คานานักเขียน

กล่าวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเลือกซื ้อหนังสืออีเล็คโทรนิคเล่มนี ้ ก่อนที่จะ

เลือกเปิ ดหน้ าถัดไป ศรัณย์ ขอชี ้แจงเรื่ องราวทังหมดไว้
้ ก่อน สาหรับนิยายเซ็ตนี ้มี
ทังหมด
้ 15เล่มเรื่ องสัน้ เล่มนี ้เป็ นเล่มแรกจึงอยากจะขอให้ เป็ นเล่มเปิ ดที่ดีที่สดุ
เรื่ องนี ้เป็ นเรื่ องที่ฟังมาจากอาจารณ์ที่เล่าให้ ผมฟั ง จึงเกิ ดเป็ นแรงบันดานใจให้
อยากมีเรื่ องเล่าสะ15เรื่ อง ที่จะทาคุณทังข
้ า ทังน
้ ้าตาเล็ต ทังขนหั
้ วลุกใน15เรื่ องนี ้
และเรื่ องนี ้หากมีข้อผิดพลาดหรื อเรื่ องที่เขียนไปซ ้ากับเรื่ องของใครนักเขียนก็ขอ
โทษมา ณ ที่นีด้วยครับ

สาหรับเรื่ องแรกจะเป็ นเรื่ องของเด็กชาย เสากิ่ว ที่เป็ นเด็กขี ้เกียจ ชะตา

กรรมของเขาจะเป็ นอย่างไร ติดตามอ่านครับ สุดท้ ายนี ้เรื่ องราวจะเป็ นอย่างไรสนุก
ขนาดไหนก็อย่าลืมมาคอมเม้ นกันได้ นะครับ

ติดตามนักเขียนได้ ที่

F:gi’g gent finnzz

Ig: g.kongsuk

Line.1234gent5678
ศรัณย์
CHAPTER ONE
เสา....กิ่ว
 “วันๆมึงนีท่ ามาหาแดกอะไรมัง่ หะอีเสากิ่ ว ได้แต่เดิ นไปทางไหนแล้วก็
นอนๆๆ วันนี่นะเอาเสื่อไปเลย ไปนอนหน้ าบ่อปลาเลย นอนไปปิ ง้ ปลากินไปนอน
ไปคงจะสบายใจมึงละสิ” เสียงแม่ของเสากิ่วดังกระโชกโฮกฮาก เสากิ่วได้ แต่นอน
นิ่งอย่างไร้ ความสนใจ สายลมลอยละล่อง เศษฝุ่ นขยับปรับเปลี่ยนที่ แต่สิ่งที่อยูค่ ง
เดิมคือ เสากิ่ว แม่ของเสากิ่วหยุดบ่นแล้ วลงไปด้ านล่างของบ้ านหยิบสัมภาระที่
หล่อนนันเตรี
้ ยมมาให้ ไว้ ตงแต่
ั ้ ตอนที่เสากิ่วกาลังนอน หล่ อนนาไปวางไว้ ที่
ด้ านหน้ าของบ้ านและก็หยิบหม้ อขันกะละมังขึ ้นไปบนห้ องของเสากิ่ว หล่อนละเลง
ตีมนั ด้ วยอารมณ์ ศลิ ปิ นเสียงดัง ตะละแล้ งแต้ งแน่งแต้ ง ทาให้ เสากิ่วนันสะดุ
้ ้ งตื่น
ขึ ้นมาเจอแม่ของตน กาลังนันตั
้ งวงกะลั
้ งมังหม้ อและขัน ทาหน้ าอย่างมีอารมณ์
ร่วมหรื อที่เรี ยกว่า ฟิ นนนน แล้ วละเลงตีมนั อย่างสะใจ เสากิ่วไม่ได้ ฝันไปใช่มยั ้
เสากิ่วเดินไปหยิบกะละมังของแม่ที่กาลังละแลงความมันส์ตีอยู่ ขณะที่เสากิ่ว
กาลังหยิบ หม้ อใบโตจากมือของแม่ฟาดไปที่หวั ของเสากิ่วอย่างจัง เป็ นอารมณ์ที่
กาลังบอกว่าแม่ของเสากิ่วกาลังจะไปแตะของฟ้า แต่เดี่ยวต้ นเหตุสาคัญที่แม่
ขึ ้นมาเล่นกะลังมังหม้ อบนห้ องของเสากิ่วนันคื
้ อะไร นันคื
้ อหล่อนจะมาปลุกเสากิ่ว
ไง อุย๋ เสากิ่วนอนสลบตรงหน้ าของหล่อน สงสัยหล่อนคงจะไปแตะขอบฟ้าไม่ได้
ละมัง

“ไปแล้ วนะแม่อยูบ่ ้ านอย่าแตะขอบฟ้าอยูค่ นเดียวหล่ะ ” เสากิ่วหยิบ

สัมภาระแล้ วหันหน้ าไปตระโกนบอกกับแม่ที่กาลังทอดไข่ดาวเกือบจะไหม้ อยู่
กระเป๋ าของเสากิ่วนันไม่
้ มีอะไรเลยนอกจาก กางเกงสองตัว เสื ้อสองตัว กางเกงใน
หนึง่ ตัว ที่เหลือนันเป็
้ นหม้ อต้ ม ตะแกงปิ ง้ ย่าง เบ็ตตกปลา เตาถ่าน ถ่าน และไฟ
แช็ค ใช่เสากิ่วจะไปนอนริมคลองน ้า และจะไปปิ ง้ ปลากินเพราะเสากิ่วเบื่อที่ จะอยู่
บ้ านแล้ ว

ขณะที่เสากิ่วกาลังจะเดินเข้ าไปในซอยของทางเข้ าคลอง เสากิ่วเจอกับ

ภานุพงศ์ เพื่อนเก่าของเสากิ่ว เสากิ่วไม่รอช้ าตะโกนเรี ยกภานุพงศ์อย่างสุดพลัง
เสียงที่มี คนในระแวกนันกว่
้ าหนี่งร้ อยคนจับตามองเสากิ่วกันเป็ นหนึง่ สายตา
แปลกจังคนที่ไม่ได้ เรี ยกดันหัน แต่คนที่เรี ยกดันเดินซื ้อบื ้อ เสากิ่วไม่รอช้ าใช่วิทยา
ยุทร์ การทาสมาธิในเวลานอนที่พอมีอยู่ กระโดดเหาะข้ ามผู้คนที่จบั ตามองกันอยู่
เป็ นสายตาเดียว แต่ก็ยงั แปลกที่ภานุพงศ์ไม่มอง ขณะที่เสากิวกาลังจะลงจอดที่
พื ้นเสากิ่วก็เห็นมีคนอีกหนึง่ คนนันคื
้ อ ก้ องภพ เพื่อนเก่าของเสากิ่วเช่นกันแต่ตอนนี ้
ก้ งภพใช้ พลังอันเลอค่าเหาะตามเสากิวมา และผลักเสากิ่วให้ ตกลงพื ้น ตุบ !

เสากิ่วมาถึงคลองตังแต่
้ เมื่อไหร่ แล้ วเสากิ่วเหาะได้ ไง ใช่แล้ วมันคือความ
ฝัน ความฝันทาให้ เสากิ่วหวาดกลัวไม่น้อยก็มากแต่สิ่งที่หวาดกลัวกว่านันคื
้ อ เสา
กิ่วเจอเพื่อนคนในฝันทังสองคนานั
้ งตกปลาอยู
้ ข่ ้ างๆ อาการตกใจทาให้ คาอุทาน
ออกมาเป็ นสัตว์ในสวนสัตว์หลากหลายชนิด ภานุพงศ์สวนกลับด้ วยสัตว์ที่
หลากหลายชนิดยิ่งกว่า “พวกมึงจะอุทานเป็ นคาไพเราะๆกันทามัย มันสเนาะหูกู
เกินไปมัยครั
้ บพวกมึงทังสอง
้ อ่าๆๆอีเสากิ่ว ที่กมู าหามึงเพราะว่ากูเ จอมึงที่ตลาด
มึงกาลังนอนหน้ าร้ านป้าขายข้ าวแกงที่มีใฝ่ เม็ดใหญ่ๆอะ ป้าแกบ่ นมึงว่าจะไปบัง
หน้ าร้ านเขา เขาไม่ชอบเขาพยายามแตะมึงไล่มงึ ยังกะหมาขี ้เรื อนแต่มงึ ก็นอนไม่
สนใจ ดีกกู ะภานุพงศ์เจอมึงก่อนไม่งนหน่
ั ้ ะมึงงง โดนต้ มใส่หม้ อนันไปเป็
้ นซุบ
กระดูกเสากิ่วไปแล้ ว” ก้ องภพเล่าเรื่ องทังหมดให้
้ เสากิ่วฟั ง เสากิ่สทาหน้ าปกติ
ก่อนที่จะเอาเบ็ตตกปลามาตกปลา ภานุพงศ์กบั ก้ องภพก็นาเบ็ตของตนมาตกด้ วย
เช่นกัน

“แห๊ ะๆก้ องภพเสากิ่ว มึงนิตกปลากันได้ เยอะนักนะ เอามาแบ่งให้ กมู งคน

ั้
ละสองตัวไม่งนกู
ั ้ จะไปซื ้อยาเบือว่าใส่ในปลาวางเบือมึงสองคนกันนะ” คาขูข่ อง
ภานุพงศ์ทาให้ ทงสองกลั
ั้ ว ทังสองจึ
้ งส่งปลาให้ สองตัว ตอนนี ้ก็เวลาประมานสอง
ทุม่ เศษๆ ภานุพงศ์ได้ ปลากลับบ้ านไปสี่ตวั จึงชวนก้ องภพกลับบ้ าน ใจจริงทังสอง
้
อยากนอนอยูก่ บั เสากิ่วแต่ด้วยเหตุที่ไม่ได้ นาเสื ้อผ้ ามาและคลองอยูไ่ กลจากบ้ าน
เลยว่าจะมานอนด้ วยกันในวันพรุ้ งนี ้ ภานุพงศ์ไม่รอช้ าจึงกลับบ้ านไปกับก้ องภพ
ปล่อยให้ เสากิ่วนังอยู
้ ค่ นเดียว

เสากิ่วนาเกลือและใบตองมาหมักกับปลาให้ หอมฟุ้งก่อนที่จะย่าง ในขณะ

ที่เสากิ่วนันก
้ าลังย่าง กลิ่นกาลังหอมน่ากินชวนมโนจะไปเตะขอบฟ้าไปกินไป
ขณะที่เสากิ่วกาลังจะคีบปลาใส่จาน ก็มีมือปรี ศนาออกมาหยิบปลาที่เสากิ่วย่างที่
หอมฟุ้งไป เสากิ่วสตัน๊ ไปสามสิบวิเศษสีสิบสี่ นันมื
้ อของใคร เสากิ่วไม่ยอมเสียปลา
ไปฟรี ๆหรอก เสากิ่วหยิบปลาอีกตัวที่เหลือเป็ ตวั สุดท้ ายขึ ้นมา หมักด้ วยเครื่ องเทศ
ที่มากกว่า อาให้ หอมตังแต่
้ ยงั ไม่ยา่ งไปเลย พอขึ ้นเตาย่าง กลิ่นอันหอมฟุ้ง ลอยละ
ลิ่วฟิ่ วออกไปทัว่ ทุกทิศและทาง ปลากาลังจะสุก เสากิ่วเตรี ยมจานใบใหญ่สวยงาม
วางผักและผลไม้ กบั แก้ มเรี ยงราวอย่างสวยงาม กะว่าทาเสร็จแล้ วจะสามหกศูนย์
ลงเฟสบุ๊คสะนิสนึง ผ่านมาห้ านาที เสากิ่วนาปลาลงมาใส่จาน ถ่ายรูปและลง
เฟสบุ๊ค มินทร์ เพื่อนสนิทของเสากิ่วก็มาคอมเม้ นที่รูปของเสากิ่ว เสากิวยังไม่ทนั
จะเปิ ดอ่านก็ลืมไปเสียว่าจะมีมือลึกลับโผล่มาอีกไหม ใช่แล้ วหลังจากที่เสากิ่วปิ ด
โทรสับ มือลึกลับก็โผล่มาจะหยิบปลาไปกิน เสากิ่วจับมือนันไว้
้ ทนั จึงได้ หนั หน้ าไป
ด้ านหลังเห็นปลาตัวเก่าที่ยา่ งเหลือเพียงแค่เศษก้ าง และกะ กะ ก็ เห็ นวิณญาณ
ของเด็กอ้ วนท้ วนสมบูรณ์กาลังยื่นมือมาราวกับแม่นาคมาหยิบปลาจะนาไปกินต่อ
เสากิ่วไม่กลัวเพราะว่าเสากิ่วเห็นมาบ่อยถึงบ่อยมาก เสากิ่วกาลังจะควงสวิงเตา
ถ่านทับวิณญาณตนนัน้ วิณญาณตนนันก็
้ คร่ าครวญร้ องไห้ ขอความช่วยเหลือ “พี่
อย่าทาอะไรหนูเลยหนูเป็ นวิณณาญเร่ร่อ นที่โดนฆาตกรรมอย่างโหดเหี ้ยม หนูไม่มี
ที่ทางจะไปหนูหิวหนูไม่ได้ กินอะไรมานานแล้ ว หนูสณ
ั ญานะถ้ าพี่ให้ หนูกินปลา
ของพี่อีกหนึง่ ชิ ้นหนูจะช่วยพี่ทกุ อย่างให้ หนูทาอะไรก็ได้ หนูทาได้ หมดเลย นะพี่นะ
พี่ให้ หนูกินเถอะนะ แล้ วพี่จะให้ หนูทาอะไรให้ พี่บอกหนูเลย หนูทาให้ ได้ หมด” เสา
กิ่วยื่นปลาทังหมดให้
้ กบั ผีน้อย และเมื่อผีน้อยกินหมดจึงขอร้ องกับผีน้อยว่า “เนี่ย
ฉันให้ แกกินแล้ ว แกต้ องช่วยฉันนะ เอางี ้ ถ้ ามีใครมาเรี ยกฉันว่าเสากิ่วอีกให้ ทาให้
คนที่เรี ยกนัน้ ท้ องเสียและอุจจาระร่วงไปในเวลานันเลย
้ แกโอเคตามมคาพูดของ
ฉันไหม” เมื่อผีน้อยได้ ยินคาที่เสากิ่วพูดจึงพยักหน้ า ทันใดนันภานุ
้ พงศ์เดินเข้ ามา
หาเสากิ่วที่ตรงที่เสากิ่วกาลังจะนอน ข้ าวของมากมายหลากหลายชิ ้นไม่วา่ จะเป็ น
เสื ้อผ้ าหน้ าผ่อน ขณะนันเสากิ
้ ่วกาลังนอนหลับอยู่ ภานุพงศ์จงึ ตะโกนปลุกเสากิ่ว
“ไอเสากิ่..” วแหวนยังไม่ทนั จะมา อุจาระของภานุพงศ์ก็ไ หลดังพราก ภานุพงศ์
สับสนกับสิ่งที่กาลังเกิดขึ ้นจึงรี บวิ่งไปที่คลองน ้าแล้ วกระโดดลงเพื่อจะล้ างก้ น เสา
กิ่วตื่นขึ ้นมาพบกับ กางเกงใน เสื ้อ กางเกง และก็กระเป๋ าที่มีของอยูม่ ากมาย เสา
กิ่วไม่สนใจอะไรจึงงีบต่อไป เมือภานุพงศืทาอะไรเสร็จแล้ วจึงลืมไปว่าตนนันไม่
้ มี
เสื ้อผ้ าอยูบ่ นเรื อนร่างเลยซักชิ ้น ทาอย่างไรดี ของลับของภานุพงศ์ก็มีขนาดที่ใหญ่
เกินกว่าที่มือจะรองรับได้ เฮ้ ยไม่ๆๆเราจะพูดถึงเรื่ องอื่น ภานุพงศ์ตะโกนเรี ยกเสา
กิ่วด้ วยเสียงเบาๆ ตามเคยอุจจาระปิ่ มมาเล็กน้ อย ภานุพงศ์ตดั สินใจครัง้ สุดท้ าย
เกร็งตัวให้ พร้ อม พร้ อมแล้ วภานุพงศ์จงึ ตระโกนเสียงดังลัน่ คลองขึ ้นมาเป็ นชื่อ ของ
เสากิ่ว เช่นเดียวกันรูก้นของภานุพงศ์ก็มีอจุ าระไหลออกมาตามปริมาณเสียงพูด
ภานุพงศ์ดาดิง่ ลงไปในน ้าเพื่ อไปชาระล้ างก้ นอย่างรี บร้ อยแล้ วก็วา่ ยขึ ้นมาอย่างเร็ว
ไว เจอกับเสากิ่วที่ตื่นขึ ้นมาอีกครัง้ ภานุพงศ์จงึ บอกให้ เสากิ่ วหยิบเสื ้อผ้ ามาให้
หน่อย เสากิ่วเห็นอุจาระของภานุพงศ์ลอยอยูเ่ ต็มคลอง เสากิ่วไม่สงสัยเลยว่า มัน
มีอะไรเกิดขึ ้น....

เสากิ่วเบื่อแล้ วที่จะอยูแ่ ต่ที่คลองเสากิ่วจึงเก็บของแล้ วเดินกลับมาที่บ้าน

เพื่อที่จะกลับไปนอนที่บ้านต่อให้ เต็มที่ ในระหว่างทางที่เสากิ่วเดินเข้ า มา เสากิ่ว
เจอมินทร์ กบั น้ องนิวที่กาลังเดินไปซื ้อของด้ วยกันท่าทีกระนุงกระนิ ้งกันด้ วยไม่เบา
เสากิ่วจึงตะโกนเรี ยกเป็ นการทักทาย “มินทร์ มงึ นี่เดินกับน้ องนิวสวีทเลยน้ า ลืมกู
ไปหรื อยังนี่” “ยังไม่ลืมหรอก เสากิ่..”เช่นเดียวกันมินทร์ ที่กาลังจะเรี ยกเสากิ่ว
กลับกลายเป็ นมีอจุ าระไหลออกมาเต็มก้ น เสากิ่วพยายามจะไม่สนใจกับเรื่ องที่
เกิดขึ ้น เสากิ่วรี บเดินเข้ าไปที่ร้านขายอาหารตามสัง้ เสากิ่วสังข้
้ าวผัดกระเพรา
ทะเลและเดินหาที่นงั ้ ร้ านขายข้ าวเปิ ดโทรทัศน์ชอ่ งสี่สิบสอง ซึง่ เป็ นช่องของญาติ
ของเสากิ่วคนหนึง่ ที่ล้มลุกคลุกคลานกว่าจะมาเป็ นช่องนี ้ได้ เสียงของหญิงสาว
รายงานข่าวดังขึ ้นมา เสากิวนังตั
้ งหน้
้ าตังตาฟั
้ งจนลืมไปว่าตนนันสั
้ งข้
้ าวกระเพรา
ไว้ แม่ค้าเรี ยกเสากิ่วหลายต่อหลายรอบแต่เสากิ่วไม่หนั มามอง มืออันหนักแน่น
ฟาดไปกลางหัวของเสากิ่ว พร้ อมกับคาพูดที่วา่ “ข้ าวเสร็จแล้ วมึงจะแดกก็แดกนะ
ค่ะ” เสากิ่วไม่เข้ าใจเลยว่าเขานันเป็
้ นลูกค้ าแต่ทามัยถึงโดนควงสวิงตบอะไรขนาด
นัน้ เสากิ่วนังจั
้ บใจความข่าวนันไปและกิ
้ นกะเพราไป สักพักใบหน้ าของเสากิ่ว
เปลี่ยนสีหน้ าไปจากอารมณ์ดีเป็ นความโมโห เสากิ่วถือจานข้ าวเดินตรงดิง่ ไปที่ปา้
คนขายข้ าวตะโกนวีนโวยวายเรื่ องเส้ นผมที่ตกลงมาในจานข้ าวของเสากิ่วทันใดนัน้
แม่ค้าเอาตะบวยฟาดลงที่กลางหัวของเสากิ่ว ดีหวั ของเสากิ่วไม่เป็ นอะไร เสากิ่ว
จะเอามือล้ วงไปในหม้ อน ้าร้ อนกะว่าจะเอามาสาดใสหน้ าแม่ค้าแต่ มือจุม่ ลงน ้า
ร้ อน ใช่ มือของเสากิ่วพองขึ ้นมา เสากิ่วตกใจกระโดดปวดแสบปวดร้ อนหนีไปทาง
อื่นของร้ าน ในเมื่อหายแล้ วเสากิ่วจึงเดินต่อไป เสากิ่วคิดถึงข่าวเมื่อซักครู่ เนื ้อข่าว
บอกว่า คดีฆาตรกรรมครอบครัวหนึง่ ณ ริมคลองจังหวัดชลบุรีขณะนี ้เจ้ าหน้ าที่เจอ
ตัวคนร้ ายแล้ ว ติดตามข่าวได้ ตอ่ ไปในอีกสามเดือน ใช่ต้องใช่แน่ๆต้ องเป็ นคน
เดียวกับเด็กอ้ วนที่เสากิ่วเจอแน่ๆแต่ต อนนี ้คือเสากิ่วต้ องเดินกลับบ้ าน

เมื่อถึงบ้ านเสากิ่วเจอกับแม่ที่กาลังนังตั
้ ดเล็บอยู่ แม่ของเสากิ่วตะโกน
เรี ยกเสากิ่วด้ วยความคิดถึง ใช่ เมื่อตะโกนแล้ วอุจาระก็ต้องไหลออกมา และแล้ ว อุ
จาระของแม่เสากิ่วก็ไหลออกมาอย่างไม่หยุด ทาให้ แม่ของเสากิ่วนันวิ
้ ่งว่อนทัว่
บ้ านทัว่ ช่อง เสากิ่วแอบหัวเราะในใจแล้ วขึ ้นไปบนห้ อง ไปนอนต่อ

แม่ของเสากิ่วทนกับเสากิ่วไม่ไหวจึงมาหาหลวงพ่อที่วดั แถวๆบ้ านเพื่อ

ขอให้ เสากิ่วมาบวชเณรอยูท่ ี่วดั นี ้ “หลวงพ่อค่ะหนูขอให้ ลกู หนูมาบวชเณรอยูก่ บั
หลวงพ่อไปซักพักได้ ไหมค่ะ ลูกของฉันมันเป็ นคนขี ้เกียจ อยากให้ ห ลวงพ่อช่วยฝึ ก
มันหน่อยค่ะ” “ได้ ๆถ้ าลูกของโยมพร้ อมหลวงพ่อก็พร้ อมจะฝึ ก ว่าแต่ลกู ของโยม
ชื่ออะไรหรื อ” “เสากิ่วค่ะ” แม่ของเสากิ่วเอ๋ยชื่อของเสากิ่วเบาๆ ก็ตามเคยที่ก้น
นันมี
้ เพียงแค่ตดเล็กๆออกมา “ชื่ออะไรนะอัตมาไม่คอ่ ยได้ ยินหูอตั มาไม่คอ่ ยดี ”
“ชื่อเสากิ่วค่ะ” แม่ของเสากิ่วตะโกนออกมาอย่างดัง ใช่แล้ วอุจจาระก็ไหลออกมา
อย่างเยอะด้ วยเช่นกัน หล่อนจึงขอตัวกลับไปบ้ านก่อน และจะนาตัวของเสากิ่วมา
บวชเณร
 เมื่อเสากิ่วบวชเรรก็เป็ นเช่นเดิม เสากิ่วนอนแต่ในกุฎิ วันนี ้อัตมาบอกให้
เณรกิ่วนันไปดู
้ แลศาลาวัด ด้ วยเหตุที่ทา่ นนันต้
้ องไปสวดขึ ้นบ้ านใหม่ให้ คณ
ุ นายดุช
ชี่เพราะว่าย้ ายบ้ านออกมาเพื่อหนีวิญญาณที่ตามหลอกหลอน ที่ศาลาวัดนันมี
้ ข้าว
ก้ นหม้ อที่หลวงพ่อตากแดดไส้ และให้ แณรกิ่วไปคอยดูไก่วา่ อย่าให้ มนั มาขี ้ใส่ เณร
กิ่วนี่นะจะสนใจ ใช่เณรกิ่วปลอยข้ าว ให้ ไก่มาขี ้ได้ ตามสบาย เมื่อหลวงพ่อกลับมา
หลวงพ่อก็โวยวายเณรกิ่วด้ วยเรื่ องที่วา่ เณรนันไม่
้ สนใจดูแลข้ าวที่ตากไว้ เรรจึง
บอกไปว่า ขี ้ไก่เนี่ยมันกินได้ อร่อยด้ วยรู้มยั ใช่นคืั ้ อเณรกิ่วนันหลอกหลวงพ่
้ อ แล้ ว
ยังไง ก็ใช่หลวงพ่อเชื่อเณรกิ่ว จึงลองกินดู เออมันอร่อยดีหนิ หลังจากนันหลวงพ่
้ อ
ก็รัปประทานขี ้ไก่ดบิ มาเรื่ อยๆจนวันหนึง ขี ้ไก่รสชาติเปลี่ยนไป หลวงพ่อจึงโวยวาย
กับเณรกิ่วใหญ่ด้วยเหตุที่วา่ เรรนันหลอกหลวงพ่
้ อ เณรปฎิเสธหล่วงพ่อจึงให้ เณร
นันดู
้ แลสถานที่ในวัดเพิ่มเติมจากเดิมที่แค่ศาลาเดียวกลายเป็ นดูแลศาลาด้ วยและ
ดูแลทางเลี ้ยงควายของวัด เช่นเดิมเสากิ่วไม่ยอมดูแลศาลาและทางเลี ้ยงควายของ
วัด ทาให้ ควายมาขี ้ในลานวัดและสถานที่ตา่ งๆให้ เต็มไปหมดและเช่มเดินเณรกิ่วก็
นอนแต่ในกุฎิและหลวงพ่อก็มาพบกองขี ้ควายเต็มพื ้นไปหมด เณรกิ่วก็พดู เช่นเดิม
เหมือนเดิมทุกอย่างให้ หลวงพ่อนันเชื
้ ่อคือบอกว่า ขี ้ควายนันกิ
้ นได้ อร่อยด้ วย แต่
ต้ องกินสดๆเลยนะโดยการที่เอามือไปทะลวงก้ นมันตอนที่มนั จะขี ้ ครัง้ นี ้หลวงพ่อ
เชื่อและสังให้
้ เณรดูแลทังวั
้ ด

วันนี ้หลวงพ่อไปทาบุญขึ ้นบ้ านใหม่ เณรก็ยงั นอนอยูแ่ ต่ในห้ องเช่นเดิม กบ

สองตัวที่อยูน่ อกกุฎิคยุ กัน “เฮ้ ยพรุ้งนี ้ฝนตกเว้ ย” “โอ้ วจริงหรอตกจริงหรอ” “ดี
ใจจังเลยๆ” เณรได้ ยินเช่นนันก็
้ ออกมาล้ างหน้ าที่ห้องน ้าแล้ วก็ออกไปเดินเล่นที่
หน้ าลานวัด ซักพักมีชาวบ้ านสองคนเดินมาหาหลวงพ่อ แล้ วชาวบ้ านก็พบเจอกับ
เณรเข้ า ชาวบ้ านจึงถามว่า “หลวงพ่อไปที่ไหน” เณรก็บอกว่า “หลวงพ่อไป
ทาบุญขึ ้นบ้ านใหม่ โยมมีอะไรให้ ชว่ ยใหม่ ” ชาวบ้ านไม่รอช้ าจึงบอกว่า “ช่วงนี ้ฝน
ไม่เคยตกเลยพวกฉันก็ไม่มีผลผลิตทางเกษตรออกมาเลย เณรพอจะรู้ไหมว่าฝนจะ
ตกวันไหน” กบช่วยเณรไว้ เณรจึงตอบกลับไปว่า “พรุ้งนี ้ฝนก็คงจะตกแล้ วละ
โยม” “ขอบคุณมากนะเณร” ชาวบ้ านทังสองไหว้
้ เณรแล้ วก็กลับบ้ านไป

วันถัดมาเณรที่กาลังนอนอยูใ่ นกฎิก็ได้ ยินเสียงของชาวบ้ านนับสิบคนมา

คุยกับหลวงพ่อ “นี่หลวงพ่อค่ะเณรเค้ าเก่งจริงๆที่สามารถทาทายได้ ” “หลวงพ่อ
ค่ะเณรละค่ะ” บางคนถึงขันวิ
้ ่งมาแคะประตูกฎุ ิของเณรเลยทีเดียว เณรยังนอนอยู่
ที่เดิม หลวงพ่อเสร็จธุระกับพวกชาวบ้ านทังหลายแล้
้ วก็ไปทาธุระของตนต่อนันก็
้
คือไปทาบุญขึ ้นบ้ านใหม่ที่จงั หวัด อ่างทอง ซักพักช่วงที่เณรกาลังนอนเณรได้ ยิน
เสียงของชาวบ้ านตะโกนหาควายที่หายไป และก็เสียงของโจรที่ยืนคุยกัน “ไป
ทางซ้ ายชาวบ้ านหาเราไม่เจอแน่” เมื่อเณรได้ ยินเช่นนันจึ
้ งรี บวิ่งไปบอกชาวบ้ าน
ให้ ตามโจรไปทางด้ านซ้ ายโดยไม่บอกเหตุผล ใช่แล้ วแล้ วชาวบ้ านก็หาควายเจอ
เณรลงข่าวหน้ าหนึง่ ลงข่าวทางทีวีชอ่ งสีสิบสาม และลงข่าวหากหลายสานักพิมพ์
เณรเป็ นเณรที่ดงั มากในขณะนัน้ เณรจึงขอสึกออกจากการเป็ นเณร เสากิ่วกลับ
จากวัดออกมาใช้ ชื่อในนามเสากิ่วเช่นเดิม เสากิ่วบอกกับผีตนนันว่
้ า ให้ คนปกติ
เรี ยกเสากิ่วได้ แล้ วไม่ต้องให้ เขานันอุ
้ จจาระแตกหรอก
 เมื่อเณรนอนคิดและใครครวญอย่างดีแล้ วจึงขอยืมเงินจากแม่ไปเปิ ด
สานักงานกิ่ว ญาณสัมผัส เพื่อให้ ชาวบ้ านได้ มาสักการบูชาสิ่งต่างๆไป และไม่นาน
สานักงานกิ่ว ญาณสัมผัสก็เปิ ดขึ ้น ชาวบ้ านแห่ล้อมเข้ าสานักงานกันไม่หยุดไม่
หย่อนเงินไหลเข้ ามาอย่างมากมากพอที่เสากิ่วนันจะสามารถซื
้ ้อบ้ านได้ ห้าหกหลัง

กิ่ว ญาณสัมผัส.....จากคนจนธรรมดาทัว่ ไป

ได้ ดีเพราะความ....ขี ้เกียจ

จนกลายเป็ น.....บุคคลที่ทกุ คนยกย่อง

เสา....กิ่ว

..............................................................

บานประตูหน้ าต่างของโรงเรี ยนชื่อดังแห่งหนึง่ ถูก เปิ ดขึ ้น เด็กชายอายุราว

สิบสองปี กบั เด็กชายอายุราวสิบสามปี เปิ ดมันขึ ้นพร้ อมกัน เด็กชายวันสิบสองปี
เขียนข้ อความบางอย่างลงกระดาษพร้ อมกับถือเป็ นสัญญาณบอกกับเด็กชายอีก
คนหนึง่ เด็กชายอายุราวสิบสองปี กาลังจะเขียนสิ่งที่อยากจะบอกมานานกับอีก
ฝ่ าย แต่มนั คงจะสายเกินไป.....

................................................................

COMING SOON
CHAPTER TWO
COMING SOON