เล่าเรื่ องการสร้ างแรงดลใจตามทัศนะของ (ตอนที่ 1)

วอห์เร็น บัฟเฟ่ ต์
วอเร็น บัฟเฟ่ ต์กล่าวถึงว่าคนเรามีลกั ษณะสิ่งเดียวที่เหมือนกันคือทุก
คนคิดเหมือนกันว่าเขามีสิ่งนี ้ บางสิ่งบางอย่างที่นอกเหนือจากที่เขาเป็ น พวกเขาพยายามใช้
เวลา และพลังงานที่จะทำสิ่งที่ดีกว่าสำหรับเขา อะไรคือสิ่งที่ต้องทำให้ มีทกั ษะมากขึ ้น ซึง่ เป็ น
เพียงข้ อสังเกต เขาบอกว่าเขาต้ องการบอกคุณถึงเรื่ องสัน้ ๆ และดึงเอาบทเรี ยนไม่กี่บทเรี ยน
จากพวกเขา มีสตรี สองคน แต่ละคนขายธุรกิจเกี่ยวกับบริ การที่บ้านที่ชื่อว่า Berkshire
Hathaway เขามีเงินหลายล้ านดอลล่าร์ เพิ่มมากขึ ้นโดยเริ่ มต้ นลงทุนเพียง 2500
เหรี ยญสหรัฐอเมริ กา โดยเหตุบงั เอิญเช่นเดียวกัน ที่ทกุ สิ่งทุกอย่างที่พวกเขามีในโลก สตรี อีก
ท่านหนึ่งผู้ที่โดยสารเครื่ องบินลงจอดที่ซีแอทเทิ ้ลในปี ค.ศ. 1917 หล่อนพูดภาษาอังกฤษไม่
ได้ สกั คำ เธอมีผ้าผูกคออยูอ่ นั หนึง่ ผ้ าผูกคอนี ้เรี ยกว่า “Fort Dodge, Iowa” ซึง่ สภา
กาชาดได้ มอบให้ เธอในขณะที่เธอรวมตัวกับเพื่อน ๆของหล่อน ต่อมาสามีอีกสองสามปี ก็ได้ มา
ที่แห่งนี ้ และหล่อนอยูท่ ี่ Fort Dodge เป็ นเวลาสองปี หล่อนรู้สกึ ว่าเหมือนเป็ นหุน่ เชิด
หล่อนไม่ได้ ใช้ ภาษาอะไรเลย และไม่ได้ เรี ยนรู้ภาษาเลยสักคำ หลอ่นกับสามีย้ายไปอยู่ที่
Omaha เมื่อเขามาอยูท่ ี่นี่ในปี 1919 หล่อนพบว่ามีอาณานิคมของชาวยิวรัสเซียเล็ก ๆ
และหล่อนเริ่ มรู้สกึ อยากอยู่บ้านมากขึ ้น และเมื่อลูกสาวคนโตต้ องการไปโรงเรี ยน หล่อนต้ อง
กลับบ้ านพร้ อมลูกสาวที่ฝรั่งเศส และหล่อนได้ สอนคุณแม่ของเขาโดยพูดด้ วยถ้ อยคำว่าอยูใ่ น
โรงเรี ยน ตังแต่
้ วนั นันมา้ หล่อนคือสตรี ที่ชื่อว่า รอส บลัมกิ ้น ใช้ เวลาออมเงินเป็ นเวลา 20 ปี
โดยนำเงินจากพี่น้อง และจากพ่อกับแม่ของหล่อน ครัง้ ละ 50 เหรี ยญในการขายเสื ้อผ้ าใช้ แล้ ว
ระหว่างที่หล่อนมีลกู สี่คน และตังแต่ ้ ปี ค.ศ. 1937 หลัง 20 ปี หล่อนเก็บเงินได้ 2,500
เหรี ยญ และหล่อนได้ ไปเมืองชิคาโก้ และหล่อนได้ ซื ้อเฟอร์ นิเจอร์ ตามความฝั นของเธอมักจะ
ชอบดูร้านเฟอร์ นิเจอร์ หล่อนไม่เคยไปโรงเรี ยนในชีวิตของเขา ด้ วยเงินลงทุนดังกล่าว แต่ด้วย
สปิ ริตที่ลกู ค้ าในร้ านค้ ามี ทุกท่านมีความฝั น และทำงานตามความฝั นให้ บรรลุผลสำเร็จ หล่อน
ได้ สร้ างธุรกิจที่หล่นอได้ ขายให้ ฉนั ในปี 1983 ประมาณ 60 ล้ านเหรี ยญสหรัฐอเมริ กาซึง่ ใน
ปี ที่ผา่ นมามุลค่าธุรกิจโดยประมาณ 1,500 ล้ านเหรี ยญ ธุรกิจนี ้ดำเนินมาถึงรุ่นที่สี่ หล่อน
ทำงานจนกระทัง่ อายุ 103 ปี แล้ วหล่อนก็เกษี ยณและเสียชีวิตในปี ถัดมา และผู้จิดการ
ทังหมดของ
้ Bershire ได้ เกษี ยณมาก่อนหน้ านี ้แล้ ว ซึง่ ไม่สามารถบอกวได้ วา่ อะไรกำลังจะ
เกิดขึ ้น จากเงินลงทุนเพียง 2,500 เหรี ยญ ไม่มีความรุ้ในระบบโรงเรี ยน และมาสร้ างธุรกิจ
เฟอร์ นิเจอร์ หล่อนไม่ได้ มีเอกลักษณ์ในเฟอร์ นิเจอร์ ได้ ๆ เลย แต่หล่อนนำมาจำหน่ายด้ วยความ
มุง่ มัน่ ไปสูค่ วามสำเร็จ หล่อนจึงมีผลงานซึง่ หล่อนเอาใจใส่กบั ลูกค้ าซึง่ หล่อนทำงานโดยได้
margin ต่ำที่สดุ แต่หล่อนได้ สร้ างธุรกิจที่เหลือเชื่อ วอห์เร็นพูดว่าเขาจ่ายเงินหลายร้ อยล้ าน
เหรี ยญสหรัฐเพื่อซื ้อธุรกิจของเธอ วอร์ เร็นตัดสินใจไปที่แหล่งที่มาปรากฎว่ามีคนมาล้ อมรอบซึง่
เขาไม่ได้ ต้องการ เขาได้ ติดตามคนกลุม่ นี ้ (ยังมีตอ่ ตอนที่สอง)

-----------------------------
หมายเหตุแปลและเรี ยบเรี ยงโดย ทวิพนั ธ์ พัวสรรเสริ ญ