ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1182
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ
Πελαγίας οσίας, Πελαγίας παρθένου, Ταϊσίας οσίας
(Απ. Αν: Β΄ Κορ. θ΄ 6 - 11 – Λουκ. ζ΄ 11 - 16 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
«Μη κλαίε, και προσελθών ήψατο της σορού...
και είπε· νεανίσκε σοι λέγω εγέρθητι» (Λουκ. ζ΄ 13 – 14)
Ιδιαίτερα σημαντικά τα όσα
διαδραματίζονται σήμερα στην
πόλη της Ναΐν.
Δυο συνοδείες με αντίθετη
κατεύθυνση και διαφορετικά
συναισθήματα συναντώνται
στην είσοδο της πόλης. Η μια
συνοδεία συνοδεύει το θύμα του
θανάτου, που ήταν ο μοναχογιός μιας χήρας. Το γεγονός
του θανάτου από τη μια και από την άλλη το γεγονός ότι
ο νεκρός ήταν νεαρός και το μοναχοπαίδι μιας χήρας
γυναίκας, καθιστούσε καταθλιπτική την ατμόσφαιρα.
Πόνος πολύς και ασταμάτητο κλάμα, ιδιαίτερα από τη
μητέρα του νεκρού. Η άλλη συνοδεία ακολουθούσε τον
Κύριο της ζωής και την ελπίδα του κόσμου.
Ιδιαίτερα σημαντική αυτή η συνάντηση, γιατί ο Κύριος
της ζωής βρίσκεται αντιμέτωπος με τα δύο μεγαλύτερα
προβλήματα του ανθρώπου, που είναι η λύπη και ο
θάνατος. Και τα δύο τα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά,
αφού ο ίδιος είναι «η ανάστασις και η ζωή» (Ιωάν. ια΄ 25)
και παράλληλα, είναι Εκείνος για τον οποίο είπε ο
προφήτης Ησαΐας ότι: «Και τω ονόματι αυτού έθνη
ελπιούσι» (Ματθ. ιβ΄ 21). Και στ’ όνομά του θα στηρίξουν
τα έθνη την ελπίδα τους.
Αυτή η διπλή ιδιότητα του Ιησού, ως της ελπίδας του
κόσμου, αλλά και ως κυρίαρχου της ζωής και του
θανάτου, επιβεβαιώνονται με δυο προστακτικές εντολές.
Η πρώτη προς την πονεμένη μητέρα του νεκρού, με τα
λόγια «μη κλαίε», και η δεύτερη προς τον νεαρό νεκρό, με
τα λόγια «νεανίσκε σοι λέγω εγέρθητι». Νεαρέ σε
διατάζω να σηκωθείς.
Δυο προστακτικές εντολές μέσα από τις οποίες
εκφράζεται η βεβαιότητα για το γεγονός που θα
ακολουθούσε σε λίγο. Δηλαδή η ανάσταση του νεαρού. Η
προτροπή «μην κλαις», θα ήταν άκαιρη και αφύσικη την
ώρα που οδηγεί το παιδί της στην τελευταία του κατοικία.
Το «μην κλαις» δεν απαγορεύει το κλάμα.
Απαγορεύει την υπερβολική λύπη, η οποία μας οδηγεί
στην ολιγοπιστία ή και την απιστία. Το «μην κλαις» είναι
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
μήνυμα ελπίδας ότι θα ακολουθήσει η ανάσταση, γιατί ο
Ιησούς είναι η ανάσταση και η ζωή και η ελπίδα του
κόσμου.
Το σημερινό θαύμα, όπως και εκείνα της αναστάσεως της
κόρης του Ιάειρου και του Λαζάρου, καθώς και της
Αναστάσεως του Χριστού, στέλνουν σε όλους το
ελπιδοφόρο μήνυμα της νίκης κατά του θανάτου και της
αναστάσεως όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου
και ηλικίας. Η νέα ελπίδα που δημιουργείται είναι
σημαντική και για μας, όπως και για κάθε άνθρωπο δια
μέσου των αιώνων. Γιατί, ο θάνατος είναι μια κατάσταση
προσωρινή. Είναι σαν ένας ύπνος μεγάλης διάρκειας,
μετά από τον οποίο θα ακολουθήσει η ανάσταση. Άρα, ο
θάνατος είναι μια έξοδος κι ένας χωρισμός προσωρινός.
Αυτό το ελπιδοφόρο μήνυμα μεταφέρεται και σε μας
μέσα από την Αποστολική περικοπή της νεκρώσιμης
ακολουθίας. «Ου θέλομεν δε υμάς αγνοείν, αδελφοί, περί
των κεκοιμημένων, ίνα μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί
οι μη έχοντες ελπίδα. Ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς
απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας
διά του Ιησού άξει συν αυτώ» (Α΄ Θεσ. δ΄ 13 – 14). Δηλαδή,
«θέλουμε να ξέρετε, αδελφοί, τι θα γίνει με αυτούς που
πέθαναν, για να μη λυπάστε κι εσείς όπως και οι άλλοι,
που δεν ελπίζουν πουθενά. Γιατί, αφού πιστεύουμε ότι ο
Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε, έτσι κι ο Θεός αυτούς
που πέθαναν πιστεύοντας στον Ιησού θα τους αναστήσει
για να ζήσουν μαζί του». Αυτή η ελπίδα είναι ιδιαίτερα
σημαντική για όλους. Γιατί αυτή η ελπίδα δίνει ουσία και
περιεχόμενο στη ζωή μας.
Δίνει ουσία και περιεχόμενο στην πίστη μας.
Διαφορετικά, κατά τον Απόστολο Παύλο, «αν η
χριστιανική ελπίδα μας περιορίζεται μόνο σ’ αυτή τη ζωή,
τότε είμαστε οι πιο αξιοθρήνητοι απ’ όλους τους
ανθρώπους. Η αλήθεια όμως είναι πως ο Χριστός έχει
αναστηθεί κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων
των νεκρών» (Α΄ Κορ. ιε΄ 19 – 20). Έτσι, ο θάνατος που
εξακολουθεί να επηρεάζει τη ζωή μας και να φαίνεται ότι
κυριαρχεί, στην πραγματικότητα έχασε τη δύναμή του.
Κατά τον υμνωδό:
«βασιλεύει αλλ’ ουκ αιωνίζει άδης του γένους των
βροτών». Ο θάνατος δεν είναι στην πραγματικότητα
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
αθάνατος. Ο θάνατος είναι προσωρινός, γι’ αυτό τόσο ο
Κύριος, όσο και ο Απόστολος Παύλος τον χαρακτηρίζουν
σαν ένα ύπνο. Έναν παρατεταμένο ύπνο. Αυτός ο ύπνος
θα τερματισθεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού,
οπότε ο θάνατος, που είναι ο τελευταίος και μεγαλύτερος
εχθρός του ανθρώπου, θα καταργηθεί. Κατά τον
Απόστολο Παύλο: «έσχατος εχθρός καταργείται ο
θάνατος». Ο Κύριος απευθυνόμενος στους μαθητές του
τους λέει: «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται, αλλά
πορεύομαι ίνα εξυπνήσω αυτόν» (Ιωάν. ια΄ 11).
Αναφερόμενος πάλι ο Κύριος στο θάνατο της κόρης του
Ιάειρου θα πει στους θορυβημένους ανθρώπους:
«Αναχωρείτε, ου γαρ απέθανε το κοράσιον, αλλά
καθεύδει» (Ματθ. θ΄ 24). Τέλος, παρηγορώντας την
αδελφή του Λαζάρου Μάρθα, θα της πει ότι:
«Αναστήσεται ο αδελφός σου ... Εγώ ειμί η ανάστασις και
η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσετε και πας ο
ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα,
πιστεύεις τούτο;» (Ιωάν. ια΄ 23 – 26). Ο αδελφός σου θα
αναστηθεί ... Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή... Το
πιστεύεις αυτό;
Την ίδια διαβεβαίωση δίνει και σε μας ο Κύριος ότι θα
αναστηθεί το αγαπημένο μας πρόσωπο που πέθανε. Την
ίδια όμως στιγμή μας θέτει το ίδιο ερώτημα: «Πιστεύεις
τούτο;» Τότε «μη κλαίε» θα μας πει, όπως είπε σήμερα
και στη χήρα της Ναΐν. Γιατί, ο Κύριος δεν περιορίστηκε
μόνο στον παρήγορο λόγο, αλλά προχώρησε και στο
ελπιδοφόρο έργο με την ανάσταση του γιου της.
Αδελφοί μου, το «νεανίσκε σοι λέγω εγέρθητι» δεν ήταν
μια εγωϊστική πράξη, αλλά μια εκδήλωση φιλανθρωπίας.
Ήταν μια πρόσκληση του νικητή της ζωής προς τον
ηττημένο από το θάνατο άνθρωπο και την ίδια στιγμή
ένα δυνατό μήνυμα ελπίδας για όλους τους ανθρώπους
διά μέσου των αιώνων. Όποιος αποδέχεται αυτή τη
διδασκαλία, τότε δεν αγωνιά για τον θάνατο, αλλά μέσα
από την «εν Χριστώ ζωή» επιδιώκει την αιώνια σύνδεση
μαζί του.
Αδελφοί μου, είμαστε θνητοί σε σχέση με την παρούσα
ζωή. Όμως την ίδια στιγμή είμαστε πλασμένοι για την
αιωνιότητα. Παρ’ όλα αυτά δεν ενεργούμε σαν
«μελλοθάνατοι» αλλά σαν άνθρωποι που προσδοκούν
«ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος». Με
αυτή την πίστη ας βελτιωνόμαστε συνεχώς. Ακόμα και
έναντι του θανάτου όταν τον επιτρέπει ο Κύριος. Ακόμα
και τότε ας γίνεται αφορμή για στενότερη σύνδεση με τον
Θεό. Αμήν.
www.kirigmata.gr : Θεόδωρος Αντωνιάδης
Oι δυσκολίες...τα σκαλοπάτια μου.
Θέλουμε τη Βασιλεία των
Ουρανών χωρίς κόπο, πόνο
και άσκηση.
Ασπαζόμαστε τις εικόνες
των Αγίων αλλά μάλλον το
κάνουμε τυπικά.
Τη στιγμή της προσκύνησης όμως στην ουσία οφείλουμε
να ασπαζόμαστε όχι μόνο το Άγιο πρόσωπο αλλά και την
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1182
αγία ζωή την οποία βάδισε επί της γης με προορισμό τον
Ουρανό.
Έτσι, προσπαθώ μέσα από την προσευχή, την άσκηση και
την παράκληση όχι να μιμηθώ τη ζωή του Αγίου
επιφανειακά αλλά του ζητώ να με βοηθήσει ώστε οι
σταυροί και οι πληγές της δικής μου ζωής να μην γίνουν
η καταστροφή μου αλλά η ευλογία μου και η οδός για τη
Βασιλεία των Ουρανών.
Συχνά δεν θέλουμε να ακούσουμε για νηστεία,
προσευχή, άσκηση, εξομολόγηση και εκκλησιασμό.
Θέλουμε να μπούμε στη Βασιλεία των Ουρανών χωρίς
προσπάθεια ενώ αγνοούμε το γεγονός ότι οι Άγιοι
εισήλθαν στον Παράδεισο με σιωπές προσευχής, κραυγές
πόνου και σημάδια από πληγές.
«Οι πληγές στο μαρτύριο ενός Αγίου είναι η σφραγίδα
της αλήθειας του Ουρανού στον κόσμο»
Οφείλουμε να δώσουμε αίμα για να λάβουμε πνεύμα.
Εμείς όμως θέλουμε να περνάμε καλά, κόβοντας πολλές
φορές με το πριόνι του εγωϊσμού μας τους σταυρούς και
τις δυσκολίες που μας παρουσιάζονται.
Ακούμε και διαβάζουμε όμορφα πράγματα περί αγάπης.
Η φράση που συνήθως λέγεται είναι:
«Να έχεις αγάπη!» Το να έχεις όμως κάτι σημαίνει ότι
μπορεί κάποια στιγμή να το χάσεις!
Το θέμα είναι να γίνεις αγάπη για να μπορείς να έχεις
αλλά και για να μπορείς να δώσεις.
Αν έχεις σε μια κανάτα νερό μπορεί να χυθεί και να το
χάσεις, αν όμως η ύπαρξή σου γίνει πηγή ύδατος ζώντος
τότε τίποτα δεν μπορεί να στερέψει πια.
Με χαϊδέματα, φιλοσοφήματα και ψεύτικες αγκαλιές δεν
μπορούμε να καλλιεργήσουμε καμία αρετή μέσα στην
καρδιά μας.
Να αγαπήσουμε την άσκηση, τη δυσκολία, τον πόνο, το
μαρτύριο. Να μην ζητήσουμε από τον Θεό να μας τα
πάρει, αλλά να Του ζητήσουμε βοήθεια να τα
κουβαλήσουμε και αυτές οι πληγές θα γίνουν
αναστάσιμο μέλι!
Είμαστε αδύναμοι…. θα λυγίσουμε! Όμως δεν θα
πέσουμε…!
Οι δυσκολίες είναι σκαλοπάτια. Αν γκρεμίσεις τα
σκαλοπάτια που έχουν ανηφορική κλίση τότε το επόμενο
βήμα θα είναι ο γκρεμός.
Πώς θα γίνει αυτό; Πώς; Αφού πονάω! Κλαίω! Δεν
αντέχω τη δυσκολία! Τι να κάνω;;;; Αφού περνάω ένα
μαρτύριο!!
Δεν μπορείς αδερφέ να κάνεις τίποτα μόνο με
ανθρώπινες δυνάμεις. Από τη στιγμή που δεν θα
παραχωρήσει ο Κύριος τίποτα περισσότερο από αυτό που
μπορείς να αντέξεις, χώρος για φόβο δεν μπορεί να
υπάρχει.
Ο Κύριος είναι παρών όχι για να μας κάνει τη ζωή
εύκολη, αλλά για να μεταμορφώσει τη ζωή μας.
Να κάνει τα δάκρυα πόνου, δάκρυα χαράς.
Να κάνει τη δυσκολία που μας καταστρέφει, μάθημα
αρετής και αγιότητας.
Να μεταμορφώσει τις πληγές, από σημάδια θανάτου σε
σφραγίδες του ουρανού.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Όπως αγαπάει ο αθλητής την άσκηση διότι ποθεί τη δόξα
και το μετάλλιο, έτσι και εμείς να αγαπήσουμε τη
δυσκολία, να μην την δούμε ως κατάρα, αλλά ως ευλογία.
Μα πάλι θα μου πεις : «Πως μπρορεί να γίνει αυτό!!;;»
Δες μια εικόνα ενός Αγίου και αμέσως θα καταλάβεις ότι
όλα γίνονται αρκεί η ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον
με!» Να γίνει η κραυγή της ύπαρξής σου και ο δρόμος της
ζωής σου.
Καλό αγώνα…
π. Σπυρίδων Σκουτής
Ας ζήσουμε στο όνομα του Χριστού.
Ο καθένας σ’ αυτό τον κόσμο
παρουσιάζεται στο όνομα
κάποιου, πιο μεγάλου και πιο
γνωστού. Έτσι και εμείς οι
χριστιανοί παρουσιαζόμαστε
στο όνομα του Χριστού.
Όταν λέμε, στο όνομα του Χριστού, με αυτόν τον τρόπο
παρουσιάζουμε ποιοι είμαστε, ποιανού είμαστε και από
ποιον είμαστε απεσταλμένοι. Παρουσιάζουμε με αυτό
τον τρόπο σε ποιον επιστρέφουμε και από ποιον
περιμένουμε ανταμοιβή…
Στο όνομα ποιανού πράττετε όσα πράττετε, ρώτησαν οι
σατανικοί αρχηγοί των Ιεροσολύμων τους αποστόλους
του Χριστού. Στο όνομα ποιανού μιλάτε; Στο όνομα
ποιανού βαπτίζετε; Στο όνομα ποιανού θεραπεύετε τους
άρρωστους; Στο όνομα ποιανού κάνετε θαύματα;
Η απάντηση από τον Πέτρο, από τον Ιωάννη, από τον
Φίλιππο, από τον Θωμά υπήρξε μία και μοναδική: «Στο
όνομα του Χριστού, του Υιού του Θεού, του Δικαίου, τον
οποίο εσείς σκοτώσατε».
Οι διπλωμάτες, όταν πηγαίνουν σε μία ξένη χώρα,
πηγαίνουν στο όνομα του βασιλιά, οι δικαστές πηγαίνουν
στο όνομα του κυβερνήτη, οι αστυνόμοι συλλαμβάνουν
εγκληματίες στο όνομα του νόμου, ο βοηθός του μάστορα
παρουσιάζεται στο όνομα του μάστορα, ο γιος έρχεται
στο όνομα του πατέρα, η κόρη στο όνομα της μάνας, ο
μαθητής στο όνομα του δασκάλου, ο πιο νέος στο όνομα
του μεγαλύτερου.
Όλος ο αέρας βουίζει κάθε μέρα: Εγώ μιλάω στο όνομα
του τάδε και τάδε, ή εγώ έρχομαι στο όνομα του τάδε και
τάδε, ή εγώ σου δίνω ή εγώ σου παίρνω ή εγώ σε δικάζω,
ή εγώ σε συγχωρώ στο όνομα του τάδε και τάδε.
Αυτή είναι η κοσμική ιεραρχία, ο καθένας να
παρουσιάζεται στο όνομα κάποιου όντας πιο ασήμαντος
από εκείνον στο όνομα του οποίου παρουσιάζεται.
Ο σοφός απόστολος Παύλος διατάζει όλους τους
βαπτισμένους με τον εξής τρόπο: «Καθετί που λέτε ή
κάνετε ας γίνεται στο όνομα του Κυρίου Ιησού, κι έτσι να
ευχαριστείτε διά του Χριστού τον Θεό Πατέρα» (Κολ. 3:17).
Ποιος υπάκουσε σ’ αυτή τη φράση του αποστόλου
Παύλου;
Υπάκουσε σ’ αυτή ο λαός μας. Υπάκουσαν όλοι οι
βασιλιάδες μας, οι αυτοκράτορες, οι ηγεμόνες, οι
δεσποτάδες, οι αρχηγοί μας, οι οποίοι άρχιζαν τα
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1182
χρυσόβουλα με τον εξής τρόπο: Εις το όνομα του Κυρίου,
του Σωτήρα, του Ιησού Χριστού.
Υπάκουσαν στα λόγια του αποστόλου Παύλου οι
πατριάρχες μας, οι επίσκοποί μας, οι ιερείς μας, που
δίδασκαν το λαό μας να ζει στα χρόνια της ειρήνης στο
όνομα του Κυρίου. Στα χρόνια της σκλαβιάς δίδασκαν το
λαό μας να υπομένει τις δυσκολίες, να πεθαίνει στο
όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Υπάκουσε ολόκληρος ο λαός μας, ο οποίος οτιδήποτε και
αν έκανε, το έκανε κάνοντας το σταυρό του, στο όνομα
του Ιησού Χριστού. Και όταν βαπτιζόταν, βαπτιζόταν εις
το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, και όταν
νυμφευόταν, νυμφευόταν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού
Χριστού, και όταν γινόταν κουμπάρος και όταν έκανε
όρκο, ορκιζόταν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Όταν ήταν αναγκασμένος να πολεμήσει, πολεμούσε εις
το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, όταν έχτιζε, έχτιζε
εις το όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού, το ίδιο και όταν
όργωνε, φύτευε, θέριζε…
Αδελφοί μου, ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός του λαού μας.
Όλα όσα έκανε ο λαός μας τα έκανε στο όνομά Του. Όλα,
εκτός από το έγκλημα και την κακία. Όλα τα μεγάλα, τα
έξοχα, τα θεϊκά, τα λαμπερά, που ο λαός μας έχει πράξει,
όλα έγιναν στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Γι’ αυτό το λόγο, αδελφοί μου, ας μην ακούσουμε
εκείνους που μας φωνάζουν να ενεργούμε στο όνομα του
πολιτισμού, στο όνομα της επιστήμης, στο όνομα της
προόδου.
Ας ζήσουμε όπως οι άγιοι πατέρες μας, που έζησαν στο
όνομα του Ιησού Χριστού. Έτσι έζησαν αυτοί, έτσι ας
ζήσουμε και εμείς τώρα: Εις το όνομα του Κυρίου Ιησού
Χριστού, εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Άγιος Νικόλαος Αχρίδος
Μη μένεις στο λάθος, στρέψου στο φως.
Μη μένεις στο λάθος, στο
πάθος και την αμαρτία που
έγινε. Μην την σκαλίζεις και
την αναμασάς εμμονικά.
Φύγε, ξεκόλλα από το σκοτάδι.
Στρέψου στο φως.
Έγινε; Τελείωσε. Έτσι κι αλλιώς το πιο πιθανόν ήταν να
κάνεις το λάθος ή την αμαρτία. Τι περίμενες δηλαδή; Κι
εάν δεν έκανες αυτή θα έκανες μια άλλη. Κι εάν δεν
έπεφτες σήμερα, θα έπεφτες αύριο.
Γίνε πνευματικά ρεαλιστής και ξεκόλλα από την ενοχή
και το φόβο. Είναι τοξικά και τα δυο, δεν σε οδηγούν
πουθενά. Δεν σε πάνε στο Θεό, στην θλίψη και την
απόγνωση σε εγκλωβίζουν.
Στρέψου στον Χριστό, στην προσευχή, στην ησυχία.
Κάνε ένα περίπατο, μίλα με ένα φίλο, διάβασε ένα ωραίο
βιβλίο, δες μια ωφέλιμη ταινία. Μην αυτοεγκλωβίζεσαι
στο σκοτάδι των ενοχών, τύψεων και άγχους. Θα τα
κάνεις χειρότερα. Βγες από την δίνη του κακού και πάρε
ανάσες Χριστού.
Μην μένεις σε αυτό που έπαθες, αλλά σε εκείνο που
μπορείς να κάνεις.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Όχι σε αυτό που έγινε χθες, αλλά σε αυτό που μπορεί αν
γίνει σήμερα, τώρα.
Όχι σε αυτό που πάθαμε, αλλά στο τι κάνουμε.
Όχι σε αυτό που ήσουν, αλλά σε εκείνο που μπορείς να
γίνεις.
π. Λίβυος
Η πίστη φαίνεται στις θλίψεις
Η πίστη δοκιμάζεται, σαν σε λυδία
λίθο, επάνω στις θλίψεις.
Στις θλίψεις η πίστη φαίνεται αν
είναι αληθινή ή ψεύτικη.
Πολλοί, όταν όλα έρχονται καλά,
όπως τα θέλουν, είναι πιστοί.
Πηγαίνουν στην Εκκλησία, ανάβουν κεριά,
παρακολουθούν κηρύγματα, προσεύχονται, μελετούν
θρησκευτικά βιβλία, συζητούν ωφέλιμα, παίρνουν ενεργό
μέρος σε Χριστιανικές Κινήσεις, ενθουσιάζονται για κάθε
ευγενικό, υψηλό και ωραίο. Είναι εύθυμοι, είναι γελαστοί,
ψάλλουν, τραγουδούν, χαίρονται.
Νομίζει κανείς ότι δεν υπάρχουν άλλοι πιο αφοσιωμένοι
στον Θεό.
Η σύζυγος δεν βρίσκει λόγους να ευχαριστεί τον Κύριο,
διότι ο σύζυγος έρχεται με χέρια γεμάτα. Ο σύζυγος το
ίδιο χαίρεται διότι η σύζυγός του είναι καλά στην υγεία,
τα παιδιά είναι γερά, η δουλειά πηγαίνει εμπρός.
Μα αν η θάλασσα είναι δυνατόν να μείνει χωρίς κύματα,
άλλο τόσο είναι δυνατόν να μείνει ο άνθρωπος, η
οικογένεια, χωρίς θλίψη και δοκιμασία.
Ή η μητέρα θ’ αρρωστήσει, ή το παιδί θα πάθει κάτι, ή
κάποια ζημιά θα τους επισκεφθεί, ή ο σύζυγος θα μείνει
χωρίς εργασία, ή κάποιος θάνατος θα τους επισκεφθεί,
ουδέποτε παραμένουν οι άνθρωποι πάντα χαρούμενοι
και γελαστοί.
Αλλά, αν συμβεί κάτι από αυτά, τι γίνεται τότε;
Απλούστατα, αν δεν υπάρχει ισχυρή πίστη, τα χάνουν
αμέσως.
Με την πρώτη δοκιμασία αμέσως σαστίζουν,
μελαγχολούν, νευριάζουν. Αφήνω ότι χάνουν την
οικογενειακή τους γαλήνη και αρχίζει μεταξύ τους η
γκρίνια. Ο σύζυγος ρίχνει την ευθύνη στη σύζυγο, η
σύζυγος βρίσκει την αιτία στον σύζυγο.
Γίνονται ευερέθιστοι, με το παραμικρό ανάβουν. Και το
χειρότερο είναι ότι αρχίζουν να γογγύζουν και κατά του
Θεού και της Πρόνοιάς Του.
Δεν έχουν όρεξη πλέον για Εκκλησία, για προσευχή, για
μελέτη, για θρησκευτική συζήτηση. Θεωρούν εαυτούς
αδικημένους.
Πόσες φορές δεν ακούμε αυτού του είδους τους «πιστούς»
να λένε:
«Στην Εκκλησία μου είμαι τακτικός, πάντα Τον
προσκυνώ, κακό δεν κάνω, ελεημοσύνη δίνω, και όμως!
Όλο βάσανα!»
Έχουν κάνει συμβόλαιο βλέπετε με τον Θεό, αυτοί να
πιστεύουν και ο Θεός να είναι υποχρεωμένος να τους
παραχωρεί ό,τι αρέσει σε αυτούς.
Όσο οι υποθέσεις τους πηγαίνουν καλά, με τόση πίστη
μιλούν για τον Θεό.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1182
Νομίζετε ότι δεν υπάρχουν πιο πιστοί από αυτούς.
Όταν όμως παρουσιασθεί καμία θλίψη, καμία δοκιμασία,
τότε ρωτούν με απορία δήθεν:
«Γιατί ο Θεός να είναι τόσο σκληρός;
Μέρα-νύχτα παρακαλώ, μα δεν γίνεται καλά ο ασθενής
μου. Ζητώ, μα δεν μου δίνει, δεν με ακούει πλέον».
Πιστεύουν, αλλά πιστεύουν πολύ ρηχά.
Και χρειαζόταν η θλίψη, για να δοκιμαστεί η πίστη τους.
Ναι, έρχεται η θλίψη ως άλλη «λυδία λίθος», για να φανεί
πόσων καρατιών πίστη έχουμε, και πολλών από μας
αποδεικνύεται ότι δεν ήταν η πίστη αρκετή, γνήσια,
θερμή, η πίστη που θέλει ο Χριστός.
Δημήτριος Παναγόπουλος
Να πιστεύεις στο Θεό και να μην φοβάσαι
τίποτα!
Να πιστεύεις στο Θεό και να μην
φοβάσαι τίποτα!
Γιατί ο Θεός είναι μεγαλύτερος από
όλους και από όλα!
Το ότι στενοχωριόμαστε δείχνει, ότι
δεν εμπιστεύομαστε τη ζωή μας στο
Χριστό.
Να ξέρεις, ότι τίποτα δεν γίνεται,
χωρίς να υπάρχει αιτία.
Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο, αν δεν
θέλει ο Θεός.
Γι' αυτό θα πρέπει να μην στενοχωριέσαι, για ό,τι σου
γίνεται.
Έτσι αγιαζόμαστε».
Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ