Bóstwa sławiańskie są personalizacją postaci związanych z porami roku i

odpowiadających im zajęciom rolniczym i domowym, a cały kołowrót - wędrówką słońca

po niebie zwie się Rokiem (God)- bóstwem najwyższym - Stwórcą kochającym i
sprawiedliwym.
Rod „personifikuje idee pokrewieństwa rodowego jako symbol ciągłości duchowej
(rodosłowie).”

Rod – patron rodziny, „dziadek domowy”, a później opiekun noworodków oraz

uhonorowanie przodków. Ślady kultu Roda przejawiały się głównie w życiu codziennym.
Pozostałościami kultu Roda mają być rosyjskie święta prawosławne takie jak
Wielkanoc zmarłych (Wielki Czwartek) oraz Radonica (wtorek pierwszego tygodnia po
Wielkanocy) podczas których oddaje się cześć zmarłym.

".:Słowianie przyjmując Roka za stwórcę świata; i znajdując, w tworach,

część jego wszechmocy, twory te uosobili; i odzywali się do nich wierząc
we współczucie dla człowieka; i ztąd powstali: bogowie, bożki i uczłowieczenia.
Bogami poczyniono siły przyrody: światłość, elektryczność, porządek wszechświata;
i cnoty, jak gościnność. Bogowie, okrom posągów, mieli kątyny, uroczystości
i własnych księdzów. Bożkami były wszystkie uczłowieczenia wyobrażane
w posągu, bez kątyny, uroczystości i kapłanów. Tu odnoszę i bożków domowych
którzy stali w pokuciu. Nareszcie wszystkie rzeczy stworzone, chociaż nie
posiadały posągów; lecz że do nich przemawiano by do ludzi; a niektóre z nich—
pewne rzeki, drzewa — bogami nazywano, są pod pew^nym względem bożkami.
Widząc takie uczłowieczenie i uwielbienie tworów Eoka, wniósł Helmold: że
słowianie,
okrom Stwórcy, czcili bogów jako jego krewnych — „alii dii de sangvine
ejus procedunt." Bóg słowiański jest istotą stworzoną, cieleśną: przeto, Rok nie
jest bogiem; a stwórcą bogów."