Metody pozłacania

Warto zainteresować się tym tematem! Dlaczego? Okazuje się, że już po kilku miesiącach twój zegarek
może się odbarwiać. O co zatem zapytać sprzedawcę zanim zdecydujesz się na konkretny model? Z
pewnością o metodę barwienia, którą stosuje marka przy produkcji zegarka. Jaki mamy wybór pod tym
względem?

METODA GALWANICZNA

Polega ona na nanoszeniu na powierzchnię koperty zegarka równomiernej warstwy złota. Proces ten
zachodzi dzięki reakcji chemicznej. Ze względu na porowatą strukturę metalu naniesienie równomiernej
grubości złocenia powoduje, że wierzchnia warstwa złocenia wykonanego tą techniką jest również
porowata. Ze względu na to złocenie wykonane tą metodą nie jest zbyt trwałe. Uznaje się, że 1mikron
złocenia w trakcie normalnego użytkowania, wyciera się w ciągu 1 roku.

Niestety czasami zdarza się, że po kilku miesiącach elementy już się znacznie wytarły. Dlaczego? To jak
długo wytrzyma warstwa zależy od wielu innych czynników np. sposobu i częstotliwości użytkowania, jak
dbasz o zegarek, a nawet potu i używanych kosmetyków.

METODA IPG

(ION PLATING GOLD) Polega na napyleniu na powierzchnię zegarka złotego proszku wraz z innym
metalem, najczęściej tytanem. Tego typu złocenie powoduje, że wierzchnia warstwa złocenia jest gładka,
dzięki czemu mniej podatna na ścieranie. Zakłada się, że złocenie IPG jest tak samo trwałe jak 10
mikronowe złocenie metodą galwaniczną (czyli powinna wytrzymać do 10 lat). W tej metodzie nie
stosuje się niklu powodującego uczulenia.

METODA CNG

System złocenia stosowany przez firmę Citizen polega na specjalnym, chemicznym utwardzaniu powłoki,
położonej na materiał bazowy. Dzięki temu zabiegowi powłoka jest dużo trwalsza, między innymi dlatego,
ze uwzględnia nierówności materiału bazowego.

Wytrzymałość na ścieranie: CNG około 10 razy wyższa niż przy powlekaniu galwanicznym

Twardość: CNG 5-10 razy większa niż przy powlekaniu galwanicznym

Odporność na korozję: taka sama

Jakość powłoki: złocenie jest równej grubości na materiale bazowym w przeciwieństwie do powlekania
galwanicznego

METODA PVD

PVD ( Physical Vapour Deposition) - fizyczne naparowywanie

Istnieją dwie podstawowe metody:

- osadzanie katodowe (cathodic sputtering)

- osadzanie jonowe - osadzanie w plazmie o wysokiej jonizacji (Ion

plating PVD by high-intensity plasma beam)

ZALETY PVD:

- wysoka mikrotwardość warstwy, porównywalna z twardością szafiru

- wysoka odporność na korozję

- dobra adhezja - warstwy PVD silnie przylegają do podłoża i nie łuszczą się

- wysoka trwałość - typowa warstwa PVD ma trwałość ok. 10 lat

- wygląd - można uzyskać wszystkie kolory złota

- jednorodne pokrywanie dowolnych kształtów

- niska temperatura procesu (100-360 stopni Celsjusza) nie powodująca

odkształceń termicznych

- proces nie szkodliwy dla środowiska

WADY PVD

- trudna zaawansowana technologia

- wysoki koszt, jednak stopniowo obniżany w miarę rozwoju techniki

- brak możliwości bezpośredniego osadzania na materiałach takich jak

brąz czy mosiądz. W takich przypadkach wymagane jest stosowanie

pośredniej stali o zawartości węgla 0.03%

Osadzanie Katodowe:

Faza 1

Koperta lub bransoleta jest umieszczana w komorze roboczej

Faza 2

Wytwarzanie próżni o wartości 10 -6 milibara - ciśnienie miliard razy

niższego od ciśnienia atmosferycznego, porównywalnego z próżnią

kosmiczną

Faza 3
Argon, gaz szlachetny, jest wprowadzany do komory. Wyładowania

elektryczne o napięciu tysięcy Voltów jonizują gaz.

Faza 4

Dodatnio naładowane jony argonu bombardują katodę - ujemnie naładowaną

płytkę tytanu.

Faza 5

Atomy tytanu wyrzucane są z katody i przeciągane przez spolaryzowane

podłoże koperty lub bransolety.

Faza 6

Do komory dodawany jest inny gaz ( w tym przypadku azot), który

reagując z atomami tytanu tworzy warstwę azotku tytanu o grubości 0,7

do 1 um.

Faza 7

Przy nadal panującej próżni następuje osadzenie 0,15-0,3 um warstwy

23,5 K złota. To dodatkowe pokrycie nadaje kopercie i bransolecie

ostateczny kolor i połysk złota.

Faza 8

Wyjecie gotowych części z komory.

Powlekanie jonowe:
Faza 1

Elementy przeznaczone do powlekania umieszczane są na obrotowych

uchwytach w specjalnej komorze.

Faza 2

W komorze wytwarzana jest próżnia o wartości 10 -6 milibara.

Faza3

Do komory wprowadzony zostaje gaz obojętny - argon. Generator jonizuje

gaz i strumień plazmy jest kierowany na powlekane elementy.

Powierzchnia tych elementów rozgrzewa się na skutek bombardowania

elektronami.

Faza 4

Elementy omywane są strumieniem plazmy, który powoduje głęboką

jonizację termiczną ich powierzchni.

Faza 5

Nakładanie warstwy złota

Prawie czyste złoto przy nadal panującej próżni, dzięki procesowi

napylania katodowego pokrywa podłoże z azotku tytanu warstwą o

grubości 0,15 - 0,3 um