Wyróżniamy następujące zmiany stanu skupienia:

 krzepnięcie - przejście ze stanu ciekłego do stałego,

 topnienie - przejście ze stanu stałego do ciekłego,
 parowanie - przejście ze stanu ciekłego do lotnego,
 skraplanie - przejście ze stanu gazowego do ciekłego,
 sublimacja - przejście ze stanu stałego do gazowego,
 resublimacja - przejście ze stanu lotnego od razu do stałego, z pominięciem fazy ciekłej.

ciała stałe - mają własny kształt - mają własna objętość (nie zmieniają jej nawet gdy kształt ciała ulega zmianie) - są
nieściśliwe (trudno zmienić ich objętość
) b) ciecze - nie mają własnego kształtu – przyjmują kształt naczynia, w którym się znajdują - mają własną objętość -
są nieściśliwe
c) gazy - nie mają własnego kształtu – przyjmują kształt naczynia, w którym się znajdują - nie mają własnej objętości –
zawsze wypełniają całą dostępną objętość naczynia (całe naczynie) - są ściśliwe i rozprężliwe
Ciepło topnienia – ilość energii potrzebnej do stopienia jednostki masy danej substancji. W układzie
SI jednostką ciepła topnienia jest J/kg (dżul na kilogram). Zależność ciepła pobranego przez substancję od masy
substancji jest wyrażona wzorem:

Q=M*G
gdzie:

 – ilość dostarczonego ciepła,

 – masa ciała,
 – ciepło topnienia.

Ciepło parowania (cP) to ilość energii jaką należy dostarczyć do jednostki masy cieczy, aby zmienić jej stan
skupienia w gazowy, nie zmieniając przy tym temperatury substancji.

 
gdzie: Q – ciepło, m – masa ciała

Jednostką ciepła parowania jest dżul na kilogram – J/kg.

Przejścia fazowe zachodzą w ściśle określonych wartościach ciśnienia i temperatury. Na przykład woda pod

ciśnieniem normalnym wrze (tj. paruje całą swoją objętością) w temperaturze 373K. Zatem żeby z wody o
temperaturze np. 320K powstała para wodna, to trzeba ją najpierw doprowadzić do temperatury wrzenia, a
następnie dostarczać energii, która jest niezbędna do jej odparowania.
Wartość ciepła parowania jest dla danej substancji wielkością stałą i jest ona równa wartości ciepła
skraplania tej substancji. Różnica polega na tym, że w przypadku skraplania ciepło musi być odprowadzane od
ciała, a w przypadku parowania doprowadzane.
Ciepło parowania (cP) to ilość energii jaką należy dostarczyć do jednostki masy cieczy, aby zmienić jej stan
skupienia w gazowy, nie zmieniając przy tym temperatury substancji.
Ciepło topnienia – ilość energii potrzebnej do stopienia jednostki masy danej substancji. W układzie
SI jednostką ciepła topnienia jest J/kg (dżul na kilogram). Zależność ciepła pobranego przez substancję od masy
substancji jest wyrażona wzorem:

Przykładem krzepnięcia jest zamarzanie wody lub zastyganie metalu czy wosku.

parowanie - przejście ze stanu ciekłego do lotnego

W temperaturze około 100°C  paruje woda

Polega na zamianie cieczy w parę tylko na powierzchni cieczy. Wrzenie rozpoznajemy po powstawaniu

bąbli wypełnionych parą w całej objętości cieczy, czemu towarzyszy szum. Parowanie jest niewidoczne.
Rozpoznajemy je tylko po skutkach – ilość cieczy zmniejsza się.

Proces odwrotny – skraplanie jako przejście substancji z postaci gazowej do ciekłej, np. powstawanie
deszczu, krople na pokrywce nad gotującą się wodą w garnku, tworzenie się rosy.