Deenh Dithe Ja Sapna

‫ا ﺌري‬ ‫ ﺑدا‬: ‫ز‬ (‫ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﺟﺎ ﺳﭙﻨﺎ )אﻳﺎز ُﮔﻞ‬
‫ر ڊاٽ ﺌم‬ ‫س‬.‫ا‬.‫س‬
www.sascitysukkur.com
‫ﺌ ُﺌ‬ ‫ڏ‬ ‫ڏ‬

‫ﺑ ر‬ ‫ڊ‬
ِ ‫ر‬ ‫ت ﺌخ‬ ‫ي ادﺐ‬
‫ﺌب( ﺑ ر‬ ‫)ڊ‬
Website: www.sascitysukkur.com E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com

‫ر ت‬
( ‫) ﺌﺊ‬ ‫* ر ن‬
‫* َ َظ‬
( ‫ﺌ‬ ‫* ُ ۽ زل )و ﺌ ﺌ‬
‫* َزل‬
‫ت‬ ‫ﮭ‬ *
(‫ﮙ‬ ‫)ر ل‬
*
(‫ر رزا‬ ) ‫ﺌ ت‬ *
‫* َت‬

‫ا ﺌري‬ ‫‪ :‬ﺑدا‬ ‫ز‬ ‫ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﺟﺎ ﺳﭙﻨﺎ )אﻳﺎز ُﮔﻞ(‬
‫رو(‬ ‫)ادل‬ ‫َ‬ ‫* ُور واﺊ ﮭ‬

‫* وا ن‬
‫* ﺐ رت ﺌ ريﮭ‬
‫(‬ ‫ﺌر‬ ‫)‬
‫ﺌ‪ ،‬راﺊ‬ ‫و‪ ،‬ر‬ ‫*‬
‫(‬ ‫ا ﺐ َت ۽ دو ﺌ ) ﺌج‬ ‫ﺐﺌک‬
‫* َ‬
‫* نَ‬
‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫َ ظ‬
‫‪!......‬‬ ‫رم دو‬
‫אدאري‪ ،‬ﺳﻨﮅي אدﺑﻲ ﺳﻨﮕﺖ ﺷﺎخ ﺳﮑﺮ ﺳﭩﻲ ﭘﺎرאن‪ ،‬ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻨﮅي ﻏﺰل ﺟﻲ‬
‫ﺳﺮﻣﻮڙ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺤﺘﺮم אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺟﻮ ﻛﺘﺎب ”ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﺟﺎ ُ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ“ אوﻫﺎن دوﺳﺘﻦ‬
‫ُ‬
‫ﺟﻲ ﺑﺮﻗﻲ ﭘﺮدي ﺟﻲ آڏو آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ۾ אﻳﺎز ﮔﻞ ﺟﺎ ﻏﺰل‪ ،‬ﻧﻈﻢ‪ ،‬ﮔﻴﺖ‪ ،‬وאﻳﻮن‬
‫ُ‬
‫۽ ﺑﻴﺖ دوﻫﺎ وﻏﻴﺮه ڏﻧﻞ آﻫﻦ‪ .‬دوﺳﺘﻮ‪ ،‬אﻳﺎز ﮔﻞ ﺟﺎ ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ ﺳﻤﻮرא ﻛﺘﺎب‬
‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﭧ ﭘﺎڻ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﺎ ﻫﻚ ﻋﺎم رא‪ ‬آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻦ ﻛﺘﺎب ۾ ﺳﻨﺪس‬
‫ﺷﺎﻋﺮي ﺗﺨﻴﻼﺗﻲ ﺣﻮאﻟﻲ ﮐﺎن ﻫﻤﺎﻟﻴﻪ ﺟﺒﻞ ﮐﺎن ﺑﻪ وڌﻳﻚ אوﭼﺎﺋﻲ رﮐﻲ ﭤﻲ‪ .‬ﻫﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺷﺎﻋﺮאﮢﻴﻦ ﺻﻼﺣﻴﺘﻦ ﺟﻮ ﻧﭽﻮڙ آﻫﻲ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻲ אﻫﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎب ﺳﻨﺪس ﺳﻤﻮرﻳﻦ‬
‫ﻛﻮﺷﺶ رﻫﻨﺪي ﺗﻪ ﺳﻨﺪس ﺳﻤﻮري ﺷﺎﻋﺮي אوﻫﺎن ﺟﻲ آڏو آﮢﺠﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﺳﻠﺴﻠﻲ ﮐﻲ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﺎن ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺮڻ ﺟﻲ ﻻ‪ ‬אﺳﺎن ڏאﻧﻬﻦ ﺗﺠﻮﻳﺰون‬
‫ﻣﻮﻛﻠﮡ ﻧﻪ وﺳﺎرﻳﻨﺪא‪.‬‬
‫ُ‬
‫אﺳﺎن אﻣﻴﺪ ﭤﺎ ﻛﺮﻳﻮن ﺗﻪ אوﻫﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ رא‪ ‬ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﻣﺤﺪود ﻧﻪ‬
‫ﻛﻨﺪא‪ ،‬ﮀﺎ ﻛﺎڻ ﺗﻪ אوﻫﺎن ﺟﻲ אﻫﺎ رא‪ ‬ﺋﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺟﻴﺎﭘﻲ ﺟﻮ ﻛﺎرڻ آ‪.‬‬
‫وڌﻳﻚ ﺑﻬﺘﺮي آﮢﻦ ﻻ‪ ‬ﺿﺮور رא‪ ‬ڏﻳﻨﺪא ‪.‬‬
‫ﺳﺎٿ ﺳﻼﻣﺖ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ‬
‫אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻣﺸﻮري ﺟﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬

‫ا ﺌري‬ ‫ﺑدا‬
‫ر‬ ‫آﺐﺌد‬
‫ن ‪0333.7146119 :‬‬
‫‪abdullateefansari@yahoo.com‬‬ ‫אي ﻣﻴﻞ ؛‬

‫۽ زل‬
‫ﺌ‬ ‫وﺌ ﺌ‬
‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺳﻮﻳﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ”ﺷﻌﺮ“ ﺗﻤﺎم ﭤﻮرא‬

‫ِ‬ ‫ﺷﺎﻋﺮي‬
‫ﺷﺎﻋﺮ ﭤﺎ ﻟﮑﻦ‪ .‬אﻧﻬﻦ ﺗﻤﺎم ﭤﻮرن ﺷﺎﻋﺮن ۾ אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺟﻮ ﻧﺎﻟﻮ ﺑﻪ‬
‫ڏﺋﻲ ﺳﮕﮭﺠﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ אﻧﻴﻚ אدﺑﻲ ﻛﻮﺗﺎﻫﻴﻦ ﮐﺎن אﻳﺎز ُﮔﻞ‬
‫ﺟﻲ ﺷﺎﻋﺮي ﺑﻪ آزאد ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬ﭘﺮ אﻫﻮ ﭼﻮڻ ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ‬
‫ﺟﻴﺘﺮي ﻋﻤﺮ ۾ وﻗﺖ ۾‪ ،‬۽ ﺟﻬﮍي رﻧﮓ ۽ ڍﻧﮓ ﺳﺎن אﻳﺎز ُﮔﻞ‪،‬‬
‫ﻏﺰل ﮐﻲ ﺟﺪت ڏﻧﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﺌﻴﻦ َﭨﻬﻲَء ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ورﻟﻲ ﺷﺎﻋﺮ‬
‫ﮐﻲ אﻫﻮ ﻣﻘﺎم ﻧﺼﻴﺐ ﻫﻮﻧﺪو‪ .‬אﻳﺎز ُﮔﻞ ﭘﻬﺮﻳﻮن ﺷﺎﻋﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﻋﻤﺮ ۾ ﺑﺎﻟﻎ ﺷﺎﻋﺮي ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺳﻮﻳﻦ ﺑﺎﻟﻎ‬
‫ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻧﺎﺑﺎﻟﻎ ﺷﺎﻋﺮي ﻛﺮي رﻫﻴﺎ آﻫﻦ‪!! .‬‬
‫ﺻﻨﻔﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺳﭛ ﻣﺮوج‬ ‫ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ ﺷﺎﻋﺮيَء ُﺟﻮن‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎِء ﺗﻲ ﻣﺤﻨﺖ ﻃﻠﺐ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻴﺎل ۾ ﻏﺰل‪،‬‬
‫ﺻﻨﻔﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ ُڏﮐﻲ ﺻﻨﻒ آﻫﻲ‪ ،‬ﮀﻮ ﺗﻪ ﻏﺰل ﻟﮑﮡ‬ ‫ُ‬ ‫ﺳﭝﻨﻲ‬
‫وﻗﺖ ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ردﻳﻒ‪ ،‬ﻗﺎﻓﻴﻲ‪ ،‬ﺑﺤﺮ وزن ۽ ﺳﺎﻛﻦ‬
‫ﻏﻠﻄﻴﻮن ﭤﻴﻮ وﭸﻦ‪ .‬אﻫﮍي ﻗﺴﻢ ﺟﺎ‬‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭔﺎرאﮢﻴﻮن‬ ‫ﻣﺘﺤﺮכ ﺟﻬﮍﻳﻮن‬
‫ﻣﺜﺎل ﻫﺰאرن ﻏﺰﻟﻦ ﻣﺎن ڏﺋﻲ ﺳﮕﮭﺠﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﻳﺎز ﮐﺎن وﭠﻲ אﻳﺎز‬
‫ُ‬
‫ﺣﻖ‬ ‫ُﮔﻞ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺳﭝﻨﻲ ﺷﺎﻋﺮن ﻏﺰل ﻟﮑﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﻏﺰل ﺟﻮ‬
‫ﺗﻤﺎم ﭤﻮرن ﺷﺎﻋﺮن אدא ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﻏﺰل ﮐﻲ ُرﺟﻌﺖ ﭘﺴﻨﺪيَء ﺟﻲ ﻋﻼﻣﺖ ۽ آزאد ﻧﻈﻢ ﮐﻲ ﺗﺮﻗﻲ‬

‫َ‬
‫ﭘﮗ ﺳﻤﺠﮭﮡ وאرא ﺑﻪ ﻏﻠﻂ آﻫﻦ‪ .‬ﮀﻮ ﺗﻪ אﻳﺎز‪ ،‬ﺗﻨﻮﻳﺮ‪،‬‬ ‫ﭘﺴﻨﺪيَء ﺟﻲ‬
‫אﻣﺪאد‪ ،‬ﺷﻤﺸﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺎج ﺑﻠﻮچ‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﻫﻤﺎﻳﻮﻧﻲ‪ ،‬ﻗﻤﺮ ﺷﻬﺒﺎز ۽ ذوאﻟﻔﻘﺎر‬
‫رאﺷﺪي‪ ،‬ﺗﺮﻗﻲ ﭘﺴﻨﺪ ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﺎ وڏي ۾ وڏא ﺷﺎﻋﺮ آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אﻧﻬﻦ‬
‫ﻣﺎن אﻫﮍو ﻛﻮﺑﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﻧﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻏﺰل ﻧﻪ ﻟﮑﻴﻮ ُﻫﺠﻲ‪ .‬אﻧﻬﻦ‬
‫ﻣﺎن ﻛﻦ ﺗﻪ ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻲ ُﺷﺮوﻋﺎت ﺋﻲ‬
‫ﻏﺰل ﺳﺎن ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪.‬‬


‫ﻫﻦ‬ ‫ﺳﺘﺎرא‬ ‫אڀ ﺗﻲ ﺟﻴﺌﻦ‬‫ُ َ‬ ‫ﻧﻴﺮي‬

‫ُ‬
‫ﻫﻦ‬ ‫ﭰﻬﻠﻴﺎ‬ ‫ﻟﮍכ אﮐﮍﻳﻦ ۾ אﺋﻴﻦ‬
‫َ‬
‫وﻳﻨﺪو‬ ‫ﮐﭙﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﻤﺪردﻳﻮن‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎرﻳﻮن‬
‫ﻫﻦ‬ ‫ﮔﮭﺮא‬ ‫ﺗﻤﺎم‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺎو‬
‫ﺟﻦ ﺟﻲ ﻛﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﭜﻴﺎ ﻧﺎﻫﻲ‬

‫ُ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ ﻫﻦ‬ ‫ُ‬
‫אﮐﻴﻦ ﺟﺎ‬ ‫ﺳﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﭘﻴﻮ‬ ‫ُﺳﻤﻬﻲ‬ ‫ﺳﺎرو‬ ‫ﻟﻮכ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻫﻦ‬ ‫ﺟﺎﮘﻴﺎ‬ ‫ﺧﻴﺎل‬ ‫ﻣﻬﭩﻲ‬ ‫ﻧﻴﮡ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻴﺮ ﭴﺎﮢﻲ ﺗﻪ ﻛﻬﮍي رאﻫﻪ وﭠﻦ‬
‫ُ‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻬﺮ ﻣﺎن ﻧﻜﺘﺎ ﻫﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻴﺎن‬ ‫ُﺳﺮﻧﮕﻦ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ﺑﺎرود‬ ‫ﻳﺎدون‬
‫ﻫﻦ‬ ‫ڌﻣﺎﻛﺎ‬ ‫ﻫﺮﻃﺮف‬ ‫۾‬ ‫َ‬
‫ذﻫﻦ‬
‫َﻣﺮي آﻫﻲ‬ ‫وﻳﻮ‬ ‫ُ‬

‫אﺣﺴﺎس‬ ‫ﺟﻦ ﺟﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺟﻴﺌﺮא ﻫﻦ‬ ‫ﺋﻲ‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ אﻫﻲ‬

‫ُ‬
‫אﮐﻴﻮن ﮐﻨﮉر ﮐﻨﮉر ﭼﻬﺮא‬ ‫ﭘﻬﮡ ـ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻫﺮ ﻃﺮف دﭔﻴﻞ ﭴﮡ ﺗﻪ ﻧﻌﺮא ﻫﻦ‬
‫ﺟﻦ ﺟﻲ ﭼﻬﺮي ﺗﻲ ﺟﻨﮓ ﺟﻲ ﻛﺎرﻧﻬﻦ‬

‫َ‬
‫ﺗﻦ ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ אﻣﻦ ﺟﺎ ﺟﮭﻨﮉא ﻫﻦ‬
‫ُ‬
‫ﺧﺎﻣﻮﺷﻲ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻪ‬ ‫ﭼﻴﭝﺎﭨﺠﻦ‪،‬‬ ‫روز‬
‫ُ‬
‫ﺗﻪ رﺳﺘﺎ ﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﭴﮡ‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏאﻣﺮ ﺟﺎ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫زﻫﺮ אﻧﮅﻳﺮن ﺟﻮ ﭘﮑﮍﺑﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‬ ‫ﻳﺎ ﺧﺪא!‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﺨﻠﻴﻖ ﺟﻮ ﻫﺮ ﻧﻘﺶ אﺟﮍﺑﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ آ ﭴﮡ ﻫﻴﮉ ﺟﻲ درﻳﺎ‪ ‬۾ ُﭔﮇل‬
‫ُ‬
‫درد ﭨﻲ ـ ﭔﻲ‪ ‬ﺟﻴﺎن ﺟﺴﻤﻦ ﺳﺎن وﭼﮍﺑﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‬
‫ُ‬
‫ﮐﻴﺮ ﺟﻴﺎن אﺟﺮو ۽ ُﻣﻘﺪس ﭼﻬﺮو‬
‫َ‬ ‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻮ‬
‫َ‬
‫ﻧﻨﻬﻦ ﺳﺎن رﻫﮍﺑﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‬ ‫رאت ﺟﻮ ﺗﻴﺰ‬
‫ِ‬
‫َ‬
‫אﻻﻣﺎن אﻳﮇي ﺗﻨﻬﺎﺋﻲ ۽ אﻳﮇي وﺣﺸﺖ!‬
‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻮﭼﻦ ﮐﺎن ﺑﻪ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺗﻪ وﮀﮍﺑﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻣﻨﻈﺮ ﺳﺎﮘﻴﻮ‬ ‫ﭼﻮڏﻫﻦ ﺳﺆﺳﺎل אﮘﻲ وאرو ﺋﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭰﭧ ﺟﻴﻜﻮ ﺑﻪ ِﺳﺒﻴﻞ ﻫﻮ ﺳﻮ אڊڙﺑﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‬
‫َ‬
‫ُﺳﻮﻧﻬﻦ‪َ ،‬ﺳﭽﺎﺋﻲ‪ ،‬אﻣﻦ ﻫﺎﮢﻲ ﻛﺘﺎﺑﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺮ ﺑﻪ ڌرﺗﻲ‪ ‬ﺗﺎن אﮐﮍﺑﻮ ﭤﻮ وﭸﻲ‬ ‫ﭘﻴﺎر ﺟﻮ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺧﻂ ﺟﻴﺌﻦ ﻣﻠﻴﻮ آﻫﻲ‬ ‫אڄ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫َﺳﺮﻳﺮ ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ‬
‫ُ‬
‫َ‬
‫ﺧﺒﺮ‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دﮐﻦ ﺟﻲ ﻛﻬﮍي‬
‫ِﮐﻠﻴﻮ آﻫﻲ‬ ‫َﺳﺪא‬ ‫ﺗﻮ ﺗﻪ ﻣﻮﻧﺘﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮐﺎن وﮀﮍي‬ ‫ﺟﻲ ﻣﻴﮍ‬ ‫ﺗﺎرن‬ ‫ﭼﻨﮉ‬
‫ُرﻟﻴﻮ آﻫﻲ‬ ‫ﻛﻴﺘﺮو‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫رאت‬
‫ِ‬
‫ﮀﮇﻳﻮ وﺳﺎري ﺗﻪ‬ ‫ﻣﻮﻧﮑﻲ‬ ‫ُﻫﻦ‬

‫ﻛﺮﻳﻮ آﻫﻲ؟‬
‫ِ‬ ‫َﭜﻼ‬ ‫ﻛﻬﮍو‬ ‫ُאڀُ‬
‫ُ‬
‫ﮐﺎٽ‬ ‫آﻫﻲ‬ ‫ﻟﮙﺎﻳﻮ‬ ‫ﻟﻤﺤﻲ‬ ‫ﻟﻤﺤﻲ‬
‫َ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﭰﺮﻳﻮ‬ ‫ﭠﮙﻴﻮ‬ ‫ﻟﻤﺤﻲ‬ ‫ﻟﻤﺤﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺷﺨﺺ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ אﻧﺪر ﺟﻮ ﻫﻮ ﻫﭡﻴﻠﻮ‬
‫ﮔﮭﭩﺠﻲ ﮔﮭﭩﺠﻲ ﻣﺮي رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺑﺎزאرﻳﻦ ۾ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻮ‬ ‫ﻛﻮڙ ـ‬
‫ﻛﺮي ﭘﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ُ‬
‫אﮔﮭﻪ ﻛﻴﮇو‬

‫ﭼﻬﺮو ﭼﻬﺮو ﭘﻨﻦ ﺟﻴﺎن وﻳﻮ ﮀﮣﻲ‬

‫آﻫﻲ‬ ‫وﻳﻮ‬ ‫ﭤﻲ‬ ‫ﭜﮍﭜﺎﻧﮓ‬ ‫ُ‬
‫ﺷﻬﺮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻮﮐﺎن وﮀﮍي אدאس ﻣﺎﮢﻬﻮ ﮔﻞ‬
‫َ‬
‫ﺳﺞ وאﻧﮕﻲ ﺟﻠﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﻣﻬﻜﺎرون‬ ‫ﭴﮡ‬ ‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﺑﻬﺎرون‬ ‫ﭨﻬﻚ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫ﻧﻪ ﺗﺮﺳﻴﻦ‪ ،‬ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻦ ﻧﻪ‬ ‫ﻣﻠﻴﻦ‪،‬‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﻣﻴﺎرون‬ ‫ﮐﻮڙ‬ ‫ﺗﻮڏي‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﺋﻲ ﻛﻦ ُﭔﮅن ﻧﻪ ﭤﺎ ُﻫﻮﻧﺌﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﭘﻜﺎرون‬ ‫ﺗﻴﺰ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮن‬
‫ُ‬
‫ﻫﻮ ﺑﻪ אن ﺟﻮ ﺋﻲ ﭤﻲ وﻳﻨﺪو‬
‫وٽ ﺑﻨﮕﻼ‪ ،‬ﻛﺎرون آﻫﻦ‬‫ِ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻴﻦ‬ ‫ﻧﻜﺘﻮ‬ ‫ﭘﻴﺎر وﭠﮡ ﺗﻮن‬
‫َ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫َ ُ‬
‫ﺑﺰאرون‬ ‫ُﺳﭷ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎرﻳﻮن‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻣﻠﺒﻮ ﻫﺎﮢﻲ‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻗﻄﺎرون آﻫﻦ‬ ‫در ﺗﻲ درد ـ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮐﻬﺮﻳﻮن ﮐﻬﺮﻳﻮن‬ ‫ﭘﺎڻ ﺟﻴﻬﻦ ﻟﺌﻪ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﺗﻠﻮאرون‬ ‫ﭴﮡ‬ ‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬

‫ُ‬
‫ﻧﺎﻫﻴﺎن‬ ‫ﻣﺎن אﻧﺴﺎن رﻫﻴﻮ ﺋﻲ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ُ‬
‫אﺧﺒﺎرون‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭛ‬ ‫ﺷﺎﻫﺪ‬
‫ََ‬
‫אﻧﮉﻟﭟ ﻟﻬﻨﺪي‬
‫ِ‬ ‫ﮘﻠﻦ ﺗﻲ‬ ‫ﻧﻴﭟ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻻرون آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﺟﻲ ﻟﮍﻛﻦ‬ ‫ﻫﺎڻ‬
‫ِ‬

‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻈﺮ ﻫﻠﻲ وﺋﻲ آﻫﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﺎڏي ﺳﺎن‬
‫ﭘﻠﻴﭧ ﻓﺎرم ﺗﻲ ﺑﻴﭡﻮ آﻫﻴﺎن‪ ،‬אﻧﮅن وאﻧﮕﻲ ﻣﺎن‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ وﭸﮣﻮ ﺋﻲ ﻫﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ،‬ﻛﺎ ﻣﺠﺒﻮري ﻫﻮﻧﺪي‬
‫َ‬
‫ﻛﻬﮍي ﭘﻮ‪ ‬ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺗﻮﺳﺎن‪ ،‬ﭨﺮﻳﻦ ﺳﺎن ﺳﻨﮕﻨﻞ ﺳﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻴﻦ ﺟﻬﮍو!!‬ ‫אڄ ﺑﻪ ﺧﺎل‪ ،‬ﺳﻮאل‪ ،‬ﻋﺠﺐ‬ ‫ﺟﻴﻮن‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﺳﮕﮭﻴﻮﻫﺎن‪ ،‬ﺗﻮﮐﻲ ﮀﺎ ﺳﻤﺠﮭﺎن‬ ‫ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﺳﻤﺠﮭﻲ‬
‫ﻫﻦ ﮘﻠﻲ‪ ‬ﮐﺎن ُﻫﻦ ﮘﻠﻲ‪ ‬ڏي ذري ذري ﭜﭩﻜﺎن ﭤﻮ‬
‫ُ‬
‫وﻗﺖ ﺟﻲ ﺗﻴﺰ َﻫﻮאﺋﻦ ۾‪ ،‬אﺧﺒﺎر ﺟﻲ ﭨﻜﺮي ﺟﻴﺎن‬
‫ﭔﺎﻫﺮאن ﺗﻮﮐﻲ دوﺳﺖ!‪ ،‬ﺑﺮאﺑﺮ ﭠﻴﻚ ﭠﺎכ ﻟﮙﻨﺪو ﻫﻮﻧﺪس‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אﻧﺪرאن آ‪ ‬אڏوﻫﻲ‪ ‬ﮐﺎڌل ﻛﺎﭠﻲ‪ ‬ﺟﻴﺎن آﻫﻴﺎن‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬

‫ﭘﺮوאﻫﻪ؟‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ﻫﭣ ۾ ﺑﻨﺪوﻗﻮن‪ ،‬ﻣﻮن ﮐﻲ ﻛﺎ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﺧﻮف אﭼﻲ ﭤﻮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﭣ ﺟﻲ ﭘﭥﺮ ﮐﺎن‬
‫ُ‬
‫ُﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن دروאزو ﮐﻠﻴﻮ ﺋﻲ ﻧﺎﻫﻲ َﭘﺮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ڏس ﺗﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻠﻲ َﭘﻮאن‬ ‫ُ‬ ‫ﺗﻮن ﭤﻮرو ﮐﮍﻛﺎﺋﻲ‬

‫ُ‬
‫وﻳﻨﺪي وﻳﻨﺪي ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺮﻣﻞ ﻧﻴﮣﻦ ۾ ﻣﻮﺗﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻨﻈﺮ‪ ،‬ڏﺳﺎن‪ ،‬ﻟﮁﺎن‪ ،‬ﭰﭥﻜﺎن‬ ‫ﻫﺮ ﻫﺮ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺳﻨﺠﮭﺎن ﮐﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻦ ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺟﻮن ﻳﺎدون‬
‫ُ‬ ‫ﺳﻨﺠﮭﺎ ﮐﺎن ﺋﻲ َ ُ‬
‫ﻣﻦ ڏאڍو ﺑﻴﺰאر آ دﻧﻴﺎ ﮐﺎن‪.‬‬

‫אوﻫﺎن ﺟﻲ َ‬
‫در ﺗﻲ אﺋﻴﻦ ﺑﻴﭡﺎ رﻫﻴﺎﺳﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻧﺎﻧﻮ ﺟﻮ ﭴﮡ ﺑﻮرڊ ﻫﺎﺳﻲ‬ ‫ﮔﮭﭩﻲ‪ ‬ﺟﻲ‬
‫َ‬
‫ﻫﻠﻴﺎ ﮘﻮﻟﮡ ُﻫﻴﺎﺳﻲ آﺋﻴﻨﺪي ﮐﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺟﻲ ﮔﻮڙ ۾ ﮔﻢ ﭤﻲ وﻳﺎﺳﻲ‬
‫אﻫﻮ ﺳﺎري אﮐﻴﻮن ﭜﺮﺟﻲ אﭼﻦ ﭤﻴﻮن‬

‫אﺳﺎن ڏאڍو ﻛﮇﻫﻦ ِﮐﻠﻨﺪא ُﻫﻴﺎﺳﻲ‬
‫ﻛﭽﻲ‪ ‬ﻣﭩﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﺟﻮڙي زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ﮐﻲ‬

‫ﺑﺮﺳﺎت ۾ ﻧﻜﺮي َﭘﻴﺎﺳﻲ‬ ‫ِ‬ ‫ِﺗﮑﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫َ‬
‫ﭘﭥﺮ‬ ‫ُﻫﻦ‬ ‫אﺳﺎن ﺗﻬﻤﺖ ﮐﻨﺌﻲ ۽‬
‫َ‬
‫ﮘﻨﮃﻳﺎﺳﻲ‪.‬‬ ‫زﻣﺎﻧﻲ ﺳﺎن ﻧﻮאن ﻧﺎﺗﺎ‬
‫ُ‬
‫אﻫﻲ אﮐﮍﻳﻮن ﺑﻪ אﮐﮍﻳﻦ ﺟﻬﮍﻳﻮن אﮐﮍﻳﻮن‬
‫אﺳﺎن ﺟﻦ ﺟﻲ ُﻣﻬﺎﺑﻲ ﺟﻲ ﺳﮕﮭﻴﺎﺳﻲ‬

‫ُ‬
‫رאت ﺟﻮ ﭘﻮﻳﻮن ﭘﻬﺮ‪ ،‬ﻣﺎن ُﻫﻴﺲ ۽ ﭼﻨﮉ ﭤﻜﻞ‬
‫ِ‬
‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮ ﻫﻞ“‬
‫ِ‬ ‫אﭤﻲ‪،‬‬ ‫”‬ ‫ﭼﻴﻮ؛‬ ‫ﭘﺎﺋﻲ‬ ‫ﮘﮍאﭨﮍي‬ ‫ﻫﻮא‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﻛﮏ ﻧﻪ رﻫﻴﻮ ﺑﺎﻗﻲ‬ ‫ﺟﻮ ﻫﻚ‬ ‫אﺳﺎﻧﺠﻲ ﺟﮭﻮﭘﻲ‬
‫ُ‬ ‫ََ‬
‫ﮐﻨﻴﻮن ﺑﻴﭡﻮ رﻫﻴﻮ َﺳﺪא ﺟﻴﺎن َﻣﺤﻞ‬ ‫ﻛﺮ‬ ‫אوﻫﺎن ﺟﻮ‬
‫ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﻛﻴﮇي ﻧﻪ ﺑﺪﺑﻮ ﻫﻴﺲ ﺧﻴﺎﻟﻦ ۾‬ ‫ُ‬ ‫ﻫﻮ‬

‫ُ‬
‫ﺳﭵﻮ َوﮘﻮ ﺋﻲ ﻫﻴﻮ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﺳﻴﻨﭧ ﺳﺎن ﻣﻬﻜﻴﻞ‬
‫ﻛﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ ﭨﻬﻚ ڏﻧﻢ دوﺳﺘﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ﻛﺮي‬

‫ُ‬
‫אڌאر ﺗﻲ ﺳﻮ ﭨﻬﻚ ﭜﻲ ﻛﭥﺎن ورﺗﻞ‬ ‫ﻟﮙﻮ ُ َ‬
‫ُ‬
‫ِﻣﭡﻲ! ﻣﻠﻴﻦ ﺟﻲ ﻧﻪ آﻫﻴﻦ ﺗﻮن ﭔﻦ ﻣﻬﻴﻨﻦ ﮐﺎن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﺘﺎب ﭤﻮ ﭘﮍﻫﻴﻮ ﭤﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻟﮑﺠﻲ ﻏﺰل‬ ‫ﻧﻪ ﻛﻮ‬
‫ﻛﻤﺮي ۾ ﮔﮭﮍﻧﺪو ﺟﻲ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﺎري وﺟﮭﻨﺪو آ‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻨﺎن ﻣﻴﺰ ﺗﻲ ﻓﺮﻳﻢ َﭘﻴﻞ‬ ‫َ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬
‫زﻣﺎﻧﻮ ﻣﻮﻧﮑﻲ ﻛﮇﻫﻦ ﻫﻮش ۾ ﻟﮙﻮ ﻧﻪ‪ ،‬۽‬
‫َﺳﺪא ﺳﻤﺠﮭﻨﺪو رﻫﻴﻮ ﭘﺎﮘﻞ‪.‬‬ ‫زﻣﺎﻧﻮ ﻣﻮﻧﮑﻲ‬

‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﻫﻚ ُﺑﮁﮍو ﺑﺲ אﺳﺎﻧﺠﻮ ﮔﮭﺮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﻣﻌﺘﺒﺮ‬ ‫ﺋﻲ‬ ‫وﻳﮍﻫﻮ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻲ‬ ‫ﻻر ﻣﺎﮐﻲ‪‬‬ ‫ﮘﺎﻟﻬﻪ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﭴﮡ زﻫﺮ‬ ‫ﻟﻔﻆ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺋﻲ ﺷﻬﺮ ﺗﻲ وﺳﻨﺪو‬ ‫ﻫﻲ‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻜﺮ آﻫﻲ‬ ‫ُرﭠﻞ ﻫﺮ‬ ‫ﮐﺎن‬ ‫ﭘﺎڻ‬
‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﻛﮣﻴﻦ ﻣﺎن ﮀﺎ ﭤﻴﻨﺪو؟‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺟﻲ‬
‫َ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ُﭤﺮ‬ ‫ِﻧﺴﻮرو‬ ‫ڌرﺗﻲ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫دل‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻧﻪ ﭤﺎ‬ ‫ﺋﻲ‬ ‫אﭸﺎ ﮐﭩﻦ‬ ‫ﻟﻴﮑﺎ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫َﭘﻬﺮ‬ ‫آﺧﺮي‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫رאت‬
‫ِ‬
‫ﻣﻮن ﺗﻪ َ َ‬
‫ﺟﮗ ﺟﻲ ِﺳﺘﻢ ﺟﻮ ذﻛﺮ ﭤﻲ ﻛﻴﻮ‬
‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﮕﮭﺮ آﻫﻲ!!‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮀﻮ ﻧﺮڙ ﺗﻲ‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫َﭘﺌﻲ‬ ‫ﻟﮙﻲ‬ ‫ﻛﺮ‬ ‫ﺑﺪدﻋﺎ‬
‫ُ‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬ ‫אﺛﺮ‬ ‫ﺑﻲ‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ‬ ‫دﻋﺎ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ِﻫﻦ‬ ‫אڌورﻳﻮن‬ ‫زﻧﺪﮔﻴﻮن‬ ‫ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﺷﻬﺮ‬ ‫روﺷﻨﻴﻮن‬ ‫ﻛﻴﺘﺮو‬

‫َ ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﺎﻫﺲ‬ ‫ُﺳﻮر َﺳﻬﮡ ﺟﻮ ﻛﻮ‬
‫ﻧﺎﻫﻲ دﻧﻴﺎ!‪ ،‬ﺑﺲ ﻛﺮ ﺑﺲ‬
‫ُ‬
‫אﭴﻜﻠﻬﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺟﻴﻮن אﺋﻴﻦ ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ﺑﻴﻦ وﮘﻲ ﮐﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﻛﺌﻤﭙﺲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎرٽ ﻛﻴﻮن ﭘﻴﺎ‬

‫ﺳﺮﻛﺲ‬ ‫آ‬ ‫ﻫﻜﮍي‬ ‫دﻧﻴﺎ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻛﻨﺪא رﻫﻨﺪאﺳﻴﻦ‬ ‫ﺗﻪ‬ ‫ﭘﺎڻ‬
‫ُ‬
‫وس‬ ‫ﺗﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻬﮍو‬ ‫ُﻫﻦ‬
‫ﻫﻮ ﺟﻮ ﻣﻮن ﺳﺎن ﻣﻠﻨﺪو آﻫﻲ‬

‫ﺟﻴﻠﺲ‬ ‫ِﻫﻦ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪא‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫دل ﺟﻲ אوﻧﺪאﻫﻴﻦ ۾‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻛﺌﻲ ﭼﺆڏس‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬
‫ذﻛﺮ ﺑﻨﺎن ِﻫﻦ ﭘﻴﺎرא!‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺋﻲ ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﺑﻮﮔﺲ‬ ‫ﺳﺎرﻳﻮن‬
‫ُُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺎرن ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮن ﮔﻞ‬
‫ﺑﻴﻮس‬ ‫آﻫﻲ‬ ‫وﻳﻨﺪو‬ ‫ﭤﻲ‬

‫َ ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻮﺋﻲ ﻛﻤﺎل ﻧﺎﻫﻲ ِﻣﭡﻲ!‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ِﻣﭡﻲ!‬ ‫ﭘﻴﺎر ﮐﻲ ﺋﻲ زوאل ﻧﺎﻫﻲ‬
‫َ‬
‫ﭘﺮوאﻫﻪ!‬ ‫אﭤﺌﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﻛﻴﺘﺮي‬ ‫َ‬
‫ﺟﮗ‬
‫ُ‬
‫ِﻣﭡﻲ!‬ ‫ﻧﺎﻫﻲ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺧﻴﺎل‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ‬
‫ﻛﻴﻦ ُﻫﺠﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻮ ﻛﻮﺋﻲ َ ُ‬
‫ﺟﻮאب‬
‫ُ‬
‫ِﻣﭡﻲ!‬ ‫אﻫﮍو ﻛﻮﺋﻲ ﺳﻮאل ﻧﺎﻫﻲ‬
‫ﭜﺮﺟﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو ﻧﻪ ﺗﻮﮐﺎن وﮀﮍي ﻛﮇﻫﻦ‬

‫ُ‬
‫ِﻣﭡﻲ!‬ ‫ﺟﮭﮍو ﺗﻬﮍو ﺗﻪ ﺧﺎل ﻧﺎﻫﻲ‬
‫َ‬
‫ﻫﭣ َ‬ ‫ُ ُ‬
‫وس ۾‬ ‫ﻛﺠﮭﻪ ﭜﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‬ ‫ﺗﻮڙي‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭙﻨﻦ ﺟﻮ ﻛﺎل ﻧﺎﻫﻲ ِﻣﭡﻲ!‬ ‫ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﮣﻦ ۾ ﻧﻴﻨﻬﻦ ﭘﻠﺠﻲ ﭤﻮ‬

‫ُ‬
‫ﺗﻦ ﺟﻮ ﻛﻮﺋﻲ ﻣﺜﺎل ﻧﺎﻫﻲ ِﻣﭡﻲ!‬
‫ﺟﮗ ﮀﮇي وﭸﻲ ﭜﻞ ﺗﻪ‬‫ُﺗﻮن ﻣﻠﻴﻦ‪ُ َ ،‬‬

‫ُ‬
‫ِﻣﭡﻲ!‬ ‫َﻣﻼل ﻧﺎﻫﻲ‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻮﺋﻲ‬

‫رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫ﮐﻲ ﻣﺎري َ َ‬

‫ﭘﻨﺎﻫﻪ ۾‬ ‫ﻣﻮن‬
‫رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫ﺗﻪ ﻧﻴﻜﻲ ُ َ‬
‫ﮔﻨﺎﻫﻪ ۾‬ ‫ﻛﺎ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻮﺋﻲ ﻫﻚ ﺷﺨﺺ ﻧﺎﻫﻲ ڏوﻫﺎري‬
‫رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫۾‬ ‫ِ َ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﻪ‬ ‫ﺳﺎرو‬ ‫ﺷﻬﺮ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺻﻔﺎ אﻛﻴﻠﻮ ﭤﺌﻲ‬ ‫ﭘﻴﺎر ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ ۾ رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫دوﺳﺖ! ﺳﺎﻧﮃي ﺗﻮن‬
‫َ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻮڙ ﺗﻲ ﺗﻪ ﻣﻠﻨﺪאﺳﻲ‬
‫رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫۾‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭘﺴﺎﻫﻪ‬ ‫ﭘﻮﺋﻴﻦ‬ ‫َ‬
‫آس‬
‫َ‬
‫رאڄ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ُﻣﻨﺎﻓﻖ‬
‫َ َ‬
‫ﭘﻨﺎﻫﻪ ۾ رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﺎ!‪،‬‬ ‫َ‬
‫رب‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﭠﺎﻫﻪ ﻛﺒﻮ‬ ‫אوﻧﺪאﻫﻪ ﺳﺎن ﻧﻪ‬ ‫ﻛﻮڙ‪،‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭠﺎﻫﻪ ۾ رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫אﻫﮍو ﻧﻜﺘﻮ ﺑﻪ‬
‫ور ﭼﮍﻫﻲ ﻧﻪ وﭸﻦ‬ ‫َ‬

‫ﭘﻮﻳﺎن אوﻧﺪﻫﻪ ﺟﻲ ِ‬
‫َ‬
‫رאﻫﻪ ۾ رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫ُ‬
‫دﻳﭗ ﭔﺎري ﻛﻮ‬

‫َ‬
‫ڊאﻫﻲ ﻫﭣ ﺟﻮن ﺳﭵﻮن ﻟﻜﻴﺮאن ﻣﺎن‬
‫َ‬
‫ﺷﻬﺮ ﻣﺎن ﭤﻮ ﺗﮍﺟﺎن ﻣﺎن‬ ‫َ‬
‫ﭜﺎڳ ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻲ ﺗﻼش ﻧﺎﻫﻲ دوﺳﺖ‬ ‫ﮔﮭﺮ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮐﻲ َﭘﻴﻮ ﭤﻮ ﮘﻮﻟﻴﺎن ﻣﺎن‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ِﭨﻜﻨﮉي ۾‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﻗﻴﺪ ﭴﮡ‬
‫ُ‬
‫ﺟﮗ ﻣﻮﻧﮑﻲ ۽ ﺗﻮﮐﻲ ﭼﺎﻫﻴﺎن ﻣﺎن‬
‫َ‬
‫ﺧﻮف ﺟﻮ ﺧﻮل ﻻﻫﻲ אﮀﻼﺋﻲ‬
‫َ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺟﻲ ﮔﻮڙ ﻣﺎن ﭤﻮ ﻧﻜﺮאن ﻣﺎن‬
‫َ‬
‫ﺟﮗ ﮐﻲ ﺟﻮ َوﮢﻲ ﻛﺮي ﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ﭠﻴﻚ آﻫﻲ ﻏﻠﻂ ﭤﻮ ﺳﻮﭼﻴﺎن ﻣﺎن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אڄ ﺑﻪ ﻛﻠﻬﻪ ﺟﻴﺎن אدאس ۽ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﺮ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن ﭤﻮ ﮔﺬرאن ﻣﺎن‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬
‫ﺷﺎل אﻫﮍو ﺑﻪ ڏﻳﻨﻬﻦ אﭼﻲ ﺟﮇﻫﻦ‬
‫َ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﮔﻴﺖ وאﻧﮕﻲ ﮘﺎﻳﺎن ﻣﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﺞ ﺟﻮ ﻣﻮت ﻛﻮﺋﻲ ﭤﻴﮣﻮ آ!!؟‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﺎو ﺳﺎن ﭤﻮ אﭜﺮאن ﻣﺎن‬ ‫ڏس ﻧﺌﻴﻦ‬ ‫ِ‬

‫َ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﻧﻪ ﭤﻲ آزאرن‬ ‫دوﺳﺖ!‬
‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﻫﭥﻴﺎرن‬ ‫دﺷﻤﻦ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫درد ﺑﻪ دل ﺟﻮ ﺳﺎٿ ﮀﮇي وﻳﺎ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﻏﺪאرن‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫رאﭴﻦ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﮔﮭﺮ ۾ ﭘﺎڻ ﻟﮙﻲ ﭤﻮ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﮔﻮرن وچ ۾ ﻛﺎرن وאﻧﮕﻲ‬
‫ﭘﮍﻫﻲ ﻛﺮي אﮀﻼﻳﻮ َوﻳﻮ ﻫﺎن‬

‫ُ‬
‫אﺧﺒﺎرن وאﻧﮕﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﺎﻟﻬﻮﻛﻴﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ﻧﻴﮡ ﭼﻤﮡ ﭤﻮ ﭼﺎﻫﻴﺎن‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫َ‬
‫ﺳﻴﭙﺎرن‬ ‫ﺋﻲ‬ ‫ﭨﻴﻬﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺑﻴﺰאر ﻛﻴﻮ آ‬ ‫دﻧﻴﺎ ﭜﻲ‬
‫ﭨﻲ ـ وي‪ ‬ﺟﻲ אﺷﺘﻬﺎرن وאﻧﮕﻲ‬
‫ﺟﺎ وﻳﮁﺎ آﻫﻦ‬ ‫ﭘﺎت‬

‫َِ‬ ‫ذאت‬
‫ِ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫دﻳﻮאرن‬ ‫ﭘﻴﻞ‬ ‫َ‬
‫ڏאر‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ ﺳﺎڻ אﭼﻴﻦ ﭤﻲ ﺗﻮن ﭜﻲ‬
‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﺗﻬﻮאرن‬ ‫۽‬ ‫ﻋﻴﺪن‬
‫َ‬
‫ڌﻳﺎن ﻃﻠﺐ ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻮ ﭘﻴﻮ ﻫﺎن‬
‫ُ‬
‫אﺧﺒﺎرن وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﺳﻨﮅي‪ ‬ﺟﻲ‬
‫َ‬
‫رאت ﺑﻪ ﻧﻨﮉ אﭼﻲ َوﺋﻲ آﺧﺮ‬
‫ِ‬
‫روﺋﻨﺪي روﺋﻨﺪي ﭔﺎرن وאﻧﮕﻲ‬

‫ُ‬
‫ﺟﺎﻧﻲ!‬ ‫ﺗﻮﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ﭤﺎ ﮔﺬאرﻳﻮن‬
‫ﺟﺎﻧﻲ!‬ ‫ُ‬
‫ﺳﻨﻮאرﻳﻮن‬ ‫َ‬
‫ﭜﺎڳ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭤﺎ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫אﭸﺎ ڏאڍو آ‬ ‫ﭘﻴﺎر‬
‫ِ‬ ‫ﺳﺎن‬ ‫ﭘﺎڻ‬
‫ُ‬
‫وﺳﺎرﻳﻮن ﺟﺎﻧﻲ!‬ ‫ﻛﻴﺌﻦ ﺗﻮﮐﻲ ﭤﺎ‬
‫ِ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﭼﻬﺮي ﮐﻲ ُ‬
‫ڏﺳﻮن אﺋﻴﻦ ﻟﮙﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﭼﻬﺮو ﭤﺎ ﻧﻬﺎرﻳﻮن ﺟﺎﻧﻲ!‬
‫ُ‬
‫ﺳﺞ ﻧﺎﻫﻲ ﺟﻲ ﭼﮍﻫﻴﻮ‪ ،‬ﮀﺎ ﭤﻲ َﭘﻴﻮ‬
‫ُ‬
‫دﻳﭗ ﭤﺎ ﭔﺎرﻳﻮن ﺟﺎﻧﻲ!‬ ‫آ‪ ‬ﻛﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﮗ ﭜﻞ ﺗﻪ ﻛﺮي ﺑﻨﺪوق ﺳﮅي‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺟﺎﻧﻲ!‬ ‫אڏאرﻳﻮن‬ ‫ﭤﺎ‬ ‫ﮘﻴﺮא‬ ‫ﭘﺎڻ‬
‫َ‬
‫ﭘﺎڻ ﺗﻪ ُﭔﮇﻧﺪא وﭸﻮن َﻫﺮ ﻟﻤﺤﻲ‬
‫ُ‬
‫ﭘﺎر אﻛﺎرﻳﻮن ﺟﺎﻧﻲ!‬
‫ِ‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ ﻛﻴﺌﻦ‬
‫ُ‬
‫رت אﻧﺴﺎن ﺟﻮ ﺗﻪ ﭘﻲ ﭤﺎ َوﭸﻮن‬
‫َ‬
‫ﻣﮏ ﭘﻴﻞ ﭼﺎﻧﻬﻪ‪ ،‬ﭤﺎ ﻫﺎرﻳﻮن ﺟﺎﻧﻲ!‬
‫ِ‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﻛﻴﻦ ڏﻳﻨﺪو ﻣﻠﮡ‬ ‫ﺟﮗ ُﭔﮅﻧﺪو ﺗﻪ‬
‫َ ُ‬
‫אﻳﺘﺮو زور ﺳﺎن ﺗﻪ ﻧﺎن‪ ‬ﻧﻪ ﮐﮡ‬
‫ﺑﺎک ﺟﻲ ُﭰﭩﮡ ﺟﻮ ڏﺳﻲ ﻣﻨﻈﺮُ‬

‫َ‬
‫ﻳﺎد ﻛﻨﻬﻨﺠﻮ אﭼﻲ وﻳﻮ ُﻣﺮﻛﮡ‬
‫ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻮن‬ ‫آﻫﻴﻦ‬ ‫ُﭘﺮﺧﻠﻮص‬ ‫ﻛﻴﺘﺮو‬
‫َ ُ‬ ‫َ‬
‫وאﻫﮡ‬ ‫אﭼﻲ‬ ‫ﻳﺎد ﭤﻮ‬
‫ِ‬ ‫ﺷﻬﺮ ۾‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ﭰﻴﺮﻳﻮن‬ ‫ڏﺳﻮن ﺗﻪ ُﻣﻨﻬﻦ‬
‫ﻫﻜﭕﺌﻲ ﮐﻲ ُ‬
‫َ‬
‫ﺷﺎل אﻫﮍو ﻛﮇﻫﻦ ﻧﻪ ﭤﻲ ﮔﮇﺟﮡ‬
‫ﻣﻮت ﮐﺎن زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ڏي آﻫﻲ َ ُ‬‫َ‬

‫ﺳﻔﺮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ُﻣﻮن ﮐﺎن ُرﺳﮡ‪ُ ،‬رﺳﻲ ﭘﺮﭼﮡ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אو ﭘﺮﻳﻦ! زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻫﺮ ﻫﻚ َﭘﻞ‬
‫َ ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﺎدي‪ ‬ﺟﻮ ﻛﺎرڊ آﻫﻲ ﭴﮡ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻞ وﮐﺮﻳﻞ ُﻫﺠﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﻮ‪‬‬
‫ُ‬
‫۽ ﻫﻮ ﭘﺎرس آﻫﻲ ﺗﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﻫﮡ!‬

‫َ‬
‫دک ﺟﻲ ﻧﻪ ُﭘﭵﺎﮢﻲ آ‬
‫ﺷﺨﺺ ﻛﻬﺎﮢﻲ آ‬ ‫ُ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻮن ﻣﺎن ﺋﻲ אﻳﺎﮢﺎ َﻫﺌﻮن‬
‫دﻧﻴــــــﺎ ﺗﻪ ِﺳﻴـــــــﺎﮢﻲ آ‬
‫ﭤﻮ‬ ‫ﭔﻮڙي‬ ‫َ‬

‫ﭘﻴﺎر ﮐﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲ‬ ‫رﺳﻤﻮن אﻫﻮ‬
‫ُ‬
‫رک‬ ‫ڏﻳﺌﻲ ﮐﻲ َﺳﻼﻣﺖ‬
‫َ ُ‬
‫ﺟـــــــﻲ ﻻٽ אﺟﮭــــﺎﮢﻲ آ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﺑﻨﺎن‬ ‫َ‬

‫אﺣﺴﺎس‬
‫אﺧﺒـــــــــــــــﺎر ُﭘﺮאﮢــــــﻲ آ‬
‫َ‬
‫ﺳﭛ ڌوڙ ﻛﺮي وﻳﻨﺪي‬ ‫ُ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟـــــــــــﺎ ڌوڙ אڏאﮢـــــــﻲ آ‬
‫ُﻫﻮ‪ ،‬ﻣﺎن ۽ ُرﮘﻮ ﮘﻮڙﻫﺎ‬

‫آ‬ ‫ُﭘﭵﺎﮢﻲ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ﻧﺎول‬
‫ِ‬
‫ُ‬
‫”ﻣﻮن ﻻ‪ ‬ﻣﺮي وﺋﻴﻦ ﺗﻮن“‬
‫َ ُ‬
‫ﺗﺎر אﻣــــــــــﺎﮢﻲ آ‪.‬‬ ‫ُﻫﻦ‬

‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎﻣﻬﻮ آ ﺟﻬﮍو ﺣﺎل آﻫﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﭼﺮﺋﻲ ﭤﻴﮡ ۾ ﺳﺎل آﻫﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫َﺳﻮאل‬ ‫ُرﮘﻮ‬ ‫آﻫﻲ‬ ‫ﺧﺎل‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ڏس زوאل آﻫﻲ‬ ‫ﭼﻬﺮي ﭼﻬﺮي ﺗﻲ‬
‫َﭜﻼ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫َوﭸﻲ‬ ‫ﮀﻮ ﻧﭥﻲ ﭤﻲ‬

‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﺧﻴﺎل‬ ‫אﮔﺮ‬ ‫אﻳﮇو‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ َ‬
‫ُﭔﻮﺳﭧ ۾ ﺟﻴﺌﺮא ﻣﺎﮢﻬﻮ!!‬ ‫ﮔﮭﭧ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺑﺲ َﺳﭵﻮ ﭘﻴﭧ ﺟﻮ ﻛﻤﺎل آﻫﻲ‬
‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﭤﻲ رﻫﻴﻮ آ دﻧﻴﺎ ۾‬ ‫ﺟﻮ ﺑﻪ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﻣﺜﺎل‬ ‫ﻧﻨﮃو‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫ﻃﺎﻗﺘﻦ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ذﻛﺮ ﻛﻴﺎن‬ ‫ﺗﻮﺳﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺘﻢ ﺟﻮ‬
‫ﻛﭥﻲ َﻣﺠﺎل آﻫﻲ‬‫ِ‬ ‫ﻣﻮﻧﮑﻲ אﻫﮍي‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﺎوڙ ﺗﻪ ﻣﺎن َﺳﻬﻲ وﻳﻨﺪس‬
‫ِ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ روﺋﻨﺪو ڏﺳﮡ ﻣﺤﺎل آﻫﻲ‬

‫ُ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﻮن ﺳﺎﮘﻴﻮن‬ ‫ﺷﻨﻴﻨﻬﻦ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻧﻪ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ َرﻫﻨﺪﻳﻮن אﻫﻲ ﭔﺎﻧﻬﻮن ﺳﺎﮘﻴﻮن‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮن ۽ ﻣﺎن دوﺳﺖ! ﺑﺪﻟﺠﻲ َوﻳﺎﺳﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫رאﻫﻮن ﺳﺎﮘﻴﻮن‬ ‫ُ‬
‫ﺑﺪﻟﻴﻮن אﻫﻲ‬ ‫َﭘﺮ ﻧﻪ‬
‫ﺳﻔﺮ ﺷﺮوع ” َ‬
‫آﻫﻪ“ ﺳﺎن ﭤﻴﻮ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺟﻮ‬
‫۽ رﻫﻴﻮن ﭜﻲ وﭸﻲ آﻫﻮن ﺳﺎﮘﻴﻮن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אڄ ﺑﻪ ﻣﻬﺮאڻ ﺳﭵﻮ ﻣﻴﺎﮢﻲ آ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻻٽ ُ‬
‫ﺟﻮن ﭔﺎٽ ﺗﻲ ﻛﺎﻫﻮن ﺳﺎﮘﻴﻮن‬
‫ُ‬
‫ڊﮔﮭﻲ رאت ﺳﻬﻲ ﮐﭩﻨﺪي ﺿﺮور‬‫ِ‬ ‫ﻫﻲ‪‬‬
‫َ‬
‫درد رﻫﻨﺪא ﻧﻪ ﭘﻮ دאﻧﻬﻮن ﺳﺎﮘﻴﻮن‪.‬‬

‫َ‬
‫درﻳﺎﻫﻪ ﺟﻴﺎن ﭘﺎﺋﻲ َوﺋﻲ آ‬ ‫ﻣﻮﻧﮑﻲ‬
‫َ‬
‫ﻫﻚ ﻧﻈﺮ אﻫﮍو ﺗﻪ ﮔﮭﺎﺋﻲ َوﺋﻲ آ‬
‫ُ‬ ‫آ‪ ‬ﭼﺎﻫﻴﺎن ﭜﻲ ﻧﻪ ُ‬

‫ﺟﮍي ﺳﮕﮭﻨﺪس‬
‫ِ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫אﻳﺌﻦ ﭨﻜﺮن ۾ ورﻫﺎﺋﻲ وﺋﻲ آ‬
‫َ‬
‫ﻣﻮﻧﮑﻲ آﺋﻲ ﺗﻪ ِﮐﻼﺋﮡ ﻻ‪ُ ‬ﻫﺌﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻮﺗﻲ ﺑﻪ ِﭘﺴﺎﺋﻲ َوﺋﻲ آ‬
‫ُ‬
‫دورﻳﻮن ﺋﻲ َﺳﻬﻲ‬
‫ُ‬ ‫رﻧﺠﺸﻮن‪ ،‬ﻧﻔﺮﺗﻮن‪،‬‬
‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﺗﻪ َﺑﭽﺎﺋﻲ َوﺋﻲ آ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫َﻫﻠﻲ‪ ،‬ﻟﭩﻲ ﺟﻴﻮن‬ ‫۽ َوﺋﻲ‬ ‫آﺋﻲ‬
‫ُ‬
‫َوﺋﻲ آ‬ ‫ُﻫﺌﻲ‪ ،‬ڌوڙ אڏאﺋﻲ‬ ‫وא‪‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻮ ﻳﻘﻴﻦ ڏﺋﻲ‬ ‫ﭰﭩﮡ‬ ‫ﺑﺎک ﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫آ‬ ‫َوﺋﻲ‬ ‫אﺟﮭﺎﺋﻲ‬ ‫ُ‬
‫دﻳﭗ‬ ‫آﺧﺮي‬
‫ﺟﮗ ﺗﻲ ﻛﻬﮍﻳﻮن َ ُ‬
‫ﻣﻴﺎرون ﭤﻴﻨﺪﻳﻮن؟‬ ‫َ‬
‫ﻫﻮ‪ ‬ﺋﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﻟﻨﻮאﺋﻲ َوﺋﻲ آ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﮔﺬאرﻳﻮ‬ ‫אﺋﻴﻦ‬ ‫ﺟﻴﻮن‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﻫﺎرﻳﻮ‬ ‫ﭘﺎﮢﻲ‬ ‫אوﺑﺮ‬
‫َﻣﺮﻧﺪي َﻣﺮﻧﺪي ﻫﻜﮍو ﻣﺎﮢﻬﻮ‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻧﺎﻧﻮ ﺟﻴﺎرﻳﻮ آﻫﻲ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬
‫ﭼﻬﺮو‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫ﮐﻮﻟﻲ‬ ‫אﻟﺒﻢ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﻧﻬﺎرﻳﻮ‬ ‫رאت‬
‫ِ‬ ‫ﺳﺎري‬
‫َ‬
‫ﮔﮭﺮ ﺟﺎ دروאزא!‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺋﻲ‬
‫ﺗﻮ ﮀﻮ אﺋﻴﻦ ِڌﻛﺎرﻳﻮ آﻫﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫رک ﭤﻲ وﻳﺎﺳﻲ َﭘﺮ‬ ‫ﭘﺎڻ ﺟﻠﻲ‬
‫َ‬
‫ﺟﮗ ﺟﻮ ﻫﺎن‪ ‬ﺗﻪ ﭠﺎرﻳﻮ آﻫﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺳﻨﮅڙي! ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ُﺳﻨﻬﻦ ﺗﻪ ﺗﻮﮐﻲ‬
‫ﺳﭙﻨﻦ ۾ ﭜﻲ ﺳﺎرﻳﻮ آﻫﻲ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﮇ ۾ ﺳﮇ ڏﻧﻮ‪ ،‬ﻫﻮﻧﺌﻦ‬
‫ﺟﻮ آﻳﻮ ﺳﻮ ﭨﺎرﻳﻮ آﻫﻲ‬

‫َ‬
‫ﭤﻮري ﮔﻬﮣﻲ ﺗﻲ ﭤﻲ ﭤﻮ وﭸﻲ روﺋﮣﻬﺎرﻛﻮ‬
‫ﭴﮡ ﺗﻪ ُ‬‫ُ‬
‫ﭔﺎرﻛﻮ‬ ‫ﭘﻨﺠﻮﻳﻬﻦ ﺳﺎﻟﻦ ۾ ﭤﻮ ﻟﮙﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫وﻋﺪو ﺗﻪ אن ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ﺟﻴﺌﮡ ﮀﮇي ڏﺑﻮ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ رﻫﻴﻮ ﻧﻪ ﻣﻮﺗﻲ ﺟﮇﻫﻦ אﻋﺘﺒﺎر ﻛﻮ‬
‫ُ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﺋﻲ ﺗﻪ ﭤﺎ َﺳﻬﻮن‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر‬ ‫ﺗﻮﺳﺎڻ‬
‫ﭤﻮ ﮐﮣﻲ אﺋﻴﻦ ﻫﺎﺳﻜﺎر ﻛﻮ‬ ‫אﻟﺰאم ﻛ ُ‬
‫ﻴﺮ‬ ‫َ‬
‫ُﻫﻮ ﺟﮇﻫﻦ ﭤﻮ ِﻣﻠﻲ ﺗﻪ ﻟﮙﻲ אوﭘﺮن ﺟﻴﺎن‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭼﻬﺮא ﮐﮣﻲ ﭤﻮ ﮔﮭﻤﻨﺪو وﺗﻲ ﺑﻴﺸﻤﺎر ﻛﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺗﺠﺴﺲ ۽ وري دک‬ ‫دک‪ ،‬אﻧﺘﻈﺎر‪ ،‬ﺧﻮف‪،‬‬
‫ُ‬
‫ﺟﻴﻮن ﭤﻮ ﻫﺎﮢﻲ ڊرאﻣﻮ ﻟﮙﻲ ِﻗﺴﻄﻮאر ﻛﻮ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫אدאس ﻫﻮﻧـــــــــــﺪو‬ ‫אﻧــــــــــــــﺪر‬
‫ُ ُ‬
‫אدאس ﻫﻮﻧـــــــــــﺪو‬ ‫ُ‬
‫ﻣـــــــــــﻨﻈﺮ‬
‫ﻧﻪ ﺳﮕﮭﺒﻮ‬ ‫ِﻣﻠﻲ‬ ‫ﺟﻴﺴﻴﻦ‬

‫ﻫﻮﻧـــــــــــﺪو‬ ‫ُ ُ‬
‫אدאس‬ ‫ُ‬
‫دﻟﺒـــــــﺮ‬
‫ﻣﻮﻧﮑﻲ ﻫﻮ ﺟﻨﻬﻦ ِڌﻛﺎرﻳﻮ‬

‫ﮔﮭﺮ ُ ُ‬
‫אدאس ﻫﻮﻧﺪو‬ ‫ُ‬ ‫ﺳــــــــﻮ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻛﻨﺪو ﻫﻮ ﺟﺎدو‬

‫ﺳﺎﺣــــــــــﺮ ُ ُ‬
‫دאﺳﻲ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫دﻳﻮﺗﺎ‪،‬‬ ‫ﻛﻮ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אدאس ﻫﻮﻧـــــــــــﺪو‬ ‫ﻣﻨـــــــــــﺪر‬
‫ﻛﻮرو‬ ‫۾‬ ‫ﻫﭥﻦ‬ ‫ﺷﺎﻋﺮ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ﻛﺎﮘــ ُ‬
‫אدאس ﻫﻮﻧـــــــــــﺪو‬ ‫ـــــﺮ‬
‫ُﻫﻦ ﺟﻲ ﮘﻠﻲ‪ ‬۾ ﻫﻜﮍو‬

‫ﮀﻮﻛــــﺮ ُ ُ‬

‫َ‬
‫ﻟﻔﻆ ﮘﻮﻟﻴﻨﺪא رﻫﻴﺎ ﺳﻲ ﭔﻴﺌﻲ‬
‫ُ‬
‫رאت‪ ،‬ﭼﭗ ﭼﺎپ ﺋﻲ ﻟﻨﮕﮭﻲ وﻳﺌﻲ‬
‫ُﻫﻦ ﺟﻲ ُﻣﺮﻛﮡ ۾ آ אﻻﺋﺠﻲ ﮀﺎ‬

‫ُﻣﺮﻛﻨﺪא ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ َرﻫﻦ ﭤﺎ ﻛﻴﺌﻲ‬
‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺟﻴﻮن ﺑﻪ وﭸﻲ ﻫﺎ ُﺳﮅري‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﭣ‪ ،‬ﻫﭣ ۾ ﺟﻲ ﮀﮇي ﻫﺎ ڏﻳﺌﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﺎڻ ﺑﻪ ﺳﺮد ﭤﻲ وﻳﺎ ﺳﻲ ۽‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺟﮗ ﺟﻲ دل ﺑﻪ ﭠﺮي ﭘﻴﺌﻲ‬
‫ﺗﺎﺋﻴﻦ‬ ‫رאت ُرﻟﻨﺪא رﻫﻴﺎﺳﻲ ﭔﻴﻦ‬

‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﭨﻴﺌﻲ‬ ‫ﻫﻴﮑﻼﺋﻲ‪ ،‬אدאﺳﻲ‪ ،‬ﻣﺎن‪،‬‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ وﮀﮍڻ ﺟﻲ ﺣﺎدﺛﻲ ﮐﺎن ﭘﻮ‪‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ََ‬
‫ﻛﺮ ﮐﮣﻲ אﭤﻴﺎ ﻛﻴﺌﻲ‬ ‫ﺣﺎدﺛﺎ‬
‫ُ‬
‫وﻗﺖ‪ ،‬زﺧﻤﻦ ﮐﻲ ﺗﻪ َﭜﺮي ﭤﻮ ﮀﮇي‬
‫َ‬
‫درد ﭘﺮ دوﺳﺖ! رﻫﻦ ﭤﺎ ﺳﻴﺌﻲ‪.‬‬

‫آﻫﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﺷﺨﺺ ﻫﻮ ﻧﺮאﻟﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﺟﻮن ۾ ﺟﮭﮍאﻟﻮ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻮر ﻓﻨﻜﺸﻦ ﺟﻮ‬

‫آﻫﻲ‬ ‫ﻣﻘﺎﻟﻮ‬ ‫آﺧﺮي‬
‫ُ‬
‫ُﺳﻨﻬﻦ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺪא ﺟﻮ‬
‫َ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﭘﻴﺎﻟﻮ‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫زﻫﺮ‬
‫ﮀﻮﻛﺮي ﺗﻪ ﻧﺎﻫﻲ ﻫﻮ‪‬‬

‫ِرﺳﺎﻟﻮ آﻫﻲ‬ ‫َ‬
‫ﺷﺎﻫﻪ ﺟﻮ‬
‫َ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻛﻢ ﺟﻮ ﻧﺎﻫﻲ‬
‫ﻫﻴﮇو ﺗﻮڙي ﻧﺎﻟﻮ آﻫﻲ‬
‫ﮘﻮﻟﻴﻨﺪي‬ ‫ﺣﻮאﻻ‬ ‫ُﻫﻮ‬

‫َ‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬ ‫ﺣﻮאﻟﻮ‬ ‫َوﻳﻮ‬ ‫ﭤﻲ‬

‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬

‫ﻛﺮﺑﻼﺋﻮن ﻫﻦ‬ ‫ﺣﺸﺮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫ﮘﻠﻲ‪ ‬ﮘﻠﻲ‪ ‬۾‬
‫ﺻﺪאﺋﻮن ﻫﻦ‬ ‫زﺑﺎ ُﻧﻮن ُﺧﺸﻚ‪ ،‬אﻧﺪر ۾ ُرﮘﻮ َ‬
‫ﻛﻮﺋﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺟﻮ‪ ،‬ﻋﻴﺴﻰ ﺟﻲ ﭤﻲ ُﺳﭹﺎﮢﭗ ُ‬

‫אڄ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺻﻠﻴﺐ ﻛﻴﮇא ﻧﻪ ﻫﻴﻜﻞ ڙي!‪ ،‬ﭼﻮڏﺳﺎﺋﻮن ﻫﻦ‬
‫ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ َرﺳﻮل ﻧﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺟﻮ آﻫﻲ ﭘﺎرאﺗﻮ‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻗﻮم ﮐﻲ אزﻟﻲ ﻛﻲ ﺑﺪدﻋﺎﺋﻮن ﻫﻦ‬ ‫אﺳﺎﻧﺠﻲ‬
‫َ‬
‫אﺋﻴﻦ ﻧﻪ ﺳﻮﭼﻮ ﭤﺎ‪ ،‬ﻃﻮﻓﺎن ﺟﻲ َﻋﻼﻣﺖ آ‬
‫אوﻫﺎن ﭤﺎ ﺧﻮش ﭤﻴﻮ‪ ،‬دﭔﺠﻲ َوﻳﻮن َ‬
‫ﺻﺪאﺋﻮن ﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫אﺻﻮل ﭘﺴﻨﺪ‪ ،‬وﻓﺎ ﺷﻌﺎر ۽ زﻣﻴﻦ ﭘﺮﺳﺖ‬
‫َ‬
‫אﺳﺎﻧﺠﻮن دوﺳﺖ! ﺑﺮאﺑﺮ ﮔﮭﮣﻴﻮن ﺧﻄﺎﺋﻮن ﻫﻦ‬
‫رﺧﻴﻦ ﻛﻴﻮ دﻳﺮو‬‫אﻻﺋﻲ ﻛﺎﭤﺆن َאﭼﻲ ‪ ،‬ﺑﻲ ُ ُ‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫אوﻫﺎﻧﺠﺎ ﻧﻴﮡ ﺑﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻪ ﭴﮡ َﺳﺰאﺋﻮن ﻫﻦ‬
‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﮐﺎن ﻣﻠﻴﻞ‪ ،‬אﺳﺎن ﮐﻲ ورﺛﻲ ۾‬ ‫אوﻫﺎﻧﺠﻲ‬
‫ُ ُ َ‬
‫ﻳﺎد ۽ ﮐﻴﺴﻲ ۾ ﻛﺠﻬﻪ دوאﺋﻮن ﻫﻦ‬‫אوﻫﺎﻧﺠﻲ ِ‬

‫ﺟﺎ ﻟﮑﻴﺎ‪ ،‬وﮢﻴﻦ ﺟﻴﺌﻦ ﻟﮑﻦ‬ ‫َ‬

‫ﭜﺎڳ‬ ‫אﺳﺎن ﺟﻲ‬
‫۾ ﺗﻪ رﻫﻨﺪאﺋﻲ دﻳﻮﺗﺎﺋﻮن ﻫﻦ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮ‬ ‫אوﻫﺎن ﺟﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﻮ ﺟﻴﻜﻲ ﮔﻞ ﻛﭥﻲ دور ﻫﺎ‪ ،‬ﭨﮍﻳﺎ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ُﺳﮙﻨﮅ آﻳﻮن ﮐﮣﻲ ﭘﺎڻ وٽ ﻫﻮאﺋﻮن ﻫﻦ‪.‬‬

‫َ‬ ‫َ‬
‫َوﭸﻦ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪא‬ ‫ﺷﻜﺎر‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﺣﺎدﺛﻦ‬
‫َوﭸﻦ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪא‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺑﺮدﺑﺎر‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫َ‬
‫ﭼﻬﺮא‬ ‫אﭼﻲ‬ ‫آﺋﻴﻨﻦ ﺟﻲ אﮘﻴﺎن‬
‫َ‬
‫َوﭸﻦ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪא‬ ‫ﺷﺮﻣﺴﺎر‬ ‫ﮐﺎ‬ ‫ﭘﺎڻ‬
‫ﻫﭣ َﮐﭵﻴﻞ ﻫﻮ אڄُ‬

‫َ ُ‬
‫ﻛﺎﻟﻬﻪ ﻫﻜﮍوﺋﻲ‬
‫ُ‬
‫ﻫﻚ‪ ،‬ﭔﻪ‪َ َ ،‬‬
‫ﺳﻮ ‪ ،‬ﻫﺰאر ﭤﻴﻨﺪא َوﭸﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﻤﺘﻮن ﮀﻮ َ ُ‬
‫ڏﻳﻨﺪﻳﻮن وﭸﻦ!؟‬ ‫ﺟﻮאب‬
‫ُ‬
‫وﭸﻦ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪא‬ ‫رﻫﮕﺬאر‬ ‫ﻣﻨﺰﻟﻮن‪،‬‬
‫َ َ‬
‫ﮀﮡ ﺑﻪ ُﻫﺠﻲ‬ ‫ﺗﻮﺳﺎن ﻣﻠﻨﺪي ﺟﻲ ُ‬
‫ﭘﻦ‬ ‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﭴﮡ ﺑﻬﺎرَ‬
‫ﭤﻴﻨﺪא وﭸﻦ‬ ‫אﻳﺌﻦ ﻟﮙﻲ‬
‫َ‬
‫ﻻ‪َ ‬ﺳﺆ دﻓﻌﺎ روﺋﮡ‬
‫ُ‬
‫ﻫﻚ ُ‬
‫ﺳﮏ‬
‫ﭨﻬﻜﮍن ﺟﺎ ڏﻛﺎر ﭤﻴﻨﺪא وﭸﻦ‬
‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫אﻧﺘﻬﺎ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫وﺣﺸﺘﻦ‬
‫ُ‬
‫אﮐﮍﻳﻦ ﮐﺎن ڌאر ﭤﻴﻨﺪא وﭸﻦ‬ ‫ُ َ‬
‫ﺧﻮאب‪،‬‬

‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬
‫ﮔﻢ‬ ‫۾‬ ‫ُﻫﻴﺲ درد ـ ﻏﻔﺎﺋﻦ‬ ‫ﻣﺎن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻢ‬ ‫۾‬ ‫ُﻫﺌﻴﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ אدאﺋﻦ‬ ‫ﺗﻮن‬
‫ﭤﻲ‬ ‫אوﻧﮅو‬ ‫َوﻳﻮ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﺨﺘﻮ ﺋﻲ‬

‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬
‫ﮔﻢ‬ ‫۾‬ ‫ﻟﭵﺎﺋﻦ‬ ‫ُﻫﻮ ُﻫﻴﻮ ﻟﻮכ ـ‬
‫ُﻣﻠﻬﻪ ﺟﺬﺑﻦ ﺟﻲ ﻋﺒﺎدت ﺟﻮ ﻧﻪ ﻛﻮ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫۾ ﮔﻢ‬ ‫رﺳﻤﻦ ﺟﻲ ﺧﺪאﺋﻦ‬ ‫ﻫﺮﻛﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن ﻣﻌﺎف ﻛﺮي‪ ،‬ﻣﻌﺎف ﻛﻨﺪﻳﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺟﻴﻮن ﺋﻲ ﺧﻄﺎﺋﻦ ۾ ﮔﻢ‬
‫ﻣﻬﻞ‬ ‫ﻟﻴﮑﻲ‬ ‫ﺳﺪא‬ ‫آﻫﻲ‬ ‫وﺋﻲ‬ ‫ﭤﻲ‬

‫ُ‬ ‫َ ُ‬
‫ﮔﻢ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻔﺎﺋﻦ ۾‬ ‫وﻓﺎ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭤﻲ وﻳﻨﺪو‬ ‫ﺟﻲ ﻛﺮﻳﻞ ﻫﭣ ﮐﭵﻴﺎ‪،‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻢ‬ ‫۾‬ ‫ﺻﺪאﺋﻦ‬ ‫ﺷﻬﺮ‬ ‫ج‬ ‫ﻣﺎٺ‬
‫ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﻋﻤﻞ ﺟﻲ دﻧﻴﺎ ۾ ِﻣﭡﻲ‬ ‫ُ‬
‫אچ‬
‫ُ‬ ‫ُ ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﻴﺴﻴﻦ رﻫﻨﺪﻳﻦ‪ ‬ﺗﻮن دﻋﺎﺋﻦ ۾ ﮔﻢ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ڏﻳﺌﻦ ﮐﻲ ﺳﻨﭝﺎﻟﻲ رﮐﺠﺎن‪‬‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻢ‬ ‫۾‬ ‫َﻫﻮאﺋﻦ‬ ‫ﺗﻴﺰ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﭤﻴﻦ‬

‫ُ‬
‫ُﻣﻮن ﮐﻲ ﺟﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ َﺳﻬﺎرو ﻫﻮﻧﺪو‬
‫وچ درﻳﺎﻫﻪ ﺑﻪ ﻛﻨﺎرو ﻫﻮﻧﺪو‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ﻟﻔﻆ ﻛﻬﮍא وري ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ُﻫﻮﻧﺪس‬
‫ُ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻟﻬﺠﻮ ﺋﻲ אڌאرو ﻫﻮﻧﺪو‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭛ وﭸﻦ ﺧﻴﺎل ﺟﻜﮍﺑﺎ אن ۾‬
‫ﻳﺎد ﺟﻮ ﭴﺎرو ﻫﻮﻧﺪو‬ ‫َ‬
‫ذﻫﻦ ﺗﻲ‬
‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻫﺮ ﻓﺴﺎﻧﻲ ﺟﻮ ﭤﺌﻲ دؤر ﭤﻮ َﭘﺮ‬
‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻫﺮ دؤر ۾ ﻧﻴﺎرو ﻫﻮﻧﺪو‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫وאت ﺳﺎن ” َ‬
‫ﻧﻨﻬﻦ“ ۽ אﮐﻴﻦ ﺳﺎن ”ﻫﺎﺋﻮ“‬
‫ﻛﻴﮇو وﮢﻨﺪڙ ﻫﻲ ﻧﻈﺎرو ﻫﻮﻧﺪو‬
‫َ ُ‬ ‫َ ُ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو‬ ‫ﺟﻴﺌﮡ‬ ‫ﺟﻴﺌﮡ ﻛﻮ‬ ‫ﺗﻮﺑﻨﺎن‬
‫ُ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو‬ ‫ﮔﺬאرو‬ ‫ﺑﺲ ِﻣﮍﺋﻲ دوﺳﺖ!‪،‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﮔﻞ ﮐﻲ‬
‫ﺷﻬﺮ ﭜﻲ ﭘﻴﺎرو ﻫﻮﻧﺪو‪.‬‬‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﺮ ۽‬

‫ﻣﻮن ﺳﺎن אﻛﺜﺮ ﭤﻮ ِﻣﻠﻲ ﻫﺎﮢﻲ ﭘﺮאون وאﻧﮕﻲ‬

‫ُ‬
‫ُﻫﻮ ﺑﻪ ﭤﻴﻨﺪو ﭤﻮ وﭸﻲ ﭴﮡ ﺗﻪ ﻋﺬאﺑﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ َﻫﺮ ﮘﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ ﻛﻨﮅ ﻫﻴﭟ ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﺟﮭﻜﻴﻞ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ُﻫﻦ ﺟﻮ ﻫﺮ ﻋﻤﻞ ﻋﺪאﻟﺖ ﺟﻲ ﺳﻮאﻟﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫ُ‬
‫ﭼﺎﻫﮡ‬ ‫ﻛﺎرﻧﺎﻣﻮ ﺋﻲ ﻛﻮﺋﻲ آﻫﻲ אوﻫﺎن ﮐﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ِﺧﻄﺎﺑﻦ‬ ‫روز ﺗﻬﻤﺖ ﭤﻲ ﻣﻠﻲ ﺷﺎﻫﻲ‬
‫ﺷﻬﺮ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺳﺎن ﭜﺮﻳﻞ ﻛﻮﺑﻪ ﺧﺮﻳﺪאر ﻧﻪ ﭘﺮ‬

‫ُ‬
‫ﻟﮍכ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭜﻲ ﭤﻴﺎ ﺳﻨﮅي ﻛﺘﺎﺑﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ وאﺗﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺋﻲ ذﻛﺮ ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﻧﻜﺘﻮ‬
‫ذﻫﻦ ﺗﻲ ﻳﺎد رﻫﻴﻦ ﮐﭩﻴﻞ ﺛﻮאﺑﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺑﻴﻤﺎر‬ ‫ﭘﺎڻ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﺳﻮﭼﮡ ﺟﻮ ﻛﻴﻮﺳﻴﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﺟﻴﻮن ﺑﻪ ُﻫﻴﻮ ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ ﮔﻼﺑﻦ وאﻧﮕﻲ‬

‫ﺳﻨﮓ ﺳﺎﭤﻲ ﻧﻪ ﻛﻮﺋﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﭔﻴﻠﻲ آ‬

‫ُ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺪא ﺟﻴﺎن אﻛﻴﻠﻲ آ‬
‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﻮﭼﻦ ﮐﻲ ﭔﻮڙي وﺋﻲ ﭘﺎڻ ۾‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ُﺳﻮﻧﻬﻦ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺮﻳﻦ! ﭴﮡ ﭰﻠﻴﻠﻲ آ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻮﺗﺎ ﮐﺎن ﻣﭡﮍא! ﮔﮭﮣﻲ ُﻣﻌﺘﺒﺮ‬

‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ وאرن ۾ אﭨﻜﻴﻞ ﭼﻨﺒﻴﻠﻲ آ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫درد دل ﮐﻲ ﭼﭩﻴﻨﺪي رﻫﻲ ﭤﻲ َﺳﺪא‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﮍي ﭴﮡ ﮔﮭﻠﻴﻠﻲ آ‬‫ِ‬ ‫ﺗﻮ ِﺳﻮא ﻫﺮ‬
‫ُ‬
‫ﻫﻚ ﺷﺎﻋﺮ ۽ ﺧﻮﺷﻴﻮن‪ ،‬ﻟﮙﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻮ‬
‫ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻲ ﻣﻮﻧﮑﻲ‪ ،‬ﮘﻬﻴﻠﻲ آ‬
‫ﭼﺎرﺋﻲ ﭘﻬﺮ ﮘﮍﮐﻲ‪ ‬۾ אﭨﻜﻴﻞ ُ‬

‫אﮐﻴﻮن‬
‫َ‬
‫ڏאر ﺳﺎري ﺣﻮﻳﻠﻲ آ‬ ‫ڏאر ﺋﻲ‬‫َ‬

‫ﻣﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﭘﻴﺎَر ﺟﻮ ﻗﺼﻮ آﻫﻴﺎن‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺑﻴﺮوت ﺟﻮ ﺣﺼﻮ آﻫﻴﺎن‬ ‫ﭴﮡ ﺗﻪ‬
‫َﺳﻮﻳﻦ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﺆڌאري ﺗﻤﻨﺎﺋﻮن‬

‫ﻣﺎن ﭤﻴﻮ ﭼﺆﻧﻚ ﺟﻮ روﻧﺸﻮ آﻫﻴﺎن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺎزאر ۾ ﻧﻪ َﻫﻠﻨﺪس ﻣﺎن‬
‫دوﺳﺖ! ﮐﻮﭨﻮ ﻛﻮﺋﻲ ِﺳﻜﻮ آﻫﻴﺎن‬
‫ُ‬
‫وﻳﻮ آﻫﻴﻦ ﭘﻮ‪ ‬ﺋﻲ‬ ‫ﺗﻮن ﺑﺪﻟﺠﻲ‬
‫ڏﺳﻲ ﺑﺪﻟﻴﻮ آﻫﻴﺎن‬ ‫آﺋﻮن ﺗﻮﮐﻲ‬
‫وﭼﮍﻧﺪڙ ﻣﺮض ﺟﻴﺎن ﺗﻴﺰي‪ ‬ﺳﺎن‬

‫ذאت ۾ ﭰﻬﻠﻴﻮ آﻫﻴﺎن‬
‫ِ‬ ‫ﻣﺎن ﺳﻨﺪ‪‬‬
‫ﻛﻮ ُﻣﺴﺎﻓﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺻﺪא ﭘﻴﻨﻮ‪ ‬ﺟﻲ‬

‫َ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ڊﭠﻞ ﺷﻬﺮ ﺟﻮ رﺳﺘﻮ آﻫﻴﺎن‬
‫َ‬
‫ﺑﻲ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺑﻲ َﺑﻘﺎ ۽ ﺑﻲ ُﻣﻠﻬﻪ!!‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﺟﻮ ﻛﻮﺋﻲ ُ‬
‫ﺳﭙﻨﻮ آﻫﻴﺎن‬
‫אﻧﺪر ۾ ﺑﻐﺎوت آﻫﻲ‬‫َ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫ُ‬
‫ﭨﻴﻦ‪ ‬دﻧﻴﺎ ﺟﻮ ﻣﺎن ﻧﻘﺸﻮ آﻫﻴﺎن‬

‫َ‬
‫ﺟﻲ ُﺳﻮري‪ ‬ﺗﻲ ﭼﮍﻫﻴﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬ ‫”َﻧﻪ“‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﮍﻳﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬
‫ِ‬ ‫ﺳﺎﻧﭽﻲ ۾‬ ‫درد‬
‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﻬﻪ ﺗﻪ ﺳﻤﺠﮭﻮن ﭤﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﮐﻲ אﺳﺎن‬
‫َ‬
‫ﭼﺎر درﺟﺎ ﻛﻲ ﭘﮍﻫﻴﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬ ‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ۾ ﺟﺎ‪ ‬ﮀﺎ ﻣﻠﻨﺪي؟‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺷﻬﺮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎن ﺗﮍﻳﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬
‫َ‬
‫رﻳﺖ ﻧﻪ وﺟﮭﺠﻮ ﻫﺎﮢﻲ‬ ‫ﻧﺌﻴﻦ‬ ‫ﻛﺎ‬
‫َ‬ ‫ِ َ‬ ‫ُ‬
‫ڏאڍא رﻳﺘﻦ ﻣﺎن אڙﻳﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬
‫ڌאر ﺗﻮﮐﺎن ﭤﻲ ُﺳﭹﺎﮢﭗ ﺋﻲ ﻧﻪ رﻫﻨﺪي‬

‫َ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﮍﻳﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬ ‫ﺗﻮﺳﺎن אﻫﮍא ﺗﻪ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﺎن ﮀﮇאﺋﮡ ﭤﻲ ﮔﮭﺮﻳﻦ‬
‫ِ‬ ‫َﻧﻪ‬ ‫ﻛﻴﺌﻦ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭴﮡ ﻛﻲ אﻟﺰאم ﻣﮍﻫﻴﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ڊאﻫﻪ‬
‫ِ‬ ‫אﻳﺘﺮو ﺟﻠﺪ ﺗﻪ אي درد ﻧﻪ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ذرو ذرو ﭤﻲ ﮔﮭﮍﻳﻞ آﻫﻴﻮن دوﺳﺖ!‬

‫ُ‬
‫ﻣﻨﻈﺮ آﻫﻴﺎن‬ ‫ﺳﺞ ﻟﻬﻨﺪي ﺟﻮ ﻛﻮ‬ ‫َ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮ آﻫﻴﺎن‬ ‫ﻣﺎن אﻧﮅﻳﺮي ﮘﻠﻲ‪ ‬ﺟﻮ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫אڄ ﭜﻲ‬ ‫ﻛﺎﻟﻬﻪ ﭜﻲ درد ﺋﻲ ُﻫﺌﺎ‪،‬‬
‫ُ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ אدאﺳﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ آﻫﻴﺎن‬
‫ﭘﻨﺎﻫﻪ ُ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻳﺎدن ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﺎﻫﻮن ﻣﻠﻴﻮن‬ ‫ﺟﻮن‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻫﺎﮢﻲ َﻫﺮ ﺧﻄﺮي ﮐﺎن ﭔﺎﻫﺮ آﻫﻴﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ُﻫﻦ ﺟﻲ ورﺗﺎ‪ ‬ﻣﺎن ﻟﮙﻲ ﭤﻮ ﭴﮡ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻧﺎﻫﻴﺎن ﻣﺎن ﻛﻮ َ ُ‬
‫ﭘﭥﺮ آﻫﻴﺎن‬
‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺬﺑﻦ ﺟﻮ ﮀﻮ ﺧﻴﺎل ﻛﻨﺪﻳﻦ‪‬‬
‫ﻛﻬﮍو آﺧﺮ ﻣﺎن ﻣﻌﺘﺒﺮ آﻫﻴﺎن‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫درد ﭔﺎرن ﺟﻴﺎن ﭤﺎ رאﻧﺪﻳﻮن ﻛﻦ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻚ ـ ِﺳﺮي ﮔﮭﺮ ﺟﻮ ﭘﮅر آﻫﻴﺎن‬
‫َ‬
‫َ‬
‫אﻧﺪر ۾‬ ‫ِﻋﺒﺎدت آ‪ُ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫ﻣﺎن ﺋﻲ ﻣﺴﺠﺪ‪ ،‬ﻣﺎن ﺋﻲ ﻣﻨﺪر آﻫﻴﺎن‬

‫ﭤﻴﻨﺪي‬ ‫ﻛﺮﺑﻼ وﭸﻲ‬‫َ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ‬

‫ِ ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭤﻴﻨﺪي‬
‫ِ ِ‬ ‫ﻫﺮ دﻋﺎ‪ ،‬ﺑﺪدﻋﺎ وﭸﻲ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﻴﺤﺪ ﺣﺴﺎس ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺋﻲ‬

‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻟﺌﻪ ﭴﮡ ﺳﺰא وﭸﻲ ِ ِ‬
‫ُ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﭤﻲ ورﺗﻮ َوﻓﺎ ﺟﻮ ﻗﺴﻢ אﻫﺎ‬
‫َ‬
‫ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﺑﻴﻮﻓﺎ وﭸﻲ ِ ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭤﻮري ﮔﮭﺮي ﺟﮭﻜﺎﺋﮡ ﭤﻲ‬ ‫ﭤﻮري‬
‫ُ‬
‫ﻫﻮرﻳﺎن ﻫﻮرﻳﺎن ﺧﺪא وﭸﻲ ِ ِ‬
‫َُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ אﮔﻬﻪ روز ﭤﻮ وﭸﻲ ﮔﮭﭩﺒﻮ‬
‫ﭤﻴﻨﺪي‬ ‫َ‬
‫۽ ﻫﻮ‪ ‬ﺑﻲ ﺑﻬﺎ وﭸﻲ ِ ِ‬
‫ﻫﻮ‪ ‬ﻣﻠﻲ ﭜﻲ ﺗﻪ אﻳﺌﻦ ﭤﺌﻲ ﻣﺤﺴﻮس‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭴﮡ ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﺎن ﺟﺪא وﭸﻲ ِ ِ‬

‫ُ‬
‫ﻋﺬאب ﻛﻮﺋﻲ‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮڙي ﺟﻲ‬
‫ﻧﺎﻫﻲ ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ ﺳﻨﺪس َ ُ‬
‫ﺟﻮאب ﻛﻮﺋﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫در ﮐﻠﻴﻞ آ دل ﺟﻮ‬ ‫אچ‬ ‫درد‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻛﻮﺋﻲ‬ ‫دوﺳﺘﻦ ﺳﺎن ﻧﻪ ﻛﺮ‬
‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﮀﮇي وﻳﻮ ﺑﺲ‬ ‫َ‬
‫ﻋﻜﺲ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﻳﺎد‬
‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺑﻪ ﻫﻴﻮ ُ ُ‬ ‫ﭘﻴﺎرُ‬
‫ﺧﻮאب ﻛﻮﺋﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺻﻔﺤﻲ ﺻﻔﺤﻲ ﺗﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎن‪ ‬ڏﺳﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺘﺎب ﻛﻮﺋﻲ‬ ‫ﺟﻲ ﮐﮣﺎن ﭘﮍﻫﮡ ﻻ‪‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭜﭩﻜﻨﺪﻳﻮن ﭤﻴﻮن رﻫﻦ‬ ‫ﻳﺎدون ﻫﺮ وﻗﺖ‬
‫ﺳﺮאب ﻛﻮﺋﻲ‬‫َ ُ‬ ‫ذﻫﻦ آ ﭤﻲ وﻳﻮ‬‫َ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ڏﻧﻮ‬ ‫ﺟﮗ وאرؤ ﮔﮭﮣﺎ ﺋﻲ ﮔﮭ َﺎو‬
‫ُ‬
‫ﺣﺴﺎب ﻛﻮﺋﻲ‬ ‫ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻫﻚ ڏﻳﻨﻬﻦ ﻛﺒﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﻮ ﻛﺮي ﻟﻴﮑﺎ‬ ‫ﮔﻞ ﺗﻮﺳﺎن‬
‫آﻫﻲ ﺧﺮאب ﻛﻮﺋﻲ‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏאڍو‬

‫ُ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﻟﮍﻳﺎ‬ ‫ﻟﮍכ‬ ‫ﻛﻴﮇא‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﭤﻴﺎ‬ ‫ڌﻧﮅﻻ‬ ‫َ‬
‫ﻣﻨﻈﺮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻮﮐﺎن‬ ‫ﭼﺎﻫﻴﻢ‬ ‫وﭸﮡ‬ ‫ڏور‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﺟﮭﻠﻴﺎ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ُ‬
‫رאﻫﻦ‬
‫َ‬
‫ُرﻟﺒﻮ‬ ‫ﺗﻲ‬ ‫رﺳﺘﻦ‬ ‫رאت ﺳﭵﻲ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﭘﻴﺎ‬ ‫ﺑﻨﺪ‬ ‫دروאزא‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אڄ ﺋﻲ ﺗﻮن ﺑﺪﻟﻴﻮ آﻫﻴﻦ ۽‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫אڄ ﺋﻲ درد ﻣﻠﻴﺎ آﻫﻦ‬
‫ُ‬
‫ُﻣﻮﻧﺘﻲ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎﺗﻲ ﺳﺎن‬
‫َ‬
‫ڏوﻫﻪ ﻣﮍﻫﻴﺎن آﻫﻦ‬ ‫َﻫﺮ ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ڊאﺋﺮي‪ ‬ﺟﻲ ُ ﺳﻴﻨﻲ ﺗﻲ وﮐﺮﻳﺎ‬

‫ُ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﭘﻴﺎ‬ ‫ﭰﻮل‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫ُﺳﮏ‬ ‫۽‬ ‫ﺳﺎﭤﻲ‬ ‫ُ ُ‬

‫ﺳﺎروﮢﻴﻮن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﻚ ﻫﻚ ﭤﻲ وﮀﮍﻳﺎ آﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫وאرא‬ ‫ﮀﺮﻛﺎﺋﮡ‬ ‫ﮐﻲ‬ ‫دﻧﻴﺎ‬
‫َ‬
‫آﻫﻦ!‬ ‫ﮀﺮﻛﻴﺎ‬ ‫ﮐﺎن‬ ‫ﭘﺎﮀﻦ‬

‫َ‬
‫ﻣﺮﻫﻢ ﺟﻲ‬ ‫ﮘﺎﻟﻬﻪ ﮀﮇﻳﻮ ﭔﻲ‬
‫ََ‬ ‫ُ‬
‫ﻏﻢ ﺋﻲ دوא ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻏﻢ ﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫ڏوﻫﻪ ﻧﻪ آﻫﻲ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻮﺋﻲ‬
‫ﭜﻮﮘﻴﻮن ﭘﻴﺎ ﭤﺎ آدم ﺟﻲ‬
‫َ‬
‫ﺟﮗ ۾‬ ‫َوﺑﺎ ﺟﻴﺎن ﭰﻬﻠﻲ‬
‫َ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻪ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﻨﮕﻢ ﺟﻲ‬
‫ُﻫﻮ‪ ‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻪ ُﺳﻮﻧﻬﻦ ﺑﮣﻲ‬

‫َ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﭔﻲ ﺟﻴﻮن ـ אﻟﺒﻢ ﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﻲ ﺟﻲ ﻛﻢ ﻧﻪ آﺋﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻢ ﺟﻲ‬ ‫ﭘﻮ‪ ‬ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻛﻨﻬﻦ‬
‫َ‬
‫ﻛﻬﮍא َ ﺣﺎل ُﭘﮁﻴﻦ ﭤﻮ ﺟﺎﻧﻲ!‬
‫ُ َ‬
‫ﻣﺤﺮم ﺟﻲ‬ ‫روز ڏﻫﻴﻦ آ‬
‫ﻫﺮ َﭘﻞ دل ﺟﻲ ﺳﻮﻛﻬﮍي ﮐﻲ‬

‫آس َرﻫﻲ ﭤﻲ آﮔﻢ ﺟﻲ‪.‬‬ ‫َ‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻫﺮ ﮔﮭﮍي درد ﻧﻴﺎرو آﻫﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ُﻣﺮﻛﮡ ﺋﻲ َﺳﻬﺎرو آﻫﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫אﺣﺴﺎس‬ ‫ﮀﺎﻧﻮ ﺟﻮ‬ ‫ﺗﻴﺰ אس ۾ ﺑﻪ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﺮ ﺟﻮ ﭘﺮﻳﻦ! ﭼﺎرو آﻫﻲ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﻦ ۾ آﻫﻲ ﻃﻮﻓﺎن ﻣﺘﻞ‬
‫ﻣﺎٺ ﻧﻈﺎرو آﻫﻲ‬‫ِ‬ ‫ﺗﻮڙي ﻫﺮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫אﮐﮍﻳﻦ ۾ ﺑﻪ ﻧﻔﺮت ﻣﻮن ﻟﺌﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ُﻣﺸﻜﻞ ﺋﻲ ﮔﺬאرو آﻫﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﺎڻ وٽ ﻟﮍכ ُرﮘﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ِﻫﻦ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﺮ ﭨﻬﻚ دوﺳﺖ! אڌאرو آﻫﻲ‬
‫ُﻫﻦ ﻇﺎﻟﻢ ﮐﻲ ﺑﻪ ُﻣﻮن ﮐﺎن ﺋﻲ ِﺳﻮא‪‬‬

‫ﺷﺨﺺ ﭘﻴﺎرو آﻫﻲ‬ ‫ُ‬ ‫ﺑﺎﻗﻲ ﻫﺮ‬
‫ُ‬
‫ﭼﭗ‬ ‫ُ‬
‫ﭼﭗ‬ ‫َ‬
‫ﺟﮗ ۾ אﻛﻴﻠﻮ‬ ‫ﻫﻴﺘﺮي‬
‫ُ‬
‫ﮔﻞ‪ ،‬ﭘﺮﻫﻪ ﺟﻮ ﺟﻴﺌﻦ ﺗﺎرو آﻫﻲ‬

‫َ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫وﻳﺮאﻧﺎ‬ ‫ﻛﻴﺎ‬ ‫وﻗﺖ‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫دﻳﻮאﻧﺎ‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫آﻳﺎ‬ ‫אرﭘﮡ‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ‬

‫َ‬ ‫ُ َ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﻧﺬرאﻧﺎ‬ ‫ﮐﮣﻲ‬ ‫ﻟﮍכ‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎن ﺟﻮ אﭴﻜﻠﻬﻪ ﻫﻴﮑﻞ آﻫﻴﺎن‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫אﻓﺴﺎﻧﺎ‬ ‫ﭤﺎ‬ ‫ﺟﻮڙن‬
‫ِ‬
‫ُﻫﻮ ﻫﻜﮍو ﭜﻲ ﻧﺎﻫﻲ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫زﻣﺎﻧﺎ‬ ‫ﺳﭛ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫وﮀﮍي وﻳﻨﺪא ﺟﻲ وﮀﮍڻ ﺟﺎ‬

‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫َﺑﻬﺎﻧﺎ‬ ‫روز‬ ‫ﮘﻮﻟﻦ‬
‫َ‬
‫ﺟﮗ ﺳﺎن ﻟﻴﮑﺎ ﻛﺮﮢﺎ‬ ‫ﻛﻬﮍא‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﻣﺴﺘﺎﻧﺎ‬ ‫אﺳﺎن‬ ‫َ‬
‫ﻳﺎر!‬

‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﺳﻮאﻟﻦ‬ ‫ﻟﮍכ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﺟﻮאﺑﻦ‬ ‫ﭨﻬﻚ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﻴﻦ אﺳﺎن ﮐﻲ آﻳﻮ‬ ‫ﺟﻴﺌﮡ ﺑﻪ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫آدאﺑﻦ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ﻣﺤﻔﻞ‬
‫َ‬
‫ذﻫﻦ ﺟﻲ ﺑﻮכ ـ ﺷﻴﻠﻒ ۾ آﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻦ‬ ‫ﺑﻨﺪ‬ ‫ﻳﺎدون‬
‫ُ‬
‫ﮔﺬرﻳﻮ‬ ‫ﺗﻮﮐﺎن وﮀﮍي دل ﺗﻲ‬
‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﻫﺮ ﭘﻞ دوﺳﺖ! ﻋﺬאﺑﻦ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫ﭤﻴﻨﺪא‬ ‫دودא‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫دل‬

‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﺣﺴﺎﺑﻦ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ‬ ‫ﭘﻴﺎرא!‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺑﻪ ﭤﻴﻮ אﺳﺎن ﻻ‪‬‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﺟﻲ ُ َ‬
‫ﺧﻮאﺑﻦ وאﻧﮕﻲ‬
‫َ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ۾ ﺗﻮن ﭜﻲ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﺛﻮאﺑﻦ‬ ‫َ‬
‫ﻳﺎر!‬ ‫ﻧﺎﻫﻴﻦ‬
‫ُ‬
‫رאﻫﻮن ﻛﻨﮉא ﻛﻨﮉא‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮن‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫وאﻧﮕﻲ‬ ‫ﮔﻼﺑﻦ‬ ‫ﭘﻴﺮ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬

‫ﺟﺎﮘﻦ‬ ‫ﺗﺎرא‬ ‫ﺟﺎﮘﻲ‪،‬‬ ‫ُ‬

‫ﺷﺎﻋﺮ‬
‫ﺟﺎﮘﻦ‬ ‫אوﺟﺎﮘﺎ‬ ‫۾‬ ‫אﮐﮍﻳﻦ‬
‫ﺳﺎﭜﻴﺎﺋﻮن آﻫﻦ‬ ‫ﭘﻴﻮن‬ ‫ُﺳﺘﻴﻮن‬

‫ﺟﺎﮘﻦ‬ ‫وﻳﭽﺎرא‬ ‫ﺋﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻢ ﺳﻮﻟﻮ ﭤﻲ ﭘﻮﻧﺪو ﺟﻲ‬ ‫ﻫﺮ‬
‫دل ﺟﺎﮘﻲ دل وאرא ﺟﺎﮘﻦ‬
‫ﻏﻢ ﺋﻲ ﻛﺎﻓﻲ آﻫﻲ‬ ‫אڄ ﺟﻮ َ ُ‬ ‫ُ‬

‫ﮔﮭﺎو ُﭘﺮאﮢﺎ ﺟﺎﮘﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫אڄ ﺗﻪ ﻧﻪ‬
‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻦ ﺳﻮﭼﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ﭤﺎ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﺮ ﺟﺎ رﺳﺘﺎ ﺟﺎﮘﻦ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﻬﻪ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻧﻜﺮڻ ﭼﺎﻫﻲ‬
‫ﺟﺎﮘﻦ‬ ‫ﻻوא‬ ‫ﭤﺎ‬ ‫۾‬ ‫َ‬
‫אﻧﺪر‬

‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ ﻣﻮت ﺟﻲ ﻧﻨﮉ ُﺳﺘﻞ ۽‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﺎﮘﻦ‬ ‫ﺻﻔﺤﺎ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﺗﺎرﻳﺨﻦ‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻠﻴﻮن אﻳﻨﺪﻳﻮن‬ ‫۾‬ ‫ﻧﻘﺸﻲ‬

‫ﭤﺎ وﻳﮁﺎ ﺟﺎﮘﻦ‬ ‫۾‬ ‫ذﻫﻨﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻞ دﮐﻦ ۾ ﮔﮭﻴﺮﻳﻞ אﻫﻲ‬
‫ﻫﺮ ﭘﺎﺳﻲ ﭤﻲ ﻛﻨﮉא ﺟﺎﮘﻦ‪.‬‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﭘﻞ ﭘﻞ ﺟﻮ ﻋﺬאب ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺧﺮאب ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻦ ڏאڍو‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ُﻫﻦ ﺟﻮ ﻫﺮ ﻫﻚ ﻋﻤﻞ ُﭔﮅאﺋﻲ ﭤﻮ‬
‫ﺣﺴﺎب ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬ ‫ُ‬ ‫ﻣﻮن ﮐﻲ ُﻫﻮ ﺑﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﭘﻴﺎر ڏي ﺗﻮن ﭜﻲ‬ ‫ﭘﻴﺎر ﺟﻲ ﻣﻮٽ‪،‬‬
‫ﻫﺮﻛﻮ ﺟﺬﺑﻮ َ ُ‬
‫ﺟﻮאب ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﭩﺠﮡ‬ ‫وري‬ ‫آﻫﻲ‬ ‫ﭘﻴﺎس‬
‫ﻛﻮ َﻧﺌﻮن َ ُ‬
‫ﺳﺮאب ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬ ‫ُ‬
‫ذﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺘﺎب ۾ ﻫﺮﻛﻮ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻴﻮن‬
‫ُ‬
‫ﺑﺎب ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬ ‫ﻛﻮﺋﻲ رﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﺟﻲ رﺳﺘﻲ‬ ‫ﻣﻮﻧﮑﻲ ﻻﺋﻲ ُ َ‬

‫ﮔﻨﺎﻫﻪ‬
‫ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬ ‫َ ُ‬
‫ﺛﻮאب‬ ‫ُﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﻛﻴﺮ ﻫﭣ ﭤﻮ وڌאﺋﻲ ﻛﻨﮉن ڏي‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫دوﺳﺖ! ﻫﺮﻛﻮ ﮔﻼب ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻮ‬

‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﭻ ﻛﻲ ﭘﺎﺋﮡ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﭘﺮت‬
‫ِ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫ﮐﻼﺋﮡ‬ ‫ﻟﻮכ‬ ‫ﺗﻲ‬ ‫ﭘﺎڻ‬
‫َ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻫﻚ ُﻣﺮכ ﺗﻲ وﻛﮣﻲ ﮀﮇﺟﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫ﮔﮭﭩﺎﺋﮡ‬ ‫ﻣﻮل‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﮀﮇﺟﻲ‬ ‫ﮐﻲ ﺑﻪ وﺳﺎري‬ ‫ُﻫﻦ‬ ‫ﻛﮇﻫﻦ‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫ﻣﭩﺎﺋﮡ‬ ‫ﺧﻴﺎل‬ ‫ﺗﻪ‬ ‫ﻛﮇﻫﻦ‬
‫ُ‬
‫ﻧﺎﻧﻮ ﺗﻲ ﺟﮭﻜﺠﻲ ﺳﺎﺋﻴﻦ!‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ُﺳﻮﻧﻬﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫ﻧﭝﺎﺋﮡ‬ ‫ﻧﻴﻨﻬﻦ‬ ‫ﺳﺎن‬ ‫ﻧﻴﻨﻬﻦ‬
‫ُ‬
‫ُﺳﻜﻨﺪא‬ ‫ﺟﺎ وﭸﻦ ﭤﺎ‬ ‫ُ‬
‫אﮐﮍﻳﻦ‬ ‫ﻟﮍכ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮔﻬﺮﺟﻦ‬ ‫ﭘﺮאﺋﮡ‬ ‫درد‬ ‫ﻧﻮאن‬ ‫ﻛﻲ‬
‫ُ‬
‫َﺳﻬﺒﻲ‬ ‫ڏﮐﻴﺎﺋﻲ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ُ‬
‫رאﻫﻦ‬ ‫ﻛﻴﺴﻴﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫َﻫﭩﺎﺋﮡ‬ ‫ﭘﻬﮡ‬ ‫ﺳﭛ‬‫ُ‬ ‫ﭼﻮﻧﮉي‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫وﺟﮭﺠﻦ‬ ‫ﭼﻮڙﻳﻮن‬ ‫۾‬ ‫ﻛﺮאﻳﻦ‬ ‫ﻳﺎ‬
‫ُ‬
‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫وڌאﺋﮡ‬ ‫ﺗﻪ‬ ‫ﻳﺎ‬ ‫ﺣﻮﺻﻼ‬
‫ُ‬
‫وڙﻫﻦ ۽ وﭼﮍن‬ ‫ﺗﻪ אﻧﮅﻳﺮن ﺳﺎن‬ ‫ﭜﻞ‬
‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮﺟﻦ‬ ‫ﺟﻼﺋﮡ‬ ‫دﻳﭗ‬ ‫ﮐﻲ‬ ‫ﭘﺎڻ‬

‫ُ‬
‫َﺟﺎ ﭰﻴﺮא ُﻫﻮﻧﺪא‬ ‫ﮘﻠﻲ‪‬‬
‫َ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ڏﻫﻪ ڏﻫﻪ ﭜﻴﺮא ﻫﻮﻧﺪא‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻮن ﺟﻲ אﻳﻨﺪﻳﻦ ﮔﻢ ﭤﻲ وﻳﻨﺪא‬
‫ُ‬
‫ُﻫﻮﻧﺪא‬ ‫אﻧﮅﻳﺮא‬ ‫ﮔﮭﻮر‬ ‫ﺗﻮڙي‬
‫ﻫﻮﻧﺪي‬ ‫ﻧﻔﺮت‬ ‫ﮐﻲ ﺗﻮﺳﺎن‬ ‫ﺟﻦ‬

‫ُﻫﻮﻧﺪא‬ ‫ﻣﻴﺮא‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫َﻣﻦ‬ ‫ڏאڍא‬
‫رאت ڊﮔﮭﻲ ﭤﻲ ﺳﻤﺠﮭﻮ‬

‫ﺟﻴﺌﻦ ﺟﻴﺌﻦ َ ِ‬
‫ُ‬
‫ﻫﻮﻧﺪא‬ ‫َ‬
‫ﺳﻮﻳﺮא‬ ‫َﭘﻚ‬ ‫وﻳﺠﮭﺎ‬
‫۾‬ ‫ﻓﻀﺎ‬ ‫آوאز‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫ُ‬

‫ﮔﻮﻟﻴﻦ‬
‫ُ‬
‫ُﻫﻮﻧﺪא‬ ‫آﮐﻴﺮא‬ ‫ﻛﻲ‬ ‫אﺟﮍﻳﺎ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﻮﻧﺪو‬ ‫ﭰﺎﭤﻞ‬ ‫ذﻫﻦ ﺟﻲ ﭰﺎﭤﻮ‬
‫ُﻫﻮﻧﺪא‬ ‫ﮔﮭﻴﺮא‬ ‫ﻳﺎد ﺟﺎ ﺳﻮﮔﮭﺎ‬
‫ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭨﮍﻧﺪא‬ ‫ﺟﺎﻳﻦ ﺗﻲ‬ ‫ﮔﻞ אﻧﻬﻦ‬
‫ُ‬
‫ُﻫﻮﻧﺪא‬ ‫ﭘﻴﺮא‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬ ‫ﺟﺎﭤﻲ‬

‫ُﺗﻮن ۽ ﻣﺎن ﻫﻜﭕﺌﻲ ﮐﺎن ُﻫﺌﺎﺳﻴﻦ ُ‬

‫ﺟﺪא‬
‫ُﻣﺮﻛﻨﺪא ﺋﻲ رﻫﻴﺎ وچ ﺟﺎ ﻓﺎﺻﻼ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﭼﺎپ ﻫﺎ‬
‫ِ‬ ‫ﭼﭗ‬ ‫ﭼﭗ‪،‬‬ ‫۽‬ ‫ﭘﺎﺑﻨﺪ‬ ‫ﻫﭣ‬
‫َ‬
‫ذﻫﻦ ۾ ﻟﻔﻆ ُﺳﮇﻛﺎ ﭜﺮﻳﻨﺪא رﻫﻴﺎ‬‫َ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫وﻗﺖ ﻣﻮن ﮐﺎن ﮐﺴﻲ‪ ،‬ﺟﻮﺑﻪ ﮐﺴﮣﻮ אﭤﺲ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭜﺎڳ ﺟﺎ ﭘﻴﭽﺮא‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮭﺮ ڏي وﭸﻦ‬
‫ُ ُ‬
‫ﺳﭛ ﻛﺠﮭﻪ وﺳﺎري ُﺳﺘﺎ ﺋﻲ رﻫﻴﺎ‬ ‫ُ‬ ‫ُﺳﮏ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭛ درد ﺟﺎﮘﻲ َﭘﻴﺎ‬‫ُ‬ ‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﺎﮘﻴﻮ ﺗﻪ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻴﺘﺮﻳﻮن روﻧﻘﻮن‬ ‫ﻫﻦ ڌرﺗﻲ‪َ ‬ﻣﭥﺎن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُِ‬
‫ﻳﺎ ﺧﺪא ﻳﺎ ﺧﺪא!!‬ ‫وﻳﺮאﻧﻴﻮن!!‬ ‫دل ۾‬
‫َُ‬
‫ﻣﺼﻨﻮﻋﻴﺘﻮن زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬۾ ُﻫﻴﻮن‬ ‫ﻛﻴﮇﻳﻮن‬
‫ُ‬
‫ﻣﺮﻛﻮن ِ ُ‬ ‫َ َ‬
‫ﻫﮍ ُ‬
‫ﭰﻜﻴﻮن‪ ،‬ﭨﻬﻚ ﭜﻲ ﮐﻮﮐﻼ‬
‫َ‬
‫ﺑﺪﻟﺠﮡ ﺟﻲ אﻳﺌﻦ ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﮅ َﭘﺌﻲ‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻮﺳﻤﻦ ﺟﻲ‬
‫َُ‬ ‫ُ‬
‫ڌوڙ אڏﻧﺪي رﻫﻲ‪ ،‬ﮔﻞ ﮀﮣﻨﺪא رﻫﻴﺎ‬ ‫ِ‬

‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫َﭘﭥﺮ ﺟﺎ‬ ‫ﻣﻮن ﻟﺌﻪ‬

‫َ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺋﻲ ﮔﮭﺮ ﺟﺎ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮن ﺟﻲ ﮔﮇﺟﻲ آﻫﻴﻦ ﻣﻮن ﺳﺎن‬
‫َ‬
‫ﻫﻜﮍي‪ ‬ﭠﻮﻛﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻬﮍي אﺟﺮي ﮘﺎﻟﻬﻪ ﻛﻨﺪא‬
‫ِ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫َ‬
‫אﻧﺪر‬ ‫ﻛﺎرא‬
‫َ‬ ‫َُ َ‬
‫ﻟﮍכ ﺗﻪ ﮔﮭﺮ ﺟﺎ ﭜﺎﺗﻲ آﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭔﺎﻫﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﭨﻬﻚ ﺗﻪ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫אﺳﺎن‬ ‫ﻳﺎر!‬ ‫۽‬ ‫ﺗﻮن ﺑﺎدل‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫َﭤﺮ‬ ‫ﺟﻬﮍوﻛﺮ‬
‫ﮐﺎن ﺋﻲ ﺧﺎﻟﻲ آﻫﻦ‬ ‫ﺟﺬﺑﻦ‬

‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺎﮘﺮ‬ ‫ﺟﻬﮍא‬

‫ﺟﻮ ﻧﻪ ُﭜﻠﺠﻲ ﺑﻪ ِﻧﻬﺎري ُﻣﻮن ﮐﻲ‬

‫ﻛﻴﺌﻦ ﺳﻤﺠﮭﺎن ﺗﻪ‪ ،‬ﭤﻮ ﺳﺎري ُﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ وﮢﻴﺲ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ُﻫﻮ ﻣﺎري ُﻣﻮن ﮐﻲ‬

‫ﮐﻴﺲ ﭼﺌﻮ‪ ،‬ﭼﺌﻮ ﺗﻪ وﺳﺎري ُﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫۽‬ ‫ﻣﺎن‬ ‫ﺟﻴﺎرﻳﺎن‬ ‫ﭘﺎڻ‬ ‫ﭤﻮ‬ ‫روز‬
‫ُ‬
‫ﺷﺨﺺ ﭤﻮ ﻣﺎري ُﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ُ‬ ‫روز ﻫﻮ‬
‫ﻳﺎد אﭼﺎن ﻣﺎن ﺗﻮﮐﻲ‬

‫ِ‬ ‫ﮀﻮ ﻧﻪ ﭤﻮ‬
‫ُ‬
‫ﮀﻮ ﻧﻪ ﭤﻮ ﻟﻮכ وﺳﺎري ُﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﺎڻ ﺗﻪ ﮔﻢ ﭤﻲ َوﺋﻴﻦ ﻣﻴﻠﻲ ۾‬
‫ﭼﺆﻧﻚ ﻫﻜﮍي ﺗﻲ ﺑﻴﻬﺎري ُﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫َ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻤﺮي ﺟﻲ ﮔﻨﺪ ﻛﭽﺮي ﺟﻴﺎن‬
‫ذﻫﻦ ﻣﺎن ﭤﻮ ُﭔﻬﺎر ُﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻛﻮ‬
‫ُ‬
‫ُﻫﻮ‬ ‫ُﻫﻴﻮ‪ُ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫ﻛﻴﮇو ﻫﻤﺪرد‬
‫َ‬
‫ﮐﻲ‬ ‫َوﻳﻮ ﮀﮇي درد ﺳﻬﺎري ُﻣﻮن‬
‫ُﻃﻮﻓﺎن وي ﺑﮣﺠﻲ آ‬ ‫ُﻫﻮ‬ ‫ﮀﻮ‬

‫َ‬ ‫َ‬
‫دﻳﭗ ﺟﻴﺎن ﭘﺎڻ ﺋﻲ ﭔﺎري ﻣﻮﻧﮑﻲ‬

‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ﺟﻮن‬ ‫ُ‬ ‫َ‬

‫ﺟﺬﺑﻦ‬ ‫ﺷﺎﻋﺮ ﺟﻲ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻮن‬ ‫َ‬
‫ﺟﻮﭜﻦ‬ ‫ﺳﻨﮅو‪ ‬ﺟﻲ‬
‫ﻳﺎد رﻫﻦ ﭤﻴﻮن‬‫ِ‬ ‫ﺗﻮﮐﻲ ﭜﻲ ﺑﺲ‬

‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺋﻲ ڏوﻫﻦ ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ُ‬
‫وﻳﺲ‬ ‫אڄ ﺟﻲ ﭨﻬﻜﻦ ۾ ُﭜﻠﺠﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ﻛﺎﻟﻬﻮﻛﻦ ُﻟﮍﻛﻦ ُ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮن ﺋﻲ ﻫﻜﮍو ﺳﻤﺠﮭﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪﻳﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ﺟﻮن‬ ‫אﮐﮍﻳﻦ‬ ‫אوﺟﺎﮘﻴﻞ‬
‫آﻫﻴﻮن‬ ‫ﭘﮍﻫﻴﺎ‬ ‫۾‬ ‫אﺳﻜﻮﻟﻦ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ﺟﻮن‬ ‫ﺳﭙﻨﻦ‬ ‫ﻛﻮڙن ﺋﻲ‬
‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻛﻨﺪڙ ﮀﺎ ﭴﺎﮢﻲ؟‬ ‫ﺗﻮﺳﺎن‬
‫ُ‬
‫ﺳﺮﻛﺎري ﺗﻤﻐﻦ ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬
‫ﭘﻮﻧﺪﻳﻮن آﻫﻦ‬ ‫ُﭔﮅﮢﻴﻮن‬ ‫روز ﺋﻲ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮭﺮ وאرن‬

‫ُ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ ﻛﺮڻ ﺑﻲ ﻗﻮﻣﻮ ڏﻳﻨﺪو‬
‫ُ‬
‫ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ُ‬
‫ﻗﻮﻣﻦ‬ ‫ڌرﺗﻲ ۽‬
‫َُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﻛﻴﻮن‪ ،‬ﮀﮇ‬ ‫ﺳﻨﮅﻳﻦ ﺟﻲ ﮘﺎﻟﻬﻪ‬ ‫ﺳﻨﮅ‪،‬‬
‫ُ‬
‫ﺟﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬ ‫ﻋﺠﻤﻦ ۽ ﻋﺮﺑﻦ‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫وﻳﻨﺪﻳﻮن دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ﻛﻜﺮﻳﻮن ﭤﺮ ڏي ﺑﻪ‬
‫ُ‬
‫دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ﭤﻴﻨﺪﻳﻮن‬ ‫ﺗﻪ‬ ‫آﺧﺮ‬ ‫ﺑﺎرﺷﻮن‬
‫وس آ‬ ‫אڄ‘ אوﻫﺎن ﺟﻲ‬ ‫ﮀﺎ ﭤﻴﻮ ﺟﻲ ’ ُ‬

‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﮔﮭﮍﻳﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮن ﺑﻪ אﻳﻨﺪﻳﻮن دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ﻛﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫رﺳﻤﻮن‪ ،‬روאج‬ ‫ﭠﻮﻛﻴﻮن‬ ‫ﺣﺎﻟﺘﻮن ﻫﭣ‬
‫ُ‬
‫ﮐﺴﻴﻨﺪﻳﻮن دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﺋﻲ‬ ‫ﮀﺎ َﺳﭝﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ َ‬
‫ﺑﻨﺪﺷﻮن ﭘﺌﺠﻲ وﻳﻮن‬ ‫ﺟﻲ ﻛﮁﮡ ﺗﻲ‬
‫دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ُ‬
‫رﭼﻴﻨﺪﻳﻮن‬ ‫ﻧﻐﻤﺎ‬ ‫ﺧﺎﻣﺸﻴﻮن‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﺎ‪ ‬ﺟﻴﺎن ﭤﻴﻮن ﭘﻴﺎر ﻛﻦ‬ ‫ﻫﻴﮑﻼﻳﻮن‬
‫دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ُ‬
‫ڏﻧﮕﻴﻨﺪﻳﻮن‬ ‫آﻫﻦ‬ ‫روﻧﻘﻮن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫وﻳﻨﺪﻳﻮن رﻫﻴﻮن‬ ‫ﻣﺤﺒﺘﻮن ﻫﻚ ﻫﻚ ﻛﺮي‬
‫ُ‬
‫ﮀﮇﻳﻨﺪﻳﻮن دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ُ‬
‫رאﻫﻦ ۾‬ ‫ُﻣﻮن ﮐﻲ‬
‫ُ‬
‫ُ‬
‫ﺳﮕﮭﻨﺪﻳﻮن ﺋﻲ ﻫﻦ‬ ‫ﺻﺮف دﻳﻮאرون ُﭔﮅي‬
‫ُ‬
‫ﺳﻠﻴﻨﺪﻳﻮن دوﺳﺘﻮ!‬ ‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ آﻫﻦ َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ‬

‫َ‬
‫دوﺳﺖ!‬ ‫وאرא‬ ‫ﭜﺎﮘﻦ‬ ‫ڏאڍא‬
‫ُ‬
‫دوﺳﺖ!‬ ‫وאرא‬ ‫ﭘﺎڙي‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫آﻫﻦ‬ ‫وﻛﻮڙي‬ ‫َوﻳﺎ‬ ‫ﮐﻲ‬ ‫دل‬

‫َ‬
‫دوﺳﺖ!‬ ‫ُﻣﻮﻧﺠﻬﺎرא‬ ‫אﮢﭵﺎﺗﻞ‬
‫ُ‬
‫ِﻫﻦ‬ ‫رﻫﻨﺪא‬ ‫وﻳﻨﺪא‬ ‫ڏﺋﻲ‬ ‫ڏک‬
‫دوﺳﺖ!‬ ‫وﮢﺠﺎرא‬ ‫ﻛﻨﺪو‬ ‫ﻛﻴﺮ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻴﻮن‬ ‫ﭤﻲ‬ ‫وﻳﻮ‬ ‫ﻛﮍو‬ ‫ڏאڍو‬
‫دوﺳﺖ!‬ ‫ڌאرא‬ ‫אﻣﺮت‬ ‫َﭘﺌﻮ‬ ‫ﭤﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ُﻣﺮﻛﻮن‪ ،‬ﭨﻬﻚ‪ ،‬ﻛﭽﻬﺮﻳﻮن‪ ،‬ﺳﻨﮕﺖ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫دوﺳﺖ!‬ ‫ﺳﻬﺎرא‬ ‫ﺳﭛ‬ ‫ﻛﻮڙא‬
‫ُ‬
‫وﻳﻨﺪس ﻣﺎن ۽‬ ‫ﺗﻮﮐﺎن وﺳﺮي‬
‫ﺟﺎ ﭼﺎرא دوﺳﺖ!‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺮ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻧﺎﻫﻦ‬ ‫אﺟﮍﻳﺎ‬ ‫אﺟﮍﻳﺲ‪،‬‬ ‫ﺗﻪ‬ ‫آ‪‬‬
‫دوﺳﺖ!‬ ‫אوﺗﺎرא‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ُ‬
‫אﮐﮍﻳﻦ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אﺟﻨﺒﻴﻦ وאﻧﮕﻲ ﻣﻠﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺎن‬
‫ُ‬
‫ﻧﻪ ُرﻧﺎﺳﻲ ﻧﻪ ﮐﻠﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺎن‬
‫ﺳﺎﭜﻴﺎ ﺟﻮ ﻧﻪ ﻛﻮﺋﻲ ُ ُ‬
‫روپ ﻣﻠﻴﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ ﺋﻲ رﻫﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺎن‬ ‫ﺳﭙﻨﺎ‪،‬‬
‫َ‬
‫ﺟﻴﺌﻦ אﻓﺴﺎﻧﻮ ﻛﻮ ﻋﻨﻮאن ﺑﻨﺎن‬
‫ُ‬
‫ﺗﻴﺌﻦ אي دوﺳﺖ! ﭤﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺎن‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻟﮍכ ﺗﻪ ﮐﻮڙ وﻫﻴﺎ‪ ،‬وﻫﻨﺪא رﻫﻴﺎ‬
‫ُ‬
‫ﺻﺮف ﻣﺮﻛﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺎن‬
‫ﻛﻴﺌﻦ ﻫﻜﭕﺌﻲ ﮐﻲ َﺳﻬﺎرو ڏﻳﻮن ﻫﺎ‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻫﻚ ﺋﻲ وﻗﺖ ﻛﺮﻳﺎﺳﻲ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺟﮗ ﺟﻲ אک ۾ ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﭴﮡ ﺗﻪ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛﮏ وאﻧﮕﻲ ﻫﺎ ﭘﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮن‪ ،‬ﻣﺎن‬

‫ُﻫﺌﺎ‬ ‫ُ َ‬
‫ﮔﻼب‬ ‫ﻫﺎ‪،‬‬
‫َ‬
‫ﮔﻴﺖ‬ ‫ﻫﺎ‪،‬‬ ‫ﻟﮍכ‬
‫ُ‬
‫ُ‬
‫ُﻫﺌﺎ‬ ‫ﺧﻮאب‬ ‫ﺟﺎ‬ ‫ُ‬
‫אﮐﻴﻦ‬ ‫ﭘﺎﮘﻞ‬ ‫ﺻﺮف‬
‫ﮔﮭﮣﻴﻮن ُﺑﺮאﻳﻮن ﻫﻦ‬

‫ُ‬ ‫אﺳﺎن ۾ دوﺳﺖ! ﺑﺮאﺑﺮ‬
‫ﻛﺘﺎب ُﻫﺌﺎ‬
‫َ‬ ‫ﻛﭥﻲ ﭼﺌﻮن ﭤﺎ אﺳﺎن ﺗﻲ ﻟﭥﺎ‬
‫ِ‬
‫وﻳﺲ‬ ‫ﻣﺎن ُﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺷﻬﺮ ﺟﻲ ﺟﻨﺖ ﻣﺎن ﺗﮍﺟﻲ ُ‬

‫َ‬
‫ﺛﻮאب ُﻫﺌﺎ‬
‫َ‬ ‫ﮔﮭﮣﺎ ﺋﻲ ﮐﺎﺗﻲ ۾ ﺗﻮڙي ﺳﻨﺪم‬
‫ُ‬
‫אﮐﻴﻮن‪ ،‬روﻳﻮ‪ ،‬ﭼﻬﺮو ۽ ﻟﻬﺠﻮ ﺑﺪﻟﻴﻞ‬
‫ﺣﺴﺎب ُﻫﺌﺎ‬
‫ﻋﺠﻴﺐ ﻃﺮح ﺳﺎن ورﺗﺎ وﻳﺎ ِ َ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻮאب ﮘﻮﻟﮡ ۾‬ ‫ﻋﻤﺮ ﮔﺬאري ﮀﮇي ﺳﻲ‬
‫ﻻﺟﻮאب ُﻫﺌﺎ‬
‫َ‬ ‫ﻣﻠﻴﺎ ﺟﻲ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻤﻮرאﺋﻲ‬
‫ُ‬
‫رﻫﻴﺲ ﭤﻴﻨﺪو‬ ‫ﻫﺮ אﻣﺘﺤﺎن ۾ ﻧﺎﭘﺎس ﺋﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻧﺼﺎب ﻫﺌﺎ‬ ‫ﺑﺪﻟﺠﻲ ﺳﺎرא ﺣﻴﺎﺗﻲ‪ ‬ﺟﺎ وﻳﺎ‬
‫אﺳﺎن ﮐﻲ دوﺳﺖ ﺋﻲ ﻧﻪ ﺳﻤﺠﮭﻲ ﺳﮕﻬﻴﺎ ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ‬

‫رﺑﺎب ُﻫﺌﺎ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ﻧﻪ ﻛﻲ ِرڍون ﺋﻲ ُﻫﻴﻮن ۽ ﻧﻪ ﻛﻲ‬

‫ت‬ ‫ﮭ‬
‫ﮙ‬ ‫ر ل‬
‫אﻳﺎزﮔﻞ‪ ،‬ﻏﺰل ﺟﻮ ﺷﺎﻋﺮ آﻫﻲ‪ ،‬ﻧﺌﻴﻦ ﭨﻬﻲَء ۾ אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺗﻤﺎم‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭡﻮ ﻏﺰل ﻟﮑﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺣﻘﻴﻘﺖ אﻫﺎ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻮ אﮘﺘﻲ ﻫﻠﻲ‪ ،‬ﻏﺰل ﺟﻲ‬
‫ﺳﭹﺎﺗﻮ وﻳﻨﺪو‪ .‬אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺟﻲ ﺷﺎﻋﺮيَء ۾ ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﺳﺎﻟﻦ‬ ‫ﺣﻮאﻟﻲ ﺳﺎن ُ‬
‫۾ ﺟﻴﻜﺎ َﻧﻮאڻ آﺋﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﺎ ﺣﻴﺮت אﻧﮕﻴﺰ آﻫﻲ‪ .‬אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫אﺣﺴﺎس ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻮ ﺗﻪ ﻛﻮ ﻫﻮ אﮘﺘﻲ‬ ‫אوאﺋﻠﻲ ﺷﺎﻋﺮي ﭘﮍﻫﻲ אﻫﻮ‬
‫אڄ ﻫﻮ ﻧﺌﻴﻦ َﭨﻬﻲَء ﺟﻮ ﻧﻤﺎﺋﻨﺪو ﺷﺎﻋﺮ‬
‫ﻫﻠﻲ‪ ،‬אﻳﺘﺮو ﻗﺪאور ﺛﺎﺑﺖ ﭤﻴﻨﺪو‪ُ ،‬‬
‫آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻦ ﺟﻲ ﻏﺰل ﺟﻴﺎن‪ ،‬ﻧﻈﻤﻦ ۾ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺟﻮ ﻋﻨﺼﺮ‬

‫ﻧﻤﺎﻳﺎن آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﻻزﻣﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻫﻚ ﺋﻲ ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﻫﻚ ﺋﻲ وﻗﺖ‬
‫ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻲ ﺳﭝﻨﻲ ﺻﻨﻔﻦ ﺗﻲ ﻫﻚ ﺟﻬﮍي ﻣﻬﺎرت رﮐﻨﺪو ُﻫﺠﻲ‪.‬‬
‫ﺳﻮچ ﺟﻮ وﻫﻜﺮو‪ ،‬ﺟﻴﻜﻮ ﻫﻚ ﺳﻮچ ﺟﻲ אﻇﻬﺎر ﻛﻨﺪڙ ﺟﻲ ﻻِء‬
‫آﺳﺎن آﻫﻲ ﺗﻪ אﻫﻮ ﭔﺌﻲ ﻻِء ڏﮐﻴﻮ‪ .‬ﻓﻄﺮي ﻃﺮح ﺟﻴﻜﻮ وﻫﻜﺮو‪،‬‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﻣﻔﻜﺮ ﮐﻲ ﭘﺎڻ ۾ ﺳﻤﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﻗﻮت رﮐﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺗﻪ‬
‫ﻣﻔﻜﺮ ﺑﻪ ﭘﺎڻ אن ﻣﺎن ﭜﺮﭘﻮر ﻧﻤﻮﻧﻲ ﻧﺮوאر ﭤﻲ‪ ،‬אن ﺋﻲ ڌאرא ﻳﺎ‬
‫ﭘﺎڻ ﻧﺌﻮن ُروپ ڏﺋﻲ‪ ،‬ﻫﻚ ﻧﺌﻴﻦ אﻧﻔﺮאدﻳﺖ ۽‬‫َ‬ ‫ﺻﻨﻒ ۾ رﻧﮝﺠﻲ‬
‫ﻧﻮאڻ ﻣﺎﮢﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪ .‬אﻳﺎز ُﮔﻞ ﭘﻴﺎر ﺟﻮ ﺷﺎﻋﺮ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ ﻧﻈﻢ ﺟﻮ‬
‫ﻣﺤﺒﻮب ﺳﻼﻣﺘﻲَء ﺟﻲ ﻋﻼﻣﺖ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ــــ ﻫﻦ ﭨﺮﻳﻦ ﺟﻲ‬

‫ﻫﻚ ﮔﺎڏي ۾‪،‬‬
‫ُ‬
‫ﭔﻴﻦ ﮔﮭﮣﻦ ڌאرﻳﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ‬
‫ﻫﻚ ُﻣﺮﻛﻨﺪڙ ﻣﺤﺒﻮب ﭼﻬﺮو ﺑﻪ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﻫﻦ ﭨﺮﻳﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲَء‬
‫אﻣﺎن ۾ رﮐﺠﺎنِء‬
‫ﺳﮏ ﻫﻦ ﺟﻲ رאﻫﻪ ۾ رﮐﺠﺎنِء‬ ‫ﺳﭛ ُ‬
‫ﻳﺎ ُﺧﺪא! ﻳﺎ ُﺧﺪא! ﻳﺎ ُﺧﺪא!!‬


‫ُאدאس َﭘﻞ ﺟﻮ ﻫﻚ وאﻋﺪو‬

‫َ‬
‫ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﺳﺎن‬
‫אﻫﮍو ﻛﻴﺎن ﭤﻮ وאﻋﺪو ُ‬
‫אڄ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﻧﺎﺗﻲ ﻧﻪ‬
‫آﺋﻴﻨﺪي ﺟﻴﺌﺒﻮ‬
‫ُ‬
‫ﻧﻪ ُﻣﺮﻛﺒﻮ ﺋﻲ َوري ﻫﺎﮢﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎن‪ ‬وﭠﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ رאﻫﮕﺬאرن ﺗﺎن ﮔﺬرﺑﻮ ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻲ ﮔﺬرﺑﻮ ﺑﻪ ﺗﻪ ﻛﻨﮅ ﻫﻴﭟ ۽‬
‫ُ‬
‫ﺟﮭﻜﻴﻞ אﮐﻴﻮن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺧﻴﺎل ﻧﻪ ﺟﺬﺑﻦ ﺟﻲ ﻛﺎﺋﻲ‬
‫ﻛﺘﻜﺎﺋﻲ‬
‫ﻧﻪ ﺟﺎڳ ۽ ﻧﻪ وري ﻛﺎ ُ‬
‫אﮐﻴﻦ ۾ ﻻﻻﺋﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺟﻲ ذﻛﺮ آﻳﻮ ﻛﭥﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺤﻔﻞ ۾‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻪ אﻫﮍو ڏﻳﮏ ڏﺑﻮ‪ ،‬ﭴﮡ ﻧﻪ ﻛﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ‪،‬‬
‫ﻳﺎد ﻛﺮي‬
‫אﻛﻴﻠﻮ ﻛﻤﺮي ۾ وﻳﻬﻲ ۽ ﺗﻮﮐﻲ ِ‬
‫ﻛﻮ ﻏﺰل ﻟﮑﺒﻮ ۽ ﻧﻪ ﻛﻮ ﺷﻌﺮ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﺎن‪ ‬ﻛﺒﻮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﺟﻲ دل ﮔﮭﺮي ﻛﻨﻬﻦ ُﭘﮁﻴﻮ دوﺳﺖ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺎري ۾‬

‫ﺗﻪ ﭨﻬﻚ ڏﻳﺌﻲ وڏو‪ ،‬ﭼﺌﺒﻮ‪،‬‬

‫ُ ُ ُ‬ ‫ُ‬
‫”ﻛﻮڙ ﻫﻴﻮ ﺳﭝﻜﺠﮭﻪ‬
‫ﻣﮍﺋﻲ دل ﭘﺌﻲ وﻧﺪرאﺋﻲ ﺳﻲ‬
‫ﭔﻪ ﭨﻲ ڏﻳﻨﻬﻨﮍא‬
‫ﭘﻴﺎر!! ﻛﻮ ﮐﻮڙو‬ ‫אﺳﺎن ۽ ُ‬
‫ﻟﮙﻲ ﭤﻮ دوﺳﺖ ﭜﻼ؟!!“‬
‫ُ‬
‫ﺳﺎٿ‪ ،‬ﻧﻪ آﭤﺖ‪ ،‬ﻧﻪ َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻫﺎﻧﻮ ﺗﻲ ﮀﻨﮉو‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺻﻠﻴﺐ ﮀﻮ ﮐﮣﺠﻦ؟‬ ‫ﺗﻪ ﭘﻮ‪ ‬روز دﮐﻦ ﺟﺎ‬
‫ﮀﻮ روز ﻣﺮﺟﻲ ۽ ﮀﻮ روز روﻟﺠﻦ ﻣﻮﺗﻲ‪،‬‬
‫َ‬
‫ﻣﺎت ﮀﺎﺟﻲ ﻻ‪‬؟‬
‫ﺟﻲ ﺟﻴﺖ ﻧﺎﻫﻲ אﺳﺎن ﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ِ‬
‫رאت ﮀﺎﺟﻲ ﻻ‪‬؟‬ ‫ُ‬
‫ڊﮔﮭﻮ ﺳﻔﺮ ۽ אدאﺳﻲ‪ ‬ﺟﻲ ِ‬
‫אدא אﻛﻴﻠﻮ رﻫﺎن‬

‫ﺳﻮ ﭼﮝﻮ آﻫﻲ אﮘﻨﺎ‬
‫َ‬
‫ﻣﺎن ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﺳﺎن אﻫﮍو ﻛﻴﺎن ﭤﻮ‬
‫وﻋﺪو ُ‬
‫אڄ‬
‫ﺗﻪ ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﭜﻲ ُﭜﻠﺠﻲ ﻛﮇﻫﻦ‬
‫ﻧﻪ ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻛﺒﻮ‪.‬‬

‫ُﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻨﻢ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺗﻲ‬

‫ُ‬
‫ُ‬ ‫ڏور‬
‫َ‬
‫ﻧﻴﮡ ـ ﻧﻬﺎرن ﮐﺎن ﺑﻪ ڏور‬
‫روﺷﻨﻴﻦ ﺟﻲ ﺷﻬﺮ وچ ۾ ﻛﭥﻲ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﺟﮙﻤﮗ ﺟﮙﻤﮗ َ‬
‫ﮔﮭﺮ ۾‬
‫ﭠﻴﻚ ﻫﻦ وﻗﺖ ﺳﻨﺠﻬﺎ ﺟﻲ وﻳﻠﻲ‬
‫َ ُ‬
‫رﻧﮓ ﮔﻼﺑﻦ ﺟﺎ‬ ‫ﻫﮍﺋﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺳﺠﺎﺋﻲ ﻣﮏ ﺗﻲ‬
‫ُ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻦ َ‬
‫ﭘﻴﺎرن ﺟﻲ ﻧﻨﮃڙي ﻣﻴﮍ ۾ ﺗﻮن‬
‫َ‬
‫ڍﻧﮃ ۾ ﻧﻴﻞ ـ ﻛﻨﻮل وאﻧﮕﻲ ﭜﺎﺳﻨﺪي ﻫﻮﻧﺪﻳﻦ‪‬‬
‫ﺳﺎرﻳﻮن وﺳﺎﺋﻲ ﺷﻤﻌﻮن‬‫۽ ﺟﮇﻫﻦ ُ‬

‫ُ‬
‫ﺑﺮٿ ڊي ﻛﻴﻚ ﻛﭩﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ﺟﺎﮘﻲ َﭘﻴﺎ ﻫﻮﻧﺪא ﭼﺆﻃﺮف אن ﭘﻞ‬
‫”ﻫﻴﭙﻲ ﺑﺮٿ ڊي ﭨﻮ ﻳﻮ“ ﺟﺎ آوאز‬
‫ﭠﻴﻚ אن وﻗﺖ ﺳﻨﺠﮭﺎ وﻳﻠﻲ ﻣﺎن‬

‫ُ‬
‫) ﻣﺎن ﺟﻮ ﺗﻮﺳﺎڻ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﮔﺬאرڻ ﭼﺎﻫﻴﺎن‬
‫ُ‬
‫ﭘﺮ ﺟﻨﻢ ـ ڏﻳﻨﻬﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﺗﻮﺳﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ آﻫﻴﺎن ﺟﻮ ﮔﺬאري ﺳﮕﮭﻴﻮ(‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎن אﻫﻮ ﺳﺎﮘﻴﻮ ﻣﺎن‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻤﺮي ﺟﻲ ﻗﺒﺮ ۾ ﭘﻮرﻳﻞ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎدن ﺟﻲ ﺳﺤﺮ ۾ ﺟﻜﮍﻳﻞ‬
‫ُ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ڏي ُﻣﻨﻬﻦ ﻛﺮي ﭤﻮ ﭼﻮאن‪:‬‬
‫”ﻫﻴﭙﻲ ﺑﺮٿ ڊي ﭨﻮ ﻳﻮ אو ﻓﺮﻳﻨﮉ!‬
‫ﻫﻴﭙﻲ ﺑﺮٿ ڊي ﭨﻮ ﻳﻮ אو ﻓﺮﻳﻨﮉ!! “‬

‫אدאﻛﺎر‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮن ﺳﺪא ﻣﻮن ﮐﻲ אدאﻛﺎر ﺳﮇﻳﻨﺪي آﻫﻴﻦ‬
‫”ڊאﺋﻼﮔﻦ“ ﺟﻮ ڏﺋﻲ ﻧﺎن‪ ‬۽ ُﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺟﺬﺑﺎ‬
‫ُ‬
‫روز ﻣﺎرﻳﻨﺪي ِﺟﻴﺎرﻳﻨﺪي آﻫﻴﻦ‪.‬‬
‫ُﻣﻮن ﻧﻪ ﺗﻮﮐﺎن ﺟﻲ ﻛﻮﺋﻲ ُ‬

‫زﺧﻢ ﻟﻜﺎﻳﻮ آﻫﻲ‬
‫ُ ُ‬
‫ﺟﻴﻜﻲ ﻛﺠﮭﻪ ﭜﻲ آﻫﻲ ﭜﻮﮘﻴﻮ ﺳﻮ‬
‫ُﭔﮅאﻳﻮ آﻫﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ُﻣﻮن ﻧﻪ ﻛﻮ ﻛﻮڙ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﻛﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﺳﺎن‬
‫אﻧﺪر ۾ ُﻫﺠﻲ‪ .‬ﭼﻬﺮي ﺗﻲ ﺳﻮ ﻇﺎﻫﺮ ﻛﻴﻮ آ‬ ‫ﺟﻴﻜﻲ َ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫درد دل ۾ ﺋﻲ دﭔﺎﺋﻲ دل ﺟﺎ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﻛﻮ ﭨﻬﻚ ﻟﮙﺎﻳﻮ آ‪ ،‬ﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫אن ﺟﻮ ﻣﻘﺼﺪ ﻛﻮ אﺋﻴﻦ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ ﻣﺎن‬
‫ﻫﻤﺪردﻳﻮن ﺣﺎﺻﻞ ﭤﻮ ﻛﺮڻ ﭼﺎﻫﻴﺎن ﻛﻲ‪،‬‬ ‫ُ‬ ‫ﺗﻮﮐﺎن‬
‫ﭘﻴﺎر ﻓﻠﺮٽ آﻫﻲ‪ ،‬אدאﻛﺎري آ‬ ‫۽ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ُ‬
‫אﺋﻴﻦ ﻧﺎﻫﻲ אﺋﻴﻦ ﻧﺎﻫﻲ ﺳﺎﻧﺌﮡ!‬

‫ﺷﺎﻋﺮ وٽ ﻟﻔﻈﻦ ﮐﺎﻧﺴﻮא‪ ‬ﮀﺎ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ؟‬‫َ‬ ‫ﻫﻚ‬
‫َ‬
‫ﻋﺎم ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺑﻪ ﺗﻪ ﻟﻔﻈﻦ ﺟﻮ َﺳﻬﺎرو ﭤﺎ وﭠﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ُﻣﻮن ﺟﻲ ورﺗﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ﻛﻬﮍو ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ؟‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ڊאﺋﻼگ‬ ‫ﺗﻮن ﻣﮕﺮ ِﺗﻦ ﮐﻲ ﺳﮇي‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺬﺑﻦ ۽ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺟﻲ‬
‫ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻧﻪ ﻛﺮ ــ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺗﻮن ﺟﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ َﻣﭥﺎن ﻫﻚ ﺧﻮل ﮀﮇﻳﻮ ﭼﺎڙﻫﻲ آ‬
‫ُ‬
‫אن ﺟﻮ ﻣﻘﺼﺪ ﻛﻮ אﺋﻴﻦ ﻧﺎﻫﻲ ﺗﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺳﭽﻮ ُ‬
‫ﭘﻴﺎر‪” ،‬אدאﻛﺎري“ ۽‬
‫ﭘﻴﺎر ﻛﺮڻ وאرو ”אدאﻛﺎر“ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ!‪..‬‬ ‫ﻫﺮ ﺳﭽﻮ ُ‬

‫ُ ُ‬
‫ﻛﻮڙ‬
‫ُ‬
‫ﭔﺎﻟﭙﮡ ﮐﺎن ﭤﺎ‬
‫ُ‬
‫אﻫﻮ ُﭔﮅﻧﺪא אﭼﻮن‬
‫ﻳﺎد ﻛﺮي ﭤﻮ ﺗﻪ‬ ‫ﻛﻮﺋﻲ ﺟﻲ ِ‬
‫ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ﻫﮇﻛﻲ ــــ‬
‫ُ‬ ‫ُ ُ‬
‫ﭘﺮ אﻫﻮ ﻛﻮڙ‪ ،‬ﺻﻔﺎ ﻛﻮڙ‬
‫ﻟﮙﻲ ﭤﻮ ﻫﺎﮢﻲ‪.‬‬
‫אﺋﻴﻦ ُﻫﺠﻲ ﻫﺎ ﺗﻪ ﭘﻮ‪‬‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ِﻫﮇﻛﻲ‬
‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﭤﺌﻲ ﻫﺎ‬ ‫ﺑﻨﺪ ﺋﻲ‬
‫ﺳﺎﻧﺌﮡ!‬

‫ﮔﮭﺮو َ ُ‬
‫ﻛﻢ‬ ‫َ‬
‫َ َ َ‬ ‫َ َ‬
‫ُﻣﻮن ﮐﻲ ﻫﻴﭡﻴﻦ ﺳﺎن אﭼﻮ‪ ،‬ﺟﻮڙ‪ ،‬وﻧﮉ ‪،‬ﻛﭧ‪ ،‬ﺿﺮب ﻛﻴﻮ‪:‬‬
‫ﻧﻔﺮﺗﻮن ﺳﻨﺴﺎر ُ‬‫ُ‬

‫ﺟﻮن = ‪! ....................‬‬ ‫ﻣﺎن ‪+‬‬
‫ُ‬
‫אذﻳﺘﻮن وﻳﭽﺎر ُ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻮن = ‪!! ....................‬‬ ‫ﻣﺎن ÷‬
‫ُ ُ‬
‫ﻣﺤﺒﺘﻮن وאﭘﺎر ُ‬
‫ﺟﻮن = ‪ ....................‬؟‬ ‫ﻣﺎن –‬
‫ﺟﻮن = ‪ ....................‬؟؟‬ ‫ﻳﺎر ُ‬ ‫ﻣﺎن ‪ x‬ﺑﻲ َ ُ‬
‫وﻓﺎﻳﻮن َ‬
‫ﺳﺮאﺳﺮي ﭘﺎﮀﻲ ﺑﭽﻲ‪:‬‬
‫ﭘﻴﺎر ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﻚ ۽ َ‬ ‫ُ‬
‫ﺟﻮن‪.‬‬ ‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ِ‬ ‫=‬

‫ﻻﮘﺎﭘﻮ‬
‫ُ‬
‫روز ﻛﻼس ۾‬
‫َ‬
‫ﻻﮘﺎﭘﻦ ﮐﻲ‬ ‫ﻗﻮﻣﻦ ﺟﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﮍﻫﻨﺪא آﻫﻴﻮن‬
‫ﻛﻼﺳﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﺎن ۽ ﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻫﻢ ِ‬
‫ﻗﻮﻣﻮن ﻛﻴﺌﻦ ﭤﻴﻮن ُ‬
‫ﺟﮍن‪ ،‬ﭨﻮڙن‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ وچ ﻻﮘﺎﭘﺎ!‬
‫ﺳﺎري ﺟﮗ ﺟﻲ ﮘﺎﻧﮃאﭘﻲ ﺟﻲ‬
‫َ‬
‫ﭴﺎڻ אﺳﺎﻧﮑﻲ‬
‫َ‬
‫ﺣﻴﺮت آ‪ ،‬ﭘﺮ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﺮ ۾ وﻳﮃل ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﻫﻢ ﻛﻼﺳﮡ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻧﺎن‪ ‬ﺑﻪ ﻛﻴﻦ ﭤﻲ ﭴﺎﮢﻲ‬
‫َ‬
‫ﻻﮘﺎﭘﻮ ﺗﻪ َﭘﺮي رﻫﻴﻮ!!‬

‫‪DIARY‬‬
‫ُ‬
‫ُوﺣﺸﺘﻦ ۾‬
‫ڏﮐﻦ ۾‬
‫ﻛﺎوڙ ۾‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﭼﺎﻫﻴﻮ ُﻫﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻮڻ ﺟﻴﻜﻲ‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﮕﮭﻴﺲ ﻧﻪ‬ ‫۽ ﭼﺌﻲ ﺟﻮ‬
‫ﭼﺎﻫﻴﻨﺪي‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭛ ﻛﺠﮭﻪ ذرو ذرو ﺋﻲ ُﻫﻦ‬ ‫ِאﻫﻮ ُ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﺪرאن‬
‫ُﭔﮅو‪ ،‬ﺳﭡﻮ آﻫﻲ‪.‬‬

‫ﻧﻴﻢ ﭘﻠﻴﭧ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫دوﺳﺖ ﻫﻚ ﻫﻚ ﮀﮇي ﺳﺎرא ﺋﻲ ﮀﮇي وﻳﺎ آﻫﻦ‬
‫ُ‬ ‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ُ‬
‫ُ‬ ‫دل ُ‬
‫وﻳﻮن دل ۾ ﺋﻲ ﮔﮭﭩﺠﻲ‬ ‫ﺟﻮن‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﺟﺬﺑﺎ‪ ،‬ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﺟﻲ ُ‬
‫ﻗﺒﺮن ﺗﻲ رﮐﻴﻞ‬
‫ُ‬ ‫ﺗﻴﻞ ـ َ‬
‫ڏﻳﺌﻦ ﺟﻴﺎن אﺟﮭﺎﻣﻲ وﻳﺎ آﻫﻦ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﻛﻴﺘﺮو آﻫﻴﺎن ڊﻧﻞ‪ ،‬ﻛﻴﺘﺮو אﺟﮍﻳﻞ ﭤﻮ ﻟﮙﺎن‬
‫در ﺗﻲ ﻛﻮ ﮐﮍﻛﻮ ﺑﻪ ﻧﻪ آ‪،‬‬ ‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﭤﻴﺎ َ َ‬
‫َ‬
‫َ‬ ‫ﻣﺤﺴﻮس ﭤﻮ ﭤﻲ‪َ َ ،‬‬‫ُ‬
‫در ۾ ﻛﮍو ﺋﻲ ﻧﺎﻫﻲ(‬ ‫)אﺋﻴﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﺳﭵﻮ ﮔﮭﺎرﻳﻮ ﭤﻢ‬ ‫ﮐﻮﮐﻼ ﭨﻬﻚ ڏﺋﻲ‬ ‫ِ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫رאت ﺟﻮ ۽ ﻣﺎن آﻫﻴﺎن‬‫ﻫﺎﮢﻲ ﭘﻮﻳﻮن آ‪ ،‬ﭘﻬﺮ ِ‬
‫ُﻣﻨﻬﻦ ِوﻫﺎﮢﻲ ۾ ِوﺟﮭﻲ ُﺳﮇﻛﻲ رﻫﻴﻮ آﻫﻴﺎن ۽‬
‫ﭔﺎﻫﺮ َ َ‬
‫در ﺗﻲ‪ ،‬ﻫﻮ‪ِ ‬ﮐﻠﻲ ﭘﺌﻲ ُﻣﻮن ﺗﻲ‪،‬‬
‫ﻧﺎن‪ُ ‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻲ ﺋﻲ ﻧﻴﻢ ــ ﭘﻠﻴﭧ!‬

‫ڊﻳﭧ אﻳﻜﺴﭙﺎﺋﻴﺮڊ ﻟﻮ‬
‫ﭼﺲ ﻛﮃي‬‫رس ﻛﮃي‪ُ َ ،‬‬ ‫َ‬

‫ﺟﻴﻮن ﻣﺎن ﺳﭵﻮ َ ُ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ﺳﻴﺮ ﻣﺎن‪ ،‬ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬ﺟﻴﺎن وﺋﻲ ُﻫﺌﻴﻦ‪ ‬ﻧﻜﺮي‪.‬‬
‫ُﭔﻚ ﺟﻲ َ‬
‫َ ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻲ ﻣﻮﻧﮑﻲ‪ ،‬ﻛﻴﮇي ﺿﺮورت ُﻫﺌﻲ ﺗﮇﻫﻦ‬
‫אﺣﺴﺎس‪ ،‬ﻛﻮﺋﻲ ُ‬
‫ﻗﻴﺎس ﻧﻪ ﭤﻴﻮ ﻫﻮ ﺗﻮﮐﻲ‬ ‫ُ‬ ‫ﻛﻮﺑﻪ‬
‫ِ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻌﺪ ﻛﻴﮇو وﻳﻮ ُﻫﺌﺲ ِوﮐﺮي‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻤﻨﺎم ﺣﻴﺎﺗﻲ ﮔﮭﺎرﻳﻢ‬ ‫ﻛﻴﮇي ﻏﻤﻨﺎכ ۽‬
‫ﻛﻴﮇא زﺧﻢ ﻣﻠﻴﺎ‪ ،‬ﻛﻴﮇو ﻧﻪ ﺑﺪﻧﺎم ﭤﻴﺲ!‬
‫ﻫﻚ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ﻫﺮ ُ‬

‫ﻏﻢ ﭜﻼﺋﻲ ﺟﮇﻫﻦ‬ ‫زﺧﻢ‪ ،‬ﻫﺮ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ َ‬
‫ﭘﻴﺎر ِﺳﻮא ﮔﮭﺎرڻ ﺟﻮ‬
‫ُ‬
‫ڍﻧﮓ آﻫﻴﺎن ﻣﺎن ِﺳﮑﻴﻮ‪ ،‬ﺗﻮن ﺗﮇﻫﻦ‬
‫َ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﺎﺿﻲ‪ ‬ﺟﻲ ُﻣﺤﺒﺖ ﺟﺎ ﺣﻮאﻻ ﮘﻮﻟﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻴﻮن ۾ ﻣﻮﭨﮡ ﭤﻲ ﮔﮭﺮﻳﻦ‪.‬‬
‫ﭘﺮ ﺳﺎﻧﺌﮡ!‬
‫ﭘﻴﺎر ﮐﮣﻲ وאﭘﺲ َ ُ‬
‫وڃ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻫﻲ‪ُ ‬‬
‫ُ‬ ‫ﻛﺎﺑﻪ ﻫﻤﺪردي‪ ،‬ﻛﻮﺋﻲ ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻧﻪ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﻣﻮﻧﮑﻲ‬
‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر َﻣﺮي وﻳﻨﺪس‪ ،‬۽‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻮﺋﻲ ﺟﻲ ﻣﻠﻴﻮ ُ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻨﻬﻦ ﻃﺮح آ‪َ ‬ﻣﺮي وﭸﮡ ﻟﺌﻪ‪،‬‬
‫رאﺿﻲ ﻧﺎﻫﻴﺎن!‬

‫ﺳﻮﭼﻴﻨﺪو آﻫﻴﺎن‬
‫َ‬
‫ﻛﮇﻫﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﺳﻮﭼﻴﻨﺪو آﻫﻴﺎن‪:‬‬
‫ﻣﺎن אﻫﮍو ﺑﻲ ڏوﻫﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻲ‬
‫ڏوﻫﻲ ﻛﻮﭠﻲ‬
‫ڏوﻫﻪ َﻣﮍﻫﻴﺎ وﻳﺎ آﻫﻦ ﻛﻴﺌﻲ‬
‫َ‬
‫رﺷﺘﺎ ﻧﺎﺗﺎ ﺟﻬﮍא ﭘﺎﮀﺎ‬

‫ُ‬
‫رאت ﭤﻴﮡ ﺗﻲ ﺳﺎٿ ﮀﮇي وﻳﺎ‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻧﻴﭟ ﺳﭝﺌﻲ!‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﮔﮭﺮ ﺟﻲ وچ ۾‬
‫آﻫﻲ ﻫﻜﮍي‬
‫دﺷﻤﻦ ُﻣﻠﻜﻦ ﺟﻲ وچ وאري‬ ‫ُ َ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺣﺪ ــ ﻟﻜﻴﺮ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎن ﻧﺎن‪ ‬ڏﻧﻮ آﻫﻲ‬
‫”ﺗﻘﺪﻳﺮ“‬

‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ُ‬
‫ﺳﭛ אﺟﺎﻳﻮن ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن‬
‫ﺳﭛ אﺟﺎﻳﺎ ُ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ‬ ‫ﺳﭙﻨﺎ ُ‬ ‫ُ‬
‫ُﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ُ‬
‫ﭘﻴﺎر אﺟﺎﻳﻮ ُ‬
‫ﺳﭙﻨﻮ‬
‫ﻗﻮل ﻗﺮאر אﺟﺎﻳﻮ ُ‬
‫ﺳﭙﻨﻮ‬

‫ُ ُ‬
‫ﺟﻮ ﻛﺠﮭﻪ ﭜﻲ ُﻣﻮن ﺳﻮﭼﻴﻮ ﻫﻮ ﺳﻮ‬
‫وﻧﻮאر َאﺟﺎﻳﻮ ُ‬
‫ﺳﭙﻨﻮ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭛ‬

‫ُ‬
‫۽ ﭘﻮ ﭼﭗ ﭤﻲ وﻳﻨﺪو آﻫﻴﺎن!‬

‫َ‬
‫دﻳﻮאر‬ ‫َ‬
‫ﺳﻮאل ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﻛﺠﮭﻪ ﻧﻪ ﻛﺠﻲ‬
‫ﺟﻲ وچ ۾‬
‫ﺟﺴﻢ ﺳﺎرو ِﭨﻴﺎس ﺗﻲ ﭨﻨﮕﻴﻞ‬

‫ﮔﮭﮍي‪ ‬ﺟﻲ َﻫﭥﻦ ۾ آ ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﭥﺮ‬ ‫ﻫﺮ ِ‬
‫ُ‬
‫رאﻫﻪ آﻫﻲ ﺟﻮ ﻛﺎ ﺳﺠﮭﻲ ﺋﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ‬ ‫َ‬
‫ُ‬ ‫َ َ‬
‫ﺷﻬﺮ ۾ ُﻣﺴﺎﻓﺮ ﭴﮡ‬
‫אﺟﻨﺒﻲ َ‬
‫َ‬
‫دﻳﻮאر‪:‬‬ ‫َﻫﺮ ﻃﺮف آ َﺳﻮאل ﺟﻲ‬
‫ُﺳﻮر َﺳﻬﺠﻦ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﺎﻃﺮ‪ ،‬ﮀﻮ؟‬
‫َ‬
‫ﮔﻴﺖ َﺳﺮﺟﻦ ﺗﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﺧﺎﻃﺮ‪ ،‬ﮀﻮ؟‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮀﺎ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﮀﺎ ﻧﻪ ﻛﺠﻲ ﺟﻲ وچ ۾‬
‫رאت ﻟﮙﻲ‬
‫رאت ﻧﺎﻫﻲ ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ِ‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻣﺎت ﻟﮙﻲ‬
‫ﺟﻴﺖ ﺗﻮڙي ﺗﮇﻫﻦ ﺑﻪ ِ‬‫ُ ُ‬
‫ﭴﮡ אدאﺳﻲ‪ ‬ﺟﻲ آﻫﻲ ﻛﺎ ﻣﻮﺳﻢ‬
‫زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮﺑﻼ‪ ،‬ﺳﺪא ﻣﺎﺗﻢ‬
‫َ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ُﻣﻨﻬﻦ ﺗﻲ ﻫﻴﮉ ﺟﺎ ﮔﮭﻤﺎﻳﻞ ﻫﭣ‬
‫َ‬ ‫ﻟﻜﻴﺮون َ َ‬
‫אﭜﺎڳ ۾ وﻫﻨﺘﻞ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫َﻫﭣ ـ‬
‫َ‬
‫درد آﻫﻦ ﺟﻮ ﻫﺮ ﻃﺮف ﭰﻬﻠﻴﻞ‬

‫َ‬
‫ﮀﻮ ﻛﺠﻲ‪ ،‬ﮀﻮ ﻧﻪ ﻛﺠﻲ ﺟﻲ وچ ۾‬
‫ﻫﻜﮍو ِﭼﻬﺮو אﭸﺎ ﺟﻮ آ ِﭘﻴﺎرو‬
‫ُ‬
‫رאت ﻛﺎري‪ ‬۾ ذﻫﻦ ﺟﻲ אڀ ﺗﻲ‬ ‫ِ‬
‫ُ‬
‫ﭘﺮﻫﻪ ﺟﻮ ﭴﮡ ﺗﻪ ﻫﻴﮑﻠﻮ ﺗﺎرو‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺧﻴﺎل ﺟﺎﮘﺎﺋﻲ ﭤﻮ ﺟﻴﺌﮡ ﺟﻲ ﻻ‪‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫۽ وري ﻧﺌﻮن زﻫﺮ ﭘﻴﺌﮡ ﺟﻲ ﻻ‪.‬‬

‫‪VOLCANO‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ُ‬
‫ﺧﻴﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ!‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺷﻬﺮ ﺟﻲ ﻫﻜﮍي ﭜﺮﻳﻞ ﭼﺆﻧﻚ ﺗﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ُﻫﻦ‪ُ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ِﻧﮍﮔﮭﭧ ﺗﻲ ﻧﻨﻬﻦ ڏﻳﺌﻲ‬
‫ﺣﻜﻢ ﻛﻴﻮ ﻫﻮ‪..........‬‬
‫َ‬
‫”ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﮐﻲ رאت ﭼﻮڻ ﺟﻮ‪،‬‬
‫َ‬ ‫ﻛﺎري‪ ‬رאت ﮐﻲ ڏﻳ ُ‬
‫ﻨﻬﻦ ﻣﭹﮡ ﺟﻮ“‬ ‫ِ‬
‫ﻣﻮن ﭼﺎﻫﻴﻮ ﭘﺌﻲ‪:‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ َ‬
‫’ﻫﺎ‘ ﻛﻴﺎن ﺟﻮ‪ِ ) ،‬ﻧﮍﮔﮭﭧ ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺗﻲ ﻧﻨﻬﻦ ﻫﻮ(‬
‫َﭘﺮ وאﺗﺎن ﻫﻲ ﻧﻜﺮي َوﻳﻮ آ‬
‫”אﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻧﺎﻫﻲ אﺋﻴﻦ ﺗﻪ ﻧﺎﻫﻲ!“‬
‫ﺧﻴﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ!‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ُ‬
‫َﭘﺮ אﺋﻴﻦ ﻧﺎﻫﻲ‪َ ،‬ﭘﺮ אﺋﻴﻦ ﻧﺎﻫﻲ‬

‫ﻫﺎﮢﻲ ُﻫﻦ ﺟﻮ ُ‬
‫ﮀﻮ ﺗﻪ אﺳﺎن ﺟﻲ ﭼﺌﻨﻲ ﭘﺎﺳﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ َ‬
‫ﻣﻴﮍ ﻛﺮي ﺑﻴﭡﻞ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻣﺎن‬
‫ﻫﺮ ﻛﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻤﺠﮭﻲ َوﻳﻮ آ‪،‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﻴﺮ ۽ دوﮐﻮ ﮀﺎﻫﻲ‬ ‫ﻛﻮڙو‬
‫’ُﻫﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ‘ ﮀﺎﮀﺎ ﭤﻮ ﭼﺎﻫﻲ‬
‫ﻫﺮ ﻛﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ﺳﻤﺠﮭﻲ وﻳﻮ آ‬
‫אک ﭨﺎﻧﮉو‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ‬ﺟﻲ ِ‬

‫َ‬
‫ﭤﻴﮡ ﻟﮙﻲ آ‬
‫ﭔﺎﻧﻬﻦ ۾ ُ ُ‬
‫ﭼﺮﭘﺮ آﻫﻲ!‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭔﺎﻧﻬﻦ‬
‫ﺧﻴﺮ ﻧﻪ آﻫﻲ!!‬

‫ﻟﻮכ َ‬
‫ﻛﻬﺎﮢﻲ‬ ‫ُ‬
‫َ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﭤﻴﺎ ﺟﻮ‬
‫ُﺳﻮﻧﻬﻦ ﻧﮕﺮ ﺟﻲ ﺷﻬﺰאدي‪‬‬
‫”آزאدي‪ “‬ﮐﻲ‬
‫َ َ‬
‫ﻗﺎف ﺟﻲ َوﺣﺸﻲ‪ ،‬ﻛﺎري‪ ،‬ﻛﺎﮢﻲ َ‬
‫دﻳﻮ‬ ‫ﻛﻮﻫﻪ‬
‫ﮐﮣﻲ وﭸﻲ آ‪ ،‬ﻗﻴﺪ ﻛﻴﻮ‬
‫ُﺳﻮﻧﻬﻦ ﻧﮕﺮ ﺟﻮ رאﺟﺎ ُ‬

‫رאج‬
‫ُ‬
‫ڏאڍو آ ﺣﻴﺮאن ﭘﺮﻳﺸﺎن‬
‫ُﻫﺖ ﺷﻬﺰאدي‪’ ‬آزאدي‪ ‘‬ﺟﻮ ﭜﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ‬ ‫ﻣﭟ ۾‬
‫ﭴﮡ ﺗﻪ رﻫﻲ ﭤﻮ ِ‬
‫روز ﺟﻴﺌﻲ ﭤﻲ روز َﻣﺮي ﭤﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ِﮐﻠﮡ ﺳﺎن ﮔﻞ ِﭨﮍﻳﺎ ﭤﻲ‬
‫َ‬
‫ﮘﻮڙﻫﺎ ﺋﻲ ﺗﻨﻬﻦ ﺟﺎ ﻣﻬﻤﺎن‬
‫ﻫﮍ ﺷﻬﺰאدא‪َ ُ ،‬‬

‫ﺟﻨﮓ َ‬ ‫َ َ‬ ‫ُﺳﻮﻧﻬﻦ َ‬
‫ﺟﻮאن‬ ‫ﻧﮕﺮ ﺟﺎ‬
‫َ‬ ‫ﻛﺎﮢﻲ َ‬
‫دﻳﻮ ﺟﻲ ﻗﻴﺪ ﻣﻨﺠﮭﺎرאن‬
‫ﮐﻴﺲ ﮀﮇאﺋﮡ ﺟﻴﺌﻦ وﻳﺎ ِﻫﻦ‪ ،‬ورﻳﺎ ﻧﺎﻫﻦ‬ ‫ِ‬
‫دﻳﻮ ﺟﻲ ﺟﺎدو‪ ‬ﻫﻴﭟ‬ ‫رאﻫﻦ ۾ ﺋﻲ ﻛﺎﮢﻲ َ‬ ‫ُ‬
‫َ‬
‫ﻫﭥﻴﺎرن ُﺳﻮڌא‬
‫َ‬ ‫ُﻫﻮ َﻫﮍﺋﻲ‬
‫ﺳﭛ وﻳﺎ ِﻫﻦ‬ ‫ﭘﻨﮉ ـ َﭘﻬﮡ ﭤﻲ ُ‬

‫َ‬
‫ﺗﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻛﻴﺌﻲ ﺳﺎل ﭤﻴﺎ ِﻫﻦ‬
‫دﻳﻮ ﺟﻲ ﻗﻴﺪي‪ ،‬ﺷﻬﺰאدي‪’ ‬آزאدي‪ ‘‬ﺟﻲ‬ ‫ﻛﺎﮢﻲ َ‬
‫َ‬
‫ﻧﻴﮣﻦ ۾ ﻫﻲ‪ ‬آس אﭸﺎ ﭜﻲ‬
‫ﺟﻠﻲ َﭘﺌﻲ‬ ‫وאﻧﮕﺮ َ‬
‫ُ‬ ‫ِﭨﻢ ِﭨﻢ ِﭨﻢ ِﭨﻢ ڏﻳﺌﻲ‬
‫”ﻛﻮﺋﻲ ﺗﻪ אﻳﻨﺪو‪ ،‬ﻛﻮﺋﻲ ﺗﻪ אﻳﻨﺪو‪،‬‬
‫ﺟﻴﻜﻮ ﺟﺎدو‪ ‬ﮐﻲ ﭨﻮڙﻳﻨﺪو‪،‬‬
‫ﺟﻴﻜﻮ ﺟﺎدو‪ ‬ﮐﻲ ﭨﻮڙﻳﻨﺪو!!“‬

‫وﻋﺪي ﺧﻼﻓﻲ‬
‫َ‬
‫ﻫﻜﮍو وﻋﺪو ﺟﻮ ﻛﻴﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮن ۽ ﻣﺎن‬
‫َ‬ ‫ُ َ‬
‫رאت ُﺳﻤﻬﮡ ﮐﺎن אڳ ۾‬ ‫روز ﻫﺮ ِ‬
‫ﻫﻜﭕﺌﻲ ﺟﻲ ﻛﺮي‬
‫َ‬
‫ﮔﮭﺮ ڏي ُﻣﻨﻬﻦ‬
‫دوﺳﺖ!‬
‫ُ‬
‫ﭼﻮﻧﺪאﺳﻴﻦ ”ﺧﺪא ﺣﺎﻓﻆ“‪ ،‬ﺳﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫رאت אﺋﻴﻦ ﻛﻴﻮ ﻫﻮﻧﺪو‬
‫ِ‬ ‫ﻫﺮ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻮن‬
‫َ‬
‫ﻣﻮن ﺑﻪ ﻫﺮ رאت אﺋﻴﻦ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ‬
‫ُ‬
‫ﻣﻌﺎف ﻣﻮﻧﮑﻲ ﻛﺠﺎن‪ ‬دوﺳﺖ!‪ ،‬ﻣﮕﺮ‬
‫رאت وﻋﺪي ِﺧﻼﻓﻲ ﭤﻲ َوﺋﻲ‬
‫رאت ﺋﻲ ﻟﻨﮕﮭﻲ َوﺋﻲ‪.‬‬
‫روﺋﻨﺪي ِ‬

‫ﺳﺎﺋﻴﻨﻢ َ‬
‫ﺳﺪאﺋﻴﻦ ﻛﺮﻳﻦ‪.......‬‬ ‫ِ‬
‫ِﻫﻦ ﭨﺮﻳﻦ ﺟﻲ‬

‫ُ‬ ‫ِﻫﻚ ﮔﺎڏي ۾‬
‫ﭔﻴﻦ ﮔﮭﮣﻦ ڌאرﻳﻦ ﺳﺎن ﮔﮇ‬
‫ﻣﺤﺒﻮب ُﻣﺮﻛﻨﺪڙ ﭼﻬﺮو‬
‫ُ‬ ‫ﻫﻜﮍو‬
‫ﭜﻲ آﻫﻲ‬
‫ِﻫﻦ ﭨﺮﻳﻦ ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‪‬‬

‫َ َ‬
‫ﭘﻨﺎﻫﻪ ۾ رﮐﺠﺎن‪‬‬
‫ﺳﮏ ِﻫﻦ ﺟﻲ َ‬
‫رאﻫﻪ ۾ رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫ﺳﭛ ُ َ‬‫ُ‬
‫ُ‬
‫ﻳﺎ ﺧﺪא!!‬
‫ُ‬
‫ﻳﺎ ﺧﺪא!!!‪.‬‬

‫ﻣﺼﻠﺤﺖ ُﺧﺪאوﻧﺪي‬
‫ﭼﻮﻧﺪא آﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻦ ﭤﻴﻦ ﭤﺎ‬ ‫’دﻳﻮאرن ﮐﻲ‬
‫َ‬
‫ﭘﺮ אﻫﻮ ﺑﻪ ﭼﮝﻮ ﭤﻴﻮ ﺟﻮ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫دﻳﻮאرن ﮐﻲ ﻧﺎﻫﻲ ِزﺑﺎن‘‬
‫َ ُ‬
‫ﻧﻪ ﺗﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ﺟﻴﻜﺮ ﻛﻴﺌﻲ رאز אﮔﮭﺎڙא ﭤﻴﻦ ﻫﺎ‬
‫ُ‬
‫אوﻧﺪאﻫﻴﻦ ﺟﻮ ﺳﻴﻨﻮ ﭼﻴﺮي‬ ‫ﻛﻲ ﺋﻲ ﻗﺼﺎ‪،‬‬
‫ﻋﺎم ﭤﻴﻦ ﻫﺎ‪.‬‬
‫َ َ‬ ‫َ‬
‫ﺧﻮل ﺷﺮאﻓﺖ ﺟﺎ ﭼﻬﺮن ﺗﺎن‬
‫َ‬
‫ﻟﻬﻲ وﭸﻦ ﻫﺎ‬
‫۽ ﻫﻴﭡﺎن ﺟﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﻴﻦ ﻫﺎ‬
‫َ‬
‫ﭼﻬﺮא‪ ،‬ﻛﻴﮇא ﭼﻬﻚ ڏﻳﻦ ﻫﺎ؟‬
‫ﻛﻴﺌﻲ ﺳﻮﻧﺎ ﻟﮙﻨﺪڙ ﻣﺎﮢﻬﻮ‬

‫روﻟﮉ ﮔﻮﻟﮉ ﺟﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﭤﻴﻦ ﻫﺎ‬
‫ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺳﺎﭜﻴﺎﺋﻦ ﺗﻲ‬
‫روﺋﻲ ڏﻳﻦ ﻫﺎ‪،‬‬

‫ﺴﺎﻫﻦ ﺟﻲ وﮐﺮڻ ﺗﻲ ُ‬
‫ﺳﭛ‬ ‫وﻳ َ‬
‫ُ‬
‫ﺳﻮﭼﻮن ُ‬ ‫ُ َ‬
‫وﻫﻪ ﭘﻴﺌﻦ ﻫﺎ‬
‫ِ‬ ‫ﺳﻨﺪر‬
‫َ‬
‫)ﺟﺎڙ ﺟﻴﺌﻦ ﻫﺎ ﺟﻲ ﺟﻴﺌﻦ ﻫﺎ(‬
‫ﭼﮝﻮ ﭤﻴﻮ ﺟﻮ‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫دﻳﻮאرن ﮐﻲ ﻧﺎﻫﻲ ِزﺑﺎن‪.‬‬

‫َ‬
‫ﻫﭣ ﭠﻮﻛﻲ ﻧﻔﺮت‬
‫َ‬
‫دوﺳﺖ!‬
‫ُ‬
‫َﭜﻠﻲ ﺟﻲ ُﻣﻮن ﺳﺎن ﺗﻮن‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻧﻪ ﻛﺮ ﻧﻔﺮت ﻛﺮ‬
‫)ﺟﻴﺌﻦ ﮔﻮرن ﺟﻲ ﻛﺎرن ﺳﺎن ــ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻏﻠﻂ ﺳﻠﻂ‪ ،‬ﻫﭣ ﭠﻮﻛﻲ ﻧﻔﺮت(‬
‫ﭘﻴﺎر ﺳﻨﺪم ﺟﻮ‬‫ﻣﺎن ﭴﺎﮢﺎن ﭤﻮ ُ‬

‫ﺑﮏ وﮔﻬﻲ ُرﺋﻨﺪڙ ﻛﻨﻬﻦ ﻧﻨﮃڙي‬ ‫ُ َ‬
‫َ‬ ‫ﻣﻌﺼﻮم ’ ُ‬
‫ﻧﻴﮕﺮو‘ ﭔﺎﻟﻚ ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫ََ‬
‫אوﻧﺪﻫﻪ ﺟﻬﮍي ﮘﻞ ﺗﺎن ﮘﮍﻧﺪڙ‬
‫ِ‬
‫ﮔﺮم‪ ،‬ﻛﺴﺎري ﮘﻮڙﻫﻲ ﺟﻴﺎن‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫)ﺟﮭﻮل ﻧﻪ ﻛﺎﺋﻲ ﺟﮭﻠﺒﻲ ﺟﻨﻬﻦ ﻟﺌﻪ ــ‬
‫ﻣﭩﻲ‪ ‬۾ ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻣﻠﮣﻮ آ(‬
‫ﻛﻮﺋﻲ وﻳﻠﻴﻮ )‪ (VALUE‬ﻛﻮﻧﻬﻲ‬

‫ﻣﺎن ﭴﺎﮢﺎن ﭤﻮ‪،‬‬
‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺳﻨﺪم ﺟﻮ‪.‬‬

‫ُ‬
‫ﻧﺎﺷﻜﺮي‬
‫ﭘﺮﻳﻦ!‬
‫َ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻨﮃڙي ﮔﮭﺮ ۾‬
‫ُ‬
‫ﺧﺪא ﺟﻮ ڏﻧﻮ‬
‫ﺳﭛ ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ آﻫﻲ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬
‫ِﺳﻮא‪ ‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ!‬

‫َ ُ‬
‫ﺳﭻ‬
‫دل ﭼﺎﻫﻲ ﺗﻪ‬

‫ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ وﻳﻠﻲ‬
‫ڏﺳﻲ َﺳﮕﮭﺎن ﭤﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ُﻣﮏ ﺗﻲ‬
‫ُ‬
‫ڏﻳﮏ‪.‬‬ ‫َ‬
‫ﺳﺞ ﻟﻬﮡ ﺟﻮ‬
‫ﺑﺲ ﻫﻜﮍو ﭜﻴﺮو‬

‫ﺣﺮﻛﺖ وאري ُﻣﺮכ‬
‫ﭼﭙﻦ ﺗﻲ آﮢﻲ‬ ‫َ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ‪،‬‬
‫َ‬
‫ﭜﭹﮣﻲ ﭘﻮﻧﺪي‬
‫אک‪.‬‬
‫ِ‬

‫אﭸﺎ אﺳﺎن ﺟﻮ دؤر آ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫دؤر آ‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫אﭸﺎ אﺳﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫دؤر آ‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫אﭸﺎ אﺳﺎن‬
‫ُ َ‬
‫ﺟﺎ َﭘﻴﻤﺒﺮؤ!‬ ‫אو ﻛﻮڙ‬
‫َﭘﺮي َرﻫﻮ‬ ‫َﭘﺮي رﻫﻮ‪،‬‬
‫ﺷﻬﺮ َوﺳﻲ َﭘﻴﻮ‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺟﻮ‬ ‫אﭸﺎ ﭤﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻴﻨﻬﻦ ﻧﻴﻨﻬﻦ ﺟﻮ َوﺳﻲ َﭘﻴﻮ‬ ‫אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺗﻲ‬
‫אﭸﺎن ﭤﻲ ﺳﻴﻨﮅ ُﺳﻮﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﺳﻨﻮאرﺟﻲ‬

‫َ‬
‫אﭸﺎ ﭤﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻲ وאٽ َﭘﺌﻲ ﻧﻬﺎرﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫رאت َﭘﺌﻲ ﮔﺬאرﺟﻲ‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺪא ﭤﻲ روﺋﻲ‬ ‫ُ‬
‫َ‬
‫אﭸﺎ ﻣﻠﮡ ﺟﻲ آس دل ۾ ڌאرﺟﻲ‬
‫ﭘﻴﺎر ﭤﻮ ِوﺳﺎرﺟﻲ‬ ‫ُ‬ ‫אﭸﺎ ﻧﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ ۾ ﭤﻮ ﺳﺎرﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫אﮐﻴﻦ ۾‪،‬‬ ‫َڍﻛﻲ ُ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﭘﻴﻮ ﭤﻮ ﻫﺎرﺟﻲ‬ ‫ﻏﻤﻦ ۾ ﻫﺎن‪‬‬
‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﺟﻮ אڏאرﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫َﭘﮑﻲ َﭘﻴﻮ ﭤﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אﭸﺎ ﻛﻴﻞ ﻗﻮل َﭘﻴﻮ ﭤﻮ ﭘﺎڙﺟﻲ‬
‫دﻳﺲ ﺗﺎن ﭤﻮ وאرﺟﻲ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ‬ ‫אﭸﺎ ﭜﻲ‬
‫ُ‬ ‫ِ َ‬ ‫َ‬
‫ﺳﻴﺮ ﻣﺎن אﻛﺎرﺟﻲ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫אﭸﺎ ﭤﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אﭤﺎرﺟﻲ‬ ‫ﭤﻲ‬ ‫ﺳﻮچ‬ ‫ﺳﺘﻞ‬ ‫אﭸﺎ‬
‫ڏאت ﺟﻮ ﭤﻮ ﭔﺎرﺟﻲ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫אﭸﺎ ﺑﻪ ﻣﭻ‬
‫ُ‬ ‫ِ‬
‫ﺳﺞ ﭤﻮ אﭜﺎرﺟﻲ‬ ‫ُ‬ ‫رאت ﻣﺎن ﻛﻮ‬ ‫۽‬
‫ِ‬

‫אﭸﺎ َאﺳﺎن ﺟﻮ ُ‬
‫دؤر آ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫אﭸﺎ אﺳﺎن ﺟﻮ دؤر آ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َﭘﺌﻲ‬ ‫ﺟﻠﻲ‬ ‫ﺳﭻ ﺟﻲ َ‬ ‫אﭸﺎ ﺗﻪ ﻻٽ‬
‫َﭘﺌﻲ‬ ‫ﺳﻮر ُﭜﮣﻚ ﺳﺎن َﺳﻠﻲ‬ ‫۽ ُﭜﮣﻚ ُ َ‬
‫َﭘﺌﻲ‬ ‫אﭸﺎ ﻧﻪ دل ﮐﺎن دل‪ ،‬ﻛﺎ دل َﭘﻠﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫َﭘﺌﻲ‬ ‫אک ﮐﺎن אﻟﻲ‬ ‫ِ‬ ‫אک‪،‬‬
‫َِ‬ ‫ﻧﻪ رאز‬
‫ﭘﺌﻲ‬ ‫رאﻫﻪ ﭤﻲ ﺟﮭﻠﻲ‬ ‫َ‬ ‫אﭸﺎ ﺑﻪ ِﺳﻚ‬
‫ﭘَﺌﻲ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺮڀ ﺳﺎن ﻫﻠﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺟﻨﮓ‬ ‫אﭸﺎ ﺑﻪ‬
‫ِ‬
‫ُ َ‬
‫ﺟﺎ ﭘﻴﻤﺒﺮؤ!‬ ‫ﻛﻮڙ‬ ‫ﺳﻮ‪،‬‬
‫َﭘﺮي َرﻫﻮ‬ ‫َرﻫﻮ‬ ‫َﭘﺮي‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫دؤر آ‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫אﺳﺎن‬ ‫אﭸﺎ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫دؤر آ‬ ‫ﺟﻮ‬ ‫אﺳﺎن‬ ‫אﭸﺎ‬

‫ﺌ َت‬ ‫ُ‬
‫ر رزا‬
‫ﺻﻨﻔﻦ ۾‪ ،‬ﺳﭝﻨﻲ‬ ‫ُ‬ ‫ُﮔﻞ‪ ،‬ﮔﮭﮣﻮ ﻛﺮي ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻲ ﺳﭝﻨﻲ‬

‫ﻓﺎرﻣﻦ ۾‪ ،‬ﻟﻔﻈﻦ ﺟﻲ אﻳﻜﺴﺮﺳﺎﺋﻴﺰ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﻨﺪس‬
‫ﻛﻴﺮ آ ُ‬
‫ﮔﺎﻫﻪ‬ ‫ُ‬ ‫ﻏﺰل‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﺟﻴﻜﺎ آﺋﻴﮉﻧﭩﭩﻲ ڏﻧﻲ آﻫﻲ‪ ،‬אن ﮐﺎن َﭜﻼ‬
‫ﺻﻨﻔﻮن‬‫ُ‬ ‫ﻛﻮﻧﻬﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ُﮔﻞ ﺟﻲ ﻛﺮﻳﮉٽ ۾ ﻛﻲ ﭔﻴﻮن ﺑﻪ ﺗﻪ‬
‫آﻫﻦ‪ .‬ﺑﻠﻜﻞ آﻫﻦ! ﻣﺜﺎل ﻃﻮر‪ ،‬ﮔﻴﺖ‪ ....‬אﮀﺎ! ﭤﻴﻨﺪو ﻫﻴﻨﺌﻦ آﻫﻲ‬
‫ﺳﭡﻮ ﻟﮑﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﮐﻲ ﻋﺸﻖ ﺟﻮ‬ ‫ﺟﻮ‪ ،‬ﻏﺰل אﻫﻮ ﺷﺎﻋﺮ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﺗﺠﺮﺑﻮ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ ﮔﻴﺖ ﻟﮑﮡ ﻻِء وري‬ ‫ﻛﻤﭙﻠﻴﭧ ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻪ ﺑﻪ ُ ُ‬
‫ﺳﻤﻲ‪ ،‬ﻫﻲُء ﺟﻮ‬ ‫ﻫﺠﮡ ﺿﺮوري آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ َ‬‫ُ‬ ‫”وﮀﻮڙي“ ﺟﻮ ﺗﺠﺮﺑﻮ ُ‬
‫ُﮔﻞ ﺟﺎ ﻏﺰل ﭘﺎﺳﻴﺮא َرﮐﻲ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﻫﻲ ﻣﭡﮍא ﮔﻴﺖ وﻳﭡﻮ ﭘﮍﻫﺎن ﭤﻮ‬
‫ﻣﻮﺳﻤﻦ ﺟﺎ‬ ‫ُ‬ ‫אﻧﺪر ﺟﻲ ُאﻧﻬﻦ ﭔﻨﻬﻲ‬
‫َ‬ ‫ﺗﻪ‪ ،‬ﺣﻴﺮאن ﭘﻴﻮ ﭤﻴﺎن‪ .‬אﮀﺎ! ﺗﻪ ُﮔﻞ‬
‫ﭼﮑﻲ ُﭼﻜﻮ آﻫﻲ‪ُ .‬ﮔﮉ!‬ ‫ﺳﺎَء َ‬
‫ﺻﻨﻒ ﺳﻤﺠﮭﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪.‬‬‫َ‬ ‫ﺳﺮﻳﻠﻲ‬ ‫ﮔﻴﺖ ﮐﻲ ﻫﺮ ﭔﻮﻟﻲَء ﺟﻲ ُ‬ ‫َ‬

‫אﺣﺴﺎﺳﻦ ۽ َﻣﻦ ﮐﻲ ُﮀﻬﻨﺪڙ ﺟﺬﺑﻦ ﺟﻲ ﭘﺮﻳﻢ‬ ‫َ‬ ‫ﻧﺎزכ‬‫ﮔﻴﺖ ﮐﻲ ُ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫وڌﻳﻚ رﺳﻴﻠﻮ ۽‬ ‫َ‬
‫ﮔﻴﺖ ﺟﻲ אﻇﻬﺎر ﮐﻲ‬ ‫ﭼﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ ،‬۽ אﻛﺜﺮ‬ ‫وאرﺗﺎ ﺑﻪ َ‬
‫ﻣﻴﭡﺎج ﭜﺮﻳﻮ ﺑﻨﺎﺋﮡ ﺟﻲ ﻻِء ﻫﻨﺪي ﻟﻔﻈﻦ ﺳﺎن ﻣﻨﺠﮭﻨﺲ َرﭼﺎُء ﺑﻪ‬ ‫َ‬
‫وک‬‫ﻫﻚ ﻧﺌﻴﻦ ِ َ‬‫َ‬ ‫وٽ אن َڏس ۾ َوري‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﻴﺪא ﻛﻴﻮ وﻳﻨﺪو آﻫﻲ‪ُ .‬ﮔﻞ‬
‫َ‬
‫وﭠﮡ‬ ‫אﭼﻴﻢ‪ .‬אﻫﺎ ﻫﻲَء ﺗﻪ ِﻫﻦ ﻫﻨﺪي ﻟﻔﻈﻦ ﮐﺎن ﻫﻴﻠﭗ‬ ‫ِ‬ ‫َﭘﺌﻲ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻴﭡﺎج‪ ،‬ﺳﻤﻮري رﻧﮕﻴﻨﻲ‪ ،‬ﺳﻨﮅي‬‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﻤﻮرو‬ ‫ﺑﺠﺎِء‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ َ‬
‫ﮔﻴﺘﻦ ﻻِء‬
‫ﭔﻮﻟﻲَء ﻣﺎن ﺣﺎﺻﻞ ﻛﺌﻲ آﻫﻲ‪ُ .‬ﮔﮉ!‬

‫ﻟﻔﻆ ﺑﻪ אﻛﺜﺮ ﻳﻮز ﭤﻴﻨﺪو آﻫﻲ‪:‬‬ ‫ُ‬ ‫ﻫﻚ ِﭔﻴﻮ‬ ‫ُ‬ ‫ﮔﻴﺖ ﺳﺎن ﻻﮘﺎﭘﻴﻞ‬ ‫َ‬
‫ﮔﻴﺖ ﺟﮇﻫﻦ אﭸﺎ ﺳﻨﺪس ڊאﺋﺮيَء ۾ ﻟﮑﻴﻞ‬ ‫َ‬ ‫”ﺳﻨﮕﻴﺖ“‪ُ .‬ﮔﻞ ﺟﺎ ﻫﻲ‬
‫ﺳﺎزن ﺟﻲ ﺳﻨﮕﻢ‬ ‫ﻛﺠﮭﻪ رﻛﺎرڊ ﭤﻲ‪َ ،‬‬ ‫ُﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﮇﻫﻦ ﻳﺎ ﭘﻮِء אﻧﻬﻦ ﻣﺎن ُ ُ‬
‫ﺳﭻ وﻳﺘﺮ‬‫ُ‬ ‫ﻛﻨﻦ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﭘﻬﺘﺎ ﺗﻪ ﻣﻮن ﮐﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺳﺎن ﺳﻠﻬﺎڙﺟﻲ‬
‫ﺳﻠﮁﮣﻮ‪ ،‬ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺷﻌﺎر‬ ‫ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﻟﮙﺎ‪ُ .‬ﮔﻞ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ زﻧﺪﮔﻲَء ۾ ڏאڍو ُ‬
‫۽ ﮀﻨﮉي ﭰﻮﻛﻲ ِوﮐﻮن ﮐﮣﮡ وאرو ﺷﺨﺺ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس אﻧﻬﻦ‬
‫ﺳﭝﺎوﻳﻚ ُﮘﮣﻦ‪ ،‬ﮐﻴﺲ ﺷﺎﻋﺮيَء ۾ ﺑﻪ אﺋﻴﻦ ﻛﺮڻ ﻻِء ﮔﺎﺋﻴﮉ ﻛﻴﻮ‬
‫ﮔﻴﺖ ﻟﮑﻴﺎ آﻫﻦ ﺟﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺠﮭﻦ ﻛﻮ‬ ‫َ‬ ‫آﻫﻲ‪ ،‬ﻫﻦ אﻳﺘﺮא ﺗﻪ ﻓﻮﻛﺴﮉ אﻓﺮﻳﻤﮉ‬
‫ﭜﺮאو ﺟﻮ ﻣﺤﺴﻮس ﻧﻪ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪ .‬ﺟﻬﮍو ﻟﻴﻦ אﺳﻜﻴﭗ‪ ،‬אﻫﮍא‬ ‫ﻫﻚ ُ‬
‫ﻟﻔﻆ ﺑﻪ َ َ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬
‫ﺑﻴﺎن אﺳﭩﺎرٽ ﭤﻴﻮ ۽ אﺟﮭﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫رﻧﮓ‪ ،‬ﺟﻴﺘﺮي ﭘﻴﮍא אوﺗﺮو ﭘﮍﻻُء‪.‬‬ ‫َ‬
‫אﻣﭙﻴﻜﭧ ﮀﮇي ﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﭤﻲ َوﻳﻮ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﻴﺎﺳﻲ ﭜﻮنِء ﺗﻲ ﺑﺎدل‬
‫ﺳﺮﻫﺎڻ ﭘﮑﮍﺟﻲ‬ ‫ﺻﺎف ﭤﻲ َوﻳﻮ ۽ ﭼﺆڌאري ُ‬ ‫ُ‬ ‫ﺑﺮﺳﻴﺎ ۽ אﺟﮭﻮ آﺳﻤﺎن‬
‫َوﺋﻲ‪.‬‬


‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﮐﻲ ﺗﻮرﻳﻦ ﭤﻲ ﮘﻬﻴﻠﻲ!‬
‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﮐﻲ ﺗﻮرﻳﻦ ِﭤﻲ!!‬
‫وﻳﺴﺎﻫﻪ ﻧﻪ ﻣﻮﻧﺘﻲ‬‫ُ‬ ‫ﭤﻮرو ﺑﻪ‬

‫َ‬
‫ﺟﺬﺑﺎ ﺟﮭﻮرﻳﻦ ﭤﻲ ﮘﻬﻴﻠﻲ!‬
‫َ‬
‫ﻣﻮن ﺳﺎن ﺟﻮ אورڻ ﮔﮭﺮﺑﻮ ﻫﻮ‬

‫ﺟﮗ ﺳﺎن אورﻳﻦ ﭤﻲ ﮘﻬﻴﻠﻲ!‬ ‫َ َ‬
‫َ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮇﺟﻲ ڏوﻧﮕﺮ ڏورﻳﻮن ﻫﺎ‬
‫َ‬
‫ﮀﻮ ﻫﻴﮑﻞ ڏورﻳﻦ ﭤﻲ ﮘﻬﻴﻠﻲ!‬
‫َ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻟﻮכ َﻫﭥﻦ ۾ ﭘﭥﺮ ﭤﺌﻲ‪ ،‬ﺗﻮن‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭼﭗ ﺗﻪ ﭼﻮرﻳﻦ ﭤﻲ ﮘﻬﻴﻠﻲ!‬
‫َ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﮐﻲ ﺗﻮرﻳﻦ ﭤﻲ ﮘﻬﻴﻠﻲ!‬
‫َ‬

‫ﺗﻮﺑﻦ ﻛﻬﮍא ﮀﺎﻧﻮرא‬

‫אو ﺳﺎﻧﻮرא‪ ،‬אو ﺑﺎﻧﻮرא!‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫آﻫﻴﻦ‬ ‫ﺗﻮن‬ ‫َ‬
‫ﮀﺎﻧﻮ ﮀﭙﺮ‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻴﻦ‬ ‫ﺗﻮن‬ ‫ﻛﭙﺮ‬ ‫درﻳﺎﻫﻪ‬ ‫ﻣﺎن‬
‫ﺑﺎﻧﻮرא!‬ ‫אو ﺳﺎﻧﻮرא‪ ،‬אو‬
‫ﮀﺎﻧﻮرא!‬ ‫ﺗﻮﺑﻦ ﻛﻬﮍא‬
‫ﺳﻴﻨﻲ ۾ دل ڌڙﻛﻲ ﺟﻴﺴﻴﻦ‬

‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻮن ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﻣﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺗﻴﺴﻴﻦ‬
‫ﺗﻮﺑﻦ ﻛﻬﮍא ﮀﺎﻧﻮرא!‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎن ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﺮﮢﻦ ﺟﻲ دאﺳﻲ‬
‫אو ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ َﻣﻦ ﺟﺎ رﻫﻮאﺳﻲ!‬
‫ُ‬
‫آﻫﻲ‬ ‫אوﮐﻮ‬ ‫ﮔﺬאرڻ‬ ‫ڏور‬
‫آﻫﻲ‬ ‫ﮐﻲ ڏﻳﮣﻮ دوﮐﻮ‬ ‫دل‬

‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻣﻴﻨﻬﮍא!‬ ‫ﺑﻴﻮس‪،‬‬ ‫ﻛﻴﺌﻲ‬ ‫دل‬
‫َ‬
‫ﻣﻴﻨﻬﮍא!‪ُ َ ،‬‬ ‫وس ُ‬
‫ُ‬
‫وس‬ ‫وس‬
‫ُ‬
‫ﺟﺮﻛﻲ َﭘﻴﻮ ﺟﻴﻮن‬ ‫ﺟﻮت ﺟﻴﺎن َ‬
‫َ ِ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺗﻦ ﺗﺎن ﻻﭤﺌﻲ ﻛﺲ‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﮍא!‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ُ‬
‫رﻣﺠﮭﻢ ﻣﻨﺠﮭﻪ ﭘﺮﻳﻦ‪ ‬ﺟﻲ‪،‬‬
‫ِ ِ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺟﻮ آ ﭼﺲ‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﮍא!‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ُﺗﻮن ﺗﻪ َﺳﭵﻮ َ ُ‬
‫ﺟﮗ َﺟﮭﺎﮘﻲ آﺋﻴﻦ‪،‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ڏس‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﮍא!‬ ‫ﺳﺎﺟﻦ ﺟﻮ ڏي‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ُ‬ ‫َ ُ‬
‫ﺳﺎﻧﻮڻ ﮔﺬرﻳﻮ‪،‬‬ ‫ﭘﺮﻳﻦ‪ ‬ﺑﻨﺎن ﻫﻲ‬
‫َ‬ ‫ﻛﻴﮇو ڙي ﺑﻲ َ ُ‬
‫رس‪ ،‬ﻣﻴﻨﻬﮍא!‬
‫َ‬
‫ﻣﻴﻨﻬﮍא!‪ُ َ ،‬‬ ‫وس ُ‬ ‫ُ‬

‫ﭘﻬﺮ‬ ‫َ‬
‫ﻣﻮﺳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﻮﺋﻲ َ ُ‬ ‫ِڏﺳﻲ ﻛﺎﺋﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ُﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﭡﮍא! ﻛﺮي ﭤﻲ ﻗﻬﺮ‬
‫ُ‬
‫ﻣﺆﺟﻦ ﺟﻲ ﻣﺴﺘﻲ ﭤﻲ آﮢﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﻦ ۾‬
‫ﻧﺌﻴﻦ ﻛﺎﺋﻲ ﻫﺴﺘﻲ‪ ‬۾ ﻫﺴﺘﻲ ﭤﻲ آﮢﻲ‬
‫َ‬
‫َﺑﺤﺮ‬ ‫ﭤﻲ‬ ‫ﮀﮇي‬ ‫َﺑﮣﺎﺋﻲ‬ ‫ِدﻟﮍي‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻮڙي‬ ‫ﺟﮇﻫﻦ ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﺟﺬﺑﻦ ﺟﺎ ﻧﺎﺗﺎ ﭤﻲ‬

‫ﻣﻮڙي‬ ‫ﺳﻮچ ﺟﻲ ﺳﺎري ڌאرא ﭤﻲ‬ ‫َ‬ ‫ﺗﮇﻫﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫زﻫﺮ‬ ‫ﭤﻲ‬ ‫ِﭤﺌﻲ‬ ‫ﺣﻴﺎﺗﻲ‬ ‫ﺑﻦ‬ ‫אﻧﻬﻲ‪‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻗﻬﺮ‬ ‫ُﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﭡﮍא! ﻛﺮي ﭤﻲ‬
‫ﮀﮇي‬ ‫َﭜﺮي ﭤﻲ‬ ‫ﺧﻴﺎﻟﻦ ۾ ﺧﻮﺷﺒﻮ‪‬‬
‫ُ‬
‫ﮀﮇي‬ ‫۽ رﻧﮕﻴﻦ ﺟﻴﻮن ﻛﺮي ﭤﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺷﻬﺮ‬ ‫ﺳﭙﻨﻦ ﺟﻮ ﺟﻮڙي‬ ‫ُ‬ ‫אﮐﻴﻦ ۾ ﭤﻲ‬‫ُ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻗﻬﺮ‬ ‫ُﻣﺤﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﭡﮍא! ﻛﺮي ﭤﻲ‬
‫ﭘﻬﺮ‬ ‫َ‬
‫ﻣﻮﺳﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﻮﺋﻲ َ ُ‬ ‫ِڏﺳﻲ ﻛﺎﺋﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬

‫ﺟﻮت ﺟﻠﻨﺪي رﻫﻲ‬

‫ِ‬
‫ِ‬
‫َ‬
‫ﺗﺎن‪ُ ،‬ﻣﻮر ﻫﭩﮣﻮ ﻧﻪ آ‪،‬‬ ‫ﺳﭻ ﺟﻲ وאٽ‬ ‫َ‬
‫ُ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﻮﭼﻦ ﮐﻲ ﻣﭩﮣﻮ ﻧﻪ آ‪،‬‬ ‫ڏک ﭘﺎﺋﻲ ﻧﻪ‬
‫ﻧﺎو َﻫﻠﻨﺪي َرﻫﻲ‬
‫َ‬ ‫ڏي‬ ‫ﭘﻴﺎر ﺟﻲ ﭘﺎرَ‬
‫َ‬

‫ِ‬
‫ِ‬
‫َ ُ‬ ‫َ‬
‫ﺿﺮور‬ ‫ﺗﻪ ﮐﻠﻨﺪي‬ ‫زﻧﺪﮔﻲ روﺋﻲ روﺋﻲ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﻣﻠﻨﺪي َ ُ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺿﺮور‬ ‫ﻧﻴﭟ ﻣﻨﺰل ﺗﻪ ﻫﻚ‬
‫َﭘﺌﻲ َﭘﻠﻨﺪي َرﻫﻲ‬ ‫آس دل ۾ אﻫﺎ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻮت ﺟﻠﻨﺪي رﻫﻲ‬ ‫ِ‬

‫ِ‬
‫ِ‬

‫َ‬
‫ﮔﻴﺖ ﻣﮍﻳﺌﻲ ﻣﭡﮍא!‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫ُ‬
‫ﻛﺎڻ‪،‬‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫آﻫﻦ‬
‫ﺷﺎل ﺣﻴﺎﺗﻲ ﻣﺎڻ!‬

‫ُ‬ ‫َ‬
‫ِﮐﻞ ﭤﻲ ُ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﺧﻮﺷﺒﻮ‪ ‬ﻫﺎري‬
‫ﭘﺮﻫﻪ ﭰﭩﻲ ﭤﻲ ﻳﺎد ڏﻳﺎري‬ ‫َ‬
‫ُِ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﮘﻠﮍن ﺟﻲ ﮘﺎڙﻫﺎڻ‬

‫َ‬
‫َﻣﻦ ۾ ﻛﻴﺌﻲ ﭨﻬﻚ ﭨﮍن ﭤﺎ‪،‬‬
‫ِﻣﮍن ﭤﺎ‪،‬‬ ‫ﻣﭡﮍא ﻣﭡﮍא ﺧﻴﺎل‬
‫ﭜﻴﺮو َﭜﺮﻳﻦ ﺟﻲ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﭜﺎڻ‪:‬‬
‫َ‬
‫ﻣﺎڻ!‬
‫ِ‬ ‫ﺣﻴﺎﺗﻲ‬ ‫ﺷﺎل‬

‫ﺗﻮﻟﺌﻪ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دﻟﮍي ﻣﺎﻧﺪي‬

‫ُ‬
‫ﺟﺪאﺋﻲ َﭘﻦ ـ ﮀﮡ آﻧﺪي‪،‬‬ ‫ُﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ُ‬
‫آڻ!‬ ‫ﺑﺴﻨﺘﻲ‬‫آ‪ ‬ﻛﺎ ُرت َ‬
‫ِ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﮔﻴﺖ ﻣﮍﻳﺌﻲ ﻣﭡﮍא!‬
‫ُ‬
‫ﻛﺎڻ‪،‬‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫آﻫﻦ‬

‫َ‬ ‫َ ُور واﺊ ﮭ‬

‫رو‬ ‫ادل‬
‫ﺷﺎﻋﺮ ﻫﺌﮡ‪/‬ﭤﻴﮡ ﺟﻲ ﻻِء ﺿﺮوري ﻧﻪ آﻫﻲ ﺗﻪ ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻲ‬ ‫ُ‬

‫ﺻﻨﻔﻦ ﺗﻲ ﻃﺒﻊ آزﻣﺎﺋﻲ ﻛﺠﻲ‪ .‬دل ﺟﺎ ﺟﺬﺑﺎ ۽ ُאڌﻣﺎ‪،‬‬ ‫ُ‬ ‫ﺳﭝﻨﻲ‬
‫َ‬
‫ﺻﻨﻒ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ ﺻﻨﻒ ۾ وڌﻳﻚ אﺛﺮאﺋﺘﺎ ﭘﻴﺶ ﻛﺮي ﺳﮕﮭﺠﻦ ﺗﻪ ُאن‬
‫ﺟﻲ אوزאر وﺳﻴﻠﻲ‪ ،‬ﺧﻴﺎﻟﻦ ﺟﻲ ﮐﻮﭨﺎﺋﻲ ﻛﺮڻ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫ﺻﻨﻔﻦ ﺳﺎن دل‬ ‫ُ‬ ‫ﻧﺌﻴﻦ َﭨﻬﻲَء ﺟﻲ ﺷﺎﻋﺮن ِﺟﺘﻲ ﺟﺪﻳﺪ‬

‫ﺻﻨﻔﻦ ﮐﻲ ﺑﻪ ﻛﻮﻧﻪ‬ ‫ُ‬ ‫ﻟﮙﺎﺋﻲ آﻫﻲ‪ُ ،‬אﺗﻲ ﻫﻨﻦ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻛﻼﺳﻴﻜﻞ‬
‫وﺳﺎرﻳﻮ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﮍن ﺷﺎﻋﺮن ۾ אﺳﺎن ﺟﻲ אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺟﻮ ﺑﻪ ُﺷﻤﺎر‬
‫ﭤﺌﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﻳﺎز ُﮔﻞ ﻧﺌﻴﻦ َﭨﻬﻲَء ﺟﻮ ﻧﻬﺎﻳﺖ ڏאﻫﻮ ۽ ﭜﻠﻮڙ ﺷﺎﻋﺮ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻨﻬﻦ ﺗﻤﺎم ُﻣﺨﺘﺼﺮ ﻋﺮﺻﻲ אﻧﺪر‪ ،‬אدﺑﻲ دﻧﻴﺎ ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻣﭹﺘﺎ‬
‫ﻛﺮאﺋﻲ ورﺗﻲ آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﭨﻴﮍو‪ ،‬ﺗﺮאﺋﻴﻞ ۽ آزאد ﻧﻈﻢ ﻟﮑﻴﺎ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮇوﮔﮇ ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﺑﻴﺖ ۽ אﺛﺮאﺋﺘﻴﻮن ُ‬
‫ﭘﮡ‬ ‫وאﻳﻮن‬ ‫آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ אن ﺳﺎن‬
‫رﭼﻴﻮن آﻫﻦ‪ .‬ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺗﻪ ِﻫﻦ ﺟﻮ ﮔﻬﮣﻮ ﻟﮙﺎُء ﻏﺰل ﺳﺎن رﻫﻨﺪو ﭘﺌﻲ‬ ‫ُ‬
‫آﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﻏﺰل ﮐﺎﻧﭙﻮِء ﺟﻨﻬﻦ ﺻﻨﻒ ۾ ُﮔﻞ وڌﻳﻚ ُﭘﺨﺘﻮ ﻧﻈﺮ‬
‫وאﻳﻦ ۾ אﺳﺘﻌﻤﺎل ﭤﻴﻞ ﭔﻮﻟﻲ‬ ‫אﭼﻲ ﭤﻮ‪ ،‬ﺳﺎ آﻫﻲ ”وאﺋﻲ“‪ .‬ﺳﻨﺪس ُ‬
‫ﻏﺰل ﺟﻲ ﭜﻴﭧ ۾ وڌﻳﻚ ُﭘﺨﺘﻲ‪ ،‬אﺛﺮאﺋﺘﻲ ۽ ﻣﻮﺳﻴﻘﻲَء ﺳﺎن ُ‬
‫ﭜﺮﭘﻮر‬
‫ﻟﮙﻲ ﭤﻲ‪.‬‬


‫ُ‬
‫آ‪ ‬אﻣﺮ אﻧﺴﺎن‪،‬‬
‫َ‬
‫ﻣﺎري ﻣﻮت ﻧﻪ َﺳﮕﮭﻨﺪﻳﻦ!‬
‫אوﻧﺪאﻫﻲ ﻛﻤﺮي ﺟﻮ ﻣﺎن‪ ،‬آﻫﻴﺎن روﺷﻦ دאن؛‬

‫َ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻞ ُﻣﺮﺟﮭﺎﻳﺎ ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ‪ ،‬ﭼﻤﻜﻲ ﭤﻮ ﮔﻠﺪאن؛‬
‫َ‬
‫ڏﻳﻬﻪ ۾‪ ،‬ڏﻳﻨﻬﻦ َﭔﻪ ﭨﻲ ﻣﻬﻤﺎن؛‬

‫َ‬ ‫ُ ُ‬
‫ڏک אﺳﺎن ﺟﻲ‬
‫َ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﮐﻨﮉر ﭼﻬﺮي ﺟﻲ ُﭘﭡﻴﺎن‪َ ،‬ﭘﺴﺠﻲ َﭘﻴﻮ ُﻃﻮﻓﺎن؛‬
‫َ‬

‫َ‬
‫ﺳﺎر‬ ‫ﺳﺎﻧﻮڻ ُرت ۾‬
‫َ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻳﺎر!‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ُآﺋﻲ‬
‫َ َ‬
‫ﭰﭩﻴﺎ ﮔﻮﻧﭻ ﻏﻤﻦ ﺟﺎ‪.‬‬
‫ﭘﻞ ﭨﻬﻜﮍא‪ُ ،‬ﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ُﻟﮍﻛﻦ َ‬‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﻻر‬ ‫ُﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ﻫﺮ‬
‫َ َ‬
‫ﮔﻮﻧﭻ ﻏﻤﻦ ﺟﺎ‪.‬‬ ‫ﭰﭩﻴﺎ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻣﺎﭠﺎر‬ ‫آ‬ ‫ﮀﺎﻧﻴﻞ‬ ‫ﺗﻲ‪،‬‬ ‫وאﻧﮕﺮ ِﭼﺖ‬ ‫ُﭼﭙﻦ‬
‫َ َ‬
‫ُאﻳﮇא ُﺳﻮر َﺳﻬﻮن ﻛﻴﺌﻦ؟ ﻧﺎﻫﻴﻮن ﻛﻲ אوﺗﺎر‬

‫َ َ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﮍﻳﻮن ﮔﮇﺟﻲ ﮔﮭﺎرﺟﻦ‪ ،‬ﻫﻴﻞ ﺗﻪ ﻛﺮ ﻫﺎﻛﺎر‬ ‫ُ‬
‫َ َ‬
‫ﭰﭩﻴﺎ ﮔﻮﻧﭻ ﻏﻤﻦ ﺟﺎ‪.‬‬

‫َ‬
‫ڌאر‪،‬‬ ‫ﺗﻮﮐﺎن ﭤﻴﻨﺪي‬
‫َ‬
‫ﻳﺎر!‬ ‫ﮐﻠﻨﺪي ﮐﻠﻨﺪي‬
‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻻر ﻛﺮي‪.‬‬ ‫ﻟﮍכ ﻟﮍي ﭘﻴﺎ‬
‫ﺳﭙﺮﻳﻦ! َﻟﻬﻨﺪو َ‬
‫ﺳﺎر؟‬ ‫ﻛﻴﺮ אﺳﺎن ﺟﻲ‪َ ُ ،‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﻮﻳﺎن‬
‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬

‫ﻣﻬﻜﺎر‪،‬‬ ‫ﺳﺎﻫﻦ ﺟﻲ‪ ،‬אﭸﺎ ﺑﻪ آ‬ ‫ﺳﺎﻫﻪ ۾ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺑﺎک ُﭰﭩﻲ ﭘﻴﺌﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ َﭘﻞ وﻳﮍﻫﻴﺌﻲ وאر‪َ،‬‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫رאت ﮐﭩﻲ ۽‬
‫ِ‬
‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻟﮍכ ﻟﮍي ﭘﻴﺎ ﻻر ﻛﺮي‪.‬‬
‫ﻗﻮل َ َ‬
‫ﻗﺮאر‪،‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﺎﮢﻲ‪ ‬ﺗﻲ ﭴﮡ ﻟﻴﻜﺎ ُﻫﺌﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ‬
‫ِ‬
‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻟﮍכ ﻟﮍي ﭘﻴﺎ ﻻر ﻛﺮي‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ﻫﺎر‪،‬‬ ‫َوري ِﻣﻠﮡ ﺟﻲ َﻣﻬﻞ َوري‪ ،‬ﺷﺎل ﻫﻴﻨﺌﻴﻦ ﺟﺎ‬
‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫َ‬
‫وٽ ﻫﻴﻞ‪،‬‬‫آ‪ ‬אﺳﺎن َ ِ‬
‫َ‬
‫ﺟﮭﻮل ﮐﮣﻲ رאﺑﻴﻞ؛‬
‫ِ‬
‫َ‬
‫ﺑﺮﮐﺎ ُرت ﺟﻲ ﺑﺎﻧﻮري!‬
‫ڇ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻮر ڙي‪َ ،‬ﻣﺮي ﻧﻪ َﭘﺌﻲ‪ ،‬ڊوڙي ڊوڙي ڊﻳﻞ؛‬
‫َ‬ ‫ﻣﻮٽ‬
‫َ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ڏאڍن ُ‬
‫ڏאڍאﻳﻮن ﺳﺎﺋﻴﻦ!‪ ،‬ﭘﻮﻳﺎڙي‪ ‬ﺟﻲ ﮐﻴﻞ؛‬ ‫ﺟﻮن‬
‫َ‬
‫َ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ َ َ َ‬
‫ﺑﺎک ﭰﭩﻲ‪ ‬ﺟﻲ وﻳﻞ؛‬ ‫ِﭰﮍ ِﭰﮍ‪ِ ،‬ﭰﮍ ِﭰﮍ ﮘﺎڙﻫﺎ ﺟﮭﻨﮉא‪،‬‬
‫َ‬
‫َ‬ ‫َ ُ‬
‫ﮘﺎٽ אﭼﻲ ﺳﺎن ﭤﻴﻨﺪא رﻫﻨﺪא‪ ،‬ﻣﭡﮍن ﺳﺎن ﭘﻴﺎ ﻣﻴﻞ؛‬
‫َ‬

‫ﺳﺎر‪،‬‬ ‫َ‬
‫ﺳﺎﻧﮕﻴﺌﮍن ﮐﻲ ِ‬
‫َ‬
‫ڌאرﻳﺎ ﻛﻬﮍא دوﺳﺖ ڙي!!‬
‫َ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫אڏאر؛‬
‫ِ‬ ‫ﻛﺎﻧﮓ‬ ‫ﻛﮍﻣﻲ‬ ‫ﺗﺎن‪،‬‬ ‫אن‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫آﻳﻞ‬
‫َ‬
‫ُ ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫אﭜﺎر؛‬
‫رﻳﭩﻲ‪ ‬رت ﺟﻮ رﻳﺞ ڏﻳﺌﻲ‪ ،‬ﺳﻮﻧﻮ ِﺳﺞ ِ‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﺎر؛‬
‫ِ‬ ‫ڏﮐﻦ ﺳﮑﻦ ﺳﺎن ﭘﺮﻳﻦ! ﮔﮇﺟﻲ ﺳﮇﺟﻲ‬
‫َ‬

‫َ ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﭽﻞ‪ ،‬ﺳﺎﻣﻲ ﻳﺎ ﻟﻄﻴﻒ‬
‫َ‬
‫ﻧﺎﻧـــــــﻮن ۾ ﮀـــــﺎﻫﻲ؟‬
‫ﺳﭻ ﺗﻪ َ ُ‬
‫ﺳﭻ آﻫﻲ!‬ ‫ُ‬
‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﺳﮕﮭﻴﻮ ﻻﻫﻲ‪،‬‬ ‫ُﺳﻮرج َﺳﺪא ﻻ‪ ‬ﻛﻮ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﻣﺎٺ ﻛﺌﻲ ڏאﻫﻲ‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻮرک َﺑﻚ َﺑﻚ ﻛﻦ ﭘﻴﺎ‪،‬‬
‫َ‬
‫دﻳﺲ ۾‪ ،‬ﮀﺎ ﻧﻪ ِﭤﻴﻮ آﻫﻲ‪،‬‬ ‫دﻟﺒﺮ! ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫َ‬
‫ُ‬
‫ﮔﮭﺮ ﭠﺎﻫﻲ!‬ ‫َ‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ َرﻫﻲ ﺳﮕﮭﺒﻮ‪ ،‬وאري‪ ‬ـ‬ ‫ﻛﻴﮇא‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻇﻠﻢ ﺧﺘﻢ ﭤﻲ وﻳﻨﺪو؟ ﺗﻮن ﺟﻲ ﭼﺌﻴﻦ‪ :‬ﻧﺎﻫﻲ‬

‫ﻣﺎڻ‪،‬‬ ‫ﺳﺎﭜﻴﺎ‬ ‫ُ‬

‫ﺳﭙﻨﺎ‬
‫ِ‬ ‫َ‬
‫ُ‬
‫ﺧﻮﺷﻴﻮن آڻ‬ ‫ﻫﻴﻞ ﺗﻪ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ڏאڍא ڏک ﻣﻠﻴﺎ ﻫﻦ‪.‬‬
‫َ‬
‫رﺗﻮﮀﺎڻ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫ﭜﻮر‪ ،‬ﺟﺬﺑﺎ‬
‫ِ‬ ‫ﭜﻮر‬
‫ِ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫ﭼﺎﻫﺖ‬
‫ُ‬
‫ڏאڍא َ‬
‫ڏک ﻣﻠﻴﺎ ﻫﻦ‪.‬‬
‫ُ‬
‫آﻻڻ‬
‫ِ‬ ‫אﮐﮍﻳﻦ ۾‬ ‫ﺳﺎن‪،‬‬ ‫ﭘﺎڻ‬ ‫آﻧﺪي‬ ‫ﻳﺎدن‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫َ‬
‫ﺣﺎل ﺗﻲ‪ُ ،‬‬ ‫ﮐﻠﻴﻮ ُ‬
‫ﻛﺎڻ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫ﺟﻲ‬ ‫ﺟﻨﻬﻦ‬ ‫رﻧﺲ‬ ‫ﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ڏאڍא ُ َ‬
‫ڏک ﻣﻠﻴﺎ ﻫﻦ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫ﺟﻨﺪڙي ﺟﮭﻮﻧﻲ َ‬

‫ﻧﺎو آ‪ ،‬وﻗﺖ ﺟﻴﺌﻴﻦ ﻣﻬﺮאڻ‪،‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬

‫ََ‬
‫ﭘﻦ‪،‬‬ ‫ﭘﭙﺮ ﭘﻴﻼ‬ ‫َُ‬
‫ِ‬
‫وﻳﺎ ِوﮐﺮي وא‪ ‬۾‪.‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭼﺎﻫﻪ ﭼﻤﻦ‪،‬‬ ‫آﻧﺪو آﻫﻲ ﻣﻮﻧﮑﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ،‬ﭼﻨﭽﻞ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ ﺟﺎ‪َ ،‬ﭘﺴﻲ َﻣﺘﺎ َﻣﻦ‪،‬‬

‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺳﺎﺟﻦ‬ ‫ﺳﺎﻣﻬﻮن‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭜﺎﻧﻴﺎن ڌوڌא ڌڄ ﻣﺎن‪ ،‬ڌאرﻳﺎ! ﺗﻨﻬﻨﺠﺎ ڌن‪،‬‬
‫َ‬ ‫ََ َ‬ ‫ُ‬ ‫ﺳﭽﺎر َ‬
‫ﺳﭻ ُﺳﮣﻦ َ َ‬
‫ُ‬
‫ﻛﻦ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫ـ‬ ‫ﻛﭙﻬﻪ‬ ‫ﻛﻮڙن‬ ‫ﺳﺪא‪،‬‬
‫ر واﺊ (‬ ‫ن‬ ‫)‬

‫ﺳﺎڙﻳـــــــﻮ ڙي ﺳـــــــــﺎڙﻳﻮ!‬
‫ﺳﻤﺎج ﮐﻲ‪.‬‬ ‫َﺳﺮﻛﺶ ﻫﻦ َ َ‬
‫ِ‬
‫َ‬
‫ذאت ﭘﺎت ﺟﻲ ﻓﺮق ﺟﺎ‪ ،‬ﻟﻴﻜﺎ ﻟﺘﺎڙﻳﻮ!‬‫ِ‬
‫َﺳﺮﻛﺶ ِﻫﻦ ﺳﻤﺎج ﮐﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺗﺎڙﻳﻮ!‬ ‫ﻧﺌﻴﻦ‬ ‫َ‬

‫رאﻫﻪ‬ ‫ﮀﮇي ُﭘﺮאﮢﺎ ﭘﻴﭽﺮא‪،‬‬
‫َﺳﺮﻛﺶ ﻫﻦ َ َ‬
‫ﺳﻤﺎج ﮐﻲ‪.‬‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫ﻣﻮج ﻛﻴﻮ‪ ،‬ﮘﻮڙﻫﺎ ﮀﻮ ﮘﺎڙﻫﻴﻮ‪،‬‬ ‫ِﮐﻠﻮ ِﻣﻠﻮ‬
‫ﻗﻮل َ َ‬
‫ﻗﺮאر‪ُ ،‬‬
‫ﭘﺮﻳﻦ ﺳﺎن ﭘﺎڙﻳﻮ!‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﻛﻴﻞ‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫وﮀﺎﺋﻦ‪،‬‬ ‫ﭘﺎڻ‬ ‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫ﺟﻼﺋﻦ‪،‬‬ ‫ڏﻳﺌﺎ ﻧﻴﮡ‬
‫َ‬ ‫َ َ‬
‫وﮢﺠﺎرن ﺟﻲ وאٽ ﺗﻲ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫دﻟﻴﻮن دﮐﺎﺋﻦ‪،‬‬ ‫رאﻫﻪ ﺗﻲ‪،‬‬ ‫ﭘﻴﺎر ﺟﻲ‬ ‫ﺷﻞ ﻧﻪ‬
‫َ‬ ‫َ َ‬
‫ﭘﺎﺋﻦ‬ ‫ِﻣﭩﻲ‬ ‫ﻣﭥﻲ‬ ‫ﺳﭵﮣﻦ ِﺳﻮא‪ُ ‬ﺳﻬﺎﮘﮣﻴﻮن‪،‬‬

‫َ‬ ‫َ َ‬
‫ُ‬
‫ﭘﺮﭼﺎﺋﻦ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫ﺗﻪ‬ ‫روﺋﻮن‬ ‫ُﻫﺠﻦ ﻛﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ ﭘﻴﺎرא ﺟﻲ‪،‬‬
‫َ‬ ‫َ َ‬
‫ُ‬
‫ﻟﻮﻛﻦ آڏو ﻟﻮﭜﻲ ﺳﺎﺋﻴﻦ! آﺧﺮ ﭘﺎڻ ﻟﭵﺎﺋﻦ‪،‬‬
‫َ‬ ‫َ َ‬

‫ُ‬ ‫ﺐ ُ رت ﺌ ريﮭ‬
‫ﺌر‬ ‫ُ‬
‫ﻧﺎزכ‪ ،‬ﻧﻔﻴﺲ ۽ دل‬‫ُ‬ ‫ﻫﺎﺋﻴﻜﻲ ) ُ‬

‫ﭨﻴﮍو( ﺟﻲ אﻫﻢ ﺧﻮﺑﻲ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﮐﻲ وﮢﻨﺪڙ ﺟﺬﺑﻦ ۽ وﻳﭽﺎرن وאرא ﻋﻜﺲ ُאﻛﻴﺮڻ‪ .‬ﻫﻦ ﺻﻨﻒ‬
‫ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻟﻲَء ۾ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﺎِء وאﻻري אﺋﻴﻦ ﻣﺤﺴﻮس ﻛﺮאﻳﻮ آﻫﻲ‪،‬‬
‫َ‬
‫ﺻﻨﻒ‬ ‫ﭴﮡ ﻫﻲَء אﺳﺎن ﺟﻲ ﻣﺰאج ﺟﻲ وﻳﺠﮭﻲ آﻫﻲ ۽ ﭔﻴﻮ ﺗﻪ אن‬ ‫ُ‬
‫ﮐﻲ وڌאﺋﮡ‪ ،‬وﻳﺠﮭﺎﺋﮡ ۾ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺷﺎﻋﺮن ﺟﻮ ُﻣﮏ ﻛﺮدאر رﻫﻴﻮ‬
‫آﻫﻲ‪ ،‬ﻣﺎن אﻳﺎز ُﮔﻞ ﮐﻲ אﻧﻬﻦ ﺷﺎﻋﺮن ۾ אن ﻛﺮي ﻧﻪ ﭤﻮ ﮘﻨﮃﻳﺎن‬
‫ُ‬
‫ﭘﺎڻ ﮘﮣﺎﻳﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﭘﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ۾ ﺳﻨﺪس‬ ‫ﻛﺠﮭﻪ ﻫﺎﺋﻴﻜﺎ ﻟﮑﻲ‬‫ﺗﻪ ِﻫﻦ ُ‬
‫ذﻛﺮ אن ﻟﺤﺎظ ﮐﺎن אﻫﻢ آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻮ ﻫﻦ ﻫﺎﺋﻴﻜﻲ ﮐﻲ ﺳﻨﮅي ﻣﺰאج‬
‫َ‬
‫ﺻﻨﻒ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬ ‫َ‬
‫ﻫﻮﻧﺌﻦ ﺑﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﭔﻮﻟﻲَء ﺟﻲ‬ ‫ﻣﻮﺟﺐ ﻟﮑﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻛﻤﺎل ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪو آﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻠﻚ אن ﮐﻲ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ‬ ‫ﭔﻮﻟﻲَء ۾ آﮢﮡ ﺋﻲ َ‬
‫ُ‬
‫ﺑﮣﺎﺋﮡ ﺋﻲ ﻣﻬﺎرت آﻫﻲ‪.‬‬
‫אﻳﺎز ُﮔﻞ‪ ،‬ﻫﺎﺋﻴﻜﻲ ﮐﻲ ُﮀﻬﮡ وﻗﺖ‪ ،‬ﻫﻦ ﺟﻲ ﻓﻨﻲ ﺗﻘﺎﺿﺎﺋﻦ‬

‫ُ‬
‫אﻧﺪאز ڏﻳﮡ وﻗﺖ אن ﺟﻲ‬ ‫ﮐﻲ ﭘﻮرو ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ۽ אن ﮐﻲ ﻧﺌﻮن‬
‫אﺻﻠﻴﺖ ﮐﻲ ﻗﺎﺋﻢ رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﮔﮭﺮج وﭨﺎن‬‫ﺻﻨﻔﻮن אﺳﺎن ﺟﻲ אدﺑﻲ ُ‬‫ُ‬ ‫ﺗﺮאﺋﻴﻞ ﻳﺎ ﻫﺎﺋﻴﻜﻮ ﭔﺌﻲ‬

‫ﻣﻮﻫﻴﻨﺪڙ ُﮔﻠﻦ ﺟﻮ ﭔﻮﭨﻮ‪،‬‬
‫ُ‬ ‫آﻫﻦ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻲ אدﺑﻲ ﺑﺎﻏﻴﭽﻲ ۾ ﻫﻲُء‬
‫ﺳﺮي ﺧﻮﺷﺒﻮِء ﭘﮑﻴﮍي ﺳﮕﮭﻲ ﭤﻮ‪ .‬ﺗﺮאﺋﻴﻞ ﺟﻲ ﺗﺮﻗﻲَء ﺟﻲ ﻻِء‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﮣﻴﻮن ﻛﻮﺷﺸﻮن ﻛﻮﻧﻪ ﭤﻴﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ُאن‬ ‫ﻛﻲ َ ُ‬

‫ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﻧﺎرאﺋﮡ ﺷﻴﺎم‪ ،‬ﻫﺮي دﻟﮕﻴﺮ‪ ،‬ﻫﺮي ﻛﺎﻧﺖ‪ ،‬אﻣﺪאد ۽ ﻛﻦ‬

‫ﭔﻴﻦ‪ ،‬ﻛﺎﻣﻴﺎب ﺗﺮאﺋﻴﻞ ﻟﮑﻴﺎ آﻫﻦ‪َ .‬ﻧﻮن ﻟﮑﻨﺪڙن وٽ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ‬
‫ﻧﻨﮃﻳﻮن ُ‬
‫وڏﻳﻮن‬ ‫ُ‬ ‫אﻛﺜﺮ אﻧﻬﻦ ﺟﻮ ﺋﻲ אﻧﺪאز آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ﻛﻴﺘﺮن אن ۾‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻠﻴﻮن آﮢﻲ‪ ،‬אن ﺟﻲ ڌאرﻳﺎﺋﭗ ﺧﺘﻢ ﻛﺮي ﮀﮇي آﻫﻲ‪ .‬אﻫﮍن‬
‫ﺻﻒ ۾ ﮘﮣﺎﺋﮡ ﺟﻬﮍو آﻫﻲ‪ .‬ﻫﻦ ﺟﻲ‬ ‫ﻟﮑﻨﺪڙن ۾ אﻳﺎز ُﮔﻞ אﮘﻴﻦَء ِ َ‬
‫ﻣﻴﮍ آﻫﻲ‪ ،‬אﻫﻮ ﻛﭥﻲ ﺑﻪ ُﭨﭩﻞ‬
‫ُ‬ ‫ﺗﺮאﺋﻴﻞ ۾ ﺧﻴﺎﻟﻦ ﺟﻮ ﺟﻴﻜﻮ‬
‫ﻣﺤﺴﻮس ﻧﻪ ﭤﻮ ﭤﺌﻲ‪ .‬ﺗﺮאﺋﻴﻞ ﺟﻲ אﻫﻢ ﺿﺮورت آﻫﻲ ﻫﻚ ﺳﭧ ﺟﻮ‬
‫ﺳﭧ ﺳﺎن ﮘﺎﻧﮃאﭘﻮ ۽ אﻳﺎز אن ﺟﻮ ﮔﮭﮣﻮ ﺧﻴﺎل رﮐﻴﻮ آﻫﻲ‪ .‬ﺳﻨﺪس‬
‫ﭔﻲ ِ‬
‫ﺗﺮאﺋﻴﻞ‪ ،‬ﺳﻨﺪس ﺧﻮﺑﺼﻮرت ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻮ ﻫﻚ ﺣﺼﻮ آﻫﻦ‪.‬‬


‫رאت‬
‫אوﻧﺪאﻫﻲ אڌ ِ‬
‫آ‪ ‬אﭼﻲ ﻛﺮ ﺳﻮﺟﮭﺮو‬
‫ڏאت!‬
‫ڏﻳﺌﻦ ﺟﻬﮍي ِ‬
‫ُ‬
‫ﻟﻜﻲ ﻟﻴﺎﻛﺎ ﭘﺎﺋﻲ ﭼﻨﮉ‬
‫آڌي‪ ‬وﻳﻠﻲ ﻛﻴﺌﻦ ﭘﻴﻨﻬﻲ ﭤﻲ‬
‫ُ‬ ‫אﻧﮓ ُאﮔﮭﺎڙي َ‬
‫ﻏﺮﺑﺖ ﺟﻨﮉ‪.‬‬ ‫ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫درﻳﺎﻫﻪ‬ ‫אﭤﻠﻴﻮ آ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛﭽﻲ ۾ ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ‪.‬‬ ‫ﻣﭟ ۾‬ ‫ُ‬
‫آﻫﻲ ِ‬
‫ُﮐﻠﻴﻞ َ ُ‬
‫در‬
‫ﻛﻴﻦ وﻧﻲ‪ ‬ﺟﻮ‬ ‫َ‬ ‫אﭸﺎ‬
‫ورﻳﻮ َ ُ‬
‫ور‪.‬‬
‫אوﻧﺪﻫﻪ ﺟﺎ َ‬
‫آﺛﺎر‬
‫َ َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺞ ﻛﻜﺮن ﺟﻲ ﻛﭿ ۾‬
‫َ‬
‫وﻳﻨﮕﺲ ﮀﻮڙﻳﺎ َ‬
‫وאر‪.‬‬

‫ُ‬
‫ﻣﭥﺎن ُﺳﻜﻞ َوڻ‬
‫ﻫﻴﭡﺎن آ‪ ‬אﻛﻴﻠﻮ‪ ،‬ﺳﺎﻣﻬﻮن‬
‫ُ ُ‬ ‫َ‬
‫رڍن ﺟﻮ ِﻫﻚ ڌڻ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻮن ﻣﺼﺮي‪ ‬ﮐﻨﮉ‬
‫ﭼﻬﺮو אﻳﺌﻦ ﭘﺮﻳﻦ‪ ‬ﺟﻮ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭴﮡ ﭼﻮڏﻫﻴﻦ‪ ‬ﺟﻮ ﭼﻨﮉ‬
‫َ‬
‫ﺟﻮﺋﺎر ﺟﻲ אوٽ‬
‫ِ‬
‫َ َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﻴﺴﺮאﭨﻴﻮن ﺳﺮﭔﺎٽ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﺎﻧﻦ ۾ ﭰﮍ ﭰﻮٽ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺮﻧﻬﻦ ﭰﻼرﻳﺎ ﮔﻞ‬
‫َ‬
‫ﭤﻲ ﺳﭵﻲ ﺑﺎغ ۾‬
‫ﻫﭕﻜﺎرن ﺟﺎ ُﻫﻞ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫َﺑﻤﻦ ڌﻣﺎﻛﺎ‬
‫ُ َ َ ُ‬
‫ﭘﻨﺎﻫﻪ ﺗﻮن“‬ ‫”ڌﮢﻲ ِڏج‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﺎ وאﻛﺎ‪.‬‬

‫َ‬
‫ﺷﺎم‪ ،‬ﻟﺐ ﻣﻬﺮאڻ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎٿ ُﺳﺮﻳﻠﻲ دوﺳﺖ ﺟﻮ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ُﺳﺮﻫﺎڻ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ڏﻫﻦ رﭘﻴﻦ ﺟﻲ ﻣﻮٽ‬
‫َ‬
‫ﭘﻴﭧ ُﺑﮑﺌﻲ‪ ‬ﭘﻴﻨﻮ ﮀﻮري‪ ‬ﺟﺎ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭼﺎر‪ ،‬ﮔﮭﮍي‪ ‬ﻻ‪ ‬ﮔﮭﻮٽ‪.‬‬
‫ﭘﺎﺋﻴﻨﺪي ﻟﻴﻜﺎ‬
‫ﻛﻮري ﻛﺎﮘﺮ ﺗﻲ ﻟﮑﺠﻲ وﻳﺎ‬
‫ﭔﻪ ﭨﻲ ﻫﺎﺋﻴﻜﺎ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ ﮐﮣﻲ‬ ‫ڊﭴﻲ ﺟﻮ‬
‫ﺗﻮﻟﺌﻪ َ‬
‫ﺗﺎرن ﭨﻮڙڻ ﺟﻲ ﭤﻮ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ ﺳﻮ َ‬
‫ﻫﺎم ﻫﮣﻲ‬
‫ُ‬
‫ﭘﺮدي ﭘﻮﻳﺎن ﺗﻮن‬
‫ِﻟﻜﻲ ﻟﻴﺌﮍא ﭘﺎﺋﻴﻦ ﭤﻲ‬
‫ﭘﻜﮍي ورﺗﻮ ُﻣﻮن‪.‬‬

‫ُﭘﺮאﮢﻮ ﻣﻨﺪر‬
‫ﻛﺮﺷﻦ ﺟﻲ ﻣﻮرﺗﻲ‪ ‬ﺗﻲ‬
‫وﻳﭡﻞ ﻛﺒﻮﺗﺮ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﺗﺼﻮر‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮن ۽ ﻣﺎن‪ ،‬ﭔﺎﻫﺮ ﺷﻬﺮ ﮐﺎن‬
‫ﻫﻜﮍو ﻧﻨﮃڙو ُ‬
‫ﮔﮭﺮ‪.‬‬
‫َ‬
‫ُﻣﻮن ﮐﺎن درد وﺳﺎر‬
‫ﻣﻮﭨﺎن ﺟﻲ آﻓﻴﺲ ﮐﺎن‬
‫ﻧﻬﺎر‪.‬‬ ‫ُ‬
‫ﻣﺮﻛﻲ ﺑﺲ ِ‬
‫ِﻟﻜﻲ ِﻣﻠﮡ ﺟﻲ َ‬
‫ﻫﻴﺮ‬
‫ﭔﻪ ﭘﺎﮀﺎ َﭔﻨﻲ‪ ‬۾‬
‫ﭔﺌﻲ ُאﮔﮭﺎڙي َ‬
‫ﭘﻴﺮ‪.‬‬
‫َ َُ‬
‫ﻛﺘﺮﻳﻞ‬ ‫ﮐﻴﺴﻮ‬
‫ﭔﻪ ﮘﺎﻧﺎ ﮘﭽﻲ‪ ‬۾‬
‫ُ‬
‫ﻣﻴﻠﻲ ﻣﺎن ﻣﻮﭨﻴﻞ‪.‬‬

‫ُ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﻟﻴﮑﻲ رאﻧﺪ‬
‫َ‬
‫ﻣﻮن ﻟﺌﻪ ﻛﻮﺗﺎ ﺟﻮڙڻ آﻫﻲ‬
‫ﭘﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ِﺳﺴﻲ ﻧﻴﺰي ِ‬
‫َ ُ‬
‫ﭴﮡ ﻛﻲ ﺗﺎرא ﭨﻮڙڻ آﻫﻲ‪،‬‬
‫َ‬
‫وﻗﺖ ﺳﻨﺪو ﻣﻨﻬﻦ ﻣﻮڙڻ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ُ َ‬ ‫َ‬
‫ﺳﻮﻣﻬﮣﻲ‪ ‬ﺟﻮ ﮔﮭﭧ‪،‬‬
‫َ َ‬
‫ﺟﮭﭧ ﭘﻠﻚ ﻻ‪ ‬وא‪ ‬ﺟﻮ ﺟﮭﻮﭨﻮ‪،‬‬
‫َ‬
‫۽ ﭘﻮ‪ ‬ﺳﺎﮘﻲ ُﭔﭧ‪.‬‬
‫ﭘﻨﮉ ـ ﭘﻬﮡ ﻛﻮﻧﮉي‪ ‬۾ ﭔﻮﭨﻮ‪،‬‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫אڀ ۾ ﮔﮭﻮر‪ ،‬ﺳﮕﺮﻳﭧ ﺟﻮ ﺳﻮﭨﻮ‪.‬‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﻛﻴﻦ ﭤﻮ ﮔﮭﺮﺟﻲ‬ ‫۽ ﻋﻴﺶ‬ ‫ﺳﺮڳ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ُرﮘﻮ ﭤﻮ آدم ﺟﻮ‬ ‫ﮔﮭﺮﺟﻲ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﭤﻮ ﺗﺮﺟﻲ‬ ‫ﻛﻨﻬﻦ ُﻣﻠﻬﻪ‬ ‫ﺟﺬﺑﻮ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﻴﻦ ﭤﻮ ﮔﮭﺮﺟﻲ‬ ‫۽ ﻋﻴﺶ‬ ‫ﺳﺮڳ‬
‫ُ‬
‫۾ ﭤﻮ ﭼﺮﺟﻲ‬ ‫ﻣﺮﺿﻲ‪ ‬ﺳﺎن ﺟﻨﻬﻦ‬
‫ِ‬ ‫ِﭔﺌﻲ ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﻢ ﺟﻮ؟‬ ‫ﺳﺮڳ אﻫﮍو ﭜﻼ‪ ،‬آ ﻛﻨﻬﻦ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭤﻮ ﮔﮭﺮﺟﻲ‬ ‫ﻛﻴﻦ‬ ‫ﺳﺮڳ ۽ ﻋﻴﺶ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫آدم ﺟﻮ‬ ‫ُرﮘﻮ ﭤﻮ‬ ‫ﭘﻴﺎر ﮔﮭﺮﺟﻲ‬ ‫ُ‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﻣﻮن ﮐﻲ ﮔﺬرﻳﻞ ﻛﻨﻬﻦ ﮔﮭﮍي‪ ‬وאﻧﮕﺮ ِوﺳﺎري ﮀﮇ ﺗﻮن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ِﮐﻼﺋﻴﻦ ﺳﺎﻧﺌﮡ!‬ ‫ﺷﻬﺮ אﺟﺎﻳﻮ ﭤﻲ‬ ‫ﭘﺎڻ ﺗﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﻴﻨﮅ ﺳﻨﻮאري ﮀﮇ ﺗﻮن‬ ‫ِ‬ ‫אﮔﻬﻲ‪،‬‬ ‫ﺗﺎن‬ ‫ﮘﻠﮍن‬ ‫ﻟﮍכ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﻣﺎن ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﻳﺎدن ﮐﻲ ڌﻛﺎري ﮀﮇ ﺗﻮن‬
‫ﮀﻮ ﭤﻲ ﺗﻴﻠﻲ‪ ‬ﺟﻴﺎن ُدﮐﻴﻦ‪ ،‬ﺟﻲ‪َ ‬‬
‫ﺟﻼﺋﻴﻦ ﺳﺎﻧﺌﮡ!‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ِﮐﻼﺋﻴﻦ ﺳﺎﻧﺌﮡ!‬ ‫ﺷﻬﺮ אﺟﺎﻳﻮ ﭤﻲ‬ ‫ﭘﺎڻ ﺗﻲ‬

‫روح روﺋﻲ ﭤﻮ‬‫ُﺗﻨﻬﻨﺠﻲ روﺋﮡ ﺗﻲ ُ ُ‬

‫ِﮐﻞ‪ُ ،‬ﻣﻮﻧﮑﻲ ﺑﻪ آ‪ِ ،‬ﮐﻼ‪ ‬ﭘﺮﻳﻦ!‬
‫َ‬
‫אﻧﺪر ﮐﻲ ﻟﻮﺋﻲ ﭤﻮ‬ ‫َ ُ‬
‫אﻫﻨﺞ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُﺗﻨﻬﻨﺠﻲ روﺋﮡ ﺗﻲ ُ ُ‬
‫روح روﺋﻲ ﭤﻮ‬
‫ُﺳﻮر ۽ ُﭘﻮر دل ۾ ﭘﻮﺋﻲ ﭤﻮ‬

‫ﺳﺮ ۾ ُ ُ‬ ‫َ‬
‫ﭨﻬﻚ ﺟﻲ ُ َ‬
‫ﺳﺮ ِﻣﻼ‪ ‬ﭘﺮﻳﻦ‬
‫روح روﺋﻲ ﭤﻮ‬‫ُﺗﻨﻬﻨﺠﻲ روﺋﮡ ﺗﻲ ُ ُ‬
‫ُ‬
‫ِﮐﻞ ُﻣﻮﻧﮑﻲ ﺑﻪ آ‪ِ ،‬ﮐﻼ‪ِ ‬ﭘﺮﻳﻦ!‬

‫ﻣﭡﺎ!‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻮﻛﻼﻳﻮن‬ ‫ِ‬ ‫ُﻣﺮﻛﻨﺪي‬ ‫אﭼﻮ ﺗﻪ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮀﻮ؟‬ ‫ﻻڙﻳﻮن ﭜﻼ‬ ‫ﺟﺪא ﭤﻴﮡ ﺗﻲ ﻟﮍכ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ِﻣﭡﺎ!‬ ‫دﭔﺎﻳﻮن‬ ‫۾‬ ‫دل‬ ‫درد‬ ‫ﺳﭝﺌﻲ‬
‫ﻣﭡﺎ!‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻮﻛﻼﻳﻮن‬ ‫ِ‬ ‫ُﻣﺮﻛﻨﺪي‬ ‫אﭼﻮ ﺗﻪ‬
‫ﮔﮭﮍﻳﻮن ﺳﻲ ُ ُ‬
‫ﭜﻼﻳﻮن ﻣﭡﺎ!‬ ‫َ ُ‬ ‫ﺟﻲ ُ ُ‬
‫ﮔﺬرﻳﻮن‬
‫ُ ُ‬
‫ﻫﻲ ﻛﺠﮭﻪ َﭘﻞ ُﺳﮑﻦ ﺟﺎ ﭜﻲ ﺳﺎڙﻳُﻮن َﭜﻼ ﮀﻮ؟‬
‫ُ‬
‫ﻣﻮﻛﻼﻳﻮن ﻣﭡﺎ!‬ ‫ِ‬ ‫ُﻣﺮﻛﻨﺪي‬ ‫אﭼﻮ ﺗﻪ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻻڙﻳﻮن َﭜﻼ ﮀﻮ؟‬ ‫ُ‬ ‫ﺟﺪא ﭤﻴﮡ ﺗﻲ ﻟﮍכ‬ ‫ُ‬

‫ا ﺐ َت ۽ دو ﺌ‬ ‫ﺐﺌک‬
‫َ‬
‫ﺌج‬
‫ﺑﻴﺖ“‬‫ﺣﺴﻦ ﺟﻮ אﻫﭹﺎڻ آﻫﻲ‪ ،‬۽ ” ُ‬ ‫َ‬ ‫”دوﻫﻮ“‪ ،‬ﻫﻨﺪي ﻛﻮﺗﺎ ﺟﻲ‬

‫ﭼﻮﮢﻲَء ۾ ﻛﻮﺑﻪ‬ ‫ﺳﻨﮅي ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻲ ﺳﻮﻧﻬﻦ ﺟﻲ ﻋﻼﻣﺖ‪ .‬אن َ‬
‫وڌאُء ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو ﺗﻪ ﺳﻨﮅي ﺑﻴﺖ‪ ،‬ﻫﻨﺪي دوﻫﻲ ۽ ﺳﻮرﭠﻲ ﺟﻲ ﺳﻨﮕﻢ‬
‫אڄ ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﺳﻨﮅي‬ ‫ﺻﻨﻒ ﻃﻮر ﺟﻨﻢ ورﺗﻮ ۽ ُ‬‫َ‬ ‫ﻣﺎن ﻫﻚ ﺳﻨﺪر‬
‫ﭔﭩﻲ ۽ ُﭔﺴﻲ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺑﻴﺖ ﮐﻲ ﻛﮃي ﮀﮇﺟﻲ‪ ،‬ﺗﻪ ﻫﻮﻧﺪ אﻫﺎ ُ ِ‬ ‫ﺷﺎﻋﺮيَء ﻣﺎن‬
‫ﮔﺞ ۾‬ ‫ﻟﮙﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ ِرﻟﻲ ُﭨﻚ ﺳﺎن ﺳﻬﮣﻲ ﻟﮙﻨﺪي آﻫﻲ‪ ،‬ﺟﻴﺌﻦ َ َ‬
‫ﻛﺎوא ﺟﺮﻛﻲ ﺟﻮت ﭘﻴﺪא ﻛﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﺟﻴﺌﻦ ﺳﻨﮅي ﭨﻮﭘﻲَء ۾‬
‫ﻛﻨﺪﻳﻮن آﻫﻦ‪ ،‬ﺗﻴﺌﻦ ﺑﻴﺖ ﺑﻪ ﺳﻨﮅي ﺷﺎﻋﺮيَء ﻻِء‬ ‫ُ‬ ‫ِ ُ‬
‫ﭨﻜﻮن ﺟﮭﺮﻣﺮ‬
‫ﺳﺎﮘﻲ ﺣﻴﺜﻴﺖ رﮐﻲ ﭤﻮ‪ .‬אﺳﺎن ﺟﻲ ﺳﻨﮅي ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻲ روאﻳﺖ‪،‬‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﻋﺮﺻﻮ ﺑﻴﺖ ۽ وאﺋﻲَء ﮐﺎن‬ ‫ﭨﺎﻟﭙﺮ دؤر ﮐﺎن אﻧﮕﺮﻳﺰ دؤر ﺗﺎﺋﻴﻦ‪ُ ،‬‬
‫ﺳﭵﺎڻ ۽ ﺳﺎﭸﻬﻪ ـ وﻧﺪ ﺳﻨﮅي ﺷﺎﻋﺮن‪ ،‬אﻧﻬﻦ‬ ‫َ‬ ‫ﻫﭩﻲ وﺋﻲ ُﻫﺌﻲ‪ ،‬ﭘﺮ ُ‬
‫ﭔﻨﻬﻲ ﺣﺴﻦ وﻧﺪ ﺻﻨﻔﻦ ﮐﻲ وري ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﻛﺮي ورﺗﻮ‪ .‬אن رﻳﺖ‬
‫ﺟﺪﻳﺪ ﺳﻨﮅي ﺷﺎﻋﺮيَء ﺟﻲ אوﺳﺎري ﮔﮭﮣﻲ ﭜﺎﮜﻲ ﺑﻴﺖ ۽ وאﺋﻲَء ﺟﻲ‬
‫ﺑﻨﻴﺎد ﺗﻲ ﮐﻨﺌﻲ وﺋﻲ‪ .‬אﻫﺎ روאﻳﺖ ﺷﻴﺦ אﻳﺎز ﮐﺎن אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺗﺎﺋﻴﻦ ﺟﻴﺌﻦ‬
‫ﺟﻮ ﺗﻴﺌﻦ ﻫﻠﻨﺪي אﭼﻲ ﭤﻲ‪ .‬אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺟﻲ ﺑﻴﺘﻦ ۾ ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺷﻴﺦ‬
‫אﻳﺎز وאري ﻓﻜﺮي ﮔﮭﺮאﺋﻲ ﻧﻪ آﻫﻲ‪ ،‬ﭘﻮِء ﺑﻪ ﺳﻨﺪس ﺑﻴﺖ ﭼﻴﭧ ﺟﻲ‬
‫ُ‬
‫אﻧﺪאز‪،‬‬ ‫ﺳﻬﮣﺎ آﻫﻦ‪ .‬ﺟﻦ ﺟﻲ ﺳﻬﮣﻲ ﭔﻮﻟﻲ‪ ،‬ﺳﺎدو‬ ‫ﭼﺎﻧﮉوﻛﻲَء ﺟﻬﮍא ُ‬
‫אﻋﻠﻰ ﺗﺨﻠﻴﻘﻲ ُאڏאم ۽ ﻣﮅرﺗﺎ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﻛﻨﺪڙ آﻫﻲ‪.‬‬

‫אﻳﺎز ُﮔﻞ ﺑﻴﺖ ﺗﻤﺎم ﭤﻮرא ﭼﻴﺎ آﻫﻦ‪ .‬אﻟﺒﺖ دوﻫﺎ ُ ُ‬
‫ﻛﺠﮭﻪ ﺳﺠﻴﻬﻪ ﻟﮑﻴﺎ‬
‫آﻫﻦ‪ .‬ﺳﻨﺪس دوﻫﺎ‪ ،‬دوﻫﺎ ـ ﮀﻨﺪ ﺟﻲ ﻣﻘﺮر ﻗﺎﻋﺪي‪ 13 ،‬ـ ‪11‬‬
‫ﻣﺎﺗﺮאﺋﻦ ﺗﻲ ﻧﻪ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ وﮢﻨﺪڙ ۽ َﻣﻦ ﻣﻮﻫﻴﻨﺪڙ ﻟﮙﻦ ﭤﺎ‪ .‬אﻫﺎ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﺎﺑﻨﺪي‪ ،‬ﺳﻨﮅي ﺷﺎﻋﺮيَء ۾ ﺻﺮف ﻧﺎرאﺋﮡ ﺷﻴﺎم رﮐﻲ ﺳﮕﮭﻴﻮ آﻫﻲ‪،‬‬
‫ﻣﺎﺗﺮאﺋﻦ ﺗﻲ ﻣﻠﻨﺪא‪ ،‬ﭘﺮ אﻳﺎز ُﮔﻞ‪ 6 ،‬ـ‬
‫ُ‬ ‫ﺷﻴﺦ אﻳﺎز وٽ ﺑﻪ دوﻫﺎ ‪ 16‬ـ ‪11‬‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎﺗﺮאﺋﻦ ﺗﻲ ﺑﻪ دوﻫﺎ ﻟﮑﻴﺎ آﻫﻦ‪ ،‬۽ אﻫﻮ‬ ‫‪ 16 ،11‬ـ ‪ 16 ،15‬ـ ‪،16‬‬
‫ﺳﭡﺎ ۽ وڏא ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺤﺮ وزن ۽ ﮀﻨﺪ ﺟﺎ ﻗﺎﻋﺪא ﺧﻮد‬ ‫ﺛﺎﺑﺖ ﻛﻴﻮ آﻫﻲ ﺗﻪ ُ‬
‫ﮔﮭﭩﻲ ڏﻳﮡ ﺟﻲ ﺑﺪرאن وزن ﺑﺤﺮ‬ ‫ﺟﻮڙﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪ ،‬۽ ﻫﻮ ﺧﻴﺎل ﮐﻲ ُ‬
‫ﮐﻲ ﭜﭹﻲ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﭘﺴﻨﺪ ﺟﺎ ﻧﻮאن وزن ﺟﻮڙﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬
‫ُﮔﻞ ﺟﻲ دوﻫﻦ ۾ ﺟﺘﻲ אﻧﻔﺮאدي ﭘﻴﺎر ـ ﭘﻴﮍא َﺑﮑﻲ رﻫﻲ آﻫﻲ‪،‬‬

‫ُאﺗﻲ אﻧﻬﻦ ۾ ﺳﻤﺎﺟﻲ ﺳﺮت ﺟﺎ אوﻟﮍא ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮد آﻫﻦ‪.‬‬


‫ﺑﻴﺖ‬
‫ُ‬
‫ِﮐﻠﻲ ﺟﮇﻫﻦ ﮐﻴﭽﻠﻲ‪ ،‬ﮘﻠﻦ ﭼﮕﮭﻪ َﭘﻮن‪،‬‬
‫ُ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﮍﻳﻮن‪.‬‬ ‫ﭼﺖ ﮐﻲ ﭼﺮﻳﻮ ﻛﻦ‪ ،‬ﮘﻠﻦ ُ ُ‬
‫ﮘﺠﮭﻴﻮن‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ‬ ‫אﮐﻴﻮن وﻳﻨﮕﺲ وאﻫﻪ ُ‬

‫ُ‬
‫ﻛﺎرﻳﻮن‪،‬‬ ‫وﻧﺪﻳﻮن‬ ‫ﺟﻮن‪ ،‬ﻟﭳ‬
‫ﺳﭙﻨﻲ ﺗﻮڙي ﺳﺎﭜﻴﺎ ۾‪.‬‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎرﻳﻮن‪ُ ،‬‬ ‫ِﺳﻜﺎن ﻣﺎن‬
‫ُ‬
‫ﻳﺎد‪،‬‬
‫ِ‬ ‫ِﻣﭡﺎ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ َﻣﻦ ۾ َﺳﺪא ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺷﺎل رﻫﻲ آﺑﺎد‪ ،‬ﻧﮕﺮي ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﻧﻴﻨﻬﻦ ﺟﻲ‪.‬‬
‫َ‬
‫ﺳﻮچ ﮐﻲ‪ ،‬ڏي ﻛﺎ ُﺳﻮﻧﻬﻦ ذري‪،‬‬
‫َ‬ ‫ُﺳﻬﮣﺎ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َﭘﻮن ﺟﻴﺌﻦ َﭔﺮي‪ ،‬ڏﻳﺌﺎ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ڏאت ﺟﺎ‪.‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ِﻣﭡﺎ ﻣﻴﺖ!‪،‬‬ ‫אڄ ﺣﻴﺎت‪ ،‬אﺳﺎن‬ ‫آﻫﻴﻮن‬
‫َ‬
‫رאڄ ۾‪.‬‬ ‫ُﺳﭝﺎن ُرﮘﻮ ﮔﻴﺖ‪ ،‬رﻫﻲ وﻳﻨﺪא‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ﮔﮭﺎو‪،‬‬ ‫ُﻣﺮﻛﻲ وڌﻳﺎ ﻣﻮت ڏي‪ ،‬ﮔﮭﻮﭨﻦ ﮐﺎڌא‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ‬
‫ڏﻳﻬﻪ ﻣﺎن‪.‬‬ ‫ڏﻫﻜﺎو‪ ،‬ﻟﭥﺎ ﭴﺎڻ ﺗﻪ‬ ‫ڏאڍن ﺟﺎ‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫אﮘﺘﻲ وڌو‪ ،‬ﻛﻮڙ ﺟﺎ ِאﺟﻬﻲ ﻛﺮﻳﺎ ﻛﻮٽ‪،‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﺎڳ ُﭘﭵﻲ ﭘﻮ‪ ‬ﻣﻮٽ! ﻣﻬﮣﻮ ﮐﮣﺠﻮ ﻛﻴﻨﻜﻲ‪.‬‬
‫َ‬
‫َ‬
‫وﻳﭽﺎر‪،‬‬ ‫ُﻣﻨﺠﮭﻴﻞ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ َﻣﻦ ﺗﺎن‪ ،‬وﺳﻮﺳﺎ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎر‪ ،‬ﻟﺤﻈﻲ ﻣﻨﺠﮭﻪ ﻟﻬﻲ وﻳﺎ‪.‬‬ ‫آﺋﻲ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ﻛﺎڻ رאﻫﻪ ۾‪،‬‬ ‫دﻳﭗ ﺟﻠﻴﺎ‪ ،‬رאﮢﻞ‬ ‫دل ﺟﺎ‬
‫ِ‬ ‫َ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫آﻳﻮ‪ ،‬ﭰﻮل ﮐﻠﻴﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ـ ﻣﻨﺪر وﻳﻮ ﻣﻬﻜﺠﻲ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫َوﺳﻲ دل دﻣﺎغ ﺗﻲ‪ ،‬ﻳﺎدن ﺟﻲ ﺑﺮﺳﺎت‪،‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫رאت‪ ،‬ﻧﻴﮣﻦ ﺑﻨﺪ َﭜﭵﻲ َﭘﻴﺎ‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﺳﺎري‬ ‫ﺳﭵﮡ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫אوﻧﺪﻫﻪ ﭔﺎٽ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫אوﻧﺪﻫﻪ‬
‫ِ‬ ‫ﺳﻨﺴﺎر ۾‪،‬‬ ‫ﺳﭵﻲ ﻫﻮﻧﺌﻦ‬
‫َِ َ‬
‫وﻳﺮאﮘﮡ ﺟﻲ وאٽ ﺟﻲ‪.‬‬‫ِ‬ ‫ﻻﻟﮡ ﺗﻮن ﺋﻲ ﻻٽ‪،‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭔﻮڏ ﻛﭽﻲ ۾ ﺟﻴﺌﻦ‪ ،‬ﭔﻮڙﻳﺎ ﻛﭽﺎ ﮔﮭﺮ‪،‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻦ ﻳﺎدن َ َﻳﺮ‪ ،‬אﺋﻴﻦ ﭔﻮڙﻳﻮ ذﻫﻦ ﮐﻲ‪.‬‬
‫ِ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ אﺋﻴﻦ‪َ ،‬ﭤﺮ ۾ ﺟﻴﺌﻦ ُﭤﻮﻫﺮَ‬‫ُ‬ ‫ُ‬

‫אﮐﻴﻦ ۾‬
‫ﺗﻦ ﻣﺎن ﻛﻮﺋﻲ َﭘﺮ‪ ،‬ﺳﺎﭜﻴﺎ ﻣﺎﮢﻲ ﻧﻪ ﺳﮕﮭﻲ‪.‬‬

‫ُ‬
‫ﻧﺞ‪،‬‬‫ﺟﺬﺑﺎ َ ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻲ‪ ‬ﺟﺎ‪ ،‬ﻧﻜﻮرא ۽ ِ‬
‫ﺳﻚ אﺳﺎن ﺟﻲ ُ‬
‫ﺳﺞ‪ِ ،‬رﺟﻲ َﭘﻮﻧﺪﻳﻦ ﺑﺮف ﺟﻴﺎن‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫אﮐﻴﻮن ُ ُ‬

‫ُ‬
‫אﭜﻴﻮن אڀ ڏي‪ ،‬ﭼﮍﻫﻲ آ‪ ‬ﺗﻪ ﭼﻨﮉ‬
‫ُ‬ ‫َ ُ‬ ‫ُِ‬
‫وﻧﺪאﻫﻴﻦ ﺟﺎ ﻣﻨﮉ‪ ،‬ﭨﭩﻲ ﭨﻜﺮא ﭤﻲ وﭸﻦ‪.‬‬ ‫א‬
‫وﻳﭽﺎرא‬ ‫ﻣﺎﮢﻬﻮ‬ ‫ُﻣﺌﻞ‪،‬‬ ‫۾‬ ‫אﺟﮭﻲ‬ ‫آﭨﻲ‬

‫َ‬
‫۽ ﭘﻴﺎرא‪ ،‬وﺳﺮي وﻳﻦ دل ﺗﺎن‪.‬‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭼﻜﺎﺋﮡ ﻻ‪ُ ‬‬ ‫َ‬
‫אڄ آﺋﻲ آ ﻋﻴﺪ‪،‬‬ ‫وﻳﺘﺮ ﭼﺎכ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮐﺎﺋﻲ آس‪ ،‬אﻣﻴﺪ‪ ،‬ﺑﮑﻴﻦ ﭘﻴﭩﻦ ڍو ﻛﻴﺎ‪.‬‬

‫دوﻫﺎ‬
‫وאٽ ﺗﻜﻲ ﭤﻮ ﭘﻴﺎﺳﻮ َ ُ‬‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﻦ‬ ‫אڄ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ آس ﻟﮙﺎﺋﻲ‪،‬‬
‫ُ‬ ‫ِ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺟﺎﻧﺐ! ﺟﻴﺴﻴﻦ آ ﺟﻴﻮن‬ ‫ﻧﺮאس ﺗﻪ ﭤﻴﮣﻲ ﻧﺎﻫﻲ‪،‬‬ ‫آس‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َ‬
‫ﭘﮍﻻو‬ ‫ﺟﻴﻜﺎ ﺗﻮ ﻫﺎ ﮔﻴﺖ ُﺳﮣﺎﻳﺎ‪ ،‬ﭘﻴﮍ ڏﻳﻦ ِﺗﻦ ﺟﺎ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﺎو‪.‬‬ ‫ﺳﺎﻧﻮڻ ﺳﺎﺋﻴﻦ! ﻫﺮ ﻫﺮ ﮀﻠﻜﻦ‪ ،‬ﮔﮭﺎﻳﻞ ﻣﻦ ﺟﺎ ﮔﮭﺮא‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﭼﺎﻫﻪ ڏﻧﺎ ﺟﻲ ﭼﻬﻚ אﭸﺎ ﭜﻲ‪ ،‬ﺗﺎزא آﻫﻦ ﺳﻲ אو رאﮢﻲ!‬
‫ُ‬
‫ﻣﻮن وٽ ﻛﻮﺋﻲ ﮔﻴﺖ ﻧﻪ ﺑﺎﻗﻲ‪ ،‬ﻛﻮﺋﻞ آﺧﺮ ﭤﻲ وﺋﻲ ﺳﺎﮢﻲ‪.‬‬
‫ﭼﻨﮓ وﭴﺎﺋﻲ‪ ،‬ﻣﭡﮍو ﻣﭡﮍو ﭼﻨﮓ‪ُ،‬‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ڏور ﭘﻴﻮ ﻛﻮ‬
‫ُﺳﺮﻫﻮ ُﺳﺮﻫﻮ ﺳﻨﮕﻴﺖ אﺋﻴﻦ ﺟﻴﺌﻦ‪ُ ،‬ﺗﻨﻬﻨﺠﻮ ُﻣﻨﻬﻨﺠﻮ ﺳﻨﮓ‪ُ.‬‬
‫ُ‬
‫ﻣﻴﺖ آ ﺗﻮﮐﻲ ﻣﻮﭨﻲ אﭼﮣﻮ‪ ،‬ﮐﭩﮣﻲ آﻫﻲ ﻛﺎري رאت‬
‫َ ُ‬
‫ڏس אو دﻧﻴﺎ! ُﻣﺤﺒﺖ ﻧﺎﻫﻲ ﮐﺎڌي ﻣﺎت‪.‬‬
‫ُ‬ ‫ﭘﻮ‪ ‬ﻣﺎن ﭼﻮﻧﺪس‪،‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫رאت ﭤﻲ ﮔﺬري‪ ،‬ڏﮐﻴﻮ ﭤﻮ ﮔﺬري ڏﻳﻨﻬﻦ‬
‫ِ‬ ‫روﺋﻨﺪي روﺋﻨﺪي‬
‫ُ‬
‫ُﻣﻮرک ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﮀﻮ ﭤﺎ ﻻﺋﻦ ﻧﻴﻨﻬﻦ‪.‬‬ ‫ﺳﻮﭼﻴﺎن وﻳﭡﻮ‪،‬‬

‫َ‬
‫ﭘﻴﺎر ﮐﻲ وڌ ﺳﻲ ﭘﻴﺎرא ﻫﺎ‬ ‫ﺟﮍي‪ ‬ﮐﻲ َ ُ‬
‫ﺟﺲ“ ﭼﻴﻮ ﺟﻦ‪،‬‬ ‫َ‬
‫”ﺟﻲ‪ِ ‬‬
‫َﭘﺮي ﻫﻠﻴﺎ وﻳﺎ ﭘﺮﻳﺖ ﮀﮇي ﺟﻲ‪ ،‬ﺳﻲ ﻛﻤﺰور ﺳﻬﺎرא ﻫﺎ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻛﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ رאﮢﻮ ﻧﺎﻫﻲ‪ ،‬ﻛﻮ ﻛﻮ ُ َ‬

‫ﻣﻮﻣﻞ ﻣﺎﮢﻴﻨﺪو‬
‫َ‬
‫ﻣﻠﻬﻪ ﻧﻪ ُﻣﺤﺒﺖ ﻣﻠﻨﺪي آ‪ ،‬ﺟﻮ ڏوﻛﮍ ڏﺋﻲ ﻛﻮ آﮢﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫ِ‬
‫ُ‬
‫َ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﺎ ﻣﻴﺖ‬ ‫ُﻣﻮن ﮐﻲ‬ ‫ﭜﻠﻲ وﺳﺎري وﻳﻬﻮ ﻫﺎﮢﻲ‪،‬‬
‫ﺟﻲ‪ ‬אوﻫﺎن ﺟﻮ ﺟﮭﻮري وﺟﮭﻨﺪא‪ ،‬ﻣﻮﻧﮑﺎ ﭘﻮ‪ ‬ﻫﻲ ﮔﻴﺖ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﻟﮅي ﺳﻲ‪ ،‬ﭜﭩﻜﻲ ﭜﭩﻜﻲ ﭤﻜﺠﻲ ﭘﻴﺎﺳﻲ‪،‬‬ ‫وאٽ אوﻫﺎن ﺟﻲ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ُﺳﻮر ﺑﮣﺎﺋﻲ ﺳﺎز אﺳﺎن ﭘﻮ‪ ،‬ﮔﮭﺎﻳﻞ ﮔﮭﺎﻳﻞ ﮔﻴﺖ ﭼﻴﺎﺳﻲ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺳﭻ ﺳﻤﺎﺋﻲ ﺟﮇﻫﻦ אﺳﺎن ﺟﺎ ﮔﻮﻧﺠﻴﺎ ﮔﮭﺮ ﮔﮭﺮ ﮔﻴﺖ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺗﮇﻫﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺟﻴﺖ آ ﺳﺎﺋﻴﻦ ﺗﮇﻫﻦ אﺳﺎن ﺟﻲ ﺟﻴﺖ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫آوאز‬ ‫”אﻧﺎאﻟﺤﻖ“‬ ‫آﻫﻲ‪،‬‬ ‫۾‬ ‫ﺟﻦ‬ ‫ﺳﻲ‪،‬‬ ‫אﻣﺮ‬ ‫ﮔﻴﺖ‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﺎز‪.‬‬ ‫۾ آزאدي‪ ‬ﺟﻮ‬ ‫آ ﺟﻨﻬﻦ‬ ‫ﺳﻮچ‬ ‫وאري‬ ‫ﺳﺮﻣﺪ‬

‫ُ‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺟﻲ‪ ‬ﺟﺎ ﺟﺬﺑﺎ ﺟﻨﻬﻦ ﭘﺮ‪ ،‬אﭤﻠﻮن ڏﻳﻨﺪא آﻫﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫َﺳﺮﺟﻲ אﻳﻨﺪא آﻫﻦ‪.‬‬ ‫ﮔﻠﮍن ﺟﻬﮍא ﮔﻴﺖ ذﻫﻦ ﺗﻲ‪،‬‬
‫ُ‬
‫َﻣﻬﺎن‬ ‫ُﻣﮍس‬ ‫ﺳﻴﺌﻲ‬ ‫ﺟﻴﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﻧﭝﺎﺋﻦ‬ ‫ﺗﻮڙ‬ ‫ﻻﺋﻲ‬
‫ﺗﻦ ﺗﺎن ﺟﺎن‪.‬‬ ‫ﮔﮭﻮري‬ ‫ُ‬
‫ﺳﺎﻫﻪ אﺳﺎﻧﺠﻮ‪،‬‬ ‫ﺗﺎن‬ ‫ِﺗﻦ‬ ‫ﺻﺪﻗﻮ‬
‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر ﻛﺮڻ وאرא ﭤﺎ ﭘﻬﺮن‪ ،‬ﭘﻴﮍא ﺟﻲ ﭘﻮﺷﺎכ‬
‫َ‬
‫ﭤﮅڙي ﻣﭡﮍي ﻣﺎכ‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﭘﺮﻳﻦ ﺟﻲ در ﺟﻲ ﺧﺎכ ﺑﻪ ﺳﻤﺠﻬﻦ‬
‫َ‬
‫אﻧﮅﻳﺎرن ﮐﻲ روﺷﻨﻴﻮن ﺑﺨﺸﻴﻨﺪو آ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻠﻲ ﺟﻴﺌﻦ‬ ‫ُ‬
‫دﻳﭗ‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺟﻼﺋﻲ ﮔﻴﺖ ﮔﻼﺑﻲ ڏﻳﻨﺪو آ‪.‬‬ ‫ﺷﺎﻋﺮ ﭜﻲ ﺗﻴﺌﻦ ﺟﻲ‪‬‬
‫ُ ُ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﻞ! ﻛﻨﻬﻴﻦ ﮐﻲ ﺳﭝﻜﺠﮭﻪ ﺳﻤﺠﮭﻲ‪ ،‬ﺗﻮن ﭜﻲ ﭘﺮﻳﺖ ﻟﮙﺎ‪‬‬
‫َﺳﻤﺎ‪‬‬ ‫ُﺳﻮر‬ ‫ﺳﻴﻨﻲ ۾ ﻛﻮ ﻫﻠﻜﻮ ﻫﻠﻜﻮ‪ ،‬ﻣﭡﮍو‬
‫َ‬
‫ﺗﻮﮐﻲ ﺳﺎري ﻧﻴﮡ אﺳﺎن ﺟﺎ‪ ،‬ﺑﺎدل وאﻧﮕﺮ ﺑﺮﺳﻴﺎ ﻫﺎ‬
‫َ‬ ‫ﻫﻠﻨﺪي ﻫﻠﻨﺪي ُﺗﻨﻬﻨﺠﻲ َ َ‬
‫در ﺗﻲ ﺧﻴﺎل אﺳﺎن ﺟﺎ ﺗﺮﺳﻴﺎ ﻫﺎ‪.‬‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫َ ِﭘﺮ ﻧﻴﮡ ﭘﮍﻫﻦ‬ ‫ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ ﭼﻬﺮي ﺟﻲ آﮐﺎﮢﻲ‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻳﺎر ﭼﮍﻫﻦ‪.‬‬ ‫وﻳﺮون‬ ‫ﺗﻨﻬﻦ ِﭘﺮ ﺳﻚ ﺳﻤﻮﻧﮉ ۾ ﻛﻴﺌﻲ‪،‬‬
‫ﺧﺎﻟﻲ ﮐﻮﮐﻲ ﺟﻬﮍא ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ﺳﭝﻦ ﺟﻲ دل ﺟﺎ َ َ‬

‫در‬
‫ِ ََ‬ ‫ِ‬ ‫َ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻣﻴﻚ אپ ﺟﻲ ﺗﻬﻪ ﻫﻴﭡﻴﺎن ﭼﻬﺮא‪ ،‬ڊﭠﻞ ﺷﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻨﮉر‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﻛﻴﻦ ﭼﮍﻫﻲ ﭤﻮ ﭼﻨﮉ‬ ‫אوﻧﺪאﻫﻴﻦ ۾‬ ‫دل ـ دﻧﻴﺎ ﺟﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫ﺟﺬﺑﺎ ﭘﻨﻬﻨﺠﺎ אن ﻛﮣﺎ ِﻫﻦ‪ ،‬ﺟﻴﻮن ﺟﻴﺌﻦ ﻛﻮ ﺟﻨﮉ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﭘﻴﺎر‬ ‫ﭘﺎرس ﺟﻬﮍو‬ ‫ﺟﻬﮍא ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﺗﻦ ﺟﻮ‬ ‫َ‬
‫ﭘﻮﭘﭧ‬
‫َ‬
‫ﻫﺮ دم ﺗﺎرؤن ﺗﺎر‪.‬‬ ‫ﺗﻨﻴﻦ ﺟﻲ ﺳﻴﻨﻲ ۾ آ‪،‬‬ ‫ِﺳﻚ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬

‫ِﭰﭩﺠﻲ وﻳﻨﺪو‪ ،‬אوﻧﺪאﻫﻴﻦ ﺟﻮ ﮐﻴﻞ‬ ‫ﺑﺎک ﭰﭩﻲ‪ ‬ﺳﺎن‬
‫ُ‬ ‫َ‬
‫ﻛﻴﻦ ﻛﮇﻫﻦ ﻛﻮ ﺟﻮڙي ﺳﮕﮭﻨﺪو‪ ،‬ﺟﺬﺑﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻴﻞ‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎن אﺋﻴﻦ ﭤﻲ وﻳﻨﺪس دﻟﺒﺮ! ﭤﻴﻨﺪي ﺗﻮﮐﺎن ڌאر‬
‫َ‬
‫ﭔﺎر‪.‬‬ ‫ﺷﻲ‪ ‬ﮐﺴﺠﮡ ﺗﻲ روﺋﻲ ڏﻳﻦ ﺟﻴﺌﻦ‪ ،‬ﮐﻠﻨﺪي ﮐﻠﻨﺪي‬

‫دﻳﭗ ﺗﻪ ﻛﻮﺋﻲ ﻧﺎﻫﻴﺎن ﻣﺎن‪َ ،‬ﭘﺮ آﻫﻴﺎن ﻣﺎن ﭨﺎﻧﮉאﮢﻮ‬

‫ُ‬
‫َ ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻛﻴﻦ אﺟﮭﺎﮢﻮ‪.‬‬ ‫ﺗﻴﺰ َﻫﻮאﺋﻦ ۾ ﭜﻲ ﺟﻴﻜﻮ‪ ،‬ﻛﮇﻫﻦ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﻫﻴﮉو رت ﮀﮇאﻳﻞ ﺟﻴﻮن‪ ،‬ﭘﻞ ﭘﻞ ﺟﻨﻬﻦ ۾ אﻟﻜﺎ‬
‫ُ‬
‫ﻣﺎﮢﻬﻦ ﺟﻲ ﭨﻬﻜﻦ ﻣﺎن ُﭔﮅﺟﻦ‪ ،‬ﺟﮭﻴﮣﺎ ﺟﻬﻴﮣﺎ ُﺳﮇﻛﺎ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ﮐﮣﻲ ﮔﮭﻤﻮن ﭤﺎ ﺟﻴﺌﻦ‬ ‫ﻏﻢ אوﻫﺎن ﺟﺎ ۽ دﻧﻴﺎ ﺟﺎ‪،‬‬
‫ﺟﻴﺌﺮو رﻫﻨﺪو ﻛﻴﺌﻦ؟‬ ‫אﻳﮇא ﺑﺎر ﮐﮣﻲ ﭘﻮ‪ ‬ﻛﻮﺋﻲ‪،‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ڏﭠﻲ ﻧﻪ ﺟﻨﻬﻦ ﺟﻲ ِﺳﻚ ﻟﻬﻨﺪي ُﻫﺌﻲ‪ ،‬ڏﻳﻨﻬﻦ ۾ ڏﻫﻪ ڏﻫﻪ ﭜﻴﺮא‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ڏﻳﮃ ﺳﺎل ﭤﻴﻮ ﻣﻠﻲ אﻧﻬﻲ‪ ‬ﺳﺎن‪ ،‬وﻗﺖ وﻗﺖ ﺟﺎ ﭰﻴﺮא‪.‬‬
‫ُ‬
‫ﭘﭥﺮ‬ ‫ﺗﻲ‬ ‫َ‬
‫ﺟﮭﻮﭘﻦ‬ ‫وﻳﻮ‪،‬‬ ‫אﮀﻼﻳﻮ‬ ‫ﺟﺘﺎن‬ ‫آﻫﻲ‬
‫َُ‬
‫ﮔﮭﺮ؟‬ ‫ﺷﻴﺸﻲ ﺟﻮ ﺳﻮ‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ‪،‬‬ ‫ﻛﻴﺌﻦ َﭜﻼ ﭘﻮ‪ ‬ﺑﭽﻨﺪو‬
‫ڏﻳﻨﻬﻦ ﺟﻲ ﭘﻮﭴﺎرﻳﻦ ﺗﻲ ﮀﺎﻧﻴﻮ‪ ،‬ﻛﺎري‪ ‬رאت ﺟﻮ َ ُ‬

‫ڊپ‬
‫َ‬
‫ِ‬
‫ﭼﭗ آﻫﻦ‪ُ ،‬ﭼﺮي ﻧﻪ ﻛﻨﻬﻦ ﺟﻮ َ ُ‬
‫ﭼﭗ‪.‬‬ ‫ﺷﻬﺮ ﺟﺎ ڏאﻫﺎ ﭜﻲ ُ ُ‬
‫َ‬

‫َ‬ ‫َ‬
‫ﻧﺎﻧﮓ‬ ‫ﭘﻜﮍﻳﻨﺪא ﻫﺎ‬ ‫ﺟﻴﻜﻲ‪،‬‬ ‫ﺟﻮﮘﻲ‬ ‫وﻳﺎ ﺳﻲ‬ ‫ﻟﮇي‬
‫ُ‬
‫ﭜﮍﭜﺎﻧﮓ‪.‬‬ ‫אوﻃﺎﻗﻮن‬ ‫ﻫﺮאﺳﻴﻞ‪،‬‬ ‫ﮘﻮٺ‬ ‫ﺳﺎرو‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ‬
‫ُ‬
‫ﮔﻞ ﺗﻪ آﻫﻲ ﭘﺎﮘﻞ ﻣﺎﮢﻬﻮ‪ ،‬ﭘﺎﮀﻮﻟﻲ ﮐﻲ ﮘﻮﻟﻲ ﭤﻮ‬
‫َ‬
‫ﻫﺮدم ﭨﻬﻜﻦ ﭨﮍﻧﺪڙ‪ ،‬ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‪ ‬ﻫﺴﺘﻲ‪ ‬ﮐﻲ ﭘﻴﻮ روﻟﻲ ﭤﻮ‪.‬‬

‫دوﻫﺎ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ﮔﮭﮍي‬
‫ِ‬ ‫ﻫﻚ‬ ‫ﺳﺎل ﺑﺮאﺑﺮ ُ ﻟﮙﻨﺪي آﻫﻲ‪ .‬ﺗﻮﺑﻦ َ‬
‫ﻛﻴﺌﻦ ﮔﺬאري ﺳﮕﮭﺒﺎ ﺟﺎﻧﻲ! ڏﻫﻪ ڏﻫﺎڙא ﻫﻲ‪.‬‬
‫ُ ُ‬
‫ﻣﻦ אدאس‬ ‫ﭨﻦ ڏﻳﻨﻬﻦ ﮐﺎن ِﻣﻠﻴﻮ ﻧﻪ آﻫﻴﻦ‪ ،‬آﻫﻲ‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﭼﻮڏﻫﻴﻦ‪ ‬ﭼﻨﮉ אﻣﺒﺮ ﺗﻲ آﻫﻲ‪ ،‬ﭜﺎﻧﻴﺎن ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ אﻣﺎُس‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﺳﺎﭜﻴﺎﺋﻦ ﮐﻲ ﺳﺎري ﺳﺎري‪ ،‬ڏرא ڏﺋﻲ وﻳﺎ ﻧﻴﮡ‬
‫َ‬ ‫אﮐﻴﻦ ﺟﺎ‪ُ ،‬‬
‫אڄ ﺑﻪ ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﻴﮡ ُ‬ ‫َ‬
‫ﺳﭙﻨﺎ ﺳﻴﮡ‪.‬‬ ‫ﻛﻠﻬﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﻨﺎ‬
‫ﺷﻴﻮ وڌאﺋﻲ‪ ،‬ﻛﭙﮍא ﭰﺎڙي‪َ ،‬ﺑﻦ ڏي ﻧﻜﺮي وﭸﺠﻲ‬ ‫ُ‬

‫َ‬ ‫ُ‬
‫دل ﭼﺎﻫﻲ ﭤﻲ אﭴﻜﻠﻬﻪ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎڻ ﮐﺎن وﺳﺮي وﭸﺠﻲ‪.‬‬

‫ﺳﻮאﻳﻮن‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ ﺑﮣﺠﻲ وﺋﻲ ﻛﻤﺰوري آ‬
‫َ‬
‫ﻫﻚ ﮀﻮري ﺟﺎ ﭘﺎڻ زوري آ‪.‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬
‫ﮔﮭﮍي ﺑﻪ ﺣﻴﺎﺗﻲ‪ ‬۾ ﻫﻴﻞ آﺋﻲ آ‬‫ِ‬ ‫אﻫﺎ‬
‫ُﻫﺠﻮم ۾ ﭤﺎ رﻫﻮن ﭘﻮ‪ ‬ﺑﻪ ﻫﻴﻜﻼﺋﻲ آ‪.‬‬
‫َ‬
‫ُ‬
‫ﻫﺮﻛﻮ ﻣﺎﮢﻬﻮ ڏک ڏﻳﻨﺪو ﭤﻮ وﭸﻲ‬
‫ُ‬
‫ُﻣﻮن ﮐﻲ ﭴﮡ ﻛﺎﺋﻲ ﺧﻮﺷﻲ ﮔﮭﺮﺟﻲ ﻧﻪ ﭤﻲ‪.‬‬
‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ دل ﺟﺎ دروאزא‪ ،‬ﮐﮍﻛﺎﺋﮡ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي ﮀﮇ‬

‫ُ‬
‫ﮘﺎﻟﻬﻴﻦ ﺳﺎن ﭘﺮﭜﺎﺋﮡ ﺑﻨﺪ ﻛﺮي ﮀﮇ‪.‬‬ ‫ﻫﺎﮢﻲ ﻛﻮڙﻳﻦ‬
‫َ‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﺟﻲ ﻛﻨﻬﻦ ﻣﻮڙ ﺗﻲ ﮔﮇﺑﻮ‬
‫ڏﺳﻲ ﻛﺮي ُﻣﻨﻬﻦ ﭰﻴﺮي ﮀﮇﺑﻮ‪.‬‬
‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺗﻮن ﻧﻪ ِﻣﻠﻨﺪﻳﻦ‪ ‬אدאس ﭤﻲ وﻳﻨﺪس‬
‫ُ‬ ‫ُ‬
‫ﻧﺮאس ﭤﻲ وﻳﻨﺪس‪.‬‬ ‫ﻣﺎن ﺟﻴﺌﮡ ﻣﺎن‬
‫ﺟﺎڳ ﻫﻮﻧﺪي ﺑﻪ ُﺧﻮאب ۾ ُ‬

‫آﻫﻴﻮن‬
‫ُ‬
‫آﻫﻴﻮن‪.‬‬ ‫دوﺳﺘﺆ! ﺑﺲ ﻋﺬאب ۾‬

‫ﻧﻴﭟ ﭘﮍﻫﮣﻮ ﺋﻲ ﺗﻮﮐﻲ ﭘﻮﻧﺪو ﭘﺮﻳﻦ!‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫آﻫﻴﻮن‪.‬‬ ‫ﻧﺼﺎب ۾‬ ‫ﭘﺎڻ ﺗﻨﻬﻨﺠﻲ‬
‫ُ‬
‫ﺗﻮن ۽ ﻣﺎن ﺑﺎوﻓﺎ رﻫﻴﺎ ﺳﻲ ﭘﺮﻳﻦ!‬
‫ُ‬
‫رאﻫﻮن‪.‬‬ ‫وﻳﻮن ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺑﻴﻮﻓﺎ ﭤﻲ َ ُ‬
‫ُ‬ ‫ُ ُ‬
‫زﻫﺮ ڍכ ڍכ ﻛﺮي ﭘﻴﺌﮡ ﭼﺎﻫﻲ‬
‫ُ‬
‫ﻫﻮ ﮔﮭﮣﻮ وﻗﺖ ﭤﻮ ﺟﻴﺌﮡ ﭼﺎﻫﻲ‪.‬‬

‫ا ﺌز‬

Deenh Dithe Ja Sapna

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Deenh Dithe Ja Sapna

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

‫ا ﺌري‬ ‫ ﺑدا‬: ‫ز‬ (‫ڏﻳﻨﻬﻦ ڏﭠﻲ ﺟﺎ ﺳﭙﻨﺎ )אﻳﺎز ُﮔﻞ‬

‫ر ڊاٽ ﺌم‬ ‫س‬.‫ا‬.‫س‬

‫ﺌ ُﺌ‬ ‫ڏ‬ ‫ڏ‬

Website: www.sascitysukkur.com E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com

Website: www.sascitysukkur.com E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com

‫رو(‬ ‫)ادل‬ ‫َ‬ ‫* ُور واﺊ ﮭ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫אوﻫﺎن ﺟﻲ ﻣﺸﻮري ﺟﻮ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ﺟﻴﺘﻮﮢﻴﻚ ﺳﻮﻳﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﻛﻦ ﭤﺎ‪ ،‬ﭘﺮ ”ﺷﻌﺮ“ ﺗﻤﺎم ﭤﻮرא‬

‫ﺻﻨﻔﻮن ﭘﻨﻬﻨﺠﻲ‬‫ُ‬ ‫ُ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ﻏﺰل ﮐﻲ ُرﺟﻌﺖ ﭘﺴﻨﺪيَء ﺟﻲ ﻋﻼﻣﺖ ۽ آزאد ﻧﻈﻢ ﮐﻲ ﺗﺮﻗﻲ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

Website: www.sascitysukkur.com E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com

‫ﻫﻦ‬ ‫ﺳﺘﺎرא‬ ‫אڀ ﺗﻲ ﺟﻴﺌﻦ‬‫ُ َ‬ ‫ﻧﻴﺮي‬

‫ﺟﻦ ﺟﻲ ﻛﺎﺋﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﭜﻴﺎ ﻧﺎﻫﻲ‬

‫َﻣﺮي آﻫﻲ‬ ‫وﻳﻮ‬ ‫ُ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ﺟﻦ ﺟﻲ ﭼﻬﺮي ﺗﻲ ﺟﻨﮓ ﺟﻲ ﻛﺎرﻧﻬﻦ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﮀﮇﻳﻮ وﺳﺎري ﺗﻪ‬ ‫ﻣﻮﻧﮑﻲ‬ ‫ُﻫﻦ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ﭼﻬﺮو ﭼﻬﺮو ﭘﻨﻦ ﺟﻴﺎن وﻳﻮ ﮀﮣﻲ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ﻧﻪ ﺗﺮﺳﻴﻦ‪ ،‬ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﻴﻦ ﻧﻪ‬ ‫ﻣﻠﻴﻦ‪،‬‬

‫ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﺳﺎن ﻣﻠﺒﻮ ﻫﺎﮢﻲ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﭔﺎﻫﺮאن ﺗﻮﮐﻲ دوﺳﺖ!‪ ،‬ﺑﺮאﺑﺮ ﭠﻴﻚ ﭠﺎכ ﻟﮙﻨﺪو ﻫﻮﻧﺪس‬

‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫אﻫﻮ ﺳﺎري אﮐﻴﻮن ﭜﺮﺟﻲ אﭼﻦ ﭤﻴﻮن‬

‫ﻛﭽﻲ‪ ‬ﻣﭩﻲ‪ ‬ﻣﺎن ﺟﻮڙي زﻧﺪﮔﻲ‪ ‬ﮐﻲ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ُ‬ ‫ُ‬ ‫ُ‬

‫ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﻛﻴﮇي ﻧﻪ ﺑﺪﺑﻮ ﻫﻴﺲ ﺧﻴﺎﻟﻦ ۾‬ ‫ُ‬ ‫ﻫﻮ‬

‫ﻛﺎﻟﻬﻪ ﺟﻮ ﭨﻬﻚ ڏﻧﻢ دوﺳﺘﻦ ﺳﺎن ﮔﮇﺟﻲ ﻛﺮي‬

‫ﻛﻤﺮي ۾ ﮔﮭﮍﻧﺪو ﺟﻲ آﻫﻴﺎن‪ ،‬ﺗﻪ ﻣﺎري وﺟﮭﻨﺪو آ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﻨﻬﻨﺠﻮ ﭘﺎرٽ ﻛﻴﻮن ﭘﻴﺎ‬

‫ﻫﻮ ﺟﻮ ﻣﻮن ﺳﺎن ﻣﻠﻨﺪو آﻫﻲ‬

‫دل ﺟﻲ אوﻧﺪאﻫﻴﻦ ۾‬ ‫ُﻣﻨﻬﻨﺠﻲ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ﭜﺮﺟﻲ ﺳﮕﮭﻨﺪو ﻧﻪ ﺗﻮﮐﺎن وﮀﮍي ﻛﮇﻫﻦ‬

‫ﺟﻦ ﺑﻪ ﻧﻴﮣﻦ ۾ ﻧﻴﻨﻬﻦ ﭘﻠﺠﻲ ﭤﻮ‬

‫ﺟﮗ ﮀﮇي وﭸﻲ ﭜﻞ ﺗﻪ‬‫ُﺗﻮن ﻣﻠﻴﻦ‪ُ َ ،‬‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫رﮐﺠﺎن‪‬‬ ‫ﮐﻲ ﻣﺎري َ َ‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬

‫ور ﭼﮍﻫﻲ ﻧﻪ وﭸﻦ‬ ‫َ‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫‪Website: www.sascitysukkur.com‬‬ ‫‪E-Mail: abdul.lateef_ansari@hotmail.com‬‬

‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬

‫ﭘﮍﻫﻲ ﻛﺮي אﮀﻼﻳﻮ َوﻳﻮ ﻫﺎن‬

‫ﺟﺎ وﻳﮁﺎ آﻫﻦ‬ ‫ﭘﺎت‬