Temat: Obraz szlachty polskiej w „Panu Tadeuszu”.

SZLACHTA – uprzywilejowana grupa społeczna, która

czerpała majątek z posiadanych dóbr ziemskich i której
obowiązkiem była obrona kraju w formie pospolitego
ruszenia.
Szlachectwo z urodzenia – przechodzenie tytułu z
pokolenia na pokolenie
Nobilitacja – nadanie szlachectwa, np. za zasługi.
Rozwarstwienie stanu szlacheckiego:
1. Magnateria – posiadacze wielu majątków, wsi,
prywatnego wojska
2. Szlachta średnia (szaraczkowa) – właściciele od
jednej do kilku wsi.
3. Szlachta zagrodowa – posiadacze gospodarstwa
rolnego.
4. Szlachta gołota – nie posiada żadnego majątku.
Szlachta polska w Panu Tadeuszu:
1. Szlachta średniozamożna – Podkomorzy, Sędzia
Soplica
2. Arystokracja / magnateria – Stolnik Horeszko,
Hrabia
3. Szlachta zagrodowa/ zaściankowa - Dobrzyńscy
 4. Szlachta zubożała – Gerwazy, Protazy, Rejent,
Wojski, Asesor

STOLNIK HORESZKO
- butny,
- dumny,
- egoista zadufany w sobie,
- rezyduje w okazałym zamku,
- otacza go liczna służba,
- sprawca tragedii Jacka Soplicy, wykorzystuje go do
swoich potrzeb,
- okrutny wobec Jacka, chełpi się jego cierpieniem,
- nie dba o szczęście prywatne swojej córki Ewy,
- patriota,
- wróg zaborcy,
- zajmuje się polityką,
- zwolennik Konstytucji 3 Maja.