ПОЛИМЕРИЗАЦИЈА

Климентина Јанческа и Мишела Ристоска III3

МЕНТОР: Снежана Брческа

Полимеризација е
реакцијата на адиција Реакцијата може да се одвива со
меѓусебните врски, адиција на
при која од голем број исти молекули или различни
мали молекули на една молекули или со кондензација
супстанца, при т.е. со одземање на вода,
определени услови се амонијак или други други
соединенија. Полимерот има
добива голема молекула. исти хемиски состав како и
Супстанцата што стапува молекулот од кој е настанат, но
во реакција на што е единствената разлика во
полимеризацијата се вика тоа тој има молекулска маса.
Оваа реакција е од значење во
мономер, а продуктот на органската хемија и на неа е
полимеризацијата се вика заснована на пластични маси.
полимер.
Постојат итн. ко-полимери, кои се добиваат
со полимеризација на два различни
мономера. Покрај тоа, при некои
полимеризации, можно е од мономерите,
при образувањето на полимерот, да се
издвојат мали молекули. Ваквата реакција
се вика поликондензација. Постојат
различни видови полимеризации во
зависност од тоа кои честички учествуваат
во процесот на полимеризација. Така на
пример постои катјонска, анјонска и
радикалска полимеризација. Полимерите се
супстанци изградени од молекули со многу
големи релативни молекулски маси, во чиј
состав влегуваат по меколку илјади
идентични структурни единицитн.
мономерни единици, кои во структурата
наизменично е повторуваат. Затоа, за
полимерите се користи и терминот
макромолекули.
Постојат природни и синтетички полимери,
но бројот на синтетички полимери е многу
поголем. Синтетичките полимери се
добиваат при посебни услови како, на
пример, висока температура, присуство на
катализатор итн.

Полимерите (било природните било синтетичките)

имаат сосема различни својства од мономерите од кои
се добиваат. Со регулирање на условите на
полимеризација (температура, притисок и др.) може
да се добијат полимери со точно определени својства.
Полимерните материјали, кои уште се викаат и
пластични маси, можат лесно да се обликуваати од нив
да се прават предмети со различна форма, во различна Вака изгледа синтетички полимер.
големина и боја. Тие се отпорни на вода, атмосферски
влијанија, на корозија, на голем број хемикалии, а
некој од нив издржуваат големи температури. Сепак,
секој полимер има свои специфични својства, па затоа
тие имаат големо техничко-технолошко значење. Во
последниве неколку години се добиени дури
полимери што спроведуваат електрична струја.
•Биополимерите се полимери што се
добиени од живиот свет или пак
лабораториски синтезирани полимери кои
можат да вршат функции на поддржување
на животот во живите организми.

•Биополимерите имаат примена во

медицината и фармацијата како
материјали, носители на лекарства, со цел
да се постигне продолжено дејство на
лекот (забавена и рамномерна
апсорпција).
•Биополимерите се користат за правање
биолошки мембрани и вештачки органи
(залистоци за срце, стентови, вештачки
коски, вештачка кожа и др.)
•Биополимерите во иднина треба да
добијат широка еколошка поддршка,
бидејќи тие треба да ги заменат
досегашните пластични материјали за
амбалажа, заради нетоксичната и брзата
деградација во природата.
 Вообичаените полимери се составени од соединенија на
јаглерод, меѓутоа полимери може да се добијат и од
неоргански соединенија, како што се силикатите и Пластиките се голема група различни синтетички
силиконите. Има бројни природни полимери (протеин, материјали. Тие се поделени во две главни групи:
целулоза, скроб итн.), но полимерните материјали кои се термопластични и термостабилни, во зависност од
користат во индустријата и секојдневниот живот најчесто не
се добиваат од природните полимери. Има два основни нивното однесување при загревањето. За двете
вида индустриски важни полимерни материјали: пластики и категории важна улога играат т.н. адитиви, кој
еластомери. Инаку, во практиката постои тенденција овозможуваат подобрување на јакоста и крутоста,
изразот пластика да се користи наместо полимер кога се бојата и отпорноста на палење.
зборува за полимерите применети за изработка на разни
делови.

ПЛАСТИКА ЕЛАСТОМЕРИ
•Поимот пластика покрива неколку синтетички или полусинтетички
продукти на полимеризација. Тие се составени од органска
кондензација или полимери за дополнување и често содржи други
супстанции за подобрување на перформансот или економичноста.
Постојат неколку природни полимери што општо се земени за
„пластика“. Пластиката може да се обликува во различни предмети,
филмови или влакна, да се обликуваат и од нив да се прават
предмети со различна форма, а можат и да се бојат во различни
бои. Тие се отпорни на вода, атмосферски влијанија, на корозија, на
голем број хемикалии, а некои од нив издржуваат и високи
температури. Нивното име е изведено од фактот дека многу од нив
ја имаат карактеристиката пластичност. Пластичните производи
имаат најразлични карактеристики како толеранција на топлина,
тврдост, отпорност и други. Поради разновидните и специфични
својства, имаат големо економско значење и разновидна примена.
Од пластични материјали се произведува облека, чевли, чанти,
многу предмети што се користат во домаќинствата, како на пример,
приборот за јадење, разни садови итн.
 Поливинилхлорид (ПВЦ или PVC), е синтетичка смола, органски полимер направен со обработка на
мономерите од винилхлоридот со преоксид. Тој може да биде помешан со повеќе гумени полимери или
кополимеризиран со другите винили за да се добие производ според сопствените потреби. ПВЦ смолата
помешана со пластификатори, стабилизатори и пигменти се користи за производство на еластични
прозводи (на пр., мантили, играчки, пластични контејнери). Непластифицираната смола се употребува за
груби прозводи (на пр., цевки за вода, навлаки за оловни цевки, фонографски плочи). Загриженоста од
истекувањето на винилхлоридот во храната резултира со ограничувања за неговата употреба во
контејнерите за храна, неговото распаѓање во хидрогенхлорид кога гори, исто така, предизвикува
проблеми. Денес тој се произведува во поголеми количини во однос на другите пластични материјали,
освен од полиетиленот.

Од винил хлорид се добила поливинилхлорид т.е. PVC.

•Политетрафлуороетилен е синтетички
флуорополимер на тетрафлуороетилен кој
има бројни примени. Општо познатото
име е тефлон.

•Политетрафлуороетилен е
флуоројаглеродна цврста супстанца (на
собна температура), бидејќи е полимер со
висока молекуларна тежина кој целосно
се состои од јаглерод и флуор. Тефлонот е
хидрофобен: ниту вода, ниту супстанции
што содржат вода не го навлажнуваат
тефлонот, бидејќи флуоројаглеродите
покажуваат ублажени сили на дисперзија
поради високата електронегативност на
флуорот.

•Политетрафлуороетилен се користи како

нелеплив слој за тави и други садови за
готвење. Тој е нереактивен, делумно
поради јачината на врските јаглерод-
флуор, и затоа често се користи во
контејнери и цевки за реактивни и
корозивни хемикалии.
БЛАГОДАРИМЕ
ЗА
ВНИМАНИЕТО!