ยุทธภพออนไลน์

ตอนที่ 41 สุ ขาระทึกขวัญ

เร็ วเท่าความคิดหลังจาก อ้อมลืมตา กุมภา รี บเอามือไปปิ ดปากเธอไว้อย่างรวดเร็ว เหงื่อเม็ดโป้ ง

ไหลออกมาจากใบหน้าของกุมภา 
อ้อมตาเหลือกดิ้นด้วยความตกใจเอามือทุบที่บ่าของกุมภา
“
อ้อม
……
ฟังฉันนะอย่างเพิง่ โวยวายฉันไม่ท ำอะไรเธอหรอก
“
กุมภาพูดเบาๆ ได้ผลเธอค่อยๆหยุดทุบเขา แต่กมุ ภายังไม่ไว้ใจยังคงใช้มือปิ ดปากเธอไว้
“
อันดับแรกฉันขอบอกก่อนนะมันไม่ใช่ความผิดฉันนะ พวกเธอบุกเข้าห้องน้ำชายเองนะ
“
กุมภาพูด
“
เอาละเรามาพูดกันต่อ 
ถ้าฉันปล่อยมือจากปากเธอๆร้องขึ้นเธอต้องคิดดีๆนะว่าใครจะเป็ นผูเ้ สี ยเปรี ยบ
“
กุมภาหยุดพูดเพื่อดูปฏิกิริยาของ อ้อม ก่อนจะพูดต่อว่า
“
แน่นอน พวกเราทั้งสามคนอาจจะได้ข้ ึนหนังสื อพิมพ์หน้าหนึ่ง เธออย่าลืมสิ นกั ข่าวมางานนี้ กนั
เยอะนะ เธอเข้าใจที่ฉนั พูดยัง
“
เงียบ
………….
ไม่มีปฏิกิริยาจากยายอ้อมเลยแม้แต่นอ้ ย เพียงแต่จอ้ งตาเขานิ่งเท่านั้น
“
เธอคงยัง งง นะเอาละมาพูดกันต่อ  
ก่อนที่ฉนั จะเอามือออกจากปากเธอ
“
กุมภาพูดขึ้น
“
เธฮคิดดูข่าวบอกว่าเธออยูใ่ นห้องน้ำกับผูช้ ายคนหนึ่ง งานนี้ พอ่ แม่เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน 
แล้วใครจะกล้ามาสู่ ขอเธอในอนาคต ข่าวจะออกมายังไง เมื่อเธอสองคนมีภาพอยูใ่ นห้องน้ำ
ผูช้ ายกับชายหนุ่มอีกคน ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าคนทัว่ ไปจะไม่คิดอะไรนะ
“
ถึงตอนนี้ น้ำตายายอ้อมเริ่ มแตกออกมากุมภาอ้าปากค้าง
“
อย่าร้องไห้นะอ้อม เกิดเธอร้องพวกเราจบเห่แน่
“
กุมภากระซิบบอกเบาๆ อ้อมเริ่ มมีอาการตอบสนองพยักหน้าเบาๆ กุมภาเลยตัดสิ นใจปล่อยมือ
จากปากเธอ ถือว่าเป็ นการวัดดวงแล้วกัน หากยายนี้ ร้องขึ้น แต่กใ็ จชื่นขึ้นหน่อย
อ้อม ไม่ได้ร้องตะโกน แต่ตอนนี้ยายอ้อมร้องไห้สะอื้น กลั้นเสี ยงร้องไห้เต็มที่  
‘ 
นี่เราขู่ยายอ้อมเกินไปเปล่าเนี่ย รู ้สึกผิดยังไงไม่รู้แฮะเรา
‘ 
กุมภาใช้มือลูบหัวในขณะคิด              
แต่เสี ยงร้องไห้เจ้ากรรมของยายอ้อมดันดังขึ้นเรื่ อยๆ กุมภาถึงกับเบ้ปาก งานนี้ จะซวยไหมเนี่ย 
“
อ้อมฉันขอร้องเธอละ อย่างร้องดังสิ กลั้นเสี ยงไว้ กลั้นไว้
“
กุมภากระตุน้ เธอเต็มที่ 
“
ก็ฉนั อด ไม่ได้นี่ พูดจบ ก็เริ่ มจะร้องไห้แรงหนักเขาไปอีก เธอกอดร่ างของ ทิพย์ที่นงั่ สลบอยูบ่ น
ตักเธอแน่น
“
น้ำตาแตกออกมาเพียบเลยคราวนี้ ดีที่เธอซุกหน้ากับไหล่เพื่อนสาวทำให้เสี ยงร้องไม่ได้แรงนัก
แต่กอ็ ดที่จะทำให้กมุ ภาเป็ นห่วงไม่ได้
“
อ้อม ฟังฉันนะ ฉันจะพาเธอออกไปเอง โดยไม่ให้คนเห็นแม้แต่คนเดียว เชื่อฉันสิ แล้วหยุด
ร้องไห้ดว้ ย
“
กุมภาพูด 
อ้อมเงยหน้าขึ้นมาพูดเบาๆว่า
“
จริ งนะ 
นายต้องสัญญาก่อน เพราะฉันไม่สามารถให้ใครเห็นฉันในสภาพนี้ ได้ พ่อแม่ฉนั จะเอาหน้าไว้
ที่ไหน
“
เธอมองกุมภา นิ่งเพือ่ รอสัญญา 
กุมภาถึงกับกลืนน้ำลาย        
‘ 
เอาว่ะสัญญาถ่วงเวลาไปก่อน ได้ไม่ได้คอ่ ยว่ากันอีกที่ ซวย ซวย 
วันนี้ท ำไมซวยจังว่ะ
‘ 
กุมภาคิด 
“
ก็ได้ฉนั สัญญา 
ไม่วา่ อย่างไรก็จะพาเธอออกไปให้ได้
“ 
กุมภาพูด อ้อมมองหน้าก่อนจะยกนิ้วก้อยขึ้น กุมภามองก่อนพูดว่า
“
จะให้ฉนั ทำอะไร
“
“
เกี่ยวก้อยสัญญา
“
อ้อมพูดเบาๆ    
‘ 
ปัดโธ่
…….
ยายอ้อมนี่ ปัญญาอ่อนเปล่าว่ะ เกี่ยวก้อยสัญญา ทำเป็ นเด็กๆๆไปได้
‘ 
กุมภาคิด 
“
นายไม่มีความจริ งใจใช่ไหมถึงไม่ท ำสัญญากับฉัน
“    
‘
เอาก็เอาว่ะ จะเป็ นเด็กเป็ นอะไรก็ช่าง ขอเอาตัวให้รอดก่อนแล้วกันอย่างอื่นไม่สนโว้ย
‘
กุมภาคิดก่อนยกนิ้วก้อยขึ้นไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยอ้อม
“
ถ้านายไม่สามารถช่วยฉันออกไปโดยไม่มีอะไรเสี ยหายได้ ขอให้นายสิ้ นลูกหลานสื บสกุล
“
พออ้อมพูดจบ กุมภาถึงกับกลืนน้ำลายเอือก      
‘ 
โอถึงจะไม่ค่อยเชื่อเรื่ องสัญญาเท่าไหร่  
แต่ยายนี้ เล่นหนักจริ งๆ โห ไม่ให้มีลูกหลานสื บสกุลเลย มีหวังถ้าเกิดช่วยยายนี้ ไม่ได้ แล้วสัญญา
เป็ นจริ ง 
สงสัยพวกพ่อๆๆ แม่ๆๆ ร้องไห้โฮแน่
‘ 
กุมภาคิดในใจ 
“
นายไม่กล้าใช่ไหมละ
“
น้ำตาที่แห้งไปเริ่ มจะแตกออกมาอีกครับ
“
ได้
…..
ได้
……
สัญญา
“ 
กุมภารี บเอานิ้วก้อยไปเกี่ยวไว้อย่างรวดเร็ว
“
พูดคำสัญญาด้วย 
“ 
อ้อมพูดขึ้น
“
ก็ได้
“ 
กุมภาโดนบังคับ ถึงกับเบ้ปาก
“
ถ้าฉันไม่สามารถช่วยเธอออกไปได้โดยไม่เสี ยหาย ของให้ฉนั ไม่มีลูกสื บสกุล
“ 
กุมภาพูด     
‘ 
ปะป้ า ม้าม้า 
ขอโทษด้วยนะ ที่ท่านทั้งหลายอาจไร้สิ้นผูส้ ื บสกุลแล้ว ผมจำเป็ นต้องสัญญาไม่ง้นั ไม่รอดแน่
‘
กุมภาคิดในใจ 
“
เอาละฉันสบายใจแล้ว คราวนี้ จะทำอะไรก็เรื่ องของนาย
“
อ้อมพูดขึ้นเบาๆ                          
หลังจากสัญญาปับสี หน้ายายอ้อมเปลี่ยนไปปุบ กุมภากระพริ บตาถี่ๆอย่างไม่เชื่อสายตา 
นี่เขาตาฝาดได้แล้วเหรื อเนี่ย เขาเห็นยายนี่ยิม้ ชัดๆ     
‘
ไอ้สญ ั ญางี่เง่านี้มนั มีผลกว่าที่ฉนั กล่อมเธอมาตั้งนานอีกแฮะ รู ้ง้ ีสญ
ั ญาตั้งแต่ร้องไห้แล้ว ตูละงง
เลย
‘
กุมภาคิด 
“
เอาจะทำอะไรก็รีบทำสิ จะได้ออกไปซะที ฉันขอเตือนไว้ก่อนนะ ยายทิพย์ไม่เหมือนกับฉันนะ
ที่จะตั้งสติได้ดีและเร็ วเหมือนกับฉัน
“           
กุมภาถึงกับสะอึกเมื่อเจ้าหล่อนพูดจบส่ ายหัวไปมา      
‘
โห่ยายนี้ไม่ยอตัวเองเลยซักนิด กว่าจะปลอบให้นิ่งได้ตูเกือบตาย เดี๋ยวเมื่อกี้น้ ี 
ที่ยายอ้อมพูด แปลว่ายายทิพย์หนักว่ายายนี่นะสิ โอ
…….
ถ้าหนักว่านี้ตูตาย
1000 
เปอร์เซ็นต์
‘ 
“ 
คิดอะไรอยูน่ ะ จะทำอะไรก็รีบทำ ฉันเตือนแล้วนะ
“
พูดจบก็หนั ไปลูบหัวเพื่อนสาวเบาๆ 
กุมภากลืนน้ำลาย
ก่อนหันไปสนใจเสี ยงภายนอกที่ดงั อยูแ่ ละคาดว่าจะเหลือเพียงไม่กี่คนในห้องน้ำทำให้เขาใจชื้น
ขึ้น              
และแล้วก็เป็ นอย่างที่คาดไว้ภายในห้องน้ำเริ่ มเงียบสนิดอีกครั้งกุมภาค่อยๆเปิ ดประตูมองซ้าย
มองขวาก่อนใช้ความเร็ ววิง่ ไปที่หน้าประตูหอ้ งน้ำใหญ่มองซ้ายมองขวา
“
เยีย่ มไม่มีคนแล้วต้องไปช่วงนี้
“
กุมภารี บวิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำพูดเบาๆกับอ้อม
“
อ้อม ทางสะดวกแล้วเราต้องไปเดี๋ยวนี้
“
เธอพยักหน้ากุมภารี บช้อนร่ าง ธารทิพย์ข้ ึนมาอุม้ อ้อมรี บเดินออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วมี
กุมภาตามไปติดๆ ทันใดเห็นการณ์ไม่คาดฝันก็เกินขึ้น ประตูหอ้ งน้ำหนึ่งกำลังจะเปิ ดออก
อ้อมและกุมภาหันไปมองพร้อมกัน อ้อมหลับตาปี๋ เตรี ยมรับชะตากรรม กุมภาเร็วเท่าความคิดยก
ขาถีบประตูสุดแรงเกิด
“
โครม
…..
อ๊าก
….
โอ้ยยยยยยๆๆ
“
เสี ยงร้องดังลัน่ จากภายในห้องน้ำ กุมภารี บหันไปบอก อ้อมที่มวั แต่ตะลึงอยูอ่ ย่างรวดเร็ ว
“
ไปได้แล้วอ้อม 
ถือว่าหมอนัน่ ซวยเองแล้วกัน
“
พูดจบ ยายอ้อมพยักหน้า 
แล้วรี บเผ่นแนบออกไปจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วมีกมุ ภาอุม้ ร่ างธารทิพย์ตามไปติดๆ
“
แถวนี้คงปลอดภัยแล้วนะ
“
อ้อมหันซ้ายหันขวาก่อนพูดขึ้น
“
โอ้ย
………
เกือบไม่รอด
“                 
กุมภานัง่ ลงบนเก้าอี้ยาว มีร่างของธารทิพย์ที่ยงั สลบถูกอุม้ อยูใ่ นวงแขนศีรษะซบอยูบ่ นหน้าอก
ด้านซ้ายของกุมภา 
เธอค่อยๆลืมตาขึ้นจากอาการสลบจ้องมองกุมภาอย่างตกใจ 
ลืมตัวกำหมัดน้องๆ 
ซัดโครมเข้าที่ปลายคางกุมภาอย่างแรงโดยที่กมุ ภายังไม่ได้ระวังตัว เสี ยงร้องของกุมภาดังลัน่
“
โอ้ย
………...”
พร้อมกับศีรษะที่หงายไปทางด้านหลัง
“
ปล่อยนะไอ้บา้ นายจะทำอะไรฉัน ปล่อยนะ
“
ธารทิพย์ดิ้นใช้มือทั้งสองตีไปที่ร่างกายของ กุมภาเปะปะไปหมด
ก่อนจะเท้าเธอจะสำผัสพื้นรี บลุกออกมาจากตักของกุมภาอย่างรวดเร็ว
“
ไอ้บา้ นายจะทำอะไรฉันนะ
“
ก่อนจะหันไปเห็นยายอ้อมที่ยนื หัวเราะอยู่
“
อ้าวยายอ้อมเธอก็อยูน่ ี่ดว้ ยหรื อ เธอทำไมไม่ช่วยฉันปล่อยให้มนั อุม้ ฉันอยูไ่ ด้
“
หญิงสาวพูดโทษเพื่อนทันที
“
อูยยย
……..
ยัยบ้าทิพย์ 
ฉันอุตส่ าช่วยออกมาจากห้องน้ำ ตอบแทนด้วยหมัดนี่นะ
“
หลังจากกุมภาพูดจบทิพย์กระพริ บตาถี่ๆก่อนอุทานเสี ยงดัง
“
ผี
……
ฉันเห็นผี
…….
ฉันเห็นผีออกมาจากห้องน้ำจริ งๆนะ
“
ทิพย์รีบไปเขย่าแขนอ้อม
“
ผีตวั นั้น ถ้าเดาไม่ผดิ นัง่ อยูน่ ้ นั ไง
“
อ้อมชี้ไปที่กมุ ภาที่นงั่ ลูบคางอยู่
“
นายหลอกพวกฉัน
“
ทิพย์แวดขึ้นทันที
“
ก็พวกเธอตามฉันมาทำไมเล่า
“
กุมภาตอบกลับ
“
นี่แสดงว่านายรู ้ตลอดเลยใช่ไหม
“
อ้อมทำตาโตถามขึ้น
“
อืม
……
รู ้ได้ยนิ สองหูชดั ๆเลย
“
กุมภาพูด สองสาวหน้าขึ้นสี แดงทันที ไม่กล้าพูดอะไรต่อ  
ทิพย์เริ่ มคิดถึงโทรศัพท์ตวั เองหาในกระเป๋ าก็ไม่เจอเลยหันไปมอง กุมภาอีกครั้ง 
“ 
เอาโทรศัพท์ฉนั มานะ
“
ทิพย์พดู ขึ้น
“
ซากโทรศัพท์ของเธอนะเหรอ เดียวเอาให้อุตส่ าเก็บมาให้นะเนี่ย กุมภาลุกขึ้นเก็บชิ้นส่ วนต่างๆ
ออกจากกระเป๋ ากางเกงส่ งให้กบั ทิพย์ที่ยนื มองอ้าปากค้างมองโทรศัพท์ในมือนิ่ง
“
นายต้องรับผิดชอบชดใช้โทรศัพท์ให้ฉนั นะกุมภา
“
ธารทิพย์โวยวายขึ้น
“
หาฉันไม่ได้ท ำพังนะ เธอทำของเธอเอง
“
กุมภาแย้งขึ้น
“
ไม่รู้ละ นายปลอมเป็ นผีมาหลอกพวกฉันทำให้ฉนั ตกใจ นายต้องรับผิดชอบ
“
ธารทิพย์พดู
“
เสี ยใจด้วยพวกเธอบุกรุ กเข้าไปในห้องน้ำชายเองช่วยไม่ได้ แล้วจะมาให้ฉนั รับผิดชอบได้ไง เธอ
นี่ถา้ จะเพี้ยน
”
กุมภาพูดขึ้น
“
ตกลงนายจะยอมซื้ อโทรศัพท์ให้ฉนั ใหม่ไหม ถ้าไม่ฉนั จะตะโกนดังๆว่านายปล้ำฉัน จริ งไหม
อ้อม ทางฉันมีพยานนะ
“
ธารทิพย์หนั ไปยิม้ ยักคิว้ ให้กบั อ้อม
“
ใช่ ฉันเป็ นพยานได้
“
อ้อมพูดขึ้น
“
โห
…………
มีง้ ีดว้ ย แบล็คเมล์กนั เห็นๆเลย
“
กุมภาบ่น
“
นายจะไม่ตอ้ งซื้อให้ฉนั ก็ได้นะแต่วนั นี้ขอแค่ถ่ายรู ปนายแค่รูปเดียว
“
ธารทิพย์ต่อรอง
“
นี่พวกเธอนี่ถา้ จะบ้าจะเอารู ปฉันไปให้พวกนักข่าวทำไม ฉันมีเหตุผลของฉันที่ไม่อยากเป็ นข่าว  
เอาเถอะฉันจะซื้ อให้เธอแล้วกัน
“
“
หา
……
นี่นายกลัวการถ่ายภาพมากกว่าเสี ยเงินเลยเหรอเนี่ย
“
ธารทิพย์อุทานเธอแค่ต้ งั เงื่อนไขที่จะถ่ายภาพเท่านั้นไม่ได้คิดให้กมุ ภาซื้ อโทรศัพท์ให้เลย
“
เอาเถอะ 
เอาเถอะ เดี๋ยวซื้ อรุ่ นเดิมให้   
เออ
…..
เอาเครื่ องที่พงั ออกมาให้ดว้ ย    
เดี๋ยวพรุ่ งนี้นดั มาจะเอาไปส่ ง
“
กุมภาพูดขึ้น         
‘
หึ หึ ยายทิพย์คิดวางแผนต่อจะแบล็คเมล์เอารู ปฉันนี่เอง หุ หุ   
ไม่มีวนั ซะละ 
แต่เธอจะได้โทรศัพท์รุ่นพิเศษเป็ นของขวัญแทน หุ หุ
‘ 
กุมภาคิดในใจ 
“
แล้วนายจะเอาเครื่ องที่พงั ไปทำไม
“
ทิพย์ถาม
“
ก็เอาไปเทิร์นไง เผือ่ เขาจะให้ซกั ร้อย สองร้อย 
“ 
กุมภาพูดขึ้น
“
งก
“
สองสาวพูดพร้อมกัน 
ทิพย์ส่งเครื่ องที่พงั ให้กมุ ภาแต่โดนดี  
ก่อนจะหันไปซุบซิบกัน 
“
นี่เราจะนัดหมอนั้นที่ไหนดี
“
ทิพย์พดู ขึ้นเบาๆ
“
ฉันว่าเอาที่งานเลี้ยงรับอาจารย์ใหม่ของคณะเราเลยไหม จะได้ให้ ฟางฟาง กับ ส้มจีนเห็นหน้าพี่
น้องคนใหม่ดว้ ย
“
อ้อมพูดขึ้น
“
ดี เอาตามนี้ แล้วกัน
“
ทิพย์พดู         
‘ 
ตามแผนสิ่ งที่ตอ้ งการอยูใ่ นโทรศัพท์อนั นี้ ครบ
‘ 
กุมภาคิดมองดูโทรศัพท์ที่พงั พร้อมกับคิดในใจ  
ก่อนจะสะดุง้ เมื่อทิพย์เรี ยกเขา
“
นี่ตกลงฉันนัดนายที่งานเลี้ยงต้อนรับอาจารย์ใหม่ ตอนสี่ โมงเย็นพรุ่ งนี้นะที่มหาวิทยาลัยของฉัน
ที่หอ้ งโถงตึกวิทยาศาสตร์  
เดี๋ยวฉันจะเขียนแผนที่ให้ 
กุมภา รับคำ ก่อนที่ท้งั หมดจะพากันเดินกลับเข้างานไป 

ตอนที่ 42 นัดวัดฉลองลูกคนใหม่

 ในงานการกุศล กุมภา ต้องเดินเข้าไปก่อนสาวๆเพราะสาวๆไม่ให้เดินเข้าไปพร้อมกันเดี๋ยวผิด

สังเกต

กุมภา ก็ไม่ได้วา่ อะไรเพียงเดินไปนัง่ ลงข้างๆสมคิดพ่อใหม่

“ ไปไหนมานะลูกเห็นหายไปตั้งนาน “   สมคิดถามขึ้น

“ ผมไปโทรศัพท์นะครับพ่อ “ กุมภาตอบ
“ นี่ลูกเห็น อ้อมกับทิพย์ ไหมหายไปตั้งนานแล้วยังไม่เห็นกลับมาเลย “  ปราริ ชาติแม่ใหม่ถาม
ถามขึ้น

“ ผมไม่เห็นนี่ครับ โอ……นัน่ ไงครับกำลังเดินเข้ามา “ กุมภาชี้ไปอีกทาง

“ ไปไหนกันมาจ๊ะสาวๆไปกันตั้งนาน “ คุณจุรีมาศถามขึ้น

“ พวกหนูไปคุยโทรศัพท์มาค่ะ พอดีเพื่อนโทรเข้าค่ะ “ อ้อมตอบยิม้ ๆ

“ แหม……โทรศัพท์เหมือนกันกับลูกพ่อเลยไม่ใช่แอบโทรหากันนะ “  พ่อทรงเกียรติถามขึ้น
ลอยๆ สองสาวหน้าแดงก่ำอ่ำอึงไม่ตอบ กุมภาหันไปมองสองสาวตีคิว้ ให้

“ ไม่มีทางหรอกค่ะคุณอา ลูกคุณอาไม่อยูใ่ น สเป็ กหนูเลยค่ะ “ อ้อมพูด

“ จริ งเหรอเนี่ย งั้นแปลว่าลูกอาหมดคู่แข่งไปหนึ่ง “ ทรงเกียรติพดู จบก็หวั เราะเสี ยงดังทำให้

สมคิดและคนอื่นหัวเราะไปด้วย กุมภาหันไปมอง ยายอ้อมที่ยงั ไม่ยอมนัง่ ข้างๆเขายิม้ ๆ
กุมภาแกล้งส่ งจูบให้กบั เธอ ทำให้เธอหน้าแดงก่ำแลบลิ้นใส่ กมุ ภา เรี ยกเสี ยงหัวเราะไปทั้งโต๊ะ

“ กุมภา ลูกอย่างซนสิ เห็นไหมอ้อมไม่กล้านัง่ ลงใกล้ๆแล้ว งั้นอ้อมมานัง่ กับอาดีกว่า ให้ทิพย์ไป

นัง่ ติดกับกุมภาแล้วกันคงจะพอรับมือกุมภาได้ ทิพย์หนั มาหาอาจุรีมาศอ้าปากค้าง
เรี ยกเสี ยงหัวเราะไปทัว่ โต๊ะอีกครั้ง

“ กุมภา นี่ลูก ทำให้สาวๆสองคนถึงกับกลัวเลยเหรอเนี่ย “ สมคิดหันมาถามยิม้ ๆ

“ ไม่ได้กลัวค่ะคุณอา อย่างกุมภานะเหรอค่ะ ไม่คณามือพวกหนูหรอกค่ะ “ ทิพย์พดู นัง่ ลงข้างๆ

กุมภายิม้ ให้กบั ทุกคน แต่กย็ งั ไม่วายก่อกวนทิพย์โดยการยักคิ้วหลิวตาให้เธอต่อ

“ จะลองดีใช่ไหมกุมภา “ ทิพย์พดู ก่อนล้วงมือเข้ามาบิดที่ตน้ ขาของกุมภา ๆ หันกลับไปมอง

ทิพย์อย่างรวดเร็ ว

“ มันเจ็บนะทิพย์ “  กุมภาพูดเบาๆ ใช้มือจับแขนทิพย์ไว้แน่น

“ จำไว้วนั หลังจะได้ไม่กล้าแหย่ฉนั อีก พูดจบก็ปล่อยมือที่บิดขาอยู่ กุมภารี บจับมือเธอไว้ ไม่ให้
เธอดึงกลับไป

“ ปล่อยเดี๋ยวนี้ นะกุมภา  เดี๋ยวคนอื่นเห็นเข้ามันไม่ดี “ ทิพย์กระซิบเบาๆ

“ เสี ยใจด้วยนะทิพย์ทีใครทีมนั แต่มือเธอนุ่มๆนะ กินข้าวกับอะไรเหรอ “ กุมภาถามเบาๆ ทิพย์

ถลึงตาใส่ กมุ ภา 

“ เอ๋ …….สองคนนี่เล่นอะไรกันเอย ”  คุณจุรีมาศแซวขึ้นยิม้ ๆ 

“ ไม่มีอะไร ครับ / ค่ะ  “ สองคนตอบอย่างพร้อมเพียงกัน แต่ขา้ งใต้โต๊ะยังเล่นดึงมือกันอยู ่ อ้อม

สงสัยเลยก้มลงมองใต้โต๊ะก็ตอ้ งเอามือปิ ดปากทำตาโตรี บลุกขึ้นมากระซิบถามทิพย์

“ นี่ทิพย์นี่พวกเธอเล่นอะไรกันเนี่ย “

“เล่นบ้าสิ ยายอ้อม  ไอ้กมุ ภามันไม่ยอมปล่อยมือฉันนะสิ “ ทิพย์พดู กุมภาหันไปยักคิ้วท้าทาย

อ้อมต่อ ทำให้เธอถึงกับเม้มปากเป็ นเส้นเดียว ก่อนจะคิดอะไรได้เดินไปด้านข้างกุมภาอีกด้าน
พร้อมเอื้อมมือไปบิดที่เอวของกุมภา

กุมภาถึงกับสะดุง้

“ อาสมคิดค่ะ อาจะเอาอะไรเริ่ มไหมค่ะเดี๋ยว อ้อม กับ ทิพย์จะไปเอาให้ค่ะ “ ในขณะที่พดู อ้อมก็

เพิ่มแรงบิดที่เอวของกุมภาขึ้นไปอีกระดับ กุมภารี บปล่อยมือทิพย์ก่อนเอามือทั้งสองมาวางบน
โต๊ะเป็ นเชิงว่าเลิกเล่นแล้ว

“ ทุกคนจะเอาอะไรเพิ่มไหม “ สมคิดถามคนบนโต๊ะ

“อูยย……เจ็บนะปล่อยฉันได้แล้ว “ กุมภาพูดกับ อ้อมเบาๆก่อนจะหันไปพูดกับทิพย์วา่

“ โธ่แม่คุณทิพย์ ฉันปล่อยมือเธอนานแล้วนะ ยังจะกลับมาบิดขาฉันอยูไ่ ด้ ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว

นะ อูยยย “  กุมภาทำหน้าหงิกเม้มริ มฝี ปากเป็ นเส้นตรง
“ ไม่เอาแล้วละ พวกเราอิ่มกันทุกคนแล้วละ “ สมคิดพูด   อ้อมรับคำ  ก่อนเงยหน้าขึ้นกระซิบ
เบาๆข้างหูกมุ ภา

“ เป็ นไงสะใจดีไหม  “ พูดจบก็ปล่อยมือจากเอวก่อนเดินไปนัง่ ที่ ในขณะที่ทิพย์กป็ ล่อยมือ

พอดี  

‘  อูย……พวกนี้ โหดจริ งๆวุย๊ เนื้ อเกือบขาด ‘  กุมภาบ่นในใจ มองหน้าสองสาวที่อมยิม้ อย่าง

สะใจ 

“ เมื่อกี้น้ ีลูกได้ยนิ พิธีกรเขาประกาศไหม เห็นว่ามีนกั ข่าวชื่อต้นโดนทำร้ายในห้องน้ำนะ ถึงกับ

สลบไปเลยนะ  ตอนนี้ถูกหามส่ งโรงพยาบาลไปแล้ว   งานนี้หมอนี่คงไปทำข่าวเหยียบขานักการ
เมืองคนไหนเข้าแน่ๆ
“

ทรงเกียรติพดู กับ กุมภา ที่ก ำลังกลืนน้ำลายอยู ่               

กุมภาปรายตาไปสบตากับ อ้อมที่ท ำหน้าตื่นๆอยู่ ทิพย์เห็นพอดีรีบกระซิบถามก่อนจะทำตาโต

มองหน้ากุมภาก่อนทำเป็ นไม่รู้ไม่ช้ ี

“ นึกว่าใครโดน พี่ตน้ นักข่าวบันเทิงเองเหรอเนี่ย “ ทิพย์พดู กับอ้อมเบาๆๆ

“ ฉันว่าลืมๆเรื่ องนี้ ไปดีกว่าเดี๋ยวใครรู ้เข้าจะซวยเป็ นกลุ่ม “  อ้อมพูดเบาๆ 

“กุมภา ลูกว่างวันไหน เดี๋ยวจะได้จดั งานเลี้ยงกัน วันเสาร์หน้าว่างหรื อเปล่าลูก “ คุณปราริ ชาติ

ถามขึ้น

“วันเสาร์ผมติดงานครับ เป็ นวันอาทิตย์ได้ไหมครับแม่ “ 

“ อืมได้สิ   พ่อกับแม่ตกลงกันแล้วจะเลี้ยงที่บา้ นของพ่อสมคิดนี่แหละลูก  เอาแม่เขียนแผนที่ให้

แล้วไปตามนี้ ลูก คุณปราริ ชาติส่งแผนที่สองแผ่นให้กบั กุมภาเป็ นแผนที่บา้ นของ
พ่อสมคิด กับ พ่อทรงเกียรติ กุมภารับมาเก็บไว้ในกระเป๋ า ส่วนสองสาวมองอย่างอิจฉา อยูๆ่ ก็มี
พ่อกับแม่เพิ่มมาตั้งสองคนแถมรวยด้วยใครๆไม่อิฉจาก็บา้ แล้ว
“ นี่ทิพย์ เธอยังไม่เขียนแผนที่ให้ฉนั เลยนะ แล้วจะให้ฉนั ไปยังไง “  กุมภาพูดเบาๆ

“เออ….ลืมไป……. รอเดี๋ยว  “   พูดจบก็ไปนัง่ เขียนแผนที่ยกิ ๆกับยายอ้อมก่อนส่ งรอดใต้โต๊ะมา

ให้เขา  กุมภา ก็พบั เก็บใส่ กระเป๋ าไว้

“ กุมภา “ เสี ยงเรี ยกมาจากได้หลัง กุมภาหันไปมองเห็นอาชาติชายยืนอยูด่ า้ นข้างพูดขึ้นว่า

“ ท่านเกษม จะกลับแล้วท่านมีอะไรจะพูดด้วยนะไปหาท่านหน่อยสิ “

“ ครับอาชาติชาย “

“พ่อๆแม่ๆรอผมแป๊ บนะครับ เดี๋ยวผมกลับมา  “  พูดจบก็เดินผ่านหน้าชาติชายที่ยนื อึงอยูไ่ ป

“ ไม่ตอ้ ง งง เหรอคุณชาติชายพวกเราทั้งสองครอบครัวตกลงจะรับ กุมภาเป็ นลูกนะครับ “

“รับเป็ นลูก “ ชาติชายทวนคำ

“ ครับเรานัดเลี้ยงฉลองกันเป็ นวันอาทิตย์หน้าที่บา้ นคุณสมคิดนะครับ ขอเชิญคุณไปด้วยนะครับ

“

ทรงเกียรติพดู ขึ้น

“ ครับผม  ขอบคุณมากครับที่เชิญ กุมภานี่โชคดีจริ งๆนะครับที่ได้คุณสมคิด กับ คุณทรงเกียรติ

เอ็นดู ผมขอรับรองนะครับว่ากุมภาเป็ นคนดีมากพวกคุณจะไม่ผดิ หวังแน่นอน 
ผมไปก่อนนะครับ  “   พูดจบชาติชายก็กล่าวลาทุกคนก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะ           

ไม่นานกุมภาก็กลับมานัง่ ร่ วมโต๊ะกับทุกคนอีกครั้ง ไม่นานคุณสมคิดจะพูดขึ้นว่า

“ กุมภา พ่อกับแม่จะกลับบ้านแล้วนะ “ สมคิดพูดขึ้น

“ พ่อกับแม่กจ็ ะกลับเหมือนกันดึกแล้ว “ ทรงเกียรติพดู ขึ้นบ้าง

“ ครับเดี๋ยวผมไปส่ งที่รถนะครับส่ วนผมต้องช่วยแม่ลกั ษณ์ส่งคณะฑูตก่อนถึงจะกลับได้ครับ “
ทุกคนพยักหน้าหันไปหาสองสาวที่ยนื อยู่

“ ทิพย์ กับ อ้อม จะกลับเลยหรื อเปล่า ถ้าจะไปเดี๋ยวให้ลูกกุมภาไปส่ งที่รถ ผูห้ ญิงใส่ เพชรเดินกัน
สองคนมันอันตรายเดี๋ยวให้กมุ ภาไปยืนรอรถที่หน้าโรงแรมเป็ นเพื่อนด้วย
สองสาวเห็นอาจุรีมาศเป็ นห่วงก็ยกมือไหว้รับพร้อมรับคำ             

หลังจากส่ งพ่อๆๆแม่ๆๆ  ออกไปจนหมดแล้ว รถของ ทิพย์กถ็ ูกขับมาจอดเทียบหน้าประตู

ทางออกโรงแรม กุมภามองสองสาวก่อนเปิ ดประตูรถให้

“ เชิญครับท่านเจ้าหญิงอ้อม “ หญิงสาวฉี กยิม้ ก่อนเชิดหน้าเดินเข้ารถไป หันไปมองทิพย์ที่ยงั ยืน

อยูท่ ี่เดิม

“ อ้าวเธอจะยืนอยูอ่ ย่างนี้ไม่ไปเหรอ “ กุมภาพูดขึ้น

“ ได้ไง แม่นายบอกให้ส่งพวกฉันขึ้นรถ นายไม่เปิ ดประตูให้จะให้ข้ ึนยังไง “ กุมภาอ้าปากค้าง

ก่อนถอนหายใจเดินไปฝั่งคนขับเปิ ดประตูรถพร้อมโค้งตัวรอและพูดว่า

“ เชิญเจ้าหญิงผูเ้ อาแต่ใจตัวเองเสด็จได้แล้วครับ กระหม่อมมีงานรออีกเพียบถ้ายังไม่ข้ ึน

กระหม่อมคงต้องขออนุญาติอุม้ ขึ้นรถนะครับ “ พอกุมภาพูดจบทิพย์แทบจะวิ่งขึ้นรถเลย
เธอส่ งสายตาค้อนก่อนขับรถออกไป

“ เอาใจยากจริ งๆเลยวุย๊ ….สาวๆพวกนี้ ไปทำงานต่อดีกว่า “ พูดจบก็เดินเข้าโรงแรมไป 

ที่คอนโดมิเนียม

“สวัสดีค่ะแม่  แหมวันนี้มีอะไรโทรมาซะดึกเชี่ยว “  ฟางฟางพูดเสี ยงอ้อนๆ

“ วันนี้ แม่มีข่าวอย่างหนึ่งมาบอกลูก แม่อยากจะขอร้องให้ลูกรับปากก่อนได้ไหม แม่สญ

ั ญาว่าจะ
ไม่มีผลกระทบต่อลูกแน่นอนจ๊ะ และบ้างทีอนาคตอาจดีต่อลูกก็ได้นะจ๊ะ “
คุณปราริ ชาติพดู

“มันอะไรกันค่ะเนี่ย “ ฟางฟางถามอย่างสงสัย
“ ลูกต้องรับปากก่อนสิ “

“ ก็ได้ค่ะ ฟางฟางรับปาก ไหนเล่าให้หนูฟังหน่อยสิ “ …………………….

…………………………

“ ตกลงแม่อยากจะรับลูกชายเพิ่มแค่น้ ีนี่นะ “ ฟางฟางพูดไปตามสาย

“ ลูกไม่วา่ อะไรใช่ไหม “

“โอ้ยไม่วา่ อะไรหรอกค่ะแม่  ถ้าแม่เห็นว่าเขานิสยั ดี ก็รับเลยค่ะหนูจะได้มีเพื่อนด้วยไง แล้วลูก

คนใหม่ยงั เป็ นถึงลูกนักธุระกิจดังขนาดนั้นลูกจะได้ยดื ด้วย “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ งั้นแม่ถือว่าลูกตกลงแล้วนะ และอีกอย่าง กุมภา จะเป็ นลูกของ ครอบครัว อินทระพรม ด้วย

ฝากบอก ส้มจีนด้วยละแต่เดี๋ยวแม่เขาก็คงโทรไปบอกเองนั้นแหละ

“ โห……..นายนี่มีอะไรดีนะเนี่ย ทำไมแต่ละคนถึงอยากได้มาเป็ นลูกกันนักชักอย่างเห็นแล้วสิ

“ฟางฟางพูดขึ้น

“ ได้เห็นแน่นอนจ๊ะไว้เจอกันวันอาทิตย์นะจ๊ะ “ แม่ปราริ ชาติพดู

“ ค่ะแม่แล้วเจอกันวันอาทิตย์ค่ะแม่  รักแม่นะค่ะ “

“เช่นกันจ๊ะลูกรัก “  

อีกมุมหนึ่งของห้อง

“ หาว่าไงนะแม่จะรับลูกชายเพิ่ม” ส้มจีนร้องเสี ยงหลง

“ใช่จ๊ะ  แม่ดูแล้วเขาเป็ นคนดีมากเลย เป็ นลูกของคุณ เอกชัย กับ คุณลินดา เดชาชาญนะจ๊ะ “ จุรี
มาศพูดให้ลูกฟัง
“ โห……เป็ นลูกนักธุระกิจดังซะด้วย ไปเจอกันได้ยงั ไงเนี่ย แล้วไปพิศวาสกันได้ไงค่ะแม่ “ ส้ม
จีนถามขึ้น

“ รู ้ไหมพ่อเข้าเห็นกุมภาปับ  ขอรับ เป็ นลูกปุบเลย “ จุรีมาศพูด

“ โห….อะไรจะถูกใจขนาดนั้นชักอย่างเห็นตัวจริ งแล้วสิ เนี่ย “ ส้มจีนพูด

“ ลืมบอกไปนะทางตระกูล ธำรงค์รัตน์ ก็จะรับเขาเป็ นลูกเหมือนกันและนัดเลี้ยงพร้อมกันจ๊ะ “

คุณจุรีมาศพูดกับลูกสาวต่อ

“โห…….อะไรมันจะถูกใจกันขนาดนั้นเนี่ย    ถึงขนาดสองตระกูลตกลงพร้อมกันขนาดนี้คงดี
จริ งๆแน่ๆ งั้นตามใจแม่เถอะค่ะ รวยกันขนาดนั้นนายนั้นคงไม่มาแย่งสมบัติหนูหรอกค่ะ
“ ส้มจีนพูดพร้อมกันหัวเราะ

“ งั้นตกลงตามนี้ แล้วนะจ๊ะห้ามเปลี่ยนใจที่หลังด้วย “ คุณจุรีมาศพูดพร้อมหัวเราะ

“ ไม่เปลี่ยนใจหรอกค่ะ โห…..เห่อลูกชายน่าดู” ส้มจีนพูด

“งั้นแค่นี่นะจ๊ะ “

“แล้วเจอกันค่ะแม่”

“ จ้าลูกรัก “            

พอพูดจบทั้งฟางฟางกับส้มจีนก็หนั หน้ามาหากัน

“ ตกลงเธอรู ้เรื่ องแล้วใช่ไหม “ สองสาวพูดพร้อมกัน

“ แล้วเธอคิดยังไง ฟางฟาง “ ส้มจีนถาม

“ ถ้าเป็ นความสุ ขของท่านก็ตามใจท่านเถอะ ลูกคนใหม่คงถูกใจสุ ดๆเลยนะเนี่ย “ ฟางฟางพูด

“ ฉันก็คิดแบบเธอนั้นแหละ บ้านฉันยิง่ ไม่มีลูกชายด้วย มีสกั คนคงจะทำให้ท่านดีใจ “ ส้มจีนพูด
บ้าง 

“ แก๊กๆๆ  “ เสี ยงบิดลูกบิดเปิ ดประตูเข้ามาพร้อมร่ างสองสาวเดินเข้ามา 

“ ว่าไงจ๊ะสาวๆทั้งสองดูสวยพริ้ งเชียวนะ “ ฟางฟางแซว

“ แน่นอนสิ จ๊ะ ไปงานแบบนี้ ท้งั ทีกต็ อ้ งสวยหน่อยสิ “ อ้อมพูดยิม้ ๆ

“ นี่ ทิพย์เธอเห็นลูกพ่อฉันคนนั้นแล้วใช่ไหมเห็นแม่คุยว่าเขาเก่งมากเลยและหล่อด้วย “ ฟางฟาง

ถามทิพย์อย่างสนใจ ทิพย์หนั ไปมองหน้าอ้อม ก่อนถอนหายใจ

“ ไอ้เรื่ องหล่อนะ ฉันไม่เถียง ดาราชายเมืองไทยนี่อายเลยละ “ ทิพย์พดู ขึ้ น

“ โห…..ขนาดนั้นเชียวชักอยากเห็นเร็ วๆแล้วสิ “ ฟางฟางทำตาซึ้ง

“ เห็นแม่บอกว่าเขาเก่งมาเลยเหรอ “ ส้มจีนถามต่อ

“ ใช่เก่งมาก พูดได้ 9 ภาษา “ อ้อมตอบแทนทิพย์

“ 9 ภาษาสุ ดยอด “ แบบนี้ มนั ยอดมนุษย์แล้วนะเนี่ย  ฟางฟางอุทาน

“ นอกจากนี้ ยงั เป็ นลูกนักธุระกิจดัง และยังเป็ นลูกบุญธรรมคุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์แถมพ่วงท้าย

ด้วยอีกตำแหน่ง “

ทิพย์พดู ต่อ

“ นอกจากนี้ ยงั สนิดกับ รัฐมนตรี เกษม อีกต่างหาก ก่อนจะกลับยังเรี ยกกุมภาไปหาอีก “ อ้อมพูด

เซงๆ

“ โห……หล่อ…..รวย    ความรู ้สูง……..ผูช้ ายอะไรจะครบเครื่ องขนาดนี้ “ ส้มจีนพูดขึ้น

“ ใช่ อยากเห็นหน้าเร็ วๆจังเลย “  ฟางฟางพูดเหมือนละเมอ   สองสาวมองหน้ากันส่ ายหัวไปมา 

“ นี่ฉนั ขอบอกพวกเธอทั้งสองห้ามมาจีบ หมอนี่เด็ดขาด ฉันขอจองย่ะ “ ส้มจีนพูดขึ้น

“ ได้ไงอ่ะ ส้มจีน  หมอนี่กอ็ ยูบ่ า้ นฉันเหมือนกันนะ ใครจีบสำเร็ จก่อน ก็ตอ้ งเป็ นแฟนกับคนนั้น
สิ “ ฟางฟางเถียงขึ้น          

และแล้วเหตุการณ์เถียงกันเรื่ องผูช้ ายที่จะเข้ามาอยูบ่ า้ นของพวกเธอก็เกิดขึ้น  ทิพย์ กับ อ้อม ไป

อาบน้ำจนเสร็ จกลับมาสองสาวก็ยงั ตกลงกันไม่ได้เลย 

“ นี่ ทิพย์ บอกอะไรพวกเขาเพิ่มเติมหน่อยดีไหม “ อ้อมพูดทำหน้าเซงๆ

“ ปล่อยพวกนี้ ไปเถอะ ให้เจอกันเองก็แล้วกัน พวกเราอย่าไปยุง่ เลย เรื่ องครอบครัวเขา  เดี๋ยวจะ

หาว่าเราไปเสื อกไม่เข้าเรื่ อง  เรามาสวดมนต์ให้พวกเขาร่ วมกันเถอะ
อ้อม “   ทั้งสองพนมมือพูดพร้อมกันเสี ยงดังก่อนจะล้มตัวลงนอน 

………………………………………………ขอให้โลกสงบสุ ข……………………..ราตรี
สวัสดี         

ตอนที่ 43 ภูติคนใหม่ ของฉางฟง

     หลังจากที่กมุ ภาช่วยคุณหญิงทิพย์ลกั ษณ์ส่งคณะฑูตเสร็ จก็ขอตัวกลับคอนโด และตอนนี้

กำลังโทรศัพท์อยู่

“ สวัสดีครับ พี่โชค “

“อ้าว…….กุมภาเหรอ  หายไปนานเลยนะเรา ว่างๆก็เข้ามาที่กระทรวงวิทยาศาสตร์ มัง่ สิ คนอื่น

เข้าถามหากันนะเล่นหายไปแบบนี้ เลยมันไม่ดีนะไอ้นอ้ ง เจอกันต้องทำโทษหน่อยแล้ว
“ บุรุษชื่อโชคปลายสายพูดตอบกลับมา
“ ครับพีโ่ ชคผมขอโทษครับ  พอดีช่วงนี้เป็ นช่วงหยุดพักผ่อนระยะยาวครับ งานที่รับจ๊อบไว้ก็
เบาบางบ้างแล้ว  ช่วงนี้เลยขอหยุดยาวไม่มีก ำหนดอะครับ เอาเป็ นว่าเดี๋ยววันหลังจะพาพี่ไปท่อง
ราตรี ให้สว่างสักวันแล้วกันครับ
“

“ โห้...ๆๆๆๆๆ   พูดแล้วห้ามคืนคำนะโว๊ย……แต่วา่ โทรมาแบบนี้ มีเรื่ องให้ช่วยละสิ “

“ แหมพี่ …… สุ ดยอดจริ งๆ   รู ้ได้ไงเนี่ย   พี่โชค “

“ ไม่ตอ้ งมาพูดเลยไอ้ตวั แสบ ตั้งแต่เห็นโทรศัพท์ที่ร้านเขามาส่ ง จะให้พี่ท ำอะไรอีกละ “ พี่โชค

พูดขึ้น

“ ผมอย่างให้พี่ใช้เครื่ องเพ้นภาพโดยใช้สีที่เปลี่ยนไปตามอุณหภูมิ ลงบนเครื่ องโทรศัพท์ท้งั

เครื่ องนะครับ โดยผมได้ส่งรู ปที่จะให้เพ้น ลงในเมล์ของพี่แล้วครับ “
กุมภาพูดขึ้น

“เดี๋ยวรอสักครู่ นะ “ พี่โชคพูดขึ้น กุมภานัง่ ถือสายรอไม่นาน

“ โห……นี่คิดริ อาจจะจีบหญิงหรื อเนี่ย “ แต่เอาเถอะจะทำให้แล้วกันพรุ่ งนี้สายๆให้คนเข้ามา

เอาก็แล้วกันถ้าจะให้ดีเข้ามาเอาเองโว้ย…….แค่นี่นะ เดี๋ยวจะทำให้ไม่เสร็ จ
“

“ครับพี่โชค ผมขอรบกวนแค่นี่แหละครับ แฮะๆๆๆ “ กุมภาพูด

“ เออ…เออ…..แล้วเจอกัน แต่เรื่ องท่องราตรี น้ ี นดั มาเร็ วๆหน่อยนะ ช่วงนี้กระสันว่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆ
ๆๆ “ พูดจบก็วางสายไป

“ โห……ไม่งกเลยพี่เรา สงสัยโดนใช้งานหนักจนเพี้ยน “ พูดจบก็ลม้ ตัวลงนอนบิดขี้เกียจ  

ในขณะที่กมุ ภากำลังโทรศัพท์อีกด้าน ในห้องสี่ สาวที่สองสาวยังคุยไม่จบเรื่ อง

“ อะไรกันลูกนี่มนั เที่ยงคืนแล้วนะ” คุณปราริ ชาติพดู ขึ้น

“ แม่ค่ะจัดห้องกุมภาอยูข่ า้ งห้องหนูนะค่ะ “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ โห……..นี่ลูกตัดสิ นใจลุยเองเลยเหรอลูก  แม่ยงั ไม่ยอมยกกุมภาให้ลูกนะ “ ปราริ ชาติพดู ยัว่

“ ไม่รู้ละ แม่จดั ห้องตามนี้ แล้วกัน ไม่ได้หนูไม่ยอมด้วย “ ฟางฟางพูดขึ้น

“ ตกลงขอถามแม่อีกครั้ง กุมภา นี่หล่อ เก่ง แล้วอารมณ์เป็ นไงค่ะแม่ “ ฟางฟางถามต่อ

“ เรื่ องอารมณ์ไม่ตอ้ งห่วงจ๊ะ เป็ นหนุ่มอารมณ์ดียมิ้ ตลอดเวลา นิสยั ก็ดีดว้ ยนะ สาวๆใครเห็นต้อ
งกรี ดๆๆ ทุกคนนัน่ แหละลูก  “  ปราริ ชาติ พูดเชียร์กมุ ภาเต็มที่เพราะเห็นว่าลูกสาวตัวเองสนใจ
แล้ว

“ OK………ขอบคุณมากค่ะแม่หนูรักแม่มากๆแค่นี่นะค่ะ “ พูดจบก็วางสาย หันไปมองคู่แข่งอีก

คนกำลังโทรศัพท์อยู ่   ส่ วนสองสาว ทิพย์ กับ อ้อม เสด็จไปสรวงสวรรค์วมิ านเมฆแล้ว 

“ อ้าว……พ่อเหรอค่ะขอคุณกับแม่ดว้ ยค่ะเรื่ องด่วนของลูกสาวสุ ดที่รักค้าาา “ ส้มจีนพูด

“ ว่ายังไงจ๊ะ โทรมาตอนดึกๆนี่ไม่ค่อยเห็นเลยนะเรานะ “  คุณจุรีมาศพูดขึ้น

“ ไม่ได้ค่ะแม่เรื่ องนี้ตอ้ งคุยให้เคลียร์มนั สำคัญต่อหนูมากเลยนะ ขอถามจากปากแม่ก่อนแม่ตอ้ ง

ตอบตามความจริ งนะ “ ส้มจีนพูด

“ ได้จ๊ะอะไรจะรี บร้อนขนาดนี้ รอพรุ่ งนี้เช้าก่อนไม่ดีกว่าเหรอส้มจีน “ คุณจุรีมาศพูดขึ้น

“ โอ้ย…..ไม่ได้หรอกค่ะแม่ เอานะเดี๋ยวส้มจีนถามเลยนะ “ ส้มจีนพูด

“ อ้าว…..รี บถามมาจ๊ะแม่จะได้นอน “

“เออ…คือ  กุมภาหล่อมาเลยเหรอค่ะแม่ “ ส้มจีนถามอ้อมแอ้ม

“ หา…….โทรมาถามแม่เรื่ องนี้เองเหรอ “ คุณจุรีมาศอุทานเสี ยงดัง

็ ……แม่ตอบหนูกพ็ อ “ ส้มจีนพูดอย่างอายๆ
“โธ่ แม่ก…
“ ก็ได้จ๊ะเดี๋ยวบอกให้หมดเลยจะได้นอนหลับ  กุมภาเป็ นคนหล่อมากๆจ๊ะ  ความรู ้สูง  เป็ นหนุ่ม
อารมณ์ดี นิสยั ดี มีสมั มาคาระวะต่อผูใ้ หญ่ เอาใจเก่ง แถม  ขี้ออ้ นด้วยนะ
อาจจะมีซุกซน และ ขี้เล่นด้วยละ “ คุณจุรีมาศอธิบายยาวเชียร์อย่างออกหน้าออกตา

“ OK ………ค่ะแม่ หนูเชื่อคำพูดแม่ แต่วา่ ช่วยจัดห้องหนูให้ติดกับกุมภาด้วยนะค่ะ “ ส้มจีนพูด

“ หา….เอาจริ งเหรอลูก “ คุณจุรีมาศอุทาน

“ แค่นี่นะค่ะแม่ ขอบคุณมากค่ะหนูรักแม่นะค่ะ “ พูดจบก็วางสายไป

สองสาวหันมาสบตากันฟางฟางพูดว่า

“ ส้มจีนเรื่ องนี้ไม่มีค ำว่าเพื่อนนะ เราต้องสู้กนั อย่างยุติธรรม ใครแพ้ตอ้ งยอมรับด้วยห้ามโกธร

กันที่หลัง “  ฟางฟางพูดขึ้น

“ ได้ แล้วจะได้รู้กนั   ว่าใครเสน่าห์แรงกว่ากัน “ ส้มจีนพูดยิม้ ๆ

“ โอ้ย ฉันง่วงนอนแล้วขอสงบศึกชัว่ คราว “ ฟางฟางพูดก่อนล้มตัวนอนหลับไปอย่างรวดเร็ ว

และไม่ต่างจากส้มจีนเท่าไหร่ ที่หลับไปหลังจากพูดคำสุ ดท้ายกับฟางฟางจบ  

กุมภา ยังไม่ง่วงนอนคิดเพลินๆก่อนสะดุง้ ตื่นขึ้นมา

“ ตายละ ถ้าคำนวณดีๆ เกือบถึงเดือนแล้วนี่ ถ้าไม่ออนไลน์งานนี้ เดี๋ยวซวยกันพอดี ยายภูติ ซิ

นเวีย อัดฉันแน่ “ พูดจบก็รีบเข้าไปนอนในเครื่ องเกมส์ต้ งั ออนไลน์ไปที่
ป่ าเซียงก่อน           

ร่ างกุมภามาปรากฏอีกครั้งที่ป่าเซียงในเวลาตอนเช้าพอดี

“ ฟิ งเกอร์ออกมาหน่อย “ ฉางฟงเรี ยกเสี ยงดัง พูดจบก็มีแสงพุง่ ออกมาจากแหวน มันกระโดด

จากพื้นขึ้นมานัง่ บนหัวฉางฟงอย่างรวดเร็ ว

“ สวัสดี ฉางฟง เข้ามาโลกนี่แล้วเหรอ “

“ใช่ ฉันลืมเรื่ องของ ซินเวียเสี ยสนิทเลย เหลือเวลากี่วนั ละเนี่ย เดี๋ยวของคำนวนก่อน หลังจากทำ
พันธะสัญญาเลือด    จนมาถึงวันที่ฉนั ออกไปจากโลกนี้    ใช้เวลา 7
วันในเกมส์ และฉันใช้เวลาอยูด่ า้ นนอก 7 ชัว่ โมง คำนวนจาก 4 ชัว่ โมงเท่ากับ 10 วันในเกมส์ 7
ชัว่ โมงก็เท่ากัน 17 วันครึ่ ง เอามาบวกกับ 7  ก็ได้ 24 วันครึ่ งแล้วสิ เนี่ย
เดือนนี้ ในเกมส์คือเดือนอะไร ฟิ งเกอร์

“ ตุลาคมนะเซ่ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ งั้นแสดงว่าเดือนนี้มี 31 วัน ฉันยังมีเวลาอัพระดับให้ทนั 30 อยูอ่ ีก หกวันครึ่ ง แล้ววันนี่มนั ที่

เท่าไหร่ ฟิงเกอร์ “ฉางฟงถามขึ้น

“ วันที่ 24 อะดิ “ ฟิ งเกอร์ตอบ

“ งั้นมารอดูกนั ภูติที่จะออกมาวันนี้ จะเป็ นใคร “ ฉางฟงพูด

“ฉันรับรองไม่ใช่เดฟแน่นอนเพราะมันออกมาได้เฉพาะวันที่ 15 เท่านั้น ตอนอยูด่ า้ นในแหวน

มันสวดให้นายยับเลยว่า  นายปิ ดโอกาสเป็ นอิสระภาพของมัน ๆบอกว่าออกไปได้จะกินให้
กระเป๋ านายฉี กเลย
“

“ เออ….ช่างมันก่อนเอาไว้ที่หลัง ตอนนี้ ตอ้ งหาทางทำให้ระดับเพิม่ ขึ้นก่อน เดี๋ยวโดนยายซินเวีย

บ่นยับอีก

“ ปลดผนึกภูติอินดี้ “

เงียบ……………..ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ งานนี้คงไม่ใช่ยายอินดี้แน่ๆ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ปลดผนึกภูติซามีน “ ได้ผล แสงสว่างพุง่ ออกมาจากแหวนพร้อมกับหญิงสาวผมสั้นสี เงินหลัง

มีปีกยาวสี ขาวบริ สุทธิ์ เธอหลับตาพริ้ มอยู่ ก่อนจะค่อยๆลืมตาสี ฟ้าสวย
“ ยินดีที่ได้พบค่ะฉางฟง “ ฉันชื่อซามีนค่ะเป็ นลูกมหาเทพแห่งสายลม ยินดีมากเลยค่ะที่ได้อยู่
กับฉางฟง  ฉางฟงจ้องเธอนิ่ง 

‘ น่ารักจะตายไอ้ฟิงเกอร์มนั คงโกหกเราเรื่ องที่มนั พูดแน่ๆ ‘ ฉางฟงคิดในขณะจ้องมองดูซา

มีนนิ่ง  ซามีนเห็นฉางฟงเอาแต่จอ้ งดูตวั เองไม่พดู ไม่จาหน้าก็เริ่ มขึ้นสี แดง
รี บ หลบสายตาฉางฟงด้วยความเอียงอาย

“ น่ารักจังเลย “ กุมภาพูดขึ้นเบาๆ ซามีนได้ยนิ ก้มหน้าบิดตัวไปมาด้วยความอายไม่กล้ามองหน้า

ฉางฟงอีก 

“เอา…..เอาเข้าไปจะรี บทำอะไรก็รีบทำเวลาอัพระดับยิง่ เหลือน้อยอยูน่ ะ “ ฟิ งเกอร์ที่อยูบ่ นหัว

พูดขึ้น

“ซามีน เก็บปี กให้เป็ นเหมือนคนอื่นๆแบบฉันได้ไหม “ ฉางฟงพูด 

“ ได้ค่ะฉางฟง “ พูดจบเธอก็หลับตา เกิดแสงที่ดา้ นหลังเธอพริ บตาปี กสี ขาวบริ สุทธิ์ ก็หายไป

“ งั้นเราไปกันเถอะพวกเราต้องเข้าเมืองเริ่ มต้น ไปซื้ อยาเพิม่ พลังกับเลือด   ก่อนจะออกไปลุยกัน

“ ฉางฟงพูดก่อนเดินนำไป สักพักรู ้สึกแปลกๆไม่เห็นมีใครเดินตามหลังเมื่อหันหน้ากลับไป
ซามีนยังไม่ไปไหนเลยเธอยังคงยืนนิ่งๆ

“ ซามีน มาได้แล้ว “ ฉางฟงเรี ยก

“ ค่ะ “   พูดจบก็วิ่งออกไปแต่เจ้ากรรมขาคุณเธอดันสะดุดหิ นตรงหน้า

“ โครม…..โอ้ยๆๆๆ” ร่ างของหญิงสาวกลิ้งไปตามพื้น ฉางฟงรี บวิ่งเข้ามาหา

“ เป็ นอะไรหรื อเปล่า ซามีน “

“ ไม่เป็ นอะไรค่ะฉางฟง  ซามีนซุ่มซ่ามนิดหน่อยค่ะ “

“ มารี บไปกัน “ ฉางฟงจับมือภูติสาวพยุงให้ลุกขึ้นก่อนจะจูงมือเธอเดิน ภูติสาวถึงกับหน้าแดง

ก่ำด้วยความอายที่เดียว                      
เมืองเริ่ มต้นหลังจากซื้ อน้ำยาเลือดและน้ำยาเพิ่มพลังเสร็ จ ฉางฟงยังหาซื้ อสะเบียง ข้าวของ
เครื่ องใช้อื่นๆอีกมากมายขนใส่ เป้ มิติจนหมด ก่อนจะพา ซามีนเดินชมเมืองเริ่ มต้น 

“ นี่ๆนายเล่นว่าวยังไง ให้ไปค้างบนต้นไม้สูงขนาดนั้น “ ผูเ้ ล่นคนหนึ่งถามเพื่อน

“ ฉันสัง่ มันไม่ให้ลอยไปบนนั้นไม่ได้นี่ แล้วจะปี นขึ้นไปยังไงเนี่ย “ ผูเ้ ล่นคนหนึ่งตอบ ตอนนี้

เริ่ มมีผเู้ ล่นมายืนมองทั้งสองเถียงกันมากขึ้น  รวมทั้งฉางฟงที่ยนื มองผูเ้ ล่นทั้งสองเถียงกันอยู่
ไกลๆ

“ นี่ซามีน เธอเป็ นลูกเทพแห่งลมใช่ไหมช่วยพวกเขาเอาว่าวลงหน่อยสิ “  ฉางฟงพูดกับภูติสาวที่

อยูข่ า้ งตัว

“ ซามีนยังใช้ลมไม่เก่งนะค่ะฉางฟง ซามีนอาจทำได้ไม่ดีนะค่ะ “ ซามีนพูดยิม้ ๆ  

‘ วาว…….หน้าตาใสๆๆ น่ารักว่ะ  ‘  ฉางฟงคิดก่อนพูดว่า 

“ไม่เป็ นไรซามีนลองใช้เลยถือเป็ นการทดสอบ หัดเยอะๆจะได้เก่งๆไง “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ ให้ซามีนลองที่นี่จะดีหรื อฉางฟง “ เจ้าฟิ งเกอร์ถามขึ้น

“ ดีสิ ทำไมจะไม่ดี เอาเลยซามีน ฉันสนับสนุนเต็มที่ “  ฉางฟงพูด

“ แต่มนั ในเมืองนะ “ ฟิ งเกอร์เริ่ มแย้ง

“บะ…….เจ้าฟิ งเกอร์อย่าขัดแข้งขัดขาน่าในเมืองแล้วเป็ นไงลองเวทลมนิดหน่อย ไม่เป็ นไร

หรอกน่า กังวลไปได้” ฉางฟงพูด

“ เอาเลยจัดการได้เลย “ ฉางฟงพูดกับซามีน

“ซามีนเชื่อฉางฟงค่ะและตามใจ ทุกอย่างค่ะ “ พูดจบก็หนั ไปมองที่วา่ ว ตอนนี้ มนั ติดอยูบ่ นยอด

ไม้สูงจากพื้นหลายสิ บเมตรที่เดียว ฉางฟงมองอย่างตื่นเต้นเขาไม่เคยเห็นคนหรื อภูติใช้เวทลมมา
ก่อนเลย
“ด้วยนามแห่งข้าซามีน ธิดาแห่งมหาเทพเพกาซัสที่เป็ นเจ้าแห่งสายลม  ขอให้ลมจงฟังคำบัญชา
ของข้า  จงบังเกิดสายลมอ่อนๆพัดพาว่าวที่อยูเ่ หนือยอดไม้มาสู่ ขา้ นะบัดนี้
พูดจบก็ร่ายภาษาเวทออกจากปากที่ฉางฟงฟังไม่รู้เรื่ อง  พอซามีนพูดจบก็เริ่ มมีลมอ่อนๆพัดมาก
ระทบใบหน้าของฉางฟง

“ เยีย่ ม จริ งๆๆ เริ่ มมีลมแล้ว ฟิ งเกอร์ “  มันพยักหน้ายกนวดขึ้นวัดแรงลมก่อนอุทานออกมา

“ ไม่ไหวแล้ว  ฉางฟง ยายซามีน ยังควบคุมลมไม่ได้  “ ฟิ งเกอร์ร้องตะโกน พริ บตาลมเริ่ มมี

ความแรงยกระดับขึ้นอย่างรวดเร็ ว  ฉางฟงตะลึงอ้างปากค้าง

“ฟิ้ วๆๆๆๆ พิว้ ๆๆๆๆๆ โครมๆๆๆ  บึมๆๆๆ  ฟิ้ ววววววววว  โครมๆๆๆๆ อ๊าาาาากกกก   โอ๊ย
ยยยย  “ สายลมพัดแรงยกต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีวา่ วติดอยูข่ า้ งบนขึ้นจากพื้นก่อนจะพาดลงมาที่
บ้านเรื อนร้านค้าต่างๆ
หลังคาบ้านหลายสิ บหลังปลิ้วกระเด็นไปเป็ นแถบๆๆ   ฉางฟงตาเหลือกเหงื่อเม็ดโปงไหลออก
มาเต็มหน้าไปหมด เขารี บยึดแขนเกาะกับต้นไม่ใกล้ตวั เขาไว้แน่น เข้ามองซามีนที่ยงั โบกมือไป
มาอย่างไม่รู้ร้อนรู ้หนาวเพื่อบังคับว่าวที่ลอยอยูบ่ นฟ้ าให้ลงมาสู่ มือเธอ

“ พายุมาจากไหนว่ะะะะะะะ โอ้ย……ช่วยยยยฉันด้วยยยยยยย………เสี ยงร้องอย่างโหยหวน

ของผูเ้ ล่นหลายสิ บคนที่ถูกหอบขึ้นไปที่ลอยบินอยูบ่ นท้องฟ้ า ร่ างกายหมุนวนไปมาราวกับลูก
ข่างขนาดใหญ่
ร่ างของผูเ้ ล่นบ้างคนพุง่ เข้ากระแทกร้านขายจนพังกระจุยกระจาย หลายคนตกลงมาจากท้องฟ้ า
จนตัวกลายเป็ นสี แดง แถมโดนซ้ำด้วยท่อนไม้ที่ลอยมาจากไหนก็ไม่รู้ฟาดเข้าที่ร่างผูเ้ ล่นส่ งร่ างผู้
เล่นคนนั้นหายวับไปกับตา

“ พอแล้วซามีนหยุดได้แล้ว แถวนี้ กระจุยไปหมดแล้ว “ กุมภาร้องตะโกนเสี ยงดัง

“ ไม่ได้ค่ะฉางฟงซามีนลืมบทที่จะหยุดลมค่ะ “ เธอหันมาตอบยิม้ ๆ

“ หาลืมบทหยุด แล้วทำยังไงละที่น้ ี “ ฉางฟงอุทานตาเหลือก

“ เดี๋ยวฉันยังพอจำบทเวทนี่ได้” ฟิ งเกอร์ พูดจบก็กระโดดไปเกาะที่ไหล่ ซามีน พูดกระซิบเบาๆ

“ ซามีนพยักหน้าก่อนหลับตาเอยคาถาแปลกๆที่ฉางฟงฟังไม่รู้เรื่ อง เกิดแสงที่มือเธอพุง่ ขึ้นไป
บนท้องฟ้ าอย่างรวดเร็ ว เธอหันมามองฉางฟงยิม้ ๆพูดว่าหยุดได้แล้วค่ะ

“ตุ๊บ…อ๊ากก….ตุ๊บๆๆๆๆๆ  .อ๊ากๆๆๆๆๆ  โครมๆๆ  บึมๆๆๆ “ ร่ างหลายสิ บร่ างที่ลอยหมุนวน

บนท้องฟ้ าเมื่อลมหยุดหมุนร่ างพวกเขาก็พงุ่ ลงสู่พ้ืนดินอย่างรุ นแรงและรวดเร็ ว
เสี ยงร่ างผูเ้ ล่นกระแทกลงพื้นดันดังสนัน่ หวัน่ ไหวพร้อมเสี ยงร้องด้วยความเจ็บปวด บางคน
ตกลงร้านค้าก็โชคดีไป บางคนระดับต่ำๆตกลงกระแทกพื้นทีเดียวร่ างก็หายไปเลย 
กุมภา เหงื่อออกเต็มหน้าไปหมดมองดูสภาพร้านค้าข้างเคียงที่ไม่เหลืออะไรเลย อาคารบ้านเรื อน
หลายหลังหายไปหมด เขาหันไปมอง ซามีนที่ยนื ยิม้ อยูพ่ ร้อมกับยกว่าวขึ้นมาให้เขาดู

“ ได้แล้วค่ะฉางฟง เป็ นไงค่ะฝี มือ ซามีนสุ ดยอดไหมค่ะ “ ซามีนพูดพร้อมกับฉี กยิม้     

‘  โอ……….ซาตานในคาบหญิงน่ารักชัดๆๆ ‘      ฉางฟงคิดก่อนจะคว้ามือภูติสาววิง่ หนีไปจาก

ที่น้ นั อย่างรวดเร็ว…พร้อมกับเสี ยงที่ได้ยนิ มาจากข้างหลังอีก
ยก……………..ฟิ้ วๆๆๆๆๆฟิ้ วๆๆๆๆ
โครมๆๆ โครมๆๆๆๆๆ  ฉางฟง

หันกลับไปมอง ลำพึงว่า 

“โห……พึ่งตกลงมาพวกนี้ คงไปเที่ยวสูงมากเลยแฮะ……………เรื่ องนี้ ฉนั ไม่รู้เรื่ องด้วยนะ ขอ

โทษว่ะทุกคน

ตอนที่ 44 ข้ อควรระวังของซามีน

       ฉางฟงวิง่ จูงมือซามีนออกไปนอกเมือง      ก่อนมานัง่ พักที่ใต้ตน้ ไม้ใหญ่  ซามีนส่ งว่าวให้

ฉางฟง 
“นี่ค่ะ ฉางฟง ซามีนทำได้แล้วนะค่ะ  ถึงจะไม่ดีเท่าไหร่ “ ซามีนยิม้ อย่างน่ารักส่ งว่าวให้เขา ฉาง
ฟงยิม้ ยกมือรับว่าวไว้ ในใจคิดต่างๆนาๆ        

‘  สุ ดยอดนักฆ่า ฆ่าคนโดนไม่กระพริ บตา ‘       

‘   เลือดเย็นฆ่าแล้ว ไม่แลมองแม้แต่หางตา  ‘      

‘   พลังเวทระดับเทพ  ขนาดพลังแค่ระดับ 21 นะเนี่ย  แถมเมื่อกี้แค่ร่ายเวท แบบสายลมอ่อนๆนะ

นี่ถา้ เอารุ นแรง เราคงต้องเตรี ยมการวิง่ หนีดีๆๆ ไม่ง้ นั ตายไม่รู้ตวั แน่ๆๆ
‘        

‘  ที่สำคัญฆ่าด้วยใบหน้าที่ยมิ้ แย้มอ่อนหวาน ‘  คิดจบถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื้อก

“ เป็ นไงค่ะ  ฝี มือ ซามีนพอใช้ไหมค่ะ “

“ โอ…….เยีย่ มยอดสุ ดบรรยายเลย “  ฉางฟงพูดยิม้ ๆๆ

“ ฮือๆๆ  ฉางฟงเป็ นคนแรกที่ชมซามีนนะค่ะ ฮือๆ ๆ “ ซามีนตาแดงเหมือนจะร้องไห้

“ เฮ……ฉางฟงเป็ นเรื่ องแล้ว อย่าให้ซามีนร้องไห้เป็ นอันขาด ไม่ง้ นั ซวย “  ฟิ งเกอร์กระโดดมา

นัง่ ที่หวั เขาร้องดังลัน่

“เวร…..แล้วอะไรอีกวุย๊ ยยย……..แล้วจะให้ท ำยังไงว่ะ “ ฉางฟงบ่นก่อนพูดว่า 

“ซามีนดีใจเขาไม่ร้องไห้กนั นะ  หยุดอย่างร้องไห้นะ “  ฉางฟงพูดเร็ วจี๋ 

“ มันหยุดไม่ได้นี่ อือๆๆ ฉางฟง  ซามีนหยุดร้องไห้ ไม่ได้ อือๆๆ  “   

“โอ้ย……..จะทำอะไรก็รีบทำไม่ง้ นั มหาวิบตั ิเกิดฉันไม่รู้ดว้ ยนะ “ ฟิ งเกอร์พดู เร็ วจี๋

“แล้วจะทำยังไงว่ะ “   ฉางฟงไม่รู้จะทำไงเลยดึง ซามีนมากอดไว้ พร้อมกับพูดว่า 

“โอ๋ …..โอ๋   อย่าร้องไห้นะ   คนดีใจเขาไม่ร้องไห้กนั หรอก  โอ๋ …..โอ๋ “ ฉางฟงใช้มือลูบหัวซา
มีนเบาๆ

“ เยีย่ มโว้ย  ฉางฟงมันได้ผล ทำไปเรื่ อยๆ  “ เจ้าฟิ งเกอร์กระตุน้ เตือน   

‘  เวร……..แล้วต้องมาเป็ นพี่เลี้ยงเด็ก ‘  

‘   มหาวิบตั ิ คงโหดร้ายน่าดู  งานนี้ ตอ้ งเชื่อเจ้าฟิ งเกอร์ไว้ก่อน ถ้าจะหนักจริ ง ‘   ฉางฟงกำลังคิด
เพลินๆร่ างของเขาก็ค่อยๆลอยขึ้นจากพื้น ฉางฟงตกใจกอด ซามีนแน่น 

“ว๊ากๆๆ  ฟิ งเกอร์ท ำไมร่ างฉันถึงลอยขึ้น  “ ฉางฟงกอดซามีนแน่นร่ างของทั้งสองค่อยๆลอยขึ้น

จากพื้น

“ซามีนทำอะไรนะ “ ฉางฟงร้องตะโกนสุ ดเสี ยงจนซามีนที่หลับตากอดฉางฟงซุกหน้าลงกับอก

ตกใจลืมตาขึ้น

“ม่ายยยยยยย…….ตุบ “ ร่ างร่ วงหล่นลงพื้นอย่างรวดเร็ วโชคดีที่มนั ยังลอยขึ้นไปแค่ไม่กี่เมตร

ร่ างของซามีนนัง่ ทับอยูบ่ นตัวเขาพอดี

“ ฉางฟงเป็ นอะไรหรื อเปล่า ซามีนขอโทษนะค่ะ  “  ซามีนพูดใช้มือปัดไปทัว่ ร่ างฉางฟง

“ โอ…….แขนฉันหักเลย “ ฉางฟงยกแขนที่หกั ห้อยแกว่งไปแกว่งมา ชูให้ ซามีน กับ ฟิ งเกอร์ดู

“ อุย๊ ………เดี๋ยวซามีนทำแผลให้ค่ะ ฉางฟงรอแป๊ บหนึ่งนะค่ะ “ พูดจบ ซามีนก็เปิ ดกระเป๋ า

เล็กๆข้างเอวของเธอดึงชุดประถมพยาบาลชุดใหญ่ออกมา

“ นี่ฟิงเกอร์ซามีนพกชุดพยาบาลชุดใหญ่แบบนี้ ประจำเหรอ “ ฉางฟงกระซิบเบาๆ

“อย่างพึ่งพูดน่า ตอนนี้ มองดูแขนนายก่อนดีกว่า “ ฟิ งเกอร์พดู ฉางฟงรี บหันไปมองร้องอย่าง

ตกใจ

“ว๊ากกกกก……ซามีนทำอะไรเนี่ย  ถอดออกเถอะ  เดี๋ยวฉางฟงกินยาเพิม่ พลังเดี๋ยวเดียวก็หาย

แล้ว “   ซามีนมองหน้าฉางฟงน้ำตาเริ่ มคลออีกครั้ง  ฉางฟงกับฟิ งเกอร์ใจหายวาบ
“ ได้ๆๆซามีนอย่างร้องไห้นะ ฉางฟงให้ซามีนเป็ นคนรักษาก็ได้ “ 

“จริ งๆนะค่ะฉางฟง “ ซามีนเมื่อได้รับอนุญาตก็ยมิ้ ทันที   ทั้งฉางฟงกับฟิ งเกอร์ถึงกับถอนหายใจ

ยาว              

ซามีนค่อยๆพันผ้าพันแผลที่แขนอย่างปราณี ต  ฉางฟงนัง่ ดูอึงๆ ตอนนี้ ที่แขนของเขามีขนาด

ใหญ่กว่าขาเขาอีกแถมกลมไปหมดทั้งแขนเลยเหลือไว้ให้ เห็น แค่นิ้วกลางดูต่างหน้า    
ที่เหลือหายไปไหนหมดไม่รู้ ฉางฟงหันไปมองเจ้าฟิ งเกอร์ที่นัง่ หัวเราะอยูบ่ นไหล่เขา

“ เสร็ จแล้วค่ะฉางฟง “ ซามีนพูดหันมองเขาพร้อมยิม้ ให้

“เป็ นไงบ้างค่ะ ฉางฟงลองยกแขนดูนะค่ะ “

“ครับ “ ฉางฟงยกแขนอันใหญ่เท่าขาทำทีแกว่งไปแกว่งมา ยิม้ แย้มแจ่มใสพร้อมพูดว่า

“ ซามีนเก่งมากเลยครับ ฉางฟงเคลื่อนไหวสะดวกแล้ว “    

‘  หนักฉิ บหาย……งานนี้ จะตายเพราะภูติตวั เองไหมเนี่ย ‘  ฉางฟงคิด 

“ ฉางฟงจะไปล่าสัตว์อสูรที่ไหนเหรอค่ะ ฉางฟงกำลังบาดเจ็บเดียวซามีนจะเดินนำหน้าเองค่ะ “

“เอางี้เราไปที่ เขาซงซานแล้วกันที่นนั่ มีสตั ว์อสูรระดับสูงๆอยูค่ งจะทำให้เราเลื่อนขั้นเร็ วขึ้น “

ฉางฟงพูด

“ งั้นฉางฟงบอกซามีนแล้วกันค่ะว่าเดินไปทางไหน “

“แล้วซามีนอ่านแผนที่เป็ นไหม “

“เป็ นค่ะ “ พูดจบฉางฟงจึงส่งแผนที่ให้ ซามีนรับไปยิม้ ๆก่อนเดินนำไป

“ ฟิ งเกอร์นายไปหยิบยาเพิ่มพลังกับเลือดให้ฉนั หน่อยหยิบไม่ได้วะ่ เปิ ดขวดให้ดว้ ยนะโว้ย “

ฉางฟงพูดเบาๆ ฟิ งเกอร์พยักหน้าก่อนมุดเข้าไปในกระเป๋ ามิติไม่นานก็มนั ก็ออกมาพร้อมกับ
น้ำยาเลือดและน้ำยาเพิ่มพลังป้ องกัน ฉางฟงรี บดื่มจากขวดแล้วโยนทิ้งข้างทาง ทำตัวให้ปกติ
ที่สุด  ป้ องกันซามีนรู ้เดี๋ยวแม่คุณร้องไห้อีกละคราวนี้ เป็ นเรื่ องแน่ๆ

“ นี่ ฟิ งเกอร์เรื่ องอันตรายของ ซามีนมีอะไรบ้างบอกมาให้หมดนะโว้ย ก่อนจะพากันซวยกัน

หมด “ ฉางฟงพูดขึ้น

“  ก็ได้  “ ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ อันดับแรกสิ่ งที่ตอ้ งระวังมากๆคือการใช้เวทของ ซามีน เธอยังเป็ นเด็กฝึ กหัดอยู ่   เวลาจะให้

เธอใช้เวทต้องอยูใ่ นที่โล่งแจ้งไม่มีสิ่งกีดขวางเพราะมันอันตรายมาก
“  ฉางฟงพยักหน้าพร้อมพูดว่า

“ มิน่า ละนายถึงบอกว่าคิดดีแล้วเหรอที่จะให้ ซามีนใช้เวทที่นี่ “ ฉางฟงพูด

“ อันดับที่สอง   อย่าทำให้ซามีนร้องไห้เป็ นอันขาด เรื่ องนี้ แม้แต่อินดี้กไ็ ด้เตือนนายแล้ว ฉางฟง

“

“แล้วถ้า ซามีนร้องไห้ มันจะเป็ นยังไงเหรอ “ ฉางฟงถามอย่างสนใจ

“พูดได้ค ำเดียวว่าเละนะสิ “ ฟิ งเกอร์พดู พร้อมทำหน้าเสี ยวๆๆ

“พูดมาให้เคลียร์เจ้าฟิ งเกอร์อย่างอมภูมิไว้ “

“ มันจะเกิดพายุ รุ นแรง หลายๆลูกหมุนวนรอบตัวซามีน ในรัศมี 200 เมตรรอบตัวเธอ ทุกอย่าง

ที่อยูบ่ นพื้นจะลอยขึ้นไปบนท้องฟ้ า แต่จะโดนพัดไปไหนบ้างนี้ ไม่อาจจะรู ้ได้เพราะฉันก็ไม่กล้า
ทดสอบว่ะ
“ ฟิ งเกอร์พดู

ฉางฟงถึงกับกลืนน้ำลาย

“ มาถึงอันดับที่ 3 ห้ามทำเธอตื่นเต้นมากเกินไปถ้าใครอยูใ่ กล้ๆเธอในรัศมี 1 เมตร  มีสิทธิลอย

ขึ้นไปบนท้องฟ้ าเหมือนนายที่โดนมาไงละ   นี่ถา้ ลอยขึ้นไปเรื่ อยๆมีหวังตอนไหนที่ซามีนรู ้สึก
ตัวหรื อเลิกตื่นเต้น
ก็ตอ้ งตกลงมาแบบนายของนายโชคดียงั ต่ำๆนะนี่ถา้ สูงละก็ตายสถานเดียว “ 

“ ดีนี่ฟิงเกอร์เมื่อกี้ดนั ไม่บอกกันก่อน เห็นไม่ฉนั เกือบตายแล้ว “  ฉางฟงพูดขึ้น 

“ ฉันคำนวนแล้ว ระหว่างซามีน เธอร้องไห้กบั ตื่นเต้น ฉันเลือกอันหลังว่ะฉางฟง   ดูยงั ไงก็

ปลอดภัยกว่ากันเยอะเลยหรื อนายไม่เห็นด้วยกับคำพูดฉัน “ ฟิ งเกอร์ถามขึ้น
ฉางฟงนิ่งคิดก่อนพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของมัน

“แล้วอย่างอื่นมีอะไรอีกไหม “  ฉางฟงถามต่อ

“ มี “

“ หา……….นี่ยงั ไม่หมดอีกเหรอ “ ฉางฟงอุทาน

“ ข้อนี้ตอ้ งระวังเหมือนกัน ซามีนเป็ นคนซุ่มซ่าม โอกาสจะไปเดินชนใครหรื อเหยียบเท้าใคร

หรื อ ทำของคนอื่นเสี ยหายมีมาก นายต้องดูแลเธอดีๆๆ เพราะถ้าดูแลเธอไม่ดีมนั จะนำพวกเรา
ไปสู่ หายะนะชัดๆเลย
“ ฟิ งเกอร์พดู

“หายะนะอะไรฟิ งเกอร์ “ ฉางฟงถามเร็ วจี๋  ฟิ งเกอร์มองฉางฟงส่ ายหน้า

“ นายนี่มนั ฉลาดหรื อโง่ เนี่ย ถ้าซามีนร้องไห้ละ ไม่ซวยเหรอ “ ฟิ งเกอร์พดู ฉางฟงใช้มือทุบหัว

ยิม้ แหย่ๆ

“ ข้อต่อไปเวลานอนถ้าจะให้ดีตอ้ งเอาเธอไปอยูใ่ นแหวนซะเพื่อความปลอดภัย ต่อสิ่ งมีชีวิต ทั้ง

ฉันและนายจะได้นอนหลับตาเต็มอิ่มไม่ตอ้ งมาค่อยหวาดผวา “

“แล้วซามีนจะยอมหรื อ “ ฉางฟงถาม

“ ไม่ตอ้ งห่วงเรื่ องนี้พวกเราได้ตกลงกันร่ วมกันภายในแหวนแล้ว “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ตกลงอะไร “
“เมื่อถึงเวลานอนเธอจะให้นายผนึกเอง “ ฟิ งเกอร์ตอบ ฉางฟงพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะมองที่
แขนและเงยหน้าเรี ยกซามีน

“ นี่ ซามีน แขนฉันหายดีแล้ว มาช่วยแกะผ้าพันแผลออกหน่อยสิ “

“ได้ค่ะ ฉางฟง “ พูดจบเธอก็วิ่งกลับมาให้เขาช่วยเขาแกะผ้าพันแผลออกอย่างรวดเร็ว

“เป็ นยังไงค่ะ “

“หายดีแล้วละ “ ฉางฟงพูดก่อนเหวี่ยงแขนไปมาให้เธอดู               

ตอนนี้พวกฉางฟงกำลัง เดินเข้าไปในหมู่บา้ นเล็กๆที่มีแผงขายสิ นค้าของผูเ้ ล่นที่รับอาชีพพ่อค้า

นำเอาอาวุธมาขายอยู ่ ซามีนดูจะตื่นตาตื่นใจมากวิง่ ไปวิง่ มาตามแผงต่างๆ
และแล้ว ฉางฟงก็ตอ้ งตาเหลือกโพรงอีกครั้ง

“ โครม ……….” ซามีนที่เดินด้านหน้าสะดุดขาตัวเองเซไปกระแทกแผงขายของขอพ่อค้าคน

หนึ่งพังลง

“อ๊ากกกกกกกก…..ซามีนเอาอีกแล้วววว “  ฉางฟงรี บวิ่งเข้าไป              

ผูเ้ ล่นพ่อค้าร่ างใหญ่โกรธซามีน  ที่ท ำของเสี ยหายจนลืมตัว ใช้มือผลัก ซามีน ถอยหลังล้มลง 

ฉางฟงใจหายวาบรี บวิง่ เข้าไปกอดเธอไว้ พอเห็นน้ำตากำลังจะไหล  ฉางฟงถึงกับตาเหลือกกัด
ฟันก๊อดๆๆ

“ ซามีนอย่างร้อง  ซามีนใจเย็นๆ  “ ฉางฟงพูดจบก็รีบพยุงเธอลุกขึ้น

“ ชดใช้เงินมาเดี๋ยวนี้ นะนางบ้า………” ผูเ้ ล่นอาชีพพ่อค้าคนนั้นร้องตะโกนขึ้น

“ เฮ…….ผูห้ ญิงแค่ลม้ ใส่ แผง แกจะเอาอะไรกันหนักกันหนาว่ะ พวกฉันเห็นแกทำแบบนี้ มา

หลายทีแล้วนะโว้ย  นี่ขนาดผลักผูห้ ญิงร่ างบอบบางอีก เห็นไหมเธอจะร้องไห้แล้ว วันนี้ แกต้อง
เก็บแผงออกไปจากที่นี่ไม่ง้ นั พวกฉันลุยแน่
กลุ่มพ่อค้าห้าหกคนลุกขึ้นมารวมกลุ่มกันพร้อมอาวุธครบมือพูดขึ้น
“ แกคิดว่าฉันกลัวแกหรื อไงว่ะ แบบนี้ ได้เสี ยว่ะ” พูดจบก็คว้าขวานขนาดใหญ่บนแผง เดิน
เข้าไปหากลุ่มพ่อค้าที่ร้องท้าทาย

“ ดี วันนี้ จะได้เห็นดีกนั ไปเลยจะได้แบ่งเขตการขายให้รู้แล้วรู ้รอดใครแพ้ไสหัวกลับไปเมืองเริ่ ม

ต้นนะโว้ย  จะได้รู้กนั 5 ต่อหนึ่งไม่ชนะมันก็ให้มนั รู ้ไป                

ฉางฟงไม่รอดู รี บอุม้ ซามีนวิง่ ไปจากบริ เวณนั้นอย่างรวดเร็ ว  เขาไม่ได้กลัวว่าจะโดนลูกหลง

หรอกแต่กลัว ซามีนร้องไห้ยงิ่ กว่าสิ่ งใด

“ มันไม่ใช่ความผิดเธอ ซามีนอย่าร้องไห้นะ ใจเย็นๆๆใจเย็นๆๆ “ ตอนนี้ เธอใช้แขนเสื้ อเช็ด

น้ำตาพร้อมกับมองหน้าฉางฟงพร้อมกับยิม้ เขินๆ หน้าแดงก่ำ

“ ฉางฟงรี บปล่อยซามีนเดี๋ยวนี้นายกำลังทำให้เธอตื่นเต้นนะ “  ฟิ งเกอร์พดู อย่างเร็ วจี๋

“ หา…….”   เอาแล้วไหมละ  งานใหม่เข้าแล้ว ฉางฟงรี บหยุดวิ่งรี บวางเธอลงบนพื้นหญ้า ซามีน

ยิม้ ก่อนลุกขึ้น

พูดว่า

“ขอบคุณมากค่ะฉางฟงที่อมุ ้ ซามีนมาตั้งไกล   ซามีนไม่เป็ นไรแล้วค่ะ “ ฉางฟงถอนหายใจทรุ ด

ตัวนัง่ ลงกับพื้นอย่างหมดแรง  

‘  เกือบตาย ตอนแรกจะร้องไห้  ต่อมาก็ตื่นเต้น  ซามีนคือภูติที่หน้ากลัวที่สุดแน่ๆๆ ถ้าไม่ระวัง

ดีๆ ซวยแน่ๆ ‘ ฉางฟงคิดในใจ                 

หลังจากนั้นฉางฟง  ฟิ งเกอร์ กับ ซามีนก็เริ่ มเดินทางต่ออีกครั้ง และคนขอนำทางก็เป็ นซามีน

ฉางฟงไม่อยากขัดใจเธอจึงยอมแต่โดยดี

“ นี่นายอยากรู ้ขอ้ ดีของ ซามีนไหม “ ฟิ งเกอร์ถามขึ้ น

“มีกบั เขาด้วยเหรอเนี่ย “  ฉางฟงพูดเบาๆๆ แต่สีหน้าไม่อยากเชื่อสักเท่าไหร่

“ฮ่าๆๆ มีสิมีมากด้วย เชื่อไหมไอ้แค่เลื่อนระดับให้ถึง 30  เนี่ยนายถ้านายรู ้จกั ใช้ ซามีน พริ บตาก็
เลื่อนได้แล้ว “

“นายพูดจริ งปะ “  ฉางฟงถามเบาๆ

“ จริ ง นายก็ลองดูพลังของเธอสิ ต่อให้อสูรระดับราชา  ถ้าโดนพลังเธอจังๆไม่มีเหลือ “  ฟิ งเกอร์

พูด

“อืม  จริ งแฮะ   แต่วา่ มันจะไม่มาโดนพวกเดี๋ยวกันเองเหรอฟิ งเกอร์ “  ฉางฟงถาม

“ นี่แหละคือปัญหาที่จะต้องคิด ฉางฟง   จะทำยังไงให้เธอใช้พลังโดยที่เราไม่ซวยโดนไปด้วย “

ฟิ งเกอร์พดู

“ เอาไว้ให้ไปถึงจุดหมายก่อน แล้วค่อยคิดหาวิธี ตอนนี้ ระวังอย่างให้อะไรไปกระทบเธอจน

ร้องไห้อีกแล้วกัน วันนี้ ฉนั จะขวัญผวาหลายครั้งแล้วเนี่ย “ ฉางฟงพูดเบาๆ เจ้าฟิ งเกอร์หวั เราะ
ท้องแข็ง

ตอนที่ 45 สมบัติ

   ฉางฟงเลือกเดินทางโดยใช้เส้นทางที่สะดวกที่สุด แม้จะผ่านหมู่บา้ นหลายหมู่บา้ น ตอนนี้ เขา

พอจะเริ่ มชินกับที่มีภูติซามีนแล้ว เมื่อถึงหมู่บา้ น ฉางฟงจะรี บเข้าประกบตัวซามีนทันทีเพือ่
ป้ องกันอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับตัวเอง
ที่ท ำโดนมิได้ต้ งั ใจจากผลงานของซามีน(ย้ำอันตรายที่เกิดกับตัวเอง คนอื่นช่างหัวมัน
โว้ย….)            

“ อ้าว……ซามีนเดี๋ยวพักกันที่นี่ก่อน “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ นี่ฉางฟง  เราจะไปป่ าด้านไหนดี “ ฟิ งเกอร์นงั่ ถือแผนที่อยูบ่ นหัวซามีนพูดขึ้น

“ เล่นยักษ์แคระก่อนดีกว่านะ  พวกมันมีตวั ระดับสูงหลายตัวคงจะทำให้พวกเราเลื่อนระดับเร็ ว
ขึ้น  ส่ วนแผนการณ์ฆ่ามัน ถึงที่แล้วค่อยคุยกัน “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ งั้นที่นายพูดมาพวกเราก็ตอ้ งไป ลานหิ นสามเหลี่ยมเนินเขาซงซานนะสิ “  ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ ใช่เราต้องไปจุดนั้นก่อน  และต้องทำให้สำเร็ จด้วย ถ้าตรงนี้ ไม่ชนะ ตรงอื่นก็คงหมดสิ ทธิ์ แน่ “

ฉางฟงพูด  ก่อนค้นหาของกินในกระเป๋ ามิติ ส่ งให้ซามีนและฟิ งเกอร์               
                 

ในขณะที่ทุกคนนัง่ กินอาหารด้วยความหิว อยูๆ่ ซามีนก็ลุกพรวดขึ้น ทำเอาฉางฟงตกใจถอยหลัง

กรู

“ เป็ นอะไรไปซามีน “ ฉางฟงถามขึ้น

“ สมบัติ  แถวนี้มีสมบัติค่ะ ฉางฟง “ เธอพูดพร้อมแสดงอาการตื่นเต้นจนออกนอกหน้า

“ สมบัติ  “  ฉางฟงอุทานตาเหลือกโพรง

“  ค่ะ ซามีน รู ้สึกว่ามันอยูบ่ ริ เวณนี้ดว้ ย ซามีนพอจับระดับพลังเร้นลับนี้ ได้ค่ะ “

“ เยีย่ มเลย  มันอยูแ่ ถวไหนซามีน “ ฉางฟงถามขึ้น

“ เดี๋ยว…….. ซามีนขอหาแป๊ บเดียวค่ะ “ พูดจบซามีนก็เดินไปเดินมาทัว่ บริ เวณแถวนั้น   

‘ หุ หุ หุ   มีภูติอย่าง ซามีน มันดีตรงนี้ เอง ต้องตั้งชื่อว่าภูติหาสมบัติ ใครว่ะ เสื อกไปตั้งชื่อว่าภูติ

แห่งสายลม งานนี้ รวย  รวย  รวย  ฮ่า  ฮ่า  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
‘  ฉางฟงคิดในใจ                 

ในขณะที่ฉางฟงคิดเพลินๆ ฟิ งเกอร์กพ็ ดู ขึ้นว่า

“ นี่ฉางฟง แทนที่นายจะมาหาสมบัติบา้ ๆ  ฉันว่ารี บไป เขาซงซานดีกว่านะ “

“ นายจะบ้าเหรอ  ขุมสมบัตินะไม่ใช่จะพบกันง่ายๆ  เกิดได้เหรี ยญทอง สัก 2-3  แสนแหรี ยญ
พวกเราไม่ตอ้ งไปไล่ฆ่าสัตว์อสูรให้เหนื่อยเลยนะ “

“ แต่ฉนั ว่าสมบัตนี้ ………” ฟิ งเกอร์พดู ยังไม่ทนั จบก็มีเสี ยงพูดแทรกขึ้น 

“ฉางฟงมันอยูท่ ี่ใต้พ้ืนดินตรงนี้ ค่ะ “ ซามีนร้องเสี ยงดัง ฉางฟงลืมสิ้ นทุกอย่างไม่ฟัง ฟิ งเกอร์พดู

แล้ว วิ่งไปยังกระเป๋ ารี บเอาพลัว่   ออกมาก่อนตรงดิ่งไปที่ต ำแหน่งที่ซามีนชี้อยู ่           

ฟิ งเกอร์มนั มองดูฉางฟงก่อนส่ ายศรี ษะ  ฉางฟงเริ่ มขุดอย่างรวดเร็ วหลุมเริ่ มค่อยๆกว้างขึ้นทีละ

น้อยจนลึกได้ประมาณ 1 เมตร ทันใดนั้นในหัวของฉางฟงก็มีเสี ยงดังขึ้น

“ ผูเ้ ล่นฉางฟง ได้ปฏิบตั ิตามเงื่อนไง อาชีพช่าง  ได้รับทักษะ ขุดดินความเร็ วระดับ 1 “

“ หาอาชีพช่างมีมนั มีทกั ษะขุดดิน ด้วยเหรอว่ะเนี่ย “ ฉางฟงอุทานอ้าปากค้าง

“ โอ้ย…..ไม่สนโว้ย ตอนนี้ ทอง ทอง ทอง ทองสำคัญที่สุด “ ฉางฟงพูดไปขุดไป ฟิ งเกอร์มองดู

คู่หูก่อนนอนลงกุมท้องหัวเราะ               

ฉางฟงหันไปหา ซามีน   เธอยิม้ แต่กย็ งั ชี้ลงไปในหลุม

“ โห…….นี่มนั เมตรกว่าแล้วนะยังไม่ถึงสมบัติอีกเหรอ “ ฉางฟงเริ่ มบ่น ก่อนหันไปมอง ซามีน

ที่เอาแต่ช้ ีลงไปในหลุม

“ ไอ้สมบัติในหลุมนี่มนั มีมากขนาดไหนเนี่ย “ ฉางฟงถามขึ้ น ซามีนยิม้ ยกมือกางห้านิ้วให้เขาดู

“ 500 หรื อ “  ซามีนส่ ายหน้า

“ 5,000  หรื อ “  ซามีนส่ ายหน้า      

‘ โห้…..ไม่ใช่ 500  ไม่ใช่ 5,000 ก็ตอ้ งเป็ น…….’  ฉางฟงคิดก่อนอุทานออกมา 

“  50,000  หรื อ  “  ซามีนส่ ายหน้าพร้อมกับชี้ลงไปในหลุม ฉางฟงตาเหลือกพูดเสี ยงสัน่ เครื อ

“  500,000   หรื อ  “  ซามีนส่ ายหน้าอีกครั้ง และแล้วสติอนั สงบนิ่งก็ระเบิดขึ้น   

“อ๊ากกกกก……เงินเยอะแบบนี้ ขดุ สักสามวันก็ขดุ ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ  “ ฉางฟงอุทานเสี ยงดังตั้ง

หน้าตั้งตาขุดอย่างรวดเร็ ว   แรงที่หดหายกลับคืนมาในพริ บตา ในขณะที่เสี ยงในหัวดังขึ้ นอีก
ครั้ง 

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงปฏิบตั ิตามเงื่อนไขพื้นฐาน ของอาชีพช่าง ได้รับทักษะขุดดินระดับ 2 และได้รับ

ทักษะพิเศษขุดดินอย่างบ้าคลัง่   ”   - _ -!

“ ไม่สนทักษะโว้ย……..ย๊ากกกๆๆๆๆๆๆ “  ด้วยระดับทักษะการขุดที่เพิ่ม ขึ้นกับระดับ ทักษะ

พิเศษที่แอบใช้โดยไม่รู้ตวั ดินถูกขุดขึ้นมาอย่างรวดเร็ วแค่ไม่ครึ่ งชัว่ โมงหลุมก็ลึกเกือบ
6 เมตรแล้ว

“ แก๊ง ๆๆ  “  เสี ยงพลัว่ ไปกระทบกับวัตถุบา้ งอย่างขึ้น

“ ฮ่าๆๆๆ เจอแล้วทองของฉัน “ ฉางฟงพูดพร้อมนัง่ ลงเอาพลัว่ เขี่ยบริ เวณที่นนั่ ฉางฟงใช้มือลวง

ลงไปในดินก่อนกำวัตถุชิ้นหนึ่งยกชูข้ ึนพร้อมพูดว่า

“ เจอแล้วโว้ย……ฮ่าๆๆ  “ แต่เมื่อมองที่มือ ก็ตอ้ งอ้าปากค้าง ฉางฟงพลิกแท่งวัตถุน้ นั ในมือ

พร้อมกับพูดว่า

“ นี่มนั แท่งธาตุนี่น่า “ พูดจบมองไปยัง ซามีนที่นงั่ ยิม้ อยู่ แต่กย็ งั ชี้ลงไปในหลุม

“ โอ……ทองคงอยูด่ า้ นล่างแทงธาตุพวกนี้ แน่ๆ ลุยต่อโว้ย……...”  และแล้วการขุดก็เริ่ มขึ้นอีก

ครั้ง ไม่นานก็เจอแท่งธาตุอีก 4 แท่ง ฉางฟงโยนมันขึ้นมาบนหลุม พร้อมร้องตะโกนถาม
ซามีนต่อ

“ นี่ซามีน ฉันขุดมาลึกเกือบ 7 เมตรแล้วนะ ตกลงสมบัติมนั อยูท่ ี่ไหน “

“ ซามีนยิม้ พูดว่า ก็สมบัติกค็ ือแท่งธาตุนี่ไงค่ะ  มันเป็ นสมบัติที่มีค่ามากที่สุดสำหรับภูติอย่าง ซา

มีนเชียวนะค่ะ “                           
หลังจากซามีน พูดจบ ฉางฟงแทบทรุ ดลงทั้งยืน นี่เขาโดน ภูติตวั เองต้มซะสุ กเลยเหรอเนี่ย  ก่อน
จะตะโกนเสี ยงดัง

“ ไอ้ฟิงเกอร์นายมานี่เดี๋ยวนี้ เลย “ ฉางฟงพูด เจ้าฟิ งเกอร์กระโดดลงมาในหลุมก่อนมานัง่ อยูบ่ น

หัวฉางฟง

“ มีอะไรเรี ยกทำไม “

“ทำไมนายไม่เตือนฉันเรื่ องนี้ “ ฉางฟงพูด

“ ฉันจะเตือนนายแล้ว แต่นายมันบ้าสมบัติเกินไป  นี่เป็ นบทเรี ยนของนายนะจะได้ไม่โลภมาก

อีก” ฟิ งเกอร์พดู พร้อมกุมท้องหัวเราะกลิ้งตัวอยูบ่ นหัวฉางฟง

“ OK   ถือว่าฉันมันบ้าไปเอง “  ฉางฟงตอบเสี ยงอ่อยๆ

“ เถอะน่ายังไงมันก็ไม่ขาดทุนหรอกน่า  แท่งแร่ ที่นายขุดขึ้นมามันเป็ นแร่ ธาตุลมบริ สุทธิ์ นะ แร่

บริ สุทธิ์ แบบนี้ ไม่สามารถซื้ อหาได้นะจะบอกให้ มันเปรี ยบเหมือนสมบัติล ้ำค่ายิง่ กว่าสิ่ งใด
สำหรับภูติที่ใช้ลมเชี่ยวนะ
นายดูที่สีหน้าซามีนสิ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ฉางฟงเงยหน้ามองไปที่ซามีนตอนนี้ เอาแต่กอดแท่งแร่ แน่น ราวกับว่ามันเป็ นสิ่ งสำคัญที่สุด

ของเธอ “ ฉางฟงถอนหายใจก่อนพูดว่า

“ เอาเถอะ ก็ยงั ดีกว่าไม่ได้อะไรจริ งไหมฟิ งเกอร์ “ สองคู่หู่มองสบตากันก่อนหัวเราะออกมา

พร้อมกัน

“ แต่วา่ นี่มนั ต่ำจากพื้นดินเจ็ดเมตรเชียวนะจะขึ้นไปยังไงเนี่ย “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ นี่ซามีน หาเถาวัลย์มาดึงพวกฉันขึ้นไปที “ ฉางฟงตะโกนบอก

“ ไม่เห็นต้องใช้เถาวัลย์เลยนี่ค่ะเดี๋ยว ซามีนใช้เวทแป๊ บเดียวก็ข้ ึนมาแล้ว  เอาละนะ “

“ ว๊ากกๆๆๆๆๆๆ……” สองสหายร้องพร้อมกันเสี ยงดังแต่สายไปเสี ยแล้วร่ างของทั้งสองลอย
ขึ้นจากหลุมอย่างรวดเร็ว  ฉางฟงหลับตาปี๋    

‘ ลาก่อน  นี่ฉนั ต้องตายอีกครั้งแล้วหรื อเนี่ย ‘   ฉางฟงลำพึงอย่างเศร้าๆ

“ ตุบ……”  ร่ างของฉางฟงร่ วงหล่นกระทบพื้นเบาๆแทบจะไม่เจ็บเลย ฉางฟงค่อยๆลืมตาขึ้น

ก่อนกระพริ บตาถี่ๆ

“ เฮ…….ฉันยังไม่ตายวูๆ้ ๆๆๆๆ เย่ๆๆๆๆๆ วูๆ้ ๆๆวู ้ “ ฉางฟงร้องตะโกนพร้อมกับกระโดดโลด

เต้นไปรอบๆหลุมอย่างดีใจ   ส่ วน ซามีนไม่ได้พดู อะไรเพียงแต่กอดแท่งแร่ ของเธอไม่สนใจ
อะไรเลย

“ หยุดเต้นได้แล้ว ฉางฟงฉันจะอ้วกแล้วว่ะ   เวียนหัวจะตาย “  ฟิ งเกอร์ที่อยูบ่ นหัวฉางฟงบ่

นอุบ๊                   

ฉางฟงหยุดเต้นคิดก่อนหันไปถามเจ้าฟิ งเกอร์วา่  

“ นี่ฟิงเกอร์ท ำไมรอบนี้ ซามีนถึงควบคุมพลังได้ละ “  มันถอนหายใจพูดว่า 

“ อัตรา 2 ต่อ 10  นะสิ “

“ หมายความว่า 10 ครั้ง จะมี 2   ครั้งที่สำเร็ จเหรอ “  ฉางฟงถาม

“ อืม…….  ฉันเห็นเธอฝึ กเวท และสังเกตจดบันทึกดูนะ ครั้ งนี้ถา้ จะฟลุกพอดี พวกเราเลยรอด“

ฟิ งเกอร์ตอบ

ฉางฟงนิ่งคิดก่อนพูดว่า 

“ งั้นลองมาคำนวนความน่าเป็ นของการปล่อยเวทของซามีน ภายในการปล่อยสุ่ม 5 ครั้งดูดิมนั

จะเป็ นไง “  ฉางฟงพูด 

อันดับแรกต้องแทนค่า x  ด้วยจำนวน เวทที่ซามีนสามารถทำได้ดี จะได้ x = 0,1,2  ถูกต้องเปล่า

ต่อมา ก็แทนค่า x  ด้วยเวทที่ซามีนใช้ได้แบบไม่ผดิ พลาดคือ 2 ครั้ง  และเวทที่เมื่อปล่อยออกมา
ไม่รู้จะซวยหรื อดี

ภายใน 5 ครั้ง เท่ากับ 5 – x ครั้ง จาก 8 ครั้ง

ทำได้ ( 2/x)(8/5-x)  วิธี ต่อมาเลือกเวทที่ซามีนใช้  5 ครั้ง จาก 10 ครั้ง ทำได้ (10/5 ) วิธี

มันก็จะได้ฟังก์ชนั่ ความน่าจะเป็ นคือ  f(x) = (2/x )(8/5-x) / (10/5)

สามารถคาดคะเนว่าซามีนจะใช้เวทได้ดีกี่ครั้ง จาก Expected Value แทนด้วย E(x)                   

2   

E(x) =  ∑  xf (x) = 0.f(0) + 1.f (1) + 2.f(2)          

x=0 

           
= 0 + 140/252+2 * ( 56 / 252 )           

=  252 / 242 =  1 

“ และแล้วเราก็จะได้ค ำตอบนั้น ก็คือทุกๆ 5 ครั้งที่ใช้เวท ซามีนจะทำได้ดี 1 ครั้งแน่นอน หุ หุ “ 

“ มาต่อกัน ด้วยสมการ ความผกผันของการใช้เวท 5 ครั้ง จะต้องมีการนำอารมณ์ของเธอไปคิด

ด้วย เพื่อหา

สภาวะอารมณ์ที่มีความเที่ยงตรงของการใช้เวทที่สุด ” ฉางฟงพูดขึ้น 

“เดี๋ยวๆ  ฉันไม่รู้เรื่ องเหรอ ไม่ตอ้ งมาคำนวณให้ฉนั ฟัง ตกลงจะไปกันไหม เขาซงซานนะ นี่มนั

1 ชัว่ โมงแล้วนะที่เสี ยไป  นายเอาเวลานี้ ไปคำนวณลบกับเวลา ที่เหลืออยูก่ บั สัญญาเลือด
ดีกว่ามัง่ “ ฟิ งเกอร์พดู พร้อมส่ ายหัวอย่างเซงๆ
“ว๊ากก……จริ งด้วยลืมไปเลย เดินทางต่อ…. เดินทางต่อ…..  ลืมเรื่ องสำคัญไปได้ไงว่ะเนี่ย “ 
ฉางฟงบ่นอุบ๊                  

หลังจากที่เริ่ มเดินทางอีกครั้ง ซามีนเธอก็ให้ความสนใจแต่แท่งแร่ ธาตุลมของเธอ  ฉางฟงเห็น

เธอกำลังมีความสุ ขเลยไม่อยากจะไปขัด เดียวจะซวยโดยไม่ทราบสาเหตุ ตอนนี้ เขาเดินนำหน้ามี
เจ้าฟิ งเกอร์เป็ นคนบอกทางนัง่ กางแผนที่อยูบ่ นหัวเขา

“ ฉางฟงค่ะ ตกลงแท่งธาตุลมบริ สุทธิ์ นี่จะให้ ซามีน หมดเลยหรื อค่ะ “  ฉางฟงหันไปมองก่อน

พูดว่า

“ อื้อ…….เอาไปเถอะฉันไม่รู้จะเอาไปทำไมให้เธอไปหมดเลยแล้วกัน “ 

“ ฉางฟงใจดีจงั เลย  ซามีนจะแบ่งให้ท่านพ่อ กับท่านแม่ คนละอัน และให้ ท่านพีอ่ ีกอัน ส่ วนซา

มีนจะเก็บไว้เอง สองอันค่ะ “ เธอพูดเสร็ จก็เก็บแท่งธาตุลงในกระเป๋ ามิติของเธออย่าง
ทะนุถนอม

“ มันมีค่า ขนาดนั้นเลยเหรอ ซามีน “ฉางฟงถามขึ้นในขณะเดิน

“ใช่ค่ะ แท่งแร่ ธาตุลมที่มีความบริ สุทธิ์ ระดับนี้ ในเมืองภูติแห่งลมมีแค่ 2 แท่งเองนะค่ะ ส่ วน

ใหญ่ที่มีในเมืองของซามีน จะเป็ นแท่งที่มีธาตุลมปกติ ความบริ สุทธิ์ ไม่ร้อยเปอร์เซ็นแบบนี้ ค่ะ
“

“ อื้ม…..งั้นเหรอ แล้วเธอจะเอาแท่งพวกนี้ ไปทำไม “ ฉางฟงถามขึ้นอย่างสงสัย

“ กินไงค่ะ  อินดี้ไม่ได้บอก ฉางฟงเหรอค่ะ “

“ กิน……….”  ฉางฟงอึงอยูก่ ่อนจะเลิกสนใจไป       

‘  กิน แท่งธาตุลมนี่มนั อร่ อยตรงไหนว่ะ แล้วเรากินได้เปล่าเนี่ย มันคงจะอร่ อยพิลึกแฮะ ‘ ฉางฟง

คิดไปเรื่ อยเปื่ อย            

และแล้วฉางฟง ฟิ งเกอร์และซามีนก็เดินทางมาถึง เขาซงซานจนได้…………………

ตอนที่ 46 ปฏิบัติการเลือ่ นระดับ

“ บริ เวณนี้จะมียกั ษ์แคระที่ชอบเงินอยูม่ าก เราจะล่อมันออกมาก่อนค่อยจัดการมัน “ ฉางฟงพูด

“แล้วจะทำยังไงถึงจะล่อมันได้ละ “ ฟิ งเกอร์พดู

“เงิน………เจ้าพวกนี้ มนั ชอบเงิน ถ้าเราทิ้งเงินไว้มนั จะออกมาเอานะสิ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“แล้วเรื่ องกับดักนายจะทำขึ้นเองหรื อ “ ฟิ งเกอร์ถามต่อ

“ นายยังจำกับดักที่เรากูม้ าได้ไหม ฟิ งเกอร์   นั้นแหละนอกจากนี้ ฉนั ยังไปซื้ อมาอีกหลายอันนะ

หมดเงินไปเป็ นหมื่นเลยงานนี้ เพื่อยายภูติซินเวียนี้ เปลืองเงินสุ ดๆเลยอะ
“ ฉางฟงพูดขึ้น

“ แล้วจุดวางกับดักนายมีความรู ้เรื่ องตำแหน่งที่จะวางกับดักเหรอ  “ ฟิ งเกอร์ถาม  ฉางฟงยิม้ หัน

มามองเจ้า     ฟิ งเกอร์อย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับพูดว่า

“ ไอ้ฉนั นะ ไม่ช ำนาญการวางกับดักเท่าไหร่ หรอก  แต่คนว่างตำแหน่งเป็ นนายไง  ถ้านาย

สามารถดูต ำแหน่งกับดักออก ฉันว่านายก็ตอ้ งรู ้จกั การวางตำแหน่งกับดักด้วย “ ฉางฟงพูด
ฟิ งเกอร์ฉีกยิม้ หัวเราะ

“ แสดงว่านายสมองยังดี  ไปกันเถอะเดี๋ยวฉันจะชี้จุด  นายก็เอากับดักที่ซ้ื อมาออกมาให้ฉนั ดู

ก่อนจะได้รู้วา่ จะวางกับดักอันไหน ไว้ที่ไหน “ ฟิ งเกอร์พดู   ฉางฟงหันไปหาซามีนที่ก ำลังนัง่ ดม
ดอกไม้อยู่

“ นี่ ซามีน  นัง่ อยูแ่ ถวนี้ อย่าไปไหนนะ  ถ้าจะไปไหนให้บอกฉันก่อน “  ฉางฟงพูดขึ้น

“ ค่ะ ฉางฟง “  ซามีนรับคำก่อนหันไปสนใจดอกไม้ของเธอต่อ              

ฉางฟงขนเอากับดักทั้งหมดที่มีในกระเป๋ าออกมาให้ ฟิ งเกอร์ดู

“โห……… นายซื้ อมาเยอะขนาดนี้ เลยเหรอเนี่ย “ ฟิ งเกอร์มองกับดักที่ฉางฟงขนออกมาตาโต

“นายต้องเข้าใจฉันนะฟิ งเกอร์ระดับฉันนะมันต่ำสุ ดๆ    จะให้ไปสู้ตวั ต่อตัวกับอสูรระดับราชา

หรื อ พวกระดับสูงกว่า 40  ละก็จอดไม่ตอ้ งแจว   ดังนั้นฉันจำเป็ นที่จะต้องใช้เครื่ องทุ่นแรง 
และถ้าจะให้ได้ผลต้องทุม้ ทุนมากๆหน่อยจะได้ไม่มีปัญหาที่หลังไง “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ เอาเถอะเดี๋ยวฉันจะเลือกมาซัก 30 อันแล้วกัน “ ฟิ งเกอร์ท ำหน้าที่เลือกกับดักโดยการชี้ส่วน

ฉางฟงมีหน้าที่ท ำตามที่มนั บอกเท่านั้น

“ เอาแค่นี่แหละ ที่เหลือเก็บเข้าไว้ในกระเป๋ าของนายได้เลย “ ฟิ งเกอร์พดู

“ มันไม่นอ้ ยไปหน่อยเหรอเนี่ย “ ฉางฟงค้าน

“ อย่าเถียงผูเ้ ชี่ยวชาญ วันนี้ นายต้องเป็ นผูต้ ามฉันเท่านั้น ระดับฝี มือการวางกับดักของฉันกับนาย

เทียบกับแล้วของนายมันระดับอนุบาล ของฉันระดับ มหาลัยแล้วโว้ย
“  ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น ฉางฟงกำลังเก็บกับดักถึงกับค้างกึกเมื่อได้ยนิ คำพูดของ ฟิ งเกอร์ เขารี บหันมา
หามันอย่างรวดเร็ ว

“ฟิ งเกอร์ เมื่อกี้พดู ว่าอะไร มหาลัย นายรู ้จกั คำๆนี้ได้ยงั ไง “ ฉางฟงหันไปจ้องมันนิ่ง เจ้าฟิ งเกอร์
หันมามองฉางฟงสักพักมันจึงยักไหล่พดู ว่า

“ไม่รู้สิในหัวฉันมีค ำศัพท์แปลกๆเยอะเช่น มหาลัย เป็ นที่เรี ยนของผูเ้ ล่นเกมส์ในระดับปริ ญญา

ตรี มัธยมเอย และก็มีระดับประถม ระดับอนุบาล เอาสูงๆไหมระดับปริ ญญาเอกไง
“ ฉางฟงถึงกับ งง ไปเลยไม่คิดว่าเกมส์นี่จะใส่ ขอ้ มูลไร้สาระพวกนี้ ให้กบั ฟิ งเกอร์ดว้ ย

“ เอาละ เอาละ นายจะวางกับดักที่ไหนบ้างชี้มา เดี๋ยวฉันไปวางให้ส่วนนายก็ตรวจสอบความถูก

ต้องแล้วกัน “  ฉางฟงพูด ฟิ งเกอร์พยักหน้า          

ฉางฟงใช้เวลากว่า 1 ชัว่ โมงจึงวางกับดักทั้ง 30 อันเสร็จ 

“ ซามีน  ไปนัง่ รอบนต้นไม้ ต้นนั้นเงียบๆนะ  “   ฉางฟงพูด

“ค่ะ ฉางฟง “ พูดจบก็เธอก็ลอยตัวขึ้นไปนัง่ อย่างรวดเร็ ว

“ ห้ามทำอะไร ก่อนฉันสัง่ นะ ซามีน “  ภูติสาวพยักหน้ายิม้ ๆ             

ฉางฟง กับ ฟิ งเกอร์หลังจากกำชับ ซามีนแล้ว    พวกเขาก็เดินเข้าป่ าใกล้ๆไป ป่ าบริ เวณนี้ เป็ นป่ า
ที่หนาทึบ นอกจากนี้ ยงั เต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ แต่ละต้น ต้องใช้หลายคนโอบถึงจะรอบ
โคนต้นไม้
ความสูงของต้นไม้แต่ละต้น ล้วนมีความสูงเกือบ 30 เมตร  ฉางฟงสังเกตตามรากไม้ยกั ษ์พบว่า
เป็ นโพรงขนาดใหญ่  บางโพรงถูกคนแคระยักษ์สร้างให้โพรงเชื่อมติดกัน ถ้ามองดูจากที่สูงก็จะ
เห็นโพรงเชื่อมต่อกันเป็ นเครื อข่ายขนาดใหญ่ 
ตอนนี้ฉางฟงอยูบ่ นต้นไม้ที่สูงจากพื้นดินประมาณ 20 เมตร

“ นายดูสิ ฟิ งเกอร์พวกมันเยอะจริ งๆ ดีนะที่เลือกที่ไกลๆหน่อยแอบดูมนั ถ้าใกล้ๆต้องมีตวั ใดตัว

หนึ่งเห็นเราแน่ๆ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“แต่ดูจากระดับของพวกมันแล้ว ที่เห็นนี่มีแต่ระดับต่ำกว่า 20 ทั้งนั้นเลยนะ พวกระดับสูงๆมัน

หายไปไหนหมด “ ฟิ งเกอร์พดู

“ หรื อว่ารังมันจะมีที่อื่นนอกจากที่นี่ “ ฉางฟงพูดขึ้น

“ คนแคระยักษ์พวกนี้ น่าจะเป็ นพวกแรงงาน ถ้าเราต้องการสู้กบั ตัวใหญ่พวกเราต้องเล่นงานพวก

ที่อยูแ่ ถวนี้ก่อน เพื่อล่อตัวใหญ่ๆออกมา “  ฟิ งเกอร์พดู

“ งั้นกับดักที่เราวางไว้ละ “ ฉางฟงหันมาถาม

“ คงจะยังไม่ตอ้ งใช้ ตอนนี้ ตอ้ งเล่นแถวนี้ ให้กระจุยก่อนคงพอเลื่อนระดับนายสัก 2 – 3 ระดับ

แต่ปัญหาจะเล่นมันยังไง แถวนี้ มนั กว้างจะตาย “ ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“ จากที่สงั เกตเห็น  โพรงที่ยกั ษ์แคระได้สร้างส่ วนใหญ่มนั จะสร้างโดยการเชื่อมออกมาจากจุด

หลักที่ยงั ไม่รู้วา่ อยูท่ ี่ไหน แต่ที่แน่ๆจุดหลักนั้นได้เชื่อมต่อเป็ นโพรงไปยังที่ต่างๆเพื่อใช้ในการ
เดินของพวกมัน  
เราจะจัดการมันเป็ นท่อๆไป เช่นโพรงนี้ มีความยาวมากกว่า 500 เมตร  สังเกตดูทุกๆ 5 นาทีจะมี
การเดินเข้าออกตลอดเวลา พวกเราจะใช้ระเบิดแสงโยนเข้าไปก่อน 1 ลูก ตามด้วยระเบิดเพลิง
สัก
2 ลูก เมื่อไฟลุกติดที่โพรงแล้ว เราก็ให้  ซามีนใช้เวทลมอัดเข้าไปในโพรงไฟก็จะลามไปอย่าง
รวดเร็ ว  อย่างน้อยๆโพรงหนึ่งๆต้องมีพวกมันไม่ต ่ำกว่า 20 ตัวแน่ๆ เราจะทำแบบนี้ ทุกโพรง
คงจะสามารถฆ่ามันได้หมด
“  ฉางฟงพูด

“ อืม……..แผนนี้เขาท่า พวกเราก็ไม่ตอ้ งเสี่ ยงด้วย “ ฟิ งเกอร์พดู

“ งั้นนายไปตาม ซามีนมาฟิ งเกอร์   เดี๋ยวฉันจะรอสังเกตการที่นี่ “

“ OK……..รอสัก 10  นาทีแล้วกัน “ พูดจบฟิ งเกอร์ มันก็บินไปอย่างรวดเร็ ว  

เมืองเริ่ มต้น สมาคมฝึ กสัตว์

“ โอ้ย…..หงุดหงิดจริ งๆ  ทำไม่ถึงตามหาไอ้ฉางฟงไม่พบนะ   นี่ฉนั เสี ยเวลาตั้งหลายวันแล้ว

ตามหาจนจะครบทุกที่ของเมืองเริ่ มต้นแล้ว “ ปิ งปิ งบ่น

“ นี่ตกลงจะไม่ ช่วยพี่พาคนออกไปช่วยจับสัตว์มาฝึ กแล้วใช่ไหม ปิ งปิ ง “ พี่สาวหัวหน้าสมาคม

นักฝึ กสัตว์แห่งเมืองเริ่ มต้น  ซางอิง พูด

“ โธ่ พี่อิง   ปิ งปิ งยังทำธุระส่ วนตัวไม่เสร็ จเลย ตอนนี้ ปิงปิ งต้องหาคนๆหนึ่งให้พบก่อนไม่ง้ นั

กินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับ หน้าของมันจะวนเวียนอยูต่ ลอดเวลาเลย
“ ปิ งปิ งพูด

“ หา………นี่ปิงปิ ง เธอมีความรักแล้วเหรอ กับ ใคร ทำไม่พี่ไม่รู้เลยละ “ ซางอิงแกล้งอุทาน

เสี ยงดัง ปิ งปิ งหน้าแดงก่ำพูดอย่างรวดเร็ ว

“ ไม่ใช่นะพี่  ไอ้หมอนั้น เป็ นศัตรู ของปิ งปิ ง  มันทำไว้กบั ปิ งปิ งแสบมากเลยค่ะพี่อิง  นี่ขนาด
ปิ งปิ ง นอนหลับนะพี่อิง ไอ้ฉางฟงมันยังส่ งวิญญาณเข้าไปกวนปิ งปิ ง
ในฝันเลยนะพี่อิง  นี่ปิงปิ ง โดนมันแกล้งคืนที่ 12 ติดต่อกันแล้ว มันแปลกจริ งๆนะค่ะพี่ ในความ
ฝัน ปิ งปิ ง ไม่เคยสู้ชนะมันเลย “
“ เรามันเก็บเรื่ องที่แพ้เขาเอามาคิดแล้วก็เอาไปฝันละมั้ง “ ซางอิงพูดกับ ปิ งปิ ง

“ ไม่รู้เหมือนกันค่ะพี่ แต่ถา้ ไม่รีบจัดการไอ้ฉางฟง    ปิ งปิ งคงไม่มีอารมณ์จะทำอะไรทั้งนั้นค่ะ “

“ ตกลงให้พี่ ส่ งคนออกตามหาช่วยไหม บ้างทีอาจจะดีกว่าเธอต้องหาคนเดียวนะ “

“ไม่ตอ้ งเป็ นห่วงเหรอค่ะพีอ่ ิง    ปิ งปิ งจะหามันเอง ยังไงก็ตอ้ งเจอมันที่ไหนที่หนึ่งในเมืองเริ่ ม

ต้นแน่ๆๆ “ ปิ งปิ งพูด

“ เธอมัน่ ใจได้ไง มันอาจไปยังทวีปหลักแล้วก็ได้ “ ซางอิงถามขึ้น

“ เป็ นไปไม่ได้เหรอค่ะพี่ หมอนัน่ แค่ระดับ 21 เองอย่างน้อยๆต้องฝึ กที่เมืองเริ่ มต้นอีกหลาย

เดือนถึงจะออกเดินทางไปทวีปหลักได้ “

“ แล้วเธอจะไปตามหาหมอนัน่ ที่ไหนละ “ ซางอิงถาม

“ ปิ งปิ ง ว่าจะไปดูที่เขาซงซานอีกครั้ง ที่น้ นั มีสตั ว์อสูรระดับสูงหลายชนิด  ถ้าหมอนั้นคิดเลื่อน

ระดับ คงต้องไปที่ เขาซงซานแน่นอน “

“ มัน่ ใจถึงขนาดนั้นเชี่ยวหรื อ “ ซางอิงถามยิม้ ๆ

“ ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่ความรู ้สึกมันบอกว่า อาจจะเจอไอ้ฉางฟงที่น้ นั ค่ะ “

“ นี่เขาเรี ยกว่าใจสื่ อถึงใจหรื อเปล่าเนี่ย ระวังสู้กบั เขาแล้วอย่าไปหลงรักเขาละ “ ซางอิงพูดขึ้น

ยิม้ ๆ แต่ ปิ งปิ งหน้าเริ่ มออกสี แดง รี บพูดว่า

็ ..อย่าพูดให้เสี ยเรื่ องสิ ปิ งปิ งไม่มีวนั ชอบหมอนัน่ หรอก ค่อยดู จับหมอนัน่ ได้จะทรมาน
“พี่ก…
ให้เข็ด ต่อจากนั้นก็จบั มัดมาให้พี่ดู แล้วค่อยฆ่าที่หลัง เอาแบบเลือดเย็นสุ ด  
“

“ ก็ให้มนั จริ งดังปากพูดแล้วกัน ไม่ใช่พามาอินเลิฟต่อหน้าพี่ละ “ ซางอิง พูดพร้อมลิ่วตา

“โอ้ย…….ปิ งปิ งไม่พดู กับพี่แล้ว พูดทีไรเสี ยเรื่ องทุกที   ปิ งปิ งจะไป เขาซงซานเลยนะพี่ จะได้
ไม่เสี ยเวลา “ ปิ งปิ งพูดก่อนจะเดินออกจากประตูไป

“ อย่าไปโดนเขาจับอีกละ  รักษาหัวใจตัวเองให้ดีนะอย่างให้ใครที่ชื่อไอ้บา้ ฉางฟงขโมยไปละ “

ซางอิงตะโกนตามหลังไป

“ โอ้ยพีอ่ ิง……….ปิ งปิ งจะไม่พดู เรื่ องนี้ กบั พี่อีกแล้ว  ไม่เล่าก็หาว่าเราปกปิ ด แต่พอเล่าก็เอามา
ล้อ ค่อยดูจะไม่เล่าเรื่ องอะไรให้ฟังอีกแล้ว “ พูดจบก็กระแทกเท้าเดินออกจากสมาคมไป  

ร้านเถ้าแก่อู

“ โอ้ย………ไอ้เด็กบ้าคนนั้นมันบังอาจหลอกอัว๊   จนอัว๊ ต้องเสี ยเงินตั้งมากมาย นี่อวั๊ ต้องทำงาน

โอที อีกกี่วนั เนี่ยถึงจะครบจำนวนเงินที่เสี ยงค่าโง่ไป   อัว๊ น่าจะสังหรใจให้เร็ วกว่านี้
“

“ ฉิ บหายหมดเลยขาดทุนย่อยยับ ดอกมังกรตั้งหลายดอก ถ้าขายก็ขาดทุนอีกตั้งเยอะ เจ็บใจจริ งๆ

“ เถ้าแก่อูบ่นอุบ๊

“ โบนัสสิ นปี ของอัว๊ หายไปในพริ บตา  ช่วงนี้อวั๊ ทำไมซวยอย่างนี้วะ่   เลิกงานตอนเย็นต้องไปทำ

สังฆทาน ล้างซวยหน่อยแล้ว “  

ป่ าเขาซงซาน ส่ วนที่ลึกเข้าไปในป่ าด้าน เนินเขาหิ นสามเหลี่ยม

“ ฉางฟงจะให้ซามีน ทำอะไรหรื อค่ะ “ ซามีนพูดขึ้น

“ ซามีนมองเห็นโพรงด้านนั้นไหม เดี๋ยวฉางฟงจะขว้างระเบิดควันเข้าไป ก่อนจะขว้างระเบิด

เพลิงตามไปอีกทีเมื่อฉางฟงบอกซามีนว่าใช้เวท   ให้ซามีนใช้เวทลมบทใดก็ได้อดั เข้าไปใน
โพรงเลย
ไม่ตอ้ งสนใจอะไรทั้งสิ้ น  “ ฉางฟงพูด ซามีนพยักหน้าก่อนพูดว่า

“ ซามีน ขอทดลองใช้มหาเวทไซโคลนร่ วมกับผลึกธาตุลมบริ สุทธิ์ ได้ไหมค่ะ “

“จะใช้ยงั ไงเหรอ “ ฉางฟงถามอย่างสงสัย

“ ซามีนจะกินธาตุลมโดยการดูดพลังบริ สุทธิ์ จากแท่งธาตุ เข้าไปในร่ างกายก่อนจะแปลงเป็ น
พลังงานบรรจุลงในเวทลม ซามีนยังไม่รู้ระดับพลังของมันเลยค่ะ เลยอย่างจะทดลองดูค่ะ
“

“เอาตามใจ “ ฉางฟงพูด

“ มันจะดีเหรอ ฉางฟงเรายังไม่รู้จกั พลังของเจ้าแทงธาตุน้ นั เลยนะ “ ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“คงจะไม่รุนแรงพอที่จะทำลายบริ เวณนี้ จดหมดหรอกมั้ง นายมองดูสิแถวนี้ ต่อให้เกิดพายุรุนแรง

ระดับไหนก็ยากที่จะทำให้โพรงที่พวกคนแคระสร้างพังทลายไปได้หรอก “ ฉางฟงพูด

“ดูจากโครงสร้างของโพรง    ต่อให้ ซามีนร้องไห้ ก็ไม่อาจทำลายโพรงที่ก่อสร้างอย่างดีน้ ี ได้   

อย่างที่นายพูดจริ งๆนัน่ แหละ“  ฟิ งเกอร์พดู ขึ้น

“งั้นตกลงตามนี้ ซามีนเธอต้องการเวลา กินธาตุลม….อะไรนัน่ นานแค่ไหน “  ฉางฟงหันหน้าไป

ถามซามีน

“ไม่กี่นาทีค่ะ “ ซามีนนัง่ ห้อยขาลงจากกิ่งไม้ก่อนจะเอาแท่งธาตุลมบริ สุทธิ์ ออกจากกระเป๋ าเธอ

กำไว้แน่นก่อนจะหลับตา แท่งที่เธอกำเริ่ มเป่ งแสงสี ฟ้านวลพร้อมกับมีควันสี ฟ้าลอยเข้าไปใน
ปากเธอเกือบ 
3 นาที  ฉางฟงมองอย่างสนใจ

“ เรี ยบร้อยแล้วค่ะ  “  ซามีนพูด ฉางฟงจ้องมองก่อนพูดว่า

“ไม่เห็นมีอะไรแตกต่างเลยนี่ “

“ ที่ ซามีนกินเข้าไปตอนนี้ มนั กลายเป็ นรู ปพลังที่อยูใ่ นร่ างกายซามีนแล้วค่ะ ฉางฟงต้องรี บ

หน่อยนะค่ะซามีนไม่เคยกินพลังแบบนี้ มาก่อน ทำให้ไม่สามารถกักเก็บไว้ได้นานค่ะ
จะต้องรี บเอาพลังออกมาให้เร็ วที่สุดค่ะ “

“ งั้นรี บไปกันเถอะ “ ฉางฟงพูดก่อนค่อยๆไต่ลงมาจากต้นไม้ มีเจ้าฟิ งเกอร์เกาะอยูบ่ นหัวไม่

ห่าง                
ฉางฟงมายืนอยูห่ น้าโพรงไม่ขนาดใหญ่หลังจากคนแคระยักษ์ตวั หนึ่งเดินออกไป

“ ฟิ งเกอร์ ซามีนพร้อมแล้วนะ  “ ทั้งสองพยักหน้า ฉางฟงถอดระเบิดควัน 1 ลูก และ ระเบิดเพลิง

ออกมา 2 ลูก

เขารี บถอดสลักก่อนโยนเข้าไปสุ ดแรง  ฉางฟงไม่รอดูผลถอดสลักระเบิดเพลิงอีกสองลูกพร้อม

กันขว้างเข้าไปสุ ดแรงเกิด เสี ยงระเบิดดังสนัน่ หวัน่ ไหว

“ บึม…….” ฉางฟงมองดูระเบิดเพลิงที่ท ำงานได้อย่างมีประสิ ทธิภาพ ไฟลุกท่วมพร้อมกับ

ลุกลามตามโพรงไปเรื่ อยๆ  เพราะได้เชื้อจากยางไม้น้ นั เอง

“ เอาเลยซามีนตอนนี้ เหมาะที่สุดแล้ว “ พูดจบฉางรี บเดินหลบออกจากปากโพรง ซามีนเดินเข้า

มาแทนที่ก่อนจะรวบรวมสมาธิ   มือที่ประกบกันเริ่ มเป่ งแสงสี ฟ้าสว่างเจิดจ้าไปทัว่ …………

ตอนที่ 47 ทอร์ นาโด

ฉางฟงจ้องมองดูตาไม่กระพริ บ ออร่ าสี ฟ้าเริ่ มวิง่ วนรอบตัวเธอก่อเกิดเป็ นม่านหมอกสี ฟ้าหุม้ ตัว

ซามีนไว้

“ ฉางฟง รี บเผ่นเร็ ว อยูต่ ่อกลายเป็ นโจ๊กแน่  ซามีนไม่สามารถควบคุมพลังไปที่จุดกำหนดได้

ทำให้มนั แผ่กระจายไปรอบตัว ถ้าไม่รีบไปตอนนี้ ตายแน่ “ ฟิ งเกอร์ร้องลัน่
ฉางฟงหน้าซีด ถอยหลังกรู พดู เร็ วจี๋

“ แล้วซามีนจะทำไง “ ฉางฟงร้องตะโกนถามเพราะรู ้สึกว่าร่ างกายของเขาตอนนี้ เริ่ มเหมือนมีลม

ดูดให้เคลื่อนไหวตามทิศทางลม

“ผนึกซามีน” ฉางฟงร้องดังลัน่
“นายผนึกไม่ได้ผลหรอก การผนึกภูติกบั สัตว์เลี้ยงไม่เหมือนกันนะ ผนึกภูติเจ้าตัวต้องมีสติ แต่
ผนึกสัตว์ๆไม่จ ำเป็ นต้องมีสติ ตอนนี้ ซามีนสติเธอหายไปแล้วอาจจะอยูใ่ นสภาวะหลับลึก
นายไม่มีทางผนึกได้หรอกนะ “

“แบบนี้ ซามีนไม่แย่เหรอ “ ฉางฟงถามเร็วจี๋

“ ไม่ตอ้ งห่วงซามีนไม่เป็ นไรหรอกเธออยูใ่ นตาพายุ แถมห่อหุม้ ด้วยพลังลมบริ สุทธิ์ ของเธอเอง 

ไม่เป็ นไรแน่นอน แต่พวกเราสิ ตอ้ ง รี บไปเร็ วๆๆถ้าช้าตายแน่ๆ  “ ฟิ งเกอร์พดู อย่างร้อนรน
ฉางฟงไม่รีรออีกแล้วรี บเผ่นแนบทันที

ฟิ งเกอร์รีบมุดเข้ามาหลบในกระเป๋ าเสื้ อของฉางฟง  ฉางฟงก้าวเท้าอย่างยากเย็น

“ ไม่ไหว…..ฉันก้าวเท้าไม่ออกลมดูดมันแรงเหลือเกิน “ฉางฟงอุทาน

“ ใช้ตน้ ไม้ใหญ่พวกนี้เป็ นกำบัง….. ใช่แล้ว…….วิ่งสลับไปมาระหว่างต้นไม้เพื่อหลบแรงดูด

และพักเอากำลังด้วย  ฉางฟง   ต้องรี บหนีไปให้เร็ วที่สุด    ยิง่ ไกลยิง่ ดี 
เพื่อหนีจุดศูนย์กลางของพลังที่มีแรงดูดมหาศาล “ ฟิ งเกอร์ร้องตะโกนแข่งกับพายุลมที่พดั สวน
ทิศทางกับการวิ่งของฉางฟง                           

ฉางฟงทำตามที่ ฟิ งเกอร์บอก  วิง่ สลับไปมาระหว่างต้นไม้ ทำให้การเคลื่อนตัวเป็ นไปได้รวดเร็ว

ยิง่ ขึ้นเพราะได้ตน้ ไม้ช่วยต้านไว้ 

“ นี่วิ่งห่างมาเกือบ 300 เมตรแล้วยังสัมผัสถึงแรงลมที่ดูดหนักหน่วงถึงขนาดนี้ เชี่ยวหรื อ “  ฉาง

ฟงพูดกัดฟันวิ่งสุ ดชีวิต

“ พวกเราต้องวิ่งให้ห่างจากตำแหน่งที่ซามีนอยูอ่ ย่างต่ำๆ 500 เมตร ถ้าทำไม่ได้นายกับฉันตาย

แน่นอน “ ฟิ งเกอร์ร้องลัน่

“ ไม่ไหวระยะทางเหลืออีกตั้ง 180 เมตร จึงจะถึงจุดปลอดภัย  ฉันไปไม่ถึงแน่ ต้องหาที่หลบ

ก่อน “ ฉางฟงพูดอย่างร้อนรน
“ นัน่ ……..หิ นตรงนั้นฉางฟง…….  มีหินขนาดใหญ่อยู ่ ไปที่หินก้อนนั้นเดี๋ยวนี้ เลยมันคงพอ
ต้านแรงลมได้ “  ฉางฟงรี บหันไปมองก่อนเปลี่ยนทิศทางมุ่งไปยังหิ นก้อนใหญ่อย่างรวดเร็ ว

“ระวังต้นไม้……..!!!!“  ฟิ งเกอร์ร้องตะโกนลัน่   ฉางฟงพุง่ ตัวลงหมอบราบลงกับพื้นดิน   ต้นไม้

ขนาดใหญ่ลอยผ่านข้ามหัวเขาสูงไม่ถึงฟุต  เขาถึงกับใจหายวาบ  ฉางฟงไม่รอดูวา่ มันจะพัดไป
ไหนรี บกลิ้งร่ างคลานเข้าไปหาก้อนหิ นอย่างรวดเร็ ว
ก่อนจะพลิกตัวไปอยูห่ ลังก้อนหิ น ฉางฟงหอบหายใจถี่ดว้ ยความเหนื่อยสุ ดๆ เหงื่อไหลออกมา
จากหน้าผากของฉางฟงเต็มไปหมด 

“ ตรงนี้จะมีปัญหาไหมเนี่ย “ ฉางฟงพูดเบาๆ ค่อยๆโผ่หน้าขึ้นไปเหนือก้อนหิ น เข้าถึงกับ

ตาเหลือกค้าง พายุหมุนขนาดใหญ่ก ำลังก่อตัวต่อหน้าต่อตาเขา

“ นี่มนั ……นี่มนั …… Twister.!!....ทอนาโดชัดๆ………”  ลมหมุนขนาดใหญ่หมุนวนดูดทั้ง

ต้นไม้ และเหล่ายักษ์แคระบริ เวณนั้นขึ้นไปบนท้องฟ้ าอย่างต่อเนื่อง เสี ยงในหัวของฉางฟงบ่งบ
อกถึงการตายของยักษ์แคระดังติดๆๆกันจนฟังไม่รู้เรื่ อง
ตอนนี้มือของฉางฟงยึดเกาะหิ นไว้แน่น ฟิ งเกอร์มุดออกมาจากประเป๋ าเสื้ อมองดูตาเหลือกค้าง

“ โอ……แม่เจ้านรกชัดๆๆ  พายุรุนแรงแบบนี้ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย “ ฟิ งเกอร์อุทานดังลัน่

หลังจากพูดจบไม่นานฉางฟง กับ ฟิ งเกอร์กไ็ ด้ยนิ เสี ยงระเบิดดังสนัน่ หวัน่ ไหวติดๆกัน มองไป

ยังตำแหน่งเกิดเสี ยง   เห็นหลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้นตามพื้นดินห่างจากพวกเขาไม่ถึง
50  เมตร  แรงอัดที่เกิดจากใต้พ้ืนดิน  ยังดันดินระเบิดขึ้นฟ้ าไปอีกหลายหลุมพร้อมกับเปลวไฟ
ร่ างยักษ์แคระเป็ นกลุ่มๆโดนแรงอัดของลมใต้ดินอัดจนร่ างแหลกเละไม่มีชิ้นดี
และส่ งกลิ่นเหม็นไหม้ อบอ้วนไปทัว่ ฉางฟงกับฟิ งเกอร์มองอย่างตะลัง 

“ พลังลมรุ นแรงจริ งๆแม้แต่ใต้ดินลมยังอัดเข้าไปในโพรงจนระเบิดขึ้นมาก “ ฉางฟงพูด ไฟเริ่ ม

ลามไปทัว่ ฉางฟง มองอย่างกังวล เช่นเดียวกับเจ้าฟิ งเกอร์

“ งานนี้ถา้ ทางพวกเราจะรอดยากแล้วฉางฟง ลมพายุยงั พอหลบได้ แต่ไฟนี่จะทำไงดี บริ เวณนี้ ยงิ่

มีกิ่งไม้แห้งเยอะด้วย ถ้ามันลามมาถึงที่นี่พวกเราโดนย่างแน่ๆ “
“ บริ เวณนี้ถึงจะมีกิ่งไม้แห้งเยอะ แต่นอกบริ เวณห่างออกไปไม่ไกลเป็ นลักษณ์ป่าชุ่มชื้น ถ้าพวก
เราไปถึงบริ เวณนั้นพวกเรามีโอกาสรอดสูง “ ฉางฟงพูดออกความเห็น               

พูดยังไม่ทนั ขาดคำ  พายุทอนาโด ระดับ 4 หรื อ 5 ที่ฉางฟงเห็นในข่าวที่เกิดในต่างประเทศ ก็พดั

พาลูกไฟโปรยลงมาจากท้องฟ้ าติดไปทัว่ บริ เวณนั้น  แต่กไ็ ม่ตกใจเท่าพายุทอนาโดที่เริ่ มเคลื่อน
ตรงมายังพวกเขา 
ท้องฟ้ าบริ เวณนั้นเต็มไปด้วยเมฆสี ด ำพร้อมกับประกายสายฟ้ าแลบแปบๆๆตลอดเวลา 

“ เวร….แล้วฉางฟงมันตรงมายังพวกเรา ตาย……ตาย………คราวนี้ ไม่รอดแน่ๆๆ “ ฟิ งเกอร์

ร้องโวยวายดังลัน่  

“ ฟิ งเกอร์ไม่มีเวลาแล้วนายรี บเข้าไปในแหวนเดี๋ยวนี้ ถา้ ไม่เรี ยกไม่ตอ้ งออกมาเด็ดขาดเข้าใจไหม

“ ฉางฟงพูดเสี ยงเข้ม

“ แล้วนายละ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ ไม่ตอ้ งห่วงฉันๆจะเอาตัวรอดให้ได้ ไม่วา่ ยังไงฉันจะไม่ยอมแพ้จนนาทีสุดท้าย “  ฟิ งเกอร์จอ้ ง

มองฉางฟง  ก่อนพูดว่าขอให้นายโชคดีนะ แล้วเจอกันฉางฟง พูดจบมันก็ไต่ตามแขนตรงไปยัง
นิ้ว  
ร่ างของฟิ งเกอร์เป่ งแสงและหายไปอย่างรวดเร็ ว 

“เดี๋ยวสิ …….ฉันยังมีมว้ นคาถากลับบ้านนี่นา้ ……ฮ่าๆๆงานนี้รอดแน่ๆ “ ฉางฟงอุทานอย่างดีใจ

รี บเปิ ดกระเป๋ าหาม้วนคาถากลับที่เหลืออยูเ่ พียงม้วนเดียวพอดี ฉางฟงยกชูข้ึนพร้อมกับอ่านคาถา

“เพี้ย……โอ้ยยยยย” เสี ยงกิ่งไม้ที่ลอยมาฟาดมือของเขาอย่างแม่นย้ำพร้อมเสี ยงร้องของฉางฟงที่

กุมข้อมือร้องอย่างเจ็บปวด ม้วนคาถากลับบ้านปลิวลอยหายไปในพายุอย่างรวดเร็ ว
ฉางฟงมองตามอย่างอึงๆ

“ เวรละคราวนี้ ……. ม้วนคาถาก็ไม่มี แล้วจะตูจะรอดไหมเนี่ย “ ฉางฟงอุทานดังลัน่   

ที่ห่างไกลออกไปจากเขาซงซาน ประมาณ  5 กิโล

“ นี่มนั เกิดอะไรขึ้นที่ป่าเขาซงซานกันแน่ นัน่ คืออะไรกัน “ ปิ งปิ งยืนมองท้องฟ้ า

“ ไรก้า   เดฟ  อย่างห่างฉันเด็ดขาดนะ ถ้ามีปัญหาอะไรฉันจะได้ผนึกนายทัน   สถานะการณ์ไม่

ค่อยน่าไว้วางใจ พายุขนาดใหญ่นนั่ ไม่เคยเกิดขึ้นในเกมส์น้ ีมาก่อนมันมีอนุภาพทำลายล้างสูง
มากเลยนะ  
ถ้าโดนมันดูดเข้าไปพวกเราไม่มีใครรอดแน่ๆๆ “ ปิ งปิ งพูด                     

ผูเ้ ล่นที่อยูบ่ ริ เวณที่ปิงปิ ง ยืนอยูท่ ุกคนต่างนัง่ มองดูปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างสนใจ บางคนถึง

กับเอากล้องออกมาถ่ายไว้เป็ นที่ระลึก บ้างส่วนก็ชวนกันไปดูใกล้ๆกว่านี้ 
                     

แต่สีหน้าปิ งปิ ง กลับกังวลอย่างเห็นได้ชดั

“ หวังว่ามันคงไม่เกิดเหตุการณ์อย่างที่เราคิดหรอกนะ “  ปิ งปิ ง รำพึงเบาๆมองดูทอ้ งฟ้ าที่เต็มไป

ด้วยเมฆสี ด ำและประกายฟ้ าแลบตลอดเวลา 

ในป่ าซงซาน

“ ไม่ไหวก้าวออกจากก้อนหิ นไม่ได้เลย  พายุตอนนี้ ห่างจากเราประมาณ 3 นาที ยังไงก็ตอ้ งยึดตัว

เองกับก้อนหิ นก่อน นี่คงเป็ นทางรอดของเราเพียงหนึ่งเดียว “ ฉางฟงพูดกับตัวเองเบาๆ  
                

ตอนนี้ฉางฟงถือว่าโชคดีระดับหนึ่งเนื่องจากเพลิงที่อยูร่ อบๆที่เกิดจากกิ่งไม้ที่ติดไฟ  ได้ถูกดูด

เข้าไปในพายุหมดแล้ว หลังจากที่ทอนาโด....มันเคลื่อนตัวมาทางเขา
 กลับกันกับตอนแรกที่พดั เอาลูกไฟโปรยลงมาจากท้องฟ้ า   เสี ยงในหัวของฉางฟงยังแจ้งการ
ตายของยักษ์แคระอย่างต่อเนื่อง แต่เขาไม่สนใจเลยแม้แต่นอ้ ย  ที่สำคัญที่สุดตอนนี้ คือจะทำยังไง
ให้ตวั เองรอด
  ฉางฟงใช้เชือกที่มีในกระเป๋ ามิติมดั ตัวเองไว้กบั ก้อนหิ นตรงหน้าอย่างแน่นหนา ถ้าก้อนหิ นไม่
โดนดูดไปด้วย     เขาไม่มีวนั เข้าไปอยูใ่ นพายุเป็ นแน่  แต่ที่เขาทำแบบนี้ กม็ ีความเสี่ ยงเหมือนกัน 
  ถ้ามีตน้ ไม้หรื อกิ่งไม้โดนดูดลอยมากระแทกใส่ หินร่ างเขาก็เละร้อยเปอร์เซ็นต์  แต่กต็ อ้ งตัดสิ น
ใจทำเพราะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว คิดยังไม่จบเลย ฉางฟงก็มองเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่ก ำลังลอย
ตรงมายังเขา 
“ โอ้ย…….คราวนี้ ไม่รอดแน่  “  ฉางฟงกัดฟันกรอดๆรี บหลับตา ไม่อยากดูท่อนไม้ท่อนใหญ่
กำลังจะฟาดใส่ เขา ฉางฟงได้แต่ หดหัวให้ต ่ำที่สุด รอเวลาอันละทึกที่จะเกิดขึ้นอีกไม่กี่วินาทีน้ ี

“ ตูม……”  เสี ยงท่อนไม้ฟาดถูกก้อนหิ นที่ฉางฟงมัดตัวอยู่ จนเศษหิ นและเศษไม้ฟงกระจายอุ่

อก  เขาค่อยๆลืมตาขึ้นพบว่า ท่อนไม้ฟาดเลยขึ้นไปห่างจากหัวเขาแค่ 2 ฟุตเท่านั้น
ฉางฟงหัวใจเต้นตูมๆเหงื่อเม็ดโป้ งไหลออกมาเต็มหน้าไปหมด ในขณะที่ฉางฟงยังไม่ได้ปรับ
สภาพจิตใจให้รับสภาพที่รอดมาได้    ก้อนหิ นที่เขาใช้เชือกมัดไว้กเ็ ริ่ มสัน่ ไหวอย่างรุ นแรง 

“ โอ้โห…เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริ งๆโว้ย……..หลังจากรอดจากท่อนไม้มาหยกๆ  นี่กอ้ นหิ นจะ

ลอยอีกแล้วเหรอ…..งานนี้คงต้องตายแน่แท้  “ ฉางฟงพูดเบาๆ หันไปมองเห็นพายุทอนาโด
เคลื่อนที่เข้ามาเหลือระยะห่างเพียง
100 กว่าเมตรเท่านั้น 

“งานนี้ ฝากชีวิตไว้กบั โชคชะตาเท่านั้น  “ ฉางฟงพูดเบาๆ ก้อนหิ นเริ่ มเคลื่อนไหวเข้าไปทางพายุ

ที่ละน้อยๆ ฉางฟงถึงกับกลืนน้ำลาย ก้อนหินที่หนักเกือบ 1 ตันยังยันพายุไว้ไม่อยู ่
เขาหันไปมองพญามัจจุราชที่ก ำลังคืบคลานเข้ามาเอาชีวิตเขาอย่างช้าๆ ฉางฟงตอนนี้ ไม่มีวิธี
แก้ไขแล้ว คงต้องยอมรับความพ่ายแพ้อย่างหมดรู ปจริ งๆ ฉางฟงหลับตาลงอีกครั้งด้วยหัวใจที่
เต้นเร็ วและแรง
ก้อนหิ นก็เริ่ มเคลื่อนเข้าสู่ ศูนย์กลางพายุเร็ วยิง่ ขึ้น    

เมืองเริ่ มต้น         

กลุ่มผูเ้ ล่นหลายกลุ่มกำลังจับกลุ่มคุยกันอย่างออกรสออกชาติ ไม่วา่ ใครต่างชี้ไปยังทิศทางที่เกิด

พายุหมุนขนาดใหญ่ ระบบเตือนภัยภายในเมืองต่างประกาศให้ทุกคนระวังตัว
แม้โอกาสที่พายุจะมุ่งตรงมายังเมืองเริ่ มต้นจะมีไม่มากแต่กห็ า้ มประมาท หลายคนต่างวิจารณ์ไป
ต่างๆนาๆ โดยเฉพาะต่างมุ่งเป้ าไปที่เจ้าของเกมส์ คงจะทดลองอะไรแปลกๆเป็ นแน่โดนเอาพวก
เขาเป็ นหนูทดลอง 
ดังนั้นผูเ้ ล่นหลายคนจึงโพรสข้อความโจมตี ผูอ้ อกแบบเกมส์อย่างรุ นแรงในช่องสื่ อสาร 

ป่ าบริ เวณที่ฉางฟงกำลังลำบากอยู ่         

เจ้าตัวยังคงหลับตานึกถึงความหลังก่อนหน้านี้   ตามจริ งเขาไม่น่าลืม ผลการคำนวณของเขาเลย

จากการสุ่ มใช้เวท 5 ครั้งของ ซามีนจะทำได้ดีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แต่เมื่อ
ซามีนได้ใช้เวทครั้งที่ดีที่สุดไปแล้วตอนที่ยกเขาขึ้นจากหลุมแสดงว่าอีก 4 ครั้งที่เหลือความน่า
เป็ นที่จะใช้เวทผิดพลาดก็เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ที่เดียว ด้วยความเผลอเลอ
ชัว่ ขณะทำให้เขาต้องตกอยูใ่ นสภาพแบบนี้  ฉางฟงถอนหายใจยาวอย่างยอมรับในชะตากรรมที่
จะเกิดขึ้นอีกไม่กี่นาทีนี่แล้ว 

ที่หน้าโรงเตี้ยมเยีย่ ไหล

“ มันเกิดบ้าอะไรขึ้นว่ะเนี่ย “  เคย์มะพูดขึ้น

“ ที่พวกเราเห็นนี่มนั คือ ทอนาโด เหมือนในหนังเลยว่ะ “ ซาอิพดู ขึ้น

“ งานนี้เกิดขึ้นที่ป่า ซงซานด้วย อีกอย่างอยูๆ่ มันก็เกิดขึ้นนายไม่สงสัยเหรอว่ะ “ เอียนพูดขึ้นคิว้

ขมวดเข้าหากัน

“หรื อนายจะบอกว่ามันเป็ นฝี มือของผูเ้ ล่นหรื อ “ เคย์มะหันไปหา เอียน พูดเบาๆ

“ ใช่ อาจเป็ นผูใ้ ช้เวท หรื อไม่กภ็ ูติลม ประมาณนี้ “ เอียนพูด

“ งั้นพวกเราลองพากันไปดูกนั ไหม ในเมื่อตอนนี้ พวกเราก็ก ำลังว่างพอดี “ ซาอิ ออกความเห็น

“ มันจะดีเหรอว่ะ เกิดไอ้พายุทอนาโดบ้านั้นเคลื่อนตัวมาทางเราก็ตายอะดิ “ เคย์มะพูดขึ้น

“ ไม่หรอกน่านายสังเกตุทิศทางของมันสิ มนั มุ่งไปทางอื่นนะ “ เอียนพูด

“ ตกลงจะไปจริ งๆใช่ไหม “ เคย์มะพูดขึ้น

“ ใช่ “ สองหนุ่มที่เหลือตอบอย่างพร้อมเพียงกัน

“ งั้นเดินทางกันเลย แต่ถา้ เห็นท่าทางไม่ดี  ต้องเผ่นเลยนะห้ามอยูต่ ่อ  “ เคย์มะพูด ทั้งสองยิม้ พยัก

หน้าก่อนพากันมุ่งสู่เขาซงซานที่เป็ นต้นเหตุของพายุขนาดใหญ่ครั้งนี้  

เมืองเริ่ มต้น เสี ยงประกาศจากตัวแทนผูเ้ ล่นคนหนึ่งดังขึ้น       

เนื่องจากเมืองเริ่ มต้น อาจเกิดภัยพิบตั ิที่เกิดจากภัยธรรมชาติ  ทางศูนย์เตือนภัยได้ประชุมผูเ้ ล่นที่
มีความเกี่ยวข้องกับเมืองเริ่ มต้นแล้ว และมีความคิดเอกฉันท์
ดังต่อไปนี้    นั้นคืออยากจะขอร้องบุคคลที่มีระดับพื้นฐานอาชีพต่ำกว่า  20 โปรดกรุ ณา ออฟ
ไลน์ออกไปก่อนเพื่อความปลอดภัยของตัวท่านเอง ส่ วนผูใ้ ดที่น ำสัตว์เลี้ยงมาด้วยกรุ ณาผนึกให้
เรี ยบร้อยเพื่อนป้ องกัน
อาการบ้าคลัง่ ของสัตว์บางประเภทที่จะเกิดขึ้น  ส่ วนร้านค้าที่เปิ ดกิจการกรุ ณา ปิ ดร้านชัว่ คราว
แต่ ถ้าท่านอยากจะเสี่ ยงเราก็ไม่วา่ แต่กรุ ณาจำตอนที่เจออสูรค้างคาวผีดูดเลือดบุกไว้ดว้ ย
ตอนนั้นพวกเราสามารถร่ วมกันต่อสู้เพื่อป้ องกันเมืองได้ แต่ตอนนี้ต้ งั รับสถานเดียว ถ้าไอ้พายุ
ขนาดนี้ เข้ามาก็ตวั ใครตัวมัน  เพราะพลังการทำลายล้างมากกว่า 100
เท่า ถ้าเทียบกับค้างคาวผีดูดเลือด   ขอให้ทุกคนปฏิบตั ิตามด้วยนะครับเพื่อความอยูร่ อดของพวก
เราและตัวท่านเอง  ขอบคุณครับ จบประกาศ

ตอนที่ 48 โผบินลงจากท้ องฟ้ า

  ป่ าซงซาน             

ก้อนหิ นขนาดใหญ่ที่มดั ติดกับฉางฟงเริ่ มเคลื่อนไหวเข้าใกล้พายุ ทอนาโด ก่อนที่จะถูกยกลอย

ขึ้นไปบนฟ้ าอย่างรวดเร็ ว ฉางฟงลืมตาแหกปากร้องดังลัน่

“ ว๊ากกกกๆๆๆๆๆๆๆ……..เอาสิ วะ่ ดูสิตูจะตกที่ไหนว่ะ  จะตายทั้งที….ขอเป็ นอิสระแล้วสนุก

สุ ดๆแล้วกัน หลังจากที่ฉางฟงคิดได้   มันใช้มีดสั้นตัดเชือกที่ผกู ติดกับหิ น
ร่ างที่ปราศจากน้ำหนักถ่วง ก็ถูกดูดจะพุง่ ขึ้นสู่ทอ้ งฟ้ าอย่างรวดเร็ ว

“ย๊ากๆๆๆฮู ้ ตายเป็ นตายว่ะถือซะว่ามาเที่ยวสวรรค์ก่อนตกนรก…ฮ่าาๆๆๆๆๆ” ฉางฟงร้อง

ตะโกนอย่างบ้าคลัง่ พร้อมกับหัวเราะเสี ยงดัง มันมองเห็นต้นไม้ตน้ ใหญ่ที่ถูกดูดขึ้นมาด้วย
ฉางฟงรี บเกาะไว้แน่น 
“โว้ย………สะใจจริ งโว้ย…….ยังกระขี่รถไฟเหาะเลย รู ้งี่ข้ ึนมาเล่นตั้งนายแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ สนุก
จริ งวูๆ้ ๆๆ “ ฉางฟงโดนดูดสูงขึ้นไปเรื่ อยๆ ตอนนี้ มนั ไม่คิดอะไรแล้วขอให้เล่นสนุกไว้ก่อนยัง
ไงก็ตอ้ งตายแล้ว                       

ด้านล่างหลังจากฉางฟงโดนดูดขึ้นไปไม่ถึง 5 นาที ทอนาโดก็ยกตัวสูงขึ้น ก่อนจะหายไปใน

ท้องฟ้ าอย่างรวดเร็ ว ร่ างของฉางฟงถูกเหวี่ยงออกไปในอากาศโดนไม่รู้วา่ เป็ นทิศไหนพร้อมกับ
ท่อนไม้ขนาดใหญ่ที่เขาเกาะอยู่

“ อ้าว…….เพิง่ เล่นได้แค่ 5 นาทีเองจะตกแล้วเหรอเนี่ย “ ฉางฟงพูดเกาะท่อนไม้แน่น ฉางฟงม

องลงไปบนพื้นดินพอจะคาดคะเนได้วา่ เขาอยูเ่ หนือฟื้ นดินประมาณ  7  กิโลเมตรที่เดียว
หลังจากแรงเหวีย่ งหมดท่อนไม้ที่ฉายฟงเกาะก็เริ่ มล่วงลงสู่ พ้ืนด้วยความเร็ วสูง

“อูย้ ยยยๆๆๆๆความเร็ วระดับสุ ดยอด คิดถึงตอนที่เป็ นมังกรจัง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ  “ ฉางฟงหัวเราะ

เสี ยงดังก่อนจะตาเหลือกโพรงอ้างปากค้าง

“ มังกร……ใช่แล้วมังกร……..นี่ท ำไมฉันถึงโง่ยงั งี้วะ่ เนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ รอดตายแล้วๆๆๆโว้ย….

ไหนขอทิง้ ดิ่งส่ งท้ายเหมือนในหนังหน่อยสิ “ พูดจบก็กระโดดออกจากท่อนไม้ 
เอาหัวชี้ลงพื้นดินมือแนบชิดติดลำตัว ร่ างของฉางฟงก็พงุ่ ดังจรวดมุ่งลงสู่พ้ืนดิน

“ ย่าๆๆๆอูส้ ุ ดยอด………..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  สนุกจริ งๆโว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “ ฉางฟงพูด 

" นี่ท่าควงสว่าง  ถึงจะสะใจ "  พูดจบก็กางแขนก่อนหมุนตัวควงสว่านด้วยความเร็วสูงอย่าง
สนุกสนาน ไม่นานก็ตอ้ งหยุดทำก่อนจะพูดเบาๆว่า

“ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว………จะอ้วกว่ะ แล้วไอ้พวกแสดงหนังมันทำได้ไงว่ะ “ ฉางฟงพลิกตัวกลับ

มาลอยแบบธรรมดาพร้อมส่ ายหัวอย่างเซงๆ ตอนนี้ จากการมองเขาคงอยูเ่ หนือพื้นเดินประมาณ 
3 กิโลเมตรเห็นจะได้            

ฉางฟงค่อยๆถอดเป้ มิติออกจากด้านหลังอย่างระมัดระวังก่อนจะเอาสายสะพายของเป้ หลังมากัด

ไว้ที่ปาก เขาหลับตาลงนึกถึงมังกรตัวเมียที่เขาเคยแปลงร่ างเป็ นมันก่อนบิดหัวแหวนไปทางซ้าย
ฉางฟงลืมตาขึ้นร่ างของเขาก็กลายเป็ นมังกรไปแล้ว ฉางใช้กรงเล็บจับเอากระเป๋ ามิติจากปากไป
ถึงไว้
“ ย๊ากฮูๆ้ ๆๆๆๆ เป็ นมังกรแล้วโว๊ย…….ใครจะฆ่าฉันต้องรออีกสิ บชาติโว๊ย ๆๆๆ“ พูดจบฉางฟ
งก็กางปี กออกก่อนเพื่อปรับระดับการร่ วงลงให้ชา้ ๆ ฉางฟงกระพือปี กตั้งลำก่อนจะเริ่ มบินเอียง
ไปเอียงมาตามสูตรของมังกรหัดบินใหม่และยังไม่ช ำนาญ           

ฉางฟงใช้เวลาสักพักก็เริ่ มคุน้ เคยกับการบินและเริ่ มจับระดับการบินได้ตอนนี้ เขาอยูเ่ หนือพื้นดิน

เกือบ 1 กิโลเมตร ฉางฟงมองลงไปด้านล่างเห็นคนเดินไปเดินมาอย่างชัดเจน
พร้อมกับพูดเบาๆว่า

“ สายตาของมังกรนี้ ดีจริ งๆๆ ไกลขนาดนี้ กย็ งั มองเห็น “ ฉางฟงบินร่ อนสักพักก็สามารถจับทาง

มุ่งสู่ป่าซงซานตำแหน่งที่เขาลอยขึ้นมาได้      

ตอนนี้ในหัวของฉางฟงดังมีเสี ยงรายงานการตายของยักษ์แคระเข้ามาเรื่ อยๆๆแต่กเ็ ว้นระยะห่าง

มากขึ้น  

ในขณะที่ฉางฟงกำลังสนุกกับการบินเล่น ด้านล่างกับทุกข์ถนัด

“ ว๊ากๆ กรี ดดดๆๆๆไม่นะ….ระวัง….หลบเร็ ว ซวยแล้วพวกเรา  “    ผูเ้ ล่นต่างร้องโวยวายไป

ทัว่     บริ เวณที่ปิงปิ ง อยูค่ ือจุดที่ตกของท่อนไม้มากที่สุดผูเ้ ล่นต่างวิ่งหนีตายกันอนละม่านไป
หมด
ท่อนไม้ขนาดใหญ่หลายคนโอบล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้ าไม่ขาดสาย             

ปิ งปิ ง มองดูทอ้ งฟ้ าไปหลบไปอย่างยากลำบากเธอโดนกิ่งไม้หลายต้นข่วนแขนจนเลือดไหล

ซิบๆที่เดียว

“ ไม่ไหวแล้วต้องรี บออกจากหมู่บา้ นนี้ โดยด่วน “ ปิ งปิ ง หันไปพูดกับ ไรก้า และ เดฟ มันทั้ง
สองต่างวิ่งตาม ปิ งปิ งไปอย่างรวดเร็ ว              

เสี ยงร้องของผูเ้ ล่นที่โดนท่อนไม้ขนาดใหญ่ตกลงมาฟาดใส่ ร่างกายปลิวกระเด็น ลอยข้ามหัว

ปิ งปิ งไปหลายคนตอนนี้ ปิงปิ ง  เร่ งฝี เท้าเต็มที่เต็มที่ไม่นานก็ออกจากเขตอันตรายอย่างปลอดภัย
เธอรี บหาเลือดและยาเพิม่ พลังมาดื่มเพื่อรักษาร่ างกายตัวเอง  
บนท้องฟ้ า ฉางฟงที่กลายร่ างเป็ นมังกรกำลังมุ่งหน้ากลับเทือกเขาป่ าซงซาน ภายในหัวก็มีเสี ยง
ดังขึ้น 

“ ผูเ้ ล่นฉางฟง  ภูติ ซามีนในปกครอง ได้ท ำการฆ่าสัตว์อสูรยักษ์แคระ ระดับ  10  รวมทั้งสิ น

329  ตัว”

“ ผูเ้ ล่นฉางฟง ภูติ ซามีนในปกครอง ได้ท ำการฆ่าอสูรยักษ์แคระ ระดับ  20  รวมทั้งสิ้ น  20 ตัว”

“ ผูเ้ ล่นฉางฟง ภูติ ซามีนในปกครอง ได้ท ำการฆ่าอสูรยักษ์แคระ ระดับ 35 รวมทั้งสิ้ น   12 ตัว”

“ ผูเ้ ล่นฉางฟง ภูติ ซามีนในปกครอง ได้ท ำการฆ่าอสูรยักษ์แคระ ระดับ 40  รวม 5  ตัว”

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงได้ปฏิบตั ิตามกฎพื้นฐานของผูเ้ ลื่อนขั้นอาชีพ ได้รับการเลื่อนขั้นเป็ น 22,23……

29

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับเงินรวมทั้งสิ้ น  75,642 หยวนเปลียว “

“ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับ ดาบสั้นระดับ  3 รวมทั้งสิ้ น  36 เล่ม ดาบสั้นระดับ  4  รวมทั้งสิ้ น  16  เล่ม

ดาบสั้นระดับ 5    รวมทั้งสิ้ น 6 เล่ม “

“ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับ ดาบยาวระดับ 3 รวมทั้งสิ้ น 14 เล่ม ดาบยาวระดับ 4   รวมทั้งสิ้ น 9 เล่ม ดาบ
สั้นระดับ 5  รวมทั้งสิ้ น    2 เล่ม “

“ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับ  กระบี่ระดับ  5   รวมทั้งสิ้ น  1  เล่ม “

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับ  เสื้ อเกาะอก ระดับ 5  รวมทั้งสิ้ น    2  ตัว “

“ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับ   เกาะแขนระดับ 3   รวมทั้งสิ้ น  12 คู่  ได้รับรองเท้าระดับ 4   รวมทั้งสิ้ น 1 

คู่ “

“ผูเ้ ล่นฉางฟงได้รับ   แร่ ธาตุความมืดรวมทั้งสิ้ น  2 แท่ง “                  

ทันใดเสี ยงในหัวรายงานจบ ฉางฟงก็อุทานเสี ยงดัง

“ อะไรว่ะ ฆ่ายักษ์แคระ  ระดับสูงได้นอ้ ยจังเลย แถมระดับราชาฆ่าไม่ได้สกั ตัว   สงสัยพวกตัว
เป้ งๆ  โชคดีออกไปช็อปปิ้ ง ไม่ง้ นั ละก็โห……ไม่อยากคิดความก้าวหน้าของระดับเราเลยคงพุง่
กระฉูดพิลึก
เอาว่ะ ระดับ 29 ก็ดีถมไปแล้ว แลกกับเกือบตายถึงว่าคุม้ สุ ดๆ แต่วา่ ยายซามีนเป็ นไงมังว่ะต้อง
รี บไปซะแล้ว ฉางฟงลดระดับเพดานบินให้ต ่ำลงตอนนี้ มองเห็นภูเขาซงซานชัดเจน
แล้ว                      

ฉางฟง บนต่ำลงก็จะปรายตาไปเห็นร่ างหญิงสาวที่คุน้ เคยกำลังวิ่งนำ สัตว์อสูร สองตัวอยู่

“ เอ๋ ………นั้นปิ งปิ งนี่น่า มาตามหาเราสิ ท่า หุ หุ หุ หยอกเพื่อนเก่าเล่นหน่อยดีกว่า อิ อิ ดูซิจะมี

ปฏิกิริยายังไง เอิก เอิก เอิก  “ พูดจบก็ใช้มือยกกระเป๋ ามิติมาใส่ ปากก่อนเริ่ มปฏิบตั ิการ
ก่อกวน                    
 

พูดจบฉางฟงก็บินแซงหน้าไปก่อนทิ้งร่ างมังกรอันใหญ่โตลงขว้างหน้า ปิ งปิ ง เอาไว้  ปิ งปิ งที่

กำลังวิง่ ตรงมาใจหายวาบ เบรคร่ างกายโดยอัตโนมัติ จ้องมอง มังกรฉางฟงตาค้าง

“มังกร……มังกรมาอยูท่ ี่นี่ได้ไง “  ปิ งปิ งอุทานเสี ยงดังลัน่ พร้อมกับเสี ยงขู่ค ำรามของ ไรก้า

และ 
เดฟ ที่วิง่ ออกมายืนขว้างหน้า เพือ่ ปกป้ องปิ งปิ ง  จากอันตรายไว้

“ ไรก้า  เดฟ อย่าเพิ่มโจมตีนะ มังกรตัวนี้ มนั แปลกๆ ทำไมระบบคอมพิวเตอร์ถึงไม่แจ้ง ว่ามัน

เป็ นมังกรระดับใด “

ปิ งปิ ง ดึงดาบเธอออกมาถือไว้เตรี ยมพร้อมเต็มที่                       

ฉางฟงที่เห็นเธอยืนคุยกับสัตว์ มันอ้าปากปล่อยกระเป๋ ามิติมาไว้ที่อุม้ เท้าก่อนจะโยนไปไว้ขา้ ง

ทาง ปิ งปิ ง มองการกระทำของฉางฟงอย่าง  งง  เพราะไม่รู้มนั ไปเอากระเป๋ ามิติน้ นั มาจากไหน
กัน 
ฉางฟงหายใจแรงๆเสี ยงดัง ก่อนใช้เล็บแคะจมูก เล่นเพื่อดูปฏิกิริยาของ ปิ งปิ ง                         
ไรก้า กับ เดฟ ดูเหมือนกระสันจะต่อสู้เต็มที่ มันค่อยๆเดินเข้ามาหาฉางฟง

“ อย่าเข้าไป ไรก้า เดฟ ออกมาเดี๋ยวนี้ นะ “ ปิ งปิ งร้องเสี ยงหลง  แต่ดูเหมือนมันทั้งสองจะไม่

ประมาณตนเอง ไม่สนใจเสี ยงร้องเรี ยกของปิ งปิ ง  มันยังคงพุง่ ร่ างกางกรงเล็บเข้าหาฉางฟงอย่าง
รวดเร็ ว

“ อย่า!!!!!  “  ปิ งปิ ง ร้องดังลัน่

“ ตูม……….” ฉางฟงเตรี ยมตัวอยูแ่ ล้วสะบัดปี กฟาดเบาๆ ร่ างของ ไรก้า และ เดฟ ก็กระเด็นไป
เกือบ 10 เมตร                     

ไรก้า และ เดฟ พยุงตัวลุกขึ้นได้ ที่น้ ี มนั ไม่กล้าเดินเข้ามาหาเขาเลยได้แต่ส่งเสี ยงข่มขู่แต่ไกล ฉาง

ฟงรำคาญ  เลยแกล้งร้องคำรามเล่นๆไปทาง ไรก้า กับ เดฟ สองตัวมันถึงกับวิง่ หัวหดไปอยูห่ ลัง
ปิ งปิ งเลย

ฉางฟง  อดขำท่าทางของมันทั้งสองไม่ได้ถึงกับกลิ้งตัวไปมาอย่างตลกขบขัน   ปิ งปิ ง ยืนมองอ้า

ปากค้างไม่มีค ำพูดจะอธิบายมังกรแปลกประหลาดตรงหน้า ฉางฟงเมื่อหายตลกก็หนั ไปมอง
ปิ งปิ ง                      

ปิ งปิ ง หันไปมอง ไรก้า กับ เดฟ ที่ตอนนี้ กลัวจนตัวสัน่ ไปหมด เธอเลยตัดสิ นใจผนึกมันไว้

“ ผนึก ไรก้า  “

“ ผนึก เดฟ  “  ปิ งปิ งพูด                    

ฉางฟงเลิกเอาเล็บแคะจมูกหันไปมองปิ งปิ งอย่างสนใจ

“ เออ……..คือว่าท่านเป็ นใครกันแน่ค่ะ “ ปิ งปิ งเอยถามอย่างกล้าๆกลัว    ฉางฟงมอง ปิ งปิ งยิม้ ๆ

กางกรงเล็บก่อนจะใช้เล็บนิ้วกลางกระดิกเรี ยกปิ งปิ งให้เดินเข้ามาหาเขา

“ เรี ยก ฉันเหรอค่ะ “ ปิ งปิ งถามอย่าง งง  ฉางฟงพยักหน้าก่อนชี้เล็บอันแหลมคมไปที่ตวั ปิ งปิ ง

และชี้ให้มายังข้างตัวเขา
“เออ…….จะให้ฉนั เข้าไปนัง่ ใกล้ๆเหรอค่ะ  มันจะดีเหรอค่ะ คือว่าฉันกลัวนะค่ะ “ ปิ งปิ ง หน้า
ซีดพูดติดๆขัดๆ  ฉางฟงแกล้งทำเสี ยงหายใจดังๆพร้อมใช้เล็บเคาะลงข้างๆๆตัวเองเป็ นเชิง
บังคับ  
ปิ งปิ ง กลืน น้ำลาย

“ โอ้ย…….ทำไมเราต้องมาเจอมังกรแปลกๆแบบนี้ ดว้ ย นี่ถา้ ไม่เข้าไปหามันๆคงฆ่าเราแน่ๆ “

ปิ งปิ งพูดเบาๆฉางฟงยังใช้เล็บเคาะลงที่ขา้ งๆตัวไม่หยุด

“ ก็ได้ค่ะ  เดี๋ยวใจเย็นๆนะค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้ แล้วค่ะ  ปิ งปิ ง เก็บดาบก่อนจะค่อยๆเดินเข้ามาหา

ฉางฟงอย่างกล้าๆกลัวๆ         

ฉางฟงมองหน้าปิ งปิ ง ที่ท ำหน้าเหมือนจะร้องไห้   เขาเกือบจะลงดิ้นหัวเราะอีกครั้งแล้วแต่ก็

พยายามอดทนไว้  ปิ งปิ ง เดินมายืนอยูข่ า้ งๆจ้องมองเขาอย่างหวาดๆ  ฉางฟงใช้เล็บเขียนตัว
อักษรลงบนพื้นดิน       
  

ฉันเป็ นมังกร  ตอนนี้ฉนั ต้องการให้เธอทำตามฉันอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่ท ำตามฉันจะฆ่าเธอทิ้ง

ทันที  ปิ งปิ งหลังจากอ่านจบมองหน้ามังกรฉางฟงอ้าปากตาค้าง

“ มังกร……มังกรเขียนภาษาไทยได้สุดยอด “ ปิ งปิ งอุทาน ฉางฟงใช้เท้าลบตัวหนังสื อออกก่อน

จะเขียนว่า

ตกลงไหม  ปิ งปิ งมองอย่างชัง่ ใจก่อนจะพยักหน้าเบาๆ 

‘  เสร็ จแน่ยายปิ งปิ ง  ‘   ฉางฟงคิด             

ฉางใช้เท้าลบตัวหนังสื อออกก่อนจะเขียนใหม่วา่

ฉันต้องการให้เธอจูบที่แก้มของฉันเป็ นเวลาหนึ่งนาที ทำได้ไหม  ปิ งปิ ง อ่านจบอ้าปากค้างมอง

หน้ามังกร     ฉางฟงอย่างไม่เข้าใจที่สุดในชีวิตว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ 
  
‘ เวรละ……….มังกรบังคับให้ฉนั จูบมันเหรอเนี่ย เราจะทำยังไงดีละเนี่ย ‘ ปิ งปิ งคิดส่ ายหัวอย่าง
ไม่เข้าใจก่อนจะเอยปากถามมันว่า 

“ดุณเป็ นมังกรเพศผูห้ รื อเพศเมีย “          

ฉางฟงหันมามองก่อนจะเขียนบอกว่า ตอนนี้ เป็ นเพศเมีย แต่ ต่อไปไม่แน่  ตกลงเธอจะทำตามที่

ฉันบอกไหมละ ถ้าไม่ท ำก็…………….คิดเอาเองแล้วกัน  ปิ งปิ ง อ่านจบถึงกับ งง
ไปเลยก่อนจะนิ่งคิด 

‘ มังกรเป็ นเพศเมียเหรอ หรื อมันต้องการให้เราทำพันธะสัญญาโดยการจูบเหรอ  งานนี้คงไม่ใช่

เข้าชายกบมั้ง ‘  ปิ งปิ ง คิด                        

เธอจ้องมองที่ตาฉางฟงก่อนจะตัวสิ นใจพยักหน้าช้าๆ  ฉางฟงส่ ายหัวไปมาอย่างร่ าเริ งรี บก้มหัว

ลงไปใกล้ๆปิ งปิ ง   ตอนนี้ หน้าเธอขึ้นสี แดงก่ำแล้ว นี่ถา้ เขาอยูใ่ นร่ างคนคงหัวเราะตัวงอแล้ว

“ จูบกับเพศเดียวกันคงไม่เป็ นไรหรอก “ ปิ งปิ งพูดก่อนจะก้มหน้าประทับจูบที่แก้มของมังกร

ฉางฟง  ฉางฟงได้กลิ่นหอมจากผมถึงกับเคลิ้มไปเลย หนึ่งนาทีต่อมา ปิ งปิ ง ก็ถอดปากออกจาก
แก้มมังกรฉางฟงๆ
ในขณะที่ใบหน้าของปิ งปิ ง  ยังแดงก่ำด้วยความอาย   

‘  มีที่ไหนถูกมังกรบังคับให้จูบแก้มจะพูดให้ใครฟังจะมีคนเชื่อไหมเนี่ย ‘  ปิ งปิ งคิด 

“ นี่ปิงปิ ง ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะ “ ปิ งปิ งสะดุง้ ก้าวถอยหลังกรู ก่อนจะพูดเสี ยงสัน่ ๆว่า

“ นายเป็ นใครทำไมรู ้ชื่อของฉัน “

“นามอันหล่อเหลาของฉันเดินไม่เปลี่ยนชื่อ นัง่ ไม่เปลี่ยนแซ่ นามอันไพเราะของ ฉันนั้นคือ   

ฉางฟงคนที่หล่อที่สุดในเกมส์นี่ไงละจ๊ะ ปิ งปิ ง จ๋ า  “  ฉางฟงพูด  ปิ งปิ งยืนอ้างปากค้างวิญญาณ
หลุดลอยออกจากร่ างชัว่ ขณะด้วยความ งง ไม่เข้าใจอะไรทั้งสิ้ น………………………………
ตอนที่ 49 ภูติอกี คนของฉางฟน ซินเวีย

   ฉางฟงเห็น ปิ งปิ ง มองเขาตาค้างก็กลัน่ หัวเราะไม่อยู่ ถึงกับกลิ้งไปกลิ้งมา ก่อนจะคิดอะไรได้

“อุย๊ ย……ลืมยายซามีนเลยตู……รี บไปดีกว่า……….เดี๋ยวแม่คุณไม่เห็นผูป้ กครองร้องไห้ป่า

แตก ที่นี่ละยุง่ เลย” ฉางฟงพูดเบาๆ                

ทางด้านปิ งปิ ง ที่ก ำลังได้สติหน้าแดงก่ำ พอเงยหน้าสบตากับฉางฟง    ก็รีบหันตัวเองกลับหลัง

อย่างลืมตัวด้วยความอาย ไม่กล้ามองฉางฟง

“ปิ งปิ ง จ๋ า  ฉางฟงติดธุระด่วน ไว้วา่ งๆจะมาเล่นด้วยใหม่นะจ๊ะ….. รักนะ จุ๊บ จุ๊บ .ฮ่าๆๆๆ “ หลัง
จากพูดจบระเบิดเสี ยงหัวเราะเดินไปข้างทางใช้เล็บเกี่ยวกระเป๋ าก่อนยกตัวบินขึ้นสู่ทอ้ งฟ้ า
               

ปิ งปิ ง  ที่เริ่ มปรับอารมณ์ได้แล้วหันหน้ากลับมาตะโกนเสี ยงดัง

“จำไว้เลยนะฉางฟง นายทำให้ฉนั อับอายแบบสุ ด  ถึงนายจะแปลงร่ างเป็ นมังกรได้แต่ถา้ พวกฉัน

ร่ วมมือกัน 5 คนพวกฉันก็ไม่กลัวนายหรอก “   ฉางฟงหันหน้าลงมาหาพูดยิม้ ๆว่า

“ปิ งปิ ง จ๋ า ริ มฝี ปากปิ งปิ งนุ่มมากเลยนะจ๊ะ แถมผมก็ฮอ้ มหอมด้วย คืนนี้ ฉางฟงต้องเก็บไปฝัน
แน่นอนเลยจ้าาา “ พูดจบก็หวั เราะเสี ยงดัง

“ไอ้…….ไอ้บา้ ฉางฟงหยุดพูดนะ” ปิ งปิ งหน้าขึ้นสี ร้องตะโกนกระโดดโลดเต้นอย่างขัดใจที่ไม่

สามารถทำอะไรฉางฟงได้

“ เอาน่า……ปิ งปิ งจ๋ า ไม่ตอ้ งเต้นเป็ นเจ้าเข้าหรอก เอาไว้วนั หลังจะจูบคือให้สกั 2 นาทีนะจ๊ะ “

ฉางฟงพูดหยอกอย่างยิม้ แย้ม แต่คนที่ฟังสิ ไม่สนุกด้วยเลย

“  กรี ดๆๆ….ไอ้ลามกฉางฟงแน่นจริ งอย่ากลายร่ างเป็ นมังกรสิ มาสู้กนั ตัวต่อตัว “ ปิ งปิ ง แวดๆ

ใส่   ฉางฟงยิม้ ส่ ายหัวไปมาพร้อมพูดว่า
“ว้าาา…..เสี ยดายจังอุตส่ าจะได้สนิทสนมกับปิ งปิ ง….อย่างใกล้ชิดติดปากแล้วแท้ๆๆ แต่เวลามี
จำกัด  ฉางฟงขอโทษ ที่ไม่สามารถทำตาม ปิ งปิ งได้นา้ าาา  แต่วนั หลังสัญญาว่าจะมาเล่นกันใหม่
ไปก่อนน้า จุ๊บ จุ๊บ “ พูดจบไม่รอฟัง ปิ งปิ งพูด ฉางฟงยกตัวขึ้นสูงมุ่งสู่เขาซงซานอย่างรวดเร็ ว 
ปิ งปิ งเต้นเป็ นเจ้าเข้าเมื่อได้ยนิ ฉางฟงพูดประโยชน์สุดท้าย

“อื้อๆๆ……จูบแก้มมันไปตั้งนาที    เกิดมาไม่เคยจูบใครเลย….. แงๆๆๆๆ  ทวงคืนไม่ได้ดว้ ย…

แงๆๆ  เกิดมันเอาไปพูดฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย “  ปิ งปิ งนัง่ อยูบ่ นพื้นอย่างหมดแรง

“ ไม่ได้ …. ไม่ได้ ……ต้องเข้มแข็งไว้ปิงปิ ง  เราไม่ได้โดนคนเดียว และไม่ได้โดดเดี่ยว เรายังมี

เพื่อนร่ วม        อุดมการณ์ต้ งั 4 คน จะไปกลัวอะไร ใช่ๆ ต้องคอยติดต่อพวกซวงซวง
ถ้าเกิดออนไลน์จะได้วางแผนร่ วมกัน วันนี้ เราเป็ นรอง ต้องกลับไปตั้งหลักก่อน “ ปิ งปิ งพูดเบาๆ
ก่อนจะลุกขึ้นหันไปมองทิศทางที่ฉางฟงบินลับตาไป

“ เจอกันครั้งหน้าจะไม่เป็ นแบบนี้แน่ฉางฟง “ พูดจบก็สบัดหน้าเดินมุ่งหน้ากลับเมืองเริ่ มต้น

ไป                

ฉางฟงหุบปี กเข้ามาแนบตัวเพื่อลดระดับเพดานบินเพราะใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว สายตาดันมอง

ไปเห็นสามหนุ่มคนรู ้จกั  ที่ก ำลังเดินทางมายังเขาซงซานอยู่

“ เอ๋ ……..เจ้าพวกนัน่ มาเขานี่ท ำไมนะ   แต่ช่างมันเถอะรี บไปหา ซามีนดีกว่า “ ฉางฟงพูดก่อน

ละสายตามองไปยังตำแหน่งที่ไฟไหม้

“ เจอแล้ว “ ฉางฟงพูดก่อนบินยกตัวขึ้นเหนือบริ เวณที่โดนเวทซามีนทำลาย ฉางฟงถึงกับกลืน

น้ำลายดังเอือก ไม่คิดว่ามันจะรุ นแรงขนาดนี้ รอบๆอาณาเขต เกือบ 600 เมตรรอบทิศทาง
เละแบบไม่มีชิ้นดี ขอสาบานไว้เลยว่าถ้าไม่มนั่ ใจเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ จะไม่ให้ ซามีน ทดลองเวท
แปลกๆอีกแล้ว เขาไม่ได้กลัวคนอื่นเดือดร้อนหรอกนะ แต่เขากลัวตัวเองหนีไม่ทนั มากกว่า
ทันทีที่ปรายตามองไปในกองไม้เห็น ยักษ์แคระตัวใหญ่มากนอนหายใจรวยระริ น ตัวเป็ นสี แดง
อยู่ บ่งบอกว่าใกล้จะตายแล้ว ภายในหัวฉางฟงก็มีเสี ยงดังขึ้น

“อสูรระดับราชา ยักษ์แคระ ระดับ 50 ปรากฏ “

“ ฮ่าๆๆๆ โชคดี……โชคดีจริ งๆ โว๊ย……..เจออสูรระดับราชากำลังปางตาย แบบนี้ ตอ้ งทิ้งดิ่ง

เท่านั้น ฮ่าๆๆๆๆ “ ฉางฟงหัวเราะอย่างบ้าคลัง่ บินไปเหนือร่ างอันใหญ่โตของยักษ์แคระ
โยนกระเป๋ ามิติที่อยูใ่ นอุม้ เท้าไปไว้ที่กองไม้ดา้ นล่าง แล้วลดเพดานบินให้เหลือเพียง 20 เมตร
ก่อนจะหุบปี กปล่อยร่ างทิ้งดิ่งให้ตกลงสู่ พ้นื อย่างรวดเร็ ว 

“ตูม………” .เสี ยงกระแทก ระหว่างร่ างมังกรที่หนัก 4 ตัน ยาว 9 เมตร  ลงบนหน้าอกยักษ์แคระ

ที่สูง 12 เมตรหนัก 4-5 ตัน นอนหายใจใกล้ตายอยู่ แทบจะไม่มีเสี ยงร้องจากปากของ
ยักษ์แคระเลยแม้แต่นอ้ ย กระดูกหน้าอกถึงกับยุบลงไปอย่างน่ากลัวเพราะโดนน้ำหนัก 4 ตัน
กระแทกลงเต็มๆ 

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงได้ท ำการฆ่า อสูรระดับราชา ยักษ์แคระระดับ 50 ตาย  ได้รับเงิน 5,000 หยวนเปลี

ยว ได้รับเกาะแขนระดับ 5 จำนวน 1 คู่ ได้รับดาบยาวระดับ 6   จำนวน
1 เล่ม ได้รับแหวนเสริ มพลังป้ องกันระดับ 5     จำนวน 1 วง   ได้รับแท่งแร่ ธาตุมืด  จำนวน 2
แท่ง

“ ผูเ้ ล่นฉางฟงได้ปฏิบตั ิตามกฎพื้นฐานของผูเ้ ลื่อนขั้นอาชีพ ได้รับการเลื่อนขั้นเป็ น 30…… 31 “

“ผูเ้ ล่นฉางฟง เลื่อนระดับถึง 30 ได้รับทักษะพิเศษพายุดาบ ของผูร้ ับอาชีพนักดาบ “

“ ทุกอย่าง ง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปากเลยแฮะ “ ฉางฟงพูดจบก็ใช้เล็บสะกิดหัวแหวนให้

หมุนไปทางขวาร่ างมังกรก็กลับกายเป็ นร่ างฉางฟงเหมือนเดิม เขาปรายตามองหาซามีน
ก็เห็นร่ างหญิงสาวนอนสลบฟุบหน้าอยูท่ ี่พ้ืนห่างออกไปไม่ไกลนัก ฉางฟงรี บวิ่งเข้าไปหา ก่อน
จะอุม้ เธอไปพักใต้ตน้ ไม้ ซามีนค่อยๆลืมตาขึ้นพูดเบาๆพร้อมน้ำตาเริ่ มคลอว่า

“ ซามีนขอโทษฉางฟงนะ ซามีนควบคุมพลังไม่ได้ “ พูดจบก็สะอึกสะอื้นเบาๆ  ฉางฟงใจหาย

วาบ     

‘ ฉิ บหายแล้วหายนะจะมาเยือนตูอีกแล้ว ตอบรี บปลอบไม่ง้ นั ตายแน่ ‘ ฉางฟงคิดในใจ 

“โอ๋ ……ซามีนคนดี…..คนเก่งอย่าร้องไห้นะ ฉางฟงไม่วา่ อะไรหรอกนะ  การทดลองเวทนะมี

ผิดพลาดกันได้ โอ๋ ๆๆเลิกร้องไห้นะ  “ ฉางฟงใช้มือลูกหัวกอดซามีนแน่น    

‘  ตายๆๆ ตายๆๆ  งานนี้ ตู นอกจากเป็ นผูเ้ ล่นแล้ว   ต้องมาเป็ นพี่เลี้ยงเด็กด้วย ตกลงตูตอ้ งร้อง
เพลงกล่อมเด็กด้วยเปล่าเนี่ย ‘  ฉางฟงคิดในใจ 
“ ฉางฟงไม่โทษซามีนเหรอค่ะ “ ซามีนเงยหน้าจากซวงอกฉางฟงขึ้นมาถาม

“ ไม่โทษเลยจ๊ะ……ไม่โทษเลย “ ฉางฟงพูดพร้อมกลืนน้ำลายคำใหญ่     

‘ ไม่โทษเลยจ๊ะ  แต่วนั หลังไอ้เวทบทนี้ จะห้ามไม่ให้ใช้แน่นอนจ๊ะ ‘  ฉางฟงคิดในใจไม่กล้าพูด

ออกมา 

‘ ฉางฟงเป็ นคนดีจงั เลยค่ะ  ซามีนโชคดีจงั ที่ได้มาอยูก่ บั ฉางฟง ที่คอยเป็ นห่วงซามีน “ เธอพูด

พร้อมกับลุกขึ้นมาจากตักเขาใช้มือโอบรอบคอกอดเขาแน่น เหมือนกับเด็กๆแสดงความรักต่อ
พ่อแม่
ฉางฟง ลูบหัวเธอเบาๆ 

“ รู ้ไหมค่ะ ฉางฟงใจดีเหมือนพี่ชายซามีนเลย เวลาโดนท่านพ่อดุ  พี่ชายจะมาปลอบซามีนทุก

ครั้งเลยค่ะ “ ทำให้ซามีนเวลาอยูใ่ กล้ๆพี่ชายจะมีความสุ ขมากค่ะ

“ งั้นซามีนก็คิดว่าฉันเป็ นพี่ชายสิ จะได้ไม่ตอ้ งร้องไห้บ่อยๆเวลาเจอสิ่ งที่ไม่ดีและทำให้ซามีน

ร้องไห้นะ “ ฉางฟงพูด เปิ ดทางเพื่อหาทางหลีกเลี่ยงบทร้องไห้ของภูติเจ้าน้ำตา
ซามีนให้ได้มากที่สุด

“จริ งๆนะค่ะงั้นก็ได้ค่ะเมื่อ มีฉางฟงอยูใ่ กล้ๆซามีนจะไม่ร้องไห้อีกค่ะ “ ซามีนพูดอย่างร่ าเริ งขึ้น

มาทันที                 

ในขณะที่ฉางฟงกำลังปลอบซามีนอยู่ ก็มีประกายแสงสว่างสี เขียวสาดส่ องลงมาจากทั้งฟ้ าพร้อม

กับบุรุษร่ างใหญ่ถือหอกสามง่ามปรากฏต่อหน้าเขา ฉางฟงมองถึงกลับกลืนน้ำลายเอือก
  บุรุษตรงหน้าเขาเป็ นใครไม่ได้นอกจากมหาเทพโปเซดอนนัน่ เอง ในมือของมหาเทพนัง่ ด้วย
ร่ างของหญิงสาวที่ไม่ตอ้ งบอกก็รู้วา่ คือใคร ซินเวียนั้นเอง                 

ซามีนเห็นคนรู ้จกั รี บปล่อยมือที่กอดคอฉางฟง และรี บลุกออกจากตัก ยืนหน้าแดงก่ำอยูข่ า้ งๆ

ฉางฟง

มหาเทพหันไปมอง ซามีนยิม้ ๆพูดว่า

“ หลานซามีนนี่    ไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหม “

“ ท่านอา  มหาเทพ โปเซดอน   หลานสบายดีเจ้าค่ะท่านอาละค่ะ “

“โห้ๆๆ…..หลังจากมาอยูก่ บั เจ้าคนนี้ พดู เก่งขึ้นเยอะเลยนะ ซามีน  ข้าสบายดีไม่ตอ้ งเป็ นห่วง“

หญิงสาวไม่พดู แต่หน้าขึ้นสี แดงก่ำ ซินเวีย กระโดดลงมาจากฝ่ ามือท่านพ่อวิ่งไปหาซามีนอย่าง
ดีใจ  
มหาเทพโปเซดอนยิม้ ที่มุมปากพูดต่อไปว่า

“ เอาละเจ้าหนุ่มวันนี้ ขา้ มาส่ งลูกของข้า ต่อไปนี้ ซินเวียจะเป็ นคนของเจ้าตลอดไป โปรดให้ความ

ดูแลนางด้วย ถึงซินเวียจะเอาแต่ใจบ้างแต่ซินเวียก็เป็ นคนดีนะ บางครั้งก็ตามใจนางหน่อยก็แล้ว
กัน   

‘  หุ หุ หุ  ถึงเวลาปลดตัวยุง่ ออกจากข้างกายแล้วโว้ย….  ที่น้ ีจะได้ ไปเที่ยวไหนต่อไหนได้

ตามใจชอบซะที  ไม่ตอ้ งมีลูกทูนหัวติดแจเหมือนแต่ก่อน  ‘  เทพโปรเซดอนคิดในใจอย่างดีใจ
สุ ดจะบรรยายแต่กไ็ ม่สามารถแสดงออกนอกหน้าได้ 

“ ครับ ท่านมหาเทพ “ ฉางฟงตอบรับอย่างหวาดๆ หันไปมองข้างกายเห็น ซินเวีย กำลังกอดซา

มีนแน่นเชียว

“ ซินเวียอย่ามัว่ ดีใจจนออกนอกหน้านัก พ่อจะไปแล้วนะ ดูแลรักษาตัวดีๆด้วยละ “    มหาเทพ

โปเซดอนพูดขึ้น

ซินเวียหันไปหา พูดเบาๆว่า

“ ไม่ตอ้ งห่วงลูกนะค่ะท่านพ่อลูกมีเพื่อนเยอะแยะเลยค่ะ  แล้วลูกจะไปเยีย่ มท่านพ่อบ่อยๆนะค่ะ

“ ซินเวียพูดขึ้น

“ งั้นข้าคงต้องขอตัวกลับวังแล้วละ เจ้าหนุ่ม  ซินเวียพ่อไปก่อนนะลูก “

“ ครับ/ ค่ะท่านพ่อ  “ พูดจบร่ างของมหาเทพโปเซดอนก็กลายเป็ นแสงพุง่ ขึ้นสู่ทอ้ งฟ้ าไป ฉางฟง

ได้ยนิ เสี ยงแว่วๆว่า
“ ย๊ากฮู ้ เป็ นอิสระแล้วโว้ย “ เขาได้ยนิ เบาๆแต่ไม่กล้าฟันธงว่าเป็ นเสี ยงของมหาเทพโปเซดอน
หรื อเปล่า แต่ที่แน่ๆรางสังหรบอกไว้วา่ งานนี้ ไม่ธรรมดาแน่ๆๆ         
     

หลังจากที่ ซามีน กับ ซินเวีย คุยกันจนพอใจแล้ว ซินเวียก็หนั มาทางเขาที่ก ำลังนัง่ นับอาวุธที่ได้

จากการฆ่ายักษ์แคระอยู่

“ฉางฟง “

“หื อ…….อะไรหรื อซินเวีย “

“ฉันมีกฎ จะให้นายต้องปฏิบตั ิตาม  “  ซินเวียพูดขึ้น     

‘ ตูวา่ แล้ว…….  ไม่นานเกินรอ…ลูกเทพแต่ละคนนี้ นิสยั หลุดโลกไปคนละแบบ… มาแล้วสิ ไอ้

เรื่ องปวดหัวที่จะเกิดขึ้นกับเราของยายซินเวีย ‘  ฉางฟงคิดในใจ 

“ กฎอะไรแม่คุณว่ามาสิ “ ฉางฟงพูด ซินเวียพยักหน้าก่อนพูดว่า

“  1.  นายห้ามสัง่ ฉันไม่วา่ กรณี ใดๆถึงแม้ฉนั จะเป็ นคนของนายก็ตาม  “   

“ อืม…..”           - _ -   ฉางฟงตอบ

“  2. ฉันจะไม่สู้กบั ใครก็ตามที่ฉนั ไม่เต็มใจสู้หรื อขี้เกียจสู้  “  

“  อื้อหื อ……..”  0 – 0  ฉางตอบรับ

“  3. ฉันมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบโดยที่นายไม่มีสิทธิ์ มาด่าฉันถ้านายพูดให้ร้ายฉันเรา

จะได้เห็นดีกนั “ “  โอ้โห…..เอางั้นเลยเหรอ……..”   - * -  ฉางฟงตอบ

“ 4.  นายต้องเอาใจฉันทุกอย่าง  “

“ สุ ดยอดงานสร้างแน่ตู…….”    0 _ o!   ฉางฟงพูดเบาๆ

“ 5. ฉันชอบเครื่ องประดับมาก ดังนั้นถ้าฉันจะซื้ อนายไม่มีสิทธิมาว่าฉันเพราะฉันสอบถามท่าน
พ่อมาแล้วว่า เงินของนายทุกหยวนมันก็คือเงินของฉันให้ใช้ได้ตามสบาย “ 
นั้นคือข้อสุ ดท้ายที่ได้ยนิ ซินเวียพูด                           

ฉางฟงไม่ตอบรับเพียงแต่ตะลึงอ้างปากค้างงี้ฉนั ก็ตายนะสิ ไอ้เกมส์บา้ นี้ หาเรื่ องมาดูดเงินใน

กระเป๋ าเขาจนได้สิเนี่ย เจริ ญแน่เขา ยายอินดี้ ชอบเสื้ อผ้า ยายซินเวีย
ชอบเครื่ องประดับ  ซามีน กับ  ซีเรี ย และ เจ้าเนฟนี่ยงั ไม่รู้วา่ พวกนั้นชอบอะไร แค่ยายสองคนนี่
เงินในกระเป๋ าของเขาก็เข้าขั้นวิกฤตแล้ว ฉางฟงกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

ในขณะที่ซินเวียมองเขาก่อนจะพูดว่า

“ กฎ ของฉันที่ให้นายต้องทำก็มีแค่น้ ี    ตอนนี้นายจะไปทำอะไรก็ตามสบายนะ ฉันขอคุย ซามีน

สักครึ่ งชัว่ โมง “  พูดจบไม่ตอ้ งรอให้ฉางฟงตอบรับเธอโอบเอวซามีนเพื่อนรักเดินจากไปอย่าง
หน้าตาเฉย
ทิ้งให้ฉางฟงได้แต่มองตาค้าง 

“โอ……..พระเจ้า..จ๊อด……………………….นี่มนั ……….อาตตัวแม่ชดั ๆๆเลย   “  ฉางฟงอุ

ทาน 

ตอนที่ 50 เมื่อฉางฟงโดน

       หลังจากที่ฉางฟงตรวจนับอาวุธเสร็ จเขาก็สำรวจเงินในกระเป๋ าต่อทันที            

จากที่ได้ใช้เงินซื้ อกับดัก ระเบิดแบบต่างๆรวมถึงอุปกรณ์อื่นๆ เขาเหลือเงินอยู่ 261,000 หยวน

เปลียว ได้เงินจากการที่ซามีนฆ่ายักษ์แคระอีก 75,642  หยวนเปลียว
    และได้เงินจากการฆ่ายักษ์ระดับราชาอีก    5,000 หยวนเปลียว ดังนั้นเงินที่เขามีตอนนี้ คือ 
341,642 หยวนเปลียว ตอนนี้ ฉางฟงเริ่ มทำการวางแผนที่จะทำบัญชีแยกโดนทำบัตรเคดิตขึ้นมา
อีก
1 ใบโดนกำหนดวงเงินการใช้ไว้เพื่อป้ องกันการช็อปแหลกของ อินดี้และ ซินเวีย เพราะสองคน
นี้ไว้ใจไม่ค่อยได้เกิดให้บตั รนี้ ไปมีหวังเขาหมดตัวแน่                     

ในเวลาเดียวกัน ซามีน กับ  ซินเวีย ก็เดินเข้ามาหาเขาที่ก ำลังนัง่ คิดวางแผนอย่างเพลินๆถึงกับ

สะดุง้ เมื่อ ซินเวียพูดขึ้น

“ นี่ฉางฟง  ฉันอยากเข้าไปอยูใ่ นแหวนด้วยนะ เพราะแหวนที่นายใส่ เป็ นแหวนแห่งเทพนะ

สามารถผนึกภูติที่มีเชื้อสายเทพได้ “  ซินเวียพูด

“ ฉันไม่รู้วิธีท ำให้เธอถูกผนึกเข้าไปอยูใ่ นแหวนนี่นา้ และไม่รู้ดว้ ยว่าถ้าเธอเข้าไปในอยูใ่ นแหวน

นี่แล้วเธออาจจะได้ไปเข้าคิวในการออกมาโลกภายนอก  เหมือน อินดี้ 
ซามีน  ซีเรี ย  และ เนฟ ก็ได้นะ “ ฉางฟงพูด

“ ไม่น่าเป็ นไปได้นะ เพราะฉันได้ถามท่านพ่อแล้วเรื่ องการผนึกรวมกันหลายคนที่เกิดขึ้นกับ

เพื่อนๆของฉัน      มันเกิดขึ้นเพราะมีคนไปอ่านคาถาต้องห้าม  ในขณะมีภูติอยูพ่ ร้อมหน้ากัน
หลายคน   
เรื่ องมันก็เลยออกมาเป็ นแบบนั้น แต่ฉนั จะทำสัญญากับแหวนของนายได้ดว้ ยการหยดเลือดของ
ฉันลงไปที่แหวนแค่น้ นั เอง   แต่มนั จะมีผลแตกต่างกัน “ ซินเวียพูด

“ ตามใจแล้วกันเกิดอะไรขึ้นมาโวยวายที่หลังไม่ได้นะ  “  ฉางฟงพูด ซินเวียเบ้ปากเชิดหน้าขึ้น

สูง

“เอาจะทำอะไรก็ท ำได้เลยแม่คุณ “ ฉางฟงยืนแขนที่สวมแหวนออกไปด้านหน้า ซินเวียเดินเข้า

มาหาก่อนจะใช้มีดสะกิดที่นิ้วเบาๆเลือดเธอก็ไหลออกมา ฉางฟงมองดูอย่างสนใจ
พอเลือดซินเวียหยดลงบนแหวนร่ างเธอก็เป่ งแสงสว่างสี ขาวรอบตัวก่อนแสงจะค่อยๆหรี่ ลงและ
หายไปในที่สุด

“ เรี ยบร้อยแล้ว   แค่น้ ีฉนั ก็เข้าออกแหวนได้แล้ว “ ซินเวียพูด

“ ตกลงจะเข้าไปเลยไหม “ ฉางฟงถามซินเวียตาเป็ นประกายยิม้ ๆ     

‘ หุ หุ หุ งานนี้ เสร็ จฉันแน่ยายซินเวียตัวแสบ จะขังดัดนิสยั ให้ร้องไห้แงๆๆเลย ‘ ฉางฟง

คิด                   

ซินเวียเหมือนจะรู ้ทนั ความคิดของฉางฟงเธอรี บตีหน้าเศร้า  ก่อนจะร้องไห้ออกมา ทำให้ฉางฟง

ถึงกับตะลึง

“ เออ……ร้องไห้ท ำไมละ ซินเวีย ฉันยังไม่ได้ท ำอะไรเธอนะ “ ฉางฟงพูดเบาๆ

“ ฉันรู ้  ก็นายจะขังฉันไว้ในแหวนโดนไม่ให้ฉนั ออกมาอีกเลยใช่ไหมละ ฉางฟงนายใจร้าย นาย

รังแกฉัน ฉันเป็ นลูกไก่ในกำมือของนายแล้วนี่ จะฆ่าฉัน   จะขังฉันจนตายจะทำอะไรก็เชิญเลย
พูดจบก็นงั่ ลงร้องไห้  ฉางฟงหันไปมองซามีนที่มองดูเขาด้วยสายตาที่ตดั พ้องต่อว่า       

‘  นี่แหละสายตาที่เขาไม่ตอ้ งการจะเจอที่สุด ‘ ฉางฟงคิด  ก่อนจะหันมามองเห็นซินเวียที่เอาแต่

ร้องไห้ กลายเป็ นคนละคนกับตอนแรกเลย                 

ฉางฟงไม่รู้จะทำไงเลยนัง่ ลงข้างๆเธอ พร้อมกับพูดเบาๆว่า

“ ฉันไม่ได้คิดร้ายอะไรเธอนะ “   แทนที่ซินเวียจะเชื่อแต่กบั ร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก ฉางฟงมอง

หน้า ซามีน ที่ยนื มองดูอยู่ แต่เธอก็สนั่ หน้าเป็ นเชิงบอกว่าช่วยอะไรไม่ได้

“ นี่ ซินเวีย เลิกร้องไห้ได้แล้วนะ ฉันขอร้องละ  ฉันไม่ขงั เธอไว้ในแหวนเหรอฉันสัญญา  “ ฉาง

ฟงพูด ซินเวียเงยหน้าขึ้นมองเขาก่อนจะโผเขากอดเขาแน่น  มันทำให้ฉางฟงถึงกับตะลึงไปเลย 
ฉางฟง
กลืนน้ำลาย ก่อนใช้มือลูบหัวเธอเบาๆ

ซินเวีย ยังคงร้องไห้ซิกๆๆ  สะอึกสะอื้นเบาๆ เขาดันตัวซินเวียออกใช้มือเช็ดน้ำตาที่แก้มซินเวียอ

ย่างแผ่วเบา  หน้าเธอขึ้นสี แดงก่ำ ก่อนจะรี บหลบสายตาเขา ฉางฟงยิม้ บางๆ       

‘  ตามจริ งยายซินเวีย เธอก็ดูไม่ได้เลวร้ายอะไรมากนัก เรื่ องกฎเธอก็แค่ต้ งั เล่นๆขู่เรา  อืม...แต่

ซินเวียมองดูชดั ๆนี่สวยและน่ารักที่เดียวเลยนะเนี่ย ‘  ฉางฟงคิด          
ซินเวียใช้มือกุมมือเขาไว้ ก่อนจ้องตาเขานิ่ง ฉางฟงมองตอบไม่ได้พดู อะไร      

‘ โคตรน่ารักเลยว่ะ  นี่ฉนั มีภูติน่ารักแบบนี้ ดว้ ยหรื อเนี่ย ‘    ฉางฟงยังคงจ้องมองดวงหน้า ซิน

เวียนิ่ง จนเธอเอยปากขึ้น 

“ ซินเวียรู ้วา่ ฉางฟงไม่ชอบซินเวียเท่าไหร่     ออกจะเกลียดด้วยซ้ำ “     ซินเวียพูดเสี ยเศร้า มีน ้ำตา
ไหลออกมาจากดวงตาสี ฟ้าใสอีกครั้ง ฉางฟงถึงกับหัวใจเต้นโครมๆเลยที่เดียว
ซินเวียกำมือฉางฟงแน่น ซบหน้าลงกับหน้าอกเขา สะอึกสะอื้นเบาๆ  

‘ นี่ฉนั คงมีอกั คติกบั ซินเวีย มากเกินไปจริ งๆ แท้ที่จริ งเธอออกจะเป็ นคนอ่อนโยนน่าสงสารที่สุด

เลยก็วา่ ได้ ‘   ดวงหน้าและดวงตาของเธอตอนนี้ ดูเศร้ามาก   ทำให้ฉางฟงสงสารเธออย่างมาก 

“ ซินเวียไม่ตอ้ งคิดมากนะ ฉางฟงไม่ได้เกียจซินเวียเลยนะ “ ฉางฟงพูดเบาๆ

“ จริ งเหรอ “ ซินเวียเงยหน้าขึ้นถามเขาทั้งน้ำตา

“ จริ งสิ ซินเวียออกจะสวยและน่ารักอย่างนี้  ฉางฟงจะไปเกียจซินเวียได้ไงละ “ พูดจบ ซินเวีย

หน้าขึ้นสี แดงก่ำทันที เธอรี บหลบสายตาฉางฟง        

‘ โอ………ภูติฉนั ทำไมถึงน่ารักอย่างนี้วา้ าาาา ‘  ฉางฟงคิดในใจ  ซินเวียซบหน้าลงกับอกเขาอีก

ครั้ง 

“ ฉางฟง …… ซินเวียของอะไรจากฉางฟงสักอย่างได้ไหม “

“ได้สิ………ซินเวียขอหลายๆอย่างก็ได้ ฉางฟงทำให้ซินเวียทุกอย่างเลย แต่อย่าร้องไห้ละ“

“ ซินเวียเป็ นคนรักอิสระ ไม่คุน้ เคยกับการจำกัดอยูใ่ นที่แคบๆตลอดเวลาเช่นในแหวน   ฉางฟง

สัญญาได้ไหมว่าจะไม่ขงั ซินเวียไว้ในนั้น “ พูดจบก็เงยหน้าขึ้นมองฉางฟงด้วยดวงตาที่เศร้า
สร้อย
ฉางฟงถึงกับอึงไปเลยนี่เขาโหดร้าย ถึงกับมีความคิดที่จะขังภูติน่ารักขนาดนี้ ได้ไงเนี่ย 
“ ไม่ตอ้ งห่วงนะซินเวีย ฉางฟงสัญญาว่าจะไม่ขงั ซินเวียไว้ในแหวน จะให้ออกจากแหวนทุกวัน
และจะไม่บงั คับให้ซินเวียเขาไปในแหวนโดยเด็ดขาด   นอกจากซินเวียจะเต็มใจเข้าไป
“ พอฉางฟงพูดจบ ซินเวียก็โน้มคอเขาลงมาหอมแก้มไปหนึ่งที ทำให้ฉางฟงถึงกับอึงหน้าขึ้นสี
แดงก่ำทันทีเขาหันไปมอง ซามีนที่ยนื ดูอยูใ่ กล้ๆเห็นเธอกำลังยืนมองมาที่พวกเขาอ้าปากค้างอยู่

“ ขอบคุณมากค่ะฉางฟง “ ฉางฟงเป็ นคนดีจริ งๆเลย    เหมือนท่านพ่อพูดไว้ไม่มีผดิ “   ตอนนี้

ฉางฟง  จิตใจล่องลอยหายไปไหนต่อไหน   ตั้งแต่โดนซินเวียหอมแก้มแล้ว ไม่ได้สนใจฟังเลย

“ ฉางฟงพูดทวนคำสัญญาเพื่อสร้างความมัน่ ใจให้แก่ซินเวียได้ไหมค่ะ “ ซินเวียพูดเสี ยงหวาน

ตอนนี้บอกได้เลยใจเริ่ มละลายเพราะโดนเสน่ห์ภูติสาวเข้าแล้ว

“ ได้สิ ……..เดี๋ยวฉางฟงจะทวนคำสัญญาให้ซินเวียฟังชัดๆเลย “

“ เรามาพูดพร้อมกันนะค่ะฉางฟง “ ซินเวียพูดเบาๆ

“จ้าาาาา “ ฉางฟงขานรับอย่างรวดเร็ว

“ฉางฟงขอสัญญาว่าจะไม่ขงั ซินเวียไว้ในแหวน   จะให้ออกมาจากแหวนทุกวัน และจะไม่บงั คับ

ให้ซินเวียเข้าไปในแหวนโดยเด็ดขาดนอกจากซินเวียจะเต็มใจเข้าไปเอง “  ทันทีที่พดู จบก็เกิด
แสงสว่างขึ้นที่ตวั ของฉางฟงและ
ซินเวียสักพักแสงสว่างก็หายไป ซินเวียปล่อยมือกระโดดออกห่างจากเขา 

“ เย้…….ฉันทำสัญญานิรันดร์สำเร็ จแล้ว “ ซินเวียตะโกนดังลัน่ ป่ า

“โอ้ย……….โทษทีนะฉางฟงฉันออกมาบอกไม่ทนั อีกแล้ว “ ฟิ งเกอร์ที่โผ่ออกมาจากแหวนพูด

ขึ้น

“ ไม่ตอ้ งมายุง่ เลยฟิ งเกอร์เดียวฉันจะจับนายไปผัดกินเลย “ ซินเวียพูด ฉางฟงมองซินเวียอ้าปาก

ค้าง

“ มองฉันทำไมฉางฟงหน้าฉันมีอะไรติดอยูเ่ หรอ “ พูดจบก็แกล้งใช้มือจับใบหน้าตัวเอง       

‘ นี่ฉนั โดนมายาซินเวียหลอกครั้งที่สองหรื อเนี่ย เมื่อกี้มนั คือละคร โอ้พระเจ้าฉันน่าจะรอบคอบ
กว่านี้ ‘ ฉางฟงคิด 

“ ตกลงมันคืออะไรฟิ งเกอร์สญ
ั ญานิรันทร์นี่นะ “ ฉางฟงหันหน้าไปถาม

“มันคือสัญญาที่มีผลผูกมัดตลอดชีวิตนะสิ   ดูที่ตน้ แขนนายสิ จะมีอกั ษรเลือดที่เขียนว่านิรันดร์ “

ฟิ งเกอร์พดู                         

ฉางฟงรี บก้มมองดูที่แขนถึงกับอึงไปเลย ซินเวียแสดงบทเศร้าก็เพื่อที่จะได้เข้ามาใกล้ๆเขาและ

เขียนคำๆนี้ที่แขนเขาโดยไม่ให้เขารู ้ตวั   และทำการแสดงละครบทบาทต่างๆนาๆ
พื่อดึงความสนใจเขา  ตบท้ายด้วยการอ้อนให้เขาพูดสัญญาออกมา    เพื่อให้ สัญญานิรันทร์เริ่ ม
ทำงาน   

‘ นี่เขาคงต้องขอถอนความคิดเกี่ยวกับซินเวีย    ที่ได้คิดว่าเธอน่าสงสารและน่ารักก่อนหน้านี้
ทั้งหมด     ตอนนี้บอกได้ค ำเดียว     ยายภูติซินเวียนี้ หน้ากลัวโคตรๆเลย   
ถ้าเขาเผลอแป๊ บเดียวจะเป็ นรองคุณเธอทันที ทั้งมารยา  ทั้งเล่ห์เหลี่ยม เขาว่าตัวเองสุ ดยอดแล้ว
เจอยายซินเวียนี่เขากลายเป็ นเด็กโดนปั่นหัวไปเลย ‘   ฉางฟงคิด 

“ แล้วผลของการฝื นคำสัญญาเป็ นยังไง “ ฉางฟงถามขึ้น

“ คำสัญญานี่จะขึ้นอยูก่ บั จิตใจของภูติที่ได้ท ำสัญญา ถ้านายฝื นตอนที่ภูติไม่อยากออกมาก็ไม่

เป็ นไร แต่ถา้ นายบังคับ นายจะเจ็บแขนที่มีสญ ั ญาลักษณ์อย่างรุ นแรง ตอนนี้ ตน้ แขนนายจะมี
สัญญาลักษณ์ประจำตัวเธอนั้นคือรู ปเงือกติดอยูด่ ว้ ย
“

ฉางฟงกลืนน้ำลายหันไปมอง ซินเวียที่หวั เราะคิกๆๆ มองเขาอย่างยัว่ ๆพร้อมพูดว่า

“ บอกนายไว้ก่อนนะฉางฟงถ้าขัดขวางฉันละก็มนั เจ็บมากๆเลยนะ จะลองก็ได้นะฉันไม่วา่

หรอก “ ซินเวียพูดยิม้ ๆ

“ ถือว่าเธอเก่งมากที่หลอกฉันจนอยูห่ มัดขนาดนี้  แต่วา่ ……. แต่วา่ จูบนั้นทำให้ฉนั เคลิ้มไปเลย

นะ ซินเวีย “  ฉางฟงพูดพร้อมหลิ่วตายัว่ คืนซินเวียบ้าง               
ซินเวียพอได้ฟังหน้าเริ่ มเป็ นสี แดง ร้องเฟ้ ย…..เสี ยงดัง  ก่อนวิง่ หนีไปด้วยความอาย  ทำให้ซามีน
ต้องวิง่ ตามไปด้วย

“ เป็ นไง ฟิ งเกอร์ ฉันพอจะจับจุดเล่นงานซินเวียได้บา้ งแล้วนะ  “

“ ให้มนั จริ งดังที่พดู เถอะ พลาดมาสองครั้งแล้วนะนัน่ “ ฟิ งเกอร์พดู

“ งานนี้ที่ฉนั พลาดเพราะโดนยายนั้นหอมแก้มต่างๆหากละ  เกมส์มนั ก็เลยเปลี่ยนทาง  เพราะฉัน

คิดไม่ถึงว่า

ซินเวียจะใช้ไม้น้ ี กบั ฉันนะสิ ทำให้สติของฉันเคลิ้มไปหน่อย เรื่ องมันก็เลยเป็ นแบบนี้ แต่ถา้ จะ

ให้วิธีการเดิมกับฉันอีกรับรองคนที่จะชนะต้องเป็ นฉันอย่างไม่ตอ้ งสงสัย
“

“ โอ……มัน่ ใจขนาดนั้นเชียว “ ฟิ งเกอร์ถาม

“ เอาไว้นายค่อยดูแล้วกัน เวลาที่จะพิสูจน์วา่ ใครเหนือกว่ายังมีอีกนาน “ ฉางฟงพูดยิม้ ๆมองไปที่

ซินเวียที่ยนื คุยอยูก่ บั ซามีนไกลๆ  ซินเวียพอดีหนั มามองฉางฟง
เธอแลบลิ้นใส่ เขาก่อนหันไปคุยกับซามีนต่อ      

‘  ระบบ AI  เกมส์น้ ีมนั เหลือเกินจริ งๆ ทุกอย่างยังกะคนจริ งๆ ให้ตายสิ   ‘ ฉางฟงคิดก่อนจะหัน

ไปสนใจอาวุธ 

“นี่ฉนั จะขนเอาอาวุธนี่กลับไปขายยังไงเนี่ยรู ้สึกขี้ เกียจยังไงไม่รู้ “   ฉางฟงมองดู    ก่อนที่ภาพ

สามหนุ่มจะปรากฎในมโนสำนึก

“  ใช้พวกนั้นก็ไม่เลวเหมือนกัน ดีกว่าที่เราจะขนไปขายเองตั้งเยอะ “ ฉางฟงพูดก่อนจะกด

โทรศัพท์ติดต่อสื่ อสารไปหา สามหนุ่ม

ติ๊ด…..ติ๊ด……ติ๊ด

“ ใครโทรเข้ามาเนี่ย “ เคย์มะพูดก่อนมองดู
“ ฉางฟงมันโทรมาทำไมว่ะ “ เคย์มะพูดก่อนหันไปมองเพื่อนทั้งสอง ก่อนจะกดรับสาย

“ มีอะไรเหรอฉางฟง “

“ ตอนนี้นายกำลังมุ่งมาที่ป่า ซงซาน เนินหิ นสามเหลี่ยมใช่ไหม “

“ หา…….นายรู ้ได้ไงเนี่ย “ เคย์มะอุทานเสี ยงดัง

“ เอาน่า ไม่ตอ้ งสนใจ ฉันมีธุระกิจกำไรงามจะมอบให้นายสามคนทำ สนใจไหม “ ฉางฟงพูด

“ กำไรงาม “ เคย์มะถามย้ำก่อนจะรับปากอย่างรวดเร็ ว

“ ได้ๆฉางฟงนายอยูท่ ี่น้ นั นะเดี๋ยวฉันใกล้ถึงแล้ว แต่วา่ นายอยูท่ ี่บริ เวณไหนเหรอ “

“ บริ เวณที่โดนพายุนะหาไม่ยากเหรอ แค่น้ ีนะ “ ฉางฟงพูด

“ OK……..แล้วเจอกัน “  เคย์มะบอกก่อนกดวางสายไป