Rolling! Q! Faith Highway Book D Bible Story Marker 2 Action!

Sino nga alat ang ating unang mga magulang?

Magali! Sina Adam at Eva. Sabay-sabay nga natin summitin ang ating memory verse. Genesis 3.20 Eva ang tinawag mi
Adam sa kanya-asawa sa pagkat ito ang ina ng sangkatauhan. Genesis 3.20 Magali! Muli, ako nga pala si Teacher Angel
at ito ang ating pamilya. Ating tandaan na ang pamilya ay hindi lamang sa nanay, tatay o mga kapatid. Maaring ito sa tito
o tita, lolo o lala, maaari ding mga kaibigan. Basta nandun ang pagmamahalan, matatawag mo itong pamilya. At
nakaraan, ating nga nalaman na mayroon tayong mas malaking pamilya na pwede tayong mapabilang. At ito ang
tinatawad ng pamilya ng Diyos. Ating pa itong alamin, handa na ba kayo? Sa pasimula pa lang ng mundo, ay naroon na
ang tinatawag na pamilya ng Diyos.

At ito ay binubuo ng tatlong persona. Ating yung lalahanin at tatlong persona na ating napag-aralan. Ito ay ang Diyos
Ama, Diyos Anak, Diyos Spirito Santo. Walang isa man sa pamilyang ito ang nagagalit o nagsasarita ng mga
masasamang bagay. O nagsisinongaling sa isa't isa. Ipinakaloob ng Ama sa anak ang lahat ng mayroon siya. At palaging
ginagawa ng anak ang mga bagay na malulugod ang Ama.

Ganyan ba sa inyong pamilya? At tingnan kung iyon ay maaring mangyari. Sinasabi sa Biblia sa atin na isang araw ay
sinabi ng Diyos. Ngayon ay lalangin natin ang tao at ing gawin siyang kalarawan natin. Gusto ng Diyos na magkaroon ng
isang pamilya ng mga tao na maglalarawan kung ano ang tulad Niya. Katulad ng paglalarawan ng isang salamin kung ano
ang tulad natin, kapag tumitingin tayo sa isang salamin, nakikita natin ang larawan kung ano ang ating anyo. Diba?
Hindi kailan man natin may lalarawan ang anyo ng Diyos. Sa pagkat, walang katawang tao ang Diyos tulad ng sa atin.
Ginawa tayo ng Diyos upang siyang ilarawan kung ano ang tulad Niya sa pamamagitan ng ating mga paguugali. Kaya
ginawa ng Diyos ang tao na siyang ganap na makapaglalarawan ng kanyang mga paguugali. At nilikan niya si Adam.
Nung una, nalugod ni Adam ang Diyos dahil nilarawan Niya ang katangian ng Diyos ayun sa pagkakalalang sa kanya.
Isang araw ay sinabi ng Diyos, hindi mainam na mag-isa ang tao. Bibigyan ko siya ng makakasama at makakatulong.
Kaya gumawa ang Diyos ng isang babae upang makasama at makatulong ni Adam. Ano nga ulit ang pangalan Niya?
Magaling! At yun nga ay si Eva.

Gumawa ang Diyos ng dalawang tao, nilika ayun sa kanyang larawan na maglalarawan kung ano ang tulad Niya. Ayun
sa kanyang kagustuhan na gawin nila. Kagaya nila Adam at Eva, ikaw at ako ay nilika din ng Diyos, munit ang tanong
atin bang nililarawan ng Diyos? Magbalik tayo sa ating kwento at alamin kung ano ang sumunod na nangyari.

Inilagay ng Diyos si Adam at Eva sa isang kahangahangang halamanan, napuno ng mabubuting bagay para sa ikisasiya
nila, na kung saan maari nilang makasama at makausap ang Diyos sa lahat ng araw sa kanilang halamanan, na nagbibigay
kaalaman tungkol sa mabuti at masama. Pinagsabihan sila ng Diyos na huwag nilang kakainin ang bunga ng punong
kahoy na iyon, kundi mamamatay sila. Lubos na mahal ng Diyos si Adam at Eva, kaya sinabi niya, makakainin mong
bungang kahoy sa halamanan, maliban sa bunga ng punong kahoy na nagbibigay sa lahat ng halamanan. Lubos namin na
mahal ng Diyos si Adam at Eva, kaya sinabi niya, makakainin mong bungang kahoy sa halamanan, maliban sa bunga ng
punong kahoy na nagbibigay ng kaalaman tungkol sa mabuti at masama. Huwag na huwag mong kakainin (sabi ni Angel
“kakanin”) ang bungang iyon, mamamatay ka kapag kumain ka nun. Ano ang gagawin mo kung binalaan ka ng Diyos ng
ganun? Lalayuan mo ba ang punong kahoy na iyon? Alamin natin kung anong ginawa nila.

Ang Biblia ay nagsasabi na nilapitan ng isang ahas si Eva, ngunit ito palaig ginamit ng kaaway para tuksun siya.
Sinusubukan ni Satanas na lilangin si Eva na sumaway sa Diyos. Sinabi na Satanas, totoo bang sinasabi ng Diyos na
huwag kang kakain ng anumang bungang kahoy sa halamanan? Ipinilwanag ni Eva sa halamanan, sa kanya na maari
silang kumain mula sa lahat ng mga punong kahoy sa halamanan, maliban sa punong kahoy na nagbibigay ng kaalaman
tungkol sa mabuti at masama. Ipinilwanag niya na pinagsabihan sila ng Diyos na huwag silang kakain mula sa punong
kahoy na iyon, sapagkat kapag ginawa nila sila'y mamamatay.

Sinagot siya ni Satanas ng isang kasinungalingan, hindi totoo yan, hindi kayo mamamatay. Uwi ka ng ahas sa babae,
sapagkat alam niya kung kakain kayo ng bungang iyon, magkakaroon kayo ng pagkaunawa. Kayo'y magiging parang
Diyos. Malalaman ninyo ang mabuti at masama. Totoo ang sinabi ni Satanas na hindi siya mamamatay, at siya'y
magiging higit na marunong, munit muli sinabi niya lamang iyon upang lilangin si Eva. Nakinig mo na si Eva sa sinabi ni
Satanas, at pagkatapos, nagsimula siya mag-isip tungkol sa sinabi niya. Ang makakaisipang ito, nagdulot ng kanyang
pagsuway. Tumingin siya sa punong kahoy na iyon at inisip ang tungkol sa sinisabi ng ahas. At hindi nagtagal at
kanyang kinuha ang bunga at kinain ito. Ano ang nangyari kay Eva? Sa sandaling iyon, sinaway niya ang Diyos at siya'y
binago.

Sinasabi ng Bibliya na nagkaroon siya ng likas na kasalanan, likas na gustong gawin ang mga maling bagay, at ang
pagsuway sa Diyos ay kasalanan. Nakagawa na rin ako ng ganong mga bagay at alam kong kayo rin. Kaya nakikita ninyo,
tayong lahat ay tulad ni Eva na sumaway sa Diyos. Nadawad ka na ba sa gulo kailanman at nagmamadaling kang
mandamay ng iba? Ganoon ang ginawa ni Eva. Inalok niya ng kaunting bunga si Adan at siya din ay sumaway sa Diyos.
Ngayon ang pagkataon ni Adan ay nagbago. Siya ay naging makasalanan na din. Si Adan at Eva ay nilika pa rin ayun sa
larawan ng Diyos, sobalik ngayon ay hindi na niliganap na nailarawan ang tulad ng Diyos dahil sa kanilang mga likas na
kasalanan. Nagkaroon sila ng anak, ngunit ang nakakalungkot kahit ang sanggol na ito ay nagtataglay na rin ng
kasalanan.

Tama ang iyong narinig, isinilang na siya na may likas ng kasalanan, buhat sa kasalanan ng kanyang mga magulang. At
ganoon din sa atin, tayo ay nagtataglay ng likas na kasalanan. Ang Biblia ay nagsasabi, sapakat ang lahat ay nagkasala at
walang sinomang karapat dapat sa paningin ng Diyos. Ang lahat ng tao ay ginawa ayun sa larawan ng Diyos, ngunit dahil
sa likas na kasalanan, wala ng sinomang tao ang makakasanod ng kanap sa Diyos o makapaglalarawan kung ano ang
tulad Niya. Anong ginawa at gagawin ng Diyos? Bago ginawa ng Diyos, si Adan at Eva, alam Niya na sila ay
magkakasala at hindi nila kayang iliktas ang kanilang mga sarili, mula sa kanilang mga kasalanan. Kaya mayroon siyang
plano. Ano kaya ang plano? Ating alamin.

Ang plano Niya ay pagkaluob si Jesus sa mundo upang pagpayaran ng ating mga kasalanan. Anak ay nagkataman tao
dumating dito sa mundo, ngunit ang ating pinakaiba sa Diyos ng anak na si Jesus ay wala siyang kasalanan. Si Jesus
nagsimulang lumaki patula ng ating paglaki hanggang sa siya'y umabot sa justong gulang. Nabuhay siya sa mundo ng 33
taon, at kenan man ay hindi nagkasala sa kanyang kaisipan. Lumating ang panahon para ka Jesus na pagbayaran ang
ating mga kasalanan. Siya'y ipinako sa krus. Ang Biblia ay nagsasabing iniligay ng Diyos ang lahat ng ating mga
kasalanan sa kanya. Inialay ng ating Panginong Jesus ang kanyang buhay at pinagbayaran ng halagang kamatayan para sa
ating mga kasalanan. Si Jesus ay binaba ng kanyang mga kaibigan mula sa krus at siya'y inilibing. Ngunit, isa sa
magandang malita, makalipas ang tatlong araw, siya'y muling nabuhay. Si Jesus ay muling nabuhay, ngunit,
nalulualhati na ang kanyang katawan. Siya'y nanirahan pa sa mundo ng 40 araw, na nagtuturo sa lahat ng sinumang
naismakini sa kanya. At ang ginawa ng ating Panginong Jesus ay sapat at ganap ng kabayaran para sa ating mga
kasalanan. Tayo na iligtas nandali sa kanyang ginawa at hindi sa ating mga gawa. Ang kailangan lang nating gawin ay
buong pusong magtiwala roon. Nang panahon na para siya'y Jesus ay bumalik sa langit, sinabi niya sa kanyang mga
kaibigan, na sa pagbalik niya sa langit, ipagkakalob niya ang banal na espirito, upang manahan sa kanila. Ang banal na
espirito ay hahatulan sila sa pagkakasala, tuturuan sila ng higit pa tungkol kay Jesus, paalalahanan sila kung ano ang
alam nila at tutulungan silang sumunod.

Sa pagpunta na Jesus sa langit, nakita siya ng mga tao na umahon mula sa lupa at nawala sa mga ulap. Ang Biblia ay
nagsasabi na naroon siya sa ngayon at ipinagahanda ang lugar para sa lahat ng mga kabilang sa kanya. Isang araw ay
muling darating sa Jesus upang dalhin ang kanyang pamilya sa langit, upang kasama niyang mabuhay magpakailanman.
Tinapan niya Jesus ang kanyang pangako at ipinagkaloob ang banal na espirito upang baguhin ang puso ng mga tao.
Tutulungan ng banal na espirito na ang mga tao ay simulang maunawaan na ang Panginoon Jesus ay totoong Diyos, na
inialay niya ang kanyang buhay upang pagbayaran ng ating mga kasalanan, at sa pagkaunawa, hilingin na mapasama sa
pamilya ng Diyos. At isa sa magandang pangako ng Diyos, sa 112 ay nagsasabi, munit ang lahat na tumanggap at ang
nalik sa kanya ay pinagkalooban niya ng karapatang maging anak ng Diyos.

Ang mga Kristyano ay meron pang suliranin sa kaninang dating pagkatao, kahit pagkatapos na sila'y nailigtas. Nakikita
mo ang dating pagkatao ay naroon pa, munit sa tulong ng Diyos ay patuloy tayong binabago. Ngayon ay wala na ito sa
gitna ng ating buhay. Ang kagustuhan na malugod ng Diyos ay ang ninanais na natin ngayon. Madalas, pinalulungkot
natin ng Diyos sa pakikinig ng ating pang sariling kagustuhan, munit, muli may magandang balita ang sabi ng Biblia sa 1
John 1.9, so balit kung ipinapahayag natin sa Diyos ang ating mga kasalanan, maahasahan natin patatawarin tayo ng
Diyos sa mga ito, at lilinisin tayo sa lahat ng ating kasalanan, sapagkat siya ay tapat at matuwid. At sa Matayo 7,7-8,
nagsasabing, at sa lahat ng sinumang humingi ay tumanggap ng kapatawaran ng Diyos at ang kakayahan na magsabi ng
hindi sa kasalanan at oo sa Diyos. Ang ilan sa inyo ay maaring kabilang na sa pamilya ng Diyos. At natin siyang
pasalamatan at higinta lagi na tulungang maalala na sumunod sa Banana Espirito. Kapag binigyan tayo na Jesus ng isang
bagong pagkatao, ito ang pinakamahalagang bagay na maaring mangyari.

16At nangagtindig doon ang mga lalake, at nangagsitingin sa dakong

Sodoma; at sinamahan sila ni Abraham, upang ihatid sila sa daan. 17At
sinabi ng Panginoon, Ililihim ko ba kay Abraham ang aking
gagawin; 18Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang
malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa
lupa? 19Sapagka't siya'y aking kinilala, upang siya'y magutos sa
kaniyang mga anak at sa kaniyang sangbahayan pagkamatay niya, na
maingatan nila ang daan ng Panginoon, na gumawa ng kabanalan, at
kahatulan; upang padatnin ng Panginoon, kay Abraham ang kaniyang
ipinangako tungkol sa kaniya. 20At sinabi ng Panginoon, Sapagka't
ang sigaw ng Sodoma at Gomorra ay malakas, at sapagka't ang
kasalanan nila ay napakalubha; 21Ay bababa ako ngayon at titingnan
ko kung ginawa nga ang ayon sa sigaw na dumarating hanggang sa
akin; at kung hindi ay aking malalaman.

22At ang mga lalake ay nagsilayo roon at nagsitungo sa Sodoma

datapuwa't si Abraham ay nakatayo pa sa harapan ng Panginoon. 23At
lumapit si Abraham, at nagsabi, Ang mga banal ba ay iyong lilipuling
kasama ng mga masama? 24Kung sakaling may limang pung banal sa
loob ng bayan: lilipulin mo ba, at di mo patatawarin ang dakong yaon,
alangalang sa limang pung banal na nasa loob niyaon? 25Malayo nawa
sa iyo ang paggawa ng ganito, na ang banal ay iyong pataying kasama
ng masama, anopa't ang banal ay mapara sa masama; malayo nawa ito
sa iyo: di ba gagawa ng matuwid ang Hukom ng buong lupa? 26At
sinabi ng Panginoon, Kung makasumpong ako sa Sodoma ng limang
pung banal sa loob ng bayan, patatawarin ko ang buong dakong yaon,
alangalang sa kanila. 27At sumagot si Abraham, at nagsabi, Narito,
ngayo'y nangahas akong magsalita sa Panginoon, akong alabok at abo
lamang: 28Kung sakaling magkukulang ng lima sa limang pung banal:
lilipulin mo ba, dahil sa limang kulang, ang buong bayan? At sinabi
niya, Hindi ko lilipulin kung makasumpong ako roon ng apat na pu't
lima. 29At siya'y muling nagsalita pa sa kaniya, at nagsabi, Marahil ay
may masusumpungang apat na pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin,
alangalang sa apat na pu. 30At sinabi niya, Oh huwag magalit ang
Panginoon, at ako'y magsasalita: kung sakaling may masusumpungan
doong tatlong pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin kung
makakasumpong ako roon ng tatlong pu. 31At kaniyang sinabi, Narito
ngayon, ako'y nangahas na magsalita sa Panginoon: kung sakaling may
masusumpungan doong dalawang pu. At sinabi niya, Hindi ko
lilipulin, alangalang sa dalawang pu. 32At sinabi niya, Oh huwag
magalit ang Panginoon at magsasalita na lamang akong minsan: kung
sakaling may masusumpungan doong sangpu: at sinabi niya, Hindi ko
lilipulin, alangalang sa sangpu. 33At ang Panginoon ay nagpatuloy,
pagkatapos na makipagusap kay Abraham: at si Abraham ay nagbalik
sa kaniyang dako.
1At nagsidating ang dalawang anghel sa Sodoma, nang nagtatakip
silim; at si Lot ay nakaupo sa pintuang-bayan ng Sodoma: at sila'y
nakita ni Lot, at nagtindig upang salubungin sila; at iniyukod ang
mukha sa lupa; 2At nagsabi, Ngayon nga mga panginoon ko,
ipinamamanhik ko sa inyo na kayo'y magsiliko at magsipasok sa bahay
ng inyong lingkod, at kayo'y matira sa buong magdamag, at maghugas
ng inyong mga paa, at sa madaling araw ay magsipagbangon kayo at
magpatuloy ng inyong paglakad. At kanilang sinabi, Hindi, kundi sa
langsangan mananahan kami sa buong magdamag. 3At kaniyang
pinakapilit sila; at sila'y nagsiliko, at nagsipasok sa kaniyang bahay; at
sila'y kaniyang pinaghandaan, at ipinagluto ng mga tinapay na walang
levadura, at nagsikain. 4Datapuwa't bago nagsihiga, ang bahay ay
kinulong ng mga tao sa bayan sa makatuwid baga'y ng mga tao sa
Sodoma, na mga binata at gayon din ng mga matanda ng buong bayan
sa buong palibot; 5At kanilang tinawagan si Lot, at sinabi sa kaniya,
Saan nangaroon ang mga lalaking dumating sa iyo ng gabing ito?
ilabas mo sila sa amin upang kilalanin namin sila. 6At nilabas sila ni
Lot sa pintuan, at isinara ang pinto sa likuran niya. 7At sinabi niya,
Ipinamamanhik ko sa inyo, mga kapatid ko, na huwag kayong gumawa
ng ganiyang kasamaan. 8Narito, ngayon, may dalawa akong anak na
babae, na hindi nakakilala ng lalake; ipinamamanhik ko sa inyo, na
sila'y aking ilalabas sa inyo, at gawin ninyo sa kanila ang magalingin
ninyo sa inyong paningin: huwag lamang ninyong gawan ng anoman
ang mga lalaking ito; yamang sila'y nangasa silong ng aking
bubungan. 9At sinabi nila, Umurong ka! At sinabi pa nila, Ang taong
ito'y naparito upang makipamayan, at ibig niyang maging hukom:
ngayon nga'y gagawan ka namin ng lalong masama kay sa kanila. At
kanilang ipinagtulakan ang lalaking si Lot, at nagsilapit upang sirain
ang pintuan. 10Datapuwa't iniunat ng mga lalake ang kanilang kamay
at binatak si Lot sa loob ng bahay at kanilang sinarhan ang
pintuan. 11At ang mga taong nangasa pintuan ng bahay ay mga
pinagbulag nila, ang munti't malaki: ano pa't sila'y nangayamot sa
paghahanap ng pintuan.

12At sinabi ng mga lalake kay Lot, Mayroon ka pa ritong

kamaganakan? Ang iyong mga manugang, at ang iyong mga anak na
lalake at babae, at ang lahat ng iyong tinatangkilik sa bayan: ay
ipagaalis mo sa dakong ito: 13Sapagka't aming lilipulin ang dakong ito
dahil sa napakalakas ang kanilang sigaw sa harap ng Panginoon; at
kami ay sinugo ng Panginoon upang aming lipulin. 14At si Lot ay
lumabas, at pinagsabihan niya ang kaniyang mga manugang na
nagasawa sa kaniyang mga anak na babae, at sinabi, Magtindig kayo,
magsialis kayo sa dakong ito; sapagka't gugunawin ng Panginoon ang
bayan. Datapuwa't ang akala ng kaniyang mga manugang ay nagbibiro
siya.

15At nang umumaga ay pinapagmadali ng mga anghel si Lot, na

sinasabi, Magbangon ka, ipagsama mo ang iyong asawa at ang iyong
dalawang anak na babae na narito, baka pati ikaw ay madamay sa
parusa sa bayan. 16Datapuwa't siya'y nagluluwat; at hinawakan ng
mga lalake ang kaniyang kamay, at ang kamay ng kaniyang asawa, at
ang kamay ng kaniyang dalawang anak na babae; sa habag sa kaniya
ng Panginoon: at siya'y kanilang inilabas, at siya'y kanilang inilagay sa
labas ng bayan. 17At nangyari, na nang sila'y mailabas na nila, ay
sinabi, Itakas mo ang iyong buhay; huwag kang lumingon o huminto
man sa buong kapatagan; tumakas ka hanggang sa bundok, baka ikaw
ay mamatay. 18At sinabi sa kanila ni Lot, Huwag ganiyan, panginoon
ko: 19Narito, ngayo't ang lingkod mo ay nakasumpong ng biyaya sa
iyong paningin, at pinakalaki mo ang iyong awang ipinakita sa akin sa
pagliligtas ng aking buhay; at ako'y di makatatakas sa bundok, baka
ako'y abutan ng sama, at ako'y mamatay. 20Narito, ang bayang ito ay
malapit takasan at maliit: Oh tulutan mong tumakas ako roon, (di ba
yao'y maliit?) at mabubuhay ako. 21At sinabi sa kaniya, Narito, sa
bagay mang ito ay pinayagan din kita, na hindi ko gugunawin ang
bayang iyong sinalita. 22Magmadali ka, tumakas ka roon; sapagka't
wala akong magagawa hanggang sa dumating ka roon. Kaya't ang
pangalang itinawag sa bayang yaon ay Zoar.

23Ang araw ay nakalitaw na sa lupa nang dumating si Lot sa

Zoar. 24Nang magkagayo'y nagpaulan ang Panginoon sa Sodoma at
Gomorra ng azufre at apoy mula sa Panginoon na buhat sa langit; 25At
ginunaw niya ang mga bayang yaon, at ang buong Kapatagan at ang
lahat ng nangananahan sa mga bayang yaon, at ang tumutubo sa
lupang yaon. 26Datapuwa't ang asawa ni Lot ay lumingon sa likuran ni
Lot, at naging haliging asin.

27At si Abraham ay sumampang maaga ng kinaumagahan sa dakong

kinatayuan niya sa harap ng Panginoon. 28At siya'y tumingin sa
dakong Sodoma at Gomorra, at sa buong lupain ng Kapatagan, at
tumanaw, at narito, ang usok ng lupain ay napaiilanglang na parang
usok ng isang hurno.

29At nangyari, na nang gunawin ng Dios ang mga bayan ng

Kapatagan, na naalaala ng Dios si Abraham, at pinalabas si Lot, mula
sa gitna ng pinaggunawan, nang gunawin ang mga bayan na
kinatitirahan ni Lot.