Professional Documents
Culture Documents
SWIM
Informacje:
Pierwsza Pomoc:
Przyjeżdżacie na miejsce zdarzenia już wiecie że to nie jest podtopienie ponieważ osoba dalej jest w
wodzie i znane jest tylko jej ostatnie położenie.Nurkujecie i wyjmuje się go z wody.
Woda która dostała się do płuc nie jest przeszkodą podczas wentylacji więc nie traćcie czasu aby ją
usuwać tym zajmiecie się potem.
3.
4.
Oczywiście jeżeli dojdzie do migotania komór można podjąć się defibrylacji (pamiętajmy aby
elektrody przylepiać do suchego ciała, więc przed defibrylacją albo założeniem kardiomonitorów
trzeba poszkodowanego wytrzeć czymś.)
5.
Jeżeli akcja serca wróci to nie koniec naszych problemów. Osoby zanurzone dłużej mogą popaść w
hipotermię albo poprzez długie niedotlenienie może dojść do uszkodzeń mózgu.
6.
FAZY TONIĘCIA
1.FAZA TONIĘCIA
Osoba poszkodowana próbuje nabrać powietrza, przez co bierze szybkie płytkie lub głębokie
wdechy. Jest to reakcja obronna organizmu i nie jest możliwe jej opanowanie. Podczas tonięcia nie
pomaga nam to, gdyż szybciej nabieramy wody do dróg oddechowych.
2 FAZA TONIĘCIA
Faza świadomego oporu przed wciąganiem wody do dróg oddechowych. Nie ma określonego czasu
trwania tej fazy. Trwa ona tak długo, na ile organizm poszkodowanego jest w stanie sobie pozwolić.
Podczas tego okresu tonięcia poszkodowany wykonuje dużo ruchów mających na celu wydostania
się na powierzchnię. Dochodzi wtedy także do mimowolnego skurczu krtani, który ma zapobiec
dostawaniu się wody do dróg oddechowych. Powoduje to całkowite upośledzenie oddychania, co
przy dodaniu szybkich i gwałtownych ruchów poszkodowanego powoduje wyczerpanie tlenu w
szybkim czasie, a zamiast tlenu pojawia nam się dwutlenek węgla.
3 FAZA TONIĘCIA
Jest to okres, kiedy organizm bierze mimowolnie wiele głębokich oddechów w celu zwiększenia
ilości tlenu, a wyzbycia się dwutlenku węgla. Skutkuje to dostaniem się dużej ilości wody do dróg
oddechowych.
4 FAZA TONIĘCIA
Niedotlenienie mózgu. Podczas tej fazy następuje zatrzymanie oddechu oraz utrata świadomości.
Poszkodowany może wykonywać mimowolne i niekontrolowane ruchy, a także próby złapania
oddechu.
5 FAZA TONIĘCIA
Faza utonięcia. Przy tej fazie organizm poszkodowanego nie wykazuje żadnej aktywności.
Zatrzymuje się układ oddechowy, układ krążenia oraz układ nerwowy.
Informacje
- Przy tonięciu w wodzie słodkiej woda przedostaje się bezpośrednio do krwiobiegu przez co
rozcieńcza krew. Erytrocyty pod wpływem działania wody ulegają rozpadowi przez co krew traci
możliwość odprowadzania dwutlenku węgla i doprowadzania tlenu co prowadzi do trwałych
uszkodzeń narządów wewnętrznych. Nie ma możliwości usunięcia tej wody, jedynym sposobem jest
stała kontrola organizmu poszkodowanego i leczenie objawowe.
- Przy utonięciu w wodzie słonej woda z osocza przedostaje się do pęcherzyków w płucach które
ulegają obrzękowi i stanu zapalnemu. Wówczas krew w odpływająca płuc gęstnieje, co może
powodować upośledzenie krwiobiegu dużego albo małego. Woda z naczyń krwionośnych która
znajduje się w pęcherzykach płucnych miesza się z ich zawartością przez co w płucach formuje się
piana której jedynym sposobem do usunięcia jest użycie ssaka.
- Utonięcie wtórne spowodowane jest tonięciem w wodzie słonej która powoduje masywny obrzęk
płuc. Po udzieleniu pomocy poszkodowanemu ten wykasłuje wodę przez co sól zawarta w wodzie
pozostaje w drogach oddechowych która podrażnia płuca. Proces tworzenia się utonięcia wtórnego
trwa od 15 min do 72h po podtopieniu. Utonięcie wtórne możemy diagnozować za pomocą
wywiadu, zdjęcia płuc czy gazometri.
Leczenie polega na podawaniu tlenu i leków przeciwobrzękowych może być także konieczność
intubacji.
- Suche utonięcie powoduje woda która dostanie się do dróg oddechowych (nie dociera do płuc)
przez wcześniejsze zachłyśniecie się wodą. Dostanie się wody do dróg oddechowych prowadzi do
odruchowego pobudzenia nerwu krtaniowego, a dalej do skurczu głośni. Powoduje to
natychmiastowe niedotlenienie i utratę przytomności. Leczenie polega na obserwacji i leczeniu
objawowym ponieważ przy utonięciu suchym często po 24h dochodzi do utonięcia wtórnego.
ODWODNIENIE
1.Leczenie polega na zapobieganiu dalszej utracie wody organizmu i
uzupełnianie jej niedoborów. W przypadku odwodnienia hipertonicznego
podaje się płyny bez elektrolitowe - wodę. Można zastosować doustną
terapię nawadniając. Należy pamiętać, aby niedoborów płynowych nie
uzupełnia zbyt gwałtownie.
2.W poważniejszych przypadkach, koniecznie może być dożylnie
(podłączając kroplówke ) podawanie 5 proc. Glukozy lub roztworu NaCI
( chlorek sodu ) lub NaCI i KCI ( chlorek sodu i chlorek potasu ) - przy
odwodnieniu hipotoniczny. W skrajnych przypadkach pacjenta jest
umieszczany na oddziale intensywnej terapii.