Komedia “Shi ne plazh”

AKTI I SKENA I

(sanda lyhen me kos comen te djegur nga dielli. Comja renkon.)

COMJA: Ah, c’gabim bera, te degjova, ndenjta shume diten e pare. (renkon, Sanda padashur e lendon.)
oh, te shkreten, c’ben keshtu moj?

SANDA: Me rente nje pike me rente! Te lendova shume?

COMJA: Opo flak kur them e, vullkan, pervelime!

SANDA: Me fal o shpirt, me fal.

COMJA: Cte te fal moj, c’te te katranos.

SANDA: E mo se do te lyej prap me kos po he, rri rehat tani. (sanda i ul kemishen dhe I fryn kurrizit te
djegur)

COMJA: Edhe kur fryn me djeg. Apapapa (Sanda shkon te gatuj ne tenxhere ne te djathte) Nga hundet
me doli ky plazh. Merzi e madhe. Mbushur kabinat me rini, ftuja e ftujake. Xhuxhuxhu ketej, xhuxhuxhu
andej. Peshpeshpesh ne nje ane, peshpeshpesh ne anen tjeter. S’ke ketu se me ke kemben dy fjale… Me
ke shpirt te kam xhan, ky muhabet eshte ketu… Si e kishte emrin ai burri qe luajta 500-sh ne rere?

SANDA: Et’hem Lilo… Se..Milo, ku mbj mend une dhe ti.

COMJA: pa dil nje here se mos e gjen, te vije te bej nje dore muhabet se u bera derr ktu.

SANDA: E cja ke ngen dhe ti. T’I them un burrit te botes te vije ketu pa e njohur mire akoma. E ti s’je ne
vete o burre.

COMJA: A moj derdimene, se s’behet njeri xheloz per ty o jo.

SANDA: Jo po behet njeri xheoz per ty. (e prek ne lekuren e djegur)

COMJA: Po c’pate moj, po me vdiqe moj! (Sheh nga larg se po vijne disa njerez) Na moj Sande, pa shiko
se kush vjen. Si komshinjte tane duken.

AKTI II SKENA II

SANDA: Uuu, do je nata te kabines Come!

COMJA: Jane dhe me qithare. Kemi fat.

SANDA: Ata jane!

ZENO: tetemedhjeta..shtatemedhjeta…mirmbremani! GJASHTEMEDHJETA, nuk e luan topi! Lerini

valixhet!(Lajda ulet te pushoje ne shkalle kurse Alberi veshtron kabinat dhe kerkon per Jeten.)

COMJA: Si u ngryset, mire ini? (zeno afrohet te comja per ta pershendetur dhe heq kapelen.)

ZENO: Te njihemi; Zeno Xhixha jam, petagog. (japin duart.)

COMJA: Profesor, gezohem, jashtezkonisht!

ZENO: Eshte motra. (tregon nga Lajda)

COME: Ashtu?

ZENO: Edhe nipi. (tregon nga Alberi)

COME: Jashtezakonisht gezohem! Dy dite kabina bosh, po mua mendja ktu. Ishallah vjen ndonje
moshatari im thosha, (Zeno shkon dhe ulet prane tavolines.) kur t’mos kem njeri. Se ketu, qe ta merrni
vesh, gjithandej keshtu, rini. Cifte te lumtur zene dor’perdor, xhuxhuxhu me nje ane, peshpeshpesh me
ane tjeter. S’ke ketu se me ke kemben dy fjale.( Alberi largohet)

ZENO: Me ke kam nderin?

COME: Une jam Thoma Cakshiri, kasap ne pension. Mund te me thuash dhe Come, s’me mbetet hatri
hic.

ZENO: Cakshiri, mund te rrije pak motra me ju?

COME: Ueeu, llaf esht ai!

ZENO: Ndersa ne me Alberin, po shkojme te marrim celesat, pajisjet e...

COME: Po doemos, do veni. Do veni qe cke me ate pune, llaf eshte ai! (Zeno largohet pak dhe therret te
nipin.)

ZENO: Alberi! ALBERI! Po ku vajti ky djale? (Lajda ngrihet me kembe dhe theret.)

LAJDA: Alber!

COME: U vjen rrotull kabinave dhe ai, e cpon elbi me sa shoh une. (Comja shkon t’I ndihmoje me cantat.)

ZENO: Elbi? Me falni por, per cfare elbi e keni fjalen?

COME: Ajo qe te thash qepare, xhuxhuxhu-ja, peshpeshpesh-i. te kam shpirt, te kam xhan, ky muhabet.

ZENO: Im nipe, nuk eshte avanturier, sa per dijeni! (Largohet te marre olacket e tjera.)

COME: Qenka cik zevzek ky profesori. Urdheroni shoqe, ju lutem! Sande moj, dil moj te njihesh me
komshine.

SANDA: uu, mireseerdhet!

COME: Rrini, urdheroni! (Sanda del nga kabina.)

SANDA: Sanda jam une, po urdhero! (e fton Lajden ne tavoline.)

LAJDA: Faleminderit!

COME: cani llafe, muhabet me njera tjetren, mua te me falni ca se do futem Brenda. C’pyet, jam djegur
ca. e kam te shkalles se dyte me tha doktori. (Comja hyn Brenda dhe renkon.)
AKTI III SKENA I

SANDA: Ik, ik. E te te bej nje kafe keshtu, se me je lodhur e.

LAJDA: Jo, faleminderit! Ma ka ndaluar doktori.

SANDA: Vertet? Po ja, nje karamele sa t’tembelsoj gojen?

LAJDA: Spara I ha, faleminderit. (Sanda ngrihet per te pare tenxheren.) Kush renkon keshtu, burri?

SANDA: Thomai o moter, eshte djegur e eshte bere lulekuqe, te keputet shpirti ta shohesh. Llahtarisi ter
kte plazh.

LAJDA: Si duket e ka lekuren te pa rregjur. Keni kohe qe s’keni qene ne plazh?

SANDA: S’mbahet mend qe kur, se e kishim vjehrren te damllosur. Dhejte vjete kercu ne dyshek, te mire
e te lige ta mendosh e te perzihet, le me pastaj, ta jetosh.

LAJDA: Paskeni vuajtur moj moter!

SANDA: Po, mot mot shpetoi e varfera. I bem edhe te ndaren sipas zakonit dhe I thash Comes, ngrehu o
burre I thash, ngreu te vem ne plazh te marrim jodjo se zume myk. Ngreu o grua me tha e nuk ma prishi
hic. E ja, erdhem kshu ara mara si I thone.

LAJDA: E mir bete.

SANDA: Po ju, si e keni punen o xhan?

LAJDA: Po, im vella vjen per vit ne plazh, po un jo se vuaj nga tensioni. Mirepo, Zenua kete vit nguli
kembe te shkojme ne plazh familjarisht, aty te mblidhemi, aty ta qajme…

SANDA: Ueu, ke te qani moj moter?

LAJDA: Jo, jo, kishim nje hall ashtu.

SANDA: C’hall kishit o xhan?

LAJDA: Po renkon prap burri me duket.

SANDA: Le t’renkoje Thomai, po c’hall kishit? (Sanda ulet prane tavolines)

LAJDA: Po ja, kishim hallin e djalit, te Alberit.

SANDA: U, plaste syri I keq, (ngrihet nga vendi.) djali goxha djale, c’ka djali o xhan?

LAJDA: Na moj moter, se s’me ka gje djali, po se mos e besh llaf me njeri.

SANDA: Oo, zere se ke folur me veten tende tani.

LAJDA: Jo se, Zenua, nuk do qe te merret vesh ky muhabet.

SANDA: Po ka te drejte ai Zenua, “llafet e shtepise, nuk jane per ne Pazar”,po si eshte puna, pa llafos nje
cike.

LAJDA: Po ja, na eshte lidhur me nje aktore teatri.

SANDA: Po ka ndonje cene kjo vajze?

LAJDA: Jo, nuk e dime, po Zenua nuk do te merret me to. Aktore jane ne skene thote, aktore jane dhe ne
jete.

SANDA: Po emrin si e ka kjo vajze?

LAJDA: Nuk ja di motra, as emer as familje.

SANDA: Po mir xhanem, keshtu nga kashta qysh eshte?

LAJDA: Eee, nga kashta, po keshtu e bukur duhet te jete, se ato pike renat te bukura I zgjrdhin, po per ne
thot Zenua nuk ben.

SANDA: Po ti si nene, qysh do besh tani per dja- (Lajda cohet dhe shkon ne obborin e kabines tjeter.)

LAJDA: Po vjen Zenua! Te lutem asnje fjale.

SANDA: Oo, mos ki merak. Zere se ke folur me veten tende.

LAJDA: Erdhe o Zeno?

AKTI IV SKENA I

ZENO: Erdha moter, erdha. (Zeno vjen me Alberin plot te ngarkuar.)

SANDA: E I ka plazhi keto. (Hapin deren e kabines dhe I fusin gjerat brenda. Comja del nga kabina.)

COME: He sa mire, u rrregulluat? Ahhh, as shtrire as me kembe as me ndenjur. Me vjen te sulem ne det!

SANDA: He, mos bej naze, po hajde Brenda se do te them nje llaf qe…

COME: Tutje, tutje se do me lendosh plagen aman.

SANDA: Na, Come!

COME: Ver peshqit ne tigan dhe mos me cukullit veshet, ate bej. (Sanda hyn Brenda. Comja mbledh
kembet mbi karrige.) ojj, po s’rri dot o s’rri. (Sanda del nga dritarja.)

SANDA: Come, hajde brenda!

COME: Po lerme, me ler per kok’ tende rehat tashi. (Sanda mbyll dritaren.)

ZENO: Alberii! Perden! (Comja kendon “kur me vjen burri nga stani”. Kendon bashke me Alberin.)

ALBERI: La minor! La minor!

COME: Jam djegur ca, mor biro a e di xhaxhai edhe s’e arrij dot atje- fer fer fer. (vazhdon kengen.
Degjohet gjemime.)

ZENO: Sirene vapori eshte.

COME: Jo, nuk eshte sirene, gjemon moti.

ZENO: Sot e ka per mot te mire, me vranesira te lehta ne kalim.

COME: Ahere, prit shira shira sesben.

ZENO: Nese nuk duan ten a quajne konservatore, atehere le t’a cmojme shkencen.

COME: Pa shiko si shkreptine atje tutje. Pyet ajo per shkence.

ZENO: Mund te jete fari, qe here ndizet ,here fiket. (Zeno kendo nje melodi.)

COME: Presor! O presor! (Ngaqe nuk pergjigjet kendon bashke me Zenon. Melodia perfundon.) o presor,
e bejme nje duet o aman.

ZENO: Urdhero?

COME: Nje te kenduar me qithare. E lot qitharen ti mesa pashe une.

ZENO: Dikur po, por tani I bie im nip. Mua nuk me ka hije.

COME: Nuk ju ka hije? Po pse?

ZENO: Cdo moshe ka te vetat. Nese duam te jemi serioze, atehere le te veprojme seriozisht.

COME: Seriozisht? Oo, po pleqte e Korces e te Krujes, c’eshte ky llaf o presor? Seriozisht thote. (del
Sanda nga Kabina)

SANDA: Hajde Zeno, nje kafe me Comen se je lodhur.

ZENO: Ju faleminderit! Do te vij, se kafeja eshte dobesia ime.

SANDRA: Urdhero! (Zeno kalon kangjellat. Comja kujdeset per karriget.)

COME: Eja presor eja. (Zeno kthehet per te marre kapelen.) Parmakun ma hedh si pelivan, e ne ate tjeter
me thote edhe seriozisht. (sanda e prek Comen nga kurrizi te heshte.) avash moj te shkreten.

AKTI V SKENA I

ZENO: Urdhero?

COME: Jo, jam djegur ca. e kam te shkalles se dyte me tha doktori.

ZENO: Te shkuara! (Ulet)

COME: Faleminderit!

ALBERI: Dajo! Dajo un po shkoj nga turizmi, me presin ca shoke.

ZENO: Po shko Alberi, po degjon, mos u vono se jemi e lodhur.

COME: Eee, te lodhur, ka nga ata te lodhur o presor, po c’thua.

ZENO: Te tjeret mbase jo, po ai merret me shkence.

COME: Me shkence?

ZENO: Me fizike, me fizike. Nendrejtori I Institutit, profesor Morava, thote se Alberi eshte nje nga yjet e
rinj te shkences sone. Ama, I hapet shpirti njeriut kur shikon filizin qe e ka rritur vete.
COME: Vetё?

ZENO: Vetё, vetё!

COME: Si do me thene vetё?

ZENO: Po… I ati vdiq shpejte, po dhe im moter nuk u martua me.

COME: Mos more!

ZENO: Thuaj si te duash, po ne jete ka disa profecira qe mbushen. Per shembull, une ngula kembe qe
emrin djalit t’ja vinim Alber, per nder te Anjshtajnit. E ke degjuar Anjshtajnin ti?

COME: Ai, I bombes. ( Zeno buzeqesh.)

ZENO: Jo, jo. Nejse, une do kem rast te flas edhe per Anjshtajnin.

COME: Doemmos o presor, tani qe po na prishet dhe moti, c’do bejme ktu?

ZENO: Burri I motres ishte I bute, prekej nga lotet dhe burri qe preket nga lotet nuk eshte burre. Edhe
sikur te mos e kisha marre ne dore vete une edukuimin e ketij djali, kushedi se cfare do te behej me te.

COME: E jo xhanem, se I zoti del edhe vete mbi uje, o professor.

ZENO: Gabim… Duhet nxjerre.

COME: Ashtu?

ZENO: Po. Rinia I dashur mik eshte shume e brishte. Eshte si ai listari I harrdhise qe keputet. shtrrak Dhe
nese duam ta nxjerrim ne uje duhet ta udheheqim, ta marrim perdore hap pas hapi. Mirepo, kete nuk
mund ta bej cdokush. Une per shembull, I kujshtova jeten time atij dhe shyqyr doli mbi uje.

COME: Doli o doli.

ZENO: Per te mira e gezime!

COME: Ju befte mire! Lum si ti, o professor. Edhe une vete s’sduhet te qahem, djemte te mbare I kam,
punetore jane. Me falni po, I fejuar esh- (drejton me gisht.)

ZENO: Baah, kurresesi.

COME: Kurresesi. Goxha djale ky Alberti.

ZENO: Te lutem, Alber.

COME: A-

ZENO: Alber, Alber.

COME: Alber.

ZENO: Pa t-ё. Si ne frengjisht. E zoteroni frengjishten ju?

COME: Ee, pak cobance, po kisha degjuar qe kta shkencetaret jane si humbameno, si teleshmene. Me
ndje per llafin e lig, po ky Alberi qenka goxha djale. Qitharen ne sup dhe ehaaa me vrape ne det. He me I
lumte.

ZENO: Ehhh, ajo kitara eshte gabimi im.

COME: Qithara eshte gabim?

ZENO: Po, po.

COME: Me ndje presor, po kete nuk ta pranoj.

ZENO: Po, po duhet ta pranosh. ( Ngre zerin?)

COME: QITHARA ESHTE GABIM?

ZENO: Po.

COME: Po kete nuk e pranoj, edhe pike.

ZENO: DUHET TA PRANOSH, EDHE PIKE. (ngre zerin.) Nuk e pranon se nuk di gje.

COME: Po he?

ZENO: Lere tashti.

COME: jo, meqe erdhi llafi pa. (Zeno kthen koken prapa per te kontrolluar se a ka njerez te tjere prane.)

ZENO: Se mos I thuash gje gruas ti.

COME: Zere se ke folur me veten tende tani.

ZENO: Se motra nuk do qe te na dalin sekrete.

COME: Ashtu? Po mos ki merak ti, se une jam vet si sekret. (Shkon dhe i ulet prane. Zeno peshperin.)

ZENO: Po me rreshqet nga duart.

COME: Po si ore qysh keshtu?

ZENO: Une Cakshiri, pandeha se u poq, kurse tani qe ai duhet te beje ate hapin e madh te jetes…

COME: Hapin e madh?

ZENO: e ore, ate fatalin. (vjen Milo me kutine e tavelles.)

MILO: Mirembrema! O shoku I pesqindeshit! (Comja gezohet e cohet me kembe. Te dy pershendesin e

japin duart me Milon.)

COME: LILO! Po ku humbe o Lilo, si u ngryse? Je mire? Eja urdhero!

MILO: Milo, Milo.

COME: Milo o Milo se… Ky eshte komshi I imi eshte presor, jemi ktu prane. (Zeno ngrihet me kembe dhe
I jep doren Milos.)
ZENO: Zeno Xhixha jam, petagog.

MILO: Milo Tafani.

COME: Eja urdhero, rrini.

MILO: Come, morra vesh se je djegur dhe erdha te bejme nje tavell.

COME: Djegur the? Perveluar, jo djegur. Ty te lumshin kembet vetem se do me falesh po tavllen nuk e
di, nuk ja thone hic.

MILO: Ooo, po ta mesoj une per nje ore.

COME: A thua behet ajo? Na, Sande moj, Sande.

MILO: Profesor e lozni ju?

ZENO: Si nuk e luaj. (Milo rregullon gurret.)

COME: E lozni profesor ё? Saa mire! Po e di ce bre. Amani bre, kemi kohe per tavellen, nuk thua shyqyre
qe u mblodhem nje here ktu tre pleq? (Zen kthen koken me inat ng Cmoja.) Jo, tre burra te fyer e kisha
fjalen, mes ketyre ftujave e ftujakeve, nuk bejme nje dore muhabet, amani bre te uruar.

MILO: Mos ja prishim o.

COME: He te lumte o Lilo. Ku e kishim llafin o presor, tek ai hapi fatal.

ZENO: Opo luajme tavell ketu te lutem, luajm tavell.

COME: Degjo Lilo, se s’ishe ketu qepare po, po llafoseshim per martese- (Zeno e prek nga kurrizi comen
per te mos folur me. Comja renkon.)

COME: Avash.

ZENO: ёё, Per martesen ne pergjithesi po fjaloseshim. Eshte problem I madh, kyci I jetes, se jeta e njeriut
tri momente te medha ka, eshte lindja, martesa dhe vdekja. Lindja dhe vdekja po nuk jane ne doren
tone, atehere cfare mbetet te themi? Mbetet te themi se jeta e vertete e njeriut eshte ma-?

COME: Ma?

ZENO: Martesa Cakshiri, martesa.

COME: E o, martesa eshte martesa.

ZENO: Pra, nje martese e deshtuar eshte nje drame pa fund.

COME: Ja kto gjera po llafosshim o Lilo, jane gjera nga ato te fillozofise.

MILO: Ehiihaaa, po ta vriste mendjen kaq thelle njeriu nuk martohej kurre. E di kur I mendojne keto
gjera? Kur na iken mosha. Ja nisuni nga vetja juaj, do te ishit martuar ju sikur te arsyetonit si tani?

ZENO: Po, ashtu eshte. Kush une? Nejse, puna ime eshte pak ndryshe…

COME: Si ndryshe? Po pse ndyshe puna juaj nje here?

ZENO: Po une ne pergjithesi nuk jam martuar.

COME: Si? Hic? Hic fare?

ZENO: Kurre.

MILO: Na falni, nuk e dinim.

ZENO: jo, te lutem.

COME: Jo, kur mos kem njeri qe nuk e denim.

ZENO: Skagje.

COME: Po… e harruam tavllen fare. Do beni nje ndeshje?

ZENO: Me kenaqesi, me kenaqesi! (Jeta afrohet te burrat qe luajne tavell.)

JETA: Mirembrema!

TE GJITHE: Mirembrema!

JETA: Baba, darka eshte gati pas gjysme ore.

MILO: Mir. Jeta! Mund te vonohem ca une.

JETA: Mire!

MILO: Edhe nje here… dy beshё.

AKTI VI SKENA IV

( Alberi mban nje kitare ne dore dhe pret nen nje cader plazhi Jeten.)

ALBERI: Jeta!

JETA: Ku je?

ALBERI: A, une ku jam? Une te kerkoj gjithandej, I kam bredhur plazhit tri here plazhit nga “Iliria” te
“Teuta” ti m thua ku je tashi?

JETA: Dukesh, duke I rene kitares.

ALBERI:Esht e djaes kjo, e mora te kisha arsye te dilja nga kabina. (Alberi ulet.)

JETA: Uu, Berti.

ALBERI: Cfare Berti tani? (Jeta qesh.) Do ta kthesh me te qeshur tani? Epo mire. (I prish floket me dore.
Alberi I rrregullon perseri.) Po te lutem tani.

JETA: Po jo keshtu.

ALBERI: PO TE LUTEM! (qeshin) Po ku ishe?

JETA: Mezii t’kam pritur. Cdo gjysme ore ngrihesha nga rera dhe me vrap te kabina jua, ajo bosh se bosh.
ALBERI: Na plasi nena. Mezi I kemi mbshur koken te vinte.

JETA: Ashtu e? Jo daja?

ALBERI: Daja? Te ishte per dajen ne fillonim plazhin cdo vit. (qeshin)

JETA: Kisha shume deshire te shihja nenen tende, por ne verante nuk kishte njeri.

ALBERI: Po pse nuk I thirre qe te dilte?

JETA: Ashtu e? Po me c’emer?

ALBERI: O Znj. Lajde! Jo, o kantidate per vjehrre! Dil moj nene dil, dil te besh sehir, se c’te ka sjelle djali-

JETA: Nje aktore teatri. (qeshin)

ALBERI: Jo,jo. Na dogje me ate. (qeshin)

JETA: Ti qesh po mua po me dridheshin gjunjet. Po sikur te dilte daje Zenua?

ALBERI: Nuk te njeh daja, s’te njeh fare.

JETA: Aty eshte e keqja. As me njeh as me do.

ALBERI: E mir, mos u merzit. (I ledhaton floket.) Ja, diku rrotull duhet te ishte, ndofta te kabina fqinje,
shtatemedhjeta.

JETA: Shtatemedhjeta?

ALBERI: Po, zuri muhabet me nje kasap atje.

JETA: Mos mban gje llulle daje Zenua?

ALBERI: Llulla eshte emblema e tij.

JETA: Vertet e ke?!

ALBERI: C’pate?

JETA: Ai po lunate tavell me babane aty!

ALBERI: Po mir, mrekulli nuk thua?

JETA: Mrekulli thote. Po kjo na I permbys te gjitha planet qe kemi ber. E di c’ke ti Berti? Nisu me vrap te
daja.

ALBERI: Tashti te iki une?

JETA: Po po tashti.

ALBERI: Te lutem shume.

JETA: po ik pra, mos u bej kalama. Do pendohesh. (Alberi cohet me kembe dhe e ndjek Jeten.)

ALBERI: Jo, nuk iki. Tani kam gjera me te rendesishme per te bere. (I mbyllet cadra kur provon ta ule.)
JETA: Sa kalama qe je! Dhe si shume lehte e ke marre kendveshtrimin e tyre.

ALBERI: Duan, s’duan ata nje dite ne do te fejohemi.

JETA: Po, po. Po me zemer te thyer ama. Mos kujton se ekam te lehte une? Nena me shikon shtrember
kurse daja yt I vetem s;dashka te me shohe fare me sy.

ALBERI: E mir qaj tani.

JETA: eu. (perkedhelet) Po c’kan me mua xhanem, c’ka ai kkunder aktoreve?

ALBERI: Jo, e ka me aktoret ai.

JETA: Edhe kunder femrave.

ALBERI: e ja, ka nje plage te vjeter qe nuke harron dot.

JETA: Pfff, genjeshra me bisht! Oj! Na paska dashuruar dikur nje aktore dhe ajo e ka tradhetuar. Qenka
nje derr prapaniku ai qe… (I kthen shpinen)

ALBERI: Oj? Cfare the? Derr?

JETA: Derr!

ALBERI: Kush keshtu?

JETA: Daja!

ALBERI: Daja?

JETA: Komplet!

ALBERI: Pa kthe koken?

JETA: ME ZILE!

ALBERI: Ou? (qesh) Degjo, se kjo eshte fyerje familjare. Siaps biologjise, edhe nipi I derrit dueht te jete
derrkuc. (qeshin)

JETA: Ti je kalama! Se ti I ke fajet te gjitha. Planet e tuaa, kurthet e tuaa. Urdhero, piu lengun tani.

ALBERI: Jo, jo. Se i pime te hotel turizmi ne. Edhe mos harroni se daja do raki rrushi, qe ta dini
familjarisht.

JETA: Po si s’e kupton mo Berti, se gjithcka u shkaterrua pa filluar mire.

ALBERI: Po pse u shkaterua?

JETA: A do ta mbajme te fshehte te drejten time te shkolles?

ALBERI: Kujdes! E morri vesh ate, deshtoi plani yne.

JETA: Po ata e dine qe sonte.

ALBERi: Nga e dine qe sonte?

JETA: Se po luanin tavell, daja yt me babain tim. U sqarove?

ALBERI: e dije kte ti?

JETA: E dija.

ALBERI: PSE NUK MA THE QE SA ERDHE?

JETA: Shhhht! Nisu me vrap tani dhe ndai nga njeri tjetri.

ALBERI: Po pse s’ma the qe sapo er-

JETA: NISU ME VRAP TANI DHE NDAJI NGA NJERI TJETRI! MARSH! (Alberi largohet. Milo kthehet per ne
shtepi dhe klaon aty prane.) HIIIIG! Babai! Ik ik ik!

(Milo kalon me shpejtesi dhe nuk e ve re Jeten.)

JETA: Babi!

MILO: Hm? (e ve re) Po ti? Pse rri jasht?

JETA: Hic.

MILO: Si hic?

JETA: Po prisja nje shoqe.

MILO: S’te sosi dita ty?

JETA: Baba, ne plazh jemi tani.

MILO: E mir, mir. Se u be vone. (degjohet gjemime) Pa shiko, vetetin, bubullin. Bien rrufe. (niset te ike)

JETA: Ej, babi! Me ata burrat mos zure ndonje bisede per mua?

MILO: C’thua moj?

JETA: Jo, ndoshta te pyeten kur kalove aty.

MILO: Ehuhaa! Kur luan tavell mendja te behet zare. Po ti pse pyet?

JETA: Jo, hic. O babi! Ne qofte se te pyesin mos u trego qe studjoj per aktore.

MILO: U! Faleminderit o vajze! Dashke te behem dhe faqenxirre.

JETA: Po jo per gje babi, po ktu afer eshte shtepia e pushimit. E marrin vesh qe ne filan kabine eshte nje
aktore dhe aq duan ata. Eja sot na rrecito, eja neser… Pastaj, ti vet the se dukem e lodhur nga provimet
babi.

MILO: Meqe qenka puna keshtu. Po ne me pyetshin?

JETA: Sivjet presim t’I dale e drejta e studimit. E se dhe dy jave do jemi.

MILO: Ama ce, sikur do bejme krushqi me ta ne. (e perqafon) Vetem degjo! Llafosim me mamane se ajo
fjalos shume. JETA: I them une. (shkojne ne shtepi.)
AKTI VII SKENA I & II

(Come del nga kabina dhe kendon “kur me vjen burri nga stani”. Alberi vjen me nxitim dhe ulet ne
shkallet e verandes. Comja I afrohet.)

COME: E more, ftujaku I xhaxhait. Mbante gje ere andej?

ALBERI: Ere? Cfare ere?

COME: Eo, ere femerore. Ё?

ALBERI: Ore sikur qenke sevdalli I madh zotrote, se paskemi ditur neve.

COME: Po une ashtu, kurre mos kem njeri, kam qen kasap mor djale dhe ter djemeve te moshes sende
jam mesuar t’i therras ftujakё. (Alberi cohet me kembe dhe I del perballe Comes.)

ALBERI: Po.

COMe: S’eshte ndonje fjale e keqe.

ALBERI: Jo.

COME: E di se kujt I thone?

ALBERI: Po, kantidatit per cjap.

COME: Eee, un s’ta thash per te lige, kurre te mos kem njeri.

ALBERI: Naten e mire! (Alberi shkon te hyje brenda, Comja e kap prej krahu.)

COME: per shpit t’tim eti.

ALBERI: TE LUTEM SHUME, naten e mire! (Alberi hyn brenda.)

COME: Oo, u zemerua dhe ky. E paskan per fis me duket. Jo per gje bre, po kisha shprese se mos benim
ndonje dueto me qithare. (Come ne shkallet e verandes dhe dicka e pickon ne faqe, e godet me
pellembe.) Po na grine o, na grine. (kendon. Vret nje tjeter mushkonje. Vjen jeta me nje pjate ne duar.)

JETA: Mirembrema!

COME: Mirembrema!

JETA: Xhaxha Thoma, ketu rri ai burri qe lunate tavell me babane?

COME: Ketu posi.

JETA: Ma therrisni pak ju lutem?

COME: Ta therrasim o, te mos e le hic. Ta therras qe… O shoku Zeno!

ZENO: Urdhero!

COME: Opresor, dilni pak se ju kerkojne. (Zeno del nga kabina me nje gazete ne dore.)
JETA: Mirembrema!

ZENO: Mirembrema vajze!

JETA: Me dergoi babai. (I zgjat pjaten.)

ZENO: Cfare ka ketu brenda?

JETA: Pak byrek. Babai tha se s’do keni pasur kohe te gatuani edhe… (Zeno ja rremben nga duart.)

ZENO: Byreku eshte dobesia ime. E ka gatuar nena?

JETA: Jo, e kam gatuar une.

ZENO: Ashtu? Degjon ti Thomai, nje vajze e re qe di te tolle byrek! (degjohen bubullima.)

JETA: Nuk eshte ndonje gje xhaxha.

COME: Ja nisi shiu prap presor.

JETA: Naten e mie!

ZENO: Ja, prisni nje minute ju lutem. Alberi!

ALBERI: Urdhero daje!

ZENO: Dil, dil, dil pak jashte.

ALBERI: C’ka ndodhur bre? (Zeno hap nje cader plazhi dhe shkon drejt jetes.)

ZENO: Te te prezantoj me vajzen e mikut tim, Lilo.

COME: Milo.

JETA: Milo, Milo.

ZENO: Eee, Milo… (Jeta I zgjat doren Alberit dhe pershendeten.)

JETA: Jeta Tafani.

ALBERI: Alberi.

ZENO: Eshte fizikant. Se shpejti jem provimin per grade shkencore.

JETA: Ashtu ё?

ZENO: Po ju?

JETA: Pres te me dale e drejta e studimit. Naten e mire!

ZENO: ALBERI! ALBERI! Merre cadren dhe percille vajzen, hajde. (Alberi merr cadren dhe Zeno ngjit
shkallet.)

ALBERI: O daj’! Nuk e di rrugen vajza?

ZENO: Lere tashti. Nuke shikon shiun qe po afron?

ALBERI: Te them te drejten me duket e pahijshme kjo gje… Me falni shume, ё!

JETA: Jo, s’ka gje.

ALBERI: Po, porsa e njeh nje vajze, ta marresh ne cader, naten, vetem e ta percjellesh…

ZENO: Eshte vajza e mikut tim more derdimen!

ALBERI: Pavaresisht o daj’. Po syte e botes? (Zeno shvesh xhaketen dhe ja le Alberit.)

ZENO: Ah, ju te rinje e sot nuk merrni vesh fare nga xhentilesa. Do ta percjell vete.

ALBERI: Naten e mire!

JETA: Naten e mire!

ZENO: Me lejё… (I ofron krahun. Niisen.)

AKTI VIII SKENA II

(Alberi eshte ulur ne shkallet e verandes dhe po rregullon telat e nje cadre plazhi. Zenua dhe Lajda te
ulur ne tavoline. Comja dhe Sanda kendojne. Zeno merr inat dhe cohet me kembe.)

ZENO: Phee. Po fer fer fer ne mengjes, fer fer fer ne darke, fer fer fer ne darke… epo.

ALBERI: Per mendimin tim Comja nuk kendon keq.

ZENO: Joo, po te jete fjala per te kenduar, kam kenduar vete une kur kam qene I ri.

LAJDA: Aman o Zeno, per gezim vijen njerezit ne plazh. Te pushojne, te kendojne e te defrejne e…

ZENO: Ka qe vijne edhe nga halli moj moter. (Drejton nga Alberi.)

ALBERI: Ka qe vijne nga romatizma, nga nervi shijatik nga angina. Dajo, per c’semundje tjeter
rekomandohet plazhi?

ZENO: Per vidat.

ALBERI: Si per vidat?

ZENO: Mund te lirohen edhe pastaj del nga binaret e harrbon si mez. AHYYHAA. Ku rafsha mos u vrafsha.
Atehere ja,familja e quan te domosdoshme te mblidhet ne nje qoshe, larg vesheve te botes. (Zeno hyn
Brenda ne kabine.)

ALBERI: Me falni, nuk e dija une qe plazhi qenka qoshe larg vesheve te botes.

LAJDA: Po dajua po flet seriozisht more bir. (Zenua duket nga dritarja.)

ALBERI: Edhe une po flas seriozisht nene.

LAJDA: Aman mo te keqen nena sa paske ndryshuar. Tre vjet ke q eke filluar punen. E degjon se si flet?
Daja nje fjale ti dy.

ZENO: Lere, lere te false, lere te shprehet. Se nese do te dish mendimet e te tjetrit, lere te shprehet.
Alberi! Ne, po te degjojme.
LAJDA: Kemi hall mor te keqen nena.

ALBERI: Per ate hall kemi folur nje here nene.

ZENO: Aaaa, domethene mjafton ta themi vetem nje here. (Alberi ngrihet dhe Lajda nga pas.)

LAJDA: Po ne aty na rri mendja mor bir, dite dhe nate, gjumi nuk na ze. (Alberi ulet prane tavolines dhe
kap nje liber.)

ZENO: Alberi! Po pres une ketu.

ALBERI: Po pse, une duhet te flas. (Lajda ulet.)

LAJDA: Ta shoshisim nje here hallin sic duhet te keqen nena edhe pastaj te vendosim.

ALBERI: Mami, ate dua dhe une… Vec te mos degjoj me fjalen halle.

LAJDA: Epo merr mendjen dhe syrin tone edhe shiko.

ALBERI: A jo. Une me pare se halli do te shikoja vajzen. Jo ne ate kuptim qe merr ti daje, jo ne ate
kuptim. Po une nuk do te shaj pa e njour, pa I ditur as emrin.

ZENO: Po ti I paske kuptuar seprapi fjalet tona more bir. Kush ta shahu bukurine e saje ty, po edhe
ebukur do jete derisa te ka hedhur trute e gomarit. Mirepo bukuria ehste si ai karremi qe genjen
peshkun. I dime keto gjera ne, I kemi na pervoja. Bukuria iken si era. Iken edhe cfare mbetet pastaj?

ALBERI: Njeriu, karakteri I tij.

ZENO: Pikerisht karakteri, virtytet edhe veset.

ALBERI: Per te cilatt ju nuk I dini fare.

ZENO: I dime mor djale se I njohim, na ka folur njerezia, dashamires. Po duro more, duro I uruar. Daja yt,
nuk eshte ndonje konservator I mykur Alberi. Une ta tregova ngjarjen aq dramatike te jetes sime Alberi.
Eshte e rende. Eshte shume e veshtire per nje burre te moshes sime t’ja hape qoshet e fshehta nje te riu,
e per me teper, nippit qe e ka si djale. E bera kete zbulim qe te te ruaj nga nje drame, qe kur te kishe
ndonje profesion tjeter, sikur te mos e kishe kete te ardhme qe e ke, ka mundesi qe te mos
kundershtoja. Po ti je shkencetar qe tani more djale.

ALBERI: Po jo or daj’.

ZENO: Jee!

ALBERI: Po jo.

ZENO: Je, te them une qe je!

LAJDA: Albert, mos ja prish fjalen dajes.

ZENO: Prandaj te them, qe nje martese e keqe, e pagoditur, ty do te pengoje.

ALBERI: Pse do me pengoje?

ZENO: Sepse, nje njeri serioz, nje shkencetar, nuk mund te gjeje te perbashket me nje femer qe do s’do
do, do ta kete mendjen tralala e trilili. Te fustanet e tualeterat, te bizhurat, te frizurat e ngallosjet.

ALBERI: Degjo daj’, te lutem ё?

ZENO: Ja do zanati xhanem.

LAJDA: Ja do.

ZENO: Makjazh ne skene, makjazh ne jete. Rol ne skene, rol ne jete. Edhe prap sikur besnikeria te jete,
prap eshte nje grua ne mes te ciklonit mashkullor. Po dhe ty do te te vere mendja per tradhetira. Degjo!
Degjo Alberi, I kemi pare neper filma ne keto.

LAJDA: I kemi pare.

ZENO: Ti nuk do ta duroje dot kete. Nuk do ta duroje dot se ti me ngjan mua. Je si une…

LAJDA: Ashtu eshte.

ZENO: I urte, I sjellshem e me takt. Nuk I durojme dot skandalet ne more djale. Po pastaj, edhe mua do
te me vrase ndergjegjja, qe nuk munda t’I ve fre pasionit tend qe do te shkaterroje si pika gurit.

ALBERI: Sa bukur fole or daj’. Tamam si neper libra.

ZENO: Sepse ky vet ka qene libri I jetes sime. Nje drame e pa shkruajtur kurre.

ALBERI: Po shyqyr qe e shkruajte, se s’do ta kish besuar njeri. (Plas librin ne tavoline dhe ngrihet nga
tavolina.)

LAJDA: Albert! Aman more, aman more Albert. Amani more se do me hipe tensioni.

ZENO: Moter Lajde! Une kam parandjere qe nje dite do quhesha fare I tepert ne kete familje.

ALBERI: Nuk ta tha njeri kte dhe mos u kap nga fjalet, se e di qe dashuria dhe respekti per ty nuk me
mungojne mua.

ZENO: Po pikerisht, kete nuk di me siguri une. (Lajda ngrihet me kembe dhe I vete Zeno prane per ta
qetesuar.)

LAJDA: Degjo Zeno! Ai te do, te nderon, te respekton.

ZENO: Te lutem shume, ne me nderon e ne me respekton, le te me degjoje.

LAJDA: Po he more Albert!

ALBERI: Po perse te te degjoj?

ZENO: Po sepse une gjykoj me mire se ti.

ALBERI: Po s’ke si e gjykon kur s’e njeh mire mor daj’.

LAJDA: SHhhhh, amani more se do na degjoje bota.

ZENO: Fola boll une, nuk flas me!

ALBERI: Ashtu ё?

ZENO: PO!

ALBERI: More ju vet e dini qe argumentet tuaja nuk kane me baze, po nuk keni c’te beni.

LAJDA: Shh, ule zerin!

ALBERI: Ne mes te ciklonit, syrit mashkullor. Tradheticka te vockla. NJE E THATE I KEMI PARE NEPER
FILMA KETO…

LAJDA: Po I kemi pare more bir.

ALBERI: Po eshte nje pikepamje kaq e vjeter, kaq e prapambetur sa s’ka vend ku te rri me!

ZENO: Moter Lajde, kesaj I thone; mjaft o daje edhe legen!

LAJDA: Aman mor Zeno! Ppo c’eshte ai legen more Zeno, po ai thot respekti, thote mirenjohja…

ZENO: PO UNE NUK E PRISJA QE FJALET E MIA TE ISHIN KAQ PA VLERE PER NIPIN TIM!

ALBERI: EDHE UNE NUK E PRISJA QE DAJA IM TE ME SHKATERRONTE DASHURINE, NGA URREJTJA PER
AKTORET!

ZENO: MOTER! KUR TE QAJ TY, KETE NUK E KAM THENE UNE!

LAJDA: Po s’e ke thene more Zeno.

ALBERI: ATEHERE DASHURI E DESHTUAR, OSE E IMAGJINUAR!

ZENO: ASHTU? MOTER, u mbush kupa, une po iki. (Zeno futet Brenda dhe mbledh placket. Lajda e ndjek
nga pas.)

LAJDA: Na, aman more zeno, te keqen motra!

ALBERI: Dajo! Prit, prit, prit, prit…

ZENO: popopopopo. TE LUTEM SHUME!

LAJDA: Aman more zeno, ti vet ngule kembe qe te vinim.

ALBERI: Daj’. Kabinen e ke marre ne emrin tend rri, po iki une me mire.

LAJDA: Albert! Po na more bir. ALBERT!

ALBERI: MAMA TE LUTE SHUME! NUK KA ASNJE KUPTIM. ASNJE KUPTIM NUK KA! Mirupafshim!

LAJDA: Albert! ALBERT! ALBERT MORE! (Come del nga kabina.)

AKTI IX SKENA I

COME: Po c’ka ngjare moj Lajde, c’ka ngjare moj moter?

LAJDA: Iku.

COME: Kush iku?

LAJDA: Djali, Alberti. Ngateroi ca llafe me Zenon dhe iku.

COME: Mos ki merak moj lajde se kur e cpon elbi mezin, hedh ca vickla ne fillim, po pastaj kthehet prap
ne stalle, c’do bej tjeter. Mos u bej merak, mos u shqeteso ti.

ZENO: Cakshiri!

COME: Urdhero presor!

ZENO: Degjon? Ne keni ndopak respekt per familjen tone, atehere ju lutem shume terhiqini mbapsht ato
fjale qe thate tani.

COME: Uё, po c’fjale mo presor.

ZENO: JA, ATO FJALE QE THATE; PER MEZKA, PER VICA, PER STALLA E KU DI UN SE CE!

COME: Po un ashtu kot mo presor, si per te kujtuar nje llaf te vjeter. Kurre mos t’kem njeri nuk e thash
me ndonje qellim te keq, per shpit’tim eti presor. Te lutem shume, me vjen shume keq! (Vjen Milo me
kutine e tavlles ne dore.)

MILO: Mirembrema! Mir u ngryset?

COME: Lilo, si u ngryse ti, mire je? Eja urdhero!

MILO: Jo. S’kam ardhur per ty.

COME: Me vjen keq! (I drejtohet Zenos.)

MILO: Presor, bum bum!

ZENO: Bum bum?

MILO: Thash t’I perplasim nje here briret, shpejt per gjume, apo jo?

ZENO: Obobo, edhe briret kishim manget ne tashti. (Milo ulet prane tavolines.)

LAJDA: Epo mja mo Zeno! Urdheroni shoku Lilo! (Afrohet dhe Come prane Zenos dhe ulet ne karrige.)

COME: E paskan zene hesapin te tere me bagetine sonte o presor, po ja more janglleqeve Lilos, se Lilua e
kishte fjalen per tavllen, per zaret.

MILO: Per zaret o per ke tjeter?

ZENO: Po luani te dy!

COME: Ti e di qe un s’e luaj.

MILO: Jo, jo, jo. Zeno! Me ty e kam inatin. S’me zinte gjumi mbreme per koken e cupes. Une te te kap te
dyshi e ti te me marresh lojen. Ketu te kam! Do te gedep, do te gedep, do te gedep.

COME: Mos e ki merak, se nuk te gedep dot, je mjeshter I mbaruar ne tavell ti.

ZENO: Ore une cuditem me ju. Une, nder cuditem edhe… une nuk luaj nje here. Dhe ne pergjithesi nuk di
te luaj.
MILO: Po dje qe me munde, pse nuk dije ti.

COME: Po dje dije ti.

ZENO: Ashtu ё? Epo mire, (Ngrihet me kembe.) Dje dija une, sot S’DI. Edhe pike! O! (Zeno hyn Brenda ne
kabine.)

MILO: Po ky c’pati?

LAJDA: Ju lutem te mos ja vini re. ngaterohet nga ndonjehere keshtu. T’ju bej nje kafe?

COME: Jemi qe jemi, pime na nje kafe? (Milo cohet dhe mbyll kutine.)

MILO: Faleminderit shume!

COME: O Lilo!

LAJDA: Shoku Milo, ju lutem!

MILO: Shume falemindetit, ua paca borxh! (Lajda dhe Come e ndjekin pas.)

COME: O Lili!

LAJDA: Shoku Mi-

MILO: MIRUPAFSHIM! Come, s’kam gje me ty. Faleminderit, me ju faleminderit, mabroi! Ua paca borxh,
faleminderit!

LAJDA: SHOKU MILO! Po boll u zemerua njeriu. AAHH more Zeno, c’na bere more Zeno!

COME: Kishte te drejte! Kishte te drejte!... Po e ze shpesh presorin kjo dallge?

LAJDA: Rralle o Come, rralle e ze.

COME: Po kur e ze, sa e mban?

LAJDA: Uё? Dale more shoku Come, se une nuk thash per ato dallge. Ja nevrikoset nga ndonjehere
keshtu dhe e prish punen.

SANDA: Po fol moj se na have gjakun! Neve thame ndonje I lehte I mendjes, ua!

COME: Ashtu u kembyem, c’eshte e verteta, po… sa per t’u zemeruar, s’eshte ndonje gje e madhe ajo.
Zemerohem edhe une sa here. (Sanda del nga kabina dhe ulet bashke me Comen prane tavolines. Lajda
shkon dhe ulet ne tavolinen e kabines ngjitur.) Se tani mu kujtua. (Cohet me kembe.) Edhe kur
zemerohem une, I THYEJ TE TERAA!

SANDA: UA, NA!

COME: ME PJATA! ME FILXHANAA! PO TE DUA E BEJ! ME DEGJOVE!

LAJDA: AMAN MORE COME!

COME: DEGJOVA THUAJ! TE MOS ME BEJ MUA… TA DIJE MIRE! (Sanda e ul Comen ne shkallet e
verandes.)
AKTI X SKENA III

LAJDA: Nje kafe more, t’ju bej nje kafe!

SANDA: Ik, na bej nje kafe o xhan, po ik.

COME: SE TA DIJE MIRE!

SANDA: Ik, ik e na bej nje kafe.

COME: SE DHE UNE.. Jo bre, e kam paguar kabinen ketu, te mos me bej nga ato.

SANDA: Po degjo ketu, se me tere kete muhabet me erdhinje mendjee, qe lere lere per ate pune.

COME: Nje mendje?

SANDA: Nje mendje, nje mendje.

COME: C’eshte ajo mendje, ja ta degjoj.

SANDA: Per kete Ylberin…

COME: Per cilin Ylber?

SANDA: Ai nipi I Zenos.

COME: OO. Atij I thone Alber, moj tutkune, Alber, pa t-ё ne fund.

SANDA: Mire o mire, po degjo ketu!

COME: HE!

SANDA: Degjo ketu!

COME: Do thuash ndonje budallek, e di, si buka qe ha, po hajd te degjohemi.

SANDA: T’i dergojme haber Lilit te vije ketu.

COME: Lilit?

SANDA: E cme sheh si buf ashtu. Eo Lilit, mbeses sende.

COME: Po c’na duhet?

SANDA: Si mo c’na duhet. Se mos e mollokrepsim me kte Ylberin.

COME: Ooo, llaf edhe ti!

SANDA: E pse e merr merevan ti, pse e merr merevan? Keta, duan t’ja shkulin ate aktoren?

COME: E duan.

SANDA: Keta I shkulin aktoren, ne I ngulim Lilin.

COME: Qe te dale gozhda me gozhde thua ti. (Sanda e prek nga kurrizi.)

SANDA: Po he ore, se me vdiqe!

COME: Po c’ke? (Lajda del nga kabina me kafet ne duar.)

SANDA: Me fal!

COME: Po perhere…

SANDA: Mos ja ver re, I lendova keto tte djegurat edhe I dhembin.

LAJDA: Urhderoni!

SANDA: Ja falemniderit! Gezuar, e ne dasme te te rinjve!

LAJDA: Faleminderit!

COME: Ja gezuar!

LAJDA: Gezuar! (gjemon)

COME: Ja nisi prap edhe shiu. E di si me vjen, te zhvishem e te futem mu ne mes te rrekese. Hajde,
pushime te mbara I thencin.

LAJDA: Gaz paci! (Lajda nxjerr nje shami dhe shfryn hundet.)

COME: Pse ben keshtu moj moter? Pse ben keshtu? S’ka gje qe s’rregullohet. Zemrat te jene te gezuara
pa s’ka gje qe s’rregullohet. Mos bej keshtu.

SANDA: E mos qaj o moter. Pse qan? Ja te them nje llaf une. Nuk jemi te zonja ne grate t’ua mbledhim
rripat femijeve se, nuk na degjojne.

LAJDA: Nuk jemi moj Sande, nuk jemi sigomos kur jane djemte.

SANDA: Epo ai djali tend e ka ate Zenon qe I rri cekan mbi koke I rri.

COME: Posi, edhe e ka edhe se ka.

LAJDA: Ngaterohet nga ndonjehere I shkreti Zeno dhe e prish punen.

SANDA: Jo, hic nuk e prish punen ai Zenua, se ai djali tend duhet ta kete aq te veshtire me ate aktoren,
degjo Sanden ti.

COME: S’dihet ajo. Edhe do ta kete edhe s’do ta kete.

SANDA: Do ta kete.

LAJDA: Ashtu. Ja sikur te ma doje shume ate cupen edhe te ma marre per grua. Pastaj ajo nuk do te me
shohe dot ne sy. Kjo nuk me ka dashur do thote, jo, le ta du aune, ajo prap do thote kjo nuk me ka
dashur. Po a e shikon more Come sa llafe jane?

COME: Po ke te drejte moj moter. C’dreqin ju ka hipur qe e shani aq shume ate vajze xhanem.

SANDA: Po si more c’u ka hipur, si? Nuk ta shkoqiti profesor Zenua ty qepari? Ti u binde, c’ke tani?

COME: Une u binda?

SANDA: E u binde.
COME: Hic s’u binda. Paska degjuar ca llafe, llogje Kavaje. Qenka burre I mekur ky presori. I them burre
se s’sdua qe t’I them plak.

SANDA: More Thoma! (Sanda I lendon kurrizin e Comja e gedet ne krah.)

COME: Thoma Thoma! Vella e ke moj moter po une ta them tric, ne sy. (Comja ngrihet dhe shkon Brenda
ne kabine. Sanda I shkon Lajdes prane.)

SANDA: Degjo. Te te thote motra nje llaf ty? (I hedh krahun mbi supe.)

LAJDA: Urdhero.

SANDA: Do beje shume mire t’a rregulloje ate djalin tend me nje cupe tjeter.

LAJDA: Mire do qe moj Sande, po ja q s’-

SANDA: E di si themi ne nga anet tona o xhan?

LAJDA: Urdhero.

SANDA: Sevdaja del me sevda.

LAJDA: Moj po, ajo cupa e Milos, si drita, si ylli mu duk.

SANDA: E mir eshte ajo cupa e Milos o ti Lajde, po ka te mira mbi te mira qe…

LAJDA: Dje Sande kur I pash qe bisedonin bashke, tek tek tek se si ma beri mu ktu…

SANDA: E ashtu ta ben, tek tek tek.

LAJDA: Naten e mire moj Sande!

SANDA: Do ikesh?

LAJDA: Po ja sikur u be vone.

SANDA: Nat’n e mire o xhan! Lajde!

LAJDA: Urdhero!

SANDA: Per c’do gje qe te kesh, si te motra.

LAJDA: Faleminderit Sande!

SANDA: Hic mos mu kurse.

LAJDA: Faleminderit shume!

SANDA: Te fala dhe Zenos!

LAJDA: Faleminderit! Naten e mire!

SANDA: Naten e mire! (Lajda hyn breda ne kabine. Come del nga dritarja.)

COME: Na moj Sande! Shiko mos me gjen pjeper se thone qe eshte me I mire nga kosi per te djegur.
SANDA: Atje mendjen ti! (Sanda zbret shkallet.)

COME: Ketej eshte dyqani I zarzavateve, ku vete?

SANDA: T’I bej telegram Lilit!

AKTI XI SKENA

(Zeno eshte ulur ne shkallet e kabines ngjitur dhe po lexon gazeten. Jeta kalon aty prane me trasta ne
duar.)

ZENO: Ta ka lezet shpirti. Punetore e do a, te mencur e do a, te bukur e do a… Gjithe te mirat mbledhur

ne nje vend o qe… Ahh more nipce more nipce! C’vajza te mira qe ka bota, kurse ti…

LAJDA: Erdhe mo Zeno?

ZENO: Erdha moter erdha. (Lajda vjen me tabakane ne duar dhe te dy ulen ne tavoline.) Djali, Alberi, nuk
ka ardhur Akoma?

LAJDA: Erdhi posi. Pyeti per ty dhe doli prap. Me siguri ty po te kerkon.

ZENO: Po ku do te humbisja une moj e uruar?

LAJDA: Ja nga to qe u bene.

ZENO: Qepare e dreqosa ca moter, ё?

LAJDA: Opo je kreu I shtepise mo Zeno, do I thuash dy fjale me shume. Ai te ule koken edhe te te
degjoje.

ZENO: Nuk e kam fjalen per Alberin moj jo, se ai me ngjan mua nuk mban meri ai, po une them per ate
Milon moj. Turp e faqe zeze… edhe nuk I dal dot perpara.

LAJDA: Amaan o Zeno, sikur do bejme krushqi me Milon, po hajde ulu tani.

ZENO: Opo ate mos e thuaj ti xhanem.

LAJDA: Qysh ё?

ZENO: Po ku I dihet jetes.

LAJDA: Po sikur more Zeno…

ZENO: Sikur cfare?

LAJDA: Sikur te merrte syte tane e ta shikonte.

ZENO: Te pelqen ty?

LAJDA: Shume! Si drita, si ylli me duket.

ZENO: Edhe punetore eshte, e sjellshme eshte.

LAJDA: Te teera, te tera…

ZENO: E bukur eshte-

LAJDA: Te tera more Zeno, po mua me duket e kote, se atij nuk I shqitet mendja nga ajo.

ZENO: Pa dale nje here, pse kot?

LAJDA: Po ja more Zeno, gjithemone ka mendjen atje. Ne sikur te pyesim cik per ate aktoren dh-

ZENO: Jo hic, nuk do te pyesim! Une kam nje project ne koke dhe o e bej o I bie kembes!

LAJDA: Zeno te keqen motra! Leri me gjith projektet se do na nevrikosesh prape e do na prishesh pune.
(Zeno ngrihet me kembe. Vjen Alberi.)

ZENO: Ja se po vjen. Degjo! Ma ler mua ne dore ti kete pune , se i duhet thene me shume marifet.

LAJDA: Mire, mire, mire. Si te duash ti.

ZENO: Une po shkoj ne kuzhine. Ty po te pyeti thuaj qe daja ishte shume I shqetesuar. Edhe darke, nuk
hengri fare.

LAJDA: Mire, mire. (Vjen Alberi. Zeno pergjon nga dritarja.)

ALBERI: Mirembrema!

LAJDA: Mire se erdhe!

ALBERI: Brenda eshte ai?

LAJDA: Brenda eshte.

ALBERI: Perse me flet keshtu nene, akoma i zemeruar eshte?

LAJDA: Shume I zmereuar eshte or bir.

ALBERI: Darke hengri?

LAJDA: Hengri. (Zeno “kollitet”.) Jo, nuk hengri te keqen nena, po ti mos ja prish.

ALBERI: nuk merret vesh ktu kush ja prish njeri tjetrit xhanem.

LAJDA: Po ti j-

ALBERI: Une jam me I vogel duhet te ul koken, keshtu jam dakord.

LAJDA: Ashtu te keqen nena.

ALBERI: Po jo ja prish une. (Lajda ngrihet nga tavolina dhe I del nga pas Alberit.)

LAJDA: Alber, pa foli nje cik brenda tani.

ALBERI: O nene, po te lutem me ler. (Lajda e puth ne balle.)

LAJDA: Hё, hajde t keqen nena.

ALBERI: O nene, po te lutem moj nene.

LAJDA: Po foli te keqen. Hё!?

ALBERI: O dajo! O dajo dil se te kam sjelle ca pjeshke te mira. Epo nejse xhanem si te duash, une desha
te te kerkoja dhe te falur po…

ZENO: Eee ashtu nepermjet murit kerkohet lehte e falura, veshtiresia eshte sy me sy.

ALBERI: Po edh ender sy o daj, nuk jam frikacak une. Ja… (Alberi cohet nga tavolina dhe hap dritaren. E
godet Zenon pa dashur te koka.) Me fal, te lutem! Me fal!

ZENO: E falur qofshe, hajd.

LAJDA: Hajde Zeno, hajd. (Zeno dle jashte me doren ne ball dhe ulet ne karrige.)

ALBERI: Pa dashje daje, me fal! (Rregullojne tavolinen.)

LAJDA: Ulu. veri atje keto.

ALBERI: Degjo. Urdhero, merr nje pjeshke.

ZENO: E di qe pjeshket jane dobesia ime. (qeshin) Si kompseim per te me zbutur kjo ё?

ALBERI: Thuaje si te duash, po te lutem merre tashi.

ZENO: Do ta marr mo do ta mrr, po nuk jane pjeshke keto. Pjeshke ishin ato qe kishte vajza e Milos.

LAJDA: Jeta?

ZENO: Jeta, Jeta.

ALBERI: Po ne nje dyqan I morem sic duket. Shitesja e ka pare me te bukur-

ZENO: E bukur ё?

ALBERI: Keshtu thone per te.

ZENO: Ti, c’thua ti?

ALBERI: C’rendesi ka per mua kjo o daje!

ZENO: Jo.

LAJDA: Jo.

ZENO: Jo, rendesi s’ka po, une isha nen nje strehe me te, me zuri shiu dhe thashe…

LAJDA: Me Jeten?

ZENO: Me Jeten, me Jeten. Hajde c’vajze, hajde! Nuk jam 30 vjec me I ri.

ALBERI: Nuk do te thote gje ajo. Ja, jam une 30 vjec me i ri, asnje pershtypje nuk me ben.

ZENO: Aaa, je or je, po nuk di te shfrytezosh vitet e tua ti. (Lajda I zgjat pjatat para.)

LAJDA: Pa ha nje cik buke ketu te keqen nena nje here.

ZENO: Po dale moj e uruar edhe ti. Dale ta gjykojme te gjithe tani qe jemi gjakftohte. (pervesh menget)
Alberi, je aq gjakftohte sa duhet?

ALBERI: Jam.

ZENO: Je aq gjakftohte sa duhet? (drejtohet nga Lajda.)

LAJDA: Po une do mundohem o Zeno.

ZENO: Po ti pse na ngateron ketu?

LAJDA: Po pse-?

ZENO: Ti pse na ngatron, ti nuk nevrikosesh kurre, c’ke me ne?

LAJDA: Po mire o I uruar.

ZENO: Alberi, qepare me kuptove pak gabim. Je ne moshen e marteses dhe ke te drejten te zgjedhesh e
te krijosh familjen tende.

ALBERI: Keshtu po bisedojme.

ZENO: Mos me nderpri, mos me nderpri. Per ato qe thame per aktoren, nuk heqim dore ne ё?

ALBERI: Po c’do bisedojme ne per-

ZENO: Aaa te lutem mos me nderpri, mos me nderpri! E dyta kjo… Degjo. Nuk duam te bejme krushqi,
jo.

LAJDA: jo, jo.

ZENO: Po sikur te te rekomandojme, po sikur ta drejtojme dhe mendjen tende te nje vajze. Ndoshta
edhe ti, edhe ne, ku I dihet, mund te perputhemi ne shije.

ALBERI: Po, po, po.

ZENO: Ja e treta kjo, fol tani. Kjo eshte.

ALBERI: Joo, me falni nje here. Cila eshte, e njoh une a se njoh a?

LAJDA: E njeh, e njeh te keqen nena…

ZENO: E njeh… jo domethene e njeh nga pak, po ne do te perpiqemi ta njohesh akoma me mire.

ALBERI: Po he?

LAJDA: Milua, cupa e Jetes!

ZENO: Uuu na! Po Jeta moj, cupa e Milos!

LAJDA: Po c’beri dhe ti I uruar. (Alberi buzeqesh I gezuar.)

ZENO: Degjo. Me mire qe te tha ,mamaja, po eshte vajze e mrekullueshme ama.

ALBERI: Nuk di c’te them daje. Vetem se, ti me meberthen mua me ca argumenta sa s’kam nga te luaj.
(Lajda ngrihet nga karrigia dhe puth Alberin.)

LAJDA: Po te mberthen dajua o te keqen nena. O shpirt I nenes, te mberthen. (Zenua krekoset si per t’u
mburur.) po he? He te keqen.

ALBERI: Mire, do t’mendohem-

ZENO: Jo, mendohu tani.

ALBERI: Tani?

ZENO: E tani, tani!

ALBERI: Po pse tani? Pse nguteni? Neser u kthej pergjigje.

LAJDA: Neser Zeno?

ZENO: PO mire, neser.

LAJDA: Neser.

ZENO: Me mire, neser.

LAJDA: Neser te keqen nena, neser. He, c’ke keshtu?

ZENO: Pse, c’te kete djali?

ALBERI: Jo po, duhet te ri nje nate tjeter pa gjume.

LAJDA: Me rafte pika me rafte! Po nje nate pa gjumo o Zeno!

ZENO: Alberi, Alberi, Alberi, te lutem ku I gjen nate te tilla pa gjume ё? (qeshin dhe perqafohen.)

(Comja kendon.)

LAJDA: Zuri prap tashi Comja te na shqetesoje.

ZENO: Lere, se kendon aq bukur qeratai, sa nuk ja ke idene.

ALBERI: A tani kendon bukur Comja ё? (Zeno dhe Lajda hyjne brenda ne kabine dhe pergjjne Alberin nga
dritarja. Alberi ngrihet nga tavolina.)

AKTI XII SKENA IV

(Alberi pret ne plazh Jeten. Jeta vjen me trasta ne duar nxitimthi.)

ALBERI: Jeta!... Mamane e pe nga tregu?

JETA: Jo. Pse, c’ka ndodhur?

ALBERI: Keq puna.

JETA: Pse?
ALBERI: Ulu, ulu, ulu shpejt. (Alberi merr nje cader dhe te dy ulen e fshihen nen te.) Nuk duhet te na
shikojne me bashke?

JETA: Po pse?

ALBERI: Ata ose I kan marre vesh te gjitha ose…

Jeta: Ose?

ALBERI: Ose u ke hedhur trute e gomarit, sic thote ai Zenua.

JETA: Jo, fyerje per fisin kjo, vazhdo.

ALBERI: Shpirt, leri shakate. Po me del tym nga koka, kam qe mbreme.

JETA: Po he pra, me trego zjarrin.

ALBERI: U ka shkrepur ne koke te na afrojne te dyve.

JETA: Si te na afrojne?

ALBERI: Mbreme me thane hidh syte nga cupa e Milos. E bukur, e sjellshme, e edukuar, menjehere
object per t’u adhuruar.

JETA: Po shume mire atehere, afrohemi.

ALBERI: Po, po sikur te jete ndonje kurth.

JETA: Kurth?

ALBERI: Domethene t’a kene marre vesh lidhjen tone dhe te na vene ne prove. Se k una njohen ne plazh.

JETA: S’e besoj. Ai dukt fare I pa djallezuar.

ALBERI: Mos I beso, vetem duket ashtu ai. Probleme nje qind te panjohura.

JETA: Urdhero, zgjidhe ti. Ti je fizikant… Si do vere kjo puna jone keshtu. Mbetem duke luajtur teater.
Pse te mos ua thuash troc?

ALBERI: Do te kudershtojne.

JETA: E le te kundershtojne, ne u kemi dale nga borxhi.

ALBERI: Po nuk dua t’u thyhet zemra, ta kam thene peseqind here tashi… mire, mire. Do te kundershtoje
vet edhe nje here.

JETA: E si do te kundershtosh?

ALBERI: E ja, s’dua te fejohem me cupen e Milos. Nuk ka vend zemra ime per dy femra.

JETA: Ua the nje here.

ALBERI: Kur?

JETA: Parmbreme.
ALBERI: Parm-

JETA: Hm.

ALBERI: Ua thashh… Jeta! (merr trasten dhe e mbush me gurre.) Nuk ka rruge tjeter… Merri keto edhe
kalo nga kabina se te pret daja…

JETA: Te bej prap paraden e trastave qe ne mengjes. Nuk shkoj.

ALBERI: Po daja te pelqen shume kur te shikon ashtu si nikoqire.

JETA: Nuk shkoj.

ALBERI: Mire, mos shko. (Cohet me kembe dhe mbyll cadren e plazhit.) Une po te pres te moli. Takohe
dhe mati pulsin, di apo nuk di gje.

JETA: Po te mos bjere shi.

ALBERI: Po bie apo nuk bie, une atje po te pres.

JETA: E mire.

ALBERI: Po qesh nje cike. Hё? (I lutet dhe qeshin.)

AKTI XIII SKENA III

(Jeta kalon me trasta ne duar. Zeno pergjon Jeten nga dritarja.)

ZENO: Jeta! Miremengjes!

JETA: Miremengjes! (Zeno del nga kabina.)

ZENO: Sa, sa heret qenkeni ngritur moj vajze.

JETA: Ehh, si perdite xhaxha Zeno.

ZENO: Lume ajo nene qe te ka. Ja, une gjimnastiken e mengjesit po bej, sa per te mos vene bark. I thate
te falat e mia babait?

JETA: Posi, faleminderit shume tha.

ZENO: I thate dhe qe Zenua ishte pak me nerva qepare edhe…

JETA: Po s’ka gje tha. Nuk zemerohet njeriu per nje flete presh.

ZENO: Nje flete presh? Burre shume I zgjuar yt ate… A, ja se po vjen edhe Alberi.

ALBERI: Miremengjes!

ZENO: Nuk je zemeruar me kte nipin tim ti, apo jo.

JETA: Jo jo, aspak. Se ishte nate dhe njerezit e kane te lagur gjuhen xhaxha Zeno.

ALBERI: Aq me teper qe po binte edhe shi ate nate.

JETA: Po, po.

ALBERI: Me falni, si quheni ju?

JETA: Jeta.

ALBERI: E gezofshi! Daja me tha qe nuk jam xhentil ate nate. Tani qe ka trasta te renda a mund ta
ndihmoje deri te kabina. (Zeno e qellon ne shpatull per ta pergezuar.)

ZENO: Te lutem.

JETA: Faleminderit shume! Diten e mire xhaxha Zeno!

ZENO: Diten e mire po, te mos harrosh te mi besh shume te fala babait dhe e pres per tavell ё?

JETA: Patjeter.

ZENO: Po te lutem te mos harrosh.

ALBERI: Mirupafshim! (Zeno shkon te hyje brenda ne kabine, por pershendetet me Comen.)

AKTI IX SKENA III

COME: Miremengjes presor!

ZENO: Miremengjesi Cakshiri!

COME: Miremengjes komshi, si m’u gdhive? (Ze te kendoje dhe ulet ne nje stol dhe hap cadren e plazhit.
Zeno del nga kabina me nje cader, ulet ne shkallet e verandes dhe perpiqet t’I rregulloje telat. Te dy
kendojne.)

COME: Kot qe I hapim keto caderet o presor se prape do bjere shi.

ZENO: Po, tersin ndjell ti.

COME: Po do bejre o, me degjo mua ti. Kete pesembedhjete-ditesh sikur ka shtrydhur breket shejtani.
Edhe vjet shi binte.

ZENO: Po kur e dije pastaj, pse erdhe?

COME: Po ja o, t’I beja qefin gruas. (kendon perseri. Vjen Lili.) Rri o presor per kok’ tende aman. (Lili ja
ben me shenje, por Comja nuk e dallon nga syzet e djellit. Ajo I heq dhe comja kthen koken prap.)

LILI: Xhaxha!

COME: Oooo, Lili! Po ku je moj cup’ e xhaxhait. (e puth ne te dyja faqet.) Si je moj cup’ e xhaxhait?

LILI: Si je mo xhaxha, mire je?

COME: Pa shiko mo presor se kush na ka ardhur. Kush do nah hapi kohen e t’na zbukuroje plazhin.

LILI: Mire jeni juve?

ZENO: Mire, faleminderit!

LILI: Teto Sanden si e kam?

COME: Mire. Si bugace e lyer me gjalpe.

LILI: Me tensionin?

COME: Ne rregull.

LILI: Me dhimbjet e kyceve?

COME: Po s’I ndjen me fare.

LILI: Me pagjumesine xhaxha, si eshte?

COME: Ja hoqi plazhi te tera si me dore.

LILI: Ashtu? Po shyqyr, shyqyr xhaxha. Koha, si u ka mbajtur xhaxha?

COME: Eh ashtu si te themi, vrenjtur-kthjellet, kthjellet-vrenjtur.

LILI: Uaa, po ne Korce, vu shiu me gjyma. Per kok’n e babait.

COME: Ashtu?

LILI: Mamase e babait u ngeli mendja. Si nuk I mbajti nje cike koha. (Zeno hyn brenda ne kabine.) Do te
kisha ardhur me pare.

COME: Po pse nuk ardhe? (Lili del perpara.)

LILI: Prita sa me qepen fustanin e ri.

COME: Kete e?

LILI: Mhm.

COME: E gezofsh, cup’e xhaxhait!

LILI: Faleminderit!

COME: Eshte nje mbes-

LILI: Uaa, c’pati me ty qe iku?

COME: Presori?

LILI: E.

COME: Jo jo, eshte goxha burre. Eshte me te nipine me te motren, po do njihesh edhe me ata, se jemi
ketu, komshinj.

LILI: E, meqe jemi komshinj.

COME: Komshie moj…

COME & LILI: Plaget e vjetra mi lendove moj.

LILI: lere xhaxha, lere.

COME: Sande! Ka ardhur Lili!

LILI: Teto Sandaa!

SANDA: Mireseardhe! Mireseardhe, o te keqen teto Sanda!

AKTI XV SKENA II

(Alberi vjen me nxitim ne kabine dhe nderron bluzen. Zeno del nga kabina dhe bashke ulen nen nje cader
plazhi.)

ZENO: Alberi!

ALBERI: Urdhero o daj.

ZENO: Hё, si?

ALBERI: Kush? A po, vajta e percolla. Me ftuan te pi dhe kafe, po nuk pravona.

ZENO: Nuk pranove?

ALBERI: Jo, nuk e pi kafene une thash.

ZENO: Po kafeja eshte sebepi, eshte karemi sic thote Cakshiri.

ALBERI: Epo une nuk jam peshk o daj. (Ulen te dy nen nje cader plazhi.)

ZENO: Ore ti, I ke syte ne balle ti? E ke pare ate vajze ti?

ALBERI: Sot nuk me pelqeu fare nje here. Me floke te pakrehura e sapo zgjuar nga gjumi… (Zeno I bie
kokes.)

ZENO: O perendi, o perendi, o perendi! Po ky gjen vajze me te mire more, me te kendeshme, me

punetore… (Alberi ngerdhesh fytyren dhe ul syte.) Alberi! Mos bej komedira me ne. po une te pash more
kur I more trastat nga duart.

ALBERI: Cfare kuptove daje? Une me lejen tende I mora.

ZENO: Ate de, pergjigjen.

ALBERI: Uuuu- ( I kujtohet.) me fal, me fal me fal.

ZENO: E kishim len per sot per sot pergjigjen, apo jo? Pse me ben mua…

ALBERI: Me fal. Me fal se harrova fare. Nuk jam dakord une. Parimisht nuk jam dakord. Eshte fyese sic
veproni ju.

ZENO: Ashtu ё?

ALBERI: Po po.

ZENO: Eshte fyes ё?

ALBERI: Plotesisht fyese.

ZENO: Po per ne more, nuk eshte fyese qe ti te marresh, se nuk ma ne goja qe ti te ngaterohesh me nje
qe ne nuk e duam asgjekundi.

ALBERI: O daj!

ZENO: Me nje qe nuk e merriton, me nje qe do te te marre ne qafe-

ALBERI: O daj po me degj-

ZENO: Me nje qe… (Degjohen bubullima, zeno merr inat, cohet me kembe dhe hyn brenda ne kabine.
Alberi ngrihet dhe mbyll cadrat e plazhit.)

ALBERI: O xhaxha Come! T’I mbeldhim keto plackat? U prish koha prap. E doni cadren tuaj?

COME: Po si o s’e duam. C’thot bre, c’thote ky mylyberi?

ALBERI: Sot mos e ngacmo se eshte ngritur pergjumesh.

COME: Ashtu ё? Ja heq une mahmullekun atij. (Kendon. Zeno degjon radion ne dritare.)

ZENO: Katastrofale, katastrofale! Nuk te le te degjosh as buletinin meteorologjik. Ore, interesoheni per
kohen ju, apo jo? Bujkut ne are I ngeli prodhimi pa mbledhur kurse ju, a te lutem. Fer fer fer fer fer fer.

COME: Aaa, qenka me te perjashtmet presori, na fal, na fal! (Lili del nga kabina me nje kanister me fruta
dhe e le mbi tavoline.) O Alber! Njihu me kete cupen, eshte nje mbese jona. (Japi doren.) merret me
shkence.

LILI: Me shkence?

COME: Me fizike. Si ma ke thene vet ate, me berthamen e fizikes.

ALBERI: Me berthamen e fizikes, po.

COME: Koke e madhe ky oo

ALBERI: Jo, jo, jo. Ja te pyesim teto Sanden. Veret aq te madhe e kam koken sac thot ai?

SANDA: E moa ja ver re se c’thote ai. Se nuk shikon koken e tij ai, qe e ka, sa nje shinik, e ka.

COME: Ja kjo. Po me tjeter kuptim ja thash moj eeej. ( sanda del nga kabina. Alberi shkon te futet brenda
ne kabine.)

ALBERI: Naten e mire!

SANDA: Te keqen teto Sanda, urdhero se s’na ke ardhur fare.

ALBERI: Po ju lutem, keni njerez.

SANDA: Epo hajde.

COME: Po nje cop’ here, nje cop’here.

SANDA: S’na ke ardhur hic, kaq kohe ketu, hajd, urdhero xhan, urdhero. Ja dhe Lili, urdhero!

ALBERI: Uluni ju lutem. (Drejtohet lilit.)

LILI: Jo, une do merrem me pune. (Sanda I ben me shenje Comes t’I flase Zenos.)

COME: O presor! O shoku Zeno! Oooo, s’ngatrohem une me kete.

SANDA: Profesor Zeno! Urdhero te pish nnje kafe me ne se kemi mysafire.

COME: Do te vij, do te vij.

SANDA: O moter Lajde!

LAJDA: Urdheroo!

SANDA: Urdhero ketej nga ne.

COME: Eja moter Lajde, eja.

SANDA: Na ka ardh’ nje mbese e Comes.

LAJDA: Erdha. (Dalin nga kabina Lajda dhe zeno.)

SANDA: Merrni nga nje karrige.

COME: Urdheroni! Presor, kjo cupa eshte mbese e jona.

ZENO: U njohem Cakshiri.

COME: Uuu ashtu? Po ja ngaterohemi nga njehre.

SANDA: Ja urdheroni! Mire se erdhet!

COME: Po merrni o ndonje frut, kurre t’mos kem njeri, merrni. (Sanda u zgjat kanistren.)

SANDA: Po mire thote, merrni. Shoku Zeno?

ZENO: Po jo, ju lutem.

SANDA: Moter Lajde?

LAJDA: Fleminderit!

SANDA: Berti? He te keqen?

ALBERI: Jo, te lutem, faleminderit. (Sanda ulet ne karrige.)

SANDA: Nje kafe me ajke, sic eshte dobesia e profesorit.

ZENO: Ju faleminderit!

SANDA: Po te lutem tani. Se kjo cupa jone o profesor, c’I sheh syri, ja ben dora. Lere sa e mira eshte, per
te qendisur a, per triko a, per avlinende a, per te tera, nikoqire moj Lajde, c’te te them. Apo paje qe te
kaa, lum kush do t’a fuse ne dere.

LAJDA: Po korcare, domosdo.

SANDA: Po jo se nami ka mbetur na ato te njehereshmet, se keto te sotmet nuk pyesin fare. Po Lili e
Comes eshte ndryshe, e Come? Krejt ndryshe, c’te te them. (Llili vjen me tabakane ne duar.)
SANDA: Profesorit. E do me thuash o Zeno. Shoqes Lajde, he xhan. (Comja zgjat duart.) Jo xhaxhait,
Albertit.

ALBERI: Faleminderit!

COME: Po s’ka gje.

SANDA: Xhaxhait tani, he ashtu. U, po na mbeti kjo vajza pa karrige o Come. (Alberi cohet nga arrigja dhe
ja liron vendin Lilit.)

COME: U ja, u ngrita.

LAJDA: Alber!

ALBERI: Po te lutem, ulem une ketu te parmaku, rrini ju.

COME: Po pse o, me vjen keq.

ALBERI: Jo, nuk do te rri gjate.

ZENO: Epo, per te mira e ne gezime!

SANDA: Ne dasme te te rinje, e mire se keni ardhur!

ALBERI: Gezuar! Pushime te mbara dhe juve! (Lili emerr filxhanin per vete, po Sanda ja merr nga duart.)

ZENO: Me ajke Sande, me ajke. Sic me pelqen mua.

SANDA: Po te thashe o profesor. Cupa jone eshte… e qan. (Zeno ngrihet te lere filxhanin mbi tavoline.)

ZENO: Per te mira e ne gezime!

SANDA: Te befte mire, o profesor, po permbyse ate filxhan. (Come “kollitet”) Epo jemi ne plazh or burre,
te qeshim nje cike edhe ti.

COME: Jo, nuk thash gje un.

ZENO: Sande! Ti di te shohesh?

SANDA: Une jo, po Lili di, e qan.

LILI: O teto Sanda! (peshperit)

SANDA: E se jemi tanet tani.

ZENO: Vertet dini te shikoni filxhan ju?

LILI: ёhm, ma ka lene gjyshja me amanet.

ZENO: Alberi! Permbyse e ti dhe mos u ndaj nga shoqeria.

ALBERI: Jo s’ka nevoje, e di fatin une.

LAJDA: Permbyse Alber, permbyse!

COME: Po jo bre, nuk pranon nga keto gjera ky se eshte I shkences. ( I permbys filxhanin Alberit. Qeshin.
Alberi dhe Come kendojne.)

ZENO: Cakshri!

SANDA: Come, o Come! Po ke gjithe diten qe kendon, lerja cupes te kendoje tashti, se tie disa mir
kendon. Se kur kendon kjo cupa jone o profesor, dridhen xhamat e odes.

ZENO: Sande! Merr vazja pjese ne grupet artistike keshtu ё?

COME: Oooo, posi.

SANDA: Jo, jo, jo, j. Nuk eshte e grupeve artistike cupa tone, te lutem shume. Ja keshtu kur mblidhemi,
ne nje rast a, ne nje sebep a, ne nje gezim…

COME: Ate, ate, ne ndonje rast ee ndonje gezim.

SANDA: Pa merrja nj’here te keqen teto Sanda.

LILI: Me vjen turp teto Sanda.

SANDA: Te thashe nje here jemi tanet, ku ka turp ketu, ua. Hajde xhan.

LILI: Syckat xhaxha?

COME: E me, sycken. (Lili kendon, me vone dhe Comja.) (Jeta ia ben me shenje Alberit dhe te dy ikin.
Zeno dhe Lajda I vene re, ngrihen nga tavolina dhe I pergjjojne nga dritarja e kabines se tyre.) (Sanda I
shikon keto veprime dhe ben te sheshte Comen dhe Lilin qe po kendojne.)

SANDA: E mja, mja, mja! Po mja o burre, mja te thone. (Ndrihen te tre ne kembe pas Sandes.)

COME: C’behet moj?

SANDA: J behet ajo qe iken pa pare cupa filxhanet e kafese Akoma.

COME: Po ndofta s’kane gje sendi bashke.

SANDA: E o e ate krah fli ti. Nuk e pe si I ndriten syte, sit te macokut I ndriten kur e pa ate qe kaloi ketu.

COME: Ata thane qe eshte mbleksur me ate te teatrit-

SANDA: Eeeee, ne ate krah fli ti. Nje ketu e nje atje. Nje per dimer, nje per behar.

COEM: E po mjaft fole budallalleqe dhe ti tani.

SANDA: Ua! Vagabondi! Po ai na u duk dhe si I tapinosur mor burre, po paska qene nje syzeven qe lere.
Te keqen teto Sanda, ti hic moos u merzit, se nuk te le une te shkelesh ne derrase te kalbur sikur c’te
jete.

LILI: Mos me therrisni me per mbleserira. (Llili hyn brenda ne kabine.)

SANDA: Lili! O Lili! E o burre.

COME: Eja shih filxhanet e kafese tani.

AKTI XVI SKENA II

(Zeno eshte jashte ne verande dhe rregullon karriget. Alberi mbeshtetet te parmaku I verandes.)

ALBERI: O daj! Une jam dakord.

ZENO: Me ke je dakord?

ALBERI: Me ate pra qe me keni zgjedhur ju. (Zeno I shkon afer.)

ZENO: ME ate qe te kam zgjedhur une?

ALBERI: Po.

ZENO: Domethene…

ALBERI: Po, po.

ZENO: E do? (Alberi pohon me koke.) Lajde! LAJDE!

LAJDA: Ceshte more Zeno?

ZENO: Po e do moj.

LAJDA: Ke do more aman te keqen. Te paren apo te dyten?

ZENO: Po te dyten moj vajzen e Milos! (Cohet me kembe. Alberi qesh me te madhe.)

ZENO: Alberi, alberi, alberi mos e ul koken. Dashuria nuk eshte turp. (Zeno shkon me vrap brenda ne
kabine dhe behet gati te shkoje te Milo.)

LAJDA: Alber te keqen nena, shkoqin muhabetin. Vertete?

ALBERI: Po, perderisa ju ka pelqyer ju moj nene c’te them une tani.

LAJDA: Ote keqen nena. O shpirt I nenes ti qe ma gezove shpirtin ti. (Lajda e perkedhel. Zenua ulet ne
shkallet e verandes te veshe kepucet.)

LAJDA: Zeno! Ku vete?

ZENO: A ku vete une. Te shkoj te shoku Milo dhe t’I kerkoj doren zyrtarisht.

ALBERI: Tani?!

ZENO: Tani.

LAJDA: Po ne sa u njohem more Zeno, jemi pa pergatitur.

ZENO: Hekuri rrihet sa eshte I nxehte.

ALBERI: O daj! Jo,jo jo. Pse te nxitohemi qe tashti daj?

LAJDA: Dale o Zeno te pyesim, c’familje jane e, c’bjografi kane e…

ALBERI: Ashtu.
ZENO: Duken ata, duke nata.

ALBERI: Jo, jo, jo, jo, jo. Ka te drejte mamaja, duhet pyetur dhe per biografine.

ZENO: O KARAVIDHE, O KARAVIDHE! Me kte pavendosmeri do mbetesh pa martuar ti.

ALBERI: Na e heq dera ne per ate pune.

LAJDA: Shht.

ALBERI: Me fal daj, me fal. Shaka bera, shaka. Me fal.

ZENO: Perse nxitoj une?

ALBERI: Po perse?

ZENO: Po per ju te dy, qe t’I kaloni si te fejuar keto shtate dite plazh qe na kane mbetur. Prandaj them
une… o sot, o kurre. Lumturia fitohet vetem me sulm. (Zeno ngrihet dhe merr kapelen brenda ne kabine.

LAJDA: Zeno, perderisa ti je kaq I vendosur, Alber, ti mos ja prish.

ALBERI: Nen! Po jo tashti nen, jo tashti. Daj, daj! Te luteem mos u ngut. Ta mendojme mire nje here.

ZENO: Hekuri rrihet sa eshte I nxehte. (Lajda e ndihmon te veshe xhaketen.)

ALBERI: O daj! Pa mendo sikur te mos I kem pelqyer une.

ZENO: Uuuu hahahhaa. Budallek me te madh nuk mund te behet ё. Te mos u kesh pelqyer ti, uu pse,
budallenj jane ata?

ALBERI: Po sidoqofte, u duhet matur pulsi nje here.

ZENO: Dipllomacine e kam vet zanat.

ALBERI: O daj! Po ku e di ti c’te pret te familja Tafanit xhanem? Ku e di ti? Do vesh te Milua, Milua do
kujtoje se do vesh per tavell. Ja, jam une Milua. Do vish ne kabine do them: “Urdheroni shoku Zeno!
Urdheroni te bejme nje tavell.” C’do me thuash?

ZENO: Degjo… Z. Milo…

LAJDA: C’zoti Milo more. Milua klase punetore.

ZENO: E me se s’do t’I them me te vertete zoti Milo, shoku Milo do t’I them.

ALBERI: Ashtu.

ZENO: Une kam ardhur te kerkoj doren e vajzes suaj, Jeta, per nipin tim Alberin me grade shkencore ne
fizike!

ALBERI: Po si keshtu? Pa pritur, pa kujtuar shoku Zeno… Edhe propozimin e ben si ne shekullin e
tetemedhjete. O daj, te lutem. A ka mundesi te ulesh nje minute? (ulen.) Ka mundesi?

LAJDA: Ulu Zeno.

ALBERI: M jep mua (I merr llullen.) te nderrojme rolet nje here. Mendoni qe jam une Zenua dhe ju Milua.
LAJDA: Po une te keqen nena?

ALBERI: Izimini mama, nuk prish pune… Unepo te isha ne vendin tuaj nuk do t’I shkoja balle per balle
ZOTI MILO! Do t’I beja nje krahemarrje, vella Milo. Vella Milo I thua. Te ka rene ne sy-

ZENO: Me ka rene, me ka rene. (Alberi heq kapelen e merzitet.)

ALBERI: Euu.

LAJDA: Po c’ke mor te keqen nena tani?

ALBERI: Po nuk vazhdohet keshtu loja mama. Ky luan rolin e Milos. milua nuk di gje, ky, me ka rene ne sy
thote. C’te them une at’here?

LAJDA: Po nga te ka rene ty?

ALBERI: Po he, nga I ka rene.

LAJDA: Qysh te ka rene? Si te ka rene?

ZENO: Nuk me ka rene ne sy mua?

LAJDA & ALBERI: Nuk te ka rene.

ZENO: Po mire, nuk me ka rene.

ALBERI: Ashtu de. Pra, vella Milo I thua. Nuk e di, a te ka rene ne sy edhe ty-

ZENO: Ёё, jo, jo, nga me ka rene.

ALBERI: Ashtu de. Ata tanet, nipi im, dhe vajza jote, sikur po na shoqerohen cik is teper, I thua ti.

ZENO: Po te rinj jane ata, edhe do te shoqerohen edhe do te miqesohen, rinia ka rrugen e saje, thot ai.

ALBERI: Ashtu. Ee te rinj xhanem, po kushedi si vjen puna neser, se njerezit e kane dhe gjuhen e gjate, ja
hedh ti.

ZENO: Thashethemen nuk duhet te na stepin, pyet rinia per thashetheme? Ta hedhe ai.

LAJDA: Tamam fjalet e Milos. (Lajda cohet me kembe dhe u shkon prane.)

ALBERI: Jo, une e kam fjalen per ju, se e keni vajze, pa Alberi djale eshte, I thua ti. Mos vije puna pastaj,
prishim dhe miqesine qe zume ne plazh, apo jo.

LAJDA: Te mos e prishim sigurisht. Mire e thashe si Izmnini une?

ALBERI: Mire mama, mire. Pra ju te dy. Nuk e shihni me sy te keq afrimin e tyre.

ZENO: Po s’do mend ajo.

ALBERI: Shume mire! Sikur ky afrim te shtyhej pak me tej. Domethene, sikur Alberi me Je-

ZENO: Mos e zgjat me, e trashegime! (Alberi nevrikoset perseri dhe flak kapelen mbi tavoline.)

ALBERI: Po JO,JO JO, JO-

LAJDA: Po c’ke prap more bir?

ALBERI: NUK VAZHDOHET KESHTU.

LAJDA: Po c’ke prap more bir?

ALBERI: Po ky fjalen e fundit e thote te paren moj mama, me trashegime.

LAJDA: Po I dol inga shpirti more.

ALBERI: Eeee mir. Te isha une ne vendin e Milos dhe te me thoshte me trashegime, do I thosha: “C’jane
keto trashegime profesor? Keto jane afrime te pastudjuara, dhe afriemt e pastudjuara shkaktojne
drama.
AKTI XVIII SKENA II

(Alberi qendron kembekryq ne shkallet e verandes. Zeno dhe Lajda dalin nga kabina me filxhane te
kafese ne duar.)

ZENO: Alberi! Fryn ere e ftohte sot.

LAJDA: Albert! Po te flet dajua more bir.

ALBERI: Nuk e kisha mendjen mama, cfare thote?

LAJDA: Po ja thote qe fryne ere e ftohte, ti po je I zhveshur.

ALBERI: Ashtu. Une jam I ftohuri te tjeret dridhen nga ethet.

ZENO: Nuk dridhet njeri more djale, I kemi marre masat. Presim te na hapet koha.

ALBERI: Kemi kohe ne qe presim te na hapet koha, po pus qe pus ama.

LAJDA: Amani more, filluat prap si dje ju hidh e prit? Nga thyem kembet dhe erdhem ne kte te shkrete
plazh keshtu. ( Lajda ulet dhe I bie tavolines.)

ZENO: Nuk na ka gjetur gje moj e uruar. Po ja moj, pyesim dashamires, (Nxjerr nje leter nga xhepi
xhaketes.) ata na pergjigjen.

ALBERI: Nen rrogoz.

ZENO: Nuk do t’veme tellall, se familja jone ka cipe.

ALBERI: E merrni vesh c’a po beni apo jo? E kuptoni c’a po beni?

ZENO: Shhhh. Ule zerin, ule volumin. Apo nuk I ka bilbil veshet Cakshiri.

ALBERI: Po sic ka veshet ka dhe zemren ai. E le ta marrin vesh te gjithe, qe ne dje deri ne oren 2, flisnim
per nje vajze te persosur…

LAJDA: Po, po, po, po, po.

ALBERI: Qe na pikoi nga qielli. Ne oren 3 e kthyem ama.

LAJDA: E kthyem.

ALBERI: Qe e sterrosur, s’dihet ng ana doli.

ZENO: Na e kishin me hile, na fshehen profesionin. (Alberi cohet me kembe.)

LAJDA: O ky I shkrete profesion, qe na hengri shpirtin na hengri! Alber te keqen nena. Ha nje luge mjalte
te pakten.

ALBERI: Nuk dua mama. Mjaltin lerua atyre qe ngrihen me goje te hidhur nga nata… (Alberi shkon te
veranda e kabines ngjitur dhe therret Comen.)

ALBERI: O xhaxha Come.

COME: O more o!
ALBERI: Do vish te lahemi ne det bashk sot ne?

COME: E bera ate gabim nje here. Dhe ktu brenda po me ze tartakuti jo me ne det.

ALBERI: Po hajde se jemi te dy te djegur e na ben mire deti ne, po hajd.

COME: A thua? (kendon.)

ALBERI: Lere mos xhahxa. Mos fillo. Nuk ke te besh me stan, lere.

COME: C’ka djali moj Lajde?

LAJDA: Erdhi Sanda!

COME: Mberi ne Durres qe I kripsha trute.

LAJDA: Je merzitur vete pa ate o Come.

COME: Une merzitur? Hic o, kurre mos kem njeri, opo s’kam fjetur mbreme si shqerre ohohoho. Ka lezet
te jete beqar per ca kohe njeriu, se ngahera, te merr lumi pastaj. (Mbyll dritaren.)

LAJDA: Zeno!

ZENO: Urdhero!

LAJDA: Po e marrim me qafe djalin.

ZENO: Per te miren e tij po perpiqemi moter.

LAJDA: Mua me pelqen vajza o vella. Aq shume me pelqene saqe kur mendoj se do prishet kjo pune, me
vjen te uleri.

ZENO: Po mbledh informata une. (Tund fleten.)

LAJDA: Eh, genjeshtra me bisht.

ZENO: Nuk jane genjeshtra moj e uruar. E di se c’thone informatat?

LAJDA: Hё?

ZENO: Njerez te mire. Biografi e mire. Milua mjeshter I zanatit. Izmini robaqepese e dalluar… pak
llafazane thone po, njese.

LAJDA: Po mire more Zeno, po ahere qysh?

ZENO: Hhm. Atehere mbledh informata per vajzen une.

LAJDA: Zeno!

ZENO: Urdhero!

LAJDA: Une te kam vella, te kam shpirt, po une tani jam me Albertin. (Zeno e ndjek nga prapa.) Jam me
djalin Zeno, tani po iki ne Pazar, po une jam me djalin.
COME: Hyy te cafte ujku o Come, te cafte! (Merr nje karrige dhe ulet prane parmakut. Edhe Zeno ulet
prane tavolines.) Paske rene ne te thella o presor.

ZENO: Epo s’do jemi gjithmone ku rafsha mos u vrafsha Cakshiri.

COME: Mendohu, mendohu. Mire ben,se po nuk u mendua njeriu e di c’ben, budallalliqe ben.

ZENO: Joo! Moshes sone nuk I ka hije. Ka mendim ajo, ka thellesi ka…

COME: Po ben o, kur te them une qe ben. Po kur bej edhe une vet, do ti, ben. Ta dish ti, e di pse e sollem
ate mbesen nga Korca ketu?

ZENO: Po ku ta di un pse e sollet ju.

COME: Ja, e sollem se mos e njihnim me nipin tuaj, Alberin dhe mos I ashtusnim pastaj.

ZENO: Jo more! Hic s’me vajti mendja.

COME: Nga do te vinte mendja, ti ja kishe vene syne asaj tjetres.

ZENO: Ia kisha ven o, ia kisha ven, po c’e do. U bera pishmen.

COME: E ke gabim. Me degjo mua e ke gabim. Eshte goxha cupe, per te pire ne kupe eshte.

ZENO: Ore e mire eshte qenia, e mire po…

COME: Qenia? Po pse I thua qenia mor aman?

ZENO: Me pelqen shume Cakshiri, jashtezakonisht me pelqen, po c’e do more, aktore. Lemsh I ngateruar
po me ler, te lutem.

COME: Ama ata po te duen ta shdrredhin ty sa te duash pese.

ZENO: Qysh o te ma shdredhin ata mua?

COEM: Oo! Ja, nje te vajtur ne gjendje civile, dy deshmitare e t trashegohen nje here e mire, e me jete!

ZENO: Degjoo! Degjo ketu ti! Ne ka gje, per te cilen une jam me se i sigurt si buka qe ha, eshte qe Alberi
nuk ndahet kurre nga ne!!

COME: Ashtu e?

ZENO: Ashtu posi!

COME: Ja paske future kembet ne nje kepuce… Po ti qenke shpirt kazme more!

ZENO: Po c’thua more te lutem. (Hyn brenda.)

COME: Ja nxirrke djalit ti edhe zorret si atij cjapit qe I nxjerrin zoret atje ne Pazar. Katil paske qene!
KATIL! (Zeno del nga kabina.)

ZENO: Opo te lutem shume!

COME: Hic mos mu lut. Ti qenke si ky shiu qe na eshte qepur ketu ne plazh. Lere kohen te hapet ore!
Lere rinine! Rinia do diell, kurse ti shi me gjyma vu vu. Hajde mirembetsh at’her! (Come largohet.)
ZENO: Opo c’behet keshtu. Bum njeri dhe ik. Bum tjetri dhe ik… Po te dridhen gjynjet Zeno vllai. Dallge
te medha keto. (Vjen Lajda me nxitim.)

LAJDA: Zenoo! Zeno. Milua edhe Izmini, u takuam balle per balle edhe nuk me folen fare.

ZENO: Mire po- (Lajda e shtyn Zenon brenda.)

LAJDA: HIIIG, erdhen. Brenda!!

ZENO: Po dale moj-

LAJDA: Brenda po te thone.

AKTI XIX SKENA II

(Milo dhe Izmini vijne me nxitim dhe “tym” nga nervat.)

IZMINI: Uuu me mershin te kenen e cupes me marrshin! (Milo I bie parmakut te dritares. Zeno hap
dritaren.)

ZENO: Ooo, kush an paska ardhur!

MILO: Ne shoku Zeno, qe ta merrni vesh, po na vjen mendja verdalle.

ZENO: Tavllen nuk e keni marre?

IZMINI: Hallin e tavlles kemi ne…

MILO: Ne shoku profesor-

IZMINI: Na leshon koka tym na leshon!

MILO: Dhe na vjen jashtezakonisht keq na vjen!

ZENO: Po dale te merremi vesh nje here-

IZMINI: C’te merremi vesh mo, c’te merremi vesh! Keni vene tellallin e po pyesni andej kendej per
familjen tone! Turp te keni!

ZENO: Turp te kem une?

MILO: Prit o Izmini, prit. Na nje ane o byrazer ata tanet po shoqerohen pak si shume dhe kjo rene ne sy.
Nga ana tjeter ju gerrr merrrr gerrr merrr gerrr merr-

IZMINI: Ger merr, s’late njeri pa pyetur.

ZENO: Aaaa, ka guxim rinia, ka sy rinia-

MILO: U, kush na thote.

ZENO: E can vete rrugen rinia.

MILO: MOR PO TANI, KUSH FLET KESHTU, TI APO UNE TANI?

IZMINI: Hё mo kush flet keshtu? Ai flet keshtu apo ai flet keshtu? Hё mo fol! Kush flet keshtu, ai flet
keshtu apo ti flet keshtu? Kush flet keshtu?

MILO: Po dale moj. Po dale o IZMINI, prit! Ja se rinia ka llogjiken e saj, po ju c’kini qe kerkoni me rrenje e
dege edhe neve s’na thoni asgje.

IZMINI: Pyet andej, pyet ketej. Ne e kemi vajze, s’duam te na behet me llaf kot se koti. (Lajda del nga
kabina.)

LAJDA: Po pse kot se koti? Ju lutem, pse kot se koti?

MILO: Jo keshtu, jo keshtu. Keshtu s’puthesh me Milon.

IZMINI: Keshtu s’puthesh me Milon keshtu. (Milo ulet ne karrige dhe Izmini I qendron prane me kembe.)

(Vjen Sanda me Milon. Sanda futet ne kabine.)

SANDA: Ja mire se rrini o shoke!

COME: Presor! Ti te ma mbash mua te fshehte?! Po s’ka gje, s’me mbetet hateri hic, kurre t’mos kem
njeri. Te trashegohet nipi! Te trashegohet Alberi! Mu be qejfi shume, kurre t’mos kem njeri. Milo, te
trashegohet cupa! Mu be qejfi shume! (Zeno mbyll dritaren.) Hajde Ljde, mos me shif ashtu po nxirri
kupat e rakise se nuk zihen urimet ne te thate, hajd… E mo c’kini? (Zeno I del perpara.) Kini apo s’kini
fejese?

MILO: Hё mo degjoje ti! Piju lengun atyre fjaleve te medha qe the ti.

ZENO: Cakshiri! Po, je ne terezi ti apo jo xhanem?

COME: Po jam o, si s’jam.

ZENO: Ti na paske pergjuar pas dere mesa duket.

COME: Oooo, te lutem shume presor. Se jemi ne plazh ta marre e mira ta marre. Je kompesate na ndan,
vec te zeme veshet me pambuk.

ZENO: U markeni me thashetheme ju, po hajd.

COME: Presor! Terhiqini keto qe thate se Akoma sme ka dale inati I qeparshem. BBRRRRP PO MA BEN
LEKURA! TE LUTEM SHUME, ME LER REHAT TASHTI!

ZENO: Po kush te tha ty xhanem qe Alberi eshte fejuar? Kush te tha?

COME: Ime shoqe Sanda me tha.

ZENO: Sanda? (Zeno I shkon afer Milos.) E shikoni? Se kta familjarisht nuk jane ne terezi, merren me
thashetheme.

LAJDA: O Come, ta shkoqisim nje here si gje.

COME: Jo moter Lajde, nuk ka se c’te shkoqisim, SE ME HIPER NERVAT MUA. Eshe kur me hipin nervat
mua e di mire ai, qe une I thyej te tera, me pjata e me filxhana. (Nxjerr pjatat dhe filxhanet e kafese nga
trasta.) Sande moj! SANDE!
SANDA: Po c’eshte o Come? Po c’eshte se cuditet plazhin. Po je dhe goxha burre o profesor Zeno!

COME: Te ka thene presori qe e ka fejuar nipin e tij, Alberin, me cupen e Milos?

SANDA: Per koken tende qe me ka thene. Po qafsha Comen qe me ka thene moj moter Lajde.

COME: E mo presor. E ta dish mire, se kur ze be koken time kjo, e ka me te vertete! (Sanda e gjuan nga
krahu.)

ZENO: E moj e uruar! Se nje fjale te thashe une dhe ti vajte mbushe dynjane.

SANDA: U? Mbushe dynjane thote! Pse mo kujt I thashe? Kujt I thashe qe mbusha dynajne, fol!

COME: Ja atij i the, kujt I the. (Zeno ulet.)

COME: OOoo, atij. Po pse o, dynjaja jam une? Tu mbyllte e mendjes, tu mbyllte! Jam I shoqi ore, I shoqi!
Eshe burre e grua suc I thone llafit, jane mish e thua. Ku merr vesh ti. Ti per veten tendje je vetem thua.

MILO: O Zeno! E ke thene ate fjale apo jo?

ZENO: E kam thene, e kam thene xhanem po-

MILO: Aaaaa. Ma bere mendjen dhalle. Une per vete s’po kuptoj asgje. (Zeno ngrihet dhe shkon prane
Milos.)

ZENO: Si nuk po kuptoni asgje juve? Po ata dashurohen! (Zeno ulet perseri.)

MILO: Po kete e di une, se fshati qe duket s’do kallauz. Po ty, ty s’po te marr vehs une. Se ti sikur flisje ca
si ndryshe.

ZENO: Eeee, sa gjera kam thene ndryshe une. Po sa gabime bejme ne ne jete, po e rendesishmja eshte
qe ata dashurohen.

MILO: C’thua Izmini?

IZMIMI: Do te mendohemi sigurisht. (Zeno ngrihet dhe Lajda nga pas.)

ZENO: Zoti Milo!

LAJDA: Shoku more.

ZENO: Shoku? Po vella moj do t’I them. Vella Milo! Une kam nderin te kerkoj doren e vazjes suaj per
nipin tim, Alberin, me grade shkencore ne fizike. (Milo ngrihet me kembe.)

MILO: Ata e kane kerkuar vete njeri tjetrin o Zeno dhe kur rinia dashuron-

ZENO: Nuk ka force ne bote qe ti ndaje! Cakshiri!

LAJDA: Urdheroni! (Zeno jep duart me Milon dhe Izminin.)

ZENO: Me trashegime! (Rregullojne tavolinat prane parmakut ndares. Lajda vjen me tabakane me gotat
e rakise nga kabina. Te gjithe ulen.)

SANDA: Hajde Lajde hajde!

COME: Ja na u hap edhe koha! Kur mos kem njeri, me therrshi mua po nuk ishte tersi Zenua ne kete
mes. (Qeshin. Te gjithe me gota ne duar.) O presor!

ZENO: Urdhero!

COME: Te trashegohet cifti! Do te them nje llaf… Burrat ia bejen BAM edhe ne pleqeri. Ne koken tende
presor! (te gjithe trokin gotat.)

SANDA: Te trashegohen Lajde!

LAJDA: Faleminderit!

(Jeta dhe Alberi qendrojne nen nje cader.)

FUND!
Ma t’miret prej krejtve! <3