ტექსტის რედაქტირება N1

სათევზაოთ სამნი წავედით მე გიო და რეზო. დიდხანს ვიჯექით მდინარის ნაპირზე ,

ჩაკიდებული გვქონდა ანკესები და ხან რაზე ვლაყბობდით ხან-რაზე. სამწუხაროთ ვერაფერი
ვერ დავიჭირეთ. მე-2-ე დღეს წამოგვყვა ძია პეტრე სახელ განთქმული მეთევზე, ვინც
სხვაგვარად აგვიწყო ანკესები და შორიშორ დაგვაჯინა. ჩვენ სიხარულს ძია პეტრე კეთილად
უყურებდა, რომელიც ძირს იჯდა და ყალიონს აბოლებდა. რეზომ, რომელმაც პირველად
მოახდინა თევზის დაჭერა, წარამარა უყურებდა ნადავლს. ბუნებრივი მოთხოვნების გამო
ბუჩქებში გადავხტით და იქიდან ვაწარმოეთ თვალთვალი.

ტექსტის რედაქტირება #2
     ქართული საერო სამოსის მრავალსახეობას განაპირობებს გეოგრაფიულ კლიმატური, ტომობ-
რივ-ეთნიკური და სოციალურ-წოდებრივი სხვაობა. მიუხედავად ამისა ამ მრავალ ფეროვნებაში
შეიძლება ბევრი საერთო ნიშნის (მასალა, თარგი, სილუეტი, სქესობრივ-ასაკობრივი ფაქტორი,
ფერთა შეხამება, ჩაცმისა და ტარების წესი) პოვნა რაშიც ზოგადად აისახა ქართული ხასიათი.
    ზოგაგად სამოსი მრავალ ასპექტში შეიძლება განვიხილოთ, რათა სამოსის ტარება, მისი შექმნა
და წარმოშობა უკავშირდება არამხოლოდ ადამიანის სოციალურ ყოფას არამედ გეოგრაფიულ
გარემოს, კლიმატურ პირობებს, აგრეთვე მის საქმიანობას - რას აკეთებს? როგორ შრომობს? რა
ტერიტორიაზეა? სად ცხოვრობს? სოციალური მდგომარეობა უკვე ცოტა გვიან ხდება აქტიური.
ბერძენი ისტორიკოსების მიერ იქნა მიჩნეული,და ამას ივანე ჯავახიშვილიც ადასტურებს, რომ
მთისა და ბარის სამოსი ხეთებთან და მიდიელებთანაცაა დაკავშირებული, მაგალითად, ხევსუ-
რული სამოსი ძალიან გავს უძველეს ხეთების შესამოსელს.
მე-XIX საუკუნეში ძალიან საუკეთესო ნაბდის წარმოებით განთქმული იყო ჩრდილოეთ კავკასია,
ყაბარდო-ჩერქეზეთი, დაღესტანი და ოსეთი, საქართველოშიიმერეთი, სამეგრელო, სვანეთი და
დუშეთი.

ტექსტის რედაქტირება #3
  ანანური არის სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში დუშეთის მუნიციპალიტეტში . თემის
ცენტრი არსებობს მდინარე არაგვის მარჯვენა ნაპირზე საქართველოს სამხედრო გზაზე .
ზღვის დონიდან 900 მეტრზე. თბილისიდან დაშორებულია 66 კილომეტრით , დუშეთიდან კი -23
კილომეტრით.
  ანანურს ხელ-საყრელი გეოგრაფიული და სტრატეგიული მდებარეობა ქონდა . აქ თავს
იყრიდა ჩრდილოეთიდან თერგისა და არაგვის ხეობებით ხოლო სამხრეთისგან შიდა
ქართლიდან მომავალი მთავარი გზები . სოფელი უძველესი დროიდან ყოფილა
დასახლებული. არაგვის საერისთავოს შექმნის შემდეგ ანანური ამ საერისთავოში შედიოდა .
აქ იყო არაგვის ერისთავთა მთავარი ციხე . საქართველოს ცენტრალურ ხელისუფლების
შესუსტების პერიოდში (XVII-XVIII საუკუნეებში ) არაგვის ერისთავებმა განსაკუთრებულ
ძლიერებას მიაღწიეს. ამ პერიოდს განეკუთვნება ანანურის ციხის გამაგრება და
გაძლიერებაც. 1743 წელს მეფე თეიმურაზ II საერისთავო გააუქმა და ანანური მეფის
ხელისუფლებას დაუქვემდებარა . 1786 წელს ანანური დაღესტანის ხანმა ,ომარმა , ააოხრა . ამ
დროს იგი მცირე „ქალაქი იყო“ და იქ 100 კომლი ცხოვრობდა .
   სავაჭრო გზები რომელიც გასაყარზე მდებარეობდა განაპირობა ანანურში ვაჭრობის
განვითარება. აქ სამეფო საბაჟოც ყოფილა . განვითარებული იყო მეჭურჭლეობა , მაუდის
წარმოება. XVIII საუკუნის მეორე ნახევარში აქ იყო სამეფო სამღებრო . 1802 წლის 6 აპრილს
მიტროპოლიტი იოანე ანანურში შეეგება წმ . ნინოს ჯვარსრომელიც ვახტანგ VI-მ წაიღო
რუსეთში და მეფე ალექსანდრე I-მა დაუბრუნა საქართველოს .
ტექსტირ რედაქტირებაN1(პასუხები)
1.სათევზაოდ
2.ვისხედით.
3 სამწუხაროდ. ,
4 მე-2 
5.სახელგანთქმული
6.რომელმაც.
7 დაგვსხა. ტექსტის რედაქტირება #3
8. .ჩვენს. (პასუხები)
9.პეტრე,რომელიც
10.რეზო 1. საქართველოში,
11წავედით; 2. არსებობს-მდებარეობს.
3. ნაპირზე,
12 მე
4. ხელსაყრელი
13 ვლაყბობდით
5. ჰქონდა
14 სამწუხაროდ,
6. . ხეობებით,
15 პეტრე 7. .სამხრეთიდან
16 თვზი დაიჭირა. 8. ცენტრალური
17 მოთხოვნილებები 9. II-მ
18 ვუთვალთვალებდით 10. . დაღესტნის
11. გზებმა,
12. რომელიც-რომლებიც
13. განაპირობა ,
14. ჯვარს,

ტესქტის რედაქტირება #2 (პასუხები)

გეოგრაფიულ-კლიმატური.
მრავალფეროვნებაში
მიუხედავად ამისა,
პოვნა,
რათა-რადგან
არა მხოლოდ
ყოფას,
ბერძენი ისტორიკოსები მიიჩნევდნენ
აქტიური-აქტუალური.
ჰგავს
უძველესი.
მე-19
ძალიან
საქართველო-