Поливинил хлорид

Поливинил хлорид (ПВЦ) е еден од најчесто

користените термопластични полимери во светот
(до само неколку пошироко користени пластики како
PET и PP).Таа е природно бела и многу кршлива
пластика.
ПВЦ постои подолго од повеќето пластики кои
првпат биле синтетизирани во 1872 година и
комерцијално произведени од BF Goodrich Company во
1920-тите.
За споредба, многу други обични пластики за прв пат
беа синтетизирани и станаа комерцијално
остварливи дури во 1940-тите и 1950-тите.Најчесто
се користи во градежната индустрија, но се користи
и за знаци, здравствени апликации и како влакно за
облека.

ПВЦ се произведува во две општи форми, прво како

крут или непластифициран полимер (RPVC или
uPVC), а второ како флексибилна пластика.

Флексибилниот, пластифициран или обичен ПВЦ е

помек и поподложен на свиткување од uPVC поради
додавањето на пластификатори како фталати.

Флексибилниот ПВЦ најчесто се користи во

градежништвото како изолација на електрични жици
или во подови за домови, болници, училишта и други
области каде стерилната средина е приоритет, а во
некои случаи и како замена за гума.

Цврстиот ПВЦ исто така се користи во

градежништвото како цевки за водовод и обвивка,
што вообичаено се нарекува со терминот „винил“ во
Соединетите Држави.

ПВЦ цевката често се нарекува со нејзиниот

„распоред“ (на пр. Распоред 40 или Распоред
80).Главните разлики помеѓу распоредот вклучуваат
работи како дебелина на ѕидот, рејтинг на притисок
и боја.

Некои од најважните карактеристики на ПВЦ

пластиката ја вклучуваат нејзината релативно
ниска цена, нејзината отпорност на деградација на
животната средина (како и на хемикалии и алкали),
висока цврстина и извонредна цврстина на
истегнување за пластика во случај на крут ПВЦ.

Широко е достапен, вообичаено се користи и лесно

може да се рециклира (категоризиран според кодот за
идентификација на смола „3“).

Кои се карактеристиките на поливинил хлорид

(ПВЦ)?

2
Некои од најзначајните својства на поливинил хлорид
(ПВЦ) се:

 Густина

ПВЦ е многу густ во споредба со повеќето пластики

(специфична тежина околу 1,4)

 Економија

ПВЦ е лесно достапен и ефтин за производство.

 Цврстина

Цврстиот ПВЦ добро се рангира за цврстина и

издржливост.

 Сила

Цврстиот ПВЦ има одлична цврстина на истегнување.

Поливинил хлорид е „термопластичен“ (за разлика од

„термозацврстувањето“) материјал, кој има врска со
начинот на кој пластиката реагира на топлина.

Термопластичните материјали стануваат течни на

нивната точка на топење (опсег за ПВЦ 100°C~
260°C).

Примарен корисен атрибут за термопластиката е

тоа што тие можат да се загреат до нивната точка
на топење, да се оладат и повторно да се загреат
3
без значителна деградација.Наместо да гори,
термопластиката како што е течен полипропилен
им овозможува лесно да се обликуваат
соинјектирање и потоа да се рециклираат.

Спротивно на тоа, термореактивната пластика

може да се загрее само еднаш (обично за време на
процесот на вбризгување).

Првото загревање предизвикува термозацврстување

на материјалите (слично на 2-делниот епоксид), што
резултира со хемиска промена која не може да се
врати назад.

Ако по втор пат се обидете да загреете

термозацврстена пластика на висока температура,
таа само ќе изгори.

Оваа карактеристика ги прави термозацврстените

материјали лоши кандидати за рециклирање.

ПВЦ нуди широк спектар на апликации и предности

во повеќе индустрии и во неговите цврсти и
флексибилни форми.

Конкретно, Цврстиот ПВЦ поседува висока густина

за пластика, што ја прави исклучително тврда и
генерално неверојатно силна.

Исто така е лесно достапен и економичен, што, во

комбинација со долготрајните карактеристики на

4
повеќето пластика, го прави лесен избор за многу
индустриски апликации како градежништвото.

ПВЦ има исклучително издржлива природа и лесен,

што го прави атрактивен материјал за
градежништво, водовод и други индустриски
апликации.

Дополнително, неговата висока содржина на хлор го

прави материјалот огноотпорен, што е уште една
причина зошто тој се здоби со таква популарност во
различни индустрии.