Hayatimiz boyunca duydugunuz butun sesler arasinda en az tanidigimiz,daha dogrusu

hic tanimadigimiz tek ses, kendi sesimizdir. Baska sesler bize bircok seyi
hatirlattigi halde kendi sesimiz bize hicbir sey hatirlatmaz.

Sesimiz, hafizamizda tek bir isik bile yakmaz.

Kendi sesimiz bize yabancidir. Kendi kokumuzu da alamayiz. Kokumuz da yabancidir

bize. Bu kadar yakin olup da sesine ve kokusuna yabanci oldugumuz tek Insan
kendimiziz. Belki de bu yuzden kendimizi tanimayiz. Belki de bu yuzden bir baska
insanin sesine ve kokusuna bu kadar cok ihtiyac duyuyoruz.

Belki de bu yuzden asik oluyoruz. Belki de, bir baskasinin sesini ve kokusunu kendi
sesimizin ve kokumuzun yerine koymaya, bir baskasinin sesini ve kokusunu bir
parcamiz gibi hissetmeye ask diyoruz. Belki de, sevdigimiz insanin sesine dogru
akip gitmemiz, aslinda kendimize dogru yaptigimiz bir yolculuk.

Kendi sesimize ve kokumuza hafizamizda yer yok. Biz kendimize yabanciyiz.O yuzden
baskalarinin sesiyle sevinip, baskalarinin sesiyle aci duyuyoruz. Aski aramak, hep
kendi sesimizi, kendi kokumuzu aramak belki. Hafizamizda bizi dolastiracak bir
kilavuzu bulmaya calismak. Terkedildigimizde duydugumuz aci, bir parcamizi
kaybetmekten. Terkettigimizde ardimizda biraktigimiz keder, terkettigimiz insanin
sesini ve kokusunu kendimizle birlikte goturerek geride
biraktigimiz bosluktan.

Aski yasarken bunu hic bitmeyecegini sanmamiz, bize bagislanan Buyuk yanilgi
sonucu, asik oldugumuz insanin sesini ve kokusunu kendi parcamiz sanmamizdan.

Sesler ve kokular olmasa gecmisimiz olmazdi. Sesler ve kokular olmasa asklar

olmazdi. Sesler ve kokular olmasa acilar ve sevincler olmazdi.

Ask kendimizin sandigimiz bir sesin ve kokunun aslinda bize ait olmadigini, bir
baskasinin sesi ve kokusu oldugunu anladigimiz zaman bitiyor. Yanildigimiz surece
asigiz biz. Seslerini kokularini istediklerimizin, vucutlarini da isteyecegiz. Seni
seviyorum dedigimizde, sen benim sesim ve kokumsun demek isteyecegiz. Kendi
hafizamizda baskalarinin sesleri ve kokularini kilavuz
yapip dolasabilecegiz ancak. Kendi gecmisimize ancak baskalariyla ulasabilecegiz.

Ask tanrisi, dunyayi yanilin emriyle yaratacak. Hep yanilacagiz. Hep yanilip
yanildigimiz icin hep aci cekecegiz. Ama sevinclerimizi de bu yanilgiya borclu
olacagiz. Yanildigimiz surece sevecegiz. Sonra yanildigimizi anlayacagiz.

Ve gidip yeniden yanilacagiz

Bilhan