I ბახტრიონი    

 
დღემ დაიხურა პირ-ბადე,
მთებმა დახუჭეს თვალები.  
აღარ შფოთობენ საფლავში
გმირთ ოფლის მღვრელი  
ძვალები. ზარი - ხმამაღლა, მოთქმით
ქარი ქვითინებს... ღრუბელთა ტირილი.
ზარი თქვეს შესაზარები.

  გული ვერ მოუფხანიათ,   

ცრემლი სდით ალაზნიანი; ალაზნიანი - ალაზნისოდენი,
ძალიან ბევრი.

  ჩარეცხეს, ჩაალამაზეს    

მთების გულმკერდი კლდიანი.
გაცოცხლდა, ცას ემუქრება
წყაროფშიანი - წყაროიანი და
ღრმა ღელე, წყარო - ფშიანი.
ფშიანი. ფშა - მდინარიდან
გამონაჟონი წყარო.

  გადაიკრიფნენ ღრუბელნი,     ქუჩი - წმინდაღეროიანი ბალახი,

ქუჩი გაწირეს ცვრიანი. იზრდება კლდეებში, ხრიოკ
ადგილებში. გაწირეს - დატოვეს.

  გაივსო რძითა მთათ ძუძუ,    

დაუშრომელად რძიანი.
მოგესალმებით, ქედებო,
მომაქვს სალამი გვიანი,
ჩემსამც სამარეს ამკობენ

  თქვენი დეკა და ღვიანი!     დეკა - მომცრო ტანის

თქვენგანა გულობს ეს გული, მარადმწვანე ბუჩქი. ღვია -
შიგ გრძნობა უდუღს ღვთიანი. მარადმწვანე ბუჩქმცენარე,
თქვენი მიწოვავ მეც ძუძუ, კლდეებსა და ფერდობებში
იზრდება.

  ღალიან -ბარაქიანი.     ღალიანი - აქ: მსუქანი, ცხიმიანი,

ნუმც გაჯავრდება პირიმზე, ბარაქიანი. ღალა - რძის ნაღები.
ნუმც დამწყევლიან იანი,
რომ იმათ დედის ძუძუთა
ვსუქდები ცოდვილიანი.
მეც მიგემებავ იგი რძე,
რითაც თქვენ დაიზარდენით;
თქვენავე გარგებსთ, დობილნო,
თუ უხვად დაიხარჯენით!

       

       

  II    

შუბისწვრად - შუბის წვერივით.

გორი რამ ჩასდგამს შუბის წვრად,
 
მუხა-იფნებით ფარული.
იქ ჰყრია დიდი ლოდები ციხისკარული - ისეთი, ციხის
შავფერი, ციხის-კარული, ეზოში რომ ყრია.