บทละคร ต้านทุจริต

เรื่อง Time Line

ฉากเริ่มต้น รวมข่าวสถานการณ์โควิดที่ผ่านมา
ฉากที่1
มะตอย กำลังนัง่ ดูรายงานข่าวสถานการณ์โควิด 19 ทางโทรทัศน์ช่อง NBT
กับครอบครัวที่บ้าน
พิธีกรหญิง : สวัสดีค่ะ ต้อนรับท่านผู้ชมเข้าสู่การแถลงข่าวจากศูนย์บริหาร
สถานการณ์โควิด 19
จากทำเนียบรัฐบาลนะคะ วันนี ้ 18 กุมภาพันธ์ 2564 เช่นเคยเรายังคงต้อง
ติดตามเรื่องของสถานการณ์ไวรัสโควิด 19 กันอยู่ วันนีช
้ ่วงของการแถลงข่าว
คุณหมอทวีศักดิจ์ ะแบ่งการพูดคุยออกเป็ น 3 ช่วงด้วยกัน เรียนเชิญนายแพทย์ทวี
ศักดิ ์ วิษณุโยธิน โฆษก ศบค.สรุปประเด็นการแถลงในวันนี ้ เรียนเชิญคุณหมอค่ะ
นายแพทย์ทวีศักดิ ์ : สวัสดีครับพี่น้องประชาชนครับ ขอบคุณพิธีกรนะครับ
ที่ได้เกริ่นนำไว้ก่อน ก็ติดตามกันได้ในครึ่งค่อนชั่วโมงนีก
้ ับสถานการณ์โควิด 19
นะครับ ต้องขอบคุณพี่น้องทุกท่านนะครับที่ได้โหลดแอพหมอชนะ ตอนนีก
้ ็มียอด
ดาวน์โหลด 6 ล้าน 8 แสนกว่าครัง้ แล้วนะครับ ศบค.ขอรายงานสถานการณ์โควิด
วันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2564 ดังนี ้ สถานการณ์โลกวันนีพ
้ บผู้ติดเชื้อ 999,999,999
คน อีกแค่1 คน ก็จะครบ 1,00 ล้านคนแล้ว ส่วนในประเทศไทยสถานการ์ตอนนี ้
พบผู้ติดเชื้อรายใหม่ 809 ราย เป็ นผู้ติดเชื้อภายในประเทศ 796 ราย ยอดผู้ป่วย
สะสม 25,089 ราย พบผู้เสียชีวิตเพิ่ม 1 ราย เป็ นชายอายุ 67 ปี มีโรคประจำตัว
คือเบาหวานและความดัน ยอดผู้เสียชีวิตสะสมตอนนี ้ 95 ราย ขอเรียนให้พี่น้อง
ประชาชน ยังคงรักษามาตรการสวมแมส ล้างมือ ทุกครัง้ เมื่อออกจากบ้าน และ
ขอความร่วมมือไม่ไปสถานที่เสี่ยงหากไม่จำเป็ น หรือหากจำเป็ นควรกลับมา
รายงานตัวกลับ อสม.ใกล้บ้าน และปฏิบัติตามกฎของการกักตัวด้วยนะครับ ที่
สำคัญงดกิจกรรมที่จะก่อให้เกิดการแพร่เชื้อ อาทิ การจัดงานปาร์ตี ้ สังสรรค์กับ
คนจำนวนมาก
แม่ : เนี่ย ยอดคนติดเชื้อไม่ลดเลย พรุ่งนีก
้ ็วันเกิดแกแล้ว แกยังจะจัด
ปาร์ตว
ี ้ ันเกิดอีกเหรอ
มะตอย : ทำไมล่ะ ตอยไม่ได้ติดโควิดซะหน่อยจะไปกลัวไรแม่
แม่ : แกแน่ใจได้ไงว่าแกจะไม่ติด เชื้ออาจจะอยู่ในตัวแกแล้วก็ได้ ไป
โรงเรียนก็ให้ระวัง ใส่แมสให้ดี
มะตอย : โอ๊ย แม่กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง เนี่ย ๆ เห็นมัย
้ แข็งแรงดี ไม่ได้
เป็ นไร
แม่ : เฮ้อ พูดไม่ฟัง เดี๋ยวถ้าติดมานะ จะสมน้ำหน้า
มะตอย : ก็คอยดูเถอะแม่
ฉากที่ 2 วันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2564 เปิ ดเทอมวันแรก ณ โรงเรียนธาตุนารายณ์
วิทยา
คาบเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ขณะที่ครูกำลังสอน มะตอยกำลังนัง่ หันหน้าคุย
กับแต้วแว้ว
 แต้วแว้ว : ไงแก ปิ ดเทอมเป็ นไง ชัน
้ แอบส่อง IG แก เห็นรูปอยู่นะ
มะตอย : รูปอะไรแก ชัน
้ ไม่ได้ไปไหนเลยนะช่วงปิ ดทอม
แต้วแว้ว : แหม ก็รูปงานวันเกิดแก เมื่อ 2 วันก่อน ที่บ้านแกไง เห็นชวนพี่
คนนัน
้ ไปปาร์ตรี ้ ิมสระอยู่เลย
กับเพื่อนนี่ไม่เคยชวน
มะตอย : โอ้โห นี่แอบอยู่ใต้เตียงบ้านชัน
้ ป่ ะเนี่ย รู้ทุกเรื่อง ชัน
้ ไม่ได้ถ่ายคู่กับพี่เค้า
แกเห็นได้ไง
แต้วแว้ว : ถ่ายติดแค่หางคิว้ ชัน
้ ก็จำได้ย่ะ
มะตอยรู้สึกอะเมซิ่งในความเป็ นนักสืบของเพื่อนเธอมากกกก ได้แต่ยม
ิ ้ แห้ง ไม่
โต้ตอบอะไร
ครูหันมาเจอสองสาวกำลังคุยกันพอดี เลยสุ่มเรียกตอบคำถาม
ครู : ข้อที่ 2 ครูขออนุญาตสุ่มถาม วันนีว้ ันที่ 21 ขอถามเลขที่ 21 แล้วกัน
นางสาวแต้วแว้ว ได้ยินครูมย
ั้
แต้วแว้ว รีบหันมายิม
้ ให้ครู และตอบอย่างมั่นใจ
แต้วแว้ว : 500 ค่ะครู
ครู : เดี๋ยวก่อน โจทย์สมการข้อนีค
้ รูถามว่า ปั จจุบันพ่ออายุเท่าไหร่ เธอตอบ
500 อายุพ่อยืนยาวยิ่งกว่าสมัยรัตนโกสินทร์อีกนะ
เพื่อน ๆ ในห้องหัวเราะครืนนนนน
แต้วแว้วยิม
้ แหยๆ
แต้วแว้ว : แหะ ๆ หนูกฟ
็ ั งบ้างไม่ฟังบ้างอะค่ะครู ขอโทษค่ะ
ครู : วันนีค
้ รูจะหักคะแนน 5 คะแนน
แต้วแว้ว : ครูคะเพิ่งเปิ ดเทอม ครูจะหักคะแนนหนูแล้วเหรอ
ครูส่ายหัว พร้อมเปลี่ยนเรื่องคุย
ครู : อ้อ ครูมีเรื่องจะแจ้ง ทางโรงเรียนต้องการข้อมูลนักเรียนเรื่องการเดินทางใน
ช่วงปิ ดเทอม ให้นักเรียนทำแบบสอบถามตามลิง้ ค์ที่ส่งไปให้ในไลน์กลุ่มด้วย ให้
ตอบตามความเป็ นจริง อย่าปิ ดบังข้อมูล ทุกคนต้องรับผิดชอบต่อตัวเองและ
สังคม เข้าใจมัย
้ ?
นักเรียน : เข้าใจค่ะ/เข้าใจครับ

ฉากที่ 3 โรงอาหาร เวลาพักเที่ยง

นักเรียนนั่งกินข้าวในโรงอาหาร แม้โรงเรียนจะบอกให้ทุกคนเว้นระยะห่าง
แต่ก็มีนักเรียนบางคนที่ตงั ้ ใจฝ่ าฝื นกฎ โดยเฉพาะกลุ่มของมะตอย ทัง้ 4 คน นัง่
กินข้าวพูดคุยกันเสียงดัง ไม่เกรงใจคนรอบข้าง
แต้วแว้ว : ปิ ดเทอม จัดปาร์ตว
ี ้ ันเกิด มีคนติดโควิดมางานบ้างป่ าวเนี่ย
มะตอย : ไม่มีหรอก ชัน
้ ไม่ได้ชวนใครมาซะหน่อย
ทุกคน : แน่ใจ
มะตอย : นี่พวกแกกลัวชัน
้ เหรอ
ทุกคนทำหน้าเลิก
่ ลั่ก “เปล๊า” พร้อมหยิบแมสขึน
้ มาสวมพร้อมกัน
ฉากที่ 4 กลางดึก ณ ห้องนอนบ้านมะตอย
มะตอยกำลังนั่งซึมเศร้า คิดถึงใครบางคน พลางถอนหายใจ
มะตอย : เฮ่ออออออ หายไปไหนของเค้าน้า ไม่โทรมาเลย โทรหาดีมย
ั ้ นะ
ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวเค้าว่าเราคิดถึง แต่ก็คิดถึงจริง ๆ นี่นา แต่ไม่ได้ ๆ เราเป็ นผู้หญิง
ต้องให้เค้าโทรมาเองสิ แต่นี่มันก็หลายวันแล้วนะ ไปไหนอะ หายไปไหน
นนนนนนนนนนนน คิดถึง ๆๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึน
้ มะตอยรีบลุกขึน
้ อาบน้ำไปโรงเรียน ขณะที่เดินเข้า
โรงเรียนก็พยายามมองหาใครคนหนึ่ง
ฉากที่ 5 วันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2564 คาบเรียนวิชาคณิตศาสตร์
ครู : นักเรียนทราบข่าวรึยัง ทางโรงเรียนแจ้งมาว่า เด็กโรงเรียนเราติดโควิด
19 หนึ่งคน เพราะเพิ่งไปเที่ยวเชียงใหม่มา
เสียงฮือฮาตามมา ทุกคนตกใจมองหน้ากัน พร้อมคุยกันเสียงดัง
ครู : เอาล่ะ ๆๆๆๆ เงียบก่อน อย่าเพิ่งตื่นตระหนกกันไป จากข้อมูลที่โรงเรียน
ได้มาวันนี ้ ยังไม่มีใครเป็ นกลุ่มเสี่ยงหรือใกล้ชิดผู้ป่วยคนนี ้
มยุรี : ใครติดเหรอคะครู ห้องไหน
ครู : ณัฐนนท์ รุ่นพี่ 6/1 นักกีฬาบาสสุดหล่อของโรงเรียนที่พวกเธอกรี๊ด ๆ อยู่ไง
รดากำลังคิดถึงภาพพี่ ม.6 สุดหล่อ ขณะกำลังชู้ตบาสลงห่วง พร้อมส่งสายตา
หวาน ๆ มาให้สาว ๆ ที่กำลังเชียร์อยู่ข้างสนาม
รดา : โอ๊ยยยย มิน่าล่ะ ตัง้ แต่เปิ ดเทอมมา หนูไม่เห็นพี่เค้ามาซ้อมบาสเลย หนูก็
แอบมองหาเค้าอยู่ทุกวัน โธ่ น่าสงสารพี่เค้านะคะ หนูเป็ นห่วงเขาจังเลยค่ะครู
อยากไปดูแล
ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกัน ไม่มีใครสังเกตสีหน้ามะตอย ที่เริ่มไม่ค่อยจะสู้ดีนัก มี
เพียงแต้วแว้วที่เห็นอาการที่เปลี่ยนไปของมะตอย
แต้วแว้ว : แกเป็ นไร ทำไมหน้าซีดขนาดนัน
้
มะตอย : เปล่าหรอก...ไม่มีไร๊
แต้วแว้วนึกได้ ว่าพีค
่ นนัน
้ เพิง่ ไปปาร์ตว
ี ้ ันเกิดมะตอยมา เธอรีบหยิบแมสขึน
้ มา
สวม พร้อมขยับเก้าอีอ
้ อกห่างมะตอยเล็กน้อย

วันต่อมา 26 กุมภาพันธ์ 2564

ข่าวในเพจมหัศจรรย์สกลนคร เปิ ดเผยไทม์ไลน์ผู้ติดโควิดรายที่ 2 ของจังหวัด
สกลนคร

ไทม์ไลน์ ผู้ป่วยโควิด 19 รายที่ 2 จังหวัดสกลนคร เป็ นชาย อายุ 18 ปี

วันที่ 7 ก.พ. 64
11.00 เดินทางจากสนามบินอุดรธานีถึงสนามบินเชียงใหม่ พร้อม
ครอบครัว ใส่แมสตลอดเวลาที่ขน
ึ ้ เครื่อง
12.00 กินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งกับครอบครัว ไม่ใส่แมส
13.00 ไปถ่ายรูปที่คาเฟ่ แห่งหนึง่
14.00 เข้าพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง

วันที่ 8 ก.พ. 64 ช้อปปิ ้ งที่เซ็นทรัลกาดสวนแก้วเชียงใหม่ พักเที่ยงรับประทาน

อาหารร้าน MK
วันที่ 9 ก.พ. 64
11.00 ไปร้านอาหารในตัวเมืองเชียงใหม่
12.00 เดินทางด้วยรถที่เช่ามา เดินทางไปเที่ยวม่อนแจ่ม ไม่ได้สวมแมส
14.00 เดินทางด้วยรถที่เช่ามา เดินทางเที่ยวสวนดอกมากาเร็ต
วันที่ 10 ก.พ. 64
11.00 เดินทางจากโรงแรมด้วยรถตู้ โรงแรมไปสนามบินเชียงใหม่ สวมแมส
ตลอดเวลา
15.00 เดินทางถึงสนามบินอุดรธานี
วันที่ 11 ก.พ. นอนพักที่บ้านทัง้ วัน
วันที่ 12 ก.พ.
11.00 ออกจากบ้านไปโรบินสันด้วยรถยนต์ส่วนตัว เข้า B2S
 13.00 -15.00 ร้านชาบูชิ
วันที่ 13 ก.พ. นอนอยู่บ้านทัง้ วัน
วันที่ 14 ก.พ. มีอาการปวดหัว นอนอยู่บ้านทัง้ วัน
วันที่ 15 ก.พ. ออกไปซื้อของข้างนอก 30 นาที ร้านกิฟท์ช้อปในตัวเมือง จำชื่อ
ร้านไม่ได้
วันที่ 16 – 17 ก.พ. มีอาการเจ็บคอ นอนอยู่บ้านทัง้ วัน
วันที่ 18 ออกไปทำธุระข้างนอกบ้านเป็ นเพื่อนแม่ที่บ๊ ก
ิ ซี สวมแมสตลอดเวลา
วันที่ 19 จำไม่ได้
วันที่ 20 เข้ารับการตรวจ พบว่าติดเชื้อโควิด 19 เข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาล
อยู่ระหว่างการสอบสวนหาสาเหตุการติดเชื้อ โควิด 19
หลังจากที่แต้วแว้วได้อ่านไทม์ไลน์ เธอจำได้ว่า วันที่ 19 กุมภาพันธ์ เป็ นวันเกิด
ของมะตอย พีค
่ นนีจ
้ ำไทม์ไลน์วันนัน
้ ไม่ได้แปลว่าต้องการจะปกปิ ดข้อมูล เธอจึง
เข้าไปดูรูปใน IG ของมะตอยอีกครัง้ แต่ก็พบว่ารูปงานปาร์ตว
ี ้ ันเกิดของมะตอยถูก
ลบไปหมดแล้ว
วันที่ 27 กุมภาพันธ์ 2564
รูปมะตอยในงานวันเกิดถูกเผยแพร่ผ่านทางโซเชียลอย่างรวดเร็ว แต่ไม่
ทราบว่าใครเป็ นผู้นำไปเผยแพร่
โรงเรียนประกาศปิ ดโรงเรียนเป็ นกรณีพิเศษเป็ นเวลา 14 วัน เนื่องจากข่าว
นักเรียน ม.1 เป็ นผู้สัมผัสใกล้ชิดกับผู้ติดเชื้อโควิด 19 แพร่ออกไปตามสื่อต่าง ๆ
วันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2564
 มะตอย ถ่ายรูปผลตรวจโควิดลง Facebook ยืนยันผลตรวจว่าตนเองไม่ติด
โควิด มีเพื่อนเข้ามาคอมเม้นให้กำลังใจ แต่มีบางส่วนแสดงความคิดเห็นให้กก
ั ตัว
อย่างน้อย 14 วันก่อน แล้วค่อยตรวจอีกที
วันที่ 8 มีนาคม 2564
มะตอยโพสรูปตัวเองในร้านกาแฟ ลง Facebook
โดยลงแคปชั่นว่า “วันนีม
้ าตรวจโควิดครัง้ ที่ 2 ที่โรงพยาบาล ระหว่างรอ
ผลตรวจ ขอแวะมาถ่ายรูปที่ร้านกาแฟ ซัก 10 นาที”
หลังจากนัน
้ 2 ชั่วโมง มีผู้คนแชร์รูปของมะตอยไปมากกว่า 2,000 ครัง้ มี
คอมเม้นท์ 5,000 คอมเม้นท์
“กักตัวครบ 14 วันแล้วเหรอคะ”
“ไปร้านแค่ 10 นาที แต่ร้านอาจจะปิ ดไปหลายวันก็ได้นะคะ คิดถึงคน
ค้าขายด้วย”
“เป็ นเรื่องของจิตสำนึกต่อสังคมล้วน ๆ ”
“กักตัวคือต้องกักตัวนะคะ กักตัวแปลว่าห้ามออกไปไหน แต่นี่ยังแวะซื้อ
กาแฟ ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม”
“แวะร้านกาแฟแล้วกลับไปกักตัวต่อก็ได้เหรอครับ”
“รูปสวยมากครับ กักตัวไม่ครบ หน้ากากไม่ใส่ แย่สุด ๆ”
“ออกมา swab test ผลเป็ นลบ แล้วถ้าครบ 14 วัน มันเป็ นบวกไม่เดือด
ร้อนกันหมดเลยเหรอ”
 “คนที่เขากลับจากต่างประเทศ เค้าต้องกักตัวอยู่ในห้อง 14 วัน เบื่อแค่ไหน
ก็ต้องทน ตัวเองสัมผัสผู้ป่วยโดยตรง มีความเสี่ยงสูงมาก ควรระมัดระวังมากกว่า
นี”
้
“น้องควรมีจิตสำนึกความรับผิดชอบต่อส่วนรวมบ้างนะคะ ในเมื่อต้อง
กักตัว 14 วัน ก็ต้องปฏิบัติให้ครบ”
“บางคนเกิน 14 วัน ค่อยแสดงอาการก็มี จริง ๆ ควรกักตัว 21 วันเลยนะ”
“ไปกับใครคะ ใครถ่ายรูปให้ ถามเฉย ๆ คนถ่ายต้องกักตัวด้วยมัย
้ ”
“น้องควรตรงกลับบ้านเลย ไม่ควรแวะที่ไหนนะ ความรับผิดชอบควรมี
ตัง้ แต่เด็ก โตไปจะได้มีสามัญสำนึก”

วันที่ 10 มีนาคม 2564

มะตอยไลฟ์ สดผ่าน Facebook รู้สึกผิดในสิ่งที่ได้ทำไป
“วันนีต
้ อยกักตัวเป็ นวันที่ 9 แล้ว และได้เดินทางออกจากบ้าน ไป swab
test ที่โรงพยาบาล ด้วยการให้คุณแม่ขับรถไปให้ สวมแมสตลอดเวลา หลังจาก
ตรวจเสร็จก็แวะถ่ายรูปเล่นที่ร้านกาแฟ ระหว่างนั่งรอกาแฟ ก็ออกไปถ่ายรูปด้าน
นอก โดยถอดแมสออกเพียง 2 นาที เท่านัน
้ แต่หลาย ๆ คนอาจจะไม่สบายใจที่
ตอยยังกักตัวไม่ครบ 14 วัน จนก่อให้เกิดความกังวลกับสังคม จึงขอใช้พ้น
ื ที่นใี ้ น
การออกมาขอโทษกับทุกคน หากตอยทำให้เกิดความเสียหายจากการกระทำดัง
กล่าวไม่ว่ามากหรือน้อยก็ตาม อย่างน้อยตอยควรปฏิบัติตัวให้เหมาะสมและถูก
ต้องตามหลักการ ตอยจะระมัดระวัง ควบคุมตัวเองอย่างเคร่งครัดให้ครบ 14 วัน
และจะคอยแจ้งผลตรวจให้ทุกคนทราบเพื่อยืนยันผลให้ชัดเจนค่ะ กราบขอโทษ
สังคม ต่อไปจะรับผิดชอบต่อส่วนรวมให้มากกว่านี ้ ขอโทษจากใจ หวังว่าทุกคน
จะให้อภัยค่ะ”

ในความโชคร้าย ยังมีความโชคดี ขณะที่มะตอยนั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา

และรู้สึกสำนึกผิดต่อสิ่งที่ตัวเองได้ทำไป
จู่ ๆ ก็มีเสียงไลน์เตือนจากโทรศัพท์ มะอยหยิบขึน
้ มาดูก็แอบนั่งยิม
้
“หายเร็ว ๆ นะคะ พี่ขอโทษที่ทำให้เดือดร้อน ขอโทษที่ไม่ได้โทรหา
เพราะพี่อยู่โรงพยาบาลมาหลายวัน
พี่จะขอรับผิดชอบทุกอย่างเอง ต่อไปนีพ
้ ี่จะดูแลมะตอยให้ดีที่สุด
.........เป็ นแฟนกันนะ.........”

จบ บริบูรณ์

ละครเรื่องนี ้ สอดคล้องกับหลักสูตรต้านทุจริตศึกษา และหน่วยการ

เรียนรู้ที่โรงเรียนกำหนด
 โดยอยู่ในหน่วยการเรียนรู้ที่ 4 พลเมืองกับความรับผิดชอบต่อสังคม
   “ความรับ ผิด ชอบต่อ สัง คมคือ ความรู้ส ึก รับ ผิด ชอบต่อ ส่ว นรวม
เป็ นการกระทำหรือการละเว้นการกระทำ

ใด ๆ ในทางที่จะไม่ท ำให้เกิดผลเสียหายแก่ส่วนรวม แต่ท ำให้เกิดผลดี

แทน”

“สังคมจะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ปลอดภัยได้ คนในสัง คมต้อ งมี

จิตสำนึกรับ ผิด ชอบต่อ ส่วนรวมและมีว ิน ัยในตัว เอง ความรับ ผิด ชอบ
ไม่ใช่...ภาระ...แต่เป็ น...หน้าที่...ที่ทุกคนต้องยึดถือปฏิบัติ การขาดความ
รับรับผิดชอบแม้เพียงเล็กน้อย ก็อาจส่งผลต่อคนส่วนมากและกลายเป็ น
ผลเสียในวงกว้างได้”