Wanted:

My Bride

BY: Mars Tubalinal

“minsan, ang hinahanap natin, nasa harap na pala natin,

hindi pa natin makita dahil masyado tayong abala sa

pagtanaw sa malayo.”
 All Rights Reserved Copyright © 2011

= Page 1 =

Wanted: My Bride

By: Mars Tubalinal

Prologue

“Promise, paglaki natin papakasalan kita.”Hinalikan ko siya sa

Labi. Yun ang
First kiss ko.

I was just 5 years old at that time. Ang amo ng mukha niya. Para
siyang anghel na

bumaba sa langit.

Kapit bahay namin siya. At that time nakahati pa sa dalawa at

nakabraid pa ang
buhok niya na may yellow ribbon sa magkabilang dulo. She’s wearing a
yellow
dess na bagay na bagay sa kanya. Siya lang ang kalaro ko sa
subdivision. Nang-

aaway kasi ako ng ibang bata. Pero nang dumating siya, siya lang ang
hindi ko
inaway. Ang bait kasi niya. She is like an angel sent from heaven.

“Darren, aalis na kami ni Mommy papuntang America, dun na daw

kami titira.
Pero promise babalik ako para tuparin mo ang pangako mo.” Umiyak ako
nang

marinig ko sa kanya yun. Nung gabi kasing yun narinig ko ang mommy
at Daddy
niya na nag aaway. Dahil sa sama ng loob hindi na ako sumama sa
paghatid sa

kanya sa airport. At iyon na ang huli naming pagkikita ng una at

huling babaeng
minahal ko.

Chapter 1

The Start

= Page 2 =

“Darren, grabe ka talaga. Kahit kailan ka kilabot ka parin ng

mga babae. Halos

ang buong tropa eh, lumalagay na sa tahimik, pero ikaw, Happy go

Lucky ka padin.
Palibhasa, anak mayaman ka.” It’s blake, isa sa mga kabarkada ko.

“Pare, hindi naman sa ganun. It’s just I didn’t found her yet.” I
answered him
drinking the beer in the bottle.

“Sino? Si Ms Right mo? Pare naman masyado ka nang matanda para sa

mga

ganyang bagay para ka namang teenager niyan ee.” Si winter yun na

kasama ang
current girlfriend niya. I know, masaya na silang lahat ngayon, pero
masaya

naman ang maging single diba?

 “Don’t worry mga pare, sooner or later, katabi ko na siya dito”
Yan ang palaging asaran namin ng mga kabarkada ko sa college. Lahat
kasi sila

kung hindi kasal, eh engage na. Pero, paano ako lalagay sa tahimik
kung hindi ko
pa ULIT nakikita ang babaeng nagpatibok sa puso ko?

Napatingin ako sa bar counter and I saw a sexy girl with flirty
eyes. She caught my
attention. Without any single thoughts, nilapitan ko kaagad siya

“Hi, I’m Darren and you are?” I offer my hands to her. Medyo hilo
na ako pero, I

could see her beautiful face.

“I’m Lisa.” Lisa is wearing a tube blouse partnered with a denim

pants with some

accessories around her neck.

For 24 years of my life, marami na akong nakilalang mga babae,

matalino,

mayaman, maganda,panget, mataba. Lahat na ata, pero no single

individual catch
my heart only her, my one true love.

= Page 3 =

Pero bata pa ako nun. Hindi ko na nga matandaan ang pangalan niya
eh.

What if may asawa na siya sa America? What if hindi na niya ako

kilala? What if
for her, larong pambata lang ang lahat ng mga promises namin? Hayys.
Ano ba to.

Para akong nagmamahal ng multo ang hirap.

“Come on” narinig ko nalang si Lisa. “I’m bored.” Alam ko na agad

ang tumatakbo

sa isip niya. I led him out of the noisy bar and assisted her to my
car

Pinasakay ko siya kaagad sa brand new car ko na nabili ko

galing sa naipon
kong pera. Pagdating naming sa bahay, sarado na ang lahat ng ilaw
pati ang gate

nakasara.

“Is this your house? Ang laki naman.” Lisa told me with amazement.

Bumusina ako, alam ko kasi gising pa si manang. Tama nga ang hinala
ko dahil
may naririnig akong nagbubukas ng gate.

“Salamat manang. Si mommy?”tanong ko sa kanya pagkapasok ng bahay,

habang
hawak hawak ko si lisa sa isa kong kamay.

“Ay sir tulog na po. Sir, ibang babae na naman ang kasama niyo?”
hindi rin

tsimoso si manang noh.

“Manang naman parang hindi na nasanay. Sige po akyat na kami.” I

started to
lead her to my bed.

Chapter 2

The deal

= Page 4 =

“Darren, Iho breakfast in b-- Ahhhh..... Who are you? Anong ginagawa
mo dito sa

kwarto ng anak ko? Darren!!!”

Nagulat nalang ako sa sigaw ni Mama. Lumabas ako ng C.R at nakita

kong halos
parehong gulat si mama at si err…. Basta yung babaeng kasama ko
kagabi.

“Paalisin mo yang babae yan. At pagkatapos nun, sumusod ka sa akin

sa baba.”
Oo, alam ko. Matanda na ako pero sunud sunuran parin ako sa nanay
ko. Minsan,

ganun talaga, hindi mo maiwan ang bagay na mahal mo. Simula ng

mamatay si

papa, kami nalang ni mama ang naiwan and I can’t let her be
miserable again.

Hinatid ko na si Lisa sa gate ng Subdivision. Parang ayoko nang

bumalik sa bahay.

Bunganga na naman kasi ni Mommy ang sasalubong sa akin.

“Darren, who’s that girl? Girlfriend mo ba siya?” yan ang unang

tanong na
sumalubong sa akin. Napabuntong hininga ako bago ko siya sinagot.

“Ma, Hindi po.” Nakakuyom na ang kamao ko dahil hindi ko na kaya ang

interogasyon ng nanay ko.

“Eh, what is she doing in your room? Do you have sex with her?”
napataas ng

kilay si mama sa tanong niya. Pinikit kong muli ang mata ko bago
sumagot

“Yes.” I answered her honestly.

“Are you going to marry her?” halos masamid ako sa tanong ni mama.
AKO?!
Magpapasakal este magpapakasal dahil nakipagsex ako?! NO WAY!! Buti
kung siya

yung… yung… aist!!

“No.” napatayo si mama sa kinauupuan niya at nagparit parito ng

lakad. Bigla
siyang huminto sa harap ko.

= Page 5 =
 “Anak, bakla ka ba? Kung bakla ka ok lang naman sa akin. I
Understand” nabigla at

medyo natawa ako sa tanong ni mama.

“pfffftttt…..Ma, hindi.” Pinipigilan ko lang talaga ang tawa ko.

AKO?! Chickboy

bakla?! Hahahahaha… what a joke!!

“Darren kelan ka ba magpapakasal? Nag aalala na ako. Nahuhuli ka na

sa karera.

Gusto ko nang magpahinga nalang dito sa bahay at mag-alaga sa mga

apo ko.”

Napaupo si mama sa tabi ko at parang nalulungkot. Ako rin naman eh

gusto ko
nang lumagay sa tahimik pero SIYA lang talaga eh.

“Ma, paano naman ako magpapakasal kung wala naman akong girlfriend?”
hinawakan ko ang balikat ni mama. Humarap siya sa akin at parang
nagtitimpi

talaga ang itsura niya

“Yun na nga anak, bakit wala pa? Bakit hindi ka maghanap. Iho,
ayokong tumanda
kang binata. Nag-iisang anak ka pa naman namin. Sino ang magmamana
ng mga

kayamanan natin at most of all, sino ang magmamana ng apilyedo mo?

Anak it’s
about time to think for your future.”

Tumayo si mama at nagpaypay ng nagpaypay. Palaging ganito ang topic

namin ni
mama. To talk about my future. WALA NGA EE!! Ang future ko nga nasa
america

ee. Kaso hindi ko nga lang alam kung ako ba ang gusto niyang future.

“Ma, anong gusto mong gawin ko?” naglakad ako papuntang kusina.
Nagugutom
na kasi ako dahil wala pa akong agahan. I heard my mother’s
footsteps.
 “Ok, let’s have a deal. I’ll give you a month at kapag hindi ka
padin nagpapakasal,

ipapakasal kita sa anak ng kumare ko.” Halos mailuwa ko ang kinakain

ko dahil sa
sinabi ni mama. Arranged marriage?! Hmmm… ok lang… BASTA BA SIYA
EH!!

“At sino naman yung babaeng yun?” sumubo pa ako ng pagkain ko.

= Page 6 =

“Si Monique. Monique Del Valle” nabilaukan ako sa narinig kong

pangalan?! TEKA
TEKA!! As in si monique del valle, si monique na balyena na kaklase
ko nung

college?! Yung big stalker ko?! NO WAY!!

“Ano?! Si Monique?! Ma, gusto mo bang sa honeymoon palang naming eh

patay
na ko? Ang taba taba kaya nun. Parang dram ang katawan. Ang dami
pang
tigyawat sa mukha.” Napapailing at NANDIDIRI ako marinig ko palang
ang

pangalan niya.

“Darren, that was ten years ago. At kung ayaw mo siyang pakasalan
better yet
find your bride. And one more thing, siyempre may mga condition ang
deal nating

ito. First, kailangan, virgin pa ang bride mo. Next, gusto ko galing
siya sa isang
magandang pamilya. Third, Kailangan magustuhan ko siya. And last but
not the

least, kailangan mahal niyo ang isa’t isa. So deal?” SUS!! Ang dali
naman nun!! Ay
yung una pala mahirap na. baka bago ko pa siya iharap dito, eh
nakuha ko na ang

virginity niya.

“Paano kung ayaw ko?” napaupo si mama sa upuan at humarap sa akin.

 “Darren, sa ayaw o sa gusto mo, kailangan mong magpakasal.Wala ka
nang

magagawa dun. And besides nakapangako na ako sa Mommy ni Monique.

Remember this, once na hindi ka magpakasal, mawawalan ka ng mana.”
WHAT?!

Grabeh!! Do lang ako magpakasal wala na kaagad mana?! What the….

Damn, sa dinami dami naman ng babae sa mundo, si Monique pa ang

gustong
ipakasal sa akin ni mommy. Para naman akong nag alaga ng balyena sa
bahay ko.

Pero, hindi ako magpapatalo. Makakakita ako ng bride ko within a

month.
That night, pumunta ako sa favorite bar namin ng barkada. Kinuwento
ko sa kanila

ang nangyari.

= Page 7 =

“Ano pare, si Monique Del Valle? Ang malas mo naman. Pero sabagay
patay na

patay sayo yun nung college. Hahaha. Siya na ba ang bride mo?” pang
asar na
tanong sa akin ni travis, isa sa mga kabarkada ko.

“Siyempre hindi. Hindi ko hahayaan na magpakasal ako sa kanya o kung

kanino

mang babae” napangisi nalang ako sa naiisip kong plano. Never in my

entire life
magpapakasal ako, SIYA LANG ANG PAPAKASALAN KO, MAGKAMATAYAN NA.

“At kanino ka naman magpapakasal? Sa little girl na hinalikan mo

nung five years

old ka. Eh hindi mo nga alam kung nasan na siya eh. Malay mo patay
na siya. O di
kaya isa siya sa mga babaeng pinaiyak mo.” No way!! Susunod ako sa
kanya.
Umiling iling ako sa sinabi nila
 “Hindi mangyayari yun.Kasi, mararamdaman ko yun.” Corny man
pakinggan pero,

naniniwala ako sa DESTINY.

“Ang alin pare, the trumpet, ang slow motion effect kapag nakita mo
siya.”
nagtawanan silang lahat.

“Hey mga tol, nakikita niyo ba ang nakikita ko? Diba, diba si….”
Nakaturo si eros sa
isang babae na kakapasok palang ng bar.

Tinignan ko ang tinuturo niya. No this can’t be. Si Nathalie

Concepcion. My Ex

nung College. Siya ang pinagpustahan namin noon kasi napakanerd ng

porma
niya. Palaging nakasalamin at nakapalda ng mahaba. Isa rin sa patay
na patay

dahil sa gandang lalaki ko. Wala pang mga matitinong kaibigan. Pero,
kung
makikita mo lang siya ngayon, ang ganda ganda niya at ang sexy.
Hindi na siya ang

Nathalie na umiiyak,lumuluhod at nagmamakaawa sa akin.

“Hi boys. Kamusta na kayo?” hindi ko namalayan na nakalapit na pala

siya sa
amin. Nagkatinginan kami, at talagang nakakatorpe ang kagandahan
niya. Salamat

doc.

= Page 8 =

“Na-Na- Nathalie. Ang ganda mo na.” sabi ni Jayson, ang bestfriend

ko. Napailing

nalang ako. Tinawag ko ulit ang waiter at umorder pa ng inumin.

“Well, people change. Some for the better, some for the worse.”
Nagkatinginan
 kami and I saw a flirty stare from her

“Halika, join us.” Umusod ako ng kaunti at doon siya naupo sa tabi
ko. She is
wearing a mini skirt with a simple bouse na bagay na bagay sa kanya.

Nagkwentuhan sila ng mga barkada ko and I am listening intently to

them.
Nalaman ko na nag-aral pala siya ng Business Ad sa ibang university
kaya pala
hindi ko na siya nakita after our break up. Single daw siya ngayon.
Hmmm…. Ano

kaya kung…..

***

“Please Nathalie.Nakiki-usap ako. Ayokong pakasalan si Monique.”

Niyaya kong
makipag usap si nathalie sa akin. We met after the incident last
night. Nasa isa

kaming coffee shop around the metro.

“Ok Darren. Ganito nalang. Maghanap ka muna ng maipapakilala mo sa

Mommy

mo sa loob ng isang linggo. At kapag wala talaga, saka lang ako

papayag.” She told
me while sipping from her cold frappe.

“Bakit ba ayaw mo?” tumingin siya sa aking mga mata bago magsalita.

“Darren, hindi biro ang pagpapakasal. Alam mo yan. At isa pa may

mahal na akong

iba. Pero…” hindi niya naituloy ang sasabihin niya and I saw sadness
in her eyes.

“Pero ano?” tumingin ulit siya sa akin and gave me a weak smile.

“Pero, he’s not with me.” Natahimik ako sa sinabi niya at napaisip.

= Page 9 =
 Tama si Nathalie. Hindi lang basta basta pagpapakasal. Sige I’ll
look for my bride

first.

I join different speed dating events. Nakipagblind date din ako sa

iba’t ibang
babae.

Pero kasi….Wahh… Ayoko na… Wala akong gusto sa kanila. Masyado bang
mataas
ang standards ko para hindi ako magkagusto sa iba? O yung batang yun
lang

talaga ang laman ng puso’t isipan ko.

“Nathalie, wala talaga eh. Ikaw nalang pag-asa ko.” Nakipagkita ulit
ako kay
nathalie at pinipilit ko talaga siya sa offer ko sa kanya.

“Sige na nga.” My face lightened up ng marinig ko ang sagot niya.

Chapter 3
The solution

“Ma, I would like you to meet, Nathalie Concepcion. My Girlfriend at

siya ang
papakasalan ko.” Dinala ko na si Nathalie sa bahay para makilala ni
mama.

Nakailang practice din kami para hindi kami mabuking.

“Hi. Nice to meet you Iha.” My mom kissed her cheeks as a sign of
greeting.

“Same here Tita.” Nathalie gave her a smile.

“Halika, nagprepare ako ng lunch para sa atin.” My mom led us to our

dining
room. Nakaayos na ang table just for the three of us.

Grabe talaga to si Mama. Lahat pinaghahandaan. Kitang kita ko na

maraming
pagkain ang nakahain, mostly puro favorite ko. Pero, how I wish si
Nathalie na ang
 sagot sa problema ko.

= Page 10 =

I remembered or last conversation about this matter

“Darren, what if pumayag nga ang mama mo na pakasalan kita?”

Nathalie asked

me while we are taking lunch.

“Eh di ok. Hindi ko na kailangan magpakasal kay Monique.” I answered

her while
eating my steak.

“I mean, paano yung taong mahal ko? And alam ko naman may mahal kang
iba.”

Natigilan ako sa sinabi niya at tinignan siya sa mata.

“Eh di annulment ang solusyon” I saw in her face that she is

surprised, but im

serious about it.

“Darren, I’m sure hindi papayag ang mama mo sa ganoong bagay. At

paano kung
magkaroon tayo ng anak?” anak?! No!! ayoko magkaanak, I am dreaming
making

a family with her and not with anybody else.

“Sige sige, para matahimik lang ang loob mo, pekein natin ang kasal
natin. At
kapag nahanap na natin pareho ang hinahanap natin let’s broke up
silently. And
don’t worry, no sex is allowed”

With that, natahimik si Nathalie.

“Iha, ano nga pala ang business niyo ng family niyo?” nabalik ang
isip ko dahil sa
 tanong ni mama. Masyado talagang mausisa si mama pagdating sa akin

“Nasa isang food business industry po kami.” I was just listening to

them. Kayang
kaya naman na ni Nathalie ang lahat eh.

“Well, that’s great. I hope sometime makakain ako sa restaurant

niyo.” My mom
clasped he hands together as a sign of excitement.

= Page 11 =

“Of course tita. I’ll invite you someday.” Nathalie answered her.
Tinuloy na namin
ang pagkain namin, then biglang bumulong si Nathalie sa akin.

“Darren, saan ang restroom niyo?” she whispered to my ears. I could

smell her

fagrance at amoy palang niya, nakakainlove na. pero, taken na talaga

ang puso ko
eh.

“Ah, diretso ka lang tapos yung unang pinto sa kanan.” I smiled at

her and she

smiled back. Totoo kaya ang sinasabi nilang ‘spark?’

“Ah, tita I’ll just go to the restroom.” Nathalie excused heself.

“Ok. Iha” my mom smiled at her. I watched her back slowly fading.
When Nathalie left the table, I almost jumped sa unang tanong ni
mama.

“Anak, saan mo nga pala nahanap si Nathalie?” nahalata kaya ni mama

na

nagpapanggap lang kami?

“Girlfriend ko siya nung college ma. But we broke up. Ang weird kasi
niya eh.” I

answered her confidently.

 “Pero,ngayon hindi na ba? Ano ba ang papakasalan mo sa kanya? Ang
katawan at
ganda niya? O ang kabutihan niya sa loob?” ano to?! Ms universe,
question and

answer portion? Bakit ba ganun ang mga magulang, masyadong mausisa

lalo na
kung nag iisang anak ka lang.

“Siyempre ma, ang kalooban niya. Alam kong mabait si Nathalie ma. I
can asure

you that. At… at baka…. At baka siya ang little girl d-dati” Umiling
iling ako at
tinuloy ang pagkain.

= Page 12 =

“Tsk. Tsk. Tsk. Hindi yan ang sagot na gusto kong marinig mula sayo.
Anak,

ayokong pakasalan mo siya.” Natigilan ako sa sinabi ni mama.

Tinignan ko siya and
she is wearing a blank expression.

“Pero, Ma. Bakit?” ano ba ang gusto ng nanay ko?! Ang pakasalan ang
Monique

del valle na yun?! Eh para saan pa itong agreement na to?

“Dahil hindi mo siya mahal.” Is it really written on my face? Na

hindi siya ang

mahal ko?

Tumahimik ako sa mga huling sentence ni Mommy. Tama siya. Hindi ko

mahal si
Nathalie. Hindi ko alam narinig pala ni Nathalie ang lahat.

“Your mom is right Darren. Hindi naman natin mahal ang isa’t isa.
Just give up sa

Deal niyo ng Mom mo. Malay mo Monique is the right girl for you.” I
slammed the
table dahil sa inis. Bakit ba kailangan nilang ipagpilitan si
Monique sa akin? Eh sa
 ayaw ko sa kanya ee.

“Ma, madali naming matutunang mahalin si Nathalie eh. Please ma.” I

almost
kneel infront of my mom.

“Darren, just give up. My heart is already taken. Matagal na itong

inangkin bata
palang ako. Hindi ko naman kasama ang taong mahal ko, we are bond by
a

promise. Please Darren, parehas lang tayong mahihirapan sa gusto

mo.” BOND BY
A PROMISE?! BATA?! Hi-hindi kaya….

“Tama si Nathalie anak. Kailangan mo ding maging masaya.” Nooo!!

Hindi niyo

kasi ako naiintindihan. I stare the two of them and went out the
house.
I want to be alone. Bakit ba pakiramdam ko pinagkakalulo nila akong
lahat sa

Monique na yun? Akala ko ba gusto nilang pakasalan ko ang mahal ko?

Hindi naman si Monique ang babaeng mahal ko eh. Yung little girl.
Yung first love
ko. Yung first kiss ko. Ang soulmate ko. Pero, paano ko siya
hahanapin? Ang laki

= Page 13 =

laki ng mundo. I guess kailangan ko na nga talagang sumuko. At

pakasalan si

Monique.

Si Monique Del Valle. Wahhh….. NO!!!!!... iniisip ko palang parang

mamamatay na
ako. Bakit ang lupit ng mundo?!

Nagstay ako sa kotse ko buong hapon. Nag-iisip.

“Iho.” Nilingon ko ang bintana ng kotse ko na nakabukas. I saw my

mom peeping

at palubog na ang araw.

“Ma” I could see the orange sky indicating that the sun is slowly
fading.

“Umuwi na si Nathalie. Hindi ka na niya inistorbo. Malalim daw kasi

ang iniisip mo.

Anak, sa pag-ibig, hindi pinipilit ang lahat.” Lumabas ako ng kotse

at hinarap si
mama.

“Hindi pala pinipilit eh. Bakit pinagpipilitan niyo si Monique sa

‘kin?” nakakainis…

ang sarap suntukin ng kotse ko kung hindi lang talaga galing sa

dugo’t pawis ko
ito.

“Anak, malaki ang pagkakautang natin sa pamilya ni Monique.”

Natigilan ako sa
sinabi ni mama.

“wa-what do you mean?” huminga ng malalim si mama. She assisted me

back

inside the house.

“Nang muntik nang malugi ang kumpanya natin, nangutang ang Daddy mo
sa
Mommy niya para masalba lang ang kumpanya. Hindi na to pinabayaran
ng

mommy niya. Instead, a marriage between the two of you ang kapalit.
Anak,
please. Do this para sa Daddy mo at sa kumpanya.” What?! Bakit hindi
ko ito

alam?!

= Page 14 =

“eh di bayaran natin. Problema ba yun?” I rub my forehead dahil

sumasakit ang
 ulo ko sa mga nalalaman ko.

“iho, masyadong malaki. And besides, kasama na ang interes, It would

sum up to
100 million.” My mom confessed and I almost dropped my jaw in
disbelief.

“So pano, we’ll meet them tomorrow at lunchtime? Kakadating lang daw
kasi niya
ngayon from Paris.” Napatango nalang ako sa sinabi ni mama.

I mean, may magagawa pa ba ako?! Matanda na si mama at ito nalang

ang huling
bagay na magagawa ko para sa kanya.

Pero buti hindi lumubog ang France dahil sa kanya.

Sabihin niyo nang lahat na masama ako. Pero, ayoko talaga sa kanya.
Kung alam
niyo lang ang mga ginawa niya nung college ako. Ewan ko ba kung
bakit inis na

inis ako sa kanya. O talagang hindi ko lang gusto ang katawan niya.

Chapter 4
The meeting

“Darren, para sa’yo. I love you kasi.” She is holding a box of

chocolate infront of
me.

“Monique ano ba tigilan mo na nga ako. Ano ba?” she is really

getting into my

nerves. Lahat nalang ginawa ko para layuan niya ako pero it is still
useless.

“Bakit ba ayaw mo sa akin? Dahil ba mataba ako?” OO!! Bakit?! Angal

ka?! Ang
gandang lalaki ko pero puro pangit ang mga tagahanga ko?!

“Oo nga naman bakit ba ayaw mo sa kanya?” nagtawanan ang mga

kabarkada

ko. I stare them fiercely.

 = Page 15 =

Ano ba naman tong mga kaibigan ko. Makasulsol wagas.

“Monique, hindi kita mahal. May iba akong mahal.” I hope this one
works. Please

lang Monique layuan mo na ako.

“Sino, yung Nathalie na yun? Eh, wala naman kaming pinagkaiba ah. Di
hamak
naman na mas maganda ako sa kanya.” Gusto kong pigilan ang tawa ko
pero,
nagtawanan na silang lahat.

“Isinusumpa ko Darren, one day wala kang magagawa kundi pakasalan

ako!”
then she stormed off.

Dahil sa kanya, dahil sa pang iistalk niya, pinagtatawanan ako sa

buong campus
and I REALLY HATE HER.

Wahhh…bumalik na naman ang alaalang iyon sa akin. Hindi ko alam

na
nagkakatotoo pala ang mga sumpa. Hindi ko alam ang mararamdaman ko.
Hindi

ko rin alam kung ano ba ang gusto ko sa isang babae.

“ Darren, ready ka naba?” my mom is knocking at my door. I was

staring at my

face for almost an hour now. Hindi ko alam kung haharapin ko pa ba

siya o hindi
na.

“ Yes ma, I’m coming.” I opened the door at kitang kita ko ang
kasiyahan sa

mukha ng aking ina.

 We rode the car at pumunta kami sa isang sikat na restaurant.
Kinakabahan ako.
May nakita kaming babae na singtanda ni Mommy. Yun siguro ang mommy
ni

Monique. Eto na talaga. Teka, wala akong nakikitang balyena ah.

“Darren, halika na dito.” Tawag na ko ni Mommy.

= Page 16 =

“Darren, I would like you to meet Mrs. Del Valle. Siya ang mommy ni
Monique.”
The old woman smiled at me. I offered my hands to her.

“Hi Tita. Nice to meet you.” She also took my hands. We sat on our
reserved

table. They are just chit chatting and my mind is just flying away.

“Oh, Monique’s here.” Patay ito na ang balyena. Lulubog na ang

pilipinas.

Tinignan ko ang tinitignan ni tita. Grabe, mas tumaba pa siya sa

huling alaala ko sa
kanya. Nawala na ang mga pimples sa mukha, pero ganun padin ang
katawan.

“Ma.” Tawag pa niya. Sasalubungin ko sana siya pero….

“Monique.” Her mom, went to the beautiful girl behind that ugly fat
woman. She
changed a lot.

“Darren, this is my Daughter Monique Del Valle. I hope kilala niyo

na ang isa’t isa.”

We shook each other’s hand and she is smiling a beautiful face.

*DUGDUG*

*DUGDUG*
 *DUGDUG*

The eff?! What was that?!

Ang ganda na niya. Hindi na siya katulad ng dating Monique na kilala

ko. Maganda

na siya, sexy at may poise na kumilos. Marunong na din magdamit ng

tama. Pero,
bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit parang kinakabahan ko.

“hi nice to finally meet my groom.” I took my stare from her. I

pulled the chair

beside me and let her sit, nagtama ang balat namin and… IS THAT AN
ELECTRICITY

= Page 17 =

FLOWING?! No!!! WAG SA KANYA!! IMAGINATION KO LANG TO!! Oo tama

imagination ko lang ito.

Bumalik ako sa upuan ko and napatingin na naman ako sa kanya

“Darren, masyado ka atang mesmerize sa akin. Nagulat ka ba? Hindi na

kasi dram
ang katawan ko. Hindi narin palu-palo ng labada ang mga braso at
binti ko. Hindi
na rin tigyawat na tinubuan ng mukha ang pisngi ko. Darren, marami
ang

pwedeng mangyari sa loob ng sampung taon. Wag ka namang ganyan.” I

heard

her giggle. PSSSHHH!! FLIRT!!

Tama siya. Dapat hindi ko ipakita na nagugulat ako sa mga nakikita

ko. Hindi ako

susuko. I won’t fall for her. NEVER EVER!!

“So, kelan ba ang kasal ng mga bata?” we are already eating our
lunch and halos
mabilaukan ako. I stared at my mom.
 “Ma, ano ba?” she chuckled at nagkatinginan kami ni Monique, iniwas
ko ang

tingin ko sa kanya dahil mahahalata mo na may gusto parin siya sa

akin..
PSSHHH!!! Magbago man ang itsura, STALKER PARIN NAMAN!!

“Iho, excited na ko na magkaroon ng mga apo. Masyado na akong

matanda.”pagrereklamo ni mama. Eh di mag ampon!! Waaaahhh!!! Ayoko

magpakasal sa overflowing confident na babaeng ito!!

“Tama ang mommy mo Darren.” Nagkatawanan pa ang dalawa. If I know,

sa utak
ng mga iyan, iniisip na ang ipapangalan sa magiging mga apo nila.

“Tita, mom, ayoko rin po kasing magmadali. Gusto ko munang

magkakilanlan

kaming mabuti ni Darren.” I looked at her and smiled.

= Page 18 =

Ngayon lang ata ako sumang-ayon sa mga sinabi nila. Tama na rin yun
para

mapost pone ang kasal kahit papaano. Tapos tatakasan ko sila. And
viola!!! Wag
pala baka makulong si mama, kawawa naman.

“wala nang time para sa mga ganoong bagay, Monique. Kailangan niyo
nang ikasal

as soon as possible.Asikasuhin niyo na ang kasal ninyo. And besides,

you have
your whole life para makilala ang isa’t isa.” Ang sabi ng mommy ni
Monique. I just
rolled my eyes and continue my lunch.

Suko na talaga ako sa buhay ko. Mukhang wala na talaga akong

magagawa.
Panghabang buhay ko nang makakasama si Monique. Well, hindi na rin
masama.
Pero, sa tingin ko katulad lang din siya ng ibang babae. Yung mga
napangasawa ng

mga kabarkada ko. Walang alam sa bahay. Gimik lang din ang gusto.
Ayoko
naman ng ganun. Gusto ko yung maaasikaso ako ng mabuti. Sana ganun
ang

batang babae na yun ngayon. Haaayyyyssss. ASAN NA BA KASI SIYA??

Chapter 5

The Girl

Binigyan kami ng parents namin ng isang buwan para asikasuhin ang

kasal namin.

Minsan ayoko na ngang mag asikaso, tutal dream wedding naman niya
ito.

Papunta kami ngayon sa bakeshop para sa cake tasting. Naglakad lang

kami ni
Monique para daw makapagkwentuhan kami. Grabeh talaga makapulupot sa

braso ko at mahahalata mo talagang patay na patay parin siya sa

akin.

Napadaan kami sa playgyround kung saan ko hinalikan ang little girl.

Bumalik na
naman ang mga memories ko. Then, nakita ko si Nathalie na nag-iisa
while sitting

at the bench.

“Nathalie.” Nilapitan ko siya. I don’t know kung nasaan na si

Monique.

= Page 19 =

Ano kaya ang ginagawa niya rito?

“ano nga pala ang ginagawa mo dito?” I asked her. Mukha siyang
malungkot. Ano

kayang problema niya?

 “Wala lang may naalala lang ako.” She gave me a weak smile at
tumingin sa
malayo.

“Hi, Nathalie.” Bakit ba pasulpot sulpot tong babaeng ito?!

“Monique? Ikaw na ba yan? Ang laki na ng pinagbago mo. Well,

congratulations
nga pala. Ikakasal na pala kayo. Best wishes para sa inyo.” Tumayo
si Nathalie and

give her a kiss on the cheek.

“Thanks. Actually papunta na kami sa bakeshop ngayon para pumili ng

cake.
Halika na Darren”

Hinila na ako ni Monique. Napatayo ako at napaisip. Tama kaya ang

hinala ko

dati?! Paano kung… kung si … PAANO KUNG SI NATHALIE NGA ANG BABAENG
PINANGAKUAN KO NOON?!

“Pare, hindi nga maalayong mangyari yun. Pero, kung totoo nga yun
paano na ang

kasal mo?” Ang sabi sa akin ni Jayson. I am talking to him over the
phone.

Napaisip din ako sa tanong niya. Magagalit lang sa akin si Mama once
na malaman
niya na hindi ako sisipot sa kasal. Isa pa ilang araw nalang bago
ang kasal. Stag

party ko na rin bukas. Ayos na ang lahat. At ayoko rin naman na may
mapapahiyang babae dahil sa akin. Kahit na naiinis ako kay Monique,
babae padin

siya.

Napaisip ako ng malalim and a brilliant idea came to my mind.

= Page 20 =
 “Tol, iexplain ko kaya kay Monique ang tungkol kay Nathalie?” I told
him. I heard a

dead air sa kabilang linya.

“Bakit sigurado ka na ba na si Nathalie na talaga yung babae sa

playground twenty
years ago?” he suddenly spoke. Natigilan ako but I came back to my
senses.

“Oo,si Nathalie na nga yun. Naramdaman ko ang spark, Ang kilig nung
nakita ko
siya.” WEEHHH??!! Pero, kasi sure ako si Nathalie yun!! No more no
less. Siya

talaga yun!!

I wasted no time. I hung up the phone and try to call Nathalie.

Nakipagkita ako sa
kanya.

I want to asked her about things that matters to me.

“Kelan nga pala ang kasal mo Darren?” she break the ice between us.
Magkasama

kami ngayon sa park. I was staring at the sky.

“Ha? Ah, eh sa Saturday na. Punta ka ha.” Paano kung tama ang mga
what ifs ko
dati?! Paano kung hindi na niya pala ako nakikilala?! Paano kung
laro lang pala sa
kanya yun?

“Sure. Kaso lang hindi naman kaya magalit si Monique sa akin?” I

smiled at her at

umiling

“Hindi yan. Wala naman siyang hard feelings against you eh. Ah
Nathalie, ano nga
pala ang ginagawa mo sa park kanina?” GOO!!! KAYA MO YAN DARREN!!
Kayang

kaya mo yan! SANA HANDA RIN AKO SA MAGIGING SAGOT NIYA

“Ah, wala. Napadaan lang ako at may naalala lang ako bigla.” Nagbago
na naman
 ang expression ng mukha niya.

“A-ano yun?” Sana siya na nga. Please. She realeased a deep sigh and
answer.

= Page 21 =

“Nung bata pa kasi ako, may humalik sa aking batang lalaki. Sabi
niya papakasalan
daw niya ako. Dun mismo sa park nay un siya nagpromise sa akin”

Yes. Siya na nga. Alam niya kayang ako ang lalaking yun?

“Na-nakita mo na ba siya?” I want to tell her na ako yun, pero

there’s something
that keeps on bugging me not to.

“Hindi pa nga eh. Pero sana naaalala pa niya ako.” Oo, Nathalie.
Naalala pa kita.
Bakit ba hindi ko masabi sa kanya ang lahat?

Pero… kaya ko to!!! Go Darren!!

“Nathalie. May sasabihin sana ako. Kasi ano. Ako yung…”

“Darren!” naputol ang sasabihin ko. Badtrip! Sino ba ang panirang

tumawag
sakin?

Paglingon ko, si Monique ang nakita ko. Ano bang ginagawa niya dito?
Panira
talaga ng moment.

Naglakad siya papunta sa harap namin

“Tinanong ko sa Mommy mo kung nasan ka. Pinagbawalan nga niya akong

makipagkita sayo. Malas daw kasi ang magkita ang bride at groom
isang linggo
 bago ang kasal nila. Pero, di kita matiis eh.”Sabay yakap sa akin.

“Ang sweet niyo naman.” Please Nathalie. Wag ka magselos. Ikaw lang
naman

talaga ang mahal ko eh.

“Umuwi na tayo. Please Darren.” Nagpout pa siya sa harap ko. As if

naman
madadaan niya ako sa kakaganyan niya diba?!

= Page 22 =

“Sige. Kailangan din nating mag-usap.”

Tumayo ako at hindi na nakapagpaalam Nathalie.

Kailangan ko nang sabihin kay Monique kung sino ba talaga si

Nathalie sa buhay
ko. Sumakay kami sa kotse. Dinala ko siya sa café sa malapit.

“ano bang gusto mong pag-usapan natin at dito mo pa ako dinala.”

Nakaupo na

kami and I saw that she is tensed.

“Marami.” Nagtaka siya sa akin at tinignan niya ako sa mga mata.

Alam kong nag-

aalala siya. Nakikita ko sa mga mata niya.

“May problema ba?” she asked me. I inhaled and exhaled before I
answered her.

Chapter 6
The Confession
“Twenty years ago, may nagustuhan akong girl. Kalaro ko lang siya
dati. Hindi ko

alam kung ganoon din ang feelings niya para sa akin. Kaya, dito sa
playground na
‘to hinalikan ko siya. Pinangakuan ko siya na papakasalan ko siya sa
tamang

panahon. Pumunta siya ng America at nangako siya na babalik siya

dito para
matupad ang promise namin sa isa’t isa. For the past years, hinanap
ko siya at

gusto kong tuparin ang pangako ko sa kanya.” I finally spoke. There

were dead air
around us.

No one dared to speak.

“ka-kaya ba ayaw mong magpakasal sa akin?” she asked after a long

silence.

Tumango ako sa tanong niya.

= Page 23 =

“Na-nakita mo na ba siya?” I looked at her and I could see her tears

ready to fall.

“Oo, si Nathalie ang babaeng yun.” Napayuko siya. Im sorry pero

hindi ko talaga
kayang mahalin si Monique eh. Mabait siya, maganda, simple halos
siya na nga

ang babaeng hinahanap ko kaso, my heart is already taken.

“Pano ang kasal natin? Paano si Mommy? Ang Mommy mo? Darren ilang
araw

nalang bago ang kasal natin. Hindi na pwedeng iurong ang lahat.”

Umiiyak si Monique habang sinasabi niya sa kin yun. Naawa ako sa

kanya. Pero
paano naman ako? I’ve waited for twenty years para Makita si
Nathalie tapos

ganito lang din.

 “Hihintayin nalang kita sa kasal natin.” Umalis na si Monique.
Naguguluhan na ako
sa mga nangyayari. Nagring ang phone ko. Tumatawag si Mommy,.
Pinapauwi na

niya ako. May mga preparations pa daw kami for the wedding.

Isang araw na ring hindi tumatwag o nagtitext si Monique sa akin.

Hindi ko rin
alam kung paano ko sasabihin kay Nathalie ang totoo. 2 oras nalang
bago ang Stag

party ko. Pupunta ba ako o hindi? Darren mag-isip ka. Kapag si

Monique ang
pinakasalan ko, I have all my freedom, pero hindi ko siya mahal.
Kung si Nathalie,

kasama ko ang first love ko pero, malaking gulo!! Aish!!! Bakit

kasi…..

“Darren, get ready for your party. Hindi ka na binata sa Saturday.

Ienjoy mo na
ang pagiging single ngayon palang.” Sumilip si mama sa kwarto ko. I
was just

sitting at the end of my bed thinking.

“Ma, what if, hindi ako magpakasal kay Monique? Sa ibang babae ako
magpapaksal?” pumasok si mama sa kwarto ko at tumabi sa akin.

= Page 24 =

“Anak, makukulong tayo pareho. Mawawala ang lahat ng ito. Malaki ang
utang

natin sa pamilya ni Monique. Pero kung ayaw mo talaga, sige ok

lang.”
napabuntong hininga ako sa sinabi ni mama.

Lalo akong naguluhan sa sinabi ni Mommy. She taps my shoulder and

went out

my room.

Tinawagan ko si Nathalie.
 “Hello, Nathalie?”

Chapter 7

The Wedding

“Darren, anak ang gwapo gwapo mo sa suot mo. Halika na.” I was
staring at
myself in the mirror wearing the black tuxedo na binili namin.

“Ma, sige mauna ka na. May dadaanan pa kasi ako.” I smiled at her.
Alam ko may

mga doubts si mama pero umalis na rin siya. I heard her car’s engine
slowly
fading.

Tinawagan ko si Nathalie para tanungin kung nasa bus station na

siya. Pero, out
of coverage ang cellphone niya. Nagmadali akong pumunta sa bus
station.

FLASH BACKS KEPT ON PLAYING IN MY MIND.

“Hello Nathalie?” my chest is thumping so hard.

“Darren? May Kailangan ka ba?” I heard her sweet voice on the other
line.

“Nathalie, may kailangan kang malaman. Magkita tayo ngayon.” Please

I want to

see you for the last time.

= Page 25 =

Nagkita kami sa playground. Naghintay ako ng konti bago siya

dumating.

“Darren, ano ba yun? Gaano ba kaimportante yun?” I saw her panting

and

catching her breath.

“Nathalie, ako yung batang lalaki na nangako sayo na papakasalan ka.

Nathalie,
umalis na tayo dito. Ayokong magpakasal kay Monique. Gusto kong
tuparin ang
pangako ko sa’yo.” Napatingin si Nathalie sa akin. She is surprise
to my

revelations.

I slowly moved closer to her and claim her lips. Bumitaw siya sa
paghahalik and

she looked at me intendly

“Pero, saan tayo pupunta? Paano?” I hold her both hands and kissed
it.

“Sa araw ng kasal ko, magkita tayo sa bus station. Umalis na tayo.
Magpakalayu-
layo.” Binawi niya ang kamay niya at tumingin muli sa akin.

“Paano ang Mommy mo?” she asked me with her eyes full of curiousity.

“Papasunurin ko siya sa atin. Ayoko siyang makulong.” I assured her.

Tumango
siya at hinalikan ko ulit siya. Nagring ang phone ko, tumatawag si
Jayson.

“Hinihintay ka na nila sa party mo.”

Nakarating na ako sa bus station. Bumaba na ako ng kotse ko at

hinanap si

Nathalie. I sat on one of the chairs there at hinintay siya.

Mayamaya I received a
text from her.

Darren, im sorry. Ayokong makasira sa isang kasal. Kahit ako pa ang

babaeng
pinangakuan mo o hindi, kailangan mong sumipot sa kasal mo. I think
hindi talaga
 = Page 26 =

tayo ang para sa isa’t isa. Nang gabing nakipagkita ako sayo, Nakita
tayo ni

Monique. Naki usap siya sa akin na huwag gawin ang binabalak natin.
Mahal na
mahal ka niya. Ayoko nang makipagkita pa sayo. Goodbye Darren.

I became furious dahil sa nabasa ko. Ano bang kasalanan ko sayo at

ginagawa
mong miserable ang buhay ko? You want this, gusto mong maging iyo
lang ako?
Then yan ang makukuha mo at isinusumpa ko, ikaw na mismo ang

makipaghiwalay ka sa akin.

Agad agad akong sumakay ng sasakyan ko at nagmaneho na papuntang

simbahan.
I saw them cheeed nung nakita nila akong bumaba ng sasakyan ko. IT’S

SHOWTIME.

“And I now pronounce you husband and wife. You may now kiss the
bride.” I
kissed her roughly and she stiffened, I even slipped my tongue
inside my mouth.

Marahan niya akong tinulak at tinitigan

“Thank you at pumunta ka.”

Ngumiti ako sa kanya. “Syempre naman Mrs. Tolentino.”

Asawa na kita ngayon. At sisiguraduhin ko na magiging miserable ang

buhay mo

kasama ko.

Binati na kami ng mga taong umattend sa kasal namin. Ngiti dito,

ngiti doon. Ang
galing mong umarte Monique, pero mas magaling ako sayo.
 = Page 27 =

Sumakay na kami sa bridal car at pumunta na sa reception.

Napakamakasarili mo

Monique. Dahil sa ginawa mo, lalo akong nagagalit sa’yo. You don’t
deserve any
happiness.

Nag-eenjoy ang lahat sa reception. Pero ako, bored na bored na. Para
akong robot
na sumusunod sa lahat ng utos nila. Habang nagsasayawan ang lahat,
nakaupo
kami ni Monique sa isang tabi. Lumapit si mama at ang Mommy niya.

“Anak.” Simula ni mama. Nagagalit ako sa kanilang lahat, dahil

minamanipula nila
ang buhay ko.

“Ang saya-saya ko, kasi sinunod mo ang gusto ko. Eto nga pala ang
regalo namin
sa inyo.” She handed me a white envelope. Hindi ko iyon kinuha but
Monique

took and opened it.

It’sa round trip ticket to singapore.

“Diyan na kayo maghoneymoon na dalawa.” Honeymoon?! Walang

honeymoon
na mangyayari.

“Thanks tita.” I smiled at mrs. Del valle. Waaahhh!!! Ang sarap

manumbat
manigaw pero, ayokong gumawa ng eksena.
 “Kelan ba ang alis nito?” I took the ticket from her hands and
nakita ko na
mamayang gabi na pala ito.

“You better hurry.” My mom told us and we packed our things and off
to go.

= Page 28 =

Chapter 8

The Honeymoon

“Darren, ang ganda talaga dito sa Singapore di ba?” nakapulupot na

naman ang
mga braso niya sa braso ko.

Kanina pa sa eroplano daldal ng daldal si Monique. Gusto ko nang

magpahinga.
Hanggang ngayon, nasa isip ko padin si Nathalie at ang ginawa nito
ni Monique.

“Monique,gusto ko nang magpahinga.” Hindi ko na talaga matago ang

pagkainis
ko sa kanya.

“Sige, punta na tayo sa hotel.” We went to the hotel na kasama sa

travel package
na regalo nila mama.

Nahanap namin ito, just around the shopping district.

May maliit na sala set ang kwarto na binigay sa amin. It was a

lover’s suit. May

maliit na sala, dining room at kitchen. May pinto na nandun ang nag-
iisang
bedroom.
 Iniisip ko palang na makakatabi ko siya sa pagtulog nasusuka na ako.
Sabihin niyo
nang lahat na masama ako, pero hindi niyo ako masisisi. Siya ang
dahilan kung

bakit hindi ko kasama si Nathalie ngayon.

“Halika, mamasyal tayo.” She keeps on bugging me. Nakakairita na.

“Ikaw nalang. Napapagod na ako.” I entered the bedroom and slammed

the door.

Pumasok siya sa kwarto ko and kissed my cheek. “thank you.”

*DUGDUG*

= Page 29 =

*DUGDUG*

*DUGDUG*

Teka bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit ang bilis ng tibok ng
puso ko.
Hindi pwede ‘to. Kailangan ko makaisip ng paraan para mahiwalayan
siya kaagad.

Narinig kong nalang na nagbukas ang pinto. Nakatulog pala ako.

Madilim na nung
gumising ako. Marami siyang dala. Ayoko nang magpaligoy-ligoy pa.

“Monique, bakit mo ginawa yun?” lumabas ako ng kwarto at ito ang

unang
tanong na bumungad sa kanya.

“A-anong sinasabi mo? Hi-hindi kita maintindihan.” Nainis ako sa

pagtanggi niya.
Hinawakan ko siya sa braso.
 “Bakit mo pinalayo si Nathalie sa akin? Bakit? Ano bang kasalanan
namin sayo?”

niyugyug ko siya dahil sa inis ko.

“Darren ano ba? Nasasaktan na ako. BItiwan mo ko. I’m sorry.

Talagang hindi ko
kayang mawala ka sa akin. Masama bang ipaglaban ka?” tinabig niya
ang kamay
ko. Naisuklay ko ang kamay ko sa buhok ko sa sobrang inis.

“Hindi kita mahal. Alam mo yan. At dahil sa ginawa mo, mas lalong
lumaki ang

galit ko sayo. Hinding-hindi ako magmamahal ng isang katulad mong

makasarili!” I
almost slapped her pero, nakuha kong pigilan ang sarili ko. Alam ko
parin kung

paano rumispeto ng babae.

Umiyak siya at pumasok sa kwarto. Hindi ko na kasalanan yun. Siya

ang may gawa
ng lahat ng ito. Hindi ako sumunod sa kanya. Tinuloy ko nalang ang
tulog ko sa

sofa. Lalo akong naiinis sa kanya.

***

= Page 30 =

Nagising nalang ako sa sinag ng araw. Tinignan ko ang paligid.

Natutulog pa siguro

siya. Nakita kong may pagkain sa table. Medyo nagugutom na rin ako.
Hindi ako
nagdinner kagabi. May maliit na papel sa tabi ng pagkain.

“Sorry.”

Galing kay Monique. Kahit sa kanya galing ‘to, panlaman tiyan din
to.
Saan kaya si Monique? Pabayaan mo na nga. Maglalakad lakad nalang
ako sa
 labas.

Maganda nga ang Singapore. Tama siya. Marami ring mga turista dito.
Hindi ako
masyadong lumayo para hindi ako maligaw. Nakapagtour na ako sa
Europe pero

never in my entire life na nalibot ko ang Asia. Mas maganda sana

kung si Nathalie
ang kasama ko dito at hindi siya. Maya-maya, nakita ko ang
kinaiinisan kong

babae. May kausap siyang ibang lalaki. The eff, akala ko nasa hotel
pa siya,
nandito na pala siya at maagang nakikipaglandian.

“Monique Del Valle, hindi pa nman ako ngsisimula ng paghihganti,

suko ka na.

Mapapahiya ka sa akin.”

“Monique.” Lumingon siya nang tinawag ko siya.

“Darren. I would like you to meet…” hindi na niya natapos ang

sasabihin niya dahil

hinawakan ko na siya sa braso niya.

“Halika na umuwi na tayo” At hinila ko siya pabalik sa hotel.

Kinakausap niya ako
pero hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya. Naiinis ako sa
kanya at yun lang

ang gusto kong pakinggan.

Isang araw palang kaming kasal kung kani-kaninong lalaki na siya

nakikipaglandian.

= Page 31 =

“Ano bang problema mo Darren? Nakakahiya dun kay aideen.” So

nahihiya na

siya?! Eh sa akin, hindi ba siya nahihiya?! Asawa na niya ako. Kahit

sabihin nating
 napilitan lang ako, may asawa parin siya.

“Halos alam na ng buong mundo na kasal na tayo. Pano kung may

makakita sayo

dyan. Baka kung ano pa ang isipin. Tatlong buwan lang Monique at
pagkatapos
nun sasama na ako kay Nathalie at ikaw bahala ka na sa buhay mo.”
Oo, im
planning to annulled our marriage. Wala akong planong tagalan ang
kasal namin.

Iniwan ko si Monique na tulala sa mga sinabi ko. After a week ng

honeymoon
namin, bumalik kami sa Pilipinas ng hindi nag-uusap. Hindi namin
pinahalata ang
tungkol sa problema namin sa Singapore.

Chapter 9

The Revenge

Pagkagaling na pagkagaling namin sa Singapore, ay tumuloy

agad kami sa
regalong condominium ni Mommy.

“Ilang buwang pagtitiis lang Darren, matatapos din to”.

“Eto ba ang kwarto natin?” Tanong sa akin ni Monique habang

nakaturo sa
Master’s bedroom.

“Oo, diyan KA matutulog.” Ang masungit na tugon ko sa kanya.

Pagtingin ko sa

kanya ay parang bumilis ang tibok ng puso dahil sa nakita ko. Ang
ganda ni
Monique.

SHIT!! Naghahallucinate na ba ako?! FVCK!!

“Hindi Darren. Kaaway ka niya. Nilayo ka niya sa taong mahal mo.”

= Page 32 =
 “Pero, saan ka matutulog? At isa pa inaasahan ni Mommy na
magkakaroon sila ng

apo.” Ano inaasahan niya?!

“Oo, magkakaroon sila ng apo pero hindi sa piling nating dalawa.

Remember
what I’ve told you nung nasa Singapore tayo? I mean it Monique “ I
looked at her

intently.

Pumasok na ako sa kwarto dahil hindi ko maintindihan ang

nararamdaman ko sa

kanya. Napahiga ako sa kama.

Dapat ay magalit ako sa kanya, pero bakit ganito? Hindi, Kailangan

kong pigilan
ang nararamdaman ko sa kanya.

Sinubukan kong tawagan si Nathalie sa number niya, pero walang

sumasagot.

Iniiwasan niya kaya ako? Kasalanan ni Monique ang lahat ng ito.

Masaya na sana
ako. Napakamakasarili niya talaga.

Chapter 10
A New Beginning

Hindi ako tumabi sa kanya ng gabing iyon. Sa salas ako

natulog.Nagising nalang

ako kinabukasan sa mga kalderong nalaglag. May kumot at unan na din

ako.

“Monique, ano ba yan? Ang aga aga naman!” Bulyaw ko kaagad sa kanya
na nasa
kusina.

Sa isip isip ko bakit pa kasi nagtatry magluto kung hindi naman

marunong.
 Subukan lang niya akong pakainin ng mga sunog na niluto niya baka
wala na
siyang asawa.

= Page 33 =

Sorry. Yun lang ang nasabi niya sa akin. At parang ang lambing
lambing ng

pagkakasabi niya.

“Darren, kakain ka ba muna o maliligo ka na? ” ang tanong niya sa

akin.

“Nagluto na ako ng breakfast at pinag-init na kita ng tubig

pampaligo mo.”
Dugtong pa niya. Para bang sanay na sanay na siyang pagsilbihan ang
isang lalaki.

“Maliligo na ako. Hindi kasi ako kumakain ng breakfast. Ipagtimpla

mo nalang ako

ng Coffee” ang sagot ko.

Paglabas ko ng banyo, nakahanda na kaagad ang mga susuotin ko. Agad

naman

akong nagbihis. Pero, hindi ko sinuot ang mga damit na hinanda ni

Monique. At sa
kusina nakahanda na ang kapeng hiningi ko sa kanya. Naupo ako sa
counter at

tinikman ang tinimpla niya. Iyon na ata ang pinakamasarap na kape na

natikman
ko. Pero, hindi ko dapat ipahalata sa kanya iyon.

“Monique, ano ba yang kape? Bakit ganyan ang lasa? Ampait!!”

napatingin siya sa

akin at kinuha ang kape sa harap ko. Parang aligagang aligaga siya.

Bakit ganyan ang ayos niya? Nakatali ang mahaba niyang buhok at
nakaapron. She

really looks like a beautiful housewife. HINDING HINDI AKO MAGSISISI

NA SIYA
 ANG PINAKASALAN KO. ANG GANDA NIYA.

HA?! Ano sinabi ko?! Teka!! Mali mali!!

“Huh?, nako pasensya ka na Darren. Measurements lang kasi ang

binigay sakin ni

mama” nagulat ako sa sinabi niya.

‘Mama? Ang kapal naman ng mukha nitong tawaging mama si mama. Ni

hindi ko
pa nga tanggap na kasal na kami tapos Mama?’

= Page 34 =

“Hindi na ako makikipagtalo pa sa iyo , Monique. Nagmamadali na ako.

Baka

gabihin din ako mamaya kaya wag mo na akong antayin” knuha ko na ang
briefcase ko at lumabas na ng condo namin.

Siguro naman sa lamig ng pakikitungo ko kay Monique, eh magbago na

ang isip
niya about sa amin.

* * *

Pag-uwi ko kinagabihan, inasahan kong tulog na siya.

Tulog na nga siya- Sa sofa. Nakatulog siguro sa kakaantay sa akin.

Ang linis din ng
bahay. Pagpasok ko sa kwarto, bagong palit ang mga bedsheets.
Nagpalit kagad

ako ng damit at lumabas sa salas.

Nakita ko si Monique na nagpupungas ng mga mata. Nagising ko ata.

 “Andyan ka na pala. Kumain ka na ba ng dinner? May natira pa dun sa
niluto ko
kaninang lunch” Ang sabi niya.

“Hindi na. Kumakin na ako sa office. Matulog ka na. Mukhang antok na

antok ka
na ee.” Pagsisinungaling ko.

Pumasok na siya sa kwarto, pero ako sa salas ko padin planong

matulog. Pero, ako

hindi pa ako natulog.

Bakit? Una, nagugutom pa ako at Pangalawa, sinusubukan kong kontakin

si
Nathalie. I need her explanation.

Pero, bigo padin ako. Sa dating landline nila, Mommy niya ang
nakasagot, tigilan

ko na daw anak niya. Sa Cellphone number naman niya, out of

coverage. Habang
buhay na bang mawawala ang first love ko?

= Page 35 =

Sa sobrang badtrip ko, itinulog ko nalang ang gutom ko.

Sa loob ata ng isang buwan, isa lang ang naging routin naming
dalawa. Magluluto

siya di ko kakainin. Ipaghahanda niya susuotin ko, di ko papansinin.

At tuwing
gabi, hindi ako sumusuko sa paghahanap kay Nathalie.

Pero, nagbago ang lahat ng hindi ako tumuloy sa trabaho. Nakalimutan

ko kasi
ang briefcase ko kaya bumalik ako. Pero, iba ang nakita ko sa loob.
Isang lalaki na

kausap ni Monique. Nainis ako lalo sa kanya.

“Darren. Bumalik ka ba for your briefcase? Dadalhin ko sana sa’yo

kaso biglang
dumating si Aideen. Siya yung nakilala ko sa Singapore. Remember?”
 Nakipagkamay ako kay Aideen at umalis. Pabor sa akin kung may lalaki
siya. Mas

madali ang annulment. Pero, bakit ganito ang nararamdaman ko?

BAKIT PARANG ANG SAKIT AT KUMIKIROT ANG PUSO KO?

Chapter 11
Letting Go

Sa ilang buwang paghahanap ko kay Nathalie, hindi ko alam na

magbubunga ang
lahat. Pinahanap ko siya sa secretary ko at ang sabi niya, nasa
isang bahay daw ito

sa Batangas kakauwi lang galing ng States. Tuwang-tuwa ako.

Magkakasama na
ulit kami ni Nathalie. Maaga kong tinapos ang mga trabaho ko sa
office at dagli

dagli akong umuwi para kumuha ng gamit.

Pero, iba ang naabutan ko sa bahay. Walang Monique na sumalubong sa

akin.

“Monique” Tinawag ko siya pero, ubo lang niya ang isinagot sa akin.
Pinuntahan

ko siya sa kwarto niya. Nakahiga at hinang-hina.

= Page 36 =

“Nandyan ka na pala, Darren” Pinilit niyang bumangon pero bumagsak

ulit sa

kama. Inalalayan ko siya para makahiga ulit.

“Pasensya ka na ha. Sumama kasi ang pakiramdam ko kanina pag-alis

mo eh.”
Umubo ulit siya. Kinapa ko ang noo niya at napakainit niya.

Nakakain ka na ba?” Ang tanong pa niya. Bakit parang hindi ko

kayang iwan siya
sa ganyang kalagayan? Well, sino ba naman ang kayang mang iwan ng
taong may

sakit diba?!

“Oo. Tapos na” Pagsisinungaling ko. Pero ang totoo niyan gutom na
gutom na ako.

“Ikaw? Kumain ka na ba? Nakainom ka na ba ng gamot mo?” Ang tanong

ko.

“Oo. Tapos na. Teka ihahanda ko lang ang pampaligo mo.” Nagpumilit
parin
siyang tumayo.

“Hindi na.Magpahinga ka na.” Ang sabi ko sa kanya at pumikit na

siya.

Kumuha ako ng maligamgam na tubig at nilagyan ko ng alcohol. Kumuha

din ako
ng face towel at binasa yun. Pinunas ko yun sa buong katawan niya.

Buong gabi kong inalagaan si Monique hanggang sa nakatulog na ako sa

tabi niya.

“Mahal kita, Darren. Mahal na mahal.”

*DUGDUG*

*DUGDUG*
*DUGDUG*

“Darren, Darren.” Panaginip lang pala. Paggising ko titig na titig

si Monique sa

akin. I saw an angelic face infront of me. Parang hindi siya ang
Monique del valle
na kinaiinisan ko, parang… parang…

= Page 37 =
 *DUGDUG*
*DUGDUG*

*DUGDUG*

Ano ba yun?! Bakit.. bakit ganun ang puso ko?? Bakit ang bilis
bilis? Hindi naman
ako kinakabahan pero, ang bilis ng puso ko.

“Darren, thanks sa pag-aalaga sa akin.” At hinalikan ako ni Monique

sa Labi.i feel

her soft lips and I felt a volts of electricity all over my body.

Kumalas siya sa pakikipaghalikan sa akin. I don’t know what happened

to me, but

I stared at he lips and claimed it again.

I slowly slipped my tongue inside her mouth and I heard her moaned.
That turned

me on.

“I LOVE YOU DARREN.” She stared at me full of desires, pain and

love. I smiled at
he and kissed her.

***

“Thank you Darren. Ang saya-saya ko ngayon.” Hinalikan niya ulit ako
sa labi.
Nakaunan siya sa dibdib ko.

“Sige na. Baka makaalis na naman siya. Go!” Nagulat ako sa sinabi ni
Monique.

“Alam ko ang plano mo Darren. Well, I guess hindi mo talaga ako

magagawang

mahalin. Pero, don’t worry. Nandito lang ako sa tabi mo.” Napatayo
ako sa higaan
at tinignan siya.

= Page 38 =
 “Salamat ng marami Monique. I wish mahanap mo na ang taong laan para
sayo.”

Niyakap ko siya ng mahigpit. Naramdaman ko ang pagtulo ng luha niya.

Hindi ko
alam kung bakit pero nasasaktan ako.

Nagbihis agad ako at nagligpit ng gamit. Tumulong din si Monique sa

pagliligpit

ko. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya. Kahit papano mabait

din pala
siya. Sana makita na niya ang para sa kanya.

Umalis na ako ng condo unit namin. Pero hinabol niya ako.

“Darren. Mahal na mahal kita. Aantayin padin kita. Kahit hanggang sa

kabilang
buhay pa.” at hinalikan niya ako sa labi.

“Tinupad mo na ang pangako mo.” At ngumiti siya sakin at tumalikod.

“Tinupad mo na ang pangako mo?” ano kaya ang ibig niyang sabihin?

Chapter 12
The Truth

Pinuntahan ko ang address na sinasabing tinitirhan ni Nathalie.

Isang bahay sa

gitna ng magandang gubat ang nakita ko.

Kinakabahan ako nung pinuntahan ang pintuan at kumatok. Ilang beses

na rin
akong kumakatok. Akala ko ay walang tao, pero maya-maya’y nagbukas
ang pinto

at sinalubong ako ni Nathalie.

Pareho kaming nagulat nang makita namin ang isa’t-isa. Hindi ako
makapaniwala
 na ang first love ko ay kaharap ko na.

= Page 39 =

“Da-darren. Anong ginagawa mo dito? Ang tanong niya. Pero imbes na

sumagot

ay hinalikan ko siya sa labi. Pero, tinulak niya ako palayo.

“I’m sorry. Nabigla ata kita. Let me explain Nathalie.” Pinatuloy

niya ako sa loob
ng bahay niya.

Kinuwento ko kay Nathalie ang tungkol sa batang babae na hinalikan

ko sa park
twenty years ago. Ang paghahanap ko sa kanya. Ang pagmamahal ko sa
kanya.

“Pero paano si Monique? Kasal pa kayo.” Napayuko si Nathalie. Mariin

kong
hinawakan ang kamay niya.

“We will file an annulment para mapawalang bisa ang kasal namin. I
can assure
you. Hindi na niya tayo guguhin pa.” niyakap ko siya ng
napakahigpit.

Then I tried to kissed her again pero, umiiwas siya. Ibang iba talga
siya sa ibang

babae.

Masaya ako dahil kasama ko na ngayon ang taong mahal ko. Pero, bakit
parang
may hindi tama?

We ate dinner together. Nagkwenntuhan kami at napakasaya ko. Pero,

minsan
sumasagi sa isip ko si Monique at hindi ko alam kung bakit. Gusto ko
pa sanang

makakwentuhan si Nathalie pero pagod na daw siya.

 “Mahal na mahal kita Nathalie.” I told her before we sleep. Biglang
nagflash ang
mukha ni Monique sa harap ko and I was surprised kaya napayakap ako
sa kanya

para hindi niya mahalata.

“Madaling sabihin ang mga katagang yan Darrren. Pero hindi mo

madadaya ang
laman ng puso mo.” Napatitig ako sa kanya.

= Page 40 =

“minsan Darren, nasa harap na natin ang hinahanap natin pero hindi
pa natin

makita dahil masyado tayong abala sa pagtanaw sa malayo.”

Simula ng dumating ako sa bahay na ito, pakiramdam ko ay iniiwasan

ako ni

Nathalie. Siguro dahil hindi pa siya secured dahil kasal pa kami ni

Monique. Well,
its about time na asikasuhin ko ang annulment naming dalawa.

Umalis si Nathalie ng araw na yon. Pupunta lang daw siya sa bayan

para sa mga

supplies namin.

Matagal na ring nakaalis si Nathalie ng may kumatok sa pinto. Wala

akng

inaasahang bisita dahil unang-una ay walang nakakaalam na nandito

ako at isa pa
hindi naman nagbilin si Nathalie na may darating siyang bisita. So,
I answered the

door. I saw a man standing.

“Ano ho yun?” nagtitigan kaming dalawa.

 “Nandyan ba si Natalie?” Ang sabi ng lalaki. Naging curious ako kung
sino ang
lalaking ito.

“Sino ka at anong kailangan mo sa kanya?” I went out the house at

hinarap siya.

“Im Ralph Alcantara, Nathalie’s Fiancee. You must be Darren. Hindi

pa pala
sinasabi ni Nathalie sayo” napahilamos ng mukha ang lalaki.

ANONG FIANCE ANG PINAGSASASABI NIYA? IS HE MAD?!

Sasagutin ko sana siya pero biglang dumating si Nathalie. Alam ko na

nagulat siya
ng makita ang lalaking ito.

“Darren, mag-usap tayo sa loob.” Nagkatinginan sila ni Ralph at

tumingin sa akin.

= Page 41 =

“No Nathalie. Explain everything.” Napakuyom ako ng kamao dahil para

akong

tangang napapaikot ng lahat.

“Please calm down Darren. Sa loob na tayo mag-usap.” Hindi ko alam

ang mga
nangyayari. DAPAT, nagagalit ako, pero bakit parang ang saya ko na
niloloko ako?!

MASKOKISTA na ba ako?!

The three of us sat down on the couch. Hindi ko alam kung anong
nangyayari. The

whole house was in silence. Until Nathalie broke it.

“Darren sorry dahil niloko kita. Si Ralph ang mahal ko. Kaya ako
nagpunta sa
 America ay dahil sa kanya. Magpapakasal na kami.” I looked at them
intently at
hindi ko alam kung ano ang iisipin ko.

“Pero, paano tayo Nathalie? Paano ang promise natin sa isa’t isa?”
umiling siya sa

akin at tumingin ulit kay Ralph.

“Darren, hindi ikaw ang lalaking nangako sa akin kundi si Ralph. At

hindi ako ang
babaeng pinangakuan mo kundi si Monique.” I almost dropped my jaw
with that.
Ano to?! Joke?!

“S-si Monique?” tumango silang dalawa sa akin.

“Oo Darren. Siya nga at wala nang iba. Ang babaeng kinamumuhian mo
ay ang

taong pinangakuan mo.” Napatayo ako at napahilamos ang palad ko sa

mukha ko.

“Pero kahit na siya pa ang babaeng yon, mahal na kita Nathalie.”

Umiling siya at
tumayo sa harap ko.

“Hindi ako Darren kundi si Monique. Bakit hindi mo pakinggan ang

sinasabi ng

puso mo. Kahit kalian ay hindi ka ginawan ni Monique ng masama. In

fact, binigay
niya lahat ng gusto mo. Lumayo siya nung college tayo. Pinakasalan
mo ang

= Page 42 =

batang babae na pinangakuan mo. Nang hiniling mo ang kalayaan mo,

kahit

masakit ay binigay niya. Hindi siya ang makasarili Darren kundi

ikaw. Alam mo
bang maganda na ang career niya sa America? Pero, iniwan niya ang
lahat ng iyon
 Darren dahil sa’yo. Dahil gusto niyang tuparin ang pangako niyo sa
isa’t isa.”

Napaisip ako sa sinabi niya. Napaupo akong muli at nilubog ang mukha
ko sa
palad ko.

“Paano mo nalaman ang lahat ng ito?” tumabi sa akin si Nathalie.

“Pinsan ko si Monique.” Napatingin ako kay Ralph at ngumiti siya sa

akin.

“Darren, tatapatin na kita. Si Monique ang nakahanap sa akin dito at

hindi ang
Secretary mo. Binigay lang niya ang address sa Secretary mo.
Pinakiusapan din

niya ako na ientertain ka at magkunwaring walang alam. Eve since,

alam na ng
Mommy mo na si Monique ang matagal mo nang hinahanap. Darren, mahal
na

mahal ka niya at ipinabibigay niya sayo ito.” Nathalie handed me a

piece of paper.
Binuklat ko ito at binasa.

Sulat pala ito galing kay Monique.

Dear Darren,

Sa mga panahong binabasa mo ang sulat na ito, maybe

you’re with the

love of your life. Darren Im sorry kasi pinahihirapan ko ang buhay

mo.Sorry kasi
tinali kita sa akin kahit na hindi mo ako mahal. Akala ko, sapat na
ang mga

pangako natin noon para mahalin mo ako, hindi pa pala.

Tungkol nga pala sa utang ng pamilya mo, bayad na ito. Wag ka ng

mag-alala.
Just be happy with Nathalie.

= Page 43 =
 Darren, ang totoo niyan, Im the girl you kissed twenty years ago. I
don’t know

kung bakit hindi mo ako maalala. Pilit kong binabalik ang lahat ng
memories natin
pero malaki na ata talaga ang galit mo sa akin kaya hindi mo
magawang

maalala.

Mahal na mahal kita Darren at hihintayin parin kita

Monique

Pagkatapos kong marinig ang lahat, para bang binuhusan ako ng isang
baldeng
yelo. All this time nasa harap ko na pala ang hinahanap ko. Pero
nagbulag-bulagan
ako.

Dali-dali akong bumalik ng Maynila at pinuntahan ang condo namin.

Pero, wala na

siya rito. I sadly left the house at nasalubong ko si Aideen.

“Tol, Naihatid mo nab a si Monique?” he asked me curiously.

“Naihatid? What do you mean?” napahawak ako sa braso niya.

“Hindi mo ba alam? Monique just left at pupuntang America. Sorry tol

pero, nag-

away ba kayo?” hindi ko na sinagot ang tanong niya. I immediately

went to the
airport.

Tinawagan ko si mommy at sabi niya seven daw ang flight ni Monique.

Nagpasalamat pa siya at nauntog na daw ako.

Six O’clock palang. Baka sakaling maabutan ko pa siya sa Airport.

Halos liparin ko
na ang airport maabutan ko lang siya.
 Naabutan ko sila Mama at ang Mommy niya. They are both crying.
Nagulat sila

nang makita nila ako.

= Page 44 =

“Ma, si Monique?” napahawak ako sa braso ni mama. Pilit kong

tinatanaw kung

nasaan siya.
“The plane has just left. Huli ka na.” napaupo ako sa sahig. Ang
laki laki kong

tanga.

“MA, si Monique po yung batang babae na pinangakuan ko twenty years

ago.”
Napaupo sila para pumantay sa akin.

“ma ang tanga ko. Bakit hindi niyo sinabi sa akin na siya pala ang
matagal ko nang

hinahanap?” para akong tanga na umiiyak sa harap ng nanay ko.

Nakakainis!!
Parang pinaglalaruan niya ako.

“Dahil gusto ko ikaw mismo ang makakita nun. At gusto ko na

marealize mo kung
sino ba talaga ang mahal mo. Hindi dahil sa siya ang pinangakuan mo
kundi sahil

mahal mo siyang talaga. Mahal ka niya. Mahal na mahal.” Niyakap ako

ni mama.
Naiyak ako dahil sa katangahan ko at dahil sa katangahan ko, nawala
ang babaeng

mahal ko.

“Ma, ako rin. Mahal na mahal ko rin siya.” Gusto ko siyang sundan,
pabalikin dito,
pero im not worth for her love. IM SUCH A BIG JERK.

Mahal ko si Monique, pero it’s too late. Before I knew it, wala na
siya.
 Chapter 13
His Bride

Ako si Monique. Si Monique Del Valle. Ang babaeng tapat na

nagmamahal sa
isang lalaking nagngangalang Darren Antonio Tolentino. Ang batang
babae na

pinangakuan ni Darren na pakakasalan niya.

= Page 45 =

Four years old palang ako nang hinalikan niya ako. Naglalaro lang
kami nun sa

sandbox. Siya ang bestfriend ko. Palagi kaming magkalaro noon.

Nagulat nalang
ako nanghalikan niya ako.

Crush ko na siya noon pa man. Pero, alam ko na magkakalayo rin kami.

My family

needs to go to America. Doon na sila maghihiwalay na dalawa. At

iiwanan ko ang
lalaking mahal ko.

When I turned eighteen, nagpumilit ako sa Mommy ko na babalik ako

sa Pilipinas

para tuparin ang pangako namin sa isa’t isa.

“Monique, hindi pwede ang gusto mo. Saan ka tutuloy doon?” kausap
ko si

mommy habang kaharap niya ang mga paperworks niya.

“Mom, don’t worry. I can take care of myself. Please?” alam ko

hindi ako
makikilala ni Darren dahil sa itsura ko, pero kailangan kong
ipaalala sa kanya ang

lahat lahat.
 “Ok, fine. Pero, kasama mo ang pinsan mo na babalik sa Pilipinas” I
almost
jumped ‘coz of excitement. Napayakap ako kay mommy dahil sa tuwa.

Bumalik nga kami ng pinsan kong si Ralph sa Pilipinas. Nagmukha

akong stalker ni

Darren. Pumasok ako sa University na pinapasukan niya.

Sa itsura ko noon, isa lang ang hiling ko. Ang makilala ako ng puso
niya. Ang tawag
niya sa akin, isa daw akong napakalaking drum at ang mukha ko daw ay
parang

tigyawat na tinubuan ng mukha. Pero hindi ako sumuko. Pilit ko

pading
ipinagtapat sa kanya ang totoo.

“Darren, para sa’yo. I love you kasi.” I was holding a box of

chocolate sa harap

niya. Araw araw palagi ko itong ginagawa pero, it’s still useless.
Parang hindi na

= Page 46 =

niya ako kayang makilala pa.

“Monique ano ba tigilan mo na nga ako. Ano ba?” naiirita na naman

siya. Ang cute

cute niya talaga. Bakit ba hindi niya ako kayang mahalin? Sana hindi
ko nalang siya
hinanap kung puro sakit lang ang mararamdaman ko.

“Bakit ba ayaw mo sa akin? Dahil ba mataba ako?” pinipigilan ko ang

luha ko na
tumulo. Nakakainis!! Naiinis ako!!

“Oo nga naman bakit ba ayaw mo sa kanya?” Sulsol ng mga kaibigan

niya. Alam
ko namang pinagtatawanan nila ako behind my back.
 “Monique, hindi kita mahal. May iba akong mahal.” Ang sakit sakit.
Ang sakit sakit
na hindi ako makilala ng lalaking mahal ko. Ng lalaking nangako sa
akin ng

FOREVER. Laro lang ba para sa kanya yun?

“Sino, yung Nathalie na yun? Eh, wala naman kaming pinagkaiba ah. Di
hamak

naman na mas maganda ako sa kanya.” PESTENG Nathalie yan!! Panira ng

lovelife!! Waaahhh!!

Nagtawanan ang lahat. I stared at them and I pointed to Darren.

“Isinusumpa ko Darren, one day wala kang magagawa kundi pakasalan

ako!”

Sa sobrang inis at galit ko sa kanya ay nagawa ko yun. Bumalik kami

sa America
with a broken heart. Ginawa ko ang lahat para maging maganda at para
maging

akin siya ulit.

After graduating in college, nagkaroon kaagad ako ng trabaho.

Nagkita kaming
muli ni Nathalie.

= Page 47 =

“Monique, kamusta ka na?” may bumati sa akin na isang magandang

babae. Halos

hindi ko na siya nakilala.

“Ok naman. Ikaw? Ang laki na ng pinagbago mo.” I looked at her fom
head to
foot. Hindi ako makapaniwala na ganito pala kaganda si Nathalie.

“Ok lang din ako. Ikaw din. Halos hindi na kita makilala.”
Nagkatawanan kaming
 dalawa. I invited her to go out at doon na namin pinagpatuloy ang
kwentuhan.

“Kamusta na kayo ni Darren?” I asked her, pero may tinig sa

lalamunan ko habang
tinatanong ko siya.

“Matagal na kaming hiwalay. Pinagpustahan lang nila ako ng barkada

niya.”

Napailing iling lang siya sa akin.

Si Nathalie ang naging bestfriend ko sa America. Sa kanya ko din

sinabi na ako ang
babaeng pinangakuan ni Darren.

“Bakit, hindi mo sinabi sa kanya?” ito ang una niyang tanong sa akin
after my
story.

“Dahil mahal ko siya. Ayoko siyang pilitin. At isa pa may mahal na

daw siyang iba.”

I tried to smile pero gusto ko na talagang umiyak at that time.

After years of working sa States, bumalik si Nathalie sa Pilipinas.

A few months
later ay bumalik na rin kami ng Mommy.

“What? I’m going to marry Darren Antonio Tolentino?” hindi ko alam

kung tatalon

ako sa tuwa o iiyak.

“Yes you will Iha.” Napaupo ako sa sagot ni mommy. I was really
excited at halos
hindi ko na maexplain ang nararamdaman ko.

= Page 48 =

“Pero, what if tumanggi siya?” humarap ako kay mama. Waaahhh!!!

Kinakabahan
 na naeexcite ako!!

“Don’t worry about it, iha. Everything is fine. Wala na siyang

magagawa kundi ang
sundin ang gusto ng Mommy niya.” I smiled. Called me selfish, pero I
just want to

fulfill our promises. Baka, sakaling maalala na niya ako.

At hindi nagtagal ay nakipagkita kami kay Darren at sa Mommy niya.

I was

planning to let him fall for me, pero iba ang nangyari. I lost in my
own game.

“hi nice to finally meet my groom.” I almost laugh dahil hindi siya
makapagsalita
sa pagtingin sa akin. He pulled a chair and let me sit.

Bumalik siya sa kinauupuan niya at nabalik na naman ang tingin niya

sa kain.

“Darren, masyado ka atang mesmerize sa akin. Nagulat ka ba? Hindi na

kasi dram

ang katawan ko. Hindi narin palu-palo ng labada ang mga braso at
binti ko. Hindi
na rin tigyawat na tinubuan ng mukha ang pisngi ko. Darren, marami
ang

pwedeng mangyari sa loob ng sampung taon. Wag ka namang ganyan.”

I want to kissed him. Hug him. Tell him na ako ang girl na matagal
na niyang

hinahanap

Hindi ako nagpapahalata na excited ako na makita siya. Nakikita ko

siyang
sumusulyap sulyap sa akin.

***

After the meeting ay agad kong tinawagan si Nathalie.

“So? Did you tell him?” excited na excited siya.

 = Page 49 =

“Hindi pa. NAtatakot ako. Baka pagtawanan lang niya ako. Just like
what he did

when we were still in college.” Napahiga ako sa kama ko habang

nagkukwento
kay Nathalie.

“Wag ka ngang negative thinker. Im sure, kahit na ilang beses pang

magbago ang

mukha mo ganun padin ang feeling niya for you.” Pareho kaming
kinikilig sa
usapan namin.

Little did we know, nagpepreapare na pala kami for our wedding.

Masaya ako kasi
matutupad na ang promise niya sa akin, pero alam ko na hindi din ito
magtatagal
dahil hindi niya naman ako mahal. While going in the bakeshop para
sa cake, we

saw Nathalie sa playground. Lumapit siya at sumunod ako.

“Nathalie.” Napatingin sa akin si Nathalie at sinenyasan ko siya na

magpanggap.

“ano nga pala ang ginagawa mo dito?” I was just listening to their
conversations.

“Wala lang may naalala lang ako.” Oo nga pala, gumawa din sila ng
promises ni
Ralph dito.

“Hi, Nathalie.” I greet her. Nagpanggap na naman kami na ngayon lang

ulit kami
nagkita.

“Monique? Ikaw na ba yan? Ang laki na ng pinagbago mo. Well,

congratulations

nga pala. Ikakasal na pala kayo. Best wishes para sa inyo.” I almost
blurted my
 laughter pero pinipigilan ko. “Thanks. Actually papunta na kami sa
bakeshop

ngayon para pumili ng cake. Halika na Darren”

Hinila ko si Darren paalis and nakita ko na napapaisip si Darren.

Hey,iniisip ba niya na si Nathalie ang babaeng pinangakuan niya?!

***

= Page 50 =

“Twenty years ago, may nagustuhan akong girl. Kalaro ko lang siya
dati. Hindi ko

alam kung ganoon din ang feelings niya para sa akin. Kaya, dito sa
playground na
‘to hinalikan ko siya. Pinangakuan ko siya na papakasalan ko siya sa
tamang

panahon. Pumunta siya ng America at nangako siya na babalik siya

dito para
matupad ang promise namin sa isa’t isa. For the past years, hinanap
ko siya at

gusto kong tuparin ang pangako ko sa kanya.”

Darren is confessing me about… err… myself?! NAkipagkita siya sa

akin the day

before ang kasal namin. Gusto ko nang sabihin na ako ang babaeng
yun.

“ka-kaya ba ayaw mong magpakasal sa akin?” napayuko ako. Bakit ba

hindi niya
ako magawang maalala?! Tumango siya sa tanong ko.

“Na-nakita mo na ba siya?” I was hoping that sasabihin niya na ako

ang babaeng

yun, pero alam ko malayong mangyari yun.

“Oo, si Nathalie ang babaeng yun.” Hindi ko na napigilan ang luha

ko. AKALA KO
BA HINDI MAGAWANG MAGKA AMNESIA NG PUSO?!
 MALI ATA YUN KASI YUNG PUSO NG TAONG KAHARAP KO, DI LANG AMNESIA
KUNDI ALZHEIMER’S ANG SAKIT.

“Pano ang kasal natin? Paano si Mommy? Ang Mommy mo? Darren ilang
araw

nalang bago ang kasal natin. Hindi na pwedeng iurong ang lahat.” I
tried to calm
myself.

Umiiyak na ako. Ayokong mawala si Darren sa akin. Mahal na Mahal ko

siya. I’ve

waited a long time para dito. Para sa pangako namin.

“Hihintayin nalang kita sa kasal natin.” I left him and I was

crying.

***

= Page 51 =

Im happy dahil nagpakita siya sa kasal namin. Last night, Nathalie

called me

telling me na niyaya siya ni Darren na magtanan. Pero, hindi daw

niya ito sisiputin.
Pero, kahit hindi niya ito siputin nakay Darren padin lang last
decision kung

magpapakasal nga siya sa akin.

“And I now pronounce you husband and wife. You may now kiss the
bride.”

Nagulat ako sa halik niya. It was rough at ramdam ko ang sakit.

Ramdam ko ang

galit. I felt his tongue inside my mouth kaya naitulak ko siya.

“Thank you at pumunta ka.”

he smiled at me. “Syempre naman Mrs. Tolentino.” Sa tono ng

pananalita niya, I
 know he’s up for something. Kung ano man yun, I’m ready for it.

Sa reception inabot sa amin ng mommy ni Darren ang gift nila. It

was a travel
package sa Singapore.

In Singapore, hindi masyadong maganda ang naging honeymoon namin.

Nagkasagutan pa nga kami dahil hindi siya sinipot ni Nathalie. Ako

ang sinisisi niya
dahil dun. If only I could tell him.

Dun ko rin nakilala ang isang guy named Aiden San Ruiz. Isa siyang
photographer

sa America. When I am going to introduce him to Darren, nagalit ito.

I know deep
inside him nagselos siya at nakakatuwa na malaman iyon.

Hindi rin naging masayan ang pagsasama namin as husband and wife.
Palagi

niyang tinatanggihan ang mga ginagawa ko sa kanya. Magluluto ako,

hindi siya
kakain, ipaghahanda ko ang susuotin niya, iba naman ang suot niya.
Ang sakit

sakit na hindi niya talaga ako tanggap bilang asawa niya.

= Page 52 =

One day, umalis siya ng mas maaga. Then I saw his briefcase sa
kwarto. Dadalhin
ko na sana yun nang makita ko si Aiden sa pinto.

“Aiden, Hi.” Nakangiti siya sa akin. Paano niya nalaman ang condo
namin?

“Hi Monique. Can I come in?” pinatuloy ko siya at nagkakwentuhan

kami sandali.
 Sa kabilang unit lang pala siya nakatira. Nakita daw niya ako nung
isang araw ng

lumabas ako ng condo. He wants to surprise me, kaya siya nandito.

Nagulat ako ng bumukas bigla ang pinto at nakita ko si Darren.

“Darren. Bumalik ka ba for your briefcase? Dadalhin ko sana sa’yo

kaso biglang

dumating si Aideen. Siya yung nakilala ko sa Singapore. Remember?”

masama ang
tingin niya sa akin at kay aiden.

Nakipagkamay siya kay Aideen at umalis.

“I think your husband is angry at me. I better leave.” Natawa ako sa

sinabi niya.
Takot din pala siya kay Darren??

***

Nabalitaan ko nalang na bumalik na si Nathalie from America.

“Monique, guess what? Ralph already asks me to marry him.” Yun agad
ang

bungad niya sa akin sa telepono ng tumawag siya.

“That’s good news. Congratulations and I’m happy for the both of
you. Pero, si
Darren. He’s been searching for you for a long time.” Lumungkot ang
boses ko.

Gusto ko namang maging masaya na ang bestfriend ko.

= Page 53 =

“Hindi mo parin ba sinasabi sa kanya?” parang naiiyak na ako.

Pagdating kay
Darren parang nagiging masokista ako.
 “Hindi ko siya kayang saktan. At alam ko namang hindi siya
makikinig. Pwede bang

ikaw nalang ang magsabi sa kanya?” I really don’t have enough

courage to tell
him.

***

Nathalie told her everything. At habang sinasabi ni Nathalie yun,

sumasakay na
ako ng eroplano pabalik ng America. Ayoko na siyang itali sa akin ng
panghabang
buhay. Well I guess promises are really meant to be broken.

Ilang buwan na rin ako sa America ng malaman kong buntis ako.

Nagbunga ang
pagmamahalan namin ni Darren. Mali pala, ang pagmamahal KO kay
Darren.

Ipinaalam ko kay Mommy sa Pilipinas about my situation at pinaalam

niya naman
ito sa Mommy ni Darren. At simula ng malaman nila iyon pabalik-balik
nalang sila

sa America.

Ipinanganak ko ang isang healthy baby boy. Pinangalanan ko siyang

Stanley

Antonio Tolentino. I still used that surname dahil kasal parin naman
kami ni
Darren. Masaya na ako sa America kasama ang anak ko until one day…

“Mrs. Tolentino, kung gusto ninyong hiwalayan ang asawa ninyo,

kailangan

ninyong bumalik sa Pilipinas. Kailangan ng Consent niya about this.

And besides
may anak kayo. Kailangan padin ng sustento ng anak ninyo.” I was
talking to my

lawyer about my annulment. Ayoko nang itali pa siya sa kasal na ito.

He suffered
enough. TAMA na ang pagiging selfish ko. I have to let him go.

Sinunod namin ang gusto ng abogado ko. Stanley and I went back to
the

Philippines para asikasuhin ang annulment ko.

 = Page 54 =

Chapter 14

The Promise

It’s been six years simula ng umalis si Monique. Halos lahat happy
ever after na.

Ang mga kabarkada ko halos lahat kasal na. At eto na naman ako ang
best man
nilang lahat, still a bachelor.

Si Nathalie at si Ralph may anak na. Si Mama naman at ang Mommy ni

Monique,

palaging nasa out of the country, feeling mga teenager.

Si Aiden naman na kaibigan ni Monique ay bumalik sa Singapore.Dun na

rin niya

nakita ang makakasama niya sa buhay.

Si Monique? Hindi ko na alam ang nangyari sa kanya. Wala rin akong

natanggap ni
iisang Annulment paper mula sa kanya. For the past six years,
nabuhay akong

naghihintay sa kanya. Umaasa na isang araw ay kakatok nalang siya sa

Condo
namin at yayakapin ako ng mahigpit at sasabihing “Darren, I miss you
so much.

And I love you.” At hahalikan niya ako sa labi. Pero, alam kong
hindi na
mangyayari pa yun.

Gabi na naman. Sa tuwing gagabi, naiisip ko tuloy kung kamusta na si

Monique.
Kung ano na ang ginagawa niya. Nasa ganito akong sitwasyon nang
marinig ko ang

cellphone ko na nagri-ring.
“Hello?” I answered my phone and a tiny voice spoke out.
 “Uncle Darren, samahan mo ako tomorrow sa playground. Please?” Si
Althea ang

anak nila Nathalie at Ralph.

Siguro kung nandito si Monique at may anak kami, siguro magkasundong

magkasundo sila nito ni Althea. Sana may anak na sin ako.
Nakakatakot ang

mapag-isa.

= Page 55 =

Ahhhh!!! Noon, iniisip ko na magkapamilya sa babaeng gusto at mahal

ko. Nasa

kamay ko na pero, pinakawalan ko pa.

“Ikaw pala yan Althea. Sige, sige. Pero pumayag na ba ang mommy mo?”
I heard
her giggle from the other side.

“Opo. Sabi po niya, Ihahatid daw po niya ako sa condo niya bukas.”
Natawa ako sa
sinabi niya. Naging sobrang close na ako sa kanya and how I wish na
pati ako

maykaroon ng anak with Monique.

* * * *

Maaga pa ng hinatid ni Nathalie ang anak niya. Agad naman kaming

nagpunta sa

playground. Sa tuwing makikita ko ang playground ay hindi maalis sa

alaala ko si
Monique. Ang pangako namin sa isa’t isa.

“Uncle Darren, dun lang po ako sa sandbox ha.” I nodded at patakbo

siyang
pumunta sa playground.
 Umupo ako sa bench kung saan ko siya natatanaw. I took my phone and
read my

messages.

“UNCLE DARREN!!! Someone kissed me!!” narinig kong sumigaw si

althea.

Tumatakbo siyang bumalik sa akin.

“What’s wrong Althea?” inalalayan ko siyang umupo sa bench.

= Page 56 =

“Yung bata po kasi eh. Sabi po niya papakasalan daw po niya ako
tapos hinalikan

po niya ako sa labi.” Natawa ako. Naalala ko na naman si Monique.

“Wag ka nang umiyak. Tahan ka na.” niyakap ko siya aalis na sana

kami pero…

“What did you do Stanley?”

Narinig ko ang isang pamilyar na boses. Hindi ko alam kung guni-

guni ko lang ba
ang lahat o hindi.
 Chapter 15
The End

I can’t believe my eyes. Si Monique nga.

= Page 57 =

“Monique? Ikaw ba yan? I missed you. Monique marami akong gustong

sabihin

sayo.” Iniwas niya ang tingin niya sa akin.

“Uncle Darren, Sino siya?” napatingin si althea sa akin with her

eyes full of
curiousity.

“Darren, Im sorry pero may gagawin pa ako. Let’s go, Stanley.” I

tried to chase her
pero nakalayo na siya.

I was still in shock hangang sa bumalik kami sa bahay at sunduin ni

Nathalie ang
anak niya.

“What nagkita kayo ni Monique?” Gulat na gulat na sabi ni Nathalie

nung
ikinuwento ko sa kanya ang nakita ko.

“Oo, at ang ganda parin niya. Teka, may asawa na ba si Monique?”

bigla kong

naitanong. Naalala ko kasi ang batang kasama niya.

“Oo. Ikaw… wag tanga Darren.” Nathalie told me sarcastically. I

ignored her.

“I saw him with a boy. Anak niya siguro yun.” Napaisip akong mabuti.
Sana oo at

ako ang ama. Ang saya!!

“But with whom Darren?” sa akin meron pa bang iba?!

“Anak niya sa’yo yun Darren.” Biglang sumabat ang asawa ni Nathalie
na si Ralph.

Halos mabingi ako sa narinig ko. Ako?! Teka… ibig sabihin… YES!!!

Ikinuwento niya sa amin kung bakit nagbalik si Monique sa

Pilipinas.

= Page 58 =

“What an annulment? No Hindi ako papayag. Gagawin ko ang lahat

makasama ko

lang ang mag-ina ko.” Napatayo ako sa kinauupuan ko. I once loose
her and I can’t
afford to loose her again lalo na ngayong may anak kami.

Pero, paano kung ito ang kabayaran sa lahat ng pasakit na ibinigay k

okay

Monique? Paano kung hindi na niya pala ako mahal? Hindi ko ata
kayang mawala
siya. Ang paghihintay nga sa kanya ng anim na taon eh parang ang
haba haba na.
Alam ko na kung sino ang makakatulong saakin. I know that Mother
still knows

best.
 “Ma, please tulungan mo akong maibalik si Monique sa akin.”
Nakaluhod na ako
sa paanan ng aking ina para lang tulungan ako kay Monique, pero
parang walang

silbi ang lahat.

“Darren, pinakawalan mo na yung tao. Ngayon namang pinakakawalan ka

na niya
eh ayaw mo.” Nagluluto si mama sa kusina at talagang hindi niya ako
pinapansin.

Alam ko naman ang mga nagawa ko eh… SHIT!! Bakit ba kasi ang tanga
tanga ko?!

“Ma, mahal ko siya.” Napatigil si mama sa pagluluto. Tinapat niya

ang sandok sa

akin.

“Sige nga Darren Antonio Tolentiono, bakit mo siya mahal.”

Napaisip ako sa tanong ni Mommy.

Ito din ang tanong niya sa akin nang ipakilala ko si Nathalie sa

kanya. At hanggang

ngayon hindi ko padin alam ang sagot. Huminga ako ng malalim bago
sumagot.

= Page 59 =

“Ma, mahal ko si Monique hindi dahil siya ang babaeng pinangakuan ko

noon.

Mahal ko siya period. Wala nang iba pang dahilan. Basta mahal ko
siya. Siya man
ang batang babae na yun o hindi. It doesn’t matter to me.”

Masaya si Mommy sa naging sagot ko. Para akong nanalo sa isang

beauty

pageant. Isa lang ang sinabi niya sa akin.

“Anak, follow your heart.”

Epilogue

Minsan, sa buhay natin may mga bagay tayong hinahanap, hinihintay.

Pero, hindi
natin alam na ang matagal na pala nating hinihintay at hinahanap
nasa harap na

natin.

Nakipagkita akong muli kay Monique. Hindi naman niya ako binigo.

“Darren, I want an annulment.” Yun agad ang bungad niya sa

akin. Halos
manlumo ako sa narinig ko. I can’t. hindi ko kaya.

“NO!! hindi tayo maghihiwalay.” Nabigla siya sa sinabi ko. Nasa tabi
niya si
Stanley at hindi na alam ng bata kung kanino titingin.

Napatayo din si Monique. “ano pa ba ang gusto mo? You want an

annulment

right? And besides ano pa bang kwenta ng kasal na ito kung hindi na
natin mahal
ang isa’t isa?”

Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa narinig ko. Hindi

na ba talaga

niya ako mahal?!

= Page 60 =
 “hi-hindi mo na ba talaga ako mahal?” I tried to hold her hand pero
binawi niya
ito.

“im sorry Darren. Pero, hindi na.” gusto kong umiyak, magwala.
Hinawakan ko

ang kamay niya.

“three months Monique. Give me three months.. three months to prove

myself to

you.”

Pumayag si Monique sa gusto ko. Tumira kami sa dati naming condo. I

did

everything para lang mahalin niya ako. Every morning, hindi ko

makakaligtaan na
bigyan siya ng flowers. Halos magmukha na ngang flower shop ang
condo namin

eh.

Ako narin ang naiiwan sa bahay para gawin ang mga gawaing bahay. Ako
na rin
ang nag-aalaga kay Stanley. For almost three months, ganito ang set
up namin. I

almost give up pero an angel, light up my fading flames of hope.

“daddy, how much do you love mommy?” yan ang tanong ni Stanley sa
akin

habang pinapanuod niya akong magluto ng pancake niya. Napatingin ako

sa
kanya at kitang kita ko na nakapout siya sa akin. Kamukhang kamukha
niya ang

mommy niya.

“very much baby. I would die kapag nawala siya.” Inalis ko na ang
pancake sa pan
at hinain sa kanya.

“pareho po kayo ng sagot ni mommy.” Kinarga ko ang baby ko at

tinanong.

“talaga?? Bakit? Ano ba ang sagot ni mommy mo.” Tanong ko sa kanya.

 = Page 61 =

“sabi niya po sa akin, she can’t afford to loose you. Nakita ko nga
po siyang

hawak hawak ang picture niyong dalawa.” Napangiti ako sa sinabi ng

anak ko.

Sakto naman ang paglabas ni Monique mula sa kwarto namin. Tabi

kaming tatlo
na natutulog sa kwarto.

“breakfast misis.” I offered her the pancake but she just stare at
me. Lalabas na
sana siya ng condo pero hinawakan ko ang braso niya.

“aalis ka na? wala pa nga akong goodbye kiss.”” Before she could
answer, I
already claimed her lips.

I felt that she responded to my kisses. I put my hands to her waist

and I felt hers
on my nape. I draw he closer to me.

Bumitaw ako at nakapikit pa siya. I chuckled dahil ang cute cute

niya.

“marry me to get more kisses misis.” Napadilat siya and I saw her
blushed.

“no.” I almost dropped my jaw sa sagot niya.

“but why?” she looked at me intently.

 “say the three magic words.” I cupped her chin and told her.

= Page 62 =

“Mrs. Monique del valle-tolentino, I love you so much. Will you stay
with me and

fulfill the promises of forever?” she smiled back at me and said.

“yes, I will. I will love you eternally.”

--the end--

All Rights Reserved © 2011

= Page 63 =