ เสี ยง

คนเข้าห้องน้ำคนหนึ่งทุบประตูหอ้ งที่กมุ ภาอยู ่       

‘  ตายแน่ตู ตอบไปก่อนว่ะถ่วงเวลาไปเรื่ อยๆก่อน ‘ 

“ ห้องนี้มีคนอยูค่ รับ พอดีผมท้องเสี ยนะครับ คงต้องเข้าอีกนาน “ กุมภาพูดดังๆ

“ โอ…..มีคนอยูไ่ ม่ได้เป็ นอะไรพอดีผมเป็ นห่วงนะครับ “

“ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมก็ออกไปแล้วครับ “ กุมภา พูดพร้อมกับถอนหายใจยาว                  

เสี ยงเริ่ มเงียบอีกครั้ง กุมภาโผ่หน้าออกไปออกจากประตูหอ้ งน้ำมองซ้ายมองขวา ก่อนวิง่ ไปที่

ประตูอย่างรวดเร็ ว ก่อนจะร้องเสี ยงดังอีกครั้ง

“ อ๊ากกๆๆๆ โอ้ยมาอีกเป็ นฝูงเลยโว้ยตาย ตูตายแน่ๆๆ  “    พูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำพร้อม

ปิ ดประตูไว้เหมือนเดิม               

กุมภานัง่ กุมหัวในห้องน้ำ ไม่คิดเลยเขาจะแก้ปัญหาแบบนี้ ไม่ได้ กุมภาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด

อธิฐานต่อสิ่ งศักดิ์สิทธิที่สถิตในห้องน้ำนี้ อย่าให้ยายสองคนนี้ ตื่นขึ้นมาตอนนี้ เลย                

แต่ดูเหมือนคำอธิฐานจะไม่สกั สิ ทธิ์ ซะแล้ว อ้อมเริ่ มรู ้สึกตัวเริ่ มส่ ายหัวช้าๆ  กุมภาตาเหลือก
โพรง  ด้วยความตกใจ งานเข้าแน่เขาจะทำยังไงดีละที่น้ ี

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ตายแน่ตู “ กุมภาร้องเบาๆ