Maciej Muszyński 2TL

W utwo­rze prze­pla­ta się wie­le mo­ty­wów i wąt­ków, te­ma­tycz­nie

moż­na po­dzie­lić go na trzy czę­ści. Pierw­sza z nich stro­fy I-III opo-wia-da
o spo­tka­niu po­ety i Cho­pi­na u kre­su ży­cia kom­po­zy­to­ra. Część
dru-ga stro-fy IV-VII to roz­wa­ża­nia na te­mat do­sko­na­ło­ści mu­zy­ki i
ogó­łu sztu­ki. Ostat­nia część od­wo­łu­je się do zda­rzeń, któ­re były
in­spi­ra­cją do stwo­rze­nia utwo­ru, wy­rzu­ce­nie for­te­pia­nu na bruk
jest punktem kulminacyjnym po-ema-tu. Wiersz ma cha-rak-ter trak-ta-tu o
sztu­ce, jest wie­lo­znacz­ny, po­ru­sza wąt­ki mi­to­lo­gicz­ne, opis
ob-fi-tu-je w dy-gre-sje. For-te-pian jest sym-bo-lem sztu-ki, a Cho-pin -
ar-ty-sty, po-eta trak-tu-je te fi-gu-ry jak pa-ra-bo-le.Po-emat przed-sta-wia
obraz Warszawy w 1863 roku. Pa­łac Za­moy­skich pło­nie, przez okno
zo­sta­je wy­rzu­co­ny, przy­po­mi­na­ją­cy trum­nę, for­te­pian.
Miesz­kań­cy bu­dyn­ku mil­czą, nie mają od­wa­gi prze­ciw­sta­wić się
wro­go­wi. Po­eta po­now­nie od­wo­łu­je się do po­sta­ci Or­fe­usza, któ­ry
mu­siał umrzeć, aby jego mu­zy­ka za­pew­ni­ła mu wiecz­ną sła­wę. Jego
mor­der­czy­nie rów­nież nie chcia­ły przy­znać się do po­peł­nio­ne­go
czy-nu. Pod-miot li-rycz-ny nie uzna-je nie-zro-zu-mie-nia, z któ-rym spo-tkał
się Cho­pin za po­raż­kę, ale na­tu­ral­ną ko­lej rze­czy. Mu­siał zo­stać
od­rzu­co­ny przez spo­łe­czeń­stwo, po­nie­waż jego ge­niusz wy­kra­czał
poza swo­ją epo­kę. Zmar­twych­wsta­nie na­stą­pi do­pie­ro, gdy ar­ty­sta
się­gnie dna, tak jak for­te­pian, któ­ry wy­lą­do­wał na bru­ku.