Το Endgame ανήκει στην κατηγορία του θεάτρου του παραλόγου αφού είναι ένα

απελπισμένο έργο για την απελπισία. Είναι ένα έργο όπου τίποτα δεν συμβαίνει μια φορά.
Το αίσθημα της απόγνωσης ενισχύεται από το γεγονός ότι οι χαρακτήρες δεν περιμένουν
τίποτα άλλο εκτός από τον θάνατο στο έργο.

Όσον αφορά τον τίτλο? Το Endgame είναι μια συγκεκριμένη κίνηση στο σκάκι. Είναι ένας
όρος που περιγράφει ένα τέλος στο σκάκι όπου το αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό. Η
αναφορά του λευκού και του κόκκινου είναι το λογοπαίγνιο για το σκάκι. Στο σκάκι κάποιος
χάνει και κάποιος κερδίζει αλλά στο παιχνίδι κανείς δεν κερδίζει αλλά όλοι πεθαίνουν. Ο
τίτλος αυτού του παιχνιδιού είναι συμβολικός με την έννοια ότι το να ζεις τη ζωή είναι
ανάλογο με το να παίζεις σκάκι. Όλοι οι χαρακτήρες περιμένουν τον θάνατο. Η συνείδηση
του θανάτου είναι ζωντανή σε όλο το έργο. Που προβάλλει την ανήμπορη κατάσταση των
ανθρώπων.

Το έργο προτείνει το καθαρτήριο. Οι χαρακτήρες έχουν διαπράξει αμαρτία, επομένως

βρίσκονται σε διαδικασία κάθαρσης στο καθαρτήριο. Η αμαρτία τους ήταν η γέννησή τους
και το παράθυρο στο έργο αντιπροσωπεύει την ελπίδα της σωτηρίας. Καθώς το έργο
αποτελείται από το Θάνατος στη ζωή και τη Ζωή στον θάνατο, προσπαθεί να μεταφέρει την
ιδέα ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να μας συμβεί είναι να γεννηθούμε και το
επόμενο καλύτερο πράγμα που μπορεί να μας συμβεί είναι να πεθαίνουμε. Ο θάνατος
είναι πραγματικότητα, γι' αυτό είναι καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι για το θάνατο.
Με αυτή την έννοια είναι απαισιόδοξο παιχνίδι. Η θανάτωση των αρουραίων και των
μυγών υποδηλώνει τη συνείδηση του θανάτου.

Οι επαναλήψεις απαγορεύουν τη διάκριση του νοήματος, αφού ποτέ δεν υπάρχει τελικό
προϊόν προς εξέταση.

Το κύριο γεγονός στο έργο είναι η σχέση μεταξύ του Χαμ και του Κλοβ και αν ο Κλοβ
πρόκειται να φύγει από τον Χαμ ή όχι. Ο Χαμ παρέχει στέγη και φαγητό, ενώ ο Κλοβ
παρέχει τις υπηρεσίες του μέσα από τα πόδια και τα μάτια του. Η τρέχουσα έρευνα
πραγματεύεται τη σχέση στειρότητας μεταξύ των χαρακτήρων του «Endgam

Το έργο του Μπέκετ, το Endgame ανήκει στο θέατρο του Παραλόγου, καθώς βλέπει τη ζωή
ως ανούσια και πέρα από την ανθρώπινη λογική. Δείχνει την επιρροή της υπαρξιστικής
φιλοσοφίας. Με την έμφαση στην ιδέα της κυκλικότητας και του μη νοήματος, το Endgame
αναδεικνύει το θέμα του παραλογισμού.

Το έργο είναι μια παραβολή της παραίτησης. μια κατάσταση που φτάνει κανείς μόνο μετά
από μια σειρά απογοητεύσεων. Ο άντρας έχει μάθει «με τον δύσκολο τρόπο» ότι δεν
υπάρχει τίποτα στο οποίο μπορεί να βασιστεί στη ζωή εκτός από τον εαυτό του