Rogers osobowość

psychopatologia (psyche1234)

TEORIA CARLA ROGERSA

Charakteryzuje się optymistycznym poglądem na naturę człowieka.
Człowiek jest z gruntu dobry, a wyrazem tego jest zdolność do zdrowego i twórczego rozwoju.
Wg.Rogersa człowiek posiada wrodzony, biologiczny program rozwojowy, którego spełnienie
początkowo zależy od środowiska, a później od aktywności własnej.
Jako terapeuta kładł nacisk na doświadczenia wewnętrzne jednostki – jest to znamienne dla
podejścia fenomenologicznego. Wszelkie doświadczenia zachodzi w organizmie człowieka, nie w
psychice ani świadomości. Dlatego,że część doświadczeń nie dociera do świadomości choć w
organizmie są. Doświadczenie obejmuje wszystko to, co dzieje się w obrębie organizmu i jest
potencjalnie dostępne świadomości.
Pole fenomenologiczne Pole fenomenologiczne
Ja Ja
Pole świadomości Pole świadomości
SPÓJNOŚĆ NIESPÓJNOŚĆ
Proces stawania się OSOBĄ/SOBĄ wg Rogersa:
1. Odrzucenie maski
Człowiek często odkrywa w sobie głębokie sprzeczności. Kieruje się w życiu tym, czym
myśli,że powinien a nie tym co jest dla niego autentyczne. Jego zachowanie a nawet
uczucia, których doświadcza stanowią zasłonę, za którą się ukrywa. Odrzucenie tej
zasłony/maski pozwala odkryć nasze JA.
2. Doświadczanie uczuć.
Odkrywanie nieznanych elementów siebie. Doznawanie naszych emocji w pełni wydaje się
zbyt niebezpieczne a naprawdę dopiero uwolnienie wszystkich uczuć, pozwala nam być tym
kim jesteśmy.
3. Odkrycie siebie w doświadczeniu.
Żeby być sobą trzeba znaleźć podstawowy porządek, który istnieje w zmieniających się
doświadczeniach. Bardziej niż starać się utrzymać nasze doświadczenia w granicach
określonych przez role, należy odkrywać jedność i harmonię. Prawdziwe JA to, to co jest
odkrywane w potoku przeżyć a nie czymś, co strukturalizuje doświadczenia.
4. Otwarcie na doświadczenia.