Maria Kochan 1e

Temat : Pierwsza pomoc”

Spis treści:
1. Wprowadzenie do tematu pracy.
2. Zasady udzielania pierwszej pomocy oraz skutki nie udzielenia jej.
3. Resuscytacja krążeniowo oddechowa (RKO) - zasady oraz najważniejsze
informacje.
4. System państwowego ratownictwa medycznego.
5. Czas w ratownictwie medycznym.
6. Źródła

1. Tematem mojej dzisiejszej pracy będzie omówienie zagadnienia ,,pierwsza

pomoc”. Gdyby ludzie nie posiadali umiejętności wykonywania pierwszej pomocy,
wielu z naszych bliskich, przyjaciół i innych ludzie by nie dożyło dzisiejszego dnia.
Pierwsza pomoc to przede wszystkim podejmowane w celu ratowania osoby,
której życie i zdrowie jest w stanie nagłego zagrożenia.

2. Jeżeli jest się świadkiem jakiegoś wypadku lub uczestnikiem niebezpiecznego

wydarzenia należy przede wszystkim zachować zimną krew i udzielić pierwszej
pomocy. Nie udzielenie pierwszej pomocy może skutkować surowa karą.
Regulacja prawna narzucająca obowiązek udzielenia pierwszej pomocy została
zawarta w art. 162 Kodeksu karnego ( Dziennik Ustaw 2021.2345) i przewiduje
karę do 3 lat pozbawienia wolności za nieudzielenie pomocy. Pierwszą pomoc
powinno się udzielać według następujących zasad:

1. Po pierwsze należy ocenić bezpieczeństwo własne oraz poszkodowanego.

Jeśli miejsce jest niebezpieczne, należy zadzwonić pod numery alarmowe i
postarać się ewakuować poszkodowanego w bezpieczne miejsce.
2. Następną ważna czynnością jest ocenienie stanu poszkodowanego oraz jego
przytomność. Trzeba zapytać co się stało, jeżeli poszkodowany usłyszy i
zareaguje oznacza, że jest przytomny. Natomiast, jeżeli nie reaguje należy
ułożyć go w pozycji bezpiecznej.
3. Jeżeli poszkodowany jest nieprzytomny należy udrożnić mu drogi oddechowe.
Reakcja ta powinna być natychmiastowa, ponieważ im dłuższy bezdech
doprowadzi do braku tlenu w organizmie a więc nieodwracalnym skutkom w
mózgu poszkodowanego. Należy położyć jedną rękę na czole, a drugą na
brodzie poszkodowanego i odgiąć jego głowę do tyłu. Wskazane jest również,
aby usunąć widoczne obce ciała z jamy ustnej.
4. Kolejnym krokiem w udzielaniu pierwszej pomocy jest ocenienie oddechu.
Należy to zrobić poprzez przystawienie policzka do twarzy poszkodowanego.
Jeżeli czuje się wydychane powietrze na swoim policzku lub widzi się ruchy na
 klatce piersiowej. Poszkodowany oddycha. Jeśli nie, należy ułożyć go w pozycji
bezpiecznej.
5. Przedostatnim, ale prawdopodobnie najważniejszym krokiem w udzielaniu
pierwszej pomoc to wezwanie odpowiednich służb, czyli użycie numeru
alarmowego: 112 lub 999.
6. Na sam koniec w razie potrzeby należy wykonać resuscytację (o dokładnym
wykonywaniu resuscytacji w dalszej części pracy) lub zastosować de brylator.

3. Jeśli serce przestaje pompować krew, mówi się o zatrzymaniu akcji serca.
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa (w skrócie - RKO) to połączenie technik, w
tym uciśnięć klatki piersiowej, mających na celu wpłynąć na ruch mięśnia
sercowego, aby zapewnić krążenie krwi i dostarczanie tlenu do mózgu, aż
ostateczne może pobudzić serce do ponownego rozpoczęcia pracy.
Zawał serca występuje, gdy część serca jest pozbawiona tlenu. Zawał serca może
zaburzać jego rytm i zdolność do pompowania krwi. Dzieje się tak, ponieważ serce
nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu i nie może pompować krwi w organizmie.
Termin medyczny określający atak serca to ostry zawał mięśnia sercowego. Kiedy
krew przestaje krążyć, mózgowi brakuje tlenu, a człowiek szybko traci
przytomność, przestaje oddychać.

4. Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym reguluje ratowanie ludzkiego

zdrowia i życia. Ustawa ta w celu zapewnienia pomocy wszystkim osobom
będącym w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wprowadziła system
Państwowego Ratownictwa Medycznego.
Ten system składa się z jednostek systemu oraz jednostek współpracujących. Do
jednostek systemu należą zespoły ratownictwa medycznego oraz szpitale z
oddziałami ratunkowymi. Zespoły ratownictwa medycznego to podstawowe
jednostki tworzące system ratownictwa medycznego w Polsce. Wykonują one
medyczne czynności ratunkowe w warunkach pozaszpitalnych, aby ratować osoby
w stanie nagłego zagrożenia życia i zdrowia. Są wyposażone w specjalistyczny
środek transportu sanitarnego – karetkę. W ramach systemu wyróżniamy zespoły:
specjalistyczne (oznaczane ,,S”), podstawowe (oznaczane ,,P”) oraz lotniczne
zespoły ratownictwa medycznego.
Do państwowego ratownictwa medycznego należą również szpitale z oddziałami
ratunkowymi, czyli komórki organizacyjne szpitali, które udzielają świadczenia
opieki zdrowotnej. Jednostki współpracujące z systemem to służby ustawowo
powołane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
oraz społeczne organizacje ratownicze.

5. Sprawne ratowanie życia i zdrowia wymaga szybkiego działania, które

pozwoli zminimalizować skutki nagłego urazu, a często nawet zapobiec śmierci.
Rolą ratownictwa medycznego nie jest leczenie, ale utrzymanie człowieka przy
życiu, zmniejszenie powikłań i jak najszybszy transport do właściwego szpitalnego
oddziału ratunkowego. Czynnik, który w ratownictwie medycznym jest kluczowy,
to czas. Najważniejsza jest tzw. złota godzina, która – na przekór nazwie – nie
zawsze stanowi 60 minut. Jest to czas od wystąpienia jakiegoś zdarzenia
(wypadku, urazu, utraty przytomności) do znalezienia się poszkodowanego na
fi
stole operacyjnym (oddziale intensywnej opieki medycznej). Im krótszy jest ten
okres, tym większe szanse o ar wypadku na przeżycie.
Najgroźniejszy stan, jaki może spotkać każdego z nas, to nagłe zatrzymanie
krążenia (NZK). Osoba poszkodowana przestaje wtedy oddychać, a krew krążyć
w jej organizmie. Stan ten jest odwracalny przez około 3‑6 min. Jeśli w tym czasie
nie nadejdzie pomoc, nastąpi bardzo szybka śmierć mózgu, a tym samym
nieodwracalne zmiany w organizmie poszkodowanego. W ratownictwie
medycznym ten czas jest nazywany „platynowymi minutami”. Służby ratunkowe,
wezwane nawet natychmiast po zdarzeniu, bardzo rzadko dojadą do osoby
poszkodowanej w tak krótkim czasie. Europejska Rada Resuscytacji szanse na
przeżycie osoby z NZK przedstawia jako tzw. łańcuch przeżycia. Składa się on
z czterech ogniw:
• Ogniwo 1 – szybkie rozpoznanie zagrożenia życia oraz wezwanie pogotowia
ratunkowego może zapobiec wystąpieniu NZK.
• Ogniwo 2 – szybkie rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo‑oddechowej (RKO)
przez świadków zdarzenia może dwu-, a nawet trzykrotnie zwiększyć szanse
przeżycia osób z zatrzymaniem krążenia.
• Ogniwo 3 – w wielu przypadkach szybka de brylacja elektryczna zwiększa
szanse na przeżycie.
• Ogniwo 4 – wczesne wdrożenie specjalistycznych zabiegów
resuscytacyjnych, opieka i leczenie poresuscytacyjne mają duży wpływ na
jakość życia po NZK.

Trzy pierwsze ogniwa wdrożone przez osoby udzielające pierwszej pomocy jeszcze
przed przyjazdem zespołu ratownictwa medycznego stanowią o przeżyciu
i niejednokrotnie o jakości życia po NZK – stanie, który kiedyś niewątpliwie spotka
każdego z nas.

Źródła, które pomogły mi w napisaniu powyższej pracy:

https://stat.gov.pl
https://zpe.gov.pl/a/pierwsza-pomoc---podstawy/D19hmeOtB
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pierwsza_pomoc
https://www.sc.org.pl/co-grozi-za-nieudzielenie-pierwszej-pomocy/
https://pacjent.gov.p
https://legionhdk.pl
ttps://www.medonet.pl
fi
fi