Θεατρικό «Οι κλέφτες»

ΚΙΤΣΟΣ: Σή κω ορέ Μή τσο , μεσημέριασε .

ΜΗΤΣΟΣ: Με πή ρε ο ύ πνος λίγο παραπά νω, φαίνεται. Μα, πού να τον
χορτά σουμε;
ΜΙΛΤΟΣ: Από τό τε που βγή καμε στην κλεφτουριά , το κορμί μας ού τε τον
ύ πνο χό ρτασε , ού τε την ξεκού ραση.
ΠΕΤΡΗΣ: Τα ΄χει αυτά η κλεφτουριά ορέ Μίλτο , τουλά χιστον ό μως έχουμε τη
λευτεριά μας. Δεν έχουμε κανέναν στο κεφά λι μας , ού τε Τού ρκο, ού τε ά λλο
αφεντικό .
ΜΙΛΤΟΣ: Καλά τα λες Πετρή , μα έρχονται ώ ρες που νοσταλγώ το σπίτι μου
στο χωριό , την κυρά μου τη Λένω και το μονά κριβό μου το Γιωργή . Σκέφτομαι
τη μά να μου τη χαροκαμένη , τον μακαρίτη τον πατέρα μου που ού τε στην
κηδεία του δε μπό ρεσα να πά ω.
ΚΙΤΣΟΣ: Και μένα το ίδιο μαρά ζι με τρώ ει Μίλτο την ώ ρα που κά θομαι στην
κορφή κι φυλά ω καραού λι.
ΠΕΤΡΗΣ: Τέτοιες σκέψεις μου περνά ν απ’ τον νου ό λων μας, μα τού τη την ώ ρα
ά λλα είναι εκείνα που πρέπει να βά λουμε στον νου μας.
ΜΑΡΚΟΣ : Σαν τι ορέ ;
ΠΕΤΡΗΣ: Να , ό λο το πρωί ά κουγα πιστολιές ξέμακρα , στον κά μπο . Κι ο
καπετά νιος δε φά νηκε ακό μη , πά νε ώ ρες που κατέβηκε στο χωριό . Έπρεπε να
‘χε γυρίσει τα χαρά ματα μα ακό μα να φανεί.
ΜΑΡΚΟΣ : Μην κακομελετά ς μωρέ , κά που θα αντά μωσε κά ποιον γνωστό και θα
τρά βηξαν καμιά ρακί , τον ξέρεις τώ ρα τον καπετά νιο .
ΚΙΤΣΟΣ: Θ’ αντά μωνε κά ποιον πολύ σπουδαίο… Έναν παπά που ά φησε τις
εκκλησιές και γυρνά ει στα βουνά …
ΜΙΛΤΟΣ: Τον Παπαφλέσσα λες ;
ΜΗΤΣΟΣ: Ναι, αυτό ν. Οργώ νει τον τό πο απ’ ά κρη σ’ ά κρη και ξεσηκώ νει τον
κό σμο. Κουβεντιά ζει με τους καπεταναίους στα αρματολίκια και ό ποιον ά λλον
μπορεί να βαστά ξει ό πλο!
ΠΕΤΡΗΣ: Φαίνεται πως η ώ ρα που περιμέναμε ό λοι, πλησιά ζει. Όλη η Ρού μελη
είναι ανά στατη , ο Μοριά ς βρά ζει, η Θεσσαλία σιγοκαίει και τα νησιά είναι
μπουρλό τα έτοιμα να εκραγού ν.
ΜΙΛΤΟΣ: Η λευτεριά δεν είναι απλό πρά μα, αδελφέ, θέλει πολλά , θυσίες…
παρά δες… ό πλα…. Και να έχουμε κά ποιον πά νω από το κεφά λι μας να μας
κουμαντά ρει.
ΜΗΤΣΟΣ : Ησύ χασε, κι ό λα βρίσκουν το δρό μο τους . Και τα χρή ματα
μαζώ χτηκαν και ό πλα βρέθηκαν … Για να δού με τι μαντά τα θα φέρει με το καλό
ο καπετά νιος!
ΜΑΡΚΟΣ: Είναι κά τι δικοί μας στη Ρωσία, τους λένε Φιλικού ς. Έκαναν μια
εταιρεία και μαζώ νουν απ’ ό λα.
ΠΕΤΡΗΣ: Ακό μα και ο Τσά ρος της Ρωσίας θα στηρίξει τον ξεσηκωμό ! Φαίνεται
πως τον φώ τισε ο Θεό ς και θα μας βοηθή σει
ΚΙΤΣΟΣ: : Απ΄ το στό μα σου και στου Θεού τ’ αυτί.
ΜΙΛΤΟΣ: Αλλά είναι μέρες τώ ρα που μας γυροφέρνει η Τουρκιά . Δεν έχουν καλό
σκοπό τα ζαγά ρια .
ΠΕΤΡΗΣ: Σσσστ ! Κά τι πή ρε τ΄ αυτί μου.
(πάει προς την είσοδο της σπηλιάς και παραφυλάει. Ακούγονται συνθηματικά
σφυρίγματα.)
ΜΗΤΣΟΣ : Ο καπετά νιος είναι . Δό ξα Σοι ο Θεό ς .
( Μπαίνει ο καπετάνιος στη σκηνή )
ΠΑΝΟΣ : Καλώ ς σας ανταμώ νω αδέρφια .
ΜΗΤΣΟΣ : Καλώ ς τον . Άργησες κι ανησυχή σαμε . Τι νέα μας φέρνεις ;
ΜΙΛΤΟΣ: Αντά μωσες κανέναν Τού ρκο;
ΠΑΝΟΣ: Να πά ρω μιαν ανά σα πρώ τα και θα σας τα πω ό λα , σιγά -σιγά .
ΠΕΤΡΗΣ: Να, πιες μια γουλιά να σβή σεις τη δίψα σου .
ΜΑΡΚΟΣ: Το φαΐ είναι ζεστό ακό μα , πά ρε .
ΚΙΤΣΟΣ: Λοιπό ν ;
ΠΑΝΟΣ: Αδέρφια μου , τα νέα μου είναι και καλά , είναι κι ά σχημα .
ΜΗΤΣΟΣ : Άρχισε πρώ τα από τα καλά καπετά νιο…
ΠΑΝΟΣ : Αντά μωσα αυτό ν τον Αρχιμανδρίτη , τον Παπαφλέσσα, σ’ ένα σπίτι στο
κεφαλοχώ ρι. Μαζί του είχε κι έναν ξένο. Τρέχουν τον τό πο απ’ ά κρη σ’ ά κρη και
ξεσηκώ νουν τους ραγιά δες .
Να τον ακού γατε αυτό ν τον παπά μωρέ ! Τι λό για που ‘ βγανε το στό μα του , με
τι πά θος μιλού σε . Σε μια στιγμή , δεν κρατή θηκα, και μου ‘φυγε ένα δά κρυ.
Τό τες εκείνος με ζύ γωσε μου σκού πισε το δά κρυ, με βά ρεσε στον ώ μο και μου
είπε : «Δε θέλει τα δά κρυά μας η πατρίδα καπετά νιο μου , αυτά είναι γυναικώ ν
δουλειές, από μας ζητά ει το αίμα μας ».
ΚΙΤΣΟΣ: Σώ πα και δά κρυσα κι εγώ καπετά νιο. Έκανε τέτοιο πρά μα ;
ΜΗΤΣΟΣ : Ανατρίχιασα καπετά νιο !
ΠΑΝΟΣ: Όπως σας τα λέω. Η αρχή έγινε στη Μολδοβλαχιά και αυτές τις μέρες
είναι έτοιμος ο Μοριά ς . Θα πρέπει να τραβή ξουμε κατά την Καλαμά τα, να
ζώ σουμε την πό λη και να κά νουμε τους ά πιστους να παραδοθού ν .
ΜΙΛΤΟΣ: Δό ξα Σοι ο Θεό ς ! Πά ει καιρό ς που θέλω να φύ γω από δω , το
βαρέθηκα τού το το λημέρι , μαυρίζει η ψυχή μου εδώ πά νου.
ΜΑΡΚΟΣ: Με το καλό να φύ γουμε και με τη νίκη, αδέλφια! Μα κά τι ανά φερες
και για ά σχημα χαμπέρια καπετά νιο .
ΚΙΤΣΟΣ: Τι ‘ναι καπετά νιο , πες το μας κι εμά ς να μη σε τρώ ει .
ΠΑΝΟΣ : Φά νηκαν Τού ρκοι . Έχουν φιρμά νι απ’ τον πασά της Λά ρισας να
καθαρίσουν τον τό πο απ’ την κλεφτουριά . Πή ραν χαμπά ρι ό τι κά τι ετοιμά ζουμε
και λαβαίνουν τα μέτρα τους. Ίσως πρέπει να φύ γουμε τώ ρα κιό λας .
ΜΗΤΣΟΣ: Να αρχίσουμε το μά ζεμα . Ότι μας χρειά ζεται για τον πό λεμο . Τα
ά λλα ας μείνουν εδώ .
ΜΙΛΤΟΣ: Τό τες φεύ γουμε τώ ρα , τού τη την ώ ρα καπετά νιο, μα… σαν να
ακού ω ποδοβολητό , κά ποιος έρχεται .
ΠΑΝΟΣ : Πιά σε την μπιστό λα σου ορέ .
ΜΑΡΚΟΣ: Ποιος είσαι ορέ ;
ΚΩΣΤΗΣ: Καπετά νιο , καπετά νιο …
ΠΑΝΟΣ : Ποιος είναι μωρέ ;
ΚΩΣΤΗΣ : Ο Κωστή ς του Παπαγιά ννη είμαι Καπετά νιο , μη βαρέσετε.
ΜΙΛΤΟΣ : Τι θέλεις εδώ πέρα μοναχό σου, πώ ς μας βρή κες ;
ΚΩΣΤΗΣ: Στις λαγκαδιές μεγά λωσα καπετά νιο, αυτό το μέρος το ξέρω σαν το
σπίτι μου . Όσο για το πώ ς σας βρή κα, είναι καιρό ς που σας παρακολουθώ από
μακριά , μα δεν είχα το θά ρρος να σας πλησιά σω .
ΠΑΝΟΣ: Και τώ ρα πού το βρή κες το θά ρρος μωρέ ;
ΚΩΣΤΗΣ: Ήρθα να σας προφτά σω. Κινδυνεύ ετε καπετά νιο. Οι Τού ρκοι ή ρθαν
στο χωριό . Είναι πολλοί , σας ψά χνουν. Ρωτού σαν για σας. Δε μίλησε κανείς, μα
ό ταν μά ζεψαν τα κορίτσια για το χαρέμι του πασά , ο κυρ-Ανέστης ο μυλωνά ς
δεν ά ντεξε, φοβή θηκε για τις κό ρες του και σας μαρτύ ρησε… Όπου να ‘ναι
φτά νουν πρέπει να φύ γετε…
ΚΙΤΣΟΣ: Πά με καπετά νιο μη χά σουμε ού τε λεπτό .
ΠΑΝΟΣ: Εσύ τι θα απογίνεις, είσαι αμού στακο ακό μα . Οι Τού ρκοι θα σε
πιά σουν .
ΚΩΣΤΗΣ: Καπετά νιο, πά ρε με μαζί σου . Πέφτω στα πό δια σου και σε
παρακαλώ … Δεν αντέχω ά λλο ραγιά ς στο χωριό . Θα μαζεύ ω τα πρά ματά σας,
θα ταΐζω και θα ποτίζω τ’ ά λογα, θα σας γιομίζω τα ό πλα στη μά χη. Θα φυλά γω
τις νύ χτες ό ταν θα είστε αποκαμωμένοι απ’ τον πό λεμο. Πά ρτε με μαζί σας….
ΜΗΤΣΟΣ: Να το πά ρουμε το παλικά ρι, καπετά νιο! Έχει ψυχή και δύ ναμη…
ΜΑΡΚΟΣ: Αν μείνει κινδυνεύ ει να τον πιά σουν… Χαμένος είναι…. Ας δώ σει τη
ζωή του πολεμώ ντας για τη Λευτεριά !
ΜΙΛΤΟΣ: Καλύ τερα αγρίμι στα βουνά , παρά σκλά βος στο χωριό ! Όλοι αυτό
συλλογιστή καμε και αφή σαμε γυναίκες και παιδιά !
ΠΑΝΟΣ: Άντε λεβέντη μου! Είσαι κλέφτης πια! Πά νω απ’ ό λα η πατρίδα!
Πά νω απ’ ό λα η λευτεριά και τίποτ’ ά λλο. Άντε να φύ γουμε, να γλιτώ σουμε απ’
τους Τουρκαλά δες!