Professional Documents
Culture Documents
INTRODUCCIÓN:
ARGUMENTO:
Aqueles días en que éramos malas é unha novela coral, é dicir, no que aparecen varias
voces e na que se abrangue as cinco vidas totalmente dispares, de cinco mulleres, catro
presas e unha funcionaria. O libro é narrado en primeira persona dende a perspectiva de
Inma, a escritora, quen se encarga de contar a vida das catro protagonistas restantes
centrándose nas razóns que as levan a atoparse no cárcere de Lama.
TEMAS
No libro aparecen unha multitude de temas cunha forte carga feminista e moitas crueza.
Sen embargo, cabe destacar que o tema principal é a liberadade. A través dos
testemuños de cada unha das nosas protagonistas lévase a cabo unha reflexión sobre a
liberdade e o significado que ten para cada unha delas.
PERSONAXES
Empezamos falando por Inma: representa o alter ego da escritora. A súas intervencións
aparecen sempre en primeira persoa xa que o libro trátase dunha confesión que fai a o
seu marido. A súa nenez estivo marcada pola serie de abusos cometidos polo seu tío
Pepe e dos que tentou escapar matando, cun intento falido, ca leva a estar na carcere por
homocidio en grao de tentativa. Descríbese como unha persoa reservada e observadora,
razóns pola cal no ten moi boa consideración no cárcere.
Seguimos con Margot, que en realidade nalgún momento fóra Rebeca, unha nena de
familia xitana que é desterrada por ter un fillo louro e así acaba nas rúas de Vigo no
mundo da prostitución. Aos seus 20 e poucos anos, xa convertida en Margot, sabe o que
é entrar e saír do cárcere con moitas frecuencia, e tamén o que é ser unha drogadicta. A
súa maior ambición é recontarse co fillo que lle fora arrebatado polas estrictas medidas
atadas ao contexto sociocultural do seu entorno. Destaca o contraste entre os seus
gustos tan refinados, como a á predilección por París e teteras, fronte a brutalidad da súa
vida.
Pola súa parte, Laura fóra na súa adolescencia a rapaza perfecta. Entregada ao ballet e
aos estudios, esconde dos seus pais o seu forte dese o de ser funcionaria de cárceres
ante o tremendo esforzó que facían estes por sustentar o ritmo de vida da súa filla. Laura
ten que convivir con este segredo, e cando marcha a Barcelona para facer a carreira
empeza unha nova etapa no que se lle complica manexar ambas vidas, e súmase a
aparición dun mozo, Raúl. Laura obsesiona e este á introduce nun mundo moi apartado
da súa vida supostamente perfecta. Despois dun tempo saíndo, Raúl é infiel e laura
queda transtornada pola ruptura. Dende o meu punto de vista, o trauma derivado da súa
relación representa as cadeas de Laura. Finalmente, ela faise funcionaria de prisións e é
así como remata no cárcere de Lama xunto as presas.
Valentina é colombiana e vive no Calvario, nun barrio bastante conflictivo. A súa vida
cambia coa chegada de Daniel, o se fillo, froito dunha violaciión. Valentina decide marchar
da súa vila para procurar unha vida mellor e regresa a américa. Sen embargo, no seu
camiño atópase cun ex convicto que aproveita a súa situación para úsala como método
para meter en España 3kg de coca, cos que Valentina intenta entrar en territorio español,
pero finalmente é detida no areoporto, xulgada por tráfico de drogas, e separada do seu
fillo.
Por último, temas a Sor Mercedes, unha monxa que traballaba como enfermeira e que
dedicouse a roubar bebés para darllos a familias cunha mellor situación socioeconómica.
A súa vida foi complicada, pois queda orfa e creceu rodeada de monxas, son feitos que
ten unha gran significancia na súas accións. Non se arrepiente dos seus delitos,
xustificandolos baixo a premisa de que ela cumpría a vontade de Deus. Queda en
liberdade 20 anos depois, sen embargo non foi suficente para que Sor Mercedes
recuperase a súa vida.
CONCLUSIÓN
O carcere ven da man do rexeito, do aislamento da sociedade. Non obstante coa súa obra
Inma fai o efecto contrario e invítanos a empatizar e ainda a simpatizar coas historias
destas cinco mulleres. É una obra que rompe con todos os estigmas que xeralmente
temos sobre as convictas e a súas vidas. Dende o meu punto de vista, a crueza coa que
describe os feitos é algo difícil de acadar da forma que Inma o fai, incidiendo en nos
como lectores para decantarnos de que a súa obra e diferente do que poderiamos
prexuzgar. E moi sinxela de ler grazas a súa linguaxe coloquial que a súa vez fainos
identificarnos ainda mais coa obra. Sen dubids unha obra para recomendar.