Professional Documents
Culture Documents
Emel Karayel
Orta çatı, genellikle öznenin kendi üzerine bir eylemde bulunduğunu, yani yaptığı işten yine kendisinin
etkilendiğini veya öznenin kendisi için, kendi yararına bir iş yaptığını ya da yaptırdığını gösterir.
Etken çatıdaki bazı fiillerin orta çatısı bulunmadığı gibi, orta çatıdaki bazı fiillerin de etken çatısı yoktur.
Ancak bazı fiillerin her iki çatısı da olabilir; bu durumda fiilin orta çatısında öncelikle dönüşlü (refleksif)
bir anlam aranır.
Öznenin kendi üzerine hareketi söz konusu olduğunda, hareket özneyi düz tümleç olarak etkiler ve fiil
genellikle geçişsiz bir anlam taşır.
Örnekler:
eğittiriyorum, okutturuyorum.
resim yapıyorum.
* Geçişli fiiller etken çatıda olduğu gibi, orta çatıda da düz tümleç alabilirler. Örnekler :
- . Kendi amaçlarım için seni okutturdum, senin öğrenim görmeni sağladım.
- . (Kendi) çocuğuna müzik dersi aldırdı.
Hazırlayan : Öğr. Gör. Dr. Emel Karayel
- . Kendi yararı, rahatlığı için listeleri yazdırdı, tanzim ettirdi.
Baba, oğullarını kendisi için eğitir / oğullarının eğitim almalarını sağlar / oğullarını eğittirir.
* Bazı fiillerin orta çatıdaki anlamları etken çatıdaki anlamlarından farklı olabilir. Örnekler :
yönetiyorum , hükmediyorum.
(acc.), ikna ediyorum. , ikna ediliyorum. (dat.), kendimi ikna ediyorum,
boyun eğiyorum.
* Şimdiki zamanları hem şekil hem de anlam bakımından etken olan bazı fiiller gelecek zamanda anlam
bakımından etken olmakla birlikte şekil bakımından orta çatıya girebilir. Bu durumda futurum,
Deponens Futurum olarak adlandırılır. Örnekler :
ARTICULUS ()
Articulus, belirleme unsuru olarak özellikle isimlerle, bazen de sıfat, zarf, partisip ve mastarlarla
beraber kullanılır. Tanımladığı ismin belirli , yani önceden sözü edilmiş ya da şu anda sözü edilen bir
isim olduğunu gösterir ve isme sayı, cins ve hal bakımından uyar. Çekim ekleri Birinci Çekimden
nominativus’u - ile biten Dişil İsimler ve İkinci Çekimden - gövdeli Eril ve Cinssiz İsimler gibidir.
Vocativus hali yoktur; onun yerine , ey! ünlemi kullanılabilir.
ARTICULUS’UN KULLANIMLARI
İsmin yanında açıklayıcı bir kelime bulunması halinde articulus bu kelimenin başına gelir.
Belirsiz olarak kullanıldıkları zaman, genel bir düşünce ifade edildiği takdirde articulus eklenir:
5. Belirsizlik bildiren articulus yoktur; onun yerine , belirsiz zamiri kullanılabilir.
6. Articulus belirli bir tür ya da sınıfı ifade etmek için tekil ve özellikle çoğul isimlerle birlikte kullanılır.
ARTICULUS’UN ÇEKİMİ
Sing. Nom.
Dat.
Plur. Nom.
1. Birinci Çekim: Gövdesi - ile biten isimler ( A Gövdeliler, A Gövdeli İsim Çekimi ) . Eril ve dişil
isimler dahildir.
2. İkinci Çekim: Gövdesi - ile biten isimler ( O Gövdeliler, O Gövdeli İsim Çekimi ) . Eril, dişil ve
cinssiz isimler dahildir.
1. Nominativus’larının sonundaki - bir sesli harf veya ’ dan sonra gelen isimler. Bu çekimde -
genellikle uzun olmakla birlikte, kısa da olabilir ve singularis çekimin tüm şekillerinde değişmeden kalır.
Bu nedenle ᾱ ( ya da ᾰ ) purum adını alır.
Bu çekime giren dişil isimlerde ’ nın uzun mu yoksa kısa mı olduğu genellikle ton işaretinin
nominativus singularis’teki yerinden anlaşılır. Örneğin : ᾰ , ᾰ , ᾱ .
Örnek çekimler :
Dat. , eve, ev için. Dat. , evlere, evler için.
Sing. Nom. ᾱ, memleket, toprak, yer. Plur. Nom. , memleketler, topraklar, yerler.
2. Nominativus’ larının sonundaki - , dışındaki bir sessiz harften sonra gelen isimler. Bu çekimde
- daima kısadır ve genetivus singularis ile dativus singularis şekillerinde uzayarak ’ ya dönüşür (ᾰ
impurum) .
Örnek çekimler :
Sing. Nom. ᾰ, dil ; lisan. Plur. Nom. , diller ; lisanlar.
3. Nominativus’ları - ile biten isimler. ’ lı isimlerin çekimi dişil articulus’ un çekimi ile aynıdır.
Not: Gövdeli Dişil İsimlerde nom. sing. takısızdır ve gövdeyi verir; acc. sing. ise gövdeye - eklenerek
oluşturulur . Gen. sing. bitimi olan - ᾱ ile acc. plur. bitimi olan - ᾱ ve dat. sing. takısı - ile dat.
plur. takısı - daima uzundur. Çoğul şekiller articulus’un çoğul şekilleriyle aynıdır. Sing. ve plur.
nominativus ile vocativus aynıdır.
İsimler nominativus singularis şekillerinin ton işareti ile ezberlenerek öğrenilmelidir. İsimlerin nom.
sing. şekillerindeki ton işareti son hecenin izin verdiği ölçüde korunur. Örneğin :
Bu isimlerde gövde sonunu oluşturan sesli harf daima uzundur ve bir sesli harf ( , ) veya ’ dan
sonra uzun , diğer seslerden sonra ise - şeklindedir. Çekimleri nom. , voc. , gen. sing. şekilleri
dışında dişil isimlerin çekimleriyle aynıdır.
Nominativus singularis gövde sonuna - alır. Voc. sing. ise nom. sing. şeklindeki - ’ nın kaldırılmış
halidir. Örneğin : Nom. sing. , satrap, Pers valisi . Voc. sing.
Genetivus sing. takısı, Gövdeli İsimlerde olduğu gibi, - çift seslisidir.
* İsmin gövdesi - dur (gövde sonu seslisi - ). Dolayısıyla , çekim takısı nom. sing. şeklinde - ;
acc. sing. şeklinde ise - ’ dür.
Yunanca bir ismin gövdesi gen. sing. takısı atılarak elde edilir. Bu çekime giren isimlerin gen. sing. takısı
gövde sonu seslisi - ile kaynaşır : - - → .
* Sondan ikinci hece üzerindeki acutus, bu hece kısaysa, çekim boyunca korunur ( ,
gibi). Örneğin, (yaşam) kelimesinin son hecesi kısa ve ton işareti sondan ikinci hecede olduğu
halde, bu ton işaretinin acutus olmasından, - hecesinin kısa olduğu anlaşılır; çünkü uzun olsaydı, ton
işareti circumflexus olurdu. Kısa hece üzerine circumflexus gelemeyeceği için, acutus çekim boyunca
değişmeden kalır.
Sing. Nom. , giysi, pelerin. Plur. Nom. , yıldız.
- . Vahşi hayvanlar ormana doğru kaçıyor.
- . Köyün kaleleri düşmanlara engel oluyor.
Hazırlayan : Öğr. Gör. Dr. Emel Karayel
İsim Tamlaması :
Türkçede özne olan bir isim başka bir isimle tamlandığı takdirde, sonuna - ı, - i, - u, - ü harflerini alır.
Ancak bu harfler sadece tamlama ekidir ve Yunanca accusativus hali ile bir ilgisi yoktur. Bu nedenle
tamlanan isim özne olduğu için, yalın halde sayılır ve Yunancaya nominativus halde çevrilir. Yunancada
tamlayan ismin hali her zaman genetivus’tur; tamlayanın hali ise cümledeki görevine göre belirlenir.
/ /
. Öğretmenin kızı ev(in)e gidiyor.
/ /
. Öğretmenin kızını okula götürüyorum.
*Fiilin doğrudan doğruya etkilediği kelime olan düz tümleç, Türkçede ister belirtili ister belirtisiz olsun
( sonuna – i alsın ya da almasın), Yunancada mutlaka accusativus halde gelir. Örneğin, “kitabı okudum”
ve “bir kitap okudum” cümlelerinde hem “kitap” hem de “kitabı” , fiilin doğrudan doğruya etkilediği
kelime, yani düz tümleç olduğu için Yunancaya accusativus halde çevrilecektir. Ancak belirtili düz
tümleç articulus’lu , belirtisiz düz tümleç ise articulus’suz accusativus ile gösterilecektir.
Cümlede iki temel unsur vardır : Özne (subiectum) , yüklem (praedicatum) . Özne daima nominativus
haldedir. Cinssiz çoğul özneler ( fiil tekil olur) dışında, özne tekilse yüklem de tekil; özne çoğulsa, yüklem
de çoğul olmalıdır.Cümledeki diğer bütün unsurları kendine bağlayan yüklem, bir fiil (verbum) ya da
isim (nomen) soylu bir kelime ve bağ fiilden oluşabilir.
1. Praedicatum verbale (fiilden oluşmuş yüklem): Yüklemin yalnızca bir fiilden (verbum) oluştuğu
durumdur.
2. Praedicatum Nominale (isim, zamir ya da sıfattan – isim soylu kelimeden oluşmuş yüklem): Yüklem
bir bağ fiil (verbum copulativum) ile bir isim soylu kelimeden (isim-substantivum, zamir-pronomen ya
da sıfat-adiectivum) oluşuyorsa, bu tür yüklemlere praedicatum nominale denir.
Yüklemi oluşturan isim, zamir ya da sıfat Latincede genel olarak nomen (isim) adı altında toplanır. Bu
yüzden Türkçe dilbilgisinde isimli yüklem (nomen praedicativum), zamirli yüklem (pronomen
praedicativum) ya da sıfatlı yüklem (adiectivum praedicativum) olarak adlandırılan bu tür yüklemlere
ait nomen’e, nomen praedicativum (yüklemi oluşturan isim) denir.
* Verbum copulativum ve nomen praedicativum tek başlarına değil, ancak birlikte yüklem
oluşturabilirler. Örnek :
Hazırlayan : Öğr. Gör. Dr. Emel Karayel
2. (sen)sin
3. () (o)dur
2. (siz)siniz
3. () (onlar)dır
fiili tek başına kullanıldığında, olmak, var olmak anlamına gelir. Bir sıfat, isim ya da zamirle
birlikte yüklemi oluşturduğunda ise, bağ fiil (verbum copulativum) işlevi görür.
Olmak fiili bir eylemi ifade etmez. Özne olarak gösterilen kişinin veya nesnenin niteliği veya durumu
hakkında bir şey bildirir. Bağ fiilin özneye bağladığı isim, sıfat ya da zamire yüklemin anlamını
tamamladığı için tamamlayıcı (tamlayıcı) denir. Tamamlayıcı durumundaki sıfat veya zamir özneye hal,
sayı ve cins bakımından mutlaka uyar. Bununla birlikte tamamlayıcı durumundaki isim, özneye hal ve
sayı bakımından mutlaka, cins bakımından ise, kural olarak isimlerin cinsi değiştirilemeyeceği için,
olabildiğince uyar ve genellikle articulus almaz.