Ανακοπή κατά της εκτέλεσης – Άρθρο 988

Στρέφεται κατά εξώδικων πράξεων και διαφέρει από την τριτ- που ασκείται κατά
δικαστικών αποφάσεων (583 ΚΠΟΛΔ). Εφαρμόζονται οι διατάξεις 933 επ μαζί της άσκοπης
επικουρικά. Το αίτημα είναι πάντα το ίδιο και αφορά την ακύρωση της εκτέλεσης πράξης ,
ανεξάρτητα από το αίτημα του καθ΄ου. Προσιδιάζει δηλαδή στην διαπλαστική αγωγή. Το
ΚΠΟΛΔ ορίζει πως ασκείται αυτό το ένδικο ειδικό βοήθημα. Έχει αμυντικό χαρακτήρα, το
ασκεί δηλαδή ο καθ’ου για να αμυνθεί κατά της εναντίον εκτέλεσης. Από την άλλη έχει
επιθετικό χαρακτήρα καθώς στρέφεται κατά της εκτέλεσης (όπως επιθετικό χαρακτήρα έχει
και η αγωγή). Η ανακοπή ασκείται για συγκεκριμένους λογούς α) εξωτερικά του τίτλου β)
διαδικασία της εκτέλεσης γ) λόγοι που αφορούν την εκτελούμενη απαίτηση. Ως προς το α,
ο καθ’ου δε ζήτα την εξαφάνιση του τίτλου (αυτό θα γινόταν με έφεση) αλλά η ανακοπή θα
αφορά εξωτερικά/τυπικά ελαττώματα του τίτλου που φαίνονται (π.χ. την εκτελεστικοτητα).
Η νομολογία ωστόσο έχει αναφέρει εσωτερικά ουσιαστικά ελαττώματα του τίτλου όπως
είναι η καταχρηστική άσκηση του τίτλου (ΑΚ 291). Το Αρ 2553/Σ ορίζει την
καταχρηστικοτητα και παραπέμπει μεταξύ άλλων στο 116 ΚΠΟΛΔ και άρα δεν χρειάζεται να
επικαλεστούμε το 281 ΑΚ σύμφωνα με την θεωρία. Άρα η εγκυρότητα του τίτλου θα αφορά
και τυπικά και ουσιαστικά ελαττώματα του. Ως προς το γ έχουμε ενστάσεις κατά της
απαίτησης που εκτελείται (αμυντικός χαρακτήρας). Τα α και β έχουν επιθετικό χαρακτήρα,
ενώ το γ αμυντικό.

Ένα κομμάτι των ενστάσεων αφορά την γέννηση της απαιτήσεως (π.χ. εικονικότητα, πλάνη),
ένα άλλο την άσκηση (π.χ. παραγραφή, --- ) και ένα άλλο την απόσβεση της απαιτήσεως (πχ
εξασφάλιση) . Βάσει του 330, ΚΠΟΛΔ, αν έχουμε ένσταση που αφορά γένεση, άσκηση,
απόσβεση και κριθεί τελεσίδικα τότε καλύπτονται από δεδικασμένο και επίσης αν ένσταση
που δεν προτάθηκε ενώ μπορούσε να προταθεί έχουμε το δικιμα αποκλεισμού , δηλαδή αν
ήταν γεννημένη και δυναμένη να προταθεί αλλά δεν προτάθηκε τότε δεν μπορεί να
προταθεί/αποκλείεται σε μεταγενέστερο βαθμό, έκτος αν η ένσταση θα μπορούσε να
στηριχτεί σε αυτοτελές δικιμα για το οποίο μπορεί να ασκηθεί αγωγή.

330 ΚΠΟΛΔ

1)Ενστασεις για γένεση, άσκηση, απόσβεση απαιτήσεις  Προταθήκαν και απορριφτήκαν

 Καλύπτονται από το δεδικασμένο.

2) Μπορούσαν να προταθούν (γεννημένη και δυναμένη να προταθεί) αλλά δεν προταθήκαν

 Ποτέ ξανά ως λόγοι ανακοπής (γένεση, απόσβεση και ως προς την άσκηση οι γνήσιες ---).
Προέβαλα ένσταση που απορρίφτηκε ως απαράδεκτη = ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ

3) *Εξαίρεση : Γνήσιες μη αυτοτελείς ενστάσεις, δηλαδή ενστάσεις που στηρίζονται σε

αυτοτελές δικιμα για το οποίο μπορεί να ασκηθεί αγωγή  Δεν καλύπτονται από το
δεδικασμένο (πχ ένσταση συμψηφισμού)

* 933§5 αφορά την απόσβεση της απαίτησης η νομολογία όρισε ότι το 933§5 πρέπει να
εφαρμόζεται και στην άσκηση της απαίτησης και συγκεκριμένα στην καταχρηστικοτητα
(Μια φόρα καταχρηστικό, πάντα καταχρηστικό)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑ

Ασκείται όπως η αγωγή με 1) κατάθεση και 2) επίδοση

Ειρηνοδικείο  εκτελεστός τίτλος απόφασης, πρακτικά συμβιβασμού, διαταγή πληρωμής

Μονομελές Σε κάθε άλλη περίπτωση

Καθ’ολην Αρμοδιότητα
Πολυμελές Ποτε αρμόδιο Καθ’ολην και κατά τόπον στην ανακοπή!!

Επιταγή (584 ΚΠΟΛΔ) Μη χρηματικές Παράδοση/απόδοση

κινητού

Αποβολή/εγκατάσταση (ακίνητα) Κατά τόπον αρμοδιότητα (933§3)

Χρηματικές  Κατάσχεση / πλειστηριασμός

Αν αντικειμενική σώρευση λόγων ανακοπής, τότε λειτούργει όπως στους λόγους εφέσεως,
δηλαδή να μην πρέπει να ασκηθούν όλοι μαζί , αλλά το δικαστήριο δεν τους εξετάζει όλους
εξετάζει μονό τον πρώτο και αν εγκρίνει αυτόν δεν εξετάζει τους παρακάτω. Αν όμως,
απορριφτεί η ανακοπή και ασκηθεί έφεση τότε για να ανεβάσεις λογούς που δεν
προέβαλες στην ανακοπή πρέπει να έχουν συνοχή . Η νομολογία , ωστόσο, δέχεται ότι
μπορείς να τους ανεβάσεις και αυτούς γιατί κατατείνουν όλοι στην ιδία πράξη άρα
συνέχονται αναγκαστικά, παρόλο που είναι διαφορετικοί μεταξύ τους.

 Η ανακοπή μπορεί να ασκηθεί από τον καθ’ου η εκτέλεση, αλλά και από τους
δανειστές του.
 Αν δικάζονται ανακοπές κατά ίδιας πράξης, τότε πρέπει να δικάζονται μαζί.

Σταδιακή προβολή σταδίων/πράξεων εκτελέσεως

Δίδεται προθεσμία για την προβολή κάθε σταδίου και αν παρελθει αυτό το στάδιο της
προθεσμίας επέρχεται εγκυρότητα προσβολής και εγκυρότητα πράξης.

………………
Αν έχουμε μόνο μια επιταγή και έπειτα κατάσχεση κτλ κτλ έχει μόνο 45 μέρες για να
προσβάλει επιταγή , κατάσχεση, απόσπασμα, κατάσχεση έκθεσης. Αν περάσουν τότε
ακύρωση της ανακοπής λόγο παρέλευση της προθεσμίας. Αν ωστόσο ακυρωθεί μια πράξη
εκτέλεσης τότε καταρρέουν και οι υπόλοιπες. Το κρίσιμο είναι να την ακυρώσεις μέσα στην
δοθείσα προθεσμία. Αν όμως έχω μόνο μια ξεκάρφωτη επιταγή τότε δεν έχω προθεσμία για
την προσβολή της (ισχύει το Άρθρο 22 για την κατά τόπον αρμοδιότητα) αυτά αφορούν την
έμμεση εκτέλεση χρηματικών αποφάσεων.

ΜΑΘΗΜΑ 28/11/22

ΑΡΘΡΟ 949

Επιχειρείται νομική πράξη, δηλαδή δήλωση βούλησης που μπορεί να πηγάζει είτε από
σύμβαση είτε από προσύμφωνο (προσυμβατικό στάδιο)  πχ δηλώνεις ότι σου
μεταβιβάζεται η κυριότητα από προσύμφωνο.

Με την τελεσιδικία της απόφασης αναπληρώνεται η οφειλόμενη δήλωση βούλησης με την

τελεσίδικη καταδίκη (πλασματική εκτέλεση). Για να έχεις καταδίκη πρέπει να έχει ασκηθεί
αγωγή καταψηφιστηκή πχ αγωγή για καταδίκη σε δήλωση βούλησης  η πιο απλή μορφή
αγωγής που αναπληρώνει το ενοχικό κομμάτι. Εδώ δεν εφαρμόζεται το Άρθρο 29 γιατί έχω
ενοχική όχι εμπράγματη αγωγή. Κατά τόπον αρμόδιο είναι το δικαστήριο του τόπου
κατοικίας του εναγόμενου και καθηλην αρμόδιο ανάλογο με την άξιο του αντικείμενου.
Εφαρμόζονται δηλαδή οι γενικές διατάξεις. Ωστόσο, με το άρθρο 69 μπορεί να σωρευθει
και αίτημα απόδοσης του ακινήτου το οποίο θα εκτελεστεί αφού αποκτηθεί η κυριότητα με
την τελεσιδικία της πρώτης απόφασης. Τότε δεν θα αλλάξει η αρμοδιότητα και δεν θα πάει
στο άρθρο 29, καθώς με βάση την δωσιδικία της συνάφεια άρθρο 31 θα ληφθει υπό ψη το
κύριο αίτημα της αγωγής, δηλαδή το ενοχικό κομμάτι και αρά έχουμε τη γενική δωσιδικία
του άρθρου 22. Το άρθρο 31 υπερισχύει του άρθρου 29. Αυτή είναι η άποψη του Νίκα αλλά
και η κρατούσα στην ομολογία

 Στα κινητά με το που βγει η απόφαση για το ενοχικό κομμάτι, αν το πράγμα δεν το
παραδίδει ο εναγόμενος, ενώ έχει καταδικαστεί, μπορεί να ασκηθεί διεκδικητική
αγωγή έκτος αν έχει σωρευθει. Με την παράδοση του πράγματος έχει τελειώσει το
ζήτημα.
 Στα ακίνητα η απόφαση αναπληρώνει την δήλωση βούλησης του εναγόμενου την
οποία πρέπει να αποδεχτεί ο ενάγων συμβολαιογραφικά (εμφανίζοντας στον
συμβολαιογράφο την δικαστική απόφαση) και στη συνεχεία πρέπει να μεταγράψει
το συμβόλαιο στο κτηματολόγιο η στο υποθηκοφυλακείο για να αποκτήσει
κυριότητα (συμβολαιογραφική αποδοχή και μεταγραφή).
 Παθογένεια: Στο μεσοδιάστημα όμως δηλαδή από την κατάθεση της αγωγής μέχρι
την τελεσιδικία, αν ο εναγόμενος κατά την διάρκεια της δίκης βάσει του 225
πωλήσει το ακίνητο στον γ και στην συνεχεία τελεσιδικησει η απόφαση στην δικη
μεταξύ α και β, τότε το δικαστήριο θα πρέπει να απορρίψει την αγωγή άνευ ουσίας,
καθώς ο β πλέον δεν έχει κυριότητα. Ο γ είναι ειδικός διάδοχος του β στο δικαίωμα
της κυριότητας και όχι στο ενοχικό κομμάτι και άρα δεν έχει σχέση στη δικη. Οι 2
τρόποι προστασίας του α είναι: 1) μεσεγγύηση διαρκούσης της δίκης καθώς πρέπει
να προλάβεις τον κίνδυνο μέχρι να τελεσιδικησει η απόφαση και να μεταβιβαστεί η
κυριότητα. 2) Σώρευση διεκδικητικής αγωγής με την άλλη αγωγή. Αν λάβει χώρα η
πώλησης στο γ εδώ ο γ γίνεται ειδικός διάδοχος τους β κατά το 225 §2 και έτσι η
εκτέλεση θα στραφεί κατά του γ
Πχ αν κατά την διάρκεια της δίκης έρθει δανειστής του β και επιβάλει κατάσχεση
κατά του ακινήτου θα υπερισχύσει αυτή η τελεσίδικη απόφαση παράδοσης
κυριότητας από τον β στον α; Η κατάσχεση του δανειστή του β μπλοκάρει την
μεταβίβαση κυριότητας του ακινήτου στον α.
Άρθρο 948 Μπορεί να απαιτηθεί αποζημίωση αντί του πράγματος, αν η εκτέλεση
αποβεί άκαρπη λόγο του ότι δεν σώζεται το αντικείμενο της επειδή πχ
καταστράφηκε.
Κατάσχεση
Είναι η επομένη της επίδοσης της επιταγής διαδικαστική πράξη, δηλαδή είναι η
πρώτη πράξη της εκτέλεσης, με την οποία γίνεται για πρώτη φορά συγκεκριμένο το
αντικείμενο της εκτέλεσης. Με αυτή ν καθ’ου διατηρεί την κυριότητα αλλά χάνει
την εξουσία διάθεση. Το κατασχεμένο πράγμα φυλάσσεται από τον μεσεγγυούχο
προκειμένου να πάει αλώβητο στον πλειστηριασμό.
Κατάσχεση κινητού- Άρθρο 953 και επόμενα
Άρθρο 953
Εφόσον βρίσκονται στα χεριά η στην κατοχή του οφειλέτη, τεκμαίρεται ότι είναι και
κύριος. Εάν βρίσκεται στα χέρια τρίτου τότε έχουμε κατάσχεση στα χέρια τρίτου, αν
αρνείται ο τρίτος να το αποδώσει. Αν δέχεται να το αποδώσει τότε εφαρμόζεται η
κατάσχεση των 953.
Σύμφωνα με την παράγραφο 3β τα πράγματα που είναι απαραίτητα για την
εργασία του οφειλέτη εννοώντας να ιδρώνει πάνω σε αυτό με την προσωπικη του
εργασία πχ το πουλμαν του, μπορεί να κατασχεθεί; Κρίσιμο εδώ είναι η προσωπική
εργασία. Εάν η εταιρία έχει 15 πούλμαν με διαφορετικούς οδηγούς την εργασία
καταβάλει ο υπάλληλος και όχι ο ιδιοκτήτης. Συνεπώς κατάσχεται. Δεν ισχύει το
ίδιο αν ο οδηγός είναι και ιδιοκτήτης. Σκοπός του νόμου είναι η προστασία του
μικροεπαγγελματία.
Άρθρο 954
Παράγραφος 1  Αφορά στοιχειά του υποστατου της κατάσχεσης. Αναλυτικά: 1)
τίτλος-απόγραφο-εντολή σε δικαστικό επιμελητή 2) Ο δικηγόρος του
επισπεύδοντας επιδίδει στον οφειλέτη την επιταγή 3) Περάνε 3 εργάσιμες. Ο
επιμελητής μεταβαίνει στον τόπο που βρίσκεται το κινητό και συντάσσει
κατασχετήρια έκθεση ενοποιων ενός μαρτύρα (απαιτούνται απαραίτητα στοιχειά).
4) Αφαίρεση του κινητού.
Άρθρο 955
Απαιτούνται και οι δυο επιδόσεις. Αν κάποια δεν γίνει τότε ακυρότητα της
κατάσχεσης βάσει 159§1. Το ίδιο και αν η επίδοση γίνει μεν, αλλά εκπρόθεσμα. Η
ακυρότητα προβάλλεται με ανακοπή του καθ’ου βάσει της προθεσμίας του άρθρου
934 παράγραφος 1α. Η προθεσμία ξεκίνα από την επομένη της ημέρας που
τελείωσε η κατάσχεση.