ยุทธภพออนไลน์

ตอนที่ 91 เมื่อนักฆ่ ากลายเป็ นผู้ถูกฆ่ า

“ หุ หุ  เต็นท์เงียบขนาดนี้ …..สงสัยเมาไม่ได้สติ  นี่คงเป็ นการฆ่าผูเ้ ล่นที่ง่ายที่สุดของฉันเลยนะ

เนี่ย “ บอยพูดเบาๆ

“ อย่าเพิ่งคุยน่า รี บไปจัดการให้เสร็ จก่อน “ บี พูด                  

บอยพยักหน้าก่อนค่อยๆก้าวเท้าอย่างระมัดระวัง เขาค่อยๆชักมีดสั้นออกมาถือไว้  เมื่อถึงระยะ

บอยรี บเคลื่อนตัวเข้าไปประชิดเต็นท์ทางด้านซ้าย  เช่นเดียวกับ บี เธอเคลื่อนตัวเข้าประชิดเต็นท์
ทางด้านขวา                   

เคย์มะหันไปหา ซาอิ และเอียนที่พยักหน้า  เขารี บระดมขว้างระเบิดควันออกไปทันที

“ตุบๆๆๆ…..ฟู …ฟู…..ฟู.. ตุบๆๆๆ…ฟู…ฟู….ฟู “ เคย์ขว้างระเบิดควันไปทัว่ บริ เวณ บอย กับ บี

ที่ก ำลังจะเปิ ดเข้าไปในเต็นท์ ถึงกับตาเหลือกโพลง

“ แย่แล้ว บอย พวกเราหลงกลมันแล้วรี บออกจากที่นี่เร็ วเข้า “ บีพดู

“ ไม่ไหวฉันมองไม่เห็นทางเลย เธออยูท่ ี่ไหน บี “ บอยพูด

“ ตูมๆๆๆ….อ๊ากๆๆๆ กรี ดๆๆๆๆ “ ร่ างของ บอย กับ บี ปลิวกระเด็นไปคนระทางด้วยแรง

ระเบิดเพลิงกว่า 5 ลูก

“ โดนพวกมันแล้ว “ เดี๋ยวขอใช้ระเบิดแสงซะหน่อย “  ซาอิพดู ก่อนจะขว้างไปยังตำแหน่งที่มี

เสี ยงร้องทั้งเสี ยงบอย และ บี
“ฟ้ าวๆ…..หลับตาไว้ทุกคน “ ซาอิพดู เบาๆ

“ตูม..ตูม…ตูม….อ๊าก…กรี ดๆ….ตาฉัน“ เสี ยงกรี ดร้องดังลัน่    ทั้งจากปากของบอยและบี

“ พวกเรา ลุย “ ซาอีพดู    ระเบิด เพลิงชุดใหม่  5 ลูกก็ถูกส่ งขว้างเข้าหาศัตรู อีกครั้ง

“ตูม….ตูม…ตูม….ตูม….ตูม …. อ๊ากๆๆ…บี…ฉัน..” บอยพูดได้แค่น้ นั ร่ างก็กลายเป็ นหายไป

ทันที

“ไปพวกเรา….มันคนหนึ่งตายไปแล้วเหลืออีกคนเดี๋ยวไปจับมันไว้ก่อนค่อยฆ่าที่หลัง “ ซาอิพดู
เคย์มะ กับ เอียนพยักหน้ารี บปี นลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ ว    5  นาทีต่อมาควันเริ่ มจางหาย
ทั้งสามเห็นร่ างๆหนึ่งนอนปิ ดตานิ่งอยูท่ ี่พ้ืน เคย์มะจุดคบไฟแจกให้กบั ทุกคน ก่อนจะเดินไป
ใกล้ๆ บี

“ ผูห้ ญิงนี่ “ เคย์มะอุทาน

“ อืม…..เกือบจะตายแล้วด้วย ตัวเป็ นสี แดงเลย….แล้วจะเอาไงดี “  เอียนพูด

“ จับมัดไว้ก่อน “ ซาอิพดู

“ พวกนายไม่ใช่ลูกผูช้ ายนี่ ถ้าแน่จริ งสู้กนั ซึ่งๆหน้าสิ “  บีพดู ทั้งๆหลับตา “

“ เสี ยใจด้วยนะ นักฆ่าไม่มีสิทธิพดู คำๆนี้เพราะพวกเธอก็ไม่เคยปฏิบตั ิตวั ให้สมกับที่เธอพูดเมื่อ

กี้ “ เคย์มะพูด บี ฟังที่เคย์มะพูดถึงกับสะอึก ไม่พดู อะไรต่อ เอียนใช้เชือกมัน
บี จนแน่นหน้าทั้งมือเท้าก่อนจะเอาน้ำเพิ่มพลังให้เธอกินไป 1 ขวด ก่อนจะก่อไฟขึ้นอีกครั้ง บี
ตอนนี้ลืมตาได้แล้วมอง สามหนุ่มอย่างอาฆาต

“ เธอจะมองพวกฉันแบบไหนก็ไม่มีประโยชน์เหรอนะ นักฆ่าบี “ ซาอิพดู ขึ้น

“ หา…….พวกนายรู ้ได้ไง ว่าฉันชื่อ บี “ บีอุทานเสี ยงดัง

“ พวกฉันรู ้ชื่อ นักฆ่าที่ถูกส่ งมาฆ่าพวกฉันหมดทุกคนนัน่ แหละ มีชื่ออะไรบ้างนะ บี บอย ลอย
ทศ “ ซาอิพดู ขึ้นยิม้ ๆ แต่ บี ถึงกับพูดไม่ออกเลย เป็ นครั้งแรกที่พวกเธอตกเป็ นลองคนอื่นแบบที่
พวกเธอไม่รู้ตวั เลย

“ พวกนายใครชื่อฉางฟง “ บี พูดขึ้นพร้อมจ้องมอง สามหนุ่มที่ก ำลังยิม้ ก่อนหัวเราะออกมา

“แนะนำให้รู้จกั ก็ได้ ฉัน ฉางฟง 1   ซาอิพดู   คนต่อไปด้านซ้ายฉัน  ฉางฟง 2  (เคย์มะ ) และอีก
คนที่เหลือ ฉางฟง 3 (เอียน )  

“ หมายความว่านายคือฉางฟง หมดทุกคน “ บี อุทาน

“ ใช่ ….. เลิกถามพวกฉันได้แล้ว     ฉางฟงสอง เอาผ้าปิ ดปากเธอแล้ว จับโยนเข้าไปในเต็นท์ดี

กว่าเธอยังมีประโยชน์ใช้ล่อพวกมันอีกสองคนมาด้วย “ ซาอิพดู

“ หมายความว่าไง ฉางฟง 1 (ซาอิ ) “ เคย์มะถาม

“ เถอะน่า พรุ่ งนี้นายจะรู ้ ฉางฟง 2 (เคย์มะ ) “ ซาอิพดู              

หลังจากนั้นทั้งสามก็กางเต็นท์ใหม่อีกสองเต็นท์เพราะเต็นท์เดิมเละไปแล้วจากแรงระเบิด พอ
กางเสร็ จก็จบั บี โยนเข้าไปในเต็นท์ก่อนที่ท้ งั สามจะมุดเข้าเต็นท์ตวั เองไป 

ระหว่างทางไปหุบเขาสายหมอกกลุ่มสาวๆ 

“ ปิ งปิ ง คิดว่าเราจะจับฉางฟงได้ไหม “  ซวงซวง พูดขึ้น

“ ถ้าหมอนัน่ แปลงเป็ นมังกรไม่ได้แล้วก็คงไม่มีปัญหา “ ปิ งปิ ง พูด

“ แต่ หุบเขาสายหมอกแบ่งออกเป็ นหลายๆเขตนะเราจะไปตามหามันยังไงดี “ ฉิงอี้ถามขึ้น

“ ต้องแบ่งกำลังกันตามหานะสิ “ ปิ งปิ งพูด

“ แล้วถ้าเกิดเราคาดการณ์ผดิ ละ มันยังคงสามารถแปลงเป็ นมังกรได้อีกละ “ หยกหอมพูดขึ้ น

“ ฉันคิดว่าไม่น่าเดาผิดพลาดนะ “ ปิ งปิ งพูด

“อืม….แล้วเราจะแบ่งกำลังกันยังไงดี “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ แบ่งเป็ นสองกลุ่มแล้วกัน กลุ่มแรก ก็เป็ นฉิ งอี้ กับ ฟางฟางเหมือนเดิม ให้ไปตามหาฉางฟงที่

ทิศตะวันออกแถวทะเลหมอก   ส่ วน ฉัน  ซวงซวง และ หยกหอม จะขึ้นไปหาบนเขา
“ปิ งปิ งพูด

“ อืม….ตกลงตามนี้ แล้วกัน “ ฟางฟางพูด

“ ครั้งนี้แหละถ้าเจอ จะจับให้ได้เลย “ ฉิงอี้พดู ขึ้น  ฟางฟางยิม้ ก่อนกระซิบข้างหูฉิงอี้วา่

“ ไม่ใช่  ไปให้ ฉางฟง จูบ เพิม่ หรอกนะ “   ฉิ งอี้ หน้าแดงก่ำ หันมามองฟางฟางตาเขียวปัดใช้มือ
หยิกที่แขนของฟางฟางจนร้องลัน่ ก่อนกระซิบกลับไปว่า

“ แล้วฟางฟาง เธอคงไม่ไปกอดซบหน้ากับอกฉางฟงอีกหรอกนะ “ ฟางฟางหน้าแดงก่ำทันที

เมื่อ ฉงอี้พดู จบเธอหันไปหยิกแขนฉิงอี้คืนบ้าง  สามสาวมอง ฉิ งอี้ กับ ฟางฟาง อย่างสนใจ
หยกหอมจึงพูดขึ้นว่า

“ สองคนนี้มีความลับอะไรต้องซุบซิบกันด้วยบอกมาเดี๋ยวนี้ นะ “  สองสาวหยุดหยอกล้อกัน
ทันที  ก่อนรี บหันกลับไปมองเพื่อนสาว ฟางฟางรี บพูดขึ้นว่า

“ ไม่มี….ไม่มีจริ งๆนะ ฉันจะมีอะไรปิ ดบังพวกเธอได้ …เออ…ฉันง่วงนอนแล้วนะทุกคน  ฉัน

ขอไปนอนก่อนละ “ฟางฟางพูดจบก็รีบลุกขึ้นเดินกลับเต็นท์ไปอย่างรวดเร็ว

“ ฟางฟางรอฉันด้วย ทิ้งกันไปได้ไงเนี่ย …เออ…ทุกคนแล้วเจอกันพรุ่ งนี้นะฉันไปละง่วงนอน

เหมือนกัน “ พูดจบก็รีบก้าวขากลับเต็นท์ไปอย่างรวดเร็ ว สามสาวมองตามอย่าง
งง

“ ฉันว่า ยายสองคนนี้ ตอ้ งมีอะไรปิ ดบังพวกเราอยูแ่ น่ๆ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ ใช่ๆ อาการลุกลี้ลุกลน และนี้ ชวั ส์ 100 เปอร์เซ็นต์ “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ หุ หุ ปล่อยสองคนนัน่ ไปก่อนแล้วพวกเราค่อยๆสื บที่หลัง ความลับนี้ ตอ้ งมีอะไรเด็ดๆแน่ๆ “
หยกหอมพูดขึ้น

“ นี่มนั ก็ดึกแล้ว…งั้นพวกเราไปนอนกันเถอะ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ อืม….ฉันก็ชกั ง่วงแล้วเหมือนกัน “ หยกหอมพูด    ปิ งปิ งหันมามองสองสาวก่อนพูดว่า

“  พวกเธอไปนอนก่อนเถอะขอฉันนัง่ เล่นอีกซักพักแล้วจะตามไป  “    สองสาวพยักหน้าก่อน

ลุกขึ้นเดินเข้าเต็นท์ไป   ปิ งปิ งนัง่ ใช้ไม้เขี่ยกองไฟเล่น นึกถึงวันที่อยูก่ บั ฉางฟง
และได้แกล้งหมอนัน่ ในเต็นท์อดที่จะขำไม่ได้ 

“ อืม…และเจ้านัน่ อีกคนตอนนี้ ท ำอะไรอยูน่ ะ………”  ปิ งปิ งพูดเบาๆ ก่อนจะเอานาฬิกาขึ้นมา

พิมพ์เพื่อส่งข้อความหาซางอิง ซักพักเธอจึงลุกขึ้นก่อนเดินเข้าเต็นท์ไป 

กลุ่มฉางฟง                

หลักจาก ซินเวีย ร้องเพลงจบหลายสิ บเพลงแล้ว   ฉางจึงหันไปถาม ฟิ งเกอร์วา่

“ ฟิ งเกอร์  ดอกมังกรมันอยูบ่ ริ เวณไหนเหรอ “

“ อยูแ่ ถวๆรังมังกรนัน่ แหละ แต่มนั อยูใ่ นซอกเขา ต้องตัวเล็กๆอย่าฉันหรื อเจ้ามารน้อยจึงจะ

เข้าไปได้ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ นายคิดว่าเราจะเก็บได้ซกั กี่ดอก “ ฉางฟงถาม

“ ครั้งล่าสุ ดที่ฉนั เห็นมันมีประมาณ 11-12 ดอก แต่นนั่ มันเมื่อ 2 ปี ก่อนนะ “ ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ แล้วตอนนี้ นายคิดว่ามันจะมีกี่ดอก “  ฉางฟงถามขึ้น

“ ถ้าไม่โดนสัตว์อะไรกินไปก็คงมีไม่ต ่ำกว่า 15 ดอกอย่างแน่นอน “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ขอให้เป็ นอย่างที่นายคาดไว้แล้วกันนะ “ ฉางฟงพูดก่อนนิ่งเงียบไป ซินเวียก้มหน้ามองฉางฟ

งก่อนพูดว่า
“ นี่ฉางฟง ทำธุระนายเสร็ จแล้วช่วยพาฉันกลับไปที่บึงมรณะหน่อยนะ “

“ เธอจะกลับไปทำไมเหรอ “ ฉางฟงถาม

“ ฉันจะไปเอาของที่บึงนะ “ ซินเวียพูดขึ้น

“ อืม…..เสร็ จธุระแล้วจะพาไป “ ฉางฟงพูด ซินเวียพยักหน้ายิม้ ๆ

“ อินดี้เป็ นไง….ทำไมไม่เห็นเธอคุยเลย “ ฉางฟงพูด

“ ก็นายไม่ได้ ชวนฉันคุยนี่แล้วจะให้ฉนั คุยเรื่ องอะไรละ ถามโง่ๆ “ อินดี้พดู ขึ้น ฉางฟงถอน

หายใจก่อนจะเปลี่ยนที่นอนคลานไปใกล้ๆ อินดี้ ก่อนล้มตัวลงนอนหนุนตักเธอ
อินดี้กม้ หน้ามองฉางฟงแต่กไ็ ม่ได้วา่ อะไร

“อินดี้ เธอใส่ น้ำหอมญี่หอ้ อะไรเหรอหอมจังเลย “ฉางฟงพูดขึ้น

“ญี่หอ้ ดูฟอง  ส้มโอเลือกให้ฉนั นะ “ อินดี้พดู ขึ้น

“วันนี้ขอนอนกอด อินดี้ในเต็นท์ได้ไหม “ ฉางฟงถามขึ้นยิม้ ๆ อินดี้หน้าขึ้นสี พดู ว่า

“ ไอ้บา้ …..พูดแบบนี้ เดี๋ยวมีเรื่ อง ให้นอนหนุนตักก็ดีเท่าไหร่ แล้ว “  ฉางฟงหัวเราะ ก่อนจะพูด

ขึ้นว่า

“ พรุ่ งนี้ฉนั ขอร้องอะไรเธออย่างได้ไหมอินดี้ “

“ อืม…..ว่ามาสิ “ อินดี้ตอบ

“ พรุ่ งนี้ฉนั อยากจะให้เธอหยุดฆ่าสัตว์อสูรจนกว่าฉันจะได้ดอกมังกรมาก่อน จะได้ไหม “  อินดี้

นิ่งคิดก่อนพูดว่า

“ ก็ได้….แต่หา้ มนานนักนะฉันไม่ชอบอยูน่ ิ่งๆ.” อินดี้พดู

“ อืม…ขอบใจแล้วจะซื้ อน้ำหอมให้เป็ นของขวัญซักขวด “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ จริ งเหรอ….ห้ามโกหกฉันนะ “ อินดี้พดู ขึ้น ฉางฟงพยักหน้าก่อนหลับตาลง 

ป่ าเซียงด้านทิศเหนือติดบึงมรกต 

“ ฉันซักเป็ นห่วงสองคนนั้นแล้วสิ “  ทศพูดขึ้น

“ ทำไมหรื อ “ ลอยถาม

“ ก็ฉนั ติดต่อไปหา บี  พบว่าเธอไม่ยอมรับสาย “ ทศพูดขึ้น

“ แล้วนายทำไมไม่ติดต่อไปหาไอ้ บอยละ “

“ ฉันติดต่อไปแล้ว แต่เครื่ องแจ้งว่าไม่ได้อยูใ่ นสถานะ ออนไลน์อะดิ “  ทศพูดขึ้น

“โธ่…..มันอาจจะออฟไลน์ไปทำธุระก็ได้ “ ลอยพูดขึ้น

“ ถ้ามันทำแบบนี้ กต็ อ้ งบอกเราก่อนสิ “ ทศเถียง

“ มันอาจจะฝากเรื่ องกับ บี ไว้กไ็ ด้  แต่เมื่อนายโทรหา บี เธออาจจะนอนแล้ว พรุ่ งนี้ค่อยโทรหา

ใหม่กแ็ ล้วกัน “ ลอยพูดขึ้น ทศนิ่งคิดก่อนพยักหน้า

“ ฉันง่วงนอนแล้วขอไปนอนก่อนนะ “  ลอยพูดจบก็มุดเข้าเต็นท์ไปอย่างรวดเร็ ว ทศส่ ายหน้า

ก่อนมุดตามเข้าไป 

ช่องเขาขาด 

“ ซาอิ  คืนนี้ ไอ้ บอยมันจะไม่มาแก้แค้นเราเหรอ “  เคย์มะถาม

“ ไม่ตอ้ งห่วงไปหรอกน่า มันไม่กล้ามาเหรอ อย่างน้อยๆมันต้องติดต่อพวกมันก่อน แถมมันก็

ต้องกลัวว่าเราจะวางกับดักเล่นมันอีก ดังนั้นคืนนี้ ปลอดภัย “ ซาอิพดู
“ แล้วพรุ่ งนี้เราจะทำยังไงดี “ เอียนพูด

“ หุ หุ ล่อพวกมันไปที่ เนินหิ นสามเหลี่ยม แล้วใช้ระเบิดฝังพวกมันนะสิ “ ซาอิพดู

“ จริ งๆด้วย ระเบิดเราเหลือเพียบ คงพอส่ งมันลงนรกทั้งสามคน อิ อิ  “ เอียนพูดขึ้น

“  ไอ้คนที่ตายในวันนี้ ระดับมันคงอยูท่ ี่ 30 ต้นๆ อีกสองคนก็คงประมาณเดียวกัน ดังนั้นพรุ่ งนี้ที่

ต้องระวังเป็ นพิเศษควรเป็ นไอ้สองตัวนั้น  “ ซาอิพดู

“ อืม…..เวลาเราวางแผนจะฆ่ามันต้องเล็งไปที่สองคนนี้ ก่อน ส่ วนเจ้าบอยระดับมันต้องลดไป

อย่างน้อย 5-6 ระดับไว้ฆ่าเป็ นคนสุ ดท้ายแล้วกัน “ เคย์มะพูด

“ แล้วยายนักฆ่านัน่ ละทำไง “ เอียนถามขึ้น

“ พรุ่ งนี้โทรบอกฉางฟงก่อน แล้วค่อยคิดกันอีกที “ ซาอิพดู

“ พรุ่ งนี้……เวลาพูดห้ามหลุดเรี ยกชื่อนะโว้ย “ เอียนพูด  ซาอิ กับ เคย์มะพยักหน้าก่อนจะล้มตัว

ลงนอน 

ป่ าเซียงด้านทิศเหนือติดบึงมรกต

“ ติ๊ด…ติ๊ด….ติ๊ด “ ทศ งัวเงียตื่นขื้นมองดูนาฬิกาที่มีคนโทรเข้า

“ อ้าว…..ไอ้บอยนี่น่า “ ทศพูดก่อนกดรับสาย

“ แย่แล้วพวกเรา “ บอยพูดสายเข้ามา

“ แย่อะไรว่ะ “ ทศพูด

“ ก็ฉนั โดน ฉางฟงมันรอบฆ่านะสิ ตอนนี้ บี ก็ตกอยูใ่ นเงื้อมือของมันแล้วด้วย “ บอยพูดขึ้น

“ หา…นายว่าอะไรนะ……………………………… 
ตอนที่ 92 ต่ างเดินเกม

“ นายถูกฉางฟงฆ่าตายแล้ว “ ทศอุทานเสี ยงดัง จน ลอยตกใจตื่นขึ้นมา

“ แหกปากโวยวายอะไรว่ะ ทศ “ ลอยตีหน้านิ่วถาม

“ นายหมายความว่า    ตอนนี้   บี โดนไอ้หมอนัน่ จับตัวไว้เหรอ “ ทศถาม

“ ใช่    เพราะถ้าเธอตายฉันก็ตอ้ งเห็นเธอแล้ว อีกอย่างฉันโทรศัพท์หา บี หลายครั้งแล้วแต่ไม่มี

ใครรับสาย แสดงว่าเธอคงถูกจับอยูแ่ น่นอน “ บอยพูดขึ้น

“ แล้วนายโดนมันฆ่าได้ยงั ไง “ ทศถาม

“ ฉันโดนฉางฟงลวงเข้าไปในช่องเขา หลังจากนั้นมันก็ขว้างระเบิดเพลิงลงมานะสิ    “ บอยพูด

“ มันรู ้ได้ไง ว่าพวกนายจะไปฆ่ามัน “ ทศถามขึ้น

“ ฉันก็ยงั งง ไม่หายอยูเ่ ลยว่ามันรู ้ได้ไง  ว่าพวกฉันจะลอบไปฆ่ามัน “ บอยพูด

“ แสดงว่าตอนนี้ มันคงรู ้แล้วว่ามีคนจะลอบฆ่ามัน วันนี้ มนั คงเตรี ยมตัวต้อนรับเราเป็ นแน่ เราจะ

ไปช่วย บี พรุ่ งนี้เพื่อป้ องกันความผิดพลาดที่จะเกิดขึ้น “ ทศพูดต่อ

“ เออ…..ฉันมีอะไรจะบอกนายอีกอย่าง “ บอยพูดขึ้น

“บอกอะไร “

“ฉางฟงมันมี 3 คนนะสิ “บอยพูด

“ 3 คน !!….. หมายความว่าไง “ ทศถาม

“ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่พวกมันเรี ยกตัวเองว่า ฉางฟง 1 ฉางฟง 2  ฉางฟง 3  นะ “ บอยพูด

“ อะไรว่ะ  ฉันว่าเรื่ องนี้มนั ชักจะมีกลิ่นทะแม่งทะแม่งแล้วว่ะ “ ทศพูด

“ เอาเถอะ พรุ่ งนี้เราจะเดินทางกันแต่เช้าเพื่อไปช่วย บี กัน ดูสิวา่ พวกมันจะแน่สกั แค่ไหน “ ทศ

พูดต่อ

“ OK…..เช้าๆฉันจะโทรหานายอีกครั้งแล้วค่อยนัดพบกัน “ บอยพูดก่อนวางสายไป

“ เกิดอะไรขึ้นเหรอ “ ลอยถามขึ้น

“ เรื่ องใหญ่นะสิ มาเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง “ หลังจากนั้น ทศก็เล่าเรื่ องทั้งหมดให้กบั ลอยฟังจนจบ

“ งานนี้พวกเราหนักแน่ๆ  ดูจากสถานะการณ์ ฉางฟงมันคงล่อเราไปติดกับดักมันแน่ๆ “ ลอยพูด

ขึ้น

“ เราจะไม่ไปก็ไม่ได้ซะด้วย  ตอนนี้ บี ตกอยูใ่ นเงื้อมือของมัน “ ทศพูด

“ เอาเถอะ  อะไรมันจะเกิดก็ตอ้ งเกิด  พรุ่ งนี้ไปที่ช่องเขานัน่ กัน “ ลอยพูด ทศถอนหายใจก่อน

พยักหน้า

“ เฮ้ย……..วันนี้ พวกเราจะนอนหลับกันไหมเนี่ย “ ทศพูดก่อนล้มตัวลงนอน เช่นเดียวกับ ลอย 

หุบเขาสายหมอกกลุ่มฉางฟง 

“ ฉางฟงตื่นได้แล้ว  ฉันจะไปนอนแล้ว “ อินดี้เขย่าตัวฉางฟงเบาๆ ฉางฟงค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะ

พูดว่า

“ ฉันหลับไปนานแค่ไหนเนี่ย อินดี้  ” ฉางฟงถามขึ้น

“ ประมาณ 1 ชัว่ โมง นะ “  ฉางฟงใช้มือยังพื้นลุกขึ้นมองไปยังท่อนไม้เห็นเจ้า ฟิ งเกอร์กบั มาร

น้อยกำลังนัง่ คุยกันอยู ่ ส่ วนซินเวียกำลังนับเงินอย่างมีความสุ ข
“ งั้นฉันไปนอนก่อนนะ อินดี้  ซินเวีย  ไปกันเถอะมารน้อย ฟิ งเกอร์   “ฉางฟงพูด ทั้งหมดจึงลุก
ขึ้นก่อนแยกย้ายกันไปนอน 

เช้าวันใหม่  หุบเขาสายหมอก 

“ เอาละทุกคน เดี๋ยวเราจะเริ่ มเดินทางกันเลย  ไปกันฟิ งเกอร์ “ ‘ฉางฟงพูด   ฟิ งเกอร์พยักหน้า

ก่อนชี้ขาไปยังทางเดินแคบๆ ฉางฟงพยักหน้าก่อนเดินนำไป

“ ตำแหน่งนั้นไกลไหม ฟิ งเกอร์   “ ฉางฟงถาม

“ ข้ามเขาประมาณ 3 ลูก มันอยูอ่ ีกด้านหนึ่งของรังมังกร   “ ฟิ งเกอร์ตอบ

“ แล้วเส้นทางไปมันลำบากมากไหม “ ฉางฟงถามต่อ

“ อืม….ไม่รู้สิ ฉันเป็ นแมลงส่ วนใหญ่กบ็ ินไปเลยไม่รู้วา่ มันลำบากไหม “  ฟิ งเกอร์ตอบ

“ งั้นเหรอเอาเถอะรี บไปกัน ฉันรู ้สึกกังวลพิกลยังไงก็ไม่รู้ “ ฉางฟงพูด                      

การเดินทางเป็ นไปอย่างสะดวกราบลื่น ฉางฟงข้ามภูเขาลูกแรกโดนไม่มีอุปสรรคอะไรมาขว้าง

ทางเลยแม้แต่นอ้ ย แต่แทนที่ ฉางฟงจะดีใจเขากลับเคร่ งเครี ยดหนักเข้าไปใหญ่

“ฉางฟงเป็ นอะไรไปทำไมทำหน้าเครี ยดอย่างนั้น “ ฟิ งเกอร์ถาม

“ ฉันรู ้สึกถึงอันตรายจะที่เกิดขึ้นนะสิ   นายสังเกตไหม บริ เวณนี้ ไม่มีเสี ยงร้องของสัตว์อสูรเลย

แม้แต่ตวั เดียว “ ฉางฟงพูด ฟิ งเกอร์พยักหน้าก่อนพูดว่า

“ อืม…..จริ งอย่างที่นายพูด มันแปลกๆจริ งๆนัน่ แหละ  “  

“ อินดี้  ซินเวีย เดินมาอยูใ่ กล้ๆฉันเร็ว “ ฉางฟงหันไปพูดกับสองสาวที่ก ำลังคุยกันอยู่

“ มีอะไรหรื อฉางฟง “  ซินเวียถามขึ้นก่อน

“ แถวนี้มนั ไม่น่าไว้วา่ ใจ เราต้องเกาะกลุ่มกันไว้ให้ดี  “ ฉางฟงพูดขึ้น  พร้อมกับชักดาบออกมา
ถือไว้เขาหลับตาก่อนพูดว่า

“ รวมร่ างมารน้อย “ ดาบเปล่งแสงออร่ าสี ด ำก่อนจะกายร่ างเป็ นดาบมารน้อย ฉางฟงกำดาบใน

มือกระชับแน่น อินดี้กบั ซินเวีย เห็นฉางฟงเคร่ งเครี ยดผิดสังเกต สองภูติสาวจึงชักดาบออกมาถือ
ด้วย 

เส้นทางไปหุบเขาสายหมอก 

“ พวกเราเร่ งความเร็ วในการเดินขึ้นอีกนิดนะ   ใกล้จะถึง หุบเขาสายหมอกแล้ว “ ซวงซวงพูด

ขึ้น

“ ปิ งปิ ง ถึงหุบเขาแล้วเราจะขึ้นเขาเลยหรื อ “ หยกหอมถาม

“ เมื่อคืนฉันลองคิดดูแล้ว การที่เราจะขึ้นไปบนเขาสายหมอกมันจะอันตรายเกินไปสำหรับพวก
เรา และโอกาสที่จะหาฉางฟงเจอน้อยมากเพราะเราไม่รู้วา่ มันจะไปที่ไหน “ ปิ งปิ งพูด

“ ถ้าเราไม่ข้ ึนเขาไป แล้วเราจะไปตามหาฉางฟงได้ที่ไหนละ “ ซวงซวงถาม  ปิ งปิ งยิม้ พูดว่า

“ เราจะรอมันที่เชิงเขาสายหมอก   ไม่วา่ ฉางฟงจะขึ้นเขาไปที่ไหน   ผลสุ ดท้ายมันก็ตอ้ งลงเขามา

ทางเดิมอยูด่ ี  ดังนั้นเราจะดักรอมันที่เชิงเขานี่แหละ “ ปิ งปิ งพูด

“ แล้วถ้าเกิดมันจับเส้นทางลงเขาทางด้านอื่นละ “ หยกหอมพูด ปิ งปิ งยิม้ พูดว่า

“ เป็ นไปไม่ได้เหรอ หุบเขาสายหมอก มีทางขึ้นและทางลงแค่ 3 ทางเท่านั้น

“ ทางแรกคือทางที่ฉางฟงเและคนอื่นชอบเข้าไป   ทางนี้ ถือว่าสะดวกที่สุด และมีอนั ตรายน้อย

ที่สุด “

“  ทางที่สองอยูท่ างทิศเหนือบริ เวณมีอนั ตรายมาก ส่ วนใหญ่จะมีแต่สตั ว์อสูรระดับ ราชาอาศัย

อยู่ ดังนั้นทางเข้าตรงจุดนี้ แทบจะไม่เห็นใครเข้าไปเลย  “
“  ส่ วนทางที่สามต้องล่องเรื อผ่านทางน้ำที่ทอดยาวสู่ ใจกลางหุบเขา    ไปทางนี้ยงิ่ ไม่มีใครกล้า
เข้าไปใหญ่เลย  เคยมีคนจากทวีปหลัก  ลองร่ องเรื อเข้าไปแล้ว  แต่เจอวังน้ำวนเรื อแตกหนีรอด
มาได้แค่คนเดียว
“

“ จากที่ฉนั ประเมิน   ฉางฟงมีทางเดียวที่จะลงมานัน่ คือทางที่ 1 เท่านั้น “ ปิ งปิ งพูด

“ เยีย่ มไปเลย ปิ งปิ ง ฉันแทบไม่รู้เรื่ องเกี่ยวกับหุบเขาสายหมอกเลยนะเนี่ยแต่ท ำไมเธอถึงรู ้

ละเอียดจัง “ หยกหอมพูดขึ้น

“สมาคมฝึ กสัตว์ตอ้ งหาข้อมูลหุบเขาต่างๆไว้เป็ นแนวทางเข้าไปจับสัตว์อสูรมาฝึ กนะ “ ปิ งปิ งพูด

“ อืม….เป็ นอย่างนี้นี่เองงั้นพวกเราก็สบายกว่าพวกฉิ งอี้ และ ฟางฟางนะสิ   “ ซวงซวงพูด

“ ใช่……..งี้พวกเธอก็สบายกว่าพวกฉันนะสิ “ ฟางฟางที่เดินจากข้างหลังมาสบทบพูดขึ้น

“แต่พวกเธอก็ได้ไปเที่ยวที่สวยๆนะ “ หยกหอมพูด ฟางฟางยิม้ พูดว่า

“ เอาเถอะถือว่าไม่มีใครเสี ยเปรี ยบก็แล้วกัน “                

กลุ่มของซวงซวงเดินทางอีกไม่นานก็มาถึงจุดหมาย ฟางฟาง และ ฉิงอี้ โบกมือให้เพื่อนก่อน

แยกเดินไปอีกทาง 

ช่องเขาขาด 

“ ตกลง  พวกเราจะไม่ติดต่อกลับไปหาฉางฟงเพื่อปรึ กษาวิธีจดั การนักฆ่าพวกนั้นก่อนเหรอ “ 

เคย์มะพูดขึ้น

“ฉันคิดว่าพวกเราสามารถจัดการพวกมันได้   ทำตามแผนฉันดีกว่านะ อย่าเพิ่งบอกฉางฟงเลย “

ซาอิพดู ขึ้น

“ อืม…..แล้วเราจะทำยังไงดีละ “ เอียนพูดขึ้น
“ เราจะเขียนจดหมายล่อพวกมันไปที่หุบเขาซงซานบริ เวณเนินหิ นสามเหลี่ยม  เราจะวางกับดัก
พวกมันที่น้ นั ” ซาอิพดู ขึ้น

“ แล้วในจดหมายจะเขียนล่อพวกมันว่ายังไงดีละ “ เคย์มะถาม

“ หุ หุ หุ เดี๋ยวฉันจัดการเอง อิ อิ “ เอียนพูดพร้อมดึงกระดาษออกมาเขียนข้อความทันที  

สวัสดี……คุณนักฆ่าโง่งี่เง่าทั้งหลาย                

กระผมฉางฟงเทพบุตรสุ ดหล่อ เท่ห์ เก่งสมาร์ท ได้จบั ตัว นักฆ่าสาวชื่อ บีได้หนึ่งคน เมื่อวาน

ขอโทษทีที่ได้ฆ่านักฆ่าปัญญาอ่อนนามว่า บอย  ไปหนึ่งคน วันนี้ หวังว่าคงไม่กล้าเสนอหน้ามา
ให้เห็นอีกนะ
เพราะอายแทน  ส่ วนอีกสองคนที่ชื่อ ทศ กับ ลอย  ตอนนี้กค็ งโกธรอยูส่ ิ ท่า ฉันก็เข้าใจความรู ้สึก
ของพวกนายนะ  แต่ถา้ พวกนายมีปัญญาวางแผนฆ่าฉันได้แค่น้ ีกก็ ลับไปซะเถอะ  
ตอนนี้ฉนั เทพบุตรสุ ดหล่อ ขอควงนักฆ่าสาวแสนสวยไปเที่ยวที่เนินหิ นสามเหลี่ยมก่อนนะ
เออ…ฝากบอกหัวหน้าระดับสูงนายด้วยนะว่า   ฉันขอยืมตัวนักฆ่าสาวไปเที่ยวสักหลายวัน
หน่อย……พวกนายทั้งสามก็อย่างมาเกะกะฉันเลยนะ 
….ไป…ชิ้วๆๆ….ไป…..ซิ้วๆๆ             

ปล.ย้ำอีกครั้ง   ขอบคุณที่พวกท่านกรุ ณาส่ งนักฆ่าสาวสวยมาเดินเที่ยวเป็ นเพื่อนกระผม ฮ่าๆๆ  

เราฉางฟงคาดว่าจะส่ งคนของท่านกลับไปในแบบไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ …..อย่าว่ากันนะ
อิ อิ                                                                                              

ลงชื่อเทพบุตรสุ ดหล่อฉางฟงเขียนจ้า                                                     

เมื่อเอียนเขียนเสร็ จ ก็ส่งกระดาษให้ สองหนุ่มอ่านดู ก่อนจะพากันหัวเราะเสี ยงดัง

“ โอ้ยขำว่ะ……ฉันว่าพวกมันคงจุกอกตายแน่ๆ “ เคย์มะพูด

“ รี บเอาไปติดที่ตน้ ไม้เร็ วเคย์มะ เราจะออกเดินทางกันเลย “ ซาอิพดู ยิม้ ๆ                       

หลังจากที่ เคย์มะเอาจดหมายไปติดที่ตน้ ไม้แล้ว พวกเขาก็นำตัว บี ออกมาจากเต็นท์  หญิงสาว

มองหน้าฉางฟงทั้งสามเบอร์ ไม่ได้พดู อะไร ซาอิจึงพูดขึ้นว่า
“ เดียวฉันจะแก้เชือกที่ขอ้ เท้าเธอ และที่ปากเธอออก  แต่เธอห้ามร้องเด็ดขาด  ฉันขอบอกไว้นะ
คุณนักฆ่าหญิง ถ้าระหว่างทางไปยังเนินหิ นสามเหลี่ยม ถ้าเธอตะโกนหรื อส่ งสัญญาณอะไรให้ผู้
เล่นคนอื่นรู ้
ฉันจะฆ่าทันที เธอก็รู้อยูแ่ ล้วว่าระดับพลังป้ องกันของเธอตอนนี้ ต ่ำขนาดไหน เพียงแค่พวกฉัน
แทงดาบใส่ สกั สองครั้งเธอก็กลับบ้านเก่าแล้ว “ ซาอิพดู จบก็แกะเชือกที่ผกู ข้อเท้าเธอออก 
ส่ วนเคย์มะ แกะผ้าที่ปิดปากเธอออกเหมือนกัน

“ พวกนายจะทำอะไรฉัน “ บีถามขึ้น

“ ยังไม่บอกเธอหรอก  เอาไว้ถึงสถานที่ๆฉันจะพาไปแล้ว   เธอก็จะรู ้เองนั้นแหละ “ ซาอิพดู

ก่อนใช้มือดันตัว บีให้เดินไป  ก่อนที่เขา กับ เคย์มะ จะเดินประกบข้างเธอ
และเอียนเดินนำหน้า                    

ครึ่ งชัว่ โมงต่อมา  บอยยืนตัวสัน่ อยูห่ น้าต้นไม้ที่ เคย์มะเอาข้อความไปติดไว้  ทศ กับ ลอย กัดฟัน
กรอดๆใบหน้าแดงก่ำ ตั้งแต่เล่นเกมส์มาพวกเขาไม่เคยเจอใครหยาบเกียรติแบบนี้มาก่อน
มันทำให้เลือดลูกผูช้ ายของพวกเขาลุกโชนขึ้นมาทันที

“ฉันทนไม่ไหวแล้ว  ไอ้ฉางฟงมันกับฉันวันนี้ จะต้องมีคนรอดเพียงคนเดียวเท่านั้น “ บอยพูดขึ้น

“ ดี….ไอ้ฉางฟงมี 3 คน เราก็แบ่งกันฆ่า จับคู่ใครคู่มนั พอดี “ ทศพูด

“พวกเราต้องออกเดินทางเดี๋ยวเลย….ฉันแทบจะทนอดกลั้นไม่ไหวแล้ว พวกมันจะต้องตาย
สถานเดียว “ ลอยพูดขึ้นก่อนเดินนำหน้าไปมีสองนักฆ่าเดินตามหลังไปติดๆ 

หุบเขาสายหมอก                

ฉางฟงเดินทางข้ามเขาไปสองลูกแล้ว แต่เขาแทบจะไม่เจออุปสรรคมาขว้างกลั้นการเดินทางของ
เขาเลย จนเขาเริ่ มคลายใจลงบ้างแล้ว……นี่เขาคงกังวลเกินเหตุจริ งๆ

“เจ้านาย….ระวังตัวด้วยมารน้อยสัมผัสได้ถึงสัตว์อสูรจำนวนมากที่ก ำลังจ้องมองพวกเราอยู่ “
ฉางฟงหัวใจเต้นเร็ วทันทีเมื่อมารน้อยพูดขึ้น
“ ซินเวีย  อินดี้  ระวังตัวด้วยมารน้อยบอกว่ามีสตั ว์อสูรจำนวนมากจ้องมองพวกเราอยู่ “ ฉางฟง
พูด

“ ฉางฟง  สัตว์ที่ตามพวกเราอยูน่ ่าจะเป็ นสัตว์อสูรแมลงมุมดำ สังเกตจากเมือกที่ติดตามต้นไม้

และใยที่ติดตามกิ่งไม้สูงๆโน้น “ ซินเวียพูดขึ้น

“ และพวกมันอันตรายมากไหม “ ฉางฟงถาม

“ซินเวีย ถอนหายใจ พูดว่า ถ้าเจอตัวสองตัวไม่มีปัญหา แต่ที่เราเจอเป็ นฝูงแน่ๆ งานนี้ พวกเราถ้า

จะรอดยากซะแล้ว “ ซินเวียพูดพร้อมกับกลืนน้ำลาย

“ ซินเวีย คิดว่าพวกมันมีประมาณกี่ตวั “

“ ดูจากอาณาเขตที่มนั สร้างรังกินภูเขาเป็ นลูกๆนี่อย่างน้อยๆก็ 100 ตัวขึ้น “ ซินเวียพูด

“  100 ตัว “ ฉางฟงตาเหลือกอุทานดังลัน่

“ งั้นพวกเราเผ่นกันเถอะ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“สายไปเสี ยแล้วฉางฟง  พวกมันตัดทางถอยพวกเราแล้ว “  ซินเวียพูดขึ้น   ฉางฟงถอนหายใจพูด

ว่า

“ ทางรอดของพวกเราพอมีไหม “

“ มี….พวกเราต้องรี บไปให้ถึงอาณาเขตของมังกรให้เร็ วที่สุด “ ซินเวียพูด

“ ถ้างั้น ฟิ งเกอร์ไม่ตอ้ งคิดอะไรแล้วรี บพากพวกเราไปยังอาณาเขตมังกรที่อยูใ่ กล้ที่สุดด่วน “

ฉางฟงพูด

“ ได้ตามมาเร็ ว “ พูดจบ ฟิ งเกอร์มนั ก็กระโดดลงจากศรี ษะเขา พร้อมกับบินนำทางไปอย่าง

รวดเร็ ว 
ตอนที่ 93 หนีสุดชีวติ

“ เร็วๆ “ ฉางฟงร้องตะโกนไล่กวด ฟิ งเกอร์ไปติดๆ  แต่แล้วในหัวฉางฟงก็ดงั ขึ้น

“สัตว์อสูรแมงมุมดำระดับ 15 ปรากฏ “  ฉางฟงหันไปมองด้านหลังถึงกับเสี ยววาบ อสูรแมงมุม

ดำเป็ นกองทัพกำลังไล่ตามหลังพวกเขามา

“ อินดี้   ซินเวีย ห้ามหยุดวิ่ง หรื อหันไปต่อสู้กบั พวกมันเด็ดขาด “  ฉางฟงร้องตะโกน

“ โอ้ย…..ไม่ตอ้ งบอกหรอก…เยอะขนาดนี้ ต่อให้ท่านพ่อฉันมาเองก็วิ่งเหมือนกัน “ อินดี้พดู

“ ฟิ งเกอร์ใกล้ถึงหรื อยังว่ะ  มันจี้ติดมาแล้วนะโว้ย “ ฉางฟงร้องตะโกนถาม

“ อีกประมาณ 2 กิโล “ ฟิ งเกอร์พดู

“ อ๊าก!!!!!……..อีกตั้ง 2 กิโล…..ตูจะรอดไหมว่ะเนี่ย  “ ฉางฟงพูด ก่อนจะคิดถึงระเบิดชนิด

ต่างๆของตัวเอง

“ เอาก็เอาว่ะ…วิ่งอยูเ่ ฉยๆพวกมันตามเราทันแน่ …อินดี้…..ซินเวีย…..วิ่งแซงหน้าฉันไป เดี๋ยว

ฉันจะถ่วงเวลามันให้ “ อินดี้ กับ ซินเวีย พยักหน้าวิ่งแซงหน้าเขาไป
ฉางฟงไม่รอช้า ดึงระเบิดแสงออกจากเอว   ถอดสลักก่อนโยนกลับหลังไปสองลูก

“ ตูม…ตูม….กี๊ก…กี๊ก…กี๊ก   โครม…โครม….โครม“ เสี ยงร้องดังลัน่ …พร้อมกับเสี ยงวิ่งชนกัน

มัว่ ไม่หมดของสัตว์อสูรแมงมุมดำ แมลงมุมดำกว่า 20 ตัวเจอระเบิดแสงทำให้ตาพวกมันมองไม่
เห็น
หันไปจู่โจมพวกเดียวกันจนตายไปหลายตัว ฉางฟงหันไปมองก็ตอ้ งตาเหลือกวิง่ เผ่นแนบต่อไป
                      เมื่อพวกที่วิ่งไล่ฆ่าเขาอยูด่ า้ นหน้าตาย.....พวกด้านหลังก็พากันวิ่งขึ้นมาแทนที่
พร้อมกับวิ่งไล่ตามฉางฟงเหมือนเดิมฉางฟงดึงระเบิดเพลิงออกมาอีกสองลูกถอดสลักโยนกลับ
หลังอีกครั้ง

“ บึม….บึม….กี๊ก..กี๊กๆๆ…  พรึ บๆๆ…. กี๊กๆๆๆ…  โครม…โครม ” เสี ยงร้องของสัตว์อสูร

แมงมุมดำดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเพลิงลุกพรึ บขว้างทางเหล่าแมงมุมดำไว้ แต่แทนที่พวกมันจะ
กลัวกลับบุกตะลุยฝ่ าม่านเพลิงเข้ามาอย่างไม่กลัวตาย
ฉางฟงถึงกับกลืนน้ำลาย

“ เวรแล้วเรา……..แสง ก็ท ำอะไรมันไม่ได้ เพลิง มันก็ไม่กลัว  เอาว่ะแบบสุ ดท้ายแล้ว “ พูดจบ

ฉางฟงก็ดึงระเบิดควันสองลูกสุ ดท้ายที่ติดกับเอวเขาออกมาพร้อมกับโยนกลับหลัง

“ฟู….ฟู …..” เสี ยงระเบิดควันเริ่ มทำงาน

“โครม…โครม….โครม " เสี ยงชนกันของสัตว์อสูรแมงมุมดำดังสนัน่ ขึ้นอีกครั้ง ม่านควันหนา

แผ่กระจายปกคลุมบริ เวณนั้นอย่างรวดเร็ ว                      

ฉางฟงไม่หยุดวิง่ มองดูผลของระเบิดควันเลยแม้แต่นอ้ ย  เขาเพิม่ ความเร็ววิง่ ตาม อินดี้ กับ ซิ

นเวียสุ ดฝี เท้า…เสี ยงฝี เท้าสัตว์อสูรแมงมุมดำเริ่ มวิ่งตามเขาอีกครั้ง
ฉางฟงปรายตากลับไปมองถึงกลับกลืนน้ำลายอีกครั้ง

“ อะไรว่ะ…ไอ้แมงมุมดำพวกนี้ฉลาดๆจริ ง เล่นวิง่ อ้อมกลุ่มควัน “ ฉางฟงพูด  พร้อมกับวิง่ กวด

ไล่ตาม อินดี้ กับ ซินเวียไปติดๆ

“ ฉางฟง…..ใกล้ถึงอาณาเขตของมังกรแล้ว “  ฟิ งเกอร์ลดระดับความเร็ วลงในการบินร่ นถอย

หลังมาพูดกับเขา

“ ก็ดีสิ ไปรี บไปกัน “

“ แต่มนั มีปัญหานะ “ ฟิ งเกอร์พดู

“มีปัญหาอะไรอีก “
“เออ….มีพวกมันอยู่ 10 กว่าตัวดักหน้าพวกเราอยู่ “  ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ อะไรนะ…..โอ้ย….ด้านหลังก็ตามมาเป็ น 100 ด้านหน้าอีกเป็ น 10  เอาว่ะวิธีสุดท้ายแล้ว..ไม่ใช้

ก็ไม้ได้ ตายเป็ นตายว่ะ “ ฉางฟงพูดก่อนวิง่ ไปใกล้ๆ อินดี้กบั ซินเวียพูดว่า

“ อินดี้ กับ ซินเวีย เดียวฉันจะใช้ยาเพิ่มพลัง 1 เท่าตัวเพื่อเปิ ดทาง “ 

“  เมื่อฉันเปิ ดทางให้แล้วพวกเธอให้วิ่งตามฟิ งเกอร์เข้าไปในอาณาเขตมังกรเลย ส่ วนฉันจะตาม

ไปทีหลัง  เอาละเห็นพวกมันแล้ว ฉันจะบุกก่อนนะ “    พูดจบฉางฟงก็ลวงมือเข้าไปในอกเสื้ อ
หยิบยาเม็ดเพิม่ พลังมากินทันที

“อ๊าก….” ฉางฟงร้องกู่ร้องดังลัน่ พลังมหาศาลในกายถูกเค้นออกมาให้ไหลเวียนถึงขีดสุ ด ดาบ

มารน้อยเปล่งรัศมีเจิดจ้าตอบรับพลังของผูเ้ ป็ นนายทันที                  

เมื่อถึงตำแหน่งโจมตี ฉางฟงสปิ งข้อเท้ากระโดดหมุนร่ างควงสว่างอย่างรวดเร็ ว   ร่ างของฉางฟง

พุง่ เข้าหากองทัพแมงมุมดำนับสิ บตัว

“ตูม..กี๊กๆๆ “ ตัวแรกที่โดนรัศมีดาบร่ างแตกกระจายออกเป็ นเสี่ ยงๆ  ร่ างของฉางฟงควงหมุน

เป็ นลูกธนูเจาะทะลวงร่ างแมงมุมดำอีกหลายตัว ก่อนร่ างจะตกลงบนพื้น  ฉางฟงไม่เปิ ดโอกาส
ให้พวกมันตั้งตัวสปิ งข้อเท้าลอยตัวขึ้นไปเหยียบที่หลังของแมงมุมดำก่อนจะกดดาบเสี ยบเข้าไป
ที่ล ำตัวของมัน

“ สวบ…กี๊ก “ ฉางฟงดึงดาบออกพร้อมรับกระโดดลอยตัวออกจากร่ างอันไร้วิญญาณของมัน  

แมงมุมดำอีกตัวกระโดดพุง่ ร่ างอ้าปากเข้าหาเขา ฉางฟงในขณะที่เขาลอยตัว เขาตีลงั กาม้วนหน้า
ใช้สนเท้าฟาดลงที่กลางหัวของแมงมุมดำอย่างรุ นแรง

“โพล้…..” เสี ยงศรี ษะแมงมุมดำระดับ 15 ระเบิดแตกกระจายกลางอากาศ ช่วงเวลาในพริ บตา

ฉางฟงได้เปิ ดทางให้กบั อินดี้  ซินเวียและฟิ งเกอร์วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ ว ฉางฟงปรายตามอง
อย่างพอใจในขณะร่ างกายเขายังไม่ตกถึงพื้น
แมงมุมดำหลายตัวกระโดดขึ้นจู่โจมเขารอบทิศทาง ฉางฟงยิม้ ตะโกนสุ ดเสี ยง

“ ทักษะพิเศษ พายุดาบ “
“ซูม…ฟ้ าวๆๆ..ฉับ….ฉับ….ฉับ…กี๊ก…กี๊ก….กี๊ก “ เสี ยงระเบิดพลังของตัวดาบมารน้อย ทำให้
เกิดประกายดาบรอบตัวฉางฟงพุง่ เสี ยบทะลุร่างแมงมุมดำรอบทิศทางเสี ยงร้องโหยหวนของ
แมงมุมดำที่ถูกรังสี ดาบเสี ยบทะลุร่างระเบิดเป็ นชิ้นดังต่อเนื่อง  
ฉางฟงเมื่อเท้าสัมผัสพื้นเข้ารี บสปิ งข้อเท้าพุง่ เลียดพื้นตะวัดดาบอีกสองครั้งตัดขาแมงมุมดำอีก
สองตัวที่ขว้างหน้าเขาก่อนวิ่งตามหลัง อินดี้ และ ซินเวียที่อยูไ่ กลๆไป 
                    

กองทัพแมงมุมดำด้านหลังหลายร้อยตัวได้ตามเขามาติดๆแล้ว โชคดีทีมีซากศพของพวกมันที่ถูก
เขาฆ่าขว้างทางอยูท่ ำให้การเคลื่อนไหวของมันช้าลง   ฉางฟงรี บเร่ งความเร็ วฝี เท้าไปอีกระดับ  
พวกแมงมุมดำที่แตกแถวเนื่องจากหลบซากศพพวกมันเอง  เริ่ มจัดกระบวนทัพวิ่งตามฉางฟงอ
ย่างเป็ นระเบียบต่อ

“ โธ่โว้ย……มีเวลาอีกสองนาทีครึ่ ง “ ฉางฟงพูดพร้อมกันฟันกรอดๆ  ฉางฟงมองเห็นอินดี้ กับ

ซินเวียกำลังกระโดดตาม ฟิ งเกอร์ข้ ึนไปบนแง่หิน ฟิ งเกอร์หนั มาร้องตะโกนว่า

“ ฉางฟง  เลี้ยวซ้ายล่อพวกมันเข้าไปในรังมังกร “

“ หา….แบบนี้ ฉนั ก็ตายนะสิ “ ฉางฟงร้องตะโกนกลับ

“ ถึงนายจะไม่เข้าไปก็ตายอยูด่ ีนนั่ แหละ “ ฟิ งเกอร์พดู ฉางฟงได้แต่ส่ายหัว

“ เอาวะ….ตายเป็ นตาย “ พูดจบฉางฟงก็วงิ่ เลี้ยวซ้ายทันที แต่แล้วเขาก็ตอ้ งเบิกตาค้าง

“ โอ……พระเจ้า….มังกรแดงเป็ นร้อยตัวเลย “ เหล่ามังกรแดงต่างหันมามองที่เขาเป็ นตาเดียว    

พร้อมกับจะพากันร้องเสี ยงดังอย่างพร้อมเพียงกัน ฉางฟงรี บหยุดวิ่งเบรคร่ างอยูใ่ จกลางของรัง
ของมังกรแดงพอดี……ตอนนี้ เขาไม่รู้จะหนีไปไหนแล้ว
ด้านหน้าและรอบข้างล้วนเต็มไปด้วยมังกร ด้านหลังเต็มไปด้วยฝูงแมงมุมดำ ฉางฟงได้แต่
หลับตารอคอยวาระสุ ดท้ายของตัวเอง

“ฉางฟงรี บหนีสิโว้ย ยืนหลับตาบ้าอะไร พวกมันกำลังจะปะทะกันแล้ว “ ฟิ งเกอร์ที่บินมาเกาะที่

หัวเราะพูดดังๆจนฉางฟงสะดุง้ เขาค่อยๆลืมตามองดู พบว่า ตอนนี้ แมงมุมดำต่างกระจายกำลัง
ออกเพื่อเตรี ยมตัวสู้กบั มังกร
พวกมันทั้งสองหาได้สนใจเขาไม่
 " อ้าว......ฟิ งเกอร์พวกมันทำไมไม่สนใจฉันแล้วละ" ฉางฟงถามขึ้น
" พวกมันเป็ นคู่รักคู่แค้นกันมานานแล้ว  ตอนนี้พวกมันไม่สนใจฝุ่ นธุลีเช่นนายหรอกน่า  รี บเผ่น
กันดีกว่าก่อนจะโดนพวกมันเหยียบตาย  ฟิ งเกอร์พดู   ฉางฟงก้มดูนาฬิกา

“ ฉันเหลือเวลาอีกหนึ่งนาทีจะสลบแล้ว จะไปทางไหนรี บบอกมาเร็ ว ฟิ งเกอร์ “

“ อย่างโง่ฉางฟง   นายก็วิ่งกลับทางเดิมสิ   ตอนนี้มนั ไม่สนใจพวกเราแล้วละ เชื่อฉันสิ “ ฉางฟ

งกัดฟันก่อนติดสิ นใจวิง่ ย้อนกลับไปทางเดิม และเป็ นอย่างที่ฟิงเกอร์พดู
พวกแมงมุมดำต่างยืนๆเฉยๆ ไม่มีตวั ไหนหันหน้ามาทำร้ายเขาเลย ฉางฟงใช้เวลาเพียง 40 วินาที
ก็วิ่งฝ่ าฝูงแมงมุมดำออกมาได้ เขารี บวิ่งโกยอ้าวให้พน้ รัศมีพวกมันให้เร็ วที่สุด
และแล้วในขณะวิ่งอยูๆ่ สติของฉางฟงก็ดบั วูบทันที  อินดี้ กับ ซินเวียวิ่งมาถึงตัวเขา ทั้งสองรี บ
ประคองร่ างฉางฟงไว้ก่อนพากันวิง่ หนีปีนขึ้นไปบนเนินเขาด้านตรงข้ามทางเข้ารังมังกรแดง
อย่างรวดเร็ ว

“ อ้าว…..ดาบมารน้อยหายไปไหนแล้ว “ อินดี้ พดู ขึ้น

“ ไม่ตอ้ งห่วงหรอกน่า เดียวฉางฟงพื้นขึ้นมาก็เรี ยกมันกลับมาเองนั้นแหละ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ พวกมันสองกลุ่มยืนจ้องหน้ากันทำไม “ ซินเวียถามขึ้น

“ พวกมันกำลังหยัง่ เชิงกันอยู่  ตอนนี้แค่รอแค่ฝ่ายไหนจะเริ่ มก่อนแค่น้ นั “  ฟิ งเกอร์พดู

“แล้วคิดว่าฝ่ ายไหนจะชนะเหรอ “ อินดี้ถามขึ้น

“ ยังไงก็ตอ้ งเป็ นมังกรแดงอยูแ่ ล้ว ถึงพวกแมงมุมดำจะมากกว่าก็ตามแต่ระดับของพวกมันต่ำ

กว่ามังกรเยอะ “  ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ พวกแมงมุมดำนี้มีพวกไม่ใช่นอ้ ยๆเลยนะเนี่ยที่เห็นๆนี่คง 400-500 ตัวได้ม้ งั “ ซินเวียพูด

“ เอาละพวกเรารี บไปหาที่หลบภัยกันดีกว่างานนี้ฉนั รับรองได้เลยว่า ภูเขาแตกแน่ๆ “ ฟิ งเกอร์

พูดจบทั้งหมดก็รีบพากันลากฉางฟงหลบเข้าช่องเขาไป    
เชิงเขา…..หุบเขาสายหมอกทางเขาที่หนึ่ง 

“ ซวงซวง ฉันว่าพวกเราคงต้องหาที่หลบภัยแล้ว “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ ทำไมเหรอ “ หยกหอมพูดขึ้น

“ เสี ยงร้องที่ได้ยนิ เมื่อกี้น้ ีเป็ นเสี ยงมังกรไม่ผดิ พลาดแน่ๆ “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ มันก็แค่เสี ยงร้องเฉยๆไม่ใช่เหรอ “ ซวงซวงถามขึ้น

“ไม่ใช่หรอก……เสี ยงเมื่อกี้มนั ร้องเพื่อเตรี ยมต่อสู้กบั ศัตรู ต่างหาก “ ปิ งปิ งพูด

“โห…..ตัวอะไรมันจะบังอาจไปสู้กบั มังกร “ หยกหอมถาม

“ ไม่รู้เหมือนกัน  ตอนนี้พวกเราคงต้องทิ้งเรื่ องฉางฟงก่อน  ไปหาที่หลบภัยทางทิศตะวันออกดี

กว่า “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ ไม่รุ้เหมือนกันแต่ฉนั สังหรใจไม่ดีเลย “ ปิ งปิ งพูด

“ ใช่ๆ ฉันก็รู้สึกขนลุกยังไงไม่รู้ “ หยกหอมพูด

“ เอาเถอะถ้าจะไป พวกเราก็รีบไปเดี๋ยวนี้ กนั เลย จะได้ตาม ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้ทนั “ ซวงซวงพูด

ขึ้นทุกคนพยักหน้าก่อนพากันออกเดินทางทันที 

ป่ าซงซานเนินเขาสามเหลี่ยม 

“ ตกลงจะเอายังไงดีพวกเรา “ เคย์มะพูด

“เอายายนี่ ไปมัดไว้ที่ตน้ ไม่ไกลๆโน้นก่อน ปิ ดปากให้เรี ยบร้อยด้วย   แล้วเราค่อยมาปรึ กษากัน

ว่าจะทำยังไง “ 
ซาอิพดู กับเคย์มะ  

หลังจากที่มดั บี เสร็ จแล้ว เคย์มะก็เดินกลับมาหา ซาอิ กับ เอียน

“ ตกลงจะเอาไง พวกมันคงกำลังเดินทางมาที่นี่แน่นอน “  เคย์มะพูด

“ ตอนนี้เราต้องหาแนวร่ วมก่อน หาผูเ้ ล่นให้ได้สกั 7-10 คน จ้างพวกเขาด้วยเลือดคนละ 2  ขวด

และให้ระเบิดเพลิงคนละลูก “ซาอิพดู

“ แล้วจะมีใครยอมมาสู้ร่วมกับพวกเราหรื อว่ะ “ เอียนพูดขึ้น

“ อันดับแรกเราต้องอธิบายเรื่ องนักฆ่า ให้พวกเขาฟังก่อน    ค่อยขอความร่ วมมือจากพวกเขา ฉัน

คิดว่าคงมีผเู้ ล่นหลายคนยินดีช่วยเหลือพวกเรา “ ซาอิพดู ขึ้น

“ อืม…..ตกลงเอาตามนั้น “ เคย์มะพูด ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายไปหาผูเ้ ล่นที่มาฝึ กฝี มือฆ่าสัตว์

อสูรแถวเทือกเขาซงซานนี้    ไม่ถึง 20 นาที  กลุ่มเคย์มะก็หาผูเ้ ล่นที่จะร่ วมมือได้
8 คน ทุกคนต่างมายืนรวมกัน

“ ผูห้ ญิงที่ถูกมัดอยูน่ นั่ ก็เป็ นนักฆ่าด้วยหรื อ “ ผูเ้ ล่นคนหนึ่งถามขึ้น

“ ใช่แล้ว เมื่อคืน เธอมากับนักฆ่าอีกคนหนึ่งลอบโจมตีพวกเราที่ ช่องเขาขาดแต่พวกเรารู ้ตวั ก่อน

ทำให้ตอบโต้กลับได้ทนั และได้ฆ่าพวกมันไปหนึ่งคน  แต่พวกมันได้เรี ยกเพื่อนมาสบทบอีก
2 คน  ฉันกลัวว่าจะสู้พวกมันไม่ได้จึงจำเป็ นต้องร้องขอความช่วยเหลือจากพวกนาย “ ซาอิพดู

“ ตามที่นายเล่ามาพวกมันตามฆ่าคนโดนไม่มีความผิด  ถือว่าพวกมันก็สมควรตายฉันยินดีจะ
ช่วยเหลือเต็มที่ “ ผูเ้ ล่นคนหนึ่งพูดขึ้น

“ ฉันก็ขอร่ วมด้วย……เพื่อนรักฉันก็เคยถูกลอบฆ่าทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าไปทำอะไรผิด  “ ผูเ้ ล่นคน

หนึ่งพูดขึ้น

“ฉันก็ร่วม…..ฉันก็ร่วม…..ฉันก็ร่วม “ ซาอิมองดูผเู้ ล่นที่รับปากช่วยเขาอย่างพอใจ บี ที่ถูกมัดอยู่

ที่ตน้ ไม้ได้แต่มองกลุ่มผูเ้ ล่นก่อนถอนหายใจด้วยความกังวลแทนเพื่อนของเธอ
                 
หลังจากนั้น เคย์มะก็เริ่ มทำการวางระเบิดเพลิง ด้านหน้าห่างจากบี ไปสิ บเมตร และมอบหมาย
ให้ผเู้ ล่นคนหนึ่งดึงเชือกปลดสลักเมื่อมีนกั ฆ่าลุกล้ำเข้าไป   ส่ วนคนที่เหลือ 
ซาอิให้ซ่อนตัวหลังต้นไม้เมื่อพวกมันมาถึงตำแหน่งที่เขากำหนดให้รุมฆ่ามันได้เลย ทุกคนพยัก
หน้าก่อนแยกย้ายกันไปซ่อนตัว                  

ซาอิ   เคย์มะ และเอียน  ยืนรอค่อยไม่นานก็ปรากฏร่ างชายหนุ่มสามขึ้นกำลังเดินมาอย่างรี บร้อน

“ เฮ……..นัน่ ไอ้บอยนี่น่า “ เคย์มะพูดขึ้น

“ อืม….พวกมันมากันแล้วทุกคนเตรี ยมตัวให้พร้อมด้วย “ ซาอิพดู ดังๆ   บอยเมื่อมองเห็น กลุ่ม

ของเอียนมันรี บชี้นิ้วให้ ทศ กับ ลอย ดูทนั ที สามหนุ่มนักฆ่ามองมาที่กลุ่มของ
เอียนอย่างอาฆาตพวกมันชักอาวุธออกมา ก่อนจะพูดพร้อมกันว่า

“ไอ้ฉางฟงตาย……………………………  

ตอนที่ 94 สั งหารนักฆ่ า เก็บดอกมังกร วิง่ หนีอกี แล้ ว

เอียน  เคย์มะ   และซาอิ   ฉี กยิม้ ชักดาบออกตั้งท่าพร้อมสู้ทนั ที

“ ตาย…..แก๊งๆๆ… “ เอียนยกดาบขึ้นรับดาบที่บอยฟันลงมา

“ แก๊ง ..แก๊ง..ชิ้งๆๆ “ ทศ พุง่ ดาบฟันหา ซาอิอย่างรวดเร็ว ซาอิ ยิม้ การโดด ถอยหลังไปหลายก้าว

“ชิ้งๆ…แก๊ง..” เคย์มะยิม้ ตวัดดาบรับเพลงดาบของ ลอยที่แทงเข้ามาสองครั้ ง

“วันนี้พวกแก ไม่รอดแน่ “ ทศประกาศเสี ยงดัง

“ ฮ่าๆๆ คนที่ตายวันนี้ คงไม่ใช่ฉนั แน่นอน….พวกเราล้อมมันไว้  “ ซาอิพดู ดังๆ ผูเ้ ล่น 7 คน
กระโดดอออกมาจากที่ซ่อนพร้อมกันตรงเข้าล้อมทั้งสามไว้อย่างรวดเร็ ว

“ บัดซบ…..พวกแกเล่นหมาหมู่นี่ “ ทศสะบดคำ

“ สำหรับพวกแกที่เอาแต่ลอบฆ่าคนอื่น ไม่มีสิทธิพดู คำนี้หรอก “ ซาอิพดู ขึ้น

“พวกเราลุย “ ซาอิพดู

“บัดซบเอย…” ทศพูดก่อนจะตะวัดดาบรับมือผูเ้ ล่นคนหนึ่งไว้  ซาอิกบั ผูเ้ ล่นอีกสองคนลุยตะวัด

ดาบเข้าใส่ อย่างรวดเร็ว  ทศ เอียงตัวหลบดาบของผูเ้ ล่นคนหนึ่งได้อย่างฉิวเฉี ยดแต่กม็ ีอีกดาบฟัน
เข้ามาพอดี

“ ฉับ….อ๊ากกก…. “ ทศ ร้องลัน่ เมื่อโดนฟัน  ถึงเขาสามารถหลบดาบของผูเ้ ล่นคนหนึ่งได้แต่ก็

ไม่สามารถหนีพน้ เพลงดาบของซาอิ 

“ ฉับ….อ๊ากกก…ฉับ…อ๊าก…..แก๊ง…ชิ้งๆๆ  “  ทศร้องลัน่ เมื่อโดนฟันอีกสองแผล ก่อนที่เขาจะ

ยกดาบขึ้นป้ องกันซาอิ ที่ฟันมาที่คอเขา

“ฉึ ก …..อ๊าก..…ฉึ ก…ฮ๊าก “ ทศร้องอีกครั้งเลือดทะลักออกมาแดงฉานไปทั้งชุด  พลังป้ องกัน

ของ ทศลดฮวบฮาบลงอย่างรวดเร็ว กระเป๋ ามิติกระพริ บเติมเลือดให้เขาตลอด ทศ
กระโดนเตะ ผูเ้ ล่นคนหนึ่งเสี ยงหลักล้มลงก่อนจะฟันดาบใส่ เต็มแรง

“ แก๊ง….ตับ “ ซาอิ  สอดดาบเข้ามารับดาบแทน ก่อนจะใช้หมัดกระแทกเข้าที่หน้าของทศเต็มๆ

ทศ ถึงกับเซ ถอยหลัง ผูเ้ ล่นที่เสี ยหลักกัดฟันกรอดๆ ก่อนพุง่ ดาบเข้าเสี ยบที่ทอ้ ง
ทศอย่างรวดเร็ ว

“ สวบ…..โอ้ยยยยย “ ทศ ร้องสุ ดเสี ยง ซาอิ ได้จงั หวะ เรี ยกใช้ทกั ษะพิเศษทันที

“ ดาบควงสว่าน “
“ ตูม….”  ดาบของซาอิ ควงสว่านเจาะกระแทกหน้าอกของ ทศ เต็มแรงจนร่ างของ ทศปลิว
กระเด็นไปไกลหลายเมตร ผูเ้ ล่นทั้งสองคนตามไปฟันซ้ำอีกหลายครั้ง ซาอิยนื มองวาระสุ ดท้าย
ของทศอย่างสะใจ 
ไม่นานร่ างของทศก็กลายเป็ นสี แดงก่อนสว่างวาบหายไปพร้อมกับเสี ยงร้องสุ ดท้าย

“ ทศ….. “  บอย  ร้องตะโกนพร้อมกับ ลอย

“ ไม่ตอ้ งร้องเรี ยกเพื่อนหรอก  เดี๋ยวก็จะไปหากันอยูแ่ ล้ว “  เอียนพูดกับบอยยิม้ ๆ

“แก….” บอย สะบดคำ  ก่อนจะยกดาบรับเพลงดาบที่เอียนฟันเข้ามาอย่างไม่ย้งั

“ แก๊ง…แก๊ง…แก๊ง “ บอย รับดาบที่เอียนฟันมาได้ทุกดาบก่อนจะกลิ้งร่ างหลบไปอีกด้าน

“ฉับ….ฉับ .อ๊าก..อ๊าก “ ผูเ้ ล่นที่จดั การกับ ทศ เสร็ จก็พากันเข้ามาร่ วมรุ ม บอย ต่อ   ไม่นานร่ าง
ของบอยก็เริ่ มเป็ นสี แดงแล้ว

“ ลอย ไปช่วย บี ก่อน…..อ๊ากๆๆๆ “ บอยพูดได้แค่น้ นั ร่ างก็เปล่งแสงก่อนหายไป  ลอยตอนนี้

กำลังสู้อยูก่ บั เคย์มะและผูเ้ ล่นอีกสองคน ส่ วนคนอื่นๆ ยืนมองและคุมเชิงอยูห่ ่างๆ  
ลอยสบโอกาสรี บวิง่ ไปยังต้นไม้ที่มดั บีติดอยู ่   บีร้องอูอ้ ้ ีในลำคอไม่สามารถบอกลอยได้วา่ ด้าน
หน้าเธอฝังระเบิดเพลิงไว้ เคย์มะยิม้ หันไปยกมือให้ผเู้ ล่นอีกคนที่นงั่ รอกระตุกเชือกดึงสลักอยู ่
ทันทีที่ ลอยก้าวเข้ามาในอาณาเขต ผูเ้ ล่นคนนั้นก็กระตุกเชือกดึงสลักระเบิดเพลิงทันที

“  บึม..บึม…บึม…บึม …อ๊ากๆๆๆ“ ร่ างของ ลอยกระเด็นขึ้นไปบนฟ้ าสูงเกือบ 4 เมตรก่อน

ตกลงมากระอักเลือดหลายครั้ง ผูเ้ ล่นคนหนึ่งวิ่งเข้าไปฟันซ้ำทันที ไม่นานร่ างของลอย 
ก็เปล่งแสงและหายไป ผูเ้ ล่นต่างโห่ร้องดีใจที่สงั หารศัตรู ได้ส ำเร็ จ                  

หลังจากนั้น ซาอิ ก็ได้แบ่งระเบิดและ เลือดให้กบั ทุกคนตามที่ได้สญ

ั ญาไว้ ทุกคนบอกว่าพร้อม
จะรวมพลกันจัดการพวกมันอีกครั้งถ้ามันยังมารังควานอีก ทั้งหมดได้แลกชื่อกันในช่องสื่ อสาร
ก่อนจะแยกย้ายกันไป                   

ซาอิ เดินไปแกะเชือกที่ผกู บี ติดกับต้นไม้ก่อนจะแกะผ้าปิ ดปากออก บี มองหน้าฉางฟงทั้งสาม

ก่อนพูดว่า
“ จะฆ่าฉัน…..ก็ฆ่าเลยสิ “

“ อืมคิดดูก่อน…. จะฆ่าเธอดีไหม….พอดีฉางฟงผูว้ างแผนและออกเงินอีกคน  บอกว่ายกเธอให้

พวกฉันจัดการเอาเอง  “ ซาอิพดู ขึ้น

“ ฉางฟงอีกคน “ บีทวนคำ ก่อนเธอจะนึกอะไรได้

“ หรื อว่าคือเพื่อนนายที่เป็ นพ่อค้าอีกคนนะ “ บี พูดขึ้น  เอียน หันไปมองหน้า เคย์มะ กับ ซาอิ

ก่อนจะหันมาหา บีพยักหน้าเบาๆ

“ หึ หึ เรื่ องมันเป็ นอย่างนี้นี่เอง มิน่าละ พวกนายถึงรู ้วา่ ถูกตามฆ่า เป็ นเพราะหมอนัน่ ส่ งข่าวเอง
สิ นะ “ บี พูดขึ้น

“ อืม….จะพูดแบบนั้นก็ได้ “  ซาอิพดู ยิม้ ๆ

“ หมอนัน่ รู ้ได้ไงว่า พวกฉันเป็ นนักฆ่า  ที่จะมาฆ่าพวกนาย “ บีถามขึ้น

“ อืม….เรื่ องนี้พวกฉันฉางฟง 1 2 3 ก็ไม่รู้เหมือนกันนะ  “ เคย์มะพูดพร้อมกับหัวเราะเสี ยงดัง บี

เม้มปากก่อนพูดว่า

“  ฝากบอกหมอนัน่ ด้วย  ฉันจะตามล่ามันและฆ่ามันด้วยมือของฉันเอง โทษฐานที่มนั หลอกฉัน

“ บี พูดขึ้น ซาอิมองไปยังเคย์มะ กับเอียน ก่อนระเบิดเสี ยงหัวเราะ

“ พวกนายหัวเราะอะไร “ บีพดู ขึ้น

“ฉันจะบอกเธอสักอย่างนะ  โอกาสที่เธอจะฆ่าหมอนัน่ ได้นะน้อยแสนจะน้อย  ถ้าหมอนัน่ เอา

จริ งละก็หุ หุ ฉันว่า สมาคมเธอจะเดือนร้อนหนักนะ  จะบอกให้เอาบุญ “ ซาอิพดู

“ เชอะ…จะแน่สกั แค่ไหนกันเชียว…”  บี พูดจบก็สบัดหน้าหนีไปอีกทาง

“ นี่ฉนั เตือนเพราะความหวังดีหรอกนะ “ เคย์มะพูด

“ พวกนายหุบปากได้แล้ว  อยากจะฆ่าฉันก็ฆ่าเลยฉันพร้อมแล้ว “ บี พูด

“ จะเอายังไงกับเชลยนี่ดี  ฉางฟงหนึ่ง (ซาอิ )  “ เคย์มะถามขึ้น

“ อืม….หมอนัน่ บอกว่าแล้วแต่เรา จะฆ่าก็ได้   หรื อจะปล่อยไปก็ได้ “ ซาอิพดู

“ งั้นปล่อยไปแล้วกัน ฉันไม่อยากฆ่าผูห้ ญิงว่ะ “ เอียนพูดขึ้น สองหนุ่มพยักหน้าเห็นชอบด้วย

“ พวกฉันจะปล่อยเธอไปแล้วกัน ” เคย์มะพูด ก่อนจะแกะเชือกที่ผกู มือและเท้าของ บี ออก เธอ

สลัดมือคลายความเมื่อยล้าก่อนจะลุกขึ้นยืน

“พวกนายไม่ฆ่าฉันจริ งๆเหรอ “  บี หันมาถาม

“ อืม….พวกฉันไม่มีนโยบายฆ่าผูห้ ญิง “ เอียนพูดขึ้น บี ยิม้ ก่อนจะพูดว่า

“ ฉันสัญญาจะไม่เข้ารวมกลุ่มกับพวกนั้นตามฆ่าพวกนายอีก “ บี พูด

“ ขอบใจ “ เอียนพูด 

“ แต่ฉนั สาบานว่าจะตามจองล้างจองผลาญ ไอ้พอ่ ค้าเพื่อนนายคนนั้น ที่มนั บังอาจต้มฉันซะสุ ก

เลย “ บี พูดหน้าบึ้ง

“ แต่ฉนั ว่าทางที่ดีเธออย่างไปยุง่ กับหมอนั้นดีวา่ นะขอบอก “ เคย์มะพูดขึ้น

“ ฉันจะแปลกใจจริ งๆ ทำไมพวกนายถึงห้ามฉันไม่ให้ไปยุง่ กับหมอนัน่  ในขณะที่ฉนั รู ้สึกว่า

หมอนัน่ เป็ นคนอ่อนแอที่สุดในกลุ่มของนาย “ บี พูด เคย์มะหันไปมองหน้าเพื่อนอีกสองคน
ก่อนระเบิดเสี ยงหัวเราะดังสนัน่

“ หัวเราะทำไม “  บีถามขึ้น

“ ที่เธอพูดมามันก็อาจเป็ นความจริ ง…..แต่จะบอกอะไรให้นะ อาวุธที่สำคัญของหมอนัน่ คือ

สมอง ถ้าเธอพลาดแม้แต่นิดเดียวเธอจะตกเป็ นรองหมอนัน่ ทันที “ เอียนพูดขึ้น
“เชอะ…..ไม่นานพวกนายก็จะรู ้ใครแน่กว่ากัน……ตกลงถ้าไม่ฆ่าฉันแล้วฉันขอตัวก่อนนะ “ บี
พูด

“ เชิญตามสบาย “  เคย์มะพูด บี มองทั้งสามก่อนเดินจากไป 

รังมังกรแดง หุบเขาสายหมอก          

หลังจากคุมเชิงกันพักใหญ่….สัตว์อสูรแมงมุมดำ ก็เริ่ มพุง่ เข้าโจมตีมงั กรแดงเป็ นกลุ่มอย่าง

รวดเร็ ว  มังกรแดงเริ่ มอ้าปากพ่นไฟเผาแมงมุมดำจนได้กลิ่นเหม็นไหม้ตลบอบอวนไปหมด 
แต่แทนที่ แมงมุมดำจะหยุดโจมตีมนั กันพาพวกเข้าโจมตีมงั กรแดงที่พน่ ไฟใส่ มนั มากขึ้น  เสี ยง
ร้อง เสี ยงระเบิด ดังตลอดเวลา บริ เวณรังมังกรลุกเป็ นไฟแทบทุกด้าน ลูกมังกรหลายตัวล้มตาย
ไปทำให้แม่มงั กรแดงเข้าโหมดคลัง่ ทันที 
การต่อสู้ไม่ถึงครึ่ งชัว่ โมงเหล่ามังกรแดงตัวเมียที่เข้าสู่ โหมดคลัง่ ก็ไล่ฆ่า แมงมุมดำจนเหลือไม่
ถึง 100 ตัว แมงมุมดำเห็นว่าสู้ไม่ได้พวกมันต่างแตกกระจายหนีไปคนละทาง
เช่นเดียวกับมังกรแดง ที่เริ่ มแยกย้ายกันออกไปตามโจมตีศตั รู อย่างไม่ลดละ  ไม่นานรังมังกร
แดงก็กลายเป็ นรังล้างไม่เหลือมังกรแดงสักตัว ทั้งรังมังกรแดงเต็มไปด้วยเพลิงแผดเผาจนร้อน
ไปหมด 

ฉางฟงพื้นขึ้นมาอีกที พบว่าตัวเองนอนหนุนตักซินเวียอยู่

“ ซินเวีย ขอน้ำยาเพิม่ พลัง กับ น้ำเลือดอย่างละ 2 ขวดที “ ฉางฟงพูด ซินเวียค้นหาในกระเป๋ า

ก่อนส่ งให้ฉางฟงกิน

“ ขอบใจมาก ซินเวีย  “ ฉางฟงพูดก่อนจะกินน้ำยาเพิ่มพลังและน้ำยาเลือดอย่างรวดเร็ วเขานอน

พักอีก 10 นาทีจึงค่อยๆลุกขึ้น

“ ฟิ งเกอร์ เหตุการณ์เป็ นไงบ้าง “ ฉางฟงนัง่ อยูข่ า้ งซินเวียถามขึ้น

“ เละนะสิ ถามได้  รังมังกรแดง มีแต่ไฟลุกท่วมเต็มไปหมดเลย พวกแมงมุมดำโดนย่างเกือบ

หมด  ส่ วนแมงมุมดำที่เหลือรอดชีวิต ตอนนี้ โดนพวกมังกรแดงที่ติดโหมดคลัง่ ตามไล่ล่าไปถึง
ไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ 
“
“ แล้วดอกมังกรฉันจะเหลือเหรอแบบนี้ “ ฉางฟงร้องอุทาน

“ นายไม่ตอ้ งห่วงไปหรอก  ดอกมังกรที่ฉนั เห็นนั้นมันขึ้นอยูด่ า้ นหลังแง่หินรังมังกร  ไฟไหม้ไป

ไม่ถึงหรอก  เออ…นายรี บเรี ยกเจ้ามารน้อยกลับมาเร็ วเข้า ฉันไม่รู้วา่ นายทำดาบตกหล่นที่ไหน“
ฟิ งเกอร์พดู   ฉางพยักหน้าก่อนพูดว่า

“ กลับมามารน้อย “

“ ฟ้ าว….ตับ “ ดาบมารร้อยพุง่ สู่มือเขาอย่างรวดเร็ว

“ปลดผนึก มารน้อย “ ดาบเปล่งแสงออร่ าดำก่อนจะกายเป็ นร่ างมารน้อยยังอยูบ่ นมือเขา

“ นายท่าน ไม่เป็ นไรใช่ไหมครับ “ มารน้อยถามขึ้น

“ อืม….ไม่เป็ นไร ฉันสบายดี มารน้อย “  ฉางฟงพูด

“ พวกเรารี บไปเอาดอกมังกรกันเถอะ ฉางฟง “ ฟิ งเกอร์พดู ฉางฟงพักหน้า ก่อนที่ทุกคนจะออก

จากที่ซ่อนตาม

ฟิ งเกอร์ไปเอาดอกมังกร

“ ตรงนี้หรื อ….. “ ฉางฟงมองอึ้งๆ พร้อมกับชี้ไปที่รูขนาดเล็กเป็ นช่องที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง

ประมาณ 2 นิ้ว

“ ใช่ที่นี่แหละทางเข้า……ฉางฟงนายรอที่นี่เดียวฉันกับมารน้อยจะเข้าไปเอง “ ฟิ งเกอร์พดู ฉาง

ฟงพยักหน้าไม่ได้พดู อะไร                   

ฉางฟงรอไม่นาน ฟิ งเกอร์กบั มารน้อย มันก็เริ่ มส่ งดอกมังกรออกมาจากช่องเล็กๆทีละดอก  ฉาง

ฟงเปิ ดถังเก็บวัตถุดิบ  ก่อนเรี ยงดอกมังกรลงไปในถังอย่างเป็ นระเบียบ ตอนนี้ เขานับได้
22 ดอกแล้ว

“ หมดแล้ว “  ฟิ งเกอร์ พูด ก่อนจะมุดออกมาจากรู พร้อมทั้งมารน้อย 

“ไม่ลองหาอีกสักรอบเหรอ ฟิ งเกอร์   มันอาจจะซ่อนอยูใ่ นรู หรื อซอกที่ไหนซักแห่ง “ ฉางฟงพูด
ทำตาใสอย่างรอคอยความหวังว่าจะได้อีกสักหลายสิ บดอก

“โอ้ย…..ไม่มีแล้วละฉางฟง  ฉันกับมารน้อยหาแทบทุกซอกแล้ว “ ฟิ งเกอร์พดู

“จริ งเหรอ ฟิ งเกอร์นายน่าจะหาอีกรอบนะ “ ฉางฟงพูด

“ อย่าโลภมากน่าฉางฟง พวกเราต้องรี บออกไปจากที่นี่ก่อนที่พวกมังกรแดงมันจะกลับมา

เพราะถ้ามังกรแดงตัวไหนเห็นเรามันจะเล่นงานเราทันที “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ใช่ๆ ฉันชักเสี ยวๆแล้วรี บไปจากที่นี่เถอะฉางฟง  “  ซินเวียพูด

“เอาตามใจ ฟิ งเกอร์น ำทางด้วย “ ฉางฟงพูดจบก็รีบเก็บถังใส่ วตั ถุดิบลงกระเป๋ ามิติก่อนเดินตาม

ฟิ งเกอร์ไปอย่างยิม้ แย้ม 

ทิศตะวันออกของหุบเขาสายหมอกแหล่งชมวิวยอดนิยม    

“ อ้ากกก…พวกเราหนีเร็ วมังกรบุก……”  ผูเ้ ล่นคนหนึ่งตะโกนเสี ยงดังทำให้ ผูเ้ ล่นหลายร้อยคน

วิ่งแตกหนีกนั กระจาย ไปคนละทิศละทาง  ฉิ งอี้ กับ ฟางฟาง วิ่งหาที่หลบเป็ นพันละวัน
เสี ยงร้องโหยหวยดังลัน่ ไปทัว่ ไฟที่ถูกพ่นออกจากปากมังกรลุกไหม้ไปทัว่ ทั้งเนินเดินบริ เวณที่
นักท่องเที่ยวมาเที่ยวมากที่สุด

“ ฉิงอี้  เตรี ยมม้วนคาถากลับบ้านไว้นะ    ถ้ามังกรจู่โจมเราเมื่อไหร่ เราจะใช้มว้ นคาถากลับบ้าน

ทันที “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ได้….เอ๋ ….นัน่ ซวงซวงไม่ใช่เหรอ “  ฉิ งอี้ช้ ีให้ฟางฟางดู                      

ซวงซวง  หยกหอม และ ปิ งปิ ง กำลังวิง่ หนีฝงู สัตว์อสูรแมงมุมดำหลายสิ บตัวที่ไล่ตามหลังพวก

เธอมาติดๆแถมด้านหลังฝูงสัตว์อสูรแมงมุมดำ ยังมีมงั กรแดงอีกสองตัวกำลังพ่นไฟใส่
สัตว์อสูรแมงมุมดำอยู่

“ โอ้ย…จะบ้าตายมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไม่มนั วุน่ วายไปหมดอย่างนี้ “ ซวงซวงร้องโวยวาย

เสี ยงดัง
“พวกเราแยกกันหนีก่อนวิ่งกันเป็ นหมู่แบบนี้ ตายแน่ๆๆ  “  ปิ งปิ งร้องขึ้น

“ ตกลง ฉันแยกไปด้านซ้ายก่อนนะ  “  พูดจบหยกหอมก็วิ่งฉี กออกไปอย่างรวดเร็ว  ซวงซวงหัน

กับไปมอง

“ อ้าว….แล้วพวกมันทำไมไม่แยกตามหยกหอมไปบ้างละ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ งั้นฉันแยกไปอีกทางแล้วกัน “ พูดจบซวงซวงก็วิง่ แยกไปทางขวา

“ โอ้ย……ซวงซวง…..หยกหอม…..ทำไมมันตามฉันคนเดียวละแบบนี้ ฉนั ก็ซวยคนเดียวนะสิ “

ปิ งปิ งร้องตะโกนพร้อมวิ่งตรงไปเรื่ อยๆ

“ อย่าวิ่งมาทางนี้ ปิ งปิ ง “ ฟางฟางตาเหลือกโบกมือไปมาเป็ นเชิงบอกให้วิ่งไปทางอื่น เมื่อเห็น

ปิ งปิ งวิ่งตรงมาทางพวกเธอ

“ อ้าว…..ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้นี่น่า  โบกมือเรี ยกเราด้วย คงมีวิธีรับมือดีๆ……………… 

ตอนที่ 95 วันโลกาวินาศ

“ ปิ งปิ ง อย่ามาทางนี้ “ ฉิ งอี้ กับ ฟางฟาง โบกมือ     ส่ วนปิ งปิ งที่เห็น ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้ โบกมือ
กับคิดไปอีกทาง

“ได้ๆ…..ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ แหละ “ พูดจบ ปิ งปิ ง ก็วิ่งเร็วขึ้นไปอีก ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้ เห็น ปิ งปิ ง
ยิง่ เร่ งความเร็ วเข้าหาพวกเธอ ทำให้พวกเธอตกใจตาเหลือก

“ ไม่ไหวแล้ว ฟางฟาง ตัวใครตัวมัน ฉันไปก่อนนะ “ พูดจบ ฉิ งอี้กเ็ ผ่นแนบทันที

“อ้าว….ฉิ งอี้ทิ้งกันได้ไง…รอฉันด้วย…” พูดจบฟางฟางก็วิ่งหนีตามฉิงอี้ไปอย่ารวดเร็ ว  ส่ วน
ปิ งปิ ง เห็น ฟางฟาง กับ ฉิงอี้วิ่งหนีไปก็ งง 

“ อ้าว….ทำไม  ฟางฟาง กับ ฉิ งอี้  ถึงวิ่งหนีไปละ  หรื อว่ามีแผนจะล่อพวกนี้ ไปจัดการที่อื่น ต้อง

เป็ นอย่างนั้นแน่นอน “ ปิ งปิ งพูด ก่อนวิ่งไล่ตามฟางฟาง กับ ฉิ งอี้
ไปอย่างติดๆ                 

เมืองเริ่ มต้น  โรงแรมหม่าเยีย่ หู 

“เจ็บใจนัก โดนพวกมันหลอกไปฆ่าได้ “  ทศพูดขึ้น

“ฉันสิ ซวยกว่าพวกนายอีก ระดับฉันโดนลดไป  2 เท่าเลย ก่อนมาเมืองเริ่ มต้นระดับ 36 ตายครั้ง

แรกเหลือ  31 ตายอีกครั้งเหลือ 26 “ บอยพูด

“ยังไงฉันก็จะแก้แค้นให้ได้ “ ลอยพูดขึ้น

“ แต่เราจะไปสู้กบั พวกมันยังไง ตอนนี้ มนั มีคนมาช่วยอีกตั้งโขยง “  บอยพูดขึ้น

“ พวกเราคงได้แต่ใช้วิธี ลอบฆ่าเหมือนเดิม “ ทศพูด บอยกับ ลอยพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนหันไป

หา บี ที่ก ำลังกินอาหารเงียบๆ

“ เธอจะเอาไง บี “ ทศถามขึ้น บี ปรายตาขึ้นมองเพื่อนๆก่อนพูดว่า

ั ญากลับ พวกฉางฟง 1 2 3 แล้วว่าจะไม่ไปยุง่ กับพวกเขาอีก “

“ ฉันได้ให้สญ

“ งั้นแสดงว่าเธอจะยกเลิกภาระกิจที่พวกเราได้รับมาใช่ไหม “ ลอยพูดขึ้น เซงๆ

“ ฉันไม่ได้เป็ นคนรับภาระกิจมานะ นั้นมันเป็ นภาระกิจของพวกนาย แต่เอาเถอะฉันจะไปตาม

ล่าฉางฟงอีกคนให้กแ็ ล้วกัน “ บี พูดขึ้น

“ ฉางฟงอีกคน   นี่มนั ยังมีอีกคนเหรอเนี่ย “  ทศอุทานเสี ยงดัง

“ ใช่ “
“ แล้วมันเป็ นใครเธอรู ้แล้วเหรอ “  บอยพูดขึ้น

“ นายจำไม่ได้เหรอ บอย ไอ้คนที่ฉนั ตามมันไปไง “ บี พูด

“ หา….ไอ้หน้าหล่อนัน่ เหรอ “ บอยอุทาน

“ ถูกต้องมันเป็ นคนบอกเรื่ องพวกเราเป็ นนักฆ่าให้กบั ฉางฟง  1 2 3 รู ้ “ บี พูด

“ แล้วมันรู ้ได้ยงั ไงว่าพวกเราเป็ นนักฆ่า “ บอยพูดขึ้น

“ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน   แต่ที่แน่ๆฉันเจ็บใจมากที่มนั หลอกฉันได้  ดังนั้นหมอนี่ฉนั ขอจัดการ

แล้วกัน “  บี พูดขึ้น

“ แล้วเธอจะไปตามหาหมอนัน่ ที่ไหน” บอยถาม

“ ไม่ยากเหรอ  ฉันจะรอมันในเมืองนี้ แหละ มันเป็ นพ่อค้ายังไงก็ตอ้ งเข้าเมืองวันยังค่ำ “ บี พูดขึ้น

“ แล้วเธอมัน่ ใจจะสู้มนั ได้เหรอ “ ทศ พูด

“อย่าลืมสิ …..ฉันก็เป็ นนักฆ่าเหมือนกันนะ “  บี พูดขึ้น

“ แต่หมอนัน่ เธอยังไม่รู้จกั ฝี มือมันนะ “ ลอยพูดขึ้น

“ เอาเถอะฉันมีวิธีของฉัน “ บี พูด  

“ แต่ฉนั ห่วงเธอนะ ไม่อยากให้เธอไปคนเดียว “ บอยพูดขึ้น

“ ฉันว่าพวกนายเอาเวลาที่ห่วงฉันนี่ไปจัดการฉางฟงพวกนั้นเถอะไม่ตอ้ งมาสนใจเรื่ องของฉันๆ

แก้ปัญหาเองได้ เรื่ องฉางฟงอีกคนที่เหลือฉันจะรับผิดชอบเอง พวกนายไม่ตอ้ งมายุง่ เหยือ่ ของ
ฉัน
“ บีพดู
“ ตามใจแล้วกัน ฉันว่าพวกเราควรจะเริ่ มตามล่าพวกมันได้แล้วนะ “ ทศพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้า
เห็นด้วย  หลังจากนั้น ทศ ก็เรี ยกพนักงานของร้านมาเก็บเงิน   ก่อนจะพากันเดินออกจาก
โรงแรมไป 

หน้าโรงแรมหม่าเยีย่ หู 

“  พวกฉันไปก่อนนะ บี “  ทศพูดขึ้น

“ประกาศ…..นี่เป็ นเสี ยงจากหน่อยเฝ้ าระวังประจำเมืองเริ่ มต้น ขอแจ้งข่าวร้ายให้ทุกคนทราบว่า

อีกหนึ่งนาทีฝงู มังกรแดงจะบุกถล่มเมืองเริ่ มต้น  ของให้ผเู้ ล่นทุกคน
ออฟไลน์ออกไปก่อนแล้วค่อยกลับมาเล่นใหม่ กระผมอยูไ่ ม่ได้แล้วขอออฟไลน์ไปก่อน  ขอให้
พวกท่านโชคดี “ เสี ยงประกาศจบเหล่าผูเ้ ล่นในเมืองก็แตกฮือหนีตายทันที

“ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย “ บอย หันไปทาง ทศ

“เขาบอกว่าจะมีมงั กรแดงบุกเมืองเริ่ มต้นว่ะ “ ลอยพูดขึ้น

“ พวกเราควรเชื่อเขา ออฟไลน์กนั ก่อนดีกว่านะ “ บี ที่ยนื อยูห่ น้าโรงแรมพูดขึ้น

“ ฉันว่า พวกนั้นพูดล้อเล่นมากกว่า เมืองเริ่ มต้นจะมีมงั กรมาโจมตีได้ไง ไร้สาระจริ งๆพวกเรา

ไปกันเถอะ “ ทศพูดก่อนหันไปมอง บี ที่ตอนนี้ ยนื ตัวแข็งอยู่ พอเธอได้สติรีบร้องบอกเพื่อน
ทันที

“ ทุกคนระวังบนฟ้ า “

“ ตูม…..อ๊ากๆๆโอ้ยๆๆๆ “ มังกรแดงขนาด 9 เมตรทิ้งตัวลงกระแทกพื้น บริ เวณที่ ทศ ลอย และ

บอยยืนอยูเ่ มื่อกี้น้ ี มันกู่ร้องเสี ยงดัง ก่อนจะพ่นไฟไปรอบๆตัวมัน  บี
ตาเหลือกรี บกระโดดกลิ้งตัวหลบไปด้านข้างรอดพ้นจากไฟแผดเผาร่ างไปเส้นยาแดงผ่านแปด

“ มังกรแดงบุกเมืองจริ งๆด้วย “ บีอุทาน  

‘  ตอนนี้เพื่อนทั้งสาม…..ร่ างคงเละไม่มีชิ้นดีใต้ทอ้ งมังกรแดงไปแล้ว ‘ บี คิด ก่อนมองขึ้นไป

บนท้องฟ้ าพบฝูงมังกรแดงเกือบ 20 ตัว กำลังโจมตีเมืองเริ่ มต้นอย่างหนักหน่วง
“ บ้าเอย…เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย….เราคงต้องรี บหนีออกจากเมืองเริ่ มต้นโดยด่วนแล้ว “ บีพดู จบก็
รี บวิง่ เข้าซอยข้างโรงแรมหม่าเยีย่ หู ไปอย่างรวดเร็ ว           

ภายในเวลาไม่ถึงชัว่ โมงเมืองเริ่ มต้นโดนไฟแผดเผาราบเป็ นหน้ากอง เหล่ากองทัพมังกรแดงที่

ติดโหมดคลัง่ ทำลายทุกอย่างที่ขว้างหน้า ผูเ้ ล่นที่ออฟไลน์ไม่ทนั    ต่างหนีเอาชีวิตรอด  
วิ่งออกนอกเมืองกันหมด เมื่อฝูงมังกรแดงทำลายเมืองจนพอใจแล้วพวกมันก็เริ่ มกู่ร้อง    ก่อนจะ
รวมฝูงกันแล้วบินกลับไปทางหุบเขาสายหมอกที่เป็ นที่อยูข่ องมัน           

กลุ่มผูเ้ ล่นที่รอดตายยืนมองสภาพเมืองเริ่ มต้นที่เละไม่มีชิ้นดี ถึงแม้วา่ เมืองเริ่ มต้นตอนนี้ ก ำลัง

ซ่อมแซมตัวเองโดยอัตโนมัติอยูก่ ต็ าม   แต่กท็ ำให้ผเู้ ล่นหลายคนที่ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ ถึง
กับยืนตะลึงนิ่งค้าง 

ด้านทิศตะวันออกของหุบเขาสายหมอก แหล่งท่องเที่ยวยอดฮิต                 

ปิ งปิ ง  ฉิ งอี้ และ ฟางฟาง วิ่งกันจนเหนื่อยในที่สุดพวกเธอก็สามารถหนีพน้ จากการไล่ตามของ

สัตว์อสูรแมงมุมดำ และมังกรแดง  ซวงซวง  หยกหอม  ปิ งปิ ง  ฉิ งอี้ และ
ฟางฟาง  มารวมตัวกันอีกครั้งที่หลังก้อนหิ นใหญ่กอ้ นหนึ่ง

“ นี่มนั วันโลกาวินาศอะไรกัน “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ฉันบอกพวกเธอเลยนะ ตั้งแต่ฉนั เล่นเกมส์มานี้ ยังไม่เคยเจออะไรที่สุดๆแบบนี้ มาก่อน “ ปิ งปิ ง

พูด

“พวกเธอดูข่าวการสนทนากันในช่องสื่ อสารสิ “  ซวงซวงพูดขึ้น ทุกคนต่างมองดูข่าวช่อง

สื่ อสารที่โพรสกันถี่ยบิ

“ หมายความว่า   มังกรแดง ได้โจมตีเมืองเริ่ มต้นด้วยหรื อเนี่ย “ ฉิงอี้อุทานขึ้น

“ ในข่าวบอกว่า  เมืองเริ่ มต้นเละไม่มีชิ้นดีเลย “ หยกหอมพูด

“ ทำไมมันเกิดเรื่ องแบบนี้ข้ ึนได้นะ “ ปิ งปิ งพูดก่อนจะปรายตาไปยังลานกว้าง เธอเห็นมังกรแดง
ขนาดใหญ่ตวั หนึ่งเดินอยู่ เธอขยี้ตามองอีกครั้ง

“ นัน่ มัน…..นัน่ มันเจ้าฉางฟงไม่ใช่เหรอ “  ปิ งปิ งชี้นิ้วให้ทุกคนดู

“ ใช่ ๆ ฉัน จำมันได้ แผลเป็ นที่หน้าอกรู ปดาวนั้น “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ อยากบอกนะว่าเรื่ องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้เป็ นเพราะมัน นี่มนั จะทำเกินไปแล้วนะ…ฉันจะไปพูด

กับมันให้รู้เรื่ อง “      ปิ งปิ ง พูดก่อนวิง่ ออกไป เพื่อนเห็นปิ งปิ งวิง่ ไปหามังกรพวกเธอก็วิง่ ตาม
ปิ งปิ งไปบ้าง 

“ หยุดเดี๋ยวนี้ เลย ฉางฟง “ ปิ งปิ งที่วิ่งไปอยูห่ น้ามังกรชี้หน้าร้องตะโกนเสี ยงดัง

“ฟูด…ฟูด “ มังกรแดงตัวใหญ่พน่ ลมหายใจหยุดยืนมองดู ปิ งปิ ง

“ นายทำบ้าอะไร   นี่นายรู ้ไหมว่านายสร้างความเดือดร้อนให้กบั คนอื่นเขาขนาดไหน “  ปิ งปิ ง

พูดต่อในขณะที่สาวๆอีกสี่ คนวิ่งมายืนข้างๆ ปิ งปิ งพอดี

“ ตัวนี้เหรอ ฉางฟงนะ “ ซวงซวงพูด

“ ตัวนี้แหละชัวส์ ฉันกอดอยูท่ ี่อกมันเห็นแผลนัน่ เต็มๆใช่ 100 เปอร์เซ็นต์ “ ฟางฟางพูด

“ เธอกอดกับฉางฟง “ ซวงซวง มอง ฟางฟางตาโต ฟางฟางรู ้สึกตัวว่าเธอหลงพูดเรื่ องนี้ ออกไป  

หน้าเธอแดงเป็ นลูกตำลึงสุ กทันที

“นายบอกมาสิ   นายมีเหตุผลอะไรที่เอาพวกมังกรไปบุกเมืองเริ่ มต้นและไล่ฆ่าผูเ้ ล่นมากมาย

ขนาดนี้ “ ปิ งปิ งร้องตะโกนอย่างเหลืออด

“ฟูด…ฟูด….ฟูด “  มังกรแดงตัวใหญ่พน่ ลมหายใจอีกหลายครั้งพร้อมกับส่ ายหน้าไปมาอย่าง

หงุดหงิด

“ ไม่ตอ้ งมาส่ ายหน้าเลย ฉางฟง  ถ้านายอธิบายไม่ได้วนั นี้ จะได้เห็นดีกนั “ ปิ งปิ งพูดต่อ

“ โห….ฉางฟงมันแปลงร่ างเป็ นมังกรได้ตวั ใหญ่มากเลยนะเนี่ย แต่เธอแน่ใจเหรอว่าเป็ นฉางฟง
จริ งๆ “  หยกหอมกระซิบเบาๆกับฉิ งอี้ 

“ ชัวส์ ฉันกับ ฟางฟางเห็นแผลนั้นและจำได้ติดตาเลย “ ฉิ งอี้ช้ ีให้ หยกหอมดู

“ แต่ฉนั รู ้สึกว่ามันแปลกๆยังไงไม่รู้ “ หยกหอมพูดเบาๆ

“ ไม่แปลกหรอก ถ้ามันไม่ใช่ฉางฟงมันคงไล่เหยียบพวกเราไปแล้ว  “ ฟางฟางพูดขึ้นเบาๆ

“ไม่ตอ้ งอ้ำอึ้ง ….นายต้องอธิบายมาว่าทำแบบนี้ ท ำไม…..ไม่ตอ้ งถอดหายใจเลย นายถอยหายใจ

หลายครั้งแล้วนะพูดมาดีๆหรื อจะให้บงั คับให้พดู ” ปิ งปิ งพูดต่อ

“ ฟูด….ฟูด.. ตึงๆ..ตึง.ๆ “ มังกรแดงตัวใหญ่ถอดหายใจอย่างหงุดหงิดพร้อมกับฟาดหางที่พ้ืน

สองครั้ง

“ ไม่ตอ้ งมาทำหงุดหงิดต่อหน้าฉันเลย ฉางฟง นายมันไอ้คนขี้ขาด  “ ปิ งปิ งร้องตะโกนเสี ยงดัง

“ฟูด…ฟูด..ฟูด….ฟูด…แก๊กๆ..ตึงๆๆ “ มังกรแดงส่ ายหัวไปมาพร้อมถอนหายใจติดๆกันหลาย

ครั้ง  มันเริ่ มเอาเท้าตะกุยดิน พร้อมกับฟาดหางด้วยความหงุดหงิด

“ทำไม….ที่ฉนั พูดนี้ …มันจี้ใจดำนายมากเลยเหรอ …..ถึงขนาดแสดงอารมณ์หงุดหงิดได้ขนาด

นั้น “ ปิ งปิ งพูด

“ แก๊กๆ…แก๊กๆ  “เสี ยงกู่ร้องดังมาจากบนท้องฟ้ า มังกรตัวใหญ่สะดุง้ หันซ้ายหันขวามองหาฝูง

ของมันทันที

“นี้ฉางฟง ฉันกำลังพูดกับนายอยูน่ ะ ไม่ตอ้ งทำหน้าเฉไฉไปทางอื่นเลย “ ปิ งปิ งร้องตะโกนหน้า

แดงก่ำ  แต่เจ้ามังกรแดงหารู ้ไม่วา่ ปิ งปิ งกำลังโกธรสุ ดขีดแล้ว มันยังคงหันซ้ายหันขวา
และแล้วมันก็เห็นฝูงมันจนได้ มันรี บอ้าปากกู่ร้องทันที

“ แก๊กๆ…..แก๊กๆ “
“ ฉางฟง  ฉันหมดความอดทนกับนายแล้วนะ เมื่อนายไม่พดู ฉันคงต้องใช้ก ำลัง  “ปิ งปิ งพูดจบก็
ค่อยๆดึงดาบออกมา  มังกรแดงตัวใหญ่เมื่อเห็นฝูงแล้วมันก็ละความสนใจทุกอย่างรี บหมุนตัว
กลับทันที

“ฟ้ าวๆๆ โครม….โอ้ยยยๆๆ “ ร่ างของสี่ สาวโดนหางมังกรฟาด ในขณะยังไม่ทนั ตั้งตัว ลอยละ

ลิ่วตกลงไปในบึงน้ำเสี ยงดัง

“ตูม…ตูม…ตูม…ตูม….ตูม “  ปิ งปิ งโผ่ข้ ึนมาจากน้ำก่อนเพื่อนร้องตะโกนลัน่

“ ไอ้บา้ ฉางฟง นายมันเล่นขี้โกงนี้ ฟาดหางใส่ ฉนั ตอนพวกฉันเผลอ “ ปิ งปิ งร้องโวยวายขึ้น

“ โอ้ย…ไอ้บา้ ฉางฟง  อย่าหนีไปไหนนะฉันจะขึ้นไปฆ่านายเดี๋ยวนี้ แหละ “  ฟางฟางร้องตะโกน

ขึ้น                     

มังกรแดงตัวใหญ่หนั มอง กลุ่มสาวๆ อย่าง งง นิด ก่อนจะกระพือปี กบนขึ้นสู่ทอ้ งฟ้ า ตามฝูงของ

มันไปอย่างรวดเร็ ว

“ไอ้บา้ ฉางฟง จำไว้เลย ฉันจะตามฆ่านายไปทุกๆที่  ครั้งนี้ท ำแสบมากนะฉางฟง “ ปิ งปิ งร้อง

ตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้ าในทิศทางที่มงั กรตัวใหญ่บินไป

“ อย่าให้เจออีกนะ ฉันจะแร่ เนื้อนายมากินเลยคอยดู “ฟางฟางพูดขึ้นพร้อมกับกระทืบเท้าในน้ำ

“ โอ้ย…ฉันเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์เลย ว่าเป็ นฉางฟงชัวส์  เพราะมันกวนสุ ดๆ “ ซวงซวงพูดขึ้น

พร้อมกับเอียงคอให้น ้ำออกจากหู

“ โธ่…..นี่พวกเราโดนไอ้ฉางฟงแกล้งอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย “ ฉิ งอี้ บ่นอย่างเซง ๆ

“ อ้าว…แล้วหยกหอมไปไหนแล้ว..ทำไมไม่ได้ยนิ เสี ยงเลย “ ซวงซวงพูดก่อนมองหาเพื่อน

“ว๊าย…หยกหอมขาชี้ฟ้าอยูโ่ น้น พวกเรารี บไปช่วยก่อนเดียวหยกหอม ขาดใจตายในน้ำ “ ซวงซ

วงร้องขึ้นเพื่อนๆต่างตารี ตาเหลือกวิง่ ไปช่วยดึงหยกหอมที่ก ำลังดิ้นขาชี้ฟ้าขอความช่วยเหลือ
เพื่อนๆอยู่
 
ทางลงหุบเขาสายหมอก 

“ฮาด…ๆๆๆ…. เช้ย “…………………… 

ตอนที่ 96 การตัดสิ นใจของทางสมาคมนักฆ่า

“ ฮาดๆๆ…เช้ย “  ตอนนี้ ฉางฟงจามติดๆกันหลายครั้งแล้ว

“ เป็ นอะไรไปฉางฟง “ ฟิ งเกอร์ที่นงั่ บนหัวฉางฟงถามขึ้น

“ ไม่รู้เหมือนกันสงสัย จะมีคนคิดถึงมั้ง อิ อิ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ นายท่านเราจะไปไหนต่อดี “  มารน้อยพูดขึ้น

“อืม….ไปบึงมรณะนะมารน้อย ฉันรับปากซินเวียไว้จะพาเธอกลับบึงมรณะ “ ฉางฟงพูดขึ้ นยิม้ ๆ

การเดินทางลงจากเขาของฉางฟง   เขาแทบไม่ตอ้ งระวังตัวเลย ทุกอย่างข้างทางเงียบสงบ ไม่มี

สัตว์อสูรหรื อเสี ยงร้องของสัตว์มารบกวนเลย  พื้นที่ทางเดินตอนที่ข้ ึนมาเต็มด้วยต้นไม้ขนาด
ใหญ่
แต่ขาลงต้นไม้พวกนั้นกับโดนเผาหายเกลี้ยงไปหมด แทบจะบอกว่าเป็ นภูเขาหัวโล้นเลยก็วา่
ได้                         

ฉางฟงมองต้นไม้เล็กๆริ มทางที่ก ำลัง งอกขึ้นมาใหม่ ตามโปรแกรมคืนสภาพของเกมส์   เขามอง

ขึ้นไปบนท้องฟ้ าเห็นมังกรแดงหลายฝูงกำลังพากันบินกลับขึ้นเขาไป ในขณะที่ฉางฟงกำลังมอง
อะไรเพลินๆ
ซินเวียก็เอยขึ้นว่า
“ ฉางฟงวันนี้ พวกเราตรงไปที่บึงมรณะเลยนะ “  ฉางฟงฉี กยิม้ เอื้อมมือไปกอดเอว ภูติสาวซิ
นเวีย พร้อมกับพูดว่า

“ อืม……ฉันก็คิดว่าจะไปให้ถึงที่บึงมรณะก่อนค่ำ….แต่ขอถามอะไรหน่อยสิ ซินเวีย “

“ นายจะถามอะไรหรื อ “ ซินเวียพูดพร้อมกับหันหน้ามาหาเขา

“ เธอจะไปเอาอะไรที่บึงมรณะนะ “

“ เอากระเป๋ ามิตินะสิ ใบที่ฉนั ใช้อยูน่ ี่มนั จุของได้นอ้ ย ” ซินเวียพูด

“ แล้วใบที่เธอจะไปเอามันจุได้กี่ชิ้น “

“ 10,000  ชิ้น “  ซินเวีย ตอบ 

“โห….เธอจะเอาไปใส่ อะไร ซินเวีย “ ฉางฟงถาม

“ใส่ เปอร์เซ็นต์ของฉันที่ได้จากนายไง “ ซินเวียตอบยิม้ ๆ ฉางฟงถึงกับอ้าปากค้างไม่ได้พดู อะไร

ต่อ                

เมื่อลงจากเขามาแล้วฉางฟงก็จบั เส้นทางเดินมุ่งไปสู่ บึงมรณะทันที  การไปครั้งนี้ฉางฟงไม่ตอ้ ง

ใช้ยาป้ องกันพวกทากดูดเลือดเลย เพราะอินดี้ได้ปล่อยสนามพลังความมืดอ่อนๆรอบๆทุกคนไว้
ทำให้พวกทากดูดเลือดไม่กล้าเข้าใกล้                         

ด้วยการนำของ ซินเวีย ฉางฟงสามารถผ่านประตูเทพด่านแรกได้โดนไม่ตอ้ งปฏิบตั ิตามกฏอะไร

ทั้งสิ้ น เมื่อเข้าสู่ ด่านที่สอง  ก็ได้พบกับจอร์ดบุชอีกครั้ง ฉางฟงใช้แว่นขยายส่ องที่โต๊ะทันที

“ HI……ฉางฟงเพื่อนรัก………ไม่ได้เจอกันหลายเดือนสบายดีไหม “

“ แล้วท่านจอร์ดบุช สุ ดหล่อละ สบายดีไหม “

“ ฉันเหรอ ก็ง้ นั แหละ  แต่ช่วงนี้จะมาทำงานแทนพ่อ..ถี่หน่อย….พอดีพอ่ ฉัน ติดสาวนะเพื่อนรัก

…เออ..นัน่ มันซินเวียไม่ใช่เหรอ “
“ อืม……ฉันเอง “ ซินเวียตอบ

“ ฉันได้ยนิ ข่าวว่าเธอไปเป็ นภูติของฉางฟงสิ นะ…..เออ….   ได้ลูกกันกี่คนแล้วละ “

“ หา…….เดี๋ยวเถอะไอ้จอร์ดบุชปากเสี ยไม่เปลี่ยนเลยนะ……จับมากระทืบซะดีไหมเนี่ย “ ซิ
นเวียพูดหน้าแดงก่ำ

“ โธ่…..แค่ลอ้ เล่นนิดๆหน่อยๆโกธรไปได้………เออ….แต่มือของฉางฟงที่เกาะเอวเธอนัน่
หมายความว่าไง “

“ ไอ้จอร์ดบุช……” ซินเวียแผดเสี ยงดังลัน่

“OK ……ฉันไม่พดู แล้ว รี บไปเร็ วๆฉางฟงเพื่อนรักเดี๋ยวฉันจะแบน…..ด้วยฝ่ ามือซินเวีย ซะ

ก่อน “ ฉางฟงพยักหน้าหัวเราะลัน่ ซินเวียแกะมือมารของเขาออกจากเอวเธอ   ก่อนกระทืบเท้า
เดินผ่านประตูไปอย่างรวดเร็ว
          

เมืองเริ่ มต้น โรงแรมหม่าเยีย่ หู ที่คืนสภาพแล้ว 

“โอ้ย…เซงโว้ย..”  ทศ ร้องตะโกนขึ้นอย่างเหลืออด

“นี่..มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันแน่ นี่ฉนั ตายครั้งที่ 3 แล้วนะ “ บอยพูดไปน้ำตาซึมไป

“เมื่อเรื่ องเป็ นแบบนี้ แล้วเราจะไปฆ่ามันได้ไงว่ะ “ ทศ เอยขึ้นอย่างเหมอลอย

“ เวลานี้ ทศ กับ ฉัน ระดับเหลือแค่ 26  ส่ วนแกไอ้บอยเหลือแค่   21  พวกเราจะไปทำอะไรได้

ว่ะเนี่ย “ ลอยพูดขึ้นบ้าง

“ ฉันว่าเราเผ่นกลับทวีปหลักก่อนดีกว่า “ บอย ออกความเห็น

“กลับบ้าอะไร ระดับเท่านี้จะไปถึงสมาคมหรื อเปล่าก็ไม่รู้ โจทย์เก่ารอกระทืบพวกเราอยูท่ วีป

หลักอื้อ “ ทศพูดขึ้น
“ งั้นพวกเราจะทำยังไงดีละ “ บอยพูดขึ้น

“เอางี้ ฉัน กับ ทศ  เคยไปฆ่าสัตว์อสูรแถวบึงมรกต เราไปใช้ที่นัน่ ฝึ กเลื่อนระดับกัน “ ลอยพูดขึ้น

“อืม……ฉันเห็นด้วย  แต่เราต้องแจ้งเรื่ องนี้ กลับไปที่สมาคมก่อน “ ทศพูดขึ้น

“แล้วพวกเราจะพูดกับพี่จินว่ายังไงดีวะ….เพื่อไม่ให้พวกเราต้องเสี ยหน้า “ บอยพูดเบาๆ

“ ง่ายนิดเดียว…เราก็จดั การใส่ สี… ตีไข่ให้มนั เวอร์เข้าไปสิ “ ทศพูดขึ้น

“ แล้วแกจะใส่ สี….กับตีไข่ท ำไมว่ะ หรื อว่าแกจะทำฝอยทองขายว่ะทศ  อิ อิ “ ลอยพูดพร้อมกับ

หัวเราะ

“หุบปากไอ้ลอย…..…เวลาแบบนี้ ยงั มาล้อเล่นอีก “ ทศร้องตะโกนใส่ หน้าเพื่อน จน ลอยรี บ

หุบปากที่หวั เราะอย่างรวดเร็ ว

“ ฉันว่า….พวกแกเลิกไร้สาระกันได้แล้ว ทศ นายจะทำอะไรก็รีบทำไป “ บอยพูดขึ้น  ทศ พยัก

หน้าก่อนจะกดโทรศัพท์ไปยัง จิน  

“ ว่าไง สามหนุ่ม จัดการเรี ยบร้อยไหม “

“พีม่ อบงานอะไรให้พวกผมนี่………ไอ้ฉางฟงคนนี้ มนั โคตรเก่งเลยนะพี่……ขนาดพวกฉัน

สามคนรุ มมันยังถูกมันฆ่าตายเลยนะพี่ “ ทศพูด

“หา…..ว่าไงนะ พวกนายโดนมันฆ่าทั้งสามคนเลยเหรอ “ จินอุทานเสี ยงดัง

“ใช่พี่…..ตอนแรกก็คิดว่ามันฟลุก ที่ฆ่าพวกเราได้พร้อมกัน แต่ครั้งที่สอง มันใช้เพลงดาบแปลก

ประหลาดสังหารพวกเราในพริ บตาเลยพี่ “ ทศพูดต่อ

“ หา….ว่าไงนะ พวกนายโดนมันฆ่าครั้งที่สองด้วย “ จินอุทาน

“ ถูกต้องครับ ผม กับ ลอย โดนฆ่าไปสองครั้ง ส่ วนเจ้า บอย ตายไปสามครั้งแล้ว “ ทศพูด

“สามครั้ง……แล้วบีละเป็ นไงบ้าง “ จินถามขึ้นอย่างรี บร้อน

“ บี ไม่เป็ นอะไรครับ เพราะไม่ได้ไปกับพวกผม “ ทศพูด

“ ทศ นายพอจะรู ้ดบั มันไหม “ จินถามเสี ยงเครี ยด

“ ฝี มือระดับนี้ น่าจะ 60 อัพครับพี่ “ ทศพูดเสี ยงเครี ยดและหนักแน่น

“ 60 อัพ ……เวรแล้ว มิน่าละไอ้เจ้าคนจ้างมันถึงไม่ยอมไปฆ่าเอง ทั้งๆที่มนั ก็ระดับสูงจะตาย “

จินบ่นทันที

“เอางี้พี่ เดี๋ยวผมขอเวลาอีกสักเดือน ผมจะฆ่ามันให้ได้พี่ผมรับรอง “ ทศพูดขึ้น

“ 60 อัพนะโว้ย พวกนายจะไหวเหรอ “จินพูด

“ เอาเถอะพี่ผมมัน่ ใจว่าผมทำได้ “ ทศพูดขึ้น

“ ตามใจแต่อย่างฝื นนะโว้ย ส่ วนฉันจะไปคุยกับคนจ้างก่อน…มาโกหกกันได้ไงว่ะ เอางานหิ น

มาให้เสื อกไม่ยอมบอก “ จินบ่นอุบ๊

“ ตกลงพี่อนุญาตให้พวกผมจัดการแล้วนะครับ “ ทศ พูดขึ้น

“ อืม…ฉันอนุญาต แต่พวกนายอย่างฝื นนะโว้ย “ จินพูดย้ำอีกครั้ง

“ครับพี่….ผมจะไม่ท ำให้พี่ผดิ หวัง “ ทศพูดขึ้น

“เออ….ไอ้เจ้าฉางฟงมันเก่งขนาดนั้นทำไมฉันถึงไม่ได้ยนิ ชื่อเสี ยงมันเลยว่ะ “ จินพูด

“โธ่….พี่จิน พี่อยูท่ วีปหลักจะรู ้ข่าวทวีปเริ่ มต้นได้ไง  สมาคมเรายังไม่ได้มาเปิ ดที่นี่นะพี่ “ ทศพูด

“ เออใช่วะ่ …ฉันก็ลืมไป แล้วมันมีฉายาว่ายังไงว่ะ “ จินพูดขึ้น ทศ กลืนน้ำลายคิดก่อนพูดว่า

“เทพอสูรฉางฟง ครับพี่จิน “

“อืม…ดีฉนั จะเลื่อนระดับมันขึ้นไปเป็ นอันดับ 10  บรรจุลงในหน่อยเฝ้ าระวังเป็ นพิเศษ

“ อ้าว…..แล้ว เจ้าจอมโจรราตรี ชิงซู  ลำดับที่ 10 เดิมละพี่จิน “  ทศถามขึ้น

“ ฉันปลดชื่อมันออกแล้ว เพราะว่ามันโดน นักฆ่าของเรากลุ่มหงส์สา จัดการไปแล้ว “

“ งั้นอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า…..เตรี ยมปลดชื่อ เทพอสูรฉางฟง ออกได้เลยครับ “  ทศพูด

“เออ….อย่าคุยมากนักแค่น้ ีก่อนนะ มีลูกค้ามาหา “ จินพูดขึ้น

“ ครับผม “ ทศพูดก่อนจะกดวางสายไป 

ทวีปหลัก  เมืองกวนจง  สมาคมนักฆ่า 

“มีธุระอะไรให้รับใช้เหรอครับ “ จินพูดขึ้น

“คือผมชื่อรี ออน  มาจากสมาคมฝึ กสัตว์ครับ ไม่ทราบว่างานที่ผมจ้างวานเป็ นอย่างไรบ้างครับ “

“ อ้า…..คุณนะเอง….เชิญนัง่ เลยครับผมมีเรื่ องจะคุยกับคุณเยอะเลยครับ “ จินพูดพร้อมเชิญให้ รี

ออนนัง่ ลง

“ งานที่ผมว่าจ้างมีปัญหาใช่ไหมครับ “

“ใช่ครับ….และมีปัญหามากด้วยครับ “  จินพูดขึ้น

“แล้วคุณเจอปัญหาอะไรหรื อครับ “ รี ออนแกล้งถาม

“ แต่ผมว่าเรื่ องนี้คุณคงรู ้อยูแ่ ก่ใจนะครับ “ จินพูดมองรี ออนๆถอนหายใจก่อนพูดว่า

“นักฆ่าที่คุณส่ งไปโดนฆ่าสิ นะครับ “   จินพยักหน้าช้าๆ

“ผมก็คาดการล่วงหน้าแล้วว่า นักฆ่าจะสู้หมอนัน่ ไม่ได้ “ รี ออนพูดขึ้น

“ เอ๋ ……ทำไมคุณถึงมัน่ ใจขนาดนั้น “ จินถุามขึ้น

“งั้นคุณต้องตอบคำถามผมก่อนครับ “ รี ออนพูด จินพยักหน้าเบาๆ

“ นักฆ่าที่คุณส่ งไประดับเท่าไหร่ ครับ “ รี ออนถาม

“  ระดับ 36  สามคน “ จินพูดขึ้น รี ออนฉี กยิม้ พูดว่า

“ งั้นไม่แปลกหรอกครับที่นกั ฆ่าคุณตาย   ขนาดผมระดับ 45  ยังวิ่งหนีแทบไม่ทนั “ รี ออนพูด

ส่ วนจินถึงกับเบิกตาค้าง

“ หมอนัน่ เก่งถึงขนาดนัน่ เลยเหรอครับ “ จินถามเริ่ มกังวลกับชะตากรรมของสามหนุ่มแล้ว

“ เก่งไม่เก่งไม่รู้  แต่เพียงคนเดียว สามารถจัดการสัตว์อสูรระดับราชาได้ในพริ บตา นัน่ เป็ นเรื่ อง

ที่ผมเห็นมากับตาของผมเอง “ รี ออนพูด  จินถึงกับตาเบิกค้างก่อนพูดว่า

“และเมื่อวานนี้ ผมก็ได้มีข่าวจากเพื่อนหญิงของผมว่า ฉางฟงมันเตะสัตว์อสูรเล่นแก้เซงได้ทีละ

หลายๆสิ บตัว โดยที่ตวั มันไม่ได้รับอันตรายเลยแม้แต่นอ้ ย “

“โธ่…..ทำไมคุณถึงเพิง่ มาบอกผม “ จินบ่นทันที

“ ผมขอโทษจริ งๆครับ ที่ไม่บอกเรื่ องของฉางฟงแต่แรก ผมต้องการพิสูจน์อะไรบ้างอย่างนะ

ครับ ตอนนี้ ผมก็รู้แล้วครับ ว่าสิ่ งที่ผมเห็นเป็ นความจริ งไม่ใช่ความฝัน “รี ออนพูด

“งั้นงานนี้……..”จินพูดค้างไว้

“ ครับ…..ทางสมาคมนักฆ่าจะยกเลิกงานนี้ และยึดเงินไปเลยก็ได้นะครับ “  รี ออนพูดยิม้ ๆ

“ แต่ถา้ ผมต้องการจะรับจ้างต่อละครับ    ไม่ทราบว่าคุณรี ออน ยินดีจ่ายเงินเพิม่ ไหมครับ “  จิน

ถามขึ้น
“ตามจริ งคนที่จา้ งคุณไม่ใช่ผมหรอกครับ แต่เป็ นพี่ธุลีดิน ผมคงต้องไปถามพี่เข้าก่อนครับ “

“ งั้นพรุ่ งนี้ช่วยมาบอกผมด้วยนะครับ  ส่ วนทางผมเองก็จะพิจารณาอีกทีวา่ จะรับงานนี้ ไหม “ จิ

นพูดเสี ยงเครี ยด

“ งั้นผมขอลากลับก่อนนะครับ “ รี ออนพูดจบก็เดินออกจากสมาคมไป

“ เรื่ องใหญ่แล้วสิ ที่น้ ี …..ไอ้หมอนี่มนั เป็ นใครกันแน่วะ่   สามคนนัน่ คงสู้ไม่ได้แน่ จะทำยังไงดี

เรา “ จินรำพึ่งเบาๆ

ก่อนจะนัง่ ลงคิดอะไรเงียบๆคนเดียว 

ทิศตะวันออกของหุบเขาสายหมอก                            

หลังจากช่วย หยกหอมขึ้นมาจากน้ำแล้ว  ทั้งหมดก็ลากสังขารขึ้นมาบนฝั่ง ในสภาพทรุ ดโทรม

สุ ดๆ

“ ฮือๆๆๆๆ..ฉันจะฆ่ามัน..ดูสิไอ้ฉางฟงใช้หางฟาดฉันตกลงไปในน้ำขาชี้ฟ้าหมดสวยเลย  ดีนะ
ไม่มีใครมาเห็นภาพหน้าเกียจแบบนั้น …ไม่ง้ นั ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน “
หยกหอมพูด ฉิ งอี้ กับฟางฟางได้แต่ถอนหายใจ

“ ปิ งปิ ง เราจะไปตามหามันที่ไหนต่อดี “ ซวงซวงถามขึ้น

“ วันนี้ พวกเราคงพักที่นี่กนั สักคืนก่อน  พรุ่ งนี้เราค่อยเดินทางไปดักรอมันที่ทางเข้าหุบเขาสาย

หมอกดูสกั ครี่ งวันเผือ่ ว่ามันยังอยูบ่ นเขา “ ปิ งปิ งพูดขึ้น ทุกคนพยักหน้าเห็นชอบด้วยก่อนจะ
แยกย้ายกันไปกางเต็นท์ 

ป่ าเซียงเมืองเริ่ มต้น

“ตี๊ด…ติ๊ด….ติ๊ด…”  โทรศัพท์ที่ขอ้ มือของ บี ดังขึ้น เธอมองดูก่อนยิม้ แล้วกดรับทันที

“สวัสดีทุกคน……………………….. 
ตอนที่ 97 นักฆ่ ากลุ่มใหม่

“ สวัสดี บี ตอนนี้ ท ำอะไรอยูเ่ อย “

“ เออ…ฉันมาทำภาระกิจที่ทวีปเริ่ มต้น นิดหน่อยนะ “  บี ตอบ

“ที่เมืองเริ่ มต้นเหรอ………ที่นนั่ มันจะมีอะไรให้ท ำมีแต่พวกระดับเริ่ มต้นทั้งนั้น “ หญิงสาวคน

หนึ่งพูดมาตามสาย

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก เป็ นธุระเล็กๆน้อยๆที่จิน มอบให้นะ “ บี พูด

“ภาระกิจติดต่อหาข่าวอีกสิ ท่า “ หญิงสาวคนนั้นถาม

“ ก็ใช่ จ๊ะง่ายๆไม่ยากเหรอจ๊ะ   แล้วพวกเธอละทำภาระกิจล่าสุ ดสำเร็ จไหม “ บี ถามเพื่อน

“ สำเร็ จสิ   มือระดับพวกฉันแล้ว “ หญิงสาวตอบ

“ตอนนี้พวกเธออยูท่ ี่ไหน…” บี ถาม

“ พวกฉันกำลังจะเข้าสมาคมนะ “ หญิงสาวคนนัน่ พูดขึ้น

“แล้วกลุ่มพวกเธอจะรับงานต่อเลยไหม “ บีพดู ขึ้น

“คงไม่ละ  พวกฉันว่าจะหยุดรับภาระกิจสักเดือน เพื่อจะไปเที่ยวนะ เธอจะไปด้วยกันไหม บี “

หญิงสาวพูด

“ ไม่ละฉันไม่อยากไปเป็ น ก ข ค ของพวกเธอในกลุ่ม “ บีพดู พร้อมกับหัวเราะ

“ พูดจาหาเรื่ องอีกแล้วนะเนี่ย  …..ฉันก็บอกแล้วไงฉันมาเล่นเกมส์นะไม่ใช่มาหาแฟน “  หญิง
สาวพูดกลับมา

“ เอ๋ ……ใช่เหรอ  ฉันเห็นไปด้วยกันตลอดนี่น่า “ บี พูด

“ยาย บี  นี่จะหาเรื่ องกันให้ได้ใช่ไหม จะพูดชัดๆอีกครั้งนะกลุ่มฉันมีสาวสวยอย่างฉัน  3 คน มี

เบ้คอยถือของและใช้งานเป็ นผูช้ าย 2 คน  โปรดจำไว้นะสถานะของพวกนัน่ กับฉันเป็ นได้แค่
เพื่อนกับ
คนรับใช้เท่านัน่ และอย่ามาพูดอะไรให้ฉนั เสี ยหายอีกนะ บี ฉันไม่ชอบเลย “ ผูห้ ญิงที่พดู สายกับ
บี พูดอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์กลับมา

“ จ้าๆๆ  ฉันขอโทษ “ บี พูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

“ ยังมาหัวเราะอีก……ว่าแต่เธอกับหัวหน้า จินเถอะ ไปถึงไหนกันแล้ว “ หญิงสาวพูดพร้อมกับ

หัวเราะบ้าง ทำให้ บี ถึงนิ่งไปเลย

“ OK…….ถือว่าหายกันแล้ว….แค่น้ ีก่อนนะฉันจะไปซื้ อน้ำยาเลือด กับ น้ำยาเพิม่ พลังก่อนนะ

แล้วค่อยคุยกันใหม่ “ บี พูดเมื่อเธอเดินมาถึงหน้าร้านขายยา

“ อืม….ฉันก็ถึงสมาคมแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวว่างๆจะโทรไปหา บายจ๊ะ “ พูดจบ  หญิงสาว ที่คุ

ยกับบี ก็วางสายไป 

ทวีปหลัก…..เมืองกวนจง…..สมาคมนักฆ่า 

“ อ้าวกลับมาแล้วเหรอ “ จินเงยหน้าขึ้นมองก่อนถาม

“ใช่แล้วพี่จิน งานง่ายๆเงินดีๆแบบนี้   ชิงผิง ชอบๆ ได้ข่าวว่า ผูจ้ า้ งวานพอใจให้เงินเพิม่ ด้วยนี่ “

“พวกเธอก็บา้ กันเกินไปแล้ว ไปฆ่ามันซ้ำๆ ตั้ง 3 รอบ เหนื่อยพวกเราเปล่าๆ “ จินบ่นอุบ๊

“ ก็ไอ้หมอนี่มนั เป็ นคนไม่ดีนี่พี่  รู ้ไหมหลังจากมันโดนพวกฉันฆ่าจนระดับลดนะ   มีคนตามฆ่า

มันอื้อเลยละพี่ “ มะม่วง พูดขึ้น
“ อ้าวพี่จิน…….นัน่ ป้ ายชื่อของใครมาแทนไอ้คนที่พวกผมฆ่าไปพี่ “ ชายหนุ่มในกลุ่มหญิงสาว
พูดขึ้น

“ก็เพราะเรื่ องหมอนี่ละ พี่ถึงนัง่ กลุม้ ใจอยู่ พายุ “ จินพูดขึ้น

“ เกิดอะไรขึ้นหรื อครับพี่จิน “ ชายหนุ่มอีกคนถาม

“ก็หมอนี่นะสิ    อยูๆ่ ก็โผ่ข้ ึนมา แบบไม่มีปี่มีขยุ่ นะสิ หลงปัง “ จินพูดขึ้น

“ หมายความว่ายังไงค่ะพี่จิน พวกเราไม่เข้าใจค่ะ “  ดอกหญ้า พูดขึ้น

“ หมอนี่สงั หาร นักฆ่าของเราทีเดียว..3 คน  2 คนตาย 2 ครั้ง และ อีกคนตาย 3 ครั้ง “ จินพูดขึ้น

“ หา…..ใครโดนฆ่าหรื อพี่ “ ชิงผิงถามขึ้น

“กลุ่มของ ทศ นะสิ “ จินพูด

“กลุ่มพวกแบดบอย นัน่ นะหรื อ ระดับพวกมันก็ไม่ถือว่าต่ำนะพี่จิน “ มะม่วงพูดหน้าตาตื่น

“ เรื่ องนี้…ยังไม่น่าตกใจ  แต่คนที่จา้ งวานพวกเรานี่สิน่าตกใจกว่า “ จินพูด

“ ใครหรื อครับ “ หลงปังถามขึ้น

“ ธุลีดิน “

“ ธุลีดิน!!!!….” ทุกคนอุทานพร้อมกัน

“ ระดับของมันสูงจะตายทำไมต้องมาจ้างพวกเราด้วย “ ชิงผิงพูดขึ้น

“ พี่กไ็ ม่เข้าใจตรงจุดนี้ เหมือนกัน    แต่คนที่มาติดต่อชื่อ รี ออน  “ จิน พูดขึ้น

“ แล้วพี่ท ำไมไม่สอบถามถึงสาเหตุที่จา้ งพวกเราละครับ “ พายุ พูดขึ้น

“ อย่าลืมสิ    เรารับงานไม่ชอบถามสาเหตุ นอกเสี ยจากคนจ้างจะบอกเอง….อีกอย่างพี่กเ็ พิง่ จะรู ้
เมื่อไม่กี่ชวั่ โมงนี่เองว่าคนจ้างฆ่าหมอนี่คือ ธุลีดิน “ จินพูดขึ้น

“ เทพอสูรฉางฟง   ตั้งแต่เล่นเกมส์มาไม่เคยได้ยนิ เลย มันเป็ นใครเหรอพี่ “ หลงปัง ถามขึ้น

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกับ สอบถามไปยังสมาคมต่างๆ ทุกคนต่างพูดเป็ นเสี ยงเดียวกันว่าไม่รู้จกั และ

ไม่เคยได้ยนิ “ จินพูด  

“ อืม….แปลกนะแล้วไอ้หมอนี่มนั อยูเ่ มืองไหนเหรอค่ะพี่ “ ชิงผิงถามขึ้น

“ เมืองเริ่ มต้น “

“ เมืองริ่ มต้น!!!! “  ทุกคนอุทานพร้อมกัน

“ บ้าเปล่าพี่เมืองเริ่ มต้นจะมีคนแบบนี้ ได้ไง ถ้าเก่งขนาดฆ่า กลุ่ม แบดบอยได้ มันควรมาทวีป

หลักนานแล้วนะ “ มะม่วงพูดขึ้น  จินถอนหายใจก่อนพูดว่า

“ตอนแรกที่ได้ยนิ ไอ้ทศพูด พี่กค็ ิดว่ามันโม้ไปบ้าง แต่หลังจากนั้นผูจ้ า้ งวานฆ่าชื่อ รี ออน ได้

ยอมรับกับพี่เองว่าหมอนั้นระดับ 60 อัพ “

“ 60 อัพ!!  “ กลุ่มนักฆ่าหงส์สาอุทานพร้อมกัน

“ หลังจากที่พไี่ ด้น ำข้อมูล ของผูจ้ า้ งวานและข้อมูลจากนักฆ่าของเรารายงานมา  พบว่าหมอนี่

อาจจะเก่งกว่า 

ธุลีดินก็เป็ นได้ “ จินพูดขึ้น

“ เก่งกว่าไอ้บา้ พลังอย่าง ธุลีดินอีกหรื อเนี่ย “  พายุอุทานอย่างตกใจ

“ ตอนนี้พี่เลยคิดว่าจะยกเลิกภาระกิจที่สมาคมนักฝึ กสัตว์จา้ ง  เพื่อความปลอดภัยของนักฆ่าเรา  

เพราะยังไงทางคนจ้างก็บอกยกเงินที่จา้ งให้พวกเราแล้ว  “ จินพูด

“ แล้วแบบนี้ เราจะไม่เสี ยชื่อเหรอค่ะพี่ “ ดอกหญ้าพูดขึ้น

“ เสี ยชื่อก็ตอ้ งยอม เพราะพวกเราไม่รู้ต้ืนลึกหนาบางของหมอนี่จริ งๆ  เป็ นใครมาจากไหนเก่ง
ขึ้นมาได้ไง ก็ไม่รู้อยูๆ่ ก็โผ่ข้ ึนมาในยุทธภพ “ จินพูดพร้อมกับถอนหายใจ
ทุกคนต่างนิ่งคิด  สักพักชิงผิงจะพูดขึ้นว่า

“ งานนี้พี่จิน  อย่าเพิง่ ยกเลิกได้ไหมค่ะ พวกเรากลุ่ม หงส์สา จะขออาสาไปสื บเรื่ องนี้ เอง “

“มันเสี่ ยงเกินไปนะ ชิงผิง “  พายุคา้ นขึ้น

“ ถ้านายกลัว….ก็ไม่ตอ้ งไปก็ได้พายุ  “ ชิงผิงพูด จินนิ่งคิดก่อนพูดว่า

“ มันจะดีเหรอ “

“ ดีสิ   พวกเราแค่ไปสื บเฉยๆถ้าเป็ นจริ งเราก็ถอนตัว  แต่ถา้ หมอนัน่ ไม่เก่งจริ งเราจัดการซะ “ ชิง
ผิงพูดขึ้น

“ เธอต้องการเวลาในการสื บกี่วนั “ จินถามขึ้น

“ 1 อาทิตย์ “ หญิงสาวบอก

“ ตกลงตามนี้ ฉนั จะเลื่อนการปฏิเสธออกไป 1 อาทิตย์ ถ้ายังไม่ได้รับรายงานฉันจะสัง่ ยกเลิก

ภาระกิจนี้ทนั ที “ 

จินพูดขึ้น

“ แล้วกลุ่มนักฆ่า แบดบอยพวกนั้นจะทำไง “ พายุพดู ขึ้น

“ในเมื่อพวกนัน่ รับงานอยูก่ ่อนแล้วก็ให้รับงานต่อไปจนกว่า จนกว่าฉันจะสัง่ ยกเลิกงานรับจ้างนี้

ก็แล้วกัน    เออ…ลืมบอกพวกเธอไป    อย่าบอกพวกแบดบอยนะว่า    ฉันให้พวกเธอไปทำงาน
เดียวกันพวกมัน  
เดี๋ยวมันจะพาลโกธรฉัน “ จินพูด  ทุกคนพยักหน้าก่อนที่ ชิงผิงจะพูดขึ้นว่า
“ งั้นเป็ นอันตกลงตามนี้ นะค่ะ…..ขอเงินค่าเดินทางด้วยค่ะ “  ชิงผิงพูดพร้อมกับแบมือ จินส่ าย
หน้าพร้อมกับส่ งบัตรเคดิตให้กบั พวกเธอ ชิงผิงกดตัวเลขถ่ายข้อมูลไม่นานก็ส่งบัตรคืนให้
จิน  ก่อนพูดว่า

“ พวกเราจะออกเดินทางเลยนะค่ะ “

“ อืม…ตามสบาย….เออ…แล้วเรื่ องที่เธอขอหยุดพัก 1  เดือนละ “ จินถามขึ้น

“ เอาไว้งานนี้ เสร็ จค่อยหยุดก่อนได้ค่ะ “  ชิงผิงพูด จินพยักหน้าพูดว่า

“ พวกเธอระวังตัวดีๆนะ  จำคำพูดฉันไว้อย่าเสี่ ยง….ถ้าคู่ต่อสู้เก่งกว่าเรา “

“ ไม่ตอ้ งห่วงพวกเราหรอกค่ะพีจ่ ิน  ไปกันเถอะพวกเรา “ ชิงผิงพูดก่อนจะพากันเดินออกไป

“ พายุ…นายระดับสูงที่สุดในกลุ่ม ดูแลสาวๆให้ดี ด้วยนะ “ จินพูดขึ้น

“ ไม่ตอ้ งห่วงเหรอน่าพี่จิน ผมไปละ “ พูดจบก็วิ่งตามกลุ่มของตัวเองออกไป 

บึงมรณะ 

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับฉายา  ที่ชาวยุทธภพตั้งแทนตัวให้วา่   เทพอสูรฉางฟง  ชื่อเสี ยงระดับ 1 “  

อยูๆ่ ในหัวของฉางฟงก็ข้ ึนแบบไม่มีปี่มีข่ยุ

“ หา..ฉายาเหรอ….อะไรว่ะ……ใครมันบังอาจมาตั้งฉายาให้ฉนั ว่ะเนี่ย…เทพอสูรฉางฟง …ชื่อ

หน้าเกียจชิบหาย….บ้าเอ้ย…แทนที่จะตั้งฉายาว่า เทพบุตรฉางฟง ไม่ก ็ สุ ดหล่อฉางฟง…หรื อ
ไม่กจ็ อมดาบเทพฉางฟง

แม่ง..ไม่เลือก….มองคนหล่อเทพแบบเราเห็นเป็ นอสูรไปได้ไงเนี่ย “ ฉางฟงพูดเบาๆ

“ มีอะไรหรื อฉางฟง  “ ฟิ งเกอร์ที่นงั่ ปะทะคารมณ์กบั มารน้อยหันมาถาม

“ ไม่รู้เหมือนกัน อยูๆ่ ก็มีคนตั้งฉายาให้ฉนั เฉยเลย “ ฉางฟงพูด

“ พวกนั้นตั้งฉายาให้นายว่ายังไง “  อินดี้ ที่เดินมาพอดีพดู ขึ้น

“ เทพอสูรฉางฟง “

“ อิ อิ อิ   สมชื่อดีนี่ แต่ท่าให้ดีน่าจะตั้งชื่อว่าเทพอสูรมือมารดีกว่านะ “ ซินเวียพูดขึ้นพร้อมกับ

หัวเราะ

“เดี๋ยวเถอะซินเวีย ฉันยิง่ ไม่ชอบฉายาบ้าๆนี่อยูด่ ว้ ย  ตกลงกระเป๋ ามิติ เธอไปเอามาแล้วเหรอ “

“ เอามาแล้ว  นายไปทำอาหารได้แล้วฉางฟง พวกฉันหิ วจะแย่แล้ว “ ซินเวียพูด

“โธ่….พวกเธอนี่เป็ นภูติฉนั หรื อเป็ นแม่ฉนั กันแน่เนี่ย “ ฉางฟงบ่นอุบ๊

“ ไม่ตอ้ งพูดมากเลย…..มันเป็ นความผิดของนายเองนะที่เอาเลือดมาใส่ ฉนั “ ซินเวียพูดพร้อมกับ

เชิดปากสูง

“ ทำก็ได้ … แต่เธอสองคนต้องมาเป็ นลูกมือฉันด้วย “

“ แต่พวกฉันทำไม่เป็ นนี่ “ อินดี้พดู ขึ้น

“ ทำไม่เป็ นก็ตอ้ งหัด มานี่ท้ งั สองคนเลย “ ฉางฟงพูดจบมือมารก็คว้าข้อมือสองภูติสาวพร้อมกับ

ดึงลากทั้งสองคนไปทันที 

เขาซงซาน เนินหิ นสามเหลี่ยม 

“ ซาอิ  นายคิดว่าพวกมันจะตามฆ่าเราอีกไหมว่ะ “ เอียนถามขึ้น

“พวกมันเป็ นนักฆ่า…..ยังไงก็ตอ้ งตามฆ่าเราอยูแ่ ล้ว   “ เคย์มะพูดขึ้น

“ฉันว่าในเมื่อมันเล่นเราก่อน เราควรโต้กลับมันบ้าง ตอนนี้ เราเป็ นต่อมันหลายขุมด้วย “ เอียน

พูดขึ้น
“ ดีฉนั เห็นด้วย ตอนนี้ คนที่ช่วยเรายังไม่ออฟไลน์สกั คน ตามหาพวกมันให้เจอ และเรี ยกระดม
พล จัดการพวกมันอีกสักครั้ง “ เคย์มะพูด

“ อืม…ระดับพวกมันตอนนี้ อาจจะต่ำกว่าเราแล้วก็ได้  จะตีงูเราต้องตีให้มนั ตายไปเลย ปล่อยไว้

มันจะแว้งมากัดพวกเราที่หลัง “ ซาอิพดู ขึ้น

“ แล้วเราจะไปหาพวกมันที่ไหน “ เคย์มะพูดขึ้น

“ ไม่รู้เหมือนกัน   แต่ฉนั ว่าพวกเราไปรอมันที่ทางแยกก่อนถึงเขา ซงซานดีกว่า “ ซาอิพดู ขึ้น

“ทำไม…ต้องไปรอที่นนั่ ด้วยละ” เอียนพูดขึ้น

“ มันเป็ นการวัดดวงว่ะ ตรงนั้นมันเป็ นทางแยกที่ไปได้หลายทาง ไม่วา่ จะเป็ นบึงมรกต   หมู่บา้ น

เยีย่ ไหล   เนินหิ นสามเหลี่ยม  และอีกหลายๆที่  ถ้ามันคิดจะตามฆ่าเราอีกมันต้องมาที่จุดนี้ อย่าง
แน่นอน
“ ซาอิพดู ขึ้น

“ งั้นตกลงตามนี้    พวกเราไปดักรอมันที่นนั่ กันเลย “ เอียนพูดขึ้นทุกคนพยักหน้าเห็นชอบด้วย  

สามหนุ่มจึงเริ่ มออกเดินทางไปยังเป้ าหมายทันที 

ทวีปหลัก   เมืองกวนจง   สมาคมฝึ กสัตว์ 

“รี ออน  นายว่าไงนะ นักฆ่า สามคนที่ทาง สมาคมนักฆ่าส่ งไปตายเรี ยบเลยเหรอ “ ธุลีดินพูดขึ้น

อย่างตกใจ

“ ครับพี่    ตอนนี้พวกเขากำลังพิจารณากันอยูว่ า่ จะยกเลิกงานนี้ ไหม  “รี ออนพูด

“ ยกเลิกได้ไงว่ะ     รับงานแล้วยกเลิกแบบนี้ มนั ไม่แน่จริ งนี่หว่า “ ธุลีดินพูด

“ ตอนนี้ยงั ไม่ยกเลิกหรอกพี่ เพียงแต่เขาขอค้างจ้างเพิ่มด้วย….เขาว่าทางเราโกหกเรื่ อง ฉางฟง “

รี ออนพูด
“ ไม่ตอ้ งพูดแล้ว มันต้องการเท่าไหร่ จ่ายมันไป…..ฉันอยากรู ้ขอ้ มูลของไอ้ฉางฟงให้มากที่สุด
บอกสมาคมนักฆ่าได้เลยว่ามันต้องการเท่าไหร่ แล้วฉันจะโอนเงินให้มนั ทันที
“ ธุลีดินพูด

“ โห….พี่ทุ่มทุนขนาดนั้นเลยเหรอพี่ “

“ เพือ่ จะได้ขอ้ มูลของมัน และได้แก้แค้นมัน….ไอ้ศตั รู หวั ใจฉางฟง……ฉันยินดีทุ่มหมดตัว

โว้ย…..” ธุลีดินพูดเสี ยงดัง

ตอนที่ 98 ใครๆก็ตามหาฉางฟง

เมืองเริ่ มต้น  ห้องพักชั้นสอง ติดกับถนนหน้าโรงแรม 

“เฮ้ย………นี่กจ็ ะค่ำแล้วไม่มีวีแววของมันเลย “  บี พูดเบาๆกับตัวเอง 

‘ นี่กค็ ่ำแล้วมันน่าจะเข้ามาในเมืองแล้วนี่น่า    หรื อว่ามันไม่ได้เป็ นพ่อค้า ‘

‘มันไปซื้ อเครื่ องปรุ ง มีดทำอาหาร  หรื อว่ามันจะได้อาชีพพ่อครัว อย่างที่ บอยพูด ‘

‘ไม่น่าเป็ นไปได้ ถ้ามันจะเล่นอาชีพนี้มนั คงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ‘ บี คิดในใจพร้อมสันนิฐานไป

เรื่ อยๆ

“ ติ๊ด….ติ๊ด…..ติ๊ด “ 

“ โทรศัพท์ใครโทรเข้า ….อ้าวยาย ผิง นี่เอง “

“ ว่าไงยาย ผิง  วันนี้โทรมาสองรอบแล้วนะ “ บี พูดยิม้ ๆ

“ฉันกำลังจะไปเมืองเริ่ มต้นละ “  ผิงพูดขึ้น

“ไหนว่าเธอ จะหยุดไปเที่ยว 1 เดือนไง “  บี พูดขึ้น

“ ไปเมืองเริ่ มต้นก็ไปเที่ยวเหมือนกันนี่  กำลังคิดว่าจะไปไหนดี ช่วยคิดหน่อยสิ ที่เที่ยวเมืองเริ่ ม

ต้นนะ “ ผิงพูด

“ นี่เธอจะมาที่นี่จริ งๆเหรอ “ บี ถามย้ำอีกครั้ง

“ ใช่ฉนั จะไปที่นนั่ จริ งๆ “ ผิงพูดพร้อมกับหัวเราะ

“ เธอมาทำภาระกิจหรื อเปล่า บอกมาเดี๋ยวนี้ นะ “  บี พูดเสี ยงเครี ยด

“ เธอเป็ นอะไรไป บี  ฉันจะไปเที่ยวเมืองเริ่ มต้นเฉยๆ หรื อเธอคิดว่าฉันจะไปทำอะไรเมืองเริ่ ม

ต้นที่ไม่มีอะไรเลย “ ผิง พูดพร้อมกับหัวเราะ

“ ฉันรู ้นิสยั เธอดีน่า  ผิง   เธอไม่มีวนั มาเที่ยวที่แบบนี้ เหรอ  พวกเธอนะชอบแสงสี   ถ้าจะเที่ยว

จริ งๆพวกเธอต้องเลือกเที่ยวตามเมืองต่างๆที่เจริ ญแล้ว  มากกว่าจะมาแหล่งกันดาลแบบเมืองเริ่ ม
ต้น
“ บี พูด

“ คิ คิ  อืม….มันก็ไม่แน่นา้ …..ฉันอาจอย่างจะเปลี่ยนบรรยากาศไปชอบป่ าชอบเขาแล้วก็ได้      

เออ….แต่คนอย่าง บี ทำไมต้องสนใจว่าฉันจะรับภาระกิจอะไรด้วย มันแปลกๆอยูน่ า้ ….หรื อมี
อะไรปิ ดบังฉันอยูห่ รื อเพื่อนรัก
“ ผิงถามขึ้น

“ ไม่มี…..ไม่มี ฉันจะปิ ดบังอะไรพวกเธอ พี่จินก็คงบอกพวกเธอแล้วนี่วา่ ฉันมาเรื่ องดูช่องทาง

เพื่อจะเปิ ดสมาคมที่เมืองเริ่ มต้น “ บี รี บพูด

“หุ หุ  ไม่ตอ้ งรี บพูดก็ได้ บี …………….เอ๋ ….แบบนี้ มนั ยิง่ ผิดสังเกตนะ “ ชิงผิงพูดขึ้น

“นี่ ตกลงที่เธอโทรมานี่   เธอจะมาจับผิดฉันหรื อ “ บี พูดขึ้นเสี ยง

“ โธ่…..อย่างเพิง่ โกธรสิ บี  ฉันขอโทษก็ได้ อ้าวๆบอกใบ้นิดก็ได้   ฉันรับภาระกิจจากพี่จินมา
สื บข่าวคนๆหนึ่งเท่านั้นไม่มีอะไรหรอก “ ผิงพูด

“ไม่รู้ละ….แต่เธอห้ามมายุง่ กับคนที่ฉนั กำลังตามอยูเ่ ด็ดขาด “  บีพดู ขึ้น

“ แล้วหมอนัน่ เป็ นใครละ  “ ชิงผิงถามขึ้น

“ ฉันบอกเธอไม่ได้เหรอ เอาเป็ นว่าไม่นานเธอก็จะรู ้เองนั้นแหละ “  บี พูด

“ เอาเถอะ....เอาเถอะ…  เลิกพูดเรื่ องนี้ กนั ดีกว่า ฉันจะไปถึงวันพรุ่ งนี้ตอนเช้า พวกเราสองคนไม่

ได้เจอกันหลายเดือนแล้วพวกเรามาฉลองพบกันหน่อยนะ บี “  ชิงผิงพูด

“  อืม….ก็ได้  พรุ่ งนี้ฉนั จะไปหาเธอที่ท่าเรื อแล้วกัน “ บี พูดขึ้น

“ OK ….เจอกันที่ท่าเรื อ “ ชิงผิงพูดก่อนจะวางสายไป 

ฝั่งตะวันออกหุบเขาสายหมอก แหล่งท่องเที่ยวยอดฮิตในอดีตเมื่อหลายชัว่ โมงก่อน 

“ ไม่น่าเชื่อเลยนะ เมื่อหลายชัว่ โมงก่อนผูเ้ ล่นที่มาเที่ยวบริ เวณนี้ มีต้ งั หลายร้อยคน ในตอนนี้ กลับ

มีแต่พวกเราแค่น้ นั “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ก็แน่ละสิ ใครจะอยูใ่ ห้มงั กรฆ่า แถมไอ้แมงมุมดำหน้าเกียจนัน่ อีก “ ซวงซวงพูดขึ้น

“นี่ปิงปิ ง ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ   “ ฉิ งอี้ถามขึ้น

“ อะไรหรื อ ถามมาสิ ฉิงอี้“

“ เธอว่าฉางฟงไม่สามารถแปลงร่ างเป็ นมังกรได้อีกในช่วงเวลานี้   แต่ที่เราเห็นทำไมมันยังแปลง

ร่ างได้ละ “  

“ ฉันก็ยงั   งง  อยูเ่ หมือนกัน “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ หรื อว่ามันจะเป็ นคนละตัวกันไหม “  หยกหอมถามขึ้น

“ ไม่น่าจะใช่เหรอ…ฉันยืนยันเลยนะว่าแผลนั้นนะ เป็ นแผลเดียวกับที่ฉนั เห็นแน่นอน เป็ นไอ้
ฉางฟงไม่ผดิ ตัวแน่ๆ “ ฟางฟางพูด

“ จากที่ฉนั สันนิฐาน   ตั้งแต่เมื่อวานฉางฟงอาจจะยังไม่กลับร่ างเดิม   ทำให้มนั สามารถคงร่ าง

มังกรแดงได้จนถึงวันนี้ “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ อืม….ที่ปิงปิ ง พูดมามันก็เป็ นไปได้มากเลยนะ    นี่น่าจะเป็ นเหตุผลที่ท ำไมพวกเราเห็นมันที่นี่

อีกครั้ง “ ฟางฟางพูดสนับสนุนความคิดของปิ งปิ ง

“ ถ้าเป็ นแบบนั้นเมื่อมันกลับคืนสู่ร่างคน เราก็มีเวลาจัดการกับมันได้มากขึ้นสิ เนี่ย “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

อย่างดีใจ

“ ใช่ แต่เราก็ยงั ไม่รู้วา่ เราจะมีเวลากี่วนั ก่อนที่มนั จะแปลงร่ างเป็ นมังกรได้อีกครั้ง “ ปิ งปิ งพูด 

“แต่ที่ฉนั สงสัยจนเดียวนี้ ก็คือ เจ้าฉางฟงมันแปลงร่ างเป็ นมังกรได้ไง  คู่มือในเกมส์ฉนั ก็อ่านมา

หมดแล้ว  ทำไมไม่มีใครเขียนบอกเลยว่าเกมส์น้ ี ผเู้ ล่นสามารถแปลงกายได้
“ หยกหอมพูดขึ้น

“อืม….แต่ในเกมส์ได้กล่าวถึงอาวุธพิเศษต่างๆไว้หลายแบบนะ  ฉันลองดูรูปแล้วพบว่ามีหลาย
ชิ้นทางบริ ษทั ต้องการให้ผเู้ ล่นหาคำตอบเอาเอง  หรื อว่าเจ้าฉางฟงจะเป็ นผูค้ รอบครองอาวุธ
พิเศษชนิดใดชนิดหนึ่ง
ที่มีความสามารถในการจะเปลี่ยนผูเ้ ล่นที่ครอบครองอาวุธนั้นเป็ นมังกรได้ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ ข้อสันนิฐานของซวงซวงนี้ น่าจะถูกต้องที่สุด   เพราะเกมส์ไม่ได้ระบุวา่ มีวิชาแปลงกายอยูด่ ว้ ย

ดังนั้นเป็ นไปไม่ได้ที่ฉางฟงจะมีวิชานี้   ตอนนี้ เราต้องรู ้ให้ได้วา่ ฉางฟงใช้วิธีใดในการแปลงร่ าง
เป็ นมังกร
เราจะได้หาทางป้ องกันมันกลายร่ างเป็ นมังกรได้ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ อืม…ตอนนี้ เราก็ได้บทสรุ ป และ แก้ประเด็นที่ไม่เข้าใจของวันนี้ ได้แล้ว  แต่กม็ ีประเด็นเกิดขึ้น

ใหม่อีก เอาไว้พรุ่ งนี้เราค่อยคิดกันอีกที วันนี้ ฉนั วิง่ หนีจนเพลียไปหมดแล้วคงต้องขอตัวไปนอน
ก่อน
“ ปิ งปิ งพูด
“ ฉันก็ก ำลังจะไปนอนพอดี วันนี้ ปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลย “  ซวงซวงพูดขึ้น

“ งั้นก็แยกย้ายกันไปนอนเถอะฉันก็ไม่ไหวแล้ว “ ฉิ งอี้พดู ก่อนที่ทุกคนจะลุกขึ้นกลับเข้าเต็นท์

ใครเต็นท์มนั ไป 

ทิศตะวันตกของหุบเขาสายหมอก บึงมรณะ 

“ ฉางฟงพรุ่ งนี้เราจะไปไหนต่อดี “ อินดี้พดู ขึ้น

“ เธออยากไปไหนละ ฉันตามใจเธอก็แล้วกัน “ ฉางฟงตอบ

“จริ งเหรอ “ อินดี้ร้องตะโกนขึ้นอย่างดีใจ  ฉางฟงพยักหน้ายิม้ ๆก่อนจะจิบบรั่นดีค ำใหญ่

“งั้นฉันบอกเลยนะ ฉันอยากไปด้านเหนือของหุบเขาสายหมอกนะ “  

“พรวด…..แค๊กๆ แค๊กๆ “ ฉางฟงเมื่อรู ้วา่ อินดี้จะไปด้านเหนือของหุบเขาสายหมอกถึงกับสำลัก

พ่นบรั่นดีออกมาจากปากทันที

“ จะเอาจริ งเหรอเนี่ย …ที่นนั่ มันมีแต่สตั ว์อสูรระดับราชาทั้งนั้นเลยนะ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“จริ งสิ นายจะได้ฝึกวิชาไปด้วยไง “ อินดี้ พดู

“ โอ้ยไม่เอาเหรอ ฉันไม่ชอบเสี่ ยงแบบนั้นเดี๋ยวก็ได้วงิ่ กันป่ าราบอีกหรอก “ ฉางฟงพูด

“โธ่…ฉางฟง พาฉันไปสักครั้งน้า..น้า….น้าาาาาา “ อินดี้พดู เสี ยงออดอ้อน ก่อนจะเดินเข้ามานัน่

ข้างๆฉางฟงใช้มือกอดแขนพร้อมกับจ้องมองเขาตาแป๋ วเหมือนเด็กๆอยากได้ของเล่น

“ไม่ได้..ไม่ได้ มันอันตรายเกินไป “ ฉางฟงพูด อินดี้เชิดปากสูงหันไปมองหน้า ซินเวียที่ก ำลังส่ ง

ซิกให้เล่นบทต่อไป

“ ฉางฟง ที…ซินเวียขอให้นายพามายังบึงมรณะนายยังพามาเลยนี่   แล้วทีฉนั ขอ นายกลับลำเอียง

ไม่ยอมพาฉันไปแบบนี้ มนั เข้าข่ายรักภูติไม่เท่ากันนี่ พูดจบก็ท ำตาแดงๆน้ำตาคลอมองเขา
ฉางฟงถึงกับกลืนน้ำลาย  

‘ โอ…พระเจ้า  NPC ใส่ โปรแกรมอะไรให้ ภูติพวกนี้ เนี่ย  ทำไม่แต่ละคนมายาร้อยเล่มเกวียน

จริ งๆ  ทั้งออดอ้อนพูดกระแทกแดกดัน สุ ดยอดจริ งๆ ตกลงภูติของคนอื่นเป็ นแบบฉันไม่เนี่ย
‘ ฉางฟงคิด 

“ น้า…น้า..น้าพาฉันไปหน่อยน้าาาา “ อินดี้ยงั คงเขย่าแขนฉางฟงอ้อนต่อไป จนฉางฟงใจอ่อน

จนได้เพราะทนสายตาที่ส่งมาออดอ้อนไม่ได้

“ ก็ได้ ก็ได้.. “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ เย้…..สำเร็ จแล้ว “ อินดี้กระโดดตัวลอยก่อนวิ่งไปหา ซินเวียที่ก ำลังกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ

เมื่อฉางฟง รับปากว่าจะพาไปป่ าทางด้านเหนือ

“สงสัยงานนี้ เป็ นฝี มือ ยายซินเวียยุยงอินดี้ แน่ๆ  คนหนึ่งบ้าต่อสู้ อีกคนบ้าสมบัติเข้ากันดีแท้ “

ฉางฟงพูดเบาๆ                   

หลังจากนั้นทุกคนก็มานัง่ เล่นรอบกองไฟ  อินดี้ขอกระเป๋ ามิติของเขาไปเลือกอาวุธอย่างสบาย

อารมณ์ ส่ วนเขาคงนอนหนุนตัก ซินเวียเหมือนเคย วันนี้ เธอใจดีเป็ นพิเศษร้องเพลงกล่อมเขา
โดนที่เขาไม่ได้บอกเลย
ส่ วนเจ้าฟิ งเกอร์กบั มารน้อย ยังคงดวนบรั่นดีกนั อย่างสนุก ตอนแรกเขานึกว่าเจ้ามารน้อยมันจะ
กินบรั่นดีไม่ได้ แต่ที่ไหนได้มนั ซัดเอาซัดเอา   มันบอกว่าอะไรก็ตามที่เป็ นน้ำมันกินได้หมด 
ฉางฟงได้แต่มองการกินของมันอย่างทึ่งๆ

“นี่ฉางฟง  นายจะไปทวีปหลักไหม “ อยูๆ่ ซินเวียก็ถามขึ้น

“ ไปสิ   แต่ตอนนี้ยงั ไม่ถึงเวลานะ “  

“ถ้านายไปทวีปหลักนาย รับปากจะพาฉันไปที่ทะเลแดงได้ไหม “ ซินเวียพูดพร้อมกับจ้องตาสี

เขียวสดมองเขา ผมยาวสลวยสี เขียวของเธอลากอยูข่ า้ งแก้มเขาส่ งกลิ่นหอมอ่อนๆออกมา
ฉางฟงอดไม่ได้ที่จะใช้มือจับเส้นผมยาวสลวยเธอมาสูดดม ซินเวียหน้าขึ้นสี แดงแต่กไ็ ม่ได้พดู
อะไร ฉางฟงมองซินเวียยิม้ ก่อนพูดว่า
“ ผมเธอหอมมากเลยนะซินเวีย ……”

“ นายอย่าตอบคำถามไม่ตรงประเด็นสิ “ ซินเวียพูด ฉางฟงหัวเราะเบาๆก่อนพูดว่า

“  ถ้าฉันไปทวีปหลักฉันจะสัญญาว่าจะพาเธอไปแน่นอน “

“ นายสัญญาแล้วนะ งั้นเรามาเกี่ยวก้อยกัน “  ซินเวียพูด

“โห…..จะทำพันธะสัญญาอีกละสิ ฉนั ไม่หลงกลหรอกนะซินเวีย “ ซินเวียเบ้ปากพูดว่า

“ รู ้ทนั ซะแล้ว นึกว่าจะหลอกได้อีกสักครั้ง “ ซินเวียพูดยิม้ ๆ

“เธอไม่ตอ้ งห่วงหรอกอะไรที่ฉนั รับปากแล้วฉันต้องทำตามคำพูดแน่นอน “ ฉางฟงพูดขึ้น ซิ

นเวียยิม้ ก่อนจะเริ่ มร้องเพลงของเธอต่อไปฉางฟงหลับตาปล่อยอารมณ์ฟังซินเวียร้องเพลงไม่
นานฉางฟงก็หลับไป  

เช้าวันใหม่  ท่าเรื อเมืองเริ่ มต้น  

“อืม….พวกเราไม่ได้มาเหยียบเมืองเริ่ มต้นซะนาน รู ้สึกไม่คุน้ เคยเลย “ มะม่วงพูดขึ้น

“ แต่เมืองเริ่ มต้นก็พฒั นาไปจากเดิมเยอะนะ “  ชิงผิงพูดในขณะมองจากบนเรื อ

“ แต่ฉนั รู ้สึกว่าคนมันน้อยแปลกๆยังไงไม่รู้นะ “ พายุพดู ขึ้น

“ แต่สำหรับฉันไม่รู้สึกแปลกเลย มันจะคึกคักเหมือนเมืองในทวีปหลักได้ยงั ไง “  ดอกหญ้าพูด

ขึ้น

“ อ้าว…นัน่ ยายบีนี่ “ ชิงผิงร้องลัน่ พร้อมกับโบกมือให้ บี                            

เรื อขนาดใหญ่คอ่ ยๆแล่นเข้าไปจอดยังท่าเรื อ   กลุ่มนักฆ่า หงส์ษา  เดินลงจากเรื อตรงไปหา บี ที่

ยืนคอยอยู่

“ สวัสดี  บี   “  ชิงผิงพูด

“ เช่นกันชิงผิง  มะม่วง ดอกหญ้า พายุ  หลงปัง “  บี พูดยิม้ ๆ

“ เมืองนี้มนั เกิดอะไรขึ้นหรื อเปล่าทำไมมันเงียบๆพิกล “ พายุเอยถาม

“ อืม…..เมื่อวานเกิดเรื่ องที่เมืองนี้นะสิ “  บีพดู ขึ้น

“ เกิดเรื่ องอะไรหรื อ “ ดอกหญ้าถามอย่างอยากรู ้

“ เมื่อวานฝูงมังกรแดงถล่มนะสิ เมืองเละเป็ นหน้ากองเลยละ “ บี พูดขึ้น

“ มังกรถล่ม พูดเป็ นเล่นๆน่า “ ชิงผิงพูดขึ้น

“ นี่เธอไม่ดูข่าวที่หวั ข้อเมืองเริ่ มต้นเหรอ “ บีพดู ขึ้น ทุกคนต่างกดดูข่าวสารกันใหญ่ ก่อนจะพา

กันอ้าปากค้างกับข่าวสารที่โพรสกันสนัน่ ช่อง

“ โห…เรื่ องมันเป็ นยังไงเนี่ย…..โพรสทะลุหา้ พันกว่าข้อความได้มงั่ เนี่ย “  พายุพดู

“ อย่าเพิ่งพูดอะไรเลย ฉันจองโต๊ะที่โรงแรมหม่าเยีย่ หูไว้แล้ว ไปถึงแล้วค่อยคุยกัน “ บีพดู

ขึ้น                      

ไม่นานทั้งหมดก็มานัง่ อยูใ่ นร้านอาหาร พายุ กับ หลงปัง นัง่ กินอาหารอย่างมูมมาม  จน

ดอกหญ้าต้องสะกิดเตือนบ่อยครั้ง   บี เริ่ มเล่าเรื่ องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในเมือง  ให้พวกชิงผิงฟัง

ยกเว้นเรื่ องของฉางฟง รวมถึงเรื่ องสามหนุ่มที่โดนมังกรทับตาย
เหตุผลที่เธอไม่พดู เพราะสามหนุ่มได้โทรศัพท์มาบอกว่าห้ามเล่าเรื่ องที่พวกเขาตายยังไงให้คน
อื่นฟังเด็ดขาด  บี เลยจำเป็ นที่ตอ้ งปิ ดบังเรื่ องนี้ ไว้

“ ไม่คิดเลยนะเนี่ยว่ามังกรอยูๆ่ จะคลัง่ ถล่มเมืองแบบนี้ แม้แต่ในทวีปหลักยังไม่มีแบบนี้ เลย “

มะม่วงพูดขึ้น

“ และรู ้ไหมมังกรแดงมันคลัง่ เพราะอะไรหรื อ “  ดอกหญ้าถามขึ้น

“ ไม่มีใครรู ้หรอก เพราะอยูๆ่ มันก็เกิดขึ้นในขณะทุกคนยังไม่ทนั ตั้งตัว ได้ยนิ จากข่าวว่ามีผเู้ ล่น
เสี ยชีวิตถึง พันกว่าคนเชียวนะ “  บีพดู ขึ้น

“ มันก็แน่ละใครจะไปสู้กบั มังกรแดงทั้งฝูงได้ละ “ มะม่วงพูดขึ้น

“ เออ………แล้วคนที่เก่งที่สุดในเมืองเริ่ มต้น…เขาไม่ออกมาแสดงฝี มือบ้างเหรอ “ ชิงผิงถาม

ขึ้น……….. 

ตอนที่ 99 ต่ างเดินทาง

“ คนที่เก่งที่สุดในเมืองเริ่ มต้น “ บีทวนคำ

“ใช่เก่งที่สุด “ ชิงผิงพูดรอฟังคำตอบ  บินิ่งคิดก่อนตอบว่า

“ คงไม่มีใครอวดเก่งกล้าสู้กบั มังกรหรอก…..หรื อเธอคิดว่าเธอสามารถสู้กบั ฝูงมังกรได้ “ บี พูด

ขึ้น ชิงผิงนิ่งคิด 

‘ อืม….ที่ยายบี พูดมามันก็ถูกนะ    ใครจะไปสู้กบั มังกรเป็ นฝูงได้ เรานี่บา้ จริ งถามคำถาม

ปัญญาอ่อนไปได้  ‘

ชิงผิงคิด

“ ชิงผิง…เธอมาสื บเรื่ องของใครหรื อ “ บีถามขึ้น

“ทำไม่เธออยากรู ้เรื่ องนี้ จงั ….แต่เอาเถอะถือว่าเป็ นเพื่อนรัก  จะบอกให้กไ็ ด้  แต่เธอต้องสัญญา

ก่อนว่าเธอจะไม่พดู เรื่ องนี้ ให้ใครฟังอยากเด็ดขาดไม่วา่ คนนั้นจะเป็ นเพื่อนสนิทเธอก็ตาม
“ ชิงผิงพูดขึ้น
“ ก็ได้ฉนั จะไม่บอกเรื่ องนี้ กบั ใคร “ บีพดู

“ ฉันมาสื บเรื่ องฉางฟง “

“ ฉางฟง !!! “ บี ทำหน้าตาตื่นทันที ก่อนพูดว่า

“ ทำไมต้องมาสื บเรื่ องของหมอนี่ดว้ ยละ “  บีพดู

“ ก็เพราะหมอนี่ ตอนนี้ อยูใ่ นข่ายเฝ้ าระวังอันดับ 10 ของพวกเราแล้วนะสิ “ ดอกหญ้าพูดขึ้น

“ เฝ้ าระวังอันดับ 10 “ บีทวนคำทำตาโตอย่างตกใจ

“เธอจะตกใจทำไม…..ขนาดกลุ่มแบดบอยที่มาทำงานที่นี่ยงั รายงานไปว่าโดนหมอนัน่ ฆ่าไป

หลายครั้งแล้ว “

“โดนฆ่าไปหลายครั้ง “  บี ทวนคำอย่าง งง

“ อะไรเนี่ย ทำงานอยูเ่ มืองเดี๋ยวกัน ไม่เจอกันบ้างเลยเหรอ “ มะม่วงพูดขึ้น

“ เฮ้ยๆๆ  …..ไม่เจอกันเลย “  บีพดู เบาๆ 

‘ ไอ้พวกแบดบอย มันไปโกหกอะไรพี่จินอีกเนี่ย…..เดี๋ยวคงต้องโทรศัพท์ถามให้รู้เรื่ องซะแล้ว

‘  บี คิดในใจ 

“ บี เธอทำงานเป็ นข่าวกรองของสมาคมเราพอจะรู ้ไหมว่าจะไปสื บหาตัวฉางฟงได้ที่ไหนดี “ ชิง

ผิงพูด

“ สื บหาตัวฉางฟงหรื อ “ บี ทวนคำก่อนนิ่งคิด 

‘ ถ้าเราบอกไป พวกแบดบอยมันต้องโกธรเราแน่ๆ  แต่ถา้ ไม่บอกก็จะผิดใจกับเพื่อนเราอีก อีก

อย่างถ้าเราบอกที่อยูข่ องกลุ่มฉางฟงหรื ออธิบายเรื่ องฉางฟงมีหลายคน เราอาจจะพลาดที่จะได้
เอาคืนมันคนนั้น……แล้วเราจะทำยังไงดีเนี่ย
‘  บี คิดในใจ  
“เหม่อ…..อะไรบี ตกลงฉันจะไปสื บหาเจ้าฉางฟงคนนี้ จากที่ไหน “  ชิงผิงถาม บีหนั หน้ามามอง
ก่อนพูดว่า

“ ฉันเคยเห็นมันมุ่งหน้าไปยังหุบเขาสายหมอกนะ “

“  เธอแน่ใจเหรอ “ ชิงผิงถาม

“แน่ใจสิ …ฉันเห็นมากลับตานี่ “ บีตอบ

“แล้วหมอนัน่ เก่งมากไหม “ พายุถามขึ้น

“เรื่ องนี้ฉนั ก็ยงั ไม่รู้แน่ชดั นะ  ฉันคงต้องสื บเรื่ องฉางฟงอีกสักพัก “ บีพดู ขึ้น

“ เออ…….แล้วเรื่ องที่เธอบอกฉันว่ากำลังตามหาคน….และไม่ให้ฉนั ยุง่ เกี่ยวนะใครหรื อ” ชิงผิง

ถามขึ้น

“ มันเป็ นพ่อค้าที่หลอกขายของให้ฉนั นะ….ได้ยนิ ข่าวว่ามันหลอกคนไปทัว่ ….ฉันเลยอยากจะ

แก้แค้นมันด้วยตัวเอง ซะหน่อย “  บีพดู โกหกไป

“ งั้นเหรอ แค่พอ่ ค้าคงไม่คณามือเธอหรอก“ ชิงผิงพูดยิม้ ๆ

“อืม….ฉันคิดว่าคงไม่เกินอาทิตย์คงจัดการมันได้ “ บี พูด

“ เอาละนี่กส็ ายมากแล้ว      พวกฉันคงต้องรี บเดินทางก่อน เพราะพวกเรามีเวลาแค่อาทิพย์เดียว

เอง “  ชิงผิงพูดขึ้น

“  อืม….แล้วค่อยเจอกัน …ระวังตัวเองด้วยนะ แถวนั้นมังกรชุกชุมด้วย “  บี พูดเตือน ชิงผิง

“ OK……ขอบใจสำหรับอาหารมื้อนี้นะ……ฉันทำภาระกิจเสร็ จจะมาเลี้ยงคืนให้ “พูดจบกลุ่ม

นักฆ่า หงส์ษาก็ของตัวออกเดินทางทันที
“ ขอโทษนะชิงผิง ที่ฉนั ต้องหลอกเธอ ฉันมีความจำเป็ นของฉันเหมือนกัน “ บีพดู เบาๆ   ก่อนจะ
ต่อโทรศัพท์ไปยัง ทศ ทันที

“ ว่าไง บี มีอะไรหรื อ “ ทศพูดสายกลับมา

“ นายไปโกหกอะไร พี่จิน “

“ โกหกอะไรฉันไม่ได้โกหกอะไรเนี่ย “ ทศรี บต้องปฏิเสธ

“ บอกมาเลย ไม่ง้ นั ฉันจะโทรศัพท์บอกพี่จิน เดี๋ยวนี่แหละ“

“ อย่านะบี คือฉันก็แค่บอกว่ามันเก่งแค่น้ นั และฉันขอเวลาสักเดือนในการฆ่ามัน …พูดง่ายๆฉัน

ไม่อยากขายหน้านะ         เธอก็รู้นี่ ระดับพวกเราลดกันฮวบฮาบแบบนี้ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
ถ้าบอกพี่จิน ๆ ก็ตอ้ งส่ งทีมใหม่มาแทนพวกฉัน   แล้วเธอคิดพวกฉันจะมีหน้าอยูต่ ่อไป ใน
สมาคมนักฆ่าเหรอ “ ทศพูดเสี ยงเศร้าๆ บีถอนหายใจพูดว่า

“ เอาเถอุะฉันจะยังไม่บอกอะไร พี่จินตอนนี้ แต่พวกนายต้องรี บจัดการพวกนั้นให้เสร็ จเร็ วๆด้วย

พี่จินเป็ นคนฉลาดเมื่อเห็นผิดสังเกตโอกาสที่จะส่ งคนมาสื บลับๆมีสูงมาก
“  บีพดู เป็ นเชิงเตือนทั้งที่รู้วา่ จินได้ส่งคนมาแล้ว

“อืม….ฉันจะรี บจัดการพวกนั้นให้เร็ วที่สุด “ ทศ ตอบก่อนจะวางสายไป 

หุบเขาสายหมอกฝั่งตะวันออก 

“ ไม่น่าเชื่อเลยนะแค่คืนเดียว ทุกสิ่ งทุกอย่างที่พงั เละไม่มีชิ้นดีจะกลับคืนสู่ สภาพเดิมของมัน “

ฟางฟางพูดขณะยืนอยูห่ น้าบึงที่พวกเธอตกลงไป

“ บึงนี่สวยนะว่าไหม “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ ไม่สวยเลย บึงนี้ ท ำให้ฉนั ต้องจดจำจนไม่มีวนั ลืมเลยละ “ หยกหอมพูด

“คิ คิ คิ  แต่ไม่คิดนะว่าศรี ษะเธอจะไปติดที่ง่ามกิ่งไม้แห้งใต้บึงนี่ได้ “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

“ ไม่ตอ้ งมาหัวเราะฉันเลย นี่เป็ นเพราะไอ้ฉางฟงตัวดีนัน่ แหละ  จับตัวมันได้เมื่อไหร่ ฉนั ขอเป็ น
คนแรกเลยนะ ที่จะเอาคืน “  หยกหอมพูดขึ้น

“ เอาละพวกเราพร้อมจะออกเดินทางกันยัง ถ้าพร้อมแล้วก็เริ่ มเดินทางกันเถอะ  “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

ทุกคนต่างหันไปสำรวจสำภาระก่อนจะเริ่ มเดินทางมุ่งสู่ทางขึ้นหุบเขาสายหมอกทางแรกอีกครั้ง 

ระหว่างทางจากบึงมรณะ เลียบแม่น้ำ ไปสู่ ทางเหนือของหุบเขาสายหมอก  ฝั่งทิศตะวันตก 

“ อินดี้…..ฉันขอร้องไปถึงค่อยสู้ได้ไหม นี่วิง่ กันหลายรอบแล้วนะ “ ฉางฟงบ่น

“ ไม่ได้เหรอ…..สัตว์อสูรพวกนี้ น่าสนใจทั้งนัน่ เลย “ อินดี้พดู ขึ้น

“ นัน่   …..เจออีกตัวหนึ่งแล้วอินดี้ “ ซินเวียร้องตะโกนขึ้น อินดี้รีบหันไปมองก่อนวิง่ ตะบึ่งไล่ล่า

ทันที ซินเวียรี บวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ ว…..             

ตอนนี้ซินเวียคือสุ ดยอดภูติยยุ งและภูติเก็บของไปแล้ว    ก่อนหน้านี้ เธอจะเก็บไอเท็มมาให้เขา   

แต่เดี๋ยวนี้พฒั นาเก็บเข้ากระเป๋ าตัวเองก่อน  โดยอ้างว่ากระเป๋ ามิติฉางฟงเล็กไม่พอใส่ หรอกให้
ฝากไว้ที่เธอก่อน 
ฉางฟงได้แต่ส่ายหน้าหัวเราะแต่กต็ ามใจเธอ  ในขณะฉางฟงคิดอะไรเพลินๆ ก็ได้ยนิ เสี ยงเตือน
ขึ้น

“ ฉางฟงฉันว่าเผ่นกันเถอะ อินดี้  กับ ซินเวียวิง่ ไปไกลแล้ว “ ฟิ งเกอร์พดู เมื่อเห็นกระเบนยักษ์

ไฟฟ้ าเริ่ มจะเปลี่ยนเป้ าหมายมุ่งหน้ามาทางเขาแทนสองภูติสาว  ฉางฟงรี บดึงระเบิดควันออกมา
ก่อนจะขว้างไปที่กระเบนยักษ์

“ฟู่ ……” ควันเริ่ มกระจายตัวปกคลุมบริ เวณที่กระเบนยักษ์ไฟฟ้ าอยู่ ฉางฟงรี บฉวยโอกาสวิ่งผ่าน

ไปอย่างรวดเร็ ว

วันนี้เขาทำแบบนี้มา 5 ครั้งแล้ว และโชคดีรอดทุกครั้ง                  

ฉางฟงใช้เวลาเดินสามชัว่ โมง ก็มาถึงทางเข้าหุบเขาสายหมอกทางทิศเหนือ ชื่อเต็มๆทางเข้าแห่ง

นี้กค็ ือป่ าแห่งราชา  ฉางฟงมองไปรอบๆพบว่าต้นไม้บริ เวณนี้มีขนาดใหญ่กว่าที่อื่นเกือบ
2 เท่า   ความสูงของต้นไม้แต่ละต้นเกือบ 50 เมตร สภาพป่ าจัดได้วา่ สมบูรณ์มากเสี ยงสัตว์อสูร
สลับกันคำรามก้องไปหมด

“ รู ้สึกบริ เวณนี้ จะไม่ค่อยมีใครมานะฉางฟง “ ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ อืม….คงไม่มีใครบ้ามาหาที่ตายเหมือนฉันหรอก…“ ฉางฟงพูดยิม้ ๆ

“ก็นายเล่นตามใจภูติพวกนั้นจนเคยตัวนี่   เห็นไหมพอคนหนึ่งอ้อนได้ผลอีกคนก็ท ำตาม…ถ้า

นายยอมพวกนั้นทุกเรื่ องนายก็ซวยอยูว่ นั ยังค่ำนัน่ แหละ “ ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ก็ฉนั ไม่รู้จะปฏิเสธยังไงนี่ “ ฉางฟงพูด

“ ก็นายนี่น่า…เป็ นโรคแพ้ภูติตวั เอง..พอโดนอ้อนหน่อยก็ยอมทำตามหมด…..ฉันแนะนำให้นาย

ทำใจให้แข็งๆบ้าง “ ฟิ งเกอร์แนะนำ

“แหม…นายท่านนี่นิสยั เหมือนกับจอมมาร นายเก่าผมเลยนะครับ  “ มารน้อยที่นงั่ บนไหล่ฉางฟ

งอยูน่ านพูดขึ้น

“ เหมือนกันตรงไหนเหรอ “

“ ตรงที่ตามใจแต่ภูติตวั เอง  ส่ วนคนอื่นไร้สิ้นความปราณี   “ มารน้อยพูด ฉางฟงเมื่อได้ยนิ คำ

ตอบถึงกับมึนไปเลย ตกลงเจ้ามารน้อยมันชมหรื อมันด่าเขากันแน่

“ ด้วยนิสยั เหมือนกันยังกะแกะอนาคต ท่านต้องเป็ นจอมมารผูย้ งิ่ ใหญ่อย่างแน่นอนครับ “ มาร

น้อยพูดขึ้น

“ ไม่เอาเหรอ….ถึงฉันจะชอบอะไรมืดๆๆ โหดๆ ดำๆ แต่ไม่ชอบเป็ นมารว่ะ เดี๋ยวสาวๆวิง่ หนี

กันพอดี  ที่ฉนั ชอบโน้นต้องฉายา เทพหน้าหล่อ  เทพพระบุตรฉางฟง อะไรทำนองนี้
“ ฉางฟงพูดขึ้น

“ โธ่…..นายท่าน ยังไงท่านก็ตอ้ งยอมรับความจริ งนะนายท่าน “

“ ไม่ยอมรับโว้ย …ฉันออกจะเป็ นคนดี   หน้าตาก็หล่ออย่างเทพ   แถมชอบช่วยเหลือคนอื่นเป็ น
ประจำ……“ ฉางฟงเถียง

“ เอาเถอะนายท่าน  ไม่วา่ นายท่านจะได้ฉายาอะไร ผมก็รับได้ท้ งั นั้นแหละ เพียงแต่ผมชอบฉายา

จอมมารมากกว่าฉายาอื่น “ มารน้อยพูดยิม้ ๆ

“ OK …….เดี๋ยวฉันถึงทวีปหลักจะปั่นฉายาเท่ห์ๆให้กบั ตัวเองสักฉายาดีกว่า เอาแบบเท่ห์ขาดใจ

เลยฮ่าๆๆๆ “ ฉางฟงพูดพร้อมกับหัวเราะเสี ยงดัง 

ระหว่างการเดินทางของกลุ่ม 5 สาว 

“ เออ……ฉันลืมบอกอะไรพวกเธอไปอย่างนะ  แต่กไ็ ม่รู้วา่ พวกเธอรู ้กนั ยัง “ ปิ งปิ งพูดขึ้นใน

ขณะเดิน 

“เรื่ องอะไรเหรอ “ ซวงซวงถามขึ้น

“ ก็เรื่ องฉางฟง มีสตั ว์อสูรอยูเ่ คียงข้างด้วยหนึ่งตัวนะสิ “ ปิ งปิ งพูด

“ หา….หมอนัน่ มีสตั ว์อสูรด้วยเหรอ “ฟางฟางอุทาน

“ ทำไมพวกฉันถึงไม่เคยเห็นมันเลยละ ปิ งปิ งเคยเห็นแล้วเหรอ “ ฟางฟางถามขึ้ น

“นี่พวกเธอไม่รู้จริ งๆเหรอ “ ปิ งปิ งถามอย่าง งง

“ ไม่รู้จริ งๆนะ พวกเราทั้งสี่ คนไม่มีใครเคยเห็นสัตว์ของฉางฟงสักคน “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

“ สัตว์อสูรของฉางฟงมันเป็ นตัวอะไรเหรอ “ หยกหอมถามขึ้น

“ จิ้งหรี ด “  ปิ งปิ งพูด

“ จิง้ หรี ด “  สี่ สาวอุทานเสี ยงดังก่อนจะส่ งเสี ยงหัวเราะฮาๆๆๆทันที

“ โอ้ย….ขำ ปิ งปิ งนี่เธอเล่นมุขได้ข ำจริ งๆ “ ซวงซวงพูดขึ้น ปิ งปิ งทำหน้าปูเลี่ยนพูดว่า

“ ฉันไม่ได้ปล่อยมุขนะ แต่จิ้งหรี ดตัวนี้ มนั ไม่ธรรมดานะ “  ปิ งปิ งพูด

“ แล้วที่ไม่ธรรมดามันคืออะไร “ ฉิ งอี้ถามกลัน่ หัวเราะเต็มที่

“ มันพูดได้ “ ปิ งปิ งพูด สี่ สาวที่ก ำลังขำถึงกลับหันมามอง ปิ งปิ งตาเดียว

“ สัตว์พดู ได้นี่มนั ไม่น่ามีในเกมส์นะ “ ซวงซวงพูดขึ้น

“ แต่มนั มีแล้วฉันเห็นมากับสองตา  และไม่ตอ้ งบอกว่าฉันตาฝาดหรื อพูดไปเองนะ “ ปิ งปิ งพูด

“แล้วระดับสัตว์อสูรของมันสูงไหม “ หยกหอมถามขึ้น

“ไม่รู้แต่จิ้งหรี ดนี่ไม่น่าเกินระดับ 3  “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ ถ้าสัตว์อสูรระดับต่ำแบบนั้น ถึงฉางฟงจะมีสตั ว์อสูรหรื อไม่กไ็ ม่แตกต่างกัน “ ซวงซวงพูด

“ พูดแบบนั้นก็ไม่ได้  เพราะมันไม่เหมือนสัตว์อสูรธรรมดา มันสามารถวิเคราะห์พดู โต้ตอบเรา

ได้อย่างอิสระ “

ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ถ้าเป็ นแบบนั้นก็หน้ากลัวเหมือนกัน ไว้เจอฉางฟงอีกครั้งเราต้องจับตาไอ้จิ้งหรี ดนี่อีกตัว “ ซวง

ซวงพูดขึ้นทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย 

หุบเขาซงซานทางแยกไปยังที่ต่างๆ  

“ นัน่ พวกมันมากันแล้วเอาไง “ เคย์มะพูด

“ ตกลงจะแอบตามมันไปก่อนดีไหม “ เอียนพูดขึ้น

“ แต่ฉนั ว่าเราน่าจะลองต่อสู้กบั พวกมันดูสกั ครั้งนะ ฝี มือพวกมันกับเราคงไม่แตกต่างกันเท่าไหร่

“ซาอิพดู ขึ้น
“ มันจะไม่เสี่ ยงเกินไปเหรอ “ เคย์มะพูด

“ ไม่หรอก ถ้าสู้ไม่ได้เราก็หนีเข้าป่ าด้านหลังเราไปก็สิ้นเรื่ อง “ ซาอิพดู ขึ้น

“ อืม…เอาสิ ฉนั อยากรู ้เหมือนกัน   ดวนกันตัวต่อตัวไอ้คู่ต่อสูข้ องฉันครั้งก่อนมันจะชนะฉัน

ไหม “ เอียนพูดขึ้น

“ เอาก็เอา……ไม่ตอ้ งพูดแล้วลุยกันเลยเดี๋ยวพวกมันหนีไปทางอื่นก่อน  “เคย์มะพูดขึ้น ก่อนจะ

พากันออกจากที่ซ่อนเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับ กลุ่มนักฆ่าทันที……….. 

ตอนที่ 100 การดวลเดี่ยวของสามหนุ่ม

หุบเขาสายหมอกด้านทิศเหนือ 

“ ล้อมมันไว้…..อินดี้จู่โจมที่หางมัน   ซินเวียรอจังหวะฟันที่หวั มันเดี๋ยวฉันจะเป็ นตัวล่อมันเอง 

“ ฉางฟงร้องตะโกน

“กี้……กี้…….กี้ “ สัตว์อสูรระดับราชางูเหลือมลายพราง ระดับ 55 กู่ร้องพุง่ ตัวอ้าปากงับศรี ษะ

เขาหลายครั้ง

ฉางฟงต้องก้มหัวหลบเป็ นพันละวัน

“ฟ้ าวๆๆ…ตุบ..โอ้ย…ๆๆ “ ร่ างฉางฟงปลิ้วกระเด็นไปกระแทกต้นไม้อย่างแรงกระอักเลือดออก

มาคำหนึ่ง

“ อินดี้ ฉันบอกให้เธอคุมหางมันดีไง ปล่อยมันมาฟาดฉันได้ไงเนี่ย “ ฉางฟงลุกขึ้นบ่นอุบ๊

“ ขอโทษ…ฉางฟงฉันเผลอไปนิดหน่อยเอง “  อินดี้พดู ยิม้ ๆ แต่หนั ไปตีคิว้ ให้กบั ซินเวียเป็ นเชิง
รู ้กนั สองคน แต่บงั เอิญฉางฟงดันเห็นพอดี

‘ หน่อย…ยายภูติพวกนี้ ริ แกล้งฉัน เดี๋ยวรอพวกเธอเผลอๆก่อน จะเอาคืนให้เจ็บแสบทั้งสองคน

เลย ‘ ฉางฟงพูดพร้อมกับเช็ดเลือดที่ปาก 

“ฉับ…กี้ๆ” เสี ยงอินดี้ใช้ดาบฟันที่หางของมันอย่างแรงจนมันชะงั้น ฉางฟงเห็นมันชะงั้นเลยถือ

โอกาสวิ่งกระโดดเขาไปฟันดาบมารน้อยที่หวั มันอย่างแรง

“ ฉับๆ  กี้ๆๆๆๆ  ~” เลือดกระฉูดไหลออกมาจากแผลที่ฉางฟงฟันทันที มันหันไล่งบั ฉางฟงด้วย

ความโกธรสุ ดขีด

อินดี้ใช้ดาบฟันที่หางไม่ย้งั   ซินเวียเมื่อเห็นสัตว์อสูรงูเหลือมลายพรางเผลอเธอกระโดดขึ้ นไป

ยืนบนหลังมันก่อนแทงดาบลงบนตัวมันอย่างแรง

“ ซวบ…. กี้ๆๆ “ งูเหลือมลายพรางบิดตัวด้วยความเจ็บปวด ซินเวียหลังจากเสี ยบดาบลงบนตัว งู

เหลือมลายพรางเธอก็รีบกระโดดลงจากตัวมัน   ก่อนจะวิ่งไปหยิบอาวุธให้มาเตรี ยมพร้อมสู้ต่อ
ฉางฟงตอนนี้ มีเลือดออกที่แขนเพราะโดนงับเฉี่ ยวๆหลายครั้ ง  เจ้างูเหลือมระดับราชาดิ้นบิดตัว
ไปมา อินดี้สบโอกาสเข้าฟันส่ วนหางไม่ย้งั เลือดกระฉูดออกมาจากบาดแผลที่เธอฟันเหมือน
ก๊อกน้ำแตก 
ซินเวียจ้องรอโอกาสที่มนั เปิ ดท้องรี บพุง่ ร่ างไปฟันซ้ำทันที

“ ย๊ากๆๆ …ฉับ ๆๆๆๆ“ ซินเวียกระโดนเข้าฟันที่ทอ้ งของมันไปหลายครั้ งจนท้องมันเริ่ มฉี กไส้

ไหลทะลักออกมา ฉางฟงยืนมองดูสองสาวระดมฟันดาบลงบนตัว งูเหลือมยักษ์ระดับราชาอย่าง
บ้าคลัง่
ไม่นานร่ างของมันก็กระตุกก่อนจะสงบนิ่งไป

“ ผูเ้ ล่นฉางฟง ได้ฆ่างูเหลือมยักษ์ระดับราชาตาย ได้รับเงิน 7,000 หยวนเปลียว ได้รับดาบระดับ

5  จำนวน 1 “เล่ม   ได้รับกระบี่ระดับ 4 จำนวน 1 เล่ม ได้รับแท่งแร่ ธาตุน ้ำจำนวน
3 แท่ง”

“ผูเ้ ล่นฉางฟงปฏิบตั ิตามเงื่อนไขพื้นฐาน ได้เลื่อนระดับขั้นพื้นฐานอาชีพเป็ นระดับ 33

“ผูเ้ ล่นฉางฟงได้ปฏิบตั ิตามเงื่อนไข อาชีพนักดาบ ระดับทักษะการฟันเลื่อนเป็ นระดับ   7 ระดับ
การแทงเลื่อนเป็ นระดับ 6 “ 

“ โอเย้….โอเย้….โอเย้ๆๆๆๆๆ “เสี ยงร้องตะโกนด้วยความดีใจของสองภูติสาวดังขึ้ น  ก่อนจะ

พากันกระโดดโลดเต้นไปมา

“ระดับฉันเลื่อนขึ้นไปอีกแล้ว ซินเวีย “ อินดี้ร้องตะโกน

“ ฉันก็เลื่อนเหมือนกัน คิ คิ “ ซินเวียพูดก่อนวิง่ ไปรอบๆบริ เวณด้วยความดีใจจนลืมเก็บไอเท็มที่

ได้จากงูเหลือมระดับราชา  ฉางฟงมองสองสาวอย่างอ่อนใจ  คิดว่าอะไรมันจะดีใจขนาดนั้น  

เขาซงซานทางแยกไปยังที่ต่างๆ                            

กลุ่มของเคย์มะ กำลังยืนเผชิญหน้าอยูก่ บั กลุ่มของ ทศ    ทั้งสองกำอาวุธในมือแน่น

“ ดวลเดี่ยว คู่ใครคูม่ นั รับคำท้าไหม “ เอียนพูดขึ้น

“ ได้ เรานักฆ่ากลุ่มแบดบอยรับคำท้า “ ทศพูด

“ กติกาใครจะชนะไม่มีสิทธิมารุ มอีกคน นายจะยอมรับกติกานี้ ไหม “ เคย์มะถาม

“ ได้พวกฉันจะปฏิบตั ิตามกติกานี้ “  ลอยพูดขึ้น                   

เมื่อทั้งสองกลุ่มตกลงกันได้แล้ว  บอยก็เดินไปหาที่วา่ งพร้อมกับเอียน    ทศ เดินไปอีกทางพร้อม

กับเคย์มะ  ส่ วนลอยยืนอยูท่ ี่เดิมพร้อมกับซาอิ 

“ วันนี้ จะได้ตดั สิ้ นกันซะทีวา่ ใครเก่งกว่ากันฉางฟง 2 “ ทศพูดขึ้น

“ ไม่ตอ้ งพูดมากเริ่ มกันเลย “   เคย์มะขวางดาบตั้งท่าสู้ทนั ที ทศฉี กยิม้ ก่อนพุง่ ร่ างบุกเข้ามาก่อน

“ ย๊าก….แก๊ง…ชิ้งๆ “ เคย์มะรับไปสองดาบก่อนจะกระโดดถอยหลัง ทศกระโดดเตะขาขวาเล็ง

ใส่ ล ำตัวเคย์มะ อย่างรวดเร็ ว เคย์มะยกเข่าซ้ายขึ้นกันไว้ก่อน   จะสวนกลับด้วยหมัดขวาเล็งที่
ปรายคางของ
ทศๆมองยิม้ ๆเอียงหลบอย่างสบายๆ เคย์มะเห็น ทศเงื้อดาบขึ้นเขารี บกระโดดถอยหลังมาตั้งท่าสู้
ใหม่

“ไม่เลวนี่ฉางฟง 2 “ทศพูดขึ้น

“ เช่นกันคุณนักฆ่า “ เคย์มะพูดขึ้นก่อนจะพุง่ ตัวเข้าหาทศเป็ นฝ่ ายบุกบ้าง

“ ฟ้ าว….แก๊ง..ฟ้ าว….ชิ้งๆ “ เสี ยงปะทะดาบกันดังสนัน่ หวัน่ ไหว เคย์มะเรี ยกใช้ทกั ษะพิเศษก่อน

ทักษะพิเศษ “ ดาบควงสว่าง “

“ ตูม…..อ๊ากๆๆ “ ร่ างของ ทศ ที่ขวางดาบกันไว้ถึงกับลอยกระเด็นไปไกลหลายเมตร

“ โครมๆ  ตุบๆๆ “ เสี ยงร่ าง ทศตกลงพื้นเสี ยงดังก่อนกลิ้งไปหลายตลบ ทศพยุงตัวลุกขึ้นมอง

หน้า เคย์มะอย่างแค้นๆ

“โธ่โว้ย….ฉันไม่น่าคาดการณ์ผดิ เลย….ถ้าระดับพวกฉันไม่ลดถึงสองครั้งซ้อน…นายจะไม่มีวนั
เห็น
ฉันในสภาพนี้ แน่ๆ “ ทศสะบดคำ   เคย์มะยืนเท่ห์พร้อมกับพาดดาบที่ไหล่พดู ว่า

“ ไม่ตอ้ งพูดมาก เก็บดาบที่พ้ืนแล้วมาสู้กนั ต่อ “  ทศ กัดฟันกรอดๆด้วยความเจ็บใจเขารวบรวม

กำลังทั้งหมดคว้าดาบที่พ้ืนพุง่ เข้าหาเคย์มะที่ยนื อย่างใจเย็น    ตอนนี้เคย์มะพอจะอ่านทิศทางดาบ
ของ
ทศ ออกบ้างแล้ว เคย์มะเอียงตัวหลบก่อนใช้สนั ดาบตีอย่างแรงที่แผ่นหลัง

“ตุบ….อ๊ากๆๆๆ โครม…“ ร่ างของทศ โดนสันดาบฟาดกระแทกทรุ ดลงไปกลิ ้งที่พ้ืนอีกครั้ง เดย์

มะเที่ยวนี้ เขาไม่ปล่อยโอกาสทอง  ให้ลอยไปอีกรี บตามไปตวัดเท้าเตะที่ชายโครงเต็มแรง  
ร่ างของ ทศ ถึงกับลอยห่างจากเขาไป 2 เมตรเลยที่เดียว เคย์มะยิม้ เหี้ ยมหวดเท้าเตะอัดอีกสิ บกว่า
ครั้ง ทศกระอักเลือดออกมาเป็ นลิ่มๆ ร่ างกายของทศตอนนี้ กลายเป็ นสี แดงแล้ว 
เคย์มะเงื้อดาบขึ้นสูง  ทศดูเหมือนจะรู ้ชะตากรรมหลับตานิ่ง

“ หลังจากนายตายแล้ว ฉันจะให้เวลานายหนึ่งเดือนในการแก้มืออีกครั้ง เจอกันที่นี่เวลาเดิมนะ “

ทศ ลืมตาขึ้นมอง เคย์มะยิม้ ก่อนพูดว่า
“ ได้ ฉันจะมาสู้กบั นายที่นี่อีกครั้ง “ พูดจบทศ ก็หลับตาลง เคย์มะก็ฟันดาบลงเต็มแรงทันที

“ ฉับ…อ๊าก “ ดาบเคย์มะฟันลงแผ่นหลัง ทศเต็มๆ ทศร้องเสี ยงหลงก่อนที่ร่างจะเป็ นแสงหายไป

อย่างรวดเร็ ว

“ เสร็ จไปหนึ่ง “ เคย์มะพูดก่อนชูมือขึ้นแสดงสัญญาลักษณ์แห่งชัยชนะขึ้นฟ้ า 

คู่ของเอียน กับ บอย  

“หุ หุ ดูเหมือนเพื่อนนายจะกลับบ้านเก่าไปแล้วนะ “ เอียนพูดขึ้น

“ฉันว่า พวกเรามารี บปิ ดเกมส์กนั เถอะ ฉันขี้เกียจเล่นแล้ว “ เอียนพูดกับ บอยที่ระดับห่างกันถึง 8

ระดับ

“ เชอะ   ถ้าระดับฉันไม่ลด…คนที่พดู ควรเป็ นฉันมากกว่า “ บอยพูดขึ้นก่อนพุง่ ร่ างเข้าหาเอียน

ก่อน

“แช้ง…แก๊ง “ เสี ยงดาบปะทะกัน เอียนหวดแข้งขวาใส่ ชายโครง บอยทันทีเมื่อบอยเปิ ดช่องวาง

“ตุบ…” บอยรี บยกแขนขึ้นกันไว้ แต่กท็ ำให้เขาถึงกับเสี ยหลักถอยหลังไปหลายก้าวเลยทีเดียว

เอียนไม่ปล่อยโอกาสกระโดดสปิ งขาหวดแข้งขวาซ้ำที่เดิมอีกครั้ง

“ตุบ…อ๊าก “ บอยกระเด็น กลิ้งไปกับพื้น  เอียนถือดาบฟันซ้ำทันที

“ แก๊ง “  บอยยกดาบขึ้นป้ องกันได้อย่างฉิวเฉี ยด เอียนยิม้ หวดแข้งขวาเขาที่หน้าอกเต็มแรง

“ตุบ …โอ๊ยๆ “ ร่ างของบอยกระเด็นไปอีกสองเมตร บอยทรุ ดตัวลงกุมท้องด้วยความเจ็บปวด 

เอียนรี บยกดาบก่อนฟันลงที่หลังบอยนับครั้งไม่ถว้ น ไม่นานร่ างก็เปล่งแสงก่อนหายไป

“ โธ่…ยังไม่หายมันเลยตายซะแล้ว “ พูดจบก็หนั หน้าไปหา เคย์มะที่ยกนิ้วโป้ งให้อยู่

“ ไปดูคู่สุดท้ายกันเถอะพวกเรา “ เอียนพูด 

คู่ของ ซาอิ กับ ลอย                

ตอนนี้ท้ งั ลอย และ ซาอิ  ร่ างต่างเต็มไปด้วยบาดแผล ลอยเริ่ มตัวแดงแล้ว

“ รับดาบ “ ลอยร้องตะโกนก่อนฟาดดาบมาทางด้านขวา   ซาอิ ใช้ดาบตัวเองกระแทกดาบขอ

ลอยออก    ก่อนจะเตะหวดแข้งซ้ายใส่ ชายโครงลอยๆ ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว ก็ท ำให้แข้งที่หวด
เข้ามาของซาอิจวั่ ลมไป
ลอยไม่ปล่อยโอกาสนี้ ให้หลุดไปเขาหวดเท้าขวากวาดเตะขาอีกข้างของ ซาอิ จนร่ างของซาอิ
ทรุ ดลง

“ ตุบ…อ๊าก “ เสี ยงร้องของซาอิเมื่อร่ างของเขาโดนเตะรวบจนร่ างเสี ยหลักฟาดลงที่พ้ืนอย่างแรง

“ตายซะเถอะ “ ลอยยกอาบขึ้นเหนือศรี ษะ ก่อนแทงลงสุ ดแรงเล็งไปยังตำแหน่งหน้าอกของซาอิ

“มันไม่ง่ายอย่างนั้นเหรอ “ ซาอิพดู พร้อมกับกลิ้งตัวไปด้านข้าง

“ฉึ ก… “เสี ยงดาบเสี ยบเข้าที่ดิน  ซาอิหลังจากกลิ้งตัวหลบเขาใช้มือดันพื้นก่อนสปิ งข้อมือ

กระโดดขึ้นถีบ ลอยจนกระเด็นไป ทั้งสองลุกขึ้นมาตั้งท่าสู้ใหม่ 

“ ฉันว่าอย่าใช้ดาบดีกว่ามาสู้กนั แบบลูกทุ่งใช้หมัดอย่างเดียวเลยไหม “  ซาอิพดู ขึ้น  ลอยฉี กยิม้

ก่อนโยนดาบทิ้ง

“ เยีย่ ม “ ซาอิพดู ก่อนโยนดาบไปอีกทาง

“โห….พวกนี่มนั บ้าได้ใจจริ งๆ “  เคย์มะพูดขึ้น

“อืม…เมื่อกี่ท ำไมฉันไม่ท ำแบบไอ้ ซาอิวะ่ จะได้สู้กนั นานๆหน่อย “ เอียนบ่นอุบ๊               

ทั้งสองวิง่ เข้าหากันอย่างบ้าคลัง่ ลอยยิงหมัดซ้ายก่อนทันที

“ ตับ.. “ ซาอิใช้มือขวารับไว้ก่อนยิงหมัดซ้ายใส่ หน้า ลอย

“ตับ…. “ ลอยใช้มือขวารับหมัดไว้ได้เหมือนกัน ลอยยกเข่าขวาแทงขึ้นเล็งที่ทอ้ งน้อยของซาอิ   
ซาอิดนั มือขวาที่ก ำหมัดซ้ายของ ลอย กดลงกระแทกลงที่หน้าขาลอย   เพื่อลดแรงกระแทกของ
เข่าที่ลอยแทงขึ้นมาที่เขาให้ได้มากที่สุด

“ตุบ “ เสี ยงกระทบกันของมือและหน้าขา    ซาอิโยกหัวมาทางด้านหลังก่อนโขกหัวเข้าฟาดที่

หน้าผาก ลอยเต็มแรง

“โป๊ ก… อ๊ากๆๆ “ ลอยร้องลัน่ ซาอิไม่ปล่อยโอกาสรี บหักศอกขวาฟันเข้าที่หน้าของ ลอยต่อ

ทันที

“ ตับ…โอ๊ย “  ลอยร้องพร้อมกับดันตัวเองถอยหลัง ซาอิ หวดแข้งขวาเข้าที่ชายโครงของลอยอีก

ครั้ง

“ตุบ..อ๊ากๆๆ “ ร่ างของลอยปลิ้วกระเด็นไปกว่า 5 เมตร ซาอิ ตามไปหวดซ้ำอีกสองครั้งร่ างที่

แดงก่ำของ ลอยก็เปล่งแสงหายไป ซาอิถอนหายใจก่อนทรุ ดตัวลงนอนหอบหายใจถี่

“ สุ ดยอดเลยว่ะ แต่นายอย่าเพิง่ นอนนะ ซาอิ ตัวนายแดงไปหมดแล้ว กินยาเพิม่ พลังกับเลือด

ก่อน “ เอียนพูดก่อนโยนขวดยาทั้งสองชนิดให้ ซาอิรีบเปิ ดฝาก่อนดื่มลงไปอย่างรวดเร็ วทั้งสอง
ขวด

“เป็ นไงบ้างซาอิ “ เคย์มะถาม

“ มันดีวะ่    สนุกกว่าสู้สตั ว์อสูรอีก “ ซาอิพดู

“แต่ของฉันไม่มนั ว่ะ มันตายเร็วเกินไป “ เอียนพูดขึ้น

“คู่ต่อสู้ของฉันกับเคย์มะคงระดับสูงกว่าคู่ต่อสู้ของนายนะสิ “ ซาอิพดู ขึ้น

“ คงจะเป็ นแบบที่นายว่านัน่ แหละ “ เอียนพูดขึ้น

“ ฉันให้เวลาคู่ต่อสู้ของฉันหนึ่งเดือนจะมาดวนกันอีกครั้ง  ดังนั้นช่วงนี้เราคงต้องฝึ กการต่อสู้ให้

มากๆหน่อย “ 
เคย์มะพูดขึ้น

“ อืม…เราควรฝึ กให้ระดับก้าวหน้าเกิด 30 ให้ได้ก่อนสิ้ นเดือนนี้ “ เอียนพูดขึ้น

” ดีง้ นั เริ่ มฝึ กโดยการไปฆ่าสัตว์อสูรระดับสูงที่เนินหิ นสามเหลี่ยมเป็ นที่แรกเลยแล้วกัน “ ซาอิ

พูด สองหนุ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนที่ทุกคนจะพากันเดินทางกลับไปยังเนิ่นหิ น
สามเหลี่ยมอีกครั้ง 

ทางขึ้นหุบเขาสายหมอก ทางทีหนึ่ง 

“เรารอมาหลายชัว่ โมงแล้วนะ ปิ งปิ ง  เป็ นไปได้ไหมที่มนั กลับไปเมืองเริ่ มต้นแล้ว “ ฟางฟางพูด

ขึ้น

“นิสยั ของเจ้าฉางฟงไม่ใช่คนที่ชอบอยูใ่ นเมืองหมอนี่ชอบร่ อนไปเรื่ อยๆ ถ้ามันมาที่หุบเขาสาย

หมอกนี่มนั ต้องไปเที่ยวที่ไหนสักแห่งแน่ๆ   ทิศตะวันออกเราไปมาแล้วไม่เห็นมันแถมมันรู ้วา่
เราอยูท่ ี่นนั่ แล้ว
มันจึงไม่น่าไป     ทิศตะวันตกมันก็ไม่คงไม่กล้าไปเช่นกัน เพราะที่น้ นั คือบึงมรณะ มีผเู้ ล่น
เข้าไปที่นนั่ ล้วนตายหมด  ดังนั้นพอฉันพอจะสันนิฐานได้วา่ ที่สุดท้ายที่มนั จะอยูไ่ ม่บนเขาลูกนี้  
ฉางฟงมันก็ตอ้ งไปที่ทางเหนือของหุบเขาสายหมอกแน่นอน

“ งั้นถ้ามันอยูท่ ี่ดา้ นเหนือของหุบเขาสายหมอกเราก็ไม่ได้เจอมันนะสิ  “ซวงซวงพูดขึ้น

“ แต่ถา้ เราทุกคนไปหามันที่ดา้ นเหนือของหุบเขาสายหมอกเกิดมันอยูบ่ นเขาแล้วลงมาเราก็จะ

พลาดโอกาสอีกแล้วนะสิ “ ฟางฟางพูดขึ้น 

“แล้วพวกเราจะเอาไงดีละ “ ปิ งปิ งพูดขึ้น

“ เอางี้  ฉันกับฟางฟางจะตั้งเต็นท์รอฉางฟงที่นี่  ส่ วน ซวงซวง ปิ งปิ ง และ หยกหอม ไปสำรวจที่

ป่ าทางด้านเหนือของหุบเขาสายหมอก “ ฉิ งอี้พดู ขึ้น

“ อืม….แบบนี้ กด็ ีเหมือนกัน  แต่ถา้ ฉิ งอี้ หรื อฟางฟางเห็นมันแล้วอย่าเพิ่งลุยกับมันนะให้จบั ตาดู

มันก่อน เสร็ จแล้วติดต่อหาพวกฉันทันที “ ปิ งปิ งพูดขึ้น
“OK….ตกลงตามนี้ ฉิ งอี้พดู ขึ้น “ ทุกพยักหน้าก่อนที่ ปิ งปิ ง ซวงซวง และ หยกหอมจะแยกทาง
เดินขึ้นเหนือไป

“ ฉงอี้ฉนั ว่าคืนนี้ เราไปกางเต็นท์ที่บนเนินโน่นกันเถอะ “ ฟางฟางชี้ให้ดูต ำแหน่งที่เธอเคยถูก

ฉางฟงจับไปไว้

“ อืม…ทำเลเหมาะมาเลยมองเห็นทัว่ บริ เวณด้วย “ ฉิ งอี้พดู ก่อนที่ฟางฟางจะเดินนำขึ้นเนินไป    

ฉิ งอี้ กับ ฟางฟาง หลักจากกางเต็นท์เสร็ จก็มานัง่ ชมวิวที่แง่หิน ฟางฟางมองไปยังที่ไกลๆพบว่ามี

กลุ่มผูเ้ ล่นกำลังเดินทางมาที่นี่………………………………