ยุทธภพออนไลน์

ตอนที่ 21 การเดินทางที่ว่ นุ วาย

หลังจากที่ฉางฟงหลงกลซินเวียไปแล้ว เขาก็ได้แต่นงั่ ปรับทุกข์กบั ฟิ งเกอร์ เพราะไม่สามารถลบ

พันธสัญญาออกได้ ฉางฟงไม่อยากปวดหัวเพราะเรื่ องนี้ จึงถามเรื่ องของเนฟแทน
ฟิ งเกอร์หวั เราะสักพัก มันก็เริ่ มเล่าวีรกรรมที่เจ้าเนฟก่อไว้ในโลกจำลอง
"เนฟมันอยากออกมาข้างนอกใจจะขาด รู ้ไหมพอมันรู ้วา่ มีคนเปิ ดผนึกแล้ว มันร้องไห้ไปตั้ง 3
ชัว่ โมงแน่ะ ฉันหัวเราะมันแทบตาย ตอนนี้ มนั นับเวลารอที่จะออกมาเลย"
ฟิ งเกอร์พดู จบ ฉางฟงก็หวั เราะอย่างสนุกสนาน จนอินดี้และซินเวียหันมามอง
"หนึ่งคนหนึ่งสัตว์คุยอะไรกันน่ะ เห็นหัวเราะกันตลอดเลย" ซินเวียถามขึ้น
"ฉางฟงคงจะบ้าระดับหนึ่ง จึงสามารถคุยกับเจ้าฟิ งเกอร์รู้เรื่ อง" อินดี้พดู กึ่งประชดประชัน
"อินดี้ พรุ่ งนี้พวกเธอจะเดินทางไปไหนหรื อ"
"ไม่รู้สิ ซินเวีย การเดินทางคงขึ้นอยูก่ บั ฉางฟงคนเดียว แต่ดูจากท่าทางของฉางฟงที่เข้ากับฟิ ง
เกอร์ได้ดี คงแสบไม่ใช่เล่น"
"เธอคิดว่าจะใช้เวลากี่วนั ถึงจะสามารถเลื่อนระดับของหมอนัน่ ขึ้นไปได้" ซินเวียเอ่ยปากถาม
เพื่อนสาว
"หมอนัน่ หรื อ อ่อนสุ ดๆ ด้วยระดับของหมอนัน่ ในตอนนี้ ทำให้พวกเราซวยไปแล้วรู ้หรื อเปล่าซิ
นเวีย ฉันภูตสาวอินดี้ที่มีความเชี่ยวชาญทางด้านสายมืด ต้องกลับไปนับหนึ่งเริ่ มฝึ กใหม่" อินดี้
บ่นอุบ
"หมายความว่าไง!" ซินเวียถามขึ้นอย่างตกใจ
"เธอลองใช้วิชาดาบของเธอไปฟันต้นไม้สกั ต้นสิ เอาให้แรงที่สุดเลยนะ"
ซินเวียพยักหน้า เรี ยกดาบออกมาวิ่งเข้าไปฟันต้นไม้ใกล้ๆสุ ดแรงเกิด
"ฉับ!....ทำไม....ทำไมมันถึงเป็ นแบบนี้ ไปได้" ซินเวียมองต้นไม้ที่ถูกดาบของเธอฟันอย่างไม่เชื่อ
สายตาตัวเอง แล้วหันกลับมามองอินดี้ หน้าซีดเผือด
อินดี้ถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปหาซินเวีย
ฉางฟงกับฟิ งเกอร์หนั ไปมองทั้งคู่ เพราะไม่เข้าใจว่าทั้งคู่ก ำลังทำอะไร
"แงๆ ทำไมพลังของฉันหายไปหมดเลยล่ะ ฉันเป็ นอะไรไปเนี่ย"
อินดี้จบั ไหล่ซินเวียแล้วกล่าวว่า
"เนื่องจากระดับความสามารถของผูท้ ำพันธสัญญามีแค่ 20 ดังนั้นพวกเราทุกคนก็จะมีระดับ 20
ไปด้วย พลังของพวกเราจะคืนมาทั้งหมดก็ต่อเมื่อระดับของฉางฟงเลื่อนระดับขึ้นไปถึง 60 แล้ว
เท่านั้น แต่ขอบอกเลยว่า มันยากยิง่ กว่างมเข็มในมหาสมุทร"
"ทำไมหรื ออินดี้" ซินเวียถามอย่างสงสัย
"เธอว่าฉางฟงมีภูตในขณะนี้ กี่คน"
ซินเวียถึงกับอึ้งไป
"เฉพาะภูต รวมทั้งเธอ ก็ 5 คนก็เข้าไปแล้ว ถ้ารวมฉางฟงด้วยก็เป็ น 6 คน ดังนั้นเมื่อฆ่าสัตว์อสูร
ได้เท่าไหร่ ก็ตอ้ งเอามาหาร 6 เฉลี่ยให้เท่ากัน ยิง่ ระดับสูงการเลื่อนขั้นก็ยงิ่ ยากขึ้นเป็ นท่าตัว" อิน
ดี้พดู จบก็หนั หน้ามามองฉางฟงตาเขม็ง
"ฉันไม่เกี่ยวน๊า...มันเป็ นความซวยของพวกเธอเองที่ได้ท ำพันธสัญญากับฉัน"
สองสาวภูตค้อนขวับ สะบัดหน้าหนีไปทางอื่นโดยพร้อมเพรี ยงกัน
"AI นี่งอนเป็ นด้วยแฮะ และเหมือนสุ ดๆเลย" ฉางฟงคิดในใจ
หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อฉางฟงเห็นว่าอากาศเริ่ มเย็นลง เขาคิดว่าจะตั้งเต็นท์นอนไว้ก่อน เวลา
นอนจะได้ไม่ยงุ่ ยาก เขาจึงนำเต็นท์ออกมาจากกระเป็ นสองเต็นท์ กางห่างกันเพียง 2 เมตร
"อินดี้กบั ซินเวีย เต็นท์ของเธออยูด่ า้ นนี้ นะ ส่ วนของฉันกับฟิ งเกอร์ดา้ นโน้น"
สองภูตสาวมองหน้าฉางฟง ก่อนเดินเข้าไปมองดูเต็นท์ดว้ ยความประหลาดใจ
"เต็นท์มนั คืออะไรฉางฟง" ซินเวียเอ่ยปากถามขึ้น
"อ้าว!...ไม่รู้หรื อ มันก็คืออุปกรณ์ที่ใช้นอนไง" ฉางฟงพูดจบ ก็รูดซิปเปิ ดประตูเต็นท์ออกให้สอง
สาวภูตได้ดูขา้ งใน
"เข้าไปดูสิ!" ฉางฟงพูดแล้วยิม้ ๆ
สองภูตสาวลังเลอยูเ่ ล็กน้อย สักพักทั้งสองจึงมุดเข้าไป ฉางฟงรอตั้งนาน สองสาวก็ยงั ไม่เห็น
ออกมาสักที
"ตกลงพวกเธอจะนอน ไม่ออกมาฉลองกับฉันและฟิ งเกอร์หน่อยหรื อ" ฉางฟงเอ่ยปากถาม
"ไม่ละ ไว้วนั หลัง พวกฉันง่วงนอนแล้ว"
อินดี้พดู จบ ฉางฟงก็รูดปิ ดประตูเต็นท์ ก่อนเดินกลับไปหน้าเต็นท์ของตัวเอง เปิ ดกระเป๋ ามิติ
ค้นหาอาหารออกมาหลายอย่าง
"ฟิ งเกอร์ นายกินอะไรเป็ นอาหาร"
"ฉันหรื อ กินได้หมดแหละ" ฟิ งเกอร์ตอบ
"หุๆ งั้นมากินนี่" ฉางฟงริ นเหล้าองุ่นที่ซ้ื อมาใส่ แก้วให้ฟิงเกอร์
ฟิ งเกอร์เข้ามาดมๆดู สักพักก็ดูดเหล้าองุ่นจากแก้ว ดูเหมือนฟิ งเกอร์ยงั ไม่เคยกินมาก่อน ตัวมัน
ตกลงไปนอนอยูข่ า้ งแก้ว เมื่อมันพยายามลุกขึ้น ร่ างกายก็เอนโซเซไปมา เรี ยกเสี ยงหัวเราะจาก
ปากฉางฟง หลังจากเคลิ้มได้ที่ หนึ่งคนหนึ่งสัตว์กแ็ หกปากร้องเพลงจนดึก
"โอ๊ย! ไอ้บา้ ฉางฟงกับฟิ งเกอร์ มันจะแหกปากร้องเพลงถึงเมื่อไหร่ เนี่ย" อินดี้เอาหมอนปิ ดหูดว้ ย
ความรำคาญ ส่ วนซินเวียด่าทั้งสองจนหมดแรง นอนตาลอยด้วยความง่วงสุ ดๆ กว่าฉางฟงจะ
หมดฤทธิ์ กล็ ่อเอาเกือบสว่าง
เช้าวันใหม่ ตะวันส่ องหน้าฉางฟงที่นอนอยูห่ น้าเต็นท์ตวั เอง มีเจ้าฟิ งเกอร์นอนตีพงุ อยูบ่ นก้อน
หิ นใกล้ๆกัน
"เช้าแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า ฟิ งเกอร์ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำกัน"
ฟิ งเกอร์ลุกขึ้นมามองฉางฟง แล้วหาวหวอดๆ
"อาบน้ำหรื อ ไม่ล่ะ แต่วานช่วยตักน้ำมาให้ฉนั สักแก้วดีกว่า" ฟิ งเกอร์ตอบ
"ตามใจ ฉันไปละ" พูดจบ ฉางฟงก็เดินไปยังริ มบึง โดดลงไปว่างน้ำอย่างสนุกสนาน ส่ วนเจ้าฟิ ง
เกอร์กล็ ม้ ตัวลงนอนหลับต่อไป
เมื่องฉางฟงอาบน้ำเสร็ จ ก็เดินไปนัง่ ข้างๆฟิ งเกอร์ มันยังคงนอนแช่น้ำอยูใ่ นถ้วย โดยเอาผ้า
ขนหนูผนื เล็กวางไว้บนหัวอย่างมีความสุ ข
ฉางฟงลุกขึ้นเดินไปยังเต็นท์ของภูตสาวทั้งสอง เพราะสงสัยว่าทำไมพวกเธอไม่ยอมตื่น ทั้งๆ
ที่นอนก่อนพวกเขา
"อินดี้ ซินเวีย ตื่นได้แล้ว นอนกินบ้านกินเมืองอยูไ่ ด้" ฉางฟงพูดพร้อมกับเคาะเต็นท์ไปด้วย
"อืม...รู ้แล้วน่า" ซินเวียพูดอย่างหัวเสี ย เปิ ดประตูเต็นท์มุดออกมา
ฉางฟงเห็นหน้าซินเวีย ก็ถึงกับหัวเราะออกมา
"ซินเวีย เธอไปทำอะไรกับขอบตามา ทำไมมันคล้ำอย่างนี้ ฮ่าๆ"
ภูตสาวซินเวียเอามือปิ ดหน้า รี บลุกขึ้นวิง่ ออกไปดูหน้าตัวเองที่ริมบึง
"กรี๊ ดๆ"
เสี ยงกรี๊ ดของซินเวียดังสนัน่ หวัน่ ไหว จนฝูงนกที่เกาะอยูบ่ นต้นไม้แถวนั้นเกือบ 100 ตัว แตกรัง
ทันที
อินดี้ถือดาบพุง่ ตัวออกมาจากเต็นท์
ฉางฟงมองหน้าอินดี้ อมยิม้ ก่อนหัวเราะเสี ยงดัง เช่นเดียวกับฟิ งเกอร์ มันหัวเราะจนถ้วยน้ำที่มนั
นอนอยู่ คว่ำลง
"หัวเราะบ้าอะไรฉางฟง" อินดี้พดู จ้องมองฉางฟงตาเขม็ง
"ฉันว่า เธอไปส่ องมองหน้าตัวเองที่ริมบึงดีกว่านะ" ฉางฟงพูด
อินดี้รีบวิ่งไปยังริ มบึง มองเงาตัวเองในน้ำ เมื่อเห็นสภาพของตัวเองแล้ว เธอก็รีบวักน้ำล้างหน้า
ทันที
ฉางฟงปล่อยให้สองภูตสาวแต่งตัวกว่าชัว่ โมง จึงเรี ยกสองภูตสาวออกมานัง่ ด้วยกัน อินดี้และซิ
นเวียนัง่ มองแก้วกาแฟที่ฉางฟงชงให้ ทั้งสองภูตสาวไม่เคยดื่มกาแฟมาก่อน จึงไม่กล้าดื่ม ผิดกับ
เจ้าฟิ งเกอร์ให้อะไรกิน มันก็กินเรี ยบถึงแม้จะกินได้นอ้ ยก็ตาม
"ดื่มสิ อินดี้ ซินเวีย มันไม่ใช่ยาพิษหรอกน่า" สองสาวตัดสิ นใจอยูน่ าน กว่าจะยกกาแฟขึ้นจิบ
"มันเรี ยกว่ากาแฟหรื อ ฉางฟง" ซินเวียถามอย่างสงสัย
"อืม...อร่ อยไหมล่ะ"
สองสาวพยักหน้า แล้วดื่มกาแฟต่อพร้อมซุบซิบกัน
หลังจากฉางฟงกินอาหารเสร็ จ เขาก็รีบเก็บเต็นท์ท้ งั สองหลัง ส่ วนเจ้าฟิ งเกอร์กร็ ี บกระโดดขึ้น
ไปบนหัวฉางฟงอย่างรู ้งาน ฉางฟงเดินไปหาสองสาวที่นงั่ คุยกันบนแท่นหิ น
"เราต้องเดินทางกันแล้วนะอินดี้"
ซินเวียมองฉางฟงเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง
"อินดี้ ฟิ งเกอร์ ไปรอฉันที่ประตูทางออกก่อน ฉันมีจะไรจะคุยกับซินเวียนิดหน่อย"
ฟิ งเกอร์พยักหน้า กระโดดขึ้นไปยืนบนบ่าของอินดี้ ที่ก ำลังเดินไปยังประตูทางออกด่านที่สาม
"แล้วเจอกันนะซินเวีย ไม่ตอ้ งห่วงเรื่ องระดับ อีกไม่นานเราจะได้เจอกันแน่นอน" อินดี้พดู จบก็
โบกมือให้ซินเวีย ก่อนวิ่งหายเข้าประตูไป
"ซินเวีย มีอะไรจะพูดกับฉันหรื อเปล่า"
หญิงสาวมองฉางฟง ก่อนจะพูดเบาๆว่า
"นายอย่าลืมสัญญาของเรานะ ฉันที่อยูท่ ี่นี่คนเดียวมานาน ฉันเหงามากเลย ฉันอยากมีเพื่อน และ
ฉันก็ได้สมปรารถนา ภูตที่นายมีคือเพื่อนรักของฉันเอง เราเคยอยูห่ อ้ งเดียวกันมาก่อน ฉันขอฝาก
ความหวังไว้กบั นายนะ"
ฉางฟงยิม้ ยกมือขึ้นโชว์
"เธอไม่ตอ้ งห่วง มีแหวนสัญญาใจอยู่ ฉันไม่กล้าผิดสัญญาหรอก เดี๋ยวตายศพไม่สวย"
"นายไม่ตอ้ งมาประชดฉัน"
ฉางฟงยิม้ ๆ ยืน่ หน้าเข้าไปใกล้ซินเวีย ก่อนพูดว่า
"นี่ซินเวีย ถ้าตอนที่ฉนั ทำสัญญาใจกับเธฮ ฉันคิดเป็ นอย่างอื่นล่ะ เธอจะทำไง" ฉางฟงจ้องหน้า
ภูตสาวใกล้ๆ
ซินเวียหน้าบึ้ง ดันอกเขาออกห่างจากเธอ หน้าเริ่ มแดงทีละน้อย
"ไอ้บา้ !" ซินเวียด่า กำหมัดทุบแขนฉางฟงไปหนึ่งที
ฉางฟงร้องโอดโอย ก่อนพูดว่า
"เอาล่ะ เธอร่ าเริ งขึ้นแล้ว ฉันไปก่อนนะ แล้วค่อยเจอกันซินเวีย" ฉางฟงขยี้หวั ซินเวียจนยุง่ แล้ว
จึงเดินจากไป
ซินเวียมองตามฉางฟงไปจนเกือบพ้นประตู เธอจึงตะโกนเสี ยงดังว่า
"ไอ้บา้ ฉางฟง นายต้องทำให้ได้นะ"
"อือ!" ฉางฟงรับปาก โบกมือให้ซินเวีย ก่อนเดินลับประตูไป
ฉางฟงมุ่งหน้าออกจากบึงมรณะโดยใช้เส้นทางเดิมตลอดทาง อินดี้ วิ่งไล่หาสัตว์อสูรและฆ่ามัน
อย่างเอาเป็ นเอาตาย ฉางฟงได้แต่เดินเฉยๆเช่นเดียวกับเจ้าฟิ งเกอร์ที่นอนอาบแดดบนหัวเขา
"ปล่อยยายอินดี้วงิ่ ฆ่ามัว่ แบบนี้ จะดีหรื อฉางฟง" ฟิ งเกอร์ถาม
"ไม่รู้สิ นายจะห้ามอินดี้ ฉันก็ไม่วา่ นะ ถ้านายมีปัญญาพอ" ฉางฟงตอบกลับ
"งั้นฉันขอถอนตัว เพราะฉันไม่อยากตายเร็ ว" ฟิ งเกอร์พดู จบ ทั้งสองก็หวั เราะดังลัน่
"กรี๊ ดๆ" เสี ยกรี ดร้องดังมาจากด้านหน้า ทำให้ท้ งั สองตกใจสะดุง้ โหยง
"เสี ยงอินดี้ แย่แล้ว รี บไปกันเถอะฟิ งเกอร์ "
ฉางฟงรี บฟุ่ งไปยังตำแหน่งเสี ยงของอินดี้ เขาเห็นสัตว์อสูรหมีด ำระดับ 40 กำลังพุง่ เข้าโจมตีอิน
ดี้ที่นอนสลบอยูบ่ นพื้น ฉางฟงรี บชักดาบพุง่ เข้าขวางกรงเล็บสัตว์อสูรหมีด ำไว้ ทำให้ตวั เขา
กระเด็นออกมาจากจุดปะทะ 5 เมตร พลังป้ องกันของฉางฟงลดฮวบทันที 400 จุด
อินดี้ฟุบอยูไ่ ม่ไกลจากเขานัก ฉางฟงตัดสิ นใจปะทะกับหมีด ำอีกหลายครั้ง จนสามารถสร้าง
บาดแผลให้อสูรหมีด ำบริ เวณขาได้หลายแห่ง แต่ฉางฟงก็ตอ้ งแลกมาด้วยค่าพลังป้ องกันที่ลดลง
อีก 300 จุด
"หาทางหนีก่อนดีกว่า เราคงสู้มนั ยาก พื้นที่กไ็ ม่อ ำนวย" ฉางฟงคิดในใจ
ฉางฟงยังคงเคลื่อนไหวหลบหลีกซ้ายและขวา เพื่อหาโอกาสโจมตีสตั ว์อสูรหมีด ำที่บุกเข้ามาอีก
ครั้ง ฉางฟงรี บโยนระเบิดควันใส่ สตั ว์อสูรหมีด ำพร้อมกับเคลื่อนตัวหลบฉากออกไปด้านข้าง
ควันเริ่ มแผ่กระจายไปทัว่ บริ เวณ ฉางฟงโยนระเบิดควันซ้ำเข้าไปอีกสองลูกเพื่อความมัน่ ใจว่าเจ้า
สัตว์อสูรหมีด ำจะมองไม่เห็นเขาแน่นอน เมื่อสบโอกาสฉางฟงก็รีบพุง่ ตัวเข้าประชิดอินดี้ทนั ที
โชคดีที่อินดี้นอนฟุบอยูบ่ นพื้นไม่ไกลจากเขามากนัก ฉางฟงรี บอุม้ อินดี้ ข้ ึน วิ่งหนีไปอย่าง
รวดเร็ ว
เมื่อสัตว์อสูรหมีด ำวิ่งทะลุควันออกมาได้ ก็พาฝูงที่มาสมทบใหม่ วิ่งตะลุยไล่ล่าฉางฟงต่อ
"ยายบ้าอินดี้ คิดอะไรอยู่ ดันไปสู้กบั สัตว์อสูรหมีด ำคนเดียว อยากตายหรื อไง"
ฉางฟงบ่นอุบ ขณะวิง่ ซิกแซกไปตามพุม่ ไม้ เพื่อไม่ให้สตั ว์อสูรหมีด ำตามทัน ฉางฟงต้องเสี ย
เวลาอยูน่ านจึงสามารถสลัดกลุ่มสัตว์หมีด ำที่ไล่ติดตามมาจนพ้น
ฉางฟงก้มหน้าลงมองอินดี้กพ็ บว่าเธอฟื้ นขึ้นมาแล้ว ร่ างของอินดี้เต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล
ตามตัว เธอหอบหายใจถี่ หน้าซีดเผือด ฉางฟงจึงรี บวางเธอบนพื้นหญ้า เอายาเพิ่มพลังและน้ำยา
เลือดให้เธอดื่ม ไม่ถึง 5 นาที ร่ างกายของอินดี้จึงค่อยๆกลับคืนสู่ สภาพเดิม
ฉางฟงถอนหายใจอย่างโล่งอก
"เป็ นไงยายคนเก่ง จะสู้ท้ งั ที เลือกเอาตัวที่ตวั เองสู้ได้หน่อยสิ ไม่ใช่สู้แบบนี้ นี่เห็นไหมเกือบตาย
ฟรี แล้ว" ฉางฟงพูด เพราะไม่ตอ้ งการให้อินดี้เสี่ ยงแบบนี้ อีก
"ไม่ตอ้ งบ่นฉันรู ้แล้ว ฉางฟง" อินดี้พดู เหมือนกับจะรับปากฉางฟง แต่ผลสุ ดท้ายก็เหมือนกับพูด
หูซา้ ยทะลุหูขวา พอเห็นสัตว์อสูรตัวที่ถูกใจ อินดี้ เป็ นลุยแหลกไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม
เดือดร้อนให้ฉางฟงต้องคอยห้ามและวิ่งไปลากหนีตลอด
"อินดี้! ฉันขอร้อง เธออยูเ่ ฉยๆสัก 10 นาทีได้ไหม"
พูดยังไม่ทนั ขาดคำ หญิงสาวก็หายไปอีกแล้ว
"เป็ นไงฉางฟง ถึงกับมึนเลยไหม" ฟิ งเกอร์ซ่ ึงนัง่ อยูบ่ นหัวฉางฟงพูดขึ้น
"ยายอินดี้โคตรเอาแต่ใจเลย ฟิ งเกอร์ "
"ฉันว่าปล่อยให้ยายนัน่ ทำตามใจตัวเองไปเถอะ อย่างน้อยในหนึ่งสัปดาห์ นายก็ยงั มีเวลาได้พกั
ผ่อนสองวันนะ" ฟิ งเกอร์พดู
"นายหมายถึงซีเรี ย ใช่ไหม"
"อืม"
"กรี๊ ดๆ" เสี ยงของอินดี้ดงั ขึ้นอีกครั้ง ฉางฟงทำหน้าเบื่อโลกทันที
"เอาอีกแล้ว" ฉางฟงรี บวิง่ ตามเสี ยงไปอย่างรวดเร็ ว มีเจ้าฟิ งเกอร์นงั่ หัวเราะอยูบ่ นหัวของฉางฟง
"เฮ้ย...ทำไมฉันต้องมาคอยอุม้ ภูตของตัวเองด้วยนะ" ฉางฟงบ่นไป อุม้ ร่ างอินดี้ที่สลบอยูเ่ ดิน
อย่างเซ็งๆ
"ทนเอาหน่อยฉางฟง รอบนี้ อินดี้น่าจะช็อกนาน ยายอินดี้เกลียดและกลัวหนูมากที่สุด" ฟิ งเกอร์
ยืนมองเพื่อนสาวอย่างเป็ นห่วง
"ดูนายห่วงเธอเหมือนกันนะฟิ งเกอร์ " ฉางฟงถาม
ฟิ งเกอร์กระโดดลงมายืนบนร่ างอินดี้ ยิม้ ๆสักพักจึงกล่าวว่า
"นายลองติดอยูใ่ นโลกๆหนึ่ง ที่มีเพื่อนเพียง 4 คนสิ ฉันมัน่ ใจว่านายก็ตอ้ งเป็ นแบบฉันนี่แหละ"
ฟิ งเกอร์ตอบ
ฉางฟงพยักหน้ายิม้ ๆ

หลังจากอินดี้ฟ้ื นคืนสติข้ ึนมา เธอพบว่าตัวเธอนอนพิงโขดหิ นอยู่ เมื่อมองซ้ายมองขวา ก็เห็น

ฉางฟงกำลังย่างปลาสดอยู่ เธอสำรวจตัวเองแล้วถอนหายใจ
ฉางฟงเห็นอินดี้ฟ้ื นขึ้นมา จึงถามว่า
"อินดี้ เธอกินอะไรเป็ นอาหาร"
"ข้าว! อาหารทุกชนิด ถ้าไม่มีกเ็ ป็ นแท่งศิลาแบบต่างๆ" หญิงสาวตอบ
"เธอลองกินปลาดูสิ เผือ่ ว่าจะถูกปากกว่าหิ นสี พวกนั้น"
อินดี้เดินมารับปลาจากฉางฟงไปนัง่ กินอย่างช้าๆ เพราะไม่ชิน ผิดกับเจ้าฟิ งเกอร์ที่กินอย่าง
มูมมาม
"ที่นี่ที่ไหน" อินดี้ถาม
"เส้นทางมุ่งสู่หุบเขาสายหมอกฝั่งตะวันตกน่ะ"
"นายกำลังจะไปไหนหรื อ" อินดี้ถามต่อ
"ไปหาเพื่อนน่ะ ฉันนัดเพื่อนไว้ อีกไม่นานเธอจะรู ้จกั พวกเขา" ฉางฟงพูดยิม้ ๆ
"ทำไมมีคนมาแถวนี้ เยอะจัง แถมส่ วนใหญ่มาเป็ นคู่ดว้ ย ฉันว่าพวกที่มาต้องเป็ นคู่รักกันหมดทุก
คู่แน่นอน" อินดี้พดู พร้อมกับมองไปรอบๆบริ เวณอย่างสนใจ
"ที่เธอพูดมา มันก็มีความเป็ นไปได้นะอินดี้ แต่กไ็ ม่แน่เสมอไปหรอก" ฟิ งเกอร์ตอบแทนฉางฟง
ภูตสาวมองฟิ งเกอร์ เชิดปากสูงกล่าวว่า
"ฟิ งเกอร์ นายเอาอะไรมายืนยันว่าพวกเขาทุกคนที่มาที่นี่ ไม่ใช่ครู่ ักกัน" อินดี้ยอ้ นถาม
ฟิ งเกอร์ยมิ้ เจ้าเล่ห์ กล่าวว่า
"ฮ่าๆๆ ต้องการสิ่ งยืนยันเรื่ องนี้ หรื อ ง่ายมากอินดี้ สิ่ งที่ยนื ยันได้เป็ นอย่างดีกค็ ือ ตัวของเธอเอง"
ฟิ งเกอร์ตอบ
"หมายความว่าไง ทำไมต้องเอาฉันไปเกี่ยวข้องด้วย" อินดี้ถามขึ้น
ส่ วนฉางฟงที่รู้ค ำตอบของคำถามอย่างกระจ่าง ได้แต่อมยิม้
"ฉางฟง นายอมยิม้ ทำไม บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ นะ" อินดี้เริ่ มไม่สบอารมณ์ จึงขึ้นเสี ยงใส่ ฉางฟง
"อินดี้ ตอนนี้พวกเราอยูท่ ี่ไหน แล้วคนอื่นมองว่าเรามากันกี่คน ถ้าเธอตอบไม่ได้ เธอก็อย่ารู ้เลย"
ฟิ งเกอร์พดู ยิม้ ๆ
อินดี้คิดตามคำพูดของฟิ งเกอร์ สักพักก็ร้องอุทานเสี ยงดัง
"เอ๊ะ! ...หา" อินดี้อุทานได้แค่น้ นั หน้าเธอก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็ นสี แดง จนเธอต้องรี บหันหน้าหนี
ฉางฟงกับฟิ งเกอร์หวั เราะเสี ยงดัง
"ตกลงเชื่อคำตอบของฟิ งเกอร์หรื อยัง" ฉางฟงแหย่
"ไม่ตอ้ งมาพูดเลย พวกนายแกล้งฉัน" อินดี้พดู จบก็ลุกขึ้นหนีไปด้วยความอาย
"เฮ้! อินดี้ อย่าวิ่งหนีไปไกลนะ เดี๋ยวหลงทาง" ฉางฟงตะโกนบอกด้วยความเป็ นห่วง
"รู ้แล้วน่า อย่าตามฉันมานะ ฉันอยากอยูค่ นเดียวสักพัก" อินดี้ตะโกนตอบโดยไม่ยอมหันกลับมา
มองหน้าฉางฟงกับฟิ งเกอร์
สองเกลอหัวเราะกันลัน่ ทุ่งที่เอาคืนอินดี้ได้

ป่ าเซียงเมืองฝึ กหัก สี่ สาวยังคงพักอาศัยอยูใ่ นป่ า พวกเธอสามารถหาตำแหน่งที่เถาวัลย์หอมเกิด

ได้ต้ งั แต่เมื่อวาน
"โอ๊ย ฉันเบื่อที่นี่จงั เมื่อไหร่ ไอ้ลามกฉางฟงถึงจะมาเนี่ย" หยกหอมบ่นอุบ
"ใช่! ผ่านไปสองวันแล้ว ฉันชักจะหงุดหงิดที่ไม่ได้ท ำอะไรบ้างเลยแล้วนะ" ฟางฟางพูดขึ้น
"เราลงทุนวางกับดักไว้เต็มพื้นที่ที่มีเถาวัลย์หอม ยังไงก็ตอ้ งรอต่อไป อีกอย่างถ้าเราไม่เฝ้ า เกิดมีผู้
เล่นที่ไม่ใช่ฉางฟงมาเอาเถาวัลย์พวกนั้นไปก็ซวยน่ะสิ ฟางฟาง" ซวงซวงซึ่งนัง่ ห้อยขาอยูบ่ น
ต้นไม้กล่าวขึ้น
"แต่ฉนั ว่า แถวนี้คงไม่มีคนมาหรอก เราเฝ้ ามาตั้งแต่เมื่อวานไม่เห็นมีผเู้ ล่นเข้ามาสักคน ฉันว่าเอา
เวลาที่เสี ยเปล่าไป สำรวจในเมืองดีกว่า พวกเราอาจจะเจอเจ้าตัวแสบที่นนั่ " ฟางฟางเสนอความ
คิด เพราะเธอเบื่อป่ ามาก
"โอ๊ย... เรื่ องเข้าเมืองฉันขอตัว ฉันยังไม่อยากโดนทึ้ง" หยกหอมรี บปฏิเสธ
ฉิ งอี้ยมิ้ หยิบของในกระเป๋ าขึ้นมา แล้วชูสิ่งของบางอย่างให้หยกหอมดู
"ฉันซื้อหมวก เสื้ อคลุม และแว่นตามาให้หมดแล้ว ฉันรับรองไม่มีใครจับได้"
"โห ครบสูตรแบบฉบับดาราดัง" ฟางฟางพูดแล้วหัวเราะ
หยกหอมหน้าบึ้งกล่าวว่า
"เพราะไอ้บา้ ฉางฟงคนเดียว ทำให้ฉนั ตกอยูใ่ นสภาพนี้ คอยดูเถอะ จับได้เมื่อไหร่ แม่จะเชือดให้
ขาดสองท่อนเลย" หยกหอมทุบหมัดลงบนต้นไม้หนักๆหลายครั้ง
ซวงซวงเห็นเพื่อนเครี ยด จึงกระโดดลงมาจากต้นไม้กล่าวว่า
"ไปเที่ยวในเมืองสัก 2 ชัว่ โมงก็ดีเหมือนกันนะทุกคน เจ้าฉางฟงคงไม่มาตอนนี้ หรอก อีกอย่าง
ถึงมันจะมาก็เสร็ จกับดับเราอยูด่ ี ฉันรับรองหมอนัน่ ติดกับดักเราเมื่อไหร่ ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต"
ซวงซวงพยายามพูดหว่านล้อมจนหยกหอมที่ไม่อยากไปด้วยทนเสี ยงรบเร้าของเพื่อนๆไม่ไหว
ผลสุ ดท้ายก็ตอ้ งตามเพื่อนๆเข้าเมือง

สมาคมนักฝึ กสั ตว์ ประจำเมืองฝึ กหัด

"ยินดีตอ้ นรับปิ งปิ ง ระดับพื้นฐานประจำตัวผูฝ้ ึ กอาชีพเลื่อนเป็ นระดับ 47 แล้วสิ นะ"
"ค่ะพี่ ฉันตระเวนจับสัตว์อสูรมาฝึ กเป็ นสัตว์เลี้ ยงหลายตัว ทำให้ระดับฉันช้ามาก วันนี้ ฉนั พา
พวกมันมาด้วยนะ อยูด่ า้ นนอก" ปิ งปิ งพูดยิม้ ๆ
"ฉันได้เธอมาช่วยงาน คงดีกว่าเหมาเจี๋ยเพื่อนฉันหลายเท่า ไม่รู้หมอนัน่ ทำยังไงมาได้ไม่ถึงเดือน
ขาดทุนเป็ นแสนหยวนเปี ยว" ซางอิงเริ่ มเล่าเรื่ องทั้งหมดให้ปิงปิ งฟัง
"คิดไม่ถึงเลย พี่เหมาเจี๋ยจะซวยสุ ดๆขนาดนี้ หวังว่าที่ฉนั มาคงจะทำให้พี่มีโชคบ้าง"
"สมพรปากน้องรัก จะไปเที่ยวไหนหรื อเปล่า ปิ งปิ ง"
ปิ งปิ งนิ่งคิดสักพัก จึงกล่าวว่า
"ไปค่ะ! ปิ งปิ งจะรื้ อฟื้ นความทรงจำสมัยเริ่ มต้นเป็ นนักฝึ กสัตว์หน่อยน่ะค่ะ ปิ งปิ งไปก่อนนะคะ
พี่ซางอิง กำลังร้อนวิชา"
"อืม...อย่าลืมกลับมากินอาหารเย็นกับพี่นะปิ งปิ ง"
"ค่ะพี่สาว" ปิ งปิ งรับคำด้วยใบหน้ายิม้ แย้ม สักพักเธอก็หายไป

ระหว่างเส้นทางไปยังหุบเขาสายหมอกฝั่งตะวันตก
ฉางฟงเดินเล่นอยูห่ ่างจากอินดี้ประมาณ 6 เมตร ภูตสาวสัง่ ห้ามฉางฟงเดินติด หรื อเข้าใกล้เธอ
เกินกว่านี้เด็ดขาด
"ฉางฟง ฉันว่ายายอินดี้เป็ นเอามากเลยนะ" ฟิ งเกอร์เอ่ยขึ้น
"หญิงสาวแตกเนื้ ออาย หนังยังไม่ดา้ นก็อย่างนี้แหละ กว่าจะหายอายก็คงอีกหลายชัว่ โมง" ฉาง
ฟงพูดไปหัวเราะไป ทันใดนั้นเสี ยงในหัวของฉางฟงก็ดงั ขึ้น
"สัตว์อสูรลิงป่ าตาขาว ระดับ 10 เตรี ยมจู่โจม"
ฉางฟงหันไปมองด้านข้างตามความรู ้สึก เขาพบว่าฝูงลิงกำลังจ้องมองเขาอย่างเอาเรื่ อง ฉางฟงก
ลับใจเย็น เดินไปเรื่ อยๆโดยไม่สนใจพวกมันอีก
"ทำไมนายไม่ไปฆ่ามันล่ะ ระดับมันก็ไม่สูง แค่ลิงตาขาว" ฟิ งเกอร์พดู
"นายรู ้จกั มันด้วยหรื อ" ฉางฟงถามฟิ งเกอร์อย่างสงสัย
"ฉันศึกษาจากห้องสมุดในโลกจำลองน่ะสิ ข้อมูลสัตว์อสูรอย่างน้อย 50 เปอร์เซ็นต์ รวมกับจุด
อ่อนของพวกมันบางประเภทอยูใ่ นหัวฉันหมด"
คำตอบของฟิ งเกอร์ท ำให้ฉางฟงตะลึงค้าง
"นายมีความรู ้เรื่ องสัตว์อสูรกว้างมาก แต่ท ำไมนายถึงยุให้ฉนั จัดการกับไอ้ลิงป่ าตาขาวนัน่ ล่ะ
ทั้งๆที่นายรู ้อยูว่ า่ มันอันตราย" ฉางฟงคิดอะไรบางอย่างได้ จึงเอ่ยปากถาม
"ฉันทดลองภูมินายว่าเจ๋ งไหม แต่นายสิ รู ้ได้ไงว่ามันอันตราย" ฟิ งเกอร์ยอ้ นถามกลับ
ฉางฟงหัวเราะ กล่าวว่า
"ฉันมีประสบการณ์ตรงน่ะสิ สัตว์อสูรระดับต่ำๆนี่แหละตัวดี เวลาใครไปทำร้ายกลุ่มของมัน
พวกมันจะรุ มฆ่าผูเ้ ล่นคนนั้นทันที" พูดยังไม่ทนั จบคำ ฉางฟงก็ตอ้ งตะลึงค้าง เมื่อได้ยนิ เสี ยงใน
หัวดังขึ้นว่า
"ผูเ้ ล่นฉางฟงได้สงั หารสัตว์อสูรลิงป่ าตาขาวระดับ 10 ตาย ได้รับเงิน 30 หยวนเปี ยว"
"อ๊ากๆ... อินดี้ก่อเรื่ องอีกแล้ว"
ฉางฟงวิง่ เข้าไปประชิดตัวอินดี้ เขาไม่รอช้า รวบเอวภูตสาวขึ้นแบกบ่า ตวัดเท้าเตะลิงป่ าตาขาว 2
ตัวที่พงุ่ เข้ามากระเด็น แล้วหมุนตัวเหวี่ยงมันออกไปกระแทกสัตว์อสูรลิงป่ าตาขาวอีกตัวที่พุ ง่ เข้า
มาหมายกัดเขา
"อ๊ากๆ" ฉางฟงร้องลัน่ เมื่อโดนลิงป่ าตาขาวตัวหนึ่งพุง่ เข้ามาจู่โจมทางด้านด้านข้าง กัดเขาเต็ม
เขี้ยว เลือดพุง่ กระฉูดออกมาจากแขนเขาทันที
อินดี้ซ่ ึงฉางฟงแบกอยู่ เงื้อแขนตวัดมีดสั้นของเธอแทงลงบนตัวมันสุ ดแรง
ฉึ ก!...
"กี๊ซ!"
ลิงป่ าตาขาวตัวนั้นร้องลัน่ มันปัดต้นแขนอินดี้ออก กระโดดถอยหนีออกไปตั้งหลักอย่างรวดเร็ ว
ฉางฟงเห็นโอกาสก็เผ่นแน่บทันทีโดยไม่ตอ้ งให้ใครบอก
"นายบ้าหรื อ เรากำลังได้เปรี ยบ ฉันจะไปสู้กบั มัน" อินดี้ตะโกนลัน่ แต่ฉางฟงไม่สนใจ ตั้งหน้า
ตั้งตาเผ่นอย่างเดียว อินดี้มองกลับหลัง สักพักจึงเริ่ มจะเข้าใจว่าทำไมฉางฟงถึงวิง่
ฝูงลิงเริ่ มรวมตัวกันวิ่งไล่ จาก 1 เป็ น 10 จาก 10 เป็ น 100 กลุ่มผูเ้ ล่นตามทางเห็นฉางฟงวิง่ หนีมา
พร้อมกับฝูงลิงป่ าตาขาวก็วิง่ แตกหนีกนั ไปคนละทาง ฉางฟงหันกลับไปมองด้านหลัง เห็นฝูงลิง
แยกกำลังกันโจมตีผเู้ ล่นหลายสิ บคู่อย่างบ้าเลือด ผูเ้ ล่นหลายคนวิ่งหนีไปพร้อมกัน และหลายคู่
แยกกันตั้งแต่เห็นฝูงลิง ฉางฟงมองซ้ายมองขวาหาทางรอดเพราะด้านหลังยังมีลิงอีกหลายสิ บตัว
วิ่งตามไล่ล่ามา
"น้ำ! ต้องไปที่บึง" ฉางฟงพูดเบาๆ วิง่ หน้าตั้งตรงดิ่งไปยังบึงน้ำที่อยูไ่ ม่ไกล
"ฟิ งเกอร์ ฉันจะโดดลงบึงน้ำด้านหน้า นายขึ้นไปคอยบนต้นไม้ก่อนนะ"
"โอเค...ไม่มีปัญหา" พูดจบ ฟิ งเกอร์กห็ าจังหวะดีๆกระโดดออกไป ส่ วนอินดี้ไม่พดู เอาแต่เงียบ
คงรู ้ตวั ว่าทำผิดจึงไม่กล้าร้องโวยวาย
ฉางฟงวิ่งมาถึงริ มบึง ร่ างของเขากับอินดี้กล็ อยละลิ่วลงสู่ผวิ น้ำทันที
ตูม! น้ำในบึงแตกกระจาย ฉางฟงโผล่ศรี ษะขึ้นมาพร้อมกับอินดี้ ฝูงลิงต่างร้องเสี ยงดังกระโดด
โลดเต้นไปมาอยูบ่ นฝั่งด้วยความโกรธ เมื่อพวกมันเห็นว่าทำอะไรฉางฟงไม่ได้ จึงพากันย้อน
กลับไปเล่นงานผูเ้ ล่นที่ยงั รอดชีวิตอยู่ ช่วงเวลาสั้นๆเพียงแค่ 15 นาที บริ เวณนั้นก็ปราศจากฝูงลิง
ตาขาว รวมถึงคู่รักที่มาเที่ยวที่นี่หลายสิ บคู่ ฉางฟงถอนหายใจโล่งออกที่หนีรอดมาได้
แต่ฉางฟงจะคิดหรื อไม่วา่ การพาฝูงลิงป่ าตาขาววิ่งฝ่ ากลุ่มผูเ้ ล่นที่มาเที่ยวกับแฟน อาจจะทำให้
คู่รักหลายคู่ตอ้ งเลิกรากัน เพราะเขา!

ตอนที่ 22 แผนเหนือชั้นสร้ างจากความผิดพลาด

    ฉางฟงลากสังขารอันเหนื่อยอ่อนขึ้นมานอนบนฝั่ง

“ เห็นไหม เพราะอินดี้  เธอคนเดียวเกือบตายกันแล้วไหมละ “  ฉางฟงพูด อินดี้ท ำตาโต พูดสวน

ว่า

“ โทษฉันได้ไง ใครจะไปรู ้วา่ มันจะเล่นรุ มแบบนี้ นายเป็ นคนบอกว่าให้เลือกฆ่าตัวที่ระดับไม่สูง

นัก ฉันก็ท ำตามแล้วไง  “  ฉางฟงกระพริ บตาปริ บๆ  นี้เป็ นความผิดของเขาหรื อเนี่ยที่ไม่บอกเธอ
ก่อน 
 

“ ฟิ งเกอร์ไปไหนแล้วละเนี่ยไม่ใช่ถูกฝูงลิงกินไปแล้วนะ “ อินดี้พดู ขึ้น 

“ ยังฉันยังอยูส่ ุ ขสบายดี และยังอยูอ่ ีกนาน อยากปากเสี ยไปอินดี้ “ ฟิ งเกอร์กระโดดขึ้นมาเกาะ
ไหล่ อินดี้                 

ทั้งสามใช้เวลาพักไม่นานก็เริ่ มเดินทางต่อ  และก็เหมือนเดิม  อินดี้กย็ งั คงหาสัตว์อสูรฆ่าเล่น

ตลอดทาง  ตอนแรกฉางฟงก็บ่น แต่บ่นไปก็เท่านั้น  คุณเธอแทบไม่ฟังเลย
เห็นสัตว์อะไร โผ่มาไม่ได้ฆ่าหมด  ที่พฒั นาอย่างเดียวคือหนี เช่นถ้าเจอสัตว์อสูรที่มีระดับสูง
กว่าตัวเองก็จะวิ่งมาหาเขา โดยบอกว่า สองคนดีกว่าคนเดียวผลสุ ดท้ายเขาก็ตอ้ งเข้าไปต่อสู้ดว้ ย
เดินทางมาหลายชัว่ โมง ระดับของฉางฟงเพิม่ ขึ้นเป็ น 21 มันทำให้ อินดี้ยมิ้ แกล้มปริ ดูเธอจะดีใจ
มาก  ผิดกับฉางฟงที่เห็นอนาคตที่ตวั วุน่ มารวมกันรางๆว่ามันจะสร้างความเดือดร้อนให้เขา
ขนาดไหนเนี่ย 
ถ้าจะให้ค่อยอุม้ สองสาววิง่ หนีมีหวังเขานี่แหละจะตายก่อน 

ป่ าเซียง

“ คิดถึงจังเลยไม่ได้กลับมาหลายเดือน วันนี้ จะสนุกให้สุดๆเลย  “  ปิ งปิ งยืนอยูห่ น้าป่ าพร้อม

สัตว์เลี้ยงของเธออีก 5 ตัว

“ พวกเจ้าเข้าป่ าไปให้ลึกที่สุดไล่ตอ้ นสัตว์ป่าที่มีระดับสูงๆออกมา เราจะรอที่นี่ “ ปิ งปิ งสัง่ สัตว์

เลี้ยงของเธอ พวกมันคำรามก่อนวิง่ แตกกระจายเข้าป่ าไป                  

เธอเดินไปนัง่ ยังก้อนหิ นขนาดใหญ่รำลึกถึงความหลังช่วงที่เธอเริ่ มจับสัตว์อสูรมาเลี้ยงใหม่ๆ

อย่างมีความสุ ขบวกกับบรรยากาศดีท ำให้เธอเผลอหลับไป  

เมืองเริ่ มต้น

“ เดินกันจนเหนื่อยแล้วไม่เห็นหัวเจ้าฉางฟงเลย นี่กว็ นั ที่ 7 เวลาในเกมส์ หลังจากพวกเราเข้ามา

ออนไลน์ ล่าสุ ด แล้วนะ พวกเรามีเวลาแค่อีกสามวันก็ตอ้ ง ออฟไลน์กนั แล้วนะ
“ ฟางฟางพูด

“ ตกลงงานต้อนรับอาจารย์ใหม่ของคณะเราวันพรุ่ งนี้จะไปกันกี่โมงดี  “  ฉิงอี้ถาม

“ สี่ โมงเช้าแล้วกันเจอกันที่หา้ งเดอะมอลล์นะ “  ซวงซวงพูด  ทุกพยักหน้า

“อย่างพึ่งพูดถึงอย่างอื่นเลย ตอนนี้ จะตามหาหมอนัน่ ได้ยงั ไง ฉันละเซงมากเลย ถ้าฉันไม่ได้เอา
คืนมันฉันคงไม่มีความสุ ข และอารมณ์คา้ งแน่ๆๆ “ หยกหอมพูด

“ ฉันว่าคงไม่มีทางเลือกอื่นเหรอนอกจากกลับไปป่ าเซียงนั้นแหละ “ ฟางฟางพูดขึ้น  เมื่อทุกคน

เดินหาในเมืองไม่เจอฉางฟงทั้งหมดจึงตัดสิ นใจไปรอที่ป่าเซียงเหมือนเดิม 

ป่ าเซียง

“ บึม……บึม……โครม……อ๊ากกก……โฮกๆๆๆๆ “  เสี ยงระเบิดดังสนัน่ ติดๆกันหลายที

ทำให้ ปิ งปิ ง สะดุง้ ตื่นตกใจ เธอมองไปบนท้องฟ้ าเหนือป่ าเต็มไปด้วยควันสี ขาว เสี ยงร้องของ
สัตว์อสูรดังระงม 

“ สัตว์เลี้ยงของฉัน “  ปิ งปิ ง พูดได้แค่น้ นั ก็รีบวิง่ เข้าป่ าไปอย่างรวดเร็ ว  

ห่างออกไป 2 กิโล

“ เมื่อกี้เธอได้ยนิ เสี ยงอะไรไหม  ซวงซวง  “ ฟางฟางถามขึ้น

“ เสี ยงระเบิด “   ทุกคนพูดพร้อมกันมองไปยังป่ าที่ตวั เองวางกำดักไว้

“ ควัน นั้นเป็ นระเบิดควัน บ่งบอกว่า เหยือ่ ติดกับดักแล้ว พวกเราะไปกันเถอะ “ หยกหอมพูด

ก่อนวิ่งนำไปอย่างรวดเร็ ว

“ คราวนี้ แหละนายตายแน่ฉางฟง “ ซวงซวงพูด เร่ งความเร็ วในการวิง่ ขึ้นไปอีก

“ฉันจะเอาคืนนายที่จูบปากฉัน ไอ้บา้ ฉางฟง  “ ฟางฟางพูดเบาๆ วิง่ ตามหลังซวงซวง

ติดๆ                   

ป่ าเซียง 
“ โธ่…….มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมสัตว์เลี้ยงของฉันทำไมบาดเจ็บ ฮือๆๆ ตายไปสามตัวด้วย
ใครมันทำแบบนี้ แงๆๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ   ใครมันเอากับดักมาวางไว้ พวกนี้ ท ำไมโหดร้ายจัง
เลย
ฉันไปทำอะไรให้ท ำไมต้องมาฆ่าสัตว์เลี้ยงของฉันด้วย ฮือๆๆๆๆๆๆ แงๆๆๆๆๆๆๆ  ปิ งปิ ง กอด
สัตว์เลี้ยงตัวเองที่ตายร้องไห้ลนั่ ป่ า

สี่ สาวได้ยนิ เสี ยงเริ่ มหยุดวิ่ง

“ มันเป็ นเสี ยงผูห้ ญิงร้องไห้นะ “ หยกหอมพูดเบาๆ

“ ทุกคนให้หุบปากไว้กแ็ ล้วกัน สงสัยจะผิดเป้ าแล้วละ “ ซวงซวงพูดขึ้น                    

สี่ สาวเดินออกไปบริ เวณที่พวกเธอว่ากับดักไว้พบว่ากับดักเกือบทุกตัวทำงาน เธอมองดูซากสัตว์

3 ตัว กับตัวที่บาดเจ็บอีกสองตัวมีหญิงสาวคนหนึ่งนัง่ กอดสัตว์ที่ตายร้องไห้อยู่

“ ดูท่าพวกเราจะซวยกันแล้วไปฆ่าสัตว์เลี้ยงเขา “ ฟางฟาง กระซิบบอก ซวงซวง หยกหอม กับ ฉิ

งอี้ได้แต่ยนื เฉยๆไม่รู้จะทำยังไง                

ปิ งปิ ง เห็น ผูห้ ญิงสี่ คนเดินเข้ามา เธอมองอย่างเย็นชาก่อนจะตะโกนถามว่า

“ พวกเธอใช่ไหมที่วางกับดักฆ่าสัตว์เลี้ยงของฉัน “ ซวงซวง มองสบตากับทุกคนก่อนจะกล่าว

อะไรหยกหอมก็พดู ขึ้นก่อน 

“ เราไม่ได้ท ำ อาจเป็ นผูเ้ ล่นที่มาทดลองวางกับดักสัตว์อสูรระดับสูง แต่สตั ว์เธอดันบังเอิญมาถูก

กับดักก็ได้ “ หยกหอมไม่อยากสู้กบั ผูห้ ญิงคนนี้ ตอนนี้เพราะถ้าพวกเธอบอกว่าใช่กต็ อ้ งสู้กนั
แน่นอนโดนที่ไม่ฟังเหตุผลของพวกเธอด้วย               

ปิ งปิ งนิ่งคิด ก่อนพูดว่า

“ ฉันขอโทษพวกเธอแล้วกัน แต่พวกเธอมาทำอะไรที่นี่ “  ปิ งปิ งถาม

“ พวกฉันเพิม่ มาจากในเมืองจะมาดักรอผูช้ ายคนหนึ่ง ที่จะมาที่นี่เพื่อมาเอาเถาวัลย์หอมนะ “
หยกหอมพูดต่อ

“ เถาวัลย์หอมเหรอ   แถวนี้กม็ ีแต่เถาวัลย์หอมนี่น่า หรื อคนที่พวกเธอตามหาจะเป็ นคนทำ “ ปิ งปิ

งอุทานดังลัน่                  

สี่ สาวสบสายตากันยิม้ อย่างมีเล่ห์ใน หยกหอมเลยพูดต่อไปว่า

“ มันก็อาจเป็ นไปได้เหมือนกันนะ แต่จะไปโทษเขาเลยก็ไม่ได้นะ เขาอาจจะไม่ท ำก็ได้ “ หยก

หอมพูดเผือ่ ไว้

“ หมอนัน่ ชื่อว่าอะไร “

“  ฉางฟง “ สี่ สาวพูดพร้อมกันเสี ยงดังฟังชัด

“ แล้วหมอนัน่ มีความแค้นอะไรกับพวกเธอเหรอ “ ปิ งปิ งถามอย่างอยากรู ้

“ เรื่ องนี้ขอเป็ นความลับส่ วนตัวได้ไหม พวกฉันไม่อยากบอกใครนะ “ ซวงซวงเอยขึ้น

“ ก็ไม่เป็ นไร แต่พวกเธอมีเลือดกับยาเพิ่มพลังไหมฉันขอยืมหน่อยสิ “ ปิ งปิ งพูด  สี่ สาว รี บนำ

เอาเลือดกับยาเพิ่มพลังส่ งให้ ปิ งปิ งไปหลายขวด

“ ขอบใจพวกเธอนะ “ ปิ งปิ งรับไปใช้กบั สัตว์ของเธอสองตัวไม่นานมันก็ลุกขึ้นมาแข็งแรง

เหมือนเดิม ปิ งปิ งหันมาถามกับสี่ สาวอีกครั้ง

“ หมอนัน่ ชื่อฉางฟงเหรอ “

“ อืม” หยกหอมพูด

“ ดี  ฉันจะตามหามันด้วยมันคงอยูใ่ นเมืองถ้าฉันเจอหมอนี่จะบอกพวกเธอยังไง  ฉันชื่อ ปิ งปิ ง “

“ ฉัน ซวงซวง คนด้านซ้าย ฉิงอี้ คนกลาง ฟางฟาง และ คนด้านขวา หยกหอม “ ซวงซวงพูดขึ้ น
“งั้นเรามาแลกชื่อเพื่อนในช่องสื่ อสารกันเป็ นไง “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ดีเหมือนกันฉันไม่คอ่ ยมีเพือ่ นด้วยในเมืองเริ่ มต้นนี้นะ “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ ขอโทษนะเธอระดับไหนแล้วเหรอ “ หยกหอมถาม

“ ฉันอยูร่ ะดับ 47 แล้วละ “

“ 47  “ สี่ สาวอุทานพร้อมกัน

“ ใช่ฉนั เล่นมาได้ครึ่ งปี แล้วละ ฉันอยูส่ มาคมนักฝึ กสัตว์ เพิ่มมาประจำอยูเ่ มืองเริ่ มต้น  แล้วพวก
เธอมีสมาคมยัง อยากเข้าสมาคมฉันไหม “ ปิ งปิ งถามขึ้ น  สี่ สาวเบ้ปาก
ฟางฟางจึงพูดว่า

“ ขอโทษนะ ฉันคงต้องขอปฏิเสธเลย ฉันไม่ชอบการเล่นแบบนั้นมันอึดอัดนะ ไม่เป็ นตัวของตัว

เอง “ ปิ งปิ ง ยิม้ พูดอย่างเข้าใจว่า

“ อือ…..ฉันเข้าใจที่เธอพูดนะ  ช่วงนี้ฉนั ก็ชกั เบื่อๆเหมือนกันจะไปไหนก็ไม่ได้ จะทำอะไรก็

ต้องคำนึงถึงสมาคมก่อน “ ปิ งปิ งพูด

“ พวกฉันเพิ่งไปเที่ยวตลาดกันมาได้ของกินมาเยอะ พวกเรามากกินด้วยกันสิ “ หยกหอมพูดขึ้น

ทุกคนเห็นด้วย

ปิ งปิ ง ถามถึงข้อมูลต่างๆของ ฉางฟงอย่างสนใจ สี่ สาวก็เล่าให้ฟัง รวมถึงอธิบายรู ปร่ างหน้าตา

และ ไม่ลืมที่จะใส่ ไฟแต่งเรื่ องสุมเข้าไปด้วย  “

“ นายนั้นจะร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ   แต่เธอไม่ตอ้ งห่วงฉันเหรอ ฉันดูแลตัวเองได้และยังไม่เคย

พลาดท่าให้กบั ชายคนใดในเกมส์น้ี ผูช้ ายนะโดนฉันอัดมานักต่อนักแล้ว การเล่นงานหมอนั้นที่
ระดับต่ำอย่างนั้นละมันง่าย
ๆเอง “ ปิ งปิ งพูดอย่างประมาท

“ ตกลงเธอจะช่วยฉันหาหมอนัน่ ด้วยใช่ไหม ปิ งปิ ง “

“พวกเราเป็ นเพื่อนกันแล้วนี่ แถม ฉันจะต้องจับมันมาถามด้วยว่า  มันได้ฆ่าสัตว์ฉนั ไหม แต่ถา้
มันบอกว่าไม่ได้ฆ่าฉันก็จะจับมันมาให้พวกเธอแล้วกัน “

“สี่ สาวถึงกับสะอึกแอบมองหน้ากัน เมื่อ ปิ งปิ ง พูดจบ “

“แล้วถ้าเกิดไม่ใช่ฉางฟงเธอจะตามหาคนฆ่าสัตว์เธอหรื อเปล่า “  ซวงซวงถามขึ้น

“ไม่ละเสี ยเวลาเฉยๆ ฉันไปจับมาฝึ กใหม่กไ็ ด้  ที่ฉนั ร้องไห้เพราะฉันเสี ยดายสัตว์พวกนี้ กว่าจะ

จับมายากๆทั้งนั้น “ ปิ งปิ งบอก ทำให้สี่สาวถึงกับถอนหายใจ พวกเธอไม่อยากจะโกหก
ปิ งปิ ง แต่เมื่อเธอบอกว่าไม่ถือสาเท่าไหร่ ทุกคนสี่ สาวเลยไม่อยากพูด เพราะจริ งๆแล้วมันก็ไม่ใช่
ความผิดของพวกเธอ พวกเธอแค่ผดิ ที่วางกับดักเท่านั้น และกับดักที่เธอว่าก็อยูค่ ่อนข้างลึกในป่ า
ผูเ้ ล่นส่ วนใหญ่กไ็ ม่ค่อยนิยมเข้ามาในบริ เวณนี้ ดว้ ย 

หุบเขาสายหมอกฝั่งตะวันตก                  

ฉางฟงได้เดินทางไปยังจุดที่สม้ เช้งได้บอกเขาเมื่อเมื่อวานนี้   เด็กสาวนัน่ รอฉางฟงที่โขดหิ นกอง

ใหญ่

“ เมื่อไหร่ พี่ชายจะมาสักทีเนี่ย   ส้มเช้งรอนานมากแล้วนะเนี่ย “

“แหม ส้มเช้ง บ่นยังกะรอคนรักเลยนะ “ ซิ่วจู่ที่นงั่ อยูแ่ ถวนั้นแซว

“ ใช่พี่ชาย เป็ นคนที่ส้มเช้งรัก “

“หา…..ส้มเช้ง “ สองสาวที่นงั่ อยูเ่ ป็ นเพื่อนอุทานเสี ยงดังจนส้มเช้งต้องปิ ดหู

“ อะไรกันนี่พวกพี่ ส้มเช้งรักพี่ชายแบบพี่ไม่ได้เหรอ……แต่คิดอีกทีนะเกิดโตขึ้นพี่ชายยังไม่มี
แฟนก็ไม่แน่ “

“ยายส้มเช้ง ชักแก่แดดแล้วนะเรา “  ส้มโอแวดขึ้น

“ พี่ชาย “ เด็กสาวร้องลัน่ ลุกขึ้น วิ่งไปยังทางที่ฉางฟงเดินมา ฉางฟงยิม้ มาแต่ไกล เด็กสาวพอถึงก็

กระโดดขึ้นไปกอดฉางฟง
“ ไง ส้มเช้งไหนให้พี่หอมแก้มหน่อยสิ   “  เด็กสาวอายไม่ยอมให้ฉางฟงหอมแก้มเอาแต่กอดเขา
ไว้แน่น

“ พี่ชาย อย่าแกล้งส้มเช้งเซ่ๆๆๆ “ เด็กสาวกล่าวหันไปมอง อินดี้ที่ยนื งง อยูด่ า้ นข้าง

“ พี่ชายพาใครมาด้วยค่ะ  ไม่แนะนำให้ส้มเช้งรู ้จกั เหรอ “

“ เออ….คือคนนี้ เป็ นภูติของพี่เองชื่อว่า อินดี้ จ้าาาาา “

“ วาว…..ภูติสาวสวย หนูชื่อส้มเช้งค่ะพี่อินดี้ “  อินดี้ยงั งง ๆอยูพ่ ยักหน้า

“ ฉัน ฟิ งเกอร์ ยินดีที่รู้จกั ส้มเช้ง “ ฟิ งเกอร์บนหัวฉางฟงเอยทักทาย เด็กสาวตกใจดิ ้นจนเกือบตก

จากแขนฉางฟงดีที่ฉางฟงกอดไว้แน่น ส้มเช้งจ้องมองฟิ งเกอร์ตาไม่กระพริ บ

“ วาว…….สัตว์พดู ได้ “ ฉางฟงปล่อยส้มเช้งลงยืน ส้มเช้งยังจ้องมอง ฟิ งเกอร์ตาค้าง

“ ไปทักทายเพื่อนใหม่หน่อยสิ   ฟิ งเกอร์ “ ฉางฟงพูด ฟิ งเกอร์กระโดดไปเกาะบนศรี ษะส้มเช้ง

ก่อนจะไต่ลงมานัง่ ที่บ่าของเธอ  ในขณะที่อีกสองคนเดินเข้ามาพอดี

“สวัสดีค่ะ พี่ฉางฟง  “  ส้มโอ กับ ซิ่วจู่ เดินเข้ามา ฉางฟงยิม้ เดินเข้าไปหากอดส้มโอ แล้วไปกอด

ซิ่วจู่ สองสาวตัวแข็งทื่อ หน้าค่อยๆเปลี่ยนเป็ นสี แดงก่ำ

“ สวัสดีส้มโอ   ซิ่วจู่   “  ฉางฟงหลังจากทำเนียลกอดเสร็ จพูดทักทาย แต่หาได้รับเสี ยงตอบกลับ

คืนไม่

“ โธ่….ยืนนิ่งเฉยเลย งั้นขอฉันหอมแก้มคนละทีเรี ยกสตินะ “ ฉางฟงก้าวขาเข้าไปสองสาวตกใจ

ก้าวถอยหลังเป็ นการใหญ่

“ อ้าว  สติกลับมาแล้ว “ ฉางฟงพูด สองสาวค้อนขวับ

“ พี่ตอ้ งรับผิดชอบฉันนะ ฉันไม่เคยโดนใครกอดเลยนะ “   ซิ่วจู่พดู ขึ้นยิม้ ๆ  ฉางฟงยิม้ เช่นกัน

ก่อนจะพูดว่า
“ ไม่มีปัญหา….งั้นขอกอดทีนะ ซิ่วจู่ พูดจบก็ใช้มือคว้าเอวเด็กสาว“ ซิ่วจู่กระโดดหลบร้องว่า

“ ว๊าย…..พี่ฟง ฉันพูดเล่นอย่าทำจริ งนะ “ ซิ่วจู่พดู อย่างตกใจหน้าแดงก่ำกระโดดไปหลบหลังส้ม

โอ  ฉางฟงเห็นส้มโอยืนหน้าแดงอยูใ่ กล้ๆ เลยคิดจะแกล้งต่อ

“ แล้วส้มโอละให้พรี่ ับผิดขอบเปล่า “ หญิงสาวตาเหลือกโบกมือสัน่ หน้าเป็ นพันละวัน  เรี ยก

เสี ยงหัวเราะจากส้มเช้งด้วยความสะใจที่ได้เห็นพี่ท้ งั สองโดนแกล้ง                          

ฉางฟงเห็นว่าแกล้งจนพอใจแล้วจึงเดินไปอุม้ ส้มเช้งแทน  ส้มโอ กับ ซิ่วจู่หนั ไปมอง อินดี้ก่อน

หันมาหาฉางฟง ที่ยนื มองอยู่

“ เออ…..คนนี้ เป็ นภูติประจำตัวฉันชื่อ อินดี้นะ และเจ้าตัวที่อยูบ่ นหัวส้มเช้งชื่อ ฟิ งเกอร์ “ หญิง

สาวทั้งสองหันไปมองอินอี้ อย่างเหลือเชื่อ

“ ยินดีที่รู้จกั ค่ะ “ อินดี้พดู ก่อน

“ เช่นกันค่ะ ฉัน ส้มโอ นัน่ ซิ่วจู่   “

“ ยินดีที่รู้จกั ครับ สาวสวยทั้งสอง “ ฟิ งเกอร์พดู   สองสาวหันมามองอย่างตะลึง

“ สัตว์พดู ได้ “ ส้มโอพูดขึ้น

“ ไม่เห็นแปลกเลยนี่ “ ฉางฟงพูด

“ พี่วา่ ไม่แปลก เหรอแต่ฉนั ว่ามันแปลกสุ ดๆเลยละ ฉันไม่เคยเห็นใครพูดกันเลยว่ามีสตั ว์พดู ได้

ในเกมส์น้ ี ดว้ ย “ 

ซิ่วจู่พดู ขึ้น

“ ฟิ งเกอร์เป็ นสัตว์เลี้ยงของพี่เหรอค่ะ “ ส้มโอถามขึ้น

“ ไม่เหรอจ้า  ฟิ งเกอร์เป็ นเพื่อนนะ “ ฉางฟงตอบ

“ แล้วพี่ฉางฟง ไปเจออินดี้ที่ไหนค่ะ “ ส้มโอถาม

“ พอดีพี่ผา่ นการทดสอบของเทพที่บึงมรณะเลยได้รับภูติมาจ้าาา “

“ดีจงั เลย พี่ฉางฟงจะได้มีคู่หูสกั ที เห็นลุยคนเดียวตลอด “ ซิ่วจู่พดู ฉางฟงเบ้ปากพูดว่า

“ มีองค์หญิงจอมยุง่ เอาแต่ใจตัวเองเพิม่ ต่างหากละ “

“ไอ้บา้ ฉางฟงเดี๋ยวเถอะ  พูดงี้หาเรื่ องนี่ “ อินดี้แวดใส่ ทนั ที สองสาวอ้างปากค้างกลืนน้ำลายเอื

อก ส้มเช้งสะดุง้ โหยง มองอินดี้ ทำตาปริ บๆ อย่าง งง  ฉางฟงรี บเปลี่ยนเรื่ องถาม

“ แล้วพวก เคย์มะ เอียน และ ซาอิ ละ “

“ พวกนั้น ออกไปฆ่าสัตว์อสูรเพื่อเลื่อนระดับนะ “ ส้มโอตอบ

“ อ้าว แล้วพวกเธอละ ไม่ไปกับพวกเขาหรื อ “

“ไม่ไปเหรอพี่ฉางฟง พวกฉันไม่รีบเร่ งเลื่อนระดับเหรอค่ะ มาเล่นเกมส์มวั แต่พะวงเลื่อนระดับ

มันก็ไม่สนุกสิ ค่ะ “ ซิ่วจู่พดู ขึ้น พวกเราไปนัง่ คุยกันด้านโน้นดีกว่ามีอะไรจะถามอินดี้เยอะเลย
สองสาวเข้าประกบอินดี้ก่อนลากหายไปอย่างรวดเร็ว ส้มเช้ง ได้เพื่อนใหม่ลืมพี่ชายสุ ดที่รักไป
เลย เดินไปหาที่นงั่ คุยกับเจ้าฟิ งเกอร์ ฉางฟงมองซ้ายมองขวา นี่เข้ากลายเป็ นหมาหัวเน่าไปแล้ว
หรื อเนี่ย………*
- *!  

ตอนที่ 23 ลับ ลวง พราง (ตอนที่ 1)

  หนึ่งชัว่ โมงต่อมา  เคย์มะ  เอียน และ ซาอิ ก็กบั มาจากการล่าอสูร สามคนต่างมองฉางฟงเป็ น
ตาเดียว

“นี่นายยังรอดจากบึงมรณะมาได้อีกหรื อเนี่ย “  เคย์มะพูด ฉางฟงมองหน้า            

‘ พูดแบบนี้ มนั หาเรื่ องชัดๆนี่หว่า เดี๋ยวสวย ‘  ฉางฟงคิดก่อนตอบว่า 

“ ฉันมันคนเก่ง  เลยไม่เป็ นไร “  ฉางฟงพูดยิม้ ๆ  สามหนุ่มมองหน้ากัน           

‘ มันพูดกวนบาทาอีกแล้วว่ะ ‘  สามหนุ่มคิด 

“ งั้นนายมาทำอะไรที่นี่ “  เคย์มะ ถามต่อ         

‘  ยัว่ มันเล่นดีกว่าเผือ่ ตะบะจะแตก สนุกดี อิ อิ ‘  ฉางฟงคิด 

“โอ……  ฉันคิดถึงส้มโอนะ ไม่รู้เป็ นไงเมื่อคืนก็ฝัน กินข้าวก็เห็นแต่หน้าส้มโอ  ฉันไม่รู้เลยนะ

ตัวเองเป็ นอะไร” ฉางฟงทำตาลอย พูดเบาๆ แสดงให้สมบทบาท    สามหนุ่มพอได้ยนิ
เส้นเลือดในสมองปูดทันทีหนั หน้าไปมองกันอีกครั้ง     

‘ กระทืบมันเลยไหมนะ  แบบนี้มนั หยาบเราชัดๆ ‘  สามหนุ่มคิด  ก่อนดึงมือกันไปสุมหัวคุยกัน 

ฉางฟงปรายหางตาไปมอง อมยิม้ ดูสามหนุ่มจะมีแผนเด็ดอะไรมาจัดการเขา

“ นี่พวกเรา ถ้าสาวๆกลับมาพวกเราลองท้าสู้กบั ฉางฟงดูไหมเพื่อมันจะแสดงความทุเรศออกมา

ให้กลุ่มสาวๆได้เห็น   จะได้เลิกเห่อมันซะที“ เอียนพูดขึ้น สามหนุ่มพยักนหน้า
เคย์มะเดินเข้าไปหาฉางฟง 

“ เออ     พวก ส้มโอ หายกันไปไหนหมดเหรอ “ เคย์มะถามขึ้น

“ ส้มโอ กับ ซิ่วจู่ ไปไหนไม่รู้กบั ภูติของฉัน ส่ วน ส้มเช้ง คุยอยูก่ บั เพื่อนสนิทฉัน “  ฉางฟงตอบ

สามหนุ่มดึงแขนกันไปคุยกันอีกครั้ง ฉางฟงแอบหัวเราะพร้อมกันคิดในใจ        

‘  พวกนี้คิดจะลองสู้กบั เขาสิ นะ  เราตอบแบบนี้พวกนั้นคงคิดหนักที่เดียว ‘ 

“ เอาไง   ฉางฟงมันได้ภูติมาได้ไงว่ะ  คนที่มีระดับสูงๆยังได้ภูติมาน้อยเลย ยิง่ เมืองเริ่ มต้นนี้
หาไม่ได้เลยนะ    แล้วมันยังมีเพื่อนมาเพิม่ ใหม่อีก ถ้าท้าสู้มนั
เรายังไม่รู้ฝีมือคนของมัน  มีสิทธิแพ้นะ แผนท้ามันสู้คงหยุดไว้ก่อน” 

เคย์มะพูดขึ้น

“ เอางี้ หลอกมันไป สู้กบั สัตว์อสูรกับพวกเรา และหาทางให้มนั เจอกับตัวโหดๆพวกเราก็ช่ิงเป็ น

ไง “ ซาอิพดู

“ความคิดดี ซาอิ แต่ตอ้ งรี บทำก่อนพวกนั้นจะกลับมา “ เคย์มะเห็นด้วยทั้งสามจึงเริ่ มแผนทันที

“ นี่ฉางฟง พวกเราไปล่าสัตว์อสูรคอยพวกนั้นแก้เซงกันไหม “       

‘  นี่สินะแผนเจ้าพวกนั้นล่อเราไปเชือด…..แต่ตอ้ งดูก่อนพวกนายมีความสามารถไหม ‘  ฉางฟง

คิด 

“ อืมน่าสนใจนะ “ ฉางฟงตอบ  สามหนุ่มยิม้ ร่ า

“ งั้นพวกเราไปกันเถอะ “  เคย์มะพูด ฉางฟงบิดขี้เกียจก่อนพูดว่า

“ ไม่อะฉันไม่ไปหรอก “   สามหนุ่มหันไปมองหน้า เคย์มะฉุน พูดขึ้นว่า

“ เมื่อกี้นายว่าจะไปแล้วไง ทำไมนายพูดกลับไปกลับมาแบบนี้ “

“ ฉันรับปากนายตอนไหนว่าจะไป ฉันแค่วา่ สนใจเฉยๆ “  สามหนุ่มมองหน้ากันอีกครั้ง        

‘  แบบนี้ คงหมดหวังชวนมันไปไม่ได้แน่ๆ ‘  สามหนุ่มคิด ฉางฟงมองสามหนุ่มอมยิม้ พูดต่อว่า 

“ เออ…….ฉันก็อยากไปนะเพียงแต่………ไม่พดู ดีกว่าพวกนายไปเถอะ “

“ แต่ อะไร “ บอกพวกเรามาเถอะ ซาอิ พูดอย่างมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง

“ ก็ระดับฉันต่ำกว่าพวกนายเยอะไง   ความสามารถแบบฉันสู้ได้แต่สตั ว์อสูรระดับเด็กๆนะ    
แต่วา่ เออ………ถ้าได้……อืม.ไม่พดู ดีกว่า  ฉันไม่ไปหรอกพวกนายไปกันเถอะ “  
สามหนุ่มหูผ่ งึ ทันทีเมื่อเห็นฉางฟงเปิ ดช่อง

“ เอาน่า ฉางฟงนายต้องการอะไรเดี๋ยวพวกฉันหาให้ “ ซาอิพดู ขึ้ น

“ ไม่ดีม้ งั   ไม่เอาหรอกมันลบกวนพวกนายเกินไป”  ฉางฟงพูด

“ นายอย่างเรื่ องมากน่าบอกให้พดู มาก็พดู สิ ฉันเริ่ มรำคาญแล้วนะ “ เคย์มะเริ่ มฟิ วส์ขาด        

‘  เสร็ จปลากินเบ็ดแล้ว ‘  ฉางฟงคิดก่อนพูดว่า 

“ เอางั้นก็ได้  ตอนนี้ นายก็รู้ระดับของฉันนะต่ำ   เสื้ อเกาะก็ไม่มี อาวุธก็อยูใ่ นระดับไม่สูง สนับ

แขน สนับขาก็ไม่มี ฉันถามนายว่า ถ้านายเป็ นฉันนายจะไปหรื อ  
หรื อ นายจะให้ฉนั ยืม เสื้ อเกาะของ เคย์มะ  เกาะแขนของ ซาอิ และดาบของ เอียน  สนับเข่าของ
เอียน  “ ฉางฟงพูดขึ้น  สามหนุ่มถึงกับอึ่งไปเลย ก่อนที่จะดึงมือกันมาปรึ กษากันอีกครั้ง
ฉางฟงมองสามหนุ่มปรึ กษากันตาเป็ นประกาย          

‘  คราวนี้ ดูสิจะทำยังไง  จะให้ฉนั ยืมไหม  ‘   ฉางฟงคิด 

“ ฉางฟงมันขอแบบนี้ จะทำไง “  เคย์มะพูดขึ้น

“ ก็ตอ้ งให้มนั สิ “ ซาอิ พูดขึ้น

“นายจะบ้าเหรอ  ถ้าให้มนั ไปเราจะเอาอะไรป้ องกันจะเอาอะไรสู้  “ เอียนพูด

“ เอาน่า เราแค่หลอกให้มนั ไปลุยก่อน เมื่อสบโอกาสพวกเราค่อยหนีแล้วคอยไปตามเก็บเสื้ อ

เกาะที่หลัง “ ซาอิพดู ขึ้น

“ เอางั้นแน่หรื อ “  เคย์มะพูด  ซาอิ พยักหน้า ก่อนหันไปทางเอียนที่พยักหน้าอย่างจำใจ ทั้งสาม

เดินกับมาหาฉางฟง ที่ฮมั เพลงอยู่
“ พวกฉันตกลงให้อาวุธนายยืม เห็นว่าเป็ นเพื่อนนะเนี่ยไม่ง้นั ไม่ให้ยมื เหรอ “  เคย์มะพูด ฉางฟง
ทำตาซึ้งก่อนใช้มือไปตบบ่าของ เคย์มะ  เบาๆ พร้อมพูดว่า

“ นายเป็ นเพื่อนที่ดีจริ งๆ ทุกคนยอมเสี ยสละให้ฉนั ฉางฟงรับเอาเสื้ อเกาะและสิ่ งต่างๆที่ร้องขอ

มาจากทั้งสามก่อนของตัวไปแต่งตัว  พอหันหลังฉางฟงก็ยมิ้ ที่มุมปากอีกครั้ง      

‘ ติดกับดักแผนที่ 1 แล้ว  (ทำลายการป้ องกันของศัตรู )   มาดูแผนที่สองกันพวกนายจะติดกับดัก

ฉันไหม ‘  ฉางฟงคิด  

เมืองเริ่ มต้น         

สี่ สาวและปิ งปิ งชวนกันเข้ามาหาร้านอาหารอร่ อยๆกินในเมือง หยกหอมอิดออด ไม่อยากไปแต่

สุ ดท้ายก็ทนการรบเร้าของเพื่อนไม่ไหว  ฟางฟาง หยิบชุดคลุมมาให้ส่วนซวงซวงๆก็
ยืน่ หมวกกับ แว่นตากันแดดให้   ปิ งปิ ง สงสัยเลยถาม ฉิ งอี้วา่

“ ฉิงอี้  หยกหอมเป็ นอะไรเหรอทำไม่ตอ้ งใส่ ชุดคลุมหน้าคลุมตาขนาดนั้น “  ฉิ งอี้หนั ไปหา

ปิ งปิ งตอบว่า

“ ตอนนี้เธอกำลังดังสุ ดๆในเมืองเริ่ มต้นนะสิ “

“ หมายความว่าไงหรื อ “ ปิ งปิ งขมวดคิว้ ถามเบาๆ

“ ตอนนี้ใครๆก็อยากจะถ่ายรู ปกับหยกหอมนะ จะบอกว่าเป็ นดาราในเมืองเริ่ มต้นก็ไม่ผดิ นัก เอา

ไว้เวลาจะเข้าเมืองเธอจะได้เห็นสาเหตุที่หยกหอมต้องปิ ดหน้าปิ ดตาอย่างนี้
“ ปิ งปิ ง พยักหน้าไม่ได้พดู อะไรต่อ 

“ อ้าวทุกคนพร้อมกันแล้วก็เข้าเมืองกันเถอะ “ ซวงซวงพูดก่อนเดินนำไป มีสาวๆสี่ คนเดินตาม

และสองสัตว์เลี้ยงเดิมตามหลังอีกที   

หุบเขาสายหมอกฝั่งตะวันตก 
“ มันหลงกลเราแล้ว  พวกเราต่อไปเพียงหาสัตว์อสูรที่มีระดับสูงกว่า 35 ให้มนั สักตัว  เท่านี้พวก
เราก็ช่วยส่ งมันกับบ้านแล้ว “  สามหนุ่มจับมือกันหัวเราะเสี ยงดัง         

สักพักฉางฟงก็เดินออกมาพร้อมกับชุดที่ยงั ไม่ได้ใส่ สามหนุ่มกำลังหัวเราะถึงกับอึงพูดอะไรไม่

ออกเลยเมื่อฉางฟงยืนชุดคืนให้กบั พวกเขา

“ นายจะเล่นบ้าๆอะไรอีกฉางฟงเราตกลงกันแล้วนะ “  เคย์มะพูดขึ้น

“ ฉันมาคิดดูอีกที จะว่าฉันขี้ขาดก็ได้นะ ฉันคิดว่าถ้าจะไปแบบนี้ ตอ้ งเตรี ยมอาวุธให้พร้อมด้วย

ไม่ง้ นั จะฆ่าพวกสัตว์อสูรระดับสูงๆได้ไงจริ งไหม แต่นี่ฉนั มีแค่ดาบดีๆๆอันเดียวจากเอียน
จะไปสู้มนั ยังไง อย่างน้อยๆก็ตอ้ งมีระเบิดเพลิง ระเบิดแสง ระเบิดควันไว้ต่อสู้ดว้ ย ถ้าไม่มีพวก
นี้ฉนั ขอบายดีกว่า “  ฉางฟงพูด สามหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเดินห่างจากฉางฟงไปปรึ กษากัน
ใหม่

“ มันจะเอาระเบิดจะให้มนั เหรอ “ เอียนถาม

“ ให้มนั ไปก็คงไม่เป็ นไรมั้ง รี บๆเอาให้มนั ไปเถอะมันคนเดียวจะใช้ทุกอย่างไม่ได้อยูด่ ี อีกอย่าง

เอาของทุกอย่างให้มนั ถือ เวลามันใช้กใ็ ช้ได้คนเดียว แล้วเวลาสู้กบั สัตว์อสูรระดับสูง
มันก็จะเป็ นข้ออ้างของพวกเราในการหนีไง  “    ซาอิพดู ขึ้น

“ งั้นจะเอาให้มนั กี่ลูกดี “ เคย์มะถามขึ้น

“ เราต้องแสดงความจริ งใจให้มนั ดู มีเท่าไหร่ ยกให้มนั หมดเลย “ ซาอิพดู ขึ้น

“ ตกลงเอาตามนี้ “ สามหนุ่มพูดก่อนค้นสำภาระหาในสิ่ งที่ฉางฟงต้องการ 

“ พวกฉันมีแค่นี่แหละ   ฉันให้นายหมดเลยนะเนี่ย “ เคย์มะพูดขึ้น  ฉางฟงมอง ซาอิที่เริ่ ม

แจกแจงระเบิดทั้งหมดที่จะให้ฉางฟงฟัง

“ ตอนนี้มี ระเบิดเพลิง 5 ลูก  ระเบิดควัน 15 ลูก ระเบิดแสง 5 ลูก “ นายคิดว่าพอไหมพวกฉันมี

แค่นี่เองนะ            
ฉางฟงตีหน้าเศร้า พูดว่า ถึงน้อยไปหน่อย ก็ดีกว่าไม่มี  ได้ฉนั จะไปด้วยในเมื่อพวกนายแสดง
ความจริ งใจขนาดนี้ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดเดี๋ยวฉันไปแต่งตัวก่อน ฉางฟงก้มลงเก็บระเบิดลง
กระเป๋ ามิติ
ของเวลากลับไปแต่งตัวเดี๋ยว พูดจบก็หนั หลังเดินกลับไปทางเดิม            

‘  หึ ….หึ …..หึ    แค่นี่แผน 2 ก็สำเร็ จแล้ว ‘ ( ยึดกำลังเสริ มของศัตรู ) ฉางฟงคิดยิม้ ที่มุมปาก  

หน้าเมืองเริ่ มต้น                 

ปิ งปิ งกำลังยืนจ้องรู ปถ่ายขนาดใหญ่ของ หยกหอมที่ก ำลังถูกอุม้ ทำตาหวานซึ้งกับชายหนุ่มคน

หนึ่ง

ด้านหน้าป้ ายเต็มไปด้วยกลุ่มผูเ้ ล่นที่มาจากไหนไม่รู้เต็มไปหมด หน้าเมืองเต็มไปด้วยร้านถ่ายรู ป

นอกจากนี้ ยงั มีร้านขายของที่ละลึก ปิ งปิ ง ยกของชำร่ วยจากร้านหนึ่งขึ้นมาถือ   
มันเป็ นรู ปปั้ นเซรามิคขนาดเล็กที่ป้ ั นเป็ นรู ปฉางฟงกับ หยกหอม  นอกจากนี้ พอ่ ค้ายังหัวใสปั้ น
รู ปในอิริยาบทต่างๆของคูร่ ักนี้อีกเป็ นร้อยแบบ ในร้านแต่ละร้านเต็มไปด้วยภาพของหยกหอม
และฉางฟงในรู ปแบบต่างๆเต็มไปหมด
มีผเู้ ล่นที่มาเป็ นคู่เข้ามาเลือกซื้ อของในร้านไม่ขาดสาย

“  ภาพนี้ดูดีจริ งๆนะ  ดูสายตาที่หยกหอมมองชายหนุ่มคนนี้ สิ ช่างหวานอะไรอย่างนี้ “ ปิ งปิ งพูด

กับ ซวงซวงที่ยนื ใกล้ๆ  ส่ วนคนโดนพูดยืนหน้าบึงอยูน่ อกร้าน 

“ ผูช้ ายคนนี้ เป็ นคนรักของหยกหอมหรื อ  “ ปิ งปิ งถามขึ้นอีกครั้ง

“ เธออยากรู ้จริ งๆเหรอ “ ฟางฟางพูดขึ้น ปิ งปิ งพยักหน้า

“ ฉางฟง “ ฉิ งอี้พดู ปิ งปิ งอุทานเสี ยงดังด้วยความตกใจ

“ คนนี้คือฉางฟงหรื อ “  เธอหันไปมองจ้องภาพด้วยความตะลึง ก่อนไปกระซิบถามซวงซวง

“ สองคนนี่เป็ นแฟนกันจริ งๆเหรอ “ ปิ งปิ ง ชี้ไปที่รูป

“เป็ นคู่แค้นกันมากกว่านะ “ ฟางฟางตอบแทน

“ คู่แค้นหมายความว่าไง ฉันไม่เข้าใจ อธิบายให้เข้าใจหน่อยสิ “

“ นี่พวกเธอจะไปได้หรื อยังฉันไม่อยากอยูแ่ ถวนี้แล้วนะ “ หยกหอมกระทืบเท้าอยูด่ า้ นนอกเร่ ง

สาวๆ

“ จ้าๆๆ “ พวกเราไปกันเถอะเดี๋ยวโดนแวดจากแม่ดาราใส่ อีก  ซวงซวงพูดขึ้นทั้งหมดจึงออกจาก

ร้านไปโดยที่ยงั ไม่ได้พดู อะไรให้ ปิ งปิ งเข้าใจเลย 

หุบเขาสายหมอกฝั่งตะวันตก         

ฉางฟงเดินออกมาในชุดเต็มยศร่ างกายมีเสื้ อเกาะของ สามหนุ่มที่เสี ยสละให้ ที่เอวพกระเบิดควัน

ไว้หลายลูกมีระเบิดเพลิงห้อยไว้หนึ่งลูก  มือถือดาบของเอียนควงไปควงมา

“ OK…….ฉันพร้อมแล้ว  ไปกันเถอะพวกเรา  ไปด้านนี้ ใช่ไหมเดี๋ยวฉันเดินนำหน้าเองพวกนาย

ไม่มีเสื้ อเกาะแบบฉันเดินอยูห่ ลังฉันก็ได้นะ  “  ฉางฟงหัวเราะเสี ยงดังเดินนำหน้าไป  
สามหนุ่มลอบยิม้ พยักหน้าให้กนั ก่อนเอื้อมมือไปจับกันลับๆเป็ นเชิงว่าพวกเราทำสำเร็ จแล้ว        
 

ฉางฟงที่เดินนำหน้าเอามือปิ ดปากหัวเราะเบาๆ   

‘ แค่น้ ีแผนที่ 3   ก็สำเร็ จแล้ว (หลอกให้ศตั รู ตายใจ )    เหลือแผนอีก 2   ข้อก็เป็ นอันปิ ดเกมส์  ‘  
ฉางฟงคิด พร้อมหัวเราะดังๆในใจ  

ตอนที่ 24 ลับ ลวง พราง (ตอนที่ 2)

 ฉางฟงส่ งข้อความแจ้งให้ ส้มโอทราบว่าจะไปล่าสัตว์อสูรกับพวกเคย์มะ  แล้วจะกลับมาจะไป

ซัก 3 ชัว่ โมง ก่อนจะหันไปคุยกับเคย์มะ
“ เคย์มะจะตั้งกลุ่มไหม “ สามหนุ่มมองหน้ากัน เอียนเลยพูดขึ้นว่า

“ ไม่ตอ้ งหรอก ฉันไม่อยากให้นายระดับลดนะ เกิดพวกเราตายไปนายก็ไม่ตอ้ งรับผิดของอะไร

“          

‘  เยีย่ ม …..คิดแยกกันสู้  แต่ฉนั รู ้พวกนายตั้งกลุ่มกันแล้วแต่ใม่ให้ฉนั รู ้อะดิ   ขอบใจว่ะ เอียน ‘ 

ฉางฟงคิด 

“ ตามใจแล้วกัน จะเอาอย่างนั้นก็ได้ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆเดินนำหน้าเข้าป่ าไป ไม่นานก็เจออสูรตัว

แรกสมใจ

“ อสูรกวางผาเขาคู่ระดับ  20  ปรากฏ “ ฉางฟงพุง่ เขาหาฟันดาบของเอียนใส่ หน้าผากมันอย่าง

รวดเร็ ว

“ ฉับ……” เมื่อฟันจบฉางฟงไม่ปล่อยโอกาสเอียงตัวหลบเขาของสัตว์อสูรที่พุง่ เข้าหาตัวมันถาก

เสื้ อเกาะของเคย์มะคนเป็ นรอย  ก่อนตวัดดาบฟันซ้ำเข้าที่เดิมอีกแผล สามหนุ่มอยูด่ า้ นยังยืนคุม
เชิงอยู่
ฉางฟงสู้กบั กวางผาไม่นานก็ชนะ

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงฆ่าอสูรกวางผา ตายได้รับเงิน 60 หยวนเปลียว “  ฉางฟงนิ่งฟังระดับทักษะของเข้า

ยังนิ่งสนิท อาจเป็ นเพราะเขา ฆ่าตัวที่มีระดับต่ำกว่าเขาก็ได้ แต่วนั นี้เขาไม่สนใจเหรอเพราะมี
งานอื่นรออยู ่          

หลังจากนั้นฉางฟงก็ลุยฆ่าอย่างบ้าเลือด สามหนุ่มมองดูพร้อมกับตะโกนเชียร์   ฉางฟงยังคงฆ่า

อสูรอีกหลายสิ บตัว ได้เงินมากว่า 1000 หยวนเปลียว  แต่ระดับทักษะต่างๆยังคงนิ่งสนิดเหมือน
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

ฉางฟงเสี ยเลือดไป 2 ขวด เสี ยยาพื้นพลังไป 1 ขวด ส่ วนสามหนุ่มกองเชียร์ไม่เสี ยอะไรเลย

“ นี่พวกนายไม่หาสัตว์สกั ตัวสู้บา้ งเหรอไหนว่ามาล่าอสูรด้วยกันไง “ ฉางฟงถามขึ้น

“ เอาไว้นายล่าให้เบื่อก่อนแล้วกัน แล้วพวกฉันจะล่าต่อจากนาย พอดีวนั นี้ พวกฉันสนุกมาทั้งวัน
แล้วนะ “  ซาอิพดู ขึ้น

“ อืม…..ตามใจพวกนายแล้วกัน แต่ฉนั ว่าเข้าไปให้ลึกว่านี้ดีกว่าจะได้มีตวั ระดับสูงๆ นัน่ แหละ

สนุก “ ฉางฟงพูดก้าวเดินนำไป สามหนุ่มหันมามองหน้ากันยิม้ ๆเป็ นเชิงว่า
พวกเราทำสำเร็ จแล้วว่ะ ที่เหลือเตรี ยมเผ่น              

ฉางฟงก้าวขาสู่ ป่าลึกด้วยความระวัง ตอนนี้ เขาพอจะมีลางสังหรแล้วว่าด้านหน้านี้ ตอ้ งเจออะไร

ที่ไม่ธรรมดา เหตุที่ฉางฟงคิดแบบนั้นเพราะว่ารอบๆตัวเขาในขณะนี้ เงียบมากแทบจะไม่ได้ยนิ
เสี ยงร้องของสัตว์อสูรเลยแม้แต่ตวั เดียว
ดูเหมือนสามหนุ่มจะรู ้เหมือนกันทั้งสามเดินอย่างระมัดระวัง ฉางฟงเห็นสามคนระวังขึ้นก็ขมวด
คิ้ว     

‘  พวกสามคนนี้ เริ่ มระวังตัวขึ้นชักไม่เข้าท่าแฮะ  เราจะทำไงดี  ต้องหาวิธีท ำให้พวกนี้ เสี ยสมาธิ ‘

ฉางฟงคิด

“ โอ้ย……เซงโว้ยแถวนี้ เป็ นบ้าอะไรว่ะไม่เห็นมีสตั ว์อสูรซักตัว  ออกมาซิโว้ยออกมาซิโว้ย “

ฉางฟงร้องตะโกนพร้อมกระโดดไปทัว่ บริ เวณนั้น  สามหนุ่มมองฉางฟงที่ท ำเหมือนคนบ้าเตะ
โน้นฟันนี้ ไปทัว่

“ รู ้สึกว่าไอ้ฉางฟงมันจะวอนหาเรื่ องตายแล้วว่ะ “ เคย์มะพูดขึ้น

“ ปล่อยมันทำไม  แล้วพวกเรารอเผ่นดีกว่า แต่จ ำไว้หา้ มวิง่ หนีเลยนะเกิดเจอตัวอะไรต้องทำทีคุม้

กันด้านหลังให้มนั ก่อน   และให้มนั โจมตีหลายครั้ง  พวกเราค่อยหนี
“ เอียนพูด

“ ทำไมละ แบบนี้ พวกเราไม่ซวยด้วยเหรอ “ เคย์มะถามขึ้นเบาๆ

“ นายจะบ้าหรื อเกิดสู้จริ งๆเราเผ่นเลย นายคิดว่า ฉางฟงมันจะโง่อยูส่ ู้หรื อไง “  เอียนพูดขึ้น ทุก

คนคิดก่อนพยักหน้าเห็นด้วย ฉางฟงยังร้องตะโกนแต่ปรายตามองและรอบยิม้ ที่มุมปากอีก
ครั้ง            
  
เมืองเริ่ มต้น  

“ เรื่ องมันเป็ นแบบนี้ เองเหรอ   มิน่าละหยกหอมถึงโกธรได้ขนาดนี้ ฉางฟงนี้ ร้ายกาจมากเลยนะ

ฉันชักสนใจแล้วสิ      เรื่ องระดับ ถ้าจะให้สู้กนั ตัวต่อตัวฉันมัน่ ใจฉันชนะขาด
แต่เจอคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ ฉนั ยังไม่เคยสู้เลย “      ปิ งปิ ง พูดขึ้น

“ ปิ งปิ ง เธอไม่ตอ้ งยุง่ เรื่ องของพวกเราก็ได้นะ  “ ซวงซวงเอยขึ้น

“ ได้ไง ถ้าพวกเธอเห็นฉันเป็ นเพื่อน ก็ตอ้ งให้ฉนั ช่วย “ ปิ งปิ งพูด

“ แต่เธออาจจะซวยไปด้วยนะ “ ฟางฟางเอยขึ้น ปิ งปิ งมองเธอยิม้ ๆพูดต่อว่า

“ สำหรับฉันคงไม่พลาดท่าใครง่ายๆหรอกน่า  รับลองงานนี้ พวกเธอได้แก้แค้นสมใจแน่ๆ ชื่อ

ปิ งปิ งรับประกันจ้า “

“ งั้นมาฉลองความสำเร็ จกันล่วงหน้า สำหรับ ปิ งปิ ง ที่จดั การไอ้ตวั แสบฉางฟงได้ ชนแก้วกัน

หน่อย “ หยกหอมพูดขึ้น

“ คำปาย “  ห้าสาวยกแล้วขึ้นชน ร้องเสี ยงดังพร้อมกัน    

หุบเขาสายหมอกด้านตะวันตก    

“ พวกเราไปทางด้านนั้นดีกว่า  “   เคย์มะเสนอความเห็นขึ้น  ทางที่เคย์มะบอกเป็ นทางที่สองฝั่ง

เต็มไปด้วยโขดหิ นและช่องหิ นขนาดใหญ่หลายช่อง บริ เวณนี้ น่าจะเป็ นลำน้ำเก่าที่ไม่ได้ใช้มา
นานแล้ว
เป็ นชัยภูมิที่ดีมากและตรงมาแผนที่เขาคิดพอดี ฉางฟงรี บเอยสนับสนุน

“ ยอดเยีย่ มเลย เคย์มะ  “  ทางนี้ แหละเหมาะสำหรับฉัน ฉางฟงสะกิดทั้งสามเดินตาม                  

ฉางฟงเดินเข้าไปในช่องเขาเกือบ 2 กิโลเมตร ป่ าบริ เวณนี้ ยงั คงเงียบสงบ ฉางฟงระวังตัวเต็มที่

เช่นเดียวกับสามหนุ่ม ตอนนี้ ฉางฟงพูดได้อย่างเดียวว่าเขาไม่กล้าแหกปากแล้ว
ดูๆแถวนี้ ไม่ธรรมดาจริ งๆยังไม่ทนั พูดขาดคำเสี ยงในหัวก็ดงั ขึ้น
”สัตว์อสูรระดับราชา กระเบนบกไฟฟ้ าระดับ 60  ปรากฏ “  สี่ หนุ่มสะดุง้ ฉางฟงมองดูสตั ว์อสูร
ตัวขนาดความยาวหัวถึงหาง 12  เมตร ใหญ่ขนาดรถบรรทุกหกล้อ ตัวหนึ่งผุดขึ้นมาจากพื้นดิน
เคย์มะ ตาเหลือกสะกิดเพื่อนๆอีกสองคนเตรี ยมเผ่นทันทีถา้ ฉางฟงเข้าปะทะ  ฉางฟงปรายตาไป
เห็นการส่ งซิกของพวกนั้นยิม้ ที่มุมปากคว้าละเบิดควันออกมาจากเอวพูดเหมือนคนตกใจ

“ โอ้ย…..ไม่ไหวแล้วต้องใช้ระเบิด “    ฉางฟงหลับตาปาระเบิดควันสี่ ลูกแรกมัว่ ไปคนละด้าน 

สามหนุ่มร้องเสี ยงหลง

“ เฮ้……ฉางฟงนายอย่าพึ่งเสี ยสติปาระเบิดมัว่ แบบนี้ สิ “  เคย์มะร้องตะโกนลัน่ ฉางฟงแกล้ง

ถอยไปชนกับ

เคย์มะ

“ โครม……โอ้ยๆๆๆ “ เสี ยงร้องของเคย์มะที่ไปชนกับเอียนเช่นกัน ฉางฟงมองซ้ายมองขวา

เห็นเนินเดินใกล้ๆสูงราวๆหกเมตรกว่า  ฉางฟงมองดูทางหนีที่ไล่  ในขณะที่มือก็คว้าระเบิดควัน
ที่อยูใ่ นกระเป๋ ามิติออกมาเพิ่ม 
แล้วขว้างออกไปรอบทิศทำให้เกิดควันเยอะขึ้นเป็ นเท่าตัว 

“ เฮๆ……ฉางฟงนายทำบ้าอะไรว่ะ พวกฉันมองไม่เห็นทางนะโว้ย “  เคย์มะร้องตะโกนเสี ยง

ดัง        

‘   แผนที่ 4  สำเร็ จแล้ว   ( สร้างความปั่นปวนให้กบั ศัตรู จนขาดสติ )  ‘ ฉางฟงคิด 

ฉางฟงสบโอกาสรี บปาระเบิดเพลิงสองลูกไปฝั่งตรงข้ามกับสัตว์อสูรระดับราชา กระเบนบก

ไฟฟ้ า 

“ บึม…..บึม…….บึม………”  เสี ยงระเบิดดังสนัน่ หวัน่ ไหว สัตว์อสูรกระเบนบกไฟฟา ได้ยนิ

เสี ยงมากระแทกมันร้องลัน่ ไปทัว่ หุบเข้า         

‘  เยีย่ มเกิดการสะท้อนของเสี ยง  เหมือนที่คิดไว้แบบนี้ ไม่รู้ทิศทางแน่ “ พูดจบฉางฟงก็ตะโกน

สุ ดเสี ยง 
“ พวกนายหนีไปก่อน ฉันจะต้านมันไว้เอง “  พูดจบฉางฟงก็วิ่งตรงไปยังเนินเขา  ที่เขาหันหน้า
ไปเป็ นเครื่ องหมายกันหลงทางไว้ก่อนหน้านี้

“นายจะเอางั้นเหรองั้นพวกเราไม่เกรงใจนะ ไปกันเถอะพวกเรา “ เคย์มะพูด

“แล้วจะให้ไปทางไหนละไม่เห็นทางโว้ย “ เอียนตะโกนดังลัน่                 

เพียงไม่กี่วินาทีฉางฟง ก็มายืนบนเนินเขาที่สูงอยูเ่ หนือกลุ่มควัน ตอนนี้ เข้ามองเห็นหลังกระเบน

บกไฟฟ้ าอย่างชัดเจน ฉางฟงล้วงเอาระเบิดเพลิงออกมาอีก 2 ลูก รี บปาระเบิดไปยังฝั่งตรงข้าม
กับสัตว์อสูรกระเบนบกไฟฟ้ าระดับราชาทันที

“ บึม…..บึม “  เสี ยงระเบิดดังสนัน่ อีกครั้ง

“ เฮ…..พวกเราเห็นทางออกแล้ว วิ่งไปยังฝั่งตรงข้ามกับระเบิดเลย “ เสี ยง เคย์มะร้องตะโกนขึ้น

“ OK……. สองเสี ยงร้องตอบตกลงกลับมา “           

‘ แผนที่ 5 สำเร็ จแล้ว  ( ชักนำศัตรู เข้าสู่ กบั ดัก ) ลาก่อน เอียน เคย์มะ และซาอิ นี่ถา้ นายไม่คิดฆ่า
ฉันๆคงไม่ใช้แผนนี้ กบั นายเหรอนะ หวังว่าจะไม่โกธรกันนะ ‘
              

ยังไม่ทนั พูดจบเสี ยงร้องของหนุ่มๆโว้ยวายดังลัน่    เสี ยงการต่อสู้และเสี ยงสายฟ้ าที่ถูกปล่อยออก

มาจากหางสัตว์อสูรกระเบนบกไฟฟ้ า ยิงเข้าใส่ กลุ่มเคย์มะอย่างรุ นแรง 
ฉางฟงถึงกับกลืนน้ำลาย  มันยิงพลาดมาที่เนินตรงเขายืนอยูต่ น้ ไม้ที่เนินถึงกับไหม้เกรี ยมไป
เลย    ไม่ถึงหนึ่งนาทีทุกอย่างก็กเ็ งียบสงบลง ไม่ตอ้ งบอกก็รู้สามหนุ่มสามมุมมุ่งหน้ากลับบ้าน
เก่ากันอย่างทัว่ หน้า
ฉางฟงคงนัน่ หมอบซุมอยูบ่ นเนินเพื่อหลบสัตว์อสูรระดับราชาเจ้ากระเบนบกไฟฟ้ าตัวนี้   หลัง
จากควันที่เกิดจากระเบิดจางหายไปแล้ว ฉางฟงค่อยๆโผ่หน้าขึ้นไปมองอีกครั้ง
เข้าเห็นกระเบนบกไฟฟ้ า  มุ่งหน้าเข้าป่ าไปก็ถอนหายใจยาว  ฉางฟงเดินไปสำรวจบริ เวณพบว่า
บริ เวณนั้นเต็มไปด้วยลอยไหม้เต็มไปหมด  
“ กลับดีกว่าเรา พวกนั้นคงค่อยแล้ว “ ฉางฟง ถอดเสื้ อเกาะและ สนับเข่าโยนทั้งข้างทาง พร้อม
กับใช้มือกำขี้เทาสี ด ำขึ้นมาป้ ายตามตัวและแขนขา ก่อนจะก้าวเดินออกจากพื้นที่เชือดสามหนุ่ม
ไป               

ฉางฟงแกล้งเดินออกจากป่ าอย่างสบัดสบอม  ส้มโอ กับ ซิ่วจู่รีบวิ่งเข้าไปประคอง

“ เป็ นอะไรไปพี่ ฉางฟง “ ส้มโอถาม

“ ก็พวกพี่ซวยไปเจอสัตว์อสูรระดับราชา  กระเบนบกไฟฟ้ า ระดับ 60 นะสิ “

“แล้วพวก เคย์มะละค่ะพี่ฟง “  ฉางฟงตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จทันที

“ พวกเรารวมต่อสู้    พี่ให้ สามคนนั้นกลับออกมาก่อน ไม่รู้สามคนนัน่ ทำอีท่าไหนดันวิ่งไปเจอ

อีกตัว เลยโดนฆ่าหมดเลยนะสิ   นี่กก็ ว่าจะเอาตัวรอดมาได้ ก็หมดยาเพิ่มพลังไปหลายขวดและ
ถ้าไม่ได้เกาะของเคย์มะ
พี่กต็ ายเหมือนกัน พี่โดนมันใช้หางฟาดจนเกาะแตกที่เดียวโชคดีกระเด็นไปไกลพี่เลยใช้ป่าซ่อน
ตัวหลบหนีมาก “ พูดจบก็ตีหน้าเศร้าเรี ยกความเห็นใจต่อ  

“ โธ่   พวกนั้นตายหมดแล้วเหรอเนี่ย ที่นี่จะเดินทางกลับยังไง งานนี้ คงต้องรอจนกว่าระบบจะ

ออฟไลน์ไปเองนะสิ “ ซิ่วจู่พดู ขึ้น

“ ไม่เป็ นไรเหรอ พี่จะเดินทางกลับเป็ นเพื่อนพวกเธอเอง “ ฉางฟงพูด

.” จริ งเหรอค้าาาาาพี่ชาย  “   ส้มเช้งดีใจจังเด็กสาวเดินเข้ามาเขย่าแขนฉางฟง ๆพยักหน้า 

“ เจอมาเละเหมือนกันนี่ ฉางฟง “ ฟิ งเกอร์พดู ก่อนกระโดดขึ้นไปนัง่ บนหัวฉางฟง

“ ว่าแต่พวกเธอ พาอินดี้ กับ ฟิ งเกอร์ไปไหนกันมาเหรอ “ ฉางฟงถาม

“ พาไปเที่ยวนะค่ะไปหลายที่ดว้ ยและก็ถามอะไรหลายอย่างจากอินดี้ พีฟ่ งนี่โชคดีจงั นะค่ะได้

อินดี้ และคนอื่นๆมาอยูด่ ว้ ย ส้มโออิจฉาพี่จงั เลยค่ะ “
“แหมอิจฉาอะไรกัน  ถ้าส้มโออิจฉาพี่จริ งก็มาอยูก่ บั พี่กไ็ ด้นะ  พี่ไม่วา่ เหรอจ้าาาา “  ฉางฟงพูด
แซวยิม้ ๆ ส้มโอหน้าขึ้นสี แดงก่ำก้าวไปหลบอยูห่ ลัง ซิ่วจู่  ด้วยความอายสุ ดๆ

“ พี่ฟง เล่นพูดแบบนี้ เลยเหรอค่ะ  เกิดส้มโอทำจริ งพี่น้ นั แหละจะอ้าปากค้างแล้วจะหาว่า ซิ่วจู่ไม่

เตือนนะ “

“หยุดพูดได้แล้ว ซิ่วจู่  ฉันไม่บา้ ทำแบบนั้นเหรอน่า “ ส้มโอประท้วง

“ นี่เมื่อไหร่ จะเลิก จีบกับเนี่ย ส้มเช้งหิ วข้าวแล้วนะค่ะ “  ฉางฟงหันมามองเด็กสาวก่อนพูดว่าเอา

งี้เดียวพี่เข้าป่ าไปไกล้ๆนี่แล้วจะหาอะไรมาทำให้กินรับรองจะติดใจ
ตกลงไหม ส้มเช้ง

“ มันจะกินได้แน่นะค่ะพี่ชาย “ ส้มเช้งพูด

“ รับรองน่า พวกเธอทุกคนรอที่นี่แหละ เกิด เคย์มะติดต่อมาก็บอกไปว่าพรุ่ งนี้จะเดินทางกลับ

และ ฉันจะไปส่ ง 

ไปกันเถอะ ฟิ งเกอร์   พูดจบก็หาธนูจากเป้ หลังก่อนเดินเข้าป่ าไปกับเพื่อนคู่หู   

หุ หุ หุ ส่งเพื่อนรัก(กัน) กลับบ้านเก่าไปอีกสามคน   เอิก เอิก เอิก  .........0 - o

ตอนที่ 25 กลับเมืองเริ่มต้ น

   ฉางฟงเข้าป่ าไป ไม่ถึงครึ่ งชัว่ โมงก็เดินออกมา ฉางฟงเริ่ มนำเนื้อไปปรุ ง และ จัดเตรี ยมเครื่ อง
ปรุ งอย่างรวดเร็ ว  มี ส้มเช้ง และ กลุ่มสาวๆนัง่ ดู อย่างสนใจ 
ฟิ งเกอร์นงั่ ดูอยูบ่ นหัวฉางฟง ถามโน้นถามนี่ตลอด ไม่นายเนื้ อย่างกลิ่นหอมก้อนใหญ่กป็ รากฏ
อยูห่ น้าทุกคน ฉางฟงค้นหาจานและช้อนในการเป๋ ามิติที่เตรี ยมมา ก่อนนำออกมาวาง
เขาเริ่ มแร่ เนื้อลงในจานแต่ละจาน  สาวๆต่างมองตามและแอบกลืนน้ำลายคำใหญ่

“ เอาเสร็ จแล้ว มาเอาไปกินคนละจานได้เลย “ ฉางฟงพูด เพียงแค่พริ บตาจานก็หายไปจนหมด

จานของฟิ งเกอร์ฉางฟงได้ซอยชิ้นเล็กๆให้มนั เพราะกลัวมันจะกินไม่ได้
“ อร่ อยจังเลย “  ส้มโอพูด

“ ใช่ๆ อร่ อยมากเลย พี่ชายเก่งที่สุดเลยค้าาาา “

“ไง อินดี้ อร่ อยไหมแล้วเคยกินแบบนี้ ยงั “ ฉางฟงหันไปถามอินดี้ ที่ก ำลังกินอย่างอร่ อย

“ไม่เคยกินเลย  แต่นายทำอร่ อยมากเลย “ อินดี้กินไปด้วยพูดไปด้วย เช่นเดียวกับ ซิ่วจู่แทบจะไม่

พูดอะไรเลยกินอย่างเดียว

“ หลังจากกินอาหารเสร็ จทุกคนก็มานัง่ คุยกันรอบกองไฟ  ส้มเช้งยังคงติดฉางฟงแจ  อินดี้มอง

ฉางฟงกับส้มเช้งอย่างแปลกใจ ส้มโอหันมาเห็นเลยพูดว่า

“ ทำไม่หรื อ อินดี้เห็นจ้อง ฉางฟงกับ ส้มเช้ง ซะเขม่งเชียว “

“อินดี้ แปลกใจนะ ฉางฟงปกติ นะไม่ค่อยเป็ นแบบนี้ เหรอนะ “ ส้มโอมองอินดี้พดู ว่าเป็ นยังไงเห

รอ

“ ก็ปกติ จะเจ้าเล่ห์แสนกล  บ้าบอคอแตก ไม่กพ็ ดู ประชดประชันนะสิ อินดี้ ละลำคาญจะตาย “

“ งั้นเหรอ  แต่ ส้มโอ ก็ไม่เห็นพี่ฟงจะเจ้าเล่ห์อะไรนะ ก็ธรรมดามากกว่า บ้างที่ อินดี้ เพิ่มมาอยู่

กลับฉางฟงเลยคิดว่าฉางฟงแปลกๆมั้ง “

“งั้นเหรอ “   อินดี้พดู  

“ ถามอะไรหน่อยสิ อินดี้   “    เธอหันมามอง ส้มโอ พยักหน้ายิม้ ๆ

“ หลักจากเธอทำพันธะสัญญาแล้ว จะไม่สามารถเปลี่ยนคนที่ท ำสัญญาได้เลยเหรอ “

“ใช่   หลังจากทำพันธะสัญญาแล้ว ไม่วา่ จะชอบหรื อไม่ชอบคนที่ตวั เองทำพันธัสญ

ั ญาก็ตามภูติ
คนนั้นก็จะต้องอยูก่ บั คนทำพันธัสญ
ั ญาตลอดไป “

“แล้วถ้าเกิดผูท้ ำพันธะสัญญาตายละ “ ส้มโอถามต่อ

“ ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่พวกเราก็จะเข้าไปอยูใ่ นแหวนของผูท้ ำพันธะสัญญา    จนกว่าผูท้ ำพันธะ
สัญญาจะเรี ยกอีกครั้ง “

“ เกิดผูท้ ำพันธะสัญญาไม่ได้เรี ยกใช้ภูติอีกเลยละ “ ส้มโอถามต่ออย่างสนใจ

“ ก็ไม่มีอะไรถ้าเวลาผ่านไปหลายสิ บปี จนนานมากแล้ว พวกเราก็จะกลับไปสู่ ศิลาเหมือนเดิมแต่

ถ้าผูท้ ำพันธะเรี ยกหาก็จะกลับมาอีกครั้ง “

“ แบบนี้ มนั ก็ไม่ยตุ ิธรรมกับพวกเธอนะสิ “ ส้มโอพูด

“ สำหรับพวกฉันนี่คือหน้าที่ไม่มีค ำว่าไม่ยตุ ิธรรมของเพียงทำหน้าที่ของตนให้ดีที่สุด    ก็ถือว่า

เกิดมาเป็ นภูติกไ็ ม่เสี ยเที่ยวแล้ว “ อินดี้ตอบ

“ แล้วภูตินี่มีตายไหม “ ส้มโอถามขึ้น

“ มีสิ ถ้าพลังชีวิตหมดก็ตายเหมือนกัน แต่ท้ งั หมดก็ตอ้ งขึ้นอยูก่ บั ผูท้ ำพันธะสัญญาด้วย ถ้าเขายัง

อยู่ พวกเราก็จะถูกผนึกเป็ นเวลา 1 เดือนจึงถือกำเนิดใหม่ให้กบั ผูท้ ำพันธะสัญญาได้
“

“ แล้วถ้าผูท้ ำพันธะสัญญาตายพร้อมกับภูติตวั เองละ “ ส้มโอถามต่อ

“ มันเป็ นไปได้ยากมากเลยนะ  โอกาสที่ภูติจะตายพร้อมผูท้ ำพันธะสัญญา แค่เวลาเพียงเสี้ ยว

วินาทีเลยนะ “

อินดี้อธิบาย ส้มโอพยักหน้า ไม่ได้ถามอะไรต่อ  

เมืองเริ่ มต้น

“ ตกลงหน้าตาฉางฟงมันเป็ นยังไงกันแน่เนี่ย ที่ฉนั ซื้ อ มามันก็สิบกว่าแบบแล้ว ในรู ปไหนรู ป

ไหนก็ไม่คอ่ ยชัด ถึงจะเห็นอยูว่ า่ หมอนี่หล่อไม่ใช่เล่นแต่เล่นเห็นโครงหน้า
50 เปอร์เซนแบบนี้ ฉันจะจำได้ไหมเนี่ย “ ปิ งปิ งนัง่ ดูรูปปั้ นกับภาพที่ซ้ื อมาจากแผลงหน้าเมือง
เริ่ มต้น
“ ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงดี  ส่ วนรู ปนี่กค็ ล้าย 50 เปอร์เซ็นอย่างที่เธอว่านั้นแหละ    ถ้าดูในภาพ
จะเดาว่าเป็ นใครเนี่ยไม่ใช่เรื่ องง่ายๆเลยสำหรับคนไม่เคยเห็นฉางฟงมาก่อน   
แต่สำรับรู ปหยกหอมนั้นมันเต็มๆทุกคนพอเห็นหน้าก็จ ำได้ทนั ที “ ซวงซวงพูดขึ้น                

หยกหอมนัง่ มองรู ปปั้ นของตัวเองกับภาพอย่างเซงๆ  

“ เป็ นอะไรไปหยกหอม “ ฟางฟางถาม

“ ไม่รู้เหมือนกัน อยูๆ่ มันก็เซงๆขึ้นมา ตอนนี้ หมอนั้นไปอยูท่ ี่ไหนนะ “ หยกหอมเอยขึ้นเบาๆ

ฟางฟางมองเพื่อนอย่างสงสัยแซวขึ้นทันที

“ นี่อย่าบอกนะว่าใด้ให้ใจไปแล้วครึ่ งหนึ่ง “

“บ้า………..ที่ฉนั พูดนี่ก ำลังวิเคราะห์วา่ หมอนั้นจะไปอยูท่ ี่ไหน หรื อเธอไม่คิดเลยแม้แต่นอ้ ย “

ฟางฟางไม่ตอบเพียงแต่มองท้องฟ้ าไม่ได้พดู อะไรต่อ ยิง่ ทำให้หยกหอมหงุดหงิดขึ้นไปอีก 

“ เอาน่าหยกหอมอย่างไปพานโกธรคนโน้นคนนี้ เลย เอาไว้ทบต้นทบดอกที่ไอ้ตวั แสบแล้วกัน “

ฉิ งอี้พดู

“ ก็คงจะทำได้อย่างที่เธอว่านัน่ แหละ “ หยกหอมถอนหายใจ 

“ แล้วพรุ่ งนี้พวกเราจะไปไหนดี “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ฉันจะ ออฟไลน์ ออกไปก่อนนะ ก็เหลือเวลาแค่สองวันในเกมส์เอง คงทำอะไรหมอนัน่ ไม่ได้

อยูด่ ี ไปวางแผ่นข้างนอกดีกว่า “ ซวงซวงพูดขึ้น

“  ใช่ยงั ไม่ได้เลือกชุดที่จะไปงานตอนรับอาจารย์คนใหม่ของคณะเราเลย “ ฉิงอี้พดู ขึ้น

“ แล้วถ้าเกิดฉางฟงมันกลับมาที่นี่ละ “ หยกหอมพูดขึ้น

“ ไม่ตอ้ งห่วงเหรอจ๊ะ เดี่ยวฉันจะดูหมอนัน่ ให้ ถึงจะไม่รู้จกั หน้าแต่นิสยั อย่างนั้นถ้าเจอกันจังๆก็

ต้องรู ้แน่ๆ “ ปิ งปิ งพูดขึ้น สี่ สาวหันไปมองปิ งปิ ง ฟางฟางเลยพูดขึ้นว่า
“ ขอบใจมากนะปิ งปิ ง กลับมาจะเลี้ยงข้าวเป็ นการตอบแทน “

“ ไม่เป็ นไรน่าเพื่อนกัน “  ปิ งปิ ง พูด สี่ สาวได้แต่มองหน้ากันไม่คิดเลยว่าพวกเธอจะเจอเพื่อนดีๆ

แบบนี้ ในเกมส์ ทำให้พวกเธอรู ้สึกผิดขึ้นมายังไงก็ไม่รู้  ที่ไปบังเอิญไปฆ่าสัตว์ของเธอ
แถมไปดึงเธอมาเกี่ยวข้องเรื่ องฉางฟงอีก 

“ นี่ปิงปิ ง  ถ้าเธอต้องการความช่วยเหลือ เช่นเธออยากได้สตั ว์ตวั ไหนบอกพวกฉันได้นะพวกฉัน

ยินดีช่วยเต็มที่เลย ไม่วา่ มันจะไปเอายากแค่ไหนพวกฉันก็จะไปช่วยเธอ “
หยกหอมพูดขึ้น

“ จริ งเหรอ   ไว้จดั เรื่ องพวกเธอก่อนแล้วกัน ฉันจะพาพวกเธอไปหาสัตว์เลี้ยงคนละตัว แต่ฉนั

เองก็เล็งสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ไว้แล้วนะ แต่ตอ้ งการคนช่วยอยูพ่ อดี ขอบใจล่วงหน้าน้าทุกคน
“ ปิ งปิ ง พูด    สี่ สาวพยักหน้า ก่อนจะล่ำลา ปิ งปิ ง และ ออฟไลน์ออกไป 

หุบเขาสายหมอกฝั่งตะวันตก                

กลุ่มฉางฟงเริ่ มออกเดินทางแต่เช้า ส้มโอ กับ ซิ่วจู่ เดินประกบคุยกับฉางฟง ส้มเช้งยังนอนหลับ

อยูบ่ นหลังฉางฟงเพราะให้ฉางฟงแบกขึ้นหลังตั้งแต่เริ่ มออกเดินทาง เด็กสาวเมื่อคืนนอนดึก
ส่ วนเจ้าฟิ งเกอร์ ตอนนี้ มนั เอาหัวของ ฉางฟงเป็ นที่พกั ผ่อนไปแล้ว นอนอาบแดดอย่างสบาย
อารมณ์ ส่ วน อินดี้ นะเหรอ เหมือนเดิม ไม่ตอ้ งไปห้าม ไม่ตอ้ งไปสอน ไม่ตอ้ งไปบอก
ไม่ตอ้ งไปบ่น  คุณเธอลุยดะทั้งแต่ออกเดินทาง วันนี้ เป็ นวันแรกที่ฉางฟงได้เห็นภูติอินดี้ ใช้เวท
เช่นเวทหยุดเวลา แต่เธอทำได้ไม่นานเพียง 3  วินาทีเท่านั้น    เธอบอกว่าปกติท ำได้เกือบ
8วินาที แต่เป็ นเพราะฉางฟงทำให้การใช้เวทเธอตกต่ำดังนั้นเธอจะต้องรี บเลื่อนระดับเร็ วๆจะได้
ใช้เวทได้อย่างอิสระเหมือนเดิม  ด้วยเหตุน้ ี ฉางฟงเลยหมดสิ ทธิที่จะห้ามอินดี้
อีกอย่าง ส้มโอ บอกว่ามากันตั้งหลายคน คงไม่เป็ นไรเหรอ  แต่……….ส้มโอคิดผิดเสี ยแล้ว

“ อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ  ยายอินดี้บา้ าาาาาาาา  ไปแหย่มนั ทำไม  ส้มเช้งเกาะดีๆนะ “    ฉางฟงใช้แขน

ทั้งสองรวบเอว ส้มโอ้ กับ ซิ่วจู่ วิง่ เผ่นเต็มที โดยมีสตั ว์อสูรกระรอกยักษ์ระดับ
15 ไล่ตามมาเกือบ 10 ตัว เรื่ องนี้ ยงั ไม่เจ็บใจเท่าไหร่    แต่ไอ้คนไปแหย่มนั สิ อินดี้นะ  เผ่นแนบ
ไปก่อนเพื่อน      แบบไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย            

5 กิโลต่อมา ฉางฟงปล่อยร่ างสองสาวลง ก่อนจะทรุ ดนัง่ ลงด้วยความเหนื่อยๆ

“ ซึ้งเลยค่ะพี่ฟง อินดี้นี่ลุยดะจริ งๆ “ ซิ่วจู่พดู ขึ้นมอง อินดี้ที่ก ำลังสู้กบั สัตว์อสูรอีกตัว

“ ส้มโอ ก็ไม่คิดว่า อินดี้จะ บ้าเสื อดขนาดนี้ พีฟ่ งไปเตือนหน่อยดีกว่านะค่ะ “ ฉางฟงอ้างปาก

หอบหายใจกำลังจะพูดกับส้มโอก็ตอ้ งตาเหลือกอีกครั้ง ร้องตะโกนลัน่

“อ๊าากกก อีกแล้วอินดี้ๆๆๆๆยายบ้าาาาาาาาา  ส้มเช้งประจำที่ “

“ค้าาาาพี่ชายยยย “ เด็กสาวกระโดดขึ้นหลังฉางฟงอย่างชำนาญ ส้มโอ กับ ซิ่วจู่ก ำลังอ้างปากค้าง

กับสัตว์อสูรตัวใหม่ยนื ตัวแข็งทื่อ  ส่ วนอินดี้ตวั ก่อเรื่ องวิง่ ไปไกลแล้ว
ฉางฟงใช้แขนรวบเอวสองสาวเข้ามากอดก่อนวิง่ เผ่นอีกครั้งพร้อมตะโกนดังลัน่

“ ยายอินดี้ๆๆๆๆๆ หยุดบ้าาาาาได้แล้ววววววววววว ฉันเหนื่อยนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยย “

และแล้วอีก 1 ชัว่ โมงต่อมา

“ ปล่อยฉันจะฉางฟง ปล่อยเดี๋ยวนี้ “  อินดี้ดิ้นอยูใ่ นอ้อมกอดฉางฟง

“ ไม่ปล่อย และอยูด่ ีๆด้วย ถ้าไม่อยูเ่ ฉยๆภูติกภ็ ูติเถอะจับจูบให้เข็ดเลย “ ได้ผลมุขนี้ ใช้ได้กบั ทั้ง

มนุษย์และ AI อินดี้หน้าแดงก่ำหยุดดิ้นทันที สองสาวที่เดินขนาดข้างฉางฟงหันเราะจนท้องแข็ง
ส้มเช้งที่เดินอยูด่ า้ นหน้าหันมาหาพูดว่า

“ พี่อินดี้ค่ะ ส้มเช้งว่าพี่อินดี้อยากดิ้นดีกว่านะ พี่ชายนะทำจริ งนะ “ อินดี้มองส้มเช้งพูดว่า

“ โธ่ ส้มเช้งพีแ่ ค่ สู้สตั ว์อสูรนิดๆหน่อยๆเอง ไม่น่าช่วยกันจับพี่เลยนะ “ อินดี้บ่นอุบ๊

“ ไม่ไหวเหรอค่ะพี่ อินดี้  ส้มเช้งเกาะคอพี่ชายจนเมื่อยแขนแล้ว ขอใช้ขาเดินเองสักหลายชัว่ โมง

นะค่ะ อีกอย่างส้มเช้งยังไม่อยากตายค่ะ ไว้คราวหน้าส้มเช้งโต แล้วพี่จะลุยยังไงรับรองส้มเช้งไม่
ขัดเลยค่ะ
“ พูดจบเสี ยงหัวเราะจากคนในกลุ่มดังขึ้นทันที เว้นแต่ อินดี้ที่หน้าบึ่งอยู ่ ฉางฟงอุม้ อินดี้เดินไป
เกือบ 1 ชัว่ โมง อินดี้กห็ ลับไป ส้มโอมองยิม้ ๆพูดว่า
“ ภูตินี่กห็ ลับเป็ นเหมือนกันนะเนี่ย ดูสิตอนหลับเธอก็น่ารักจะตาย “ ฉางฟงมองดูอินดี้ หันไป
แซวส้มโอทันที

“ แล้วเมื่อไหร่ ส้มโอ จะให้พี่อมุ ้ แบบนี้ มงั่ ละจ๊ะ” ส้มโอหน้าขึ้นสี บิดตัวไปมาด้วยความอาย

“ ไม่พดู กับพีฟ่ งแล้วไปอยูก่ บั ส้มเช้งดีกว่า  “  พูดจบก็วิ่งจูดไปเลย เรี ยกเสี ยงหัวเราะจาก ซิ่วจู่ที่
เอียงหูฟังอยู่ ฉางฟงเมื่อไม่มีใครเล่นด้วยแล้วค่อยๆหันมาหา
ซิ่วจู่อย่างเจ้าเล่ห์ ซิ่วจู่พอสบตาปับก็ร้องลัน่ ทันที

“ พี่ฟง ไม่นา้ าาาา  ไม่ตอ้ งมาหาเรื่ องให้ฉนั อายเลยฉันไปละพีฟ่ ง “ พูดจบซิ่วจู่ ก็วงิ่ ไปอยูก่ บั กลุ่ม
ด้านหน้าอย่าง

รวดเร็ ว “

“ อ้าว……แล้วงี้ใครจะอยูค่ ุยกับพี่ละ “ ฉางฟงบ่นทันที ก่อนมองดูภูติสาวที่นอนหลับอยูใ่ นวง

แขนเขายิง่ เซง นี่ถา้ เกิดได้มาอยูอ่ ีกสักคนสองคน เขาคงไม่ตอ้ งทำอะไรแล้ว
ไม่ค่อยอุม้ ภูติหนี ไม่กค็ งอุม้ ภูติไม่ให้ก่อเรื่ อง คงสนุกพิลึก   แต่ยายอินดี้นี่นอนหลับแล้วยังกระ
ไม่มีพิษสงอะไรเลย เหมือนกับเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่ง  ก่อนจะหันไปมองสามสาวที่เดินไป
ไกลแล้ว 
เห็นเจ้าฟิ งเกอร์ก ำลังโม้ คุย กับ ส้มเช้งอย่างออกรสออกชาติ  เวลาผ่านไปอีกหลายชัว่ โมง
ทั้งหมดเดินมารวมกลุ่มกันเหมือนเดิม 

“ พี่ชายไม่เมื่อยเหรอค่ะ เห็นอุม้ พี่อินดี้มาหลายชัว่ โมงแล้ว “ ฉางฟงมองส้มเช้ง ก่อนพูดว่า

“ ไม่นิ  ไม่รู้สึกอะไรเลย มันคงชินแล้วนะ “ ฉางฟงพูด

“ ชินแล้ว “ ส้มเช้ง ส้มโอ กับ ซิ่วจู่อุทานพร้อมกัน

“เออ…..พูดผิดนะไม่มีอะไรหรอก “ ฉางฟงรี บแก้ตวั ในขณะคิดไปถึงสี่ สาว ไม่รู้ตอนนี้ ท ำอะไร

อยูท่ ี่ไหน คนเคยไล่ฆ่ากันทุกวันรู ้สึกเหงาๆยังไงก็ไม่รู้ ฉางฟงคิด         
ด้วยการทำเวลาหนีของฉางฟงเป็ นสถิติที่ดีมาก  ทำให้พวกเขาถึงเมืองเริ่ มต้น ภายในวันเดียว อิน
ดี้กต็ ื่นแล้วแต่เธอซุกหน้าอยูก่ บั อ้อมอกฉางฟงนิ่ง

“ นี่เป็ นอะไรไป อินดี้ “ ฉางฟงถาม

“ ฉันอายคนอื่นเขาเห็นเข้าจ้องฉันทุกคนเลย ฉางฟงปล่อยฉันไปนะยังไงก็เข้าเมืองแล้วจะทำตัว
ดีๆก็แล้วกันนะ “ อินดี้เริ่ มอ้อน

“ ใช่พี่ชาย ปล่อยพี่อินดี้เถอะ “ ส้มเช้งพูด

“ เอาปล่อยก็ปล่อย “ ฉางฟงค่อยๆปล่อยอินดี้ลงยืน

“ อินอี้ เธออยากจะเข้าไปอยูใ่ นแหวนยัง “ ฉางฟงถาม

“ ยัง   ฉันได้ออกมาสูดอากาศทั้งทีจะเข้าไปง่ายๆได้ไง บอกไว้ก่อนนะห้ามบังคับฉันด้วย ไม่ง้นั

โกธรจริ งๆด้วย “ อินดี้ พูด

“ ครับๆ  ใครจะกล้ามีเรื่ องกับลูกเทพได้ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ รู ้กด็ ีแล้ว……….. นี่สม้ โอ ส้มเช้ง ซิ่วจู่ ฉันอยากเห็นตลาดนะที่เธอเล่าให้ฟังพาฉันไปเที่ยว

หน่อยสิ “ อินดี้พดู

“ ก็ได้จ๊ะ…เดี๋ยวเราไปกันเลย พี่ฟง ส้มโอจะพา อินดี้ไปเที่ยวตลาดพี่จะไปด้วยไหม ฉางฟงมอง

ไปยังร้านยาที่มาเปิ ดใหม่อย่างสนใจ เขามีดอกมังกรเกินมาหกดอกน่าจะสอบถามร้านนี้ ดูวา่ ราคา
เท่าไหร่ จึงหันไปหา
กลุ่มสาวๆที่รอฟังคำตอบเข้าอยู่

“ ไม่เหรอพี่จะรอที่ร้านอาหารร้านนั้นแล้วกัน “ ฉางฟงชี้ไปยังร้านอาหารอีกร้านที่อยูต่ รงข้ามกับ

ร้านขายยา

“ งั้นตามใจนะค่ะ “ ส้มโอพูดยิม้ ๆ อินดี้เดินเข้ามาหาฉางฟงพร้อมกับแบมือ  ฉางฟงมองอย่าง

สงสัย
“ ทำอะไรนะอินดี้แบมือทำไม “ ฉางฟงถามขึ้น

“ เงินนะสิ ขอเงินหน่อยสิ ” อินดี้พดู    ฉางฟงถึงกับอ้างปากค้างเลย   ส้มเช้ง ส้มโอ ซิ่วจู่หวั เราะ

จนน้ำตาไหล

“ฉันไม่มีเงินนะ และไม่เคยใช้เงินด้วย แต่ฉนั เป็ นคนของนายดังนั้นก็ตอ้ งใช้เงินนายถูกไหม “

อินดี้พดู ต่อ ฉางฟงได้แต่ส่งบัตรเคดิตให้อย่างจำใจ  อินดี้รับบัตรมามอง
งง

“ นี่เหรอเงิน “ อินดี้ถาม

“ ไม่ใช่หรอกจ๊ะ…….นี่เรี ยกว่าบัตรเคดิตใช้แทนเงินค่ะ เวลาจ่ายเงินเขาจะเอาใบนี้ ไปรู ด แล้วจะ

หักเงินจากบัญชีของพี่ฉางฟงอัตโนมัติ “ ส้มโออธิบาย อินดี้ พยักหน้าเป็ นเชิงเข้าใจ
ก่อนพากันเดินหายไป ฉางฟงจึงตัดสิ นใจเดินเข้าไปในร้านยาก่อน

“ สวัสดีครับมีอะไรให้กระผมรับใช้หรื อครับคุณลูกค้า “  เจ้าของร้านถาม

“ คือผมมาถามว่า ถ้านำดอกมังกรมาขายไม่ทราบว่าจะได้เงินอีกหยวน “  ฉางฟงพูดขึ้น

“ หา……ลื้อมีดอกมังกรมาขายหรื อ ไหนอยูไ่ หนถ้ามีอ้ วั ให้ล้ือราคาพิเศษเลย เอาไปดอกละ

30000  หยวนเปลียวเป็ นไง “ ฉางฟงถึงกับอ้าปากค้าง ก่อนจะรี บตั้งสติสอบถามเพิม่ เติม

“ ทำไมราคามันถึงสูงขนาดนั้นละเถ้าแก่ “

“โอ…..ลื้อไม่รู้อะไรดอกมังกรนะหายากยิง่ กว่าทองคำอีก ผูเ้ ล่นน้อยยิง่ กว่าน้อยจะนำมาขาย

ดอกมังกรเป็ นตัวยาสำคัญที่ใช้ในการทำยาและเลือด รวมถึง ยาเพิ่มพลังด้วย
หนึ่งดอกเป็ นนำไปเป็ นส่ วนผสมของเลือดได้ถึง 3000 ขวดเชียวนะ “  พอพูดจบฉางฟงถึงกับ
กลืนน้ำลายนี่ถา้ รู ้ส่วนผสมทำเลือดเขาคงรวยตายเลย

“ แล้วเขากวางละเถ้าแก่ราคาซื้ อเท่าไหร่ “

“เขากวางหรื อ ตอนนี้ ราคาอยูท่ ี่เขาละ 1000 หยวนเปลียวนะครับ “

“ 1000 หยวนเปลียว “ ฉางฟงอุทานดังลัน่       

‘  นี่เขาโดนเจ้าของร้านขายยาที่มอบภาระกิจให้เขาหลอกหรื อเนี่ย แทนที่จะได้เงินถึง 29000

หยวนเปลียวสำหรับเขากวางเข้ากับได้เงินเพียง 12000 หยวนเปลียวเท่านั้น
นี่ยงั ไม่รวมสมุนไพรอื่นๆที่เข้ามาไปขายอีกสองกระสอบ คิดถึงตอนนี้ แล้วจะเป็ นลม ‘

“ ลื้อเป็ นอะไรเปล่าเห็นหน้าซีดเซียว “ ฉางฟงตั้งสติได้สูดหายใจลึกๆระงับความโกธรไว้เต็มที่

เอยพูดกับเถ้าแก่วา่

“ เถ้าแก่เพื่อนฉันมีดอกมังกร 1 ดอก อีกสักวันสองวันฉันจะเอามาขายให้เถ้าแก่แน่นอน เพื่อ

ตอบแทนเถ้าแก่ที่พดู อะไรให้ฉนั กระจ่างขึ้นเยอะ “

“โอ…..ขอบคุณ   ขอบคุณ   ลื้อรี บไปเอามาขายเลย มีเท่าไหร่ อ้ วั รับหมด และอย่างไปขายให้คน

อื่นละ “

“ แน่นอนผมจะเอามาขายให้เถ้าแก่หนึ่งดอกแน่นอน “ ฉางฟงพูดก่อนเดินออกจากร้านไปด้วย
ความเจ็บใจสุ ดจะบรรยายได้   งานนี้ เขาจะต้องหาวิธีเอาคือเจ้าของร้านผูใ้ ห้รับภาระกิจนี่แน่ๆ
รอให้ได้เถาวัลย์หอมมาก่อนเถอะ    แล้วจะรู ้วา่ ใครบังอาจมาลูบคม ฉางฟงแล้วจะเป็ นไง  หุ หุ
หุ

ตอนที่ 26 เมื่อฉางฟงรู้ เรื่องภาพถ่ าย

 ฉางฟงเดินทางออกมานัง่ รอที่ร้านอาหาร        

“ เสี่ ยวเอ้อ  ขอน้ำมะนาวแก้ม ข้าวผัดอะไรก็ได้จาน อีกอย่างขอผัดหมูป่าด้วยนะ “

“ครับคุณลูกค้า “ พนักงานของร้านรับคำก่อนเดินจากไป  ไม่นานน้ำมะนาวเย็นๆก็มาเสริ ฟ  ฉาง
ฟงรับมาดื่มก่อนจะหยิบหนังสื อพิมพ์บนั เทิงใกล้ๆมาอ่าน

“ โอ……หนังสื อพิมพ์บนั เทิง ทำได้สีสนั สวยดีจริ งๆ  อ่านดูสิมีอะไรใหม่ๆ “ ฉางฟงพูดใช้มือ

เปิ ดไปที่ละหน้า อีกมือถือแก้วน้ำมะนาว  กินอย่างสบายใจ

“ พรวด…….แคกๆ….แคกๆ…..แคกๆๆ…”ฉางฟงสำลักน้ำ…...น้ำมะนาวในปากของฉางฟงพุง่
ออกมาใส่ หนังสื อพิมพ์ทนั ทีเมื่อเปิ ดถึงหน้าหนึ่ง   ฉางฟงอ้าปากตาค้างอยูน่ าน

“ นี่มนั อะไรว่ะเนี่ย   นี่มนั รู ปฉันกับยายหยกหอมนี่ ทำไมมันมาอยูท่ ี่นี่ได้ “ ฉางฟงพูดเสี ยงสัน่ ๆ

ตาจ้องไม่กระพริ บ

“ หรื อว่าวันนั้น ที่หมอนัน่ พูด เขาจะเอามาลงจริ งๆ  โอ๊ยตายแล้ว ยายหยกหอมเห็นหนังสื อพิมพ์

นี่หรื อเปล่าก็ไม่รู้เกิดเห็นละเป็ นเรื่ องแน่ๆ “            

‘  คงไม่เป็ นไรมัง่ หนังสื อพิมพ์นี่กห็ ลายวันแล้ว ยายนัน่ ก็คงไม่เห็นหรอก ‘  คิดจบก็ถอนหายใจ

จ้องมองหยกหอมที่โดนเขาอุม้ ทำตามองเขาซะหวานซึ้ งเชียว

“ หยกหอมนี่กส็ วยมากเลยนะ   เอ๋ ……เราคิดอะไรเนี่ย …ไม่ๆ….พวกนั้นเป็ นซาตานในคาบสาว

สวย…..พวกเราไม่ถูกกันอย่าเจอหน้ากันดีที่สุด……… เดี๋ยวเราซวยอีก ฮ่าๆๆๆๆ  “ 
ฉางฟงพูดเบาๆ ก่อนหัวเราะเสี ยงดัง พอดีกบั ที่อาหารมาถึง ฉางฟงเลยหันไปสนใจอาหาร
แทน           

สาวๆต่างเลือกซื้ อของในตลาด  อินดี้ได้ท้ งั สร้อยแขนสร้อยข้อมือ เสื้ อผ้า และ เครื่ องประดับ

อื่นๆ ทุกคนเดินกันมากว่าชัว่ โมงจึงได้นงั่ พักเหนื่อยและได้ยนิ เสี ยงผูเ้ ล่นคุยกัน 

“ รี บๆๆหน่อยสิ    มีนเดี๋ยวพวกเราต้องไปเข้าคิวกับถ่ายภาพอีกนานนะ ได้ยนิ มาว่าพวกอยูท่ วีป

อื่นจะมาฉลองวันแห่งความรักที่นี่ดว้ ย คนเยอะแน่ๆ “ หนุ่มคนหนึ่งพูดกับแฟนสาว
ก่อนที่ชายหนุ่มจะดึงแขนหญิงสาวไปอย่างรวดเร็ว 

“ รู ปถ่ายอะไรเหรอค่ะ” ส้มเช้งถาม ส้มโอ

“ ไม่รู้เหมือนกัน “ ส้มโอพูดขึ้น ในขณะที่นาฬิกาโทรศัพท์ที่แขนของส้มโอดังขึ้น

“ อ้าว……เคย์มะโทรเข้ามา  เคย์มะว่าไง “

“ ส้มโอเหรอ มาดูอะไรที่นอกเมืองหน่อยสิ รับรองพวกเธอต้องตะลึงแน่ๆๆ  “

“ ดูอะไรเหรอ  “

“ เถอะน่า รี บมานะรอที่ประตูเมืองด้านหน้า “ พูดจบเคย์มะก็วางสายไป

“ มีอะไรเหรอส้มโอ “ ซิ่วจู่ถามขึ้น

“ ไม่รู้สิ เคย์มะบอกให้ไปหาที่ประตูเมืองด้านหน้าบอกว่าจะให้ดูอะไรนะ จะไปไหม “ ส้มโอ

ถาม

“ พวกเราก็ซ้ือของเสร็ จแล้วไปดูหน่อยก็ดีจะได้ถือโอกาสพา อินดี้เที่ยวชมนอกเมืองด้วย “   ส้ม

โอพูดทั้งหมดพยักหน้าเห็นด้วยจึงพากันเดินไป

“ นี่สม้ เช้ง ฉันอยากกินไอศครี มนะ “ ฟิ งเกอร์ที่อยูบ่ นหัวส้มเช้งพูดขึ้น

“ คือส้มเช้ง ไม่มีเงินค่ะ เงินอยูก่ บั พี่ส้มโอ “ ฟิ งเกอร์จึงหันไปขอจาก อินดี้ ๆที่เดินอยูข่ า้ งๆ เธอก็

ส่ งเงินให้แต่โดยดีเพราะถือเจ้าฟิ งเกอร์อยูใ่ นปกครองของฉางฟงเหมือนกัน 
ฟิ งเกอร์รับมาส่ งให้กบั ส้มเช้งที่วิง่ พามันไปซื้ อไอสครี ม

“ น้าค่ะซื้อไอศครี ม หน่อยค่ะ “

“ เอาสี ไหนบ้างละหนู “ เจ้าของร้านถามขึ้น

“ฟิ งเกอร์เอาสี ไหน “

“ สี ส้ม “

“เอาสี ส้มน้า…เงียบ….น้าเอาสี ส้ม…เงียบ…….น้าน้าเอาสี ส้ม…เงียบ…..น้าน้าน้าน้าน้าเอาสี ส้ม

อันหนึ่ง “  เจ้าของร้านมัวแต่มองฟิ งเกอร์อย่างตะลึงก่อนจะเอาสติคืนมาได้
“ สัตว์พดู ได้……..เป็ นไปได้ยงั ไงเนี่ย “ ส้มโอชี้ ไปที่ฟิงเกอร์ที่อยูบ่ นหัว

“ ใช่…..มันเป็ นสัตว์เลี้ยงเธอเหรอ “

“ไม่ใช่เหรอกค่ะฟิ งเกอร์เป็ นเพื่อนพี่ชายของส้มเช้งค่ะ” คนขายพยักหน้ามองดูเจ้าฟิ งเกอร์รับ

ไอศครี มไปกินอย่างเหลือเชื่อ  ฟิ งเกอร์กล่าวขอบใจคนขายอีกด้วยทำให้คนขายยิง่ อึงไปใหญ่

“ ไปกับเถอะฟิ งเกอร์ พี่ส้มโอ เดินไปไกลแล้ว “ เด็กสาวรี บวิง่ จูดตามหลังพี่สาวไปอย่างรวดเร็ว

มีฟิงเกอร์ที่ดูด

ไอศครี มอย่างอร่ อย

“ ฟิ งเกอร์กินดีๆนะอย่างให้เปื้ อนผมฉันนะ “ เด็กสาวกล่าวเตือน

“ ครับ……” พูดจบก็ดูดไอศครี มต่ออย่างมีความสุ ขตอนนี้ เอาละไรมาแรกมันก็ไม่ยอม 

หน้าประตูเมืองเริ่ มต้น            

สามหนุ่มยืนรอส้มโอ อยูพ่ อเห็นรี บโบกมือให้ ส้มโอกับ ซิ่วจู่และ อินดี้เดินเข้าไปหา

“ เรี ยกมามีอะไรหรื อเปล่า “  ส้มโอถามขึ้น แต่สามหนุ่มสนใจ มองไปที่อินดี้มากกว่า

“เออ….ที่พามาด้วยใครเหรอ ไม่เคยเห็นเลย “ ซาอิถามซิ่วจู่เบาๆ

“ เออ…..อินดี้นะหรื อ ภูติของฉางฟงนะ “ ซิ่วจู่พดู สามหนุ่มอ้าฟางค้าง

“ ภูติของฉางฟง “ สามหนุ่มอุทานพร้อมกันก่อนจะปรับสี หน้า รี บเข้าไปทักทายทันที

“ ผมเคย์มะครับยินดีที่รู้จกั ครับ “

“ผมซาอิ และนั้นเอียนครับ ยินดีที่รู้จกั ครับ “

“ยินดีที่รู้จกั เช่นกันค่ะ ฉัน อินดี้ค่ะ “ อินดี้เอยเสี ยงหวาน

“ โอ….แม่เจ้าเสี ยงเพาะและหวานอะไรอย่างนี้ อิจฉาไอ้ฉางฟงโว้ย “ เอียนกระซิบบอกซาอิที่

เอาแต่จอ้ ง อินดี้อยู่

“ นี่ๆ พี่ชายทั้งสามจ้องพี่อินดี้อยูไ่ ด้ ส้มเช้งมีเพื่อนมาแนะอีกคนด้วย “ สามหนุ่มหูผ่ งึ ทันทีหนั ไป

หาส้มเช้งอย่างรวดเร็ ว

“ ไหนใครหรื อส้มเช้ง “ เคย์มะถาม

“ อยูบ่ นหัวส้มเช้งนี่ไง “ ส้มเช้งชี้ไปยังฟิ งเกอร์   สามหนุ่มมองที่ ฟิ งเกอร์ที่กินไอศครี มอยู่ ก่อน

หันไปหัวเราะ

“ นึกว่าอะไร สัตว์กินไอศครี มนะเอง ล้อเล่นไปได้ “ ซาอิพดู

“ แล้วสัตว์กินไอศครี มมันผิดตรงไหนหรื อมิทราบ “

“ ก็ไม่ผดิ อะไรเหรอเดี๋ยว……….เฮ…..” สามหนุ่มกระโดดถอยหลังจ้องมองฟิ งเกอร์ตาไม่กระ

พริ บ

“สัตว์อสูร พูดได้ “ สามหนุ่มพูดอย่างตะลึง

“ เออ…..พูดได้แล้วจะทำไม “

“ โอ้ย…..นี่พวกนายจะตื่นตกใจอะไรนักหน้าแค่สตั ว์พดู ได้ “ ซิ่วจู่โว้ยวายขึ้น

“ ใช่ๆ   ที่เรี ยกเรามานี่จะให้ดูอะไร เรานัดพีฟ่ งอยูร่ ้านอาหารเดี๋ยวพีฟ่ งคอย “ ส้มโอพูดอย่าง

หงุดหงิด

สามหนุ่มพอฟังส้มโอพูด อารมณ์หึงวิง่ หาทันที เคย์มะเลยบอกให้ท้ งั หมดตามเขามา เคย์มะพา

พวกส้มโอไปยังสถานที่ๆคู่หนุ่มสาวกำลังถ่ายรู ปอยู่

“ พามาทำไมที่นี่ อย่างบอกนะว่าจะให้พวกฉันไปเข้าคิวถ่ายกับเขานะ “ ซิ่วจู่พดู ขึ้น

“ ไม่ใช่  เธอดูภาพก่อนสิ “ เคย์มะพูดพร้อมชี้ให้ดู    สามสาวเงยหน้าขึ้นไปดู พร้อมกับส้มเช้งแม้
แต่เจ้าฟิ งเกอร์กไ็ ม่เว้น

“ ทำไมก็รูปภาพไม่เห็นมีอะไรเลย “ ส้มโอพูด แต่ซิ่วจู่ กับ อินดี้  และ ส้มเช้ง อ้าปากค้างไปแล้ว

“ ส้มโอเธอมองดูผชู้ ายคนนั้นสิ เป็ นใคร “ ซาอิ พูดขึ้น ส้มโอหันไปสังเกตดีๆถึงกับสะดุง้

“ พี่ฟง………พี่ฟงนี่นา้ าาา “ ส้มโออุทาน

“ ผูห้ ญิงคนนั้นเป็ นใครหรื อ สวยมากด้วย “  ซิ่วจู่พดู ขึ้น

“ ใช่ส้มเช้งว่าพี่สาวนี้สวยมากเลย พี่ชายก็โคตรหล่อเลยค่ะ แถมดูสิค่ะ พี่สาวสบตาพี่ชายซะ

หวานหยดเลยค่ะ “

ส้มเช้งอธิบาย ตายังมองค้างอยูท่ ี่รูป

“ ไม่ใช่แค่น้ นั นะดูนี่สิ “ ซาอิ เอาจับเอารู ปปั้ นในอิริยาบทต่างๆของฉางฟงกับพี่สาวคนสวยใน

ภาพที่แผงใกล้ๆให้ พวกส้มโอดู

“โห……ร้านถ่ายภาพแถวนี้ มีแต่รูปพี่ชาย กับ พี่สาวคนสวยทั้งนั้นเลยนะค่ะ “ ส้มเช้งพูดขึ้น ฟิ ง

เกอร์กระโดดไปนัง่ บนบ่าอินดี้พดู ว่า

“ ดูท่า ฉางฟงนี่จะดังไม่ใช่ยอ่ ยๆนะ เธอว่าไหม อินดี้ “ อินดี้มองดูภาพเม้มปากพูดว่า

“ ไม่รู้ “ 

“โธ่…..คุยกับเธอนี่ฉนั หมดอารมณ์เลย “ พูดจบมันก็กระโดดไปนัง่ บนไหล่ส้มโอ ที่ท ำตาเศร้าๆ

“ เป็ นอะไรไปส้มโอ ทำไมดูเศร้าจังเลย “ มันพูดเบาๆพอให้ส้มโอได้ยนิ เด็กสาวสะดุง้ หันไป

มองก่อนพูด

“ ไม่ได้เป็ นไรเหรอ ฟิ งเกอร์ฉนั แค่ตกใจที่เห็นพีฟ่ งได้ข้ ึนป้ ายแค่น้ นั เอง “ ส้มโอพูด

“ งั้นพวกเรากลับไปหาพีฟ่ งกันเถอะฉันหิ วข้าวแล้ว “ ซิ่วจู่ รี บพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวมีอาการ
แปลกๆ  

ทั้งหมดจึงพากันเดินออกจากบริ เวณนั้น

“ รอฉันเดี๋ยวนะ ส้มโอวิง่ กับไปยังร้านขายภาพก่อนซื้อมาหนึ่งภาพ “

“เธอซื้อมาทำไมนะส้มโอ “ ซิ่วจู่ถามเพื่อนที่เอาแต่มองภาพ เด็กสาวหันไปพูดว่าจะเอาไปให้พี่

ฟงเซ็นชื่อให้ไง

ซิ่วจู่มองดูเพื่อนสาว แต่ไม่ได้วา่ อะไร   หนุ่มๆได้ยนิ ส้มโอพูดก็พากันยิม้ ตลอดเวลา จน ซิ่วจู่

หงุดหงิดไปด้วย ซาอิ เข้ามาชวน  อินดี้คุย แต่แม่คุณก็ถามคำตอบคำ
แถมคุณเธอชิ่งไปคุยกับส้มเช้งแทนเมื่อเคย์มะมาชวนคุยด้วย ไม่นานทุกคนก็มาถึงร้านอาหารที่
ฉางฟงนัง่ รออยู่

“ พี่ชายยย กินอาหารอร่ อยไหมค้าาาาา“ ฉางฟงมองส้มโอ และคนอื่นๆรวมถึงเคย์มะด้วย

“ อร่ อยสิ ร้านนี้ สุดยอดเลยมาๆมานัง่ กันก่อนเดี๋ยวจะสัง่ ให้กิน   “ ส้มโอเดินมานัง่ ข้าง ฉางฟ

งก่อนจะส่ งรู ปให้เขา ฉางฟงรับรู ปมาก่อนจะดูและเขาก็ตอ้ งอ้าปากค้างหันไปหาส้มโออย่าง
รวดเร็ ว

“ แฟนพี่ฟงหรื อค่ะ สวยมากเลยนะค่ะ “ ส้มโอยิงคำถามทันที  ทุกคนที่อยูด่ ว้ ยไม่มีใครกล้าพูด

อะไรซักคน

“จะอธิบายยังไงดีละ เอาเป็ นว่าบอกได้วา่ ตอนนี้ พี่กบั คนที่พวกเธอเห็นนี้ ไม่ใช่แฟนกันจ๊ะ พวก

เธอจะเชื่อหรื อไม่ไม่รู้ แต่มนั คือความจริ ง “

“ โกหก……..ใครๆดูภาพก็ตอ้ งรู ้อยูแ่ ล้ว “ เคย์มะพูดขึ้น

“ นายจะคิดยังไงฉันไม่สนนะเคย์มะ แต่พวกเธอไปเอารู ปพวกนี้ มาจากไหน “ ฉางฟงถาม

“ เยอะแยะค้าาาาพี่ชาย อยูห่ น้าเมืองเต็มไปหมดเลย แถมที่หน้าเมืองมีรูปแบบนี้ ติดขนาดใหญ่
ด้วย “ พอได้ฟังเท่านัน่ แหละฉางฟงแทบลมจับเลย งานนี้ ยายหยกหอมเอาเขาตายแน่ๆๆ
คิดแล้วฉางฟงถึงกับถอนหายใจยาวเลย

“ โห……แก้ตวั ไม่ออกจนถึงกับถอนหายใจเลยเหรอเนี่ย” เอียนพูดประชด ฉางฟงมองสามหนุ่ม

ไม่ได้วา่ อะไร

“ เอาเถอะ ถ้าพวกเธอทุกคนจะเข้าใจอย่างนั้นก็ไม่เป็ นไร ความจริ งคือความจริ ง  ภาพนี้เกิดจาก

ผูเ้ ล่นที่ได้อาชีพช่างภาพถ่ายในขณะฉันอุม้ เธอคนนี้ อยูบ่ ริ เวณชายป่ าซงซาน
ตอนนี้กค็ งจะเป็ นตอนที่ฉนั พูดล้อกันเล่น ไม่ได้หวานอะไรเลย “

“แล้วพี่ชายยย ทำไมไปอุม้ เข้าละค้าาาาา “ ส้มเช้งถามขึ้น

“ ก็จะอธิบายอย่างไรดีละ เอาเป็ นว่าคล้ายๆกับที่ฉนั อุม้ อินดี้นนั่ แหละ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆมองไป

ยังอินดี้ ที่หน้าเริ่ มเป็ นสี แดงแล้ว

“ ไอ้บา้ ฉางฟง “ อินดี้ร้องแวดก่อนสบัดหน้าจากไป ทำเอาสามหนุ่มตะลึงไปเลย

“ แล้วพี่จะไม่โดนสาวๆทึ้งเอาเหรอค่ะเวลาเดินเล่นในเมืองนะ “ ซิ่วจู่พดู ยิม้ ๆ

“ อืม……คงไม่กระทบกับฉันเท่าไหร่ หรอก รู ปต่างๆถ้าไม่ใช่คนรู ้จกั ฉันยากจะคาดเดาว่าคือฉัน

แต่ละรู ปเห็นฉันในมุงที่ไม่ชดั และ ส่ วนใหญ่เห็นครึ่ งหน้าเท่านั้น แต่คนที่รับเต็มๆคือ
โจทย์ฉนั ยายนี่นะสิ สงสัยงานนี้ มีตามฆ่าฉันแน่ๆ “

“ตามฆ่า “  ส้มโออุทาน

“ ใช่  แต่ไม่ตอ้ งไปสนใจหรอกน่า มาๆๆกินอาหารให้อร่ อยดีกว่า ฉางฟงสัง่ อาหารมากินเพิม่ เข้า

จับรู ปถ่ายที่ส้มโอส่ งให้เข้ามองยิม้ ๆส่ งคืนให้ ส้มโอ

“ พี่เซ็นชื่อให้ส้มโอ หน่อยสิ ค่ะ เผือ่ เจอพี่คนในภาพจะได้ให้เซ็นด้วย ส้มโอจะเอาไว้เป็ นที่ระลึก

ค่ะ “  หญิงสาวส่ งปากกาให้ ฉางฟงไม่รู้จะทำไงได้แต่เซ็นชื่อฉางฟงไป
“เออ….จะเป็ นไปได้ไหมค่ะพี่ฟง   ที่จะบอกว่าคนในภาพนี้ ชื่อว่าอะไรเหรอค่ะ” ส้มโอถามเบาๆ
พอให้ได้ยนิ สองคน  ฉางฟงมองหน้าส้มโอยิม้ พูดว่า

“ ได้สิ มันไม่ใช่ความลับนี่   เธอชื่อหยกหอม ชื่อจริ งไม่รู้ เจอกันนี่ประมาณสองครั้งแต่ได้คุย

แบบจะๆกันนี่แค่ครั้งเดียวและครั้งนั้นก็คือครั้งในภาพถ่ายนี้  ตอบแบบนี้ เคลียร์ไหมส้มโอ
“  หญิงสาวอ้าปากค้างในสิ่ งที่ฉางฟงบอก แต่กร็ ี บปรับเปลี่ยนสี หน้าอย่างรวดเร็ ว ฉางฟงไม่ได้
พูดอะไรต่อ ส่ วนสามหนุ่มยังคงมองเขาแบบไม่พอใจหรื อยังค้างคาส่ งสัยเรื่ องที่เขารอดมาได้ก็
ไม่รู้

“ ฟิ งเกอร์มานี่เร็ ว “ ดูเหมือนฟิ งเกอร์จะรู ้วา่ ฉางฟงจะทำอะไรมันกระโดดไปนัง่ หน้าฉางฟง ๆใช้

มีดแล่เนื้อเป็ นชิ้นเล็กๆให้มนั

“ ขอบใจฉางฟง “ พูดจบมันก็นงั่ กินอยูห่ น้าฉางฟงอย่างสบายใจ ฉางฟงปรายตาไปยัง อินดี้ ที่

กำลังกิน ต้มยำม่าม่าที่เขาสัง่ มาให้  ดูเธอจะยังไม่รู้วิธีกิน ฉางฟงลุกขึ้นเดินไปนัง่ ข้างๆ
เรี ยกสายตาคนทั้งโต๊ะมองไปยังฉางฟง

“ นี่อินดี้ สิ่ งที่เธอเห็นเรี ยกว่าต้มยำม่าม่า  การกินจะต้องใช้ ตะเกียบแบบนี้ ถา้ เราใช้ชอ้ นตักมันจะ

ลำบากมาก วิธีคีบก็ท ำแบบนี้ นะ “ ฉางฟงนัง่ สอนเธอคีบเส้นอยูเ่ กือบ
15 นาที

“ อ้าว….อ้าปากเร็ วอินดี้……..อ้ำเร็ วเข้า….ฉางฟงพูดคีมเส้นมาม่าใกล้ปากเธอ อินดี้มองฉางฟ

งก่อนอ้าปากฉางฟงค่อยๆป้ อน “

“ อินดี้เธอไม่ตอ้ งดูดเส้นจนหมดนะ   มันจะคำใหญ่ไป  พอเส้นเขาปากเต็มคำ เราแล้วก็กดั ให้มนั

ขาด พูดจบก็ใช้ตะเกียบคีบเส้นในชามของอินดี้เข้าปากตัวเองทำให้ใบหน้าทั้งสองห่างกันแต่คืบ
เดียว
ตอนนี้ท้ งั โต๊ะไม่มีใครพูดอะไรแม้แต่ค ำเดียวต่างจ้องมองดูการกระทำของฉางฟงเป็ นตาเดียว 
อินดี้ท ำตามอย่างฉางฟงบอกและลงมือคีบกินเองบ้าง เธอสังเกตเห็นว่าทุกคนกำลังมองเธออยู ่
เพราะถ้าให้ฉางฟงป้ อนเธอหลายๆครั้งแบบนี้   ต่อไปเธอคงไม่กล้ามองหน้าทุกคนเป็ นแน่  
เพราะตอนนี้ หน้าของเธอก็แดงเป็ นลูกตำลึงสุ กไปแล้ว  ส่ วนคนที่สอนแทบไม่ได้สงั เกตอะไร
จากคนข้างเคียงเลย
“ นี่ละน้าพีฟ่ งของเรา ชอบทำอะไรไม่ระวังตัวเลย นี่เกิดช่างภาพเห็นอีกละก็โดนอีกแน่ๆ “ ซิ่วจู่
กระซิบพูดกับส้มโอเบาๆ ส้มโอได้แต่ยมิ้ แหย่ๆ

“ อ้าว……ที่น้ ี กก็ ินเองได้แล้วนี่ “ ฉางฟงยิม้ ก่อนเดินกลับไปนัง่ ที่เดิม ทุกคนต่างมองตาม ก็จะ

รู ้สึกตัวว่ามีคนมอง

“ มองอะไรกัน ไม่เคยเห็นคนสอนคนกินต้มม่าม่าเหรอ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ สอนแบบป้ อนด้วยไม่เคยค่ะพีฟ่ ง “ ซิ่วจู่พดู ขึ้นเสี ยงหวาน

“ งั้นซิ่วจู่อยากเรี ยนไหมละเดี๋ยวพี่สอนให้ฟรี เลยแต่ขอเป็ นที่ส่วนตัวนะ “ ซิ่วจู่หน้าแดงก่ำเรี ยก

เสี ยงหัวเราะจากส้มโอและส้มเช้งดังสนัน่ ส่ วนสามหนุ่มได้แต่ส่งสายตาอิฉจาสุ ดๆเท่านั้น

“ อินดี้ ไปตลาดได้อะไรมาบ้างละ “ ฉางฟงหันไปถามอินดี้

“ ก็ส่วนใหญ่จะซื้อเครื่ องประดับ และก็เสื้ อผ้านิดหน่อยนะ “ อินดี้ตอบ

“ หมดไปแค่ 22,000 หยวนเปลียวเอง “ ส้มโอพูดดังๆ

“ 22,000 หยวนเปลียว “ ฉางฟงตาโตอุทานเสี ยงดังหน้าซีดเผือก เข้าตกใจแทบตกจากเก้าอี้ ก่อน

จะรี บตั้งสติ

“ ทำไม่ นายมีปัญหาเหรอ นิดๆหน่อยๆเอง “ อินดี้พดู หน้าบึง

“จ้า…จ้า..ข้าน้อยไม่กล้าเอาผิดองค์หญิงได้หรอกครับ “ ฉางฟงพูดประชดแต่กบ็ ่นอุบ๊ อยูค่ นเดียว

ต่อ               

‘ โอ……เงินในบัตรข้าน้อยเหลือไม่ถึงหมื่นแล้ววววววววอ๊าาากกกกกกกกก ‘ ฉางฟงคิด 

“ งั้นก็ดี ……ฉันจะได้ใช้เงินได้มนั มือหน่อย “ 

“หา…..”  ฉางฟงอุทานเสี ยงดัง ส้มโอ ส้มเช้ง ซิ่วจู่และฟิ งเกอร์ต่างกลัน่ หัวเราะไว้เต็มที่  ส่ วน

สามหนุ่มไม่มีอารมณ์หวั เราะเพราะยังอิจฉาฉางฟงอยูน่ นั่ เอง   
‘   นี่แค่ยายลูกเทพคนเดียวยังขนาดนี้ เกิดออกมากันครบทุกคนฉันจะไม่ได้ไปขอทานหรื อ
เนี่ย……พระเจ้าาาาาาาาาาา อาชีพขอทานอย่างเกมส์อื่นอยูไ่ ม่ไกลแล้วอ๊ากกก......
‘ ฉางฟงคิด  

ตอนที่ 27 วางแผนลับ พักโรงแรม จ่ ายอีกแล้ว

    หลังจากทานอาหารเสร็ จ คนจ่ายเงินก็กลายเป็ นฉางฟงอีกแล้วครับท่าน    ดูเหมือนคนที่กิน

เยอะที่สุดจะเป็ นสามหนุ่มมันเล่นสัง่ มาเป็ นพายุบุแคม   ฉางฟงได้แต่กดั ฟันดังก๊อดๆๆ 
รู ้ได้ทนั ทีวา่ ไอ้พวกสามตัวนี้ เอาคืนเขาเข้าแล้ว  

“ ฉางฟงเพื่อนรัก  วันหน้ามีกินฟรี แบบนี้ อีกเรี ยกด้วยนะ เคย์มะชอบที่สุดเลย “ มันพูดด้วยน้ำ

เสี ยงเยอะเย้อ ฉางฟงจึงสวนกับไปบ้างว่า

“ เอาเถอะฉันรู ้วา่ ช่วงนี้พวกนายนะยากจน ไม่ค่อยมีจะกิน ถ้าวันไหนไม่พอกินมาขอฉันได้นะ

ฉันยินดีช่วยนายเพื่อนรักเคย์มะ “ ฉางฟงพูด สาวๆต่างกลัน่ หัวเราะเต็มที่
ผิดกับเคย์มะนัง่ กัดฟัดก๊อดๆๆบ้าง                     

หลังจากทานอาหารเสร็ จฉางฟงก็ตอ้ งจ่ายเงินไปอีก 2,500  หยวนเปลียว ทำให้เงินของฉางฟงใน

บัตรเหลือแค่  ห้าพันกว่าหยวนเปลียวเท่านั้น

“ พวกเธอไปรอที่หน้าโรงแรมตรงฝั่งโน้นก่อนนะ ฉันไปธุระเดี๋ยวเดียว “ ทุกคนพยักหน้า

“ ฉันไปด้วย “   ฟิ งเกอร์กระโดดมาอยูบ่ นหัวเขา หลังจากที่ทุกคนไปแล้วฉางฟงรี บเอากระเป๋ า

มิติออกมา เขาหยิบดอกมังกรออกมาจากถังวัตถุดอกหนึ่งก่อนจะเก็บถังเก็บวัตถุเข้าในกระเป๋ า
มิติเหมือนเดิม

“ นายจะเอาดอกมังกรไปทำไมนะ ฉางฟง “ ฟิ งเกอร์ถามขึ้น

“ เอาไปขายนะสิ   ยายอินดี้ ผลาญเงินฉันใกล้หมดแล้ว ต้องขายไอ้น้ี ออกไปสักดอกเพื่อเพิ่มเงิน
ในบัญชีนะสิ “

“ดอกแบบนี้ มนั ขายได้สิ่งที่เรี ยกว่าเงินเยอะไหม “ ฟิ งเกอร์ถามต่อ

“ ได้เยอะมากเลยละ นี่ถา้ มีเยอะๆฉันรวยตายเลยนะเนี่ย “ ฉางฟงพูดขึ้ น

“ ฉางฟง ฉันเคยเห็นเจ้าดอกมังกรนี้ ดว้ ยนะ จำได้ตอนนั้นมันมีเกือบ 10 ดอกตอนนี้ คงขยายไป

เยอะแน่ๆเลย “

“ ฉันก็เห็นมันอยูใ่ นรังมังกรใช่ไหมละ แต่มนั เอายากมากเลยฉันไม่เสี่ ยงอีกแล้วละกลัวตาย “

ฉางฟงพูด

“ ไม่นี่ที่ฉนั เห็นถึงมันจะอยูใ่ กล้รังมังกรจริ งแต่มนั ขึ้นอยูใ่ นซอกเขานะ เป็ นช่องเล็กๆฉันเข้าไป

ได้อย่างสบาย “ ฉางฟงตะลึงกับคำพูดของฟิ งเกอร์

“ งั้นแบบนี้ นายก็สามารถกัดโคนดอกและคาบมันออกมาให้ฉนั นะสิ “ ฉางฟงพูดอย่างดีใจ

“ ได้สิ แต่เฉพาะตรงนั้นนะ ถ้าให้ไปเอาที่รังมังกรละ ตัวใครตัวมันเหมือนกัน  ฉันก็กลัวตาย

เหมือนกันนะโว้ย “ 

ฟิ งเกอร์พดู

“ โอ……แค่ที่นายบอกก็พอแล้ว ฟิ งเกอร์ ต่อไปนายอยากซื้ ออะไรบอกฉัน นายอยากได้อะไร

บอกฉัน  นายอยากกินอะไรบอกฉัน  ฉันยินดีบริ การนายทุกอย่าง “ ฉางฟงพูด ในขณะนึกฝันว่า
เขานี้ช่างโชคดีจริ งๆที่ได้เจ้า
ฟิ งเกอร์มาอยูด่ ว้ ย พูดจบก็กา้ วเท้าเข้าร้านขายยาไป

“  โอ……..ลื้อเอามาขายให้อ้ วั จริ งๆด้วยๆๆๆ ขอบคุณมากๆเลยจำไว้เลยนะมีเท่าไหร่ อ้วั รับหมด

ไม่อ้ นั ด้วยนะ “ พูดจบก็โอนเงินเข้าบัญชีให้ฉางฟงพร้อมส่ งบัตรเคดิตคืนให้ฉางฟง

“ เอาไว้ผมจะมาใหม่แล้วเอาสมุนไพรมาขายให้เถ้าแก่นะครับ “
“ยินดีตอนรับลื้อทุกเวลา  ขอบใจลื้อมากจริ งๆ “ ฉางฟงคุยกับเถ้าแก่อยูส่ กั พักจึงขอตัวกลับ
ไป     

หน้าโรงแรม หม่าเยีย่ หู โรงแรมระดับสี่ ดาวของเมืองเริ่ มต้น

“ พี่ฟงไปไหนมาตั้งนายค่ะ “  ซิวจู่ถาม

“ ไปธุระนิดหน่อยจ้าาาา พวกเราเข้าไปเถอะ” ฉางฟงพูดก่อนเดินนำเข้าไป

“ ยินดีตอ้ นรับท่านลูกค้าทุกท่านครับต้องการห้องพักกี่หอ้ งครับ “

“ ห้องพักราคาเท่าไหร่ “ ฉางฟงถามขึ้น

“ มีสามราคาครับมีหอ้ งละ 800    1,000  และ  1,200 ครับ “ พนักงานพูดอย่างนอบน้อม

“ เอาแบบเตียงคู่หอ้ งราคา 1,200  เอาสี่ หอ้ งพัก 1 คืน  พูดจบก็ส่งบัตรเคดิตให้พนักงานๆรับไป

อย่างนอบน้อม ส้มโอ กับ ซิ่วจู่หนั มาสะกิดกระซิบเบาๆกับฉางฟง

“ พี่ฟง บัตรเคดิตเงินพี่ใกล้จะหมดแล้วนะ พวกฉันออกเองก็ได้นะค่ะ “ ฉางฟงมองหน้าสองสาว

อมยิม้ หันไปพูดกับพนักงานเคาเตอร์

“ น้องขอสคิปเงินคงเหลือด้วยนะ “

“ครับผม “ พนักงานรับคำก่อนฉี กสคิปให้ฉางฟงๆส่ งให้สองสาว  สองสาวรับไปดูก่อนทำตาโต

มองฉางฟงอย่างเหลือเชื่อ  ส้มเช้งและอินดี้ เดินเข้ามาหา สองสาว พูดเบาว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอ

“ ส้มโอ กับ ซิวจู่มองหน้ากันก่อนหันไปหา อินดี้กบั ส้มเช้ง บอกว่าไม่มีอะไรหรอกจ้าา “ พูดจบ

ทั้งสองก็รีบขึ้นบันไดไป

“ เป็ นไปได้ยงั ไงเนี่ย พีฟ่ งทำได้ยงั ไงแล้วไปเอาเงินเยอะแยะมาจากไหน “ ส้มโอ ถาม ซิ่วจู่

“ ไม่รู้ไปถามเจ้าตัวเลยดีกว่า “ สองสาววิ่งไปกระกบฉางฟง ๆรู ้ได้ทนั ทีวา่ สองสาวนี้จะมาถาม

อะไรเลยพูดดักหน้าไปว่า
“ ถ้าจะถามอะไรเกี่ยวกับเรื่ องเงินนะขอเป็ นความลับนะ แต่ถา้ อย่างรู ้จริ งๆก็ตอ้ งมีขอแลกเปลี่ยน
กันหน่อย “

“ ได้เลยค่ะ  “  ซิวจู่ รับปากทันที  ฉางฟงพูดเบาๆว่าขอแค่หอมแก้ม ส้มโอ กับ ซิ่วจู่คนละครั้ง

แล้วพี่จะบอกตกลงไหม สองสาวหยุดเดินกระโดดออกจากข้างตัวฉางฟงก่อนวิ่งหนีไปอย่าง
รวดเร็ ว
อินดี้กบั ส้มเช้งเดินขึ้นมาเห็นฉางฟงเต้นแร้งเต้นการ้องเรี ยก ส้มโอ กับ ซิ่วจู่อยู่ ส้มเช้งเดินแยก
ไปทางส้มโอ ส่ วน อินดี้หยุดมองหน้าฉางฟงด้วยหาตาพร้อมพูดดังๆว่า 

“ ประสาท “ พูดจบก็เดินแยกไปทางห้อง ซิ่วจู่ ฉางฟงได้แต่อา้ ปากค้างมองตามอินดี้อย่างตะลึง

ไม่คิดว่า AI  จะรู ้จกั กวนคนด้วยเหมือนกัน นี่มนั นิสยั มนุษย์ชดั ๆเลย      
        

สามหนุ่มเดินมาขึ้นมาที่หลัง ฉางฟงจึงหันไปพูดว่า

“ พวกนายมีใครจะนอนห้องเดียวกับฉันไหม “

“ ไม่ละพวกฉันขอนอนห้องเดียวกันสามคนดีกว่า ฉันไม่อยากนอนกับศัตรู “ เคย์มะพูดขึ้น

“ ตามใจแล้วกัน เออ……พรุ่ งนี้ตอนเย็นๆฉันมีงานอะไรให้นายทำหน่อยสนใจไหม “ ฉางฟงพูด

ขึ้น

“ เชอะ……ไม่สนหรอกยังไงฉันก็จะไม่ช่วยนายทำงานอะไรทั้งสิ้ น “ เอียนพูดขึ้น

“ งั้นก็ตามใจนาย   ฉันไปละ “ ฉางฟงหันหลังเดินจากไปก่อนจะหันกลับมาพูดว่า

“ เงิน 8,000 หยวนเปลียว  สำหรับทุกคนที่ร่วมงานหนึ่งชัว่ โมง ฉันไปจ้างคนอื่นก็ได้  ไม่เห็นจะ

ต้อง ง้อ พวกนายเลย พูดจบก็เดินต่อไป

“ 8,000 หยวนเปลียว……. หนึ่งชัว่ โมง “ สามหนุ่มอุทานพร้อมกัน เอียนหันไปมองฉางฟงร้อง

ตะโกนสุ ดเสี ยง
“ พี่ฟงครับบบบบ…….รอผมด้วยครับบบบบบบ “ พูดจบเจ้าเอียนก็วงิ่ ไปหาฉางฟงอย่างรวดเร็ ว

“ โธ่…….ไอ้กิ้งก่าเอียนมันรี บเปลี่ยนสี ไปแล้ว “ เคย์มะพูดก่อนหันไปหา ซาอิ

“ คุณฉางฟงครับ……. รอผมด้วยครับ…..ต้องการให้กระผมรับใช้อะไรบอกได้เลยนะครับ”
ซาอิ ตะโกนจบก็รีบวิ่งตามเจ้าเอียนไปอย่างรวดเร็วราวกับพายุยอ่ มๆ

“ บัดซบจริ งๆๆ………พวกนี้ ไม่มีอุดมการณ์เลยสักคน “ เคย์มะยืนมองพูดไล่หลังไป ซาอิ หัน

มาหาร้องตะโกนว่า

“ ท่องไว้ไอ้ เคย์มะ เสื้ อเกาะนายยังขาดเงินอีกมากนะ “

“ ใช่แล้วเสื้ อเกาะ ………..เสื้ อเกาะใหม่ของฉัน…….รอผมด้วยครับพี่ฉางฟง……… ผมเคย์มะ

ยินดีรับใช้พี่ท่านทุกอย่างครับ………..” พูดจบผูม้ ีอุดมการณ์กว็ ิ่งตามเพื่อนกิ้งก่าไปอย่างรวดเร็ว
ในระดับทอนาโดที่เดียว

…………………………………………..- * -………..……- * -……………- * -

………………………………    

“   ขอบคุณมากครับพีฟ่ งรับรองผูน้ อ้ งทุกคนจะทำตามทุกอย่างตามแผนที่ได้วางไว้ เรื่ องง่ายๆแค่

นี้ แถมรายได้งามแบบนี้   มีอีกกี่งานรี บบอกพวกผมเป็ นคนแรกเลยนะครับ
ท่านพีฟ่ ง  “ เคย์มะ กิ้งก่าเปลี่ยนสี ตวั สุ ดท้ายพูดออดอ้อนขึ้น จนเพื่อนอีกสองคนอยากจะถีบมัน
ให้ได้

“ แล้วเจอกันบ่าย 3 โมงพรุ่ งนี้ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ ครับผมที่หน้าโรงแรมนี้ ครับ พวกผมจำขึ้นใจเลยครับ “ สามหนุ่มรับคำด้วยใบหน้ายิม้ แย้ม

ก่อนขอตัวกลับไปนอน                  

วันต่อมาฉางฟงตื่นแต่เช้าไปนัง่ กินกาแฟที่ลอ็ บบี้โรงแรม ส่ วนเจ้าฟิ งเกอร์ก ำลังหม่ำปาท่องโก๋

อย่างอร่ อยอยู ่ ฉางฟงริ นกาแฟใส่ จานไว้ให้มนั กินด้วย    ส้มโอ ส้มเช้ง
ซิ่วจู่ และ อินดี้เดินลงมาจากห้องก็เดินมานัง่ ร่ วมโต๊ะด้วย ส่ วนสามหนุ่มยังนอนไม่ยอมตื่น
“ วันนี่เดี๋ยวพี่ตอ้ งขอตัวก่อนนะ พี่ตอ้ งไปเอาเถาวัลย์หอมจากป่ าเซียงนะ “ ฉางฟงพูดขึ้ น

“ แหม…….  ถ้าวันนี้ ส้มโอ กับ ซิ่วจู่ไม่ติดว่านัดกันจะไปสระผมทำผมละก็พวกเราจะตามไป

ด้วยเลยนะค่ะ “

ส้มโอพูดขึ้น

“ เออ…….พี่ฟง….คือว่าา…….คือว่าา พวกฉัน อยากจะขอ…..” ส้มโอ กลืนน้ำลายมองหน้าฉาง

ฟงมี อินดี้ กับ ซิ่วจู่ก ำลังลุน้ อยูส่ ุ ดตัว

“ โอ้ย…..เรื่ องแค่น้ ีเองอ้ำอึ้งอยูไ่ ด้ส้มเช้งพูดให้เองก็ได้ “ ส้มเช้งโว้ยวายขึ้นก่อนเดินไปนัง่ ตักฉาง

ฟงพูดว่า

“ พี่ชายค้าาาา ส้มเช้งวันนี้ ขอตัวพี่ อินดี้สกั วันนะค้าาาา จะพาพี่อินดี้เข้าไปเสริ มสวยนะค่ะ “ ฉาง

ฟงหันหน้าไปหาอินดี้ ที่เริ่ มหน้าแดงก่ำแล้ว ก็จะหัวเราะออกมา

“ หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้ นะฉางฟงไม่ยงั ฉันโกธรจริ งๆด้วย “ อินดี้ แวดใส่ ฉางฟงทันที

“ OK…………พวกเธอไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันจะไปกับเจ้าฟิ งเกอร์กไ็ ด้  “ ฉางฟงพูดจบ สาวๆต่าง

สงเสี ยงเฮลัน่ จนคนอื่นๆหันมามองเป็ นแถว  และแล้วหน้าฉางฟงก็มีมือขาวๆมาแบอีกเช่น
เคย      

‘ อ๊ากกกกกกก……อีกแล้วครับท่าน………….ฉางฟงกลืนน้ำลายและส่ งบัตรเคดิตให้อินดี้ไป ‘ 

“ เออ……อินดี้รอบนี้ เบาๆหน่อยนะ  “ พอพูดจบสาวๆถึงกับหัวเราะงอหายทันที ฉางฟงได้แต่

ทำหน้าปูเลี่ยนไม่ได้วา่ อะไรต่อ  

สมาคมนักฝึ กสัตว์

“ ปิ งปิ ง จะไปไหนแต่เช้านะ “ พี่สาวหน้าสมาคมสักฝึ กสัตว์เมืองเริ่ มต้นถามขึ้น

“  จะไปป่ า เซียงหน่อยค่ะพี่ จะไปหาสัตว์แปลกๆมาฝึ กเพิ่มเติมนะค่ะ ของเก่าตายไปสามตัว
แล้ว  ต้องหามาเพิม่ ค่ะ “  ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ แล้วสัตว์เลี้ยงเธอตายได้ยงั ไงละพี่ยงั ไม่ได้ถามเลย “

“ ถูกกับดักนะค่ะพี่ ไม่รู้ใครวางไว้ท้ งั ละเบิดทั้งกับดักเต็มไปหมดเลยต่อให้สตั ว์ระดับสูงๆก็ไม่

รอดหรอกค่ะพี่ เฉพาะแค่ค่าระเบิดก็ลงทุนไปเป็ นหมื่นแล้ว ยังไม่รวมค่ากับดักอีกนะค่ะ
“ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ อืม……มันก็แปลกนะ คงจะมีความแค้นกับสัตว์อสูรบางตัวในป่ าแน่ๆ  แสดงว่าแบบนี้ ป่าเซียง

ต้องมีตวั แปลกๆอยูแ่ น่ๆ “ หัวหน้าสมาคมหญิงพูดขึ้น

“ คิดเหมือนกับ ปิ งปิ งเลยค่ะ  ต้องมีตวั อะไรที่แปลกๆอยูแ่ น่ๆๆ วันนี้ ปิงปิ ง เลยว่าจะเข้าไป

พิสูจน์หน่อยนะค่ะ “

“ไม่ดีม้ งั ปิ งปิ ง มันอันตรายมากเลยนะ “

“โห……พี่คิดว่าปิ งปิ งระดับไหนแล้ว “  น้องสาวคนนี้ สุดยอดนะค่ะพี่สาว

“ อย่าประมาทนะปิ งปิ ง พี่เห็นพลาดมาหลายคนแล้ว นะ“

“ ไม่ตอ้ งห่วงค่ะพี่สาว       คนนั้นไม่ใช่ ปิ งปิ งคนนี้ อย่างแน่นอนค่ะ “

“จ้าาาาาา…..น้องสาวคนเก่งระวังตัวให้มากแล้วกัน “

“ ไปนะค่ะพี่สาว  ไปกันเถอะไรก้า ไปกันเถอะเดฟ “   ปิ งปิ งตบหัวมันทั้งสองพร้อมเรี ยกชื่อของ

มัน สัตว์อสูรเสื อดาวดำระดับ 35 กับ กับสัตว์อสูรเสื อขาวระดับ 38  คำรามรับก่อนเดินตามหลัง
ปิ งปิ ง ออกไป

“ ปิ งปิ ง….เอย…..ประมาทแบบนี้ ไม่ดีนะน้องพี่” พี่สาวหัวหน้าสมาคมพูดเบาๆกับตัวเอง 

ที่หน้าโรมแรมหม่าเยีย่ หู
“ ฝากดูแลอินดี้ดว้ ยนะ ส้มโอ ส้มเช้ง  ซิ่วจู่ “ ฉางฟงพูด

“ไม่ตอ้ งห่วงหรอกน่าพี่ฟง รับรองส้มโอไม่พาภูติคนสวยของพี่ไปทำอะไรให้บุบสลายหรอกค่

ะ “ อินดี้พอได้ยนิ หน้าแดงก่ำเป็ นลูกตำลึงสุ กทันที ฉางฟงมองอินดี้ก่อนพูดว่า

“ เออ…..พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น พี่กลัวอินดี้ไปทำอะไรเปิ่ นๆสร้างความเสี ยหายต่างหาก

ละ “

“ฉางฟง…..ไอ้บา้ ไปตายซะไป…….. อุตส่ านึกว่าห่วงฉันๆไม่สนใจนายแล้วไปกันเถอะ ส้มโอ

ส้มเช้ง ซิ่วจู่  พูดจบก็สะบัดหน้าเดินหนีไป “

“พีฟ่ งนี่……คราวหลังอยากปากไม่ดีอีกนะค่ะ พวกเราไปละค่ะ “ ส้มโอพูดจบก็รีบดึงแขน ส้ม

เช้งกับ ซิ่วจู่วงิ่ ตามไป

“ อะไรเนี่ย นอกจากงอน  ชอบเครื่ องประดับ ชอบเสื้ อผ้า พูดประชดประชันก็ได้  ด่าก็เป็ น แถม

โกธรเป็ นด้วย  ชักสงสัยแล้วสิ วา่ ยายนี่จะไม่ใช่  AI ซะแล้ว “  ฉางฟงพูดเบาๆ  

ตอนที่ 28 ศัตรู คนใหม่

ป่ าเซียง               

ฉางฟงมาถึงแต่เช้า บริ เวณชายป่ าเต็มไปด้วยเสี ยงสัตว์อสูรตัวเล็กตัวน้อย

“ นายจะไม่ล่าสัตว์อสูรหน่อยเหรอ “ ฟิ งเกอร์เอยถามฉางฟง

“ ไม่ละ วันนี้ ฉนั ต้องเอา เถาวัลย์หอมเมื่อได้แล้วก็จะกลับเลยพอดีวนั นี้ มีธุระสำคัญ “ ฉางฟงพูด

ยิม้ ๆ
“ แล้วแต่นายนะ แต่เถาวัลย์หอมมันจะขึ้นในป่ าลึกเอาการเหมือนกันนะนายเตรี ยมตัวดีๆหน่อย
นะ ฉันเตือนนายแล้วนะ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ไม่ตอ้ งห่วงหรอกฟิ งเกอร์ ที่เอวฉันเตรี ยมระเบิดแสง 3 ลูก ระเบิดควัน 3 ลูก ระเบิดเพลิงอีก 2

ลูก ถึงจะเจอสัตว์อสูรระดับสูงแบบจังๆก็คงหนีรอดได้อย่างสบายละน่า
“

“ ก็ดี งั้นก็ไปกันเถอะ “ ฟิ งเกอร์พดู ฉางฟงพยักหน้าเดินเข้าป่ าไป 

เมืองเริ่ มต้น

“ ร้านนี้ แหละสุ ดยอด เข้าไปกันเถอะพวกเรา ส้มโอ พูดดึงแขน อินดี้ เดินเข้าไป “

“ ยินดีตอนรับสู่ ร้านทำผมประจำเมืองเริ่ มต้นค่ะ ต้องการทำผมกี่ท่านค่ะ “

“ สี่ คนค่ะ…เป็ นผูใ้ หญ่สามคนเด็กหนึ่งคนค่ะ “  ส้มโอพูดขึ้น

“ งั้นเชิญด้านในเลยค่ะ “

“ แล้วฉันต้องทำอะไรบ้างเนี่ย “ อินดี้ถามขึ้น

“ ไม่ตอ้ งทำอะไรเลยค่ะ  เดี๋ยวส้มโอจะบอก อินดี้ท ำตามนะค่ะ ไม่ตอ้ งเกรงหรื อตื่นเต้นอะไรทั้ง

นั้น อีกอย่างอินดี้หา้ มโว๊ยวายหรื อชักดาบออกมาด้วย เรามาเสริ มสวยมาทำผม
ไม่ใช่มาฆ่าอสูร เดี๋ยวส้มโอจะอยูใ่ กล้ๆ อินดี้เองจะได้ไม่ตกใจ “  อินดี้พยักหน้าก่อนจะถูกส้มโอ
ดึงแขนตาม ส้มเช้ง และ ซิ่วจู่ที่เข้าไปก่อนหน้านี้  

หนึ่งชัว่ โมงต่อมาหน้าป่ าเมืองเริ่ มต้น      

ฮาว…….วันนี้อากาศดีจงั เอาละพวกเจ้าอยากจะทำอะไรก็ไปทำก่อนเดี๋ยวฉันจะในป่ าด้านโน้น

ส่ วนพวกนายเดินเล่นแถวนี้ สกั พักแล้วค่อยตามฉันเข้าไป จำไว้ถา้ เจออะไรผิดสังเกตหรื ออะไร
ประหลาดห้ามบุกมัว่ แบบคราวที่แล้วนะ
เดี๋ยวก็ได้ตายกันอีก  พวกมันคำรามก่อนวิ่งเล่นไปรอบๆบริ เวณป่ าโปร่ งนั้นอย่างว่า
ง่าย                   
ด้านฉางฟงอยูใ่ นป่ าลึกกำลังใช้ดาบฆ่าสัตว์อสูรขนาดเล็กและระดับต่ำหลายสิ บตัวที่ลอบทำร้าย
เขา ไม่นานเขาก็พบกับเถาวัลย์หอมและตัดเอาเข้ากระเป๋ ามิติทนั ที

“ ฉางฟง บริ เวณนี้ เต็มไปด้วยกับดักนะ นายสุ่มสี่ สุมห้าเข้าไปเดี๋ยวซวยนะจะบอกให้ “ ฟิ งเกอร์

เอยเตือน

“นายรู ้ได้ไง “ ฉางฟงถามขึ้น

“ ฉันได้ศึกษามาจากหนังสื อนะสิ    แต่ดูจากพื้นที่บริ เวณนี้   มีการวางกับดักอย่างมากมาย แต่กบั

ดักได้ถูกทำลายกว่า 80 เปอร์เซ็นต์แล้ว ยังคงเหลืออยูอ่ ีกนิดหน่อย
เช่นด้านโน้นมีหลุมดักสัตว์อยูน่ ายไปดูสิ “   ฉางฟงพยักหน้าเดินไปต่ำแหน่งที่ ฟิ งเกอร์บอก

“ นายแน่จริ งๆ แต่ฉนั ยังไม่เชื่อหรอก “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ งั้นจะบอกต่ำแหน่งให้หมดทุกที่ๆมีกบั ดักเลย    “ ฟิ งเกอร์นอนพูดดิกเท้าอยูบ่ นหัวฉางฟงพูด

“  ดี ถ้านายทำได้ฉนั จะเลี้ยงไอศครี มนายหนึ่งแท่ง “

“ ไอศครี มเหรอ ตกลง “ พูดจบมันก็เริ่ มชี้ไปยังตำแหน่งต่างๆ ฉางฟงทำการสำรวจไปด้วยถ้ากับ

ดักไหนเก็บกูไ้ ด้เข้าก็จดั การทำทันที ฟิ งเกอร์มองการกระทำของฉางฟง งง

“ นายจะกูก้ บั ดักไปทำไม “  ฟิ งเกอร์ถาม

“ ขายไง  ที่นายเห็นอยูน่ ี่เราเอาไปขายได้ จากการมองดูคงได้ราวๆ 5000  หยวนเปลียวที่เดียวนะ

“

“ อืม นายนี่ฉลาดจริ งๆ “ ฟิ งเกอร์เอยชม

“ ฉันนะไม่เท่าไหร่ หรอก  แต่นายนี่สิสุดยอดเลย นายรู ้ได้ไงเนี่ย ฉันนับถือด้วยใจจริ ง “  ฉางฟง

เอยกับฟิ งเกอร์  
“ ไม่ตอ้ งยอฉันเหรอยังไงฉันก็รู้วา่ ฉันสุ ดยอดอยูแ่ ล้ว “ ฟิ งเกอร์พดู ยังไม่ทนั พูดจบเสี ยงกรี ดร้อง
ของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดงั ขึ้น

“ กรี ดดดดดดด……..เป็ นแกเองที่ฆ่าสัตว์ของฉัน” เสี ยงหญิงสาวลึกลับดังขึ้นที่ดา้ นหลังฉางฟง

เขาหันไปมองอย่าง งง

“ คุณพูดอยูก่ บั ผมหรื อ “ ฉางฟงชี้หน้าตัวเองก่อนพูด

“ ใช่!!………ไม่ใช่แก……แล้วจะให้ฉนั พูดกับไอ้บา้ คนไหน “ ฉางฟงมองหญิงสาว งง ก่อนพูด

ว่า

“ถ้าจะใช้ค ำพูดแบบนี้ นะไม่ตอ้ งมาพูดกันดีกว่า ฉันไม่เคยรู ้จกั เธอ  ๆจะไปไหนก็ไป อย่างมาร้อง

กรี ดๆแถวนี้ “ ฉางฟงพูดแบบเซงๆ

“ หน่อยพูดจากวนบาทาจริ งๆ นายเป็ นคนฆ่าสัตว์ฉนั ไปสามตัวใช่ไหม “ สาวที่ร้องกรี ดๆคนนั้น

คือ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ ฆ่าสัตว์อะไรของเธอ สัตว์ในป่ านี้ เป็ นของเธอหมดเลยเหรอวันนี้ ฉนั ฆ่าไปหลายสิ บตัวแล้ว “

ฉางฟงพูดขึ้น

“ งั้นนายยอมรับแล้วใช่ไหมว่าฆ่าสัตว์ฉนั ตายนะ “

“นี่เธอ  บ้าหรื อเปล่าฉันฆ่าสัตว์อสูรไม่ใช่ฉนั ฆ่าสัตว์อสูรของเธอ “  ฉางฟงพูด

“ สัตว์อสูรพวกนั้นมันเป็ นสัตว์ของฉันนะ “ ปิ งปิ งเถียง

“ พูดกับเธอนี่ฉนั จะเป็ นประสาทตาย สัตว์อสูรระดับต่ำแบบนั้นเธอไปจับมันมาทำไมเสี ยเวลา

เฉยๆ “ ฉางฟงพูด

“ กรี ดดดดด……นายว่าสัตว์ของฉันระดับต่ำเหรอ……ไอ้บา้ ฆ่าสัตว์ฉนั แล้วยังมาปากเสี ยอีก “

“โอ๊ย……….สัตว์อสูรระดับต่ำๆ แบบนั้นนะเดี๋ยวฉันหาใช้คือให้กไ็ ด้ ไม่ตอ้ งโกธรไปหรอก “

ฉางฟงพูดต่อ
“ กรี ดดดดด……ไอ้บา้ ……นายมันไอ้บา้ าาาา…..บังอาจดูถูกสัตว์เลี้ยงของฉันเป็ นระดับต่ำ วันนี้
ฉันจะคิดบัญชีกบั นายแทนสัตว์ที่ตายไปของฉัน “ ปิ งปิ งชักดาบออกมา

“ เดี๋ยวๆๆ……พูดกันดีๆก็ได้    ทำไม่ชอบความรุ นแรงแบบนี้ “ ฉางฟงไม่อยากสู้กบั ผูห้ ญิงรี บ

บอก

“ วันนี้ ฉนั จะฆ่านายด้วยมือของฉัน ตอนนี้ ฉนั อยูร่ ะดับ 48 แล้ว  อย่างนายอยูเ่ กาะเริ่ มต้นคงไม่
เท่าไหร่ “

“ ระดับ 48 “  ฉางฟงอุทานดังลัน่ ป่ า

“ กลัวละสิ ……นายปฏิเสธไม่ได้หรอก   กับดักนี่กข็ องนายแน่ๆไม่ง้ นั นายจะกูม้ นั ได้ยงั ไงและ

นายจะรู ้ต ำแหน่งต่างๆที่วางได้ไง ไม่ตอ้ งปฏิเสธแล้วเป็ นนายแน่นอนไม่ผดิ ตัวแน่ๆ
“

“เดี๋ยว…เดี๋ยว…....เธอเข้าใจผิดแล้ว….   กับดักนี่ฉนั ผ่านมาเจอเลยจะกูไ้ ปขายในตลาดมันไม่ใช่

ของฉันนะ “ ฉางฟงถอยหลังกรู

“ ไม่ตอ้ งมาแก้ตวั น้ำขุน่ ๆเลย เจ้าบ้า……วันนี้ ถา้ นายไม่ตาย ก็ฉนั ตาย  เตรี ยมรับมือให้ดี “ ปิ งปิ ง
ตะโกนดังลัน่

“ เวรแล้ว ฟิ งเกอร์เจอ ยายโรคประสาทเข้าแล้ว งานนี้ ซวยแน่ๆ “ฉางฟงพูดกับฟิ งเกอร์เสี ยงดัง

“กรี ดดดดด……ไอ้บา้ าาา….มาด่าฉันเป็ นโรคประสาท…..วันนี้ฉนั จะเลาะฟันนายออกมา  นาย

มันไอ้บา้ คุยกับตัวเองก็เป็ น ดีวนั นี้ ฉนั จะดัดนิสยั ไอ้บา้ ปากเสี ยอย่างนายเอง “
ปิ งปิ งตะโกนบอก

“ ฟิ งเกอร์นายไปรออยูบ่ นต้นไม้ก่อน เดี๋ยวฉันต้องหาทางเอาตัวรอดจากยายบ้านี่ก่อน “ ฟิ งเกอร์

ไม่ได้พดู อะไรเพียงแต่กระโดดไปรอบนต้นไม้ใกล้ๆ ฉางฟงชักดาบออกมา

“ ระดับนายเท่าไหรบอกมา “ ปิ งปิ งพูด

“ ฉันเหรอ  21 นะมีไรเปล่า “

“ 21 “ ปิ งปิ งอุทานเสี ยงดังก่อนจะหัวเราะคิกคิกๆๆๆ

“ ยายโรคจิตหัวเราะทำไม   สงสัยจะบ้า “ ฉางฟงพูดเบาๆ แต่ปิงปิ งบังเอิญได้ยนิ เต็มสองหูพอดี

“ กรี ดดดด…กรี ดดดดด….ไอ้บา้ นายว่าฉันเป็ นโรคจิตเหรอ…..ปิ งปิ งกระทืบเท้ากระโดดเต้นไป

มาอย่างขัดใจ “

“โอ้ย……ฉันจะบ้าตายเสี ยงของเธอแล้วหยุดเถอะ “ ฉางฟงพูด และมองไปยังฟิ งเกอร์พร้อมส่ ง

ซิกให้เตรี ยมตัวหนีเมื่อมีโอกาส ฟิ งเกอร์ยิม้ พยักหน้าอย่างเข้าใจโดยไม่ตอ้ งพูดอะไรเลย

“ ตายซะเถอะไอ้คนเลว…..ปิ งปิ ง ควงดาบพุง่ เข้าหาฉางฟงอย่างรวดเร็ว เขากระโดดหลบแต่กช็ า้

ไป    ได้แต่ขวางดาบรับไว้

“ แก็กๆ…..แก๊งๆ “ เสี ยงดาบปะทะกัน ด้วยระดับของฉางฟงที่ต ่ำกว่า ปิ งปิ ง มากการปะทะกัน

ทำให้ฉางฟงพลังป้ องกันลดไปอย่างรวดเร็ วถึง 200 จุด ปิ งปิ ง ตวัดดาบฟันในแขน  
ฉางฟงรี บเอียงตัวหลบแต่กย็ งั โดนเฉื อนไปนิดหน่อยเรี ยกเลือดไหลเป็ นทาง

“ โอ๊ย…..ฉางฟงร้องลัน่ กลิ้งหลบดาบที่ฟันไปมาอีกสองครั้งจากปิ งปิ ง “

“หยุดนะ ยายบ้าโรคจิต ฉันไม่อยากสู้กบั เธอนะ “ ฉางฟงร้องห้ามไป   พูดไปในขณะป้ องกันตัว

และหลบหลีกอย่างรวดเร็ ว

“ แน่จริ งอย่าหนีสิ…… ไอ้บา้ มาสู้กนั ดีๆ “ ปิ งปิ ง ร้องตะโกนสวนกลับไป พร้อมกับบุกเข้าแทง

อย่างไม่ย้งั             

‘ แบบนี้ ไม่ไหวแน่ๆ  สู้กนั ต่อไปถ้าเธอใช้ท่าพิเศษเราไม่รอดแน่ ‘ ฉางฟงคิด                  

ฉางฟงหันหน้าไปส่ งซิกโดยชี้ที่ระเบิดแสงให้ ฟิ งเกอร์ดู มันพยักหน้าอย่างเข้าใจ  ฉางฟงหันไป

หลบดาบของปิ งปิ งอีกครั้งก่อนกลิ้งตัวหลบไปด้านข้าง  ฉางฟงยังได้แผลจากการฟันของปิ งปิ
งอีกหลายแผล
 
“ท่า skill พิเศษ พายุดาบ ปิ งปิ งร้องลัน่ ดาบเธอแตกออกเป็ นมากมายจนนับไม่ถว้ นพุง่ เข้าหาฉาง
ฟง  ฉางฟงตาเหลือกรี บก้มหัวหลบทันที

“ บึมๆๆๆ  “ เสี ยงระเบิดสนัน่ ต้นไม่อยูห่ ลังฉางฟงถึงกับหักไปเลย ฉางฟงรี บกลิ้งตัวหลบไปด้าน

ข้างอีกครั้งพร้อมหากิ่งไม้และหิ นโยนเข้าไปหา ปิ งปิ ง เธอทั้งหลบทั้งฟันอย่างทุลกั ทุเล
เนื่องจากกิ่งไม้และหิ นแถวนั้นมีเยอะทำให้ฉางฟงพอที่จะใช้ของพวกนี้ ตา้ นการบุกของ ปิ งปิ ง
ไว้ได้

“ ไอ้บา้ ……..เล่นขี้โกงนี้ แน่จริ งอย่างใช้วิธีโยนไม้มาสิ “ ปิ งปิ งพูด

“ เธอนัน่ แหละยายบ้า….ถือว่ามีระดับสูงกว่าฉันมากคิดจะรังแกกันใช่ไหมถ้าฉันเอาจริ งอย่าหา

ว่าฉันรังแกผูห้ ญิงนะ “

“คิก คิก คิก  ระดับนายไม่มีปัญญาทำอะไรฉันได้เหรอ อีกไม่นานนายก็ตายแล้ว มีอะไรสัง่ เสี ย

ไหม “ ปิ งปิ งพูด

ฉางฟงโยนกิ่งไม้ที่มีพมุ่ ขนาดใหญ่ไปก่อนจะใช้เวลาแค่พริ บตาถอดสลักระเบิดแสงโยนตามไป

ด้วย  เข้ารี บพุง่ ตัวฟุบลงพื้นหลับตานิ่ง

“ฟุบ…โอ๊ยยยยยย… “  เกิดแสงสว่างทัว่ บริ เวณพร้อมเสี ยงร้องของปิ งปิ ง ดังขึ้น

“โอ๊ย…..ตาฉันไอ้บา้   ใช้ระเบิดแสง….เล่นขี้โกงนี่   ปิ งปิ งทรุ ดลงนั้นใช้มือปิ ดตาร้องเสี ยงดัง ฉาง

ฟงถือโอกาสดึงเชือกออกจากกระเป๋ า รี บเดินเข้าไปจับเธอมัดไว้อย่างรวดเร็ ว

“ ปล่อยฉันนะไอ้บา้ …..ปล่อยฉัน  ไรก้า เดฟ อยูไ่ หนมาช่วยฉันหน่อย “ สักพักฉางฟงได้ยนิ เสี ยง

คำรามดังลัน่ ไปทัว่ ป่ า

“ ยุง่ ละสิ ยายบ้านี่มีสตั ว์อสูรเลี้ยงมาด้วย “ ฉางฟงอุทานหันรี หนั ขวางเตรี ยมตัวเผ่น

“ ตายแน่ตู  จะทำยังไงดีเกิดหนีไปก็คงไม่รอดอยูด่ ี ทำยังไงดีเรา “ ฉางฟงมองซ้ายมองขวาอย่าง

กระวนกระวายหันไปมองฟิ งเกอร์มนั ยิม้ แล้วชี้ไปที่กบั ดักใกล้ๆแถวนั้น
“เอางั้นเหรอก็ดีเหมือนกัน “ ฉางฟงพูดก่อนจับตัว ปิ งปิ ง ฝูกเชือกดึงขึ้นไปแขวนบนต้นไม้ ด้าน
ล่างคือกับดักเป็ นหลุมขนาดใหญ่มีใบไม้ปิดอยู่ ปิ งปิ ง โดนปิ ดตาห้อยอยูเ่ หนือหลุม
ฉางฟงรี บปี นขึ้นต้นไม่ไปหลบ ฟิ งเกอร์กระโดนไปอยูบ่ นหัวฉางฟง  เสี ยงร้องตะโกนขอความ
ช่วยเหลือของ ปิ งปิ งยังดังลัน่

“นายว่าจะสำเร็ จไหม ฟิ งเกอร์ “

“ข้ามัน่ ใจ  ไม่มีพลาด พวกสัตว์ไร้สมองเมื่อเห็นคนเลี้ยงมันตกอยูใ่ นอันตรายจะวิ่งเข้าหาทันที

คอยดูให้ดี “                 

เวลาผ่านไปแค่ 5 นาทีเสี ยงร้องขอความช่วยเหลือตลอดเวลาของปิ งปิ งก็สามารถล่อให้ อสูร

เสื อดำ และอสูรเสื อขาวมาถึง  พอมันมองนาย   มันทั้งสองวิง่ เข้าหาปิ งปิ งอย่างรี บร้อน

“โครม…..โครม…โฮ้กๆๆ โอ้กๆ “ เสี ยงตกลงไปในหลุมกับดักดังสนัน่ พร้อมกับเสี ยงร้องขู่

คำรามของสัตว์ดงั ลัน่ ฉางฟงกลัวมันจะกระโดดขึ้นมาจากหลุมเลยโยนระเบิดแสงและระเบิด
ควัน
ลงไปในหลุมด้วย

“ ตูม…..ฟุบ…. “ แสงสว่างวาว ฉางฟงกับเจ้าฟิ งเกอร์หลับตาหันหน้าหนีไว้

“ กรรร……โฮ้กกก….กรรร…..กรรร “ เสี ยงร้องของเสื อทั้งสองตัวดังสนัน่ มันทั้งสองต่างจู่โจม

กัดกันเองเพราะเกิดการตกใจและมองไม่เห็นอีกตัวเนื่องจากในหลุมมีแต่ควัน

“ เดฟ ไรก้า พวกเจ้าอย่ากัดกันนะ อย่าได้ยนิ ไหม  อย่ากัดกัน “  ปิ งปิ งร้องลัน่ ไม่วา่ ยังไงทั้งสอง
ตัวก็ยงั กัดกันเหมือนเดิมเธอจึงให้วิธีการสุ ดท้าย

“ ผนึกไรก้า  ผนึกเดฟ  “ ปิ งปิ งร้องเสี ยงดัง เกิดแสงสว่างที่แหวนของเธอ ฉางฟงรี บลงจากต้นไม้

ก่อนจะนำตัวเธอลงมาจัดการถอดแหวนเธอออก  เพราะถ้าแหวนอยูท่ ี่นิ้วเธอภายใน
1 ชัว่ โมงเธอจะเรี ยกสัตว์ออกมาได้อีกครั้งนั้นเอง ฉางฟงหย่อนแหวนลงในกระเป๋ าเสื้ อให้เธอ

“ แหวนอยูใ่ นกระเป๋ านะยายโรคจิต “ ฉางฟงแก้ผา้ ปิ ดตาให้ ปิ งปิ ง เธอจ้องมองฉางฟงอย่าง

อาฆาต พร้อมกับร้องตะโกนดังลัน่
“ ปล่อยฉันนะไอ้บา้ …..ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ “ เธอดิ้นพร้อมกับกลิ้งตัวอยูบ่ นพื้นฉางฟงขี้เกียจพูดเลย
นัง่ ดูเธอดิ้นกลิ้งไปมาอย่างอ่อนใจ ผ่านไปกว่าครี่ งชัว่ โมง ปิ งปิ งนอนนิ่งหอบหายใจอยูก่ บั พื้น

“หมดฤทธิ์ แล้วเหรอ แม่เสื อสาว “ ฉางฟงเดินไปนัง่ ใกล้ๆ ปิ งปิ ง ที่นอนฟุบอยู ่ เธอก็ขยับร่ าง

หนี    ฉางฟงเลยจับตัวเธอที่นอนอยูล่ ุกขึ้นนัง่ แต่เห็นการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
ปิ งปิ ง อ้าปากกัดแขนเขาเต็มที่

“ อ๊ากกกกกกก…..ปล่อยนะยายบ้าาาาาา….กัดแขนฉันทำไมมันเจ็บนะ “ ฉางฟงดิ้นล้นสะบัด
แขนด้วยความเจ็บปวดเลือดเริ่ มไหลออกมาจากแขนของเขา………….ด้วยเขี้ยวอันแหลมคม
ของแม่เสื อสาวปิ งปิ งที่งบั เข้าเต็มที่และไม่มีทีท่าว่าจะอ้าปากปล่อยด้วย

ตอนที่ 29 ยายตัวร้ ายปิ งปิ ง

“ยายบ้าเล่นแบบนี้ ใช่ไหมได้ฉนั จะทำให้เธอปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ " พูดจบก็กม้ ลงหอมแก้ม ปิ งปิ ง

ฟอดใหญ่  เธอตกใจรี บอ้าปากปล่อยแขนฉางฟงเป็ นอิสระ ฉางฟงรี บถอยห่างจากปิ งปิ ง
ไปนัง่ กุมแขนที่พ้ืนอย่าเจ็บปวด

“กรี ดดดด….แงๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆไอ้บา้ มาจูบแก้มฉันทำไม….แงๆๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ ฉันไม่

ยอม ฉันไม่ยอม ฉันจะฆ่านาย นายมันไอ้คนบ้า รังแกคนไม่มีทางสู้ แงๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆ “ ปิ งปิ ง
น้ำตาแตกร้องไห้สนัน่ ป่ า
จนฉางฟงอึ้งไปเลย ตอนนี้ เขายังไม่สนใจเธอ    ปล่อยให้เธอร้องไห้ให้พอ   ส่ วนเขารี บกินยาเพิม่
พลังและเลือด สักพักร่ างกายฉางฟงเปล่งแสงสว่างและแผลที่โดนกัดที่กค็ ่อยๆหายไปด้วย 
               

ปิ งปิ ง พอลุกขึ้นได้กว็ ิ่งเข้ามาหวดแข้งขวาใส่ เขาทันที ฉางฟงยกมือตั้งการ์ดรับไว้อย่างทุลกั ทุเล

“ โธ่..โอ้ย…….ลืมมัดขายายนี่ ……ฤทธิ์ เดชแม่คุณสุ ดยอดจริ งๆ แบบนี้ มนั ต้องสัง่ สอนซะบ้าง

แล้ว “ พูดจบก็หลบหลีกการเตะของเธอ ก่อนกระโดดรวบตัวเธอกลิ้งไปกับพื้นด้วยกัน
ฉางฟงจับตัวปิ งปิ ง คว่ำตัวลงบนตักของเขา

“ ไอ้บา้ นายจะทำอะไรฉัน …..ปล่อยฉันนะ “

“เพีย…โอ๊ย..เพีย…..โอ๊ย “ ฉางฟงใช้มือฟาดไปที่กน้ ของ ปิ งปิ งสองครั้ง

“ ไอ้บา้ ”

“เพีย….โอ๊ย “

“ไอ้เลว”

“เพีย……โอ้ย”

“ปล่อยฉันนะ ฉันจะฆ่านายไอ้บา้ “

“เพีย……..โอ้ย….แงๆๆ ไอ้บา้ ตีกน้ ฉันทำไมมันเจ็บนะ ฮือๆๆ”

“ ถ้าเธอไม่หยุดด่าฉันก็จะตีเธอไปเรื่ อยๆจนกว่าจะหยุดด่าฉัน “

“ก็ได้ถา้ นายจะตีฉนั ๆก็จะกัดนายเหมือนกัน “

“หาว่าไงนะ “ ฉางฟงตกใจแต่กส็ ายไปแล้ว  ปิ งปิ งหันหน้าไปกัดด้านข้างเอวฉางฟง

“โอ๊ยยยยย……ยายบ้ากัดเอวฉัน มันเจ็บนะ “ 

“ ก็ได้…อูยยย….เธอจะเล่นอย่างนี้ใช่ไหม “ พูดจบก็ระดมตีฝ่ามือลงก้น ปิ งปิ งแบบไม่นบั ไม่ถึง

หนึ่งนาทีปิงปิ งก็ตอ้ งอ้างปากร้องลัน่

“อูยยยยย…..ก้นฉันพังหมดแล้ว……..ไอ้บา้ ……ฉันเจ็บนะ ฮือๆๆ ฮือๆๆ “ ด้านฉางฟงก็ไม่แพ้

กันใช้มือกดที่ขา้ งเอวหน้าตาบิดเบี้ยว ก่อนจะดันตัวเธอพลิกกลิ้งลงจากหน้าขาเขาให้ไปนอนอยู่
ที่พ้ืนเขารี บขยับตัวห่างอีกครั้ง
ป้ องกัน ปิ งปิ ง กัดเขาอีก  ฉางฟงดึงเสื้ อเปิ ดดูดา้ นข้างเห็นเนื้ อเขาหลุดออกมาเป็ นลอยฟันเลย
ฉางฟงกุมสี ขา้ งลุกขึ้นเดินตรงไปยังเป้ ค้นหาสมุนไพรก่อนนำมาป้ ายที่แผลแทนกานใช้ยาเพิ่ม
พลังในการักษาตัว
เกือบหนึ่งนาทีแผลจึงค่อยๆสมานเข้าด้วยกัน แต่กย็ งั เจ็บๆอยู่ ส่ วนปิ งปิ ง ก็เอาแต่ร้องไห้โฮ

ฉางฟงเดินไปนัง่ ข้าง ปิ งปิ งที่ยงั นัง่ ร้องไห้อยู่

“ฉันขอโทษเธอก็ได้  ที่หอมแก้มเธอไป แต่ฉนั ไม่ได้ต้ งั ใจนะ ฉันเพียงต้องการให้เธอเลิกกัดแขน

ฉันแค่น้ นั “

“ไม่ตอ้ งมาพูดเลย…..นายมันดีแต่รังแกผูห้ ญิงที่ไม่มีทางสู้…ฮือๆๆ  ฮือๆๆ " ปิ งปิ งร้องไห้ไป

ด้วยพูดไปด้วย         

‘ โธ่……ผูห้ ญิงไม่มีทางสู้  อย่างเธอนี่นะไม่มีทางสู้………’  ฉางฟงคิดก่อนพูดว่า

“เอาเถอะ ๆ ฉันไม่ท ำอะไรเธอหรอกน่า   เธอชื่ออะไร “ ฉางฟงถามขึ้นดีๆ

“ ไม่บอกหรอกไอ้บา้ กาม “  น่านโดนด่าอีกแล้ว พอพูดจบสาวเจ้าก็แหกปากร้องไห้ลนั่ ป่ าอีกครั้ง

“ อ้ากกกกกก…" เจอผูห้ ญิงแปลกๆมาหลายคนยายนี่จดั ได้วา่ บ้าที่สุดเลย เจอยายบ้าแบบนี้ ฉนั จะ

ทำยังไงดีเนี่ย  ฉางฟงบ่นอุบ๊

“ เอางี้นะ ยายบ้า ฉันจะขังเธอไว้ในหลุม ไว้ฉนั ทำธุระเสร็ จเย็นๆจะมาปล่อยออกไปแล้วกัน "

พูดจบก็อมุ ้ ปิ งปิ งไปที่หลุมอย่างรวดเร็ ว ปิ งปิ งตาเหลือกเมื่อรู ้วา่ คนตรงหน้าจะทิ้งเธอไว้ในหลุ่ม
คนเดียวร้องตะโกนลัน่

“ ไม่นะ  อย่าทิ้งฉันทิ้งไว้ในหลุมคนเดี๋ยวนะ ฉันกลัว ฉันไม่อยากอยูค่ นเดียวในป่ า ฮือๆๆ  ฉัน

ขอร้องละ ฉันไม่ด้ือแล้ว”   ปิ งปิ งร้องไห้โฮอีกครั้ง

“ งั้นเธอชื่ออะไร “

“ ปิ งปิ ง “  เธอพูดเบาๆ
“ งั้นเธอหยุดร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะอุม้ เธอเข้าเมืองเอง เธอต้องสัญญาห้ามแหกปากร้อง
ระหว่างทางไม่เช่นนั้นฉันจะจูบปากเธอ    ในระหว่างทางให้ท ำทีเป็ นคู่รักกัน
ห้ามส่ งซิกหรื อส่ งสัญญาณขอความช่วยเหลือให้ใครเด็ดขาด ฉันจะพาเธอไปพักที่โรงเตี้ ยมที่ต้ งั
อยูก่ ่อนถึงเมืองเริ่ มต้น  เมื่อฉันเสร็จธุระแล้วจะมาปล่อยเธอ ว่าไงตกลงไหม
“

“ ฉันตกลงก็ได้ “ ปิ งปิ งพูดเบาๆ  แต่กย็ งั คงร้องไห้ ซิกๆๆ

“ เดี๋ยวฉันจะปล่อยเธอๆนัง่ เฉยๆสักพัก ขอฉันเก็บกับดักพวกนี้ ให้เสร็ จก่อน” ปิ งปิ ง มองฉางฟง

ตาขวางเมื่อ  ฉางฟงพูดถึงกับดัก           

‘  นายจำไว้เลย สักวันฉันจะจัดการนายแก้แค้นให้ สัตว์เลี้ยงของฉันให้ได้ ‘ ปิ งปิ งคิดในใจ 

“ ฟิ งเกอร์อยูไ่ หน เราจะไปกันแล้ว “  ฉางฟงร้องเรี ยกเสี ยงดัง  ปิ งปิ ง มองไปรอบตัว ก่อนมอง

ฉางฟงอย่าง งง

“นายพูดกับใครนะ ไม่เห็นมีสตั ว์อสูรสักตัวอยูแ่ ถวนี้เลย “

“ ก็ตวั ที่อยูบ่ นหัวฉันนี่ไง  ฉางฟงชี้ให้ดูสตั ว์ที่อยูบ่ นหัวตัวเอง “

“คิก คิก  ๆๆๆ นั้นเหรอสัตว์เลี้ยงนาย นัน่ มันจิ้งหรี ดไม่ใช่เหรอ ในเมืองเริ่ มต้นนี้มีนายนี่แหละ

ประหลาดที่สุดเอาจิ้งหรี ดมาเลี้ยงเป็ นสัตว์ส่วนตัว คิ คิ คิ ปิ งปิ งหัวเราะในขณะที่ยงั ร้องไห้
ซิก ซิก ไปด้วย “   (ความสามารถพิเศษเหนือชั้น )

“นี่เธอ  เลี้ยงจิ้งหรี ดนี่มนั หน้าอายขนาดนั้นเลยเหรอ “ ฟิ งเกอร์ถามขึ้น

“ ก็สิน่าอายมาเลย…..เอ๋ ….ไม่ใช่เสี ยงนายนี่ “ ปิ งปิ งอุทาน

“ ใช่เสี ยงฉันเองละ มีไรไหม “ ฟิ งเกอร์พดู ต่อ ส่ วนปิ งปิ ง ช๊อคอ้าปากค้างไปแล้ว

“สัตว์อสูรพูดได้ ไม่จริ งฉันฝันไปแล้ว สัตว์เลี้ยงพูดได้ “ ปิ งปิ ง ส่ ายหน้าไปมา ก่อนจ้อง ฟิ งเกอร์

เขม่ง
“ เอาละเอาละไปกันได้แล้ว”   ฉางฟงเอาเสื้ อกันหนาวที่อยูใ่ นกระเป๋ ามิติคลุมร่ าง ปิ งปิ ง ก่อนจะ
อุม้ ขึ้น ปิ งปิ งยังจ้องที่เจ้า ฟิ งเกอร์นิ่ง

“ทำไม นายถึงพูดได้ “ ฉางฟงกำลังอุม้ ปิ งปิ งเดิน   อยูๆ่ เธอก็เอยปากถามฟิ งเกอร์

“ เรื่ องนี้ไม่รู้เหมือนกัน แต่อยูๆ่ ฉันก็พดู ได้เอง  และไม่ตอ้ งถามอะไรฉันทั้งนั้นฉันขี้เกียจตอบ “

ปิ งปิ งเลยไม่ได้ถามต่อแต่รอบมองมันเรื่ อยๆจน ฟิ งเกอร์ล ำคาญ

“ ฉางฟง ฉันขอไปหลบในกระเป๋ ามิติ นะ ขี้เกียจจ้องตากับยายนี้ ไปละ “ พูดจบมันก็มุดเข้าไป

ในกระเป๋ ามิติของเขาทันที เข้ามองที่ปิงปิ ง ตอนนี้ เธอกำลังอ้าปากค้างมองหน้าเขานิ่ง

“ นี่มองหน้าฉันทำไม หน้าฉันมีอะไรเหรอ “

“นายชื่อ ฉางฟงเหรอ “

“อืมใช่ “

“นายคือคนที่พวกเพื่อนฉันตามหานี่น่า “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“พวกไหนฉันไม่รู้จกั เพื่อนเธอสักคน “

“ก็กลุ่ม ซวงซวงไง “

“ว๊ากกกกก “ ฉางฟงร้องขึ้นหลงปล่อยมือที่อุม้ ปิ งปิ ง

“….ตุบ….โอ้ยยยยยยย เจ็บบบบ ฮือๆๆไอ้บา้ ปล่อยมือได้ไง…… อูยยยยย….. เจ็บก้นสุ ดๆๆๆ

เลย  “ ปิ งปิ งร้องลัน่ บิดตัวด้วยความเจ็บปวด ฉางฟงรี บนัง่ ลงพูดว่า
" โทษทีฉนั ตกใจลืมตัวไปหน่อยนะ "

“ ไอ้บา้ ฉางฟง นายมันนิสยั เป็ นแบบเพื่อนฉันพูดให้ฟังเลย อูยยยยย…เจ็บจริ งๆๆ ไอ้บา้ าาาา

แกล้งกันเห็นๆเลยยยย ฮืออ…….  เจ็บสุ ดๆเลย “ ฉางฟงได้แต่ตีหน้าปูเลี่ยนมองก่อนจะอุม้ เธอ
ขึ้นอีกครั้ง
“จำไว้เลยนะฉางฟง ฉันจะขอเป็ นศัตรู ของนายอีกคน นายทำฉันไว้เจ็บแสบหลายเรื่ อง “ ฉางฟ
งมองปิ งปิ งอย่างอึงๆถามว่า

“ ฉันไปทำอะไรให้เธอ แค้น  ตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย “

“ 1. นายฆ่าสัตว์อสูรของฉัน     2.นายเป็ นไอ้บา้ กามแอบหอมแก้มฉันและก็ตีกน้ ฉัน  3. นายเป็ น

ศัตรู ของเพื่อนฉันก็หมายความเป็ นศัตรู กบั ฉันด้วย  4. นายตั้งใจปล่อยฉันตกเมื่อกี้น้ ี 
และสุ ดท้าย 5. นายบังอาจมาอุม้ ฉันและทำให้เสื่ อมเสี ยหน้าด้วย  นี่คือความผิดของนายทั้งหมดที่
ไม่น่าให้อภัยเลย โทษของนายคือ ตายสถานเดียว “ พอฉางฟงฟังจบถึงกับอ้าปากค้างไปเลย

“ ตกลงไม่วา่ อย่างไรเธอก็จะ ตามฆ่าฉันใข่ไหมเนี่ย “

“ถูกต้อง สักวันฉันจะเอาคืนนายให้ได้แน่นอนจำไว้ พูดจบก็เชิดปากขึ้นอย่างถือดี “ ฉางฟงได้

แต่ท ำใจพูดว่า

“ ตามใจเธอแล้วกันจะคิดยังไงฉันไม่สน เพราะฉันคิดว่าไม่ได้ท ำอะไรเธอเท่าไหร่ เลย “ ปิ งปิ ง

มองหน้าฉางฟงไม่พดู อะไร   ฉางฟงเลยพูดต่อว่า

“ ตอนนี้เธออยูใ่ นเงื้อมือฉันคงรู ้นะว่าถ้าไม่ท ำตามที่ฉนั บอกจะเป็ นอย่างไร พูดจบก็กม้ หน้าลง

ไปใกล้ๆ ปิ งปิ ง เธอรี บร้องโว้ยวายดังลัน่ “

“รู ้แล้วน่า ไม่ร้องโว้ยวาย ไม่ขอความช่วยเหลือจากผูเ้ ล่นคนอื่น ทำตัวให้เหมือนกันคู่รักกัน “

ปิ งปิ งพูดเร็ วจี๋

“ ดี แสดงว่ายังสอนได้ไม่โง่จนเกินไป “ ปิ งปิ ง จ้องหน้าฉางฟงหน้าบึ้งก่อนสะบัดหน้าไปอีกทาง

“ฮ้ายๆๆ…..กลุ่มพวกเธอนี่มนั อะไรกันนักกันหนา ฉันว่าฉันอยูด่ ีไม่ได้หาเรื่ องพวกเธอแล้วนะ 

แต่ท ำไมชีวิตฉันต้องมายุง่ กับพวกเธอ 4 –5  คนนี้ดว้ ยก็ไม่รู้ “ ปิ งปิ ง
หันมามองหน้าพูดว่า

“ เพราะชาติที่แล้วเราเป็ นคู่แค้นกันมาไงละ ชาติน้ ี เลยยอมกันไม่ได้  จำไว้เลยเผือ่ ไว้ชาติหน้าด้วย

“ ปิ งปิ งพูดฉางฟงได้แต่ท ำหน้าเซงๆ          
‘ นี่เขาไปทำอะไรให้ยายปิ งปิ งแค้นเนี่ย อยูๆ่ ก็มาท้าเขาสู้แล้วบอกว่าจะฆ่าเขา ผลสุ ดท้ายก็โดน
เหตุผลคาดโทษจะตามฆ่าซะยาวเหยียดเลย ‘  ฉางฟงคิด                

ขณะอุม้ ปิ งปิ งเดินทางกลับเมืองเริ่ มต้น    ผูเ้ ล่นเริ่ มเยอะขึ้นหลายคนต่างจ้องมองฉางฟงและ

ปิ งปิ ง

ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเมื่อคนมองมากๆ ฉางฟงเริ่ มชักจะอายแล้ว ส่ วนปิ งปิ งไม่ตอ้ งพูดถึง

ซุกหน้ากับอกเขานิ่ง ฉางฟงมองหน้าเธอที่แดงก่ำ  แต่กไ็ ม่รู้จะทำยังไงดี
สักพักก็ได้ยนิ เสี ยงร้องไห้

“ อือๆๆๆ ชีวิตฉันจบแล้ว อือๆๆๆ ฉันไม่มีหน้าไปพบใครอีกแล้ว  นายทำลายชีวิตฉัน ฮือๆๆ

แงๆๆๆๆ “ ปิ งปิ งอยูๆ่ ก็ร้องไห้ข้ ึน

“ ปิ งปิ ง ฉันขอร้องเธอละ แค่น้ ีเราก็เด่นสุ ดๆแล้วนะ ถ้าเธอร้องไห้อีก ฉันเตือนไว้แล้วนะว่าจะ

จูบเธอ ฉันพูดจริ งนะไม่ได้โกหกเลย “ ฉางฟงบอกได้เลยว่าตอนนี้ เขานี่แหละอยากร้องไห้ที่สุด
ส่ วนปิ งปิ ง ดูเหมือนคำขู่จะได้ผลนิดหน่อยปิ งปิ งเปลี่ยนจากร้องไห้หนักเป็ นร้องไห้แบบสะอื้น 
แต่เมื่อมีคนผ่านเยอะๆเจ้าหล่อนก็ร้องไห้โฮเลยคราวนี้

ทุกคนต่างหยุดหันมาสนใจเป็ นการใหญ่ ฉางฟงต้องแก้ตวั เป็ นพันละวัน

“ เออไม่ตอ้ งมองนะครับพอดีแฟนผมอย่างให้ท ำเหมือนกับรู ปหน้าเมืองเริ่ มต้นนะครับ พอดีผม

ไม่ยอมก็เลยร้องไห้นะครับ “  พูดจบก็ดึงกระชับร่ างปิ งปิ งขึ้น ให้หวั เธอมาซบอยูท่ ี่บ่า
และทำเป็ นฉี กยิม้ ก่อนรี บเดินจ้ำอ้าวไปอย่างรวดเร็ ว                 

ฉางฟงแวะป่ าข้างทางในที่ลบั ตาคน

“ปิ งปิ ง ฉันขอร้องหยุดร้องไห้ได้แล้วนะ จะให้ฉนั แก้ตวั แบบนี้ ตลอดทางไม่ไหวนะ “ ฉางฟงพูด

ขึ้น

“ก็มนั ห้ามไม่ได้นี่น ้ำตามันไหลออกมาเอง นายจะให้ฉนั ทำยังไงละ “ ปิ งปิ งเถียง

“แล้วเธอจะเสี ยใจอะไรนักหนาเนี่ย  “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ ฉันเป็ นผูห้ ญิงนะ เสี ยหอมแก้มให้ใครก็ไม่รู้ มันก็ตอ้ งเสี ยใจเป็ นธรรมดาบ้างนะสิ “ ปิ งปิ งพูด

“ ฉันมีเวลาให้เธอทำใจ 1 ชัว่ โมงเท่านั้นนะไม่วา่ ยังไงฉันก็ตอ้ งพาเธอไปให้ถึงโรงเตี้ยมภายใน 2

ชัว่ โมง เพราะฉันมีธุระต้องทำ ถ้าเธอยัง งอแง จะทิ้งไว้กลางป่ าเลย
“

“ไอ้คนใจร้าย ไอ้ฉางฟงไอ้คนบ้า…..ไอ้คนบ้ากาม…….ไอ้คนไม่มีมารยาท……” และแล้วคำด่า

ที่หลุดออกมาจากปากปิ งปิ งก็ดงั ขึ้นอีกครั้งจนฉางฟงลำคาญสุ ดบรรยาย

“ นี่ปิงปิ ง  เธอนี่สมเป็ นกลุ่มเดียวกับสี่ ยายสาวแสบนัน่ จริ งๆนะ แม้แต่นิสยั ยังคลายกันอีก เอางี้

แล้วกันเพื่อไม่ให้เสี ยเปรี ยบพวกนั้นฉันขอหอมแก้มอีกครั้งนะ “ 
พูดจบฉางฟงก็ค่อยๆก้มหน้าลงไปใกล้ๆ ปิ งปิ งร้องดังลัน่

“ตกลง ฉันไม่ด่านายแล้ว ฉันจะอยูเ่ ฉยๆ ไม่โว้ยวายอีก “ ปิ งปิ งรี บพูด

“ แบบนี้ ถึงจะน่ารักขึ้นมาหน่อย “    พูดจบก็จอ้ งตา ปิ งปิ ง จน เธออายและรี บหลบสายตาฉางฟง

หน้าแดงเป็ นลูกตำลึกสุ กอีกครั้ง ฉางฟงเอามือไปแตะที่หน้าผากเธอแกล้งอุทานดังๆว่า  

“ ตายแล้ว…….ปิ งปิ งเธอเป็ นไข้เหรอทำไมหน้าผากเธอมันร้อนละ “ ฉางฟงแกล้งแซว ปิ งปิ งหัน

กลับมามองฉางฟงตาเขียวปัด

“ ไอ้บา้ ฉางฟงจำไว้เลย “  พูดจบก็พลิกตัวซุกหน้าหลับตากับอกฉางฟงเพราะไม่อยากมองหน้า

เขา   ฉางฟงหัวเราะอย่างสะใจ ไม่ได้พดู อะไรอีก

ตอนที่ 30 งานของสามหนุ่ม
"ฉันจะเดินทางต่อแล้วนะรวดเดียวถึง โรงเตี้ยมเลยละกัน “ พูดจบไม่รอปิ งปิ งพูดรี บอุม้ เธอ
พร้อมลุกขึ้นยืนก้าวเท้าเดินออกจากป่ าข้างทางมุ่งสู่เมืองเริ่ มต้นอีกครั้ง
คราวนี้ ค่อยยังชัว่ หน่อยเดินทางไม่ถึง 10 นาที ปิ งปิ งก็ดนั หลับไป

“ มีความสุขจริ งนะ ยายปิ งปิ ง เมื่อกี้ยงั โว้ยวายอยูเ่ ลย เผลอแป๊ บเดี๋ยวหลับไปแล้ว   ทำไมชีวิตฉัน

ถึงเป็ นแบบนี้ เนี่ยวันๆ ต้องคอยแต่อุม้ ผูห้ ญิง เซงโว้ย ”                   
 

ฉางฟงบ่นอุบ๊ ผูเ้ ล่นที่เดินผ่านฉางฟงต่างมองและยิม้ ให้เขา จากที่ไม่อายตอนนี้ เริ่ มจะอายขึ้นมา

บ้างแล้ว ครึ่ งชัว่ โมงต่อมา ปิ งปิ งก็ตื่นขึ้นมา แต่กย็ งั ใช้สายตาโหดๆจ้องฉางฟง
 

“ นี่ปิงปิ ง เลิกจ้องฉันซะทีฉนั จะละลายเพราะสายตาเธอแล้วนะ “ ฉางฟงพูดขึ้ น 

“ ใช่ฉนั จะจ้องนาย  จนนายละลายหายไปจากสายตาฉันเลยยิง่ ดี “ 

“นี่ขอร้องละทำตัวดีๆแล้วเลิก ประชดประชันฉันซะทีอีกไม่เกิน 15 นาทีกถ็ ึง โรงเตี้ยมแล้ว เดี๋ยว

เธอก็ไม่ตอ้ งเห็นฉันแล้วละ รับรองที่ไหนมีเธออยู ่   ที่นนั่ จะไม่มีฉนั แน่นอน
“ 

“แต่ฉนั นะไม่คิดแบบนั้นนะ  ที่ไหนมีนายอยูฉ่ นั จะตามไปจัดการนายทุกที่ “ 

“ อีกและ……อะไรกันนักกันหนาเนี่ย  ยายสี่ ตวั นั้นด้วย อะไรจะแค้นฉันขนาดนั้นนี่ฉนั คงต้อง

รี บไปทวีปหลักดีกว่าจะได้หนีพวกเธอพ้น “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ ถ้าคิดว่าจะหนีพวกฉันพ้นก็ลองดู  “ ปิ งปิ งพูดโดยจ้องตาเขาเขม่ง

“ ตกลง เธอนี่เข้าสมาคมตามฆ่าฉันกับยายสี่ สาวนัน่ แล้วรึ “

“ ใช่  “ ปิ งปิ งพูด  ฉางฟงถอนหายใจ

“ เอาเถอะจะทำอะไรก็ตามใจเธอแล้วกันแต่คิดว่าจะจับฉันง่ายๆ โดยไม่ได้เสี ยค่าตอบแทนอะไร

เลยนี่  คงเป็ นไปไม่ได้นะ “ ฉางฟงก้มหัวลงไปจ้องตา ปิ งปิ งใกล้ๆ ตอนแรกก็สู้สายตาฉางฟง
แต่สกั พักก็ตอ้ งรี บหลบสายตาไปทางอื่นหน้าเริ่ มขึ้นสี แดงระเรื่ อ  ฉางฟงอมยิม้           

‘ หึ   หึ  ยายปิ งปิ ง …ดูภายนอกเป็ นผูห้ ญิงเข้มแข็งๆ แต่จริ งๆปิ ดบังความอ่อนไหวไว้ละสิ

‘              

หลังจากนัน่ ฉางฟงก็ไม่ได้พดู อะไรกับปิ งปิ งอีก  ไม่นานก็ถึงโรงเตี้ยมที่ตวั อยูห่ ่างจากเมืองเริ่ ม

ต้น 1 กิโล  ผูเ้ ล่นเดินกันเต็มไปหมดต่างหันมามองฉางฟงพร้อมกันอมยิม้ โดนเฉพาะสาวๆ
ฉางฟงรี บเข้าโรงเตี้ยมไปด้วยความอาย

“ เสี่ ยวเอ้อ  ขอห้องพักหนึ่งห้อง “  ฉางฟงพูด เสี่ ยวเอ้อ 2-3 คนหันมามองฉางฟงอมยิม้ เช่นกัน

ก่อนที่เสี่ ยวเอ้อคนหนึ่งจะพูดขึ้น

“ แหมคุณผูเ้ ล่นนี่สวีตกันจริ งๆเลยนะครับ เข้ากับเทศกาลวาเลนไทน์ที่จะมาถึงอีกไม่นานพอดี “

ฉางฟงยิม้ พยักหน้าส่ วนปิ งปิ งหน้าบึงฮึดฮัดแต่กไ็ ม่ได้โว้ยวายอะไร    

เมืองเริ่ มต้น

“ เรื่ องที่ฉางฟงมันให้ไปทำสำเร็ จไหมเอียน “ เคย์มะถาม

“ ไม่มีปัญหาสำเร็ จด้วยดี แต่ฉนั ไม่รู้วา่ มันทำแบบนี้ ท ำไม แถวจ้างพวกเราซะแพงลิบเลย “ เอียน

พูด

“ เอาเถอะน่าทำๆไป เงินตั้งเยอะทำงานเดี๋ยวเดียว ดีกว่าไปตีสตั ว์อสูรตั้งเยอะ “ ซาอิ

พูด                       

ก่อนหน้านี้ ไม่ประมาณ 5 ชัว่ โมง  ที่ร้านขายยาเถ้าแก่อู NPC  เคย์มะเดินเข้าไปในร้าน

“ คุณลูกค้ามีอะไรให้รับใช้เหรอครับ “

“ ผมอยากจะซื้ อดอกมังกร ไม่ทราบมีขายไหม “

“ ดอกมังกร  ฮ่าๆๆๆคุณลูกค้าพูดเล่นแล้ว ดอกมังกรเป็ นของหายากและมีราคาสูงมาก มัน
สามารถนำไปเป็ นส่ วนผสมของตัวยาหลายอย่าง ดังนั้นจึงไม่มีใครเอามาขายกันเป็ นดอกหรอก
นะคุณลูกค้า
“

“แบบนี้ ท ำไงดีเนื่ย  ผมเป็ นผูเ้ ล่นที่ได้อาชีพนักเวท จำเป็ นต้องนำดอกมังกรไปทำอาวุธชนิดใหม่

ด้วย  วันนี้ผม

ตะเวณซื้อดอกมังกรตามร้านยา ตามร้านทำอาวุธมาทั้งเมืองแล้วไม่มีเลย “ 

“ เอาไปทำอาวุธเหรอครับคุณลูกค้า มันเอาไปทำได้ดว้ ยเหรอ “ เถ้าแก่อุถามอย่างสงสัย เพราะ

NPC ในเกมส์จะรู ้เพียงแต่ความลับในอาชีพของตนเองเท่านั้น  เคย์มะทำทีนิ่งคิดก่อนพูดว่า 

“ดอกมังกร จะขึ้นอยูใ่ นรังมังกรทำให้มนั ดูดกลิ่นอายและพลังมังกรไปไว้ในดอกด้วย เมื่อนำไป

ผสมกับอาวุธ จะได้เป็ นอาวุธระดับสูงมีพลังการทำลายล้างมากแล้วสามารถใส่ พลังเวทเข้าไปใน
ดาบได้ดว้ ย
ตอนนี้ผทู้ ี่ท ำอาชีพจอมเวทต่างพากันเสาะหาดอกมังกร  เพื่อนำไปให้ผไู้ ด้รับอาชีพช่าง  ช่วยทำ
เป็ นดาบให้   ผูเ้ ล่นทุกคนที่รู้เรื่ องลับนี้ และพอที่จะมีเงินเก็บก็ต่างทุ่มทุนหาซื้ อดอกมังกรอย่างเอา
เป็ นเอาตายเลยที่เดียว
ถ้าเถ้าแก่มีผมยินดีซ้ื อในราคา  65,000 หยวนเปลียว “ 

“ 65,000  หยวนเปลียว “ เถ้าแก่ร้านอุทานดังลัน่ พร้อมกลืนน้ำลายดังเอือก 

“  พอดีตอนนี้ ผมได้ข่าวว่า มีผเู้ ล่นหลายคนตั้งกลุ่มเดินทางไปยังหุบเขาสายหมอกเพื่อไปเอาดอก

มังกรมาขายให้ผเู้ ล่นที่จะเอาไปทำดาบเวท  ดังนั้นผมจึงมาดักรอที่นี่ 
เพื่อที่ผมจะได้ไม่เสี ยเวลาในการไปเดินตามหาผูเ้ ล่นที่ไปเอาดอกมังกรมาได้แล้ว ผมอยากจะให้
เถ้าแก่ช่วยผมหาอีกแรงได้หรื อไม่ ผมยินดีจ่ายเงินมันจำ 5000 หยวนเปลียวก่อนก็ได้  
กันคนอื่นมาซื้ อตัดหน้าผม   “ 

“ มีเรื่ องอย่างนี้ดว้ ยหรื อเนี่ย “ เถ้าแก่อูพดู เบาๆ 

“นี่ครับเถ้าแก่เงิน 5000 หยวนเปลียว ถ้าภายในเย็นนี้ ไม่มีคนเอาดอกมาขาย ผมค่อยมาเอาเงินคืน

นะครับ   
งานนี้ ถา้ ไม่ได้ดอกมังกรมา   ผมคงต้องเสี่ ยงเดินทางไปยังหุบเขาสายหมอกด้วยตัวเองแน่ๆๆ
เพื่อไปรอซื้ อที่เชิงเขาคงพอจะหาซื้ อได้ถึงจะแข่งกับผูเ้ ล่นคนอื่นที่เริ่ มเดินทางตามกันมาที่เกาะ
เริ่ มต้นบ้างแล้ว“ 

“ หุ หุ แบบนี้ เราไม่เสี ยหายอะไรนี่หว่า เกิดฟลุกๆซื้ อดอกละไม่กี่ตงั ขาด 65,000 หยวนเปลียวกำ

ไรโคตรรอดพื้นเลย งานนี่รับเงินหมอนี่ไว้ก่อนดีกว่าเผือ่ ฟลุก “  

“ ได้ๆๆคุณลูกค้าเดียวผมล่างสัญญารับเงินมาแบบง่ายๆ “  พูดจบก็เขียนพร้อมประทับตราร้าน
ลงใบสัญญา

เคย์มะรี บส่งเงินให้เถ้าแก่อู   เถ้าแก่อูรับเงินเอาไว้ก่อนจะส่ งใบสัญญาที่ร่างขึ้นมาแบบง่ายๆให้

เคย์มะ  

“ผมไม่ลบกวนเถ้าแก่แล้ว ต้องรี บไปเดินหาเผือ่ จะฟลุกเจอผูเ้ ล่นที่มีดอกมังกรสักครั้ง      พูดจบก็

เดินออกจากร้านไปอย่างรี บร้อน “

“ อ้ายญ่า….ดอกมังกรปกติมนั มีราคา 30,000 หยวนเปลียวอยูแ่ ล้วแต่ตอนนี้ดอกสดถึงกับดีดตัว

ขึ้นสูงขนาดนี้ เชียว หรื อเนี่ย ถ้าอั้วได้มาซักหลายๆดอกมีหวัง สิ้ นปี อัว๊ ได้หยุดยาวแน่ๆๆ“ 

ครึ่ งชัว่ โมงต่อมา ถึงคราว ซาอิ เดินเข้ามาในร้านบ้าง 

“ สวัสดีครับคุณลูกค้าต้องการให้กระผมรับใช้อะไรหรื อครับ “

“ ผมมาหาซื้อ ดอกมังกรนะครับ ไม่ทราบมีขายไหมครับ “

“ดอกมังกร……. อีกแล้วววววว  “ เถ้าแก่อูอา้ งปากค้าง

“ เป็ นอะไรไปหรื อเถ้าแก่ ทำหน้าแบบนี้คงไม่มีขายอีกแล้ว ผมเดินหาจนเมื่อยไปหมดแล้ว “ ซา

อิแกล้งพูด

“ คุณลูกค้าจะเอาดอกมังกรไปทำดาบเวทใช่เปล่า “
“อ้าว……เถ้าแก่รู้เรื่ องนี้ ดว้ ยเหรอ ข้ายังคิดว่าคงมีไม่กี่คนที่รู้เรื่ องนี้ ที่ทวีปหลักนะ ตอนเห็น
อาวุธนัน่ ครั้งแรกพวกเราแทบลืมหายใจเลยละ ยังไงก็ตอ้ งหาส่ วนผสมสำคัญนี้ ให้ได้
ผมไปก่อนเถ้าแก่ วันนี้ เผือ่ จะฟลุกเจอคนมีดอกมักกรสักดอก “ พูดจบก็เดินไปจะออกจากร้าน

“ เดี๋ยวก่อนคุณลูกค้า  บางทีวนั นี้ อาจมีคนเอามาขายให้อวั๊ ก็ได้นะ ลื้อจะให้ราคาอั้วเท่าไหร่ ละ “

ซาอิหนั หน้ากลับมาคิดก่อนพูดว่าให้ราคาที่

“ 65,000 เป็ นไง ถ้าทำเถ้าแก่หาได้ฉนั ให้เพิ่มอีก 5000  พรุ่ งนี้จะมาเอา เพื่อความมัน่ ใจ วันนี้ ฉนั
มัดจำเงินไว้ที่เถ้าแก่ 5000 หยวนเปลียวก่อนเลย พูดจบก็ดึงเงินสดออกมายืน่ ให้
เถ้าแก่อู “      

‘ โอ……อะไรเนี่ย ถ้าขายให้หมอนี่ได้เงินเพิม่ อีกตั้ง 5,000 หยวนเปลียวเชี่ยว ‘ เถ้าแก่อูคิดก่อน

พูดว่า 

“ เอาเป็ นว่าอัว๊ จะรับมัดจำลื้อไว้แล้วกันพรุ่ งนี้ล้ือค่อยมาดูอีกที่    ถ้าอัว๊ หาให้ลื๊อไม่ได้กเ็ อาเงินคืน

ไป มาๆเดี๋ยวอัว๊ ทำใบมัดจำให้รอเแป๊ บเดียว “ พูดจบก็รีบจัดการร่ างหนังสื ออย่างรวดเร็ วประทับ
ตราส่ งให้
ซาอิไป

“ ถามจริ งๆ พวกลื้อมีคนมาที่นี่เพื่อหาดอกมังกรหลายคนเหรอ “

“ที่มาซื้ อตอนนี้ มีไม่กี่คนนะ แต่พวกที่ไปเอาดอกมังกรนะมีหลายพวกแล้ว ผมเลยต้องมาดักตาม

ร้ายชายยานี่ไง “ เถ้าแก่อูยมิ้ พูดว่า

“ไม่ตอ้ งห่วงถ้ามีคนมาขายให้อวั๊ ๆต้องขายให้ล้ือแน่นอน “

“ ขอบใจมากเถ้าแก่อวั๊ ไปละ “  พูดจบซาอิเดินออกไปจากร้าน

“ โอ……นี่มนั สองดอกเข้าไปแล้ว……เงินทั้งนั้นเลยอัว๊ จะทำยังไงดีเนี่ย” พูดจบเถ้าแก่อูก็ นัง่

เท้าคางอย่างหนักใจที่เห็นเงินกองอยูต่ รงหน้าแต่ไม่สามารถเอามาเป็ นของตัวเองได้
หลังจากนั้นก็มีคนมาซื้ อของร้านเถ้าแก่อูเรื่ อยๆ จน ถึงรอบ เอียนเดินเข้ามาหลังผ่านไป 2 ชัว่ โมง

“ สวัสดีครับคุณลูกค้าต้องการอะไรครับ “
“ดอกมังกร มีไหมเถ้าแก่ ถ้ามีผมยินดีจ่าย 65,000 หยวนเปลียว “

“อ้ายหญ๋ า……..ดอกมังกรอีกและ “  เถ้าแก่อูอุทานดังลัน่ เอียนแกล้งทำสี หน้าตกใจ

“ ทำไม่ตอ้ งอุทานเสี ยงดังด้วยละเถ้าแก่หรื อมีคนมาซื้ อตัดหน้าผมไปแล้ว” เอียนพูด

“ไม่ช่ายยยย…..บอกลื้อตามตรงก็ล่ายยย…..มีคนมาให้อวั๊ หาให้สองคนแล้วแถมให้เงินมัดจำไว้
อีกด้วย ตอนนี้ อวั๊ ก็ก ำลังกลุม้ ใจอยูเ่ ลยยย ไม่รู้วา่ จะหาดอกมังกรได้ที่ไหน
“

“ โห…..เถ้าแก่มีคนจอง 2 คนแล้วเหรอ แบบนี่ผมคงต้องรี บไปหาผูเ้ ล่นคนนั้นให้เจอแล้วละ ไป

ก่อนนะเถ้าแก่ “ เอียนพูดทำที่จะเดินออกไปจากร้าน

“ เดี๋ยวๆ ลื้อพูดเมื่อกี่หมายความว่าไงเหรอ “ เถ้าแก่ถามอย่างอยากรู ้

“ เอาเถอะจะบอกเถ้าแก่ แต่อย่าไปบอกผูเ้ ล่นคนอื่นๆนะเห็นว่าเถ้าแก่ไม่มีส่วนได้ส่วนเสี ยกับ

เรื่ องนี้เท่าไหร่ “ เอียนพูดพร้อมทำทีตีสีหน้าเครี ยด

“ ได้ๆ  รับรองอัว๊ ไม่บอกใครแน่นอน “ เถ้าแก่อูรีบพูด

“ ตอนนี้เพื่อนฉันจะสามารถซื้ อดอกมังกรได้แล้ว 1 ดอกจากผูเ้ ล่นคนหนึ่งที่ได้รับภาระกิจไปเอา

ดอกมังกรที่หุบเขามังกร ได้ยนิ ว่าผูเ้ ล่นคนนั้นได้มาหลายดอกด้วย  ไม่ได้
ไม่ได้ ผมต้องรี บไปแล้วละเถ้าแก่       ถ้าเขาขายให้คนอื่นผมคงอดได้ดอกมังกรแน่ ได้ยนิ ว่าเขา
เดินทางมาถึงเมืองเริ่ มต้นแล้ว ผมไปก่อนละ “ พูดจบเอียนก็รีบออกจากร้านไปปล่อยให้เถ้าแก่
กำลังยืนอย่างตะลึง

“ รับภาระกิจร้านขายยาหรื อ  อ้ายหญ๋ าาาาา…..หรื อว่าเป็ นไอ้หนุ่มคนนั้น  ยังงั้นไอ้หนุ่มนั้นก็

ต้องมาส่ งภาระกิจที่ร้านเรานะสิ “ เถ้าแก่อุทานหน้าเริ่ มเป็ นสี แดง

“โอ……งานนี้ อวั๊ โชคดีชิบหายเลย…….ถ้าไอ้หนุ่มนัน่ ยังไม่ขายดอกมังกร งานนี้ อวั๊ กำไรรอด

พื้นอีกแล้ว แหมไอ้หนุ่มนั้นมันเป็ นตัวนำโชคจริ งๆๆๆ โอ๊ย……เมื่อไหร่ มนั จะมาวะ
“ พูดจบก็เดินไปส่ องดูหน้าร้านและเดินเข้าเดินออกอย่างกระวนกระวาย                  
นั้นคืองานของเคย์มะ เอียน และ ซาอิ  ที่ฉางฟงมอบหมายให้