เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 131

โจวจือ
่ หวายจัดการขยับผ ้าทีค ่ ลุมร่างกายให ้หม่า
ชางเหวินอย่างระมัดระวัง เขาเปิ ดผ ้าในสว่ นทีค ่ วรจะ
เปิ ด และใชผ้ ้าปิ ดในสว่ นทีค
่ วรจะปิ ดอย่างมิดชดิ ก่อน
จะบอกกับน ้องสาวของเขาให ้หันกลับมาได ้

โจวจือ
่ หยาหันหลังกลับมามองบาดแผลทีต ่ ้นขา
ของหม่าชางเหวินแล ้วต ้องสะดุ ้งอย่างตกใจ บาดแผล
เหวอะหวะเป็ นรูคล ้ายหลุมลึก มียาห ้ามเลือดโรยพอก
เอาไว ้หนาเตอะเพือ ่ ห ้ามไม่ให ้เลือดไหล สเี ลือดผสม
ี าทำให ้ดูน่ากลัวเป็ นอย่างมาก
กับสย

โจวจือ่ หยาจึงอดทีจ ่ ะตำหนิพช ี่ ายของตนไม่ได ้ว่า

"แผลเป็ นรูเปิ ดกว ้างเชน ่ นีค
้ วรจะเย็บปิ ดปากแผล ไม่ใช ่
ยัดยาลงไปอัดแน่นเชน ่ นี้ แผลโดยรอบจะยิง่ อักเสบ
และติดเชอ ื้ ได ้ง่าย ข ้าเคยบอกพีช ่ ายแล ้วว่าต ้องตัด
แต่งบาดแผลให ้เรียบ อย่าได ้ปล่อยให ้มีชน ิ้ เนือ
้
หลุดลุย
่ "
 โจวจือ ่ หยาเอ่ยปากบ่นพีช ่ ายของตน เพราะแต่เดิม
นางเคยสอนโจวจือ ่ หวายให ้เรียนรู ้การทำแผลทีถ
่ ก
ู ต ้อง
เบือ
้ งต ้นมาก่อนหน ้านีแ้ ล ้ว แต่พช
ี่ ายของตนดูเหมือนจะ
เรียนรู ้ แต่ไม่จดจำเลยสก ั นิด

โจวจือ่ หยาหยิบแผ่นหนังทีใ่ ชเก็ ้ บเข็มออกมาแผ่

เตรียมน้ำยาล ้างแผลออกมา แล ้วใชมี้ ดอันเล็กแชน ่ ้ำยา
ล ้างแผลเพือ ่ ฆ่าเชอื้ ก่อนจะกรีดปากแผลตัดชน ิ้ เนือ
้ ให ้
สม่ำเสมอ ก่อนจะใชเข็ ้ มทีร่ ้อยด ้วยเสนไหมที
้ ต
่ นทำขึน ้
มาเป็ นพิเศษเย็บปิ ดปากแผล โชคดีทธ ี่ นูไม่ได ้แทงเข ้า
ลึก แผลจึงไม่นับว่าสาหัสนัก และไม่ได ้ตัดเสนเลื ้ อด
ใหญ่จนขาด โจวจือ ่ หยาใชพลั ้ งพิเศษจากแก ้วดวงจิต
ฟื้ นฟูรักษาหลอดเลือดภายในให ้สมานกัน เลือดจึงไม่
ไหลออกมาเยอะ เมือ ่ รักษาเสร็จจึงลงมือฝั งเข็มต่อ

โจวจือ่ หวายมองดูน ้องสาวรักษาคนอย่างคล่อง

แคล่ว และคอยสงั เกตว่าใบหน ้าของน ้องสาวยังไหว
อยูห
่ รือไม่ เมือ
่ ไม่เห็นความผิดปกติ จึงปล่อยให ้น ้อง
สาวรักษาคนต่อโดยไม่ขด ั ขวาง

"รักษาบาดแผลเสร็จเรียบร ้อยแล ้วเจ ้าค่ะ ข ้าเตรียม

ยาเม็ดบำรุงเลือดมาด ้วย พีจ ื่ หวายชว่ ยนำยาเม็ดนี้ ไป
่ อ
ป้ อนให ้พีช
่ างเหวินกินได ้ไหมเจ ้าคะ"

"ได ้ เจ ้าสง่ ยามา พีจ

่ ะจัดการเอง" โจวจือ
่ หวาย
 ่ เตรียมประคองศรี ษะของ
ขยับลงไปนั่งข ้างเตียงเพือ
หม่าชางเหวินขึน ้ มากินยา ก่อนจะยืน
่ มือไปขอรับเม็ด
ยามาจากโจวจือ ่ หยา

"หยาหยา… หยาหยา...." หม่าชางเหวินพึมพำ

ด ้วยอาการของคนเพ ้อ

โจวจือ่ หวายตวัดสายตาไปมองหน ้าของน ้องสาว

ตน ทีย
่ ามนีใ้ บหน ้าขึน ี ดงเรือ
้ สแ ่ ก่อนจะพูดขึน้ ว่า "ถึง
กับเพ ้อเชน่ นี้ เจ ้าควรจะฝั งเข็มลดไข ้ด ้วยหรือไม่ หึ…
หรือจะปล่อยให ้เพ ้อแบบนีต ้ อ
่ ไปดี"

โจวจือ ่ หยาจึงพูดอ ้อมแอ ้มว่า "เมือ

่ ครูข
่ ้าฝั งเข็มไป
แล ้วเจ ้าค่ะ ข ้าจะเพิม
่ ยาลดไข ้อีกสองเม็ดเจ ้าค่ะ" ก่อน
จะก ้มหน ้าค ้นหาขวดยาเม็ดลดไข ้ ทีต ่ นเตรียมมาใน
กระเป๋ ายาอย่างเร่งรีบ

โจวจือ
่ หวายจึงกระซบ ิ ใสห่ ห ู ม่าชางเหวินว่า "เจ ้า
เพ ้ออย่างนีก
้ ไ
็ ม่มป
ี ระโยชน์อะไรหรอกนะ เจ ้าต ้องกินยา
จะได ้รีบหายป่ วย บอกเจ ้าให ้รู ้ก่อนว่า หากเจ ้าพิการ
หรือขาของเจ ้าเดินไม่ปกติ ข ้าจะไม่ยอมยกน ้องสาวให ้
เจ ้าอย่างแน่นอน"

หม่าชางเหวินทีย ่ งั ไม่คอ
่ ยมีสติ แต่ดเู หมือนว่าคน
หมดสติผู ้นีจ
้ ะฟั งคำพูดของโจวจือ ่ หวายเข ้าใจ เพราะ
เขากลืนกินยาทีโ่ จวจือ่ หวายป้ อนลงท ้องอย่างว่าง่าย
โจวจือ ึ หมัน
่ หวายจึงยิง่ แอบรู ้สก ้ าชางเหวินมาก
่ ไสหม่
ขึน
้ เขาจึงพูดกับโจวจือ ่ หยาว่า "อาการของอาเหวิน ข ้า
จะดูแลเขาให ้เอง เจ ้ารีบไปดูแลซน ั เป่ าเถิด รายนัน
้
อาการสาหัสทีส ่ ด
ุ "

"พีจ
่ อ
ื่ หวาย มีคนไปแจ ้งข่าวว่าพีเ่ อ ้อร์ยา พีต
่ ้ายา
รวมถึงท่านป้ าใหญ่เสย ี แล ้ว เรือ
่ งนีเ้ ป็ นความจริงไหม
เจ ้าคะ"

"อืม
้ … ตอนพีช ่ ายไปถึงต ้ายายังมีชวี ต ิ อยู่ แต่สภาพ
ก็ไม่ตา่ งจากคนตายไปแล ้วเท่าไหร่ พวกโจรสลัดเหล่า
นีโ้ หดเหีย้ มมาก พวกมันไม่มค ี วามปราณี ฆ่าบุรษ ุ เด็ก
และคนชราจนหมดหมูบ ่ ้าน สว่ นสตรี พวกมันเก็บพวก
นางเอาไว ้เพือ ่ หาความสำราญ ต ้ายาบอกกับพีว่ า่ เจิง้
่ ถงมารดาของนางโดนฆ่าตายเป็ นคนแรก สว่ นพวก
ฮุย
นางสองคนพีน ่ ้องโดนจับมาทำทารุณ แต่เอ ้อร์ยาไม่
ยินยอมรับความอดสูแบบนัน ้ เมือ ่ มีโอกาสนางจึงปลิด
ชพ ี ตนเองทิง้ เสย ี ก่อน แต่พค ี่ ด ิ ว่านีเ่ ป็ นเรือ
่ งดี เพราะ
หากว่าเจ ้าได ้พบกับต ้ายาในเวลานี้ เจ ้าจะเข ้าใจดีวา่
เหตุใดเอ ้อร์ยาจึงเลือกจบชวี ต ิ ตนเองไปก่อนเชน ่ นัน
้ "

โจวจือ ี น ้าสลดลง เมือ

่ หยามีสห ่ ฟั งโจวจือ
่ หวายพูด
จบ นางนึกถึงภาพสตรีรา่ งผอมบาง แต่กลับมีรอยยิม ้
สดใส และความมีน้ำใจดีของเถียนเออร์ยาทีม ่ ต
ี อ
่ ผู ้อืน
่
 ่ นีแ
คนดีเชน ิ้ เพราะโจรสลัดป่ าเถือ
้ ต่ต ้องมาจบสน ่ นด ้วย
ความเสย ี ใจ

โจวจือ ่ หวายให ้คนพาโจวจือ ่ หยาไปรักษาซน ั เป่ าที่

อยูเ่ รือนพักอีกหลังหนึง่ เมือ ่ เข ้ามาในห ้องของซน ั เป่ า
กลิน ่ ไอความตายลอยวนอยูใ่ นอากาศ จนนางรู ้สก ึ ได ้ '
พีเ่ อ ้อร์ยา ในเมือ ่ หยามาชว่ ยเหลือพีส
่ จือ ่ าวไม่ทน ั การ
เชน ่ นัน ่ หยาจะลงมือชว่ ยคนทีพ
้ จือ ่ ส
ี่ าวรัก ให ้เขาได ้มี
ชวี ต ิ รอดต่อไปให ้ได ้เจ ้าค่ะ'

โจวจือ่ หยาคิดถึงเถียนเอ ้อร์ยาทีต ่ ายไปแล ้ว และ

ให ้คำมัน
่ สญั ญากับคนทีต ่ ายไปแล ้วอยูใ่ นใจ เมือ ่ คิดจบ
คล ้ายมีลมเย็นพัดผ่านตัววูบหนึง่ นางจึงยิง่ มัน ่ ใจว่า
เถียนเอ ้อร์ยาคงจะยังวนเวียนอยูท ่ น
ี่ ี่ เพราะเป็ นห่วงคน
ทีน
่ างรักมากอย่างซน ั เป่ า ดังนัน ้ แม ้ว่าซน ั เป่ าจะมี
อาการหนักมากแค่ไหน โจวจือ ่ หยาก็ลงมือทุม ่ เทพลัง
ในการรักษาชวี ต ิ ให ้กับเขาอย่างเต็มที่ อย่างน ้อยนีก ่ ็
เป็ นการทำเพือ ่ พีส
่ าวทีน่ ส ั ดีคนหนึง่ ของนาง โจวจือ
ิ ย ่
หยาขอทำเพือ ่ เถียนเอ ้อร์ยาเป็ นครัง้ สุดท ้าย

โจวจือ ้ งของแก ้วดวงจิต ชว่ ยรักษา

่ หยาใชพลั
อาการบาดเจ็บของซน ั เป่ า จนใบหน ้าขาวซด
ี เพียน
เพียนและเพ่ยเพ่ยจึงรีบเอ่ยเตือนคุณหนูของตน
 "คุณหนูดเู หนือ่ ยล ้ายิง่ นัก หยุดการรักษาท่าน
ั เป่ าเอาไว ้ก่อนดีไหมเจ ้าคะ"
ซน

"คุณหนู พักเหนือ
่ ยก่อนดีไหมเจ ้าค่ะ แล ้วค่อย
ลงมือรักษาคนต่อ"

โจวจือ ้ งของแก ้วดวงจิต

่ หยาจึงได ้หยุดใชพลั
และใชวิ้ ธก
ี ารฝั งเข็มต่อ

ซนั เป่ าทีก

่ อ
่ นหน ้านีน้ อนไม่ได ้สติ เริม ึ ตัว
่ รู ้สก
โจวจือ ่ หยาจึงเทยาเม็ดออกมาหลายเม็ด และให ้
เพ่ยเพ่ยชว่ ยตนป้ อนยาให ้เขากินจนสำเร็จ เนือ ่ งจาก
ใชพลั ้ งของแก ้วดวงจิตรักษาซน ั เป่ าไปก่อนหน ้านี้
อาการของเขาจึงดีขน ึ้ อย่างรวดเร็ว โจวจือ ่ หยาอ่าน
ความคิดและเข ้าใจความเจ็บปวดของเขาได ้ดี จึงยิง่
รู ้สกึ สงสารอีกฝ่ ายมากขึน ้ อาการบาดเจ็บของซน ั เป่ าดี
ขึน ้ มาก จนเขารู ้สก ึ ตัวลืมตาขึน ้ มามองทุกคน ทีอ ่ ยูร่ าย
ล ้อมรอบกายของเขาได ้

"คุณหนู… ไม่น่าต ้องเหน็ ดเหนือ

่ ย เพือ
่ รักษาข ้า
ั เป่ าเปิ ดปากพูดด ้วยเสย
น ้อยเลยขอรับ" ซน ี งเบาและ
แหบแห ้ง

โจวจือ ่ หยามองสบตาทีย ่ ามนีม

้ น
ี ้ำตาเอ่อคลอของ
ั เป่ า เขามีทา่ ทางทีอ
ซน ่ ยากตายมากกว่าอยู่ นางมอง
เขาอย่างพิจารณาแล ้วจึงพูดด ้วยน้ำเสย ี งไม่พอใจว่า
"เพือ่ ชว่ ยเจ ้า พีช ่ างเหวินทุม ่ เทสุดชวี ต ิ โดยไม่หว่ ง
ความปลอดภัยของตนเอง ยามนีพ ้ ช
ี่ างเหวินนอนหมด
สติอยูบ ่ นเตียง เพียงเพราะไม่อยากให ้เจ ้าตาย พีช ่ าย
สามของข ้าก็บาดเจ็บทีแ ่ ขน เพราะเสย ี่ งชวี ต
ิ เข ้าไป
ชว่ ยเหลือพวกเจ ้า เวลานีท ้ า่ นแม่ของข ้าอาจจะโดน
คนร ้ายโจมตีอยูท ่ ห ่ ้านเถียนซ ี แต่พวกข ้ากลับต ้อง
ี่ มูบ
มาติดอยูท ่ น ่ ชว่ ยเหลือเจ ้า แต่เจ ้ากลับดีนัก ทีค
ี่ ี่ เพือ ่ ด
ิ
อยากตายหนีโลกใบนีไ ้ ปเพือ ่ พ ้นทุกข์ หรือคนอย่างเจ ้า
ไม่คด ิ จะแก ้แค ้นให ้พีเ่ อ ้อร์ยาของข ้าบ ้างเลยหรือ เจ ้า
ไม่คด ิ จะอยูต ่ อบแทนเหล่าพีช ่ ายของข ้าและตัวข ้าบ ้าง
เลยหรือ เจ ้าแต่งงานอยูก ่ นิ กับพีเ่ อ ้อร์ยามานานหลายปี
เจ ้าไม่รู ้เลยหรือว่า พีเ่ อ ้อร์ยาย่อมอยากเห็นเจ ้าใชช้ วี ต ิ
อย่างมีความสุขต่อไปในอนาคต"

ั เป่ านอนหลับตาโดยมีน้ำตาไหลนอง
"...." ซน
ี ใจสุดซงึ้
ใบหน ้าอย่างคนทีเ่ สย

โจวจือ่ หยาจึงพูดต่อ "พวกโจรสลัดเหล่านัน ้ โหด

ร ้ายทารุณมาก โดยเฉพาะกับสตรี เจ ้าคงเคยเห็นมา
บ ้างแล ้วว่าสตรีทม
ี่ ชี วี ต
ิ รอดจากโจรสลัด มีสภาพน่า
อนาถอย่างไร เจ ้าอยากให ้พีเ่ อ ้อร์ยาต ้องโดนทำทารุณ
แบบนัน ้ หรือ อีกอย่างพีเ่ อ ้อยาต ้องตาย ก็เพราะ
โจรสลัดแบบพวกมัน เจ ้าไม่คด ิ จะแก ้แค ้นให ้พีเ่ อ ้อร์ยา
บ ้างเลยหรือ แต่กไ ็ ม่เป็ นไร หากเจ ้าตายไป ข ้าจะเป็ นผู ้
ลงมือแก ้แค ้นให ้พีเ่ อ ้อร์ยาด ้วยตนเอง และหากเจ ้าตาย
ไปเชน่ นี้ แล ้วเจ ้าคิดว่าเจ ้าจะกล ้ามองหน ้าพีเ่ อ ้อร์ยาได ้
เต็มตา ถ ้าอย่างนัน ้ ข ้าก็จะไม่ขดั ขวางเจ ้า"

เมือ
่ พูดจบ โจวจือ ้
่ หยาก็เก็บอุปกรณ์ทใี่ ชในการ
รักษาคนทันที โดยมีเพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยชว่ ยนาง
เก็บของ และชว่ ยกันประคองพาโจวจือ ่ หยาเดินกลับไป
พักผ่อนทีเ่ รือนพัก ทีห
่ ลีฉ ิ ชว่ ยจัดเตรียมเอาไว ้ให ้นาง
่ น
เป็ นพิเศษ

คำพูดของโจวจือ ่ หยา ได ้ปลุกความอยากมีชวี ต ิ อยู่

ต่อของซน ั เป่ าได ้สำเร็จ และนางไม่เคยคิดเลยว่าคำ
พูดทีต ่ นใชพู ้ ดจาประชดประชน ั เพือ ่ หวังให ้ซน ั เป่ า
อยากมีชวี ต ิ อยูต่ อ
่ ไปในวันนี้ กลับสร ้างวีรบุรษ ุ ผู ้หนึง่ ที่
เสยี สละตน ยินดีรับหน ้าทีค ่ วบคุมกองทัพเรือหลวงอยู่
กลางทะเล เพือ ้
่ ต่อสูปราบปรามพวกโจรสลั ดทางทะเล
และสูรบกั้ บทหารแคว ้นอืน ่ ทีม่ ารุกรานแคว ้นต ้าหมิง
ทางทะเลในอนาคต จนเขามีชอ ื่ เสย
ี งให ้ผู ้คนเล่าขาน
เลือ่ งลือสบื ต่อกันไปยาวนานอีกหลายรุน ่
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 132

เย็นของวันนัน
้ โจวจือ
่ หยานอนหลับพักผ่อนไป
อย่างอ่อนเพลีย โดยมีเพียนเพียนและเพ่ยเพยผลัดกัน
เฝ้ าคอยระวังความปลอดภัยให ้แก่โจวจือ
่ หยา

โจวจวิน โจวจือ ่ หวาย และเจิง้ หรงมูท ่ ใี่ นเวลานี้

อาการบาดเจ็บของเขาดีขน ึ้ มากแล ้ว ผลัดกันมาดูโจว
จือ
่ หยาอย่างเป็ นห่วง เมือ ่ รู ้ว่านางยังคงนอนหลับ
พักผ่อนอยูจ ่ งึ เดินจากไป โดยโจวจวินสงั่ กำชบ ั ให ้
หลีฉ่ นิ บุตรสาวคนโตของหลีเ่ ฉินให ้ชว่ ยเตรียมอาหาร
รสอ่อนเอาไว ้สำหรับโจวจือ ่ หยา ยามทีน ่ างตืน ่ ขึน้ มา
กลางดึกเอาไว ้ด ้วย

แต่หลีฉ
่ น
ิ กลับต ้องเตรียมอาหารเหล่านัน ้ เอาไว ้รอ
จนเก ้อ เพราะโจวจือ ่ หยาตืน ้ มาในชว่ งเทีย
่ ขึน ่ งของอีก
หนึง่ วันต่อมา เพียนเพียนจึงต ้องไปขอโจ๊กพุทรา และ
น้ำแกงบำรุงร่างกายมาให ้เจ ้านายของตนกินและดืม ่
แทน เนือ ่ งจากโจวจือ ่ หยาท ้องว่างมาเป็ นเวลานาน
ต ้องกินอาหารย่อยง่ายจึงจะสบายท ้อง
 "มีคนจากหมูบ ่ ้านเถียนซก ี ลับมารายงานข่าวของที่
นั่นสง่ มาให ้ท่านพ่อรับรู ้ข่าวบ ้างหรือยัง" นีค
่ อ
ื คำถาม
แรกทีโ่ จวจือ ่ หยาเอ่ยถามเพียนเพียนและเพ่ยเพ่ย เมือ ่
นางตืน ่ ขึน
้ มา

"เรียนคุณหนู มีแล ้วเจ ้าค่ะ เป็ นคุณชายรองเจิง้ หรง

จิง้ เดินทางมาทีน ่ ดี่ ้วยตนเองเจ ้าค่ะ ทางด ้านหมูบ ่ ้าน
เถียนซ ี มีโจรร ้ายบุกไปเพือ ่ หวังปล ้นบ ้านตระกูลเจิง้
และบ ้านตระกูลโจว แต่โดนคนของท่านจงโหวและคน
ของสำนักอินทรียช ์ ว่ ยกันปราบปรามโจรเหล่านัน ้ พ่าย
แพ ้จนหมดเจ ้าค่ะ มิหนำซ้ำคุณชายใหญ่เจิง้ หรง
เจีย ้ นยังจับเชลยทีม ่ ช ี วี ต
ิ รอดเอาไว ้ได ้หลายคน จึงสงั่
ให ้คุณชายรองพาเชลยพวกนัน ้ และคนจำนวนหนึง่
เดินทางมาทีน ่ เี่ จ ้าค่ะ เพือ ่ ให ้นายท่านโจวสอบสวน
หาความจริงจากคนเหล่านัน ้ " เพ่ยเพ่ยเป็ นคนตอบคำ
ถาม และชว่ ยโจวจือ ่ หยาทำธุระสว่ นตัวล ้างหน ้าเปลีย ่ น
ชุดใหม่ โจวจือ ่ หยาจึงผ่อนคลายมากขึน ้ และกินโจ๊ก
พุทราและน้ำแกงทีเ่ พียนเพียนยกมาให ้ตนจนหมด

ชว่ งบ่ายเมือ ่ หยาทำธุระสว่ นตัวเสร็จ

่ โจวจือ
เรียบร ้อยแล ้ว กำลังจะพาเพียนเพียนกับเพ่ยเพ่ยออก
ไปด ้านนอก โจวจวินก็มาเยีย ่ มบุตรสาวของเขาอีกครัง้
ซงึ่ ทางด ้านหลังมีโจวจือ ่ หวาย เจิง้ หรงจิง้ และเจิง้ หรง
มูต
่ ดิ ตามมาด ้วย คนทัง้ หมดทักทายและถามไถ่สข ุ ภาพ
กันอยูน ่ านพอสมควร
 โจวจือ
่ หยาจึงเอ่ยปากถามเรือ ่ งทีต ื รู ้
่ นอยากรู ้ "สบ
หรือยังเจ ้าคะ ว่าคนทีอ่ ยูเ่ บือ
้ งหลังโจรสลัดเหล่านีเ้ ป็ น
ผู ้ใด"

โจวจือ ่ นี้ เพราะนางรู ้ดีวา่ โจรสลัด

่ หยาถามเชน
เหล่านีอ
้ อกปล ้นแบบมีเป้ าหมาย และเป้ าหมายของคน
เหล่านีค้ อ
ื คนตระกูลโจวและตระกูลเจิง้

โจวจวินจึงตอบด ้วยน้ำเสย ี งราบเรียบว่า "เป็ นอย่าง

ทีพ
่ วกเราคาดเดาเอาไว ้ คนทีอ ่ ยูเ่ บือ
้ งหลังโจรสลัด
เหล่านีค
้ อ
ื ตระกูลอู๋ เรือทีพ
่ วก
โจรสลัดใช ้ ก็มาจากโรงต่อเรือของตระกูลอู"๋

ความจริงโจวจวินสงสย ั ว่ายังมีคนอยูเ่ บือ

้ งหลังมาก
ื อย่างไรก็สาวไปไม่ถงึ คนตระกูลเซย
กว่านี้ แต่เขาสบ ี ว
หรือองค์รัชทายาท

โจวจือ
่ หยาในเวลานีม ้ ส ี น ้าเศร ้าสร ้อยปนแค ้นใจ
ี ห
"ท่านพ่อ ข ้าอยากแก ้แค ้นให ้กับพีเ่ อ ้อร์ยาและคนอืน ่ ๆที่
ตายไปเจ ้าค่ะ โจรสลัดเหล่านีเ้ ลวทรามต่ำชายิ ้ ง่ นัก
ท่านพ่อ คราวนีจ้ อ
ื่ หยาจะไม่ห ้ามท่าน เรือ ่ งการนำ
ระเบิดมาใชกั้ บคนเหล่านีเ้ จ ้าค่ะ"
 "เรือ
่ งพวกนีป้ ล่อยให ้เป็ นหน ้าทีข ่ องพ่อกับเหล่าพี่
ชายของเจ ้าเถิด สว่ นตัวเจ ้าในเวลานีร้ ับผิดชอบในเรือ ่ ง
การรักษาคนทีบ ่ าดเจ็บก็พอ เรือ ่ งทีเ่ หลือพ่อจะจัดการ
เอาคืนคนเหล่านัน ้ อย่างสาสมแน่นอน"

เมือ
่ โจวจวินพูดจบ โจวจือ ่ หวายรีบพูดเสริมเตือน
น ้องสาวของตนขึน ้ ทันทีวา่ "รักษาคนอืน
่ ก็อย่าหักโหม
จนทำร ้ายสุขภาพของตนเอง อีกหน ้าทีห ่ นึง่ ของเจ ้าคือ
รักษาสุขภาพของตัวเองด ้วย"

โจวจือ ่ หยาอมยิม ้ เพราะเมือ ่ โจวจือ ่ หวายพูดจบ

เจิง้ หรงจิง้ ก็รา่ ยยาวเรือ
่ งความปลอดภัย และการดูแล
สุขภาพของตัวนาง โดยมีเจิง้ หรงมูค ่ อยพูดแทรกอยู่
ด ้านข ้าง โจวจือ ่ หยานั่งฟั งอย่างเชอื่ ฟั ง ภายในใจรู ้สก
ึ
อบอุน ่ ทีม
่ ค
ี นคอยห่วงใยตนมากขนาดนี้

"ท่านพ่อเจ ้าคะ เรือ ่ งระเบิด จือ ่ หยาไม่อยากให ้ใคร

รู ้ว่ามาจากพวกเรา ดังนัน ้ จือ
่ หยาจึงคิดแผนการตอบโต ้
ตระกูลอูแ ๋ บบสง่ มาก็สง่ คืนกลับไป ข ้าอยากให ้พวก
ท่านพ่อปลอมตัวเป็ นโจรสลัด เดินทางไปปล ้นอูต ่ อ
่ เรือ
ตระกูลอูท ๋ เี่ มืองหางโจว และจัดการเผาทรัพย์สน ิ ทุก
อย่างของตระกูลอูใ๋ ห ้สน ิ้ อ่อ… พวกโจรสลัดเหล่านี้
จือ ่ หยาก็อยากให ้พวกมันรู ้ฤทธิจ ์ ากแรงระเบิดของพวก
เราด ้วยเจ ้าค่ะ เผาเรือของพวกมันให ้สน ิ้ อย่าให ้มีคน
หนีรอดเอาเรือ ่ งระเบิดไปเปิ ดเผยได ้เจ ้าค่ะ"
 โจวจวินครุน ่ คิดตามแผนการของบุตรสาว เขาเห็น
ชอ่ งโหว่มากมายในแผนของโจวจือ ่ หยา แต่กไ
็ ม่
ทักท ้วงอะไร แต่ภายในใจคิดว่าคงต ้องปรับเปลีย ่ น
แผนอีกมาก แต่เขากลับพูดให ้บุตรสาวสบายใจว่า "ได ้
เจ ้าไม่ต ้องกังวลใจเรือ่ งเหล่านี้ เจ ้ารักษาคนป่ วยอยูท่ น
ี่ ี่
จนกว่าเรือ ่ งภายนอกจะเรียบร ้อย แล ้วพ่อจะกลับมารับ
เจ ้า เพือ
่ พาเจ ้ากลับหมูบ ่ ้านเถียนซ"ี

โจวจือ่ หยาพูดคุยอยูก ่ บ ั โจวจวิน โจวจือ

่ หวาย เจิง้
หรงจิง้ และเจิง้ หรงมู่ อยูอ
่ กี นานพักใหญ่ ก่อนทุกคนจะ
ขอตัวไปนัดรวมตัวกันปฏิบต ั ภิ ารกิจ

โจวจือ ่ หยาจึงเดินไปดูอาการของหม่าชางเหวิน
ึ ตัวแล ้ว กำลังนั่งเอนหลังอยูบ
เวลานีเ้ ขามีสติและรู ้สก ่ น
เตียง เขามองโจวจือ ่ หยาด ้วยดวงตาดำคมเข ้ม

"พีช
่ างเหวินเป็ นอย่างไรบ ้างเจ ้าคะ"

"คำถามนีพ ้ คี่ วรจะถามหยาหยามากกว่า เห็นพีจ ่ อ ื่

หวายบอกว่าเจ ้าหลับลึกไปหนึง่ คืนจนมาถึงครึง่ วันของ
วันนี้ ทำให ้พีเ่ ป็ นห่วงเจ ้ามาก เจ ้ารู ้หรือไม่ หากไม่ตด ิ
ว่าแผลทีข ่ าค่อนข ้างหนัก พีค ่ งจะเดินไปหา เพือ ่ มองดู
เจ ้าด ้วยสายตาของตัวเองแล ้ว"
 โจวจือ
่ หยาจึงมองค ้อนหม่าชางเหวินก่อนจะพูดว่า
"จือ่ หยายังคงรักชวี ต ิ ของตนเอง รู ้ดีวา่ ทำอะไรได ้มาก
แค่ไหน ไม่เหมือนพีช ่ างเหวินหรอกเจ ้าคะ ทีห่ ว่ งใยผู ้
อืน
่ จนไม่คด ิ ห่วงชวี ต
ิ ของตนเอง"

หม่าชางเหวินยิม ้ แห ้ง ก่อนจะพูดว่า "ซน ั เป่ าไม่ใช ่

คนอืน่ เขาเป็ นเหมือนพีช ่ ายคนหนึง่ ของพี่ ขอบใจเจ ้า
มากนะ ทีช่ ว่ ยชวี ต
ิ ของซน ั เป่ าเอาไว ้ พีข
่ อบใจเจ ้ามาก
จริงๆ"

"ทีข่ ้าลงมือรักษาซน ั เป่ าอย่างเต็มที่ เพือ

่ พีเ่ อ ้อร์ยา
ต่างหากล่ะเจ ้าคะ ข ้าชว่ ยเหลือพีเ่ อ ้อยาไม่ทน ั แต่
อย่างน ้อย ข ้าก็ได ้ชว่ ยชวี ติ ของคนทีพ ่ ี่
เอ ้อร์ยารักเอาไว ้ได ้เจ ้าค่ะ"

"เจ ้าวางใจเถิด เมือ ้ ส

่ เชาพี ่ งั่ คนให ้ไปค ้นหาศพของ
เถียนเอ ้อร์ยาแล ้ว สว่ นศพของเถียนต ้ายา พีจ ่ อ
ื่ หวาย
สงั่ ให ้คนเตรียมสง่ ศพไปหาท่านลุงเถียนสฟ ี่ าและเถียน
โต ้งทีห ่ มูบ ี นแล ้ว"
่ ้านถงเซย

โจวจือ่ หยามีสหี น ้าเศร ้า เถียนต ้ายาทนพิษของ

บาดแผลบนตัวไม่ไหว เมือ ่ ได ้รับความชว่ ยเหลือจาก
่ หวายแล ้ว นางได ้ทันฝากคำสงั่ เสย
โจวจือ ี กับเขา เพือ
่
ฝากฝั งบุตรทัง้ สามไปให ้เถียนสฟ ี่ าและเถียนโต ้งชว่ ย
ดูแลบุตรทัง้ สามของนาง ก่อนทีน ิ้ ใจ
่ างจะสน
 แต่ในความโชคร ้ายยังมีความโชคดีแฝงอยู่ เป็ น
่ ถงป่ วยหนัก เถียนต ้ายาจึงต ้องคอยชว่ ย
เพราะเจิง้ ฮุย
เถียนเอ ้อร์ยาปรนนิบต ิ ารดาของตน นางจึงสง่ บุตรทัง้
ั ม
สามไปทีห ่ ้านเถียนซ ี เพือ
่ มูบ ี่ าผู ้เป็ น
่ ฝากให ้เถียนสฟ
ท่านตาของเด็กๆชว่ ยดูแล ทำให ้บุตรทัง้ สามของเถียน
ต ้ายารอดชวี ต ิ จากหายนะในครัง้ นี้

โจวจือ ่ หยาอยูพ ่ ด
ู คุยกับหม่าชางเหวิน และลงมือ
ตรวจรักษาเขาอีกรอบ ก่อนจะเดินไปดูอาการของ
ั เป่ า เมือ
ซน ่ เห็นว่าเขามีอาการดีขนึ้ ทัง้ กายและใจ จึง
ถอนหายใจอย่างโล่งอก

โจวจวินพาลูกชายและหลานชายออกไปทำ
ภารกิจของเขา โดยทิง้ จงลูไ่ ว ้ทีน
่ ี่ เพือ
่ ดูแลความ
ปลอดภัยให ้แก่โจวจือ
่ หยา

โจวจือ่ หยายังได ้พบกับข่งอวิน ๋ ผู ้เป็ นศษิ ย์คนโต

ของเจ ้าสำนักอินทรีย ์ ซงึ่ ในเวลานี้ เขาได ้ผันตัวกลาย
มาเป็ นผู ้ชว่ ยคนสำคัญของจงลู่ ในการดูแลความ
ปลอดภัยของทีน ่ ี่ โดยเขาได ้ฝากอาจารย์และศษ ิ ย์น ้อง
ทัง้ หลายของเขาเอาไว ้ทีห ่ ้านเถียนซ ี โดยมีเจิง้
่ มูบ
่ ผิงเป็ นผู ้รับปากว่าจะรักษาอาการป่ วยของอาจารย์
ฮุย
ของเขา เพือ ่ แลกกับคนของสำนักอินทรียจ ์ ะ
มาชว่ ยคุ ้มครองความปลอดภัยให ้คนตระกูลโจวและ
ตระกูลเจิง้

วันเวลาล่วงเลยผ่านมาอีกหลายวัน โจวจือ ่ หยาที่

เก็บตัวอยูใ่ นโรงงานลับกลางหมูบ ่ ้านต ้วนซ ี ยังคงรอฟั ง
ข่าวของบิดาและเหล่าพีช ่ ายของตนอย่างใจจดใจจ่อ
ข ้อหนึง่ นางเป็ นห่วงความปลอดภัยของทุกคน และข ้อ
สองนางอยากฟั งความพังพินาศของคนตระกูลอูแ ๋ ละ
พวกเรือโจรสลัดเหล่านัน ้ ....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 133

มีขา่ วลือเล่าขานกันว่าโจรสลัดเดินทางมาจากต่าง
แคว ้น พวกมันยกพวกพ ้องมากันเป็ นจำนวนมาก พวก
มันมีเรือเดินสมุทรจำนวนหลายลำ และพวกมันไม่จอด
อยูท
่ เี่ ดิม ทำให ้กองทัพเรือของทางราชการไม่สามารถ
ปราบปรามพวกมันได ้ง่าย

หลังจากทีโ่ จรสลัดกลุม ่ นีโ้ จมตีหมูบ

่ ้านตามชายฝั่ ง
ทะเลของเมืองเขตฝูโจวเรียบร ้อยหมดแล ้ว พวกมันก็
หายตัวไปเกือบหนึง่ สป ั ดาห์ และไปปรากฏตัวทีช ่ ายฝั่ ง
ทะเลของเมืองหางโจวแทน พวกมันฮก ึ เหิมมาก จึงบุก
ปล ้นอูต
่ อ
่ เรือของตระกูลอู๋ อย่างไม่กลัวทหารประจำ
เมืองหางโจว เมือ ่ พวกโจรปล ้นฆ่าทุกคนอย่างเหีย ้ ม
โหดแล ้ว โจรสลัดกลุม ่ นีก ้ ห็ ายตัวไปจากน่านน้ำของ
แคว ้นต ้าหมิงอย่างไร ้ร่องรอย ทำให ้ทหารของทางการ
ตามจับตัวโจรสลัดกลุม ้ ม่สำเร็จ
่ นีไ

แต่มขี า่ วลือเล่าขานกันว่า ตระกูลอูเ๋ กีย

่ วข ้องกับ
โจรสลัดเหล่านี้ เพราะรูปแบบเรือทีโ่ จรสลัดใช ้ มีคน
ยืนยันว่าเป็ นเรือของอูต่ อ
่ เรือตระกูลอู๋ และยิง่ ทำให ้ข่าว
ลือนีน ื่ ถือมากขึน
้ ่าเชอ ้ เมือ
่ โจรสลัดบุกปล ้นทำลายอูต
่ อ
่
เรือตระกูลอูจ ๋ นหมดสน ิ้ คล ้ายพวกโจรมาปล ้นเพือ
่
เป็ นการทำลายหลักฐาน

การบุกปล ้นทำลายอูต ่ อ
่ เรือของโจรสลัดในครัง้ นี้
ทำให ้ตระกูลอูส ๋ ญ ี อย่างหนัก บวกกับมีขา่ วลือเลว
ู เสย
ร ้ายเชน ่ นี้ ผู ้นำตระกูลอูแ ๋ สดงอาการโกรธพวกโจรสลัด
กลุม ่ นีเ้ ป็ นอย่างมาก จึงประกาศให ้เงินรางวัลกับ
เจ ้าหน ้าทีเ่ ป็ นจำนวนมหาศาล หากว่าสามารถ
กวาดล ้างโจรสลัดกลุม ้ ด ้สำเร็จ
่ นีไ

หลังจากทีผ ่ ู ้นำตระกูลอูป ๋ ระกาศให ้รางวัลแก่

เจ ้าหน ้าทีข่ องทางการ ว่าหากทางการปราบปราม
โจรสลัดได ้สำเร็จ ตระกูลอูจ ๋ ะบริจาคเงินให ้แก่เหล่า
ทหารของทางการ เป็ นจำนวนเงินสูงถึงหนึง่ หมืน ่ ตำลึง
ทอง ชอ ื่ เสยี งตระกูลอูจ ๋ งึ กลับมาดีขน ั
ึ้ อย่างเห็นได ้ชด

เพียงแต่ในคืนวันเดียวกันกับทีจ ่ วนตระกูลอูป ๋ ระกา

ศ ว่าจะมอบรางวัลให ้แก่ทหารของทางการ กลับมี
โจรสลัดกลุม ่ หนึง่ ลอบนำเรือเข ้ามาเทียบชายฝั่ ง และ
พากันเข ้าปล ้นจวนของตระกูลอู๋ ซงึ่ ผู ้คนทีอ
่ ยูใ่ นจวน
้ ไม่มใี ครมีชวี ต
ตระกูลอูใ๋ นคืนนัน ิ รอดเลยแม ้แต่คนเดียว
เพราะโดนโจรสลัดบุกปล ้น และสงั หารคนอย่าง
โหดเหีย ้ ม
 เมือ
่ โจรเหล่านัน ้ ปล ้นพร ้อมขนทรัพย์สน ิ มีคา่ ออก
จากจวนตระกูลอูแ ๋ ล ้ว ยังสงั หารคนจนหมดทัง้ จวน
หลังจากนัันก็ ้ ลงมือเผาจวนตระกูลอูจ ๋ นหมดเหลือเพียง
เถ ้าถ่าน และมีกระดานแผ่นหนึง่ เขียนด ้วยสแ ี ดง
สะดุดตาว่า 'ผู ้ทรยศต ้องตาย' ทิง้ ไว ้ เป็ นแผ่นไม ้เพียง
ชนิ้ เดียวทีห่ ลงเหลือเอาไว ้ให ้ผู ้คนได ้อ่าน ทำให ้ข่าว
ลือก่อนหน ้านีก ้ ลับกลายเป็ นความจริง ตระกูลอูถ ๋ ก
ู
โจรสลัดแก ้แค ้นทีก ่ ล ้าทรยศโจร

โจวจือ่ หยานั่งฟั งเพ่ยเพ่ยเล่าในระหว่างทีก ่ ำลังนั่ง

ต ้มยาให ้แก่หม่าชางเหวิน หลังจากนั่งฟั งอยูน ่ านจึงเอ่ย
ปากชมเพ่ยเพ่ยอย่างหยอกเย ้าว่า "พีเ่ พ่ยเพ่ยชา่ งรู ้
เรือ
่ งข่าวลือของคนด ้านนอกอย่างละเอียดดีเสย ี จริงนะ
เจ ้าคะ จือ
่ หยารู ้สก ึ ว่า ตัง้ แต่พเี่ พ่ยเพ่ยรู ้จักกับท่าน
ข่งอวิน๋ แล ้ว พีเ่ พ่ยเพ่ยชา่ งดูสดใสงดงามผิดตาเลย
เชย ี วนะเจ ้าคะ"

"คุณหนู! เป็ นเพราะคุณหนูทอ ี่ ยากรู ้ความคืบหน ้า

ของสถานการณ์ด ้านนอก ข ้าก็หาคนไปสบ ื ให ้ เหตุใด
่ นีล
คุณหนูจงึ มาล ้อเลียนข ้าเชน ้ ะ่ เจ ้าคะ" เพ่ยเพ่ยหน ้า
แดงและรีบพูดแก ้ตัวทันที อย่างคนทีม ่ พ
ี ริ ธุ ในใจ

โจวจือ ่ หยาเม ้มปากกลัน ้ ยิม

้ ก่อนจะพูดขึน ้ ว่า "ข ้ายัง
ไม่ทน ้
ั ได ้ใชงานคนของส ำนักอินทรียเ์ ลย พีเ่ พ่ยเพ่ยก็
ี เปรียบผู้อน
อย่าเพิง่ ทำให ้ข ้าต ้องเสย ื่ ล่ะ พีเ่ พ่ยเพ่ยอย่า
ลืมว่าคนของสำนักอินทรียเ์ คยรับงานมา เพือ ่ จับตัวข ้า
ไปทำร ้ายเสย ี ล่ะ ต ้องให ้พวกเขาชดใชหนี ้ เ้ ก่าให ้ข ้าจน
หมดเสย ี ก่อน ยามนีข ้ ้ายังไม่ทน ้
ั ได ้ใชงานพวกเขาเลย
ข ้ากลับเริม
่ รู ้สกึ คล ้ายว่า ข ้ากำลังจะโดนคนของสำนัก
อินทรีย ์ ขโมยคนข ้างกายไปจากข ้าเสย ี แล ้ว"

เพียนเพียนปิ ดปากหัวเราะ ก่อนจะแกล ้งเอ่ยหยอก

น ้องสาวของตนเพิม ่ ว่า "จริงด ้วยเจ ้าค่ะ ไม่วา่ จะเป็ นเชา้
สายบ่ายเย็น ข ้าเห็นท่านข่งอวิน ๋ มาสง่ ข่าวอย่าง
กระตือรือร ้น แรกๆข ้าก็คด ิ ว่าเขาคงจะทำเพือ ่ ชดเชย
ความผิดทีม ่ ต
ี อ
่ คุณหนู แต่ดแ ู ล ้วหลายวันมานี้ เขาไม่
เคยขอพบคุณหนูเลยเจ ้าค่ะ ยามเมือ ่ ท่านข่งอวิน ๋ พบ
หน ้าของข ้า เขาก็ถามหาเพียงแต่แม่นาง
เพ่ยเพ่ยเท่านัน ้ ..."

เพ่ยเพ่ยมีทา่ ทางเขินอายและรีบชวนทุกคนพูดคุย
เปลีย ่ นเรือ
่ งว่า "คุณหนูเจ ้า ข ้ายังแอบสอบถามเรือ ่ ง
ของคุณหนูเจ็ดตระกูลเซย ี วมาด ้วยนะเจ ้าคะ ซอ ื่ จือ
่ หม่า
กัว๋ กงนำคุณหนูเจ็ดมามอบให ้ท่านข่งเจียซา่ น แล ้วทิง้
คำพูดไว ้ว่าจะทำอย่างไรต่อเซย ี วลัว่ หรานก็ได ้ ขอ
เพียงอย่าให ้นางได ้มีชวี ติ ทีด่ ี ซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงจะไม่ขอ
ยุง่ เกีย ่ งของนางอีกเจ ้าค่ะ แต่ทา่ นข่งเจียซา่ น
่ วเรือ
ตัดใจทำร ้ายคุณหนูเจ็ดตระกูลเซย ี วไม่ลง ข่งจิวหลีจงึ
แอบนำตัวคุณหนูเจ็ดไปขายให ้หอนางโลมแห่งหนึง่
เจ ้าค่ะ เพราะพวกเขาต ้องการเงิน เพือ ้ นทุนในการ
่ ใชเป็
เดินทางมาทีน ่ ี่ เมือ
่ ขายตัวคุณหนูเจ็ดตระกูลเซย ี วไป
แล ้ว เขาได ้เงินก ้อนใหญ่ จึงมีเงินทุนพาอาจารย์ของ
พวกเขาเดินทางมายังหมูบ ่ ้านเถียนซเี จ ้าค่ะ"

"ข่งจิว่ หลี เป็ นลูกศษิ ย์คนทีห ่ กของเจ ้าสำนัก

อินทรียส ์ น ิ ะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยปากถาม เพราะยังจำ
ความรู ้สก ึ แค ้นใจของคนผู ้นัน ่่ ตอ
้ ทีมี ี วลัว่ หรานได ้
่ เซย

"ใชแ่ ล ้วเจ ้าค่ะคุณหนู" เพ่ยเพ่ยเอ่ยตอบก่อนจะพูด

เพิม่ เติมว่า "พอรู ้ว่าข่งจิว่ หลีนำคุณหนูเจ็ดไปขาย
ข่งเจียซา่ นจึงไม่พอใจ และขอแยกตัวออกจากสำนัก
อินทรียเ์ จ ้าค่ะ ข ้าก็ไม่รู ้ว่าเขาจะหาเงินไปไถ่ตวั คุณหนู
เจ็ดเซย ี วลัว่ หรานผู ้นัน
้ ออกมาจากหอนางโลมหรือไม่
เจ ้าค่ะ"

"หึ… คนทีค ิ ทำลายชวี ต

่ ด ิ ของผู ้อืน
่ สมควรแล ้วที่
นางจะได ้รับผลกรรมทีน ื่ เสย
่ างก่อ แค่ชอ ี งของนาง
เสยี หายแล ้ว ยังต ้องกำพร ้าบิดามารดาในคืนเดียว ข ้า
คิดว่านางก็ได ้รับผลกรรมตอบแทนมากเกินพอแล ้ว
หากนางรู ้จักกลับตัวกลับใจ แล ้วใชช้ วี ต ิ ให ้ดีกบั ท่าน
ข่งเจียซา่ น ต่อไปนางก็คงจะสามารถมีชวี ต ิ ทีด
่ ไี ด ้"

"คุณหนูยงั คิดหวังดีตอ
่ นางได ้อีกหรือเจ ้าคะ นาง
คิดจะจับตัวท่านไปทรมานนะเจ ้าคะ" เพียนเพียนเอ่ย
ตำหนิโจวจือ่ หยา
 "พีเ่ พียนเพียน ข ้าพูดว่าหากนางกลับตัวกลับใจได ้
ใครเป็ นคนดีคด ิ ดีทำดี ข ้าก็หวังดีตอ
่ คนเหล่านัน
้ เสมอ
เจ ้าค่ะ"

โจวจือ
่ หยาพูดคุยกับเพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยอยู่
นาน ก่อนจะทำตามกิจวัตรประจำวันเชน ่ เดิม คือเมือ ่
ว่าง จะออกไปรักษาผู ้บาดเจ็บ ทีใ่ นเวลานีม ้ อี ยูห
่ ลาย
คน แต่คนทีโ่ จวจือ
่ หยาให ้การดูแลเป็ นพิเศษคือหม่า
ชางเหวินและซน ั เป่ า ซงึ่ อาการของทัง้ คูเ่ ริม
่ ดีขน ึ้ เรือ่ ยๆ

คืนนีโ้ จวจวินพาคนทัง้ หมดกลับมาทีห ่ ้านต ้วนซ ี

่ มูบ
โจวจือ่ หยารีบมาสำรวจตรวจสอบว่ามีใครบาดเจ็บบ ้าง
เมือ
่ เห็นว่าทุกคนปลอดภัยดีจงึ วางใจลงได ้

"คืนนีพ้ วกเราพักผ่อนกันทีน ่ หี่ นึง่ คืน แล ้วพรุง่ นีพ

้ อ
่
จะพาเจ ้ากลับหมูบ่ ้านเถียนซ ี เพือ
่ ไปหามารดาของเจ ้า"
โจวจวินเอ่ยปากพูดกับบุตรสาวด ้วยน้ำเสย ี งผ่อนคลาย

"พวกโจรเหล่านัน
้ ล่ะเจ ้าคะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยถาม
ั
อย่างสงสย

"หยาหยา เจ ้าวางใจได ้ โจรสลัดพวกนัน

้ โดนพวก
เรากำจัดตัง้ แต่วน
ั แรกทีพ
่ วกเราออกเดินทางออกจากที่
นีแ
่ ล ้ว นอกจากนี้ ท่านอาเขยจงเหลียงยังพาพวกเรา
ไปโจมตีฐานของพวกมันทีอ ่ ยูก
่ ลางทะเลอีกด ้วย
ระเบิดของเจ ้าทำงานได ้ดีมาก พวกมันไม่มท ี างต่อสูกั้ บ
พวกเราได ้เลย หลังจากนัน ้ พวกเราจึงสวมรอยเป็ นพวก
มัน ล่องเรือไปจัดการตระกูลอูท ๋ ห
ี่ างโจว เมือ
่ จัดการ
จวนตระกูลอูเ๋ สร็จสนิ้ พวกเราหนีไปกลางทะเล เพือ ่
กลบเกลือ ่ นล่องลอย แล ้วจึงทำลายเรือทีเ่ คยใชปล ้ ้น
ตระกูลอู๋ ก่อนจะเปลีย ่ นเรือใหม่ย ้อนกลับมาทีน ่ "ี่ เจิง้ หร
งจิง้ อธิบายให ้โจวจือ่ หยาฟั งอย่างใจเย็น และเป็ นผู ้
ตอบคำถามของนางเมือ ่ มีข ้อสงสย ั

ในคืนนีท ้ ก
ุ คนจึงนอนหลับสนิททีส่ ด
ุ ในรอบสอง
อาทิตย์ทผ ี่ า่ นมา โดยเฉพาะโจวจือ ่ หยาทีแ่ อบกังวลใน
ความปลอดภัยของบิดาและพีช ่ ายของตนมาโดยตลอด
วันนีเ้ มือ
่ เห็นพวกเขากลับมาหานางอย่างปลอดภัย นาง
จึงนอนหลับได ้เต็มตาเสย ี ที
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 134

โจวจวินพาทุกคนล่องเรือท ้องแบนลำเล็กกลับหมู่
บ ้านเถียนซ ี โดยเขาพาทุกคนแวะทีห ่ มูบ
่ ้านถงเซยี น
ก่อน มีเพียงเรือทีบ ่ รรทุกคนป่ วย อย่างหม่าชางเหวิน
และซน ั เป่ าทีต
่ ้องล่องเรือกลับหมูบ่ ้านเถียนซน ี ำไป
ก่อน เพือ ่ นำคนป่ วยไปพักผ่อนทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กงแห่ง
หมูบ่ ้านเถียนซ ี

เจิง้ หลีร่ บ
ี เดินออกมาต ้อนรับทุกคนด ้วยตัวเอง
ท่านผู ้เฒ่าดูซบ ู ผอมแก่ชราลงไปเป็ นอย่างมาก
เนือ
่ งจากมีเรือ ี ใจและกังวลใจมากมาย
่ งให ้เขาต ้องเสย
แต่ในเวลานีส ้ หี น ้าของเขาดูผอ่ นคลายมากขึน
้ เมือ
่ เห็น
ลูกเขยและหลานๆทุกคนปลอดภัยกลับมา

เจียงฮุย ่ แอบยิม
้ เมือ
่ เห็นเจิง้ หลีผ
่ ู ้เป็ นบิดาของตนมี
สหี น ้าดีขน
ึ้ ก่อนจะพูดกับโจวจือ ่ หยาเป็ นเชงิ ฟ้ องว่า
"หยาหยา เจ ้ามาก็ดแ ี ล ้ว ดูทา่ นตาของเจ ้าเถิด เขา
แทบจะไม่ยอมกินไม่ยอมนอน ไม่วา่ ป้ าจะพยายาม
้ กล่อมอย่างไรก็ไม่สำเร็จ"
เกลีย
 หลายปี ทผ ี่ า่ นมานี้ เจียงฮุย่ พัฒนาตนขึน ้ มาก จาก
ความรู ้สก ึ ทีช
่ อบคิดว่าตนเองเป็ นเพียงสาวใช ้ และไม่
อาจเอือ ้ มมีฐานะเป็ นพีน ่ ้องกับเจ ้านายของตน แต่
เดีย
๋ วนีเ้ จียงฮุย่ ปรับตัวได ้ และสนิทใจกับความสม ั พันธ์
แบบใหม่แล ้ว เนือ ่ งจากปั จจุบนั นางเป็ นนายหญิงของ
คนมากมาย นางมีหน ้าทีต ่ ้องควบคุมดูแลสาวใชและ ้
บ่าวไพร่มากมาย เวลาชว่ ยขัดเกลาให ้นางปรับตัวเป็ น
นายหญิงของคนอืน ่ และวางตัวเป็ นพีส ่ าวบุญธรรมของ
อดีตนายหญิงของนางได ้สำเร็จ แต่มส ี งิ่ หนึง่ ทีไ่ ม่เคย
เปลีย่ น คือนางยังคงจงรักภักดีกบ ั เจิง้ ฮุย ่ ผิงเชน่ เดิม
รวมถึงลูกๆของอดีตนายหญิงของตนด ้วย

"ท่านตาเจ ้าคะ ข ้ารู ้ว่าท่านตาเสย ี ใจต่อการจากไป

ของป้ าใหญ่ รวมถึงพีต ่ ้ายาและพีเ่ อ ้อร์ยาด ้วย แต่ทา่ น
ตาก็ควรดูแลสุขภาพของท่านให ้ดี จือ ่ หยาเห็นท่านตา
มีสข ุ ภาพทรุดโทรมเชน ่ นี้ ข ้ารู ้สก
ึ เศร ้าใจและไม่สบาย
ยิง่ นักเจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยาพูดกับเจิง้ หลี่ ด ้วยน้ำเสย ี งไม่
สบายใจ

เจิง้ หลีม
่ องโจวจือหยาด ้วยสายตาเอ็นดู และคิดใน
ใจว่าทีต ่ นอยูใ่ นสภาพนี้ เพราะความรู ้สก ึ เสย
ี ใจในการ
สูญเสย ี บุตรสาวคนโตก็เป็ นสว่ นหนึง่ แม ้จะไม่ได ้สนิท
สนมกัน แต่ในใจของเขาก็ยงั มีบต ุ รสาวคนโตอยูเ่ สมอ
และไม่เคยคิดจะค ้นหาคำตอบว่า เจิง้ ฮุย ่ ถงคือบุตรสาว
ทีแ
่ ท ้จริงของตนหรือไม่ แต่อก ี สว่ นทีท
่ ำให ้เขากินไม่
 ึ เป็ นห่วงทุกคน
ได ้และนอนไม่หลับ ก็เพราะเขารู ้สก
โดยเฉพาะหลานสาวทีเ่ หลืออยูเ่ พียงคนเดียวผู ้นีข้ อง
เขา เพราะสำหรับเขาแล ้ว โจวจือ
่ หยาคือหลานสาวที่
เขารักใคร่เอ็นดูมากทีส
่ ด
ุ

เมือ
่ เห็นสหี น ้าหลานสาวไม่คอ ่ ยสบายใจ เจิง้ หลีจ
่ งึ
รีบทำตัวให ้สดชน ื่ และพูดปลอบใจหลานสาวของตนว่า
"หยาหยา เจ ้าจงสบายใจได ้ ตายังแข็งแรงดีอยู่ เพียง
ึ เป็ นห่วงพวกเจ ้าและรู ้สก
แค่รู ้สก ึ แปลกที่ จึงทำให ้ตา
นอนไม่คอ ่ ยหลับเท่านัน้ ประเดีย๋ วหากได ้กลับไปนอน
ทีบ่ ้านของพวกเรา ตาก็คงจะนอนหลับพักผ่อนได ้อย่าง
เต็มที"่

โจวจือ่ หยาจึงอมยิม ่ นัน

้ และพูดว่า "ดีเจ ้าค่ะ เชน ้
พวกเรารีบเดินทางกลับบ ้านของพวกเรากันเถิด จือ ่
หยาคิดถึงอาหารฝี มือของท่านยาย ท่านป้ าสะใภ ้ใหญ่
ป้ าสะใภ ้รอง และคิดถึงท่านแม่ยงิ่ นักเจ ้าค่ะ"

"ได ้ๆ เชน ่ นัน

้ พวกเรารีบเดินทางกลับหมูบ ่ ้าน
เถียนซก ี น
ั เถิด ยายของเจ ้าก็คงจะเป็ นห่วงพวกเรากัน
แย่แล ้ว" เจิง้ หลีร่ ับคำของหลานสาวอย่างกระตือรือร ้น
เขาตอบตกลงจะเดินทางกลับหมูบ ่ ้านเถียนซไี ปพร ้อม
กับหลานสาวคนโปรดของเขา โดยฝากเรือ ่ งการจัดการ
กับศพคนตายให ้กับเถียนสฟ ี่ าและเถียนโต ้งแทน
เพราะความจริงแล ้ว เขาก็เป็ นห่วงคนทีห ่ ้านเถียนซ ี
่ มูบ
อยูไ่ ม่น ้อย

"ข ้าก็จะพาเฉิงหวูก ่ บ
ั เฉิงหวันไปอยูท
่ ห
ี่ มูบ
่ ้านเถียน
ซส ี ก
ั พักเจ ้าค่ะ ท่านพ่อบุญธรรมใจเย็นๆ รอข ้าเก็บของ
สกั ครู่ อีกอย่างสามีของข ้าต ้องสงั่ งานฝากฝั งคนทางนี้
อีกสก ั หน่อย และยังต ้องแบ่งคนให ้ติดตามท่านเถียนส ี่
ฟาไปหมูบ ี ้วย เพือ
่ ้านต ้วนซด ่ ความปลอดภัยเจ ้าค่ะ"
เจียงฮุย ่ กล่าวยับยัง้ ความใจร ้อนของเจิง้ หลี่ ก่อนจะ
ขอตัวรีบร ้อนไปเก็บของ

โจวจือ
่ หยาจึงนั่งพูดคุยเป็ นเพือ ่ นกับเจิง้ หลีแ ่ ทน
เพือ่ รอให ้ทุกคนจัดการธุระของทีน ่ ใี่ ห ้เรียบร ้อย เจิง้
หลีถ ่ ามสถานการณ์ทห ี่ มูบ่ ้านต ้วนซก ี บ
ั หลานสาว เมือ ่ รู ้
เรือ
่ งอาการป่ วยของซน ั เป่ าและหม่าชางเหวิน คราว
แรกเขาทัง้ ตกใจและเสย ี ใจ แต่ยามนีโ้ จวจือ ่ หยาบอก
กับเขาว่าคนทัง้ คูป่ ลอดภัยแน่นอนแล ้ว เขาจึงรู ้สก ึ
สบายใจมากขึน ้

"เห ้อ… ชา่ งน่าสงสารซน ั เป่ ายิง่ นัก แต่ชวี ต

ิ คนยัง
คงต ้องดำเนินต่อไป คงต ้องถือเสย ี ว่าเอ ้อร์ยาทำบุญมา
น ้อย จึงใชช้ วี ต
ิ อย่างมีความสุขได ้เพียงเท่านี"้
เจิง้ หลีพ
่ ด ึ ปลงใจได ้
ู อย่างคนทีร่ ู ้สก
 "ข ้าก็บอกกับพีซ
่ นั เป่ าว่า ดีแค่ไหนแล ้วทีพ ่ เี่ อ ้อร์ยา
ไม่ต ้องทนทุกข์ทรมานเจ ้าค่ะ เดีย ๋ วพวกเราทำพิธศ ี พ
ให ้กับพีก ั ทุกคนให ้ดี สว่ นบุตรของพีต
่ บ ่ ้ายาทัง้ สาม
พวกเราก็จะชว่ ยท่านลุงเถียนสฟ ี่ าดูแลเด็กๆด ้วย
ดีไหมเจ ้าคะท่านตา"

"ดีๆ พวกเราก็คงทำได ้เพียงต ้องชว่ ยดูแลคนที่

เหลืออยู่ ให ้มีชวี ต
ิ ทีด
่ ต
ี อ
่ ไปเท่านัน
้ "

สองตาหลานนั่งพูดคุยกันและปลอบใจกันและกัน
ไปด ้วย โจวจือ ่ หยาเมือ่ อ่านความคิดของเจิง้ หลีไ่ ด ้
จากตอนแรกท่านผู ้เฒ่าดูทก ุ ข์ใจจนดูแก่ชราลงไปมาก
แต่ตอนนีเ้ จิง้ หลีก
่ ลับมามีจต ิ ใจแข็งแกร่งและดู
กระฉั บกระเฉงอีกครัง้ จึงรู ้สก ึ โล่งใจเป็ นอย่างมาก

ดังนัน
้ เมือ
่ ถึงเวลา ทีท ่ ก
ุ คนจะต ้องแยกย ้ายกันไป
ขึน
้ เรือ โจวจือ ่ หยาจึงเลือกตามประกบเจิง้ หลีผ ่ ู ้เป็ น
ท่านตาของตน และชวนพูดคุยด ้วยเรือ ่ งทีผ
่ อ
่ นคลาย
สถานการณ์ดค ู รึกครืน
้ ยิง่ ขึน้ เมือ
่ มีเด็กชายตัวน ้อย
อย่างโจวฉงหวันเข ้ามาสร ้างสส ี นั ให ้กับทุกคน

โจวฉงหวันเกิดใกล ้เคียงกับเจิง้ หรงหมิง โดยโต

กว่าเพียงไม่กเี่ ดือน เด็กชายทัง้ สองมีวย
ั ใกล ้เคียงกัน
แต่ตวั ของโจวฉงหวันกลับดูตวั เล็กกว่าเจิง้ หรงหมิงเป็ น
อย่างมาก นิสยั ของโจวฉงหวันดูน่ารักเหมาะสมสำหรับ
วัยทีเ่ ป็ นเด็ก เขาเหมือนเด็กน ้อยทัว่ ไป ไม่แก่แดดและ
ชา่ งพูดเหมือนกับเจิง้ หรงหมิง จึงมีความซุกซนและ
ร่าเริงตามประสาเด็ก ไม่วา่ ผู ้ใหญ่จะเคร่งเครียดเศร ้า
ซม ึ กันแค่ไหน แต่กต ็ ้องคลีย
่ ม
ิ้ เมือ ี งหัวเราะ
่ ได ้ยินเสย
สดใสของโจวฉงหวัน

"พีส
่ าว ในแม่น้ำมีปลาจำนวนน ้อยกว่าบ่อเลีย
้ งปลา
ของพวกเรามากนัก ข ้าจะให ้ท่านพ่อนำปลามาปล่อย
ในแม่น้ำแห่งนีบ
้ ้างดีหรือไม่"

่ าว น้ำชา่ งเย็นดีเหลือเกิน พวกเราหยุดเรือแล ้ว

"พีส
ลงไปเล่นน้ำกันก่อนดีไหมขอรับ"

"พีส
่ าว ข ้าหิวขนม พีส
่ าวอย่าลืมว่าเมือ
่ ไปถึงบ ้าน
ท่านยายแล ้ว อย่าลืมขนมอบสว่ นของข ้านะขอรับ"

เสยี งร่าเริงของโจวฉงหวันทีพ ่ ด
ู ขึน
้ อย่างไร ้เดียงสา
ดังขึน
้ เป็ นระยะๆ และมีเสยี งของโจวจือ ่ หยาทีต่ อบคำ
ถามของเด็กน ้อยอย่างใจเย็นดังตามมาไม่ขาดสาย จึง
เรียกความรู ้สก ึ ผ่อนคลายให ้กับทุกคน ทิง้ เรือ
่ งทีน
่ ่า
ตกใจก่อนหน ้านีใ้ ห ้ค่อยๆเลือนหายไปจากความทรงจำ
ของทุกคน
 "อาหวัน เจ ้าอย่าได ้กวนใจพีส่ าว เจ ้านั่งอยูบ
่ นเรือ
ั ครูไ
นิง่ ๆสก ี งของเด็กชายในวัยกำลังโต
่ ม่ได ้หรือ" เสย
ของโจวฉงหวูเ่ อ่ยปรามน ้องชายของตน

"พีช ่ ายอิจฉาข ้าก็เลยห ้ามข ้าสน ิ ะ ตอนนีไ ้ ม่มอ

ี า
หมิงอยู่ พีช ่ ายก็ปล่อยให ้ข ้าครอบครองพีส ่ าวคน
เดียวสก ั พักเถิดขอรับ หากมีอาหมิงอยูด ่ ้วย พีส่ าวก็ไม่
ใชพ ่ ส
ี่ าวเหมือนยามนีอ ้ กี แล ้ว" โจวฉงหวันเอ่ยโต ้ตอบ
พีช่ ายของตน พร ้อมมุย ่ ปากอย่างไม่พอใจ จึงเรียกรอย
ยิม
้ เอ็นดูจากโจวจือ ่ หยาได ้สำเร็จ

"ต่อให ้มีอาหมิงอยู่ พีส

่ าวก็จะยังเป็ นพีส
่ าวของเจ ้า
่ เดิมไม่มอ
เชน ี ะไรเปลีย
่ นแปลงเสย ี หน่อย"

"เปลีย
่ นสขิ อรับ เพราะพีส ่ าวจะโดนอาหมิงแย่งไป
้
ครองเพียงผู ้เดียว ข ้ามักจะสูเขาไม่ได ้ทุกครัง้ เลย
ขอรับ"

้
"เหตุใดเจ ้าจะสูอาหมิ งไม่ได ้ เจ ้าเป็ นวรยุทธสูกั้ บ
อาหมิงได ้สบาย" เจิง้ หลีเ่ อ่ยแย ้งโจวฉงหวันอย่าง
อารมณ์ด ี

"หากต่อสูกั้ นโดยใชวรยุ
้ ทธ ข ้าย่อมสูอาหมิ
้ งได ้
ขอรับท่านตา แต่อาหมิงชอบท ้าข ้าแข่งกินอาหารนี่
ขอรับท่านตา ทุกครัง้ ข ้าจึงพ่ายแพ ้ให ้กับอาหมิงมาโดย
ตลอดเลย เพราะเขากินเก่งมากเลยขอรับ"

จบคำพูดของโจวฉงหวัน ทุกคนจึงคิดภาพการกิน
อาหารของเจิง้ หรงหมิง แล ้วต ้องกลัน ้ ขำกันอย่างเต็มที่
เรือ
่ งนีบ
้ อกกับทุกคนทีฟ
่ ั งให ้รู ้ว่า โจวฉงหวันมักจะตก
หลุมพรางของเด็กเจ ้าเล่หอ ์ ย่างเจิง้ หรงหมิงอยูเ่ สมอ

โจวฉงหวันพูดต่อด ้วยสห ี น ้ามีความหวังว่า "แต่ไม่

เป็ นไร อาหมิงบอกกับข ้าว่า อีกไม่นานพีส ่ ะใภ ้ใหญ่
กำลังจะคลอดเด็กออกมาอีกคน ข ้าจะรอให ้พีส ่ ะใภ ้
ใหญ่คลอดพีส ่ าวออกมาให ้ข ้าอีกสก ั คน จะได ้ไม่ต ้อง
แย่งกับอาหมิงขอรับ"

คราวนีท ้ ก ุ คนต่างหัวเราะทีโ่ จวฉงหวันโดนเด็ก

เจ ้าเล่หอ ์ ย่างอาหมิงหลอกอีกแล ้ว โจวจือ ่ หยาจึงต ้อง
พูดอธิบายความจริงให ้กับโจวฉงหวันรู ้ว่า ทุกครัง้ เขา
ไม่ต ้องแข่งกินอาหารกับอาหมิงก็ได ้ และเด็กทีอ ่ ยูใ่ น
ท ้องของเซย ี่ ปิ งเหยียนอาจจะคลอดออกมาเป็ นเด็ก
ผู ้หญิงหรือเด็กผู ้ชาย และต่อให ้คลอดออกมาเป็ นเด็ก
ผู ้หญิงจริง เด็กคนนัน ้ ก็จะกลายเป็ นหลานสาวของเขา
ไม่ใชพ ่ ส
ี่ าว

"เจิง้ หรงหมิงพูดจาหลอกลวงเจ ้าอีกแล ้วล่ะ

โจวฉงหวัน ...."
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 135

เมือ
่ โจวจือ
่ หยาเดินทางกลับถึงหมูบ ่ ้านเถียนซใี น
วันนัน
้ บรรยากาศเป็ นไปอย่างเรียบร ้อย โดยมีมารดา
ของตน ท่านยายเจียงฝาน ท่านลุงรอง เหล่าป้ าสะใภ ้
พีช
่ ายใหญ่ พีส ่ ะใภ ้ใหญ่ รวมถึงเด็กน ้อยอย่างเจิง้
หรงหมิง มารอต ้อนรับทุกคนอยูท ่ ท
ี่ า่ เรือ ทุกคนต่าง
สอบถามเรือ ่ งราวของกันและกันด ้วยความรู ้สก ึ ห่วงใย

การต่อสูกั้ บโจรสลัดในครัง้ นี้ คนของตระกูลเจิง้

และตระกูลโจวได ้สูญเสย ี คนไปไม่กค ี่ น ถือว่าเป็ นการ
สูญเสยี ทีน
่ ้อยมาก หากเทียบกับการสูญเสย ี องครักษ์
ของหม่ากัว๋ กง รวมทัง้ โจรสลัดเหล่านัน ้ ทีโ่ ดนระเบิด
เรือกลางทะเลไปจนเกือบทัง้ หมด

บรรยากาศในหมูบ ่ ้านเถียนซอ ี ยูใ่ นชว่ งแห่งการ

ไว ้อาลัย ให ้กับผู ้ตายจากหมูบ ่ ้านต ้วนซ ี ซงึ่ หลายๆ
คนในหมูบ ่ ้านเถียนซ ี มีญาติพน ี่ ้องและมิตรสหายอยู่
หมูบ่ ้านต ้วนซกี น
ั หลายหลัง การสูญเสย ี ครัง้ นีจ
้ งึ มี
การไว ้อาลัยให ้คนทีต ่ ายนานอยูห
่ ลายวัน บรรยากาศใน
ึ อยูไ่ ม่น ้อย
บ ้านตระกูลเจิง้ ก็ดเู งียบเหงาเศร ้าซม

และแล ้วเซย ี่ ปิ งเหยียนผู ้เป็ นหลานสะใภ ้ใหญ่ของ

ตระกูลเจิง้ ก็เป็ นผู ้เปลีย
่ นบรรยากาศเศร ้าหมอง ให ้เป็ น
บรรยากาศทีส ่ ดใส จนต ้องมีการเลีย ้ งฉลองกันอย่างยิง่
ใหญ่ เมือ
่ ในวันทีอ ่ ากาศสดใส นางได ้คลอดเหลนชาย
คนแรกให ้แก่ทา่ นผู ้เฒ่าเจิง้ ได ้สำเร็จ

"ดูส ิ เด็กคนนีช
้ า่ งดียงิ่ เขาเป็ นเด็กทีท ่ รมานมารดา
น ้อยมาก นับตัง้ แต่มารดาของเขาเริม ่ ตัง้ ครรภ์ ยาม
คลอดก็ไม่ทำให ้มารดาของเขาต ้องเจ็บปวดทนทรมาน
นานนักก็รบ ี ออกมาแล ้ว" เจียงฝานอุ ้มเหลนชายของ
ตนด ้วยใบหน ้าผ่องใส และเอ่ยชมเด็กน ้อยด ้วยน้ำเสย ี ง
ภาคภูมใิ จ

"ท่านยาย เหตุใดท่านยายไม่ชมข ้าบ ้างเล่าเจ ้าค่ะ

ทีค่ อยดูแลพีส ่ ะใภ ้เป็ นอย่างดี นับตัง้ แต่นางเริม ่ ตัง้ ครรภ์
ด ้วยซ้ำ ข ้าจัดตารางอาหารให ้พีส ่ ะใภ ้ใหญ่กน
ิ เป็ นอย่าง
ดี เพือ่ ไม่ให ้หลานชายตัวใหญ่เกินไปเวลาคลอด จะได ้
ไม่ลำบากต่างหากล่ะเจ ้าคะ นีใ่ ชไ่ หมเจ ้าค่ะทีพ ่ ดู ว่า คน
เฒ่าคนแก่มก ั จะลำเอียงรักหลานคนเล็กไปเรือ ่ ยๆ ข ้า
คงจะเริม ่ หัวเน่าเสยี แล ้ว" โจวจือ่ หยาพูดทวงความดี
ความชอบของตน และแสร ้งเอ่ยตัดพ ้อเจียงฝาน เพือ ่
สร ้างสถานการณ์ให ้ดูครึกครืน ้ ยิง่ ขึน
้
 และก็เป็ นดังทีโ่ จวจือ
่ หยาต ้องการ ทุกคนต่าง
หัวเราะชอบใจ และพูดจาหยอกเย ้านางว่า ยังมีนส ั
ิ ย
เป็ นเด็กอิจฉาเด็กน ้อยได ้ลง ทุกคนต่างสลับกันพูดจา
หยอกล ้อกันอย่างสนุกสนาน

"แต่หลานชายคนนีท ้ ำให ้ข ้าได ้เห็น คนทีส

่ ข ุ ม
ุ อย่าง
พีช่ ายใหญ่ต ้องร ้อนรน จนนั่งก็ไม่ได ้ยืนก็ไม่นงิ่ ต ้องวิง่
สลับเดินไปมาไปจนทัว่ เรือน ชา่ งเปิ ดโลกทัศน์ใหม่ให ้
ข ้าเหลือเกินเจ ้าค่ะ"

โจวจือ
่ หยาหลังจากทีโ่ ดนพูดหยอกเย ้าจากคนทุก
คนอยูน ่ าน เริม
่ อึดอัดใจทีเ่ ถียงไม่ทน
ั จึงดึงเจิง้ หรง
้ นออกมาเป็ นเป้ าหมายแทนตน ซงึ่ ก็ได ้ผล
เจีย
หลังจากนัน ้ ทุกคนก็หน ั ไปสนใจพูดคุยถึงความร ้อนใจ
ในการเฝ้ าหน ้าห ้องคลอดของเจิง้ หรงเจีย ้ นแทนได ้
สำเร็จ

่ ผิงอมยิม
เจิง้ ฮุย ้ ก่อนจะแอบหาโอกาสมาบีบจมูก
บุตรสาวของตนอย่างหมัน ่ ไส ้ และเอ่ยสพั ยอกว่า
่ น่ะ… ชา่ งเจ ้าเล่หน
"นีแ ์ ักนะ พูดเอาตัวรอดโดยการ
โยนชอ ื่ อาเจีย้ นลงไปในหลุมแทนเจ ้า น่าเสย ี ดายที่
อาเจีย้ นรักใคร่เอ็นดูเจ ้ามากเสย ี ขนาดนัน
้ "
 โจวจือ ่ หยาแลบลิน ้ อย่างซุกซน ก่อนจะเอ่ยตอบ
มารดาของตนว่า "ในห ้องนีม ้ แ
ี ต่พวกเรา หากไม่มใี คร
นำเรือ่ งนีไ
้ ปเล่าให ้พีช
่ ายใหญ่ฟัง เขาก็ไม่รู ้เรือ
่ งนีห
้ รอก
เจ ้าค่ะ"

ี่ ปิ งเหยียนทีน
เซย ่ ั่งพักผ่อนอยูบ ่ นเตียงเตาอมยิม ้
ฟั งทุกคนพูดคุยกันอย่างครึกครืน ้ จึงปิ ดปากหัวเราะแผ่ว
เบา และหันมาพูดกับโจวจือ ่ หยาว่า "แต่พส ี่ ะใภ ้อาจจะ
นำเรือ่ งนีไ้ ปเล่าให ้สามีของพีฟ ่ ั งก็ได ้นะ ว่าหยาหยานำ
เรือ
่ งขายหน ้าของเขาออกมาพูดเอ่ยล ้อให ้ทุกคนฟั ง"

"โถ่… พีส่ ะใภ ้ใหญ่เจ ้าคะ อย่าทำเชน ่ นีเ้ ลยเจ ้าค่ะ

" โจวจือ ่ หยาหน ้ามุย่ และรีบพูดจาอ ้อนวอนเซย ี่ ปิ ง
เหยียนด ้วยท่าทางออดอ ้อน จึงเรียกเสย ี งหัวเราะจาก
เซยี่ ปิ งเหยียนและเจียงฮุย ่ ผิงได ้อีกครัง้

เซย ี่ ปิ งเหยียนปฏิเสธเรือ
่ งการหาแม่นมมาเลีย
้ ง
บุตรชายของตน เป็ นเพราะว่านางฟั งถึงข ้อดีของการ
ให ้นมบุตรด ้วยตนเองจากโจวจือ ่ หยามามาก นางจึง
ตัดสน ิ ใจจะให ้นมบุตรชายด ้วยตนเอง

การคลอดในครัง้ นีข ี่ ปิ งเหยียน ไม่มแ

้ องเซย ี ม่
หมอตำแยมาชว่ ยทำคลอดเหมือนคนอืน ่ เพราะ
เป็ นการคลอดแบบรวดเร็ว ทุกคนยังไม่ทน ั ได ้เตรียม
การการคลอด ก็สำเร็จเรียบร ้อยแล ้ว การคลอดเด็ก
ทารกในครัง้ นี้ เป็ นการทำคลอดให ้ผู ้อืน ่ ครัง้ แรกของ
่ ผิง โดยมีเจียงฝานคอยชว่ ยเหลือ แต่กผ
เจิง้ ฮุย ็ า่ นมา
ได ้ด ้วยดี เพราะมีโจวจือ่ หยาแอบใชพลั ้ งคอย
ชว่ ยเหลืออีกแรง ก่อนหน ้าทีน ่ างจะโดนไล่ออกจาก
ห ้องคลอด เพราะคนในสมัยนีย ้ งั ถือว่า สตรีทย ี่ งั ไม่
ออกเรือน ไม่ควรจะอยูใ่ นห ้องทำคลอดด ้วย

เด็กทารกเพศชายตัวน ้อยมีสข ุ ภาพสมบูรณ์

แข็งแรง เจิง้ หลีต ื่ บุตรชายคนโตของเจิง้ หรง
่ งั ้ ชอ
เจีย ี น ทุกคนจึงเรียกเด็กน ้อยว่าอาเสย
้ นว่าเจิง้ จีเ๋ สย ี น

"จือ่ หยา วันนีแ ้ ม่ต ้องคอยเฝ้ าดูอาการของพีส ่ ะใภ ้

ใหญ่ของเจ ้า ดังนัน ้ เจ ้าชว่ ยไปดูแลอาการของชาง
เหวินและซน ั เป่ าทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กงให ้แม่ทน ี ะ" ระหว่างที่
ทุกคนกำลังตืน ่ เต ้นกับเด็กทารกคนใหม่ของตระกูลเจิง้
่ ผิงก็นก
เจิง้ ฮุย ึ ขึน้ มาได ้ว่า วันนีต้ นยังไม่ได ้ไปตรวจดู
อาการป่ วยของหม่าชางเหวินและซน ั เป่ าทีจ
่ วนของ
หม่ากัว๋ กง จึงเอ่ยปากใชให ้ ้โจวจือ
่ หยาเป็ นคนไปจวน
หม่ากัว๋ กงแทน

"ท่านแม่เจ ้าคะ แต่ทา่ นพ่อกำชบ ั กับข ้าว่า ไม่ให ้ข ้า

ไปทีจ
่ วนของหม่ากัว๋ กงนีเ่ จ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยาบอกกับ
มารดาของตนด ้วยท่าทางอึดอัดใจ
 ่ ผิงเมือ
เจิง้ ฮุย ่ ได ้ฟั งบุตรสาวพูดเชน ่ นี้ จึงแอบกรอก
ตามองบนในความหวงลูกสาวของโจวจวิน ก่อนจะหัน
มาพูดกับบุตรสาวของตนว่า "เจ ้าก็เห็นว่ายามนีแ ้ ม่ไม่
ว่าง แม ้ว่าอาการของชางเหวินจะดีขน ึ้ มากแล ้ว แค่
ทำความสะอาดแผลให ้ดีกพ ็ อ แต่อาการของซน ั เป่ ายัง
คงต ้องดูแลอาการอย่างใกล ้ชด ิ ทุกวัน ดังนัน ้ เจ ้าชว่ ย
ไปดูอาการของซน ั เป่ าแทนแม่ด ้วยเถิด หากท่านพ่อ
ของเจ ้ากล ้าว่ากล่าวเจ ้า ก็บอกกับท่านพ่อของเจ ้าว่านี่
เป็ นคำสงั่ ของแม่" น้ำเสย ี งของเจิง้ ฮุย
่ ผิงมีความมัน ่ ใจ
สว่ นหนึง่ ว่า หากโจวจวินรู ้ว่ามันคือความต ้องการของ
ตนแล ้ว เขาต ้องไม่กล ้าว่ากล่าวบุตรสาวของตนแน่นอน
นีแ
่ สดงให ้เห็นว่าความจริงแล ้ว โจวจวินผู ้เงียบขรึมมัก
จะยอมลงให ้ภรรยาอย่างเจิง้ ฮุย ่ ผิงอยูห ่ ลายสว่ น

โจวจือ ่ หยาจึงพยายามกลัน ้ ยิม

้ เพือ
่ ไม่ให ้การ
หัวเราะของตนเป็ นการไปยัว่ โมโหมารดาเข ้า และตอบ
รับคำพูดของมารดาด ้วยน้ำเสย ี งอ่อนหวานและว่าง่าย
่ นัน
ว่า "ได ้เจ ้าค่ะ เชน ้ ลูกจะพาพีเ่ พ่ยเพ่ยและเพียน
เพียนไปด ้วยนะเจ ้าคะ"

"ดี เจ ้ารีบไปเถิด อ่อ… แล ้วเจ ้าอย่าลืมไปคำนับ

ทักทายท่านหม่ากัว๋ กงและฮูหยินด ้วยล่ะ"
 "ลูกทราบแล ้วเจ ้าค่ะท่านแม่" โจวจือ
่ หยาตอบ
่ ผิง ก่อนจะเดินออกจากห ้องอุน
รับคำพูดของเจิง้ ฮุย ่
ภายในเรือนสว่ นตัวของเจิง้ หรงเจีย้ นและเซยี่ ปิ ง
เหยียนอย่างอารมณ์ด ี

บรรยากาศภายในบ ้านหลังใหญ่ของตระกูลเจิง้
ยามนี้ ทุกคนต่างมีสห ี น ้าแห่งความยินดี ไม่เศร ้าซม ึ
เหมือนก่อนหน ้านี้ เรือ ่ งนีจ้ งึ ทำให ้โจวจือ
่ หยาเข ้าใจถึง
สจั ธรรมของชวี ต ิ มีตายย่อมมีเกิด เมือ ่ มีเกิดย่อมมีตาย
เรือ
่ งเหล่านีเ้ ป็ นธรรมชาติของมนุษย์ ไม่มใี ครหลบ
เลีย ่ งความตายได ้ ขึน ้ อยูก่ บั ว่าใครจะตายไวหรือตาย
ชา้ และตายไปแล ้วจะมีคนห่วงหาและอาลัยผู ้จากไป
แล ้วหรือไม่เท่านัน ้ ในเมือ ่ มีคนเกิดใหม่ ก็มก ั จะมี
เรือ่ งราวใหม่ๆ เกิดขึน ้ ต่อไปอยูเ่ สมอ
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 136

โจวจือ
่ หยาพาคนสนิทของตนอย่างเพียนเพียน
และเพ่ยเพ่ยเดินเท ้าไปยังจวนหม่ากัว๋ กง ทีอ ่ ยูไ่ ม่ไกล
จากบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ มากนัก แต่ตลอดทางทีน ่ าง
เดินไป มักมีผู ้คนสวนทางมามากมาย และทุกคนต่าง
หยุดเดินและเอ่ยทักทายพูดคุยกับโจวจือ ่ หยามาตลอด
ทาง มีบางคนแสดงความยินดีเรือ ่ งทีต ่ ระกูลเจิง้ มีหลาน
ชายคนใหม่กบ ั นางด ้วย ดังนัน
้ กว่าทีโ่ จวจือ ่ หยาจะมา
้
ถึงจวนหม่ากัว๋ กง จึงใชเวลามากและนานกว่ าปกติ

เมือ่ มาถึงจวนหม่ากัว๋ กงแล ้ว โจวจือ ่ หยาไปคำนับ

ทักทายจวงปี้ เหยาผู ้เป็ นฮูหยินของหม่ากัว๋ กง แล ้วคน
ทัง้ คูก ่ น
็ ั่งพูดคุยกันเรือ ่ งทัว่ ไปอย่างถูกคอ เป็ นเวลานาน
ตามประสาสตรี รวมถึงจวงปี้ เหยาถามไถ่เรือ ่ งการ
คลอดบุตรของเซย ี่ ปิ งเหยียน ถามถึงสุขภาพของ
เซย ี่ ปิ งเหยียน และสุขภาพของเด็กน ้อยอีกด ้วย ทำให ้
้
คนทัง้ คูใ่ ชเวลาในการพู ดคุยกันอยูน ่ านมาก

เนือ ่ งจากจวงปี้ เหยาและหม่ากัว๋ กงเพิง่ เดินทางมา

ถึงทีน
่ เี่ มือ
่ วานนี้ คนทัง้ คูร่ บ
ี เดินทางมา เพือ
่ มาดูอาการ
บาดเจ็บของบุตรชายบุญธรรมของพวกเขา มีหลายๆ
เรือ
่ งทีจ่ วงปี้ เหยาไม่สะดวกจะเอ่ยปากถามกับหม่าชาง
เหวินผู ้เป็ นบุตรบุญธรรมของตน แต่นางสะดวกใจใน
การเปิ ดปากพูดคุยซก ั ถามกับโจวจือ
่ หยามากกว่า
ดังนัน้ โจวจือ ้
่ หยาและจวงปี้ เหยาจึงใชเวลาในการนั ่ง
พูดคุยกันอยูน ่ านมาก

หลังจากนัน ้ จวงปี้ เหยาพาโจวจือ

่ หยาไปหาหม่า
กัว๋ กงเพือ
่ คำนับทักทาย รวมถึงขอให ้โจวจือ ่ หยาชว่ ย
จับชพ ี จร เพือ
่ ตรวจสุขภาพให ้กับหม่ากัว๋ กงอีกด ้วย

เมือ
่ โจวจือ่ หยาตรวจสุขภาพให ้หม่ากัว๋ กงเสร็จ
เรียบร ้อยแล ้ว จึงอยูพ ่ ดู คุยกับหม่ากัว๋ กงต่อ ตาม
มารยาทอีกสก ั ครูห
่ นึง่ ก่อนจะเอ่ยขอตัว เพือ ่ ไป
ตรวจอาการของซน ั เป่ าต่อ

โดยทีโ่ จวจือ ่ หยาไม่รู ้เลยว่า ในเวลานีม ้ คี นกำลัง

เฝ้ ารอนางอยู่ ตัง้ แต่หม่าชางเหวินรู ้ว่าโจวจือ ่ หยาเป็ นผู ้
ทีจ
่ ะมาตรวจอาการให ้คนป่ วยทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กง วันนีเ้ ขา
้
จึงต ้องใชความอดทนในการรอเป็ นเวลานานมาก จน
ใบหน ้าทีน่ งิ่ เรียบในเวลานีเ้ ริม
่ เย็นชาเพิม
่ มากขึน ้ เรือ
่ ยๆ

ทีเ่ รือนพักสว่ นตัวของหม่าชางเหวินในเวลานี้

ภายในห ้องสว่ นตัวมีบา่ วชายร่างสูงทีย ่ น
ื เฝ้ าอยูข
่ ้าง
เตียงอยูห ่ นึง่ คน และมีบรุ ษ
ุ รูปงามผู ้หนึง่ นั่งเอนกายอยู่
บนเตียงอยูอ ่ ก
ี หนึง่ คน เขาสวมเสอ ื้ คลุมยาวสมี ว่ งอ่อน
เรียบๆตัวหนึง่ ผุดลุกผุดนั่งชะเง ้อมองไปทีป ่ ระตูห ้อง
ของตนอยูต ่ ลอดเวลา จนไหวอันคนสนิทของเขาอด
พูดเตือนไม่ได ้ว่า

"ซอ ื่ จือ
่ ท่านมิต ้องร ้อนใจไปขอรับ หากคุณหนูโจว
มาถึงหน ้าเรือนนี้ ข ้าได ้สงั่ บ่าวเด็กทีเ่ ฝ้ าหน ้าเรือนเอา
ไว ้แล ้วว่า ให ้รีบเข ้ามารายงานข ้าก่อน แต่เท่าทีข ่ ้ารู ้มา
ตอนนีค ้ ณ ุ หนูโจวยังอยูท ่ เี่ รือนของท่านกัว๋ กงขอรับ"

หม่าชางเหวินเม ้มปากก่อนจะเอนตัวนอนพิงหัว
เตียง เมือ่ นอนรออยูน ่ านก็ยงั ไม่เห็นมีใครมาทีน ่ ี่ จึงลุก
้ นั่งและสงั่ ไหวอันว่า "เจ ้าสง่ คนไปดูอก
ขึน ี ที ว่าคุณหนู
โจวยังอยูท ่ เี่ รือนของท่านพ่อบุญธรรมอีกหรือไม่ นีม ่ น
ั
นานเกินไปแล ้วนะ"

ไหวอันจึงออกไปสงั่ คนให ้ไปสบ ื และกลับมา

รายงานหม่าชางเหวินว่า "ซอ ื่ จือ
่ โปรดวางใจได ้ขอรับ
ตอนนีค้ ณ
ุ หนูโจวกำลังเดินไปตรวจอาการของพีซ ั เป่ า
่ น
อยูข
่ อรับ"

หม่าชางเหวินเม ้มปาก ก่อนจะทิง้ ตัวนอนลงบน

เตียงด ้วยอาการน ้อยใจเล็กน ้อย อยูพ ่ ด
ู คุยกับมารดา
บุญธรรมของเขาก่อน นีเ่ ป็ นเรือ
่ งทีเ่ ขาพอจะเข ้าใจได ้
นางต ้องแวะไปตรวจสุขภาพของบิดาบุญธรรมของเขา
ก่อน นีก่ เ็ ป็ นเรือ
่ งทีพ ่ อจะเข ้าใจได ้ แต่ยามนีโ้ จวจือ ่ ห
ยากลับเลือกทีจ ่ ะไปตรวจอาการของซน ั เป่ าก่อน หาก
เป็ นก่อนหน ้านี้ ทีอ ่ าการของซน ั เป่ ายังป่ วยหนักอยู่ เขา
จะไม่คด ิ น ้อยใจ แต่นอ ี่ าการของซน ั เป่ าก็ดข ี น
ึ้ มากแล ้ว
เป็ นเขาเสย ี อีกทีไ่ ม่ได ้เจอหน ้าโจวจือ ่ หยามาเกือบจะ
เกินหนึง่ สป ั ดาห์แล ้ว ในใจของเขามีแต่ความคิดถึงเด็ก
สาวแทบแย่ จนอยากจะไปหา แต่ตด ิ ทีข่ ายังเคลือ ่ น
ไหวไม่สะดวก และบิดามารดาบุญธรรมเพิง่ มาถึงทีน ่ ี่
เขาจึงต ้องอดใจเอาไว ้ แต่นางไม่คด ิ ถึงเขาบ ้างเลย
หรือไร

วันนีม
้ โี อกาสดีทโี่ จวจือ
่ หยามาถึงจวนหม่ากัว๋ กง ดู
ส ิ เด็กสาวกว่าจะเดินทางมาถึงทีน ่ ี่ นางยืนพูดคุยกับผู ้
่ ตลอดทาง มิหนำซ้ำเมือ
อืน ่ มาถึงทีน ่ แ
ี่ ล ้ว กลับเลือกมา
พบเขาเป็ นคนสุดท ้าย ทำให ้หัวใจของเขารู ้สก ึ อ่อนแอ
อย่างอธิบายเป็ นคำพูดไม่ได ้ หรือว่าโจวจือ ่ หยาไม่เห็น
ความสำคัญของเขา เหมือนกับทีเ่ ขาเห็นว่านางสำคัญ
มากเลยสก ั นิดเดียว

ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หยาไม่ได ้คิดอะไรมากมายขนาด

นัน
้ ทีน
่ างเลือกไปตรวจซน ั เป่ าก่อน เพราะคิดว่าควรจะ
ไปตรวจคนทีป ่ ่ วยหนักก่อนเท่านัน ้

ดังนัน
้ เมือ
่ โจวจือ
่ หยามาถึงเรือนของหม่าชาง
เหวิน นางจึงรับรู ้ได ้ถึงบรรยากาศอึมครึมเล็กน ้อยจาก
บุรษ
ุ รูปงามทีน
่ อนรออยูบ ่ นเตียง แม ้ว่านางจะอ่านความ
คิดของเขาไม่ได ้ แต่นางอ่านความคิดของไหวอันได ้
โจวจือ่ หยาจึงรู ้ว่ามีคนกำลังคิดน ้อยใจตนอยู่

โจวจือ
่ หยาปิ ดปากหัวเราะเล็กน ้อยก่อนจะพูด
หยอกเย ้าคนบนเตียงว่า "พีช ่ างเหวินเจ็บแผลมากหรือ
เจ ้าคะ ปากของพีจ ้
่ งึ ต ้องเม ้มเป็ นเสนตรงขนาดนี"้

้
หม่าชางเหวินใชสายตาคมมองมายั งโจวจือ
่ หยา
ปราดหนึง่ ก่อนเอ่ยปากไล่ให ้ทุกคนออกจากห ้องไป
ให ้หมด รวมถึงเพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยด ้วย

้ ง้ สองมีทา่ ทางลังเลเล็กน ้อย เมือ

สาวใชทั ่ เห็นโจว
จือ ่ งึ ออกไปตามคำสงั่ ของหม่า
่ หยาพยักหน ้า คนทัง้ คูจ
ชางเหวินแต่โดยดี

หม่าชางเหวินเหลือบตามองโจวจือ ่ หยาทีก่ ำลัง

เดินมานั่งลงบนเตียงของตนด ้วยท่าทางสนิทสนม เขา
นิง่ เงียบจนเห็นว่าทุกคนเดินออกไปจากห ้องจนหมด
ี งเคร่งขรึมว่า "เจ็บ
แล ้ว ก่อนจะเปิ ดปากพูดด ้วยเสย
แผลเพียงเล็กน ้อย ยังไม่สะเทือนเท่าเจ็บปวดตรงนี้
หรอก"
 เมือ
่ หม่าชางเหวินพูดจบ เขาตบมือลงทีต
่ รงอกข ้าง
้
ซายของตนด ้วยใบหน ้าเคร่งขรึม

โจวจือ ่ หยาอมยิม้ แล ้วแสร ้งทำตาโต ทำท่าทาง

ชะโงกหน ้าไปมองทีห ่ น ้าอกของหม่าชางเหวินแล ้วพูด
ขึน
้ ว่า "พีช ่ างเหวินมีบาดแผลใหม่เพิม ่ หรือเจ ้าคะ ไหน
เปิ ดให ้จือ
่ หยาดูหน่อย ว่าพีช ่ างเหวินบาดเจ็บร ้ายแรง
มากหรือไม่"

หม่าชางเหวินเม ้มปาก แล ้วเงยหน ้าขึน

้ มองโจว
จือ่ หยาด ้วยสายตามาดหมาย "เจ ้าเข ้ามาดูใกล ้ๆสวิ า่
ร ้ายแรงหรือไม่" ก่อนจะใชมื้ อดึงแขนของโจวจือ ่ หยา
ให ้นางเสย ี หลักก ้มลงมาหาร่างของตน

โจวจือ ี หลักล ้มลงมาตาม

่ หยาไม่ได ้ทันตัง้ ตัวจึงเสย
แรงดึง ด ้วยความตกใจจึงใชสองมื ้ อดันแผ่นอกของเขา
เอาไว ้ เพือ
่ รักษาระยะห่างของคนทัง้ สอง ลมหายใจ
ร ้อนผ่าวของหม่าชางเหวินตกกระทบใบหน ้าของโจว
จือ่ หยา ดวงตาของทัง้ สองสบตากันอย่างใกล ้ชด ิ คน
หนึง่ มองอย่างค ้นหา สว่ นอีกคนมองอย่างตกตะลึงด ้วย
ความคาดไม่ถงึ ก่อนตามมาด ้วยเขินอาย

หม่าชางเหวินมองเห็นดวงตากลมโตของคน
ตรงหน ้ามีแววเขินอายแฝงอยู่ ใบหน ้าขาวผ่องยาม
นีข
้ น ี ดงระเรือ
ึ้ สแ ่ อารมณ์น ้อยใจเมือ
่ ครูพ
่ ลัน
เปลีย ื่ คนตรงหน ้าด ้วย
่ นไปทันที ก่อนจะเอ่ยชอ
ี งอ่อนหวาน "หยาหยา...."
เสย

**********

บทที่ 137

โจวจือ ึ ตกใจมาก เพราะว่านางไม่เคยใกล ้

่ หยารู ้สก
ชด ิ กับหม่าชางเหวินมากขนาดนีม ้ าก่อน และไม่คด ิ ว่า
เขาจะกล ้าทำตัวเกเรเชน ่ นี้ ในเวลานีร้ า่ งบางของโจว
จือ
่ หยานั่งอยูบ
่ นเตียง ลำตัวของนางครึง่ หนึง่ แทบจะ
ล ้มพาดลงมาแนบกับลำตัวของหม่าชางเหวิน หากไม่ม ี
แขนสองข ้างของตนผลักดันสะกัดกัน ้ ร่างของเขาเอา
ไว ้ นางต ้องนอนทับร่างของอีกฝ่ ายทีน ่ อนอยูบ ่ นเตียง
อย่างแน่นอน ฝ่ ามือสองข ้างของโจวจือ ่ หยารับรู ้ได ้ถึง
แผ่นอกร ้อนผ่าว ทีม ่ ก
ี ล ้ามเนือ
้ หนาล่ำสน ั และแข็งแรง
ของบุรษ ุ ตรงหน ้า หัวใจของอีกฝ่ ายเต ้นแรงขึน ้ จนฝ่ า
มือของนางรู ้สก ึ ได ้ ทำให ้นางรู ้สก
ึ ตืน
่ เต ้นตามไปด ้วย

เวลานีห ้ ม่าชางเหวินกางแขนสองข ้างออก แล ้ว

โอบตัวของโจวจือ ่ หยาเอาไว ้ในอ ้อมแขน เขาพยาม
ยามดึงรัง้ ร่างบาง เพือ่ ให ้ระยะห่างของทัง้ คูล
่ ดน ้อยลง
ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หยาหน ้าแดงก่ำพยายามดิน ้ รน
ขลุกขลัก เพือ ่ จะหนีให ้หลุดพ ้นจากอ ้อมแขนของอีก
ฝ่ าย วงแขนของหม่าชางเหวินแข็งแรงแต่ทว่า
อ่อนโยนอย่างยิง่ เขาไม่ยอมให ้นางหลบหนีออกจาก
อ ้อมแขน แต่กไ ็ ม่ฝืนใจจนทำให ้เด็กสาวต ้องเจ็บตัว จึง
ยอมทิง้ ระยะห่างระหว่างกันเอาไว ้เล็กน ้อย ก่อนจะเอ่ย
กระซบ ิ เรียกชอื่ คนตรงหน ้าด ้วยเสยี งทุ ้มต่ำว่า
"หยาหยา. "

ความอบอุน ่ ในน้ำเสย ี งของหม่าชางเหวิน ทำให ้

โจวจือ ่ หยาหยุดดิน้ แต่ใบหน ้างามก็ซบ ั สแ
ี ดงเรือ
่ ไป
หมด ก่อนจะสบตาคมคูน ่ ัน
้ อย่างลังเล ขณะทีจ ่ ะเปิ ด
ปากพูด เพือ ่ ขอให ้คนตรงหน ้ายอมปล่อยตน หม่าชาง
เหวินทีเ่ หลือบตามองปากสช ี มพูระเรือ
่ ของโจวจือ ่ หยา
อยู่ ก็ทำใจกล ้าโฉบใบหน ้าคมเข ้มของเขาเข ้าหา
ใบหน ้างดงามทีอ ่ ยูใ่ กล ้ตนอย่างอดใจเอาไว ้ไม่ไหว

เขาตัดสนิ ใจจุมพิตโจวจือ ่ หยาอย่างรวดเร็ว ปาก

ของนางล ้วนเต็มไปด ้วยลมหายใจอุน ่ ร ้อนของเขา ใน
เวลานีร้ าวกับเขากำลังลิม ้ รสสุราหวานอยู่ จึงพยายาม
ดูดกลืนกินรสหวานนัน ้ อย่างหิวกระหาย ก่อนจะเปลีย ่ น
เป็ นอ่อนโยน ทำให ้นางรู ้สก ึ เคลิบเคลิม ้ ลมหายใจของ
ทัง้ คูผ
่ สมปนเปกัน ยิง่ เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ หัว
สมองของคนทัง้ คูต ่ า่ งก็พร่าเลือนยิง่ ขึน้
 ยามนีห ้ ม่าชางเหวินรู ้สกึ ว่ามีความอ่อนหวานเอ่อ
ท่วมท ้นในใจของเขา เมือ ่ รับรู ้ถึงแรงมือทีด่ น
ั หน ้าอก
ของเขาเอาไว ้ผ่อนแรงลง แม ้ว่าเขาอยากจะทำตามใจ
ของตนมากกว่านี้ แต่เขาก็รู ้ดีวา่ สงิ่ ทีก ่ ำลังทำอยู่ เลย
ขีดจำกัดของโจวจือ ่ หยามากแล ้ว หากเด็กน ้อยได ้สติ
อาจจะโกรธเคืองเขามากก็ได ้ จึงตัดใจค่อยๆถอนปาก
ออกจากปากอ่อนนุ่มหอมหวาน แล ้วเลือ ่ นปากไปขบ
เม ้มติง่ หูออ
่ นนุ่มของนางแทน ก่อนจะวกกลับมากด
จมูกหอมแก ้มนิม ่ เพือ
่ สูดดมความหอมของอีกฝ่ ายให ้
ชนื่ ใจ ก่อนจะคลายอ ้อมแขนออกแล ้วทิง้ ตัวนอนลงบน
หมอนอย่างพยายามห ้ามใจตนเอง

โจวจือ่ หยามองบุรษ ุ รูปงามทีน ่ อนอยูต่ รงหน ้าด ้วย

แววตาเหม่อยลอย เมือ ่ เห็นแววตาคมเปื้ อนยิม ้ ตรงหน ้า
มองมาทีต ่ นพลันได ้สติ จึงใชมื้ อสองข ้างตีและหยิก
หน ้าอกคนตรงหน ้าอย่างหมัน ่ ไส ้ "พีช
่ างเหวินชา่ งกล ้า
นักนะ ข ้าจะฟ้ องท่านพ่อ"

"...." หม่าชางเหวินนอนยอมให ้โจวจือ ่ หยาลงโทษ

ตน เพือ ่ ให ้นางหายเขินอาย ก่อนจะพูดขึน ้ ว่า "หากเจ ้า
ฟ้ องอาจารย์ พีค ่ งมีบาดแผลให ้เจ ้าต ้องมารักษาพีเ่ พิม
่
อย่างแน่นอน"

"ก็สมควรไหมล่ะเจ ้าคะ แล ้วอย่าคิดว่าท่านพ่อจะ

ยอมให ้ข ้ามาทีน
่ อ
ี่ ก
ี ดีไม่ด ี ท่านแม่กจ
็ ะไม่มารักษาพีอ
่ ก
ี
แล ้วด ้วย ปล่อยให ้พีช
่ างเหวินเดินไม่ได ้ไปอีกพักใหญ่
หรือไม่กป ็ ล่อยให ้แผลเน่าไปเลย"

"นั่นยิง่ ไม่ดใี หญ่ แล ้วพีจ ่ อเจ ้าได ้อย่างไรล่ะ

่ ะไปสูข
หากพีแ่ ผลเน่าจนต ้องตัดขาทิง้ กลายเป็ นคนพิการ
ท่านอาจารย์และอาจารย์หญิงไม่ยน ิ ยอมยกเจ ้าให ้พี่
อย่างแน่นอน "

"หึ… ใครเขาอยากแต่งงานกับพีช ่ างเหวินกันล่ะ

คิดจะสูข่ อข ้า พีเ่ คยถามข ้าหรือยังเจ ้าคะ" โจวจือ่ หยา
เอ่ยด ้วยอารมณ์โมโหปนเขินอาย

"อืม พีก
่ ำลังจะถามเจ ้าอยูน ่ ี่ หยาหยา… เจ ้าอยาก
แต่งงานกับพีห ่ รือไม่" หม่าชางเหวินมองสบตากับสตรี
รูปงาม ทีย
่ ามนีก้ ำลังยืนอยูข่ ้างเตียงของเขา แล ้วพูด
เอ่ยถามด ้วยน้ำเสย ี งจริงจัง

โจวจือ
่ หยาหน ้าแดงก่ำ ยกมือขึน ้ อยากตีคนตรง
หน ้าซ้ำ ก่อนจะวางมือลงอย่างตกใจ แล ้วจึงพูดขึน ้ ด ้วย
ความอัดอัน ้ ตันใจว่า "พีช ั สน
่ างเหวิน ทำให ้ข ้าสบ
วุน
่ วายใจ จนข ้ากลายเป็ นสตรีดรุ ้ายไปแล ้ว พีย ่ งั จะ
อยากแต่งงานกับข ้าอยูอ ่ กี หรือเจ ้าคะ"

"ไม่วา่ เจ ้าจะดุร ้ายแค่ไหน จะเอาแต่ใจกับพีม ั

่ ากสก
แค่ไหน พีก ่ ย
็ งั รักและอยากแต่งงานกับเจ ้า พีข
่ อเพียง
เรือ
่ งเดียวคือเจ ้าอย่าดีกบ ั คนอืน ่ อย่าเป็ นห่วงคนอืน
่
มากกว่าพี่ นอกนัน ้ ทุกเรือ ่ งพีจ
่ ะทำตามใจเจ ้าทัง้ หมด
พีข
่ อเจ ้าเพียงเรือ
่ งนีเ้ ท่านัน้ หยาหยาจะทำให ้พีไ่ ด ้หรือ
ไม่"

"ข ้า..." โจวจือ ั สนวุน

่ หยาสบ ่ วายใจจึงปิ ดปากไม่
ยอมพูดต่อ

"ยังไม่ต ้องรีบตอบ พีจ ่ ะรอจนกว่าเจ ้าจะพร ้อม

ตอนนีเ้ จ ้าตรวจแผลทีข ่ าของพีก่ อ
่ นดีหรือไม่" หม่าชาง
เหวินพูดพลางเหลือบตามองไปทีข ่ าของตนเป็ นการ
เตือน เพือ ่ เปลีย
่ นเรือ
่ งไม่ให ้โจวจือ ึ อึดอัดใจ
่ หยารู ้สก
ไปมากกว่านี้

โจวจือ ่ หยามองไปทีต ่ ้นขาของหม่าชางเหวิน ก่อน

จะพูดว่า "แผลทีข ่ าของพีช่ างเหวินไม่มอ ี ะไรร ้ายแรง
แล ้ว เพียงแค่ล ้างแผลใสย ่ าซงึ่ ให ้ใครทำให ้ก็ได ้เจ ้าค่ะ
ความจริงแล ้วจือ ่ หยาจะไม่มาตรวจให ้พีก ่ ไ็ ด ้ ทีจ
่ อ
ื่ หยา
มาหาพีท ่ น
ี่ ี่ ก็เพราะต ้องการมาเยีย ่ ม และนำยารักษา
แผลทีข ่ ้าปรุงขึน ้ มาใหม่ มามอบให ้พีด ่ ้วยตนเอง
เท่านัน้ .." โจวจือ ่ หยาหันไปค ้นหาขวดยาทีก ่ ระเป๋ าผ ้า
ของตน แล ้วหยิบขวดยาออกมาวางไว ้บนหัวเตียง
 "พีช่ างเหวินมีแรงมากมายขนาดนี้ จือ
่ หยาคิดว่าพี่
ลุกขึน
้ มานั่งทำแผลของตนเองได ้แล ้วเจ ้าค่ะ จือ
่ หยา
ขอตัวลากลับบ ้านก่อนนะเจ ้าคะ"

โจวจือ
่ หยาขอตัวลาอย่างร ้อนรน หม่าชางเหวิน
อยากจะห ้ามและเหนีย ่ วรัง้ ตัวคนเอาไว ้ แต่เมือ
่
คิดได ้ว่าเมือ
่ ครูต
่ นวูว่ ามเกินไป ควรให ้เวลาโจวจือ ่ หยา
บ ้าง จึงทำเพียงแค่ลก ุ นั่ง แล ้วมองตามหลังโจวจือ ่ หยา
ทีเ่ ดินหนีออกไปจากห ้องอย่างร ้อนรน

สรุปว่าวันนีโ้ จวจือ่ หยาก็ไม่ได ้ลงมือทำแผลทีต ่ ้น

ขาให ้กับหม่าชางเหวิน แต่เรือ ้ ำหรับเขาแล ้ว ไม่ได ้
่ งนีส
ึ น ้อยใจนางเหมือนก่อนหน ้านีเ้ ลยสก
รู ้สก ั นิดเดียว
เพราะวันนีเ้ ขารู ้สก ึ ว่าได ้รับสงิ่ ล้ำค่าบางอย่างมาจาก
โจวจือ ่ หยาแล ้ว ใบหน ้าทีเ่ ย็นชาของชางเหวินจึง
ประดับด ้วยรอยยิม ้ อย่างทีท ่ ก
ุ คนยากทีจ ่ ะได ้เห็น
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 138

โจวจือ
่ หยากลับมาถึงบ ้านบนเนินเขาของตระกูล
โจวด ้วยท่าทางเหม่อลอยเล็กน ้อย ใบหน ้างามแดงก่ำ
ปากสแ ี ดงฉ่ำ ดวงตาเป็ นประกาย เพียนเพียนและ
เพ่ยเพ่ยอยูก่ บ
ั คุณหนูของพวกนางทุกวัน จึงย่อมเห็น
ความผิดปกติของโจวจือ ่ หยาได ้ พวกนางได ้แต่มองตา
กันไปมา แต่ไม่กล ้าซก ั ถามนายหญิงของตน สว่ นโจว
จือ
่ หยาเองก็เหม่อลอยอยูแ ่ ต่ในความคิดของตน
เอง ไม่ได ้สนใจความคิดของสาวใชคนสนิ ้ ททัง้ สอง
ของนาง

ในชวี ติ ก่อน ถึงแม ้โจวจือ ่ หยาจะมีคห ู่ มัน ้ ทีเ่ ป็ น

เพือ ่ นกันในมหาวิทยาลัย ต่อมาครอบครัวของทัง้ สอง
ฝ่ ายเห็นทัง้ คูส ่ นิทสนมพูดคุยกันได ้ดีทก ุ เรือ ่ ง โดย
เฉพาะเรือ ่ งงาน จึงจับทัง้ คูห ่ มัน
้ หมายกัน โจวจือ ่ หยา
รู ้สกึ ดีตอ
่ เพือ่ นชายคนนัน ้ และได ้กลายมาเป็ นคูห ่ มัน
้
ของตนเองมาก เขาดีตอ ่ นางรวมถึงยังดีตอ ่ น ้องสาวที่
นางรักมากทีส ่ ดุ ด ้วย แต่เรือ
่ งความสม ั พันธ์ชายหญิง
คนทัง้ คูไ่ ม่เคยได ้ใกล ้ชด ิ กันเกินเลยไปมากกว่าการจับ
มือหรือหอมแก ้มเพียงภายนอก เพราะทัง้ คนคูแ
่ ทบจะ
ไม่ได ้ไปไหนด ้วยกันเพียงลำพังสองคนเลย

ดังนัน
้ ความใกล ้ชด ิ แบบทีห ่ ม่าชางเหวินเพิง่ ทำกับ
นางในวันนี้ จึงเป็ นครัง้ แรกทีโ่ จวจือ่ หยาได ้ใกล ้ชด ิ กับ
บุรษุ แบบพัวพันกันจนลมหายใจของทัง้ คูแ ่ ทบจะ
หลอมรวมกัน หม่าชางเหวินทีม ่ องด ้วยตาภายนอก มี
ร่างกายผอมบาง รูปร่างสูงโปร่ง แต่วน ั นีเ้ มือ
่ มือของ
นางได ้สม ั ผัสกับแผ่นอกแข็งแกร่งของเขา จึงได ้รู ้ว่าอีก
ฝ่ ายมีแผ่นอกหนาและมีมด ั กล ้ามซอ ่ นอยู่ ยิง่ นางนึกถึง
ชว่ งขาเรียวยาวทีม ่ ม
ี ด
ั กล ้ามของเขา ยามทีน ่ างเคยเห็น
ตอนทำแผล....

"หยาหยา… หยาหยา" โจวจือ ่ หวายเดินมาเห็น

น ้องสาวยืนเหม่อยลอยอยูต ่ รงระเบียง ไม่ยอมเดินเข ้า
มาในบ ้าน จึงยืนเรียกน ้องสาวอยูน ่ าน แต่เห็นนางเหม่อ
ลอยและมีสห ี น ้าเคลิม
้ ฝั นคิดไปไกล เขาทนเห็นน ้อง
สาวยืนทำสห ี น ้าแปลกประหลาดเชน ่ นีไ
้ ม่ได ้ จึงเดิน
เข ้าไปใกล ้ เมือ่ เห็นนางยังไม่รู ้สกึ ตัวอีก จึงยกมือขึน ้ งอ
นิว้ แล ้วดีดหน ้าผากของโจวจือ ่ หยาอย่างแรง

"โอ ้ย..! พีจ

่ อื่ หวาย มาดีดหน ้าผากข ้าแบบนีท้ ำไม
จือ
่ หยาเจ็บนะเจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยายกมือลูบหน ้าผากตน
เอง และเอ่ยเสย ี งดุใสพ
่ ช
ี่ ายของตนอย่างไม่พอใจ
 ้ ้เจ ้ายืนเหม่อลอยอยูต
"ก็ใครใชให ่ รงนี้ แถมยังทำ
ี น ้าแปลกประหลาดชอบกล พีช
สห ่ ายเรียก เจ ้าก็ไม่
ได ้ยิน รีบบอกมา เจ ้าไปทำอะไรผิดมาใชห ่ รือไม่"

โจวจือ ่ หยาก ้าวถอยหลัง และหลบตาของโจวจือ ่

หวายอย่างคนทีม ่ พ
ี ริ ธ
ุ พลางพูดแก ้ตัวอ ้อมแอ ้มว่า
"จือ ่ หยาไม่ได ้ทำอะไรไม่ดส ั หน่อยเจ ้าค่ะ… เพียงแค่
ี ก
ึ เหนือ
วันนีร้ ู ้สก ่ ย เลยยืนคิดอะไรไปเรือ ่ ย เพือ
่ ผ่อนคลาย
จิตใจ จือ ่ หยาขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะเจ ้าคะ" เมือ ่ โจว
จือ่ หยาพูดจบ รีบเดินหลบหนีโจวจือ ่ หวายไปอย่าง
ร ้อนรน

โจวจือ ่ หวายหรีต
่ ามองตามหลังน ้องสาวของตนไป
เขาไม่เชอ ื่ คำพูดของนางเลยสก ั นิด แต่เขารู ้ดีวา่ หาก
เรียกเพ่ยเพ่ยกับเพียนเพียนมาสอบถาม ก็คงจะไม่ได ้
ความอะไรจากพวกนาง เพราะสาวใชพวกนี ้ ย
้ อ่ มปิ ดบัง
เขา เพือ ่ โจวจือ่ หยาอย่างแน่นอน เขาจึงหันมาสงั่ จง
โหวคนสนิทข ้างกายของเขาว่า "เจ ้าไปสบ ื มา ว่าวันนี้
น ้องสาวของข ้าไปทีไ่ หนมาบ ้าง และมีเรือ่ งอะไรเกิด
ขึน
้ บ ้าง"

ยามดึก โจวจือ ่ หวายทีน

่ ั่งฟั งจงโหวเล่าเรือ
่ งในวัน
้ ยูใ่ นห ้องสว่ นตัวของเขา ถึงกับมีใบหน ้าดำทะมึน
นีอ
"หนอย… เจ ้าชางเหวินชา่ งกล ้ายิง่ นัก บังอาจสงั่ ปิ ด
ห ้องแล ้ว อยูก
่ บ
ั น ้องสาวของข ้าตามลำพังสองคนอยู่
นานพักใหญ่เลยเชย ี วรึ"

จงโหวก ้มหน ้าก่อนจะพูดว่า "แต่เพียนเพียน

และเพ่ยเพ่ย รวมถึงไหวอันก็เฝ้ ารออยูท่ ห
ี่ น ้าห ้องมิได ้
จากไปไหนขอรับ คุณหนูจงึ ไม่มอ ี น
ั ตรายใดๆอย่าง
แน่นอน"

โจวจือ่ หวายปรายตามองจงโหว เขาอ ้าปาก

เตรียมจะพูดแล ้วพลันเงียบ จะอธิบายเรือ ่ งแบบนีใ้ ห ้กับ
ชายโสดสนิทแบบจงโหวฟั งไปทำไมให ้เสย ี เวลา ยาม
ทีเ่ ขาไปหาเซย ี่ ปิ งหยู เขาเองก็ไล่เหล่าแม่นมและสาว
้
ใชของนางให ้ออกไปจากห ้อง เพราะว่าเขาสามารถ
ทำตัวเกเรกับนางได ้สะดวกมิใชน ่ ้อย คราวแรกเขา
โมโหหม่าชางเหวิน แต่พอโจวจือ ่ หวายคิดถึงเซย ี่
ปิ งหยู ความไม่พอใจทีม ่ จ
ี งึ ลดลงเป็ นอย่างมาก บาง
ครัง้ บุรษ
ุ ก็ยอ่ มอยากใกล ้ชด ิ กับสตรีทต ี่ นรักบ ้าง แม ้
เพียงเล็กน ้อยก็พอทำให ้มีกำลังใจในการรอ แต่เขาก็
ไม่เคยคิดจะทำลายเกียรติของสาวคนรัก เขาแน่ใจว่า
หม่าชางเหวินก็คงจะเป็ นเชน ่ เดียวกันกับเขา ต ้องการ
น้ำหวานหล่อเลีย ้ งจิตใจทีต ่ ้องรอคอยแสนนานบ ้าง
โจวจือ ่ หวายคิดอย่างเข ้าอกเข ้าใจ
 แต่วน ั ต่อมา โจวจือ ่ หวายกลับตามติดน ้องสาวของ
เขาราวกับเป็ นเงาตามตัว เข ้าใจก็สว่ นเข ้าใจ แต่เขาจะ
ไม่ปล่อยโอกาสให ้กับหม่าชางเหวินอีกต่อไป ตัวเขา
ยังรอเซยี่ ปิ งหยูมาได ้ตัง้ นาน ดังนัน
้ หม่าชางเหวินก็ต ้อง
รอคอยโจวจือ ่ หยาเติบโตกว่านีไ ่ เดียวกัน
้ ด ้เชน

คืนวันล่วงเลยผ่านสองเดือนต่อมาเจิง้ จีเ๋ สย ี น
เติบโตขึน ้ มาก เซยี่ ปิ งเหยียนก็ออกจากการอยูไ่ ฟ
ร่างกายนางเริม ่ กลับมามีสภาพแข็งแรงและผอมบาง
ดังเดิม สว่ นอาการบาดเจ็บทีต ่ ้นขาของหม่าชางเหวินก็
หายดี ทิง้ ไว ้เพียงรอยแผลเป็ นทีไ่ ม่ใหญ่นัก ฝ่ าย
ซน ั เป่ าก็หายเป็ นปกติแล ้ว แต่จต ิ ใจของเขายังคง
เศร ้าหมองและเงียบขรึมไปมาก ทุกวันจงฮน ั่ ผู ้เป็ นใบ ้
มักจะอยูเ่ คียงข ้างซน ั เป่ าอยูเ่ สมอ เพือ ่ ไม่ให ้อีกฝ่ าย
คิดมากเกินไปจนทำร ้ายตัวเอง

วันเวลาต่อมาในเดือนหก ในทีส ่ ด
ุ ก็ถงึ วันแต่งงาน
ของเจิง้ หรงมูก ่ บั คุณหนูห ้าฟางหรูอวี้ ซงึ่ พิธฝ ี ่ าย
เจ ้าสาวจะจัดขึน ้ ทีบ
่ ้านของเจ ้าสาวทีเ่ มืองหางโจว ก่อน
ทีต
่ ระกูลเจิง้ จะทำพิธรี ับเจ ้าสาวกลับมาทีต ่ ระกูลเจิง้
แห่งหมูบ ่ ้านเถียนซ ี แล ้วจัดงานแต่ง พิธก ี ราบไหว ้ฟ้ า
ดิน รวมถึงสง่ ตัวเจ ้าบ่าวและเจ ้าสาวเข ้าหอทีบ
่ ้านรอง
ตระกูลเจิง้

โจวจือ ่ หยาได ้ไปร่วมงานแต่งของเจิง้ หรงมูก ่ บ ั ฟาง

หรูอวีท
้ เี่ มืองหางโจวพร ้อมกันกับทุกคน ขบวน
ขันหมากของเจ ้าบ่าวผู ้เป็ นคุณชายสามตระกูลเจิง้ ยาว
เหยียด จนทุกคนในเมืองหางโจวต่างต ้องตกตะลึง
งานแต่งในคราวนีถ ้ อื ว่าเป็ นงานแต่งทีย
่ งิ่ ใหญ่ทส ี่ ดุ ของ
เมืองหางโจวก็วา่ ได ้ ทีบ ่ ้านตระกูลฟางมีงานเลีย ้ งเฉลิม
ฉลองอย่างใหญ่โต ชวนเหล่าพ่อค ้าทีม ่ ช ื่ เสย
ี อ ี งใน
แคว ้นต ้าหมิงมาร่วมงานอย่างอุน ่ หนาฝาคัง่

พิธเี จ ้าสาวอำลาบ ้านตระกูลฟาง พิธรี ับเจ ้าสาวผ่าน

มาอย่างราบรืน ่ ถึงขัน ้ ตอนการรับเจ ้าสาว กลับไปจัด
งานแต่งทีห ่ มูบ
่ ้านเถียนซแ ี ห่งฝูโจว ทุกคนกลับยิง่ ต ้อง
ตกตะลึงมากขึน ่ เห็นขบวนรับเจ ้าสาว ซงึ่ เป็ นกอง
้ เมือ
คาราวานรถม ้ายาวเหยียดยิง่ เมือ ่ รวมกับขบวนสน ิ เดิม
ของเจ ้าสาวทีต ่ ้องเดินทางไปพร ้อมกับเจ ้าสาว ทำให ้ดู
ยิง่ ใหญ่อลังการมากขึน ้

"พีฟ่ างหรูอวีส้ มกับเป็ นบุตรสาวคนโปรดของ

นายท่านใหญ่ฟางจริงๆเจ ้าค่ะ ท่านยายดูสเิ จ ้าคะ
สนิ เดิมของนางชา่ งมากมายเหลือเกิน" โจวจือ ่ หยาพูด
ขึน้ ขณะทีค ่ ล ้องแขนของเจียงฝานยืนดูพวกบ่าวชว่ ยกัน
หาบสน ิ เดิมเข ้าประตูใหญ่ของบ ้านรองตระกูลเจิง้
 "หยาหยา เจ ้าวางใจเถิด เมือ ่ ถึงคราวเจ ้าออกเรือน
ป้ าสะใภ ้รองจะชว่ ยเติมสน ิ เดิมของเจ ้าให ้ขบวนยาวยิง่
่ เหนียนทีย
กว่านี"้ ชุย ่ น
ื อยูด
่ ้านข ้างแม่สามีและหลาน
สาวคนโปรดเอ่ยขึน ้ อย่างมัน ่ ใจ

ฮูหยินหม่ากัว๋ กง จวงปี้ เหยา เม ้มปากยิม

้ แล ้วหันไป
สบตาให ้กำลังใจถงลิว่ นีผู ้เป็ นสะใภ ้ใหญ่ของตระกูลเจิง้
แล ้วสง่ สญ
ั ญาณให ้นางเอ่ยปากชว่ ยเหลือตน ตามที่
เคยนัดแนะกันไว ้

ถงลิว่ นีจากทีเ่ คยขีข ้ ลาดและถ่อมตน ยามนีน ้ าง

กลับมีมาดของฮูหยินใหญ่ตระกูลเจิง้ มีสง่าราศไี ม่
ธรรมดา นางมองสห ี น ้าของแม่สามีอย่างเจียงฝาน
อย่างระมัดระวัง แล ้วจึงเอ่ยขึน ้ ว่า "ข ้าเชอ ื่ ว่าขบวน
สนิ เดิมของหยาหยาต ้องยาวยิง่ กว่าใครแน่นอนเจ ้าค่ะ
แต่วา่ หากตระกูลใดโชคดีได ้แต่งสตรีทงี่ ดงามเพียบ
พร ้อมอย่างจือ ่ หยาเข ้าเรือนแล ้วล่ะก็ ตระกูลนัน ้ คงจะ
ไม่สนใจว่าสน ิ เดิมของจือ ่ หยาจะมากมายเพียงใดหรอก
เจ ้าค่ะ ปี นจ
ี้ อื่ หยาของพวกเราอายุสบ ิ ห ้าปี แล ้ว พวกเรา
ควรต ้องเริม ่ มองหาบุรษ ุ ทีค ่ ค
ู่ วรกับจือ่ หยาของพวกเรา
ได ้แล ้วนะเจ ้าคะท่านแม่"
 โจวจือ
่ หยาหน ้าแดง ยิง่ อ่านความคิดของแต่ละคน
ได ้ ใบหน ้าของนางยิง่ แดงก่ำมากขึน ่ เหนียนหันไป
้ ชุย
มองสบตากับจวงปี้ เหยาอย่างรู ้ความนัยกัน

จวงปี้ เหยาตัดสน ิ ใจพูดขึน

้ ว่า "จะหาคนมาดูแล
หยาหยา ต ้องเลือกให ้ดี เลือกคนอืน ่ ไกลให ้คนไปสบ ื
ข่าว ก็ไม่แน่วา่ จะได ้รับความจริง ว่าคนเหล่านัน
้ มีนส
ิ ย ั
ดีหรือไม่"

"ข ้าเองก็คดิ ว่าควรต ้องมองหาคนใกล ้ตัวก่อน คนที่

ั กันเป็ นอย่างดี ข ้าจึง
พวกเราเห็นตัง้ แต่เด็ก ย่อมรู ้นิสย
่ เหนียนพูดขึน
จะวางใจ" ชุย ้ ด ้วยรอยยิม ้ มีความหมาย

เจิง้ หรงหมิงและโจวฉงหวันทีย ่ น
ื อยูใ่ กล ้โจวจือ่
หยาต่างได ้ยินทีช ุ่ เหนียนพูด ทัง้ คูม
่ ย ่ ส ี น ้าครุน
ี ห ่ คิดตาม
คำพูดของชุย ่ เหนียน ก่อนทีเ่ จิง้ หรงหมิงจะพูดขึน ้ ว่า
"หากพีส ่ าวไม่รังเกียจทีจ ่ ะรอข ้าเติบโตอีกหน่อย ข ้าก็
ยินดีจะแต่งงานกับพีส ่ าวขอรับ"

โจวฉงหวันตาโตแล ้วพูดขึน ้ ว่า "อาหมิง.. เจ ้าแต่ง

กับพีจ
่ อ
ื่ หยาไม่ได ้ พวกเราเป็ นพีน
่ ้องกัน"

เจิง้ หรงหมิงหันไปพูดกับโจวฉงหวันด ้วยใบหน ้า

ุ ต่างแซ่ ไม่ได ้ใช ้
และมีทา่ ทางเหนือกว่าว่า "ข ้าเป็ นบุรษ
แซเ่ ดียวกับพีส ่ าว ดังนัน
้ ข ้าแต่งกับพีห ่ ยาหยาได ้ สว่ น
้ เ่ ดียวกับนาง ดังนัน
เจ ้าใชแซ ิ ธิ"์
้ เจ ้าจึงต ้องสละสท

โจวฉงหวันเบ ้ปากคล ้ายอยากร ้องไห ้ ก่อนจะฝื น

ใจพูดว่า "ข ้าจะไปขอให ้ท่านพ่อเปลีย
่ นไปใชแซ้ อ่ น
ื่
เดีย
๋ วนี"้

เมือ
่ โจวฉงหวันพูดจบ เด็กชายในวัยหกขวบก็
แสดงวิชาตัวเบาวิง่ หายไปหาบิดาของเขาทันที โดย
ไม่เห็นว่าเจิง้ หรงหมิงกำลังกุมท ้องหัวเราะเยาะเขา
อยูด
่ ้านหลังอย่างขบขันเต็มที่

"เจ ้าเด็กร ้ายกาจ ปั่ นหัวอาหวันอีกแล ้ว"

ชุย่ เหนียนลงมือบิดหูบต ุ รชายคนเล็กของตนอย่าง
หมัน ่ ไส ้ ท่ามกลางเสย ี งหัวเราะขบขันของทุกคน โจว
จือ
่ หยาเลือ ่ นสายตาไปมองจวงปี้ เหยาอย่างเขินอาย
ซงึ่ อีกฝ่ ายก็เผยรอยยิม ้ อย่างพึงพอใจ นางถือว่าการพูด
จาหย่อนเบ็ดถามทางในครัง้ นี้ เด็กสาวไม่มท ี า่ ที
ขัดขวาง ดังนัน ้ หนทางเกีย ่ วดองกันข ้างหน ้าย่อม
ราบรืน ่
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 139

งานแต่งงานของเจิง้ หรงมูแ ่ ละฟางหรูอวีท ้ จ ี่ ัดขึน

้
ในหมูบ ่ ้านเถียนซ ี ไม่ได ้จัดหรูหราแบบทีบ ่ ้านตระกูล
ฟางจัดงานขึน ้ ทีเ่ มืองหางโจว แต่บ ้านตระกูลเจิง้ จัด
งานตามพิธข ี องหมูบ ่ ้านเถียนซ ี โดยเน ้นให ้เหล่าญาติ
พีน
่ ้องได ้มารวมตัวกัน เพือ ่ เป็ นพยานรักแก่คบ ู่ า่ วสาว
มากกว่าให ้ความสำคัญในการทำพิธศ ั ดิส
ี ก ิ ธิ์
์ ท

ถึงแม ้ในยามนีต ้ ระกูลเจิง้ จะมีอำนาจ มีคนงานอยู่

ภายใต ้อาณั ตม ิ ากมาย และร่ำรวยเงินทองอยูใ่ นขัน ้ มหา
เศรษฐี แต่คนตระกูลเจิง้ ก็ไม่ลม ื เหล่าญาติพน ี่ ้อง และ
ผู ้คนในหมูบ ่ ้านเถียนซ ี ชวี ต
ิ ของทุกคนในหมูบ ่ ้านไม่ม ี
ใครอดอยากและใชช้ วี ต ิ ยากลำบากเหมือนในอดีต
บ ้านทุกหลังมีงานทำ มีรายได ้เข ้าบ ้านทุกเดือน ถึงแม ้
ทุกคนในบ ้านตระกูลเจิง้ จะไม่ได ้ถือว่าตนร่ำรวยและ
หยิง่ ยะโส แต่แทบทุกคนในหมูบ ่ ้านก็เปรียบเสมือนเป็ น
ลูกจ ้างทำงานให ้แก่บ ้านตระกูลเจิง้ จึงให ้เกียรติและ
ยกย่องคนตระกูลเจิง้ เป็ นอย่างมาก ดังนัน ้ ทุกคนจึง
แทบจะวางตัวไม่ถก ู เมือ่ ถูกเชญ ิ ให ้มาร่วมงานแต่งของ
คุณชายสามตระกูลเจิง้ ในฐานะญาติพน
ี่ ้อง และได ้รับ
การต ้อนรับอย่างเป็ นกันเอง

โจวจือ ่ หยาชว่ ยออกความคิดในการจัดงาน เพือ ่ ไม่

ให ้ทุกคนทีอ ่ ยูใ่ นงานอึดอัด โดยการจัดอาหารให ้วาง
อยูท่ ซ ุ้
ี่ มอาหาร จัดวางน้ำดืม่ และเครือ
่ งดืม
่ อืน
่ ๆก็จัดวาง
ไว ้ทีซ ุ้
่ มน้ำ เพือ่ ให ้ทุกคนสามารถเดินไปหยิบมากินเอง
ได ้ตามสะดวก โต๊ะอาหารต่างๆจัดเตรียมไว ้ให ้ทุกคน
สามารถเลือกทีน ่ ั่งกับสหายของแต่ละคนได ้ สร ้างเวที
ยกสูง โดยบนเวทีมก ี ารจัดการแสดงให ้ทุกคนได ้ชม
อย่างทัว่ ถึง คนของบ ้านตระกูลเจิง้ เดินมาพูดคุยต ้อนรับ
แขกตามโต๊ะอย่างเป็ นกันเอง และมีคนยืนต ้อนรับแขก
ทีห ุ้
่ น ้าประตูซมของการจั ดงาน ทำให ้สามารถดูแลแขก
ทุกคนได ้อย่างทัว่ ถึง

ตระกูลชุย ่ และตระกูลเซย ี่ ต่างเดินทางมาร่วมงาน

แต่งของเจิง้ หรงมูด ่ ้วย ทำให ้ภายในงานมีบรรยากาศ
อบอุน
่ และรืน่ เริงกันอย่างเต็มที่

ี ดายยิง่ นักทีค
"เสย ่ ณ
ุ หนูสามเซย ี่ ปิ งหยูมไิ ด ้มาร่วม
่ เซย
งานในวันนี"้ ชุย ี งเซย ี งพูดบ่นอย่างเสย ี ดายกับโจว
จือ
่ หยา

"พีป
่ ิ งหยูต ้องเก็บตัว เพือ
่ เตรียมตัวเป็ นเจ ้าสาวให ้พี่
จือ
่ หวาย อีกสองเดือนข ้างหน ้าทีจ ่ ะมาถึงนีแ
้ ล ้วเจ ้าค่ะ
อีกสองเดือนพวกเราก็ต ้องไปร่วมงานแต่งของพีช
่ าย
ข ้าและพีป
่ ิ งหยูทเี่ มืองหลวงอีกครัง้ "

่ เซย
ชุย ี งหมิน่ อมยิม
้ และพูดขึน
้ ว่า "ต่อไปเจ ้าก็มพ
ี ี่
สะใภ ้เพิม
่ ขึน
้ อีกคนแล ้วสนิ ะ"

โจวจือ ่ หยาจึงพูดกับชุย ่ เซย ี งหมิน

่ ว่า "พีเ่ ถียนโต ้ง
ของข ้าก็กำลังจะรีบสง่ แม่สอ ื่ ไปตระกูลชุย ่ แล ้ว ถึงยาม
นัน
้ จือ ่ หยาก็จะมีพส ี่ ะใภ ้เพิม
่ ขึน ้ มาอีกหนึง่ คนเจ ้าคะ แต่
ไม่รู ้ว่าพีห
่ มินหมิน
่ จะรังเกียจคนบ ้านป่ าแบบพีเ่ ถียนโต ้ง
หรือไม่"

เมือ่ โจวจือ่ หยาพูดจบ ทุกคนจึงปิ ดปากหัวเราะ

ชอบใจ ในขณะทีช ่ ยุ่ เซย ี งหมิน
่ เขินอาย แต่ดวงตากับ
เปล่งประกายแห่งความสุขออกมา นางกับเถียนโต ้งได ้
มีโอกาสพบกันและติดต่อกัน จากการทีเ่ ถียนโต ้งมักจะ
ทำหน ้าทีข ่ นสง่ สน ิ ค ้าของตระกูลเจิง้ ไปสง่ ทีร่ ้านค ้า
ของตระกูลชุย ่ อยูบ ่ อ่ ยครัง้ คนทัง้ คูจ ่ งึ ถือว่าชอบพอกัน
ก่อนทีจ่ ะให ้แม่สอื่ ไปทำการทาบทามสูข ่ อ เป็ นคูร่ ักที่
ไม่ได ้ผ่านการจัดการของพ่อแม่ แต่ผู ้ใหญ่ในตระกูล
ต่างก็เห็นด ้วย ไม่มผ ี ู ้ใดขัดขวาง

สะใภ ้ใหญ่ตระกูลชุย ่ จางซวิ่ อี๋ ทีบ

่ ด
ั นีแ
้ ต่งงานกับ
่ เซย
ชุย ี งเหมินและมีบต ุ รชายบุตรสาวอย่างละหนึง่ คน
แล ้ว นางใชช้ วี ต
ิ สมรสอยูใ่ นตระกูลชุย ่ อย่างมีความสุข
ทุกวันนีน ้ างจึงยังคงสำนึกบุญคุณของโจวจือ ่ หยา ที่
ลงมือชว่ ยเหลือนางในอดีตอยูเ่ สมอ ดังนัน ้ จางซวิ่ อีจ
๋ งึ
มีความหวังดีตอ ่ โจวจือ
่ หยาเป็ นอย่างมาก และมีความ
ึ ดีจากใจจริง จึงเอ่ยถามหยอกล ้อโจวจือ
รู ้สก ่ หยาว่า
"แล ้วเมือ่ ไหร่ข ้าจะได ้มีวาสนากินขนมมงคลของคุณ
หนูโจวบ ้างล่ะเจ ้าคะ"

โจวจือ ่ หยาเขินอายเล็กน ้อยก่อนจะพูดยิม ้ ๆว่า "ข ้า

อายุยงั น ้อย จึงยังไม่เร่งเรือ
่ งนีเ้ จ ้าค่ะ พีส
่ ะใภ ้ใหญ่
ตระกูลชุย่ คงต ้องรอไปอีกนาน อีกอย่างในเวลานีย ้ งั
เหลืองานมงคลของพีช ่ ายรองตระกูลเจิง้ ทีย ่ งั ไม่คบ ื
หน ้า ดังนัน ้ เรือ
่ งของข ้าคงต ้องรอไปอีกนาน ยังไม่
ถึงคราวเรือ ่ งของข ้าหรอกเจ ้าค่ะ "

่ เซย
ชุย ี งเซยี งอมยิม้ และพูดขึน ้ ว่า "เมือ
่ วานเย็นพี่
สาวเห็นคุณชายรองเจิง้ เดินตามสตรีในชุดต่างเผ่าส ี
แดงสด ท่าทางงดงามปราดเปรียว พีส ่ าวคิดว่าตระกูล
เจิง้ คงจะมีขา่ วดีในเร็ววันนีแ
้ ล ้วกระมัง"

โจวจือ ่ หยาครุน่ คิดอยูค ่ รูใ่ หญ่ จึงนึกได ้ว่าสตรีทช ุ่

ี่ ย
เซย ี งเซยี งพูดถึง คงจะเป็ นถังเสย ี่ วซงิ นางจึงพูดว่า
"สตรีผู ้นัน
้ คงจะเป็ นพีถ่ งั เสย ี่ วซงิ ญาติผู ้พีฝ
่ ่ ายมารดา
ของบิดาข ้าเจ ้าค่ะ ประเดีย ๋ วหากสบโอกาส ข ้าจะพาพี่
ี่ วซงิ มารู ้จักกับทุกคนอีกครัง้ นะเจ ้าคะ"
เสย
 ทุกคนจึงอมยิม ้ และมีบางคนเริม ่ นึกออกว่า เคยเจอ
กับสตรีนางนีค ้ รัง้ หนึง่ ในงานแต่งงานของเจิง้ หรง
เจีย
้ นและเซย ี่ ปิ งเหยียน ทุกคนพูดคุยตามประสาสตรี
อยูน ่ าน ก่อนจะพากันไปชมพิธส ี ง่ ตัวเจ ้าบ่าวเจ ้าสาว
เข ้าหอ และชว่ ยกันกลัน ่ แกล ้งเจ ้าบ่าวและเจ ้าสาวใน
ห ้องหออย่างสนุกสนาน

คืนนีบ
้ รรยากาศในห ้องหอของเจิง้ หรงมูต ่ า่ งกับ
เจิง้ หรงเจีย้ นและเซย ี่ ปิ งเหยียนเป็ นอย่างมาก คืนเข ้า
หอของเจิง้ หรงเจีย ้ นและเซย ี่ ปิ งเหยียน คนหนึง่ พูด
น ้อย สว่ นอีกคนหนึง่ เป็ นคุณหนูตระกูลใหญ่ อยูใ่ นกฏ
ระเบียบ การเข ้าหอของทัง้ คูจ ่ งึ เต็มไปด ้วยบรรยากาศ
อ่อนหวานอ่อนโยนและเขินอายต่อกัน ยามเชา้
บรรยากาศในพิธย ี กน้ำชาก็เป็ นไปอย่างราบรืน ่ ปนความ
เขินอายของเจ ้าสาว

แต่คน ื เข ้าหอของเจิง้ หรงมูต

่ รงข ้ามกับเจิง้ หรงเจีย ้ น
เขามิใชค ่ นเก็บเนือ้ เก็บตัว เขามุดตัวเข ้าออกหอสุรา
และหอโคมแดงเป็ นประจำ จึงมิได ้รักษาตัวแบบ
บริสท ุ ธิผ
์ ด ุ ผ่องเหมือนพีช ่ ายของเขา สว่ นฟางหรูอวีก ้ ม็ ิ
ใชค ่ ณุ หนูทเี่ ก็บตัวอยูแ่ ต่ภายในห ้องหอ นางเป็ นสตรี
ทีท
่ ำการค ้าพบเจอผู ้คนมากมาย เรือ ่ งคาวโลกียน ์ าง
เคยได ้ยินได ้ฟั งมามาก บวกกับภายในเรือนบิดาและ
ท่านอาของนางมีอนุภายในเรือนมากมาย ดังนัน ้
นางจึงมีความเชอ ื่ ว่าหากผูกใจสามีในเรือ ่ งบนเตียงไม่
ได ้ สามีอาจจะมีนอกกายนอกใจนางได ้ในภายหลัง
นางจึงกระตือรือร ้นศก ึ ษาเรือ
่ งเหล่านี้ เพือ
่ เตรียมไว ้นำ
มามัดใจสามีอย่างเจิง้ หรงมูโ่ ดยเฉพาะ

คืนเข ้าหอของทัง้ คู่ ฝ่ ายชายมีประสบการณ์มา

อย่างโชกโชน บวกกับฝ่ ายหญิงสนองตอบอย่างเต็มใจ
และกระตือรือร ้น เหตุการณ์ในห ้องหอจึงรุม ่ ร ้อนและ
รุนแรงยาวนานมากกว่าปกติสำหรับการเข ้าหอคืนแรก
ฝ่ ายชายตืน ่ เต ้นกับความแปลกใหม่ และแปลกใจกับ
ความใจกล ้าของภรรยาของตน จึงลุม ่ หลงมัวเมาไม่
ยอมเลิกลา ฝ่ ายหญิงคิดว่าแม ้ตอนแรกจะทรมานมาก
แต่พอนานๆไปเริม ึ มีความสุขและอิม
่ รู ้สก ่ เอมเปรมใจกับ
ความชน ื่ ชอบร่างกายตนของสามี นางจึงยอมตามใจ
เขา เมือ่ อีกฝ่ ายรบเร ้าต ้องการอีกครัง้ และเอ่ยปากขอ
อีกหลายครัง้ .....

้
ยามเชาฟางหรู อวีต ้ นื่ ขึน
้ มาด ้วยความปวดระบบไป
ทัว่ ร่างกาย แต่เมือ
่ เห็นเจิง้ หรงมูน ่ อนหลับอยูข ่ ้างกาย
ตนอย่างอ่อนเพลียสน ิ้ เรีย ่ วแรง จึงเผยรอยยิม ้ แห่งชย ั
ชนะออกมาคนเดียว ก่อนจะขยับตัวลุกขึน ้ เพือ่ เรียก
สาวใชมาช ้ ว่ ยปรนนิบต ั ต ิ น และรีบแต่งตัวออกไปหาแม่
สามีอย่างรีบร ้อนด ้วยท่าทางเขินอาย เพือ ่ จะแจ ้งให ้ชุย ่
เหนียนทราบว่าบุตรชายของนางยามนี้ คงจะตืน ่ ขึน
้ มา
ร่วมพิธย ี กน้ำชาไม่ไหว โดยฟางหรูอวีจ ้ งใจเผยใบหน ้า
ขาวซด ี และท่าทางย่ำแย่ของตนให ้แม่สามีดู ว่าตนเอง
ก็ฝืนทนเต็มที่ เพือ
่ ตืน
่ มาคำนับแม่สามีด ้วยความเคารพ
้ นนี้
ในเชาวั

่ เหนียนมองใบหน ้าลูกสะใภ ้คนใหม่ของตนด ้วย

ชุย
แววตาสงสาร ก่อนจะเอ่ยปากสงั่ กำชบ ั ให ้ฟางหรูอ
วีร้ บ
ี กลับไปนอนพักผ่อนด ้วยความเห็นใจ

ดังนัน ้ นต่อมาทีบ
้ เชาวั ่ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ ทุกคน
ต่างตืน่ มาแต่งตัวอย่างพิถพ ี ถ
ิ น
ั เพือ
่ เตรียมเข ้าร่วมพิธ ี
ยกน้ำชา บรรยากาศในห ้องโถงจึงกระอักกระอ่วน
เล็กน ้อย เมือ่ คูแ
่ ต่งงานใหม่ของบ ้านรองตระกูลเจิง้ ตืน ่
มาร่วมพิธย ้ ไหว จำเป็ นต ้องเลือ
ี กน้ำชาแต่เชาไม่ ่ นออก
ไปก่อน

่ เหนียนหลับตาปิ ดหน ้าอย่างอับอาย ยามทีต

ชุย ่ น
ต ้องเปิ ดปากแจ ้งเรือ ่ งนีก
้ บ
ั ทุกคน ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หยา
ปิ ดปากกลัน ้ หัวเราะอย่างเต็มที่ และคิดในใจว่า 'พี่
สะใภ ้สามของข ้าเป็ นฟางหรูอวีน ้ ัน
้ เหมาะสมทีส ่ ด
ุ แล ้ว
คนแบบนีจ ้ งึ จะมัดใจเจิง้ หรงมูอ ้
่ ยู่ นอกจากใชของกิ นใน
การควบคุมคนแล ้ว เรือ ่ งอืน่ ก็ต ้องเก่งกาจด ้วย จึงจะ
สามารถอยูร่ ว่ มกับคนบ ้านรองตระกูลเจิง้ ได ้ ทัง้ เจิง้
ฝูหลิน ชุย่ เหนียน เจิง้ หรงมู่ และเจิง้ หรงหมิง แต่ละคน
ไม่ธรรมดาทัง้ นัน ้ ..'
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 140

งานมงคลของเจิง้ หรงมูแ่ ละฟางหรูอวี้ ผ่านไป

ด ้วยบรรยากาศอบอวลไปด ้วยความรักความอบอุน ่
ท่ามกลางความยินดีของญาติพน ี่ ้องและคนใน
ครอบครัวทุกคน ภายหลังงานแต่งงานของเจิง้ หรงมู่
การใชช้ วี ต
ิ ของโจวจือ
่ หยาก็เริม ่ จิ วัตรประจำ
่ เข ้าสูก
วันตามปกติของตนเองอีกครัง้

ยามเชากิ ้ นอาหารทีบ ่ ้านตระกูลโจวบนเนินเขา

ยามสายโจวจือ ่ หยาจึงเดินทางไปบ ้านใหญ่ตระกูล
เจิง้ พร ้อมมารดา หากไม่ได ้ไปดูสวนสมุนไพรพร ้อม
่ ผิง ก็จะแยกไปดูหลานชายทีเ่ รือนสว่ นตัว
กับเจิง้ ฮุย
ของเจิง้ หรงเจีย ้ นและเซย ี่ ปิ งเหยียน ก่อนจะเข ้าห ้อง
ปรุงยา ชว่ งเทีย ่ งไปบ ้านรองตระกูลเจิง้ และอยูก ่ น
ิ
อาหารกลางวันทีน ่ ั่น พร ้อมกับป้ าสะใภ ้รองและพี่
สะใภ ้รองฟางหรูอวี้ ชว่ งบ่ายจึงจะออกไปเทีย ่ วเล่น
หรือแวะไปดูกจิ การของตระกูลโจวและตระกูลเจิง้
โดยมีเจิง้ หรงหมิงทีเ่ รียนเสร็จชว่ งเชา้ และว่างใน
ชว่ งบ่ายคอยติดตามไปด ้วย
 วันนีโ้ จวจือ ่ หยามากินอาหารกลางวันทีบ ่ ้านรอง
เจิง้ ตามปกติ หลังจากพูดคุยอยูก ่ บ ่ เหนียนและ
ั ชุย
ฟางหรูอวีอ ้ ยูน
่ านพักใหญ่

เจิง้ หรงหมิงก็ถามขึน
้ ว่า "พีห
่ ยาหยา วันนีช้ ว่ ง
บ่าย พวกเราจะไปทำอะไรกันต่อดีขอรับ เมือ ่ วานพี่
เข ้าห ้องไปปรุงยาอยูน่ าน วันนีค
้ งไม่ต ้องไปห ้องปรุง
ยาแล ้วใชห ่ รือไม่"

เจิง้ หรงหมิงพูดด ้วยเสยี งมีความหวัง เพราะ

เมือ่ วานนีโ้ จวจือ ่ หยาหมกตัวอยูใ่ นห ้องปรุงยาทัง้
วัน ทำให ้เขาต ้องพลอยไม่ได ้ไปไหน ทำได ้เพียง
นั่งเล่นอยูท ่ บ
ี่ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ เท่านัน
้

"อาหมิง เจ ้าไม่ต ้องติดตามหยาหยาไปทุกที่

ก็ได ้ เหตุใดเจ ้าจึงไม่ไปหาเพือ ่ นเล่นกับบรรดาเด็ก
ในหมูบ ่ ้านล่ะ" ฟางหรูอวีถ ้ ามขึน
้ ด ้วยความสงสย ั นาง
สงั เกตมาหลายวันแล ้วว่าทุกวันเจิง้ หรงหมิงตืน ่ ขึน้ มา
ยามเชาไปฝึ้ กวรยุทธ์ ชว่ งสายเรียนตำรากับอาจารย์
ทีม่ าสอนทีบ ่ ้าน ชว่ งบ่ายเขามักจะตามติดโจวจือ ่
หยาอยูต ่ ลอด ไม่เหมือนเด็กคนอืน ่ ทีช
่ อบเล่นกับเด็ก
ในวัยเดียวกัน
 "ข ้าไม่ชอบเล่นกับเด็กน ้อยเหล่านัน ้ ขอรับ น่า
เบือ่ ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนุกเลย มิสติ ู ้ ดตามพีส ่ าวดี
กว่า มีอะไรให ้ทำ ไม่น่าเบือ ่ ขอรับ หากพีส ่ าวไม่พา
ข ้าไปยิงนกก็พาข ้าไปตกปลา รอข ้าเติบโตอีกหน่อย
พีส่ าวยังสญ ั ญากับข ้าว่าจะพาข ้าขึน ้ ไปบนภูเขา เพือ ่
ล่าสต ั ว์อก ี ด ้วยนะขอรับ" เจิง้ หรงหมิงตอบฟางหรู
อวีด ้ ้วยสห ี น ้ายิม
้ แย ้ม ท่าทางของเขายามนีเ้ หมือน
เป็ นเด็กน ้อยไร ้เดียงสาตามทีค ่ วรจะเป็ นอยูห ่ ลาย
สว่ น

คำตอบของเจิง้ หรงหมิง และคำถามของฟาง

หรูอวี้ ทำให ้โจวจือ ่ หยาคิดได ้ถึงความแตกต่างของ
เจิง้ หรงหมิงและเด็กทัว่ ไปทันที เจิง้ หรงหมิงไม่ชอบ
เล่นกับเด็กวัยเดียวกัน นางชอบติวา่ น ้องชายเติบโต
กว่าวัย และเป็ นเด็กเจ ้าเล่ห ์ ทุกคนมักจะพูดกันว่า
เขาเลียนแบบนาง แต่กอ ่ นโจวจือ ่ หยาคิดว่าทุกคน
พูดจาเชน ่ นี้ เพือ
่ หยอกเย ้าตนเล่น ยามนีม ้ าคิดดูแล ้ว
ตัง้ แต่เจิง้ หรงหมิงมีอายุสามปี มาจนถึงหกปี เด็กชาย
ผู ้นีใ้ ชช้ วี ติ ติดตามนางมากกว่าผู ้อืน ่ ดังนัน้ โจวจือ่ ห
ยาจึงเริม ่ คิดได ้แล ้วว่า หรือทีเ่ จิง้ หรงหมิงมีนส ั เชน
ิ ย ่ นี้
ตนเองก็คงมีสว่ นมิใชน ่ ้อย เมือ
่ คิดได ้ดังนี้ จึงมอง
ใบหน ้าของน ้องชายด ้วยความกระดากใจ…
 ชว่ งนีเ้ จิง้ หรงหมิงขยันฝึ กวรยุทธในตอนเชา้
ทำให ้ร่างกายของเขาไม่อ ้วนกลมเหมือนเมือ ่ ก่อน
แต่ยงั คงเจ ้าเนือ ้ และมีใบหน ้ากลมน่ารัก ทำให ้โจว
จือ
่ หยายังคงเอ็นดูเขามากอยูด ่ ี "วันนีพ
้ วกเราล่อง
เรือไปหาอาหวันทีห ่ มูบ ่ ้านถงเซย ี นกันดีไหม เห็นพี่
จือ่ หวายพูดว่าวันนีท ้ า่ นอาจงเหลียงจะผันน้ำออก
จากบ่อปลา เพือ ่ นำปลาทีเ่ ลีย้ งไว ้ขึน้ จากบ่อ พวกเรา
ไปเลือกปลาตัวใหญ่ๆมาทำอาหารกันดีหรือไม่"

่ นัน
"ดีขอรับ เชน ้ พวกเราไปกันเลยดีหรือไม่"
เจิง้ หรงหมิงเอ่ยถามอย่างดีใจ

่ เหนียนอมยิม
ชุย ้ พูดขัดคอว่า "ตอนนีแ
้ ดดยังร ้อน
แรง รอให ้แดดอ่อนกว่านีค้ อ
่ ยออกไปเถิด จะได ้ให ้พี่
ชายสามของเจ ้าติดตามไปด ้วย ยามนีเ้ ขาน่าจะอยูท ่ ี่
โรงหลอมเหล็ก บ่ายจะให ้คนไปตามเขามาทีน ่ "ี่

"ท่านป้ าอย่ารบกวนพีส ่ ามเลยเจ ้าค่ะ ข ้ามีผู ้

คุ ้มกันทีท่ า่ นพ่อเตรียมไว ้ให ้ข ้าตัง้ หลายคน"
โจวจือ ่ หยาพูดอย่างคนทีร่ ู ้สก ึ เกรงใจ

ุ่ เหนียนสา่ ยหน ้าและพูดขึน

แต่ชย ้ ว่า "นับแต่เกิด
เรือ
่ งราวเหล่านัน ้ ทีห ่ ้านต ้วนซ ี ป้ าก็ไม่วางใจให ้
่ มูบ
เจ ้าเดินทางออกจากหมูบ ่ ้านเถียนซเี ลย หากเจ ้าไม่
ให ้อามูต่ ด
ิ ตามไปด ้วย เชน ่ นัน
้ ก็ไม่ต ้องไปทีใ่ ดแล ้ว
่ ว่ ยคิดบัญชก
อยูช ี บ
ั ป้ าต่อดีกว่า"

โจวจือ ่ าก ก่อนจะรีบหันไปพูดกับสาวใช ้
่ หยายูป
ให ้สง่ คนไปตามเจิง้ หรงมูท
่ โี่ รงหลอมเหล็กทันที

ฟางหรูอวีป ้ ิ ดปากกลัน ้ หัวเราะ เมือ

่ ก่อนนาง
เข ้าใจว่าทุกคนทีน ่ ต
ี่ า่ งคอยตามใจโจวจือ ่ หยาทุก
เรือ
่ ง ยามนีน ้ างจึงเห็นแล ้วว่าคนทีเ่ ป็ นทีร่ ักของทุก
คนอย่างโจวจือ ่ หยา ก็ไม่ได ้ทำอะไรได ้
ตามอำเภอใจทุกเรือ ่ ง คนทีท ่ ก
ุ คนรักและเอ็นดูมาก
อย่างโจวจือ ่ หยา ก็มค ี วามทุกข์และลำบากในแบบ
ของนางเชน ่ กัน อย่างเชน ่ จะไปไหน ทุกคนต่างคอย
ห่วงคอยห ้าม และต ้องมีคนเฝ้ าติดตามไม่หา่ งเชน ่ นี้

โจวจือ่ หยาชว่ ยฟางหรูอวีแ ่ เหนียนตรวจ

้ ละชุย
สอบบัญชไี ปได ้หลายหน ้า เจิง้ หรงมูจ่ งึ เดินเข ้ามา
ทีห
่ ้องอุน
่ ของบ ้านรองพร ้อมกับหม่าชางเหวิน

โจวจือ
่ หยาเงยหน ้ามองสบตากับดวงตาคมเข ้ม
ทีม่ องมาทีต ึ ตืน
่ นอย่างล้ำลึก ทำให ้จิตใจรู ้สก ่ เต ้น
ั่ ไหว ก่อนจะรีบหลบตาของอีกฝ่ ายไปทางอืน
สน ่
 หม่าชางเหวินเห็นโจวจือ่ หยารีบเสหลบตาของ
ตน วูบแรกเขาแอบรู ้สกึ ไม่พอใจเล็กน ้อย แต่เมือ ่ เขา
สงั เกตเห็นใบหน ้าขาวผ่องของนางขึน ี ดงเรือ
้ สแ ่ แวว
ตาคมเข ้มจึงเปล่งประกาย เขาจึงแอบยกยิม ้ มุมปาก
อย่างพอใจ ก่อนจะทำการทักทายชุย ่ เหนียน และรับ
การทักทายจากฟางหรูอวีต ้ ามมารยาท

"ข ้าเห็นว่าอาเหวินว่างอยู่ จึงชวนเขาตามไป

ด ้วย หยาหยาจะไปประเดีย ๋ วนีเ้ ลยหรือไม่ ท่านแม่
ไม่ต ้องกลัวว่าอากาศจะร ้อนขอรับ ข ้าสงั่ ให ้คนไป
เตรียมเรือเล็กทีม ่ ห
ี ลังคาเอาไว ้แล ้ว อวีเ้ อ๋อร์ เจ ้าก็
ไปด ้วยกันส ิ ข ้าจำได ้ว่ายังไม่เคยพาเจ ้าไปเทีย ่ วที่
หมูบ ่ ้านถงเซย ี นเลย" เจิง้ หรงมูห ่ น
ั มาพูดชวนภรรยา
ทีเ่ พิง่ แต่งงานใหม่ของเขาด ้วยเสย ี งอ่อน

ฟางหรูอวีไ้ ม่รบ
ี ตอบรับคำชวนจากเจิง้ หรงมู่
แต่เหลือบสายตาไปมองทีแ ่ ม่สามีของตนก่อน

่ เหนียนอมยิม
ชุย ้ และพูดอนุญาตว่า "เจ ้าไปเถิด
แต่ควรมีของติดมือไปฝากบ ้านท่านอาเจียงฮุย ่ ของ
พวกเจ ้าด ้วย"

ฟางหรูอวีจ้ งึ พูดขึน
้ อย่างยิม ่ เชา้
้ แย ้มว่า "เมือ
ข ้าอบขนมเปี๊ ยะไสเมล็้ ดบัวเอาไว ้มาก นำไปเป็ น
ของฝากได ้พอดีเจ ้าค่ะ"

เมือ ่ เหนียนพยักหน ้าเห็นด ้วย จึงรีบเดิน

่ เห็นชุย
ไปสงั่ สาวใชให ้ ้ชว่ ยจัดเตรียมของ สว่ นตัวของนาง
รีบไปเปลีย ่ นชุดใหม่ ใสช ่ ด
ุ ทีก
่ ระฉั บกระเฉงเหมือน
โจวจือ ่ หยาทันที

้
ใชเวลาไม่ นานทุกคนต่างขอตัวจากชุย ่ เหนียน
แล ้วเดินมาขึน ้ เรือทีท่ า่ เรือของตระกูลเจิง้ ระหว่าง
ทางมีเสย ี งพูดคุยของโจวจือ ่ หยาและฟางหรูอวี้
รวมถึงเจิง้ หรงหมิง ดังขึน ้ ไม่ขาดสาย มีเสย ี งของ
เจิง้ หรงมูเ่ ป็ นบางครัง้ สว่ นหม่าชางเหวินเดินเงียบๆ
อยูข ่ ้างกายเจิง้ หรงมู่ แต่ไม่มใี ครเห็นเป็ นเรือ ่ งแปลก
เพราะซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงผู ้นีเ้ งียบขรึม พูดน ้อยเป็ นเรือ ่ ง
ปกติอยูแ ่ ล ้ว ยังมีคนเคยวิเคราะห์กน ั ว่า เจิง้ หรงเจีย ้ น
โจวจือ ่ หวาย และหม่าชางเหวิน สามคนนีผ ้ ู ้ใดพูด
เยอะกว่ากัน ทุกคนยกให ้โจวจือ ่ หวายเป็ นผู ้ชนะ
เพราะเจิง้ หรงเจีย ้ นและหม่าชางเหวินสามารถไม่พด ู
อะไรกับใครได ้เป็ นเวลาหนึง่ วัน โดยเฉพาะหม่าชาง
เหวินทีอ ่ ยูก ่ บั จงฮน ั่ เขาใชภาษามื
้ อพูดกับจงฮน ั่ ที่
เป็ นใบ ้ โดยไม่ต ้องเปิ ดปากพูดเลย

เจิง้ หรงหมิงเหลือบตามองหม่าชางเหวินทีค
่ อย
มองตามโจวจือ ่ หยาอยูต่ ลอดเวลา ในสมองของเด็ก
น ้อยเวลานี้ คิดถึงคำพูดของมารดาตนทีว่ า่ 'หยาหยา
แต่งงานกับคนใกล ้ดีกว่าแต่งงานไปกับคนไกล' เขา
เม ้มปากแล ้วสง่ เสยี งหึในลำคอ ก่อนเร่งฝี เท ้าเดินไป
จับมือของโจวจือ ่ หยาเอาไว ้ด ้วยความหวงพีส่ าว

อากาศยามบ่าย แสงจากตะวันสอ ่ งกระทบผิวน้ำ

ดูระยิบระยับงดงามจับตา เรือท ้องแบนของตระกูล
เจิง้ ล่องไปตามแม่น้ำสายน ้อย ทีไ่ หลไปบรรจบกับ
แม่น้ำสายใหญ่ โจวจือ ่ หยามองทิวทัศน์สองข ้างทาง
อย่างเพลิดเพลิน หม่าชางเหวินทีน ่ ั่งอยูไ่ ม่ไกล เขา
้
ใชสายตาจ ้องมองใบหน ้างดงามของโจวจือ ่ หยา
ก่อนทีส ่ ายตาของเขาจะเลือ ่ นลงไปจ ้องมอง
ริมฝี ปากอวบอิม ี ดงเรือ
่ สแ ่ ทีเ่ ขาเคยได ้มีโอกาสลิม ้
รสมาแล ้วครัง้ หนึง่ ว่าหวานหอมมากแค่ไหน เมือ ่ ลิม
้
รสหวานครัง้ แรกจนติดใจ ทำให ้เวลานีเ้ ขารู ้สก ึ
กระหายจนคอแห ้ง ลูกกระเดือกของหม่าชางเหวิน
ขยับโดยไม่รู ้ตัว เมือ ่ เห็นริมฝี ปากอวบอิม ่ ของโจว
จือ
่ หยาอ ้าขึน ้ มากัดขนมในมือ ทีฟ ่ างหรูอวีย ้ นื่ สง่ ให ้
นางกิน

่ างเหวินกระหายน้ำ หรืออยากกินขนมใช ่
"พีช
หรือไม่ขอรับ ข ้าดูแล ้วยามนีพ
้ ด
ี่ ู หิววว.. มาก แบ่ง
ขนมของข ้าไปกินดีหรือไม่" เจิง้ หรงหมิงขยับตัวมา
ขวางหม่าชางเหวินกับโจวจือ ่ หยา และยืน
่ ขนมให ้อีก
ฝ่ ายด ้วยใบหน ้าเสแสร ้งไร ้เดียงสา

หม่าชางเหวินจึงหลุดจากภวังค์ และก ้มหน ้ามา

มองเจิง้ หรงหมิง ทีม
่ องมาทีเ่ ขาด ้วยสายตารู ้ทัน …
'เจ ้าตัวแสบ' หม่าชางเหวินยืน่ มือไปหยิกแก ้มของ
เจิง้ หรงหมิงอย่างมันเขีย
้ ว

ท่ามกลางเสยี งหัวเราะชอบใจของเจิง้ หรงมู่ เขา

เห็นสายตาของหม่าชางเหวินแล ้ว เขากำลังจะพูด
เอ่ยหยอกล ้อคน แต่น ้องชายของเขากลับว่องไวกว่า

เจิง้ หรงหมิงน้ำตาคลอ เพราะเขาหลบมือของ

หม่าชางเหวินไม่พ ้น แก ้มอวบอิม
่ สองข ้างของเขาจึง
โดนบีบเป็ นการลงโทษ ยามนีใ้ นใจของเด็กน ้อย
ั ญากับตนเองว่า ต ้องขยันฝึ กวรยุทธมากขึน
สญ ้
อย่างน ้อยเขาก็ต ้องสามารถนำใบหน ้าของตน หลบ
ให ้พ ้นจากมือของหม่าชางเหวิน ทีต่ ามบีบแก ้มเขา
ให ้ได ้….
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 141

เมือ
่ เรือล่องมาถึงหมูบ่ ้านถงซ ี เจิง้ หรงมูส
่ งั่ ให ้
คนพายเรือไปจอดเทียบท่าทีท ่ า่ เรือของบ ้านโจวจง
เหลียง ทุกคนเมือ ่ ขึน
้ มาบนท่าเรือเรียบร ้อยแล ้ว จึง
พากันไปเยือนยังบ ้านของโจวจงเหลียงทันที

มีสาวใชรี้ บวิง่ มาแจ ้งข่าวกับเจียงฮุย ่ นางจึงพา

บุตรชายทัง้ สองคือโจวฉงหวูแ ่ ละโจวฉงหวันออก
มาต ้อนรับ ทุกคนต่างทักทายกันตามธรรมเนียม
มารยาท คราวแรกทีเ่ จียงฮุย ่ รู ้ข่าวว่าโจวจือ
่ หยา
เดินทางมาทีน ่ ี่ นางตกใจและเป็ นห่วงความปลอดภัย
ว่าทำไมคนทีน ่ ู่นจึงยอมปล่อยคุณหนูเดินทางออก
จากหมูบ ่ ้านเถียนซไี ด ้ แต่เมือ ่ นางเห็นคนติดตามโจว
จือ
่ หยามามากมายหลายคน รวมถึงมีทา่ นจงลู่
ติดตามมาด ้วย นางจึงรู ้สก ึ โล่งใจ

่ จึงถามโจวจือ
เจียงฮุย ่ หยาอย่างห่วงใยว่า "วันนี้
เหตุใดจึงเดินทางมาทีน ่ ก
ี่ นั ได ้ล่ะ มีธรุ ะอะไรหรือไม่"
 "ไม่มธี รุ ะอะไรสำคัญเจ ้าค่ะท่านป้ าเจียงฮุย
่ จือ
่
หยาได ้ยินพีจ ่ อ
ื่ หวายบอกว่าวันนีท
้ า่ นอาจงเหลียงจะ
ผันน้ำออกจากบ่อปลา เพือ ่ จับปลาไปขายเจ ้าค่ะ ข ้า
อยากได ้ปลาตัวใหญ่สดใหม่มาทำอาหาร จึงอยาก
มาเลือกปลาด ้วยตนเองเจ ้าค่ะ"

"โธ่… ให ้คนสง่ ข่าวมาบอกป้ าทีน ่ ก

ี่ ไ
็ ด ้ ป้ าจะได ้
สงั่ ให ้คนไปจับปลาตัวใหญ่ๆ นำไปสง่ ให ้เจ ้าทีห ่ มู่
บ ้านเถียนซเี อง ใยจึงต ้องลำบากฝ่ าแดดฝ่ าลมนั่ง
เรือมาถึงทีน ่ ี่ อีกอย่างหมูบ
่ ้านถงเซย ี นมีพอ ่ ค ้าต่าง
เมืองเดินทางเข ้าออกอยูเ่ ป็ นประจำ จึงไม่สามารถ
คัดคนเลวแยกคนดีได ้ ไม่เหมือนกับหมูบ ่ ้านเถียนซ ี
ทีพ ่ อมีคนแปลกหน ้าเข ้าไป พวกเราจะรู ้ทันที ดังนัน ้
เพือ ่ ความปลอดภัยของเจ ้าแล ้ว ป้ าจึงไม่อยากให ้
จือ
่ หยาเดินทางออกจากหมูบ ่ ้านเถียนซเี ลย"

เมือ ่ เห็นเจียงฮุย่ เริม ่ บ่นด ้วยความเป็ นห่วง โจว

จือ
่ หยาอมยิม ้ เดินไปกอดแขนของเจียงฮุย ่ แล ้วจึง
พูดขึน้ ว่า "ข ้าเบือ่ นีเ่ จ ้าคะ อยูแ ่ ้านเถียนซ ี ใน
่ ต่หมูบ
ยามนีไ ้ ม่มอี ะไรให ้ข ้าทำแล ้ว อีกอย่างพีส ่ ะใภ ้สามก็
ยังไม่เคยมาเทีย ่ วทีน ่ เี่ ลย ข ้ากับพีห่ รงมูอ่ ยากพานาง
มาเปิ ดหูเปิ ดตาเจ ้าค่ะ"
 ้ ง่ สายตาตวัดใสโ่ จวจือ
ฟางหรูอวีส ่ หยาทีหนึง่ ที่
โยนเผือกร ้อนมาให ้ตน ก่อนจะฝื นยิม ้ และเรียกเจียง
่ อย่างอ่อนโยน "ท่านอาหญิง ข ้าเป็ นสะใภ ้คนใหม่
ฮุย
จึงอยากมาคำนับทักทายพวกท่านถึงบ ้านเจ ้าค่ะ นี่
คือขนมเปี๊ ยะไสเม็้ ดบัวทีข
่ ้าทำเอง หวังว่าท่านอา
หญิงคงจะไม่รังเกียจ"

่ จึงรีบพูดว่า "จะรังเกียจได ้อย่างไร ดูส ิ

เจียงฮุย
อาหวันจ ้องกล่องขนมของเจ ้าจนแทบทะลุแล ้ว มาๆ
พวกเจ ้ารีบเข ้ามาพักดืม
่ น้ำชากันก่อน แล ้วป้ าจะให ้
อาหวูก
่ บ
ั อาหวันพาพวกเจ ้าไปดูบอ ่ ปลาทีก
่ ำลังผัน
น้ำออก"

"ท่านแม่ ข ้าอยากพาอาหมิงลงจับปลากับข ้าได ้

หรือไม่ขอรับ ข ้าจะจับปลาตัวใหญ่ๆให ้กับพีส
่ าวเอง"
โจวฉงหวันหันมาขออนุญาตมารดาของตนด ้วย
ท่าทางตืน่ เต ้น

่ งุ เท ้าหนังลงไปในบ่อปลา มิ
"ได ้.. แต่ต ้องใสถ
เชน ่ นัน
้ หากเหยียบครีบปลาจะเจ็บเท ้า" เมือ ่ เจียง
่ พูดเสร็จจึงสงั่ ให ้สาวใชไปหยิ
ฮุย ้ บถุงเท ้าหนังทีม่ น
ี ้ำ
หนักเบามาให ้บุตรชายและหลานชายสวม
 การสวมถุงเท ้าหนังลงบ่อจับปลานี้ โจวจือ ่ หยา
เป็ นผู ้ริเริม
่ เวลาลงจับปลาหากลงเท ้าเปล่าจะเจ็บ
เท ้ามาก แต่หากสวมรองเท ้าลงไปในบ่อ รองเท ้าก็
จะโดนโคลนเกาะจนเดินลำบาก นางจึงใชหนั ้ งสต ั ว์
ทีฟ่ อกแล ้ว มีน้ำหนักเบา มาเย็บเป็ นถุงเท ้าสวมลง
บ่อปลา ถุงเท ้าทีแ ่ นบไปกับฝ่ าเท ้ามีน้ำหนักเบาและ
ชว่ ยปกป้ องฝ่ าเท ้าได ้ในระดับหนึง่ ทำให ้ฝ่ าเท ้าไม่
โดนพวกครีบปลาหรือเศษหินทิม ่ แทงเท ้า

ทุกคนนั่งพูดคุยกันทีโ่ ถงรับรองแขกของบ ้าน

โจวจงเหลียงอยูค ่ รูห
่ นึง่ ก่อนทีท
่ กุ คนพากันเดินไป
ยังบ่อปลา โจวจงเหลียงกำลังคุมคนลงไปจับปลาใน
บ่อทีผ
่ ันน้ำออกจนแห ้ง ปลาอยูก ่ ้นบ่อมีจำนวนเยอะ
มาก และมีตวั ใหญ่กว่าปลาในธรรมชาติ เพราะได ้รับ
การเลีย้ งและให ้อาหารอย่างดี ในเวลานีม ้ ค
ี นงาน
หลายคนลงไปจับปลาอย่างคึกคัก

เมือ
่ เห็นบุตรสาวของเจ ้านายตนทีย ่ ามนีม
้ ศ ั ดิ์
ี ก
เป็ นหลานของตนเดินทางมาด ้วย เขาจึงรีบสงั่ ให ้คน
สร ้างเพิงทีพ่ ักชวั่ คราว เพือ
่ ให ้โจวจือ
่ หยาได ้นั่งพัก
ทันที
 "ท่านอาจงเหลียงมิต ้องลำบากหรอกเจ ้าค่ะ ป้ า
่ ให ้ข ้านำร่มกันแดดมาด ้วยแล ้วเจ ้าค่ะ ข ้าใช ้
เจียงฮุย
ร่มบังแดดน่าจะสะดวกกว่า" โจวจือ ่ หยาเอ่ยค ้าน

"ไม่ลำบากหรอก แค่เพียงสร ้างเพิงหลังคาหญ ้า

ทำง่าย เดีย๋ วเดียวก็เสร็จแล ้ว หากเจ ้าเดินเหนือ
่ ย
แล ้ว จะได ้มีทพ
ี่ ัก" โจวจงเหลียงพูดอย่างอารมณ์ด ี

โจวจือ
่ หวายทีต ่ ากแดดมาเกินครึง่ วัน เดินมาหา
น ้องสาวของเขา ทันพอทีจ ่ ะได ้ยินโจวจงเหลียงพูด
เชน ่ นี้ จึงอดพูดขึน ้ ด ้วยน้ำเสย ี งน ้อยใจไม่ได ้ว่า
"เฮอ… ้ ชา่ งแตกต่างกันเสย ี จริง ระหว่างหลานชาย
กับหลานสาว ทีกบ ั ข ้า ท่านอาบอกว่าอย่างไรนะ
'..หากเจ ้าร ้อน ก็ให ้เดินไปหลบใต ้เงาต ้นไม ้ก็พอ
แล ้ว..' ใชห ่ รือไม่"

โจวจงเหลียงจึงหัวเราะแล ้วพูดขึน ้ ว่า

"เจ ้ากับจือ
่ หยาไม่เหมือนกัน หากจือ ่ หยาตากแดด
จนป่ วย บิดาของเจ ้าได ้มาหาเรือ ่ งอา จนทำให ้อา
แทบจะไม่มท ี ย ื แน่นอน สว่ นเจ ้าน่ะจือ
ี่ น ่ หวาย อาคิด
ว่าเจ ้าขาวเกินไปแล ้ว บุรษุ ต ้องมีผวิ สเี ข ้มหน่อยจึงจะ
ดูหล่อเหลา เจ ้าลองดูผวิ ของซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงส ิ ผิวส ี
เข ้ม ทำให ้เขาดูน่าเกรงขามอยูไ่ ม่น ้อย"
 เมือ่ พูดเสร็จโจวจงเหลียงหันไปดูหม่าชางเหวิน
ทีม
่ รี ป
ู ร่างสูงโปร่ง ผิวของเขายามนีไ ้ ม่ได ้ดำคล้ำ ส ี
ผิวขาวเหลืองอมน้ำตาล บวกกับคิว้ เข ้มตาคม ทำให ้
หม่าชางเหวินดูหล่อคมเข ้ม สมชายชาตรีมากกว่า
โจวจือ ่ หวาย ทีย ่ ามนีม
้ ส ี วิ ขาวนวลยิง่ กว่าสตรีเสย
ี ผ ี
อีก หากใครไม่เคยเห็นวรยุทธของโจวจือ ่ หวาย คน
เหล่านัน ้ จะต ้องคิดว่าโจวจือ ่ หวายเป็ นพวกบุรษ ุ
หน ้าขาวปากแดงอย่างแน่นอน (บุรษ ุ หน ้าขาวคือ
ชายทีไ่ ม่ต ้องทำงาน มีคนเลีย ้ งดูจนสุขสบาย)

โจวจือ ่ หวายเม ้มปากก่อนจะพูดบ่นขึน ้ ว่า "ความ

จริงแล ้วข ้าก็ออกแดดฝึ กวรยุทธ ฝ่ าแดดฝ่ าลมไม่
น ้อยกว่าอาเหวินหรอกนะขอรับท่านอา แต่หยาหยา
นะส ิ ชอบใชข้ ้าทดลองทาน้ำมันทาผิวของนาง แล ้ว
้ อ
ยังให ้ข ้าใชสบู ่ าบน้ำของนาง รวมถึงบังคับให ้ข ้ากิน
อาหารสุขภาพร่วมกับนางอีกด ้วย อย่าว่าแต่ข ้าทีม ่ ี
ผิวขาวเชน ่ นีเ้ ลย ประเดีย
๋ วท่านอาจงเหลียงดูใบหน ้า
ของท่านพ่อเถิด ริว้ รอยตามวัยก็ไม่ม ี ผิวก็นวลเนียน
ไม่ตา่ งจากข ้าหรอกขอรับ"

คราวนีท้ ก
ุ คนจึงหัวเราะอย่างขบขัน โดยเฉพาะ
โจวจงเหลียงทีห ่ วั เราะฮา่ ๆอย่างขบขัน เมือ ่ คิดถึง
ใบหน ้าของโจวจวินทีย ่ ามนีด้ อ
ู อ
่ นวัยกว่าเขาอยู่
หลายปี จากบุรษ ุ ผิวหยาบกร ้านตากแดดจนผิวคล้ำ
ยามนีก
้ ลับเปลีย
่ นไปขนาดนี้ ทำให ้โจวจงเหลียง
ขบขันไม่น ้อย

หลังจากพูดจาหยอกเย ้ากันไปมาอยูน ่ าน โจว

ฉงหวู่กบ ั โจวฉงหวันก็ลากเจิง้ หรงหมิงลงไปจับปลา
ในบ่อ โจวจือ ่ หยาจึงเดินไปทีข ่ ้างบ่อ เพือ
่ ชน ี้ วิ้ ให ้
น ้องชายทัง้ สามจับปลาให ้ตนอย่างสนุกสนาน โดยมี
หม่าชางเหวินเดินกางร่มให ้หญิงสาวอย่างเงียบๆอยู่
ด ้านข ้าง

ทุกคนต่างมองการกระทำของหม่าชางเหวินด ้วย
รอยยิม้ และไม่ได ้พูดห ้ามอะไร การจับปลาของเด็กๆ
เป็ นไปด ้วยความสนุกสนาน เสย ี งตะโกน เสย
ี งพูด
คุย ดังขึน
้ อย่างครืน
้ เครงอย่างไม่ขาดสาย

ฟางหรูอวีม ้ องภาพตรงหน ้าด ้วยรอยยิม ้ ก่อนหัน

มาพูดกับเจิง้ หรงมูผ่ ู ้เป็ นสามีของตนว่า "อีกไม่นาน
คงมีขา่ วดีระหว่างจวนหม่ากัว๋ กงและคนตระกูลโจว
แล ้วสนิ ะเจ ้าคะ"

เจิง้ หรงมูข
่ มวดคิว้ และพูดขึน้ ว่า "หากน ้องเขย
ของข ้าเป็ นอาเหวินได ้ก็คงจะดี แต่ตราบใดทีท ่ า่ นอา
เขยไม่พยักหน ้า เจ ้าก็อย่าพูดเรือ่ งนีอ ้ อกไป มันจะไม่
ดีตอ
่ ชอื่ เสยี งของหยาหยา"
 "ข ้าทราบแล ้วเจ ้าค่ะ ข ้าพูดกับท่านพีเ่ ท่านัน้ ใน
ความคิดของข ้า ซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงเพียบพร ้อมทัง้
หน ้าตา ความรู ้ และยังมียศศก ั ดิร์ ออยู่ ชา่ งเหมาะสม
กับโจวจือ ่ หยาของพวกเรายิง่ นักเจ ้าค่ะ"

เจิง้ หรงมูไ่ ม่พด ู ตอบโต ้อะไรกับฟางหรูอวี้ แต่ใน

ความคิดของเขา โจวจือ ่ หยาทัง้ งดงาม ทัง้ มากความ
สามารถ เกินกว่าทีจ ่ ได ้รับรู ้ สำหรับเขา
่ ะให ้คนอืน
แล ้วไม่มผ ี ู ้ใดคูค่ วรกับน ้องสาวของเขาเลย แม ้แต่คน
ทีใ่ ครก็พด ู ว่าเพียบพร ้อมอย่างหม่าชางเหวินก็ตาม
แต่หากว่าน ้องสาวของเขาพึงพอใจผู ้ใด เขาก็จะไม่
ขัดขวาง เพราะสงิ่ ทีส ่ ำคัญทีส
่ ดุ สำหรับเขา คือขอ
เพียงแค่โจวจือ ่ หยามีความสุขก็พอแล ้ว

**********

บทที่ 142

โจวจวินเร่งเดินทางกลับมาจากเมืองฝูโจว เพือ ่
มายังหมูบ ่ ้านถงเซย ี นพร ้อมข่าวทีท่ ำให ้เขาหนักใจ
เมือ ่ ว่าเวลานีบ
่ รู ้จากเจียงฮุย ้ ต
ุ รสาวมาดูคนจับปลาอยู่
ทีบ
่ อ่ ปลา เขาจึงเดินไปยังบ่อเลีย ้ งปลาอย่างรวดเร็ว
ได ้มองเห็นบุตรสาวตะโกนพูดคุยและหัวเราะอย่าง
ร่าเริงอยูร่ ม
ิ บ่อปลา ทำให ้ใบหน ้าเครียดขรึมของเขา
มีสหี น ้าผ่อนคลายลง

โจวจือ่ หวายเห็นโจวจวินตัง้ แต่บด ิ าเดินมาใน

ระยะไกล เมือ ่ เขาเดินเข ้ามาใกล ้บิดา จึงสงั เกตเห็น
สหี น ้าผิดปกติของบิดาตัง้ แต่แรก เขาจึงรีบเดินไป
หาทันที

"ท่านพ่อ..."

"จือ
่ หวาย" โจวจวินหันมามองใบหน ้าของบุตร
ชายคนเดียวของตนด ้วยสห ี น ้าลำบากใจ ก่อนจะ
ตัดสน ิ ใจบอกเรือ ่ งสำคัญให ้กับบุตรชายได ้รับรู ้ "วันนี้
ตระกูลเซย ี่ สง่ คนมาบอกข่าวสำคัญให ้พ่อรู ้ เรือ่ งการ
แต่งงานของเจ ้าอีกสองเดือนข ้างหน ้า คงจะต ้อง
เลือ่ นออกไปก่อน เพราะในเวลานีท ้ เี่ มืองหลวงเกิด
เรือ
่ งใหญ่ขน ึ้ แล ้ว"

โจวจือ่ หวายขมวดคิว้ ก่อนจะถามถึงครอบครัว

ของคูห่ มัน
้ ของตนด ้วยความเป็ นห่วง "เกิดเรือ
่ งอะไร
ขึน
้ หรือขอรับ คนตระกูลเซย ี่ มีใครเป็ นอะไรหรือไม่"
 "เจ ้าไม่ต ้องเป็ นห่วง คนตระกูลเซย ี่ ไม่มใี ครเป็ น
อะไร เอียนอ๋องให ้คนมาพาทุกคนในตระกูลเซย ี่
ย ้ายไปอยูท ่ เี่ มืองเอียนหมดแล ้ว ยามนีพ ้ อ
่ กำลังเร่ง
สง่ คนไปรับคนตระกูลชุย ่ ให ้ย ้ายออกมาจาก
เมืองหลวงก่อน เพือ ่ เห็นแก่ป้าสะใภ ้รองของพวกเจ ้า
เรือ
่ งการค ้าในเมืองหลวงของตระกูลเจิง้ และร ้านค ้า
ของน ้องสาวเจ ้าก็ต ้องหยุดกิจการปิ ดร ้านชวั่ คราว
โชคดีทเี่ ราย ้ายสน ิ ค ้าไปต่างเมืองได ้ทัน ประเดีย ๋ ว
เรือ่ งนีพ
้ อ ่ ค่อยปรึกษากับลุงใหญ่และลุงรองของเจ ้า
อีกที"

"ทีแ ่ ท ้เมืองหลวงเกิดเรือ
่ งอะไรกันแน่ ท่านพ่อ
จึงต ้องขนย ้ายของ และหยุดทำการค ้าในเมืองหลวง
เชน่ นี"้ โจวจือ ่ หวายถามอย่างสงสย ั และรู ้สก
ึ ร ้อนใจ

"องค์รัทายาทจูหย่งเปี ยวทรงก่อกบฏแต่ไม่
สำเร็จ ในพระราชวังปิ ดบังข่าวนีเ้ อาไว ้เป็ นความลับ
ไม่ให ้คนภายนอกได ้รับรู ้เรือ ่ งนี้ ยามนีอ ้ งค์รัชทายาท
ทรงถูกฮอ ่ งเต ้จูหงหย่วนจับกุมขังเอาไว ้ในตำหนัก
บูรพา แต่เรือ ่ งนีพ้ อ
่ มองออกว่ากำลังจะมีเรือ ่ งพลิก
ฟ้ าเปลีย
่ นแผ่นดินตามมา เพราะในเวลานีท ้ า่ นอ๋อง
หลายคนมีอำนาจและกองกำลังทหารทีแ ่ ข็งแกร่ง
โดยเฉพาะเอียนอ๋อง ทีม ่ ก
ี องกำลังทหารเป็ นจำนวน
มาก ซงึ่ ฮอ ่ งเต ้น่าจะทรงทราบเรือ ่ งนีแ
้ ล ้ว ยิง่ เอียน
อ๋องสง่ คนมาบอกพ่อให ้เลือ่ นงานแต่งของเจ ้าออก
ไปก่อน และพาคนตระกูลสวี ตระกูลเซย ี่ รวมถึง
ตระกูลซุนย ้ายไปเมืองเอียนแทบทัง้ หมด พ่อก็ยงิ่
มัน
่ ใจว่า ยามนีใ้ นเมืองหลวงน่าจะไม่ปลอดภัยแล ้ว"

โจวจือ ่ หวายมีใบหน ้าเคร่งขรึม เขารู ้สก ึ ผิดหวังที่

งานแต่งของเขาทีเ่ ฝ้ ารอคอยมานานต ้องเลือ ่ นออก
ไป และรู ้สก ึ เป็ นห่วงเซย ี่ ปิ งหยูเป็ นอย่างมาก
ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หวายกำลังเคร่งเครียดอยูน ่ ัน้ เสย ี ง
หัวเราะกระจ่างใสของโจวจือ ่ หยาลอยมาตามลม
ทำให ้เขาหันไปมองน ้องสาวด ้วยแววตาเปลีย ่ นไป
ความสามารถเรือ ่ งการรักษาคนของน ้องสาวและ
มารดาของเขา ยามนีเ้ ริม ่ เลือ
่ งลือไปไกลทัว่ แคว ้น
ต ้าหมิง ยิง่ เรือ ่ งความร่ำรวยรวมถึงความสามารถใน
การผลิตอาหารและอาวุธของตระกูลเจิง้ และตระกูล
โจวเริม ่ ไม่เป็ นความลับ ถ ้าหากเมืองต ้าหมิงเกิด
สงครามขึน ้ ภายใน มีการต่อสูแย่ ้ งชงิ อำนาจกันขึน ้ มา
ตระกูลโจวและตระกูลเจิง้ ต ้องมีคนอยากดึงเข ้าไป
ร่วมเป็ นพรรคพวกด ้วยอย่างแน่นอน ไม่มผ ี ู ้ใดไม่รู ้ว่า
โจวจือ ่ หยาเป็ นแก ้วตาดวงใจของคนทัง้ สองตระกูลนี้
ดังนัน
้ น ้องสาวของเขาอาจจะกลายเป็ นเป้ าหมาย
ของคนเหล่านัน ้
 "หลังจากนีค ้ งต ้องห ้ามจือ
่ หยาและแม่ของเจ ้า
ออกจากหมูบ ่ ้านเถียนซเี สยี แล ้ว คนทีจ ่ ะมารักษา
อาการป่ วยก็ต ้องตรวจสอบให ้ดี หากเป็ นไปได ้ไม่รับ
คนนอกเข ้ามา ต ้องจัดเวรยามวางกองกำลังเฝ้ าหมู่
บ ้านเถียนซใี ห ้ดี ดังนัน
้ ปลาเหล่านีไ ้ ม่ต ้องคิดจะนำ
ไปขายแล ้ว เจ ้าไปสงั่ คนให ้ทำเป็ นอาหารแห ้งเก็บไว ้
ให ้มากทีส ุ " โจวจวินสงั่ ด ้วยเสย
่ ด ี งราบเรียบ

"ขอรับท่านพ่อ" โจวจือ
่ หวายรับคำ และเดินไป
หาโจวจงเหลียงเพือ
่ ปรึกษาเรือ
่ งนีต
้ อ
่

สว่ นโจวจวินเดินไปหาบุตรสาว ทีย ่ ามนีแ้ ก ้มแดง

ปลัง่ อยูภ่ ายใต ้ร่มทีห
่ ม่าชางเหวินยืนกางให ้

"ท่านพ่อเจ ้าค่ะ ปลาตัวใหญ่มาก วันนีจ

้ อ
ื่ หยาจะ
ทำปลานึง่ น้ำแดง ปลาราดพริก และทำน้ำแกงปลา
ใสส่ มุนไพร ท่านพ่ออยากกินอะไรเพิม ่ ไหมเจ ้าคะ"
โจวจือ ่ หยาหันมาทักทายบิดาของตนด ้วยน้ำเสย ี ง
ร่าเริงแจ่มใส

ในขณะทีห ่ ม่าชางเหวินก็หน
ั มาทักทายโจวจวิน
ั ้ ๆว่า "ท่านอาจารย์"
สน
 โจวจวินเดินมาใกล ้ร่างของบุตรสาว แล ้วจึง
ยกมือลูบไล ้แก ้มของบุตรสาวอย่างเอาใจใส่ "แก ้ม
แดงหมดแล ้ว คงตากแดดมานานแล ้วล่ะส ิ เจ ้ารีบ
๋ วจะไม่สบาย สว่ น
เข ้าไปพักทีเ่ พิงพักก่อน ประเดีย
เรือ
่ งอาหาร เจ ้าอยากจะทำอะไร พ่อก็แล ้วแต่เจ ้า"

โจวจือ ่ หยาอมยิม ้ รับปากบิดาอย่างว่าง่าย ก่อน

จะหันไปตะโกนเรียกน ้องชายทัง้ สามให ้รีบขึน ้ มาพัก
แต่เด็กๆเหล่านัน ้ กำลังสนุกสนานกันอยู่ โจวจวินจึง
บอกให ้ปล่อยพวกเขาเล่นกันไปก่อน หม่าชางเหวิน
จึงพาโจวจือ ่ หยาเดินไปพักทีเ่ พิงชวั่ คราว ทีโ่ จวจง
เหลียงสงั่ คนเร่งกันสร ้างขึน ้ จนเสร็จอย่างรวดเร็ว ซงึ่
เวลานีเ้ จิง้ หรงมูแ ่ ละฟางหรูอวีก้ น
็ ั่งพักอยูท
่ เี่ พิงกัน
แดดนีอ้ ยูก ่ อ่ นแล ้ว

โจวจือ่ หยาอ่านความคิดของโจวจวินและโจว
จือ
่ หวายไม่ออก แต่กพ ็ อจะเดาได ้ว่ายามนีค ้ นทัง้ คู่
มีเรือ่ งบางอย่างอยูใ่ นใจ โดยเฉพาะโจวจือ ่ หวายที่
ในแววตาของเขามิอาจปิ ดซอ ่ นความเศร ้าในใจได ้
แต่โจวจือ ่ หยาก็ไม่คาดคัน ้ สอบถามความจริงกับคน
ทัง้ สองในเวลานี้ เพราะรู ้ว่าอย่างไรเสย ี ตนก็ต ้องรู ้
เรือ่ งราวทุกอย่างอยูด ่ ี
 ยามเย็น โจวจือ ่ หยา ฟางหรูอวี้ และเจียงฮุย ่ ต่าง
ควบคุมสาวใชเข ้ ้าครัว และชว่ ยกันทำอาหารจาก
ปลาทีจ ่ ับกันมาในวันนีอ ้ อกมาหลากหลาย มีทงั ้ ปลา
เผา ปลานึง่ ปลาทอดราดพริก น้ำแกงปลา ในขณะ
ทีเ่ หล่าบุรษ
ุ ปิ ดห ้องพูดคุยปรึกษากันด ้วยสหี น ้า
เคร่งเครียด

เมือ ้
่ สาวใชยกอาหารขึ น
้ โต๊ะ ทุกคนต่างนั่งกิน
อาหารร่วมกันโดยไม่แบ่งเด็กและผู ้ใหญ่ บนโต๊ะ
อาหารมีแต่เสย ี งพูดคุยของโจวฉงหวันและเจิง้ หรง
หมิงทีโ่ ต ้ตอบกันไปมา สลับกับเจียงฮุย ่ และฟางหรู
อวีท้ พ
ี่ ด
ู คุยกับโจวจือ ่ หยาบ ้าง ในเวลานีแ ้ ม ้แต่เจียง
่ และฟางหรูอวีก
ฮุย ้ ร็ ับรู ้ได ้ว่ามีเรือ
่ งผิดปกติเกิดขึน ้

เมือ่ ทุกคนกินอาหารเสร็จ โจวจงเหลียนก็พด ู กับ

เจียงฮุย ่ ว่า "คืนนีเ้ จ ้าเก็บข ้าวของทีจ ่ ำเป็ นให ้อาหวู่
กับอาหวัน เพือ ่ ย ้ายไปอยูท ่ หี่ มูบ
่ ้านเถียนซก ี อ
่ น
พรุง่ นีข
้ ้าต ้องจัดการเรือ ่ งบ่อปลาทีเ่ หลือ ก่อนที่
อากาศจะเย็นไปมากกว่านี้ สว่ นเจ ้าสงั่ สาวใชเก็ ้ บ
ข ้าวของ พวกเราจะย ้ายไปอยูท ่ บี่ ้านบนเนินเขากัน"

โจวจงเหลียงและเจียงฮุย ่ สร ้างบ ้านอีกหลังขึน

้
บนภูเขาเจิง้ ซงึ่ อยูไ่ ม่ไกลจากบ ้านหลังเล็กทีห่ ม่า
ชางเหวินและหม่าจงฮน ั่ เคยอาศย ั อยู่ เจียงฮุย
่ รับคำ
ก่อนรีบลุกขึน
้ ไปเก็บเสอ ื้ ผ ้าข ้าวของให ้บุตรชายทัง้
สองในทันที โดยไม่เอ่ยถามอะไรให ้มากความ

"เกิดเรือ
่ งอะไรขึน
้ หรือเจ ้าคะท่านพ่อ"
โจวจือ
่ หยาเอ่ยถามอย่างสงสย ั

โจวจวินจึงเล่าเรือ
่ งในเมืองหลวงให ้บุตรสาวฟั ง
คร่าวๆ โดยไม่ได ้ใสร่ ายละเอียดอะไรมากมาย ทัง้
โจวจือ ่ หยาและฟางหรูอวีต ี น ้าสลดลง เมือ
้ า่ งมีสห ่ รับ
รู ้ว่างานแต่งของโจวจือ ่ หวายและเซย ี่ ปิ งหยูต ้อง
เลือ ่ นออกไปก่อน

โจวจือ
่ หยาขมวดคิว้ และพูดขึน ้ ว่า "มองอีกด ้าน
เอียนอ๋องสงั่ ให ้ตระกูลเซย ี่ เลือ
่ นงานแต่ง เพราะไม่
อยากดึงพวกเราให ้ไปเกีย ่ วข ้องกับความวุน ่ วายนี้ แต่
ในอีกมุมหนึง่ นีค ่ อ
ื การแสดงตัวยอมถอย ไม่
เชอ ื่ มสม
ั พันธ์กบ
ั พวกเรา เพือ ่ ไม่ให ้ฮอ ่ งเต ้ทรง
เพ่งเล็งเอียนอ๋อง แต่ทำแบบนีแ ้ ล ้วอย่างไรเสย ี พวก
เราก็หลบไม่พ ้นความวุน ่ วายนีห ้ รอกนะเจ ้าคะ ไม่สู ้
แต่งงานตามกำหนดเดิม แล ้วย ้ายสถานทีจ ่ ัดงานไป
เมืองเอียนแทนมิดก ี ว่าหรือเจ ้าคะ ในเมือ ่ หลบ
อย่างไรก็ไม่พ ้น มิสเผช ู้ ญ ิ หน ้าไปเลยดีกว่า เวลานี้
ฮอ่ งเต ้น่าจะทรงกำลังกลัดกลุ ้มพระทัยเรือ ่ งองค์
รัชทายาทอยู่ รวมถึงเรือ ่ งกำลังทหารของบรรดา
ท่านอ๋องต่างเมือง คงยังไม่คด ิ ถึงตระกูลโจวและ
ตระกูลเจิง้ ทีเ่ ป็ นเศรษฐีใหม่ ไม่มอ ี ำนาจทางการ
ทหารหรอกเจ ้าค่ะ"

เมือ่ โจวจือ
่ หยาพูดจบ สห ี น ้าของโจวจือ ่ หวายที่
มีนัยตาเศร ้ากลับดูมค ี วามหวังขึน ้ มาทันที โจวจวิน
เห็นสห ี น ้าบุตรชายคนเดียวของตนเปลีย ่ นแปลงเชน ่
นี้ จึงถอนหายใจและพูดขึน ้ ว่า "เรือ
่ งนีอ
้ ย่างไรก็ต ้อง
ปรึกษาไปทางท่านเซย ี่ เสย
ี ก่อน"

โจวจวินพูดถึงเซย ี่ คงเซวียนผู ้เป็ นบิดาของ

ี่ ปิ งเหยียนและเซย
เซย ี่ ปิ งหยู รวมถึงยังเป็ นทีป
่ รึกษา
คนสำคัญของเอียนอ๋องอีกด ้วย

โจวจือ ่ หยาจึงพูดว่า "พีช ่ ายมีการหมัน ้ หมายกับ

ี่ ปิ งหยูเอาไว ้ก่อนหน ้านีอ
พีเ่ ซย ้ ยูแ
่ ล ้ว ไม่น่าจะมี
ปั ญหาหรอกเจ ้าค่ะ หากทัง้ คูจ ่ ะจัดงานแต่งงานกัน
ตามเดิม อย่างไรเสย ี ก่อนหน ้านีพ ้ วกเราก็แต่งพีส ่ ะใภ ้
ใหญ่ตระกูลเซย ี่ มาหนึง่ คนแล ้ว แต่งเพิม ่ มาอีกหนึง่
ย่อมไม่มอ ี ะไรแตกต่าง แต่ในเวลานีท ้ า่ นพ่อควรจะ
เป็ นห่วงข ้าทีย ่ งั ไม่มกี ารหมัน้ หมายมากกว่าเจ ้าค่ะ
หากฮอ ่ งเต ้ทรงนึกถึงตระกูลโจวขึน ้ มาได ้ ข ้านีล่ ะ่ เจ ้า
ค่ะทีจ
่ ะเป็ นคนแรก ทีพ
่ ระองค์น่าจะทรงประทานหาคู่
สมรสมามอบให ้ข ้า"

ี งตะเกียบหล่นลงในชามดัง เพล ้ง! เมือ

เสย ่ โจว
จือ
่ หยาพูดจบ ทุกคนจึงหันไปมองทีม่ าของเสย ี ง

เจิง้ หรงหมิงรีบพูดขึน
้ อย่างร ้อนตัวว่า "พีช
่ าง
เหวินเป็ นคนทำนะขอรับ ไม่ใชข ่ ้า"

"...." หม่าชางเหวินปรายตามองเจิง้ หรง

หมิงโดยไม่พด ู อะไร แต่เด็กน ้อยรีบทำคอหดทันที
เมือ่ เห็นสายตาเย็นชามองมาทีต ่ น ทุกคนจึงอดเผย
ยิม
้ อย่างขบขันไม่ได ้ เมือ
่ เห็นท่าทางน่ารักของเจิง้
หรงหมิง

บรรยากาศจึงดีขน ึ้ มาทันที โจวจวินมีทา่ ทาง

ผ่อนคลายและพูดขึน ้ ว่า "เรือ
่ งนีไ
้ ม่เกิดขึน
้ แน่ พ่อมี
แผนไว ้รองรับแล ้ว" พลางหันไปมองหม่าชางเหวิน
ด ้วยสายตาล้ำลึก
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 143

ค่ำคืนนีโ้ จวจือ ่ หยานั่งเรือล่องขึน

้ สวนกระแส
ทิศทางการไหลของแม่น้ำ เพือ ่ เดินทางกลับไปยัง
่ ้านเถียนซ ี โดยมีเรืออีกหลายลำขนาบด ้านข ้าง
หมูบ
คอยติดตาม เพือ ่ คุ ้มครองความปลอดภัยให ้แก่คน
บนเรือ ค่ำคืนนีก ้ ระแสน้ำมิได ้ไหลเชย ี่ วรุนแรงมาก
้
นัก ทำให ้ใชคนพายเรื อเพียงสองคนเท่านัน ้ ดวง
จันทร์ลอยอยูบ ่ นท ้องฟ้ า แสงจันทร์กระทบกับผิว
ของแม่น้ำ ทำให ้ดูงดงามระยิบระยับจับตา

ในขณะทีโ่ จวจือ
่ หยานั่งชมความงามของ
พระจันทร์ด ้วยจิตใจดืม ่ ด่ำกับความงามตาม
ธรรมชาติตรงหน ้า ทีต ่ กั ของนางมีรา่ งของเจิง้ หรง
หมิงนอนซบหลับอยูอ ่ ย่างอ่อนเพลีย วันนีเ้ ด็ก
น ้อยลงเล่นโคลนเพือ ้
่ จับปลา ทำให ้ใชแรงงานไป
เยอะมาก บวกกับเด็กชายกินอาหารเย็นไปเต็มท ้อง
เมือ่ หนังท ้องตึงหนังตาจึงหนักอึง้ และหลับลึกเชน ่ นี้
ในขณะทีโ่ จวฉงหวันก็มส ี ภาพไม่ตา่ งกัน โดยยามนี้
เด็กน ้อยอีกคนนอนหนุนตักของโจวจือ
่ หวายอยูด
่ ้าน
หลังของโจวจือ ่ หยา

เรือลำทีโ่ จวจือ
่ หยานั่งมามีเจิง้ หรงหมิง โจวจวิน
โจวจือ่ หวาย โจวฉงหวู่ โจวฉงหวัน เพียนเพียน
เพ่ยเพ่ย รวมทัง้ คนพายเรืออีกสองคนนั่งอยูบ ่ นเรือ
ลำนี้

สว่ นเจิง้ หรงมูน

่ ั่งเรือมาลำเดียวกับฟางหรูอวี้
้
สาวใชคนสนิ ทของฟางหรูอวีอ ้ ก
ี สองคน หม่าชาง
เหวิน และคนสนิททีค ่ อยติดตามอารักขาเขา

เจิง้ หรงมูน
่ ั่งชชี้ วนให ้ฟางหรูอวีช ื่ ชมความงาม
้ น
ของแสงจันทร์ ทีท ่ อแสงกระทบกับผิวน้ำ แล ้ว
กระซบิ กระซาบพูดคุยกันตามประสาคูร่ ักทีเ่ พิง่
แต่งงานใหม่

่ กอยูใ่ นห ้วงแห่งความรัก ซงึ่ แตกต่าง

คนทัง้ คูต
จากหม่าชางเหวินทีย ่ ามนีน
้ ั่งกอดอก เหม่อมอง
ผิวน้ำกระเพือ ่ มขึน
้ ลงอย่างโดดเดีย ่ ว พร ้อมความคิด
วุน
่ วายมากมายทีเ่ อ่อล ้นอยูใ่ นใจ...

้ นทางเกือบครึง่ ชวั่ ยาม กองเรือ

ใชเวลาเดิ
ท ้องแบนขนาดย่อมจึงมาถึงหมูบ ่ ้านเถียนซ ี โจวจวิน
สงั่ ให ้จงลูพ
่ าโจวจือ ่ หยาไปสง่ ทีบ
่ ้านตระกูลโจวบน
เนินเขา โจวจือ ่ หยาสง่ เจิง้ หรงหมิงให ้เจิง้ หรงมู่ สว่ น
โจวฉงหวันตืน ่ ขึน้ มาแล ้ว และรีบจับมือของโจวจือ ่ ห
ยาทันที เป็ นสญ ั ญาณว่าคืนนีเ้ ขาจะติดตามไปนอนที่
บ ้านเนินเขากับโจวจือ ่ หยา

โจวจวินสงั่ คนของตนให ้ไปเรียกทุกคนมา

ประชุมกันทีบ
่ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ เพือ่ ปรึกษาและ
รับมือกับเหตุการณ์ทเี่ กิดขึน
้ ในวังหลวง

"ท่านอาจารย์" เสย ี งหม่าชางเหวินเรียกโจวจวิน

ี งทีห
ด ้วยน้ำเสย ่ นักอกหนักใจ และแสดงความ
ต ้องการอย่างชด ั เจนว่าเขามีเรือ
่ งจะพูดด ้วย

"เจ ้าก็ให ้คนไปเชญ ิ หม่ากัว๋ กงมาทีบ ่ ้านใหญ่

ตระกูลเจิง้ ด ้วยเถิด เรือ ่ งนีจ
้ วนหม่ากัว๋ กงต ้องมีผล
กระทบด ้วยไม่มากก็น ้อย สว่ นเรือ ่ งทีเ่ จ ้าอยากพูดกับ
ข ้า เก็บเอาไว ้พูดคุยพร ้อมกัน ตอนทีห ่ ม่ากัว๋ กงมา
ถึงทีน ่ แ
ี่ ล ้วดีกว่า" โจวจวินพูดกับหม่าชางเหวินด ้วย
เสย ี งเคร่งขรึม

"ได ้ขอรับ ท่านอาจารย์" เสยี งของหม่าชางเหวิน

ทีเ่ อ่ยกับโจวจวิน ทำให ้โจวจือ่ หยาชะงักฝี เท ้า ใน
เวลานีน
้ างไม่อยากกลับบ ้าน เพราะอยากรู ้ว่าการ
ประชุมในคืนนีม้ ผ
ี ลต่อนางอย่างไรบ ้าง

โจวจวินหันไปสง่ สายตาดุให ้บุตรสาวของตน

ทันที เมือ่ เห็นโจวจือ
่ หยาหยุดฝี เท ้าและยืนแอบฟั งที่
ตนกำลังพูดคุยกับหม่าชางเหวิน มิหนำซ้ำนางยังหัน
มามองหน ้าเขาอย่างเปิ ดเผยอีกด ้วย สายตาของ
บุตรสาวมีแววออดอ ้อน แต่โจวจวินรีบสา่ ยหน ้าทันที
คืนนีเ้ ขาเรียกคนนอกมาด ้วยอีกหลายคน ทัง้ คนของ
สำนักอินทรีย ์ ทัง้ คนของตระกูลหู ดังนัน้ จึงไม่
สะดวกให ้โจวจือ ่ หยาอยูฟ
่ ั งด ้วย

โจวจือ ่ หยามุย ่ ปากอย่างขัดใจ นางรู ้สกึ ไม่พอใจ

เล็กน ้อย ทีบ ่ ดิ าสง่ สายตาดุมาให ้ตนเป็ นการไล่คน
แต่นางก็ไม่กล ้าแสดงความดือ ้ ดึงเอาแต่ใจของตน
เองใสโ่ จวจวิน ดังนัน ้ นางจึงทำได ้เพียงจูงมือของโจ
วฉงหวันและหันไปเรียกโจวฉงหวู่ โดยมีเพียนเพียน
กับเพ่ยเพ่ยคอยเดินตาม กลับบ ้านบนเนินเขาของตน
อย่างเชอ ื่ ฟั ง

้ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ ในสว่ นของเรือน

ค่ำคืนนีบ
หน ้าต ้อนรับแขกมากมายหลายคน ไฟในห ้อง
โถงรับแขกสว่างเกือบทัง้ คืน โจวจวินแบ่งงานให ้ทุก
คนตามความสามารถ เขามอบหมายให ้เจิง้ ฝูไฉดูแล
เรือ
่ งเสบียงอาหาร ให ้เจิง้ ฝูหลิงดูแลเรือ ่ งร ้านค ้าที่
ต ้องปิ ดกิจการชวั่ คราว และใชเงิ ้ นทีม่ อี ยูก่ ว ้านซอ ื้
เสบียงมาเก็บไว ้ให ้มากทีส ุ และสง่ ข่าวเตือนคูค
่ ด ่ ้าที่
ทำธุรกิจร่วมกันให ้เริม ่ กักตุนสนิ ค ้า นอกจากนีย ้ งั
มอบหมายให ้จงลูแ ่ ละจงโหวชว่ ยกันสร ้างกำแพง
รอบหมูบ ่ ้าน และจัดเวรยามให ้แน่นหนา ตรวจสอบ
คนให ้ดีกว่าเดิม มิให ้คนภายนอกเข ้าหมูบ ่ ้านมาโดย
ไม่จำเป็ น และให ้ท่านผู ้เฒ่าเจิง้ หลีไ่ ปคุยกับท่านผู ้
เฒ่าเถียน ถึงเรือ ่ งทีต
่ ้องให ้คนในหมูบ ่ ้านชว่ ยกัน
ระวังภัยจากคนภายนอก เพือ ่ ความปลอดภัยของทุก
คนในหมูบ ่ ้าน....

โดยทีโ่ จวจวินวางแผนไปเรือ ่ ยๆ สงั่ ให ้ยอดฝี มือ

มารวมตัวกันทีน ่ ี่ รวมถึงให ้หัวหน ้าสำนักอินทรียเ์ รียก
ทุกคนมาทีน ่ ใี่ ห ้หมด และยังขอให ้หูลวิ่ ผู ้ทีม ่ ตี ำแหน่ง
เป็ นหัวหน ้าควบคุมท่าเรือฝูโจว คอยปกป้ องน่านน้ำ
ของเมืองฝูโจวให ้ดี โดยเฉพาะปากแม่น้ำทีต ่ ้องผ่าน
หมูบ ่ ้านถงเซย ี น และเชอ ื่ มกับลำธารของหมูบ ่ ้าน
เถียนซ ี โจวจวินสงั่ คนสร ้างป้ อมสูงเอาไว ้ ให ้เวรยาม
ชว่ ยกันเฝ้ าระวังภัย เขาวางแผนวางกำลังคนรอบหมู่
บ ้านเป็ นชนั ้ ๆ โดยทีเ่ ขาแทบจะไม่รู ้ตัวเลยว่า ยามนี้
เขากำลังทำให ้หมูบ ่ ้านเถียนซค ี ล ้ายเป็ นค่ายทหาร
ทีม่ กี องกำลังขนาดย่อมประจำการอยูท ่ ค ี่ า่ ยนีแ ้ ล ้ว
 หม่ากัว๋ กงมาเยือนบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ โจวจวิน
จึงแยกมาคุยกับมากัว๋ กงตามลำพัง โดยมีหม่าชาง
เหวินเข ้ามานั่งฟั งด ้วย พวกเขาตกลงกันนาน ก่อนที่
หม่ากัว๋ กงและหม่าชางเหวินจะเดินออกจากบ ้าน
ตระกูลเจิง้ ด ้วยใบหน ้าแจ่มใสและมีสหี น ้าดีใจอย่าง
ปิ ดไม่มดิ …

โจวจือ
่ หยานอนไม่หลับแทบทัง้ คืน ตอนเชาจึ ้ ง
ตืน
่ สาย เมือ่ ทำธุระสว่ นตัวจนเสร็จเรียร ้อย จึงเดิน
ออกมากินอาหารเชาที ้ โ่ ต๊ะอาหารตามปกติ แต่วน ั นี้
บนโต๊ะอาหารมีโจวฉงหวูแ ่ ละโจวฉงหวันมากิน
อาหารร่วมโต๊ะในตอนเชาด ้ ้วย

"จือ
่ หยา เดีย ๋ วเจ ้ากินเสร็จแล ้ว เดินตามไปคุยกับ
พ่อตามลำพังสก ั ครู"่ โจวจวินเอ่ยปากพูดกับบุตรสาว
ด ้วยเสย ี งเคร่งขรึม

"เจ ้าค่ะ ท่านพ่อ" โจวจือ

่ หยารับคำเสย ี งเบา ยาม
นีใ้ นใจของโจวจือ ่ หยาพอจะรู ้อยูบ
่ ้างแล ้วว่าบิดาจะ
พูดเรือ่ งอะไรกับตน

และแล ้วก็เป็ นดังทีโ่ จวจือ

่ หยาคิดเอาไว ้ เมือ
่
สองคนพ่อลูกอยูก ่ น
ั ตามลำพังในห ้องอุน่ โจวจวินก็
พูดขึน ี งเคร่งขรึมว่า "ความจริงแล ้ว พ่อ
้ ด ้วยเสย
อยากรอให ้เจ ้ามีอายุมากกว่านี้ แล ้วจึงค่อยปล่อยให ้
เจ ้าแต่งงานออกเรือนไปกับผู ้อืน ่ แต่ในเวลานี้
เหตุการณ์ภายนอกอาจจะไม่เป็ นผลดีตอ ่ เจ ้า พ่อจึง
คุยกับหม่ากัว๋ กงว่าจะให ้หม่าชางเหวินแต่งงานกับ
เจ ้าโดยเร็วทีส่ ด
ุ เจ ้ามีอะไรจะคัดค ้านหรือไม่"

โจวจือ
่ หยาหน ้าแดงด ้วยความเขินอายเล็กน ้อย
และมองค ้อนบิดาของตนอย่างอดใจเอาไว ้ไม่ไหว
บิดาคุยกับคนอืน ่ จนเสร็จเรียบร ้อย แล ้วค่อยมาถาม
ความต ้องการของบุตรสาวอย่างนาง ชา่ งเป็ นบิดาที่
เผด็จการยิง่ นัก แต่อกี ใจโจวจือ ่ หยาก็รู ้ว่าโจวจวินรู ้
ใจนางดี ว่านางไม่ได ้รังเกียจอะไรหม่าชางเหวิน
และตอนนีต ้ ้องรีบดำเนินการ เพราะเหตุจากเรือ ่ ง
ปั จจัยภายนอก จึงพูดขึน ้ เสยี งเบาว่า "ลูกแล ้วแต่
การจัดการของท่านพ่ออยูแ ่ ล ้วเจ ้าค่ะ"

โจวจวินพยักหน ้าแล ้วพูดขึน ้ ว่า "เจ ้าไม่ต ้องกลัว

หากว่าเจ ้าแต่งงานไปแล ้ว เจ ้าไม่มค ี วามสุข หรือ
หากว่าชางเหวินกล ้าทำเรือ ่ งไม่ดต ี อ่ เจ ้า ค่อยขอหย่า
ร ้างกับเขา แล ้วพ่อจะหาคนทีด ่ ก
ี ว่ามาแต่งงานใหม่
กับเจ ้าก็ยงั ไม่สาย"
 โจวจือ่ หยาเหลือบตามองบน นางยังไม่ทน ั ได ้
แต่งงาน บิดาก็คด ิ ไปไกลถึงเรือ ี
่ งหย่าร ้างเสย
แล ้ว.....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 144

ในหมูบ ่ ้านเถียนซม ี ค
ี นเข ้ามาอาศย ั อยูเ่ พิม
่ มาก
ขึน
้ มีการตัดต ้นไม ้ใหญ่ม เพือ ่ นำมาสร ้างบ ้านเรือน
เพิม ่ ขึน
้ อย่างเร่งด่วนอีกหลายหลัง บนภูเขาเจิง้ ก็ม ี
คนของโจวจวินย ้ายเข ้ามาอยูอ ั เพิม
่ าศย ่ ขึน
้ มีการ
ก่อสร ้างกำแพงล ้อมรอบหมูบ ่ ้าน สร ้างลานฝึ กยุทธ
ทัง้ เร่งสร ้างอาวุธ มีการทำอาหารแห ้งเก็บไว ้เป็ น
เสบียงในหน ้าหนาว บนภูเขาโก่วซา่ นทีป ่ ลูกผลไม ้
ของตระกูลเจิง้ ปี นเี้ จิง้ ฝูไฉไม่ได ้นำผลไม ้เหล่านีไ ้ ป
ขาย แต่นำมาอบแห ้ง ทำผลไม ้ดอง และทำสุราหมัก
ผลไม ้เก็บไว ้ในห ้องใต ้ดินจนแน่นขนัด

โจวจวินพูดเรือ่ งทีจ
่ ะให ้โจวจือ ่ หยาแต่งงานกับ
หม่าชางเหวินให ้ทุกคนรับรู ้เรียบร ้อยแล ้ว หลังจาก
นัน
้ ก็เป็ นเรือ
่ งของจวนหม่ากัว๋ กง ทีจ ่ ัดเตรียมการสง่
แม่สอ ื่ มาพูดจาทาบทามสูข ่ อ มีขน
ั ้ ตอนการสง่ วัน
เดือนปี เกิดเทียบดวงชะตา มีการพูดคุยเรือ ่ งสนิ สอด
และเรือนหอ ซงึ่ ขัน ้ ตอนเหล่านีล้ ้วนแต่เป็ นเรือ่ งของ
ผู ้อาวุโสในตระกูลเป็ นผู ้ดำเนินการ โดยทีโ่ จวจือ ่
หยามิได ้เกีย
่ วข ้องอะไรกับขัน
้ ตอนเรือ
่ งเหล่านีด
้ ้วย
เลย

"หา… พีอ ่ ามูว่ า่ อย่างไรนะเจ ้าคะ ท่านลุงกับ

ท่านป้ าใหญ่จะสง่ แม่สอ ื่ ไปทาบทามสูข ่ อพีถ
่ งั
เสยี่ วซใี ห ้พีร่ องแล ้วหรือเจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาทีม ่ ากิน
อาหารกลางวันทีบ ่ ้านรองเจิง้ ตามปกติ เอ่ยถามเจิง้
หรงมูอ ่ ย่างตืน ่ เต ้นดีใจ

"ใช ่ เห็นบอกว่าท่านอาเขยอยากจะให ้รีบทำการ

หมัน ้ หมายกันก่อน ท่านอาเขยอยากให ้พวกเราทุก
คนรีบจัดงานแต่งงาน และมีครอบครัวกันให ้หมด
เพือ่ ป้ องกันการโดนยัดเยียดคนนอกเข ้ามา" เจิง้ หรง
มูย
่ กจอกน้ำชาขึน ้ มาจิบ ในเวลานีเ้ ขานั่งดืม
่ ชาหลัง
อาหารร่วมกับน ้องสาวอย่างอารมณ์ด ี

"หึ… ต่อให ้แต่งงานและมีคห ู่ มัน

้ แล ้ว แต่กย
็ งั มี
คนไม่รู ้ความ พยายามยัดเยียดสตรีมาให ้พีใ่ หญ่เพิม ่
อีกอยูด ่ ชว่ งสายของวันนี้ พีใ่ หญ่เพิง่
่ เี จ ้าค่ะ เมือ
ปฏิเสธแม่สอ ื่ ของคุณหนูคนหนึง่ ในเมืองหลวง ทีถ ่ ก ู
สง่ มาทาบทาม อยากจะขอแต่งเข ้ามาเป็ นภรรยารอง
ชา่ งไม่คด ิ กันบ ้างว่าพีใ่ หญ่มไิ ด ้มีตำแหน่งเป็ น
ขุนนางรับราชการ แล ้วเขาจะแต่งภรรยารองไปเพือ ่
อะไร อย่างมากก็รับได ้เพียงอนุเท่านัน ้ แต่คนอย่าง
พีใ่ หญ่ยอ ่ มไม่มท
ี างรับอนุเข ้าเรือนอย่างแน่นอนเจ ้า
ค่ะ" โจวจือ ่ หยาพูดพลางหยิบขนมฝี มือของฟางหรู
อวีม ้ ากินอย่างเอร็ดอร่อย

"นั่นส ิ คนอย่างพีใ่ หญ่เป็ นผู ้ยึดมัน่ ในรักเดียว

ใจเดียวมากเป็ นอย่างยิง่ คนในเมืองหลวงสบ ื ข่าว
ภายในตระกูลเจิง้ ไม่ได ้ พวกเขาจึงแสดงเรือ ่ งโง่เง่า
ออกมาเชน ่ นี้ เฮอ…
้ หากว่าสง่ แม่สอ ื่ มาทีบ่ ้านรอง
ตระกูลเจิง้ ..."

"สง่ แม่สอ
ื่ มาทีน่ แ
ี่ ล ้วอย่างไรต่อหรือเจ ้าคะ ท่าน
พี.่ .." ฟางหรูอวีเ้ อ่ยถามเสย ี งหวาน พลางเดินเข ้ามา
ในห ้อง แล ้ววางกาน้ำชาทีเ่ พิง่ ต ้มมาใหม่หอมกรุน ่ มี
ควันลอยมาจากปากของกาน้ำชา เสย ี งการวางกาน้ำ
ชารุนแรงดังกิ๊ ก! การวางกาน้ำชาลงบนโต๊ะของฟาง
หรูอวี้ ทำให ้เจิง้ หรงมูม ่ อ
ี าการสะดุ ้ง และรีบนั่งตัวตรง
อย่างสำรวมทันที

"อ่อ… หากคนในเมืองหลวงสง่ แม่สอ ื่ มาทีน

่ ี่
ย่อมเป็ นการกระทำทีเ่ สย ี เวลาเปล่าเชน่ กัน เพราะข ้า
ก็เป็ นคนทีล่ ม
ุ่ หลงในรักเดียวใจเดียว ในใจยึดมัน ่ จะ
มีฮหู ยินเพียงคนเดียวเท่านัน ้ นะส"ิ
 ฟางหรูอวีต ้ วัดสายตามองค ้อนเจิง้ หรงมูอ ่ ย่าง
ตักเตือน พลางขยับตัวรินน้ำชาให ้อีกฝ่ าย แล ้วจึงริน
ชาให ้ตนเองและน ้องสาวของสามีด ้วยท่าทางสง่า
งาม ปากก็พด ี งอ่อนหวานว่า "ก่อน
ู ด ้วยน้ำเสย
แต่งงาน ท่านพีเ่ คยให ้สญ ั ญากับข ้าเอาไว ้ ข ้าจดจำ
คำสญั ญาและคำสาบานของท่านพีไ่ ด ้ดีทก ุ คำเจ ้าค่ะ
หากท่านพีผ ่ ดิ คำสญ ั ญา ตัวข ้าทีแ
่ ต่งงานกับท่านพี่
ไปแล ้ว ข ้าก็คงจะทำอะไรไม่ได ้ คงได ้แต่หวังให ้ฟ้ า
ดินลงโทษคนผิดคำสาบานเท่านัน ้ เจ ้าค่ะ"

เจิง้ หรงมูห ี งเจือ

่ วั เราะเสย ่ น พลางนึกถึงคำ
สาบานทีต ่ นเคยลัน ่ ปากเอาไว ้ว่า หากภายหน ้าตนมี
สตรีอน ื่ ขอให ้ฟ้ าดินลงโทษ ให ้ตนไม่ตายดี แล ้วได ้
แต่นก ึ เสย ี ใจ แต่ปากกลับพูดขึน ้ ว่า "ข ้ามีอวีเ้ อ๋อ
ร์เพียงคนเดียวก็เพียงพอแล ้ว ภายหน ้าจะมีผู ้อืน ่ เพิม
่
มาให ้เหน็ ดเหนือ ่ ยใจไปทำไมล่ะ"

โจวจือ
่ หยามองพีช ่ ายสามของตนทีม ่ เี หงือ
่ เม็ด
โตเกาะพราวอยูข่ ้างขมับ จึงปิ ดปากหัวเราะอย่าง
ขบขัน

ฟางหรูอวีห
้ น ั มามองโจวจือ
่ หยาด ้วยสายตา
เอ็นดู และพูดสงั่ สอนน ้องสามีขน
ึ้ ว่า "หยาหยา คำ
พูดของบุรษุ ในยามรักใคร่ เขาจะพูดจาหวานหูเจ ้า
มากแค่ไหนก็ได ้ เจ ้าอย่าได ้เชอ ื่ คำพูดเหล่านัน ้ ทัง้
หมด หากเป็ นไปได ้ ต ้องให ้อีกฝ่ ายเอ่ยคำสาบานกับ
ผืนฟ้ าและแผ่นปฐพีให ้ได ้ เจ ้าจึงจะพอเชอ ื่ ถือคำพูด
เหล่านัน้ ได ้บ ้าง เจ ้าจงอย่าลืมนำวิธข ี องพีส ่ ะใภ ้สาม
ไปใชกั้ บซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงล่ะ" ฟางหรูอวีส ้ งั่ สอนวิธ ี
ควบคุมบุรษ ุ ให ้น ้องสามีและสหายของตนได ้รับรู ้
แบบไม่ปิดบังต่อหน ้าสามีของตน จึงยิง่ ทำให ้โจว
จือ
่ หยาหัวเราะเสย ี งแผ่วเบาเพิม ่ ขึน
้

เจิง้ หรงมูแ ี งหัวเราะ และพูดว่า "สำหรับ

่ ค่นเสย
หยาหยาแล ้ว หากชางเหวินกล ้าทําผิดต่อหยาหยา
ไม่ต ้องรอให ้ฟ้ าดินลงโทษเขาหรอก ดาบของข ้าไม่
ปราณีเขาแน่"

โจวจือ่ หยาหน ้าแดงก่อนจะพยายามชวนทุกคน

พูดเปลีย่ นเรือ ่ อเจ ้าสาวด ้วยตน
่ ง "แล ้วพีร่ องจะไปสูข
เองเมือ
่ ไหร่เจ ้าคะ ข ้าเองก็อยากเดินทางไปเทีย ่ ว
ทางดินแดนกว่างโจวด ้วยเจ ้าค่ะ"

"ชว่ งนีเ้ หตุการณ์ทางเมืองหลวงไม่สงบ ท่านอา

เขยไม่ยอมให ้เจ ้าเดินทางออกจากหมูบ ่ ้านเถียนซ ี
แน่นอน ตอนนีพ ้ รี่ องคงยังไม่ได ้เดินทางเชน ่ กัน ข ้ารู ้
มาว่าท่านอาเขยเขียนจดหมายให ้สหายทีน ่ ั่นจ ้าง
วานแม่สอ ื่ ไปทาบทามก่อน หากไม่มป ี ั ญหาอะไร
เมือ
่ นัน
้ พีร่ องคงต ้องเป็ นผู ้หอบของมีคา่ มากมายไป
หมัน ้ หมายคนด ้วยตนเอง และในเวลานัน ้ ท่านอาเขย
และอาหญิงก็คงจะออกเดินทางไปด ้วย ถึงยามนัน ้
ไม่แน่วา่ เจ ้าอาจจะได ้ติดตามไปด ้วยก็ได ้"

ฟางหรูอวีด ้ วงตาเป็ นประกายและพูดขึน ้ ว่า "ข ้า

สนใจการทอผ ้าพืน ้ เมืองของชาวกว่างโจวและชาวซ ี่
โจวมากเจ ้าค่ะ ท่านพี่ พวกเราจะได ้ติดตามไปด ้วย
ไหมเจ ้าคะ เสยี ดายปิ งหยู นางสนใจชุดเสอื้ ผ ้าของ
ชนต่างเผ่ามากหากนางได ้เดินทางไปด ้วยก็คงจะดี"

"เรือ
่ งงานแต่งของพีจ ่ อ
ื่ หวายและปิ งหยู
กำหนดการยังคงเดิม แต่เปลีย ่ นสถานทีจ ่ ัดงาน
เป็ นเมืองเอียนเจ ้าค่ะ พวกเราคงจะได ้เดินทาง
ไปเทีย ่ วทีเ่ มืองเอียนกันก่อนเจ ้าค่ะ พีส
่ ะใภ ้สาม"

โจวจือ
่ หยาและฟางหรูอวีจ ้ งึ นั่งพูดคุยวางแผน
ว่าพวกตนจะสวมใสช ่ ด
ุ อะไร จะเตรียมอะไรไปร่วม
งานแต่งของโจวจือ ่ หวายทีเ่ มืองเอียนกันบ ้างอย่าง
ตืน
่ เต ้น

เจิง้ หรงมูน
่ ั่งจิบชากินขนม ฟั งน ้องสาวและ
ภรรยาพูดคุยกันด ้วยรอยยิม ้ ในขณะทีโ่ จวจือ่ หยาพูด
คุยกับฟางหรูอวีอ ้ ย่างสนุกสนาน ยามนีท ้ ก
ุ คนต่าง
เคร่งเครียด เพือ ่ เตรียมตัวรับมือกับสถานการณ์
ภายนอกกันอย่างเต็มที่ ท่านอาเขย ท่านอาสะใภ ้
ท่านลุง ท่านป้ า ท่านพ่อและท่านแม่ของเขาต่างก็
เป็ นเหมือนกัน คือต่อให ้มีเรือ ่ งอะไรร ้ายแรงแค่ไหน
พวกเขาก็จะปกป้ องโจวจือ ่ หยาเอาไว ้ตรงกลาง ให ้
นางได ้ใชช้ วี ต
ิ ในแต่ละวันอย่างปลอดภัยและมีความ
สุข

เจิง้ หรงมูส ่ ง่ สายตามองลักยิม้ ข ้างแก ้มของน ้อง

สาวด ้วยแววตาอ่อนโยน ตัวเขาเองก็เชน ่ กัน เวลา
กลางคืนยอมเหน็ ดเหนือ ่ ยลาดตระเวนยามดึก ทัง้ ที่
ในเวลานีอ ้ ยูใ่ นชว่ งอากาศหนาวเย็น มีสาวงามนอน
รอคอยความอบอุน ่ ของเขาอยูบ
่ นเตียง แต่เขาก็ยอม
ทิง้ อ ้อมกอดของสาวงาม เพือ ่ ความปลอดภัยของ
น ้องสาวและเพือ ่ ทุกคนในครอบครัวเชน ่ กัน

ทุกคนในหมูบ ่ ้านเถียนซต ี า่ งวุน

่ วายในการ
ทำปลาอบแห ้ง เนือ ้ อบแห ้ง ผลไม ้ดอง การบด
สมุนไพรเก็บไว ้ใช ้ การเผาถ่านเตรียมไม ้ฟื น โดย
เฉพาะเจิง้ ฮุย่ ผิงทีต
่ ้องวุน
่ วายเตรียมจัดการแต่งงาน
ของบุตรชายอีก โชคดีทม ี่ เี หล่าพีส่ ะใภ ้ เจียงฝาน
และเจียงฮุย ่ มาชว่ ยเหลือ การจัดเตรียมขบวนไปรับ
เจ ้าสาวจึงเป็ นรูปเป็ นร่าง เหลือเพียงรอวันเคลือ ่ น
ขบวนขันหมากไปรับเจ ้าสาวทีเ่ มืองเอียนเท่านัน ้ โจว
จือ
่ หวายบุตรชายของนางก็จะแต่งงานมีครอบครัว
ี ที
เป็ นของตนเองเสย
เกิดใหม ้ทัง้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 145

โจวจือ ่ หยาเดินออกจากบ ้านรองตระกูลเจิง้ เพือ ่

เดินกลับไปบ ้านตระกูลโจวบนเนินเขา ชว่ งนีเ้ จิง้ หรง
หมิงเมือ ่ กินอาหารกลางวันเสร็จแล ้ว เขามักจะขอตัว
ไปเล่นกับโจวฉงหวูแ ่ ละโจวฉงหวันทีล ่ านฝึ กยุทธที่
เพิง่ สร ้างขึน้ มาใหม่ ทำให ้นางไม่มน
ี ้องชายตัวน ้อย
คอยติดตามตนเหมือนเมือ ่ ก่อน

ระหว่างทีโ่ จวจือ ่ หยาเดินพ ้นพุม ่ ดอกไม ้ของบ ้าน

รองตระกูลเจิง้ สายตาของนางก็มองเห็นบุรษ ุ รูปร่าง
สูงโปร่งเขาอยูใ่ นชุดสด ี ำแบบเรียบง่ายกำลังยืนพิง
ต ้นไม ้ใหญ่ต ้นหนึง่ สายตาของเขาชำเลืองมองทาง
ทิศทีน่ างเดินมาพอดี เมือ ่ เขาเห็นนางก็ยน ื ตัวตรง
และรีบสาวเท ้ามาหานางอย่างกระตือรือร ้น ใบหน ้า
คมเข ้มทีป่ กติดเู ย็นชา วันนีม ้ รี อยยิม
้ แต ้มมุมปาก
เล็กน ้อย ทำให ้ดูออ ่ นโยนเป็ นพิเศษ โจวจือ ่ หยา
อมยิม้ มีความรู ้สกึ หวานล้ำเอ่อล ้นขึน ้ มาในหัวใจทันที

ื่ จือ
หม่าชางเหวินผู ้มีตำแหน่งเป็ นซอ ่ หม่ากัว๋ กง
ปกติเขาเป็ นคนมัน
่ คงเคร่งขรึม ไม่หวัน่ ไหวกับ
เรือ
่ งราวภายนอก แต่เพราะหลายวันมานี้ นับตัง้ แต่
บิดาบุญธรรมของเขาได ้พูดคุยตกลงเรือ ่ งการหมัน
้
หมาย ระหว่างเขาและโจวจือ ่ หยาเป็ นผลสำเร็จ
หลังจากนัน ้ โจวจวินผู ้เป็ นอาจารย์ของเขา และเป็ น
ว่าทีพ่ อ
่ ตาในอนาคต ก็ใชงานเขาเช ้ ้
าจรดเย็ น แม ้แต่
เวลาฝึ กวรยุทธก็ยงั เพิม ่ ขึน
้ เป็ นสองเท่าอีกด ้วย
ทำให ้เขาไม่ได ้พบหน ้าโจวจือ ่ หยามาหลายวันแล ้ว
ความคิดถึงท่วมท ้นอยูใ่ นใจของชายหนุ่ม เขามี
ความในใจทีย ่ งั มิได ้เอือ
้ นเอ่ย อยากพูดกับนาง
ตามลำพัง ตามประสาคนทีเ่ ป็ นคูห ่ มัน
้ กัน

วันนีโ้ จวจวินพาเจิง้ หรงจิง้ ออกไปทำธุระทีเ่ มือง

ฝูโจว ดังนัน ้ หม่าชางเหวินจึงรีบพาไหวอันมาดักรอ
พบคนทีน ่ ี่ เมือ ่ หยาจะต ้องใช ้
่ คาดเดาได ้ว่าโจวจือ
้
เสนทางนี เ้ ดินกลับไปทีบ่ ้านบนเนินเขา

"พีช
่ างเหวินมีเรือ
่ งอะไรหรือเจ ้าคะ เหตุใดจึงมา
ยืนรอข ้าอยูต
่ รงนี"้

"หยาหยา ข ้ามีเรือ
่ งอยากขอพูดคุยกับเจ ้า
ั ครูไ
ตามลำพังสก ่ ด ้หรือไม่"

"ได ้สเิ จ ้าคะ ก็แค่พด

ู คุยกันเท่านัน
้ เหตุใดพีช ่ าง
เหวินจึงต ้องทำท่าทางเหมือนเรือ ่ งนีเ้ ป็ นเรือ
่ งใหญ่
ด ้วยล่ะเจ ้าคะ" เมือ
่ โจวจือ
่ หยาพูดจบ ทุกคนต่างทำ
หน ้าตาแปลกประหลาด จนโจวจือ ่ หยาอดอ่านความ
คิดของคนรอบข ้างมิได ้

'นายท่านโจวป้ องกันไม่ให ้คุณหนูโจวอยู่

ตามลำพัง รอบกายของคุณหนูโจว หากไม่อยูก ่ บั
ฮูหยินโจว ก็อยูก ่ บ
ั ท่านยายเจียงฝาน หรืออยูก ่ บั
เหล่าป้ าสะใภ ้ หากนางไม่มเี หล่าพีช ่ ายอยูข
่ ้างกาย
ก็มพ
ี สี่ ะใภ ้หรือเหล่าน ้องชายคอยติดตามอยูเ่ สมอ
ไหนเลยทีซ ่ อื่ จือ
่ ของข ้าจะมีโอกาสได ้พบหน ้า และ
พูดคุยกับคุณหนูตามลำพังได ้' นีค ่ อ
ื ความคิดของ
ไหวอันคนสนิทข ้างกายของหม่าชางเหวินทีโ่ จวจือ ่
หยาแอบอ่าน.....

ยามนีโ้ จวจือ
่ หยาจึงมีสห ี น ้าอยากจะยิม ้ ก็ไม่กล ้า
จึงกระแอมกระไอแก ้เขิน แล ้วจึงพูดขึน ้ ด ้วยเสย ี งไม่
ดังไม่เบาว่า "เชน่ นัน้ พวกเราเดินไปคุยกันทีส ่ วน
ดอกไม ้ทางด ้านนัน ้ ดีหรือไม่เจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาพูด
กับหม่าชางเหวินเสร็จ จึงหันไปบอกกับสาวใชคน ้
สนิทของตนว่า "พีเ่ พียนเพียน พีเ่ พ่ยเพ่ย รอข ้าอยู่
ตรงนีส ั ครูน
้ ก ่ ะเจ ้าคะ"

"เจ ้าค่ะคุณหนู" เพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยตอบ

รับคำพูดของโจวจือ ่ หยาแทบจะพร ้อมเพียงกัน
พลางมองตามหลังคุณหนูของตนเดินเคียงข ้างกัน
ื่ จือ
ไปกับซอ ่ หม่ากัว๋ กงด ้วยรอยยิม
้

สวนดอกไม ้แห่งนี้ ถงลิว่ นีป้าสะใภ ้ใหญ่ของโจว

จือ
่ หยาเป็ นคนพาเหล่าสาวใชมาช ้ ว่ ยกันปลูกด ้วยตน
เอง คำว่าสวนดอกไม ้ก็คอ ื สวนดอกไม ้จริงๆ ไม่ม ี
ต ้นไม ้ประดับเหมือนดังเชน ่ สวนดอกไม ้ของตระกูล
อืน่ ๆ ทีป่ ลูกขึน
้ เพือ
่ ความสวยงาม แต่สวนดอกไม ้
แห่งนีข ้ องตระกูลเจิง้ ปลูกขึน ้ เพือ ่ นำดอกไม ้ไปผลิต
ทำน้ำอบน้ำหอม และยังนำไปเป็ นสว่ นผสมของสบู่
และเครือ ่ งสำอางค์อก ี หลายชนิด เพือ ่ ผลิตเป็ นสน ิ ค ้า
นำไปวางขาย ดอกไม ้สว่ นใหญ่ในสวนแห่งนีจ ้ งึ มี
กลิน ่ หอมและมีสส ี นั สวยงาม โจวจือ ่ หยาเดินเคียงคู่
มากับหม่าชางเหวินด ้วยใบหน ้าเขินอายเล็กน ้อย
เพราะนีแ ่ ทบจะเป็ นครัง้ แรกทีท ่ งั ้ คูไ่ ด ้อยูร่ ว่ มกัน
ตามลำพัง นับจากทีน ่ างผ่านพิธป ี ั กปิ่ น

หม่าชางเหวินมองสตรีงดงามข ้างกายของตน
ด ้วยแววตาหวานซงึ้ ก่อนจะล ้วงของทีเ่ ก็บไว ้บริเวณ
หน ้าอกของตนออกมา แล ้วยืน่ สง่ ให ้โจวจือ
่ หยาโดย
มิได ้พูดอะไร

"มอบให ้ข ้าหรือเจ ้าคะ"

 "อืม"

โจวจือ ่ หยาคิดว่าตนเองชา่ งถามอะไรออกไป

โง่เง่าเสย ี จริง ในเมือ
่ อยูก่ น
ั ตามลำพังเพียงสองคน
ทัง้ ทีพด ู ออกมาก็ไม่เป็ นธรรมชาติอย่างยิง่ และคน
อย่างหม่าชางเหวินก็ไม่ชว่ ยพูดแก ้ไขให ้สถานการณ์
ทีเ่ ผชญ ิ หน ้ากันอยูผ ่ อ่ นคลายขึน ้ เลยสก ั นิด นางจึง
ไม่คด ิ จะพูดอะไรอีก ยืน ่ มือไปรับของจากเขา นำมา
แกะถุงผ ้าเปิ ดออกดู ก่อนจะหยิบสร ้อยสเี งินมีจรี้ ป ู
ปลาตัวหนึง่ ตัวปลาทำจากทองแกะสลัก มีเกล็ดเป็ น
ไข่มก ุ สข ี าว ดวงตาเป็ นไพลินสน ี ้ำเงิน ดูงดงาม
แปลกตา น่าจะมีราคาประเมินค่ามิได ้ ซงึ่ โจวจือ ่ หยา
ชอบจีท ้ แ ี่ ขวนอยูบ ่ นสร ้อยเสนนี้ ม ้ าก

"นีเ่ ป็ นของท่านแม่ผู ้ให ้กำเนิดของพี่ นางสวม

ติดตัวมาเนิน ่ นาน และถอดให ้พีส ่ งั ้ แต่พย
่ วมใสต ี่ งั
เป็ นเด็ก เจ ้าจะถือว่านีเ่ ป็ นของแทนใจทีใ่ ชหมั ้ น้
หมายก็ได ้" หม่าชางเหวินพูดอธิบาย โดยทีโ่ จวจือ ่
หยามิต ้องเอ่ยถาม

"ข ้าชอบมากเจ ้าค่ะ" โจวจือ

่ หยาเอ่ยตอบว่าชอบ
จากใจจริง และนำสร ้อยมาสวมใสค ่ อของตนเอง
ต่อหน ้าหม่าชางเหวิน และพูดรับปากว่า "พีช่ างเหวิน
ไม่ต ้องห่วงนะเจ ้าค่ะ จือ ้ เ้ ป็ น
่ หยาจะดูแลสร ้อยเสนนี
อย่างดีเจ ้าค่ะ"

หม่าชางเหวินพยักหน ้าและมองสตรีตรงหน ้า
ด ้วยแววตาชน ื่ ชมและภาคภูมใิ จ นางมีผมดำราวหมึก
ผิวเรียบเนียนราวกับหยกขาว ใบหน ้าเล็กดูบอบบาง
จิม
้ ลิม
้ จมูกโด่งเชด ิ รัน ้ ขึน
้ บ่งบอกว่าเป็ นคนดือ้ รัน
้
ปากเล็กแต่ดอ ู วบอิม ่ ราวกับผลอิงเถา นีค ่ อ
ื สาวงาม
และนางเป็ นคูห ่ มัน้ ของเขา ในอนาคตข ้างหน ้านาง
จะกลายมาเป็ นคูช ่ วี ติ ของเขา หม่าชางเหวินคิดว่านี่
คือเรือ่ งทีด
่ ท
ี ส ี่ ดุ ในชวี ต ิ นีข
้ องเขาแล ้ว

โจวจือ
่ หยาถูกคนตรงหน ้าจ ้องมองจนรู ้สก ึ เขิน
อายจึงพูดถามขึน้ ว่า "พีช
่ างเหวินยังมีเรือ
่ งอะไร
ทีอ
่ ยากจะพดกับจือ ่ หยาตามลำพังอีกไหมเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินนึกไปถึงคำพูดของอาจารย์ทพ ี่ ด
ู
ถึงข ้อห ้ามและข ้อแม ้มากมาย สำหรับการใชช้ วี ติ คู่
ของตนและโจวจือ ่ หยา เขาจึงพูดขึน้ อย่างหนักแน่น
ว่า "หากแต่งานกันแล ้ว พีจ ่ ะไม่หย่ากับเจ ้า"

โจวจือ ่ หยาอมยิม ้ และพูดขึน

้ ว่า "ท่านพ่อของข ้า
คงบอกกับพีแ ่ ล ้วใชไ่ หมเจ ้าคะ หากว่าในอนาคต พี่
ึ เสย
ทำให ้ข ้ารู ้สก ี ใจ ถึงยามนัน ้ ท่านพ่อของข ้าจะให ้
ข ้าหย่าขาดจากท่าน ให ้พวกเราแยกย ้ายกัน ต่างคน
ต่างแยกไปใชช้ วี ต
ิ ของตนเองเจ ้าค่ะ"

"จะไม่มวี น
ั นัน
้ "

"อย่าเพิง่ พูดเรือ
่ งนีก
้ น
ั เลยเจ ้าค่ะ ยังไม่ทน
ั ได ้
แต่งงานกันเสย ี หน่อย คิดไกลกันเกินไปแล ้ว"
โจวจือ
่ หยาเอ่ยตัดบทด ้วยใบหน ้าเปื้ อนยิม ้

"พรุง่ นีเ้ จ ้าไปฝึ กยิงธนูทล ้

ี่ านฝึ กซอมได ้หรือไม่"

"ทำไมข ้าจึงจะต ้องไปฝึ กยิงธนูในวันพรุง่ นีด

้ ้วย
ล่ะเจ ้าคะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยถามอย่างสงสย ั

"เพราะพีจ่ ะไปฝึ กวรยุทธอยูท ่ น

ี่ ั่น" เมือ่ หม่าชาง
เหวินพูดจบ เห็นโจวจือ ่ หยายังคงมีสห ี น ้างงอยู่ จึง
อธิบายเพิม
่ ว่า "ไม่เห็นหน ้าเจ ้านานหลายวัน พี่
คิดถึง"

"...." โจวจือ ่ หยายืนนิง่ อึง้ ไปพักใหญ่ ใจหนึง่ คิด

เขินอาย แต่อก ี ใจก็อยากหัวเราะ ก่อนจะพูดเสย ี งเบา
ว่า "ได ้เจ ้าค่ะ ต่อไปนีจ้ อ
ื่ หยาจะไปฝึ กยิงธนูทล ี่ าน
้
ฝึ กซอมทุ กวัน ดีไหมเจ ้าคะ"
 "ดี..."

การพูดคุยกันของคนทัง้ คูไ่ ม่ได ้มีคำพูดหวานซงึ้

อะไรมากนัก เพียงแค่ได ้ยืนคูก
่ น ั แล ้วหันหน ้าไปมอง
บรรยากาศในสวนดอกไม ้ทีอ ึ ดีเป็ น
่ ยูร่ อบกาย ก็รู ้สก
อย่างยิง่

หลังจากยืนอยูด ่ ้วยกันนานอยูค ่ รูห

่ นึง่ โจวจือ ่
หยาเอ่ยปากชวนอีกฝ่ ายขึน ้ ว่า "วันนีพ ้ ช ี่ างเหวินไป
กินอาหารทีบ ่ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ ดีไหมเจ ้าคะ วันนี้
จือ
่ หยาคิดว่าจะเข ้าครัวทำอาหารด ้วยตนเองเจ ้าค่ะ
เพราะท่านตาเพิง่ ได ้เนือ ้ แพะมา จือ ่ หยาคิดจะทำเนือ ้
แพะผัดต ้นหอมให ้ท่านตา หากพีช ่ างเหวินไปร่วม
โต๊ะด ้วย จือ ้
่ หยาจะได ้ทำวุ ้นเสนหมู ตน ุ๋ เพิม่ อีกอย่าง
เจ ้าค่ะ" โจวจือ่ หยาเอ่ยปากชวน

เพราะเมือ ่ ก่อนปกติหม่าชางเหวินมักจะไปร่วม
โต๊ะกินอาหารทีบ ่ ้านตระกูลเจิง้ ร่วมกับเหล่าพีช ่ าย
ตระกูลเจิง้ ของนางเป็ นประจำอยูแ ่ ล ้ว มีเพียง
หลังจากทีผ ่ ู ้ใหญ่พด ู คุยเรือ
่ งหมัน
้ หมายกับนาง เขาก็
ไม่ได ้ไปร่วมโต๊ะอาหารตอนเย็นทีบ ่ ้านใหญ่ตระกูล
เจิง้ อีกเลย

้
หม่าชางเหวินชอบกินวุ ้นเสนหมู
ตนุ๋ ฝี มือของ
โจวจือ่ หยาเป็ นอย่างมาก ดังนัน ้ เมือ
่ นางเอ่ยปากชวน
เขาจึงชะงักไปครูใ่ หญ่ คราวแรกคิดจะพยักหน ้าตอบ
ตกลง แต่เมือ ่ นึกถึงใบหน ้าเคร่งขรึมของโจวจวิน
แล ้ว หม่าชางเหวินจึงรีบสา่ ยหน ้าปฏิเสธทันทีและ
พูดว่า "ชว่ งนีพ
้ ย
ี่ งั ไปกินอาหารด ้วยไม่ได ้"

โจวจือ
่ หยากำลังจะถามว่าเพราะอะไร แต่กเ็ ห็น
เพ่ยเพ่ยทำสห ี น ้ายุง่ ยาก เร่งซอยเท ้าเข ้ามาในสวน
ดอกไม ้เสย ี ก่อนพร ้อมพูดขึน ้ ว่า "คุณหนูเจ ้าคะ
นายท่านกลับมาจากไปทำธุระข ้างนอกแล ้วเจ ้าค่ะ
ยามนีน
้ ายท่านกำลังยืนรอคุณหนูอยูท ่ ห
ี่ น ้าสวน
ดอกไม ้เจ ้าค่ะ"

"...." เมือ
่ ได ้ยินเพ่ยเพ่ยพูดเชน ่ นี้ โจวจือ
่ หยาจึง
ไม่ต ้องรอฟั งคำตอบจากปากของหม่าชางเหวินอีก
แล ้ว นางคิดว่าตนเองได ้คำตอบแล ้ว เพราะคำตอบ
กำลังยืนรอนางอยูท ่ ท
ี่ างเดินหน ้าสวนดอกไม ้นีเ่ อง
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 146

คำของคนโบราณเคยพูดกันเอาไว ้ว่า หากผู ้ใดมี

บุตรสาว ก็เหมือนได ้สวมเสอ ื้ กันหนาวทีอ ่ บอุน
่ ใน
เวลานีโ้ จวจวินเข ้าใจความหมายของคำพูดนีอ ้ ย่าง
ถ่องแท ้ เขามีบต ุ รชายทีม ่ ฝ
ี ี มือเก่งกาจและฉลาด
เฉลียวอย่างโจวจือ ่ หวายหนึง่ คน ถึงแม ้เขาจะรู ้สก ึ
ภาคภูมใิ จกับบุตรชายคนนีม ้ าก แต่กเ็ ทียบไม่ได ้กับ
ความรู ้สก ึ อบอุน
่ เมือ ่ ยามทีบ ่ ต ุ รสาวคนเดียวของเขา
ลงมือทำอาหารอร่อยให ้เขากิน หรือต ้มน้ำชงชาหอม
กรุน ่ ให ้เขาดืม
่ ดังนัน ้ เมือ
่ ถึงเวลาทีบ ่ ต
ุ รสาวใกล ้จะ
แต่งงานออกเรือนไปกับผู ้อืน ่ เขาจึงอดรู ้สก ึ ใจหาย
ไม่ได ้ ความรู ้สก ึ ทัง้ หวงทัง้ เป็ นห่วงบุตรสาวกำลังรุม
เร ้าจิตใจของเขาเป็ นอย่างมาก

โจวจวินครุน่ คิดอย่างถีถ ่ ้วนอยูน ่ าน จึงเลือกหม่า

ชางเหวินมาเป็ นบุตรเขย บุรษ ุ ผู ้นีค
้ อื คนทีเ่ ขารู ้จัก
พืน้ เพของอีกฝ่ ายเป็ นอย่างดี เขาสงั่ สอนเด็กคนนีม ้ า
เจ็ดปี ไม่วา่ จะเป็ นความรู ้ ความสามารถ คุณธรรม
ความดีงามของอีกฝ่ าย เขาก็รู ้ว่าหม่าชางเหวินมีมาก
น ้อยแค่ไหน รูปลักษณ์หน ้าตาของหม่าชางเหวินก็
จัดได ้ว่าเป็ นเลิศหาได ้เพียงหนึง่ ในหมืน
่ คน ดังนัน้ จึง
ไม่ต ้องกลัวว่าหลานชายและหลานสาวทีจ ่ ะเกิดใน
อนาคตจะหน ้าตาธรรมดา....

่ ผิงก็พด
เจิง้ ฮุย ู กรอกหูเขาทุกเชาเย็ ้ นว่า '...ยาม
แต่งบุตรสาวให ้เลือกบุตรเขยทีด ่ งี าม มิใชเ่ รียกร ้อง
สน ิ สอดจำนวนมาก...' โจวจวินไม่เคยคิดจะให ้บุตร
สาวแต่งงานกับผู ้อืน ่ เพราะหวังสน ิ สอด การหมัน ้
หมายในครัง้ นี้ เขาพูดถึงข ้อแม ้ในการใชช้ วี ต ิ คูข ่ อง
บุตรสาว โดยไม่เรียกร ้องค่าสน ิ สอด แล ้วแต่อก ี ฝ่ าย
จะจัดมาให ้ แต่เขาขอคำสญ ั ญาจากหม่าชางเหวิน
ว่า วันหน ้าบุตรเขยของเขาต ้องไม่มส ี ตรีนางอืน ่ มา
ทำให ้บุตรสาวของเขาต ้องช้ำใจ และหากหม่าชาง
เหวินทำให ้บุตรสาวของเขาต ้องเสย ี ใจ ก็ขอให ้
ยินยอมหย่าขาดกันแต่โดยดีเท่านัน ้ ซงึ่ หม่าชาง
เหวินก็ยอมรับขอแม ้ของเขาแต่โดยดี และเอ่ยคำ
สญั ญาอย่างหนักแน่นว่าในอนาคตเขาจะไม่มส ี ตรี
คนอืน ่ นอกจากโจวจือ ่ หยาอย่างแน่นอน

การแต่งงานยังไม่มก ี ำหนดวัน เนือ

่ งจากต ้องรอ
ให ้ผ่านงานมงคลของโจวจือ ่ หวายและเซย ี่ ปิ งหยูไป
เสยี ก่อน ซงึ่ กำหนดวันงานมงคลของโจวจือ ่ หวาย
กำลังเลือ่ นใกล ้เข ้ามาทุกวัน ทุกคนจึงเริม
่ ยุง่ วุน
่ วาย
กับการเตรียมจัดงานมงคลของโจวจือ ่ หวายกันอย่าง
 ่ เต ้น แต่สายตาของโจวจวินก็ยงั สอดสา่ ยติดตาม
ตืน
บุตรสาวของตนอยูไ่ ม่คลาย

ยามนีโ้ จวจวินยืนทำหน ้าไม่พอใจ จ ้องมองบุรษ ุ

รูปร่างสูงโปร่งกำลังยืนซอนหลั ้ งสตรีตวั เล็กรูปร่าง
บอบบาง มือของทัง้ สองคนนัน ้ ข ้างหนึง่ ถือคันธนู
อีกข ้างถือลูกศร ทัง้ สองคนกำลังยกธนูขน ึ้ เตรียมยิง
ไปทีเ่ ป้ า ไม่รู ้ว่าทัง้ สองคนกำลังพูดอะไรกัน แต่
ใบหน ้าของสองคนนีด ิ กันมากยิง่ นัก
้ ใู กล ้ชด

"ท่านพี่ ท่านกำลังจะเดินไปไหนเจ ้าคะ" เจิง้

่ ผิงเอ่ยห ้ามและจับมือคนร่างสูงเอาไว ้ ไม่ให ้เขา
ฮุย
เดินไปหาโจวจือ ่ หยาและหม่าชางเหวินทีก่ ำลังยืน
อยูท่ ลี่ านยิงธนู

"ก็จะเข ้าไปห ้ามเจ ้าชางเหวินนะส ิ นีก

่ ำลังยิงธนู
หรือกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่"

"ก็ยงิ ธนูนะสเิ จ ้าคะ ดูสลิ ก

ู ศรพุง่ ไปทีเ่ ป้ าแล ้ว
ท่านอย่าได ้ไปก่อความวุน ่ วายให ้พวกเขาเลยเจ ้าค่ะ
จือ
่ หยา บุตรสาวของเรา นางรู ้ดีวา่ อะไรควรทำ อะไร
ไม่ควรทำ ท่านพีท ่ ำอย่างกับว่าท่านไม่เคยสอนข ้า
ยิงธนูด ้วยท่าทางแบบนี"้ ประโยคหลังเจิง้ ฮุย ่ ผิงพูด
บ่นอุบอิบด ้วยความรู ้สก ึ เขินอายเล็กน ้อย
 ่ นัน
"เชน ้ ข ้าก็จะไปสอนจือ ่ หยายิงธนูด ้วยตน
เอง" โจวจวินพูดขัดขึน ้ ด ้วยเสย ี งเคร่งขรึม

"ตกลงท่านพีจ ่ ะไปสอนจือ
่ หยายิงธนู แล ้วจะ
ปล่อยให ้ข ้าเดินขึน ้ เขาไปเก็บสมุนไพรคนเดียวใช ่
่ ผิงถามด ้วยน้ำเสย
ไหมเจ ้าคะ" เจิง้ ฮุย ี งแหลมสูง

โจวจวินรู ้สกึ หางตาข ้างขวากระตุกเตือนทันที

ก่อนทีเ่ ขาจะพูดขึน ี งอ่อนลงว่า "ข ้าย่อม
้ ด ้วยน้ำเสย
ต ้องไปเป็ นเพือ่ นเจ ้าเก็บสมุนไพรอยูแ ่ ล ้ว"

"เชน ่ นัน
้ ก็ไปกันเดีย
๋ วนีเ้ ถิดเจ ้าค่ะ นีก
่ ใ็ กล ้จะเย็น
จนค่ำแล ้ว หากมืดค่ำกว่านีจ ้ ะเดินลงเขาลำบากนะ
เจ ้าคะ" เจิง้ ฮุย่ ผิงพูดก่อนจะเดินนำไปด ้วยท่าทาง
เด็ดเดีย ่ ว โจวจวินถอนหายใจ พลางหันมามองไปยัง
่ หมิงทีย
เจิง้ ฮุย ่ น
ื แอบอยูห่ ลังพุม ่ ไม ้ เด็กชายทำตัวลีบ
คล ้ายว่าเขาไม่รู ้ไม่เห็นอะไรทัง้ นัน ้ อยูไ่ ม่ไกล

"วันนีเ้ จ ้าไม่ต ้องไปฝึ กวรยุทธแล ้ว เปลีย

่ นไป
เรียนยิงธนูกบ ั อาเหวินแทนก็แล ้วกัน" โจวจวินหัน
มาสงั่ หลานชายของภรรยาด ้วยน้ำเสย ี งเคร่งขรึม

"ท่านอาเขยโปรดวางใจขอรับ อาหมิงรู ้ดีวา่

จะต ้องทำตัวอย่างไร" เจิง้ หรงหมิงสง่ ยิม
้ ประจบ
ประแจงไปให ้โจวจวิน และรับปากด ้วยน้ำเสย ี ง
รู ้ความทันที

"ดี.. สมแล ้วทีท

่ ก
ุ คนชมว่าเจ ้าฉลาดรู ้ความกว่า
ผู ้อืน
่ " โจวจวินเอ่ยชม ก่อนจะรีบสาวเท ้าไปหาภรรยา
อย่างรวดเร็วทันที เพราะกลัวว่าหากตนชก ั ชากว่
้ านี้
อีกฝ่ ายจะโกรธเคืองตนได ้

เมือ่ เห็นท่าทางรีบร ้อนของโจวจวิน เจิง้ หรง

หมิงก็หวั เราะอย่างขบขันทันที ท่านอาเขยทีด ่ แ
ุ ละ
เคร่งขรึมเย็นชามากมายขนาดนี้ กลับมีทา่ ทางเกรง
กลัวท่านอาหญิงของเขาเป็ นอย่างมาก นีก ่ ค
็ งเป็ นดัง
คำทีอ ่ าจารย์สอนเขาเอาไว ้ว่า '..ของสงิ่ หนึง่ ย่อมมี
อีกสงิ่ มาคอยกดข่มกันอยูเ่ สมอ..' เจิง้ หรงหมิง
หัวเราะ ก่อนจะเดินไปหาพีส ่ าวของเขาทีส ่ นามยิงธนู

แต่เมือ
่ เขาเห็นสายตาเย็นชาของหม่าชางเหวิน
ี
เจิง้ หรงหมิงกลับหยุดฝี เท ้า และคิดถึงผลดีผลเสย
อยูใ่ นใจ ก่อนจะเดินเข ้าไปหาโจวจือ ่ หยาอย่างไม่
สนใจสายตาเย็นชาของหม่าชางเหวิน

โจวจือ
่ หยาในเวลานีห้ วั ใจเต ้นแรง เมือ
่ รับรู ้ถึงไอ
อุน
่ ของร่างสูงทีย
่ น ้
ื ซอนหลั ง และกำลังพยายามสอน
การยิงลูกธนูให ้ตรงเป้ าด ้วยคันธนูอน ั ใหม่ทเี่ ขาทำให ้
นางอยู่ คันธนูอนั นีส
้ ามารถยิงธนูตด ิ ต่อกันได ้อย่าง
รวดเร็ว เพราะมีการใสล ่ ก
ู ธนูแบบพิเศษ การใสธ ่ นูใส่
ง่ายรวดเร็วและยิงได ้แบบต่อเนือ ่ งทันที แต่การยก
ปลายลูกศรให ้ตรงเป้ ามีรายละเอียดทีต ่ ้องใสใ่ จ
เล็กน ้อย มือของหม่าชางเหวินทีจ ่ ับมือนุ่มของนาง
ทัง้ หยาบกร ้านและอุน ่ จัด ทำให ้โจวจือ ่ หยารู ้สกึ อุน
่
ร ้อนทีม
่ อ
ื ลามไปจนถึงแก ้มทีร่ ้อนผ่าวตามไปด ้วย

"พีช
่ างเหวินขอรับ พีส ่ อนข ้ายิงธนูแบบพีส
่ าว
บ ้างได ้หรือไม่" เจิง้ หรงหมิงพูดถามหม่าชางเหวิน
และทำท่าน่ารักออดอ ้อนไปทางโจวจือ ่ หยา เขารู ้ดี
ว่าถ ้าโจวจือ่ หยาตกลง หม่าชางเหวินก็ไม่กล ้า
ปฏิเสธ

หม่าชางเหวินถอนหายใจ เมือ ่ รับรู ้ว่าโจวจือ

่ หยา
ขยับตัวออกจากอ ้อมแขนของตน และนางยังตอบ
เจิง้ หรงหมิงแทนเขาอีกด ้วย "ได ้ส ิ มา..อาหมิง เจ ้า
มายืนตรงนี้ คันธนูอน
ั นีด
้ ม
ี ากเลยนะ ไม่ต ้องใชแรงใน ้
การดึงสายธนู"

หม่าชางเหวินจำต ้องขยับตัวเปลีย ่ นท่าทาง

และหันมาสอนเจิง้ หรงหมิงด ้วยท่าทางเย็นชาตาม
แบบฉบับของเขา ซงึ่ เจิง้ หรงหมิงก็แค่ยน
่ คอเล็ก
น ้อย ก่อนเรียนอย่างตัง้ ใจ หากเทียบความน่ากลัว
ของโจวจวินกับหม่าชางเหวินแล ้ว เขากลัวโจวจวิน
มากกว่า เพราะว่าหม่าชางเหวินไม่สามารถลงมือตี
เขาได ้ อย่างมากก็แค่ทำสห ี น ้าเย็นชาใสเ่ ขา แต่โจว
จวินนัน
้ ไม่เหมือนกัน ท่านอาเขยสามารถลงมือตีเขา
ได ้เลย เพราะพ่อกับแม่ของเขาให ้สท ิ ธิน
์ ก
ี้ บ
ั โจว
จวินอย่างเต็มที่ ดังนัน
้ โจวจวินก็คอ ื ดาวข่มเจิง้ หรง
หมิงอย่างแท ้จริงเชน่ กัน เจิง้ หรงหมิงจึงไม่กล ้าไม่
ทำตามคำสงั่ ของโจวจวินอย่างเด็ดขาด...

ก่อนจะถึงกำหนดวันงานมงคลของโจวจือ ่ หวาย
คนตระกูลเจิง้ และคนตระกูลโจวเตรียมขบวนรถม ้า
ขนาดใหญ่ เพือ ่ เดินทางไปยังเมืองเอียน ขบวนรถม ้า
มีคนคุ ้มกันเป็ นยอดฝี มือหลายคน อีกทัง้ รถม ้าหลาย
คันเป็ นรถม ้าหุ ้มเกราะติดอาวุธ โจวจวินกล ้าเดินทาง
อย่างเอิกเกริกเชน ่ นี้ เพราะเขาพาทุกคนมาด ้วย
ทัง้ หมด ทิง้ ไว ้เพียงจงโหวและคนของสำนักอินทรีย ์
สว่ นใหญ่เฝ้ าหมูบ ่ ้านเถียนซเี ท่านัน
้ ยามนีอ ้ าการของ
เจ ้าสำนักอิทรียด ์ ข ี น ึ เป็ นหนีบ
ึ้ มากแล ้ว เขารู ้สก ้ ญ
ุ คุณ
และชน ื่ ชมคนตระกูลโจวมาก ดังนัน ้ เขาจึงยินดีรว่ ม
เดินทางมาเป็ นแขกคนสำคัญในงานแต่งงานของโจ
วจือ ่ หวายด ้วย
 เมืองเอียนอยูท ่ รี่ าบทางภาคเหนือ ซงึ่ คนทัว่ ไป
จะเรียกดินแดนแห่งนีว้ า่ เป่ ยจิง การเดินทางใช ้
้
เสนทางรถม ้า เดินทางจากเมืองหางโจวไปเมือง
้
เอียนทีเ่ ป่ ยจิง ใชเวลาเดิ นทางร่วมเจ็ดวัน ตลอดการ
เดินทาง ทุกคนต่างเป็ นห่วงเด็กทารกอย่างเจิง้ จี๋
เสยี ง ทีย่ ามนีเ้ ด็กน ้อยมีอายุได ้เพียงแปดเดือน
เท่านัน้ แต่เจิง้ จีเ๋ สย ี งกลับสดใสร่าเริงแจ่มใส กินได ้
นอนหลับตามปกติ เขาไม่ร ้องไห ้งอแงทีต ่ ้องใชช้ วี ต
ิ
ในรถม ้าเลยสก ั นิด

การเดินทางในครัง้ นีไ้ ม่มอ

ี ปุ สรรคอะไรเลย
เพราะแค่โจวจวินจับได ้ว่ามีคนมาสบ ื ข่าว เขาก็สง่ คน
ตามไปจัดการสายข่าวเหล่านัน ้ จนไม่มใี ครได ้มี
โอกาสไปสง่ ข่าวให ้ใครได ้ทัง้ นัน ้ การเดินทางในครัง้
นี้ โจวจวินไม่ได ้ปิ ดบังความสามารถของตนอีกต่อ
ไป หนึง่ ..เพือ
่ สร ้างความหวัน่ เกรงให ้กับผู ้อืน
่ สอง..
เป็ นการเปิ ดเผยว่าเขาปกป้ องการแต่งงานครัง้ นี้
อย่างเต็มที่ เผือ
่ ว่ามีใครอยากสร ้างสถานการณ์จะ
ได ้คิดเปลีย่ นใจ

โจวจือ
่ หยานั่งรถม ้าคันเดียวกับมารดา ระหว่าง
ทีน
่ อนหลับพักผ่อนอยูบ ี งเพ่ยเพ่ย
่ นรถม ้า ก็มเี สย
รายงานด ้วยน้ำเสย ี งตืน
่ เต ้นว่า "คุณหนูเจ ้าคะ พวก
เราเดินทางมาถึงเป่ ยจิงแล ้วเจ ้าค่ะ"
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 147

เมือ
่ ได ้ยินว่าถึงเป่ ยจิงแล ้ว โจวจือ ่ หยารีบผุดลุก
้ มานั่ง ใชมื้ อขาวผ่องเปิ ดผ ้าม่านหน ้าต่างของรถ
ขึน
ม ้า มองออกไปด ้านนอกอย่างตืน ่ เต ้น หากพูดถึง
เมืองเอียน นางไม่เคยได ้ยินชอ ื่ เมืองนีม้ าก่อน แต่
หากพูดถึงเป่ ยจิง โจวจือ ่ หยาได ้ยินบ่อยมาก เพราะ
เป่ ยจิงคือชอ ื่ ในอดีตของเมืองปั กกิง่ เป็ นบ ้านเกิด
เมืองนอนของชวี ต ิ ก่อนทีน ่ างตายจากมา

แต่เป่ ยจิงยามนีไ ้ ม่ได ้เป็ นดัง่ ทีโ่ จวจือ

่ หยาคาด
คิดเอาไว ้ มิได ้มีอาคารไม ้หรือกำแพงอิฐทีด ่ เู จริญ
รุง่ เรืองเหมือนหนานจิง ผู ้คนทีน ่ างมองเห็นก็มไิ ด ้ใส่
เสอ ื้ ผ ้าหรูหรางดงามสก ั เท่าไร หากจะพูดไปแล ้ว
เป่ ยจิงแห่งนีย ้ งั เทียบไม่ได ้กับความเจริญของเมือง
หางโจวเลยสก ั นิด มิน่าเล่าร ้านค ้าตระกูลเจิง้ มาเปิ ด
ขายของทีน ่ ี่ จึงทำกำไรได ้ค่อนข ้างน ้อย เรือ ่ งนีย้ งิ่
แสดงให ้โจวจือ ่ หยารู ้ว่านางมิได ้เกิดใหม่ แล ้วย ้อน
มาในอดีตของโลกในชวี ต ิ เก่าของนางในอดีต ทีน ่ ี่
คืออีกโลกหนึง่ ทีม ่ ค
ี วามเป็ นไปคล ้ายคลึงกับ
ประวัตศ ิ าสตร์ในอดีตเท่านัน ้
 ตระกูลเจิง้ ได ้ซอ ื้ บ ้านขนาดใหญ่เอาไว ้หลังหนึง่
่ ี่ เจิง้ ฝูหลิงยังสง่ คนมากว ้านซอ
ทีน ื้ ทีร่ อบบ ้านเพิม่ ขึน
้
เมือ
่ รู ้ว่าโจวจือ่ หวายหลานชายของเขาจะต ้องมาจัด
พิธแ ี ต่งงานทีน ่ ี่ เขาได ้จ ้างคนสร ้างเรือนหลังใหม่
เพิม่ อีกหลายหลัง เพือ ่ ให ้เพียงพอกับทุกคนทีม ่ าเข ้า
พัก โดยมิต ้องไปเชา่ โรงเตี๊ ยม เป็ นดังทีห ่ ลานสาว
คนโปรดของเขาเคยพูดเอาไว ้ว่า 'เมือ ่ มีเงินมากมาย
อยูใ่ นมือ อยากจะได ้อะไรก็ยอ ่ มได ้ตามนัน ้ '

โจวจือ ่ หยาลงจากรถม ้าด ้วยท่าทางอ่อนเพลีย

เล็กน ้อย และมองสำรวจบ ้านทีท ่ า่ นลุงรองของนาง
เพิง่ มาซอ ื้ ไว ้ด ้วยความสนใจ พลางคิดได ้ว่า หาก
เหตุการณ์ยงั คงดำเนินต่อไปตามประวัตศ ิ าสตร์จริง
ในอนาคตเมืองเอียนแห่งนีก ้ ค
็ งจะถูกเปลีย ื่ เป็ น
่ นชอ
เมืองเป่ ยจิง และในอนาคตพืน ้ ทีแ ่ ห่งนีจ
้ ะกลายเป็ น
เมืองปั กกิง่ แต่ในเวลานัน ้ ชวี ติ ของโจวจือ ่ หยาคงจะ
อยูไ่ ม่ถงึ คงจะเป็ นรุน ่ หลานๆของนาง และไม่รู ้ใน
อนาคตเหตุการณ์บ ้านเมืองจะเป็ นดังทีน ่ างเคยรับรู ้
มาหรือไม่ เพราะแค่ชอ ื่ เมือง ชอ ื่ สถานที่ รวมถึงชอ ื่
บุคคลก็ไม่ได ้เหมือนตามประวัตศ ิ าตร์ทน ี่ างเคยรู ้มา

แต่โจวจือ ่ หยาก็ตงั ้ ใจเอาไว ้ว่านางจะกว ้านซอ ื้

ทีด
่ น
ิ เหล่านีใ้ ห ้เยอะทีส
่ ด ุ เพือ
่ เก็บเอาไว ้เป็ นมรดกให ้
กับลูกหลาน แต่ไม่คด ิ จะตัง้ รกรากอยูท ่ น
ี่ ี่ เพราะ
สถานทีแ ่ ห่งนีจ้ ะเกิดสงคราม และการฆ่าฟั นผู ้คนอีก
หลายครัง้ ทีน ่ จี่ ะกลายเป็ นสถานทีน ่ องเลือด
สงครามกลางเมืองเกิดขึน ้ หลายครัง้ ในอนาคต
ดังนัน ้ ในความคิดของโจวจือ ่ หยาจึงอยากหลบเลีย ่ ง
ทีน
่ ใี่ ห ้ห่างไกล นางเลือกจะให ้ทุกคนรอบตัวของนาง
ได ้ใชช้ วี ต ิ อย่างสงบสุขทีห ่ มูบ่ ้านเถียนซด ี กี ว่า

เจิง้ หลีม ่ องบ ้านหลังใหญ่โอ่อา่ ทีบ ่ ต

ุ รชายคนรอง
ของเขาซอ ื้ เอาไว ้ ในอดีตเขาเคยเป็ นทหารชน ั ้ ผู ้น ้อย
ตากแดดตากลมเฝ้ ากำแพงเมืองเทียนจิน ชวี ต ิ ในวัย
เด็กของเขาต ้องอดมือ ้ กินมือ
้ เสอื้ ผ ้าก็ใสซ ่ ้ำๆ จน
เปื่ อยผุพัง เขาไม่คด ิ เลยว่าในชวี ต ิ บัน
้ ปลายของเขา
จะมีวน ั นีไ
้ ด ้ ยามนีม ้ พี วกบ่าวและสาวใชจำนวนมาก ้
มาคาราวะ และเรียกเขาว่า "นายท่านผู ้เฒ่า" เจิง้
หลีห ่ นั ไปมองเหล่าบุตรสาวและบุตรชาย รวมถึง
บรรดาลูกหลานทีก ่ ำลังทยอยเดินลงจากรถม ้ามา
รวมตัวกัน ด ้วยแววตาปลาบปลืม ้ ใจ

เจิง้ ฝูหลิงและชุย ่ เหนียนเดินทางมาทีน่ บ

ี่ อ
่ ยครัง้
จึงคุ ้นเคยกับทีน ่ เี่ ป็ นอย่างดี พวกเขาจึงทำตัวคล ้าย
เจ ้าบ ้านกลายๆ ทำหน ้าทีต ่ ้อนรับทุกคน และจัดการ
แบ่งเรือนแต่ละหลังให ้แต่ละครอบครัวอยู่
 "หยาหยา เจ ้าไปกับป้ า เรือนของเจ ้า ป้ าให ้คน
สร ้างขึน้ ใหม่ใกล ้ๆเรือนของป้ า เจ ้าไปพร ้อมกับป้ านี่
่ เหนียนเอ่ยเรียกหลานสาวคนโปรดของนาง
ล่ะ" ชุย
และหันไปเอ่ยชวนเจิง้ ฮุย ่ ผิง สว่ นคนทีเ่ หลือ นางสงั่
้
ให ้สาวใชพาคนแยกย ้ายกันไปพักผ่อนในแต่ละเรือน

"เจ ้ามิต ้องเป็ นห่วง เรือนของบิดามารดาของเจ ้า

่ เหนียนพูดกับโจวจือ
ก็อยูใ่ กล ้ๆกัน " ชุย ่ หยา เมือ
่ เห็น
นางกำลังมีทา่ ทีหว่ งหน ้าพะวงหลัง

่ ผิงทีก
เจิง้ ฮุย ่ ำลังเดินตามหลังพวกนางมา จึง
สง่ เสยี งหัวเราะ และพูดขึน ้ ว่า "พีส่ ะใภ ้รองคิดว่า
หยาหยากำลังเป็ นห่วงว่า ข ้าและบิดาของนางจะไป
พักทีไ่ หนใชห ่ รือไม่เจ ้าคะ พีส่ ะใภ ้รองเข ้าใจหลาน
สาวของตนเองผิดไปเสย ี แล ้วเจ ้าคะ ยามนีข ้ ้าคิดว่า
จืห
่ ยากำลังคิดจะถามบิดาของนางว่า คนของจวน
หม่ากัว๋ กงแยกไปพักทีไ่ หนเสย ี มากกว่า"

โจวจือ
่ หยาหน ้าแดงก่ำ เมือ ่ ผิงผู ้เป็ น
่ เจิง้ ฮุย
มารดาคาดเดาความคิดของนางออก แล ้วยังพูด
เปิ ดโปงนางเสยี งดัง ทำให ้คนทีเ่ ดินตามมาได ้
ยินกันหมด
 "ท่านแม่!" โจวจือ ่ หยาเอ่ยด ้วยน้ำเสย ี งแง่งอน
และยิง่ หน ้าแดงเพิม ่ ขึน้ เมือ
่ ได ้ยินเสย ี งหัวเราะเบาๆ
ของคนอืน ่ ๆ ตามมาอีกหลายเสย ี ง หากโจวจือ ่ หยา
จำเสย ี งได ้ไม่ผดิ เสยี งเหล่านีค ้ อื เสยี งของเซย ี่ ปิ ง
เหยียนและฟางหรูอวี้ ผู ้ทีบ ่ ดั นีก้ ลายเป็ นพีส ่ ะใภ ้ใหญ่
และพีส ่ ะใภ ้รองของตน ดังนัน ้ นางจึงไม่กล ้าเปิ ดปาก
ถามผู ้อืน ่ ว่า คนของจวนหม่ากัว๋ กงแยกย ้ายไปพัก
ทีไ่ หน ทัง้ ทีใ่ นใจของนางมีความอยากรู ้เกิดขึน ้ ในใจ
เป็ นอย่างมาก

หม่าชางเหวินมีสห ี น ้าเย็นชาเป็ นอย่างยิง่ เมือ ่

เขาเงยหน ้ามองกำแพงจวนเอียนอ๋อง ทีแ ่ ห่งนีค้ อ
ื
สถานทีแ ่ ห่งความทรงจำแสนเลวร ้ายของเขา แม ้
เรือ
่ งเหล่านัน้ จะกลายเป็ นอดีตไปแล ้ว แต่สำหรับ
หม่าชางเหวินแล ้ว เรือ ่ งเลวร ้ายเหล่านัน ้ เขายังคง
จดจำรายละเอียดทีเ่ กิดขึน ้ ได ้ดีทก
ุ อย่าง ดังนัน ้ เขา
จึงคิดว่าตนตัดสน ิ ใจถูกแล ้ว ทีไ่ ม่ให ้ซน
ั เป่ าเดินทาง
ติดตามเขามาทีน ่ ี่

แม ้เขาจะรู ้สกึ รังเกียจทีน

่ ี่ รังเกียจสตรีในจวน
ด ้านหลังของทีน ่ ี่ แต่เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธสาย
เลือดทีไ่ หลเวียนในตัวของเขาอีกครึง่ หนึง่ ได ้ เขาไม่
สามารถปฏิเสธได ้ว่า เอียนอ๋องคือบิดาผู ้ให ้กำเนิด
เขามา และสงิ่ ทีเ่ ขารับรู ้มาอีกอย่างก็คอ ื เรือ
่ งราวเลว
ร ้ายเหล่านัน
้ ทีเ่ ขาพบเจอ ทำให ้เอียนอ๋องทัง้ โมโห
ทัง้ ปวดใจ และรู ้สก ึ ผิดต่อเขาผู ้เป็ นบุตรชายคนทีห ่ ้า
เป็ นทีส
่ ด
ุ ทำให ้เขาได ้กลายมาเป็ นซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง
และมียอดฝี มือมาคอยติดตามอารักขาความ
ปลอดภัยให ้เขามากมายขนาดนี้

แม ้หม่าจงฮน ั่ จะเป็ นใบ ้พูดไม่ได ้ แต่เขามีความ

ึ ไวกว่าผู ้อืน
รู ้สก ่ เขาจับสห ี น ้าและความรู ้สก ึ ของหม่า
ชางเหวินได ้ จึงขีม ่ ้ามาประกบข ้างกายชายหนุ่ม
พร ้อมสง่ สญ ั ญาณมือเป็ นการถาม ทัง้ แสดงความ
ห่วงใยอีกฝ่ าย

ี น ้าเย็นชาของหม่าชางเหวินพลันอ่อนโยนลง
สห
อย่างเห็นได ้ชด ั เขาสง่ สญ ั ญาณมือตอบกลับหม่าจง
ั่ เพือ
ฮน ึ เป็ นห่วงเขา
่ ไม่ให ้อีกฝ่ ายต ้องรู ้สก

'ใชแ ่ ล ้ว… ในเวลานีข ้ ้ามีคนทีค ่ อยห่วงใยข ้า

มากมาย อย่างน ้อยข ้าก็มเี หล่าคนสนิทข ้างกายที่
ห่วงใยข ้าจากใจจริง และยังมีบด ิ ามารดาบุญธรรมที่
มอบความรักให ้ข ้าอย่างไม่มข ี ้อแม ้ ทีส ่ ำคัญทีส
่ ด
ุ ข ้า
ยังมีคห ู่ มัน
้ คนงามทีก ่ ำลังรอวันทีจ ่ ะได ้แต่งงานและ
ใชช้ วี ติ ร่วมกัน ดังนัน้ คนในจวนหลังนีต ้ า่ งหาก ทีต่ ้อง
ึ หวาดกลัวข ้า เพราะในวันนีข
รู ้สก ้ ้ากลับมาแล ้ว กลับ
มาอย่างแข็งแกร่ง โดยมิได ้ก ้มหัวคำนับผู ้ใดทีน ่ อ ี่ ก
ี
ยกเว ้นเพียงบิดาทีแ ่ ท ้จริงและแม่เลีย ่ วีเท่านัน
้ งแซส ้
ซงึ่ สวีซอ ื่ ผู ้นัน
้ นางดีตอ
่ ข ้าพอสมควร ข ้าจึงไม่มค ี
วามรู ้สกึ อะไรต่อนาง แต่คนทีเ่ หลือในยามนี้ คง
กำลังหวาดกลัวข ้าอยูใ่ นใจใชห ่ รือไม่'

เมือ
่ ความคิดเหล่านีผ
้ า่ นเข ้ามาในสมอง ทำให ้
หม่าชางเหวินมองเข ้าไปในจวนเอียนอ๋องด ้วย
สายตาทีเ่ ปลีย
่ นไป และเอ่ยคำพูดทีห ่ นักแน่นขึน
้
ลอยๆว่า "ข ้ากลับมาแล ้ว"
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 148

เอียนอ๋องพาพระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั พระชายารอง
ี วเกาหยาง สนมตวนและสนมซุน ออกมาต ้อนรับ
เซย
คณะเดินทางของหม่ากัว๋ กงด ้วยตนเอง

หม่าเกาเฉินหันไปมองหม่าชางเหวิน ทีย ่ ามนีไ

้ ด้
กลายมาเป็ นบุตรบุญธรรมของเขาด ้วยความเป็ นห่วง
เมือ
่ เห็นหม่าชางเหวินมีใบหน ้านิง่ เรียบ แววตา
ปราศจากความเจ็บปวด ไม่มท ี า่ ทางหวาดกลัวคน
ึ เบาใจ
เหล่านีเ้ หมือนในอดีต เขาจึงรู ้สก

ความจริงแล ้ว เขาสามารถจะพาหม่าชางเหวิน
ไปพักอาศย ั อยูท
่ อ
ี่ น
ื่ ก็ได ้ แต่เขาไม่อยากให ้บุตรชาย
หลบหนีอดีต จนสง่ ผลกระทบกับการใชช้ วี ต ิ ใน
อนาคต เขาจึงเลือกพาทุกคนมาเข ้าพักทีจ ่ วนเอียน
อ๋อง และอยากมาเพือ ้
่ ใชอำนาจกำราบใครบางคนที ่
นีอ
่ ก
ี ด ้วย
 ทุกคนทักทายกันตามธรรมเนียม สวีอฮ ี้ วั เดินไป
พูดคุยทักทายกับจวงปี้ เหยาด ้วยท่าทางสนิทสนม
และเอ่ยทักทายหม่าชางเหวินด ้วยท่าทางดีพระทัย

"ข ้าได ้ข่าวมาว่าท่านชายหกเจ็บป่ วย เนือ ่ งจาก

มีคนวางยาพิษในน้ำดืม ่ รือไม่ ยามนีอ
่ ใชห ้ าการเป็ น
อย่างไรบ ้าง" จวงปี้ เหยาถามสวีอฮ ี้ วั ด ้วยน้ำเสยี งเป็ น
ห่วง นางไม่สนใจจะรับการคำนับทักทายจากพระ
ชายารองเซย ี วและพระสนมคนอืน ่

"ใชแ่ ล ้วมีเหตุร ้ายเกิดขึน ้ จริง ผู ้วางยาโดนท่าน

อ๋องลงโทษแล ้ว ยามนีอ ้ เี้ กอเอ๋อร์อาการดีขน ึ้ มาก
ฮูหยินหม่ากัว๋ กงไม่ต ้องเป็ นห่วง" สวีอฮ ี้ วั ตอบคำถาม
ของจวงปี้ เหยา ด ้วยท่าทางซาบซงึ้ ใจทีอ ่ ก
ี ฝ่ ายถาม
ถึงบุตรชายคนเดียวของตน จางเหวินอี้

"คราวนีฮ้ ห ่ ผิงเดินทางมาทีเ่ ป่ ยจิง

ู ยินโจวเจิง้ ฮุย
๋ วพระชายาสง่ คนไปเชญ
ด ้วย ประเดีย ิ นางมาตรวจ
อาการของท่านชายหกสก ั หน่อยคงจะดี" จวงปี้ เหยา
พูดแนะนำพระชายาสวีด ้วยความหวังดี

"ข ้าได ้ให ้อินมามาสง่ เทียบเชญ ิ ไปยังบ ้าน

พักตระกูลเจิง้ ทีเ่ มืองเอียนเรียบร ้อยแล ้ว และ
โจวฮูหยินได ้ตอบรับคำเชญ ิ ของข ้าแล ้ว พรุง่ นีโ้ จว
ฮูหยินน่าจะเดินทางมาดูอาการของอีเ้ กอเอ๋อร์ให ้ข ้า
ทีน ่ "ี่ สวีอฮ ี้ วั ตอบและเอ่ยเชญ ิ ทุกคนเข ้าไปด ้านใน
และหันมาพูดกับหม่าชางเหวินโดยเฉพาะว่า "หาก
ซอ ื่ จือ ่ หม่ากัว๋ กงว่าง ข ้าอยากจะขอเชญ ิ ท่านไปเยีย ่ ม
น ้องชายหกของท่าน ข ้าเล่าเรือ ่ งพีช ่ ายห ้าทีอ
่ ยูเ่ มือง
ฝูโจวให ้เขาฟั งทุกวัน หวังว่าซอ ื่ จือ
่ จะไม่รังเกียจเด็ก
น ้อยเชน ่ อีเ้ กอเอ๋อร์"

หม่าชางเหวินชะงัก ก่อนจะมองเห็นสายตาคาด
หวังของจูหย่งตีท ้ ก
ี่ ำลังมองมาทีเ่ ขา หม่าชางเหวิน
จึงตอบสวีอฮ ี้ วั ไปว่า "พระชายาเอกสวีให ้เกียรติข ้า
มากเกินไปแล ้ว ท่านอย่าได ้กล่าวเชน ่ นี้ ข ้าจะ
รังเกียจท่านชายหกได ้อย่างไร พระชายาทรงวาง
ใจได ้ พรุง่ นีข้ ้าจะไปเยีย ่ มอาการป่ วยของท่านชาย
หกอย่างแน่นอน"

สวีอฮ ี้ วั ยกยิม
้ อย่างดีใจ คนในจวนอ๋องแห่งนี้
พระนางไว ้ใจใครไม่คอ ่ ยได ้ บุตรชายของพระนาง
อายุยงั น ้อย แต่พระนางกลับแก่ชราขึน ้ มากทุกวัน
หากในอนาคต พระนางสามารถฝากฝั งบุตรชายเอา
ไว ้ทีบ
่ รรดาพีๆ่ ของเขาได ้ พระนางคงจะรู ้สก ึ วางใจ
แต่พช ี่ ายและพีส ่ าวของจางเหวินอี้ ไม่มผ ี ู ้ใดเลยที่
พระนางจะกล ้าวางใจ ให ้สนิทสนมกับบุตรชายของ
ตน คงจะมีเพียงหม่าชางวินเท่านัน ้ ทีพ
่ ระนางกล ้า
วางใจว่า เขาจะไม่คด
ิ ร ้ายกับบุตรชายของตน

ปี นจ ี้ างเหวินอีอ้ ายุ 4 ปี แต่จำนวนคนทีป ่ องร ้าย

เขากลับไม่ลดลงเลย บุตรชายของพระนางโดนปอง
ร ้ายครัง้ แล ้วครัง้ เล่า ทัง้ จากคนภายนอกและคน
ภายใน พระนางกังวลใจจนยามนีด ้ แ
ู ก่ชราลงเป็ น
อย่างมาก

จูหย่งตีผ้ ู ้ดำรงตำแหน่งเอียนอ๋องพูดคุยสอบ
ถามการเดินทางกับหม่ากัว๋ กงผู ้เป็ นท่านน ้าชายเล็ก
ของเขาอย่างสนิทสนม แต่สายตาของเขาอดเหลือบ
มองหม่าชางเหวินอย่างสำรวจไม่ได ้ บุรษ ุ รูปร่างสูง
โปร่ง สวมใสช ่ ดุ สด ี ำแบบไร ้ลวดลาย แม ้ว่าเนือ ้ ผ ้าที่
เขาสวมใสม ่ ใิ ชผ ่ ้าไหมราคาแพง แต่เมือ ่ หม่าชาง
เหวินสวมใสช ่ ดุ เรียบง่ายชุดนี้ กลับดูมท ี า่ ทางสูง
ศกั ดิเ์ หนือกว่าผู ้ใด เอียนอ๋องยิง่ มองยิง่ สะท ้อนใจ
เมือ่ มองสบตากับดวงตากลมโต แพขนตาล ้อมรอบ
ดวงตาเป็ นแพหนา ดวงตาคูน ่ ข
ี้ องหม่าชางเหวิน
ทำให ้เขาคิดถึงสตรีทฝ ี่ ั งลึกอยูใ่ นหัวใจของเขาผู ้นัน ้
'กูน
๋ าชาร์ '

พระชายารองเซย ี วเกาหยางเดินตามทุกคนไป
ด ้วยใบหน ้ายิม ึ ไม่พอใจทุก
้ แย ้ม ถึงแม ้ในใจจะรู ้สก
คนเป็ นอย่างมาก ทุกคนมองข ้ามนางเหมือนนางเป็ น
เพียงไม ้ประดับทีไ่ ม่มใี ครสนใจ นางสูอุ้ ตสา่ ห์ลดตัว
ไปคำนับทักทายฮูหยินหม่ากัว๋ กง แต่จวงปี้ เหยาผู ้นี้
กลับทำเพียงมองเมิน และหันไปพูดคุยกับสวีอฮ ี้ วั
แทน ทำให ้นางรู ้สก ึ เสย ี หน ้าเป็ นอย่างมาก จนต ้อง
ใชมื้ อกำผ ้าเชด
็ หน ้าเอาไว ้แน่น เพือ ่ ระงับอารมณ์
นานมากแล ้ว ทีน ่ างโดนผู ้อืน ่ เมินเฉยต่อนางเชน่ นี้

ในขณะทีส ่ นมตวนมองหม่าชางเหวิน ก่อนที่

ภาพเลวร ้ายในอดีตทีพ ่ ระนางเคยแข่งขันกับกูน ๋ า
ชาร์กผ ็ ด
ุ ขึน
้ มาในหัว สตรีผู ้นัน ้ คือคนทีน ่ างเกลียด
ยิง่ เห็นบุตรชายของกูน ๋ าชาร์ทม ี่ าในท่าทางเชด ิ
หยิง่ ยโสเชน ่ นี้ นางยิง่ รู ้สก
ึ เกลียด...

ึ อะไรต่อคณะการ
แต่เดิมสนมชุนก็ไม่ได ้รู ้สก
เดินทางของท่านหม่ากัว๋ กง ยิง่ ความรู ้สก ึ ทีม
่ ต
ี อ
่ บุตร
ชายคนทีห ่ ้าของท่านอ๋อง นางยิง่ ไม่มค ี วามรู ้สกึ อะไร
ต่อคนผู ้นีม
้ ากนัก เพราะหม่าชางเหวินยามนีใ้ ชแซ ้ ่
หม่าไปแล ้ว ดังนัน้ เขาจึงไม่สง่ ผลกระทบอะไรต่อ
บุตรชายของนาง แต่เมือ ่ ฮูหยินหม่ากัว๋ กงพูดถึงเจิง้
่ ผิงและคนตระกูลเจิง้ ทำให ้นางนึกถึงครอบครัวพี่
ฮุย
ชายของนาง ผู ้ทีเ่ คยเป็ นเจ ้ากรมท่าเรือของเมือง
ฝูโจว รวมถึงหลานชายของนางซุนไป๋ กว่างและ
หลานสาวซุนไป๋ ลี่
 เมือ่ 7 ปี กอ ่ น ตระกูลซุนในเมืองฝูโจวโดนโจร
สลัดปล ้นทรัพย์สน ิ และเผาทุกคนในจวนจนเป็ นเถ ้า
ถ่าน แม ้แต่กระดูกก็ป่นรวมกัน จนไม่รู ้ว่าใครเป็ นใคร
แต่กอ ่ นหน ้านัน ้ ซุนหลินรู ้ดีวา่ พีช ่ ายของตนสง่ ข่าวมา
ขอให ้ตนว่าจ ้างยอดฝี มือหลายคนสง่ ไปให ้เขาที่
เมืองฝูโจว เพือ ่ จะไปจัดการคนตระกูลเจิง้ แต่ยอด
ฝี มือทีน่ างให ้คนไปจ ้าง ยังเดินทางไปไม่ถงึ เมือง
ฝูโจว พีช ่ ายของนางและหลานๆก็ไม่เหลือรอด
แม ้แต่รา่ งทีจ ่ ะทำพิธฝ ี ั งศพในสุสานก็ไม่มเี สย ี แล ้ว
หลังจากนัน ้ นางพยายามสบ ื ข่าว ก็โดนเอียนอ๋องสงั่
ห ้าม และสงิ่ ทีท ่ ำให ้นางยิง่ โกรธเกลียดคนตระกูล
เจิง้ มากขึน ้ ไปอีกก็คอ ื หลังจากนัน ้ นางก็ไม่เป็ นที่
โปรดปรานของเอียนอ๋องอีกเลย นางมารู ้ข่าวใน
ภายหลังว่าตระกูลเจิง้ เชอ ื่ มสมั พันธ์กบ
ั ท่านเซย ี่ คงเซ
วียนเป็ นผลสำเร็จ และตระกูลเจิง้ ยังเป็ นแหล่งผลิต
อาวุธขายให ้เอียนอ๋องอีกด ้วย

นางมีวธิ แ
ี ก ้แค ้นตระกูลเจิง้ เพราะนางมีหลักฐาน
เรือ
่ งตระกูลเจิง้ และตระกูลโจวผลิตอาวุธนำมาขาย
อยูใ่ นมือ หากว่านางเผยแพร่ขา่ วนีอ ้ อกไป ตระกูล
เจิง้ และตระกูลโจวย่อมถูกราชสำนักกำจัด แต่จวน
เอียนอ๋องก็จะโดนราชสำนักจัดการไปด ้วย ดังนัน ้ แม ้
จะอยากแก ้แค ้นมากแค่ไหน แต่สนมซุนก็ไม่กล ้าทุบ
หม ้อข ้าวของตนและบุตรชาย จึงทำได ้เพียงเก็บ
หลักฐานเรือ่ งนีเ้ อาไว ้ นางได ้แต่อดทนและปลอบใจ
ตนเองว่าแก ้แค ้นอีกสบ ิ ปี กย
็ งั ไม่สาย....

เหล่าท่านชายและท่านหญิงทุกคนของจวน
เอียนอ๋องไม่ได ้ออกมาร่วมต ้อนรับแขก แต่กม ็ ห
ี ลาย
คนทีร่ ู ้สก ึ ไม่สบายใจเป็ นอย่างมาก เมือ ่ รู ้ว่ายามนี้
หม่าชางเหวินทีไ่ ด ้กลายเป็ นซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงเดิน
ทางมาทีน ่ ี่ มิหนำซ้ำอีกฝ่ ายยังมีศก ั ดิเ์ ป็ นท่านอาของ
พวกเขาไปแล ้ว เพราะหม่าชางเหวินได ้ถูกยกให ้เป็ น
บุตรบุญธรรมของท่านปู่ เล็กแซห ่ ม่า เรือ ่ งนีท ้ ำให ้
ท่านชายหลายคนของจวนเอียนอ๋องไม่สบายใจ
และรู ้สก ึ กังวลใจเป็ นอย่างมาก

โดยเฉพาะท่านชายใหญ่ จูเหวินหยาง ทีเ่ ดิน

กระสบ ั กระสา่ ยไปมาอยูท
่ เี่ รือนของตน เรือ
่ งทีเ่ ขา
กระทำในอดีต เสด็จพ่อโกรธเขาและเย็นชาต่อเขา
อย่างรุนแรงมากมาจนถึงทุกวันนี้ ดังนัน ้ เขาจึงเป็ น
คนทีไ่ ม่อยากพบหน ้าหม่าชางเหวินมากทีส ่ ด
ุ

มีคนกระวนกระวายใจ แต่กย ็ งั มีคนทีก

่ ำลังรอชม
เรือ
่ งสนุก โดยเฉพาะบรรดาเหล่าท่านหญิงหลายคน
ต่างตืน่ เต ้นทีไ่ ด ้รู ้ข่าวว่า ยอดบุรษุ รูปงามอย่างโจว
จือ
่ หวายเดินทางมาถึงเมืองเอียนแล ้ว แม ้จะรู ้ว่าเขา
เดินทางมาแต่งงาน แต่พวกนางไม่ได ้หวังครอบ
ครอง ขอเพียงได ้ยลโฉมของยอดบุรษ ุ ทีท
่ กุ คนกล่าว
ื่ ชมด ้วยสายตาของตนเอง พวกนางก็พงึ
ถึงอย่างชน
พอใจแล ้ว....

ยามนีโ้ จวจือ ่ ผิง

่ หยากำลังอ ้อนวอนขอให ้เจิง้ ฮุย
พาตนไปจวนเอียนอ๋องในวันพรุง่ นีด ้ ้วย หลังจาก
ออดอ ้อนอยูน ่ าน นางก็ได ้รับอนุญาตให ้เดินทางไป
จวนเอียนอ๋องในวันพรุง่ นี้ พร ้อมกับบิดา มารดา และ
่ ายทัง้ ส ี่ รวมถึงน ้องชายอีกหนึง่ ของตน ซงึ่ เจิง้
พีช
หรงหมิงกระโดดโลดเต ้นดีใจแทนตนเองและพีส ่ าว
ของตนอย่างร่าเริง เขาจึงสามารถเรียกรอยยิม ้ เอ็นดู
จากทุกคนได ้
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 149

โจวจวินพาฮูหยินของตน บุตรชายและบุตรสาว
รวมถึงหลานชายแซเ่ จิง้ ทัง้ ส ี่ ไปเยีย ่ มเยือนจวน
เอียนอ๋อง เขาทำตนคล ้ายเป็ นเขยทีแ ่ ต่งเข ้าตระกูล
เจิง้ แม ้ว่าเขาจะไม่ได ้เปลีย่ นแซ่ แต่เขาก็ชว่ ยผลัก
ดันคนตระกูลเจิง้ ให ้ก ้าวหน ้าขึน้ เรือ
่ ยๆ จากเดิมทีเ่ ขา
ชว่ ยเหลือตระกูลเจิง้ เพราะเห็นแก่หน ้าภรรยา แต่
ยามนีเ้ ขาชว่ ยคนตระกูลเจิง้ อย่างเต็มที่ ก็เพราะ
ความสามารถและความสม ั พันธ์ทด ี่ ขี องทุกคนใน
ตระกูลเจิง้ ทีม ่ ต
ี อ
่ เขา บุตรชายและบุตรสาวของเขา

โดยเฉพาะโจวจือ ่ หยา นางเป็ นทีร่ ักของทุก

คนในตระกูลเจิง้ มาก ทำให ้เขาคิดได ้ว่าในอนาคต
ตระกูลเจิง้ จะคอยเป็ นกำลังสำคัญ เพือ ่ หนุนหลังให ้
บุตรสาวได ้ ยามนีต ้ ระกูลโจวของเขาแทบจะไม่
เหลือใครแล ้ว เมือ่ เขาแก่ตวั ลง คงไม่มก ี ำลังจะมา
คอยดูแลบุตรชายและบุตรสาวได ้เหมือนในอดีต เขา
คงต ้องหวังพึง่ หลานชายทัง้ หลายของตระกูลเจิง้
แล ้ว
 โจวจวินเป็ นคนมองการณ์ไกล ดังนัน ้ เขาจึง
พาหลานชายตระกูลเจิง้ มาคำนับเอียนอ๋อง เพือ ่
ให ้เอียนอ๋องได ้รู ้จักกับทุกคน ในภายภาคหน ้าหาก
เขาคำนวนได ้ไม่ผด ิ เอียนอ๋องหากมิได ้เป็ นใหญ่
ทีส ่ ดุ ในแผ่นดิน ก็จะเป็ นรองคนเพียงไม่กค ี่ น ผู ้ทีไ่ ด ้
ครอบครองตำแหน่งผู ้นำแคว ้นต ้าหมิงคนต่อไป ต ้อง
รู ้สก ึ หวัน
่ เกรงและนับถือเอียนอ๋องมากอย่างแน่นอน

วันนีเ้ อียนอ๋องไม่ได ้ออกมาต ้อนรับแขกด ้วยตน

เอง แต่สง่ บุตรชายคนโปรดของเขา ท่านชายรองจู
เหวินเสยี นทีก ่ ำเนิดจากสนมตวนออกมาเป็ นตัวแทน
เอียนอ๋อง เพือ ่ ต ้อนรับแขกทีห ่ น ้าประตูจวน พร ้อมกับ
พ่อบ ้านและทีป ่ รึกษาคนสำคัญ เซย ี่ คงเซวียน ทีอ
่ อก
มาต ้อนรับแขกทีห ่ น ้าประตูจวนด ้วย

สว่ นทางฝั่ งของสตรี พระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั เป็ นผู ้

ออกมาต ้อนรับแขกด ้วยพระองค์เอง "ข ้าขอขอบใจ
ฮูหยินโจวมากทีม ่ าตามเทียบเชญ ิ ของข ้า เชญ ิ พวก
ท่านไปนั่งพักทีโ่ ถงต ้อนรับแขกกันก่อนเถิด เอียน
อ๋องทรงอยากจะพบหน ้าว่าทีล ่ ก
ู สะใภ ้ของหม่ากัว๋ กง
อย่างคุณหนูโจวเต็มทีแล ้ว ยามนีท ้ งั ้ หม่ากัว๋ กงและ
ฮูหยินหม่ากัว๋ กงเอง ก็ได ้มารอทุกคนอยูท ่ โี่ ถง
รับแขกแล ้ว"
 "พระชายาทรงให ้เกียรติกน ั มากเกินไปแล ้ว มิ
เห็นต ้องทรงลำบากออกมาต ้อนรับพวกข ้าทีห ่ น ้า
ประตูจวนด ้วยพระองค์เองเลยเพคะ มีแค่อน ิ มามา
ออกมารอต ้อนรับพวกข ้าก็เป็ นเกียรติมากพอแล ้ว"
่ ผิงเอ่ยปากพูดกับสวีอฮ
เจิง้ ฮุย ี้ วั ด ้วยความรู ้สกึ
เกรงใจ

อินมามาย่อคำนับทักทายก่อนจะพูดด ้วยรอยยิม ้
ว่า "พระชายาเอกทรงดีพระทัยมากทีฮ ่ ห
ู ยินโจวจะ
เดินทางมาทีน ่ ี่ แล ้วพระชายาเอกจะทรงอดทนรออยู่
ทีห่ ้องโถงรับแขกได ้อย่างไรล่ะเจ ้าคะ"

เมือ
่ อินมามากล่าวจบ ทุกคนจึงมีรอยยิม ้ ผุดขึน
้
มา และเอ่ยหยอกเย ้ากันเล็กน ้อย บรรยากาศพูดคุย
ทางฝั่ งสตรีเต็มไปด ้วยบรรยากาศรืน
่ เริง คล ้ายกับ
สหายทีไ่ ม่ได ้พบหน ้ากันมานาน แล ้วได ้กลับมาพบ
หน ้าและพูดคุยกันอีกครัง้

ในระหว่างเดินไปยังห ้องโถงรับรองแขกของ
จวนเอียนอ๋อง โจวจือ ่ หยาจึงมองสำรวจการตกแต่ง
ภายในจวนแห่งนีไ ้ ปตลอดทาง ไม่อาจจะกล่าวได ้
ว่าทีน
่ ใี่ หญ่โตและหรูหรา หากเปรียบ
เทียบกับเมืองหลวงทีห ่ นานจิน แต่การตกแต่งเน ้น
ไปทีเ่ ครือ
่ งเรือนไม ้ขัดเงา ก็ทำให ้จวนอ๋องแห่งนีด
้ ู
งดงามหรูหรามากพอประมาณ

เมือ ่ มาถึงห ้องโถงรับแขกมีคนมารอต ้อนรับแขก

อยูท
่ นี่ หี่ ลายคน แต่ผู ้ทีโ่ จวจือ่ หยาสนใจและอยาก
พบสก ั ครัง้ มากทีส ่ ด
ุ ก็คอ
ื เอียนอ๋อง จูหย่งตี้

ตรงเก ้าอีก ้ งึ่ กลางห ้องมีบรุ ษุ รูปร่างสูงนั่งอยู่

บุรษุ ผู ้นีม ี วิ สองส ี บ่งบอกว่าเขาตากแดดกลาง
้ ผ
แจ ้งอยูส ่ ม่ำเสมอ เขาสวมใสช ่ ดุ สนี ้ำเงินเข ้ม มีลาย
ปั กมังกรห ้าเล็บ ทีบ ่ ง่ บอกว่าเขาเป็ นราชนิกล ู ลำ
ดับสูง แค่มองโจวจือ ่ หยาก็เดาได ้แล ้วว่าคนผู ้นีค ้ อ
ื
จูหย่งตี้

ทุกคนต่างคำนับทักทายกันตามธรรมเนียม
เซย ี่ คงเซวียนเอ่ยแนะนำแต่ละคนให ้จูหย่งตีไ้ ด ้รู ้จัก
เอียนอ๋องจูหย่งตี้ ปี นอ ี้ ายุ 43 ปี มีบต
ุ รชาย 6 คนและ
บุตรสาว 10 คน มีบต ุ รทีเ่ ขาโปรดปรานมาก และมี
บุตรบางคนทีเ่ ขารู ้สก ึ เฉยชา แต่บต ุ รชายคนที่ 5
ของเขานัน ้ จูหย่งตีอ้ าลัยสตรีผู ้ให ้กำเนิดบุตรชายคน
นีท
้ ส ี่ ด
ุ และเขายังรู ้สก ึ ผิดต่อหม่าชางเหวินมากทีส ่ ด
ุ
อีกด ้วย ดังนัน ้ เขาจึงคิดอยากจะหาคูแ ่ ต่งงานทีด
่ ี
ทีส่ ด ุ ให ้กับหม่าชางเหวิน
 แต่ทา่ นน ้าเล็กของเขาหม่าเกาเฉิน ผู ้ดำรง
ตำแหน่งหม่ากัว๋ กงได ้กล่าวเตือนเขาว่า สตรีทด ี่ ท
ี ี่
สุดย่อมเป็ นคนทีเ่ ขาผูกใจสมัครรักใคร่ด ้วยตนเอง
ดังนัน
้ เมือ
่ รู ้ว่าบุตรชายรักปั กใจกับคุณหนูตระกูลโจว
เขาจึงไม่ขด ั ขวาง แม ้ว่านางจะถือได ้ว่ามิใชค ่ ณ
ุ หนู
ตระกูลใหญ่ ผู ้อืน ่ อาจจะดูถก ู ว่านางเป็ นเพียงสตรี
บ ้านป่ า แต่เขาได ้สบ ื ประวัตค ิ รอบครัวของสตรีผู ้นีม ้ า
อย่างดีแล ้ว

ประวัตข
ิ องโจวจวินและเจิง้ ฮุย่ ผิงไม่ได ้ธรรมดา
อย่างทีใ่ ครๆคิด สองคนนีม ่ นต่ำต ้อย คนหนึง่
้ ใิ ชค
เป็ นทายาททีเ่ หลือรอดเพียงคนเดียวของแม่ทพ ั โจว
อี๋ สว่ นอีกคนเป็ นถึงธิดาตระกูลเมิง่ ชอ ื่ ในอดีตของ
นางคือเมิง่ หลันเซย ี ง ทายาทคนเดียวของอดีตธิดา
เทพของหอแก ้วเฟิ่ งเมิง่ หวง แล ้วสองคนนีจ ้ ะมีบต
ุ ร
ชายและบุตรสาวธรรมดาได ้อย่างไร

สายตาของเขาจึงมองสำรวจทุกคนด ้วยความ
สนใจโดยเฉพาะโจวจือ ่ หยา ทีด
่ เู หมือนเป็ นเพียง
เด็กสาวผู ้หนึง่ นางมีใบหน ้างดงาม ผิวขาวราวกับ
หยกขาวมันแพะ ริมฝี ปากแดงเรือ ่ ดุจผลอิงเถา
ดวงตากลมโตทีด ่ ฉ
ู ลาดเฉลียว คล ้ายดัง่ กับอ่านใจผู ้
อืน
่ ได ้ ทีย
่ ามนีน ้
้ างกำลังใชดวงตากลมโตคู น
่ ัน
้ แอบ
เหลือบมองสำรวจมายังตัวเขาอยูเ่ ชน ่ กัน มีทงั ้ ความ
ฉลาด ท่าทางสง่างาม และยังให ้ความรู ้สก ึ น่ารักไร ้
เดียงสาปะปนกันอยู่ มิน่าเล่าพระมารดาของเขา
หม่าฮองเฮาจึงโปรดปรานคุณหนูโจวผู ้นีม ้ าก แม ้แต่
ึ ชอบว่าทีล
ตัวเขาก็รู ้สก ่ ก
ู สะใภ ้คนนีต
้ งั ้ แต่แรกเห็น
เชน่ กัน

ื่ เสย
"ข ้าได ้ยินชอ ี งของท่านโจวจวินมานาน และ
อยากพบท่านด ้วยตนเอง แต่ตด ิ ทีข
่ ้ามีภารกิจ
มากมาย ทำให ้เราแม ้ได ้พบกันอยูห ่ ลายครัง้ แต่กม็ ี
เวลาพูดคุยกันเพียงครูเ่ ดียวเท่านัน ้ วันนีข้ ้าจึงอยาก
จะเชญ ิ ท่านโจวอยูจ ่ บ ิ ชา และกินอาหารร่วมกันกับข ้า
ทีจ
่ วนอ๋องสก ั สองมือ ้ หวังว่าท่านโจวคงจะไม่
ขัดข ้อง"

"ถือเป็ นเกียรติสำหรับข ้าและครอบครัวเป็ นอย่าง

ยิง่ ถ ้าอย่างนัน
้ วันนีข้ ้าคงต ้องขออยูร่ บกวนท่านอ๋อง
แล ้ว" โจวจวินกล่าวด ้วยท่าทางไม่ออ ่ นและไม่แข็ง
จึงเรียกสายตาชน ื่ ชมจากเอียนอ๋องมากพอสมควร

ยิง่ เอียนอ๋องมองไปยังคุณชายตระกูลเจิง้ และ

คุณชายตระกูลโจว นัยน์ตาของเขายิง่ สว่างวาบขึน ้
อย่างสนใจ รูปโฉมทุกคนก็ไม่ธรรมดาล ้วนแต่รป ู งาม
ทัง้ หมด โดยเฉพาะโจวจือ ่ หวายทีด
่ ห
ู ล่อเหลารูป
โฉมเป็ นเลิศกว่าสวีป๋ายฮา่ ว หลานชายคนทีส ่ ามของ
พระชายาเอกสวี ทีผ ่ ู ้อืน
่ กล่าวกันว่ารูปงามเป็ นยอด
บุรษ ี อีก
ุ เสย

ทางฝั่ งบุรษุ พูดคุยกัน ทางฝั่ งสตรีกม ็ ก

ี ารทัก
ทายและแนะนำตัวเชน ่ กัน มีทา่ นหญิงจำนวนมาก
และพระชายารอง รวมถึงสนมคนสำคัญของเอียน
อ๋องอีกหลายคน โจวจือ ึ โล่งใจทีน
่ หยารู ้สก ่ าง
สามารถอ่านความคิดของบรรดาสตรีในห ้องโถง
รับแขกแห่งนีไ ้ ด ้เกือบทัง้ หมด รวมถึงเหล่าท่านชาย
บางคน ทีถ่ อื ได ้ว่าเป็ นพีน่ ้องกับหม่าชางเหวินด ้วย

โจวจือ ่ หยาหันไปมองสบตากับหม่าชางเหวิน
ด ้วยความรู ้สกึ เห็นใจ ต ้นไม ้ใหญ่ยอ
่ มมีผลไม ้ทีข
่ ม
บ ้าง เปรีย
้ วบ ้างและหวานบ ้าง ก็เหมือนกับตระกูล
ใหญ่โตมีผู ้คนจำนวมากมาย ย่อมมีคนดีและคนเลว
ปะปนกันไป

แต่เมือ ่ โจวจือ่ หยาอ่านความคิดของหลายๆคนที่

่ ล ้ว นางคิดว่าต ้นไม ้ใหญ่อย่างจวนเอียนอ๋อง ชา่ ง
นีแ
มีผลไม ้เน่าอยูห ี เหลือเกิน นอกจากนี้ ยัง
่ ลายลูกเสย
มีเถาวัลย์และกาฝากน่ารังเกียจเกาะเกีย ่ วต ้นไม ้ใหญ่
แห่งนีอ ้ ยูไ่ ม่น ้อย...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 150

จวงปี้ เหยาจับมือโจวจือ ่ หยามาไต่ถามเรือ ่ งทีพ

่ ัก
ของบ ้านตระกูลเจิง้ รวมถึงสารทุกข์สก ุ ดิบอืน
่ ของ
โจวจือ่ หยาด ้วยน้ำเสย ี งเป็ นห่วง เพราะว่าเมือ่ วาน
คณะเดินทางของหม่ากัว๋ กงแยกมายังจวนเอียนอ๋อง
ก่อนทีน ่ างจะได ้มีโอกาสเข ้าไปสำรวจบ ้านใหม่ของ
ตระกูลเจิง้ ทีต
่ งั ้ อยูใ่ นเป่ ยจิง นางเป็ นห่วงกลัวสาว
น ้อยจะแปลกทีจ ่ นนอนไม่หลับ และกลัวทีพ ่ ักจะไม่
สะดวกสบายมากพอ

"คุณหนูโจวชา่ งโชคดีเสย ี จริงนะเจ ้าคะ ยัง

ไม่ทนั ได ้แต่งงานเข ้าจวนหม่ากัว๋ กงเลย ว่าทีแ ่ ม่
สามีอย่างฮูหยินหม่ากัว๋ กงกลับแลดูหว่ งใยคุณหนู
โจวมากขนาดนีเ้ สย ี แล ้ว" สนมตวนเอ่ยขึน ้ ด ้วยน้ำ
ี งชน
เสย ื่ ชม และอยากสนทนาอย่างสนิทสนมกับ
จวงปี้ เหยา

ซงึ่ ถือว่าพูดประจบได ้ตรงจุดพอดี จวงปี้ เหยา

อมยิม
้ และหันมาพูดกับสนมตวนว่า "ปกติข ้ากับจือ ่
หยาก็สนิทสนมกันมากมาก่อนหน ้านีแ ้ ล ้ว อย่าเห็นว่า
่ นีแ
นางเป็ นเด็กดีวา่ ง่ายเชน ้ ล ้ว จะกินอยูอ ่ ย่างไรก็ได ้
เพราะว่าความจริงแล ้วจือ ่ หยาเป็ นคนพิถพ ี ถ
ิ น
ั เรือ
่ ง
กินและเรือ่ งนอนเป็ นอย่างมาก ดังนัน ้ ข ้าจึงต ้องรู ้สก ึ
เป็ นห่วงนางตามธรรมดา ข ้ากลัวว่านางจะแปลกที่
จนนอนไม่หลับ กลัวว่านางจะกินอาหารไม่ถก ู ปาก"
จวงปี้ เหยาพูดอธิบายด ้วยรอยยิม ้ อ่อนโยน

โจวจือ่ หยาอมยิม ้ และตอบว่า "ทีพ ่ ักดีมาเจ ้าค่ะ

ท่านไม่ต ้องเป็ นห่วง เรือนสว่ นตัวของข ้าตกแต่ง
เหมือนเรือนทีห ่ ้านเถียนซเี ลยเจ ้าค่ะ สว่ นเรือ
่ มูบ ่ ง
อาหารท่านป้ าสะใภ ้รองตระกูลเจิง้ ได ้พาแม่ครัวและ
พ่อครัวทีข่ ้าชอบฝี มือทำอาหาร เดินทางติดตามมา
เมืองเอียนด ้วยเจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยาตอบคำถาม แต่ก็
ใชแก้ ้วดวงจิตอ่านความคิดดูถก ู ของคนอืน ่ อยูใ่ นใจ
ได ้ มีหลายความคิดทีค ่ อ
่ นขอดนางว่า

'ทีพ ่ ้านเถียนซ ี แล ้วจะเรียก

่ ักเหมือนเรือนในหมูบ
ว่าสะดวกสบายได ้อย่างไร ทีน ่ ั่นมิใชเ่ ป็ นบ ้านป่ า
เมืองเถือ่ นหรอกหรือ'

'อาหารทีเ่ ด็กสาวชาวป่ าชอบกิน จะพิถพ

ี ถ
ิ น
ั แค่
ไหนกันเชย ี ว จะเทียบกับอาหารของจวนอ๋องแห่งนี้
ได ้หรือ'
 'ชา่ งไม่ฉลาดเสย
ี เลย หากเป็ นข ้าจะบอกว่าทีพ ่ ัก
มิคอ
่ ยสบาย ถึงยามนัน ้ จะได ้เปลีย
่ นทีพ
่ ัก ย ้ายเข ้ามา
อาศย ั ภายในจวนอ๋องได ้'

โจวจือ
่ หยาเมือ ่ อ่านความคิดของผู ้อืน ่ เป็ นไปใน
ทิศทางแบบนี้ นางแทบอยากจะหัวเราะออกมาทันที
คนเหล่านีไ ้ ม่รู ้ความจริงเสย ี แล ้ว เรือนของนางทีห ่ มู่
บ ้านเถียนซน ี ัน
้ สร ้างจากอิฐเปาอย่างดี ตกแต่งด ้วย
ไม ้ล้ำค่า สว่ นภายในห ้องนอน หมอนและฟูกนอน
ของนางนัน ้ ทำมาจากผ ้าฝ้ ายชน ั ้ ดี ภายในยังยัดด ้วย
ขนห่าน ทำให ้หมอนและทีน ่ อนของนางนัน ้ นุ่มแสน
นุ่มและยังอบอุน ่ มากอีกด ้วย สว่ นเรือ ่ งอาหาร นางคิด
ว่าคนในจวนอ๋องคงจะยังไม่เคยได ้กินอาหารบริบรู ณ์
เท่ากับทีน ่ างได ้กินอยูเ่ ป็ นประจำทุกวันด ้วยซ้ำ มีทงั ้
อาหารคาวหวานรสชาติอร่อย ตบท ้ายด ้วยผลไม ้
ราคาแพงทีต ่ ระกูลเจิง้ ปลูกขาย จวนเอียนอ๋องแม ้จะ
ร่ำรวย แต่กค ็ งไม่อาจซอ ื้ ผลไม ้ราคาแพงให ้ทุกคน
ได ้กินหลังอาหารทุกมือ ้ เชน ่ นางอย่างแน่นอน แต่
นางก็ไม่คด ิ จะแก ้ไขความคิดดูถก ู ทีอ่ ยูภ
่ ายในใจของ
ผู ้อืน
่

หลังจากทีท่ ก
ุ คนเอ่ยพูดคุยกันอยูใ่ นห ้องโถง
รับแขกเป็ นเวลานานครูใ่ หญ่ พระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั ก็
พาคูแ
่ ม่ลก
ู ตระะกูลโจว แม่กบ
ั บุตรชายบุญธรรม
ตระกูลหม่า ไปยังเรือนของบุตรชายคนเดียวของ
พระนาง จูเหวินอี้

เรือนของจูเหวินอีเ้ ป็ นเรือนทีเ่ ดินข ้ามสะพานทีม่ ี

คูคลองขนาดเล็กล ้อมรอบเอาไว ้ ตัวเรือนก่อสร ้าง
ด ้วยอิฐและทาสอ ี ย่างงดงาม คล ้ายบ ้านเรือนทีโ่ จว
จือ
่ หยาเขียนแบบสร ้างทีห ่ มูบ่ ้านเถียนซม ี าก ทำให ้
ทุกคนต่างมองเรือนหลังนีด ้ ้วยความประหลาดใจ

พระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั อมยิม ้ และพูดอธิบายว่า

"เรือนซเี ต๋อแห่งนี้ ข ้าขอให ้ท่านอ๋องสร ้างขึน ้ มา ใน
ชว่ งทีข
่ ้ารู ้ว่าตนเองตัง้ ครรภ์ ข ้ามิอาจจะอยูเ่ รือนหลัง
เดิมอย่างปลอดถัย จึงได ้ย ้ายมาพักอยูท ่ น ี่ ี่ ท่านอ๋อง
จัดการติดต่อกับชา่ งของนายท่านรองตระกูลเจิง้ ให ้
มาสร ้างเรือนหลังใหม่แห่งนี้ แล ้วคัดแต่สาวใชที ้ ่
ไว ้ใจได ้มาดูแลข ้า ชว่ งทีข ่ ้าใชช้ วี ต
ิ อยูท
่ ห ี่ มูบ ่ ้าน
เถียนซ ี แม ้เป็ นชว่ งเวลาสน ั ้ ๆ แต่ข ้ามีความสงบสุข
เป็ นอย่างมาก ดังนัน ้ ข ้าจึงอยากสร ้างทีน ่ เี่ ลียนแบบ
บ ้านหลังเล็กทีบ ่ ้านตระกูลเจิง้ "

จวงปี้ เหยาผู ้มีจต

ิ ใจอ่อนโยนจึงพูดกับพระชายา
เอกสวีวา่ "เรือนแห่งนีง้ ดงามและน่าอยูม ่ าก สวนก็
จัดได ้สวยงาม ได ้พักผ่อนอยูท ่ น
ี่ ี่ พระชายาก็คงจะ
 ่ เดียวกันกับทีอ
มีความสุขเชน ่ ยูห ่ ้านเถียนซใี ช ่
่ มูบ
ไหมเพคะ"

พระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั อมยิม
้ และพยักหน ้าไปยัง
ตัวเรือน "ความจริงแล ้วความสุขทีส ่ ด
ุ ของข ้า ยามนี้
อยูด
่ ้านในของเรือนนี้ ข ้าคงจะมีความสุขมากกว่านี้
หากอีเ้ กอเอ๋อร์ไม่ถก
ู คนปองร ้าย และมีรา่ งกาย
แข็งแรง"

"อยูเ่ รือนสว่ นตัวหลังใหญ่เชน

่ นี้ น่าจะคัดคนที่
ไว ้ใจได ้มาดูแลท่านชายหกได ้เพคะ"

"ข ้าคัดคนทีไ่ ว ้ใจได ้มาไว ้ทีน

่ ห
ี่ ลายคน แต่
ลำบากตรงทีส ่ ด
ุ ท ้ายแล ้ว ก็มอิ าจจะป้ องกันคนคิด
ร ้ายได ้ตลอดเวลา" พระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั ระบายความ
ทุกข์ใจด ้วยรอยยิม ้ ขมขืน่ จวงปี้ เหยาและเจิง้ ฮุย ่ ผิง
ต่างชว่ ยกันพูดปลอบใจ

โจวจือ่ หยาเดินเยือ
้ งมาด ้านหลัง และฟั งทุกคน
คุยกันด ้วยท่าทางสงบนิง่ หม่าชางเหวินก็เชน ่ กัน

เมือ่ เดินผ่านเรือนทางด ้านหน ้าทะลุมายังด ้านใน

ห ้องนอน ทีน ่ ม
ี่ ส ้
ี าวใชสองคนทีโ่ จวจือ
่ หยาคุ ้นหน ้า
นั่งเฝ้ าอยู่ หากนางจำได ้ไม่ผด ้
ิ สาวใชสองคนนี ค
้ อ
ื
สาวใชข้ ้างกาย ทีค ้
่ อยติดตามรับใชพระชายาเอกสวี
ยามทีพ
่ ระนางไปพักผ่อนทีห ่ ้านเถียนซ ี
่ มูบ

บนเตียงมีเด็กชายตัวน ้อย ผิวขาวซด ี นอน

หลับตาไร ้เรีย
่ วแรงอยูบ
่ นเตียง หม่าชางเหวินมอง
เด็กชายบนเตียงแล ้วหวนคิดถึงภาพของตนในอดีต

ในอดีตเวลานัน ้ เขาเองก็เจ็บป่ วยนอนไร ้เรีย ่ ว

แรงอยูบ ่ นเตียงเชน ่ นี้ มีเพียงซน ั เป่ าและสาวใชคน ้
สนิทของมารดาอีกคน ทีค ่ อยเฝ้ าดูแลเขาอยูไ่ ม่หา่ ง
กาย แต่คนหยาบชาพวกนั ้ น
้ ก็เข ้ามารังแกสาวใชของ ้
เขาและซน ั เป่ าอย่างโหดร ้าย สาวใชของเขาต ้ ้องตา
ยอย่างทรมาน หลังจากโดนคนเหล่านัน ้ รังแก
เหยียบย่ำความเป็ นสตรีของนางอยูห ่ ลายครัง้ สว่ น
ซน ั เป่ าเองก็มส ี ภาพเลวร ้ายไม่แพ ้กัน ตัวเขานัน ้ หาก
ซน ั เป่ าไม่อุ ้มเอาไปแอบซอ ่ น ก็คงมีสภาพเลวร ้ายไม่
ยิง่ หย่อนกว่ากัน ถ ้าหากวันนัน ้ หม่าเกาเฉินไม่คด ิ เป็ น
ห่วงเขาและมาเยีย ่ มเขาด ้วยตนเอง คงไม่ได ้ชว่ ย
ชวี ต ิ ของซน ั เป่ าเอาไว ้ได ้ เขาก็คงจะแข็งแห ้งตายใน
ทีซ ่ อ่ นแห่งนัน ้ ไปแล ้ว

เอียนอ๋องทรงทำโทษคนทีท ่ ำผิดเหล่านัน ้ อย่าง

รุนแรง คนทีก่ อ
่ เหตุวน
ั นัน
้ โดนฆ่าตายทัง้ หมด ยกเว ้น
เพียงบุตรชายคนโตของเอียนอ๋องทีถ ู สงั่ กักบริเวณ
่ ก
ในเวลานัน ้ เอียนอ๋องทรงลงโทษสนมคนโปรดอีกคน
หนึง่ น ้องชายของนางโดนสงั หาร สว่ นนางก็โดน
กักขังและป่ วยตายในภายหลัง

ภายหลังจากนัน ้ เขาก็โดนลอบสงั หารครัง้ แล ้ว

ครัง้ เล่า เพราะเขาเป็ นคนทีเ่ ห็นภาพทีไ่ ม่ควรเห็น
การกระทำเข ้าขัน ้ วิปริตของบุตรชายคนโตของเอียน
อ๋อง จูเหวินหยาง

"พีเ่ ป็ นอะไรไป อย่ากังวลเลย ข ้าย่อมลงมือชว่ ย

น ้องชายของท่านอย่างเต็มที่ เขาจะต ้องหายป่ วย
อย่างแน่นอนเจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยาขยับมาพูดกระซบ ิ
เสย ี งเบากับหม่าชางเหวิน เมือ ่ เห็นใบหน ้าของเขา
ซด ี ขาว หัวคิว้ ชนกัน ทำสห ี น ้าเหมือนคนมีทก ุ ข์ใจ

หม่าชางเหวินมองสบสายตาเป็ นห่วงของโจว
จือ
่ หยาด ้วยความรู ้สก ึ อบอุน
่ ในใจ ก่อนทีร่ า่ งสูงจะ
ค ้อมกายก ้มหน ้าลงมากระซบ ิ เสยี งเบากับนางว่า
"พีไ่ ม่เป็ นอะไร เจ ้าอย่าได ้ทำเกินกำลังของตนเอง
อย่างไรเสย ี สุขภาพของเจ ้าก็สำคัญมากกว่า" เมือ ่
เขาพูดจบก็ทำหน ้าพึงพอใจ เมือ ่ เห็นโจวจือ ่ หยา
หน ้าแดงด ้วยความเขินอาย
 สตรีสงู วัยทัง้ สามต่างพูดคุยกัน และสนใจอาการ
ป่ วยของเด็กชายบนเตียง จึงไม่ได ้หันมาสนใจคู่
หนุ่มสาวสก ั เท่าไร หม่าชางเหวินจึงอาศย ั ชว่ งเวลานี้
กระซบ ิ พูดคุยกับโจวจือ ่ หยาอีกหลายคำ ภาพของ
ชายหนุ่มหญิงสาวยืนกระซบ ิ พูดคุยกัน ทำให ้ทุกคน
ภายในห ้องของจูเหวินอี้ ต่างหันมามองทัง้ คูด ่ ้วย
ความชน ื่ ชม และรู ้สกึ มีความสุขตามหนุ่มสาวคูน ่ ไ
ี้ ป
ด ้วย

"ชวี ต
ิ ของคนหนุ่มสาวชา่ งน่าอิจฉา ข ้าเหมือนจะ
ผ่านชว่ งเวลานัน
้ มานานมากแล ้ว" สวีอฮี้ วั พูดขึน
้ ด ้วย
รอยยิม
้

เจิง้ ฮุย่ ผิงและจวงปี้ เหยาหันมามองสบตากัน

่ ผิงจะพูดขึน
ก่อนทีเ่ จิง้ ฮุย ้ ว่า "ไม่ได ้น่าอิจฉาขนาดนัน้
หรอกเพค่ะ อาเหวินนัน ้ มีอป ุ สรรคค่อนข ้างเยอะ นี่
เขาและจือ ่ หยาเพิง่ ได ้พูดคุยกันเชน ่ นีเ้ องนะเพคะ"

เมือ ่ ผิงพูดจบ จวงปี้ เหยาก็ปิดปากหัวเราะ

่ เจิง้ ฮุย
แล ้วเล่าวีรกรรมความหวงบุตรสาวของโจวจวิน และ
วีรกรรมหวงโจวจือ ่ หยาของพีช
่ ายน ้องชายทัง้ หลาย
ของตระกูลเจิง้ และตระกูลโจว จึงเรียกเสย ี งหัวเราะ
ของสวีอฮ ี้ วั ได ้หลายรอบ
 อินมามามองนายหญิงของตนด ้วยน้ำตารือ ้ นาน
มากแล ้วทีน ี งหัวเราะของนายหญิง
่ างไม่ได ้ยินเสย
ของตนเชน ่ นี…
้
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 151

เมือ
่ โดนคนอืน ่ ทักและเอ่ยหยอกเย ้าพวกตน โจว
จือ
่ หยาและหม่าชางเหวินจึงขยับถอยห่างและหยุด
พูดคุยกัน หลังจากนัน ้ คนทัง้ คูต่ า่ งมีรอยยิม
้ เมือ
่ ฟั ง
จวงปี้ เหยานำเรือ ่ งทีเ่ กิดขึน
้ ในอดีต นำมาเล่าให ้พระ
ชายาเอกสวีอฮ ี้ วั ฟั งด ้วยน้ำเสย ี งขบขัน

"เป็ นบุตรสาวและหลานสาวเพียงคนเดียวของ
ครอบครัวก็ลำบากเชน ่ นีล
้ ะ่ ข ้าเองก็เป็ นบุตรสาวคน
เดียวของตระกูลสวี จึงเข ้าใจความยากลำบากนีไ ้ ด ้ดี
แม ้ว่าซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงอาจจะดูลำบากมากกว่าผู ้อืน ่
แต่ทา่ นต ้องคิดเอาไว ้เสมอว่า ซอ ื่ จือ่ กำลังจะได ้
สมบัตล ิ ้ำค่าของผู ้อืน ่ ไปครอบครอง จึงต ้องใชความ ้
อดทนให ้มากสก ั หน่อย วันหน ้าเมือ ่ ได ้ครองคูก ่ น ั สม
ใจแล ้ว ข ้าอยากจะขอให ้ซอ ื่ จือ
่ คิดถึงความยาก
ลำบากในวันนีเ้ อาไว ้ และทะนุถนอมสมบัตล ิ ้ำค่านี้
เป็ นอย่างดี อย่าปล่อยให ้ความยากลำบากเหล่านี้
ต ้องสูญเปล่า " พระชายาเอกสวีหน ั มาพูดกับหม่า
ชางเหวินด ้วยน้ำเสยี งอ่อนโยน แล ้วพระนางก็ต ้อง
ดีใจมาก เมือ่ หม่าชางเหวินเอ่ยตอบตนด ้วยน้ำเสย ี ง
อบอุน
่ เป็ นกันเองไม่เย็นชากับตนเหมือนก่อนหน ้านี้

"พระชายาเอกสวีทรงวางพระทัยได ้ ชางเหวิน
ไม่กลัวว่าตนเองจะต ้องลำบาก เพราะรู ้ดีวา่ หยาหยา
นัน้ ล้ำค่ามากแค่ไหน ในวันหน ้าชางเหวินก็จะดูแล
หยาหยามิให ้นางต ้องเสย ี ใจ ทีม
่ ช
ี างเหวินเป็ น
่ วี ต
คูช ิ " เมือ
่ จบคำพูดของหม่าชางเหวิน ทุกคนต่าง
มองเขาอย่างชน ื่ ชม

่ ผิงอมยิม
เจิง้ ฮุย ้ และลงมือตรวจเด็กชายทีน ่ อน
หลับอยูบ ่ นเตียง ก่อนจะขมวดคิว้ พร ้อมสง่ เสย
ี งเรียก
โจวจือ
่ หยาเข ้ามาตรวจ

โจวจือ ้
่ หยาคิดเอาไว ้ตัง้ แต่แรก ทีไ่ ด ้ใชสายตา
สงั เกตเห็นเด็กชายนอนหน ้าขาวซด ี อยูบ่ นเตียงแล ้ว
ว่า จูเหวินอีค้ งจะมีอาการเจ็บป่ วยหนักอยูไ่ ม่น ้อย ยิง่
ทุกคนพูดคุยเสย ี งดังกันอยูน
่ าน เด็กชายบนเตียงก็
ยังไม่ตนื่ ลืมตาก็ยงิ่ แน่ใจ นางลงมือตรวจและรักษา
เด็กชายบนเตียง เพ่ยเพ่ยชว่ ยกางผ ้าห่อเข็มและ
น้ำยาทำความสะอาดไว ้บนหัวเตียงอย่างรู ้งาน
เพียนเพียนเข ้ามายืนขนาบข ้างคุณหนูของตน
เตรียมพร ้อมทีจ ่ ะคอยชว่ ยเหลือ เมือ ่ คุณหนูของตน
เอ่ยให ้ชว่ ย โจวจือ ้ งพิเศษทีต
่ หยาใชพลั ่ นมี ร่วมกับ
ความสามารถในการฝั งเข็ม ทีต ึ ษาเพิม
่ นได ้ศก ่ เติม
ในชวี ต
ิ ใหม่ ยิง่ อายุมากขึน้ ทักษะการใชเข็ ้ มของ
นางก็เพิม ่ มากขึน ้ ...

พระชายาเอกสวีมองสห ี น ้าของบุตรชายบนเตียง
จากเดิมใบหน ้าของเขาขาวซด ี บัดนีก้ ลับมีเลือดฝาด
ให ้เห็นทีข
่ ้างแก ้ม พระนางทรงดีพระทัยมาก แต่เมือ ่
หันมามองโจวจือ ่ หยาทีบ
่ ด
ั นีม
้ ใี บหน ้าซดี ดูออ
่ นล ้าลง
อย่างเห็นได ้ชด ั พระนางจึงรีบเอ่ยให ้สาวใชช้ ว่ ย
ประคองโจวจือ ่ หยาไปนั่งพัก

"ทีเ่ รือนนีม ี ้องพักสว่ นตัวของข ้า หากคุณหนู

้ ห
โจวไม่รังเกียจ จะไปพักผ่อนทีน ่ ั่นก่อนก็ได ้ เพราะ
เรือนรับรองแขกยังต ้องเดินไปอีกไกล"

"ไม่รังเกียจเพค่ะ แต่ข ้าเห็นมีเก ้าอีเ้ อนกายข ้าง

สระเลีย้ งปลาน่านั่งเล่นยิง่ นัก จือ
่ หยาขออนุญาตไป
เอนกายชน ื่ ชมความงามของสวนข ้างสระ
เลีย
้ งปลาได ้ไหมเพคะ"

"ได ้ส ิ ตรงนัน
้ มีเตาไฟสามารถจุดเพิม ่ ความ
่ ได ้ ข ้าจะสงั่ คนให ้ไปจุดไฟ และจัดเตรียม
อบอุน
ของว่างและน้ำชาไปให ้เจ ้าและคนของเจ ้า"
 ่ ผิงจึงตำหนิบต
เจิง้ ฮุย ุ รสาวของตนว่า "นอน
พักผ่อนทีห ่ ้องด ้านข ้างก็ได ้ ใยเจ ้าต ้องทำให ้ผู ้อืน
่
วุน
่ วาย"

พระชายาเอกสวีจงึ เอ่ยขึน ้ ด ้วยรอยยิม ้ ว่า "ข ้า

กลับคิดว่าคุณหนูโจวชา่ งรู ้ใจข ้ายิง่ นัก เวลานีข ้ ้าทัง้
ึ ขอบคุณ ทัง้ รู ้สก
รู ้สก ึ เกรงใจ และรู ้สกึ ตืน้ ตันใจ จนไม่
รู ้จะตอบแทนท่านและคุณหนูโจวอย่างไรดี แค่สงั่ ให ้
สาวใชจั้ ดเตรียมของต ้อนรับผู ้อืน ่ จะวุน ่ วายขนาด
ไหนเชย ี ว หากคุณหนูโจวขอมากกว่านี้ ข ้าก็ยน ิ ดีจะ
จัดการให ้" พระชายาเอกสวีเอ่ยขึน ้ ด ้วยความซาบซงึ้
จากใจจริง

่ ผิงชะงักกับคำพูดทีว่ า่ ชา่ งรู ้ใจคนอืน

เจิง้ ฮุย ่ ของ
พระชายาเอกสวี แล ้วจึงหันไปมองค ้อนโจวจือ ่
หยา และเอ่ยคำพูดเกรงใจต่อพระชายาเอก
สวีออกมาอีกหลายคำ

โจวจือ ่ หยาปล่อยให ้เพียนเพียนและ

เพ่ยเพ่ยชว่ ยประคองตน เดินไปพักทีศ ่ าลา ข ้างสระ
เลีย
้ งปลาด ้วยรอยยิม ้ นางมิได ้อ่อนแรงขนาดเดินไม่
ไหว แต่มค ี นชว่ ยพยุงนัน
้ เบาแรงของตนได ้ดี และ
นางรู ้ดีวา่ เพียนเพียนกับเพ่ยเพ่ยไม่ได ้ลำบากอะไร
พวกนางแทบอยากจะอุ ้มนางเดินไปไหนมาไหนกัน
ด ้วยซ้ำ

หม่าชางเหวินขออนุญาตเจิง้ ฮุย ่ ผิงเสยี งเบา ว่า

ขอให ้ตนไปนั่งชมความงามของสระเลีย ้ งปลา
เป็ นเพือ ่ หยา ซงึ่ เจิง้ ฮุย
่ นโจวจือ ่ ผิงก็เอ่ยอนุญาต

ดังนัน ้ เขาจึงมานั่งเงียบๆ มองดูโจวจือ ่ หยา

เอนกายหลับไปบนเก ้าอีด ้ ้วยใบหน ้าสงบนิง่ ทุกครัง้
ทีน่ างลงมือรักษาคน นางมักจะเหน็ ดเหนือ ่ ยอ่อนล ้า
เชน ่ นีอ
้ ยูเ่ สมอ ดังนัน
้ ในใจของเขาจึงไม่อยากให ้นาง
ลงมือรักษาผู ้ใดอีกเลย แม ้ว่าคนผู ้นัน ้ จะเป็ นน ้องชาย
ร่วมบิดาของเขา ก็เพราะสำหรับเขาแล ้ว โจวจือ ่ หยา
สำคัญมากกว่าผู ้ใด

ทางฝั่ งโจวจวินทีไ่ ด ้พูดคุยเป็ นการสว่ นตัวกับ

เอียนอ๋อง เขาปฏิเสธไม่รับตำแหน่งขุนนาง และ
กล่าวว่าตอนนีเ้ ขาอายุมากขึน ้ แล ้วไม่คอ
่ ยมีความ
อดทนในการพูดคุยกับผู ้คนในราชสำนัก หากให ้
เขาเป็ นแม่ทพ ั ต ้องออกไปประจำหน ้าทีต ่ ามชาย
แดน ความฮก ึ เหิมต่อศก
ึ สงครามของเขาก็ลว่ งเลย
ชว่ งเวลานัน้ มานานแล ้ว
 เอียนอ๋องจึงหันมาสนใจต่อเจิง้ หรงเจีย ้ น เจิง้
หรงจิง้ เจิง้ หรงมู่ และโจวจือ่ หวายแทน สค ี่ นนี้
เป็ นต ้นไม ้ขนาดเล็กทีแ่ ข็งแรง เริม
่ แผ่กงิ่ ก ้านสาขา
ให ้เหล่าผู ้คนมองเห็นแล ้ว

เจิง้ หรงเจีย
้ นและเจิง้ หรงมูส
่ นใจตำแหน่งขุนนาง
ในราชสำนัก ในวัยเด็ก พวกเขาเห็นขุนนางเหล่านัน ้
มีอำนาจวาสนา ในใจจึงมีความใฝ่ ฝั นอยูบ ่ ้าง สว่ น
เจิง้ หรงจิง้ และโจวจือ่ หวายนัน ้ สนใจตำแหน่งทาง
ทหาร

ึ ผิดคาดอยูบ
เอียนอ๋องรู ้สก ่ ้างกับโจวจือ
่ หวาย
แม ้รูปร่างของเขาจะสูง แต่กด ็ ผ
ู อมบางราวกับ
บัณฑิต สว่ นเจิง้ หรงจิง้ ดูเป็ นคนอบอุน ่ อ่อนโยน ไม่
น่าจะสนใจตำแหน่งทางทหาร เมือ ่ โจวจวินเอ่ยว่าให ้
ลองเลือกทหารมาประลองฝี มือกับพวกเขาดูได ้ ทุก
คนจึงเคลือ ่ นย ้ายไปทีล ่ านฝึ กยุทธ

หลังเสร็จสน ิ้ การประลอง เอียนอ๋องจึงรู ้ว่า โจว

จือ
่ หวายเป็ นยอดฝี มือทีเ่ ก่งกาจ เจิง้ หรงเจีย้ นก็ใช ้
วิชาการต่อสูได ้ ้ดี แต่เขามีทกั ษะหลบเลีย
่ งและยัว่ ยุ
ผู ้อืน ้
่ ดีมากยิง่ กว่า เขามิต ้องใชแรงในการต่ ้ าง
อสูอย่
เดียว เจิง้ หรงจิง้ ทีด ่ อ
ู อ
่ นโยนสุภาพ กลับมีการต่อสูที ้ ่
ดูดด ุ น
ั เฉียบขาด ไม่คอ ่ ยปราณีคต ู่ อ ้
่ สูมากนั ก สว่ น
เจิง้ หรงมูม ี ี มือการต่อสูอ่้ อนสุดในบรรดาพีน
่ ฝ ่ ้อง แต่
เขาก็กำราบองครักษ์ ระดับสูงของเขาได ้หลายคน

"ท่านโจวชา่ งมากความสามารถจริงๆ ท่านสอน

วรยุทธให ้พวกเขาจนเก่งกาจมากขนาดนี้ ข ้าขอ
ื่ ชมท่านจากใจจริง"
ชน

"ศษิ ย์รักของท่านอาเขย ไม่ใชพ ่ วกข ้าหรอก

ขอรับ แต่เป็ นหม่าชางเหวิน" เจิง้ หรงมูผ ่ ู ้มีอธ ั
ั ยาศย
ดีทส
ี่ ดุ ในหมูพ ่ น
ี่ ้องเอ่ยขึน
้ คำพูดของเจิง้ หรงมู่
ทำให ้สายตาของเอียนอ๋องมีความตืน ่ เต ้นและ
ภาคภูมใิ จปรากฎขึน ้

แต่โจวจวินกลับเอ่ยขึน ้ เรียบๆว่า "ชางเหวินมี

ความแค ้นฝั งแน่นในใจมากเกินไป เขายึดติดกับตัว
บุคคลมากเกินไป จนยากจะทำการใหญ่ แต่เขาเป็ น
คนทีม ่ ค
ี วามอดทนในการฝึ กหนัก ทำให ้วรยุทธของ
เขาก ้าวหน ้ากว่าทุกคน ในฐานะอาจารย์ จึงชน ื่ ชอบ
ลูกศษ ิ ย์เก่งและตัง้ ใจเรียนรู ้เชน
่ นี้ ข ้าจึงย่อม
โปรดปรานเขาเป็ นธรรมดา แต่ในฐานะอืน ่ ข ้าคิดว่า
เขาลงมือโหดเหีย ้ ม ไม่สนใจผลกระทบของผู ้อืน ่
รู ้เพียงแค่หากฆ่าได ้ก็ต ้องรีบฆ่า"
 โจวจือ่ หวายทีย ่ น
ื ฟั งอยูเ่ งียบๆ จึงเอ่ยขึน
้ ว่า
่ ใิ ชเ่ ขามีนส
"นีม ั เหมือนท่านหรอกหรือ..."
ิ ย

"...." ทำเอาโจวจวินจนคำพูด

เอียนอ๋องหัวเราะ แล ้วจึงพูดขึน ้ ว่า "ชางเหวินมี

ั ตรงนีเ้ หมือนข ้าเชน
นิสย ่ กัน เด็ดขาดหนักแน่นไม่
เกรงกลัวใคร" เมือ ่ พูดถึงตรงนี้ สห ี น ้าของเอียนอ๋อง
ดูสลดลง และพูดเสย ี งเบาเพิม่ ว่า "และยังตัดขาด
ความสม ั พันธ์ได ้เด็ดเดีย่ วอีกด ้วย"

จูเหวินเสย ี นจึงพูดขึน
้ ว่า "พระบิดา ยามนัน
้ น ้อง
ห ้ายังเด็ก จึงไม่คดิ ถึงเหตุผลของพระบิดาไปบ ้าง
ยามนีน ้ ้องห ้าคงจะคิดได ้แล ้ว"

หม่าเกาเฉินจึงพูดแทรกขัดขึน ้ ว่า "เจ ้ารองพูด

อะไร ยามนีม้ น ี ทีไ่ หน มีแต่ทา่ นอา
ี ้องห ้าของเจ ้าเสย
แซห่ ม่าของเจ ้าเท่านัน
้ "

จูเหวินซานและจูเหวินซงิ่ แอบหัวเราะชอบใจ ที่

พีช่ ายรองของพวกตนโดนท่านปู่ เล็กพูดหักหน ้าอยู่
ข ้างลานประลอง ชว่ งนีจ ้ เู หวินหยางโดนท่านพ่อ
เกลียดชงั ขีห ้ น ้า คนขีป
้ ระจบอย่างจูเหวินเสยี นจึง
ได ้หน ้าได ้ตาจากพระบิดา คนถึงพูดกันว่ามีแม่เป็ น
อย่างไร ลูกมักจะเป็ นอย่างนัน
้ สนมตวนขีป ้ ระจบ
สอพลอท่านชายรองจูเหวินเสย ี นก็ไม่ตา่ งกับมารดา
ของเขา

เอียนอ๋องมองคุณชายตระกูลเจิง้ และตระกูลโจว
แล ้วหันกลับมามองบุตรชายของตนด ้วยความท ้อใจ
ไม่มผี ู ้ใดพอทีเ่ ขาคิดจะฝากความหวังได ้เลย คนทีด ่ ู
ดียามนีก ้ เ็ ปลีย
่ นไปใชแซ ้ ห ่ ม่าเสย
ี แล ้ว คงเป็ นเพราะ
เขายุง่ วุน ่ วายอยูน ่ อกบ ้านมากเกินไป จึงไม่มเี วลา
อบรมสงั่ สอนบุตรชายทัง้ หลายด ้วยตนเอง ผลจึง
ออกมาเป็ นเชน ่ นี้

"ข ้าล่ะขอรับ ข ้ายังไม่ได ้ลงสนามประลองเลย"

เจิง้ หรงหมิงทีย ่ น
ื อยูข
่ ้างกายของโจวจวินเอ่ยขึน
้
ด ้วยสห ี น ้าคาดหวัง

โจวจวินจึงพูดดักคอหลานชายคนเล็กว่า
"มิใชเ่ จ ้าบอกอาเขยว่า เจ ้าอยากเป็ นพ่อค ้าหรอก
หรือ แล ้วเจ ้าจะประลองฝี มือไปทำไม หากชนะ ข ้าก็
ไม่มขี องรางวัลอะไรมอบให ้เจ ้าหรอกนะ"

่ นัน
"เชน ้ ข ้าไม่ประลองแล ้ว เมือ
่ ไหร่จะถึงเวลา
อาหารสกั ทีละ่ ขอรับท่านอาเขย"
 "...." โจวจวินนิง่ อึง้ ไป เพราะคำพูดของ
เจิง้ หรงหมิง

เอียนอ๋องสง่ เสย
ี งหัวเราะแผ่วเบา และคิดว่า
อย่างน ้อยโจวจวินก็ฝึกเด็กให ้เก่งกาจไม่ได ้ทุกคน
หรอก

ิ ลูก พวกเราจะไปกิน
"หากเจ ้ายิงธนูเข ้าเป้ าได ้สบ
อาหารกันทันที" โจวจวินบอกกับเจิง้ หรงหมิง

ี รับคำ และใชร่้ างกลมป้ อมถือคันธนู

เด็กน ้อยก็รบ
ขนาดใหญ่กระโจนไปทีล ่ านยิงธนูทน ั ที เขาหยิบลูก
ธนูขน
ึ้ สาย แล ้วยิงเข ้าเป้ าต่อเนือ
่ งอย่างรวดเร็ว
เพียงพริบตาลูกดอกธนูกเ็ ข ้าเป้ าทัง้ สบ ิ ลูกไม่มพ
ี ลาด

"พวกเราจะไปกินอาหารกันได ้แล ้วใชไ่ หม

ขอรับ" เจิง้ หรงหมิงยิม
้ และหันมาถามโจวจวินด ้วย
สายตาคาดหวัง

"...." เอียนอ๋องจึงคิดได ้ว่า หากบุตรชายคนที่

หกของตนหายป่ วย และร่างกายแข็งแรงเมือ ่ ไหร่
เขาจะต ้องหาทางฝากบุตรชายคนทีห ่ ก ให ้ไปเป็ น
ลูกศษิ ย์ของโจววินเพิม ่ อีกคนให ้ได ้
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 152

หลังจากวันนัน ้ ทีโ่ จวจวินพาทุกคนไปพบกับ

เอียนอ๋อง คนตระกูลเจิง้ ก็รับรู ้แล ้วว่า ต่อไปนีบ ้ ้าน
ตระกูลเจิง้ จะมิใชเ่ พียงครอบครัวทีท ่ ำการเกษตร
เลีย
้ งสต ั ว์ และเป็ นเพียงพ่อค ้าอีกต่อไป แต่เรือ ่ งใคร
จะได ้รับตำแหน่งอะไรจากเอียนอ๋องบ ้างนัน ้ ทาง
พวกเขามิได ้สนใจ เพราะในเวลานี้ เรือ ่ งทีท
่ ก ุ คนต ้อง
สนใจคืองานมงคลของโจวจือ ่ หวายและเซย ี่ ปิ งหยู
ทีอ
่ กี เพียงไม่กวี่ น
ั ก็จะถึงวันมงคลแล ้ว

โจวจือ ่ ผิงเดินทางไปยัง
่ หยาต ้องติดตามเจิง้ ฮุย
จวนเอียนอ๋องทุกวัน เพือ ่ ไปฝั งเข็มและจ่ายยารักษา
ให ้กับท่านชายหกจูเหวินอี้ ทีย
่ ามนีล ้ ก
ุ ขึน
้ มานั่งกิน
อาหารรสอ่อนบนเตียงได ้แล ้ว โดยมีโจวจวินหรือ
โจวจือ ่ หวายติดตามไปด ้วย

ณ.เรือนซเี ต๋อ โจวจือ

่ หยาลงมือฝั งเข็มให ้กับ
 ่ ี่ ระหว่างฝั งเข็ม เด็กชายตัวน ้อย
เหวินอีเ้ ป็ นวันทีส
เหลือบตามองโจวจือ ่ หยาด ้วยแววตาชน ื่ ชม

"เจ็บหรือไม่เจ ้าคะ" โจวจือ

่ หยาเอ่ยปากถามเด็ก
น ้อยด ้วยรอยยิม
้

"เจ็บเล็กน ้อย แต่เพียงแค่ข ้ามองใบหน ้าของพี่

สาวก็หายเจ็บแล ้ว" เด็กชายพูดขึน ี งเบา
้ ด ้วยเสย
ท่าทางเขินอาย จึงเรียกรอยยิม ้ จากทุกคนในห ้องได ้

โจวจือ
่ หยาปิ ดปากหัวเราะชอบใจ ก่อนจะพูดขึน ้
ว่า "ท่านชายหกพูดเชน ่ นี้ ชา่ งคล ้ายกับการพูดของ
พีช่ างเหวินเหลือเกินเจ ้าคะ"

"จริงหรือ ข ้าพูดแบบนีเ้ หมือนกับพีช ่ ายห ้าจริงๆ

หรือ" จูเหวินอีพ
้ ด
ู ขึน ี งดีใจ
้ ด ้วยน้ำเสย

พระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั จึงพูดดุบต ุ รชายขึน ้ ว่า "ใคร

สอนเจ ้าให ้เรียกซอ ื่ จือ
่ ว่าพีช ่ ายห ้า แม่เคยบอกแล ้ว
ื่ จือ
ว่าให ้เรียกว่าซอ ่ หม่ากัว๋ กงมิใชห ่ รือ" พูดเสร็จก็
เหลือบตามองไปยังหม่าชางเหวิน ทีย ่ น
ื อยูข
่ ้างเตียง
ด ้วยใบหน ้าเรียบเฉยอย่างขออภัย
 โจวจือ
่ หยาจึงพูดด ้วยท่าทางขบขัน เพือ ่
คลีค ่ ลายสถานการณ์วา่ "เรียกซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงดู
ห่างเหินกันเกินไป เรียกท่านอาชางเหวินดีไหม
เจ ้าคะ ค่อยดูเป็ นญาติมต ิ รทีส
่ นิทสนมกันมากขึน ้ เจ ้า
คะ"

"แต่มคี นบอกข ้าว่า พีห

่ ้าเป็ นพีช
่ ายของข ้า เหตุ
ใดข ้าต ้องเรียกพีช
่ ายว่าท่านอาล่ะขอรับ" จูเหวินอี้
สง่ เสย
ี งถามด ้วยน้ำเสยี งไร ้เดียงสา แต่ผู ้คนภายใน
ห ้องกลับเคร่งขรึมขึน้

ภายในห ้องมีสาวใชส้ ค
ี่ น พวกนางรีบคุกเข่าลง
ี งหวาดกลัวว่า "พวกบ่าวมิได ้พูดเจ ้า
และพูดด ้วยเสย
คะ"

"หากไม่ใชพ่ วกเจ ้าพูดแล ้วจะเป็ นผู ้ใด ชา่ งกล ้า

หาญมาสงั่ สอนท่านชายหกเชน ่ นี"้

ี งสาวใชต่้ างปฏิเสธเป็ นพัลวัล โจวจือ

เสย ่ หยาจึง
ยิม
้ และหันมามองจูเหวินอีท ้ ยี่ ามนีม
้ ส ี น ้าตกใจ นาง
ี ห
้
ใชน้ำเส ี งอ่อนโยนปลอบโยนเด็กน ้อย "ท่านชาย
ย
หกไม่ต ้องกลัวเจ ้าค่ะ เรือ
่ งนีม ่ วาม
้ ใิ ชค
ผิดของท่านชายสก ั หน่อย ท่านชายหกชว่ ยบอกพี่
สาวได ้ไหมเจ ้าคะ ว่าเป็ นผู ้ใดทีบ่ อกกับท่านชาย
เรือ
่ งท่านอาชางเหวินเป็ นพีช ่ ายของท่าน"

"เขาต ้องเรียกเจ ้าว่าท่านอาหญิง มิใชพ ่ ส

ี่ าว"
หม่าซางเหวินพูดแทรกขึน ี งจริงจัง
้ ด ้วยน้ำเสย

"...." คำเรียกขานตอนนีม ้ ใิ ชเ่ รือ

่ งสำคัญ แต่ผู ้ใด
เป็ นคนสอนจูเหวินอีเ้ ชน ่ นีต
้ า่ งหากทีส ่ ำคัญ เพราะ
หมายความว่าคนผู ้นัน ้ กำลังยุแยง ให ้หม่าชางเหวิน
ไม่ชอบใจพระชายาเอกสวีและจูเหวินอีต ้ า่ งหาก โจว
จือ
่ หยาจึงถลึงตาใสห ่ ม่าชางเหวิน 'นีม ั ใชเ่ วลามา
่ น
สนใจเรือ ้
่ งจูเหวินอีใ้ ชคำเรี ยกขานนางไหม'

"ได ้ขอรับ ข ้าจะเรียกพีส่ าวว่าท่านอาหญิง ตาม

ทีท
่ า่ นอาบอกข ้า ท่านอาชางเหวินอย่าโกรธเหวินอี้
เลยนะขอรับ" จูเหวินอีล ้ ก
ุ ขึน
้ นั่ง หมุนตัวไปพูดกับ
หม่าชางเหวินด ้วยหน ้าตาน่าสงสาร "เป็ นกังเฝิ งที่
บอกข ้าเรือ ่ งนีข
้ อรับ"

โจวจือ ่ หยาจึงหันไปถามพระชายาเอกสวีวา่
"กังเฝิ งเป็ นใครหรือเพคะ"
 ่ อยรับใชข้ ้างกายของอี้
"เขาเป็ นบ่าวเด็กชายทีค
เกอเอ๋อร์"

"ถ ้าอย่างนัน
้ เด็กชายคนหนึง่ ไม่น่าจะมีความคิด
ร ้ายกาจอะไร แต่ทว่าคนข ้างกายของบ่าวเด็กชายผู ้
นีน้ ่าจะมีปัญหาแล ้วล่ะเจ ้าคะ วันนีแ
้ ค่มค
ี ำพูดยุแยง
วันหน ้ามิรู ้ว่าจะอันตรายแค่ไหน พิษในกายของ
ท่านชายหก จือ ่ หยาชว่ ยกำจัดจนหมดแล ้ว แต่
อวัยวะภายในของท่านชายหกยังคงอ่อนแอบอบบาง
หากว่าร่างกายได ้รับพิษอีก ก็ยากนักทีร่ า่ งกายของ
ท่านชายหกจะทนทานได ้ เพราะตอนนีอ ้ วัยวะใน
ร่างกายของท่านชายหกกำลังอยูใ่ นชว่ งฟื้ น
ฟู ยังไม่กลับมาแข็งแรงเหมือนคนทัว่ ไปเพค่ะ"

"ข ้าเข ้าใจแล ้ว อินมามา เจ ้าชว่ ยไปจัดการเรือ่ ง

นีใ้ ห ้ข ้าที" พระชายาเอกสวีเอ่ยด ้วยเสย ี งเคร่งขรึม

"เรือ
่ งนีบ
้ า่ วจะรีบไปจัดการให ้เพค่ะ" อินมามา
รับคำก่อนจะถอยออกไปจากห ้อง สวนกับสาวใชที ้ ่
รีบร ้อนเข ้ามาพอดี

"เกิดอะไรขึน
้ เหตุใดจึงดูรบ ่ นี"้ อินมามา
ี ร ้อนเชน
หยุดถามสาวใชด้ ้วยเสยี งค่อนข ้างดุ
 "เกิดเรือ
่ งกับท่านหญิงหกเจ ้าค่ะ ท่านหญิงหก
เกิดตกน้ำสระบัวเจ ้าค่ะ บ่าวจึงมาแจ ้งพระชายาเอกส
วีให ้ทรงทราบ"

โจวจือ
่ หยาขมวดคิว้ ใจหายวาบรีบเดินออกมา
สอบถามสาวใชคนนั ้ น
้ ด ้วยตนเองว่า "พีช ่ ายของข ้า
คุณชายโจวอยูท ่ ส ี่ ระบัวด ้วยใชห่ รือไม่" ทีถ ่ นี้
่ ามเชน
เพราะว่าวันนีท
้ า่ นพ่อของนางไม่วา่ ง จึงเป็ นโจวจือ ่ ห
วายทีพ
่ าพวกนางสองคนแม่ลก ู เดินทางมายังจวน
เอียนอ๋อง

สาวใชรี้ บก ้มหน ้าตอบว่า "อยูเ่ จ ้าค่ะ แต่คณ

ุ ชาย
โจวไม่ได ้ลงไปชว่ ยท่านหญิงหก คุณชายโจวพูดว่า
'...ชายหญิงแตกต่าง...' คุณชายโจวจึงไปตามเหล่า
ขันทีทวี่ า่ ยน้ำเป็ นมาชว่ ยเหลือท่านหญิงเจ ้าค่ะ
้ ท่านหญิงหกจึงต ้องสำลักน้ำอยูน
ดังนัน ่ าน ตอนนีย
้ งั
คงมิได ้สติเลยเจ ้าค่ะ"

โจวจือ่ หยาจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก หากว่าพี่

ชายของนางหลงกล แล ้วลงไปชว่ ยหญิงงามขึน ้ จาก
น้ำ ในวันพรุง่ นี้ งานแต่งระหว่างโจวจือ ่ หวายกับ
เซยี่ ปิ งหยู คงจะต ้องเปลีย ี แล ้ว
่ นตัวเจ ้าสาวเสย

พระชายาเอกสวียน
ื ฟั งการโต ้ตอบของโจวจือ
่
หยาและสาวใช ้ พระนางจึงยิง่ มีสห ี น ้าเย็นชามากขึน ้
ท่านหญิงหกเป็ นธิดาคนทีห ่ กของเอียนอ๋องกับสนม
คนหนึง่ ทีเ่ สย ี ไปแล ้ว ท่านหญิงหกผู ้นีจ ้ งึ อยูใ่ นความ
ดูแลของพระชายารองเซย ี ว เล่หก ์ ลของสตรีทย ี่ อม
ตกน้ำ แล ้วให ้บุรษ ุ ชว่ ยเหลือขึน ้ จากน้ำ สุดท ้ายบุรษ ุ
ได ้ใกล ้ชด ิ และเห็นรูปร่างสาวงามทีเ่ ปี ยกน้ำ จึงต ้อง
รับผิดชอบสตรีผู ้นัน ้ พระชายรองเซย ี วถนัดแผนการ
นีย
้ งิ่ นัก เพราะเหตุผลนี้ เซย ี วเกาหยางจึงได ้แต่งเข ้า
จวนเอียนอ๋อง ก่อน
หน ้าพระชายาเอกอย่างตน

เมือ
่ คิดได ้เชน ่ นีส
้ วีอฮี้ วั ยิง่ มีโทสะมากขึน ้ โจว
จือ
่ หวายเป็ นใคร เขาเป็ นว่าทีห ่ ลานเขยต่างแซข ่ อง
ตน ในวันพรุง่ นีก ้ จ
็ ะถึงวันงานมงคลของเซย ี่ ปิ งหยู
หลานสาวต่างแซข ่ องนางอยูแ ่ ล ้ว หากโจวจือ ่ หวาย
หลงกลลงไปชว่ ยคนทีต ่ กน้ำในวันนี้ พรุง่ นีห ้ ลานสาว
ของนางก็จะต ้องพลาดงานแต่ง และเป็ นหม ้าย
ขันหมาก คนทีเ่ สย ี หน ้าคือคนตระกูลเซย ี่ และตระกูล
สวี

"ให ้คนไปตามหมอ ทีน ่ อกจวนมา" พระชายา

เอกสวีอฮ ี้ วั ไม่ยน ่ ผิงและโจวจือ
ิ ดีจะให ้เจิง้ ฮุย ่ หยาไป
รักษาสตรีทม ี่ จ
ี ต
ิ ใจเลวทรามพวกนี้
 โจวจือ
่ หยาอ่านความคิดของพระชายาเอกสวี
ออกหมดทุกอย่าง จึงพลอยโกรธท่านหญิงหกผู ้นี้
และสตรีแซเ่ ซย ี วอีกคนด ้วย ดังนัน
้ จึงอาสาขึน ้ ว่า
"ให ้หม่อมฉั นไปดูแลท่านหญิงหกก่อนทีท ่ า่ นหมอจะ
มาดีกว่าเจ ้าค่ะ ท่านแม่ของข ้าต ้องอยูจ่ ัดยาให ้ท่าน
ชายหก จือ ่ หยาว่างอยูพ
่ อดีเพค่ะ"

"แต่วา่ ....."

"หากพระชายาเอกสวีไม่ให ้ข ้าไปตรวจท่านหญิง
หก จะมีคนนินทาว่าท่านได ้ว่าพระทัยดำ ท่านวางใจ
เถิด จือ
่ หยารู ้ดีเจ ้าค่ะว่าลงมือได ้มากแค่ไหน"

พระชายาเอกสวีอฮ ี้ วั เห็นดวงตาเจ ้าเล่หข

์ องโจว
จือ
่ หยา จึงทรงหัวเราะออกมาเบาๆ และพูดเตือนว่า
"เจ ้าก็อย่าได ้ซุกซนมากไป อย่างไรเสย ี ท่านหญิง
หกก็เป็ นธิดาของท่านอ๋อง"

่ หยาทราบแล ้วเพค่ะ ท่านอย่าลืมสวิ า่ จือ

"จือ ่ หยา
เชยี่ วชาญการฝั งเข็มมากขนาดไหน เข็มใหญ่เข็ม
เล็กจือ่ หยามีหมดเจ ้าค่ะ" และทีโ่ จวจือ
่ หยาไม่พด ู ก็
คือจุดเจ็บปวดยิง่ กว่าตายแต่ไม่ตายอยูต ่ รง
ไหนบ ้าง นางก็รู ้
 "ได ้ ข ้าจะไปดูนางกับเจ ้าด ้วย" พระชายาเอกสวี
พูดแล ้วทำท่าจะเดินนำไป

"ขอไปด ้วย" หม่าชางเหวินพูดขึน

้ และเดินมา
อยูเ่ คียงข ้างโจวจือ
่ หยา

"พีช่ างเหวินชว่ ยไปอยูเ่ ป็ นเพือ

่ นกับพีจ
่ อ
ื่ หวาย
ของข ้าจะดีกว่าเจ ้าค่ะ อ่อ… แล ้วจือ ่ หยาขอห ้ามมิให ้
พวกท่านไปเดินใกล ้สระน้ำ บ่อน้ำหรือมีอะไรทีเ่ กีย ่ ว
ของกับน้ำอีกนะเจ ้าค่ะ"

"ได ้"

พระชายาเอกสวีเห็นหม่าชางเหวินตอบรับคำพูด
ของโจวจือ ่ หยาอย่างว่าง่าย จึงอดยิม ้ ขึน้ มาอย่าง
ขบขันเล็กน ้อยไม่ได ้ ทีแ่ ท ้หม่าชางเหวินก็อยูใ่ น
โอวาทของผู ้อืน ่ เป็ นเหมือนกัน มิได ้ดือ
้ รัน
้ ไม่สนใจผู ้
อืน
่ อย่างทีต่ นเคยคิดเอาไว ้

ท่านหญิงหกทีน
่ อนหมดสติอยูบ ่ นเตียง เมือ่ ได ้
รับการรักษาจากโจวจือ่ หยาเป็ นพิเศษ จึงตืน
่ ขึน ้ มา
ร ้องโหยหวนอย่างเจ็บปวด โจวจือ่ หยาสงั่ ให ้คนชว่ ย
นางจับคน ก่อนทีจ
่ ะลงมือฝั งเข็มต่อด ้วยใบหน ้ามี
เมตตาของคนเป็ นหมอ

"ท่านหญิงหกต ้องอดทนสก ั หน่อยนะเจ ้าคะ

จือ
่ หยาต ้องฝั งเข็มให ้ท่านจนจบกระบวนการ จึงจะ
ไม่ทงิ้ โรคแฝงไว ้ในร่างกายของท่านหญิงหกเจ ้าค่ะ"

"...." พระชายาเอกสวีอยูม ่ าจนอายุ 38 ปี เพิง่

เคยเห็นคนไข ้โดนฝั งเข็มแล ้วต ้องร ้องโหยหวนมาก
ขนาดนี้ พระนางมองโจวจือ ่ หยาด ้วยความชอบใจ
หากสนมคนใดป่ วย พระนางอยากจะเชญ ิ โจวจือ
่ หยา
มารักษาคนแบบนีอ ้ ก ี ดังนัน
้ พระชายาเอกสวีจงึ ยิง่
เอาอกเอาใจโจวจือ ่ หยามากขึน ้ มีทา่ ทางเอ็นดูสาว
น ้อย คล ้ายดัง่ โจวจือ่ หยาเป็ นบุตรสาวอีกคนของ
ตน...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 153

วันต่อมาโจวจือ ่ หยาต ้องตืน ่ แต่เชา้ เพือ ่ อาบน้ำ

ชำระร่างกายให ้สะอาด แต่งตัวเพือ ่ เข ้าร่วมงานมงคล
สมรสของโจวจือ ่ หวายผู ้เป็ นพีช
่ ายของนาง นางทำ
ผมมวยครึง่ ศรี ษะ แล ้วให ้เพียนเพียนและเพ่ยเพ่ย
ชว่ ยกันถักผมเปี ย ก่อนจะจัดม ้วนขึน ้ เป็ นชอ ่ คล ้าย
ดอกไม ้ประดับศรี ษะ และปั กปิ่ นระย ้า วันนีใ้ บหน ้า
ของโจวจือ ่ หยาในวันนีแ ี น
้ ต่งแต ้มสส ั บนเปลือกตา
และสองข ้างแก ้มนวล ริมฝี ปากทาขีผ ้ งึ้ ทำให ้ดูชม ุ่ ฉ่ำ
แวววาว นางสวมใสช ่ ด
ุ ตัวใหม่ของร ้านเหรินฟู่ ซน ิ
ทำให ้ตัวคนใสด ่ งู ดงามไปทัง้ ร่าง

เจิง้ หรงหมิงจับมือของโจวจือ ่ หยาเดินไปไหนมา

ไหนไม่หา่ งไกล ไม่รู ้ใครมาพูดกับเขาว่า 'ชายหญิง
มีความแตกต่าง หากอายุเกิน 8 ปี เขาจะไม่มโี อกาส
โอบกอดกับพีส ่ าวของเขาอีก หรือจะยอมให ้พีส ่ าว
แสดงความรักลูบหัวหอมแก ้มก็ไม่ได ้' ดังนัน ้ วันนีเ้ จิง้
หรงหมิงจึงตามพัวพันโจวจือ ่ หยาเป็ นเงาตามตัว
เพราะอีกไม่กเี่ ดือนเขาจะอายุ7 ปี และปี ตอ ่ ไปเขาก็
จะอายุ 8 ปี ดังนัน้ เขาจึงต ้องใชช้ ว่ งเวลานีใ้ ห ้คุ ้มค่า
 โจวจือ
่ หยาได ้ฟั งคำพูดของเด็กน ้อยแล ้วได ้แต่
หัวเราะขบขัน แต่กป็ ล่อยให ้เจิง้ หรงหมิงจับจูงมือ
นางเดิน เพือ
่ ตามใจน ้องชายคนโปรดของตน

"วันนีห
้ ยาหยาแต่งตัวงดงามมาก" หม่าชางเหวิน
เอ่ยปากชมเสย ี งเบาพอให ้ได ้ยินกันสองคนเมือ
่ มี
โอกาสได ้เดินมาเข ้าใกล ้โจวจือ
่ หยา

"เอิม
่ … พีช
่ างเหวิน ข ้ายังอยูต
่ รงนีน
้ ะขอรับ"
เจิง้ หรงหมิงทีจ
่ ับจูงมือของโจวจือ ่ หยาอยู่ เอ่ย
เป็ นการประท ้วง

"อืม… เจ ้าก็ดด
ู ม ่ กัน"
ี ากเชน

"ขอบคุณขอรับทีช ่ ! ข ้ามิได ้อยากได ้

่ มข ้า… เฮย
คำชมจากพีช ่ างเหวินเสยี หน่อย แต่ข ้ากำลังห ้ามไม่
ให ้พีช
่ างเหวินพูดจาหวานเลีย ่ นกับพีส
่ าวของข ้า
ต่างหาก"

"หึห ึ อีกไม่นานนางก็เป็ นของข ้าแล ้ว" หม่าชาง

เหวินพูดด ้วยน้ำเสยี งเหนือกว่า จึงเรียกเสยี งหัวเราะ
ขบขันปนเขินอายจากโจวจือ ่ หยาได ้สำเร็จ
 เจิง้ หรงหมิงหน ้าคว่ำแสดงอาการไม่พอใจ
หม่าชางเหวินจึงรีบพูดเอาใจน ้องชายคนโปรด
ของโจวจือ ่ หยา อย่างคนทีร่ ู ้จักถอยแต่พอดี

"ข ้าสงั่ ให ้คนไปเตรียมขนมชน

ิ้ เล็กๆ ห่อใส่
กระดาษเอาไว ้ให ้เจ ้าพกติดตัว หากเจ ้าหิวในขณะ
ทีเ่ ดินในขบวนไปรับเจ ้าสาว ก็จะได ้หยิบมากินได ้"
เมือ ่ พูดจบ หม่าชางเหวินก็สง่ ถุงผ ้า ทีภ ่ ายในบรรจุ
ขนมมาเต็มถุงให ้เด็กชาย ซงึ่ เจิง้ หรงหมิงก็รับมา
อย่างยินดี และกลับมาเป็ นมิตรกับหม่าชางเหวิน
เชน ่ เดิม....

้ ตอนการสง่ สน
ขัน ิ สอดผ่านไปอย่างเอิกเกริก
ขบวนสน ิ สอดทีเ่ ข ้าบ ้านตระกูลเซย
ี่ เป็ นขบวนยาว
เหยียด จนทุกคนในเมืองเอียนต่างตืน ่ เต ้นแปลกใจ
ว่าเหตุใดตระกูลโจวจากเมืองเล็กๆ จึงมีสน ิ สอดมา
่ อคุณหนูเซย
สูข ี่ เป็ นแถวยาว มูลค่าของสน ิ สอดต ้อง
้
ใชคนตะโกนขานตอบรั บและคนจดสบ ั เปลีย ่ นหลาย
คน กว่าทีส ิ สอดจะสง่ เข ้าตระกูลเซย
่ น ี่ ได ้ทัง้ หมด

การรับเจ ้าสาวขึน้ เกีย

้ วเป็ นไปอย่างครึกครืน้
โจวจือ่ หวายแสดงฝี มือการแต่งกลอนเร่งเจ ้าสาว
ด ้วยตนเอง ทำให ้ผู ้คนชน ื่ ชมเป็ นอย่างมาก วันนีเ้ ขา
หล่อเหลาสง่างามอยูใ่ นชุดเจ ้าบ่าวสแ ี ดงสด ผิวขาว
นวลของเขา ทำให ้ผู ้อืน
่ ถึงกับมองเจ ้าบ่าวจนแทบไม่
อยากจะสายตา

เมือ
่ รับเจ ้าสาวกลับมาทีบ ่ ้านตระกูลโจวทีส ่ ร ้าง
ขึน้ ใหม่ในเมืองเอียนติดบ ้านตระกูลเจิง้ โจวจวินสงั่
ให ้คนจัดตัง้ ป้ ายวิญญาณบรรพบุรษ ุ ตระกูลโจวไว ้
กลางลาน บ ้านหลังนีโ้ จวจวินเร่งคนเป็ นจำนวนมาก
ก่อสร ้างบ ้านขึน ้ มาใหม่ให ้โจวจือ่ หวายโดยเฉพาะ
เจ ้าบ่าวเจ ้าสาวทำพิธก ี ราบไหว ้ฟ้ าดิน กราบไหว ้
ป้ ายวิญญาณบรรพบุรษ ุ ก่อนจะคำนับกันและกัน
ตามประเพณี ก็ถงึ ขัน ้ ตอนการสง่ คูบ ่ า่ วเข ้าหอ

ชว่ งสง่ ตัวบ่าวสาวเข ้าหอเป็ นไปอย่างเรียบง่าย

มีเสยี งกระเซาเย ้ ้าแหย่เจ ้าสาวคนใหม่ ซงึ่ สว่ นใหญ่
จะเป็ นเสย ี งของฟางหรูอวีเ้ ป็ นผู ้นำ ยามทีเ่ จ ้าบ่าว
เปิ ดผ ้าคลุมหน ้าเจ ้าสาว คนทัง้ คูม ่ องสบตากันด ้วย
แววตาหวานซงึ้ โจวจือ ่ หยาอมยิม ้ อย่างสุขใจ ทีใ่ น
วันนีไ้ ด ้เห็นรอยยิม้ ทีม
่ คี วามสุขของพีช ่ ายของตน

งานเลีย้ งฉลองมงคลสมรสจัดขึน ้ อย่างใหญ่โต

เจิง้ ฝูหลิงจ ้างคณะงิว้ มาแสดงบนเวทีทส ี่ ร ้างขึน
้ ใหม่
ิ มาทางฝั่ งเจ ้าบ่าว
อีกฝั่ งของลานบ ้าน ผู ้คนทีเ่ ชญ
ไม่ได ้มีเยอะนัก สว่ นใหญ่จะเป็ นลูกน ้องของโจวจวิน
ทีท
่ ำงานร่วมเป็ นร่วมตายด ้วยกันมา จนภายหลัง
กลับกลายมาเป็ นเครือญาติทนี่ ับถือกัน สว่ นญาติ
ทางสายเลือดของโจวจวิน ก็มเี พียงคนตระกูลถัง
ญาติฝ่ายมารดาของเขา ทีม่ าร่วมงานกันหลายคน

งานแต่งของโจวจือ ่ หวายครัง้ นี้ ถังเสยี่ วซม

ี ไิ ด ้
มาด ้วย เนือ ่ งจากนางถึงวัยออกเรือนแล ้ว และได ้
ตกลงพูดคุยเรือ ่ งการหมัน ้ หมายกับบ ้านตระกูลเจิง้
เป็ นทีเ่ รียบร ้อยแล ้ว เจิง้ หรงจิง้ หมัน
้ หมายกับถังเสย ี่ ว
ซตี ามการตกลงของผู ้ใหญ่ ปี หน ้าจึงจะจัดงานมงคล
ดังนัน
้ หญิงสาวจึงต ้องเก็บตัวเรียนรู ้เกีย ่ วกับงานของ
สตรีทม ี่ ค
ี รอบครัว

โจวจือ่ หยาทำความรู ้จักกับคนตระกูลถัง มีทา่ น

ลุงท่านป้ าตระกูลถังหลายคน นางจำได ้บ ้างไม่ได ้
บ ้าง เมือ
่ ทักทายทุกคนจนตาลายแล ้ว นางจึงแอบมา
นั่งพักผ่อนกับพีส่ ะใภ ้ตระกูลเจิง้ ทัง้ สองของตน
ทีศ่ าลาสวนดอกไม ้ของบ ้านตระกูลเจิง้

"หยาหยา เจ ้าลองชม ิ นีด ู ิ มันคือเหล ้าน้ำค ้าง

่ ส
ดอกกุหลาบ เป็ นสุรารสอ่อน มีกลิน ่ หอม เจ ้าน่าจะ
ชอบ" ฟางหรูอวีส้ ง่ จอกสุราให ้โจวจือ ่ หยาลองชม ิ
 "อย่าดืม
่ เลย ถ ้าหากหยาหยามึนเมาแล ้ว พวก
ี่ ปิ งเหยียนผู ้อยูใ่ นสถานะ
เราจะแก ้ตัวว่าอย่างไร" เซย
พีส
่ ะใภ ้ใหญ่เอ่ยเตือน

"ข ้าแค่ให ้หยาหยาลองจิบชม ิ เพียงเล็กน ้อย คง

ไม่เป็ นอะไรหรอกเจ ้าค่ะ" ฟางหรูอวีพ ้ ด
ู ด ้วยใบหน ้า
ยิม
้ แย ้ม แต่แล ้วก็ต ้องยิม้ ค ้าง เมือ
่ เห็นโจวจือ ่ หยาริน
จอกทีส ่ องด ้วยความติดใจ จึงรีบเอ่ยห ้ามว่า
"หยาหยา เจ ้าอย่าดืม ่ อีกเลย"

แต่โจวจือ่ หยากลับหัวเราะแล ้วเอ่ยว่า "วันนีเ้ ป็ น

วันมงคลของพีช ่ าย ข ้าดืม ั หน่อยไม่เป็ นอะไร
่ มากสก
หรอกเจ ้าค่ะ"

เมือ
่ เวลาผ่านไป ใบหน ้างดงามของโจวจือ ่ หยา
ยิง่ แดงระเรือ ี่ ปิ งเหยียนมองด ้วยความกลัดกลุ ้ม
่ เซย
ใจ "หยาหยาเมามายเชน ่ นี้ พวกเราจะแก ้ตัวกันว่า
อย่างไรดี"

ฟางหรูอวีจ ้ งึ เผยรอยยิม ้ เจ ้าเล่ห ์ ก่อนรินสุราใส่

จอกเซยี่ ปิ งหยู แล ้วพูดขึน้ ว่า "จะว่าอย่างไรได ้เจ ้าค่ะ
พวกเราก็เมามายเชน ่ กัน"
 เซย ี่ ปิ งเหยียนเห็นฟางหรูอวีด ื่ แล ้วสง่ เสย
้ ม ี ง
หัวเราะสนุกสนานร่วมกับโจวจือ ่ หยา นางจึงนึกถึงคำ
พูดทีว่ า่ 'อย่าถือสาคนเมา' จึงรีบดืม ่ สุราร่วมกับทัง้
สองคนทันที มิหนำซ้ำยังดืม ่ หนักกว่าคนอืน ่ ด ้วย

'วันนีก ่ กัน'
้ เ็ ป็ นวันมงคลของน ้องสาวของข ้าเชน
ี่ ปิ งเหยียนคิดอย่างปลาบปลืม
เซย ้ ใจ....

เมือ
่ เจิง้ หรงเจีย
้ น เจิง้ หรงมู่ และหม่าชางเหวิน
เดินมาทีศ ่ าลาสวนดอกไม ้ ก็พบสตรีทงั ้ สามหัวเราะ
กันอย่างครึกครืน ้ และมึนเมากันอยูห ่ ลายสว่ น.....

***************

บทที่ 154

ชายหนุ่มทัง้ สามคนต่างหันมามองหน ้ากันด ้วย

ความจนใจ เมือ ่ เห็นว่าในศาลามีหญิงสาวสามคนอยู่
ในสภาพเมามาย ใบหน ้าของพวกนางแดงก่ำ เสย ี ง
ทีพ
่ ด
ู คุยกันก็ดงั มากกว่าปกติอก
ี ด ้วย

โดยเฉพาะเซย ี่ ปิ งเหยียน ทีน

่ ั่งหัวเราะตัวโยนได ้
เพียงครูเ่ ดียว ก็ทงิ้ ตัวฟุบลงบนโต๊ะ โดยมีสาวใชสอง ้
คนของนางรีบมาชว่ ยกันประคองนางให ้ลุกขึน ้ มานั่ง
เจิง้ หรงเจีย
้ นทนมองต่อไปไม่ไหว เขาจึงรีบเดิน
เข ้าไปอุ ้มภรรยาของเขาขึน
้ มาแนบอก

"พวกเจ ้าจับพวกนางแยกย ้ายกันได ้แล ้ว อามู่

เจ ้ารีบพาฮูหยินของเจ ้ากลับเรือน สว่ นหยาหยาให ้
เป็ นหน ้าทีข ้ นพูดสงั่ ทุกคน
่ องอาเหวิน" เจิง้ หรงเจีย
ด ้วยน้ำเสยี งเด็ดขาด

"พีใ่ หญ่ให ้อาเหวินไปสง่ หยาหยา เรือ ่ งนีจ

้ ะดี
หรือขอรับ" เจิง้ หรงมูเ่ อ่ยถามด ้วยท่าทางคับข ้องใจ

"หรือเจ ้าจะทิง้ ฮูหยินของเจ ้าไว ้ทีน

่ ี่ แล ้วตัวเจ ้า
จะไปสง่ หยาหยาทีเ่ รือนนอนของนางก่อน" เจิง้ หรง
เจีย
้ นเอ่ยถามน ้องชายของตนด ้วยน้ำเสย ี งกังขา

"เรือ
่ งนีเ้ ป็ นไปไม่ได ้ขอรับ" เจิง้ หรงมูร่ บ ี เอ่ย
ปฏิเสธ แม ้เขาจะรักใคร่เอ็นดูโจวจือ ่ หยามากมาย
เพียงใด แต่เขาก็หว่ งใยรักใคร่ฟางหรูอวีล ้ ้ำลึกยิง่
กว่า อีกอย่างทีส ่ ำคัญมากเลยก็คอ ื ถ ้าหากเขาทอด
ทิง้ นางเอาไว ้ทีน ่ ี่ แล ้วเลือกไปสง่ น ้องสาวก่อน แล ้ว
ฟางหรูอวีฟ ้ ื้ นขึน้ มาจากความมึนเมา ตัวเขานีล ่ ะ่ ทีจ
่ ะ
มีปัญหา
 "หรือว่าเจ ้าจะให ้คนไปตามท่านอาเขยมาทีน ่ ล
ี่ ะ่
เพราะเวลานีอ ้ าจิง้ ออกไปสง่ คนตระกูลถังเข ้าทีพ ่ ัก
สว่ นอาหวายก็เข ้าห ้องหอไปแล ้ว มีเพียงท่านอาเขย
ทีว่ า่ งพอจะมาคุ ้มครอง พาหยาหยาเดินทางกลับ
เรือนได ้ แต่ข ้าขอเตือนเจ ้าเอาไว ้ก่อนนะ ว่าท่านอา
เขยต ้องเอ่ยซก ั ถามแน่ ว่าผู ้ใดเป็ นคนชวนหยาหยา
ดืม่ เหล ้า และข ้าแน่ใจว่าไม่ใชฮ ่ ห
ู ยินของข ้าอย่าง
แน่นอน" เจิง้ หรงเจีย ้ นเอ่ยขึน
้ อย่างมัน่ ใจ เพราะ
เซย ี่ ปิ งเหยียนมิใชค ่ นชอบดืม ่ ของมึนเมาแบบนี้ และ
ไม่น่าจะเป็ นคนทีช ่ วนน ้องสาวของเขาดืม ่ เหล ้าอย่าง
แน่นอน

เจิง้ หรงมูเ่ หลือบมองไปทางฟางหรูอวีอ ้ ย่าง

จับผิด โดยไม่ต ้องเปิ ดปากถามเหล่าสาวใชที ้ ย ่ น
ื อยู่
นอกศาลาแห่งนี้ ฟางหรูอวีก ้ ไ
็ ม่คดิ จะปิ ดบังผู ้เป็ น
สามี นางมองสบตากับเจิง้ หรงมูด ่ ้วยท่าทางสำนึกผิด
"เปนข ้าาา... บอกกกนางงห ้ายเลิกกกดืม ่ มมม
หยาหยาจาดืม ่ มมม คาายยจาห ้ามมมมนางงงง
ด ้ายยยย"

เจิง้ หรงมูย
่ กมือขึน้ มา ใชนิ้ ว้ คลึงข ้างขมับของตน
เอง และพูดขึน ี งอ่อยว่า "พอๆ เจ ้าไม่ต ้องพูด
้ เสย
แล ้ว อาเหวิน เจ ้าชว่ ยพาน ้องสาวของข ้ากลับเรือน
พักของนาง และชว่ ยดูแลนางให ้เดินทางถึงเรือน
อย่างปลอดภัยด ้วย"

เจิง้ หรงเจีย
้ นก็พด
ู เสริมว่า "เพียนเพียน เพ่ยเพ่ย
มาประคองเจ ้านายของพวกเจ ้าเดินกลับเรือน แล ้วก็
ดูแลเจ ้านายของพวกเจ ้าให ้ดี เรือ ่ งนีไ
้ ม่ต ้องเรียน
ให ้ท่านอาเขยทราบ มิเชน ่ นัน
้ พวกเจ ้าต ้องโดน
ลงโทษอย่างแน่นอน"

"เจ ้าค่ะ คุณชายใหญ่" เสย ี งของเหล่าสาวใชเอ่

้ ย
่ รับคำสงั่ ของเจิง้ หรงเจีย
เพือ ้ นอย่างพร ้อมเพรียงกัน

โจวจือ
่ หยาทีย ่ งั คงมีสติอยูค่ รบถ ้วนจึงหัวเราะ
คิกคักอย่างชอบใจ แล ้วจึงพูดว่า "วางใจเถิด หาก
ท่านพ่อทราบ จือ ่ หยาจะรับผิดเองเจ ้าค่ะ หยาหยา
เป็ นคนทีอ
่ ยากดืม ่ เองเจ ้าค่ะ วันนีเ้ ป็ นวันมงคลของพี่
จือ ึ ยินดีกบ
่ หวาย ข ้ารู ้สก ั พีช
่ ายเป็ นทีส ่ ด
ุ จะขอทำตัว
เหลวไหลบ ้างมิได ้เลยหรือเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินทีย่ น
ื นิง่ เงียบมาโดยตลอด จึงเปิ ด
ี งเป็ นห่วง "แต่วา่ วันพรุง่ นีเ้ ชา้ เจ ้า
ปากพูดด ้วยน้ำเสย
จะมีอาการปวดหัวทรมานเอาได ้นะ"

"จือ
่ หยาเป็ นหมอนะเจ ้าคะ ข ้าไม่ปล่อยให ้ตน
เองต ้องเจ็บป่ วยหรอกเจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยาเถียง
อย่างมัน
่ ใจ

หม่าชางเหวินสา่ ยหน ้าอย่างอ่อนใจ ทุกคนจึง

ต่างแยกย ้ายกันกลับเรือนนอน โจวจือ ่ หยาไม่
ยินยอมให ้เพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยชว่ ยประคองนาง
เดิน นางจะเดินกลับด ้วยตนเอง เพียนเพียนและ
เพ่ยเพ่ยจึงขยับถอยห่าง เพือ ่ ตามใจโจวจือ ่ หยา มี
เพียงหม่าชางเหวินทีเ่ ดินเข ้ามาใกล ้ชด ิ คูห
่ มัน้ ของ
ตนมากขึน ้ เมือ
่ เดินมาได ้สกั พัก โจวจือ
่ หยาเสย ี หลัก
เดินเซ ร่างบางถลาจะล ้ม หม่าชางเหวินจึงรีบเข ้ามา
ประคองไว ้ เพือ ่ ไม่ให ้นางหกล ้มจนต ้องเจ็บตัว

โจวจือ
่ หยาสูดลมหายใจเข ้าลึก เพือ
่ เรียกสติตน
เองกลับคืนมา แต่นางกลับสูดกลิน ่ อายเฉพาะตัว
ของหม่าชางเหวินเข ้าไปเต็มลมหายใจ เอวบางของ
นางก็โดนแขนแข็งแรงของเขารัดเอาไว ้แน่นอย่าง
ตกใจ ใบหน ้าคมเข ้มก ้มตัวลงมามองโจวจือ ่ หยา
อย่างเป็ นห่วง ทำให ้จิตใจของหญิงสาวสน ั่ ไหว จึง
ใชมื้ อสองข ้างดันแผ่นอกหนาและแข็งแรงของอีก
ฝ่ ายออก

"พีช
่ างเหวิน… พีก ่ อดข ้าแน่นเกินไปแล ้ว ปล่อย
ข ้านะเจ ้าคะ" โจวจือ
่ หยาพูดขึน ้ อย่างเขินอาย นาง
รู ้ตัวว่าใบหน ้าของตนในยามนีร้ ้อนผ่าวไปหมดทัง้
ใบหน ้า

"คุณหนู" เสยี งของเพียนเพียนและเพ่ยเพ่ย

ทำให ้หม่าชางเหวินได ้สติ และรีบจับโจวจือ ่ หยาให ้
ยืนอย่างมัน่ คง ก่อนทีต่ วั เขาจะถอยห่างออกจากร่าง
นุ่มนิม
่ และหอมกรุน ่ ของโจวจือ ่ หยา

เมือ
่ เห็นนางยืนได ้มัน
่ คงดีแล ้ว หม่าชางเหวินจึง
พูดแก ้ตัวขึน ี งเบาว่า "พีม
้ เสย ่ ไิ ด ้ตัง้ ใจ พีก
่ ลัวว่าเจ ้าจะ
ี หลักล ้ม"
เสย

โจวจือ่ หยาตวัดสายตามองค ้อนหม่าชางเหวิน

"แต่กไ ี แน่นขนาดนีน
็ ม่ควรรัดเอวของข ้าเสย ้ ะเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินมีทา่ ทางเขินอายเล็กน ้อย ก่อนจะ

ตอบว่า "แขนมันรัดเจ ้าเอง พีม
่ ไิ ด ้ตัง้ ใจ"

เพียนเพียนและเพ่ยเพ่ย ต่างก็อยูใ่ นเหตุการณ์

คนทัง้ คูต่ า่ งก็เห็นเต็มสองตาได ้ยินเต็มสองหู จึง
หัวเราะคิกคักพร ้อมกัน เพราะท่าทางและคำพูดของ
คนทัง้ คู่ ก่อนทีเ่ พ่ยเพ่ยจะเดินมาชว่ ยพยุงโจวจือ่
หยาเดินกลับเรือนนอน ซงึ่ คราวนีน ้ างยินยอมให ้
เพ่ยเพ่ยประคองตนเดินกลับเรือนแต่โดยดี
 คูห
่ นุ่มสาวผ่านคืนวันเข ้าหอไปอย่างชุม ่ ฉ่ำใจ
เห็นได ้จากทีง่ านพิธย ี กน้ำชาในยามสายของวันต่อ
มา โจวจือ ่ หวายมีใบหน ้าสุขสมใจอย่างปิ ดไม่มด ิ ใน
ขณะทีเ่ จ ้าสาวคนใหม่อย่างเซย ี่ ปิ งหยู หลบสายตา
ผู ้คนด ้วยใบหน ้าเขินอายอยูเ่ สมอ แต่กย ็ งั คงสง่
สายตาหลงใหลรักใคร่ไปให ้โจวจือ ่ หวาย ในเวลาที่
นางไม่รู ้สก ึ ตัว จึงยิง่ เรียกเสย
ี งหยอกเย ้าเจ ้าสาวคน
ใหม่เพิม ่ มากขึน ้

ถึงแม ้ว่างานมงคลจะเสร็จสนิ้ อย่างสมบูรณ์แล ้ว

แต่ตระกูลโจวและตระกูลเจิง้ ยังคงรัง้ รออยูท
่ เี่ มือง
เอียนต่อไป

เหตุผลข ้อทีห
่ นึง่ ก็คอ
ื โจวจือ
่ หวายต ้องพา
เซย ี่ ปิ งหยูกลับบ ้านเดิมตระกูลเซย ี่ ภายหลังจากที่
ทัง้ คูแ ่ ต่งงานกันได ้สามวัน เพือ
่ ให ้คูแ
่ ต่งงานทำตาม
ธรรมเนียม พาเจ ้าสาวกลับบ ้านเดิม

สว่ นเหตุผลข ้อทีส

่ องก็คอ
ื รัง้ รอให ้เอียนอ๋อง
ประกาศตำแหน่งราชการของเจิง้ หรงเจีย ้ น
เจิง้ หรงจิน
้ เจิง้ หรงมูแ
่ ละโจวจือ
่ หวาย เมือ ่ พวกเขา
ได ้ตำแหน่งทางราชการ ต่อไปคนทัง้ สจ ี่ ะกลายเป็ น
ขุนนาง รับเบีย ้ หวัดจากกองการคลังของราชสำนัก

ในยุคนีย ้ งั ไม่มก ี ารฟื้ นฟูการสอบจอหงวน คนที่

รับราชการคือคนในตระกูลทีเ่ ป็ นขุนนางอยูก ่ อ ่ นหน ้า
นีแ
้ ล ้ว หรือไม่กม ็ อ
ี ก
ี สถานการณ์ คือผู ้ทีม ่ อ
ี ำนาจเป็ น
ผู ้หาตำแหน่งมามอบให ้ ดังนัน ้ พวกเขาทัง้ สค ี่ นจึงพึง่
้
พาและใชอำนาจของเอี ยนอ๋อง เพือ ่ ให ้ได ้ตำแหน่ง
ขุนนางมาครอบครอง....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 155

มีเอกสารจากทางการสง่ มาแจ ้งข่าวยังตระกูล

เจิง้ และตระกูลโจว เอกสารเหล่านีเ้ ป็ นจดหมายแจ ้ง
ให ้ทุกคนทราบว่า

เจิง้ หรงเจีย
้ นต ้องไปรับตำแหน่งเป็ นเจ ้า
พนักงานทีส ่ ำนักฮวาหลิน ตำแหน่งขุนนางขัน ้ หก

เจิง้ หรงมูต
่ ้องไปรับตำแหน่งเจ ้าพนักงาน ดูแล
เอกสารอยูใ่ นกรมการคลัง ตำแหน่งขุนนางขัน ้ หก

เจิง้ หรงจิง้ ต ้องไปรับตำแหน่งผู ้ชว่ ยรองแม่ทพ

ั
ปราบอุดร ตำแหน่งขุนนางขัน ้ ห ้า

โจวจือ
่ หวายรับตำแหน่งทหารม ้ากองห ้าปกป้ อง
รักษาเมือง ตำแหน่งขุนนางขัน
้ หก

ทุกคนแทบทัง้ หมดพอใจกับตำแหน่งของตนเอง
ยกเว ้นโจวจือ
่ หวาย ทีอ
่ ยากไปเป็ นทหารประจำชาย
แดนเหมือนกับเจิง้ หรงจิง้ ความใฝ่ ฝั นของเขาคือคืน
ชอื่ เสย
ี งทีด
่ งี ามของแม่ทพ
ั โจวอี้ ผู ้เป็ นท่านปู่ ของ
เขากลับคืนมาให ้ได ้

แต่สำหรับโจวจือ ่ หยาแล ้ว นางกลับรู ้สก ึ ดีใจทีพ

่ ี่
ชายทัง้ สามของตนไม่ต ้องไปอยูไ่ กลนางเป็ นพันลี้
ึ ใจหาย เมือ
แต่กร็ ู ้สก ่ รู ้ว่าพีร่ องเจิง้ หรงจิง้ ต ้องไปรับ
ตำแหน่งอยูไ่ กลถึงชายแดนทิศตะวันออกเฉียงเหนือ

เจิง้ หรงจิง้ กลับยิม

้ หน ้าบาน แม ้ว่าเขาต ้อง
เดินทางไปไกลบ ้าน แต่ตำแหน่งขุนนางขัน ้ ห ้าถือว่า
สูงอยูไ่ ม่น ้อย สำหรับคนอายุน ้อยอย่างเขา ได ้เป็ น
ถึงผู ้ชว่ ยรองแม่ทพ ั ถือว่าล้ำหน ้ากว่าผู ้อืน
่ อย่างเห็น
ได ้ชดั อีกอย่าง ยิง่ เขาได ้ไปเฝ้ าประจำทางชายแดน
ทีม
่ ก
ั มีการลุกล้ำดินแดนอยูบ ่ อ
่ ยครัง้ ทหารอายุน ้อย
อย่างเขา ยิง่ มีโอกาสสร ้างผลงานมากยิง่ ขึน ้

"แล ้วเรือ
่ งงานมงคลของเจ ้ารองล่ะ หากเจ ้ารอง
ต ้องไปเป็ นทหารประจำการทีช ่ ายแดน แล ้วทางฝั่ ง
ตระกูลถังจะว่าอย่างไร" เจิง้ หลีห่ น ั มาปรึกษากับโจว
จวิน ใบหน ้าของท่านผู ้เฒ่าเจิง้ ยามนีม ้ แ
ี ต่ความยินดี
ปรีดา ตัวเขาเคยเป็ นพลทหารเฝ้ าประจำเมืองมา
้
ก่อน แม ้จะถือว่าเขาเคยได ้รับใชราชส ำนัก แต่
ตำแหน่งกลับไม่อาจเรียกได ้ว่าเป็ นขุนนาง แต่ยาม
นีห
้ ลานๆของเขา กำลังจะได ้เป็ นใหญ่เป็ นโตแบบ
เหล่าขุนนาง ทีเ่ ขาเคยต ้องก ้มหน ้านอบน ้อม แม ้แต่
้
กระทัง่ คนรับใชของขุ นนางเหล่านัน ้ แล ้ว จะไม่ให ้เขา
ปลาบปลืม ้ ดีใจมากได ้อย่างไร

โจวจวินเองก็มส ี น ้าพึงพอใจกับตำแหน่งของ
ี ห
เจิง้ หรงจิง้ อย่างเห็นได ้ชด ั เขาจึงตอบพ่อตาในนาม
ของตนว่า "ท่านพ่อตาไม่ต ้องเป็ นห่วง ข ้าได ้เอ่ย
ปากขอยืดเวลาการไปรับตำแหน่งผู ้ชว่ ยรองแม่ทพ ั
ปราบอุดรของอาจิง้ กับเอียนอ๋องเอาไว ้แล ้ว เพือ ่
จัดการให ้อาจิง้ ได ้แต่งงานมีครอบครัวเสย ี ก่อน ข ้า
คิดว่าจะเดินทางไปเมืองกว่างโจวกับเจิง้ หรงจิง้ ทำ
พิธรี ับเจ ้าสาวกลับมาแต่งงานทีห ่ มูบ
่ ้านเถียนซขี อง
พวกเรา แบบนีน ้ ่าจะสะดวกกว่า ท่านวางใจเถิด ยิง่
อาจิง้ มีตำแหน่งเชน ่ นี้ ทางตระกูลถังคงจะยินดีเร่งวัน
มงคลให ้รวดเร็วขึน ้ อย่างแน่นอน"

โจวจวินหันไปมองโจวจือ ่ หวายและเอ่ยปลอบใจ
บุตรชายของตนเองว่า "เจ ้าไม่ต ้องเสย ี ใจ งานของ
เจ ้าอาจจะดูไม่สำคัญ แต่หน ้าทีท ่ หารรักษาเมือง
ทำให ้เจ ้าไม่ต ้องอยูไ่ กลจากภรรยาทีเ่ พิง่ แต่งเข ้า
บ ้านของเจ ้า อดทนอีกสก ั หน่อยค่อยหาทาง
ขยับขยายยังไม่สาย"
 โจวจือ
่ หวายจึงมีสห ี น ้าดีขน ึ้ เมือ ี่ ปิ ง
่ คิดได ้ว่าเซย
หยูเป็ นคุณหนูตระกูลใหญ่ ทีย ่ ด
ึ ถือ 'บัญญัตส ิ อน
หญิง' และ 'วิถค ี วามดีงามของสตรี' นางคงไม่อาจจะ
ติดตามเขาไปใชช้ วี ต ิ ทีย
่ ากลำบากทีช ่ ายแดนกับเขา
ได ้ หัวใจทีร่ ม
ุ่ ร ้อนของเขาจึงสงบลง เขาเพิง่ แต่งงาน
และเพิง่ ได ้มีโอกาสรับรสความสุขของความสเิ น่หา
จึงยังไม่อยากจากภรรยาไปไหนไกลในเวลานี้

แต่คำพูดของโจวจวิน กลับทำให ้หัวใจของโจว

จือ
่ หยากระตุก หากนางจำไม่ผด ิ และเหตุการณ์เป็ น
ไปตามแบบโลกอดีตของนางในชวี ต ิ เดิม องค์
รัชทายาทจูหย่งเปี ยวจะป่ วยตายในคุก ฮอ ่ งเต ้จูหง
หย่วนจะยกบัลลังก์ให ้แก่พระราชนัดดาของพระ
องค์คอื จูจางเหวิน แต่ในเมือ่ ชอื่ บุคคลไม่เหมือนกัน
นางจึงไม่รู ้ว่าเหตุการณ์จะเป็ นดังทีน่ างเคยรับรู ้มา
หรือไม่

แต่หากเหตุการณ์ออกมาในรูปแบบนัน ้ โจวจือ่
หวาย เจิง้ หรงเจีย ้
้ นและเจิง้ หรงมู่ ทีใ่ ชอำนาจของ
เอียนอ๋อง ก็จะโดนจูเหวินจางผู ้เป็ นฮอ ่ งเต ้พระองค์
ิ หวาดระแวง และอาจจะเป็ นอันตรายถึงชวี ต
ใหม่คด ิ
ของพวกเขาก็ได ้

ในยามนีส ี น ้าทุกคนมีแต่ความตืน
้ ห ่ เต ้นดีใจ
โจวจือ
่ หยาจึงปลอบใจตนเองว่า เหตุการณ์อาจจะ
ไม่เหมือนทีน
่ างรับรู ้มา ดังนัน
้ นางจึงยังไม่คด
ิ จะพูด
อะไรให ้ทุกคนต ้องกังวลใจล่วงหน ้า

เมือ
่ วันงานมงคลของโจวจือ ่ หวายผ่านมาครบ
3 วัน โจวจือ ่ หวายจึงพาเซย ี่ ปิ งหยูเดินทางกลับ
บ ้านเดิม ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หยาและเจิง้ ฮุย ่ ผิงยังคง
เดินทางไปรักษาอาการป่ วยให ้กับท่านชายหก
จูเหวินอีอ้ ยูท
่ ก
ุ วันจนครบ 7 วัน ทุกคนจึงเตรียมตัว
เดินทางกลับหมูบ ่ ้านเถียนซ ี

แต่การเดินทางกลับหมูบ ่ ้านเถียนซใี นครัง้ นี้

นอกจากจะมีเจ ้าสาวคนใหม่อย่างเซย ี่ ปิ งหยูเดิน
ทางกลับมาด ้วยแล ้ว ยังมีทา่ นชายหกทีเ่ ดินทาง
ติดตามครอบครัวตระกูลโจว เพือ ่ มารักษาตัวและขอ
ิ ย์ของโจวจวิน เพิม
ฝากตัวเป็ นลูกศษ ่ ขึน ้ อีกหนึง่ คน

โจวจือ่ หยามิได ้เอ่ยห ้ามอะไร เพราะคิดเอาไว ้ว่า

หากนางสามารถชว่ ยรักษาน ้องชายคนนีข ้ องหม่า
ชางเหวินให ้หายได ้ เขาจะได ้มีน ้องชายแท ้ๆ มา
ึ ถึงความอบอุน
ทำให ้เขารู ้สก ่ ของครอบครัวเพิม่ มา
อีกหนึง่ คน โดยทีน ่ างไม่ได ้คิดไม่เคยฝั นเลยว่า ใน
อนาคตจูเหวินอีผ ้ ู ้นีจ
้ ะเป็ นผู ้ทีค
่ อยคุ ้มครองและ
สนับสนุนโจวจือ่ หยาและหม่าชางเหวินได ้ใน
ภายภาคหน ้า

การเดินทางกลับหมูบ ่ ้านเถียนซเี ป็ นอย่าง

เรียบร ้อย ไม่มเี หตุการณ์ร ้ายอะไรเกิดขึน ้ ระหว่าง
ทาง ผู ้ติดตามของจูเหวินอี้ เปลีย ่ นเป็ นองครักษ์ นับ
สบ ิ และมีสาวใชเพิ ้ ม่ มาเป็ นสค ี่ น แต่ไม่มเี ด็กทีอ ่ ยูใ่ น
วัยเดียวกันกับจูเหวินอี้ ดังนัน ้ เมือ ่ เขาได ้พบกับ
เด็กชายทีโ่ ตกว่าเขาสองปี อย่างเจิง้ หรงหมิง เขาจึง
เอาใจและตามใจเจิง้ หรงหมิงแทบจะทุกอย่าง ซงึ่
เจิง้ หรงหมิงก็ชน ื่ ชอบจูเหวินอีเ้ ป็ นอย่างมาก เพระคน
้ ามารถสงั่ ของกินทีเ่ ขาอยากกินมาให ้เขาได ้ทุก
ผู ้นีส
อย่าง ดังนัน ้ การเดินทางในครัง้ นี้ จึงเกิดความ
สมั พันธ์ทด ี่ ขี องพีช ่ าย ผู ้กลายเป็ นท่านอากับน ้อง
ชายคนเล็ก และความสม ั พันธ์ฉันท์สหายของจูเหวิน
อีแ้ ละเจิง้ หรงหมิง ถึงแม ้ว่าเจิง้ หรงหมิงจะมีผล
ประโยชน์เคลือบแฝง แต่เขาก็ดต ี อ่ จูเหวินอีอ
้ ยูไ่ ม่
น ้อย…
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 156

บรรยากาศภายในหมูบ ่ ้านเถียนซ ี ทุกคนต่างมี

ี น ้ายิม
สห ้ แย ้มแจ่มใส อบอวลไปด ้วยกลิน ่ อายมงคล
แทบจะทัว่ ทัง้ หมูบ ่ ้านต่างพร ้อมใจกันติดโคมสแ ี ดง
เพือ
่ แสดงว่าทีน ่ ก
ี่ ำลังมีงานมงคล

ยิง่ บ ้านบนเนินเขาของตระกูลโจว พวกบ่าวและ

้
สาวใชภายในบ ้านต่างชว่ ยกันประดับตกแต่งบ ้าน
ด ้วยผ ้าแพรแดง และจัดชอ ่ ดอกไม ้ รวมถึงแผ่น
กระดาษเขียนด ้วยอักษรมงคล เพือ ่ เป็ นการแสดง
การต ้อนรับคูบ ่ า่ วสาว

บ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ เชญ ิ ทุกคนในหมูบ ่ ้าน มา

ร่วมงานทีโ่ จวจวินได ้จัดงานเลีย ้ งฉลองมงคล
สมรสของโจวจือ ่ หวายและเซย ี่ ปิ งหยู มีคนในหมู่
บ ้านมาร่วมงานเป็ นจำนวนมาก ภายในงานจัดโต๊ะกิน
เลีย ้ ง ตามแบบฉบับบริการตนเอง ตามแนวความคิด
ของโจวจือ ่ หยาเชน่ เดิม กล่าวคือมีซมอาหารคาว
ุ้
้
ซุมอาหารหวาน ้
ซุมผลไม ้
้ และซุมน้ำดื ม
่ หากใคร
อยากกินอะไร สามารถเดินไปตักมากินทีโ่ ต๊ะของตน
เองและเหล่าสหายได ้อย่างเต็มอิม
่

เมือ
่ โจวจือ
่ หยาพักผ่อน จนรู ้สก ึ หายเหนือ ่ ยล ้า
จากการเดินทางเพียงพอแล ้ว นางก็คล ้องแขนพี่
สะใภ ้คนใหม่ของตนไปร่วมงานเลีย ้ ง แนะนำให ้สตรี
ทุกคนในหมูบ ่ ้านเถียนซไี ด ้รู ้จักกับเซย ี่ ปิ งหยู

สะใภ ้ตระกูลโจวมีใบหน ้างดงาม กริยามารยาท

งามสง่า แต่ไม่ทงิ้ ความอ่อนหวานของสตรี จึงเป็ นที่
ชนื่ ชมของคนภายในงานเป็ นอย่างมาก แต่โจวจือ ่
หยากลับถูกใจและชน ื่ ชมจิตใจทีด่ งี ามของเซย ี่ ปิ ง
หยูเป็ นทีส
่ ด ึ วางใจได ้ว่าหากในอนาคต นาง
ุ และรู ้สก
แต่งงานออกเรือนไปแล ้ว พีส ่ ะใภ ้ผู ้นีจ
้ ะสามารถดูแล
บิดามารดาและพีช ่ ายของตนได ้เป็ นอย่างดี

โดยเฉพาะเจิง้ ฮุย ่ ผิง นางรู ้สกึ ชอบใจลูกสะใภ ้

อย่างเซย ี่ ปิ งหยูเป็ นอย่างมาก ดังนัน ้ โจวจือ
่ หยาจึง
ึ เบาใจ ไม่ต ้องกลัวว่าบ ้านตระกูลโจวจะมีปัญหา
รู ้สก
ระหว่างแม่สามีกบ ั ลูกสะใภ ้ ทีเ่ ป็ นปั ญหาชวนปวดหัว
อย่างคนตระกูลอืน ่ ๆ

ภาพทีโ่ จวจือ ่ หยาเดินคุยทักทายกับผู ้คนในงาน

เลีย
้ ง โดยมีเจิง้ หรงหมิงคอยเดินตามอยูไ่ ม่หา่ ง อยู่
ในสายตาของหม่าชางเหวินและจูเหวินอีโ้ ดยตลอด
เขาจึงหันกลับมาพูดกับจูเหวินอีด ี งท ้าทาย
้ ้วยน้ำเสย
เล็กน ้อยว่า

"เจ ้าคุยว่าเจ ้ามีความสามารถ ดังนัน ้ เจ ้าจงแสดง

ความสามารถของเจ ้า เพือ ่ พิสจ
ู น์ให ้ข ้าเห็นว่า เจ ้า
มิได ้คุยอวดตัวเองเกินหน ้าความจริง"

จูเหวินอีม
้ องพีช
่ ายห ้า ผู ้อยูใ่ นตำแหน่งซอ ื่ จือ
่
หม่ากัว๋ กง และนับลำดับญาติกน ั ใหม่ กลายมาเป็ น
ท่านอาของตนด ้วยสห ี น ้าคาดหวังปนลังเลใจ ก่อน
จะถามว่า "ท่านอาชางเหวินจะให ้เหวินอีพ ้ ส
ิ จ
ู น์
อย่างไรหรือขอรับ"

ดวงตาคมเข ้มของหม่าชางเหวินฉายแววเจ ้าเล่ห ์

เล็กน ้อย และพูดขึน้ ด ้วยน้ำเสย ี งราบเรียบว่า "แยก
เจิง้ หรงหมิงให ้ไปทีอ
่ น
ื่ พร ้อมกับเจ ้า เรือ
่ งนีเ้ จ ้า
สามารถทำได ้หรือไม่"

ถึงแม ้ว่าจูเหวินอีจ ้ ะเป็ นเพียงเด็กชายอายุสข ี่ วบ

แต่เขาเป็ นคนฉลาดและเติบโตขึน ้ มาในสภาพ
แวดล ้อมทีต ่ ้องเร่งโต จึงมีไหวพริบติดตัวมามากพอ
สมควร เขาเป็ นคนทีค ่ อยสงั เกตสห ี น ้าของคนอืน
่ อยู่
เสมอ ดังนัน้ เขาจึงสม ั ผัสได ้ว่าหม่าชางเหวินมิได ้รัก
และเอ็นดูเขา เหมือนกับบิดามารดาของเขา แต่กไ ็ ม่
รังเกียจเขาเหมือนกับพีช่ ายพีส่ าวในจวนคนอืน่ ๆ
ดังนัน
้ เขาจึงอยากสนิทสนมกับท่านอาให ้มากกว่านี้
จึงกระตือรือร ้นในการพิสจู น์ตนเองอย่างเต็มที่

สว่ นเจิง้ หรงหมิงนัน ้ มีความเป็ นผู ้ใหญ่ทอ ี่ ยูใ่ น

คราบเด็ก มีเพียงเรือ ่ งเดียวทีเ่ ป็ นจุดอ่อนของเขา นั่น
ก็คอื เรือ่ งกิน ซงึ่ เรือ
่ งนีต ้ อ
่ ให ้มิใชค่ นฉลาดก็จับ
จุดอ่อนนีข ้ องเขาได ้ เพราะเจิง้ หรงหมิงชอบเปิ ดเผย
จุดอ่อนนีใ้ ห ้ทุกคนรับรู ้อย่างเปิ ดเผย เพือ ่ ทีค
่ นอืน ่ จะ
ได ้ใชจุ้ ดอ่อนนีม ้ าทำให ้เขาอิม ่ ท ้อง…

หม่าชางเหวินมีสห ี น ้าพึงพอใจ มองจูเหวินอีพ ้ า

เจิง้ หรงหมิงแยกตัวออกไปหาขนมอร่อยกินรอง
ท ้องอีกทางได ้สำเร็จ เหลือเพียงเพียนเพียน
และเพ่ยเพ่ย ซงึ่ ปกติสองคนนีม ้ ก
ั ยืนเฝ้ าคอยระวัง
ความปลอดภัยให ้กับโจวจือ ่ หยาเงียบๆ พวกนางไม่
ได ้ขัดขวางการใกล ้ชด ิ ของเขาและโจวจือ ่ หยา
หม่าชางเหวินจึงไม่รู ้สก ึ รำคาญสาวใชสองคนนี
้ ้
เหมือนผู ้อืน
่ เขารีบเดินไปชวนโจวจือ ่ หยาไปพูดคุย
กันในทีส ่ งบเพียงลำพัง โดยมีบา่ วและสาวใชเดิ ้ น
ตามห่างๆได ้สำเร็จ
 "พีช่ างเหวินมีธรุ ะอันใดกับจือ
่ หยาหรือเจ ้าคะ"
โจวจือ
่ หยาเอ่ยถามอย่างสงสย ั เมือ
่ ยืนอยูใ่ นสวน
ดอกไม ้ด ้วยกันตามลำพัง

"หยาหยา วันนีเ้ จ ้าคงไม่นกึ ยินดีกบ

ั งานแต่งของ
พีจ
่ อ
ื่ หวาย จนต ้องดืม ่ สุราแบบวันนัน ่ รือไม่"
้ อีกใชห
หม่าชางเหวินถามด ้วยน้ำเสย ี งเป็ นห่วง

"ไม่แล ้วเจ ้าค่ะ วันนีจ

้ อ
ื่ หยาจะไม่ดม ื่ แบบวันนัน
้
อีกแล ้ว ในวันต่อมายามทีจ ่ อ
ื่ หยาตืน่ นอนตอนเชา้
รู ้สกึ ไม่คอ ่ ยสบายตัวเป็ นอย่างมาก และปวดหัว
เล็กน ้อย อย่างทีพ ่ ชี่ างเหวินเอ่ยเตือนเลยเจ ้าค่ะ
ดังนัน ้ จือ
่ หยาจึงเข็ดขยาด ไม่คด ิ จะดืม
่ มากมายเชน ่
นัน ้ อีกแล ้วเจ ้าค่ะ"

เมือ
่ หม่าชางเหวินได ้ฟั งโจวจือ ่ หยาพูดจบก็แย ้ม
ริมฝี ปากเล็กน ้อย หญิงสาวจึงมองเขาด ้วยดวงตา
เหม่อลอยเล็กน ้อย เพราะชา่ งยากนักทีจ ่ ะมีโอกาส
เห็นเขาเผยรอยยิม ้ สดใส ทีม ่ เี สน่หเ์ ฉพาะตัวของ
ชายหนุ่มออกมาเชน ่ นี้

หม่าชางเหวินมองสบตากับดวงตากลมโตเป็ น
ประกายระยิบระยับของโจวจือ
่ หยาด ้วยใบหน ้าร ้อน
ผ่าวเล็กน ้อย ใบหูของเขาแดงก่ำ เมือ
่ นางมองเห็น
จึงปิ ดปากกลัน้ ยิม
้ อย่างชอบใจ

"เจ ้าขบขันอะไร" หม่าชางเหวินกระพริบตา ก่อน

จะถอยห่างอย่างคนทีไ่ ม่มน
ั่ ใจตนเอง

ใบหน ้างามของโจวจือ ่ หยาจึงเผยรอยยิม ้ หวาน

แอบเหลือบตามองใบหูของเขาอีก อย่างอดไม่ได ้
ทำให ้หม่าชางเหวินยิง่ มีใบหูแดงก่ำมากขึน ้ นางจึง
หันไปมองทิวทัศน์ของสวนดอกไม ้ เพือ ่ เบีย
่ งเบน
ความสนใจ ไม่ให ้ตนเองสง่ เสย ี งหัวเราะขบขันคน
ตรงหน ้าออกมา

หม่าชางเหวินพยายามสูดลมหายใจเข ้าลึก
เพือ่ สงบสติอารมณ์ทรี่ ้อนรุม ่ ไปทัง้ ร่างของตน มอง
ใบหน ้างดงามของคนตรงหน ้า แล ้วจึงเอ่ยพูดถึง
่ งสำคัญทีเ่ ขาตัง้ ใจมาถามว่า "พีไ่ ด ้ข่าวว่าท่าน
เรือ
อาจารย์จะพาอาจารย์หญิงและพีห ่ รงจิง้ เดินทางไป
ยังเมืองกว่างโจว เพือ ่ ทำพิธรี ับเจ ้าสาวกลับมา
แต่งงานทีน ่ ี่ เจ ้าจะติดตามอาจารย์และอาจารย์หญิง
ไปยังเมืองกว่างโจวด ้วยใชห ่ รือไม่"

โจวจือ
่ หยาจึงยิม
้ กว ้างและพยักหน ้าตอบรับ
"ไปด ้วยเจ ้าค่ะ แต่พจ
ี่ อ
ื่ หวายและพีป
่ ิ งหยูจะรัง้ อยูท
่ น
ี่ ี่
เพราะพีจ่ อ
ื่ หวายต ้องเดินทางไปรับตำแหน่งที่
เมืองหลวง หากร่วมเดินทางไปเมืองกว่างโจว เกรง
ว่าจะกลับมาไม่ทน ั เจ ้าค่ะ"

หม่าชางเหวินมีสห ี น ้าเงียบขรึมแล ้วจึงพูดว่า

"อาจารย์หญิงและเจ ้าเดินทางไปกว่างโจว พีร่ ู ้สก ึ ไม่
สบายใจเลย"

โจวจือ ่ หยาจึงคิดได ้ว่าในอดีต หอแก ้วเมิง่ เฟิ่ ง

หวงเคยมีชอ ื่ เสยี งโด่งดังทีด ่ นิ แดนทางใต ้ หม่าชาง
เหวินคงจะหวัน ่ เกรงว่าจะมีปัญหาในการเดินทาง
หญิงสาวจึงพูดปลอบใจคูห ่ มัน ้ ของตนว่า "พีช ่ าง
เหวินเจ ้าคะ เกรงว่าเรือ ่ งนีท้ า่ นพ่อคงจะคิดเอาไว ้
แล ้วเชน่ กัน แต่ถ ้าหากจือ ่ หยาเดาไม่ผด ิ ท่านพ่อ
ของข ้าคงคิดจะใชโอกาสนี ้ ้ ดึงให ้คนเหล่านัน
้ ลงมือ
แล ้วท่านพ่อจะได ้จัดการกำจัดคนเหล่านัน ้ ไปจาก
โลกนีใ้ ห ้หมด จะได ้มิต ้องคอยหลบคอยระวังคน
ี ทีเจ ้าค่ะ"
เหล่านีเ้ สย

หม่าชางเหวินพยักหน ้าเข ้าใจ หากต ้องคอยเฝ้ า

หวัน่ เกรงว่าคนพวกนัน ้ จะลงมือเมือ ู ้ ดคน
่ ไหร่ มิสกำจั
เหล่านีใ้ ห ้หมดไปเลยจะดีกว่า เขาจึงพูดว่า "หากเจ ้า
ต ้องไป พีก่ จ็ ะขอติดตามไปปกป้ องเจ ้าด ้วย"
 โจวจือ ่ เิ จ ้าคะ ผู ้
่ หยาจึงมองค ้อนและพูดว่า "ใชส
อืน
่ ทำงานมีตำแหน่งกันหมดแล ้ว เหลือเพียงพีช ่ าง
เหวินทีไ่ ม่ยน
ิ ยอมรับตำแหน่ง"

ความจริงแล ้วโจวจือ ่ หยาแค่แกล ้งพูดเท่านัน ้

เพราะนางรู ้ดีวา่ การทีต่ ระกูลหม่าไม่มใี ครเป็ นขุนนาง
นัน
้ เป็ นเรือ่ งดีตอ
่ ความหวาดระแวงของผู ้ทีน ่ ั่ง
บัลลังก์ตงั่ ทอง

หม่าชางเหวินเองก็รู ้ว่าโจวจือ
่ หยาแสร ้งพูด
แกล ้งเขาเท่านัน ้ เขาจึงโต ้ตอบด ้วยน้ำเสย ี งราบเรียบ
ว่า "ใครว่าพีไ่ ม่มตี ำแหน่ง ในวันนีพ
้ ม
ี่ ตี ำแหน่งเป็ น
คูห
่ มัน
้ ของหยาหยา และในวันหน ้าพีก ่ ำลังรอเลือ
่ น
ตำแหน่งเป็ นสามีของเจ ้าอย่างไรล่ะ"

โจวจือ ่ หยาจึงมองค ้อนอีกฝ่ ายอย่างหมัน่ ไส ้

และพูดขึน ้ ว่า"ทำเป็ นพูดคุยโว พีช
่ างเหวินไปหาทาง
ขออนุญาตท่านพ่อ เพือ ่ จะเดินทางไปเมืองกว่างโจว
ให ้ได ้ก่อนเถิดเจ ้าค่ะ"

หม่าชางเหวินจึงพูดขึน ้ ว่า "เจ ้าคอยดู พีจ

่ ะต ้อง
ทำได ้อย่างทีพ
่ ด
ู แน่นอน"
 คนทัง้ คูพ
่ ดู คุยโต ้ตอบกันอยูน
่ าน จนเพ่ยเพ่ยเอ่ย
เตือนคนทัง้ คูว่ า่ หายมานานแล ้ว ประเดีย
๋ วนายท่าน
โจวจะออกมาตามหาคุณหนู ทุกคนจึงเดินกลับไปยัง
งานเลีย
้ งดังเดิม

หากเจิง้ หรงหมิงมีจด ุ อ่อนอยูท ่ ค ี่ วามอร่อยของ

อาหารและขนม โจวจวินก็มจ ี ด
ุ อ่อนอยูท ่ ค
ี่ วาม
ปลอดภัยของภรรยาและบุตรชายบุตรสาวของเขา
ซงึ่ หม่าชางเหวินก็รับรู ้จุดอ่อนข ้อนีข ้ องโจวจวินเป็ น
อย่างดี ดังนัน ้ เขาจึงใชจุ้ ดอ่อนเรือ ่ งนีใ้ ห ้เป็ น
ประโยชน์

หลายวันต่อมา ในยามทีโ่ จวจือ ่ หยาเตรียมจัด

ของ เพือ ้
่ จะใชในการเดิ นทางไปเมืองกว่างโจว นาง
จึงรับรู ้ข่าวว่า หม่าชางเหวินได ้รับอนุญาตให ้ร่วม
เดินทางไปเมืองกว่างโจว พร ้อมกับครอบครัวของ
พวกนางด ้วย
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 157

เมืองกว่างโจวอยูห ่ า่ งไกลจากหมูบ่ ้านเถียนซ ี

นับพันลี้ โจวจวินเลือกเดินทางด ้วยเรือ ก่อนจะไป
เปลีย
่ นเป็ นขึน
้ รถม ้า เมือ
่ ถึงแผ่นดินทางใต ้

ในอดีตยามทีห ่ ลบหนีจากแผ่นดินทางใต ้ โจว

จือ
่ หยาจำได ้ว่าเจิง้ ฮุย่ ผิง ทีม
่ น
ี ามทีแ่ ท ้จริงว่าเมิง่
หลันเซย ี นไม่ใชส่ ตรีชาวใต ้ แต่เดินทางมาจากเกาะ
แห่งหนึง่ ของท ้องทะเลทางใต ้ ต ้นตระกูลเมิง่ ในยาม
นีไ้ ม่มเี หลือแล ้ว แต่ยงั มีคนบางกลุม ่ ทีค่ ดิ จะใช ้
ประโยชน์จากสตรีแซเ่ มิง่

ความสามารถของธิดาเทพหอแก ้วเมิง่ เฟิ งหวง

นัน
้ วิเศษราวกับเป็ นธิดาของเทพเซย ี น มีคำกล่าว
ขานกันว่าธิดาเทพมีความสามารถในการทำนาย
อนาคตได ้ และมีความสามารถในการรักษาคนเจ็บ
ให ้หายได ้ราวปฏิหาริย ์ มิหนำซ้ำยังสามารถปลุกคน
ี ได ้
ตายให ้ฟื้ นคืนชพ
 ดังนัน ื่ เรือ
้ จึงมีคนเก่าแก่บางตระกูลทีเ่ ชอ ่ งนี้
พยายามเฟ้ นตามหาสตรีแซเ่ มิง่ เพือ ่ ทำให ้พวกนาง
มีบต
ุ ร และคลอดลูกออกมาเป็ นสตรี มุง่ หวังว่าอาจ
จะโชคดีได ้มีสตรีทม ี่ ค
ี วามสามารถ มีพลังของธิดา
เทพสง่ ต่อมายังสายเลือด พวกเขาจะได ้นำพลัง
้
ของธิดามาใชประโยชน์

ดังนัน
้ หลังจากทีห ่ อแก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวงล่มสลาย
สตรีแซเ่ มิง่ จึงมีชวี ติ ทุกข์ทรมาน มีหลายคนทีต ่ ้อง
อดสู ทนทำหน ้าทีผ ่ ลิตและให ้กำเนิดเด็กทารก จน
ร่างกายแบกรับภาระนีไ ้ ม่ไหว ต ้องทยอยจบชวี ต ิ ลง
อย่างน่าเวทนา แต่กไ ็ ม่มผ ี ู ้ใดคลอดผู ้มีสายเลือด
ธิดาเทพออกมาได ้สำเร็จ

ในยามทีห ่ อแก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวงยังอยู่ แม ้จะไม่ม ี

อำนาจอะไรมากมายเหมือนดัง่ ในอดีต แต่กย ็ งั มีผู ้
คนเกรงใจหอแก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวงอยูม ่ ากมาย เมิง่ หลัน
เซย ี งผู ้เป็ นหลานคนเดียวของธิดาเทพเมิง่ เฟิ่ งหวง
ในยามนัน ้ จึงมีคนตระกูลใหญ่หลายตระกูลมาสูข ่ อ
นางมากมาย แต่ธด ิ าเทพหอแก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวงกับ
เจาะจงเลือกบุตรชายคนเล็กของแม่ทพ ั โจวอี๋ มา
เป็ นคูห
่ มัน ้ กับเมิง่ หลันเซย ี งตัง้ แต่นางยังเยาว์วย ั
 เมือ
่ เมิง่ หลันเซย ี งอายุได ้ 15 ปี จึงถูกสง่ มายัง
แผ่นดินทางใต ้ เพือ ่ แต่งงานกับโจวจวินหยาง และมี
บุตรชายคนแรกตอนอายุ 16 ปี หอแก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวง
จึงถึงคราวล่มสลาย เมือ ่ ธิดาเทพได ้แก่ชรา และเสย ี
ชวี ต
ิ ลงในปี นัน ้ มีหลายตระกูลอยากยือ ้ แย่งเมิง่
หลันเซย ี งไปครอบครอง เพราะนางเป็ นสาวงามและ
ยังมีวชิ าแพทย์ตด ิ กาย แต่คนในตระกูลโจวก็ใช ้
อำนาจทางทหาร ปกป้ องดูแลเมิง่ หลันเซย ี ง
เป็ นอย่างดี

จวบจนสป ี่ ี ตอ
่ มา ตระกูลโจวโดนโทษก่อกบฏ
ยามนัน ้ เมิง่ หลันเซย ี งเพิง่ คลอดโจวจือ ่ หยาพอดี
โจจวินหยางจึงต ้องลอบพาเมิง่ หลันเซย ี ง บุตรชาย
และบุตรสาวหลบหนี เพราะมีคนหลายตระกูลที่
อยากได ้เมิง่ หลันเซย ี งไปอยูใ่ นกำมือ หวังจะให ้นาง
ผลิตทายาทสายเลือดธิดาเทพออกมาให ้พวกเขา นี่
คือเรือ
่ งในอดีตทีโ่ จวจือ ่ หยามารับรู ้เรือ
่ งราวใน
ภายหลัง

"ท่านพ่อเจ ้าคะ ยามนีท ้ า่ นติดต่อกับคนตระกูล

ถัง คงจะมีหลายคนทีร่ ับรู ้แล ้วว่าท่านพ่อยังมีชวี ต ิ
อยู่ แล ้วเหตุใดจึงยังไม่มผ ี ู ้ใดมาตามรังควาญ เพราะ
อยากได ้ตัวท่านแม่ทน ี่ ล ี่ ะ่ เจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ย
ถามโจวจวินอย่างสงสย ั
 โจวจวินอมยิม ้ และพูดว่า "เป็ นเพราะว่าพ่อปล่อย
ข่าวให ้คนเหล่านัน ้ เข ้าใจผิด ว่าแม่ของพวกเจ ้าทีม ่ ี
ครรภ์แก่ในเวลานัน ้ เสย ี ชวี ต
ิ ไปแล ้ว และพ่อได ้
แต่งงานใหม่อยูก ่ น ิ กับสาวใชคนสนิ ้ ทของแม่เจ ้า ทีม ่ ี
่ ผิง แต่กม
นามว่าเจิง้ ฮุย ็ บี างคนทีฉ่ ลาดหัวไว นำอายุ
ของเจ ้ามาคำนวน และมีบางคนทีส ่ ง่ คนมาดูใบหน ้า
่ ผิงทีห
ของเจิง้ ฮุย ่ มูบ ่ ้านเถียนซ ี แต่คนฉลาดเหล่านัน ้
ยามนีล้ ้วนฝั งร่างเป็ นปุ๋ย ให ้ต ้นนไม ้ของลุงใหญ่ของ
เจ ้าหมดแล ้วนะส"ิ

"...." โจวจือ
่ หยาจึงหมดคำพูดทีจ ่ ะเอ่ยถามต่อ
บิดาของนางชา่ งพูดเรือ ่ งสงั หารผู ้อืน
่ ได ้อย่างหน ้า
ชนื่ ตาบานเชน ่ นี้ นางกลับไม่เคยชน ิ เสย ี ที

"อ ้อ… ดังนัน

้ ท่านพีจ ่ งึ มีฮหู ยินถึงสองคนสน ิ ะเจ ้า
คะ ชา่ งมีกำไรเสย ี จริง" เจิง้ ฮุย
่ ผิงเอ่ยหยอกเย ้าสามี
ของตนอย่างอารมณ์ด ี

"ได ้กำไรตรงไหน ถึงแม ้จะเปลีย ื่ แต่ภรรยา

่ นชอ
ี เปรียบซะมากกว่า"
ยังคงเดิม เป็ นข ้าทีเ่ สย

"อ๋อ... ท่านพีก่ ำลังคิดว่าท่านโดนข ้าเอาเปรียบ

อยูห
่ รือเจ ้าคะ นีท
่ า่ นพีอ
่ ยากจะมีภรรยาทีส่ ามเป็ นคน
ใหม่ใชไ่ หมเจ ้าคะ ย่อมได ้เจ ้าค่ะ ข ้าไม่กล ้าขัดขวาง
ท่านพีห
่ รอก"

"ฮา่ ๆ แค่แกล ้งพูดเย ้าเจ ้าเล่น ก็ทำเป็ นน ้อย

ใจเสยี แล ้วหรือ ข ้าขอแค่มเี ซย ี งเซย
ี งเป็ นภรรยา
เพียงคนเดียว ข ้าก็พอใจมากแล ้ว ข ้าไม่เคยจะ
แลสายตาไปมองสตรีอน ื่ …"

โจวจือ่ หยานั่งฟั งบิดามารดาของตน พูดจา

หยอกเย ้าวาจาหวานเลีย ่ นใสก่ นั อยูน
่ านครูใ่ หญ่
โดยคนทัง้ คูท่ ำเสมือนดังว่า ภายในห ้องนีม ้ พ
ี วกเขา
เพียงสองคน สว่ นบุตรสาวอย่างตนเป็ นแค่สงิ่ ของ
ประดับห ้องเท่านัน้ เหตุการณ์แบบนีม ้ ก
ั เกิดขึน้ อยู่
บ่อยครัง้ จนนางชาชน ิ เสยี แล ้ว จึงก ้มหน ้าจัดของต่อ
ไป โดยมิได ้พูดอะไรขึน ้ ขัดขวางการพูดจาหยอกเย ้า
กันของบิดามารดาอีก "..."

วันต่อมาขบวนไปรับเจ ้าสาวของเจิง้ หรงจิง้

มีเจิง้ ฝูไฉและถงลิว่ นี ผู ้เป็ นบิดามารดาของเขา
เดินทางไปด ้วย นอกจากนีย ้ งั มีหม่าชางเหวิน
และเหล่าผู ้ติดตาม มีครอบครัวของโจวจงเหลียง
เจียงฮุย ่ โจวฉงหวูตดิ ตามไปด ้วย โดยฝากโจวฉง
หวันเอาไว ้กับเจียงฝานทีห ่ ้านเถียนซ ี เพราะโจว
่ มูบ
ฉงหวันยังเด็กเกินไป และเขาต ้องเริม ่ เรียนตำราแล ้ว

ยามนีเ้ อียนอ๋องได ้สง่ พระอาจารย์ของท่านชาย

หกจูเหวินอีม ้ าทีห
่ มูบ
่ ้านเถียนซห ี ลายคน ทำให ้เจิง้
หรงหมิงและโจวฉงหวันได ้มีโอกาสเรียนตำรากับ
ท่านอาจารย์ ทีเ่ ป็ นบัณฑิตมีชอ ื่ เสยี งสูงสง่ พร ้อมกับ
จูเหวินอีด
้ ้วย

ท่านผู ้เฒ่าเจิง้ หลีแ

่ ละท่านแม่เฒ่าเจียงฝาน
เดินทางมาสง่ บุตรหลานขึน ้ เรือ ทีท ่ า่ เรือเมืองฝูโจว
ด ้วยตนเอง ทุกคนร่ำลากันทีท ่ า่ เรือเป็ นเวลานาน
จนถึงเวลาทีเ่ รือจะต ้องออก

เจียงฝานกอดโจวจือ ่ หยา และพูดสงั่ กำชบ

ั อย่าง
เป็ นห่วงว่า "จำคำทีย ่ ายพูดบอกเจ ้าได ้หมดหรือยัง
ว่าอย่าดือ
้ รัน
้ ต ้องเชอื่ ฟั งคำของบิดาของเจ ้าให ้มาก
หากจะไปไหนต ้องมีคนติดตามไปด ้วย ห ้ามไปไหน
เพียงลำพัง"

"จือ
่ หยาจำได ้หมดแล ้วเจ ้าค่ะ และจะทำตามคำ
่ า่ นยายเอ่ยสงั่ สอนทุกอย่างเจ ้าค่ะ"
ทีท
 เจียงฝานพยักหน ้า ก่อนจะยอมปล่อยมือจาก
หลานสาวคนโปรด เพือ ่ ให ้นางเดินขึน
้ เรือ

เจิง้ หลีเ่ องก็เอ่ยคำกับเจิง้ ฝูไฉและโจวจวินอยู่

นาน ก่อนจะหันมาโบกมือร่ำลาตอบกลับหลาวสาว
คนโปรดทีข ่ น ึ้ เรือไปแล ้ว แต่ยงั คงยืนโบกมือร่ำลา
ด ้วยท่าทางร่าเริงอยูท ่ ก
ี่ ราบเรือ

หลังจากทีท ่ ก
ุ คนเดินขึน
้ เรือจนครบแล ้ว เรือเดิน
สมุทรลำใหญ่ทโี่ รงต่อเรือของตระกูลโจวทำขึน ้ เป็ น
ลำแรก เริม ่ แล่นออกจากท่าเรือเมืองฝูโจว ออกสู่
ท ้องทะเลทีแ ่ สนจะกว ้างใหญ่ การเดินทางผจญภัย
ครัง้ ใหม่ของโจวจือ ่ หยาจึงเริม
่ ต ้นอีกครัง้ เป้ าหมาย
อยูท ่ เี่ มืองกว่างโจว เพือ ่ ไปรับถังเสย ี่ วซกี ลับมา
แต่งงานกับเจิง้ หรงจิง้ และมาเป็ นพีส ่ ะใภ ้รองของ
โจวจือ ่ หยา
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 158

เรือเดินสมุทรของตระกูลโจวแล่นอย่างรวดเร็ว
ผ่านท ้องทะเลแสนกว ้างใหญ่ เรือเดินสมุทรลำนีใ้ ช ้
หลักการในการสร ้างโครงมีใบเรือทีห ่ นั รับลมได ้ หรือ
ทีเ่ รียกกันว่าเรือสำเภา เรือลำนีไ ้ ม่ได ้อาศย ั ฝี แรงพาย
เรือของคนเรือเพียงอย่างเดียว แต่ยงั อาศย ั แรงลม
มาเป็ นพลังงานทีผ ่ ลักให ้เรือแล่นเร็วเพิม ่ ขึน้ อีกด ้วย

โจวจือ ่ หยาไม่มค ี วามรู ้เรือ

่ งการต่อเรือ แต่นาง
พูดเรือ ้
่ งหลักการใชแรงลมเป็ นพลังงานในการแล่น
ของเรือ และลองทำเรือใบของเล่นมาให ้นายชา่ งต่อ
เรือของโจวจวินดู ซงึ่ นายชา่ งของอูต ่ อ่ เรือก็นำความ
คิดนีไ ้ ปพัฒนา จนกลายมาเป็ นเรือเดินสมุทรของ
ตระกูลโจวลำนี้ และมีเรือเดินสมุทรลำเล็กอีกสองลำ
วิง่ ตามประกบไม่หา่ ง ซงึ่ เรือทัง้ สองลำทีต ่ ามมา ก็ใช ้
หลักการเดียวกันกับเรือลำใหญ่ แต่เนือ ่ งจากมีขนาด
เล็กจึงมีความเร็วและความคล่องตัวมากกว่า แต่ข ้อ
เสย ี ของเรือลำเล็กก็คอ ื เวลาเจอคลืน ่ ท ้องทะเล
แปรปรวน เรือลำเล็กก็จะโยกไหวแรงกว่าเรือลำใหญ่
 แต่ความดีความชอบของโจวจือ ่ หยาทีม ่ ต
ี อ
่ เรือ
ลำนีม ้ ากทีส ุ ไม่ใชเ่ พียงรูปแบบการกางใบเรือถึง
่ ด
แปดใบ หากแต่เป็ นปื นใหญ่ทต ี่ ด
ิ ตัง้ อยูบ ่ นเรือเดิน
สมุทรทัง้ สามลำนี้ ต่างใชลู้ กดินปื นทีจ ่ ด
ุ ระเบิดได ้
รุนแรง ซงึ่ ได ้แนวคิดมาจากการทำดินระเบิดทีโ่ จว
จือ
่ หยาทำขึน ้ จากการทำปุ๋ยหมักแล ้วเกิดแก๊ส เมือ ่
นำมาผสมกับวัตถุไวไฟจึงเป็ นระเบิดทีร่ ้ายแรง แรก
เริม
่ โจวจือ
่ หยาคิดทดลองทำระเบิดปุ๋ย เพือ ่ ให ้โจว
้
จวินนำไปใชในการระเบิ ดเหมืองแร่ เพือ ่ นำแร่เหล็ก
มาหลอมใชในโรงตี ้ เหล็ก

แต่ในภายหลังโจวจวินกลับนำระเบิดมาปรับ
เปลีย ่ น ผลิตเป็ นอาวุธทีร่ ้ายแรงเชน่ นี้ ซงึ่ โจวจือ
่
หยาก็ไม่ได ้ห ้ามผู ้เป็ นบิดา เพราะนางรู ้ดีวา่ บิดาทำ
เพือ่ ปกป้ องความปลอดภัยของมารดาและบุตรสาว
อย่างตน โจวจือ ่ หยาได ้แต่ขอร ้องบิดา ว่าอย่าให ้ผู ้
อืน
่ นำอาวุธเหล่านีไ ้ ปทำร ้ายคนบริสท ุ ธิเ์ ป็ นจำนวน
มากก็พอ ดังนัน ้ โจววินจึงไม่คด ิ จะขายสูตรการทำ
ดินระเบิดเหล่านี้

่ หยาพักผ่อนอยูใ่ นห ้องสว่ นตัว ทีโ่ จวจวิน

โจวจือ
สงั่ คนมาสร ้างและตกแต่งให ้นางเป็ นพิเศษ ภายใน
ห ้องพักบนเรือของโจวจือ่ หยาดูสวยงามเรียบง่าย
แต่เน ้นความสะดวกและความปลอดภัย เครือ ่ งเรือน
ทุกชนิ้ ถูกยึดติดกับผนังและพืน
้ เรือ แม ้ว่าเรือจะ
เจอคลืน ่ ลมแรงเพียงใด เครือ
่ งเรือนเหล่านีก ้ ไ็ ม่
ขยับเขยือ ้ น

ในห ้องพักของโจวจือ ่ หยา นอกจากเตียงนอน

แล ้ว ยังมีเตียงพักผ่อนของสาวใชคนสนิ ้ ท มีฉากกัน
้
เพือ่ ความเป็ นสว่ นตัว ทำขึน ้ เพือ
่ ให ้เพียนเพียนหรือ
เพ่ยเพ่ยสลับผลัดเปลีย ่ นกัน มานอนเป็ นเพือ ่ นโจว
จือ
่ หยาในห ้องนีไ ้ ด ้หนึง่ คนอีกด ้วย

เมือ
่ พักผ่อนอยูใ่ นห ้องนานจนเบือ่ โจวจือ ่ หยาจึง
ชวนเพียนเพียนและเพ่ยเพ่ย ออกไปเดินเล่นทีบ ่ น
ดาดฟ้ าของเรือลำนี้ ยามนีเ้ ป็ นชว่ งบ่าย ผู ้คนบนเรือ
สว่ นใหญ่จงึ พักผ่อนอยูใ่ นห ้องสว่ นตัวของตนเอง
ยกเว ้นเพียงหม่าชางเหวิน เจิง้ หรงจิง้ และโจวฉงหวู่
ทีย่ ามนีก ้ ำลังสร ้างเพิงกันแดดแบบชวั่ คราว และนั่ง
ตกปลากันแก ้เบือ ่

"ตกปลานั่งเงียบๆ เชน ่ นีจ

้ ะไปสนุกอะไรกันล่ะเจ ้า
คะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยถามอย่างสงสย ั เมือ
่ เห็นทัง้ สาม
คน คนหนึง่ ยืนเอนร่างสูงพิงกราบเรือ คนหนึง่ นั่ง
เก ้าอีเ้ หม่อมองสายคันเบ็ด และอีกคนปล่อยสาย
เบ็ดลงน้ำ แต่กลับตัง้ ใจนั่งอ่านตำรา
 "พีส
่ าว ไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะปลาเหล่านีฉ้ ลาด
เกินไป หรือว่าเหยือ ่ ของพวกข ้าไม่น่าสนใจ ปลา
จึงไม่คอ
่ ยกินเหยือ ่ เลยขอรับ" โจวฉงหวูท ่ นี่ ั่งตก
ปลาอย่างตัง้ ใจ หันมาบอกพีส ่ าวของตนอย่างท ้อใจ

หม่าชางเหวินเก็บตำราทีต ่ งั ้ ใจอ่าน แล ้วเงยหน ้า

มองโจวจือ ่ หยา เมือ ่ ครูเ่ ขากำลังอ่านเรือ ่ งเล่าขาน
เกีย
่ วกับตำนานความสามารถของธิดาเทพเมิง่ เฟิ่ ง
หวง ตัวเขาไม่รู ้ว่าหญิงสาวมีความสามารถทุกอย่าง
เหมือนกับธิดาเทพในตำนานหรือไม่ แต่เขาแน่ใจอยู่
อย่างหนึง่ ว่าโจวจือ่ หยามีนี้ ก็คอ ื นางมีความงาม
ราวกับเทพธิดา แม ้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นว่า เทพธิดา
บนสรวงสวรรค์มห ี น ้าตาเป็ นเชน ่ ไร แต่เขาก็คด ิ ว่า
เทพธิดาคงจะงดงามไม่ตา่ งกับสตรีตรงหน ้าของเขา
ในยามนี้

เจิง้ หรงจิง้ สง่ เสยี งกระแอมเตือนหม่าชางเหวิน

ให ้เก็บสายตานัน ้ กลับคืนไป เมือ่ เห็นดวงตาคมเข ้มมี
ประกายระยิบระยับ ยามทีม ่ องน ้องสาวของเขา และ
หันมาพูดกับโจวจือ ่ หยาว่า "หยาหยา เจ ้าจะเดินออก
จากห ้องพักมาทำไมในเวลานี้ แดดยังคงร ้อนแรงอยู่
ประเดีย ๋ วเจ ้าจะไม่สบายเอาได ้ รีบเดินกลับไปพัก
ผ่อนในห ้องของเจ ้าต่อเถิด หากอากาศเย็นกว่านี้ พี่
รองจะเดินไปรับเจ ้าทีห ่ ้องพัก เพือ
่ พาเจ ้าออกมาเดิน
เล่นอีกครัง้ ดีหรือไม่"

"พีร่ องเจ ้าคะ ทีต่ รงนีก

้ ม
็ กี ารนำผ ้ามาทำเพิง
เพือ
่ กันแดดแล ้วนีเ่ จ ้าคะ อีกอย่างลมพัดโชยเย็น
สบาย ไม่รู ้สกึ ร ้อนเลยเจ ้าค่ะ ไหนเจ ้าค่ะเหยือ ่ ของ
พวกพี่ นำมาให ้หยาหยาดูสก ั หน่อยเถิด ว่าเหตุใด
ปลาจึงมองเมิน ฉงหวู่ เจ ้าก็นำเหยือ ่ ของเจ ้ามาให ้พี่
สาวดูด ้วยส"ิ โจวจือ ่ หยาพูดอย่างคนอารมณ์ด ี

หม่าชางเหวินมองการกระทำของโจวจือ ่ หยา
อย่างสนใจ เขาเห็นนางรับกระบอกน้ำทีใ่ สน ่ ้ำดืม
่
สว่ นตัวของนางมาจากเพ่ยเพ่ย แล ้วนำมาผสมกับ
เหยือ่ ตกปลา ใบหน ้าขาวนวลทีย ่ ามนีโ้ ดนอากาศ
ร ้อน ทำให ้สองแก ้มของนางแดงปลัง่ แววตาสุกใส
ชวนให ้คนทีไ่ ด ้เห็นเอ็นดูรักใคร่นางยิง่ นัก

โจวจือ่ หยานำน้ำทีใ่ ชแก ้ ้วดวงจิตเพิม ่ พลังวิเศษ

ลงไป นำมาเทใสผ ่ สมในเหยือ ่ ตกปลา และสงั่ ให ้คน
ไปนำน้ำปลาหมักมาเทลงไปคลุกเคล ้ากับเหยือ ่
เพือ
่ ให ้เหยือ ่ ฉุน นางได ้สงั เกตมานานแล ้วว่า
่ มีกลิน
น้ำทีม
่ พ
ี ลังวิเศษ เวลาทีค ่ นดืม ึ สดชน
่ จะรู ้สก ื่ ร่างกาย
 ั ว์ทงั ้ หลายเหมือนพวกมันมี
ฟื้ นฟูได ้ดี ยิง่ พวกสต
สม ั ผัสพิเศษ ต่างก็ชอบดืม ่ กัน
่ น้ำนีเ้ ชน

โจวจือ
่ หยาเคยให ้เจ ้าแดงม ้าของตนเองดืม ่ น้ำที่
้ งของแก ้วดวงจิต เวลาทีน
ใชพลั ่ ำมันไปวิง่ มาเนือ ่ ยๆ
เพือ
่ เพิม
่ พลังให ้กับมัน ปรากฏว่ามันชน ื่ ชอบดืม ่ น้ำที่
ใชพลั้ งของแก ้วดวงจิตยิง่ นัก และยามนีเ้ จ ้าแดงของ
นางทัง้ ฉลาด และวิง่ เร็วมากกว่าม ้าตัวอืน ่ ในคอกม ้า
ของบิดาแล ้ว ทัง้ ๆ ทีโ่ จวจวินไม่ได ้เลือกม ้าฝี เท ้าเร็ว
จัดให ้บุตรสาว

โจวจือ
่ หยานำเหยือ
่ ให ้โจวฉงหวูล
่ องตกปลาดู
ปรากฏว่าเพียงหย่อนเบ็ดลงไปไม่นานก็ได ้ปลาแล ้ว

"เหยือ ่ าวชา่ งดียงิ่ พีส

่ ของพีส ่ าวปรุงเหยือ
่
อย่างไร บอกข ้าได ้หรือไม่" โจวฉงหวูป ่ ลดปลา
ออกจากคันเบ็ด ก่อนจะหันมาถามโจวจือ ่ หยา
อย่างตืน
่ เต ้น

โจวจือ่ หยาหัวเราะอย่างอารมณ์ด ี และพูดด ้วย

น้ำเสยี งหยอกเย ้าว่า "เรือ
่ งนีม
้ น
ั เป็ นความลับ!! พีส ่ าว
ไม่บอกเจ ้าหรอก วันหน ้าเจ ้าจะได ้มาชวนพีไ่ ปตก
่ ล่อยให ้พีส
ปลากับเจ ้าด ้วย มิใชป ่ าวต ้องนั่งเบือ
่ อยู่
ในห ้องเชน ่ วันนี"้
 โจวฉงหวูห ่ วั เราะแล ้วจึงพูดว่า "ได ้ขอรับ ถึงยาม
นัน
้ พีส่ าวอย่าได ้นึกรำคาญข ้าเชย ี วนะขอรับ ยามที่
ข ้าต ้องไปรบกวนขอให ้พีส ่ าวปรุงเหยือ่ ให ้ข ้าบ่อยๆ
พีส่ าวก็รู ้ว่าข ้าชนื่ ชอบการจับปลา และการตกปลา
เป็ นทีส ่ ด
ุ "

หม่าชางเหวินมองใบหน ้ายิม ้ แย ้มและเสยี ง

หัวเราะทีส่ ดใสดูมคี วามสุข หัวใจของเขาก็มค ี วาม
สุขตามนางไปด ้วย เขาอยากเห็นโจวจือ ่ หยาเป็ น
เชน่ นีต
้ ลอดไป เป็ นคนทีไ่ ม่มเี มฆหมอกมาปกคลุม
เพราะไม่มค ี วามทุกข์ยากอะไรมากล้ำกรายนางได ้

"เจ ้าอยากจะตกปลาด ้วยหรือไม่ ใชคั้ นเบ็ดของ

่ "ิ หม่าชางเหวินลุกขึน
พีส ้ จากเก ้าอี้ แล ้วสง่ ยืน
่ คัน
เบ็ดให ้โจวจือ ่ หยา ซงึ่ อีกฝ่ ายก็รับไปอย่างยินดี

เจิง้ หรงจิง้ ก็ขยับมายืนข ้างน ้องสาวของเขา เพือ

่
หวังจะใชร่้ างสูงของเขา กำบังแดดร ้อนแรงให ้นาง
พลางหันไปสงั่ คนสนิทของเขา ให ้ไปนำหมวกผ ้ามา
ให ้โจวจือ ่ หยาสวมอย่างเอาใจใส่

เหยือ
่ สูตรพิเศษของโจวจือ
่ หยาทำงานได ้ดีมาก
เพียงหย่อนเบ็ดไปไม่นานก็ได ้ปลาแล ้ว เบือ
้ งล่าง
บริเวณน่านน้ำทีพ่ วกเขากำลังตกปลา ยามนีม ้ ป
ี ลา
แหวกว่ายมาจากทุกทิศทุกทาง เพือ ่ หวังว่ามันจะได ้
ลิม
้ รสอาหารทีม
่ ก
ี ลิน ่ นีบ
่ อายพิเศษเชน ้ ้าง...

วันนีป ้ ลาทีต ่ กได ้มีจำนวนมาก จนทุกคนในเรือ

ลำนีถ ้ งึ กับตืน ่ เต ้น ยามเย็น โจวจือ ่ หยาจึงลงมือเข ้า
ครัวด ้วยตนเอง นางต ้มน้ำแกงปลา ทำปลาทอดราด
พริก และปลาทอดคลุกเคล ้าเกลือ พ่อครัวและแม่
ครัวจึงทำอาหารเพิม ่ ไม่กอี่ ย่าง แต่นงึ่ หมัน
่ โถวหอม
กรุน ่ เพิม ่ ขึน ้ เป็ นจำนวนมาก เพราะพวกพ่อครัวแม่
ครัวเหล่านีค ้ ุ ้นเคยกับโจวจือ ่ หยาเป็ นอย่างดี จึงรู ้ว่า
เมือ่ ไหร่ทค ี่ ณ ุ หนูโจวเข ้าครัว ทุกคนจะกินอาหารมาก
ขึน
้ กว่าปกติ

กลางคืนมีคนผลัดเวรยามกันอยูบ ่ นดาดฟ้ าและ

เสากระโดงเรือ เรือลำใหญ่วงิ่ ไปในน่านน้ำ โดยมี
แสงไฟสาดสอ ่ งเป็ นวงกว ้าง แม ้โจวจือ
่ หยาไม่ได ้มี
ความสามารถในการผลิตหลอดไฟได ้ แต่นาง
้
สามารถทำตะเกียงเจ ้าพายุทใี่ ชน้ำมั นดิบจุดไฟ จน
ไฟลุกโชติชว่ งสว่างไสวได ้ นางสงั่ กระจกจากชาวหู
มาตัดประกอบเป็ นตะเกียงกันลมกันฝน ซงึ่ มี
ประโยชน์ในยามค่ำคืนเป็ นอย่างมาก
 สามวันแล ้วทีเ่ รือของตระกูลโจวแล่นบนท ้อง
ทะเล โดยไม่มเี หตุการณ์อะไรเกิดขึน ้ แต่ในคืนวันที่
ส ี่ มีเสยี งตะโกนโหวกเหวกดังขึน ้ จากคนทีป ่ ี นขึน้ ดู
ต ้นทางอยูบ ่ นเสากระโดงเรือ มีคนมาเคาะห ้องของ
โจวจวิน เสย ี งร ้อนรนของคนเหล่านี้ ทำให ้โจวจือ ่
หยาตืน ่ เนือ่ งจากห ้องของนางอยูข ่ ้างห ้องของ
บิดา

วันนีเ้ ป็ นเวรของเพ่ยเพ่ยทีม
่ านอนเป็ นเพือ่ นนาง
่ หยาจึงเอ่ยกับเพ่ยเพ่ยว่า "พีเ่ พ่ยเพ่ย ชว่ ย
โจวจือ
ออกไปดูหน่อยเจ ้าค่ะ ว่าด ้านนอกเกิดเรือ ่ งอะไรขึน ้ "

เพ่ยเพ่ยมิได ้เดินออกไปข ้างนอก นางเพียงเปิ ด

ประตูและเอ่ยถามเรือ ่ งราวจากคนเฝ้ าประตู ก่อนจะ
เดินมาบอกกับโจวจือ ่ หยาว่า "มีเรือลำหนึง่ ไม่ทราบ
ทีม
่ าแล่นมาทางเราเจ ้าค่ะ ยามนีน ้ ายท่านขึน้ ไปดู
สถานการณ์แล ้ว คุณหนูอย่าเพิง่ วิตก อาจจะเป็ น
เพียงเรือทีบ
่ งั เอิญมาพบกันในน่านน้ำก็ได ้เจ ้าค่ะ"

***************
บทที่ 159

โจวจือ่ หยานั่งฟั งเพ่ยเพ่ยพูดปลอบใจตนด ้วย

ใบหน ้าวิตกกังวล ทีผ ่ า่ นมาเมือ
่ รู ้ว่าตนนเองอาศย ั อยู่
ไม่ไกลจากชายทะเล และอาจจะต ้องเดินทางโดย
้ อเป็ นพาหนะ นางจึงศก
ใชเรื ึ ษาเรือ ่ งการเดินเรือใน
ท ้องทะเลมาโดยตลอด

ดังนัน
้ โจวจือ
่ หยาจึงรู ้ดีวา่ เรือสน ิ ค ้าสว่ นใหญ่มก ั
จะเร่งเดินทางยามกลางวัน ยามกลางคืนจะพักผ่อน
ดังนัน้ ความเร็วของเรือจะเคลือ ่ นไปอย่างชาๆ ้ และ
เวลาพบเรือลำอืน ่ เวลากลางคืน มักจะหลบเลีย ่ งกัน
เพือ่ ความปลอดภัย เรือสน ิ ค ้าทัว่ ไปจะไม่ทะยาน
เข ้าหาเรือลำอืน่ ในยามค่ำคืนเชน ่ นี้

โจวจือ่ หยาจึงรีบลุกขึน ้ จากเตียงนอน รีบเปลีย่ น

มาสวมใสช ่ ด
ุ ทีท
่ ะมัดทะแมง และจัดของทีจ ่ ำเป็ นที่
อาจจะต ้องใชใส ้ ใ่ นกระเป๋ าสะพาย

ปกติเพ่ยเพ่ยสวมใสช ่ ด
ุ ทีเ่ คลือ
่ นไหวคล่องตัวอยู่
แล ้ว ยามนีน้ างกำลังชว่ ยโจวจือ ่ หยาจัดเตรียมของ
อย่างรู ้ใจนายหญิงของตน ว่านางต ้องการอะไรบ ้าง
หีบทีใ่ สข ่ องภายในมีพวกอุปกรณ์ทใี่ ชส้ ำหรับฝั งเข็ม
ผู ้ป่ วย ผ ้าสะอาด และยารักษาโรคอีกหลายขวด ขวด
โถใสย ่ าของโจวจือ
่ หยาเป็ นกระเบือ
้ งทีเ่ ผาให ้มี
ขนาดเล็ก มีการเคลือบกระเบือ ้ งมาอย่างดี พร ้อมปิ ด
ฝาไม่ให ้อากาศเข ้าไปภายในได ้

่ เตรียมของจากในหีบย ้ายมาใสใ่ นย่าม

เมือ
สะพายเสร็จ ก็มค ี นมาเคาะประตูห ้อง เพ่ยเพ่ยจึงรีบ
เดินไปเปิ ดประตูห ้อง จึงพบกับเจิง้ หรงจิง้ ยืนรออยู่
ิ เขาเข ้ามาภายในห ้อง
หน ้าห ้อง เพ่ยเพ่ยจึงเชญ

"หยาหยา พีม่ ารับเจ ้าย ้ายไปอยูก ่ บ

ั ท่านพ่อท่าน
แม่ของพีแ
่ ละท่านอาหญิงทีห ่ ้องป้ องกันภัยท ้ายเรือ"

"เจ ้าค่ะ พีร่ องนำทางข ้าไปได ้เลยเจ ้าค่ะ แต่วา่

ข ้าต ้องขอไปรับพีเ่ พียนเพียน.. "

"คุณหนู ข ้าอยูน
่ แ
ี่ ล ้วเจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยาพูดยัง
ั จบ เพียนเพียนก็มาถึงและสง่ เสย
ไม่ทน ี งบอกพอดี

เจิง้ หรงจิง้ จึงพาทุกคนไปยังห ้องป้ องกันภัย

ทันที ห ้องป้ องกันภัยนีส
้ ร ้างขึน
้ เป็ นพิเศษ โดยผนัง
ของห ้องหุ ้มด ้วยโลหะบาง ป้ องกันพวกลูกธนูและกัน
ไฟไหม ้ได ้ ซงึ่ ห ้องป้ องกันภัยอยูบ
่ ริเวณท ้ายเรือและ
เป็ นห ้องทีก
่ ว ้างมาก พอให ้คนมาอยูร่ วมกันได ้

"ท่านแม่" โจวจือ ่ ผิง สองคน

่ หยาเอ่ยเรียกเจิง้ ฮุย
แม่ลก
ู โผร่างเข ้าหากัน และจับมือปลอบใจกัน

"สถานการณ์ข ้างนอกเป็ นอย่างไรบ ้างเจ ้าคะพี่

รอง" เมือ
่ สงบใจได ้แล ้ว โจวจือ
่ หยาจึงหันมาถาม
ข่าวกับเจิง้ หรงจิง้

"ไม่ต ้องเป็ นห่วง ยามนีท ้ า่ นอาเขยสง่ สญ ั ญาณ

ให ้เรืออีกสองลำแยกห่าง เพือ ่ เตรียมตัวตัง้ รับและ
จูโ่ จมแล ้ว ยามนีช ้ างเหวินและซน ั เป่ าย ้ายไปขึน
้ เรือ
ลำเล็ก เพือ ่ มุง่ หน ้าไปดูสถานการณ์แล ้ว หากว่าเรือ
ลำทีแ ่ ล่นมาหาเราเป็ นโจรสลัดจริง เขาจะยิงพุขน ึ้ ฟ้ า
สง่ สญั ญาณให ้ท่านอาเขยลงมือโจมตี"

เมือ่ เจิง้ หรงจิง้ พูดจบ จิตใจของโจวจือ ่ หยาจึงยิง่

เป็ นกังวลมากขึน ้ เรือลำเล็กทีห่ ม่าชางเหวินเลือกใช ้
ต ้องเป็ นเรือฉลามดำอย่างแน่นอน เนือ ่ งจากเรือลำ
นัน
้ มีข ้อดีคอ ื เคลือ
่ นไหวคล่องแคล่วรวดเร็ว และ
พรางตัวในยามค่ำมืดได ้ดี เพราะเรือทัง้ ลำทาสด ี ำ
สนิททัง้ หมดรวมทัง้ ใบเรือ แต่ข ้อเสย ี ของเรือลำนีค ้ อ
ื
บรรทุกคนได ้น ้อย ดังนัน ้ หากเรือลำนัน้ เป็ นเรือ
โจรสลัดจริง คนจำนวนน ้อยต่อสูกั้ บคนจำนวนมาก
…

โจวจือ ึ เป็ นห่วงความปลอดภัยของ

่ หยาจึงรู้สก
หม่าชางเหวินเป็ นอย่างมาก

ยามนีห ้ ม่าชางเหวินทีอ่ ยูบ่ นเรือฉลามดำสวมใส่

ชุดสดี ำทัง้ ชุด จึงดูกลมกลืนไปกับความมืด เขาพก
ดาบยาวติดตัว ในมือยังมีธนูและลูกดอกธนู
้
เตรียมพร ้อมสูรบเต็ มที่ แม ้ท่านอาจารย์จะบอกให ้
เขาอย่าเพิง่ โจมตี จนกว่าจะแน่ใจว่าเรือลำนีเ้ ป็ นเรือ
โจรสลัดก็ตาม

เรือฉลามดำปิ ดไฟพรางตัวไปกับความมืด จน
เข ้าใกล ้เรือทีม ่ งุ่ หน ้าไปหาแสงไฟของเรือเดินสมุทร
ของตระกูลโจว ซน ั เป่ าแหงนหน ้ามองเรือลำใหญ่ท ี่
อยูด ่ ้านหน ้าของเขาด ้วยแววตามืดครึม ้ ธงทีแ่ ขวนอยู่
บนเรือลำนี้ เขาจำได ้ดีวา่ เป็ นสญ ั ลักษณ์ของพวก
โจรสลัด เขาจึงยกลูกธนูขน ึ้ อย่างเตรียมพร ้อม "เรือ
ลำนัน ้ เป็ นเรือโจรสลัดแน่นอนแล ้วขอรับ เพราะข ้าจำ
ั ลักษณ์บนเรือได ้"
สญ

หม่าชางเหวินเผยรอยยิม ้ เย็นชา ก่อนจะเอ่ยถาม

ั เป่ าว่า "เจ ้าอยากลงมือเองใชห
ซน ่ รือไม่"
 ่ ล ้วขอรับ ให ้ข ้าได ้ฆ่าพวกมันด ้วยมือของข ้า
"ใชแ
เองเถิด"

"จงฮน ั่ ใสร่ ะเบิดทีป ั เป่ า พวกเรา

่ ลายธนูของซน
มาสง่ สญ
ั ญาณให ้ท่านอาจารย์รู ้กันเถิด"

แสงจันทร์สาดสอ ่ งลงมายังผิวน้ำบนท ้องทะเล

แสงจันทร์ขยับเคลือ ่ นไหวไปตามเกลียวคลืน ่ เปล่ง
ประกายเป็ นคลืน ่ แสงใสสะอาด เรือฉลามดำเริม ่ แล่น
เข ้าใกล ้เรือของโจรสลัดมากขึน ้ เรือสดี ำตัดกับแสง
ของพระจันทร์ ทำให ้ดูราวกับเงาของยมทูต ทีก ่ ำลัง
มาคร่าชวี ต ิ ของผู ้คนบนเรือโจรสลัด

คนดูต ้นทางบนเรือโจรสลัดต่างสนใจแสงไฟ
จากเรือเดินสมุทรลำใหญ่ จนมิได ้ระวังเรือทีม ่ าจาก
ทิศทางอืน่ พวกโจรบนเรือโจรสลัดทัง้ หลายเหล่านี้
ล ้วนกระหยิม ่ ยิม
้ ย่อง คิดว่าพวกตนโชคดีทไี่ ด ้มาพบ
เจอหีบทองใบใหญ่

เรือเดินสมุทรลำใหญ่เชน ่ นีต
้ ้องร่ำรวยมากอย่าง
แน่นอน จึงจุดไฟสว่างจนทัว่ ลำเรือขนาดนี้ และคาด
เดากันว่าเรือเดินสมุทรลำนี้ คงใชเส ้ นทางนี
้ เ้ ดินทาง
เป็ นครัง้ แรก จึงไม่รู ้ถึงความน่ากลัวของน่านน้ำแห่ง
นีใ้ นยามค่ำคืน เพราะเรือสน ิ ค ้าสว่ นใหญ่ทผ
ี่ า่ น
้
เสนทางแถวนี เ้ ป็ นประจำ มักจะดับไฟเพือ ่ ไม่ให ้เป็ น
จุดสนใจของโจรสลัดแบบพวกมัน

ระหว่างทีท ่ กุ คนมองไปยังเรือเดินสมุทรลำใหญ่
แต่กย็ งั มีบางคนทีม ่ องเห็นเงาดำมาจากด ้านข ้างของ
เรือ แต่ยงั ไม่ทนั ทีค ่ นผู ้นัน
้ จะได ้เอ่ยเตือนคนอืน
่
ซนั เป่ าก็ปล่อยลูกธนูในมือทีม ่ ไี ฟลามเผาไหม ้ฉนวน
ดินปื นพุง่ ไปยังเรือของโจรสลัด ก่อนทีเ่ รือฉลามดำ
จะถอยหนีหา่ งตามคำสงั่ ของหม่าชางเหวิน

ตู ้ม!!

ลูกดอกธนูของซน ั เป่ าระเบิดเสยี งดัง แต่ไม่ได ้มี

การทำลายล ้างทีร่ น ุ แรงมากนัก เพราะเป็ นเพียงดิน
ปื นขนาดเล็ก หลังการระเบิดมีคนบาดเจ็บแต่ไม่มผ ี ู้
ใดเสย ี ชวี ต
ิ ทีพ ื้ เรือมีไฟลุกไหม ้และมีสว่ นทีเ่ สย
่ น ี
หายจากแรงระเบิด คนบนเรือต่างสง่ เสย ี งร ้องตกใจ
จนอลหม่านวุน ่ วายไปหมด มีหลายคนพยายามดับ
ไฟและชว่ ยเหลือคนเจ็บ ในขณะทีบ ่ างสว่ นก็มองหา
ทีม่ าของธนูระเบิดลูกนี้ แต่ความหายนะทีพ ่ วกเขาได ้
รับนัน้ ยังไม่หมดเพียงเท่านี้
 โจวจวินทีย่ ้ายมาขึน
้ เรือลำเล็กอีกลำมีชอ ื่ ว่า
ฉลามขาว แล่นเรือเข ้ามาโจมตีเรือโจรสลัดอีกด ้าน
อย่างรวดเร็ว ก่อนจะใชปื้ นใหญ่จด ุ ลูกระเบิดขนาด
เล็ก ยิงกระหน่ำเรือโจรสลัดแบบไม่ยงั ้ เมือ ่ เห็น
สญั ญาณไฟของหม่าชางเหวิน ลูกธนูทซ ั เป่ ายิง
ี่ น
ั ญาณเพือ
เป็ นเพียงแค่สญ ่ ชเี้ ป้ า สว่ นเรือทีบ ่ รรทุกปื น
และลูกดินปื นมาเต็มลำเรือก็คอ ื เรือฉลามขาว ซงึ่
ยามนีโ้ จวจงเหลียงกำลังควบคุมคนยิงปื นใหญ่อยู่

เรือโจรสลัดยังไม่ทน ั ได ้ตัง้ ตัวก็โดนโจมตีอย่าง

หนัก ยามนีแ ้ รงระเบิดจากการโดนยิง ทำให ้มีคนตาย
และบาดเจ็บเป็ นจำนวนมาก มีบางคนพยายามหัน
ปากกระบอกปื นใหญ่ไปทางเรือลำสข ี าว เพือ
่ ยิง
ตอบโต ้ แต่กช ้
็ าไป เมือ่ โจวจงเหลียงเปลีย ่ นเป้ า
หมายมากระหน่ำยิง ใสจ ่ ดุ ทีค
่ ด
ิ ว่าเป็ นห ้องควบคุม
เรือ จนเรือเสย ี หลักเอียงและควบคุมเรือไม่ได ้ เมือ ่
เห็นเรือฉลามดำสง่ สญ ั ญาณขึน ้ ฟ้ า โจวจวินจึงสงั่
หยุดยิงปื นใหญ่ เปลีย ่ นมาเป็ นนำเรือเข ้าไปประชด ิ
เรือทีก
่ ำลังจะจมทันที

การฆ่าฟั นเป็ นไปอย่างง่ายดาย สำหรับคนทีอ ่ ยู่

บนเรือฉลามขาวและคนของเรือฉลามดำ สาเหตุท ี่
โจวจวินสงั่ ให ้โจวจงเหลียงหยุดยิงปื นใหญ่ เป็ น
เพราะเขาไม่อยากให ้ทรัพย์สน ิ มีคา่ ของเรือลำนีจ้ ม
น้ำไปอย่างเสย ี เปล่า คนของจงเหลียงคุ ้นเคยกับ
วิธกี ารของโจวจวินดี ทุกคนไม่สนใจคนทีต ่ าย
ยกเว ้นคนไหนทีม ่ เี ครือ
่ งประดับมีคา่ ติดตัวเท่านัน ้
สว่ นซน ั เป่ าตามฆ่าคนทีย ่ งั มีชวี ต
ิ เหลือรอดอย่างบ ้า
คลัง่ เพราะเขาไม่อยากให ้คนเลวเหล่านีไ ้ ปก่อกรรม
กับผู ้อืน
่ ตามชายฝั่ งอีก

หม่าชางเหวินต่อสูเพี ้ ยงเริม
่ แรก หลังจากนัน ้
จงฮน ั่ และไหวอันก็คอยคุ ้มครองเขาให ้มาอยูจ ่ ด
ุ ที่
ปลอดภัย และยืนมองคนของโจวจวินขนของมีคา่
ของเรือโจรสลัด ย ้ายไปยังเรือฉลามขาวด ้วยความ
ทึง่ สงิ่ ทีอ
่ าจารย์ของเขากำลังทำอยูน ่ ี้ มันคือการ
ปล ้นอย่างเห็นได ้ชด ั ...

โจวจือ
่ หยาอยากขึน ้ ไปดูสถานการณ์ด ้านบน
ดาดฟ้ าของเรือ แต่กโ็ ดนทุกคนห ้ามปราม เจิง้ หรง
จิง้ ขึน้ ไปบนดาดฟ้ าของเรือเพือ ่ ดูสถานการณ์ ก่อน
จะเดินลงมาบอกกับทุกคนด ้วยความยินดีวา่ "เรือฝั่ ง
นัน ้ เอียงไปครึง่ ลำ น่าจะกำลังจมแล ้ว สว่ นเรือของ
ฉลามขาวและเรือฉลามดำกลับไม่โดนยิงเลย เท่าที่
พีม ่ องเห็นด ้วยตานะ"

"แล ้วมีใครบาดเจ็บหรือไม่เจ ้าคะ" โจวจือ

่ หยา
ี งเป็ นห่วง
เอ่ยถามด ้วยน้ำเสย
 "ฮา่ ฮา่ หยาหยา เจ ้าวางใจเถิด หากมีคน
บาดเจ็บ ท่านอาเขยคงต ้องรีบให ้เรือลำหนึง่ พาคน
เจ็บกลับมาให ้เจ ้ารักษาแล ้ว แต่ยามนีพ ้ ้องมอง
้ ใี่ ชกล
ทางไกลสอดสอ ่ ง มองเห็นเพียงเงาคนขนของจาก
เรือของโจรสลัดมาลงเรือฉลามขาวของท่านอาเขย
เท่านัน
้ "

"อาจิง้ … อาเขยของเจ ้าคงได ้ของมาเพิม ่ เติม

ิ สอดให ้เจ ้าอีกแล ้ว" เจิง้ ฮุย
สน ่ ผิงพูดขึน
้ ด ้วยรอยยิม ้
เพราะนางรู ้ทันการกระทำของสามีของตนดี

"...." โจวจือ
่ หยาได ้แต่คด
ิ ไว ้อาลัยให ้คนบนเรือ
โจรสลัดลำนัน ้
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 160

หลังจากคืนทีเ่ จอโจรสลัดแล่นเรือเข ้าหา เพือ่

หวังจะปล ้นเรือเดินสมุทรของตระกูลโจว ซน ั เป่ าได ้
ขอยืมเรือฉลามดำ ออกตามหาเป้ าหมาย เพือ ่ กำจัด
เรือโจรสลัดทีอ่ ยูต
่ ามแถบน่านน้ำนี้

โจวจวินเป็ นคนใจกว ้าง ของทีเ่ ขาไม่ได ้ออกแรง

เขาจะไม่เอา ดังนัน ้ ทรัพย์สนิ มีคา่ ทีซ
่ นั เป่ านำกลับมา
ด ้วย เขาจึงแบ่งปั นให ้กับทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน
ตอบแทนทีท ่ ก
ุ คนยอมเหนือ ่ ย และยอมไปเสย ี่ งชวี ต
ิ
เพราะความอยากแก ้แค ้นของซน ั เป่ า

ปกติเรือสนิ ค ้าทีเ่ ดินทางมายังดินแดนหลิงหนาน

้
ต ้องใชเวลานานร่ วมเดือน เพราะต ้องแวะพักจอดเรือ
ตามเมืองใหญ่และเกาะต่างๆ แต่เรือเดินสมุทรของ
ตระกูลโจวมิได ้แวะพักจอดเรือทีเ่ มืองไหนเลย อีก
ทัง้ เรือเดินสมุทรลำนีเ้ ดินทางได ้รวดเร็วมากกว่าเรือ
ลำอืน ่ ระหว่างทางก็ไม่ได ้พบเจอกับลมพายุทเี่ ป็ น
อุปสรรคในการเดินทาง จึงใชเวลาเพี ้ ยงครึง่ เดือน
กว่าๆ ก็เดินทางมาถึงท่าเรือกว่างโจว
 ตระกูลถังมีทา่ เรือขนาดใหญ่สร ้างขึน ้ อยูร่ อบ
นอกของเมืองกว่างโจว โดยขุดลอกทำเป็ นท่าเรือ
น้ำลึก เพือ ้ อเดินสมุทรขนสง่ สน
่ ใชเรื ิ ค ้าไปขายต่าง
เมืองได ้สะดวก

นับตัง้ แต่ตระกูลถังทำการค ้ากับโจวจวิน โดย

การรับผลิตชน ิ้ สว่ นอาวุธให ้กับเขา สถานะทางการ
เงินของตระกูลถังยิง่ เจริญรุง่ เรืองเพิม ่ มากขึน
้ ตระกูล
ถังถือว่าเป็ นตระกูลใหญ่ทเี่ ก่าแก่แห่งดินแดน
เทือกเขาหลิงหนาน โดยมีการแบ่งแยกภายใน
ตระกูลออกเป็ นห ้าสาย ตระกูลถังสายหลัก ตระกูล
ถังสายรอง ตระกูลถังสายสาม ตระกูลถังสายส ี่
และตระกูลถังสายห ้า ซงึ่ แต่ละสายแยกย ้ายกันไป
ตัง้ หลักในแต่ละเมือง แต่บ ้านสายหลักของตระกูล
ถังตัง้ อยูท
่ เี่ มืองกว่างโจว

้ ระกูลถังแต่ละสาย ต่างสง่ ตัวแทนมา

วันนีต
ต ้อนรับโจวจวินอย่างพร ้อมหน ้า แต่โจวจือ่ หยา
กลับเฉยเมย ไม่ได ้ตืน่ เต ้นกับญาติฝ่ายมารดาของ
บิดาสก ั เท่าไร

ในอดีตเมือ
่ 15 ปี กอ ่ น โจวจวินพาครอบครัวหนี
่ นตัวอยูท
ตาย ไปซอ ่ เี่ ทือกเขาหลิงหนาน ก่อนจะหา
ทางหลบหนีมาขึน ่ ว่างซ ี แต่คนตระกูลถังที่
้ เรือทีก
ถือว่าเป็ นตระกูลใหญ่แห่งดินแดนหนานหลิง กลับ
ไม่มผี ู ้ใดออกหน ้ามาชว่ ยเหลือเขาเลยสก ั คน โจว
จวินกลับพึง่ พาได ้เพียงลูกน ้องของเขา และ
ครอบครัวตระกูลเจิง้ เท่านัน ้

อีกอย่างทุกคนทีม ่ าต ้อนรับโจวจวิน ภายในหัวก็

คิดแต่เพียงผลประโยชน์ ไม่มผ ี ู ้ใดคิดถึงสายสม ั พันธ์
ฉั นเครือญาติทางฝ่ ายมารดาของเขาเลย มีเพียงบ ้าน
สายหลักของตระกูลถังเท่านัน ้ ทีย ่ งั นับโจวจวินว่ามี
สายเลือดครึง่ หนึง่ มาจากหญิงสาวตระกูลถัง

"ทุกคนคงเดินทางมาเหนือ ่ ยแล ้ว อย่ามัวแต่

ทักทายและแนะนำตัวกันอยูเ่ ลย รีบไปขึน ้ รถม ้ากัน
เถิด ยังต ้องเดินทางด ้วยขบวนรถม ้าอีกไกล จะได ้ไม่
ถึงบ ้านมืดค่ำนัก อีกทัง้ แดดยามสายยิง่ ร ้อนแรง มา
ยืนพูดคุยกลางแดดเชน ่ นี้ อาจจะร ้อนจนรู ้สก
ึ
อ่อนเพลียได ้ เอาไว ้รอให ้นายท่านใหญ่ตระกูลเจิง้
นายท่านโจวเดินทางไปถึงบ ้านตระกูลถัง และ
พักผ่อนกันเต็มทีแ ่ ล ้ว พวกเจ ้าค่อยมาทำความรู ้จัก
กันอีกทีกย ็ งั ไม่สาย"

ท่านลุงใหญ่ตระกูลถังของบ ้านสายหลัก
ถังเหว่ยกวง เอ่ยห ้ามทุกคนไม่ให ้รบกวนโจวจวิน
มากเกินไป และพาคณะเดินทางเปลีย ่ นไปนั่งรถม ้า

โจวจือ
่ หยาจับความคิดทีไ่ ม่พอใจของบางคนได ้
หากนางจำได ้ไม่ผด ิ นีเ่ ป็ นความคิดของนายท่านรอง
สายสามตระกูลถัง และนายท่านใหญ่สายห ้า ทีค ่ ด
ิ
ว่าถังเหว่ยกวงกำลังกีดกันผู ้อืน ิ กับคน
่ ไม่ให ้ใกล ้ชด
ตระกูลโจวและคนตระกูลเจิง้

โดยเฉพาะนายท่านรองตระกูลถังทีค ่ ดิ ในใจว่า
'หึ!! ถังเหว่ยกวง คิดว่าเจ ้าได ้เกีย
่ วดองกับตระกูลเจิง้
แน่นอนแล ้วอย่างนัน ้ หรือ รอให ้ข ้าพาหลิว่ เยีย
่ บุตร
สาวคนเล็กของข ้า มาให ้คุณชายรองตระกูลเจิง้ ได ้
ยลโฉมเสย ี ก่อนเถิด อะไรก็เปลีย ่ นแปลงได ้'

"...." โจวจือ
่ หยาถึงกับเงียบงันไปทันที การ
แก่งแย่งภายในตระกูลใหญ่นางเคยได ้ยิน แต่เพิง่
พบแบบชด ั เจนก็ในวันนี้ และแน่ใจว่าเมือ
่ เดินทางไป
ถึงบ ้านตระกูลถัง ต ้องมีสาวงามมารอพบกับเจิง้ หรง
จิง้ อีกมากมายหลายคนอย่างแน่นอน

"หยาหยา เจ ้ามัวยืนคิดอะไรอยู่ เดินไปขึน ้ รถม ้า

ได ้แล ้ว" หม่าชางเหวินเอ่ยเตือน เมือ
่ เห็นคูห
่ มัน
้ ของ
ตนเหม่อลอย
 "เจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยารับคำของหม่าชางเหวิน
ก่อนจะเดินไปพร ้อมกับเพียนเพียนและเพ่ยเพ่ย เพือ ่
จะไปขึน ้ รถม ้า โดยมีหม่าชางเหวินเดินติดตามมา
ข ้างหลัง และสง่ มือของตนให ้โจวจือ่ หยาจับในการ
พยุงตัวเดินขึน ้ รถม ้า

"ข ้าได ้ยินมาว่า ดินแดนแห่งหนานหลิงมีสาวงาม

ไม่รู ้ว่าจะงามมากพอ จนทำให ้บุรษ ุ เปลีย
่ นใจจาก
คูห
่ มัน ้ ของตนได ้ไหม" โจวจือ ่ หยาหันมาเอ่ยถาม
ความคิดเห็นของหม่าชางเหวิน นางถามเพราะเป็ น
กังวลเรือ ่ งของเจิง้ หรงจิง้

แต่หม่าชางเหวินกลับนึกว่าโจวจือ ่ หยาหมาย
ถึงตน จึงรีบเอ่ยตอบเสย ี งเคร่งขรึมและจริงจังว่า
"ต่อให ้ผู ้อืน
่ งดงามแปลกตามากสก ั แค่ไหน พีก
่ จ
็ ะไม่
ชายตามองพวกนาง ดวงตาสองข ้างของพี่ จะมอง
แต่เจ ้าเท่านัน ้ "

"0...0!" โจวจือ
่ หยาตาเบิกโพลงอย่างตกใจ
ยามทีน่ างเอ่ยถามเขา นางใชเส ้ ย
ี งเบาให ้คนใกล ้ตัว
พอได ้ยินเท่านัน
้ แต่หม่าชางเหวินกลับพูดเสย ี งดัง
ั เจน ทำให ้คนทัง้ หลายหยุดชะงัก แล ้วหันมามอง
ชด
ทางเขาและนางโดยพร ้อมเพรียงกัน
 โจวจวินทีป ่ ผิงขึน
่ ระคองเจิง้ ฮุย ้ รถม ้าเสร็จแล ้ว
ยามนีห้ น
ั หน ้ามามองบุตรสาวและลูกศษ ิ ย์คนโปรด
ของตนด ้วยแววตามืดครึม ้ เจิง้ ฮุย่ ผิงเปิ ดม่าน
หน ้าต่างชะโงกตัวออกมาดูด ้วยแววตาขบขัน

"พีช่ างเหวินมิต ้องพูดเสย ี งดังเชน

่ นีก
้ ไ็ ด ้"
โจวจือ
่ หยาหันมาพูดเสย ี งข่มอารมณ์ใสช ่ ายหนุ่ม

"พีพ
่ ด
ู ความจริง ไม่เห็นต ้องอายผู ้ใด"

"ข ้าจะขึน
้ รถม ้าแล ้ว" โจวจือ ึ ขัดเขินปน
่ หยารู ้สก
อับอายสายตาของคนอืน ่ ทีม
่ องมา จึงรีบขึน้ รถม ้า
โดยไม่ยอมจับมือของหม่าชางเหวิน

หม่าชางเหวินเม ้มปาก ก่อนจะเดินไปหา

เจิง้ หรงจิง้ ทีย
่ น ี น ้าคับข ้องใจ
ื จูงม ้ารออยู่ ด ้วยสห
"ข ้าทำอะไรผิดหรือ"

เจิง้ หรงจิง้ หัวเราะแล ้วพูดว่า "สตรีนัน

้ หน ้าบาง
เรือ
่ งบางเรือ ่ ง เจ ้าควรเก็บเอาไว ้ไปพูดกับหยาหยา
เพียงลำพัง มิใชพ ่ ด
ู ออกมาโจ่งแจ ้งในทีม ่ ี
สาธารณชนอยูเ่ ยอะเชน ่ นี"้
 ่ น
"ก็ข ้าพูดความจริงจากใจ มิเห็นต ้องหลบซอ
แอบพูดเลย" หม่าชางเหวินขมวดคิว้ เข ้มแทบจะชน
กัน ก่อนจะเหวีย่ งตัวขึน
้ หลังม ้า

เจิง้ หรงจิง้ สา่ ยหน ้าอย่างนึกระอา ก่อนจะพูดขึน

้
ว่า "เจ ้าคนแข็งทือ ่ ...."

การขีม่ ้าและนั่งรถม ้าไปยังบ ้านตระกูลถัง ใช ้

เวลาถึงหกชวั่ ยาม (12 ชวั่ โมง) ระหว่างทาง มีหยุด
ขบวนม ้าพักกินอาหาร ทีโ่ รงเตี๊ ยมในหมูบ ่ ้านแห่ง
หนึง่ ก่อนจะเดินทางต่อ ยามนีโ้ จวจือ ่ หยาจึงเข ้าใจ
แล ้วว่า เหตุใดเมือ ่ คืนโจวจวินจึงสงั่ ให ้ทุกคนนอนพัก
อยูบ่ นเรือก่อน แล ้วสง่ คนไปแจ ้งคนตระกูลถัง ให ้มา
ต ้อนรับทีท ้ นต่อมา เป็ นเพราะว่าระยะ
่ า่ เรือในเชาวั
ทางของบ ้านตระกูลถังสายหลัก อยูห ่ า่ งจากท่าเรือ
เกือบเป็ นพันลี้ (500 กิโลเมตร) นีเ่ อง
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 161

บ ้านตระกูลถังสายหลักตัง้ อยูร่ อบนอกของเมือง

กว่างโจว ใกล ้กับเขตของเมืองกุ ้ยโจว ดินแดนแห่งนี้
มีเทือกเขาและป่ าไม ้อุดมสมบูรณ์ คนทีน ี่ ว่ นใหญ่
่ ส
จึงมีอาชพ ี ล่าสต
ั ว์ ทำนา ทำไร่และทอผ ้า นอกจาก
นีย
้ งั เป็ นแหล่งผลิตผ ้าฝ้ ายขนาดใหญ่อก ี ด ้วย

ทุกคนในตระกูลถังต่างออกมาต ้อนรับแขก โดย

มิได ้แบ่งแยกชายหญิง สตรีของทีน ่ ม
ี่ อี ส ิ ระ ไม่มข ี ้อ
จำกัดมากมาย เหมือนดังสตรีในเมืองหลวง การ
แต่งตัวก็คอ ่ นข ้างเปิ ดเผย ไม่ได ้สวมเสอ ื้ ผ ้าหลายชน ิ้
เหมือนกับสตรีทางเหนือ เนือ ่ งจากอากาศของทีน ่ ี่
อบอุน ่ มากกว่า ยิง่ หน ้าร ้อน อากาศทีน ่ จี่ ะร ้อนมาก
ดังนัน
้ เสอื้ ผ ้าของทีน ่ จ
ี่ งึ เน ้นบางเบาสวมใสส ่ บาย

สตรีแห่งหนานหลิงมีผวิ เข ้มตาคม ใบหน ้า

ค่อนข ้างไปทางกลมแป้ นมีแก ้ม ทำให ้ดูน่าเอ็นดู
มิได ้มีใบหน ้าเรียวยาวเหมือนกับสตรีทางเหนือ
ท่าทางการพูดคุยเสย ี งดัง เวลายิม ้ หรือหัวเราะก็
เปิ ดเผยเต็มที่ อย่างเชน ่ ถังเสย
ี่ วซ ี ทีม
่ ใี บหน ้ารูปไข่
ยามนีก้ ำลังยืนยิม
้ แฉ่งอยูเ่ คียงข ้างฮูหยินใหญ่ของ
บ ้านสายหลักตระกูลถัง ผู ้เป็ นมารดาของนาง

หลังจากทักทายกันจนครบแล ้ว ถังเสย ี่ วซก

ี ็
เข ้ามากุมมือของโจวจือ
่ หยาอย่างคุ ้นเคย

"จือ
่ หยา เจ ้าเป็ นอย่างไรบ ้าง เดินทางไกลคง
จะเหนือ่ ยมากเลยสน ิ ะ ประเดีย
๋ วพีส
่ าวจะพาเจ ้า
ไปพักผ่อนเอง"

"ข ้าไม่เหนือ ่ ยเจ ้าค่ะ พีส

่ ะใภ ้ใหญ่ พีส ่ ะใภ ้สาม
และพีป ่ ิ งหยู ล ้วนฝากของมาให ้พีส ่ าวมากมายเลย
นะเจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาพูดกับถังเสย ี่ วซด
ี ้วยน้ำเสยี ง
เป็ นมิตร

"ฮา่ ฮา่ ชา่ งดียงิ่ นัก ชา่ งน่าเสย ี ดายทีพ ่ วกนาง

ไม่ได ้เดินทางมาเทีย ่ วทีน
่ ด
ี่ ้วย" ถังเสย ี่ วซค ี อ ่ นข ้าง
จะสนิทกับฟางหรูอวีแ ้ ละเซย ี่ ปิ งหยู ดังนัน
้ นางจึง
แอบคาดหวัง ว่าพวกนางจะเดินทางมาทีน ่ พี่ ร ้อม
กับโจวจือ ่ หยา แต่แล ้วนางก็ต ้องผิดหวัง

"พวกพีใ่ หญ่ พีส

่ ามและพีจ ่ อ
ื่ หวาย ล ้วนต ้องไป
รับตำแหน่งทีเ่ มืองหลวง บรรดาพีส ่ ะใภ ้ต ้องติดตาม
เหล่าพีช ี่ วซไี ม่ต ้องเสย
่ ายไปด ้วย แต่พเี่ สย ี ใจเจ ้าค่ะ
เมือ
่ พีก
่ ลับไปทำพิธแี ต่งงานกราบไหว ้ฟ้ าดินที่
ตระกูลเจิง้ ทุกคนต ้องกลับมาร่วมงามมงคลของ
พีอ
่ ย่างแน่นอน"

โจวจือ
่ หยาเอ่ยหยอกเย ้าอีกฝ่ าย หวังจะเห็น
อีกฝ่ ายเขินอาย แต่กต ็ ้องผิดหวัง เมือ ี่ วซย
่ ถังเสย ี ม
ิ้
ตาหยีและพูดขึน ้ ว่า "ดียงิ่ ถึงยามนัน
้ พวกเราค่อย
ดืม
่ ฉลองพร ้อมหน ้าพร ้อมตากันอีกที"

"...." โจวจือ ่ หยาถึงกลับหมดคำพูด ในสมอง

ของถังเสย ี่ วซม ี แ ี ต่การวางแผนเรือ
่ งกินเรือ
่ งดืม ่ จะ
ให ้ฟางหรูอวีท ้ ำของอร่อยให ้นางกิน และอยาก
สนทนาเกีย ่ วกับการตัดชุดแบบใหม่กบ ั เซย ี่ ปิ งหยู
นางไม่ได ้คิดเรือ ่ งการแต่งงานกับเจิง้ หรงจิง้ เลยสก ั
นิด จึงไม่มค ี วามเขินอายบนใบหน ้าคนสวย อย่างที่
โจวจือ่ หยาคาดหวังเอาไว ้ในใจ

"เสย ี่ วซ ี เจ ้าจะมิแนะนำให ้พวกข ้าได ้ทำความ

รู ้จักกับคุณหนูโจวบ ้างเลยหรือ" เสย ี งสตรีเอ่ยถาม
ถังเสย ี่ วซด ี ้วยน้ำเสยี งเสย
ี ดส ี โจวจือ
่ หยายิม
้ เย็น
ในใจ 'มาแล ้วๆ ตัวร ้ายออกโรงแล ้ว…'

"ได ้สเิ จ ้าค่ะ พีส

่ าวสาม" ถังเสยี่ วซรี ับคำ ก่อนหัน
มาทางโจวจือ ่ หยา "จือ
่ หยา คนผู ้นีค้ อ
ื พีส
่ าวสามถัง
หลิวเยีย
่ คนนีค
้ อ
ื พีส ี่ งั ลีย
่ าวสถ ่ า คนนีพ
้ ส
ี่ าวห ้าถัง
ี่ วหยี"
เสย

โจวจือ่ หยาคำนับทักทายทุกคน และฟั ง

ี่ วซพ
ถังเสย ี ด
ู ถึงพีส
่ าวใหญ่และพีส ่ าวรองที่
แต่งงานออกเรือนไปก่อนหน ้านีแ ้ ล ้ว ก่อนจะตวัด
สายตาไปมองถังหลิวเยีย ่ อีกครัง้

หากจะบอกว่าถังเสย ี่ วซงี ดงามสวยบาดตา

ก็ต ้องเอ่ยชมว่าถังหลิวเยีย ่ งดงามคมเข ้มยิง่ กว่า
ผิวสน ี ้ำผึง้ เรียบนวลเนียน ใบหน ้ารูปไข่รับกับจมูก
โด่ง และดวงตาคมหวาน ถือว่าถังหลิวเยีย ่ ผู ้นีเ้ ป็ น
ยอดหญิงงามผู ้หนึง่ นางจึงดูมค ี วามมัน
่ ใจในตน
เองเป็ นอย่างมาก

แต่ในเวลานี้ ถังหลิวเยีย ่ ถึงกลับตกตะลึง และ

ความมัน ่ ใจในความงามของตนหายไปเกินกว่าครึง่
'โจวจือ
่ หยาผู ้นี้ แม ้ยังไม่เติบโตเป็ นสาวเต็มที่ กลับ
มีความงามมากมายขนาดนี้ อีกสามปี ข ้างหน ้า นาง
จะงดงามมากขนาดไหนกันนะ'

ก่อนหน ้านีถ
้ งั หลิวเยีย
่ ได ้พบกับมารดาของโจว
่ หยา และมีความคิดว่า 'ชา่ งเป็ นสตรีทงี่ ดงามยาก
จือ
จะหาใครมาเทียบแล ้ว แต่โจวจือ ่ หยาผู ้นีก
้ ลับงดงาม
มากกว่า ทัง้ งดงาม ทัง้ น่าใกล ้ชด ิ มีเสน่หช ์ วนเอ็นดู
คงจะไม่มบ ี รุ ษ
ุ คนไหนจะต ้านทานได ้ โชคดีทท ี่ า่ น
้
พ่อมิได ้คิดจะให ้ข ้าใชความงามล่ อลวงใจซอ ื่ จือ
่ หม่า
กัว๋ กง หากเป็ นเชน ่ นัน
้ จริง ข ้าจะไปสูกั้ บสตรีงดงาม
น่าเอ็นดูเชน ่ นีไ ึ ว่าชา่ งน่า
้ ด ้อย่างไร ยิง่ มองยิง่ รู ้สก
อิจฉาเสย ี จริง'

โจวจือ
่ หยาอมยิม ้ เมือ
่ อ่านความคิดนัน ้ ได ้ หลิว
เยีย ่ แปลว่าใบหลิว ถังหลิวเยีย ่ ชา่ งมีรปู ร่างงดงามสม
ชอ ื่ ใบหลิว นางมีรป ู ร่างอรชร เอวเล็กคอด ร่างสูง
แขนขาเรียวยาว เวลาเคลือ ่ นไหวคล ้ายดัง่ ใบหลิวที่
ปลิวตามสายลม แต่หากเทียบกับสตรีในเมืองหลวง
เมืองทีจ ่ ะหาสตรีทงี่ ดงามมากมายเพียงใดก็ได ้ โจว
จือ
่ หยาจึงเชอ ื่ ว่าหากเจิง้ หรงจิง้ เลือกสตรีทงี่ ามเพียง
รูปกายภายนอก เขาคงจะแต่งงานออกเรือนไปนาน
แล ้ว คงไม่แต่งงานชากว่ ้ าผู ้อืน
่ เชน่ นีแ
้ น่นอน

ถังเสยี่ วซงี ดงามมีชวี ต ิ ชวี า สร ้างรอยยิม

้ และ
ี งหัวเราะให ้กับคนรอบข ้างได ้ แม ้จะมีนส
เสย ิ ยั ใจร ้อน
โผงผางไปบ ้าง แต่กเ็ หมาะสมกับคนใจเย็นและชา่ ง
เอาใจใสผ ่ ู ้อืน
่ อย่างเจิง้ หรงจิง้ พอดี

หลังจากพูดคุยกันตามมารยาทเพียงครู่ ถังเสยี่ ว
ี พ
ซก ่ หยาแยกไปพักทีเ่ รือนสว่ นตัวของนาง
็ าโจวจือ
 "ความจริงท่านแม่อยากจัดทีพ ่ ักให ้เจ ้าทีเ่ รือน
รับรองแขกเหมือนผู ้อืน ่ แต่พดี่ อ
ื้ รัน้ อยากให ้เจ ้ามา
พักทีเ่ รือนของพีส ่ าว จือ ่ หยา เจ ้าคิดว่าพีท ่ ำเกินไป
หรือไม่" ถังเสยี่ วซเี อ่ยถามความต ้องการของโจว
จือ
่ หยาก่อน ตามทีม ่ ารดาของนางแนะนำ หากโจว
จือ่ หยาอยากไปพักทีเ่ รือนรับรองแขกกับครอบครัว
ของนาง ถังเสย ี่ วซก ี จ็ ะได ้พานางไปสง่ ทีเ่ รือนรับรอง
แขกแทน

โจวจือ่ หยาอมยิม ้ นางรู ้ว่าในเวลานีถ ้ งั เสยี่ วซมี ี

แต่ความรู ้สก ึ หวัน่ ไหวหวาดกลัว ทีต ่ ้องเปลีย ่ นไป
ใชช้ วี ต ิ กับผู ้อืน
่ ในสถานทีห ่ า่ งไกลจากบ ้านเกิด ห่าง
ไกลจากครอบครัว อีกทัง้ ระหว่างนางกับเจิง้ หรง
จิง้ ก็ได ้พบพูดคุยกันเพียงครัง้ เดียว ครัง้ นัน ้ แม ้จะ
เป็ นเวลานานเกือบสองอาทิตย์ แต่กไ ็ ม่เพียงพอทีจ ่ ะ
ทำให ้ถังเสย ี่ วซม ี นั่ ใจมากพอ ว่าการแต่งงานออก
เรือนของนาง จะคุ ้มค่ากับการทีน ่ างต ้องทิง้ ชวี ต ิ เดิม
ทีน ่ ี่ ไปเริม
่ ต ้นใหม่ทเี่ มืองฝูโจวหรือไม่ จึงอยากมี
สหายต่างวัยอย่างนาง ทีเ่ ติบโตมากับเจิง้ หรงจิง้ อยู่
พูดคุยด ้วย

"ดีเลยเจ ้าค่ะ พวกเราจะได ้พบและพูดคุยกันได ้

ี่ วซส
สะดวก อีกอย่าง พีเ่ สย ี ญ
ั ญากับข ้าเอาไว ้แล ้วนะ
เจ ้าคะ ว่าพีส่ าวจะพาข ้าไปขีม
่ ้าเล่นทีท
่ งุ่ หญ ้า พาข ้า
ั ว์และเก็บสมุนไพร"
เข ้าป่ าล่าสต

"แน่นอน พีจ
่ ะพาเจ ้าท่องเทีย
่ วให ้ทัว่ เลย แต่วน ั
นีเ้ จ ้าควรพักผ่อนให ้หายเหนือ่ ยก่อน" ถังเสย ี่ วซพ
ี ด
ู
ขึน ้ ด ้วยความดีใจ และพาโจวจือ ่ หยาไปยังเรือน
สว่ นตัวของนาง

ถังหลิวเยีย
่ มองโจวจือ ี่ วซ ี
่ หยาเดินไปกับถังเสย
ด ้วยแววตาเฉยเมย ก่อนจะหันไปมองรอบๆห ้อง
เพือ่ มองหาเป้ าหมายของนางทันที

ถังต ้าหลุนพีช
่ ายสามของถังเสย ี่ วซ ี พาเจิง้ หรง
จิง้ และหม่าชางเหวินออกไปชมคอกม ้าตามทีบ ่ ดิ า
ของเขาสงั่ ม ้าของทีน ่ แ
ี่ ม ้จะตัวเล็กไม่สงู ใหญ่ แต่
ปราดเปรียวและวิง่ ไวมาก อีกทัง้ ยังขึน ้ ชอ ื่ ว่าเป็ นม ้า
สยบพันลี*้ (500 กิโลเมตร) สามารถเดินทางเป็ นพัน
ลีไ้ ด ้ภายในหนึง่ วัน

เจิง้ หรงจิง้ จึงคิดอยากจะนำม ้าแห่งหลิงหนาน

กลับไปผสมพันธุก ์ บ
ั ม ้าทีไ่ ด ้มาจากดินแดน
ตะวันออก ทีเ่ จิง้ ฝูไฉเริม ่ เลีย
้ งไว ้ก่อนหน ้านี้ และ
อยากได ้ม ้าเร็วนีเ้ อาไปใช ้ ในยามทีเ่ ขาอยูไ่ กลบ ้าน
จะได ้สง่ ข่าวและสง่ ของถึงครอบครัวได ้

เมือ
่ พวกเขาเสร็จจากการไปดูม ้า ขณะทีเ่ ดิน
กลับมาจากคอกม ้า ก็มส ี ตรีกลุม
่ หนึง่ เดินมาขวาง
ทางพวกเขาเอาไว ้ ถังต ้าหลุนจึงเอ่ยทักทายญาติ
ผู ้น ้องของเขา "น ้องสาวสาม น ้องสาวส ี่ น ้องสาว
ห ้า พวกเจ ้ากำลังจะไปทีไ่ หนกันหรือ นีก ่ ใ็ กล ้จะมืด
ค่ำแล ้ว"

"พีช ่ ายสาม ข ้ากับน ้องสาวสแ ี่ ละน ้องสาวห ้า ยัง

ไม่คอ
่ ยคุ ้นทางเจ ้าค่ะ เดินชมสวนดอกไม ้อยูด ่ ๆี ก็มา
โผล่ทนี่ ไ ี่ ด ้ เอ๊ะ! นีพ
่ ช
ี่ ายสามพาใครมาด ้วยหรือเจ ้า
คะ" ถังหลิวเยีย ่ เอ่ยถามด ้วยน้ำเสย ี งอ่อนหวาน
พลางชายตาไปมองบุรษ ุ ทีโ่ ดดเด่นสองคนทีอ ่ ยูข ่ ้าง
กายถังต ้าหลุน ด ้วยท่าทางเขินอายปนอยากรู ้ ซงึ่ ถัง
หลิวเยีย่ คิดว่าท่าทางเชน ่ นีข้ องตนดูมเี สน่หท์ สี่ ด
ุ

ถังต ้าหลุนไม่ใชค ่ นโง่ เห็นท่าทางของญาติผู ้

น ้องทัง้ สามคนทีย ่ นื อยูต ่ อ่ หน ้าตน แต่กลับทิง้ สายตา
ให ้แขก ทีก ่ ำลังจะมาเป็ นน ้องเขยของเขาอย่างไม่
เกรงใจ เขาจึงมีสห ี น ้าเคร่งขรึม เอ่ยแนะนำตาม
มารยาทว่า "คนผู ้นีค ้ อ ื คุณชายรองตระกูลเจิง้ เจิง้ หร
งจิง้ และคนผู ้นีค ้ อื ซอ ื่ จือ ่ หม่ากัว๋ กง หม่าชางเหวิน"
 ถังหลิวเยีย
่ ถังลีย ี่ วหยี ต่างคำนับ
่ า ถัวเสย
ทักทายเจิง้ หรงจิง้ และหม่าชางเหวิน สตรีทงั ้ สาม
งดงามต่างกันไปคนละแบบ แต่มส ี งิ่ หนึง่ ทีพ
่ วกนาง
เหมือนกัน คือท่าทางกระตือรือร ้นในการต ้อนรับแขก
จนเกินพอดี

้ สว่ น
เจิง้ หรงจิง้ ทักทายทุกคนกลับด ้วยรอยยิม
หม่าชางเหวินเพียงพยักหน ้าให ้ แล ้วเมินไม่มองพวก
นาง โดยการหันหน ้าไปทางอืน ่ ....

เจิง้ หรงจิง้ มองหม่าชางเหวินทีท ่ ำตัวเสยี

มารยาทด ้วยความอ่อนใจ ก่อนจะพูดขึน ้ ว่า "ใน
เมือ่ พวกคุณหนูเดินหลงทางเชน ่ นี้ พวกข ้าก็ไม่ขอ
รบกวนคุณชายสามถังแล ้ว พวกข ้าจดจำทางได ้
คุณชายสามพาพวกบ่าวไปสง่ คุณหนูเหล่านีเ้ ถิด
ทิง้ บ่าวนำทางให ้ข ้าสก ั คนก็พอ"

ี น ้าดีขน
ถังต ้าหลุนมีสห ึ้ ทันที "ลำบากพวกท่าน
แล ้ว" เขาหันมาคำนับขออภัยทางฝั่ งแขก ก่อนจะหัน
มาพูดกับญาติผู ้น ้องทัง้ สามของเขาว่า "มาเถิด พี่
ชายสามจะเดินไปสง่ พวกเจ ้าเอง ประเดีย ๋ วพีจ ่ ะบอก
ท่านแม่ให ้สง่ สาวใชมาไว
้ ้ติดตามพวกเจ ้าเพิม
่ ก็
แล ้วกัน"
 ถังหลิวเยีย่ จึงรีบเอ่ยขัดขึน
้ "พีช
่ ายสามไม่ต ้อง
้
ลำบากเจ ้าค่ะ พวกข ้ามีสาวใชของพวกข ้าแล ้ว"

ถังต ้าหลุนเผยรอยยิม ้ ขบขันก่อนจะพูดว่า "ไม่

ลำบากหรอก ดีกว่าให ้พวกเจ ้าเดินหลงทางไปทัว่
่ นี้ สาวใชของที
เชน ้ น
่ ี่ คงจะคิดไม่ถงึ ว่า พวกเจ ้าจะ
ความจำสน ั ้ มากขนาดนี้ มาอยูท่ น
ี่ น
ี่ านเกือบหนึง่
อาทิตย์แล ้ว ยังเดินหลงทางกันได ้อีก"

ถังหลิวเยีย ่ ถังลีย ี วหยี ต่างมีสห

่ า ถังเสย ี น ้า
ถอดส ี ทีถ ่ งั ต ้าหลุนกำลังด่าพวกนางทางอ ้อมอยู่
และยังทำต่อหน ้าแขกต่างเมืองเสย ี ด ้วย ชา่ งไม่
ไว ้หน ้ากันบ ้างเลย

ถังหลิวเยีย ึ เสย
่ แม ้จะรู ้สก ี หน ้า แต่กต็ ส ี น ้า
ี ห
ยิม
้ แย ้ม และพูดกับถังต ้าหลุนด ้วยเสย ี งอ่อนหวาน
ว่า "เชน ่ นัน
้ หลิวเยีย ่ คงต ้องรบกวนพีช ่ ายสามแล ้วเจ ้า
ค่ะ" ทัง้ ทีใ่ นใจคิดว่า 'ข ้าทีด ่ อ
ู อ่ นหวานและอ่อนโยน
เชน ่ นี้ มีหรือทีจ ้ งงามแต่แข็งกร ้าว ไม่เป็ น
่ ะสูหญิ
กุลสตรีแบบถังเสย ี่ วซไี ม่ได ้......

***************
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 162

เรือนพักของถังเสย ี่ วซเี ป็ นเรือนไม ้ขัดเงาหลัง

ใหญ่ มีห ้องพักแยกจำนวนหลายห ้อง โจวจือ ่ หยาได ้
เข ้าพักทีห
่ ้องฝั่ งทางทิศตะวันออก มีเพียนเพียนและ
เพ่ยเพ่ยเข ้าพักทีห ่ ้องด ้านข ้าง นอกจากนีจ ่ งั สง่
้ งลูย
คนมาเฝ้ าเวรยามทีห ่ น ้าเรือนของโจวจือ ่ หยา เพือ ่
คอยรักษาความปลอดภัยโดยเฉพาะอีกสค ี่ น

"นีเ่ จ ้าต ้องมีเวรยามเฝ้ าเชน่ นีอ

้ ยูต
่ ลอดเลยหรือ
หยาหยา" ถังเสย ี่ วซเี อ่ยถามด ้วยความแปลกใจ

"เจ ้าค่ะ ท่านพ่อเป็ นห่วงความปลอดภัยของข ้า

เรือ
่ งนีท
้ ำให ้พีส ึ อึดอัดหรือไม่เจ ้าคะ ทีม
่ าวต ้องรู ้สก ่ ี
คนตามคุ ้มกันข ้ามากมายขนาดนี"้ โจวจือ ่ หยาเอ่ย
ถามอย่างเกรงใจ

"ไม่หรอก ดีเสย ี อีก เมือ

่ ไปทีใ่ ดก็ไม่ต ้องกลัวว่า
เจ ้าจะมีอนั ตราย แต่ตอนนีเ้ จ ้ามาอยูใ่ นเรือนของพี่
สาว เจ ้าจะไม่มอ ี น
ั ตรายอย่างแน่นอน หากมีใครกล ้า
ทำร ้ายเจ ้า พีส
่ าวจะจัดการพวกมันเอง"
 โจวจือ ่ หยามองสบตากระจ่างใสของถังเสย ี่ วซ ี
ด ้วยความเข ้าใจเจิง้ หรงจิง้ มากขึน ้ ว่าทำไมพีช ่ าย
คนรองของนางจึงชอบถังเสย ี่ วซม ี ากขนาดนี้ สตรีผู ้
นีม
้ ใิ ชม่ ด
ี เี พียงแค่มใี บหน ้าทีง่ ดงามเท่านัน ้ แต่ยงั มี
วรยุทธและมีน้ำใจต่อผู ้อืน ่ ไม่มมี ารยาร ้อยเล่ห ์
เหมือนดังสตรีอน ื่ ทัว่ ไป คิดอย่างไรก็แสดงออกตาม
นัน้ ซงึ่ โจวจือ ่ หยาก็ชน ื่ ชอบคนแบบนีม ่ กัน
้ ากเชน

ระหว่างทีโ่ จวจือ
่ หยาพักผ่อน โจวจวินเพิง่ กลับ
มาจากการไปคำนับป้ ายวิญญาณของท่านตาและ
ท่านยายของเขา ในอดีตยามทีบ ่ ดิ าออกรบพร ้อมกับ
พีช่ าย มารดาได ้พาเขามาพักอยูท ่ น ี่ ี่ ท่านตาท่าน
ยายตระกูลถังดีตอ ่ เขามาก รวมทัง้ ท่านลุงใหญ่ บิดา
ของถังเหว่ยกวงก็ดต ี อ
่ เขามากเชน ่ กัน น่าเสย ี ดายที่
ตอนท่านลุงใหญ่และท่านป้ าสะใภ ้ใหญ่ของเขาเสย ี
ชวี ติ ตัวเขาอยูไ่ กลถึงชายแดน จึงไม่มโี อกาสได ้มา
เคารพศพของคนทัง้ คูเ่ ป็ นครัง้ สุดท ้าย ถังเหว่ยกวงผู ้
เป็ นบุตรชายคนโตของท่านลุงใหญ่และน ้องชายอีก
สองคน ต ้องต่อสูกั้ บบรรดาท่านอาทีแ ่ ยกตระกูลออก
ไปแล ้ว แต่ยงั หวังอยากได ้กิจการโรงตีเหล็กของ
ตระกูลถังสายหลักไปครอบครอง

เมือ
่ 15 ปี กอ
่ น โจวจวินจึงไม่ได ้มาพึง่ พาถัง
เหว่ยกวง เพราะเขารู ้ดีวา่ พีช ่ ายใหญ่ผู ้นีก ้ ม็ เี รือ
่ งให ้
ต ้องดิน ้ น
้ รนต่อสูเช ่ กัน อีกทัง้ ยามนัน ้ ท่านลุงใหญ่
และท่านป้ าสะใภ ้ใหญ่ตา่ งล ้มป่ วยและเสย ี ชวี ต ิ ลง
พร ้อมกัน บ ้านใหญ่สายหลักตระกูลถังจึงมีเรือ ่ ง
่ วายไม่หยุด แต่ถงั เหว่ยกวงก็ยงั พยายามสง่ คน
วุน
ติดตามหาเขามาโดยตลอด ดังนัน ้ โจวจวินจึงกลับมา
ติดต่อร่วมงานกับตระกูลถังสายหลักอีกครัง้ ยิง่ เจิง้
หรงจิง้ รักใคร่ชอบพอกับถังเสย ี่ วซ ี เขายิง่ สนับสนุน
เพราะอีกคนก็เป็ นลูกศษ ิ ย์คนรองของเขา อีกคนก็
เป็ นหลานสาวต่างแซข ่ องเขา การเกีย ่ วดองในครัง้ นี้
โจวจวินจึงสนับสนุนเต็มที่

"ท่านพีจ
่ ะถือโอกาสนีพ ้ าหยาหยาไปตระกูลโจว
ทีก ่ ผิงเอ่ยถามโจวจวิน
่ ุ ้ยโจวหรือไม่เจ ้าคะ" เจิง้ ฮุย
ด ้วยความสงสย ั เพราะทีน่ อี่ ยูห
่ า่ งจากเมืองกุ ้ยโจว
ไม่ไกลมาก ซงึ่ เมืองกุ ้ยโจวคือบ ้านเกิดของโจวจวิน

"ไม่ เพราะทีน
่ ั่นไม่เหลืออะไรแล ้ว" โจวจวินเอ่ย
ตอบภรรยาเพียงถ ้อยคำสน ั ้ ๆ ก่อนจะชวนภรรยาไป
พักผ่อน

เมือ
่ 10 ปี กอ่ นโจวจวินได ้กลับมาจัดการย ้าย
ป้ ายวิญญาณและหลุมฝั งศพของคนตระกูลโจว ไป
ตัง้ สุสานทีภ
่ เู ขาโก่วซานเรียบร ้อยแล ้ว เขาเลือก
ทำเลบนภูเขาทีม ่ องเห็นทิวเขา เรียงตัวโอบล ้อม
แม่น้ำทีค
่ ดเคีย
้ วไปมา เนินเขาแห่งนัน ้ มีธรรมชาติท ี่
สวยงามและสงบสุข ไม่มค ี นภายนอกเข ้าไปวุน ่ วาย
เหมาะแก่การทำเป็ นสุสานของตระกูลโจว ที่
เหน็ ดเหนือ
่ ยจากสงครามมาโดยตลอดมากทีส ่ ดุ ...

เชาวั้ นต่อมา โจวจือ ่ หยาตืน ่ ขึน ึ

้ มาด ้วยความรู ้สก
สดชน ื่ นางอาบน้ำแต่งตัว ชุดทีส ่ วมใสเ่ ป็ นกางเกง
ผ ้าเข ้ารูป คลุมทับด ้วยเสอ ื้ แขนสน ั ้ แต่ปล่อยชายยาว
ผ่าข ้าง ดูคล ้ายชุดกีเ่ พ ้า แต่คอเสอ ื้ เป็ นคอป้ ายไป
ด ้านข ้างติดกระดุมผ ้ายาวเป็ นแถว ทำให ้ดูสวยงาม
แปลกตา จนถังเสย ี่ วซเี มือ
่ ได ้เห็นยังอดชมเชยมิได ้

"หยาหยา ชุดนีข
้ องเจ ้าดูแปลกตา แต่กด
็ งู ดงาม
ยิง่ นัก"

"ชุดนีพ
้ ป
ี่ ิ งหยูเย็บและออกแบบให ้ข ้านำมาใสท ่ ี่
นีโ่ ดยเฉพาะเจ ้าค่ะ แต่ผ ้ายังหนาไปสก ั หน่อย หาก
เปลีย ่ นเป็ นผ ้าฝ้ ายคงใสส ่ บายมากกว่านีเ้ จ ้าค่ะ"

คนทัง้ คูพ่ ด
ู คุยกันเรือ ื้ ผ ้ากันอยูน
่ งแบบเสอ ่ านครู่
ใหญ่ เจิง้ หรงจิง้ ก็ฝากสง่ จดหมายมาให ้โจวจือ ่ หยา
เป็ นการสว่ นตัว เพือ ่ นัดแนะว่าหลังอาหารเชา้ เขา
อยากจะพบหน ้าคูห ่ มัน้ ของเขา จึงเขียนมาขอให ้
นางชว่ ยจัดการเรือ ่ งนีใ้ ห ้ โจวจือ
่ หยาเมือ่ อ่าน
จดหมายจบก็ปิดปากหัวเราะอย่างชอบใจ นางเพิง่
เคยเห็นพีร่ องของนางกระตือรือร ้นเรือ ่ งรักใคร่ของ
คนหนุ่มสาวเชน ่ นีเ้ ป็ นครัง้ แรก ดังนัน
้ โจวจือ ่ หยาจึง
คิดหาวิธชี ว่ ยพีร่ องของนางอย่างเต็มที่

บนโต๊ะอาหารยามเชา้ ทุกคนทีน ่ กี่ นิ อาหารร่วม

กันภายในห ้องอาหาร ไม่ได ้แบ่งแยกบุรษ ุ หรือสตรี
แต่แบ่งโต๊ะตามลำดับรุน ่ อาวุโส โจวจือ ่ หยาจึงเพิง่
สงั เกตเห็นว่าท่านลุงใหญ่เจิง้ ฝูไฉและโจวจวินบิดา
ของนาง มีใบหน ้าทีด ่ อ
ู อ
่ นวัยกว่าบรรดาท่านอา
ทัง้ หลาย ทีม
่ อ
ี ายุน ้อยกว่าเสย ี อีก ยิง่ มองดูป้าสะใภ ้
ใหญ่ถงลิว่ นีและมารดาของนางเจิง้ ฮุย ่ ผิง ก็ยงิ่ ดู
งดงามอ่อนวัยกว่าสตรีบนโต๊ะของผู ้อาวุโสทัง้ หลาย

ในอดีตโจวจือ ่ หยาเห็นว่าท่านตา ท่านยาย ท่าน

ลุง ท่านป้ า รวมถึงบิดามารดา ต่างต ้องทำงานหนัก
้ นางจึงสงั่ ให ้แก ้วดวงจิต เพิม
ดังนัน ่ สารอาหารและแร่
ธาตุทด ี่ ล
ี งไปในบ่อน้ำตระกูลเจิง้ ยามนี้ แม ้แต่บรรดา
พีช
่ ายทุกคนของนาง ก็สงู ใหญ่หล่อเหลาเฉลียว
ฉลาดกันทุกคน ไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะน้ำในบ่อของ
ตระกูลเจิง้ หรือไม่ โจวจือ ่ หยาเหลือบตามองเจียง
 ่ ทีด
ฮุย ่ ม
ู อ
ี ายุมากขึน ้ แล ้ว จึงตัง้ ใจว่าต่อไปนีน ้ างจะ
ต ้องหาเวลาไปเติมพลัง ลงบ่อน้ำของบ ้านโจวจงเห
ลียงบ ้างแล ้ว อย่าว่าแต่เจียงฮุย ่ ทีด
่ ม
ู อ
ี ายุมากกว่าป้ า
สะใภ ้ใหญ่เลย ดูอย่างโจวฉงหวันส ิ ยังสูเจิ ้ ง้ หรง
หมิงไม่คอ ่ ยได ้เลย...

บนโต๊ะอาหารของคนรุน ่ เยาว์ โจวจือ่ หยาจดจำ

คุณชายและคุณหนูตระกูลถังได ้เป็ นบางคนเท่านัน ้
และยังมีสะใภ ้ตระกูลถังเพิม ่ มาอีกหลายคน ซงึ่ บาง
คนโจวจือ่ หยาจำไม่ได ้ว่าใครเป็ นใคร แต่ใครทีม ่ ี
ความคิดดีเป็ นมิตร โจวจือ่ หยาก็จะใสใ่ จพูดคุยให ้
มากสกั หน่อย สว่ นใครทีค่ ดิ ไม่ด ี โจวจือ
่ หยาก็จะเมิน
เฉยกับคนผู ้นัน
้

ี่ วซเี จ ้าคะ กินอาหารเชาเสร็

"พีเ่ สย ้ จแล ้ว พีส
่ าว
ชว่ ยพาข ้าไปเทีย ่ วดูทงุ่ หญ ้า ทีพ
่ ข
ี่ ม ี่ ้าเล่นได ้ไหม"

"ได ้ส"ิ ถังเสย ี่ วซรี ับคำ ก่อนจะใชตะเกี

้ ยบกลาง
คีบอาหารใสช ่ ามของโจวจือ ่ หยาอย่างเอาใจใส่
"เจ ้าลองชม ิ เนือ
้ ตุน๋ น้ำแดงดู แม่ครัวของทีน
่ ท
ี่ ำออก
มารสชาติอร่อย ไม่เหมือนทีใ่ ดหรอกนะ"

โจวจือ ่ หยาหันไปสง่ สายตาให ้เจิง้ หรงจิง้ ก่อน

จะก ้มหน ้ากินอาหารในชามของตน และเอ่ยปากชม
ว่าอร่อย ทำให ้ถังเสยี่ วซด
ี ใี จ คีบอาหารทีค่ ด
ิ ว่าโจว
จือ
่ หยาจะชอบ ใสล ่ งในชามเพิม ่ ให ้อีก

"ข ้าก็อยากไปขีม ่ ้าด ้วยนะเจ ้าคะ แต่วา่ ข ้าขีม ่ ้าไม่

เป็ น ท่านแม่ของข ้าเชอ ื่ ว่า เป็ นสตรีทด ี่ ไี ม่ควรขีม ่ ้า
ออกไปยิงธนูลา่ สต ั ว์ ข ้านึกอิจฉาน ้องหกเสย ี จริง ที่
ได ้ออกไปข ้างนอกอย่างอิสระ ทัง้ ไปล่าสต ั ว์บ ้าง ไป
ตกปลาบ ้าง บางทียงั ออกเรือไปดำน้ำกลางทะเล
นานหลายวันอีกด ้วย" ถังลีย ่ าเอ่ยขึน
้ มาด ้วยน้ำเสย ี ง
อิจฉา แต่คณ ุ หนูคนอืน ่ กลับปิ ดปากหัวเราะ เพราะรู ้ดี
ว่าคุณหนูสก ี่ ำลังเอ่ยหักหน ้าคุณหนูหกถังเสย ี่ วซ ี ที่
ทำตัวไม่สมเป็ นกุลสตรี ทีค ่ วรอยูแ ่ ต่ในบ ้านเท่านัน ้

ถังต ้าหลุนหันไปจ ้องมองคุณหนูสถ ี่ งั ลีย

่ าด ้วย
สหี น ้าไม่พอใจ เขาจึงพูดแก ้ตัวแทนน ้องสาวของเขา
ว่า "เสยี่ วซต
ี ด
ิ ตามข ้าไปล่าสต ั ว์ เมือ
่ ออกเรือไป
กลางทะเล ก็มข ี ้าหรือไม่กพ
็ ช
ี่ ายใหญ่ตด ิ ตามไปด ้วย
ทุกครัง้ นางไม่ได ้ทำอะไรไม่ดส ี กั หน่อย"

"อุ ้ย! พีช

่ ายสาม ข ้าก็มไิ ด ้ว่าเสย ี่ วซท
ี ำอะไรไม่ด ี
เสยี หน่อย ข ้าก็แค่พด ู ขึน
้ เพราะความอิจฉาทีน ่ างมี
อิสระมากเชน ่ นี้ มิหนำซ้ำเสย ี่ วซย
ี งั มีวรยุทธสูงกว่า
บุรษุ บางคนเสย ี อีก จนคุณชายในเมืองกว่างโจว
หลายคนยังต ้องเกรงใจนาง ยามพบหน ้านาง ยัง
ต ้องหนีหา่ งนางให ้ไกลเลยเจ ้าค่ะ" เมือ
่ ถังลีย
่ าพูดจบ
ทุกคนต่างหัวเราะขบขันขึน ้ มาพร ้อมกัน

เจิง้ หรงจิง้ เผยยิม้ ก่อนจะพูดขึน ี งอ่อน

้ ด ้วยเสย
โยนแย ้งขึน ้ ว่า "แสดงว่าคุณชายในเมืองกว่างโจวมี
ฝี มืออ่อนด ้อย จึงไม่คค ู่ วรประลองฝี มือกับคุณหนูหก
ตระกูลถัง ข ้าเองมิได ้ประลองฝี มือกับคุณหนูหกมา
นานมากแล ้ว วันนีค ้ ณ
ุ หนูหกคงจะยินยอมประลอง
ฝี มือกับข ้าสก ั หลายกระบวนใชห ่ รือไม่"

ถังเสย ี่ วซม
ี องเจิง้ หรงจิง้ ด ้วยแววตาซาบซงึ้
ใจและเอ่ยว่า "วันนีเ้ สย ี่ วซต ี ้องขอให ้คุณชายรอง
ตระกูลเจิง้ ชว่ ยชแี้ นะเสย ี่ วซมี ากกว่าเจ ้าค่ะ"

โจวจือ ่ หยาจึงหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ
เจิง้ หรงจิง้ ไม่จำเป็ นต ้องให ้นางลงมือชว่ ยเหลือ เขา
ก็ดำเนินการจีบสตรีได ้ดียงิ่ แต่นางก็ยงั อดพูดเสริม
อีกไม่ได ้ว่า "เชน ่ นัน
้ ดีเลยเจ ้าค่ะ พวกเราไปขีม ่ ้ากัน
และดูสวิ า่ พีร่ องจะประลองฝี มือกับพีเ่ สย ี่ วซไี ด ้สก
ั กี่
กระบวนท่า อ่อ… ข ้าไม่อยากร่วมทางไปกับคนทีข ่ ี่
ม ้าไม่เป็ นนะเจ ้าคะ เพราะจือ ่ หยาเองก็เป็ นกุลสตรีท ี่
ชอบขีม ั ว์เชน
่ ้ายิงธนูเข ้าป่ าล่าสต ่ กันเจ ้าค่ะ คงจะไม่ม ี
เวลามาคอยดูแลกุลสตรีคนอืน ่ ที่
เดินทางไปเพือ ่ เป็ นภาระ"
 เมือ
่ โจวจือ
่ หยาพูดจบ ทุกคนทีร่ ว่ มโต๊ะได ้แต่
เงียบ บางคนทีค ่ ด
ิ จะขอติดตามไปเทีย ่ วด ้วยก็จำต ้อง
รีบเงียบเสย ี งลง เมือ่ เจอโจวจือ
่ หยาพูดตัดบทเชน ่ นี้

สว่ นหม่าชางเหวินทีน ่ ั่งกินอาหารไม่พด ู ไม่จากับ

ผู ้ใดมาโดยตลอด กลับเอ่ยเรียกสงั่ คนเข ้ามาหาและ
เปิ ดปากพูดว่า "ไปหาซอ ื้ ม ้าฝี เท ้าดีแต่ไม่พยศ มาให ้
ข ้าหนึง่ ตัว" ก่อนจะหันมาถามโจวจือ ่ หยาด ้วยท่าทาง
เป็ นธรรมชาติวา่ "อยากได ้ม ้าสอ ี ะไร"

"สข ี าวเจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยตอบเสร็จ หม่า

ชางเหวินก็หน ั ไปสงั่ คนของเขาต่อ คนทัง้ คูท ่ ำ
เหมือนว่า การซอ ื้ ม ้าหนึง่ ตัวใชเงิ
้ นเพียงไม่กตี่ ำลึง
เท่านัน
้ ทัง้ ๆ ทีม
่ ้าฝี เท ้าดีมรี าคาแพงมาก

ความคิดของคนร่วมโต๊ะอาหารจึงเปลีย ่ นไปมา
ไม่หยุด แต่โจวจือ ่ หยาก็ไม่สนใจผู ้อืน
่ เพราะว่าเวลา
นีน
้ างมีคห ู่ มัน
้ ทีร่ ่ำรวยแล ้ว จะสนใจความอิจฉาของผู ้
อืน่ ทีม
่ ต
ี อ
่ นางไปทำไม....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 163

เวลาต่อมาโจวจือ ่ หยากำลังยืนชน ื่ ชมม ้าตัว

ใหม่สข ี าว อยูท่ คี่ อกม ้าของบ ้านตระกูลถัง โดยมี
เพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยยืนเฝ้ าคอยระวังความ
ปลอดภัยของอยูด ี าวตัวนีม
่ ้านข ้าง ม ้าสข ้ คี วามพยศ
อยูไ่ ม่น ้อย มันมีทา่ ทางไม่พอใจทีโ่ จวจือ ่ หยาเอือ้ ม
มือไปหามัน มันทัง้ สะบัดหน ้าหนี และทำท่าจะงับ
มือของคนทีค ่ ดิ จะมาล่วงเกินมัน

"ไหวอัน ข ้าสงั่ ให ้เจ ้าไปหาซอ

ื้ ม ้าสข
ี าวไม่พยศ
แต่เจ ้าดูทา่ ทางของมันส"ิ หม่าชางเหวินเผยสห ี น ้า
ไม่พอใจออกมาใสค ่ นสนิทของเขา

"โธ่ ซอื่ จือ

่ ขอรับ แค่หาซอ ื้ ม ้าสข
ี าวอย่างรวดเร็ว
แบบนีม ้ าได ้ ก็ชา่ งยากเย็นแล ้วนะขอรับ ข ้าคิดว่าแม ้
มันจะพยศอยูบ ่ ้าง แต่ซอ ื้ มันมาให ้คุณชายรองตระกูล
เจิง้ ปราบพยศ ประเดีย ๋ วมันก็เชอ ื่ งเองล่ะขอรับ" ไหว
อันโอดครวญในใจว่ามีผู ้ใดเหมือนเจ ้านายของเขา
บ ้าง สงั่ ให ้คนไปซอ ื้ ม ้าฝี เท ้าดี และจะต ้องมีสข ี าว
 ื้ ให ้ได ้ภายในยาม
ปลอดทัง้ ตัว แล ้วยังจะต ้องหาซอ
สายของวันนีอ ้ ก
ี ด ้วย

ไหวอันคิดว่า โชคดีแค่ไหนแล ้ว ทีเ่ ขาไปเจอ

คอกม ้าขนาดใหญ่ ทีม ่ แ
ี ม่ม ้าสข ี าวตัวนีเ้ ข ้า แม ้ว่ามัน
จะมีราคาแพงไปบ ้างแต่กค ็ ุ ้มค่า แม่ม ้าตัวนีย ้ งั เป็ นม ้า
เด็ก ทีไ่ ม่เคยมีเจ ้าของมาก่อน ดังนัน ้ จึงมีทา่ ทาง
พยศอยูบ ่ ้าง แต่คณ ุ ชายรองเจิง้ หรงจิง้ เก่งในเรือ ่ ง
การปราบพยศม ้าเป็ นทีส ่ ด
ุ ดังนัน ้ เขาจึงไม่กงั วลใน
เรือ
่ งนี้ ยิง่ เมือ
่ เขาหันไปเห็นโจวจือ ่ หยายืนป้ อนน้ำให ้
ม ้า และดูเหมือนคุณหนูโจวจะตีสนิทกับม ้าเป็ นผล
สำเร็จแล ้ว เขาจึงยิม ้ อย่างดีใจและพูดว่า

"ซอื่ จือ่ ดูสข ิ อขอรับ ม ้าสข

ี าวตัวนีด
้ วู า่ ง่ายและมี
ท่าทางเชอ ื่ ฟั งคุณหนูโจวบ ้างแล ้ว คงไม่ต ้องไป
รบกวนคุณชายรองเจิง้ แล ้วล่ะขอรับ" ไหวอันพูด
อย่างชน ื่ ชม และโล่งใจทีไ่ ม่ต ้องอาศย ั ฝี มือของ
เจิง้ หรงจิง้

เพราะยามนีเ้ จิง้ หรงจิง้ กำลังยืนพูดคุย และชว่ ย

ถังเสย ี่ วซใี สอ ่ านม ้าอยูอ
่ ก
ี ด ้านหนึง่ คนทัง้ คูพ
่ ด
ู คุย
หัวเราะกันเบาๆ เพียงสองคนทำเหมือนว่าในสถานที่
นีไ
้ ม่มผ ี ู ้อืน
่ อีกแล ้ว เหลือเพียงพวกเขาสองคน
เท่านัน ้
 "อย่างไรเสย ี ข ้าก็ยงั ไม่วางใจให ้หยาหยาขึน ้ ขี่
้ น่นอน มิหนำซ้ำ เจ ้ายังซอ
ม ้าตัวนีแ ื้ ม ้าตัวเมียมาอีก
ด ้วย" หม่าชางเหวินพูดกับไหวอันด ้วยน้ำเสย ี งไม่
พอใจ

แต่โจวจือ ่ หยาอาศย ั ชว่ งทีห

่ ม่าชางเหวินหันหลัง
ให ้ตน จัดการเปิ ดคอกม ้าและจูงม ้าสข ี าวออกมาจาก
ในคอก ซงึ่ ในยามนีม ้ ้าสข ี าวดูวา่ ง่ายและไม่พยศแล ้ว
เมือ
่ มันได ้ดืม
่ น้ำจากพลังของแก ้วดวงจิตเข ้าไป จึง
เชอ ื่ งและเชอ ื่ ฟั งนางขึน้ มาทันที

"จือ
่ หยาขีม ่ น
ั ได ้เจ ้าค่ะ พีช
่ างเหวิน ประเดีย๋ วชว่ ย
ใสอ ่ านม ้าบนหลังเจ ้าขาวให ้หยาหยาด ้วย อีกอย่าง
มันเป็ นตัวเมียก็ไม่เห็นเป็ นอะไรเลย ดีไม่ดม ี น
ั อาจจะ
วิง่ เร็วกว่าเจ ้าทมิฬ ทีเ่ ป็ นม ้าหนุ่มของพีช ่ างเหวิน
ก็ได ้นะเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินหันมาเห็นโจวจือ ่ หยาจูงม ้าออก

มาจากคอกด ้วยตนเองแล ้ว จึงไม่พด ู ว่ากล่าวไหวอัน
อีก แต่หน ั มาถามโจวจือ ่ หยาด ้วยน้ำเสย ี งอ่อนลงว่า
"เจ ้าแน่ใจหรือ ประเดีย๋ วลองขีม ่ น
ั เดินรอบๆ แถวนี้
ก่อนก็แล ้วกัน ถ ้าไม่มปี ั ญหาค่อยนำมันออกไปวิง่ ที่
ทุง่ หญ ้า"
 "ได ้เจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยายิม้ และตอบรับคำของ
หม่าชางเหวินด ้วยท่าทางเชอ ื่ ฟั งว่าง่าย

ื่ ให ้มันใหม่หรือไม่"
"หยาหยา… เจ ้าจะตัง้ ชอ

ื่ ให ้มันแล ้วเจ ้าค่ะ ให ้ชอ

"ข ้าตัง้ ชอ ื่ ว่าเจ ้าขาว
ทำไมหรือเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินจึงยืนนิง่ อึง้ ไป โจวจือ ่ หยาและ

โจวจวินมีเรือ ่ งบกพร่องทีเ่ หมือนกันอยูห ่ นึง่ อย่าง คือ
เรือ
่ งการตัง้ ชอ ื่ ไม่วา่ ม ้า สต
ั ว์เลีย ้ ง หรือแม ้แต่สงิ่ ของ
ต่างๆ โจวจือ ่ หยาและโจวจวินมักจะตัง้ ชอ ื่ ทีเ่ รียกง่าย
ตามลักษณะสงิ่ ของเหล่านัน ้ เชน ่ ม ้าของโจวจวินชอ ื่
เจ ้าเทา เพราะม ้ามีสเี ทา หรือม ้าตัวโปรดของโจว
จือ
่ หยาทีช ่ อ ื่ เจ ้าแดง ม ้าของโจวจือ ่ หวายทีโ่ จวจือ ่
หยาตัง้ ชอ ื่ ให ้คือเจ ้าน้ำตาล สว่ นม ้าของเขามีสด ี ำ
นางก็ตงั ้ ชอ ื่ ให ้มันอย่างเรียบง่ายว่าเจ ้าดำ สุดท ้าย
เขาขอต่อรองเปลีย ่ นเป็ นชอ ื่ เจ ้าทมิฬแทน

"เจ ้าขาวก็เจ ้าขาว" หม่าชางเหวินพูดพลางหัน

ไปลูบม ้าตัวสขี าวด ้วยสห
ี น ้านิง่ เรียบ "เจ ้าขาว
ลำบากเจ ้าเสยี แล ้ว"
 หลังจากทีห่ ม่าชางเหวินชว่ ยใสอ่ านม ้าให ้เจ ้า
ขาวด ้วยตนเองเสร็จแล ้ว โจวจือ
่ หยาก็ขนึ้ นั่งบนหลัง
ของมัน โดยมีหม่าชางเหวินเดินจูงม ้าไปรอบๆ

ถังเสยี่ วซที น
ี่ ั่งบนหลังม ้าของตนมองภาพอบอุน ่
ของคูร่ ักตรงหน ้าด ้วยรอยยิม ้ ก่อนจะหันมาพูดกับเจิง้
หรงจิง้ เสย ี งเบาว่า "ข ้ารู ้แล ้วว่าทำไมท่านอาโจวผู ้ที่
หวงบุตรสาวมาก จึงยอมให ้บุตรสาวหมัน ้ หมายกับ
ซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงได ้ พีห่ รงจิง้ ดูสเิ จ ้าคะ ซอื่ จือ
่ ดีตอ
่
จือ
่ หยามากเลยเจ ้าค่ะ"

เจิง้ หรงจิง้ มองภาพตรงหน ้าด ้วยความเคยชน ิ

จึงไม่เห็นความพิเศษดังทีถ ่ งั เสยี่ วซวี า่ เพราะปกติ
เหล่าพีน ่ ้องของเขาก็ดแ ู ลโจวจือ ่ หยาเชน ่ นี้ รวมถึง
หม่าชางเหวินด ้วย แต่เขาเป็ นคนละเอียดอ่อน จึงไ
ม่พดู ทำลายบรรยากาศ และพูดเสริมด ้วยน้ำเสย ี ง
อบอุน ่ ว่า "หากเสย ี่ วซช
ี อบแบบนี้ พีจ ่ ะลงจากหลังม ้า
แล ้วไปเดินจูงม ้าของเจ ้าบ ้างดีหรือไม่"

ถังเสย ี่ วซห
ี วั เราะชอบใจ ใบหน ้างามยามนีม ี ี
้ ส
แดงเรือ
่ แต ้มทีแ่ ก ้มทัง้ สองข ้าง ซงึ่ เจิง้ หรงจิง้ ก็มอง
ภาพนัน
้ อย่างพึงพอใจ
 ่ ตรีออ
"ข ้ามิใชส ่ นแอ ทีต ุ มาคอยชว่ ย
่ ้องมีบรุ ษ
ดูแลหรอกนะเจ ้าคะ"

"พีก่ ช
็ อบสตรีทพ ี่ งึ่ พาตนเองได ้" เจิง้ หรง
จิง้ มีทา่ ทางลังเลเล็กน ้อย ก่อนจะตัดสน ิ ใจพูดต่อ
"อีกสองเดือนพีต ่ ้องเดินทางไประหกระเหินอยูช ่ าย
แดน ยามนัน ้ พีอ
่ ยากพาเจ ้าไปด ้วย เจ ้ากลัวความ
ลำบากทีช ่ ายแดนหรือไม่"

เจิง้ หรงจิง้ เอ่ยถามด ้วยน้ำเสยี งคาดหวัง แต่ถ ้า

หากนางไม่อยากไป เขาก็ตงั ้ ใจเอาไว ้ว่า จะให ้ถัง
เสยี่ วซรี อคอยเขาอยูท ่ บ
ี่ ้านตระกูลเจิง้ แม ้ว่าในใจ
ทีแ
่ ท ้จริงของเขาแล ้ว ไม่อยากแยกจากภรรยา เขา
อยากจะเป็ นดัง่ โจวจวินผู ้เป็ นอาเขยของเขา หากจะ
เดินทางไปทีใ่ ด ท่านอาเขยต ้องพาอาหญิงของเขา
ติดตามไปทุกที่

ถังเสยี่ วซย
ี ม
ิ้ กว ้างและพูดว่า "ย่อมยินดีแน่นอน
เจ ้าค่ะ ข ้าไม่กลัวลำบาก แต่กลัวว่าจะโดนบังคับให ้
อยูแ ่ ต่ในเรือนหลัง แบบสตรีในเมืองหลวงมากกว่า
เจ ้าค่ะ"

เจิง้ หรงจิง้ จึงยิม

้ อย่างโล่งใจ และพูดรับปากกับ
ี่ วซด
ถังเสย ี ้วยน้ำเสย ี งจริงจังว่า "พีร่ ับรองว่า หากใน
อนาคต เจ ้าไม่อยากทำอะไร พีจ ่ ะไม่บงั คับจิตใจของ
เจ ้า บิดาของเจ ้าเคยบอกกับข ้าแล ้วว่า เจ ้าชอบใช ้
ชวี ติ ทีม
่ อ
ี ส
ิ ระ พีก
่ จ
็ ะมอบอิสระในการตัดสน ิ ใจทุก
อย่างให ้กับเจ ้า"

ี่ วซม
ถังเสย ี องใบหน ้าหล่อเหลา ทีย ่ ามนีข
้ ม
ี่ ้า
เคียงข ้างตีคม ู่ ากับตน ด ้วยหัวใจอบอุน ่ ปนอ่อน
หวาน คำสญ ั ญาของเจิง้ หรงจิง้ ไม่มค ี ำบอกรักที่
หวานหู แต่กลับพูดตรงกับความต ้องการของนางทุก
ประการ คำสญ ั ญานี้ ทำให ้ถังเสย
ี่ วซม ี นั่ ใจมากขึน ้ กับ
การแต่งงานออกเรือนของตน และแน่ใจแล ้วว่า ชาติ
นีน
้ างจะแต่งงานกับเจิง้ หรงจิง้ เท่านัน ้ ในอนาคตไม่
ว่าจะเกิดอะไรขึน ้ นางก็จะติดตามเขาไปทุกที.่ .

โจวจือ
่ หยาควบม ้าขีต ่ ค ี ไู่ ปกับหม่าชางเหวิน
บนทุง่ หญ ้าทีก
่ ว ้างใหญ่ สายลมของทีน ่ อ
ี่ บอุน่ และมี
กลิน
่ หอมของใบหญ ้าทีข ่ นึ้ ตามพืน ้ ดิน ต ้นดอกหญ ้า
เอนไหวลูไ่ ปตามสายลมเป็ นภาพทีส ่ วยงาม จน
ทำให ้โจวจือ่ หยามองภาพเหล่านีอ ้ ย่างชน ื่ ชม

ทุง่ หญ ้ากว ้างไกลสุดสายตามีกระต่ายป่ าซุก

ซอ่ นอยู่ เมือ ี งกรีบเท ้าของม ้ากระทบ
่ ได ้ยินเสย
ดิน พวกมันต่างกระโดดหนี เป็ นจังหวะเดียวกับที่
ลูกธนูของหม่าชางเหวินยิงมันอย่างแม่นยำ

"...." หัวใจทีล
่ อยล่องกับความงามตาม
ธรรมชาติของโจวจือ ่ หยาสะดุดลง เพราะการล่าสต ั ว์
ทีด
่ ด
ุ นั ของคนข ้างกาย ยามนีน ้ างเข ้าใจแล ้วว่าทำไม
ท่านแม่จงึ เคยบ่น ว่าหม่าชางเหวินค่อนข ้างมี
ความแข็งทือ ่ มากเกินไป

"กระต่ายอ ้วนดีเสย ี จริง ชา่ งน่าเสย

ี ดาย ทีอ ่ า
หมิงไม่ได ้มาด ้วย เขาชอบกินกระต่ายป่ าย่างฝี มือ
ของหยาหยามากทีส ่ ด
ุ " หม่าชางเหวินใชสายตา้
คมกริบประเมินมองกระต่ายป่ าทีเ่ ขายิงเมือ ่ ครู่ ที่
ยามนีย
้ ้ายมาอยูใ่ นมือของไหวอันแล ้ว

"ซอื่ จือ
่ ด ้านนัน ้ มีกวางป่ า ข ้าขอแยกไปล่ากวาง
ทางนัน้ ก่อนนะขอรับ" คนของหม่าชางเหวินตะโกน
ขึน
้ อย่างตืน ่ เต ้น ผู ้ติดตามของหม่าชางเหวินต่าง
เตรียมพร ้อม เพือ ่ การมาล่าสต ั ว์โดยเฉพาะ

"พีช
่ างเหวินจะไปล่าสตั ว์กบ
ั คนเหล่านัน ้
ก็ได ้นะเจ ้าคะ หยาหยาอยูก่ บั พีเ่ พียนเพียนและ
พีเ่ พ่ยเพ่ยได ้เจ ้าค่ะ"
 "ไม่ละ่ ... พวกเราไปหากระต่ายป่ าทางด ้านนัน้
จะดีกว่า กระต่ายป่ าย่างตัวเดียวไม่น่าจะพออิม
่ "

โจวจือ ่ หยากรอกตามองบน คนทีอ ่ ้างว่าเจิง้ หรง

หมิงชอบกระต่ายป่ าย่างฝี มือของนาง ยามนี้
กระตือรือร ้นจะหากระต่ายป่ ามาให ้นางย่างเสย ี
เหลือเกิน สว่ นเจิง้ หรงจิง้ และถังเสย ี่ วซก ี ข
็ ม
ี่ ้าแข่งกัน
จนหายลับไปจากสายตาเสย ี แล ้ว ดังนัน้ โจวจือ ่ หยา
จึงโดนหม่าชางเหวินลากไปล่ากระต่ายป่ าอย่าง
จริงจังจนนางถอนหายใจ และรู ้สก ึ ว่ามีเพียงตน
เท่านัน
้ ทีด
่ มื่ ด่ำกับความสวยงามของธรรมชาติอยูค ่ น
เดียว

ดังนัน
้ เย็นวันนีโ้ จวจือ่ หยาจึงลงมือทำอาหารอยู่
ในครัว แสดงฝี มือในการทำครัวของนางให ้ทุกคนได ้
กินกันอย่างเอร็ดอร่อย เมือ ่ มีกบ
ั ข ้าวรสจัด แน่นอนว่า
ย่อมมีสรุ ารสดีมาขึน ้ โต๊ะด ้วย เหล่าบุรษุ จึงแยกโต๊ะ
เพือ
่ จะได ้ดืม
่ กินกันอย่างสะดวก

ในขณะทีโ่ จวจือ
่ หยาหลุบตาจิบน้ำชาหลัง
อาหาร และแอบอ่านความคิดโสมมของคนบางคน
ิ ข ้างหูของถังเสย
ได ้ จึงหันไปกระซบ ี่ วซอ
ี ย่างนึก
 ี่ วซเี จ ้าคะ คืนนีพ
สนุก "พีเ่ สย ้ วกเราจะมีละครสดมา
ทำการแสดงให ้พวกเราชมเจ ้าค่ะ"

ถังเสย ี่ วซมี องหน ้าโจวจือ ่ หยาอย่างนึก

ประหลาดใจ เมือ ่ เห็นโจวจือ
่ หยามองไปยังคนบาง
ี่ วซจ
คน ถังเสย ี งึ ยิม้ และพูดว่า "ได ้.. คืนนีพ
้ วกเรา
มารอชมละครนอกโรงกัน"
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 164

ถังหลิวเยีย
่ มองทีถ
่ งั เสยี่ วซด
ี ้วยความอิจฉา พวก
นางมีอายุเท่ากัน เกิดห่างกันเพียงไม่กเี่ ดือน แต่ชวี ต ิ
พวกนางแตกต่างกันมากมายเหลือเกิน ถังเสย ี่ วซค
ี อ
ื
บุตรสาวเพียงคนเดียวของบ ้านสายหลัก มีพช ี่ ายที่
โตกว่าอีกสามคน เหล่าพีช ่ ายจึงรักและตามใจนาง
เป็ นอย่างมาก

นายท่านใหญ่ตระกูลถังของบ ้านสายหลักมี
ฮูหยินเพียงคนเดียวไม่มอ ี นุ ดังนัน
้ ถังเสย ี่ วซจ ี งึ
ไม่มน ี ้องสาวต่างมารดาทีเ่ กิดจากอนุมากมายเหมือน
ดัง่ เชน ่ นาง ไม่มค ี นให ้ต ้องแข่งขัน ไม่มค ี นแย่งความ
โปรดปรานภายในครอบครัว สว่ นบ ้านรองและบ ้าน
สามของบ ้านสายหลักก็มแ ี ต่บต
ุ รชาย แม ้ภายหลังจะ
มีบต ุ รสาวเพิม ่ มาอีกสองคน แต่สองคนนัน ้ ก็อายุยงั
น ้อย ดังนัน ้ ทุกคนจึงรุมเอาใจถังเสย ี่ วซอี ย่างทีส ่ ด
ุ
ถังหลิวเยีย ่ เคยคิดว่า คงไม่มใี ครมีชวี ต ิ ทีน ่ ่าอิจฉา
เท่ากับถังสย ี่ วซอี ก ี แล ้ว จนมาพบกับโจวจือ ่ หยา
ทีแ ่ ท ้ก็ยงั มีคนทีไ่ ด ้รับความโปรดปรานจากสวรรค์
เชน ่ ถังเสย ี่ วซเี พิม ่ มาอีกหนึง่ คน และดูเหมือนว่าโจว
จือ
่ หยาจะเป็ นทีโ่ ปรดปรานของสวรรค์มากกว่าถัง
เสย ี่ วซเี สย
ี อีก..

ถังหลิวเยีย ่ หันไปมองทางโต๊ะอาหารฝั่ งบุรษ ุ คน

ทีด่ ห
ู ล่อเหลาโดดเด่นและดูมอ ี ำนาจวาสนามากทีส ่ ด ุ
คงจะไม่พ ้นซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง ใบหน ้าคมเข ้ม มีขนคิว้
ทัง้ ดำทัง้ หนา ขนตาทัง้ ยาวและงอน จมูกโด่งเป็ นสน ั
ริมฝี ปากได ้รูปยามนีเ้ ม ้มน ้อยๆ หลุบตามองพืน ้ เขา
นั่งฟั งคนอืน ่ พูดด ้วยใบหน ้าเรียบเฉยดูสงู สง่ เย็นชา
หากไม่ตด ิ ทีว่ า่ ซอ ื่ จือ
่ มีความเย็นชาต่อผู ้อืน
่ จนดูเสยี
มารยาทอย่างร ้ายกาจ แต่กลับมีความอ่อนโยนที่
มอบให ้โจวจือ ่ หยาเพียงผู ้เดียวเท่านัน ้ แผนการของ
ถังหลินเยีย ่ คงจะเปลีย ่ นเป้ าหมายไปแล ้ว

สว่ นเจิง้ หรงจิง้ นัน

้ รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน ้าหล่อ
เหลามักมีรอยยิม ้ อ่อนโยน คำพูดสุภาพน่าใกล ้ชด ิ
ทำให ้ถังหลิวเยีย ่ มอบใจให ้เขาได ้อย่างเต็มที่ และ
คืนนีย้ งั คิดจะมอบกายให ้เขาครอบครองให ้ได ้ แม ้ว่า
ตระกูลเจิง้ จะเป็ นเพียงตระกูลคหบดีหน ้าใหม่ แต่เจิง้
หรงจิง้ กำลังจะไปรับตำแหน่งผู ้ชว่ ยรองแม่ทพ ั ปราบ
อุดรทีช ่ ายแดน เขาอายุยงั น ้อยก็เริม ่ มีตำแหน่งเชน ่ นี้
แล ้ว วันหน ้าเขาจะต ้องมีอนาคตรุง่ โรจน์สดใสเป็ น
แน่ คนเชน ่ นีน
้ างจะยอมปล่อยให ้ถังเสย ี่ วซเี อาไป
ครอบครองได ้อย่างไร
 ถังหลิวเยีย ่ ปรายตามองจอกสุรา ทีน ่ ้องชายห ้า
ของนางรินใสจ ่ อกสุราของเจิง้ หรงจิง้ ด ้วยแววตาพึง
พอใจ ลูท ่ างทีจ่ ะไปยังเรือนของเจิง้ หรงจิง้ นางมีคน
นำทางให ้แล ้ว คืนนีก ้ อ
่ นจะมาทีน ี่ างได ้อาบน้ำชำระ
่ น
ร่างกายจนหอมกรุน ่ ใบหน ้างดงามแต่งแต ้มมากกว่า
ปกติ นางไม่เชอ ื่ หรอกว่านางทีง่ ดงามเชน ่ นี้ เจิง้ หรง
จิง้ ทีด
่ ม
ื่ ยากระตุ ้นเข ้าไป จะปฏิเสธสตรีงดงามอย่าง
นางได ้ลง

โจวจือ ่ หยาหันหลังไปมองโต๊ะของบุรษ ุ ทีอ

่ ยู่
ทางด ้านหลังของตน เห็นเจิง้ หรงจิง้ ดืม ่ สุราจนมี
ี น ้าแดงก่ำมากขึน
สห ้ อย่างเห็นได ้ชด ั จึงหันไป
กระซบ ิ กับถังเสย
ี่ วซวี า่ "พีเ่ สย
ี่ วซ ี ข ้าคิดว่าพีร่ อง
คงจะดืม ่ ของสกปรกเข ้าไปเสย ี แล ้วเจ ้าค่ะ"

ี่ วซข
ถังเสย ี มวดคิว้ "เป็ นยาประเภทใด เจ ้ารู ้หรือ
ไม่"

โจวจือ ่ หยาจึงครุน ่ คิดและตอบว่า "น่าจะเป็ นยา

กระตุ ้นกำหนัดทีไ่ ร ้กลิน ่ ปกติพรี่ องระวังตัวเวลากิน
หรือดืม่ ยิง่ นัก แต่ยามนีเ้ ขาไม่บา่ ยเบีย ่ ง ประเดีย
๋ วข ้า
คงต ้องสง่ คนไปขอให ้ท่านแม่ชว่ ยเตรียมยาแก ้ยา
ประเภทนีแ ้ ล ้วล่ะเจ ้าค่ะ"
 แต่สงิ่ ทีโ่ จวจือ
่ หยายังไม่รู ้ก็คอ
ื เจิง้ หรงจิง้ ยังไม่
ได ้ดืม
่ ยาทีเ่ ป็ นอันตรายและมอมเมาต่อร่างกายของ
เขา เพราะหม่าชางเหวินได ้จัดการสบ ั เปลีย่ นกาสุรา
ให ้เป็ นสุราทีเ่ ขาสงั่ คนไปซอ ื้ มาใหม่ทงั ้ หมด วัตถุดบ ิ
ในการทำอาหาร น้ำดืม ่ หรือแม ้แต่ภาชนะทีใ่ ชใส ้ ่
อาหาร เขาก็สงั่ ให ้คนตรวจสอบทัง้ หมด จึงพบว่า
คุณชายห ้าตระกูลถังแอบเล่นตุกติกกับกาสุราทีเ่ ขา
เตรียมเอาไว ้เป็ นพิเศษ หม่าชางเหวินจึงสบ ั เปลีย่ น
สุราเรียบร ้อยแล ้ว

เจิง้ หรงจิง้ โดนหม่าชางเหวินเตะขาของเขาทีใ่ ต ้

โต๊ะ จึงแสร ้งทำท่ามึนเมาและเอ่ยขึน ึ ไม่
้ ว่า "ข ้ารู ้สก
สบายตัวเป็ นอย่างยิง่ คงต ้องขอตัวกลับไปพักผ่อน
ก่อน ข ้าต ้องขอเสย ี มารยาทต่อทุกคนแล ้ว"

คุณชายใหญ่ตระกูลถังรีบลุกขึน ่
้ และพูดว่า "เชน
้ ข ้าจะไปสง่ คุณชายรองเจิง้ ทีเ่ รือนรับรองด ้วยตน
นัน
เอง"

คุณชายห ้าตระกูลถังทีน ่ ั่งข ้างเจิง้ หรงจิง้ กลับยืน

้ และชว่ ยประคองเจิง้ หรงจิง้ "พีใ่ หญ่ ท่านอยูท
ขึน ่ น
ี่ ี่
เพือ
่ คอยรับรองแขกอย่างซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงดีกว่า
ขอรับ ให ้ข ้าเดินไปสง่ คุณชายรองเจิง้ แทนก็ได ้
เพราะเรือนรับรองของข ้าเดินไปทางเดียวกับเรือน
รับรองของคุณชายรองเจิง้ พอดีขอรับ"

หม่าชางเหวินลุกขึน ้ ยืนและพูดขึน ี งเย็น

้ ด ้วยเสย
ชา เพือ่ ไม่ต ้องการให ้คนปฏิเสธความต ้องการของ
เขาว่า "ตอนนีข ้ ้าก็อยากกลับเรือนไปพักผ่อนแล ้ว
ข ้าจะเป็ นคนไปสง่ พีจ ่ งิ้ เอง"

คุณชายห ้าตระกูลถังมีแววตาร ้อนใจอยูค

่ รูห
่ นึง่

คุณชายสต ี่ ระกูลถังจึงยืนขึน
้ และพูดว่า "เชน ่ นัน
้
ก็แยกย ้ายกันไปพักผ่อนเถิด พรุง่ นีย้ งั มีเรือ
่ งทีต
่ ้อง
ทำกันอีกมาก" พลางสง่ สายตาเตือนให ้คุณชายห ้าผู ้
เป็ นน ้องชายของเขา

ทางฝั่ งบุรษ ุ จึงแยกย ้ายกันกลับไปก่อน หม่าชาง

เหวินหันมาสงั่ คนให ้มาบอกโจวจือ ่ หยาว่า เขาจะไป
สง่ เจิง้ หรงจิง้ ก่อนจะพาเจิง้ หรงจิง้ เดินออกไปจาก
ห ้องโถงรับรอง

่ าใชผ้ ้าปิ ดปาก ก่อน

ทางฝั่ งโต๊ะของสตรี ถังลีย
พูดขึน ่ นัน
้ ว่า "เชน ้ พวกเราก็แยกกันกลับเรือนเถิดเจ ้า
ค่ะ อีกสองวันก็จะมีพธิ มี งคลของน ้องหกแล ้ว ข ้าจึง
 ั หน่อย วันมงคลจะได ้มี
อยากพักผ่อนให ้มากสก
ใบหน ้าทีผ
่ อ
่ งใส"

ทุกคนจึงทำตามคำพูดของถังลีย ่ า เพราะแขก
ทางฝั่ งบุรษุ ไม่อยู่ พวกนางก็ไม่มส ี งิ่ ดึงดูดใจให ้ต ้อง
มานั่งปั น ่ น
้ หน ้าใสก ั อีก ทุกคนเพียงแต่คด ิ ว่าพรุง่ นีจ
้ ะ
หาอะไรทำดีเป็ นการแก ้เบือ ่ เท่านัน
้

ยิง่ บรรดาสตรีอายุน ้อย พวกนางยังคงไร ้เดียงสา

ทีจ่ ะสนใจ นานๆครัง้ พวกนางจะได ้มาพบหน ้ากันเชน ่
นี้ จึงต ้องหากิจกรรมทำร่วมกันให ้สนุกสนาน

โจวจือ ่ หยาลุกขึน ้ พร ้อมกับถังเสยี่ วซ ี พวกนาง

เดินตามกันกลับเรือน ท่ามกลางสาวใชคนสนิ ้ ทที่
ติดตามมาด ้านหลัง เมือ ่ เดินใกล ้จะถึงเรือนพักแล ้ว
โจวจือ ่ หยาจึงหยุดเดิน แล ้วหันไปสงั่ คนของตนให ้
ไปบอกเจิง้ ฮุย ่ ผิงว่าให ้เตรียมยาแก ้พิษ ก่อนจะหัน
มากระซบ ิ กับถังเสย ี่ วซวี า่ "พวกเราไปเรือนทีพ ่ ห
ี่ รง
จิง้ พักกันเถิด"

ถังเสยี่ วซท
ี ยี่ ามนีก้ ำลังเป็ นห่วงเจิง้ หรงจิง้ จึงพา
โจวจือ ่ หยาเดินไปอีกทางทันที โดยไม่เอ่ยห ้าม โจว
จือ
่ หยาจึงอมยิม ้ และคิดในใจว่า หากเปลีย ่ นเป็ น
เซย ี่ ปิ งเหยียนกับเซย ี่ ปิ งหยู ทีท
่ ำตามกฎระเบียบ
ของธรรมเนียมสตรีทก ุ อย่าง ย่อมไม่กล ้าเดินไปยัง
เรือนทีพ ่ ักของบุรษุ ในเวลามืดค่ำแบบนีแ ้ น่นอน แต่
ี่ วซก
ถังเสย ี ลับนำทางนางไปโดยไม่มท ี า่ ทางลังเล
เลยสก ั นิด

"พีส่ าวรู ้หรือเจ ้าคะ ว่าพีร่ องของข ้าพักทีไ่ หน"

โจวจือ่ หยาเอ่ยถามอย่างลังเล กลายเป็ นนางเสย ี อีก
ทีต
่ ะขิดตะขวงใจทีจ ่ ะไปทีพ ่ ักของบุรษ
ุ ในยามค่ำคืน
เชน่ นี้ ต่อให ้คนผู ้นัน
้ เป็ นพีร่ องของนางก็เถิด

"รู ้ส ิ ข ้าเคยพาสาวใชมาจั
้ ดเตรียมเรือนรับรอง
แขกกับท่านแม่ เป็ นเรือนรับแขกทีอ ่ ยูไ่ ม่ไกล
เรือนรับรองของท่านอาโจวและท่านอาสะใภ ้โจว ที่
พีส
่ าวพาเจ ้ามาหาเมือ ่ กลางวันนั่นล่ะ เจ ้าตามพีส
่ าว
มาทางด ้านนี"้

ถังเสยี่ วซพี าโจวจือ่ หยาลัดเลาะไปทางทีค ่ ด

ิ ว่า
จะไม่มค ี นใช ้ เพือ่ จะไม่ต ้องพบเจอคนอืน ่ แล ้วมีเรือ
่ ง
อืน
่ ตามมาให ้วุน ี เวลาเดินอ ้อมไปไกล
่ วาย จึงต ้องเสย
พอสมควร โดยมีเพ่ยเพ่ยและเพียนเพียนเดินตามมา
ทางด ้านหลัง

้
ใชเวลาเดิ
นนานพอสมควร สุดท ้ายก็มาถึง
เรือนหลังหนึง่ ทีม ่ ข
ี นาดเล็กกว่าเรือนของถังเสย ี่ วซ ี
แต่แค่มองก็รู ้ว่าเรือนหลังนีจ้ ัดสวนไว ้อย่างพิถพ
ี ถ ิ น
ั
แต่ไฟตามทางเดินกลับไม่ได ้จุด ทำให ้ดูมด ื สลัวไม่
สว่างไสว

ี่ วซห
ถังเสย ี น
ั มาพูดกับโจวจือ่ หยาด ้วยความร ้อน
ใจว่า "พวกเรารีบขึน้ เรือนไปดูกน
ั เถอะ"

"เดีย
๋ วเจ ้าค่ะ พวกเรารอดูสถานการณ์กอ
่ น"
โจวจือ
่ หยาเอ่ยห ้าม

แต่ในเวลานีถ ี่ วซเี ห็นสาวใชของถั

้ งั เสย ้ งหลิว
เยีย ่ ยืนชะเง ้อดูต ้นทางอยูต ่ รงหน ้าประตูห ้องของเจิง้
หรงจิง้ สว่ นบ่าวของเจิง้ หรงจิง้ นางกลับไม่เห็นใคร
ในใจของนางจึงร ้อนรนมากขึน ้ เป็ นอย่างมาก ก่อนจะ
ตัดสน ิ ใจพาโจวจือ ่ หยาเดินลัดเลาะไปทางด ้านหลัง
เรือน และขยับไปใกล ้หน ้าต่างของห ้องทีเ่ จิง้ หรง
จิง้ เข ้าพัก

ตั๊บ! ตั๊บ!

เสย ี งกระทบกันอย่างแรงของเนือ ้ ชนเนือ ้ ทีแ ่ ค่

ฟั งดูกร็ ู ้ว่าดุเดือดและร ้อนแรงมากเพียงใด เสย ี ง
เอี๊ ยดอ๊าดเสย ี ดสก
ี น
ั ของขาเตียงและพืน้ ห ้อง ทีด่ งั
 ี งร ้องครางของสตรี ดังเล็ดลอดออกมา
แข่งกับเสย
จากทางหน ้าต่าง

เพ่ยเพ่ยและเพียนเพียนทีเ่ ดินตามโจวจือ ่ หยามา

พลันรีบขยับกายเข ้ามาหาคุณหนูของตน คนหนึง่ ยก
มือสองข ้างชว่ ยปิ ดหูของโจวจือ
่ หยาเอาไว ้ อีกคนยืน
ขวางหน ้าของเจ ้านายไม่ให ้เดินไปต่อ ใบหน ้าของ
พวกนางแดงก่ำ แต่ใบหน ้าของถังเสย ี่ วซก
ี ลับขาว
ซดี

โจวจือ
่ หยาใจหาย หรือว่านางจะมาชาเกิ ้ นไป
พีร่ องของนางโดนสตรีอน ี แล ้ว….
ื่ จับกินเสย

**************

บทที่ 165

เสยี งคนภายในห ้องเสพสงั วาทกันอย่างร ้อนแรง

ดุเดือด โจวจือ ่ หยาแม ้จะไม่เคยมีประสบการณ์โดย
ตรงในเรือ ่ งนี้ แต่นางก็ไม่ใชส ่ ตรีไร ้เดียงสา ชวี ต
ิ เก่า
ในโลกเดิมมีสอ ื่ ออนไลน์ทเี่ ปิ ดกว ้าง ดังนัน
้ นางจึงรู ้
ว่าเสยี งทีต่ นได ้ยินแว่วๆ คือเสย ี งอะไร
 ถังเสย ี่ วซรี ู ้สก
ึ แน่นหน ้าอกเหมือนหัวใจของตน
ถูกบีบรัดอย่างแรง นางไม่อาจจะทนฟั งเสย ี งเหล่านี้
ได ้อีกต่อไป หากเปลีย ่ นเป็ นผู ้อืน
่ คงจะหลบหนีไป
ร ้องไห ้เพราะความเสย ี ใจ แต่ถงั เสย ี่ วซกี ลับทะยาน
ร่างไปทีห ่ น ้าต่างห ้องพักของเจิง้ หรงจิง้ เพราะนาง
อยากจะเห็นภาพเหล่านัน ้ ด ้วยตาของตนเอง แต่แล ้ว
นางก็โดนขัดขวางจากบุรษ ุ ร่างสูงคนหนึง่ ด ้วยความ
โมโห นางจึงลงมือตอบโต ้ ร่างสูงโปร่งหลบฝ่ ามือ
ของนาง ก่อนใจเย็น ถังเสย ี่ วซซี ด ั อีกฝ่ ายเต็มแรง
อย่างไม่ออมมือ

ิ ใจลงมือสกัดกัน
เจิง้ หรงจิง้ จึงตัดสน ้ อีกฝ่ าย และ
จูโ่ จมสวมกอดร่างของสาวงาม เพือ ่ ต ้องการปลอบ
ใจนาง เมือ ่ เขาเห็นดวงตาคูส ่ วยในยามนีแ ้ ดงก่ำจนดู
น่ากลัว และมีแววเจ็บปวดใจแฝงอยูด ่ ้วย

"ชูร่ ์ อย่าสง่ เสย

ี งดัง ข ้างในห ้องนัน้ มิใชพ่ "ี่ เจิง้
หรงจิง้ สวมกอดร่างบางแน่นขึน ้ เมือ
่ อีกฝ่ ายดิน ้ รนจะ
สูต่้ อ เขาก ้มหน ้าลงกระซบ ิ ข ้างหูของร่างบางด ้วย
เสยี งเบา

ถังเสยี่ วซรี ู ้แล ้วว่าคนทีต

่ อ่ สูกั้ บนางสองกระบวน
ท่าเมือ
่ ครูเ่ ป็ นใคร ลมปากทีอ ่ กี ฝ่ ายพูดกระซบิ ใสข
่ ้าง
หูตน ทัง้ อุน
่ ร ้อนทัง้ มีกลิน
่ สุราฉุนลอยมาตามลม
หายใจ นางจึงทัง้ รู ้สก ึ โล่งใจทัง้ กระอักกระอ่วนใจ ใน
ความใกล ้ชด ิ ทีต
่ นโดนร่างอุน ่ ร ้อนสวมกอดอย่าง
แนบแน่นเชน ่ นี้

หม่าชางเหวินทีย ่ ามนีม้ ส ี น ้ามืดคลึม

ี ห ้ กำลังยืน
มองโจวจือ ่ หยาทีโ่ ดนเพ่ยเพ่ยปิ ดหูสองข ้างเอาไว ้
ด ้วยแววตาคล ้ายอยากจะลงมือตีคน ยิง่ เสย ี งของ
ภายในห ้องดังออกมามากเท่าไร เขาก็ยงิ่ รู ้สก ึ โมโห
มากเท่านัน ้ และพูดสงั่ เพ่ยเพ่ยด ้วยเสย ี งเบาแต่
เฉียบขาดว่า "ปิ ดหูนางให ้แน่นๆ"

"...." โจวจือ ่ หยายืนนิง่ อึง้ มองสบตากับหม่าชาง

เหวินด ้วยแววตากระจ่างใส ดวงตากลมโตกะพริบตา
ปริบๆ และมองสถานการณ์รอบตัวด ้วยความมึนงง
ก่อนจะเริม ่ เข ้าใจในภายหลังว่ามีคนโดนซอนแผน ้
เข ้าแล ้ว

เสย ี งเสพสงั วาทกันยังคงดังต่อเนือ่ ง เจิง้ หรง

ี วซห
จิง้ ทีโ่ ดนถังเสย ี ยิก จนต ้องยอมปล่อยร่างบาง
ออกจากอ ้อมกอดของเขา ยามนีข ้ ยับตัวอย่างอึดอัด
และเอ่ยถามหม่าชางเหวินด ้วยเสย ี งแหบเบาเป็ น
พิเศษว่า "ยาของเจ ้ารุนแรงไปหรือไม่ พวกเขาคงจะ
ไม่… เป็ นอะไรมากกระมัง"
 แววตาของหม่าชางเหวินมีแววโหดเหีย ้ ม ก่อน
จะตอบเจิง้ หรงจิง้ ว่า "รอก่อน.. ประเดีย๋ วคงจะมีคน
มา ยามนัน ้ พวกเราค่อยปรากฏตัวในภายหลัง แต่
้ ้าขอพาหยาหยาไปสง่ ท่านอาจารย์กบ
เวลานีข ั
ท่านอาจารย์หญิงเสย ี ก่อน" ก่อนจะหันมาดุโจวจือ่
หยาว่า "เจ ้าตัวยุง่ !"

โจวจือ่ หยารีบพูดว่า "จือ ่ หยาไม่ไปเจ ้าค่ะ พี่

ชางเหวินอย่าให ้ท่านพ่อกับท่านแม่รู ้เรือ ่ งคืนนีข
้ อง
หยาหยาเลยนะเจ ้าคะ ทีท ่ ำเชน ่ นี้ เพราะหยาหยา
เป็ นห่วงพีร่ องมากเจ ้าค่ะ อีกอย่างวันนีห ้ ยาหยา
อยากรู ้ว่าเรือ
่ งจะเป็ นอย่างไรต่อไป พีต ่ ้องให ้ข ้าได ้
แอบดูละครสดเรือ ่ งนีน
้ ะเจ ้าคะ รับรองว่าหยาหยาจะ
แอบดูเฉยๆ ไม่ให ้ใครพบเห็นแน่นอนเจ ้าค่ะ"

หม่าชางเหวินมองสบตากับดวงตากลมโตที่
กะพริบตามองตนด ้วยแววตาอ ้อนวอน เขามองจน
รู ้สกึ ใจอ่อน ก่อนจะพูดขึน
้ ว่า "ไม่บอกอาจารย์กไ
็ ด้
เชน ่ นัน ่ แอบดูละครด ้วยกัน แต่ตรงนี้
้ พวกเราก็มาซุม
ใกล ้มากเกินไปต ้องย ้ายที"่

ตั๊บ.. ตั๊บ.. เอี๊ ยด.. เอี๊ ยด...

 บวกกับเสยี งสูดปากของคนในห ้อง ทำให ้ทุกคน
ขนลุก จึงไม่มใี ครปฏิเสธการย ้ายทีช
่ มละครนอกโรง
เรือ
่ งนีข
้ องหม่าชางเหวิน

พวกเขาย ้ายมุมมายืนแอบอยูต ่ รงสวนข ้างเรือน

อีกฝั่ ง รออยูไ่ ม่นานก็เห็นกลุม
่ คนเดินมากันหลายคน
มุง่ ตรงมาทางเรือนทีพ ่ ักของเจิง้ หรงจิง้

"ท่านลุงใหญ่ ข ้ารู ้สกึ ไม่สบายใจทีเ่ ห็นคุณชาย

รองเจิง้ หรงจิง้ มีอาการไม่สบาย ดังนัน ้ ข ้าจึงต ้องไป
รบกวนท่านลุงใหญ่ให ้มาทีน ่ ก
ี่ ลางดึก ท่านคงไม่
ตำหนิข ้านะขอรับ" เสย ี งของคุณชายห ้าตระกูลถัง
ลอยมาตามลม

ถังเหว่ยกวงสา่ ยหน ้าก่อนจะพูดว่า "ไม่รบกวน

หรอก เจิง้ หรงจิง้ ไม่สบาย ตามหลักข ้าก็ควรจะให ้
เจ ้าใหญ่มาดูอาการของเขาด ้วยตนเอง แต่ไหนๆ
ข ้าก็วา่ งอยูแ
่ ล ้ว มาดูอาการเขาพร ้อมกับพวกเจ ้าเลย
ก็แล ้วกัน"

ในขณะทีจ ่ ะเดินขึน
้ เรือนพักรับรองแขก ถัง
เหว่ยกวง ถังต ้าเหลียน และถังต ้าหลุนต่างหยุด
ชะงัก และหันไปมองทางทิศทางของสวนต ้นไม ้
ดอกไม ้ทีอ
่ ยูด
่ ้านข ้างเรือน ก่อนจะขมวดคิว้ อย่าง
 ั ถังเสย
สงสย ี่ วซรี บ
ี เก็บลมหายใจ เพราะบิดาและพี่
ชายทัง้ สองของนางก็เป็ นผู ้ฝึ กยุทธ

คนทัง้ สามไหนเลยจะไม่รู ้ ว่ามีคนกลุม ่ หนึง่ แอบ

อยูข่ ้างเรือน หากเรือ่ งนีพ
้ วกเขายังไม่รู ้ บ ้านตระกูล
ถังสายหลักคงจะไม่กลับมายิง่ ใหญ่โดดเด่นเชน ่
ทุกวันนีไ ้ ด ้ แต่พวกเขาก็ไม่เปิ ดโปงเรือ
่ งนี้ เพราะ
เสยี งในเรือนพักของเจิง้ หรงจิง้ ดึงดูดความอยากรู ้
ของพวกเขามากกว่า ยิง่ มองเห็นแววตาเป็ นประกาย
ยินดีของคุณชายห ้าตระกูลถัง พวกเขาก็ยงิ่ รู ้สก ึ หวัน
่
ใจ

"เอ๊ะ! นีม
่ น ้
ั สาวใชของพี ห
่ ญิงสามไม่ใชห ่ รือ พวก
เจ ้ามาทำอะไรกันอยูท ่ น ี่ ี่ ห๊ะ!!! แย่แล ้ว... พีห
่ ญิงสาม
ของข ้า" คุณชายห ้าตระกูลถังทำน้ำเสย ี งตกใจเอะอะ
เสย ี งดัง ก่อนจะพุง่ ตัวไปเปิ ดประตูห ้อง

ภายในห ้องมีสภาพเละเทะและอุจาดตาเป็ น
อย่างมาก ถังเหว่ยกวงมองเข ้าไปภายในนานอยูค ่ รู่
หนึง่ ก่อนจะหันหน ้าหนีไปทางอืน ่ เพราะภาพบุรษ ุ
สองคนอยูก ั สตรีหนึง่ คนไม่ใชเ่ รือ
่ บ ่ งทีน
่ ่าบรรยายสก ั
เท่าไร...
 ถังเหว่ยกวงจึงพูดขึน ้ ว่า "เจ ้าห ้า เรือ
่ งนีพ
้ ส
ี่ าว
ของเจ ้าเสย ี หายแล ้ว เจ ้าควรจะไปตามบิดาของเจ ้า
มาทีน
่ เี่ ดีย
๋ วนี"้

ถังต ้าเหลียนจึงเปิ ดปากพูดด ้วยเสย ี งเยาะขึน

้ ว่า
"นีเ่ ป็ นเรือนพักแขกคนสำคัญ พวกเจ ้ากลับมาทำ
เรือ
่ งอุบาทว์กน ั ทีน่ ี่ ชา่ งน่าละอายยิง่ นัก เจ ้าสาม..
เจ ้าอยูท ่ น
ี่ ก
ี่ แ
็ ล ้วกัน เรือ ่ งนีค
้ งต ้องรอให ้ท่านอาสาม
มาจัดการ เพราะนีค ่ อื บุตรสาวภรรยาเอกของเขา พี่
จะพาท่านพ่อกลับไปพักผ่อน"

ถังต ้าหลุนบิดเบ ้ปากก่อนจะพูดว่า "ได ้ขอรับพี่

ใหญ่" เขาผู ้เป็ นบุตรชายคนเล็กของท่านพ่อต ้องทน
รับหน ้าคนพวกนีท ้ งั ้ คืนอีกแล ้ว…

หม่าชางเหวินจึงก ้มหน ้าลงมาพูดกับโจวจือ ่ หยา

ว่า "ละครของคืนนีไ ี ะไรน่าดูแล ้ว พรุง่ นีเ้ ชา้
้ ม่มอ
ต่างหากทีน่ ่าดู หยาหยา เจ ้าควรกลับเรือนไป
่ ะพาเจ ้ากลับไปสง่ "
พักผ่อนได ้แล ้ว พีจ

ี่ วซล
"แล ้วพีเ่ สย ี ะ่ เจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยถาม
เมือ
่ พบว่าเจิง้ หรงจิง้ กับถังเสย ี่ วซห
ี ายตัวไปแล ้ว
 "พวกเขามีเรือ ่ งทีต
่ ้องพูดคุยปรับความเข ้าใจกัน
เจ ้าอย่ายุง่ เรือ
่ งของพวกเขาอีกเลย ปล่อยให ้พวก
เขาพูดจาตกลงกันเพียงลำพังสองคนก็พอ"

คืนนีห ้ ม่าชางเหวินจึงพาโจวจือ ่ หยามาสง่ ทีเ่ รือน

พักด ้วยตนเอง โจวจือ ่ หยาล ้างหน ้าทำธุระสว่ นตัว
เสร็จ จึงหันไปถามคนข ้างกายว่าถังเสย ี่ วซก
ี ลับมา
หรือยัง คำตอบคือยังไม่กลับมา นางจึงล ้มตัวนอน
แต่นอนอย่างไรก็นอนไม่หลับ จึงลุกขึน ้ ไปนั่งรอถัง
ี่ วซท
เสย ี ห
ี่ ้องสว่ นของหญิงสาว

หนึง่ ชวั่ ยามต่อมา ถังเสย ี่ วซก ี ลับมาด ้วยสภาพ

เป็ นปกติ มีเพียงดวงตาทีด ่ เู ลือ ่ นลอยฉายแววหวาน
ฉ่ำออกมาให ้เห็น โจวจือ ่ หยาจึงไม่เอ่ยถามถังเสย ี่ วซ ี
อีก ว่าหายไปทำอะไรมา เพราะปากได ้รูปสวยของ
ถังเสย ี่ วซใี นยามนีท้ งั ้ แดงก่ำทัง้ บวมเจ่อ เมือ ่ ไม่นาน
มานีป้ ากของนางก็เคยอยูใ่ นสภาพนีเ้ หมือนกัน ยาม
่ างแอบไปพบหม่าชางเหวินเพียงลำพังสำเร็จ
ทีน
ก่อนทีจ ่ ะเดินทางมาทีน ่ ี่ ทำให ้ต ้องหลบหน ้าหลบตา
คนอืน ่ อยูน ่ านด ้วยความเขินอาย ดังนัน ้ โจวจือ
่ หยาจึง
ไม่เอ่ยปากถามอะไรกับถังเสย ี่ วซอ ี ก
ี และกลับไป
นอนอย่างสบายใจ

***************
บทที่ 166

หม่าชางเหวินปรายตามองไปทีม ่ มุ ปากของเจิง้
หรงจิง้ ทีย
่ ามนีม
้ บ
ี าดแผลขนาดเล็ก มีรอยเลือดซม ึ
ออกมาเล็กน ้อยทีร่ ม ิ ฝี ปาก ใบหน ้าทีน
่ งิ่ เรียบอยูเ่ สมอ
พลันเปลีย่ นเป็ นยกยิม ้ ทีม
่ ม
ุ ปาก

หม่าชางเหวินคิดในใจว่า เจิง้ หรงจิง้ ก็คงจะเป็ น

เหมือนกันกับเขา ทีเ่ ป็ นชายหนุ่มบริสท ุ ธิไ์ ร ้เดียงสา
จะแสดงความรักโดยการจุมพิตกับสาวคนรักเป็ นครัง้
แรก จึงเงอะงะคำนวณแรงของตนไม่ถก ู และยังขาด
ความยับยัง้ ใจ จนไม่อาจหยุดดูดดืม ่ ริมฝี ปากทีห ่ อม
หวานได ้ เมือ ่ รู ้ตัวอีกที ปากของอีกฝ่ ายก็บวมเจ่อ
สว่ นตัวเขาเองก็ได ้ลิม ้ รสคาวเลือดมากับการจุมพิต
ครัง้ แรกเหมือนกัน แต่เขาไม่มแ ี ผลเพราะนั่นเป็ น
เลือดของโจวจือ ่ หยา ซงึ่ ตรงข ้ามกับเจิง้ หลงจิง้ ทีม ่ ี
บาดแผลทีม ่ องเห็นได ้ชด ั เจนเชน่ นี้

เจิง้ หรงจิง้ เห็นรอยยิม ้ แฝงเล่หน ์ ัยของหม่าชาง

เหวินแล ้ว เขาก็มท ี า่ ทางเขินอายเล็กน ้อย ก่อนจะ
ยกมือขึน ้ แตะริมฝี ปากของตนเองอย่างเบามือและ
ทำตาปรอย เมือ ่ คิดถึงสงิ่ ทีต่ นเพิง่ ทำมา "เจ็บ
เล็กน ้อยแต่ชา่ งคุ ้มค่ายิง่ นัก" เจิง้ หรงจิง้ พูดขึน
้ ด ้วย
ี งอ่อนโยน
น้ำเสย

"...." หม่าชางเหวินมองไปทีป ่ ากของอีกฝ่ าย

ใจจริงแล ้ว เขาอยากจะเอ่ยแย ้งกับเจิง้ หรงจิง้ ว่า
สามารถทำโดยไม่ต ้องมีบาดแผลก็ได ้ แต่เมือ ่ นึกได ้
ว่าก่อนหน ้านีโ้ จวจือ่ หยากินของเผ็ดไม่ได ้อยูส ่ ามวัน
เขาจึงเงียบและเปลีย ่ นเรือ ่ งพูด "ถังต ้าหลุนให ้คน
มาตามหาพี่ ข ้าบอกว่าพีม ่ นึ เมาจนไม่สบายตัว ข ้าจึง
พาพีก ่ ลับมาพักทีน ่ กี่ บ ั ข ้า หากพีด ่ ขี น
ึ้ แล ้ว ข ้าจึงจะ
พาพีไ่ ปหาเขาทีบ ่ ้านพักของพี"่

หม่าชางเหวินรู ้ขอบเขตดีวา่ เขาควรจะเปิ ดเผย

่ งสว่ นตัวของเขาต่อเจิง้ หรงจิง้ ได ้มากแค่ไหน
เรือ
อย่าเห็นว่าเจิง้ หรงจิง้ ใจดีและอ่อนโยน เพราะคนที่
ลงมือฆ่าคนได ้โหดเหีย ้ มทีส
่ ด
ุ ในหมูล ่ ก ิ ย์ของโจว
ู ศษ
จวินก็คอ ื เจิง้ หรงจิง้ และอย่างไรเสย ี เจิง้ หรงจิง้ ก็ยงั
หวงแหนโจวจือ ่ หยากับเขาอยูด ่ ี ดังนัน้ จึงดึงอีกฝ่ าย
มาทีเ่ รือ
่ งตรงหน ้าแทน

เจิง้ หรงจิง้ พยักหน ้ารับรู ้ ก่อนจะเอ่ยปากชวน

หม่าชางเหวินว่า "เชน ่ นัน
้ พวกเราไปทีบ ่ ้านพักหลัง
นัน
้ กันเถิด อ่อ.. แล ้วคนของท่านอาเขยจงเหลียง
สองคนนัน ้ เจ ้าจะจัดการอย่างไร"
 หม่าชางเหวินยกยิม ้ ก่อนจะพูดว่า "เรือ
่ งนีป
้ ล่อย
ให ้เป็ นหน ้าทีข
่ ้าเถิด สองคนนัน ้ อาจจะต ้องเจ็บตัวกัน
ั หน่อย แต่ได ้กินเนือ
สก ้ หงสเ์ ชน่ นีค
้ งจะพอคุ ้มค่า"

เจิง้ หรงจิง้ สา่ ยหน ้าไม่เห็นด ้วย และพูดเสริมว่า

"เนือ
้ หงสท ์ ไี่ หนกัน อย่างไรเสย ี เจ ้าก็จา่ ยเงินให ้เป็ น
รางวัลปลอบใจสองคนนัน ้ มากสกั หน่อย เอาอย่างนี้
ดีกว่า ประเดีย ๋ วพีจ
่ ะให ้เงินรางวัลปลอบใจพวกเขา
เอง"

"ได ้ เรือ
่ งนีข
้ ้าแล ้วแต่พจ
ี่ งิ้ จะจัดการ"

คนทัง้ คนพูดคุยกันเสร็จ ก็ออกเดินไปยังเรือน

รับแขก ไหวอันทีย่ นื ฟั งอยู่ แอบคิดในใจว่า หากคุณ
หนูสามถังหลิวเยีย่ มาได ้ยิน คงจะกระอักเลือดจน
หมดตัว เพราะความสะเทือนใจเป็ นแน่.....

เมือ
่ เจิง้ หรงจิง้ และหม่าชางเหวินเดินมาทีเ่ รือน
รับรองแขก ตระกูลถังบ ้านสามก็พาถังหลิวเยีย ่ จาก
ไปแล ้ว แต่กลิน ่ อายทีน
่ ่ารังเกียจยังคงลอยวนอยูใ่ น
อากาศ เพราะถังต ้าหลุนต ้องการจะเก็บสถานทีเ่ กิด
เหตุไว ้เพือ
่ เป็ นหลักฐาน หม่าชางเหวินทีม ่ ป
ี ระสาท
 ั ผัสทีด
สม ่ ก ่ จึงใชผ้ ้าเชด
ี ว่าคนอืน ็ หน ้าขึน
้ มาปิ ดจมูก
ด ้วยความรังเกียจ

ยามนีบ
้ รุ ษ
ุ สองคนทีย ่ งั คงเปลือยกายอยู่ ต่าง
สะบักสะบอมเพราะโดนซอมอย่ ้ างโหดร ้าย หม่าชาง
เหวินมองสภาพของบุรษ ุ ทัง้ สองคนด ้วยสายตาไม่
พอใจ และพูดขึน ้ ว่า "ปกติคนของจวนหม่ากัว๋ กงอยู่
ในระเบียบวินัย เรือ่ งนีผ
้ ด ิ ปกติ พวกท่านไม่ไต่ถาม
ก็ลงมือทำร ้ายคนเชน ่ นีแ้ ล ้วหรือ"

ยามนีน
้ ายท่านสามตระกูลถังมีสห ี น ้าโกรธแค ้น
ี งโมโหว่า "คนของ
เป็ นอย่างมาก เขาพูดด ้วยน้ำเสย
ท่านทำร ้ายบุตรสาวของข ้าขนาดนี้
ข ้าอยากจะฆ่าพวกมันให ้ตายเดีย ้ ้วยซ้ำไป"
๋ วนีด

"ท่านกล ้าฆ่าคนของหม่ากัว๋ กงอย่างนัน ้ หรือ"

หม่าชางเหวินพูดด ้วยเสยี งเย็นชาตอบกลับไป
พร ้อมแววตาแข็งกร ้าว ทำให ้คุณชายสต ี่ ระกูลถังรีบ
เอ่ยเตือนบิดาของตนเสย ี งเบา ให ้รีบลดท่าทางเป็ น
อริลง

เจิง้ หรงจิง้ จึงพูดขึน ื่

้ ว่า "องครักษ์ สองคนนี้ ซอ
่ สง่ มาอารักขาความปลอดภัยให ้ข ้า ปกติพวกเขา
จือ
ติดตามข ้าไปทุกที่ แต่วน ั นีข
้ ้าให ้พวกเขาอยูเ่ ฝ้ ายาม
ทีเ่ รือน แล ้วเหตุใดคุณหนูสามตระกูลถังจึงมาที่
เรือนของข ้ามืดค่ำเชน ่ นี"้

คุณชายห ้าตระกูลถังจึงพูดตะกุกตะกักว่า
"คงจะเป็ นเพราะว่าพีห ่ ญิงห ้าโดนคนล่อลวงมา
ทีน
่ อ
ี่ ย่างแน่นอน"

เจิง้ หรงจิง้ จึงมองไปยังคนของบ ้านสามตระกูล

ถัง แล ้วพูดด ้วยท่าทางเย ้ยหยันเล็กน ้อยว่า "ใครกัน
ทีส
่ ามารถล่อลวงคุณหนูทด ี่ ผ
ี ู ้หนึง่ ให ้เดินมายังทีพ
่ ัก
ของบุรษ ุ ยามค่ำคืนเชน ่ นีไ
้ ด ้"

เจิง้ หรงจิง้ เน ้นย้ำคำว่าคุณหนูทด ี น ้า

ี่ ี ทำให ้สห
ของคนบ ้านสามตระกูลถังดูย่ำแย่มากขึน ้ เหตุการณ์
ทีเ่ กิดขึน ้ หากใครมีสมอง ก็พอจะเดาถึงสาเหตุทถ ี่ งั
หลิวเยีย ่ มาทีน
่ ไี่ ด ้ไม่ยาก

ถังต ้าหลุนจึงหยิบเศษก ้านธูปทีเ่ หลืออยูข ่ น

ึ้ มา
และพูดว่า "ข ้าค ้นเจอว่ามีธป ู จุดอยู่ ธูปสองก ้านนี้ ข ้า
เห็นแล ้วว่าผิดปกติ ดังนัน ้ คงต ้องขอให ้ผู ้มีความรู ้มา
ตรวจสอบอีกที สภาพห ้องนี้ ข ้าก็เก็บไว ้เป็ น
หลักฐาน สว่ นบุรษ ุ สองคนนีข ้ ้าคงต ้องขอจับกุมเอา
ไว ้ก่อน แต่ซอ ื่ จือ
่ ไม่ต ้องเป็ นห่วง ข ้าจะดูแลองครักษ์
ทัง้ สองคนเป็ นอย่างดี จะไม่ให ้ใครทำร ้ายทัง้ สองคน
ได ้อีก"

หม่าชางเหวินทำสห ี น ้าเย็นชา สว่ นเจิง้ หรง

จิง้ ก็สวมบทคนดี สงั่ ให ้คนหาเสอ ื้ ผ ้ามาให ้บุรษ
ุ
สองคนนีใ้ ส่ ไหวอันนำชุดทีเ่ ตรียมมาสง่ ให ้บุรษ ุ
ทัง้ สองคน ก่อนจะแอบยืน ่ ขวดยาทาแผลให ้
ทัง้ สองคนเพิม ่ อีกด ้วย

ทางคนตระกูลถังสายสามต ้องการหาคนมา
รับผิดชอบในเรือ
่ งนี้ แต่ไม่ต ้องการให ้แจ ้งทางการ
เพราะพวกเขากลัวชอ ื่ เสย ี งคุณหนูตระกูลถังจะ
เสยี หาย ทุกคนจึงตกลงกันว่า จะนัดคุยกันอีกที
้
ในยามเชาของวั นพรุง่ นี.้ ..

้ นต่อมา
ยามเชาวั

โจวจือ ่ หยาตืน ้ มาก็ต ้องรีบทำธุระสว่ นตัว

่ ขึน
เพราะมีคนมาตามถังเสย ี่ วซแ
ี ละโจวจือ
่ หยาให ้
ไปยังห ้องโถงของเรือนหลัก

เมือ
่ โจวจือ
่ หยามาถึงห ้องโถง ก็ได ้ยินเสยี ง
ี งกรีด
คร่ำครวญร ้องไห ้ของสตรีผู ้หนึง่ และมีเสย
ร ้องของสตรีดงั ขึน
้ ก่อนทีจ ่ ะมีเงาร่างคนพุง่ มาหาตน
อย่างรวดเร็ว ยังไม่ทน ั ทีโ่ จวจือ่ หยาจะขยับตัว เพียน
เพียนและเพ่ยเพ่ยก็เดินขึน ้ มาขวางหน ้าของโจวจือ ่
หยาเอาไว ้อย่างปกป้ อง แต่ถงั เสย ี่ วซวี อ
่ งไวกว่า
จัดการซดั ฝ่ ามือใสห่ น ้าอกของคนทีว่ งิ่ มาหาโจวจือ ่
หยาอย่างไม่ออมมือ

ถังหลิวเยีย ่ ทีย
่ ามนีม
้ ส
ี ภาพทรุดโทรม โดนถัง
เสย ี่ วซซ ี ด
ั ฝ่ ามือใส่ ก็ล ้มลงไปนอนบนพืน ้ ด ้วยความ
เจ็บปวด มีสตรีตระกูลถังบ ้านสามอีกสามสค ี่ น
สง่ เสย ี งกรีดร ้องตกใจ ก่อนจะวิง่ มาชว่ ยประคองถัง
หลิวเยีย ่ ลุกขึน ้ มานั่ง

"นังหนูหก เหตุใดเจ ้าจึงลงมือใสพ ่ ส

ี่ าวสามของ
เจ ้าโหดเหีย ้ มเชน ่ นี"้ ฮูหยินใหญ่ของบ ้านสามเอ่ย
ถามถังเสย ี่ วซดี ้วยน้ำเสย ี งร ้าวรานใจ

"แล ้วเหตุใดพีส
่ ามจึงต ้องพุง่ ร่างจะเข ้ามาทำร ้าย
หยาหยาล่ะเจ ้าคะ" ถังเสยี่ วซเี อ่ยถามอย่างไม่ยอม
่ กัน
ความเชน

"เป็ นเพราะว่าเมือ ่ คืนมีคนวางยาทำร ้ายเยีย ่ เอ๋อร์

โดยใชวิ้ ธกี ารจุดก ้านธูป นางจึงคิดว่าทีน
่ ม
ี่ เี พียงคุณ
หนูโจวทีม ่ คี วามรู ้ทางการแพทย์ ดังนัน
้ เยีย ่ เอ๋อร์จงึ
ได ้ลงมือขาดสติเชน ่ นี"้ พีส ี่ องบ ้านสายสาม
่ ะใภ ้สข
เอ่ยขึน
้ พร ้อมทัง้ หันไปปลอบใจถังหลิวเยีย ่ ให ้สงบ
สติอารมณ์ให ้ดีกอ ่ น

่ หยาจึงสง่ เสย
โจวจือ ี งหัวเราะขึน ้ มาด ้วยความ
ขบขัน แล ้วจึงพูดว่า "ทำไมข ้าต ้องลงมือกับคุณหนู
สามตระกูลถังด ้วย ในเมือ ่ ข ้าไม่มค
ี วามแค ้นกับนาง
อีกอย่าง ข ้ามีความรู ้ทางการแพทย์ แต่ไม่ได ้
เชย ี่ วชาญเรือ่ งเครือ่ งหอม คนทำธูปราคะเชน ่ นีอ้ อก
มาได ้ คือคนทีม ่ ค
ี วามรู ้ในการทำเครือ ่ งหอมเจ ้าค่ะ
ถ ้าหากข ้าลงมือจริง ไม่ต ้องใชธู้ ปหรอกเจ ้าค่ะ ขอแค่
มีเข็มหนึง่ เล่มก็จัดการคนได ้ โดยไม่มห ี ลักฐานแล ้ว"
โจวจือ ่ หยาเอ่ยแก ้ตัวอย่างใจเย็น แต่สายตาทีน ่ างใช ้
มองถังหลิวเยีย ่ ไม่มค ี วามสงสารมอบให ้สก ั นิดเดียว

่ ผิงก็หยิบเศษก ้านธูปมาถือ ก่อนจะพูด

เจิง้ ฮุย
ด ้วยน้ำเสย ี งไม่พอใจว่า "ข ้าไม่ใชค ่ นทีร่ ู ้เรือ
่ งเครือ ่ ง
หอมเชน ่ กัน แต่คนทีม่ ค
ี วามรู ้เรือ
่ งธูปราคะเชน ่ นี้ คง
จะคุ ้นเคยกับหอนางโลมเป็ นอย่างดี ข ้าเป็ นหมอที่
รักษาโรคของสตรี จึงเคยได ้ยินเกีย ่ วกับฤทธิข ์ องธูป
ราคะมาบ ้าง ว่าทำให ้คนมีสติเลือ ่ นลอย ขาดความ
ยับยัง้ ใจ"
 จบคำพูดของเจิง้ ฮุ่ยผิง ทุกคนก็พม ื่ คนที่
ึ พำชอ
เกีย่ วข ้องกับหอนางโลมขึน ้ มาอีกหลายคน แต่โจว
จือ
่ หยากลับตวัดสายตาไปมองหม่าชางเหวินอย่าง
คาดโทษ

ฮูหยินหลักสายสามตระกูลถังมองบุตรสาว
ของตนด ้วยความเจ็บปวดใจ ก่อนจะพูดขึน ้ ว่า
"แล ้วเรือ
่ งทีเ่ กิดขึน
้ จะให ้เยีย
่ เอ๋อร์ทำอย่างไร ใครจะ
รับผิดชอบนาง"

หากไม่มค ี นรับผิดชอบ ตระกูลถังคงต ้องสง่ ถัง

หลิวเยีย
่ ไปปลงผมบวชชอ ี ยูจ
่ ำวัด เพือ ื่
่ รักษาชอ
ี งทีด
เสย ่ งี ามของคุณหนูตระกูลถังทุกคน

หม่าชางเหวินพูดขึน ี งเย็นชาว่า "หากจะ

้ ด ้วยเสย
ให ้คนของข ้าทัง้ สองคน ต ้องมารับผิดชอบคุณหนู
สามคงจะมิได ้ เพราะพวกเขาก็ตกเป็ นเหยือ ่ และเป็ น
ี หายเชน
ผู ้เสย ่ กัน"

'แรง!' โจวจือ
่ หยาคิดอยูใ่ นใจ พลางมองทุกคน
ถกเถียงกันด ้วยใบหน ้าสงบนิง่ ทุกคนรู ้แก่ใจดีวา่ ถัง
หลิวเยีย
่ คิดจะทำอะไร บางคนถึงกับคิดว่าธูปสอง
ดอกนี้ ถังหลิวเยีย
่ เป็ นผู ้เตรียมมาเพือ
่ จับเจิง้ หรงจิง้
แต่พลาดมาได ้กับองครักษ์ สองคนแทน ดังนัน ้
ตระกูลถังสายหลักจึงพูดโจมตีบ ้านสายสามอย่างไม่
่ กัน…
ยอมแพ ้เชน

สองวันต่อมา

โจวจือ ่ หยาก็ยน
ื มองถังเสยี่ วซส
ี วมชุดเจ ้าสาว
ทำพิธค ี ำนับอำลาผู ้อาวุโสในตระกูลถัง เพือ่ ขึน
้ เกีย
้ ว
ทีอ
่ ยูใ่ นขบวนมารับเจ ้าสาวอย่างสมเกียรติ ขบวน
ิ สอดยาวสุดสายตา และขบวนสน
สน ิ เดิมเจ ้าสาวก็
ยาวมากไม่แพ ้กัน

งานมงคลของเจิง้ หรงจิง้ กับถังเสย ี่ วซผ

ี า่ นไป
อย่างราบรืน่ โดยไม่มเี งาของคนบ ้านสามตระกูลถัง
และไร ้ถังหลิวเยีย
่ ทีย
่ ามนีถ
้ ก
ู จับบวชเป็ นแม่ชอ ี ยูท
่ วี่ ด
ั
แห่งหนึง่

โจวจือ ่ หยาได ้กลับมาขึน ้ เรือเดินสมุทรของ

ตระกูลโจวอีกครัง้ เพือ่ กลับไปหมูบ ่ ้านเถียนซ ี
ยามนีน
้ างคิดถึงอ ้อมกอดทีม ่ ก ี ลิน
่ หนังสตั ว์ของท่าน
ตา คิดถึงน้ำแกงไก่ใสส ่ มุนไพรของท่านยาย เนือ ้
แพะตุน๋ ฝี มือของท่านลุงรอง และซาลาเปาไสเนื ้ อ ้
ของป้ าสะใภ ้รอง คิดถึงมือน ้อยอวบอ ้วนทีค ่ อยเดิน
จับมือนางของเจิง้ หรงหมิง คิดถึงพีช่ ายและพีส ่ ะใภ ้
ทุกคน คิดถึงหลานชายตัวน ้อยทีก ่ ำลังน่ารัก ในยาม
นีน
้ างคิดถึงบ ้านบนเนินเขาของตระกูลโจวสุดหัวใจ
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 167

เรือเดินสมุทรลำใหญ่ของตระกูลโจวแล่นฝ่ า
คลืน ่ ลมกลางท ้องทะเล โดยมีเรือลำเล็กอีกสองลำ
แล่นตามคอยประกบอยูไ่ ม่หา่ ง โจวจือ ่ หยายืนมอง
ทิวทัศน์อยูบ ึ ปลอดโปร่ง
่ นดาดฟ้ าด ้วยความรู ้สก
สบายใจ ข ้างกายของนางมีถงั เสย ี่ วซ ี ทีถ
่ อ
ื ได ้ว่า
เป็ นสะใภ ้คนใหม่ของตระกูลเจิง้ ครึง่ หนึง่ ยืนอยู่
เป็ นเพือ ่ นนาง

ถังเสย ี่ วซถ
ี อ
ื ได ้ว่าเป็ นเจ ้าสาวทีย ่ งั แต่งงาน
ไม่เสร็จสมบูรณ์ เนือ ่ งจากทัง้ คูย ่ งั ขาดพิธก ี ราบ
ไหว ้ฟ้ าดิน และสง่ ตัวเข ้าห ้องหอ แต่ในยามนี้
โจวจือ่ หยาก็เปลีย ่ นคำเรียกขานมาเป็ นพีส ่ ะใภ ้
รอง เพือ ่ หยอกเย ้านางเล่นเสย ี แล ้ว

"พีส่ ะใภ ้รองจะลงไปดำน้ำจริงๆ หรือเจ ้าคะ แม ้

ข ้างบนจะอากาศดี แต่ใต ้ท ้องทะเล น้ำน่าจะเย็นมาก
นะเจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยถามอย่างกังวลใจ เมือ
่ รู ้ว่า
ถังเสยี่ วซจี ะพาทุกคนไปลงดำน้ำในชว่ งบ่าย
 "วางใจเถิด น้ำในชว่ งบ่ายอบอุน ่ มาก ทะเลแถบ
นีอ
้ ด
ุ มสมบูรณ์มาก และไม่มส ั ว์ร ้ายแห่งท ้อง
ี ต
ทะเลเพ่นพ่าน มีเพียงปลาหายาก รวมถึงหอยไข่มก ุ
ด ้วย ไม่แน่นะ พีส
่ าวอาจจะงมไข่มก ุ เม็ดงาม นำมา
มอบเป็ นของขวัญให ้เจ ้าได ้หลายเม็ดก็ได ้"

โจวจือ ่ หยาอมยิม้ และมองแววตาสนุกสนานของ

ถังเสย ี่ วซ ี ด ้วยแววตาไม่คอ ่ ยเชอ ื่ ถือสก ั เท่าไร เพราะ
นางอ่านความคิดของถังเสย ี่ วซไี ด ้ จึงรู ้ว่าท ้องทะเล
แถบนีม ้ ที วิ ปะการังสวยงามมาก ซงึ่ ถังเสย ี่ วซเี คยให ้
เหล่าพีช ่ ายพานางมาท่องเทีย ่ วอยูบ ่ อ
่ ยครัง้ คราวนี้
นางอยากลงไปดำน้ำเป็ นการอำลาความงดงามใต ้
ท ้องทะเลเสย ี มากกว่า ยิง่ กว่านัน ้ ถังเสย ี่ วซอ ี ยากให ้
เจิง้ หรงจิง้ ได ้เห็นความงามใต ้ท ้องทะเลอย่างทีน ่ าง
เคยเห็น จึงได ้ขอร ้องให ้ทุกคนเดินทางมาแวะจอด
เรือบริเวณนี้

ระหว่างทีท ุ คนลงไปดำน้ำในชว่ งบ่าย โจวจือ

่ ก ่
หยาทีไ่ ม่ชอบทำอะไรหนักหน่วง ทำให ้ตนต ้อง
เหน็ ดเหนือ
่ ยประเภทนัน ้ จึงนั่งเล่นอยูบ่ นเรือ โดยมี
หม่าชางเหวิน ถงลิว่ นีและเจียงฮุย ่ นั่งอยูเ่ ป็ นเพือ
่ น

"ดูส ิ ฉงหวูถ
่ ก
ู ใจกับการดำน้ำมากเลยเจ ้าค่ะ เขา
ดำผุดดำว่ายเล่นน้ำราวกับปลาเลยเจ ้าค่ะท่านป้ า"
โจวจือ ่ หยาหันมาพูดกับเจียงฮุย ่ ด ้วยใบหน ้ายิม
้ แย ้ม
ทีเ่ ห็นน ้องชายผู ้นีต
้ น
ื่ เต ้นดีใจทีไ่ ด ้ลงไปดำน้ำเชน่ นี้

เจียงฮุย่ อมยิม ้ และพูดว่า "เด็กคนนีเ้ ห็นเสย ี่ วซ ี

พูดว่าใต ้น้ำมีหอยไข่มก ุ ก็ตงั ้ ใจจะลงไปงมหามาให ้
พวกเราให ้ได ้ ปล่อยเขาให ้ได ้เล่นตามใจเขาสก ั วัน
เถิด" เจียงฮุย่ สา่ ยหน ้าให ้กับความไร ้เดียงสาของ
โจวฉงหวู่ ปี นโี้ จวฉงหวูอ ่ ายุ 13 ปี แล ้ว เขามีวรยุทธ
สูงพอสมควร แต่สงิ่ ทีเ่ ขาชอบทำมาก คือการทำ
ประมง เขาชอบการออกเรือไปดำน้ำตกปลาเชน ่ นี้

โจวจือ่ หยาเข ้าใจน ้องชายผู ้นีข

้ องตนดี ในยุคนี้
ไม่มคี วามบันเทิงอย่างอืน ่ มีเพียงกิจกรรมทีส ่ ร ้าง
ความเพลิดเพลิน และเลีย ้ งปากท ้องได ้เชน่ นีเ้ ท่านัน
้
ทีพ
่ อจะสร ้างความสนุก ให ้แก่เด็กวัยรุน ่ ทีพ
่ ลังพลุง่
พล่าน อย่างโจวฉงหวูไ่ ด ้บ ้าง

ทุกคนนั่งจิบชาพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยูค ่ รู่
หนึง่ ก็ได ้ยินเสยี งตะโกนแตกตืน ่ ดีใจมาจากผิวน้ำ
โจวจือ ่ หยาจึงเตรียมจะขยับตัวไปดู ก็เห็นเงา
ปราดเปรียวของโจวฉงหวูท ่ เี่ ปลือยร่างท่อนบนเห็น
เพียงกล ้ามเนือ ้ ลำตัวของเด็กหนุ่มเป็ นผิวสน ี ้ำตาล
เข ้ม เขาสวมใสเ่ พียงกางเกงตัวเดียวโผร่างเข ้ามา
ทางพวกนาง
 "ท่านแม่! พีส ิ อรับ ข ้าได ้ไข่มก
่ าว! ดูสข ุ เม็ดงาม
มากเลย ข ้าได ้มาตัง้ สองเม็ด เม็ดหนึง่ ข ้ามอบให ้
ท่านแม่นะขอรับ สว่ นอีกเม็ด ข ้าขอมอบให ้พีส ่ าว"

โจวฉงหวูท่ งี่ มหอยมุกขึน

้ มาได ้ก่อนหน ้านี้ และ
ใชให้ ้คนงานแกะเปลือกหอยอยูร่ ม ิ น้ำ เมือ
่ ได ้ไข่มก
ุ
เม็ดงามสข ี าวนวลเม็ดใหญ่มาก เขาดีใจจึงรีบทะยาน
ร่างนำมาอวดมารดาและพีส ่ าวของเขาทันที

โจวจือ่ หยามองเห็นโจวฉงหวูย ่ น
ื่ ไข่มก ุ ให ้เจียง
่ หนึง่ เม็ด ก่อนทีเ่ ขาจะเดินมายืน
ฮุย ่ มือทีม ่ ไี ข่มก ุ เม็ด
ใหญ่กลมโตมาให ้นางหนึง่ เม็ด ฝ่ ามือของเขาทีถ ่ อ
ื
ไข่มก ุ อยูท
่ งั ้ เหีย ่ วย่นทัง้ ซดี ขาว เพราะเขาแชน ่ ้ำมา
นาน แต่ไข่มก ุ ทีอ ่ ยูบ
่ นฝ่ ามือของโจวฉงหวูก ่ ลับดู
งดงาม และน่าประทับใจสำหรับโจวจือ ่ หยาเป็ น
อย่างมาก นีค ่ อื ความตัง้ ใจและน้ำใจของโจวฉงหวู่
ทีจ่ ะหาของมีคา่ มามอบให ้พีส ่ าวอย่างนาง

โจวจือ่ หยาเอือ้ มมือไปหยิบเม็ดไข่มก ุ มาจาก

โจวฉงหวู่ ยกขึน ้ มาดูด ้วยท่าทางชน ื่ ชม และมองเขา
ด ้วยสายตาปลาบปลืม ่ าวขอบใจเจ ้ามาก ชา่ ง
้ ใจ "พีส
เป็ นไข่มก
ุ ทีง่ ดงามทีส่ ดุ เท่าทีพ
่ เี่ คยเห็นมาเลย"
 โจวฉงหวูย ่ ม
ิ้ กว ้างจนตาหยีและพูดว่า "แค่พส ี่ าว
ชอบ ข ้าก็ดใี จมากแล ้ว ประเดีย ๋ วข ้าจะลงไปงมหามา
ให ้พีส
่ าวกับท่านแม่เพิม ่ อีกนะขอรับ" โจวฉงหวูพ ่ ด ู
อย่างดีใจ ก่อนพลิว้ ร่างลงไปจากเรือ เพือ ่ ลงไปหา
ไข่มกุ มาเพิม่

"โธ่ แค่เม็ดนีก ้ เ็ พียงพอแล ้ว เจ ้าขึน ้ มาเถิด ลงไป

อยูใ่ นน้ำนานเกินไปจะไม่สบายได ้" โจวจือ ่ หยาก ้ม
หน ้าลง เพือ ่ สง่ เสยี งเรียกน ้องชายขึน ้ มาจากน้ำ แต่
โจวฉงหวูท ่ ำเพียงการโบกมือให ้ แล ้วมุดตัวลงไปใน
น้ำต่อ โจวจือ ่ หยาจึงหันมาบ่นกับคนอืน ่ อย่างไม่
พอใจ ทีน ่ ้องชายไม่ยอมเชอ ื่ ฟั งตน ถงลิว่ นีและเจียง
่ ต่างยิม
ฮุย ้ และพูดปลอบใจโจวจือ ่ หยาว่าปล่อยให ้
โจวฉงหวูล ่ งดำน้ำตามใจเขาอีกสก ั พัก ค่อยให ้คนไป
ตามเขาขึน ้ มา

"ไข่มก
ุ ใชจ ่ ะหาง่ายๆ ได ้มาสองเม็ดนี้ ก็ถอ ื ว่าฉง
หวูโ่ ชคดีมากๆ แล ้วเจ ้าค่ะ เรียกเขาขึน ้ มาจะดีกว่านะ
เจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยบ่น แม ้จะดีใจทีน ่ ้องชาย
ตัง้ ใจหาไข่มก ุ มาให ้ตน แต่นางก็คด ิ ว่าไม่คุ ้มค่าที่
โจวฉงหวูต ่ ้องดำน้ำลึกและอาจจะเป็ นอันตรายได ้

"เอ๊ะ.. พีช
่ างเหวินจะไปไหนหรือเจ ้าคะ"
โจวจือ
่ หยาเอ่ยถามหม่าชางเหวิน เมือ
่ เห็นอีกฝ่ าย
ทีน
่ ั่งเงียบมานานลุกขึน ้ ยืน ก่อนจะยิม
้ อย่างดีใจและ
พูดขึน ้ ว่า "พีช
่ างเหวินจะไปตามฉงหวูข ึ้ มาให ้ข ้าใช ่
่ น
ไหมเจ ้าคะ"

"พีจ
่ ะลงไปหาไข่มก ุ มาให ้หยาหยา" หม่าชาง
เหวินพูดจบ ก็พลิว้ กายจากไปทันที โดยทีโ่ จวจือ่
หยายังไม่ทน ั จะเอ่ยห ้าม

โจวจือ ่ หยาเบ ้ปากอย่างขัดใจ สว่ นถงลิว่ นีกบ

ั
่ ต่างสบตากันด ้วยใบหน ้าเปื้ อนยิม
เจียงฮุย ้

"ป้ าสงสยั ว่าซอ

ื่ จือ ี แล ้ว
่ จะเกิดอาการอิจฉาเสย
่ เอ่ยปากเย ้าโจวจือ
ล่ะ" เจียงฮุย ่ หยาอย่างอารมณ์ด ี

สุดท ้ายโจวจือ ่ หยาก็ไปขอร ้องให ้โจวจวินชว่ ย

จัดการลากทุกคนขึน ้ มาจากน้ำได ้สำเร็จ และทำการ
เดินทางกันต่อ โจวจือ ่ หยาได ้ไข่มก ุ เพิม
่ มาอีกหลาย
เม็ด ทัง้ จากหม่าชางเหวิน เจิง้ หรงจิง้ โจวฉงหวูแ ่ ละ
ี่ วซ ี ทำให ้นางยิม
ถังเสย ้ แย ้มแจ่มใสด ้วยความอิม ่ เอม
ใจ ก่อนจะมองหน ้าถังเสย ี่ วซอ
ี ย่างจับผิด

"พีส
่ ะใภ ้รองไปดำน้ำไกลถึงไหนมาเจ ้าคะ เหตุ
ใดจึงหน ้าแดงปากแดงจัดถึงเพียงนี"้
 "ได ้ๆ เจ ้าไม่ต ้องพูดแล ้ว ประเดีย ๋ วพีส
่ าวจะเพิม ่
ไข่มก
ุ ให ้เจ ้าอีกสามเม็ด" ถังเสย ี่ วซมี องค ้อนโจวจือ ่
หยาพร ้อมกับใบหน ้าทีแ ่ ดงก่ำขึน ้ อย่างคนทีม ่ พ
ี ริ ธ
ุ

โจวจือ
่ หยาจึงหัวเราะอย่างอารมณ์ด ี และ
หยุดพูดจาหยอกล ้อถังเสย ี่ วซ ี

สว่ นหม่าชางเหวินยืนเม ้มปากอย่างคนทีอ ่ ารมณ์

ไม่คอ ่ ยดีเท่าไร วันนีเ้ ขาพ่ายแพ ้ให ้โจวฉงหวู่ ใน
เรือ
่ งการดำน้ำหาไข่มก ุ มามอบให ้โจวจือ ่ หยา โชค
ยังดีทซ ั เป่ าชว่ ยกู ้หน ้า โดยการหาไข่มก
ี่ น ุ เม็ดงามนำ
มาให ้เขา เพือ ่ มอบให ้โจวจือ ่ หยาหนึง่ เม็ด หม่าชาง
เหวินจึงไม่รู ้สก ึ เสย
ี หน ้ามากนัก

่ ผิงมองสห
เจิง้ ฮุย ี น ้าของว่าทีบ ่ ตุ รเขยของตน
อย่างอารมณ์ด ี นางสนิทกับหม่าชางเหวินมากกว่า
ทีจ
่ วงปี้ เหยาสนิทกับเขาเสย ี อีก ดังนัน ่ ผิงจึง
้ เจิง้ ฮุย
คาดเดาความคิดของหม่าชางเหวินออก และพูด
ปลอบใจเขาว่า "จือ ่ หยาไม่ได ้ชอบทีไ่ ข่มก ุ สวยงาม
ล้ำค่า แต่นางชอบทีท ่ กุ คนยอมลำบากหาของมีคา่
มาให ้นางเชน ่ นี้ ดังนัน้ เจ ้าก็อย่าได ้คิดมากจนอารมณ์
เสยี ไปเลย"
 "ขอรับท่านอาจารย์หญิง" หม่าชางเหวินเอ่ย
รับคำด ้วยเสย ี งราบเรียบ แต่จะไม่ให ้เขาน ้อยใจได ้
อย่างไร เขาซอ ื้ ของราคาแพงตัง้ มากมายหลาย
อย่างมอบให ้โจวจือ ่ หยา แต่ยงั เทียบไม่ได ้กับไข่มก
ุ
เม็ดหนึง่ ทีโ่ จวฉงหวูม ่ อบให ้นางเลย แววตาปลาบ
ปลืม้ ดีใจของโจวจือ ่ หยา ในยามทีร่ ับของจากโจว
ฉงหวู่ หม่าชางเหวินเห็นแล ้วร ้อนรุม ่ ไปด ้วยความ
อิจฉา

โจวจือ
่ หยานัน
้ รักครอบครัว รักคนรอบข ้างทีด ่ ตี อ
่
นางมาก จนบางครัง้ หม่าชางเหวินอดคิดน ้อยใจไม่
ได ้ว่า หากจัดอันดับคนสำคัญในใจของโจวจือ ่ หยา
แล ้ว เขานัน ้ แทบจะอยูร่ ัง้ ท ้ายด ้วยซ้ำ สำหรับความ
ึ ของโจวจือ
รู ้สก ่ หยาทีม่ ต
ี อ ่ บิดามารดาของนาง หม่า
ชางเหวินยอมรับได ้ แต่หากเทียบเขากับบรรดาพี่
ชายและน ้องชายของนางแล ้ว เขาคิดว่าคนทีร่ ัง้
ความสำคัญในใจของโจวจือ ่ หยาเป็ นอันดับสุดท ้าย
คงจะเป็ นเขาอย่างแน่นอน

หม่าชางเหวินเม ้มปากแน่นและยอมรับว่าเขามี
จิตใจคับแคบ เพราะโจวจือ่ หยาคือแสงสว่างหนึง่
เดียวในใจของเขา แต่เขากลับเป็ นแสงสว่างเพียง
เล็กน ้อยในใจของนาง หม่าชางเหวินพยายามคิด
ปลอบใจตนเองว่า รอให ้ถึงเวลาทีเ่ ขาแต่งงานกับ
นาง และได ้เป็ นสามีภรรยากันเมือ
่ ไหร่ ก็คงจะไม่ม ี
ใครมีความสำคัญต่อใจของโจวจือ ่ หยาเทียบเท่าเขา
ได ้อีกแล ้ว...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 168

เรือเดินสมุทรตระกูลโจวยังคงมุง่ หน ้าเดินทาง
ต่อ ขากลับยังคงไม่พบพายุมรสุมใหญ่ในท ้องทะเล
การเดินทางจึงเป็ นไปอย่างรวดเร็ว แต่กลางดึกของ
คืนวันทีเ่ จ็ดของการเดินทาง โจวจือ ่ หยาทีน ่ อนหลับ
สนิทกลับต ้องตกใจตืน ่ เพราะการเคลือ ่ นไหวของ
เรือผิดปกติ หลังจากนัน ี งการต่อสูกั้ น มีเสย
้ ก็มเี สย ี ง
ตะโกนของคนสบ ั สนวุน
่ วายไปหมด

เพียนเพียนทีน ่ อนเป็ นเพือ

่ นโจวจือ ่ หยาก็ตน ื่
ขึน
้ มาเชน ่ กัน นางรีบชว่ ยนายหญิงของตนเปลีย ่ นชุด
และไปเปิ ดประตูถามยามทีห ่ น ้าห ้อง ก่อนจะกลับ
มาบอกกับโจวจือ ่ หยาว่า "ยามหน ้าประตูกย ็ งั ไม่รู ้
เรือ
่ งภายนอกเหมือนกันเจ ้าค่ะ ว่าผู ้ใดเป็ นผู ้โจมตี
เรือของเรา คุณหนู พวกเรารออยูใ่ นห ้องจนกว่าจะ
มีคนมารับดีกว่าเจ ้าค่ะ"

่ นัน
"ได ้ เชน ้ พวกเราก็รออยูท
่ น
ี่ "ี่ โจวจือ
่ หยาพยัก
หน ้าเห็นด ้วยกับคำพูดของเพียนเพียน ทัง้ สองคนนั่ง
รออยูใ่ นห ้องครูใ่ หญ่ เพ่ยเพ่ยก็รบ
ี มาหาคุณหนูของ
นางทีห ่ ้อง

"ข ้าแอบไปดูสถานการณ์ด ้านบน ก่อนจะมาทีน ่ ี่

แล ้วเจ ้าค่ะ มีคนมาโจมตีพวกเรา เรือของพวกมันมา
ด ้วยกันสล ี่ ำเจ ้าค่ะ ข ้าถามคนของนายท่านโจว ก่อน
ทีพ่ วกมันจะโจมตี มันเจรจาข่มขู่ เพือ ่ ขอคนก่อน"
เพ่ยเพ่ยเล่าให ้โจวจือ ่ หยาฟั งด ้วยท่าทางตืน
่ เต ้น

"พวกมันมาขอผู ้ใดหรือ" โจวจือ

่ หยาเอ่ยถาม แม ้
ว่าตนเองพอจะคาดเดาเรือ่ งราวได ้บ ้างแล ้ว

"พวกมันชา่ งกล ้าบังอาจเอ่ยขอให ้นายท่านโจว

สง่ นายหญิงโจวและคุณหนูไปให ้พวกมันนะสเิ จ ้าคะ
แต่คนทีพ ่ ด
ู ตะโกนผู ้นัน ้ ยังไม่ทนั ได ้พูดจบประโยคดี
ก็โดนซอ ื่ จือ ่ ยิงธนูสงั หารเสย ี ก่อนเจ ้าค่ะ หลังจากนัน ้
ก็เกิดการต่อสูกั้ น แต่คณ ุ หนูไม่ต ้องเป็ นห่วงนะเจ ้าคะ
เรือฉลามขาวทีม ่ ท
ี า่ นจงเหลียนประจำการ และเรือ
ฉลามดำทีม ่ ที า่ นจงฮน ั่ และท่านซน ั เป่ าประจำการ
ต่างยิงเรือพวกมันระเบิดจมลงสูก ่ ้นทะเลไปสองลำ
แล ้วเจ ้าค่ะ เรือของเรามีโดนยิงบ ้าง แต่ไม่ร ้ายแรง
เจ ้าค่ะ อีกอย่าง ยามนีพ ้ วกมันยังขึน ้ เรือของพวกเรา
ไม่ได ้ แต่พวกเราหลายคนกลับขึน ้ เรือของพวกมัน
ได ้แล ้วเจ ้าค่ะ" เพ่ยเพ่ยเล่าไปทำสห ี น ้าสะใจไปด ้วย
หากนางไม่เป็ นห่วงคุณหนู นางก็อยากจะกระโดดไป
ร่วมฆ่าคนในเรือของศตั รูด ้วย แต่ความห่วงใยคุณหนู
ของนางมีมากกว่า เพ่ยเพ่ยจึงเลือกทีจ ่ ะมาทีห
่ ้องพัก
ของโจวจือ่ หยา

โจวจือ่ หยานั่งรอคอยอย่างกังวลใจ แต่กเ็ ป็ น

อย่างทีเ่ พ่ยเพ่ยมาเล่าให ้ฟั ง สุดท ้ายเรือฝ่ ายตรง
ข ้ามอีกสองลำก็โดนคนของโจวจวินฆ่าจนหมด
และยึดเรือของฝ่ ายตรงข ้ามเอาไว ้ได ้อย่างรวดเร็ว

ถังเสย ี่ วซอ ี ยูบ

่ นดาดฟ้ าเรือลำใหญ่ ยามนี้
ใบหน ้างดงามมีสห ี น ้าโกรธแค ้นเป็ นอย่างยิง่ เมือ ่
เห็นคนบนเรือฝ่ ายตรงข ้ามถนัดตา เป็ นคนของ
ตระกูลฝาง นั่นคือตระกูลเดิมของฮูหยินใหญ่สาย
สามของตระกูลถัง ความลับทีเ่ จิง้ ฮุย ่ ผิงเป็ นผู ้ใด
คนนอกไม่รู ้ แต่คนตระกูลถังย่อมรู ้ ความลับนีค ้ น
ตระกูลถังต่างให ้คำสต ั ย์สาบานในศาลบรรพบุรษ ุ เอา
ไว ้แล ้ว ว่าจะเก็บเรือ ่ งนีเ้ ป็ นความลับ แต่คนตระกูล
ฝางกลับรู ้เรือ ่ งนี้ และยังสง่ เรือตามมา เพือ ่ หวังปล ้น
เอาคนไปใช ้ ยินดีทม ุ่ เทลงทุนนำเรือมาด ้วยถึงสล ี่ ำ

"ชา่ งน่าแค ้นใจยิง่ นัก ประเดีย ่ ว่ ย

๋ วพรุง่ นี้ ท่านพีช
บอกท่านอาโจวให ้แวะท่าเรือในเมืองใหญ่ให ้ข ้าสก ั
ครู่ ข ้าจะสง่ ข่าวไปบอกให ้ท่านพ่อของข ้ารู ้เรือ ่ งนี้ นี่
ต ้องเป็ นฝี มือของฝางซอ ื่ มารดาของถังหลิวเยีย ่
อย่างแน่นอนเจ ้าค่ะ หากรู ้ว่านางจะแว ้งกัดคนเชน ่ นี้
ข ้าจะไม่ยอมแค่ให ้นางหนีไปบวชหรอกเจ ้าค่ะ" ถัง
เสย ี่ วซพี ด ี งแค ้นเคือง
ู กับเจิง้ หรงจิง้ ด ้วยน้ำเสย

เจิง้ หรงจิง้ ยังคงสห ี น ้าสงบนิง่ ดังเดิมและพูดขึน ้

ว่า "เจ ้าไม่ต ้องห่วง พรุง่ นีท ้ า่ นอาต ้องแวะเข ้าเมือง
ใหญ่อย่างแน่นอน สว่ นเรือ ่ งถังหลิวเยีย ่ หากข ้าเดา
ไม่ผด ิ ยามนีน ้ างคงไม่มแ ี ม ้แต่ลมหายใจแล ้วล่ะ ชาง
เหวินสง่ คนไปจัดการนางแล ้ว นางถูกกำหนดให ้เป็ น
คนตาย ตัง้ แต่วน ั นัน
้ ทีน
่ างกล ้าพุง่ เข ้าหาหยาหยา
เพือ
่ หวังทำร ้ายนางแล ้ว"

ี่ วซไี ด ้ฟั งเจิง้ หรงจิง้ พูดเชน

ถังเสย ่ นี้ จึงนิง่ อึง้ ไป
ด ้วยความตกใจ เจิง้ หรงจิง้ จึงมองเรือทีก ่ ำลังจมเพิม ่
อีกหนึง่ ลำแล ้วพูดต่อ "หากชางเหวินไม่สง่ คนไปฆ่า
นาง ท่านอาเขยก็ต ้องสง่ คนไปกำจัดนางอยูด ่ ี เจ ้า
นึกว่าท่านอาเขยจะพาคนของเขามาเพียงแค่นจ ี้ ริง
นะหรือ"

เจิง้ หรงจิง้ ชไี้ ปทางแผ่นดินใหญ่กอ

่ นจะเผยรอย
ยิม
้ เย็นชา "ยามนีค
้ นของท่านอาเขยคง
กระจัดกระจายอยูต ่ ามชายฝั่ งของทุกเมือง พวกเขา
รอคอยว่าตระกูลไหนจะลงมือบ ้าง ขอเพียงมีคนกล ้า
ลงมือ ตระกูลนัน้ ก็ต ้องกล ้ารับการแก ้แค ้นจากท่าน
อาเขยของข ้า"

่ งตำนานธิดาเทพหอแก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวง สำหรับ

เรือ
คนตระกูลเจิง้ ทุกคนในยามนี้ ต่างรู ้เรือ ่ งจริงมาจาก
ปากของเจียงฝานกันทุกคนแล ้ว เรือ ่ งนีแ ้ ม ้ว่าทุกคน
เพิง่ จะรู ้ความจริงเพียงไม่นานมานี้ ว่าเจิง้ ฮุย ่ ผิงเป็ น
ใคร เจียงฮุย ่ เป็ นใคร และเมิง่ หลันเซย ี งคือใคร แต่
ความรู ้สก ึ ของทุกคนก็ไม่เปลีย ่ นไป หากไม่มโี จวจวิ
นและเมิง่ หลันเซย ี ง คนตระกูลเจิง้ ก็คงจะไม่มช ี วี ต
ิ
หรูหรา และกลายเป็ นคหบดีเชน ่ นี้ มิหนำซ้ำโจวจวิน
ยังสงั่ สอนวิชาให ้พวกเขาโดยไม่หวงวิชา ผลักดัน
พวกเขาทุกคนให ้มีตำแหน่ง โดยทีพ ่ วกเขามิได ้
เกีย่ วข ้องทางสาย
เลือดกับท่านอาหญิงด ้วยซ้ำ และหากไม่ม ี
เมิง่ หลันเซย ี ง เจิง้ ฮุย
่ ผิงตัวจริงก็คงจะตายไปตัง้
แต่นางยังเป็ นเด็กแล ้ว ไหนเลยจะมีเจียงฮุย ่ ในวันนี้

่ มาป่ าตาขาว ทีไ่ ม่รู ้จักบุญ

คนตระกูลเจิง้ ไม่ใชห
คุณคน เมือ
่ พวกเขารู ้ความจริง ก็ยงิ่ เพิม
่ ความ
เทิดทูนและซาบซงึ้ ใจคนตระกูลโจวมากขึน ้ แม ้จะ
รู ้ความจริงว่าพวกเขาไม่ใชค ่ นสายเลือดเดียวกัน แต่
เหล่าบุตรชายตระกูลเจิง้ ก็ยงั คงรักโจวจือ ่ หวายและ
โจวจือ ่ หยาเป็ นพีน
่ ้องกับพวกเขาดังเดิม และยิง่
ตัง้ ใจว่าในอนาคต พวกเขาจะปกป้ องโจวจือ ่ หยาให ้
มากกว่าเดิมด ้วยซ้ำ เพราะพวกเขาพอจะเดาได ้แล ้ว
ว่า โจวจือ ่ หยาไม่ใชค ่ นธรรดา ความสามารถของนาง
โดดเด่นไม่เหมือนใครมาตัง้ แต่เด็กแล ้ว ดังนัน ้ เมือ
่
ความจริงปรากฏ จึงไม่มผ ึ ประหลาดใจ
ี ู ้ใดรู ้สก

ความลับนีค ้ นยิง่ รู ้น ้อยจะยิง่ ดี ดังนัน

้ คนตระกูล
เจิง้ จึงไม่มใี ครพูดเรือ ่ งนี้ และหากคนใดรู ้เรือ ่ งนี้ เจิง้
หรงจิง้ เองก็มค ี วามคิดเหมือนกับโจวจวิน คือคนผู ้นัน ้
ไม่สมควรจะมีชวี ต ิ อยูต ่ อ ่ ไป

แม ้ว่าจะยังไม่มใี ครรู ้ความสามารถทีแ ่ สนวิเศษ

ของโจวจือ ่ หยา แต่ขอเพียงมีใครรู ้ว่านางมีสายเลือด
ตระกูลเมิง่ โจวจวินก็ไม่คด ิ จะเก็บคนเหล่านัน ้ ที่
ปากสว่างไปบอกคนอืน ่ เอาไว ้เชน ่ กัน เจิง้ หรงจิง้ มอง
ถังเสยี่ วซ ี และคิดในใจว่า ดังนัน ้ เรือ
่ งทีโ่ จวจือ่ หยามี
พลังพิเศษ เขาเองก็จะไม่มวี น ั บอกภรรยาของเขา
เชน่ กัน

โจวจวินสงั่ คนจมเรือทีเ่ ข ้าโจมตี ก่อนจะแล่นเรือ

เดินทางต่อ เมือ่ คืนทางฝ่ ายของโจวจวินเองก็มค ี น
 ่ ผิง เจียงฮุย
บาดเจ็บมากมาย เจิง้ ฮุย ่ และโจวจือ ่ หยา
ต่างชว่ ยกันรักษาคนทีบ
่ าดเจ็บ โดยมีสาวใชที ้ ต ่ ดิ
ตามมาด ้วยคอยชว่ ยเหลือ ถงลิว่ นีไม่มคี วามรู ้
ทางการแพทย์ แต่นางก็ชว่ ยต ้มยา และดูแลคนทำ
อาหารอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

โจวจวินเรียกประชุมคนของเขา รวมถึงเจิง้ ฝูไฉ

เจิง้ หรงจิง้ และหม่าชางเหวิน

"เมือ
่ ถึงเมืองใหญ่ จงลู่ เจ ้านำคนไปจัดการ
ตระกูลฝางให ้ข ้า" โจวจวินสงั่ ด ้วยน้ำเสย
ี งเคร่งขรึม

"แล ้วบ ้านตระกูลถังสายสามล่ะ" หม่าชางเหวิน

ถามด ้วยน้ำเสยี งเย็นชา

โจวจวินชะงักครูห ่ นึง่ อย่างไรเสย ี นั่นก็เป็ นบุตร

ชายของท่านน ้าสามของเขา โจวจวินลังเลอยูน ่ าน
ก่อนจะตัดสน ิ ใจว่า "ให ้บทเรียนแก่พวกเขาอย่าให ้
ถึงตาย สว่ นฝางซอ ื่ ผู ้นัน
้ กำจัดนางซะ" สห ี น ้าของ
หม่าชางเหวินจึงผ่อนคลายลง สำหรับคนร ้ายพวกนี้
เขาไม่คด
ิ จะให ้อภัย เขายินดีเป็ นคนเลวทีก ่ ำจัดพวก
คนเลว เพราะคนเลวทำเรือ ่ งทีด
่ ต
ี อ
่ ผู ้อืน
่ ไม่เป็ น....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 169

หลังจากคืนวันนัน ้ ทีม
่ รการลอบโจมตีเรือของ
ตระกูลโจว ระหว่างการเดินทางเรือเดินสมุทรตระกูล
โจวยังคงโดนลอบโจมตีอก ี สองสามครัง้ แต่ทก ุ ครัง้
คนเหล่านัน ้ ต่างก็ประเมินศก ั ยภาพเรือสามลำของ
ตระกูลโจวต่ำเกินไป และโจวจวินก็กำจัดพวกทีม ่ า
ก่อกวน จนไม่มใี ครสามารถนำความสามารถทีแ ่ ท้
จริงของเรือทัง้ สามลำนีไ ้ ปบอกต่อกับผู ้อืน ่ ได ้ เพราะ
คนทีเ่ ก็บความลับได ้ดีทส ี่ ด
ุ ก็คอ
ื คนทีต
่ ายไปแล ้ว

โจวจือ่ หยาชว่ ยรักษาคนบาดเจ็บอย่างพิถพ ี ถ

ิ น
ั
ทีค่ นเหล่านีต้ ้องมาบาดเจ็บ เพราะพวกเขาต ้องการ
ปกป้ องตนและทุกคนในเรือลำนี้ ซงึ่ ทุกคนบนเรือลำ
นีล
้ ้วนเป็ นคนทีน ่ างให ้ความสำคัญ โจวจือ
่ หยาทำใจ
ไม่ได ้ หากมีใครเป็ นอะไรไป

ในทีส่ ด
ุ เรือเดินสมุทรก็เทียบท่าทีท
่ า่ เรือของ
เมืองฝูโจว โจวจือ ่ หยาเดินลงจากเรือ นางเหยียบ
แผ่นดินใหญ่ด ้วยความรู ้สกึ โล่งใจและอุน่ ใจ ทีต่ น
เองใกล ้จะกลับถึงบ ้านแล ้ว
 หม่าชางเหวินเดินมาหาโจวจือ ่ หยาทันที เมือ
่
เห็นว่าคนอืน
่ ๆยังคงยุง่ เกีย
่ วกับการขนของย ้ายจาก
เรือมาขึน
้ บนรถม ้า

"หยาหยา เจ ้าอยากขีเ่ จ ้าขาวกลับไปหมูบ ่ ้าน

เถียนซพ ี ร ้อมกับพีก
่ อ
่ นไหม จะได ้พามันวิง่ หลังจาก
ทีม
่ น
ั ต ้องอดทนอยูใ่ นเรือมานานด ้วย"

การเดินทางกลับมาคราวนี้ พวกเขานำม ้าของโจ

วจือ ่ หยา ม ้าของหม่าชางเหวิน ม ้าของเจิง้ หรง
จิง้ และม ้าของโจวจวิน ขึน้ เรือลำใหญ่มาด ้วย พวก
มันทำได ้เพียงต ้องอดทนยืนอาศย ั อยูใ่ นคอกม ้าแคบ
ๆ และมีคนจูงมันออกมาเดินเล่นเพียงเล็กน ้อย
เท่านัน ้ ยามนีพ้ วกมันจึงอึดอัดแย่แล ้ว

"ย่อมอยากแน่นอนเจ ้าค่ะ แต่จอ

ื่ หยาต ้องไปขอ
อนุญาตจากท่านพ่อเสยี ก่อน" โจวจือ ่ หยาเอ่ยตอบ
หม่าชางเหวิน

"พีข
่ ออนุญาตจากท่านอาจารย์ให ้แล ้ว และ
อาจารย์กอ ั ครูห
็ นุญาตแล ้วด ้วย เจ ้ารอสก ่ นึง่ พีจ
่ ะไป
สงั่ คนให ้ใสอ่ านม ้าให ้เจ ้าขาว และยังต ้องรอพีจ ่ งิ้
เพราะเขาจะขีม ่ ้ากลับไปกับพวกเราด ้วย"
 "ได ้เจ ้าค่ะ พีช
่ างเหวินอย่าลืมให ้คนหาม ้ามา
ให ้พีเ่ พ่ยเพ่ยและพีเ่ พียนเพียนด ้วยนะเจ ้าคะ"
โจวจือ ่ หยาพยักหน ้ารับ และเอ่ยขอร ้องต่อ

"เจ ้าไม่ต ้องเป็ นห่วง พีจ

่ ะให ้คนไปทีค
่ อกม ้าของ
ท่านลุงหู ยืมม ้าของพวกเขามาสก ั หลายตัว" หม่า
ชางเหวินเอ่ยตอบ ก่อนจะหันไปสงั่ คนของเขาให ้
เร่งไปดำเนินการ

้
ใชเวลาเพี ยงไม่นาน โจวจือ ่ หยาก็อยูบ ่ นหลัง
ของเจ ้าขาว กระแสลมหอมกรุน ่ กลิน่ ต ้นไม ้ใบหญ ้า
กระทบใบหน ้าของนาง ทำให ้รู ้สก ึ สดชน ื่ แจ่มใสยิง่
นัก ยิง่ เดินทางเข ้าใกล ้ทิวเขาสูงใหญ่ทอ ี่ ยูด
่ ้านหน ้า
หัวใจของโจวจือ ่ หยายิง่ มีความสุข

หมูบ ่ ้านเถียนซม ี ต ี ้นไม ้สูงใหญ่ขน ึ้ ล ้อมรอบหมู่

บ ้าน ด ้านข ้างเป็ นทิวป่ าผลไม ้และต ้นไม ้เนือ ้ แข็ง ที่
ตระกูลเจิง้ ปลูกเอาไว ้เป็ นทิวแถว นอกจากนีย ้ งั มีป่า
ไผ่ขนึ้ อยูอ่ ก
ี ด ้านของหมูบ ่ ้าน ทำให ้หมูบ ่ ้านแห่งนีม ้ ี
ความอุดมสมบูรณ์เป็ นอย่างมาก สมกับคำทีผ ่ ู ้คน
ขนานนามเรียกทีน ่ วี่ า่ ..บ ้านป่ า.. อย่างแท ้จริง
 บ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ มีกำแพงไม ้สูงล ้อมรอบตัว
บ ้าน โจวจือ ่ หยาขีม
่ ้าเข ้ามาถึงตัวบ ้าน ก่อนจะลงจาก
หลังม ้าและโถมตัวโผหาเจียงฝาน ท่านยายของตน
ทีร่ บ
ี ออกมารอต ้อนรับอย่างคิดถึง หลังจากนัน ้ ก็เป็ น
บรรยากาศทีค ่ นจากบ ้านไปไกลได ้กลับคืนบ ้านเดิม
ของตน

"ท่านยาย จือ ่ หยาคิดถึงท่านยายกับทุกคน

เหลือเกินเจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยกับเจียงฝานอย่าง
ออดอ ้อน

"ทุกคนทีน ่ ก
ี่ ค็ ด
ิ ถึงเจ ้า ประเดีย
๋ วยายให ้คนไป
ตามตาของเจ ้า เขาไปดูคนเลือ ่ ยไม ้บนภูเขา สว่ นพี่
ใหญ่ของเจ ้าน่าจะอยูท ่ โี่ รงหลอมเหล็ก นั่นไง ป้ า
สะใภ ้รองของเจ ้ามาโน่นแล ้ว" เจียงฝานหันไปมอง
ยังหน ้าประตู ทีย ่ ามนีช้ ยุ่ เหนียนให ้ฟางหรูอวีป้ ระคอง
ตนมายังบ ้านใหญ่

"ท่านป้ าสะใภ ้รอง" โจวจือ

่ หยาคำนับทักทายทุก
คน ก่อนจะโผร่างไปกอดชุย ่ เหนียนด ้วยความคิดถึง

เมือ
่ เจิง้ หรงจิง้ หม่าชางเหวิน และถังเสย ี่ วซ ี
คำนับทักทายทุกคนตามธรรมเนียมเสร็จแล ้ว พวก
เขาต่างยืนอมยิม ้ อยูท
่ างด ้านหลัง ปล่อยให ้โจวจือ ่
หยาทำตัวเป็ นเด็กออดอ ้อนทุกคนอย่างเต็มที่

โจวจือ
่ หยานั่งพูดคุยกับท่านยาย ท่านตา ท่าน
ลุงรองและป้ าสะใภ ้รองของนาง ทีห ่ ้องรับแขกของ
บ ้านใหญ่อยูน่ าน กว่าทีโ่ จวจวินจะพาคนทีเ่ หลือ
เดินทางมาถึง หลังจากทักทายกันเรียบร ้อยแล ้ว โจว
จือ
่ หยาจึงพาถังเสย ี่ วซไี ปพักอาศย
ั อยูท ่ บ
ี่ ้านบนเนิน
เขาของตระกูลโจว เพือ ่ รอเวลาทำพิธม ี งคลให ้เสร็จ
สมบูรณ์

สามวันต่อมาบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ ก็จัดพิธม ี งคล

ของเจิง้ หรงจิง้ และถังเสย ี่ วซอี ย่างยิง่ ใหญ่ มีพธิ ี
กราบไหว ้ฟ้ าดิน คำนับบรรพบุรษ ุ และพิธอ ี น
ื่ ๆอีก
มากมาย ก่อนจะทำพิธส ี ง่ ตัวเจ ้าบ่าวเจ ้าสาวเข ้าห ้อง
หอ ซงึ่ ทุกคนในตระกูลเจิง้ ต่างมาร่วมงานมงคล
สมรสนีก ้ น
ั อย่างพร ้อมหน ้าพร ้อมตา รวมถึงคน
ตระกูลเซย ี่ คนตระกูลชุย
่ คนตระกูลฟาง คนตระกูล
จวงและคนตระกูลสวีด ้วย

โจวจือ ่ หยาชว่ ยคนตระกูลเจิง้ ต ้อนรับแขกทีเ่ ป็ น

สตรีอย่างเต็มทีจ ึ เหนือ
่ นรู ้สก ่ ยล ้า แต่นางก็มค
ี วามสุข
อย่างยิง่ งานแต่งงานจัดขึน ้ อย่างยิง่ ใหญ่ แม ้จะยึด
ถือฤกษ์ สะดวก แต่งานมงคลนีก ้ ไ ี งิ่ ทีผ
็ ม่มส ่ ู ้คนอืน
่ จะ
นำไปตำหนิตเิ ตียนได ้ ทุกคนต่างเข ้าใจดีวา่ ทีต ่ ้อง
่ นี้ เป็ นเพราะเจิง้ หรงจิง้ ต ้องรีบ
จัดงานแบบเร่งรีบเชน
เดินทางไปรับตำแหน่งทีช ่ ายแดนทางทิศอุดร

คืนนีม
้ งี านฉลองวันแต่งงาน เป็ นคืนเดียวกับที่
เจิง้ หรงจิง้ ผู ้เป็ นเจ ้าบ่าวได ้ร่วมห ้องหอกับเจ ้าสาว วัน
นีห
้ ม่าชางเหวินดืม ่ สุรามากกว่าปกติ จึงกล ้าเอ่ยปาก
กับโจวจวินผู้เป็ นทัง้ อาจารย์และว่าทีพ ่ อ
่ ตาของเขา
ในอนาคตว่า "พีจ ่ งิ้ ก็แต่งงานแล ้ว คราวนีห
้ ากไม่นับ
อาหมิงทีอ ่ ายุน ้อยทีส ่ ด
ุ ก็เหลือเพียงงานแต่งของ
หยาหยาแล ้วนะขอรับ"

โจวจวินทีย ่ ามนีก้ ด
็ ม ี น ้าจึง
ื่ ไปเยอะเหมือนกัน สห
ดูผอ
่ นคลายเป็ นอย่างมาก เขาอมยิม ้ และตบไปที่
แผ่นหลังของหม่าชางเหวินอย่างแรง ก่อนจะพูดว่า
"ไม่รบี ๆ เจ ้าไม่ต ้องกังวลใจ หยาหยายังรอเจ ้าได ้อีก
สองสามปี "

หม่าชางเหวินกรอกตามองท ้องฟ้ า ขนาดเขา

มอมสุราอาจารย์ไปมากขนาดนี้ แต่โจวจวินก็ยงั ไม่
หลงกลยินยอมรับปากคำ
ขอร ้องของเขาอีก "หยาหยาไม่รบ
ี แต่ข ้านัน
้ เฝ้ านับ
วันรอแล ้วนะขอรับ"
 เมือ
่ หม่าชางเหวินพูดจบ ทุกคนก็หวั เราะกัน
อย่างครืน้ เครง

ในทีส ่ ด
ุ งานแต่งงานของเจิง้ หรงจิง้ ก็ผา่ นพ ้นไป
ด ้วยดี สองคนสามีภรรยาคูใ่ หม่ตา่ งผ่านคืนวันเข ้าหอ
อยูร่ ว่ มกันอย่างมีความสุข ทัง้ คูใ่ ชช้ วี ต
ิ แต่งงามร่วม
กันในบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ ได ้เพียงสามวัน ก็ถงึ เวลา
ทีท่ งั ้ คูต
่ ้องลาจากบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ เพือ ่ เดินทาง
ไปยังชายแดนทิศอุดร

การเดินทางของเจิง้ หรงจิง้ และถังเสยี่ วซใี ช ้

ขบวนรถม ้าในการเดินทาง โจวจือ ่ หยาจึงชว่ ยมารดา
จัดเตรียมยาสมุนไพร และอาหารแห ้งทีเ่ ก็บไว ้กินได ้
นาน มอบให ้กับคนทัง้ คูน
่ ำติดตัวไปยังชายแดนด ้วย

วันทีท ่ งั ้ คูอ
่ อกเดินทาง โจวจือ ่ ้าไปสง่ คน
่ หยาขีม
ทัง้ คูด
่ ้วยตนเองจนพ ้นเมืองฝูโจว นางได ้แต่มองตาม
ขบวนรถม ้าค่อยๆไกลห่างจากสายตาไปเรือ ่ ยๆ ด ้วย
ความรู ้สก ึ ใจหาย และอาลัยอาวรณ์คนทัง้ คูเ่ ป็ นอย่าง
ยิง่ เจิง้ หรงจิง้ คือพีช ่ ายรองผู ้แสนดีของนาง สว่ นถัง
เสย ี่ วซก ี เ็ ป็ นพีส
่ าวทีก่ ลายมาเป็ นพีส่ ะใภ ้รองทีน
่ ่ารัก
นางใชช้ วี ต ิ ร่วมกับถังเสย ี่ วซม
ี านานเป็ นเดือน เมือ ่
ต ้องแยกจากจึงรู ้สก ึ ใจหายเป็ นอย่างมาก ได ้แต่แอบ
หวังว่าในอนาคต พีช ่ ายรองของนางจะได ้ตำแหน่ง
ทีไ่ ม่ต ้องเดินทางไปไกลบ ้านเชน ่ นีอ
้ ก
ี
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 170

หมูบ่ ้านเถียนซย ี งั คงสงบสุข ทุกคนต่างทำงาน

ตามหน ้าทีข ่ องแต่ละคนได ้เป็ นอย่างดี โจวจือ ่ หยา
เองก็ยงั คงใชช้ วี ต
ิ ตามปกติ แม ้ว่ายามนีเ้ หล่าพีช
่ าย
จะแยกย ้ายกันไปทำงานทีต ่ า่ งเมืองกันหมดทุกคน
แล ้วก็ตาม

ชว่ งเชาโจวจื
้ อ ้ บ
่ หยากินอาหารเชาที ่ ้านบนเนิน
เขา ก่อนจะไปหาท่านตาท่านยายของตนทีบ ่ ้านใหญ่
ตระกูลเจิง้ ยามนีบ
้ ้านใหญ่ของตระกูลเจิง้ เงียบเหงา
เป็ นอย่างมาก เพราะเจิง้ หรงเจีย
้ นพาภรรยาและบุตร
ชายย ้ายไปพักทีเ่ มืองหลวง เหลือเพียงเจิง้ หลี่ เจียง
ฝาน เจิง้ ฝูไฉและถงลิว่ นี

โจวจือ ่ ผิงจึงแวะเวียนมาหาท่าน
่ หยาและเจิง้ ฮุย
ผู ้เฒ่าทัง้ สองเป็ นประจำ ทัง้ สองแม่ลก ู ตระกูลโจวยัง
ชว่ ยดูแลสวนสมุนไพร ทีท ่ ำร่วมกับป้ าสะใภ ้ใหญ่ถง
ลิว่ นีในชว่ งสายอีกด ้วย
 ชว่ งเชาของบ
้ ้านรองก็เงียบสงบเชน ่ กัน เพราะ
เจิง้ หรงหมิง โจวฉงหวันต่างไปเรียนพร ้อมกับท่าน
ชายหกทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กง สว่ นเจิง้ หรงมูก ่ พ ็ าฟางหรูอ
วีย
้ ้ายไปอยูใ่ นเมืองหลวงเชน ่ กัน โจวจือ ่ หยาเองก็ใช ้
เวลาในชว่ งนี้ มาชว่ ยชุย ่ เหนียนทำบัญชเี ป็ นบางครัง้
ก่อนจะอยูก ่ น ิ อาหารกลางวันทีน ่ เี่ ป็ นสว่ นใหญ่ เพราะ
บ ้านรองตระกูลเจิง้ มักจะทำอาหารทีน ่ างชน ื่ ชอบ
เตรียมรอไว ้ทุกวัน

กิจการทีค
่ นภายนอกอาจจะมองว่าตระกูลเจิง้
และตระกูลโจวทำร่วมกัน แต่ความจริงแล ้ว กลับ
แบ่งแยกกิจการกันทำอย่างชดั เจน

กิจการทำไร่ ทำสวนผลไม ้ และการแปรรูปผัก

ผลไม ้ เป็ นของบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้

ั ว์ และเลีย
กิจการเผาถ่าน การล่าสต ั ว์
้ งสต
เป็ นของท่านผู ้เฒ่าเจิง้

กิจการการค ้ารวมถึงร ้านค ้าทัง้ หลาย ทีอ

่ ยูใ่ น
แต่ละเมือง เป็ นของบ ้านรองเจิง้

กิจการโรงหลอมเหล็ก และสร ้างอาวุธขาย

เป็ นของตระกูลโจว
 กิจการบ่อปลา การค ้าขาย และแปรรูปปลา รวม
ถึงการค ้าขายทางทะเลกับชาวประมง เป็ นของโจว
่
จงเหลียงและเจียงฮุย

สว่ นการค ้าเกลือนัน้ ยามนีก

้ ลายเป็ นของเอียน
อ๋อง แต่โจวจวินเป็ นคนดูแลให ้ โดยรับเป็ นเงิน
ปั นผลตอบแทนเท่านัน ้

ดังนัน้ แต่ละบ ้านต ้องดูแลรายได ้ การบริหารงาน

และกิจการของตนเอง โดยมีการชว่ ยเหลือกันและ
กันได ้ และอาจจะมีการแบ่งปั นรายได ้หรือหักบัญช ี
กัน เมือ่ มีคนต ้องเข ้ามาชว่ ยงาน แต่ละบ ้านเริม ่ ทำ
บัญชแ ี ยกกัน แต่มบ ี คุ คลผู ้หนึง่ ทีพ
่ เิ ศษ สามารถจะ
หยิบเงิน หยิบของมาใชได ้ ้ โดยทีแ ่ ต่ละบ ้านไม่ต ้อง
คำนึงถึงการจ่าย หรือหักผลตอบแทนจากบัญช ี นั่น
ก็คอ
ื โจวจือ ่ หยา

ผู ้อาวุโสอย่างเจิง้ หลีแ
่ ละเจียงฝานเคยเรียกทุก
คนมารวมตัวคุยกันแบบพร ้อมเพรียงกันแล ้วว่า จะ
แบ่งกิจการกันอย่างไรบ ้าง และเรือ ่ ำคัญอีก
่ งทีส
อย่างก็คอ ื ยามเมือ่ โจวจือ่ หยาแต่งงานออกเรือน
ทุกบ ้านต ้องชว่ ยกันออกสน ิ เดิมให ้หลานสาวคนนี้
 ยามนีท ้ า่ นผู ้เฒ่าเจิง้ หลีเ่ ริม่ จ ้างชา่ งไม ้มาตัดไม ้
หวงลี่ ไม ้พยุง ไม ้เนือ ้ แข็งทีม ่ รี าคาแพง เพือ ่ ทำ
เครือ่ งเรือนเตรียมไว ้ให ้หลานสาว ยามทีน ่ างออก
เรือนแล ้ว โดยเครือ ่ งเรือนเหล่านีม ้ รี าคาแพงจน
ประเมินค่ามิได ้ เพราะใชช้ า่ งไม ้ทีเ่ ป็ นยอดฝี มือ อีก
ทัง้ ไม ้ทีใ่ ชก็้ ทงั ้ หายากและล้ำค่าเป็ นอย่างยิง่

เมือ
่ รู ้ว่าโจวจือ ่ หยาหมัน ้ หมาย และจะแต่งงาน
กับหม่าชางเหวิน ทางบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ เจิง้ ฝูไฉ
และถงลิว่ นีกร็ บ ี รวบรวมเงิน นำไปซอ ื้ ทีด
่ น
ิ ในเมือง
หางโจว และพืน ้ ทีว่ า่ งทีอ
่ ยูต
่ ด
ิ กับจวนหม่ากัว๋ กงเพิม ่
อีกหลายผืน เพือ ่ มอบให ้เป็ นสน ิ เดิมของโจวจือ ่ หยา

ทางบ ้านรองตระกูลเจิง้ ชุย ่ เหนียนเตรียม

สนิ สอดเป็ นร ้านค ้า แต่เมือ ่ โจวจือ ่ หยารู ้ นางรีบไป
บอกว่าจะไม่เอาร ้านค ้า นางออดอ ้อนขอเปลีย ่ นเป็ น
เครือ ่ งประดับแทน ชุย ่ เหนียนสา่ ยหน ้าอย่างอ่อนใจ
เพราะรู ้ดีวา่ โจวจือ ่ หยานัน ้ ขีเ้ กียจทำบัญชเี ป็ นทีส ่ ด
ุ
ดูอย่างร ้านเหรินฟู่ ซน ิ ในเมืองหลวง ทีโ่ จวจือ ่ หยา
เป็ นผู ้ริเริม
่ ก่อตัง้ ยามนีน ้ างก็ให ้ไป๋ จือกับไป่ เหอเป็ น
ผู ้จัดการร ้าน ชว่ งแรกๆ ยังตรวจบัญชเี ดือนละครัง้
แต่เดีย ๋ วนีก้ ลับยกหน ้าทีต ่ รวจบัญชใี ห ้เซย ี่ ปิ งหยู ผู ้
ทีบ ่ ด
ั นีก ้ ลายมาเป็ นพีส ่ ะใภ ้โจวแล ้ว เป็ นคนตรวจ
บัญชแ ี ทน
 ดังนัน ื้ เครือ
้ บ ้านรองตระกูลเจิง้ จึงกว ้านซอ ่ ง
ประดับและของมีคา่ มากมาย นำมาเก็บใสห ่ บ
ี เตรียม
ไว ้ เพือ
่ มอบให ้แก่โจวจือ ่ หยา และคิดว่าในวันหน ้า
เจิง้ หรงมูแ ่ ละเจิง้ หรงหมิงย่อมไม่ทอดทิง้ น ้องสาว
และพีส ่ าวของพวกเขาผู ้นี้ ให ้นางต ้องลำบากอย่าง
แน่นอน

ทางบ ้านตระกูลโจวของจงเหลียงและเจียงฮุย ่
ย่อมต ้องเตรียมเป็ นก ้อนทองเอาไว ้หลายพันตำลึง
ทอง เพือ ่ ให ้โจวจือ่ หยานำไปใช ้ ยามทีน ่ างแต่งงาน
ออกเรือนไปแล ้ว เพราะเจียงฮุย ่ รู ้ดีวา่ โจวจือ่ หยามี
ี ทีส
ข ้อเสย ่ ดุ ก็คอ ่ งการใชจ่้ ายเงินทองซอ
ื เรือ ื้ ของ
และนีก ่ เ็ ป็ นความสุขของโจวจือ ่ หยา ดังนัน ้ จึงไม่ม ี
ใครห ้ามปรามนางเลย จึงทำได ้เพียงเตรียมเงินไว ้
ให ้นางใชให ้ ้มากก็พอ

ในขณะทีบ ่ ้านอืน ิ เดิมไว ้ให ้บุตรสาวคน

่ เตรียมสน
เดียวของเขา โจวจวินกลับยังไม่คด ิ ว่าจะให ้บุตรสาว
แต่งงานออกจากอ ้อมอกของตนไป เขายังอยากจะ
รัง้ โจวจือ
่ หยาเอาไว ้อีกสกั สองสามปี ตัวเขาในอดีต
เคยเป็ นคุณชายรองตระกูลโจว เปลีย ่ นมาเป็ นนาย
ท่านโจว และในอนาคตยังจะต ้องเปลีย ่ นไปเป็ น
นายท่านผู ้เฒ่าโจว เรือ ่ งสถานะทีเ่ ปลีย่ นไปในวัน
หน ้า เขาย่อมทำใจได ้ แต่หากต ้องปล่อยให ้บุตรสาว
ออกจากอ ้อมอกของเขาไปตอนนี้ เขายอมรับว่ายัง
ทำใจไม่ได ้

"ท่านพ่อขอรับ ข ้ามีเรือ
่ งจะมาแจ ้ง" โจวจือ
่ หวาย
ทีข่ ม
ี่ ้าเร็วมาหาบิดา โดยแทบจะไม่หยุดพัก เดินเข ้า
มาหาโจวจวินทีก ่ ำลังยืนเหม่อลอยมองทิวทัศน์ของ
บ ้านบนเนินเขาเพียงลำพัง

"เจ ้ามาทีน
่ ไ
ี่ ด ้อย่างไร ทางเมืองหลวงเกิดเรือ
่ ง
อะไรขึน ้ " โจวจวินหันมามองบุตรชายด ้วยแววตา
ประหลาดใจก่อนจะเอ่ยถามอีกฝ่ ายด ้วยใบหน ้า
เคร่งขรึม

"ยามนีฮ ่ งเต ้จูหงหย่วนสละราชบัลลังก์ และ

้ อ
แต่งตัง้ ให ้พระนัดดาจูจางเหวินขึน ่ งเต ้แทน
้ เป็ นฮอ
ท่ามกลางการคัดค ้านของขุนนางในราชสำนักสว่ น
ใหญ่ น ้องสาวเคยบอกกับข ้าว่าหากพระราชนัดดา
ขึน
้ ครองราชย์เมือ ่ ไหร่ ให ้ข ้ารีบสง่ ข่าวมาบอกนาง
ข ้าร ้อนใจจึงมาสง่ ข่าวด ้วยตนเอง แล ้วนีน ่ ้องสาว
อยูท่ ไี่ หนหรือขอรับ" โจวจือ ่ หวายถามหาน ้องสาว
ของเขาอย่างร ้อนใจ
 โจวจวินมองหน ้าบุตรชายทีย ่ ามนีใ้ บหน ้านัน้ ขาว
ซด ี ดวงตาแดงและบวม ริมฝี ปากแห ้งแตกเป็ นแผล
เขาจึงพูดขึน ้ ว่า "ยามนีจ
้ อ
ื่ หยาน่าจะอยูท ่ บ
ี่ ้านรอง
เจ ้ากลับห ้องไปพักผ่อนก่อน พ่อจะให ้คนไปตาม
จือ
่ หยามาทีน ่ "ี่

่ นัน
"ได ้ขอรับ เชน ้ ข ้าขอไปอาบน้ำเปลีย่ นชุดใหม่
ก่อน หากพบหยาหยาในสภาพนี้ นางคงจะรังเกียจ
ข ้าอย่างแน่นอนขอรับ" โจวจือ ่ หวายรีบเดินไปยังที่
พักของตนอย่างรวดเร็ว

โจวจวินเรียกคนมาสงั่ ให ้ไปตามโจวจือ ่ หยา

กลับมายังบ ้านบนเนินเขาโดยเร็วทีส ่ ด
ุ ก่อนจะเดิน
ไปหาเจิง้ ฮุย ่ ผิง ทีย
่ ามนีก
้ ำลังเก็บตัวอยูใ่ นห ้องปรุง
ยา ในเวลานี้ จิตใจของเขามีลางสงั หรณ์วา่ กำลังจะ
เกิดเรือ
่ งร ้ายแรงขึน ้ เขาจึงอยากไปอยูใ่ กล ้กับภรรยา
เพือ
่ ให ้จิตใจของเขาได ้สงบนิง่ มากกว่านี้

โจวจือ่ หยาเคยบอกกับเขาเมือ ่ นานมาแล ้วว่า

หากเรือ
่ งในอนาคตองค์รัชทายาทก่อกบฏ ผู ้ทีไ่ ด ้
ครองราชย์ตอ ่ จะเป็ นพระราชนัดดา เมือ
่ ถึงยามนัน ้
ราชสำนักจะปั่ นป่ วน จะมีคนในราชสำนักและเชอ ื้
พระวงค์ตายอีกหลายคน หากเหตุการณ์เกิดขึน ้
ตามนี้ คนทีจ ่ ะชว่ ยให ้ตระกูลโจวและตระกูลเจิง้ รอด
ได ้ มีเพียงเอียนอ๋องเท่านัน้

โจวจวินรู ้ดีวา่ คำพูดของโจวจือ ่ หยาคือคำ

พยากรณ์อนาคต ทีอ ่ าจจะเปลีย
่ นแปลงได ้
แตเดิมเขาไม่เชอ ื่ คำพยากรณ์สก ั เท่าไร แต่ยงิ่ นาน
ไป เหตุการณ์กย ็ งิ่ เป็ นไปตามคำพูดของบุตรสาว
ดังนัน
้ เขาจึงเชอ ื่ นาง โดยการพาบุตรชายและหลาน
ชาย ไปพึง่ ใบบุญของเอียนอ๋องทัง้ หมด

การทีโ่ จวจือ
่ หยาหมัน ้ หมายกับหม่าชางเหวิน
เป็ นเพราะโจวจวินชน ื่ ชอบชายหนุ่มมากเป็ นพิเศษ
เดิมทีโจวจวินไม่ได ้คิดจะให ้เอียนอ๋องต ้องใสใ่ จ
ครอบครัวของเขา เพราะโจวจือ ่ หยากำลังจะได ้เป็ น
สะใภ ้ของเอียนอ๋อง แต่ยามนีเ้ อียนอ๋องคงจะทอดทิง้
คนตระกูลโจวและคนตระกูลเจิง้ ไม่ได ้แล ้ว เพราะ
หากเอียนอ๋องทอดทิง้ คนตระกูลโจวและคนตระกูล
เจิง้ ได ้ลงคอ เขาก็จะสงั่ ให ้บุตรสาวทอดทิง้ บุตรชาย
ของเอียนอ๋องได ้เชน ่ กัน.....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 171

โจวจือ
่ หยารีบเดินกลับมาทีบ ่ ้านบนเนินเขา โดย
มีหม่าชางเหวินทีใ่ นเวลานีท
้ ำตัวเป็ นคนว่างงาน และ
คอยตามติดเสมือนเป็ นดัง่ เงาของนางติดตามมาด ้วย

โจวจือ
่ หวายอาบน้ำเปลีย ่ นชุดเครือ
่ งแต่งตัว
ก่อนจะออกมานั่งดืม ่ กินอาหารในห ้องอาหารจน
ึ ว่า ร่างกายของตนสดชน
เสร็จ เขาก็พลันรู ้สก ื่ และ
หายอ่อนเพลียเป็ นปลิดทิง้

ทัง้ นีเ้ ป็ นเพราะว่าโจวจือ ่ หยามองเห็นใบหน ้า

เหนือ่ ยล ้าของโจวจือ ่ หวาย ด ้วยความเห็นใจพีช
่ าย
ของตน จึงรีบขอตัวไปเข ้าครัว ต ้มน้ำแกงบำรุง
ร่างกาย ใสส ่ ว่ นผสมพิเศษมาให ้โจวจือ
่ หวายดืม่
เพือ
่ ฟื้ นฟูพลังให ้กับพีช ่ ายของตน

"ดังนัน
้ ยามนีแ ้ ผ่นดินก็ผลัดเปลีย ่ นผู ้ครอง
บัลลังก์คนใหม่แล ้วสน ิ ะเจ ้าคะ" โจวจือ่ หยา
พึมพำด ้วยสห ี น ้ากังวลใจ แม ้ชอ ื่ ของผู ้คนทีน
่ จ
ี่ ะไม่
เหมือนกับประวัตศ ิ าสตร์ในโลกเก่า แต่เหตุการณ์
กลับเหมือนกัน แม ้ระยะเวลาและสาเหตุทเี่ กิดเหตุจะ
แตกต่างกันก็ตาม แต่เหตุการณ์กย ็ งั คงดำเนินรอย
ตามดังเชน่ ประวัตศ
ิ าสตร์ทน
ี่ างเคยรับรู ้และเรียนมา

ยามนีโ้ จวจือ
่ หยาได ้แต่แค ้นใจตนเอง ทีใ่ นอดีต
ไม่ได ้เลือกเรียนคณะประวัตศ ิ าสตร์และโบราณคดี
แต่กลับเลือกเรียนคณะสาขาชวี เคมีและชวี โมเลกุล
แทน ทำให ้ตนเองไม่สามารถรู ้อนาคตของแคว ้น
ต ้าหมิงไปมากกว่านี้ แต่อย่างน ้อยก็ยงั พอจะรู ้ว่า
ฮอ่ งเต ้ของแคว ้นต ้าหมิงองค์นคี้ รองราชย์ได ้ไม่นาน
ก็เปลีย
่ นเป็ นเสด็จอาของพระองค์ขน ึ้ มาครองราชย์
แทน

โจวจวินไล่บา่ วและสาวใชทุ ้ กคนทีอ ่ ยูใ่ นห ้อง

ออกไปจนหมด เหลือเพียงเจิง้ ฮุย ่ ผิง โจวจือ ่ หวาย
โจวจือ ่ หยาและหม่าชางเหวินเท่านัน ้ โจวจวินมอง
ใบหน ้างดงามของโจวจือ ่ หยาอย่างค ้นหาความจริง
ก่อนจะถามด ้วยน้ำเสย ี งเคร่งขรึมว่า "จือ ่ หยา เจ ้ารู ้
เรือ
่ งในอนาคตของแคว ้นต ้าหมิงใชห ่ รือไม่ เจ ้าเคย
บอกพ่อว่าอาจจะเกิดเหตุการณ์เชน ่ นี้ แล ้วยามนี้
เรือ่ งราวก็เป็ นเหมือนกับดัง่ ทีเ่ จ ้าเคยเอ่ยปากกับพ่อ
และพีช ่ ายของเจ ้าเอาไว ้ไม่มผ
ี ด ิ "
 โจวจือ ่ หยาทำหน ้าตกตะลึงก่อนจะหัวเราะ
ขบขัน เอ่ยปากปฏิเสธผู ้เป็ นบิดาของตนว่า "ท่านพ่อ
ลูกมิใชแ ่ ม่มดหมอผีนะเจ ้าคะ จะได ้ล่วงรู ้เหตุการณ์
ในอนาคตได ้ ลูกเพียงคาดเดาเหตุการณ์ในอนาคต
เท่านัน ้ เจ ้าค่ะ คำทีเ่ คยพูดเป็ นเพียงการคาดเดา มิใช ่
คำพยากรณ์เรือ ่ งราวในอนาคตแต่อย่างใด หากลูก
สามารถรู ้เหตุการณ์ในอนาคตได ้จริง เรือ ่ งราวเลว
ร ้ายบางเรือ ่ ง ลูกก็คงพาทุกคนหลบหลีกเคราะห์ร ้าย
ได ้ทัง้ หมดแล ้วสเิ จ ้าคะ"

โจวจือ ่ หยามองเห็นแววตาไม่คอ ่ ยเชอ ื่ ถือคำพูด

ของนางมาจากแววตาของโจวจวิน โจวจือ ่ หวายและ
หม่าชางเหวิน มีเพียงเจิง้ ฮุย ่ ผิงเพียงคนเดียวเท่านัน ้
ื่ ในคำพูดของนาง โจวจือ
ทีเ่ ชอ ่ หยาถอนหายใจ ก่อน
จะเปิ ดเผยเรือ ่ งราวกึง่ จริงกึง่ เท็จเกีย ่ วกับความ
สามารถของตนให ้ทุกคนในห ้องนีไ ้ ด ้ฟั งว่า "จือ่ หยา
จะบอกความจริงแก่ทก ุ คนก็ได ้เจ ้าค่ะ ว่าความจริง
แล ้ว จือ ่ หยาสามารถอ่านความคิดภายในจิตใจของ
คนบางคนได ้ และเมือ ่ จือ
่ หยาได ้มีโอกาสเข ้าวัง
ความในใจของผู ้คนในนัน ้ จือ่ หยาอ่านได ้เกือบ
ทัง้ หมด จึงนำเรือ ่ งราวมาผูกเชอ ื่ มโยงกัน และพอจะ
คาดเดาเรือ ่ งทีก่ ำลังจะเกิดขึน ้ ในอนาคตได ้เจ ้าค่ะ"
 ี น ้าตกตะลึง เจิง้ ฮุย
ทุกคนมีสห ่ ผิงจึงพูดยืนยันว่า
"ทีห
่ ยาหยาพูดเป็ นเรือ
่ งจริงเจ ้าค่ะ"

โจวจือ่ หวายจึงรีบพูดทดสอบน ้องสาวของตน

ว่า "แล ้วยามนีเ้ จ ้าอ่านความคิดของพีไ่ ด ้หรือไม่"

โจวจือ
่ หยามองหน ้าโจวจือ ่ หวายด ้วยสายตา
อ่อนใจ ก่อนจะตอบพีช ่ ายของตนว่า "จือ ่ หยาอ่าน
ความคิดของพีจ ่ อ
ื่ หวายไม่ได ้เจ ้าค่ะ" เมือ ่ เห็นโจว
จือ
่ หวายมีสห ี น ้าโล่งใจ จึงตัดสน ิ ใจพูดต่อ "แต่จอ ื่
หยาอ่านสห ี น ้าของพีช ่ ายได ้ ว่ายามนีพ ้ ชี่ ายกำลัง
กลัวว่า จือ
่ หยาจะนำความลับในใจของพีช ่ ายมา
เปิ ดเผยให ้ท่านพ่อกับท่านแม่รู ้เจ ้าค่ะ แสดงว่าชว่ งนี้
พีช่ ายมีความลับกับท่านพ่อและท่านแม่อยู"่

โจวจือ ่ หวายมีสหี น ้าตกตะลึง ก่อนจะสา่ ยหน ้า

อย่างมีพริ ธุ และรีบเอ่ยปากปฏิเสธว่า "ไม่ม ี ! ไม่มน
ี ะ
ขอรับท่านพ่อท่านแม่ น ้องสาวคาดเดาผิดไปแล ้ว"

โจวจวินสง่ สายตาคาดโทษให ้โจวจือ

่ หวาย และ
หันมาถามบุตรสาวของตนว่า "เรือ
่ งราวต่อไป เจ ้าคิด
ว่าจะเกิดอะไรขึน
้ พวกเราควรจะทำอย่างไรต่อไปใน
อนาคตดี"
 โจวจือ่ หยามีสห ี น ้าครุน
่ คิด ก่อนจะตัดสน ิ ใจ
ว่า เรือ
่ งราวอาจจะไม่เหมือนกับในอดีตของโลก
ทีต่ นจากมา ต ้องเผือ ่ ความเป็ นไปได ้เอาไว ้บ ้าง
"จือ่ หยาก็ไม่รู ้ว่าอนาคตต่อไปข ้างหน ้าจะเป็ น
อย่างไร แต่พระราชนัดดาจูจางเหวินผู ้นี้ ในใจมี
แต่ความหวาดระแวง และมีผู ้คัดค ้านการขึน ้ ครอง
บัลลังก์ของพระองค์เป็ นจำนวนมาก ดังนัน ้ พระองค์
คงจะพยายามกำจัดขุนนาง ทีข ่ ด
ั ขวางและไม่ภก ั ดี
ต่อพระองค์อย่างแน่นอนเจ ้าค่ะ ดังนัน ้ จือ
่ หยาจึงคิด
ว่าน่าจะมีเหตุการณ์โลหิตของขุนนางเก่าไหลนอง
แผ่นดิน"

เมือ
่ โจวจือ ่ หยาพูดจบ ทุกคนต่างมีสห ี น ้า
เคร่งขรึม โจวจือ ่ หยาจึงเอ่ยต่อ "แต่ทว่า เอียนอ๋องก็
มิได ้ออกแรงคัดค ้าน แต่กท ็ รงมิได ้ออกแรงสนับสนุน
ดังนัน
้ ฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่ยงั คงต ้องการแรงสนับ
สนุนจากเอียนอ๋องอยูเ่ จ ้าค่ะ สว่ นพีช ่ ายใหญ่ พีช ่ าย
รอง พีช่ ายสามและพีช ่ าย ยังมิได ้เป็ นขุนนางทีม ่ ี
ตำแหน่งสูง ขอเพียงพวกพีท ่ ำตัวเป็ นต ้นหญ ้าไหว
เอนตามลม อย่าเพิง่ ทำตัวโดดเด่น ก็ไม่น่าจะมี
ปั ญหาตามมาเจ ้าค่ะ"

โจวจวินพยักหน ้าเห็นด ้วย ก่อนหน ้านี้ เขาก็คด

ิ
เอาไว ้อยูก
่ อ ่ นอยู่
่ นแล ้วว่า เอียนอ๋องมีกำลังหลบซอ
ค่อนข ้างมาก อย่างไรเสย ี ฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่กค
็ ง
ยังไม่อยากตัง้ ตัวเป็ นศต ั รูกบั เอียนอ๋องในเวลานี้
ทัง้ ๆทีย
่ งั มีออ
๋ งท่านอืน
่ ๆ ทีม่ อ ี ำนาจเยอะ และหวัง
ตำแหน่งทีไ่ ม่อาจเอือ ้ มถึงอีกหลายคน

โจวจวินจึงพูดกำชบ ั โจวจือ ่ หวายว่า "เจ ้ากลับไป

เมืองหลวงและรีบเรียก อาเจีย ้ น อามู่ มาพูดทำความ
่ งนีใ้ ห ้แจ่มแจ ้ง สว่ นเรือ
เข ้าใจในเรือ ่ งอาจิง้ พ่อจะสง่
คนไปสง่ ข่าวให ้เขาทีช ่ ายแดนเอง"

่ หวายรีบรับคำสงั่ ของบิดาอย่างเชอ
โจวจือ ื่ ฟั ง
"ท่านพ่อโปรดวางใจเถิดขอรับ ข ้าจะไปบอกพีใ่ หญ่
และพีส
่ าม จะไม่ให ้มีเรือ
่ งใดๆกระทบถึงพวกเขาได ้
แน่นอนขอรับ"

โจวจวินมองใบหน ้าบุตรชายของเขาอย่างค ้น
หาความจริง โจวจือ ่ หวายรีบหลบสายตาของบิดา
และพูดเอ่ยขอตัวไปพัก "สามวันนีต ้ ้องเดินทางอย่าง
รีบเร่ง ทำให ้เหน็ ดเหนือ
่ ยยิง่ นัก ดังนัน้ ข ้าต ้องขอตัว
ไปพักผ่อนก่อนนะขอรับท่านพ่อท่านแม่"

่ ผิงจึงรีบเอ่ยชว่ ยบุตรชายทันที "เจ ้ารีบไป

เจิง้ ฮุย
พักผ่อนเถิด" โดยทีไ่ ม่สนใจมองสห ี น ้าของโจวจวิน
ด ้วยซ้ำ
 "เอาล่ะ เรือ
่ งนีห
้ ม่ากัว๋ กงก็ควรจะรู ้เรือ
่ งด ้วย ชาง
เหวิน เจ ้าก็รบ
ี กลับจวนของเจ ้าทีห ่ างโจวได ้แล ้ว" โจ
วจวินหันมาไล่คนทีน ่ ั่งข ้างบุตรสาวของตนอย่างไม่
ไว ้หน ้า

ยามนีห ้ ม่าเกาเฉินอาศย ั อยูจ ่ วนหม่ากัว๋ กงทีเ่ มือง

หางโจว สว่ นหม่าชางเหวินยามนีแ ้ ยกตัวมาพักอาศย ั
อยูท่ จ
ี่ วนหม่ากัว๋ กงในหมูบ ่ ้านเถียนซ ี เขารีบเอ่ยแย ้ง
ว่า "ท่านอาจารย์ ข ้าแค่สง่ จดหมายไปให ้บิดา
บุญธรรมอ่านก็ได ้แล ้ว ยามนีท ้ า่ นชายหกต ้องเรียนรู ้
วิชาอยูท ่ น
ี่ ี่ ข ้าจึงต ้องมาคอยดูแลเขาทีน ่ น
ี่ ะขอรับ"

โจวจวินมุมปากกระตุกเมือ ่ ฟั งคำพูดแก ้ตัวของ

หม่าชางเหวิน จึงพูดจาหักหน ้าลูกศษ ิ ย์ของตนว่า
"ข ้ายังไม่เห็นเลยว่าเจ ้าไปเฝ้ าดูแลท่านชายหก
ทุกวันนีข้ ้าเห็นแต่เจ ้าวิง่ มาเฝ้ าดูใบหน ้าของบุตรสาว
ของข ้าทุกวันและทัง้ วัน"

่ ผิงและโจวจือ
เจิง้ ฮุย ่ หยาหันมามองสบตากัน
ก่อนจะปิ ดปากกลัน ้ หัวเราะ
 หม่าชางเหวินหันมาสง่ สายตาอ ้อนวอนขอร ้อง
่ ผิงชว่ ยเหลือ ให ้เขารอดพ ้นจากกรงเล็บ
ให ้เจิง้ ฮุย
พิฆาตของโจวจวิน

่ ผิงจึงหัวเราะอย่างเปิ ดเผย และพูด

เจิง้ ฮุย
ชว่ ยเหลือว่าทีบ ่ ตุ รเขยของตนทันที "เอาละ เชน ่ นัน
้
ยามนีช ้ างเหวิน เจ ้าก็ไปดูแลท่านชายหกทีจ ่ วนหม่า
กัว๋ กงได ้แล ้ว สว่ นจือ ่ หยา เจ ้าก็ไปดูแลอาหมิงและ
อาหวัน พาพวกเขากลับมาทีน ่ ี่ หากว่าพวกเขาเรียน
เสร็จแล ้ว"

"เจ ้าค่ะท่านแม่" โจวจือ ่ หยารีบตอบรับคำพูด

่ ผิง ก่อนรีบเอ่ยขอตัวกับโจวจวิน "จือ
ของเจิง้ ฮุย ่ หยา
ขอตัวก่อนนะเจ ้าคะท่านพ่อ"

โจวจือ ่ หยาหันไปสง่ สายตาให ้หม่าชางเหวิน

เขาจึงเอ่ยขอตัว และรีบเดินตามโจวจือ่ หยาออกมา
จากบ ้านบนเนินเขาทันที

ระหว่างทีเ่ ดินเคียงข ้างกันไปจวนหม่ากัว๋ กง หม่า

ชางเหวินเรียกให ้โจวจือ่ หยาหยุดเดิน และเอ่ยปาก
ถามโจวจือ
่ หยาด ้วยน้ำเสย ี งแผ่วเบาปนคาดหวังว่า
"หยาหยา แล ้วเจ ้าอ่านความคิดของพีไ่ ด ้หรือไม่"
 โจวจือ
่ หยาจึงฉีกยิม ้ กว ้างให ้หม่าชางเหวิน
และตอบเขาว่า "พีช ่ างเหวินวางใจได ้ จือ ่ หยาอ่าน
ความคิดของพีไ่ ม่ได ้เลยเจ ้าค่ะ"

หม่าชางเหวินมองใบหน ้างดงามของโจวจือ ่
หยาครูห
่ นึง่ เขานิง่ เงียบไปครูใ่ หญ่ ทำสหี น ้า
ี ดายก่อนจะพูดว่า "ชา่ งน่าเสย
เสย ี ดาย"

ี ดายอะไรหรือเจ ้าคะ"โจวจือ
"เสย ่ หยาเอ่ยถาม
อย่างสงสย ั

ี ดายทีเ่ จ ้าไม่รู ้ว่าตอนนีพ

"เสย ้ รี่ ักเจ ้า และอยาก
แต่งงานกับเจ ้ามากแค่ไหนนะส"ิ

โจวจือ
่ หยาเงยหน ้ามองสบตากับคนร่างสูง ยาม
นีด ้ วงตาคมเข ้มของเขากำลังมองตนด ้วยแววตาเป็ น
ประกายล้ำลึก โจวจือ ่ หยาหน ้าแดงด ้วยความเขิน
อายก่อนจะหันหน ้าหนี และรีบเร่งเดินไปยังจวนหม่า
กัว๋ กงสุดฝี เท ้า

ปกติหม่าชางเหวินมีใบหน ้าเคร่งขรึมเย็นชา แต่

ยามนีใ้ บหน ้าของเขามีแต่ความอ่อนโยน มุมปากยก
ยิม
้ พลางมองร่างเล็กทีก
่ ำลังรีบเดินหนีเขาไป เพราะ
ความเขินอายด ้วยแววตาเป็ นสุขใจ
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 172

โจวจือ
่ หวายนอนพักอยูท ่ บ ี่ ้านบนเนินเขาเพียง
้ นต่อมา เขาก็รบ
หนึง่ คืน เชาวั ี ควบม ้าฝี เท ้าดีออกจาก
่ ้านเถียนซ ี เพือ
หมูบ ่ มุง่ หน ้าสูเ่ มืองหลวง โดยมีเวลา
ไปร่ำลาท่านผู ้เฒ่าเจิง้ หลีแ่ ละท่านแม่เฒ่าเจียงฝาน
เพียงครูเ่ ท่านัน
้

โจวจวินมองตามหลังบุตรชายด ้วยแววตาครุน ่
คิด ก่อนจะสงั่ คนให ้ติดตามไปคุ ้มครองโจวจือ
่ หวาย
เพิม
่ มากขึน
้

"ท่านพ่อเจ ้าคะ ท่านพ่อทราบหรือยังเจ ้าคะ ว่าพี่

จือ
่ หวายมีอะไรปิ ดบังท่านพ่อและท่านแม่อยู"่

"อืม… พ่อคิดว่าพอจะเดาได ้"

"เรือ
่ งอะไรหรือเจ ้าคะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยถาม
 "หากพ่อคาดเดาไม่ผด ิ ยามนีพ
้ ช
ี่ ายของเจ ้าน่า
จะกำลังดิน
้ รน เพือ
่ หาทางไปเป็ นทหารทีช ่ ายแดน
อย่างแน่นอน"

โจวจือ่ หยานิง่ อึง้ ไปครูใ่ หญ่ ก่อนจะถอนหายใจ

อย่างกลัดกลุ ้ม สงิ่ ทีโ่ จวจือ่ หวายคิดและมุง่ หวังจะ
ทำให ้ได ้มากทีส ุ ในชวี ต
่ ด ิ ของเขา คือการแก ้ไข
ื่ เสย
ชอ ี งของท่านปู่ แม่ทพ ั โจวอีแ
๋ ละท่านลุงใหญ่
แม่ทพ ั โจวเฝิ ง ทีต่ ้องตายด ้วยโทษของการก่อกบฏ
และขายชาติ

ความจริงหลังจากทีร่ าชวงศห ์ ยวนล่มสลาย

เปลีย่ นมาเป็ นราชวงคศจ ์ ู ชอ
ื่ เสยี ของแม่ทพ ั โจวอี๋
และโจวเฝิ งก็กลับมาขาวสะอาดสำหรับชาวบ ้านแล ้ว
เพราะแม่ทพ ั โจวเฝิ งเลือกชว่ ยเหลือฝั่ งประชาชน
มิได ้เลือกชว่ ยเหลือเหล่าเชอ ื้ พระวงศ ์ แต่สำหรับโจว
จือ
่ หวายแล ้ว เขาต ้องการให ้ตระกูลโจวกลับมาเป็ น
ตระกูลแม่ทพ ั ทีย
่ งิ่ ใหญ่เหมือนในอดีต

แต่โจวจวินผู ้เป็ นบิดากลับไม่มค ี วามคิดเชน่ นี้

สำหรับโจวจวินแล ้ว ตระกูลโจวทำเพือ ่ แว่นแคว ้น
และประชาชนมามากพอแล ้ว เขาคิดเพียงว่าขอให ้
คนในครอบครัวได ้อยูพ ่ ร ้อมหน ้าและมีความสุข ไม่
ต ้องยอมทนลำบากเสย ี เลือดเสย
ี เนือ
้ เพือ
่ ผู ้อืน
่ ทีต
่ น
แทบจะไม่รู ้จักอีกต่อไปเท่านัน
้

"ท่านพ่อเจ ้าคะ ทุกคนย่อมมีเป้ าหมายในการ

ดำเนินชวี ต
ิ เป็ นของตนเอง ท่านพ่อปล่อยตามใจพี่
ชายเถิดเจ ้าค่ะ จือ
่ หยาคิดว่าท่านพ่ออย่าได ้ขัดขวาง
หนทางการดำเนินชวี ต ิ ของพีจ
่ อ
ื่ หวายเลยนะเจ ้าคะ"

"ได ้ พ่อจะตามใจเขา แต่เจ ้าอย่าลืมว่า พ่อมีบต ุ ร

ชายเพียงคนเดียว นอกจากเจ ้าและแม่ของเจ ้าแล ้ว
เขาคือคนทีพ ่ ห่วงใยและใสใ่ จมากทีส
่ อ ่ ด
ุ แล ้วเจ ้าจะ
ไม่ให ้พ่อเป็ นห่วงและคอยสง่ คนไปปกป้ องเขาได ้
อย่างไร"

โจวจือ ่ หยาจึงไม่เอ่ยปากขัดขวางการกระทำ
ของโจวจวินอีก แต่นางชว่ ยพูดปลอบใจโจวจวินว่า
"ยามนีพ ้ จ ี่ อื่ หวายแต่งงานกับพีป
่ ิ งหยูแล ้ว อีกหน่อย
หากพีป ่ ิ งหยูตงั ้ ครรภ์ เมือ
่ คลอดบุตรแล ้ว ท่านพ่อก็
ให ้นำหลานมาให ้ท่านพ่อท่านแม่เลีย ้ งสเิ จ ้าคะ ท่าน
พ่อและท่านแม่จะได ้ไม่เหงา"

โจวจวินนิง่ อึง้ ไปครูใ่ หญ่ ก่อนจะรีบพูดขึน้ ว่า

"ไม่เอาแล ้ว ไม่อยากให ้แม่ของเจ ้าต ้องเลีย ้ งเด็กอีก
แล ้ว หากพวกเขามีบต ุ รก็ให ้พวกเขาเลีย้ งดูกนั เอง"
โจวจวินคิดในใจว่ากว่าจะเลีย ้ งบุตรชายและบุตรสาว
จนเติบโตมาเชน ่ นี้ เขาและภรรยาต ้องห่างเหินกันไป
นาน ยามนีบ้ ต
ุ รชายและบุตรสาวเติบโตแล ้ว เขาจะ
เอาหลานมเลีย ้ ง เพือ ่ ขัดความสุขของการใชช้ วี ต
ิ คู่
กับภรรยาไปทำไม....

เจ็ดวันต่อมา ภายในวังหลวง

ฮอ่ งเต ้พระองค์ใหม่จจ ู างเหวินเรียกโจวจือ ่ หวาย

มาเข ้าพบเป็ นการสว่ นพระองค์ ซงึ่ โจวจือ ่ หวายก็มา
พบด ้วยท่าทางสงบนิง่ และแสดงการคำนับได ้อย่าง
เหมาะสม จูจางเหวินเองก็มองบุรษ ุ ทีย
่ นื อย่างสง่า
ด ้านหน ้าของตน ทัง้ ๆทีเ่ ขายืนอยูบ่ นพืน ้ ทีต่ ่ำกว่าตน
แต่กไ็ ม่มองดูต ้อยต่ำด ้วยความชน ื่ ชม

โจวจือ ่ หวายมีผวิ ขาวจัด รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน ้า

เรียวยาว คิว้ เข ้ม ดวงตากลมโต หางตาชข ี้ น
ึ้ อย่างมี
เสน่ห ์ แววตาของเขาเป็ นประกาย ชวนให ้คนทีม ่ อง
เขาแล ้วรู ้สกึ ลุม
่ หลงเป็ นอย่างยิง่

จูจางเหวินพิจารณามองบุรษ
ุ ตรงหน ้า แต่ความ
คิดของเขากลับมองเห็นภาพของเด็กสาวอายุ 15 ปี
ผู ้มีดวงตาเป็ นประกายเชน ่ นี้ แล ้วหัวใจทีส
่ งบนิง่ ของ
เขาพลันร ้อนรุม ่ ขึน
้ อย่างห ้ามไม่อยู่

"ข ้ารู ้มาว่าเจ ้าอยากจะไปเป็ นทหารทีช

่ ายแดน
ทางทิศใต ้"

"เป็ นความจริงพ่ะย่ะค่ะ ข ้าน ้อยต ้องการไปแสดง

ความสามารถในการปกป้ องชายแดนทางทิศใต ้
พ่ะย่ะค่ะ"

จูจางเหวินอมยิม ้ และพูดว่า "ข ้าเคยได ้ยินชอ ื่

เสย ี งของแม่ทพ ั โจวอีแ ๋ ละแม่ทพ
ั โจวเฝิ งมาก่อน แต่
ในยามนีแ ้ ม่ทพ ั พิทกั ษ์ ชายแดนใต ้คือแม่ทพ ั ตู ้ เขามี
ตู ้จิง้ โหวคอยหนุนหลังอยู่ หากเจ ้าเดินทางไปทีน ่ ั่น
เจ ้าต ้องอยูภ ่ ายใต ้การบัญชาของแม่ทพ ั ตู ้และคน
ของเขา เพราะข ้าคงไม่สามารถแต่งตัง้ เจ ้าให ้มี
ตำแหน่งทีส ่ งู กว่าผู ้อืน
่ ได ้"

"ข ้าน ้อยเข ้าใจเหตุผลข ้อนีด

้ ี ข ้าน ้อยยังไม่ม ี
ผลงาน จึงมิได ้คาดหวังตำแหน่งหน ้าทีส ่ งู สง่ จน
เกินตัว ขอพระองค์ทรงวางพระทัยในเรือ ่ งนีไ
้ ด ้"
โจวจือ
่ หวายพูดจาตอบโต ้กับจูจางเหวินด ้วย
ใบหน ้าสงบนิง่
 จูจางเหวินมองคนตรงหน ้าด ้วยความชน ื่ ชม และ
คิดถึงคำพูดฝี ปากกล ้าของน ้องสาวของคนผู ้นี้ 'โจว
จือ
่ หยา นางมีคห ู่ มัน
้ แล ้ว' เมือ
่ คิดมาถึงตรงนี้ หัวใจ
ของจูจางเหวินพลันรู ้สก ึ อิจฉาคูห ่ มัน
้ ของโจวจือ ่ หยา
ยิง่ นัก 'หม่าชางเหวิน' ชอ ื่ ของคนผู ้นี้ ทำให ้จูจางเหวิ
นหรีต ่ าครุน
่ คิด

น ้าสาวของเขาเป็ นพระชายารองอยูใ่ นจวนเอียน

อ๋อง ลูกพีล
่ ก
ู น ้องของเขาจูหยางเหวินนัน ้ ยังไม่ได ้
ื่ จือ
รับการแต่งตัง้ ให ้เป็ นซอ ่ จวนเอียนอ๋อง ทัง้ ๆ ทีเ่ ป็ น
บุตรชายคนโต สาเหตุกเ็ ป็ นเพราะคนผู ้นี้ 'ชางเหวิน'

จูจางเหวินเหยียดยิม ้ ก่อนจะพูดขึน ้ ว่า "ข ้าคิดว่า

หากสง่ เจ ้าไปยังชายแดนทางใต ้เพียงผู้เดียว เจ ้าคง
จะลำบาก ข ้าเคยได ้ยินมาว่าซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงนัน ้ เป็ น
ศษิ ย์น ้องของเจ ้า และมีฝีมือไม่ยงิ่ หย่อนกว่าเจ ้า
เอาอย่างนีด ี ว่า ข ้าจะสง่ เจ ้าและซอ
้ ก ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงไป
รับตำแหน่งทหารทีช ่ ายแดนทางใต ้ด ้วยกัน"

โจวจือ
่ หยาขมวดคิว้ กำลังจะพูดโต ้แย ้ง แต่จจ ู าง
เหวินกลับยกมือห ้าม "คำพูดของข ้าพูดออกไปแล ้ว
คำไหนย่อมคำนัน ้ เจ ้าออกไปเถิด ในทีน ่ หี้ มดเรือ
่ ง
ของเจ ้าแล ้ว เรายังมีงานทีค
่ งั่ ค ้างรอให ้สะสางอีก
มาก"
 โจวจือ
่ หวายจึงคำนับและพูดว่า "ข ้าน ้อยขอทูล
ลาพ่ะย่ะค่ะ" ก่อนเดินออกจากห ้องทรงงานของฮอ ่ ง
เต ้จูจางเหวินทันที

จูจางเหวินมองตามหลังของโจวจือ ่ หวายด ้วย

สายตาพึงพอใจ คนผู ้นีร้ ู ้จักยอมถอย ยังถือว่าเก็บไว ้
้
ใชงานได ้ในวันหน ้า

ขันทีข ้างกายของฮอ ่ งเต ้รีบขยับมาข ้างโต๊ะ และ

ก ้มหน ้าฝนหมึกอย่างรู ้งานว่าต่อไปฮอ ่ งเต ้จะต ้อง
ทรงพระอักษร หลีก ่ งกงมองด ้วยความพึงพอใจก่อน
จะหันมาก ้มหน ้าพูดกับฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่ "พระองค์
จะสง่ ซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงไปทีช ่ ายแดน เรือ ่ งนีจ้ ะไม่
เป็ นการตัดสน ิ ใจโดยพลการโดยทีย ่ งั ไม่ถามความ
เห็นชอบจากไท่ซา่ งหวงหรอกหรือพ่ะย่ะค่ะ"

จูจางเหวินอมยิม ้ ก่อนจะยกมือรับพูก ่ น
ั มาจาก
ขันทีข ้างกาย และก ้มหน ้าทรงงานต่อ "เจ ้าไม่รู ้อะไร
หากข ้ามอบตำแหน่งทางทหารแก่ซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง
เสด็จปู่ นั่นล่ะทีจ
่ ะทรงดีพระทัย เสด็จปู่ ทรงอยากจะ
เอาพระทัยไทเฮาเป็ นอย่างมาก ข ้าคิดว่าเรือ ่ งนีเ้ สด็จ
ปู่ ย่อมทรงไม่กริว้ ข ้าหรอก"
 "แล ้วทางเอียนอ๋องล่ะพ่ะย่ะค่ะ"

"ได ้ตำแหน่งทางทหารนัน ่ งดีมใิ ช ่

้ ถือเป็ นเรือ
หรือ" ฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินทรงเงยพระพักตร์มายิม ้ ก่อน
จะเอ่ยว่า "แต่วา่ เหตุการณ์ทางชายแดนนัน ้ ผันผวน
หากซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงโชคร ้าย เสย ี ชวี ต
ิ ทีช
่ ายแดน
คุณหนูโจวคงจะต ้องสูญเสย ี คูห่ มัน
้ ข ้าคิดว่าในยาม
้ หากเป็ นข ้าชว่ ยปลอบขวัญ โดยการมอบ
นัน
ตำแหน่งในวังหลังให ้คุณหนูโจว เจ ้าคิดว่าโจวจวิน
จะหันมาสวามิภก ั ดิต
์ อ ่ ข ้าทีเ่ ป็ นพระสวามีของบุตร
สาวคนเดียวของเขาหรือไม่ โจวจือ ่ หวายและคน
ตระกูลเจิง้ ทีท่ า่ นปู่ชนื่ ชมนักหนา ว่าคนเหล่านีจ ้ ะมี
อนาคตรุง่ โรจน์ เจ ้าคิดว่าพวกเขาจะจงรักภักดีตอ ่ ผู ้
เป็ นพระสวามีของน ้องสาวของพวกเขาหรือไม่"

หลีก
่ งกงคิดตามก่อนจะเอ่ยเยินยอว่า "แผนการ
ของพระองค์ชา่ งล้ำเลิศยิง่ นัก เกาทัณฑ์หนึง่ ดอก
กลับยิงปั กษาได ้ตัง้ หลายตัวพ่ะย่ะค่ะ"

่ งเต ้จูจางเหวินจึงทรงพระสรวลอย่างมีพระ
ฮอ
อารมณ์ทด ี่ ี หลีก
่ งกงจึงพลอยหัวเราะผสมโรง และ
เพิม่ คำพูดเยินยอต่ออีกหลายคำ แต่หากมีใคร
สงั เกตเห็นแววตาของขันทีข ้างกายของฮอ ่ งเต ้จูจาง
เหวินแล ้ว จะต ้องแปลกใจทีแ
่ ววตาของขันทีผู ้นี้ มิได ้
สงบนิง่ ดังทีเ่ คยเป็ นมา

จวนเอียนอ๋อง

กลางดึก ณ.ห ้องหนังสอ ื ของเอียนอ๋องในยามนี้

เจ ้าของห ้องก ้มหน ้าอ่านสารลับทีเ่ พิง่ ได ้มา เมือ
่ อ่าน
จบจึงนำสารลับฉบับนัน ้ เผาทิง้ ลงใกระถางไฟข ้าง
กาย ทีจ ่ ด
ุ เพือ
่ เพิม
่ ความอบอุน ่ ภายในห ้อง ก่อนทีจ ่ ะ
สง่ เสย
ี งหัวเราะเสย ี งเย็นออกมา

"ดีนักนะเจ ้าเด็กน ้อย กล ้าคิดจะขโมยคนของข ้า

ไปใชงาน้ กล ้าคิดจะมายือ ้ แย่งบุตรสะใภ ้ของข ้า และ
ยังกล ้าบังอาจคิดจะลอบสงั หารบุตรชายของข ้าอีก
สายเลือดตระกูลเซย ี วชา่ งเลีย ื่ งเสย
้ งไม่เชอ ี จริง"

บุรษ
ุ ชุดดำทีอ
่ ยูใ่ นห ้องหนังสอื ก ้มหน ้ามองพืน
้
เพราะเขาไม่กล ้าเงยหน ้ามองสห ี น ้าพระพักตร์ของ
เอียนอ๋องในยามนี.้ ...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 173

่ หยาใชช้ วี ต
โจวจือ ิ อยูท
่ หี่ มูบ
่ ้านเถียนซอี ย่างสงบ
สุข โดยทีไ่ ม่รู ้เลยว่ายามนีม ้ ม ี รสุมลูกใหญ่จากเมือง
หลวงกำลังจะพัดผ่านมาถึงนางและคนทีน ่ างรัก

บนภูเขาเจิง้ ซานยามนี้ โจวจือ

่ หยามีเจิง้ หรง
หมิงและหม่าชางเหวินมาเดินเก็บสมุนไพรเป็ น
เพือ
่ นนาง และลงมือล่ากระต่ายป่ า เพือ่ นำมาทำเป็ น
อาหารกันอย่างจริงจังและตัง้ ใจเป็ นอย่างยิง่

"พีส
่ าว วันนีพ
้ วกเรายิงกระต่ายได ้ตัง้ หลายตัว
ข ้าอยากจะเชญ ิ เหวินอีม ้ ากินอาหารเย็นกับพวกเรา
ด ้วย จะได ้หรือไม่" เจิง้ หรงหมิงมองไปยังร่างของ
กระต่ายหลายตัวทีไ่ หวอันกำลังถืออยูด ่ ้วยดวงตา
เป็ นประกาย

"ร่างกายของท่านชายหกไม่คอ ่ ยจะแข็งแรงนัก
เขากินกระต่ายย่างแบบเจ ้าไม่ได ้หรอก เอาแบบนี้ พี่
สาวจะแบ่งกระต่ายไปตุน
๋ น้ำแกงบำรุงร่างกายให ้เขา
แทนก็แล ้วกัน" โจวจือ
่ หยาเอ่ยตอบน ้องชายอย่าง
อารมณ์ด ี

หม่าชางเหวินเมือ ่ ได ้ฟั งคำพูดของโจวจือ ่ หยา

แล ้ว เขาขมวดคิว้ ด ้วยความรู ้สก ึ ไม่คอ่ ยชอบใจสก ั
เท่าไร ก่อนจะพูดแย ้งขึน ้ ว่า "ให ้แม่ครัวตุน
๋ น้ำแกง
ให ้เขาก็ได ้ เหตุใดเจ ้าจะต ้องลำบากลงมือตุน ๋ น้ำ
แกงให ้เขาด ้วย"

โจวจือ
่ หยามองค ้อนหม่าชางเหวิน "เขาเป็ น
น ้องชายของพีช่ างเหวินนะเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินก็ตอบแบบไม่คด
ิ ว่า "ก็แค่มบ
ี ด
ิ า
คนเดียวกัน"

เจิง้ หรงหมิงถอนหายใจและพูดว่า "ขนาดเหวิน

อีม
้ บี ดิ าคนเดียวกับพีช ่ างเหวิน เขายังกินน้ำแกงฝี มือ
พีส่ าวไม่ได ้ แล ้วข ้าล่ะ" เจิง้ หรงหมิงเล่นบทโศกหัน
มากอดแขนของโจวจือ ่ หยาด ้วยท่าทางน่าสงสาร "พี่
สาวขอรับ หากในอนาคต เมือ ่ พีส
่ าวแต่งงาน
ออกเรือนไปแล ้ว น ้องชายนอกไสอย่ ้ างข ้ามิต ้อง
อดอยากจนผอมโซเลยหรือ"
 โจวจือ
่ หยาก ้มหน ้ามองเจิง้ หรงหมิงด ้วยแววตา
ขบขัน ก่อนจะพูดว่า "ได ้ พีส ่ าวกลัวเจ ้าจะอดอยาก
ถ ้าอย่างนัน
้ พีส
่ าวจะยังไม่รบ
ี แต่งงาน เจ ้าว่าวิธน
ี ด
ี้ ี
หรือไม่"

เจิง้ หรงหมิงรีบทำสห ี น ้าตืน ่ เต ้นดีใจทันที ใน

ขณะทีห ่ ม่าชางเหวินมีสห ี น ้ามืดครึม ้ ก่อนจะพูดเสยี ง
เย็นชาว่า "เจ ้าอยากกินกระต่ายป่ าย่างเท่าไรก็ได ้
อยากจะให ้เหวินอีก ้ น
ิ น้ำแกงกีช ่ ามก็ได ้ มิต ้องแสดง
ละครต่อแล ้ว"

โจวจือ่ หยาจึงหัวเราะเสย ี งใส สว่ นเจิง้ หรงหมิง

ก็หน
ั ไปกอดขาของหม่าชางเหวิน และมองอีกฝ่ าย
อย่างประจบทันที "ข ้าก็คด ิ อยูแ
่ ล ้ว ว่าทีพ่ เี่ ขยอย่าง
ท่านนัน้ ใจดีทสี่ ด
ุ ข ้าจะไปหาพีเ่ ขยทีจ ่ ต
ิ ใจกว ้างขวาง
แบบท่านได ้ทีไ่ หนอีกเล่า จริงไหมขอรับ"

หม่าชางเหวินมองเจิง้ หรงหมิงด ้วยแววตา

รังเกียจ ก่อนจะใชขาดั ้ นร่างของเจิง้ หรงหมิงออก
ห่างจากตัวเขา ปกติเขาไม่ชอบให ้ผู ้อืน ่ แตะต ้องตัว
เขา หากเป็ นผู ้อืน
่ หม่าชางเหวินใชเท ้ ้าถีบอีกฝ่ ายทิง้
ไปแล ้ว แต่นคี่ อ
ื เจิง้ หรงหมิงจึงพอจะอดทนได ้
 เมือ ึ ว่าตนแกล ้งหม่าชางเหวินมากเกินพอ
่ รู ้สก
แล ้ว เจิง้ หรงหมิงจึงถอยห่างจากร่างผอมสูงของอีก
ฝ่ าย ก่อนจะหันมาจับมือของโจวจือ ่ หยาเดินกลับไป
ยังบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ เพราะยามเย็นทุกคนจะมา
กินอาหารเย็นร่วมกันทีน ่ ที่ ก
ุ วัน

แต่วนั นีไ
้ ม่เหมือนกับวันอืน ่ ๆ บ ้านใหญ่ตระกูล
เจิง้ มีรถม ้าหลายคันจอดอยูท ่ ห
ี่ น ้าเรือน รถม ้าเหล่านี้
เรียบง่ายไม่ได ้หรูหรา แต่ม ้าเหล่านีก ้ ลับมีรป
ู ร่างไม่
ธรรมดา แค่มองก็พอจะรู ้แล ้วว่านีเ่ ป็ นยอดม ้าฝี เท ้าดี

"เอ๋! ดูแล ้วบ ้านใหญ่น่าจะกำลังมีแขก หรือวันนี้

พวกเราย ้ายไปย่างกระต่ายทีบ ่ ้านของข ้าแทนดีไหม
ขอรับ" เจิง้ หรงหมิงหันมาเอ่ยชวนทุกคนให ้ย ้ายที่
สงั สรรค์ เนือ
่ งจากเขาไม่ชอบเจอคนภายนอกมาก
นัก โดยเฉพาะวันนีม ้ อ
ี าหารทีเ่ ขาโปรดปรานมาก
ด ้วย

ยังไม่ทน ั ทีโ่ จวจือ ิ ใจ ก็มส

่ หยาจะตัดสน ้
ี าวใชมา
เชญ ิ คนทัง้ สามไปพบกับแขกคนสำคัญทันที โจว
จือ
่ หยาหันไปมองสบตาคมเข ้มของหม่าชางเหวิน
เมือ่ รู ้ว่าแขกผู ้นัน
้ เป็ นใคร
 ี น ้าสงบนิง่ พูดเอ่ยชวน
หม่าชางเหวินยังคงมีสห
คูห
่ มัน
้ ของตน "พวกเราไปคำนับทักทายเอียนอ๋อง
กันเถิด"

ภายในห ้องโถงรับแขกยามนี้ เอียนอ๋องและผู ้

ติดตามนั่งพูดคุยอยูก ่ บ
ั ท่านผู ้เฒ่าเจิง้ หลี่ เจิง้ ฝูไฉ
เจิง้ ฝูหลิง และโจวจวิน ด ้วยท่าทางเป็ นมิตร เมือ ่ โจว
จือ
่ หยา หม่าชางเหวินและเจิง้ หรงหมิง เดินเข ้ามา
ภายในห ้องโถง และแสดงการคำนับทักทายตาม
ธรรมเนียม เอียนอ๋องก็เอ่ยทักทายตอบอย่าง
กระตือรือร ้น ดูดพ
ี ระทัยทีไ่ ด ้พบหน ้ากับคนทัง้ สาม

"ตามสบายเถิด อย่าได ้มากพิธเี ลย" เมือ ่ พูดจบ

เอียนอ๋องก็หน ั ไปมองบุตรชายคนทีห ่ ้าของตนอย่าง
สำรวจ เมือ่ เห็นสหี น ้าเย็นชาของบุตรชาย เขาจึง
แอบยกยิม ้ มุมปากอย่างอ่อนใจ ก่อนจะเลือ ่ นสายตา
มามองโจวจือ ่ หยาด ้วยแววตาพึงพอใจ

"หลายเดือนมานี้ ลูกหกของข ้าต ้องมารบกวน

อาศย ั อยูท
่ น
ี่ ี่ ข ้าต ้องขอขอบใจคุณหนูโจวมาก ที่
ชว่ ยดูแลบุตรชายของข ้าเป็ นอย่างดี"

่ นีเ้ ลยเพคะ สว่ นใหญ่จะ

"อย่าได ้ทรงกล่าวเชน
เป็ นท่านแม่ของหม่อมฉั นมากกว่า ทีใ่ ห ้การดูแล
และรักษาอาการป่ วยของท่านชายหก"

"แน่นอนว่าข ้าต ้องขอบใจฮูหยินโจวและท่าน

โจวอยูแ ่ ว่ ยดูแลและยอมอบรมสงั่ สอนลูกหก
่ ล ้ว ทีช
ของข ้าเป็ นอย่างดี" เอียนอ๋องพูดด ้วยสหี น ้ายิม
้ แย ้ม

สว่ นทุกคนในห ้องโถงรับแขก เวลานี้ ต่างกำลัง

คาดเดากันอยูใ่ นใจ ว่าเอียนอ๋องทรงเสด็จมาทีน ่ ี่
เพือ่ เอ่ยขอบใจทุกคนจริงๆ เท่านัน ้ หรือ น่าจะมีเรือ ่ ง
อืน
่ ทีท่ ำให ้เอียนอ๋องต ้องเสด็จมาทีน
่ ด
ี่ ้วยพระองค์
เองเชน ่ นี้

เอียนอ๋องทรงไม่ปล่อยให ้ทุกคนต ้องรอนาน

เขามองดูโจวจือ ่ หยาทีย ่ น
ื คูก
่ บ
ั หม่าชางเหวินด ้วย
สายตาพึงพอใจ ก่อนจะหันไปพูดกับโจวจวินว่า "ข ้า
มาทีน ่ ม
ี่ ห
ี ลายเรือ่ งทีต
่ ้องตกลงกับท่าน และจะมา
แจ ้งข่าวบางเรือ ่ งให ้ท่านโจวได ้รับรู ้ด ้วย "

่ งอะไรสำคัญหรือไม่ ท่านอ๋อง
"ไม่ทราบว่ามีเรือ
สามารถตรัสมาตรงทีน ่ ไ
ี้ ด ้เลย เพราะข ้าไม่มค
ี วามลับ
กับท่านพ่อตาและพีช ่ ายของภรรยาทัง้ สองคนอยู่
แล ้ว" โจวจวินเอ่ยด ้วยน้ำเสย ี งเคร่งขรึม
 "ข ้าอยากจะมาเร่งวันงานมงคลของชางเหวิน
และคุณหนูโจวให ้จัดเร็วขึน
้ ท่านโจวมีความคิดเห็น
ว่าอย่างไร"

เมือ
่ เอียนอ๋องพูดจบ ทุกคนต่างมีสห ี น ้าแตกต่าง
กันไป มีทงั ้ คนทีข
่ มวดคิว้ วุน
่ วายใจ และมีคนทีม ่ ี
สหี น ้าดีใจอย่างไม่ปิดบัง

เอียนอ๋องอมยิม ้ เมือ่ เห็นบุตรชายของตนเปลีย ่ น

สห ี น ้าอย่างลืมเก็บอาการ ทีแ ่ ท ้เวลาชางเหวินดีใจ
เขาก็มส ี น ้าเชน
ี ห ่ นีน
้ เี่ อง บุตรชายผู ้นีเ้ ติบโตมาจน
อายุ 18 ปี ตนเพิง่ เคยเห็นสห ี น ้าดีใจของบุตรชายคน
นีเ้ ป็ นครัง้ แรก เอียนอ๋องคิดด ้วยความเศร ้าใจ

แต่มค
ี นเศร ้าใจและเก็บอาการไม่อยูอ ่ ก
ี หนึง่ คน
เจิง้ หรงหมิงยังเป็ นเด็กจึงมิอาจอดกลัน ้ ความรู ้สก ึ
ของตนเองเอาไว ้ได ้ "ไม่นะขอรับ พีส ่ าวของข ้าอายุ
ยังน ้อย อีกสองสามปี คอ ่ ยแต่งก็ยงั ไม่สาย ให ้เวลา
ข ้าทำใจอีกสก ั สองสามปี เถิดนะขอรับ"

เสยี งขอร ้องของเด็กน ้อย บวกกับท่าทางทีเ่ ขา

จับมือโจวจือ
่ หยาเอาไว ้อย่างหวงแหน ทำให ้ทุกคน
ผ่อนคลายขึน ้
 โจวจวินยกยิม ้ ทีม
่ ม
ุ ปากก่อนจะพูดขึน้ ว่า "เกรง
ว่าเรือ
่ งนีท
้ า่ นอ๋องคงจะมีเหตุผล แต่ทางพวกข ้ายัง
อยากจะรัง้ จือ ั สองสามปี รอให ้ทัง้
่ หยาเอาไว ้อีกสก
จือ
่ หยาและชางเหวินเติบโตกว่านีอ ้ ก ั หน่อย"
ี สก
โจวจวินพูดจาต่อรองกับเอียนอ๋อง

เอียนอ๋องจึงยิม ้ เขาคิดอยูแ
่ ล ้วว่าโจวจวินคง
จะยังไม่ยอม แม ้ว่าตนจะมาเอ่ยปากขอด ้วยตนเอง
ผลลัพธ์เชน ่ นีเ้ ขาคาดเดาได ้อยูแ่ ล ้ว แต่กย
็ งั อยากจะ
พูด เผือ
่ จะได ้ผลตรงกันข ้าม

"เชน่ นัน ้ ก็คงจะต ้องรอต่อไปอีกสองสามปี เพราะ

อีกไม่กวี่ นั คงจะมีพระราชโองการมาแจ ้ง ว่าให ้ชาง
เหวินต ้องไปรับตำแหน่งทหารทีช ่ ายแดนใต ้พร ้อม
กับคุณชายโจว" เมือ ่ พูดจบ เอียนอ๋องมองสำรวจ
สหี น ้าทุกคนอย่างพิจารณา สห ี น ้าของคนตระกูลเจิง้
และตระกูลโจวในยามนี้ มีแต่ความกังวลใจและเป็ น
ห่วง ผู ้เป็ นบิดาย่อมรู ้สกึ ดีทผี่ ู ้อืน่ ห่วงใยบุตรชายของ
ตนเชน ่ นี้ จึงพูดขึน
้ ว่า"เรือ
่ งนีย้ งั มีเบือ ้ งหน ้าเบือ ้ งหลัง
เกีย่ วกับคุณหนูโจวด ้วย แต่เรือ ่ งนีเ้ ป็ นเรือ
่ งที่
ค่อนข ้างซบ ั ซอนอ่
้ อนไหว ข ้าขอพูดท่านโจวเพียง
ลำพังได ้หรือไม่"
 "ได ้ส ิ เชน่ นัน
้ ข ้าขอเชญ ิ ท่านอ๋องไปพูดคุยกับข ้า
ทีห ่ ้องหนังสอ ื เป็ นการสว่ นตัว" โจวจวินพยักหน ้าและ
เอ่ยเชญ ิ อีกฝ่ ายย ้ายห ้องพูดคุย ก่อนจะหันมาบอกพี่
ชายของภรรยาทัง้ สองคนว่า "คืนนีท ้ า่ นอ๋องและผู ้
ติดตามต ้องพักผ่อนทีน ่ ี่ ข ้าต ้องขอรบกวนพีใ่ หญ่และ
พีร่ องชว่ ยจัดสถานทีร่ ับรองแขกด ้วย"

เจิง้ ฝูไฉและเจิง้ ฝูหลิงรีบตอบรับคำขอของ

โจจวินอย่างแข็งขัน

หม่าชางเหวินเอ่ยขออนุญาตไปห ้องหนังสอ ื กับ

เอียนอ๋องและโจวจวินด ้วย ซงึ่ เขาก็ได ้รับอนุญาตให ้
เข ้าไปฟั งด ้วยในตอนท ้าย

โจวจือ ่ หยาจูงมือเจิง้ หรงหมิงไปยังห ้องครัวด ้วย

ความวุน่ วายใจ ยามนีภ ้ ายในครัวมีทา่ นยาย ท่านป้ า
สะใภ ้ทัง้ สองและมารดาของนาง กำลังสงั่ คนในห ้อง
ครัวให ้ทำอาหารต ้อนรับแขก ต่างชว่ ยกันลงมือทำ
อาหารกันอย่างสุดฝี มือ

"พีส
่ าว วันนีข
้ ้ายังจะได ้กินกระต่ายย่างสมุนไพร
ทาน้ำผึง้ ของพีส
่ าวอยูอ ่ ก
ี หรือไม่ขอรับ" เจิง้ หรง
หมิงเขย่ามือโจวจือ ่ หยา และเอ่ยถามอย่างร ้อนใจ
 โจวจือ่ หยากะพริบตาก ้มหน ้ามองแววตา
อ ้อนวอนของเจิง้ หรงหมิงแล ้วใจอ่อน กระต่าย
ป่ าย่างสมุนไพรทาน้ำผึง้ นี้ ความจริงแล ้วมิใชเ่ พียง
เจิง้ หรงหมิงเท่านัน
้ ทีโ่ ปรดปราน หม่าชางเหวินก็
แอบซอ ่ นความโปรดปรานอาหารชนิดนีเ้ อาไว ้อย่าง
ปิ ดไม่มด ิ ด ้วย

"ได ้กินส ิ วันนีพ

้ ส
ี่ าวจะลงมือย่างกระต่ายป่ าให ้
เจ ้ากินอย่างอร่อย พีส ่ าวจะทำอย่างสุดฝี มือเลยดี
ไหม" โจวจือ ่ หยาพูดกับเจิง้ หรงหมิงด ้วยรอยยิม ้ และ
คิดในใจว่า ตนจะได ้ทำอาหารชนิดนีใ้ ห ้คนผู ้นัน ้ กิน
ด ้วย เพราะอีกไม่นานเขาต ้องออกเดินทางไกล
แล ้ว...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 174

ค่ำคืนนีห ้
้ ลังจากทีเ่ อียนอ๋องใชเวลาพู ดคุยอยูก
่ บ
ั
โจวจวินในห ้องหนังสอ ื เป็ นเวลานาน เมือ
่ พวกเขา
ออกมาก็ถงึ เวลานั่งโต๊ะ เพือ่ กินอาหารเย็นของบ ้าน
ตระกูลเจิง้

อาหารหน ้าตาสวยงาม รสชาติแปลกใหม่ ทีน ่ ำ

มาวางขึน ้ เต็มโต๊ะ ทำให ้เอียนอ๋องรู ้สก ึ ถูกพระทัย
เป็ นอย่างยิง่ โดยเฉพาะเนือ ้ กระต่ายป่ าย่างสมุนไพร
ทาน้ำผึง้ ทีน ่ ำมาวางบนตะแกรงย่างหมุนบนเตาถ่าน
ก่อนจะเฉือนเนือ ้ มากินในขณะทีย ่ งั อุน
่ ร ้อนนัน
้ อร่อย
มาก เอียนอ๋องทรงถูกพระทัยเป็ นทีส ่ ด ุ

เมือ่ กินอาหารกับสุราหมักหอมกลิน ่ ดอกเหมย

ยิง่ เข ้ากันได ้ดีนัก ปลาผัดยอดใบชา กุ ้งคัว่ เกลือ และ
ข ้าวต ้มทะเล ทำให ้องครักษ์ ทก ุ คนทีต
่ ดิ ตามท่าน
อ๋องมาได ้กินอาหารทีน ่ ี่ ต่างติดอกติดใจกันทุกคน

้ า่ งหอมยิง่ นัก ข ้าเคยดืม

"สุรานีช ่ สุรารสเลิศ
มากมาย แต่ไม่เคยดืม ่ สุรารสชาติกลมกล่อม
และมีกลิน ่ นี"้
่ หอมเชน

"หากท่านอ๋องทรงไม่รังเกียจ ทีส ่ รุ านีม

้ ไิ ด ้ล้ำค่า
หายาก พรุง่ นีข
้ ้าน ้อยจะให ้ท่านนำกลับไปเมืองเอียน
ั หลายไหนะขอรับ สุรานีข
ด ้วยสก ้ ้าน ้อยหมักด ้วยตน
เอง โดยใชสู้ ตรสุราหมักสมุนไพรบำรุงร่างกาย ก่อน
จะนำมาหมักกับกลิน ่ ดอกเหมยอีกครัง้ " เจิง้ ฝูไฉพูด
กับเอียนอ๋องด ้วยท่าทางสุภาพ มิได ้ดูหวาดกลัวหรือ
ประจบประแจง เขาเหมือนดังชาวบ ้านทัว่ ๆไป

เอียนอ๋องจึงนึกชน ื่ ชมบุรษ ุ ทีด

่ จู ริงใจซอ ื่ ตรงผู ้นี้
เป็ นอย่างยิง่ ปกติเอียนอ๋องได ้คุยแต่กบ ั เจิง้ ฝูหลิง
พระองค์ทรงเคยคิดเข ้าใจไปว่า บุรษ ุ ในตระกูลเจิง้
มีลก ั ษณะเหมาะสมกับการเป็ นพ่อค ้า เจิง้ ฝูหลิงมี
เล่หเ์ หลีย ่ มในการพูดเสนอขายสน ิ ค ้าของตนทุกครัง้
ทีม่ โี อกาส และเขาไม่ยอมให ้ผู ้ใดมาเอาเปรียบได ้
แต่เมือ ่ พระองค์ได ้มาพบและพูดคุยกับเจิง้ หลีแ ่ ละ
เจิง้ ฝูไฉ จึงเข ้าใจแล ้วว่าเหตุใดโจวจวินจึงให ้ความ
สำคัญกับคนตระกูลเจิง้ ยิง่ นัก และเข ้าใจแล ้วว่า
เพราะเหตุใดหม่าชางเหวินจึงหลอมรวมตน คล ้ายดัง่
เป็ นบุตรหลานตระกูลเจิง้ ไปแล ้ว คนตระกูลเจิง้ มองดู
เป็ นชาวบ ้านธรรมดาทีซ ื่ สต
่ อ ั ย์จริงใจและมีน้ำใจต่อผู ้
อืน
่ ทำให ้ทุกคนรู ้สก ึ อบอุน ่ ผ่อนคลายเป็ นอย่างยิง่
 "ท่านใหญ่เจิง้ พูดว่าสุรานีม ่ องล้ำค่าได ้
้ ใิ ชข
อย่างไร สุรารสดีเชน ่ นีห
้ ากตีเป็ นราคาก็คงจะแพง
มาก สำหรับข ้า ดืม ่ แล ้วทัง้ สดชน ื่ และรู ้สก
ึ มีพลังใน
กายเพิม ่ ขึน้ ด ้วยซ้ำ ในเมือ ่ ท่านเสนอจะมอบสุราให ้
ั หลายไห ข ้าย่อมยินดีทจ
ข ้าสก ี่ ะขอรับไมตรีทม ี่ ค
ี า่ นี้
จากท่านใหญ่เจิง้ " เอียนอ๋องทรงตรัสกับเจิง้ ฝูไฉ
ด ้วยรอยยิม้

โจวจือ ่ หยาทีน
่ ั่งย่างกระต่ายป่ าอยูก
่ บ
ั เจิง้ หรง
หมิง โจวฉงหวู่ โจวฉงหวัน และท่านชายหกจาง
เหวินอี้ หันมามองทางโต๊ะของเหล่าบุรษ ุ ทีห
่ วั เราะ
เฮฮากันด ้วยรอยยิม ้ ก่อนมองประสานสายตาคมเข ้ม
ของหม่าชางเหวิน ทีจ ่ ้องมองมาทีน ่ างอย่างล้ำลึก

หม่าชางเหวินมองคูห ่ มัน
้ ของตน ทีย่ ามนีก ้ ำลัง
วางท่าเป็ นหัวหน ้าเจ ้าเด็กหน ้าเหม็นทัง้ หลายเหล่า
้ ด ้วยสายตาหวงแหน หยาหยาของเขา นางชา่ งมี
นัน
เสน่หต ์ อ
่ ผู ้อืน
่ เสย ี เหลือเกิน นางคล ้ายดัง่ เป็ นเสมือน
ดอกไม ้ทีม ่ ก ี ลิน ่ หอมหวาน ไม่วา่ นางจะไปทางใด ก็
มักมีเหล่าผึง้ ภมรมาบินวนรอบกายของนาง เพือ ่ หวัง
จะดอมดมกลิน ่ หอม และอยากลิม ิ รสน้ำหวานจาก
้ ชม
ดอกไม ้งามดอกนี้ ไม่เว ้นแม ้แต่มงั กรตัวใหญ่ทอ ี่ ยูใ่ น
วังหลวงตัวนัน ้
 แม ้แต่ยามนีโ้ จวจือ่ หยาก็โดนเหล่าเด็กชายรุม
ล ้อม ทัง้ ออดอ ้อน ทัง้ คอยตามใจ ทัง้ คอยชว่ ยเหลือ
นาง เพือ ่ ประจบประแจงนางกันอย่างเต็มที่ หม่าชาง
เหวินมองภาพนี้ ก่อนจะเผลอแค่นเสย ี งออกมา "หึ!"

"ชางเหวิน หากเจ ้าอึดอัดใจทีจ ่ ะนั่งอยูท

่ น
ี่ ี่ เจ ้า
ก็ไปชว่ ยหยาหยาย่างกระต่ายทางด ้านนัน ้ เถิด"
ท่านผู ้เฒ่าเจิง้ หลีเ่ อ่ยอนุญาตชายหนุ่มด ้วย
ี งมีเมตตา
น้ำเสย

ี น ้าดีขน
"ได ้ขอรับท่านตา" หม่าชางเหวินมีสห ึ้
ก่อนจะรีบลุกขึน
้ จากโต๊ะ เพือ
่ ไปหาโจวจือ
่ หยาทันที

ทางกลุม ่ ทีก ี งโวยวาย

่ ำลังย่างกระต่ายจึงมีเสย
เสยี งเด็กร ้องแสดงความไม่ยน ิ ยอม และมีเสยี ง
หัวเราะสดใสของโจวจือ ่ หยาดังขึน
้ ตามมา

เอียนอ๋องมองตามหลังบุตรชายของตนไป ก่อน
จะหลุดหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ 'เจ ้าเด็กขีอ ้ จิ ฉา
ผู ้นี้ คงเป็ นเพราะในยามเด็ก บุตรชายของข ้าขาด
ความรักความอบอุน ่ ทีค
่ วรจะได ้รับ ยามนี้ ชางเหวิน
จึงเรียกร ้องความสนใจจากผู ้อืน ่ เชน ่ นี'้
 เมือ
่ คิดมาถึงตรงนีแ ้ ววตาของเอียนอ๋องก็แน่วแน่
ยิง่ ขึน
้ 'ข ้าเคยทอดทิง้ ให ้บุตรชายผู ้นีต
้ ้องโดนรังแก
และขาดความรักความอบอุน ่ ดังนัน
้ ข ้าจะขอแก ้ตัว
โดยจะไม่ยอมให ้มีผู ้ใดมารังแกบุตรชายผู ้นีข ้ องข ้า
อีกต่อไป ต่อให ้คนผู ้นัน้ จะเป็ นเจ ้าแผ่นดินนั่งอยูบ
่ น
บัลลังก์ทองก็ตาม'

งานเลีย
้ งต ้อนรับแขกผู ้สูงศก ั ดิข
์ องตระกูล
เจิง้ จบลงด ้วยความสุขของทุกคน แม ้ว่างานเลีย ้ ง
จะเลิกดึกมาก แต่เอียนอ๋องก็ทรงตืน ่ บรรทมแต่เชา้
และขอให ้โจวจวินพาเขาไปดูโรงงานเกลือ และการ
ทำนาเกลือทีห ่ ้านต ้วนซ ี ซงึ่ มีคนตระกูลหลีค
่ มูบ ่ อย
ดูแลอยู่

การมาดูนาเกลือและโรงต ้มเกลือในครัง้ นี้ ทำให ้

เอียนอ๋องจดจำความทุม ่ เทของคนตระกูลหลีเ่ อาไว ้
ในพระทัยนับตัง้ แต่นัน
้

เมือ
่ เทีย
่ วชมรอบๆหมูบ ่ ้านต ้วนซเี สร็จ เอียนอ๋อง
จึงรีบเสด็จกลับไปยังเมืองเป่ ยจิง เนือ ่ งจากพระองค์
ทรงแอบเดินทางมาทีน ่ อ
ี่ ย่างเป็ นความลับ จึงอยูท ่ น
ี่ ี่
นานเกินไปไม่ได ้
 หลังจากเอียนอ๋องเสด็จกลับไปได ้สามวัน หม่า
ชางเหวินก็ได ้รับราชโองการแต่งตัง้ ให ้เป็ นผู ้ตรวจ
การทหาร และมีคำสงั่ ให ้ไปตรวจสอบเสบียงและ
ิ ทางทหารทีด
ทรัพย์สน ิ แดนทางใต ้ โดยมีผู ้ชว่ ย
่ น
รองแม่ทพ ั พิทก
ั ษ์ ดน
ิ แดนทางใต ้โจวจือ่ หวาย
ติดตามเดินทางไปพร ้อมกัน

แน่นอนว่าหม่าเกาเฉินย่อมไม่พอใจกับ
ราชโองการฉบับนีข ้ องฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่ แต่
หม่าชางเหวินได ้เดินทางมาบอกบิดาบุญธรรมของ
เขาด ้วยตนเองแล ้ว และห ้ามมิให ้หม่ากัว๋ กงเดินทาง
เข ้าเมืองหลวงเพือ่ ร ้องเรียนราชโองการฉบับนีข ้ อง
่ งเต ้จูจางเหวิน
ฮอ

เดิมตระกูลหม่าและตระกูลเซย ี วก็เป็ นเหมือนดัง่

น้ำและน้ำมัน ทีไ่ ม่มวี น
ั เข ้ากันได ้อยูแ
่ ล ้ว ดังนัน
้ หม่า
ชางเหวินจึงไม่อยากให ้ฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่หน ั มา
เพ่งเล็งหม่ากัว๋ กงไปด ้วย

ทางหม่าไทเฮาทีพ ่ ักผ่อนแปรพระราชฐานอยูท ่ ี่
เมืองเทียนจิน ก็ทรงรู ้สกึ ว่าราชโองการของฮอ ่ งเต ้
จูจางเหวินมีปัญหา แต่พระองค์กม ็ ไิ ด ้ทรงนำเรือ
่ งนี้
ไปกวนพระทัยไท่ซา่ งหวง ทีย ่ ามนีท ้ รงประชวรอยู่
ทำได ้เพียงมีสารสง่ ไปหาหม่าชางเหวิน ให ้เขา
ระมัดระวังตัว ก่อนจะสง่ สารสว่ นตัวไปหาเอียนอ๋อง

โจวจือ่ หวายพาเซย ี่ ปิ งหยูกลับมายังหมูบ ่ ้าน

เถียนซ ี เพือ ่ ให ้ภรรยาของเขากลับมาอยูท ่ น
ี่ ี่ แต่
เจิง้ ฮุย่ ผิงไม่เห็นด ้วยกับเรือ ่ งนี้ และได ้ไปพูดคุยกับ
เซย ี่ ปิ งหยูเป็ นการสว่ นตัว โดยมีโจวจือ ่ หยานั่งฟั ง
อย่างสนใจอยูด ่ ้านข ้าง

"เจ ้าอย่าได ้คิดว่าแม่ก ้าวก่ายเรือ ่ งของพวกเจ ้า

เลยนะ แต่เจ ้ารู ้หรือไม่วา่ เพราะเหตุใดพ่อสามีของ
เจ ้าจึงไม่มส ี ตรีนางอืน ่ ทัง้ ๆทีเ่ ขาก็หน ้าตาหล่อเหลา
มากเชน ่ นี"้ เจิง้ ฮุยผิงเอ่ยปากพูดกับลูกสะใภ ้

"ข ้ารู ้เจ ้าค่ะว่าท่านแม่หวังดีตอ ่ ข ้า ท่านแม่

แนะนำข ้ามาเถิดเจ ้าค่ะ" เซย ี่ ปิ งหยูพด ู กับแม่
สามีด ้วยท่าทางเชอ ื่ ฟั ง

"ทีพ่ อ
่ สามีของเจ ้าไม่มส ี ตรีอน
ื่ นั่นก็เป็ นเพราะ
แม่ตด ิ ตามพ่อสามีของเจ ้าไปทุกที่ ไม่ปล่อยให ้นาง
จิง้ จอกทัง้ หลายมีโอกาสหว่านเสน่หพ ์ อ
่ สามีของเจ ้า
ได ้นะส ิ ดังนัน
้ เจ ้ายังจะไม่ตด ิ ตามจือ่ หวายไปดิน
แดนทางใต ้อยูอ ่ กี หรือ ทีน
่ ั่นมีแต่สตรีใจกล ้า ต่อให ้
จือ
่ หวายมีจต
ิ ใจมัน
่ คงต่อเจ ้ามากเพียงใด แต่อยูห
่ า่ ง
กันนานเกินไป ความคิดถึงอาจจะทำให ้จิตใจของ
เขาอ่อนไหวได ้"

ี่ ปิ งหยูทำสห
เซย ี น ้าครุน
่ คิดตาม

โจวจือ
่ หยาก็เชน่ กัน จิตใจของนางพลันไม่สงบ
และพูดขึน
้ ว่า "ท่านแม่ แล ้วท่านไม่กลัวว่า พีช
่ าง
เหวินจะหวัน่ ไหวไปกับสตรีนางอืน ่ แล ้วทอดทิง้ ข ้า
หรอกหรือเจ ้าคะ"

่ ผิงหันมาปรายตามองหน ้าโจวจือ
เจิง้ ฮุย ่ หยา
และพูดด ้วยเสย ี งคล ้ายกลัน
้ หัวเราะว่า "สำหรับชาง
เหวินแล ้ว หากมีนางจิง้ จอกนางไหนกล ้ามาแตะต ้อง
เขา ต่อให ้มีเก ้าหางก็คงโดนชางเหวินฟั นขาดจน
หมดอย่างแน่นอน"

เซย ี่ ปิ งหยูกพ ็ ลันหัวเราะออกมา และพูดว่า

"สาวใชของจวนหม่ ้ ากัว๋ กงแขนขาดไปตัง้ หลายคน
เพราะไปแตะต ้องตัวของซอ ื่ จือ
่ นีย
่ งั ไม่นับว่าแม่นาง
ทีต
่ งั ้ ใจเซล ้มใสซ ่ อื่ จือ
่ แต่แล ้วนางต ้องล ้มเอาหน ้า
ทิม่ พืน ้ แทนอีกหลายคนนะเจ ้าคะ คนเหล่านัน ้ หน ้า
ถลอกไม่พอ บางคนยังบาดเจ็บ เพราะโดนเตะซ้ำ
จากซอ ื่ จือ ่ ทีอ
่ ้างว่าเขาตกใจอีกด ้วยเจ ้าค่ะ"
 "...." โจวจือ ่ หยายิม ้ แหย แต่ในใจของนางกลับ
สบายใจขึน ้ ทันที โชคดีทห ี่ ม่าชางเหวินเป็ นคนหวง
ตัว ไม่ชอบให ้ผู ้อืน ่ มาแตะต ้องตัวเขา โดยเฉพาะคน
แปลกหน ้า ดังนัน ้ สตรีแปลกหน ้าเหล่านัน ้ จึงหมด
สทิ ธิย
์ วั่ ยวนคูห
่ มัน ้ ของนาง

ี่ ปิ งหยูเผยรอยยิม
วันต่อมาเซย ้ ของผู ้ชนะให ้
่ หยาเห็น และสงั่ สาวใชทั
โจวจือ ้ ง้ หลายให ้ชว่ ยนาง
เก็บของอย่างอารมณ์ด ี

โจวจือหยาหัวเราะชอบใจ เมือ ่ อ่านความคิดของ

เซย ี่ ปิ งหยูได ้ บุรษ ุ มักจะพ่ายแพ ้ต่อสตรี โดยเฉพาะ
ในยามทีท ่ งั ้ คูอ
่ ยูบ่ นเตียง เซย ี่ ปิ งหยูนัน ้ ฉลาดในการ
ต่อรอง ก่อนทีจ ่ ะยอมให ้สามีทำอะไรได ้สมใจเขา
นางจะเอ่ยปากร ้องขอให ้เขาต ้องยอมรับปากนาง ว่า
จะยอมทำทุกอย่างตามใจนางเสย ี ก่อน แล ้วนางจึง
จะยอมทำตามใจเขา เรือ ่ งทีเ่ ซย ี่ ปิ งหยูขอติดตามไป
ชายแดน จึงสำเร็จได ้โดยง่าย โดยทีโ่ จวจือ ่ หวาย
เป็ นคนเอ่ยปากยินยอมพร ้อมใจแต่โดยดี....
 ั ดาห์ตอ
สป ่ มาโจวจือ ่ หยาติดตามครอบครัวมาสง่
พีช
่ าย พีส
่ ะใภ ้ และคูห
่ มัน้ ของตนทีท
่ า่ เรือ หม่าชาง
เหวินถือโอกาสนีจ ้ ับมือบอกลาโจวจือ ่ หยา โดยไม่
สนสายตาห ้ามปรามของโจวจวิน

"พีจ
่ ะคิดถึงเจ ้า และจะระวังตัวเองให ้ดี หยาหยา
ต ้องรอพีก่ ลับมาหาเจ ้านะ"

"เจ ้าค่ะ จือ

่ หยาขอสญั ญา ว่าจะรอพีช ่ างเหวิน
กลับมาเจ ้าค่ะ" โจวจือ่ หยาสง่ ยิม
้ หวานให ้คูห่ มัน
้ ของ
ตน แม ้จะเสย ี ใจมากแค่ไหน แต่กต ็ ้องฝื นกลัน้ น้ำตา
เอาไว ้ เพราะไม่อยากให ้เขาต ้องกังวลใจมากขึน ้ ต่อ
การจากลาในครัง้ นี้

เมือ
่ เรือเดินสมุทรออกเดินทาง โจวจือ ึ
่ หยารู ้สก
ใจหาย แต่กย ็ งั มองสง่ เรือลำใหญ่ทค
ี่ อ
่ ยๆห่างหาย
ไปไกลสุดสายตา
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 175

นับตัง้ แต่โจวจือ่ หวายและหม่าชางเหวินเดินทาง

ไปยังดินแดนทางใต ้ ชวี ต ิ ทีไ่ ร ้ห่วงกังวลใดๆ ของ
โจวจือ ่ หยาก็เริม
่ แปรเปลีย่ นไป นับแต่วน ั นัน้ นางมัก
จะขยันเข ้าห ้องปรุงยามากขึน ้ พยายามศก ึ ษาสูตรยา
ต่างๆ จากแก ้วดวงจิต เพือ ่ จะได ้สง่ ยารักษาอาการ
เจ็บป่ วยทัง้ หลาย ไปให ้พีช ่ ายของตนและหม่าชาง
เหวินทีด ่ นิ แดนทางใต ้ รวมถึงพีช ่ ายรองเจิง้ หรง
จิง้ ทีอ
่ ยูท่ างชายแดนทิศอุดรด ้วย

้ สว่ นใหญ่มก
โจวจวินเองก็ยงุ่ มากขึน ั จะอยูท
่ โี่ รง
หลอมเหล็ก เพือ ่ ผลิตอาวุธเพิม
่ มากขึน
้ แต่คราวนี้
มิได ้ผลิตเพือ
่ นำไปขาย เพราะในยามนี้ เอียนอ๋อง
และเขาจะไม่ยอมอยูเ่ ฉย

วันนัน
้ ภายในห ้องหนังสอ ื เอียนอ๋องบอกจุด
มุง่ หมายทีแ ่ ท ้จริงของฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินให ้โจวจวิน
ฟั ง นับจากนัน ้ โจวจวินก็ตกลงร่วมมือกับเอียนอ๋อง
ทันที ถือว่าเป็ นฮอ ่ งเต ้ผู ้ครองแผ่นดิน จึงกล ้ามากที่
วางแผนเพือ ่ ครอบครองบุตรสาวคนเดียวของเขา
่ นัน
เชน ้ ตำแหน่งนีก
้ ค
็ งต ้องเปลีย ี แล ้ว...
่ นคนเสย

เอียนอ๋องวางแผนว่าจะไม่รอให ้ฮอ ่ งเต ้พระองค์

ใหม่นั่งอยูบ
่ นบัลลังก์อย่างมัน ่ คง แล ้วหันกลับมา
เล่นงานพวกเขา ในยามนีบ ้ ล
ั ลังก์ยงั ไม่มน ่ ง
ั่ คง ฮอ
เต ้พระองค์ใหม่จงึ ยังไม่เพ่งเล็งมายังจวน เอียนอ๋อง
การวางแผนจะเขย่าบัลลังก์ให ้สน ั่ สะเทือน จึงต ้อง
เร่งลงมือทำในชว่ งเวลานี้

โจวจวินมีหน ้าทีจ ่ ัดเตรียมอาวุธและชุดเกราะ

รวมถึงให ้ตระกูลเจิง้ จัดเตรียมเสบียงอาหาร หากว่า
ต ้องต่อสูกั้ นจริงจัง จะได ้มีทรัพยากรสนับสนุนไม่
ขาดแคลน

โจวจือ ่ หยาไม่สามารถอ่านความคิดของโจวจวิน
ได ้ จึงไม่รู ้ว่ามีเรือ ่ นคิด ชว่ งนี้
่ งราวอะไรมากกว่าทีต
จิตใจของนางล่องลอยไปหาคนไกล จนลืมสงั เกต
เห็นเรือ่ งทีอ ่ ยูร่ อบกาย ว่ายามนีบ
้ ด
ิ าและท่านลุงทัง้
สอง ต่างยุง่ วุน ่ วายกับงานด ้านนอกมากเพียงใด
 เรือเดินสมุทรของตระกูลโจวเดินทางมาดินแดน
้
ทางใต ้ ใชเวลานานกว่ าครึง่ เดือน โจวจือ
่ หวาย
ี่ ปิ งหยู และหม่าชางเหวิน เดินทางมาถึงเมือง
เซย
กว่างโจว และนั่งรถม ้าเดินทางต่อไปยังเมืองกุ ้ยโจว
โดยมีบ ้านตระกูลถังสายหลักสง่ คนมาชว่ ยดูแล
อำนวยความสะดวกในการเดินทางของโจวจือ ่ หวาย

เจ ้าเมืองกุ ้ยโจวสง่ คนมาต ้อนรับผู ้ตรวจการจาก

เมืองหลวง อย่างอ่อนน ้อมและกระตือรือร ้น พร ้อม
จัดงานเลีย ้ งต ้อนรับแขกคนสำคัญอย่างยิง่ ใหญ่

จวนเจ ้าเมืองกุ ้ยโจวยามนี้ ภายในสวนหิน คุณ

หนูหม่านเหยาบุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านเจ ้า
เมืองกุ ้ยโจว กำลังพาแขกคนสำคัญออกมาเดินเทีย ่ ว
ชมสวน บรรยากาศงดงามทำให ้จิตใจคนสงบ
เหมาะแก่การสอบถามข่าวคราวจากปากผู ้อืน ่

"ฮูหยินโจว ท่านกำลังจะบอกข ้าว่า ยามนีซ ื่ จือ

้ อ ่
ั ญาหมัน
หม่ากัว๋ กงยังมิได ้แต่งงาน แต่เขามีสญ ้ หมาย
แล ้วอย่างนัน
้ หรือเจ ้าคะ"
 เซยี่ ปิ งหยูมองใบหน ้างดงามของบุตรสาวคน
งามของท่านเจ ้าเมืองกุ ้ยโจวด ้วยรอยยิม ่ ล ้ว
้ "ใชแ
ซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงได ้หมัน
้ หมายกับน ้องสาวของสามี
ข ้าเรียบร ้อยแล ้ว"

หม่านเหยามองเซย ี่ ปิ งหยูด ้วยแววตาเสย ี ดาย

แต่ในใจของนางกลับมีภาพของบุรษ ุ รูปงาม ผิวขาว
ปากแดงของโจวจือ ่ หวาย ไม่ใชห ่ ม่าชางเหวินคนที่
นางเพิง่ เอ่ยถึง "ผู ้เป็ นพีช่ ายรูปงามถึงเพียงนี้ แล ้ว
น ้องสาวของเขาจะงดงามมากสก ั เพียงใด" ความคิด
ของหม่านเหยาล่องลอย จนเผลอพูดความในใจ
ออกมาจนหมด

เซยี่ ปิ งหยูปิดปากหัวเราะ ก่อนจะพูดขึน ้ ว่า

"สามีข ้าและน ้องสาวของเขามีหน ้าตาคล ้ายคลึง
กัน แต่โจวจือ ่ หยาสวยงามอ่อนหวาน และน่ารักน่า
ทะนุถนอมมากกว่าสามีของข ้าเยอะ ข ้อเสย ี เพียง
อย่างเดียวของจือ ่ หยา ก็คอื สว่ นสูงของนางน ้อยไป
สกั นิด แต่กลับเพิม ่ ความน่าเอ็นดูให ้กับนาง ต่อทุก
คนทีไ่ ด ้พบเห็น"

หม่านเหยาเขินอายทีเ่ สย ี มารยาท เอ่ยปากชม

สามีผู ้อืน
่ ต่อหน ้าฮูหยินของเขา และยังเสยี กิรย
ิ าอีก
หลายอย่าง จึงอ ้อมแอ ้มเอ่ยปากขออภัยอีกฝ่ าย
"ข ้าชา่ งเสย
ี มารยาทยิง่ นัก หวังว่าโจวฮูหยินคงจะ
ให ้อภัยข ้า"

เซย ี่ ปิ งหยูอมยิม้ ปากพูดว่า "นีแ

่ ค่เพียงพูดจาล ้อ
เล่นกันเท่านัน ้ ข ้าไม่คด
ิ มากหรอกเจ ้าค่ะ" แต่ภายใน
ใจกลับยินดี ทีต ่ นเองตัดสน ิ ใจเดินทางติดตามสามี
มาทีน่ ี่

สตรีในดินแดนทางใต ้งดงามแปลกตา และยังมี

ท่าทางเปิ ดเผยจริงใจ ซงึ่ เป็ นเสน่หอ ์ ก
ี อย่างของสตรี
ทีน ่ ี่ ต่อให ้เซยี่ ปิ งหยูมน
ั่ ใจว่าโจวจือ ่ หวายมัน ่ คงต่อ
ตนเองเพียงใด แต่เขาก็อาจจะหวัน ่ ไหวต่อความงาม
ยัว่ ยวนใจทีอ ่ ยูต่ รงหน ้าเขาก็ได ้ ดูอย่างคุณหนูหม่าน
เหยาผู ้นี้ แม ้นางเองทีเ่ ป็ นสตรี ก็ยงั อดชน ื่ ชมความ
งดงามน่ารักสดใสของคุณหนูผู ้นีไ ้ ม่ได ้

บุรษุ ทัง้ สองคนรูปงามและมีตำแหน่งสูง ทำให ้

สตรีในเมืองกุ ้ยโจวรู ้สก ึ สนใจ แต่เมือ
่ พวกนางรู ้ข่าว
ว่าบุรษ
ุ ทัง้ สองคนมีเจ ้าของแล ้ว จึงมีทงั ้ คนทีต
่ ด
ั ใจ
และมีบางคนทีใ่ จกล ้าทำเป็ นไม่สนใจ เดินหน ้าหว่าน
เสน่หบ ์ รุ ษ
ุ ทัง้ สองต่อไป ก่อนจะต ้องหน ้าหงายกลับ
ไปอย่างอับอายขายหน ้า
 โดยเฉพาะสตรีทห ื่ จือ
ี่ มายปองซอ ่ หม่ากัว๋ กง
บางคนกลับไปด ้วยอาการบาดเจ็บ ทีไ่ ม่กล ้าบอก
สาเหตุให ้ผู ้อืน
่ รับรู ้อีกด ้วย

หม่าชางเหวินก ้มหน ้าทำงาน โดยไม่สนใจกับ

ความคิดของผู ้อืน ่ เขาทำงานตามหน ้าทีอ ่ ย่าง
ตัง้ ใจและระมัดระวังตัว เพือ
่ ไม่ให ้มีข ้อบกพร่องให ้
คนอืน ่ นำมาเล่นงานเขาในภายหลังได ้ ตกกลางคืน
เขาก็นั่งเขียนจดหมายหาสตรีทเี่ ขาคิดถึง เมือ ่
รวบรวมได ้เป็ นปึ กใหญ่ ก็สง่ ให ้คนนำไปสง่

"ไหวอัน มีจดหมายตอบกลับมาหาข ้าบ ้างหรือ

ยัง" หม่าชางเหวินถามคนสนิทข ้างกายด ้วยแววตา
มีความหวัง

ไหวอันนิง่ อึง้ ไปก่อนจะพูดว่า "ซอ ื่ จือ

่ ขอรับ
จดหมายทีส ่ ง่ ไปในวันแรกทีพ ่ วกเรามาถึงทีน ่ ี่ น่า
จะยังไม่ถงึ มือของคุณหนูโจวเลยนะขอรับ วันนีเ้ พิง่
จะวันทีเ่ จ็ดเอง สป ั ดาห์หน ้าคุณหนูโจวน่าจะได ้รับ
จดหมายนะขอรับ สว่ นจดหมายตอบกลับก็น่าจะอีก
สองสป ั ดาห์จงึ จะได ้ขอรับ" ไหวอันอธิบายให ้
เจ ้านายของตนฟั งอย่างใจเย็น ทัง้ ๆ ทีเ่ ขารู ้ว่าเรือ ่ งนี้
หม่าชางเหวินย่อมรู ้แก่ใจตนเองดีอยูแ ่ ล ้ว
 ั ้ ๆ ก่อนจะเดินหนีไป
"อืม" หม่าชางเหวินรับคำสน
พักผ่อนในห ้องสว่ นตัว....

ภายในเมืองกุ ้ยโจว ข่าวเรือ ่ งทีโ่ จวจือ่ หวายแต่ง

ภรรยาแล ้ว และในยามนีเ้ ขาได ้พาฮูหยินเดินทางมา
ด ้วย กระจายไปทัว่ ทัง้ เมืองกุ ้ยโจว เซย ี่ ปิ งหยูต ้อง
รับมือกับหญิงสาวใจกล ้าและหน ้าไม่อาย ทีก ่ ล ้ามา
หาตนถึงบ ้านพัก เพือ่ ขอเป็ นอนุภรรยาของโจวจือ ่
หวายอยูห ่ ลายคน

ปกติเซย ี่ ปิ งหยูจะไม่นำเรือ ่ งราวเหล่านีม ้ าใสใ่ จ

แต่ไม่รู ้ว่าเป็ นเพราะนางต ้องเปลีย ่ นทีอ่ ยูใ่ หม่ หรือ
เป็ นเพราะโจวจือ ่ หวายมีเรือ่ งให ้ต ้องออกไปสงั สรรค์
ข ้างนอกอยูบ ่ อ
่ ยครัง้ จิตใจของนางจึงกระสบ ั
กระสา่ ยผิดปกติ ในทีส ่ ด
ุ เย็นวันหนึง่ จึงระเบิดความ
ในใจออกมาพร ้อมทัง้ น้ำตา

"หากท่านพีจ
่ ะมีอนุ ข ้าจะขอกลับไปอยูบ
่ ้าน
ี่ "
ตระกูลเซย

โจวจือ ่ หวายกะพริบตาอย่างแปลกใจ เขารู ้ว่า

ชว่ งนีเ้ ซย
ี่ ปิ งหยูอารมณ์ไม่ด ี แต่ไม่นก
ึ เลยว่าจะ
เกีย
่ วข ้องกับเรือ่ งนีด
้ ้วย แต่เขาก็ยงั ใจเย็นตอบกลับ
นางสน ั ้ ๆ ว่า "ข ้าไม่แต่งอนุ"

"แต่พวกนางทีด ่ ้านนอกนัน
้ มีคนสตรีมากมาย
เหลือเกินทีอ
่ ยากเป็ นอนุของท่าน พวกนางวิง่ วุน
่ กัน
มาหาข ้าจนหน ้าประตูบ ้านเราแทบจะไม่เคยปิ ดแล ้ว"

"...." โจวจือ
่ หวายอดทนนั่งฟั งเซย ี่ ปิ งหยูร ้องไห ้
ระบายความในใจอยูน ่ านพักใหญ่ จนเห็นว่านางพูด
จาจนเหนือ ่ ยหอบแล ้ว เขาจึงพูดอย่างใจเย็นว่า "ระดู
เจ ้ายังไม่มา เดือนนีเ้ ป็ นเดือนทีส
่ องแล ้ว พวกเราให ้
คนไปตามท่านหมอ มาตรวจอาการของเจ ้าเถิด"

เซย ี่ ปิ งหยูตกตะลึง ก่อนจะเริม ่ คิดได ้ว่า ตนไม่

เคยเป็ นเชน ่ นีม ่ หวายสง่ คนไปเชญ
้ าก่อน โจวจือ ิ หมอ
มาตรวจฮูหยินของตน และผลก็เป็ นดังทีเ่ ขาคาดคิด
เอาไว ้ "ขอบคุณท่านหมอมาก ทีม ่ าตรวจอาการให ้
ฮูหยินของข ้า อีกแปดเดือนต่อไปนี้ ข ้าคงต ้องขอ
รบกวนท่านหมอต่อไป"

หมอชราเก็บอุปกรณ์ของตนก่อนจะพูดขึน ้ ด ้วย
ี งหัวเราะ "ท่านผู ้ชว่ ยรองแม่ทพ
เสย ั อย่าได ้พูดจา
เกรงใจข ้าเลย ข ้าขอแสดงความยินดีกบ ั ท่านและ
ฮูหยินอีกครัง้ และยินดีจะมาดูแลสุขภาพให ้ฮูหยิน
ต่อ ยามนีข
้ ้าต ้องขอตัวอำลา"

"ข ้าจะให ้คนไปสง่ ท่านหมอ" โจวจือ ่ หวายพูด

้ ก่อนจะเดินไปสง่ ท่านหมอชรา
ด ้วยใบหน ้าเปื้ อนยิม
ถึงหน ้าประตูเรือน เซย ี่ ปิ งหยูลบ
ู ท ้องของตนด ้วย
สหี น ้าเหม่อยลอย

โจวจือ
่ หวายเดินกลับมาถอดรองเท ้า และย ้าย
ตนไปนั่งลงเคียงข ้างภรรยา ดึงนางเข ้ามาสวมกอด
"ข ้าจะสง่ สารไปแจ ้งท่านพ่อกับท่านแม่ของข ้า รวม
ถึงสง่ สารไปบอกท่านพ่อตาท่านแม่ยายด ้วย อดีต
ก่อนทีเ่ ราจะแต่งงานกัน ข ้าเคยบอกเจ ้าแล ้วว่า ชาติ
นีข
้ ้าจะไม่มคี นอืน
่ มีเพียงแต่เจ ้าเท่านัน้ ต่อให ้สตรี
อืน่ จะงดงามมากเพียงใด ในใจของข ้าเจ ้าก็งดงาม
มากทีส ่ ด
ุ อืม… อาจจะงามน ้อยกว่าท่านแม่และน ้อง
สาวของข ้าเล็กน ้อย แต่เรือ่ งนีเ้ จ ้าคงไม่ถอ
ื สากระมัง"

เซย ี่ ปิ งหยูซบหน ้าแนบอกอุน ่ ของผู ้เป็ นสามี

ก่อนจะพูดด ้วยน้ำเสย ี งละอายใจ "เมือ ่ ชวั่ ยามก่อน
ข ้าเสยี มารยาทต่อท่านพีแ ่ ล ้ว ท่านพี่ ข ้าผิดไปแล ้ว
เจ ้าค่ะ"

"เป็ นความผิดของเจ ้าทีไ่ หน นีเ่ ป็ นความผิด

ของเจ ้าตัวน ้อยทีอ
่ ยูใ่ นครรภ์ของเจ ้าต่างหากล่ะ"
โจวจือ ่ หวายพูดปลอบใจเซย ี่ ปิ งหยูด ้วยใบหน ้า
เปื้ อนยิม
้

หากเด็กในครรภ์ฟังคำกล่าวโทษ ทีผ ่ ู ้เป็ นบิดา

พูดถึงเขาเชน ่ นี้ ก็คงจะต ้องร่ำไห ้อย่างแน่นอน โชค
ดีทเี่ ขายังเป็ นเพียงก ้อนเนือ ้ ก ้อนหนึง่ ทีย
่ งั ฟั งคำของ
บิดาไม่รู ้เรือ
่ ง
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 176

ชว่ งนีโ้ จวจือ

่ หยาไม่คอ
่ ยสนใจผู ้คนรอบกาย นาง
มักจะเก็บตัวอยูใ่ นห ้องปรุงยา เจิง้ หรงหมิงและโจว
ฉงหวันเมือ ่ เรียนกับอาจารย์ทส ี่ อนตำราในชว่ งเชา้
เสร็จ จึงอยูเ่ ล่นกับท่านชายหกจูเหวินอีต ้ อ
่ ทีจ
่ วน
หม่ากัว๋ กง

หม่าชางเหวินต ้องเดินทางไปชายแดนทางใต ้
หม่าเกาเฉินและจวงปี้ เหยาจึงต ้องเดินทางมาดูแล
หลานชายผู ้สูงศก ั ดิข
์ องพวกเขาแทน ด ้วยตนเองที่
หมูบ่ ้านเถียนซ ี ด ้วยความเอาใจใสแ ่ ละมีเมตตาต่อ
เด็กของคนทัง้ คู่ ทำให ้ในยามนีจ ึ อบอุน
้ เู หวินอีร้ ู ้สก ่
ใจและรักใคร่ตอ ่ ท่านปู่ เล็กและท่านย่าเล็กของเขา
มาก เวลาพูดคุยกับเจิง้ หรงหมิง เขาจึงอดไม่ได ้ทีจ ่ ะ
พูดถึงท่านปู่ เล็กและท่านย่าเล็กของเขาทุกคำ

วันนีก ่ กันเจิง้ หรงหมิงและโจวฉงหวันอยูก

้ เ็ ชน ่ นิ
อาหารกลางวันทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กง จูเหวินอีท
้ ย
ี่ ามนีไ
้ ม่
ใชเ่ ด็กชายอ่อนแอขีโ้ รคเหมือนเมือ ่ ก่อน จึงพูดกับ
ทุกคนด ้วยใบหน ้ามีความสุข
 "พีห
่ รงหมิง พีฉ่ งหวัน พวกท่านลองกินขนมอบ
ถาดนีด้ ขู อรับ ท่านย่าเล็กเป็ นคนทำขนมอบถาดนี้
ด ้วยตนเองเชย ี วนะขอรับ"

โจวฉงหวันเป็ นเด็กชายทีไ่ ร ้เดียงสา และเข ้ากับ

ผู ้อืน
่ ได ้ง่าย เขาจึงไม่มค ี วามคิดเห็นเป็ นอืน
่ หยิบ
ขนมมากินอย่างเชอ ื่ ฟั ง

แต่เจิง้ หรงหมิงมิใชเ่ ด็กน ้อยธรรมดาทัว่ ไป ในวัน

ึ อารมณ์ไม่ด ี ชว่ งนีพ
นีเ้ ขารู ้สก ้ ส
ี่ าวไม่คอ
่ ยจะสนใจ
เอาใจใสเ่ ขาเลย ขนมทีเ่ คยอบให ้เขาเป็ นพิเศษก็
ละเลย ลืมทำให ้เขากินมาหลายวันแล ้ว

มิหนำซ้ำในวันนีพ
้ ส
ี่ าวได ้รับจดหมายจากชาย
แดนทางใต ้ ก็เอาแต่เก็บตัวอ่านจดหมาย และเขียน
จดหมายตอบกลับคนผู ้นัน ้ จนละเลยเขา ทำให ้เขา
ต ้องมานั่งกินอาหารเทีย ่ งอยูท
่ นี่ ก
ี่ บ
ั เด็กชายทัง้ สอง

ึ ว่าตนเองกำลังถูกทอดทิง้ หรี่
เจิง้ หรงหมิงทีร่ ู ้สก
ตามองใบหน ้ายิม ้ แย ้มมีความสุขของจูเหวินอี้ ในใจ
ของเขารู ้สกึ ไม่ยนิ ยอม ยิง่ เมือ ่ ได ้ยินว่าหม่าชางเหวิน
เขียนจดหมายมาถึงเหวินอีห ้ นึง่ ฉบับ แต่ไม่เขียนถึง
เขา เจิง้ หรงหมิงยิง่ รู ้สกึ ไม่สบอารมณ์มากขึน ้
 "ท่านอาหม่าเขียนจดหมายมาถึงข ้าด ้วยขอรับ"

เมือ
่ จูเหวินอีพ้ ด
ู จบ เจิง้ หรงหมิงหรีต ่ า ก่อนจะ
พูดกับจูเหวินอีด ้ ้วยน้ำเสย ี งสงสย
ั "เหวินอี้ เจ ้ามิรู ้สกึ
แปลกประหลาดบ ้างหรอกหรือ ทีเ่ จ ้าต ้องเปลีย ่ นคำ
เรียกขานพีช ่ ายคนทีห ่ ้าของเจ ้า นีเ่ ท่ากับว่าเจ ้ากำลัง
เรียกพีช ่ ายห ้าของตนเองว่าท่านอาหม่ามิใชห ่ รือ
การเปลีย ่ นสถานะของพีช ่ าย ไม่ทำให ้เจ ้ารู ้สกึ สบั สน
บ ้างหรือไร"

้ า่ ยหน ้าและตอบด ้วยน้ำเสย

จูเหวินอีส ี งจริงจังว่า
"ข ้าไม่สบั สนนะ ท่านพ่อของข ้ายังยอมรับได ้เลย ที่
เปลีย่ นสถานะของพีช ่ างเหวินจากบุตรชายคนทีห ่ ้า
มาเป็ นน ้องชายของเขา"

"อ่อ.. แล ้วเจ ้าไม่ปวดใจบ ้างเลยหรือ ทีพ

่ ช
ี่ าย
ของเจ ้ามองเจ ้า ทีเ่ ปลีย
่ นจากน ้องชายสายเลือด
เดียวกัน กลายเป็ นหลานนอกไสผู้ ้หนึง่ "

"ไม่หรอกขอรับ ข ้าเข ้าใจดีวา่ ทุกคนเมือ่ เติบโต

สถานะของแต่ละคนย่อมมีการเปลีย ่ นแปลง ดูอย่าง
พีส ่ หยาส ิ ทีย
่ าวจือ ่ ามนีน
้ างมิได ้มีความสมั พันธ์ใดๆ
กับข ้า แต่ในวันหน ้า หากพีส ่ าวแต่งงานกับท่านอา
หม่า พีส่ าวก็จะกลายเป็ นอาสะใภ ้ของข ้าแล ้ว" เสยี ง
ของจูเหวินอีม ้ ค
ี วามโอ ้อวดข่มทับเจิง้ หรงหมิง เขา
เติบโตมาในจวนอ๋องต่อให ้ยังเป็ นเด็ก แต่เขาก็ฉลาด
ไม่น ้อย เขาจึงไม่ยอมให ้เจิง้ หรงหมิงพูดจารังแก
ความรู ้สกึ ของเขาอยูฝ่ ่ ายเดียว

เจิง้ หรงหมิงเลิกคิว้ 'คิดว่าเจ ้าจะเอาชนะข ้า

ได ้หรือ หึ! เจ ้าเด็กน ้อย... ก่อนจะเผยรอยยิม ้
ร ้ายกาจ และพูดกับจูเหวินอีอ ้ ย่างเหนือกว่า

"ใชแ ่ ล ้วในวันหน ้าพีส

่ าวของข ้าจะกลายมาเป็ น
อาสะใภ ้ของเจ ้า ดังนัน ้ วันหน ้าข ้าทีเ่ ป็ นน ้องชายของ
พีห
่ ยาหยา ก็จะต ้องกลายมาเป็ นท่านอาของเจ ้าเชน ่
กัน ใชไ่ หมล่ะเหวินอี้ จะเรียกข ้าว่าท่านอาในยามนี้
เลยก็ได ้นะ"

จูเหวินอีท
้ ำท่านิง่ อึง้ คิดทบทวนคำพูดของ
เจิง้ หรงหมิงอยูค ่ รูห
่ นึง่ สหี น ้าของเด็กน ้อยค่อยๆ
เปลีย ่ นไป ก่อนทีเ่ ขาจะผุดลุกขึน ้ ยืนอย่างรับไม่ได ้

เจิง้ หรงหมิงจึงเอ่ยถามจูเหวินอีว้ า่ "เจ ้าจะลุกขึน

้
มาทำไม เจ ้ากำลังคิดจะไปทีไ่ หน"
 "ข ้าจะไปถามท่านปู่ เล็กและท่านย่าเล็ก ขอให ้
พวกเขารับข ้าเป็ นบุตรบุญธรรมเพิม ่ อีกหนึง่ คน ข ้าจะ
ได ้ไม่ต ้องเรียกพีห่ รงหมิงว่าท่านอานะส"ิ เมือ ่ พูดจบ
จูเหวินอีก ้ ไ
็ ม่สนใจคำทัดทานของคนทีอ ่ ยูร่ อบตัวเขา
เด็กน ้อยรีบเร่งฝี เท ้าไปตามหาหม่าเกาเฉินและจวงปี้
เหยาทันที

เจิง้ หรงหมิงมองตามหลังเด็กน ้อย ก่อนจะ

หัวเราะอย่างชอบใจ และสา่ ยหน ้าไปมา พูดลอยๆ
ว่า "เจ ้าเด็กน ้อยผู ้นี้ คิดจะเถียงเอาชนะข ้าได ้ เขา
ชา่ งไร ้เดียงสาเสย ี จริง"

"...." โจวฉงหวันนั่งกินขนมเงียบๆ ไม่แสดง

ความคิดเห็นใดๆ พีส ่ าวเคยสอนเขาว่า ฟั งให ้มาก
กว่าพูด แล ้วเขาจะไม่โดนพายุพัดโหมกระหน่ำ
เข ้าใส่ เขากะพริบตา ก่อนจะก ้มหน ้ากินขนมกับ
เจิง้ หรงหมิงต่อไป ปล่อยให ้จูเหวินอีว้ งิ่ ไปร ้องไห ้
อ ้อนวอน ขอเป็ นบุตรบุญธรรมอีกคนของตระกูลหม่า
กับหม่ากัว๋ กง...

โจวจือ่ หยานำจดหมายของหม่าชางเหวินมา
อ่านในห ้องสว่ นตัวของตนเอง นางอ่านจดหมายไป
ยิม
้ หวานไป เพิง่ จะรู ้ว่าหม่าชางเหวินคนแข็งทือ ่ ผู ้นัน
้
กลับเขียนจดหมายได ้อ่อนหวานมากเชน ่ นี้ สำนวนที่
เขียนจดหมายของเขาอ่านแล ้วชา่ งชวนให ้ผู ้อ่านใจ
เต ้นระทึก และยิง่ คิดถึงคนเขียนมากขึน ้

เมือ
่ อ่านจดหมายจบ โจวจือ ่ หยายิม ้ หวาน ก่อน
จะนั่งเตรียมพูก ่ น
ั ฝนหมึกและกางกระดาษ เพือ ่
เขียนจดหมายตอบกลับคนไกลผู ้นัน ้ นางนั่งเขียน
จดหมายอยูน ่ าน ก่อนจะเดินออกมาจากห ้องสว่ นตัว
้
ก็เกือบจะใชเวลาเกิ นครึง่ วันแล ้ว จึงเตรียมตัวจะไป
กินอาหารกลางวัน ทีบ ่ ้านรองตระกูลเจิง้ ตามปกติ

แต่แล ้วโจวจือ
่ หยาก็ต ้องแปลกใจ ทีพ ่ บกับบิดา
กับมารดากำลังนั่งพูดคุยอยูด ่ ้วยกัน ทีห
่ ้องโถงของ
บ ้านหลัก

"ท่านพ่อ ท่านแม่ เหตุใดยามนีย ้ งั อยูท

่ บ
ี่ ้านกัน
ล่ะเจ ้าคะ มีเรือ
่ งอะไรเกิดขึน
้ หรือเปล่า" โจวจือ ่ หยา
เอ่ยถาม เมือ ่ สงั เกตเห็นสห
ี น ้าผิดปกติของเจิง้ ฮุย ่ ผิง

"ทางวังหลวงสง่ พระราชสาสน์เรียกตัวให ้เจ ้า

เข ้าวังหลวง เพือ
่ ไปรักษาพระอาการประชวรของ
ฮองเฮาลู"่ โจวจวินหันมาตอบบุตรสาวด ้วยน้ำเสย ี ง
เคร่งขรึม
 "เหตุใดต ้องเรียกตัวลูกเข ้าวังด ้วยเจ ้าคะ ใน
เมือ
่ ภายในวังหลวงมีหมอหลวงเก่งกาจมากมาย"
โจวจือ่ หยาเริม ่ มีสหี น ้าสงสยั ภายในใจเริม ่ รู ้ว่าเรือ
่ งนี้
ผิดปกติ เหตุใดฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่จงึ ทรงทำเสมือน
กำลังพุง่ เป้ าหมายมาทีต ่ น

"เจ ้ามิต ้องกังวลใจ พ่อของเจ ้าจะไม่ให ้เจ ้าต ้อง

เดินทางเข ้าเมืองหลวง เพราะพ่อกับแม่จะเดินทาง
เข ้าเมืองหลวงแทนลูกเอง" เจิง้ ฮุย ่ ผิงรีบพูดปลอบ
บุตรสาว

"ในเมือ ่ นี้ แล ้ว
่ มีพระราชสาสน์มาเรียกตัวลูกเชน
ลูกจะไม่ไปได ้หรือเจ ้าคะ"

"ได ้ส ิ ดังนัน
้ แม่จะขอให ้ลูกต ้องทนนอนป่ วยอยู่
ทีบ
่ ้านบนเนินเขา ไม่ต ้องออกไปไหน แม่จะขอให ้ลุง
รองและป้ าสะใภ ้รองของเจ ้า ย ้ายมาอยูเ่ ป็ นเพือ ่ น
เจ ้าทีน
่ "ี่

"พ่อจะให ้จงเหลียงกับเจียงฮุย ่ พาฉงหวูแ่ ละ

ฉงหวัน ย ้ายมาอยูท
่ น
ี่ ด
ี่ ้วย และเจ ้าห ้ามออก
ไปไหนข ้างนอกตามลำพัง ชว่ งทีพ ่ อ ่ และแม่ของเจ ้า
เดินทางไปเมืองหลวงเป็ นอันขาด"
 ่ งปิ ดบังลูกอยูใ่ ช ่
"ท่านพ่อและท่านแม่กำลังมีเรือ
หรือไม่"

โจวจวินมองหน ้าบุตรสาว ก่อนจะตัดสน ิ ใจเล่า

เรือ ื มาได ้ให ้โจวจือ
่ งทีเ่ อียนอ๋องสบ ่ หยาฟั งทัง้ หมด

โจวจือ
่ หยาเม ้มปากอย่างกังวลใจ คิดถึงใบหน ้า
หล่อเหลา แววตาไม่ธรรมดาของจูจางเหวินผู ้นัน้
สตรีมม
ี ากมาย เหตุใดเขาจึงต ้องมาพึงพอ
ใจนางด ้วย "ท่านพ่อให ้ท่านแม่ไปแทนข ้า จะไม่ม ี
ปั ญหาตามมาหรือเจ ้าคะ"

"เจ ้าไม่ต ้องกังวล พ่อได ้สง่ สารไปถึงเอียนอ๋อง

แล ้ว ว่า ให ้สง่ ท่านหมอเสนิ่ เดินทางไปเข ้าวังหลวง
พร ้อมกันกับแม่ของเจ ้า เพือ ่ ป้ องกันความผิดพลาด
ทางเอียนอ๋องสง่ ข่าวตอบกลับมาภายในหนึง่ วันว่า
พระองค์ได ้มอบหมายให ้ฮูหยินสามตระกูลสวีเสน ิ่ ซอ
ื่
เดินทางเข ้าเมืองหลวงไปเป็ นเพือ ่ นแม่ของเจ ้าด ้วย"

โจวจือ ่ หยาจึงพยักหน ้ารับอย่างเบาใจ ฮูหยิน

สามตระกูลสวี เสน ิ่ ชงิ ฝาน เป็ นฮูหยินของสวีป๋าย
ฮา่ ว ผู ้ทีม
่ ารดาและนางเคยชว่ ยกันรักษาเป็ นการ
สว่ นตัว จึงสนิทสนมกันมากพอสมควร เมือ ่ โจวจือ
่
 ิ่ ชงิ ฝานติดตามมารดาของตนเข ้าไปใน
หยารู ้ว่ามีเสน
วังหลวงด ้วย นางจึงรู ้สก ึ เบาใจ

"ท่านแม่ เชน่ นัน

้ ข ้าขอฝากความ ไปถึงฮูหยิน
สามตระกูลสวีสกั หนึง่ ประโยค ได ้ไหมเจ ้าคะ

"ได ้ส"ิ เจิง้ ฮุย

่ ผิงรับปากบุตรสาว แม ้ว่าจะแอบ
ั ว่าบุตรสาวจะฝากความอะไรถึงเสน
สงสย ิ่ ชงิ ฝาน

"การเปลีย ่ นใจคนนัน
้ เปลีย
่ นยาก มิสยึ ู ้ ดถือใน
ประโยคทีว่ า่ สามีใหม่คอื สามีทดี่ ี เจ ้าค่ะ"

่ ผิงกะพริบตา อึง้ ไปครูห

"...." เจิง้ ฮุย ่ นึง่ ก่อนจะ
ปิ ดปากหัวเราะอย่างขบขัน เมือ ่ เห็นสหี น ้าของโจวจวิ
นมืดครึม ้ ดัง่ ฟ้ ามืดก่อนมีพายุ
ฝน

ยามนีส ้ วีป๋ายฮา่ วมีอนุถงึ สค

ี่ น เสน
ิ่ ชงิ ฝานผู ้เป็ น
ฮูหยินของเขา คงจะพบกับความลำบากในหัวใจอยู่
ไม่น ้อย แต่คำแนะนำของบุตรสาวก็ชา่ งตรงข ้ามกับ
ความเชอ ื่ ของสตรีสมัยนี้ ทีเ่ ห็นสามีเป็ นแผ่นฟ้ าใน
ชวี ต ี เหลือเกิน
ิ เสย
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 177

โจวจือ่ หยาเก็บตัวอยูบ
่ ้านบนเนินเขา มีเวรยาม
คุ ้มกันรอบบ ้านบนเนินเขาอย่างแน่นหนา คนทีจ ่ ะ
ผ่านขึน ้ ไปบ ้านบนเนินเขาได ้ ต ้องผ่านด่านของ
จงลูเ่ สยี ก่อน

นอกจากครอบครัวของเจิง้ ฝูหลิงจะย ้ายมาอยู่

ทีน่ แ
ี่ ล ้ว ยังมีครอบครัวของจงเหลียนและเจียงฮุย ่
ย ้ายมาอยูท ่ น
ี่ เี่ พิม
่ อีกหนึง่ ครอบครัวด ้วย ทำให ้โจว
จือ
่ หยายิง่ รู ้สก ึ เกรงใจทุกคนมากขึน ้ แม ้ว่าบ ้านบน
เนินเขาของตนจะมีความสะดวกสบายมากเพียงใด
มีทวิ ทัศน์สวยงามมากขนาดไหน แต่ทก ุ คนย่อม
อยากอยูอ ่ าศย ั ทีบ ่ ้านของตนเองจึงจะสบายใจทีส ่ ด
ุ

วังหลวง
 โจวจวินพาเจิง้ ฮุย ่ ผิง ท่านหมอเสน ิ่ และเสน
ิ่ ชงิ
ฝาง ติดตามเข ้ามาในวัง เมือ ่ ทุกคนถวายการคำนับ
พูดจาสรรเสริญฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่ ตามมารยาทที่
่ ผิง ท่านหมอเสน
ดีเสร็จเรียบร ้อย จึงมีผู ้พาเจิง้ ฮุย ิ่
และเสน ิ่ ชงิ ฝาน ไปตรวจพระอาการประชวรของลู่
ฮองเฮาทันที

"ลำบากพวกท่านแล ้วทีต ่ ้องเดินทางมาทีน ่ ตี่ าม

คำเชญ ิ ของข ้า ท่านหมอในสำนักหมอหลวง ไม่มผ ี ู้
ใดทีข ื่ ถือ พอจะให ้ทำการตรวจรักษาในเรือ
่ ้าเชอ ่ ง
ของโรคทางสตรีแก่ฮองเฮาเลยสก ั คน แต่ข ้าจำได ้
ว่าคุณหนูโจวเคยชว่ ยฝั งเข็ม รักษาอาการประชวร
ของเสด็จย่าจนหาย ข ้าจึงได ้แต่สง่ สารไปรบกวน
พวกท่านถึงเมืองฝูโจวเชน ่ นี"้

"ขอบพระทัยฝ่ าบาททีพ ่ ระองค์ทรงไว ้พระทัย

บุตรสาวของกระหม่อม แต่โชคร ้ายทีย ่ ามนีบ
้ ต
ุ รสาว
ของข ้าน ้อยไม่สบาย จึงไม่สามารถเดินทางเข ้า
เมืองหลวงได ้ แต่หากจะพูดเรือ ่ งวิชาแพทย์แล ้ว
ฮูหยินของข ้าน ้อยกลับสูงสง่ กว่าบุตรสาวมาก นาง
จึงอาสามาตรวจพระอาการของฮองเฮาด ้วยตัว
ของนางเองพ่ะย่ะค่ะ"
 จูจางเหวินมองคนตรงหน ้าด ้วยดวงตาสำรวจ
ปากของเขายกยิม้ แต่ดวงตาไม่ยม ิ้

"เชน ่ นัน
้ เราก็หวังว่า อาการเจ็บป่ วยของคุณหนู
โจวจะหายในเร็ววัน" ทรงตรัสด ้วยน้ำเสย ี งอบอุน
่ แต่
ในพระทัยทรงคิดคำนึงว่า 'ในเมือ ่ เราพานางเข ้าวัง
ไม่ได ้ เชน่ นัน
้ เราก็จะลงมือกำจัดเสย ี้ นหนามทีอ่ ยู่
ไกลแทนก็แล ้วกัน'

หลังจากนัน้ ก็เป็ นการพูดคุยกันตามมารยาท

ก่อนจะปล่อยให ้โจวจวินออกไปนั่งรอเจิง้ ฮุย ่ ผิงที่
่ ผิง
ห ้องรับรอง โจวจวินนั่งรอเพียงไม่นาน เจิง้ ฮุย
ก็กลับมาหาเขา และพากันเดินออกนอกวังหลวง
ด ้วยท่าทางเป็ นปกติ

วันนีเ้ จิง้ หรงเจีย

้ นลางาน และมายืนรอท่านอา
หญิง และท่านอาเขยของเขาด ้วยความกังวลใจ
เมือ
่ เห็นคนทัง้ คูอ ่ อกมานอกวังได ้อย่างปลอดภัย
จิตใจของเขาจึงสงบขึน ้

"อาเจีย
้ น เหตุใดเจ ้าจึงยังรออยูท
่ น ี่ อ
ี่ ก
ี เจ ้าควร
กลับไปรอทีจ ้
่ วนเหมันต์ตงั ้ แต่เชาแล ้วมิใชห ่ รือ"
 ่ ผิงตำหนิหลานชายคนโต เพราะยามนีอ
เจิง้ ฮุย ้ ากาศ
เริม
่ หนาวเย็น แต่เขากลับมายืนทรมานร่างกาย
อดทนรอพวกตนอยูท ่ น
ี่ ี่

"ข ้าไม่เป็ นไรขอรับท่านอาหญิง คนในนัน ้ มี

ปั ญหาหรือไม่ ทีน ่ ้องสาวไม่ได ้มาตามคำเชญ ิ "
เจิง้ หรงเจีย
้ นถาม ขณะพาทุกคนไปขึน ้ รถม ้า

"แม ้จะไม่พอพระทัย แต่กไ ็ ม่กล ้ามีปัญหาหรอก

ยามนีช้ ายแดนทางเหนือและทางทิศตะวันออกยัง
ไม่สงบ ไหนจะตวนอ๋อง สูอ ่ อ
๋ ง ท่านอ๋องทัง้ หลาย
กำลังเคลือ ่ นไหว ยามนีฮ ่ งเต ้คงไม่กล ้ามีปัญหากับ
้ อ
ข ้าและเอียนอ๋องเพิม
่ หรอก" โจวจวินพูดเสย ี งเบากับ
หลานชายคนโต ด ้วยท่าทางหยามเหยียดคนในวัง

"ท่านอาเขย ยามนีพ ้ วกข ้าก็เริม

่ แผนการปั่ นป่ วน
ในราชสำนักแล ้ว กล ้าวางแผนกับพวกเรา ข ้าก็ขอก
่ กัน" เจิง้ หรง
ล ้าทำให ้เขาอยูไ่ ม่เป็ นสุขได ้เชน
เจีย้ นพูดจบก็หน
ั ไปมองทางวังหลวงด ้วยแววตาล้ำ
ลึก

"ทำอะไรอย่าเปิ ดเผยตัวตน ระวังตัวให ้มาก"

โจวจวินเอ่ยเตือน
 "ท่านอาเขยวางใจได ้ ข ้าและอามูจ ่ ะไม่เอาตัว
เองไปเสย ี่ งขอรับ" เจิง้ หรงเจีย้ นพูดอย่างมัน ่ ใจ ใน
ยามนีพ ้ วกเขาเป็ นขุนนางตำแหน่งเล็กๆ แม ้จะยัง
ไม่มอี ำนาจทีแ ่ ท ้จริงอยูใ่ นมือ แต่กม
็ ข
ี ้อดีอก
ี อย่าง
คือพวกเขาไม่ใชเ่ ป้ าหมาย ให ้ใครๆ มาเพ่งเล็ง จึง
เคลือ
่ นไหวทำอะไรได ้สะดวก

่ ผิงมาพักทีจ
โจวจวินพาเจิง้ ฮุย ่ วนเหมันต์ ยามนี้
เจิง้ หรงมูแ
่ ละฟางหรูอวีก ้ ม
็ าพักอาศย ั อยูท
่ น
ี่ ี่ จึงออก
มารอต ้อนรับทุกคน สว่ นเจิง้ หรงเจีย ้ นและเซย ี่ ปิ ง
เหยียนพาบุตรชายไปพักบ ้านตระกูลเจิง้ ทีอ ่ ยูด ่ ้าน
ข ้างของจวนเหมันต์

่ ผิงเข ้าไปตรวจอาการสตรีในวังอีกสามส ี่
เจิง้ ฮุย
ครัง้ แล ้วหาโอกาสทูลลาลูฮ ่ องเฮา ขอพระราชทาน
คำอนุญาต ให ้นางกลับหมูบ ่ ้านเถียนซท ี ฝ
ี่ โู จว ลูฮ
่ อง
เฮาเอ่ยรัง้ คนเป็ นพิธ ี ก่อนจะเอ่ยอนุญาต สุดท ้ายฮอ ่
งเต ้ก็ไม่รัง้ คนไว ้ นอกจากไม่อยากขัดกับลูฮ ่ อง
เฮาแล ้ว อีกเหตุผลคือยามนีท ้ า่ นหมอเสน ิ่ ได ้ยอมมา
ทำงานเป็ นหมอหลวง ในสำนักแพทย์หลวงแล ้ว เขา
จึงไม่มข ี ้ออ ้างเก็บคนไว ้

ก่อนทีโ่ จวจวินจะพาฮูหยินของตนกลับหมูบ ่ ้าน

เถียนซ ี เขาได ้พูดสงั่ งานกับเจิง้ หรงเจีย
้ นและเจิง้
หรงมูเ่ ป็ นการสว่ นตัวอยูน
่ านพักใหญ่

"ท่านอาเขยไม่ต ้องเป็ นห่วงพวกข ้าหรอกขอรับ

ในยามนีข ้ ้าเป็ นห่วงสถานการณ์ทางชายแดนทิศอุดร
มากกว่าขอรับ อากาศเริม ่ หนาวเย็น ความเป็ นอยู่
ของพีร่ องและพีส ่ ะใภ ้รองน่าจะลำบาก อีกอย่างเผ่า
น ้อยใหญ่กม ็ โี จรออกมาปล ้นหาเสบียงกันหลายจุด"
เจิง้ หรงมูพ
่ ดู กับโจวจวินด ้วยน้ำเสย ี งกังวลใจ

"พีร่ องของเจ ้ามีวรยุทธสูงกว่าเจ ้า เสย ี่ วซงิ เองก็

มีวรยุทธเชน ่ กัน นางปกป้ องตัวเองได ้ อีกอย่าง ข ้า
สงั่ ให ้คนไปสง่ เสบียงให ้เขาก่อนหน ้านีแ ้ ล ้ว เจ ้าไม่
ต ้องกังวลใจไป" เมือ ่ โจวจวินพูดเชน่ นี้ ทัง้ เจิง้ หรง
มูแ
่ ละเจิง้ หรงเจีย้ นต่างก็เบาใจ

ทางฝั่ งสตรีทย ี่ ามนีม ่ ผิง เซย

้ เี จิง้ ฮุย ี่ ปิ งเหยียน
ฟางหรูอวีแ ้ ละเสนิ่ ชงิ ฝานนั่งพูดคุยเพือ ่ บอกลากัน
่ ผิงถือโอกาสนีบ
เจิง้ ฮุย ้ อกคำพูดทีโ่ จวจือ ่ หยาฝาก
มาให ้เสน ิ่ ชงิ ฝานฟั ง หญิงสาวนั่งนิง่ อึง้ ไป

กลับเป็ นฟางหรูอวีท
้ ต
ี่ บมือชอบใจ "เยีย
่ มมาก
คำพูดนีข
้ องหยาหยา"
 เซยี่ ปิ งเหยียนทำสห ี น ้าลำบากใจ เพราะสวี
ป๋ ายฮา่ วนัน ้ เป็ นญาติผู ้พีข่ องนาง "ข ้าคิดว่าพีส ่ าม
ของข ้ามิได ้เลวร ้ายปานนัน ้ พีส ่ ะใภ ้สามลองปรับ
ความเข ้าใจกับพีช ่ ายสามเสย ี ใหม่ สว่ นสตรีในเรือน
หลังพวกนัน ้ เหตุใดท่านต ้องยอมทนพวกนาง หาก
เปลีย่ นเป็ นข ้า ใครยุง่ วุน ่ วาย ข ้าจะจัดการขายออก
ไปเสย ี อย่างไรซะ ในเมือ ่ พวกนางยอมมาเป็ นอนุ ก็
ไม่ตา่ งกับสาวใชมี้ ระดับสก ั เท่าไรหรอกเจ ้าค่ะ"

"หากคุณชายสามสวียอมให ้พีช ่ งิ ฝานขายพวก

นางทิง้ ไปได ้ก็ดสี เิ จ ้าคะ แต่เรือ
่ งจริงกลับทำมิได ้
หรอกเจ ้าค่ะ ใชว่ า่ สามีผู ้อืน
่ จะแสนดีกบ ั ภรรยาอย่าง
พีใ่ หญ่ สามีของพีส ่ ะใภ ้ใหญ่หรอกนะเจ ้าคะ" ฟาง
หรูอวีเ้ อ่ยแย ้ง

"ชวี ติ ครอบครัวของข ้าก็ไม่ได ้สมบูรณ์แบบไป

ตลอดหรอกนะ ไม่มใี ครจะยอมใครได ้ตลอดหรอก
อยูท่ เี่ รารู ้จักถอยรู ้จักรุกมากกว่ากัน แต่อย่างไรก็
ตาม ต ้องรักษาสภาพครอบครัวทีเ่ รามีเอาไว ้"
ี่ ปิ งเหยียนเอ่ยความคิดของตนเองจบ
เซย

ฟางหรูอวีก ่ ผิง
้ ำลังจะเอ่ยโต ้แย ้งต่อ แต่เจิง้ ฮุย
รีบเอ่ยขัดว่า "เอาล่ะ อย่าโต ้แย ้งกันอีกเลย ชวี ต ิ ของ
แต่ละคนย่อมมีวถ ี วี ต
ิ ช ิ แตกต่างกัน ชงิ ฝาน.. เจ ้าอย่า
ได ้ฟั งคำแนะนำของผู ้อืน ่ จนเก็บไปคิดมาก ขอเพียง
เจ ้าเลือกทำในสงิ่ ทีเ่ จ ้ามีความสุขก็พอ" การพูดคุย
ของคนในห ้องนี้ จึงกลับมากลมเกลียวกันอีกครัง้ …

5วันต่อมา

่ ผิงเดินทางกลับมาถึงหมูบ
โจวจวินพาเจิง้ ฮุย ่ ้าน
เถียนซ ี โจวจือ่ หยารู ้สกึ ดีใจเป็ นอย่างยิง่ ต่อให ้ท่าน
ตา ท่านยาย ท่านลุงและท่านป้ าสะใภ ้ทัง้ หลาย จะ
คอยดูแลนางดีมาก แต่กไ ็ ม่อาจจะทำให ้โจวจือ ่ หยา
ึ อบอุน
รู ้สก ่ ปลอดภัย เทียบเท่ากับยามทีไ่ ด ้ อยูก ่ บั
บิดามารดาของนาง

โจวจือ ่ หยาดีใจได ้ไม่เท่าไร ก็มข ี า่ วร ้ายมาเยือน

ข่าวแจ ้งมาว่าโจวจือ
่ หวายถูกลอบทำร ้าย แต่คน
บาดเจ็บกลับเป็ นหม่าชางเหวิน โจวจือ ่ หวายสง่ สาร
มาขอร ้องให ้บิดาของเขาพามารดาและน ้องสาว
เดินทางไปหาเขา เนือ ่ งจากในเวลานีเ้ ซย ี่ ปิ งหยูตงั ้
่ งการลอบสงั หาร
ครรภ์แล ้ว และนางตกใจทีร่ ู ้ข่าวเรือ
จึงอยูใ่ นสภาวะครรภ์ออ ่ นแอ
 "ท่านพี่ พวกเรารีบเก็บของไปหาจือ ่ หวายกัน
เถิดเจ ้าค่ะ ไม่รู ้ว่าชางเหวินบาดเจ็บร ้ายแรงแค่ไหน
แล ้วไหนจะอาการป่ วยของปิ งหยูอก ี นีค่ อื หลานคน
แรกของพวกเรานะเจ ้าคะ" เจิง้ ฮุย ่ ผิงรีบพูดเกลีย้
กล่อมสามี เพราะกลัวว่าโจวจวินจะไม่พาพวกนาง
สองแม่ลก ู เดินทางไปดินแดนทางใต ้

"ย่อมต ้องไป" เมือ

่ โจวจวินพูดจบ ทำให ้
่ ผิงถอนหายใจอย่างโล่งอก
เจิง้ ฮุย

โจวจวินจึงอดปรายตามองเจิง้ ฮุย ่ ผิงอย่างอด

ไม่ได ้ "ข ้าก็เป็ นห่วงบุตรชายเหมือนกันนะ อีกอย่าง
เดินทางไปทางใต ้ก็ดเี หมือนกัน จะได ้พาจือ ่ หยา
หลบหนีไปให ้ไกลจากเรือ ่ งวุน
่ วายในเมืองหลวง"

่ ผิงมองค ้อนสามีของตนทันที ปากบอก

เจิง้ ฮุย
เป็ นห่วงบุตรชาย แต่กค ็ ด
ิ พาจือ
่ หยาหลบหนีไปจาก
ทีน
่ ี่ สุดท ้ายก็ทำเพือ ่ บุตรสาวอยูด ่ ี

เมือ ่ ผิงอดรู ้สก

่ คิดถึงตรงนี้ เจิง้ ฮุย ึ สงสารและเป็ น
ห่วงบุตรชายคนเดียวของตนไม่ได ้ เขาไม่บอกมาใน
จดหมาย ว่าตัวเองบาดเจ็บหรือไม่ และไม่บอก
อาการของหม่าชางเหวิน ว่าร ้ายแรงเพียงใด แต่เขา
กลับบรรยายอาการของเซย ี่ ปิ งหยูมาอย่างละเอียด
แสดงให ้เห็นว่าเขากังวลใจกับอาการป่ วยของ
ี่ ปิ งหยูมากมายเพียงใด ถึงกับย้ำมาในจดหมาย
เซย
สองสามคำว่า ให ้พาโจวจือ่ หยาเดินทางไปทีน่ ั่นให ้
ได ้...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 178

่ ผิงสงั่ คนจัดเก็บของอย่าง
โจวจวินและเจิง้ ฮุย
เร่งด่วน และฝากบ ้านบนเนินเขาไว ้กับครอบครัวของ
โจวจงเหลียง ทีค ่ ราวนีไ้ ม่ได ้ติดตามไปด ้วย
เนือ
่ งจากต ้องอยูด่ แ
ู ลเรือ่ งการหลอมอาวุธ และ
ปกป้ องหมูบ่ ้านเถียนซใี นชว่ งทีโ่ จวจวินไม่อยูท
่ น
ี่ ี่

ครัง้ นีห
้ ม่ากัว๋ กงและฮูหยินของเขา จวงปี้ เหยา
ขอเดินทางติดตามไปดินแดนทางใต ้ด ้วย คนทัง้ คู่
ึ เป็ นห่วงหม่าชางเหวินมาก จึงขอร ้องให ้บ ้าน
รู ้สก
ตระกูลเจิง้ ชว่ ยดูแลท่านชายหกจูเหวินอีแ ้ ทนพวก
เขา โดยให ้จูเหวินอีย ้ ้ายมาพักทีบ
่ ้านใหญ่เจิง้ พร ้อม
องครักษ์ ผู ้ดูแลอีกหลายคน

โจวจือ
่ หยาจิตใจร ้อนรนเป็ นห่วงคนไกล นางรีบ
่ ใี่ ช ้ ก่อนจะเก็บของที่
จัดเตรียมยาแบ่งไว ้ให ้คนทีน
คิดว่าจำเป็ นนำติดตัวไปดินแดนทางใต ้ด ้วย
 หนึง่ วันหลังจากได ้รับข่าวร ้าย โจวจวินก็สงั่ ให ้
ทุกคนจัดเตรียมของอย่างเร่งรีบและออกทางในวัน
ต่อมาทันที เมือ ่ ได ้ขึน
้ มาบนเรือครัง้ นี้ โจวจือ
่ หยา
มิได ้ชนื่ ชมความงามของทิวทัศน์บนเรืออีกต่อไป
นางมองเห็นทิวทัศน์ในยามนีไ ้ ม่ได ้งดงามในความ
ึ เหมือนยามทีเ่ ดินทางมาก่อนหน ้านี้
รู ้สก

"หยาหยา เจ ้าต ้องเดินออกกำลังกายบนเรือบ ้าง

ึ ไม่สบายใจ แต่เจ ้าก็ไม่อาจจะทำร ้าย
แม่รู ้ว่าเจ ้ารู ้สก
สุขภาพของตนเองจนอาจจะล ้มป่ วยได ้ พวกเราจะ
เดินทางไปถึงทีน ้
่ ั่น คงใชเวลาอี กครึง่ เดือน ถึงยาม
นัน
้ อาการป่ วยของปิ งหยูและอาชาง อาจจะหาย
ดีแล ้วก็ได ้" แม ้เจิง้ ฮุย ่ ผิงจะรู ้สก
ึ ไม่สบายใจมากเพียง
ใด แต่นางก็มาพูดปลอบใจโจวจือ ่ หยา เมือ ่ นางเห็น
ว่าบุตรสาวเก็บตัวอยูแ ่ ต่ในห ้อง ไม่คอ ่ ยเดินออกจาก
ห ้อง กินอะไรก็น ้อยกว่าปกติ

"ท่านแม่วางใจเถิดเจ ้าค่ะ จือ

่ หยาไม่เป็ นไร แต่
ชว่ งนีอ
้ ากาศเริม
่ หนาวเย็น จึงทำให ้อากาศไม่เหมาะ
แก่การเดินเล่นเท่านัน้ เจ ้าค่ะ"

"เมือ
่ พวกเราเดินทางใกล ้ถึงชายแดนใต ้ อากาศ
ก็จะอบอุน ่ มากกว่านี้ ถือว่าพวกเราหนีอากาศหนาว
 ่ ผิงพูดปลอบใจ
เย็นไปทางใต ้ก็แล ้วกันนะ" เจิง้ ฮุย
บุตรสาวต่อ

"อากาศหนาวเย็นเชน่ นี้ ไม่รู ้ว่าทางพีร่ องและพี่

สะใภ ้รองจะลำบากมากแค่ไหน"

"เจ ้านีน ึ เป็ นห่วงผู ้อืน

่ ะ รู ้สก ่ แต่กลับไม่หว่ ง
สุขภาพของตนเองบ ้าง หากเจ ้าเจ็บป่ วย แล ้วจะไป
รักษาอาชางและปิ งหยูได ้อย่างไร ถึงแม่จะรักษาได ้
แเจ ้าก็รู ้ ว่าตัวเจ ้านัน ้ รักษาผู ้อืน่ จะได ้ผลดียงิ่ กว่า"
่ ผิงเอ่ยบ่นบุตรสาวด ้วยความเป็ นห่วงอีกครัง้
เจิง้ ฮุย

โจวจือ ึ อบอุน
่ หยารู ้สก ่ ในใจ ก่อนทีจ ่ ะขยับร่าง
เข ้าไปกอดเอวของเจิง้ ฮุย ่ ผิงอย่างออดอ ้อนเอา
ใจ "ท่านแม่ไม่ต ้องเป็ นห่วงเจ ้าค่ะ เมือ ่ อากาศอบอุน ่
กว่านี้ จือ
่ หยาจะไปชวนท่านแม่และท่านป้ าเหยา
ออกไปเดินเล่นเจ ้าค่ะ อีกอย่างพีเ่ พียนเพียนก็ต ้มน้ำ
แกงบำรุงร่างกายมาให ้จือ ่ หยาดืม ้ น ท่านแม่
่ เชาเย็
ลองจับชพ ี จรลูกดูสเิ จ ้าคะ ว่าแข็งแรงมากเพียงใด"

่ ผิงมองสห
เจิง้ ฮุย ี น ้าซด
ี เซย
ี วของบุตรสาว ก่อน
จะตรวจจับชพ ี จรของบุตรสาวอีกครัง้ หลังจากนัน
้ ก็
ยังบ่นอีกนิดหน่อย เพราะร่างกายของโจวจือ ่ หยา
อ่อนแอลงไปมาก และนางอยูร่ อจนบุตรสาวดืม
่ น้ำ
แกงจนหมดชาม ก่อนยินยอมจากไป

โจวจือ
่ หยาถอนหายใจอย่างโล่งอกทีเ่ จิง้ ฮุย ่ ผิง
ยินยอมจากไป ก่อนจะตกใจทีม ่ ค
ี นมาเคาะห ้องของ
ตนอีกครัง้ คราวนีเ้ ป็ นจวงปี้ เหยาทีม ่ าพร ้อมน้ำแกง
เนือ
้ ชามใหญ่ โจวจือ ่ หยาฝื นยิม ้ ทัง้ ทีแ่ อบหลัง่ น้ำตา
อยูใ่ นใจ นีข่ นาดแค่ซม ึ เล็กน ้อย ในท ้องของนางยัง
้
เต็มแน่นไปด ้วยน้ำแกงเชาจรดเย็ นขนาดนี.้ ...

หลังจากนัน ้ โจวจือ
่ หยาก็ฝืนใจกลับมาร่าเริงอีก
ครัง้ เพือ ึ สบายใจ การเดินทางครัง้ นี้
่ ทำให ้ทุกคนรู ้สก
โจวฉงหวูต ่ ด
ิ ตามมาด ้วย ดังนัน้ โจวจือ
่ หยาและโจว
ฉงหวูจ ่ งึ ทำกิจกรรมหาปลามาเป็ นอาหารสดเพิม ่
เพือ่ ให ้ทุกคนบนเรือได ้กินเนือ ้ ในทุกๆ วัน ในทีส
่ ดุ
เรือเดินสมุทรก็มาถึงเมืองกว่างโจว

เมือ
่ มาถึงเมืองกว่างโจว ทุกคนต่างไม่ยน ิ ยอม
หยุดพักผ่อนให ้หายเหนือ ่ ย รีบขนของขึน ้ รถม ้าเพือ
่
เดินทางต่อไปยังเมืองกุ ้ยโจวทันที ต่อให ้เร่งรีบ
เดินทางมากแค่ไหน แต่กม ็ าถึงเมืองกุ ้ยโจวตอน
ค่ำมืดอยูด่ ี
 โจวจือ
่ หวายออกมาต ้อนรับทุกคนด ้วยตนเอง
ทุกคนทักทายกันเพียงเล็กน ้อย ก่อนทีท่ ก
ุ คนจะถาม
ี่ ปิ งหยูและหม่าซางเหวิน
ถึงอาการป่ วยของเซย

โจวจือ่ หยามองเห็นเซย ี่ ปิ งหยูมค

ี นประคองออก
มาต ้อนรับแขกได ้ แต่นางกลับมองไม่เห็นหม่าชาง
เหวินออกมาต ้อนรับทุกคน นางก็ยงิ่ ร ้อนใจ นีแ ่ สดง
ให ้เห็นว่าอาการบาดเจ็บของชายหนุ่มร ้ายแรงยิง่
ผ่านมาครึง่ เดือนแล ้วเ ขายังลุกขึน้ มาเดินไม่ได ้

"ข ้าบังคับไม่ให ้อาชางฝื นร่างกายเดินออกมา

ต ้อนรับทุกคนขอรับ ยามนีบ ้ าดแผลของเขายังไม่ด ี
ขึน
้ เลย ตอนนีร้ า่ งกายของอาชางอ่อนแอมาก"

เมือ ่ โจวจือ
่ หวายพูดเชน ่ นี้ ทุกคนจึงเร่งขอให ้เขา
พาไปดูอาการของหม่าชางเหวินทันที โดยเจิง้ ฮุย ่ ผิง
ขออยูต ่ รวจอาการของเซย ี่ ปิ งหยู เพราะนางคิดในใจ
ว่าให ้โจวจือ่ หยาไปรักษาอาการของหม่าชางเหวิน
ก่อน พวกนางจึงขอแยกไปยังห ้องพักขอเซย ี่ ปิ งหยู

โจวจือ
่ หยาเดินตามทุกคนไปด ้วยจิตใจร ้อนรน
เมือ
่ มาถึงในห ้องพักของหม่าชางเหวิน นางไม่สนใจ
จะมองคนอืน ่ มากนัก ทำให ้ไม่ได ้สงั เกตเห็นว่านอก
จากไหวอันแล ้ว ยังมีคนทีน
่ างไม่รู ้จักอยูท
่ น
ี่ ด
ี่ ้วย
 ไหวอันมองโจวจือ ่ หยาด ้วยดวงตาแดงก่ำ ก่อน
จะพูดขึน ้ ว่า "คุณหนูโจว ท่านต ้องชว่ ยคุณชายของ
ข ้าให ้ได ้นะขอรับ"

โจวจือ
่ หยาพยักหน ้ารับต่อคำพูดของไหวอัน
ก่อนจะมองไปยังบุรษ ุ บนเตียง ทีย
่ ามนีม
้ ใี บหน ้า
ผอม ดวงตาคมลึกจ ้องมองมาทีโ่ จวจือ ่ หยาอย่าง
ไม่ละสายตา คนทัง้ คูม ่ องสบตากันและกันด ้วยความ
คิดถึง ความเป็ นห่วงและความรักล้ำลึกต่างซอ ่ นอยู่
ในแววตาของคนทัง้ คู่

"อาชาง เจ ้าเป็ นอย่างไรบ ้าง เจ ้าไม่ต ้องเป็ นห่วง

ใครทีท่ ำเจ ้า พ่อบุญธรรมจะไม่ปล่อยพวกมันเอาไว ้
แน่" หม่าเกาเฉินเดินเข ้าไปจับมือของบุตรชาย
บุญธรรมของตน ทีน ่ อนอยูบ
่ นเตียง ก่อนจะพูด
ถามไถ่อาการของเขาอย่างเป็ นห่วง

จวงปี้ เหยามองสามีของตนด ้วยแววตาตำหนิ

้ ม่ได ้สงั เกตเห็นเลยว่า เขาเป็ นคน
หม่ากัว๋ กงผู ้นีไ
ขัดขวางการสบสายตาของคูร่ ัก ทีอ ่ ยูห
่ า่ งไกลกันมา
นาน แล ้วได ้กลับมาพบหน ้ากันอีกครัง้ เขายังทำตัว
เป็ นมารขัดขวางความรักของผู ้อืน ่ โดยทีเ่ ขาไม่รู ้ตัว
อีก นางจึงเดินไปดึงหม่ากัว๋ กงออกมา และพูดขึน ้ ว่า
"ท่านพี่ ท่านหลบให ้จือ่ หยามาตรวจอาการของชาง
เหวินก่อนเถิดเจ ้าค่ะ จือ
่ หยาจะได ้ลงมือรักษาอาการ
ของชางเหวินให ้หายเร็วยิง่ ขึน
้ "

"ได ้ๆ จือ
่ หยา เจ ้ารีบเข ้ามาตรวจอาการของ
อาชางเร็วเข ้า" หม่าเกาเฉินจึงถอยห่างออกจาก
เตียง และกวักมือเรียกให ้โจวจือ ่ หยาเข ้าไปนั่งข ้าง
เตียงของหม่าชางเหวิน

โจวจือ ่ หยานั่งลงจับชพี จรของหม่าชางเหวินอยู่

ครูห
่ นึง่ ก่อนจะเปิ ดปากถามว่า "บาดแผลของพีช ่ าง
เหวินอยูต ่ รงไหนบ ้างเจ ้าคะ"

แต่โจวจือ ่ หยากลับเหลือบสายตา มองไปยัง

ท่อนขาเรียวยาวสองข ้างของหม่าชางเหวินทีซ ่ น
่ อ
อยูใ่ ต ้ผ ้าห่ม

หลายคนในห ้องมองตามสายตาของโจวจือ ่ หยา

พลันเข ้าใจทันที ในอดีตหม่าชางเหวินบาดเจ็บครัง้
ใหญ่สองครัง้ ล ้วนอยูใ่ กล ้บริเวณต ้นขาของเขาทุก
ครัง้
 หม่าชางเหวินจากทีม ่ ใี บหน ้าขาวซด ี อยู่ กลับ
เปลีย ี ดงก่ำอย่างน่าสงสย
่ นเป็ นสแ ั เขาเปิ ดปากพูด
ด ้วยเสยี งแหบเครือว่า"คราวนีไ ้ ม่ได ้บาดเจ็บทีต ่ ้นขา"

"...." โจวจือ
่ หยาจึงเลือ
่ นสายตามามองใบหน ้า
ของหม่าชางเหวินด ้วยท่าทีกระอักกระอ่วน

โจวจือ่ หวายจึงพูดว่า "คราวนีอ

้ าชางบาดเจ็บที่
หน ้าท ้อง ข ้าคงต ้องขอให ้ทุกคนออกไปก่อน น ้อง
สาวของข ้าจะได ้ตรวจรักษาบาดแผลของอาชาง
อย่างละเอียด"

"พวกท่านจะให ้เด็กสาวผู ้นีร้ ักษาอาการบาดเจ็บ

ของซอ ื่ จือ
่ จริงๆ หรือเจ ้าคะ ในยามนีท ้ า่ นอาจารย์
ของข ้ากำลังเดินทางขึน ้ เขาไปเก็บสมุนไพร เพือ ่
รักษาบาดแผลให ้กับซอ ื่ จือ่ ข ้าคิดว่าควรจะรอให ้
ท่านอาจารย์ของข ้ากลับมาก่อนจะดีกว่าเจ ้าค่ะ"
เสยี งของสตรีผู ้หนึง่ พูดขึน ้ มา

ทุกสายตาจึงหันไปมองนางอย่างสนใจ สตรีผู ้นี้

อยูฃ ี าวทัง้ ชุด เนือ
่ ฃในชุดสข ้ ผ ้าแค่มองดูกร็ ู ้ว่าไม่
ธรรมดา ใบหน ้างดงามดูเย่อหยิง่ เล็กน ้อย เครือ ่ ง
ประดับทีต ่ ด
ิ ตัวนางมีทงั ้ ตุ ้มหู สร ้อยคอและปิ่ นปั กผม
ล ้วนเป็ นหยกขาวเนือ ้ ดี รวมทัง้ แผ่นหยกขาวทีม ่ พ ู่ ี
ี ส
แดงผูกห ้อยอยูท ่ เี่ อวบาง ทำให ้ดูเด่นสะดุดตา

โจวจือ่ หยามองสบตากับสตรีผู ้นี้ ก่อนจะเอ่ยถาม

ี งเย็นชาว่า "นางคือผู ้ใดหรือเจ ้าคะ"
ด ้วยน้ำเสย
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 179

ี งใสเอ่ยถามขึน
"นางเป็ นผู ้ใดหรือเจ ้าคะ" เสย ้
ทุกคนต่างรอฟั งคำตอบ

หลีห่ วงซนิ มองหน ้าโจวจือ่ หยาด ้วยสายตา

เย่อหยิง่ แต่แล ้วนางก็ต ้องสูญเสยี ความมัน
่ ใจในตน
เอง เมือ
่ เห็นสตรีรา่ งเล็ก ใบหน ้างดงาม ดวงตากลม
โตเป็ นประกาย จมูกโด่งรัน ้ และริมฝี ปากสแี ดงเรือ
่
ตัดกับผิวขาวผ่อง ดูงดงาม น่าทะนุถนอม น่าเอ็นดู
เป็ นอย่างยิง่

นางทีเ่ คยคิดว่าตนงดงามเหนือผู ้ใด นับเป็ นยอด

หญิงงามแห่งเมืองกุ ้ยโจว จึงทะนงตนมาตลอด แต่
ยามนีก ึ ว่าความงามของตนไม่ได ้สูงสง่ เหนือ
้ ลับรู ้สก
กว่าผู ้อืน ี แล ้ว
่ เสย

โจวจือ ่ หวายขยับตัวอย่างอึดอัดใจ ก่อนจะพูด

ขึน
้ มา เพือ่ แนะนำสตรีแปลกหน ้าสำหรับหลายคนใน
ห ้องนี้ "นางคือคุณหนูหลี่ มีนามว่าหวงซนิ เป็ น
ลูกศษิ ย์คนเล็กของท่านหมอเทวดาไป๋ ครึง่ เดือนมา
นี้ ท่านหมอเทวดาไป๋ และคุณหนูหลีม ่ าชว่ ยดูแล
อาการป่ วยของอาชาง และยังชว่ ยประคองการตัง้
ครรภ์ของปิ งหยูมาโดยตลอด" โจวจือ ่ หวายแนะนำ
หลีห ่ วงซน ิ ให ้ทุกคนได ้รู ้จัก และอธิบายว่าทำไมคุณ
หนูหลีจ ่ งึ มาอยูใ่ นห ้องสว่ นตัวของหม่าชางเหวินได ้

ในขณะทีห ่ ม่าเกาเฉินและจวงปี้ เหยาหันมา

ทักทาย และเอ่ยคำขอบคุณหลีห ่ วงซน ิ ทีค
่ รึง่
เดือนมานี้ นางชว่ ยรักษาอาการเจ็บป่ วยให ้บุตร
ชายบุญธรรมของตน ด ้วยท่าทางซาบซงึ้ ใจ

หลีห่ วงซน ิ หันมาย่อตัวคำนับทุกคนด ้วยท่าทาง

งดงาม กริยามารยาทอ่อนโยน ยกยิม ้ น ้อยๆ ก่อนจะ
พูดขึน
้ ว่า "การรักษาผู ้ป่ วยนับเป็ นหน ้าทีข ่ องคนเป็ น
หมออยูแ ่ ล ้ว อีกอย่างซอ ื่ จือ่ เองก็มบี ญุ คุณชว่ ยชวี ต
ิ
ของข ้าเอาไว ้ ดังนัน ้ ข ้าและอาจารย์ของข ้าย่อม
ตอบแทนบุญคุณของซอ ื่ จือ
่ อย่างเต็มทีเ่ จ ้าค่ะ"

โจวจือ ่ หยามองสตรีตรงหน ้าด ้วยดวงตามืดมน

อะไรคือชว่ ยเหลือชวี ต ิ ผู ้อืน
่ คนอย่างหม่าชางเหวิน
่ อยูใ่ นสายสายตา แล ้วจะชว่ ยชวี ต
ไม่เคยเห็นผู ้อืน ิ ผู ้
อืน
่ ได ้อย่างไร แต่สตรีตรงหน ้าก็ดงู ดงามน่ามอง ไม่
อาจจะมองข ้ามเป็ นอย่างยิง่ งามคล ้ายดอกบัวขาว
ดอกหนึง่ มิหนำซ้ำ สตรีผู ้นีย ้ งั มองมาทีห
่ ม่าชาง
เหวินด ้วยแววตาอ่อนโยนหวานซงึ้ นางคงจะมิได ้
กำลังคิดจะตอบแทนบุญคุณของหม่าชางเหวิน
่ รือไม่
โดยการยกทัง้ ตัวและหัวใจให ้กับเขาใชห

เมือ ่ นี้ โจวจือ

่ คิดได ้เชน ่ หยาจึงเลิกคิว้ ก่อนหัน
ไปมองหน ้าของหม่าชางเหวิน ทีน ่ อนอยูบ ่ นเตียง
ด ้วยแววตาสอบถาม

หม่าชางเหวินเห็นสายตามืดมนของโจวจือ ่ หยา
เขารีบเอ่ยอธิบายว่า "ข ้าเคยพูดกับนางแล ้วว่า นั่น
เป็ นเพราะข ้าเข ้าใจผิด ข ้าโดนมือสงั หารลอบโจมตี
กลางเมืองกุ ้ยโจว ท่ามกลางผู ้คนมากมาย มีคน
ตะโกนบอกข ้าว่า คนงามตกอยูใ่ นอันตราย ข ้าคิด
ว่าเป็ นพีจ
่ อ ้
ื่ หวาย จึงหุนหันใชกำลั งทัง้ หมด เพือ ่
เข ้าไปชว่ ยเหลือ แต่กเ็ ป็ นเพราะนางทีท ่ ำตัวโง่เง่า
หวาดกลัวจนหน่วงเหนีย ่ วตัวข ้าเอาไว ้ ทำให ้มือ
สงั หารฉวยโอกาสฟั นข ้าได ้หนึง่ แผล หากข ้าหลบ
้ กนิดเดียว ข ้าก็คงได ้ตายเพราะนางแล ้ว"
ชาอี

ทุกคนต่างตกตะลึงทีเ่ หตุการณ์กลับตาลปั ตร
่ นี้ สายตาของหม่าเกาเฉินและโจวจวินอึม
เชน
ครึมเป็ นอย่างยิง่ หลีห
่ วงซนิ ก ้มหน ้าหลบสายตาของ
ทุกคนด ้วยความรู ้สกึ ผิด ในขณะทีโ่ จวจือ่ หวายเกา
แก ้ม หม่าชางเหวินพูดอีกแล ้วว่าเขาเป็ นคนงาม...
 "ข ้าก็คดิ เอาไว ้แล ้ว ว่าเหตุใดชางเหวินจึงพลาด
่ นี้ ทีแ
เชน ่ ท ้ก็มต
ี วั ถ่วงมาก่อกวนสร ้างปั ญหาให ้เขา
เพิม
่ นีเ่ อง" โจวจวินพูดขึน ี งไม่พอใจ
้ ด ้วยน้ำเสย

้
ไฉ่เหลียงสาวใชของหลี ห
่ วงซนิ พูดแย ้งด ้วย
น้ำเสย ี งไม่พอใจว่า "ท่านจะมาว่าคุณหนูของข ้า
เป็ นตัวถ่วงได ้อย่างไร คุณหนูของข ้าโชคร ้าย โดน
ลูกหลงจากคนร ้ายจนบาดเจ็บเชน ่ กัน มิหนำซ้ำ
คุณหนูของข ้ายังได ้เชญ ิ ท่านหมอเทวดาไป๋ มารักษา
ซอื่ จือ
่ อีกด ้วย หากไม่มคี ณ
ุ หนูของข ้า ซอื่ จือ
่ จะได ้รับ
การรักษาจากท่านหมอเทวดาไป๋ จนปลอดภัยเชน ่ นี้
ได ้อย่างไรเจ ้าคะ"

่ เี่ จ ้านายกำลังพูดคุยกัน หาใชเ่ วลา

"หุบปาก! ทีน
ทีส ้ างเจ ้ามาพูดจาแทรกแซงเจ ้านายได ้ ชา่ ง
่ าวใชอย่
ขาดการอบรมยิง่ นัก" เพียนเพียนเอ่ยขึน ี ง
้ ด ้วยเสย
เย็นชา

"ใช ่ ยังกล ้าพูดทวงบุญคุณอีก ถ ้าหากไม่มค ี ณุ

หนูของเจ ้า ซอ ื่ จือ
่ ทีเ่ ป็ นยอดฝี มือจะบาดเจ็บเชน ่ นี้
หรือ แล ้วเป็ นหมอเทวดาอะไรกัน ผ่านมาเกือบครึง่
เดือน บาดแผลของซอ ื่ จือ
่ ยังไม่ดข
ี นึ้ อีก คำพูดทีว่ า่
้ นอย่างไร เจ ้านายเป็ นเชน
สาวใชเป็ ่ นัน้ คงจะจริง"
เพ่ยเพ่ยพูดต่อ ก่อนทีท
่ งั ้ คูจ
่ ะพร ้อมใจกัน จับแขน
ลากไฉ่เหลียงออกไปนอกห ้องทันที

่ าวใชธรรมดา
"ปล่อยข ้านะ ข ้ามิใชส ้ ข ้าเป็ นสาว
้
ใชคนสนิ ทของคุณหนูหลีเ่ ชย ี วนะ" ไฉ่เหลียงขัดขืน
และตะโกนขึน้ อย่างไม่ยอมแพ ้

้
"หึ! ข ้าเกรงใจเห็นว่าเจ ้าเป็ นสาวใชคนสนิ ทของ
แขกในเรือนคุณชายของข ้าหรอกนะ มิเชน ่ นัน
้ เจ ้า
โดนข ้าตบปากไปแล ้ว โทษฐานทีไ่ ม่รู ้สถานะของ
ตน ว่าทีใ่ ดควรพูด ทีใ่ ดไม่ควรพูด" เพ่ยเพ่ยง ้างมือ
ทำท่าจะซด ั คน ทำให ้ไฉ่เหลียงขดตัวหลบอย่าง
หวาดกลัว

"พอแล ้ว ไฉ่เหลียง เจ ้าออกไปรอข ้าทีห ่ น ้าห ้อง

ก่อน" หลีห
่ วงซน ิ รีบพูดห ้าม เพือ
่ ชว่ ยเหลือสาวใช ้
ของตน ก่อนจะหันมาย่อคำนับให ้แก่โจวจวิน "ข ้า
ต ้องขออภัยแทนสาวใชของข ้ ้าด ้วยเจ ้าค่ะ ทีน่ างไร ้
มารยาท กลับไปจวนตระกูลหลีเ่ มือ ่ ไหร่ ข ้าจะ
ลงโทษและอบรมนางอย่างดีเจ ้าค่ะ"

ี ง แต่ไม่ตอบรับคำของ
"หึ!" โจวจวินแค่นเสย
หลีห
่ วงซน ิ
 โจวจือ ่ หยากระพริบตามองสถานการณ์ในห ้อง
ด ้วยใบหน ้าเรียบเฉย หม่าชางเหวินพลันเอือ ้ มมือมา
จับมือเล็กขาวนุ่มของโจวจือ ่ หยาเอาไว ้และพูดขึน ้ ว่า
"ยามนีห ้ ยาหยามาแล ้ว ข ้าจะไม่รบกวนผู ้อืน ่ มารักษา
ข ้าอีกแล ้วล่ะ ทีข
่ ้าต ้องยอมให ้ผู ้อืน
่ รักษาข ้า เป็ น
เพราะว่าข ้ากลัวจะไม่ได ้พบหน ้าของหยาหยาอีก
เท่านัน้ "

โจวจือ ่ หยาเม ้มปาก พยายามดึงมือของตนออก

จากมือหยาบกร ้านของหม่าชางเหวิน เพราะยามนี้
ึ หงุดหงิดใจเป็ นอย่างมาก
นางรู ้สก

หลีห
่ วงซนิ เหลือบมองมือของหม่าชางเหวิน ที่
จับมือของโจวจือ ่ หยาเอาไว ้ ด ้วยสายตาเจ็บปวดใจ
ขนาดนางขอตรวจจับชพ ี จรของเขา ยังโดนบ่าย
เบีย่ ง เพราะเขาไม่ชอบให ้คนอืน ่ แตะต ้องตัวเขา
นอกจากโจวจือ ่ หวายและไหวอัน แต่ในยามนีห ้ ม่า
ชางเหวินกลับเป็ นฝ่ ายจับมือของโจวจือ ่ หยาเสยี เอง
ชา่ งมีใจลำเอียงยิง่ นัก

จวงปี้ เหยามองดูสห ี น ้าเศร ้าสร ้อย แววตาน่า

สงสารของสตรีงดงามตรงหน ้า ก่อนจะถอนหายใจ
บุปผามีใจ แต่สายน้ำไร ้ใจ แม ้ว่านางจะแอบรู ้สก ึ
สงสารหลีห ิ อยูบ
่ วงซน ่ ้าง แต่จวงปี้ เหยาก็ไม่อยากให ้
มีสตรีคนอืน ่ มาสร ้างปั ญหาให ้บุตรบุญธรรมของนาง
กับโจวจือ ่ หยา เพราะสะใภ ้ทีน่ างรักใคร่และอยากได ้
ต ้องเป็ นโจวจือ
่ หยาเท่านัน้

"คุณหนูหลี่ ข ้าคงจะต ้องขอเชญ ิ เจ ้าให ้ออกไป

่ กัน แม ้ว่าห ้องนีจ
จากห ้องเชน ้ ะกว ้างขวาง แต่เวลาที่
่ หยาทำการรักษา ต ้องการความเป็ นสว่ นตัว ดังนัน
จือ ้
คนนอกควรจะออกไปจากห ้องนีเ้ สย ี ก่อน"

หลีห่ วงซนิ มองฮูหยินหม่ากัว๋ กงด ้วยความตก

ตะลึง ไม่เคยมีผู ้ใดพูดจากับนางด ้วยน้ำเสย ี งเชน
่ นี้
มาก่อน ตระกูลหลีถ ่ อ
ื ว่าเป็ นตระกูลใหญ่ทเี่ ก่าแก่มา
นานนับร ้อยปี หลีห ่ วงซน ิ เป็ นบุตรสาวเพียงคนเดียว
ของนายท่านใหญ่หลี่ ตัง้ แต่เกิดมา นางมีแต่คนคอย
รุมล ้อมเอาใจ

เมือ
่ เติบโตขึน ้ มา ก็ยงั ได ้มีโอกาสคำนับท่าน
หมอ เทวดาไป๋ เป็ นศษ ิ ย์ ในสำนักหมอเทวดา
หลีห่ วงซน ิ นับเป็ นลูกศษ ิ ย์คนเล็ก ทีม ่ ที งั ้ อาจารย์
และศษ ิ ย์พรี่ ักใคร่เอ็นดูมาโดยตลอด ดังนัน ้ นางจึง
คิดว่าเมือ ่ ทุกคนได ้พบนาง ย่อมต ้องชน ื่ ชมรักใคร่
ทะนุถนอมนางทัง้ นัน ้ นีเ่ ป็ นครัง้ แรกทีน
่ างถูกผู ้อืน่
เชญิ ออกจากห ้องเชน ่ นี้
 "ข ้าจะออกไปนอกห ้องก็ได ้เจ ้าค่ะ แต่การรักษา
คนสำคัญกว่า พวกท่านจะให ้เด็กสาวผู ้หนึง่ ลงมือ
รักษาบาดแผลของซอ ื่ จือ
่ ได ้อย่างไร ยามนีอ
้ าจารย์
ของข ้าคงกำลังจะนำยาสมุนไพร ทีร่ ักษาบาดแผล
ให ้ซอื่ จือ
่ กลับมา ขอให ้พวกท่านรออาจารย์ของข ้า
จะดีกว่า"

ทุกคนต่างมองหลีห่ วงซน ิ ด ้วยใบหน ้าทีแ

่ สดง
ความไม่พอใจ ทีน่ างดูถกู ฝี มือการรักษาของโจว
จือ
่ หยา

โจวจือ ่ หวายจึงพูดกับหลีห ่ วงซน ิ ด ้วยน้ำเสย ี ง

เย็นชาว่า "ข ้าเคยบอกกับอาจารย์ของเจ ้าแล ้วว่า ขอ
ให ้ท่านหมอเทวดาไป๋ ชว่ ยรักษาบาดแผลของอาชาง
ให ้หาย แต่หากรักษาไม่ได ้ก็ไม่เป็ นไร ขอเพียงยือ ้
อาการป่ วยของเขาเอาไว ้ให ้ได ้ จนกว่าท่านแม่และ
น ้องสาวของข ้าจะเดินทางมาถึงทีน ่ ไ
ี่ ด ้ก็พอ ยามนี้
ท่านแม่และน ้องสาวของข ้า พวกนางเดินทางมา
ถึงทีน
่ แ
ี่ ล ้ว ดังนัน
้ คุณหนูหลีก่ ไ็ ม่ต ้องรัง้ อยูท ่ น
ี่ ต
ี่ อ่
ข ้าขอรบกวนคุณหนูหลีช ่ ว่ ยกลับไปบอกท่านหมอ
เทวดาไป๋ ว่า ไม่ต ้องลำบากมาทีน ่ แ
ี่ ล ้ว รอให ้อาชาง
หายดีเป็ นปกติ ข ้าจะไปแสดงความขอบคุณท่าน
หมอเทวดาไป๋ ด ้วยตัวของข ้าเอง"
 หลีห ิ อยากจะเอ่ยโต ้แย ้ง แต่เมือ
่ วงซน ่ มองเห็น
สหี น ้าของทุกคนในห ้อง มองมาทีต ่ นอย่างไม่คอ่ ยจะ
พอใจนัก จึงเอ่ยลาทุกคนด ้วยท่าทางแชม ่ ชอยมาก
้
มารยาท ก่อนจะเดินออกไปจากห ้องด ้วยท่าทาง
เศร ้าหมอง

โจวจือ่ หยาตวัดสายตามามองหม่าชางเหวิน เขา

รีบพูดแก ้ตัวว่า "พีไ่ ม่เคยให ้นางลงมือรักษาหรือ
ตรวจร่างกายของพีเ่ ลย มีเพียงท่านหมอเทวดาไป๋
เท่านัน
้ แต่นางดือ ้ รัน ่ วายกับพี่ ชา่ งน่า
้ ชอบมายุง่ วุน
รำคาญยิง่ นัก"

โจวจือ ่ หยาจึงสง่ เสย ี งหึ! แล ้วสงั่ ให ้หม่าชาง

เหวินคลายเสอ ื้ ให ้ตนดูบาดแผล ชายหนุ่มจึงรีบ
คลายเสอ ื้ และนอนลงอย่างว่าง่าย แต่เมือ ่ รับรู ้ถึง
ลมหายใจของสาวคนรัก มากระทบกับผิวเนือ ้ อุน่
ร ้อนบริเวณหน ้าท ้องของเขา ทำให ้จิตใจของหม่า
ชางเหวินเริม ่ คิดฟุ้ งซา่ น

โจวจวินมองแววตาผิดปกติของหม่าชางเหวิน
แล ้ว ก็พอจะคาดเดาความคิดของลูกศษ ิ ย์คนโปรด
ของตนได ้ จึงพูดด ้วยน้ำเสย ี งเย็นชาว่า "ชางเหวิน
เจ ้านีเ่ ข ้าใจเลือกบริเวณทีบ
่ าดเจ็บเสยี จริง คราว
ก่อนบาดเจ็บทีต ่ ้นขาด ้านหน ้า ก่อนหน ้านัน
้ ก็เป็ น
แผลทีต ่ ้นขาหน ้าด ้านใน คราวนีม
้ าบาดเจ็บบริเวณ
หน ้าท ้องอีก"

โจวจือ
่ หยาจึงพูดขึน
้ ว่า "ถ ้าต่ำไปอีกนิด...."
แล ้วรีบหยุดพูด เพราะคิดว่าเป็ นคำทีไ่ ม่สมควร

แต่หม่าชางเหวินหลับตาอย่างเขินอาย และพูด
ด ้วยเสยี งอับอายว่า "เจ ้าวางใจได ้ ตรงนัน ้
้ ยังใชงาน
ได ้อย่างแน่นอน"

"...." ตรงนัน
้ หมายถึงตรงไหน โจวจือ ่ หยาหน ้า
แดงก่ำ ก่อนจะใชพลั้ งของแก ้วดวงจิต รักษาหม่า
ชางเหวินร่วมกับการฝั งเข็ม

เมือ ่ หม่าชางเหวินพูดจากำกวมจบ โจวจวินและ

โจวจือ ่ หวายต่างถลึงตามองเขา ด ้วยท่าทางไม่
พอใจและข่มขู่ ตรงข ้ามกับหม่าเกาเฉินและจวงปี้
เหยา ทีม ่ แ
ี ววตาขบขัน และคิดในใจว่าหม่าชางเหวิน
ทีม
่ น
ี สิ ยั ทึม ่ ทือ
่ เย็นชาก็มม
ี ม
ุ นีด ่ กัน
้ ้วยเชน
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 180

หลีห ิ เดินทางกลับจวนตระกูลหลีด
่ วงซน ่ ้วยความ
รู ้สก ึ หลากหลาย นางเป็ นบุตรสาวสุดแสนรักของ
นายท่านใหญ่ตระกูลหลี่ ทีท ่ ก
ุ คนต่างรุมล ้อมเอาใจ
ทีผ ่ า่ นมานับตัง้ แต่นางผ่านพิธป ี ั กปิ่ น เมือ
่ ได ้พบกับ
บุรษ ุ คนใด ไม่มผ ี ู ้ใดทีไ่ ม่หลงรักรูปกายงดงามอรชร
และใบหน ้าอ่อนหวานของนาง ยิง่ ท่าทางอ่อนแอ
เศร ้าสร ้อยของนาง ยิง่ ทำให ้ทุกคนทีพ ่ บเห็นต่าง
รู ้สก ึ สงสาร อยากปกป้ องคนงาม

แต่วนั นีท
้ ก
ุ อย่างกลับเปลีย ่ นไป ไม่วา่ นางจะพูด
อะไร มีทา่ ทางเศร ้ามากแค่ไหน แต่ทก ุ คนในบ ้าน
ตระกูลโจว ไม่มผ ี ู ้ใดสนใจนางเลยสก ั นิด และยัง
มองนางด ้วยสายตาเย็นชามากขึน ้ ด ้วยซ้ำ

"คุณหนูเจ ้าคะ อาการป่ วยของซอ ื่ จือ

่ หม่ากัว๋ กง
ให ้คุณหนูโจวรักษาเชน ่ นี้ อาการจะไม่ยงิ่ ย่ำแย่ลง
หรือเจ ้าคะ" ไฉ่เหลียงเอ่ยถามด ้วยความกังวล เพราะ
นางรู ้ว่าในยามนี้ คุณหนูของตนแอบมีใจให ้ซอ ื่ จือ
่
หม่ากัว๋ กงอยู่
 "ใครว่าข ้าจะยอมถอยล่ะ เจ ้าบอกคนขับรถม ้าให ้
เปลีย ้
่ นเสนทางไปหาอาจารย์ ของข ้าทีส ่ ำนักหมอ
เทวดา ข ้าจะไปรอรับอาจารย์ แล ้วพาไปรักษาอาการ
ป่ วยของซอ ื่ จือ
่ ด ้วยตนเอง ให ้คุณหนูโจวลงมือรักษา
คน อาการยิง่ แย่ลงยิง่ ดี ถึงเวลานัน ้ ข ้าจะพาอาจารย์
ไปรักษาคนให ้หาย เป็ นการชว่ ยเหลือคน สง่ ถ่าน
กลางหิมะ ข ้าจะได ้มีความดีความชอบมากขึน ้ "

"ความคิดของคุณหนูชา่ งล้ำเลิศยิง่ นักเจ ้าค่ะ"

ื่ ชมคุณหนูของตน
ไฉ่เหลียงเอ่ยชน

หลีห่ วงซน ิ ยกยิม ้ ได ้แต่ภาวนาอยูใ่ นใจว่า ขอ

ให ้โจวจือ ่ หยามีฝีมือทางแพทย์สงู สง่ จริงอย่างที่
ทุกคนเชอ ื่ มัน
่ เพราะคงอีกหลายวัน กว่าทีน ่ างจะพา
อาจารย์มาทีน ่ ไ ี่ ด ้ หากถึงวันนัน้ หวังว่าอาการของ
ซอ ื่ จือ
่ จะไม่ย่ำแย่ เกินกว่าทีอ ่ าจารย์ของนางจะ
รักษาได ้ แม ้นางจะอยากได ้หน ้ามากแค่ไหน แต่
นางก็ยงั หวังให ้หม่าชางเหวินหายเป็ นปกติ ไม่ต ้อง
เจ็บป่ วยดังเชน ่ ทุกวันนี้
 โจวจือ่ หยารักษาบาดแผลให ้หม่าชางเหวิน
ท่ามกลางการชว่ ยเหลือของเพียนเพียน เพ่ยเพ่ย
รวมทัง้ คนเฝ้ าดูอย่างโจวจวินและโจวจือ
่ หวาย

"การทำแผลเชน ่ นี้ พีช

่ ายทำให ้ดีกว่า เจ ้าถอย
ออกมา แล ้วคอยบอกกับพีช ่ ายก็พอ ว่าต ้องทำ
อะไรบ ้าง" โจวจือ ่ หวายเอ่ย เมือ ่ เห็นศรี ษะของน ้อง
สาวก ้มไปใกล ้หน ้าท ้องทีม ่ กี ล ้ามเนือ้ ของหม่าชาง
เหวินอย่างใกล ้ชด ิ ต่อให ้เขารู ้ว่า นีค ่ อื การทำแผล
อย่างบริสทุ ธิใ์ จ แต่เขาคิดว่าหม่าชางเหวินคงจะคิด
อย่างบริสท ุ ธิใ์ จไม่ได ้

หม่าชางเหวินทีห ่ น
ั หน ้าไปมองทางอืน ่ เพือ
่ มิให ้
ตนฟุ้ งซา่ น รีบเอ่ยเห็นด ้วยทันที "ใชแ ่ ล ้วหยาหยา
เจ ้าให ้พีจ
่ อ
ื่ หวายทำแผลเถิด ปกติพจ ี่ อื่ หวายก็ทำ
แผลให ้ข ้าแทบจะทุกวันอยูแ ่ ล ้ว"

โจวจือ ่ หยาจึงถอยออกมา ให ้โจวจือ ่ หวายขยับ

เข ้าไปทำแผลให ้แก่หม่าชางเหวิน สว่ นโจวจวินแค่น
เสยี งหัวเราะเล็กน ้อย ก่อนจะกำชบ ั บุตรชายอีกรอบ
ว่าให ้อยูก
่ บั น ้องสาวให ้ดี ก่อนจะออกไปจากห ้อง

"บาดแผลดีขน
ึ้ มากแล ้ว หยาหยา เจ ้าเก่งยิง่ นัก
ขอบบาดแผลไม่ขาวซด ี เหมือนก่อนหน ้านีแ
้ ล ้ว ใช ้
เวลาเพียงสองวัน อาการของอาชางก็ดข ี น
ึ้ อย่างเห็น
ั " โจวจือ
ได ้ชด ่ หวายเอ่ยชมน ้องสาว ระหว่างทีก ่ ้ม
หน ้าทำแผลให ้หม่าชางเหวินอย่างตัง้ ใจ

"ตอนนีก ้ เ็ หลือแค่รอให ้แผลสมาน อาการป่ วย

ของพีช ่ างเหวินก็ไม่มอี ะไรน่าเป็ นห่วงแล ้วเจ ้าค่ะ"
โจวจือ
่ หยาเอ่ยตอบด ้วยรอยยิม ้

ก่อนหน ้านีบ ้ าดแผลของหม่าชางเหวินเปิ ดกว ้าง

ไม่มกี ารเย็บแผล ใชเพี ้ ยงยาสมุนไพรพอกปิ ดห ้าม
เลือดไว ้ ยิง่ พอกยาสมุนไพรหนาเท่าไร การไหล
เวียนเลือดบริเวณปากแผลยิง่ แย่ลง ดังนัน ้ บาดแผล
จึงหายชา้ รวมทัง้ มีการอักเสบของบาดแผล จึง
ทำให ้เขามีอาการตัวร ้อนเป็ นไข ้ โชคดีทห
ี่ มัน
่ กินยา
ลดไข ้ จึงไม่ได ้เป็ นอันตรายไปมากกว่านี้

"คุณชายขอรับ คุณหนูหลีพ ่ าท่านหมอเทวดาไป๋

มาตรวจอาการของซอ ื่ จือ
่ ขอรับ ยามนีน้ ายท่านกำลัง
ต ้อนรับแขกอยูท
่ ห
ี่ ้องโถงใหญ่ นายหญิงให ้บ่าวมา
รายงานให ้คุณชายและคุณหนูทราบก่อนขอรับ" มี
บ่าวคนหนึง่ มารายงานโจวจือ ่ หวายอยูห ่ น ้าห ้อง

โจวจือ ี น ้าไม่พอใจ แต่โจวจือ

่ หวายทำสห ่ หยา
กลับอมยิม ้ และพูดว่า "ให ้ท่านหมอไป๋ มาตรวจอาการ
ของพีช ่ างเหวินเถิดเจ ้าค่ะ คุณหนูหลีอ ุ สา่ ห์หวังดี
่ ต
ต่อพีช ่ างเหวินด ้วยใจจริง อีกอย่าง ท่านหมอไป๋ ก็ถอ ื
ได ้ว่า เคยรักษาอาการป่ วยให ้แก่พช ี่ างเหวินมาก่อน
นับว่าเขามีบญ ุ คุญต่อพีช ่ างเหวิน"

"วุน ี จริง" หม่าชางเหวินบ่น

่ วายเสย

"ให ้มาตรวจเจ ้าก็ดเี หมือนกัน ท่านหมอไป๋ ผู ้นีจ

้ ะ
ได ้ประจักษ์ สายตาว่าหมอเทวดาเป็ นเชน ่ ไร เขาจะ
้
ได ้รู ้ว่า ควรจะใชคำนำหน ื่ ว่าหมอเทวดาต่อไป
้าชอ
อีกได ้หรือไม่" โจวจือ ่ หวายพูดกับหม่าชางเหวินด ้วย
น้ำเสย ี งเหยียดหยาม

แต่เมือ
่ น ้องสาวของเขาตวัดสายตามองมาทีเ่ ขา
และเอ่ยเตือนว่า "อาการครรภ์ออ ่ นแอของพีป ่ ิ งหยู
้ ว่ ยเหลือเอาไว ้ ดังนัน
ก็ได ้ท่านหมอไป๋ ผู ้นีช ้ ควรจะ
ไว ้หน ้าเขาสกั หน่อยเจ ้าค่ะ"

โจวจือ ี่ ปิ งหยูยงั ตัง้ ครรภ์

่ หวายจึงคิดได ้ว่า ทีเ่ ซย
ได ้อย่างปลอดภัย เป็ นเพราะฝี มือการรักษาของหมอ
เทวดาไป๋ ผู ้นี้ ดังนัน
้ เมือ
่ โจวจวินพาท่านหมอเทวดา
ไป๋ เข ้ามาในห ้องพร ้อมกับหลีห ่ วงซน ิ โจวจือ ่ หวายจึง
คำนับอีกฝ่ ายอย่างนอบน ้อม และแนะนำโจวจือ
่ หยา
ผู ้เป็ นน ้องสาวให ้ท่านหมอไป๋ รู ้จัก

"ข ้าได ้ยินมาว่าคุณหนูโจวมีฝีมือทางการแพทย์

สูงสง่ แต่ซน ิ เอ๋อร์สำนึกบุญคุณทีซ ื่ จือ
่ อ ่ เคยชว่ ย
เหลือนางเอาไว ้ นางจึงดือ ิ ข ้ามาดูบาดแผล
้ ดึงเชญ
ของซอ ื่ จือ
่ อีกรอบ คุณหนูโจวคงไม่คด ิ ว่าข ้าก ้าวก่าย
มากเกินไปหรอกนะ" ไป๋ เฟิ่ งเทียนเอ่ยด ้วยน้ำเสย ี ง
เคร่งขรึม มองสำรวจโจวจือ ่ หยาอย่างเปิ ดเผย

'เป็ นเด็กสาวทีห ่ น ้าตางดงามน่ารัก มิน่าเล่า ซอื่

จือ ิ เอ๋อร์เลยสก
่ จึงไม่มใี จให ้ซน ั นิด แต่ใบหน ้างดงาม
ก็ใชว่ า่ จะรักษาบาดแผลทีเ่ ปิ ดกว ้างขนาดนัน ้ ให ้หาย
เป็ นปกติได ้ หากไม่ได ้ยาสมานแผลของข ้า' นีค ่ อ
ื
ความคิดของไป๋ เฟิ่ งเทียน ผู ้นำของสำนักหมอ
เทวดา ทีโ่ จวจือ ่ หยาแอบอ่านมาได ้

"ท่านหมอเทวดาไป๋ มีน้ำใจมาตรวจรักษาอาการ
ป่ วยให ้คูห
่ มัน
้ ของข ้า จือ่ หยามีแต่จะรู ้สกึ ขอบคุณ
ไหนเลยจะมีความคิดว่าท่านหมอเทวดาไป๋ และคุณ
หนูหลีม่ าก ้าวก่ายวุน ิ
่ วายเกินไปด ้วยล่ะเจ ้าค่ะ เชญ
ท่านหมอเทวดาไป๋ มาตรวจอาการให ้พีช ่ างเหวินได ้
เลยเจ ้าค่ะ เมือ ่ ครูก
่ ำลังเปลีย
่ นผ ้าพันแผลใหม่ และ
เพิง่ ทำความสะอาดแผลเสร็จ จึงยังไม่ได ้พันแผลอีก
รอบเจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยตอบด ้วยรอยยิม
้ หวาน

ี น ้าของหมอเทวดา
แต่คำพูดของนางก็ทำให ้สห
ไป๋ มืดมนลง สว่ นใบหน ้าของหลีห
่ วงซนิ คล ้ายโดน
คนทำร ้ายจิตใจ จนมองดูน่าสงสาร แต่คนในห ้องก็
ทำเป็ นมองไม่เห็น

ไป๋ เฟิ่ งเทียนหันไปสง่ สายตาปลอบใจให ้ลูกศษ ิ ย์

คนเล็กของตน ก่อนจะเดินไปขอตรวจดูบาดแผล
ของหม่าชางเหวิน เมือ ่ มองเห็นบาดแผลของหม่า
ชางเหวินได ้ถนัดตา เขาถึงกับตกใจ เมือ ่ เห็นรอย
เย็บแผลทีม ้
่ เี สนไหมผูกมัดเป็ นปมไว ้

"นี… ่ นีไ
่ นีเ่ จ ้าเย็บปิ ดบาดแผลเชน ้ ด ้หรือ" ก่อน
จะตรวจบาดแผลโดยรอบอย่างประหลาดใจ

เมือ
่ ตรวจจับชพ ี จรของหม่าชางเหวิน ไป๋ เฟิ่ ง
เทียนก็ยงิ่ ตืน
่ เต ้น "ข ้าเคยคิดว่าเย็บแผลให ้ติดได ้คง
จะดี เคยอ่านตำราแพทย์โบราณมีการกล่าวถึงการ
เย็บแผล แต่ข ้าเพิง่ เคยเห็นด ้วยตาตนเองก็วน ั นี"้
 ้ ้ายนี้ ข ้าใชเส
"เสนด ้ นไหมที
้ ผ่ า่ นการฆ่าเชอื้ มา
แล ้ว รอให ้บาดแผลสมานปิ ดสนิทดี จึงจะตัดเสน้
ไหม แล ้วดึงออกมาทิง้ ได ้เจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยา
อธิบายอย่างไม่หวงความรู ้ เพราะนางคิดว่าหมอ
เทวดาไป๋ สามารถนำความรู ้นีไ ้ ปชว่ ยเหลือชวี ติ ของ
ผู ้อืน
่ ได ้อีกมาก

"เชอ ื้ … เชอ
ื้ คืออะไร เจ ้าอธิบายให ้ข ้าฟั งได ้หรือ
ไม่" ไป๋ เฟิ่ งเทียนถามอย่างสงสย ั ในแววตาของท่าน
ผู ้เฒ่ามีแต่ความตืน ่ เต ้นกับความรู ้ใหม่ จนแทบไม่
สนใจเรือ ่ งอืน
่ อีก และมองโจวจือ ่ หยาอย่างชน ื่ ชม
เมือ ่ เห็นเด็กสาวอธิบายเรือ ่ งราวทุกอย่างให ้เขาฟั ง
อย่างไม่ปิดบัง ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หวายขยับมาพัน
แผลให ้หม่าชางเหวินอย่างคล่องแคล่ว

หลังจากนัน ้ ไป๋ เฟิ่ งเทียนก็ตด

ิ ตามโจวจือ ่ หยาไป
ทีห
่ ้องรับแขก เขารู ้ตัวดีวา่ ได ้พบกับหมอผู ้มีฝีมือ
การรักษาบาดแผลทีเ่ หนือกว่าตนแล ้ว สว่ นโจวจือ ่ ห
ยาก็มเี รือ
่ งสงสยั ในสูตรยาสมุนไพร ทีใ่ ชรั้ กษาผู ้ป่ วย
โรคอืน่ ๆ อีกมากมายทีน ่ างอยากรู ้ และไป๋ เฟิ่ งเทียนก็
บอกนางอย่างไม่ปิดบังหรือหวงความรู ้เชน ่ กัน

"สมแล ้วทีท
่ ก
ุ คนยกย่องท่านว่าเป็ นหมอเทวดา
ไป๋ ท่านรอบรู ้เรือ ้
่ งการใชยาสมุ นไพรรักษาผู ้ป่ วย
เยอะมากเลยเจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยปากชน ื่ ชมไป๋
เฟิ่ งเทียน และคิดในใจว่า ท่านหมอผู ้นีเ้ ป็ นคนจิตใจ
ดีมเี มตตาต่อคนไข ้ เขาดีทก ี อย่างเดียวที่
ุ อย่าง เสย
เขามีลก ิ ย์จต
ู ศษ ิ ใจคับแคบเชน ่ นี้

หลีห
่ วงซน ิ มองดูอาจารย์ของตนพูดคุยกับ
โจวจือ ่ หยาด ้วยแววตาอิจฉา แค่มองดูกร็ ู ้ว่ายามนี้
อาจารย์ของนางกำลังชน ื่ ชมและชน ื่ ชอบโจวจือ ่ หยา
เป็ นอย่างมาก ซอ ื่ จือ่ หม่ากัว๋ กงไม่ชอบนาง หลีห ่ วง
ซนิ ยังพอรับเรือ ่ งนีไ ้ ด ้ เพราะคนทัง้ คูเ่ ป็ นคูห
่ มัน
้ กัน
แต่อาจารย์ทอ ี่ บรมสงั่ สอนนางมานานหลายปี ยามนี้
เขาก็ทำเสมือนว่าลืมลูกศษ ิ ย์อย่างนาง ทีเ่ ดินทางมา
พร ้อมกันกับเขาเสย ี แล ้ว หลีห ่ วงซน ิ คิดด ้วยความ
เศร ้าใจ

โจวจือ ่ หยาเหลือบมองใบหน ้างดงามของ

หลีห ่ วงซน ิ ก่อนจะคิดได ้ว่า ฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินน่าจะ
ชอบสาวงาม ทีเ่ ปรียบเสมือนดัง่ ดอกบัวขาวเชน ่ นี้
เห็นทีนางคงจะต ้องทำตัวเป็ นแม่สอ ื่ เชอ
ื่ มสะพานให ้
คนทีเ่ สแสร ้งเก่งทัง้ คู่ ได ้จับคูอ
่ ยูด
่ ้วยกัน น่าจะเป็ น
เรือ
่ งทีด่ ี
 ่ งเต ้จูจางเหวินจะได ้เลิกทำตัวเปล่าเปลีย
ฮอ ่ ว
ต ้องการสาวงามอย่างนางไปอยูข ี ที
่ ้างกายเสย
ตระกูลหลีก ่ ม็ ช ื่ เสย
ี อ ี งดีงามอยูใ่ นเมืองหลวง โจว
จือ
่ หยาคิดว่า ฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินย่อมรีบตะครุบเหยือ ่
ชน ิ้ งามนีข
้ องนางอย่างแน่นอน...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 181

โจวจือ่ หยาก ้มหน ้าทำแผลให ้หม่าชางเหวิน

อย่างระมัดระวัง ชายหนุ่มมองใบหน ้างดงามของ
คูห
่ มัน
้ อย่างไม่ละสายตา

ทำให ้โจวจือ ึ เขินอายจนมือไม ้สบ

่ หยารู ้สก ั สน
ก่อนถอนหายใจและพูดขึน ้ ว่า "พีช
่ างเหวินจะจ ้อง
หน ้ามองจือ
่ หยาไปทำไมเจ ้าคะ"

"ก็หายากทีห ่ ยาหยาจะมานั่งทำแผลให ้พีเ่ ป็ น

การสว่ นตัวเชน่ นี้ พีจ
่ งึ ต ้องมองเก็บภาพนีเ้ อาไว ้ใน
ความทรงจำ ความจริงแล ้วพีอ ่ ยากให ้หยาหยามา
ทำแผลให ้พีเ่ ชน่ นีท
้ ก ุ ๆ วัน" หม่าชางเหวินเอ่ยข ้อ
เรียกร ้องของเขาด ้วยใบหน ้าจริงจัง

โจวจือ
่ หยามองค ้อนหม่าชางเหวินและพูดขึน ้ ว่า
"คราวทีแ่ ล ้วเป็ นพีช
่ างเหวินเองนะเจ ้าคะ ทีข
่ อให ้พี่
จือ
่ หวายทำแผลให ้พีแ ่ ทนจือ
่ หยา"
 หม่าชางเหวินเม ้มปาก ก่อนจะตัดสน ิ ใจพูดความ
จริงในใจของตนอย่างไม่ปิดบังว่า "วันนัน ้ มีคนอยูใ่ น
ห ้องมากเกินไป อีกอย่าง อาจารย์กจ ็ ้องมองพวกเรา
อย่างไม่ละสายตา จนพีไ่ ม่กล ้าอยูใ่ กล ้ชด ิ เจ ้าเชน
่ นี้
นะส"ิ

โจวจือ
่ หยาหัวเราะคิกคักชอบใจและถามว่า
ิ กันเชน
"การทำแผลก็ต ้องใกล ้ชด ่ นี้ ไม่เห็นจะเป็ น
อะไรเลย ทำไมต ้องกลัวท่านพ่อด ้วยล่ะเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินมองคูห ่ มัน้ ของตนหัวเราะด ้วยแวว

ตาร ้ายกาจ ก่อนจะขยับตัวลุกนั่ง จับมือของโจวจือ ่
หยาเลือ ่ นต่ำลงไป และยืน ่ หน ้าไปกระซบ ิ ข ้างหูของ
โจวจือ่ หยาด ้วยเสย ี งแหบพร่าว่า "เป็ นส ิ หาก
อาจารย์เห็นพีม ่ อ
ี าการแบบนี้ พีต ่ ้องโดนอาจารย์
ทุบตีอย่างแน่นอน"

โจวจือ่ หยาชก ั มือหลบอย่างร ้อนรนทันที เมือ ่

ึ ว่ามือน ้อยข ้างนัน
รู ้สก ้ ของตนสม ั ผัสโดนของแข็ง
สว่ นตัวบางอย่างของหม่าชางเหวินเข ้า แล ้วเสย ี ง
กระซบ ิ ของหม่าชางเหวิน ทำให ้ใบหูของโจวจือ ่ หยา
ชาวาบ ยิง่ คิดว่าเมือ ่ ครูม
่ อ ั ผัสโดน
ื ของนางเพิง่ สม
ึ เขินอายปนโมโห จึงหันมาถลึงตา
อะไรมา ก็ยงิ่ รู ้สก
มองหม่าชางเหวิน ด ้วยท่าทางไม่พอใจ
 หม่าชางเหวินมองแก ้มแดงๆ ทัง้ สองข ้าง และ
ดวงตากลมโตทีง่ ดงามของโจวจือ ึ คัน
่ หยา แล ้วรู ้สก
ยุบยิบในใจ จึงไม่อาจจะหักห ้ามใจของตนเองได ้อีก
ต่อไป เขาจึงลงมือทำตามใจตนเองอย่างรวดเร็ว แม ้
จะเจ็บแผล แต่เขาก็ไม่สนใจ....

หน ้าห ้องพักของหม่าชางเหวินในยามนี้ มีเพียน

เพียนและไหวอันยืนเฝ้ าประตูอยู่ เมือ่ เห็นโจวจวิน
กำลังเดินตรงมาทีห ่ ้องนี้ ไหวอันรีบขยับตัวไปเคาะ
ประตูสง่ สญ
ั ญาณให ้เจ ้านายของตนทันที

เพียนเพียนตวัดสายตามองการกระทำของไหว
อัน แต่กไ็ ม่ได ้พูดจาทักท ้วงอะไร เมือ ่ โจวจวินเดินมา
ถึงหน ้าประตู เพียนเพียนรีบขยับตัวเดินมาขวางหน ้า
ประตูห ้อง ก่อนทีจ ่ ะก ้มหน ้าพูดสง่ เสย
ี งดังว่า "คำนับ
นายท่านเจ ้าค่ะ"

โจวจวินขมวดคิว้ แล ้วมองประตูทป ี่ ิ ดสนิทด ้าน

หลังของเพียนเพียน ด ้วยท่าทางไม่พอใจ "เหตุใด
เจ ้าจึงไม่อยูก
่ บ
ั คุณหนูของเจ ้าด ้านในห ้อง"

"เรียนนายท่าน คุณหนูกำลังทำความสะอาด
บาดแผลทีห ื่ จือ
่ น ้าท ้องให ้ซอ ่ เจ ้าค่ะ จึงสงั่ ให ้ข ้าน ้อย
ออกมารอด ้านนอกเจ ้าค่ะ แต่หากคุณหนูมอ ี ะไรจะ
เรียกใช ้ คุณหนูจะเรียกข ้าน ้อยเข ้าไปเองเจ ้าค่ะ"

"เหลวไหล ต่อไปเจ ้าต ้องอยูก

่ บั คุณหนูของเจ ้า
ตลอดเวลา เรือ่ งการทำแผล ต่อไปให ้ไหวอันทำ
แทน" เมือ
่ พูดเสร็จก็ทำท่าทางให ้เพียนเพียนหลบ

"เจ ้าค่ะนายท่าน ข ้าน ้อยจะปฏิบต ิ ามคำสงั่ ของ

ั ต
นายท่านเจ ้าค่ะ" เพียนเพียนขยับตัวหลบด ้วยท่าทาง
นุ่มนวลเชอ ื่ งชา้ โจวจวินเห็นว่าผิดปกติจงึ ร ้อนใจ รีบ
ผลักประตูเข ้าไปด ้านในห ้องทันที

ยามนีโ้ จวจือ
่ หยายืนอยูข
่ ้างหน ้าเตียง ก ้ม
หน ้าเล็กน ้อยและเอ่ยทักทายโจวจวินเสย ี งเบาว่า
"ท่านพ่อ"

โจวจวินมองบุตรสาวของเขาอย่างสำรวจ ยาม
นีใ้ บหน ้าของโจวจือ่ หยามีสแ ี ดงก่ำไปหมด แถม
ริมฝี ปากยังขึน ี ดงระเรือ
้ สแ ่ เล็กน ้อย แต่ชด
ุ ของโจว
จือ
่ หยายังคงเรียบร ้อยไม่มค ี วามผิดปกติอน ั ใด

่ นย ้ายสายตาสำรวจไปมองหม่า
โจวจวินเคลือ
ชางเหวินอย่างจับผิด ยามนีบ
้ รุ ษ
ุ ทีน
่ อนอยูบ
่ นเตียงมี
ใบหน ้าเรียบเฉย ไม่มค
ี วามผิดปกติอะไรให ้เขา
จับผิดได ้เลย

โจวจวินจึงเอ่ยเตือนบุตรสาวอีกครัง้ ว่า "พวกเจ ้า

อยูเ่ พียงลำพังสองคนในห ้องปิ ดมิดชดิ เชน ่ นี้ เป็ น
การกระทำทีไ่ ม่เหมาะสม คราวหน ้าอย่าได ้ทำแบบนี้
อีก"

"ข ้าต ้องทำแผลทีห ่ น ้าท ้องให ้พีช่ างเหวิน พี่

เพียนเพียนอยูท ่ น
ี่ ี่ ก็ไม่เหมาะสมเชน ่ กันเจ ้าค่ะ"
โจวจือ
่ หยาเอ่ยแก ้ตัว

เพียนเพียนถึงวัยแต่งงานออกเรือนมานานแล ้ว
จึงไม่อาจให ้นางเห็นรูปร่างของหม่าชางเหวินแบบ
ใกล ้ชด ิ ได ้ เมือ
่ คิดได ้ว่าเพียนเพียนยังคงดือ ้ ดึงไม่
ยอมแต่งงานสก ั ที โจวจือ่ หยาจึงตัง้ ใจเอาไว ้ว่า กลับ
หมูบ ่ ้านเถียนซไี ปคราวนี้ นางจะให ้เพียนเพียนและ
เพ่ยเพ่ยแต่งงานออกเรือนเสย ี ที เพราะโจวจวินหา
สาวใชเด็ ้ กมาให ้เพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยสอนงานมา
นานหลายปี แล ้ว เพือ ่ มาแทนทีพ ่ วกนาง แต่โจวจือ ่
หยาก็ยงั คงเคยชน ิ กับการอยูร่ ว่ มกันกับเพียนเพียน
และเพ่ยเพ่ยมากกว่า การเดินทางมากุ ้ยโจวในคราว
นี้ จึงไม่ได ้พาสาวใชเด็ ้ กสองนางติดตามมาด ้วย
 "คราวหน ้าเจ ้ารอให ้จือ
่ หวายหรือไม่กไ
็ หวอัน
จัดการเปลีย
่ นผ ้าพันแผลให ้ชางเหวิน เจ ้าไม่ต ้อง
ลงมือทำ"

โจวจือ
่ หยากำลังจะเอ่ยโต ้แย ้ง แต่หม่าชาง
เหวินกลับเอ่ยขึน้ มาว่า "ทำตามทีท ่ า่ นอาจารย์บอก
เถิดหยาหยา ท่านอาจารย์วางใจได ้ขอรับ คราวหน ้า
ข ้าจะไม่ให ้หยาหยาเปลีย ่ นผ ้าพันแผลให ้ข ้าอีกแล ้ว
ขอรับ"

"อืม… ดีมาก" โจวจวินตอบรับด ้วยท่าทางพอใจ

โจวจือ่ หยาแอบกรอกตาใสห ่ ม่าชางเหวิน ทีย

่ าม
นีท
้ ำตัวเป็ นคนดีทเี่ ชอื่ ฟั งคำพูดของผู ้อาวุโส แต่กอ่ น
หน ้านีใ้ ครกันทีท่ ำตัวเกเรเอาแต่ใจต่อนาง ไม่ใชเ่ ขา
ทีน่ อนป่ วยอยูบ่ นเตียงในยามนีห ้ รอกหรือ

"จือ
่ หยา เจ ้ามีแผนการอะไร จึงให ้พีส ่ ะใภ ้ของ
เจ ้าวาดรูปเหมือนของคุณหนูหลีต ่ งั ้ มากมายหลาย
แผ่น" โจวจวินเอ่ยถามบุตรสาวอย่างสงสย ั เป็ น
เพราะเรือ ่ งนี้ เขาจึงมาตามหาบุตรสาวไปทัว่ เพือ ่
ทีเ่ ขาจะได ้ไต่ถามพูดคุยเรือ่ งนีก
้ บั โจวจือ ่ หยา
 โจวจือ ่ หยาเผยแววตาซุกซน ก่อนจะพูดขึน ้ ว่า
"ข ้าให ้คนไปสบ ื ความมาได ้ความว่า ตระกูลหลี่
โด่งดังอยูใ่ นเมืองหลวงมากเจ ้าค่ะ นายท่านใหญ่
ตระกูลหลีเ่ คยเป็ นถึงท่านเสนาบดีของราชสำนัก
แม ้ยามนีจ ้ ะลาออกมาอยูบ่ ้านเดิมทีก ่ ุ ้ยโจวแล ้ว แต่
นายท่านรองและนายท่านสามของตระกูลหลีก ่ ย ็ งั
เป็ นขุนนางผู ้ใหญในหกกรม ข ้าจึงแปลกใจ ว่าทำไม
ฮอ่ งเต ้จึงมองข ้ามคุณหนูหลีผ ่ ู ้นี้ ทีเ่ ป็ นคนงามอ่อน
โยนประดุจดังดอกบัวขาวดอกนีไ ้ ปได ้เจ ้าคะ"

"ไม่เห็นจะเหมือนดอกบัวขาวเลยสก ั นิด"
ี งไม่เห็นด ้วย
หม่าชางเหวินเอ่ยแย ้งด ้วยน้ำเสย

ยามแรกทีไ่ ด ้ยินหม่าชางเหวินพูดเชน ่ นี้ โจว

จือ
่ หยาแอบรู ้สก ึ ไม่พอใจขึน
้ มาวูบหนึง่ ก่อนจะนึก
ได ้ว่า คนทีน ่ เี่ ปรียบคนงามเป็ นดอกบัวขาว เป็ นการ
ชมแม่นางผู ้นัน ้ ว่าแสนดี บริสทุ ธิผ
์ ดุ ผ่องทัง้ กายและ
ใจ ไม่มค ี วามหมายเป็ นอืน ่ ดังชวี ติ เดิมของนาง เมือ ่
คิดได ้เชน ่ นี้ โจวจือ ่ หยาจึงหายโกรธทันที

"อืม… สาเหตุนน ี้ ่าจะมีสว่ นเกีย

่ วข ้องกับอดีตที่
เสนาบดีหลีล ่ าออกจากงานมิใชน ่ ้อย" โจวจวินยืน
ครุน
่ คิดเกีย
่ วกับเรือ
่ งคนตระกูลหลีอ ่ ยูน
่ าน
 "ข ้าคิดว่านายท่านใหญ่ตระกูลหลี่ คงไม่อยาก
ให ้บุตรสาวเพียงคนเดียวของเขา ต ้องไปต่อสูแย่ ้ ง
ชงิ กับสตรีในวังหลัง เพือ ้
่ แย่งกันใชสวามี คนเดียวกัน
อย่างแน่นอนเจ ้าค่ะ ดังนัน ้ หากฮอ่ งเต ้ทรงรับคุณหนู
หลีเ่ ข ้าวัง คนตระกูลหลีค ่ งจะไม่พอใจการกระทำ
ของฮอ ่ งเต ้อย่างแน่นอน และราชสำนักคงจะยิง่
ปั่ นป่ วนมากขึน ้ เจ ้าค่ะ"

หม่าชางเหวินกระแอมไอ เมือ่ ได ้ยินโจวจือ

่ หยา
้
พูดถึงสตรีสามพันคนในวังหลัง แย่งใชสวามี คน
เดียวกัน

ในขณะทีโ่ จวจวินกำลังครุน ่ คิดตามคำพูดของ

โจวจือ
่ หยา "แล ้วเจ ้าจะจัดการให ้ฮอ ่ งเต ้ทรงรับ
คุณหนูหลีเ่ ข ้าวังได ้อย่างไร อีกอย่างคุณหนูใน
ตระกูลหลีค
่ งมิได ้มีเพียงหลีห ่ วงซน ิ เพียงคนเดียว"

"เรือ ้ ้าวางแผนเอาไว ้ว่า จะสง่ ภาพสาวงาม

่ งนีข
เข ้าเมืองหลวง พร ้อมคำชน ื่ ชมหลีห ิ ว่างดงาม
่ วงซน
ดัง่ เทพธิดา มีฝีมือทางการแพทย์ชว่ ยเหลือผู ้คน มี
เมตตาชว่ ยเหลือผู ้คนทัว่ หล ้า ท่านพ่อคิดว่าเรือ ่ งนี้
จะทรงรู ้ถึงพระกรรณของฮอ ่ งเต ้ในวังหลวงไหม
เจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยถามโจวจวินด ้วยรอยยิม ้
 โจวจวินพยักหน ้าเห็นด ้วยและพูดว่า "เจ ้าวางใจ
เถิดเรือ
่ งนีพ ้ อ
่ มีวธิ ก
ี าร พ่อจะหานักเล่านิทานมาสก ั
หลายคน ให ้แต่งเติมเรือ ่ งราวของคนงามแซห ่ ลี่ บุตร
สาวเพียงคนเดียวของนายท่านใหญ่ตระกูลหลีใ่ ห ้ฟั ง
ดูน่าสนใจมากขึน ้ แล ้วสง่ นักเล่านิทานทัง้ หลาย
เหล่านีเ้ ข ้าไปเล่าเรือ ่ งราวทีโ่ รงน้ำชาในเมืองหลวง"

"แผนการของท่านพ่อเหนือชน ั ้ กว่าของข ้าอีก

เจ ้าค่ะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยปากชมโจวจวินด ้วยท่าทาง
เยินยอ อย่างต ้องการประจบเอาใจ

"แล ้วยามนีเ้ จ ้าทำแผลให ้ชางเหวินเสร็จหรือยัง"

"เสร็จแล ้วเจ ้าค่ะ"

่ นัน
"ดี เชน ้ เจ ้าออกไปหาท่านแม่ของเจ ้ากับพ่อดี
กว่า"

"ได ้เจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยาตอบรับคำพูดของ

โจวจวินอย่างเชอ ื่ ฟั ง

"...." หม่าชางเหวินไม่ได ้พูดอะไรแทรกกลาง

บทสนทนาของพ่อลูกตระกูลโจวเลยสก ั คำ
 หลังจากนัน ้
้ เขาก็ใชสายตาขมขื น
่ มองตามหลัง
สองคนพ่อลูกตระกูลโจวเดินออกไปจากห ้องของ
เขา โดยทิง้ ให ้เขานอนอยูบ
่ นเตียงอย่างเดียวดาย

แต่เมือ่ หม่าชางเหวินหลับตาเตรียมตัวพักผ่อน
ภาพความทรงจำและความรู ้สก ึ ทีเ่ ขาอยูเ่ พียงลำพัง
กับโจวจือ่ หยาเมือ ่ ครู่ ก็ผด
ุ ขึน
้ มาในความทรงจำของ
เขาอีกครัง้ หม่าซางเหวินยกยิม ้ มุมปากก่อนจะนอน
หลับเข ้าสูฝ่ ั นหวานในจินตนาการของเขาทันที
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 182

โจวจวินเป็ นคนทีท ่ ำอะไรรวดเร็ว เพียงสองวัน

เขาก็หานักเล่านิทานมาได ้หลายคน แต่ทโี่ จวจือ ่
หยาทึง่ กว่านัน
้ คือเรือ ่ งเล่าของหญิงสาวตระกูลหลี่
ทีห
่ ม่าเกาเฉินเป็ นผู ้เขียนแต่งขึน้ ด ้วยตนเอง ชา่ งปั น
้
แต่งได ้เหมือนกับนิยายเทพเซย ี นอย่างไรอย่างนัน ้

"ข ้าไม่เคยคิดเลยเจ ้าค่ะ ว่าหม่ากัว๋ กงจะมีความ

สามารถทางด ้านนีแ ้ อบซอ ่ นอยู"่ โจวจือ ่ หยาก ้มหน ้า
อ่านเรือ
่ งแต่งของหม่าเกาเฉินด ้วยความทึง่

จวงปี้ เหยานั่งจิบชาอยูด่ ้านข ้างยิม้ แล ้วทอดถอน

ใจ "ในอดีต ท่านลุงเกาเฉินผู ้นีข ้ องเจ ้า เขาเป็ นบุตร
ชายคนเล็กของตระกูลหม่า จึงถูกทุกคนตามใจอย่าง
เต็มที่ เขาเรียนตำราพอเป็ นพิธ ี แต่กลับสนใจเรือ ่ ง
เกีย
่ วกับบทกวี ลำนำท่องเทีย ่ วและเรือ ่ งราวในยุทธ
ภพ ถือว่าเขาเป็ นหนุ่มน ้อยเจ ้าสำราญผู ้หนึง่ แม ้ว่า
เขาจะมีสข ุ ภาพอ่อนแอ เจ็บป่ วยอยูบ ่ อ
่ ยครัง้ ก็ตาม
แต่แล ้วตระกูลหม่าก็ต ้องเผชญ ิ กับคลืน ่ ลมถาโถม
ทำให ้เขาต ้องทิง้ ความชนื่ ชอบสว่ นตัวเหล่านีเ้ อา
ไว ้เบือ
้ งหลัง เพราะตระกูลหม่าเหลือเพียงเขาเป็ นผู ้
ื ทอดตระกูลเพียงผู ้เดียวแล ้ว"
สบ

โจวจือ ่ หยาอมยิม
้ และพูดว่า "ยามนีม ้ ไิ ด ้เหลือ
เพียงท่านลุงเกาเฉินแล ้วนะเจ ้าคะ ยังมีพช ี่ างเหวิน
ื ทอดตระกูลหม่าเพิม
เป็ นผู ้สบ ่ มาอีกหนึง่ คนเจ ้าค่ะ"

จวงปี้ เหยาหันมามองหน ้าโจวจือ ่ หยาด ้วยดวงตา

เป็ นประกาย และพูดขึน ้ ว่า "ดังนัน ้ ป้ าจึงตัง้ ความหวัง
เอาไว ้ว่า ในอนาคต เจ ้าจะสามารถเพิม ่ ทายาทให ้
ตระกูลหม่าอีกสก ั หลายคน ป้ ามิได ้มุง่ หวังหรือ
บีบบังคับในสงิ่ ทีต่ นเองทำให ้สำเร็จไม่ได ้ แล ้วจะมา
บีบบังคับให ้เจ ้าต ้องทำให ้ได ้ ป้ าก็แค่อยากอุ ้มหลาน
ชายหรือหลานสาวทีเ่ กิดจากเจ ้าและอาชางเท่านัน ้
มิได ้อยากเลีย้ งบุตรของผู ้อืน
่ อีกแล ้ว"

โจวจือ่ หยาหน ้าแดง สว่ นเจิง้ ฮุย่ ผิงปิ ดปาก

หัวเราะ แล ้วพูดขึน
้ ว่า "ข ้าได ้ยินมาว่า ก่อนหน ้านี้
ท่านชายหกมาอ ้อนวอน อยากขอให ้พวกท่านรับ
ท่านชายหกมาเป็ นบุตรบุญธรรมเพิม ่ อีกหนึง่ คน
หรือเจ ้าคะ"

จวงปี้ เหยาก็ปิดปากหัวเราะตาม แล ้วพูดว่า

"เด็กอย่างไรก็ยงั เด็ก ท่านชายหกแม ้จะเติบโตมาใน
สถานทีแ ่ ห่งนัน
้ แต่พระชายาเอกสวีอบรมเลีย ้ งดู
ท่านชายหกมาเป็ นอย่างดี ท่านชายหกจึงยังคง
เหลือความไร ้เดียงสาแบบเด็กทัว่ ไปเอาไว ้ เขาจึง
โดนเจิง้ หรงหมิงกลัน ่ แกล ้ง หลอกเขาจนหัวปั่ นได ้"

่ ผิงอมยิม
เจิง้ ฮุย ้ และพูดถึงหลานชายคนโปรด
ของนางว่า "อาหมิงเป็ นเด็กร ้ายกาจ อย่าว่าแต่เด็ก
น ้อยอย่างท่านชายหกเลย แม ้แต่ผู ้ใหญ่บางคนก็
โดนเด็กผู ้นีป ่ กัน"
้ ั่ นหัวเล่นมาแล ้วเชน

โจวจือ่ หยาอมยิม ้ และคิดถึงเจิง้ หรงหมิงขึน ้ มา

ในทันที พวกนางจากหมูบ ่ ้านเถียนซมี าได ้เกือบ
เดือนแล ้ว ยามนีเ้ ด็กน ้อยก็คงจะกำลังคิดถึงพีส ่ าว
่ กัน...
อย่างนางอยูเ่ ชน

อาการของหม่าชางเหวินดีขน ึ้ มาก จนเริม ่ ลุกขึน

้
มานั่งได ้แล ้ว หม่าเกาเฉินและโจวจวินก็ไม่ได ้อยูเ่ ฉย
พวกเขาวิง่ วุน ่ อยูใ่ นเมืองกุ ้ยโจว จนทีน่ ป
ี่ ั่ นป่ วนไป
หมด สุดท ้ายตู ้จิง้ โหวทนไม่ไหวจึงต ้องยืน ่ หนังสอ ื
เพือ
่ ขอร ้องให ้ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินเรียกตัวผู ้ตรวจการผู ้
สูงศกั ดิก
์ ลับเมืองหลวง รวมถึงผู ้ชว่ ยรองแม่ทพ ั
อย่างโจวจือ ่ หวายด ้วย
 ในยามนีโ้ จวจือ
่ หวายมีใบหน ้าหม่นหมอง เขา
คิดว่าบิดาและหม่ากัว๋ กงร่วมมือกัน เพือ่ ดึงหม่าชาง
เหวินกลับเมืองหลวง แต่สด ุ ท ้ายตัวเขาเองก็จะถูก
สง่ ตัวกลับไปด ้วย

"พีจ่ อ
ื่ หวายเจ ้าคะ พีไ่ ม่จำเป็ นต ้องเป็ นทหาร
ประจำชายแดน ก็เป็ นแม่ทพ ั ได ้นะเจ ้าคะ แถมยังอาจ
จะมีอำนาจเหนือกว่าแม่ทพ ั ทีป่ ระจำชายแดนด ้วย
เจ ้าค่ะ"

"คนเป็ นทหารมิได ้เข ้าร่วมศกึ สงครามจะเป็ น

แม่ทพั ทีน
่ ่านับถือได ้อย่างไร" โจวจือ
่ หวายเอ่ยแย ้ง
ไม่เห็นด ้วย

"แล ้วใครว่าในเมืองหลวงไม่มส ี งครามล่ะเจ ้าคะ

ในเมืองหลวงมีการสูรบที ้ ด
่ เุ ดือดกว่าชายแดนเสย ี อีก
้
เพียงแต่การสูรบในเมื องหลวงนัน ้ การเอาชนะกันไม่
ได ้ขึน้ อยูก่ บ
ั จำนวนกำลังพลและการจัดทัพ แต่ต ้อง
้
ใชสมอง การวางแผนและการลอบโจมตีแบบชาญ
ฉลาดแทนเจ ้าค่ะ แล ้วพีว่ า่ ตำแหน่งแม่ทพ ั ประจำ
ชายแดนกับตำแหน่งแม่ทพ ั ในเมืองหลวงผู ้ใดยิง่
ใหญ่กว่ากันเจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาพูดด ้วยน้ำเสย ี ง
เกลีย ้ กล่อม
 เมือ่ โจวจือ ่ หยาพูดจบ โจวจือ ่ หวายจึงเริม่ เข ้าใจ
ความหมายทีน ่ ้องสาวกำลังจะสอ ื่ ใชแ่ ล ้ว ตำแหน่ง
แม่ทพั ในเมืองหลวงอาจจะไม่น่าภาคภูมใิ จ ไม่
ตรากตรำเท่าตำแหน่งแม่ทพ ั ประจำชายแดน แต่
ยามทีฮ ่ อ่ งเต ้จะใชงานคน
้ เชอื่ ใจและให ้ความสำคัญ
มากกว่า ก็คอ ื ผู ้ทีอ
่ ยูใ่ นเมืองหลวง

่ งเต ้พระองค์นี้ พีม

"แต่ฮอ ่ ค
ิ อ่ ยอยากจะทำงานให ้
ั เท่าไร" โจวจือ
สก ่ หวายพูดเสย ี งอ่อย

"เชน่ นัน
้ พีก
่ ต
็ ้องปูทางเพือ ่ งเต ้พระองค์ใหม่ส ิ
่ ฮอ
เจ ้าคะ"

"จือ ่ นีห
่ หยา… เจ ้าพูดเชน ้ มายความว่าอย่างไร"

"พีช่ ายเชอื่ ข ้าเถิดเจ ้าค่ะ แผ่นดินต ้าหมิงใกล ้จะมี

การเปลีย ่ นแปลงคนทีน ่ ั่งอยูบ
่ นบัลลังก์มงั กรอีกครัง้
แล ้วเจ ้าค่ะ"

"เจ ้า.. ห ้ามเจ ้าไปพูดเรือ ่ งนีก้ บ

ั ผู ้อืน
่ เป็ นอันขาด
โทษการก่อกบฏนัน ้ ร ้ายแรงยิง่ นัก"
 "พีจ
่ อ
ื่ หวายวางใจได ้ ข ้าแค่พดู กับพีช
่ ายเท่านัน
้
พีว่ างใจเถิด ท่านพ่อเองก็ลงแรงไปไม่น ้อย คำพูด
ของข ้านัน ้ ไม่ผด
ิ ไปหลังจากนีห้ รอกเจ ้าค่ะ"

โจวจือ
่ หวายจึงนิง่ อึง้ ไป ก่อนทีจ ่ ะมาทีเ่ มือง
กุ ้ยโจว บิดาของเขายังไม่ฝักใฝ่ ฝ่ ายใดอยูเ่ ลย
ทำไมเหตุการณ์จงึ เป็ นเชน ่ นีไ
้ ปได ้

บิดาของเขาเคยสงั่ สอนเขาและเหล่าพีช ่ าย
่ ลม และใช ้
ทัง้ หลายว่า ลูกผู ้ชายต ้องฝ่ าฟั นคลืน
ชวี ติ ในการเลือกหนทางเดินด ้วยตนเอง แต่ทำไม
ยามนีบ ้ ด
ิ าจึงแทรกแซง เปลีย ่ นมาเป็ นผู ้เลือก
หนทางเดินให ้เขาเชน ่ นี…
้

หลังจากนัน ้ โจวจือ
่ หวายจึงรู ้เหตุผลทีแ ่ ท ้จริง ว่า
เพราะเหตุใดโจวจวินจึงเปลีย ่ นไป ทัง้ เรือ ่ งทีม
่ ี
คนคอยขัดขวางการทำงานของเขา ทัง้ ยังมีเรือ ่ งมือ
สงั หารทีล่ อบฆ่าหม่าชางเหวิน ทีแ ่ ท ้คลืน
่ ลมเหล่านี้
มุง่ ตรงมาทีน่ ้องสาวของเขานีเ่ อง โจวจือ ่ หวายทอด
ถอนใจ ก่อนจะพูดกับบิดา
 "ท่านพ่อ ข ้าเคยคิดจะปกป้ องทุกคนให ้ได ้ แต่
ยามนีข
้ ้ายังไม่แข็งแกร่งพอ จึงต ้องลำบากท่าน
พ่อแล ้ว"

"อืม" โจวจวินพยักหน ้าด ้วยท่าทางเคร่งขรึม

"แต่ข ้าเริม ั ว่าท่านพ่อมีบต

่ สงสย ุ รสาวเพียงคน
่ รือไม่ ข ้าเป็ นบุตรชายของท่านพ่อจริงๆ ใช ่
เดียวใชห
ไหม"

"...." โจวจวินนิง่ อึง้ ไปครูใ่ หญ่ ก่อนจะหยิบของ

ปาไปทางบุตรชายด ้วยความโมโห "เหลวไหล เจ ้า
กำลังกล่าวหาว่าท่านแม่ของเจ ้าสวมหมวกเขียวให ้
ข ้าอย่างนัน้ รึ" โจวจวินพูดด ้วยสห ี น ้ามืดมน

"ก็ทา่ นพ่อลำเอียงมากขนาดนี้ บางครัง้ ข ้าก็แอบ

คิดอดสงสย ั ไม่ได ้" โจวจือ่ หวายบ่นอุบอิบ ก่อนจะ
พูดขึน ้ ว่า "ท่านพ่อวางใจเถิด ข ้าเปลีย ่
่ นใจแล ้ว เชน
นัน
้ ข ้าก็จะตัง้ ใจมุง่ เป้ าหมายไปทีต
่ ำแหน่งแม่ทพ ั
ใหญ่ของแคว ้นแทนก็แล ้วกัน"

"การเป็ นแม่ทพ ั ใหญ่ของแคว ้นใชจ่ ะเป็ นกันได ้

ง่าย เจ ้าเลิกเพ ้อเจ ้อ แล ้วพยายามดูแลตนเองและ
ครอบครัวให ้ปลอดภัยก็พอ อีกไม่นาน เจ ้าก็จะมีบต
ุ ร
ของเจ ้าแล ้ว" โจวจวินเอ่ยเตือนบุตรชาย

"ข ้าทราบแล ้วขอรับท่านพ่อ" โจวจือ ่ หวายรับคำ

แต่ในดวงตาของเขามีความมุง่ มัน ่ แฝงอยู่ บิดาคงจะ
ลืมไปแล ้ว ว่าเขาเป็ นคนทีเ่ มือ
่ พูดออกไปแล ้ว ต ้อง
ทำให ้ได ้ดังทีเ่ คยพูดเอาไว ้

ในขณะทีค ่ นตระกูลโจวและคนตระกูลหม่ากำลัง
รอราชโองการเรียกคนกลับเมืองหลวง โจวจือ ่ หยา
และเจิง้ ฮุย่ ผิงก็ดแ
ู ลการตัง้ ครรภ์ของเซยี่ ปิ งหยูจน
ครรภ์แข็งแรง สว่ นหม่าชางเหวินก็เริม ่ ลุกขึน ้ มาเดิน
ได ้อีกครัง้

หนึง่ เดือนต่อมา คนตระกูลโจวและคนตระกูล

หม่าอยูฉ่ ลองปี ใหม่ทเี่ มืองกุ ้ยโจว รวมทัง้ เตรียมจัด
งานฉลองวันเกิดของโจวจือ ่ หยาทีน ่ ด
ี่ ้วย มีสาวงาม
เข ้ามาวุน่ วายทีบ
่ ้านตระกูลโจวอีกหลายคน
เป้ าหมายของพวกนางคือโจวจือ ่ หวาย แต่โดนโจว
จือ
่ หยาจัดการพวกนางจนแตกกระเจิงไปจนหมด
 หลีห
่ วงซน ิ แวะเวียนมาเยีย
่ มคนอยูบ
่ อ
่ ยครัง้
แต่ทก
ุ ครัง้ นางกลับไม่ได ้พบกับหม่าชางเหวิน
เลยสกั ครัง้

งานฉลองอายุครบ16 ปี ของโจวจือ ่ หยาผ่าน

ไปอย่างอบอุน ่ ทุกคนต่างมีของขวัญมามอบให ้โจว
จือ
่ หยา แม ้จะไม่ใชข ่ องชนิ้ ใหญ่มรี าคาแพง แต่นาง
ก็ชน ื่ ชอบมาก แต่ของขวัญวันเกิดทีถ ่ ก
ู ใจนางมาก
ทีส่ ด ุ กลับเป็ นของขวัญจากเมืองหลวง

เพราะนอกจากของขวัญจากวังหลวงแล ้ว ยังมี
ราชโองการเรียกหม่าชางเหวินและโจวจือ่ หวายให ้
กลับไปรับตำแหน่งทีเ่ มืองหลวงด ้วย

รวมทัง้ ยังมีราชโองการมายังตระกูลหลี่ เพือ ่

เรียกคุณหนูหลีห ่ วงซน ิ เข ้าวัง เพือ
่ ไปรับตำแหน่งพระ
สนมในวังหลังของฮอ ่ งเต ้จูจางเหวิน ซงึ่ ข่าวนีท ้ ำให ้
โจวจือ่ หยามีความสุขมากทีส ่ ด
ุ ข่าวจากเมืองหลวง
เหล่านี้ ถือเป็ นการเริม
่ ต ้นปี ใหม่ทด ี่ ข
ี องโจวจือ
่ หยา
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 183

จวนหลังใหญ่ของตระกูลหลีต ่ งั ้ อยูใ่ นฝั่ งทิศ

ตะวันออกของเมืองกุ ้ยโจว ภายในจวนมีบ ้านเรือน
ตัง้ อยูห
่ ลายหลัง หลังทีใ่ หญ่โตและงดงามทีส ่ ด
ุ คือ
เรือนของบ ้านใหญ่ตระกูลหลี่ ในยามนีบ ้ ้านใหญ่
ตระกูลหลีต ั สนวุน
่ า่ งสบ ่ วายกันไปหมด เมือ ่ คุณหนู
หลีห ่ วงซนิ ได ้รับราชโองการจากฮอ ่ งเต ้แล ้วถึงกับ
ล ้มป่ วย

่ งเต ้มีสนม
"ท่านพ่อ ข ้าไม่ยอมนะเจ ้าคะ ฮอ
มากมายในวังหลัง แล ้วจะอยากได ้ข ้าไปเพิม ่ อีกคน
เพือ
่ อะไร"

"เจ ้าวางใจเถิด พ่อจะทำทุกทาง เพือ

่ ไม่ให ้เจ ้า
ต ้องเข ้าไปอยูใ่ นสถานทีแ
่ ห่งนัน
้ "

"ก่อนหน ้านี้ ท่านอาหญิงก็เคยไปอยูใ่ นวังเป็ น

พระสนม แต่เป็ นเพียงกุ ้ยเหรินก็ป่วยตายเสย ี แล ้ว
ข ้างในนัน
้ เป็ นหลุมดำ ผู ้ใดเดินเข ้าไปก็ยากทีจ
่ ะเดิน
ออกมาแบบมีชวี ต ิ ข ้าไม่อยากไปอยูใ่ นหลุมดำแห่ง
นัน
้ เจ ้าค่ะ" หลีห
่ วงซนิ ร ้องไห ้คร่ำครวญ ต่อให ้คนใน
ตระกูลจะสำคัญต่อนางมากเพียงใด แต่นางก็ไม่อาจ
ใจกว ้างเอาชวี ต ิ ของตนไปทิง้ เพือ ่ คนในตระกูลได ้

"เจ ้าใจเย็นๆ ก่อนพ่อ พวกเราจะเดินทางเข ้า

เมืองหลวง ไปสมทบกับอารองและอาสามของเจ ้า
เพือ่ หาวิธห ี ลีกเลีย ่ งเรือ
่ งนี้ อีกอย่างข่าวลือเรือ
่ งของ
เจ ้าไม่รู ้ว่าเป็ นผู ้ใดสร ้างเรือ
่ งขึน้ มา จนในยามนีเ้ จ ้า
โด่งดังไปทัว่ เมืองหลวงแล ้ว"

หลีห ิ ก็เคยได ้ยิน แต่นางคิดว่าผู ้คน

่ วงซน
ยกย่องนางเชน่ นีม
้ แ
ี ต่น่าภาคภูมใิ จ จึงไม่ได ้
สนใจจะขัดขวางข่าวลือ

ในข่าวลือเรือ ่ งเล่ากล่าวกันว่ามีเทพธิดาบน
สวรรค์มาจุต ิ เป็ นหญิงสาวตระกูลหลี่ หญิงงามผู ้มี
จิตใจเมตตา หากใครได ้แต่งานกับนาง จะอายุยน ื
ยาว ไม่ป่วยไข ้ ตระกูลนัน ้ จะรุง่ โรจน์มอ
ี ำนาจ
เหนือคนทัว่ ไป

คนตระกูลหลีล
่ ม
ื คิดไปว่า คนทีม
่ ก
ี ำลังอำนาจ
อยูใ่ นมือสูงสุดในแคว ้นคือผู ้ใด และยิง่ มีอำนาจ มี
ทรัพย์สน ิ เงินทองร่ำรวย มักจะหวาดกลัวเพียงเรือ ่ ง
เดียว คือการเจ็บป่ วยและการมีอายุสน ั้

"ผู ้สร ้างข่าวลือนีม

้ งุ่ หวังร ้ายต่อข ้าแน่นอนเจ ้าค่ะ
ท่านพ่อ"

"หากมุง่ หวังร ้ายต่อเจ ้า สร ้างข่าวลือร ้ายกาจ

ทำลายชอ ื่ เสย ี งของเจ ้ามิดก ี ว่าหรือ นีอ
่ าจจะเป็ น
เพราะมีคนชน ื่ ชมเจ ้า จึงนำไปแต่งเป็ นเรือ ่ งเล่า
จนมีขา่ วลือเชน ่ นีก
้ ไ
็ ด ้" นายท่านใหญ่เอ่ยด ้วย
ี งไม่เข ้าใจ พลางครุน
น้ำเสย ่ คิดทบทวนเรือ ่ งราว

"ท่านพ่อเจ ้าคะ ข ้าว่าเรือ ่ งนีต

้ ้องไม่ธรรมดา ท่าน
พ่อชว่ ยสบ
ื ข่าวให ้ข ้าเถิดเจ ้าค่ะ ข ้าอยากรู ้ว่าข่าวลือนี้
มาจากทีใ่ ด"

"ได ้.. พ่อจะเร่งจัดการให ้ ตอนนีเ้ จ ้ารีบพักผ่อน

เถิด"

"ท่านพ่อ ข ้าอยากแต่งงานกับซอ ื่ จือ

่ หม่ากัว๋ กง
จริงๆ นะเจ ้าคะ หากข ้าแต่งงานออกเรือนไปกับซอ ื่
จือ
่ หม่ากัว๋ กง ข ้าก็ไม่ต ้องเข ้าวังหลวงแล ้ว มิใชห ่ รือ
เจ ้าคะ"
 "หากก่อนหน ้านีเ้ จ ้าแต่งงานออกเรือนไปก่อนก็
คงจะได ้ แต่นพี่ วกเรารับราชโองการมาแล ้วอย่างไร
ี ก็ต ้องไปจัดการเรือ
เสย ่ งราชโองการเสย ี ก่อน"

สองคนพ่อลูกพูดคุยกัน โดยไม่คด ิ เลยสก ั นิดว่า

ซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงนัน้ มีคหู่ มัน
้ คูห
่ มายแล ้ว เพราะ
สำหรับตระกูลหลีแ ่ ล ้ว พวกเขาไม่เห็นคนตระกูลโจ
วอยูใ่ นสายตา ต่อให ้นายท่านหลีส ่ ง่ คนไปสบ ื ข่าว ว่า
เรือ ่ งเล่าข่าวลือนีม้ าจากไหน ก็ไม่สามารถสบ ื
ได ้ความอะไร เนือ ่ งจากโจวจวินจัดการปกปิ ด
ร่องรอยทีม ่ าของเรือ ่ งเล่าอย่างมิดชด ิ

ในยามนีค ้ นตระกูลโจวต่างเก็บของ เพือ ่ เตรียม

ย ้ายกลับไปยังเมืองฝูโจว โจวจือ ่ หยาตืน ่ เต ้นดีใจ
มาก นางรู ้สก ึ คิดถึงหมูบ ่ ้านเถียนซย ี งิ่ นัก ต่อให ้ใครๆ
จะคิดว่าทีน
่ ั่นเป็ นเพียงบ ้านป่ า ไม่มอ ี ะไรน่าสนใจ แต่
สำหรับนางแล ้ว ทีน ่ ั่นมีป่าไม ้ ผลไม ้และสต ั ว์ป่า อุดม
สมบูรณ์ มีกจิ กรรมให ้นางทำทุกวันไม่มเี บือ ่

ผิดกลับทีเ่ มืองกุ ้ยโจว แม ้จะมีป่าเขา แต่ต ้องขี่

ม ้าออกนอกเมืองไปไกล ซงึ่ ยามนีแ ้ ม ้มือสงั หารจะ
โดนโจวจวินจัดการไปหมดแล ้ว แต่เขาก็ไม่วางใจ
จึงบังคับบุตรสาวให ้อยูแ ่ ต่ในบ ้านตระกูลโจวในเมือง
้ ซงึ่ โจวจือ
กุ ้ยโจวเท่านัน ึ เบือ
่ หยารู ้สก ่ เป็ นอย่างมาก

ยามนีโ้ จวจือ ้
่ หยาฝึ กซอมยิ งธนูกบ
ั โจวฉงหวูจ ่ น
ึ เหนือ
รู ้สก ้
่ ยล ้า จึงเอ่ยชวนน ้องชายให ้เลิกฝึ กซอม

"ฉงหวู่ พวกเราไปหาพีช
่ างเหวินกันเถิด"

โจวฉงหวูเ่ งยหน ้ามองท ้องฟ้ า เมือ

่ เห็นว่าแดด
แรงจ ้า จึงพยักหน ้าเห็นด ้วยกับคำของพีส่ าว

"พีส่ าวจะไปชำระล ้างร่างกาย และเปลีย

่ นชุด
ใหม่กอ
่ นหรือไม่ขอรับ"

"ไม่ละ่ ไปทัง้ อย่างนีน

้ ล
ี่ ะ่ พีส
่ าวขีเ้ กียจย ้อนไป
ย ้อนมา"

โจวฉงหวูอ่ มยิม ้ และไม่เอ่ยคำโต ้แย ้ง เพราะพี่

สาวของเขาผู ้นีต
้ อ่ ให ้เหงือ
่ โทรมกาย ร่างของนางก็
ยังมีกลิน
่ หอมกรุน่ ลอยมาตามลม ใบหน ้าทีม ่ เี หงือ
่ ก็
น่ามอง ความเหน็ ดเหนือ ่ ยของพีส
่ าวไม่อาจจะลด
ความงามน่ามองของนางลงได ้เลยสก ั นิดเดียว
 โจวจือ
่ หยาและโจวฉงหวูเ่ ดินไปยังเรือนพัก
สว่ นตัวของหม่าชางเหวินด ้วยกัน ก่อนจะมองเห็น
ภาพทีโ่ จวจือ
่ หวายเดินประคองหม่าชางเหวิน เดิน
ออกกำลังกายอยูห ่ น ้าเรือน

บุรษ
ุ หนุ่มชุดขาวรูปงามประคองชายชุดดำ
หน ้าตาคมเข ้มเดินไปใต ้ต ้นไม ้ มีสายลมพัดผ่าน
ทำให ้ไบไม ้ไหวไปตามลม เสอ ื้ ผ ้าของบุรษทัง้
สองพัดไหวพัวพันกัน ขาวกับดำตัดดูชด ั เจน โจว
จือ
่ หยามองภาพงดงามตรงหน ้าแล ้วทอดถอนใจ

"ชา่ งเป็ นภาพทีง่ ดงามยิง่ นัก พวกเขาเหมาะสม

กัน ราวกับดอกไม ้งามปั กบนแจกันหยก"

โจวฉงหวูย่ นื นิง่ ก่อนจะเห็นโจวจือ ่ หวายและ

หม่าชาวเหวินถลึงตาโกรธเคืองมองมายังพวกตน
คำพูดของโจวจือ ่ หยาเมือ่ ครู่ คนทัง้ สองทีม
่ ป
ี ระสาท
หูดย
ี งิ่ คงจะได ้ยินแล ้ว

"ข ้าว่ามองคล ้ายยมทูตขาวดำทีท่ ำงานรับใช ้

ท่านเทพปกครองนรกเสย ี มากกว่า"

โจวจือ
่ หยาปิ ดปากหัวเราะชอบใจ เมือ ่ วานนาง
และโจวฉงหวูเ่ พิง่ อ่านเรือ
่ งยมทูตหน ้าขาวและ
ยมทูตหน ้าดำในลำนำเทพเซย ี นมา เมือ
่ โจวฉง
หวูพ
่ ด ่ นี้ นางจึงพยักหน ้าเห็นด ้วยทันที
ู เชน

"ตลกมากหรือไร แล ้วนีฝ
่ ึ กยิงธนูเสร็จแล ้วหรือ
พีก ้
่ ำลังจะพาอาชางไปดูเจ ้าฝึ กซอมยิ งธนูพอดี
เลย" โจวจือ่ หวายเอ่ยถามน ้องสาวด ้วยน้ำเสย ี ง
ไม่คอ่ ยพึงพอใจเล็กน ้อย

"ฝึ กพอแล ้วเจ ้าค่ะ ประเดีย๋ วว่าจะกลับไปอาบน้ำ

เปลีย ่ นชุดใหม่ ชว่ งบ่ายจือ ่ หยาจะออกไปซอ ื้ ของ
ฝากให ้ท่านตา ท่านยายและท่านลุง ท่านป้ า
ทัง้ หลายเจ ้าค่ะ พรุง่ นีก้ จ
็ ะออกเดินทางแล ้ว จือ ่ หยา
อยากไปเลือกของฝากด ้วยตัวเอง"

ี ง
หม่าชางเหวินขมวดคิว้ ก่อนพูดห ้ามด ้วยน้ำเสย
ไม่เห็นด ้วย "อย่าออกไปข ้างนอกเลย ด ้านนอก
ไม่คอ
่ ยปลอดภัย หากเจ ้าอยากได ้อะไร บอกไหวอัน
่ งั่ จะให ้ไหวอันออกไปซอ
ก็ได ้ พีส ื้ ให ้"

โจวจือ ่ หวายจึงรีบเอ่ยเสริมว่า"นั่นส ิ ต่อให ้ท่าน

พ่อกำจัดมือสงั หารจนหมดแล ้ว แต่พวกเราไม่รู ้ว่า
ื สงั หารกลุม
ยังมีมอ ่ อืน
่ ดักซอ ่ นอยูห่ รือไม่ เราอยูใ่ นที่
สว่าง พวกมันอยูใ่ นทีม ่ ด
ื เจ ้าอย่าได ้ประมาท"
 ื้ อะไรดี จึงอยากออกไปเลือก
"ข ้าไม่รู ้ว่าควรซอ
ด ้วยตัวเองนีเ่ จ ้าคะ"

่ นัน
"เชน ้ เจ ้าไปบอกขออนุญาตท่านพ่อก่อน"
โจวจือ
่ หวายพูดกับน ้องสาวของตน ก่อนจะหัน
ปลอบใจหม่าชางเหวินว่า "เจ ้าวางใจเถิด ท่านพ่อไม่
ยินยอมปล่อยนางออกไป เทีย ่ วด ้านนอกอย่าง
แน่นอน"

โจวจือ่ หยาเผยยิม ้ ด ้วยท่าทางเหนือกว่า แล ้วจึง

พูดว่า "พวกพีว่ างใจได ้ ท่านพ่ออนุญาตข ้าแล ้วเจ ้า
ค่ะ ชว่ งบ่ายนีท
้ า่ นพ่อ ท่านลุงหม่า จะพาท่านแม่
ท่านป้ าเหยาและข ้า ออกไปเดินเทีย ื้ ของด ้วยตน
่ วซอ
เองเจ ้าค่ะ"

โจวจือ ่ หวายและหม่าชางเหวินหันไปมองโจว
ฉงหวู่ เพือ ่ ขอคำยืนยัน เด็กหนุ่มจึงพยักหน ้าพร ้อม
รอยยิม ้ "เรือ ่ งเป็ นดังทีพ่ ส
ี่ าวพูด ท่านป้ าสะใภ ้อยาก
จะไปเดินซอ ื้ ของทีต
่ ลาดแล ้วท่านลุงจะขัดขวางท่าน
ป้ าได ้อย่างไร ท่านลุงยังบอกให ้ข ้าเตรียมตัวไปด ้วย
เพราะท่านป้ าและพีส ่ าวซอ ื้ ของเก่งมาก ต ้องหาคน
ไปคุ ้มครองและไปชว่ ยกันถือของหลายคนขอรับ ข ้า
คิดว่าพีจ ่ อ
ื่ หวายก็คงจะต ้องไปตลาดด ้วยกันกับข ้า
เชน ่ กัน"
 โจวจือ
่ หวายเบ ้หน ้า หันมาบอกหม่าชางเหวิน
ว่า "ท่านพ่อปฏิเสธท่านแม่ไม่เคยได ้ เจ ้าไม่ต ้องเป็ น
ห่วง ชว่ งบ่ายข ้าจะไปคุ ้มครองพวกนางเพิม ่ อีกคน"

หม่าชางเหวินก็ถอนหายใจพลางพยักหน ้าอย่าง
เข ้าใจ "พีจ
่ อ
ื่ หวายคงต ้องเตรียมเงินติดตัวไปเยอะ
สกั หน่อย หากท่านอาจารย์ไม่พอจ่าย พีช ่ ายจะได ้
จ่ายเงินให ้หยาหยาได ้"

โจวจือ ี น ้าหมองคล้ำทันที นึกถึงเงิน

่ หวายมีสห
ทีต
่ ้องออกจากกระเป๋ าของตน "อาชางข ้าว่าเจ ้าเร่ง
แต่งงานกับหยาหยาโดยเร็วก็ดเี หมือนกันนะ"

"เพราะเหตุใด" หม่าชางเหวินถามด ้วยความไม่

เข ้าใจ ปกติโจวจือ
่ หวายเป็ นคนทีห
่ วงน ้องสาวมาก

"เจ ้าจะได ้มาชว่ ยข ้าจ่ายเงินซอื้ ของทีห ่ ยาหยา

อยากได ้นะส"ิ โจวจือ ่ หวายตอบด ้วยความปวดใจ
เวลาไปเดินตลาดซอ ื้ ของกับน ้องสาวและมารดาครัง้
ใดถุงเงินของเขาทีส ่ ะสมมานาน ย ้ายไปอยูก ่ บ
ั ผู ้อืน
่
จนเกือบหมดทุกที 'ชา่ งโชคดียงิ่ นัก ทีป ่ ิ งหยูของข ้า
ื่ ชอบการใชจ่้ ายฟุ่ มเฟื อยเชน
มิได ้ชน ่ นี'้
 หม่าชางเหวินมองโจวจือ ่ หยาทีก ่ ำลังยืนคุยกับ
โจวฉงหวูด่ ้วยสายตาอ่อนโยน "พีจ ่ อ
ื่ หวายไม่ต ้อง
ห่วง แต่งงานกันเมือ
่ ไหร่ ข ้าจะยกเงินทองทัง้ หมด
ของข ้าให ้หยาหยาใชจ่้ ายแบบไม่หวงเลย"

โจวจือ่ หวายตบหลังหม่าชางเหวินเบาๆ และพูด

ขึน
้ ด ้วยความเห็นใจว่า "เชน ่ นัน
้ เจ ้าต ้องขยันทำงาน
หาเงินเพิม ่ นัน
่ แล ้วล่ะ มิเชน ้ ตระกูลหม่าคงจะต ้อง
ขัดสนเงินทองอย่างแน่นอน"

"...." หม่าชางเหวินไม่ตอบอะไร เพียงพยักหน ้า

ยิม
้ รับเท่านัน้

วันต่อมาหม่าชางเหวินเดินมาเพือ ่ เตรียมตัวจะ
ขึน
้ เรือ เขาถามโจวจือ ่ หวายอย่างแปลกใจ "เหตุใด
ของยังขนขึน ้ เรือไม่หมด มิใชว่ า่ เตรียมเก็บของ
ทยอยขนมาเก็บบนเรือ ตัง้ แต่เมือ ่ หลายวันก่อนแล ้ว
หรือ"

"อ่อ… นีค ่ อื ของทีท

่ า่ นแม่และน ้องสาวของข ้าไป
ซอื้ มาเพิม่ เมือ
่ วานน่ะ" โจวจือ่ หวายกวาดตามองโดย
รอบ เมือ ่ เห็นว่าไม่มใี ครฟั งทีเ่ ขาพูด จึงหันมาพูดกับ
หม่าชางเหวินเสย ี งเบาว่า "อาชาง นีข
่ นาดพวกนาง
กลัวว่าของจะเต็มเรือ และขนกลับไปได ้ไม่หมด จึง
ื้ น ้อยกว่าปกติแล ้วนะ"
ซอ

หม่าชางเหวินนิง่ อึง้ ไป ก่อนจะหันไปมองรถม ้าที่

มีของอัดแน่นหลายคันรถ แล ้วต ้องถอนหายใจ
สงสย ั เขาต ้องกลับไปตรวจดูกจิ การของตระกูลหม่า
เสยี แล ้ว ว่ามีอะไรบ ้าง เพือ
่ ทีเ่ ขาจะได ้เร่งหาเงินเพิม
่
เตรียมมาดูแลภรรยาผู ้ใชจ่้ ายเก่งของเขาในอนาคต
…
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 184

เรือเดินสมุทรของตระกูลโจวแล่นอย่างรวดเร็ว
เนือ
่ งจากอาศย ั กระแสลมในการเดินทางเป็ นสว่ น
้
ใหญ่ มิได ้ใชแรงงานคนเหมื อน
เรือลำอืน่

วันนีค
้ ลืน
่ ลมสงบ บวกกับอากาศเริม ่ เย็นมากขึน
้
ทำให ้โจวจวินตัดสน ิ ใจจอดพักเรือในชว่ งบ่าย
่ ให ้ทุกคนชว่ ยกันจับปลา นำมาเพิม
เพือ ่ เป็ นคลัง
เสบียงอาหารสด

บนดาดฟ้ าของเรือ โจวจือ ื่ ชม

่ หยายืนมองชน
ทิวทัศน์ของท ้องทะเลร่วมกับหม่าชางเหวิน สเี ขียว
ของท ้องทะเลกว ้างไกลสุดสายตา ทำให ้โจวจือ ่ หยา
ึ สดชน
รู ้สก ื่ แจ่มใสตามไปด ้วย

ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หยายืนชน ื่ ชมทิวทัศน์อย่าง

เพลิดเพลิน ก็รับรู ้ถึงมืออุน
่ ร ้อนข ้างหนึง่ เอือ
้ มมา
จับกุมมือของตนเอาไว ้ นางเหลือบตามองไปรอบ
กาย เมือ
่ เห็นพวกบ่าวและสาวใชคนสนิ ้ ทต่างถอย
ห่างออกไปไกลพอสมควร จึงเงยหน ้าไปมองสบ
ตาของคนข ้างกายด ้วยรอยยิม
้ อ่อนหวาน

หม่าชางเหวินก ้มหน ้ามองรอยยิม ้ อ่อนหวานของ

สตรีตวั เล็กข ้างกายของเขาด ้วยแววตาอ่อนโยน และ
กระชบ ั ฝ่ ามือนุ่มในอุ ้งมือของตนให ้แน่นขึน ้ เล็กน ้อย
ทัง้ คูย
่ นื เคียงข ้างกันจับมือกันยืนชมท ้องทะเล
กว ้างใหญ่ด ้วยบรรยากาศอ่อนหวาน แม ้จะไม่ได ้พูด
คุยกันสก ั คำพูดเดียว แต่คนทัง้ คูก่ ร็ ู ้สกึ ว่าหัวใจของ
พวกเขาอยูใ่ กล ้ชด ิ กัน จนอบอุน่ ใจเป็ นอย่างยิง่

ระหว่างทีโ่ จวจือ
่ หยาดืม
่ ด่ำกับความรู ้สกึ
อ่อนหวานอยูใ่ นใจ แต่แล ้วก็ต ้องตกใจ เมือ ่ อยูด
่ ๆี
หม่าชางเหวินก็สะบัดมือของนางทิง้ และขยับตัว
ถอยออกห่างอย่างร ้อนรน ก่อนทีโ่ จวจือ ่ หยาจะ
เข ้าใจ เมือ
่ มองตามสายตาของเขาไปทางบันไดที่
ขึน
้ มาบนฟ้ าเรือ

ทีแ
่ ท ้โจวจวินกำลังเดินขึน ้ บันไดเรือมาอย่าง
เชอ ื่ งชา้ โจวจือ ่ หยาหันไปมองหม่าชางเหวินทีม ่ ี
ใบหน ้าสงบเยือกเย็นด ้วยความทึง่ เขามีประสาทหูด ี
กว่าคนอืน ่ เรือ
่ งนีน
้ างรู ้อยูแ
่ ล ้ว แต่เรือ
่ งการเปลีย ่ น
สหี น ้าเก่งของคนผู ้นี้ นางเพิง่ รู ้ก็วน ั นี้ คนทีเ่ คยมอง
นางอย่างอ่อนโยนเมือ ่ ครูส่ ลายไปกับสายลมแล ้ว
 "ท่านพ่อ / ท่านอาจารย์" โจวจือ ่ หยาและหม่าชา
งเหวินเอ่ยทักทายโจวจวินพร ้อมกัน คนหนึง่ ดู
ตืน
่ เต ้นมีพริ ธ
ุ เล็กน ้อย แต่อกี คนกลับมีใบหน ้าเรียบ
เฉย จนเดาความรู ้สก ึ ไม่ได ้ โจวจวินจึงปรายตาไป
มองเพ่ยเพ่ยและไหวอัน ซงึ่ คนทัง้ คูก ่ เ็ อ่ยทักทาย
เขาตามธรรมเนียมจากมุมหนึง่ ของดาดฟ้ า

"พีช่ ายของเจ ้าหายไหน" โจวจวินเอ่ยถาม

โจวจือ ี งเข ้ม
่ หยาด ้วยเสย

"พีจ
่ อ
ื่ หวายไปอยูเ่ ป็ นเพือ
่ นพีส่ ะใภ ้เจ ้าค่ะ เชา้
นีเ้ ห็นว่ามีอาการคลืน ้
่ ไสและวิ งเวียนศรี ษะเจ ้าค่ะ"
โจวจือ ่ หยาก ้มหน ้าตอบ

"แล ้วฉงหวูล
่ ะ่ "

"ลงไปหาปลากับคนเรือแล ้วเจ ้าค่ะ น่าจะกำลัง

อยูบ ่ หยาตอบพลางช ี้
่ นเรือเล็กลำใดลำหนึง่ " โจวจือ
ไปยังเรือลำเล็กทีล
่ อ
่ งไปตามชายฝั่ ง

โจวจวินตวัดสายตามองหม่าชางเหวินก่อนจะ
ถามขึน
้ ว่า "ยังเจ็บแผลอยูห
่ รือไม่"
 "หากไม่เอีย
้ วตัวผิดท่า ก็ไม่เจ็บแล ้วขอรับ"
หม่าชางเหวินตอบพร ้อมทัง้ ลูบไปทีแ ่ ผลขอเขา
บริเวณหน ้าท ้อง

"พีช
่ างเหวินต ้องหมัน
่ ขยับตัวเดินเยอะๆเจ ้าค่ะ
ร่างกายจะได ้แข็งแรง หากมัวแต่กลัวเจ็บ บาดแผล
จะยิง่ หายชา" ้ โจวจือ่ หยาพูดเสริม

"ดี เจ ้าควรจะต ้องรีบหาย เพราะข ้าคุยกับหม่า

กัว๋ กงแล ้วว่า เมือ ่ ้านเถียนซ ี จะรีบ
่ กลับไปถึงหมูบ
จัดงานแต่งงานให ้พวกเจ ้า"

หม่าชางเหวินไม่อาจเสแสร ้งมีใบหน ้าเรียบเฉย

ได ้อีกต่อไป ใบหน ้าของเขาในยามนีเ้ ผยแววยินดี
อย่างปิ ดไม่มด
ิ ในขณะทีโ่ จวยือ
่ หยามีทา่ ทางเขิน
อาย

"ไหนท่านพ่อบอกว่าจะรอให ้ลูกมีอายุ 18 ปี กอ ่ น
จึงค่อยแต่งงานออกเรือนมิใชห ่ รือเจ ้าคะ ยามนีล
้ ก
ู
เพิง่ จะมีอายุ 16 ปี เองเจ ้าค่ะ" โจวจือ่ หยาข่มความ
อายแล ้วเอ่ยถามอย่างสงสย ั

"ย่อมต ้องป้ องกันราชโองการของคนผู ้นัน

้
ในวังหลวงนะส ิ หากพวกเจ ้าแต่งงานกันแล ้วมี
ราชโองการมาทีหลัง ก็ไม่มผ ี ลอะไรแล ้ว หรือ
พวกเจ ้ามีวธิ อ
ี น ี งเข ้มปน
ื่ " โจวจวินพูดด ้วยเสย
หงุดหงิดเล็กน ้อย

"เรือ
่ งนีศ ิ ย์แล ้วแต่อาจารย์จะจัดการขอรับ"
้ ษ
หม่าชางเหวินรีบตอบด ้วยน้ำเสย ี งอ่อนน ้อม แต่ไม่
อาจจะปกปิ ดความตืน ่ เต ้นยินดีบนใบหน ้าของเขาได ้

"แต่งงานกันก่อน แต่ยงั ไม่อาจร่วมหอ ต ้องรอ

หยาหยาเติบโตมากกว่านีก ้ อ
่ น และเรือ
่ งนีต
้ ้องเป็ น
ควาลับ" โจวจวินหมัน ้ าชางเหวิน จึงพูดข ้อแม ้
่ ไสหม่
ของตนกดข่มชายหนุ่มตรงหน ้า

หม่าชางเหวินมีสห ี น ้าไม่น่ามองในทันที แต่เขา

ก็ไม่เอ่ยโต ้แย ้งโจวจวิน แต่คด ิ ในใจว่า 'ขอแค่ให ้ได ้
แต่งงานก่อนเรือ ่ งอืน
่ ค่อยจัดการในภายหลัง'

ในขณะทีโ่ จวจือ ่ หยาหน ้าแดงเรือ ่ และเอ่ย

ปรามบิดาของตนว่า "เรือ ่ งสำคัญ แต่ทา่ น
่ งนีเ้ ป็ นเรือ
พ่อกลับมาบอกลูกบนดาดฟ้ าเรือนีน ่ ะเจ ้าคะ แล ้วยัง
จะบอกว่านีเ่ ป็ นความลับอีก แต่ทา่ นพ่อกลับพูดเสย ี ง
ดังเหมือนกลัวว่าผู ้อืน
่ จะไม่ได ้ยิน" โจวจือ ่
หยาพูดตัดพ ้อด ้วยความอาย ทีบ่ ด
ิ าพูดเรือ
่ งร่วมหอ
โดยไม่หลบเลีย่ งนางเลยสกั นิด

โจวจวินยักไหล่อย่างสบายใจและพูดว่า "คนที่
เก็บความลับไม่ได ้ ข ้าจะจัดการให ้คนผู ้นัน้ พูดไม่ได ้
อีกต่อไป" เพ่ยเพ่ยและไหวอันตัวสน ั่ ก่อนจะเงย
หน ้ามองท ้องฟ้ า เสแสร ้งว่าพวกเขาทัง้ คูไ่ ม่ได ้ยิน
อะไรทัง้ นัน
้ ....

่ ้านเถียนซ ี มีเด็กน ้อย

ครึง่ เดือนต่อมา ณ.หมูบ
กลุม่ หนึง่ พร ้อมใจมาชุมนุมกัน หัวหน ้ากลุม ่ คือเจิง้ หร
งหมิง เขากำลังยืนบนตอไม ้ทีส ่ งู กว่าผู ้อืน
่ และพูด
ด ้วยเสยี งดัง

"ใครทีเ่ ป็ นลูกน ้องของข ้า เจิง้ หรงหมิงจะดูแล

อย่างดี กินดีอยูด ่ ม ี วี ต
ี ช ิ ทีด
่ ี จะไม่มผ
ี ู ้ใดกล ้ารังแก
พวกเจ ้า แต่พวกเจ ้าต ้องทำตามกฎของข ้า และ
ื่ ฟั งคำสงั่ ของข ้าทุกอย่าง"
เชอ

"หัวหน ้าพูดกฎมาเลย พวกข ้าจะทำตามคำสงั่

ี งเด็กน ้อยหลายคนทีม
ของหัวหน ้าทุกอย่าง" เสย ่ ค
ี
วามกล ้าหาญ ตะโกนตอบสนองคำพูดของเจิง้ หรง
ึ เหิม
หมิงอย่างฮก

ท่านชายหกจูเหวินอีย ้ น
ื อยูก
่ โั จวฉงหวัน เขา
มองภาพตรงหน ้าด ้วยความทึง่ ปกติเด็กชายทัว่ ไป
ในเมืองหลวงทีเ่ ขาเคยพบเห็น เด็กทีไ่ ม่ใชบ ่ ต
ุ รเหล่า
ขุนนางเหล่านัน ้ มักจะตัวผอมแห ้ง เสอ ื้ ผ ้าเก่าขาดดู
น่าเวทนา ยิง่ เด็กตามชนบททีเ่ ขาเคยติดตามมารดา
ไปไหว ้พระต่างเมือง ยิง่ ดูอดอยากชา่ งน่าเวทนาเป็ น
อย่างยิง่

แต่เด็กของหมูบ
่ ้านเถียนซน ี ัน
้ ทุกคนทัง้ แข็งแรง
ทัง้ สดใส แววตาก็ฉลาดเฉลียวยิง่ นัก ชุดทีส ่ วมใสแ ่ ม้
จะเป็ นผ ้าหยาบ แต่กด ็ ด
ู ไี ม่มรี อยปะ

"ใครทีเ่ ป็ นลูกน ้องของข ้า หนึง่ …จะต ้องตัง้ ใจ

ศก ึ ษาเล่าเรียน ฉลาดเฉลียวรู ้หนังสอ ื สอง…จะต ้อง
กล ้าหาญ ไม่รังแกคนอ่อนแอกว่า สาม…จะต ้องยึด
มัน
่ ในความเป็ นสุภาพบุรษ ุ ไม่ปลิน
้ ปล ้อนหลอกลวง
ผู ้อืน
่ และส… ี่ จะต ้องเติบโตอย่างสง่าผ่าเผย ไม่เป็ น
ลูกแหง่ให ้ผู ้อืน ่ ต ้องคอยประคบประหงม" สน ิ้ เสยี ง
ของเจิง้ หรงหมิง ทุกคนต่างพยักหน ้ารับและมองเขา
อย่างชน ื่ ชม
 "พีห ่ รงหมิงชา่ งน่านับถือยิง่ นัก" จางเหวินอีพ
้ ด
ู
ด ้วยน้ำเสย ี งชน
ื่ ชม ดวงตาของท่านชายหกในยามนี้
มีแต่เจิง้ หรงหมิงอยูใ่ นสายตาของเขาเท่านัน ้

โจวฉงหวันยืนถอนหายใจเงียบๆ แต่ไม่พด ู
ทำลายศรัทธาของท่านชายหกทีม ่ ต
ี อ
่ เจิง้ หรงหมิง
ได ้แต่คด
ิ อยูใ่ นใจว่า 'หนึง่ …ยามนีเ้ จิง้ หรงหมิงพา
พวกเราหลบหนีการเรียนมา สอง..ยามนีเ้ จิง้ หรง
หมิงกำลังใชริ้ มฝี ปากรังแกผู ้อ่อนแอกว่า ให ้มาเป็ น
ลูกน ้องของตนเอง สาม…คนผู ้นีก ้ ำลังพูดจา
หลอกลวงผู ้อืน ่ อยู่ สว่ นข ้อส…
ี่ '

โจวฉงหวันยังไม่ทน
ั คิดจบ ก็มเี ด็กน ้อยผู ้หนึง่ วิง่
มาตะโกนบอกทุกคนว่า "มาแล ้ว… มาแล ้ว… คุณ
หนูโจวเดินทางกลับมาถึงบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ แล ้ว"

เจิง้ หรงหมิงกระโดดลงจากตอไม ้ทีย ่ น

ื อยู่
ใบหน ้าของเขามีน้ำตาคลอและวิง่ ไปยังบ ้านใหญ่
ี งของเขาทีล
ตระกูลเจิง้ อย่างรวดเร็ว เสย ่ อยมาตาม
ลม มีเสย ี งสะอืน
้ ปะปนแฝงอยูด ่ ้วย " พีส
่ าวกลับบ ้าน
มาแล ้ว"

โจวฉงหวันเผยรอยยิม ้ ดีใจ และคิดต่อไปว่า

'สว่ นข ้อสน
ี่ ัน
้ ใครเป็ นลูกแหง่ มองจากการวิง่ นำ
หน ้าผู ้อืน ็ น้ำตาแห่งความดีใจไป
่ พร ้อมทัง้ เชด
ด ้วย ก็พอจะรู ้'

โจวฉงหวันสา่ ยหน ้ากลัน ้ อาการคัดจมูกของตน

ก่อนจะฝื นใจหันไปจับมือของท่านชายหกให ้วิง่ ไป
ยังบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ พร ้อมกัน

องครักษ์ ของท่านชายหกหันมามองหน ้ากันด ้วย

รอยยิม ้ ก่อนจะเร่งฝี เท ้าตามติดเด็กชายผู ้เป็ น
เจ ้านายของพวกเขาอย่างปกป้ อง
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 185

โจวจือ
่ หยาเดินลงมาจากรถม ้า ก็พบว่าท่านตา
ท่านยาย ท่านลุงใหญ่ ท่านป้ าสะใภ ้ใหญ่ ท่านลุง
รอง ท่านป้ าสะใภ ้รอง ท่านป้ าเจียงฮุย่ และท่านอา
จงเหลียง ออกมายืนรอต ้อนรับอยูท ่ ห
ี่ น ้าเรือนแล ้ว

โจวจือ่ หยาลงไปคำนับทักทายทุกคนอย่างมี
ไมตรี ก่อนจะเดินเข ้าไปกอดป้ าสะใภ ้รองชุย ่
เหนียนด ้วยความคิดถึง พร ้อมทัง้ ตอบคำถามท่าน
ยายเจียงฝาน ทีต่ งั ้ คำถามอย่างห่วงใยด ้วย

คนทัง้ หมดทักทายพูดคุยกันอยูค ่ รูห

่ นึง่ และ
กำลังจะเคลือ ่ นย ้ายขบวนเข ้าไปนั่งคุยกันภายใน
บ ้าน ก็ได ้ยินเสยี งเด็กน ้อยผู ้หนึง่ แหกปากตะโกน
อย่างตืน่ เต ้นมาแต่ไกล

"พีส ้
่ าวว… พีส
่ าว!"
 ก่อนจะมีเงาร่างของเด็กน ้อยซุกซนผู ้หนึง่ วิง่ มา
หาโจวจือ ่ หยา หม่าชางเหวินขมวดคิว้ เตรียมจะขยับ
ตัวเข ้าไปบังร่างของโจวจือ
่ หยาอย่างปกป้ อง

โจวจือ
่ หวายเอ่ยขึน
้ ว่า "นั่นคืออาหมิง"

หม่าชางเหวินจึงหยุดยืนอยูข ่ ้างกายของโจว
จือ
่ หยา เจิง้ หรงหมิงวิง่ มาพร ้อมทัง้ กางแขนกอด
เอวของโจวจือ ่ หยาเอาไว ้แน่นด ้วยความคิดถึง

"พีส
่ าวข ้าคิดถึงพีท
่ ก ุ วันทุกคืน พีส ่ าวไปนาน
เกือบสามเดือน ข ้าคิดถึงพีส ่ าวยิง่ นัก" เจิง้ หรง
หมิงพูดออดอ ้อนโจวจือ ่ หยา ทำให ้นางหัวเราะ
และกอดตอบน ้องชายอย่างเอ็นดู

"พีส
่ าววว" โจวฉงหวันตะโกนและวิง่ มาหาเชน ่
กัน โจวจือ ่ หยาหัวเราะพร ้อมกางแขนให ้โจวฉงหวัน
เพือ
่ กอดเด็กชายอีกคนไม่ให ้น ้อยหน ้ากัน โดยมีหม่า
ชางเหวินกรอกตาเงยหน ้าขึน ้ มองบนฟ้ า

ท่านชายหกทีว่ งิ่ มาพร ้อมกับโจวฉงหวัน เขา

หยุดฝี เท ้ายืนมองภาพทีเ่ จิง้ หรงหมิงและโจวฉง
หวันกอดเอวของโจวจือ ่ หยาคนละข ้างด ้วยสายตา
อิจฉา ก่อนเหลือบตามองไปยังร่างสูงของหม่าชาง
เหวินด ้วยดวงตาเป็ นประกาย

"พีห ่ ้าาา" ท่านชายหกตะโกนเสย ี งหลงบ ้าง

พร ้อมวิง่ ตุบ๊ ตั๊บพุง่ ร่างเล็กทีเ่ ริม
่ อ ้วนกลมไปหาหม่า
ชางเหวิน

่ แขนข ้างหนึง่ สุดชว่ งแขน

"...." หม่าชางเหวินยืน
ของเขา ใชมื้ อดันหน ้าผากเด็กน ้อยเอาไว ้ ให ้หยุด
ห่างจากเขาด ้วยใบหน ้าเย็นชา

"พีช
่ างเหวินบาดเจ็บทีห ่ น ้าท ้อง ท่านชายหกจะ
กอดเอวของเขาไม่ได ้ ท่านชายหกมาหาพีส ่ าวแทน
ดีกว่าเจ ้าค่ะ แบบนีด
้ ห
ี รือไม่" โจวจือ่ หยาหัวเราะและ
ดันร่างของน ้องชายทัง้ สองออกห่างจากตนเอง ก่อน
จะเตรียมหันไปรับร่างกลมเล็กน ้อยของท่านชายหก
จูเหวินอีแ้ ทน

ใบหน ้าของหม่าชางเหวินเปลีย ่ นแปลงทันที เขา

ก ้มมองเด็กชายตัวน ้อยในวัยสข ี่ วบ ก่อนจะดึงร่าง
กลมเข ้ามากอดทีข ่ าของเขาเอาไว ้แล ้วพูดว่า "กอด
ทีข่ าไม่เจ็บหรอก และเปลีย ่ นคำเรียกขานเสย ี ด ้วย
เรียกข ้าว่าท่านอาหม่าเข ้าใจหรือไม่"
 จูเหวินอีไ้ ด ้รับความรักอย่างไม่ทน ั ตัง้ ตัว ใบหน ้า
กลมแนบไปกับต ้นขาของหม่าชางเหวินแบบรุนแรง
เล็กน ้อย จูเหวินอีต ้ งั ้ สติของตนอยูค
่ รูห
่ นึง่ ก่อนจะ
ตอบรับด ้วยเสย ี งสดใส "ข ้าเข ้าใจแล ้วพีห ่ ้า"

"...." หม่าชางเหวินก ้มหน ้ามองน ้องชายของตน

ด ้วยใบหน ้าอ่อนใจ ท่ามกลางเสย ี งหัวเราะขบขัน
ของทุกคน

ี่ ปิ งหยูตงั ้ ครรภ์ได ้ห ้าเดือนแล ้ว เจียง

ยามนีเ้ ซย
ฝานจึงรีบสงั่ ให ้โจวจือ ่ หวายพานางกลับไปพักผ่อน
่ ้านตระกูลโจวบนเนินเขา สว่ นคนทีเ่ หลือพากัน
ทีบ
ไปนั่งพูดคุยกันทีห ่ ้องโถงรับรอง

ทุกคนเข ้ามานั่งพักทีห่ ้องโถงรับรองแขกของ

บ ้านใหญ่เจิง้ หลังจากนั่งจิบชากินของว่าง ถามไถ่
พูดคุยกันอยูน ่ านครูใ่ หญ่ หม่าเกาเฉินก็พาจวงปี้
เหยา หม่าชางเหวินและจูเหวินอี้ บอกลาทุกคน
เพือ่ ขอตัวกลับไปพักผ่อนทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กง

โจวจือ
่ หยาพาเจิง้ หรงหมิงและโจวฉงหวันไป
เลือกของฝาก โดยมีโจวฉงหวูต ่ ด
ิ ตามไปด ้วย
 ภายในห ้องโถงจึงเหลือท่านผู ้เฒ่าเจิง้ ทัง้ สอง
ลูกชายและลูกสะใภ ้ ลูกสาวและลูกเขยของบ ้าน
ตระกูลเจิง้

โจวจวินจึงปรึกษาเรือ
่ งงานแต่งงานของ
โจวจือ
่ หยาทันที

"ในเมือ่ เด็กทัง้ สองมีใจให ้แก่กนั อีกทัง้ ยังถือ

ได ้ว่าหยาหยาและอาชางเป็ นเหมยเขียวม ้าไม ้ไผ่
เหมาะสมกันยิง่ นัก ทัง้ คูเ่ ติบโตขึน้ มาด ้วยกัน ความ
สมั พันธ์ลกึ ซงึ้ มากกว่าผู ้อืน
่ พวกเราก็อย่ายือ ้ เวลา
อีกต่อไปเลย" ท่านผู ้เฒ่าเจิง้ เอ่ยสนับสนุน

"แล ้วทางหม่ากัว๋ กงได ้บอกหรือไม่วา่ หลัง

แต่งงานแล ้ว จะปั กหลักอยูท ่ ห ่ ้านเถียนซ ี
ี่ มูบ
หรือจะไปปั กหลักอาศย ั อยูท
่ จี่ วนตระกูลหม่าที่
หางโจว" เจียงฝานเอ่ยถามบุตรเขยอย่างสงสย ั

"หม่ากัว๋ กงบอกกับข ้าว่า เรือนหอและงานแต่งจะ

จัดขึน
้ ทีจ
่ วนตระกูลหม่าทีห ่ ้านเถียนซ ี สว่ นจะ
่ มูบ
อาศยั อยูท ่ ไี่ หนเป็ นหลัก ก็ให ้เด็กทัง้ คูต
่ ด ิ ใจ
ั สน
กันเองขอรับ" โจวจวินเอ่ยตอบผู ้เป็ นแม่ยายของเขา
 "จะอยูท ี่ างโจว ก็แค่เดินทางหกชวั่ ยาม (12
่ ห
ชวั่ โมง) เท่านัน้ อย่างน ้อยก็ใกล ้กว่าไปปั กหลักอยู่
ในเมืองหลวง ข ้าจะรีบไปสงั่ คนตัดไม ้ ทำเครือ ่ งเรือน
ให ้หลานสาวเพิม ่ " เจิง้ หลีพ
่ ด
ู จบก็ลก
ุ ขึน
้ จากไปด ้วย
ท่าทางยินดีและตืน ่ เต ้น

เจียงฝานมองค ้อนตามหลังเจิง้ หลีส ่ ามีเฒ่าของ

ตน ก่อนจะบ่นว่า "ตาเฒ่าหัวโบราณผู ้คร่ำครึผู ้นี้ คิด
แต่เพียงว่าหลานสาวแต่งงานออกเรือนมีบต ุ ร ก็ม ี
ชวี ต
ิ สมบูรณ์พร ้อมแล ้วหรือไร ชา่ งไม่มอง
สถานการณ์ในยามนีบ ้ ้างเลย"

"ท่านแม่อย่าบ่นท่านพ่อเลยเจ ้าค่ะ ท่านพ่อเอง

ย่อมป็ นห่วงและหวงหยาหยาเชน ่ กันเจ ้าค่ะ เพียง
แต่ทา่ นพ่อก็เอ็นดูอาชางมากเชน ่ กัน จึงดีใจเชน่ นี"้
่ ผิงหันไปคุยกับเจียงฝานด ้วยน้ำเสย
เจิง้ ฮุย ี งอบอุน่

"ไม่รู ้ว่าเจ ้ารองจะกลับมางานแต่งน ้องสาวของ

เขาได ้ไหม หากกลับมาไม่ได ้ เขาต ้องเสย ี ใจเป็ น
อย่างมาก" ถงลิว่ นีบน ่ นางคิดถึงเจิง้ หรงจิง้ บุตรชาย
คนรอง ทีย ่ ามนีอ ้ ยูไ่ กลถึงชายแดนทิศอุดร

โจวจวินขมวดคิว้ อย่างเคร่งเครียด อากาศหนาว

เย็นทางชายแดนปี นเี้ ลวร ้ายยิง่ ชายแดนทางทิศอุดร
จึงไม่คอ
่ ยสงบสุขเท่าไร โอกาสทีเ่ จิง้ หรงจิง้ จะได ้
กลับมานัน้ น ้อยเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่ได ้พูดความจริง
ออกมา เพราะไม่ต ้องการทำลายบรรยากาศ

เหล่าสตรีพด
ู คุยปรึกษาเรือ่ งงานแต่งของโจว
จือ
่ หยา โจวจวินจึงชวนเจิง้ ฝูใฉ เจิง้ ฝูหลิงและโจว
จงเหลียง ย ้ายไปคุยเรือ
่ งสถานการณ์ทผ ี่ า่ นมาใน
สามเดือนนีใ้ นห ้องหนังสอื

ทางฝั่ งตระกูลหลี่

นายท่านใหญ่ตระกูลหลีพ ่ าครอบครัวเดินทางมา
ถึงเมืองหลวงแล ้วเชน ่ กัน เมือ
่ มาถึงเมืองหลวง
นายท่านใหญ่รบ ี ปรึกษากับน ้องชายทัง้ สองของเขา
ทันที ก่อนทีน
่ ายท่านใหญ่ตระกูลหลีจ ่ ะเข ้าไปใน
วังหลวงตามลำพังในวันพรุง่ นี้

เมือ
่ นายท่านใหญ่ตระกูลหลีพ ่ ักผ่อนเรียบร ้อย
วันต่อมาเขารีบตืน ่ ตัง้ แต่รงุ่ เชา้ เพือ
่ จะไปเข ้าเฝ้ าพูด
คุยกับฮอ ่ งเต ้พระองค์ใหม่จจ ู างเหวินในตำหนัก
สว่ นตัวของพระองค์
 นายท่านใหญ่หลีม ่ าถึงก็คำนับทักทายอย่าง
นอบน ้อม และเอ่ยปากแจ ้งข่าวร ้ายว่า "บุตรสาวของ
กระหม่อมชา่ งบุญน ้อยยิง่ นัก นางเพิง่ จะเดินทางมา
ถึงเมืองหลวงก็เจ็บป่ วยเสย ี แล ้ว จึงน่าเสย
ี ดายทีน
่ าง
่ นีพ
ป่ วยหนักเชน ้ ะ่ ยะค่ะ"

"ป่ วยหนักมากเลยหรือ ไม่เป็ นไร เราจะสงั่ ให ้

หมอมือดีทส ี่ ด
ุ ไปรักษาคุณหนูหลีท ่ จ ี่ วนของท่าน แม ้
คุณหนูหลีจ ่ ะเป็ นถึงลูกศษ ิ ย์คนโปรดของท่านหมอ
เทวดาไป๋ ก็ยงั มีวน ั ป่ วยไข ้ได ้ แต่ยงั โชคดียงิ่ ทีใ่ น
ยามนีท้ า่ นหมอเสน ิ่ ยินยอมมาทำงานอยูใ่ นสำนัก
หมอหลวงแล ้ว ข ้าจะรีบสงั่ การให ้ท่านหมอเสน ิ่ ไปยัง
จวนตระกูลหลี"่

นายท่านใหญ่ตระกูลหลีน ่ งิ่ อึง้ ไปครูห

่ นึง่ แม ้
ใบหน ้าของนายท่านหลีจ่ ะไม่มค ี วามผิดปกติ แต่
ภายในใจของเขากลับปั่ นป่ วนยิง่ นัก

เดิมเคยคิดว่าจะให ้ผู ้อืน

่ สลับตัวกับบุตรสาวของ
ตน แล ้วสง่ คนเข ้าวัง แต่กลับมีภาพวาดเหมือนจริง
ของบุตรสาวกระจายไปทัว่ เมืองหลวง หลีห ่ วงซน ิ
จึงแกล ้งเจ็บป่ วยเพือ
่ ดึงเวลา กลับโชคร ้ายทีท ่ า่ น
หมอเสน ิ่ มาทำงานอยูใ่ นสำนักหมอหลวงแล ้ว
 หากเป็ นหมอทัว่ ไป หลีห ่ วงซน ิ ยังสามารถวาง
ยาตนเองแกล ้งป่ วยไข ้ได ้ แต่เมือ ่ เป็ นท่านหมอเสน ิ่
นัน
้ ไม่เหมือนกัน ดินแดนทางใต ้มีหมอเทวดาไป๋ ดิน
แดนทางเหนือยังมีทา่ นหมอเทวดาเสน ิ่ ดังนัน
้ ฝี มือ
การวางยาตนเองของหลีห ่ วงซน ิ คงจะปิ ดบังหลอก
ลวงท่านหมอเสน ิ่ ผู ้นีไ
้ ม่ได ้อย่างแน่นอน

โทษของการหลอกลวงเบือ ้ งสูงในชว่ งเวลานี้

ร ้ายแรงยิง่ นัก ยามนีฮ ่ งเต ้พระองค์ใหม่ทรงลงโทษ
้ อ
ขุนนางกังฉินรุนแรงมาก ทรงสงั่ ประหารขุนนางใน
ราชสำนักโดยไม่มพ ี ระเมตตาสก ั นิด เรือ
่ งการแกล ้ง
เจ็บป่ วยของหลีห ่ วงซน ิ จึงคล ้ายดัง่ ยกหินมาทุม ่ ใส่
เท ้าของตนเองยิง่ นัก......
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 186

การจัดเตรียมงานแต่งของโจวจือ ่ หยาและหม่า
ชางเหวินได ้เริม ่ ขึน้ อย่างจริงจัง จวนหม่ากัว๋ กงแห่ง
หมูบ ่ ้านเถียนซม ี ก
ี ารก่อสร ้างเรือนหลังใหม่ เพือ่ เป็ น
เรือนหอของคูบ ่ า่ วสาว แน่นอนว่ารูปแบบตัวเรือน
การตกแต่งห ้องหอ หม่าชางเหวินล ้วนตามใจโจว
จือ
่ หยาแทบทัง้ หมด โดยการนำกระดาษมาให ้โจว
จือ่ หยาวาดรูปแบบเรือนด ้วยตัวเอง

เมือ
่ ยืน
่ เทียบดวงชะตากันเรียบร ้อยแล ้ว เจียง
ฝาน จวงปี้ เหยา เจิง้ ฮุย ่ ผิงและชุย ่ เหนียน ต่างยอม
ลำบากพากันนั่งรถม ้าเดินทางไกลพร ้อมผู ้คุ ้มกัน
มากมาย เพือ ่ ไปขอวันมงคลทีว่ ด ี ง เพราะ
ั ต ้าเซย
ทีน
่ ม
ี่ พี ระอาจารย์รป ู หนึง่ ทีม
่ ช ื่ เสย
ี อ ี งมาก ผู ้คนทัว่ ทุก
ทิศล ้วนเดินทางมากราบไหว ้และบูชาพระพุทธรูป
องค์ใหญ่ทน ี่ ี่

พระอาจารย์แห่งวัดต ้าเซยี งตรวจดูดวงชะตา

วันเดือนปี เกิดของโจวจือ่ หยาและหม่าชางเหวิน
เสร็จ ได ้เอ่ยชมเชยว่า "ดวงของทัง้ คูล
่ ้วนเป็ นผู ้มาก
วาสนา ยามเด็กเพราะมีผลจากกรรมเก่า ทำให ้ต ้อง
ระหกระเหินใชช้ วี ต
ิ ลำบากยากเข็ญ ยามเติบโตกลับ
ไร ้อุปสรรค ทำอะไรก็ราบรืน
่ ทัง้ คู่ ขอเพียงทัง้ คูห
่ มัน ่
ทำบุญทำทาน ชว่ ยเหลือผู ้คน ชวี ต ิ ของคนทัง้ คูก่ จ
็ ะ
มีแต่ความสุขสมบูรณ์ไปตลอดชวี ต ิ ทีเ่ หลือ"

่ ผิงเผยยิม
เจิง้ ฮุย ้ อย่างยินดี และได ้รับวันมงคล
ของทัง้ คูม ่ า เป็ นเดือนหกซงึ่ ตรงกับวันลีเ่ ซย ี่ พอดี วัน
ี่ คือวันแรกของการเริม
ลีเ่ ซย ่ ต ้นฤดูร ้อน อากาศดี นับ
เป็ นการเริม ่ ี ในการใชช้ วี ต
่ ต ้นทีด ิ คูข
่ องคนหนุ่มสาว

โจวจือ ี น ้ายิม
่ หยารับรู ้วันมงคลด ้วยสห ้ แย ้ม
"เดือนนีเ้ ป็ นเดือนสอง เหลืออีกห ้าเดือนจึงจะจัด
งานมงคล ข ้าจะไปเขียนจดหมายสง่ ข่าวให ้พีใ่ หญ่
พีร่ องและพีส ่ าม เพือ
่ บอกข่าวดีของข ้าให ้พวกพีช ่ าย
รู ้เจ ้าค่ะ"

"เขียนสง่ ข่าวถึงพีร่ องของเจ ้าคนเดียวก็พอ ยาม

นีพ
้ ใี่ หญ่และพีส ่ ามของเจ ้าคงกำลังเดินทางมาทีน ่ ี่
กันแล ้ว" โจวจวินเอ่ยบอกบุตรสาว ขณะทีเ่ ขาก ้ม
หน ้าตรวจดูบญ ั ชอ ี ยูก
่ บ
ั เจิง้ ฝูหลิง

"เหตุใดพีใ่ หญ่และพีส่ ามจึงกำลังเดินทางมาทีน

่ ี่
ล่ะเจ ้าคะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยถามอย่างสงสย ั
 "น่าจะตรงวันหยุดชว่ งเทศกาลลีช ่ น
ุ พอดี
อาเจีย้ นจึงใชวั้ นหยุดพาภรรยาและบุตรชายกลับมา
บ ้าน สว่ นอามูเ่ มือ
่ รู ้ว่าพวกเจ ้ากลับมาแล ้ว จึงขอวัน
หยุดและรีบเดินทางมาทีน ่ ด
ี่ ้วย"

เทศกาลลีช ุ ตรงกับชว่ งแรกของฤดูดอกไม ้ผลิ

่ น
เป็ นชว่ งทีผ ้
่ ู ้คนใชเวลาพั กผ่อนท่องเทีย
่ ว หลังจากที่
ต ้องอดทนกับความหนาวเย็นในชว่ งฤดูหนาวมานาน

"เชน่ นีพ
้ ใี่ หญ่และพีส
่ ามไม่สวนทางกับพีจ่ อ
ื่
หวายหรือเจ ้าคะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยถาม เพราะยามนี้
โจวจือ
่ หวายได ้เดินทางเข ้าเมืองหลวง เพือ่ ไป
รายงานตัวในกรมกองทหารเรียบร ้อยแล ้ว

"เจ ้าวางใจเถิด จือ่ หวายน่าจะกำลังเดินทางกลับ

มาพร ้อมพีใ่ หญ่ของเจ ้า พ่อได ้ขอให ้เอียนอ๋องหา
ตำแหน่งให ้พีช่ ายของเจ ้าใหม่ เพือ ่ ว่ งนีเ้ ขาจะได ้
่ ทีช
กลับมาดูแลพีส ่ ะใภ ้ของเจ ้าได ้" โจวจวินเอ่ยตอบ
บุตรสาว ด ้วยไม่เห็นว่าเรือ
่ งนีจ
้ ะเป็ นเรือ่ งใหญ่อน ั ใด

โจวจือ
่ หยาจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก ทีโ่ จว
จือ
่ หวายจะได ้มีเวลาอยูด่ แ ี่ ปิ งหยูมากขึน
ู ลเซย ้ นี่
เป็ นทายาทคนแรกรุน ่ ต่อไปของตระกูลโจว ดังนัน ้
โจวจือ่ หยาจึงให ้ความสำคัญกับหลานในครรภ์ผู ้นี้
เป็ นอย่างมาก

ชว่ งนีโ้ จวจือ่ หยาต ้องนั่งเย็บชุดแต่งงานอยูก ่ บั

ชุย่ เหนียนทีบ ่ ้านรองตระกูลเจิง้ เป็ นสว่ นใหญ่ ทุกคน
ต่างห ้ามไม่ให ้นางขึน ้ เขา ไปเดินเล่นเข ้าป่ าล่าสตั ว์
เหมือนในอดีต และไม่ให ้ไปโรงหมอชว่ ยรักษาคน
ป่ วยกับเจิง้ ฮุย ่ ผิงด ้วย

"ใกล ้วันมงคลแล ้ว ว่าทีเ่ จ ้าสาวต ้องเก็บเนือ

้
เก็บตัว ห ้ามออกไปเพ่นพ่านนอกบ ้าน และไม่ควรไป
อยูใ่ กล ้กับคนเจ็บป่ วย จะทำให ้รับเอากลิน ่ อายไม่ด ี
เข ้าตัวได ้ง่าย" เจียงฝานผู ้เป็ นยายเอ่ยเตือนหลาน
สาวอีกครัง้ เมือ ่ นางมาตรวจดูความคืบหน ้าของชุด
เจ ้าสาว

โจวจือ ่ หยาถอนหายใจและพยักหน ้ารับอย่าง

เชอื่ ฟั ง ก่อนจะนั่งทิง้ ตัวมองป้ าสะใภ ้คนรองชว่ ย
เย็บชุดแต่งงานของตนเอง ด ้วยสายตาท ้อแท ้

"เจ ้านีน
่ ะ อะไรก็เก่งไปเสยี ทุกอย่าง แต่งานเย็บ
ปั กกับได ้แค่พอถูไถ" ชุย ่ เหนียนบ่นหลานสาวด ้วย
น้ำเสยี งระอาใจ
 "ก็ใครใชให้ ้ข ้ามีทา่ นป้ าสะใภ ้และพีส ่ ะใภ ้ทัง้
หลาย เก่งกาจเรือ ่ งพวกนีล ้ ะ่ เจ ้าค่ะ งานพวกนีจ ้ งึ
มาไม่ถงึ มือของข ้า หากไม่ตด ิ ว่าพีป่ ิ งหยูกำลังตัง้
ครรภ์อยู่ ชุดเจ ้าสาวเหล่านี้ พีป ่ ิ งหยูคงรับไปทำให ้
ข ้าหมดทัง้ ชุดแล ้วเจ ้าค่ะ แต่ไม่เป็ นไร ประเดีย ๋ วพี่
สะใภ ้สามผู ้เก่งกาจของข ้าก็จะกลับมาแล ้ว ดังนัน ้ ป้ า
สะใภ ้รองไม่ต ้องเร่งมือจนทำตัวเองต ้องเหนือ ่ ย
หรอกนะเจ ้าคะ"

ชุย่ เหนียนสา่ ยหน ้าและไม่พด ู ขัดแย ้งกับโจว

จือ
่ หยาอีก ได ้แต่หน ั ไปบอกแม่สามีของตนด ้วย
น้ำเสย ี งยิม
้ แย ้มว่า "ผ ้าคลุมหน ้าเจ ้าสาว ปิ งหยู
รับไปทำเจ ้าค่ะ ฝี มือปั กผ ้าของนางล้ำเลิศยิง่ นัก
ข ้าจึงต ้องยอมให ้นางได ้หน ้าบ ้าง"

โจวจือ่ หยาเห็นสห ี น ้าของท่านยายเจียงฝาน

ไม่คอ่ ยดีนัก จึงลุกขึน
้ ไปกอดแขนนางอย่าง
ออดอ ้อน และพูดขึน ้ ว่า "ท่านยายเจ ้าค่ะ ผ ้าคลุม
หน ้าผืนไม่ใหญ่ งานไม่หนักเกินไป จนพีส ่ ะใภ ้คนดี
ของข ้าต ้องเหน็ ดเหนือ ่ ยหรอกเจ ้าค่ะ"

นอกจากโจวจือ ่ หยาจะให ้ความสำคัญกับหลาน

ชายในท ้องของเซย ี่ ปิ งหยูมากแล ้ว เจียงฝานก็เป็ น
อีกคนหนึง่ ทีร่ ะมัดระวัง และอยากให ้เซย ี่ ปิ งหยู
คลอดทายาทของตระกูลโจวออกมาได ้อย่าง
ปลอดภัยมากทีส
่ ด ี น ้าไม่คอ
ุ นางจึงมีสห ั เท่าไร
่ ยดีสก

"มีเวลาอีกห ้าเดือน ไม่ต ้องเร่งมือทำ พีส ่ ะใภ ้ไม่

ลำบากหรอกเจ ้าค่ะท่านยาย" โจวจือ ่ หยาเอ่ยด ้วย
ี งออดอ ้อนอีกครัง้ เจียงฝานจึงมีสห
เสย ี น ้าดีขนึ้

เจิง้ หรงหมิงทีก
่ ำลังนั่งคัดลายมืออยูก่ บ
ั โจวฉง
หวันเงยหน ้าขึน
้ มาบ่นว่า "อีกห ้าเดือนข ้าเติบโต
ไม่ทน
ั แน่เลยขอรับ"

"หมายความว่าอย่างไรทีเ่ ติบโตไม่ทน
ั "
โจวจือ
่ หยาหันไปถามเด็กน ้อยด ้วยความสงสยั

"ก็โตไม่ทน ั ทีจ
่ ะทำหน ้าทีแ ่ บกพีส่ าวขึน
้ หลัง
่ สง่ ตัวเจ ้าสาวนะสข
เพือ ิ อรับ" เจิง้ หรงหมิงบ่น เพราะ
เขาเคยเห็นผู ้อืน ่ แต่งงาน ต ้องมีพช ี่ ายหรือน ้องชาย
แบกเจ ้าสาวไปสง่ ขึน ้ เกีย
้ ว เจิง้ หรงหมิงก ้มมองแขน
และขาของตนเอง ก่อนเหลือบตาไปมองโจวจือ ่ หยา
อย่างสำรวจ แล ้วพูดสา่ ยหน ้า "ม่ายไหว ข ้าแบกพี่
สาวไม่ไหวอย่างแน่นอน"

่ หยานิง่ อึง้ ไปครูใ่ หญ่ สว่ นทุกคนที่

"...." โจวจือ
ได ้ยินต่างหัวเราะขึน้ อย่างขบขัน
 โจวจือ่ หยาเผยรอยยิม ่ ไส ้ ก่อนจะเดิน
้ อย่างหมัน
ไปหยิกแก ้มของเจิง้ หรงหมิงเป็ นการข่มขู่ "นีเ่ จ ้า
กำลังกล่าวโทษว่าตนเองเติบโตไม่ทน ั หรือโทษว่า
พีส
่ าวอ ้วนเกินไปกันแน่"

แล ้วก็เกิดเหตุการณ์พส ี่ าวกับน ้องชายก่อ

สงครามขนาดย่อมขึน ้ ทีห
่ ้องอุน
่ ของบ ้านรองตระกูล
เจิง้

ในขณะทีเ่ จิง้ หรงหมิงบ่นว่าวันแต่งรวดเร็ว

เกินไป ก็มค
ี นบางคนขมวดคิว้ ไม่พอใจนั่งอยูท ่ ี่
ห ้องโถงของจวนหม่ากัว๋ กง

"ท่านแม่บญ ุ ธรรม ไม่มวี น

ั มงคลทีร่ วดเร็วกว่านี้
แล ้วหรือ" หม่าชางเหวินเอ่ยถามฮูหยินหม่ากัว๋ กง
ี งมีอารมณ์เสย
จวงปี้ เหยา ด ้วยน้ำเสย ี เล็กน ้อย จวงปี้
เหยาปิ ดปากหัวเราะ

ในขณะทีห่ ม่ากัว๋ กงกวาดตามองไปทีห ่ น ้าท ้อง

ของหม่าชางเหวินและพูดขึน ้ ว่า "แผลของเจ ้านัน
้ ยัง
ไม่หายดี อีกทัง้ เรือนหอก็เพิง่ จะลงเสา ยังต ้อง
เร่งมือก่อสร ้างอยู่ เจ ้าจะรีบแต่งไปทำไม"

จวงปี้ เหยายังเอ่ยเสริมอีกว่า "ไหนจะเรือ ่ งการ

ร่วมหอ ทางนัน ้ ขอว่า เจ ้าอย่าเพิง่ ทำให ้หยาหยาตัง้
ครรภ์ ว่าทีแ ่ ม่ยายของเจ ้าเขาเชอ ื่ ว่า สตรีทเี่ หมาะสม
จะตัง้ ครรภ์ คลอดบุตรได ้อย่างปลอดภัย ต ้องมีอายุ
เกิน 18 ปี ขน ึ้ ไปเสยี ก่อน จึงจะไม่อน ั ตราย"

หม่าชางเหวินหลุบตามองพืน ้ แต่ผู ้อาวุโสกว่า

ทัง้ สองคนต่างก็เห็นริว้ แดงพาดผ่านใบหน ้าคมของ
หม่าชางเหวิน

"เอาล่ะ มีเวลาอีกห ้าเดือน เจ ้าก็รบ

ี ฟื้ นฟูรา่ งกาย
ให ้แข็งแรง ทัง้ ดูแลการสร ้างและตกแต่งเรือนหอให ้
ดี เรือ ิ สอดของเจ ้าสาว พ่อจะจัดเตรียมให ้เจ ้า
่ งสน
อย่างเต็มทีแ ่ น่นอน" หม่าเกาเฉินพูดปิ ดท ้าย ซงึ่ หม่า
ชางเหวินก็กล่าวขอบคุณบิดาและมารดาบุญธรรม
ของเขาอย่างซาบซงึ้ ใจอีกครัง้

สามวันต่อมาโจวจือ ่ หวายเดินทางกลับมาทีห ่ มู่

บ ้านเถียนซ ี พร ้อมกับเจิง้ หรงเจีย
้ น เจิง้ หรงมู่ เซยี่ ปิ ง
เหยียนและฟางหรูอวี้ ทุกคนทักทายกันด ้วยท่าทาง
ยินดี ก่อนทีท ่ กุ คนจะมุง่ ความสนใจไปทีห ่ ลานชาย
ตัวน ้อยเจิง้ จีเ๋ สยี น ทีม่ อ ี นใน
ี ายุหนึง่ ปี กว่า เจิง้ จีเ๋ สย
ยามนีต ้ วั ขาวอวบอ ้วนน่ารักใคร่ยงิ่ นัก ท่านผู ้เฒ่าเจิง้
หลีถ่ งึ กับเป็ นผู ้อุ ้มหลานชายตัวน ้อยเดินเข ้าไปใน
บ ้านด ้วยตัวเอง

ฟางหรูอวีม ้
้ องซายมองขวา ก่อนจะเดินมาจับมือ
ของโจวจือ่ หยาแล ้วกระซบ ิ ว่า "ข ้ามีเรือ
่ งในเมือง
หลวงและข่าวซุบซบ ิ มาเล่าให ้เจ ้าฟั งมากมายเลย
ล่ะ"

โจวจือ
่ หยาหัวเราะชอบใจและพูดนัดแนะว่า
"วันนีค้ งจะยังไม่สะดวกพูดคุยกัน พรุง่ นีห
้ ลังกิน
อาหารเชาเสร็้ จแล ้ว จือ
่ หยาจะไปหาพีส ่ ะใภ ้สาม
ทีบ
่ ้านรองตระกูลเจิง้ นะเจ ้าคะ"

"ได ้ๆ" ฟางหรูอวีห

้ วั เราะและตอบรับคำพูดของ
โจวจือ ่ หยา ก่อนจะเอ่ยขอตัวแยกไปหาชุย ่ เหนียน
ผู ้เป็ นแม่สามีของนาง

วันนีย
้ ามเย็นครอบครัวตระกูลเจิง้ และคนตระกูล
โจว ต่างมารวมตัวกินอาหารเย็นร่วมกัน เสย ี งหัวเราะ
และเสยี งพูดคุยดังขึน
้ อย่างไม่ขาดสาย ภายในห ้อง
โถงรับรองของบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ โจวจือ่ หยา
อมยิม ้ และนั่งมองภาพภายในห ้องโถง ด ้วยความ
ึ มีความสุขในหัวใจ
รู ้สก
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 187

วันต่อมาโจวจือ ่ หยาทำกิจวัตรประจำวันตาม
ปกติ หลังจากทีก ่ น ้
ิ อาหารเชาเสร็ จเรียบร ้อยแล ้ว
จึงเร่งเดินเท ้าไปยังบ ้านรองตระกูลเจิง้ เนือ ่ งจากชุด
เจ ้าสาวของนางกำลังเย็บอยูท ่ นี่ ั่น และวันนีน ้ างมีนัด
ไปพูดคุยกับพีส ่ ะใภ ้สามตระกูลเจิง้ ฟางหรูอวีอ ้ ก
ี ด ้วย

้
"หยาหยาเจ ้ามาแล ้วหรือ กินข ้าวเชามาหรื อยัง"
เจิง้ หรงมูท
่ ย
ี่ ามนีม ้ เี หงือ
่ โทรมกาย เดินเคียงคูม
่ ากับ
เจิง้ หรงหมิงทีด ่ เู หนือ ่ กัน
่ ยล ้าเชน

"กินมาแล ้วเจ ้าคะ พวกพีเ่ พิง่ กลับมาจากลาน

ฝึ กยุทธหรือเจ ้าคะ อาหมิง วันนีเ้ จ ้าไม่มเี รียนหรือไร
เหตุใดจึงได ้ฝึ กยุทธจนสายเชน ่ นี"้

เจิง้ หรงหมิงเบ ้ปากและฟ้ องว่า "พีส ่ ามนะส ิ

ไม่ยอมปล่อยข ้า สงั่ ข ้าให ้ฝึ กร่างกายจนสายเชน่ นี"้

เจิง้ หรงมูห
่ วั เราะและตีหลังเด็กน ้อยไปหนึง่
ที โทษฐานทีข ่ ฟ ี้ ้ อง "เจ ้ารู ้ว่าสาย ตอนนีย้ งั มาทำ
อิดออดชก ั ชา้ ยังมิรบ ี ไปล ้างตัวเปลีย ่ นชุดอีก รีบไป
เร็วเข ้า วันนีพ
้ ช ี่ ายจะไปสง่ เจ ้าทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กง
ด ้วยตนเอง"

เจิง้ หรงหมิงสง่ เสย

ี งประท ้วง ก่อนจะวิง่ หนีไป
ทีเ่ รือนสว่ นตัวของเขาทันที

เจิง้ หรงมูห ่ วั เราะชอบใจ ก่อนจะหันมาพูดกับ

โจวจือ
่ หยาว่า "ท่านแม่กบ ั อวีเ้ อ๋อร์น่าจะอยูท
่ ห
ี่ ้องอุน
่
ประเดีย๋ วพีต
่ ้องขอตัวไปล ้างตัวเปลีย ่ นชุดก่อน ว่าจะ
ไปดูเรือนหอของเจ ้าทีจ ่ วนหม่ากัว๋ กงด ้วย"

"เจ ้าค่ะ ก่อนจะไป พีส ่ ามอย่าลืมพาอาหมิงกิน

้
อาหารเชารองท ้องสก ั นิดนะเจ ้าคะ พรุง่ นีพ
้ ก
ี่ ต
็ ้อง
เลิกฝึ กให ้เร็วกว่านีส ั หน่อย เพราะปกติในยามนี้
้ ก
ท่านอาจารย์ฝเู ริม ่ สอนไปแล ้วเจ ้าค่ะ"

"ได ้ วันนีพ
้ ฝ
ี่ ึ กอาหมิงจนลืมเรือ
่ งนีไ
้ ป ประเดีย
๋ ว
พีจ
่ ะพาอาหมิงไปขออภัยต่อท่านอาจารย์ฝด ู ้วยตัว
เอง"

โจวจือ
่ หยายิม ้ ก่อนจะเอ่ยขอตัวไปหาป้ าสะใภ ้
รองและพีส่ ะใภ ้สามของตนทีห ่ ้องอุน
่ ในเรือนหลัก
 หลังจากทักทายและพูดคุยเรือ ่ งทีเ่ กิดขึน้ ใน
เมืองกุ ้ยโจวอยูค
่ รูห
่ นึง่ ฟางหรูอวีก
้ พ็ ด
ู ถึงเรือ
่ งราว
ข่าวลือในเมืองหลวง

"ในยามนีข ้ า่ วในเมืองหลวงทีม
่ าแรงทีส
่ ด
ุ ก็คอ
ื
่ งคุณชายสามสวีป๋ายฮา่ วโดนสะใภ ้สามตระกูล
เรือ
สวี..เสนิ่ ซอ
ื่ ขอแยกทาง ทำให ้จวนตระกูลสวีปั่นป่ วน
ไปทัง้ จวนน่ะส"ิ

โจวจือ่ หยาเมือ ่ ได ้ยินเรือ

่ งนี้ ดวงตาเปล่ง
ประกายดีใจขึน ้ มาทันที "พีช ่ งิ ฝางขอหย่าแล ้ว
หรือเจ ้าคะ ชา่ งยอดเยีย่ มยิง่ นัก"

"ยอดเยีย ่ มอะไรล่ะ มีแต่เสย ี งนินทาไปในทาง

ไม่ดที งั ้ นัน
้ บางคนนินทาว่าเสน ิ่ ซอ ื่ จิตใจคับแคบ
บางคนก็โทษว่าเสน ิ่ ซอ
ื่ ผู ้นีม ้ ใี จขีอ ้ จิ ฉาริษยา เพียง
แค่สามีแต่งอนุเข ้าบ ้านก็ถงึ ขัน ้ ขอแยกทางกับสามี
มีบางคนถึงกับพูดว่าเสน ิ่ ซอื่ ทำผิดหลักเจ็ดประการ
คุณชายสามตระกูลสวีสมควรจะทำการปลดภรรยา
เพือ
่ เป็ นการลงโทษเสน ิ่ ชงิ ฝางอีกด ้วย"

โจวจือ ี น ้าสลดลง และรู ้สก

่ หยาจึงมีสห ึ ผิดในใจ
ว่า เป็ นเพราะคำแนะนำของตนเองหรือเปล่า ทีท ่ ำให ้
เสน ิ่ ชงิ ฝางทำเชน ่ นี้ จนทำให ้ชอ ื่ เสย
ี งของหญิงสาว
ต ้องเสย ี หาย โจวจือ ่ หยาคิดว่าตนเองลืมคิดเรือ ่ ง
หลักการการครองเรือนเจ็ดประการของสตรีในสมัยนี้
ไป หากโดนปลดออก ชอ ื่ เสย
ี งของเสน ิ่ ชงิ ฝาง รวม
ถึงชอ ื่ เสยี งของเหล่าคุณหนูตระกูลเสน ิ่ คงจะต ้อง
พลอยเสอ ื่ มเสย
ี ไปด ้วย

"แล ้วคุณชายสามสวีได ้ทำการปลดภรรยาหรือ

ไม่เจ ้าคะ"

"ยัง และยังไม่ยอมรับการขอแยกทางจากสะใภ ้
สามตระกูลสวีอก ี ด ้วย ทีเ่ รือ่ งนีก
้ ระจายไปทัว่ เมือง
หลวง ข่าวลือนีอ ้ อกมาจากจวนตระกูลฉิน น่าจะลือ
มาจากอนุฉน ิ ฉินหร่านฉีผู ้นัน ้ อย่างแน่นอน นีเ่ รือ่ งที่
ข ้าเล่านีเ้ จ ้าอย่าได ้นำไปพูดต่อกับพีส ่ ะใภ ้ใหญ่และพี่
สะใภ ้ตระกูลโจวของเจ ้าล่ะ" ฟางหรูอวีเ้ อ่ยเพิม ่ เติม
เมือ่ นึกได ้ว่าตนกำลังนำเรือ ่ งลูกพีล ่ ก
ู น ้องของคูส ่ ะใภ ้
มานินทากับน ้องสามีอยู่

โจวจือ
่ หยาฝื นยิม้ และพูดรับรองกับฟางหรูอวี้
ว่าตนจะไม่นำเรือ
่ งนีไ
้ ปพูดกับพีส่ ะใภ ้ทัง้ สอง

"นอกจากนีใ้ นเมืองหลวงมียอดหญิงงามคนใหม่
เป็ นคุณหนูตระกูลหลี่ หลีห ิ ผู ้นี้ ผู ้คนล่ำลือกัน
่ วงซน
ว่านางเป็ นยอดหญิงงามของแคว ้นต ้าหมิงเชย ี วนะ
ชา่ งน่าเสย
ี ดายทีย่ อดหญิงแห่งแผ่นดินผู ้นีต
้ ้อง
ี แล ้ว
เข ้าไปอยูใ่ นวังหลังเสย

โจวจือ
่ หยาสนใจเรือ ่ งนีข
้ น
ึ้ มาทันที "ถูกรับ
เข ้าไปในวังแล ้วหรือเจ ้าคะ แล ้วได ้รับตำแหน่ง
สนมขัน ้ ไหนเจ ้าคะ"

"อืม มีคนล่ำลือกันว่าถูกรับเข ้าไปในวังหลวง

แล ้ว คราวแรกทุกคนคาดว่านางน่าจะได ้รับการ
แต่งตัง้ เป็ นสนมขัน้ สูง แต่เพราะเจ็บป่ วยก่อนเข ้า
วังหลวง ตอนนีแ ้ ม ้แต่ตำแหน่งในวังหลังก็ยงั ไม่
ได ้ประกาศออกมา เฮอ! ้ เป็ นยอดหญิงงามแล ้ว
อย่างไร หากวาสนาไม่ถงึ ก็มอ ิ าจจะแตะไปถึง
ตำแหน่งสูงในวังหลังได ้" ฟางหรูอวีส ้ า่ ยหน ้า
อย่างเสย ี ดาย

โจวจือ่ หยามีรอยยิม ้ สมใจ ก่อนจะสุมหัวกับฟาง

หรูอวี้ นินทาเหตุการณ์ทเี่ มืองหลวงเรือ ่ งอืน
่ ๆ ต่อ แต่
นางไม่ได ้เปิ ดเผยเรือ ่ งราวทีแ ่ ท ้จริงของหลีห ่ วงซน ิ
ให ้กับฟางหรูอวีไ้ ด ้รับรู ้ เพราะคิดว่าคนยิง่ รู ้เรือ
่ งนี้
น ้อยเท่าไรก็ยงิ่ ดีเท่านัน
้
 หลายวันต่อมา เจิง้ หรงเจีย
้ นและเจิง้ หรงมูก
่ ต
็ ้อง
พาภรรยาของพวกเขาเดินทางกลับไปยังเมืองหลวง
อีกครัง้ เพือ
่ กลับไปทำงานในตำแหน่งหน ้าทีข ่ อง
พวกเขา

เมือ่ เหล่าพีช
่ ายและพีส
่ ะใภ ้จากไป โจวจือ่ หยา
จึงมีเวลาว่างมายังจวนหม่ากัว๋ กง ซงึ่ แน่นอนว่านาง
มิได ้มาเพียงลำพัง มีโจวจือ ่ หวาย เจิง้ หรงหมิง โจว
ฉงหวูแ ่ ละโจวฉงหวันติดตามมาด ้วย

หม่าชางเหวินมองหน ้าคูห
่ มัน
้ ของเขาด ้วยความ
ละโมบ เพราะหลายวันมาแล ้ว ทีเ่ ขาไม่ได ้เห็นหน ้า
ของโจวจือ
่ หยาเลย

"พีช ่ างเหวิน หากท่านหิวก็ไปหาอะไรกิน

รองท ้องก่อนดีไหมขอรับ มองหน ้าพีส ่ าวของข ้า
เชน ่ นี้ ไม่ทำให ้ท่านอิม
่ ท ้องได ้หรอกนะขอรับ"
เจิง้ หรงหมิงพูดขัดขึน ้ อย่างทนไม่ไหว เมือ ่ มองเห็น
สายตาของหม่าชางเหวินจ ้องมองพีส ่ าวตนแบบไม่
กะพริบตาเชน ่ นี้

"ฮา่ ๆ เจ ้าเด็กตัวเหม็น เจ ้านีช

่ า่ งร ้ายกาจเกินไป
แล ้ว ทีก่ ล ้าพูดว่าอาชางเชน ่ นี"้ โจวจือ ่ หวายหัวเราะ
ชอบใจ
 "ข ้าไม่ได ้กล ้า ข ้าแค่พด
ู ความจริง สายตาแบบ
นีข ้
้ ้าจะใชในยามหิ วของกินเท่านัน้ " เจิง้ หรงหมิง
เอ่ยแก ้ตัวให ้ตนเอง

หม่าชางเหวินปรายตามองเจิง้ หรงหมิง ก่อนที่

มุมปากกระตุกเล็กน ้อย แต่เมือ
่ หันไปมองแก ้มแดง
เรือ
่ ของโจวจือ ึ คอแห ้งขึน
่ หยาแล ้ว เขาพลันรู ้สก ้ มา
ทันที

"อืมม… ข ้าน่าจะหิว" หม่าชางเหวินพูดขึน

้ ด ้วย
ใบหน ้าจริงจัง

โจวจือ
่ หยามองพีช่ ายและเหล่าบรรดาน ้องชาย
หัวเราะขบขันกันด ้วยความเขินอายปนโมโหเล็กน ้อย
ก่อนจะเดินหนีคนเหล่านีไ้ ปหาฮูหยินหม่ากัว๋ กงจวงปี้
เหยา

จวงปี้ เหยาและโจวจือ
่ หยาพากันมาเดินชมการ
สร ้างเรือนหอหลังใหม่ เรือนหลังนีโ้ จวจือ
่ หยาเขียน
แบบเป็ นเรือนสามห ้อง มีลานกลางเรือนเอาไว ้
รับรองแขก หรือเอาไว ้ใชส้ ำหรับทำกิจกรรมต่างๆ
 "ถือว่าการสร ้างเรือนคืบหน ้าดีมาก เดือนหน ้าน่า
จะขนย ้ายเครือ
่ งเรือน เข ้ามาตกแต่งภายในเรือนได ้"
จวงปี้ เหยาพยักหน ้าเดินสำรวจตัวเรือนอย่างชนื่ ชม

โจวจือ่ หยาอมยิม
้ และมองเรือนหลังนี้ ด ้วย
ดวงตาเป็ นประกายแห่งความสุข.....

ในขณะทีท ่ ก
ุ คนในหมูบ ี ำรงชวี ต
่ ้านเถียนซด ิ กัน
อย่างมีความสุข บ ้านตระกูลเจิง้ และบ ้านตระกูลโจว
จัดเตรียมงานแต่งของโจวจือ ่ หยาอย่างคึกคัก ก็ม ี
ข่าวการศก ึ จากชายแดนทิศเหนือและชายแดนทิศ
อุดร สง่ มาถึงหมูบ่ ้านเถียนซ ี

ชายแดนทิศเหนือมีออ ๋ งผู ้หนึง่ ก่อกบฎ ในขณะ

ทีช
่ ายแดนทางทิศอุดรก็มก ี ารลอบโจมตีของชนเผ่า
กลุม่ หนึง่ โจวจือ
่ หวายต ้องเดินทางได ้รับตำแหน่ง
ปราบปรามกบฏทีช ่ ายแดนเหนือ ซงึ่ เรือ ่ งนีท
้ ำให ้
โจวจือ ่ หยาไม่มค ี วามสุขนัก

โจวจวินเองก็ไม่พอใจ เมือ ่ ง่ โจวจือ

่ รู ้ว่าผู ้ทีส ่
หวายไปชายแดนทางเหนือ คือฮอ ่ งเต ้จูจางเหวิน
แต่กไ
็ ม่ได ้แสดงความไม่พอใจให ้คนอืน ่ ได ้รับรู ้
 วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ย่างเข ้าเดือนห ้า
ทุกคนในตระกูลเจิง้ และตระกูลโจว ต่างคอยรับฟั ง
ข่าวชายแดนทางเหนือ เพราะเป็ นห่วงโจวจือ ่ หวาย
และคอยฟั งข่าวชายแดนทางทิศอุดร เพราะเป็ นห่วง
เจิง้ หรงจิง้ โจวจวินสง่ คนไปรับถังเสย
ี่ วซใี ห ้กลับมา
หมูบ ่ ้านเถียนซ ี แต่นางกลับปฏิเสธไม่ยอมมา จึงยิง่
ทำให ้ทุกคนกังวลและเป็ นห่วงมากขึน ้

กลางดึกคืนหนึง่ ของเดือนห ้า เซยี่ ปิ งหยูเจ็บ

ท ้องเตรียมคลอด โจวจือ ่ หยาและเจิง้ ฮุย่ ผิงชว่ ย
่ ะรีบสง่ คนไปรับหมอ
กันดูแลนางเป็ นอย่างดี ก่อนทีจ
ตำแยมาทำคลอด

หลังจากเซย ี่ ปิ งหยูเจ็บท ้องอยูต

่ ลอดทัง้ คืน เชา้
วันรุง่ ขึน
้ นางก็คลอดบุตรชายออกมาหนึง่ คน พร ้อม
กับข่าวดีเดินทางมาถึงบ ้านตระกูลโจว

ข่าวดีมใี จความว่าชายแดนทางเหนือ ท่านอ๋อง

ทีก
่ อ
่ กบฏผู ้นัน้ โดนจับตัวได ้แล ้ว และโจวจือ
่ หวาย
กำลังคุมนักโทษเดินทางกลับเข ้าเมืองหลวง
 โจวจวินจึงตัง้ ชอื่ ให ้หลานชายผู ้นีว้ า่ โจวกงเป่ ย
ตัวอักษรกงทีม
่ าจากคำว่ายินดี ท่ามกลางความยินดี
ของทุกคนในหมูบ ่ ้านเถียนซ ี
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 188

โจวจวินและโจวจือ่ หยาเห่อหลานชายคนใหม่
ของตระกูลเป็ นอย่างมาก ตอนทีท ่ ำพิธอ ี าบน้ำหลาน
ชายตระกูลโจวในวันทีส ่ าม จึงเชญิ ผู ้อาวุโสหลายคน
มาร่วมงาน

่ รึกษาคนสำคัญของเอียนอ๋อง เซย
ทีป ี่ คงเสวียน
และฮูหยินเซย ี่ ต่างเร่งเดินทางมาร่วมพิธอ ี าบน้ำ
หลานชายผู ้นีด ้ ้วย พร ้อมทัง้ มีของขวัญแสดงความ
ยินดีจากเอียนอ๋องและพระชายาเอกสวี เพือ ่ สง่ มา
ให ้หลานชายของตระกูลโจว เป็ นกุญแจทองอายุยน ื
และถุงเงินก ้อน เพือ ่ ใชรั้ บขวัญหลานชายตระกูลโจว

เป่ ยเกอร์เอ๋อร์มรี า่ งกายแข็งแรงและรู ้ความเป็ น

อย่างยิง่ ทีส่ ำคัญเวลาร ้องไห ้ก็มพ ี ลังทำลายล ้างสูง
มาก โจวจือ ่ หยาจึงได ้รู ้ว่ายามทีโ่ จวจือ่ หวายยังเป็ น
เด็ก เขาก็ร ้องไห ้ได ้ทรงพลังเชน ่ นีเ้ หมือนกัน แม ้ว่า
จะเห่อหลานชายมากเพียงใด นางก็ยงั คงเก็บตัวจัด
เตรียมงานแต่งทีใ่ กล ้จะมาถึง
 เซย ี่ คงเสวียนและเซย ี่ ฮูหยินพักอาศย ั อยูบ่ ้าน
ใหญ่ตระกูลเจิง้ ในการมาหมูบ ่ ้านเถียนซใี นครัง้ นี้
พวกเขานำสน ิ สอดทีเ่ อียนอ๋องมอบให ้แก่บต ุ รชาย
คนทีห ่ ้า ใชสู้ ข่ อบุตรสะใภ ้มาเพิม ่ เติมเป็ นจำนวน
มากมายหลายหีบ แสดงให ้เห็นว่าแม ้ว่าสถานะจะ
่ นไป แต่สำหรับเอียนอ๋องแล ้ว ยังคงมองหม่า
เปลีย
ชางเหวินเป็ นดัง่ บุตรชายของเขาดังเดิม

ณ.จวนหม่ากัว๋ กง

หม่าชางเหวินมองดูผู ้คนชว่ ยกันขนย ้ายหีบ

สนิ สอดลงมาจากรถม ้า เขามีสห ี น ้าเย็นชา ก่อน
หันไปพูดกับหม่ากัว๋ กงว่า "ท่านพ่อบุญธรรม ท่าน
เตรียมสน ิ สอดให ้ข ้าไว ้มากมายอยูแ ่ ล ้ว ข ้าขอไม่รับ
ของจากเขาได ้หรือไม่"

หม่าเกาเฉินถอนหายใจ เขารู ้ดีวา่ หม่าชางเหวิน

มีอคติกบ ั บิดาผู ้ให ้กำเนิด แม ้เขาอยากจะลดความมี
อคติของหม่าชางเหวินทีม ่ ต
ี อ
่ จูหย่งตีม๋ ากเพียงใด
แต่หม่าเกาเฉินก็เลือกทีจ ่ ะไม่พด ู ในเวลานี้ เพราะ
เรือ ้
่ งบางอย่าง ใชการกระทำพิ สจู น์ดก
ี ว่าคำพูดดีๆ
มากนัก จึงเลือกเกลีย ้ กล่อมบุตรชายบุญธรรมไปอีก
ทางแทน
 "ทรัพย์สน ิ เงินทองมีมากหน่อยไม่ใชเ่ รือ ่ งเสย ี
หาย คนผู ้นัน ้ หวังดีสง่ ทรัพย์สน
ิ มาเพิม
่ สนิ สอดให ้
เจ ้าก็รับเอาไว ้เถิด หากหยาหยารู ้ว่ามีสน ิ สอดมาเพิม ่
มากขึน ้ เจ ้าคิดดูวา่ นางจะดีใจมากแค่ไหน เจ ้าเองก็
จะได ้มีหน ้ามีตาต่อตระกูลโจวและตระกูลเจิง้ เพิม ่
มากอีกขึน ้ ด ้วย"

หม่าชางเหวินครุน ่ คิดตามคำพูดของบิดา
บุญธรรมของเขา จึงพยักหน ้าเห็นด ้วย เพราะ
โจวจือ่ หยาจับจ่ายใชเงิ ้ นทองเก่งยิง่ นัก ซงึ่ เรือ
่ งนีท
้ กุ
คนต่างรู ้ดี ดังนัน
้ ยิง่ มีเงินทองเพิม่ มากขึน ้ โจวจือ ่
หยาคงจะยิง่ มีความสุขมากขึน ้ อย่างแน่นอน ในเมือ ่
โจวจือ ่ หยามีความสุข แล ้วเหตุใดตัวเขาจะต ้อง
ลงมือขัดขวางความสุขของนางด ้วยเล่า แค่เพียง
ต ้องทนอึดอัดหัวใจเล็กน ้อย ทีต ่ ้องรับของจากคนผู ้
นัน
้ แต่เพือ่ โจวจือ ่ หยาแล ้ว เขาสามารถอดทนได ้

หม่าเกาเฉินถอนหายใจทีเ่ ห็นหม่าชางเหวินไม่
พูดคัดค ้านอะไรอีก เขาจึงสงั่ คนให ้ยกของไปจัด
ิ สอดอย่างโล่งใจ......
เรียงในห ้องทีเ่ ก็บสน
 ยามนีโ้ จวจือ่ หยากำลังไปเยีย ี่ ปิ งหยูใน
่ มเซย
ห ้องอยูไ่ ฟ พร ้อมกับอาหารบำรุงร่างกาย

"หยาหยา เจ ้าไม่ต ้องเข ้ามาด ้วยตนเองหรอก

ในนีร้ ้อนมาก คราวหน ้าเจ ้าให ้สาวใชส้ ง่ อาหารมา
ให ้พีแ
่ ทนก็พอแล ้ว"

"พีส
่ ะใภ ้ต ้องลำบากอดทนมากขนาดนี้ เพือ ่ พี่
ชายและหลานชายของจือ ่ หยา แค่เพียงสง่ อาหาร
มาให ้ ไม่ลำบากหรอกเจ ้าค่ะ อีกอย่างจือ่ หยากลัวว่า
พีส
่ ะใภ ้จะเหงา จึงอยากมานั่งคุยเป็ นเพือ
่ นพีส
่ ะใภ ้
ั ครูก
สก ่ ย็ งั ดี"

"ขอบคุณเจ ้ามาก" เซย ี่ ปิ งหยูเอ่ยขอบคุณน ้อง

สาวของสามีอย่างซาบซงึ้ ใจ ก่อนจะลงมือกินอาหาร
อย่างเอร็ดอร่อย และยิง่ ยิม
้ มากขึน ้ เพราะรู ้ดีวา่ น้ำ
แกงทีม ่ นี้ โจวจือ
่ รี สชาติอร่อยเชน ่ หยาต ้องเข ้าครัว
ลงมือปรุงน้ำแกงและอาหารเหล่านีด ้ ้วยตนเองอย่าง
แน่นอน

"พีส
่ ะใภ ้ ท่านแม่บอกกับข ้าว่า พีจ
่ ะเก็บตัวอยู่
บนเตียงเตาไฟ เพียงเจ็ดวันเท่านัน ้ เองหรือเจ ้าคะ
พีส่ ะใภ ้ใหญ่ยงั เก็บตัวอยู่บนเตียงเตาไฟ นานถึงหนึง่
เดือนเลยนะเจ ้าคะ พีไ่ ม่ต ้องรีบออก เพราะงานแต่ง
ข ้าหรอกเจ ้าค่ะ"

"ไม่ได ้หรอก อีกสบ ิ กว่าวันก็เป็ นวันงานมงคล

ของเจ ้าแล ้ว พีจ ่ ะไม่ออกไปชว่ ยท่านแม่สามีและคน
อืน
่ ๆ ได ้อย่างไร อีกอย่างพีก ่ ถ
็ ามท่านแม่สามีมาแล ้ว
เก็บตัวอยูบ่ นเตียงเตาเพียงเจ็ดวันก็พอ หลังจากนัน ้
หมัน่ ดืม
่ ยาต ้มและไม่กน ิ ของแสลงก็ใชได ้ ้แล ้ว เจ ้ามิ
ต ้องกังวลเรือ ่ งนี้ เพียงรอให ้ถึงวันงานมงคลอย่างมี
ความสุขก็พอ"

โจวจือ ่ หยาจึงไม่พด ู ขัดแย ้งกับความต ้องการ

ของเซย ี่ ปิ งหยูอก ี ความจริงแล ้วอยูใ่ นห ้องอุน
่ ร ้อน
เชน่ นี้ เพือ่ ทำให ้ร่างกายขับของเสย ี ออกเพียงไม่ก ี่
วันก็ได ้แล ้ว แต่ความเชอ ื่ ของคนในยุคสมัยนี้ มีความ
เชอ ื่ กันว่ายิง่ อยูไ่ ฟครบเดือนจะยิง่ ดี จะได ้ไม่ทงิ้ โรค
ภัยไว ้ให ้แก่มารดาหลังคลอดบุตร

โจวจือ่ หยาคิดว่าความเชอ ื่ นีไ้ ม่เป็ นผลร ้ายอะไร

และสตรีหลังคลอดจะได ้พักผ่อนได ้อย่างเต็มที่ จึง
ไม่เคยเอ่ยแย ้งความเชอ ื่ เหล่านีก ้ บั ผู ้อืน
่ แต่เมือ
่ เห็น
พีส
่ ะใภ ้ของตนยินยอมเสย ี่ งเรือ ่ งสุขภาพ เพือ ่ งาน
มงคลของตนเชน ่ นีน ึ อบอุน
้ างยิง่ รู ้สก ่ หัวใจ และแอบ
คิดถึงเหตุการณ์ในชวี ต
ิ เก่า ก่อนจะมาเกิดใหม่ทน
ี่ ี่
เปรียบเทียบกัน

ทุกคนทีน ่ ต
ี่ า่ งร่วมมือกันทุม ่ เทแรงกายและแรง
ใจชว่ ยกันจัดงานแต่งให ้ตนอย่างเต็มที่ ในขณะ
่ วี ต
ทีช ิ เดิมมีเพียงตนผู ้เดียว ทีต ่ ้องเหน็ ดเหนือ่ ยใน
การจัดเตรียมงานแต่ง แสดงว่าเรือ ่ งของน ้องสาว
และคูห ่ มัน
้ หนุ่มของตนในเวลานัน ้ คนในครอบครัว
อาจจะรับรู ้กันอยูก ่ อ
่ นแล ้ว จึงไม่มใี ครกระตือรือร ้นกับ
งานแต่งงานในครัง้ นัน ้ คงจะมีเพียงตนคนเดียว
เท่านัน ้ ทีป ่ ิ ดหูปิดตาในเรือ ่ งนี้

โจวจือ
่ หยาคิดว่าเรือ
่ งในอดีตตนจะไม่สนใจและ
คิดว่าลืมไปแล ้ว แต่ในชว่ งนีม ้ กี ารจัดเตรียมงาน
มงคลของตนเอง ทำให ้รือ ้ พืน้ ความทรงจำในชวี ต ิ
เก่ากลับคืนมาอีกครัง้ แต่โจวจือ ่ หยาก็รบี ปั ดทิง้ ออก
ไปจากความคิด เพราะไม่อยากจะคิดให ้ต ้อง
เจ็บปวดใจอีกแล ้ว ในชวี ต ิ นีน
้ างมีครอบครัว มีคห ู่ มัน
้
อย่างหม่าชางเหวิน นางรู ้สก ึ อบอุน ่ ใจ ชดเชยความ
เสยี ใจในชวี ต
ิ เก่าของตนได ้มากเกินพอแล ้ว
 วันต่อมาโจวจือ ่ หวายเดินทางกลับมาถึงหมูบ ่ ้าน
เถียนซ ี ทุกคนต่างมาต ้อนรับเขา และรีบพาเขาไปยัง
บ ้านตระกูลโจวบนเนินเขา นีเ่ ป็ นครัง้ แรกทีโ่ จวจือ ่
หวายได ้อุ ้มโจวกงเป่ ยบุตรชายของตนเองเป็ นครัง้
แรก ภาพเหล่านีท ้ ำให ้โจวจือ ่ หยาอมยิม
้ ยิง่ เห็น
ท่าทางเก ้งก ้างทีพ
่ ชี่ ายอุ ้มหลานชายของนางก็ยงิ่
ขบขัน

"เจ ้าหัวเราะทำไม เจ ้าดูส ิ เขาตัวเล็กถึงเพียงนี้

พีย
่ อ
่ มกลัวว่าจะทำให ้เขาต ้องเจ็บตัวเป็ นธรรมดา"

"ทำอย่างกับไม่เคยอุ ้มเด็กทารกมาก่อน ยาม

ทีอ
่ าหมิงเป็ นเด็กทารก พีช
่ ายก็อุ ้มเขาเป็ นประจำ"
โจวจือ่ หยาหยอกล ้อพีช่ ายด ้วยน้ำเสย ี งสนุกสนาน

"นั่นมันน ้อง จะมาเหมือนบุตรชายของตนเองได ้

อย่างไร" โจวจือ ่ หวายเอ่ยแก ้ตัว

"พีจ
่ อ
ื่ หวายพูดเชน ่ นีห
้ มายความว่า ข ้าโดน
พีช
่ ายอุ ้มจนเจ็บตัวก็ไม่เป็ นไรใชห ่ รือไม่ขอรับ"
เจิง้ หรงหมิงพูดด ้วยท่าทางคล ้ายเด็กถูกรังแก
จึงเรียกเสย ี งหัวเราะเอ็นดูจากทุกคน
 เมือ
่ โจวจือ ่ ผิงแล ้ว
่ หวายคืนบุตรชายให ้กับเจิง้ ฮุย
โจวจวินจึงเอ่ยถามถึงเรือ
่ งในเมืองหลวง

"ฮอ่ งเต ้ทรงลงโทษสงั่ ให ้ประหารกบฏทัง้ หมด

อย่างเหีย ้ มโหด รวมถึงชน ิ อ๋องทีเ่ ป็ นเสด็จอาของ
พระองค์ด ้วย ดังนัน ้ ในราชสำนักจึงมีคนออกมา
แสดงท่าทางขัดขวาง แต่กโ็ ดนลงโทษสงั่ ประหาร
เชน่ กัน ในยามนีเ้ รือ ่ งความเด็ดขาดและการลงโทษ
คนอย่างโหดร ้ายของฮอ ่ งเต ้ มีแต่ผู ้คนแอบนินทากัน
ลับหลัง แต่ไม่มผ ี ู ้ใดกล ้าออกหน ้าในท ้องพระโรงอีก
แล ้วขอรับ"

"ดี นีน
่ ับว่าเป็ นไปในทิศทางทีเ่ อียนอ๋อง
ต ้องการ" โจวจวินพยักหน ้าด ้วยความพึงพอใจ

โจวจือ
่ หวายยกยิม ้ และพูดกับทุกคนว่า "มีขา่ วดี
จากชายแดนทิศอุดร พีร่ องได ้ตัดหัวผู ้นำชนเผ่าทาง
เหนือสำเร็จ จึงมีความดีความชอบ ยามนีพ ้ รี่ องกำลัง
เดินทางกลับมารับรางวัล คาดว่าพีร่ องจะได ้กลับมา
ร่วมงานแต่งของจือ ่ หยาด ้วยนะขอรับ"

ทุกคนต่างดีใจเมือ
่ ได ้รับฟั งข่าวดีนี้ โดยเฉพาะ
่ หยา เพราะวันแต่งงานคือวันสำคัญของนาง
โจวจือ
 ่ มีคนสำคัญในชวี ต
เมือ ิ มาอยูร่ ว่ มแสดงความยินดี
พร ้อมหน ้าครบทุกคน นีจ่ งึ เป็ นเรือ
่ งทีน
่ างดีใจทีส
่ ด
ุ

ดังนัน
้ โจวจือ
่ หยาจึงเฝ้ านับวันรอการเดินทาง
ี่ วซด
กลับมาบ ้านของเจิง้ หรงจิง้ และถังเสย ี ้วย
ใจจดใจจ่อ ท่ามกลางการจัดเตรียมงานมงคลที่
ใกล ้จะมาถึง…
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 189

เจ็ดวันต่อมาเจิง้ หรงจิง้ ได ้พาถังเสย ี่ วซเี ดินทาง

กลับมาหมูบ ่ ้านเถียนซพี ร ้อมกับครอบครัวของเจิง้
หรงเจีย้ นและเจิง้ หรงมู่ ในขณะทีบ ่ ้านตระกูลเจิง้
กำลังมีความครึกครืน ้ กันอยูแ่ ล ้ว เพราะทุกคนกำลัง
ชว่ ยกันจัดเตรียมงานแต่งของโจวจือ ่ หยาอยู่ จึงยิง่
มีความครืน ้ เครงกันมากขึน ้

เซยี่ ปิ งหยูในยามนีอ ้ อกจากการอยูไ่ ฟหลัง

คลอดแล ้ว แต่ทก ุ คนไม่ให ้นางทำงานหนักนัก นาง
จึงทำได ้เพียงอุ ้มโจวกงเป่ ยเอาไว ้ในอ ้อมแขน เพือ ่
ให ้ทุกคนทีม ื่ ชมหลานชายคนใหม่ผู ้นี้
่ าใหม่ได ้ชน

ร่างกายของเจิง้ หรงจิง้ เปลีย ่ นแปลงไปมาก จาก

เดิมมีรปู ร่างสูงโปร่ง ยามนีก้ ลับมีรป ู ร่างสูงใหญ่กำยำ
เขาเดินทางกลับมาในคราวนี้ พร ้อมกับตำแหน่งรอง
แม่ทพ ั พิชต ิ ชายแดนทิศอุดร สร ้างความภาคภูมใิ จ
ให ้กับนายท่านผู ้เฒ่าเจิง้ หลีเ่ ป็ นอย่างยิง่
 แต่สำหรับท่านแม่เฒ่าเจียงฝานแล ้ว นางขอ
เพียงได ้เห็นบุตรหลานอยูด ่ ้วยกันพร ้อมหน ้าเชน ่ นี้
ก็ดใี จยิง่ แล ้ว สำหรับนางแล ้ว เมือ ่ มีตำแหน่งสูงมาก
้
เพียงใด ก็ต ้องใชความเส ี่ งของชวี ต
ย ิ แลกมามาก
เท่านัน้ ในยามนีเ้ มือ ่ เห็นทุกคนกลับมาอยูด ่ ้วยกัน
อย่างปลอดภัย จึงนับเป็ นเรือ ่ งทีด
่ ที สี่ ด
ุ

"หมายความว่าฮอ ่ งเต ้ทรงอนุญาตให ้เจ ้า

พักผ่อนได ้ครึง่ ปี หลังจากทีเ่ จ ้าต ้องทนลำบาก
กรำศก ึ มานานใชห ่ รือไม่ เรือ ้ า่ งดียงิ่ นักชว่ ง
่ งนีช
นี้ พวกเจ ้าจะได ้ฟื้ นฟูรา่ งกาย และวางแผนมีบต ุ ร
กันได ้แล ้ว" ถงลิว่ นีเอ่ยในขณะทีต ่ บมือของถังเสย ี่ ว
ซบ ี นแขนของนางอย่างดีใจ

ี่ วซอ
ถังเสย ี มยิม
้ อย่างเขินอาย ก่อนจะเหลือบ
สายตาไปมองเจิง้ หรงจิง้ อย่างมีความหมาย เขายิม ้
กว ้างก่อนจะบอกข่าวดีให ้ทุกคนได ้รับรู ้

"เสย ี่ วซตี งั ้ ครรภ์แล ้วขอรับ ท่านหมอหลวงเสน ิ่

ชว่ ยตรวจสุขภาพให ้นาง ก่อนจะเดินทางกลับมาทีน ่ ี่
ทารกในครรภ์แข็งแรงดีมากขอรับ เพราะเรือ ่ งนี้ พวก
ข ้าจึงมิได ้รีบเร่งเดินทางกลับมาหมูบ ่ ้านเถียนซข ี อรับ
เพราะกลัวว่าครรภ์ของเสย ี่ วซจ
ี ะกระทบกระเทือน"
 เมือ
่ เจิง้ หรงจิง้ พูดจบ ทุกคนมีแต่ความตืน ่ เต ้น
ดีใจกันมาก โดยเฉพาะโจวจือ ่ หยา ทีโ่ ดนถงลิว่ นี
เรียกให ้ไปตรวจจับชพ ี จรของถังเสย
ี่ วซอ ี ก
ี ครัง้

ในขณะทีท ่ ก
ุ คนตืน ่ เต ้นดีใจกับข่าวดีของเจิง้
หรงจิง้ และถังเสยี่ วซ ี ฟางหรูอวีก ้ ลับมีสหี น ้าสลด
ลงเล็กน ้อย สะใภ ้คนอืน ่ ต่างตัง้ ครรภ์มบี ตุ รกัน
หมดแล ้ว แต่ท ้องของนางกลับว่างเปล่า

่ เหนียนเป็ นคนทีอ
ชุย ่ ยากมีบต ุ รสาวสก ั คนมาโดย
ตลอด แต่กไ ็ ม่สมหวัง ยามนีม ้ บ
ี ตุ รสะใภ ้แล ้วผู ้หนึง่
นางจึงรักสะใภ ้ผู ้นีด ้ งั่ บุตรสาวทีน ่ างอยากได ้ เมือ ่
ฟางหรูอวีม ้ ส
ี หี น ้าเปลีย ่ นไป มีหรือทีน ่ างจะไม่สงั เกต
เห็น จึงเอ่ยกระซบ ิ ปลอบใจลูกสะใภ ้ของนางว่า
"เรือ
่ งนีไ้ ม่ต ้องรีบ พวกเจ ้าอายุยงั น ้อย"

ฟางหรูอวีม ่ เหนียนด ้วยแววตาซาบซงึ้ ใจ

้ องชุย

"หลานของข ้าผู ้นีแ ้ ข็งแรงดีเจ ้าค่ะ อายุครรภ์น่า

จะเกินสามเดือนมาแล ้ว การตัง้ ครรภ์เป็ นไปอย่าง
ราบรืน
่ แน่นอนเจ ้าค่ะ ท่านป้ าสะใภ ้ใหญ่ไม่ต ้องเป็ น
ห่วง" โจวจือ่ หยาพูดกับทุกคน เมือ ่ นางตรวจชพ ี จร
ของถังเสยี่ วซเี สร็จเรียบร ้อย
 "ตอนทีเ่ สย ี่ วซต
ี งั ้ ครรภ์ พีไ่ ม่รู ้ว่านางผิดปกติ
เสยี่ วซเี องก็ไม่รู ้ แต่ชว่ งสามเดือนทีผ ่ า่ นมา นาง
เหม็นหน ้าพีเ่ ป็ นอย่างมาก พีเ่ ข ้าใกล ้นางไม่ได ้เลย
นางต ้องฉุนเฉียวหงุดหงิดตลอดเวลา ชว่ งนัน ้ พีจ
่ งึ
เลือกออกไปรบ ตระเวนเข ้าไปในดินแดนศต ั รู ดีกว่า
อยูก ่ บ ่่
ั พีสะใภ ้รองของเจ ้า" เจิง้ หรงจิง้ พูดกับโจวจือ ่
หยาด ้วยน้ำเสย ี งหัวเราะ และฟ้ องเพือ ่ เรียกร ้องความ
เห็นใจ

"นีพ
่ อี่ าจิง้ กำลังจะพูดบอกกับทุกคนว่า ท่านพี่
ยินดีไปรบ ดีกว่าอยูก ่ บ ี่ วซ ี
ั ข ้าหรือเจ ้าคะ" ถังเสย
พูดขึน
้ ด ้วยน้ำเสย ี งไม่พอใจ และยังแสดงอาการ
ฉุนเฉียวเล็กน ้อยใสเ่ จิง้ หรงจิง้ ท่ามกลางสายตา
ของทุกคน

แต่เจิง้ หรงจิง้ กลับไม่โกรธถังเสย ี่ วซ ี เขาหัวเราะ

อย่างอารมณ์ด ี ก่อนจะพูดว่า "ใชท ่ ไี่ หนกันล่ะ เจ ้า
กำลังเข ้าใจพีผ ่ ด
ิ อีกแล ้ว พีก่ ำลังบอกกับทุกคนว่า
ทีพ
่ ต
ี่ ด
ั หัวผู ้นำของศต ั รูได ้ นับเป็ นความดีความชอบ
ของเจ ้าต่างหากล่ะ"

ี วซจ
ถังเสย ี งึ แค่นเสยี ง "หึ" ใสเ่ จิง้ หรงจิง้ อีกหนึง่
ที ก่อนจะหันมาพูดฟ้ องกับโจวจือ ่ หยาว่า "พีอ ่ า
จิง้ ชอบนำเรือ่ งของพีส ่ าวไปพูดกับผู ้อืน ่ ว่าพีเ่ ป็ น
สตรีทโี่ มโหร ้าย ปากจัด ขีห
้ งึ ไม่มเี หตุผลและ
โหดเหีย ้ ม ชอบสงั หารคน ชอบรังแกคนอ่อนแออีก
ด ้วย ยามนีค ้ นทางทิศอุดรต่างเชอ ื่ คำพูดเขาแทบจะ
ทัง้ หมดทุกคน ทำให ้พีส่ าวขึน ื่ ว่า เป็ นฮูหยินผู ้ร ้าย
้ ชอ
กาจแห่งกองทัพทิศอุดรไปแล ้ว"

เจิง้ หรงจิง้ หัวเราะอย่างชอบใจแล ้วจึงพูดว่า

"นีเ่ ป็ นเพราะพีห ่ วังดีตอ ื่ เสย
่ เจ ้านะ พอเจ ้ามีชอ ี งเยีย่ ง
นี้ จึงไม่มผ ี ู ้ใดกล ้ายกสตรีนางอืน ่ มามอบให ้พีอ ่ ก
ี เลย
เจ ้าเองก็ไม่ต ้องวุน ่ วายใจด ้วย เจ ้ายังไม่พอใจอีก
หรือ"

ถังเสย ี่ วซผ
ี ู ้แบกรับชอ
ื่ เสย
ี งของฮูหยินผู ้ร ้ายกาจ
เอาไว ้ จึงหาเหตุผลมาเถียงกับสามีผู ้แสนจะมี
เหตุผลของนางไม่ได ้ ทุกคนจึงขบขันสามีภรรยาคูน ่ ี้
กันอยูพ
่ ักใหญ่ และเอ่ยหยอกล ้อคนคูน ่ ก
ี้ น
ั มากขึน้

โจวจือ ่ หยาหัวเราะไปกับทุกคน แต่นางจับใจ

ความได ้ว่า มีสตรีนางอืน ่ แปลว่า เคยมีเหตุการณ์ทผ
ี่ ู ้
อืน
่ หาสตรีมามอบให ้แก่พรี่ องมาแล ้ว นางเก็บความ
สงสย ั เรือ
่ งนีไ
้ ว ้ในใจ เพราะไม่อยากให ้สถานการณ์
ภายในบ ้านใหญ่ตระกูลเจิง้ ต ้องกร่อยลง
 วันต่อมาเมือ
่ ได ้อยูก
่ น
ั ตามลำพังตามประสาพี่
สะใภ ้น ้องสามี โจวจือ่ หยาจึงเอ่ยถามเรือ
่ งนีก
้ บ
ั ถัง
ี่ วซ ี
เสย

่ ล ้วล่ะ เมือ
"ใชแ ่ ไปถึงชายแดนใหม่ๆ ทัง้ ๆทีท ่ ก
ุ
คนต่างรู ้ข่าวว่าพวกพีเ่ พิง่ แต่งงานกัน แต่กม ็ ค
ี นยัด
เยียดหญิงงามมาให ้พีร่ องของเจ ้า ซงึ่ เขาก็รับพวก
นางกลับมาบ ้านด ้วย ในยามนัน ้ พีส
่ าวโกรธมาก
เตรียมเก็บของเพือ ่ เดินทางกลับบ ้านทันที จะให ้พี่
สาวทนยากลำบากกายมากแค่ไหนพีท ่ นได ้ แต่จะให ้
พีต
่ ้องอดทนเจ็บปวดใจ หยาหยาก็รู ้ ว่าพีจ ่ ะไม่ทน"

โจวจือ ่ หยาขมวดคิว้ แต่เมือ ่ อ่านใจของถังเสย ี่ ว

ซไี ด ้ จึงเลิกกังวลใจ แต่กย็ งั เอ่ยถามต่อเพือ ่ ให ้คลาย
สงสย ั "แล ้วเหตุใดพีส ่ ะใภ ้รองจึงอยูต่ อ
่ ล่ะเจ ้าคะ สตรี
เหล่านัน ้ หายไปไหน"

"พีร่ องของเจ ้าบอกกับพีส ่ าวว่า เขาเพิง่ มาใหม่

ไม่อยากสร ้างศต ั รูเพิม
่ สตรีเหล่านัน ้ เขาไม่ได ้แตะ
ต ้อง แต่ให ้คนของเขาพาสตรีเหล่านัน ้ ไปขายทิง้ ใน
เชาวั้ นรุง่ ขึน
้ โดยอ ้างชอ ื่ ของพีส
่ าวนะส ิ ดังนัน ื่
้ ชอ
เสย ี งฮูหยินของผู ้ชว่ ยรองแม่ทพ ั เจิง้ จึงแย่ยงิ่ กว่าแย่"
 โจวจือ
่ หยามองใบหน ้าทีม ่ ค
ี วามสุข และไม่ม ี
ั นิดของถังเสย
ทีทา่ ว่าน ้อยใจเลยสก ี่ วซแ
ี ล ้ว จึงอด
พูดจาหยอกเย ้าไม่ได ้ "แต่พส ี่ ะใภ ้รองก็ชอบ ทีไ่ ม่
มีผู ้ใดยกสตรีมามอบให ้พีร่ องของข ้าอีกเลยมิใช ่
หรือเจ ้าคะ"

ถังเสย ี่ วซจ ี งึ เม ้มปากกลัน ้ ยิม

้ ก่อนจะพูดว่า
"เป็ นคนมีชอ ื่ เสย ี งร ้ายกาจ แต่ไม่ต ้องแบ่งสามีกบ ั
ผู ้ใด ก็ต ้องเงยหน ้ายินยอมแบกรับชอ ื่ เสย
ี งร ้ายกาจ
เอาไว ้ ใครใชให ้ ้พีม ่ ส ี ามีเป็ นคนดี ถนอมน้ำใจคนใน
สายตาของผู ้อืน ่ โดยเลือกให ้ฮูหยินอย่างพีส ่ าวเป็ น
คนร ้ายแทนเขากันล่ะ"

โจวจือ ่ หยาหัวเราะแล ้วจึงพูดว่า "แต่ในสนามรบ

คงไม่มผ ี ู ้ใดหลงเชอ ื่ ว่าพีร่ องเป็ นคนดีแสนอ่อนโยน
อีกแล ้วเจ ้าค่ะ"

ถังเสย ี่ วซพ
ี ยักหน ้าเห็นด ้วย เพราะในยามนี้
เวลาทีเ่ จิง้ หรงจิง้ เข ้าสูส่ นามรบ เขาได ้รับฉายาว่า
เพชรฆาตผู ้เหีย ้ มโหดไปแล ้ว เพราะสงั หารทหาร
ฝ่ ายศต ั รูจนหมด ไม่เคยเหลือเชลยศก ึ เหมือนกับ
แม่ทพ ั นายกองคนอืน ่ ๆ ดังนัน
้ ทหารฝ่ ายตรงข ้าม
เมือ่ ได ้ยินว่าตนกำลังเผชญ ิ หน ้ากับเจิง้ หรงจิง้
กำลังใจทหารฝ่ ายศต ั รูกห็ ายไปกันเกินครึง่ แล ้ว
 โจวจือ
่ หยาขอร ้องให ้ถังเสยี่ วซช ี ว่ ยเล่าเรือ
่ งของ
ชายแดนทิศอุดรให ้ตนฟั งอย่างสนุกสนานและ
เพลิดเพลิน เพือ
่ ลดความตืน ่ เต ้นทีก
่ ำลังจะถึงวัน
แต่งงานของตนแล ้ว

ในทีส
่ ดุ วันมงคลทีท ่ ก
ุ คนรอคอยก็มาถึงจนได ้
โจวจือ ่ หยาถูกปลุกให ้ลุกขึน ้ มาอาบน้ำแต่งตัวใน
้ ดของวันทีห
เชามื ่ กเดือนหก โดยมีเพียนเพียนและ
เพ่ยเพ่ยทีแ ่ ต่งงานออกเรือนไปก่อนหน ้านี้ กลับมา
ชว่ ยกันปรนนิบต ั โิ จวจือ
่ หยาอีกครัง้ เนือ
่ งด ้วยวันนี้
เป็ นวันพิเศษ และถือเป็ นวันสำคัญหนึง่ ของทุกคน
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

190 : งานแต่งงาน

เมือ
่ คืนโจวจือ
่ หยานอนไม่หลับเพราะความ
ตืน
่ เต ้น พลิกตัวไปมาบนเตียงตลอดทัง้ คืน พอ
กำลังเคลิม ้ จะนอนหลับ ก็โดนคนปลุกให ้ลุกขึน
้ มา
เสย ี
แล ้ว

เมือ ่ ผิงมาหาโจวจือ
่ คืนนีเ้ จิง้ ฮุย ่ หยาถึงในห ้อง
นอน มารดาและบุตรสาวปิ ดประตูห ้องพูดคุยกัน
เพียงสองคน เจิง้ ฮุย ่ ผิงมีทา่ ทางผิดปกติ ก่อนจะพูด
อ ้อมไปอ ้อมมาอยูค ่ รูใ่ หญ่

โจวจือ ่ หยาถอนหายใจและพูดกับมารดาของตน
อย่างอ่อนใจว่า "ท่านแม่ มีอะไรก็พด ู กันตามตรงเถิด
เจ ้าค่ะ ท่านแม่พดู หาสาระไม่ได ้ จนเกือบจะครึง่ ค่อน
คืนแล ้วนะเจ ้าคะ"

่ ผิงมองค ้อนบุตรสาวไปหนึง่ ที ก่อนยัด

เจิง้ ฮุย
หนังสอ ื ต ้องห ้ามเข ้าไปในอ ้อมแขนของโจวจือ ่ หยา
แล ้วพูดว่า "พรุง่ นีเ้ จ ้าจะออกเรือนแล ้ว แม่จงึ มาพูด
เรือ
่ งคืนเข ้าหอกับเจ ้า เมือ
่ ถึงเวลาจะได ้ไม่ต ้องตกใจ
กลัวจนทำอะไรไม่ถก ู เจ ้านำไปเปิ ดอ่านดูเองก็
แล ้วกัน"

โจวจือ่ หยาไม่ต ้องเปิ ดกางหนังสอื ออกมาดูกพ ็ อ

จะเดาได ้ว่าเป็ นหนังสอื อะไร ใบหน ้างดงามของนาง
แดงก่ำ ก่อนจะพูดอ ้อมแอ ้มว่า "มิใชว่ า่ ท่านพ่อเอ่ย
ว่าลูกยังเด็กไป ยังไม่อนุญาตให ้ร่วมหอ เพราะกลัว
ว่าจะมีบตุ รรวดเร็วเกินไปหรอกหรือเจ ้าคะ"

่ ผิงกลอกตามองบน บุรษ
เจิง้ ฮุย ุ เมือ่ อยูเ่ พียง
ลำพังกับสตรีทต ี่ นมีใจให ้ หายากนักจะอดใจเรือ ่ ง
พวกนีไ ้ ด ้ ตัวของนางเองเคยมีประสบการณ์โดยตรง
จากการกระทำของโจวจวินนีล ่ ผิงไม่
่ ะ่ แต่เจิง้ ฮุย
อยากจะเอ่ยให ้บุตรสาวหวาดกลัวและวิตกกังวลใจ
กับเรือ่ งนีใ้ นคืนนี้ จึงพูดเกลีย ้ กล่อมว่า "ศก ึ ษาเอาไว ้
ก่อนไม่เสย ี เปล่าหรอก เป็ นสามีภรรยากัน นอกจาก
ความรักลึกซงึ้ ทีม ่ ตี อ
่ กันแล ้ว เรือ ่ งในห ้องหอก็สำคัญ
ในการใชช้ วี ต ิ คูร่ ว่ มกันด ้วย" หลังจากพูดเรือ ่ งอืน่ อยู่
ครูใ่ หญ่กเ็ อ่ยขอตัว เพือ ่ ให ้บุตรสาวได ้นอนพักผ่อน

โจวจือ่ หยาอ่านความคิดของมารดาออกทัง้ หมด

ดังนัน ่ ผิงออกไป ก็รบ
้ หลังจากทีเ่ จิง้ ฮุย ื
ี โยนหนังสอ
ทิง้ ดัง่ เป็ นเผือกร ้อนไปบนเตียงด ้วยความเขินอาย
หลังจากนัน ี วามคิดฟุ้ งซา่ นจนนอนไม่หลับแทบ
้ ก็มค
ทัง้ คืน 'ท่านแม่นะท่านแม่ไม่ได ้ชว่ ยให ้ข ้ารู ้สก
ึ ดีขน
ึ้
เลยสก ั นิด'

ถึงชว่ งเวลาทีส
่ ำคัญ โจวจือ ึ ทึม
่ หยาจึงรู ้สก ่ ทือ
่
มึนงงเล็กน ้อย ใครจับลากจูงไปทางไหนก็ไป ใคร
บอกให ้ทำอะไรก็ทำตามนัน ้

หลังจากผ่านพิธค ี ำนับอำลาบิดามารดาและผู ้
อาวุโสของเจ ้าสาวแล ้ว โจวจือ ่ หวายก็ยอ
่ ตัวแบก
เจ ้าสาวขึน ้ หลัง โดยมีเหล่าพีช ่ ายน ้องชายตระกูล
เจิง้ และตระกูลโจวเดินตามมาสง่ เจ ้าสาวด ้านหลัง
หากเป็ นบ ้านอืน ่ ต ้องเสย ี ทองจ ้างคนมาร ้องไห ้โศก
เศร ้าเสยี ใจ เพือ่ เป็ นการแสดงการอาลัยอาวรณ์ตอ ่
เจ ้าสาว

แต่สำหรับโจวจือ ่ หยาแล ้ว ไม่จำเป็ นต ้องจ ้างคน

มาแสดงความอาลัย เหล่าป้ าสะใภ ้และพีส ่ ะใภ ้ต่าง
ร่ำไห ้ ทัง้ ตืน
้ ตันดีใจทีน
่ างแต่งงานมีครอบครัว และ
อาลัยอาวรณ์นางจากใจจริงทีแ ่ ต่งงานออกเรือนไป
 ี งร ้องไห ้ดังลัน
เสย ื่ ต ้องปรามว่านีค
่ จนแม่สอ ่ อ
ื งาน
มงคล…

โจวจือ่ หยาอยูบ ่ นหลังของพีช

่ ายก็พลอยน้ำตา
รินไหล ร ้องไห ้อย่างซาบซงึ้ ใจตามไปด ้วย

ท่ามกลางเสย ี งประทัดทีด ่ งั สนั่นนัน

้ โจวจือ
่
หวายแบกโจวจือ ่ หยาไปสง่ ขึน ้ เกีย
้ วอย่างมัน
่ คง
โดยมีเหล่าพีช ่ ายน ้องชายติดตามมาสง่ เจ ้าสาว
เป็ นขบวนใหญ่ เมือ ่ โจวจือ ่ หวายสง่ โจวจือ ่ หยาขึน
้
เกีย้ วเสร็จ จึงหันมากล่าวกับหม่าชางเหวิน ทีส ่ วมใส่
ชุดเจ ้าบ่าวสแ ี ดงด ้วยน้ำเสย ี งจริงจังว่า "ต่อไปนี้ ชวี ต
ิ
ของจือ ่ หยาขึน ้ อยูก ่ บั เจ ้าแล ้ว ดูแลนางให ้ดี"

เจิง้ หรงเจีย
้ นก็พด ี งเคร่งขรึมว่า
ู เสริมด ้วยน้ำเสย
"หากเจ ้าดูแลนางได ้ไม่ด ี พวกข ้าจะขอรับน ้องสาว
กลับคืน"

หม่าชางเหวินก ้มคำนับทุกคนทีอ ่ าวุโสกว่า ก่อน

จะเอ่ยด ้วยน้ำเสยี งจริงจังว่า "วางใจเถิดข ้าจะดูแล
หยาหยาเป็ นอย่างดี และจะไม่ทำให ้หยาหยาต ้อง
ี ใจ ทีแ
เสย ่ ต่งงานเป็ นภรรยาของข ้าหม่าชางเหวิน"
 โจวจือ ่ หยานั่งอยูใ่ นเกีย
้ ว มีผ ้าคลุมหน ้าสแ ี ดง
คลุมเอาไว ้ ในยามนีก ้ ำลังดึงผ ้าเชด็ หน ้าทีซ ่ นอยูใ่ น
่ อ
แขนเสอ ื้ ออกมาซบ ั น้ำตาเบาๆเพราะกลัวว่าจะทำให ้
เครือ
่ งแต่งหน ้าเลอะ ยิง่ ไปกว่านัน ้ คือกลัวว่านีจ่ ะเป็ น
ลางร ้ายทีต ่ นร ้องไห ้ในวันแต่งงานเชน ่ นี้

แต่เมือ
่ ได ้ยินคำพูดของเหล่าพีช่ ายและหม่าชาง
เหวินพูดคุยกัน ต่างให ้คำสตั ย์สาบานต่อกัน น้ำตา
แห่งความยินดีกไ ็ หลรินออกมาอีกครัง้

เกีย้ วเจ ้าสาวแปดคนหาม ได ้ถูกคนแบกหามเดิน

ไปสง่ เจ ้าสาวยังจวนหม่ากัว๋ กงทีอ ่ ยูไ่ ม่ไกล ท่าม
กลางผู ้คนของหมูบ ี ม
่ ้านเถียนซท ี่ าแสดงความยินดี
และร่วมอวยพรอย่างคับคัง่

เมือ
่ เกีย
้ วเจ ้าสาวเดินทางผ่าน เสยี งอวยพรและ
ี งพูดคุยอย่างมีความสุข ก็ดงั ขึน
เสย ้ ตลอดสองข ้าง
ทาง จนเกีย ้ วเจ ้าสาวมาถึงจวนหม่ากัว๋ กง

เจ ้าสาวเดินลงจากเกีย ้ ว เหยียบลงบนผ ้าสแ ี ดงที่

ปูเป็ นทางยาว เดินข ้ามกระถางไฟตามคำแนะนำของ
แม่สอ ื่ ทำพิธก
ี ราบไห ้ว ้ฟ้ าดินร่วมกันกับเจ ้าบ่าว ก่อน
จะถูกสง่ ตัวเข ้าไปในเรือนหอ
 โจวจือ ่ หยาเดินอย่างมัน ่ คง สายตาเหลือบมอง
ไปยังบุรษ ุ ทีเ่ ดินถือผ ้าแดงมงคลอยูข ่ ้างกายตน ใน
ยามนีเ้ ห็นเพียงขาแข็งแรงของเขาอยูใ่ นชุดสแ ี ดง
สวมรองเท ้ามงคลเข ้าคูก ่ บ
ั นางเท่านัน้ แม ้เห็นเพียง
แค่นี้ แต่ภายในใจของโจวจือ ่ หยากลับเต็มไปด ้วย
ความหวัง ความมัน ่ คงและความรู ้สก ึ ปลอดภัยเป็ น
อย่างยิง่

่ ร ้อนชว่ ยประคองร่าง
นางถูกฝ่ ามือแข็งแรงอุน
บางนั่งลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน ผ ้าคลุมหน ้าสแ ี ดง
ถูกเลิกขึน
้ ด ้วยไม ้มงคล

โจวจือ
่ หยามองเห็นใบหน ้าหล่อเหลาของหม่า
ชางเหวิน ทีไ่ ม่ได ้พบกันมานานหลายวัน นัยน์ตาคม
เข ้มของเขาเป็ นประกายสว่างสุกใส เจือแววความ
ยินดีเต็มเปี่ ยมเอาไว ้ มุมปากของนางยกยิม้ ขึน
้
ปรากฏเป็ นรอยยิม ้ อบอุน ่ และอ่อนหวานออกมา

หม่าชางเหวินมองใบหน ้าของโจวจือ ่ หยาทีป ่ รุง

แต่งจนงดงามแปลกตา ด ้วยความรู ้สก ึ ท่วมท ้นไป
ึ ว่าความทุกข์ระทมที่
ด ้วยความรักเต็มหัวใจ เขารู ้สก
เคยผ่านมาในอดีต เงามืดดำในยามเด็กนัน ้ ได ้มลาย
จางหายไปจากตัวเขาจนหมดแล ้ว เพียงแค่มอง
ดวงตาทีอ่ บอุน
่ และรอยยิม
้ ทีอ
่ อ
่ นหวานของคนทีอ
่ ยู่
ตรงหน ้าของเขาในยามนีเ้ ท่านัน ้

"วันนีเ้ จ ้าสาวคนใหม่ชา่ งงดงามเหลือเกินเจ ้า

ค่ะ!" เสย ี งผู ้คนพูดขึน ้ เมือ่ เจ ้าบ่าวเปิ ดผ ้าคลุมหน ้า
เจ ้าสาวออกมาจนหมด คนตระกูลจวงสง่ สตรีอายุ
น ้อยและเหล่าสะใภ ้ของตระกูลมาชว่ ยเพิม ่ ความ
ครึกครืน ้ ใน
ห ้องหอให ้แก่คบ ู่ า่ วสาว แต่เนือ ่ งจากไม่คอ ่ ย
สนิทสนมกันนัก ดังนัน ้ จึงไม่คอ ่ ยมีผู ้ใดกล ้าเอ่ยปาก
กลัน ่ แกล ้งหยอกล ้อเจ ้าสาวคนใหม่

เป็ นครัง้ แรกทีโ่ จวจือ่ หยาได ้เห็นว่าหม่าชาง

เหวินสวมใสช ่ ด ี น
ุ สอ ื่ นอกจากสด ี ำ มิหนำซ้ำยังเป็ น
ชุดสแ ี ดงทีต่ รงกันข ้ามกับสช ี ด
ุ ปกติ ทำให ้นาง
เม ้มปากกลัน ้ ยิม้

แม่สอ ื่ ยืน
่ จอกสุรามงคลทีผ
่ กู ไหมห ้าสเี อาไว ้ สง่
ให ้เจ ้าบ่าวเจ ้าสาวคล ้องแขนกันดืม ่ สุรามงคล เมือ่ ดืม ่
เสร็จ ลมหายใจของคนทัง้ คูม ่ แี ต่กลิน่ อายสุรา ชวน
มึนเมาปะปนมากับลมหายใจด ้วยเล็กน ้อย
 ี ลุกห ้องหอของเจ ้าสาว สว่ นใหญ่จะมี
พิธป
เด็กหญิงและเด็กชายตัวน ้อยมาแอบดูเจ ้าสาวคน
ใหม่ แต่เนือ่ งจากตระกูลหม่าไม่ม ี ดังนัน
้ จึงข ้ามพิธ ี
นีไ
้ ป หม่าชางเหวินถูกแม่สอ ื่ ดึงออกไปจากห ้องหอ
เพือ่ ออกไปต ้อนรับแขกด ้านนอก

ก่อนออกจากห ้อง หม่าชางเหวินเหลียวหลังมา

สงั่ โจวจือ
่ หยาอย่างเป็ นห่วงว่า "เจ ้ารีบถอดหมวกที่
หนักนัน ้ ออก แล ้วรีบเปลีย่ นเป็ นชุดทีส่ วมใสส่ บาย
อย่าลืมหาอะไรกินให ้อิม ่ ท ้อง หากง่วงนอนหลับ
พักผ่อนไปก่อนได ้เลย ประเดีย ๋ วพีจ
่ ะรีบกลับมา"

โจวจือ่ หยาเผยรอยยิม ้ กว ้าง ก่อนจะโบกมือไล่

เจ ้าบ่าวให ้ออกจากห ้องไป ท่ามกลางเสย ี งหัวเราะ
ขบขันของบรรดาสตรีทม ี่ าชว่ ยอุน
่ ห ้องหอให ้
ครึกครืน้

จวงปี้ เหยาเม ้มปากกลัน ้ ยิม้ ก่อนจะเอ่ยเชญิ

บรรดาแขกสตรีออกไปกินเลีย ้ งด ้านนอก แล ้วหัน
มาบอกโจวจือ ่ หยาด ้วยน้ำเสยี งอ่อนโยนว่า "วันนี้
เจ ้าคงเหนือ ่ ยมากแล ้ว ไม่ต ้องเคร่งครัดประเพณี
มากเกินไป อยากทำอะไรก็ทำได ้เลย แม่จะให ้สาว
้
ใชของเจ ้าเข ้ามาชว่ ยกันปรนนิบต ั เิ จ ้า"
 คำเรียกขานทีเ่ ปลีย
่ นไปของฮูหยินหม่ากัว๋ กง
จวงขีเ้ หยา ทำให ้โจวจือ ่ หยาเผยรอยยิม ้ อย่าง
เขินอาย ก่อนจะเอ่ยเสย ี งเบาว่า "จือ
่ หยาทราบ
แล ้วเจ ้าค่ะท่านแม่"

หลังจากทุกคนออกไปหน ้าห ้องหมดแล ้ว

เพียนเพียนและเพ่ยเพ่ยพาสาวใชอี้ กหลายคนเข ้ามา
ชว่ ยกันปรนนิบต ั โิ จวจือ
่ หยา ก่อนทีเ่ พียนเพียนจะ
เอ่ยลา "ข ้าน ้อยทัง้ สองหมดหน ้าทีข่ องวันนีแ้ ล ้ว ต่อ
ไปคงต ้องให ้พวกสาวใชอย่ ้ างชุนลีแ
่ ละชุนฮวา ชว่ ย
กันดูแลคุณหนูตอ ่ นะเจ ้าคะ"

บรรดาสาวใชทั ้ ง้ หลายนำโดยชุนลีแ
่ ละชุนฮวา
ต่างย่อตัวคำนับ และเอ่ยแสดงความยินดีขน ึ้ พร ้อม
กันว่า "ยินดีกบ
ั ฮูหยินน ้อยตระกูลหม่าเจ ้าค่ะ"

โจวจือ
่ หยาอมยิม ้ และพูดว่า "พีเ่ พ่ยเพ่ยชว่ ย
ตกรางวัลให ้พวกนางทุกคนด ้วย และข ้าขอมอบ
ของขวัญขอบคุณให ้พวกพีท ่ าชว่ ยดูแล
่ งั ้ สอง ทีม
ข ้าในวันนีเ้ จ ้าค่ะ"

การตกรางวัลและมอบของขวัญให ้แก่เหล่าสาว
ใชผ่้ านไปอย่างราบรืน่ โจวจือ ็ ตัว
่ หยาขอผ ้ามาเชด
ก่อนเปลีย ี ดงลำลองเบาสบายตัว
่ นชุดมาเป็ นชุดสแ
นั่งดืม
่ โจ๊กเปล่าและกินขนมมงคลไปหลายชน ิ้ ก่อน
จะเอนตัวพักบนเตียง แล ้วหลับไปด ้วยความ
อ่อนเพลีย

ยามดึก เมือ
่ หม่าชางเหวินเดินกลับเข ้ามาใน
ห ้องหอ ก็พบว่าเจ ้าสาวคนใหม่ของเขาในยามนี้
กำลังหลับสบาย นอนรอคอยเขาอยูบ ่ นเตียงแล ้ว.....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

191 : ร่วมหอ

หม่าชางเหวินมองร่างบางนอนหลับอย่างสบาย
อยูบ ่ นเตียงด ้วยสายตาเป็ นประกาย แต่เมือ ่ เขาเดิน
เข ้าไปใกล ้เตียง ใบหน ้าของเขาพลันสลดลงเล็ก
น ้อย จริงอยูว่ า่ ก่อนจะออกไปจากห ้องหอ เขาบอก
กับโจวจือ ่ หยาเอาไว ้ว่า ให ้นางนอนพักผ่อนได ้เลย
ไม่ต ้องรอเขา แต่เขาไม่คด ิ เลยว่า นอกจากนางไม่
รอเขาแล ้ว นางยังหลับลึกจริงจังถึงเพียงนี้

ี งกรนเบาๆ ดังลอดมาจากริมฝี ปากอวบอิม

มีเสย ่
ทีเ่ ปิ ดเผยอ นางนอนในท่านอนหงาย แขนขางอและ
กางเล็กน ้อยเป็ นท่านอนทีด ่ ค
ู ล ้ายเด็กน ้อยผู ้หนึง่ ที่
เหน็ ดเหนือ ่ ยมากและนอนอย่างหมดแรง หม่าชาง
เหวินนั่งอยูร่ ม ิ เตียงมองโจวจือ ่ หยาด ้วยสายตาเอ็นดู
ปนรักใคร่อยูน ่ านครูใ่ หญ่ ก่อนจะปล่อยให ้นางนอน
ต่อ สว่ นตัวเขาเลือกทีจ ่ ะลุกขึน ้ เดินไปยังห ้องชำระ
กายทีอ ่ ยูเ่ ชอื่ มติดกับห ้องนอน

เขารู ้มาว่าโจวจือ
่ หยาเป็ นคนรักความสะอาดมาก
ยิง่ อากาศในเดือนหกมีอากาศร ้อน นางจึงชอบอาบ
น้ำในชว่ งเชาและเย็
้ น ดังนัน้ หม่าชางเหวินจึงมาอาบ
น้ำอีกรอบ เพือ ่ ล ้างคราบเหงือ ่ ไคลของวันนีอ้ อกให ้
หมด ก่อนจะเคีย ้ วใบชาแล ้วบ ้วนปากอีกหลายรอบ
เพือ
่ ขจัดกลิน ่ สุราทีเ่ ขาดืม่ ในงานเลีย้ งของวันนีใ้ ห ้
เจือจางลง ก่อนเร่งเดินกลับไปหาโจวจือ ่ หยาด ้วย
แววตามุง่ มัน
่

เนือ
่ งจากวันนีโ้ จวจือ่ หยาตืน่ ตัง้ แต่ฟ้ายังไม่สว่าง
รวมทัง้ นอนไม่หลับเพราะความตืน ่ เต ้น แล ้วยังต ้อง
ผ่านพิธก ี รรมมากมายหลายอย่าง ทำให ้โจวจือ ่ หยา
เหน็ ดเหนือ ่ ยมาก จากเดิมทีค ่ ด
ิ เอาไว ้ว่าตนจะเอนตัว
ลงนอนบนเตียง เพือ ่ พักสายตาเพียงครู่ กลับกลาย
เป็ นนอนหลับจริงจัง

แต่แล ้วโจวจือ
่ หยาก็ต ้องสะดุ ้งตืน่ เมือ ึ ว่ามี
่ รู ้สก
ร่างอุน
่ ร ้อนของคนผู ้หนึง่ ดึงร่างบางของนางเข ้าไป
กอดในอ ้อมแขนอย่างแนบแน่น

"พีช
่ างเหวิน.." โจวจือ
่ หยาลืมตาโพลง มอง
สบตากับดวงตาคมเข ้ม ทีจ ่ ้องมองลงมาทีต
่ น
ด ้วยประกายวาววับ

"เปลีย
่ นคำเรียกขานได ้แล ้ว" หม่าชางเหวินพูด
ี งแหบพร่าเล็กน ้อย
ด ้วยเสย
 โจวจือ ่ หยามีทา่ ทางเขินอาย ก่อนจะสง่ เสย
ี งเบา
พูดขึน
้ ว่า "ท่านพี.่ ..."

หม่าชางเหวินรู ้สกึ อ่อนยวบไปทัง้ กายและใจ

เขาใชมื้ อเชยคางสตรีในอ ้อมกอด แล ้วก ้มหน ้าลง
ไปมอบจุมพิตทีด ่ ม
ื่ ด่ำให ้แก่นาง

โจวจือ
่ หยาให ้ความร่วมมือกับหม่าชางเหวิน
อย่างเต็มที่ ทัง้ สองคนต่างกอดรัดพัวพันกันอยูน ่ าน
ครูใ่ หญ่ โจวจือ ่ หยาจึงรู ้สกึ ว่าสถานการณ์เริม
่ ร ้อนแรง
เพิม ่ มากขึน้ เรือ
่ ยๆ มือของหม่าชางเหวินเลือ ่ นลูบไล ้
ไปทัว่ ร่างบางและอวบอิม ่ สำรวจไล่
่ มือของเขาเริม
ลงไปในสว่ นลับทีไ่ ม่ควรแตะต ้อง โจวจือ ่ หยาตกใจ
รีบขยับร่างหนีแล ้วเอ่ยถาม

"ไหน… ท่านพีร่ ับปากกับท่านพ่อว่า จะยังไม่

่ รือเจ ้าคะ"
ร่วมหอกันไม่ใชห

"...." หม่าชางเหวินไม่ตอบแต่ลบ ู ไล ้ตัวของโจว

จือ
่ หยาหนักมือขึน ้ กว่าเดิม เป็ นการบอกใบ ้ว่าคืนนี้
เขาจะไม่ยอมถอย

หลังจากโหมโรงกันอยูน
่ านพักใหญ่ หม่าชาง
เหวินจึงขยับตัวประสานกายอย่างจริงจัง โจวจือ ่ หยา
ึ เจ็บจึงดิน
รู ้สก ้ หนี ปากก็ร ้องขอบอกให ้หม่าชางเหวิน
หยุด แต่เขาหยุดเพียงครู่ เพือ ่ ให ้นางได ้ปรับตัว ก่อน
จะเดินหน ้าต่อโดยไม่สนใจคำพูดของโจวจือ ่ หยา

"ท่านพี… ่ เคยบอกกับข ้าว่า ทุกอย่างแล ้วแต่

หยาหยามิใชห ่ รือเจ ้าคะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยห ้ามด ้วย
ี งสน
น้ำเสย ั่ เครือ

่ จะตามใจหยาหยาทุกเรือ
"พี… ่ ง..... ยกเว ้นเรือ
่ ง
ี งหอบ ก่อนจะก ้มหน ้า
นี"้ หม่าชางเหวินตอบด ้วยเสย
ลงไปใชปากปิ้ ดปากของโจวจือ่ หยา ไม่ให ้นางพูด
ทักท ้วงห ้ามอีก

ี งคราง.... เสย
เสย ี งบ่น.... ดังอู ้อีส
้ ลับกับเสย ี งคน
พูดปลอบใจ แต่ไม่ได ้ทำตามใจคนอืน ่ ดังขึน
้ อยูค่ รึง่
ค่อนคืน....

จวบจนโจวจือ ่ หยานอนหลับไปพร ้อมทัง้ น้ำตา

หม่าชางเหวินจึงหักห ้ามใจตนเองให ้พอ หลังจากที่
ลงมือทำตามใจตนเองไปสองรอบแล ้ว เขาจูบไปที่
คราบน้ำตาของหญิงสาวด ้วยความอ่อนโยน ก่อนจะ
ลุกขึน
้ ไปนำผ ้าชุบน้ำมาเชด็ ตัวทำความสะอาด
ึ สบายตัว
ร่างกายให ้ภรรยาด ้วยตัวเอง นางจะได ้รู ้สก
เมือ่ ทำความสะอาดให ้นางเสร็จแล ้ว เขาจึงนอนลง
บนเตียง สวมกอดร่างบางแล ้วเข ้าสูน่ ท
ิ ราด ้วยความ
อิม
่ เอมใจ....

้
ยามเชาโจวจื อ
่ หยาตืน
่ ลืมตาขึน
้ มาด ้วยความ
อ่อนเพลีย พยายามผลักคนข ้างกายทีน ่ อนกอดร่าง
ของตนให ้ตืน ่ เนือ
่ งจากเขากอดนางแน่นจนลุกขึน ้
นั่งไม่ได ้

"ท่านพี่ ปล่อยข ้าได ้แล ้ว"

"อืม...." หม่าชางเหวินสง่ เสยี งขานรับ แต่กลับ

ไม่ยอมตืน ่ มิหนำซ้ำยังกอดรัดร่างบางแนบแน่นไป
กับร่างของเขาเพิม ่ มากขึน
้ ด ้วย

แม ้อากาศในตอนเชาจะยั ้ งเย็นสบาย แต่รา่ งกาย

ของหม่าชางเหวินอุน ่ ร ้อน จนโจวจือ ึ ร ้อน
่ หยารู ้สก
และอึดอัด เมือ่ ก่อนเคยคิดว่าเมือ ่ นอนตอนเชา้
่ ตืน
ได ้เห็นหน ้าคนทีร่ ักเป็ นคนแรกในทุกเชาคงจะรู้ ึ ดี
้สก
แต่ความเป็ นจริงในเชานี ้ ้ โจวจือ่ หยามีทงั ้ ความรู ้สก ึ
ไม่สบายตัวและมีความรู ้สก ึ อยากทุบตีคนรักแต่เชา้
เท่านัน้
 "พีช ี กน้ำชาแต่เชา้ ข ้าไม่
่ างเหวิน… มีพธิ ย
อยากไปสายเจ ้าค่ะ" โจวจือ่ หยาเอ่ยด ้วยน้ำเสยี ง
โกรธเคือง

หม่าชางเหวินจึงยอมตืน ่ ลืมตา และมองใบหน ้า

ของคนในอ ้อมกอดอย่างสำรวจ เมือ ี น ้าของ
่ เห็นสห
โจวจือ
่ หยาไม่คอ่ ยดีนัก เขาจึงคลายอ ้อมแขนและ
ี งเอาใจใส่
พูดกับนางด ้วยน้ำเสย

้ เ้ จ ้าคงจะไม่คอ
"เชานี ่ ยสบายตัวนัก ประเดีย ๋ วพี่
จะสง่ คนไปแจ ้งขอเลือ ่ นเวลายกน้ำชากับท่านพ่อ
และท่านแม่บญ ุ ธรรม เจ ้าจะได ้มีเวลาพักผ่อนไม่
ต ้องรีบลุก"

โจวจือ ่ หยาถลึงตาดุใสห ่ ม่าชางเหวินทันที นาง

จำได ้ดีวา่ งานแต่งของเหล่าพีช ่ าย เมือ่ ขอเลือ ่ น
พิธย ี กน้ำชา จะถูกผู ้อืน ่ ล ้อเลียนเชน ่ ไร "ไม่ต ้องเจ ้า
ค่ะ ยามนีข ้ อเพียงให ้จือ่ หยาลุกขึน ้ จะได ้ไปล ้างตัว
และเปลีย ่ นชุดก็พอ ประเดีย ๋ วเสร็จพิธย ี กน้ำชา พวก
เราค่อยขอตัวกลับมาพักผ่อนก็ได ้แล ้ว พีช ่ างเหวิน
รีบลุกขึน้ มาสวมใสช ่ ด
ุ ให ้เรียบร ้อย ข ้าจะได ้เรียกสาว
ใชเข้ ้ามาปรนนิบต ั เจ ้าค่ะ" โจวจือ ่ หยามองร่างสูงที่
สวมเพียงกางเกงตัวเดียว ชว่ งบนเปลือยเปล่าด ้วย
ึ ขัดเขิน
ความรู ้สก

้
"ไม่ต ้องเรียกสาวใชหรอก ข ้าไม่ชอบให ้ผู ้อืน
่ เข ้า
มาวุน ่ ะชว่ ยปรนนิบต
่ วายในห ้องนี้ พีจ ั เิ จ ้าเอง" เมือ
่
พูดจบ หม่าชางเหวินลุกขึน ้ จากเตียง และอุ ้มร่างบาง
ของโจวจือ ่ หยาไปทีห ่ ้องชำระกาย

เสย ี งเอ่ยห ้าม เสยี งหยอกเย ้าของคูแ ่ ต่งงานใหม่

ดังขึน้ ตัง้ แต่เชา้ เหล่าสาวใชที
้ ย่ น
ื เฝ้ าอยูห่ น ้าเรือน
ต่างหันไปมองหน ้าสบตากันด ้วยรอยยิม ้ และรอคอย
ให ้เจ ้านายเรียกใช ้

โจวจือ ่ หยาและหม่าชางเหวินต่างแยกย ้ายทำ

ธุระสว่ นตัวจนเสร็จ ก่อนจะเดินกลับมาสำรวจห ้อง
หอ ชว่ ยกันเก็บของบนเตียงให ้เข ้าที่ ก่อนทีห
่ ม่าชาง
เหวินจะไปปลดทีก ่ น
ั ้ ประตูออก และเรียกสาวใชเข ้ ้า
มาจัดเก็บทำความสะอาดห ้องอีกครัง้

โจวจือ
่ หยานั่งอยูห
่ น ้ากระจกเขียนคิว้ ทาปาก
ด ้วยตัวเอง รอให ้สาวใชเข้ ้ามาชว่ ยทำผมให ้
โดยมีหม่าชางเหวินยืนมองอยูด ่ ้านข ้าง
 "ท่านพีม
่ องอะไรเจ ้าคะ" โจวจือ
่ หยาเอ่ยถาม
ด ้วยความขัดเขิน

่ ะได ้ชว่ ย
"ก็มองว่าเจ ้าวาดคิว้ อย่างไร วันหน ้าพีจ
เจ ้าวาดคิว้ ให ้" หม่าชางเหวินตอบ ก่อนจะลงมือแย่ง
งานสาวใชไปช ้ ว่ ยหวีผมให ้โจวจือ
่ หยาด ้วยตนเอง

โจวจือ ึ ขัดเขิน แต่กร็ ู ้สก

่ หยารู ้สก ึ อ่อนหวานมี
ความสุขอยูใ่ นใจ ทีห ่ ม่าชางเหวินเอาใจใสแ ่ ละ
ดูแลนางอย่างอ่อนโยนเชน ่ นี้ ความขัดเคืองใจทีค ่ น
ผู ้นีเ้ อาแต่ใจตัวเองเมือ ่ คืน พลันจางหายไปจนเกือบ
หมด

"ท่านพี่ ทรงผมของข ้า ท่านให ้ชุนลีท่ ำเถิดเจ ้า

ค่ะ ข ้ายังต ้องออกไปพบหน ้าเจอผู ้อืน
่ อยูน
่ ะเจ ้าคะ"
โจวจือ ่ หยาเอ่ยปราม เมือ
่ เห็นหม่าชางเหวินพยายาม
จะลองเกล ้าผมของตนขึน ้

" หม่าชางเหวินจึงไม่ดอ ื้ รัน

้ และถอยออกห่าง
เพือ
่ ให ้ชุนลีเ่ ข ้ามาทำผมให ้โจวจือ่ หยาแต่โดยดี

แม ้จะไม่สบายตัวอยูบ่ ้าง แต่โจวจือ ่ หยามียาทา

่ ผิงจัดเตรียมเอาไว ้ให ้ ดังนัน
ทีเ่ จิง้ ฮุย ้ จึงเดินไปทำพิธ ี
ยกน้ำชา โดยไม่ต ้องขายหน ้าผู ้อืน ่ ได ้ตามปกติ
 ยามอยูต่ อ
่ หน ้าผู ้อืน
่ หม่าชางเหวินก็กลับมามี
ี น ้าเรียบเฉยอีกครัง้ แต่กไ
สห ็ ม่อาจจะปกปิ ดแววตา
ทีม
่ ค
ี วามสุข และอิม ่ เอมเปรมใจของเขาได ้

พิธย
ี กน้ำชาผ่านไปอย่างสมบูรณ์ราบรืน ่ ทุกคน
นั่งร่วมโต๊ะกินอาหารเชาด ้ ้วยกัน ก่อนทีห
่ ม่ากัว๋ กงจะ
เอ่ยให ้คูแ่ ต่งงานใหม่รบ
ี กลับไปพักผ่อน

"หลายวันมานี้ พวกเจ ้าคงจะเหน็ ดเหนือ ่ ยกับ

การจัดเตรียมงานมงคล รีบกลับไปพักผ่อนเถิด เรือ ่ ง
ดูแลจวนในชว่ งนี้ ให ้ท่านแม่ของพวกเจ ้าชว่ ยดูแล
ไปก่อน หลังจากหายเหนือ ่ ยแล ้ว ทุกเรือ
่ งในจวน
จือ
่ หยา เจ ้าค่อยมาควบคุมดูแลจวนหม่ากัว๋ กงแทน
ท่านแม่ของพวกเจ ้า นางจะได ้มีชว่ งเวลาพักผ่อน
บ ้าง"

"เจ ้าค่ะ ท่านพ่อ" โจวจือ

่ หยารีบรับคำ หม่าเกา
เฉินเองก็มส ี น ้าพึงพอใจ ทีโ่ จวจือ
ี ห ่ หยาเปลีย
่ นคำ
เรียกขานเขาแล ้ว จึงพูดกำชบ ั เรือ
่ งพักผ่อนให ้ดีอก
ี
ครัง้ และเร่งสงั่ ให ้หม่าชางเหวินพาโจวจือ ่ หยากลับ
ไปพักผ่อน
 เมือ
่ กลับมาถึงเรือนหอของพวกเขา โจวจือ ่ หยา
เปลีย ่ นมาสวมใสช ่ ดุ ทีส
่ บายตัวขึน ้ และเดินมานั่ง
เอนตัวพักอยูบ ่ นตัง่ ไม ้ข ้างหน ้าต่าง ก่อนจะขมวดคิว้
เมือ่ เห็นหม่าชางเหวินเอ่ยไล่ทก ุ คนออกไปจากห ้อง
กลางของเรือนหอ และยังสงั่ กำชบ ั เหล่าสาวใชว่้ า
ห ้ามใครขึน ้ มาวุน
่ วายบนเรือนหากไม่ได ้เรียก

หม่าชางเหวินไล่คนออกไปได ้สำเร็จ ก็รบ ี เดิน

ตามไปลงไม ้สลักกัน ้ ประตู ก่อนจะหันหน ้ามามอง
โจวจือ
่ หยาด ้วยดวงตาเป็ นประกาย เมือ ่ คืนนีเ้ ขายัง้
ตัวเองไว ้ แต่ยงั ติดใจอยากจะทำเพิม ่ อีก

โจวจือ
่ หยาเบะปากยูห ่ น ้าใส่ แต่หม่าชางเหวินก็
ไม่ใจอ่อน เขาเดินมาอุ ้มโจวจือ ่ หยากลับเข ้าไปยัง
ห ้องนอนของทัง้ คู่ และจัดการพาโจวจือ ่ หยาพลิกผ ้า
ห่มอีกหลายรอบ เพือ ่ ให ้สมกับทีเ่ ขาเฝ้ าอดทนรอมา
นาน....
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 192

วันต่อมาโจวจือ ่ หยาตืน ่ ขึน

้ มาในยามสาย พร ้อม
กับใบหน ้าซด ี เซย
ี ว และดวงตาทีด ่ ห
ู มองคล้ำ หญิง
สาวมองใบหน ้าของตนเองในกระจกเงา ทีส ่ งั่ ซอ
ื้ มา
จากกลุม ่ ชนชาวหู กระจกเงาใสสะท ้อนใบหน ้าขาว
ซดี ใต ้ตามีรอยหมองคล้ำทีส ่ ามารถมองเห็นได ้อย่าง
แจ่มชดั จนโจวจือ ่ หยาอดเหลือบตาไปมองค ้อนหม่า
ชางเหวินทีย ่ นื อยูด
่ ้านข ้างไม่ได ้

"เหตุใดเจ ้าไม่เขียนคิว้ แล ้วล่ะ หรือเจ ้าจะลองให ้

พีช่ ว่ ยเขียนคิว้ ให ้แก่เจ ้า" หม่าชางเหวินเอ่ยเสนอตัว
ด ้วยสห ี น ้ากระตือรือร ้น เขาดูกระฉั บกระเฉง แม ้ว่า
เมือ่ คืนเขาจะใชพลั ้ งในการทำกิจกรรมบนเตียง
หนักหน่วงมากเพียงใดก็ตาม แต่คนผู ้นีก ้ ไ
็ ม่มท
ี า่ ทาง
ดูออ ่ นล ้าหรืออ่อนแรงเลยสก ั นิด

่ หยาชรี้ อยหมองคล้ำทีใ่ บหน ้าของตน

โจวจือ
ื่ บ ้างหรือยังเจ ้าคะ ว่าการ
ก่อนจะพูดว่า "ท่านพีเ่ ชอ
ทำเรือ
่ งพวกนัน
้ เยอะเกินไป จะไม่ดต ี อ
่ สุขภาพ"
 หม่าชางเหวินยิม้ แห ้ง ก่อนจะขยับมาบีบนวด
ไหล่ของโจวจือ่ หยาอย่างเอาใจ "พีส ่ งั่ ให ้คนตุน
๋ น้ำ
แกงบำรุงร่างกายให ้เจ ้าแล ้ว ต่อไปพีจ
่ ะพยายาม
ออมแรงมากกว่านี"้

โจวจือ ่ หยาจึงพูดเสย ี งดุวา่ "ไม่ใชแ ่ ค่ออม

้
แรง แต่ต ้องใชเวลาและจำนวนครั ง้ ให ้น ้อยกว่านี้
เจ ้าค่ะ ท่านพีร่ ังแกข ้า จนข ้าไม่มแี รงจะก ้าวขาเดิน
ไปทีอ ่ น
ื่ แล ้ว"

"ได ้ๆ วันนีพ
้ วกเราไม่ต ้องไปไหน หยาหยาจะได ้
นอนพัก"

"ก็ต ้องเป็ นไปตามนัน

้ แล ้วล่ะเจ ้าค่ะ จือ
่ หยาไม่
กล ้าเอาสภาพร่างกายแบบนี้ ออกไปพบเจอผู ้อืน ่
ให ้อับอายหรอกนะเจ ้าคะ"

หม่าชางเหวินมีสหี น ้าสำนึกผิด และชว่ ยประคอง

่ หยาเดินไปนั่งพักบนเก ้าอี้ ก่อนจะอาสาชว่ ย
โจวจือ
บีบนวดเอวบางให ้อย่างเอาอกเอาใจ

เมือ ้
่ เหล่าสาวใชยกอาหารมาขึ น
้ โต๊ะ ทุกคนต่าง
หลุบตามองพืน ้ ไม่กล ้าเงยหน ้ามองสำรวจไปทัว่
เพราะก่อนหน ้านีห ้ ม่าชางเหวินได ้พูดสงั่ กำชบ
ั ทุกคน
เอาไว ้แล ้วว่า ห ้ามทำให ้โจวจือ ึ อับอาย
่ หยารู ้สก

เมือ
่ ทุกคนถอยออกไปจากเรือนจนหมด เหลือ
เพียงสองสามีภรรยาทีน ่ ั่งกินอาหารเชาร่้ วมกัน หม่า
ชางเหวินรีบชว่ ยคีบอาหารใสช ่ ามให ้โจวจือ
่ หยา
อย่างเอาใจใส่ ทัง้ สองคนมองสบตากันด ้วยรอยยิม ้
เป็ นครัง้ คราว บรรยากาศหวานเชอ ื่ มลอยวนระหว่าง
พวกเขาทัง้ สอง.....

ณ.วังหลวง

ชว่ งนีท ้ ก
ุ คนในวังหลวงต่างรู ้ดีวา่ พระสนม
หลีห
่ วงซน ิ กำลังเป็ นทีโ่ ปรดปราน ฮอ ่ งเต ้จูจาง
เหวินเมือ ่ ทรงงานเสร็จ จะรีบเสด็จไปหาพระสนม
หลีห่ วงซน ิ ถึงพระตำหนักเฟิ่ งจี๋

วันนีก
้ เ็ ชน่ เดียวกัน ฮอ
่ งเต ้จูจางเหวินทรงเสวย
น้ำจัณฑ์ โดยมีพระสนมหลีห ่ วงซน ิ นั่งแนบข ้างพระ
วรกาย บรรยากาศยามค่ำคืนมีสตรีรป ู โฉมงดงาม
ประหนึง่ เทพธิดาอิงแอบแนบกาย หากเป็ นบุรษ ุ ผู ้อืน
่
คงจะต ้องลุม ่ หลงมัวเมา แต่วน ั นีพ้ ระพักตร์หล่อเหลา
 ่ งเต ้จูจางเหวินกลับเรียบเฉย มิได ้มีทา่ ทาง
ของฮอ
ของคนทีม ี วามสำราญพระทัย
่ ค

หลีห
่ วงซน ิ เฝ้ ามองพระอารมณ์ของฮอ ่ งเต ้จูจาง
เหวินอย่างระมัดระวัง แล ้วจึงตัดสนิ ใจเอ่ยถามอย่าง
สงสย ั ด ้วยเสยี งอ่อนหวานว่า "วันนีท
้ รงงานมีปัญหา
ร ้ายแรงมากหรือเพคะ หม่อมฉั นสงั เกตเห็นว่า วันนี้
ทรงดูไม่คอ ่ ยจะทรงพระสำราญเหมือนวันอืน ่ ๆ มี
อะไรทีห่ ม่อมฉั นพอจะชว่ ยแบ่งเบาภาระของ
พระองค์ได ้บ ้างไหมเพคะ"

"ไม่มเี รือ
่ งอันใดหรอก วันนีก ้ แ
็ ค่เพิง่ ได ้รับข่าว
มาว่า จวนหม่ากัว๋ กงจัดงานมงคลให ้กับซอ ื่ จือ่ หม่า
กัว๋ กง แต่กลับไม่มผ ี ู ้ใดมาแจ ้งข่าวดีนใี้ ห ้เราทราบ
ทัง้ ๆ ทีเ่ ราเป็ นญาติกบ ั ซอื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง ดังนัน ้ จึง
รู ้สกึ ไม่คอ่ ยจะดีนัก" ฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินทรงตรัสด ้วย
น้ำเสย ี งราบเรียบ และก ้มพระพักตร์มองใบหน ้า
งดงามทีแ ่ นบกับแขนของพระองค์ ด ้วยสายพระเนตร
สบ ื สำรวจ

พระสนมหลีห ่ วงซน ิ มีสหี น ้าผิดปกติ โดยไม่ทน

ั
จะได ้ปกปิ ด มีทงั ้ ความรู ้สกึ เสยี ใจ อิจฉาปนแค ้นใจ
ความรู ้สกึ เหล่านีไ ้ ม่อาจหลุดรอดจากการสงั เกตของ
่ งเต ้จูจางเหวินไปได ้
ฮอ
 ่ งเต ้จูจางเหวินรู ้สก
ฮอ ึ เจ็บปวดและทนทุกข์
อยูภ ่ ายในพระทัย เพราะเหตุใดสตรีทพ ี่ ระองค์ชน ื่
ชอบทัง้ สองคน จะต ้องมีใจมอบให ้แก่หม่าชางเหวิน
ยิง่ พระองค์ทรงหวนคิดถึงใบหน ้างดงาม ดวงตากลม
โตแฝงไปด ้วยแววตากระจ่างใสของโจวจือ ่ หยา ใน
พระทัยของผู ้เป็ นหนึง่ ในแคว ้นต ้าหมิง ยิง่ รุม่ ร ้อนไป
ด ้วยความอิจฉาและมีโทสะเพิม ่ มากขึน้

งานมงคลในครัง้ นี้ มิใชว่ า่ ฮอ

่ งเต ้จูจางเหวินไม่
ได ้คิดจะลงมือขัดขวาง แต่เป็ นเพราะยังไม่ทน ั ได ้
ลงมือ ไท่ซา่ งหวงก็ทรงสง่ สารมาตักเตือนพระองค์
ี ก่อน ฮอ
เสย ่ งเต ้จูจางเหวินจึงต ้องล ้มเลิกแผนการ
ทุกอย่าง

คำตักเตือนของไท่ซา่ งหวงมีใจความว่า 'ในยาม

นี้ บรรดาอ๋องทัง้ หลาย ทีค ่ รอบครองดินแดนต่างๆ
กำลังมีใจคิดคดทรยศ รวมหัวกันก่อการใหญ่ มุง่ หวัง
ยึดครองบัลลังก์แทนเจ ้า ในยามนีเ้ จ ้าจึงไม่ควรก่อ
ศต ั รูอย่างเชน
่ เอียนอ๋องเพิม ่ แต่ควรจะพยายามดึง
เอียนอ๋องมาสวามิภก ั ดิต
์ อ
่ เจ ้าให ้ได ้'
 หม่าชางเหวินเป็ นบุตรชายทีเ่ อียนอ๋องทัง้
โปรดปราน ทัง้ รู ้สก ึ ผิดด ้วย ดังนัน
้ หากเขาทำร ้าย
หม่าชางเหวิน เอียนอ๋องย่อมต ้องเป็ นศต ั รูกบ
ั เขา
แน่ อีกทัง้ ไท่ซา่ งหวงยังโปรดปรานหลานชายอย่าง
หม่าชางเหวินมากเชน ่ กัน เพราะหลานชายนีไ ้ ด้
กลายเป็ นคนแซห ่ ม่า เป็ นทายาทรุน ่ ต่อไปของ
ตระกูลเดิมของไทเฮา ดังนัน ่ งเต ้อย่างเขาจึง
้ ฮอ
ลงมือด ้วยตนเองไม่ได ้

ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินกอดรัดสตรีงดงามมาแนบอก

และคิดว่าฮอ ่ งเต ้อย่างเขาลงมืออย่างเปิ ดเผยไม่ได ้
แต่พระสนมหลีห ่ วงชน ิ ทีด
่ ภ
ู ายนอกมีทา่ ทางงดงาม
บริสท
ุ ธิด
์ จ
ุ ดอกบัวขาว แต่ภายในใจของนางมีแต่
ความอิจฉาริษยา ย่อมลงมือโดยเปิ ดเผยได ้

"ข ้าได ้ข่าวมาว่า เจ ้าเคยได ้รับการชว่ ยเหลือชวี ต ิ

จากซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง เรือ
่ งนีเ้ ป็ นความจริงใชห่ รือไม่"
ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินทรงตรัสถามด ้วยพระสุรเสย ี ง
อ่อนโยน

หลีห่ วงซน ิ หลุบตาลง แล ้วตอบเสย

ี งอ่อนเบาว่า
"เรือ
่ งนัน
้ เป็ นเพียงอดีตไปแล ้วเพคะ"
 ยามนีน้ างเป็ นสมบัตขิ องฮอ ่ งเต ้ไปแล ้ว ชวี ต ิ ของ
นางและครอบครัวตระกูลหลีข ่ นึ้ อยูก
่ บั บุรษ ุ ทีก
่ ำลัง
กอดนางอย่างอ่อนโยนผู ้นี้ ความรู ้สก ึ ทีม
่ ตี อ่ หม่าชาง
เหวินจึงเป็ นเพียงความฝั น ทีต่ ้องแอบซอ ่ นอยูใ่ นใจ
เท่านัน
้

"จะเป็ นเพียงอดีตไปได ้อย่างไร เมือ ่ มีบญ

ุ คุณ
ต ้องทดแทน ในเมือ ่ ชอื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงเคยชว่ ยชวี ต
ิ
ของเจ ้าเอาไว ้ ในวันนีเ้ ขามีขา่ วดี พวกเราควรจะเชญ ิ
เขาและฮูหยินของเขามาเลีย ้ งขอบคุณภายใน
วังหลวง เจ ้าคิดเห็นว่าอย่างไร"

"หม่อมฉั นเป็ นเพียงสนมยศต่ำต ้อย จะมีหน ้าไป

ิ ซอ
เชญ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงและฮูหยินของเขา เข ้ามาในวัง
ได ้อย่างไรเพคะ" หลีห ิ เอ่ยถามด ้วยน้ำเสย
่ วงซน ี ง
ออดอ ้อน

ฮอ่ งเต ้ทรงเผยรอยยิม ้ เหยียดหยัน นีส ิ ะจึงจะ

่ น
เป็ นเป้ าหมายทีแ ่ ท ้จริงของนาง แต่พระองค์กท ็ รง
ตอบด ้วยน้ำเสย ี งอ่อนโยนว่า "หากเราแต่งตัง้ ให ้เจ ้า
เป็ นพระสนมหลีเ่ ฟย เจ ้าคงจะไม่รู ้สก ึ น ้อยหน ้าผู ้อืน
่
แล ้วใชห ่ รือไม่"

หลีห ิ รีบเงยหน ้าจ ้องมองพระพักตร์ของ

่ วงซน
ฮอ่ งเต ้จูจางเหวิน เมือ
่ มองสบสายพระเนตรอ่อนโยน
ปนรักใคร่โปรดปรานของพระองค์ หลีห ิ พลัน
่ วงซน
จิตใจสน ั่ ไหว "ขอบพระทัยความเมตตาของฝ่ าบาท
เพคะ"

่ งเต ้ทรงพระสรวลแล ้วจึงตรัสว่า "เราไม่

ฮอ
ต ้องการเพียงคำพูดของเจ ้า เราต ้องขอดูวา่ เจ ้าจะ
ปรนนิบต ั เิ รา ให ้คุ ้มค่ากับตำแหน่งพระสนมขัน
้
เฟยหรือไม่"

เมือ
่ ตรัสจบก็ลก
ุ ขึน
้ ยืน อุ้มสาวงามไปยังแท่น
บรรทม และแสดงความโปรดปรานหญิงงามอย่าง
ไม่คด
ิ จะทะนุถนอม

หลีห
่ วงซนิ กัดริมฝี ปาก น้ำตาเอ่อคลอไปด ้วย
ความเจ็บปวดและทุกข์ทรมานทัง้ กายและใจ แต่ก็
ยังฝื นตัวเอง เพือ
่ ทำการปรนนิบต ั เิ อาพระทัยบุรษ
ุ ที่
กำลังครอบครองนางอย่างเต็มที่

แต่ภายในใจกำลังคิดว่า ความทุกข์ของนางใน
ครัง้ นี้ นางจะต ้องให ้คนผู ้นัน
้ มาแบกรับความทุกข์นี้
ต่อจากนางให ้ได ้ จูจางเหวินผู ้นีค ้ งลืมไปแล ้วว่ายาม
ทีเ่ ขาเคยเข ้าด ้ายเข ้าเข็มกับนางจนถึงจุดหนึง่ เขา
ถึงกับเคยเผลอครางชอ ื่ ของคนผู ้นัน
้ ออกมา
 ทำให ้ร่างของนางต ้องแข็งทือ ึ รังเกียจ
่ และรู ้สก
เป็ นอย่างมาก ทีน ่ างต ้องมาโดนเขาจินตนาการว่า
่ ซงึ่ เป็ นเพราะเรือ
เป็ นผู ้อืน ่ งนี้ ยิง่ ทำให ้หลีห ่ วงซน ิ
ึ โกรธแค ้นโจวจือ
รู ้สก ่ หยามากยิง่ ขึน ้ ไปอีก
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 193

สามวันหลังงานมงคล ตามธรรมเนียมประเพณี
ของแคว ้นต ้าหมิง สามีต ้องพาภรรยาทีเ่ พิง่ แต่งงาน
ใหม่เดินทางกลับบ ้านเดิม หม่าชางเหวินจึงพาโจว
จือ
่ หยากลับมาทีบ่ ้านบนเนินเขาของตระกูลโจว
พร ้อมกับของขวัญมากมาย

โจวจือ
่ หวายอุ ้มบุตรชายออกมารอรับคนถึง
หน ้าประตูเรือน โจวจือ่ หยาเอ่ยทักทายพีช
่ ายของตน
อย่างร่าเริง ก่อนลงมือแย่งหลานชายมาอุ ้มอย่าง
คิดถึง

"โอ ้.. ดูสเิ จ ้าคะ ไม่ได ้เห็นเป่ ยเกอเอ๋อร์เพียง

สามวัน หน ้าตาของอาเป่ ยก็ดเู ปลีย ่ นไปอีกแล ้วเจ ้า
ค่ะ"

"เจ ้าก็พด
ู เกินไป ไม่ได ้เห็นเพียงสามวันจะ
เปลีย่ นไปได ้มากแค่ไหนกันเชย ี ว เจ ้ารีบเดินไป
เรือนกลางเถิด ท่านพ่อและท่านแม่กำลังรอพวกเจ ้า
อยู่ ท่านตา ท่านยาย ท่านลุงและท่านป้ าก็มารอพวก
เจ ้าอยูก่ อ
่ นแล ้ว" โจวจือ
่ หวายพูดกับน ้องสาว ก่อนจะ
หันมาตบหลังของหม่าชางเหวินเป็ นการให ้กำลังใจ
เมือ่ เห็นอีกฝ่ ายมีทา่ ทางเงียบขรึมปนหวาดระแวง

เมือ่ ได ้ยินว่ามีคนมารออยูใ่ นห ้องโถงมากมาย

หลายคน หม่าชางเหวินจึงแอบถอนหายใจอย่างโล่ง
อก เขาไม่ได ้รักษาคำพูดทีเ่ คยรับปากกับโจวจวิน
เอาไว ้ ดังนัน้ เขาจึงไม่อยากพบหน ้ากับพ่อตาเพียง
ลำพัง ยิง่ มองสบสายตารู ้เท่าทันของโจวจือ ่ หวาย
เขายิง่ ต ้องหาคนชว่ ย

"พีจ
่ อ
ื่ หวาย" หม่าชางเหวินแอบกระตุกชายเสอื้
ขอชายหนุ่มเบาๆ เรียกเสย ี งหัวเราะในลำคอของโจว
จือ
่ หวายออกมาจนได ้

หม่าชางเหวินผู ้มีใบหน ้าเย็นชาเงียบขรึม มักจะ

ใชวิ้ ธน ี้ อความชว่ ยเหลือจากเขา ตัง้ แต่อก
ี ข ี ฝ่ ายยัง
เป็ นเด็กอายุเพียง 11-12 ปี หลังจากนัน ้ เมือ ่ อีกฝ่ าย
เติบโตก็ทงิ้ วิธก
ี ารนีไ้ ปนานแล ้ว แต่วน ั นีถ
้ งึ กลับนำวิธ ี
ขอร ้องคนแบบนีก ้ ลับมาใชอี้ กครัง้ นั่นแสดงว่าหม่า
ชางเหวินแอบกังวลใจมากจริงๆ
 โจวจือ
่ หวายจึงตบหลังอีกฝ่ าย และพูดให ้
กำลังใจว่า "เจ ้าไม่ต ้องพูดอะไร ปล่อยให ้จือ
่ หยา
จัดการทุกเรือ
่ งก็พอ"

โจวจือ
่ หยาอุ ้มหลานชายเข ้าไปในห ้องโถง มี
้
สาวใชขนของขวั ญติดตามมาด ้านหลังด ้วยอีกหลาย
คน นางสง่ รอยยิม้ หวานและแสดงว่าตนเองมีความ
สุขมากให ้กับทุกคนในห ้อง ก่อนจะพูดเรียกชอ ื่
ทักทายทุกคนตามธรรมเนียม

หม่าชางเหวินเดินตามมาด ้านหลัง เขาเอ่ย

ทักทายทุกคนจนครบเชน ่ กัน ก่อนจะหันไปเผชญ
ิ
หน ้ากับโจวจวิน ทีย ้ ำลังมองสำรวจเขาอย่าง
่ ามนีก
เปิ ดเผย

"ดูส ิ ข ้าเห็นหยาหยามาตัง้ แต่นางยังเป็ นเด็ก

ทารก เพียงไม่นานนางก็แต่งงานออกเรือนไปเสย ี
่ เหนียนพูดด ้วยสห
แล ้ว" ชุย ี น ้าปลืม
้ ใจและใช ้
็ หน ้าซบ
ผ ้าเชด ั น้ำตาทีบ
่ ริเวณหางตา

โจวจือ ่ หยามุย ่ ปากด ้วยท่าทางน่ารัก และพูด

ด ้วยน้ำเสยี กระเง ้ากระงอดใสช ่ ย
ุ่ เหนียนว่า "นีป
่ ้า
สะใภ ้รองดีใจทีจ ่ อ
ื่ หยาแต่งงานออกเรือนไป จนถึง
กับหลัง่ น้ำตาเลยหรือเจ ้าคะ แต่จอ ื่ หยาต ้องทำให ้
 ้ ้
ท่านป้ าสะใภ ้รองดีใจเก ้อแล ้วล่ะเจ ้าค่ะ ก็ใครใชให
จือ
่ หยาแต่งงานกับพีช ่ างเหวินล่ะเจ ้าค่ะ เพียงเดิน
ไม่กกี่ ้าว จือ
่ หยาก็กลับมากวนใจป้ าสะใภ ้รองได ้
ต่อเหมือนเดิมแล ้ว"

"เจ ้าเด็กคนนีน้ ี่ ป้ าสะใภ ้รองแค่เพียงปลืม้ ใจ เจ ้า

ก็แปลความหมายไปเป็ นอย่างอืน ่ แต่งงานออกเรือน
แล ้ว แต่นส ั ยังคงเป็ นเด็กน ้อยไม่ยอมเปลีย
ิ ย ่ น" ชุย ่
เหนียนสา่ ยหน ้า แม ้ปากจะดุหลานสาว แต่สห ี น ้า
ของนางมีแต่ความรักใคร่เอ็นดูโจวจือ ่ หยาเป็ นทีส ่ ด ุ

ทุกคนต่างยิม ้ แย ้มพูดคุยกันอยูน
่ านครูใ่ หญ่
เซย ี่ ปิ งหยูจงึ เดินมาอุ ้มโจวกงเป่ ยไปให ้นม เมือ่ เขา
เริม
่ ร ้องไห ้งอแง เจิง้ หรงหมิงและโจวฉงหวันจึงเดิน
มาดู เมือ ่ ได ้ยินเสย ี งเด็กร ้องไห ้

ี งร ้องของเสย
"เสย ี่ วเป่ ยชา่ งดังราวกลับฟ้ าถล่ม
จริงๆ นะขอรับ ข ้าได ้ยินเสย ี งเขาร ้องแล ้วปวดแก ้วหู
เป็ นอย่างยิง่ เสยี งร ้องของอาเสย ี งยังไม่ดงั เชน
่ นีเ้ ลย
พีส
่ ะใภ ้สามท่านยังต ้องคลอดหลานออกมาเพิม ่ ข ้า
ขอเป็ นเด็กน่ารักสงบเสงีย ่ มแบบจีเ๋ สย ี งนะขอรับ"
เจิง้ หรงหมิงหันไปพูดกับฟางหรูอวี้ และถือโอกาส
เอ่ยชมหลานชายอย่างเจิง้ จีเ๋ สย ี ง ทีย
่ ามนีก
้ ำลัง
นั่งเล่นของเล่น อยูบ
่ นตักอยูต
่ ก
ั ของเจิง้ ฝูไฉผู ้เป็ นปู่
ของเขา

โจวจือ ่ หยามีสห ี น ้าดีใจเมือ

่ ได ้ฟั งคำพูดของเจิง้
หรงหมิง ก่อนจะย ้ายสายตาไปมองฟางหรูอวี้ ทีใ่ น
เวลานีน
้ ั่งอยูข
่ ้างกายของเจิง้ หรงมู่

ฟางหรูอวีม ้ ส ี น ้าแดงอย่างคนทีเ่ ขินอาย แต่

ี ห
แววตาแฝงไปด ้วยความสุขสมใจ สว่ นเจิง้ หรงมูก ่ ม
็ ี
ท่าทางภาคภูมใิ จ พูดกับโจวจือ ่ หยาด ้วยน้ำเสย ี ง
โอ ้อวด "ท่านอาหญิงตรวจชพ ี จรให ้พีส
่ ะใภ ้สามของ
เจ ้าแล ้ว อวีเ้ อ๋อร์น่าจะตัง้ ครรภ์ได ้เดือนกว่าแล ้ว"

โจวจือ ่ หยาหัวเราะด ้วยความดีใจและพูดขึน ้ ว่า

"มิน่าเล่า พีส่ ามก็เคยบ่นกับจือ ่ หยาไปก่อนหน ้านี้
แล ้วว่า ชว่ งนีพ
้ ส
ี่ ะใภ ้สามน ้อยใจเก่งยิง่ นัก เป็ นเพราะ
นางกำลังตัง้ ครรภ์นเี่ องเจ ้าค่ะ"

่ เหนียนพยักหน ้าก่อนจะมองไปยังฟางหรู
ชุย
อวีด ้ ้วยสายตามีความสุข "ครรภ์ยงั อ่อนนัก อีกสาม
วันอามูต ่ ้องเดินทางกลับเมืองหลวง แต่อวีเ้ อ๋อร์ยงั
ต ้องอยูบ ่ ำรุงครรภ์ทนี่ ก
ี่ อ
่ น รอให ้ครรภ์แข็งแรงแล ้ว
ค่อยให ้อามูม ่ ารับนาง" เมือ ่ เหนียนพูดจบ เจิง้ หรง
่ ชุย
มูร่ บ
ี โอดครวญขอร ้อง พยายามแสดงเจตนาว่าเขา
ไม่อยากแยกจากภรรยา ในขณะทีฟ
่ างหรูอวีน
้ ั่งยิม
้
จนดวงตาหยี

เจิง้ หรงจิง้ มองคูข่ องเจิง้ หรงมูด ่ ้วยความอิจฉา

ก่อนจะมองไปทางถังเสย ี่ วซ ี ทีน
่ ั่งห่างไกลจากเขา
ไปอีกฟากของห ้อง "คนอืน ่ เขาแพ ้ท ้อง อย่างพีส ่ ะใภ ้
ใหญ่ นางแค่กน ิ และนอนมากกว่าเดิม น ้องสะใภ ้สาม
แค่เพียงมีอาการน ้อยใจง่าย แต่ดฮ ู หู ยินของข ้าส ิ
เพียงแค่นางได ้กลิน ่ ตัวของข ้า นางก็อยากจะ
อาเจียนแล ้ว มิหนำซ้ำยังไม่อยากได ้ยินเสย ี งพูด
ของข ้าอีกด ้วย พูดทีไรนางก็หงุดหงิดโมโหร ้าย"

ี่ วซท
ถังเสย ี นี่ ั่งอยูก
่ บ ี่ ปิ งเหยียนหันไปสง่
ั เซย
สายตาดุร ้ายให ้เจิง้ หรงจิง้ หนึง่ ที ท่ามกลางเสยี ง
หัวเราะขบขันของทุกคน

โจวจือ่ หยาอมยิม
้ แล ้วหันไปจับดึงมือของหม่า
ชางเหวิน ก่อนไปนั่งคุกเข่าลงตรงหน ้าของเจิง้
หลีแ ่ ละเจียงฝาน เพือ
่ เริม
่ พิธท
ี ำการมอบของขวัญ
หลังแต่งงานให ้กับผู ้อาวุโส และรับคำอวยพรในชวี ติ
คูอ
่ ก
ี หนึง่ รอบ ก่อนจะย ้ายไปหาบิดามารดา ท่านลุง
ท่านป้ าทัง้ หลายในห ้อง
 การมีครอบครัวใหญ่แม ้จะสบ ั สนวุน่ วายไปบ ้าง
แต่กม
็ ค
ี วามอบอุน ่ และครืน้ เครงยิง่ นัก มีคนพูดเอ่ย
หยอกล ้อกัน มีเสย ี งเด็กน ้อยเล่นกัน และมีเสย ี งเด็ก
ทารกร ้องไห ้ แต่โจวจือ ึ รำคาญเสย
่ หยาไม่รู ้สก ี ง
ั นิดเดียว
เหล่านีเ้ ลยสก

วันนีโ้ จวจวินมิได ้ว่ากล่าวอะไรต่อหม่าชางเหวิน

เขาเพียงแต่พด ู กำชบ ั กับโจวจือ ่ หยา ว่าอย่าปล่อยให ้
ตัวเองตัง้ ครรภ์รวดเร็วเกินไปเท่านัน ้ เพราะโจวจวิน
โดนเจิง้ ฮุย่ ผิงพูดห ้ามปรามมาก่อนหน ้านีแ ้ ล ้ว เขาจึง
สงบใจลงได ้ ตัวเขาเองก็มป ี ั ญหาเรือ ่ งการหักห ้ามใจ
ในเรือ
่ งเชน ่ นีต้ อ ่ ผิงเชน
่ เจิง้ ฮุย ่ กัน ดังนัน ้ เขาจึง
พยายามทีจ ่ ะเห็นใจในเรือ ่ งเชน ่ นีต
้ อ่ หม่าชางเหวิน

เมือ
่ การมอบของขวัญเสร็จสน ิ้ ทุกคนจึงอยูก่ น
ิ
อาหารกลางวันร่วมกันทีบ ่ ้านตระกูลโจว นานครัง้ ที่
ทุกคนจะอยูค ่ รบพร ้อมหน ้าพร ้อมตากันเชน ่ นี้ โจว
จวินจึงสงั่ ให ้คนไปเชญิ หม่ากัว๋ กงและฮูหยินของเขา
มาร่วมฉลองด ้วย

บรรยากาศเลีย้ งฉลองภายในครอบครัวลากยาว
ไปถึงยามเย็น โจวจงเหลียงทีน ่ ั่งกินอาหารอยูด
่ ้าน
่ สงั เกตเห็นคนของคนเองมาสง่
ข ้างของเจียงฮุย
 ั ญาณทีห
สญ ่ น ้าประตูห ้องโถง เขาจึงเดินออกไป
และเดินกลับเข ้ามาด ้วยสหี น ้ายุง่ ยากใจ

"เกิดเรือ
่ งอะไรขึน
้ หรือ" โจวจวินเอ่ยถามโจวจง
เหลียงอย่างสงสย ั

"ทางวังหลวงมีประกาศแต่งตัง้ พระสนมขัน ้
เฟยคนใหม่ จากสนมหลีห ิ กลายเป็ นพระ
่ วงซน
สนมหลีเ่ ฟย ในเวลานีภ ้ ายในวังหลวงจึงมีความ
ปั่ นป่ วนเกิดขึน
้ " โจวจงเหลียงพูดให ้ทุกคนฟั ง
อย่างไม่ปิดบัง

ทุกคนบนโต๊ะต่างมีสห ี น ้าแตกต่างกันไป มีเพียง

โจวจือ ่ หยาเท่านัน ้ ทีห
่ วั เราะชอบใจและพูดขึน ้ ว่า
"ข่าวนีช ้ า่ งดียงิ่ นักเจ ้าค่ะ ยามนีเ้ ริม
่ มีเชอื้ ไฟเกิดขึน้
ตามทีว่ างแผนเอาไว ้แล ้ว เชน ่ นัน
้ ก็เหลือเพียงการ
ลงมือราดน้ำมันไปในกองเพลิงเท่านัน ้ วังหลวงแห่ง
นีใ้ กล ้จะถึงเวลามอดไหม ้แล ้วเจ ้าค่ะ"

สน ิ้ เสย
ี งของโจวจือ ่ หยา ทุกคนต่างมีสห ี น ้า
จริงจังปนเคร่งขรึม เจิง้ ฝูหลิงพูดขึน
้ ว่า "ทีห
่ ลบภัย
บนภูเขาตระกูลเจิง้ สร ้างเสร็จเรียบร ้อยแล ้ว"
 เจิง้ ฝูไฉก็พด
ู ขึน
้ ว่า "เสบียงอาหารเตรียมพร ้อม
ไว ้หมดแล ้ว"

โจวจงเหลียงพูดเสริมขึน ้ ว่า "กำลังคนทีฝ

่ ึ กฝน
่ กัน"
เตรียมไว ้ก็พร ้อมแล ้วเชน

โจวจวินพยักหน ้าก่อนจะพูดขึน
้ ว่า "คลังอาวุธก็
พร ้อมแล ้ว พวกเราเหลือเพียงรอลมบูรพาเท่านัน ้ "

โจวจวินจะไม่พาครอบครัวหลบหนีอก ี แล ้ว แต่
เขาจะลงมือจูโ่ จมก่อน หากเบือ ้ งบนไม่ดตี อ
่ พวกเขา
ก็แค่เปลีย ่ นคนทีอ
่ ยูเ่ บือ ้ ้แล ้ว ถึงแม ้
้ งบนก็น่าจะใชได
จะเสย ี่ ง แต่เขาหาหนทางป้ องกันความปลอดภัย
ของทุกคนไว ้เรียบร ้อยหมดแล ้ว

ผู ้คนบนโลกนีห ้ ากถอยหลบให ้หนึง่ ก ้าว ผู ้อืน่ ก็

จะยิง่ ทำให ้เราต ้องถอยหลบพวกเขาเพิม ่ มากขึน ้
เพราะพวกเขาย่อมคิดได ้ใจว่า สามารถข่มเหงรังแก
คนให ้ต ้องถอยหลบให ้พวกเขาได ้มากขึน ้ หลักการนี้
โจวจวินเข ้าใจอย่างลึกซงึ้ เพราะโจวจือ ่ หยาได ้พูด
เตือนสติเขาเอาไว ้ เมือ ่ ย ้อนพูดถึงเหตุการณ์ในอดีต
ของตระกูลโจว และเขาจะไม่ยอมเดินซ้ำรอยทาง
เดินเดิมอีกต่อไปแล ้ว
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 194

ณ.จวนหม่ากัว๋ กง

ในยามค่ำคืน หลังจากทีจ ่ บจากงานเลีย ้ งฉลอง

ทีบ่ ้านตระกูลโจว คูส ่ ามีภรรยาทีเ่ พิง่ แต่งงานใหม่
กลับมายังเรือนหอ เพือ ่ ร่วมมือทำกิจกรรมของคูร่ ัก
ด ้วยกันอยูบ่ นเตียง หลังจากทีท ่ งั ้ คูผ
่ า่ นคืนวันร่วมหอ
มาได ้สามวัน ทักษะทางด ้านนีข ้ องหม่าชางเหวินก็ม ี
การพัฒนาเพิม ่ มากขึน
้ ในทีส่ ด ุ เขาก็สามารถทำให ้
โจวจือ ่ หยาชนื่ ชอบ และได ้สม ั ผัสกับรสชาติของ
ความสุข ความหรรษของการทำกิจกรรมคูร่ ักได ้
สำเร็จ

หลังจากทีเ่ หน็ ดเหนือ ่ ยผ่อนคลายใกล ้จะเคลิม ้

หลับ โจวจือ ่ หยาก็จำต ้องฝื นร่างกายลุกขึน ้ มานั่งดืม่
ยาทีเ่ ตรียมเอาไว ้บนโต๊ะข ้างหัวเตียงก่อน ใบหน ้า
งดงามบิดเบ ้ เมือ
่ ต ้องดืม
่ ยาทีเ่ ย็นแล ้วอย่างไม่คอ ่ ย
ชอบใจ
 หม่าชางเหวินมองดูถ ้วยยาสด ี ำด ้วยแววตาดำมืด
แต่ถ ้าหากโจวจือ ่ หยาไม่ฝืนทนดืม ่ ยาชามนี้ นางอาจ
จะตัง้ ครรภ์ได ้ หม่าชางเหวินเหลือบตามองประเมิน
ร่างกายอวบอิม ่ เอวบางร่างน ้อยของภรรยาแล ้ว
ทำให ้เขานึกถึงชอ ่ งทางทีค ั แคบสว่ นนัน
่ บ ้ ของนาง
เมือ
่ จินตนาการว่ามีการคลอดเด็กทารกตัวโตออกมา
จากชอ ่ งทางคับแคบนัน ้ เขาจึงเลือกทีจ ่ ะให ้โจวจือ
่ ห
ยาฝื นทนดืม ่ ยาชามนีจ ้ ะดีกว่า

"ยานีม ้ ผ
ี ลข ้างเคียงทำร ้ายร่างกายของเจ ้าหรือ
ู ้ ้พีด
ไม่ มิสให ่ ม
ื่ กินยาแทนเจ ้าดีหรือไม่"

"ยานีไ ้ ม่มผี ลข ้างเคียงอะไรเจ ้าค่ะ เพียงแต่

รสชาติของยาดืม ่ ยากเกินไปสก ั หน่อยเท่านัน้ หาก
ให ้ท่านพีด ่ มื่ ยาแทนแล ้วได ้ผล ข ้าย่อมจะทำไปแล ้ว
ล่ะเจ ้าค่ะ ไม่ต ้องมานั่งทนดืม ่ ยาแบบนีห ้ รอก" โจว
จือ
่ หยาทอดถอนหายใจ

แต่เมือ ี น ้าของหม่าชางเหวินดูไม่คอ
่ เห็นสห ่ ยจะ
มีความสุขนัก จึงเอ่ยเย ้าเขาเล่นว่า "แต่มอ
ี ก
ี วิธนี ะเจ ้า
คะ จือ
่ หยาไม่ต ้องทรมานกายด ้วย" แววตาของโจว
จือ
่ หยาไหวระริกด ้วยความคาดหวัง
 "หากเจ ้าจะให ้พีง่ ดเว ้นเรือ่ งการร่วมรัก พีจ
่ ะยอม
ให ้อาจารย์หญิงใชพี ้ เ่ ป็ นผู ้ทดลองดืม่ ยา ทีท่ ำให ้
บุรษ
ุ เป็ นหมันไปเลยเสย ี ดีกว่า"

"หากท่านพีเ่ ป็ นหมันไปแล ้ว แต่ข ้ายังอยากมี

บุตรเป็ นของตนเอง แล ้วจะทำอย่างไรดีละ่ เจ ้าคะ
มิใชว่ า่ จือ
่ หยาต ้องไปหาบุรษ
ุ อืน
่ มา… โอ ้ยๆ ข ้า
พูดเล่นเจ ้าค่ะ... ฮอ ื ..."

หม่าชางเหวินเอือ ้ มแขนแข็งแรงไปกอดรัดเอว
บางของโจวจือ ่ หยา แล ้วลากนางขึน้ มานอนบนเตียง
หลังจากนัน้ เขาจึงจัดการจับพลิกร่างกายของภรรยา
จัดท่าทางไปมาบนเตียงอีกหนึง่ รอบ เพือ ่ เป็ นการ
ลงโทษทีน ่ างกล ้าพูดว่าจะหาบุรษ
ุ อืน่ มาแทนทีเ่ ขา

ในรอบนีห ้
้ ม่าชางเหวินผู ้แข็งแรง ใชเวลาในการ
ทำรักนานมาก สะโพกแข็งแรงทำงานด ้วยความอึด
โจวจือ
่ หยาจุกจนน้ำตาคลอ นางได ้บทเรียน ทีท ่ ำให ้
ไม่กล ้าเอ่ยล ้อเล่นเรือ ่ นีก
่ งเชน ้ บ
ั หม่าชางเหวินอีกต่อ
ไปในอนาคต

หลังจากพายุอารมณ์ชด ุ ใหญ่ผา่ นพ ้นไป หม่า

ิ บอกเสย
ชางเหวินกระซบ ี งเบาว่า "รอให ้เจ ้าเติบโต
มากกว่านี…
้ พวกเราค่อยมีบตุ รกันสกั หนึง่ คน"
 โจวจือ
่ หยาปรือตานอนฟั ง ก่อนจะเคลิม
้ หลับ
สนิทด ้วยความอ่อนเพลีย

ตืน
่ ขึน
้ มาอีกครัง้ ก็เป็ นเวลาสายมากแล ้ว

"ตืน
่ แล ้วหรือ ประเดีย๋ วพีจ
่ ะต ้องออกไปหาท่าน
พ่อตาทีบ ่ นภูเขา เจ ้าลุกขึน
้ มากินอาหารเชาก่ ้ อน
แล ้วค่อยนอนพักผ่อนต่อได ้" หม่าชางเหวินพูดด ้วย
ใบหน ้าสดชน ื่ แจ่มใส เขาสวมใสช ่ ด ี ้ำเงินเข ้ม บ่ง
ุ สน
บอกว่ากำลังจะออกไปข ้างนอก

"พีช
่ างเหวินจะไปบนภูเขาเจิง้ ซาน หรือขึน
้ ไป
บนภูเขาโก่วซานเจ ้าคะ"

"พีจ
่ ะไปบนภูเขาเจิง้ ซาน หยาหยาไม่ต ้อง
ติดตามไปให ้ลำบาก หากเจ ้ารู ้สก ึ เหงา จะไปคุย
กับแม่บญ ุ ธรรมทีเ่ รือนต ้นไม ้ หรือไปหาผู ้อืน
่ ทีบ่ ้าน
ตระกูลเจิง้ หรือบ ้านตระกูลโจวก็ได ้ วันนีเ้ ป็ นเวรของ
ท่านอาจงลูม ่ าอารักขาเจ ้า ยามนีท ้ า่ นอาจงลูน
่ ่าจะ
นั่งอ่านตำราอยูท ่ ห ื ของท่านพ่อบุญธรรม"
ี่ ้องหนังสอ
 "ได ้เจ ้าค่ะ ท่านพีไ่ ปเถิด ไม่ต ้องเป็ นห่วงจือ
่
หยา" โจวจือ ่ หยาพูดไล่ให ้หม่าชางเหวินออกไป
จากห ้อง

ชว่ งสามสวี่ น ั มานี้ หม่าชางเหวินและโจวจือ ่ หยา

ใชช้ วี ติ หวานชน ื่ อยูด ่ ้วยกันตลอดเวลา ในวันนีถ ้ งึ
เวลาทีพ ่ วกเขาต ้องเริม ่ กลับมาใชช้ วี ต
ิ ตามปกติได ้
แล ้ว ยิง่ สถานการณ์ในเมืองหลวงเปลีย ่ นแปลงไป
โจวจือ ่ หยายิง่ รู ้ดีวา่ ต ้องเร่งมือจัดเตรียมการรับมือ
การต่อสู ้ ทีก ่ ำลังใกล ้จะเกิดขึน ้ ในอนาคตข ้างหน ้า

่ ละชุนฮวาเข ้ามาชว่ ยกันปรนนิบต

ชุนลีแ ั โิ จวจือ
่
หยาอย่างรู ้ใจ เมือ ้
่ นางเอ่ยเรียกใชคนให ้เข ้ามาใน
ห ้องนอน

นับตัง้ แต่เพ่ยเพ่ยแต่งงานออกเรือนไปกับ
ข่งอวิน ๋ ซงึ่ ยามนีเ้ ขาได ้กลายเป็ นหัวหน ้าเจ ้า
สำนักอินทรียแ ์ ล ้ว เพ่ยเพ่ยจึงต ้องย ้ายไปอยูท ี่ ำนัก
่ ส
อินทรีย ์ ทีอ ่ ระจำเมืองเทียนจิน สว่ นเพียนเพียน
่ ยูป
นัน
้ แต่งกับหูเฟิ ง บุตรชายของหูหวงหู่ จึงได ้ย ้ายไป
อยูท่ ท
ี่ า่ เรือเมืองฝูโจว นับแต่นัน ้ โจวจือ
่ หยาก็มช ี น
ุ ลี่
และชุนฮวามาชว่ ยปรนนิบต ั ิ และดูแลความปลอดภัย
ให ้กับนางแทน
 "ประเดีย ้
๋ วกินอาหารเชาเสร็ จ ข ้าจะไปบ ้านรอง
ตระกูลเจิง้ ชุนลี่ เจ ้าไปบอกกับท่านอาจงลูใ่ ห ้เขา
ทราบด ้วย"

ื่ จือ
"ได ้เจ ้าค่ะฮูหยินซอ ่ " ชุนลีร่ ับคำของโจวจือ
่
หยา และเร่งเดินไปบอกข่าวให ้จงลู่

โจวจือ
่ หยาออกเดินเท ้าไปยังบ ้านรองตระกูล
เจิง้ โดยมีคนมากมายติดตาม เพือ ่ อารักขาความ
ปลอดภัยให ้นางอยูด่ ้านหลัง นางเรียกหาจงลูก่ อ
่ น
จะเอ่ยถาม

"ท่านอาจงลู่ ทางตระกูลลูข ่ องลูฮ่ องเฮามีความ

เคลือ
่ นไหวบ ้างหรือยังเจ ้าคะ" สาเหตุทโี่ จวจือ ่ หยา
ถามข่าวจากจงลู่ เพราะในยามนีจ ้ งลูเ่ ป็ นถึงท่าน
พ่อตาของเจ ้าสำนักอินทรีย ์ ทีม
่ สี ายลับเอาไว ้สบ ื ข่าว
มากมายในวังหลวง

"ทางตระกูลลูใ่ นยามนีก
้ ำลังปั่ นป่ วนเป็ นอย่าง
มาก ท่านอัครเสนาบดีลเู่ ซน ิ แสดงความไม่พอใจ
ทีฮ ่ งเต ้แต่งตัง้ พระสนมหลีเ่ ฟย แต่ฮอ
่ อ ่ งเต ้จูจาง
เหวินทรงไม่สนพระทัยคำคัดค ้าน และท่าทางขัด
เคืองใจของท่านเสนาบดีลเู่ ซน ิ เลยขอรับ"
 โจวจือ
่ หยาอมยิม ้ "นีข
่ ้าต ้องชมเชยพระสนม
ี แล ้ว ทีม
หลีเ่ สย ่ ค
ี วามสามารถในการผูกมัดพระทัย
่ งเต ้มากขนาดนี"้
ฮอ

"แต่ทางตระกูลหลีก่ ลับไม่มผ
ี ู ้ใดมาร่วมสนับสนุน
พระสนมหลีเ่ ฟยอย่างทีน
่ ายท่านโจวคาดหวังเอาไว ้"

"คงจะต ้องเพิม
่ ยากระตุ ้นให ้มากกว่านี้ ข ้าคิดว่า
สุขภาพของลูฮ ่ องเฮาน่าจะดีขน ึ้ มากแล ้ว หากทรงมี
บุตรมังกรอยูใ่ นครรภ์ วังหลวงน่าจะครึกครืน ้ เพิม
่ มาก
ขึน
้ "

"แล ้วจะทำให ้ลูฮ ่ องเฮาทรงพระครรภ์ได ้

ี งลำบากใจ
อย่างไร" จงลูเ่ อ่ยด ้วยน้ำเสย

โจวจือ
่ หยาหัวเราะ ก่อนจะพูดว่า "วางใจเถิด อีก
ไม่นานต ้องมีเทียบเชญิ เรียกข ้าและซอ
ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง
เดินทางเข ้าเมืองหลวงอย่างแน่นอนเจ ้าค่ะ เรือ ่ งนี้
่ หยาย่อมหาทางชว่ ยได ้เจ ้าค่ะ"
จือ

จงลูม่ ส ี น ้ากังวลใจก่อนจะพูดขึน
ี ห ้ ว่า "หากคุณ
หนูต ้องเดินทางไปวังหลวง จะไม่เป็ นอันตรายหรือ
ขอรับ"
 โจวจือ่ หยาสา่ ยหน ้าและพูดขึน
้ ว่า "พวกเขายัง
ไม่กล ้าลงมือทำร ้ายร่างกายของซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง
และข ้า เพราะจะเป็ นการกระตุ ้นความเกลียดชงั ของ
เอียนอ๋อง แต่คงคิดลงมือก่อความวุน ่ วายทางจิตใจ
ของข ้ามากกว่า ท่านอาจงลู่ หากข ้าต ้องไป
เมืองหลวง พีเ่ พ่ยเพ่ยพอจะกลับมาอยูข ่ ้างกายของ
ข ้าได ้ไหมเจ ้าคะ ชุนลีแ
่ ละชุนฮวายังขาดความ
เด็ดขาดแบบพีเ่ พ่ยเพ่ย"

"เรือ
่ งนีย
้ อ
่ มทำได ้แน่นอนขอรับ หากคุณหนูจะ
ต ้องเดินทางเข ้าเมืองหลวงเมือ ่ ไหร่ ข ้าจะสง่ สารไป
แจ ้งให ้เพ่ยเพ่ยรีบเดินทางไปรอคุณหนูท ี่
เมืองหลวง"

เมือ
่ จงลูร่ ับปากเชน ่ นี้ โจวจือ ึ วางใจ
่ หยาจึงรู ้สก
ได ้ เพียนเพียนนัน ้ แต่งงานไปกับตระกูลหู มีพอ ่ แม่
สามีให ้นางต ้องดูแลปรนนิบต ั ต่างจากเพ่ยเพ่ย ที่
เบือ
้ งบนไม่มผ ี ู ้อาวุโส นอกจากอาจารย์ของข่งอวิน ๋
เพ่ยเพ่ยจึงมีอส ิ ระในการใชช้ วี ต ิ มากกว่าเพียนเพียน

สามวันต่อมา ก็มสี ารและเทียบเชญ ิ มาจาก

วังหลวง สง่ มาถึงหม่ากัว๋ กงและฮูหยินหม่ากัว๋ กง
โดยในสารเป็ นข ้อความแสดงความยินดีในงานมงคล
ของซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงมาจากพระสนมหลีเ่ ฟย และมี
เทียบเชญ ิ แนบมา เพือ ่ ขอจัดงานเลีย ้ งฉลองแสดง
ความยินดีให ้กับคูแ ่ ต่งงานใหม่ย ้อนหลัง ซงึ่ น่าจะจัด
โต๊ะกินเลีย ้ งทีพ
่ ระตำหนักเฟิ่ งจี๋ เทียบเชญิ อันนีอ้ ยูใ่ น
ความคาดเดาของโจวจือ ่ หยามาก่อน ดังนัน ้ จึงไม่มผ ี ู้
ใดแปลกใจ และชว่ ยกันจัดเตรียมความพร ้อม
เพือ
่ ให ้หม่าชางเหวินพาโจวจือ ่ หยาเดินทางเข ้า
เมืองหลวง

ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินคิดจะหลอกใชให

้ ้หลีห ิ
่ วงซน
ได ้มีโอกาสรังแกโจวจือ ่ หยาเพราะความหึงหวง
สว่ นตัวพระองค์ทรงวางแผนจะทำการชว่ ยเหลือสาว
งาม

แต่จวนเอียนอ๋อง ไท่ซา่ งหวงและไทเฮา ตระกูล

่ ตระกูลฟาง รวมถึงตระกูลถังต่างก็มป
ชุย ี ฏิกริ ย
ิ า
พร ้อมกัน เมือ
่ ได ้รับรู ้ข่าวว่าหม่าชางเหวินพาโจวจือ ่
หยาเดินทางเข ้าเมืองหลวง พร ้อมกับเหล่าคุณชาย
ตระกูลเจิง้ ทัง้ สามคน รวมถึงโจวจือ ่ หวาย และผู ้
ติดตามเป็ นจำนวนมาก
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 195

โจวจือ
่ หยาและหม่าชางเหวินเข ้าพักทีจ ่ วนหม่า
กัว๋ กงในเมืองหลวง ในขณะทีเ่ หล่าพีช ่ ายแยกย ้าย
กลับไปพักทีบ ่ ้านตระกูลเจิง้ และจวนเหมันต์

เพ่ยเพ่ยพาไป๋ จือและไป่ เหอมารอต ้อนรับโจว

จือ
่ หยาทีจ่ วนหม่ากัว๋ กง โจวจือ่ หยาไม่ได ้มองพวก
นางเป็ นสาวใชทั ้ ว่ ไป แต่มองพวกนางเป็ นสหายต่าง
วัยเสยี มากกว่า เมือ ่ ได ้มาพบหน ้ากัน จึงพูดคุยถาม
ไถ่เหตุการณ์ในชวี ต ิ ของแต่ละคน

"อะไรกันคนของสำนักอินทรีย ์ เหตุใดจึงคิดจะ
มาแย่งคนของข ้าไปอีกแล ้ว แต่งพีเ่ พ่ยเพ่ยออกไป
แล ้วหนึง่ คนยังไม่พอ นีย ่ งั จะมาขอแต่งไป๋ จือเพิม
่ อีก
หรือนี"่ โจวจือ
่ หยาแกล ้งเอ่ยหยอกเย ้าไป๋ จือ ทีย ่ าม
นีก
้ ำลังปลูกต ้นรักอยูก ั ข่งเจียซา่ น
่ บ

"หากคุณหนูไม่เห็นด ้วยไป๋ จือก็จะไม่แต่งเจ ้าค่ะ"

ี งจริงจัง
ไป๋ จือพูดด ้วยน้ำเสย
 "ฮา่ ๆ ข ้าเพียงพูดแกล ้งหยอกเจ ้า ใยถือเป็ น
จริงเป็ นจัง หากเจ ้าคิดว่าแต่งงานออกเรือนแล ้วมี
ความสุข ข ้าย่อมสนับสนุน ไม่ใชเ่ พียงไป๋ จือนะ
รวมถึงไป่ เหอด ้วย"

"ข ้าจะไม่แต่งงานเจ ้าค่ะ ชาตินข ี้ ้าจะอยูร่ ับใช ้

คุณหนูไปตลอดชวี ต ิ " ไป่ เหอพูดด ้วยน้ำเสย ี งจริงจัง
'หากไม่มค ุ หนู ชวี ต
ี ณ ิ ของข ้าในยามนี้ คงจบลงทีห ่ อ
โคมแดงไปแล ้ว ดังนัน ้ ชาตินี้ ข ้าจะอยูเ่ พือ
่ ทดแทน
คุณให ้กับคุณหนู'

โจวจือ
่ หยาอ่านความคิดของไป่ เหอออก และ
พยายามเปลีย่ นเรือ
่ งพูด เพือ
่ สร ้างบรรยากาศทีด
่ ี

"ก่อนหน ้านีพ
้ เี่ พ่ยเพ่ยก็พด ่ นีเ้ หมือนกันเจ ้า
ู เชน
ค่ะ ว่าจะไม่แต่งงานออกเรือนเป็ นอันขาด แต่พอพี่
เพ่ยเพ่ยได ้พบกับท่านข่งอวิน ๋ ความตัง้ ใจของพี่
เพ่ยเพ่ยก็เปลีย่ นไปเสย ี แล ้ว"

เมือ
่ โจวจือ่ หยาพูดจบ ทุกคนจึงหัวเราะและหัน
ไปเอ่ยล ้อเพ่ยเพ่ย

โจวจือ ่ หยาจึงเปลีย
่ นเป้ าหมายไปยังไป๋ จือบ ้าง
"แต่ไป๋ จือคิดการณ์ไกลกว่าผู ้อืน
่ มีคำพูดว่ากินเด็ก
เป็ นอมตะ ชวี ต
ิ นีข
้ องเจ ้าย่อมมีอายุยน
ื ยาวอย่าง
แน่นอน เพราะท่านข่งเจียซา่ นอายุน ้อยกว่าตัง้ 5 ปี "

และแล ้วเป้ าหมายของคำพูดหยอกล ้อก็เปลีย ่ น

แปรมายังไป๋ จืออีกครัง้ ซงึ่ ไป๋ จือในยามนีม
้ ใี บหน ้า
แดงปลัง่ ด ้วยความเขินอาย ทีโ่ ดนหยอกล ้อเรือ ่ งที่
นางมีอายุมากกว่าข่งเจียซา่ น

ในขณะทีโ่ จวจือ่ หยานั่งพูดคุยเล่นอยูก

่ บ
ั บรรดา
สาวใช ้ หม่าชางเหวินก็ได ้พบกับคนของเอียนอ๋อง
ทีถ ู สง่ มาชว่ ยเหลือเขา
่ ก

"ท่านอ๋องให ้ข ้ามาแจ ้งข่าวกับซอ ื่ จือ

่ ว่า ไท่ซา่ ง
หวงและหม่าไทเฮาทรงเสด็จกลับมาทีว่ งั หลวงแล ้ว
ท่านอ๋องอยากให ้ซอ ื่ จือ
่ พาฮูหยินน ้อยไปถวายการ
คำนับไท่ซา่ งหวงและหม่าไทเฮาก่อนขอรับ แล ้ว
ค่อยไปตามคำเชญ ิ ของผู ้อืน ่ "

"ได ้ เจ ้าจงบอกข ้าเรือ

่ งสถานการณ์ในวัง
หลวงมาอย่างละเอียด"
 หลังจากทีห ่ ม่าชางเหวินรู ้เรือ
่ งสถานการณ์ใน
วังหลวงเสร็จเรียบร ้อยแล ้ว เขาจึงเตรียมตัว เพือ
่ พา
โจวจือ
่ หยาเข ้าวังหลวง

วันต่อมาหม่าชางเหวินพาโจวจือ
่ หยาเข ้าวัง
หลวง เพือ ่ ไปถวายการคำนับแสดงความกตัญญู
ต่อไท่ซา่ งหวงและหม่าไทเฮา

หม่าชางเหวินมีจงฮน ั่ และซน ั เป่ าคอยติดตาม

ในขณะทีโ่ จวจือ
่ หยาเลือกทีจ ่ ะพาไป๋ จือและเพ่ยเพ่ย
ติดตามนางเข ้าวัง

หม่าไทเฮาให ้มามาข ้างกายของพระองค์ออก

มารอต ้อนรับซอ ื่ จือ ่ หม่ากัว๋ กงและภรรยาถึงหน ้าประตู
วัง ซงึ่ แสดงให ้เห็นว่าหม่าไทเฮาทรงให ้ความสำคัญ
กับหลานชายผู้นข ี้ องพระนางมากเพียงใด

่ มาถึงพระตำหนักโซว่ อัน หม่าชางเหวินและ

เมือ
โจวจือ่ หยาต่างถวายคำนับไท่ซา่ งหวง ทีใ่ นเวลานี้
นั่งเอนพระวรกายอยูบ ่ นแท่นบรรทม โดยมีหม่าไท
เฮานั่งอยูเ่ คียงข ้าง
 "ตามสบายเถิด ทีน ่ ไ
ี่ ม่มค
ี นนอก ย่าอยากจะไป
ร่วมงานมงคลของเจ ้าทัง้ คู่ แต่วา่ พวกเจ ้าจัดงาน
มงคลไกลถึงเมืองฝูโจว จึงทำได ้เพียงมอบของ
ขวัญให ้พวกเจ ้าเท่านัน ้ " หม่าไทเฮาทรงตรัสกับคน
ทัง้ คูด
่ ้วยความเป็ นกันเอง

หม่าชางเหวินและโจวจือ
่ หยาต่างพูดคุยโต ้ตอบ
กับหม่าไทเฮาอย่างเกรงพระทัย

การมาในครัง้ นีข ้ องโจวจือ ่ หยาและหม่าชาง

เหวิน ทำให ้ได ้พบเรือ ่ ่าตกใจ นั่นคือไท่ซา่ ง
่ งทีน
หวงทรงมีอาการประชวรหนัก จนตรัสเป็ นคำพูดไม่
ได ้แล ้ว โจวจือ
่ หยาพยายามปกปิ ดสห ี น ้าดีใจเอาไว ้
อย่างเต็มที่ 'ทีแ่ ท ้คนทีห ่ นุนหลังฮอ่ งเต ้ในยามนี้
สงั ขารร่วงโรยเสย ี แล ้ว'

พูดคุยกันอยูเ่ พียงครู่ โจวจือ่ หยาจึงขออนุญาต

แยกตัวไปเข ้าเฝ้ าลูฮ ่ งเฮา เพือ
่ อ ่ เปิ ดโอกาสให ้สอง
คนย่าหลานได ้พูดคุยกันตามลำพัง

ลูฮ
่ องเฮาในยามนีท ้ รงประทับอยูท
่ พี่ ระตำหนัก
เฟิ่ งหนิง เมือ ่ หยาขอเข ้าเฝ้ า ก็ทรงรีบสง่
่ รู ้ว่าโจวจือ
นางกำนัลข ้างกาย ออกมาต ้อนรับหญิงสาวถึงหน ้า
พระตำหนัก
 "เราได ้เพิง่ ได ้ข่าวว่าเจ ้าเดินทางเข ้าเมืองหลวง
เมือ
่ เชานี้ เ้ อง กำลังให ้เฝิ งมามาจัดทำเทียบเชญ ิ สง่
ให ้เจ ้า แต่เจ ้ากลับมาหาเราเสย ี ก่อน" ลูฮ
่ องเฮาทรง
ตรัสด ้วยความดีพระทัย

โจวจือ่ หยายิม ้ แย ้มพูดคุยกับลูฮ ่ องเฮาอย่าง

นอบน ้อมว่า "หม่อมฉั นเพิง่ มาถึงเมืองหลวงเมือ ่ วาน
นีเ้ พคะ วันนีเ้ ข ้าวังมาถวายการคำนับไท่ซา่ งหวงและ
หม่าไทเฮาพร ้อมกับซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กง หม่อมฉั นจึง
ถือโอกาสนีข ้ อมาถวายการคำนับทักทายฮองเฮา
ด ้วยเพคะ อีกอย่างหม่อมฉั นอยากรู ้ด ้วยว่าสุขภาพ
ร่างกายของพระองค์เป็ นอย่างไรบ ้าง"

ลูฮ ่ องเฮามองโจวจือ ่ หยาด ้วยรอยยิม

้ ก่อนจะ
ยืน
่ ข ้อพระหัตถ์ให ้หญิงสาวตรวจอย่างเป็ นกันเอง
"สุขภาพของเราดีขน ึ้ มาก มีทา่ นหมอหลวงเสน ิ่ ให ้
การดูแล และยังกินอาหารสุขภาพทีเ่ จ ้าเขียนเอาไว ้
ให ้ ชว่ งนีไ
้ ม่มอ
ี าการปวดท ้องน ้อยอีกเลย"

โจวจือ่ หยาอมยิม ้ ก่อนจะลงมือตรวจสุขภาพให ้

แก่ลฮู่ องเฮา สตรีสงู ศกั ดิผ
์ ู ้นีม
้ อ
ี ธ
ั ยาศย ั ดีออ
่ นโยน
แต่ซอ ่ นความแข็งแกร่งเอาไว ้ภายใน โจวจือ ่ หยา
ื่ ชมคนแบบนี้ แต่น่าเสย
ชน ี ดายทีล ่ ฮ
ู่ องเฮาผู ้นี้
เลือกยืนอยูฝ
่ ่ ายตรงข ้ามกับนาง

โจวจือ
่ หยารู ้ดีวา่ ลูฮ
่ องเฮาดีกบ ั ตน เพือ
่ ผล
ประโยชน์ แต่ตนเองก็ดก ี บ
ั พระนาง เพราะ
หวังผลประโยชน์จากพระนางเชน ่ กัน

"สุขภาพของฮองเฮาดีเยีย ่ มเพคะ" เมือ่ ดึงมือ

กลับจึงพูดเสริม เมือ ่ อ่านความคิดของลูฮ ่ องเฮาได ้
"วันนีห
้ ม่อมฉั นขอลงมือฝั งเข็ม เพือ
่ ปรับสมดุล
ร่างกาย ข่าวดีทพ ้
ี่ ระองค์อยากได ้ คงจะใชเวลาอี ก
ไม่นานแล ้วเพคะ"

พระเนตรของลูฮ ่ องเฮาเป็ นประกาย ทรงอนุญาต

ให ้โจวจือ่ หยาลงมือรักษาด ้วยการฝั งเข็มทันที สตรี
ทีอ
่ ยูใ่ นตำแหน่งสูงขนาดนี้ ย่อมมีความชอบไม่
ธรรมดา แต่พระองค์ทรงถูกพระทัยโจวจือ ่ หยา
เพราะฝี มือการรักษาสูงสง่ ของนาง

เดิมทีสขุ ภาพของลูฮ ่ องเฮาเคยย่ำแย่ เพราะ

โดนวางยาจนเกือบเอาชวี ต ิ ไม่รอด สามวันดีสวี่ น
ั
ป่ วย แต่ในยามนี้ กลับฟื้ นฟูมาแข็งแรงดังเดิม
เพราะโจวจือ ่ หยา
 อีกอย่าง ทีล
่ ฮ ื่ ชอบโจวจือ
ู่ องเฮาชน ่ หยามาก
ทีส
่ ด
ุ เป็ นเพราะหญิงสาวเป็ นคนฉลาด เวลาพูด
คุยรู ้พระทัยของพระนางดีทส ี่ ด
ุ อย่างเชน่ รู ้ว่าทรง
อยากมีพระครรภ์ โจวจือ ่ หยาก็คาดเดาความคิด
ของพระนางได ้ ไม่ต ้องพูดอะไรให ้มากความ

หลังจากการฝั งเข็มเสร็จ ลูฮ ่ องเฮาทรงตรัส

่ หยาว่า "ชว่ งนีเ้ จ ้าระวังหลีเ่ ฟยด ้วย
เตือนโจวจือ
เห็นว่านางสง่ เทียบเชญ
ิ เจ ้าเข ้าวัง"

"ใชแ่ ล ้วเพคะ เป็ นสามวันหลังจากนี้ หลีเ่ ฟยจะ

จัดงานเลีย้ งฉลอง แสดงความยินดีในงานมงคลของ
หม่อมฉั นกับซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงย ้อนหลังเพคะ"

"เจ ้าอยากให ้ข ้าออกหน ้าชว่ ยเจ ้าหรือไม่"

"มิต ้องเพคะ แต่วา่ ฮองเฮาผู ้เป็ นใหญ่ในวังหลัง

แม ้ว่าหลีเ่ ฟยจะได ้รับความโปรดปรานมากเพียงใด
แต่กไ ็ ม่ควรจะละเลยฮองเฮาใชไ่ หมเพคะ"

ลูฮ
่ องเฮายกยิม
้ "ไหนบอกว่ามิให ้ข ้าออกหน ้า
ชว่ ย"
 โจวจือ
่ หยายิม ้ กว ้างก่อนจะเอ่ย "หม่อมฉั นมิกล ้า
ให ้พระองค์ออกหน ้าชว่ ยหม่อมฉั น แต่ควรแสดง
อำนาจของพระองค์ให ้ผู ้อืน ่ รับรู ้ จะดีตอ
่ พระองค์มาก
กว่าเพคะ" โจวจือ ่ หยามองลูฮ ่ องเฮาด ้วยสายตามี
ความหมาย ก่อนจะเอ่ยเพิม ่ ว่า "หม่อมฉั นฝั งเข็ม
ชว่ ยปรับสมดุลร่างกายให ้พระองค์แล ้ว เหลือเพียง
พระองค์ต ้องได ้รับความโปรดปรานจากฮอ ่ งเต ้ จึง
จะสามารถทรงพระครรภ์ได ้เพคะ"

โจวจือ ่ หยาเห็นลูฮ ่ องเฮาเข ้าใจความหมายที่

นางต ้องการจะสอ ื่ แล ้ว จึงไม่เอ่ยอะไรให ้มากความ
อีก พูดคุยเพิม ่ เพียงเล็กน ้อย ก่อนจะขอตัวกล่าวคำ
อำลา เพือ ่ ออกมาหาหม่าชางเหวิน ทีย ่ ามนีม
้ านั่งรอ
นางอยูท ่ โี่ ถงรับรองของพระตำหนักเฟิ่ งหนิงแล ้ว
ก่อนรีบพากันออกจากวังหลวง เดินทางกลับจวน
หม่ากัว๋ กงทันที

ชว่ งเชาจนถึ
้ งชว่ งบ่าย ฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินต ้อง
ออกว่าราชการทีท ่ ้องพระโรง หลังจากเสด็จออก
จากท ้องพระโรง จึงรู ้เรือ
่ งทีห
่ ม่าชางเหวินพาโจว
จือ
่ หยาเข ้าวัง แต่ในยามนีท ้ งั ้ สองสามีภรรยาได ้
เดินทางออกจากวังไปแล ้ว สายพระเนตรของ
 ่ งเต ้จูจางเหวินจึงมีแต่ความเสย
ฮอ ี ดาย ทีท
่ รงไม่
ได ้พบหน ้าโจวจือ่ หยา

แต่แล ้วก็ต ้องแปลกพระทัย ทีล ่ ฮู่ องเฮาสง่ คน

มาเชญ ิ พระองค์ เสด็จไปพักผ่อนทีต ่ ำหนักเฟิ่ งหนิง
เมือ
่ คิดได ้ว่าลูฮ
่ องเฮาเพิง่ ต ้อนรับแขกอย่างโจวจือ ่
หยาเสร็จ ฮอ ่ งเต ้หนุ่มจึงตรัสสนิ พระทัยเสด็จไปพัก
ผ่อนทีต ่ ำหนักเฟิ่ งหนิง ด ้วยความอยากรู ้ว่าโจวจือ ่
หยาไปทำอะไรทีน ่ ั่น

ดังนัน
้ วันนีจ ้ งึ เป็ นครัง้ แรกในชว่ งหลายเดือนที่
ผ่านมา ทีฮ ่ งเต ้จูจางเหวินไม่ได ้เสด็จไปพักผ่อน
่ อ
พระวรกายทีต ่ ำหนักเฟิ่ งจีข ๋ องหลีเ่ ฟย ทิศทางลม
ในวังหลังจึงเริม ่ แปรปรวนผันผวนอีกครัง้
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 196

ก่อนทีโ่ จวจือ ่ หยาจะออกจากวัง ได ้มอบของ

ขวัญให ้แก่ลฮ ู่ องเฮา เป็ นกำยานหอมและน้ำอาบ
แชก่ ายสูตรพิเศษ นางได ้กระซบ ิ บอกวิธก ี ารใช ้
ของเหล่านีเ้ ป็ นพิเศษมอบให ้แก่ลฮ ู่ องเฮาอีกด ้วย
โจวจือ่ หยามัน ่ ใจว่าของขวัญเหล่านี้ ฮอ ่ งเต ้จูจาง
เหวินจะได ้รับการปรนนิบต ั เิ ป็ นพิเศษจากลูฮ ่ องเฮา
ถือได ้ว่านีเ่ ป็ นการมอบผลประโยชน์ให ้กับฮอ ่ งเต ้จู
จางเหวินทางอ ้อม

สามวันต่อมาหม่าชางเหวินพาโจวจือ ่ หยา
เข ้าวังหลวงอีกครัง้ เพือ ่ มาตามเทียบเชญิ ของ
พระสนมหลีเ่ ฟย ทีเ่ ชญ ิ โจวจือ
่ หยาไปร่วมงาน
เลีย
้ งทีพ่ ระตำหนักเฟิ่ งจี๋

พระสนมหลีเ่ ฟย สงั่ ให ้คนจัดโต๊ะอาหารตัวยาว

ิ แขกเป็ นฮูหยินคนสำคัญของขุนนาง
พร ้อมทัง้ เชญ
ใหญ่ในเมืองหลวงมามากมายหลายคน
 วันนีพ้ ระสนมหลีเ่ ฟยทรงแต่งตัวหรูหรางดงามดู
สูงสง่ ต่างจากคุณหนูหลีห ่ วงซน ิ คนเดิมเป็ นอย่าง
มาก จากเดิมแต่งตัวเรียบง่ายด ้วยชุดสข ี าวบริสทุ ธิ์
แต่วนั นีพ
้ ระนางเลือกสวมชุดสแ ี ดงเพลิงปั กลวดลาย
เป็ นดอกไห่ถงั และประดับตกแต่งด ้วยผ ้าลูกไม ้

เมือ
่ ถึงเวลางาน หม่าชางเหวินเดินเคียงคูม ่ า
กับโจวจือ ่ หยา ใบหน ้าหล่อเหลาเย็นชาของคนผู ้นี้
ยังคงทำให ้จิตใจของพระสนมหลีเ่ ฟย เกิดความ
หวัน
่ ไหวได ้เหมือนเดิม พระสนมหลีเ่ ฟยมองหม่า
ชางเหวินอยูน ่ าน แล ้วจึงเลือ
่ นสายตามาพบเจอกับ
แววตารู ้เท่าทันของโจวจือ ่ หยา จิตใจของพระสนม
หลีเ่ ฟยจึงร ้อนผ่าว มีความรู ้สก ึ ทัง้ เคียดแค ้นและ
อิจฉาปะปนรวมอยูใ่ นหัวใจ

ี ยามนีพ
'อย่างไรเสย ้ วกเจ ้าก็ต ้องก ้มหัวให ้แก่ข ้า'
พระสนมหลีเ่ ฟยคิดในใจ เมือ่ มองคนทัง้ คูย ่ อ
่ ตัว
ถวายการคำนับตน ก่อนเชด ิ ศรี ษะให ้สูงยิง่ ขึน้

หม่าชางเหวินเป็ นบุรษุ ไม่เหมาะจะอยูร่ ว่ มงาน

เลีย
้ งในพระตำหนักเฟิ่ งจี๋ แต่เขาเป็ นห่วงโจวจือ่ หยา
จึงมาสง่ นางถึงพระตำหนักเฟิ่ งจีด๋ ้วยตัวเอง ก่อนจะ
เอ่ยขอตัวลา
 เมือ
่ หม่าชางเหวินเดินออกไปจากพระตำหนัก
เพิง่ จี๋ สายตาของหลีห ่ วงซน ิ อดทีจ ่ ะมองตามหลัง
ชายหนุ่มอย่างอาลัยมิได ้ จนฮูหยินสามตระกูล
หลีก ่ ระแอมเตือน หลีห ่ วงซน ิ จึงหันกลับมาพูดกับ
โจวจือ ่ หยา "ทีข ิ ฮูหยินซอ
่ ้าเชญ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงมาทีน
่ ี่
เพราะอยากจะจัดงานเลีย ้ งฉลองงานมงคลย ้อนหลัง
มอบให ้แก่ฮห ู ยิน"

โจวจือ
่ หยายกยิม ้ "เชน่ นัน
้ หม่อมฉั นและซอ ื่ จือ
่
หม่ากัว๋ กงต ้องขอขอบพระทัยพระสนมหลีเ่ ฟยเป็ น
อย่างมากเพคะ หม่อมฉั นซาบซงึ้ มากทีพ ่ ระสนม
หลีเ่ ฟยทรงยินดีทซ ื่ จือ
ี่ อ ่ สมรสกับหม่อมฉั นมากถึง
เพียงนี"้

"...." พระสนมหลีเ่ ฟยนิง่ อึง้ ไป และคิดในใจด ้วย

ความไม่พอใจ 'ใครยินดีทพ ี่ วกเจ ้าแต่งงานกัน'

ฮูหยินรองตระกูลหลี่ เห็นว่าพระสนมหลีเ่ ฟย
นิง่ อึง้ ไป จึงพูดชว่ ยแก ้สถานการณ์ให ้พระสนม
หลีเ่ ฟยต่อหน ้าทุกคนว่า "เป็ นเพราะพระสนม
หลีเ่ ฟยทรงซาบซงึ้ ทีซ ่ อื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงทรงเคย
เสย ี่ งชวี ต
ิ ชว่ ยเหลือพระสนมหลีเ่ ฟยเอาไว ้ ดังนัน ้
พระสนมหลีเ่ ฟยจึงอยากจัดงานเลีย ื่
้ งฉลองให ้แก่ซอ
 ่ หม่ากัว๋ กงและฮูหยิน ดูส ิ วันนีม
จือ ้ แ
ี ต่อาหารหรูหรา
น่ากินเต็มโต๊ะไปหมด … พระสนมเพคะ ในเมือ ่ คน
มาพร ้อมแล ้วทรงเริม ่ งานเลยดีไหมเพคะ" ฮูหยินรอง
ตระกูลหลีม ่ องหลีเ่ ฟยด ้วยแววตาตักเตือน

ก่อนหน ้านีฮ
้ ห
ู ยินรองและฮูหยินสามตระกูลหลี่
พยายามห ้ามไม่ให ้หลีห ่ วงซน ิ จัดงานเลีย
้ งในพระ
ตำหนักเฟิ่ งจี๋ แต่กไ็ ม่สำเร็จ เพราะในเวลานีห ้ ลีห
่ วง
ซน ิ ถือตนว่าตนเองเป็ นคนโปรดของฮอ ่ งเต ้จูจาง
เหวิน ทัง้ หม่าฮองเฮาและลูฮ ่ องเฮายังไม่แสดงท่าที
ใดๆ แต่พระสนมผู ้หนึง่ กลับกล ้าจัดงานเลีย ้ งให ้ซอ ื่
จือ
่ หม่ากัว๋ กง ดูอย่างไรการกระทำของพระสนมหลี่
เฟยก็ดเู หมือนข ้ามหน ้าข ้ามตาผู ้เป็ นใหญ่ในวังหลัง
ทัง้ สอง

วันนีโ้ จวจือ ่ หยานำเพ่ยเพ่ยและไป๋ จือเข ้าวังมา

เป็ นเพือ ่ นนาง ผู ้ทีม ่ าร่วมงานเลีย ้ งในครัง้ นี้ มีคนคุ ้ย
เคยอย่างเซย ี่ ฮูหยินอยูด ่ ้วย ดังนัน
้ โจวจือ ่ หยาจึงเดิน
ไปทักทายเซย ี่ ฮูหยิน ก่อนเลือกทีน ่ ั่งเคียงข ้างกับ
เซย ี่ ฮูหยิน

จากเดิมหลีห ิ อยากเห็นท่าทางต่ำต ้อย

่ วงซน
และท่าทางประจบเอาใจพระสนมคนโปรดอย่างนาง
แต่โจวจือ
่ หยากลับไม่มท ่ นัน
ี า่ ทางเชน ้ มิหนำซ้ำยังดู
มีความสุขในงานเลีย ้ งครัง้ นีอ
้ ก
ี ด ้วย หลีห ิ จึงมี
่ วงซน
ท่าทางไม่เป็ นสุขนัก

"เราได ้เตรียมสุรารสหวานเอาไว ้ อยากให ้ทุกคน

ิ " หลีห
ได ้ชม ่ วงซน ิ สง่ สญั ญานให ้นางกำนัลรินสุราใส่
จอก แล ้วมอบให ้แก่ทก ุ คน เมือ
่ มองเห็นโจวจือ
่ หยา
จิบสุราในจอกเพียงเล็กน ้อย จึงยกยิม ้ และพูดเสยี ง
เย็นชาว่า

"เหตุใดฮูหยินซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงจึงดืม
่ สุราเพียง
เล็กน ้อยล่ะ หรือว่าไม่ต ้องการให ้เกียรติเรา จึงจิบ
เพียงแค่น"ี้

โจวจือ
่ หยามุมปากกระตุกด ้วยรู ้ว่า อีกฝ่ าย
ต ้องการหาเรือ
่ งตนจึงพูดโต ้กลับว่า

"มิใชห่ ม่อมฉั นไม่ให ้เกียรติพระสนมเพคะ แต่

ยามนีห้ ม่อมฉั นกำลังเตรียมตัง้ ครรภ์ให ้แก่ทายาท
ของจวนหม่ากัว๋ กง เมือ ่ วานหม่าไทเฮาทรงเพิง่
กำชบั หม่อมฉั นว่าให ้เร่งมีทายาทให ้แก่ตระกูลหม่า
หม่อมฉั นไม่อาจจะขัดพระกระแสรับสงั่ ของหม่าไท
เฮาได ้เพคะ"
 เมือ
่ โจวจือ ่ หยานำหม่าไทเฮามาเป็ นข ้ออ ้าง
ทำให ้หลีห่ วงซน ิ สูดลมหายใจลึกๆ เพือ ่ ระงับอารมณ์
ในขณะทีค ่ รุน
่ คิดว่าจะเล่นงานโจวจือ ่ หยาอย่างไรต่อ
ไป เสยี งขันทีกพ ็ ดู ขึน ่ งเต ้เสด็จ~ "
้ ว่า "ฮอ

หลีห
่ วงซน ิ ยกยิม้ ทีม ่ ม
ุ ปากทันที ในทีน่ ไ
ี้ ม่มใี คร
นอกจากนาง ทีร่ ู ้ว่าฮอ่ งเต ้จูจางเหวินคิดอย่างไรกับ
โจวจือ
่ หยา หากโจวจือ ่ หยาตกเป็ นของฮอ ่ งเต ้ ด ้วย
สถานะการเป็ นฮูหยินของผู ้อืน ่ นอกจากนางจะไม่ได ้
ตำแหน่งอะไรในวังหลังแล ้ว นางยังไม่อาจจะเป็ น
ฮูหยินของซอื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงต่อไปได ้อีกด ้วย

ในขณะทีห ่ ลีห
่ วงซนิ กำลังคิดว่าจะชว่ ยสง่ เสริม
่ งเต ้จูจางเหวินอย่างไรดีด ้วยความย่ามใจ
ฮอ
จนกระทัง่ เสยี งขันทีได ้ทำลายแผนการของหลีห ่ วง
ซนิ ว่า "ฮองเฮาเสด็จ"

สามวันมานีฮ ่ งเต ้จูจางเหวินทรงโปรดปราณลู่

้ อ
ฮองเฮาเป็ นอย่างมาก แม ้ว่าหลีห ่ วงซน ิ จะไม่ได ้รัก
่ งเต ้จูจางเหวินมากนัก แต่กอ
ใคร่ฮอ ็ ดจะรู ้สก ึ หึงหวง
่ งเต ้จูจางเหวิน ยามทีพ
ฮอ ่ ระองค์อยูร่ ว่ มกับลูฮ่ อง
เฮามิได ้
 ทัง้ คูเ่ ติบโตมาด ้วยกัน เป็ นคูเ่ หมยเขียวม ้าไม ้ไผ่
ดังนัน
้ ไม่วา่ ฮอ ่ งเต ้จะโปรดปรานนางมากเพียงใด แต่
ก็ไม่อาจล้ำหน ้าลูฮ ่ องเฮาไปได ้

ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินเองก็ทรงคาดไม่ถงึ ว่า ลูฮ ่ อง

เฮาจะเสด็จมาทีน ่ ด ี่ ้วยตัวของพระนางเอง แต่เมือ ่
ทรงคิดได ้ว่าสุขภาพของลูฮ ่ องเฮาในชว่ งนีด ้ ข
ี นึ้ มาก
นีเ่ ป็ นเพราะความสามารถทางการแพทย์ของคูแ ่ ม่ลก
ู
ตระกูลโจว ภายในพระทัยของฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินจึง
ึ ดีกบ
ยิง่ รู ้สก ั โจวจือ ่ หยามากยิง่ ขึน ้

ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินทรงยืนรอรับลูฮ

่ องเฮา และ
เสด็จเข ้าไปในห ้องโถงจัดงานเลีย ้ งของพระ
ตำหนักเฟิ่ งจีพ๋ ร ้อมกัน

ทุกคนต่างลุกจากเก ้าอี้ และเดินไปยืนรอถวาย

การคำนับฮอ ่ งเต ้และฮองเฮาพร ้อมกัน เมือ ่ ทุกคน
คำนับผู ้เป็ นใหญ่สองคนเสร็จเรียบร ้อยแล ้ว โจวจือ ่
หยาก็เงยหน ้ามองลูฮ ่ งเฮา เมือ
่ อ ่ เห็นพระองค์ม ี
ใบหน ้าสดชน ื่ แก ้มสองข ้างมีสขี าวอมชมพูอย่าง
คนทีม
่ ส
ี ข ุ ภาพดี โจวจือ ึ พึงพอใจ
่ หยาจึงยิง่ รู ้สก
 "ฮอ ่ งเต ้กับฮองเฮาชา่ งเป็ นคูส
่ ามีภรรยาที่
เหมาะสมกันยิง่ นักเพคะ" โจวจือ ่ หยาเอ่ยชนื่ ชมผู ้สูง
ั ดิท
ศก ์ งั ้ สองท่านด ้วยท่าทางเปิ ดเผยตรงไปตรงมา

่ งเต ้จูจางเหวินหันมองโจวจือ
ฮอ ่ หยาด ้วยแววตา
สนพระทัย สว่ นลูฮ ่ องเฮาก็ทรงพระสรวล และเอ่ย
เย ้ากลับว่า "คูข่ องเราแต่งงานกันมานานหลายปี แล ้ว
ไหยเลยจะหวานชน ื่ เหมือนคูแ
่ ต่งงานใหม่ อย่างคู่
ของซอ ื่ จือ
่ หม่ากัว๋ กงและฮูหยินเล่า"

โจวจือ ่ หยาแสร ้งทำท่าทางเขินอายและแก ้ตัวว่า

"มิได ้หวานชน ื่ ถึงเพียงนัน
้ เพคะ พระองค์กท็ รงทราบ
ื่ จือ
ว่าซอ ่ หม่ากัว๋ กงเป็ นคนเรียบง่าย เงียบขรึมแลเย็น
ชากับผู ้อืน
่ มากเพียงใดนะเพคะ"

เมือ ื่
่ ทุกคนคิดถึงใบหน ้าเงียบขรึมเย็นชาของซอ
จือ
่ หม่ากัว๋ กง ต่างก็ปิดปากกลัน
้ ยิม
้ กันทุกคน

การมาของผู ้สูงศก ั ดิท์ งั ้ สองืทำให ้บรรยากาศใน

งานเลีย
้ งดีขน
ึ้ เสย ี งผู ้คนพูดคุยเยินยอประจบลูฮ ่ อง
เฮาและฮอ ่ งเต ้มีมาไม่ขาด โจวจือ ่ หยาปรายตามอง
พระสนมหลีเ่ ฟย ทีใ่ นเวลานีส ี น ้าหม่นหมองลงด ้วย
้ ห
ความสมเพช 'เป็ นพระสนมคนโปรดแล ้วอย่างไร
หากเปรียบกับครอบครัวธรรมดา เจ ้าก็เป็ นเพียงอนุ
คนโปรดผู ้หนึง่ เท่านัน
้ จะไปเปรียบเทียบกับคนที่
เป็ นภรรยาเอกได ้อย่างไร"

เมือ
่ งานเลีย
้ งจบลง ฮอ่ งเต ้ก็ทรงโดนลูฮ
่ อง
เฮาพากลับพระตำหนักเฟิ่ งหนิง สว่ นโจวจือ ่ หยาก็ม ี
หม่าชางเหวินมารอรับทีห ่ น ้าพระตำหนักเฟิ่ งจี๋

เมือ
่ ทุกคนจากไปจนหมด พระตำหนักเฟิ งจีก
๋ ด
็ ู
เงียบเหงาลง หลีห ิ มองรอบๆกายด ้วยความ
่ วงซน
ึ เจ็บปวดในหัวใจ
รู ้สก

ณ.พระตำหนักโซว่ อันของหม่าไทเฮา

ยามนีม
้ น ื่ จือ
ี างกำนัลมาแจ ้งข่าว ว่าซอ ่ หม่ากัว๋ กง
พาฮูหยินของเขากลับจวนไปอย่างปลอดภัยแล ้ว
หม่าไทเฮาถอนพระปั สสะด ้วยความโล่งพระทัย ก่อน
จะเสด็จกลับไปทีแ่ ท่นพระบรรทม มองสบสายพระ
เนตรกับไท่ซา่ งหวง

"พระองค์ทรงแต่งตัง้ สตรีแซเ่ ซย
ี วขึน
้ เป็ นฮอง
เฮาและไทเฮาย ้อนหลัง หม่อมฉั นไม่เคยคัดค ้าน
พระองค์ทรงลำเอียงรักพระโอรสและพระนัดดาที่
 ี วไทเฮามาก หม่อมฉั นไม่เคยคิดน ้อย
เกิดกับเซย
พระทัย แต่ถ ้าหากว่าพระนัดดาผู ้นีข
้ องพระองค์
ทำร ้ายคนตระกูลหม่า ทำร ้ายพระโอรสและสาย
เลือดของหม่อมฉั นอีก หม่อมฉั นจะไม่อยูน ่ งิ่ เฉยอีก
แล ้วเพคะ"

ไท่ซา่ งหวงทรงยกพระหัตถ์ขน ึ้ หม่าไทเฮาก็

ทรงเสด็จไปหาและนั่งลงเคียงข ้างไท่ซา่ งหวง ก่อน
ได ้ยินพระกระแสรับสงั่ เสย ี งแหบและเบาว่า "เราขอ
เจ ้าให ้ไว ้ชวี ต
ิ หลานชายผู ้นีข
้ องเราได ้หรือไม่"

้ องพระองค์ได ้ไว ้ชวี ต

"แล ้วหลานชายผู ้นีข ิ พระ
โอรสองค์อนื่ ๆของพระองค์หรือไม่เพคะ"

ี ระพักตร์ของไท่ซา่ งหวงพลันแสดงความ
สพ
เจ็บปวด หนึง่ ปี ทผี่ า่ นมานี้ จูจางเหวินสงั หารบุตร
ชายของพระองค์ไปหลายคนแล ้ว โดยไม่คำนึงถึง
สายเลือดของคนเหล่านัน ้ เลยสก ั นิด ว่าท่านอ๋อง
ทัง้ หลายเหล่านัน ้ เป็ นเสด็จอาของเขา และเป็ น
บุตรชายของไท่ชา่ งหวงคนนี.้ ...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 197

โจวจือ
่ หยากลับมาพักผ่อนอยูท ่ จี่ วนหม่ากัว๋ กง
แต่ภายในใจยังคงวนเวียนอยูก ่ บ
ั ความคิด ทีแ ่ อบ
อ่านมาได ้จากผู ้คนในงานเลีย
้ ง ทีจ่ ัดขึน ้ ภายใน
วังหลวง

ค่ำคืนนีห
้ ลังจากผ่านบทรักทีช ุ่ ฉ่ำใจ หม่าชาง
่ ม
เหวินกอดจูบร่างบางอย่างรักใคร่ ก่อนจะยืน ่ นิว้ เรียว
ยาวไปคลึงหัวคิว้ ของโจวจือ
่ หยาอย่างเอาใจ

"มีเรือ ่ นี"้
่ งอันใดหรือ ทำไมเจ ้าจึงดูกลุ ้มใจเชน

"ท่านพี่ ในงานเลีย ้ งวันนี้ ข ้าเพิง่ ค ้นพบว่า

ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินไม่มท ี างปล่อยท่านไป เพราะคิด
ว่าตระกูลหม่าไม่สมควรมีอยู่ และทรงระแวงหม่า
ไทเฮาและเอียนอ๋อง อีกเหตุผลก็เป็ นเพราะว่าจู
จางเหวินผู ้นีส ้ นใจในตัวข ้า เขาอยากได ้จือ ่ หยาไป
เป็ น สว่ นหนึง่ ในสตรีทเี่ ขาโปรดปราน จึงอยากกำจัด
ท่านพีท ่ ข
ี่ วางทางอยู่ วันนีพ
้ วกเราหลบเลีย ่ งได ้ แต่
วันต่อๆไปไม่รู ้ว่าพวกเราจะพลาดเมือ
่ ไหร่ จือ
่ หยาจึง
ึ ไม่สบายใจเลยเจ ้าค่ะ"
รู ้สก

"เรือ
่ งนีเ้ จ ้าไม่ต ้องกังวลใจ ท่านพ่อตาเริม ่ แผน
การทีว่ างไว ้แล ้ว ยามนีพ ้ วกเรามีหน ้าทีก ่ วนน้ำใน
วังหลวงให ้ขุน ่ เท่านัน ้ แต่ในเมือ ่ เจ ้าไม่สบายใจ พี่
จะหาทางสง่ เจ ้ากลับหมูบ ่ ้านเถียนซด ี ห
ี รือไม่"

่ หยาได ้ชว่ ยเหลือทุกคนบ ้าง

"ไม่เจ ้าค่ะ ให ้จือ
เถิดเจ ้าค่ะ อีกอย่างหากจือ ่ หยากลับไปหมูบ ่ ้านเถียน
ซ ี ก็จะยิง่ รู ้สก
ึ ไม่สบายใจอยูด่ ี เพราะเป็ นห่วงพีช่ าย
ทัง้ หลาย และเป็ นห่วงท่านพีด ่ ้วย"

หม่าชางเหวินยกยิม ้ เมือ ี งห่วงใย

่ ได ้ยินน้ำเสย
ของโจวจือ ่ หยา เขาจึงค่อยๆ ก ้มหน ้าลงประกบปาก
จุมพิตร่างบางอย่างอ่อนหวานปนร ้อนแรงอีกครัง้

"อย่ากังวลในเรือ
่ งทีย
่ งั ไม่เกิด" หม่าชางเหวิน
้
พูดปลอบคนไม่เก่ง จึงใชการกระทำแทนคำพู ด

"ท่านพี?
่ " โจวจือ
่ หยาเอ่ยท ้วงเมือ ึ ว่า มือ
่ รู ้สก
ของหม่าชางเหวินเลือ ่ นลงไปในทีไ่ ม่สมควร
 "เจ ้ากังวลจนนอนไม่หลับ แสดงว่ายังเหนือ
่ ยไม่
พอ"

"...." โจวจือ
่ หยาหมดหนทางโต ้แย ้ง เมือ
่ ได ้ยิน
ี งมัน
น้ำเสย ่ อกมัน
่ ใจของหม่าชางเหวิน…

อายุยงั น ้อย เรีย่ วแรงยังมาก บวกกับเป็ นคู่

แต่งงานใหม่ ทีอ ่ ยากรู ้อยากลองทำในหลายสงิ่
่ งในห ้องหอ จึงกลายเป็ นสงิ่ บันเทิงใจหนึง่ อย่าง
เรือ
ของหม่าชางเหวิน ทุกคืนเขาจะพลิกแพลงลองทำ
หลายแบบ จนโจวจือ ่ หยาคิดว่า สามีของตนเริม ่ จะ
กลายเป็ นผู ้เชย ี่ วชาญทางด ้านนีไ ี แล ้ว
้ ปเสย

หนึง่ เดือนต่อมา โจวจือ

่ หยาเดินทางเข ้าออกวัง
หลวง แทบจะกลายเป็ นสวนหลังบ ้าน สว่ นใหญ่นาง
มักจะไปเข ้าเฝ้ าหม่าไทเฮาทีพ ่ ระตำหนักโซว่ อัน
เนือ่ งจากพระนางทรงต ้องคอยดูแลไท่ซา่ งหวง จน
สุขภาพเริม ่ ทรุดโทรมตามไปด ้วย โจวจือ่ หยาจึงชว่ ย
ฟื้ นฟูสข
ุ ภาพของหม่าไทเฮาให ้แข็งแรงขึน ้

พระสนมหลีเ่ ฟยพยายามกลัน ่ แกล ้งโจวจือ

่ หยา
อยูห
่ ลายครัง้ แต่ทก
ุ ครัง้ ก็โดนโจวจือ
่ หยาโต ้ตอบ
กลับ จนพระสนมหลีเ่ ฟยต ้องชอกช้ำใจ เนือ ่ งจาก
โจวจือ
่ หยามีหม่าไทเฮาและลูฮ ่ องเฮาคอยหนุนหลัง
คนทีค
่ ดิ จะกลัน
่ แกล ้งนางจึงทำได ้ลำบาก

มีขา่ วสารสง่ มาจากเมืองเป่ ยจิง สวีป๋ายฮา่ วเกิด

เรือ
่ ง โดนคนลอบทำร ้ายจนบาดเจ็บสาหัส แต่ไม่
เป็ นอันตรายถึงชวี ต ิ่ ชงิ ฝางคอยชว่ ยดูแล
ิ โดยมีเสน
แต่เพราะการดูแลกันอย่างใกล ้ชด ิ ทำให ้ในยามนี้
เสน ิ่ ชงิ ฝางตัง้ ครรภ์แล ้ว

โจวจือ ่ หยาอ่านจดหมายของเสน ิ่ ชงิ ฝาง ก่อนจะ

ึ เสย
รู ้สก ี ดาย ทีต ่ นไม่สามารถฝนเหล็กให ้กลายเป็ น
เข็มได ้ แต่กย ิ่ ชงิ ฝางพัฒนา จากแท่ง
็ งั โชคดีทเี่ สน
เหล็กกลายมาเป็ นหอกแหลมคมได ้บ ้าง เพราะอนุใน
เรือนสามตระกูลสวีถก ู สง่ กลับบ ้านเดิมของพวกนาง
หมดทัง้ สค ี่ น

สามเดือนต่อมาสุขภาพของไท่ซา่ งหวงเริม ่ ฟื้ นฟู

กลับมาดีขน ึ้ มีขา่ วมงคลทีท ่ ำให ้เมืองหลวงปั่ นป่ วน
นั่นก็คอ ื ลูฮ
่ องเฮาทรงพระครรภ์แล ้ว แม ้นีจ ่ ะไม่ใช ่
บุตรคนแรกของฮอ ่ งเต ้จูจางเหวิน แต่การตัง้ ครรภ์ใน
ครัง้ นี้ ฮอ่ งเต ้ทรงดีพระทัยมาก เพราะนีค ่ อ
ื บุตรทีเ่ กิด
จากลูฮ ่ องเฮา สตรีทพ ี่ ระองค์ทรงให ้ความสำคัญมาก
ทีส่ ดุ
 แต่สำนักหมอหลวงได ้ตรวจพบว่า พระสนมที่
่ งเต ้ทรงโปรดปรานอีกสามคนนัน
ฮอ ้ กำลังตัง้ ครรภ์
เชน่ กัน โดยเฉพาะหลีเ่ ฟย ทีม
่ อ
ี ายุครรภ์มากกว่าลู่
ฮองเฮา หากนับตามวันแล ้ว หลีเ่ ฟยจะครบกำหนด
คลอดก่อนลูฮ ่ องเฮา จึงทำให ้ตระกูลลูไ่ ม่ยน
ิ ดีกบ
ั
ข่าวนี้

่ ลีเ่ ป็ นเทพธิดามาจุต ิ เพือ

ข่าวลือทีว่ า่ สตรีแซห ่
ชว่ ยเหลือผู ้คนเคยลือดังไปทัว่ เมืองหลวง ยามนี้
เทพธิดาผู ้นัน้ กำลังจะมีบต ุ ร มิหนำซ้ำยังมีความเป็ น
ไปได ้ว่า จะเป็ นบุตรมังกรทีถ ื กำเนิดจากหงส ์ ข่าว
่ อ
ลือยิง่ แพร่กระจายรวดเร็วมากขึน ้ แม ้ตระกูลหลีจ
่ ะ
พยายามยับยัง้ ข่าวลือมากเพียงใด ก็ไม่สามารถหยุด
ข่าวลือนีไ้ ด้

ตระกูลลูไ่ ม่พอใจกับข่าวลือนีเ้ ป็ นอย่างมาก ผล

ทีต ่ ามมาคือในราชสำนัก ไม่วา่ คนตระกูลหลีจ ่ ะรับ
ผิดชอบงานในหน ้าทีใ่ ด ก็จะโดนทางฝั่ งตระกูลลู่
เขียนฎีกาฟ้ องร ้องยืน ่ คำค ้านตลอดเวลา ราชสำนัก
ึ รอบนอกตามชายแดนก็เริม
ปั่ นป่ วน ศก ่ ปะทุ

ิ เอ็ดอากาศหนาวเย็น บางพืน
เดือนสบ ้ ทีต
่ ้อง
ิ กับพายุหม
เผชญ ิ ะถล่ม ความอดอยากของประชาชน
เริม ้ ที่ ในชว่ งนีร้ าชสำนัก
่ กระจายครอบคลุมหลายพืน
จึงวุน
่ วายมากทีส
่ ด
ุ

ฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินยุง่ กับเรือ่ งในราชสำนักและ

วังหลังยังไม่เพียพอ กลับมีราชโองการสงั่ ให ้หม่า
ชางเหวิน ไปสูศ้ ก ึ กับคนต่างเผ่า ทีช ่ ายแดนทิศอุดร
ร่วมกับเจิง้ หรงจิง้ เรือ
่ งนีส
้ ร ้างความไม่พอใจให ้แก่
โจวจือ่ หยาเป็ นอย่างมาก

"ท่านพีไ่ ปสูศ้ ก
ึ ทีช
่ ายแดนต ้องระวังตัวให ้มาก
สว่ นจือ
่ หยา ท่านพีไ่ ม่ต ้องเป็ นห่วงนะเจ ้าค่ะ จือ ่ หยา
จะเดินทางกลับไปพักอยูท ่ ห ่ ้านเถียนซเี จ ้าค่ะ"
ี่ มูบ

ี น ้าเคร่งขรึม แม ้จะเป็ นห่วง

หม่าชางเหวินมีสห
โจวจือ
่ หยามากเพียงใด แต่ตวั เขาไม่สามารถขัด
ราชโองการได ้

่ ะไปสง่ เจ ้าทีห
"พีจ ่ มูบ ี อ
่ ้านเถียนซก ่ น แล ้วจึงจะ
ตามไปสมทบกับพีร่ องทีช ่ ายแดน"

"ไม่ต ้องหรอกเจ ้าค่ะ พีจ

่ อ
ื่ หวายจะพาจือ
่ หยา
เดินทางกลับหมูบ ่ ้านเถียนซเี องเจ ้าค่ะ"
 ่ นัน
"เชน ้ ก็ด"ี หม่าชางเหวินจึงผ่อนคลายความ
เคร่งเครียดลง

"คราวนีพ ี่ างเหวินไปสูศ้ ก
้ ช ึ ทีช
่ ายแดน ต ้องระวัง
ตัวให ้มากนะเจ ้าคะ"

่ กัน"
"เจ ้าก็ต ้องระวังตัวให ้ดีด ้วยเชน

โจวจือ ่ หยาและหม่าชางเหวินได ้ใชช้ วี ต

ิ หวาน
ื่ ร่วมกันเป็ นเวลาห ้าเดือน ยามนีต
ชน ้ ้องแยกจากกัน
ทัง้ คูจ
่ งึ รู ้สกึ เจ็บปวดใจมากเป็ นธรรมดา

ในทีส ่ ด ุ ก็มาถึง วันทีห

่ ม่าชางเหวินจะต ้องออก
เดินทาง ทัง้ คูต ่ า่ งบอกลากันอย่างอาลัยอาวรณ์ และ
ั ญาต่อกันว่า จะระมัดระวังตัว ไม่ให ้เกิด
ต่างให ้สญ
เหตุร ้ายขึน้ กับตนเอง

หม่าชางเหวินเดินทางจากไปได ้สามวัน โจว

จือ
่ หวายก็พาโจวจือ ่ หยาเดินทางกลับหมูบ ่ ้าน
เถียนซ ี ก่อนทีจ ่ ้านเถียนซ ี
่ ะเดินทางกลับหมูบ
โจวจือ่ หยาอยูร่ ว่ มงานมงคลของไป๋ จือกับข่งเจีย
ซา่ นก่อน เมือ
่ บอกลาเพ่ยเพ่ยและทุกคนในเมือง
หลวงเสร็จแล ้ว โจวจือ ่ หยาจึงขึน
้ รถม ้า เดินทางกลับ
่ ้านเถียนซ ี ท่ามกลางองครักษ์ คุ ้มกันภัยของจวน
หมูบ
หม่ากัว๋ กง และคนคุ ้มกันของตระกูลโจว

เดินทางออกจากเมืองหลวงเพียงไม่นาน
่ หวายก็รับรู ้ได ้ถึงความผิดปกติ จึงตะโกนสงั่
โจวจือ
ทุกคนให ้ระวังตัว ท่ามกลางความระมัดระวังตัวก็มล ี ก
ู
ธนูจำนวนมากพุง่ เข ้าใสค ่ นคุ ้มกัน มีคนบาดเจ็บและ
ี ชวี ต
เสย ิ ทันทีหลายคน

โจวจือ
่ หยาอยูใ่ นรถม ้าทีห ่ ุ ้มเกาะอ่อน จึงไม่ม ี
ผลกระทบต่อลูกธนูทถ ี่ ก
ู ยิงมาราวกับห่าฝน แต่นางรู ้
ว่าลักษณะเชน ่ นีไ
้ ม่เป็ นผลดีตอ ่ องครักษ์ ทางฝั่ งของ
ตน

่ ลีถ
"ชุน ่ อยออกมาจากหน ้าต่าง ชุนฮวาเจ ้ายิงธนู
แม่น ประเดีย ๋ วเจ ้ายิงสวนไปทางห่าธนูนัน
้ "

"ได ้เจ ้าคะ คุณหนู"

โจวจือ
่ หยารือ
้ ระเบิดขนาดเล็กทีเ่ ตรียมไว ้จำนวน
สามลูกออกมา นำมามัดติดทีป ่ ลายหัวธนู นางจุดไฟ
่ นวนระเบิดบนหัวธนูกอ
ใสช ่ นจะสงั่ "ยิง!" ลูกธนูพงุ่
ไปทางทิศทีม ่ ค ่ ยิงธนูอยู่ ก่อนจะระเบิด ทำให ้
ี นซุม
คนเหล่านัน
้ บาดเจ็บล ้มตายเป็ นจำนวนมากเชน ่ กัน

เมือ
่ ห่าธนูเบาบางลงจากการยิงธนูระเบิดของชุน
ฮวา โจวจือ ื โอกาสสงั่ คน "บุก! ฆ่าพวกมัน
่ หวายก็ถอ
ให ้หมด"

ทางโจวจือ ่ หยาก็จด ุ ชนวนระเบิดบนปลายธนูยงิ

ี งระเบิดดังขึน
ไปอีกฝั่ ง เสย ้ ทำให ้ฝ่ ายตรงข ้ามเสยี
ขวัญเป็ นอย่างมาก คนเหล่านัน ้ ไม่เคยเจอระเบิด
้ อ
ขนาดเล็ก ทีไ่ ม่ต ้องใชเครื ่ งยิงลูกปื นไฟมาก่อน
โจวจือ
่ หยาเตรียมระเบิดมาเพียงสามลูก เมือ ้
่ ใชจน
หมดจึงทำได ้เพียงรอดูสถานการณ์ภายนอก

คราวนีฝ ้ ่ ายตรงข ้ามเป็ นฝ่ ายพ่ายแพ ้ โจวจือ่

หวายเป็ นห่วงโจวจือ ่ หยา จึงสงั่ ให ้องครักษ์ ทก
ุ คน
ไม่ต ้องไล่ตาม ก่อนจะรีบวิง่ กลับมาทีร่ ถม ้าของน ้อง
สาว

"หยาหยา เจ ้าเป็ นอะไรหรือไม่" โจวจือ

่ หวาย
ถามโจวจือ ี งเป็ นห่วง
่ หยาด ้วยน้ำเสย

"ไม่เป็ นไรเจ ้าค่ะ พีจ

่ อ
ื่ หวายบาดเจ็บหรือไม่เจ ้า
คะ" โจวจือ่ หยาเอ่ยถาม เพราะก่อนหน ้านีโ้ จวจือ ่
หวายอยูท่ า่ มกลางห่าธนูฝน นางจึงแน่ใจว่าโจวจือ
่
หวายต ้องบาดเจ็บอย่างแน่นอน

โจวจือ
่ หวายถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะ
รู ้สก ึ เจ็บทีห
่ น ้าอก เนือ
่ งจากมีลก
ู ธนูดอกเล็กหนึง่
ดอกแทงทะลุเกาะอ่อนทีเ่ ขาสวมใสอ ่ ยู่ เข ้ามาปั ก
ทีห ่ น ้าอกข ้างซาย ้

ก่อนหน ้านีเ้ ขาไม่สนใจความเจ็บปวดของตน

ฝื นทนสูกั้ บคนเหล่านัน ้ ต่อ แต่ในเวลานีเ้ มือ
่ เห็นว่า
โจวจือ่ หยาปลอดภัยแล ้ว เขาจึงรู ้สก ึ ว่า เลือดบริเวณ
้
หน ้าอกข ้างซายซ มึ ไหลจนเปี ยกชุม่ เขาไม่ได ้พูด
ตอบโจวจือ ่ หยา แต่กลับทิง้ ตัวทรุดนั่งลงพิงรถม ้า

"พีจ
่ อ
ื่ หวาย!" โจวจือ ี งตอบของ
่ หยาไม่ได ้ยินเสย
พีช
่ าย จึงรีบเปิ ดประตูรถม ้าออกมาดู และเห็นเพียงพี่
ชายทีเ่ คยยืนรอรับตนเสมอ ในยามนีเ้ ขากลับนั่งพิง
รถม ้าด ้วยท่าทางอ่อนแรง

โจวจือ ึ มึนงงและเริม
่ หวายรู ้สก ึ หายใจไม่
่ รู ้สก
ออก เขาอยากจะสง่ เสย ี งปลอบน ้องสาว เมือ ่ ได ้
ยินเสย ี งหวาดกลัวของนาง แต่เมือ ่ เปิ ดปากจะพูด
ึ ว่ามีของเหลวสแ
ก็รู ้สก ี ดงไหลออกมาจากปาก
 "พีจ
่ อ
ื่ หวาย… พีช ่ าย" โจวจือ
่ หยากระโดดลง
จากรถม ้า รีบมานั่งข ้างกายของโจวจือ ่ หวาย เมือ
่
มองเห็นสภาพของพีช ่ าย น้ำตาแห่งความสูญเสย ี
ก็ไหลรินออกมาจากดวงตาคูโ่ ตของโจวจือ ่ หยา...
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 198

โจวจวินขีม ่ ้ามารับขบวนรถม ้าของบุตรชายและ

บุตรสาว เขาเองก็โดนคนลอบโจมตีเชน ่ กัน จึงทำให ้
เสยี เวลา เมือ ่ เขาไม่ได ้พบกับขบวนรถม ้าของบุตรทัง้
สองทีจ ่ ด
ุ นัดพบ จึงเร่งม ้าเดินทางต่อ เพราะคาดเดา
ได ้ว่าขบวนรถม ้าผิดเวลาเชน ่ นี้ ต ้อง
มีปัญหาเกิดขึน ้

โจวจือ ่ หยาสงั่ ให ้จงลูช

่ ว่ ยแบกโจวจือ ่ หวายมา
ขึน
้ รถม ้าของนาง โดยให ้สาวใชคนสนิ ้ ทย ้ายไปขึน ้
รถม ้าคันอืน ่ ก่อนสงั่ ให ้จงลูพ
่ าคนเจ็บเคลือ ่ นย ้าย
เดินทางออกจากบริเวณนี้ สว่ นคนเสย ี ชวี ติ ก็ให ้นำ
ศพกลับไปด ้วย แม ้จะทำให ้การเดินทางล่าชาลง ้
แต่โจวจือ ่ หยาเลือกจะไม่ทงิ้ ใครเอาไว ้ด ้านหลัง
แม ้คนเหล่านัน ้ จะไม่มล ี มหายใจแล ้วก็ตาม

เมือ
่ ขึน
้ รถม ้ามาอยูค
่ น
ั เดียวกับโจวจือ
่ หวายเพียง
สองคน นางก็ตรวจพบว่าลมหายใจของเขาแผ่วเบา
แม ้จะฝั งเข็มทีบ
่ าดแผลเพือ ่ หยุดเลือด แต่อวัยวะ
ภายในเสย ี หายมาก นางรู ้ดีวา่ หากเป็ นคนทัว่ ไปก็คง
เสยี ชวี ต
ิ ไปแล ้ว ไม่มห
ี นทางรักษา เพราะโดนลูกธนู
ยิงทะลุปอดไปข ้างหนึง่

โจวจือ
่ หยาเลือกทีจ ่ ะเสย ี่ งใชพลั
้ งแก ้วดวงจิต
ของตน ทัง้ ทีม ่ เี สยี งเตือนภายในใจว่า หากนางใช ้
พลังพิเศษรักษาโจวจือ ่ หวายจนหาย ถือว่าเกินขีด
จำกัดตามธรรมชาติมากไป พลังชวี ต ิ ของนางอาจจะ
หมดลงได ้ แต่เมือ ่ คิดว่า หากไม่ใชแก ้ ้วดวงจิตรักษา
่่
โจวจือหวาย เขาจะต ้องตายอย่างแน่นอน เขาไม่ได ้
เป็ นเพียงพีช
่ ายของนาง แต่เขายังเป็ นบุตรชายเพียง
คนเดียวของบิดามารดา และยังมีภรรยาและบุตรชาย
อีกหนึง่ คนทีร่ อเขาอยูท ่ บ ี่ ้าน

โจวจือ
่ หยาหลับตาเพ่งสมาธิ ใชพลั ้ งรักษา
โจวจือ ึ อ่อนแรงเหนือ
่ หวายอย่างเต็มที่ แม ้จะรู ้สก ่ ย
ล ้ามากเพียงใดก็ไม่ยอมหยุด นางใชเวลารั ้ กษาอยู่
นาน ท่ามกลางการสน ั่ สะเทือนของรถม ้าทีว่ งิ่
โยกเยกไปมา โจวจือ ่ หยาหลับตาลงอย่างอ่อนล ้า
พลังของแก ้วดวงจิตก็หม่นจางลงเรือ ่ ยๆ แต่อาการ
ของโจวจือ ่ หวายกลับยังไม่ดข ี น
ึ้

ภาพทีโ่ จวจือ
่ หวายคอยดูแลปกป้ องนางตัง้ แต่
เด็กจนโต ปรากฏขึน ้ ในความคิด ทำให ้โจวจือ
่ หยา
หลัง่ น้ำตา และตัดสน ิ ใจใชพลั
้ งต่อไป หากนาง
สามารถแลกชวี ต ิ กับพีช
่ ายได ้ นางยินดีจะทำ เพราะ
โจวจือ ่ หวายย่อมสามารถดูแลเจิง้ ฮุย ่ ผิงและโจวจวิน
แทนนางได ้ หากไม่มน ี าง บิดากับมารดายังมีพช ี่ าย
คนนี้ แต่มเี พียงคนเดียวทีน ึ ผิดต่อเขา หม่า
่ างรู ้สก
ชางเหวินคงจะต ้องอยูอ ่ ย่างโดดเดีย ่ ว เมือ
่ ไม่มน
ี าง
อยูข
่ ้างกายของเขาอีกต่อไป

'พีช ่ างเหวิน จือ ั ญาทีใ่ ห ้ไว ้

่ หยาคงต ้องผิดคำสญ
กับพีเ่ สย ี แล ้ว'

โจวจือ
่ หยาคิดอยูใ่ นใจเป็ นครัง้ สุดท ้าย ก่อนที่
่ ภาวะมืดมิดและเงียบสงบ …
สติจะดับมืด เข ้าสูส

จงลูพ ่ าขบวนรถม ้าเดินทางมาพบกับขบวนม ้า

ของโจวจวิน สภาพของแต่ละคนต่างไม่คอ ่ ยจะดี
นัก ยิง่ เมือ
่ เขาคิดถึงสภาพอาการบาดเจ็บของโจว
จือ
่ หวาย จงลูก ่ ย
็ งิ่ เจ็บปวดใจจนตาแดงก่ำ

"นายท่าน.. คุณหนูกบั คุณชายอยูบ ่ นรถม ้าคันนี้

ขอรับ" จงลูพ่ าโจวจวินมาทีร่ ถม ้าคันทีโ่ จวจือ
่ หยาอยู่
และพูดเสริมว่า "คุณชายบาดเจ็บสาหัส คุณหนู
กำลังชว่ ยรักษาคุณชายอยูข่ อรับ"
 โจวจวินรีบขึน ้ ไปบนรถม ้า เปิ ดและปิ ดประตูรถ
ม ้าลง เขามองใบหน ้าบุตรชายทีข ่ าวซดี ไร ้สเี ลือด
อย่างเจ็บปวดใจ ก่อนจะมองเห็นบุตรสาวฟุบตัวนอน
บนตัวของโจวจือ ่ หวาย เขามองดูบต ุ รชายอีกครัง้
เมือ่ สงั เกตเห็นว่าบุตรชายยังมีลมหายใจอยู่ จึงพอ
จะคาดเดาได ้ บุตรสาวใชพลั ้ งรักษาบุตรชายได ้
สำเร็จ

โจวจวินเอือ ้ มมือสนั่ เทาไปประคองร่างของบุตร

สาวขึน้ มาพิงอกเขา มือหยาบกร ้านค่อยๆ เลือ ่ นมา
จับใบหน ้าเย็นจัดของโจวจือ ่ หยา และเรียกบุตรสาว
ด ้วยเสยี งสน
ั่ เทา "จือ
่ หยา…"

โจวจือ
่ หยานอนหลับตาคล ้ายคนสน ิ้ ใจไปแล ้ว
โจวจวินรู ้สก ึ จุกแน่นหน ้าอกเพราะหายใจไม่ออก เขา
ึ ทุกข์ทรมานใจเป็ นอย่างมาก เมือ
รู ้สก ่ เห็นบุตรชาย
และบุตรสาวอยูใ่ นสภาพเชน ่ นี้ จึงตะโกนเรียกจงลู่

ี งปวดร ้าวใจของโจวจวิน หัวใจ

จงลูไ่ ด ้ยินเสย
ของเขาสน ั่ ไหวรีบขึน้ ไปนั่งบนรถม ้า แต่ไม่ได ้เปิ ด
ประตูรถม ้าเข ้าไปด ้านใน
 "นายท่าน ข ้าอยูน
่ "ี่ เขาขานรับ ก่อนจะเรียบเรียง
คำพูดรายงานสถานการณ์

"นายท่าน พวกมันมามากเกินกว่าทีเ่ ราคำนวณ

ไว ้ คราวนีม ้ ใิ ชเ่ หล่านักฆ่ารับจ ้างเหมือนในอดีต แต่
คนทีม ่ าเป็ นทหารทีม ่ ฝ
ี ี มือ ดูเหมือนว่าจะมาหมดทัง้
กองทัพเลยขอรับ"

"อืม.. สามารถเคลือ ่ นกองทัพรักษาวังออกมาได ้

เชน ่ นีว้ งั หลวงก็กลวงโบ๋ ข ้าสง่ คนไปเมืองเป่ ยจิงแล ้ว
เจ ้าย ้อนขึน ้ เหนือ ไปสมทบกับจงเหลียงได ้เลย"
โจวจวินพูดด ้วยน้ำเสย ี งแข็งกร ้าว ก่อนจะเสริมว่า
"เผาให ้หมด อย่าได ้ไว ้ชวี ต ี้ นหนาม
ิ ใครให ้เป็ นเสย
ตำใจข ้าในอนาคต"

"แล ้วคุณชายกับคุณหนู..."

"ข ้าจะรีบพาพวกเขากลับไปหมูบ ่ ้านเถียนซ ี

เพือ
่ ให ้มารดาของพวกเขาทำการรักษาอาการ
บาดเจ็บเหล่านี้ แล ้วข ้าจะรีบตามไปสมทบกับ
พวกเจ ้า"
 ี งเคร่งเครียด เขาสงั่ คน
โจวจวินอธิบายด ้วยเสย
ให ้เตรียมจัดขบวนรถม ้า แล ้วเร่งออกเดินทางไปยัง
หมูบ ี น
่ ้านเถียนซท ั ที

่ ลีแ
ชุย ่ ฮวาต่างร ้อนใจ อยากจะขอร่วมรถม ้า
่ ละชุย
ไปกับคุณหนูของพวกนาง แต่เมือ ่ รู ้ว่าคุณหนูของ
พวกนางต ้องทำการรักษาคุณชายเพียงลำพังจึงต ้อง
แยกรถม ้ากัน แต่ยามทีร่ ถม ้าจอดทีห ่ น ้าบ ้านบนเนิน
เขาของตระกูลโจว พวกนางต่างแปลกใจและรู ้สก ึ
ตืน
่ ตระหนก พวกนางแน่ใจว่าคุณหนูไม่ได ้บาดเจ็บ
แต่เมือ
่ นายท่านอุ ้มคุณหนูลงมาจากรถม ้า คุณหนู
ของพวกนางกลับนอนหลับไร ้เรีย ่ วแรง ใบหน ้าขาว
ซด ี ดูเจ็บป่ วยยิง่ กว่าคุณชายโจวจือ่ หวายเสย ี อีก

ระหว่างการเดินทาง โจวจือ ่ หวายฟื้ นตืน

่ ขึน
้ มา
จากการหลับใหล เขามองเห็นบิดาของเขานั่งกอด
ประคองน ้องสาวด ้วยแววตาเจ็บปวดใจ แล ้วลอง
ขยับดูรา่ งกายของตนเอง แผลทีห ่ น ้าอกยังเจ็บปวด
และมีเลือดไหลซม ึ แต่ไม่ได ้ร ้ายแรงเหมือนก่อน
หน ้านี้

เขาเคยได ้รับรู ้ความสามารถของน ้องสาวมาบ ้าง

แล ้ว แต่การรักษาแบบนี้ ทำให ้สุขภาพชวี ต ิ ของน ้อง
สาวสน ั ้ ลง บิดากับมารดาจึงไม่ให ้ผู ้ใดรู ้ความสามารถ
นีข
้ องน ้องสาว และให ้ทุกคนทีร่ ู ้เก็บเป็ นความลับแต่
คราวนีโ้ จวจือ่ หยากลับนำชวี ติ ตนเองมาเสย ี่ ง เพือ
่
รักษาชวี ต ิ ของเขาเอาไว ้ โจวจือ
่ หวายรู ้สก ึ เจ็บปวด
ใจยิง่ กว่าปวดบาดแผลทีไ่ ด ้รับมากนัก

"เป็ นข ้าทีป
่ ระมาท ไม่คด ิ ว่าเป้ าหมายการลอบ
สงั หารคราวนีจ ้ ะเป็ นข ้า" โจวจือ
่ หวายพูดเสยี งแหบ

"เจ ้านอนพักผ่อน รักษาตัวให ้ดี อย่าให ้การ

ทุม
่ เทรักษาเจ ้า ของจือ
่ หยาต ้องสูญเปล่า"

้
"ข ้าให ้คนตรวจเสนทางและเดิ นทางนำมาก่อน
แล ้ว ไม่พบว่ามีความผิดปกติ ข ้าเดินทางอย่าง
ระมัดระวัง แล ้วพาคนติดตามมามากมาย ไม่คด ิ
เลยว่าฮอ ่ งเต ้จะทุม ่ นี"้
่ เทกำลังทหารมามากเชน

่ งเต ้จูจางเหวิน
"ลำพังกำลังทหารของฮอ
ไม่มม
ี ากขนาดนีห้ รอก"

"เป็ นไท่ซางหวง" โจวจือ

่ หวายคาดเดา

"อืม… ไท่ซา่ งหวงเลือกกำจัดพวกเราพ่อลูก

เพือ
่ ตัดแขนขาของเอียนอ๋อง หึ… แต่คราวนีเ้ ขา
คำนวณพลาด นอกจากกำจัดพวกเราไม่ได ้แล ้ว
ข ้านีแ
่ หละจะไปตัดหัวของเขาและหลานชาย
ด ้วยตนเอง"

"ท่านพ่อ… นั่นคือบิดาของเอียนอ๋อง หากวัน

หน ้าเอียนอ๋องขึน
้ ครองราชย์ จะแว ้งกัดมากำจัดท่าน
หรือไม่" โจวจือ
่ หวายเอ่ยถามด ้วยท่าทางลังเล

"ข ้าต ้องการใชช้ วี ต

ิ ทีส่ งบสุขเท่านัน
้ ไม่ต ้องการ
แย่งชงิ อำนาจ เอียนอ๋องต ้องเลือก ระหว่างอำนาจ
และสายสม ั พันธ์ บิดากับบุตรชายแล ้ว วันหน ้าเขาก็
ยังจะต ้องเลือกเชน ่ กัน ว่าจะเลือกอำนาจหรือบุตร
ชาย" โจวจวินพูดด ้วยเสย ี งจริงจังและมัน่ ใจในตน
เอง

โจวจวินมีอาวุธหนักทีท ่ ำลายล ้างคนหลายพัน

คนได ้ในพริบตา หากเขาต ้องการอำนาจจริง แม ้แต่
เอียนอ๋องก็เป็ นเพียงแค่นกน ้อยตัวหนึง่ ทีเ่ ขาจับขัง
กรงก็ได ้ หรือจะยิงมันให ้ล่วงลงมาก็ได ้เท่านัน้

่ ผิงตรวจอาการให ้โจวจือ
เจิง้ ฮุย ี จรของ
่ หยา ชพ
บุตรสาวเต ้นเบาคล ้ายคนอ่อนเพลีย และไม่มอ ี าการ
อย่างอืน ่ สว่ นโจวจือ
่ หวาย นางได ้ทำแผลให ้เขา
และจ่ายยารักษาอาการบาดเจ็บภายในให ้เขาดืม ่
อาการบาดเจ็บของโจวจือ ่ หวาย นางรักษาได ้ แต่
อาการบาดเจ็บของโจวจือ ่ หยา นางไร ้หนทางรักษา
เพราะบุตรสาวไม่มอ ่ ผิงจึง
ี าการบาดเจ็บใดๆ เจิง้ ฮุย
ปิ ดประตูศก ึ ษาตำราโบราณ ทีน ่ างนำติดตัวมาจาก
หอแก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวง

เมือ่ ห ้าปี ทแ
ี่ ล ้ว โจวจวินค ้นหาตำราของหอ
แก ้วเมิง่ เฟิ่ งหวงมามอบให ้แก่นางและโจวจือ ่ หยา
นอกจากนี้ เขายังพานางกลับไปยังเกาะไท่หวาง
เพือ
่ เดินทางไปหอตำราทีน ่ างเคยอาศยั ในยามเป็ น
เด็ก และขนย ้ายนำตำราเก่าแก่มาเก็บไว ้ทีน ่ ี่

่ ผิงพยายามหาตำราเกีย
เจิง้ ฮุย ่ วกับตำนานธิดา
เทพ และพลังของแก ้วดวงจิต โจวจือ ่ หยาเคยบอก
กับนางว่า เมือ ้ งในการรักษาคน แก ้วดวงจิต
่ ใชพลั
จะมีสไี ม่สดใสและหม่นหมองลง หากแก ้วดวงจิตดับ
แสง พลังชวี ต ิ ของโจวจือ ่ หยาก็หมดเชน ่ กัน เจิง้
่ ผิงจึงอยากรู ้ว่า จะเพิม
ฮุย ่ พลังแก ้วดวงจิตอย่างไร
จึงจะสามารถชว่ ยชวี ต ิ ของบุตรสาวได ้

โจวจวินมอบบุตรชายและบุตรสาวให ้อยูใ่ นความ

ดูแลของเจิง้ ฮุย่ ผิง เคลือ
่ นย ้ายทุกคนในหมูบ
่ ้าน
เถียนซ ี ขึน
้ ไปหลบภัยบนภูเขาเจิง้ ซานและเขาโก่ว
ซาน เพือ ่ ป้ องกันการโดนตลบหลัง
 นอกจากนีย้ งั สง่ คนไปรับคนของตระกูลฟาง
่ ตระกูลเซย
ตระกูลชุย ี่ ให ้เดินทางมาหลบภัยทีน ่ ี่
ก่อนจะพากองกำลังกลุม ่ ใหญ่มงุ่ ขึน
้ เหนือ เพือ
่ ไป
รวมทัพกับเอียนอ๋อง

หม่าชางเหวินและเจิง้ หรงจิง้ ก็นำทหารพิชติ อุดร

สว่ นหนึง่ แบ่งลงมายังเมืองหลวง เขาได ้รับสารจาก
ม ้าเร็วให ้โจมตีเมืองหลวง โดยทีร่ ู ้เพียงว่าโจวจือ
่
หวายบาดเจ็บสาหัสจากการถูกลอบโจมตี แต่เขาไม่
รู ้เรือ
่ งอาการเจ็บป่ วยของโจวจือ่ หยา

ทหารหลายกองทัพมุง่ ตรงมาทีเ่ มืองหลวง

ไท่ซา่ งหวงทีห ่ ายป่ วยแล ้ว เข ้ามาชว่ ยหลานชาย
ปกป้ องเมืองหลวง แต่น้ำน ้อยย่อมแพ ้ไฟ จึงคิดจะ
่ งเต ้จูจางเหวินยอมเจรจาสงบศก
ให ้ฮอ ึ กับเอียนอ๋อง

แต่ฮอ่ งเต ้จูจางเหวินกลับดือ้ รัน

้ จับตัวหม่าไท
้
เฮามาเป็ นตัวประกัน หวังจะใชพระนางมาข่ มขูเ่ อียน
อ๋องให ้ถอยทัพ หม่าไทเฮาจึงตัดสน ิ พระทัยปลิดชพ ี
ตนเอง สว่ นหนึง่ เพราะไม่อยากให ้บุตรชายต ้อง
ลำบากใจ สองคือต ้องการประชดการกระทำของ
ไท่ซา่ งหวง
 ภายหลังจากทีห่ ม่าไทเฮาสนิ้ พระชนม์ เมือ
่ เอียน
อ๋องทราบข่าวก็โกรธแค ้น บุกโจมตีเมืองหลวงอย่าง
โหดเหีย
้ ม

สว่ นไท่ซา่ งหวงทรงเสยี พระทัย จนประชวรหนัก

อีกครัง้ เนือ
่ งจากตรอมใจ กองกำลังทหารในเมือง
หลวงจึงคล ้ายเรือขาดหางเสอ ื ซน
ั เป่ ากับจงฮนั่
ควบคุมกองกำลังคนเรือ นำเรือทีบ ่ รรทุกปื นใหญ่มา
ทางทะเล บุกตีเมืองยึดเมืองหนานจิง ก่อนจะยิงปื น
ใหญ่เผากำแพงประตูเมืองหลวงจนแตก

เมือ
่ กำแพงเมืองแตก เมืองหลวงจึงมีแต่การ
นองเลือด ฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินพ่ายแพ ้ไร ้หนทางหนี
โจวจวินพาเจิง้ หรงเจีย ้ น เจิง้ หรงจิง้ เจิง้ หรงมู่ หม่า
ชางเหวินและกลุม ่ คนทีเ่ ป็ นยอดฝี มือของเขาบุกเข ้า
เมืองหลวง

ปิ ดประตูวงั แล ้วทำการฆ่าสำเร็จโทษคนในวัง
เหล่านี้ ก่อนจะสงั่ คนเผาทำลายพระตำหนักต่างๆ
ทัง้ หมด แม ้แต่ศพหรือศรี ษะของคนสำคัญ เขาก็ไม่
เก็บไว ้ คนตระกูลลู่ ตระกูลหลีแ ่ ละตระกูลฉิน ต่างก็
ล่มสลายไปพร ้อมกับวังหลวงทีโ่ ดนไฟแผดเผา
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 199

หม่าชางเหวินบุกเข ้าไปในพระตำหนักคุนหมิง
ซงึ่ เป็ นทีป
่ ระทับของฮอ ่ งเต ้จูจางเหวิน เขารู ้ดีวา่ โจว
จวินเปิ ดทางให ้เขาเป็ นผู ้ลงมือ เพราะเอียนอ๋องจะ
ได ้ไม่มค ี วามแค ้นเคืองกับโจวจวินในภายหลัง

ไท่ซา่ งหวงเอ่ยต่อรองกับหม่าชางเหวิน
ท่ามกลางผู ้คนทีค ่ อยคุ ้มกันเขาว่า "อาชางเอ๋ย
ั ดิเ์ ป็ นพีช
อาจางผู ้นีเ้ ขามีศก ่ ายของเจ ้า ไว ้ชวี ต
ิ
ของเขาได ้หรือไม่"

้ งั หารเสด็จอาไปตัง้ หลายคน
"เสด็จปู่ คนผู ้นีส
แล ้วเขายังก่อเรือ่ ง ทำให ้เสด็จย่าของข ้าต ้องปลิด
ชพี ตนเอง เชน ่ นัน้ แล ้ว ท่านยังจะขอให ้ข ้าไว ้ชวี ต
ิ
เขาอีกหรือ"

จูจางเหวินมองกำลังทหารทีค ่ ุ ้มครองตน แล ้ว
มองไปยังคนทีอ ่ ยูด่ ้านหลังหม่าชางเหวินด ้วยความ
ท ้อใจ "ข ้าคงไม่มห ี นทางถอยแล ้วใชห ่ รือไม่ เชน
่ นัน
้
ข ้าขอร ้องให ้เจ ้าปล่อยคนทีต ่ ำหนักเฟิ่ งหนิงไปได ้
หรือไม่ นางกำลังตัง้ ครรภ์บต
ุ รของข ้า ลูฮ
่ องเฮาดีตอ
่
โจวจือ
่ หยามากมาโดยตลอด เจ ้าปล่อยนางไปได ้
หรือไม่"

หม่าชางเหวินเหยียดยิม ้ ก่อนจะพูดด ้วยใบหน ้า

โกรธแค ้นว่า "ในทีน ี้ ้าละเว ้นได ้เพียงชวี ต
่ ข ิ ของเสด็จ
้ สว่ นสตรีของเจ ้า เหตุใดข ้าต ้องละเว ้นพวก
ปู่ เท่านัน
นางด ้วย ในเมือ ่ เจ ้ายังไม่ละเว ้นฮูหยินของข ้าเลย"

หม่าชางเหวินรับรู ้แล ้วว่า ยามนีโ้ จวจือ

่ หยานอน
หลับยังไม่ฟื้น เนือ
่ งจากนางรักษาอาการบาดเจ็บให ้
แก่โจวจือ
่ หวาย

จูจางเหวินมีสห ี น ้าไม่คอ่ ยดีนักและพูดว่า "ข ้าไม่

ได ้สงั่ คนไปทำร ้ายโจวจือ ่ หยา ข ้าก็อยากรู ้เหมือนกัน
ว่าทีแ
่ ท ้แล ้ว เกิดอะไรขึน ้ กับนาง"

หม่าชางเหวินมองไปยังไท่ซา่ งหวง คนผู ้นีเ้ ป็ น

เสด็จปู่ ของเขา และดีตอ ่ เขามาโดยตลอด แต่เวลา
นีก
้ ลับเป็ นคนทีส่ งั่ ฆ่าโจวจือ ่ หวาย จนทำให ้โจวจือ
่ ห
ยาต ้องนอนหลับไม่ตน ื่ ในใจเขาอยากลงมือสงั หาร
เสด็จปู่ ไปด ้วย แต่โจวจวินสงั่ ให ้เขาละเว ้นไท่ซา่ ง
หวงผู ้เจ็บป่ วยใกล ้สน ิ้ ใจเอาไว ้
 หม่าชางเหวินไม่เสย ี เวลาพูดมากอีกต่อไป เร่ง
เป็ นผู ้นำเหล่าพีช
่ ายตระกูลเจิง้ บุกฆ่าคนในตำหนักคุ
นหมิงทันที เหล่าขันทีและองครักษ์ ทซ ี่ อื่ สต ั ย์ ต่าง
ชว่ ยกันปกป้ องไท่ซา่ งหวงและฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินอ
ย่างเต็มที่ แต่กท็ ำได ้ลำบาก เพราะคนทีต ่ ด
ิ ตามหม่า
ชางเหวินล ้วนมีฝีมือเหนือกว่า

หม่าชางเหวินหลบหลีกคมดาบและลูกธนูทย ี่ งิ
มา ก่อนจะพุง่ ร่างเข ้าหาจูจางเหวิน ต่อสูกั้ นเพียงไม่
กีก
่ ระบวนท่าก็ชนะ หม่าชาวเหวินตวัดดาบวางพาด
บนบ่าของจูจางเหวิน เสย ี งไท่ซา่ งหวงตรัสห ้าม แต่
หม่าชางเหวินไม่ฟัง "เจ ้าไม่ควรคิดหมายปองนาง
ตัง้ แต่แรก" ก่อนจะลงดาบฟั นคนทันที

้ นบุกเข ้าถึงตัวไท่ซา่ งหวง ก่อนจะพา

เจิง้ หรงเจีย
คนออกจากตำหนักคุณหนิง พร ้อมสงั่ คนเผาทันที

โจวจวินรออยูด่ ้านนอก สงั่ คนกระจายไปตาม

ตำหนักต่างๆ ทัง้ จัดการฆ่าทุกคนจนหมดสน ิ้ เขาสงั่
ให ้คนขนของมีคา่ ออกไปจนหมด ก่อนจะสงั่ คนให ้
ลงมือจุดไฟเผา

เอียนอ๋องสง่ คนมารับร่างของไท่ซา่ งหวง ทีย

่ าม
นีเ้ หลือเพียงลมหายใจรวยระริน
 โจวจวินไม่สนใจจะพูดคุยเอาความดีความชอบ
กับเอียนอ๋อง เมือ ่ เรือ่ งราวเสร็จเรียบร ้อย เขาและ
หม่าชางเหวินรีบเดินทางกลับหมูบ ี ร ้อม
่ ้านเถียนซพ
กันทันที ทิง้ ให ้เจิง้ หรงเจีย
้ น เจิง้ หรงจิง้ และเจิง้ หรง
มูอ
่ ยูค
่ วบคุมสถานการณ์....

โจวจือ่ หยานอนหลับอยูบ ่ นเตียงนานเกือบครึง่

เดือนแล ้ว หากเป็ นคนอืน ่ นอนโดยไม่กน ิ ไม่ดม
ื่ นาน
เกินเจ็ดวัน ย่อมจะเสย ี ชวี ต
ิ ไปแล ้ว แต่เป็ นเพราะเจิง้
่ ผิงค ้นพบวิธก
ฮุย ี ารให ้สารอาหาร ผ่านทางเสนเลื ้ อด
จากตำรา เมือ ่ ลองทำตามจึงชว่ ยโจวจือ ่ หยาเอาไว ้
ได ้ และยังมีลมหายใจอยู่ แต่หากนางยังไม่ฟื้นเชน ่ นี้
โรคแทรกซอนอื ้ น
่ ๆ ย่อมตามมา

่ ผิงรู ้ดีวา่ ร่างกายของโจวจือ

เจิง้ ฮุย ่ หยาจะรับ
เพียงสารอาหารทางสายเลือดเพียงอย่างเดียวไม่ได ้
จึงพยายามยกเคลือ ่ นไหวร่างกายให ้ เพือ ่ ให ้ข ้อต่อ
ต่างๆมีการเคลือ ่ นไหว เพือ ่ ป้ องกันกล ้ามเนือ
้ ฝ่ อลีบ
และเกิดอาการข ้อติดตามมา แต่สภาวะนอนนานเชน ่
นี้ อาจจะทำให ้ระบบหายใจล ้มเหลวได ้ เจิง้ ฮุย ่ ผิงจึง
พยายามศก ึ ษาตำรา เพือ
่ หาวิธใี ห ้โจวจือ
่ หยาฟื้ น
อย่างร ้อนใจ

โจวจวินและหม่าชางเหวินกลับมาเห็นสภาพ
ของโจวจือ ่ นี้ ตาของทัง้ คูแ
่ หยาเป็ นเชน ่ ดงก่ำ ใน
ยามนี้ ใบหน ้าเฉยชาทีฆ่ า่ คนได ้โดยไม่กระพริบ
ตาของคนทัง้ สอง มีแต่ความโศกเศร ้า

หม่าชางเหวินถึงขัน
้ ต ้องยกมือขึน ็ น้ำตาออก
้ เชด
จากใบหน ้าของเขา เพือ่ ไม่ให ้สร ้างความไม่เป็ น
มงคลแก่โจวจือ
่ หยา

ยามนีโ้ จวจือ่ หวายหายจากอาการบาดเจ็บ

สามารถลุกขึน ้ เดินไปมาได ้แล ้ว เขาสอบถาม
สถานการณ์ในเมืองหลวงจากโจวจวิน และชวนผู ้
เป็ นบิดาออกไปคุยด ้านนอกห ้อง ปล่อยให ้หม่าชาง
เหวินได ้อยูต่ ามลำพังกับโจวจือ่ หยา...

โจวจือ่ หยาอยูใ่ นความมืดมิด นางลืมตาตืน ่ ขึน

้
มาอีกครัง้ ตามเสยี งเรียกทีค
่ ุ ้นเคย และห่างหายจาก
เสยี งนีม
้ านาน สายตาของนางค่อยๆ เปิ ดขึน ้ มาพบ
กับแสงไฟ ก่อนจะหลับตาลงอีกครัง้ เมือ ่ เผชญ ิ หน ้า
กับแสงไฟบนเพดาทีเ่ จิดจ ้าเกินไป
 "พีส
่ าว เป็ นเพราะฉั นเอง พีส ่ าวจึงต ้องเป็ นแบบ
นี้ ขอเพียงพีส ่ าวฟื้ นขึน ้ มา ฉั นจะไม่แต่งงานกับเขา
ผู ้ชายคนนัน ้ ดีตอ ่ ฉั นไม่ถงึ ครึง่ ของพี่ เขาเทียบกับพี่
สาวไม่ได ้เลย ฉั นรู ้ซงึ้ และรู ้สก ึ เสยี ใจแล ้ว พ่อกับแม่
ต่างทุกข์ใจทีพ ่ ส
ี่ าวต ้องป่ วยนอนอยูใ่ นโรงพยาบาล
แบบนี้ ฉั นขอโทษ ขอเพียงพีส ่ าวฟื้ นขึน
้ มา จะให ้ฉั น
ทำอะไร ฉั นก็ยอม"

โจวจือ
่ หยาจำได ้ นีค
่ อ
ื เสย ี งของน ้องสาวในชวี ต ิ
เดิมของนางก่อนจะไปเกิดใหม่ ยามนีน ้ างไม่โกรธ
แค ้นหรือเสยี ใจต่อการกระทำของน ้องสาวผู ้นีอ ้ ก
ี
แล ้ว แต่ยามนีน้ างกลับมาทีน ่ อ
ี่ กี ครัง้ หมายความว่า
นางในโลกใบนัน ้ ....

โจวจือ่ หยาถึงกับหลัง่ น้ำตาออกมา ในใจได ้แต่

คิดว่า 'ไม่!... ข ้าไม่ยน
ิ ยอม' นางเรียกหาแก ้วดวงจิต
แต่กลับไม่มเี สย ี งตอบรับ

"พีส
่ าว พีส ่ ะฟื้ นแล ้วใชไ่ หม พีร่ อก่อน ฉั น
่ าว พีจ
จะไปเรียกหมอ"

เสยี งของน ้องสาวของนางดังขึน ้ อย่างตืน่ เต ้น

มือนุ่มและสนั่ เทาเอือ ็ น้ำตาให ้โจวจือ
้ มมาเชด ่ หยาที่
หางตาอย่างเบามือ ก่อนจะเร่งรีบวิง่ ออกไปจากห ้อง
พักผู ้ป่ วยอย่างร ้อนรน

ี ใจ… ข ้าเสย
'เสย ี ใจมากกว่าทีก ่ ลับมาในชวี ต
ิ นี้
ได ้โปรดเถิดทีน
่ ไ
ี่ ม่มคี นทีข
่ ้าห่วงใยอีกแล ้ว'

'หากให ้แลกชวี ต ิ นีก ั ชวี ต

้ บ ิ ในโลกใบนัน
้ เจ ้ายินดี
ี งทีค
หรือไม่' เสย ่ ุ ้นเคยดังขึน ้ ในหัวของโจวจือ่ หยา

'ข ้ายินดี ได ้โปรดสง่ ข ้ากลับไป'

'แต่ในโลกใบนัน ้ เจ ้าจะไม่มพ
ี ลังของแก ้วดวงจิต
อีกแล ้ว เจ ้ายังยินดีจะกลับไปหรือไม่'

พลังของแก ้วดวงจิตทำให ้ชวี ต ิ ของโจวจือ ่ หยา

ได ้เปรียบผู ้อืน
่ แต่ตลอดเวลานางไม่ได ้พึง่ พาพลัง
ของแก ้วดวงจิตเพียงอย่างเดียว นางเรียนรู ้เรือ่ ง
ต่างๆ ด ้วยความมุง่ มัน
่ อดทน ต่อให ้ไม่มพ
ี ลังของ
แก ้วดวงจิต นางก็ยงั สามารถใชวิ้ ชาแพทย์ ชว่ ย
รักษาอาการเจ็บป่ วยของผู ้อืน
่ ได ้

'ข ้ายินดี ได ้โปรดพาข ้ากลับไปหาคนทีข

่ ้ารักที่
นั่นเถิด'
 "ตี๊ ดๆ…… ตี๊ ดๆ……..."

ี งสญ
เสย ั ญาณชพ ี จรของเครือ
่ งชว่ ยชวี ต
ิ ดังเป็ น
ั ญาณยาวนานเป็ นจังหวะ บ่งบอกว่าคนไข ้บน
สญ
เตียงได ้จากไปอีกโลกแล ้ว…

โจวจือ
่ หยารู ้สกึ ตัวอีกครัง้ เนือ
่ งจากมีน้ำอุน ่ ร ้อน
ไหลลงมาสม ั ผัสบนใบหน ้าของนาง จึงค่อยๆ ลืมตา
ขึน
้ โจวจือ
่ หยามองเห็นเพียงหัวไหล่ทก ี่ ำลังสน ั่
สะท ้าน เพราะการสะอืน ้ ร ้องไห ้ของบุรษ
ุ ผู ้หนึง่ กลิน ่
กายของคนผู ้นีเ้ ป็ นเอกลักษณ์เฉพาะ นางจำได ้ทันที
ว่าเขาคือใคร

ี งแหบแห ้งของโจวจือ
"เจ็บ..." เสย ่ หยาดังขึน
้

หม่าชางเหวินสะดุ ้งสุดตัว ก่อนรีบก ้มหน ้ามอง

ร่างบางในอ ้อมกอดของตนเอง ยามนีใ้ บหน ้างดงาม
บิดเบ ้ เพราะความเจ็บปวด

"หยาหยา เจ ้าตืน
่ แล ้วหรือ เจ็บตรงไหนบ ้าง"
หม่าชางเหวินถามด ้วยความตืน ่ เต ้น
 "แขน" โจวจือ ่ หยาบอกแผ่วเบา ทีแ ่ ท ้ในยามนี้
เข็มทีแ
่ ทงอยูท
่ แ
ี่ ขนของนางทิม ่ เข ้าไปลึกเกินกว่า
้ อด น้ำทีเ่ ป็ นสารอาหารไหลมารวมกัน
ขนาดเสนเลื
เฉพาะที่ จนทำให ้แขนบวมเป่ ง

่ ผิง
หม่าชางเหวินรีบวิง่ พลางตะโกนเรียกเจิง้ ฮุย
ทันที "ท่านแม่! ท่านแม่! หยาหยาฟื้ นแล ้ว ท่านรีบมา
ดูหยาหยา"

เมือ ่ ผิง เขาแทบจะวิง่ ไป

่ หม่าชางเหวินพบเจิง้ ฮุย
อุ ้มแม่ยายของตนด ้วยความร ้อนใจ แต่ตด ิ ทีโ่ จวจวิน
เอาตัวเข ้ามาขวาง แล ้วลากเจิง้ ฮุย ่ ผิงเดินไปยังห ้อง
ทีบ ่ ต
ุ รสาวของตนใชนอนรั้ กษาตัวอย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านความชุลมุนวุน ่ วายครัง้ ใหญ่ ทุกคน

ต่างตืน่ เต ้นดีใจทีโ่ จวจือ่ หยาฟื้ นตืน ่ ขึน้ มาได ้เป็ นปกติ
แม ้ว่าโจวจือ ่ หยาจะแอบกระซบ ิ บอกความลับกับคน
บางคน ว่าพลังของแก ้วดวงจิตทีต ่ ด ิ ตัวนางมาตัง้ แต่
เกิดได ้หายไปหมดแล ้ว แต่คนเหล่านัน ้ ก็ไม่สนใจ
พลังเหล่านัน ้ ขอเพียงโจวจือ ่ หยาสามารถใชช้ วี ต ิ
อย่างคนทีม ่ ส ี ข
ุ ภาพดีตอ่ ไปได ้ก็เพียงพอแล ้ว
เกิดใหม่ทงั ้ ทีกลายเป็ นสตรีบ ้านป่ า

บทที่ 200 : ตอนจบ

แคว ้นต ้าหมิงผลัดเปลีย ่ นผู ้ครองบัลลังก์ใหม่

อีกครัง้ ฮอ่ งเต ้จูหย่งตีข
้ น
ึ้ ครองบัลลังก์ ท่ามกลาง
ปั ญหามากมายในแคว ้นต ้าหมิง ทรงปราบปราม
อ๋องทัง้ หลายทีก ่ อ
่ กบฏ ทรงแจกเสบียงเพือ ่ บรรเทา
ความเดือดร ้อนให ้แก่ประชาชน ทรงก่อตัง้ ทหารเรือ
เพือ่ กำจัดเหล่าโจรสลัดทีม ่ กั ปล ้นทรัพย์ชาวบ ้าน
ตามบริเวณชายฝั่ งทะเล

ทีป่ รึกษาเซย ี่ คงเสวียนได ้รับการแต่งตัง้ เป็ น

ท่านอัครเสนาบดี ผู ้คุมการทำงานของขุนนางใน
ราชสำนัก บุตรเขยคนโตของเขาเจิง้ หรงเจีย ้ น เป็ น
เสนาบดีฝ่ายขวา เลือ ่ นขึน
้ มาเป็ นขุนนางขัน ้ สอง
ทัง้ ทีอ
่ ายุยงั น ้อย เจิง้ หรงมูไ่ ด ้รับการแต่งตัง้ ให ้เป็ น
ขุนนางขัน ้ สาม เป็ นเสนาบดีควบคุมกองคลัง เจิง้
หรงจิง้ เป็ นแม่ทพ ั ใหญ่ ย ้ายมาประจำชายแดนทาง
เหนือ โจวจือ ่ หวายบุตรเขยคนรองของท่านอัคร
เสนาบดี ได ้เลือ ่ นขัน ้ เป็ นแม่ทพั ควบคุมทหารองค์
รักษ์ และรับผิดชอบทหารทีใ่ ชปกป้ ้ องเมืองหลวง
 ฮอ่ งเต ้จูหย่งตีท
้ รงย ้ายเมืองหลวง มาตัง้ ใหม่ท ี่
เมืองเป่ ยจิง ทรงสร ้างและปรับปรุงพระราชวังแห่ง
ใหม่ขน ึ้ แทนทีจ่ วนเอียนอ๋อง ชว่ งปรับเปลีย ่ นเมือง
หลวงมีผู ้คนต่อต ้านและสร ้างข่าวลือมากมาย มี
บางคนได ้ยินข่าวลือมาว่าฮอ ่ งเต ้จูจางเหวินยังไม่
ตาย และได ้หลบลีห ้ นีภย
ั ไปทางทะเล

่ งั หารจูจางเหวินด ้วยตนเอง
หม่าชางเหวินผู ้ทีส
ฟั งข่าวลือนีด
้ ้วยใบหน ้าเรียบเฉย ในยามนีเ้ ขาเข ้าใจ
แล ้วว่า ทำไมเอียนอ๋องจึงอยากได ้ศพหรือศรี ษะของ
จูจางเหวิน แต่ในเวลานัน ้ เขาร ้อนใจ อยากรีบกลับไป
หาโจวจือ ่ หยา จึงโยนร่างคนผู ้นัน ้ ทิง้ และเผารวมกับ
ผู ้คนในตำหนักคุนหมิงไปแล ้ว

่ งเต ้จูหย่งตีท
ฮอ ้ รงแต่งตัง้ สวีฮองเฮาขึน ้ เป็ นแม่
ของแผ่นดิน เหล่าท่านหญิงและท่านชายทัง้ หลาย
ได ้รับยศเป็ นองค์หญิงและองค์ชาย ยกเว ้นเพียงหม่า
ชางเหวินทีไ่ ด ้รับการแต่งตัง้ เป็ นหม่าชน ิ อ๋อง และได ้
รับเมืองหางโจวกับเมืองฝูโจวอยูใ่ นความครอบครอง
ของหม่าชน ิ อ๋อง ความจริงแล ้วตำแหน่งนีค ้ วรเป็ น
ของหม่ากัว๋ กง แต่หม่ากัว๋ กงไม่รับ ให ้เหตุผลว่าเขา
แก่แล ้ว อยากพักผ่อนใชช้ วี ต ิ ในบัน ้ ปลายท่ามกลาง
บุตรหลานรุมล ้อม
 ฮอ่ งเต ้จูหย่งตีค
๋ รองราชย์ได ้หนึง่ ปี ไท่ซา่ งหวงก็
ทรงสวรรคต ฮอ ่ งเต ้จูหย่งตีส
๋ งั่ ให ้ทุกคนไว ้ทุกข์ให ้
ไท่ซา่ งหวงเป็ นเวลาหนึง่ ปี แต่ทรงไม่ได ้ฝั งหม่าไท
เฮาร่วมสุสานกับไท่ซา่ งหวง ทรงแยกสุสานของหม่า
ไทเฮาออกมาฝั งบนเนินเขา ทีม ่ ท
ี วิ ทัศน์สวยงามดู
เป็ นอิสระ ไม่ได ้ฝั งอยูใ่ นสุสานหลวงทีเ่ หน็ บหนาว

แคว ้นต ้าหมิงปี ท ี่ 22

โจวจือ
่ หยาทีม ่ อ
ี ายุ 19 ปี ได ้ตัง้ ครรภ์เป็ นครัง้
แรก ท่ามกลางความยินดีของทุกคน จวนของหม่า
ิ อ๋องสร ้างขึน
ชน ้ ใหม่อย่างยิง่ ใหญ่ ท่ามกลางภูเขา
และแม่น้ำ อยูใ่ กล ้กับภูเขาเจิง้ ซาน ซงึ่ เพิง่ สร ้างเสร็จ
พอดี หม่าชางเหวินจึงพาโจวจือ ่ หยาย ้ายเข ้าไป
บำรุงครรภ์อยูท่ จี่ วนหม่าชน ิ อ๋องหลังใหม่

ปี นวี้ งั หลวงทีเ่ ป่ ยจิงก่อสร ้างเสร็จไปเพียงครึง่ มี

ข่าวทีค่ รึกโครมดังขึน ้ อีกครัง้ เมือ
่ องค์ชายใหญ่จจ
ู าง
หยางถูกสงั่ ปลดและถูกจองจำในคุกหลวง สว่ นพระ
สนมเซย ี วกุ ้ยเฟยถูกประทานผ ้าขาวสามฉือ ่ จบชวี ต
ิ
ตนเองลงทีพ ่ ระตำหนักเย็น
 โจวจือ ่ หยารับฟั งข่าวนีด ้ ้วยใบหน ้าเป็ นปกติ และ
เอ่ยถามหม่าชางเหวินว่า "อาการของสวีฮองเฮาทรง
เป็ นอย่างไรบ ้างเพคะ จือ ่ หยาบอกให ้พระนางหาทาง
กำจัดสตรีแซเ่ ซย ี วผู ้นีไ
้ ปตัง้ นานแล ้ว ไม่น่าปล่อยให ้
่ นี"้
เป็ นภัยร ้ายเชน

"สวีฮองเฮาทรงปลอดภัยดี เจ ้าไม่ต ้องเป็ นห่วง

โชคดีทท ี่ า่ นแม่ยายไปตรวจอาการขององค์ชายหก
พอดี จึงชว่ ยเหลือสวีฮองเฮาได ้ทัน สตรีแซเ่ ซย ี วผู ้นี้
มากเล่หเ์ พทุบาย ไม่มห ี ลักฐานจึงกำจัดนางไม่ได ้
ไม่ใชว่ า่ สวีฮองเฮาไม่พยายามกำจัดนาง"

"เดีย๋ วนีท
้ า่ นอ๋องทรงแก ้ต่างแทนสวีฮองเฮาแล ้ว
นะเพคะ เป็ นเพราะว่าชว่ งนีท ิ กับ
้ รงสนิทสนมใกล ้ชด
องค์ชายหกมากไปใชห ่ รือไม่ ในพระทัยจึงเอนเอียง
ไปฝั่ งสวีฮองเฮาทัง้ หมดเชน ่ นี"้

"ใครดีกบ
ั ข ้า ข ้าดีตอบ ใครร ้ายต่อข ้า ข ้าย่อมร ้าย
ตอบ สตรีแซเ่ ซย ี วผู ้นี้ ข ้าเกลียดชงั นางมานานแล ้ว"
หม่าชางเหวินพูดถึงสตรีแซเ่ ซย ี วด ้วยแววตามืดครึม
้

"ยามนีค ี วไม่หลงเหลือใครแล ้ว
้ นตระกูลเซย
เพคะ ความแค ้นในใจของท่านอ๋องก็น่าจะปล่อยวาง
ได ้แล ้ว วันพรุง่ นีซ
้ นั เป่ าจะออกทะเล ท่านอ๋องจะ
เสด็จไปสง่ เขาใชห ่ รือไม่เพคะ"

"ใชแ ่ ล ้ว ข ้าย่อมต ้องไปสง่ เขา ต่อไปจะไม่ม ี

ั เป่ าแล ้ว จะมีแค่เพียงแม่ทพ
ซน ั เจิง้ เหอ ผู ้เป็ นแม่ทพ
ั
กองทัพเรือเท่านัน ้ "

หม่าชางเหวินพูดถึงซน ั เป่ า ทีย ่ นแซ่

่ ามนีเ้ ปลีย
เปลีย
่ นนาม เพือ
่ เริม่ ต ้นชวี ต
ิ ใหม่อก ี ครัง้ แม ้ชวี ต
ิ ใหม่
ของเจิง้ เหอจะไม่มเี ถียนเอ ้อร์ยา แต่เขามีจด ุ มุง่
หมายในการมีชวี ต ิ อยูต
่ อ่ ไป เพือ ่ ความสงบสุขของ
ชาวบ ้านตามริมฝั่ งทะเล จะไม่มใี ครต ้องมาตายอย่าง
อนาถ เพราะโดนโจรสลัดปล ้นเหมือนเถียนเอ ้อร์ยา
อีกแล ้ว

โจวจือ
่ หยาตัง้ ครรภ์ได ้ครบแปดเดือนก็คลอด
เด็กทารกฝาแฝดเป็ นหงสแ ์ ละมังกรคูห ่ นึง่ ออกมา
คนทีเ่ กิดก่อนเป็ นพีส่ าวชอื่ ว่าหม่าเฟิ งเหยา สว่ นคน
น ้องเป็ นชายชอื่ หม่าเฟิ งอวิน ่ งเต ้จูหย่งตีเ้ สด็จมา
๋ ฮอ
รับขวัญหลานทัง้ สองด ้วยตนเองถึงจวนหม่าชน ิ อ๋อง
และมอบตำแหน่งท่านหญิงและท่านชายให ้แก่ทารก
ทัง้ คู่
 โจวจือ ึ เจ็บปวดตอนคลอด แต่เมือ
่ หยารู ้สก ่
คลอดเด็กทัง้ สองออกมาแล ้วก็หายเจ็บเป็ นปลิดทิง้

หม่าเฟิ งเหยาเป็ นทีร่ ักของทุกคนมากกว่าน ้อง

ชาย เนือ ่ งจากนางเป็ นหลานสาวคนแรกในรุน ่ นี้ สว่ น
หม่าเฟิ งอวิน ๋ นัน
้ เขาเป็ นยอดดวงใจของท่านปู่ หม่า
้
กัว๋ กงต ้องมาอุ ้มเขาทุกเชาและเย็ น ไม่มวี น
ั ใดทีเ่ ขา
ไม่ได ้อุ ้มหม่าเฟิ งอวิน
๋ เลยสก ั วันเดียว

วันคืนล่วงเลยผ่าน โจวจือ ่ หยาในยามนีแ ้ ม ้จะมี

ตำแหน่งพระชายาเอกหม่าชน ิ อ๋องแล ้ว แต่นางยังคง
หาเวลาเข ้าป่ าเพือ ่ ไปเก็บสมุนไพรและไปโรงหมอ
เพือ่ ชว่ ยเจิง้ ฮุย
่ ผิงรักษาคนเจ็บป่ วยเหมือนเดิม นาง
ไม่ต ้องกังวลว่าจะไม่มค ี นเลีย
้ งดูบต ุ รชายและบุตร
สาว เพราะโจวจวินแทบจะไม่หา่ งจากหม่าเฟิ งเหยา
สว่ นหม่ากัว๋ กงก็แทบจะไม่หา่ งจากหม่าเฟิ งอวิน ๋

ราชสำนักฟื้ นฟูการสอบขุนนางใหม่ จ ้วงหยวน

คนแรกของแคว ้นต ้าหมิง ทำให ้ทุกคนแตกตืน ่ ฮอ ื ฮา
เป็ นอย่างมาก เพราะเขาเป็ นเพียงหนุ่มน ้อยทีม ่ อ
ี ายุ
14 ปี เท่านัน
้ ท่ามกลางบัณฑิตทีม ่ อ
ี ายุมาก รอคอย
การสอบขุนนางมานานกว่าสบ ิ ปี แต่กลับต ้องมาพ่าย
แพ ้ให ้กับหนุ่มน ้อยผู ้หนึง่ จึงมีหลายคนพยายามรือ ้
ข ้อสอบของจ ้วงหยวนคนใหม่มาดู แต่เจิง้ หรง
หมิงนัน
้ เขียนข ้อสอบได ้ดีมาก จึงรับตำแหน่งจ ้วง
หยวนคนแรกของแคว ้นต ้าหมิงไป ท่ามกลางความ
ประหลาดใจของทุกคน

เมือ
่ มีจ ้วงหยวนคนใหม่เป็ นเจิง้ หรงหมิง ตระกูล
เจิง้ จากเดิมเป็ นเพียงตระกูลชาวบ ้าน ทีม ่ าจากหมู่
บ ้านเล็กๆ ทีต ่ งั ้ อยูท
่ า่ มกลางป่ าเขาลำเนาไพรจึง
มีชอ ื่ เสย ี งมาก ถือว่าเป็ นตระกูลหนึง่ ทีม ่ อ ี ทิ ธิพลใน
แคว ้นต ้าหมิงก็วา่ ได ้ โดยตระกูลเจิง้ จะมีชอ ื่ เสย
ี ง
เคียงคูม ่ ากับตระกูลโจว สองตระกูลนีผ ้ ก ู พันกัน จน
แทบจะกลายเป็ นคนตระกูลเดียวกัน หากใครมี
ปั ญหากับคนตระกูลเจิง้ ก็เตรียมตัวรับศก ึ กับตระกูล
โจวร่วมไปด ้วย เบือ ้ งหลังตระกูลโจวยังมีจวนหม่า
ชน ิ อ๋องเป็ นผู ้หนุนหลัง ในยามนีไ ้ ม่มผ
ี ู ้ใดไม่รู ้ว่า ผู ้ที่
ฮอ ่ งเต ้จูหย่งตีโ๋ ปรดปรานมากทีส ่ ดุ นั่นก็คอ ิ
ื หม่าชน
อ๋อง…

ิ อ๋อง
ณ.จวนหม่าชน

มีเรือ
่ งหนึง่ ทีท
่ ำให ้โจวจือ
่ หยากลุ ้มใจมากทีส
่ ด ุ
ก็คอ
ื ท่านหญิงหม่าเฟิ งเหยา เพราะนางคือสตรีทม ี่ ี
สายเลือดธิดาตระกูลเมิง่ หม่าเฟิ งเหยาไม่สามารถ
อ่านใจโจวจือ
่ หยาได ้ แต่นางสามารถอ่านใจใคร
้
หลายคนได ้ จึงใชกลโกงนี ร้ ังแกผู ้อืน
่ แต่ทท
ี่ ำให ้โจว
จือ
่ หยาหวาดกลัวมากทีส ่ ด
ุ คือการใชพลั ้ งรักษาคน
ของบุตรสาว

่ าวชว่ ย
"ท่านแม่ ข ้าตกต ้นไม ้จนแขนเจ็บ พีส
เหลือข ้าจนหายเจ็บแผล แต่นางกลับเป็ นลมหมดสติ
ไปเลยขอรับ" หม่าเฟิ งอวิน๋ พูดด ้วยใบหน ้านองน้ำตา

โจวจือ
่ หยาตรวจอาการให ้หม่าเฟิ งเหยา ทีน ่ อน
หน ้าซดี อยูบ
่ นเตียงด ้วยความกังวลใจ ในขณะทีห ่ ม่า
ชางเหวินอุ ้มหม่าเฟิ งอวิน
๋ ขึน
้ มากอด เพือ
่ ปลอบใจ
บุตรชาย

"พระชายาเพคะ นายหญิงโจวมาถึงแล ้วเพคะ"

้ ้ามารายงาน ก่อนจะมีคนพาเจิง้ ฮุย
สาวใชเข ่ ผิงเข ้า
มาในห ้อง

่ ผิงตรวจอาการของหลานสาวอย่างร ้อนใจ
เจิง้ ฮุย
ก่อนจะพูดว่า "ให ้นางพักผ่อนให ้เพียงพอ หากยังไม่
ตืน
่ ค่อยให ้สารอาหารทางเลือด"

"ท่านแม่...." โจวจือ ี งกังวลใจ

่ หยาพูดด ้วยน้ำเสย
 ่ ผิงสงั่ ให ้เหล่าสาวใชออกไปให
เจิง้ ฮุย ้ ้หมด ก่อน
จะหันมาพูดกับโจวจือ ่ หยาว่า "เจ ้าต ้องสอนเรือ
่ งการ
้ งของเฟิ งเหยา จะให ้นางใชพลั
ใชพลั ้ งพร่ำเพรือ
่
แบบนีไ ้ ม่ได ้ เป็ นอันตรายต่อตัวของนางเอง และยาก
ทีจ
่ ะปกปิ ดความลับนีต ้ อ
่ ผู ้อืน
่ "

หม่าเฟิ งเหยาเป็ นเด็กน ้อยไร ้เดียงสา ไม่เหมือน

กับนางทีม
่ คี วามทรงจำของชวี ต ิ ก่อนติดตัวมาด ้วย
่ หยาคิดด ้วยความทุกข์ใจ ไม่รู ้ว่าจะสงั่ สอน
โจวจือ
บุตรสาวทีม่ อ ี่ วบอย่างไรดี
ี ายุเพียงสข

เจิง้ ฮุย่ ผิงมองใบหน ้ากังวลใจของโจวจือ ่ หยา

แล ้วจึงพูดอย่างพึงพอใจว่า "เป็ นอย่างไรบ ้าง เข ้าใจ
หัวอกของคนเป็ นพ่อเป็ นแม่แล ้วหรือยัง ยามเจ ้ายัง
เด็ก แม่กก ่ นีเ้ หมือน
็ ลุ ้มใจและเป็ นห่วงเจ ้ามากเชน
กัน เจ ้านัน ้ ร ้ายกาจกว่าเฟิ งเหยามากนัก มักจะคิด
ริเริม
่ ทำอะไรใหม่ๆ อยูต ่ ลอดเวลา ทำให ้คนรอบกาย
ของเจ ้าหัวปั่ นกันทุกคน"

"...." โจวจือ ่ หยาอยากจะเถียง ว่านางกับหม่า

เฟิ งเหยานัน ้ ไม่เหมือนกัน แต่เมือ
่ มองใบหน ้ายาม
หลับของบุตรสาวแล ้ว ถึงกับพูดไม่ออก ใบหน ้าของ
หม่าเฟิ งเหยาแทบจะแกะแบบพิมพ์มาจากนางเลย
ด ้วยซ้ำ ชวี ติ นีข
้ องโจวจือ
่ หยามีความสุขในเรือ
่ ง
ความรัก นางใชช้ วี ต
ิ ครองคูอ
่ ยูก
่ บ
ั หม่าชางเหวินโดย
ไม่มป ี ั ญหาใดๆ แต่ปัญหาใหญ่ในชวี ต ิ ของนางคือ
เรือ
่ งของบุตรสาว

หลังจากนัน ้ โจวจือ่ หยาก็มบี ต

ุ รกับหม่าชางเหวิน
เพิม
่ มาอีกหลายคน และในอนาคตก็มห ี ลานๆเพิม
่
จำนวนมากขึน ้ เรือ่ ยๆ ท่ามกลางบุตรหลานมากมาย
โจวจือ่ หยามีทงั ้ ความสุขและความเศร ้าปะปนกันไป
แต่สดุ ท ้ายแล ้วโจวจือ่ หยาก็มหี ม่าชางเหวินคอยอยู่
เคียงข ้างกาย คอยรักใคร่ดแ ู ลและห่วงใยนางอยู่
เสมอ

จบบริบรู ณ์

JustMoonLight