The

Missing
Piece
BY: Mars Tubalinal

“prang may missing piece sa buhay ko, at siya ang kumumpleto nun”
 THE MISSING PIECE
CHAPTER 1

May mga bagay sa mundo na pilit man nating abutin ay hindi natin kayang makuha. Na
hanggang pangarap nalang ang kaya nating gawin. At ganyan ang nararamdaman ni Blake sa
tuwing nakikita niya ang campus princess na si Emily. Almost perfect na ang tingin ni Blake
dito. Mayaman, maganda, mabait, matalino. Lahat na ng katangian ng ideal girl mo nasa kanya
na. Isa lang ang problema. Hindi siya kayang lapitan ni Blake. Hindi rin naman siya torpe.Dahil
sa totoo lang marami na siyang naging girlfriend at marami na rin siyang babaeng pinaiyak nang
di sinasadya. Gwapo rin naman siya. Sabi nga ng mga naging gf niya, siya da ang perfect na tall,
dark and handsome. Yun nga lang, hindi siya singyaman ng pamilya ni Emily. Ang mga ito na
ata ang isa sa pinakamayaman at pinakamaimpluwensyang tao sa balat ng lupa. Samantalang ang
pamilya niya, sa isang exclusive subdivision din naman nakatira pero ang mga negosyp nila ay
talagang nakasandal pa sa pamilya ni Emily.

“Tol, wala ka naman palang binatbat eh. Hanggang tingin ka lang pala kay Emily eh.” Sabi ng
kaibigan niyang si Mark habang nasa bar sila at si Emily ang topic.

Umiiling iling lang si Blake sa mga sinasabi ng bestfriend niya.

Siya si Mark ang bestfriend niya na walang ginawa kundi ipamukha sa kanya kung gaano siya
katorpe kay Emily.

“Tol, iba talaga si Emily eh. Para siyang Diyosa. Hindi ko siya mahawakan.”

“Eh paano ba yan tol, diba next week eh maghohold ng party ang parents niya at invited kayo?”
tanong ni Mark sa tonong nang-aasar.

Biglang napatigil si Blake. Hinihiling niya na sana makausap niya sa Emily sa nasabintg party.

Mabilis na tumakbo ang mga araw. Dumating na ang araw ng party na pinakahihintay niya.
Katulad ng inaasahan maraming mga businessman ang invited. Kasama sa invited ang parents ni
Blake. Wala naman talaga siyang hilig sa business. Nanatili siya sa gilid nang biglang may
lumapit sa kanya.
“Hindi ka ba nag-eenjoy sa party?” lumingon siya sa pinanggagalingan ng boses. Nabigla siya sa
nakita. Emily is standing infront of him.

“Huh? Ah medyo.”

“teka, you’re Blake right? Diba sa schoolmate tayo?”

Tunango si Blake.

Sa wakas nakausap ko na rin si Emily.

Maraming napagkwentuhan ni Emily at Blake. Ayaw na sanang matapos ni Blake ang gabi na
iyon. Hanggang sa school pakiramdam ni Blake ay heaven parin.

“Tol, nakausap mo lang siya. Daig mo pa ang babae kung kiligin.” Sabi ni Mark na may
kasamang batok.

“ARAY!!!. Antay ka lang tol. Magiging close kami at liligawan ko siya.”

Maya-maya biglang tumunog ang cellphone ni Blake.

“Oh,sino nagtext?”

“Si Emily. Nagyayaya. Labas daw kami. Sige tol, mauna na ako sayo.” At umalis na si Blake.

Nagkita sila ni Emily sa isang malapit na mall.

Lalong lumaki ang pagkamangha ng binata sa itsura ng dalagang kanyang nakita. Kumain sila sa
isang sikat na restaurant. Nasundan pa ang mga paglabas nilang dalawa.

“Tol, inlove na ata ako.” Sabi ni Blake sa kanyang bestfriend habang tulala

“Ako rin.” Biglang pagsabat ni Mark.

Nagulat si Blake sa narinig.

“Talaga? Kanino?Diba may girlfriend ka?”

“Teka teka, FYI wala akong girlfriend. Taga doon siya sa Law school. Kaso lang may boyfriend
siya.”

“Ahhh. Tol, ligawan ko na kaya si Emily?”

CHAPTER 2

Hayy umaga na naman. Ang boring na naman pumasok. Hi ako nga pala si Emily. Emily
Sandoval. Sabi ng mga schoolmates ko, ako na daw ang perfect girl. Mayaman, maganda,
matalino at mabait pa. But, im not happy.Alam niyo ba kung bakit? Ang mga naging boyfriends
ko kasi, they just courted me para maipagmayabang sa lahat ng tao na girlfriend nila ako. Well,
siguro masaya yun kung mahal ka rin nila. Pero iba eh. They treated me like a trophy. Hindi
naman nila ako minahal. I never felt that I am special kapag sila ang kasama ko. Until, I
suddenly realize, that no one would take me seriously. Until dumating si Blake. Aaminin ko, I
really don’t like him. Yung akala mo kung sinong gwapo. Actually, pinagtitripan lang namin
siya ng mga friends ko

FLASHBACK

“Hey, Emily. Kilala mo ba si Blake Alcantara?” tanong sa akin ng bestfrien d ko na si Mimi.

“Oo. Isa yung family niya sa mga kasosyo nila Mommy at Daddy sa negosyo.” Sagot ko sa
kanila

“ Alam mo bang may gusto siya sayo?” Biglang sabat ni Thea na kanina pa pala nakikinig sa
amin.

“Well, hindi naman nakapagtataka yun. Emily is the campus princess right Ems?” sabay sabi ni
Jessa.

Silang tatlo ang bestfriends ko. Simula kindergarten , magkakaklase na kami. At isa pa,
magkakaibigan din ang parents namin kaya hindi na yun nakapagtataka. Nasa library kami para
sa research project namin sa Humanities. Pare-pareho kami ng course- Journalism. At first ayaw
ng parents ko ng course na napili ko. Dapat daw ng Business Administration ako or any related
courses para ako na daw ang magmamana ng negosyo. Pero, aanong magagawa nila kung ito ang
gusto ko, kaya in the end ako parin ang panalo.

“Ems? Ok ka lang ba? Uy, masyado kang flattered na crush siya ni Blake.” Pang-aasar ni Thea
sa akin.

“OF COURSE NOT!” pasigaw na sabi ko sabay tayo at tingin sa kanilang tatlo.

“Ahem!” napalingon ang librarian sa aming apat. Medyo napahiya ako, kaya unti-unti akong
naupo.

“UYY,depensib ka teh!” sabi ni Jessa sabay apir kay Mimi.

“Sinabi na ngang hindi eh!” Yamot na sabi ko sa kanila. Lumapit ang librarian sa amin.

“excuse me, if you can’t keep quiet, lease get out of the library.” Sabay talikod sa aming apat.

Badtrip talaga tong mga to. Pero, bakit ganun masyado akong defensive?
“Teh, what if let’s play with him?” sabi ni Thea na may halong nakakalokong ngiti. Nasa
staircase kami at pababa na sa canteen. Napatigil ako sa sinabi na yun ni Thea.

“What do you mean?” tanong ko sa kanya.

“Makipagdate ka sa kanya. Para naman matupad ang matgal na niyang wish.” Patuloy pa nito.

END OF FLASHBACK

Tumigil ang daydream ko dahil sa cellphone ko. Bigla kasing may nagtext.

From: Blake

[Good Morning Emily. Sabay sana tayong pumunta sa school. Dadaan nalang ako diyan sa bahay
niyo. Kung ok lang sayo. Txt bck]

Inaamin ko, at first oo i was just playing with him, pero eventually, i am falling for him. May
mga doubts na baka katulad lang din siya ng mga Ex ko. Pero, diba nga kung mahal mo, handa
kang masaktan.

Nireplayan ko siya kagad. Agad-agad akong naligo at nagprepare. Masaya ako, hindi ko alam
kung bakit. Basta masaya ako. Bumaba ako para mag almusal.

“Good Morning Emily.” Si Yaya lusing. Siya ang nag-alaga sa akin simula pagkabata. Palagi
kasing wala sila mama at papa.

“Good Morning din yaya. Wala na naman ba sila?”

“Emily, ano pa ba ang aasahan mo sa kanila? Alam mo namang masyado silang busy dahil sa
dami ng mga kumpanya niyo. Maupo ka na nga diyan at kumain ka na” sabi sa kanya ni yaya
lusing.

Maya-maya ay tumawag ang security guard ng subdivision. Nasa labas na daw ng subdivision si
Blake. Agad-agad ko namang tinapos ang pagkain ko at nakita kong nasa labas na ang kotse ni
Blake. Nagulat ako dahil hindi naman basta basta nagpapapasok ang guard ng kung sino sino.

“P-paano ka nakapasok dito?” sabi ko kay blake.

Nginitian niya lang ako. Gosh! Bakit ganun ang gwapo ng tingin ko sa kanya?

“Halika na at baka malate pa tayo.” At binuksan niya ang pintuan ng kotse. Gwapo na
gentleman pa. Saan ka pa?
Hindi naman ganoon kalayo ang school sa bahay namin kaya agad kaming nakarating sa school.

“Hmm.. Emily?”

“Yes?”

“M-malapit na kasi ang acquaintance party natin. M-may kadate ka na ba?”

Oo nga pala, this month na ang acquaintance party namin. At ito na ang last. Balak ko sanang
wag nang pumunta kasi sanay ang lahat na may kadate ako pero, dahil nagtanong ang gwapong
nilalang na ito, sige papayag na rin ako

“Wala pa nga eh. I was planning not to go.” Pagpapakipot ko.

“Hmmm.. Emily? Ok lang ba kung yayain kita? Pero kung hindi ka pupunta ok lang.” Sabi nito
sa akin habang nakikipag eye to eye. Ang cute pala ng mga mata niya.

“Hmm.. hindi ko pa alam eh. Sige mauna na ako. May klase na ako eh. Bye” at umalis na ako sa
parking lot.

Gosh! Kinikilig ako. No one has ever done this to me. Usually kasi makikita ko nalang ang mga
ex ko sa tapat ng bahay namin. Hayy ewan ko ba. Sadyang naiiba ang lalaking ito. Actually wala
naman talaga kaming klase today. Wala kasi ang prof. Nagpaalam sa amin last meeting na
aabsent daw siya. Kaya ako nagpaalam kaagad para ikwento sa mga kaibigan ko ang nangyari.
Una kong nakita si Thea.

“Thea!” tawag ko. Agad namang napatingin si Thea sa akin.

“Bakit? Aba, aba nakitakitang bumaba sa BMW ni Blake ha. Anong meron? Kayo na ba?”

“Hahahaha. Hindi pa noh. Tsaka hindi naman siya nanliligaw eh.”

“Pakipot! Di daw. Sa akin ka pa nagsikreto. Sa course natin tayo ang paparazzi.” At tumawa ito.
Papunta kami sa canteen nandoon daw kasi si Mimi at Jessa.

Kinuwento ko na rin sa kanila ang lahat. Tawa lang sila ng tawa.

“Well well well. Mukhang nainlove na talaga sayo si Blake ha.” Sabi ni Mimi sa akin.

Totoo nga iyon. Pero ayoko namang saktan ang damdamin ni Blake. Pakiramdam ko unti- unti
na akong nahuhulog sa kanya.

“Pustahan na kasi sis. 1000. Kapag nasabi ni Blake na iloveyou sayo. Bilis.” Sabi ni thea.

“Sus ang hina naman ng bet niyo. 1000 yun lang ang gagawin. Dapat sis may gagawing kakaiba
si lover boy mo sayo.” Ang sabi naman ni Jessa
“At ano namang kakaiba yun aber?” ang sabi ko naman sa kanila.

“Kailangan yung tipong you will feel very special. Make him shout to the whole world how much
he loves you but in a different way.”

Chapter 3
Mark

Hey yow mga readers. Taka kayo bat ako magkukwento ngayong chapter na to noh? Bitinin ko
muna kayo sa lab isturi ng aking bestfriend na si Jhennie Blake Alcantara. Ambaho ng full name
niya noh? Pambabae. Ahahahahaha. Well, siguro nagtataka kayo kung paano ko naging
bestfriend ang ugok na iyon.

Ako din eh. Di ko alam.

Ganto kasi un.

Magkaibigan ang parents namin. Barkada ganun. Ang usapan nila ipapakasal daw nila ang mga
anak nila. Unang nagkaroon ng anak ang parents ko. Lalaki lumabas at ako yun. Yung parents
naman ni Blake, hirap pa daw magkaanak. Kaya ayun, kung kani-kaninong doktor lumapit
hanggang mabuntis na nga ang mama ni Blake. Sobrang excited lahat kasi akala nila babae ang
anak nila. Fortunately, si Blake ang lumabas. Isipin niyo nalang mamaya ipagkasundo pa kami
nun noh. Mandiri kaya kayo!

Sige, tutal ako naman ang magkukwento sa inyo ngayon, ikukwento ko sa inyo ang babaeng
magpapatino sa akin.

Ahead ako kay Blake ng four years. At dito ako sa law school napadpad para daw maging
abogado (Malamang law school nga diba). Doon sa dati kong school, I was known for being a
playboy. Hanggang ngayon dito sa law school ganun padin ako. Pero when I saw this girl,
everything changed.

Bigyan ko muna kayo ng introduction sa kanya.

Ang ganda niya. Alam niyo yung parang anghel na bumaba sa langit. Ganun siya kaganda.
Kasing edad niya si Blake at law din ang kinukuha niya. Nagtaka ba kayo?
Isa rin yun sa hinahangaan ko sa kanya. Genius kasi siya. Biruin niyo, at the age of 12,
dumudugo na ang utak niya sa Logic. Grabe! Mga edad ko na yun, malamang di pa ako tuli.

Pero, kung gaano siya katalino, kabalikataran naman pagdating sa pag-ibig.

Maganda, matalino, mabait, mayaman (slight). Pero ung boyfriend niya....

Ang playboy na si Terrence.

Yung lalaking yun, mas playboy pa ata sa akin. Hindi ko alam kung aware ung mahal ko na hindi
lang siya ang mahal.

Bahala na, i’m willing to wait for

Courtney.

Chapter 4
Mark

Maaga akong pumasok ngayon sa school. Gusto ko kasing makita si Courtney. Birthday niya
kasi ngayon. At ibibigay ko itong gift ko sa kanya.
Pumunta agad ako sa room namin. MAgkaklase kasi kami sa first subject. Hinanap ko siya pero
hindi pa ata dumarating.

Balak ko sanang iwan nalang sa table niya ang teddy bear na binili ko for her. Pero, naisip ko na
mas maganda kung personal kong ibibigay sa kanya.

Iniwan ko muna ang teddy bear sa table ko at pumunta sa C.R. NApadaan ako sa isang staircase
nang makarinig ako ng may naglalampungan.

"Ano ba nakikiliti ako. " Sabi nung girl

"Wag kang maingay baka may makarinig satin. Pareho tayong expel kapag nangyari yun." sabi
naman nung boy.

"Terrence, paano na si Courtney?" ang tanong nung girl.

Hindi na ako nagulat sa nasabing pangalan nung babae. Pero, ang ikinagulat ko ay ang isinagot
ni Terrence sa kanya.

"Hindi ko naman talaga mahal yung Courtney na yun eh. PAg nakuha ko na ang gusto ko sa
kanya. Makikipagbreak na ako. After all, ikaw naman talaga ang mahal ko eh." at kitang kita
kong hinalikan ni Terrence ang babae na nakaupo pa sa lap niya.

Hindi ako mapakali. Ano ba ang gustong makuha ni Terrence kay Courtney?

Ay Mark, ang tanga tanga mo. Bobo. Malamang yung Virginity ni Courntney. Sixteen Years old
palang ito,

At first boyfriend niya si Terrence, kaya malamang wala pa ngang nakakagalaw dito.
Hindi ko napigilan ang sarili ko. Hinila ko ang babae at itinapon. NApaupo siya sa ginawa ko.
Agad kong

hinawakan ang kwelyo ni Terrence.

"Gago ka talaga, Terrence Pelaez. Wag na wag mong sasaktan si Courtney, kung hindi ako ang
makakalaban mo!" sabay suntok sa kanya. Napaupo siya sa sahig.

Maya-maya ay tumayo siya.

"Now, look who's talking. BAkit ako lang ba ang nananakit ng babae? Hindi ba't PLAYBOY
karin?"

PArang natapakan ang ego ko sa sinabi niya. At sinuntok ko ulit siya.

"TAMA NA!!" NAgulat at napatingin kami pareho sa sumigaw. Saka ko lang napansin na
marami na pala ang nanunuod sa amin.

"Nasaktan ka ba ha, Terrence?" sabi ni Courtney.

PArang nawala ang galit ko sa boyfriend niya nang marinig ko ang mala anghel niyang boses.

MAya-maya ay tunayo si Courtney at lumapit sa akin. PAra akong nadikit sa kinatatayuan ko.
Dug dug

Dug dug

Dug dug

palakas ng palakas ang tibok ng puso ko nang palapit siya nang palapit sa akin

SHIT!!!

ang ganda talaga niya. I can't believe this!

"Ano bang ginawa sayo ng boyfriend ko para suntukin mo ha?"

natapos ang pagdi day dream ko anng narinig ko siya.

"H-ha?" pakiramdam ko ay napahiya ako sa nasabi ko.

"Mr. Pelaez and Mr. Sandoval, please proceed to my office. NOW!" sabi ni Mrs. Perez, ang
disciplinary officer ng school namin.

Grabe, ako na nga ang nagmamalasakit, ako pa talaga ang napasama. Kung hindi ko lang talaga
mahal si Courtney, I will never do this to her.
******************************************************************************
**********************************

Pumunta ako sa bahay nila Blake after my class. Sabi sa amin, two day suspension daw ang
parusa sa nangyari sa amin.

Walang pasok sila Blake kaya, doon ako makikitulog sa kanila. Ikinuwento ko sa kanya ang
lahat nang nangyari, pati ang mga naramdaman ko, habang papalapit sa akin si Courtney. Pero,
hindi ko sinabi sa kanya na Courtney ang pangalan ng girl. KApag sinabi ko kasi, Mang-aasar na
namana ng mokong na to.

"HAHAHAHAHAHAHAAHAHAHAHAHA." yan ang reaksyon niya pagkatapos kong

magkwento.

"Anong nakakatawa?" sabi ko sa kanya na may masamang tingin

"AHAHAHAHAHAHAHAHHA. eh kasi naman . HAHAHAHAHAHAHAHHAA.. yung play

... AHAHAHAHAHAHA"

Ha? ano daw?

"BAhala ka nga diyan. PAgamit ng kama mo ha." sabay higa sa kama niya.

"Sige lang 'tol. Tulog lang diyan. MAy date ako ngayon." sabi niya pagkapasok ng banyo.

Date? Sila na ba? Ang mokong talaga, hindi nagkukwento.

HAyyss....
Bala nga siya. Goodluck!!

Narinig ko siyang lumabas ng banyo, at naramdaman kong nagbibihis siya sa walk in closet niya.
PAsipol sipol pa ang loko.

Hindi ko na alam ang susunod niyang ginawa. Puro kasi si Courtney ang nasa isip ko.

EWAN!!!!!!!!!

MAHAL KO SIYA!!

AT GAGAWA AKO NG PARAAN PARA HINDI SIYA MASAKTAN

Chapter 5
Blake

Hay naku. mukha talagang timang si Mark.

Biruin niyo, ang playboy na katulad niya, nagawang patahimikin ng isang babae.

Well,ang malas naman ng babaeng yun. Isang Mark Joseph San Jose ang nagmahal sa kanya.
I was driving may BMW papunta sa meeting place namin ni Emily. Sabi ko sa kanya, magsabay
na kami pero wag na daw.

Dumaan muna ako sa flower shop.

Gusto ko nang sabihin sa kanya na mahal ko siya. Pero, gusto ko sana something special na hindi
niya makakalimutan.

Palabas na ako nang flower shop nang makita ko ang mga kaibigan niyang sina Jessa, Mimi at
Thea. Nakaupo sila sa labas ng isang sikat na coffee shop at may kausap sa Cellphone.
Nakaloudspeaker ito para marinig nilang tatlo. Palapit na ako, gugulatin ko sana pero, mas
nacurious ako sa pinag-uusapan nila.

“God, girl. Ang cheap mo ha. Ikaw pa talaga ang nagyaya sa kanya ha.” Ang sabi ni Mimi.

“Eh, as if naman yayayain ako nun. Torpe yun remember?” sabi naman ni Emily sa kabilang
linya

“Ano nandyan na ba siya? Grabe ha, kapal ng mukha para pag-antayin ang babae.” Sabi naman
ni thea

Medyo tinamaan ako sa sinabi ni thea. Aalis na sana ako nang marinig ko si Jessa.

“Girl, kawawa naman si Blake, once na sinabi mo sa kanya na pinaglalaruan mo siya. Gosh! I
can imagine his face. Bakit hindi mo kaya yun gawin sa gitna ng campus?” at tumawa ang tatlo.
Pati si Emily naririnig kong tumatawa sa kabilang linya.
What? Emily is just playing with me? Pero, seryoso ako sa kanya . Bakit ganun, kung kailan ako
naging seryoso, saka naman ako masasaktan ng ganito?

Umalis ako kaagad at pinuntahan si Emily. Pilit kong pinipigilan ang mga luha ko na tumulo.
Galit ako sa kanya, pero ngayong nakita ko siya, she’s really stunning.

Nakita kong binaba niya ang phone niya. Ngayon lang ata sila natapos mag usap ng mga
kaibigan niya.

“Hi, kanina ka pa ba?” pagsisinungaling ko. Pilit kong tinago ang mga luha ko

“Hmm. Hindi naman. Why? Is there something wrong?” ang pagsisinungaling niya.

Nagagalit ako sa kanya dahil sa mga panlolokong pinaggagagawa niya ngayon. Pero, anong
magagawa ko? Wala akong karapatang magalit sa kanya. Naiinis ako sa sarili ko dahil nagpaloko
ako sa kanya.

“W-wala. Here, for you.” Inabot ko ang bouquet of flowers na binili ko.

“Thanks. Ang ganda naman. Sit down halika na at kumain na tayo.” At tinawag na niya ang
waiter.

Kinuha na ng waiter ang order namin at umalis.

“E-emily. I want to say something.” Please, sabihin mong mahal mo rin ako at hindi na ako
magagalit sayo.

“What is it?” tanong niya.

Huminga ako ng malalim at ibinuga ko ang lahat ng gusto kong sabihin

“E-emily, I love you.” Napatigil siya sa sinabi ko.

“Well, thanks. Pero, I want to be honest with you...”

“Honest? Alam ko na ang lahat Emily. You’re just playing games with me. Itigil na natin ito.
Lalo siyang natigilan sa sinabi ko.

“Willing akong maghintay sa’yo. But please don’t play games with me. Dahil malinis ang
intensyon ko para sa iyo. Mahal kita at totoo yun.” At hinawakan ko ang kamay niya pero binawi
niya kaagad un.

Maya-maya pa ay dumating na ang waiter. Nagdinner kami nang walang nagsasalita sa aming
dalawa.

Nagpakiramdaman hanggang sa matapos kami.

“Hatid na kita.” Sabi ko sa kanya.

“No thanks. And please pwede bang lumayo ka na sa akin bukas sa school. I don’t want to see
your face anymore.” At naglakad na ito paalis.

Ang sakit sakit.

Kung kelan ko naman nakilala ang babaeng para sa akin saka naman ako masasaktan.

Maya-maya biglang bumuhos ang ulan. Kasabay nito ang pagbuhos ng luha na kanina ko pa
pinipigilan

Chapter 6
Jenna

Nakita ko ang lahat nang nangyari. Mula sa pagdating ni Blake sa restaurant hanggang sa
paglabas nilang dalawa sa restaurant.
Hindi nila ako stalker.

Sadyang mahal ko lang talaga si Blake.

Inalagaan ko siya nang higit pa sa buhay ko.

At hindi ako makakapayag na may mananakit sa kanya.

Ako si Jenna

Ako ang babaeng iniwan niya para kay Emily.

Nakita ko si Blake sa gitna ng kalsada. Alam kong umiiyak siya.

Hindi na siya gumagalaw sa kinatatayuan niya.

Nipalitan ko siya.

Dugdug

dugdug

dugdug

sabi ng puso ko.

Pinayungan ko siya at napalingon siya sa akin.

Kahit na natatakpan ng buhos ng ulan ang mga luha niya, alam kong umiiyak siya.

"Jenna, hindi niya ako mahal." at napayakap siya sa akin.

Hindi napigilan na tumulo ng luha ko.

Inangat ni Blake ang ulo niya at Unti unti siyang lumapit sa akin. NAgtagpo ang mga labi namin.

At hinimatay si Blake.

"Blake!" hinawakan ko siya. MAy lagnat si Blake

Inalalayan ko siya papunta sa kotse niya. Kinuha ko ang susi sa bulsa niya at binuksan ang pinto.

Pinasakay ko siya sa passenger's seat (A/N: di ko po talaga alam ang term dun sa upuan sa likod
ng sasakyan. Sensya na po kung mali :) ) at ako ang nagmaneho.

Balak ko siyang dalhin sa condo ko para maalagaan ko siya.

Hindi rin naman kalayuan ang condo ko sa restaurant kaya, nakarating din kami kaagad.

Binuksan ko ang pinto at ang mga ilaw. Agad ko ring binuksana ng kwarto at hiniga sa kama.

Tinatanggal ko ang mga butones niya. Alam ko may halong pagnanasa ang ginagawa ko.

KAya para hindi na ako magkasala, tinawagan ko ang bestfriend ko. Si Brent

"Hello Brent." sabi ko

"Oh, napatawag ka Jenna. BAkit?" ang tanong naman niya.

"Asan ka ngayon?" tanong ko ulit

"Nasa bahay. Bakit ba? Kinakabahan naman ako sayo." ang sabi nito.

"Pumunta ka dito ngayon din mismo. Magdala ka rin ng T-shirt mo at shorts." ang utos ko.

"Ha? Bakit?" tanong niya

"BAsta. Bilisan mo." at binaba ko na ang phone.

Kumuha ako ng maligamgam na tubig para kahit papaano ay mapunasan ko si Blake.

"Emily." narinig kong sinabi ni Blake habang pinupunasan ko siya.

Hindi na napigilan ng mga luha ko na tumulo

Ang sakit sakit. Ang sakit tanggapin na kahit kailan ay hindi ako nagawang mahalin ng taong
mahal ko.

"Uy! Bat ka ba umiiyak diyan?" Nagulat ako sa boses na narinig ko. Nilingon ko kung sino ang
nagmamay-ari ng boses - si Brent.

"Ano ba kasing..." naputol ang sinasabi niya nang napatingin siya sa kama ko

"SHIT!! Jenna what is he doing here?" galit na tanong ni Brent

"Brent, calm down. I- I just accidentally saw him. Basa ng ulan at inaapoy ng lagnat. Please,
Bihisan mo muna siya. I will cook something for the three of us." at lumabas ako at isinara ang
pinto.

Paano ba humantong ang lahat sa ganito?

Pero, bago ang lahat, let me introduce myself.

I'm Jenna Mariz Escudero. Isang HRM student at currently nasa fourth year college. Isa lang
naman akong simpleng estudyante na nagkakaranas din ng mga bagsak sa buhay. Bubbly ang
face ko. Ayoko kasing tinatawag akong mataba.

Si Brent? Siya lang ang laging nang-aasar sa akin nang mataba.

"TABA! TABA!"asar nito sa akin dati.

"Ewan ko sayo Brent. Di ko talaga alam bat kita kaibigan eh." Inis na sabi ko sa kanya

"Ayyiee. Galit na yan. Cute ka naman Jenna eh." Sabay kurot sa pisngi ko.

Hayysss... Ganyan kami palagi. Simula ng makilala ko siya, ganun na kami. Pero, lagi namang
nagkakasundo.

Pero, si Blake? Paano nga ba ako napasok sa buhay niya

FLASHBACK
First day ng third year life ko. Isang taon nalang.Hayyy...

Third year na ako NBSB padin ako.

Ganito ang daydreaming ko pagpasok. HIndi ko namalayang mababangga na pala ako

"OUCH!" sabi ko na nakaupo na ako sa sahig.

"Sorry miss. Ok ka lang ba?" At inabot niya ang kamay niya. Tinignan ko ang nagmamay-ari ng
kamay na iyon, at nakita ko ang mukha ni Blake.

"O-ok lang ako. Salamat." sabi ko naman habang pinupulot ko ang mga gamit ko.

"BEST!" napalingon ako sa pinanggagalingan ng boses. Tumatakbo si Brent papalapit sa amin.

'Angtagal mo naman! Kanina pa kita inaantay sa room. 15 mins. nalang parating na ang prof" at
hinila niya ang kamay ko. Hindi manlang niya napansin ang gwapong nilalang sa harapan namin.
NAkita kong nginitian niya ako. Nginitian ba niya ako o guni-guni ko lang ang lahat?

NAgsimula na ang klase. Dahil start palang, hindi muna naglesson ang ibang mga prof. Ung iba
naman hindi na muna pumasok.
Buong araw siya lang ang laman ng isipan ko. Magkasama kami ni Brent at katulad ng dati ayun,
dada padin ng dada.

"uy best! di ka naman nakikinig eh!" sabay simangot. Kung hindi ko lang kilala ang crush nito,
malamang matagal ko nang inisip na bakla to.

"Hahahaha. Sorry best. Uhmmm best, may tanong ako." sabi ko. wala naman kasi akong ibang
choice kundi ang sabihin sa kanya eh

"Sige ano un?" at humarap na naman sa akin with his puppy eyes.

"Paano mo malalaman na inlove ka na?" seryosong tanong ko.

"Si Blake ba tinutukoy mo?" sabay yuko.

Takte talaga tong lalaking to. Mind reader ata. HAyyy nako.

"Best, kahit sinong lalaki pa ang mahalin mo, dito parin ako sa tabi mo." at niyakap niya ako.

kaya ayun, palagi ko nalang pinagpapantasyahan si Blake. Hanggang sa isang araw...

"Be my girl." nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kung pinagtitripan lang ba niya ako o
ano.
"Blake, ano to?" halos mangiyak-ngiyak ko siyang tinanong.

"Jenna, dati pa kita napapansin. Hindi ko lang alam kung anong approach ang gagawin ko. I love
you. please be my girl." at wala na akong nagawa kundi pumayag. Tutal, mahal ko naman na rin
siya.

10 months ang tinagal ng relationship namin. At naging masaya ako sa mga panahong yun. HE's
my first.

First love

First boyfriend

first kiss

Akala ko siya rin ang first man na makakagalaw sa akin. I offer my self to him pero,

"Jenna, wag. hindi mo naman kailangang gawin to eh." at yun ang mga salitang hindi ko
malilimutan sa kanya.

Until dumating ang break-up. ang sabi niya hindi na daw niya ako mahal. Hindi ako tanga para
hindi mapansing si Emily ang mahal niya.

Si Brent ang naging karamay ko sa mga panahong nanlulumo ako sa kanya. Muntik na akkong
magpakamatay dahil sa lalaking yun.

Nawala ako sa sarili ko. Pero ngayon, pinipilit kong bumangon.

Pero isang patak lang pala ng luha niya, bumabalik ang lahat.

END OF FLASHBACK

"Oy Jenna ung niluluto mo!" nagulat ako kay brent.

Tama siya, umuusok na nga ang niluluto ko.Halos wala nang sabaw ang noodles.

"Oh, tapos ko na siyang bihisan." at binigay sa akin ni Brent ang basang damit ni Blake.

"bat ba patay na patay ka padin sa kanya ha?" inis na si Brent sa akin.

"Please brent. Naawa lang ako sa tao." pagsisinungaling ko.

Agad akong pumunta sa kwarto para mapunasan siya.

"Emily" sambit na naman niya ang pangalan ng babaeng iyon.

"SHIT! Ang sakit naman nun Blake." sabi ko nalang sa kanya habang hinihimas ang maamo
niyang mukha.

Chapter 7
BRENT

Hayyysss...

eto na naman tayo....

Kitang kita ko parin sa mga mata ni Jenna kung gaano niya kamahal ang lalaking nanloko sa
kanya. Ang lalaking walang ginawa kundi saktan siya.
Ang hindi ko maintindihan, bakit hindi niya mapansin na ako ang knight in shining armor niya
na kaya siyang ipagtanggol kahit kanino?

ang clown ng buhay niya na kahit sa pinakamalungkot niyang sandali ay kaya ko siyang
pangitiin at marinig ang masaya niyang halakhak.

Ako si Brent Montereal. Heartrob daw ng HM (Hospitality MAnagement). Pero, wala akong
pake sa sinasabi nila.

Anong gagawin ko sa pagiging heartrob ko kung hindi naman ako ang mahal ng taong mahal ko?

Oo. Mahal ko si Jenna.

kaya gagawin ko ang lahat para maging masaya siya.

Paano nga ba humantong ang lahat sa ganito?

FLASHBACK

Kagaya nga ng sinabi ko tinuturing ako na heartrob sa program namin. Pero, wala akong
pakialam doon. As long as masaya ako at mahal ako ng girlfriend ko.

High school palang kami ni Mimi nang naging girlfriend ko siya. Hanggang college, iisang
school ang pinasukan namin para hindi na kami magkahiwalay pa.
She took up Journalism samantalang ako, I took up Hospitality management.

Noong una, maayos ang takbo ng relasyon namin. Parang walang nagbago.

Pero, nagulat nalang ako isang araw nang,

"Break na tayo." sabi niya sa akin nang nakaupo kami sa isang table sa canteen.

"W-what?" gulat na gulat na tanong ko. Halos maibugako sa kanya ang laman ng bibig ko.

"Break na tayo. Ayoko na Brent. Hindi na kita mahal. Itigil na natin to." At tumayo siya sa
kinauupuan niya at umalis.

Buong araw kong pinag-isipan kung ano ba ang nagawa kong masama.

Pumunta ako sa park malapit sa school. Tamad na tamad na talaga akong pumasok kaya hindi ko
na pinasukan ang last subject.

Naupo ako sa swing. Hindi ganoon kadami ang tao kaya wala ring makakapansin sa pag-iyak ko.

"SHIT!" sabi ko sa sarili ko habang nakayuko at tumutulo ang luha.

"Sino minumura mo diyan?" nagulat ako sa nagsalita. Tumingala ako para tignan kung kanino
nanaggagaling ang boses.
Nagulat ako nang makita ko si Jenna na nakangiti sa akin.

"Wow! si Mr. Heartron umiiyak" at ngumiti pa na parang nang-aasar.

Saka lang ako natauhan na may luha pala sa pisngi ko.

"Oh, heto ang panyo." at inabot niya sa akin ang panyong kulay pink.

"Punasan mo yang luha mo. Kay gwapong lalaki umiiyak." inabot ko ang panyo at umupo sa
kabilang swing.

"Alam mo, kesa umiyak ka diyan bakit hindi mo nalang ikwento sa akin ang nangyari. Don't
worry mapagkakatiwalaan naman ako eh."

Tinignan ko siya sabay irap.

"Bakit ko naman gagawin yun? Eh hindi nga kita kilala eh. Tsaka hindi tayo Close."

"ok. Then, let me introduce myself. I'm Jenna Mariz Escudero. HM din katulad mo." at inabot
niya ang kamay niya para makipagshake hands.

"Hi." matipid kong sagot.

"hahahahaha. You really don't remember me? Blockmates tayo. Ganyan ba kalakas ang tama mo
kay Mimi at hindi mo kilala ang mga taong nakakasalamuha mo araw-araw?" seryosong sabi
niya.

"at isa pa, kapag sinolo mo ang problema, may chance pa na magkaroon ka ng cancer. or baka
madepressed ka pa. Hindi ka na magiging heartrob." at tumawa pa ito. At that moment.
napatingin ako sa kanya.

Ngayon lang ako nakarinig ng ganoong tawa. Ang sarap pakinggan. Para bang anghel na
tumatawa galing sa langit

Tama siya. Kesa naman magmukmok ako, better yet ikwento ko sa kanya ang lahat. She listened
to me. Habang nagkukwento ako, hindi ko napigilang maiyak. Siya naman, hinahagod niya ang
kamay sa likod ko para damayan ako.
Gabi na ng matapos kaming magkwentuhan. Buong gabing iyon, ako lang ang nagkukwento sa
kanya.

"Thanks for listening." sabi ko sa kanya.

"Wala yun." At tumayo siya para yakapin ako.

"Uwi na tayo." at hinila niya ang kamay ko.

Our hand met. Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko ng mgaoras na yun. PAra bang may
kuryenteng dumaloy mula sa mga kamay niya papunta sa akin.

Nang makarating kami sa isang intersection, we seperate.

Nilingon ko siya, sabay sabing. "TABA!" nilingon niya ako na nanlilisik ang mata. Kahit
natatakpan ng eyeglasses niya ang mga mata niya, pakiramdam ko tatamaan ako ng kidlat sa
tingin niya

"Wag mo akong tawaging taba! Cute ako! hmmp!" at tumalikod siya sa akin. Ang cute niya
palang asarin.

Dahil nga pareho kami ng course at blockmates pa, lalo kaming naging close ni Jenna. She
became my friend, then my bestfriend. until i start to love her and treat her as my special
someone.

Pero, may problema.

"Best, may what if ako sayo." sabi ko sa kanya habang nagpapracticum kami. Partner kasi kami.

"Ano yun?" tanong niya habang naghihiwa

"What if, sabihin ko sayong mahal na kita? anong gagawin mo?" kinakabahan ako sa isasagot
niya. Second year kami at that time.
Tumigil siya sa ginagawa niya at tinignan ako sa mata.

"Best, mahal kita. I treat you as my little brother. Yun lang. At isa pa walang talo-talo.
BESTFRIEND TAYO DIBA?" at tinuloy na niya ang ginagawa niya.

"OUCH!" pakiramdam ko nung mga panahong yun. pakiramdam ko ay tinutusok ng maraming

karayom ang puso ko tapos para bang may pumupunit nito.

For th second time, I was being dumped. Yan ba ang tinatawag nilang HEARTROB? Torpe sa
taong mahal niya?

END OF FLASHBACK

"UY!" nagulat ako kay Jenna.

"Ang lalim naman ng iniisip mo. Si Mimi na naman ba?" at naupo ito sa tabi ko. Kitang kita ko
na namumula ang mga mata niya.

"Umiyak ka na naman?" sabi ko sa kanya.

"Kalimutan mo na siya. Ibibigay ko sayo ang lahat." sabi ng utak ko.

"Dito ka na matulog best. Parang hindi na titila ang ulan eh."sabi nito.

"Oo. babantayan ko si Blake. Baka reypin mo"

"ULOL!"

Ang ganda talaga niya kapag naasar siya. I love her bubly and red face.

I Love her.
I'm inlove with my bestfriend

kailan ko kaya masasabi sa kanya?

Chapter 8
Terrence

Namaga ang mukha ko sa suntok ng Mark na un.

SHIT! ang sakit talaga. makakaganti rin ako dun.

Si Courtney naman kanina pa tawag ng tawag nangungulit kung ok lang daw ba ako.

Nakakabwisit talaga tong babaeng to.

Oras talagang nakuha ko na ang gusto ko sa kanya iiwan ko siya ng luhaan. wala akong pake
kahit makiusap pa siya sa akin ng todo todo.

"Terrence, iho?" nakita ko si mommy na nakasilip sa kwarto ko.

"Ma, ano ba hindi ka ba marunong kumatok manlang?" galit na sabi ko sakanya sabay talikod.
Nakakabwisit talaga sa bahay na to! Wala kang privacy. Arghh!!

"Iho, im just worried. Sabi kasi ni manang may pasa.."

"Ma, gusto ko nang magpahinga." at humiga ako sa kama ko.

Ayoko talagang pinapakialaman ako. Bwusit na buhay naman to!

Kinabukasan maaga akong nagising. Tinignan ko ang cellphone ko. puro galing kay courtney.
grabe napakaisip bata talaga ng babaeng to.

Ayoko na nga sana siyang makita ngayong araw pero parang kabuteng sumulpot kung saan.

"Terrence, Good Morning baby." bati nito sa akin sabay kiss sa cheeks ko.

"Good Morning." matipid na sagot ko.

"May sakit ka ba?" alalang tanong nito sa akin.

"Shit naman Courtney! Will you please stop?!" sigaw ko sa kanya. Ramdam kong nabigla siya.

"H-happy monthsary baby." at umalis.

SHIT! bahala siya sa buhay niya. wala akong paki sa kanya. Hindi siya kawalan sa akin.

Buong araw kong hindi hinarap si Courtney.

After ng klase ko, agad akong sumakay sa kotse ko.

Bwisit na bwisit kasi ako sa babaeng yun. Simula ng naging girlfriend ko siya, wala nang
nangyaring matino sa buhay ko.

Maybe, you're wondering kung ano ang ikinagagalit ko sa kanya.

Let me tell you the story.

Last year, my mom told me na kailangan ko na daw magkaroon ng girlfriend or else, i will marry
the daughter ng kasosyo nila sa negosyo.

DAMN!

bwisit na bwisit ako. No choice i have to look for someone na magpapaloko pa sa isang loko-
lokong katulad ko.

"Hassle naman yan pare." sabi sa akin ng kabarkada ko.

"Tol, kilala mo ba si Courtney?" sabi naman nung isa ko pang kabarkada.

"Courtney, yung nerd? yung gifted child? anong meron sa kanya?" ang tanong ko naman sabay
inom ng sanmig light na inorder ko.

"Tol, crush ka niya. Siya ang sagot sa problema mo." ang sabi nila sa akin na may nakakalokong
ngiti
Kaya ayun, I courted her. Pare-pareho lang naman ang weaknesses ng mga babae eh. Flowers,
chocolates stufftoys, sweet words. Plus, crush niya pa ako. Kaya walang kahirap hirap na
napasagot ko siya.

"Mom, I want you to meet Courtney. My Girlfriend" agad ko siyang pinakilala sa mommy ko.
Boto naman ang mommy ko sa kanya. PROBLEM SOLVED!

Pero ngayon, problema na naman siya.

Biglang nagring ang cellphone ko.

Galing kay Drew, ang kabarkada ko.

"Tol, lika sa tambayan. Inuman tayo. Monthsary niyo ngayon diba?" pang-aasar pa nito.

"P***** I** niyo! pupunta ako. tama na ang pang-aasar." and I hung up the phone

Agad akong pumunta sa bar na palagi naming tinatambayan. Pagmamay-ari kasi ito ng isa kong
kabarkada.

"Tol, buti naman at dumating ka." sinalubong agad ako ni Rence. Isa rin sa mga kabarkada ko.

Actually, lima kami sa barkada. Si Darren, Anton, drew, rence at ako. Pero si Darren at anton
nasa states na. Doon na nila pinagpatuloy ang pag-aaral nila

As usual, inuman, asaran. hanggang sa napunta sa akin ang topic.

"Tol, nakascore ka na ba kay COurtney? Kapag nagkataon ikaw ang nakauna sa kanya." panmula
ni Rence.

"Hindi pa nga eh. Nakakabwisit talaga. Ayoko na ng ganyang pustahan. Lugi ako." sabi ko sa
kanila.

"Tol, sinasabi ko na nga ba eh. Hindi mo siya kayang kunin. O baka naman mahal mo na siya?"
sagot ka agad ni Drew.

"Of course not! Sige na ako na ang bahala dun." at uminom na ako ng beer.

"Tol, totoo bang sinuntok ka ni Mark?" tanong ni Drew

"Oo. strike two na siya sa akin." agad kong sagot.

Nagbalik na naman ang alaala ko

FLASHBACK

"Terrence! I'm inlove!" sabi sa akin ni Kristine

Si Kristine ang bestfiend ko. Sabay kaming lumaki. Magkaibigan pa ang mga parents namin. At
halos pareho kami ng mga gusto. Inlove ako sa kanya. Pero, hindi ko kayang sabihin sa kanya.
NAtatakot ako na baka umiwas siya sa akin.

"T-talaga?" parang may tinik sa lalamunan ko nang sabihin niya sa akin na inlove na siya.

"Kay Mark Aguilar!" kilig na kilig pa niyang sabi sa akin.

"OUCH!" parang tinusok ang puso ko na nilalagari. ang sakit.

teka! tama ba ang narining ko? kay MARK AGUILAR? yung playboy mula pa dun sa dati
naming school?

"Anong sinabi mo? kay MARK AGUILAR KA INLOVE?!" ang gulat kong tanong sa kanya.

"O-oo. B-bakit? Gwapo n.."

"Shit! tumigil ka na sa ilusyon mo Kristine. sasaktan ka lang niya."

hindi nga ako nagkamali. Hindi nakinig si Kristine sa akin. Niligawan siya ni Mark at sinagot
niyo ito.

HAnggang sa...

"Terrence, si Kristine.." tumawag ang mommy niya sa akin. NAkita nalang daw si Kristine na
nakabigti sa kisame ng kwarto niya. NAgpakamatay

A week before that, nakipagbreak si MArk sa kanya. Hindi raw niya matanggap na iniwan siya
nito. Dagdag pa na may nangyari na sa kanila.

Galit na galit ako kay mark sa ginawa niya. Simula nang mamatay si Kristine, wala na akong
sineyosong babae. I became a playboy.

Oo wala nga akong pinagkaiba kay Mark. But, I know one day maigaganti ko din si Kristine.

END OF FLASHBACK

"Tol, umiiyak ka na naman?" tanong ni Drew sa akin.

"Wala to dre. Naalala ko lang si Kristine. Sige tol, uwi na ako. MAy pasok pa ko bukas eh." at
tumayo na ako.

"Tol, nga pala. Added info" hawak ni Rence sa kamay ko.

"Ano yun? tsaka pwede ba bitaw dre. kadiri. Para tayong magsyota" sabay hatak sa kamay ko.

"Oh tol, kaw lang nag-iisip niyan ha." pang-aasar naman nito.
"Tol, gusto ni Mark si Courtney. Kapag nakauna ka kay Courtney, You're hitting two birds at
one stone" seryosong sabi ni Drew.

Chapter 9
Courtney

"Happy monthsary baby"

Hayyyss..

galit na naman si Terrrence sa akin

STUPID COURTNEY! SO STUPID!

Kasalanan to nang Mark na yun eh.

Yan tuloy hanggang ngayon di padin ako pinapansin ni Terrence.

Pumasok na ako sa room ko. Then, I saw a Teddy Bear on my chair. May kasama pang sulat

Galing siguro kay Terrence :">

kilig ako.

I know kay Terrence galing to

"Belated Happy Birthday!

always stay sweet

your secret admirer"

Hmm... Terrence talaga pasecret-secret admirer pa

Ganito kami ni Terrence, away-bati.

Kung tinatanong niyo ako ngayon kung aware ako sa pagiging playboy ni Terrence, the answer
is yes. Oo alam ko ang lahat ng nagaganap.

Pero, alam ko din na balang araw, magagawa niyang magbago para sa akin.

I hope one day marealize niya yun.

Kinabukasan, hindi parin nagpapakita si Terrence sa akin. Ganyan kami palagi. One week na
hindi magpapansinan. Tapos, biglang magpapansinanng ilang araw. At balik ulit sa away.

Oo alam ko nakakasawa. At alam ko rin na masakit.

Mahal ko siya. Gagawin ko ang lahat para sa kanya. Lahat ng hilingin niya, ibibigay ko

Kinabukasan, may nakita na naman akong regalo sa upuan ko. Hindi na bear ngayon kundi
bouquet ng flowers.

hmm....

mukhang nagiging sweet na si Terrence ah.

Mukhang nagkakatotoo na ang mga dasal ko.

sana tuloy-tuloy na.

At nangyari nga. tuloy-tuloy akong nakakatanggap ng mga gifts. Chocolates, flowers. Parang
nililigawan niya ulit ako :">

Pero, may isa pa akong napapansin. Paccute ng pacute si MArk

Arghh!!1

bwusit talaga tong lalaking to!

ang sarap pagpirpirasuhin.

Una sinapak niya si Terrence baby ko

tapos ngayon lalapit lalapit lapit siya sa akin.

Speaking of... andito na naman siya

"Hi Courtney..."

"Hi,Mark. Uhmmm... may sasabihin ka ba? May gagawin pa kasi ako ee." pambabara ko sa
kanya

"Kasi Courtney..."
"COURTNEY!" nagulat ako sa sumigaw.

Tinignan ko kung sino ang sumigaw.

Si Terrence pala.

"Let's go Courtney." at hinawakan niya ang braso ko.

"Teka lang, nasasaktan ako" uyyy nagseselos ang loko.

Agad din naman niya akong binitawan. Humarap siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong
balikat.

"Sorry baby. I didn't mean to hurt you." at pagkatapos nun unti unti niyang nilalapit ang mukha
niya sa akin. Pakiramdam ko namumula ang mga pisngi ko. Ang huli kong natatandaan ay ang
paglapat ng mga labi namin.

Kinilikig ako!!! :">

"S-sorry. M-mukhang nakakaistorbo ako." sabi ni Mark at umalis na ito.

At ito naman ang hudyat para bumitaw si Terrence sa paghalik sa akin

SHIT NAMAN!

Kakabitin!!!

Hinawakan niya ulit ang braso ko tulad ng paghawak niya kanina.

"Halika nga dito!" at hinila niya ako papunta ng parking lot.

"Aray ko! nasaaktan akko Terrence. Kanina ang sweet sweet...."

"SHUT UP!" galit na sabi ni Terrence

Minsan talaga hindi ko siya maintindihan. Minsan mabait, minsan naman ubod ng sungit

May Bipolar disorder ata to

Nakarating kami sa parking lot sa tapat ng kotse niya. Binitawan niya ang braso ko. Pero imbes
na magalit ako sa kanya niyakap ko siya.

"Thank you nga pala sa mga gifts mo ha" sabi ko sa kanya

"GIFTS?! What gifts? ramdam kong nanginginig na naman siya sa galit.

"Ahhh. w-wala ...." at hinawakan niya ang dalawa kong braso.

"PUNYETA COURTNEY! KAninong lalaki ka na naman nakikipaglandian ha?!" galit na sabi

niya sa akin

"Hindi ako nakikipaglandian Terrence. Alam mo namang ikaw lang ang mahal ko eh." humihikbi
na akong nagpapaliwanag sa kanya. Buti walang tao sa parking lot kundi rinig na rinig ang mga
sigawan namin.

"Sinungaling! Sino yang lalaking yan?! Si Mark ba? Ha?! Sagot!" at lalo pa niyang diniinan ang
hawak sa akin.
"Aray ko! Terrence. Masakit! ano ba?!" halos mapasigaw na ako sa sakit.

"Tinataasan mo na ako ng boses?!"

"Hindi naman sa ganoon.Makinig ka kasi muna sa akin." pagpapahinahon ko sa kanya.

"Ikaw lang ang mahal ko..."

"Then prove it!" sabi niya sa akin habang nakikipag eye to eye.

Prove it? kulang pa ba mga ginagawa ko?

I reached for his cheeks and I kissed him.

"Yun lang Courtney? Gusto ko ganito" at hinawaka niya ang dalawa kong pisngi at hinalikan ako
sa labi.

Madiin na madiin. Nasasaktan ako. Tinulak ko siya palayo.

"Sinasabi ko na nga ba eh. Bakit mas masarap bang humalik ang MARK na yun?!" at hinawakan
niya ang buhok ko.

"Nasasaktan na ako Terrence.Please" umiiyak na akong nakikiusap sa kanya.

Hinila niya ako hanggang sa makasakay kami sa kotse niya.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko sa kanya.

"Sa lugar kung saan mo mapapatunayan ang pagmamahal mo sa akin." sabi niya sa akin.

Kinabahan ako sa sinabi niya.

Dumiretso kami sa bahay nila. Agad siyang pinagbuksan ng gate at pinarqada niya ang kotse.

Nauna siyang naglakad at nakasunod ako sa kanya. Dumiretso kami sa kwarto niya.

Ano naman kaya ang gagawin namin dito?

Hindi kaya?? Ayoko pa! Bata pa ako ! >.<

NO! may tiwala ako sa kanya. Hindi niya gagawin yun

"Baby, anong gagawin natin dito." tanong ko sa kanya.

"Mahal mo ba ako?" ayan na naman yang nakakalokong tanong na yan.

"OO Terrence Angelo Castro. Mahal na Mahal ka ni Courtney Angela dela Vega." at hinalikan
ko siya ulit siya. But this time sa labi naman.

Smack lang talaga ang balak ko. Pero nung aalisin ko na ang labi ko, hinawakan niya ang ulo ko
at diniin pa lalo sa kanya.

TORRID KISS ang naganap. Halos di ako makahinga sa ginawa niya.

again, tinulak ko siya.

"Uuwi na ako." at aktong lalabas na ako pero hinawakan niya ang kamay ko.

Hinarap ko siya. At binigyan na naman niya ako ng puppy eyes niya.

"BE mine tonight. Yun lang ang magiging patunay na mahal mo ako"

NO!....
Pero mahal ko siya...

di ko na alam ang gagawin ko!!

Bago pa man ako makasagot, nilapitan na naman niya ako at hinalikan.

I answered his kiss. Then, he slipped his tongue inside my mouth.

Kinakabahan ako.

Until namalayan ko nalang na pareho na kaming nakahubad at nakahiga sa kama.

Tuluyan na niyang naangkin ang buong pagkatao ko.

After reaching our climax, he lay down beside me. Pero, nakatalikod siya sa akin.

I hugged him from his back.

"I LOVE YOU TERRENCE." at hinalikan ko siya sa cheeks niya.

Buti nalang at walang pasok kami pareho kinabukasan.

Nagising ako sa sikat ng araw.

Kinapa ko siya sa tabi ko pero, wala na siya.

Tumayo ako sa kama, pero ang sakit ng buong katawan ko.

Mas lalo pa akong nagulat nang makita ko ang blood stain sa kama niya.

Doon lang ako napahagulgol ng malakas.

halos isang linggong hindi nagpakita si Terrence sa akin.

At itong Mark naman, unti unting napapalapit sa akin.

Wala na kasi akong makausap sa school. Lahat kasi sila tumitingin sa akin sa tuwing dumadaan
ako sa hall way.

"Mark, bakit ba sila tingin ng tingin sa akin?" tanong ko sa kanya nung nasa Cafeteria kami.

"Uhmmmm... Hindi mo ba alam? May bago na kasing girlfriend si Terrence." at yumuko siya sa
akin na para bang hiyang-hiya

GIRLFRIEND?!

Chapter 10
Mimi

magkasama kami ni Emily sa mall ngayon. Mamimili kasi kami ng damit para sa nalalapit na
acquaintance party.
Bago ko ituloy ang kwento, magflashback muna tayo sa naganap ng gabing binasted ni Emily si
Blake

FLASHBACK

“No thanks. And please pwede bang lumayo ka na sa akin bukas sa school. I don’t want to see
your face anymore.”

Rinig na rinig ko nang sinabi ni Emiliy kay Blake yun. Sinundan kasi namin siya. We told her na
wag ibaba ang phone para marinig namin ang pambabasted niya kay Blake pero binaba parin
niya.

Nakita naman niya kami kaagad

"Nice one girl. Look at him in the middle of the rain. At tignan mo ang lumalapit sa kanya? ang
ex girlfriend niyang si Jenna." agad na sabi ni Jessa.

Kitang kita ko sa mga mata ni Emily ang selos pero, tinatago niya lang ito.

"Yeah I know, he's so pathetic. Tara na girls." at umalis na kami sa place

END OF FLASHBACK

Dahil sa nangyari ay halos isang linggo naming hindi nakita si Emily. Kung hindi ko pa nga
pinilit ito, malamang hindi ko na din siya kasama.

Pagkakitang-pagkakita ko sa kanya nang sinundo ko kanina sa bahay nila, parang isang linggong
umiyak.

Huli ko siyang nakitang ganito, ay nung nagbreak sila nung last Bf niya.
Pagkatapos namin mamili, agad kaming pumunta sa isang italian restaurant para kumain.

Hindi talaga nagsasalita. NAkakapanibago talaga siya.

"Sis, are you ok?" tanong ko sa kanya, pero tango lang ang nakuha kong sagot.

"Sis, alam ko hindi. Sige na tell me what's wrong." at hinawakan ko ang kamay niya.

Nakita kong tumulo ang luha mula sa mga mata niya.

"Mimi, the truth is, hindi ko alam kung ano ba talaga ang problema. Hindi naman ako dapat
nagkakaganito diba? Ewan ko. Naguguluhan ako. Ang sakit-sakit dito" at tinuro niya ang dibdib
niya kung saan nakalagay ang puso niya.

Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya. Tumayo ako at lumapit sa kanya para yakapin.

"Nagmamahal ka lang, Ems. Ssshhh. Kung mahal ka talaga niya, hindi ka niya iiwan.Why not
tell him what you feel?" sabi ko sa kanya habang hinihimas himas ang likod niya.

"I tried Mimi. I tried. Tinawagan ko siya, pero hindi niya sinasagot ang mga phone calls ko.
Hinahanap ko rin siya sa campus pero, halatang iniiwasan niya ako. Hindi ko na alam ang
gagawin ko. Ang sakit sakit." at humagulgol na naman si Emily.

I just remembered my last relationship

FLASHBACK

"I LOVE YOU SO MUCH MIRANDA MICHELLE TORRES!" rinig na rinig ko ang boses ni
Brent mula sa rooftop ng school namin.

Ilang buwan niya na rin akong nililigawan. Mahal na mahal niya raw ako. OO inaamin ko,
nafafall na rin ako sa kanya pero syempre gusto ko lang subukan ang sincerity niya.

Halos mamula ako sa gitna ng quadrangle sa sobrang kahihiyan.

Hinila naman ako nila Emily, Jessa at Thea papunta sa rooftop. Ako naman halos madapa dapa
sa pag akyat sa hagdan.

Pagbukas ng pinto sa roof top, sinalubong ako ng mga roses petals. Lumakad ako doon at nakita
ko si brent na may hawak na bouquet of flowers. Buti nalang at makulimlim ang panahon at
medyo katamtaman lang ang temperature.

"I LOVE YOU. Please be my girl." at lumuhod siya sa harap ko.

"AIYIEE!!" sabay sabay na sambit ng tatlo sa likod ko.

"I-i love you too." pabulong na sabi ko.

"Ha? hindi ko marinig" sabi ni brent

"I LOVE YOU BRRENT MONTEREAL. AND YES I WILL BE YOUR GIRL." at tumayo na
siya at niyakap ako.

Mula ng araw na sinagot ko siya, pakiramdam ko ako na ang pinakamaswerteng babae sa buong
mundo. Sa sobrang gwapo ba naman ng boyfriend ko, mabait pa,matalino na loyal pa.

Pinakilala ko siya sa parents ko. Welcome naman siya sa bahay namin. For almost two years
naming relasyon ni Brent, wala kaming naging problema.

Until one day, my dad talked to me.

"Miranda(miranda ang tawag nila sa akin sa bahay) leave your boyfriend now. and that's an
order!" utos sa akin ng daddy ko.

Nalaman kasi nila na hindi ganoon kayaman si Brent. Gusto daw kasi nila ay isang lalaking
galing sa alta syudad. Umiiyak akong nakiusap sa daddy ko.

"Dad, mahal ko siya at hindi ko siya iiwan." matapang na sabi ko.

"Subukan mo lang ako Miranda Michelle Torres. What I want is What I get." at iniwan ako ni
Daddy na umiiyak.

Kinuwento sa akin ni Brent na natanggal sa trabaho ang daddy niya. Isa lang kasi itong
empleyado sa isa sa mga sister companies namin.

Ayokong masira ang buhay ni Brent.So, I broke up with him. Leaving him without any reasons
Pinakilala sa akin ni Daddy ang anak ng kaibigan niya. Si Mark Altamira. Sabi pa ni daddy si
Mark daw ang ideal man na gusto niyang pakasalan ko.

My dad set an arranged marriaged between me and mark. Pareho naming hindi mahal ang isa't
isa, so we remained friends.

Nakita kami ni Brent na magkasama isang araw, at alam ko na kaagadang pumasok sa isip niya.
Lalo ko pang pinakita ang sweetness namin ni Mark. Masakit ang mga ginagawa ko sa harap ng
taong tunay kong mahal.

Pero, I have to do this. Para rin sa kanya ito.

"Bakit hindi mo siya ipaglaban?" tanong ni Mark sa akin ng kumain kami minsan sa bahay nila.

"Hindi ko kaya. Hawak ako ni daddy sa leeg." sagot ko sa kanya.

"At hindi rin alam ng friends mo?"

tumango ako.

Ang alam kasi ng mga kaibigan ko, nakipagbreak ako kay Brent dahil wala na akong feelings
for him. At si Mark ang ipinalit ko.
Pinagpatuloy namin ang pagpapanggap na kami ni Mark. Until ngayong pumasok siya sa law
school.

Dahil sa sobrangbusy, minsan nalang kami makapag-usap ni MArk.

END OF FLASHBACK

Nahimasmasan na si Emily.

"Cheer up girl. Kung para talaga kayo sa isa't isa kayo parin hindi ba?"

tumango lang ulit ito. Dumating na ang order namin at kumain na kami.

May pumasok na idea sa utak ko. I reached for my phone and called someone

Chapter 11
Mark

naputol ang pagdedaydream at pagtititig ko kay Courtney ng biglang nagvibrate ang phone ko.

"SHIT!"

napatingin tuloy ang professor ko.

"Is there any problem Mr. Altamira?" tanong ng terror prof ko.

"wala po mam." at binigyan ko naman siya ng wagas na ngiti.

TAKTE! sino ba ting istorbong to?

<Mimi calling>

nuh kaya kailangan nitong babaeng to?

RRRIIIINNGGG! ! !

nagring na ang bell

"ok, we'll just continue our discusion next meeting."

yan salamat naman at tapos na.

NAgvibrate na naman ang phone ko.

"bakit ba? pahamak ka talaga. muntik na akong pagalitan ni mam. naputol pati pagpapantasya ko
sa kanya."

<hehehehe... si courtney na naman tinitignan mo> alam ni mimi ang tungkol kay courtney. siya
lang ang napagkukwentuhan ko tungkol sa kanya.

" shh.. ingay!" saway ko sa kanya. Nakita ko kasi na paparating si Courtney.

SHIT! ganda talaga

<Kuya Mark, please talk to your bestfriend blake. Please?>

"Ha? bakit naman?"

At inexplain na nga niya ang nangyari.

"Kaya pala. Sige ako na ang bahala kay Blake. SIge bye." at binaba ko na ang phone.

"Sino yun?" tanong ni Courtney sa akin.

"ah wala. si mimi." sagot ko

"Girlfriend mo?" tanong niya

Umiling ako. "Tara nga sa canteen. Gutom na ako." at hinila ko sa canteen.

Ang lambot talaga ng kamay niya.

Habang naglalakad kami papuntang canteen. Nakasalubong pa namin si Terrence kasama ang
bago niyang girlfriend.
Humigpit ang hawak ni Courtney sa kamay ko. Ramdam ko na nasasaktan siya.

"Oh, Mark. Kayo na pala? Congrats tol. Masarap yan."

PUTCHA! hindi ko napigilan ang sarili ko. Binitiwan ko ang kamay ni Courtney at hinawakan
ko ang damit ni Terrence.

"T*** I** mo! Hinding hindi mo na siya masasaktan ulit!" at sinuntok ko siya.

"Let's go Courtney" at hinawakan ko ang kamay niya.

Alam ko na may nangyari na sa kanila. Hindi na daw niya kasi alam ang gagawin.

Umupo kami sa isang bakanteng table sa canteen. Nakita kong tumutulo ang luha niya.
"H-hindi mo na dapat ginawa kay Terrence yun."

Pinunasan ko ang mga luha.

"Listen to me Courtney. I won't let anyone or even someone hurt you. And I will make sure that
no single tear will fall from your eyes."

"Salamat Mark. Bakit mo ba to ginagawa sa akin?" ang tanong niya sa akin.

PUCHA!! tameme ako. Ano sasabihin ko sa kanya? Dahil mahal ko siya?

TAENA! Natotorpe ako!!!

"Uy! Mark? Are you ok?"

"HA?W-wala syempre kaibigan kita." sabi ko naman

SHIT! Mark! Torpe mo!!!

"Ahh ganun ba? salamat ha. Nga pala i have to go. See you tomorrow" at tumayo na ito sa
kinauupuan niya.

pagkaalis ni Courtney,bigla na namang nagring ang phone ko.

<tita rosalie calling>

mommy ni blake tumatawag? bakit kaya?

"Hello po tita?"

<uhmmm.... mark, do you have class today?> tanong niya sakin.

"wala naman po. Bakit po? may problema po ba?" tanong ko.

<to tell you frankly iho, meron nga. I'ts about our son, blake. ilang araw na siyang hindi
lumalabas ng kwarto nya. Can you please talk to him. Your tito rene and I are going on a
business trip. Mawawala kami ng ilang linggo.>

"ok po tita. Pupuntahan ko na po siya ngayon. Bye po."

at binaba ko na ang phone.

Alam ko naman ang problema ni Blake. Umaga na siyang umuwi ng gabi na sinabi niya na may
date siya. Niloko ko pa nga siya kung kamusta sila ni Emily at inumaga siya ng uwi. pero, isang
galit na blake ang sumaluubong sa akin. From that day on, hindi na kami nakapag usap dahil na
rin sa nalalapit naming midterm.

Bumili ako ng isang case na beer sa isang malapit na convinience store at dumiretso ako kaagad
kila blake.
Pinatuloy ako ng katulong nila sa kwarto niya.

Pinihit ko ang doorknob pero, nakalock ito. Kumatok ako

tok!tok! "Blake, open the door si Mark ko. Usap tayo tol. may dala akong beer."

narinig ko ang yabag sa loob ng kwarto niya.

Buti naman at buhay pa ang loko. Akala ko nagbigti na.

Binuksan niya ng kaunti ang pinto at inilabas lang ang ulo.

SHIT!

napamura ako sa itsura niya. PAra siyang ewan.

Parang ilang buwang hindi naligo.

"Halika pasok ka."

tumuloy ako sa loob. hila-hila ko ang isang case ng beer na binili ko.

"Tol, nag-aalala sila tita sayo. Pati na rin si Emily." ang sabi ko sa kanya.

"BULLSHIT ka naman mark. ano to joketime?" at kinuha niya ang isang beer at binuksan.

"Mahal ka niya Blake. Hindi pa niya alam yun. Until now."

"Bakit ngayon pa? pagkatapos niya akong saktan bigla niyang sasabihin na mahal niya ako? ano
to? gaguhan?" nagagalit na boses ni Blake.
hayyysss....

minsan ang hirap din sa lalaking to, ang hirap kausapin. parang babae.

"Si jenna ang date ko sa acquaintance"

"ANO?! Nagkabalikan na kayo? kelan pa? bakit hindi ko to alam? paano na si Emily?" sunod
sunod na tanong ko sa kanya.

"Hahahaha... easy lang tol. isa-isang tanong lang. una, hindi pa kami nagkakabalikan pero balak
kong makipagbalikan sa kanya. At kung tinutukoy mo about our date sa acquaintance, bahala
siya. Ayoko na siyang makita pa. Tol, ngayon lang ulit ako tinamaan sa isang babae,gagaguhin
pa niya ako."
Napailing lang ako sa mga sinabi niya...

Buti pa ako. medyo ok na kami ni courtney.

buong magdamag kaming nag inuman ni blake.

umaga na ng nagising ako.

si blake? andun sa banyo, suka ng suka kagabi. di na nakabalik sa higaan

tinignan ko kaagad ang cp ko.

12 missed calls at 10 msgs.

lahat galing kay courtney.

parang nawala ang hang over ko ng makita ang pangalan niya.

nagreply ako sa mga txt niya.

<hi courtney, sorry for the unreplied sms kagabi. I was drunk with my bestfriend. ano ba ang
gusto mo sabihin sa akin?>

sinend ko na yun at bumaba sa kusina nila blake. Magpapatimpla ako ng kape para
mahimasmasan kaming dalawa lalo na si blake.

inakyat ko ang dalawang tasa ng kape sa kwarto niya. dinampot ko ang cp ko.

<pwede ba tayong magkita ngayon? may problem kasi ako eh.>

ang aga naman naming magkikita. tinignan ko ang orasan sa cellphone ko

1:30

PUTCHA!!! tanghali na pala.

"BLAKE!!... bumangon ka na diyan at aalis ako. eto na kape mo."

pumasok ako sa banyo at nakahilata parin sa bath tub.

grabeh talga kapag nalasing tong lalakeng ito.Hinila ko siya papalabas ng banyo at naglock ako
ng pinto. Buti nalang at may mga damit ako na naiwan dati dito sa kanila.
Agad akong naligo. Paglabas ko ng banyo, nakahiga padin si Blake sa sahig.

kumuha ako ng malamig na tubig at ibinuhos sa kanya.

"SHIT! tangna mo Mark. Ano ba problema mo?" tanong niya na halatang nahuimasmasan

"Gago, acquaintance party niyo na. Susunduin mo pa si Emily diba?" sabi ko sa kanya.

"ULOL! si Jenna. Si jenna ang date ko ngayon. Atsaka bakit ka nakiligo sa banyo ko? saan ka
pupunta?" tanong niya sa akin.

"makikipagkita ako sa classmate ko." ang tipid na sagot ko sa kanya. Gaya nga ng sinabi ko nung
unang mga chapter, hindi niya kilala ang aking si Courtney. At hindi rin naman siya nag uusisa.
Pabayaan mo siya.

"Pumunta siya kaagad sa bayo at nilock ang pinto. Dinig ko ang pagbagsak ng tubig sa katawan
niya. Ako naman pmunta sa walk in closet niya at hinanap ang damit ko.

Agad akong nagbihis at mabilis na ininm ang kape ko.

"tol, una na ako."

at lumabas ako ng kwarto niya. Sumakay ako sa kotse ko at pinaharurot ko iyon papunta ng mall
kung saan kami dapat magkikita ni Courtney.

Agad ko siyang nakita na nakaupo sa isang table sa isang sikat na fast food chain. Mukha siyang
malungkot.
Nilapitan ko siya kaagad.

"Hi. Kanina ka pa ba?" ang tanong ko sa kanya

Umiling siya.

"May problema ba?" ang tanong ko ulit.

"Mark, I have to tell you something?" ang seryosong sabi niya sa akin.

OM! ano yun? mahal mo na ba ako?

dugdug

dugdug

pakiramdam ko nasa jackpot round ako ng isang gameshow sa sobrang kaba.

"A-ano yun?" tanong ko sa kanya.

Grabeh pakiramdam ko napaka assuming ko.

"Mark kasi.....
Buntis ako."

Chapter 12

the acquaintance party

"Mark kasi, buntis ako"

hindi alam ni mark kung ano ang mararamdaman niya ng binitiwan ni Courtney ang mga
katagang iyon.

PAkiramdam niya ay gusto niyang sugurin si Terrence at ipalapa sa aso.

"Courtney, ako rin may gusto akong sabihin."

naisip ni Mark na this is the right time para sabihin niya kay courtney ang tunay niyang
nararamdaman.

"Ano yun?" nagtatakang tanong ni Courtney sa kanya.

"Yung mga bears, flowers and chocolates na nakukuha mo sa upuan mo araw araw, galing lahat
yun sa akin. Kasi Courtney, I want you to feel na hindi lang si Terrence ang lalaki sa mundong
ito. Gusto kong marealize mo na mali ka ng piniling lalaki.
Courtney, al I want to say is that, I love you." at naramdaman ni Mark ang mainit na likido na
dumadaloy sa pisngi niya.

Ngayon lang siya nagkaganito sa isang babae.

"Thank you." matipid na sagot ni Courtney sa kanya.

OUCH!! pakiramdam niya ay pinupunit ang puso niya sa sobrang sakit.

"Thanks mark, I really appreciate all the effort, pero, si Terrence ang mahal ko. Please
understand." at tumayo na si COurtney para umalis.

Naiwan si Mark na luhaan at sawi sa pag-ibig

******************************************************************************
******************************

And the night everyone is waiting for has finally arrived.

Ang lahat ng dumalo sa party is in their best dress and best suit.
They all look gorgeous and stunning.

Kasama ni Emily si Mimi. Si Thea at Jessa kasi ay kasama ang kanilang mga date.

Katulad ng mga nakaraang party na dinaluhan ni Emily, hindi parin mapapantayan ang ganda
niya ngayon, pero kitang kita ni Mimi ang lungkot ng kaibigan na mababakas sa kanyang mga
mata,

Maya-maya pa ay nakita ng magkaibigan ang pagdating ni Blake at Jenna. Nakahawak pa si

Jenna sa braso ni Blake.

"BITCH!" ang sabi ni Emily sa kanyang sarili.

Kitang kita naman ni Mimi ang pagdating ni Brent, na mukhang walang kadate.

Ang gwapo talaga niya. ang sabi ng isip ni Mimi ng makita ang kanyang ex na naglalakad sa
ballroom.

******************************************************************************
*********************************

kitang-kita ni Brent na masaya ang bestfriend niya na niyaya siya ni Blake sa party.
"ano kaya ang pinaplano nitong lalaking ito?" ang nasa isip niya.

"Subukan lang niyang saktan si Jenna at magkakagulo dito."

nakita ni Brent na lumalapit si Mimi sa kinaroroonan niya.

"Hi." bati nito sa kanya.

"hi." matipid niyang sagot. hanggang ngayon bitter parin siya dito.

"Mag-isa ka ata." tanong nito sa kanya.

"Obvious ba?" pagsusungit ni Brent kay Mimi.

OUCH! pakiramdam ni Mimi ay may kung anong insekto na kumagat sa puso niya.

Maya-maya pa, ay biglang nagpatugtog ng isang sweet na kanta.

Sana yayain niya akong sumayaw. Nasa isip ni Mimi.

******************************************************************************
***************************

Parang nananadya pa ang tadhana. Nasa isip ni Emily.

Broken hearted song pa kasi ang pinatugtog.

kitang kita niyang nagsasayaw sina Blake at Jenna sa dancefloor. Kita rin niya sina Jessa at Thea
na halatang enjoy na enjoy sa kanilang mga kasayaw.

hindi maalis sa mga labi ni jenna ang ngiti. Masaya siya dahil kasayaw niya ngayon ang lalaking
kanyang pinakamamahal.

"Jenna, doon tayo sa pavillion sa labas." ang yaya ni blake sa kanya.

"sige mauna ka na doon, pupunta muna ako sa C.R" ang sabi nito sa kanya.

Lumabas si Blake at si Jenna naman ay tumungo sa C.R

******************************************************************************
*****************************

Nakita ni Emily si Blake at Jenna na naghiwalay. Medyo lasing na siya kaya medyo hilo na rin
siya pero, sinundan parin niya si blake.

nakita niya itong naupo sa pavillion.

pinuntahan niya ito, pero. balak niyang isurprise ito kaya naman, pumunta siya sa likod nito at
tinakpan ang mga mata ni Blake.

******************************************************************************
*****************************

ramdam ni Blake ang malambot na kamay na dumampi sa mga mata niya para takpat\n ang mga
ito. Hindi siya maaaring magkamali. si Emily ito.

Pero.....

"Jenna, hon. Ikaw talaga, you're full of surprises."

naramdaman niyang unti unting lumuluwag ang pagkatakip sa mga mata niya hanggang sa
matanggal na ito ng tuluyan.

"Oh Emily, ikaw pala." sabi niya , giving her a fake smile.

pumunta ito sa loob ng pavillion without a word.

Ang ganda parin niya.

dugdug

dugdug

parang may tambol ang dibdib ni Blake at feeling niya ay huminto ang pag ikot ng buong mundo
sa pagtabi ni Emily sa kanya.

(A/N: ung picture po ng pavillion nasa gilid po :)) )

******************************************************************************
******************************

habang papunta sa C.R si Jenna. nakita niya si Brent at mimi na nag-uusap.

Umiiyak si Mimi.

Ano kayang nangyari?

Napansin rin siya ni Mimi kaya nilapitan siya nito at niyakap.

"Please take good care of him." bulong nito sa kanya.

bumitaw ito at tuluyan ng umalis.

""Brent, what happened?" tanong ni Jenna sa kaibigan.

Ang alam kasi niya'y si Mimi parin ang mahal nito.

"Jenna, maybe it's the right time para sabihin ko sayo ang totoo." at hinawakan ni Brent ng
mariin ang kamay ng kaibigan.

"Jenna, i- i love you Jenna. dati pa. Noon pa. Ikaw ang reason kung bakit hindi ako
nagkakagirlfriend after mimi."
PAK!!

"SHIT KA BRENT!!... SA DINAMI-DAMI NG BABAE BAKIT AKO PA?! DI BA DAPAT

BESTFRIENDS FOREVER?! I DONT WANT TO SEE YOUR FACE ANYMORE!" at
tumakbo ito, papuntang C.R

******************************************************************************
****************************

bumalik si mimi sa table nila at sinariwa ang mga napag usapan nila ni Brent.

FLASHBACK

"Brent, pwede ba tayong mag-usap?" ang panimula ni mimi.

"Nag-uusap naman na tayo diba? ano pa bang usap ang gusto mo?" ang sagot nito sa kanya.

"PUTCHA! kalalaking tao,napakasungit! kung hindi lang talaga kita mahal!" ang sabi ni Mimi
sa sarili niya.

"Tungkol sana sa atin." ang sambit niya.

"Sa atin? hindi ka parin ba nakakapagmove on?" at naglakad si Brent papunta sa C.R
sinundan siya ni Mimi.

"I still love you." at natigilan si Brent sa paglalakad.

"LOVE ME?! YOU STILL LOVE ME?! F*CK! ahahahahahha... anong klaseng laro ito? ha
mimi?"

tumulo na ang luha sa mga pisngi ni Mimi.

"Makinig ka muna sa explanation ko Brent. Please... alam ko..."

"Alam?! wala kang alam! hindi mo alam ang sakit ng iniiwan!!... I'm sorry, pero it's too late.
Sana dati pa nung mahal pa kita."

"Si- si Jenna ba? Siya na ba?" nakatingin na sabi ni Mimi sa kanya.

NAkipag eye contact si Brent sa kanya.

"OO. Siya na mimi. Siya na."

at bigla naman ang pagdating ni Jenna.

Hindi maintindihan ni Brent pero pakiramdam niya ay pati siya ay nasasaktan sa mga
pinaggagawa niya.
Niyakap ni Mimi si Jenna at umalis.

******************************************************************************
******************************

ilang minuto pang naupo si Blake at Emily. Puro tunog lang ng kulisap ang naririnig.

"Blake, let's talk." ang panimula ni Emily.

"Kung ung tungkol sa panloloko mo. Ok na ako. Naiintindihan ko. Let's just be..."

"MAHAL KITA" at nilingon ni Blake si Emily sa kanyang tabi.

Nakatingin lang ito sa kanya at kita niya ang pamumula ng mga mata nito.

"Mahal din kita." at niyapos niya ang mga labi ni Emily.

It was a passionate kiss.

******************************************************************************
******************************

Excited si Jenna na pumunta sa Pavillion sa labas ng venue ng acquaintance nila.

Galit siya kay Brent. Galit na galit. Pakiramdam niya ay pinagtaksilan siya ng kaibigan niya.
Pero, dobleng galit ang naramdaman niya sa nakita niya sa pavillion.

Si Emily at blake...

they are kissing each other.

Lumapit pa ng husto si Jenna.

Pero, lalo lang siyang nasaktan sa kanyang paglapit.

"I love you Blake." ang sabi ni Emily.

"I love you too Emily. Ibig bang sabihin nito, tayo na?" ang sabi ni Blake sa kanya.

Humalik lang si Emily sa kanya. Isang mabilis na halik at "Yes" at naghalik ulit sila.

Hindi na maatim ni Jenna ang mga nakikita.

******************************************************************************
*****************************
Kanina pa nakatambay si Mark sa bar na iyon.

Hindi parin niya matanggap ang mga nangyayari sa buhay niya.

Akala niya siya ang pipiliin ni Courtney pero, nagkamali siya.

nakailang baso na rin siya ng scotch nang may biglang tumabi sa kanya.

Mataba. hindi naman sexy pero cute ng mukha niya.

"1 martini please" order ng babae.

"Hi." ang sabi niya sa babae. Gusto lang niya ng kausap ng gabing iyon.

******************************************************************************
******************************

nilingon ni Jenna ang lalaki sa tabi nito.

mukhang lasing na ito.

"Hi." at dumating na ang order niyang martini.

"Im mark." pakilala nito.

"Jenna." matipid na sagot niya ng hindi parin tinitignan.

"Jenna? hahaha.. I must be mistaken." ang sabi nito sa kanya

"What do you mean?" nacurious siya sa naging reaksyon ng lalaking kausap niya.

"Kapangalan mo kasi ang ex ng best friend ko." ang sabi naman ni Mark

"best friend? baka nga ako yun. ahahahaha." ang pabiro naman niya

"Si blake ex mo ba siya?"

halos maibuga ni Jenna ang iiinom na alak.

Grabeh! what a small world. ang sabi ni jenna sa sarili niya.

"Ahahahah... grabeh small world. oo he is my ex."

"sabi ko na nga ba eh. KAyo na ba ulit."

"kung kami ulit. Sana hindi mo ako kausap ngayon."

nagkakwentuhan ang dalawa. Naririnig lang kasi ni Mark si Jenna batay sa mga kwento ng
kaibigan, but hindi pa niya ito nakikita personally.
They got to know each other that night. Naging masaya sila at nakalimutan ang lahat ng
heartaches nila.

******************************************************************************
********************************

nakipagkita si Courtney kay Terrence.

He need to know about her condition.

Dumating ito sa napag usapan nilang lugar.

"Ano ba ang gusto mong pag usapan natin?" ang tanong agad nito pagdating niya.

"I need you back!" she said frankly.

"ahahahahahha... tapos na tayo Courtney. At diba kayo na ni Mark? ano pa ba ang gusto mo?
masaya na nga ako dahil dalawang loser ang nagsasama."

hindi matiis ni courtney ang mga naririnig

PAK!

sinampal niya ng napakalakas si Terrence.

Nakatingin sa kanila ang lahat ng tao.

"Terrence, listen. kailangan kita. Pati na ang baby ko."

Natigilan si Terrence sa narinig

"WHAT?! YOU'RE PREGNANT?!

Chapter 13
What happened next?

BLAKE'S POV

it's been two week since naging kami ni Emily.

Wala lang ang saya pala sa feeling noh.

Ung taong matagal mo nang pinapangarap, nasa iyo na.

Pero, bakit ganun? pakiramdam ko may kulang paring sa buhay ko. Something's missing.
Well, anyways don't mind my last sentence. Nag eemo lang ako.

Kasi, after ng acquaintance, hindi na nakakausap ni Emily si Mimi. Sabi pa nga niya parang ang
pagmumukmok niya before ang acquaintance eh nalipat kay MImi.

Ayaw naman daw sabihin ni Mimi kung bakit.

Itatanong ko naman kay Markkung may naikwento si Mimi para hindi na malungkot ang baby
ko,

pero hindi naman daw niya alam.

Binasted daw siya nung girl pero ok lang daw kasi nagkaroon naman daw siya ng new friend si
Jenna.

Si Jenna naman ayun, pumapayat. NAg away din kasi sila nung bestfriend niyang si Brent.

Ewan. Ang gulo na ng mundo ngayon.

Inggit na inggit nga sila kasi masaya na daw kami ni Emily

Speaking of my beautiful girlfriend. Parating na siya. Sabi kasi niya ipapakilala niya raw ako
ngayon sa parents niya at syempre, ipapakilala ko na rin siya kila mommy.
sarap ng ganitong feeling noh.

ge later nalang ulit.

got to go :))

Jenna's POV

two weeks ko palang nakikilala si Mark pero pakiramdam ko antagal tagal na naming
magkakilala.

At it's been two weeks simula ng mag away kami ni Brent. Gosh! I missed him so much.

Namimiss ko na ang bestfriend ko.

Siya kasi eh. Ako pa ang minahal. Samantalang dari pa naman eh nagkaintindihan na kami na we
should not fall to each other.
tapos na ang class ko. Napadungaw ako sa bintana sa hallway namin. Kita doon ang mga tao na
dumadaan sa labas. My room is located on the second floor. Hindi ko talaga alam pero may kung
anong energy ang nagtulak sa akin para sumilip doon

Ayan tuloy.

Ang sakit ng nakita ko.

Si Blake at si Emily.

HAyyss...

naiiyak na naman ako

Brent's POV

Hanggang ngayon di parin kami nagpapansinan ni Jenna.

NAkita ko siya s corridor na nakadungaw sa bintana.

Tinignan ko din kung ano ang tinitignan niya.

Si Emily at Blake.
Hala siya. Mukhang iiyak na naman.

TANGNA talaga nito ni Blake oh.

Sa dinami dami ng sasaktan ang babaeng pinakamahalaga pa sa akin.

Gulatin ko kaya siya.

.
.

..

.3

"UYYY!" sabay tapik sa balikat niya.

"Ay! Kalabaw !" napasigaw siya.

Napatingin tuloy ang lahat sa amin.

tumingin din siya sa akin.

we just stood there looking to each other.

gusto kong sabihing mahal ko siya.

kaso baka magalit ulit sa akin eh.

ung galit niya maging galit raised to infinity.

di na ako makakabawi sa kanya.

....

....

....

....
"Jenna" sabi ko

"Brent" sabi niya

sabay kaming nagsalita.

tapos tahimik ulit.

Shit talaga!

eto na talaga..

lalakasan ko na ang loob ko.

I want to say sorry.

Sorry not because i love her

but i'm sorry because i break our only rule: and that is not to fall to each other.

"Jenna, Im sorry."

tahimik ulit.

actually kami lang ang tahimik.

mga tao sa paligid namin maingay.

hinawakan ko ang mga kamay niya.

"Jenna, I said I'm sorry." sabi ko ulit.

she just smirked.

"bakit ka naman nagsosorry? Nagsisis ka ba na minahal mo ako? o sorry kasi ginugood time mo
lang ako?" sabi niya sa akin.

Ginugood time?

teka teka.

ano ba ang dapat piliin?

LOVE O FRIENDSHIP?

LOVE O FRIENDSHIP?

eto na ulit :))

"I'm sorry not because mahal kita. Hindi rin kita pinagtitripan. I'm sorry because I ruin our
friendship. UUlitin ko ang sinabi ko sayo nung acquaintance. I love you Jenna Mariz Escudero.
Pero, more than love, alam ko na mas mahalaga ang friendship natin. Handa kong kalimutan ang
pagmamahal ko sayo wag ka lang mawala sa akin."

Niyakap niya ako.

To tell you frankly, habanag kayakap ko siya iniisip ko na sana sabihin niya na mahal niya rin
ako.

Pero...

"Thanks bhest! Mas mabuti na ang ganito. Ang magkaibigan tayo."

Oh diba ang sakit :((

two words na akala ko maganda pero masakit din pala: THANKS AT KAIBIGAN

MIMI'S POV

nagmamadali na ako dahil malapit na akong malate sa aking class.

saktong pagliko ko sa corridor,

OUCH!!

para talagang binibiyak ang puso ko.

I saw Jenna and Brent hugging each other.

Sila na ba?

My gosh!

masakit pero I will let him go.

Kung saan siya masaya dun na din ako.

pero...

SHIT!

I froze in my place.
di ako makaalis.

Saktong nasa tapat pa nila ako.

Maya-maya pa ay naghiwalay na sila at napatingin si Jenna sa akin.

"Hi Mimi." sabi niya sa akin.

doon lang ako natauhan.

I smiled to them at umalis.

I was crying.

Hindi ko alam kung saan ako pupunta.

wahhH!!!

i hate this feeling.

Shit!!

MARK'S POV

eto na naman ako.

nasa kwarto

ilang linggo nang hindi pumapasok

hawak ang cellphone.

Hinihintay na tumawag o magtext manlang siya.

di na naman ako makatiis.

I have to call her.

*ring

*ring

*ring

maya maya pa

*toot

*toot

*toot

hindi na naman niya sinagot ang tawag ko.

gusto na niyang alisin ako sa buhay niya.

ano ang gusto ba niyang mangyari?

ang mapunta siya at ang anak nila sa isang lalaking katulad ni Terrence.

Ang isang taong walang kwenta?

akala ba niya matalino si Courtney?

Pero bakit kapag si Terrence na nagiging bobo ito?

nagring bigla ang cellphone niya.

Agad niyang sinagot itong sa pag aakala na si Courtney ang tumatawag.

Pero, si Jenna pala.

disappointed siya sa pangalan na nakita.

two weeks palang niya nakikilala si Jenna pero

pakiramdam niya matagal na silang magkakilala.

sinagot ko ang phone.

"Hello, Jenna. What's up?" ang sabi ko na pilit na pinapasaya ang boses

<guess what kuya mark. ok na kami nung bestfriend ko.> panimula ni jenna na halatang masaya.

"What do you mean ok? kayo na ba?" ang pagbibiro ko

<yuck kuya mark! ayoko nga. ok na kami as in bati na kami. at handa daw siyang kalimutan ang
feelings niya para sa friendship namin.>

nagkwentuhan pa kami ng ilang sandali at binaba na niya ang phone.

nagkayayaan kami sa isang bar.

gusto niyang isama si Blake at emily kaso baka magkagulo.

hayyysss...

bahala na
COURTNEY'S POV

it's been two weeks simula ng iwasan ko si Mark.

and it's been two weeks ng malaman ni terrence ang tungkol sa anak namin.

pero, wa epek!

hindi daw niya pananagutan ang baby

gusto pa niyang ipalaglag.

Si Mark?

palagi parin akong kinukulit.

Ayoko lang naman siyang madamay sa gulo namin ni Terrence eh.

"Iha?" si Mama nakatingin lang sa akin.

alam na rin nila ang tungkol sa sitwasyon ko.

at ano ang reaksyon nila?

malamang nagalit sila.

lalo na si mama.

wala na kasi akong papa.

patay na bata pa ako.

kaya si mama nalang ang nagpalaki sa akin.

siya at ang business na iniwan ni papa sa amin

pero later on, natanggap na rin niya about me.

"ok ka lang ba iha?" at tumabi sa akin si mama.

"Yes ma. i'm ok." pagsisinungaling ko.

"May gusto ka ba? Pupunta kasi ako ng palengke ngayon eh. Baka may gustong kainin ang apo
ko." ang sabi nito sabay hipo sa tiyan ko.

parang instant naman na gusto kong kumain ng kakanin, kaya iyon ang pinabili ko kay mama.

"Sige. Dito ka lang ha." at umalis na si mama.

ang swerte ko talaga kay mama.

*ring
*ring

*ring

si Mark na naman ba ang tumatawag?

ayoko na talaga siyang makita

pero, i was shocked nung ibang pangalan ang nakita ko.

si terrence, tumatawg..

dugdug

dugdug

dugdug

kinakabahan ako.

pananagutan na ba niya ang baby namin?

sana oo para happy na ang baby ko.

"H-hello?" ang sabi ko.

"Magkita tayo ngayon." ang sabi niya.

TERRENCE'S POV

Courtney and I need to talk.

I still dont know what to do to her.

Pero, gagawin ko ang tama.

pananagutan ko si Courtney.

Kailangan ko na ring tumino. I will become a dad soon.

grabeh proud ako sa sarili ko dahil magigigng tatay na ako.

ang saya naman!

"Terrence." si mommy na naman.

"Bakit na naman ba ma?' ang sabi ko.

"You're dad and I knew what happened sa inyo ni Courtney. Wala ka ng girlfriend. At may anak
ka pa."

grabeh talaga to si Mama.

ang bilis sa balita. ang dami kasing connection eh.

"Get rid of that baby." ang sabi ni mommy.

I was shocked.

nanay ko ba to?
gusto niyang iabort ang baby ko?

"NO!" sabi ko sa kanya.

"subukan mo akong suwayin Terrence. Mawawalan ka ng mana!" at umalis si Mama.

shit!

ano daw?!

mawawalan ako ng mana?!

hindi ko na alam ang gagawin ko!

EMILY'S POV

nandito kami ngayon sa bahay namin.

gusto ko nang ipakilala si Blake sa mga parents ko.

kakagaling lang namin doon sa bahay nila at pinakilala niya ako sa parents niya.

ayun.

thumbs up sila sa akin!

ang saya diba!

kinikilig ako!

maya maya pa ay bumaba na sila mommy at daddy.

"mom, dad, i want you to meet Blake, my boyfriend." pakilala ko naman kay blake.
"Good evening po, ma'am sir." bati naman ni Blake.

bait ng boyfriend ko diba?

"take your sit iho." sabi ni mommy.

"to tell you frankly, Ayoko para sa iyo." sabi ulit ni mommy.

nagulat ako sa sinabi ni mommy.

"MOM?! what are you talking about?" ang sabi ko.

grabe ang sakit...

sarili mong parents ayaw para sa taong mahal mo.

"Blake? tama ba? who ever you are. Listen my boy. Emily is engaged already." sabi naman ni
daddy.
Engaged?! since when?! ano un bigla bigla nalang sila magdedecide para sa buhay ko.

"Ma'am sir, i understand kung bakit ayaw niyo sa akin para sa anak niyo. But, I will do my best
para patunayan na karapat dapat ako sa unica iha niyo>' sabi ni blake sa mga magulang ko.

Wiiiiieeee!!!

kinikilig ako!!!

oha!

inggit kayo!!

ang gentleman ng boyfriend ko.

"Blake, let's go."

i hate my parents so much.

ayaw ata nila akong maging masaya.

dumiretso kami sa bar.

nagyaya kasi ung bestfriend niya na si Mark. Ung boyfriend ni Mimi.

Pagdating namin dun....

O.O

ganyan ang itsura ko.

nakaupo silang lahat doon.

ung malanding ex ni Blake- si Jenna

si mimi nandun din

ung bestfrien nung Bitch na si Brent ata ang name

tpos ung bestfriend ni blake na si Mark.

at ang sitting arrangement nila...

Mimi Markjenna brent

"Guys, ano to? war tayong lahat?" sabi ni Blake.

naupo na kami.

partner partner kami.

blake and me

jenna and brent

mimi and mark

pero ung tingin ni mimi

para bang gusto niyang tunawin si Brent at ilipat sa gilid niya.

bahala nga sila sa buhay pag ibig nila....

basta ako...

masaya kami ni baby ko..

>.<

Chapter 14
An accident

Sabay sabay na umuwi ang magkakaibigan galing sa bar.

(magkakaibigan ba talaga)

si Emily ay sumakay sa kotse ni blake.

Si Mark naman nag offer na ihatid si Jenna,

kaya walang nagawa si Brent kundi ihatid si Mimi.

Tulog na tulog si Emily sa tabi ni Blake.

She looks very peaceful and innocent.

Dahil na rin sa dala ng alak, medyo inaantok si Blake sa pagmamaneho.

Binukasan niya ang radyo para hindi siya antukin.

Pero, hindi ito nakatulong dahil masyadong senti ang mga kanta.

pinatay niya iyon at sinubukan niyang abutin ang cellphone niya para patunugin.
pero, nalaglag ang cellphone niya sa ilalim.

"SHIT!" pinulot iyon ni Blake.

"BEEP BEEP!"

nagulat si blake at nasilaw sa pinanggagalingang liwanag.

niliko ni Blake ang kotse pero tumama ito sa puno.

Nakita ni blake na gumulong gulong ang nakasalubong nilang kotse sa bangin.

Nilingon niya ang girlfriend at kitang kita niya na maraming dugo ang dumadaloy mula sa ulo
nito.

maya maya pa ay nawalan ito ng malay.

******************************************************************************
****************************
sino ba ang nasa kabilang kotse?

FLASHBACK

"H-hello?" ang sabi ni courtney

"Magkita tayo ngayon." ang sabi ni terrence sa kanya.

kinabahan at may halong tuwa ang narinig ni Courtney.

Agad siyang nagbihis.

nag iwan din siya ng note para malaman ng mama niya na umalis siya.

Agad naman siyang nakarating sa lugar na pinag-usapan nila ni Terrence.

nakita niya si Terrence sa medyo dulo ng coffee shop.

"Hi." ang panimula ni COurtney.

"sumama ka sa akin." at hinila siya ni Terrence.

"Teka, saan tayo pupunta?" ang tanong ni Courtney.

Pero, hindi sumagot si TErrence, sa halip, tinulak siya nito sa tabi ng driver's seat.

"Terrence, saan ba tayo pupunta?" ang pag ulit ni Courtney.

"I will get rid of that baby." ang sabi ni Terrence.

Courtney froze on her place?

Teka teka

GET RID OF THE BABY?!

"No! please! Terrence! hindi na kita guguluhin. Just stop the car!" at inagaw niya ang manibela.

NAg agawan silang dalawa sa manibela.

"BEEP!" napindot ni Terrence ang busina.

NAgulat silang dalawa dahil may kasalubong pala silang kotse.

gumulong gulong ang kotseng sinasakyan nila sa bangin.

Kitang kita ni Courtney na hindi lamang ang ulo niya ang may dugo.

PAti na rin ang mga hita niya.

bumagsak ang kotse sa lupa sa dulo ng bangin.

"Ang baby ko!!!" ang iyak ni COurtney.

NIlingon niya si Terrence. Wala na itong malay.

maya maya pa ay nawalan na rin siya ng malay."

END OF FLASHBACK

Chapter 15
BLAKE

"ale nasa langit na ba ako?

mama, ikaw ba si san pedro?"

Teka....

speaking of langit....

SHIT!

"EMILY!!!"

napabangon ako sa kinahihigaan ko.

"tol?! ok ka lang ba?" at agad na lumapit si mark sa akin.

"Asan ako?" nagpalinga linga ako.

nasa kwarto ata ako ng ospital.

puro white kasi at halatang ospital

nandun din sina Brent at Jenna.

"TOL! si Emily asan siya?!" ang tanong ko kaagad kay Mark.

Medyo sumasakit pa ang buong katawan ko lalo na ang ulo ko.

kinapa ko ang ulo ko at nakabenda ito.

"Tol, samahan mo ako sa kwarto niya." ang sabi ko dito.

"Tol, wag muna, I think it's not a good idea." sabi ni mark sa akin.

Pero, nagpumilit ako.

bumangon ako kaya't wala na silang mnagaw kundi alalayan ako.

nakita ko si Emily sa kama niya.

Lifeless..

only a life support system ang nagiging dahilan ng paghinga niya.

hindi ko napigilan ang sarili kong umiyak.

kasalanan ko ang lahat ng ito.

ako ang may dahilan kung bakit siya nandyan ngayon.

ang tanga tanga ko kasi.

"YOU DAMN MAN!!!" nilingon ko ang pinanggagalingan ng boses.

"PAK!"

bago ko pa man makita iyon, dumampi na ang kamay niya sa aking pisngi.

"Ikaw ang dahilan kung bakit nandyan ngayon ang anak ko!"

mommy pala ni Emily ang sumampal sa akin.

tama siya.

kasalanan ko ang nangyari...

"IM sorry" un lang ang nasabi ko sa kanya.

"Walang magagawa ang sorry mo. Umalis ka na. Wag na wag ka nang magpapakita sa aking
anak." sabi pa nito sa akin.

Ang sakit sakit.

Wag na daw akong magpapakita sa anak niya?

no way!
mahal ko si Emily.

Mahal na mahal.

"Tol, lika na. kailangan mo na ring magpahinga."

pumunta na kami ni Mark sa kwarto ko.

Ilang araw rin akong hindi nakalabas sa kwarto ko.

Bukod sa ayaw ng parents niya, lumalala daw ang mga sugat ko sa tuwing gumagalaw ako.

lalo akong natuliro, dahil may pumuntang mga pulis sa kwarto ko.

kung ano ano ang pinagtatanong sa akin.

sila mommy naman dumating na at inasikaso ako.

ilang araw pa ay pinayagan na ako ng doktor na lumabas.

pero, bago pa man ako lumabas, pumunta ako sa kwarto ni Emily.

nakita ko siyang nakahiga parin ito.

still lifeless...

sabi ni Mark, comatose daw ito.

"tara na anak" at inakbayan ako ni mommy at inalalayan palabas ng ospital.

"ma, i want to take care of Emily." ang sabi ko sa kanya pagdating namin sa bahay.

"But, to be able to do that, kailangan mo munang magpalakas. Paano ka magiging night in

shining armor niya kung puro sugat at benda ang katawan mo?" ang pagbibiro ni mommy.

Isang linggo rin akong nagpagaling.

nag aral ulit maglakad.

hanggang sa tuluyan na akong gumaling.

"Tol, naks naman magaling na siya." sabi ni mark sa akin ng dumalaw siya sa akin.
"Tol, tara puntahan natin si Emily." ang sabi ko sa kanya.

napansin ko na medyo malungkot si Mark.

"Oh, tol bat parang nalugi ka diyan?" pagbibiro ko naman sa kanya.

"ung gusto ko kasing girl eh." sabi niya sa akin.

kinuwento niya sa akin ang nangyari pero hindi naman niya binabanggit ang pangalan.

hanggang sa napunta kay Jenna sa usapan.

"Tapos alam mo ba tol si JEnna blah blah blah blah blah blah blah blah" hindi ko na iniintindi
ang pinagsasabi niya. sa tingin ko nga may gusto na siya kay JEnna

Excited na akong makita ang anghel ng buhay ko.

I rushed to her room.

"Lika na tol, pasok na tayo." pag aaya ko kay Mark.

"Kaw nalang blake. kaya mo nayan." at sabay tapik sa balikat ko.

Lumapit ako sa kama niya.

PEro....
hindi siya si Emily...
who the hell is this girl?

Chapter 16
Jenna

ilang linggo na si Emily sa ospital.

wala paring malay

naaawa na nga ako kay Blake eh.

alam niyo ba ung feeling ko ngayon?

Contented na kasi ako.

hindi na ako nagagalit.

wala ng selos.
masaya na ang buhay ko.

kausap palagi si kuya mark.

pakiramdam ko nga isang buong barkada kami eh.

minsan si brent masyadong vocal sa pagsasabi na nagseselos daw siya kay kuya mark.

baka daw kasi siya na ang maging bago kong bestfriend.

nasa canteen kami ngayon ni brent.

eating our snack.

maya maya biglang dumating si blake

"Jenna, brent, nasaan si Mimi?" ang aligaga na tanong niya sa amin.

Nagkatinginan kami ni Brent.

"tol, easy lang. Upo ka muna." inalalayan ni best si blake na makaupo.

pero maya maya pa, dumaan si Mimi kasama ung mga kaibigan nila.

biglang napatayo si Blake sa kinauupuan niya.

hinawakan niya si Mimi sa magkabilang balikat.

"Mimi, where's emily?!" nagulat si Mimi sa tanong ni Blake.

pati kami ni Brent naguguluhan.

"N-nasa ICU sa ospital. D-diba dinala ka ni Mark sa kwarto niya dati?" ang litong sagot ni mimi.

"Hindi na siya ang nandoon. Ibang tao. Ibang babae. Please tell me where she is." at mangiyak
ngiyak si Blake sa pakikiusap kay mimi.
teka lang ?!

tama ba narinig namin?!

WALA SI EMILY SA OSPITAL?!

ASAN SIYA?!

ANO NANGYARI?!

Chapter 17
Mimi

Wait?!

NAWAWALA SI EMILY?!

nagkatinginan kami nila Thea at Jessa.

Paano nangyari yun?

eh nung nakaraang araw lang eh nandun kami?

Pagkatapos na pagkatapos ng last class namin, agad kaming pumunta sa bahay ni Emily.

*BUZZ

*BUZZ

*BUZZ

maya maya pa ay pinapasok na kami.

wala daw ang parents ni Emily nasa isang business trip.

"Eh si Emily po?" ang tanong ni Thea.

"Hindi niyo ba alam na nasa ospital siya?" ang sagot sa amin ng katulong nila.

"Ah, salamat nalang ho. sige tuloy na po kami" at nagpaalam na kaming tatlo.

Palaisipan parin sa amin kung nasaan si Emily.

"Sis, uwi na ako ha." paalam ni Thea.

maya maya pa ay umalis na rin si Jessa.

I was walking alone.

pumunta ako sa park.

naupo ako sa swing.

hayyyysss.....

andaming problema.

alam na kaya nina tito at tita na nawawala si Emily.

Wala na rin akong nagawa kaya pumunta ako ng bar.

I saw someone in the Bar

si Brent.

drinking alone.

"hi." sabi ko sa kanya pagkalapit ko.

instead of answering, he just smirked.

Bwusit talaga..

Naupo ako sa tabi niya.

"Bat ka nag-iisa?" ang tanong ko.

"Gusto ko lang talaga mapag isa." ang sagot naman niya.

"Mimi, may tanong ako." ang sabi niya.

*DRUM ROLL

kusang nagdadrum roll ang puso ko.

"A-ano yun?" ang sabi ko naman.

"Ma'am ano po order nila?" lumapit ang barista sa amin.

istorbo naman itong waiter na to!

"1 margarita please." ang sabi ko.

"ano nga ulit ang sinasabi mo?" ang tanong ko sa kanya.

"Kayo pa ba ni Mark?" parang tumigil ang hininga ko sa tanong niya.

"ha?! bakit mo naman natanong?" ang tanong ko ulit.

"Kasi nanliligaw ata siya kay Jenna." ang sabi naman niya

"Bakit naman magpapaligaw si Jenna dun? di ba kayo na?" ang tanong ko ulit

"hahahahahahaha... masyado kang laughtrip Mimi ha." ang sagot niya.

Halalalal siya uy!

anong laughtrip dun?

siba sila naman talaga?!

nakita ko kaya silang magkayakap sa corridor.

"Hindi mangyayari yun." ang sagot niya sa akin.

hindi ko malaman kung matutuwa ba ako o malulungkot sa sagot niya.

hindi daw sila?!

kami kaya pwede ?!

:))

kalandian much !!!

"Bakit naman hindi mangyayari? mahal mo naman siya...."

"Mahal ko siya pero hindi ako ang rason ng pagtibok ng puso niya." ang malungkot na sagot
niya.
dumating ang margarita na inorder ko.

nanahimik kami pareho...

"Ikaw kasi Brent eh. Bulag ka lang." ang bulong ko sa sarili ko.

"hindi ako bulag. Mali lang ako ng piniling babae."sagot niya ng nakangisi.

narinig pa niya yun?

O.O

"ako nalang ulit ang piliin mo." ang sabi ko naman.

"hindi na kita mahal mimi." ang sagot niya sa akin.

OUCH!!!!

ARAY naman un..

"i'll do everything. maging akin ka lang ulit" ang sagot ko.

ininom ko ang margarita. Straight.

tumayo ako sa kinauupuan ko.

hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya.

unti unti kong nilapit ang mukha ko sa kanya.

I reached for his lips.

I kissed him.
"i still love you, Brent MOntereal." sabi ko sa kanya at hinalikan ko ulit siya.

he answered back.

nilagay niya ang kamay niya sa bewang ko at nilapit niya ako sa kanya.

his hands were on my hips and i hung my hands in his neck.

hindi napigilan ng mga luha ko na tumulo.

kumalas ako sa pagkakahalik sa kanya.

niyakap ko siya ng mahigpit.

"I miss you so much !!! hindi mo alam kung ano ang dahilan ng lahat. kung bakit ko nagawa sa
iyo yun. please come back to me." ang sabi ko sa kanya.
"tama na mimi. hush.

may boyfriend ka na. Mahalin mo nalang siya. Halika na ihahatid na kita." tumayo siya sa
kinauupuan niya at tinawag ang waiter. binayaran niya ang bills naming dalawa at umalis na.

naglalakad kami papuntang parking lot.

"Uuwi nalang ako mag-isa." sabi ko sa kanya.

"okay. Ingat ka." at sumakay na siya sa kotse niya.

So yun lang yun?

ok?

tapos na lahat.

naglakad lakad ako papunta sa isang place na kung saan kita ang view ng buong city.

umiiyak parin ako.

'BRENT MONTEREAL!!!! I LOVE YOU!!!!! MAHAL PARIN KITA!!!!! AKO NALANG

ULIT!!!! PLEASE." at napaupo akong humahagulgol.
hindi dapat ako nagkakaganito kung hindi dahil kay daddy.

tama siya ang puno't dulo ng lahat ng ito.

pumara ako ng taxi at nagpahatid ako sa bahay.

"Oh, mimi. kanina pa nag-aalala ang daddy mo sayo." ang salubong sa akin ni manang.

"Nasan po siya?" ang tanong ko.

"Nasa study room."

i rushed to his study room.

nakita ko siyang nakaupo sa desk niya habang nagbabasa ng dyaryo.

"YOU!" at sabay turo sa kanya.

"Miranda, where have you been? kanina pa kita hinahanap." ang sagot sa akin ni daddy.

"I HATE YOU SO MUCH DAD! I HATE YOU FOR RUINING MY LIFE?! YOU ARE THE
REASON WHY IM NOT WITH THE MAN I LOVE!! KASALANAN MO KUNG BAKIT
HINDI NA AKO MAHAL NI BRENT!! AKALA KO BA MAHAL MO AKO?! KUNG
BUHAY PA SANA SI MOMMY SANA HINDI GANITO KAMISERABLE ANG BUHAY
KO!!! I HATE THIS PLACE!!! EXPECIALLY YOU!!" at umalis na ako sa study room niya.

i left him speechless.

umakyat ako ng kwarto ko.

inempake ang lahat ng gamit ko.

kung saan ako pupunta,

bahala na.

ayoko na dito.

hindi na ako nagpaalam sa mga tao sa bahay.

maglalayas nga ako diba?! bat pa ako magpapaalam?

naglakad lang ako.

hindi naman kasi ako marunong magdrive.

naglakad lakad ako.

hindi ko alam kung saan ako pupunta.

naupo ako sa isang bench sa park.

umiiyak.

maya-maya pa, maay panyong lumitaw sa harap ko.

"Stop crying now." tinignan ko ang pinanggagalingan ng boses.

"BRENT?!"

Chapter 18
Brent

I was alone in the bar.

si Jenna kasi, sinundo ni Mark.

bad trip!!!

noong una, si Blake ang problema, ngayon naman yang Mark na yan!

bwusit talaga!!!
strike two na yang mark nayan ha.

"hi." biglang may nagsalita.

si Mimi.

yan, isa pa to.

ito rin ang isa sa mga inagaw ni Mark sa akin

instead of answering her,

i just smirked.

sungit ko noh!

magdusa siya.
"bat ka nag-iisa?" tanong niya

pakialamera!

"Gusto ko lang mapag-isa." sagot ko sa kanya, sabay inom ng alak na inorder ko.

bat kaya hindi ko sa kanya itanong mga pangyayari sa buhay ng mark nayan.

mamaya tinutwotime lang niya ang Jenna ko.

kawawa naman.

"Mimi may tanong ako."

bigla siyang natigilan sa sinabi ko.

feeling naman niya about sa amin ang itatanong ko.

asa siya!

di ko na siya mahal

"A-ano yun?" nanginginig na tanong niya

"Ma'am ano po order nila?" lumapit ung barista sa amin.

"1 margarita please." ang sabi niya.

tinignan ko ang waiter. parang nagpapacute kay Mimi.

suntukin ko kaya to?

di ba niya alam na may boyfriend na yan?!

OUCH!

bat ganun?

parang may impit sa lalamunan ko?

"ano nga ulit yung sinasabi mo?" tanong niya.

bigla akong natauhan

"Kayo pa ba ni Mark?"

again, she froze.

gusto kong tumawa sa mga reaksyon niya.

"ha?! bat mo naman natanong?"

tanga na ba tong babaeng to?

hindi ba niya napapansin na nagiging close si Jenna at Mark these days?

"Kasi nanliligaw ata siya kay Jenna eh." sagot ko naman.

ewan ko ba pero parang wala akong naramdaman nung mga panahong yun.

"Bakit naman magpapaligaw si Jenna dun? di ba kayo na?" sabi niya.

"hahahahahahaha... masyado kang laughtrip Mimi ha." ang sagot ko.

kami ni Jenna?

sana nga...
"Hindi mangyayari yun." ang dugtong ko.

"Bakit naman hindi mangyayari? mahal mo naman siya...."

"Mahal ko siya pero hindi ako ang rason ng pagtibok ng puso niya." ang malungkot na sagot ko.

totoo naman diba? ako lang ang nagmamahal sa kanya.

dumating ang margarita na inorder niya

nanahimik kami pareho...

"Ikaw kasi Brent eh. Bulag ka lang." ang bulong niya

"hindi ako bulag. Mali lang ako ng piniling babae."sagot ko sa kanya.

natatawa ako sa kanya.

O.O

ganyan ang reaksyon niya ng sumagot ako.

"ako nalang ulit ang piliin mo." ang sabi niya sa akin.

ano siya? sinuswerte?

sila ni Mark tapos kami??

"hindi na kita mahal mimi." ang sagot ko sa kanya.

"i'll do everything. maging akin ka lang ulit" ang sabi niya sa akin.

ininom niya ang margarita. Straight.

nagulat ako sa ginawa niya

tumayo siya sa kinauupuan niya.

hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko.

SHIT!!!!!

i missed these hands.

unti unti niyang nilapit ang mukha niya sa akin

She reached for my lips.

and....

kissed me

"i still love you, Brent MOntereal." sabi niya sa akin at hinalikan niya ulit ako.

*dugdug
*dugdug

*dugdug

grabeh ang tibok ng puso ko

i missed her lips

nilagay ko ang kamay ko sa bewang niya at nilapit pa siya.

nilagay niya ang mga braso niya sa leeg ko.

para kaming nasa pelikulang dalawa

ang saya ko nung mga panahong iyon.

nalilito ako!!!!!

>.<

si Jenna ang mahal ko diba?!

diba?!

diba?!

naramdaman ko ang mainit na likido sa pagitan naming dalawa.

umiiyak ba siya?

kumalas siya sa pakikipaghalikan sa akin

niyakap niya ako ng mahigpit.

O.O

ano bang nangyayari

"I miss you so much !!! hindi mo alam kung ano ang dahilan ng lahat. kung bakit ko nagawa sa
iyo yun. please come back to me." ang sabi niya sa akin

dahilan?
anong dahilan?!

naguguluhan ako lalo.

diba si Mark ang dahilan?!

"tama na mimi. hush.

may boyfriend ka na. Mahalin mo nalang siya. Halika na ihahatid na kita." tumayo ako sa
kinauupuan ko at tinawag ang waiter. binayaran ko ang bills naming dalawa at umalis na.

naglalakad kami papuntang parking lot.

naguguluhan ako.

ano ba ang pinagsasabi niya?

"Uuwi nalang ako mag-isa." sabi niya sa akin

"okay. Ingat ka." at sumakay na ako sa kotse ko.

SHIT!!!!!!

DAMN!!!!!!!!!!!

bakit ba ang gulo ng mundo ko??

mahal ko si Jenna.

si Jenna lang.

wala ng iba..
pero bakit ganun iba pagdating kay Mimi??

mahal ko pa ba siya?!

no!!!

as I was driving

napadaan ako sa park.

i saw someone sitting on a bench.

"Mimi?!"

i stop the car at nilapitan ko siya.

si Mimi nga.

umiiyak?!

ano ba nangyayari??

inabutan ko siya ng panyo.

"Stop crying now." sabi ko sa kanya. unti unti siyang tumingala sa akin

"BRENT?!" gulat na gulat siya ng makita niya ako.

umupo ako at pinunasan ang mga luha niya.

"para ka namang batang nawawala sa park ka pa umiiyak."

niyakap niya ako ng mahigpit.

nakita ko ang maleta niya.

saan naman to pupunta?!

"naglayas ka?"

tumango siya sa akin.

"Bakit? tsaka saan ka na pupunta?" ang sunod sunod kong tanong.

"kahit saan, basta malayo kay daddy. I don't want to see her again." kitang kita ko sa mga mata
niya ang galit.

"halika na. dun ka na muna sa bahay." at hinawakan ko ang kamay niya.

para akong nakuryente.

hinila ko siya papunta sa kotse at pagkadating doon ay pinagbuksan ko siya ng pinto.

binalikan ko ang maleta niya at nilagay sa likuran ng kotse.

sumakay na ako sa driver's seat.

habang nagbibyahe, tahimik lang kaming dalawa.

pagkadating namin sa harap ng bahay.

nakita kong bukas pa ang mga ilaw.

gising pa sila?!

tanong ko sa sarili ko.

"Lika pasok ka." sabi ko kay mimi.

bitbit ko ang maleta niya.

"I missed this place." sabi niya na may ngiti.

pagkabukas ko ng pinto, nakita ko kaagad sila na parang nagkakasiyahan.

"ma, bat gising pa kayo?' tanong ko sabay halik sa kanya.

"anak, nakalimutan mo na ba? Annivversary namin ngayon ng papa mo." sabi ni mama.

hala oo nga pala.

"happy anniversary po."

hindi ako ang bumati kundi si mimi.

natahimik ang lahat.

nabigla ata.

"MIMI!!!! Iha!!! i missed you so much!!! oh bakit may maleta siya Brent ha? nagtanan na ba
kayo?" ang sabi ni mama sabay yakap kay Mimi.

nung kami pa kasi palagi siyang nandito sa bahay.

"ate mimi" salubong sa kanya ng kapatid kong si Bettina.

grabe ha, miss na miss siya ng mga tao dito.

"brent, dito mo na patulugin si mimi. gabi na oh. saka niyo na ituloy ang pagtatanan niyo."
pagbibiro ni papa.

"PA!!!" tutol ko naman.

nakita kong namula si mimi sa sinabi ni papa.

ano pa ba magagawa ko?

kahit galit ako dito syempre may puso parin ako.

"Kuya tabi na kami ni ate. please?" pakiusap sa akin ni Bettina.

nasa 2nd year high school na si Bettina pero akala mo kasing edad ko lang kapag magsalita.

hinila ni Bettina si Mimi papunta sa kwarto niya.

"magbihis ka na muna anak. kalat pa ang lipstick ni mimi sa labi mo." sabi ni mama sa akin.

namula ako sa sinabi niya at kinapa ang bibig ko.

harap sa salamin.
>.<

"WALA NAMAN MA EH!!!"

natatawa lang si mama sa akin.

kinuha ko ang maleta ni Mimi at dinala sa kwarto ni Bettina.

narinig ko silang nag uusap, gusto ko silang pakinggan kaya nakinig muna ako at hindi muna
tumuloy.

"ate bakit ba kayo nagbreak ni kuya? botong boto pa naman din ako sa loveteam niyo." sabi ni
Bettina sa kanya.

"hahahaha.... baliw ka talaga bettina. pero alam mo pinagsisisihan ko yung panahong

nakipagbreak ako sa kanya." sagot ni mimi sa kanya.

PINAGSISISIHAN?! KALOKOHAN!!!
"pero, ate ano ba talaga ang rason?" ang tanong ulit ni Bettina.

oo nga. ano ba ang rason??

ilang taon na kaming break pero yun parin ang tanong ko.

"ang daddy ko." ang sagot ni mimi sa kanya.

daddy niya?! hindi ko maintindihan.....

"ang daddy ko kasi, ayaw niya sa kuya mo. gusto niya akong ipakasal kay kuya mark. noong una
ayaw ko. pero, dahil sa akin nagsasuffer kayo na pamilya niya. kaya nakipagbreak ako, para
hindi na rin siya mahirapan. nagpanggap rin kami ni kuya mark na kami para hindi na siya
magtanong pa." ang sagot nito...

nagulat ako sa nalaman ko.

ang daddy niya?!

bakit hindi niya kaagad sinabi??

maipaglalaban ko naman siya eh...

pero it's too late.

ayaw ko na siya sa kanya.

iniwan niya ako.

"pero, mahal mo pa si kuya diba?" ang tanong ni bettina.

"oo naman. hahaahah... pero hindi na ako ang mahal niya" at tumayo si mimi.

pupunta siya sa pintuan

SHIT!!!! di ako makagalaw!!!

"BRENT?! k-kanina ka pa ba diyan? t-teka umiiyak ka?!" at hinawakan niya ang pisngi ko pero
tinabig ko ang kamay niya.

"wag mo akong hawakan!"

at pumunta ako sa kwarto ko.

SHIT!!!!!

bakit ganito nararamdaman ko...

bakit ako nasasaktan???

MAHAL KO PARIN KAYA SI MIMI??!!

Chapter 19
Mark

"mark, mimi's missing."

sabi ng daddy ni Mimi sa kabilang phone.

kagabi pa raw ito nawawala.

hindi daw niya alam kung saan nagpunta.

magkasama kami ni Jenna.

"Sino yun?" tanong niya

"ahh, wala. daddy ni mimi."m ang sagot ko.

"ah" at tinuloy na niya ang pagkain.

"nagseselos ka ba kay mimi?" ang tanong ko.

biglang nanlaki ang mga mata ni Jenna.

"bakit naman ako magseselos dun? boto nga ako sa loveteam nila ni Brent eh." ang sabi nito sa
akin.

Ilang linggo nang nawawala si Courtney.

hindi pala nawawala sadyang iniiwasan lang ako.

pati si Terrence di na rin pumapasok..

di kaya nagtanan ang dalawa?

wahhh

mababaliw ako kapag iniisip ko yun.

"uy kuya MArk!!!"

nagulat ako kay Jenna.

alam niyo ba, sa tuwing kasama ko tong taong to, everything is fine.

hindi ko maintindihan.

lagi kaming magkasama...

hindi namin namamalayan magkahawak na kami ng kamay.

palagi rin akong nandito sa condo niya.

asaran to the max!!!

di ko alam ang gagawin ko if ever mawala siya sa buhay ko...

"MARK JOSEPH ALTAMIRA!!!!"

SHIT!!!

O.O

"anuh ba?" at bigla niya akong kiniliti sa tagiliran ko.

"Jenna............... HAHAHAHAHAHAHAHA..............tama.........................hahahahahahha"

hindi na ako makahinga sa kakatawa.

hinawakan ko rin ang tagiliran niya at kiniliti siya.

"kuya mark!!! wag!!!!!!!!!!!!!!!!!!.........................ahahahahahahahahah."

bumagsak kami sa carpet niya.

nagpagulong gulong.

"ahahahahahahhaha.................." tawa ni jenna.

di na rin siya makakiliti sa akin

mas malakas kasi kiliti niya sa tagiliran.

lalo pa kaming nagpagulong gulong.

maya maya pa ay tinigilan ko siya.

tumayo na ako.

bigla niya ako niyakap from my back

shit!!!

bumilis bigla tibok ng puso ko.

napako ako sa kinatatayuan ko.

wahhHH!!!!!!!!!!!!!!
i can't handle it anymore.!!!

bigla na naman niya akong kiniliti sa tagiliran ko.

pero ibang kiliti ang naramdaman ko...

parang may kuryenteng dumadaloy mula sa mga dulo ng daliri ko at kumakalat sa nuong
katawan ko.

"tumigil ka na Jenna. kundi hahalikan kita." ang seryosong sabi ko.

hindi ko alam kung bakit ko nasabi yun.

"eh di halikan mo!!!" ang sabi niya sa akin....

parang may kung anong inerhiya ang nagtulak sa akin para harapin siya....

hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya....

ang init ng mga ito.

i saw her blushed.

i love it.

unti unt kong nilapit ang mukha ko sa kanya.

i kissed her.

i closed my eyes and i feel her lips...

pakiramdam ko ay tumigil ang buong mundo sa ginawa ko.

matagal na naglapat ang mga labi namin.

naramdaman ko nalang ang mga kamay niya sa aking dibdib

tinulak niya ako ng napakalakas.

napabagsak ako

"bakit mo ginawa yun?" ang tanong niya sa akin na nakayuko.

"h-hindi ko alam Jenna. I really dont know"sagot ko sa kanya at tumayo na ako.

i was about to leave...

"kuya mark.......
mahal mo na ba ako??"

Chapter 20
Blake

it's been two weeks simula ng mawala si emily.

hindi ko alam kung saan siya nagpunta.

kinausap ko sila mimi, pero pati sila hindi alam kung nasaan siya.
at two weeks na rin akong pabalik balik dito sa ospital.

hoping that one day, makita ko ulit si emily.

pero, within that two weeks, i just learned how to took care of this woman.

sino kaya siya?

ano kaya ang nangyari sa kanya?

araw-araw siya ang dinadalaw ko.

i myself is pretending that she is emily.

isang araw, my mom told me na may kailangan daw kaming puntahang isang business
convention.

isa lang ang nasa isip ko.

ang parents ni emily.

at hindi nga ako nagkamali.

nandito sila.

"mr. and mrs. sandoval."

tawag ko sa kanila.

halos gulat na gulat ang itsura nila ng makita ako.

aasahan kong susuntukin ako ng daddy ni emily o di kaya ay sasampalin akong mommy ni
emily, but i was wrong.

"blake, how are you?" ang masayang bati sa akin ng ama ni Emily.

nagtaka ako sa naging reaksyon nila.

"A-ayos naman po. S-si emily po. alam...."

"blake, about emily. W-were sorry na itinago namin si iyo." ang sabi ng mommy ni Emily.

kinabahan ako sa naging asta nila sa akin.

"Blake, Emily is....." mangiyak-ngiyak ang mommy ni Emily.

lalo akong kinabahan.

"ano po ang sinasabi niyo? h-hindi ko po kayo maintindihan."

"Blake, were sorry. hindi ka namin sinisisi sa pagkawala ni Emily. tanggap na namin ang
nangyari."

pagkawala?

nangyari?

no...

"Blake, Emily..... she's.... she's dead."

pakiramdam ko gumuho ang mundo ko sa mga narinig ko.

Patay na si emily.

"blake, were sorry at itinago namin. we dont want you to suffer long enough. sorry blake. mauna
na kami iho." at namalayan ko nalang na wala na pala sila sa aking harap.

hindi ako makapaniwala sa narinig ko.

for the second time,

umiyak ako dahil kay emily.

agad akong umalis sa venue, without telling my parents.

tinawagan ko si mark, si mimi, si brent at si Jenna.

pinapunta ko sila sa bahay.

pinagdala ko ng maiinom.

SHIT!!!!!!!!!

gusto kong magpakamatay!!!!!!!!!!!!

tinapakan ko pa ang gas pedal at humarurot ang sasakyan ko.

"BEEP!!!!"
may nakasalubong akong isang truck.

buti nalang at nailiko ko ito.

buti nalang din wala masyadong sasakyan sa highway.

natauhan ako.

hindi pa pala ako hadang mamatay.

i carefully drove mycar home.

nag iintay na sila sa sala.

pinapasok na pala sila ng katulong namin.

"Bro, what's wrong?" bungad sa akin ni MArk.

tumulo muli ang mga luha ko.

napaluhod ako sa kinatatayuan.

"Blake, ano ang problema?" alalang tanong ni Jenna.

"S-si Emily."

"nakita na si best? asan daw siya?" tarantang tanong ni Mimi sa akin.

"patay na siya.
patay na si emily. wala na siya.

SHIT!!!!!

patayin niyo na ako" at lalo pang tumulo ang mga luha ko.

"no!!!!! this can't be. You must be joking blake. hindi pa patay si emily no...no...no..." at
humagulgol na riin si mimi.

natapos ang drama.

tumahimik kaming lahat.

pilit na inaalala si Emily.

gusto ko ng kausap sa mga panahong iyon.

buti nandito sila.

nakatulog kaming lahat.

kaming mga lalaki, we stayed in my room.

samantalang si Jenna at mimi sa guest room naman.

maaga akong nagising.

naligo at nagbihis.

iniwan ko si Brent at Mark na tulog parin.

sumakay ako ng kotse.

hindi ko alam kung saan ako pupunta.

until, i found myself sa tapat ng ospital.

naglakad papasok.

as usual, nandito na naman ako sa kwarto nung strange girl.

nakatayo parin ako sa gilid ng kama niya.

tinitignan ang maamo niyang mukha.

kahit na natatakpan ng oxygen mask ang mukha niya, hindi maitatanggi ang maamo niyang
mukha.
"excuse me, sino ka?" nilingon ko ang pinaggagalingan ng boses.

isang babae.

siguro nasa early 40's na siya.

nanay siguro siya nung girl.

magkamukha kasi sila

"uhmm.... Blake po." at nilahad ko ang kamay ko.

"kaibigan ka ba ng anak ko?" tanong niya sa akin.

"to tell you honestly ma'am, i do not personally know your daughter. Dito po kasi ang dating
kwarto ng girlfriend ko. UNfortunately...."

naiiyak na naman ako sa tuwing iniisip ko na patay na si Emily.

naikwento ko sa babae ang tungkol sa amin ni emily

"Ganun ba? ang swerte naman ng girlfriend mo." ang sabi niya sa akin na nakangiti.
"hindi po iyon totoo. Ako po ang dahilan kung bakit hindi ko na siya kasama ngayon sa
mundong ito."

at

ayun na nga.

a tear fell from my right eye.

"naiintindihan ko iho. Sana, ganyan din ang boyfriend nitong anak ko."

sabay haplos sa ulo ng anak niya.

"ano po ba ang nangyari sa kanya?" naging curious ako sa katauhan ng babae.

"naaksidente sila ng boyfriend nya. nalaman kasi ng boyfriend niya na buntis siya."

naisip ko na kung ako man ang naging boyfriend nito, hindi ako magdadalawang isip na
pakasalan siya.

"kawawa naman po siya. asan na po ang hayup na boyfriend niya?" tanong ko ulit.
ewan ko ba...

kasi ba naman..

parang may kung anong ewan na nagsasabing kailangan kong kilalaning mabuti ang babaeng ito.

para bang dati ko na siyang kilala.

"hindi ko rin alam iho. simula ng maaksidente ang anak ko, hindi na namin nakita ang lalaking
iyon."

lalo akong naawa sa babae.

"ano po ba ang pangalan niya?"

"siya si
Courtney"

Chapter 21
Courtney and blake: the meeting :))

Blake's POV

hindi ko na alam ang gagawin sa sarili ko.

i still can feel the pain within.

pero, simula ng makita ko itong babaeng ito, nagbabago ang lahat.

sa tuwing nakikita ko ang mala anghel niyang mukha,

nawawala ang sakit.

"Courtney"

ang ganda ng pangalan niya.

ang sarap ulit ulitin.

ilang araw na rin ako sa ospital.

after kong makita ang parents ni emily sa business convention, hindi ko na sila nakita ulit.

wala na sila doon sa dati nilang bahay.

pinupuntahan din namin nila mimi.

pero nung isang araw, binenta na raw nila ang bahay nilang iyon at iba na nga ang may-ari

Courtney's POV

where am I?

bakit amputi ng paligid?

patay na ba ako?

nakita kong may pinto sa dulo.

kusang nagbukas ito.

"pa?!"

so patay na nga ako?!

"iha, bumalik ka. hindi ka pa dapat mamatay. kailangan ka pa ng mama mo."

nakita ko ang katawan ko

maraming nakakabit.

napansin ko rin na may lalaking nakahiga sa gilid ng kama ko

si terrence ba ito?!

humiga ako sa katawan ko........

"tita, gising na po siya!" narinig kong may biglang sumigaw na lalaki.

unti unti kong minulat ang mata ko.

asan ba ako?

nasa ospital parin ba ako?

"courtney anak, gising ka na? Blake, iho paktawag naman ang doktor." utos ni mama.

Blake?!

who the hell is he?!

bumalik ang alaala ko bago ako macoma.

Flashback

"courtney iha." si mama.

nasa ospital ako pagkatapos naming maaksidente ni terrence.

"ma, ang baby ko. ligtas siya hindi ba?" ang tanong ko kay mama.

mamatay na lahat wag lang ang anak ko.

"baby, im sorry wala na siya." sabi ni mama habang nakahawak sa kamay ko.

hindi ako makapaniwala sa narinig.

kasalanan ito lahat ni terrence.

"ma, d-dalhin mo ako k-kay terrence." ang sabi ko kay mama.

"anak, w-wala na si terrence. nasa america na siya. dinala siya ng parents niya doon para
magpagamot." paliwanag ni mama.

ang kapal talaga ng mukha ng terrence na iyon.

after everything tatakbuhan niya nalang ako.

naging hysterical ako after that.

isang araw, naiwan akong mag-isa sa kwarto ko.

magpapahinga sana ako.

may biglang pumasok sa kwarto ko.

isang lalaki.

malaki ang katawan niya.

nagulat ako ng makita ko siyang may inilabas na kutsilyo.

"sorry miss, napag-utusan lang." at bigla niya akong sinaksak sa tagiliran ko.

"AHHHHH!!!!"

dalawang beses niyang ginawa yun.

kung hindi pa sana dumating ang nurse na nakaassign sa akin malamang napatay na niya ako.

hindi ko na alam ang sumunod na mga pangyayari.

nawalan ako bigla ng malay.

end of flashback

ganito ang nasa isip ko ng mga panahong iyon.

"iha, mabuti naman at ligtas ka na." at niyakap ako ni mama.

"sino siya?!" sabay turo dun sa lalaking di ko kilala.

hmmmm...

aaminin ko.

gwapo nga siya.

may itsura.

pero, ayoko nang magpaloko pa ulit sa mga lalaki.

manggagamit silang lahat.

"siya si blake iha. inalagaan ka niya."

"paalisin niyo siya."

"Courtney..."

"it's ok tita. sigepo babalik nalang po ako bukas." at nagpaalam na siya kay mama.

aba may balak ka pang bumalik.

"no. hindi mo na kailangang bumalik." wala akong balak makita ka ulit.

alipores ka rin ba ni terrence?

papatayin mo rin ba ako?

pero imbes na sumagot, nginitian lang niya ako.

Blake's POV

wow ha.

kay gandang babae

pagkasungit sungit.

hmmm...

hindi ko rin naman siya masisisi.

lumabas ako ng kwarto

hindi maalis sa isip ko ang huling imahe niya pagkatapos tanggalin ang mga aparato sa kanya

hindi nga ako nagkamali.

maganda nga siya.

i looked into her eyes.

puno ng galit.

samantalang ako,

punong puno ng lungkot.

tutulungan ko siyang makalimutan ang hayup na lalaking iyon.

at sana matulungan niya akong makalimutan ang pagkawala ni Emily

Courtney's POV

kinabukasan paggising ko....

"good morning." ung lalaki na naman na blake ang pangalan.

"ikaw na naman. diba sabi ko sayo wag ka na babalik dito?"pagsusungit ko.

ayoko nang maging mabait.

dahil kay terrence, ginawa niyan bato ang puso ko.

kaibigan?

walang totoong kaibigan sa mundong ito.

at LOVE?!

shit!!!!!!!!!!!!

that's a bullshit!!!

"miss, pinakiusapan ako ng mama mo na bantayan ka muna. may aasikasuhin daw kasi siya.
apples?" at lumitaw ang apples na sinasabi niya.

daldal ng daldal itong si blake.

hindi naman ako nagsasalita.

Blake's POV

tinawagan ako ni tita Rachelle (mommy ni courtney)

bantayan ko daw muna si Courtney, may gagawin lang daw siya.

hindi ko alam pero parang naging excited ako nang marinig kong ako ang magbabantay sa
kanya.

i rushed to the hospital.

nagbabalat ako ng apples.

paglingon ko sa kanya ay gising na siya.

"good morning."bati ko sa kanya with matching killer smile ko ha.

"ikaw na naman. diba sabi ko sayo wag ka na babalik dito?"

aba ang sungit talaga nito.

hmmm....

sa ayaw at gusto mo magiging akin ka.

ha?!

no way!!!

kay emily lang ako!!!

"miss, pinakiusapan ako ng mama mo na bantayan ka muna. may aasikasuhin daw kasi siya.
apples?" at inalok ko siya ng binalatan kong apples.

aba pinaghirapan ko yun ha.

naupo ako sa tabi niya.

kinuwentuhan ko siya tungkol sa amin ni Emily.

na kung gaano ko kamahal si emily.

kung ano nangyari sa amin.

alam ko hindi siya nakikinig.

kesa naman sarili ko ang kausapin ko diba.

Courtney's POV
hayyy......

ano ba?

kalalaking tao napakadaldal?!

sabagay kesa naman sarili niya kausapin niya.

"ilang araw na ba ako dito?"

natigilan siya nung nagsalita ako.

hala, bakit BB (bad breath) ba ako?!

>.<

"ha?!"

hala bingi?

kay gwapo bingi?!

natatawa tuloy ako.

"ang sabi ko kung ilang araw na ako dito." pag uulit ko.

"ahhh.... mga isang buwan na rin. kaya kung ako sayo, kung ayaw mong tubuan ng mga ugat
diyan, simulan mo nang ikilos ang mga muscles mo."

aba aba marunong palang magjoke ito ha.

"tutulungan kita." sabi niya sa akin.

napalingon ako.

SHIT!!!!!

ang gwapo niya

no!!!!!!!!!!!!!

huwag Courtney!!!!!!!!!

stranger siya!!!!

no!!!!!!!!!!!!
hala bat ganito ang puso ko???

parang bass drum???

"halikan na." pagkarinig ko.

"ANO?! BASTOS KA HA!!!" halikan daw?

(-3-)

"ha?! anong bastos dun? sabi ko HALIKA SPACE NA!! ikaw ha kung ano ano iniisip mo.
kababaeng tao. tsk tsk tsk." sabi niya habang natatawa tawa pa.

>///<

oooppppsssssyyyy....

medyo pahiya

hinawakan niya ang kamay ko.

"hey!!!!! ARAY!!!!" ang sakit kasi ng kamay ko ng bigla kong binawi

"ayan kasi. masyado mong hindi nagamit ang mga muscles mo. hihilutin ko para hindi ka
masyadong mahirapan kumilos." at kinuha niya ang kamay ko at minasahe.
ako lang ba?

o talagang may kung anong kuryente mula sa katawan niya papunta sa akin?

Blake's POV

bakit ganun?

ano tong kuryenteng ito??

parang may connection?

so weird!!!

ito na ba ang sinasabi nilang

SOULMATE???

hindi ko pinansin ang naramdaman ko.

hinilot ko ang mga kamay nila.

ang lambot.
napakafragile niyang tignan.

ito ang babaeng hindi dapat sinasaktan.

SHIT!!!!!!!!!!!

joke lang yun

kay emily lang ako

siya lang at wala nang iba.

Courtney's POV

siya na ba ang para talaga sa akin?

no!!!!!!!!!!

joke lang.

diba nga kakagaling lang niya sa isang depressing moment.

at isa pa hinding hindi na ako magmamahal.

Chapter 22
Terrence
hi....

ako si terrence.

nandito ako sa america.

ang lungkot.

kakalabas ko lang ng ospital noong nakaraang linggo.

sabi nang doktor mayroon daw akong partial amnesia.

hmmm....

ibig sabihin pili ang mga bagay na naaalala ko

nandito ako ngayon sa kwarto ko.

tulala.

ewan ko kung bakit.

andami kasing tanong sa isip ko.

asan na si Kristine?

bakit kami nandito sa america?

narinig ko pa sila mama na pinapapatay si COurtney.

sino naman si Courtney?

sabi pa nila mommy, makikita ko na daw ang babaeng papakasalan ko.

engaged na ako???

Kelan pa??

kanino naman????

no!!!

ayoko!!!

si Kristine lang ang babaeng papakasalan ko.

ni hindi ko pa nga nasasabi sa kanya na mahal ko siya eh.

nasa ganito akong pag-iisip ng biglang bumukas ang pinto.

"Iho, magbihis ka na." si mommy.

"saan tayo pupunta ma?" tanong ko.

"we will meet your future wife." sabi nito na nakangiti.

agad naman akong nagbihis.

pagdating namin sa restaurant, andaming taong nakatingin sa amin.

naupo na kami sa table na nakareserve para sa amin.

maya-maya pa, may dumating na babae at lalaki.

siguro, sila yung parents nung girl.

"mr. and mrs. sandoval, this is our son, Terrence." pagpapakilala sa akin ni mommy.

sabi sa akin ni mommy, kasosyo daw nila sa negosyo ang mag-asawang ito.

tutulungan daw nila kami sa kumpanya once na pinakasalan ko ang anak nila.

paano na ang kristine ko??

asan ba siya???

nasa pinas???

wahhhh....

biset kasi ee

bat ba wala akong maalala.

nakaupo na kami sa table.

"andito na pala ang anak ko." turo ni mrs. sandoval.

nilingon ko ang likod ko.

"K-K-Kristine?!"

shit!!!!!!!!

si Kristine ba ito???

"Kristine? who the hell is that girl? ex mo? walang taste sa pangalan ha." sabi nung girl.

aba aba

kamukha nga ni kristine

kabaliktaran naman sa ugali ni kristine ko

"iho, i would like you to meet our daughter.......

*DRUM ROLL PLEASE*
EMILY SANDOVAL"

Chapter 23
Emily

oo totoo ang nabasa niyo sa title pati na rin sa last chapter

it's me, Emily.

Emily Sandoval.

ang nag-iisang dream girl ni Blake Alcantara.

pero, dahil sa kalokohan ng mga magulang ko, here i am today sa america.

i am going to marry this stupid boy,

terrence Pelaez

and what a shit na tawagin niya akong kristine?

sino yun?

girlfriend niya sa pinas?

ha. mas maganda parin ako dun noh.

whatever you say

bago ko ituloy ang pagmamaldita dito sa america, flashback muna.

after namin maaksidente ni blake, nacomatose daw ako sabi ni mommy.

nagising ako na wala si blake sa tabi ko.

my mom told me na pinabayaan lang daw ako ni Blake.

hindi ako naniniwala sa kanya.

ginawa lang nila ito para magalit ako kay blake.

i started to get information kung ano ang nangyari sa kanya.

nalaman ko na nagpapagaling siya sa kanilang bahay.

ito ang dahilan kung bakit hindi niya ako nadadalaw.

sila mimi naman huli nila akong dinalaw nung comatose pa ako.

nalaman nila mommy na kumukuha ako ng info about kay blake.

kaya here i am. nasa america at papakasalan ang lalaking nasa harapan ko.
"so when will ba the wedding?" tanong ni mommy.

"MOM!!!" tutol ko. ayoko kong magpakasal sa kumag na to.

"hahahaha. ako rin naman mrs. sandoval. gusto ko munang makarecover ang anak ko mula sa
amnesia niya. masyado pa siyang naguguluhan." paliwanag naman ng nanay ni terrence.

napansin ko na kanina pa nakatingin si terrence sa akin.

"ano tinitingin tingin mo?" pagsusungit ko.

"emily. watch your word. para kang bata. he will be your future husband." saway ni daddy sa
akin

"iha pagpasensyahan mo na. kamukha mo kasi ang childhood friend ni terrence, maybe he is just
amazed" paliwanag ng daddy nito

ahh.

so bestfriend niya pala ang kristine na yun.

"bakit hindi muna kayo maglakad lakad sa labas?" sabi ni mommy sa akin.

tumayo si terrence sa kinauupuan niya. lumapit siya sa akin.

hmmm...
oo aaminin ko gwapo nga siya.

pero wala paring tatalo sa kagwapuhan ng blake ko.

GOSH!!!

imissed him so much.

"ehem." sabi niya.

napalingon ako.

kanina pa pala nakalahad ang kamay niya sa akin.

kinuha ko ito at tumayo.

"excuse us." sabi ko kila mommy.

pagkalabas namin ng restaurant, agad akong kumalas sa kanya.

"listen to me, ayaw kitang pakasalan." sabi ko sa kanya.

hinaplos niya ang mukha ko.

"i know. but, i will do everything to convince you to marry me." sabi niya with matching killer
smile.
medyo nagblushed ako.

"hmmmpft!!" at tinabig ko ang kamay niya.

"listen to me Terrence Pelaez,whoever you are sa Pinas, i dont care! si Blake lang ang mahal ko
at sa kanya lang ako magpapakasal."

i left him infront of the restuarant.

pumara ako ng taxi at nagpahatid ako sa bahay namin.

dumiretso ako sa kwarto ko.

i opened the computer.

kailangan kong magresearch tungkol sa kanya at sa kristine na yun.

nalaman kong galing din sa isang mayamang pamilya si kristine.

pero namatay na siya.

naaawa ako kay terrence.

pareho lang kami ng sitwasyon.

tinatago ng magulang sa mundo.

alam ko na!!!!!!!

tutulungan ko siyang maalala ang lahat.

kapag nangyari ito, magagalit siya sa parents ko. magkakaroon ako ng kakampi. babalik kami sa
pinas.

magiging masaya ako sa piling ni blake.

paano si terrence?

hmmmm....

Courtney?

hmmm...

maganda siya ha.

sino kaya ito?

bakit kaya parang may something sila ni terrence??

 Chapter 24
Brent <3 Mimi?

MIMI's POV

hmmmmm....

good morning.

ansarap palang gumising sa bahay ng asawa ko :D

katabi ko parin si Bettina.

lumabas ako ng kwarto.

nasalubong ko si Brent.

O.O

O.O

parehas kaming nagulat.

"magsuklay ka nga muna ng buhok mo. may laway pa oh."

O///O

wahhhh...
kinapa ko ang buhok ko, magulo pa nga pero laway?

hmmmm....

wala naman eh!!!

"wala namang laway eh. sinungaling ka hmmpft" at hinapas ko siya.

"Oh, oh. teka teka. wag ka kasing tulo laway kapag ako ang napapanaginipan mo. hahahahaha."
at tuamtawa pang pumunta sa dining room.

halalalala....

feeling naman niya siya...

hmmmm....

siya nga :D

bat ganun??

di na siya masungit sa akin?

"Hoy Miranda Michelle Torrres Montereal ano pang tinatayo mo diyan, eto na ang almusal
mahal na prinsesa."tawag niya sa akin.
"O-" ano daw?!

tama ba ako ng pagkakarinig??

MIRANDA MICHELLE TORRES MONTEREAL?!

MONTEREAL?!

DIBA?!

wahahahha...

aga aga kinikilig ako!!!

"huy!wala sila mama at papa. wag ka ngang tulo laway diyan. kumain ka na dun at gigisingin ko
si bettina."

kaasar ha.

ano ba nangyayari dito?

may hindi ba ako alam?

umupo na ako sa dining table at kumain na. maya maya pa ay bumaba na siya kasama si bettina
"good morning ate sis inlaw!!!" bati ni bettina sa akin

"good morning din!" bati ko naman sa kanya

naupo siya sa tabi ko at si brent naman sa kabilang upuan sa tabi ko.

"Ate, wala kang pasok today?" at may ngiting tagumpay sa mga labi nito

"hmmm... wala pero..."

"ate dito ka nalang. walang kasama si kuya. bala ka mamaya magpakamatay yan." sabi naman ni
bettina.

hinawakan ni brent ang kamay ko.

"oo nga, dito ka nalang please?" with matching puppy eyes pa

GOSH!!

ang aga aga!!!

kung kayo nasa posisyon ko makakahindi ba kayo??

"hmmmm.... sige pero..."

niyakap niya ako bigla

"yehey!!! kasama ko ang baby ko"

gosh!!!

kilig to the bones

:P

BRENT's POV

nagtataka ba kayo kung bakit ganito ako kasweet kay mimi?

sige para hindi maguluhan....

flashback muna sa mga nangyari kagabi

FLASHBACK

pumasok ako sa kwarto at naglock ng pinto.

dumapa ako sa kama.

litong lito.

maya maya ay nagring ang phone ko

"hello?"

"brent si mark to."

si mark?

paano niya nalaman ang number ko?

hmm....

si jenna siguro ang nagbigay...

ano kayang kailangan niya sa akin?

"bakit? anong problema mo?" pagsusungit ko.

"pre, alam ko na nandyan si mimi sa inyo. her dad is lookong for her." sabi niya sa akin.
hindi ko alam pero parang may takot na namuo sa dibdib ko.

"brent, mahal ko si jenna." sabi pa niya

PAKSHIT TO HA!!

"so what?!" sabi ko.

kung nakarating lang ang kamay ko sa kabilang linya ng phone malamang nasuntok ko na to.

"listen to me. kung mahal mo talaga si jenna, hahayaan mo siya sa piling ko." sabi pa nito sa
akin.

ginagago talaga ako nitong lalaking ito ha.

"what do you mean?" tanong ko.

"kapag naging kayo ni mimi, maipaglalaban niyo ang isa't isa. hindi na namin kailangan
magpakasal. pre.. kami na kasi ni jenna."

SHIT!!
ARAY NAMAN!!!

binaba ko na ang phone.

hindi ko na kayang marinig pa ang mga susunod na sasabihin niya.

pero, bakit ganito nararamdaman ko??

pilit na sinasabi ng utak ko na dapat ay magalit ako sa kanila, pero maligaya naman ang puso
ko???

wahhh ang gulo....

unti unting bumalik sa pag-iisip ko ang lahat ng tungkol sa amin ni mimi.

from the day i met her

until the day she broke my heart.

iisa lang lahat ng iyon...

oo totoo

minahal ko si jenna

but, after everything....

si mimi parin...

siya parin pala ang mahal ko....

i will do everything para maipaglaban ko siya...

END OF FLASHBACK

yan alam niyo na ang rason.

i want to court her again..

at ito na ang umpisa ng lahat.

ipaglalaban ko siya

harangan man ako ng sibat at kanyon...

i will have her back

umalis na si bettina papuntang school.

"hmmm. brent, ako na ang maghuhugas ng plates." sabi niya sa akin.

"ok." oh with matching killer smile ko pa ha.

habang naghuhugas siya ng plato, ako naman ang nagwawalis.

pagkatapos kong magwalis, tapos na rin siyang maghugas.

"brent, maliligo na muna ako." sabi niya.

"tara sabay na tayo," pagbibiro ko naman

biglang namula ang mga pisngi niya.

grabe, namiss ko to. ung pinamumulahan siya ng pisngi.

ang cute kasi niyang tignan.

"HOY BRENT MONTEREAL, BAKIT BA ANG PERVERT MO NGAYON?!" bulyaw niya sa

akin.

"hahahah.... anong pervert dun? di mo ba alam ang bagong kasabihan? CONSEVE WATER
SHOWE TOGETHER"

"loko!!!" at akmang babatukan ako.

hinawakan ko kaagad ang kamay niya.

"i want you back mimi." sabi ko harap harapan sa kanya.

biglan niya akong tinulak at tumalikod.

"maliligo na ako."

Chapter 25
Mark & Jenna together?

Jenna's POV

ilang araw na kaming di nag-uusap ni kuya mark simula ng tanungin ko siya kung mahal niya
ako.

kasi naman Jenna eh.

tanga tanga tanga!!!

alam mo namang baliw na baliw yun kay courtney eh.

si brent naman kapag tinatawagan ko, puro si mimi ang bukambibig. baka kapag kinuwento ko
pa sa kanya ang tungkol sa amin ni kuya mark, baka magwala pa un at maudlot pa ang part two
ng love story nila ni mimi. sayang naman dava??
kaya ito ako ngayon. nagmumukmok sa condo ko.

all alone.

ok i admit it.

i already love him

siya kaya ang soulmate ko...

sino pa ba???

none other than Mark Altamira...

i want him back....

ano bang gagawin ko???

kasi naman eh.....

palagi nalang ...

sa tuwing magmamahal ako, maling tao pa.

palaging may mahal na iba.

i hate may self....

MARK's POV
shit!!!!

hate this feeling.

namimiss ko si jenna..

paano na si courtney???

ewan.

i will find her.

pero saan naman????

teka paano si Jenna???

gusto kong mabalik ung dating samahan....

di parin maalis sa isip ko ung tanong niya.

oo nga,

MAHAL KO NA BA SIYA??

bat ko kasi ginawa yun???

ehh sa natempt akong halikan siya.

hayyysss....

sino ba ang dapat kong piliin?

si jenna na palaging nandiyan sa tabi ko o si courtney na walang ginawa kundi saktan ako?

si jenna,

i want her back.

hindi ko na kaya itong kabaliwan na ito.

hindi ko siya mahal pero mahalaga siya sa puso ko.

higit pa sa pagmamahal ko kay courtney.

ung tungkol nga pala sa sinabo ko kay brent na kami na ni jenna di totoo yun. sinabi ko lang yun
para maging sila na ulit ni mimi. alam ko namang mahal niya si mimi eh. halata kaya sa mga
mata niya. sayang naman ang loveteam nila kapag hindi natuloy diba? at isa pa alam ko kaya
niyang ipaglaban ang totoo sa daddy ni mimi. un eh kung may lakas pa siya ng loob at kung
mahal talaga niya si mimi.

ok

game na.
balik na sa lovelife ko.

pumunta ako sa flower shop.

nakakita agad ako ng white roses. favorite niya.

bumili ako ng isang piraso. sign kasi yun ng sincerity

dumiretso ako sa condo niya.

sana wala siyang pasok.

*dingdong

*dingdong

"sandali" sign na may tao sa loob.

maya-maya, nagbukas na ang pinto

pero hindi si jenna ang nagbukas.

isang babae.

matangkad.

maganda...

siguro mga nasa early thirties palang siya.

"good afternoon po, si jenna po?" tanong ko.

"ahh, si jenna ba? halika pasok ka tatawagin ko lang." pumasok ako sa loob at naupo sa sofa
sino kaya itong babae??

"jenna anak, may bisita ka."

ANAK?!

NANAY SIYA NI JENNA?!

WEHH?!

DI NGA??!

maya-maya pa ay lumabas na si jenna sa kwarto niya.

O.O

gulat na gulat siya na makita ako.

"k-kuya mark??" halos bumulong si jenna ng makita ako.

"jenna, iha. lalabas na muna ako ha. mag-usap na muna kayo." lumabas na ng condo ang
mommy ni jenna.

"mommy mo yun? ang bata ha. akala ko anak mo, hot pa pala ang mommy mo. hahahahha." pero
hindi tumawa sa biro ko.

"kuya mark, may problema ako." tumabi siya sa akin na halos mangiyak ngiyak na.

"ano ba yun? buntis ka ba?" pati ako nagpapanic na sa kanya.

"hindi no!! si mommy kasi eh. naghahanap ng boyfriend ko." sabi niya sa akin.

"eh di sabihin mo wala pa. di pa kasi ako dumadating." ano ba tong mga sinasabi ko mukha
akong tanga.

"di pwede yun. kasi dadalhin niya ako pabalik ng italy. ayoko dun. masaya kaya dito sa pinas." at
parang maluluha na talaga siya.
"kuya mark, magpanggap ka ngang bf ko. please?????" with matching puppy eyes pa.

AKO?!

BAKIT AKO?!

"ha? ah... o sige."

"yes!!! ayan boyfriend na kita, peo kapag nasa italy na ulit si mommy. pwedeng di na tayo
magpanggap." at bumalik na ang masayang mukha ni jenna.

HA???!!!

uhmmmm...

pakiulit nga ang sagot ko...

did i just agree with that idea???

LOADING.........

"anak. bumili ako ng makakain natin." enter naman kagad sa eksena ang mommy niya. nuh
bayan di pa nga nag sisink in ang sagot ko eh.

nagset na ng lamesa ang mommy ni jenna at naupo na kami.

"iha, sino ba siya?" at nginuso pa ako ng mommy niya.

"ah, ma, si mark po. boyfriend ko."

nginitian ko ang mommy niya.

kinakabahan naman ako sa magiging reaksyon ng mommy niya.

"ah ganun ba? so kelan ang kasal?"

*ahem

*ahem

(A/N di ako marunong umubo kapag sa words na eh... sowee :P)

"hahahha.... biro lang iho. basta alagaan mo itong anak ko ha." ang ganda pala ngumiti ng
mommy ni jenna. kamukha niya.

masaya ang naging lunch namin.

ano kayang mangyayari sa amin ni jenna.

will it turned out as planned or the other way around???

Chapter 26
courtney and blake

Courtney's POV

ilang araw nang palaging nandito itong blake na to.

ang kulit!!

minsan naman wala siya paggising ko.

pumapasok pala ang loko.

kapag wala si mommy siya ang nagbabantay.

"ma, hindi ka ba naghihinala diyan sa blake na yan?" tanong ko kay mommy minsan.

"hinala? anong paghihinalaan ko sa kanya? mabait naman siya diba? tinutulungan niya tayo kahit
hindi niya tayo kaano ano." sabi naman ni mama na parang amaze na amaze sa lalaking ito.

bulag na ba ang nanay ko?

"eh ma, mamaya padala pala yan ni terrence para ipapatay ako..."

"hay naku, stop it courtney. masyado kang mapanghinala. itigil mo na nga yang pag-iisip mo kay
terrence. kaya hindi ka gumagaling ee"

badtrip naman itong nanay ko.

maya maya pa ay dumating na si blake.

"speaking of the devil" at inirapan ko siya. yung tipong tatamaan siya ng kidlat.
peo tinawanan lang siya ni blake.

"ang sungit sungit mo talaga"

loko to ah.

"hmmm... tita, sabi nga pala ng doktor kailangan daw mahanginan ni courtney."

"di na kailangan, dinadala mo kasi ang hangin dito sa loob ng kwarto ko."

ewan ko ba kung bakit ganito ako kasungit sa kanya.

i hate him

i hate all the boys.

parepareho lang sila.

papaiyakin lang ako.

umalis si mama sa kwarto ko.

 "halika, aalalayan na kita sa wheelchair mo. lalabas tayo. para naman hindi puro hangin ko ang
nasasagap mo." lumapit si blake sa akin.

"DONT YOU DARE TOUCH ME YOU BASTARD!! SISIGAW AKO NG RAPE!" banta ko
naman sa kanya.

"tsk tsk tsk. walang maniniwala. dahil ang alam nilang lahat ay boyfriend mo ako. kaya halika
na." kinuha niya ang kamay ko na para bang aalalayan niya ako.

hinila ko naman kaagad ang kamay ko.

"no thanks. i can manage." sinubukan kong tumayo.

"ARAY!"

"ayan kasi. ang kulit mo. hindi pa ganun kaactive ang mga muscles mo dahil matagal tagal kang
nacoma. ok ba yun baby?"

malanding to!

"halika na. aalalayan kita."

ano pa bang magagawa ko. sa totoo lang eh bagot na bagot na ako sa kwartong to.

nanag makaupo na ako sa wheel chair ko, tinulak na niya ito palabas ng kwarto.
hmmm....

i missed te outside world.

pakiramdam ko daig ko pa ang nakulong sa loob ng pbb house ng 100 days.

lumabas kami sa garden ng ospital.

"uhmmm....blake?" nahihiya talaga ako sa kanya.

"bakit?" loko to. bat ba ang gwapo nito?nagblushed tuloy ako.

wahhhh... sana di niya napansin. yuko nalang ako

"b-bakit mo ba to ginagawa?" ayaw ko na talagang tignan ang reaksyon niya.

tumahimik siya sa tanong ko.

"simple lang courtney. ganitong pag-aaruga ang gusto kong gawin kay emily kung saka-sakaling
nabubuhay pa siya ngayon. hindi ba ikaw rin? gusto mo nang ganitong pag-aalaga kung ako si
terrence?"
ARAY!!

medyo tama siya dun.

"Hindi ko na siya mahal." sagot ko sa kanya. i'm just telling the truth. hindi ko na mahal si
terrence and ayoko nang alalahanin ang mga panahon na minahal ko siya.

"tsk tsk tsk. courtney." naramdaman ko ang mga kamay niya sa baba ko. inangat niya ang mukha
ko.

"wag ka nang magdeny. listen. magtulungan tayong dalawa na makapagmove on. in that way
hindi na tayo masaktan sa pagkawala ng mga taong mahal natin." sinabayan pa niya ng ngiti
niya.

BLAKE's POV

ewan ko ba kung ano ang meon dito sa babaeng ito. wala lang i just want to help her.

pagkatapos naming mamasyal sa garden nagpaalam ako sa kanya. papasok na kasi ako.

nasa loob ako ng classroom pero siya parin ang nasa isip ko.

nakaupo ako sa canteen ng lumapit sa akin si jenna at brent.

"hi blake." bati ni jenna sa akin.

"hi" umupo sila sa harap ko.

"nakita mo si mimi?" bulong ni brent sa akin

MIMI?! BRENT?!

HINAHANAP NI BRENT SI MIMI?! HALA?? MAY SAKIT NA BA TONG LALAKING

ITO?!

"H-ha?! h-hindi eh." takang sagot ko.

tumawa naman si jenna sa sagot ko. para bang nababasa niya ang takbo ng utak ko.

"hay naku blake. wag ka na magtaka alam mo kasi....... afhaofhifhqawhowjfc" hindi ko na

naintindihan ang mga susunod na sinabi ni jenna dahil tinakpan ni brent ang bibig niya.

"hush!!! ingay mo best!!!" galit na si brent.

"what's wrong with that young man? kinahihiya mo bang....ghsekahfcoiahewiuhfr" wala na

naman akong naintindihan.

nakakatuwa talaga tong magbestfriend na to.

"eh, kayo jenna kamusta naman na kayo ni Mark?" natigilan ang dalawa sa tanong ko.

biglang nagblushed si jenna.

"alam mo kasi blake itong si jenna...galhdgoshdfowehfowifcjoidfd" mas lalong wala akong
naintindihan.

"hahahahaha.... ano ba naman kayong dalawa bakit ba kasi ayaw niyong magsalita? sige na
sabihin niyo na sa akin lahat." sabi ko sa kanila.

"ah. eh kasi... si jenna gusto niyang ligawan si mark sila na ni mimi." sabay na sabi nung dalawa.

"hahahahaha. teka guys. easy. isa-isa lang. ikaw muna jenna."

"kasi kami ni....."

*RIIIIIIIIINNNNNNNNGGGGGGGGG

"hahahaha... mamaya na tayo mag-usap at may klase na ako." tumayo na ako sa table.

nakakatuwa talaga sila.

natapos na ang last subject ko. nagpunta na ako sa parking lot nang may biglang tumawag sa
akin.

"BLAKE!"

nilingon ko. si brent. tumatakbo papalapit sa akin.

"oh bakit?"

"nagyayaya si mark. bar daw mamaya?" sabi niya na medyo hinihingal pa.

nag-isip ako. kung sasama ako sa kanila. kung sasama ako paano na si courtney mamaya?

"hindi ko sure tol eh. pupunta pa akong ospital."

"ospital? sino nasa ospital?" takang tanong niya.

"w-wala. m-may dinadalaw lang ako dun." sagot ko. hindi nila pwedeng malaman ang tungkol
kay courtney.

"tol, ok ka lang ba? w-wala na si emily. k-kaya sino ang pinupuntahan mo dun?" alalang tanong
niya.

"hahahaha... alam ko naman yun tol. hmmmm... sabihin nalang natin na i've met someone
special."

iniwan ko si brent na parang takang taka.

hayyyysss...

sa totoo lang yung binigay kong rason kay courtney kanina, hindi naman talaga iyon ang rason
kung bakit ko siya inaalagaan eh.

alam ko kasing ako ang dahilan kung bakit siya nandun at kung bakit nawala ang baby niya.
alam kong sila ni terrence ang nakasakay sa kabilang kotse na naaksidente kasama namin.

dumating ako sa ospital. nakita ko si courtney na sinusubukang tumayo. pabagsak na siya!

"AHHHHHH!!"

buti nalang at nasalo ko siya. napahawaka ko sa bewang niya at napakapit naman siya sa leeg ko.

"be careful next time ok?"

tinignan niya ako. nagkatama ang mga mata namin.

bakit ganito?

ang bilis ng tibok ng puso ko?

ang mga mata niya.

bakit ngayon ko lang nakita na maganda pala siya?

"ahh. s-salamat blake. gusto ko kasing pumunta sa C.R" sabi niya.

doon lang ako natauhan sa mga sinabi niya.

"ahhh... ganun ba? sige halika na."

binuhat ko siya. yung parang katulad sa bagong kasal. love's carry ata ang tawag dun.

"ahhhhh... blake ibaba mo ako! nakakahiya baka may makakita sa atin." sigaw niya. nakita ko rin
na namumula yung pisngi niya.

nilapag ko siya sa toilet bowl.

"ayan magC.R ka na. kasi naman eh. magpalagay ka na kaya ng diapers?" biro ko.

"hmmmmpft! ayoko nga! para naman akong baby nun."

nakakatuwa talaga siya. "tawagin mo nalang ako kapag tapos ka na." lumabas ako ng C.R at
sinara ko ang pinto.

sana si courtney nalang ang una kong nakilala...

sana

sana

sana siya nalang ang minahal ko.

Chapter 27
terrence and emily

S-si Kristine? Patay na siya?! NO! kailangang malaman ni terrence to. tinago ng mga magulang
niya ang katotohanan. nilayo nila kami sa pilipinas para mapaniwala sa kasinungalingan nilang
lahat.

tinawagan ko si terrence. magkikita kami ngayon..

agad akong nagbihis at pababa na ako ng kwarto ko nang biglang nagring ang phone ko. ang
mommy ni terrence. pinapapunta ako sa bahay nila, inaatake daw ng migraine si terrence.

kahit labag sa kalooban ko ay agad kong tinungo ang bahay nila.

"Emily, andito ka na pala. please pwede bang bantayan mo muna si terrence? may business
meeting pa kasi kami."

"PEro..."

hindi ko na natuloy ang sasabihin ko dahil nakaalis na ang mommy niya.

ano pa ba ang magagawa ko? kargo de konsensya ko pa si terrence kapag may nangyaring
masama sa kanya.

pumasok ako sa kwarto niya. nakita ko siyang nakahiga sa kama. peaceful siyang natutulog.

nakita ko ang kwarto niya...

ANG KALAT!!!

isa isa kong pinulot ang mga papel.

napansin ko na isa lang ang nakalagay....

mukha ng babae.

hindi ko rin siya kilala.

base sa pagreresearch ko tungkol kay kristine, hindi ito si kristine. medyo hawig kami ni kristine.
kaya siguro tinawag niya akong kristine nung una kaming magkita.

sino kaya itong babaeng ito?

isa -isa kong niligpit ang mga kalat.

"Co akhsklfeiw" biglang nagsalita si terrence.

ano daw?

nilapit ko pa ang tenga ko sa kanya.

"Courtney"

COurtney??

who the hell is that girl???

may kristine na nga may courtney pa...

tinitigan ko siya.

*dugdug

*dugdug

*dugdug

hala bat ganito ang puso ko?

ang bilis ng pintig...

parang may drums??

no!!!

si blake

sa kanya lang dapat ganito to.

hinawi ko ang buhok na nakaharang sa mukha niya.

bat ganun??

parang may kuryente??

tsaka ang gwapo niya.

hindi hindi....

blake!!!
i miss you so much.

TERRENCE's POV

naramdaman kong may parang dumampi sa buhok ko.

kristine???

"Kristine?!"

"h-hindi to si kristine. it's me, emily. ganun na ba kami magkamukha?" at bigla siyang nagsmile.

ang ganda niya kapag nakasmile siya.

sana ganito nalang siya.

sana hindi nalang niya ako palaging sinusungitan.

at malay ko ba kung bakit niya ako sinusungitan.

tumayo ako sa kama ko.

hindi na masyadong masakit ang ulo ko.

kanina kasi parang may mga nakikita ako ee.

hindi ko naman alam kung sino yung mga yun.

may isa pa nga babae sinampal ako...

i don't know why.

"Huy, terrence." narinig ko nalang ang boses ni emily.

"HA?! ano yun?"

"hahahaha.... sabi ko kung nagugutom ka."

grabe ang ganda ng tawa niya

nakakainlove.

kamukha niya si kristine.

kamukhang kamukha niya.

"kristine."

at niyakap ko siya mula sa likod.

bat ba, hindi ko matiis eh.

pero inalis niya ang kamay ko sa bewang niya.

humarap siya sa akin at pinisil ang pisngi ko.

"ang kyulit mo!! sabi ko sayo ee. i'm not kristine."

"AAAARRRRRRRRAAAAAAAAAAAAAYYYYYYYY" pagkaalis ng kamay niya ay hinimas
himas ko pa ang dalawang pisngi ko.

"pwede bang tawagin muna kitang kristine?"

parang natigilan si emily sa hiling ko.

hindi siguro siya payag.

sige nga kayo gugustuhin niyo bang tawagin kayo sa ibang pangalan kung may pangalan naman
kayo? di ba.....

"SURE!!"

ha?!

ano daw?! SURE?! AS IN S-U-R-E?!

payag siya?!

"tutulungan kitang maalala ang nakaraan mo terrence."" at hinagkan niya ako.

dumaan ang mga araw, mas lalo pa kaming naging close ni emily.

kinuwento niya rin sa akin ang tungkol sa naiwang boyfriend niya sa pinas.

naaawa ako sa kanya. kung hindi dahil sa akin, hindi siya makukulong dito sa america.

saturday na naman...

excited akong makita si kristine/emily.

maya-maya ay narinig ko ang kotse niya na pumasok na ngparking lot namin.

alam niyo bang para akong bata na sabik na sabik na salubungin ang magulang niya.

"KKKKKKRRRRRRRRRRIIIIIIIISSSSSSSSTTTTTTTTIIIIIIIINNNNNNNEEEEEEE"

pagkakita ko sa kanya ay agad ko siyang niyakap.

"hahahahaha....para ka namang bata terrence. kakakita lang natin nung isang araw ah." sabi niya
sa akin at hinalikan niya ako sa pisngi.

oo na... ako na ang kinikilig!!!

>.<
ewan ko ba... anlakas ng impact sa akin ee.

"ano yan?!" tanong ko sa dala niyang box.

"choco mousse favorite mo" sabi niya.

pumunta kami sa kitchen at sinimulan nang kainin ang dala niya.

nagkakwentuhan at tawanan.

EMILY's POV

two months na kaming magkakilala ni terrence. hindi rin naman masamang maging friend siya
ee.

masaya siyang kasama

at eto na naman kami.

kwentuhan to the max :D

pumasok ako maya-maya sa kwarto niya.

ooopppss...

it's not what you think.

wala kaming gagawing masama noh!

gusto ko lang gumamit ng computer niya.

hanggang ngayon, nireresearch ko parin ang tungkol kay kristine at sa isang courtney...

nasa kalagitnaan na ako ng pagreresearch ko nang biglang....

NATURE CALLS

agad akong pumunta sa C.R

pero paglabas ko ng C.R

O.O

si terrence.

nakaupo sa tapat ng comp..

at ang nakaopen na site

"KRISTINE: DAUGHTER OF A MILLIONARE DIED"

hindi ko maipinta ang mukha ni terrence