"Paglalakbay ng Mga Bituin"

……………………..

Saksihan ang babae sa kanyang lumulutang na mga pangarap,

Nawawala sa imahinasyon, ang kamay niya'y hubad.

Sumama, tayo'y magtungo sa kahapong mithiin,

Kahit ang pinakamatibay na plano, maaaring maglaho rin.

Cupid, ang tusong pana, humahawi ng daan,

Paghahati ng mga puso, mga pagnanasa'y walang tanan.

Lubog sa luha, sa damdaming ligaw tayo'y sumabog,

Bakit ba ang apoy ng kabataan ay hindi matutugon?

Panahon ng pangangaso, kordero'y naghahanap ng saysay,

Tayo'y maliliit na butil, mga kuwentong hindi nababanggit.

Mag-ingat sa paglipat mula sa pangarap tungo sa katotohanan,

Kasabay ng alaala na maaaring sumambulat sa dilim ng gabi.

Sa halik ng leon at malambot na usa, ating saksihan,

Magbuklat ng pahina, darating ang isang panibagong simula.

Sa mga luha natin, magdiwang at yakapin ang biyaya,

Tagumpay sa pagtahak ng takot, sa pag-asang magbibigay-liwanag sa ating daan.

O, dakilang kahalubilo, isigaw ang ningas ng kabataan,

Takbo ng kordero, patungo sa layuning walang pangalan.

Tayo ba'y mga bituin, naghihintay ng liwanag sa kadiliman,

Sa mga hiling at mga sigaw, hanapin natin ang ating tahanan.

Gayunman, sa kalaliman nito, tayo'y mga langitnong butil,

Naghahanap ng layunin, naguguluhan sa buhay na may komplikasyon.

Sa likhang ito ng buhay, mga kaluluwa natin ay hubad,

Tayo ba, bilang mga bituin na naligaw, sa walang hanggan mundo'y napadpad?