1

Matemáticas Discretas - Megaresumo

Algoritmos e números

Notación Big O

- Unha función é Big O de outra cando “crece igual ou máis lento”

- É Big Ω (omega) de outra cando “crece igual ou máis rápido”
- É Big θ (theta) de outra cando é Big O e Big Ω dela (crece igual de rápido).

Clasificación das funcións elementais por complexidade:

𝑛 𝑛 2
𝑛 > 𝑛! > 2 > 𝑛 > 𝑛 · 𝑙𝑜𝑔(𝑛) > 𝑛 > 𝑙𝑜𝑔(𝑛) > 1

4 3 2
Dentro das polinomiais, 𝑛 > 𝑛 > 𝑛 etc

Atopar inversa co algoritmo de Euclides (extendido)

Exemplo: inversa de 9 módulo 25:

25 / 9 = 2, resto 7
9 / 7 = 1, resto 2
7 / 2 = 3, resto 1 ← sabemos que ten inversa

Despexamos os restos e sustituimos:

7 = 25 - 2*9
2 = 9 - 1*7 → 2 = 9 - 1*(25 - 2*9)
1 = 7 - 3*2 → 1 = (25 - 2*9) - 3*(9 - 1*(25 - 2*9))

Simplificamos:
1 = 4*25 - 11*9 (mod 25)

Como 25 = 0 (mod 25), queda

1 = -11*9 (mod 25)

onde claramente se ve que -11 = 14 é o inverso de 9 mod 25.

Xeneralización:

Se tomamos a (9) e b (25) sempre queda 1 = 𝑛𝑎 · 𝑎 + 𝑛𝑏 · 𝑏 = 𝑛𝑎 · 𝑎 (𝑚𝑜𝑑 𝑏)

onde 𝑛𝑎 é o inverso de a.

1
 2

Algoritmo RSA:

1. Escollemos p e q primos
2. n = p·q CHAVE PÚBLICA: n, e
3. Φ = (p-1)(q-1)
4. e ∈ ℜ / gcd(Φ,e) = 1 CHAVE PRIVADA: n, d
5. d = inversa de e mod Φ

CIFRADO DESENCRIPTADO
𝑒 𝑑
𝐸 = 𝑀 (𝑚𝑜𝑑 𝑛) 𝑀 = 𝐸 (𝑚𝑜𝑑 𝑛)

Teorema chino dos restos

Con m1, m2, mn coprimos:

𝑥 ≡ 𝑎1 (𝑚𝑜𝑑 𝑚1)
𝑥 ≡ 𝑎2 (𝑚𝑜𝑑 𝑚2)
…
𝑥 ≡ 𝑎𝑛 (𝑚𝑜𝑑 𝑚𝑛)

Existe unha única solución 𝑥 módulo 𝑚 = 𝑚1 · 𝑚2 ·... · 𝑚𝑛 entre 0 e 𝑚

Para calculala:

−1 −1 −1
𝑥 =
𝑚
𝑎1 𝑚 ⎡𝑚⎤ +
𝑚
𝑎2 𝑚 ⎡𝑚⎤ + ... +
𝑚
𝑎𝑛 𝑚 ⎡𝑚⎤
⎢𝑚 ⎥ ⎢𝑚 ⎥ ⎢𝑚 ⎥
1 ⎣ 1 ⎦𝑚 2 ⎣ 2 ⎦𝑚 𝑛 ⎣ 𝑛 ⎦𝑚
1 2 𝑛

Pequeno teorema de Fermat

Con 𝑝 primo:
𝑝
𝑎 ≡ 𝑎 (𝑚𝑜𝑑 𝑝)
𝑝−1
𝑎 ≡ 1 (𝑚𝑜𝑑 𝑝)

Teorema de Euler
Xeneralización do p. t. de Fermat, con 𝑎 e 𝑛 coprimos:
φ(𝑛)
𝑎 ≡ 1 (𝑚𝑜𝑑 𝑛)

Binomio de Newton
𝑛
𝑛 𝑛−𝑖 𝑖
(𝑎 + 𝑏) = ∑ 𝐶(𝑛, 𝑖)𝑎 𝑏
𝑖=0

2
 3

Reglas de divisibilidade

2 → Termina en cifra par

3 → A suma das cifras é divisible por 3
4 → As última dúas cifras son un número divisible por 4
5 → Termina en 0 ou 5
6 → Divisible por 2 e por 3
7 → O resultado de multiplicar a última cifra e restarlla ao resto do número
é divisible por 7
8 → As tres últimas cifras son un número divisible por 8
9 → A suma das cifras é divisible por 9
10 → Termina en 0
11 → A suma das cifras pares menos as impares é divisible entre 11

Combinatoria

Resumo do resumo de números combinatorios

𝑛!
Variacións sen repetición (escoller p entre n, a orde importa): 𝑉(𝑝, 𝑛) = (𝑛−𝑝)!
𝑝
Variacións con repetición (escoller p entre n, a orde importa) 𝑉𝑅(𝑝, 𝑛) = 𝑛

Permutacións sen repetición (cambiar a orde de n elementos): 𝑃(𝑛) = 𝑛!

𝑛!
Permutacións con m el. repetidos 𝑃(𝑛) = 𝑟1!𝑟2!..𝑟𝑚!.

𝑛!
Combinacións sen repetición (orde non importa) 𝐶(𝑛, 𝑝) = 𝑝!·(𝑛−𝑝)!
(𝑛+𝑝−1)!
Combinacións con repetición 𝐶𝑅(𝑛, 𝑝) = 𝐶(𝑛 − 1 + 𝑝, 𝑝) = 𝑝!·(𝑛−1)!

Principio de Inclusión-Exclusión (PIE)

Para 2 conxuntos:
|𝐴 ∪ 𝐵| = |𝐴| + |𝐵| − ­|𝐴 ∩ 𝐵|

Para 3 conxuntos:
|𝐴 ∪ 𝐵 ∪ 𝐶| = |𝐴| + |𝐵| + |𝐶| − ­|𝐴 ∩ 𝐵| − ­|𝐴 ∩ 𝐵| − ­|𝐴 ∩ 𝐵| + |𝐴 ∩ 𝐵 ∩ 𝐶|

Para n conxuntos → ir intercalando sumas e restas de interseccións

Principio do pombal
Se temos 𝑛 + 1 obxectos en 𝑛 caixas, polo menos 1 caixa ten 2 obxectos.

Xeneralizado → Se temos 𝑛 obxectos en 𝑐 caixas, polo menos unha ten

3
 4

Recursividade

Para unha Relación Recursiva Liñal Homoxénea (RRLH):

1. Sacar a relación
2. Sacar a ecuación característica
3. Resolvela e atopar as solucións
4. Expresar 𝑎𝑛como suma de elementos en función das solucións coa forma
𝑚−1 𝑛
(α11 + α12𝑛 +... + α1𝑚𝑛 )𝑠 ← sendo 𝑚 a multiplicidade de cada solución
5. Se se pide, facer un sistema coas condicións iniciais e atopar os α

Para unha RRL NON homoxénea (Cun termo en función de n):

1. Separar a parte homoxénea e resolvela, obtendo a solución homoxénea
2. Atopar unha solución particular, cuxa forma se corresponderá coa do termo
independente. Se é unha exponencial por un escalar, será esa mesma
exponencial por outro escalar, se é un polinomio será outro polinomio.
3. A solución final será a suma das dúas anteriores

Grafos

Teorema do apretón de mans:

- Aristas = suma dos graos dos vértices /2

Teorema de Euler:
- Caras - Aristas + Vértices = 2

Ciclo: camiño cerrado nun grafo

Grafo simple:
- Non contén ningún ciclo

Grafo conexo:
- É posible ir de calquera vértice a outro a través dun camiño

Grafo completo (𝐾𝑛):

- Grafo simple que ten n vértices, todos conectados co resto

Grafo bipartito:
- Os vértices pódense colorear de 2 cores, e separarse en 2 grupos. Dentro de
cada grupo, cada vértice conecta só con vértices do outro grupo

Grafo bipartito completo:

- Como o anterior, pero cada vértice conecta con todos os do grupo contrario

4
 5

Grafo euleriano:
- Pódense recorrer 1 vez cada arista e rematar no mesmo vértice
- Todos os vértices teñen grao par

Grafo hamiltoniano:
- Pódense recorrer 1 vez cada vértice e terminar no orixinal
- Para selo, para calquera conxunto de vértices 𝑈 ≠⊘, 𝐺 − 𝑈 debe ter os
mesmos ou menos compoñentes conexos que |𝑈|

Camiños eulerianos/hamiltonianos:
- Cumplen as propiedades descritas anteriormente para un camiño nun grafo

Grafo plano:
- Pódese debuxar no plano sen que se crucen as aristas
- A suma dos graos das súas caras é igual a 2 · |𝐴𝑟𝑖𝑠𝑡𝑎𝑠|

Algoritmo de Kruskal para atopar a árbore xeradora minimal:

- Comezar pola arista de menor peso e ir seleccionando as seguintes de
menor peso que non xeneren ciclos ate que todos os vértices estean
seleccionados