Professional Documents
Culture Documents
METODAMI EKOLOGICZNYMI
Radom 2004
1
Autorzy:
1. dr in¿. Pawe³ Bielañski
2. dr in¿. Jan Zaj¹c
Wydawca:
Krajowe Centrum Rolnictwa Ekologicznego
- Regionalne Centrum Doradztwa Rozwoju Rolnictwa i Obszarów Wiejskich
w Radomiu
ul. Chorzowska 16/18, 26-600 RADOM
tel. +48(48) 365 69 00
e-mail:radom@cdr.gov.pl
www.cdr.gov.pl/radom
Realizacja i druk:
GP RCDRRiOW w Radomiu
ul. Chorzowska 16/18, 26-600 RADOM
tel. +48(48) 365 69 00
e-mail:radom@cdr.gov.pl
www.cdr.gov.pl/radom
ISBN 83-89060-46-9
2
Spis treci
Wstêp .................................................................................................................... 4
Kierunki produkcji i dobór ras .............................................................................. 5
Wymagania rodowiskowe królików .................................................................... 9
Systemy utrzymania królików ............................................................................. 10
Zasady ekologicznego ¿ywienia .......................................................................... 13
Rozród królików .................................................................................................. 16
Odchów m³odzie¿y .............................................................................................. 18
Higiena i profilaktyka .......................................................................................... 20
Efektywnoæ ekologicznego chowu królików ..................................................... 22
Uzyskiwane wyniki produkcyjne ........................................................................ 22
Przeznaczenie produktu ....................................................................................... 23
Uwarunkowania op³acalnoci produkcji ekologicznej ........................................ 23
Za³¹cznik Nr 1 Upowa¿nione jednostki certyfikuj¹ce rolnictwo ekologiczne
w roku 2003 ............................................................................................................ 24
3
Wstêp
4
Kierunki produkcji i dobór ras
Najczêciej spotyka siê podzia³ ras królików, wed³ug ich kierunku u¿ytkowania:
1) miêsne,
2) futerkowe,
3) we³niste.
Francuski srebrzysty
Rasa ta znana równie¿ pod nazwami srebrzysty du¿y, i srebrzysty szampañ-
ski- zosta³a wytworzona we Francji oko³o 1730 r. Odznacza siê harmonijn¹ budo-
w¹ cia³a, tu³owiem walcowatym i dobrze umiênionym.
Osobniki doros³e osi¹gaj¹ masê cia³a oko³o 4,5 kg. Uszy maj¹ stoj¹ce, miêsi-
ste, rednio d³ugie, o wyranie zaokr¹glonych koñcach; oczy i pazurki br¹zowe.
Barwa okrywy w³osowej jest srebrzysta (w odmianach jasnej i ciemnej); na g³o-
wie i koñczynach wystêpuj¹ ciemniejsze oznaki. Efekt srebrzystoci wywo³uj¹ bia³e
wierzcho³ki w³osów pokrywowych na tle popielato-niebieskiego podszycia. Ce-
cha ta mo¿e wystêpowaæ w po³¹czeniu z ka¿dym umaszczeniem zasadniczym;
rozró¿nia siê np. króliki czarnosrebrzyste, niebieskosrebrzyste i ¿ó³tosrebrzyste.
Skóry stanowi¹ cenny surowiec futrzarski.
Króliki tej rasy odznaczaj¹ siê wysokimi wskanikami u¿ytkowoci rzenej.
Udzia³ miêsa w tuszce wynosi ponad 82%. U¿ywane s¹ do produkcji materia³u
rzenego bêd¹ te¿ do krzy¿ówek miêdzyrasowych.
Kalifornijski (K)
Króliki tej rasy zosta³y wyhodowane równie¿ w USA. Charakteryzuj¹ siê zwart¹
budow¹ cia³a i bardzo dobrym umiênieniem. Masa cia³a doros³ych samic docho-
dzi do 4,3 kg, samców - 4,1 kg. Maj¹ one ma³¹ g³owê, a uszy stosunkowo krótkie
i cienkie. Okrywa w³osowa jest nie¿nobia³a z czarnymi oznakami na koñcu nosa,
uszach, ³apkach i ogonie. Czêsto mo¿na spotkaæ króliki kalifornijskie, których pig-
mentacja oznak jest br¹zowa. Ich skóry o gêstej i sprê¿ystej okrywie w³osowej
stanowi¹ cenny surowiec futrzarski.
Króliki rasy kalifornijskiej s¹ ras¹ typowo miêsn¹, wczenie dojrzewaj¹c¹ od-
znaczaj¹c¹ siê szybkim tempem wzrostu.
Alaska (A)
Króliki tej rasy wyhodowano w Ameryce Pó³nocnej, st¹d te¿ pochodzi ich na-
zwa. Odznaczaj¹ siê lekk¹ budow¹ i smuk³¹ sylwetk¹, g³ow¹ szerok¹ o wyd³u¿o-
nym pyszczku. Okrywa w³osowa jest krótka, z po³yskiem i o du¿ej sprê¿ystoci.
W³osy pokrywowe przejawiaj¹ g³êboki odcieñ czerni, w³osy puchowe zabarwione
s¹ na kolor ciemnoniebieski. W czêci brzusznej barwa okrywy o mniejszym po-
³ysku. Barwa oczu i pazurków ciemno-br¹zowa. Masa cia³a królików doros³ych
wynosi od 3,5 do 4,2 kg. Samice tej rasy odznaczaj¹ siê wybitnymi cechami ma-
cierzyñskimi. Rasa ta mo¿e stanowiæ jeden z komponentów krzy¿owniczych przy
produkcji materia³u rzenego.
7
Popielniañski bia³y (PB)
Jest to jedyna zachowana rodzima rasa królików. Prace nad utworzeniem tej
rasy rozpoczê³y siê w 1950 roku w Zak³adzie Dowiadczalnym Instytutu Zootech-
niki w Chorzelowie i prowadzone by³y przez prof. Z. Kamiñskiego. Póniej bada-
nia prowadzono w Zak³adzie Dowiadczalnym Polskiej Akademii Nauk w Popiel-
nie i st¹d wywodzi siê ich nazwa. W kolejnym etapie pracami nad t¹ ras¹ królików
kierowa³ Pan dr W. Kar³owicz. Zwierzêta tej rasy charakteryzuj¹ siê bia³¹ okryw¹
w³osow¹, liczebnymi miotami - 7-8 królicz¹t w miocie i stosunkowo dobrym od-
chowem siêgaj¹cym 6,5 króliczêcia w miocie. Króliki te charakteryzuje bardzo
dobre tempo wzrostu - w wieku 90 dni uzyskuj¹ masê 2,7 kg przy wysokiej wydaj-
noci rzenej siêgaj¹cej ponad 60%. Rasa ta cechuje siê bardzo wysokimi cechami
adaptacyjnymi do niekorzystnych warunków rodowiskowych, co jest szczególnie
wa¿ne przy chowie przyzagrodowym.
Adresy hodowców:
• Instytut Genetyki i Hodowli Zwierz¹t PAN, Zak³ad Dowiadczalny w Jastrzêb-
cu, tel: (022)7561711-18
• Orodek Readaptacji Stowarzyszenia Solidarni PLUS EKO Szko³a ¯y-
cia tel: (059)8323413
Castorex (Crx)
Doros³e króliki tej rasy osi¹gaj¹ masê cia³a od 3,5 do 5 kg. Nieco wolniejszy
jest wzrost tej rasy w wieku 5 miesiêcy osi¹gaj¹ masê cia³a oko³o 2,5 kg. W³osy
8
pokrywowe na ca³ym ciele s¹ w barwie czerwonobr¹cowej (kasztanowej). Ubar-
wienie brzucha oraz wewnêtrznej strony koñczyn i spodniej ogona jest bia³e. Bar-
wa w³osów podszyciowych niebieskawa. Barwa oczu br¹zowa.
Rex (rx)
Samce i samice osi¹gaj¹ masê cia³a od 3,5 do 4,5 kg. tempo wzrostu zbli¿one
do królików castorexów. W ramach tej rasy królików wystêpuje szereg odmian
barwnych: bia³y czerwonooki oraz niebieskooki, niebieski, szynszyl, czerwony,
czarny, hawana, dalmatyñski, hotot i japoñski.
• warunki termiczno-wilgotnociowe
Zwierzêta s¹ szczególnie wra¿liwe na wysokie temperatury (powy¿ej 25oC).
Optymalna temperatura dla stada podstawowego wynosi 16-20oC, natomiast dla
królików rosn¹cych najodpowiedniejsz¹ jest temperatura 14-18oC. Wa¿nym jest
te¿ utrzymanie odpowiedniej wilgotnoci wzglêdnej powietrza, które mo¿e wahaæ
siê od 55-75% przy optymalnej 65%
• owietlenie
Jest bardzo wa¿nym czynnikiem wp³ywaj¹cym bezporednio na u¿ytkowoæ
rozp³odow¹ królików. W pomieszczeniach zajmowanych przez stado podstawo-
we winny byæ okna, a wiêc owietlenie naturalne, które powinno byæ w okresie
jesieni, zimy i wiosny wspomagane owietleniem sztucznym. D³ugoæ dnia wietl-
nego dla stada podstawowego winna wynosiæ 14-16 godzin na dobê przy natê¿e-
niu 50 luksów. Dla rosn¹cej m³odzie¿y optymalny dzieñ wietlny wynosi
9
12-14godzin przy natê¿eniu wiat³a 25 luksów, jednak¿e w przypadku wystar-
czaj¹cej iloci okien dnia wietlnego nie musi siê przed³u¿aæ.
• wymiana powietrza
Wa¿nym czynnikiem prawid³owej produkcji na fermie jest wentylacja. Regu-
luje wilgotnoæ w pomieszczeniu, usuwa zu¿yte powietrze wraz ze szkodliwymi
gazami oraz doprowadza wie¿e powietrze. Sprawnoæ tej wentylacji zale¿y g³ów-
nie od iloci ciep³a wytwarzanego przez znajduj¹ce siê w pomieszczeniu zwierzê-
ta. Wymiana powietrza odbywa siê przez odpowiednio otwarte kana³y wyci¹gowe
np. wywietrzniki typu Chanarda i otwory nawiewne. Systemy wentylacyjne mu-
sz¹ byæ tak skonstruowane, aby szybkoæ przep³ywu powietrza wynosi³a od 0,1 m/s
zim¹ do 0,3 m/s latem. Wymiana powietrza winna wynosiæ zim¹ 0,8 m3 a latem do
6 m3/godzinê.
• lokalizacja
Przy zak³adaniu fermy konieczne jest uzyskanie zgody w³adz administracyj-
nych na lokalizacjê fermy w wybranym miejscu, a nastêpnie otrzymanie z w³aci-
wego urzêdu gminy zezwolenia na budowê.
Lokalizacja fermy powinna uwzglêdniæ warunki geograficzne terenu. Pod lo-
kalizacjê najlepiej nadaje siê teren o glebie lekkiej, ³atwo przepuszczalnej. Uni-
kaæ nale¿y zak³adania ferm w dolinach, na terenach bagnistych o specyficznym
mikroklimacie z tendencj¹ do utrzymywania siê mgie³ i zastoisk mrozowych.
Wa¿nym elementem przy lokalizacji fermy jest uzbrojenie terenu, zw³aszcza dopro-
wadzenie elektrycznoci, kanalizacji, dróg dojazdowych oraz odprowadzenie cieków.
Przy organizacji chowu królików nale¿y uwzglêdniæ specyficzne wymagania
tego gatunku zwierz¹t. Niezbêdne s¹ odpowiednie pomieszczenia zapewniaj¹ce
10
zwierzêtom warunki do ich nale¿ytego wzrostu, rozwoju i wydawania potomstwa,
a hodowcy u³atwiaj¹ce pracê. Przy zak³adaniu fermy ekologicznej nale¿y kiero-
waæ siê rozporz¹dzeniem rady wspólnoty europejskiej nr 1804/1999 z dnia 19 lip-
ca 1999 r. , które podaje w za³¹czniku VII maksymaln¹ liczbê samic stada podsta-
wowego królików tj. 100 szt przypadaj¹c¹ na 1 hektar w ci¹gu roku.
• wyposa¿enie pomieszczeñ
Podstawowe wyposa¿enie pomieszczeñ w których urz¹dzono boksy dla króli-
ków to karmid³o oraz poid³o. Karmid³o mo¿e byæ wykonane z blachy ocynkowa-
nej i zawieszane na siatce drzwiczek. Wa¿ne jest, aby ta jego czêæ, w której znaj-
11
duje siê pasza by³a odpowiednio wyprofilowana. Uniemo¿liwi to królikom wy-
grzebywanie paszy. Górny brzeg korytka powinien byæ zagiêty do wewn¹trz, a ko³-
mierz ten mo¿e dochodziæ do 2 cm. D³ugoæ korytka wynosi od 20-30 cm, g³êbo-
koæ 8-10 cm, szerokoæ równie¿ 8-10 cm. Na ca³ej d³ugoci w odstêpach 6-8 cm,
nale¿y wykonaæ poprzeczne przegrody z drutu, co zapobiega wchodzeniu m³o-
dych do korytka, a starszym rozsypywanie paszy.
Do pojenia królików u¿ywa siê (oprócz zwyk³ych pojemników) tak¿e specjal-
nych poide³ automatycznych - smoczkowych lub kropelkowych. Wymaga to jed-
nak instalowania odpowiednich przewodów rozprowadzaj¹cych wodê do klatek
oraz zbiornika redukuj¹cego cinienie wody.
Wskazane jest równie¿, aby hodowca wyposa¿y³ zagrody w drabinki na zie-
lonkê lub siano.
• obsada zwierz¹t
W zagrodzie - boksie mo¿na trzymaæ tylko jedn¹ samicê (samca) lub odcho-
wywaæ 7-10 sztuk m³odzie¿y do wieku ubojowego.
• uwarunkowania paszowe
¯ywienie królików w gospodarstwach ekologicznych mo¿na podzieliæ na dwa
ró¿ne sposoby w zale¿noci od kierunku ich produkcji. Jeden dotyczy ¿ywienia
królików w warunkach ferm towarowych, gdzie stosuje siê intensywny system roz-
p³odu stada podstawowego oraz intensywny tucz m³odych królików przy u¿yciu
mieszanek paszowych w postaci granulatu. Drugi dotyczy ¿ywienia królików w wa-
runkach ferm ma³ych, tzw. przydomowych lub towarowych oraz gospodarstw eko-
logicznych, g³ównie w oparciu o pasze gospodarskie.
• pasze i ich pochodzenie
1. Pasze treciwe
Stanowi¹ one podstawowe ród³o sk³adników pokarmowych w ¿ywieniu króli-
ków. Najwiêksze zastosowanie maj¹ ziarna zbó¿: jêczmienia, pszenicy, kukurydzy
i owsa. Ziarno zbó¿ mo¿na podawaæ w ca³oci lub po zerutowaniu, zmieszane z ziem-
niakami lub zagniecione z wod¹, o konsystencji ciasta. Cenn¹ paszê stanowi¹ otrêby
pszenne lub ¿ytnie. Mo¿na tak¿e wykorzystaæ czerstwe, nie splenia³e pieczywo.
Oprócz zbó¿ mo¿na w ¿ywieniu stosowaæ nasiona rolin str¹czkowych: bób,
bobik, groch i ³ubin s³odki do 5% dawki.
Na wzrost i produkcyjnoæ królików bardzo dobrze wp³ywa dodatek pasz po-
chodzenia zwierzêcego. Dostarczaj¹ one aminokwasów, których ca³kowicie lub
czêciowo brakuje w bia³kach rolinnych. Nale¿y do nich mleko lub preparaty
mlekozastêpcze - do 5% (w proszku lub wie¿e do woli).
• dawki paszowe
Szczegó³owe normy ¿ywienia królików dostêpne s¹ w specjalistycznej lite-
raturze zamieszczonej na koñcu niniejszego opracowania (Bielañski i in., Chów
królików).
M³odzie¿ królicza
Udział Białko Tłuszcz Włókno Energia
Pasze
w dawce (g) strawne (g) strawny (g) surowe (g) (kJ)
Żywienie letnie - przykład 1
Kukurydza ziarno 20 1,16 0,76 0,36 274,1
Otręby pszenne 55 5,88 1,48 1,81 566,0
Trawa świeża 150 3,00 0,60 6,00 311,0
Lucerna zielona 100 3,20 2,00 222,4
Mleko chude
w proszku 15 4,69 0,14 210,9
RAZEM: 340,0 17,93 2,98 10,17 1584,4
15
M³odzie¿ królicza
Udział Białko Tłuszcz Włókno Energia
Pasze
w dawce (g) strawne (g) strawny (g) surowe (g) (kJ)
Żywienie letnie - przykład 2
Otręby pszenne 90 9,63 2,43 2,97 849,0
Trawa świeża 200 4,00 0,80 8,00 414,7
Mleko chude
w proszku 15 4,69 0,14 210,9
RAZEM 305,0 18,32 3,37 10,97 1474,5
M³odzie¿ królicza
Udział Białko Tłuszcz Włókno Energia
Pasze
w dawce (g) strawne (g) strawny (g) surowe (g) (kJ)
Żywienie zimowe - przykład 1
Otręby pszenne 60 6,42 1,62 1,98 566,0
Buraki cukrowe 100 2,50 0,20 1,40 196,0
Siano łąkowe 50 2,35 0,25 3,35 254,4
Siano z traw kl. I 25 2,30 0,30 3,42 213,3
Mleko chude
w proszku 15 4,69 0,13 210,0
RAZEM: 250 18,26 2,50 10,13 1440,6
Żywienie zimowe - przykład 2
Otręby pszenne 100 10,70 2,70 3,30 943,3
Ziemniaki parowane 90 1,26 4,50 188,9
Marchew 70 1,33 0,35 0,98 156,2
Siano z traw I kl. 10 0,92 0,12 1,37 85,3
Mleko chude
w proszku 10 3,13 0,09 140,6
RAZEM 280,0 17,34 3,26 10,15 1514,3
Rozród królików
• przed wykotem
Zakoconej samicy nale¿y zapewniæ pokój, unikaj¹c zbêdnych ha³asów i pozo-
stawiaj¹c j¹ w jej zagrodzie przez ca³y okres ci¹¿y. W tym okresie trzeba te¿ du¿¹
uwagê zwracaæ na jakoæ i iloæ paszy oraz dostêp do wie¿ej i czystej wody do
picia. Zapotrzebowanie królików na wodê, przedstawia siê nastêpuj¹co dla samic
karmi¹cych do 2 l\dobê, a dla m³odzie¿y do 1\2 l\dobê. Nale¿y podkreliæ, ¿e nie-
podawanie królikom wody do picia ogranicza ich tempo wzrostu o 15-20% w sto-
sunku do zwierz¹t, którym zapewniono sta³y dostêp do wody. Du¿¹ rolê odgrywa
przestrzeganie terminów zadawania paszy.
• ci¹¿a i wykoty
Ci¹¿a u królików trwa od 30 do 35 dni, rednio 31-32 dni. Najkrótszy okres
ci¹¿y wystêpuje u pierwiastek. Na dwa lub trzy dni przed wykotem, czasem
nawet dopiero w ostatnich godzinach, samica przystêpuje do cielenia gniaz-
da, uk³adaj¹c s³omê lub siano oraz wyskubane w³osy z podbrzusza i boków,
najczêciej w k¹cie zagrody.Poród odbywa siê najczêciej w nocy i trwa od
20-30 minut. Po porodzie samica zjada ³o¿ysko, wylizuje króliki i uk³ada je
w gniedzie, a nastêpnie karmi.
Odchów m³odzie¿y
18
glone kszta³ty oraz g³adk¹, b³yszcz¹c¹, ró¿ow¹ skórê. Wystêpuj¹ równie¿ przy-
padki, ¿e samica porozrzuca swoje potomstwo po zagrodzie. W takim przy-
padku noworodki powinny byæ jak najszybciej pozbierane i u³o¿one w gnie-
dzie. Sprawdzianem nale¿ycie rozwiniêtych cech macierzyñskich u samicy jest
odbycie porodu w gniedzie, u³o¿enie noworodków w jednym miejscu i okry-
cie ich w³asnym puchem.
Dosadzanie osesków. Noworodki od matek pad³ych lub liczebnie du¿ych
miotów przenosi siê w drugim lub trzecim dniu ¿ycia do gniazd samic maj¹-
cych mniejsze mioty bêd¹ce mniej wiêcej w podobnym wieku. Przeprowadza-
j¹c taki zabieg nale¿y pamiêtaæ, ¿e przed ich podrzuceniem starannie naciera
siê puchem wziêtym z tego gniazda, do którego maj¹ byæ podrzucone. Dla nie-
pokojenia samicy, która mo¿e rozpoznaæ obce potomstwo i je zniszczyæ, za-
bieg ten przeprowadza siê w czasie nieobecnoci samicy, któr¹ przetrzymuje
siê poza zagrod¹ przynajmniej godzinê po podsadzeniu królicz¹t.
Pierwsze kroki. Rozwój m³odych królików do wieku 20-21 dni zale¿y wy-
³¹cznie od mlecznoci samicy. Króliczêta niedo¿ywione maj¹ pomarszczon¹ skórê,
zapadniête brzuszki i sk³onnoæ do roz³a¿enia siê po ca³ej skrzynce wykotowej.
Króliczêta otrzymuj¹ce dostateczn¹ iloæ mleka rozwijaj¹ siê prawid³owo.
Zmiana zêbów rozpoczyna siê w 18 dniu ¿ycia królików, a koñczy w 1 mie-
si¹cu. W tym momencie króliczêta zaczynaj¹ interesowaæ siê karm¹ zadawan¹
samicom. Przyjmuje siê, ¿e m³ode króliki w wieku 21 dni rozpoczynaj¹ pobieraæ
samodzielnie pasze. Wówczas nale¿y szczególn¹ uwagê zwróciæ na jakoæ pa-
szy i wody do picia.
Samica karmi m³ode najczêciej w nocy, a tak¿e kilka minut w ci¹gu dnia.
Laktacja u królicy utrzymuje siê do 6 tygodni, niemniej szczyt przypada na okres
pierwszych 18 dni.
• odsadzanie
Wielu naukowców i praktyków uwa¿a za s³uszne odsadzanie matek od m³odych,
pozostawiaj¹c króliczêta w tej samej klatce lub zagrodzie, w której siê urodzi³y. Wiek
królicz¹t przy odsadzeniu mo¿e byæ ró¿ny. W fermach towarowych, króliczêta odsa-
dza siê w wieku 28-35 dni. Natomiast w hodowlach, które nie gwarantuj¹ króliczê-
tom odpowiedniego ¿ywienia, króliki nale¿y odsadzaæ w wieku 35 do 42 dni.
19
Najintensywniejszy wzrost królików trwa od urodzenia do wieku 90 dni. W tym
okresie dzienne przyrosty masy powinny wynosiæ od 28 do 40 g, w zale¿noci od
¿ywienia i rasy.
W wieku 90-120 dni dokonujemy selekcji królików, przeznaczaj¹c najlepsze
osobniki do dalszej hodowli. Pozosta³e sztuki kierujemy na ubój, je¿eli uzyska³y
wymagan¹ masê cia³a, jeli nie - nale¿y je dotuczyæ.
Higiena i profilaktyka
20
jest czysta. B³ona luzowa zewnêtrznych narz¹dów rozrodczych jest u królików
zdrowych jest blado ró¿owa. Z dróg rodnych samic nie powinien wydobywaæ siê
wyp³yw. U samców napletek winien byæ czysty.
Koñczyny. Sprawdzamy koñczyny, g³ównie tylne (skoki), bowiem tam najczê-
ciej wystêpuj¹ odgnioty i rany.
Podwy¿szone wskaniki fizjologiczne: Oddechy powinny byæ równomierne
i regularne. U królików zdrowych i doros³ych liczba oddechów wynosi 50-60/min,
u m³odych nieco wiêcej. Nale¿y pamiêtaæ, ¿e przy wysokiej temperaturze otocze-
nia oddechy s¹ szybsze, ale p³ytsze, co zwi¹zane jest z intensywniejszym przewie-
trzaniem p³uc dla wydalania nadmiaru ciep³a z organizmu. U zwierz¹t chorych od-
dechy s¹ p³ytkie i przyspieszone, czêsto wystêpuj¹ nienaturalne szmery.
Ciep³ota cia³a i têtno W przypadku podejrzenia o chorobê hodowca winien zmie-
rzyæ temperaturê cia³a. Normalna ciep³ota cia³a u królików waha siê miêdzy
38.5 a 39.5o C. W upalne dni temperatura cia³a mo¿e byæ wy¿sza do 40.5o C. Pod-
wy¿szona (gor¹czka) wystêpuje przy ciep³ocie cia³a od 40.5o C (niska gor¹czka)
do 41.5o C (wysoka gor¹czka).
Ocenê stanu zdrowotnego zwierzêcia mo¿e u³atwiæ sprawdzenie têtna, czyli
liczby uderzeñ serca. Têtno informuje o pracy serca i u zdrowych zwierz¹t waha
siê od 120-150 razy w ci¹gu minuty.
Posmutnienie i brak apetytu. Wszelkie zaburzenia w przewodzie pokarmowym
objawiaj¹ siê brakiem apetytu. Króliki zdrowe w porze karmienia chêtnie podcho-
dz¹ do korytek i pobieraj¹ pasze z wyra¿nym apetytem. Pewne nieprawid³owoci
w dzia³alnoci przewodu pokarmowego uwidaczniaj¹ siê wzdêciami.
Oprócz tych objawów, tak¿e konsystencja i wygl¹d ka³u mog¹ u³atwiæ hodowcy
bli¿sze rozpoznanie typu schorzenia. U królików zdrowych ka³ jest dobrze uformowa-
ny w postaci kulistych bobków, nie pozlepiany, b³yszcz¹cy bez domieszek krwi i luzu.
Przedstawione niektóre symptomy chorobowe s¹ pomocne przy ocenie sta-
nu zdrowotnego królików, niestety w wielu przypadkach hodowcy samemu trud-
no bêdzie zadecydowaæ jakie wystêpuje schorzenie i konieczna bêdzie pomoc
lekarza weterynarii.
• profilaktyka
Podstawowym elementem w prowadzeniu hodowli wzglêdnie chowu królików
jest utrzymanie boksów i pomieszczeñ w czystoci. W pomieszczeniach zamkniê-
tych musi byæ stosowana wentylacja (naturalna), powietrze w pomieszczeniach
powinno byæ wolne od amoniaku, py³ów i innych znieczyszczeñ. Nie wolno do-
puszczaæ do powstania przeci¹gów i du¿ych ró¿nic temperatury.
Szczególn¹ uwagê nale¿y zwróciæ na usuwanie ka³u i jego zagospodarowanie.
Ka³ nale¿y sk³adowaæ w pryzmach kompostowych w miejscach zabezpieczonych
przed dostêpem zwierz¹t domowych. Jednym ze sposobów zabezpieczaj¹cych fer-
mê królików jest okresowe odka¿anie boksów i ich wyposa¿enia oraz innego sprzêtu
fermowego u¿ywanego przy obs³udze królików.
21
• szczepienia ochronne
Kolejnym sposobem zapobiegania schorzeniom s¹ szczepienia ochronne.
Przy prowadzeniu fermy (niezale¿nie od obszaru kraju i wielkoci stada) konieczne
jest szczepienie przeciwko pomorowi królików preparatem Cunivac. Odpornoæ
rozwija siê w ci¹gu 10-12 dni i utrzymuje siê przez oko³o 6 miesiêcy.
Równie¿ niezbêdne jest profilaktyczne szczepienie zdrowych królików przeciwko
myksomatozie dostêpn¹ krajow¹ szczepionk¹ Myxovac M. Odpornoæ poszczepien-
na pojawia siê po up³ywie 2 tygodni i utrzymuje siê co najmniej przez 6 miesiêcy.
Jedn¹ z najczêstszych chorób królików jest kokcydioza. W rolnictwie ekologicz-
nym niedozwolone jest podawanie profilaktycznie zwierzêtom rodków kokcydio-
statycznych. Dlatego zaleca siê podawanie preparatów os³abiaj¹cych zagnie¿d¿anie
oocyst Eimeria w ciankach jelit. W przypadku wyst¹pienia kokcydiozy w stadzie
dozwolone jest leczenie, niemniej okres karencji po u¿yciu rodków kokcydiosta-
stycznych nale¿y wyd³u¿yæ dwukrotnie. Nale¿y równie¿ pamiêtaæ, ¿e dwukrotne
(maksymalnie trzykrotne) kuracje stada rodkami kokcydiostatycznymi przeprowa-
dzone w ci¹gu roku dyskwalifikuj¹ zwierzêta leczone jako tzw. ekologiczne.
• higiena ¿ywienia
Króliki nale¿y ¿ywiæ paszami dobrej jakoci, bez zanieczyszczeñ. Nie mo¿na
u¿ywaæ do ¿ywienia pasz zepsutych, splenia³ych, gnij¹cych ani fermentuj¹cych.
Niewyjedzone resztki nale¿y usuwaæ, bowiem zachodz¹ce w nich procesy gnilne
mog¹ wywo³aæ zaburzenia przewodu pokarmowego. Skarmiana zielonka nie mo¿e
byæ zgrzana, bowiem w takiej formie jest szkodliwa.
Pasze okopowe, jak buraki, marchew, brukiew i inne, musz¹ byæ zdrowe i czy-
ste, wymyte z ziemi i piasku. Pasze zbo¿owe w formie ziarna podajemy królikom
po wysuszeniu, wie¿e zbo¿a s¹ bardzo szkodliwe.
Królikom nale¿y zapewniæ sta³y dostêp do wody. Woda musi byæ zdrowa i czy-
sta, odpowiadaj¹ca wymogom stawianym wobec wody pitnej dla ludzi.
Przeznaczenie produktu
23
Za³¹cznik Nr 1
UPOWA¯NIONE JEDNOSTKI CERTYFIKUJ¥CE ROLNICTWO
EKOLOGICZNE W ROKU 2003 */
24
25
26
27
28