ยุทธภพออนไลน์

ตอนที่ 81 ความสงสั ย

คอนโดมิเนียม  ห้องของกุมภา              

หลังจากกุมภาถึงห้อง……เขาล้มตัวลงนอนด้วยความเหนื่อยอ่อน  ความคิดที่จะเข้าเกมส์วนั นี้

ศูนย์สลายไปในพริ บตา ความอ่อนเพลียชนะทุกสิ่ งทุกอย่างจริ งๆ ไม่นานกุมภาก็หลับไป 

คอนโมมิเนียม    ห้องของสี่ สาว 

“ โธ่…แม่ค่ะ จะอยากเห็นหน้ากุมภาไปทำไม..นี่อย่าไปบ้าจี้รับเป็ นลูกบุญธรรมอีกครอบครัว

เหมือนพ่อของ ส้มจีน กับ ฟางฟางนะค่ะ “ ทิพย์พดู กับแม่ของเธอ

“ อะไรกันลูก กลัวมีคนมาแย่งสมบัติเหรอจ๊ะ แม่ยงั ไม่พดู อะไรเลยนะ…..เอ๋ ….งั้นรับเป็ นลูกเขย

แทนแล้วกันนะ “

เกสร   มณี สมุทร แม่ของทิพย์  พูดขึ้น

“ แม่อา้ …..พูดอะไรก็ไม่รู้ “ ทิพย์พดู

“ ตกลงช่วยนัด กุมภา ให้พอ่ เขาหน่อยนะจ๊ะลูก….ที่โรงแรมไหนก็ได้ แต่ให้ก่อนวันเสาร์นะ “

คุณเกสร พูด

“ แม่ค่ะ…หนูไม่ได้สนิทกับกุมภา ถึงขนาดนั้นนะ “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ ไม่สนิทก็ไม่เป็ นไรจ๊ะ….แต่ยงั ไงก็ช่วยนัดให้พอ่ เขาด้วยนะ…อีกอย่างพ่อฝากมาไว้วา่ อย่าบอก

เรื่ องนี้ให้ใครรู ้โดนเด็ดขาด โดยเฉพาะอย่าให้เรื่ องนี้ ไปถึงหู พ่อของ
ส้มจีน และ ฟางฟาง โดดเด็ดขาด “ คุณเกสร พูดเบาๆ
“ โห..มีง้ ีดว้ ย…….หนูละเชื่อพ่อกับแม่เลย ….พากันเป็ นอะไรไปหมดเนี่ยเล่นเป็ นเด็กๆไปได้ “
ทิพย์พดู ขึ้น

“ ตกลงตามนี้ นะ……..ช่วยพ่อเขาสนุกๆหน่อยเห็นเครี ยดๆกับงานมาเหลายเดือนแล้ว “ คุณ

เกสรพูดขึ้น

“เครี ยด!!!……อย่างพ่อนี่นะจะเครี ยดเป็ นกับเขา …เห็นเฮฮาทุกวัน“ ทิพย์พดู

“ ยังไงก็ช่วยพ่อเขาหน่อย..ถือว่าเป็ นความสุขเล็กๆน้อยๆของพ่อเขานะ…แต่เอาเถอะลูกจะนัด
กุมภา  ได้หรื อไม่……ก็ไม่เป็ นไรนะจ๊ะไม่ตอ้ งคิดมาก…..ลูกสบายใจเถอะจ้าา
“ เกสร พูด                       

“ เฮ้ย…….แม่พดู แบบนี้ ค่อยสบายใจหน่อย อิ อิ “ ทิพย์พดู

“ เออ…..คือว่าลูกทิพย์…..คือว่า…….พ่อเขานะ…..เออ……..” คุณเกสร พูดอ้ำอึ้งไม่พดู ออกมา

สักที่ท ำให้ทิพย์พดู ขึ้นว่า

“ แม่… พ่อว่าอะไรเหรอค่ะ    อย่าพูดอ้ำอึ้งสิ ค่ะ “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ อย่าโกธรแม่นะแม่แค่ท ำตามพ่อนะ    พ่อบอกว่าต้องนัดให้ได้ก่อนวันเสาร์น้ ี ถ้าไม่ได้ ตัดเบี้ย

เลี้ยง พิเศษของเดือนหน้า 50 เปอร์เซ็นต์ โทษฐานทำงาน ง่ายๆไม่สำเร็ วนะจ๊ะ
คิ คิ คิ คิ“ คุณเกสรพูดพร้อมกับหัวเราะออกมากด้วย

“ หา!!!………มีง้ ีดว้ ย……..โหพ่อแกล้งหนูชดั ๆเลย ….ตั้ง 50 เปอร์เซ็นต์ นี่เป็ นการบังคับกันให้

ทำตามใจพ่อชัดๆเลยนะค่ะแม่ “ ทิพย์บ่นทันที

“ คิ คิ เรื่ องนี้แม่ พูดอะไรพ่อเขาไม่ฟังหรอกจ๊ะ  ยังพยายามเข้านะทิพย์ เพือ่ 50 เปอร์เซ็นที่หาย

ไปเดือนหน้า  แค่น้ ีนะทิพย์แม่ง่วงนอนแล้ว บายจ๊ะลูกรัก “ คุณเกสรพูดจบก็วางหูไป

“ แม่……แม่เดี๋ยวสิ ค่ะ….โธ่วางสายไปแล้ว “  ทิพย์พดู อย่างเซงๆ

“ ไอ้บา้ กุมภา…ก่อเรื่ องให้ฉนั อีกแล้ว โอ้ยจะบ้าตาย “  ทิพย์บ่นเซงๆ  

บ้านตระกูล มณี สมุทร 

“ คุณทำแบบนี้ ไม่กลัวลูกโกธรเหรอ “ คุณเกสรถามผูเ้ ป็ นสามี ยิม้ ๆ

“ ยายทิพย์ไม่โกธรหรอกน่า เชื่อฉันสิ “  คุณพัตพงษ์ พ่อของทิพย์พดู ขึ้น

“แล้วคุณคิดยังไง ถึงอยากจะเจอ เด็กหนุ่มที่ชื่อ  กุมภา นัน่ นักนะ “ คุณเกสรถามผูเ้ ป็ นสามี

“ ไม่มีอะไรหรอก ฉันเพียงแค่แปลกใจและอยากรู ้       ว่าทำไมพวกไอ้เจ้า  สมคิด กับ ทรงเกียรติ

มันถึงแย่งกันรับเด็กคนนี้ เป็ นลูกบุญธรรมนัก…หรื อมันมองเห็นอะไรในตัวเด็กคนนี้
“ คุณพัตพงษ์พดู ขึ้น

“ แต่ พ่อ กับ แม่เด็กหนุ่มคนนี้ กไ็ ม่ธรรมดานะค่ะ  นี่อาจจะเป็ นสาเหตุที่ คุณสมคิด กับ คุณ ทรง
เกียรติ รับกุมภาเป็ นลูกบุญธรรมก็ได้” คุณเกสรพูดขึ้น

“ ตั้งแต่ฉนั คบกับพวกมันสองคนมา…..เรื่ องที่มนั รับ กุมภาเป็ นลูกนั้นไม่น่าเกี่ยวกับ พ่อ แม่ ของ

เด็กคนนั้นแน่ๆ ฉันรับรองได้ ด้วยเหตุน้ ี ละ ฉันจึงอยากจะคุยกับเด็กหนุ่มคนนั้นสักครั้ง
“  คุณพัตพงษ์พดู ขึ้นยิม้ ๆ

“ เออ…..ฉันอยากจะถามหน่อยค่ะ คุณรู ้เรื่ องของเด็กหนุ่มนัน่ ได้ยงั ไง “ คุณเกสรถามขึ้น

“ ไม่รู้ได้ไง มันสองคนเข้ามายังบริ ษทั ของฉันแต่เช้า  ตอนแรกก็ไม่รู้วา่ มันจะมาชวนไปไหน พอ

มันสองคนแย่งกันพูดว่าจะรับลูกบุญธรรม ฉันถึงกับอึ้งไปเลย ตอนแรกนึกว่ามันบ้าอะไรว่ะถึง
จะเอาเด็กไปเลี้ยง
ทั้งๆที่มนั ก็มีลูกกันแล้ว  มันส่ งการ์ดเชิญให้ฉนั พอเห็น นามสกุล คนที่จะมันจะรับเป็ นลูก
บุญธรรมฉันถึงกับอึ้งไปเลย  ฉันเลยถามมันว่าพ่อแม่เขาอนุญาตเหรอว่ะ….มันสองคนหัวเราะ
พร้อมกัน     
ก่อนที่สมคิดจะพูดว่าได้พดู คุยกับ เอกชัย และ ลินดา พ่อแม่ของเด็กหนุ่มนี่แล้ว  ทั้งสองยินดีและ
ตอบรับแล้วด้วย วันงานจะโทรศัพท์มาแสดงความยินดีอีกครั้ ง เพราะพวกเขาสองคนยังติดธุระที่
ต่างประเทศไม่สามารถกลับมาได้ 
และช่วงนี้กฝ็ ากฝังให้ช่วยดูแลกุมภาให้ดว้ ย  “ 
“ มันสองคนบอกว่าจะจัดงานอย่างง่ายๆ แต่พอฉันเห็นรายชื่อแขกฉันแทบตกเก้าอี้ “ คุณพัตพงษ์
พูดขึ้น

“ ทำไมหรื อค่ะ….รายชื่อนั้นมีอะไรทำให้คุณตกใจมากขนาดนั้นค่ะ ..หรื อว่า คุณสมคิด กับ คุณ

ทรงเกียรติ เชิญแขกมางานมากผิดกับที่คุณคาดหมายไว้สินะ“ คุณเกสร ถามขึ้นยิม้ ๆ

“ เรื่ องเชิญคนสองคนนั้นก็เชิญไม่เยอะเท่าไหร่ หรอก แค่ชื่อแขกแต่ละคนนี่สิ ล้วนแต่อยูใ่ น

วงการธุระกิจชั้นนำ  และที่สำคัญเป็ นธุระกิจต่างประเทศ เกือบ 70 เปอร์เซ็นเห็นจะได้ 
ฉันจึงถามกลับไปว่า ทำไมถึงมีแต่นกั ธุระกิจต่างประเทศละว่ะ  สมคิด กับเจ้า ทรงเกียรติ  มันไม่
ยอมตอบคำถามฉันเพียงบอกว่าถึงวันงานก็จะรู ้เอง “ คุณ

พัตพงษ์พดู ขึ้น

“ คุณเลยอยากรู ้ถึงสาเหตุการรับ กุมภา เป็ นลูกบุญธรรมสิ นะค่ะ “ คุณแกสรพูด

่ และเธอก็รู้เหมือนกัน เกสร  แต่ที่ฉนั อยากรู ้มากที่สุดคือ สองคนนั้นเห็น

“ เรื่ องนั้นฉันพอรู ้อยู…
อะไรในตัวเด็กหนุ่มคนนี้ นี่สิคือสิ่ งที่ฉนั สนใจ “ คุณพัตพงษ์
พูดขึ้นยิม้ ๆ

“ แล้วทำไม คุณไม่รอถึงวันงานละค่ะ ยังไงก็ตอ้ งเห็นอยูแ่ ล้ว “ คุณเกสรพูดขึ้น

“ ฉันรอไม่ไหวนะสิ เกสร และอยากรู ้ค ำตอบเร็ วๆด้วย “

“แต่ลูกก็บอกว่าไม่สนิทกับกุมภามากนักนี่ค่ะ แล้วจะนัดให้คุณได้เหรอค่ะ “

“ฉันก็แค่คาดหวังเล็กน้อยเท่านั้นถ้าได้เจอก็ดี ไม่ได้เจอก็ไม่เป็ นไร  แต่งานการกุศลวันนั้น เห็น

เจ้าสมคิดบอกว่า ทิพย์ กับ อ้อมก็รู้จกั กุมภาเพราะเห็นนัง่ คุยกันและหยอกล้อกันด้วย
ฉันเลยคิดว่า ทิพย์ กับ กุมภาน่าจะสนิทกันในระดับหนึ่ง “ คุณพัตพงษ์พดู ขึ้น

“ งั้นก็คงรอฟังข่าวจากทิพย์แล้วค่ะว่าจะนัดได้ไหม “ คุณเกสรพูดยิม้ ๆ  คุณพัตพงษ์พยักหน้า

ก่อนจะล้มตัวลงน้อยทั้งสองคน

คอนโดมิเนียม ห้องชองสี่ สาว 

“ โอ้ย….ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย แล้วจะไปนัดเจ้ากุมภาให้พอ่ ยังไง อาย…..ไอ้บา้ นัน่ ตายเลย “ ทิพย์
พูดเบาๆในขณะนัง่ อยูบ่ นเตียง ส้มจีนงัวเงียขึ้นมาเห็นทิพย์นงั่ อยูบ่ นที่นอนทำหน้าเซงๆเลยถาม
ว่า

“ เป็ นอะไรหรื อเปล่าทิพย์ “  ทิพย์สะดุง้ เล็กน้อยก่อนจะหันไปหาส้มจีนพูดว่า

“ ไม่เป็ นไรหรอกแค่นอนไม่หลับนะ “ ทิพย์พดู

“ นี่ขนาดใส่ พระ แถมสวดมนต์อีก เจ้า ฉางฟงมันยังเข้าสู่ ความฝันเธอได้อีกเหรอเนี่ย “ ส้มจีน

พูด 

“ ฉันไม่ได้ฝันถึงมันหรอก  ฉันแค่นอนยังไม่หลับแค่น้ นั เอง เอาละตอนนี้ ฉนั ง่วงนอนแล้ว เจอ

กันพรุ่ งนี้นะ “ ทิพย์พดู จบก็ลม้ ตัวลงนอน  ก่อนที่ส้มจีนจะฟุบตัวลงที่นอนหลับตานอนตามลง
ไปติดๆ 

เช้าวันใหม่ คอนโดมิเนียม ห้องกุมภา               

กุมภาตื่นแต่เช้าเหมือนเช่นเคย…หลังจากทำภาระกิจส่ วนตัวเสร็ จสิ้ น กุมภาก็เดินออกจากคอน

โดเพื่อไปหาอะไรกินที่ศูนย์อาหารขนาดใหญ่ที่เดิมที่เขาไปกินอาหารทุกครั้ง

“ ติ๊ด..ติ๊ด..ติ๊ด “ เสี ยงโทรศัพท์ดงั ขึ้นที่มือถือของกุมภา เขาเปิ ดฝาพับโทรศัพท์ก่อนจ้องดูที่หน้า

จอ

“ พ่อ นี่ “ แปลแฮะโทรมาทำไมหว่าทุกที่เห็นมีแต่แม่เท่านัน่ นี่ “ พูดจบกุมภาก็กดรับสายทันที

“ สวัสดีครับพ่อ  “

“ว่าไปไอ้ลูกชายสุ ด เลิฟ ไปทำอีท่าไหนว่ะ คุณสมคิด กับ คุณ ทรงเกียรติ ถึงรับลูกเป็ นลูก

บุตรธรรม ..อิ อิ“ เอกชัยพูดขึ้นพร้อมหัวเราะ

“ ก็ผมมันไม่ธรรมดานี่พอ่     ตกลงพ่อว่าไงละครับเรื่ องนี้ “ กุมภาพูดขึ้น

“ ก็ไม่วา่ ไงหรอก   ดีซะอีก ลูกจะได้เรี ยนรู ้ธุระกิจหลายๆแบบเผือ่ อนาคต แต่ไปเป็ นลูกเขาทำตัว
ดีๆละ อย่าทำให้พอ่ สุ ดเลิฟคนนี้ ขายขี้หน้านะ “ เอกชัยพูดก่อนหัวเราะเสี ยงดัง

“ โธ่….นึกว่าหวงลูกชายสุ ดเลิฟ ที่แท้ห่วงชื่อเสี ยงตัวเอง “ กุมภาพูด

“ โอ๋ ….อย่าน้อยใจสิ มามะพ่อลูบหัวสักครั้งเป็ นการเอาเลิกเอาชัย “  เอกชัยพูดในขณะกลัน่

หัวเราะอีกครั้ง

“ บ้าเปล่าเนี่ยพ่อ……เราอยูก่ นั คนละประเทศจะลูบหัวได้ไง “ กุมภาพูดเซงๆ

“ เอาน่า….หยวนๆ ถือว่าลูบหัวทางโทรศัพท์แล้วกัน   “ เอกชัยพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ

“ OK……ครับจะลองคิดว่าพ่อลูบหัวผ่านทางโทรศัพท์ได้ “ พูดจบกุมภาก็เอาโทรศัพท์ไปถูกที่
หัวก่อนเอามาพูดต่อว่า

“ ตกลง ผมเอาโทรศัพท์ไปถูหวั แล้วนะพ่อ รู ้สึกเหมือนได้ลูบหัวผมไหม อิ อิ “ กุมภาพูดขึ้น

เอกชัยอึ้งไปพักใหญ่ก่อนจะพูดว่า

“OK…….แต่หวั ลูกเหม็นมากเลย ไม่ได้อาบน้ำกี่วนั แล้วเนี่ย “ เอกชัยเจอมุขมีหรื อคนอย่างเขาจะ

ยอมรี บส่ งมุขต่อทันที

“ หุ หุ หุ ผมนะอาบน้ำทุกวันเช้าเย็น  แต่โทรศัพท์ของพ่อนี่ควรทิ้งไปได้แล้วนะ ผมได้กลิ่นตุๆ

จากโทรศัพท์พอ่ นะ ว่างๆก็เอามันไปซักในเครื่ องซักผ้าทำความสะอาดหน่อยนะครับ
พ่อนี่ติดต่อธุระกิจกับคนอื่นได้ไงเนี่ย คนอื่นเขาไม่เหม็นตายเหรอพ่อ…..อูยผมละสงสารลูกค้า
พ่อจังเลย “ กุมภาพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ

“โอ…..ไอ้ลูกสุ ดเลิฟย้อนกลับได้แสบจริ งๆเลย “ เอกชัยบ่นอุบ๊

“ แค่น้ ีก่อนนะครับพ่อผมหิ วข้าวแล้ว  แล้ววันนี้ ถา้ ว่างตอนเที่ยงๆผมจะโทรไปหาแม่อีกทีครับ “

กุมภาพูด

“ ก็ได้..รี บโทรหาแม่เขาหน่อยนะเขาบ่นคิดถึงลูกทุกวันโทรมาไม่เคยอยูส่ กั ที “ เอกชัยพูด

“ ครับพ่อแค่น้ ีนะพ่อ “ กุมภาพูด

“ อืม “  เอกชัยตอบรับก่อนวางสายไป 

ศูนย์อาหารขนาดใหญ่ยา่ นธุระกิจ              

กุมภาเดินเข้ามาสัง่ อาหารจากร้านอาหารเจ้าประจำร้านหนึ่ง

“ ป้ าครับ    วันนี้ขอก๋ วยเตี๋ยวพิเศษจัมโบ้ถว้ ยหนึ่งครับ  ไม่งอก ไม่น้ำ   และ ขอเด้งเนื้ อแยก กับ
เปื่ อยหมูแยกมาให้ผมด้วยอย่างละจานครับ “

“ ส่ วนน้ำขอเป็ นน้ำ นางเอกครับ อะไรก็ได้ “

“ตบท้ายขอ  หญ้าดำ( มันก็คือเฉาก๋ วย ) มากระแทกปากถ้วยใหญ่ดว้ ยนะครับป้ า “ กุมภาจบ ป้ า

ยิม้ ก่อนพยักหน้าให้เขา    ส่ วนลูกค้างคนอื่นๆที่ก ำลังจะสัง่ อาหารมองดูเขาอึ้งๆ
และสงสัย กับรายการอาหารแปลกพิศดารที่เขาสัง่ นี้ มันคืออะไร                

กุมภาสัง่ เสร็ จก็เดินไปนัง่ ที่โต๊อาหารโต๊ะเดิมที่เขาชอบมานัง่ อย่างสบายอารมณ์  และที่ไม่ห่าง

ไกลออกไปเท่าไหร่ เพียงแต่อยูค่ นละบล็อคร้านอาหารเท่านั้น ร่ างของหญิงสาวสองคนกำลังนัน่
รออาหารที่ได้สัง่ ไว้จากร้านอาหารร้านหนึ่งอยู่

“ บอกให้มากินที่ร้านเลยก็ไม่เอายายพวกนั้นเนี่ยเรื่ องมากจริ งๆ  “  อ้อมพูดขึ้น

“ เถอะน่าพวกนั้นท่าจะเพลียจัดปล่อยให้นอนไปเถอะ “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ นี่ ทิพย์เราจะออนไลน์กนั กี่โมงดี “ อ้อมถามขึ้น

“ เธอว่ากี่โมงดีละ “

“ ฉันว่าสัก 3 โมงเช้าดีไหมเราจะได้มีเวลามากๆหน่อย “ อ้อมพูด

“ เอางั้นก็ได้ “ ทิพย์พดู
“ แล้ว ยายฟางฟาง กับ ยายส้มจีนละ จะออนไลน์พร้อมพวกเราไหม “ อ้อมถามขึ้น

“ ไม่รู้เหมือนกัน ต้องดูวา่ ยายพวกนั้นจะพื้นขึ้นมาทันไหม “ ทิพย์ตอบกลับยิม้ ๆ

“คนเยอะอย่างนี้ พวกเราคงต้องรออีกนาน “ อ้อมพูดอย่างเซงๆ ทิพย์หนั ไปมองรอบๆก่อนจะพูด

ขึ้นว่า

“ เดี๋ยวอ้อมเธอรอฉันที่นี่นะ ฉันขอไปเดิน ดูอาหารที่บล็อค ฝั่งโน้นหน่อย “ ทิพย์พดู

“อืม………เห็นอะไรอร่ อยๆซื้ อมาฝากกันด้วยละ “ อ้อมพูด ทิพย์พยักหน้าเบาๆ ยิม้ ก่อนเดินจาก

ไป               

่ ...ตอนนี้เขาคิดเพียงแต่วา่ จะรี บกินเพื่อ

ตอนนี้กมุ ภากำลังนัง่ โซ้ย..อาหารที่เขาสัง่ มาแหลกอยู…
จะได้รีบไปเล่นเกมส์  ……และในขณะที่กม้ หน้ากินอย่างเอาเป็ นเอาตายอยูน่ ้ นั เขาก็รู้สึกเหมือน
ใครมายืนอยูข่ า้ งๆ…………………….. 

ตอนที่ 82 ข้ อตกลง

กุมภา ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง หญิงสาว ที่ยมิ้ ให้เขาอยู่

“ เออ….คุณมีอะไรหรื อเปล่าครับ “ กุมภาพูดขึ้น

“ สวัสดีค่ะคุณ  กุมภา  “ หญิงสาวพูดขึ้น  กุมภามองหน้าหญิงสาวก่อนเกาหัวพูดว่า

“เออ…..ขอโทษจริ งๆครับ คือว่าผมจำคุณไม่ได้นะครับ “ หญิงสาวผมสั้นยิม้

“ฉัน น้ำ ไงค่ะ “

“ น้ำ “  กุมภาทวนคำก่อนนิ่งคิด

“ เอ…….ใช่แล้ว……คุณอยูส่ นามบาส ตอนนั้นนี่ “ กุมภาพูดขึ้น

“ ใช่แล้วค่ะ  “  น้ำพูดขึ้น

“ เออ…..แล้วมีธุระอะไรกับผมหรื อครับ “

“ แหม…ถ้าไม่มีธุระนี่น ้ำ จะคุยกับกุมภาไม่ได้เลยเหรอค่ะ “

“ไม่ใช่ครับ “ กุมภารี บพูด

“ งั้นขอนัง่ ที่นี่ดว้ ยคนนะค่ะ “

“ ตามสบายเลยครับ “ กุมภาพูดขึ้น น้ำยิม้ ก่อนนัง่ ลงตรงข้ามของกุมภา กุมภายังคงกินอย่างมี

ความสุขต่อไป ไม่ได้อายที่มีหญิงสาวมานัง่ อยูต่ รงหน้าเลย  น้ำมองดูกมุ ภากินหัวเราะเบาๆก่อน
พูดว่า

“ กุมภา มาทานอาหารที่นี่บ่อยหรื อเปล่าค่ะ “  กุมภาเงยหน้าขึ้นมองพูดว่า

“ ก็ทุกวันครับ เพราะมันใกล้ที่พกั ดี “

“ งั้นเหรอค่ะ  ที่พกั ของน้ำก็อยูแ่ ถวนี้เหมือนกัน    พอดีน ้ำเพิ่งย้ายมาอยูไ่ ด้ไม่นานนะค่ะ “

“ งั้นเหรอครับ “ กุมภากำลังจะอ้าปากพูดต่อ ตาเจ้ากรรมก็บงั เอิญไปเจอ สาวสวยคนหนึ่งทำให้

เขาถึงกับตกตะลึงด้วยความกลัวทันที เช่นเดียวกับสาวสวยคนนั้นเมื่อมองเห็นกุมภา
ถึงกับยืนอึ้งก่อนอุทาน

“ กุมภา “ ทิพย์เอยขึ้น

“ ทิพย์ “  กุมภาอุทาน  ก่อนรี บลุกขึ้นเตรี ยมวิง่

“ หยุดเดี๋ยวนี้ กมุ ภา  ถ้าอยูเ่ ฉยๆฉันจะไม่ท ำอะไร  แต่ถา้ นายหนีฉนั จะตามไปอัดนายแน่ๆ “ ทิพย์
ตะโกนเสี ยงดัง จน น้ำที่นงั่ อยูต่ รงข้ามกุมภาสะดุง้ กุมภา มองทิพย์ยมิ้ แหย่ๆก่อนพูดว่า

“ ก็ได้    แต่เธอต้องสัญญาก่อนนะห้ามซ้อมฉันในวันนี้ เด็ดขาด “  กุมภาพูด  ทิพย์เดินเข้ามาใกล้

กุมภา ก่อนพูดว่าฉันมีเรื่ องจะคุยกันนายไปกับฉันหน่อย  พูดจบก็ปรายตาไปเห็น
หญิงสาวที่นงั่ อยูต่ รงกันข้ามกับกุมภา ทิพย์ยมิ้ ให้ก่อนหันไปหากุมภา

“ น้ำไปก่อนนะ แล้วค่อยเจอกัน “  กุมภาพูดก่อนหันไปมอง ทิพย์อย่างไม่ไว้วางใจเท่าไหร่

“ จะมองหน้าฉันทำไมกันนักกันหนา มานี่เลย “  พูดจบทิพย์เอื้อมมือไปจับข้อมือกุมภาก่อนลาก

ไปนัง่ อีกที่   น้ำมองตามทั้งสองไปอย่างสนใจ 

โต๊ะใหม่ที่ท้ งั สองไปนัง่  

“ ฉันมีอะไรจะให้นายช่วยเป็ นการแลกเปลี่ยน โดนฉันจะไม่เอาเรื่ องนายที่ได้ล่วงเกินฉันเมื่อ

วานนี้ “  ทิพย์พดู ขึ้น  

‘  อะไรว่ะ…….คนก่อเรื่ องไม่ใช่ฉนั ซะหน่อย  เป็ นเธอเริ่ มก่อนนะ ‘  กุมภาคิด แต่ไม่กล้าพูด

ออกมา 

“ ก็ได้ …….แล้วธุระของเธอคืออะไร  “ กุมภาพูด

“ จะว่าเป็ นธุระฉันก็ไม่เชิง ฉันโดนใช้มาอีกที “ ทิพย์ตอบอ้อมแอ้ม

“ ใช้มาอีกที “  กุมภาทวนคำ

“ใช่ เป็ นธุระของพ่อฉันนะ “ ทิพย์พดู เบาๆ

“ หา…….ธุระพ่อเธอ….แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับฉันละ “ กุมภาพูดตาเบิกค้างอย่าง งง

“เออ…. คือว่า…….คือว่า…..” ทิพย์อ ้ำๆอึ้งๆ กุมภาหงุดหงิดเลยพูดว่า

“ คือว่า อะไรเล่า บอกมาเร็ วๆสิ “

“ คือว่า..พ่อฉันอยากพบนายนะ “ ทิพย์พดู เบาๆ

“ อะไรนะ พ่อเธออยากพบฉัน  แล้วท่านจะพบฉันไปทำไม   ฉันไม่รู้จกั ท่านซะหน่อย “ กุมภา

พูดขึ้น

“ ฉันก็ไม่รู้วา่ พ่อฉันอยากพบนายไปทำไม..แต่วา่ นายไปพบท่านให้ฉนั หน่อยสิ  ฉันขอร้องละ “

ทิพย์พดู

กุมภานิ่งคิดก่อนจะจ้องมองธารทิพย์นิ่ง 

‘  เจ้ากุมภามันจะไปหรื อเปล่าหนอ เกิดมันไม่ไป เดือนหน้า โธ่ เงิน 50  เปอร์เซ็นต์ของฉัน ‘

ทิพย์คิดในใจ 

“ก็ได้….แต่ฉนั มีขอ้ แม้ดว้ ยนะ  ถ้าเธอไม่ท ำตาม   ฉันก็ไม่ไป “ กุมภาพูดพร้อมกันยิม้ อย่างเจ้า

เล่ห์  ทิพย์มองกุมภาเริ่ มจะไม่ไว้ใจในสายตาที่มองมาของกุมภาแล้ว
ก่อนจะพูดว่า

“นายต้องการให้ฉนั ทำอะไร “ ทิพย์พดู

“’ง่ายนิดเดี๋ยว แต่ฉนั ขอถามก่อนว่าพ่อเธอนัดให้ฉนั ไปที่ไหน “ กุมภาพูด

“ พ่อให้ฉนั นัดนายเอง เอาเป็ นว่าที่โรงแรมแกรนมาริ ออส วันพรุ่ งนี้เป็ นไง เอาสักตอน 1 ทุ่มตรง
“ ทิพย์พดู ขึ้น

“OK…….ฉันตกลง ตอนนี้กถ็ ึงตาเธอทำตามฉันบางแล้ว อิ อิ “ กุมภาพูดยิม้ ๆก่อนจะจ้องมอง

ธารทิพย์โดยไม่พดู อะไร   จนทิพย์เริ่ มหงุดหงิดพูดว่า

“ บอกมาสิ    จะให้ฉนั ทำอะไรก็พดู มา ไม่ตอ้ งมาเล่นลิ้นด้วย “ ธารทิพย์พดู พร้อมกับเบ้ปาก

“ ก็ได้ ….ง่ายนิดเดียว เธอก็แค่แต่งตัวสวยๆ  เป็ นคูค่ วงของฉันไปพบหน้าพ่อเธอแค่น้ นั เอง “

กุมภาพูด ทิพย์ตาเหลือกค้างไปนาน ก่อนจะพูดว่า
“ ไม่….ฉันไม่ไปกับนายเด็ดขาด….เพราะว่านายมันไว้ใจไม่ได้ “ ธารทิพย์พดู ขึ้น

“ ตามใจ งั้นที่ตกลงกันไว้เป็ นอันยกเลิก ฉันไปละ “ กุมภาพูดก่อนลุกขึ้นยืน

“ เดี๋ยวก่อน “    ทิพย์พดู ขึ้นอย่างเซงๆ    กุมภา ยิม้ ก่อนจะนัง่ ลงใหม่

“ ตกลง “ ทิพย์ตอบเบาๆ

“ เธอว่าอะไรนะทิพย์…. ฉันไม่ได้ยนิ นะ “ กุมภาพูดยิม้ ๆ

“ ตกลง  “ ทิพย์พดู กระแทกเสี ยงดังๆ

“ OK……. ตกลงตามนี้ พรุ่ งนี้ 1 ทุ่มตรง เจอกันที่ไหนดีละ “ กุมภาพูด

“ หน้าโรงแรมแกรนมาริ ออสเลยแล้วกัน “ ทิพย์พดู

“ เอางั้นก็ได้…..แต่งตัวมาสวยๆนะทิพย์ถา้ แต่งตัวไม่สวย   ฉันก็กลับทันที  ย้ำนะถ้าไม่สวยกลับ

ทันที “  กุมภาพูด

พร้อมกับมองทิพย์ยมิ้ ๆ

“ เงียบไปเลยไม่ตอ้ งพูดมาก     นายตกลงแล้วนะห้ามคืนคำเด็ดขาดถ้านาย ไม่ไปฉันเอานายตาย

แน่ “ ทิพย์พดู

“ ไม่คืนคำแน่  “ กุมภาพูดยิม้ ๆ

“ งั้นฉันไปละ อ้อมรอฉันอยู่ “

“ หา…..ยายอ้อมก็มาเหรอ  อย่าบอกยายอ้อมนะว่าฉันอยูท่ ี่นี่ “ กุมภารี บพูด ทิพย์หนั ไปมองยิม้ ๆ

พูดว่า

“ นี่นายไปก่อเรื่ องกับยายอ้อมไว้เยอะเหมือนกันสิ ท่า ถึงได้กลัวแบบนี้ “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ เอาเป็ นว่าฉันเผ่นก่อนดีกว่า “ พูดจบก็รีบเดินไปจ่ายเงิน ก่อนหันไปมองน้ำ ที่ก ำลังมองเขา
พอดี

“ น้ำฉันไปก่อนนะ “ กุมภาร้องบอก เธอพยักหน้าเบาๆเป็ นเชิงตอบรับ

“ ฉันไปก่อนนะทิพย์ “ พูดจบก็วงิ่ แจ้นหนีหายไปอย่างรวดเร็ ว  ทิพย์ถอนหายใจ  หันไปยิม้ ให้น ้ำ

ครั้งก่อนจะเดินจากไป 

คอนโดมิเนียม สี่ สาว 

“ ตกลงเป็ นวันพรุ่ งนี้นะค่ะพ่อ ที่โรงแรมแกรนมาริ ออส 1 ทุ่มตรงค่ะทิพย์โทรสัง่ จองโต๊ะไว้ใน

นามของพ่อแล้วค่ะ “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ โอ….ลูกสาวพ่อทำงานได้รวดเร็ วจริ งๆ “  พัตพงษ์พดู

“ ไม่ตอ้ งมาพูดดีเลยค่ะพ่อ อยากลืมเดือนหน้าห้ามลดเงินหนูนะค่ะ “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ พ่อพูดเล่นเฉยๆ เห็นเป็ นจริ งเป็ นจังไปได้เรานะ “ พัตพงษ์พดู ขึ้น

“แค่นี่ก่อนนะค่ะพ่อ เพื่อนหนูเดินออกมาหาหนูที่ระเบียงแล้ว “ ทิพย์พดู ขึ้น ก่อนจะกดวางสาย

ทันที

“ ทำอะไรเหรอ ทิพย์   “  ส้มจีนถามขึ้น

“ ไม่มีอะไรเหรอโทรคุยกับพ่ออยูน่ ะ “ ทิพย์พดู ขึ้น

“ ไปกินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวจะได้ ออนไลน์กนั แล้ว “ ส้มจีนพูดขึ้น ทิพย์พยักหน้าก่อนเดินตาม

เพื่อนไป 

คอนโดมิเนียม กุมภา

“ ถึงเวลา ออนไลน์ซะที  “ กุมภาพูดจบก็ลงไปนอนในเครื่ องทันที

“ตั้งให้ไปปรากฏตัวที่ เมืองเริ่ มต้นดีกว่าแฮะจะได้หาซื้ อเลือด ยาเพิม่ พลังและ อาหารแห้งด้วย “
กุมภาพูดจบก็หลับตาก่อนกดปุ่ ม ออนไลน์ทนั ที 

เมืองเริ่ มต้น 

“ มันยังไงกันเนี่ย นี่เรามากันหลายวันแล้วนะ ยังไม่เจอวี่แวว คนที่ชื่อ ฉางฟงเลย “ ลอยพูดขึ้น

“ งานนี้เราคงต้องแยกกันตามหาแล้วมั้ง “ ทศพูดขึ้น

“ บี เธอไม่ได้ไปไหนแล้วช่วย ตามหาหมอนัน่ กับฉันหน่อยสิ “ บอยพูดขึ้น

“ ก็ได้…แต่ฉนั บอกไว้ก่อนนะ ถ้าเจอ นายเป็ นคนจัดการคนเดียวฉันไม่เกี่ยว “ บีพดู ขึ้น

“ได้ๆ  เอาตามนี้      บี กับ ฉันจะไปทางหุบเขาสายหมอก ส่ วน ลอย กับ  ทศ ไปที่ป่าซงซาน “

บอยพูดขึ้น

“งั้นตกลงตามนี้พวกเราแยกกันเลยแล้วกัน “ ทศพูดขึ้นทุกคนพยักหน้าก่อนจะแยกกันไปสอง
กลุ่มทันที 

โรงแรม หม่าเยีย่ หู

“ อ้าว…..ออนไลน์แล้วเหรอ ฉางฟง พวกฉันรอนายตั้งนาน “  เอียนพูดขึ้น

“ ตอนนี้นายอยูท่ ี่ไหนกันนะ “  ฉางฟงถามขึ้น

“ โรงแรม หม่าเยีย่ หู นะสิ รอที่หอ้ งอาหารนะ “  เอียนพูดขึ้น

“ OK…..ฉันอยูใ่ กล้ๆนี่เอง  รอแป๊ บนะฉันจะถึงแล้วแค่น้ ีก่อนนะ “ พูดจบฉางฟงก็วางสาย

ไป                   

ไม่นานนักฉางฟงก็เดินเข้ามายังห้องอาหาร  เขาหยุดยืนก่อนจะมองไปรอบๆเพื่อตรวจสอบว่าไม่
เจอ 5 สาวนัน่ แน่นอน ก่อนปรายตาไปยัง กลุ่มเคย์มะที่ก ำลังกินอาหารอยู่
“ งานนี้ทางสะดวก “ ฉางฟงพูดจบก็เดินไปยังกลุ่มเคย์มะทันที

“ตกลงขายหมดไหม “ ฉางฟงพูดเมื่อนัง่ ลงข้างๆเอียน

“ เรี ยบร้อยไม่เหลือแม้แต่เล่มเดียว ฉันเพิง่ รู ้นะเนี่ยว่าตัวเองมีความสามารถด้านการค้าด้วย “

เอียนพูดขึ้น

“ แล้วทักษะพิเศษพ่อค้าเลื่อนระดับไหม “  ฉางฟงถาม

“ ก็เลื่อนขึ้นเรื่ อยๆแต่มนั ไปหยุดที่ระดับ 5 ไม่รู้มนั เป็ นอะไรของมัน “ เคย์มะพูดขึ้นอย่างหัวเสี ย

“ มันอาจจะมี ทักษะย่อยบางอย่างที่นายยังไม่มีกไ็ ด้  ทำให้ระดับมันค้างอยูไ่ ม่เลื่อนไปไหน “

ฉางฟงพูด

“ อืม….แต่เอาเถอะฉันไม่ค่อยสนใจอาชีพพ่อค้านักเหรอ “ เคย์มะพูดขึ้น

“ อ้าวๆ เลิกพูดกันก่อน   มาแบ่งเงินให้มนั เสร็ จๆกัน “ เอียนพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

หลังจากแบ่งเงินกันเสร็ จ  ฉางฟงได้เงินรวมทั้งสิ้ น 135,850 หยวนเปลียว  เคย์มะได้ไป 25,200

หยวนเปลียว  เอียนได้ไป 26,100 หยวนเปลียว  ส่ วน ซาอิ ได้ไป 24,900
หยวนเปลียว  ทุกคนต่างพยักหน้พอใจกับรายได้ของตัวเอง

“ ฉางฟง มีงานดีเงินดีแบบนี้ อีกบอกอีกนะ  ฉันชอบจริ งๆเลยว่ะ ตอนนี่จะไปซื้ อเสื้ อเกาะเท่ห์ๆ

สักอัน  ก่อนไปลุยอสูรกันที่ป่าซงซาน “  ซาอิ พูดขึ้น

“ อ้าว….พวกเราอย่างเพิง่ พูดเลยฉลองกันหน่อย “ เอียนพูดขึ้นก่อนจะพากันยกแก้วขึ้นชนฉลอง

กันด้วยความสนุกสนาน  

หน้าโรงแรม หม่าเยีย่ หู 

“ ฉันว่าแวะทานอาหารกันก่อนดีกว่านะ บี “ บอยพูดขึ้น

“ นายจะกินที่ โรงแรมนี่เหรอ “ บี ถาม

“ อืม…..กินที่นี่แหละนานๆกินของดีซกั ที กินแต่โรงเตี้ยมข้างทางเบื่อจะตายแล้ว ไม่ตอ้ งห่วงมื้อ
นี้ฉนั เลี้ยงเอง “ บอยพูดยิม้ ๆ

“ ได้ ถ้านายจะเป็ นเจ้ามือฉันก็ไม่ขดั “ บี พูด  บอยพยักหน้าเดินนำเข้าไปก่อนมี บี เดินตามหลัง

ไปติดๆ                  

เมื่อถึงด้านในบอยก็มองหาโต๊ะ   ก่อนจะเลือกโต๊ะที่นงั่ ห่างจากกุมภา ไม่ถึง 8 เมตร บี ปรายตา

ไปมองโต๊ะ เอียนที่ก ำลังส่ งเสี ยงเล่าประสบการณ์ไปขายอาวุธตามที่ต่างๆเสี ยงดังลัน่

“ อ้าว…..ฉางฟง ดื่มๆ ฉลองความสำเร็ จของพวกเราร่ วมกันอีกครั้ง “ เคย์มะพูดขึ้นเสี ยงดัง 

“ ฉางฟง!!!!! “  บี ที่ได้ยนิ เสี ยงหันขวับมายังโต๊ะของ เอียนอย่างรวดเร็ ว 

ตอนที่ 83 ใครคือฉางฟง

บี  ยืนนิ่งจ้องมอง โต๊ะเอียนตาไม่กระพริ บ

“ เป็ นอะไรไป บี มานัง่ ได้แล้ว “ บอยพูดขึ้น บี พยักหน้าเดินไปนัง่ ที่โต๊ะตาม บอย

“นี่บอย  ฉันว่าฉันรู ้แล้วนะว่า ฉางฟง  มันอยูท่ ี่ไหน “ บี พูดขึ้น

“ อะไรนะ “

.” อย่าพูดดังไปสิ “  บีพดู ขึ้น บอยกลืนน้ำลายก่อนพูดเบาๆว่า

“ มันอยูท่ ี่ไหนหรื อ  แล้วเธอรู ้ได้ไง “

“ฉันได้ยนิ โดยบังเอิญ  นายทำตัวให้เป็ นปกตินะ เดี๋ยวฉันจะบอกว่ามันอยูท่ ี่ไหนอย่างทำตัวตกใจ
เด็ดขาด “ บีพดู ขึ้น

“ ได้ บอกมาสิ “

“ มันอยู่ ที่โต๊ะที่ก ำลังฉลองกันนัน่ ”   ปี พูดพร้อมกับปรายตาไปยังโต๊ะของเอียน

“แล้ว ฉางฟงคือคนไหน “ บอยพูดเบาๆ

“ ไม่รู้เหมือนกัน พวกเราต้องลองสังเกตดู แต่แน่ๆ 4 คนนี้ ตอ้ งมี 1 คนคือ ฉางฟง  “ บี  พูดขึ้น

“ งั้นพวกเราจับตาดูมนั เงียบๆแล้วกัน “ บอยพูด พร้อมกับเริ่ มสัง่ อาหารมากิน

“ จะเรี ยก พวกนั้นกลับมาไหม เดี๋ยวฉันจัดการให้ “ บี พูดขึ้น

“ ไม่ตอ้ ง  ดูจากพวกมันระดับน่าจะต่ำทั้งนั้น “ บอยพูด

“ นายรู ้ได้ไง “ บีพดู

“ เธอ ก็ สังเกตดูสิ บี แต่ละคนสวมเกราะระดับต่ำทั้งนั้น คนผมยาวนั้นยิง่ แล้วใหญ่เสื้ อเกราะก็ไม่

ใส่ อะไรก็ไม่ใส่ หมอนัน่ คงเพิง่ เข้ามาเล่นเกมส์แน่ๆ” บอยพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังฉางฟง

“ เรา ขยับ โต๊ะเข้าไปนัง่ ใกล้ๆพวกนั้นไหม บ้างทีอาจรู ้วา่ ใครที่ชื่อฉางฟงกันแน่ “ บี พูด

“ ไม่ไหวหรอก เกิดเราขยับไปใกล้เกิดพวกมันสงสัยเราจะยุง่ นะ “ บอยพูด

“ งั้นเราก็นงั่ ลอบแอบฟังอยูท่ ี่นี่แหละ “ บี พูดเบาๆ  บอยพยักหน้าอย่างเห็นชอบด้วย 

โต๊ะที่กลุ่มเอียนนัง่  

“ เรื่ องที่ฉนั จะพูดต่อไปนี้   พวกนายอย่าพูดดังไปนะ “ อยูๆ่ ฉางฟงก็พดู ขึ้น  ทั้งสามที่ก ำลังจะกิน

อาหารหยุดกึกทันที
“ หมายความว่า พวกเรามีงานใหม่ท ำแล้วใช่ไหม “ เอียนพูดขึ้น

“ ใช่ ง่ายๆด้วย ฉันอยากให้พวกนายปลอมตัวเป็ นฉันแล้วเดินทางไปตามที่ต่างๆทัว่ ทั้งเมืองเริ่ ม

ต้น ตลอด  สองวันนี้   ค่าอาหาร  ค่าอาวุธต่างๆที่นายจะไปล่าสัตว์อสูรฉันจะออกให้พวกนาย
ทั้งหมด
งานง่ายๆแบบนี้พวกนายสนใจไหม “  ฉางฟงพูดขึ้นเบาๆ

“ นายทำแบบนั้นทำไม “ เคย์มะพูดขึ้นเบาๆ

“ บอกนายตามตรงเลยนะ ฉันถูกตามล่าอยูน่ ะ  “ ฉางฟงพูด

“ นายถูกตามล่า “  เอียนพูดขึ้น

“ นายไปเหยียบตาปลาใครเข้าหรื อเปล่าว่ะ “ ซาอิ พูด

“ ไม่รู้เหมือนกันว่ะเอียน ฉันว่าน่าจะเป็ นการตามฆ่าผิดตัวมากกว่า  “ ฉางฟงพูด                      

ฉางฟงแต่งเรื่ องพูดโกหก  เพราะไม่อยากบอกว่าคนที่ตามฆ่าเขาล้วนเป็ นหญิงสาวทั้งนั้น   เพื่อ

ตัดปัญหาการตอบปฏิเสธของ 3 หนุ่ม ฉางฟงเลยจำเป็ นต้องปิ ดเรื่ องจริ งเอาไว้
อีกอย่าง ถ้าเกิด 5  สาว พบเบาะแส และตามสื บจนได้ไปพบ 3 หนุ่มก็คงไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้นเป็ น
แน่  เพราะทั้ง  5  สาวต่างรู ้จกั หน้าเขาดี   ตอนนี้เขาต้องการเพียงเวลา
1-2 วันในการไปเอาดอกมังกรที่หุบเขาสายหมอก ตามที่ เจ้าฟิ งเกอร์ได้พดู ไว้  งานนี้ ถา้ ทำได้
สำเร็ จเขาคงมีเงินก้อนใหญ่…..ใช้ตะลุยทวีปหลักอย่างสนุกทีเดียว

“แปลว่าตอนนี้ นายก็หลบการตามฆ่าอยูน่ ะสิ “ เคย์มะ พูดขึ้น

“อืม…พูดแบบนั้นก็ได้ “ ฉางฟงพูดก่อนจะกล่าวต่อไปว่า

“งานครั้งนี้ฉนั จะจ่ายให้พวกนายคนละ 10,000  หยวนเปลียว ค่าอาวุธพวกระเบิดต่างๆฉันจะซื้ อ

ให้สกั 10,000 หยวนเปลียว และค่า อาหารอีก  10,000 หยวนเปลียว  และค่าที่พกั อีก
10,000 หยวนเปลียว “ ตกลงงานนี้พวกนายจะรับไหม
“ รับ “ สามหนุ่มพูด                 

สามหนุ่มตอบรับพร้อมกันอย่างรวดเร็ ว  ไม่ตอบได้ไง เงื่อนไขโคตรดีเลย ไม่ตอ้ งทำอะไรให้

เหนื่อยเพียงเที่ยวไปเรื่ อยๆก็มีเงินใช้

“ ฉันละ งง นายจริ งๆ นายทำแบบนี้ เพื่ออะไร “ เอียนพูด

“ ฉันมีความจำเป็ นของฉันนะ ที่ไม่สามารถบอกพวกนายได้ เอาละต่อไปนี้ ให้นายใช้ชื่อฉันได้

เลย นายเพียงท่องไว้วา่ นายชื่อ ฉางฟง ให้ใช้ชื่อนี้ ตลอดสองวัน ไม่วา่ จะเข้าพักหรื อไปเที่ยวไหน
พวกนายเข้าใจนะ “ กุมภาพูดขึ้น

“ OK…… “ สามหนุ่มตอบรับพร้อมกัน

“เดี๋ยวฉันจะโอนเงินทั้งหมดให้เอียน อีกสัก 1 ชัว่ โมงไปเจอกันที่ร้านอาวุธ ฉันจะซื้ อระเบิดให้

พวกนาย “ พูดจบ ฉางฟงก็จดั การโอนเงิน  50,000 ให้กบั เอียนทันที 

“ เดี๋ยวฉันจะไปซื้ อเครื่ องปรุ งทำอาหารหน่อย แล้วเจอกันที่ร้านขายอาวุธที่ชื่อศาสตรานะ  “ ฉาง

ฟงพูดขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ นาย ไปซื้ อของไม่ตอ้ งรี บก็ได้นะ ขอพวกฉันฉลองงานใหม่  อีกสักหน่อย อิ อิ “ เอียนพูดขึ้น

ฉางฟงยิม้ ส่ ายหัวพูดว่า

“ งั้นก็ได้ฉนั ให้เวลา…กลุ่มฉางฟงอีก 2 ชัว่ โมง  ไปก่อนนะฉางฟงทั้งหลาย “ ฉางฟงแทนพูดชื่อ

ตัวเอง แทนการเรี ยกชื่อของ เอียน เคย์มะ และ ซาอิ ดังๆ  สามหนุ่มหัวเราะ
เอียนพูดขึ้นว่า

“ ไม่ตอ้ งห่วงพวกเรา จะทำงานให้ดีที่สุด “ เคย์มะพูด ก่อนที่ ฉางฟงจะเดินออกไป 

โต๊ะผูเ้ ล่นสมาคมนักฆ่า

“ ได้ยนิ ที่พวกมันคุยกันไหม  งานนี้ กไ็ อ้หน้าหล่อเมื่อกี้ตดั ออกไป  คนชื่อ  ฉางฟง ตอนนี้กเ็ หลือ
แค่ 3 คนเท่านั้น “ บอยพูดขึ้น
“ แล้วมันเป็ นคนไหนละ “  บี พูด

“ ก็คงต้องนัง่ รอมันคุยกันอีกสักพักคงรู ้วา่ ใครคือฉางฟง “ บอยพูด บี นิ่งคิดก่อนพูดว่า

“ แต่ฉนั มีวิธีที่ดีกว่านี้นะ นายรอที่นี่ฟังพวกนั้นต่อไป เดี๋ยวฉันจะไปหลอกถามไอ้หมอนัน่ ดีกว่า

ประหยัดเวลาดี “ บีพดู

“ไอ้หมอนัน่  ใครเหรอ “ บอยถาม บี อย่าง งง

“ โธ่….ก็ไอ้คนที่เดินออกไปด้านนอกเมื่อกี้น้ ีไง “ บีพดู ขึ้น

“ ไปถามมันก็ดี   แต่ไม่ใช่ไปหลงเสน่ห์ความหล่อมันหรอกนะ “ บอยพูดขึ้น

“ ไอ้บา้ บอย    พูดปากไม่ดีอีกแล้ว ฉันไปละ “ พูดจบไม่รอ บอยค้านเธอรี บเดินออกจากร้าน

อาหารไปอย่างรวดเร็ ว                        

ฉางฟงเดินเข้าตลาดก่อนจะเลือกซื้ อเครื่ องปรุ งเป็ นการใหญ่ บี แอบสะกดรอยตามห่างๆ ตอนนี้

ฉางฟงกำลังนัง่ เลือกมีดทำครัวอย่างสนใจ เขาถูกใจมีดเล่มหนึ่งมันมีความคมสุ ดยอดจริ งๆ

“ พ่อค้า มีดนี่ราคาเท่าไหร่ “ ฉางฟงถามขึ้น

“โอ…..คุณลูกค้า คุณนี่ตาถึงจริ งๆ มีดนี้เป็ นมีดทำครัวระดับ 6 เชียวนะหาได้ไม่ง่ายเลย ราคาของ

มันอยูท่ ี่ 3,500 หยวนเปลียว “ พ่อค้าพูดขึ้น

“ งั้นผมเอาเล่มนี้แหละ “  ฉางฟงจ่ายเงินให้ก่อนจะเก็บมีดสั้นเล็กๆเหน็บไว้ที่รองเท้า  

“ หมอนี้มนั ทำอะไรของมันนะ ไม่เห็นมันจะไปทำอะไรเป็ นชิ้นเป็ นอันเลยเอาแต่เลือกซื้อเครื่ อง

ปรุ ง หรื อว่าหมอนี่ได้อาชีพ พ่อครัว  “ บี พูดเบาๆ 

‘  งานนี้คงต้องลองเข้าไปหลอกถามมันด้วยตัวเองซะแล้ว ‘  บี คิดในใจก่อนตัดสิ นใจเดินเข้าไป

หา ฉางฟง ที่ก ำลังเลือกพริ กไทยดำอยู ่
“ เออ….ขอโทษนะค่ะ “ บี เดินเข้าไปหาฉางฟงก่อนจะเอยปากทักทายเขาก่อน ฉางฟงหันหน้า
มามองหญิงสาว งง  ก่อนพูดว่า

“ มีอะไรหรื อครับ “

“ คือว่าฉัน กำลังตามหาคนอยูน่ ะค่ะ และฉันก็ถามมาหลายคนแล้วแต่กไ็ ม่มีใครรู ้จกั เลยนะค่ะ “

บี พูด

“ งั้นเหรอครับ   คนที่คุณตามหาอาจไปทวีปหลักแล้วก็ได้นะครับ “ ฉางฟงพูด

“ ไม่หรอกค่ะ ฉันได้ยนิ ข่าวจากเพื่อนว่าเขายังอยูท่ ี่ เมืองเริ่ มต้นนะค่ะ “ บีพดู

“ เอาเป็ นว่าถ้าผมรู ้จกั คนที่คุณตามหาผมจะบอกแล้วกันครับ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ ขอบคุณมากนะค่ะ  คือว่าฉันต้องการหาคนที่ชื่อ ฉางฟงนะค่ะ “ พอได้ฟัง ฉางฟงถึงกับสำลัก

น้ำลายตัวเอง เขารี บหันขวับไปมอง หญิงสาวคนนั้นทันที ก่อนจะรี บปรับสี หน้าให้เป็ นปกติ
ถามว่า

“ แล้วคุณจะตามหาชายที่ชื่อฉางฟง   ทำไมหรื อครับ “

“ หมายความว่าคุณรู ้จกั ใช่ไหมค่ะ “ บีพดู ทำทีดีใจ

“ ถ้าคุณบอกเหตุผล……ผมจะบอกคุณว่า ฉางฟงอยูท่ ี่ไหน “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆเพื่อจะสื บหา

เบาะแสทำไมหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนนี้ ตอ้ งตามหาเขาด้วย

“ งั้นคุณมีเวลาว่างสักนิดไหมค่ะ ฉันอยากจะเชิญคุณไปนัง่ คุยกันที่ โรงเตี้ยมข้างทางด้านนั้น

หน่อยค่ะ “ บีพดู ขึ้น

“ ไม่มีปัญหาครับ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ จ่ายเงินซื้ อพริ กไทยดำก่อนจะเดินตามหญิงสาวไป              

โรงเตี้ยมข้างทาง หญิงสาวเดินไปนัง่ โต๊ะก่อนจะสัง่ น้ำมะนาวสองแก้ว  เธอหันมามองฉางฟง ที่

ทำทีสนใจกระปุกพริ กไทยดำอยู่  เธอจึงเอยขึ้นก่อนว่า
“พอดี ฉันมาตามหาฉางฟงเพราะน้องของฉันในชีวิตจริ งถูกฉางฟงหักอกนะค่ะ  “  บีพดู ขึ้น ฉาง
ฟงที่ก ำลังนัง่ มองกระปุกพริ กไทยรี บเงยหน้าขึ้นมองเธออย่าง งง   

‘  อะไรว่ะ เนี่ย  ฉันไปหลอกน้องสาวยายนี้ ต้ งั แต่เมื่อไหร่   งานนี้ ตอ้ งมีอะไรซ่อนอยูเ่ บื้องหลัง

แน่ๆ ‘ ฉางฟงคิด 

“  งั้นเหรอครับ ผมก็ไม่รู้ตวั จริ งของเขาหรอกนะครับ รู ้จกั แต่ในเกมส์เท่านั้น “ ฉางฟงพูด

“ ตกลงตอนนี้ เขาอยูท่ ี่ไหนเหรอค่ะ บอกท่าทางรู ปร่ างให้ฉนั รู ้ดว้ ยนะค่ะ  “  บี รี บพูดขึ้น ฉางฟง
นิ่งคิดก่อนพูดว่า

“ ก็ได้ครับ  ฉางฟงตอนนี้ คงนัง่ อยูท่ ี่โรงแรมนะครับ “ ฉางฟงพูดขึ้น  ประกายตาเจ้าเล่ห์สว่าง

วาบก่อนจะหายไป

“ แล้วเขาแต่งตัวยังไงค่ะ “ บีถามขึ้น

“ จะบอกว่ายังไงดีละครับ  เอาเป็ นว่าพวกเขามีท้ งั หมด 3 คนนะครับ  และทุกคนในที่น้ นั ก็ชื่อ

ฉางฟงครับ  ผมจะเรี ยกพวกเขาว่ากลุ่มฉางฟง หรื อบ้างครั้ง  ก็จะเรี ยกพวกเขาแต่ละคนชื่อว่า
ฉางฟง 1    ฉางฟง 2   ฉางฟง 3  ส่ วนใครเป็ นใครชื่อจริ งผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ “ ฉางฟงพูดจบ
บี ถึงกับตีสีหน้าเคร่ งเครี ยดมองฉางฟงแบบไม่พอใจขึ้นมาทันที

“ อ้าว…..อย่าเพิง่ โกธรผมนะครับผมพูดจริ ง “ ฉางฟงแกล้งพูด

“ เออ….ขอโทษที่เสี ยมารยาทเมื่อกี้น้ ีค่ะ แล้วคุณเป็ นเพื่อนสนิทของพวกเขาในเกมส์น้ี เหรอค่ะ “

บี ถามขึ้นฉางฟงนิ่งคิดก่อนพูดว่า

“ คงเป็ นอย่างนั้นมั้งครับ พวกเรามักจะออกไปหาซื้ ออาวุธด้วยกัน  ก่อนเอาไปช่วยขาย แล้วเอา

เงินมาแบ่งกันเสมอครับ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ แล้วหลังจากที่คุยกับฉันเสร็ จ    คุณจะไปเจอพวกเขาอีกไหมค่ะ “

“ ก็ไปครับ นัดกันอีก 2 ชัว่ โมงก่อนจะแยกย้ายกันไปทำธุระของใครของมันครับ….เออ….ผมว่า

คุณไปพร้อมกับผมก็ได้ครับ จะได้รู้กนั เลยว่าใครชื่อ ฉางฟงและเป็ นคนหักอกน้องสาวคุณ 
“ ฉางฟงพูดขึ้นยิม้ ๆ บี นิ่งคิดก่อนจะพูดว่า

“ ไม่ดีกว่าค่ะ ตอนนี้เดี๋ยวฉันจะกลับไปที่โรงแรมที่คุณบอก   ฉันพอได้เค้ารางอะไรจากคุณแล้ว

คงจะหาตัวจริ งเขาได้ไม่ยากเท่าไหร่ “ บี พูด

“ งั้นก็ตามใจนะครับ “ ฉางฟงพูด                    

หลังจากนั้น บีกเ็ รี ยกพนักงานมาเก็บเงิน ค่าน้ำมะนาว  เธอจ่ายให้กบั ฉางฟงด้วยพร้อมพูดว่า

“ ขอบคุณมากนะค่ะกับข้อมูลที่ให้ ฉันคงต้องขอตัวก่อนนะค่ะ เดี๋ยวฉางฟงจะหนีไปเสี ยก่อน “

บีพดู ขึ้น

“ ตามสบายเลยครับ ขอให้หาเขาพบเร็วๆนะครับ “ ฉางฟงพูด บี พยักหน้าก่อนเดินออกจากร้าน

ไป  

‘   หึ หึ หึ   งานนี้คงต้องมีอะไรซ่อนอยูแ่ น่ๆ  มีอย่างที่ไหน ไม่ได้บอกโรงแรมที่พวกเจ้าเคย์มะอยู่

ซะหน่อยแต่ดนั รู ้เองได้  แปลว่าพวกนี้จะต้องลอบติดตามเขาหรื อพวกเคย์มะอยูแ่ น่ๆ
และที่น่าคิดคือพวกนี้ ยงั สับสนไม่รู้วา่ ใครชื่อฉางฟง โชคดีจริ งๆที่เขาได้วา่ จ้างพวกเคย์มะปลอม
ตัวเป็ นเขาพอดี ‘  ฉางฟงคิดในใจ                 

การที่ฉางฟงไม่รีบตาม หญิงสาวคนนั้นไปเพราะรู ้อยูแ่ ล้วว่าเธอจะไปไหน เพื่อไม่ให้เกิดความ

สงสัยเขาจำเป็ นต้องทิ้งระยะห่างผูห้ ญิงคนนั้น สักหลายนาทีค่อยตามไป  ตอนนี้เขากำลังเค้น
ความคิดมากกว่าว่าทำไมผูห้ ญิงคนนี้ ตอ้ งตามหาเขาแถมยังโกหก
ว่าเขาเป็ นแฟนน้องของเธอด้วย เธอคนนี้ ตอ้ งการอะไรจากเขากันแน่ วันนี้ เขาจะต้องรู ้ให้
ได้…… 

ตอนที่ 84 นักฆ่ ารับจ้ าง

โรงแรมหม่าเยีย่ หู                

บี  เดินเข้าไปในโรงแรมมองไปยังกลุ่มของเคย์มะที่ก ำลังคิดจ่ายเงินและเตรี ยมตัวออกจาก

โรงแรม หม่าเยีย่ หู เธอมองไปยังบอยที่ก ำลังนัง่ กินอาหารอยูแ่ ต่ตาของเขาก็ยงั จ้องที่
กลุ่มเคย์มะ บี เดินเข้าไปหาบอยก่อนจะนัง่ ลงข้างๆ

“ เป็ นไง…..เธอสื บได้ความมาว่ายังไง “ บอยถามขึ้น

“ไม่ได้อะไรเลย หมอนัน่ เป็ นแค่เพื่อนในเกมส์ที่ไม่สนิทกันเท่าไหร่ “ บี พูด

“ แล้วหมอนัน่ มันไปไหน “ บอยถามอย่างสงสัย

“ ซื้อเครื่ องปรุ ง สงสัยหมอนัน่ จะ มุ่งเน้นเป็ นพ่อครัวมั้ง “ บี พูดขึ้น

“ อาชีพ พ่อครัว  “ บอยพูดจบก็หวั เราะเสี ยงดัง                         

ที่ไม่หางไกลออกไปฉางฟงกำลังซุ่มดู ที่หน้าโรงแรมอยู่ ไม่นานเขาก็เห็น บี กับ บอย เดินออก

มาจากโรงแรม

“ หมอนัน่ ก็ไม่เคยเห็นหน้าเลย สองคนนี้ เป็ นใครกันแน่  เราคงต้องลอบติดตามไปสื บดูหน่อยซะ

แล้ว “ ฉางฟงพูดเบาๆ         

“ เราจะไปไหนกันต่อ “ บี ถามขึ้น

“ฉันได้ยนิ มาว่าพวกมันจะไปที่ร้านขายอาวุธศาสตรา  เราจะไปยังโรงเตี้ยม ตรงกันข้ามนั้น  เพือ่

จับตาดูมนั “ บอยพูดขึ้น            

ฉางฟงยังคงตามติดทั้งสองตลอดเวลาไม่นาน เขาก็เห็น บี กับ บอย เดินเข้าไปใน โรงเตี้ยม ฉาง

ฟงฉี กยิม้ ก่อนจะเดินไปยังหลังร้านเรี ยกพนักงานของร้านออกมาหาเขาคนหนึ่ง

“ มีอะไรให้รับใช้เหรอครับ “ พนักงานคนนั้นถามขึ้น

“นายรับงานไหม “  ฉางฟงถามขึ้น พนักงานคนนั้นพยักหน้ายิม้ ๆ

“ ค่าจ้าง “ ฉางฟงถามขึ้น

“ ถ้าให้สืบเรื่ อง 2000 หยวนเปลียว ครับ “

“ OK…..ฉันตกลง     ฉันต้องการให้สืบข่าวจากชายหญิงคู่หนึ่งที่เพิง่ เดินเขาไปในร้านเมื่อกี้น้ ี 

ฉันอยากรู ้วา่ เขาสองคนคุยอะไรกันบ้าง แล้วมาบอกฉัน “ ฉางฟงพูดจบก็ส่งบัตรให้พนักงาน 

“ ขอบคุณครับ รับรองคุณจะไม่ผดิ หวัง “ พูดจบมันก็วิ่งเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ ว ไม่นานก็เดิน

ออกมาพร้อมส่ งบัตรคืนให้กบั เขา

“ ฉันขอไปธุระก่อนแล้วเดี๋ยวจะมาถามข่าว “ ฉางฟงพูดจบก็เดินอ้อมกลับไปก่อนทำทีเดินมายัง
ร้านขายอาวุธที่ กลุ่มของ เคย์มะยืนรออยู่

“ ไปเราพวกเรา…..เข้าไปกันเถอะฉันมีอะไรจะพูดกับพวกนายด้วย “ ฉางฟงพูดจบ ทั้งสามก็

พยักหน้าก่อนเดินเข้าร้านไป 

“ หมอนัน่ มันมาที่นี่ท ำไม “ บอยถามขึ้น

“ ไม่เห็นแปลกหมอนัน่ เป็ นพ่อค้าที่ลงทุนร่ วมกับ 3 คนนัน่ ก็ตอ้ งมาขายอาวุธหรื อไม่กม็ าซื้อ

อาวุธไปขายสิ “ บี พูด บอยพยักหน้าไม่ได้พดู อะไรต่อ 

ร้านขายอาวุธชื่อศาสตรา

“ ยินดีตอ้ นรับทุกท่านครับ ผมพ่อค้าหมง พวกท่านต้องการอาวุธชนิดไหนบ้างครับ “ พ่อค้าถาม

“ผมต้องการระเบิดเพลิง 60 ลูก ระเบิดควัน 60 ลูก ระเบิด แสง 30 ลูก “ ฉางฟงพูด สามหนุ่ม กับ
พ่อค้าถึงกับอ้าปากค้าง

“ ฉางฟงนายจะซื้ อให้พวกฉันเยอะขนาดนี้ เลยเหรอ “ เคย์มะพูดมองฉางฟงอึ้งๆ

“ เออ…..ท่านลูกค้าพูดจริ งๆเหรอครับ “ พ่อค้าหมงถามย้ำอีกครั้ง

“ จริ ง …..แล้วที่นี่รับแลกเปลี่ยนเสื้ อเกราะตัวเดิมกับของใหม่ไหม “  ฉางฟงถามขึ้น

“ รับครับ ไม่ทราบว่าถามทำไมเหรอครับ “ ฉางฟงไม่ตอบหันไปหา สามหนุ่มที่ยนื มองเขาอยู่

ก่อนพูดว่า

“ พวกนายถอดชุดระดับต่ำๆ พวกนี้ออกให้หมดแล้วให้เถ้าแก่ตีราคาให้ “ ฉางฟงพูด

“ นายว่าอะไรนะ “ ซาอิอุทานเสี ยงดัง ฉางฟงยิม้ ก่อนพูดว่า

“ ฉันจะซื้อเสื้ อเกราะให้กบั พวกนายใหม่  ไปเลือกมาคนละชุด ห้ามเลือกต่ำกว่าระดับ 5 ด้วยจำ

ไว้ “ ฉางฟงพูด สามหนุ่มตาเหลือกโพลง

“เออ…..ฉางฟงนายพูดจริ งเหรอ “ เคย์มะพูดเบาๆ

“ ฉันจะโกหกนายไปทำไม รี บไปเลือกได้แล้ว “ ยังพูดไม่ทนั จบทั้งสามถอดชุดเกราะระดับต่ำ

ออกอย่างรวดเร็ วก่อนวิง่ ไปช๊อปชุดเกราะอย่างสนุกสนาน

“ เออ…..ท่านลูกค้า..นี่ท่านจะให้พวกเขาไปฆ่าสัตว์หรื อไปเผาป่ าครับเนี่ย “ พ่อค้าหมง ถามขึ้น

หลังจากที่หอบลูกระเบิดมาลังใหญ่

“ เอาไปย่างคน “ ฉางฟงพูดขึ้นยิม้ ๆ พ่อค้าหมงสะดุง้ ยิม้ แหย่ๆๆ             

หลังจากทั้งสามเลือกชุดเกราะจนพอใจแล้ว ทั้งสามก็รีบจัดการสวมใส่ ทนั ที เมื่อเสร็ จก็เดินมาหา

ฉางฟงๆมองทั้งสามอย่างพอใจ

“ ตกลงฉางฟงจะทำอะไรกันเนี่ย นี่นายเสี ยเงินซื้ อของพวกนี้ ให้พวกฉันมันเสี ยเงินไม่ใช่นอ้ ยๆ

เลยนะ “ เอียนพูดขึ้นอย่างเกรงใจ ฉางฟงตบบ่าพูดว่า

“ เดี๋ยวฉันขอพูดอะไรกับพวกนายเป็ นการส่ วนตัวนิดนะ “ ฉางฟงพูดจบก็หนั ไปถามเถ้าแก่วา่

“เถ้าแก่หลังร้านมีที่ให้พวกเราคุยกันไหม “ ฉาวฟงพูดขึ้น
“ มีครับเชิญเดินเข้าไปด้านในเลยครับ…….ในนั้นมีหอ้ งรับแขกอยู่ พวกท่านใช้กนั ได้ตามสบาย
เลยครับสำหรับลูกค้าพิเศษอย่างพวกท่านทางร้านเรายินดีบริ การเต็มที “ เถ้าแก่หมงพูด
ฉางฟงพยักหน้าก่อนเดินนำสามหนุ่มเข้าไป 

ในห้องรับแขกร้านอาวุธศาสตรา 

“ มีเรื่ องอะไรหรื อฉางฟง “ ซาอิ ถามขึ้น

“ฉันอยากให้นายระวังตัวให้มากๆ ตอนนี้มีคนติดตามพวกนายอยู่ แต่ที่ฉนั เห็นระดับพวกนั้นคง

สูงกว่าพวกนายไม่มากเท่าไหร ตอนนี้มนั มากันสองคน เป็ นผูห้ ญิง 1 คน ผูช้ าย
1 คน “ ฉางฟงพูด

“ นายรู ้ได้ไงว่ามันติดตามพวกฉันอยู่ “ เคย์มะพูดขึ้น

“ เพราะพวกนายปลอมตัวใช้ชื่อฉัน   ทำให้พวกมันคิดว่านายเป็ นฉัน   ฉันจึงตัดสิ นใจแอบดูพวก

นายห่างๆและพบว่าพวกมันแอบตามพวกนายอยู ่ ฉันจึงได้ลอบติดตามพวกมันมาอีกที
ตอนนี้มนั ทั้งสองอยูใ่ นโรงเตี้ยมตรงกันข้ามกับร้านอาวุธนี้ ฉันยังไม่รู้วา่ มันต้องการอะไรจากฉัน
แต่งานนี้มนั มีกลิ่นไม่ดีซะด้วย “ ฉางฟงพูด

“ แล้วนายจะให้ฉนั ทำยังไงกับมันสองคน “ เอียนพูดขึ้น

“ ถ้ามันจะทำร้ายพวกนาย ๆ ไม่ตอ้ งยั้งมือ  ฆ่ามันได้ทนั ที  ระเบิดให้ใช้ได้เต็มที่  ถ้าหมดฉันจะ

ซื้อให้ใหม่ “ ฉางฟงพูด สามหนุ่มพยักหน้าก่อนที่ เคย์มะจะพูดขึ้น

“ ผูห้ ญิงนัน่ ก็ตอ้ งฆ่าหรื อ “

“ แล้วแต่ดุลพินิจพวกนาย  แต่ถา้ จับได้จะดีมาก “ ฉางฟงพูด

“ นี่คงเป็ นเหตุผลที่ซ้ื อเกราะใหม่ให้พวกฉันสิ นะฉางฟง “ เอียนพูดขึ้น

“ ถูกต้องฉันไม่อยากให้พวกนายเสี่ ยงจนเกินไป “
“ นายไม่ตอ้ งห่วง  ด้วยชุดพวกนี้ บวก กับ อาวุธระเบิดที่มี ต่อให้ระดับ 40 มาเองก็ฆ่าพวกเราไม่
ได้หรอก “ เคย์มะพูดขึ้น

“ อีกอย่าง…..หลังออกไปจากร้านนี้      พวกนายไม่ตอ้ งหันไปมองพวกมันนะ ให้เริ่ มแผนท่อง

เที่ยวของพวกนายได้เลย  ส่ วนพวกมัน….ฉันจะสื บเองว่ามันเป็ นใครกันแน่แล้วจะโทรศัพท์ไป
บอก
“ ฉางฟงพูด สามหนุ่มพยักหน้าก่อนที่ทุกคนจะพากันเดินออกจากห้องรับแขกไป

“ 90,000 หยวนเปลียวพอดีครับ “ ฉางฟงส่ งบัตรให้พอ่ ค้าหมงที่น ำไปรู ดก่อนส่ งบัตรคืนให้เขา

“ เอาละเดี๋ยวฉันจะเดินออกจากร้านไปก่อน    สักพักพวกนายค่อยพากันเดินออกจากร้าน 
เออ…..แล้วยาเพิ่มพลังกับน้ำเลือดพวกนายเหลือเยอะไหม“ ฉางฟงถาม

“ เยอะสิ ยงั ไม่ได้ใช้สกั ขวดเลย “  เคย์มะพูด

“ อืม…..งั้นตอนนี้ พวกนายก็ใช้ของนายไปก่อน  แล้วเมื่องานนี้ เสร็ จพวกนายใช้ไปเท่าไหร่ มา

เบิกคืนที่ฉนั “ ฉางฟงพูด   สามหนุ่มพยักหน้ายิม้ ๆ หลังจากนั้นฉางฟงก็เดินทางออกจากร้าน
อาวุธไป 

โรงเตี้ยมตรงข้ามร้านขายอาวุธชื่อศาสตรา 

“ หมอนัน่ เดินออกมาแล้ว บอย “ บี  พูดขึ้น

“ ฉันเห็นแล้ว  บี  แต่ฉนั อยากจะถามหน่อยเถอะ ใครมันบ้ามาจ้างทำงานง่ายๆแบบนี้ นะ“ บีนิ่ง

คิดก่อนพูดว่า

“ หมอนัน่ ชื่อ รี ออน จากสมาคมนักฝึ กสัตว์นะ “

“ แปลกแฮะพวกนั้นก็มีระดับสูงๆทั้งนั้นนี่น่า เพราะอะไรกันนะ หรื อว่าพวกมันขี้เกียจสู้กบั พวก

ระดับต่ำๆ “ บอยพูดอย่างสงสัย

“ ฉันก็สงสัยตรงจุดนี้ เหมือนกัน “ บีพดู ก่อนจะพูดต่อว่า

“จะเอายังไง จะติดต่อ พวก ลอย กับ ทศ ให้มาช่วยเลยไหม “ บีถาม

“ ฉันว่าเราอย่าเพิ่งติดต่อพวกนัน่ เลย แต่เท่าที่ฉนั มองพวกมัน……แค่ฉนั คนเดียว ก็สามารถลอบ

ฆ่าพวกมัน  ที่ละคนได้อย่างสบายแล้ว “ บอยพูด

“ นายอย่าประมาทนะ “ บีพดู

“ ฉันไม่ประมาทหรอกน่า นัน่ พวกมันออกมากันแล้ว “ บอยพูดเบาๆพอได้ยนิ

“เราจะตามพวกมันไปเลยไหม “  บี ถาม

“ตามแต่คงต้องตามมันห่างๆหน่อยเพื่อป้ องกันมันรู ้ตวั “ บอยพูด

“ ดูเหมือนพวกมันจะซื้ อเสื้ อเกราะตัวใหม่กนั ทุกคนด้วยนะ “ บี พูดอย่างเป็ นกังวล

“ ไม่เป็ นไรหรอกน่า เสื้ อเกราะใหม่เอามาให้พวกระดับต่ำใส่ กไ็ ม่มีค่าอะไรหรอก “ บอยพูดขึ้น

บี ส่ ายหน้ากับพฤติกรรมของเพื่อนแต่กไ็ ม่ได้พดู อะไร

“ตามพวกมันไปกันเถอะห่างกันพอสมควรแล้ว “ บอยพูดก่อนเรี ยกพนักงานมาเก็บเงิน

พนักงาน ปรายตาดูรอยที่ประทับอยูต่ น้ แขนของ บอยยิม้ ๆ บอยส่ งเงินให้ พนักงานรับเงินก่อน
เดินเข้าร้านไป
 

“ หลังโรงเตี้ยม ฉางฟงยืนคอยอยู ่

“ว่าไง “ ฉางฟงพูดขึ้นเมื่อเห็นพนักงานที่ใช้ไปสื บเรื่ องเดินยิม้ ออกมาหาเขา

“ สองคนนั้นเป็ นนักฆ่าครับ  “

“ นักฆ่า “ ฉางฟงอุทาน

“ ใช่ครับพวกมันต้องการจะฆ่าคนที่ชื่อ ฉางฟง “
“ หา……มันต้องการฆ่าฉางฟง “ ฉางฟงอุทานเสี ยงดังอีกครั้ง

“ คนที่วา่ จ้างชื่อว่า  รี ออนจากสมาคมนักฝึ กสัตว์ครับ “ พนักงานคนนั้นพูด

“ บัดซบ….ไอ้รีออนเองเหรอเนี่ย “ ฉางฟงพูดกัดฟันกรอดๆ

“ สองคนนั้นผูช้ ายมีชื่อว่า บอย ผูห้ ญิงมีชื่อว่า บี  และยังมีเพื่อนอีกสองคนเป็ นผูช้ ายชื่อ ทศ กับ
ลอย ครับ “ พนักงานพูด

“ หมายความว่าพวกมันมากัน สี่ คน “ ฉางฟงพูดเบาๆ

“ ส่ วนอย่างอื่นพวกมันก็คุยกันธรรมดาไม่มีอะไรครับ นอกจากว่าพวกมันกำลังลอบติดตามชาย
สามคนที่ออกจากร้านอาวุธไปครับ “ ฉางฟงพยักหน้า พร้อมพูดว่า

“ ขอบใจมาก  นี่เป็ นข่าวสารที่สำคัญสำหรับฉันมากแล้ววันหลังจะใช้บริ การใหม่ “ ฉางฟงพูด

พนักงานโค้งคำนับก่อนจะเดินเข้าร้านไป ฉางฟงไม่รอช้ากดโทรศัพท์หา เอียนทันที

“ ว่าไง   ฉางฟง “ เอียนพูดขึ้น

“พวกมันที่ตามฉัน…..มันเป็ นนักฆ่า ระวังไว้ให้ดีดว้ ย ตอนนี้มนั ตามพวกนายไปสองคน  ส่ วน

อีกสองคน    คงจะมาสบทบพวกมันเร็ วๆนี้ “ ฉางฟงพูด

“ หึ หึ….พวกมันได้อาชีพนักฆ่าเหรอเนี่ย “ เอียนพูด

“ นายไหวไหม “ ฉางฟงพูด

“นายหมายความว่า……… “ เอียนทิ้งคำพูดไว้

“ ใช่ฉนั ต้องการให้นายฆ่ามันทั้งหมด หนึ่งศพ 5,000 หยวนเปลียว “ เมื่อฆ่าเสร็ จเก็บเสื้ อเกราะ

มันมาให้ฉนั ด้วย

ตกลงนายว่าไง
“ ได้พวกเราจะจัดการให้  ตกลงนักฆ่าผูห้ ญิงก็ฆ่าไปเลยใช่ไหม “ เอียนพูด

“ผูห้ ญิงคนนี้ น่าจะร้ายกาจพอดูจากที่ฉนั ได้คุยด้วย  พวกนายต้องระวังไว้ให้มากอย่าหลงกลเธอ

เด็ดขาดถ้าจับได้กจ็ บั   ถ้าจับไม่ได้และเป็ นปัญหาก็ฆ่าเธอซะ “ กุมภาพูดเสี ยงเหี้ ยม

“ OK . “ เอียนตอบ
" เออ.....แต่วา่ ถ้าเจอผูห้ ญิงมากันสองคนหรื อมาหลายๆคนมาถามหาฉันอย่าไปทำอะไรพวกเธอ
นะ " ฉางฟงพูด
" ฮ่าๆๆนายนี่น่า....เอาเถอะฉันจะทำตามคำพูดนายอย่างเคร่ งครัดแล้วกัน แค่น้ ีนะ " เอียนพูดจบก็
วางสายไปทันที ฉางฟงถอนหายใจก่อนพูดว่า

“ หึ หึ หึ เจ้ารี ออน  สมาคมนักฝึ กสัตว์ กับ สมาคมนักฆ่า  จำไว้เลยนะ ฉันถึงเกาะหลักเมื่อไหร่

พวกนายทุกคนต้องได้เห็นดีแน่   ฉันจะถล่มให้พวกนายจนต้องปิ ดสมาคมไปเลย
“ ฉางฟงพูดเสี ยงเหี้ ยมด้วยความโกธร                  

แต่แค่พริ บตา ความโกธรที่มีเมื่อกี้กต็ อ้ งศูนย์สลายสิ้ นเมื่อ……………………………….  

ตอนที่ 85 ความวุ่นวายใกล้ปะทุ (ตอนที่ 1)

.” เวรแล้ว…………มากันครบเซ็คเลย “ ฉางฟงวิง่ หลบเข้าใปในซอยเล็กๆอย่างรวดเร็ ว              

ต้องรี บเผ่นออกนอกเมืองให้เร็วที่สุด สี่ สาวพวกนี้ ตามกลิ่นมาเร็วจริ งๆ ฉางฟงพูดจบก็วิ่งแยกไป

อีกทางอย่างรวดเร็ ว ไม่นานฉางฟงก็มาถึงนอกเมือง ก่อนจะจับทางเส้นมุ่งสู่หุบเขาสายหมอก
ทันที

“ ฟิ งเกอร์ “ ฉางฟงเรี ยกร่ างมันก็พงุ่ ออกมาจากแหวนอย่างรวดเร็ ว

“หวัดดีฉางฟง “ ฟิ งเกอร์พดู ก่อนกระโดดขึ้นไปนัง่ บนหัวฉางฟง

“ หวัดดี ฟิ งเกอร์ วันนี้ฉนั จะไปเอาดอกมังกร นายยังจำตำแหน่งที่ดอกมังกรขึ้นได้ใช่ไหม “

“ ได้สิ   แถวนั้นฉันไปเที่ยวประจำ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ปลดผนึก ซินเวีย “ ฉางฟงพูดจบ….ร่ างภูติสาวก็พงุ่ ออกมาจากแหวนอย่างรวดร็ ว   พอออกมา

ปับก็บ่นปุบทันที

“ฉางฟง  นายมัวทำอะไรอยูท่ ำไมให้ฉนั ออกมาช้าอย่างนี้ “

“ ฉันมีเรื่ องต้องเคลียร์นะ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ ปลดผนึก ซีเรี ย “

เงียบ…………………….

“ ปลดผนึก ซามีน”

เงียบ……………………

“ ปลดผนึก อินดี้ “ พูดจบก็มีแสงพุง่ ออกมาจากแหวนก่อนปรากฏร่ างภูติสาวต่อหน้ากุมภา

“ เย้……ได้ออกมาอีกแล้ว “ อินดี้พดู ก่อนวิ่งไปรอบๆบริ เวณนั้นอย่างดีใจ  ก่อนจะหยุดยืนมองดู

ตัวเองสักพักพร้อมพูดว่า

“ พลังฉันอยูร่ ะดับ 32 แล้วนี่   คราวนี้จะได้สู้กบั สัตว์อสูรสูสีซะที   อิ อิ “  ฉางฟงมอง อินดี้เริ่ ม

เห็นแววปวดหัวอยูก่ ลายๆแล้ว  ฉางฟงล้วงมือเข้าไปยังกระเป๋ ามิติ
ก่อนดึงดาบมารน้อยออกมา

“มารน้อยออกมาได้แล้ว  “ ฉางฟงเรี ยกเบาๆ

“ ครับนายท่าน “ มันขานรับ….พร้อมกับเปร่ งแสงก่อนจะกลายเป็ นตัวมันยืนอยูบ่ นฝ่ ามือเขา

“ อ้าวๆๆพร้อมกันทุกคนแล้ว  รี บเดินทางกันได้แล้ว สาวๆ  เรามีงานรอสำคัญรออยูด่ า้ นหน้า“ 
ฉางฟงพูดก่อนเดินนำหน้าไป   

เมืองเริ่ มต้น โรงแรมหม่าเยีย่ หู 

“ ให้ติดต่อสื่ อสารกันเรื่ อยๆนะทุกคน “ หยกหอมพูดขึ้น

“ไปหุบเขาสายหมอกต้องระวังตัวให้ดีนะ ฟางฟาง ฉิ งอี้  ที่นนั่ อันตรายมาก “ ซวงซวง พูดขึ้น

“ ไม่ตอ้ งห่วงหรอกน่า เอาม้วนคาถากลับบ้านไปด้วยเกิดเหตุฉุกเฉิ นอะไรก็ใช้กลับบ้านทันที “

ฟางฟางพูดยิม้ ๆ

“ เวลาทีมไหนจับหมอนัน่ ได้มดั มันแน่นๆนะ ฉางฟงมันยิง่ เจ้าเล่ห์อยูด่ ว้ ย “ หยกหอมพูด  ทุกคน

พยักหน้า

“ เออ…..พวกเราไม่ติดต่อไปหา  ปิ งปิ ง หน่อยเหรอ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ฉันติดต่อหาตั้งแต่พวกเราเข้าเกมส์แล้วแต่เครื่ องบอกว่าเธอยังไม่ออนไลน์    แสดงว่าเธอยังไม่

เข้าเกมส์นะ ”   ฉิงอี้พดู ขึ้น

“ OK……ตอนนี้ทุกคนก็พร้อมแล้ว    พวกเราก็แยกย้ายกันทำตามแผนเลยแล้วกัน  “ สี่ สาวพนัก

หน้าก่อนชนแก้วกันพร้อมร้องตะโกน

“ สู้โว้ย… “ 

สมาคมนักฝึ กสัตว์ประจำเมืองเริ่ มต้น

“ รู ปนี้ ……….มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย……..” ปิ งปิ ง ร้องตะโกนสุ ดเสี ยง มองดูรูปในมือ ที่

ซางอิง ส่งให้

“ บอกมาเลยว่าเรื่ องมันเป็ นไง “ ซางอิงพูดขึ้น ปิ งปิ งไม่ได้ตอบแต่ถาม ซางอิงว่า

“ รู ปนี่พี่อิง  ไปเอามาจากไหนค่ะ “ ปิ งปิ ง จ้องรู ปด้วยสายตาเหม่อลอย

“ ก็ที่ตลาดนะสิ เยอะแยะเต็มไปหมดอยากได้กี่โหล“ ซางอิงพูด 

“ โอ้ย….ทีน้ ีฉนั จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย “ ปิ งปิ ง นัง่ ลงบนเก้าอี้อย่างหมดแรง

“ ตกลง  เธอเป็ นแฟนกันฉางฟงจริ งๆใช่ไหม  บอกพี่มาตามตรงนะ“ ซางอิงถาม

“ ไม่ได้เป็ นพี่อิง ปิ งปิ ง พูดจริ งๆนะ “

“ แต่ดูจากภาพที่เห็นนี่มนั ค้านกับที่เธอพูดเลยนะ “ ซางอิงพูด

“ ก็ตอนนั้นนะ……..โอ้ย  จะพูดยังไงดี “ ปิ งปิ งพูดพร้อมถอนหายใจ    ก่อนพูดต่อว่า

“ เอาเถอะพี่รู้ไว้วา่ ไอ้รูปนี้มนั เป็ นแค่การเล่นละครแล้วกัน  เรื่ องไอ้รีออน กับ ธุลีดินให้พวกมัน

เข้าใจผิดแบบนี้ แหละดีแล้วพี่ ไม่ตอ้ งไปบอกอะไรมันนะ “ ปิ งปิ งพูดอย่างเซงๆ

“ แล้วเรื่ องรู ปละเธอจะแก้ไข ยังไง “ ซางอิงพูด

“ แก้ไข…ยังไงนะเหรอพี่ ..ไม่ท ำอะไรมากหรอกเพียงแค่ตามหาฉางฟงให้พบ พร้อมกับอัดมัน

ซักหลายหมัด เสร็ จแล้วจับมันไปทรมานอีกสักหลายวันจนหนำใจค่อยปล่อยมัน “ ปิ งปิ งพูด

“ แต่ฉางฟงมันเก่งนะ เธอจะเอาอะไรไปสู้มนั “ ซางอิงพูดขึ้น ปิ งปิ งมองหน้าซางอิง งง พร้อม

พูดว่า

“ หา…พี่วา่ เจ้าฉางฟงเก่งหรื อ……เอ๋ …แต่คิดอีกทีมนั ก็เก่งนะ ถ้าสู้กบั มันตัวต่อตัวในสภาพนั้น

ฉันยังไงก็แพ้ 100 เปอร์เซ็นต์   แต่พี่ได้ข่าวว่ามันเก่งมาจากใครหรื อ
“ ปิ งปิ ง ถามต่ออย่างสงสัย

“ ก็เจ้ารี ออนนะสิ มันพูดให้ฟัง “ ซางอิงพูด 

‘ เจ้ารี ออนเหรอ…..อิ…อิ  คงไปเจอมังกรฉางฟงนะสิ    ระดับเท่ามันจะไปสู้คนเดียวได้ไง คิดสั้น

แท้ๆ “ ปิ งปิ งคิด  
“ รู ้ไหมรี ออนมันถึงกับ วิ่งป่ าราบเลย “ ซางอิงพูดต่อ 

‘  หุ หุ หุ   ว่าแล้วเชียว เจ้ารี ออนไปเจอมังกรตัวใหญ่แบบนั้นไม่วิ่งก็บา้ แล้ว ‘ ปิ งปิ ง คิดในใจ  

“แล้วเธอจะไปตามหาฉางฟงอีกครั้งเหรอ “ ซางอิงพูด

“คงเป็ นแบบนั้นละค่ะพี่อิง   พอดีเดี๋ยวจะติดต่อไปหาเพื่อนๆด้วย  ถ้าสู้กบั ฉางฟงต้องจับกลุ่มกัน

ถึงจะจัดการมันได้ “ ปิ งปิ งพูด

“ โห….ต้องจับกลุ่มกันเลยเหรอ  เราเอาสัตว์อสูรไปหลายๆตัวไม่ดีกว่าเหรอสะดวกกว่าด้วย “
ซางอิงพูด

“ โอ้ยพีอ่ ิง…..สัตว์อสูรนะสู้ฉางฟงไม่ได้หรอก เอาไปก็เหมือนกับเอาไปให้หมอนัน่ เตะเล่น

เฉยๆ  เก็บสัตว์อสูรพวกนั้นไว้ใช้ท ำอย่างอื่นดีกว่า   “ ปิ งปิ งพูด  ซางอิงฟังที่
ปิ งปิ งพูดถึงกับอ้าปากค้าง 

‘ แม้แต่สตั ว์อสูร  ยังเตะเล่นหน้าตาเฉยโดยไม่เกรงกลัว  หมอนี้มนั เก่งสุ ดยอดเลยแฮะ…. นี่ถา้

มันไปทวีปหลักเมื่อไหร่ ละก็ โอ..พระเจ้า……ยุทธภพ   ลุกเป็ นไฟแน่ๆ ‘
ซางอิงคิดในใจ 

“ แล้วเพื่อนเธอมีกี่คนกันละ “ ซางอิงพูด

“ มี   4  คน ค่ะพี่อิง “

“ 4   คนถ้ารวมกับ เธอก็เป็ น 5 คนจะไปสู้หมอนัน่ ไหวเหรอ “  ซางอิงพูด

“ ถึงจะรู ้วา่ มันเก่งกว่าและเหนือชั้นกว่าหลายขุม แต่พวกเราก็ตอ้ งลองดูด่ะ พี่อิง “ ปิ งปิ งพูดขึ้น  

‘ โอ้โห……..ขนาดรุ มห้าคน…ยังห่างชั้นกันหลายขุม…..ไอ้ฉางฟงนี้มนั คนรึ เปล่าเนี่ย  ‘  ซางอิง

คิดในใจพร้อมกับกลืนน้ำลายคำใหญ่ 

“ เพือ่ ไม่ให้เสี ยเวลา ปิ งปิ งไปก่อนนะค่ะพี่….. ไปละ “ พูดจบก็วิ่งจูดออกไปนอกสมาคมอย่าง

รวดเร็ ว
“ เวรแท้ๆ…….หวังว่าไอ้ธุลีดิน  คงจะไม่ก่อเรื่ องเดือดร้อนให้กบั ทั้งสมาคมนะ  ต้องโทรศัพท์
ไปเตือนมันซะหน่อยแล้ว       พูดจบ ซางอิงก็กดติดต่อไปยัง ธุลีดินอย่างรวดเร็ ว

“ โธ่…..ไม่วา่ ง ฝากจดหมายให้มนั ก็แล้วกัน  “ พูดจบก็เริ่ มพิมพ์ขอ้ ความทันที            

ธุลีดิน  ฉันอยากขอเตือนอะไรไว้อย่างนะ  นัน่ คือฉันอยากขอร้อง ไม่วา่ กรณี ใดๆ อย่างไปยุง่ กับ

เจ้าฉางฟงเด็ดขาด เพราะมันเก่งจนไม่ใช้คนแล้ว  แกคิดดูเอาเองก็แล้วกัน
ว่า คนที่สามารถเตะสัตว์อสูรระดับสูงๆเล่นได้ที่ละหลายๆตัวนี่มนั จะเก่งขนาดไหน   ถ้าแกโง่
จนคิดไม่ออก ก็ลองปล่อยสัตว์อสูรในกรงให้รุมแกสัก 4 – 5 ตัวก็พอ ถ้าแกเตะมันเล่นๆจนพวก
สัตว์อสูรหมอบทุกตัวได้โดนที่แกไม่เป็ นอะไรเลย 
ถึงตอนนั้นแกจะทำอะไรฉันจะไม่หา้ มเลย

ปล. ย้ำ….มันไม่ใช่คน  ไม่เชื่อถามไอ้รีออนมันดูได้  ส่ วนฉันได้ยนิ คนพูดถึงเจ้าฉางฟงมาสอง

คนแล้ว ตอนนี้เชื่อสนิทเลยว่ามันโคตรเก่ง

ปล. ย้ำอีกครั้ง…….อย่าหาเรื่ องนะโว้ย 

พิมพ์เสร็ จ ซางอิงก็กดส่ งทันที

“ หวังว่ามันคงได้อ่าน ก่อนจะทำอะไรบ้าๆนะ “ ซางอิงพูดส่ ายหัวอย่างเซงๆ 

กลุ่มของสี่ สาวตอนนี้ แยกกันเป็ นสองทางแล้ว  

“ ติ๊ด…ติ๊ด…ติ๊ด.. “

“ ใครโทรหาเนี่ย “ ซวงซวงมองดูโทรศัพท์ที่ขอ้ มือก่อนจะยิม้ รี บพูดว่า

“ ปิ งปิ ง โทรมา “ ซวงซวงรี บกดรับสาย

“ สวัสดี ปิ งปิ ง “

“ สวัสดี ซวงซวง ตอนนี้พวกเธออยูท่ ี่ไหน “ ปิ งปิ งถาม

“ ตอนนี้อยูท่ ี่ป่าเซียงนะ “ ซวงซวงตอบ

“ แล้วอยูส่ ่ วนไหนของป่ าเซียงเหรอ “ ปิ งปิ งถามต่อ

“ ตรงลานกว้างใกล้ๆกับโรงเตี้ยมนะ “ ซวงซวงพูด

“ งั้นรอฉันที่นนั่ นะ….เดี๋ยวฉันจะไปหาพวกเธอมีอะไรจะเล่าให้ฟังด้วย  ย้ำนะอย่าเพิ่งรี บไป

ไหน “ ปิ งปิ งพูด

“ มีอะไรเหรอ…ปิ งปิ ง “ ซวงซวงพูด

“ เอาไว้เจอกันเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังแค่น้ ีนะเดี๋ยวจะรี บไปหา “ ปิ งปิ งพูด

“ OK….. แล้วเจอกัน “ 

หมู่บา้ นเยีย่ ไหล โรงเตี้ยมเยีย่ ไหล 

“ ตกลง ได้เรื่ องไหม…เคย์มะ “ เอียนถาม

“ อืม….มีคนตามเรามาจริ งๆ คนหนึ่งเป็ นหญิงอีกคนหนึ่งเป็ นชาย “ เคย์มะพูด

“ แล้วเราจะเอายังไงกับพวกมัน “ ซาอิพดู

“ เราต้องฆ่ามันทิ้งก่อนที่เพื่อนมันจะมาสมทบ “ เอียนพูดขึ้น

“ แล้วผูห้ ญิงละจะทำไง น่ารักซะด้วย “ เคย์มะพูด

“อย่ายุง่ กับผูห้ ญิงคนนี้ นะโว้ย เคย์มะ จำที่ฉางฟงมันเตือนได้ไหม ยายนี่ไม่ธรรมดานะ  ถ้านาย

ไม่อยากตาย ห้ามใจ อ่อนเด็ดขาด  “ เอียนพูดขึ้น

“ เถอะน่า…..ฉันรู ้วา่ อะไรเป็ นอะไรหรอก…… แต่จะฆ่าพวกมันยังไงนี่สิ “ เคย์มะพูด

“ ฉันมีวิธี….ถึงมันจะเปลืองอาวุธหน่อยก็ตาม    แต่เจ้าของเงินอนุญาตแล้ว งานนี้พวกเราสนุก
แน่ๆ “ ซาอิพดู

“ นายมีวิธีอะไรหรื อ “  เคย์มะถามขึ้น ซาอิพยักหน้าก่อนพูดว่า

“ จากที่นี่ไป ไม่ไกลจะมีช่องเขาขาดอยู ่ ในบริ เวณนั้นนอกจากจะปี นขึ้นไปด้านบนแล้วรอบ

ทิศทางไม่มีทางออก นอกจากทางที่เข้ามา อีกอย่างบริ เวณนั้นก็มีพ้นื ที่ไม่กว้างด้วย
เราจะระดมปาระเบิดแสง ระเบิดควันและเพลิงลงใส่ พวกมัน ไม่ตายให้มนั รู ้ไป “ ซาอิ พูดเหี้ ยมๆ

“ แผนแจ๋ ว……ไม่ตอ้ งเสี่ ยงด้วย “ เอียนพูดหันไปมอง เคย์มะที่พยักหน้าเห็นชอบด้วย

“ งั้นพวกเราก็เริ่ มล่อพวกมันไปจัดการฆ่าเลยแล้วกัน “ เคย์มะพูดเหี้ ยมๆ ก่อนทั้งสามจะออกจาก

โรงเตี้ยมมุ่งตรงไปยังตำแหน่งที่ได้วางแผนไว้ 

ที่ไม่ไกลออกไป

“ พวกมันเดินทางอีกแล้ว ” บอย พูดขึ้น

“ แต่ฉนั สงสัยจริ งๆว่า เมื่อกี้ หนึ่งคนในกลุ่มมันไปไหน “ บี พูดขึ้น

“ มันคงมีธุระส่ วนตัวไปทำ……ไม่มีอะไรหรอกน่า กังวลไปได้ “  บอยพูดขึ้น

“ ติดต่อ พวก ทศ กับ ลอย มาสมทบก่อนดีกว่าไหม “  บี พูดอย่างกังวล

“ โธ่…..เธอจะไปกลัวอะไร  เอาเป็ นว่าคืนนี้ ฉนั จะรอบฆ่ามันเอง ถ้าทำไม่ได้พรุ่ งนี้ ค่อย เรี ยก

พวกนั้นมาสบทบก็ไม่สายนี่ “ บอยพูดขึ้น บี ได้แต่ถอนหายใจส่ ายหน้า

“  ไปกันเถอะ บี เราตามมันไปได้แล้ว “ บอยพูดก่อนจะเดินนำไป  บี ลังเลอยูส่ กั พักจึงเดินตาม

ไป

ทางไปหุบเขาสายหมอก 

“ มารน้อย ตอนนี้นายอยูก่ บั จอมมารนายทำหน้าที่อะไรเหรอ “  อยูๆ่ ฉางฟงก็ถามขึ้น

“ เป็ นดาบให้ท่านจอมมารครับ “ มันตอบ

“ แต่ระดับของนายคือระดับ 1 เองนะ “ ฉางฟงพูด

“ ครับแต่ผมใช้วิธีรวมร่ างครับนายท่าน “

“ รวมร่ าง “ ฉางฟงทวนคำ

“ ผมสามารถรวมร่ างกับอาวุธทุกชนิดที่อยูใ่ นมือนายท่านได้ครับ “ มารน้อยตอบ

“ แล้วอาวุธที่นายรวมร่ างมันจะเป็ นยังไงหรื อ “ มารน้อยยิม้ ก่อนตอบว่า………………   

ตอนที่ 86 ความวุ่นวายใกล้ปะทุ (ตอนที่ 2)

“ รู ปร่ างไม่แน่นอนครับ ขึ้นอยูก่ บั ดาบแต่ละชนิดครับนายท่าน “ มารน้อยพูด

“ แล้วมันมีขอ้ ดียงั ไงบ้างละมารน้อย “ ฉางฟงถาม  มารน้อยยิม้ พูดว่า

“  1.. ดาบจะมีพลังการทำลายเพิ่มขึ้น 1 ระดับจากความสามารถเดิม ของดาบนั้นๆครับ “

“  2.  ความสามารถพิเศษของดาบนั้นๆจะเพิ่มขึ้น 1 ระดับเช่นกัน “

“  3.  ดาบจะมีชีวิตขึ้นมาครับ   ไม่วา่ เจ้านายทิ้งผมไว้ที่ไหน เพียงเจ้านายเรี ยกผมเบาๆ   ผมจะ

กลับมาหาเจ้านายทันทีครับ “

“ 4.  เมื่อรวมร่ างกับดาบเจ้านายผมจะสามารถคุยกับเจ้านายผ่านทางจิตได้ทนั ทีครับ “ มันพูดจบ

ก็ยมิ้  
“ แล้วนอกจากฉัน คนอื่นสามารถเรี ยกใช้นายได้ไหมครับ  เช่น ซินเวีย อย่างงี้ “ ฉางฟงถาม

“ ไม่ได้ครับเจ้านาย  เพราะคนที่จะใช้ผมได้มีเพียงเจ้านายคนเดียวเท่านั้นครับ “

“ ถ้างั้นนายรวมร่ างกับอาวุธให้ฉนั ดูหน่อยสิ “ ฉางฟงพูดจบก็ยกดาบของตัวเองขึ้นมา  พร้อมกับ

จ้องดูความเปลี่ยนแปลง ผ่านไปหนึ่งนาทีกย็ งั ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉางฟงจึงหันมาพูดว่า

“ อ้าว….ทำไมนัง่ เฉยๆละมารน้อย “  มันหัวเราะก่อนพูดว่า

“ เจ้านายต้องตั้งจิตไปที่ดาบ ก่อนพูดว่า  รวมร่ างมารน้อย  ด้วยครับ “

“ งั้นเดี๋ยวลองดูแล้วกัน “ ฉางฟงพูดจบก็หยุดเดิน  ทำให้ ซินเวีย อินดี้ และ ฟิ งเกอร์ที่นงั่ บนไหล่

อินดี้หยุดเดินตามไปด้วย พร้อมกับหันมามองฉางฟงเป็ นตาเดียว

“ รวมร่ างมารน้อย “  ฉางฟงร้องลัน่  

ป่ าเซียง 

“ ตามทันซะที “ ปิ งปิ งพูด   เมื่อเดินมาถึงตำแหน่งที่ ซวงซวงนัง่ เล่นอยูก่ บั หยกหอม

“ นัง่ ก่อน ปิ งปิ ง “ หยกหอมพูด  ปิ งปิ ง มองซ้ายมองขวาก่อนพูดว่า

“ อ้าว…แล้ว ฟางฟาง กับ  ฉิ งอี้ละ “

“ พวกเราแยกกันไปต่างหาฉางฟงตั้งแต่อยูใ่ นเมืองแล้วละ “  ซวงซวงพูด ปิ งปิ งทำตาโต ก่อนพูด

ว่า

“ ตายแล้ว สองคนนะสู้ฉางฟง ไม่ได้หรอกนะ “     

ซวงซวง หันไปมองหน้ากับ หยกหอม ก่อนจะพูดว่า

“ ฉันไม่เข้าใจ ปิ งปิ ง “
“ จะพูดว่ายังไงดีละ  เอาเป็ นว่าฉางฟงมันสามารถแปลงร่ างเป็ นมังกรได้ “ ปิ งปิ ง พูด

“ แปลงร่ างเป็ นมังกรได้ “  ซวงซวง กับ หยกหอม อุทานขึ้นพร้อมกันด้วยความตกใจ  

หุบเขาซงซานทางด้านเหนือ บริ เวณบึงมรกต 

“ โอ้ย…เซงโว้ย……….ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลย “  ลอยร้องตะโกนขึ้นดังๆ

“ เราจะหาไอ้ฉางฟงพบไหมเนี่ย ถามใครก็ไม่มีใครรู ้จกั สักคน “ ทศ บ่นอุบ๊

“ งานแบบนี้ วนั หลังฉันจะไม่รับเด็ดขาด  หาใครไม่หาดันไปหาคนที่ไม่มีใครรู ้จกั แบบนี้   เสี ย

เวลาชิบเลย “ ลอยพูด

“ แล้วพวกเราจะเอาไง ติดต่อไปหา บอย กับ บี ก่อนไหม “ ทศพูดขึ้น

“ อย่าเพิ่งเลย ฉันว่า ใช้เวลาครึ่ งวันที่เหลือนี้ ไปสู้กบั สัตว์อสูรสักตัวก่อนดีกว่า ฉันเคยอ่านจาก

คู่มือเห็นว่าแถวนี้ กม็ ีสตั ว์อสูรเด็ดๆหลายตัวเหมือนกัน “ ลอยพูดขึ้น

“ เอางั้นก็ได้ตามใจ    ทำอะไรแก้เซงหน่อยก็ดี “ ทศพูดก่อนจะพากันเดินเข้าป่ าข้างทางไป  

ทวีปหลัก  เมืองกวนจง    สมาคมนักฝึ กสัตว์ 

“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ จดหมายเตือนงี่เง่าแบบนี้ ใครจะไปเชื่อว่ะ “ ธุลีดินพูดขึ้น

“ พี่ผมว่าเราอย่าไปยุง่ กับไอ้ ฉางฟงดีกว่านะ “ รี ออนพูด

“ นี่นายเชื่อเรื่ องที่ ซางอิงพูดมาเหรอเนี่ย “ ธุลีดินพูด รี ออนถอนหายใจ 

‘ โธ่……ผมเห็นมากับตา ทั้งสองดวง จะไม่เชื่อได้ไง “ รี ออนคิดในใจ ก่อนพูดว่า 

“เออ….แล้วพี่สามารถเตะสัตว์อสูรเล่นได้แบบ ฉางฟงหรื อเปล่าละ   ถ้าพี่ท ำได้พี่ซางอิงบอกว่า

จะไม่ขา้ งพี่ “  
รี ออนถามขึ้น

“โอ้ย……ไอ้เรื่ องเตะสัตว์อสูรให้กระเด็นนะของง่ายๆ  ทำไมฉันจะทำไม่ได้ “ ธุลีดินคุย

“โห….พี่เก่งแบบนี้ เลยเหรอเนี่ยทำไมผมไม่รู้เลยละ “ รี ออนพูดอย่างตะลึง

“แล้วนายอยากเห็นไหมละ เดี๋ยวฉันจะสู้กบั สัตว์อสูรให้นายดูเป็ นขวัญตา “ ธุลีดินพูดพร้อมกัน

หัวเราะเสี ยงดัง

“ จริ งเหรอพี่ธุลีดิน “ รี ออนพูดขึ้น

“ จริ งเซ่……เดี๋ยว…นายตามฉันไปที่กรงสัตว์อสูรกัน “ นายจะรู ้วา่ ฉันธุลีดินไม่ใช่คนขี้คุย ธุลี

ดินพูดยิม้ ๆ   

ทางไปหุบเขาสายหมอก   ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้  ที่อยูห่ ่างจากฉางฟงประมาณ 6  กิโล 

“ ฟางฟาง เธอคิดว่าพวกเราจะเจอ ฉางฟงไหม “

“ เรื่ องนี้มนั แล้วแต่ดวง อาจจะเจอและไม่เจอ ก็ได้ฉิงอี้  “ ฟางฟางพูด

“ไม่รู้วา่   ซวงซวง กับ  หยกหอม นั้นจะเป็ นยังไงบ้างนะตอนนี้   “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

“ เรื่ องนั้นอย่าเพิง่ พูดเลยฉิงอี้ ฉันว่าจัดการไอ้ตวั ที่มาขว้างทางเราก่อนดีกว่ามั้ง “ ฟางฟางพูดจบ

ทั้งสองก็ได้ยนิ เสี ยงในหัวดังขึ้นทันที

“ สัตว์อสูรแมลงป่ องหางแดง ระดับ 40 ปรากฏ “

“ ฟางฟาง ในหนังสื อคูม่ ือบอกว่าสัตว์อสูรตระกูลแมลงป่ องทุกชนิด เราต้องจู่โจมที่หางมันก่อน

นะ “

“ งั้นฉันจะจู่โจมที่หางมันเอง    ส่ วนเธอคอยหลอกล่อมันด้านหน้าไว้นะ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“OK……ตกลงตามนี้ ” ฉิงอี้พดู ก่อนที่ท้ งั สองต่างพุง่ เข้าหา สัตว์อสูรแมลงป่ องหางแดง  อย่าง
รวดเร็ ว 

ป่ าเซียง 

“ เธอพูดเป็ นเล่นน่า ปิ งปิ ง “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ฉันพูดจริ งนะ ฉันยังจูบมันตั้งหนึ่งนาที “ ปิ งปิ ง พูดหน้าขึ้นสี แดง

“ แต่ฉนั ยังไม่เคยเห็นใครในเกมส์ที่แปลงร่ างเป็ นมังกรได้เลยสักคนเลยนะ ปิ งปิ ง “ หยกหอมพูด

“โอ้ย…….ฉันจะอธิบายยังไงให้พวกเธอเชื่อฉันนี่ เอาเป็ นว่าเชื่อฉันซักครั้งนะ “ ปิ งปิ งพูด ซวงซ

วง หัน ไปมองหน้า หยกหอม ก่อนจะพยักหน้าด้วยความจำใจ

“ แล้วถ้าฉางฟงมันเป็ นแบบที่เธอว่าจะทำยังไง “ หยกหอมพูดขึ้น

“ก่อนอื่นถ้าจะสู้กบั ฉางฟงต้องรวมตัวกันก่อน เพราะถ้าไปสู้แค่พวกเรา 3 คน พวกเราแพ้มนั

อย่างแน่นอน  ขนาดสัตว์อสูรของฉันระดับ 35 กับ 38  โดนฉางฟงใช้ปีกฟาดที่เดียวปลิวไปเลย
“ ปิ งปิ งพูด สองสาวได้แต่พยักหน้าอึ้งๆ ก่อนที่ซวงซวงจะพูดขึ้นว่า

“ แล้ว ปิ งปิ ง เธอรู ้ไหมว่าฉางฟงมันจะไปไหน “

“ ไม่รู้ เหมือนกัน “ ปิ งปิ งพูดยิม้ ๆ สองสาวถอนหายใจเฮือก ก่อนจะเล่าแผนทั้งหมดให้ ปิ งปิ ง

ฟัง

“ แบบนี้ กด็ ีนะ ถ้าด้านไหนหาเจอให้รีบติดต่อมา แต่อย่างเพิ่งจู่โจมมัน “ ปิ งปิ งพูด

“ถ้าจะเอาแบบนั้นก็ตอ้ งติดต่อไปยัง  ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้ ก่อน เพราะถ้าสองคนนั้นเจอฉางฟงคง

ต้องลุยเต็มที่แน่ๆๆ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ งั้นเดี๋ยวฉันจะติดต่อ ฟางฟางดูแล้วกัน “ พูดจบ หยกหอมก็ติดต่อโทรศัพท์ไปยัง ฟางฟางทันที 

ระหว่างทางไปหุบเขาสายหมอก              
แมลงป่ องหางแดง กำลังแทงหางเข้าใส่ ฉิ งอี้  ที่ก ำลังกระโดดหลบไปมาเป็ นพันละวัน  ฟางฟาง
จะจู่โจมที่หางมันทุกครั้งหลังจากที่มนั แทงใส่ ฉิงอี้

“ ติ๊ด…ติ๊ด….ต๊ด “ใครโทรมาตอนนี้ เนี่ย ฟางฟาง กระโดดถอยหลังก่อนมองดูหน้าจอโทรศัพท์ที่

ข้อมือ

“ซวงซวงโทรมา……หรื อว่ามีข่าวดีแล้ว “ ฟางฟางยิม้ ก่อนรี บกดรับสายโทรศัพท์ทนั ที

“ว่าไงซวงซวง “

“ฉันเจอกับ ปิ งปิ ง แล้วนะ เธอมีเวลาว่างไหม ฉันจะเล่าเรื่ องที่ ปิ งปิ งเจอมาให้ฟังก่อน “ ซวงซวง

พูดขึ้น

“ ว่างสิ … มีเรื่ องอะไรเหรอ  พูดมาเลย “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ โอ้ย…..ยายฟางฟางบ้า…..มาช่วยฉันก่อน…….ฉันจะสู้ไม่ไหวแล้วนะ ปล่อยฉันสู้คนเดียวได้
ไง “ ฉิ งอี้ ตอนนี้ท้ งั หลบหลีกทั้งจู่โจม ร่ างเธอเต็มไปด้วยฝุ่ นผงจากการกลิ้งตัวหลบหลายครั้ง

“เออ….ขอโทษที ฉิ งอี้ลืมไปนะ คิ คิ … ซวงซวงเดี๋ยวฉันขอไปช่วย ฉิ งอี้ก่อนนะ ถือสายรอแป๊ บ

เดียว “ พูดจบฟางฟางก็กระโดนเข้าจู่โจมแมลงป่ องช่วย ฉิ งอี้อีกแรงทันที 

เมือง กวงจง  ทวีปหลัก สมาคมฝึ กสัตว์                  

ธุลีดิน  เดินมายังกรงสัตว์อสูรขนาดใหญ่ของสมาคมเขา   สัตว์ทุกตัวในกรงนี้ ธุลีดินและคนใน

สมาคม เป็ นคนจับมาฝึ กไว้เพื่อใช้ในงานต่างๆ

ธุลีดินเดินเข้าไปในกรง ก่อนจะหันมามอง รี ออนยิม้ ๆ

“ พี่แน่ใจนะว่าจะสู้กบั พวกสัตว์สิบกว่าตัวนี้ จริ งๆ “ รี ออนพูด

“ แน่นอน   สิ บกว่าตัวนี้ ไม่คณามือฉันหรอก “ ธุลีดินพูดพร้อมกับหัวเราะด้วยความมัน่ ใจเสี ยง

ดังสนัน่
“เยีย่ มเลย พี่ธุลีดิน ผมเชียร์พี่สุดใจ  งานนี้ ฉางฟงถ้าเทียบกับพี่กง็ ้ นั ๆแหละ สูๆ้ ๆพี่ “ รี ออนพูด
เอาใจธุลีดินทันทีเมื่อเห็นธุลีดินจะสู้กบั สัตว์อสูรหลายตัวตามที่บอกจริ งๆ

“ ดูไว้ รี ออน ไม่เห็นจะยากเลย “ ธุลีดินพูดก่อนตวาดดังลัน่

“ พวกแก่ เดินเรี ยงหนึ่งเขามาทีละตัวนะ  แล้วหันก้นมาด้วย ฉันจะถีบพวกแก่คนละครั้ง พวกแก

ห้ามคิดสู้ หรื อมีอาการต่อต้านกับฉันเด็ดขาดเข้าใจไหม ไม่ง้ นั ฉันจะจับตัวที่มนั คิดจะสู้กบั ฉันขัง
เดี่ยว  
ไม่ให้กินข้าวกินน้ำเลย  เอาเดินเข้ามาได้แล้ว “ ธุลีดินพูดพร้อมกันหัวเราะ เสี ยงดัง  ก่อนที่สตั ว์
อสูรจะเดินเรี ยงหน้ากันมาให้ธุลีดินถีบคนละครั้ง  ส่ วนรี ออน
ที่เห็นเหตุการณ์การตั้งแต่ตน้ แทบจะเอาหัวโขกพื้นตายให้รู้แล้วรู ้รอดไป 

‘ โธ่…..ไอ้พี่เวร……..นึกว่าจะแน่….ตูหลงเชื่อตั้งนาน…..มีง้ ีดว้ ย แบบนี้ ตูกท็ ำได้วะ่ “ รี ออน คิด

พร้อมกันมอง

ธุลีดิน อย่างสงสารในความปัญญาอ่อนของมันครั้งนี้                     

เมื่อถีบสัตว์ในกรงครบทุกตัว ธุลีดินก็เดินกลับออกมา ยิม้ ให้กบั รี ออน  ที่ก ำลังยืนมองพื้นอย่าง

เซงๆ

“ เป็ นไง ฝี มือฉัน สุ ดยอดไหม “ ธุลีดินพูดขึ้น

“ สุ ดยอดมากเลยครับพี่  ในเกมส์คงไม่มีใครเก่งและฉลาดเท่าพี่อีกแล้ว  แต่ตอนนี้พอดีผมหิ ว

ข้าวแล้วขอตัวก่อนแล้วกันนะครับพี่ “  รี ออนพูดประชดอย่างเซงๆ

“ โอ๋ ……ไอ้นอ้ งรัก รี ออนไม่ตอ้ งยอพี่ถึงขนาดนั้นก็ได้ พี่เขินเหมือนกันนะ  ตามจริ งพี่กพ็ อรู ้อยู่
นะ   ว่าพี่เป็ นคนฉลาด หล่อ ในเกมส์น้ ี คงหาใครเทียบฝี มือกับพี่ยาก
“ ธุลีดินพูดจบก็หวั เราะเสี ยงดังด้วยความสะใจ 

‘ โอ้ย………ขนาดพูดประชดมันชัดๆมันยังไม่รู้ตวั เลย……รี บเผ่นไปกินข้าวดีกว่ามั้งเรา   ก่อน

ที่เราจะเป็ นบ้าไปกับมันด้วย ‘  รี ออนคิดมองหน้าธุลีดิน ตาละห้อย
“ โธ่…. รี ออนไม่ตอ้ งทำหน้าทำตาตื้นตันที่มีลูกพี่ฝีมือดีแบบนี้ หรอก “ ธุลีดินพูดขึ้น  

‘ โธ่……ลูกพี่ตู …ขนาดเห็นตูท ำตาละห้อย มันยังเห็นว่าตูท ำตาตื้นตันได้  ลูกพี่ตูมนั สุ ดยอด

จริ งๆ  ‘ รี ออนคิดในใจอีกครั้งก่อนพูดว่า 

“ ผมต้องไปก่อนนะพี่หิวไส้จะขาดแล้ว “ พูดจบไม่รอ ธุลีดินตอบรับ รี ออนรี บเดินออกจาก

สมาคมอย่างรวดเร็ ว

ทิ้งให้ ธุลีดินหัวเราะอยูค่ นเดียวอย่างบ้าคลัง่  

ช่องเขาขาด เป้ าหมายสำคัญของสามหนุ่ม 

“ ช่องเขาขาดอยูด่ า้ นหน้า      พวกเราจะเดินเข้าไปในช่องเขาขาดเลยนะ เมื่อเข้าไปพวกเราก็เริ่ ม

กางเต็นท์นอนได้เลย  พวกมันต้องคิดว่าเราจะพักในเต็นท์ที่นี่แน่นอน”
 ซาอิพดู ขึ้น

“ แล้วเราจะล่อให้มนั เข้ามาในช่องเขานี่ได้ยงั ไง “ เคย์มะถาม

“ เรื่ องนี้ไม่ตอ้ งห่วงฉันมีวิธี…………………………………. 

ตอนที่ 87 ความวุ่นวายใกล้ปะทุ (ตอนที่ 3)

“ ฉันคิดว่าคืนนี้พวกมันต้องลอบเข้ามาสังหารพวกเราแน่นอน ถึงตอนนี้ เราจะซุ่มอยูบ่ นเขา

แล้วโจมตีมนั ทันที “ ซาอิพดู

“ แล้วถ้าเกิดมันปี นจากข้างนอก  ขึ้นไปแอบดูเราบนเขาละ ไม่จบเห่กนั เหรอ “  เอียนพูดขึ้น

“ ไม่มีทางหรอก  ช่องเขาขาดใครจะขึ้นไปบนเนินเขาจะต้องปี นจากภายในช่องเขานั้นเท่านั้น
ภายนอกปี นไม่ได้เพราะมันชันเกินไป “ซาอิ อธิบาย

“ อืม…..แบบนี้ กแ็ จ๋ วนะสิ “ เอียนพูด ก่อนที่ท้งั สามจะเดินเข้าช่องเขาขาดไป 

กลุ่มเดินทางของ ฉางฟง                   

เมื่อฉางฟงเอยจบ ร่ างของมารน้อยก็เปล่งแสง พุง่ เขาสู่ตวั ดาบของเขาทันที  ฉางฟงรู ้สึกร้อนวาบ

ไปทัว่ มือที่ก ำดาบอยู ่      แสงที่เปล่งออกมาจากตัวดาบ  แทนที่จะเป็ นออร่ าแสงขาวแต่มนั กับ
เป็ นออร่ าสี ด ำมืด
ฉางฟงพยายามมองเข้าไปในออร่ าสี ด ำ  แต่เขาก็ไม่สามารถมองเห็นได้ ไม่ถึง 10 วินาที ออร่ าดำ
ก็ค่อยๆรี่ แสงลง ตัวดาบค่อยๆปรากฏโฉมให้ฉางฟงได้เห็น                   

ตัวดาบยาวประมาณ 2 ฟุต คมดาบเปล่งประกายความคมอย่างเห็นได้ชดั ด้ามดาบขยายใหญ่ข้ ึน

พร้อมกับเปลี่ยนรู ปร่ างให้กระชับกับอุม้ มือเขาพอดี ที่ทา้ ยดาบมีอญั มณี สีแดงประดับอยู ่
ฉางฟงลองตะวัดดาบไปมาพบว่าน้ำหนักของดาบแทบไม่มีเลย มันเบาเหมือนกับเขาไม่ได้ถือ
อะไรเลย

“ เยีย่ มจริ งๆ“ ฉางฟงอุทาน

“ เจ้านาย ลองโยนผมไปไกล  แล้วร้องเรี ยกชื่อผมสิ “ มารน้อยส่งกระจิตเข้าไปในหัวฉางฟง

“ อืม  เดี๋ยวฉันจะลองดู “ ฉางฟงพูด ก่อนจะขว้างดาบไปทางด้านหน้าสุ ดแรง ซินเวีย อินดี้ และ

ฟิ งเกอร์มองการกระทำของฉางฟงอย่าง งง และไม่เข้าใจ

“ ดาบสวยจะตาย  โยนทิ้งทำไม “ อินดี้พดู ขึ้น ฉางฟงยิม้ ก่อนพูดว่า

“ ค่อยดูดีๆนะ “ ฉางฟงพูด ก่อนยืนมือไปด้านหน้าร้องตะโกนว่า

“ มารน้อยกลับมา “
“ ฟ้ าว……ตับ “ เสี ยงแหวกอากาศของดาบมารน้อยพุง่ เข้าสู่ฝ่ามือฉางฟงเสี ยงดังสนัน่   ฉางฟงม
องดูอย่างพอใจ

“ วาว……ดาบนี้ สุดยอดจริ งๆ ขอฉันยืมเล่นหน่อยสิ ฉางฟง “ อินดี้พดู ขึ้น ฉางฟงยิม้ ก่อนพูดว่า

“ เอาสิ แต่ฉนั ขอเตือนนะ ดาบที่รวมร่ างกับมารน้อยแล้วนี้ มีฉนั คนเดียวเท่านั้นที่ใช้ได้ “

“ เอามาลองดูเถอะน่า …..” อินดี้พดู ฉางฟงขี้เกียจพูดเลยส่ งดาบให้อินดี้แต่เมื่อเธอสัมผัสดาบ

ด้วยปรายนิ้วอินดี้กร็ ้องเสี ยงหลง

“  โอ้ย…..ร้อน…ดาบบ้าอะไรทำไมมันร้อนสุ ดๆแบบนี้ “ อินดี้สะบัดมือพร้อมกับเป่ าปากที่

ปรายนิ้วของเธอ 

“ ก็บอกแล้วไงมีแค่ฉนั ที่สามารถใช้ดาบนี้ ได้ “ ฉางฟงพูด

“เชอะ….ดาบซังกระบ๊วย ฉันไม่สนใจหรอก “  พูดแล้ว อินดี้ ก็สะบัดหน้าหนีไป

“ ซินเวีย จะลองไหม “ ฉางฟงถาม ภูติสาวเชิดปากขึ้นสูงพูดว่า

“ ไม่ ……. อะไรที่ขายไม่ได้…ฉันไม่เอา และไม่สนใจ “ คำตอบของซินเวียแทบจะทำให้ฉางฟง

หัวทิ่มดินไปเลย                  

พูดจบ สองภูติสาว ก็หนั ไปซุบซิบกันสองคน ไม่รู้วา่ คุยอะไรกัน  แต่ฉางฟงก็ไม่ได้สนใจอะไร

เท่าไหร่

“ มารน้อย  เลิกรวมร่ างได้แล้ว “ ฉางฟงพูด  ทันทีที่พดู จบตัวดาบเปล่งประกาย ออร่ าดำอีกครั้ง

ก่อนจะดับวูบไปเขาเห็นมารน้อยนัง่ ยิม้ อยูบ่ นมือเขา

“เป็ นไงครับ ข้าเจ๋ งไหมนายท่าน “

“ อืม…..สุ ดยอดจริ งๆมารน้อย “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ ก่อนจะเดินตาม สองภูติสาวไป ส่ วนเจ้าฟิ งเกอร์

มันก็กระโดดมานัง่ บนหัวเขาเหมือนเดิม
“ อ้าว…..ฟิ งเกอร์ไม่อยูค่ ุยกับอินดี้หรื อ “ ฉางฟงถาม

“ ไม่ละ  ฉันชักจะรู ้สึกแปลกๆแล้ว  “  ฟิ งเกอร์พดู

“ แปลกๆ ยังไงเหรอ “ ฉางฟงถาม

“ นัน่ มาแล้ว “ ฟิ งเกอร์พดู ฉางฟงหันไปมอง ก็ตอ้ งถอนหายใจ เมื่อคุณเธอเริ่ มมีอาการบ้าต่อสู้

อีกแล้วตอนนี้ ลุยดะ สัตว์อสูรระดับต่ำกว่าเธอรี บแตกฮือหนีหวั ซุกหัวซุน 
ส่ วนยายภูติซินเวีย  ก็มีหน้าที่ดอ้ มๆมองๆ ตามหลัง เมื่อเมื่อสัตว์อสูรตัวไหนให้ ไอเท็มเธอจะรี บ
เข้าไปเก็บทันที  พอเก็บได้หลายๆชินเธอก็จะหอบมาให้ฉางฟงใส่ ไว้ในกระเป๋ ามิติ

ฉางฟงมอง ซินเวียพูดขึ้นว่า

“ ซินเวียนี่ขยันจังเลย…ขอบใจนะ “  ซินเวียมองหน้าฉางฟงก่อนจะพูดว่า

“ ฉันตกลงกับ อินดี้แล้วว่า สัตว์อสูรที่พวกฉันฆ่าได้จะขอเปอร์เซ็นต์จากนายด้วยนะ ไม่ใช่ฆ่าให้

ฟรี ๆ “ ซินเวียพูดขึ้น ฉางฟงที่เดินอยูถ่ ึงกับสะดุดขาตัวเองแทบจะหัวทิ่มพื้นอีกครั้ง 

‘ โอ……พระเจ้า…..จ๊อด….มันอะไรกัน…  พวก NPC บ้านี่มนั ใส่ โปรแกรมดูดทรัพย์ระดับสุ ด

ยอดให้กบั ยายภูติซินเวียเลยเหรอเนี่ย…….ความคิดสร้างสรรค์เรื่ องการดูดทรัพย์ยอดเยีย่ มเหนือ
คำบรรยาย
‘  ฉางฟงคิดพร้อมตีสีหน้านิ่ว  

‘ แต่คิดจะใช้ภูติมาไถฉันเหรอ มันก็ตอ้ งมีขอ้ แลกเปลี่ยนกันบ้าง อิ อิ   ฉันมัน่ ใจเลยว่ายายภูติซิน

เวียนี่ตอ้ งไม่ตกลง แน่นอน ‘ ฉางฟงคิดก่อนจะพูดขึ้นว่า 

“ จะแบ่งให้กไ็ ด้แต่ตอ้ งมีอะไรแลกเปลี่ยนนะ ซินเวีย  ถ้าไม่ท ำตามข้อตกลงถือว่าการแบ่ง

เปอร์เซ็นต์สิ้นสุ ด “ ฉางฟงพูด ซินเวียเชิดปากขึ้นสูง พูดว่า

“จะแลกเปลี่ยนอะไรบอกมา” ภูติสาวพูดขึ้น
“ อืม…..อะไรดีนา้ าาา……..อืม….ตอนนี้ฉนั คิดถึงซีเรี ยจังเลย ฉันอยากกอดเอวเธอเวลาเดินนะ
เธอมาเป็ นตัวแทนซีเรี ยได้ไหม “ ฉางฟงพูดจบก็หนั ไปหา ซินเวียที่หนั มามองเขาตาโตพร้อมกับ
พูดว่า

“ นาย….นายแกล้งฉัน “ ภูติสาวกระทืบเท้าอย่างขัดใจ 

‘ หุ หุ หุ   NPC   มันจะแน่ไปกว่าฉันได้ไง  ระดับเล่ห์เหลี่ยมมันต่างกันโว้ย อิ อิ แค่น้ ี ยายซินเวี

ยก็สูบเงินเราไม่ได้แล้ว ฮ่าๆๆ ‘ ฉางฟงคิดในใจ 

“ ก็ได้………. ฉันรับข้อตกลงของนาย  “ ซินเวียพูดขึ้น ฉางฟงถึงกับอ้างปากค้าง

“ ทำไมไม่ปฏิเสธละ เธอไม่ชอบให้ฉนั กอดเธอไม่ใช่เหรอ ซินเวีย  “ ฉางฟงถาม ซินเวียอึ้งๆ

“ ทำไมนะเหรอ…..อิ อิ….สำหรับฉัน โดนนายกอดมาหลายครั้งแล้วช่วงหลังนี่ชกั ชินแล้วละ แค่

แผนตื้นๆคิดตัดทางหากินของฉันฝันไปเถอะ…….อย่าลืมสิ สำหรับฉันชอบเงินเป็ นชีวิตจิตใจนะ
“ ซินเวียพูด  ฉางฟงกลืนน้ำลาย 

‘ โธ่………นี่ฉนั พลาดไปถนัดเลยนะเนี่ย…….ลืมนึกถึงนิสยั บ้าเงินสุ ดๆของยายซินเวียไปได้ไง

นะ….ขนาดอยูท่ ี่บึงมรกตแม่คุณยังค้นหาสมบัติซะกระจุยไปหมดเลย ‘ ฉางฟงคิด
ก่อนพูดอย่างมีความหวังว่า 

“ ถ้าเธอรำคาญฉันเมื่อไหร่ ละก็ยกเลิกสัญญาได้ทนั ทีเลยนะ “

“ หุ หุ หุ สำหรับฉัน นายเป็ นตัวที่จะให้ฉนั เกาะ และดูดทรัพย์ช้ นั ยอด    ฉันคงไม่ปล่อยให้นาย

หลุดมือไปง่ายๆหรอก  อิ อิ “ 

‘ โห………ยายภูติบา้ เงิน คิดกับฉันแบบนี้ เหรอเนี่ย……ดีให้มนั รู ้กนั ว่าจะทนฉันได้นานแค่

ไหน ฉันไม่เชื่อเหรอว่าโปรแกรมมันจะเก่งกว่าฉัน แล้วเราจะได้รู้กนั ว่าใครแน่กว่าใคร
หึ หึ ‘  ฉางฟงคิด                              

ฉางฟงหันไปมองซินเวีย ก่อนจะใช้มือเอื้อมไปด้านหลังโอบเอวซินเวียดึงเข้ามาเดินใกล้ๆเขา
หญิงสาวรู ้อยูแ่ ล้วว่าต้องเจอแบบนี้ เธอยิม้ ให้เขาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 
‘ โห……ยิม้ หน้าระเรื่ อเลยแฮะ……เอาวะถ้าเจอแบบนี้ อยากรู ้เหมือนว่า โปรแกรมของยายนี่จะ
ทำไง อิ อิ  ‘ ฉางฟงคิด ก่อนจะก้มหน้าไปหอมแก้มภูติตวั เองไปหนึ่งฟอด ซินเวียหันมามองฉาง
ฟงตาค้างก่อนจะรี บกระโดดถอยหลังออกห่างจากเขาไปหลายก้าวหน้าแดงก่ำทันที 

“ ฉางฟงข้อตกลง ที่ฉนั ทำกับนายคือ กอดเฉยๆ ไม่ได้ให้หอมแก้มนะ “ ซินเวียพูดขึ้น

“ อ้าว……..แต่ฉนั ไม่ได้บอกตกลงเลยนะว่าจะกอดเฉยๆ “ ฉางฟงพูดพร้อมยิม้ อย่างเจ้าเล่ห์และ

มีความหวังที่จะไม่ตอ้ งสูญเสี ยเปอร์เซ็นต์ให้กบั ซินเวีย    มารน้อย กับ
ฟิ งเกอร์ทนไม่ไหวหัวเราะออกมาเสี ยงดัง พวกมันสองคนนัง่ ฟังเขากับ ซินเวียสนทนากันเงียบๆ
โดยไม่พดู อะไรมาตั้งนาน

“ ไม่รู้ละ นายหอมแก้มฉัน นายจะไม่มีสิทธิกอดเอวฉัน 2 ชัว่ โมง “ พูดจบก็สบัดหน้าวิ่งไปหา

อินดี้ที่ก ำลังบ้าเลือดไล่ฆ่าสัตว์อสูรอยูด่ า้ นหน้าไกลๆโน้น

“ อ้าว…….แล้วกัน…… นี่ ซินเวียทำไมไม่ยกเลิก การแบ่งเปอร์เซ็นต์เลยละ “ ฉางฟงตะโกนไล่

หลังไป ซินเวียหันมาตะโกนตอบว่า

“ ไม่ตอ้ งมาแผนนี้ เลย ยังไงฉันก็ไม่ยอมเสี ยเปอร์เซนต์ที่ฉนั ควรจะได้หรอก จำไว้ฉางฟง “ พูด

จบก็หนั หน้าวิ่งไปหา อินดี้อย่างรวดเร็ ว

“ โอ้ย…..นี่ฉนั จะต้องแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้ยายซินเวียจริ งๆเหรอเนี่ย “ ฉางฟงบ่นอุบ๊ ก่อนจะเดิน

คอตกตามหลัง สองภูติสาวที่คนหนึ่งไล่ฆ่าสัตว์อสูรอย่างบ้าเลือดและอีกคนหนึ่งเก็บของตาม
หลังอย่างยิม้ แย้มไป   

ช่องเขาขาด  สามหนุ่มกำลังกางเต็นท์กนั อยู่

“ เราจะขึ้นไปบนเนินตอนไหนดี “ เอียนถามขึ้น

“ ตอนค่ำๆ    ขึ้นไปตอนนี้ พวกมันก็รู้ตวั นะสิ “  ซาอิพดู เบาๆในขณะมือก็ก ำลังขนเอาอาหาร

แห้ง และ บรั่นดีออกจากกระเป๋ า

“โห……นี่นายจะกินบรั่นดีเลยเหรอ   ตอนนี้เราอยูใ่ นอันตรายอยูน่ ะ “ เคย์มะพูดขึ้น

“ นายทำตามที่ฉนั บอกแล้วกัน นายเอาบรั่นดีนี่ไปเททิ้งที่หลังเต็นท์ก่อนจะเอาน้ำเปล่าใส่ ให้เต็ม
“  ซาอิ พูดเบาๆ เคย์มะพยักหน้ารับบรั่นดีไปไม่ได้พดู อะไรอีก  

ที่ไม่ห่างไกลเท่าไหร่ มีคนสองคนซุ่มดูอยู ่

“ พวกมันคงจะพักที่นี่แน่นอน “  บอยพูดขึ้น

“ จากที่พวกมันกางเต็นท์ ก็คงไม่น่าเป็ นอย่างอื่น ดูเหมือนจะซื้ อบรั่นดีมาฉลองกันด้วยนะ “ บี

พูดในขณะจ้องมองดูสามหนุ่ม

“ ฮ่าๆๆ ดีเลยพอมันเมาได้ที่กต็ อ้ งไปนอน  เราค่อยจัดการฆ่ามันทีเดียว  3 คนเลย “ บอยพูดขึ้น

“ งานนี้ฉนั จะไปด้วยเฉยๆนะเรื่ องให้ฆ่าคนพวกนี้ ฉนั ไม่ท ำหรอก  เพราะฉันยังคงยึดมัน่ แนวทาง

ของฉันเหมือนเดิม “ บี พูดขึ้น

“ ตามใจ  แค่ฉนั คนเดียว   จัดการกับคนเมา 3 คน ก็เหลือแหล่แล้ว“  บอยพูดขึ้นยิม้ ๆ 

ทางไปหุบเขาสายหมอก กลุ่มของฉางฟง                    

ฉางฟงเริ่ มจะอารมณ์ดีข้ ึนมาบ้างแล้ว ถึงอินดี้จะบ้า ต่อสู้    แต่มนั ก็เป็ นผลดีสำหรับฉางฟง เงิน

ในกระเป๋ าฉางฟงเพิม่ ขึ้นตลอดเวลา ตอนนี้ยอดเงินที่ อินดี้ฆ่าสัตว์อสูรโดนไม่ได้รวมกับ
ไอเท็มที่ ซินเวียตามเก็บ ได้เกือบ 6,000  หยวนเปลียวแล้ว  นี่เขาแทบไม่ได้ออกแรงเลย และ
ความดีใจของเขาก็ตอ้ งสิ้ นสุ ดลงตรงนั้นเมื่อได้ยนิ เสี ยงหนึ่งดังขึ้นหัวเขา

“สัตว์อสูรผึ้งเพชรฆาตระดับ 4 ปรากฏ “ พอได้ยนิ ฉางฟงถึงกับขนลุกซู่  ตอนนี้เขามองห็นสอง

ภูติสาวกำลังวิ่งหนีตรงมายังเขาอย่างรวดเร็ ว

“อ๊ากกก……อินดี้     ซินเวีย ยายพวกบ้า  วิง่ ย้อนกลับมาทางฉันทำไม….ทำไมไม่วงิ่ ไปด้านหน้า 

“ สองภูติสาวไม่ได้ตอบฉางฟงแม้สกั คำ   พวกเธอวิ่งผ่านหน้าฉางฟงไปรวดเร็ ว 
ฉางฟงมองดูฝงู ผึ้งขนาดใหญ่ที่ก ำลังรวมกลุ่มกันก่อนจะพุง่ เข้ามาทาง
เขา…………………………………….. 
ตอนที่ 88 ความวุ่นวายใกล้ปะทุ (ตอนที่ 4)

“ โอ้ย….อยูไ่ ม่ได้แล้วฟิ งเกอร์   มารน้อยเผ่นกันเถอะ “ ผูจ้ บก็ติดเกียร์วิ่งเผ่นแนบตาม ซินเวีย  กับ

อินดี้ไป ฉางฟงวิง่ เกือบ 2 กิโล อสูรผึ้งเพชรฆาต ก็ยงั ตามเข้าอย่างไม่ลดละ
ตลอดทางมีผเู้ ล่นหลายคนได้รับเคราะห็น้ี ตายอย่างสยดสยองหลังจากโดนผึ้งรุ มต่อย  บางคนที่
ครองสติดีกพ็ ากันวิ่งเหมือนเขา

“ ฟิ งเกอร์ท ำไง ถึงจะหนีมนั พ้นเนี่ย “ ฉางฟงถามขึ้น

“ วิง่ ประมาณ 10 นาที แต่หา้ มหยุดหรื อให้มนั ตามทันนะ ไม่ง้ นั ตายสถานเดียว “ ฟิ งเกอร์พดู  
ตอนนี้ผเู้ ล่นหลายคนที่วิ่งตามหลังเขามาต่างเริ่ มแตกหนีไปคนละทาง เช่นเดียวกับฝูงผึ้งเพชร
ฆาตมันก็แยกกันจู่โจมเช่นกัน
แต่กลุ่มใหญ่ยงั คงมุ่งตามฉางฟงติดๆๆ เขามองดูนาฬิกาตอนนี้ ผา่ นไป 5 นาทีแล้ว ฉางฟงออก
แรงเพิ่มความเร็ วในการวิ่งในที่สุดก็ทนั ภูติของตัวเองแล้ว

“ ฉางฟง ฉันจะวิ่งไม่ไหวแล้วช่วยผนึกฉันด้วย “ ซินเวียพูด

“ ฉันด้วยฉางฟง ฉันขี้เกียจวิ่งแล้ว“ อินดี้พดู

“ อ้าว……นี่หมายความว่าจะให้ฉนั อยูร่ ับกรรม..ปัญหาที่พวกเธอก่อ…คนเดียวเหรอเนี่ย ” ฉาง

ฟงพูด

“ ใช่ … ก็นายเป็ นคนดูแลฉันนี่กต็ อ้ งรับผิดชอบไปสิ “ ซินเวียพูดขึ้น ฉางฟงได้แต่ส่ายหน้า

“ เออ…….แล้วอินดี้ เธอไปแหย่รังมันทำไม “ ฉางฟงพูดต่อ

“ ฉันไม่ได้แหย่ แต่เจ้าสัตว์อสูรตัวหนึ่งมันตกใจฉันวิ่งชนรังผึ้งนัน่ นะสิ …ไม่ตอ้ งพูดเลยรี บผนึก

ฉันเร็ วเข้า“ อินดี้พดู
“ โธ่…..นี่ถูติฉนั หรื อแม่เนี่ย ….ก็ได้ๆ   ผนึก อินดี้  ผนึก  ซินเวีย  “ ฉางฟงพูดจบร่ างของทั้งสอง
ก็เปล่งแสงหายพุง่ เข้าไปในแหวนทันที

“ ฟิ งเกอร์  นายกับ มารน้อยเข้าไปในกระเป๋ ามิติเร็ วเข้า  “ ฟิ งเกอร์รีบเปิ ดกระเป๋ าที่อยูห่ ลังฉางฟง

ก่อนจะให้มารน้อยกระโดดลงไปแล้วเขาจึงกระโดดตามติดๆ                

ฉางฟง หันกลับไปมองด้านหลัง  เห็นฝูงผึ้งยังตามติดเขาอยู่ ถึงมันจะน้อยลงแล้วก็ตามแต่ถา้ โดน

รุ มต่อยก็ตายเหมือนกัน 

“ จะใช้แหวนแปลงร่ างก็เสี ยดาย กัดฟันวิ่งอีก 3 นาทีแล้วกัน “ พูดจบก็สปี ดผีเท้าวิ่งเร็ วขึ้นไปอีก

เพื่อทิ้งระยะห่างของผึ้งไว้ช่วงหนึ่ง                    

ที่ไม่ไกลออกไป ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้ หลังจากฆ่าสัตว์อสูรแมลงป่ องได้ พวกเธอก็มานัง่ ฟัง ซวงซ

วงเล่าเรื่ องเกี่ยวกับฉางฟงให้ฟัง  เมื่อฟังจบทั้งสองถึงกับอ้าปากค้าง

“ มันจะเป็ นไปได้เหรอ “ ฟางฟางพูด

“ไม่รู้สิ…..เรื่ องนี้กเ็ กิดกับ ปิ งปิ งนะ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ งั้น เอาเป็ นว่า เมื่อฉันเห็นไอ้ฉางฟงฉันจะยังไม่สู้กบั มัน จะโทรบอกพวกเธอทันที “  ฟางฟาง

พูด

“ เสี ยอะไรนะ “ ฉิ งอี้เอียงหูฟังก่อนจะมองไปตามเสี ยง เธอเห็นคนกำลังวิ่งตรงมาทางเธอ ฉิงอี้

มองดูอย่างสนใจ

ก่อนก็จะเบิกตาค้างเมื่อเห็นหน้าคนที่วิ่งมาทางเธอ

“ฉางฟง “ ฉิ งอี้อุทานเสี ยงดัง ฟางฟางที่ก ำลังคุยอยูก่ บั ซวงซวงถึงกับสะดุง้ หันไปมองตามฉิงอี้ ที่

กำลังชักดาบออกมา                 

เช่นเดียวกับฉางฟงที่ตกใจเมื่อมองเห็น หญิงสาวสองคนด้านหน้าเขาเป็ นใคร แต่เขาก็ไม่สามารถ

เปลี่ยนทิศทางการวิ่งหรื อหยุดวิ่งได้   ฉางฟงรี บชี้มือไปด้านหลังตัวเอง
เพื่อให้สองคนเห็นว่าเขาหนีอะไรมา

“ ดีเลยมันมาหาที่ตาย  ดูสิมนั จะแปลงเป็ นมังกรได้ไหม “ ฟางฟางพูด ก่อนชักกระบี่ออกมาถือ

แบบ ฉิงอี้

“ เดี๋ยวฟางฟาง ดูดา้ นหลังมันสิ นัน่ มันฝูง ผึ้งนี่ “ ฉิ งอี้พดู ตาเหลือกค้าง

“ ตายแล้วได้บา้ ฉางฟง มันจะเกินไปแล้วนะ  มันเล่นผึ้งมาฆ่าพวกฉันเลย “ ฟางฟางอุทานเสี ยง

ดัง

“ ฟางฟาง ฉันว่าเราอยูไ่ ม่ได้แล้วรี บเผ่นกันเถอะ “ ฉิ งอี้พดู เสี ยงสัน่

” ไปเร็ว……….ช้าไม่ได้แล้ว ช้ามีหวังตายแน่ๆ “ ฟางฟางพูดก่อนจะวิง่ นำทันที ฉิงอี้วิง่ ตามไป

ติดๆ เพียงไม่กี่วินาทีฉางฟงก็วิ่งมาอยูร่ ะหว่างกลางพวกเธอ

“ สวัสดี ฉิงอี้ ฟางฟาง สบายดีไหม ไม่เห็นพวกเธอนานสวยขึ้นเป็ นกองเลยนะ “ ฉางฟงเอย

ทักทายในขณะวิ่ง

“ไอ้บา้ ……….หนี ผึ้งอยูย่ งั มาพูดเล่นอีก “ ฟางฟางพูด

“ นายเป็ นบ้าอะไร….. ไปต้อนมันมาฆ่าพวกฉันใช่ไหมเเนี่ย “ ฉิ งอี้ร้องตะโกนขึ้น

“ เธอจะบ้าเหรอ ฉันคงไม่โง่จนไปต้อนมันมาหาพวกเธอหรอก….เธอไม่เห็นเหรอ ฉงอี้ ฉันก็วงิ่

หนีพวกมันเหมือนกัน “ฉางฟงพูด

“ ไม่ตอ้ งมาแก้ตวั เลย….ของมันเห็นๆอยูว่ า่ นายต้อนพวกมันมาจัดการกับพวกฉัน “ ฉิ งอี้ตะโกน

เสี ยงดัง ตอนนี้อีกไม่กี่เมตร ก็จะถึงทางแยก ฟางฟางรี บวิ่งแยกไปทางด้วนขวา
ส่ วน ฉิงอี้กบั ฉางฟงวิ่งแยกไปทางด้านซ้าย  ฝูงผึ้งก็แยกกลุ่มด้วยเช่นกัน ฉางฟงมองดูนาฬิกาพบ
ว่าเหลืออีกแค่ 2 นาที พวกผึ้งนี่กจ็ ะเลิกตามเขาแล้ว  แต่เหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นในขณะที่เขาและ
ฉิ งอี้ วิ่งได้ประมาณ 2 กิโลจากทางแยก เมื่อ ฉิ งอี้ สะดุดก้อนหิ นล้มลง  ฉางฟงมองกลับหลังถึง
กับใจหาย ฝูงผึ้งที่ตามเขามันรุ มเข้าต่อย ฉิ งอี้ทนั ที  เขารี บเบรคเท้าวิง่ กลับไป

“ โอ้ย…โอ้ย…โอ้ย….” เสี ยงร้องของฉิ งอี้ดงั อย่างต่อเนื่อง เธอเหวี่ยงดาบไปมาอย่างบ้าคลัง่   ฉาง

ฟงกัดฟัน เพราะยังไม่กล้าเข้าไปช่วยเพราะกลัวลูกหลง จากทักษพิเศษของเธอ 
ฉางฟงรู ้วา่ ตอนนี้พลังป้ องกันของ ฉิงอี้ ลดอย่างรวดเร็ว  ตอนนี้ฉางฟงเริ่ มลังเลแล้ว  ถ้าเขาไม่
ช่วยมีหวัง ฉิ งอี้ตอ้ งตายแน่นอน

“ เอาว่ะ งานนี้ ช่วยยายนี่ก่อนแล้วกัน “  ฉางฟงดึงระเบิดควันที่พกข้างเอว  ก่อนจะรี บโยนระเบิด

ควันเข้าไปในวงต่อสู้สามลูก

“ฟู….ฟู…..ฟู “ เสี ยงระเบิดควันทำงาน   ฉางฟงยืนมองดูอยูห่ ่างไม่ถึงสิ บวินาที ควันก็เต็ม

บริ เวณนั้นไปหมด เขารี บเคลื่อนตัวเข้าไปในกลุ่มควันมุ่งไปยังตำแหน่งที่ฉิงอี้อยูท่ นั ที 
ตอนนี้เขาไม่ได้ยนิ เสี ยงต่อสู้ของฉิงอี้แล้ว งานนี้ มีสองอย่าง ฉิงอี้ไม่อยูใ่ นสภาพสลบก็คงตายไป
แล้ว เขาคิด             

แต่เมื่อขาเขาไปเตะร่ างของฉิงอี้  ฉางฟงถอนหายใจรี บนัง่ ลง อุม้ ฉิ งอี้ ก่อนวิง่ ออกจากควันไปยัง

ด้านนอกอย่างรวดเร็ ว

“โห………ตัวแดงแป๋ ดเลยแบบนี้ โคม่าสุ ดๆแล้ว”  ฉางฟงวางร่ าง ฉิงอี้ใต้ตน้ ไม้ก่อนจะรี บเอา 

น้ำยาเพิ่มพลัง กับเลือดออกมาจากกระเป๋ า ฉางฟงจับฉิ งอี้ นอนลงกับพื้นก่อนจะใช้น ้ำยาเพิ่มพลัง
กอกใส่ ปาก
ฉิ งอี้

“ อ้าว……ไม่ยอมกินอีก ..ฉิ งอี้….. ฉิงอี้…… ฉิงอี้ “ ฉางฟงเขย่าตัวเธอพร้อมเรี ยกชื่อ

เงียบ………….ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเกิดขึ้นเลย ร่ างกายสี แดงของฉิ งอี้เริ่ มจะกระพริ บแล้ว นัง่

หมายถึงเธอใกล้จะตายแล้วนัน่ เอง

“ เอาว่ะ….ไม่มีทางอื่นแล้ว …อย่าโกธรฉันเลยนะฉิ งอี้…ฉันจำเป็ นจริ งๆไม่ง้ นั เธอก็ตอ้ งตาย “

ฉางฟงพูดจบก็กอกน้ำยาเพิ่มพลังเข้าปากเขาก่อนจะก้มหน้าลงไปประกบปากกับฉิ งอี้เพื่อป้ อน
น้ำยาเพิ่มพลังเข้าปากเธอแบบเมาท์ทูเมาท์
ฉางฟงทำอยูห่ ลายที จนร่ างกายของฉิ งอี้เริ่ มกลับเป็ นปกติ

“โอ….สี แบบนี้ ยายฉิงอี้รอดแล้ว   เดี๋ยวเติมน้ำยาเลือดอีกสัก 2 ขวด ยายนี่คงหายเป็ นปรกติ พูด

จบก็ดื่มน้ำยาเลือดอมไว้ในปาก ก่อนจะทำเช่นเดิม ฉางฟงทำอยูห่ ลายสิ บครั้ง
ฉิ งอี้เริ่ มจะลืมตาขึ้นมาทีละน้อย  ตอนนี้เธอรู ้สึกอุ่นๆที่ริมฝี ปาก เมื่อเธอรู ้สึกว่ามีใครกำลังจูบ
เธอ  ฉงอี้ถึงกับเบิกตาค้าง ก่อนจะใช้มือ ผลักหัวของฉางฟงออกแล้วรี บกลิ้งตัวออกไปด้านข้าง  
ฉิ งอี้ ใช้มือจับที่ริมฝี ปากเธอหน้าเป็ นสี แดงก่ำ

“ไอ้….ไอ้…….ไอ้บา้ ฉางฟง  นายมันไอ้บา้ กาม นายจูบปากฉันทำไม  แงๆๆๆๆ..ฮือ.ๆๆๆ ไอ้บา้

ฉางฟงฉันจะฆ่านาย “ ฉิงอี้ช้ ีหน้าด่าเขาไฟแลบทันทีที่ตวั เองพื้นตื่นขึ้นมา

“ โอ้ย…..ยายงี่เง่าฉิ งอี้ ฉันอุตส่ าช่วยเธอนะ  ฉันเห็นเธอร่ างกระพริ บใกล้จะตายแล้ว ฉันเอายา

เพิ่มพลังป้ อนเธอๆก็ไม่กินฉันเลยต้องใช้วิธีน้ี พอดีจ ำมาจากในหนังเห็นมันใช้ได้ผลนะ
“  ฉางฟงพูด

“  ไอ้บา้ …..นายช่วยฉันทำไม……ถ้าช่วยแล้วนายจะต้องมาจูบปากฉันๆยินดีตายมากกว่า “ ฉิ งอี้

พูดขึ้น

“โอ้ย….ก็ท ำไมไม่ตื่นขึ้นมาบอกละ  …..ฉันไม่รู้นี่วา่ เธอจะยอมตาย “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ บอกมาเลยว่า นายจูบฉันแบบเมื่อกี้ไปกี่ครั้ง “ ฉิ งอี้พดู พร้อมกันฟันกรอดๆ  ฉางฟงทำท่าคิด

ก่อนพูดว่า

“ อืม……ขวด 1 ป้ อนเธอประมาณ 10 ครั้ง ใช้ไปสองขวดก็ประมาณ 20 ครั้ง “ ฉางฟงพูดขึ้น ฉิ

งอี้ตาเหลือกโพล่ง

“ แงๆๆ…ฮือๆๆ…..แงๆๆ……ฮือๆๆ ไอ้บา้ ฉางฟงจูบปากฉันตั้ง 20 ครั้ง “ ฉิ งอี้พดู ทรุ ดร่ างลงนัง่

บนพื้นอย่างอ่อนแรงก่อนร้องไห้ดงั ลัน่

“เออ…….ฉิ งอี้ยงั เหลือที่ยงั ไม่ได้บอกนะ    เอาเป็ นว่าบอกให้หมดแล้วกันนะ จะได้รู้ทีเดียวเลย

นอกจากน้ำยาเพิ่มพลัง ก็มีน ้ำยาเลือดอีก ฉันป้ อนเธอไป ไม่มากไม่นอ้ ยคงประมาณ
17  ครั้งนี่แหละ แต่ครั้งที่ 18   ตัดออกเพราะป้ อนไม่เสร็ จ “ ฉางฟงพูดขึ้น ฉิงอี้ได้ยนิ ถึงกับช๊อคห
ยุดร้องไห้ทนั ที

“ นี่ฉนั …..โดนนายจูบวันเดียว 38 ครั้งเลย ต่อไปฉันจะมีหน้าไปพบใครได้เนี่ย “ ฉิ งอี้พดู ไป

ร้องไห้ไป ฉางฟงนัง่ ดูเธอร้องไห้อย่างอึ้งๆก่อนพูดว่า

“ นี่ฉิงอี้ …. ไอ้การทำแบบที่ฉนั ทำมันไม่เรี ยกว่าการจูบหรอกนะ แต่เป็ นการป้ อนยาแค่นนั่ เอง

อย่างคิดมากสิ “

“ ฮือๆๆ….ไม่รู้……..รู ้แต่วา่ นายร่ วงเกินฉันหลายครั้ง..แงๆ โดยจูบไปตั้ง 38 ครั้ง “ ฉิงอี้พดู

พร้อมกันร้องไห้ต่อ

“ ติ๊ด…ติ๊ด….ติ๊ด “  เสี ยงโทรศัพท์ที่ขอ้ มือของ ฉิงอี้ดงั ขึ้น ฉิ งอี้รีบกดรี บสายทันที

“ แงๆๆ ฟางฟาง ช่วยฉันด้วยฉันโดนไอ้ฉางฟงรังแก “ ฉิงอี้พดู ไปร้องไห้ไป 

‘  เวร….มาเยือนแล้วที่น้ ี …….ไม่น่าช่วยยายฉิงอี้เลย…….ถ้ามาพร้อมกันสองคนเราก็ซวยสิ วะ่ ‘

ฉางฟงคิดก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น 

“ ตอนนี้เธออยูไ่ กลจากทางแยกประมาณกี่กิโล “ ฟางฟางถามขึ้น

“ ฮือๆ…..ประมาณ 2 กิโล……แง…รี บมาเร็วๆนะ “ ฉิ งอี้พดู

“ ได้ๆใจเย็นๆนะ ฉันจะรี บไปเดี๋ยวนี้ “ พูดจบฟางฟางก็ปิดโทรศัพท์ 

“ฉันไปก่อนนะ  ฉิ งอี้ “ พูดจบฉางฟงก็เดินหนี ฉิงอี้ไปอย่ารวดเร็ ว ฉิงอี้มองฉางฟง  ในสมองเธอ

คิดอย่างรวดเร็วทันที               

นี่เป็ นโอกาสที่เธอกับฟางฟางจะช่วยกันฉันฉางฟงแล้ว จะปล่อยให้หลุดมือไปไม่ได้ พูดจบฉิ งอี้

ก็ลุกขึ้นวิ่งไปหาฉางฟงที่ก ำลังเดินจากไป ฉางฟงรู ้สึกมีคนวิ่งมาหาเขาๆรี บดึงดาบออกมาหัน
กลับไปอย่างรวดเร็ ว
แต่เมื่อเห็นฉิ งอี้ที่ก ำลังกระโดดลอยตัวเข้ามาหาเขา …โดนไม่มีอาวุธอะไรเลย ฉางฟงก็เลยต้อง
โยนดาบทิ้งกลัวเธอได้รับบาดเจ็บ เดี๋ยวจะกลายเป็ นสร้างความแค้นพอกพูนขึ้นโดนไม่จ ำเป็ นอีก

“ตุบ….. “ ฉิงอี้พงุ่ ตัวเข้ามากอดฉางฟง ทำให้ท้ งั ฉางฟงเสี ยหลักล้มลงพื้นเสี ยงดัง ก่อนจะกลิ้งไป

ตามพื้นอีกหลายตลบ

“ ยายบ้า ฉิ งอี้ปล่อยฉันนะมากอดฉันไว้ท ำไมเนี่ย ปล่อยนะฉันเดี๋ยวนี้ นะฉันจะไปแล้ว “ ฉางฟง

พูด
“ ไม่นายไม่มีวนั หนีฉนั พ้น…ฉันจับนายได้แล้ว   เพื่อนฉันมาเมื่อไหร่ นายตายแน่ “ ฉิงอี้พดู กอด
ตัวเขาแน่นกว่าเดิม

“ ฉิงอี้ ฉันเป็ นผูช้ ายนะเธอมากอด ฉันแบบนี้ มนั ไม่ดีนะ  รี บปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ เลย “ ฉางฟงพูด
พร้อมกับพยายามดัน ฉงอี้ออก แต่กไ็ ร้ประโยชน์เธอกอดเขาแน่ยงั กระปลาหมึก 

‘  ทำยังไงดีละทีน้ ี …….ถ้ายายฟางฟาง มาถึงฉันตายแน่ๆ  “ ฉางฟงคิด 

“ เอาว่ะไม่รู้ละ…อุม้ ยายนี้ ไปก่อนแล้วกัน….ใครบอกให้มากอดเราเองนี่นา้ “ ฉางฟงดันตัวลุก

ขึ้นนัง่ ก่อนจะใช้มืออุม้ ฉิงอี้ พร้อมกับลุกขึ้นยืน  ฉางฟงมองซ้ายมองขวาอย่างระวังก่อนวิ่งเข้าป่ า
ข้างทางไป

“ ฉางฟงนายจะไปไหน …ปล่อยฉันนะ “ ฉิ งอี้เป็ นฝ่ ายตกใจร้องขึ้นบ้าง

“ ไม่ปล่อย ใครบอกให้เธอมากอดฉันเอง “ ฉางฟงพูด ฉิ งอี้ไม่สนใจอ้าปากกัดที่ไหล่เข้าอย่างแรง

“ โอ้ย……เจ็บนะ “ ฉางฟงร้องเสี ยงหลง

“จะปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไหม “  ฉิงอี้พดู พร้อมกับดิ้นไปด้วย

“ ก็ได้ไม่อยากให้อุม้ ฉันก็จะปล่อย  พูดจบฉางฟงก็ปล่อยแขนทั้งสองตกลงข้างตัวทำให้ร่างของ

ฉิ งอี้ร่วงลงกระแทกพื้นทันที “

“ตุบ…..โอ้ย..เจ็บยังเลย ไอ้บา้ …..ปล่อยแบบนี้ สะโพกฉันพังพอดี ….โอ้ย..เจ็บ  ไอ้บา้ ฉางฟง ฉิ

งอี้ก ำหมัดทุบเข้าที่ขาเขาสุ ดแรง ฉางฟงยกขาหลบได้อย่างฉิ วเฉี ยด ก่อนจะกระโดดถอยห่างจาก
ตัวเธอ 

“ นายทำอะไรเพื่อนฉัน ฉางฟง “ เสี ยงเรี ยกร้องตะโกนมาแต่ไกลๆ ฉางฟงหันไปหาก่อนส่ าย

หน้าอย่างเซงๆ

“ตามมาจนได้นะยายฟางฟาง “ ฉางฟงพูดเบาๆ ฟางฟางมาถึงรี บวิง่ เข้าไปหา ฉิ งอี้  ก่อนกอดเธอ

ไว้แน่น ฉิ งอี้ร้องไห้โฮทันที  ฉางฟงยืนมองไม่รู้จะทำไงดี อุม้ ก็ไม่ได้
ปล่อยก็ร้องไห้   ถ้ารู ้วา่ เรื่ องมันจะเป็ นแบบนี้ แต่ตน้ เขาจะปล่อยให้ยาย ฉิ งอี้ตายไปซะจะได้หมด
เรื่ องหมดราว

“ มันทำอะไรเธอ ฉิงอี้ “ ฟางฟางถาม

“ มันจูบที่ปากฉันตั้ง 38 ครั้ง ฮือๆๆๆ แงๆๆๆ  “ ฉิ งอี้พดู จบก็ร้องไห้โฮอีก ฟางฟางหันมาหาฉาง

ฟงอย่างเอาเรื่ อง

“ เดี๋ยว ฟางฟาง อย่าเพิ่งโกธรสิ ฉันอธิบายเรื่ องทุกอย่างได้นะ “ ฉางฟงพูดอย่างรี บร้อน

“ ฉันไม่ฟังคำอธิบายงี่เง่าของนายหรอก เพราะนายมันเป็ นคนกระล่อน “ ฟางฟางพูด

“ รออยูท่ ี่นี่นะ ฉิงอี้ เดี๋ยวฉันจัดการมันเอง “ ฟางฟางพูดจบก็ลุกขึ้นยืนถือดาบตรงเขาหาฉางฟง

ทันที  

ตอนที่ 89 ความวุ่นวายใกล้ปะทุ (ตอนที่ 5)

“เดี๋ยว….. ไม่ได้หรอก จำคำพูดของ ซวงซวงได้ไหมมันแปลงร่ างเป็ นมังกรได้นะ “  ฉิ งอี้พดู ขึ้น 

‘ หา…… พวกนี้รู้วา่ เขาแปลงร่ างเป็ นมังกรได้แล้วหรื อเนี่ย  คงได้ข่าวมาจากปิ งปิ งสิ นะ ‘ ฉางฟง
คิดก่อนจะยิม้ แล้วพูดว่า 

“ฉันว่าตอนนี้พวกเธอสู้ฉนั ไม่ได้หรอก ไปพากลุ่มของเธอมาให้ครบดีกว่านะ แล้วค่อยมาสู้กบั

ฉันใหม่ “ ฉางฟงพูด

“ นายไม่ตอ้ งพูดเลย ระดับ 21 อย่างนายจะมาสู้ระดับ 32 อย่างฉันได้ไง  วันนี้ฉนั จะสัง่ สอนนาย

เอง “ ฟางฟางพูด พร้อมกับส่ งกระบี่ให้กบั ฉิ งอี้  ก่อนหันเปิ ดประเป๋ ามิติหยิบดาบออกมา
ฉางฟงยืนมองอย่างสนใจ
“ อ้าว…..ฟางฟาง เธอไม่ได้ถนัดกระบี่หรอกหรื อ “ ฉางฟงถามอย่าง งง  เพราะเขาเห็นฟางฟาง
ถือแต่กระบี่

“ บอกให้กไ็ ด้ ตามจริ งฉันนะชอบดาบ  แต่ที่เห็นฉันใช้กระบี่ในการสู้เพราะฉันสนใจท่าทักษะ

พิเศษของมันและพยายามดัดแปลงมาใช้กบั ดาบอยูน่ ะสิ “ ฟางฟางพูด

“ เออ….แล้วอีกอย่าง ฉันมีความแค้นอะไรกับเธอนักหนาต้องตามฆ่าฉันให้ได้เนี่ย “ ฉางฟงถาม

ต่อ ฟางฟางยิม้ ก่อนตะโกนว่า

“ เลิกพูดได้แล้ว…..ตายซะเถอะ “ ฟางฟางเคลื่อนร่ างเข้าหาฉางฟงอย่างรวดเร็ว  ฉางฟงตอนนี้

ระดับเลื่อนจนถึง 32 เท่ากับฟางฟางแล้ว แต่ฟางฟางยังไม่รู้

“ เดี๋ยวๆ….เธออย่าเพิง่ จู่โจมฉันสิ ฉันยังไม่มีดาบนะ “  ฉางฟงร้องโวยวาย

“ ชิ……..เร็วๆเขาหยิบดาบออกมา….ฉันไม่อยากสู้กบั คนไม่มีอาวุธ  “ ฟางฟางพูด ฉางฟงยิม้ รี บ

เปิ ดกระเป๋ าค้นหาดาบในกระเป๋ ามิติ 

‘ โอ้ย…ตายแน่ฉนั ดาบที่ใช้ประจำดันโยนทิ้งตอนยายฉิ งอี้กระโดดกอดไปซะแล้ว ‘   ฉางฟงคิด

ก่อนจะลงมือเลือกดาบที่เหลืออยูข่ องเขา

“ เลือกชักช้าอยูน่ นั่ แหละ เร็ วๆเข้าจะอูไ้ ปถึงไหนฉางฟง “ ฟางฟางพูดเร่ งเขา ฉางฟงส่ ายหน้า
หยิบดาบระดับ 4 ขึ้นมาหนึ่งเล่ม  ก่อนจะลุกขึ้นแล้วหันไปตั้งท่าสู้

“นายพร้อมแล้ว…ฉันลุยเลยละนะ…….ตายซะเถอะ...ย๊ากๆ“  ฟางฟางพูดพร้อมพุง่ ร่ างเข้าหา

“ เดี๋ยวๆ……..หยุดๆ ” ฉางฟงร้องลัน่ ยกมือกางห้านิ้วหยุดฟางฟางที่ก ำลังพุง่ ร่ างเข้ามาไว้  ฟาง

ฟางจำเป็ นต้องหยุดร่ างอีกครั้ง

“ไอ้บา้ ฉางฟง……..นายจะเอาอะไรอีกละ “ พูดจบก็กระทืบเท้า…อย่างขัดใจ

“ เรามาตกลงกันก่อนสิ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ อย่าไปตกลงกับมัน ฉางฟงมันเจ้าเล่ห์นะ “ ฉิงอี้พดู ขึ้น ฉางฟงหันกับไปมอง ฉิ งอี้พดู ว่า

“ ที่รัก….อยูเ่ ฉยๆอย่าชักใบให้เรื อเสี ยสิ “ ฉางฟงพูด หญิงสาวหน้าแดงก่ำพูดว่า

“ ไอ้บา้ ฉางฟง…. ร่ างกายฉันสมบูรณ์เมื่อไหร่ จะแร่ เนื้อนายออกมาเป็ นชิ้นๆเลย “ ฉิงอี้พดู จบก็

สะบัดหน้าไปอีกทาง

“ ฉางฟง  จะเอายังไงพูดมา ถ้าไม่รีบพูด    ฉันจะไม่สนใจแล้วนะ “  ฟางฟางพูดขัดขึ้น

“ ก็ได้….ข้อตกลงง่ายๆถ้าเธอแพ้ฉนั เธอสองคนจะต้องปล่อยฉันไป “ ฉางฟงพูด

“ คิ คิ ระดับต่ำๆอย่างนายจะสู้อะไรฉันได้ …OK…ฉันตกลง “ ฟางฟางพูดอย่างมัน่ ใจ

“ไม่ได้นะ ฟางฟาง จำคำเตือนของ ซวงซวงไม่ได้เหรอ “ ฉิงอี้โวยวายขึ้น

“ ไม่เป็ นไรเหรอน่า…ฉิงอี้เธอนัง่ ดูเฉยๆไม่ตอ้ งพูดอะไรหรอก ” ฟางฟางพูดยิม้ ๆ

“ เธอสัญญาแล้วนะ ห้ามคืนคำด้วย “ ฉางฟงรี บพูดขึ้นเพราะกลัว ฟางฟางจะเปลี่ยนใจ  

“  ไม่ตอ้ งเสี ยเวลาแล้วมาสู้กนั เลย “ พูดจบฟางฟางก็เคลื่อนร่ างเข้าหาฉางฟงอย่างรวดเร็ ว

“ เพ้งๆ…..ควับๆ..เพ้งๆๆ  ชิ้งๆๆ “ เสี ยงดาบปะทะกันอย่างดุเดือด ฉางฟงรับกระบวนท่าที่ ฟาง

ฟางใช้ออกมาอย่างต่อเนื่อง ฟางฟางหมุนตัวครึ่ งวงกลมเหวี่ยงดาบเพิม่ ความเร็ วและน้ำหนักใน
การฟันเข้าใส่ ฉางฟง  
              

ฉางฟง รี บถอยออกมาอย่างรวดเร็ ว ฟางฟางเห็นว่าพลาดดาบแรกก็ใช้ทกั ษะพิเศษ พายุดาบต่อ

ทันที  ฉางฟงรี บใช้ท่าดาบนี้ สวนกลับเหมือน  เสี ยงเงาดาบปะทะกันในอากาศ เสี ยงดังสนัน่
ฉางฟง และ ฟางฟางรี บกระโดดถอยหลังเพื่อรอตั้งรับอีกฝ่ าย  ฟางฟางทำตาโตด้วยความตกใจ

“ นาย….นายระดับถึง 30 แล้ว “   ฉางฟงยิม้ พยักหน้าเบาๆ

“ นายโกงนี่…..ไม่บอกฉันก่อน “ ฟางฟางพูดขึ้น
“อ้าว…..แล้วทำไมต้องบอกด้วยละ มีกฎข้อไหนบอกไหมว่าถ้าสู้กนั ต้องบอกระดับของตัวเอง “
ฉางฟงพูด             

“ ฉันไม่สน  นายระดับเท่าไหร่ บอกว่าเดี๋ยวนี้ นะ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“  32 “  ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ 32   ฟางฟาง กับ ฉิงอี้ อุทานพร้อมกัน “ ก่อนมองฉางฟงอ้าปากค้าง

“ ฉิงอี้ เธอหายดียงั คงต้องสู้ดว้ ยกันแล้ว “ ฟางฟางหันไปหาฉิ งอี้ เธอพยักหน้า ฟางฟางรี บโยน

ดาบให้เธอ เช่นเดียวกับ ฉิงอี้โยนกระบี่คืนให้ ฟางฟาง  ส่ วนฉางฟงตอนนี้ ก ำลังตกใจพูดว่า

“ เธอจะผิดสัญญาที่คุยไว้กบั ฉันก่อนหน้านี้ นะ “ ฉางฟงพูดขึ้น ฟางฟางยิม้ พูดว่า

“ สำหรับนายไม่มีสญั ญาอะไรทั้งนั้น….พวกฉันตกลงกันแล้วว่าไม่วา่ จะใช้วิธีอะไรต้องจับนาย

ให้ได้ “ ฟางฟางพูดก่อนที่ฉิงอี้ ที่หายดีแล้วเดินมาสบทบ

“  ฟางฟาง  พวกเราบุกพร้อมกันเลย  “ พูดจบ สองสาวก็พงุ่ เข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว                  

ฉิ งอี้ ฟันมาด้านซ้ายมือของเขา  ส่ วนฟางฟางแทงดาบเข้ามาในทิศทางตรง ฉางฟงฟันดาบเข้า

ปะทะกับดาบ ฉิ งอี้ ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบดาบฟางฟางอย่างฉิ วเฉี ยด ฉางฟงไม่รอช้ารี บกระโดด
ถอยหลังอย่างรวดเร็ว
จากการปะทะ เขาพอรู ้แล้วว่า ฉิงอี้ มีระดับสูงกว่าเขาแน่นอน ตอนนี้ทางรอดของเขามีสามทาง

ทางที่หนึ่งแปลงร่ างเป็ นมังกรบินหนีไปซะ ทางที่สองหาทางหลบหนีเข้าป่ าไป  ทางที่สามเรี ยก

ภูติของเขาออกมาช่วย    ฉางฟงคิดใคร่ ควรอย่างดีก่อนตัวสิ นใจว่า ถ้าไม่จวนตัวจริ งๆจะไม่กลาย
ร่ างเป็ นมังกรเด็ดขาด
เขาจะเก็บไว้ใช้ในเวลาที่จ ำเป็ นเท่านั้น  ตอนนี้ยงั พอมีโอกาสที่จะหนีได้ควรใช้ทางเลือกที่สอง
ไปก่อน                 

ส่ วนทางเลือกที่สามนั้นเป็ นไปไม่ได้ที่จะเรี ยกภูติ ซินเวีย กับ อินดี้ออกมาช่วย เพราะเขาต้องรอ

อีกตั้ง 20 นาที ถึงจะสามารถเรี ยกพวกเธอออกมาได้  ถ้าสู้ถ่วงเวลาถึงตอนนั้นเขาคงกลับบ้านเก่า
แล้ว 
                

ฉางฟง หลบอาวุธ ของ ฟางฟาง กับ ฉิงอี้เป็ นพันละวัน ดาบของฉิงอี้เฉื อนที่แขนเขาหลายครั้ง

กระเป๋ ามิติกระพริ บเติมเลือดให้เขาอัตโนมัติทนั ที   ฉางฟงควงดาบสะบัดไปมาอย่างรวดเร็ วเพื่อ
ตั้งรับ
เพลงกระบี่ฟางฟาง ที่เน้นการแทงเข้ามาหาเขา

“แก๊งๆๆ..ควับ…ฉับ….อ๊าก “ ฉางฟงโดนดาบของ ฉิ งอี้ฟันเข้าที่ขาอีกแผลถึงกับร้องลัน่ “ตอนนี้

พลังป้ องกันของเขาลดเหลือเพียง 950 จุดแล้ว ฉางฟงกลิ้งตัวออกจากวงต่อสู้
ก่อนจะสบโอกาส ลุกขึ้นวิ่งเผ่นแนบเข้าป่ าไปอย่างรวดเร็ ว

“ไอ้ฉางฟง อย่าหนีนะ “ ฉิ งอี้ กับ ฟางฟาง ร้องตะโกนขึ้น พร้อมกับวิ่งตามไป  ฉางฟงวิ่งสลับตัด

ไปมาระหว่างต้นไม้ที่หนาทึบ  ไม่นานเขาก็สะลัดหลุดจากการติดตามของสองสาว

“ โชคดีจริ งๆ แถวนี้เป็ นป่ าหนาทึบ เหมาะแก่การซ่อนตัวของเรา “ ฉางฟงพูดเบาๆ ก่อนจะมุด

เข้าไปซ่อนในพุง่ ไม้แห่งหนึ่ง

“บ้าจริ ง    มันหายไปไหนแล้ว “  ฉิ งอี้พดู ขึ้น เมื่อเดินมาถึงบริ เวณพุง่ ไม้หลายพุม่ ที่ฉางฟงเลือก
ซ่อนตัวอยู่

“ฉันว่าฉางฟงมันคงหลบอยูแ่ ถวๆนี้ แหละ เราค่อยๆหาเจ้าฉางฟงไปก่อน รอจนกว่า พวกเราอีก

สามคนมาสมทบ ฉันได้โทรบอกพวกนั้นแล้ว  ก่อนจะตามเธอมาที่นี่  “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ดีเหมือนกันจะได้พกั เอาแรงด้วย “ ฉิงอี้พดู ขึ้น   

บริ เวณพุม่ ไม้ ไม่ไกลจากสองสาวเท่าไหร่ ฉางฟงนอนเล่นแอบฟังสองสาวคุยกันอย่างสบายใจ 

‘ หุ หุ หุ  อีกไม่ถึง 10 นาที  ภูติของฉันก็ออกมาได้แล้ว พวกเธอจะได้เห็นดีแน่ๆ อิ อิ  ‘  ฉางฟง

คิดในใจ 

“ ฉิงอี้……เออ….ฉันถามเธอหน่อยสิ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ มีอะไรเหรอ ถามมาสิ “ ฉิงอี้พดู

“ เออ….เธอโดน…ฉางฟงจูบ 38 ครั้งจริ งๆเหรอ “ ฟางฟาง ถาม ฉิ งอี้หน้าขึ้นสี ก่อนพูดอ้อมแอ้ม
ว่า

“ ใช่….เออ…จะว่าจูบก็คงไม่ใช่หรอกมั้ง มันแค่ป้อนยาเพิม่ พลังกับเลือดให้ฉนั ทางปากนะ “ พูด

จบรี บหันหน้าหนีไม่กล้าสบตาฟางฟางที่อมยิม้ อยู่

“ ว้า……แต่ถึงจะป้ อนยามันก็คือการจูบเมาส์ทูเมาส์ดีๆนี่เอง” ฟางฟางพูดยัว่ เพื่อน ฉิ งอี้หนั มา

มองตาเขียวพูดว่า

“ หยุดพูดไปเลยนะฟางฟาง….นี่แค่เธอรู ้  ฉันก็อายจนทนไม่ได้แล้ว  อย่าบอกให้ ซวงซวง  หยก

หอม กับ ปิ งปิ งรู ้เรื่ องนี้นะ “ ฉิ งอี้พดู

“ จ้า….ไม่บอกหรอก มันจะเป็ นความลับระหว่างเราสองคนนะ “ ฟางฟางพูดขึ้น   แต่สีหน้า ฉิ

งอี้ยงั ไม่ดีข้ ึนเลย

“ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นละ “ ฟางฟางถาม

“ เธอไม่พดู     แต่ไอ้ฉางฟงนี่สิ ……ไอ้บา้ นี่ตวั ดีเลย เกิดมันไปประจานฉันจะทำไงดี ละ ฟางฟาง

“ ฉิงอี้ถาม

หญิงสาวเดินไปนัง่ ข้างๆเพื่อนก่อนจะใช้มือโอบเอวฉิ งอี้พดู ว่า

“ ไม่ตอ้ งห่วงหรอก…..ถึงไอ้ฉางฟงมันจะบ้าๆบอๆ  แต่เรื่ องที่เกิดขึ้นกับพวกเรา ฉันมัน่ ใจนะว่า

มันจะไม่พดู ให้ใครฟัง “ ฉิงอี้หนั หน้ามามอง ฟางฟางก่อนถามว่า

“ ทำไมเธอมัน่ ใจขนาดนั้นละ “  ฟางฟางมองฉิ งอี้ก่อนจะพูดเบาๆว่า

“ ฉันก็เคยโดนมันจูบเหมือนกัน  ก็ไม่เห็นมันประจานฉันนี่ “

“ หา….ตั้งแต่ตอนไหนหรื อ “ ฉิงอี้ถามอย่างตกใจ ฟางฟางหน้าขึ้นสี ก่อนพูดว่า

“ ตอนที่ฉนั ติดอยูใ่ นป่ าที่มีทากดูดเลือดนัน่ แหละ… แต่มนั ไม่ได้เกิดเพราะความตั้งใจหรอก
นะ….เออ…บังเอิญปากฉันกับของไอ้ฉางฟงมันหันมาชนกันพอดีนะ “ ฟางฟางพูดเสี ยงเบาๆ

“ คิ คิ  ….ฉันไม่คิดเลยนะว่าเธอก็โดนเหมือนกันนะเนี่ย “  ฉิ งอี้หวั เราะเริ่ มสบายใจขึ้นบ้างแล้ว 

เธอคิดย้อนกลับโลกภายนอกตอนที่ฟางฟางนอนไม่หลับก่อนจะลุกไปเอาพระมาสวม
และบอกว่าป้ องกันฉางฟงเข้าไปรังแกเธอในความฝัน              

‘ แต่ถา้ พูดถึงความฝันเธอก็โดนมันจูบไปหลายครั้งจนสะดุง้ ตื่นเหมือนกัน แต่กไ็ ม่ได้คิดว่าจะ

โดนมันจูบปากจริ งๆแบบวันนี้ ‘  ฉิ งอี้คิดในใจก่อนจะสะดุง้ เมื่อได้ยนิ เสี ยงในหัวดังขึ้น

“ สัตว์อสูร งูเห่าสายฟ้ าระดับ 48 ปรากฏ “                   

สองสาวสะดุง้ รี บลุกขึ้นวิง่ ออกไปลานกว้าง   ก่อนจะเอาหลังชนกันพร้อมกับมองหาสัตว์อสูร

งูเห่าสายฟ้ าทันที ฉางฟงที่นอนอยูใ่ นพุม่ ไม้กไ็ ด้ยนิ เสี ยงในหัวเหมือนกัน
เขารี บปรายตามองภายในพุม่ ไม้อย่างระวังเพราะกลัวมันมาโผ่ที่นี่ ไม่นานก็ได้ยนิ เสี ยงขู่ ฟ่ อๆ
ดังมาจากด้านนอก ฉางฟง
มองรอดพุม่ ไม้ออกไป เห็นมันยกหัวขึ้นสูงอยูต่ ่อหน้าสองสาวที่ก ำลังตั้งถ้าสู้กบั มันอยู่

พอมันเห็นสองสาวมันรี บเคลื่อนตัวเข้าหาพร้อมกับฉกกัด     สองสาวต้องกลิ้งตัวหลบออกไป

ด้านข้างคนละทาง

“ ระวังตัวด้วยนะฟางฟาง ตัวนี้จากข้อมูลที่มี  มันปล่อยสายฟ้ าได้ดว้ ย “  พูดยังไม่ทนั ขาดคำ

สายฟ้ าถูกปล่อยออกมาจากปากของมันพุง่ เข้าหา ฟางฟาง

“กรี ด…..ตูม….โอ๊ย…” ฟางฟางโดนสายฟ้ าที่พุง่ ออกมาจากปากของมันฟาดใส่ ตวั เธอเต็มๆ

ทำให้ร่างเธอถึงกับปลิวกระเด็นไปไกลกว่า 5 เมตร

“ ฟางฟาง  ฉงอี้ร้องเรี ยกดังลัน่ รี บวิ่งเข้าไปหาเพื่อน เจ้างูเง่าสายฟ้ าไม่ปล่อยโอกาสให้เหยือ่ รอด

ไปได้มนั ปล่อยสายฟ้ าซ้ำไปที่ ฟางฟางอีกครั้ง ฟางฟางที่ยงั มีสติอยูร่ ี บกลิ้งตัวหลบอย่างรวดเร็ ว

“ ตูม “ เสี ยงสายฟ้ าพุง่ กระแทกพื้นจนหญ้าไหม้                   

ฉิ งอี้ มองเห็นเพื่อนกำลังลุกขึ้นก็คลายใจลง   เธอวิ่งอ้อมไปฟันลำตัวมันพร้อมร้องตะโกนใช้
ทักษะพิเศษ พายุดาบ  แต่ยงั ไม่ทนั ได้ออกท่าดาบ หางอันใหญ่โตของมันก็สะบัดฟางเข้าที่ตวั เธอ
อย่างแรง

“ตุบ…….โอ๊ยยยย “ ร่ างของ ฉิ งอี้โดนฟาดเข้าเต็มๆ  ร่ างลอยระลิ่วเข้ากระกระแทกต้นไม้ใหญ่

อีกครั้ง

“โครม….โอ๊ย….” ฉิงอี้ร้องเสี ยงหลงกระอักเลือดออกมา พร้อมกับกลิ้งไปตามพื้นดิน

“ ฉิงอี้…” ฟางฟางร้องสุ ดเสี ยงวิ่งเข้าหาฉิ งอี้อย่างรี บร้อน  เจ้างูยกั ษ์เห็นเหยือ่ ของมันเผลอมันรี บ

สบัดหางฟาดที่แผ่นหลังฟางฟางเต็มๆ

“ ตุบ….โอ๊ยยยยย “ ฟางฟางร้องดังลัน่   พร้อมกับร่ างเธอที่ปลิวลอยไปกระแทกเข้ากับพุม่ ไม้  แต่

แทนที่ร่างเธอจะร่ วงหล่นกระแทกพื้นกับมีร่างใครคนหนึ่งรับร่ างเธอไว้แทน
เธอกระอักเลือดออกมาใส่ เสื้ อเขาหลายครั้ง ยังไม่ทนั ที่ได้เงยหน้าขึ้นมองร่ างเธอก็ถูกเข้าอุม้ ขึ้น
ก่อนเดินออกมาจากพุม่ ไม้ซะแล้ว  ฟางฟางกระพริ บตามองหน้าคนที่อุม้ เธอตาโต

“ ฉางฟง “

“โธ่…..ฟางฟางเธอก็รู้วา่ เป็ นฉัน   ไม่ตอ้ งเรี ยกชื่อฉันดังขนาดนั้นก็ได้ “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ ฉางฟง นายปล่อยเพื่อนฉันนะ “ เสี ยงร้องตะโกนดังมาจากฉิ งอี้ ที่ก ำลังหลบ หางที่ฟาดไปมา

ของงูเห่าสายฟ้ าอย่างทุลกั ทุเล ตอนนี้ร่างเธอเริ่ มออกสี แดงอ่อนๆแล้ว  
 ฟางฟางเห็นเพือ่ นตัวเริ่ มเป็ นสี แดงรี บดิ้นให้หลุดจากการอุม้ ของฉางฟง

“ จะดิ้นไปทำไม    เธอก็ตวั แดงหมดแล้ว  อยากตายเหรอ “

“ ไม่ตอ้ งมายุง่ กลับฉันๆจะไปช่วยเพื่อน  “  ฟางฟางร้องตะโกนขึ้น             

แต่ดว้ ยเสี ยงร้องของ ฟางฟางทำให้ งูเห่าสายฟ้ ามันหันมาจ้องมองเขาแทน ฉิ งอี้ตอนนี้แทบหมด

สภาพแล้วร่ างเธอเป็ นสี แดงเข้มขอเพียง เธอโดนงูเห่าฟาด หรื อปล่อยสายฟ้ าใส่ อีกครั้งเดียวเธอก็
จะตายทันที
ฟางฟาง เมื่อเห็นมันมาสนใจทางฉางฟงและเธอๆจึงร้องตะโกนดังลัน่
“ไอ้งูบา้ …มาเลย….มาทางนี้ “ ฟางฟางๆร้องตะโกนพร้อมกันดิ้นไปด้วย ฉางฟงมองฟางฟาง
อย่างเซงๆ คิดในใจว่า ตกลงนี่เขาต้องสู้จนได้ใช่ไหมเนี่ย  ฉางฟงถอนหายใจก่อนปล่อยฟางฟาง
ลงยืน
เธอหันมามองเขา งง  ฉางฟงใช้มือจับไหล่เธอก่อนจะดันตัวเธอออกห่ าง   ฟางฟางแทนที่จะ
เคลื่อนร่ างออกจากด้านหน้าเขา เธอกับปัดมือเขาออกจากไหล่เธอ  พร้อมกับตัดสิ นใจโผเข้ามาก
อด
ฉางฟงไว้แน่น  เพราะเธอคิดว่า ฉางฟงคงเตรี ยมตัวจะวิ่งหนีแล้ว

“ เฮ……ฟางฟางกอดฉันทำไมปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ เธอเล่นบ้าอะไรเนี่ย เจ้างูน้ นั กำลังเลื้อยเข้ามาทาง

ฉันนะ “ ฉางฟงร้องลัน่ ใช้มือทั้งสองดันร่ างของ ฟางฟางออก

“ฉันไม่มีวนั ปล่อยนายหรอก….ยังไงฉันก็จะตายอยูแ่ ล้ว……เอานายไปด้วยก็ถือว่าคุม้ ค่ากับการ

ตายครั้งนี้แล้ว “ฟางฟางพูด

“ ยายฟางฟางบ้าไปแล้ว…..เธอจะตายทำไมต้องเอาฉันไปด้วย…ฉันยังไม่อยากตายน้าาาาาาาาา”
ฉางฟงร้องอย่างโหยหวน 

ตอนที่ 90 ความลับการแปลงร่ าง

“ฟางฟาง ปล่อยฉันเดียวนี้ นะ ฉันจะสู้กบั งูนนั่ เอง “

“ ไม่ฉนั ไม่ยอมปล่อยหรอก     ฉันจะตายพร้อมกับนาย  นายไม่มีวนั หนีฉนั พ้นหรอก “ ฟางฟาง

พูดเบาๆในขณะซุกหน้าลงกับบ่าไหล่เขา            

สัตว์อสูรงูเห่าสายฟ้ าค่อยๆเลื้อยตรงเข้ามาหาเขา  ตอนนี้มนั อยูห่ ่างจากเขาไม่ถึง 8 เมตรแล้ว ฉาง

ฟง
มองตาที่แดงก่ำของมัน  ตอนนี้ทางรอดเขามีเพียงการแปลงร่ างเป็ นมังกรเท่านั้น  เมื่อฉางฟง
ตัดสิ นใจแล้ว เขาก็รีบปลดเป้ ด้านหลังออก   ก่อนจะใช้สองมือโอบกอดโอบกอดฟางฟาง
เพื่อให้มือสามารถหมุนหัวแหวนได้ ฟางฟางสะดุง้  

“ ไอ้บา้ ฉางฟง…..จะตายแล้วยังมากอดฉันอีก “ ฟางฟางพูดเบาๆ ฉางฟงหัวเราะเมื่อได้ยนิ เสี ยงที่

ฟางฟางพูด เขาก้มหน้ากระซิบที่ขา้ งหู ฟางฟางเบาๆว่า

“ ตอบแทนอ้อมกอดอันอบอุ่นของฟางฟางที่มีให้ฉางฟงวันนี้ เธอจะไม่ตายแน่นอน “ พูดจบฉาง

ฟงก็หลับตาก่อนหมุนหัวแหวนทันที

“ ไอ้ฉางฟงบ้า….จะตายด้วยกันอยูแ่ ล้วยังมาปากหวานใส่ ฉนั อีก “ ทันทีที่เธอพูดจบเธอก็รู้สึก

เหมือนยืนอยูบ่ นที่สูง และรู ้สึกว่าเธอกำลังกอดอะไรที่ไม่ใช่ร่างฉางฟงอยู่
เธอค่อยๆลืมตาขึ้นสิ่ งที่เธอเห็นทำให้เธอถึงกับช็อคอ้าปากค้างไปเลย

“ มังกร “  ฟางฟาง กับ ฉิงอี้ อุทานพร้อมกัน  สัตว์อสูรหูเง่าสายฟ้ าเมื่อเห็นคู่ต่อสู้ของมันอยูๆ่ ก็

กลายเป็ นมังกรมันก็หยุดการเคลื่อนไหวทันที  ฟางฟางตอนนี้นงั่ อยูบ่ นมือของฉางฟง     

ฉางฟง คอยๆวาง ร่ างฟางฟางลงบนพื้นก่อนพูดว่า

“ ไปสิ ….เดี๋ยวจะเจอลูกหลงเฉยๆ….แต่ออ้ มกอดฟางฟางนี่อบอุ่นดีนะฉันชอบมากเลย ว่างๆเรา

มากอดกันอีกนะฟางฟาง “  ฉางฟงพูดพร้อมกับหัวเราะ ฟางฟางหน้าแดงก่ำ

“ ไอ้บา้ ฉางฟง….นี่แนะ “ ฟางฟางเตะที่ขามังกรฉางฟงสุ ดแรง

“ตับ…..โอ้ย..” ฟางฟางร้องดังลัน่ ทรุ ดตัวลงนัง่ กุมขาตัวเองร้องโอดโอย   งูเห่า สายฟ้ าเห็น มังกร

ยืนอยูเ่ ฉยๆมันจึงลอบโจมตีฉางฟงทันที   ฉางฟงเห็น   รี บเอาปี กกันสายฟ้ าของมันที่ฟาดมาไว้

“ตูม…..” สายฟ้ าฟาดเข้าที่ปีกฉางฟงอย่างแรง แต่ไม่อาจทำให้มงั กรอย่างฉางฟงสะเทือนได้เลย

“ รอบโจมตีเหรอ เดี๋ยวเถอะจะเตะให้กลิ้งเลย “ ฉางฟงพูด ก่อนหันมาสนใจ ฟางฟางต่อ

“ฟางฟาง   เธอเตะขาฉันแบบนั้นก็เจ็บแย่นะสิ   อิ อิ จะเตะดูอีกทีกไ็ ด้นะ “ ฉางฟงพูด

“ไอ้บา้ ฉางฟง  ขี้โกงนี่……แน่จริ งกลายร่ างเป็ นคนธรรมดามาสู้กนั ใหม่สิ “  ฟางฟางพูด   ฉาง

ฟงหัวเราะ

“ เอาละ ไปอยูก่ บั ฉิ งอี้ก่อนแล้วกัน ฉันจะจัดการไอ้ งูเห่าบ้านี่ก่อน “ ฉางฟงพูด   ฟางฟางเงยหน้า

ขึ้นมองตาเขาก่อนจะสะบัดหน้าอย่าง งอนๆ เดินกลับไปหาฉิ งอี้              

พอฟางฟางเดินพ้นรัศมีแล้ว มังกรฉางฟงก็เดินเข้าหา งูเห่าสายฟ้ าทันที มันพ่นสายฟ้ าใส่ ฉางฟ

งอีกครั้ง

ฉางฟงใช้ปีกกันไว้    ก่อนจะกลับตัวใช้หางฟาดเข้าใส่ งูเห่าสายฟ้ าเต็มแรง

“ตูม……” ร่ างของงูเห่าสายฟ้ าลอยระลิ่วไปไกลเกือบ 10 เมตร ชนกับต้นไม้ลม้ ละเนละนาด

มังกรฉางฟงไม่ปล่อยโอกาสให้เจ้างูเห่าสายฟ้ าตั้งตัว  มังกรฉางฟงเดินเข้าไปหางูเห่าสายฟ้ า
ที่นอนดิ้นอยูท่ ี่พ้ืนอย่างรวดเร็ ว
ก่อนจะใช้ปีกอันใหญ่โต ฟาดไปที่หวั มันอย่างแรง เจ้างูเห่าสายฟ้ าถึงกับสะบัดศรี ษะอย่างมึน งง
มังกรฉางฟงกระพือปี กยกร่ างขนาด 4 ตัน บินขึ้นไปเหนือร่ างงูเง่าสายฟ้ าก่อนทิ้งตัวลงเหยียบ
เต็มๆ

“ตูบ…อ๊ากกก…กรี๊ กๆๆๆๆ “ เสี ยงร้องโหยหวนของ งูเห่าสายฟ้ าดังสนัน่ หวัน่ ไหว ร่ างของมัน

จมลงไปในดินกว่าครึ่ งตัวทีเดียว มังกรฉางฟง ใช้กรงเล็บแทงลงที่ล ำตัวงูเห่าสายฟ้ าก่อนกระชาก
ไส้งูเห่าสายฟ้ าออกมาโยนทิ้ง               

ฉิ งอี้ กับ ฟางฟาง ยืนมอง มังกรฉางฟงสู้กบั งูเห่าสายฟ้ าแบบอึ้งๆ ฉิ งอี้ถึงกับกลืนน้ำลาย  ฉางฟง

ยังคงใช้เล็บเจาะลงไปในตัวงูพร้อมกระชากไส้ออกมาอย่างต่อเนื่อง 
งูเห่าสายฟ้ าร้องอย่างโหยหวนไม่นานก็นิ่งเสี ยงไป

“ผูเ้ ล่นฉางฟงได้ฆ่าสัตว์สตั ว์อสูร งูเห่าสายฟ้ าระดับ 48 ตาย ได้รับเงิน 4800 หยวนเปลียว  “

“ ได้รับ ดาบยาว ระดับ 5 จำนวน 1 เล่ม “

“ ได้รับ เสื้ อเกราะอ่อนระดับ 3  จำนวน  1 ตัว  “

เมื่อสิ้ นเสี ยงประกาศฉางฟงก็บ่นต่อทันที

“ อะไรว่ะ   ฆ่าสัตว์อสูรระดับตั้ง 48  ระดับพื้นฐานกับไม่ยอมเคลื่อน  เหลือเชื่อจริ งๆเลย “  ฉาง

ฟงเดินช้าๆไปที่กระเป๋ ามิติ ก่อนใช้กรงเล็บเกี่ยวสายเป้ ขึ้นมากัดไว้   
พร้อมกับเดินกลับไปยังตำแหน่งเดิม ฉางฟงใช้เล็บเปิ ดกระเป๋ ามิติก่อนจะใช้เล็บเกี่ยวเสื้ อเกราะ
อ่อนลงในกระเป๋ า ส่ วนดาบยาวก็ใช้เท้าเขี่ยเข้าไปในกระเป๋ า เมื่อจัดการเก็บของที่ได้แล้วฉางฟ
งก็ใช้ปากคาบกระเป๋ ามิติข้ ึนมา
ก่อนจะเดินเข้าไปหา สองสาวที่ยนื มองดูอยู่ ฉางฟงก้มหน้าคายกระเป๋ ามิติออกจากปากพูดขึ้นว่า

“ ทำไม ถึงกับยืนอึ้งเลยเหรอ “ ฉางฟงถามสองสาว

“ ทำไมนายไม่ใช้ร่างมังกรสู้กบั พวกฉันตั้งแต่ตน้ “ ฉิ งอี้เอยถามขึ้นก่อน

“ การแปลงร่ างของฉันมันมีขอ้ จำกัดหลายอย่างนะ ส่ วนข้อจำกับนั้นมีอะไรบ้างคงไม่อาจบอก

เธอได้ เดี๋ยวฉันจะซวยเอา อิ อิ “

“ เอาละฉันมีธุระจะต้องไปแล้ว แล้วเจอกันใหม่นะที่รักทั้งสอง “ ฉางฟงพูด สองสาวส่ งสายตา

เขียวปัดมองฉางฟงทันที  ฉางฟงยิม้ ก้มหน้าคาบกระเป๋ ามิติ  แล้วเดินออกไปยังที่กว้างๆก่อนจะ
กระพือปี กบินขึ้นสู่ทอ้ งฟ้ าไปอย่างรวดเร็ว
ฉิ งอี้ กับ ฟางฟางยืนมองฉางฟงบินไปจนลับตา

“ ไอ้ฉางฟงมันกลายร่ างเป็ นมังกรได้พวกเราจะไปสู้มนั ยังไงเนี่ย “ ฟางฟางพูดอย่างเหมอลอย

“ก็ไม่แน่หรอก  จำที่ฉางฟงพูดเมื่อกี้ได้ไหม    มันว่าการแปลงร่ างของมันมีขอ้ จำกัด  เราต้อง

วิเคราะห์และหาข้อจำกัดนี้ให้เจอ “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น ฟางฟางพยักหน้าเห็นชอบด้วย 

“ ฟางฟาง   ฉิ งอี้เป็ นอะไรไหม “ เสี ยงเรี ยกของซวงซวงดังขึ้นด้านหลัง

“ ซวงซวง “ ฉงอี้หนั กลับไปอุทานก่อน วิ่งไปกอดเพื่อน เช่นเดียวกับ  ฟางฟางที่วิ่งไปกอด หยก

หอม
“ แล้วไอ้ฉางฟงมันไปไหนแล้วละ “ ปิ งปิ งถามขึ้น

“ มันกลายร่ างเป็ นมังกรบินหนีไปแล้ว  “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

“ หา….หมายความว่าฉางฟงมันแปลงร่ างเป็ นมังกรได้จริ งๆเหรอเนี่ย “ หยกหอมอุทานเสี ยงดัง

“ ฉัน กับ ฟางฟางเห็นมากับสองตาไม่เชื่อก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

“ฉิ งอี้ เล่าเรื่ องทั้งหมดให้ฟังหน่อยสิ “ ปิ งปิ ง พูดขึ้นอย่างสนใจ

“งั้นก็นงั่ ลงก่อน จะเริ่ มเล่าตั้งแต่ตน้ “ หลังจากนั้นทุกคนก็นงั่ ฟัง ฉิ งอี้เล่าเรื่ องตั้งแต่ตน้ จนจบ ฉิ

งอี้ปิดบังเรื่ องที่จูบกับฉางฟงไว้ เช่นเดียวกับ ฟางฟางที่ปิดบังเรื่ องที่เธอกอดฉางฟงไว้
สองสาวสบตากันหน้าขึ้นสี นิดๆเมื่อเล่าเรื่ องจบ

“ หมายความว่าการแปลงร่ างของ ฉางฟงเป็ นมังกรต้องมีขีดจำกัดแน่นอน ไม่ง้นั มันจะต่อสู้กบั

ฉิ งอี้ และ

ฟางฟางทำไม “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ ฉันสันนิฐานได้วา่ อาจจะมีเงื่อนไขด้านเวลามาเกี่ยวเนื่องด้วย “ ปิ งปิ งพูด

“ หมายความว่ายังไงหรื อ “ ซวงซวงถามขึ้น

“ หมายความว่า การแปลงร่ างเป็ นมังกร ของฉางฟงจะต้องมีระยะเวลาแปลงร่ างนะสิ อาจเป็ น 1

นาที 10 นาที หรื อ 1 ชัว่ โมง “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ อีกอย่างจากการที่ฉางฟงไม่ยอมแปลงร่ างตั้งแต่ตน้     น่าจะมีสาเหตุมาจากฉางฟงสามารถ

แปลงร่ างได้วนั ละครั้ง หรื อ สามวันครั้ง หรื อไม่กอ็ าทิตย์ละครับ หรื อเดือนละครั้ง
เท่านั้น “ ปิ งปิ ง วิเคราะห์ต่อ

“หมายความว่า หนึ่งวันฉางฟงจะแปลงร่ างได้เพียงครั้งเดียวหรื อ “ ฟางฟางถามขึ้น

“  ถูกต้อง   แต่จากที่เล่ามาฉางฟงขนาดหนีหวั ซุกหัวซุนมันยังไม่ยอมแปลงร่ างแสดงว่ามันรู ้ขอ้
จำกัดการแปลงร่ างดีถา้ ไม่จวนตัวจะตายจริ งๆมันจะไม่ยอมแปลงร่ างโดยเด็ดขาด
“ ปิ งปิ งพูด

“ หมายความว่า นับจากนี้ ไปอีกหลายวัน  ฉางฟงจึงจะแปลงร่ างได้หรื อ “ ฉิ งอี้ถามขึ้น

“ ใช่แล้ว ฉิ งอี้ “ ปิ งปิ งตอบยิม้ ๆ

“ อิ อิ แบบนี้พวกเราก็คงต้องรี บตามหามันนะสิ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ใช่เราต้องชิงโอกาสนี้ ในการจับตัวมันให้ได้ “ ปิ งปิ งพูด

“ แล้วเราจะรู ้ได้ไงว่ามันจะไปไหน “ หยกหอมถามขึ้น

“ ตามทิศทางที่มนั บินไปหน้าจะไปหุบเขาสายหมอกอย่างไม่ตอ้ งสงสัย “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

“ งั้นเรารี บเดินทางกันเถอะ “ ปิ งปิ งพูดทุกคนพยักหน้า

“ เออ…..ร่ างกายพวกเธอคืนสภาพสมบูรณ์แล้วยัง ฉิ งอี้ ฟางฟาง “ ซวงซวงๆถามขึ้น

“ไม่ตอ้ งห่วงพวกฉันหรอกกินยาเพิ่มพลังกับเลือดไปอย่างละสองขวดแล้วไม่นานคงหายเป็ น
ปกติ “ ฉิงอี้พดู ขึ้น

ซวงซวงพยักหน้าก่อนที่ท้ งั หมดจะเริ่ มเดินทางมุ่งตรงสู่ หุบเขาสายหมอก                      

ฉางฟงหลังจากแยกจากฉิ งอี้และฟางฟางเขาก็บินมุ่งหน้าไปยังหุบเขาสายหมอกเลย เขาใช้เวลา

เพียงครึ่ งชัว่ โมงก็มาถึงเชิงเขาหุบเขาสายหมอก   ฉางฟงคายกระเป๋ าออกจากปากก่อนจะใช้เล็บ
สะกิดหัวแหวนให้หนั ไปทางซ้าย
เขาก็กายร่ างเป็ นฉางฟงเช่นเดิม

“ ฟิ งเกอร์  มารน้อยออกมาได้แล้ว “ ฉางฟงตะโกนเข้าไปในกระเป๋ ามิติ ไม่นานทั้งสองก็พากัน

กระโดดออกมา
“ ปลดผนึก ซินเวีย  ปลดพนึก อินดี้ “  พูดจบร่ างภูติสาวก็ปรากฏตัวออกมาทันที

“ ทำอะไรอยูฉ่ างฟงฉัน กับ อินดี้นงั่ รอในแหวนตั้งนาน “ ซินเวียบ่นขึ้นเมื่อได้ออกมาด้านนอก

แล้ว

“ จะทำอะไรก็แก้ปัญหา ที่พวกเธอสองคนก่อไว้นะสิ “ ฉางฟงพูด

“ แล้วนายเป็ นอะไรไหมละ “  ซินเวียถามขึ้น

“ ก็ไม่เป็ นอะไรแต่กเ็ กือบตายเหมือนกันนะสิ ……เอาละไม่ตอ้ งพูดแล้ว ฟิ งเกอร์น ำทางไปยัง

ตำแหน่งที่ ดอกมังกรขึ้นได้เลย“

“ ฉันว่าเอาไว้วนั พรุ่ งนี้ดีกว่านะเพราะอีกไม่กี่ชวั่ โมงก็จะค่ำแล้ว “ ฉางฟงมองนาฬิกา ก่อนพูดว่า

“ อืม……ก็จริ งอย่างที่นายพูดพวกเราไปหาที่ต้ งั เต็นท์พกั กันเถอะ “ พูดจบก็เดินนำขึ้นไปตาม

ทางเดินเดิมที่เขาเคยจับซวงซวงขึ้นไปมัดไว้  ฉางฟงกางเต็นท์สองเต็นท์
ก่อนจะหาไม้มาก่อไฟ พร้อมกับออกไปล่าสัตว์อสูรพวกหมูป่ามาหนึ่งตัว ทำการปรุ งและหมัก
จนได้ที่กน็ ำขึ้นย่างไฟ มีซินเวียเป็ นคนนัง่ หมุนไม้ไม่ให้หมูไหม้ ครึ่ งชัว่ โมงต่อมาหมูกส็ ่ งกลิ่น
หอมตะหลบอบอ้วนไปหมด              

ฉางฟงเริ่ มทำการแร่ เนื้อเป็ นจานๆ ก่อนจะส่ งให้ทุกคน ซินเวียขอสองจานเธอบอกว่าเป็ นค่านัง่

ย่างหมู ฉางฟงได้แต่ส่ายศรี ษะไปมาพร้อมหัวเราะอย่างขำๆ หลังจากทานอาหารเสร็ จทุกคนก็มา
นัง่ รอบกองไฟ 
ฉางฟงหาหมอนหนุนโดยการคลานไปขอนอนหนุนตัก ซินเวีย 

“ ทำไม….ต้องมาหนุนตักฉันด้วย  ไปหนุนตักอินดี้โน้นสิ “ ซินเวียบ่นอุบ๊ ตอนนี้ฉางฟงไม่

สนใจเสี ยงบ่นของซินเวียเขายังนอนหนุนตักเธอก่อนพูดว่า

“ซินเวียร้องเพลงให้ฟังหน่อยสิ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ ราคาเดิมนะ “  ซินเวียตอบ
“ โห………คิดเงินอีกแล้ว “

“ แล้วจะให้ร้องให้ฟังไหมละ “ ซินเวียพูดยิม้ ๆ

“ ฟัง……เอาร้องมากเถอะกี่เพลงจดไว้แล้วกันแล้วจะจ่ายให้ทีหลัง “ ฉางฟงพูด ซินเวียฉี กยิม้

ก่อนเริ่ มร้องเพลงของเธอไปเรื่ อยๆ ฉางฟง หลับตาลงปล่อยอารมณ์ไปตามบรรยากาศยามค่ำคืน
อย่างมีความสุ ข 

ช่องเขาขาด 

“ เอาไงดี ซาอิ “ เคย์มะถามขึ้น

“ ตอนนี้ พวกเราแสดงได้สมบทบาทแล้ว นายเดินไปหาน้ำมาดับกองไฟก่อน วันนี้ เป็ นคืน

พระจันทร์เต็มดวงส่ องแสงสว่างจ้าพอดีคงพอจะมองเห็นพวกมันได้ “ ซาอิที่นอนอยูพ่ ดู เบาๆกับ
เคย์มะที่นงั่ อยูใ่ กล้ๆเขา

“ งั้นฉันไปเอาน้ำก่อนแล้วกัน “ เคย์มะพูดก่อนจะลุกขึ้นไปเอาน้ำมาดับกองไฟ ก่อนทั้งทั้งสาม

จะมุดเข้าไปในเต็นท์กนั                      

พอทั้งสามเข้ามาในเต็นท์ ซาอิ ก็ใช้มีดกรี ดผนังเต็นท์อีกข้างก่อนจะพากันค่อยๆมุดออกไป

หลังจากนั้นก็พากันคลานต่ำไปอย่างเงียบๆ ก่อนจะค่อยๆปี นขึ้นไปบนเขาไปทีละคน ไม่นานทั้ง

สามก็มานอนหมอบอยูบ่ นเนินเขา ทุกคนต่างเตรี ยมระเบิดออกมากองไว้เพื่อสะดวกในการใช้
งาน 

ที่ห่างออกไปไม่ไกล

“ บี    พวกเราเข้าไปกันเถอะ  “

“ อืม…..เวลานี้พวกนั้นคงนอนหมดแล้วละ “ บี พูดขึ้นเบาๆ

“ เธอตามหลังนะเดี๋ยวฉันจะนำหน้าไปเอง “บอยพูดก่อนเริ่ มเคลื่อนร่ างเข้าใกล้ปากทางเข้าอย่าง

แผ่วเบา “
“ เคย์มะ พวกมันมากันแล้ว “ เอียนพูดขึ้น

“ เราจะแบ่งหน้าที่กนั เลยนะ เคย์มะเมื่อมันเข้ามาถึงเต็นท์แล้ว นายต้องรี บปาระเบิดควันไปทัว่

บริ เวณให้ได้มากที่สุด   เอียน นายรับผิดชอบระเบิดเพลิงอันดับแรกให้นานเน้นขว้างไปที่ทาง
ออกทุกๆ
20 วินาทีสลับกับการขว้าง  เข้าไปหาพวกมัน   ส่ วนฉันจะเน้นขว้างระเบิดเพลิง และระเบิด
แสงๆ เข้าหาพวกมันโดนตรงเลย เอาละเตรี ยมตัวได้แล้วมันมาถึงปากทางเข้าแล้ว
“ ซาอิ พูดเบาๆ