Vilabrétema

Trátase dun relato onde o lector pode

interpretar como o protagonista vai narrando
a súa experiencia e o como vive a morte de
persoas cercanas. No relato vai narrando
dende a primeira vez que vive este
acontecemento hasta o último, vese como a súa
madurez vai avanzando. En ningún momento
emprega a palabras como “morte”
“falecemento”, se non que utiliza a metáfora da
néboa e Vilabrétema “en Vilabrétema o que
marha a néboa xa non pode volver”.
Este relato escollino porque ao principio imaxineime unha historia totalmente diferente ao que é
a imaxe. Elixino porque me gustou moito a metáfora que utiliza para referirse a morte como o
lugar onde van as persoas cando falecen. E ao mesmo tempo que iba lendo espetarbame un
forte sentir, seguramente de tristeza polo que sucedía, pero gustame moito que ao leer calquer
cousas me fagan sentir, como pode ser neste caso.

Mamadou
Neste relato o protagonista está moi pendente
dunha chamada telefónica para o seu novo posto
de traballo, para eliminar os nervios sae a correr
onde dun momento a outro se lle rompe o teléfono.
Entón desesperado acode rápidamente a unha
tenda de teléfonos onde mentras espera a que o
atendan ve unha fotografía grande onde se ve un
home de color cunha morea de telefonos obsoletos.
O protagonista queda absorto na imaxe e describe
cada mínimo detalle. O final chega o dono do lugar
e falan sobre a imaxe e de seguido protagonista adquire un novo teléfono.
Este relato gustoume moitísimo porque o protagonista e eu temos algo en común, que nos
encantou a fotografía e quedamos marabillados por el ela, gustoume como a describiu e a
apreciou. E tamen me gustoume moitísimo a estetica de toda a imaxe, fascinoume moitisimo
porque tiña como uns aires dos anos 2000 ou da década dos noventa e me gustaría encontrar
a imaxe orixinal para poder vela e apreciar cada mínimo detalle e ver as cores.
A paltrona
E por último. A paltrona. Este relato conta
un poco da vida dunha señora de idade moi
avanzada. O relato conta como é o seu fogar,
as costumes que ten, e tamén deixa ver a
personalidade vivaracha da señora, como é o
seu trato cas súas fillas e as cousas que fan
cada vez que van a visitala.
Escollín este relato porque me deu a
sensación de que é como unha avoa galega e
que a pesar da súa idade ten moitísimo
espírito. Encatoume a descripción da súa
casa e das cousas que di e fai, por iso tamén
o por qué deste imaxe.